30.6.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 207/4

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2020/900

z dnia 25 czerwca 2020 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/1838 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów na rok 2020 w Morzu Bałtyckim oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2020/123 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów na rok 2020 w wodach Unii i w wodach nienależących do Unii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2019/1838 (1) ustalono uprawnienia do połowów dla niektórych stad ryb i grup stad ryb w Morzu Bałtyckim na 2020 rok. Ustanowiono w nim okresy zamknięcia tarlisk dla dwóch stad dorsza bałtyckiego z odstępstwem dla statków rybackich o długości całkowitej poniżej 12 metrów prowadzących połowy przy użyciu niektórych narzędzi biernych. Połowy za pomocą takli dryfujących są wyłączone z zakresu odstępstwa. Jednakże uznaje się, że stosowanie takli dryfujących powinno być nadal dozwolone, a zatem powinno zostać objęte odstępstwem, jak w poprzednich rozporządzeniach dotyczących uprawnień do połowów. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1838.

(2)	W rozporządzeniu Rady (UE) 2020/123 (2) ustalono uprawnienia do połowów na 2020 rok w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii.

(3)

W sprawozdaniu z sesji plenarnej, która miała miejsce w dniach 16–20 marca 2020 r., Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) stwierdził, że w odniesieniu do przyłowów witlinka (Merlangius merlangus) w Morzu Celtyckim spośród czterech różnych wzorów worka włoka wymienionych na liście środków zaradczych w art. 13 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2020/123 ustalającego uprawnienia do połowów na rok 2020, największą selektywność ma worek włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 100 mm z panelem o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm. STECF nie dysponował żadnymi wiarygodnymi szacunkami dotyczącymi selektywności worka włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 100 mm z panelem o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm w odniesieniu do dorsza atlantyckiego (Gadus morhua). Właściwe jest zatem, aby zapewnić odbudowę przedmiotowego stada witlinka, by stosowanie takiej kombinacji worka włoka i panelu o oczkach kwadratowych było nadal dozwolone. Aby zapewnić odbudowę stada dorsza w Morzu Celtyckim, worek włoka o oczkach rombowych o rozmiarze 100 mm z panelem o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm w dalszym ciągu powinien być stosowany przy podniesionej linie połowowej.

(4)

Śmiertelność połowowa (F) dorsza w Morzu Północnym (Gadus morhua) wzrosła od 2016 r. i szacuje się, że obecnie przekracza punkt odniesienia wskaźnika śmiertelności połowowej (Flim), tj. punkt odniesienia wskaźnika śmiertelności połowowej, co w perspektywie długoterminowej spowoduje średnią liczebność stada na poziomie najniższej biomasy tarłowej (Blim). Połowy na poziomach powyżej Flim spowodują spadek liczebności stada do poziomów poniżej Blim. W związku z tym biomasa stada tarłowego spadła od 2015 r. i szacuje się, że znajduje się poniżej Blim. Blim jest punktem odniesienia określonego na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, w szczególności Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES), poniżej którego zdolność reprodukcyjna może być ograniczona. Ponadto uzupełnianie stada pozostawało na niskim poziomie od 1998 r., i było wyjątkowo słabe w latach 2016 i 2018.

(5)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 (3) ustanawiającego wieloletni plan dla Morza Północnego, jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, spadła poniżej Blim, należy przyjąć dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego przywrócenia przedmiotowego stada do poziomów przekraczających poziom umożliwiający osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY). Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie połowów ukierunkowanych z danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów dla tych stad lub dla innych stad w łowiskach, w których występują przyłowy dorsza atlantyckiego lub obydwa te elementy.

(6)

Wobec braku wspólnej rekomendacji regionalnej grupy państw członkowskich regionu Morza Północnego dotyczącej środków o dłuższym terminie Komisja proponuje wprowadzenie dodatkowych środków technicznych funkcjonalnie związanych z uprawnieniami do połowów na 2020 rok zgodnie ze zobowiązaniami podjętymi przez Unię Europejską i Norwegię, które są zgodne ze wspólnym oświadczeniem Komisji Europejskiej i Rady.

(7)

W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono całkowity dopuszczalny połów (TAC) dotyczący przyłowów, uprawnienia do połowów dla łowisk, w których poławiane są ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów. Należy również wprowadzić środki techniczne, które będą funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów. W swoim przeglądzie połowów wielogatunkowych na Morzu Północnym ICES szacuje, że przy braku jakichkolwiek zmian w modelach połowów i w świetle nielegalnych odrzutów, szacowane połowy dorsza mają wartość rzędu 40 000 ton. Aby zminimalizować ryzyko połowów znacznie przekraczających uzgodnione TAC, konieczne jest wprowadzenie dodatkowych środków w celu dalszego ograniczenia połowów.

(8)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią (4) Unia przeprowadziła z Norwegią konsultacje w sprawie uprawnień do połowów. Strony zgodziły się zalecić swoim odpowiednim organom wprowadzenie dodatkowych środków zaradczych uzupełniających TAC już uzgodnione w grudniu 2019 r., aby w 2020 r. tymczasowo zapewnić dodatkową ochronę zarówno dla ryb młodocianych, jak i dla dorosłych dorszy. Środki te powinny obejmować sezonowe zamknięcia dla ochrony ryb młodocianych, obszary ograniczonych połowów ze szczególnymi warunkami dostępu oraz wprowadzenie nowych środków dotyczących narzędzi połowowych.

(9)

W dniu 9 marca 2020 r. ICES wydała opinię dotyczącą połowów krewetki północnej (Pandalus borealis) w rejonach ICES 3a i 4a w części wschodniej (cieśniny Skagerrak, Kattegat oraz północna część Morza Północnego w Rynnie Norweskiej). Na podstawie tej opinii oraz po konsultacjach z Norwegią należy ustalić kwotę Unii na połowy krewetki północnej w rejonie ICES 3a na 3 266 ton, zgodnie z MSY.

(10)

Zgodnie z opinią ICES z dnia 14 kwietnia 2020 r. połowy szprota (Sprattus sprattus) w wodach Unii podobszaru ICES 4 (Morze Północne), oraz w rejonie ICES 3a (cieśniny Skagerrak i Kattegat) nie powinny w okresie od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r. przekroczyć 207 807 ton. Uprawnienia do połowów dla szprota należy zatem w tym okresie ustalić zgodnie z MSY na poziomie 169 778 ton w wodach Unii w rejonie ICES 2a i podobszarze ICES 4 oraz na poziomie 38 029 ton w rejonie ICES 3a.

(11)

TAC dla sardeli europejskiej (Engraulis encrasicolus) w podobszarach ICES 9 i 10 oraz wodach Unii obszaru Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowo-Wschodnim Atlantyku (CECAF) 34.1.1 w okresie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r. ustalono na poziomie zerowym w oczekiwaniu na opinię naukową dotyczącą tego okresu. ICES wyda swoją opinię dotyczącą tego stada pod koniec czerwca 2020 r. Aby zapewnić ciągłość działalności połowowej do czasu ustalenia TAC na podstawie najnowszych opinii naukowych, należy w oparciu o połowy w trzecim kwartale 2019 r. ustalić tymczasowy TAC wynoszący 4 018 ton. Taki tymczasowe TAC powinien zostać zmieniony w przyszłości zgodnie z opinią naukową ICES.

(12)

W uzgodnionym protokole konsultacji między Norwegią a Unią Europejską w sprawie połowów na 2020 r. z dnia 19 grudnia 2019 r. strony postanowiły, że oprócz uzgodnionych 50 000 ton śledzia atlantyckiego (Clupea harengus), które Norwegia może poławiać ze swojej kwoty w wodach Unii rejonów 4a i 4b oraz które Unia może poławiać ze swojej kwoty w wodach norweskich na południe od 62° N, przyznana zostanie dodatkowa ilość wynosząca maksymalnie 10 000 ton, jeżeli odpowiednio Norwegia lub Unia zwrócą się o takie zwiększenie. Porozumienie to powinno zostać wprowadzone do prawa Unii.

(13)

Na swoim dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach od 14 do 18 lutego 2020 r., Regionalna Organizacja ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) dokonała przeglądu środka ochronnego dla ostroboka peruwiańskiego (Trachurus murphyi), w odniesieniu do którego w rozporządzeniu (UE) 2020/123 nie ustalono jeszcze uprawnień do połowów. Mające zastosowanie środki należy wprowadzić do prawa Unii.

(14)

Na dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach od 23 do 27 września 2019 r., Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) podjęła decyzję o zamknięciu łowiska beryksa wspaniałego (Beryx splendens) w podobszarze NAFO 6 z powodu możliwego wyniszczenia tego stada. Środek ten należy zatem wprowadzić do prawa Unii, a co za tym idzie należy odpowiednio zmienić wykaz gatunków objętych zakazem.

(15)

Zalecenie 16–05 Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) zmniejszające TAC dla włócznika śródziemnomorskiego (Xiphias gladius) w 2020 r. zostało już wprowadzone do prawa Unii. Jednak w styczniu 2020 r. sekretariat ICCAT wydał wytyczne dotyczące obliczania TAC dla włócznika śródziemnomorskiego. W związku z tym należy odpowiednio zaktualizować kwotę unijną.

(16)

Na swoim dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach od 17 do 21 czerwca 2019 r., Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła nowe limity połowowe dla tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), które nie mają wpływu na limity połowowe Unii w ramach IOTC. Ograniczyła jednak możliwości stosowania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb, statków dostawczych oraz boi instrumentalnych. W związku z tym należy wprowadzić dalsze zmiany do rozporządzenia (UE) 2020/123 w celu zapewnienia, by przepisy wykonawcze właściwie odzwierciedlały decyzje podjęte przez Umawiające się strony IOTC.

(17)

W lipcu 2019 r. podczas 6. posiedzenia stron Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) podjęto decyzję w sprawie środków dotyczących połowów dennych i ograniczeń nakładów połowowych na obszarze objętym porozumieniem. Środki te zostały wprowadzone do prawa Unii rozporządzeniem (UE) 2020/123. Należy jednak dokonać dalszych zmian w celu zapewnienia, by przepisy wykonawcze właściwie odzwierciedlały decyzje podjęte przez SIOFA w odniesieniu do ograniczeń połowów dennych.

(18)

Komisja przyznaje licencje połowowe statkom pływającym pod banderą Wenezueli w celu umożliwienia im połowów lucjanowatych na wodach europejskich u wybrzeży Gujany Francuskiej. Rozporządzenie (UE) 2020/123 przewiduje przyznanie 45 licencji. W celu wydania tych upoważnień należy przedstawić dowód zawarcia ważnej umowy między właścicielem statku a przedsiębiorstwem przetwórczym mającym siedzibę w departamencie Gujany Francuskiej. Podczas procedury wydawania upoważnień między następującymi po sobie latami należy umożliwić ciągłość operacji połowowych na określonych warunkach.

(19)	W odniesieniu do statków poławiających dobijaki i wykorzystujących niektóre narzędzia w podrejonach ICES 2a, 3a i 4 powinny obowiązywać okresy zakazu od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2021.

(20)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2020/123.

(21)

Limity połowowe przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2019/1838 oraz w rozporządzeniu (UE) 2020/123 obowiązują od dnia 1 stycznia 2020 r. Zatem przepisy dotyczące limitów połowowych wprowadzone niniejszym rozporządzeniem powinny wejść w życie jak najszybciej. W odniesieniu do zmian poziomów TAC dodatkowe odstępstwo na Morzu Bałtyckim oraz dalsze zezwolenie na stosowanie określonych rodzajów narzędzi połowowych na Morzu Celtyckim przepisy te powinny obowiązywać od 1 stycznia 2020 r. Ponieważ uprawnienia do połowów, których to dotyczy, nie zostały jeszcze wyczerpane lub są zwiększane, a niniejsze rozporządzenie wprowadza łagodniejsze przepisy, jego stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasad pewności prawa ani ochrony uzasadnionych oczekiwań.

(22)	Zgodnie z art. 130 ust. 1 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej przeprowadzono konsultacje ze Zjednoczonym Królestwem (5),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiana rozporządzenia (UE) 2019/1838

W załączniku do rozporządzenia (UE) 2019/1838 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Zmiana rozporządzenia (UE) 2020/123

W rozporządzeniu (UE) 2020/123 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 3 dodaje się litery w brzmieniu:

„j)	»boja instrumentalna« oznacza boję wyraźnie oznaczoną niepowtarzalnym numerem referencyjnym pozwalającym na identyfikację jej właściciela, wyposażoną w satelitarny system lokacyjny do monitorowania jej położenia;

»boja w użyciu« oznacza każdą boję instrumentalną, uprzednio aktywowaną, włączoną i rozmieszczoną w morzu na dryfującym urządzeniu do sztucznej koncentracji ryb lub na dryfującej kłodzie, która to boja przesyła dane dotyczące lokalizacji oraz wszelkie inne dostępne informacje, takie jak szacunki echosondy.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 12a

Okresy zamknięte dla połowów dobijaków

Od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2021 r. w rejonach ICES 2a, 3a oraz podobszarze ICES 4 zabrania się przemysłowych połowów dobijaków włokiem dennym, niewodem lub podobnymi narzędziami ciągnionymi o rozmiarze oczek sieci mniejszym niż 16 mm.”;

w art. 13 ust. 1 lit. a) tiret czwarte otrzymuje brzmienie:

„—	worek włoka o rozmiarze 100 mm z panelem sieci o oczkach kwadratowych o rozmiarze 160 mm”;

art. 14 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 14

Środki zaradcze w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w Morzu Północnym

1. Obszary zamknięte dla połowów, z wyjątkiem połowów przy użyciu narzędzi do połowów pelagicznych (okrężnic i włoków), oraz okresy, w których zamknięcia mają zastosowanie, są określone w załączniku IV.

2. Zakazuje się statkom prowadzenia połowów przy użyciu włoków dennych i niewodów o minimalnym rozmiarze oczek wynoszącym co najmniej 70 mm w rejonach ICES 4a i 4b lub co najmniej 90 mm w rejonie ICES 3a oraz takli (6) w wodach Unii w rejonie ICES 4a, na północ od szerokości geograficznej 58° 30′ 00′′ N i na południe od szerokości 61° 30′ 00′′ N oraz na wodach Unii rejonów ICES 3a.20 (cieśnina Skagerrak), 4a i 4b, na północ od szerokości 57° 00′ 00′′ N i na wschód od długości 5 00′ 00′′ E.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 statki rybackie, o których mowa w ust. 2, mogą dokonywać połowów w obszarach, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem że spełniają co najmniej jedno z następujących kryteriów:

odsetek połowów dorsza nie przekracza 5 % całkowitych połowów na rejs połowowy; uznaje się, że statki, których odsetek połowów dorsza w latach 2017–2019 nie przekroczył 5 % ich całkowitych połowów, spełniły to kryterium, pod warunkiem że kontynuują stosowanie tego samego narzędzia, które stosowały w tym okresie; założenie to może zostać wycofane;

stosuje się regulowane i wysoce selektywne włoki denne lub niewody, co zgodnie z badaniem naukowym prowadzi do ograniczenia połowów dorsza o co najmniej 30 % w porównaniu ze statkami poławiającymi przy użyciu narzędzi połowowych o podstawowym rozmiarze oczek dla narzędzi ciągnionych określonym w pkt 1.1 części B załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241;. takie badania mogą być oceniane przez STECF; w przypadku negatywnej oceny dokonanej przez STECF, narzędzia te nie mogą być dłużej dopuszczone do stosowania na obszarach określonych w ust. 2 niniejszego artykułu;

w przypadku statków prowadzących połowy przy użyciu włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczek równym lub większym od 100 mm (TR1) stosuje się następujące wysoce selektywne narzędzia:

—	włoki typu »belly trawl« o minimalnym rozmiarze oczek gardzieli włoka wynoszącym 600 mm,

—	podniesioną linę połowową (0,6 m),

—	horyzontalny panel przesiewający z płatem wyjściowym o dużym rozmiarze oczek sieci;

w przypadku statków prowadzących połowy przy użyciu włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczek równym lub większym niż 70 mm – w rejonie ICES 4a – i 90 mm – w rejonie ICES 3a – oraz mniejszym niż 100 mm (TR2) stosuje się następujące wysoce selektywne narzędzia:

—	horyzontalną kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 50 mm oddzielającym ryby płastugokształtne i dorszokształtne, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb dorszokształtnych,

—	panel Seltra o oczkach kwadratowych o rozmiarze 300 mm,

—	kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 35 mm, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb;

statki podlegają krajowemu planowi unikania połowów dorsza, którego celem jest, aby dzięki środkom przestrzennym lub technicznym lub ich kombinacji połowy dorsza były utrzymywane na poziomie zgodnym ze śmiertelnością połowową odpowiadającą ustalonym uprawnieniom do połowów. Takie plany powinny zostać ocenione nie później niż dwa miesiące po ich wdrożeniu, w przypadku państw członkowskich przez STECF, a w przypadku państw trzecich przez ich odpowiedni krajowy organ naukowy, oraz – jeżeli zostanie to uznane za konieczne – dalej zmienione, jeśli takie oceny wskażą, że cel planu nie zostanie osiągnięty.

4. Państwa członkowskie wzmacniają monitorowanie, kontrolę i nadzór nad statkami, o których mowa w ust. 2, aby kontrolować zgodność z warunkami określonymi w ust. 3 lit. a)–e).

(6) Kody narzędzi połowowych: OTB, OTT, OT, TBN, TBS, TB, TX, PTB, SDN, SSC, SX, LL, LLS.”;"

w art. 16 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

„o)	beryksa wspaniałego (Beryx splendens) w podobszarze NAFO 6.”;

art. 27 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 27

Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb oraz statki dostawcze

1. Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb są wyposażone w boje instrumentalne. Stosowanie innych boi, takich jak boje radiowe, jest zakazane.

2. Sejner nie może w dowolnym momencie śledzić jednocześnie więcej niż 300 boi w użyciu.

3. Liczbę boi instrumentalnych, które mogą być nabywane rocznie dla każdego sejnera, ustala się maksymalnie na 500. Żaden sejner nie może mieć w dowolnym momencie więcej niż 500 boi instrumentalnych (boje zapasowe oraz boje w użyciu).

4. Liczba statków dostawczych może wynosić maksymalnie dwa statki dostawcze wspomagające nie mniej niż pięć sejnerów, przy czym wszystkie te statki muszą pływać pod banderą jednego z państw członkowskich. Niniejszy przepis nie ma zastosowania do państw członkowskich korzystających z tylko jednego statku dostawczego.

5. Jeden sejner nie może być w dowolnym momencie wspomagany przez więcej niż jeden statek dostawczy pływający pod banderą jednego z państw członkowskich.

6. Unia nie rejestruje nowych ani dodatkowych statków dostawczych w rejestrze upoważnionych statków IOTC.”;

art. 46 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 46

Ograniczenia połowów dennych

Państwa członkowskie zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą i prowadzące połowy na obszarze objętym porozumieniem SIOFA:

ograniczyły swój roczny nakład połowowy i połowy w ramach połowów dennych do średniego rocznego poziomu w odniesieniu do tych lat, w których ich statki prowadziły działalność na obszarze objętym porozumieniem SIOFA, w reprezentatywnym okresie, w odniesieniu do którego istnieją dane zgłoszone Komisji;

b)	nie rozszerzały rozkładu przestrzennego nakładu połowowego w ramach połowów dennych, z wyłączeniem połowów dokonywanych za pomocą sznurów i pułapek, poza obszary, na których w ostatnich latach prowadzono połowy;

nie były upoważnione do prowadzenia połowów na tymczasowo chronionych obszarach Atlantis Bank, Coral, Fools Flat, Middle of What, Walter’s Shoal, zgodnie z definicją w załączniku IK, z wyjątkiem połowów dokonywanych za pomocą sznurów i pułapek oraz pod warunkiem że przez cały czas podczas połowów na tych obszarach na statku będzie przebywał obserwator naukowy.”;

art. 51 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 51

Okresy zamknięte dla połowów

Statki państw trzecich upoważnione do połowów dobijaków i związanych z nimi przyłowów w wodach Unii podobszaru ICES 4, nie mogą prowadzić w tym podobszarze połowów dobijaków włokiem dennym, niewodem lub podobnymi narzędziami ciągnionymi o rozmiarze oczek sieci wynoszącym mniej niż 16 mm w następujących okresach.

a)	od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2020 r.,

b)	od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2021 r.”;

9)	w załącznikach IA, ID, IH i V wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 1 i art. 2 ust. 3 oraz art. 2 ust. 9 w związku z załącznikiem II pkt 1 lit. a) i e) oraz pkt 2 i 3 stosuje się od dnia 1 stycznia 2020 r.

Art. 2 ust. 1, ust. 2 oraz art. 2 ust. 5–8 oraz art. 2 ust. 9 w związku z załącznikiem II pkt 1 lit. b), c) i d) oraz pkt 4 stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r.

Artykuł 2 ust. 4 stosuje się od dnia 15 sierpnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 czerwca 2020 r.

W imieniu Rady

A. METELKO-ZGOMBIĆ

Przewodnicząca

(1) Rozporządzenie Rady (UE) 2019/1838 z dnia 30 października 2019 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2020 rok w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb w Morzu Bałtyckim oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/124 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów w innych wodach (Dz.U. L 281 z 31.10.2019, s. 1).

(2) Rozporządzenie Rady (UE) 2020/123 z dnia 27 stycznia 2020 r. ustalające uprawnienia do połowów na rok 2020 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii (Dz.U. L 25 z 30.1.2020, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 z dnia 4 lipca 2018 r. ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, określające szczegóły realizacji obowiązku wyładunku w Morzu Północnym oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 676/2007 i (WE) nr 1342/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(4) Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 48).

(5) Dz.U. L 29 z 31.1.2020, s. 7.

ZAŁĄCZNIK I

W załączniku do rozporządzenia (UE) 2019/1838 wprowadza się następujące zmiany:

przypis 2 w tabeli określającej uprawnienia do połowów dorsza atlantyckiego w podrejonach ICES 25–32 otrzymuje brzmienie:

„(2)

W podrejonach 25 i 26 zakazuje się połowów tej kwoty od dnia 1 maja do dnia 31 sierpnia.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego operacje połowowe prowadzone wyłącznie na potrzeby badań naukowych mogą być podejmowane, pod warunkiem że są prowadzone z zachowaniem pełnej zgodności z warunkami określonymi w art. 25 rozporządzenia (UE) 2019/1241.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego okres zamknięcia nie ma zastosowania do unijnych statków rybackich o długości całkowitej poniżej 12 metrów, które prowadzą połowy z użyciem sieci skrzelowych, sieci oplątujących lub drygawic, przy użyciu sznurów stawnych dennych, takli, węd ręcznych oraz podrywek lub innych biernych narzędzi połowowych na obszarach, na których głębokość wody jest mniejsza niż 20 metrów, zgodnie ze współrzędnymi na oficjalnej mapie morskiej wydanej przez właściwe organy krajowe. Kapitanowie tych statków zapewniają możliwość monitorowania ich działalności połowowej w dowolnym momencie przez organy kontrolne państwa członkowskiego.”;

przypisy 1 i 2 w tabeli określającej uprawnienia do połowów dorsza atlantyckiego w podrejonach ICES 22–24 otrzymują brzmienie:

„(1)

W podrejonie 24 wyłącznie przyłowy. W ramach tej kwoty nie są dozwolone połowy ukierunkowane w podrejonie 24.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego mogą być podejmowane ukierunkowane na dorsza atlantyckiego operacje połowowe prowadzone wyłącznie na potrzeby badań naukowych, pod warunkiem że są prowadzone z zachowaniem pełnej zgodności z warunkami określonymi w art. 25 rozporządzenia (UE) 2019/1241.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego połowy w ramach tej kwoty w podrejonie 24 są dozwolone w przypadku unijnych statków rybackich o długości całkowitej poniżej 12 metrów, które poławiają z użyciem sieci skrzelowych, sieci oplątujących lub drygawic, przy użyciu sznurów stawnych dennych, takli, węd ręcznych oraz podrywek lub innych biernych narzędzi połowowych na obszarach do sześciu mil morskich mierzonych od linii podstawowych, na których to obszarach głębokość wody jest mniejsza niż 20 metrów, zgodnie ze współrzędnymi na oficjalnej mapie morskiej wydanej przez właściwe organy krajowe. Kapitanowie tych statków rybackich zapewniają możliwość monitorowania ich działalności połowowej w dowolnym momencie przez organy kontrolne państwa członkowskiego.

(2)

Zakazuje się połowów tej kwoty w podrejonach 22 i 23 od dnia 1 lutego do dnia 31 marca, a w podrejonie 24 od dnia 1 czerwca do dnia 31 lipca.

ZAŁĄCZNIK II

W załącznikach IA, ID, IH i V do rozporządzenia (UE) 2020/123 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku IA wprowadza się następujące zmiany:

tabela określająca uprawnienia do połowów śledzia atlantyckiego w wodach Unii i wodach Norwegii obszaru 4 na północ od 53° 30′ N otrzymuje brzmienie:

„Gatunek:	Śledź atlantycki (1)		Obszar:	wody Unii i wody Norwegii obszaru 4 na północ od 53° 30′ N
„Gatunek:	Clupea harengus		Obszar:	(HER/4AB.)
Dania	59 468		TAC analityczny Stosuje się art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia
Niemcy	39 404
Francja	20 670
Niderlandy	51 717
Szwecja	3 913
Zjednoczone Królestwo	55 583
Unia	230 755
Wyspy Owcze	250
Norwegia	111 652	(2)
TAC	385 008

Warunek specjalny: w granicach wyżej wymienionych kwot w wodach Norwegii na południe od 62° N Unia nie może poławiać ilości większych, niż wymienione powyżej. Dodatkowa ilość wynosząca maksymalnie 10 000 ton zostanie przyznana, jeżeli Unia Europejska wystąpi o takie zwiększenie.

wody Norwegii na południe od 62° N (HER/*04N-)

50 000 ”

tabela określająca uprawnienia do połowów sardeli europejskiej w podobszarach ICES 9 i 10; wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1 otrzymuje brzmienie:

„Gatunek:	Sardela europejska		Obszar:	9 i 10; wody Unii obszaru CECAF 34.1.1
„Gatunek:	Engraulis encrasicolus		Obszar:	(ANE/9/3411)
Hiszpania	1 922	(3)	TAC przezornościowy
Portugalia	2 096	(3)
Unia	4 018	(3)
TAC	4 018	(3)

tabela określająca uprawnienia do połowów krewetki północnej w rejonie ICES 3a otrzymuje brzmienie:

„Gatunek:	Krewetka północna	Obszar:	3a
„Gatunek:	Pandalus borealis	Obszar:	(PRA/03 A.)
Dania	2 123	TAC analityczny”
Szwecja	1 143
Unia	3 266
TAC	6 115

dodaje się tabelę określającą uprawnienia do połowów szprota i powiązanych przyłowów w wodach Unii rejonu ICES 3a:

„Gatunek:	Szprot i powiązane przyłowy		Obszar:	3a
„Gatunek:	Sprattus sprattus		Obszar:	(SPR/03 A.2)
Dania	25 482	(4) (5)	TAC analityczny
Niemcy	53	(4) (5)
Szwecja	9 642	(4) (5)
Unia	35 177	(4) (5)
TAC	38 029	(5)

tabela dotycząca uprawnień do połowów szprota i powiązanych przyłowów w wodach Unii rejonu ICES 2a i podobszaru ICES 4 otrzymuje brzmienie:

„Gatunek:	Szprot i powiązane przyłowy		Obszar:	wody Unii obszarów 2a i 4
	Sprattus sprattus			(SPR/2AC4-C)
Belgia	1 821	(6) (7)	TAC analityczny
Dania	144 154	(6) (7)
Niemcy	1 821	(6) (7)
Francja	1 821	(6) (7)
Niderlandy	1 821	(6) (7)
Szwecja	1 330	(6) (7) (8)
Zjednoczone Królestwo	6 010	(6) (7)
Unia	158 778	(6) (7)
Norwegia	10 000	(6)
Wyspy Owcze	1 000	(6) (9)
TAC	169 778	(6)

w załączniku ID tabela określająca uprawnienia do połowów włócznika w Morzu Śródziemnym otrzymuje brzmienie:

„Gatunek	Włócznik Xiphias gladius		Obszar:	Morze Śródziemne (SWO/MED)
Chorwacja	14,60	(10)	TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96.
Cypr	53,85	(10)
Hiszpania	1 663,34	(10)
Francja	115,93	(10)
Grecja	1 101,10	(10)
Włochy	3 409,98	(10)
Malta	404,55	(10)
Unia	6 763,35	(10)
TAC	9 583,07

w załączniku IH tabela określająca uprawnienia do połowów ostroboka peruwiańskiego w obszarze objętym konwencją SPRFMO otrzymuje brzmienie:

„Gatunek	Ostrobok peruwiański Trachurus murphyi	Obszar:	obszar objęty konwencją SPRFMO (CJM/SPRFMO)
Niemcy	10 446,80	TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96”
Niderlandy	11 323,26
Litwa	7 269,16
Polska	12 498,78
Unia	41 538
TAC	Nie dotyczy

w załączniku V część B w tabeli dotyczącej „Maksymalnej liczby upoważnień do połowów dla statków rybackich państw trzecich prowadzących połowy w wodach Unii” przypis 1 otrzymuje brzmienie:

„(1)

Warunkiem wydania tych upoważnień do połowów jest przedstawienie dowodu ważnej umowy między właścicielem statku występującym o upoważnienie do połowów a przedsiębiorstwem przetwórczym mającym siedzibę w departamencie Gujany Francuskiej oraz dowodu, że umowa ta zawiera zobowiązanie do wyładowywania w tym departamencie co najmniej 75 % wszystkich połowów lucjanowatych z danego statku, tak aby połowy te mogły zostać przetworzone w zakładzie tego przedsiębiorstwa. Umowa taka musi być zatwierdzona przez władze francuskie, które zapewniają, aby była ona spójna zarówno z rzeczywistą zdolnością umawiającego się przedsiębiorstwa przetwórczego, jak i z celami na rzecz rozwoju gospodarki Gujany. Kopię należycie zatwierdzonej umowy dołącza się do wniosku o upoważnienie połowowe. W przypadku odmowy zatwierdzenia władze francuskie powiadamiają o tej odmowie i przedstawiają danej stronie oraz Komisji powody tej odmowy. Statek rybacki pływający pod banderą Wenezueli upoważniony do prowadzenia działalności połowowej w 2020 r. może kontynuować połowy do dnia 1 kwietnia 2021 r. w oczekiwaniu na przedłużenie swojego upoważnienia do połowów i pod warunkiem że:

—	operator statku podpisał nową umowę na dostawę na 2021 r.,

—	procedury odnowienia upoważnienia dla tego statku są w toku,

—	w 2020 r. operator statku wypełnił swoje obowiązki w zakresie sprawozdawczości i wyładunku wynikające z umowy.

Przedłużenie to wygasa z dniem wejścia w życie decyzji Komisji w sprawie wydania upoważnienia do połowów na 2021 r. dla danego statku lub po powiadomieniu Komisji o odmowie wydania upoważnienia.”.

(1) Połowy śledzia atlantyckiego dokonane przy wykorzystaniu sieci o rozmiarze oczek równym 32 mm lub większym.

(2) Połowy dokonane w ramach tej kwoty należy odjąć od udziału Norwegii w TAC. W granicach tej kwoty w wodach Unii obszarów 4a oraz 4b (HER/*4AB-C) poławiać można ilości nie większe niż określone poniżej. Dodatkowa ilość wynosząca maksymalnie 10 000 ton zostanie przyznana, jeżeli Norwegia wystąpi o takie zwiększenie.

50 000

(3) Kwota ta może być poławiana wyłącznie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r. ”

(4) Przyłowy witlinka i plamiaka mogą stanowić do 5 % kwoty (OTH/*03 A.2). Przyłowy witlinka i plamiaka odjęte od kwoty zgodnie z niniejszym przepisem oraz przyłowy gatunków odjęte od kwoty zgodnie z art. 15 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie mogą łącznie przekraczać 9 % kwoty.

(5) Kwota ta może być poławiana wyłącznie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r. ”

(6) Kwota ta może być poławiana wyłącznie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r.

(7) Przyłowy witlinka mogą stanowić do 2 % kwoty (OTH/*2AC4C). Przyłowy witlinka odjęte od kwoty zgodnie z niniejszym przepisem oraz przyłowy gatunków odjęte od kwoty zgodnie z art. 15 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie mogą, łącznie, przekraczać 9 % kwoty.

(8) Łącznie z dobijakami.

(9) Może zawierać do 4 % przyłowu śledzia atlantyckiego.”

(10) Kwota ta może być poławiana wyłącznie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 grudnia.”

30.6.2020

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 207/15

DECYZJA RADY (WPZiB) 2020/901

z dnia 29 czerwca 2020 r.

w sprawie wspierania przez Unię działań Komisji Przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o Całkowitym Zakazie Prób Jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności w zakresie monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 i art. 31 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (zwaną dalej „strategią”); rozdział III strategii zawiera wykaz środków, które mają zostać podjęte zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich w celu zwalczania takiego rozprzestrzeniania.

(2)

Unia aktywnie realizuje strategię i wdraża środki wymienione w jej rozdziale III, w szczególności przez przeznaczanie zasobów finansowych na wspieranie poszczególnych projektów prowadzonych przez instytucje wielostronne, takie jak Tymczasowy Sekretariat Techniczny Organizacji do spraw Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (zwanej dalej „CTBTO”).

(3)

W dniu 17 listopada 2003 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2003/805/WPZiB (1) w sprawie upowszechnienia i wzmocnienia porozumień wielostronnych w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia oraz środków jej przenoszenia. W tym wspólnym stanowisku wzywa się między innymi do propagowania podpisania i ratyfikacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (zwanego dalej „CTBT”).

(4)	Aby skutecznie wdrażać CTBT, państwa sygnatariusze CTBT postanowiły powołać – do czasu ustanowienia CTBTO – Komisję Przygotowawczą, której przyznano zdolność prawną i status organizacji międzynarodowej.

(5)

Szybkie wejście w życie i upowszechnienie CTBT, jak również wzmocnienie systemu monitorowania i kontroli stosowanego przez Komisję Przygotowawczą CTBTO stanowią ważne cele strategii. W tym kontekście próby jądrowe przeprowadzone przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną jeszcze bardziej unaoczniły, jak ważne jest szybkie wejście w życie CTBT, oraz wskazały na potrzebę utrzymania i wzmocnienia systemu monitorowania i kontroli ustanowionego na mocy CTBT.

(6)

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych w dokumencie pt. „Zabezpieczyć naszą wspólną przyszłość: plan działania na rzecz rozbrojenia” stwierdził, że ograniczając rozwój zaawansowanych nowych rodzajów broni jądrowej, Traktat o całkowitym zakazie prób jądrowych pomaga hamować wyścig zbrojeń, a także stanowi solidną barierę normatywną w stosunku do państw, które mogłyby starać się opracowywać, wytwarzać, a następnie nabywać broń jądrową z naruszeniem ich zobowiązań w zakresie nierozprzestrzeniania.

(7)

W ramach realizacji strategii Rada przyjęła trzy wspólne działania i cztery decyzje w sprawie wspierania działań podejmowanych przez Komisję Przygotowawczą CTBTO, a mianowicie wspólne działania 2006/243/WPZiB (2), 2007/468/WPZiB (3), 2008/588/WPZiB (4) oraz decyzje 2010/461/WPZiB (5), 2012/699/WPZiB (6), (WPZiB) 2015/1837 (7) i (WPZiB) 2018/298 (8).

(8)	Wsparcie ze strony Unii powinno być kontynuowane.

(9)

Techniczne wykonanie niniejszej decyzji należy powierzyć Komisji Przygotowawczej CTBTO, która – ze względu na swoją unikalną wiedzę specjalistyczną i unikalne możliwości uzyskiwane dzięki sieci międzynarodowego systemu monitoringu (IMS), obejmującego ponad 337 obiektów na całym świecie, oraz dzięki Międzynarodowemu Centrum Danych (IDC) – jest jedyną organizacją międzynarodową będącą w stanie wykonać niniejszą decyzję i posiadającą uprawnienia w tym zakresie. Projekty wspierane przez Unię mogą być finansowane wyłącznie z wkładu pozabudżetowego na rzecz Komisji Przygotowawczej CTBTO,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby zapewnić nieprzerwaną skuteczną realizację strategii, Unia wspiera działania Komisji Przygotowawczej CTBTO służące osiągnięciu następujących celów:

a)	zwiększenie zdolności systemu monitorowania i kontroli ustanowionego na mocy CTBT, w tym w zakresie wykrywania nuklidów promieniotwórczych;

b)	zwiększenie zdolności państw sygnatariuszy CTBT odnośnie do wypełniania obowiązków w zakresie kontroli wynikających z CTBT oraz umożliwienie im czerpania w pełni korzyści z udziału w systemie stworzonym przez CTBT.

2. Projekty, które mają być finansowane przez Unię, wspierają:

a)	konserwację certyfikowanych pomocniczych stacji sejsmologicznych będących częścią IMS stosowanego przez CTBTO;

b)	współpracę z państwami sygnatariuszami, obejmującą walidację i testowanie systemów technicznych z wykorzystaniem technologii chmury w odniesieniu do trzeciej fazy przeprojektowywania IDC;

c)	opracowanie ulepszonego modelu o wysokiej rozdzielczości dotyczącego transportu substancji w atmosferze;

d)	badanie możliwości usprawnień funkcjonowania symulacji FLEXPART poprzez zastosowanie procesora graficznego przyspieszającego działanie;

e)	opracowanie narzędzia do estymacji tła służącego do pomiaru ilości ksenonu promieniotwórczego w przypadkach wykrywanych w stacjach IMS;

f)	opracowanie narzędzia do estymacji parametrów źródła;

g)	zapewnienie punktu pomocy („helpdesk”) i zmodernizowanie wsparcia dla wirtualnej platformy centrum wykorzystywania danych;

h)	dalsze działania związane z mobilnym pomiarem ksenonu promieniotwórczego w różnych regionach świata;

zapewnianie pomocy technicznej, w tym zintegrowane budowanie zdolności i działania informacyjne, na przykład zwiększenie zdolności w zakresie automatycznego przetwarzania w ramach oprogramowania dla kontenerowych krajowych centrów danych dotyczącego danych sejsmicznych, hydroakustycznych i infradźwiękowych oraz zapewnienie krajowym centrom danych dostępu do uproszczonych i zgodnych ze standardami produktów i usług IDC;

j)	wspieranie szkoleń, warsztatów i działań następczych skierowanych do nowych krajowych centrów danych w krajach rozwijających się na całym świecie, a także nabywania i utrzymywania systemów budowania zdolności dla krajowych centrów danych;

k)	wspieranie rozwoju i ujednolicania interaktywnego systemu przetwarzania z wykorzystaniem technologii równoległych obrazów fal (ang. multi-waveform);

l)	organizowanie – dla dwóch regionów geograficznych CTBT – regionalnych kursów wprowadzających dotyczących skutków sejsmicznych i wykorzystujących otwarte oprogramowanie;

prowadzenie działań informacyjnych skierowanych do państw niebędących sygnatariuszami i państw, które nie ratyfikowały traktatu, w tym państw, których podpis i ratyfikacja są wymagane do wejścia w życie CTBT, a także budowanie zdolności dla młodzieży, parlamentarzystów, dziennikarzy i naukowców w krajach rozwijających się lub w krajach wschodzących.

3. Przy realizacji projektów, o których mowa w ust. 2, zapewnia się wyeksponowanie zaangażowania Unii, a także właściwe zarządzanie programami w ramach wykonywania niniejszej decyzji.

4. Projekty te są prowadzone z korzyścią dla wszystkich państw sygnatariuszy CTBT.

5. Wszystkie elementy projektów są wspierane przez proaktywne i innowacyjne publiczne działania informacyjne, na które przeznaczane są odpowiednie zasoby.

6. Szczegółowy opis projektów zamieszczono w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („Wysoki Przedstawiciel”).

2. Za techniczną realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, odpowiada Komisja Przygotowawcza CTBTO. Wykonuje ona to zadanie pod kontrolą Wysokiego Przedstawiciela. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych uzgodnień z Komisją Przygotowawczą CTBTO.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 6 288 892,37 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu Unii.

3. Właściwe zarządzanie finansową kwotą odniesienia, o której mowa w ust. 1, nadzoruje Komisja Europejska. W tym celu zawiera ona umowę o finansowaniu z Komisją Przygotowawczą CTBTO. Umowa o finansowaniu przewiduje, że Komisja Przygotowawcza CTBTO ma zapewnić wyeksponowanie wkładu Unii stosownie do jego wielkości.

4. Komisja Europejska dąży do zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, w jak najkrótszym terminie po wejście w życie niniejszej decyzji. Informuje ona Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy o finansowaniu.

Artykuł 4

1. Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań sporządzanych przez Komisję Przygotowawczą CTBTO. Sprawozdania te stanowią dla Rady podstawę do sporządzenia oceny.

2. Komisja Europejska przedstawia informacje na temat finansowych aspektów realizacji projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejsza decyzja wygasa 36 miesięcy od dnia zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub sześć miesięcy od dnia jej przyjęcia, jeżeli do tego czasu nie zostanie zawarta umowa o finansowaniu.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 czerwca 2020 r.

W imieniu Rady

A. METELKO-ZGOMBIĆ

Przewodniczący

(1) Wspólne stanowisko Rady 2003/805/WPZiB z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie upowszechnienia i wzmocnienia porozumień wielostronnych w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia oraz środków przenoszenia (Dz.U. L 302 z 20.11.2003, s. 34).

(2) Wspólne działanie Rady 2006/243/WPZiB z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie wsparcia działań Komisji Przygotowawczej Organizacji ds. Traktatu o Całkowitym Zakazie Prób Jądrowych (CTBTO) w zakresie szkolenia i zwiększania zdolności w celu oceny strategii UE przeciw rozpowszechnianiu broni masowego rażenia i w ramach jej realizacji (Dz.U. L 88 z 25.3.2006, s. 68).

(3) Wspólne działanie Rady 2007/468/WPZiB z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie wsparcia działań Komisji Przygotowawczej Organizacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i oceny oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 176 z 6.7.2007, s. 31).

(4) Wspólne działanie Rady 2008/588/WPZiB z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie wsparcia działań Komisji Przygotowawczej Organizacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i oceny oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 189 z 17.7.2008, s. 28).

(5) Decyzja Rady 2010/461/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie wsparcia działań komisji przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 219 z 20.8.2010, s. 7).

(6) Decyzja Rady 2012/699/WPZiB z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie wspierania przez Unię działań komisji przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 314 z 14.11.2012, s. 27).

(7) Decyzja Rady (WPZiB) 2015/1837 z dnia 12 października 2015 r. w sprawie wspierania przez Unię działań Komisji Przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o Całkowitym Zakazie Prób Jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności w zakresie monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 266 z 13.10.2015, s. 83).

(8) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/298 z dnia 26 lutego 2018 r. w sprawie wspierania przez Unię działań Komisji Przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o Całkowitym Zakazie Prób Jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności w zakresie monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 56 z 28.2.2018, s. 34).

ZAŁĄCZNIK

Dział 1: Wspieranie technologii kontrolnych i systemu monitorowania

Element 1: Projekt 1: Stałe utrzymywanie w ramach IMS certyfikowanych pomocniczych stacji sejsmologicznych IMS

Projekt 1: Stałe utrzymanie certyfikowanych pomocniczych stacji sejsmicznych IMS

Informacje ogólne

Działania polegać będą przede wszystkim na dalszym zajmowaniu się niesprawnymi stacjami pomocniczymi, które wymagają pilnych działań w zakresie konserwacji, zwłaszcza jeśli znajdują się w krajach dotkniętych trudnościami finansowymi; a jednocześnie polegać będą na prowadzeniu konserwacji profilaktycznej. Zostanie to osiągnięte poprzez rozwiązanie problemów związanych z przestarzałym sprzętem, a następnie przeprowadzenie jego modernizacji, a także poprzez poprawę poziomu zaopatrzenia w części zamienne.

Cele i planowane efekty

Głównym celem jest doprowadzenie, w sposób zrównoważony, odnośnych stacji sejsmologicznych do poziomu technicznego zgodnego z wymogami międzynarodowego systemu monitoringu (IMS). Odpowiednia konserwacja profilaktyczna i powiązane zaopatrzenie w części zamienne pomagają w osiągnięciu tego celu. W podobny sposób wsparcie na rzecz stacji i ich operatora (operatorów) w przypadku pilnej konserwacji naprawczej, w tym, w razie konieczności, wizyty w miejscu lokalizacji stacji, zminimalizuje czas wyłączenia systemu i pomoże utrzymać stację (stacje). Zwraca się uwagę na fakt, że można to osiągnąć w połączeniu z innymi zadaniami, takimi jak szkolenie operatora stacji i przeprowadzanie warsztatów, tak by zmaksymalizować trwałość. Podobnie jak w przypadku poprzednich projektów finansowanych wcześniej przez Unię, w pełnym wymiarze czasu pracy zostanie zatrudniony personel tymczasowy, który ma planować i wykonywać prace objęte projektem w odnośnych stacjach.

Zwiększenie dostępności i jakości danych sieci stacji pomocniczych poprzez wzmocnienie struktury utrzymywania prowadzące do większego wyeksponowania zaangażowania UE.

Element 2: Projekty 2–8:

Projekt 2: Współpraca z państwami sygnatariuszami, obejmująca walidację i testowanie systemów technicznych z wykorzystaniem technologii chmury w odniesieniu do trzeciej fazy przeprojektowywania Międzynarodowego Centrum Danych (IDC)

Informacje ogólne

IDC rozpoczęło 3 fazę projektu przeprojektowywania IDC (RP3), której celem jest opracowanie kompleksowego systemu oprogramowania do przetwarzania danych sejsmicznych, hydroakustycznych i infradźwiękowych (SHI) w ciągu następnej dekady.

Projekt przyniesie znaczące ulepszenia w stosunku do istniejącego systemu SHI, takie jak:

—

zwiększona elastyczność interfejsu użytkownika w przypadku narzędzi analitycznych, usprawnienie systemu obiegu zadań przeglądu analitycznego, zarządzania zdarzeniami, korelacji krzyżowej i porównywania zdarzeń, narzędzi do tworzenia map i integrowania map, wizualizacji i edytowania maski kontroli jakości obrazów fal, wyświetlania liczby falowej częstotliwości oraz wsparcia dla szkoleń analityków,

—	kompleksowe wychwytywanie miejsca pochodzenia danych, po to by zrozumieć, w jaki sposób uzyskano wyniki przetwarzania i zbadać ewolucję wyników, gdy zmieniają się dostępne informacje,

—	możliwość rozszerzenia zakresu jako jeden z głównych elementów wbudowany we wszystkie komponenty,

—	elastyczna, zintegrowana konfiguracja strumienia danych SHI wspierana narzędziami graficznymi,

—	ułatwienie nowego modelu rozwijania oprogramowania na zasadzie współpracy w myśl najlepszych praktyk w dziedzinie rozwoju otwartego oprogramowania,

—	zwiększone zdolności w zakresie monitorowania i testowania – ponowne odtworzenie zestawu danych testowych.

Druga faza projektu przeprojektowywania (RP2) zrealizowana została dzięki wkładowi rzeczowemu z USA i sfinansowana na podstawie decyzji (WPZiB) 2015/1837. Finansowanie to wykorzystano w szczególności do opłacenia posiedzeń technicznych z udziałem ekspertów państw członkowskich, po to by zapewnić szeroki udział w RP2. Z funduszy tych wsparto też działania prototypowe, by pokazać, w jaki sposób oprogramowanie przekazane przez krajowe centra danych (dalej zwane NDC) można włączyć w przeprojektowaną architekturę.

W ramach przygotowań do RP3 wykorzystano środki finansowe na podstawie decyzji (WPZiB) 2018/298, po to by podnieść poziom gotowości technologicznej w odniesieniu do kilku algorytmów, których włączenie do przeprojektowanego oprogramowania można by rozważyć, w szczególności po to, by zapewnić lepsze sposoby przetwarzania sekwencji wtórnych wstrząsów sejsmicznych w trybie automatycznym lub półautomatycznym.

Cele

—	Wsparcie ewolucji przeprojektowanego systemu w celu zaspokojenia od samego początku potrzeb NDC poprzez wspieranie wniosków NDC w zakresie oprogramowania i związanych z nim aktualizacji oraz funkcji związanych z realizacją działań NDC.

—	Zaoferowanie państwom sygnatariuszom łatwego dostępu w celu wsparcia, oceny i walidacji postępu projektu przeprojektowywania IDC.

—	Zwiększenie zaangażowania społeczności NDC w 3 fazę projektu przeprojektowywania IDC.

—	Ocena wykonalności przyszłego oferowania usługi NDC, z wykorzystaniem technologii chmury obliczeniowej.

Planowane efekty

—	Oparta na chmurze obliczeniowej platforma oceny i testowania przeznaczona dla NDC z myślą o przeglądzie funkcjonalności, a także niefunkcjonalnych wymogów przeprojektowanego systemu SHI.

—	Wiele instancji hostingowych w ramach platformy, po to by uniknąć zakłóceń między poszczególnymi NDC.

—	Prototypowy system usługi NDC w chmurze obliczeniowej.

Rezultat

Główną korzyścią z projektu jest zapewnienie państwom sygnatariuszom i NDC – w szczególności NDC, które nie mają szerokich zdolności przetwarzania danych ani zaawansowanej wiedzy na temat systemu wsparcia – łatwego dostępu do aktualnej wersji przeprojektowanego systemu. Na podstawie tych prac przeprowadzona zostanie ocena wykonalności, a także wpływu na koszty ewentualnej przyszłej oferty usługi NDC.

Projekt 3: Ulepszenie modelu o wysokiej rozdzielczości dotyczącego transportu substancji w atmosferze

Informacje ogólne

Do celów modelowania transportu na dalekie odległości CTBTO wykorzystuje zaawansowany system modelowania transportu substancji w atmosferze (ATM) wg metody Langrange’a opartej na modelu dyspersji cząsteczek FLEXPART. System ten umożliwia modelowanie w skali globalnej. Jednak w przypadku wydarzeń specjalnych istnieje również potrzeba przeprowadzenia symulacji w skali lokalnej (wysoka rozdzielczość). Przy finansowaniu Unii na podstawie wcześniejszych decyzje Rady opracowano podstawową wersję modelowania o wysokiej rozdzielczości transportu substancji w atmosferze (HRATM) na podstawie FLEXPART-WRF. Testy wstępne wykazały, które cechy muszą zostać wzmocnione lub inaczej wdrożone w celu zapewnienia w pełni niezawodnego systemu.

Cele

Ulepszenie istniejącego modelu o wysokiej rozdzielczości dotyczącego transportu substancji w atmosferze (EHRAT) oraz opracowanie interfejsu do jego uruchomienia.

—	Zapoznanie się z obecną wersją HRATM zainstalowaną w CTBTO oraz wykaz proponowanych ulepszeń.

—	Zapoznanie się ze strumieniem danych ATM, w szczególności w formacie danych meteorologicznych.

—	Proponowanie, opracowywanie i testowanie rozwiązań w celu wdrożenia tych ulepszeń.

—	Mając na uwadze, że obecna wersja współpracuje jedynie z danymi krajowych ośrodków prognoz dotyczących środowiska (NCEP), zaproponowanie i wdrożenie zmian, które umożliwiłyby wykorzystanie HRATM do danych Europejskiego Centrum Prognoz Średnioterminowych (ECMWF).

—	Testowanie różnych przypadków.

—	Opracowanie interfejsu do uruchomienia EHRAT w istniejącym strumieniu danych ATM; jeżeli zostanie to uzgodnione, może to być część obecnego interfejsu uruchamiającego, wykorzystywanego do wykonywania symulacji ATM na potrzeby analiz eksperckich w CTBTO.

Rezultat

EHRAT stanie się jednym z narzędzi ATM stosowanych przez ekspertów w dziedzinie ATM oraz przez NDC w celu testowania i walidacji hipotez związanych, na przykład, z estymacją parametrów źródła.

Projekt 4: Badanie przyspieszenia FLEXPART przy pomocy procesora graficznego (GPU) (FLEX-GPU)

Informacje ogólne

Biorąc pod uwagę, że w przyszłości modelowanie zespołowe może również stanowić część procesów operacyjnych w ramach strumienia danych ATM, poszukuje się nowego sposobu przyspieszenia symulacji.

CTBTO nabyło NVIDIA DGX STATION z procesorami graficznymi 4X Tesla V100 GPU dostarczającymi 500 TFLOPS (dokładność mieszana). Organizacja ta wykorzystuje Linux i kompilator FORTRAN z PGI, który obsługuje OpenACC wykorzystywany do równoległego stosowania odpowiednich algorytmów, takich jak pętle, oraz do obliczeń matryc przeznaczonych dla systemów GPU.

Cele

Badanie mające na celu ustalenie możliwych usprawnień w symulacjach Flexspints można by wykonać za pomocą przyspieszenia GPU oraz przygotować gotowy i udokumentowany pakiet kodów FLEXPART obsługiwany przez OpenACC.

—	Zaznajomienie się z obecną wersją FLEXPART (9.3.2.) zainstalowaną w CTBTO i ocena, czy możliwe jest kompilowanie jej za pomocą kompilatora PGI Fortran. Ocena korzyści wynikających ze stosowania FLEXPART 10 zamiast FLEXPART 9.3.2.

—	Sprofilowanie eksploatacji FLEXPART w celu ustalenia, które algorytmy/pętle są najbardziej odpowiednie do pierwszej próby równoległego stosowania, a także do wykorzystywania systemów GPU.

—	Ocena poprawy wyników.

—	Przygotowanie gotowego i udokumentowanego pakietu kodów FLEXPART obsługiwanego za pomocą OpenACC, który powinien być łatwy do zintegrowania ze strumieniem danych ATM.

Rezultat

W przypadku pozytywnego wyniku badania zmodyfikowany FLEXPART może zapewnić nowy sposób przyspieszenia symulacji ATM. Kolejnym krokiem mogłoby być zintegrowanie ze strumieniem danych ATM, a wyniki mogłyby zostać udostępnione NDC.

Projekt 5: Narzędzie do estymacji tła promieniowania ksenonu (XeBET)

Informacje ogólne

Stale zmieniające się tło promieniowania gazów szlachetnych w atmosferze sprawia, że wyzwaniem jest pozytywna identyfikacja próbki mającej związek z próbą jądrową. Estymacja ilości ksenonu promieniotwórczego ze znanych źródeł w odniesieniu do każdej próbki pobranej na stacjach IMS z systemów gazów szlachetnych będzie dokonywana przy pomocy narzędzia do estymacji tła promieniowania ksenonu. Taka estymacja pomoże w podjęciu decyzji, czy wykryty przypadek można wyjaśnić, odwołując się do znanych źródeł.

Cele

Opracowanie narzędzia do estymacji tła służącego do pomiaru ilości ksenonu promieniotwórczego ze znanych źródeł w przypadkach wykrywanych w stacjach IMS. Narzędzie to będzie oparte na przypadkach wykrytych w ramach IMS, wiedzy na temat znanych źródeł oraz zależności źródło-receptor CTBTO. Nowe narzędzie musi być niezawodne, zoptymalizowane, terminowe i łatwe do przetestowania, konserwacji i modernizacji. Będzie działało najpierw w ramach lokalnej sieci rozwoju.

—	Przeprowadzenie przeglądu literatury w celu określenia najlepszego podejścia do klasyfikowania i ilościowego ujmowania wykrywania ksenonu ze źródeł cywilnych w stacjach IMS i przygotowanie planu projektu opracowania prototypu.

—	Gromadzenie informacji ze znanych źródeł i udostępnianie ich za pośrednictwem SWP.

—	Opracowanie internetowej bazy danych do celów gromadzenia informacji ze znanych źródeł.

—	Opracowanie i przetestowanie prototypu na podzbiorze stacji IMS. Prototyp musi zostać opracowany w ten sposób, by możliwy był łatwy transfer do lokalnej sieci rozwoju IDC w ramach CTBTO, ma też zostać udostępniony NDC.

—	Zastosowanie prototypu do wybranych, trudnych do wykrycia zdarzeń (np. testy dotyczące Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej lub innych przypadków) i zaproponowanie opcji wizualizacji.

—	Dostosowanie i zastosowanie narzędzia do estymacji tła w wielu stacjach IMS.

—	Wkład w przekazywanie technologii informatycznych na rzecz CTBTO.

—	Dokumentacja będzie zawierała opis wszystkich założeń przyjętych w celu opracowania i zastosowania tego narzędzia.

Rezultat

Narzędzie do estymacji tła dostarczy obiektywnych informacji na temat każdej próbki gazów szlachetnych w ramach IMS, aby pomóc w podjęciu decyzji, w jakim stopniu konkretne wykrywane zdarzenie wiąże się raczej z próbą jądrową niż ze znanymi źródłami. Z kolei informacje te będą wykorzystywane jako wkład w narzędzie do rekonstrukcji źródła. Wyniki i wnioski z przeprowadzonych badań można by opracować wraz ze społecznością WOSMIP („Workshop on Signatures of Man-Made Isotope Production”) lub dzielić się nimi z tą społecznością.

Projekt 6: Narzędzie do estymacji parametrów źródła

Informacje ogólne

W ciągu ostatnich kilku lat pojawiło się kilka obiecujących rozwiązań w zakresie estymacji parametrów źródła (lokalizacja, czasowy profil uwolnienia oraz całkowita ilość uwolnionych nakładów promieniotwórczych) wykrywanych przypadków. Informacje na temat parametrów źródła są bardzo ważne dla CTBTO w przypadku wydarzenia mającego związek z traktatem. Propozycja ma na celu dostosowanie jednego z tych rozwiązań do potrzeb CTBTO. Nowe narzędzie musi być niezawodne, zoptymalizowane, terminowe i łatwe do przetestowania, konserwacji i modernizacji. Będzie działało najpierw w ramach lokalnej sieci rozwoju IDC.

Cele

Narzędzie do estymacji parametrów źródła (STE) wygeneruje pierwszą automatyczną ocenę parametrów źródła, korzystając z wykrytych i niewykrytych zdarzeń zarejestrowanych przez stacje IMS. W celu interaktywnego przetestowania różnych zestawów hipotez zostanie opracowany interfejs dla ekspertów z IDC i NDC.

Planowane efekty

—	Przeprowadzenie przeglądu literatury w celu określenia najlepszego podejścia do lokalizacji i kwantyfikacji parametrów źródła i przygotowanie planu projektu opracowania i przetestowania STE.

—	Opracowanie i przetestowanie prototypu w odniesieniu do różnych przypadków, zaproponowanie i opracowanie opcji wizualizacji i interfejsu. Prototyp musi zostać opracowany w ten sposób, by możliwy był łatwy transfer na potrzeby narzędzi IDC w ramach CTBTO, ma też zostać udostępniony NDC.

—	Wkład w przekazywanie technologii informatycznych na rzecz CTBTO.

—	Dokumentacja będzie zawierała opis wszystkich założeń przyjętych w celu opracowania i zastosowania narzędzia.

Rezultat

STE zapewni obiektywne informacje pomocne w ustaleniu lokalizacji, w której możliwe jest zbadanie, i oszacowanie jego mocy. Takie narzędzie może wskazywać bardziej ograniczony obszar, który może zawierać źródło, i może pomóc w oszacowaniu prawdopodobieństwa wykrycia nuklidów promieniotwórczych z upływem czasu, co jest bardzo korzystne w przypadku, gdy wymagana jest inspekcja na miejscu.

Projekt 7: Wsparcie ze strony punktu pomocy („helpdesk”) dla wirtualnego centrum wykorzystywania danych (vDEC)

Informacje ogólne

Platforma vDEC umożliwia instytucjom badawczym i akademickim pracującym nad projektami naukowymi dostęp do zarchiwizowanych danych CTBTO. Dostęp jest ograniczony do danych, które są szczególnie potrzebne do celów projektu, a ramy umowne określają wzajemne porozumienie między CTBTO a użytkownikiem vDEC. W szczególności zezwala się na publikowanie prac naukowych, pod warunkiem że CTBTO uznaje się za źródło danych zamieszczonych w publikacji.

Platforma działa od ośmiu lat, a użytkownicy vDEC opublikowali wiele zrecenzowanych opracowań w renomowanych czasopismach naukowych.

Podczas gdy wiele aspektów technicznych wsparcia platformy vDEC wchodzi w zakres ogólnych działań na rzecz wspierania personelu IDC, konieczne jest dodatkowe, bardziej konkretne wsparcie. Dotyczy to funkcji punktu pomocy, która obejmuje nie tylko dostęp do platformy komputerowej, na której znajduje się archiwum oraz dostęp do bazy danych zawierającej dane, ale także aspekty bardziej specyficzne dla danej dziedziny, na przykład pomoc w zrozumieniu modelu danych, specyfikacji stacji, kalibracji stacji itp. Wsparcie obejmuje również modernizację konfiguracji platformy vDEC i oprogramowania zainstalowanego na platformie.

Ponieważ użytkownicy oczekują, że z upływem czasu platforma będzie się rozwijać, a zarchiwizowane dane stają się coraz obszerniejsze, potrzebna jest również funkcja planowania, w ramach której zostałaby opracowana wizja rozwoju platformy w najbliższej przyszłości. Ponadto wsparcie takie zapewni utrzymanie publicznej bazy danych publikacji na podstawie danych CTBTO uzyskanych dzięki dostępowi do vDEC.

Cele

—	Wsparcie codziennej działalności użytkowników vDEC poprzez funkcję punktu pomocy.

—	Plan modernizacji i zainstalowanie nowych funkcji.

—	Utrzymanie publicznej bazy danych publikacji w oparciu o dane CTBTO uzyskanych dzięki dostępowi do vDEC.

Planowane efekty

—	Kwartalne sprawozdanie dotyczące działań wspierających.

—	Plan modernizacji i ulepszeń.

—	Publiczna baza danych publikacji w oparciu o dane CTBTO uzyskanych dzięki dostępowi do vDEC.

Rezultat

—	Większe wsparcie dla użytkowników vDEC, co zwiększy ich zadowolenie.

—	Ulepszona platforma vDEC.

—	Udokumentowanie wyników naukowych vDEC.

Projekt 8: Dalsze działania związane z kampaniami na rzecz mobilnego pomiaru ksenonu promieniotwórczego w różnych regionach świata

Informacje ogólne

Komisja Przygotowawcza CTBTO prowadzi pomiary ksenonu promieniotwórczego przy pomocy bardzo czułych systemów. Uwzględniając wkład Unii w ramach wspólnego działania 2008/588/WPZiB, Komisja opracowała i zakupiła dwa przenośne systemy transportowe: SAUNA TXL-2 i SPALAX-DR do pomiaru 133Xe, 135Xe, 133mXe oraz 131mXe. W ramach decyzji 2012/699/WPZiB, (WPZiB) 2015/1837 i (WPZiB) 2018/298 przeprowadzono na całym świecie szereg kampanii na rzecz mobilnego pomiaru ksenonu promieniotwórczego.

Korzystając z wkładu otrzymanego od rządu Japonii w 2017 r., Komisja zakupiła trzeci przenośny system. System ten jest obecnie stosowany w Horonobe w Japonii. Dwuletni okres działalności z wykorzystaniem japońskiego finansowania kończy się w styczniu 2020 r.

W ramach decyzji (WPZiB) 2018/298 prowadzana jest kampania pomiarowa w Mutsu w Japonii. Drugi system został wyremontowany i zostanie rozmieszczony w Fukuoka w Japonii.

Cele

W przypadku trzeciego przenośnego systemu rozmieszczonego w Fukuoka, ukończono konfigurację o dużej gęstości wokół systemu gazów szlachetnych IMS JPX38 w Takasaki. CTBTO planuje dalszą eksploatację systemów w ich aktualnej lokalizacji, w porozumieniu z lokalną organizacją przyjmującą, do czasu gdy zebrane dane zostaną przez społeczność ekspertów i NDC uznane za opłacalne pod względem naukowym i statystycznym z punktu widzenia przyszłych badań. Trzy przenośne systemy w Japonii mają być eksploatowane w aktualnej konfiguracji przez co najmniej jeden rok. Następnie te systemy przenośne zostałyby przeniesione, zgodnie z jasną strategią wdrożeniową. W odniesieniu do każdego z tych trzech systemów zostanie rozważona ewentualna nowa lokalizacja, w zależności od tego, jakich można się spodziewać wyników badań naukowych, które są potrzebne do kalibracji i funkcjonowania systemów gazów szlachetnych IMS zgodnie z postanowieniami CTBT.

Wszelkie modernizacje lub remonty będą przeprowadzane na koniec kampanii, w miarę potrzeb. Aktualnie omawiane są umowy o współpracy z kolejnymi krajami przyjmującymi.

Aby kontynuować te kampanie pomiarowe, potrzebne są środki finansowe na transport przenośnych systemów wykrywania gazów szlachetnych do nowych lokalizacji oraz na prowadzenie i utrzymywanie trzech systemów przez okres dwóch lat. Dostępne będą również środki finansowe na organizowanie spotkań ekspertów na potrzeby przeglądu wyników. Zostaną podjęte szczególne wysiłki w celu wykorzystania tych spotkań ekspertów jako szansy na budowanie zdolności i omawianie przyszłych badań w oparciu o dane z kampanii pomiarowych. Na wniosek kraju przyjmującego projekt będzie również wspierał budowanie zdolności w zakresie monitorowania gazów szlachetnych, w tym powiązanych zastosowań cywilnych i naukowych.

Rezultat

Do głównych korzyści płynących z tymczasowych kampanii pomiarowych przy pomocy przenośnych systemów pomiaru ksenonu promieniotwórczego należy opracowanie i rozwój metod naukowych skoncentrowanych na kalibracji i funkcjonowaniu systemu kontroli, jak opisano w CTBT oraz, w stosownych przypadkach, związanych z budowaniem zdolności.

Dział 2: Pomoc techniczna, w tym zintegrowane budowanie zdolności i działania informacyjne

W odniesieniu do wszystkich projektów w ramach tego działu zachęca się Tymczasowy Sekretariat Techniczny do priorytetowego traktowania ekspertów z państw członkowskich CTBTO, które przynajmniej częściowo honorują swoje szacowane wkłady.

CZĘŚĆ 1: Pomoc techniczna i budowanie zdolności

Projekt 1: Zwiększenie zdolności w zakresie automatycznego przetwarzania w ramach kontenerowych krajowych centrów danych [komponenty SeisComp3 SEE-DLink i NET-VISA] oraz zapewnienie NDC dostępu do uproszczonych i zgodnych ze standardami produktów i usług IDC

Informacje ogólne

IDC wprowadziło automatyczne zdolności przetwarzania w ramach kontenerowych krajowych centrów danych SHI SeisCompComp3 na podstawie urządzenie kojarzącego NET-VISA. Ta nowa zdolność, która jest obecnie testowana przez NDC, pozwala użytkownikom odtworzyć wyniki biuletynu VSEL osiągnięte w IDC. W oparciu o to osiągnięcie IDC proponuje, aby wzmocnić komponent NET-VISA SeisComp3, który będzie również wspierał wykorzystanie konkretnych lokalnych stacji i sieci regionalnych NDC.

Ponadto IDC tworzy nową zdolność w celu poprawy wsparcia na rzecz pakietów otwartego oprogramowania w zakresie analizy sejsmicznej, takich jak SEISAN, oferując transmisję do NDC danych z wykorzystaniem technologii obrazów fal w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem standardowego protokołu SEEDLink. Usługa ta będzie dostępna wyłącznie dla NDC połączonych za pośrednictwem sieci Global Communications Infrastructure (GCI). Ograniczenie to jest spowodowane brakami technicznymi w komponencie serwera SEEDLink SeisComp3. IDC proponuje usprawnienie serwera SEEDLink SeisComp3 poprzez wprowadzenie solidnych mechanizmów uwierzytelniania i szyfrowania, tak aby usługa ta mogła być również oferowana upoważnionym użytkownikom za pomocą bezpiecznego połączenia internetowego.

Aby poprawić wsparcie w dostępie do produktów i usług IDC, IDC proponuje wdrożenie usług internetowych zgodnych z Federation of Digital Seismograf Networks (FDSN). Ta nowa, zgodna ze standardami metoda dostępu do danych umożliwi wielu użytkownikom pakietów otwartego oprogramowania w zakresie analizy sejsmicznej, takich jak SEISAN, łatwe pobieranie produktów i danych z IDC w ramach aplikacji, które obsługują ten standard. Zwiększy to Virtual Data Messaging System (VDMS), ale go nie zastąpi, ponieważ wiele komunikatów VDMS nie zostało zdefiniowanych w standardach FDSN dotyczących usług sieciowych (np. kluczowe zapytania). Mają zostać wdrożone wszystkie usługi sieciowe określone przez standard FDSN („fdsnws-station”, „fdsnws-dataselect”, „fdsnws-event” i „fdsnws-availability”).

Cele

Zapewnienie NDC materiałów online w dziedzinie integrowania danych IMS z wykorzystywanymi lokalnie pakietami otwartego oprogramowania w zakresie analizy sejsmicznej, takich jak SEISAN.

—	Zwiększenie zdolności w zakresie automatycznego przetwarzania danych SHI w ramach kontenerowych krajowych centrów danych poprzez wsparcie konkretnych lokalnych stacji i sieci regionalnych NDC w NET-VISA.

—	Uproszczenie i zmodernizowanie dostępu upoważnionych użytkowników do danych dotyczących obrazów fal w ramach IMS w czasie rzeczywistym.

Planowane efekty

Wszystkie planowane efekty w tym projekcie polegają na usprawnieniach w modułach oprogramowania, które są częścią oprogramowania kontenerowych krajowych centrów danych (w tym nowych modułów oprogramowania dla przyszłych wersji kontenerowych krajowych centrów danych).

Rezultat

—

Kontynuowanie prac opartych na działaniach na rzecz opracowania oprogramowania dla kontenerowych krajowych centrów danych zapoczątkowanych na mocy decyzji 2012/699/WPZiB i kontynuowanych na mocy decyzji (WPZiB) 2015/1837 i (WPZiB) 2018/298, po to by umożliwić NDC przetwarzanie danych pochodzących z IMS i stacji lokalnych, jak i sieci regionalnych.

—	Współpraca z NDC w celu uproszczenia dozwolonego i zabezpieczonego dostępu do danych dotyczących przebiegów falowych IMS w czasie rzeczywistym.

Projekt 2: Szkolenia, warsztaty i działania następcze skierowane do nowych NDC (kraje rozwijające się, na całym świecie), a także nabywania i utrzymywania systemów budowania zdolności dla NDC

Informacje ogólne

Budowanie zdolności okazało się mieć fundamentalne znaczenie dla wzmocnienia mechanizmu kontroli ustanowionego na mocy CTBT.

Komisja z powodzeniem nadal udzielała wsparcia państwom sygnatariuszom, zapewniając środki umożliwiające rozwój zdolności do aktywnego udziału w procesie kontroli w ramach CTBT. Kraje rozwijające się z różnych kontynentów zaczęły wykorzystywać dostarczanie danych i produktów przez Międzynarodowe Centrum Danych, ponieważ ten dane i produkty są przydatne nie tylko do celów kontrolnych, ale również są użyteczne w zastosowaniach cywilnych, naukowych i przemysłowych.

Strategia Komisji dotycząca budowania zdolności została uznana przez grupę roboczą B. W czasie trwania finansowania Unii setki pracowników naukowych i technicznych odbyły specjalistyczne szkolenia w zakresie korzystania z pakietu oprogramowania dla kontenerowych krajowych centrów danych, a także w zakresie wiedzy związanej z CTBT, z bezpośrednią korzyścią dla możliwości organów krajowych w każdym państwie.

Instytucje krajów rozwijających się, w których znajdują się NDC, otrzymały również podstawowe wyposażenie, dzięki czemu mogły ustanowić laboratoria do celów przetwarzania danych lub nadal rozwijać funkcjonujące już laboratoria.

Cele

Celami działań Komisji w zakresie budowania zdolności są:

—	rozwijanie oprogramowania i infrastruktury,

—	organizowanie warsztatów technicznych,

—	organizowanie szkoleń dla powstających NDC poświęconych dostępowi do danych IMS oraz narzędziom IMS i IDC,

—	szkolenie ekspertów z powstających NDC w drodze wizyt w unijnych krajowych centrach danych,

—	organizowanie systematycznych szkoleń dotyczących rozszerzonego pakietu oprogramowania dla kontenerowych krajowych centrów danych (eNIAB),

—	udzielanie wsparcia na rzecz zintegrowania przetwarzania danych IMS z krajowymi i regionalnymi sieciami sejsmologicznymi,

—	udzielanie NDC wsparcia w dziedzinie integrowania danych IMS z wykorzystywanymi lokalnie pakietami otwartego oprogramowania w zakresie analizy sejsmicznej, np. SEISAN,

—	świadczenie doraźnej pomocy technicznej w formie sprzętu w ramach systemu budowania zdolności oraz stosownej konserwacji lub wymiany.

Rezultat

Zwiększone zostaną zdolności państw sygnatariuszy, zwłaszcza w krajach rozwijających się, w zakresie uczestnictwa w mechanizmie kontroli ustanowionym na mocy CTBT.

Projekt 3: Rozwój i ujednolicanie interaktywnego systemu przetwarzania z wykorzystaniem technologii równoległych obrazów fal (ang. multi-waveform)

Informacje ogólne

IDC przeprojektowało system automatycznego przetwarzania danych infradźwiękowych i opracowało projekty dotyczące rozszerzonego pakietu oprogramowania kontenerowych krajowych centrów danych: wstępnie uruchomiono oprogramowanie w 2016 r., a w latach 2018 i 2019 dokonano jego istotnych aktualizacji. Działania związane z systemem automatycznego przetwarzania danych infradźwiękowych obejmowały rozwijanie systemu sieci stacji pozwalających na automatyczne przetwarzanie oraz interaktywne oprogramowanie przeglądowe. Opracowane narzędzia zostały włączone do pakietu oprogramowania kontenerowych krajowych centrów danych (w tym ostatnia wersja 5.0 z 2019 r.) oraz środowiska przetwarzania danych IDC. Ponadto działania na rzecz rozwoju technologii infradźwiękowej mogą być w istotnym stopniu korzystne dla hydroakustycznego systemu przetwarzania, ponieważ liczne elementy tych dwóch technologii są w dużej mierze wzajemnie kompatybilne. Istnieje jednak potrzeba kontynuowania wysiłków na rzecz ujednolicenia elementów i procesów oprogramowania z uwzględnieniem szeregu niezależnych i specyficznych potrzeb technologicznych.

Dzięki szkoleniom w zakresie oprogramowania dla kontenerowych krajowych centrów danych i specjalistycznym szkoleniom w dziedzinie technologii infradźwiękowej sfinansowanym z wcześniejszych środków unijnych NDC zyskały zdolności w zakresie technologii infradźwiękowych i w istotnym stopniu wykorzystują narzędzia pakietu oprogramowania kontenerowych krajowych centrów danych. IDC wciąż otrzymuje wnioski o zorganizowanie specjalistycznych szkoleń poświęconych technologiom w zakresie danych dotyczących przebiegów falowych, w tym technologii infradźwiękowej i technologii hydroakustycznej, a także zamówienia na nowe lub udoskonalone specjalistyczne oprogramowanie.

IDC pragnie kontynuować wysiłki na rzecz finalizacji infradźwiękowych i hydroakustycznych systemów przetwarzania wspierających potrzeby IDC i IMS oraz uwzględniających wnioski NDC o najnowocześniejsze oprogramowanie. Celem projektu jest sprawienie, by hydroakustyczny system przetwarzania i przeprojektowany system infradźwiękowy były na równym poziomie, oraz ujednolicenie wspólnych elementów oprogramowania, a także dopracowanie poszczególnych zależności technologicznych, przy jednoczesnym dalszym udoskonalaniu przetwarzania, tak by móc nadążać za najnowszymi osiągnięciami technologicznym. Projekt ten powinien również umożliwić IDC zaplanowanie sprawnego zintegrowania konkretnych narzędzi IDC z przeprojektowanym systemem IDC, który jest obecnie opracowywany.

Cele

—	Wspieranie ewolucji systemu przetwarzania, w który wyposażone są stacje, by stale zaspokajać potrzeby IMS i IDC w zakresie podtrzymania operacji.

—	Realizowanie wniosków NDC dotyczących oprogramowania oraz jego aktualizacji i funkcji, by NDC mogły realizować swoje zadania.

—	Dalsze wdrażanie najnowocześniejszych funkcji z myślą o udoskonaleniu analiz sygnałów infradźwiękowych i hydroakustycznych oraz ich interpretacji w celu identyfikacji źródeł, tak aby utrzymać wiarygodność naukową technologii hydroakustycznej i technologii infradźwiękowej w ramach CTBTO.

—

Kontynuowanie działań na rzecz włączania modeli propagacji fal z kwantyfikacją niepewności, zwłaszcza w odniesieniu do technologii infradźwiękowej, przez uwzględnianie specyfikacji atmosferycznych o wysokiej rozdzielczości na potrzeby przetwarzania sieciowego i szczegółowej analizy zdarzenia, by spełnić wymogi strategii średnioterminowej.

Planowane efekty

Wszystkie planowane efekty w tym projekcie polegają na usprawnieniach w modułach oprogramowania, które są częścią systemów przetwarzania IDC i kontenerowych krajowych centrów danych (w tym nowych modułów oprogramowania dla przyszłych wersji kontenerowych krajowych centrów danych).

Rezultat

—	Dalsze podnoszenie technicznej i naukowej wiarygodności systemów infradźwiękowego i hydroakustycznego IDC i zapewnienie kontynuacji operacji IDC i IMS zgodnie z celem strategicznym nr 1 strategii średnioterminowej na lata 2018–2021.

—

Kontynuowanie prac opartych na działaniach na rzecz opracowania oprogramowania dla kontenerowych krajowych centrów danych opracowanego i rozwijanego w ramach wcześniejszych środków unijnych, po to by umożliwić NDC przetwarzanie danych pochodzących z IMS zarówno do celów monitorowania przestrzegania celów CTBT, jak i do celów krajowych. Działania te pozwoliły stworzyć solidną bazę użytkowników NDC, a rezultaty proponowanego projektu zwiększyłyby zaufanie NDC do wiarygodności systemu kontroli. Zapewnia to również NDC dodatkowe zdolności w zakresie automatycznego przetwarzania danych z IDC, włączania danych pochodzących ze stacji IMS i innych stacji do oprogramowania kontenerowych krajowych centrów danych, a także odtwarzania wyników IDC w ramach automatycznego przetwarzania prowadzonego w kontenerowych krajowych centrach danych.

—	Prowadzenie współpracy z NDC nad stworzeniem najnowocześniejszych systemów infradźwiękowego i hydroakustycznego w ramach działań służących przeprojektowaniu IDC.

CZĘŚĆ 2: Projekt 1 Budowanie zdolności w zakresie technologii dotyczących inspekcji na miejscu

Projekt: Regionalne kursy wprowadzające w zakresie inspekcji na miejscu dla 2 regionów geograficznych CTBT

Informacje ogólne

Regionalne kursy wprowadzające w zakresie inspekcji na miejscu okazały się kluczowe dla wzmocnienia systemu kontroli ustanowionego na mocy CTBT, w szczególności w zakresie opracowania programu szkoleniowego inspektoratu ds. inspekcji na miejscu oraz wyłonienia w ramach tego programu kandydatów z państw sygnatariuszy na stażystów w zakresie pełnienia funkcji inspektora zastępczego.

Komisja znajduje się w końcowej fazie 3. cyklu szkoleń inspektorów zastępczych do celów inspekcji na miejscu. Zakres geograficzny i struktura płci uczestników aktualnego cyklu szkoleniowego są statystycznie najbardziej zróżnicowane w porównaniu z 1. i 2. cyklem.

Z danych wynika, że liczba kandydatów z danego regionu zwiększyła się po przeprowadzeniu regionalnego kursu wprowadzającego. W następstwie dwóch najnowszych kursów (przeprowadzonych w 2019 r. w Argentynie i w 2016 r. w Republice Południowej Afryki) znacznie wzrosła liczba kandydatów na ekspertów, odpowiednio z państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz Afryki – regionów, które wcześniej były słabo reprezentowane w działaniach szkoleniowych w zakresie inspekcji na miejscu. Odsetek przedstawicieli państw regionu Ameryki Łacińskiej i Karaibów zgłaszających się po przeprowadzeniu regionalnych kursów wprowadzających był jednak niższy od odsetka przedstawicieli państw Afryki z tego prostego względu, że kursy w Afryce odbyły się bezpośrednio przed rozpoczęciem 3. cyklu szkoleniowego, natomiast kursy w Argentynie przeprowadzono 2 lata później, w połowie cyklu szkoleniowego.

Regionalne kursy wprowadzające były w przeszłości prowadzone co dwa lata, jednak w ramach tego projektu proponuje się przeprowadzenie 2 takich kursów, które dzieliłby okres 12 miesięcy, w 2 różnych regionach geograficznych CTBT, aby zapewnić jak najszerszy zakres geograficzny i jak największe zróżnicowanie struktury płci stażystów przed rozpoczęciem 4. cyklu programu szkoleń inspektorów zastępczych do celów inspekcji na miejscu.

Cele

Regionalne kursy wprowadzające w zakresie inspekcji na miejscu mają dwa cele:

—	zapoznanie krajowych ekspertów technicznych i pracowników z państw sygnatariuszy tego regionu z systemem inspekcji na miejscu,

—	poszerzenie grona ekspertów z państw sygnatariuszy z regionu, którzy mogą uczestniczyć w działaniach związanych z przeprowadzaniem inspekcji na miejscu, oraz wskazanie potencjalnych kandydatów do wykazu inspektorów zastępczych, którym dysponuje Tymczasowy Sekretariat Techniczny.

Rezultat

Zapewnienie podstawowej wiedzy na temat CTBT i jego postanowień dotyczących inspekcji na miejscu, a także przegląd działań i wyposażenia w zakresie inspekcji na miejscu dzięki przeprowadzeniu praktycznych szkoleń dla ekspertów z państw sygnatariuszy, w szczególności z krajów rozwijających się, tak aby zwiększyć liczbę kandydatów i rozszerzyć uczestnictwo w przyszłych programach szkoleniowych w zakresie inspekcji na miejscu.

CZĘŚĆ 3: Działania informacyjne skierowane do państw niebędących sygnatariuszami i państw, które nie ratyfikowały traktatu, w tym państw wymienionych w załączniku 2, a także budowanie zdolności wśród młodzieży, parlamentarzystów, dziennikarzy i naukowców w krajach rozwijających się lub w krajach wschodzących

Projekt 1: Działania informacyjne na rzecz wejścia w życie CTBT adresowane do naukowców, środowiska akademickiego, społeczeństwa obywatelskiego, organizacji międzynarodowych i pozarządowych, parlamentarzystów i innych decydentów

Informacje ogólne

Jednym z niezbędnych środków pozwalających na utrzymanie zarówno politycznego wsparcia dla wszystkich aspektów CTBT, jak i przewagi technicznej i dalekowzroczności w tym względzie, są prowadzone na szczeblu ekspertów kontakty z Komisją Przygotowawczą.

Szereg konferencji oraz działań informacyjnych w kręgach akademickich, dyplomatycznych i naukowych zorganizowanych w ciągu ostatnich kilku lat (na przykład odbywająca się co dwa lata konferencja „CTBT – Nauka i technologie”, regionalne warsztaty i konferencje poświęcone CTBT oraz odnośne sympozja) odegrały kluczową rolę w budowaniu, utrzymaniu i zwiększaniu zaufania do mechanizmu kontroli ustanowionego na mocy CTBT. Wydarzenia te zwiększyły również świadomość społeczną na temat roli CTBTO i uwypukliły znaczenie CTBT jako podstawy światowego systemu nierozprzestrzeniania i rozbrojenia.

Przedstawiony poniższej projekt wykorzystuje dotychczasowe działania, które były finansowane przez Unię na podstawie wcześniejszych decyzji Rady i wcześniejszych wspólnych działań, oraz dodatkowo zwiększa dostęp Tymczasowego Sekretariatu Technicznego do strategicznej wiedzy i kompetencji.

W ramach projektu wykorzystane zostaną międzyorganizacyjne synergie i powiązania z szerzej rozumianą strategią informacyjną Tymczasowego Sekretariatu Technicznego.

Cele

Punkt (i)

Wzmocnienie procesu naukowo-technicznego przez współdziałanie z czołowymi ośrodkami naukowymi i technologicznymi na świecie

Stały dostęp do wiedzy naukowej i technologicznej ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania przez Tymczasowy Sekretariat Techniczny przewagi technicznej oraz zapewnienia odpowiedniej gotowości sekretariatu do sprostania wszelkim pojawiającym się wyzwaniom technologicznym. Ponadto wspieranie współpracy z czołowymi ośrodkami naukowymi umożliwiłoby CTBTO zwiększanie świadomości na temat CTBT i jego roli wśród rosnącego międzynarodowego pokolenia nowych naukowców i ekspertów technicznych.

Planowane efekty

W ramach tego projektu proponuje się przeprowadzenie do czterech kursów i programów szkoleniowych różnej wielkości na tematy związane z CTBT, w szczególności na temat naukowych i technicznych aspektów CTBT.

Zgodnie ze strategiami Tymczasowego Sekretariatu Technicznego dotyczącymi wprowadzenia w życie oraz upowszechnienia traktatu, działania te będą szczególnie ukierunkowane na kraje rozwijające się oraz państwa wymienione w załączniku 2. W następstwie sympozjum „Nauka i dyplomacja”, które ma się odbyć w 2020 r. i które ma być finansowane na podstawie decyzji (WPZiB) 2018/298, projekt zapewni kapitał zalążkowy dla kolejnych sympozjów i konferencji naukowo-technicznych planowanych na 2021 r., przy czym szczególny nacisk zostanie położony na wspieranie udziału kobiet i uczestników z krajów rozwijających, a także wymienionych w załączniku 2 państw, które dotychczas nie ratyfikowały traktatu, w tym członków Grupy Młodzieżowej CTBTO i grupy wybitnych osobistości.

Punkt (ii)

Upowszechnienie traktatu w ramach regionalnych i subregionalnych warsztatów:

Doprowadzenie do zaprzestania przeprowadzania testów jądrowych na świecie w drodze prawnie wiążącego i egzekwowalnego systemu jest obowiązkiem całej społeczności międzynarodowej.

Aby osiągnąć ten cel, należy zastosować proaktywną strategię zwiększania świadomości, budowania zaufania i współpracy regionalnej.

Na przykład warsztaty regionalne państw wyspiarskich Pacyfiku, które odbyły się w 2018 r., oraz warsztaty regionalne państw Azji Południowo-Wschodniej, które odbyły się w 2014 r., okazały się korzystne: dzięki nim kolejne państwa, m.in. Tajlandia i Tuvalu, podpisały i ratyfikowały traktat.

Planowane efekty

W ramach tego konkretnego segmentu projektu prace skoncentrują się na zorganizowaniu co najmniej czterech konferencji subregionalnych. Dwie z nich odbędą się na kontynencie afrykańskim, po to aby zachęcić pozostałe państwa afrykańskie do ratyfikacji CTBT. Jedne warsztaty zostaną zorganizowane dla anglojęzycznych narodów Afryki. Drugie będą przeznaczone dla państw francuskojęzycznych.

Pozostałe dwa warsztaty będą ukierunkowane na młodych naukowców; celem tej inicjatywy będzie też zainicjowanie regionalnego dialogu naukowego, odpowiednio w Azji i w Europie.

Punkt (iii)

Ożywienie zainteresowania CTBT w kręgach akademickich:

W latach 80. i 90. w środowisku akademickim ożywiła się debata na temat sposobów położenia kresu próbom jądrowym na świecie. Intelektualnym bodźcem, a także w dużej mierze siłą napędową tych działań były społeczne ruchy młodych ekologów zainteresowanych osiągnięciem ściślejszej globalnej współpracy na rzecz bardziej zrównoważonego stylu życia. Obecnie prace akademickie dotyczące CTBT i norm przeciwko próbom jądrowym nie są intensywne. W związku z tym w programach nauczania rzadko pojawiają się kwestie roli CTBT oraz ważnej funkcji, jaką traktat ten pełni. Projekt ten może zaradzić tej sytuacji, zapewniając niewielki kapitał zalążkowy na pokrycie następujących działań:

Planowane efekty

—	Zorganizowanie trzech warsztatów akademickich: w Londynie, Paryżu, Moskwie, Waszyngtonie, Berlinie lub Algierze.

—	Zlecenie opracowania co najmniej pięciu dokumentów na temat powodów, dla których CTBT ma kluczowe znaczenie dla budowania strategicznego zaufania zarówno na szczeblu regionalnym, jak i globalnym.

—	Działania informacyjne skierowane do co najmniej 10 uniwersytetów prowadzących zajęcia z zakresu kontroli zbrojeń i nierozprzestrzeniania w celu zachęcenia ich do uwzględniania kwestii CTBT w programie nauczania zarówno na poziomie licencjackim, jak i magisterskim.

Punkt (iv)

Ustanowienie publikacji poświęconej CTBT dla młodych naukowców

Od czasu utworzenia w 2016 r. Grupy Młodzieżowej CTBTO podejmuje starania w celu zapewnienia stałej obecności młodych ludzi we wszystkich warsztatach i wydarzeniach. Ponadto podczas konferencji naukowo-technicznych, które odbyły się w 2017 i 2019 r., wydano czasopismo zatytułowane „Newsroom Project”, aby naświetlić poglądy młodych naukowców na temat sposobów wprowadzenia w życie CTBT.

Planowane efekty

Zważywszy na otrzymane pozytywne informacje zwrotne, projekt ten zapewniłby spójną i okresową (najlepiej dwa razy w roku) publikację magazynu. Co ważniejsze, finansowanie tego projektu poprawiłoby jakość publikacji i przekształciło ją w forum dialogu i wymiany myśli młodych uczonych na temat CTBT.

Rezultat

Oprócz zwiększenia bezpieczeństwa na świecie wsparcie Unii dla tego projektu wzmocni strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia oraz wspólne stanowisko Rady Unii Europejskiej w sprawie upowszechnienia i wzmocnienia porozumień wielostronnych w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia oraz środków przenoszenia. Projekty obejmą szeroką społeczność zainteresowanych podmiotów w zakresie kwestii związanych z CTBT; będą wspierać wewnątrzorganizacyjne synergie, efektywność i skuteczność działań w ramach Tymczasowego Sekretariatu Technicznego; umożliwią także dalszą intensyfikację działań informacyjnych skierowanych do najważniejszych zainteresowanych podmiotów w państwach, które jeszcze nie podpisały lub nie ratyfikowały CTBT, w tym państwach wymienionych w załączniku II, tak aby doprowadzić do wejścia w życie i upowszechnienia CTBT.

Projekt 2: Projekt dotyczący udziału ekspertów technicznych z krajów rozwijających się w oficjalnych posiedzeniach technicznych Komisji Przygotowawczej (nazwa nieformalna: „projekt pilotażowy”)

Większy udział ekspertów z krajów rozwijających się i wschodzących w oficjalnych posiedzeniach technicznych organizowanych przez Komisję oraz w posiedzeniach naukowych i technicznych organizowanych przez Tymczasowy Sekretariat Techniczny. Ekspertom zapewnia się możliwość poszerzenia wiedzy i umiejętności naukowych i technicznych dotyczących technologii kontrolnych (sejsmicznych, hydroakustycznych, infradźwiękowych i w zakresie nuklidów promieniotwórczych).

Informacje ogólne

Wiele krajów rozwijających się i wschodzących nie dysponuje zasobami finansowymi umożliwiającymi ich ekspertom udział w pracach naukowych i technicznych prowadzonych na oficjalnych posiedzeniach technicznych Komisji Przygotowawczej. Oznacza to, że istnieje wyraźny deficyt, jeśli chodzi o zaangażowanie przedstawicieli krajów rozwijających się w realizację wydanych zaleceń i podjętych decyzji w odniesieniu do kluczowych kwestii technicznych związanych z mechanizmem kontroli ustanowionym na mocy CTBT. Deficyt ten jest problemem, jako że liczne stacje międzynarodowego systemu monitoringu powstałego na mocy CTBT zostały lub zostaną rozmieszczone na terytorium krajów rozwijających się i wschodzących oraz są zarządzane przez instytucje tych krajów. Ponadto wiele krajów rozwijających się dopiero tworzy i usprawnia swoje krajowe centra danych, po to by móc korzystać z danych i produktów generowanych przez system kontroli.

Ten deficyt uczestnictwa oznacza również, że wiele państw jest pozbawionych możliwości stosowania ważnych środków służących zwiększeniu ich zdolności, wiedzy i umiejętności związanych z technologiami kontrolnymi określonymi w CTBT. Technologie te są istotne nie tylko dla realizacji celów CTBT dotyczących rozbrojenia i nierozprzestrzeniania, ale również dla ważnych zastosowań cywilnych i naukowych, które przynoszą szersze korzyści społecznościom w tych krajach, np. ostrzeżenia o klęskach żywiołowych, takich jak tsunami, trzęsienia ziemi i erupcje wulkanów.

W związku z tym w drugiej części 27. posiedzenia (w dniach 13–17 listopada 2006 r.) Komisja wyraziła zgodę na ustanowienie projektu pilotażowego w celu zajęcia się tym problemem. Podczas 51. posiedzenia (w dniach 7–9 listopada 2018 r.) Komisja postanowiła kontynuować projekt przez kolejne trzy lata: od 2019 do 2021 r.

Jak dotąd można było utrzymać finansowanie dla maksymalnie 12 ekspertów. Dzięki tym dodatkowym środkom finansowym eksperci mogliby być wybierani z większego grona potencjalnych kandydatów.

Cele

Wzmocnienie powszechnego charakteru Komisji Przygotowawczej CTBTO oraz budowanie zdolności w krajach rozwijających się i wschodzących przez większe zaangażowanie ekspertów z tych krajów w proces decyzyjny CTBTO oraz zwiększenie ich zdolności w zakresie technologii kontrolnych CTBTO oraz szerszych zastosowań cywilnych i naukowych tych technologii.

Rezultat

Większy udział ekspertów z krajów rozwijających się i wschodzących w oficjalnych posiedzeniach technicznych organizowanych przez Komisję oraz w posiedzeniach naukowych i technicznych organizowanych przez Tymczasowy Sekretariat Techniczny. Ekspertom zapewnia się możliwość poszerzenia wiedzy i umiejętności naukowych i technicznych w odniesieniu do technologii kontrolnych (sejsmicznych, hydroakustycznych, infradźwiękowych i w zakresie nuklidów promieniotwórczych).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 207

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 63 30 czerwca 2020

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2020/899 z dnia 26 czerwca 2020 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Unii i jej państw członkowskich, Protokołu zmieniającego Eurośródziemnomorską umowę lotniczą między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej	1
	*	Ogłoszenie dotyczące daty wejścia w życie Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu	3
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (UE) 2020/900 z dnia 25 czerwca 2020 r. zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/1838 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów na rok 2020 w Morzu Bałtyckim oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2020/123 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów na rok 2020 w wodach Unii i w wodach nienależących do Unii	4
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/901 z dnia 29 czerwca 2020 r. w sprawie wspierania przez Unię działań Komisji Przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o Całkowitym Zakazie Prób Jądrowych (CTBTO) w celu zwiększenia jej zdolności w zakresie monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia	15
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/902 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniająca decyzję 2013/354/WPZiB w sprawie Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS)	30
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/903 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniająca decyzję 2013/233/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej pomocy w zintegrowanym zarządzaniu granicami w Libii (EUBAM Libya)	32
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/904 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2017/1424 w odniesieniu do daty wygaśnięcia wsparcia działań OBWE odnoszących się do broni strzeleckiej, lekkiej oraz amunicji konwencjonalnej w Republice Macedonii Północnej i w Gruzji	34
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/905 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2017/1428 w sprawie wsparcia realizacji planu działania z Maputo dotyczącego wprowadzania w życie Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu	35
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/906 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2019/615 w sprawie wspierania przez Unię działań prowadzących do konferencji przeglądowej 2020 stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (NPT)	36
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2020/907 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniająca decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie	37