(1)

Bułgarska, chorwacka i litewska wersja językowa rozporządzenia Komisji (WE) nr 124/2009 (2) zawierają błąd w załączniku, w nagłówku trzeciej kolumny tabeli, w odniesieniu do maksymalnej zawartości substancji w środkach spożywczych.

(2)

Należy zatem odpowiednio sprostować bułgarską, chorwacką i litewską wersję językową rozporządzenia (WE) nr 124/2009. Sprostowanie nie ma wpływu na pozostałe wersje językowe.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2015/2283 stanowi, że nowa żywność może być wprowadzana na rynek w Unii, pod warunkiem że wydano na nią zezwolenie i została ona wpisana do unijnego wykazu.

(2)

Na podstawie art. 8 rozporządzenia (UE) 2015/2283 przyjęto rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2470 (2) ustanawiające unijny wykaz nowej żywności, która uzyskała zezwolenie.

(3)

Na podstawie art. 12 rozporządzenia (UE) 2015/2283 Komisja przedkłada projekt aktu wykonawczego w sprawie wydania zezwolenia na wprowadzenie na rynek w Unii nowej żywności i w sprawie aktualizacji unijnego wykazu.

(4)

W dniu 18 kwietnia 2018 r. przedsiębiorstwo Access Business Group International LLC („wnioskodawca”) złożyło do Komisji wniosek o zezwolenie na wprowadzenie na rynek w Unii częściowo odtłuszczonych nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku jako nowej żywności zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2283. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o zastosowanie nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku w szeregu następujących kategorii żywności dla ogółu populacji: fermentowane przetwory mleczne bez dodatków smakowych i środków aromatyzujących, włączając maślankę naturalną bez dodatków smakowych i środków aromatyzujących (z wyjątkiem maślanki sterylizowanej), niepoddawane obróbce cieplnej po fermentacji; fermentowane przetwory mleczne bez dodatków smakowych i środków aromatyzujących, poddane obróbce cieplnej po fermentacji; fermentowane przetwory mleczne z dodatkami smakowymi lub środkami aromatyzującymi, włącznie z produktami poddanymi obróbce cieplnej; wyroby cukiernicze; soki owocowe i warzywne; nektary owocowe i warzywne oraz podobne produkty; napoje z dodatkami smakowymi lub środkami aromatyzującymi; suplementy żywnościowe w rozumieniu dyrektywy 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) z wyłączeniem suplementów żywnościowych dla niemowląt i małych dzieci; makarony.

(5)

W dniu 16 lipca 2018 r. wnioskodawca złożył do Komisji wniosek o wprowadzenie na rynek w Unii kolejnego rodzaju częściowo odtłuszczonych nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku jako nowej żywności zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2283. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o zastosowanie nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku w szeregu następujących kategorii żywności dla ogółu populacji: wyroby cukiernicze; soki owocowe i warzywne; nektary owocowe i warzywne oraz podobne produkty; napoje z dodatkami smakowymi lub środkami aromatyzującymi; suplementy żywnościowe w rozumieniu dyrektywy 2002/46/WE z wyłączeniem suplementów żywnościowych dla niemowląt i małych dzieci; makarony.

(6)

Oba wnioski skierowane do Komisji dotyczą zezwolenia na stosowanie dwóch różnych rodzajów częściowo odtłuszczonych nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku jako nowej żywności. Oba rodzaje nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku są częściowo odtłuszczone i otrzymywane przez wyciskanie i mielenie całych nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica). Główne różnice między tymi dwoma proszkami to wielkość cząstek i zawartość niektórych makroskładników pokarmowych. Proszek o wysokiej zawartości białka ma wielkość cząstek poniżej 130 μm i zawartość białka co najmniej 40 %, podczas gdy proszek o wysokiej zawartości włókna ma wielkość cząstek poniżej 400 μm, a zawartość włókna pokarmowego wynosi co najmniej 50 %. Podobne są również proponowane zastosowania obu proszków.

(7)

Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2015/2283 Komisja skonsultowała się z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) odpowiednio w dniu 22 czerwca 2018 r. i w dniu 22 października 2018 r., zwracając się do niego o wydanie opinii naukowej poprzez dokonanie oceny nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku jako nowej żywności. Biorąc pod uwagę podobieństwa między tymi dwoma rodzajami częściowo odtłuszczonych nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku, połączono ich oceny bezpieczeństwa przeprowadzane przez Urząd.

(8)

W dniu 15 maja 2019 r. Urząd przyjął opinię naukową dotyczącą bezpieczeństwa nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica L.) w proszku jako nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2283 („Safety of chia seeds (Salvia hispanica L.) powders, as novel foods, pursuant to Regulation (EU) 2015/2283”) (4). Opinia ta jest zgodna z wymogami określonymi w art. 11 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

(9)

W opinii tej Urząd stwierdził, że częściowo odtłuszczone nasiona szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku są bezpieczne w ocenianych warunkach stosowania. W związku z tym opinia Urzędu daje wystarczające podstawy do stwierdzenia, że częściowo odtłuszczone nasiona szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku, w ocenianych zastosowaniach i przy ocenianych poziomach stosowania, stosowane w fermentowanych przetworach mlecznych bez dodatków smakowych i środków aromatyzujących, włączając maślankę naturalną bez dodatków smakowych i środków aromatyzujących (z wyjątkiem maślanki sterylizowanej), niepoddawanych obróbce cieplnej po fermentacji; fermentowanych przetworach mlecznych bez dodatków smakowych i środków aromatyzujących, poddanych obróbce cieplnej po fermentacji; fermentowanych przetworach mlecznych z dodatkami smakowymi lub środkami aromatyzującymi, włącznie z produktami poddanymi obróbce cieplnej; wyrobach cukierniczych; sokach owocowych i warzywnych; nektarach owocowych i warzywnych oraz podobnych produktach; napojach z dodatkami smakowymi lub środkami aromatyzującymi; suplementach żywnościowych w rozumieniu dyrektywy 2002/46/WE z wyłączeniem suplementów żywnościowych dla niemowląt i małych dzieci, są zgodne z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

(10)

W swojej opinii naukowej „Bezpieczeństwo nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica L.) jako nowej żywności do rozszerzonych zastosowań zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2283” („Safety of chia seeds (Salvia hispanica L.) as a novel food for extended uses pursuant to Regulation (EU) 2015/2283”) (5) Urząd przytoczył jedno badanie wskazujące na ewentualne powstawanie akryloamidu w przypadku stosowania nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w żywności, przy której wytwarzaniu, przetwarzaniu lub przygotowywaniu wymagana jest obróbka cieplna w temperaturze 120 °C lub wyższej. Urząd uznał, że badanie to ma również zastosowanie do oceny nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku, ponieważ różnią się one od nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) już uwzględnionych w unijnym wykazie jedynie pod względem ich odtłuszczenia, które nie ma wpływu na powstawanie akryloamidu.

(11)

Urząd zauważył, że żywność „makarony” może być poddawana obróbce cieplnej w temperaturze powyżej 120 °C i potencjalnie mogłaby stanowić istotne źródło akryloamidu, natomiast inne proponowane kategorie żywności nie budzą obaw co do bezpieczeństwa w związku z możliwym powstawaniem akryloamidu.

(12)

W opinii w sprawie bezpieczeństwa nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica L.) w proszku Urząd uznał, że potrzebne są dodatkowe informacje od wnioskodawcy lub z domeny publicznej, aby uwzględnić możliwość powstawania akryloamidu, w przypadku gdy żywność zawierającą nasiona szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku poddaje się obróbce cieplnej w temperaturze 120 °C lub wyższej. Zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2015/2283 Urząd zwrócił się do wnioskodawcy o dodatkowe informacje dotyczące potencjalnego tworzenia się zanieczyszczeń procesowych, które mogą powstawać w trakcie przetwarzania i produkcji żywności (na poziomie producenta) lub gdy żywność z dodatkiem nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku jest gotowana (obróbka cieplna na poziomie konsumenta). Termin na dostarczenie dodatkowych informacji ustalono na 13 maja 2019 r. Mimo że wnioskodawca dostarczył dodatkowe informacje w wyznaczonym terminie, Urząd stwierdził, że dostarczone informacje nie są wystarczające, aby rozstrzygnąć kwestię potencjalnego powstawania akryloamidu w makaronach w temperaturze powyżej 120 °C, co może potencjalnie stanowić istotne źródło akryloamidu na poziomie konsumenta.

(13)

Z powodu braku informacji o potencjalnym powstawaniu akryloamidu w makaronach, jeśli są one poddawane takiej obróbce cieplnej, Urząd odroczył ocenę nasion szałwii hiszpańskiej w proszku w makaronach do czasu, gdy dostępne będą dodatkowe informacje. W związku z powyższym na tym etapie Komisja nie posiada opinii Urzędu wymaganej na mocy art. 12 ust. 1 lit. a) i c) rozporządzenia (UE) 2015/2283 na potrzeby zatwierdzenia zastosowania nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku w makaronach, które mogą podlegać obróbce cieplnej w temperaturze 120 °C lub wyższej. Dlatego też dalsza decyzja dotycząca takiego zastosowania zostanie podjęta po publikacji odpowiedniej opinii Urzędu.

(14)

W opinii Urzędu wskazano również dwa opisy przypadków pochodzące z dostępnej literatury naukowej, w których powiązano spożycie nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) z reakcjami alergicznymi i na tej podstawie stwierdzono, że po spożyciu nasion szałwii hiszpańskiej mogą wystąpić reakcje alergiczne. Ponadto Urząd uważa, że potencjał alergizujący nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku jest podobny do potencjału nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica), ponieważ nie uważa się, by etapy produkcyjne w produkcji proszku modyfikowały potencjał alergizujący nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica). Biorąc pod uwagę, że do chwili obecnej zgłoszono tylko te dwa przypadki alergii, w świetle powszechnego spożycia nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) i ich obecności na rynku unijnym i światowym przez wiele lat, w unijnym wykazie nowej żywności, która uzyskała zezwolenie, nie należy zawierać żadnych szczególnych wymogów dotyczących etykietowania w zakresie potencjalnych reakcji alergicznych na spożycie nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) w proszku do czasu uzyskania i oceny przez Urząd dodatkowych dowodów naukowych dotyczących potencjału alergizującego nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica).

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 809/2014 (2) ustanowiono ostateczny termin składania pojedynczego wniosku, wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność, ostateczny termin zgłaszania zmian w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność oraz ostateczny termin składania wniosków o przydział uprawnień do płatności lub zwiększenie wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej.

(2)

Ze względu na obecną sytuację związaną z pandemią COVID-19 oraz znaczne ograniczenia przemieszczania, jakie wprowadzono w państwach członkowskich, we wszystkich państwach członkowskich wystąpiły nadzwyczajne trudności administracyjne.

(3)

Sytuacja ta ma wpływ na możliwości beneficjentów w zakresie złożenia pojedynczego wniosku, wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność oraz wniosków o przydział uprawnień do płatności lub zwiększenie wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej w terminach przewidzianych w art. 13 ust. 1 i art. 22 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014.

(4)

W związku z tym należy przewidzieć odstępstwo od art. 13 ust. 1 i art. 22 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014, które umożliwi państwom członkowskim ustalenie na rok 2020 ostatecznego terminu składania pojedynczego wniosku, wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność oraz ostatecznego terminu składania wniosków o przydział uprawnień do płatności lub zwiększenie wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej, który jest późniejszy od terminów przewidzianych w wymienionych artykułach. Ponieważ terminy i okresy, o których mowa w art. 11 ust. 4, art. 15 ust. 2 i 2a rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014, są powiązane z ostatecznym terminem przewidzianym w art. 13 ust. 1 tego rozporządzenia, należy przewidzieć podobne odstępstwo w odniesieniu do zgłaszania wyników kontroli wstępnych i zmian w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność.

(5)

Ponieważ odstępstwa powinny obejmować pojedyncze wnioski, wnioski o przyznanie pomocy i wnioski o płatność, zmiany w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność oraz wnioski o przydział uprawnień do płatności na rok 2020, niniejsze rozporządzenie należy stosować do wniosków i wniosków o płatność odnoszących się do roku 2020.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Płatności Bezpośrednich i Komitetu ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich,

(1)

W dniu 24 stycznia 2020 r. Stany Zjednoczone Ameryki („Stany Zjednoczone”) wprowadziły środki ochronne w postaci podwyżki ceł na przywóz niektórych produktów pochodnych z aluminium i niektórych produktów pochodnych ze stali, obowiązujące od dnia 8 lutego 2020 r. i na czas nieokreślony.

(2)

Niezależnie od określenia tych środków przez Stany Zjednoczone środkami bezpieczeństwa, stanowią one w istocie środki ochronne. Polegają one na działaniu zaradczym, które zaburza równowagę koncesji i zobowiązań wynikających z Porozumienia z Marakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu („WTO”) i ogranicza przywóz w celu ochrony przemysłu krajowego przed zagraniczną konkurencją i w trosce o rozwój handlowy przedmiotowego sektora. Wyjątki ze względów bezpieczeństwa przewidziane w Układzie ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. („GATT z 1994 r.”) nie mają zastosowania do tego rodzaju środków ochronnych ani ich nie uzasadniają i nie mają wpływu na prawo do przywrócenia równowagi zgodnie z odpowiednimi postanowieniami porozumienia WTO.

(3)

Porozumienie WTO w sprawie środków ochronnych przewiduje prawo każdego z eksportujących państw dotkniętych środkiem ochronnym do zawieszenia stosowania zobowiązań o zasadniczo równoważnych skutkach handlowych na podstawie GATT 1994 względem członka WTO stosującego środek ochronny, pod warunkiem że nie uda się wypracować zadowalającego rozwiązania w drodze konsultacji między tymi członkami i że Rada WTO ds. Handlu Towarami nie zgłosi sprzeciwu.

(4)

Konsultacje między Stanami Zjednoczonymi a Unią, przewidziane w art. 8 i 12.3 Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych, nie przyniosły zadowalającego rozwiązania (2).

(5)

Zawieszenie przez Unię zasadniczo równoważnych koncesji lub innych zobowiązań powinno wejść w życie po upływie 30 dni od powiadomienia o takim zawieszeniu Rady ds. Handlu Towarami, o ile Rada ta nie wyraziła sprzeciwu.

(6)

Porozumienie WTO przewiduje wykonywanie prawa do zawieszenia: a) niezwłocznie, pod warunkiem że środek ochronny nie został wprowadzony w następstwie bezwzględnego wzrostu przywozu lub nie jest zgodny z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO, lub b) po upływie okresu trzech lat od rozpoczęcia stosowania środka ochronnego.

(7)

Środki ochronne Stanów Zjednoczonych mogą mieć znaczne negatywne skutki gospodarcze dla dotkniętych nimi sektorów przemysłu Unii. W znacznym stopniu ograniczyłyby one unijny wywóz przedmiotowych produktów pochodnych z aluminium i przedmiotowych produktów pochodnych ze stali do Stanów Zjednoczonych. W 2019 r. wartość unijnego przywozu przedmiotowych produktów pochodnych z aluminium i ze stali do Stanów Zjednoczonych to niemal 40 mln EUR.

(8)

W związku z tym zawieszenie koncesji handlowych w postaci podniesienia stawek celnych na wybrane produkty pochodzące ze Stanów Zjednoczonych i przywożone do Unii do poziomu, który odzwierciedla kwotę, jaka wynikałaby z zastosowania przez Stany Zjednoczone ceł na przywóz z Unii do Stanów Zjednoczonych przedmiotowych produktów pochodnych z aluminium i przedmiotowych produktów pochodnych ze stali, i który nie przekracza tej kwoty, stanowi odpowiednie do sytuacji zawieszenie stosowania koncesji handlowych o zasadniczo równoważnych skutkach, zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie środków ochronnych.

(9)

Komisja korzysta z prawa do przywrócenia równowagi w odniesieniu do koncesji w stosunkach handlowych z państwami trzecimi na podstawie art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 654/2014. Odpowiednie działania mają formę środków polityki handlowej, które powinny obejmować zawieszenie koncesji taryfowych oraz nałożenie nowych lub wyższych ceł.

(10)

Przy opracowywaniu i dokonywaniu wyboru tych środków Komisja stosuje obiektywne kryteria zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. c) oraz art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 654/2014, w tym w stosownych przypadkach uwzględnia proporcjonalność wszystkich środków, potencjał środków w zakresie udzielania wsparcia sektorom przemysłu Unii, których dotyczą środki ochronne, oraz cel, jakim jest ograniczenie do minimum negatywnych skutków gospodarczych dla Unii. Zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 654/2014 Komisja umożliwia zainteresowanym stronom wyrażenie opinii i przedstawienie informacji dotyczących interesów gospodarczych Unii w tym zakresie (3).

(11)

W związku z tym Komisja dopilnowała, aby dodatkowe stawki celne były proporcjonalne do wpływu wywieranego przez środki ochronne stosowane przez Stany Zjednoczone i nie były nadmierne, jak opisano w motywach 8, 16 i 18.

(12)

Dzięki wybranym środkom może ponadto poprawić się sytuacja unijnych sektorów przemysłu stalowego i aluminiowego, których dotyczą środki ochronne wprowadzone przez Stany Zjednoczone.

(13)

Wreszcie środki te dotyczą przywozu produktów pochodzących ze Stanów Zjednoczonych, od których dostaw Unia nie jest zasadniczo uzależniona. Takie podejście pozwala – na ile to możliwe – uniknąć negatywnego wpływu na różne podmioty na rynku unijnym, w tym na konsumentów.

(14)

Uwzględniając wymogi czasowe opisane w motywie (6)i brak sprzeciwu ze strony Rady ds. Handlu Towarami, o którym mowa w motywie (5), dodatkowe cła powinny mieć zastosowanie w dwóch etapach.

(15)

Na pierwszym etapie cła ad valorem w stawce 20 % i 7 % na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. a) powinny być stosowane od dnia 8 maja 2020 r. i do czasu, aż Stany Zjednoczone przestaną stosować środki ochronne w stosunku do produktów z Unii.

(16)

Całkowita kwota ceł ad valorem na pierwszym etapie odzwierciedla wzrost taryfy Stanów Zjednoczonych na poziomie 10 % i 25 % na przywóz wyprasek zderzaka z aluminium, stanowiących części i akcesoria do pojazdów silnikowych objęte pozycjami od 8701 do 8705, oraz wyprasek zderzaka ze stali, stanowiących części i akcesoria do pojazdów silnikowych objęte pozycjami od 8701 do 8705 (opisanych w ramach kodu HTS (4)8708 10 30), a także wytłoczek nadwozia z aluminium do ciągników nadających się do użytkowania w rolnictwie i wytłoczek nadwozia ze stali do ciągników nadających się do użytkowania w rolnictwie (opisanych w pozycji HTS 8708 29 21) (5) z Unii do Stanów Zjednoczonych (całkowita wartość przywozu z Unii do Stanów Zjednoczonych w 2019 r. opiewa na 19 mln EUR). Są to produkty, w stosunku do których środki ochronne Stanów Zjednoczonych nie zostały wprowadzone w następstwie bezwzględnego wzrostu przywozu.

(17)

Na drugim etapie kolejne dodatkowe cła ad valorem w wysokości 4,4 % na przywóz produktu określonego w art. 1 ust. 2 lit. b) powinny być stosowane od dnia 8 lutego 2023 r. – lub wcześniej, jeżeli przed tą datą Organ Rozstrzygania Sporów WTO wyda orzeczenie, że środki ochronne Stanów Zjednoczonych są niezgodne z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO, lub zostanie powiadomiony o orzeczeniu o tej treści – do czasu, aż środki ochronne Stanów Zjednoczonych przestaną obowiązywać.

(18)

Całkowita kwota należności celnych ad valorem na drugim etapie odzwierciedla wzrost taryfy Stanów Zjednoczonych na poziomie 10 % i 25 % na przywóz pozostałych przedmiotowych produktów z Unii do Stanów Zjednoczonych (6) (21 mln EUR z całkowitej wartości unijnego przywozu do Stanów Zjednoczonych w 2019 r.). Są to produkty, w stosunku do których środki ochronne Stanów Zjednoczonych mogły zostać wprowadzone w następstwie bezwzględnego wzrostu przywozu.

(19)

Komisja może zmienić niniejsze rozporządzenie, aby uwzględnić wszelkie modyfikacje lub zmiany odnoszące się do środków ochronnych Stanów Zjednoczonych, w tym poprzez wyłączenie produktów lub przedsiębiorstw.

(20)

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla kwestii zgodności środków ochronnych Stanów Zjednoczonych z odpowiednimi postanowieniami porozumienia WTO.

(21)

W świetle terminów obowiązujących w ramach WTO niniejszy akt powinien wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(22)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Barier Handlowych ustanowionego na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1843 (7),

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 66/2010 stanowi, że oznakowanie ekologiczne UE można przyznawać produktom o ograniczonym poziomie wpływu na środowisko w ciągu ich całego cyklu życia. Dla każdej grupy produktów należy ustanowić szczegółowe kryteria oznakowania ekologicznego UE.

(2)

Decyzja Komisji 2014/312/UE (2) ustanawia kryteria w odniesieniu do farb i lakierów wewnętrznych i zewnętrznych oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji.

(3)

Odstępstwo dla tlenku cynku (ZnO, CAS: 1314-13-2), sklasyfikowanego w klasach zagrożenia H400 – Aquatic Acute 1 i H410 – Aquatic Chronic 1 (stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego), zostało określone w pkt 1 lit. d) dodatku do decyzji 2014/312/UE w odniesieniu do stosowania jako stabilizator w odniesieniu do kombinacji środków konserwujących do suchych powłok, wymagających użycia pirytionianu cynku (ZPT) lub 1,2-Benzizotiazol-3(2H)-onu (BIT) w stężeniu do 0,05 %.

(4)

Zgodnie z załącznikiem do decyzji Komisji 2010/72/UE (3) BIT nie jest dopuszczony do stosowania jako środek konserwujący do suchych powłok. Należy zatem odpowiednio zmienić wyżej wymieniony pkt 1 lit. d).

(5)

Szereg właściwych organów krajowych, które przyznają oznakowanie ekologiczne UE, zaproponowało przedłużenie obowiązywania obecnego odstępstwa w odniesieniu do tlenku cynku, aby umożliwić jego stosowanie jako stabilizatora środka konserwującego w celu uwzględnienia również „konserwacji produktów w opakowaniach zamkniętych” i konserwacji „past barwiących”.

(6)

Zgodnie z wnioskami z kontroli sprawności (REFIT) dotyczącej oznakowania ekologicznego UE z dnia 30 czerwca 2017 r. służby Komisji, wraz z Komitetem Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego, oceniły, czy zmiana ta gwarantuje powszechne stosowanie zasad przedmiotowego programu w odniesieniu do tej grupy produktów. Przeprowadzono również konsultacje z zainteresowanymi podmiotami publicznymi.

(7)

Jak wynika z informacji udostępnionych przez dostawców i producentów farb ZnO jest wykorzystywany jako stabilizator w farbach i lakierach w połączeniu z dwoma środkami konserwującymi – ZPT i BIT – stosowanymi w celu zwalczania niepożądanego wzrostu mikroorganizmów w farbach.

(8)

ZnO pełni funkcję stabilizatora farb, w których jako środki konserwujące stosuje się ZPT i BIT. ZnO przeciwdziała skłonności ZPT do transchelatacji z jonami innych metali, zazwyczaj żelaza i wapnia, oraz zapobiega powstawaniu barwnych kompleksów, które prowadzą do niepożądanej zmiany koloru farby. W połączeniu z BIT ZnO uniemożliwia jego przechodzenie z fazy wodnej do fazy organicznej farb (np. substancji wiążącej), zapewniając tym samym jego większą dostępność w fazie wodnej, w której ryzyko wzrostu mikroorganizmów jest większe. Bez ZnO okres żywotności farby skróciłby się do kilku tygodni, ograniczając tym samym jej okres trwałości.

(9)

W decyzji 2014/312/UE zezwala się już na stosowanie ZPT w trzech następujących przypadkach: jako środek do konserwacji produktów w opakowaniach zamkniętych, środek konserwujący do maszyny mieszającej barwniki oraz środek konserwujący do suchych powłok w maksymalnym stężeniu 0,05 %, oraz zezwala się na stosowanie BIT w stężeniu 0,05 % w gotowym produkcie końcowym. Wydaje się zatem stosowne, by zezwolić również na stosowanie stabilizatora ZnO w przypadku tych samych zastosowań.

(10)

Oczekuje się, że ZnO wykorzystywany do stabilizowania kombinacji środków do konserwacji „produktów w opakowaniach zamkniętych” lub „pasty barwiącej” ma mniejszy wpływ na środowisko niż w przypadku, gdy jest on stosowany w kombinacjach środków konserwujących do suchych powłok (już objętych odstępstwem w ramach obowiązujących kryteriów), ponieważ typowa ilość ZPT w przypadku stosowania jako środek konserwujący do suchych powłok w farbach zewnętrznych byłaby około 10 razy większa niż ilość potrzebna do konserwacji produktów do użytku wewnętrznego w opakowaniach zamkniętych.

(11)

W stosowanych przez producentów alternatywnych produktach będących innymi kombinacjami środków konserwujących, które nie wymagają ZnO do celów stabilizacji, wykorzystuje się głównie MIT (2-metylo-2H-izotiazol-3-on). Zgodnie z art. 3 akapit trzeci rozporządzenia Komisji (UE) 2018/1480 (4) od dnia 1 maja 2020 r. MIT będzie jednak klasyfikowany między innymi w klasie zagrożenia Skin Sens 1 A i opatrzony kodem zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia H317 (działanie uczulające na skórę). Spowoduje to, że również produkty końcowe – farby, w których MIT jest stosowany w stężeniu co najmniej 15 ppm, będą klasyfikowane w klasie zagrożenia Skin Sens 1 A i opatrzone kodem zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia H317. Obecne badania naukowe wskazują, że MIT nie jest skuteczny jako środek konserwujący w przypadku stosowania w stężeniach poniżej 15 ppm.

(12)

ZPT, BIT lub ich kombinacje uznaje się za inne realistyczne warianty zastąpienia MIT, ale będą one wymagały użycia ZnO we wszystkich możliwych zastosowaniach.

(13)

W związku z tym z technicznego punktu widzenia zastąpienie ZnO nie jest możliwe.

(14)

Dane dostarczone przez zainteresowane strony potwierdzają, że aby osiągnąć wystarczający efekt stabilizujący, potrzebne jest maksymalnie 0,030 % ZnO w przypadku kombinacji środków do konserwacji produktów w opakowaniach zamkniętych i konserwacji past barwiących, zawierających ZPT, natomiast w przypadku kombinacji zawierających BIT – 0,010–0,040 % ZnO.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/312/UE.

(16)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 66/2010,

(1)

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2020/47 (3) została przyjęta w związku z wystąpieniem ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach, w których utrzymuje się drób, w niektórych państwach członkowskich oraz ustanowieniem obszarów zapowietrzonych i zagrożonych przez te państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE (4).

(2)

W decyzji wykonawczej (UE) 2020/47 przewiduje się, że ustanowione przez państwa członkowskie obszary zapowietrzone i zagrożone wymienione w załączniku do tej decyzji wykonawczej zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE powinny obejmować co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w tym załączniku.

(3)

Załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47 został niedawno zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2020/454 (5) w następstwie ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 u drobiu w Niemczech, na Węgrzech i w Polsce, które należało odzwierciedlić w tym załączniku.

(4)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2020/454 Niemcy powiadomiły Komisję o wystąpieniu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwie, w którym utrzymywano drób, w powiecie Börde.

(5)

Ponadto Węgry powiadomiły Komisję o wystąpieniu kolejnych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach, w których utrzymuje się drób, w komitatach Bács-Kiskun i Csongrád.

(6)

Nowe ogniska choroby w Niemczech i na Węgrzech występują poza granicami obszarów obecnie wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47, a właściwe organy tych państw członkowskich wprowadziły niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone wokół tych nowych ognisk.

(7)

Komisja zbadała środki wprowadzone przez Niemcy i Węgry zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE i uznaje, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez właściwe organy tych państw członkowskich znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw, w których potwierdzono niedawne ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8.

(8)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie na poziomie Unii, we współpracy z Niemcami i Węgrami, nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez te państwa członkowskie. W załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47 należy zatem wymienić nowe obszary zapowietrzone i zagrożone w Niemczech i na Węgrzech.

(9)

W związku z tym należy zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47, aby zaktualizować podział na obszary na poziomie Unii w celu uwzględnienia nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez Niemcy i Węgry zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE oraz czasu trwania ograniczeń mających na nich zastosowanie.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2020/47.

(11)

Ze względu na pilny charakter sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 ważne jest, aby zmiany wprowadzone niniejszą decyzją w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47 stały się skuteczne tak szybko, jak jest to możliwe.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Europejska Agencja Obrony (EDA) prowadzi działalność zgodnie z decyzją (WPZiB) 2015/1835.

(2)

Zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 ograniczenia w stosowaniu art. 14–22, 35 i 36, jak również art. 4 tego rozporządzenia, w zakresie, w jakim przepisy te odnoszą się do praw i obowiązków przewidzianych w art. 14–22, o ile nie opierają się na aktach prawnych przyjętych na podstawie Traktatów, powinny być oparte na przepisach wewnętrznych przyjętych przez EDA.

(3)

Takie przepisy wewnętrzne, w tym przepisy dotyczące oceny konieczności i proporcjonalności ograniczenia, nie powinny mieć zastosowania, gdy ograniczenie praw osób, których dane dotyczą, określa akt prawny przyjęty na podstawie Traktatów.

(4)

EDA, wykonując swoje obowiązki dotyczące praw osób, których dane dotyczą, przewidziane rozporządzeniem (UE) 2018/1725, rozważa, czy zastosowanie ma którykolwiek z wyjątków przewidzianych w rozporządzeniu.

(5)

W ramach swojej działalności administracyjnej EDA może prowadzić dochodzenia administracyjne i postępowania dyscyplinarne; prowadzić wstępne czynności związane z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF); nakładać ograniczenia w odniesieniu do niejawnych elementów działań ad hoc w kontekście decyzji 2015/1835; rozpatrywać sprawy związane ze zgłaszaniem przypadków naruszeń przez sygnalistów; przeprowadzać procedury podejmowane w przypadku nękania, rozpatrywać wewnętrzne i zewnętrzne skargi; prowadzić dochodzenia przez inspektora ochrony danych (IOD) zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725; prowadzić dochodzenia dotyczące wewnętrznego (informatycznego) bezpieczeństwa; prowadzić działania w celu ochrony innych ważnych celów leżących w ogólnym interesie publicznym Unii lub państwa członkowskiego, w szczególności celów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii.

(6)

EDA przetwarza kilka kategorii danych osobowych, w tym „twarde dane” (dane „obiektywne”, takie jak dane umożliwiające identyfikację, dane kontaktowe, dane zawodowe, dane administracyjne, dane pozyskane z określonych źródeł, dane pochodzące z łączności elektronicznej oraz dane o ruchu) lub „miękkie dane” (dane „subiektywne” związane ze sprawą, takie jak tok rozumowania, dane behawioralne, oceny, dane o zachowaniu i postępowaniu, jak również dane związane z przedmiotem procedury lub czynności).

(7)

EDA, reprezentowana przez dyrektora naczelnego, pełni rolę administratora danych niezależnie od dalszego delegowania roli administratora w ramach EDA dokonanego w celu odzwierciedlenia obowiązków operacyjnych dla konkretnych operacji przetwarzania danych osobowych.

(8)

Dane osobowe są przechowywane w sposób bezpieczny w środowisku elektronicznym lub w wersji papierowej w sposób uniemożliwiający bezprawny dostęp lub przekazanie danych osobom, które nie muszą mieć do nich dostępu. Przetwarzane dane osobowe są przechowywane przez okres nie dłuższy niż to konieczne i właściwe dla celów, dla których są przetwarzane, wskazany w informacjach o ochronie danych lub rejestrach EDA.

(9)

Przepisy wewnętrzne powinny mieć zastosowanie do operacji przetwarzania danych prowadzonych przed uruchomieniem procedur, o których mowa powyżej, w trakcie tych procedur oraz podczas monitorowania działań następczych podejmowanych w rezultacie wspomnianych procedur. Powinny one również obejmować pomoc i współpracę ze strony EDA udzielaną organom krajowym i organizacjom międzynarodowym poza dochodzeniami administracyjnymi.

(10)

W przypadkach, w których zastosowanie mają przepisy wewnętrzne, EDA przedstawia uzasadnienie ścisłej konieczności i proporcjonalności ograniczeń w społeczeństwie demokratycznym oraz postępuje z poszanowaniem istoty podstawowych praw i wolności.

(11)

W ramach powyższego EDA podczas realizacji wspomnianych procedur ma obowiązek przestrzegać w możliwie szerokim zakresie praw podstawowych osób, których dane dotyczą, w szczególności związanych z prawem do udzielania informacji, prawem dostępu, prawem do sprostowania, prawem do usunięcia danych, prawem do ograniczenia przetwarzania, prawem do zawiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych lub prawem do poufności łączności, które to prawa przewidziano w rozporządzeniu (UE) 2018/1728.

(12)

EDA może być jednak zobowiązana do ograniczenia informacji udzielanych osobie, której dane dotyczą, i innych praw takiej osoby w celu zapewnienia ochrony – w szczególności – własnych dochodzeń, dochodzeń i postępowań innych organów publicznych, jak również praw innych osób w związku z dochodzeniami lub innymi procedurami.

(13)

EDA może zatem ograniczyć informacje dla celów ochrony dochodzenia oraz ochrony praw podstawowych i wolności innych osób, których dane dotyczą.

(14)

EDA powinna okresowo dokonywać przeglądu, czy warunki uzasadniające ograniczenie nadal występują i znieść ograniczenie, jeśli nie można stwierdzić ich występowania.

(15)

Administrator danych powinien poinformować inspektora ochrony danych w chwili odroczenia i podczas przeglądu,

a)

prowadzenia dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych;

b)

czynności wstępnych związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);

c)

procedur związanych ze zgłoszeniami przypadków naruszeń przez sygnalistów;

d)

procedur podejmowanych w przypadkach nękania;

e)

rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg;

f)

badania spraw prowadzonego przez IOD zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725;

g)

dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych;

h)

prowadzenia działań mających na celu realizację innych ważnych celów leżących w interesie publicznym Unii lub państwa członkowskiego, w szczególności celów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii lub ważnego interesu gospodarczego lub finansowego Unii zgodnie z decyzją (WPZiB) 2015/1835.