(1)

Załącznik I do rozporządzenia (UE) 2016/1076 zawiera wykaz państw, do których mają zastosowanie ustalenia dotyczące dostępu do rynku przewidziane w tym rozporządzeniu.

(2)

W dniu 17 lutego 2020 r. Rada zatwierdziła w imieniu Unii przystąpienie Wysp Salomona do przejściowej umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią a państwami Pacyfiku. W następstwie złożenia przez Wyspy Salomona aktu przystąpienia przejściowa umowa o partnerstwie gospodarczym jest tymczasowo stosowana między Unią a Wyspami Salomona od dnia 17 maja 2020 r.

(3)

W związku z tym Wyspy Salomona należy dodać do załącznika I,

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1484/95 (3) ustanowiono szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności przywozowych oraz ustalono ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj, wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów, uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1484/95.

(4)

Ze względu na konieczność zagwarantowania, że środek ten będzie mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej po udostępnieniu aktualnych danych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania,

(1)

W 2011 r. rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („pierwotne środki”) (2) w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(2)

W 2013 r. rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 501/2013 Rada rozszerzyła pierwotne środki na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji („sporne rozporządzenie”) (3), w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków na podstawie art. 13 rozporządzenia podstawowego („dochodzenie w sprawie obejścia środków”).

(3)

Spółka City Cycles Industries („City Cycle Industries”) zaskarżyła sporne rozporządzenie do Sądu.

(4)

Wyrokiem z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie T-413/13 City Cycle Industries przeciwko Radzie Sąd Unii Europejskiej stwierdził nieważność art. 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 501/2013 w zakresie, w jakim dotyczy ono City Cycle Industries („City Cycle”).

(5)

W dniu 26 stycznia 2017 r. odwołania od wyroku Sądu z dnia 19 marca 2015 r. zostały oddalone wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych C-248/15P, C-254/15P i C-260/15P (4) City Cycle Industries przeciwko Radzie.

(6)

W następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Komisja w dniu 11 kwietnia 2017 r. w drodze zawiadomienia (5) częściowo wznowiła dochodzenie w sprawie obejścia środków dotyczące przywozu rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki, które to dochodzenie doprowadziło do przyjęcia spornego rozporządzenia. Dochodzenie zostało wznowione w miejscu, w którym wystąpiła nieprawidłowość. Zakres wznowienia ograniczał się do wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości w odniesieniu do City Cycle. W wyniku wznowienia dochodzenia Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/28 z dnia 9 stycznia 2018 r. nakładające ponownie ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów z City Cycle Industries (6), zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki („rozporządzenie w sprawie City Cycle”).

(7)

W dniu 19 września 2019 r. w ramach wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego przez Rechtbank Noord-Holland, Trybunał Sprawiedliwości orzekł w sprawie C-251/18 Trace Sport SAS, że sporne rozporządzenie (7) jest nieważne w zakresie, w jakim dotyczy przywozu rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki. Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że sporne rozporządzenie nie zawiera żadnej indywidualnej analizy ewentualnych praktyk obchodzenia, które mogłyby stosować spółki Kelani Cycles i Creative Cycles. Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że wniosek dotyczący występowania operacji przeładunku w Sri Lance nie mógł zgodnie z prawem opierać się jedynie na dwóch ustaleniach wyraźnie dokonanych przez Radę, to znaczy, po pierwsze, występowaniu zmiany struktury handlu między Unią a Sri Lanką i po drugie, braku współpracy ze strony części producentów eksportujących. Z tego względu Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że sporne rozporządzenie jest nieważne w zakresie, w jakim dotyczy przywozu rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z tego kraju.

(8)

Zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucje unijne muszą podjąć niezbędne działania zapewniające wykonanie wyroku z dnia 19 września 2019 r.

(9)

Z orzecznictwa wynika, że w sytuacji gdy Trybunał Sprawiedliwości w wyroku stwierdza nieważność rozporządzenia nakładającego cła antydumpingowe, instytucja, która ma zastosować środki zapewniające wykonanie tego wyroku, może wznowić postępowanie prowadzące do przyjęcia tego rozporządzenia, nawet jeżeli możliwość ta nie jest wyraźnie przewidziana w obowiązujących aktach prawnych (8).

(10)

Ponadto, o ile stwierdzona nieprawidłowość nie spowodowała nieważności całego postępowania, odnośna instytucja może – w celu wydania aktu mającego zastąpić wcześniejszy unieważniony akt – wznowić postępowanie wyłącznie na etapie, na którym doszło do tej nieprawidłowości (9). Oznacza to w szczególności, że w sytuacji, w której stwierdza się nieważność aktu kończącego procedurę administracyjną, unieważnienie to niekoniecznie wpływa na akty przygotowawcze, takie jak wszczęcie postępowania w sprawie obejścia środków rozporządzeniem Komisji (UE) nr 875/2012 (10).

(11)

W związku z tym Komisja ma możliwość skorygowania tych aspektów spornego rozporządzenia, które doprowadziły do stwierdzenia jego nieważności, pozostawiając w mocy te części, których nie dotyczy wyrok Trybunału (11).

(12)

Komisja potwierdza motywy 1–23 (włącznie) spornego rozporządzenia. Wyrok nie ma na nie wpływu.

(13)

Po wydaniu wyroku Sądu w sprawie C-251/18 Trace Sport SAS, w dniu 2 grudnia 2019 r. Komisja opublikowała rozporządzenie wykonawcze (12), wznawiając dochodzenie w sprawie obejścia środków dotyczące przywozu rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki, które doprowadziło do przyjęcia spornego rozporządzenia, i wznowiła je w miejscu, w którym wystąpiła nieprawidłowość („rozporządzenie wznawiające”).

(14)

Zakres wznowionego dochodzenia jest ograniczony do wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-251/18 Trace Sport SAS. W wyroku tym stwierdzona przez Trybunał Sprawiedliwości niezgodność z prawem dotyczy obowiązku instytucji Unii przyjęcia na siebie ciężaru dowodu wynikającego z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1036 w chwili przyjęcia rozporządzenia przez Radę.

(15)

Biorąc pod uwagę, że nieprawidłowość stwierdzona przez Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-251/18 nie ma wpływu na rozporządzenie w sprawie City Cycle, niniejsze postępowanie nie obejmuje ostatecznych ceł antydumpingowych nałożonych na przywóz rowerów z City Cycle Industries, wysyłanych ze Sri Lanki oraz zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki.

(16)

Komisja poinformowała o wznowieniu dochodzenia producentów eksportujących ze Sri Lanki, przedstawicieli rządu Sri Lanki oraz przemysłu Unii, a także pozostałe strony, o których wiadomo, że dotyczyło ich dochodzenie w sprawie obejścia środków. Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w terminach określonych w rozporządzeniu wznawiającym. Żadna z zainteresowanych stron nie wystąpiła z wnioskiem o przesłuchanie z udziałem Komisji lub rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(17)

Na podstawie art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem zostaje poddany rejestracji w celu dopilnowania, by, jeśli w wyniku postępowania zostanie stwierdzone obchodzenie środków, cła antydumpingowe mogły być pobrane w odpowiedniej wysokości od dnia wprowadzenia rejestracji tego przywozu.

(18)

W dniu 2 grudnia 2019 r. na mocy rozporządzenia wznawiającego Komisja objęła rejestracją przywóz rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki.

(19)

Produkt objęty dochodzeniem jest taki sam jak w spornym rozporządzeniu, tj. rowery dwukołowe i pozostałe rowery (włączając trzykołowe wózki-rowery dostawcze, ale z wyłączeniem rowerów jednokołowych), bezsilnikowe, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”), obecnie objęte kodami CN ex 8712 00 30 i ex 8712 00 70 (kody TARIC 8712003010 i 8712007091), wysyłane ze Sri Lanki, zgłoszone lub niezgłoszone jako pochodzące ze Sri Lanki.

(20)

Po pierwsze, Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że sporne rozporządzenie nie zawiera indywidualnej analizy praktyk obejścia środków, które spółki Kelani Cycles i Creative Cycles mogłyby stosować. Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że wniosek dotyczący występowania operacji przeładunku w Sri Lance nie mógł zgodnie z prawem opierać się jedynie na dwóch ustaleniach wyraźnie dokonanych przez Radę, to znaczy, po pierwsze, występowaniu zmiany struktury handlu między Unią a Sri Lanką i po drugie, braku współpracy ze strony części producentów eksportujących.

(21)

Po drugie, w wyroku nie zakwestionowano tego, że Rada miała prawo uznać spółkę Kelani Cycles za stronę niewspółpracującą w dochodzeniu i że w Sri Lance odnotowano znaczny brak współpracy na szczeblu krajowym (spółki, które nie współpracowały lub wycofały się ze współpracy, odpowiadały za 75 % całkowitego wywozu ze Sri Lanki w okresie sprawozdawczym). Creative Cycles nie współpracowała w ramach dochodzenia. Potwierdza się zatem motywy 35–42 spornego rozporządzenia.

(22)

Rada ustaliła, w motywach 93–96 spornego rozporządzenia, że istnieją dowody świadczące o osłabieniu skutków naprawczych cła antydumpingowego w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Ustalenia te zostają potwierdzone.

(23)

Rada ustaliła, w motywach 97 i 98 oraz 107–110 spornego rozporządzenia, dowody na istnienie dumpingu w odniesieniu do wartości normalnych ustalonych wcześniej dla produktu podobnego zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Ustalenia te zostają potwierdzone.

(24)

Sporne rozporządzenie uznano za nieważne, ponieważ Rada nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia co do istnienia praktyk obchodzenia środków w odniesieniu do poszczególnych spółek. Należy przypomnieć, że istnienie praktyk obchodzenia środków można ustalić m.in. na podstawie przeładunku lub działalności montażowej.

(25)

W trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków sześć spółek ze Sri Lanki złożyło wniosek o zwolnienie zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wspomniane sześć spółek reprezentowało 69 % łącznego przywozu ze Sri Lanki do Unii w okresie sprawozdawczym określonym w tym dochodzeniu (od dnia 1 września 2011 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r.). Spośród tych sześciu spółek, trzy zostały zwolnione z rozszerzonych ceł, a jedna zaprzestała współpracy. Wnioski o zwolnienie złożone przez dwie pozostałe spółki (Kelani Cycles i City Cycle Industries) zostały odrzucone, ponieważ spółki te nie były w stanie wykazać, że nie brały udziału w praktykach obchodzenia środków. Jak wspomniano w motywach 37–42 i motywach 144, 146–149 spornego rozporządzenia, ustalenia te opierały się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(26)

W toku wznowionego dochodzenia ujawniono, że nie ma dostępnych dowodów na poziomie spółki, które mogłyby potwierdzić ustalenie dotyczące przeładunku. W związku z tym stwierdzono, że nie można ustalić wystąpienia żadnego przeładunku.

(27)

Z dostępnych dowodów wynika jednak, że miały miejsce praktyki obchodzenia środków poprzez prowadzenie działalności montażowej. Dowody te opierały się na istniejących danych przedłożonych przez City Cycle i Kelani Cycles w trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków. Rada nie dokonała poprzednio dogłębnej oceny tych danych, ponieważ uznała, że nie było to konieczne, aby wykazać, zgodnie z wymaganą normą prawną, istnienie praktyk obchodzenia środków. Ponieważ Trybunał wyjaśnił jednak obowiązującą normę prawną, Komisja uznała za stosowne dokonanie ponownej oceny wszystkich dostępnych dowodów zawartych w aktach postępowania administracyjnego w świetle wniosków z wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-251/18 Trace Sport SAS.

(28)

Jak stwierdzono w motywach 3–5, w 2017 r. Komisja wznowiła dochodzenie dotyczące City Cycle. W motywach 22–25 rozporządzenia w sprawie City Cycle zawarto szczegóły na temat dowodów dotyczących City Cycle, wykazując, że w Sri Lance miały miejsce praktyki obchodzenia środków poprzez prowadzenie działalności montażowej. Ponadto ze względu na niewystarczającą współpracę producenta i jego niezdolność do wykazania na podstawie jego własnych danych, że nie obchodził on środków, nie można uznać wniosku City Cycle o wyłączenie na mocy art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego za zasadny. Jak wspomniano w motywie 15, wyrok Trybunału w sprawie C-251/18 nie obejmuje rozporządzenia w sprawie City Cycle.

(29)

W trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków Kelani Cycles nie była w stanie wykazać, że zasługuje na zwolnienie, jak wyjaśniono w motywach 39, 40 oraz 146–149 spornego rozporządzenia. Uznano, że współpraca ze strony przedsiębiorstwa była niewystarczająca, i zastosowano art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Ponadto w trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków ustalono, że dostawcą części rowerowych dla Kelani Cycles było Great Cycles, przedsiębiorstwo powiązane z Creative Cycles. Zarówno Great Cycles, jak i Creative Cycles miały siedzibę w Sri Lance, a powiązania między Kelani Cycles a tymi przedsiębiorstwami wykraczały poza typową relację między kupującym a sprzedającym. W trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków nie udało się ostatecznie wyjaśnić relacji między wspomnianymi trzema przedsiębiorstwami ze względu na brak współpracy ze strony Kelani Cycles. Ponadto Kelani Cycles założono w grudniu 2011 r., po przeprowadzeniu przez służby Komisji dochodzenia w sprawie oszustw związanych z miejscem pochodzenia w odniesieniu do Creative Cycles i jej przedsiębiorstwa powiązanego Great Cycles, w wyniku którego Creative Cycles zaprzestała działalności w zakresie montażu rowerów. Creative Cycles nie współpracowała w ramach dochodzenia w sprawie obejścia środków. Ponadto w trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków stwierdzono, że Kelani Cycles była ukierunkowana na wywóz, którego celem był rynek Unii. Kelani Cycles rozpoczęła wywóz rowerów na rynek Unii w sierpniu 2012 r. Ustalono również, że części wykorzystywane do produkcji pochodziły głównie z Chin. W związku z tym stwierdzono, że spełnione są warunki określone w art. 13 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(31)

Następnie Komisja zbadała warunki określone w art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia, czy działalność prowadzoną przez Kelani Cycles można uznać za działalność montażową skutkującą obejściem obowiązujących ostatecznych ceł antydumpingowych, a zatem czy:

(32)

Kelani Cycles zgłosiła zakupy części rowerowych z Chin, ale również od Great Cycles, która jest spółką ze Sri Lanki. Chociaż Kelani Cycles twierdziła, że części zakupione od tego przedsiębiorstwa pochodziły ze Sri Lanki, w toku dochodzenia ujawniono, że Great Cycles produkowała te części rowerowe przy użyciu części (same ramy rowerów i widelce) nabywanych w Chinach (ponad 60 % łącznej wartości części zmontowanego produktu), natomiast wartość dodana przez Great Cycles w trakcie procesu produkcji stanowiła mniej niż 25 % i polegała głównie na spawaniu i malowaniu. W związku z tym, stosując na zasadzie analogii (13) art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego, uznano, że części zakupione od Great Cycles pochodziły z Chin.

(33)

Komisja uznała, że w odniesieniu do wszystkich części wykorzystywanych do montażu rowerów przez Kelani Cycles najbardziej wiarygodnym źródłem są przedstawione na miejscu zestawienia kosztów dotyczące różnych rodzajów rowerów. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że części nabywane w Chinach (w tym części dostarczane przez Great Cycles) i wykorzystywane przez Kelani Cycles do montażu rowerów wywożonych do Unii stanowiły 80–100 % wszystkich części zmontowanego roweru w zależności od rodzaju roweru.

(34)

Badanie wartości dodanej 25 % opierało się na koszcie montażu przedstawionym przez Kelani Cycles w toku dochodzenia w sprawie obejścia środków. Wartość dodaną obliczono na podstawie części przywiezionych z Chin, jak ustalono w motywach 32 i 33. Wartość części zakupionych w Sri Lance (opon) oszacowano na podstawie zestawień kosztów według rodzaju produktu przedstawionych w trakcie wizyty weryfikacyjnej na miejscu przeprowadzonej w toku dochodzenia w sprawie obejścia środków. W rezultacie wartość dodana do części przywożonych z Chin w trakcie działalności montażowej była niższa niż 25 % kosztu produkcji.

(35)

Jeżeli chodzi o kryteria określone w art. 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego, jak stwierdzono w motywie 24 i 25, istotne ustalenia dokonane w toku dochodzenia w sprawie obejścia środków nie uległy zmianie i zostały zatem potwierdzone.

(36)

W konsekwencji istnienie praktyk obchodzenia środków na poziomie krajowym w Sri Lance, polegających na prowadzeniu działalności montażowej, ustalono na podstawie powyższych dowodów dostępnych na poziomie przedsiębiorstw, które to dowody wykazują istnienie praktyk obejścia środków. Ze względu na wysoki poziom braku współpracy w Sri Lance, który wskazano w motywie 21, nie odnotowano żadnych argumentów przeciwko temu twierdzeniu.

(37)

W efekcie ustalono istnienie działalności montażowej w Sri Lance w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Jeżeli chodzi o wniosek o zwolnienie Kelani Cycles, ze względu na niewystarczającą współpracę producenta i jego niezdolność do wykazania na podstawie jego własnych danych, że nie obchodził on środków, nie można było uznać, że wniosek ten jest zasadny na mocy art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(39)

W odniesieniu do sytuacji przedsiębiorstwa, które wycofało swój wniosek o zwolnienie w toku dochodzenia w sprawie obejścia środków, jak stwierdzono w motywie 21 powyżej, wyrok Trybunału nie obejmuje motywu 36 spornego rozporządzenia i w związku z tym jest on potwierdzony. Przedsiębiorstwo to nie mogło zatem korzystać ze zwolnienia.

(40)

Strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano ponownie nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki. Stronom przyznano ponadto okres, w którym mogły przedstawić uwagi w następstwie ujawnienia tych informacji. Nie otrzymano żadnych uwag.

(41)

W związku z powyższym uznaje się za właściwe rozszerzenie pierwotnych środków na przywóz rowerów dwukołowych i innych rowerów (włączając trzykołowe wózki-rowery dostawcze, ale wyłączając rowery jednokołowe), bezsilnikowych, wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki, objętych obecnie kodami CN ex 8712 00 30 i ex 8712 00 70 (kody TARIC 8712003010 i 8712007091).

(42)

Jak wspomniano w motywach 9–11, dochodzenie w sprawie obejścia środków zostało wznowione w miejscu, w którym wystąpiła niezgodność z prawem. Za pośrednictwem obecnego wznowienia Komisja skorygowała aspekty spornego rozporządzenia, które doprowadziły do stwierdzenia jego nieważności. Części spornego rozporządzenia, których nie dotyczy wyrok Trybunału, pozostały w mocy. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości nie można uznać, iż podjęcie postępowania administracyjnego wraz z ponownym nałożeniem ceł antydumpingowych na przywóz dokonany w okresie stosowania unieważnionego rozporządzenia jest sprzeczne z zasadą niedziałania prawa wstecz (14).

(43)

W związku z tym z uwagi na szczególny charakter instrumentu przeciwdziałającego obchodzeniu ceł, który ma chronić skuteczność instrumentu antydumpingowego, a także ze względu na fakt, że w toku dochodzenia wykazano dowody, na podstawie danych zgłoszonych przez samych producentów, wskazujące na istnienie praktyki obchodzenia środków, Komisja uznaje za stosowne ponowne wprowadzenie środków począwszy od daty wszczęcia dochodzenia w sprawie obejścia środków (a mianowicie od dnia 25 września 2012 r.).

(44)

Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,

(1)

W art. 29 ust. 1 dyrektywy 96/23/WE ustanawia się wymóg, by państwa trzecie, z których państwom członkowskim wolno przywozić zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego objęte dyrektywą, przedkładały plany monitorowania pozostałości zawierające wymagane gwarancje („plany”). Plany te powinny obejmować co najmniej grupy pozostałości oraz substancje wymienione w załączniku I do tej dyrektywy.

(2)

Decyzją Komisji 2011/163/UE (2) zatwierdzono plany przedłożone przez niektóre państwa trzecie w odniesieniu do określonych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego wymienionych w wykazie w załączniku do tej decyzji („wykaz”).

(3)

Bośnia i Hercegowina przedłożyła Komisji plan dotyczący akwakultury, który obejmuje wyłącznie ryby. W związku z tym do wykazu należy dodać specyfikację ograniczającą zatwierdzenie dla akwakultury wyłącznie do ryb.

(4)

Botswana jest wymieniona w wykazie w odniesieniu do bydła, koni i zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych. To państwo trzecie poinformowało jednak Komisję, że nie będzie już wywozić do Unii żywych koni i mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych. W związku z tym wpis dotyczący Botswany w odniesieniu do koni oraz zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych powinien zostać usunięty z wykazu.

(5)

Iran przedłożył Komisji plan dotyczący akwakultury, który obejmuje wyłącznie skorupiaki. W związku z tym do wykazu należy dodać specyfikację ograniczającą zatwierdzenie dla akwakultury wyłącznie do skorupiaków.

(6)

Mjanma/Birma przedłożyła Komisji plan dotyczący miodu. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. Należy zatem dodać do wykazu wpis dotyczący Mjanmy/Birmy w odniesieniu do miodu.

(7)

Nowa Kaledonia jest wymieniona w wykazie w odniesieniu do bydła, akwakultury, zwierząt łownych, zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych i miodu. Państwo to poinformowało jednak Komisję, że nie będzie już wywozić do Unii mięsa bydła ani zwierząt łownych oraz że plan dotyczący akwakultury obejmuje wyłącznie skorupiaki. Wpis dotyczący Nowej Kaledonii w odniesieniu do bydła i zwierząt łownych należy zatem usunąć z wykazu i dodać do niego specyfikację ograniczającą zatwierdzenie dla akwakultury wyłącznie do skorupiaków.

(8)

Sierra Leone przedłożyło Komisji plan dotyczący miodu. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. Należy zatem dodać do wykazu wpis dotyczący Sierra Leone w odniesieniu do miodu.

(9)

Surinam jest wymieniony w wykazie zatwierdzeń w odniesieniu do akwakultury. Surinam poinformował jednak Komisję, że nie będzie już wywozić do Unii produktów akwakultury. W związku z tym wpis dotyczący Surinamu w odniesieniu do akwakultury powinien zostać usunięty z wykazu.

(10)

Tunezja jest obecnie wymieniona w wykazie zatwierdzeń w odniesieniu do drobiu, akwakultury i zwierząt łownych. To państwo trzecie przedłożyło Komisji plan dotyczący drobiu, który nie zapewnia wystarczających gwarancji, oraz plan dotyczący akwakultury obejmujący wyłącznie ryby. Wpis dotyczący Tunezji w odniesieniu do drobiu należy zatem usunąć z wykazu i dodać do niego specyfikację ograniczającą zatwierdzenie dla akwakultury wyłącznie do ryb.

(11)

Kosowo (*) nie przedstawiło planu w odniesieniu do drobiu, udzieliło natomiast gwarancji w odniesieniu do surowca drobiowego pochodzącego albo z państw członkowskich, albo z państw trzecich, które zostały zatwierdzone do wywozu takiego surowca do Unii Europejskiej. Należy zatem dodać do wykazu wpis dotyczący Kosowa w odniesieniu do drobiu z odpowiednim przypisem.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/163/UE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Po wygaśnięciu w dniu 20 sierpnia 2018 r. pomocy finansowej w ramach Europejskiego Mechanizmu Stabilności decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2018/1192 (2) wprowadzono w Grecji wzmocniony nadzór na okres sześciu miesięcy od dnia 21 sierpnia 2018 r. Wzmocniony nadzór przedłużono następnie trzykrotnie (3), za każdym razem o dodatkowe sześć miesięcy, przy czym ostatnio począwszy od dnia 21 lutego 2020 r.

(2)

Od 2010 r. Grecja otrzymała znaczną pomoc finansową, w wyniku której jej pozostające do spłaty zobowiązania wobec państw członkowskich należących do strefy euro, Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej i Europejskiego Mechanizmu Stabilności wynoszą w sumie 243 700 mln EUR. Grecja otrzymała od swoich europejskich partnerów wsparcie finansowe na preferencyjnych warunkach. Aby doprowadzić zadłużenie do bardziej zrównoważonego poziomu, w 2012 r. wprowadzono szczególne środki, które następnie zastosowano ponownie w 2017 r. w ramach Europejskiego Mechanizmu Stabilności. W dniu 22 czerwca 2018 r. Eurogrupa osiągnęła porozumienie polityczne w sprawie wdrożenia dodatkowych środków, aby zapewnić stabilność długu. Niektóre z tych środków, jak np. transfer kwot równoważnych dochodom banków centralnych strefy euro narosłym od greckich obligacji rządowych na podstawie Umowy o aktywach finansowych netto i programu dotyczącego rynku papierów wartościowych, można uzgodnić w Eurogrupie dwa razy w roku, na podstawie potwierdzenia w ramach wzmocnionego nadzoru, że Grecja wywiązuje się ze swoich poprogramowych zobowiązań politycznych. W związku z tym po osiągnięciu porozumienia w ramach Eurogrupy w kwietniu i grudniu 2019 r. oraz w czerwcu 2020 r. udostępniono odpowiednio pierwsze trzy transze środków okołozadłużeniowych uzależnionych od prowadzenia odpowiedniej polityki.

(3)

Grecja podjęła zobowiązanie w Eurogrupie, że będzie kontynuować i zakończy wszystkie kluczowe reformy przyjęte w ramach programu pomocy stabilizacyjnej Europejskiego Mechanizmu Stabilności („program”) oraz zapewni ochronę celów istotnych reform przyjętych w ramach programu oraz w ramach poprzedzających go instrumentów. Grecja zobowiązała się również do wdrożenia konkretnych działań w obszarze polityki budżetowej i budżetowo-strukturalnej, dobrobytu społecznego, stabilności finansowej, rynków pracy i dóbr, prywatyzacji i administracji publicznej. Te konkretne działania, które wymieniono w załączniku do oświadczenia Eurogrupy z dnia 22 czerwca 2018 r., przyczynią się do usunięcia nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej oraz źródeł lub potencjalnych źródeł trudności gospodarczych w Grecji.

(4)

Dnia 26 lutego 2020 r. Komisja opublikowała sprawozdanie krajowe dotyczące Grecji na 2020 r. (4) Komisja stwierdziła, że kraj ten boryka się z nadmiernymi zakłóceniami równowagi makroekonomicznej (5). Choć widoczne są postępy w wielu dziedzinach, nadal utrzymują się istotne słabości i skutki wcześniejszych kryzysów, związane z wysokim długiem publicznym, wysokim poziomem kredytów zagrożonych w bilansach banków oraz z sektorem zagranicznym, na tle wciąż niskiego potencjału wzrostu gospodarczego i wysokiej stopy bezrobocia. Pod koniec 2019 r. dług publiczny w Grecji wynosił 176,6 % produktu krajowego brutto, co stanowi najwyższy poziom w Unii. Międzynarodowa pozycja inwestycyjna netto, która w 2019 r. stanowiła -150,6 % produktu krajowego brutto, utrzymuje się na znacznym ujemnym poziomie, chociaż wysoki zagraniczny dług publiczny, który się na nią składa, został zaciągnięty na bardzo preferencyjnych warunkach. Co więcej, mimo znacznego zmniejszenia w ostatnich latach deficytu obrotów bieżących, postęp ten nadal jest niewystarczający, aby Grecja mogła w zadowalającym tempie obniżyć wysoką ujemną międzynarodową pozycję inwestycyjną netto, tak by osiągnęła ona poziom uznawany za rozsądny. Mimo że bezrobocie w dalszym ciągu spadało, ze szczytowej wartości 27,8 % w 2013 r., w lutym 2020 r. nadal wynosiło 16,1 %. Bezrobocie długotrwałe (wynoszące w czwartym kwartale 2019 r. 11,9 %) i bezrobocie młodzieży (które w lutym 2020 r. sięgało 35,6 %) utrzymuje się na wysokim poziomie, chociaż znacznie się obniżyło w stosunku do szczytowych wartości w okresie kryzysu (bezrobocie długotrwałe odnotowane w drugim kwartale 2014 r. wynosiło 19,9 %, a w lutym 2013 r. bezrobocie młodzieży sięgnęło 60,2 %).

(5)

W dniu 11 marca 2020 r. Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie uznała epidemię COVID-19 za globalną pandemię. Pandemia stanowi poważne zagrożenie w zakresie zdrowia publicznego dla obywateli, społeczeństw i gospodarek. Spowodowała poważny wstrząs gospodarczy, który wywiera znaczny negatywny wpływ na perspektywy makroekonomiczne Unii Europejskiej. Grecja prawdopodobnie szczególnie ucierpi w wyniku kryzysu ze względu na sektorową strukturę jej gospodarki. Zgodnie z prognozą Komisji z lata 2020 r. pogorszenie koniunktury może wynieść [X %] w 2020 r., po czym w 2021 r. powinno nastąpić szybkie, aczkolwiek niepełne ożywienie gospodarcze. Niepewność dotycząca prognozy utrzymuje się na wysokim poziomie. Pandemia może doprowadzić do znacznego wzrostu długu publicznego i częściowego odwrócenia tendencji spadku bezrobocia odnotowanej w poprzednich latach. Szybki powrót do wzrostu będzie miał kluczowe znaczenie dla zapobiegania efektom histerezy i dla ograniczenia społeczno-ekonomicznych skutków kryzysu. Rozmiary recesji odzwierciedlają duże znaczenie branży turystycznej narażonej na znaczną niepewność co do zniesienia ograniczeń w podróżowaniu. Również w sektorach żeglugowym i transportowym istnieje prawdopodobieństwo znacznego pogorszenia koniunktury w miarę kurczenia się światowego handlu.

(6)

Od początku pandemii UE i jej państwa członkowskie wprowadziły bezprecedensowe środki, aby chronić życie ludzkie i źródła utrzymania. W odpowiedzi na pandemię COVID-19 oraz w ramach skoordynowanego unijnego podejścia Grecja wprowadziła środki budżetowe mające na celu zwiększenie możliwości systemu ochrony zdrowia, powstrzymanie pandemii oraz pomoc tym osobom i sektorom, które zostały szczególnie dotknięte jej skutkami. UE wsparła wysiłki krajowe, aby zareagować na kryzys zdrowotny i złagodzić skutki załamania gospodarczego. Unia uwolniła środki budżetowe na walkę z wirusem, uruchomiła ogólną klauzulę wyjścia w ramach paktu stabilności i wzrostu, wykorzystała pełną elastyczność zasad pomocy państwa i zaproponowała stworzenie nowego instrumentu mającego pomóc ludziom w utrzymaniu się na rynku pracy – europejskiego instrumentu tymczasowego wsparcia w celu zmniejszenia ryzyka bezrobocia w związku z sytuacją nadzwyczajną (SURE). Oprócz środków wprowadzonych przez Europejski Bank Centralny i Europejski Bank Inwestycyjny, w ramach odpowiedzi UE przeznaczono ponad pół biliona euro na wsparcie dla pracowników i przedsiębiorstw. W związku z tym w dniu 27 maja 2020 r. Komisja przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący ustanowienia Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności w celu zapewnienia znacznego wsparcia na rzecz reform i inwestycji służących wzmocnieniu gospodarek państw członkowskich.

(7)

Średnio- i długoterminowe skutki pandemii COVID-19 będą w decydującym stopniu zależeć od tego, jak szybko nastąpi odbudowa gospodarki w państwach członkowskich, co z kolei będzie uwarunkowane środkami, jakie państwa członkowskie zastosują w celu złagodzenia społecznych i gospodarczych skutków kryzysu – przy wsparciu UE. Podobnie jak inne państwa członkowskie Grecja powinna skorzystać z unijnego pakietu na rzecz odbudowy, który pomoże w finansowaniu kluczowych reform i inwestycji mających na celu zwiększenie potencjału wzrostu i odporności gospodarki. To z kolei pozwoli uniknąć dalszego pogłębiania się różnic w Unii.

(8)

W dniu 20 maja 2020 r. Komisja opublikowała szóstą ocenę Grecji w ramach wzmocnionego nadzoru (6). W wyniku tej oceny stwierdzono, że – biorąc pod uwagę nadzwyczajne okoliczności związane z wybuchem pandemii COVID-19 – Grecja podjęła działania niezbędne w celu realizacji w terminie podjętych przez nią zobowiązań szczegółowych w zakresie reform. Uwzględniono również znaczne zaangażowanie władz greckich we współpracę z instytucjami europejskimi oraz uznano konieczność priorytetowego potraktowania polityki ukierunkowanej na wdrożenie środków nadzwyczajnych w odpowiedzi na pandemię. Jednocześnie w sprawozdaniu uznano, że środki powstrzymujące rozprzestrzenianie się wywarły negatywny wpływ na zdolność do wdrażania reform w okresie objętym oceną, i odnotowano, że w przyszłości kluczowe będzie utrzymanie tempa reform, a w razie konieczności jego przyspieszenie, kiedy nastąpi odbudowa gospodarki.

(9)

W świetle dokonanej przez Komisję szczegółowej oceny sytuacji w 2020 r. i na podstawie oceny Komisji Rada przeanalizowała krajowy program reform na 2020 r. oraz program stabilności na 2020 r. Rada uwzględniła fakt, że w ramach dążenia do korekty zakłóceń równowagi należy w pierwszej kolejności stawić czoła pandemii i sprzyjać ożywieniu gospodarczemu. Zaleciła (7) Grecji podjęcie wszelkich działań niezbędnych do skutecznego zwalczania pandemii, w tym przez zwiększenie odporności systemu ochrony zdrowia, wprowadzenie mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy i zapewnienie skutecznego wsparcia aktywizacji zawodowej w celu łagodzenia wpływu kryzysu na zatrudnienie i sytuację społeczną, wdrożenie środków mających zapewnić gospodarce płynność oraz promowanie inwestycji publicznych i prywatnych w kilku priorytetowych obszarach inwestycji, w tym w zakresie transformacji ekologicznej i cyfrowej. Rada wezwała również władze greckie do kontynuowania i zakończenia reform zgodnie z zobowiązaniami poprogramowymi w celu wznowienia trwałego ożywienia gospodarczego po stopniowym wycofaniu ograniczeń nałożonych w związku z pandemią COVID-19.

(10)

Od czasu zakończenia programu pomocy Europejskiego Mechanizmu Stabilności grecki sektor bankowy stał się bardziej stabilny i odporny na wstrząsy, ale wciąż istnieją ryzyka będące skutkiem wcześniejszego kryzysu oraz istotne, leżące u ich podstaw słabości, zaostrzane przez negatywny wpływ pandemii. Banki utrzymują odpowiednią płynność, ale poziom kredytów zagrożonych pozostaje wysoki: w grudniu 2019 r. odpowiadał kwocie 68,5 mld EUR, czyli 40,6 % ekspozycji z tytułu kredytów udzielonych klientom (8). Pandemia może zatrzymać obserwowany stopniowy spadek poziomu kredytów zagrożonych z odnotowanego w szczytowym momencie, czyli w marcu 2016 r., poziomu 107,2 mld EUR i z poziomu 71,2 mld EUR z końca września 2019 r. Ponadto bieżący wstrząs gospodarczy wpływa na strategie banków w zakresie ograniczania kredytów zagrożonych oraz na rynek wtórny kredytów zagrożonych, a także na realizację, po pomyślnym zakończeniu pierwszych transakcji, programu Herkules wspierającego sekurytyzację takich kredytów. Pozycja kapitałowa greckich banków jest zgodna z wymogami regulacyjnymi, ale stoi w obliczu rosnących wymogów nadzorczych i potrzeb kapitałowych do celów finansowania zmniejszania poziomu kredytów zagrożonych w perspektywie średnioterminowej, podczas gdy rentowność jest niska. W związku z tym banki greckie są szczególnie narażone na ryzyko wzrostu kosztów finansowania i ponownego pogorszenia jakości aktywów na skutek pandemii. Władze podejmują działania w celu utrzymania dostępu do finansowania dla przedsiębiorstw dotkniętych kryzysem, w uzupełnieniu inicjatyw na szczeblu banków komercyjnych i podmiotów obsługujących kredyty. Zobowiązały się również do dalszych postępów we wdrażaniu kluczowych reform sektora finansowego i do udoskonalenia istniejących narzędzi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kredytów zagrożonych, po tym, jak pandemia COVID-19 wywarła negatywny wpływ na tempo trwających i poprzednich działań na rzecz reform. Reformy te, podobnie jak gruntowna przebudowa rozproszonych zasad postępowania w przypadku stwierdzenia niewypłacalności, mogą przyczynić się do złagodzenia średnioterminowego wpływu kryzysu na zadłużenie sektora prywatnego.

(11)

Pomimo postępu w ostatnich latach Grecja wciąż zmaga się z dużymi wyzwaniami, jeśli chodzi o otoczenie działalności gospodarczej i system sądownictwa. Władze w dalszym ciągu pracują nad poprawą otoczenia regulacyjnego i zwiększeniem konkurencyjności mimo zmiany priorytetów oraz trudności w związku z wybuchem pandemii COVID-19. Grecja osiągnęła wprawdzie postępy w takich dziedzinach, jak skrócenie czasu potrzebnego na zarejestrowanie nowej firmy i zwiększenie ochrony inwestorów mniejszościowych, ale wciąż ma duże zaległości w porównaniu z krajami osiągającymi najlepsze wyniki w kilku obszarach (np. egzekwowanie umów, rejestrowanie własności, postępowanie w związku z niewypłacalnością itp.). Na skutek pandemii władze przyspieszyły realizację planu działań na rzecz e-rządzenia i zobowiązały się do działań uzupełniających w celu dalszego złagodzenia obciążenia administracyjnego przedsiębiorstw i obywateli.

(12)

Grecja – która została odcięta od pożyczek na rynku finansowym w 2010 r. – zaczęła odzyskiwać dostęp do rynku dzięki emisji obligacji państwowych od lipca 2017 r. Dochody z greckich obligacji skarbowych zaczęły powoli spadać po pomyślnym zakończeniu programu w ramach EMS w 2018 r., zaś w 2019 r. spadły znacznie. Po wybuchu pandemii Grecja z powodzeniem dokonała emisji zarówno bonów skarbowych, jak i obligacji długoterminowych, co wskazuje na stały dostęp do finansowania rynkowego, jednak warunki uzyskiwania pożyczek przez Grecję pozostają wysoce niestabilne.

(13)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że nadal istnieją przesłanki uzasadniające prowadzenie wzmocnionego nadzoru na podstawie art. 2 rozporządzenia (UE) nr 472/2013. W szczególności nadal istnieją zagrożenia dla stabilności finansowej Grecji, które – jeżeli się urzeczywistnią – mogą wywołać niekorzystne skutki uboczne w pozostałych państwach członkowskich należących do strefy euro. Jeżeli pojawią się jakiekolwiek skutki uboczne, mogą one nastąpić w sposób pośredni, wywierając niekorzystny wpływ na zaufanie inwestorów, a tym samym na koszty refinansowania dla banków i pozostałych państw członkowskich należących do strefy euro.

(14)

W związku z tym w średnim okresie Grecja powinna kontynuować podejmowanie działań służących usunięciu źródeł lub potencjalnych źródeł trudności oraz realizowanie reform strukturalnych, aby wspierać solidne i zrównoważone ożywienie gospodarcze, co pozwoli złagodzić skutki wynikające z kilku czynników. Czynniki te obejmują poważne i przedłużające się pogorszenie koniunktury w czasie kryzysu; poziom zadłużenia Grecji; słabości jej sektora finansowego; nadal stosunkowo silne powiązania między sektorem finansowym i finansami publicznymi w Grecji, w tym przez własność państwową; ryzyko przeniesienia poważnych napięć w tych sektorach na inne państwa członkowskie, jak również narażenie państw członkowskich należących do strefy euro na ryzyko w kontekście zadłużenia państwa greckiego.

(15)

Aby zlikwidować pozostałe ryzyko i monitorować spełnienie zobowiązań podjętych w tym celu, konieczne i właściwe wydaje się przedłużenie wzmocnionego nadzoru w Grecji na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 472/2013.

(16)

Pismem wystosowanym w dniu 24 czerwca 2020 r. Grecji umożliwiono przedstawienie opinii na temat oceny Komisji. W swojej odpowiedzi z dnia 29 czerwca 2020 r. Grecja zasadniczo zgodziła się z dokonaną przez Komisję oceną wyzwań gospodarczych, przed którymi stoi ten kraj, co stanowi podstawę przedłużenia wzmocnionego nadzoru.

(17)

Grecja będzie nadal korzystała ze wsparcia technicznego w ramach programu wspierania reform strukturalnych (jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/825 (9)) i przepisów będących kontynuacją tego programu w celu opracowywania i wdrażania reform, w tym kontynuacji i zakończenia kluczowych reform zgodnie z zobowiązaniami politycznymi poddanymi monitorowaniu w ramach wzmocnionego nadzoru.

(18)

Komisja zamierza ściśle współpracować z Europejskim Mechanizmem Stabilności – w kontekście jego systemu wczesnego ostrzegania – aby wdrożyć wzmocniony nadzór,

(1)

W związku z nadzwyczajnymi okolicznościami ekonomicznymi i finansowymi związanymi z rozprzestrzenianiem się choroby COVID-19 Rada Prezesów zdecydowała o uruchomieniu nowego tymczasowego nadzwyczajnego programu zakupów w czasie pandemii (Pandemic Emergency Purchase Programme, PEPP) na podstawie decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2020/440 (EBC/2020/17) (1). Program PEPP obejmuje wszystkie kategorie aktywów kwalifikujące się do rozszerzonego programu zakupu aktywów Europejskiego Banku Centralnego (APP), który obejmuje program zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych, trzeci program zakupu zabezpieczonych obligacji, program zakupu papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami oraz program zakupu w sektorze przedsiębiorstw.

(2)

4 czerwca 2020 r. Rada Prezesów, w ramach wykonywania zadań w zakresie utrzymania stabilności cen, zdecydowała o zmianie niektórych cech programu PEPP. Zmiany te mają na celu zapewnienie koniecznego stopnia akomodacji polityki pieniężnej oraz jej niezakłóconej transmisji we wszystkich klasach aktywów i wszystkich jurysdykcjach, tym samym przyczyniając się do zrównoważenia wyjątkowo ostrego i nagłego załamania oczekiwanej ścieżki inflacji w wyniku pandemii.

(3)

W szczególności Rada Prezesów zdecydowała o zwiększeniu całkowitej odrębnej wartości programu PEPP o 600 miliardów EUR, do kwoty 1 350 miliardów EUR. W odpowiedzi na związaną z pandemią rewizję inflacji w dół w horyzoncie czasowym objętym prognozą rozszerzenie programu PEPP dodatkowo rozluźni ogólne nastawienie w polityce pieniężnej, wspierając tym samym warunki finansowania gospodarki realnej, w tym zwłaszcza dla firm i gospodarstw domowych. Na przestrzeni czasu struktura tych zakupów pod względem klas aktywów i jurysdykcji będzie nadal elastyczna. Umożliwi to skuteczne neutralizowanie ryzyk dla niezakłóconej transmisja polityki pieniężnej.

(4)

Ponadto Rada Prezesów zdecydowała o przedłużeniu planowanego horyzontu czasowego zakupów netto w ramach programu PEPP co najmniej do końca czerwca 2021 r. lub - w razie konieczności - na dłuższy okres, a w każdym razie do momentu, w którym Rada Prezesów uzna, że zakończyła się faza kryzysu wywołanego pandemią COVID-19. W wyniku przedłużenia planowanego horyzontu czasowego zakupów w ramach programu PEPP faza zakupów netto zrównuje się w czasie ze spodziewanym czasem trwania najbardziej surowych ograniczeń normalnej działalności gospodarczej związanych z COVID-19 i związanej z tym słabej presji inflacyjnej.

(5)

Aby uniknąć ryzyka nieuzasadnionego zaostrzenia warunków finansowych w okresie, w którym istnieje prawdopodobieństwo, że wyjście ze wstrząsu gospodarczego spowodowanego pandemią będzie nadal niepełne, Rada Prezesów zdecydowała, że spłaty kapitału z tytułu zapadających papierów wartościowych zakupionych w ramach programu PEPP będą ponownie inwestowane w całości co najmniej do końca 2022 r., a ponadto że w każdym razie stopniowe wycofywanie portfela PEPP w przyszłości będzie realizowane w taki sposób, aby uniknąć ingerencji w odpowiednie nastawienie polityki pieniężnej.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (UE) 2020/440 (EBC/2020/17),

(1)

W dniu 30 czerwca 2020 r. Rada przyjęła zalecenie Rady w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia (1) („zalecenie Rady”). W dniu 16 lipca 2020 r. Rada przyjęła zalecenie (UE) 2020/1052 z dnia 16 lipca 2020 r. zmieniające zalecenie Rady (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia (2).

(2)

Zalecenie Rady stanowi, że państwa członkowskie powinny w sposób skoordynowany stopniowo znosić tymczasowe ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE począwszy od dnia 1 lipca 2020 r. w odniesieniu do rezydentów państw trzecich wymienionych w załączniku I do zalecenia Rady. Co dwa tygodnie wykaz państw trzecich, o którym mowa w załączniku I, powinien podlegać przeglądowi i – stosownie do przypadku – ewentualnej aktualizacji, dokonywanych przez Radę po przeprowadzeniu ścisłych konsultacji z Komisją oraz stosownymi agencjami i służbami UE, po dokonaniu ogólnej oceny opartej na metodyce, kryteriach i informacjach, o których mowa w zaleceniu Rady.

(3)

Od tego czasu – w ścisłym porozumieniu z Komisją i stosownymi agencjami i służbami UE – toczą się w Radzie dyskusje na temat przeglądu wykazu państw trzecich zawartego w załączniku I do zalecenia Rady oraz z zastosowaniem kryteriów i metod określonych w zaleceniu Rady. W wyniku tych dyskusji należy zmienić wykaz państw trzecich zawarty w załączniku I. W szczególności należy z niego usunąć Algierię.

(4)

Kontrola graniczna leży w interesie nie tylko państwa członkowskiego, na którego granicach zewnętrznych jest ona dokonywana, ale w interesie wszystkich państw członkowskich, które zniosły kontrolę na granicach wewnętrznych. Państwa członkowskie powinny zatem zapewnić koordynację środków podejmowanych na granicach zewnętrznych w celu zapewnienia dobrze funkcjonującej strefy Schengen. W tym celu, począwszy od dnia 31 lipca 2020 r., państwa członkowskie powinny w sposób skoordynowany kontynuować znoszenie tymczasowego ograniczenia dotyczącego innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do rezydentów państw trzecich wymienionych w załączniku I do zalecenia Rady zmienionego niniejszym zaleceniem.

(5)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego zalecenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 wspomnianego protokołu Dania – w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego zalecenia – podejmuje decyzję, czy je wprowadzi w życie.

(6)

Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (3); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (4).

(8)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE (5) w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (6).

(9)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE (7) w związku z art. 3 decyzji 2011/350/UE (8),

1)

pkt 1 akapit pierwszy zalecenia Rady otrzymuje brzmienie:

2)

załącznik I do zalecenia otrzymuje brzmienie: