(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Francji o rejestrację nazwy „Kiwi de Corse” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Kiwi de Corse” powinna zostać zarejestrowana,

(1)

W rozdziale III rozporządzenia (UE) 2018/848 ustanowiono ogólne przepisy dotyczące produkcji produktów ekologicznych, a szczegółowe przepisy dotyczące produkcji są określone w załączniku II do tego rozporządzenia. W celu zapewnienia zharmonizowanych warunków wdrażania tego rozporządzenia należy określić pewne dodatkowe przepisy.

(2)

Przejście na ekologiczne metody produkcji wymaga pewnych okresów dostosowawczych w odniesieniu do wszystkich wykorzystywanych środków. Wymagany okres konwersji rozpoczyna się najwcześniej po poinformowaniu właściwych organów przez rolnika lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury o prowadzonej działalności. W ramach wyjątku oraz na określonych warunkach wcześniejszy okres może zostać uznany z mocą wsteczną za część okresu konwersji. Należy określić, jakie dokumenty należy przekazać właściwym organom w celu uznania z mocą wsteczną wcześniejszego okresu.

(3)

Aby zagwarantować zapewnianie wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem specyficznych potrzeb dla danego gatunku w przypadku ekologicznej produkcji zwierzęcej, należy określić obsadę zwierząt i minimalną powierzchnię pomieszczeń i przestrzeni otwartych oraz ich właściwości, a także wymogi techniczne i właściwości w odniesieniu do budynków i obszarów na otwartej przestrzeni dla bydła, owiec, kóz, koniowatych, jeleniowatych, świń, drobiu i królików. Ponadto należy również określić minimalny okres, którego należy przestrzegać w okresie ssania w odniesieniu do żywienia zwierząt, najlepiej mlekiem matki.

(4)

Aby zapewnić przestrzeganie wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt z uwzględnieniem potrzeb specyficznych dla danego gatunku w przypadku ekologicznej produkcji akwakultury, konieczne jest również określenie przepisów dla danego gatunku lub grupy gatunków dotyczących obsady oraz szczegółowych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych dla zwierząt akwakultury.

(5)

Ekologiczne produkty przetworzone powinny być produkowane przy użyciu metod przetwarzania, które gwarantują zachowanie ekologicznych cech i właściwości produktów na wszystkich etapach produkcji ekologicznej. Biorąc pod uwagę dużą liczbę technik stosowanych na potrzeby przetwarzania produktów spożywczych w produkcji ekologicznej, nie jest możliwe stworzenie wyczerpującego wykazu wszystkich dopuszczonych technik. W związku z tym, co do zasady, techniki zgodne z zasadami i właściwymi przepisami dotyczącymi produkcji, określonymi w rozporządzeniu (UE) 2018/848 należy uznać za dopuszczone w odniesieniu do przetwarzania produktów spożywczych w produkcji ekologicznej.

(6)

W przypadku niektórych technik stosowanych na potrzeby przetwarzania określonych ekologicznych produktów spożywczych opinie państw członkowskich mogą się jednak różnić, jeżeli chodzi o zgodność techniki z zasadami i właściwymi przepisami dotyczącymi produkcji, określonymi w rozporządzeniu (UE) 2018/848, jeżeli chodzi o produkcję niektórych produktów. W takich przypadkach konieczne jest określenie przepisów dotyczących sposobu oceny takiej techniki oraz, jeżeli zostanie potwierdzona jej zgodność z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji, jej zatwierdzania przez Komisję, jeżeli chodzi o produkcję niektórych produktów spożywczych, w stosownych przypadkach na określonych warunkach.

(7)

Na potrzeby produkcji preparatów do początkowego żywienia niemowląt, preparatów do dalszego żywienia niemowląt, produktów zbożowych przetworzonych oraz żywności dla dzieci, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 (2), koniecznie może być stosowanie technik wymiany jonów i adsorpcji żywicy, aby spełnić wymogi dotyczące składu żywności określone w tym rozporządzeniu oraz w aktach przyjętych na podstawie jego art. 11 ust. 1 w odniesieniu do wspomnianych produktów, lub produktów, które reguluje dyrektywa Komisji 2006/125/WE (3). W przypadku tych kategorii produktów konieczne jest dopuszczenie stosowania technik wymiany jonów i adsorpcji.

(8)

Podobnie jak w przypadku technik dopuszczonych do stosowania w przetwarzaniu produktów spożywczych nie należy stosować technik, które odtwarzają właściwości utracone w trakcie przetwarzania i przechowywania paszy ekologicznej, naprawiają skutki zaniedbań zaistniałych w trakcie przetwarzania pasz ekologicznych lub w inny sposób mogą wprowadzać w błąd w kwestii prawdziwej natury produktów, które mają być wprowadzane do obrotu jako pasza ekologiczna.

(9)

Uwzględniając dużą liczbę technik stosowanych na potrzeby przetwarzania określonych pasz w produkcji ekologicznej, nie jest możliwe stworzenie wyczerpującego wykazu wszystkich dopuszczonych technik. W związku z tym, co do zasady, w odniesieniu do przetwarzania pasz w produkcji ekologicznej należy dopuścić techniki zgodne z zasadami i właściwymi przepisami dotyczącymi produkcji określonymi w rozporządzeniu (UE) 2018/848.

(10)

W przypadku niektórych technik stosowanych na potrzeby przetwarzania określonych ekologicznych pasz opinie państw członkowskich mogą się jednak różnić, jeżeli chodzi o zgodność techniki z zasadami i właściwymi przepisami dotyczącymi produkcji, określonymi w rozporządzeniu (UE) 2018/848. W takich przypadkach konieczne jest określenie przepisów dotyczących sposobu oceny takiej techniki oraz, jeżeli zostanie potwierdzona jej zgodność z zasadami i odpowiednimi przepisami dotyczącymi produkcji, jej zatwierdzania przez Komisję, jeżeli chodzi o produkcję niektórych pasz, w stosownych przypadkach na określonych warunkach.

(11)

W produkcji ekologicznej należy stosować ekologiczny materiał rozmnożeniowy roślin, zwierzęta ekologiczne i ekologiczne młodociane osobniki zwierząt akwakultury. Aby pomóc ekologicznym podmiotom gospodarczym w uzyskaniu informacji na temat ich dostępności, każde państwo członkowskie powinno posiadać systemy umożliwiające podmiotom, które prowadzą obrót ekologicznym materiałem rozmnożeniowym roślin i materiałem rozmnożeniowym roślin w okresie konwersji, zwierzętami ekologicznymi lub ekologicznymi młodocianymi osobnikami zwierząt akwakultury, podawanie do wiadomości publicznej informacji dotyczących oferty tych podmiotów. W szczególności do wiadomości publicznej powinno się podawać szczegółowe informacje na temat gatunków, które podmioty te mogą dostarczyć w wystarczającej ilości oraz w rozsądnym okresie. Raz w roku państwa członkowskie powinny udostępnić Komisji streszczenie takich informacji oraz informacji na temat odstępstw przyznanych w przypadku braku dostępności.

(12)

Z gromadzenia i wymiany informacji na temat ekologicznego materiału rozmnożeniowego roślin i materiału rozmnożeniowego roślin w okresie konwersji wyłączono sadzonki. W związku z tym, aby zapewnić zharmonizowane podejście, należy ustanowić definicję sadzonki.

(13)

Aby zaspokoić potrzeby żywieniowe młodego drobiu i młodych świń o wadze do 35 kg, jeżeli chodzi o określone pasze białkowe, państwa członkowskie mogą dopuszczać stosowanie nieekologicznej paszy białkowej w żywieniu drobiu i świń przy spełnieniu rygorystycznych warunków do dnia 31 grudnia 2025 r. W kontekście stopniowego wycofywania tych odstępstw oraz do celów art. 53 ust. 6 lit. c) rozporządzenia (UE) 2018/848 Komisja powinna monitorować ich stosowanie, uwzględniając zmiany w zakresie dostępności na rynku białkowych pasz ekologicznych. W tym celu Komisja powinna opracować zintegrowany kwestionariusz, a państwa członkowskie powinny co roku go wypełniać i przekazywać Komisji, przedstawiając streszczenie istotnych zebranych informacji na temat dostępności ekologicznej paszy białkowej oraz zezwoleń przyznanych producentom na stosowanie nieekologicznej paszy białkowej w żywieniu drobiu i świń.

(14)

Państwa członkowskie mogą również ustanowić podobny system informacji na temat dostępności w odniesieniu do ras i linii przystosowanych do produkcji ekologicznej lub ekologicznych młodych kur. Uwzględniając ewentualne stopniowe wycofywanie odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznych zwierząt lub młodych kur, istotne jest gromadzenie danych na temat dostępności ekologicznie hodowanych ras i linii wyselekcjonowanych pod kątem zasad i celów produkcji ekologicznej. W związku z tym konieczne jest określenie szczegółowych zasad zgłaszania przez państwa członkowskie zharmonizowanych danych Komisji i innym państwom członkowskim.

(15)

Podmioty, które utrzymują zwierzęta gospodarskie zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 834/2007 (4) oraz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 (5), będą musiały dostosować swoje systemy produkcji, aby spełnić nowe szczegółowe wymogi techniczne określone w niniejszym rozporządzeniu, wpływające na obsadę, cechy strukturalne pomieszczeń dla zwierząt i odnośnego wyposażenia, gospodarowanie dostępnym miejscem i gruntami oraz ogółem na system produkcji gospodarstwa. Dostosowania te będą wymagały różnych okresów stosownie do zakresu koniecznych interwencji, aby spełnić nowe wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu przy jednoczesnym uwzględnieniu trwającej produkcji.

(16)

Przepisy dotyczące obsady, minimalnej powierzchni pomieszczeń i przestrzeni otwartych dla młodych kur i kogutów typu nieśnego, maksymalnego zwiększenia wymiarów obszarów na otwartej przestrzeni w przypadku kurników, maksymalnej liczby szczebli oraz sprzętu do celów skutecznego systemu usuwania pomiotu kurzego w kurniku wielopoziomowym mogą określać w szczególności konieczność wykonania konkretnych prac i inwestycji – np. przebudowy pomieszczeń dla zwierząt i nabycia gruntów lub całkowitej renowacji pomieszczeń dla zwierząt w przypadku niektórych gospodarstw lub jednostek produkcyjnych, które dotychczas prowadziły produkcję zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 834/2007 i (WE) nr 889/2008. Należy zatem zapewnić okres przejściowy trwający maksymalnie 8 lat od dnia 1 stycznia 2021 r., aby umożliwić tym gospodarstwom lub jednostkom produkcyjnym, aby umożliwić im dokonanie koniecznych dostosowań w celu spełnienia nowych wymogów.

(17)

Wymóg odnoszący się do świń dotyczący minimalnego odsetka powierzchni przestrzeni otwartych o konstrukcji litej może spowodować konieczność przebudowy obiektów zewnętrznych oraz dokonania zmian w systemie gromadzenia obornika w gospodarstwach lub jednostkach produkcji, które prowadziły dotychczas produkcję zgodnie z rozporządzaniami (WE) nr 834/2007 i (WE) nr 889/2008. Należy zatem zapewnić okres przejściowy trwający maksymalnie 8 lat od dnia 1 stycznia 2021 r., aby umożliwić tym gospodarstwom lub jednostkom produkcyjnym dokonanie koniecznych ważniejszych renowacji obiektów zewnętrznych dla zwierząt lub wymianę urządzeń w celu spełnienia nowych wymogów.

(18)

Również szerokości otworów między wiatami a pomieszczeniami kurnika, wymóg dotyczący litych przegród dla drobiu rzeźnego innego niż Gallus gallus oraz szczegółowe wymogi dotyczące grzęd i wzniesionych poziomów do siedzenia mogą wymagać dokonania wymiernych dostosowań takich jak renowacja części pomieszczeń dla zwierząt oraz zakup nowych urządzeń dla gospodarstw, które dotychczas prowadziły produkcję zgodnie z rozporządzaniami (WE) nr 834/2007 i (WE) nr 889/2008. Należy zatem zapewnić okres przejściowy trwający maksymalnie 3 lata od dnia 1 stycznia 2021 r., aby umożliwić tym gospodarstwom lub jednostkom produkcyjnym dokonanie koniecznych dostosowań pomieszczeń dla zwierząt lub wymianę urządzeń w celu spełnienia nowych wymogów.

(19)

Wreszcie metoda obliczania minimalnej powierzchni pomieszczeń w kurnikach z zewnętrzną częścią budynku może wiązać się z koniecznością dostosowań takich jak znaczne ograniczenie obsady drobiu lub odnowienie budynków w gospodarstwach, które do tej pory prowadziły produkcję zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 834/2007 i (WE) nr 889/2008. Należy zatem zapewnić okres przejściowy trwający maksymalnie 3 lata od dnia 1 stycznia 2021 r., aby umożliwić tym gospodarstwom lub jednostkom produkcyjnym dokonanie koniecznych dostosowań ich biznesplanów lub pomieszczeń dla zwierząt w celu spełnienia nowych wymogów.

(20)

W celu zapewnienia jasności i pewności prawa niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2018/848.

(21)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Produkcji Ekologicznej,

(1)

Tarczówka marmurkowata (Halyomorpha halys) jest owadem pochodzącym z Azji, który został przypadkowo wprowadzony do Unii, w szczególności w następujących północnych regionach Włoch: Emilia-Romania, Wenecja Euganejska, Trydent-Górna Adyga, Lombardia, Piemont i Friuli-Wenecja Julijska („regiony występowania agrofaga”) poprzez handel międzynarodowy.

(2)

W 2019 r. tarczówka marmurkowata spowodowała poważne szkody w produkcji owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga, atakując gruszki, brzoskwinie i nektaryny, jabłka, kiwi, czereśnie i morele. Spowodowane przez owada uszkodzenia sprawiają, że owoce i warzywa nie nadają się ani do spożycia, ani do przetwarzania. Szacuje się, że tylko w 2019 r. straty poniesione przez producentów owoców i warzyw spowodowane przez tarczówkę marmurkowatą w regionach występowania agrofaga osiągnęły poziom 500 mln EUR. W wyniku porażenia tarczówką marmurkowatą wiele organizacji producentów w regionach występowania agrofaga utraciło w 2019 r. znaczną część zbiorów owoców i warzyw lub nawet całe zbiory.

(3)

Tarczówka marmurkowata nie spełnia obecnie kryteriów agrofaga kwarantannowego dla Unii zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (2) i w związku z tym nie można wprowadzić środków zwalczania na poziomie Unii. Na obecnym etapie władze włoskie nie mogą zatem wprowadzić odpowiednich fitosanitarnych środków ochronnych.

(4)

Ponadto dostępne obecnie narzędzia w zakresie ochrony roślin, które umożliwiałyby skuteczną kontrolę tarczówki marmurkowatej, są ograniczone. Dopiero niedawno zezwolono na wprowadzenie we Włoszech – jako alternatywnego środka kontroli biologicznej – osy „samurajskiej” (Trissolcus japonicus i Trissolcus mitsukurii) będącej owadem antagonistycznym, jednak obecnie nie jest jasne, czy ta biologiczna metoda kontroli tarczówki marmurkowatej jest skuteczna.

(5)

Organizacje producentów w sektorze owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga wprowadziły środki zapobiegawcze (np. instalowanie sieci zabezpieczających i pułapek na owady) w celu uniknięcia szkód w uprawach. Pomimo podejmowanych wysiłków przedmiotowe organizacje producentów poniosły równocześnie wysokie koszty środków zapobiegawczych i straty produkcyjne, co ma istotny negatywny wpływ na wartość produkcji sprzedanej. Wpływa to na stabilność finansową organizacji producentów, a także na ich zdolność do wdrażania programów operacyjnych w kolejnych latach i do wprowadzania środków i podejmowania działań przeciwko porażeniom agrofagami. Ponadto zmniejszenie wartości produkcji sprzedanej utrudnia dostęp organizacji producentów do unijnej pomocy finansowej w sektorze owoców i warzyw. Zmniejszenie wartości produkcji sprzedanej może także doprowadzić do utraty uznania organizacji producentów z sektora owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga, jeżeli wartość produkcji sprzedanej spadnie poniżej określonego w przepisach progu minimalnego.

(6)

Złożoność sytuacji w regionach występowania agrofaga wynikająca ze szkód w produkcji owoców i warzyw, znacznej utraty dochodów i niestabilności finansowej organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga oraz ich niezdolności do dalszego skutecznego wdrażania programów operacyjnych stanowią szczególny problem w rozumieniu art. 221 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Tego szczególnego problemu nie można rozwiązać, stosując środki przyjęte na podstawie art. 219 lub art. 220 wspomnianego rozporządzenia, ponieważ nie jest on związany z istniejącym zakłóceniem na rynku lub bezpośrednim zagrożeniem wystąpienia takiego zakłócenia. Nie jest on także związany ze środkami zwalczania rozprzestrzeniania się chorób zwierząt bądź utratą zaufania konsumentów wynikającą z istnienia zagrożeń dla zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt lub roślin.

(7)

W związku z tym w celu rozwiązania tego szczególnego problemu niezbędne są środki nadzwyczajne mające na celu poprawę dostępu do funduszy wspólnego inwestowania i zwiększenie pułapów unijnej pomocy finansowej dla organizacji producentów w regionach występowania agrofaga. Takie środki zapewnią stabilność finansową i zwiększą odporność organizacji producentów oraz ich zdolność do radzenia sobie ze szkodami spowodowanymi przez tarczówkę marmurkowatą w regionach występowania agrofaga oraz do wdrożenia kolejnych środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym oraz zarządzania kryzysowego w tym zakresie.

(8)

Wykorzystanie funduszy wspólnego inwestowania jako środka zapobiegania sytuacjom kryzysowym oraz zarządzania kryzysowego przez przedmiotowe organizacje producentów w regionach występowania agrofaga ma na celu zmniejszenie szkód w produkcji owoców i warzyw oraz utraty dochodów. W związku z tym należy poprawić dostęp organizacji producentów z sektora owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga do funduszy wspólnego inwestowania. Obecnie pomoc finansowa Unii obejmuje wyłącznie koszty administracyjne utworzenia funduszu wspólnego inwestowania oraz uzupełnienie funduszu wspólnego inwestowania po wypłaceniu rekompensaty członkom organizacji producentów, którzy doświadczają poważnego spadku dochodów w wyniku niekorzystnych warunków rynkowych. W celu naprawienia szkód spowodowanych przez tarczówkę marmurkowatą w regionach występowania agrofaga pomoc finansowa Unii powinna obejmować również kapitał początkowy funduszu wspólnego inwestowania. Tego rodzaju pomoc finansowa Unii na poczet kapitału początkowego funduszu wspólnego inwestowania powinna być jednak przeznaczona na rekompensatę dochodów członków organizacji producentów, utraconych w związku ze szkodami spowodowanymi przez tarczówkę marmurkowatą.

(9)

Aby poprawić dostęp organizacji producentów do funduszy wspólnego inwestowania i innych środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego oraz aby zwiększyć stabilność finansową organizacji producentów z sektora owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga, pułap pomocy finansowej Unii na środki zapobiegania i zarządzania kryzysowego w ramach programów operacyjnych organizacji producentów, wynoszący 4,6 % wartości sprzedanej zgodnie z art. 34 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, powinien zostać zwiększony o 0,4 % – do 5 % wartości produkcji sprzedanej. Jako że wyżej opisany szczególny problem nie dotyczy zrzeszeń organizacji producentów, podwyższenie pułapu określonego w art. 34 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nie jest konieczne.

(10)

W wyniku podwyższenia pułapu 4,6 % o 0,4 %, pułap pomocy finansowej Unii na rzecz środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego powinien osiągnąć poziom 0,9 % wartości produkcji sprzedanej tych organizacji producentów, zamiast obecnego poziomu 0,5 % wartości produkcji sprzedanej, określonego w art. 34 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Te dodatkowe 0,4 % wartości produkcji sprzedanej należy przeznaczyć na środki kontroli tarczówki marmurkowatej. Jest to niezbędne, aby poprawić stabilność finansową organizacji producentów z sektora owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga oraz zwiększyć ich odporność i zdolność do wdrożenia zatwierdzonych programów operacyjnych w kolejnych latach.

(11)

Ze względu na brak stabilności finansowej przedmiotowych organizacji producentów z sektora owoców i warzyw w regionach występowania agrofaga oraz ze względu na konieczność wdrożenia dodatkowych środków mających na celu kontrolę tarczówki marmurkowatej, pułap unijnej pomocy finansowej w wysokości 50 %, o którym mowa w art. 34 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, należy zwiększyć do 60 % w odniesieniu do wszystkich środków w ramach programów operacyjnych mających na celu zwalczanie tarczówki marmurkowatej w regionach występowania agrofaga.

(12)

Z uwagi na fakt, że programy operacyjne są realizowane w latach kalendarzowych, a obliczanie wartości produkcji sprzedanej, która determinuje kwotę unijnej pomocy finansowej, opiera się na poprzednim roku kalendarzowym, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(13)

Niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2020 r. Jest to konieczne, biorąc pod uwagę fakt, że środki nadzwyczajne dotyczą poziomu i zakresu unijnej pomocy finansowej dla organizacji producentów, którzy ponieśli szkody w produkcji owoców i warzyw spowodowane przez tarczówkę marmurkowatą. Organizacje producentów muszą zacząć stosować te środki w swoich programach operacyjnych począwszy od stycznia 2020 r., aby móc w trybie pilnym zareagować na szkody w produkcji owoców i warzyw spowodowane przez tarczówkę marmurkowatą oraz zapewnić ciągłość swoich programów operacyjnych oraz swoją stabilność gospodarczą i rentowność już w 2020 r.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych – Produkty Ogrodnicze,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2017/625 ustanawia przepisy dotyczące między innymi przeprowadzania przez właściwe organy państw członkowskich kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych. Uprawnia ono również Komisję do przyjęcia, w drodze aktu wykonawczego, odpowiednich środków tymczasowych niezbędnych do ograniczania ryzyka dla między innymi zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz dobrostanu zwierząt, jeżeli posiada ona dowody na wystąpienie poważnego zakłócenia w systemie kontroli państwa członkowskiego.

(2)

Obecny kryzys związany z chorobą koronawirusową (COVID-19) stanowi wyjątkowe i bezprecedensowe wyzwanie dla zdolności państw członkowskich do przeprowadzania pełnych kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych zgodnie z prawodawstwem UE.

(3)

W wytycznych dotyczących środków zarządzania granicami w celu ochrony zdrowia i zapewnienia dostępności towarów i usług podstawowych (2) Komisja podkreśliła, że w obecnej sytuacji sprawne funkcjonowanie jednolitego rynku nie powinno być zakłócone. Ponadto państwa członkowskie powinny nadal zapewniać przepływ towarów.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 państwa członkowskie są zobowiązane do ustanowienia systemu kontroli złożonego z właściwych organów wyznaczonych do przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych. W szczególności, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. e) tego rozporządzenia, właściwe organy muszą dysponować wystarczającą liczbą odpowiednio wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników, aby kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe były przeprowadzane sprawnie i skutecznie, lub muszą mieć do nich dostęp.

(5)

Podczas trwającego obecnie kryzysu związanego z COVID-19 państwa członkowskie wprowadziły znaczne ograniczenia przemieszczania się ludności w celu ochrony zdrowia ludzi.

(6)

Kilka państw członkowskich poinformowało Komisję, że w wyniku takich ograniczeń przemieszczania się ich zdolność do rozmieszczenia odpowiednich pracowników do celów kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) 2017/625, jest poważnie ograniczona.

(7)

Kilka państw członkowskich poinformowało Komisję szczególnie o trudnościach w przeprowadzaniu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, które wymagają fizycznej obecności pracowników kontroli. W szczególności pojawiają się trudności związane z badaniem klinicznym zwierząt, niektórymi kontrolami produktów pochodzenia zwierzęcego, roślin i produktów roślinnych oraz żywności i pasz niepochodzących od zwierząt, a także badaniem próbek w laboratoriach urzędowych wyznaczonych przez państwa członkowskie.

(8)

Zgodnie z prawodawstwem UE regulującym handel żywymi zwierzętami i materiałem biologicznym na jednolitym rynku, w szczególności dyrektywami Rady 64/432/EWG (3), 88/407/EWG (4), 89/556/EWG (5), 90/429/EWG (6), 91/68/EWG (7), 92/65/EWG (8), 2006/88/WE (9), 2009/156/WE (10) i 2009/158/WE (11), przesyłkom zwierząt i materiału biologicznego muszą towarzyszyć oryginalne świadectwa zdrowia zwierząt przez cały czas ich przemieszczania między państwami członkowskimi.

(9)

Kilka państw członkowskich poinformowało również Komisję, że kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe skutkujące podpisaniem i wystawieniem oryginalnych papierowych świadectw urzędowych oraz poświadczeń urzędowych, które powinny towarzyszyć przesyłkom zwierząt i materiału biologicznego przemieszczanym między państwami członkowskimi lub wprowadzanym do Unii, nie mogą być obecnie przeprowadzane zgodnie z prawodawstwem UE.

(10)

W związku z tym należy tymczasowo zezwolić na stosowanie alternatywnego rozwiązania zamiast przedstawiania oryginalnych papierowych świadectw i urzędowych poświadczeń, biorąc pod uwagę fakt, że zarejestrowani użytkownicy stosują zintegrowany skomputeryzowany system weterynaryjny (TRACES), o którym mowa w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/1715 (12), oraz że system TRACES nie jest obecnie zdolny pod względem technicznym do wydawania świadectw elektronicznych zgodnie z tym rozporządzeniem wykonawczym. To alternatywne rozwiązanie nie powinno wpływać na obowiązek podmiotów zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 do przedstawiania oryginalnych dokumentów, jeżeli jest to technicznie wykonalne.

(11)

W związku z tymi szczególnymi okolicznościami należy wprowadzić środki w celu uniknięcia poważnego ryzyka dla zdrowia pracowników właściwych organów w taki sposób, aby nie wpływało to negatywnie na zapobieganie ryzyku dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin spowodowanemu przez zwierzęta, rośliny i ich produkty oraz na zapobieganie ryzyku dla dobrostanu zwierząt. Jednocześnie należy zapewnić właściwe funkcjonowanie jednolitego rynku w oparciu o prawodawstwo Unii dotyczące łańcucha rolno-spożywczego.

(12)

Państwa członkowskie, w których występują poważne trudności w funkcjonowaniu istniejących systemów kontroli, powinny zatem mieć możliwość stosowania środków tymczasowych ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu w zakresie niezbędnym do poradzenia sobie z poważnymi zakłóceniami w ich systemach kontroli. Państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie niezbędne działania w celu jak najszybszego usunięcia poważnych zakłóceń w swoich systemach kontroli.

(13)

Państwa członkowskie stosujące środki tymczasowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny poinformować Komisję i pozostałe państwa członkowskie o tym, jak również o środkach przyjętych w celu zaradzenia trudnościom w przeprowadzaniu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625.

(14)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie przez dwa miesiące w celu ułatwienia planowania i przeprowadzania kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych podczas kryzysu związanego z COVID-19. Z uwagi na informacje otrzymane od kilku państw członkowskich, które sugerują, że środki tymczasowe należy wprowadzić natychmiast, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/39 (2) państwa członkowskie, które chcą uczestniczyć w unijnym programie pomocy na dostarczanie owoców i warzyw, bananów oraz mleka do placówek oświatowych („program dla szkół”) muszą przedłożyć Komisji do dnia 31 stycznia każdego roku wniosek o pomoc unijną odnoszącą się do następnego roku szkolnego i, w stosownych przypadkach, zaktualizowany wniosek o pomoc unijną dotyczący trwającego roku szkolnego.

(2)

Zgodnie z art. 137 ust. 1 akapit pierwszy Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, programy i działania Unii na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014 – 2020 lub poprzednie perspektywy finansowe mają być realizowane w latach 2019 i 2020 w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa na podstawie mającego zastosowanie prawa Unii.

(3)

Aby zapewnić skuteczną realizację programu dla szkół, kwoty pomocy unijnej na owoce i warzywa dla szkół oraz mleko dla szkół rozdzielane pomiędzy uczestniczące państwa członkowskie należy określić na podstawie kwot wskazanych we wnioskach o pomoc unijną złożonych przez te państwa członkowskie oraz z uwzględnieniem przeniesień pomiędzy wstępnymi przydziałami danego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 23a ust. 4 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (3).

(4)

Wszystkie państwa członkowskie przedstawiły Komisji wnioski o pomoc unijną na okres od dnia 1 sierpnia 2020 r. do dnia 31 lipca 2021 r., określając wnioskowaną kwotę pomocy na owoce i warzywa dla szkół lub mleko dla szkół, lub dotyczącą obydwu części tego programu. W przypadku Belgii, Francji, Cypru i Szwecji wnioskowane kwoty objęły przeniesienia pomiędzy wstępnymi przydziałami.

(5)

Aby maksymalnie wykorzystać potencjał dostępnych funduszy, należy pomoc Unii, o którą nie wnioskowano, ponownie rozdzielić pomiędzy te państwa członkowskie uczestniczące w programie dla szkół, które w swoich wnioskach o pomoc unijną wyraziły gotowość wykorzystania środków w kwocie przekraczającej ich wstępny przydział, jeżeli byłyby dostępne dodatkowe zasoby.

(6)

We wnioskach o pomoc unijną na okres od dnia 1 sierpnia 2020 r. do dnia 31 lipca 2021 r. Szwecja i Zjednoczone Królestwo ubiegały się o przyznanie kwoty mniejszej niż wstępny przydział pomocy na owoce i warzywa dla szkół lub na mleko dla szkół. Bułgaria, Czechy, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Hiszpania, Chorwacja, Włochy, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Niderlandy, Austria, Polska, Rumunia, Słowenia, Słowacja i Szwecja wyraziły gotowość wykorzystania środków w kwocie przekraczającej wstępny przydział pomocy na owoce i warzywa dla szkół lub mleko dla szkół.

(7)

Na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie należy określić ostateczny przydział pomocy unijnej na owoce i warzywa dla szkół oraz mleko dla szkół na okres od dnia 1 sierpnia 2020 r. do dnia 31 lipca 2021 r.

(8)

Decyzją wykonawczą Komisji C(2019) 2249 final (4) ustalono ostateczny przydział pomocy unijnej na owoce i warzywa dla szkół oraz mleko dla szkół dla państw członkowskich uczestniczących w programie dla szkół w okresie od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 lipca 2020 r. Niektóre państwa członkowskie zaktualizowały wnioski o pomoc unijną w odniesieniu do wyżej określonego roku szkolnego. Niemcy, Hiszpania, Luksemburg, Niderlandy i Austria poinformowały o przeniesieniach pomiędzy ostatecznym przydziałem pomocy na owoce i warzywa dla szkół a ostatecznym przydziałem pomocy na mleko dla szkół. Belgia, Niderlandy i Portugalia wnioskowały o kwotę niższą niż kwota ostatecznego przydziału pomocy na owoce i warzywa dla szkół lub na mleko dla szkół. Czechy, Niemcy, Estonia, Irlandia, Hiszpania, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Austria, Rumunia i Słowacja wyraziły gotowość wykorzystania środków w kwocie przekraczającej wstępny przydział pomocy na owoce i warzywa dla szkół lub mleko dla szkół.

(9)

Należy zmienić decyzję wykonawczą Komisji C(2019) 2249 final zgodnie z informacjami przekazanymi przez państwa członkowskie.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

ECDC prowadzi swoją działalność zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 851/2004.

(2)

Zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 ograniczenia w stosowaniu art. 14–22, 35 i 36, jak również art. 4 tego rozporządzenia, w zakresie, w jakim przepisy te odnoszą się do praw i obowiązków przewidzianych w art. 14–22, powinny opierać się na przepisach wewnętrznych, które mają zostać przyjęte przez ECDC, jeżeli nie opierają się na aktach prawnych przyjętych na podstawie Traktatów.

(3)

Te zasady wewnętrzne, w tym przepisy dotyczące oceny konieczności i proporcjonalności ograniczenia, nie powinny mieć zastosowania, gdy ograniczenie praw osób, której dane dotyczą, określa akt prawny przyjęty na podstawie Traktatów.

(4)

Wykonując swoje obowiązki w odniesieniu do praw osób, których dane dotyczą, zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725, ECDC uwzględnia, czy zastosowanie mają jakiekolwiek wyjątki określone w tym rozporządzeniu.

(5)

ECDC może, w ramach swojej działalności administracyjnej, prowadzić postępowania administracyjne, dyscyplinarne, czynności wstępne dotyczące potencjalnych nieprawidłowości zgłoszonych do OLAF, rozpatrywać sprawy dotyczące informowania o nieprawidłowościach, przeprowadzać (formalne i nieformalne) procedury dotyczące zapobiegania nękaniu, rozpatrywać wewnętrzne i zewnętrzne skargi, prowadzić audyty wewnętrzne, przetwarzać dane dotyczące zdrowia pracowników ECDC, prowadzić dochodzenia przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725 oraz wewnętrzne postępowania sprawdzające (IT).

(6)

ECDC przetwarza kilka kategorii danych osobowych, w tym „twarde dane” (dane „obiektywne”, takie jak dane umożliwiające identyfikację, dane kontaktowe, dane zawodowe, dane administracyjne, dane pozyskane z określonych źródeł, dane pochodzące z łączności elektronicznej oraz dane dotyczące ruchu) lub „miękkie dane” (dane „subiektywne” związane ze sprawą, takie jak tok rozumowania, dane behawioralne, oceny, dane o zachowaniu i postępowaniu, jak również dane związane z przedmiotem procedury lub czynności).

(7)

ECDC, reprezentowane przez swojego dyrektora, działa jako administrator danych niezależnie od dalszego delegowania roli administratora danych w ECDC dokonanego w celu odzwierciedlenia obowiązków operacyjnych dla konkretnych operacji przetwarzania danych osobowych.

(8)

Dane osobowe są przechowywane w sposób bezpieczny w środowisku elektronicznym lub w wersji papierowej w sposób uniemożliwiający bezprawny dostęp lub przekazanie danych osobom, które nie muszą mieć do nich dostępu. Przetwarzane dane osobowe są przechowywane przez okres nie dłuższy niż to konieczne i właściwe dla celów, dla których są przetwarzane, wskazany w informacji o zasadach przetwarzania danych, oświadczeniach o ochronie prywatności lub rejestrach ECDC.

(9)

Przepisy wewnętrzne powinny mieć zastosowanie do wszystkich procesów przetwarzania prowadzonych przez ECDC w ramach przeprowadzania postępowań administracyjnych, dyscyplinarnych, prowadzenia czynności wstępnych dotyczących potencjalnych nieprawidłowości zgłoszonych do OLAF, procedur dotyczących informowania o nieprawidłowościach, przeprowadzania (formalnych i nieformalnych) procedur dotyczących przypadków nękania, rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg, prowadzenia audytów wewnętrznych, prowadzenia dochodzeń przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725, oraz postępowania sprawdzającego prowadzonego wewnętrznie lub z udziałem podmiotu zewnętrznego (np. CERT-UE) i w związku z prowadzeniem akt osobowych członków personelu.

(10)

Należy go stosować do procesów przetwarzania przeprowadzanych przed rozpoczęciem procedur, o których mowa powyżej, podczas ich przeprowadzania oraz podczas monitorowania działań następczych podjętych na podstawie wyników tych procedur. Powinny one również obejmować pomoc i współpracę ze strony ECDC udzielaną organom krajowym i organizacjom międzynarodowym poza dochodzeniami administracyjnymi.

(11)

W przypadkach, w których zastosowanie mają przepisy wewnętrzne, ECDC musi przedstawić uzasadnienie ścisłej konieczności i proporcjonalności ograniczeń w społeczeństwie demokratycznym oraz postępować z poszanowaniem istoty podstawowych praw i wolności.

(12)

W ramach powyższego ECDC podczas realizacji wspomnianych procedur ma obowiązek przestrzegać w możliwie szerokim zakresie praw podstawowych osób, których dane dotyczą, w szczególności związanych z prawem do udzielania informacji, prawem dostępu, prawem do sprostowania danych, prawem do usunięcia danych, prawem do ograniczeniem przetwarzania, prawem do zawiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych lub prawem do poufności komunikacji, które to prawa przewidziano w rozporządzeniu (UE) 2018/1725.

(13)

ECDC może być jednak zobowiązane do ograniczenia informacji udzielanych osobie, której dane dotyczą, i innych praw takiej osoby w celu zapewnienia ochrony – w szczególności – własnych dochodzeń, dochodzeń i postępowań innych organów publicznych, jak również praw innych osób w związku z dochodzeniami lub innymi procedurami.

(14)

ECDC może zatem ograniczyć informacje dla celów ochrony dochodzenia oraz ochrony praw podstawowych i wolności innych osób, których dane dotyczą.

(15)

ECDC powinno okresowo monitorować, czy warunki uzasadniające ograniczenie mają zastosowanie i znieść ograniczenie w zakresie, w jakim nie mają już zastosowania.

(16)

Administrator danych informuje inspektora ochrony danych w chwili odroczenia i podczas przeglądu,

(1)

Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Marokańskim dotyczące zmiany protokołów nr 1 i 4 do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Marokańskim, z drugiej strony (zwane dalej „porozumieniem w formie wymiany listów”), weszło w życie dnia 19 lipca 2019 r.

(2)

Porozumienie w formie wymiany listów zostało zawarte bez uszczerbku dla odpowiednich stanowisk Unii Europejskiej i Królestwa Marokańskiego w sprawie statusu Sahary Zachodniej.

(3)

Na mocy porozumienia w formie wymiany listów produkty pochodzące z Sahary Zachodniej, które podlegają kontroli organów celnych Królestwa Marokańskiego, korzystają z tych samych preferencji handlowych co preferencje przyznane przez Unię Europejską produktom objętym Układem eurośródziemnomorskim ustanawiającym stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Marokańskim, z drugiej strony (zwanym dalej „układem o stowarzyszeniu”).

(4)

W duchu partnerstwa oraz w celu umożliwienia Stronom dokonania oceny wpływu porozumienia w formie wymiany listów, w szczególności w zakresie zrównoważonego rozwoju, a zwłaszcza w odniesieniu do korzyści dla odnośnej ludności, oraz w zakresie eksploatacji zasobów naturalnych odnośnych terytoriów, Unia Europejska i Królestwo Marokańskie uzgodniły, że będą wymieniać informacje w ramach Komitetu Stowarzyszenia co najmniej raz w roku.

(5)

Szczegółowe zasady przeprowadzania tej oceny muszą zostać przyjęte przez Komitet Stowarzyszenia,