(1)

Substancje: ester diheksylowy kwasu 1,2-benzenodikarboksylowego, rozgałęziony i liniowy, i ftalan diheksylu oraz grupa substancji: estry alkilowe di-C6-10 kwasu 1,2-benzenodikarboksylowego, mieszane diestry decylowe, heksylowe i oktylowe kwasu 1,2-benzenodikarboksylowego zawierające ≥ 0,3 % ftalanu diheksylu spełniają kryteria klasyfikacji jako substancje działające szkodliwie na rozrodczość (kategorii 1B) zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (2), w związku z czym spełniają kryteria włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 określone w art. 57 lit. c) tego rozporządzenia.

(2)

Substancja fosforan triksylilu spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja działająca szkodliwie na rozrodczość (kategorii 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, w związku z czym spełnia kryteria włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 określone w art. 57 lit. c) tego rozporządzenia.

(3)

Substancje: nadboran sodu, sól sodowa kwasu nadborowego i peroksometaboran sodu spełniają kryteria klasyfikacji jako substancje działające szkodliwie na rozrodczość (kategorii 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, w związku z czym spełniają kryteria włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 określone w art. 57 lit. c) tego rozporządzenia.

(4)

Substancje: 5-sec-butylo-2-(2,4-dimetylocycloheks-3-en-1-ylo)-5-metylo-1,3-dioksan [1], 5-sec-butylo-2-(4,6-dimetylocykloheks-3-en-1-ylo)-5-metylo-1,3-dioksan [2] (do których zalicza się poszczególne stereoizomery substancji [1] i [2] oraz każdą ich kombinację) są bardzo trwałe i wykazują bardzo dużą zdolność do bioakumulacji zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, w związku z czym spełniają kryteria włączenia do załącznika XIV do tego rozporządzenia określone w art. 57 lit. e) tego rozporządzenia.

(5)

Substancje: 2-(2H-benzotriazol-2-ilo)-4,6-ditertpentylofenol (UV-328); 2,4-di-tert-butylo-6-(5-chlorobenzotriazol-2-ilo)fenol (UV-327), 2-(2H-benzotriazol-2-ilo)-4-(tert-butylo)-6-(sec-butylo)fenol (UV-350) oraz 2-benzotriazol-2-ilo-4,6-di-tert-butylofenol (UV-320) są trwałe, wykazujące zdolność do bioakumulacji i toksyczne lub są bardzo trwałe i wykazują bardzo dużą zdolność do bioakumulacji zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, w związku z czym spełniają kryteria włączenia do załącznika XIV do tego rozporządzenia określone w art. 57 lit. d) lub e) tego rozporządzenia.

(6)

Wszystkie wyżej wymienione substancje zostały zidentyfikowane i wpisane na kandydacką listę substancji zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w zaleceniach z dnia 10 listopada 2016 r. (3) i 5 lutego 2018 r. (4) Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) uznała za priorytet włączenie tych substancji do załącznika XIV do tego rozporządzenia. Komisja otrzymała również uwagi od zainteresowanych stron w odpowiedzi na wezwania do przekazywania informacji o ewentualnych skutkach gospodarczych, społecznych, zdrowotnych i środowiskowych (kosztach i korzyściach) włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 substancji zaproponowanych przez Agencję w jej projekcie zaleceń.

(7)

Dla każdej z substancji włączonych do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 na mocy niniejszego rozporządzenia należy – zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 58 ust. 1 lit. c) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 – ustalić datę, od której zabronione jest wprowadzanie do obrotu i stosowanie danej substancji, o ile nie zostało udzielone zezwolenie, uwzględniając możliwości rozpatrzenia przez Agencję wniosków o udzielenie zezwolenia. W przypadku żadnej z tych substancji nie istnieją powody, dla których data, o której mowa w art. 58 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, powinna przypadać wcześniej niż 18 miesięcy przed datą, o której mowa w art. 58 ust. 1 lit. c) ppkt (i) tego rozporządzenia.

(8)

W art. 58 ust. 1 lit. e) w związku z art. 58 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 przewidziano możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia dla określonych zastosowań lub kategorii zastosowań, w przypadku gdy istnieją konkretne przepisy unijne zawierające minimalne wymagania dotyczące ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska, zapewniające właściwą kontrolę ryzyka. Zgodnie z dostępnymi obecnie informacjami nie należy ustanawiać zwolnień w oparciu o te przepisy.

(9)

Ponieważ brak jest informacji uzasadniających potrzebę zwolnienia w odniesieniu do działalności badawczo-rozwojowej ukierunkowanej na produkt i proces produkcji, nie należy brać pod uwagę takiego zwolnienia.

(10)

Ponieważ dostępne informacje dotyczące zastosowań proponowanych substancji są ograniczone, nie należy na obecnym etapie ustalać okresów przeglądu na podstawie art. 58 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

(11)

Substancje: siarczan tritlenku tetraołowiu, siarczan tetratlenku pentaołowiu, minia pomarańczowa (tetratlenek ołowiu) i monotlenek ołowiu (tlenek ołowiu) spełniają kryteria klasyfikacji jako substancje działające szkodliwie na rozrodczość (kategorii 1 A) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, w związku z czym spełniają kryteria włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 określone w art. 57 lit. c) tego rozporządzenia. Zostały one również zidentyfikowane i wpisane na kandydacką listę substancji zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, a także, zgodnie z art. 58 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia, w zaleceniu z dnia 10 listopada 2016 r. Agencja uznała za priorytet włączenie tych substancji do załącznika XIV do tego rozporządzenia. Stosowanie ołowiu i jego związków jest objęte przepisami dyrektywy Rady 98/24/WE (5) oraz w pewnym zakresie przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (6) i środkami wykonawczymi do tej dyrektywy ustanawiającymi konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT). Ponadto obowiązujące obecnie w Unii na mocy dyrektywy 98/24/WE dopuszczalne wartości narażenia zawodowego i dopuszczalne wartości biologiczne w odniesieniu do związków ołowiu zostaną poddane przeglądowi. W związku z powyższym, oraz z uwagi na ewentualne przyjęcie bardziej rygorystycznych środków obowiązujących w miejscu pracy, należy odroczyć decyzję w sprawie włączenia wspomnianych substancji do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Co więcej, dzięki wdrożeniu dyrektywy 2010/75/UE i poprzedzających ją aktów prawnych emisje ołowiu i jego związków do środowiska zmniejszyły się i nadal maleją, co potwierdzają zgłoszenia do Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń (E-PRTR), a dalsze ograniczenia emisji spodziewane są wraz z przyjęciem nowych konkluzji dotyczących BAT i aktualizacją zezwoleń w celu dostosowania się do nich.

(12)

Wszystkie zastosowania 1-metylo-2-pirolidonu (NMP) są objęte ograniczeniami zgodnie z załącznikiem XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. NMP ma właściwości swoiste podobne do właściwości swoistych N,N-dimetyloacetamidu (DMAC) i N,N-dimetyloformamidu (DMF), a wszystkie te trzy substancje mają podobne zastosowania przemysłowe i można je uznać za wymienne, przynajmniej w odniesieniu do niektórych zastosowań, nawet jeżeli ogólnie nie można ich uznać za wzajemnie bezwarunkowo wymienne. Z uwagi na podobieństwa tych trzech substancji oraz w celu zapewnienia spójnego podejścia regulacyjnego (7) należy odroczyć decyzję w sprawie włączenia NMP do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, tak jak postąpiono w odniesieniu do DMAC i DMF, gdy Komisja rozpatrywała zalecenia Agencji, odpowiednio, z dnia 17 stycznia 2013 r. (8) i z dnia 6 lutego 2014 r. (9)

(13)

Aby uniknąć przedwczesnej utraty przydatności wyrobów lub produktów złożonych, które nie są już produkowane po datach ostatecznych, o których mowa w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, niektóre substancje (w ich postaci własnej lub jako składnik mieszaniny) wymienione w tym załączniku muszą być dostępne do produkcji części zamiennych jako wyrobów lub produktów złożonych służących do naprawy tych wyrobów lub produktów złożonych, jeżeli te wyroby lub produkty złożone nie mogą działać zgodnie z przeznaczeniem bez tych części zamiennych oraz jeśli niektóre substancje z załącznika XIV (w ich postaci własnej lub jako składnik mieszaniny) są niezbędne do naprawy takich wyrobów lub produktów złożonych. W celu ułatwienia ubiegania się o zezwolenia na takie zastosowania należy przedłużyć obowiązywanie aktualnych procedur przejściowych, aby umożliwić przyjęcie środków wykonawczych dotyczących uproszczonych wniosków o udzielenie zezwolenia w takich przypadkach. Ponadto należy zmienić brzmienie uwag do tabeli w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, aby zapewnić spójność terminologii w odniesieniu do wyrobów i produktów złożonych w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-106/14 (10).

(14)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania oraz odnawiania takich zezwoleń.

(2)

Na stosowanie przez okres dziesięciu lat 3-fitazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 101.672) jako dodatku paszowego dla prosiąt (odsadzonych od maciory), tuczników i kurcząt rzeźnych zezwolono rozporządzeniem Komisji (WE) nr 243/2007 (2), dla kur niosek i indyków rzeźnych – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1142/2007 (3), dla kaczek – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 165/2008 (4), dla loch – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 505/2008 (5) oraz dla wszystkich innych podrzędnych gatunków ptaków, innych niż kaczki, oraz ptaków ozdobnych – rozporządzeniem Komisji (UE) nr 327/2010 (6).

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 posiadacz zezwolenia złożył wniosek o odnowienie zezwolenia na stosowanie 3-fitazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 101.672) jako dodatku paszowego dla prosiąt (odsadzonych od maciory), tuczników, loch, kurcząt rzeźnych, kur niosek, indyków rzeźnych, kaczek i innych podrzędnych gatunków ptaków oraz ptaków ozdobnych oraz o zezwolenie na nowe zastosowanie u kurcząt odchowywanych na kury nioski lub utrzymywanych w celach hodowlanych, indyków i indyczek utrzymywanych w celach hodowlanych oraz prosiąt ssących, celem sklasyfikowania tego dodatku w kategorii „dodatki zootechniczne”. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 i art. 14 ust. 2 tego rozporządzenia.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w opinii z dnia 26 lutego 2019 r. (7) stwierdził, że wnioskodawca przedstawił dane wykazujące zgodność dodatku z warunkami zezwolenia. Urząd stwierdził również, że dodatek nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt ani na środowisko. Stwierdzono także, że dodatek działa uczulająco na drogi oddechowe i należy go uznać za substancję potencjalnie działającą uczulająco skórę. W związku z tym Komisja uważa, że należy zastosować odpowiednie środki ochronne, aby zapobiec negatywnym skutkom dla zdrowia ludzi, w szczególności w przypadku użytkowników dodatków paszowych. Urząd stwierdził również, że dodatek ten skutecznie poprawia strawność pasz dla kurcząt odchowywanych na kury nioski lub utrzymywanych w celach hodowlanych, indyków i indyczek utrzymywanych w celach hodowlanych oraz prosiąt ssących. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena 3-fitazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 101.672) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy odnowić zezwolenie na stosowanie tego dodatku, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

W związku z odnowieniem zezwolenia na stosowanie 3-fitazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 101.672) jako dodatku paszowego zgodnie z warunkami ustanowionymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia, należy uchylić rozporządzenia (WE) nr 243/2007, (WE) nr 1142/2007, (WE) nr 165/2008, (WE) nr 505/2008 i (UE) nr 327/2010.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury udzielania takich zezwoleń. W art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 przewidziano ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na mocy dyrektywy Rady 70/524/EWG (2).

(2)

Zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG udzielono bezterminowego zezwolenia na stosowanie błękitu brylantowego FCF jako dodatku paszowego dla psów i kotów, należącego do grupy „barwniki wraz z pigmentami” pod nagłówkiem „substancje barwiące dopuszczone przepisami wspólnotowymi w celu barwienia środków spożywczych”. Dodatek ten został następnie wpisany do rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożono wniosek o ponowną ocenę błękitu brylantowego FCF jako dodatku paszowego dla psów i kotów. Wnioskodawca wystąpił o sklasyfikowanie tego dodatku w kategorii „dodatki sensoryczne” i w grupie funkcjonalnej „barwniki”. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w opinii z dnia 19 czerwca 2013 r. (3) stwierdził, że zgodnie z proponowanymi warunkami stosowania błękit brylantowy FCF nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt. Stwierdzono również, że substancję należy uznać za stanowiącą zagrożenie dla użytkownika dodatku w razie narażenia przez wdychanie oraz że wobec braku danych dotyczących działania drażniącego na skórę i oczy można uznać, że jest to substancja mająca potencjalnie działanie drażniące na skórę lub oczy. W związku z tym Komisja uważa, że należy zastosować odpowiednie środki ochronne, aby zapobiec negatywnym skutkom dla zdrowia ludzi, w szczególności w przypadku użytkowników dodatku. Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 429/2008 (4) w wyniku przeprowadzenia etapu I oceny ryzyka dla środowiska stwierdzono, że błękit brylantowy FCF jako dodatek przeznaczony dla zwierząt, od których ani z których nie pozyskuje się żywności, jest zwolniony z dalszej oceny, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby miał on znaczący wpływ na środowisko, i nie ma uzasadnionych naukowo dowodów, które potwierdzałyby obawy wyrażone przez Urząd w wyżej wymienionej opinii. Urząd stwierdził ponadto, że dodatek ten jest skuteczny jako substancja nadająca paszy barwę. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena błękitu brylantowego FCF dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tego dodatku, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia na stosowanie tej substancji, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W dniu 12 kwietnia 2019 r. producenci: Toyota Motor Europe NV/SA, Opel Automobile GmbH – PSA, FCA Italy S.p.A., Automobile Citroën, Automobile Peugeot, PSA Automobiles SA, Mitsubishi Electric Corporation, Audi AG, Ford Werke GmbH, Jaguar Land Rover Ltd, Hyundai Motor Europe Technical Center GmbH, Bayerische Motoren Werke AG, Renault SA, Honda Motor Europe Ltd, Volkswagen AG, Volkswagen Nutzfahrzeuge, Daimler AG, Denso Corporation i SEG Automotive Germany GmbH przedłożyli wspólny wniosek (zwany dalej „wnioskiem”) o zatwierdzenie jako technologii innowacyjnej technologii wykorzystywanej w wysokosprawnych alternatorach 12-woltowych przeznaczonych do stosowania w samochodach osobowych i lekkich pojazdach dostawczych wyposażonych w silniki spalinowe wewnętrznego spalania.

(2)

Wniosek poddano ocenie zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) 2019/631, rozporządzeniami wykonawczymi Komisji (UE) nr 725/2011 (2) i (UE) nr 427/2014 (3) oraz wytycznymi technicznymi dotyczącymi przygotowania wniosków o zatwierdzenie technologii innowacyjnych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (4) (wersja z lipca 2018 r.). Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/631 do wniosku dołączono sprawozdanie z weryfikacji sporządzone przez niezależny zatwierdzony organ.

(3)

Technologia stosowana w wysokosprawnych alternatorach 12-woltowych przetwarzających energię mechaniczną na energię elektryczną przy pewnej wartości wskaźnika sprawności przemiany została już zatwierdzona do użytku w samochodach osobowych decyzjami wykonawczymi Komisji 2013/341/UE (5), 2014/465/UE (6), (UE) 2015/158 (7), (UE) 2015/295 (8), (UE) 2015/2280 (9) oraz (UE) 2016/588 (10), a także do użytku w lekkich pojazdach dostawczych decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2018/1876 (11) (łącznie zwanymi „dotychczasowymi zatwierdzającymi decyzjami wykonawczymi”) jako technologia innowacyjna umożliwiająca zmniejszenie emisji CO2 w sposób, jaki nie został przewidziany w pomiarach wykonywanych w ramach badania emisji zgodnie z nowym europejskich cyklem jezdnym określonym w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 692/2008 (12).

(4)

Wniosek odnosi się jednak do nowej standardowej procedury badania, światowej zharmonizowanej procedury badania pojazdów lekkich (WLTP) określonej w rozporządzeniu Komisji (UE) 2017/1151 (13), i wykazano, że również pomiary przeprowadzone w ramach badania emisji zgodnie z WLTP nie obejmują ograniczenia emisji CO2 wynikającego z technologii stosowanej w wysokosprawnych alternatorach 12-woltowych.

(5)

W oparciu o doświadczenia zdobyte podczas oceny wniosków dotyczących technologii, które przyczyniają się do poprawy sprawności alternatorów w ramach dotychczasowych zatwierdzających decyzji wykonawczych, a także na podstawie sprawozdań i innych informacji przekazanych wraz z wnioskiem, wykazano w sposób zadowalający i niezbity, że technologia zastosowana w wysokosprawnych alternatorach 12-woltowych spełnia kryteria określone w art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/631 oraz kryteria kwalifikowalności określone w art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 725/2011 i (UE) nr 427/2014.

(6)

We wniosku określono metodę badania ograniczenia emisji CO2 uzyskanego dzięki zastosowaniu przedmiotowej technologii w 12-woltowych alternatorach w samochodach osobowych i lekkich pojazdach dostawczych. Poza odniesieniem do WLTP, metoda ta różni się od metody badań określonej w dotychczasowych zatwierdzających decyzjach wykonawczych głównie pod względem definicji zużycia energii, definicji średniej prędkości oraz zastosowania procedury docierania.

(7)

Należy dostosować definicje zużycia energii i średniej prędkości w celu uwzględnienia WLTP. Jednakże w odniesieniu do dodania do metody badań procedury docierania w przypadku alternatora wniosek nie określa z wystarczającą precyzją szczegółowych informacji na temat tego, w jaki sposób należy przeprowadzić takie docieranie ani w jaki sposób należy uwzględnić efekty docierania. Ponadto już obecnie integralną częścią obowiązującej metody badań określonej w dotychczasowych zatwierdzających decyzjach wykonawczych jest uwzględnienie, w razie potrzeby, wymogu co najmniej pięciokrotnego pomiaru sprawności alternatora. Ponieważ sprawność alternatorów określa się na podstawie średniej wyników pomiarów, wszelkie efekty docierania, zarówno pozytywne, jak i negatywne, mogą być w związku z tym odpowiednio uwzględnione w ostatecznym wyznaczeniu sprawności, w razie konieczności poprzez zwiększenie liczby pomiarów. W tym kontekście nie jest właściwe uzupełnianie metody badań dodatkową szczegółową procedurą docierania, taką jak procedura proponowana we wniosku.

(8)

Właściwe jest również utrzymanie wskaźników sprawności przemiany na tych samych poziomach jak te, które zostały już zatwierdzone w dotychczasowych zatwierdzających decyzjach wykonawczych, z uwzględnieniem faktu, że nie przedstawiono dowodów na potwierdzenie, że alternatory o niższym wskaźniku sprawności przemiany spełniają wymóg dotyczący penetracji rynku określony w art. 2 ust. 2 lit. a) rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 725/2011 i (UE) nr 427/2014.

(9)

Biorąc pod uwagę powyższe względy, należy uznać, że dostosowana metoda badań jest odpowiednia do określenia ograniczenia emisji CO2 uzyskanego dzięki przedmiotowej technologii innowacyjnej.

(10)

Producenci powinni mieć możliwość zwrócenia się do organu udzielającego homologacji typu o poświadczenie ograniczenia emisji CO2 wynikającego ze stosowania przedmiotowej technologii w wysokosprawnych alternatorach 12-woltowych, która to technologia spełnia warunki określone w niniejszej decyzji. W tym celu producenci powinni zapewnić, aby do wniosku o poświadczenie dołączono sprawozdanie z weryfikacji sporządzone przez niezależny zatwierdzony organ potwierdzające, że technologia stosowana w wysokosprawnym alternatorze 12-woltowym spełnia warunki określone w niniejszej decyzji oraz że ograniczenie emisji zostało określone zgodnie z metodą badań ustanowioną w niniejszej decyzji.

(11)

W celu ułatwienia szerszego wprowadzenia wysokosprawnych alternatorów 12-woltowych w nowych pojazdach producent powinien również mieć możliwość złożenia pojedynczego wniosku o poświadczenie ograniczenia emisji CO2 wynikającego ze stosowania szeregu wysokosprawnych alternatorów 12-woltowych. Należy jednak zapewnić, aby w przypadku korzystania z tej możliwości stosowany był mechanizm zachęcający do wykorzystania tylko tych alternatorów, które oferują najwyższą sprawność.

(12)

Obowiązkiem organu udzielającego homologacji jest rzetelna weryfikacja spełnienia warunków certyfikacji ograniczenia emisji CO2 w wyniku zastosowania innowacyjnej technologii, określonych w niniejszej decyzji. W przypadku udzielenia poświadczenia organ udzielający homologacji typu powinien zapewnić, aby wszystkie elementy uwzględniane do celów poświadczenia były rejestrowane w sprawozdaniu z badań i przechowywane wraz ze sprawozdaniem z weryfikacji oraz aby informacje te były udostępniane Komisji na żądanie.

(13)

Do celów określenia ogólnego kodu ekoinnowacji, który ma być stosowany w odpowiednich dokumentach homologacji typu zgodnie z załącznikami I, VIII i IX do dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (14), należy przypisać kod indywidualny do technologii innowacyjnej,

(14)

Od 2021 r. należy ustalać przestrzeganie przez producentów ich indywidualnych dopuszczalnych poziomów emisji CO2 na podstawie emisji CO2 wyznaczanych zgodnie z WLTP. W związku z tym w celu obliczenia średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 dla producentów, począwszy od roku kalendarzowego 2021, można wziąć pod uwagę ograniczenie emisji CO2 uzyskane dzięki innowacyjnej technologii poświadczone przez odniesienie do niniejszej decyzji,

(1)

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2020/47 (3) została przyjęta w związku z wystąpieniem ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach, w których utrzymuje się drób, w niektórych państwach członkowskich oraz ustanowieniem obszarów zapowietrzonych i zagrożonych przez te państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE (4).

(2)

W decyzji wykonawczej (UE) 2020/47 przewiduje się, że ustanowione przez państwa członkowskie obszary zapowietrzone i zagrożone wymienione w załączniku do tej decyzji wykonawczej zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE powinny obejmować co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w tym załączniku.

(3)

Załącznik do decyzji wykonawczej 2020/47 został niedawno zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2020/134 (5) w następstwie przypadków wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 u drobiu w Polsce i na Słowacji, które należało odzwierciedlić w tym załączniku.

(4)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2020/134 Polska powiadomiła Komisję o wystąpieniu kolejnych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach, w których utrzymuje się drób, w powiatach wolsztyńskim i raciborskim, poza obszarami obecnie wymienionymi w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47, a właściwe organy tego państwa członkowskiego wprowadziły niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone wokół tych nowych ognisk.

(5)

Komisja zbadała środki wprowadzone przez Polskę zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE i uznaje, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez właściwe organy Polski znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw, w których potwierdzono niedawne ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8.

(6)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie na poziomie Unii, we współpracy z Polską, nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez to państwo członkowskie zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE. Należy zatem zmienić wykaz obszarów zapowietrzonych i zagrożonych dla Polski w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47.

(7)

W związku z tym należy zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47, aby zaktualizować podział na obszary na poziomie Unii w celu uwzględnienia nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez Polskę zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE oraz czasu trwania ograniczeń mających na nich zastosowanie.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2020/47.

(9)

Ze względu na pilny charakter sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 ważne jest, aby zmiany wprowadzone niniejszą decyzją w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/47 stały się skuteczne tak szybko, jak jest to możliwe.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

znaczenie korzystania z przegrody wewnętrznej w trakcie wszystkich podróży, podczas których przewozi się bagaż;

b)

właściwą regulację i umiejscowienie przegrody wewnętrznej;

c)

sposób obsługi wszelkich układów regulacji lub blokady wbudowanych w przegrodę wewnętrzną;

d)

zalecane umiejscowienie bagażu i elementów unieruchamiających go w bagażniku w typach pojazdów, dla których przewidziana jest przegroda wewnętrzna;

e)

konieczność wymiany uszkodzonych przegród wewnętrznych.