ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej
L 318
Wydanie polskie
Legislacja
Rocznik 62
10 grudnia 2019
|
ISSN 1977-0766 |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318 |
|
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 62 |
|
|
|
Sprostowania |
|
|
|
* |
|
|
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG. |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2019/2101
z dnia 9 grudnia 2019 r.
w sprawie wykonania art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1183/2005 z dnia 18 lipca 2005 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga (1), w szczególności jego art. 9,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 18 lipca 2005 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 1183/2005. |
|
(2) |
Z przeglądu autonomicznych środków ograniczających ustanowionych w art. 2b rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 wynika, że należy zmienić uzasadnienia dotyczące osób wymienionych w załączniku Ia do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 oraz usunąć wpisy dotyczące dwóch osób z tego załącznika. |
|
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik Ia do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Wykaz określony w załączniku Ia do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 zastępuje się wykazem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES
Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
„ZAŁĄCZNIK Ia
WYKAZ OSÓB, PODMIOTÓW I ORGANÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2b
A. Osoby
|
|
Imię i nazwisko |
Dane identyfikacyjne |
Powody umieszczenia w wykazie |
Data umieszczenia w wykazie |
|||||||||
|
1. |
Ilunga Kampete |
|
Jako dowódca Gwardii Republikańskiej (GR) Ilunga Kampete był odpowiedzialny za rozmieszczone w terenie oddziały GR, które użyły siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuściły się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. Z racji nadal pełnionej funkcji dowódcy GR odpowiedzialny jest za represje i naruszenia praw człowieka popełnione przez członków GR, takie jak brutalne stłumienie demonstracji opozycji w Lubumbashi w grudniu 2018 r. Ilunga Kampete brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|||||||||
|
2. |
Gabriel Amisi Kumba |
|
Były dowódca 1. strefy obrony kongijskiej armii (FARDC), która użyła siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuściła się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. Od lipca 2018 r. Gabriel Amisi Kumba jest zastępcą szefa sztabu Sił Zbrojnych Demokratycznej Republiki Konga (FARDC), odpowiedzialnym za operacje i wywiad. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC. Gabriel Amisi Kumba brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|||||||||
|
3. |
Ferdinand Ilunga Luyoyo |
|
Jako dowódca oddziału zajmującego się tłumieniem zamieszek Légion Nationale d’Intervention kongijskiej policji państwowej (PNC) Ferdinand Ilunga Luyoyo był odpowiedzialny za użycie siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuszczenie się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. Od lipca 2017 r. Ferdinand Ilunga Luyoyo jest dowódcą zespołu PNC odpowiedzialnego za ochronę instytucji i urzędników wysokiego szczebla. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez PNC. Ferdinand Ilunga Luyoyo brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|||||||||
|
4. |
Célestin Kanyama |
|
Jako komisarz kongijskiej policji państwowej (PNC) Célestin Kanyama był odpowiedzialny za użycie siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuszczenie się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. W lipcu 2017 r. Celestin Kanyama został mianowany dyrektorem generalnym szkół policji państwowej. Z racji pełnionej funkcji wyższego urzędnika PNC jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez PNC. Jednym z przykładów jest zastraszanie dziennikarzy i pozbawianie ich wolności przez funkcjonariuszy policji w październiku 2018 r. po opublikowaniu szeregu artykułów dotyczących przywłaszczenia racji żywnościowych kadetów policyjnych oraz roli, jaką w tych wydarzeniach odegrał Célestin Kanyama. Célestin Kanyama brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|||||||||
|
5. |
John Numbi |
|
Od lipca 2018 r. John Numbi pełni funkcję generalnego inspektora kongijskich sił zbrojnych (FARDC). Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC, takie jak nieproporcjonalne użycie siły, którego w czerwcu i lipcu 2019 r. dopuściły się oddziały FARDC pod jego bezpośrednim zwierzchnictwem wobec osób prowadzących nielegalną działalność górniczą. John Numbi brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|||||||||
|
6. |
Delphin Kahimbi |
|
Od lipca 2018 r. Delphin Kahimbi jest zastępcą szefa sztabu w Sztabie Generalnym FARDC, odpowiedzialnym za wywiad. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC. Delphin Kahimbi brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|||||||||
|
7. |
Evariste Boshab |
|
Z racji pełnionej funkcji wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa od grudnia 2014 r. do grudnia 2016 r., Evariste Boshab był oficjalnie odpowiedzialny za służby policji i bezpieczeństwa oraz koordynowanie działalności gubernatorów prowincji. Z racji pełnionej funkcji odpowiadał za aresztowania działaczy i członków opozycji, jak również za nieproporcjonalne użycie siły, w tym między wrześniem a grudniem 2016 r. w reakcji na demonstracje w Kinszasie, w wyniku czego wiele osób cywilnych zostało zabitych lub ranionych przez służby bezpieczeństwa. Evariste Boshab brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Evariste Boshab odegrał także rolę w wykorzystaniu i zaostrzeniu kryzysu w regionie Kasaï, w którym nadal ma spore wpływy, w szczególności od kiedy w marcu 2019 r. został senatorem z tego regionu. |
29.5.2017 |
|||||||||
|
8. |
Alex Kande Mupompa |
|
Jako gubernator Kasaï-Central do października 2017 r. Alex Kande Mupompa był odpowiedzialny za nieproporcjonalne stosowanie siły, brutalne represje i egzekucje pozasądowe popełniane przez siły bezpieczeństwa oraz PNC w Kasaï-Central od sierpnia 2016 r., w tym zabójstwa na terytorium Dibaya w lutym 2017 r. Alex Kande Mupompa brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Alex Kande Mupompa odegrał także rolę w wykorzystaniu i zaostrzeniu kryzysu w regionie Kasaï, którego był przedstawicielem do października 2019 r. i w którym nadal ma spore wpływy poprzez Congrès des alliés pour l’action au Congo (CAAC), który wchodzi w skład rządu prowincji Kasaï. |
29.5.2017 |
|||||||||
|
9. |
Jean-Claude Kazembe Musonda |
|
Jako gubernator Haut-Katanga do kwietnia 2017 r., Jean-Claude Kazembe Musonda odpowiadał za nieproporcjonalne użycie siły i brutalne represje stosowane przez siły bezpieczeństwa i PNC w Haut-Katanga, w tym między 15 a 31 grudnia 2016 r., gdy 12 osób cywilnych straciło życie a 64 zostały ranne w wyniku użycia ostrej amunicji przez siły bezpieczeństwa wraz z agentami PNC w reakcji na protesty w Lubumbashi. Jean-Claude Kazembe Musonda brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Jean-Claude Kazembe Musonda jest przywódcą partii CONAKT wchodzącej w skład koalicji pod przewodnictwem byłego prezydenta Josepha Kabili. |
29.5.2017 |
|||||||||
|
10. |
Éric Ruhorimbere |
|
Jako zastępca dowódcy 21. regionu wojskowego od września 2014 r. do lipca 2018 r., Éric Ruhorimbere odpowiadał za nieproporcjonalne użycie siły i egzekucje pozasądowe dokonywane przez siły FARDC, zwłaszcza przeciwko bojówkom Nsapu oraz kobietom i dzieciom. Od lipca 2018 r. Éric Ruhorimbere jest dowódcą sektora operacyjnego Nord Equateur. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC. Éric Ruhorimbere brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
29.5.2017 |
|||||||||
|
11. |
Emmanuel Ramazani Shadari |
|
Jako wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa do lutego 2018 r. Ramazani Shadari był oficjalnie odpowiedzialny za służby policji i bezpieczeństwa oraz koordynowanie działalności gubernatorów prowincji. Z racji pełnionej funkcji był odpowiedzialny za aresztowania działaczy i członków opozycji, a także za nieproporcjonalne użycie siły, takie jak w przypadku brutalnego rozprawienia się z członkami ruchu Bundu Dia Kongo (BDK) w Kongo Central, za represje w Kinszasie w okresie od stycznia do lutego 2017 r. oraz nieproporcjonalne użycie siły i brutalne represje w prowincjach Kasaï. Z racji pełnionej funkcji Ramazani Shadari brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Od lutego 2018 r. Ramazani Shadari jest stałym sekretarzem Parti du peuple pour la reconstruction et le développement (PPRD), głównej partii w koalicji pod przewodnictwem byłego prezydenta Josepha Kabili. |
29.5.2017 |
|||||||||
|
12. |
Kalev Mutondo |
|
Jako szef Narodowych Służb Wywiadowczych (ANR) do lutego 2018 r., Kalev Mutondo brał udział w arbitralnym aresztowaniu, zatrzymaniu i maltretowaniu członków opozycji, działaczy organizacji społeczeństwa obywatelskiego i innych osób oraz ponosi odpowiedzialność za takie działania. Kalev Mutondo brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. W maju 2019 r. podpisał deklarację lojalności wobec Josepha Kabili w związku z dotychczasowymi i przyszłymi działaniami i nadal ściśle z nim współpracuje w kwestiach bezpieczeństwa. |
29.5.2017 |
B. Podmioty
[…]
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/6 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/2102
z dnia 27 listopada 2019 r.
zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/2452 w odniesieniu do ujawniania informacji wykorzystywanych do obliczania korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (1), w szczególności jej art. 56,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/981 (2) zmieniono rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35 (3) w celu wprowadzenia dalszych zasad dotyczących odroczonych podatków dochodowych, aby zapewnić równe warunki działania w Unii. Aby uwzględnić te zmiany, należy dostosować niektóre wzory formularzy ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2015/2452 (4). |
|
(2) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/2452. |
|
(3) |
Zmiany rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35 zawierające wymóg ujawniania informacji wykorzystywanych do obliczania korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat mają być stosowane od dnia 1 stycznia 2020 r. Zmiany przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wprowadza się w celu uwzględnienia tych wymogów w odpowiednich wzorach formularzy ustanowionych w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2452. Niniejsze rozporządzenie należy zatem stosować od tego samego dnia. |
|
(4) |
Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych. |
|
(5) |
Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował potencjalne powiązane koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (5), |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2452 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia; |
|
2) |
w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2020 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 listopada 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1.
(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 161 z 18.6.2019, s. 1).
(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/35 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 12 z 17.1.2015, s. 1).
(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2452 z dnia 2 grudnia 2015 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do procedur, formatów i wzorów formularzy dotyczących sprawozdania na temat wypłacalności i kondycji finansowej zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (Dz.U. L 347 z 31.12.2015, s. 1285).
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48).
ZAŁĄCZNIK I
W załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2452 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
we wzorze formularza S.25.01.21 „Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową” dodaje się następujące tabele:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
2) |
we wzorze formularza S.25.02.21 „Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową i częściowy model wewnętrzny” dodaje się następujące tabele:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
3) |
we wzorze formularza S.25.03.21 „Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla zakładów stosujących pełny model wewnętrzny” dodaje się następujące tabele:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2452 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w sekcji „S.25.01 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową” w tabeli dodaje się następujące wiersze:
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
2) |
w sekcji „S.25.02 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową i częściowy model wewnętrzny”, w tabeli dodaje się następujące wiersze:
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
3) |
w sekcji „S.25.03 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla grup stosujących pełny model wewnętrzny” w tabeli dodaje się następujące wiersze:
|
||||||||||||||||||||||||
(*1) Wytyczne EIOPA-BoS-14/177 z dnia 2 lutego 2015 r. w sprawie zdolności rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (https://eiopa.europa.eu/publications/eiopa-guidelines/guidelines-on-the-loss-absorbing-capacity-of-technical-provisions-and-deferred-taxes).”;
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/13 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/2103
z dnia 27 listopada 2019 r.
w sprawie zmiany i sprostowania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450 ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do wzorów formularzy na potrzeby przekazywania informacji organom nadzoru zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (1), w szczególności jej art. 35 ust. 10, art. 244 ust. 6 akapit trzeci oraz art. 245 ust. 6 akapit drugi,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/2450 (2) ustanowiono wzory formularzy, z których zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji oraz ich grupy muszą korzystać na potrzeby przekazywania organom nadzoru informacji niezbędnych do celów prowadzenia nadzoru. |
|
(2) |
Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/1221 (3) zmieniono rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/35 (4) w celu dostosowania ram ostrożnościowych mających zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji do wprowadzenia prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji. Aby zagwarantować, że organy nadzoru będą otrzymywały niezbędne informacje na temat tych i innych sekurytyzacji, należy dostosować odpowiednie wzory formularzy określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2450, tak aby uwzględnić te zmiany. |
|
(3) |
Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/981 (5) zmieniono rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35, aby wprowadzić szereg uproszczeń przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności. Uproszczenia te dotyczą między innymi metody opartej na ocenie ze względu na pierwotne ryzyko przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Nadzór nad stosowaniem uproszczeń wymaga określonych informacji w różnych wzorach formularzy. W celu uwzględnienia tych zmian należy zatem dostosować odpowiednie wzory formularzy i powiązane instrukcje określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2450. |
|
(4) |
Rozporządzeniem delegowanym (UE) 2019/981 wprowadzono między innymi nowe wymogi dotyczące informacji, które należy przekazać organom nadzoru w regularnym sprawozdaniu dla organów nadzoru oraz w sprawozdaniu na temat wypłacalności i kondycji finansowej w odniesieniu do uznawania zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania obecnych strat. Aby zapewnić właściwy nadzór ze strony organów nadzoru, informacje te powinny być uzupełnione o informacje ilościowe, ustrukturyzowane i porównywalne we wzorach formularzy. W celu uwzględnienia tych zmian należy zatem dostosować odpowiednie wzory formularzy określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2450. |
|
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/2450. |
|
(6) |
Instrukcje zawarte we wzorze formularza „S.25.02 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową i częściowy model wewnętrzny” zawarte w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450 zawierają błąd, który może prowadzić do dostarczenia niespójnych lub wprowadzających w błąd informacji. W celu zagwarantowania spójności instrukcji dotyczących informacji, które należy zgłaszać w odniesieniu do grup i indywidualnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, instrukcje te należy poprawić. |
|
(7) |
Zmiany przewidziane w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/981 wymagają przekazywania informacji dotyczących obliczania zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat. Zmiany te mają mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2020 r. Zmiany wzorów formularzy określonych w załącznikach I i II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450, które zostały wprowadzone w celu odzwierciedlenia tych wymogów informacyjnych, nie powinny zatem być wiążące przed dniem 1 stycznia 2020 r. Ważne jest jednak, aby informacje dotyczące obliczania zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat mogły być przekazywane, na zasadzie dobrowolności, od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. |
|
(8) |
Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych. |
|
(9) |
Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował potencjalne powiązane koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (6), |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2450 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia; |
|
2) |
w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia; |
|
3) |
w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
W załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem IV do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 listopada 2019 r.
W imieniu Komisji
Przewodniczący
Jean-Claude JUNCKER
(1) Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1.
(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2450 z dnia 2 grudnia 2015 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do wzorów formularzy na potrzeby przekazywania informacji organom nadzoru zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (Dz.U. L 347 z 31.12.2015, s. 1).
(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1221 z dnia 1 czerwca 2018 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35 w odniesieniu do obliczania regulacyjnych wymogów kapitałowych z tytułu sekurytyzacji i prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji posiadanych przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji (Dz.U. L 227 z 10.9.2018, s. 1).
(4) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/35 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 12 z 17.1.2015, s. 1).
(5) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/981 z dnia 8 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 161 z 18.6.2019, s. 1).
(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48).
ZAŁĄCZNIK I
W załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450 wprowadza się następujące zmiany:|
1) |
we wzorze formularza S.06.02.01 między kolumnami C0290 a C0300 dodaje się kolumnę w brzmieniu:
|
|
2) |
we wzorze S.25.01.01 dodaje się następujące tabele: „Podejście do stawki podatkowej
Obliczanie korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (informacje nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2019 r., obowiązkowe od dnia 1 stycznia 2020 r.)
|
|
3) |
we wzorze SR.25.01.01 dodaje się następujące tabele: „Podejście do stawki podatkowej
Obliczanie korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (informacje nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2019 r., obowiązkowe od dnia 1 stycznia 2020 r.)
|
|
4) |
we wzorze S.25.02.01 dodaje się następujące tabele: „Podejście do stawki podatkowej
Obliczanie korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (informacje nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2019 r., obowiązkowe od dnia 1 stycznia 2020 r.)
|
|
5) |
we wzorze SR.25.02.01 dodaje się następujące tabele: „Podejście do stawki podatkowej
Obliczanie korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (informacje nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2019 r., obowiązkowe od dnia 1 stycznia 2020 r.)
|
|
6) |
we wzorze S.25.03.01 dodaje się następujące tabele: „Podejście do stawki podatkowej
Obliczanie korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (informacje nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2019 r., obowiązkowe od dnia 1 stycznia 2020 r.)
|
|
7) |
we wzorze SR.25.03.01 dodaje się następujące tabele: „Podejście do stawki podatkowej
Obliczanie korekty z tytułu zdolności odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (informacje nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2019 r., obowiązkowe od dnia 1 stycznia 2020 r.)
|
|
8) |
we wzorze S.26.01.01 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
9) |
we wzorze S.26.01.04 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
10) |
we wzorze SR.26.01.01 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
11) |
we wzorze formularza S.26.04.01 po wierszu R0050 wprowadza się wiersz w brzmieniu:
|
|
12) |
we wzorze formularza S.26.04.04 po wierszu R0050 wprowadza się wiersz w brzmieniu:
|
|
13) |
we wzorze formularza SR.26.04.01 po wierszu R0050 wprowadza się wiersz w brzmieniu:
|
|
14) |
we wzorze formularza S.26.05.01 po wierszu R0010 wprowadza się wiersz w brzmieniu:
|
|
15) |
we wzorze formularza S.26.05.04 po wierszu R0010 wprowadza się wiersz w brzmieniu:
|
|
16) |
we wzorze formularza SR.26.05.01 po wierszu R0010 wprowadza się wiersz w brzmieniu:
|
|
17) |
we wzorze S.26.07.01 dodaje się następujące tabele: „Ryzyko rynkowe – koncentracja ryzyka rynkowego
Uproszczenia NAT CAT
|
|
18) |
we wzorze S.26.07.04 dodaje się następujące tabele: „Ryzyko rynkowe – koncentracja ryzyka rynkowego
Uproszczenia NAT CAT
|
|
19) |
we wzorze SR.26.07.01 dodaje się następujące tabele: „Ryzyko rynkowe – koncentracja ryzyka rynkowego
Uproszczenia NAT CAT
|
|
20) |
we wzorze S.27.01.01 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
21) |
we wzorze S.27.01.04 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
22) |
we wzorze SR.27.01.01 wprowadza się następujące zmiany:
|
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450 wprowadza się następujące zmiany:|
1) |
w sekcji S.06.02 – Szczegółowy wykaz aktywów – w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
2) |
w sekcji S.08.01 – Instrumenty pochodne – pozycje otwarte w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
3) |
w sekcji S.08.02 – Instrumenty pochodne – transakcje w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
4) |
w sekcji S.25.01 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową w tabeli dodaje się wiersze w brzmieniu:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
5) |
w sekcji S.25.02 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących formułę standardową i częściowy model wewnętrzny dodaje się następujące wiersze w tabeli:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
6) |
w sekcji S.25.03 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – dla podmiotów stosujących model wewnętrzny dodaje się następujące wiersze w tabeli:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
7) |
w sekcji S.26.01 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko rynkowe w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
8) |
w sekcji S.26.02 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko niewykonania zobowiązania przez kontrahenta w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
9) |
w sekcji S.26.03 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach na życie tekst w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza R0040/C0010 w tabeli otrzymuje brzmienie: „Należy wskazać, czy podmiot stosował uproszczenia przy obliczaniu ryzyka związanego z rezygnacjami z umów. Należy wykorzystać następujące opcje:
Opcje 1 i 2 mogą być stosowane jednocześnie. Jeżeli R0040/C0010 wypełniono 1, w R0400 do R0420 należy wypełnić jedynie C0060 i C0080.”; |
|
10) |
w sekcji S.26.04 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach zdrowotnych wprowadza się następujące zmiany:
|
|
11) |
w sekcji S.26.05 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie w tabeli po wierszu R0010/C0010 dodaje się wiersz w brzmieniu:
|
|
12) |
w sekcji S.26.07 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – uproszczenia w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
13) |
w sekcji S.27.01 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko katastroficzne w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie i w ubezpieczeniach zdrowotnych w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
14) |
w sekcji S.30.02 – Pokrycie fakultatywne dla działalności w zakresie ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie – dane dotyczące udziałów zakładów reasekuracji w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0340 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
|
15) |
w sekcji S.30.04 – Program reasekuracji kończący się w następnym roku sprawozdawczym – dane dotyczące udziałów zakładów reasekuracji w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0240 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
|
16) |
w sekcji S.31.01 – Udział zakładów reasekuracji (w tym reasekuracja finansowa i spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia)) w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0220 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
|
17) |
w sekcji S.31.02 – Spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia) w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0280 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
(*1) Wytyczne EIOPA-BoS-14/177 z dnia 2 lutego 2015 r. w sprawie zdolności rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i odroczonych podatków dochodowych do pokrywania strat (https://eiopa.europa.eu/publications/eiopa-guidelines/guidelines-on-the-loss-absorbing-capacity-of-technical-provisions-and-deferred-taxes).”;
ZAŁĄCZNIK III
W załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450 wprowadza się następujące zmiany:|
1) |
w sekcji S.06.02 – Szczegółowy wykaz aktywów – w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
2) |
w sekcji S.08.01 – Instrumenty pochodne – pozycje otwarte w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
3) |
w sekcji S.08.02 – Instrumenty pochodne – transakcje w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
4) |
w sekcji S.23.01 – Środki własne wszystkie wystąpienia terminu „odliczenia i agregacje” w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) tabeli zastępuje się wyrazami „odliczenia i agregacje” [nie dotyczy wersji polskiej]; |
|
5) |
w sekcji S.26.01 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko rynkowe w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
6) |
w sekcji S.26.02 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko niewykonania zobowiązania przez kontrahenta w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
7) |
w sekcji S.26.03 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach na życie wiersz R0040/C0010 otrzymuje brzmienie:
|
|
8) |
w sekcji S.26.04 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach zdrowotnych w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
|
9) |
w sekcji S.26.05 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie w tabeli po wierszu R0010/C0010 dodaje się wiersz w brzmieniu:
|
|
10) |
w sekcji S.26.07 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – uproszczenia dodaje się następujące wiersze w tabeli:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
11) |
w sekcji S.27.01 – Kapitałowy wymóg wypłacalności – ryzyko katastroficzne w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie i w ubezpieczeniach zdrowotnych w tabeli wprowadza się następujące zmiany:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
12) |
w sekcji S.31.01 – Udział zakładów reasekuracji (w tym reasekuracja finansowa i spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia)) w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0220 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
|
13) |
w sekcji S.31.02 – Spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia) w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0280 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
|
14) |
w sekcji S.37.01 – Ryzyko koncentracji aktywów w trzeciej kolumnie („Noty objaśniające”) wiersza C0090 w tabeli zamknięty wykaz wyznaczonych ECAI otrzymuje brzmienie:
|
ZAŁĄCZNIK IV
W załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2450, w sekcji S.25.02 w tabeli w trzeciej kolumnie wiersza R0300/C0100 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
„Kwota ta ma wartość ujemną.”.
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/74 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/2104
z dnia 29 listopada 2019 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowych Standardów Rachunkowości 1 i 8
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (1), w szczególności jego art. 3 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r. |
|
(2) |
W ramach swojego projektu Better Communication in Financial Reporting (Lepsza komunikacja w dziedzinie sprawozdawczości finansowej), którego celem jest poprawa sposobu przekazywania informacji finansowych użytkownikom sprawozdań finansowych, Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości opublikowała w dniu 31 października 2018 r. dokument Definition of Material (Amendments to IAS 1 and IAS 8) (Definicja pojęcia „istotne” – Zmiany MSR 1 i MSR 8) w celu wyjaśnienia definicji pojęcia „istotne”, aby ułatwić przedsiębiorstwom dokonywanie oceny istotności oraz zwiększyć przydatność danych ujawnianych w informacjach dodatkowych do sprawozdań finansowych. |
|
(3) |
Po konsultacji z Europejską Grupą Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej Komisja uznaje, że zmiany w Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości (MSR) 1 Prezentacja sprawozdań finansowych i MSR 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów spełniają kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002. |
|
(4) |
Zmiany w MSR 1 i MSR 8 pociągają za sobą konieczność wprowadzenia zmian do MSR 10 Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego, MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa oraz MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe. |
|
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008. |
|
(6) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1126/2008 wprowadza się następujące zmiany:
|
a) |
w MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia; |
|
b) |
w MSR 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia; |
|
c) |
w MSR 10 Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia; |
|
d) |
w MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia; |
|
e) |
w MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Wszystkie przedsiębiorstwa stosują zmiany, o których mowa w art. 1, najpóźniej wraz z rozpoczęciem swojego pierwszego roku obrotowego rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2020 r. lub później.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 29 listopada 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 320 z 29.11.2008, s. 1).
ZAŁĄCZNIK
Definicja pojęcia „istotne”
Zmiany MSR 1 i MSR 8
Zmiany MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych
Paragraf 7 zmieniono w odniesieniu do jednostek, które przyjęły opublikowane w 2018 r. Amendments to References to the Conceptual Framework in IFRS Standards, oraz dodano paragraf 139T.
Definicje
|
7. |
... |
Istotne:
Informacje są istotne, jeżeli w racjonalny sposób można oczekiwać, że ich pominięcie, zniekształcenie lub ich nieprzejrzystość może wpływać na decyzje głównych użytkowników sprawozdania finansowego ogólnego przeznaczenia podejmowane na podstawie takiego sprawozdania, zawierającego informacje finansowe dotyczące konkretnej jednostki sprawozdawczej.
Istotność uzależniona jest od charakteru lub wielkości informacji bądź od obu tych czynników. Jednostka ocenia, czy informacje, same w sobie lub w połączeniu z innymi informacjami, są istotne w kontekście całości sprawozdania finansowego.
Informacje są nieprzejrzyste, jeżeli są przekazywane w sposób, który dla głównych użytkowników sprawozdań finansowych ma podobne skutki jak pominięcie lub zniekształcenie tych informacji. Poniżej przedstawiono przykłady sytuacji, które mogą prowadzić do nieprzejrzystości istotnych informacji:
|
a) |
informacje dotyczące istotnej pozycji, transakcji lub innego istotnego zdarzenia są ujawniane w sprawozdaniu finansowym, ale użyty język jest niejednoznaczny lub niejasny; |
|
b) |
informacje dotyczące istotnej pozycji, transakcji lub innego istotnego zdarzenia są rozrzucone po sprawozdaniu finansowym; |
|
c) |
niepodobne pozycje, transakcje lub inne zdarzenia są niewłaściwie zagregowane; |
|
d) |
podobne pozycje, transakcje lub inne zdarzenia są niewłaściwie zagregowane; oraz |
|
e) |
zrozumiałość sprawozdania finansowego jest ograniczona w wyniku tego, że informacje nieistotne przesłaniają informacje istotne w takim stopniu, że główny użytkownik nie jest w stanie ustalić, które informacje są istotne. |
Ocena, czy można w racjonalny sposób oczekiwać, że informacje mogą wpływać na decyzje głównych użytkowników sprawozdania finansowego ogólnego przeznaczenia konkretnej jednostki sprawozdawczej, wymaga od jednostki uwzględnienia charakteru tych użytkowników przy jednoczesnym uwzględnieniu sytuacji jednostki.
Wielu obecnych i potencjalnych inwestorów, pożyczkodawców i innych wierzycieli nie może wymagać od jednostek sprawozdawczych przekazywania im bezpośrednio informacji i w przypadku wielu informacji, których potrzebują, muszą oni opierać się na sprawozdaniach finansowych ogólnego przeznaczenia. W związku z tym są oni głównymi użytkownikami, do których kierowane są sprawozdania finansowe ogólnego przeznaczenia. Sprawozdania finansowe są sporządzane dla użytkowników, którzy mają dostateczną wiedzę z zakresu biznesu i działalności gospodarczej i którzy dokonują starannego przeglądu i starannej analizy informacji. Niekiedy również nawet dobrze poinformowani i staranni użytkownicy mogą potrzebować pomocy doradcy w celu zrozumienia informacji na temat złożonych zjawisk gospodarczych.
...
Data wejścia w życie
...
|
139T |
Na podstawie dokumentu Definition of Material (Amendments to IAS 1 and IAS 8) (Definicja pojęcia „istotne” – Zmiany MSR 1 i MSR 8), opublikowanego w październiku 2018 r., zmieniono paragraf 7 MSR 1 i paragraf 5 MSR 8 oraz skreślono paragraf 6 MSR 8. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2020 r. i później. Dopuszcza się wcześniejsze stosowanie. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt. |
MSR 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów
Paragraf 5 zmieniono w odniesieniu do jednostek, które przyjęły opublikowane w 2018 r. Amendments to References to the Conceptual Framework in IFRS Standards. Skreślono paragraf 6 oraz dodano paragraf 54H.
Definicje
|
5. |
...
Pojęcie Istotne zdefiniowano w paragrafie 7 MSR1 i w niniejszym standardzie jest ono stosowane w tym samym znaczeniu. ... |
|
6. |
[skreślony]
... |
Data wejścia w życie
...
|
54H |
Na podstawie dokumentu Definition of Material (Amendments to IAS 1 and IAS 8) (Definicja pojęcia „istotne” – Zmiany MSR 1 i MSR 8), opublikowanego w październiku 2018 r., zmieniono paragraf 7 MSR 1 i paragraf 5 MSR 8 oraz skreślono paragraf 6 MSR 8. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2020 r. i później. Dopuszcza się wcześniejsze stosowanie. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt. |
Zmiany innych Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej oraz innych publikacji
Zmiany MSR 10 Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego
Zmieniono paragraf 21 i dodano paragraf 23C.
Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego niewymagające dokonania korekt
|
21. |
Jeżeli zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego i niewymagające dokonania korekt są istotne, można w racjonalny sposób oczekiwać, że brak ich ujawnienia może wpływać na decyzje głównych użytkowników sprawozdania finansowego ogólnego przeznaczenia podejmowane na podstawie takiego sprawozdania, zawierającego informacje finansowe dotyczące konkretnej jednostki sprawozdawczej. W związku z tym jednostka ujawnia poniższe informacje dla każdej istotnej kategorii zdarzeń następujących po zakończeniu okresu sprawozdawczego i niewymagających dokonania korekt:
... |
Data wejścia w życie
...
|
23C |
Na podstawie dokumentu Definition of Material (Amendments to IAS 1 and IAS 8) (Definicja pojęcia „istotne” – Zmiany MSR 1 i MSR 8), opublikowanego w październiku 2018 r., zmieniono paragraf 21. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2020 r. i później. Dopuszcza się wcześniejsze stosowanie. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt. Jednostka stosuje te zmiany, jeżeli stosuje zmiany w definicji pojęcia „istotne” w paragrafie 7 MSR 1 i w paragrafach 5 i 6 MSR 8. |
Zmiany MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa
Zmieniono paragraf 24 oraz dodano paragraf 58.
Istotność
...
|
24. |
MSR 1 definiuje istotne informacje i wymaga odrębnego ujawnienia informacji o istotnych pozycjach, w tym (na przykład) o działalności zaniechanej, natomiast MSR 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów wymaga ujawnienia informacji o zmianach wartości szacunkowych, błędach i zmianach zasad (polityki) rachunkowości. Te dwa standardy nie zawierają wyrażonych liczbowo wytycznych dotyczących tego, co należy uznać za istotne. ... |
Data wejścia w życie
...
|
58. |
Na podstawie dokumentu Definition of Material (Amendments to IAS 1 and IAS 8) (Definicja pojęcia „istotne” – Zmiany MSR 1 i MSR 8), opublikowanego w październiku 2018 r., zmieniono paragraf 24. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2020 r. i później. Dopuszcza się wcześniejsze stosowanie. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt. Jednostka stosuje te zmiany, jeżeli stosuje zmiany w definicji pojęcia „istotne” w paragrafie 7 MSR 1 i w paragrafach 5 i 6 MSR 8. |
Zmiany MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe
Zmieniono paragraf 75 oraz dodano paragraf 104.
Restrukturyzacja
...
|
75. |
Podjęta przed końcem okresu sprawozdawczego decyzja kierownictwa lub zarządu dotycząca restrukturyzacji nie powoduje powstania zwyczajowo oczekiwanego obowiązku na koniec okresu sprawozdawczego, chyba że przed końcem okresu sprawozdawczego jednostka:
... |
Data wejścia w życie
...
|
104. |
Na podstawie dokumentu Definition of Material (Amendments to IAS 1 and IAS 8) (Definicja pojęcia „istotne” – Zmiany MSR 1 i MSR 8), opublikowanego w październiku 2018 r., zmieniono paragraf 75. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2020 r. i później. Dopuszcza się wcześniejsze stosowanie. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt. Jednostka stosuje te zmiany, jeżeli stosuje zmiany w definicji pojęcia „istotne” w paragrafie 7 MSR 1 i w paragrafach 5 i 6 MSR 8. |
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/79 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/2105
z dnia 9 grudnia 2019 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 w odniesieniu do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów lub ograniczeniom w wykonywaniu przewozów w ramach Unii
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty i informowania pasażerów korzystających z transportu lotniczego o tożsamości przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz oraz uchylające art. 9 dyrektywy 2004/36/WE (1), w szczególności jego art. 4 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 474/2006 (2) ustanowiono wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii. |
|
(2) |
Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 niektóre państwa członkowskie i Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego („EASA”) przekazały Komisji informacje, które są istotne na potrzeby uaktualnienia tego wykazu. Państwa trzecie i organizacje międzynarodowe również przekazały istotne informacje. Na podstawie tych informacji należy uaktualnić przedmiotowy wykaz. |
|
(3) |
Komisja poinformowała wszystkich zainteresowanych przewoźników lotniczych, bezpośrednio lub za pośrednictwem organów odpowiedzialnych za nadzór regulacyjny nad nimi, o istotnych faktach i względach stanowiących podstawę decyzji o nałożeniu na nich zakazu wykonywania przewozów w ramach Unii lub o zmianie warunków zakazu wykonywania przewozów nałożonego na przewoźnika lotniczego ujętego w wykazie w załącznikach A lub B do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(4) |
Komisja umożliwiła zainteresowanym przewoźnikom lotniczym zapoznanie się z dokumentami przekazanymi przez państwa członkowskie, przedstawienie uwag na piśmie i dokonanie ustnej prezentacji przed Komisją oraz przed komitetem ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005 („Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego”). |
|
(5) |
Komisja powiadomiła Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o wspólnych konsultacjach prowadzonych w ramach rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 473/2006 (3) z właściwymi organami i przewoźnikami lotniczymi z Armenii, Białorusi, Republiki Dominikańskiej, Gabonu, Gwinei Równikowej, Indonezji, Mołdawii i Rosji. Komisja powiadomiła również Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o sytuacji w zakresie bezpieczeństwa lotniczego w Angoli, Kongu Brazzaville, Iraku, Republice Kirgiskiej, Malezji, Nepalu, Turkmenistanie i Wenezueli. |
|
(6) |
EASA powiadomiła Komisję i Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o ocenach technicznych przeprowadzonych w związku z początkową oceną i ciągłym monitorowaniem zezwoleń dla operatora z państwa trzeciego („TCO”) wydanych na podstawie przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 452/2014 (4). |
|
(7) |
EASA przedstawiła też Komisji i Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego wyniki analizy inspekcji na płycie przeprowadzonych w ramach programu oceny bezpieczeństwa obcych statków powietrznych („program SAFA”) zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 965/2012 (5). |
|
(8) |
Dodatkowo EASA przedstawiła Komisji i Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego informacje na temat projektów pomocy technicznej realizowanych w państwach trzecich, na które zakaz wykonywania przewozów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 474/2006 ma wpływ. EASA przekazała informacje o planach dalszej pomocy technicznej i współpracy służącej zwiększeniu potencjału administracyjno-technicznego urzędów lotnictwa cywilnego w państwach trzecich, aby pomóc im wyeliminować wszelkie niezgodności z obowiązującymi międzynarodowymi normami bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego, oraz informacje o wnioskach o taką pomoc i współpracę. Państwa członkowskie poproszono o koordynowanie z Komisją i EASA odpowiadania na takie wnioski na zasadzie dwustronnej. W tym względzie Komisja po raz kolejny podkreśliła użyteczność przekazywania międzynarodowej społeczności lotniczej informacji, zwłaszcza w oparciu o narzędzie, jakim jest partnerstwo na rzecz pomocy we wdrażaniu norm bezpieczeństwa lotniczego Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego („ICAO”), na temat pomocy technicznej dla państw trzecich udzielanej przez Unię i państwa członkowskie w celu poprawy bezpieczeństwa lotniczego na całym świecie. |
|
(9) |
Eurocontrol przedłożył Komisji i Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego zaktualizowane informacje na temat statusu funkcji ostrzegawczej programu SAFA i TCO oraz przedstawił bieżące statystyki komunikatów alarmowych dotyczących przewoźników lotniczych objętych zakazem. |
Unijni przewoźnicy lotniczy
|
(10) |
W następstwie dokonanej przez EASA analizy informacji wynikających z inspekcji na płycie przeprowadzonych w odniesieniu do statków powietrznych należących do unijnych przewoźników lotniczych oraz z inspekcji standaryzacyjnych przeprowadzonych przez EASA, a także szczegółowych inspekcji i kontroli przeprowadzonych przez krajowe organy lotnictwa cywilnego, kilka państw członkowskich wprowadziło pewne środki egzekwowania prawa oraz poinformowało Komisję i Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o tych środkach. Bułgaria powiadomiła Komisję i Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o działaniach podjętych przez nią w stosunku do przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Bułgarii. |
|
(11) |
Państwa członkowskie jeszcze raz potwierdziły swoją gotowość do podjęcia koniecznych działań w przypadku, gdyby istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały, iż nieprzestrzeganie przez unijnych przewoźników lotniczych odpowiednich norm bezpieczeństwa powoduje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa. |
Przewoźnicy lotniczy z Armenii
|
(12) |
Przewoźnicy lotniczy z Armenii nie byli dotychczas uwzględnieni w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(13) |
W ramach procesu wydawania zezwoleń dla operatora z państwa trzeciego w lipcu 2019 r. EASA przeprowadziła wizytację na miejscu w armeńskim Komitecie Lotnictwa Cywilnego („CAC”) oraz u dwóch przewoźników lotniczych, mianowicie Taron Avia LLC i Atlantis European Airways. |
|
(14) |
W następstwie tej wizytacji EASA stwierdziła, że przy aktualizacji specyfikacji operacyjnych przewoźników lotniczych CAC nie zawsze systematycznie stosował ugruntowany proces certyfikacji. Ponadto CAC nie mógł zagwarantować, że systematycznie dokonuje oceny systemów zarządzania bezpieczeństwem, systemów ciągłej zdatności do lotu i organizacji prowadzących obsługę techniczną przewoźników lotniczych, których certyfikował. Ponadto CAC nie miał zdolności do zidentyfikowania istotnych niezgodności z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa u przewoźników powietrznych. |
|
(15) |
W nawiązaniu do ustaleń dokonanych przez EASA podczas procedury wydawania zezwoleń dla operatora z państwa trzeciego Komisja, pismem z dnia 11 października 2019 r., powiadomiła CAC o szeregu zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa związanych z przewoźnikami lotniczymi zarejestrowanymi w Armenii oraz zaprosiła CAC i przewoźnika lotniczego Taron Avia LLC na wysłuchanie przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2111/2005. |
|
(16) |
W dniu 7 listopada 2019 r. odbyło się w Brukseli posiedzenie poświęcone konsultacjom technicznym między przedstawicielami Komisji, EASA i CAC. Podczas spotkania CAC przedstawił informacje na temat swoich działań w zakresie nadzoru, w tym planów dotyczących reorganizacji tej urzędu, rekrutacji i szkolenia personelu technicznego oraz poprawy swoich zdolności w zakresie nadzoru. CAC poinformował Komisję, że w następstwie ustaleń EASA odnośnie do TCO dotyczących Taron Avia LLC z lipca 2019 r. CAC podjął w dniu 7 listopada 2019 r. decyzję o unieważnieniu certyfikatu przewoźnika lotniczego („AOC”) tego przewoźnika lotniczego. Ze względu na zaprzestanie wskutek tego działalności przez Taron Avia LLC, nie było już konieczne zaproszenie tego przewoźnika lotniczego do udziału w wysłuchaniu przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego. |
|
(17) |
Na podstawie obecnie dostępnych informacji, z uwzględnieniem wyników oceny operatorów z państwa trzeciego przeprowadzonej przez EASA, inspekcji na płycie przeprowadzonych przez państwa członkowskie w ramach programu SAFA oraz informacji przedstawionych przez CAC, Komisja uznaje, że CAC powinien dalej rozwijać swoje zdolności w zakresie inspekcji przewoźników lotniczych, w stosunku do których pełni obowiązki w zakresie certyfikacji i nadzoru. |
|
(18) |
W trakcie wysłuchania przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, które odbyło się w dniu 20 listopada 2019 r., CAC przedstawił w zarysie swoją organizację i strukturę, w tym szczegółowe informacje dotyczące personelu przydzielonego do departamentu ds. zdatności do lotu i operacji lotniczych. CAC przedstawił szczegółowe informacje na temat działań podjętych w odniesieniu do szeregu przewoźników lotniczych zarejestrowanych w Armenii, szkoleń dla inspektorów oraz przyszłych zmian, w tym planów dotyczących rekrutacji nowych inspektorów. Komisja podkreśliła swoje oczekiwania co do tego, że – analogicznie do wszystkich organów lotnictwa cywilnego – CAC powinien wydawać AOC i przyjmować statki powietrzne do swojego rejestru tylko wtedy, gdy ma pełną zdolność do ich nadzorowania. |
|
(19) |
CAC zasygnalizował ponadto planowaną konwergencję z unijnymi ramami regulacyjnymi w wyniku zawarcia i wdrożenia umowy o wspólnym obszarze lotniczym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Armenią. |
|
(20) |
W trakcie wysłuchania CAC zobowiązał się do informowania Komisji na bieżąco o swoich działaniach w zakresie nadzoru i działaniach podejmowanych w celu dalszej poprawy bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego w Armenii, w szczególności o dalszym rozwoju i wdrażaniu krajowego programu bezpieczeństwa w Armenii. |
|
(21) |
Komisja, z pomocą EASA i przy wsparciu państw członkowskich, zamierza przeprowadzić unijną wizytację oceniającą na miejscu w Armenii w celu weryfikacji, czy certyfikacja i nadzór nad przewoźnikami lotniczymi ze strony CAC odbywa się zgodnie z odpowiednimi międzynarodowymi normami bezpieczeństwa. Przedmiotowa wizytacja oceniająca na miejscu będzie się koncentrować na CAC i wybranych armeńskich przewoźnikach lotniczych. |
|
(22) |
Mimo że różnorodne zidentyfikowane uchybienia będą wymagały usunięcia, to nie są one na tyle poważne, aby powodowały uwzględnienie wszystkich przewoźników lotniczych z Armenii w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(23) |
Na podstawie obecnie dostępnych informacji i zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że na obecnym etapie w stosunku do przewoźników lotniczych z Armenii nie istnieją podstawy do wprowadzania zmian do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii. |
|
(24) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Armenii państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Armenii odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(25) |
Jeżeli jakiekolwiek istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały będą na istnienie bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może być zmuszona do podjęcia dalszych działań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005. |
Przewoźnicy lotniczy z Białorusi
|
(26) |
Przewoźnicy lotniczy z Białorusi nie byli dotychczas uwzględnieni w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(27) |
W dniu 17 września 2018 r., w następstwie stwierdzenia przez EASA uchybień w zakresie bezpieczeństwa w ramach procedury wydawania zezwoleń dla operatora z państwa trzeciego, zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 473/2006 Komisja rozpoczęła konsultacje z Wydziałem Lotnictwa Białorusi („AD-BLR”). |
|
(28) |
Po wysłuchaniu w dniu 3 kwietnia 2019 r. Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego uznał postępy poczynione przez AD-BLR we wdrażaniu międzynarodowych norm bezpieczeństwa, ale jednocześnie stwierdził, że AD-BLR powinien zaangażować się w dalszą poprawę swoich zdolności w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem. |
|
(29) |
W dniu 5 listopada 2019 r. odbyło się posiedzenie poświęcone konsultacjom technicznym między Komisją, EASA i przedstawicielami AD‐BLR. Celem tego posiedzenia było dokonanie przeglądu planu działań naprawczych wdrożonego przez AD-BLR, a także przeglądu powiązanych działań podjętych przez AD-BLR w celu zapewnienia rzeczywistej zgodności jego systemu nadzoru nad bezpieczeństwem z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa. W ramach posiedzenia wykazano, że AD-BLR musi przekazać Komisji dalsze wyjaśnienia dotyczące niektórych podjętych działań. Komisja otrzymała te dodatkowe informacje w dniu 14 listopada 2019 r. |
|
(30) |
Komisja zwróciła się również do AD-BLR o dokonanie przeglądu planu działań naprawczych poprzez dalsze dopracowanie analizy źródłowych przyczyn uchybień w zakresie bezpieczeństwa stwierdzonych podczas unijnej wizytacji oceniającej na miejscu w marcu 2019 r., w celu omówienia tego planu w pierwszym kwartale 2020 r. na kolejnym posiedzeniu poświęconym konsultacjom technicznym w Brukseli. |
|
(31) |
W dniu 20 listopada 2019 r. Komisja przekazała Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego informacje przedstawione przez AD-BLR, mianowicie informacje o postępach poczynionych we wdrażaniu specjalnego inspektoratu ds. sektora lotnictwa, utworzeniu departamentu jakości, statusie programu ponownej certyfikacji przewoźników lotniczych certyfikowanych przez AD-BLR, a także o środkach przedsięwziętych w celu usprawnienia programu nadzoru. Komisja powiadomiła również Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, że sytuacja lotnictwa cywilnego na Białorusi pozostaje pod ścisłą kontrolą. |
|
(32) |
Zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że na obecnym etapie w stosunku do przewoźników lotniczych z Białorusi nie istnieją podstawy do wprowadzania zmian do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii. |
|
(33) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane na Białorusi państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane na Białorusi odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(34) |
Jeżeli jakiekolwiek istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały będą na istnienie bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może być zmuszona do podjęcia dalszych działań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005. |
Przewoźnicy lotniczy z Republiki Dominikańskiej
|
(35) |
Przewoźnicy lotniczy z Republiki Dominikańskiej nie byli dotychczas uwzględnieni w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(36) |
W dniu 15 kwietnia 2019 r., w następstwie stwierdzenia przez EASA uchybień w zakresie bezpieczeństwa w ramach procedury wydawania zezwoleń dla operatora z państwa trzeciego oraz w oparciu o analizę inspekcji na płycie przeprowadzonych w ramach programu SAFA, zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 473/2006 Komisja rozpoczęła konsultacje z Instituto Dominicano de Aviación Civil („IDAC”). |
|
(37) |
W dniu 10 października 2019 r. odbyło się posiedzenie poświęcone konsultacjom technicznym między Komisją, EASA, przedstawicielem państwa członkowskiego i przedstawicielami IDAC. Na wspomnianym posiedzeniu IDAC przedstawił Komisji ogólne informacje na temat sektora lotnictwa w Republice Dominikańskiej, personelu będącego do dyspozycji odnośnie do działań w zakresie nadzoru oraz sposobu prowadzenia takich działań. Omówiono trudności napotykane przez niektórych przewoźników lotniczych w trakcie procesu wydawania zezwolenia dla operatora z państwa trzeciego, głównie z powodu uchybień w zakresie bezpieczeństwa, jak również ustalenia poczynione trakcie inspekcji na płycie przeprowadzonych w ramach programu SAFA. IDAC powiadomił Komisję, że podejmowane są działania naprawcze w celu wyeliminowania źródłowych przyczyn uchybień w zakresie bezpieczeństwa stwierdzonych przez EASA. IDAC poinformował w szczególności o bieżących działaniach w zakresie szkolenia personelu. |
|
(38) |
Podczas tego posiedzenia powiadomił również o zaawansowaniu wdrożenia krajowego programu bezpieczeństwa w Republice Dominikańskiej. Mając pewność, że jego działania są prowadzone w pełnej zgodności z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa, IDAC zwrócił się do Unii z zaproszeniem do przeprowadzenia wizytacji oceniającej na miejscu. Komisja uznaje, że przeprowadzenie unijnej wizytacji oceniającej na miejscu przed następnym posiedzeniem Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego jest w istocie konieczne. |
|
(39) |
Chociaż na podstawie analizy informacji zgromadzonych w dokumentach i podczas posiedzenia poświęconego konsultacjom technicznym Komisja i EASA stwierdziły różne uchybienia, nie mają one jednak charakteru, który uzasadniałby uwzględnienie przewoźników lotniczych z Republiki Dominikańskiej w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(40) |
Na podstawie obecnie dostępnych informacji i zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że na obecnym etapie w stosunku do przewoźników lotniczych z Republiki Dominikańskiej nie istnieją podstawy do wprowadzania zmian do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii. |
|
(41) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Republice Dominikańskiej państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Republice Dominikańskiej odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(42) |
Jeżeli jakiekolwiek istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały będą na istnienie bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może być zmuszona do podjęcia dalszych działań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005. |
Przewoźnicy lotniczy z Gwinei Równikowej
|
(43) |
W 2006 r. wszyscy przewoźnicy posiadający certyfikaty wydane w Gwinei Równikowej zostali uwzględnieni w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(44) |
W październiku 2017 r. w Gwinei Równikowej przeprowadzono unijną wizytację oceniającą na miejscu, podczas której dokonano oceny działalności urzędu lotnictwa – Autoridad Aeronáutica de Guinea Ecuatorial („AAGE”). Odbyły się również wizyty u dwóch prowadzących działalność przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Gwinei Równikowej, a mianowicie CEIBA Intercontinental i Cronos Airlines. W wyniku unijnej wizytacji oceniającej na miejscu stwierdzono konieczność dalszej poprawy w celu zapewnienia aktualności systemu nadzoru nad bezpieczeństwem w stosunku do najnowszych zmian w międzynarodowych normach bezpieczeństwa. W tym celu AAGE opracował plan działań naprawczych. |
|
(45) |
W grudniu 2018 r. AAGE zawiadomił Komisję, że jest zainteresowany wznowieniem dialogu w sprawie zmiany załącznika A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006 w odniesieniu do wszystkich przewoźników posiadających certyfikaty wydane w Gwinei Równikowej. W dniu 12 lutego 2019 r. Komisja wysłała do AAGE pismo, w którym zwróciła się o przedstawienie szczegółowego sprawozdania z realizacji planu działań naprawczych oraz wszelkich innych istotnych informacji wskazujących na postępy AAGE w usuwaniu uchybień w zakresie bezpieczeństwa. W okresie od dnia 11 lipca do dnia 20 sierpnia 2019 r. AAGE przekazał informacje, które były niepełne, a zatem w dniu 10 września 2019 r. Komisja poinformowała AAGE, że przekazane informacje są niekompletne. W dniu 17 września 2019 r. i w dniu 28 października 2019 r. AAGE przekazał więcej informacji dotyczących CEIBA Intercontinental i Cronos Airlines, jak również informacje na temat organizacji, personelu i działalności nadzorczej AAGE. |
|
(46) |
W dniu 6 listopada 2019 r. EASA stwierdziła, że przekazano wszystkie wymagane dokumenty i że przedmiotowe informacje wskazują na poprawę działań w zakresie nadzoru w ramach systemu nadzoru nad bezpieczeństwem AAGE, z uwzględnieniem wzmocnienia działań nadzorczych odnośnie do dwóch komercyjnych przewoźników lotniczych CEIBA Intercontinental i Cronos Airlines. EASA stwierdziła jednak również, że nadal istnieją obawy co do zdolności AAGE do usunięcia uchybień w trwały sposób. |
|
(47) |
Zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że na obecnym etapie w stosunku do przewoźników lotniczych z Gwinei Równikowej nie istnieją podstawy do wprowadzania zmian do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii. |
|
(48) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Gwinei Równikowej państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Gwinei Równikowej odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
Przewoźnicy lotniczy z Gabonu
|
(49) |
W 2008 r. (6) wszyscy przewoźnicy posiadający certyfikaty wydane w Gabonie zostali uwzględnieni w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006, z wyjątkiem Gabon Airlines i Afrijet, które zostały uwzględnione w załączniku B do tego rozporządzenia. |
|
(50) |
Konsultacje między Komisją a właściwymi organami Gabonu, Agence Nationale de l’Aviation Civile („ANAC Gabon”), w dalszym ciągu miały na celu monitorowanie postępów ANAC Gabon w zapewnianiu zgodności jej systemu nadzoru nad bezpieczeństwem lotniczym z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa lotniczego. |
|
(51) |
W wyniku kontroli przeprowadzonej przez ICAO w styczniu 2019 r. stwierdzono, że poziom skutecznego wdrożenia międzynarodowych norm bezpieczeństwa przez ANAC Gabon wynosi 72,6 %, co oznacza wzrost w stosunku do poziomu 26,1 % osiągniętego w 2016 r. |
|
(52) |
W dniach 14–18 października 2019 r. w Gabonie w siedzibie ANAC Gabon oraz w siedzibach dwóch przewoźników lotniczych posiadających obecnie certyfikaty, mianowicie Afrijet Business Service i Solenta Aviation Gabon, przeprowadzono unijną wizytację oceniającą na miejscu. |
|
(53) |
Podczas wizyty ANAC Gabon wykazała, że w ostatnich latach poczyniła znaczne postępy, a mianowicie że jest w stanie utrzymać i egzekwować solidny system regulacyjny. Wydaje się, że krajowe przepisy są regularnie uaktualniane w miarę przyjmowania nowych zmian do norm i zalecanych praktyk ICAO. ANAC Gabon przedstawiła dowody na to, że ustanowiła rzetelne procedury rekrutacji i szkolenia personelu. Personel jest odpowiednio wykwalifikowany i zmotywowany, chociaż jego doświadczenie nadal stanowi wyzwanie. ANAC Gabon powinna zapewnić wdrożenie skutecznego zarządzania kompetencjami wymaganymi dla jego działalności. ANAC Gabon przedstawiła dowody potwierdzające, że certyfikacja przewoźników lotniczych prowadzona była zgodnie z procedurami ICAO oraz że wszelkie czynności były dobrze udokumentowane. Dowody wskazywały również na to, że ANAC Gabon ma zdolność do nadzorowania działalności lotniczej w Gabonie oraz usunięcia stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa. |
|
(54) |
W wyniku wizytacji u dwóch przewoźników lotniczych posiadających obecnie certyfikaty wydane w Gabonie stwierdzono, że utrzymują oni kontrolę nad ciągłą zdatnością do lotu i wykonują operacje zgodnie z przepisami obowiązującymi w Gabonie. Jednak kontrola wyrywkowa innych działań wykazała pewne nieznaczne uchybienia, z których żadne nie miało bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo lotnicze. |
|
(55) |
W dniu 20 listopada 2019 r. Komisja i Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego wysłuchali przedstawicieli ANAC Gabon i przewoźników lotniczych Afrijet Business Service i Solenta Aviation Gabon. |
|
(56) |
Podczas tego wysłuchania przedstawiciele ANAC Gabon przedstawili Komisji i Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego system wprowadzony w celu zapewnienia nadzoru w zakresie bezpieczeństwa nad przewoźnikami lotniczymi, którzy posiadają certyfikaty wydane w Gabonie. Wyjaśnili oni, że postępy w skutecznym wdrażaniu międzynarodowych norm bezpieczeństwa, jak wykazano w ramach kontroli ICAO z 2019 r., były wynikiem szeregu działań podjętych od 2012 r. Podkreślając swoje zaangażowanie w ciągłą poprawę sytuacji, ANAC Gabon poinformowała Komisję i Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o wdrożeniu planu działań naprawczych opracowanego w odpowiedzi na wyniki unijnej wizytacji oceniającej na miejscu przeprowadzonej w październiku 2019 r. Obejmują one cele strategiczne określone na przyszłość, np. ustanowienie krajowego programu bezpieczeństwa, certyfikację systemu jakości oraz dalszą poprawę skutecznego wdrażania międzynarodowych norm bezpieczeństwa. Wszystkie te zmiany są pozytywne. Oczekiwany wzrost działalności w zakresie lotnictwa cywilnego w Gabonie będzie jednak wymagał przyjęcia przez ANAC Gabon konkretnych środków ograniczających ryzyko, w szczególności pod względem liczby pracowników organizacji i poziomu wymaganej wiedzy fachowej. |
|
(57) |
Podczas wysłuchania przewoźnik lotniczy Afrijet Business Service przedstawił przegląd swojej organizacji i struktury, aktualnych planów rozwoju floty i tras oraz kluczowych elementów systemu zarządzania bezpieczeństwem przewoźnika lotniczego, w tym identyfikację zagrożeń i proces ograniczania ryzyka. |
|
(58) |
Przewoźnik lotniczy Solenta Aviation Gabon przedstawił w zarysie swoją organizację i strukturę, aktualną flotę i plany rozwoju tras oraz główne elementy systemu zarządzania bezpieczeństwem przewoźnika lotniczego, w tym identyfikację zagrożeń i proces ograniczania ryzyka. Podkreślił swoje zaangażowanie na rzecz ciągłej poprawy swoich wyników w zakresie bezpieczeństwa, co zostało uwypuklone wyjaśnieniami dotyczącymi złożoności operacji tego przewoźnika lotniczego i zarządzania załogą, z uwzględnieniem procesów zarządzania bezpieczeństwem stosowanych w celu zapewnienia bezpieczeństwa operacji. Przedmiotowy przewoźnik lotniczy dodał, że operacje te są przedmiotem ścisłej kontroli ze strony ANAC Gabon. |
|
(59) |
Zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii powinien zostać zmieniony poprzez wykreślenie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Gabonie z załączników A i B do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(60) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Gabonie państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Gabonie odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(61) |
Jeżeli jakiekolwiek istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały będą na istnienie bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może być zmuszona do podjęcia dalszych działań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005. |
Przewoźnicy lotniczy z Indonezji
|
(62) |
Wszyscy przewoźnicy z Indonezji zostali usunięci w czerwcu 2018 r. z załącznika A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/871 (7). W celu dalszego monitorowania systemu nadzoru nad bezpieczeństwem w Indonezji Komisja i Dyrekcja Generalna ds. Lotnictwa Cywilnego Indonezji („DGCA Indonezja”) kontynuowały konsultacje zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 473/2006. W związku z powyższym pismem z dnia 27 września 2019 r. DGCA Indonezja przekazała Komisji informacje oraz aktualizację dotyczącą działań w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem w okresie od marca 2019 r. do września 2019 r. Oprócz aktualizacji informacji na temat planu działań naprawczych będącego wynikiem unijnej wizytacji oceniającej na miejscu z marca 2018 r., informacje przekazane przez DGCA Indonezja obejmowały również aktualizację wykazu posiadaczy AOC, zarejestrowanych statków powietrznych, wypadków, poważnych incydentów i zdarzeń lotniczych oraz środki egzekucyjne zastosowane przez DGCA Indonezja. |
|
(63) |
DGCA Indonezja powiadomiła również Komisję o statusie działań naprawczych wynikających ze skoordynowanej inspekcji potwierdzającej ICAO (ICVM) przeprowadzonej w 2017 r., który wykazuje stałą poprawę, w szczególności w obszarze zdatności do lotu. |
|
(64) |
Po zbadaniu otrzymanych informacji i dokumentów Komisja uważa, że większość przedstawionych wyjaśnień dotyczących planu działań naprawczych, poważnych incydentów i środków egzekucyjnych jest odpowiednia. W związku z tym niektóre ustalenia dotyczące planu działań naprawczych zostały zamknięte, a zaproponowane nowe terminy zamknięcia zostały przyjęte. |
|
(65) |
W dniu 29 października 2019 r. zostało wydane sprawozdanie końcowe dotyczące wypadku w czasie lotu JT610 przewoźnika Lion Air. W ramach stałego monitorowania działań w Indonezji Komisja zwróci się do DGCA Indonezja o dalsze przekazywanie odnośnych informacji, w szczególności w odniesieniu do działań następczych dotyczących zaleceń w zakresie bezpieczeństwa zawartych w sprawozdaniu. |
|
(66) |
Zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że na obecnym etapie w stosunku do przewoźników lotniczych z Indonezji nie istnieją podstawy do wprowadzania zmian do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii. |
|
(67) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Indonezji państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Indonezji odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(68) |
Jeżeli jakiekolwiek istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały będą na istnienie bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może być zmuszona do podjęcia dalszych działań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005. |
Przewoźnicy lotniczy z Mołdawii
|
(69) |
W kwietniu 2019 r. (8) wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane w Mołdawii, z wyjątkiem trzech przewoźników lotniczych – Air Moldova, Fly One i Aerotranscargo, zostali objęci pełnym zakazem wykonywania przewozów, głównie ze względu na niezdolność Urzędu Lotnictwa Cywilnego Mołdawii („CAAM”) do wdrożenia i egzekwowania mających zastosowanie międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(70) |
Niski poziom wdrożenia międzynarodowych norm bezpieczeństwa został zidentyfikowany podczas unijnej wizytacji oceniającej na miejscu przeprowadzonej w lutym 2019 r., w trakcie której zgłoszono szereg uwag dotyczących przepisów, procedur i praktyk CAAM. |
|
(71) |
W dniu 24 października 2019 r. odbyło się posiedzenie poświęcone konsultacjom technicznym z udziałem przedstawicieli Komisji, EASA, jednego państwa członkowskiego i CAAM. W trakcie posiedzenia CAAM przekazał informacje na temat działań podjętych w celu opracowania krajowych ram prawnych zgodnych z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa i ukierunkowanych na poprawę systemu nadzoru w zakresie bezpieczeństwa w Mołdawii, z uwzględnieniem działań podjętych w odniesieniu do wdrożenia w ramach tego organu wzmocnionej funkcji zarządzania jakością. |
|
(72) |
CAAM przedstawił również informacje na temat nowej instrukcji zarządzania tego organu, listy kontrolnej dotyczącej analizy luk w krajowym programie bezpieczeństwa, wraz z krajową polityką bezpieczeństwa, a także stanu wdrożenia systemu zarządzania bezpieczeństwem (SMS) w odniesieniu do mołdawskich przewoźników lotniczych. Ponadto CAAM powiadomił Komisję, że w wyniku audytów i inspekcji przeprowadzonych wobec przewoźników lotniczych zarejestrowanych w Mołdawii zawieszono cztery AOC, z których dwa zostały przywrócone, a dwa ostatecznie cofnięto, tj. CA Î.M „TANDEM AERO” SRL i CA „OSCAR JET” SRL. |
|
(73) |
Zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje, że wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii powinien zostać zmieniony w celu wykreślenia przewoźników lotniczych CA Î.M „TANDEM AERO” SRL i CA „OSCAR JET” SRL z załącznika A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(74) |
W drodze prowadzonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012 priorytetowych inspekcji na płycie wszystkich przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Mołdawii państwa członkowskie powinny nadal weryfikować faktyczne przestrzeganie przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Mołdawii odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa. |
|
(75) |
Jeżeli jakiekolwiek istotne informacje dotyczące bezpieczeństwa wskazywały będą na istnienie bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może być zmuszona do podjęcia dalszych działań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005. |
Przewoźnicy lotniczy z Rosji
|
(76) |
Komisja, EASA i właściwe organy państw członkowskich w dalszym ciągu ściśle monitorowały skuteczność działania w zakresie bezpieczeństwa u przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Rosji i wykonujących przewozy w ramach Unii, w tym poprzez przeprowadzanie w drodze priorytetowych inspekcji na płycie u niektórych rosyjskich przewoźników lotniczych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 965/2012. |
|
(77) |
W dniu 25 października 2019 r. przedstawiciele Komisji, EASA i jednego państwa członkowskiego spotkali się z przedstawicielami rosyjskiej Federalnej Agencji Transportu Lotniczego („FATA”) w celu przeprowadzenia przeglądu skuteczności działania w zakresie bezpieczeństwa przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Rosji, na podstawie sprawozdań z inspekcji na płycie przeprowadzonych w okresie od dnia 19 marca 2019 r. do dnia 4 października 2019 r., oraz w celu określenia przypadków wymagających poprawy działań FATA w zakresie nadzoru. |
|
(78) |
Przegląd inspekcji na płycie w ramach programu SAFA u przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Rosji nie wykazał żadnych znaczących lub powtarzających się uchybień w zakresie bezpieczeństwa. Podczas spotkania FATA powiadomiła Komisję o środkach przedsięwziętych w celu zapewnienia spełnienia przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Rosji wymagań dotyczących biegłości językowej w języku angielskim określonych przez ICAO. |
|
(79) |
W oparciu o aktualnie dostępne informacje, w tym informacje przekazane przez FATA w trakcie posiedzenia, Komisja uznaje, że na obecnym etapie FATA posiada niezbędne zdolności i gotowość do eliminowania uchybień w zakresie bezpieczeństwa. Z tych powodów Komisja stwierdziła, że nie jest konieczne składanie wyjaśnień przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego przez rosyjskie władze lotnicze ani jakichkolwiek przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Rosji. |
|
(80) |
Zgodnie ze wspólnymi kryteriami określonymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja uznaje zatem, że na obecnym etapie nie istnieją podstawy do wprowadzania zmian do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii poprzez włączenie przewoźników lotniczych z Rosji. |
|
(81) |
Państwa członkowskie powinny nadal sprawdzać faktyczne przestrzeganie odpowiednich międzynarodowych norm bezpieczeństwa przez przewoźników lotniczych z Rosji, w drodze priorytetowych inspekcji na płycie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 965/2012. |
|
(82) |
Jeżeli te inspekcje wykażą występowanie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa w wyniku nieprzestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa, Komisja może nałożyć zakaz wykonywania przewozów na określonych przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Rosji i włączyć ich do załącznika A lub B do rozporządzenia (WE) nr 474/2006. |
|
(83) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 474/2006. |
|
(84) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego powołanego rozporządzeniem (WE) nr 2111/2005, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (WE) nr 474/2006 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
załącznik A zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia; |
|
2) |
załącznik B zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącą,
Adina VĂLEAN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 344 z 27.12.2005, s. 15.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 474/2006 z dnia 22 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 84 z 23.3.2006, s. 14).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 473/2006 z dnia 22 marca 2006 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 84 z 23.3.2006, s. 8).
(4) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 452/2014 z dnia 29 kwietnia 2014 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne dotyczące operacji lotniczych wykonywanych przez operatorów z państw trzecich zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 (Dz.U. L 133 z 6.5.2014, s. 12).
(5) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 965/2012 z dnia 5 października 2012 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do operacji lotniczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 (Dz.U. L 296 z 25.10.2012, s. 1).
(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 715/2008 z dnia 24 lipca 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 w odniesieniu do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty (Dz.U. L 197 z 25.7.2008, s. 36).
(7) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/871 z dnia 14 czerwca 2018 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 w odniesieniu do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów lub ograniczeniom w wykonywaniu przewozów w ramach Unii (Dz.U. L 152 z 15.6.2018, s. 5).
(8) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/618 z dnia 15 kwietnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 w odniesieniu do wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Unii (Dz.U. L 106 z 17.4.2019, s. 1).
ZAŁĄCZNIK I
Załącznik A do rozporządzenia (WE) nr 474/2006 otrzymuje brzmienie:
„ZAŁĄCZNIK A
WYKAZ PRZEWOŹNIKÓW LOTNICZYCH PODLEGAJĄCYCH ZAKAZOWI WYKONYWANIA PRZEWOZÓW W RAMACH UNII, Z WYJĄTKAMI (1)
|
Nazwa osoby prawnej przewoźnika lotniczego wskazana w certyfikacie przewoźnika lotniczego (»AOC«) (oraz nazwa handlowa, w przypadku różnic) |
Numer certyfikatu przewoźnika lotniczego (»AOC«) lub numer koncesji przewoźnika lotniczego |
Trzyliterowy kod ICAO |
Państwo operatora |
|
AVIOR AIRLINES |
ROI-RNR-011 |
ROI |
Wenezuela |
|
BLUE WING AIRLINES |
SRBWA-01/2002 |
BWI |
Surinam |
|
IRAN ASEMAN AIRLINES |
FS-102 |
IRC |
Islamska Republika Iranu |
|
IRAQI AIRWAYS |
001 |
IAW |
Irak |
|
MED-VIEW AIRLINE |
MVA/AOC/10-12/05 |
MEV |
Nigeria |
|
AIR ZIMBABWE (PVT) LTD |
177/04 |
AZW |
Zimbabwe |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Afganistanie, w tym: |
|
|
Islamska Republika Afganistanu |
|
ARIANA AFGHAN AIRLINES |
AOC 009 |
AFG |
Islamska Republika Afganistanu |
|
KAM AIR |
AOC 001 |
KMF |
Islamska Republika Afganistanu |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Angoli z wyjątkiem TAAG Angola Airlines i Heli Malongo, w tym: |
|
|
Republika Angoli |
|
AEROJET |
AO-008/11-07/17 TEJ |
TEJ |
Republika Angoli |
|
GUICANGO |
AO-009/11-06/17 YYY |
Nieznany |
Republika Angoli |
|
AIR JET |
AO-006/11-08/18 MBC |
MBC |
Republika Angoli |
|
BESTFLYA AIRCRAFT MANAGEMENT |
AO-015/15-06/17YYY |
Nieznany |
Republika Angoli |
|
HELIANG |
AO 007/11-08/18 YYY |
Nieznany |
Republika Angoli |
|
SJL |
AO-014/13-08/18YYY |
Nieznany |
Republika Angoli |
|
SONAIR |
AO-002/11-08/17 SOR |
SOR |
Republika Angoli |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Republice Konga, w tym: |
|
|
Republika Konga |
|
AERO SERVICE |
RAC06-002 |
RSR |
Republika Konga |
|
CANADIAN AIRWAYS CONGO |
RAC06-012 |
Nieznany |
Republika Konga |
|
EMERAUDE |
RAC06-008 |
Nieznany |
Republika Konga |
|
EQUAFLIGHT SERVICES |
RAC 06-003 |
EKA |
Republika Konga |
|
EQUAJET |
RAC06-007 |
EKJ |
Republika Konga |
|
EQUATORIAL CONGO AIRLINES S.A. |
RAC 06-014 |
Nieznany |
Republika Konga |
|
MISTRAL AVIATION |
RAC06-011 |
Nieznany |
Republika Konga |
|
TRANS AIR CONGO |
RAC 06-001 |
TSG |
Republika Konga |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Demokratycznej Republice Konga (DRK), w tym: |
|
|
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
AIR FAST CONGO |
409/CAB/MIN/TVC/0112/2011 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
AIR KASAI |
409/CAB/MIN/TVC/0053/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
AIR KATANGA |
409/CAB/MIN/TVC/0056/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
AIR TROPIQUES |
409/CAB/MIN/TVC/00625/2011 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
BLUE AIRLINES |
106/CAB/MIN/TVC/2012 |
BUL |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
BLUE SKY |
409/CAB/MIN/TVC/0028/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
BUSY BEE CONGO |
409/CAB/MIN/TVC/0064/2010 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
COMPAGNIE AFRICAINE D’AVIATION (CAA) |
409/CAB/MIN/TVC/0050/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
CONGO AIRWAYS |
019/CAB/MIN/TVC/2015 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
DAKOTA SPRL |
409/CAB/MIN/TVC/071/2011 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
DOREN AIR CONGO |
102/CAB/MIN/TVC/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
GOMAIR |
409/CAB/MIN/TVC/011/2010 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
KIN AVIA |
409/CAB/MIN/TVC/0059/2010 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
KORONGO AIRLINES |
409/CAB/MIN/TVC/001/2011 |
KGO |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
MALU AVIATION |
098/CAB/MIN/TVC/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
MANGO AIRLINES |
409/CAB/MIN/TVC/009/2011 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
SERVE AIR |
004/CAB/MIN/TVC/2015 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
SERVICES AIR |
103/CAB/MIN/TVC/2012 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
SWALA AVIATION |
409/CAB/MIN/TVC/0084/2010 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
TRANSAIR CARGO SERVICES |
409/CAB/MIN/TVC/073/2011 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
WILL AIRLIFT |
409/CAB/MIN/TVC/0247/2011 |
Nieznany |
Demokratyczna Republika Konga (DRK) |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Dżibuti, w tym: |
|
|
Dżibuti |
|
DAALLO AIRLINES |
Nieznany |
DAO |
Dżibuti |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Gwinei Równikowej, w tym: |
|
|
Gwinea Równikowa |
|
CEIBA INTERCONTINENTAL |
2011/0001/MTTCT/DGAC/SOPS |
CEL |
Gwinea Równikowa |
|
CRONOS AIRLINES |
2011/0004/MTTCT/DGAC/SOPS |
Nieznany |
Gwinea Równikowa |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Erytrei, w tym: |
|
|
Erytrea |
|
ERITREAN AIRLINES |
AOC nr 004 |
ERT |
Erytrea |
|
NASAIR ERITREA |
AOC nr 005 |
NAS |
Erytrea |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Republice Kirgiskiej, w tym: |
|
|
Republika Kirgiska |
|
AIR BISHKEK (wcześniej EASTOK AVIA) |
15 |
EAA |
Republika Kirgiska |
|
AIR MANAS |
17 |
MBB |
Republika Kirgiska |
|
AVIA TRAFFIC COMPANY |
23 |
AVJ |
Republika Kirgiska |
|
CENTRAL ASIAN AVIATION SERVICES (CAAS) |
13 |
CBK |
Republika Kirgiska |
|
HELI SKY |
47 |
HAC |
Republika Kirgiska |
|
AIR KYRGYZSTAN |
03 |
LYN |
Republika Kirgiska |
|
MANAS AIRWAYS |
42 |
BAM |
Republika Kirgiska |
|
S GROUP INTERNATIONAL (wcześniej S GROUP AVIATION) |
45 |
IND |
Republika Kirgiska |
|
SKY BISHKEK |
43 |
BIS |
Republika Kirgiska |
|
SKY KG AIRLINES |
41 |
KGK |
Republika Kirgiska |
|
SKY WAY AIR |
39 |
SAB |
Republika Kirgiska |
|
TEZ JET |
46 |
TEZ |
Republika Kirgiska |
|
VALOR AIR |
07 |
VAC |
Republika Kirgiska |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Liberii |
|
|
Liberia |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Libii, w tym: |
|
|
Libia |
|
AFRIQIYAH AIRWAYS |
007/01 |
AAW |
Libia |
|
AIR LIBYA |
004/01 |
TLR |
Libia |
|
BURAQ AIR |
002/01 |
BRQ |
Libia |
|
GHADAMES AIR TRANSPORT |
012/05 |
GHT |
Libia |
|
GLOBAL AVIATION AND SERVICES |
008/05 |
GAK |
Libia |
|
LIBYAN AIRLINES |
001/01 |
LAA |
Libia |
|
PETRO AIR |
025/08 |
PEO |
Libia |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Mołdawii, z wyjątkiem przewoźników Air Moldova, Fly One i Aerotranscargo, w tym: |
|
|
Republika Mołdawii |
|
Î.M »VALAN ICC« SRL |
MD009 |
VLN |
Republika Mołdawii |
|
CA »AIM AIR« SRL |
MD015 |
AAM |
Republika Mołdawii |
|
CA »AIR STORK« SRL |
MD018 |
MSB |
Republika Mołdawii |
|
Î M »MEGAVIATION« SRL |
MD019 |
ARM |
Republika Mołdawii |
|
CA »PECOTOX-AIR« SRL |
MD020 |
PXA |
Republika Mołdawii |
|
CA »TERRA AVIA« SRL |
MD022 |
TVR |
Republika Mołdawii |
|
CA »FLY PRO« SRL |
MD023 |
PVV |
Republika Mołdawii |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Nepalu, w tym: |
|
|
Republika Nepalu |
|
AIR DYNASTY HELI. S. |
035/2001 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
AIR KASTHAMANDAP |
051/2009 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
BUDDHA AIR |
014/1996 |
BHA |
Republika Nepalu |
|
FISHTAIL AIR |
017/2001 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
GOMA AIR |
064/2010 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
HIMALAYA AIRLINES |
084/2015 |
HIM |
Republika Nepalu |
|
MAKALU AIR |
057 A/2009 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
MANANG AIR PVT LTD |
082/2014 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
MOUNTAIN HELICOPTERS |
055/2009 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
MUKTINATH AIRLINES |
081/2013 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
NEPAL AIRLINES CORPORATION |
003/2000 |
RNA |
Republika Nepalu |
|
SAURYA AIRLINES |
083/2014 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
SHREE AIRLINES |
030/2002 |
SHA |
Republika Nepalu |
|
SIMRIK AIR |
034/2000 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
SIMRIK AIRLINES |
052/2009 |
RMK |
Republika Nepalu |
|
SITA AIR |
033/2000 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
TARA AIR |
053/2009 |
Nieznany |
Republika Nepalu |
|
YETI AIRLINES DOMESTIC |
037/2004 |
NYT |
Republika Nepalu |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, w tym: |
|
|
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca |
|
AFRICA’S CONNECTION |
10/AOC/2008 |
ACH |
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca |
|
STP AIRWAYS |
03/AOC/2006 |
STP |
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Sierra Leone, w tym: |
|
|
Sierra Leone |
|
AIR RUM, LTD |
Nieznany |
RUM |
Sierra Leone |
|
DESTINY AIR SERVICES, LTD |
Nieznany |
DTY |
Sierra Leone |
|
HEAVYLIFT CARGO |
Nieznany |
Nieznany |
Sierra Leone |
|
ORANGE AIR SIERRA LEONE LTD |
Nieznany |
ORJ |
Sierra Leone |
|
PARAMOUNT AIRLINES, LTD |
Nieznany |
PRR |
Sierra Leone |
|
SEVEN FOUR EIGHT AIR SERVICES LTD |
Nieznany |
SVT |
Sierra Leone |
|
TEEBAH AIRWAYS |
Nieznany |
Nieznany |
Sierra Leone |
|
Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Sudanie, w tym: |
|
|
Republika Sudanu |
|
ALFA AIRLINES SD |
54 |
AAJ |
Republika Sudanu |
|
BADR AIRLINES |
35 |
BDR |
Republika Sudanu |
|
BLUE BIRD AVIATION |
11 |
BLB |
Republika Sudanu |
|
ELIDINER AVIATION |
8 |
DND |
Republika Sudanu |
|
GREEN FLAG AVIATION |
17 |
Nieznany |
Republika Sudanu |
|
HELEJETIC AIR |
57 |
HJT |
Republika Sudanu |
|
KATA AIR TRANSPORT |
9 |
KTV |
Republika Sudanu |
|
KUSH AVIATION CO. |
60 |
KUH |
Republika Sudanu |
|
NOVA AIRWAYS |
46 |
NOV |
Republika Sudanu |
|
SUDAN AIRWAYS CO. |
1 |
SUD |
Republika Sudanu |
|
SUN AIR |
51 |
SNR |
Republika Sudanu |
|
TARCO AIR |
56 |
TRQ |
Republika Sudanu |
(1) Przewoźnikom lotniczym wymienionym w załączniku A można zezwolić na wykonywanie praw przewozowych poprzez leasing statków powietrznych z załogą od przewoźnika lotniczego niepodlegającego zakazowi wykonywania przewozów, pod warunkiem spełnienia wymagań odpowiednich norm bezpieczeństwa.
ZAŁĄCZNIK II
Załącznik B do rozporządzenia (WE) nr 474/2006 otrzymuje brzmienie:
„ZAŁĄCZNIK B
WYKAZ PRZEWOŹNIKÓW LOTNICZYCH PODLEGAJĄCYCH OGRANICZENIOM W WYKONYWANIU PRZEWOZÓW W RAMACH UNII (1)
|
Nazwa osoby prawnej przewoźnika lotniczego wskazana w certyfikacie przewoźnika lotniczego („AOC”) (oraz nazwa handlowa, w przypadku różnic) |
Numer certyfikatu przewoźnika lotniczego („AOC”) |
Trzyliterowy kod ICAO |
Państwo operatora |
Typ statków powietrznych objętych ograniczeniami |
Znaki rejestracyjne oraz numery seryjne, o ile są dostępne, statków powietrznych objętych ograniczeniami |
Państwo rejestru |
|
AIR SERVICE COMORES |
06-819/TA-15/DGACM |
KMD |
Komory |
Cała flota z wyjątkiem: LET 410 UVP |
Cała flota z wyjątkiem: D6-CAM (851336) |
Komory |
|
IRAN AIR |
FS100 |
IRA |
Islamska Republika Iranu |
Wszystkie statki powietrzne należące do typów: Fokker F100 i Boeing B747 |
Statki powietrzne typu Fokker F100 zgodnie z zapisem w AOC; statki powietrzne typu Boeing B747 zgodnie z zapisem w AOC |
Islamska Republika Iranu |
|
AIR KORYO |
GAC-AOC/KOR-01 |
KOR |
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna |
Cała flota z wyjątkiem: 2 statków powietrznych typu TU-204 |
Cała flota z wyjątkiem: P-632, P-633 |
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna |
(1) Przewoźnikom lotniczym wymienionym w załączniku B można zezwolić na wykonywanie praw przewozowych poprzez leasing statków powietrznych z załogą od przewoźnika lotniczego niepodlegającego zakazowi wykonywania przewozów, pod warunkiem spełnienia wymagań odpowiednich norm bezpieczeństwa.
DECYZJE
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/96 |
DECYZJA RADY (UE) 2019/2106
z dnia 21 listopada 2019 r.
w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu ustanowionego Umową między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w odniesieniu do zmiany załączników I i II do umowy
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2017/2240 (1) w dniu 23 listopada 2017 r. podpisana została Umowa między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (2) (zwana dalej „umową”). |
|
(2) |
Umowa ta została zawarta decyzją Rady (UE) 2018/219 (3). Art. 2 ust. 2 tej decyzji przewiduje, że instrument zatwierdzenia Unii zostanie przekazany dopiero wtedy, gdy Konfederacja Szwajcarska wprowadzi w życie wymagane przepisy rozszerzające jej ETS na lotnictwo oraz zostanie odpowiednio zmieniony załącznik I część B do umowy. |
|
(3) |
Art. 13 ust. 2 umowy przewiduje, że Wspólny Komitet może podjąć decyzję o zmianie załączników do umowy. |
|
(4) |
Na posiedzeniu w dniu 5 grudnia 2019 r. Wspólny Komitet ma przyjąć decyzję dotyczącą zmiany załączników I i II do umowy. |
|
(5) |
Należy ustalić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu w odniesieniu do zmiany załączników I i II do umowy, gdyż załączniki będą wiążące dla Unii. |
|
(6) |
Gdy Wspólny Komitet zmieni odpowiednio załączniki I i II do umowy w celu uwzględnienia istotnych zmian w prawodawstwie, w tym odpowiednich szwajcarskich przepisów rozszerzających ETS Szwajcarii na lotnictwo, uznaje się, że warunki powiązania określone w umowie zostały spełnione i że w związku z tym Unia powinna przekazać Konfederacji Szwajcarskiej instrument zatwierdzenia. |
|
(7) |
Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu powinno zatem być oparte na dołączonym projekcie decyzji, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach drugiego posiedzenia Wspólnego Komitetu ustanowionego Umową między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w odniesieniu do zmiany załączników I i II do umowy, polega na poparciu przyjęcia przez Wspólny Komitet zmian do tych załączników określonych w dodatku do projektu decyzji Wspólnego Komitetu, który załączono do niniejszej decyzji.
Przedstawiciele Unii we Wspólnym Komitecie mogą uzgodnić niewielkie zmiany techniczne tych załączników bez konieczności przyjmowania przez Radę kolejnej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 21 listopada 2019 r.
W imieniu Rady
H. KOSONEN
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady (UE) 2017/2240 z dnia 10 listopada 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 322 z 7.12.2017, s. 1).
PROJEKT
DECYZJA NR 2/2019 WSPÓLNEGO KOMITETU USTANOWIONEGO UMOWĄ MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ A KONFEDERACJĄ SZWAJCARSKĄ W SPRAWIE POWIĄZANIA ICH SYSTEMÓW HANDLU UPRAWNIENIAMI DO EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH
z dnia ...
zmieniająca załączniki I i II do Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych
WSPÓLNY KOMITET
uwzględniając umowę między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (1) (zwaną dalej „umową”), w szczególności jej art. 13 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Art. 11–13 umowy są tymczasowo stosowane od jej podpisania w dniu 23 listopada 2017 r. |
|
(2) |
Art. 13 ust. 2 umowy przewiduje, że Wspólny Komitet może dokonać zmian w załącznikach do umowy. |
|
(3) |
Dodatek do niniejszej decyzji zawiera zmiany do załączników I i II do umowy aktualizujące odpowiednie aspekty pierwotnych załączników I i II uzgodnione w 2015 r. Przewidziano w nim również tymczasowe rozwiązanie służące uruchomieniu powiązania między ETS UE i ETS Szwajcarii. |
|
(4) |
Zgodnie z załącznikiem I część B do umowy Unia powinna zgodnie z art. 25a dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87/WE (2) zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (3) wyłączyć loty z lotnisk znajdujących się na terytorium Szwajcarii z zakresu ETS UE. Nie ma to wpływu na objęcie operatorów statków powietrznych systemem ETS UE, w oparciu o załącznik I do dyrektywy 2003/87/WE, który przewiduje, że kategoria działań, do których ma zastosowanie dyrektywa 2003/87/WE, obejmuje wszystkie loty, które kończą się lub rozpoczynają na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego. |
|
(5) |
Załącznik I do umowy powinien zostać poddany przeglądowi zgodnie z art. 13 ust. 7 umowy, aby zachować obecną zgodność systemów ETS UE i ETS Szwajcarii w okresie rozliczeniowym 2021-2030. Zapewni to, by w wyniku przeglądu załącznika I do umowy została przynajmniej zachowana integralność odpowiednich krajowych zobowiązań Unii i Szwajcarii w zakresie redukcji emisji oraz integralność i prawidłowe funkcjonowanie ich rynków emisji dwutlenku węgla. Należy zapobiegać ucieczce emisji i zakłóceniom konkurencji między powiązanymi systemami, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Załączniki I i II do umowy zastępuje się tekstem znajdującym się w załącznikach I i II do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem wejścia w życie umowy.
Sporządzono w ...
W imieniu Wspólnego Komitetu
Sekretarz ze strony Unii Europejskiej
Przewodniczący
Sekretarz ze strony Szwajcarii
(1) Dz.U. L 322 z 7.12.2017, s. 3.
(2) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).
(3) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz.U. L 76 z 19.3.2018, s. 3).
DODATEK
ZAŁĄCZNIK I
KRYTERIA PODSTAWOWE
A. Kryteria podstawowe dotyczące instalacji stacjonarnych
Zgodnie z propozycją rządu Szwajcarii niniejsza sekcja zostaje poddana przeglądowi zgodnie z art. 13 ust. 7 niniejszej umowy, aby zachować obecną zgodność systemu ETS UE i ETS Szwajcarii w nowym okresie rozliczeniowym 2021–2030. Wspólny Komitet zapewnia, aby w wyniku przeglądu niniejszej sekcji zachowana została co najmniej integralność odpowiednich krajowych zobowiązań stron do redukcji emisji oraz integralność i prawidłowe funkcjonowanie ich rynków emisji dwutlenku węgla. Zapobiega się ucieczce emisji i zakłóceniom konkurencji między powiązanymi systemami.
|
|
Kryteria podstawowe |
W odniesieniu do ETS UE |
W odniesieniu do ETS Szwajcarii |
||||||||||
|
1 |
Obowiązkowy charakter uczestnictwa w ETS |
Uczestnictwo w ETS jest obowiązkowe w przypadku instalacji prowadzących działania i emitujących gazy cieplarniane, które wymieniono poniżej. |
Uczestnictwo w ETS jest obowiązkowe w przypadku instalacji prowadzących działania i emitujących gazy cieplarniane, które wymieniono poniżej. |
||||||||||
|
2 |
ETS musi obejmować co najmniej działania określone w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||
|
3 |
ETS musi obejmować co najmniej gazy cieplarniane określone w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||
|
4 |
Określa się pułap dla ETS, który jest co najmniej tak rygorystyczny jak pułap określony w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Współczynnik liniowy redukcji wynoszący 1,74 % rocznie wzrośnie do 2,2 % rocznie począwszy od 2021 r. i będzie miał zastosowanie do wszystkich sektorów zgodnie z dyrektywą (UE) 2018/410, w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Współczynnik liniowy redukcji wynosi 1,74 % rocznie do 2020 r. |
||||||||||
|
5 |
Mechanizm stabilizacji rynku |
W 2015 r. UE wprowadziła rezerwę stabilności rynkowej (decyzja (UE) 2015/1814), której funkcjonowanie zostało wzmocnione dyrektywą (UE) 2018/410. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. W prawodawstwie szwajcarskim przewidziana jest możliwość zmniejszenia wolumenów uprawnień sprzedawanych na aukcji w przypadku znacznego wzrostu liczby uprawnień na rynku ze względów ekonomicznych. Strony współpracują w celu zapewnienia odpowiedniego wkładu w stabilność rynku. |
||||||||||
|
6 |
Poziom nadzoru rynku musi być co najmniej tak rygorystyczny jak poziomy określone w: |
|
|
||||||||||
|
|
|
|
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. W rozporządzeniu w sprawie szwajcarskiego rynku finansowego nie definiuje się prawnego charakteru uprawnień do emisji. W szczególności uprawnienia do emisji nie są kwalifikowane jako papiery wartościowe w ustawie w sprawie infrastruktury rynku finansowego, a zatem nie są zbywalne w regulowanych systemach obrotu. Ponieważ uprawnienia do emisji nie kwalifikują się jako papiery wartościowe, szwajcarskie rozporządzenie w sprawie papierów wartościowych nie ma zastosowania do handlu uprawnieniami do emisji poza rynkiem regulowanym na rynkach wtórnych. |
||||||||||
|
|
|
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
umowy na instrument pochodny kwalifikują się jako papiery wartościowe zgodnie z ustawą w sprawie infrastruktury rynku finansowego. Obejmuje to również instrumenty pochodne, w których instrumentem bazowym są uprawnienia do emisji. Bazujące na uprawnieniach do emisji instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym między kontrahentami niefinansowymi oraz kontrahentami finansowymi są objęte przepisami ustawy w sprawie infrastruktury rynku finansowego. |
||||||||||
|
7 |
Współpraca w zakresie nadzoru rynku |
Strony ustanawiają odpowiednie ustalenia dotyczące współpracy w zakresie nadzoru rynku. Ustalenia dotyczące współpracy dotyczą wymiany informacji i egzekwowania zobowiązań wynikających z odnośnych systemów stron w zakresie nadzoru rynku. Strony informują Wspólny Komitet o wszelkich takich ustaleniach. |
|||||||||||
|
8 |
Ograniczenia jakościowe w odniesieniu do międzynarodowych jednostek emisji muszą być co najmniej tak rygorystyczne jak ograniczenia określone w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||
|
9 |
Ograniczenia ilościowe w odniesieniu do międzynarodowych jednostek emisji muszą być co najmniej tak rygorystyczne jak ograniczenia określone w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. W prawie Unii nie przewiduje się uprawnień do wykorzystywania międzynarodowych jednostek emisji po 2021 r. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. W przepisach tych przewidziano jedynie wykorzystywanie międzynarodowych jednostek emisji do 2020 r. |
||||||||||
|
10 |
Przydział bezpłatnych uprawnień oblicza się na podstawie wzorców porównawczych i współczynników korygujących. Maksymalnie pięć procent liczby uprawnień na okres 2013–2020 jest rezerwowanych dla nowych instalacji. Uprawnienia, których nie przydziela się bezpłatnie, sprzedaje się na aukcji lub unieważnia się. W tym celu ETS musi być zgodny co najmniej z: |
|
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Przydziały bezpłatnych uprawnień nie przekraczają poziomów uprawnień przydzielonych instalacjom w ramach ETS UE. |
||||||||||
|
|
|
(obliczenia służące do ustalenia międzysektorowego współczynnika korygującego dla ETS UE na lata 2013–2020) |
|
||||||||||
|
|
|
(wykaz sektorów i podsektorów narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji na lata 2015–2020) |
|
||||||||||
|
|
|
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
|
||||||||||
|
11 |
W ramach ETS przewiduje się sankcje nakładane w takich samych okolicznościach i takim samym wymiarze, jak te w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||
|
12 |
Monitorowanie i raportowanie w ramach ETS musi być co najmniej tak rygorystyczne jak w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||
|
13 |
Weryfikacja i akredytacja w ramach ETS musi być co najmniej tak rygorystyczna jak w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||
B. Kryteria podstawowe dotyczące lotnictwa
|
|
Kryteria podstawowe |
Dla UE |
Dla Szwajcarii |
||||||||||||
|
1 |
Obowiązkowy charakter uczestnictwa w ETS |
Uczestnictwo w ETS jest obowiązkowe w przypadku działań lotniczych zgodnie z kryteriami, które wymieniono poniżej. |
Uczestnictwo w ETS jest obowiązkowe w przypadku działań lotniczych zgodnie z kryteriami, które wymieniono poniżej. |
||||||||||||
|
2 |
Uwzględnienie działań lotniczych i gazów cieplarnianych oraz przypisywanie lotów i odpowiadających im emisji zgodnie z zasadą miejsca rozpoczęcia lotu określoną w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
1. Zakres uwzględniania Loty, które kończą się lub rozpoczynają na lotnisku znajdującym się na terytorium Szwajcarii, z wyłączeniem lotów z lotniska znajdującego się na terytorium EOG. Wszelkie tymczasowe odstępstwa w odniesieniu do zakresu ETS, takie jak odstępstwa w rozumieniu art. 28a dyrektywy 2003/87/WE, można stosować w odniesieniu do ETS Szwajcarii zgodnie z odstępstwami wprowadzonymi do ETS UE. Przy działaniach lotniczych uwzględnia się tylko emisje CO2. |
||||||||||||
|
|
|
Od dnia 1 stycznia 2020 r. loty z lotnisk znajdujących się na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego („EOG”) do lotnisk znajdujących się na terytorium Szwajcarii zostają uwzględnione w systemie ETS UE, natomiast loty z lotnisk znajdujących się na terytorium Szwajcarii do lotnisk znajdujących się na terytorium EOG zostają wyłączone z tego systemu zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE. |
2. Ograniczenia zakresu Ogólny zakres, o którym mowa w pkt 1, nie obejmuje:
|
||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
|
|
|
Te ograniczenia zakresu są przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
3 |
Wymiana odpowiednich danych dotyczących stosowania ograniczeń w obejmowaniu działań lotniczych zakresem ETS |
Obie strony współpracują przy stosowaniu ograniczeń w obejmowaniu zakresem ETS Szwajcarii i ETS UE w odniesieniu do operatorów wykonujących zarobkowe i niezarobkowe przewozy lotnicze zgodnie z niniejszym załącznikiem. Przede wszystkim obie strony zapewniają terminowe przekazywanie wszystkich odpowiednich danych, aby umożliwić prawidłową identyfikację lotów i operatorów statków powietrznych objętych zakresem ETS Szwajcarii i ETS UE. |
|||||||||||||
|
4 |
Pułap (łączna liczba uprawnień, które mają zostać przydzielone operatorom statków powietrznych) |
Art. 3c dyrektywy 2003/87/WE, w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Art. 3c dyrektywy 2003/87/WE pierwotnie przydzielał uprawnienia następująco:
Przydziały zostały zmienione rozporządzeniem (UE) nr 421/2014, na mocy którego przydział bezpłatnych uprawnień został zmniejszony proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku umorzenia uprawnień (art. 28a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE). W rozporządzeniu (UE) 2017/2392, w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. przedłużono stosowanie tego podejścia do 2023 r. oraz zastosowano współczynnik liniowy redukcji wynoszący 2,2 % od dnia 1 stycznia 2021 r.. |
Pułap musi odzwierciedlać podobny poziom rygorystyczności jak pułap określony w ETS UE, w szczególności w odniesieniu do wielkości redukcji wyrażonej w procentach uzyskanej na przestrzeni lat i pomiędzy okresami rozliczeniowymi. Uprawnienia w ramach pułapu przydziela się w następujący sposób:
Powyższy sposób przydzielania można poddać przeglądowi zgodnie z art. 6 i 7 niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
|
|
|
Do 2020 r. liczbę uprawnień w ramach pułapu oblicza się oddolnie na podstawie uprawnień, które mają zostać przydzielone bezpłatnie zgodnie z przedstawionym powyżej sposobem rozdzielenia uprawnień w ramach pułapu. Zastosowanie jakichkolwiek tymczasowych odstępstw w odniesieniu do zakresu ETS wymaga wprowadzenia odpowiednich i proporcjonalnych korekt wielkości, jakie mają zostać przydzielone. Począwszy od 2021 r., liczbę uprawnień w ramach pułapu ustala się w zależności od pułapu z 2020 r., z uwzględnieniem możliwej wielkości redukcji wyrażonej w procentach zgodnie z ETS UE. Jest przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
5 |
Przydział uprawnień dla lotnictwa w drodze sprzedaży aukcyjnej |
|
Sprzedaży na aukcji szwajcarskich uprawnień do emisji przeznaczonych do sprzedaży na aukcji dokonuje właściwy organ szwajcarski. Szwajcaria jest uprawniona do pobierania dochodów uzyskanych ze sprzedaży szwajcarskich uprawnień na aukcji. Jest przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
6 |
Specjalna rezerwa dla niektórych operatorów statków powietrznych |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
Uprawnienia przeznacza się do specjalnej rezerwy dla nowych instalacji i szybko rozwijających się podmiotów; nie dotyczy to okresu do 2020 r., w którym Szwajcaria nie będzie miała specjalnej rezerwy, ponieważ rokiem referencyjnym dla pozyskiwania danych w odniesieniu do szwajcarskich działań lotniczych jest 2018 r. Specjalna rezerwa jest przewidziana w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
7 |
Wzorzec porównawczy dla przydziału bezpłatnych uprawnień dla operatorów statków powietrznych |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Roczny wzorzec porównawczy wynosi 0,000642186914222035 uprawnień na tonokilometr. |
Wzorzec porównawczy nie może przewyższać wzorca porównawczego wykorzystywanego w przypadku ETS UE. Do 2020 r. roczny wzorzec porównawczy wynosi 0,000642186914222035 uprawnień na tonokilometr. Wzorzec porównawczy jest przewidziany w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
8 |
Przydział bezpłatnych uprawnień do emisji dla operatorów statków powietrznych |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Korekt dokonuje się zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE w sposób proporcjonalny do odpowiednich zobowiązań w zakresie sprawozdawczości i umarzania wynikających z faktycznego objęcia zakresem ETS UE lotów pomiędzy EOG a Szwajcarią, |
Liczbę uprawnień do emisji przydzielanych bezpłatnie operatorom statków powietrznych oblicza się, mnożąc liczbę zgłoszonych tonokilometrów wykonanych w roku referencyjnym przez mający zastosowanie wzorzec porównawczy. Przydział bezpłatnych uprawnień jest przewidziany w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
9 |
Ograniczenia jakościowe w odniesieniu do międzynarodowych jednostek emisji muszą być co najmniej tak rygorystyczne jak ograniczenia określone w: |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
10 |
Ograniczenia ilościowe dotyczące wykorzystywania międzynarodowych jednostek emisji |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
Do 2020 r. wykorzystanie międzynarodowych jednostek emisji wynosi 1,5 % zweryfikowanych emisji. Jest to przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
11 |
Pozyskiwanie danych dotyczących tonokilometrów za rok referencyjny |
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
Bez uszczerbku dla postanowienia poniżej pozyskiwanie danych dotyczących tonokilometrów odbywa się w tym samym czasie i z wykorzystaniem tego samego podejścia co w przypadku pozyskiwania danych dotyczących tonokilometrów dla ETS UE. Do 2020 r. rokiem referencyjnym dla pozyskiwania danych w odniesieniu do szwajcarskich działań lotniczych jest rok 2018, zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym pozyskiwania danych dotyczących tonokilometrów i przygotowywania planów monitorowania w zakresie odległości pokonywanych przez statek powietrzny, w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. Jest to przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
12 |
Monitorowanie i sprawozdawczość |
|
Przepisy dotyczące monitorowania i sprawozdawczości muszą odzwierciedlać ten sam poziom rygorystyczności jak w przypadku ETS UE. Jest to przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
|
|
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
|
||||||||||||
|
13 |
Weryfikacja i akredytacja |
|
Przepisy dotyczące weryfikacji i akredytacji muszą odzwierciedlać ten sam poziom rygorystyczności jak w przypadku ETS UE. Jest to przewidziane w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
|
|
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
|
||||||||||||
|
14 |
Administracja |
Stosuje się kryteria przewidziane w art. 18a dyrektywy 2003/87/WE. W tym celu oraz zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE, Szwajcarię uznaje się za administrujące państwo członkowskie, jeśli chodzi o przypisywanie administrowania operatorami statków powietrznych Szwajcarii i państwom członkowskim UE (EOG). |
Zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym CO2 w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy Szwajcaria jest odpowiedzialna za administrowanie operatorami statków powietrznych:
|
||||||||||||
|
|
|
Zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE właściwe organy państw członkowskich UE (EOG) są odpowiedzialne za wszystkie zadania związane z administrowaniem operatorami statków powietrznych, którzy zostali im przypisani, w tym również za zadania związane ze ETS Szwajcarii (na przykład przyjmowanie sprawozdań dotyczących zweryfikowanych emisji uwzględniających zarówno unijne, jak i szwajcarskie działania lotnicze, przydział, wydawanie i przekazywanie uprawnień, zgodność i egzekwowanie prawa). Komisja Europejska dokonuje dwustronnych ustaleń z właściwymi organami szwajcarskimi w sprawie przekazywania istotnych dokumentów i informacji. |
Właściwe organy szwajcarskie są odpowiedzialne za wszystkie zadania związane z administrowaniem operatorami statków powietrznych, którzy zostali przypisani Szwajcarii, w tym również za zadania związane ze ETS UE (na przykład przyjmowanie sprawozdań dotyczących zweryfikowanych emisji uwzględniających zarówno unijne, jak i szwajcarskie działania lotnicze, przydział, wydawanie i przekazywanie uprawnień, zgodność i egzekwowanie prawa). Właściwe organy szwajcarskie dokonują dwustronnych ustaleń z Komisją Europejską w sprawie przekazywania istotnych dokumentów i informacji. |
||||||||||||
|
|
|
W szczególności Komisja Europejska zapewnia przekazywanie operatorom statków powietrznych administrowanym przez Szwajcarię przydziału bezpłatnych unijnych uprawnień do emisji. W przypadku zawarcia umowy dwustronnej dotyczącej administrowania lotami wykonywanymi w relacji z portem lotniczym EuroAirport Bazylea-Miluza-Fryburg, które nie pociąga za sobą zmian dyrektywy 2003/87/WE, Komisja Europejska w razie potrzeby ułatwia wdrożenie tej umowy, pod warunkiem że nie doprowadzi ona do podwójnego liczenia. |
W szczególności właściwe organy szwajcarskie przekazują operatorom statków powietrznych administrowanym przez państwa członkowskie UE (EOG) przydział bezpłatnych szwajcarskich uprawnień. Jest to przewidziane w odpowiednich przepisach szwajcarskich, czyli w ustawie dotyczącej CO2 i w rozporządzeniu dotyczącym CO2, w szczególności w:
w wersji obowiązującej w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. |
||||||||||||
|
15 |
Umorzenie |
Oceniając przestrzeganie zasad przez operatorów statków powietrznych na podstawie liczby umorzonych uprawnień, właściwe organy państw członkowskich UE (EOG) w pierwszym rzędzie uwzględniają emisje objęte systemem ETS Szwajcarii i wykorzystują pozostałą liczbę umorzonych uprawnień, aby uwzględnić emisje objęte systemem ETS UE. |
Oceniając przestrzeganie zasad przez operatorów statków powietrznych na podstawie liczby umorzonych uprawnień, właściwe organy Szwajcarii w pierwszym rzędzie uwzględniają emisje uwzględnione w ETS UE i wykorzystują pozostałą liczbę umorzonych uprawnień, aby uwzględnić emisje uwzględnione w ETS Szwajcarii. |
||||||||||||
|
16 |
Egzekwowanie prawa |
W przypadku gdy niezbędne jest podjęcie dodatkowych działań w zakresie egzekwowania prawa przez organ administrujący operatora, strony egzekwują przepisy swoich odpowiednich ETS w stosunku do operatorów statków powietrznych, którzy nie wypełniają obowiązków odnośnego systemu, bez względu na to, czy operator jest administrowany przez właściwy organ UE (EOG), czy też przez właściwy organ szwajcarski. |
|||||||||||||
|
17 |
Administracyjne przypisanie operatorów statków powietrznych |
Zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE w wykazie operatorów statków powietrznych opublikowanym przez Komisję Europejską zgodnie z art. 18a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE dla każdego operatora statku powietrznego wskazane zostaje państwo administrujące, w tym również Szwajcaria. Operatorzy statków powietrznych przypisani Szwajcarii po raz pierwszy po wejściu w życie niniejszej umowy są administrowani przez Szwajcarię po dniu 30 kwietnia roku przypisania i przed dniem 1 sierpnia roku przypisania. Obie strony współpracują w zakresie wymiany istotnych dokumentów i informacji. Przypisanie operatora statku powietrznego nie wpływa na uwzględnienie tego operatora statku powietrznego w odpowiednim ETS (tj. operator uwzględniony w ETS UE, który jest administrowany przez właściwy organ szwajcarski, musi mieć taki sam zakres obowiązków w ramach ETS UE, będąc równocześnie uwzględniony w ETS Szwajcarii, i odwrotnie). |
|||||||||||||
|
18 |
Procedury wdrażania |
Wszelkie dalsze procedury potrzebne do organizacji pracy i współpracy w ramach punktu kompleksowej obsługi dla posiadaczy rachunków w dziedzinie lotnictwa opracowuje i przyjmuje Wspólny Komitet po podpisaniu niniejszej umowy zgodnie z art. 12, 13 i 22 niniejszej umowy. Te procedury są stosowane od daty, w której rozpoczyna się stosowanie niniejsza umowa. |
|||||||||||||
|
19 |
Pomoc ze strony Eurocontrolu |
Dla części dotyczącej lotnictwa zawartej w niniejszej umowie, Komisja Europejska włącza Szwajcarię do mandatu przyznanego Eurocontrolowi w odniesieniu do ETS UE. |
|||||||||||||
C. Kryteria podstawowe dotyczące rejestrów
ETS każdej ze stron zawiera rejestr i dziennik transakcji, które muszą spełniać poniższe kryteria podstawowe dotyczące mechanizmów i procedur bezpieczeństwa oraz w odniesieniu do otwierania rachunków i zarządzania nimi.
Kryteria podstawowe w odniesieniu do mechanizmów i procedur bezpieczeństwa:
Rejestry i dzienniki transakcji prowadzone są w taki sposób, aby chronić poufność, integralność, dostępność i autentyczność danych przechowywanych w systemie. W tym celu strony wdrażają poniższe mechanizmy bezpieczeństwa:
|
Kryteria podstawowe |
||
|
Uzyskanie dostępu do rachunków wymaga dwuskładnikowego mechanizmu uwierzytelniania w przypadku wszystkich użytkowników starających się uzyskać dostęp do rachunku. |
||
|
Mechanizm podpisania transakcji jest wymagany zarówno dla rozpoczęcia, jak i dla zatwierdzenia transakcji. Kod potwierdzający wysyła się użytkownikom poza pasmem. |
||
|
Każda z poniższych operacji zostaje rozpoczęta przez jedną osobę i zatwierdzona przez inną osobę (zasada czworga oczu): |
||
|
||
|
||
|
Funkcjonuje system powiadomień, który ostrzega użytkowników, gdy wykonywane są operacje z udziałem ich rachunków i posiadanych uprawnień. |
||
|
Stosuje się co najmniej 24-godzinne opóźnienie pomiędzy rozpoczęciem przekazywania a jego wykonaniem, aby wszyscy użytkownicy otrzymali informację i mogli powstrzymać każde przekazywanie, wobec którego istnieje podejrzenie, że jest bezprawne. |
||
|
Ponadto szwajcarski administrator i centralny administrator Unii podejmują kroki, aby poinformować użytkowników o ich obowiązkach w zakresie bezpieczeństwa systemów, z których korzystają (np. komputer stacjonarny, sieć…) oraz w odniesieniu do przetwarzania danych lub korzystania z internetu. |
||
|
Jeżeli chodzi o uprawnienia, emisje za rok 2020 mogą być pokryte wyłącznie z puli uprawnień do emisji wydanych w latach 2013–2020. |
Kryteria podstawowe w odniesieniu do otwierania rachunków i zarządzania nimi
|
Kryteria podstawowe |
||
|
Otwarcie rachunku operatora/rachunku posiadania operatora |
||
|
Składany przez operatora lub właściwy organ wniosek o otwarcie rachunku operatora/rachunku posiadania operatora kieruje się do krajowego administratora (w przypadku Szwajcarii do Federalnego Urzędu Ochrony Środowiska, FOEN). Wniosek musi zawierać informacje wystarczające do identyfikacji instalacji ETS i odpowiedniego identyfikatora instalacji. |
||
|
Otwarcie rachunku operatora statku powietrznego/rachunku posiadania operatora statku powietrznego |
||
|
Każdy operator statku powietrznego uwzględniony w ETS Szwajcarii lub w ETS UE posiada jeden rachunek operatora statku powietrznego/rachunek posiadania operatora statku powietrznego. W przypadku operatorów statków powietrznych administrowanych przez właściwy organ szwajcarski rachunek prowadzony jest w rejestrze Szwajcarii. Operator statku powietrznego lub upoważniony przedstawiciel operatora statku powietrznego kieruje wniosek do krajowego administratora (w przypadku Szwajcarii do FOEN) w terminie 30 dni roboczych od zatwierdzenia planu monitorowania operatora statku powietrznego lub od jego przekazania przez państwo członkowskie UE (EOG) do organów szwajcarskich. Wniosek zawiera unikalny kod (unikalne kody) statku powietrznego, którego operatorem jest wnioskodawca, który jest uwzględniony w ETS Szwajcarii lub ETS UE. |
||
|
Otwarcie rachunku osobistego/osobistego rachunku posiadania |
||
|
Wniosek o otwarcie rachunku osobistego/osobistego rachunku posiadania kieruje się do krajowego administratora (w przypadku Szwajcarii do FOEN). Zawiera on informacje wystarczające do identyfikacji posiadacza rachunku/wnioskodawcy oraz zawiera co najmniej: |
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Upoważnieni przedstawiciele/przedstawiciele rachunku |
||
|
Każde konto ma co najmniej jednego upoważnionego przedstawiciela/przedstawiciela rachunku, którego mianuje przyszły posiadacz rachunku. Upoważnieni przedstawiciele/przedstawiciele rachunku inicjują transakcje oraz inne procesy w imieniu posiadacza rachunku. Mianując upoważnionego przedstawiciela, przekazuje się jednocześnie następujące informacje dotyczące upoważnionego przedstawiciela/przedstawiciela rachunku: |
||
|
||
|
||
|
||
|
Sprawdzanie dokumentów |
||
|
Poświadcza się zgodność z oryginałem każdej kopii dokumentu, którą przedłożono jako dowód na potrzeby otwarcia rachunku osobistego/osobistego rachunku posiadania lub mianowania upoważnionego przedstawiciela/przedstawiciela rachunku. W przypadku dokumentów wydanych poza państwem, które występuje o kopię, kopia musi być również poddana legalizacji. Data poświadczenia lub, w stosownych przypadkach, legalizacji nie może być wcześniejsza niż trzy miesiące przed datą złożenia wniosku. |
||
|
Odmowa otwarcia lub aktualizacji rachunku lub mianowania upoważnionego przedstawiciela/przedstawiciela rachunku |
||
|
Krajowy administrator (w przypadku Szwajcarii FOEN) może odmówić otwarcia lub aktualizacji rachunku lub mianowania upoważnionego przedstawiciela/przedstawiciela rachunku, pod warunkiem że odmowa jest racjonalna i uzasadniona. Odmowa musi opierać się na co najmniej jednej z poniższych podstaw: |
||
|
||
|
||
|
||
|
Regularny przegląd informacji o rachunku |
||
|
Posiadacze rachunków natychmiast zgłaszają krajowemu administratorowi (w przypadku Szwajcarii FOEN) wszelkie zmiany dotyczące rachunku lub zmiany danych użytkownika, popierając te zgłoszenia informacjami wymaganymi przez krajowego administratora, który jest odpowiedzialny za terminowe zatwierdzenie aktualizacji informacji. |
||
|
Co najmniej raz na trzy lata krajowy administrator dokonuje oceny, czy informacje dotyczące rachunku są nadal kompletne, aktualne, dokładne i prawdziwe, oraz w stosownych przypadkach zwraca się do posiadacza rachunku o powiadomienie o wszelkich zmianach. |
||
|
Zawieszenie dostępu do rachunku |
||
|
Dostęp do rachunków może zostać zawieszony, w przypadku gdy doszło do naruszenia któregokolwiek z postanowień art. 3 niniejszej umowy dotyczącego rejestrów lub jeżeli prowadzone jest dochodzenie w sprawie możliwego naruszenia tych postanowień. |
||
|
Poufność i ujawnienie informacji |
||
|
Informacje, w tym również stan posiadania wszystkich rachunków, wszystkie przeprowadzone transakcje, niepowtarzalny jednostkowy kod identyfikacyjny uprawnień oraz niepowtarzalna wartość numeryczna numeru seryjnego jednostek Kioto posiadanych lub związanych z transakcją – przechowywane w EUTL lub SSTL, w rejestrze Unii, rejestrze Szwajcarii lub jakimkolwiek innym rejestrze protokołu z Kioto, uważa się za poufne. |
||
|
Takie informacje poufne można przekazywać odnośnym podmiotom publicznym na ich wniosek, jeżeli takie wnioski służą zasadnemu celowi oraz są uzasadnione, niezbędne i proporcjonalne do celów dochodzenia lub śledztwa, wykrywania, ścigania, administracji skarbowej, egzekwowania prawa, kontroli i nadzoru finansowego, aby zapobiegać oszustwom, praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu, innym poważnym przestępstwom, manipulacji na rynku lub innym naruszeniom prawa Unii lub krajowego państw członkowskich EOG lub Szwajcarii, oraz aby zwalczać takie działania, a także aby zapewnić dobre funkcjonowanie ETS UE i ETS Szwajcarii). |
D. Kryteria podstawowe dotyczące platform i działań aukcyjnych
Podmioty prowadzące aukcje uprawnień w ramach ETS stron spełniają następujące kryteria podstawowe oraz przeprowadzać aukcje zgodnie z nimi.
|
|
Kryteria podstawowe |
||||||||
|
1 |
Podmiot prowadzący aukcje zostaje wybrany w drodze procedury, która zapewnia przejrzystość, proporcjonalność, równe traktowanie, niedyskryminację oraz konkurencję między różnymi potencjalnymi platformami aukcyjnymi na podstawie unijnego lub krajowego prawa zamówień publicznych. |
||||||||
|
2 |
Podmiot prowadzący aukcję jest uprawniony do prowadzenia tej działalności i zapewnia niezbędne zabezpieczenia podczas wykonywania swoich zadań; zabezpieczenia te obejmują m.in. uzgodnienia służące identyfikacji potencjalnych negatywnych skutków wszelkiego konfliktu interesów i zarządzaniu nimi, identyfikacji ryzyka, na które narażony jest rynek, i zarządzaniu nim, a także służące zapewnieniu obowiązywania przejrzystych i nieuznaniowych przepisów i procedur uczciwej i należytej sprzedaży na aukcji oraz wystarczających zasobów finansowych w celu ułatwienia należytego funkcjonowania. |
||||||||
|
3 |
Uzyskanie dostępu do aukcji uzależnione jest od spełnienia minimalnych wymogów w odniesieniu do odpowiednich kontroli należytej staranności wobec klienta w celu zapewnienia, aby uczestnicy nie stwarzali zagrożenia dla prawidłowego przebiegu aukcji. |
||||||||
|
4 |
Proces sprzedaży na aukcji jest przewidywalny, w szczególności pod względem czasu i sekwencjonowania sprzedaży oraz szacowanych ilości, które mają zostać udostępnione. Główne elementy metody sprzedaży na aukcji, w tym również harmonogram, daty oraz szacowane ilości sprzedaży publikuje się na stronie internetowej podmiotu prowadzącego sprzedaż na aukcji co najmniej miesiąc przed rozpoczęciem aukcji. Wszelkie znaczące korekty również ogłasza się z największym możliwym wyprzedzeniem. |
||||||||
|
5 |
Sprzedaż uprawnień na aukcji przeprowadzana jest celem ograniczenia do minimum wszelkiego wpływu na ETS każdej ze stron. Podmiot odpowiedzialny za sprzedaż na aukcji zapewnia, aby ceny rozliczenia aukcji nie odbiegały znacząco od odpowiednich cen uprawnień na rynku wtórnym w okresie sprzedaży na aukcji – sytuacja taka wskazywałaby na wadliwość aukcji. Metodyka określająca rozbieżność, o której mowa w poprzednim zdaniu, powinna zostać przekazana właściwym organom sprawującym funkcje nadzoru rynku. |
||||||||
|
6 |
Wszystkie informacje niepoufne dotyczące aukcji, w tym wszelkie przepisy, wytyczne i formularze, zostają opublikowane w sposób otwarty i przejrzysty. Wyniki każdej przeprowadzonej aukcji są opublikowane tak szybko, jak to jest w rozsądny sposób wykonalne, oraz uwzględniać istotne informacje niepoufne. Sprawozdania z wyników aukcji publikuje się co najmniej raz w roku. |
||||||||
|
7 |
Sprzedaż uprawnień na aukcji odbywa się z uwzględnieniem odpowiednich norm i procedur służących złagodzeniu ryzyka wystąpienia zachowania antykonkurencyjnego, nadużyć na rynku, prania pieniędzy i finansowania terroryzmu poprzez aukcje. W takim zakresie, w jakim jest to możliwe, takie przepisy i procedury są nie mniej rygorystyczne niż te mające zastosowanie do rynków finansowych w ramach odpowiednich systemów prawnych stron. W szczególności podmiot prowadzący sprzedaż na aukcji odpowiada za wdrożenie środków, procedur i procesów zapewniających integralność aukcji. Ponadto podmiot ten monitoruje zachowanie uczestników rynku oraz powiadamia właściwe organy publiczne w przypadku wystąpienia zachowania antykonkurencyjnego, nadużycia na rynku, prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. |
||||||||
|
8 |
Podmiot prowadzący aukcje i sprzedaż uprawnień na aukcji podlega odpowiedniemu nadzorowi ze strony właściwych organów. Wyznaczone właściwe organy posiadają kompetencje prawne i rozwiązania techniczne niezbędne do tego, aby nadzorować:
W takim zakresie, w jakim jest to możliwe, nadzór jest nie mniej rygorystyczny niż nadzór rynków finansowych w ramach odpowiednich systemów prawnych stron. |
Szwajcaria dokłada starań, aby wykorzystać podmiot prywatny do sprzedaży swoich uprawnień na aukcji, zgodnie z przepisami dotyczącymi zamówień publicznych.
Do czasu zawarcia umowy z takim podmiotem oraz pod warunkiem że liczba uprawnień przeznaczonych do sprzedania na aukcji w ciągu roku nie przekracza ustalonego progu, Szwajcaria może w dalszym ciągu korzystać z obecnych zasad sprzedaży na aukcji, tj. aukcje mogą być prowadzone przez FOEN na następujących warunkach:
|
1. |
próg wynosi 1 000 000 uprawnień i obejmuje uprawnienia przeznaczone do sprzedaży na aukcji na potrzeby działań lotniczych; |
|
2. |
zastosowanie mają kryteria podstawowe zawarte w pkt 1–8, z wyjątkiem kryteriów 1 i 2, natomiast ostanie zdanie kryterium 5 oraz kryteria 7 i 8 mają zastosowanie jedynie do FOEN w takim zakresie, w jakim jest to możliwe. |
Zastosowanie ma kryterium podstawowe zawarte w pkt 3 wraz z następującym warunkiem: wszystkim podmiotom w EOG dopuszczonym do składania ofert w aukcjach w Unii gwarantuje się dopuszczenie do składania ofert na aukcjach uprawnień szwajcarskich w ramach ustaleń w zakresie sprzedaży na aukcji obowiązujących w momencie podpisania niniejszej umowy.
Szwajcaria może udzielić pełnomocnictw podmiotom prowadzącym aukcje, znajdującym się na terytorium EOG.
ZAŁĄCZNIK II
NORMY TECHNICZNE POWIĄZANIA
W celu uruchomienia powiązania między ETS UE i ETS Szwajcarii w maju 2020 r. lub możliwie szybko po tej dacie zostanie wdrożone tymczasowe rozwiązanie. Strony współpracują w celu jak najszybszego zastąpienia tymczasowego rozwiązania rejestrów powiązaniem stałym.
W normach technicznych powiązania określa się:
|
— |
architekturę łącza komunikacyjnego, |
|
— |
bezpieczeństwo przesyłania danych, |
|
— |
wykaz funkcji (transakcje, uzgodnienia itp.), |
|
— |
definicję usług sieciowych, |
|
— |
wymogi rejestracji danych, |
|
— |
ustalenia operacyjne (centrum informacyjne, wsparcie), |
|
— |
plan aktywacji komunikacji i procedurę testowania, |
|
— |
procedurę testowania bezpieczeństwa. |
Normy techniczne powiązania wskazują, że administratorzy mają podjąć wszystkie rozsądne kroki w celu zapewnienia, aby SSTL, EUTL oraz łącze funkcjonowały 24 godziny na dobę, oraz 7 dni w tygodniu, a wszelkie zakłócenia w funkcjonowaniu SSTL, EUTL oraz łącza mają być ograniczone do minimum.
Normy techniczne powiązania wskazują, że komunikacja między SSTL a EUTL polega na bezpiecznej wymianie wiadomości SOAP (ang. Simple Object Access Protocol) przy zastosowaniu następujących technologii (1):
|
— |
usług sieciowych wykorzystujących SOAP lub równoważne protokoły sieciowe, |
|
— |
sprzętowej wirtualnej sieci prywatnej (VPN), |
|
— |
XML (Extensible Markup Language), |
|
— |
podpisu cyfrowego, oraz |
|
— |
protokołów synchronizacji czasu. |
W normach technicznych powiązania określa się dodatkowe wymogi bezpieczeństwa dla rejestru Szwajcarii, SSTL, rejestru Unii oraz EUTL, a same normy techniczne powiązania odnotowuje się w „planie zarządzania bezpieczeństwem”. W szczególności w normach technicznych powiązania określa się, że:
|
— |
jeżeli istnieje podejrzenie, że bezpieczeństwo rejestru Szwajcarii, SSTL, rejestru Unii lub EUTL zostało naruszone, obie strony natychmiast przekazują sobie te informacje oraz zawieszają powiązanie między SSTL i EUTL, |
|
— |
w przypadku naruszenia bezpieczeństwa strony zobowiązują się do natychmiastowej wymiany informacji na ten temat. W takim zakresie, w jakim dostępne są szczegóły techniczne, w ciągu 24 godzin od wystąpienia naruszenia bezpieczeństwa sprawozdanie, w którym opisano incydent (datę, przyczynę, skutek, środki zaradcze), udostępnia się administratorowi rejestru Szwajcarii oraz centralnemu administratorowi Unii. |
Procedura testowania bezpieczeństwa określona w normach technicznych powiązania musi zakończyć się przed ustanowieniem łącza komunikacyjnego między SSTL a EUTL oraz w każdym przypadku, gdy wymagana jest nowa wersja lub nowe wydanie SSTL lub EUTL.
Normy techniczne powiązania zapewniają, oprócz środowiska produkcyjnego, dwa dodatkowe środowiska testowe: środowisko testowe dla twórców oprogramowania i środowisko akceptacyjne.
Za pośrednictwem administratora rejestru Szwajcarii i centralnego administratora Unii strony przedstawiają dowody na to, że w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy przeprowadzono niezależną ocenę ich systemów zgodnie z wymogami bezpieczeństwa określonymi w normach technicznych powiązania. Testowanie bezpieczeństwa, w szczególności testy penetracyjne, przeprowadza się na wszystkich głównych nowo wydanych wersjach oprogramowania zgodnie z wymogami bezpieczeństwa określonymi w normach technicznych powiązania. Testów penetracyjnych nie może przeprowadzić twórca oprogramowania ani podwykonawca twórcy oprogramowania.
(1) Technologie te obecnie stosuje się do tworzenia połączenia między rejestrem Unii a międzynarodowym dziennikiem transakcji, a także między rejestrem Szwajcarii a międzynarodowym dziennikiem transakcji.”
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/117 |
DECYZJA RADY (UE) 2019/2107
z dnia 28 listopada 2019 r.
w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do zmian rozdziału 9 załącznika 9 („Ułatwienia”) do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym dotyczących norm i zalecanych metod postępowania w zakresie danych dotyczących przelotu pasażera
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 16 ust. 2 i art. 87 ust. 2 lit. a), w związku z art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (zwana dalej „konwencją chicagowską”), która reguluje międzynarodowy transport lotniczy, weszła w życie w dniu 4 kwietnia 1947 r. Ustanowiła ona Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). |
|
(2) |
Państwa członkowskie Unii są umawiającymi się stronami konwencji chicagowskiej i państwami członkowskimi ICAO, natomiast Unia ma status obserwatora w niektórych organach ICAO, w tym w Zgromadzeniu i innych organach technicznych. |
|
(3) |
Zgodnie z art. 54 lit. l) konwencji chicagowskiej Rada ICAO przyjmuje międzynarodowe normy i zalecane metody postępowania. |
|
(4) |
Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2396 (2017) z dnia 21 grudnia 2017 r. (zwana dalej „rezolucją RB ONZ nr 2396 (2017)”), wymaga, aby państwa członkowskie ONZ rozwijały zdolność gromadzenia, przetwarzania i analizowania – na potrzeby norm i zalecanych metod postępowania ICAO – danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR), a także zapewniały, aby dane te były dostępne dla wszystkich właściwych organów krajowych i przez nie wykorzystywane, przy pełnym poszanowaniu praw człowieka i podstawowych wolności, na potrzeby zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i związanym z nimi podróżom, ich wykrywania i prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie. |
|
(5) |
W rezolucji RB ONZ nr 2396 (2017) wzywa się także ICAO do współpracy z państwami członkowskimi ONZ w celu ustanowienia norm gromadzenia, wykorzystywania, przetwarzania i ochrony danych PNR. |
|
(6) |
Normy i zalecane metody postępowania dotyczące danych PNR określone są w rozdziale 9 części A i D załącznika 9 („Ułatwienia”) do konwencji chicagowskiej. Uzupełnieniem tych norm i zalecanych metod są dodatkowe wytyczne, w szczególności dokument ICAO nr 9944 ustanawiający wytyczne w sprawie danych PNR. |
|
(7) |
W marcu 2019 r. Komitet ICAO ds. Transportu Lotniczego (ATC ICAO) utworzył grupę zadaniową złożoną z ekspertów z państw członkowskich ICAO uczestniczących w zespole ICAO ds. ułatwień, która ma rozważyć wnioski dotyczące nowych norm i zalecanych metod postępowania w zakresie gromadzenia, wykorzystywania, przetwarzania i ochrony danych PNR zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 2396 (2017) (zwaną dalej „grupą zadaniową”). Szereg państw członkowskich Unii jest reprezentowanych w grupie zadaniowej. Komisja uczestniczy w pracach grupy zadaniowej w charakterze obserwatora. |
|
(8) |
40. sesja Zgromadzenia ICAO odbyła się w dniach od 24 września do 4 października 2019 r. Wyniki tej sesji Zgromadzenia ICAO określą kierunek polityczny ICAO na najbliższe lata, w tym w odniesieniu do przyjęcia nowych norm i zalecanych metod postępowania dotyczących danych PNR. |
|
(9) |
W dniu 16 września 2019 r. Rada zatwierdziła dokument informacyjny dotyczący standardów i zasad gromadzenia, wykorzystywania, przetwarzania i ochrony danych PNR, do przedłożenia na 40. sesji Zgromadzenia ICAO (zwany dalej „dokumentem informacyjnym”). Dokument informacyjny został przedłożony Zgromadzeniu ICAO przez Finlandię w imieniu Unii i jej państw członkowskich oraz pozostałych państw członkowskich Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego. |
|
(10) |
W dokumencie informacyjnym przedstawiono stanowisko Unii w sprawie przestrzegania podstawowych zasad, które mogłyby pomóc zapewnić poszanowanie wymogów konstytucyjnych i regulacyjnych w zakresie podstawowych praw do prywatności i ochrony danych podczas przetwarzania danych PNR w celu zwalczania terroryzmu i poważnej przestępczości. Wezwano ICAO do uwzględnienia takich zasad we wszelkich przyszłych normach dotyczących danych PNR oraz w zmienionych wytycznych ICAO dotyczących danych PNR (dok. nr 9944). |
|
(11) |
Unia przyjęła wspólne przepisy dotyczące danych PNR, tj. dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 (1), których zakres pokrywa się w dużym stopniu z obszarem, który ma zostać objęty planowanymi nowymi normami i zalecanymi metodami postępowania. Dyrektywa (UE) 2016/681 obejmuje w szczególności kompleksowy zbiór przepisów chroniących podstawowe prawa do prywatności i ochrony danych osobowych, w kontekście przekazywania państwom członkowskim danych PNR przez przewoźników lotniczych do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie oraz ich ścigania. |
|
(12) |
Dwie umowy międzynarodowe dotyczące przetwarzania i przekazywania danych PNR obowiązują obecnie w stosunkach między Unią a państwami trzecimi, tj. Australią (2) i Stanami Zjednoczonymi (3). W dniu 26 lipca 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał opinię na temat planowanej umowy między Unią a Kanadą, podpisanej w dniu 25 czerwca 2014 r. (4) (zwaną dalej „opinią 1/15”). |
|
(13) |
Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Rady ICAO, ponieważ wszelkie przyszłe normy i zalecane metody postępowania dotyczące danych PNR, w szczególności zmiany rozdziału 9 załącznika 9 („Ułatwienia”) do konwencji chicagowskiej, w sposób decydujący wywrą wpływ na treść prawa Unii, a mianowicie na dyrektywę (UE) 2016/681 oraz obowiązujące międzynarodowe umowy dotyczące danych PNR. Zgodnie z obowiązkiem lojalnej współpracy państwa członkowskie Unii mają bronić tego stanowiska podczas prac w ramach ICAO zmierzających do opracowywania norm i zalecanych metod postępowania. |
|
(14) |
Stanowisko Unii określone w załączniku zostało ustanowione zgodnie z mającymi zastosowanie unijnymi ramami prawnymi w zakresie ochrony danych osobowych i danych PNR, tj. zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (5), dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 (6) i dyrektywą (UE) 2016/681, jak również z Traktatem i Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, zgodnie z ich wykładnią w odpowiednim orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności w opinii 1/15. |
|
(15) |
Stanowisko Unii powinno zostać wyrażone przez działające wspólnie jej państwa członkowskie będące członkami Rady ICAO. |
|
(16) |
Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane dyrektywą (UE) 2016/681, a zatem biorą udział w przyjęciu niniejszej decyzji. |
|
(17) |
Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) w odniesieniu do zmian rozdziału 9 do załącznika 9 („Ułatwienia”) do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym dotyczących norm i zalecanych metod postępowania w zakresie danych dotyczących przelotu pasażera, określone jest w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Stanowisko, o którym mowa w art. 1, wyrażają działające wspólnie państwa członkowskie Unii będące członkami Rady ICAO.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 28 listopada 2019 r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
T. HARAKKA
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie wykorzystywania danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 132).
(2) Dz.U. L 186 z 14.7.2012, s. 4.
(3) Dz.U. L 215 z 11.8.2012, s. 5.
(4) Opinia 1/15 Trybunału (wielka izba) z dnia 26 lipca 2017 r., ECLI:EU:C:2017:592.
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).
ZAŁĄCZNIK
STANOWISKO, JAKIE MA BYĆ ZAJĘTE W IMIENIU UNII EUROPEJSKIEJ W RAMACH RADY ORGANIZACJI MIĘDZYNARODOWEGO LOTNICTWA CYWILNEGO W ODNIESIENIU DO ZMIAN ROZDZIAŁU 9 ZAŁĄCZNIKA 9 („UŁATWIENIA”) DO KONWENCJI O MIĘDZYNARODOWYM LOTNICTWIE CYWILNYM DOTYCZĄCYCH NORM I ZALECANYCH METOD POSTĘPOWANIA W ZAKRESIE DANYCH DOTYCZĄCYCH PRZELOTU PASAŻERA
Zasady ogólne
W ramach działań Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) w odniesieniu do zmian rozdziału 9 załącznika 9 („Ułatwienia”) do konwencji chicagowskiej dotyczących opracowania norm i zalecanych metod postępowania w zakresie danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) państwa członkowskie Unii, działając wspólnie w interesie Unii:
|
a) |
działają zgodnie z celami realizowanymi przez Unię w ramach jej polityki dotyczącej danych PNR, w szczególności w celu zapewnienia ochrony, ochrony życia i bezpieczeństwa osób oraz zapewnienia pełnego poszanowania praw podstawowych, w szczególności prawa do prywatności i do ochrony danych osobowych; |
|
b) |
szerzą wiedzę wśród wszystkich państw członkowskich ICAO na temat unijnych norm i zasad dotyczących przekazywania danych PNR, zgodnie z odpowiednim prawem Unii i orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej; |
|
c) |
propagują opracowanie rozwiązań wielostronnych zgodnych z prawami podstawowymi w zakresie przekazywania przez linie lotnicze danych PNR organom ścigania, w interesie zapewnienia pewności prawa, poszanowania praw podstawowych oraz w celu uproszczenia obowiązków przewoźników lotniczych; |
|
d) |
propagują wymianę danych PNR i wyników przetwarzania tych danych między państwami członkowskimi ICAO, w przypadku gdy uznane jest to za niezbędne do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie lub ich ścigania, przy pełnym poszanowaniu podstawowych praw i wolności; |
|
e) |
stale wspierają opracowywanie przez ICAO norm dotyczących gromadzenia, wykorzystywania, przetwarzania i ochrony danych PNR, zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 2396 (2017); |
|
f) |
stale wspierają rozwój – we wszystkich państwach członkowskich ICAO – zdolności do gromadzenia, przetwarzania i analizowania – na potrzeby norm i zalecanych metod postępowania ICAO – danych PNR oraz do zapewnienia, aby dane PNR były dostępne dla wszystkich właściwych organów krajowych państw członkowskich ICAO i przez nie wykorzystywane, przy pełnym poszanowaniu praw człowieka i podstawowych wolności, do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i związanym z nimi podróżom, ich wykrywania i prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie, zgodnie z wymogami rezolucji RB ONZ nr 2396 (2017); |
|
g) |
wykorzystują jako źródło informacji dokument informacyjny „Standardy i zasady dotyczące gromadzenia, wykorzystywania, przetwarzania i ochrony danych PNR” (dok. A40-WP/530), przedłożony na 40. sesji Zgromadzenia ICAO przez Finlandię w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz pozostałych państw Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego; |
|
h) |
propagują tworzenie środowiska sprzyjającego rozwojowi międzynarodowego transportu lotniczego w ramach otwartego, zliberalizowanego i globalnego rynku, jak również dalszemu wzrostowi tego transportu, dbając jednocześnie o kwestię ochrony, a także przy zapewnieniu wprowadzenia odpowiednich zabezpieczeń. |
Kierunki działania
Państwa członkowskie Unii, działając wspólnie w interesie Unii, wspierają włączenie następujących norm i zasad do wszelkich przyszłych norm i zalecanych metod postępowania ICAO w zakresie danych PNR:
|
1. |
W odniesieniu do warunków przekazywania danych PNR:
|
|
2. |
W odniesieniu do warunków przetwarzania danych PNR:
|
|
3. |
W odniesieniu do ochrony danych osobowych:
|
|
4. |
W odniesieniu do wymiany informacji dotyczących danych PNR między organami ścigania:
|
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/123 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/2108
z dnia 9 grudnia 2019 r.
wspierająca zwiększenie bezpieczeństwa biologicznego oraz ochrony biologicznej w Ameryce Łacińskiej zgodnie z wdrożeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w sprawie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 i art. 31 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia; rozdział III tej strategii zawiera wykaz działań służących zwalczaniu rozprzestrzeniania tej broni. Takie działania powinny zostać podjęte zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich. |
|
(2) |
Unia aktywnie wdraża tę strategię oraz prowadzi działania wymienione w jej rozdziale III, w szczególności przez uruchamianie zasobów finansowych, aby wspierać konkretne projekty realizowane przez instytucje wielostronne, przez dostarczanie państwom pomocy technicznej i wiedzy fachowej w odniesieniu do szerokiego spektrum środków nieproliferacji, a także przez wspieranie roli, jaką odgrywa Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ). |
|
(3) |
W dniu 28 kwietnia 2004 r. RB ONZ przyjęła rezolucję 1540 (zwaną dalej „rezolucją RB ONZ 1540 (2004)”), która była pierwszym instrumentem międzynarodowym zajmującym się – w sposób zintegrowany i wszechstronny – kwestią broni masowego rażenia, środków jej przenoszenia i powiązanych z nią materiałów. W rezolucji RB ONZ 1540 (2004) zawarto wiążące dla wszystkich państw zobowiązania, które to zobowiązania mają zapobiegać uzyskiwaniu dostępu do takiej broni i powiązanych z nią materiałów przez podmioty niepaństwowe. RB ONZ postanowiła również, że wszystkie państwa mają wprowadzić i egzekwować skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej i biologicznej oraz środków jej przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi. |
|
(4) |
W dniu 11 maja 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/809 (1) wspierającą wdrożenie rezolucji RB ONZ 1540 (2004). Techniczne wdrożenie działań realizowanych na podstawie decyzji (WPZiB) 2017/809 powierzono Biuru ds. Rozbrojenia Sekretariatu ONZ (UNODA) we współpracy z odpowiednimi międzynarodowymi organizacjami w regionie, w szczególności z Organizacją Państw Amerykańskich (OPA). |
|
(5) |
W swoim planie działań na rzecz rozbrojenia pt. „Zabezpieczenie naszej wspólnej przyszłości”, przedstawionym w dniu 24 maja 2018 r., sekretarz generalny ONZ podkreślił, że „musimy nadal wzmacniać nasze instytucje w celu zapobiegania wszelkim przypadkom użycia broni biologicznej, w tym poprzez wzmocnienie wdrażania konwencji o broni biologicznej, oraz zapewniać, że będziemy w stanie reagować na przypadki, w których prewencja zawiedzie” oraz że istnieje potrzeba „przyczynienia się do opracowania ram zapewniających skoordynowaną reakcję międzynarodową na użycie broni biologicznej”. |
|
(6) |
W dniu 21 stycznia 2019 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2019/97 (2) wspierającą Konwencję o zakazie broni biologicznej i toksycznej (BTWC) w ramach strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia. |
|
(7) |
OPA przygotowała dwa wnioski dotyczące projektów w celu wzmocnienia ogólnego bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w Ameryce Łacińskiej. |
|
(8) |
Administrowanie i zarządzanie projektami, które mają być realizowane na podstawie niniejszej decyzji, należy powierzyć sekretariatowi OPA/Międzyamerykański Komitet ds. Walki z Terroryzmem (CICTE). |
|
(9) |
Sekretariat OPA/CICTE powinien zapewnić skuteczną współpracę z odpowiednimi organizacjami i organami międzynarodowymi, takimi jak jednostka ds. wsparcia realizacji BTWC, Komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ ustanowiony na mocy rezolucji RB ONZ 1540 (2004), Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz globalne partnerstwo przeciwko rozprzestrzenianiu broni i materiałów masowego rażenia. Sekretariat OPA/CICTE powinien również zapewnić komplementarność i synergię projektów realizowanych na podstawie niniejszej decyzji z odpowiednimi zakończonymi i trwającymi projektami, z działaniami prowadzonymi w Ameryce Łacińskiej, wspieranymi przez poszczególne państwa członkowskie UE, oraz z innymi programami finansowanymi przez Unię w tej dziedzinie, w tym z Instrumentem na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju oraz unijnymi centrami doskonałości ds. ograniczania ryzyka chemicznego, biologicznego, radiologicznego i jądrowego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Aby promować pokój i bezpieczeństwo, jak również skuteczny multilateralizm na szczeblu globalnym i regionalnym, Unia dąży do realizacji następujących celów:
|
— |
poprawy ustawodawczych i regulacyjnych podstaw w dziedzinie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w krajach beneficjentach, poprzez przyjęcie i egzekwowanie odpowiednich skutecznych przepisów zakazujących podmiotom niepaństwowym wytwarzania, nabywania, posiadania, rozwijania, transportu, transferu lub wykorzystywania broni biologicznej oraz środków jej przenoszenia, w szczególności do celów terrorystycznych, |
|
— |
poprawy bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w państwach beneficjentach poprzez podnoszenie świadomości w odpowiednich sektorach, w tym poprzez egzekwowanie skutecznych krajowych środków mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu broni biologicznej i środków jej przenoszenia. |
2. Aby osiągnąć cele, o których mowa w ust. 1, Unia realizuje następujące projekty:
|
— |
pomoc techniczną i prawną w celu wzmocnienia przepisów w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej, w celu zapewnienia harmonizacji takich przepisów z normami międzynarodowymi, a także w celu wspierania i wzmacniania współpracy regionalnej, |
|
— |
podnoszenie świadomości, edukacja i szkolenia w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej. |
Artykuł 2
1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „Wysokim Przedstawicielem”).
2. Technicznym wdrażaniem projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, zajmuje się Sekretariat OPA/CICTE. Sekretariat OPA/CICTE wykonuje to zadanie pod kontrolą Wysokiego Przedstawiciela. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych ustaleń z Sekretariatem OPA/CICTE.
3. Szczegółowy opis projektów przedstawiony jest w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 2 738 708,98 EUR.
2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.
3. Komisja nadzoruje należyte zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 1. W tym celu Komisja zawiera z Sekretariatem OPA/CECTI umowę o finansowaniu. Umowa ta zobowiązuje Sekretariat OPA/CECTI do zapewnienia, by wkład Unii został wyeksponowany stosownie do jego wielkości.
4. Komisja dokłada starań, aby umowę o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, zawarto możliwie szybko po wejściu w życie niniejszej decyzji. Komisja informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy o finansowaniu.
Artykuł 4
Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji w oparciu o regularne sprawozdania przygotowywane przez Sekretariat OPA/CECTI. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny. Komisja przedstawia informacje na temat aspektów finansowych projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2.
Artykuł 5
1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
2. Niniejsza decyzja wygasa po upływie 36 miesięcy od zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub po upływie 6 miesięcy od dnia jej przyjęcia, jeżeli w tym okresie nie zostanie zawarta umowa o finansowaniu.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/809 z dnia 11 maja 2017 r. wspierająca wdrożenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w sprawie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia (Dz.U. L 121 z 12.5.2017, s. 39).
(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2019/97 z dnia 21 stycznia 2019 r. wspierająca Konwencję o zakazie broni biologicznej i toksycznej (BTWC) w ramach strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 19 z 22.1.2019 r. s. 11).
ZAŁĄCZNIK
Projekty wspierające zwiększenie bezpieczeństwa biologicznego oraz ochrony biologicznej w Ameryce Łacińskiej zgodnie z wdrożeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w sprawie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia
1. Wprowadzenie i cele
1.1. Wprowadzenie
Konwencja o zakazie broni biologicznej i toksycznej (BTWC) weszła w życie w 1975 r. i została ratyfikowana przez wszystkie państwa, z wyjątkiem jednego (Haiti), w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Niemniej jednak ponad czterdzieści lat później wiele z tych państw nie posiada krajowych ram prawnych i regulacyjnych niezbędnych do pełnego wdrożenia BTWC. Konwencja ta określa między innymi niektóre normy bezpieczeństwa biologicznego służące ograniczeniu zagrożeń bakteriologicznych i innych zagrożeń biologicznych, które mogą mieć szkodliwy wpływ na organizmy żywe na Ziemi.
Aby w coraz większym stopniu przeciwdziałać takim zagrożeniom, Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła w 2004 r. rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1540 (zwaną dalej „rezolucją RB ONZ 1540 (2004)”). Ta rezolucja stanowi, że wszystkie państwa mają obowiązek wprowadzić i egzekwować skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej i biologicznej oraz środków ich przenoszenia. Zgodnie z pkt 3a rezolucji RB ONZ 1540 (2004) środki te obejmują ustanowienie odpowiednich mechanizmów kontrolnych względem wspomnianych materiałów oraz opracowanie i utrzymanie w tym celu właściwych i skutecznych procedur umożliwiających nadzorowanie i zabezpieczenie produkcji, eksploatacji, składowania i transportu tych materiałów.
Komitet 1540 przeprowadza co pięć lat kompleksowy przegląd działań podjętych przez państwa członkowskie w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z rezolucji RB ONZ 1540 (2004). W dokumencie końcowym z kompleksowego przeglądu z 2016 r. wyciągnięto pewne istotne wnioski. Po pierwsze w dokumencie stwierdza się, że chociaż państwa poczyniły pewne postępy w zakresie zabezpieczania i ochrony wrażliwych materiałów, nadal istnieją w tych obszarach braki. Po drugie komitet zauważył, że działania mające na celu nadzorowanie i zabezpieczenie materiałów związanych z bronią biologiczną pozostają w tyle za działaniami zabezpieczającymi materiały związane z bronią jądrową i chemiczną. Po trzecie Komitet odnotował, że od 2011 r. państwa nie zwiększyły zakresu wdrożenia środków postulowanych w rezolucji RB ONZ 1540 (2004). W związku z tym Komitet stwierdził, że państwa powinny pilnie podjąć działania służące nadzorowaniu i zabezpieczeniu materiałów związanych z bronią biologiczną.
Incydent polegający na uwolnieniu i potencjalnym rozprzestrzenieniu patogenu biologicznego przez podmiot chcący uderzyć w docelową grupę ludności lub przez czynniki o podłożu naturalnym może spowodować istotne szkody ludzkie, gospodarcze i polityczne w regionie OPA. W związku z tym potencjalnym zagrożeniem OPA dąży do zwiększenia w obu Amerykach świadomości i zdolności w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej. Na przykład od 2009 r. Międzyamerykański Komitet ds. Walki z Terroryzmem (OPA/CICTE) za pośrednictwem swojego sekretariatu (zwanego dalej „Sekretariatem”) przeprowadził kilka krajowych ćwiczeń w zakresie zarządzania kryzysowego w sytuacji incydentu biologicznego w celu zwiększenia świadomości zagrożeń związanych z bezpieczeństwem biologicznym, zapraszając na te ćwiczenia urzędników i przedstawicieli różnych agencji i organizacji, aby pokazać im, jak można koordynować reagowanie na takie incydenty. Ponadto niektóre państwa członkowskie OPA zwróciły się do Sekretariatu o konkretną pomoc w opracowaniu lub aktualizacji krajowych planów reagowania na kryzysy biologiczne.
Te i inne działania mające na celu zwiększenie zdolności w zakresie gotowości i reagowania na incydenty biologiczne przyniosły istotne rezultaty, jednak nadal w wielu państwach członkowskich OPA brakuje zaangażowania i inwestycji w bezpieczeństwo biologiczne i ochronę biologiczną. Objawem tego jest brak niezbędnej infrastruktury, zdolności i ram prawnych umożliwiających skuteczne wykrywanie incydentów biologicznych i reagowanie na nie. Duża i nieproporcjonalna liczba ofiar śmiertelnych w obu Amerykach w wyniku globalnego wybuchu epidemii H1N1 w 2009 r. unaocznia te słabości i zwraca uwagę na konieczność większego skupienia się na bezpieczeństwie biologicznym i ochronie biologicznej. Uważa się na przykład, że w 2009 r. wirus grypy typu A/H1N1 zabił w obu Amerykach więcej osób niż w pozostałych częściach świata.
Brak zaangażowania rządów w regionie w bezpieczeństwo biologiczne i ochronę biologiczną wynika z połączenia różnych czynników, w tym niewystarczającej wiedzy decydentów na temat zagrożeń i potencjalnych kosztów związanych z dużymi incydentami biologicznymi; priorytetów w zakresie bezpieczeństwa konkurujących o niewielkie zasoby dostępne na szczeblu krajowym; oraz połączonych z tym problemów, które wiążą się z opracowaniem zintegrowanej krajowej gotowości i zdolności do reagowania na incydenty biologiczne. Wyzwania te uwypuklają potrzebę skoordynowanego reagowania na incydenty biologiczne w regionie OPA. W takim reagowaniu powinno brać udział wiele podmiotów ze szczebla krajowego i lokalnego, również ministerstwa (zdrowia, rolnictwa, bezpieczeństwa, sprawiedliwości, obrony, informacji strategicznych, transportu, spraw zagranicznych, handlu międzynarodowego, gospodarki, nauki i techniki i inne), podmioty z kręgów egzekwowania prawa i inne służby interwencyjne, podmioty sektora prywatnego (szczególnie przedstawiciele przemysłu i środowisk akademickich) oraz społeczeństwo obywatelskie.
1.2. Cele
W czasie trwania tego trzyletniego projektu CICTE zamierza podnieść poziom bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w państwach beneficjentach, zgodnie z rezolucją RB ONZ 1540 (2004), w szczególności poprzez ustanowienie i egzekwowanie skutecznych środków mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu broni biologicznej i środków jej przenoszenia.
Pomoc techniczna i współpraca z państwami członkowskimi, które wspierają ogólny cel projektu, będą opierać się na następujących głównych celach:
|
— |
wzmocnienie norm bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w państwach beneficjentach, |
|
— |
wzmocnienie ram prawnych i regulacyjnych w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej i zharmonizowanie ich z istniejącymi normami międzynarodowymi, |
|
— |
wzmocnienie współpracy, w szczególności poprzez przeprowadzenie w ocen wzajemnych na podstawie rezolucji 1540, |
|
— |
ułatwienie szkolenia ustawicznego w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej. |
2. Wybór agencji wykonawczej i koordynacja działań z innymi właściwymi inicjatywami na rzecz finansowania
2.1. Agencja wykonawcza – Organizacja Państw Amerykańskich (OPA)
OPA od 2005 r. czynnie wspiera wysiłki państw członkowskich na rzecz nieproliferacji w obu Amerykach. W 2010 r. Sekretariat CICTE otrzymał specjalny mandat do opracowania programu pomocy we wdrażaniu rezolucji RB ONZ 1540 (2004). W związku z tym utworzono partnerstwo strategiczne między Biurem ONZ ds. Rozbrojenia (UNODA), grupą ekspertów Komitetu 1540 i Sekretariatem OPA/CICTE w celu realizacji projektu pilotażowego w zakresie pomocy technicznej i budowania zdolności w Amerykach, tak aby ułatwić państwom członkowskim realizację celów w różnych obszarach objętych rezolucją RB ONZ 1540 (2004).
Jednym z głównych celów OAS/CICTE jest współpraca z państwami, których rządy są w pełni zaangażowane w fizyczną ochronę i nadzorowanie materiałów chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych (CBRJ) w ramach swoich działań na rzecz nieproliferacji. Kolejny cel to działania służące udzielaniu państwom beneficjentom pomocy w realizacji rezolucji RB ONZ 1540 (2004) poprzez określenie konkretnych potrzeb i wyzwań w celu dostosowania pomocy prawnej i specjalistycznych działań w zakresie budowania zdolności, tak aby wzmocnić ramy pozwalające państwom członkowskich na zapobieganie stosowaniu materiałów CBRJ przez podmioty niepaństwowe.
Ramy regionalne, które zapewnia OPA, oferują przewagę komparatywną z uwagi na ponadnarodowy charakter zagrożeń – sąsiadujące ze sobą państwa muszą współpracować, aby sprostać tym wyzwaniom. Regionalne podejście CICTE do tych kwestii zapewni spójność, co pozwoli uniknąć dublowania działań i zmaksymalizować efektywność. W związku z tym OPA, jako najważniejsza organizacja regionalna w obu Amerykach, ma na swojej półkuli niepowtarzalną możliwość wykazania się skutecznością z uwagi na swoją istniejącą sieć krajowych punktów kontaktowych i na fakt, że jest szeroko obecna w całym regionie i jest zdolna współpracować w terenie z proponowanymi państwami beneficjentami.
Ogólnie rzecz biorąc, OPA/CICTE ściśle współpracował z rządami wielu państw członkowskich OPA i osiągnął istotne wyniki w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej. Na przykład OAS/CICTE udzielił państwom członkowskim pomocy na rozmaite sposoby, takie jak:
|
— |
sporządzenie krajowych planów działania na potrzeby rezolucji 1540 oraz wzmocnienie ram prawnych i regulacyjnych, |
|
— |
zbudowanie zdolności w zakresie zapobiegania i zwalczania handlu materiałami jądrowymi, radiologicznymi, chemicznymi i biologicznymi oraz ich przemytu, |
|
— |
promowanie wymiany skutecznych praktyk poprzez zastosowanie metodyki opartej na wzajemnych ocenach, i |
|
— |
ułatwianie koordynacji na szczeblu politycznym w celu rozpoznania obszarów współpracy regionalnej i subregionalnej. |
2.2. Koordynacja z innymi odnośnymi inicjatywami na rzecz finansowania
Zgodnie z ogólną praktyką OPA/CICTE koordynuje swoje działania z innymi agencjami i organizacjami, które otrzymują fundusze zarówno od tych samych, jak i od innych rządów i organów międzynarodowych. Jeżeli chodzi o organizacje otrzymujące wsparcie z Unii Europejskiej na prace związane z działaniami zaproponowanymi w ramach przedmiotowego projektu, bezpośrednie znaczenie dla projektu mają Biuro ONZ ds. Rozbrojenia (UNODA), Komitet 1540 i jego grupa ekspertów, a także jednostka ds. wsparcia realizacji konwencji o zakazie broni biologicznej i toksycznej (BTWC); warto też zauważyć, że OPA/CICTE już teraz ściśle współpracuje z tymi podmiotami. Koordynacja prac z tymi organami będzie prowadzona przez zespół zarządzający z siedziby OPA, tak aby wszystkie wysiłki się uzupełniały i aby uniknąć ich dublowania, a działania w ramach projektu zostaną dostosowane do zobowiązań wynikających z rezolucji 1540 i z BTWC.
W związku z tym OAS/CICTE uważa, że projekt jest w sposób oczywisty zgodny z decyzją Rady Europejskiej z 2019 r. wspierającą wdrażanie konwencji poza Unią Europejską (zwaną dalej „decyzją”). Zaproponowany projekt stanowiłby wsparcie decyzji, pomagając w zmniejszeniu zagrożenia związanego z rozprzestrzenianiem broni biologicznej i toksycznej w regionie. Projekt dążyłby do tego celu, uwzględniając szybkie tempo rozwoju nauk biologicznych, tak aby rządowe ramy prawne i regulacyjne mogły przeciwdziałać tym zagrożeniom i spełniać wymogi aktualnych norm międzynarodowych. Projekt pomagałby zatem zagwarantować lepsze przygotowanie państw członkowskich do szybkiego reagowania na wszelkie ewentualne zagrożenia.
Jeżeli chodzi o tworzenie polityki, OAS/CICTE będzie nadal działać w tym obszarze na swoich sesjach zwyczajnych oraz za pośrednictwem Komitetu na rzecz Bezpieczeństwa na Półkuli przy Stałej Radzie Państw Amerykańskich (OPA).
Głównym celem wniosku jest poprawa bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w państwach beneficjentach poprzez podnoszenie świadomości i budowanie zdolności w odpowiednich sektorach, zgodnie z rezolucją RB ONZ 1540 (2004), co obejmuje egzekwowanie skutecznych krajowych środków mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu broni biologicznej oraz środków jej przenoszenia. Działania te będą skierowane do zajmujących się biologią naukowców działających w dziedzinie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w sektorze publicznym i prywatnym, a także do decydentów i do prawodawców. Działania obejmują szkolenia dla naukowców zajmujących się biologią w państwach beneficjentach, a także opracowanie internetowego szkolenia, tak aby dotrzeć do jeszcze większej liczby beneficjentów w regionie. OPA/CICTE będzie prowadzić te działania we współpracy z naszymi partnerami strategicznymi, natomiast, jak zauważono w sekcji dotyczącej metodyki, w przypadku wysoce specjalistycznych szkoleń i zadań OPA może również zlecać udzielenie krótkoterminowego wsparcia (ekspertom, szkoleniowcom i badaczom) i będzie współpracować w tych dziedzinach ze swoimi partnerami (w tym z jednostką ds. wsparcia realizacji BTWC, z UNODA, z OIE i z Unią Europejską) i ze środowiskiem akademickim, tak aby personel spełniał wszystkie wymogi techniczne, również, w miarę możliwości, wymogi określone w pulach ekspertów prowadzonych przez te organizacje.
3. Opis projektu
3.1. Opis
Nasz wniosek ma na celu poprawę bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w państwach beneficjentach, zgodnie z rezolucją RB ONZ 1540 (2004), oraz dalsze zwiększenie zdolności państw beneficjentów do skutecznego przewidywania i reagowania na poważne incydenty z udziałem czynnika biologicznego, zarówno spowodowane przez człowieka, jak i mające podłoże naturalne. Projekt ma również na celu poprawę między poszczególnymi agencjami i międzynarodowej oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi OPA, tak aby przygotować się i reagować na incydenty biologiczne. Ponadto projekt ma na celu wypełnienie luk prawnych istniejących obecnie w niektórych państwach docelowych oraz uzupełnienie działań na rzecz wdrożenia BWC.
W projekcie wezmą udział właściwe organy krajowe nie więcej niż ośmiu państw członkowskich OPA, odpowiedni przedstawiciele sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego oraz wykwalifikowani eksperci międzynarodowi – ich zadaniem będzie zbadanie, jakie działania można podjąć, aby poprawić zdolności w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w tych państwach oraz – w szerszym ujęciu – w regionie OPA. W ramach projektu zastosowane zostanie podejście dwutorowe, obejmujące zarówno działania krajowe, jak i subregionalne. W projekcie podjęta zostanie próba wykorzystania wcześniejszego doświadczenia Sekretariatu w pracy nad tymi kwestiami w Amerykach, we współpracy ze stałą siecią kontaktów i partnerów Sekretariatu (szczególnie w sektorze publicznym). Działania na szczeblu krajowym skupią się na współpracy z poszczególnymi państwami członkowskimi OPA w celu usprawnienia krajowych zdolności, zredagowania projektów przepisów ustawowych i wykonawczych oraz opracowania krajowych planów działania na rzecz wzmocnienia zdolności operacyjnych.
Na szczeblu regionalnym działania w zakresie budowania zdolności skupią się na propagowaniu wymiany informacji i dobrych praktyk, a także na określeniu parametrów strukturalnych, merytorycznych i funkcjonalnych wynikających z podejścia regionalnego.
Ponadto projekt będzie miał na celu wykorzystanie procesu wzajemnej oceny, który został opracowany w ostatnich latach, zgodnie z którym państwa zgadzają się współpracować na rzecz oceny swoich wzajemnych mocnych i słabych stron we wdrażaniu zobowiązań z rezolucji 1540 oraz określić skuteczne praktyki i dziedziny dalszej współpracy dwustronnej. Po zakończonej niedawno powodzeniem serii wzajemnych ocen przeprowadzonych zgodnie z rezolucją 1540 między Chile a Kolumbią (2017), Republiką Dominikańską a Panamą (2019) czy ostatnio Paragwajem a Urugwajem (2019) proponujemy podjęcie konkretnych działań następczych na rzecz wsparcia i współpracy w odniesieniu do tych trzech par państw. W ten sposób pragnęlibyśmy dążyć do podjęcia działań następczych, w oparciu o ścisłe dwustronne więzy ustanowione przez te państwa podczas procesu wzajemnej oceny, i do dalszego promowania wykazanej przez te państwa woli kontynuowania współpracy w ramach rezolucji 1540 – współpracy wykraczającej poza początkowe działania z zakresu wzajemnej oceny. Pragniemy również zasugerować promowanie dodatkowych wzajemnych ocen w regionie, ze szczególnym naciskiem na bezpieczeństwo biologiczne i ochronę biologiczną, państwom, które nie podjęły jeszcze takich działań, takim jak Meksyk i potencjalnie inni partnerzy w regionie. I wreszcie pragniemy dążyć do przeprowadzenia przeglądu istniejących procesów wzajemnej oceny w celu promowania i zacieśniania bieżącej współpracy między państwami, wspierania najlepszych praktyk i propagowania praktyki publikowania dokumentów technicznych (jako uzupełnienia sprawozdań końcowych przedkładanych przez państwa), w celu określenia postępów poczynionych na tych forach.
3.2. Metodyka
3.2.1. Struktura organizacyjna
Projekt ten będzie realizowany przez OPA/CICTE w koordynacji z państwami członkowskimi OPA korzystającymi ze wsparcia. Zespół zarządzający OPA/CICTE będzie składał się z trzech pracowników oraz z asystenta administracyjno-finansowego, a jego prace prowadzone będą w siedzibie OPA w Waszyngtonie, w porozumieniu z kontraktowym personelem zewnętrznym, zatrudnianym w zależności od rodzaju działań, które należy wykonać, a także pod ogólnym nadzorem i zgodnie z wytycznymi sekretarza wykonawczego CICTE.
W skład zewnętrznego personelu kontraktowego wchodzić będzie prawnik, który odpowiadać będzie za wsparcie prawne projektu. W przypadku wysoce specjalistycznych szkoleń i zadań OPA może również zlecać udzielanie krótkoterminowego wsparcia (eksperci, szkoleniowcy i badacze) z list ekspertów prowadzonych przez inne partnerskie organizacje techniczne, w tym przez jednostkę ds. wsparcia realizacji BTWC, UNODA, OIE i Unię Europejską.
Początkowo zespół OPA/CICTE zarządzający programem będzie współpracował bezpośrednio z organami krajowymi państw członkowskich, które wcześniej zwróciły się o wsparcie zgodnie z rezolucją RB ONZ 1540 (2004). W kilku przypadkach OPA ma zawarte umowy o współpracy, aby pomóc państwom członkowskim w tych dziedzinach wdrażania rezolucji 1540, które będą stanowić podstawę udzielenia pomocy technicznej.
3.2.2. Podejście techniczne
Wnioski o pomoc prawną i techniczną w celu wzmocnienia przepisów w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej będą wymagały wstępnej oceny, a prawnik, w porozumieniu z zespołem zarządzającym projektem oraz właściwymi organami w krajach beneficjentach, poprzez misje ustawodawcze i misje pomocy technicznej, przeprowadzi analizę obowiązujących przepisów ustawowych i wykonawczych w celu określenia konkretnych luk i priorytetów krajowych. W oparciu o tę analizę do szczegółowych środków związanych z udoskonaleniem przepisów ustawodawczych i regulacyjnych w dziedzinie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej, które wymagają priorytetowego wdrożenia i które będą bezpośrednio wspierane w ramach tego projektu, można zaliczyć:
|
— |
analizę istniejących przepisów ustawowych i wykonawczych w państwach beneficjentach w celu określenia konkretnych luk, |
|
— |
sporządzenie i przyjęcie wykazu kontroli wywozu, |
|
— |
opracowanie i przyjęcie krajowego planu działania w zakresie reagowania na zagrożenia biologiczne, |
|
— |
opracowanie krajowych wytycznych dotyczących ochrony czynników biologicznych przed przypadkowym lub celowym rozpowszechnianiem oraz ich właściwego i bezpiecznego przechowywania i transportu, w tym ich bezpieczeństwa wewnątrzobiektowego. |
Działania promujące i wzmacniające współpracę regionalną obejmowałyby:
|
— |
opracowanie działań następczych w zakresie budowania zdolności oraz działań na rzecz współpracy w odniesieniu do państw w regionie, które przeprowadziły wzajemne oceny dotyczące wdrażania rezolucji 1540, |
|
— |
dodatkowe działania na rzecz wzajemnej oceny z silnym naciskiem na bezpieczeństwo biologiczne i ochronę biologiczną, |
|
— |
sporządzanie i publikowanie dokumentów technicznych dotyczących działań związanych z wzajemną oceną. |
Dla potrzeb podnoszenia świadomości, edukacji i szkoleń w zakresie komponentu bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej niniejszego wniosku, które to działania mają być prowadzone równolegle z komponentem dotyczącym pomocy technicznej i prawnej oraz współpracy regionalnej, w każdym z państw beneficjentów zostanie zorganizowane szkolenie. Szkolenia te będą koordynowane przez zespół zarządzający OPA/CICTE i prowadzone przez międzynarodowych ekspertów. Szkolenia te będą służyć budowaniu zdolności i utworzeniu grupy instruktorów z różnych instytucji naukowych z państw beneficjentów, którzy będą mogli upowszechniać wiedzę na temat bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej, najlepsze praktyki laboratoryjne oraz techniki i metody zarządzania ryzykiem biologicznym w laboratoriach i instytutach badawczych.
OPA/CICTE będzie współpracować z pracownikami naukowymi i badaczami w celu opracowania kursu online, co przyczyni się do poprawy obecnych zasobów służących dalszemu upowszechnianiu wiedzy i podnoszenia świadomości na temat bezpieczeństwa biologicznego, ochrony biologicznej i bioetyki wśród pracowników naukowych, nauczycieli, studentów i badaczy z dziedziny nauk biologicznych i innych odpowiednich zainteresowanych stron.
Ponadto wśród decydentów, parlamentarzystów i przedstawicieli odnośnego sektora podczas misji świadczących pomoc techniczną i prawną oraz działań regionalnych i subregionalnych przewidzianych we wniosku podjęte zostaną działania informacyjne i uświadamiające z zakresu bezpieczeństwa biologicznego, ochrony biologicznej, rezolucji RB ONZ 1540 (2004) oraz wdrożenia BTWC.
3.2.3. Perspektywa płci społeczno-kulturowej
OPA/CICTE, realizując swój program oparty na rezolucji 1540 RB ONZ (2004), odgrywa ważną rolę we wspieraniu państw członkowskich w budowaniu zdolności pod kątem wdrożenia tej rezolucji oraz w walce z proliferacją, a także w promowaniu równouprawnienia płci. Wszystkie te wyniki przyczyniają się do osiągnięcia oenzetowskich celów zrównoważonego rozwoju i uzupełniają wysiłki państw członkowskich OPA w zakresie wdrażania odpowiednich instrumentów w dziedzinie światowego systemu rozbrojenia i nieproliferacji.
OPA/CICTE zagwarantuje równouprawnienie płci w procesie zatrudniania, aby pomóc państwom beneficjentom projektu, i będzie zachęcać te państwa do sensownego angażowania kobiet na wszystkich etapach realizacji projektu. Zawsze podejmowane są specjalne wysiłki w celu uwzględnienia perspektywy płci społeczno-kulturowej oraz w celu umiejscowienia kobiet w centrum omawianych zagadnień.
3.2.4. Koordynacja zewnętrzna
Podczas realizacji projektu, oprócz porozumiewania się i współpracy z organami krajowymi w całym regionie, OPA będzie porozumiewać się i współpracować z innymi instytucjami i organizacjami. Podmioty wymienione poniżej mogą być w stanie udzielić wsparcia w konkretnych kwestiach i pomóc w promowaniu inicjatywy w regionie:
|
— |
Biuro ONZ ds. Rozbrojenia (UNODA), w tym dział ds. wsparcia wdrażania konwencji o zakazie broni biologicznej i toksycznej, |
|
— |
Komitet Rady Bezpieczeństwa ustanowiony zgodnie z rezolucją RB ONZ 1540 (2004) oraz jego grupa ekspertów, |
|
— |
Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE), |
|
— |
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), w tym Panamerykańska Organizacja Zdrowia (PAHO), |
|
— |
organizacje społeczeństwa obywatelskiego, środowiska akademickie i organizacje sektora prywatnego, których cele są zgodne z celami niniejszego wniosku, w tym Sandia National Laboratories; Subcomisión de Bioseguridad y Bioscustodia de la Asociación Argentina de Microbiología; James Martin Center CNS; Asociación Latinoamericana de Biocontención y Biocustodia. |
3.3. Cele i działania realizowane w ramach projektu
Cel nr 1: Wzmocnienie norm bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w państwach beneficjentach.
Działania pomocnicze:
|
— |
Działanie 1.1: Przeprowadzenie dla każdego państwa misji pomocy technicznej obejmującej agencje zajmujące się bezpieczeństwem biologicznym i ochroną biologiczną w celu oceny potrzeb i sporządzenia sprawozdania oceniającego, |
|
— |
Działanie 1.2: W zależności od potrzeb i zasobów – ułatwienie szkoleń w jednej lub obu następujących dziedzinach: przyjęcie wykazu kontroli wywozu lub krajowego planu działania w zakresie reagowania na zagrożenia biologiczne. Sporządzenie sprawozdania oceniającego, |
|
— |
Działanie 1.3: Opracowanie krajowych wytycznych dotyczących ochrony czynników biologicznych przed przypadkowym lub celowym rozpowszechnianiem, a także krajowych wytycznych w zakresie ich właściwego i bezpiecznego przechowywania i transportu, w tym ich bezpieczeństwa wewnątrzobiektowego. |
Oczekiwane rezultaty:
|
— |
sporządzenie sprawozdania oceniającego wraz z zaleceniem dla każdego państwa i każdej agencji, |
|
— |
sporządzenie wykazu kontroli wywozu zgodnie z potrzebami państw, |
|
— |
sporządzenie sprawozdania oceniającego przekazanego przez dane państwo, dotyczącego krajowego planu działania lub wytycznych w zakresie reagowania na zagrożenia, zdarzeń przypadkowych, bezpiecznego przechowywania i transportu. |
Cel nr 2: Wzmocnienie ram prawnych i regulacyjnych w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej i zharmonizowanie ich z istniejącymi normami międzynarodowymi.
Działania pomocnicze:
|
— |
Działanie 2.1: Przegląd istniejących ram prawnych i regulacyjnych każdego państwa beneficjenta w celu zidentyfikowania luk i obszarów priorytetowych wymagających interwencji, |
|
— |
Działanie 2.2: Zapewnienie, w razie potrzeby, pomocy legislacyjnej, w tym opracowanie przepisów ustawodawczych i wykonawczych w celu wdrożenia wykazów kontroli wywozu lub krajowych planów działania, |
|
— |
Działanie 2.3: Opracowanie i opublikowanie dokumentu zawierającego wytyczne dotyczące najlepszych praktyk laboratoryjnych, technik i metod zarządzania ryzykiem biologicznym w laboratoriach i instytutach badawczych oraz upowszechnianie tego dokumentu w celu promowania wiedzy o dobrych praktykach wśród odpowiednich zainteresowanych stron. |
Oczekiwane rezultaty:
|
— |
co najmniej jedno działanie z zakresu pomocy prawnej dla każdego państwa w celu zapewnienia wsparcia przy wykazie kontroli wywozu lub krajowych planach działania lub projektach odpowiednich przepisów ustawowych/wykonawczych, |
|
— |
opublikowanie najlepszych praktyk laboratoryjnych w odniesieniu do różnych komponentów: akademickiego, technik i różnych metod. |
Cel nr 3: Wzmocnienie współpracy w szczególności poprzez przeprowadzenie w ocen wzajemnych na podstawie rezolucji 1540.
Działania pomocnicze:
|
— |
Działanie 3.1: Wsparcie maksymalnie trzech nowych działań na rzecz wzajemnej oceny z silnym naciskiem na bezpieczeństwo biologiczne i ochronę biologiczną, |
|
— |
Działanie 3.2: Przeprowadzenie trzech warsztatów dwustronnych w celu podjęcia działań następczych w odniesieniu do wzajemnych ocen przeprowadzonych już w regionie w odniesieniu do wdrażania rezolucji 1540, |
|
— |
Działanie 3.3: Sporządzanie i publikowanie dokumentów technicznych dotyczących działań związanych z wzajemną oceną, |
|
— |
Działanie 3.4: Zorganizowanie regionalnej konferencji na temat bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej, między innymi w celu zwiększenia koordynacji i promowania wymiany informacji, |
|
— |
Działanie 3.5: Zorganizowanie konferencji regionalnej na temat stanu wdrożenia rezolucji 1540 (2004) w obu Amerykach. |
Oczekiwane rezultaty:
|
— |
ułatwienia w procesie wzajemnej oceny w odniesieniu do sześciu państw beneficjentów, |
|
— |
sporządzenie i opublikowanie sprawozdania z działań następczych w ramach wzajemnej oceny dla Chile/Kolumbii, Republiki Dominikańskiej/Panamy oraz Paragwaju/Urugwaju, |
|
— |
zwiększenie koordynacji działań między agencjami zajmującymi się bezpieczeństwem biologicznym i ochroną biologiczną w państwach beneficjentach. |
Cel nr 4: Ułatwienie szkolenia ustawicznego w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej.
Działania pomocnicze:
|
— |
Działanie 4.1: Ustanowienie sieci szkoleniowców w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej w każdym państwie beneficjencie, |
|
— |
Działanie 4.2: Opracowanie i utworzenie modułu szkoleniowego dla naukowców w celu ograniczenia ryzyka ewentualnego niewłaściwego wykorzystania materiałów i sprzętu podczas prowadzonych przez nich badań, |
|
— |
Działanie 4.3: Porozumiewanie się ze stosownymi krajowymi instytutami szkoleniowymi, aby zachęcać do włączania do programów akademickich modułów lub materiałów związanych z bezpieczeństwem biologicznym i ochroną biologiczną oraz z wdrożeniem rezolucji nr 1540 (2004) i BTWC, |
|
— |
Działanie 4.4: Zorganizowanie i przeprowadzenie maksymalnie ośmiu sesji szkoleniowych w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej (po jednej na każde państwo beneficjenta). |
Oczekiwane rezultaty:
|
— |
ustanowienie w każdym państwie sieci szkoleniowców i specjalistów ds. bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej, |
|
— |
stworzenie platformy otwartych kursów online i przeprowadzenie sześciu kursów, |
|
— |
przeszkolenie w państwach beneficjentach naukowców z agencji zajmujących się bezpieczeństwem biologicznym i ochroną biologiczną. |
4. Beneficjenci
Bezpośrednimi beneficjentami celów nr 1–4 są krajowe instytucje i organy odpowiedzialne za bezpieczeństwo biologiczne i ochronę biologiczną w poszczególnych państwach beneficjentach (maksymalnie osiem państw w zależności od otrzymanych środków: Argentyna, Chile, Kolumbia, Republika Dominikańska, Meksyk, Panama, Paragwaj i Urugwaj). Po utworzeniu kursu online i włączeniu tych tematów do programów uniwersyteckich grono beneficjentów szkoleń jeszcze się zwiększy.
5. Wyeksponowanie wkładu Unii Europejskiej
OPA/CICTE zapewni, że we wszystkich działaniach związanych z projektem na różne sposoby wyeksponowane zostanie wsparcie finansowe Unii. Wsparcie UE będzie podkreślane w komunikatach prasowych, mediach społecznościowych i wywiadach dla mediów informacyjnych dotyczących wydarzeń medialnych. Cały sprzęt, wszystkie materiały drukowane lub całe oprogramowanie komputerowe ofiarowane państwom beneficjentom zostanie oznakowane jako sfinansowane przez Unię. Logo lub flaga UE zostaną umieszczone na wszystkich nakryciach głowy, kombinezonach lub odzieży służbowej pracowników projektu, tak aby w wyraźny sposób wskazywać na UE. Informacja o wsparciu Unii będzie również publikowana i eksponowana na stronach internetowych OPA i w jej publikacjach związanych z projektem i z programami otrzymującymi wsparcie.
6. Czas trwania
Planowane ramy czasowe realizacji projektu to 36 miesięcy.
7. Warunki ogólne
Techniczna realizacja projektu zostanie przeprowadzona przez OPA/CICTE w ramach istniejącego programu na podstawie rezolucji 1540.
8. Partnerzy
OPA/CICTE będzie realizować projekt w ramach partnerstwa z władzami krajowymi w państwach beneficjentach, we współpracy z partnerami strategicznymi.
9. Sprawozdawczość
Co kwartał przedstawiane będą opisowe sprawozdania z postępów i stan finansów, tak aby umożliwić odpowiednie i terminowe monitorowanie i ocenę, a OPA/CICTE będzie utrzymywać bliskie kontakty z darczyńcą.
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/134 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/2109
z dnia 9 grudnia 2019 r.
zmieniająca decyzję 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 20 grudnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/788/WPZiB (1) dotyczącą środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga (DRK). |
|
(2) |
W dniu 12 grudnia 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/2231 (2), zmieniającą decyzję 2010/788/WPZiB, w odpowiedzi na utrudnianie procesu wyborczego i powiązane z tym przypadki łamania praw człowieka w DRK. Decyzja (WPZiB) 2016/2231 wprowadziła między innymi autonomiczne środki ograniczające w art. 3 ust. 2 decyzji 2010/788/WPZiB. |
|
(3) |
Z przeglądu środków, o których mowa w art. 3 ust. 2 decyzji 2010/788/WPZiB, wynika, że obowiązywanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 12 grudnia 2020 r., a z załącznika II do decyzji 2010/788/WPZiB należy wykreślić dwie osoby. |
|
(4) |
Uzasadnienia dotyczące niektórych osób wymienionych w załączniku II powinny zostać zmienione. |
|
(5) |
Ponadto do decyzji 2010/788/WPZiB należy dodać przepis stwierdzający, że Rada i Wysoki Przedstawiciel mogą przetwarzać dane osobowe w celu wykonywania swoich zadań wynikających z tej decyzji. |
|
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/788/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2010/788/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 8a 1. Rada i Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej »Wysokim Przedstawicielem«) mogą przetwarzać dane osobowe w celu wykonywania swoich zadań wynikających z niniejszej decyzji, w szczególności:
2. Rada i Wysoki Przedstawiciel mogą w stosownych przypadkach przetwarzać odpowiednie dane dotyczące przestępstw popełnionych przez osoby fizyczne wymienione w wykazie, wyroków skazujących za przestępstwa dotyczących takich osób lub środków bezpieczeństwa dotyczących takich osób, jedynie w zakresie, w jakim przetwarzanie to jest niezbędne do przygotowania załączników I i II. 3. Do celów niniejszej decyzji Rada i Wysoki Przedstawiciel są wyznaczeni jako »administratorzy danych« w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (*1) w celu zapewnienia, aby zainteresowane osoby fizyczne mogły wykonywać swoje prawa przysługujące im na mocy rozporządzenia (UE) 2018/1725. (*1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).”;" |
|
2) |
art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
|
|
3) |
wykaz określony w załączniku II do decyzji 2010/788/WPZiB zastępuje się wykazem określonym w załączniku do niniejszej decyzji. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2010/788/WPZiB z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga i uchylenia wspólnego stanowiska 2008/369/WPZiB (Dz.U. L 336 z 21.12.2010, s. 30).
(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/2231 z dnia 12 grudnia 2016 r. zmieniająca decyzję 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga (Dz.U. L 336 I z 12.12.2016, s. 7).
ZAŁĄCZNIK
„ZAŁĄCZNIK II
WYKAZ OSÓB I PODMIOTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3 UST. 2
A. Osoby
|
|
Imię i nazwisko |
Dane identyfikacyjne |
Powody umieszczenia w wykazie |
Data umieszczenia w wykazie |
|
1. |
Ilunga Kampete |
alias Gaston Hughes Ilunga Kampete; alias Hugues Raston Ilunga Kampete. Data urodzenia: 24.11.1964. Miejsce urodzenia: Lubumbashi (DRK). Wojskowy dokument tożsamości nr: 1-64-86-22311-29. Obywatelstwo: DRK. Adres: 69, avenue Nyangwile, Kinsuka Mimosas, Kinshasa/Ngaliema, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako dowódca Gwardii Republikańskiej (GR) Ilunga Kampete był odpowiedzialny za rozmieszczone w terenie oddziały GR, które użyły siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuściły się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. Z racji nadal pełnionej funkcji dowódcy GR odpowiedzialny jest za represje i naruszenia praw człowieka popełnione przez członków GR, takie jak brutalne stłumienie demonstracji opozycji w Lubumbashi w grudniu 2018 r. Ilunga Kampete brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|
2. |
Gabriel Amisi Kumba |
alias Gabriel Amisi Nkumba; „Tango Fort”; „Tango Four”. Data urodzenia: 28.5.1964. Miejsce urodzenia: Malela (DRK). Wojskowy dokument tożsamości nr: 1-64-87-77512-30. Obywatelstwo: DRK. Adres: 22, avenue Mbenseke, Ma Campagne, Kinshasa/Ngaliema, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Były dowódca 1. strefy obrony kongijskiej armii (FARDC), która użyła siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuściła się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. Od lipca 2018 r. Gabriel Amisi Kumba jest zastępcą szefa sztabu Sił Zbrojnych Demokratycznej Republiki Konga (FARDC), odpowiedzialnym za operacje i wywiad. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC. Gabriel Amisi Kumba brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|
3. |
Ferdinand Ilunga Luyoyo |
Data urodzenia: 8.3.1973. Miejsce urodzenia: Lubumbashi (DRK). Nr paszportu: OB0260335 (ważny od 15 kwietnia 2011 r. do 14 kwietnia 2016 r.). Obywatelstwo: DRK. Adres: 2, avenue des Orangers, Kinshasa/Gombe, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako dowódca oddziału zajmującego się tłumieniem zamieszek Légion Nationale d'Intervention kongijskiej policji państwowej (PNC) Ferdinand Ilunga Luyoyo był odpowiedzialny za użycie siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuszczenie się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. Od lipca 2017 r. Ferdinand Ilunga Luyoyo jest dowódcą zespołu PNC odpowiedzialnego za ochronę instytucji i urzędników wysokiego szczebla. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez PNC. Ferdinand Ilunga Luyoyo brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|
4. |
Célestin Kanyama |
alias Kanyama Tshisiku Celestin; Kanyama Celestin Cishiku Antoine; Kanyama Cishiku Bilolo Célestin; Esprit de mort. Data urodzenia: 4.10.1960. Miejsce urodzenia: Kananga (DRK). Obywatelstwo: DRK. Nr paszportu: OB0637580 (ważny od 20 maja 2014 r. do 19 maja 2019 r.). Otrzymał wizę Schengen nr 011518403 wydaną 2 lipca 2016 r. Adres: 56, avenue Usika, Kinshasa/Gombe, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako komisarz kongijskiej policji państwowej (PNC) Célestin Kanyama był odpowiedzialny za użycie siły w sposób nieproporcjonalny oraz dopuszczenie się brutalnych represji we wrześniu 2016 r. w Kinszasie. W lipcu 2017 r. Celestin Kanyama został mianowany dyrektorem generalnym szkół policji państwowej. Z racji pełnionej funkcji wyższego urzędnika PNC jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez PNC. Jednym z przykładów jest zastraszanie dziennikarzy i pozbawianie ich wolności przez funkcjonariuszy policji w październiku 2018 r. po opublikowaniu szeregu artykułów dotyczących przywłaszczenia racji żywnościowych kadetów policyjnych oraz roli, jaką w tych wydarzeniach odegrał Célestin Kanyama. Célestin Kanyama brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|
5. |
John Numbi |
alias John Numbi Banza Tambo; John Numbi Banza Ntambo; Tambo Numbi. Data urodzenia: 16.8.1962. Miejsce urodzenia: Jadotville-Likasi-Kolwezi (DRK). Obywatelstwo: DRK. Adres: 5, avenue Oranger, Kinshasa/Gombe, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Od lipca 2018 r. John Numbi pełni funkcję generalnego inspektora kongijskich sił zbrojnych (FARDC). Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC, takie jak nieproporcjonalne użycie siły, którego w czerwcu i lipcu 2019 r. dopuściły się oddziały FARDC pod jego bezpośrednim zwierzchnictwem wobec osób prowadzących nielegalną działalność górniczą. John Numbi brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|
6. |
Delphin Kahimbi |
alias Delphin Kahimbi Kasagwe; Delphin Kayimbi Demba Kasangwe; Delphin Kahimbi Kasangwe; Delphin Kahimbi Demba Kasangwe; Delphin Kasagwe Kahimbi. Data urodzenia: 15.1.1969 (lub: 15.7.1969). Miejsce urodzenia: Kiniezire/Goma (DRK). Obywatelstwo: DRK. Nr paszportu dyplomatycznego: DB0006669 (ważny od 13 listopada 2013 r. do 12 listopada 2018 r.). Adres: 1, 14eme rue, Quartier Industriel, Linete, Kinshasa, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Od lipca 2018 r. Delphin Kahimbi jest zastępcą szefa sztabu w Sztabie Generalnym FARDC, odpowiedzialnym za wywiad. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC. Delphin Kahimbi brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
12.12.2016 |
|
7. |
Evariste Boshab |
alias Evariste Boshab Mabub Ma Bileng. Data urodzenia: 12.1.1956. Miejsce urodzenia: Tete Kalamba (DRK). Obywatelstwo: DRK. Paszport dyplomatyczny nr: DP0000003 (ważny: 21 grudnia 2015 r. – traci ważność: 20 grudnia 2020 r.). Wiza Schengen utraciła ważność 5.1.2017. Adres: 3, avenue du Rail, Kinshasa/Gombe, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Z racji pełnionej funkcji wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa od grudnia 2014 r. do grudnia 2016 r., Evariste Boshab był oficjalnie odpowiedzialny za służby policji i bezpieczeństwa oraz koordynowanie działalności gubernatorów prowincji. Z racji pełnionej funkcji odpowiadał za aresztowania działaczy i członków opozycji, jak również za nieproporcjonalne użycie siły, w tym między wrześniem a grudniem 2016 r. w reakcji na demonstracje w Kinszasie, w wyniku czego wiele osób cywilnych zostało zabitych lub ranionych przez służby bezpieczeństwa. Evariste Boshab brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Evariste Boshab odegrał także rolę w wykorzystaniu i zaostrzeniu kryzysu w regionie Kasaï, w którym nadal ma spore wpływy, w szczególności od kiedy w marcu 2019 r. został senatorem z tego regionu. |
29.5.2017 |
|
8. |
Alex Kande Mupompa |
alias Alexandre Kande Mupomba; Kande-Mupompa. Data urodzenia: 23.9.1950. Miejsce urodzenia: Kananga (DRK). Obywatelstwo: DRK i belgijskie. Nr paszportu DRK: OP0024910 (ważny: 21 marca 2016 r. – traci ważność: 20 marca 2021 r.). Adresy: Messidorlaan 217/25, 1180 Uccle, Belgium 1, avenue Bumba, Kinshasa/Ngaliema, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako gubernator Kasaï-Central do października 2017 r. Alex Kande Mupompa był odpowiedzialny za nieproporcjonalne stosowanie siły, brutalne represje i egzekucje pozasądowe popełniane przez siły bezpieczeństwa oraz PNC w Kasaï-Central od sierpnia 2016 r., w tym zabójstwa na terytorium Dibaya w lutym 2017 r. Alex Kande Mupompa brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Alex Kande Mupompa odegrał także rolę w wykorzystaniu i zaostrzeniu kryzysu w regionie Kasaï, którego był przedstawicielem do października 2019 r. i w którym nadal ma spore wpływy poprzez Congrès des alliés pour l’action au Congo (CAAC), który wchodzi w skład rządu prowincji Kasaï. |
29.5.2017 |
|
9. |
Jean-Claude Kazembe Musonda |
Data urodzenia: 17.5.1963. Miejsce urodzenia: Kashobwe (DRK). Obywatelstwo: DRK. Adres: 7891, avenue Lubembe, Quartier Lido, Lubumbashi, Haut-Katanga, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako gubernator Haut-Katanga do kwietnia 2017 r., Jean-Claude Kazembe Musonda odpowiadał za nieproporcjonalne użycie siły i brutalne represje stosowane przez siły bezpieczeństwa i PNC w Haut-Katanga, w tym między 15 a 31 grudnia 2016 r., gdy 12 osób cywilnych straciło życie a 64 zostały ranne w wyniku użycia ostrej amunicji przez siły bezpieczeństwa wraz z agentami PNC w reakcji na protesty w Lubumbashi. Jean-Claude Kazembe Musonda brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Jean-Claude Kazembe Musonda jest przywódcą partii CONAKT wchodzącej w skład koalicji pod przewodnictwem byłego prezydenta Josepha Kabili. |
29.5.2017 |
|
10. |
Éric Ruhorimbere |
alias Eric Ruhorimbere Ruhanga; Tango Two; Tango Deux. Data urodzenia: 16.7.1969. Miejsce urodzenia: Minembwe (DRK). Wojskowy dokument tożsamości nr: 1-69-09-51400-64. Obywatelstwo: DRK. Nr paszportu DRK: OB0814241. Adres: Mbujimayi, Kasaï Province, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako zastępca dowódcy 21. regionu wojskowego od września 2014 r. do lipca 2018 r., Éric Ruhorimbere odpowiadał za nieproporcjonalne użycie siły i egzekucje pozasądowe dokonywane przez siły FARDC, zwłaszcza przeciwko bojówkom Nsapu oraz kobietom i dzieciom. Od lipca 2018 r. Éric Ruhorimbere jest dowódcą sektora operacyjnego Nord Equateur. Z racji pełnionej funkcji jest odpowiedzialny za niedawne przypadki naruszeń praw człowieka popełnionych przez FARDC. Éric Ruhorimbere brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. |
29.5.2017 |
|
11. |
Emmanuel Ramazani Shadari |
alias Emmanuel Ramazani Shadari Mulanda; Shadary. Data urodzenia: 29.11.1960. Miejsce urodzenia: Kasongo (DRK). Obywatelstwo: DRK. Adres: 28, avenue Ntela, Mont Ngafula, Kinshasa, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa do lutego 2018 r. Ramazani Shadari był oficjalnie odpowiedzialny za służby policji i bezpieczeństwa oraz koordynowanie działalności gubernatorów prowincji. Z racji pełnionej funkcji był odpowiedzialny za aresztowania działaczy i członków opozycji, a także za nieproporcjonalne użycie siły, takie jak w przypadku brutalnego rozprawienia się z członkami ruchu Bundu Dia Kongo (BDK) w Kongo Central, za represje w Kinszasie w okresie od stycznia do lutego 2017 r. oraz nieproporcjonalne użycie siły i brutalne represje w prowincjach Kasaï. Z racji pełnionej funkcji Ramazani Shadari brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. Od lutego 2018 r. Ramazani Shadari jest stałym sekretarzem Parti du peuple pour la reconstruction et le développement (PPRD), głównej partii w koalicji pod przewodnictwem byłego prezydenta Josepha Kabili. |
29.5.2017 |
|
12. |
Kalev Mutondo |
alias Kalev Katanga Mutondo, Kalev Motono, Kalev Mutundo, Kalev Mutoid, Kalev Mutombo, Kalev Mutond, Kalev Mutondo Katanga, Kalev Mutund. Data urodzenia: 3.3.1957. Obywatelstwo: DRK. Nr paszportu: DB0004470 (wydany: 8 czerwca 2012 r.— traci ważność: 7 czerwca 2017 r.). Adres: 24, avenue Ma Campagne, Kinshasa, RDC. Płeć: mężczyzna. |
Jako szef Narodowych Służb Wywiadowczych (ANR) do lutego 2018 r., Kalev Mutondo brał udział w arbitralnym aresztowaniu, zatrzymaniu i maltretowaniu członków opozycji, działaczy organizacji społeczeństwa obywatelskiego i innych osób oraz ponosi odpowiedzialność za takie działania. Kalev Mutondo brał zatem udział w planowaniu czynów w DRK stanowiących poważne naruszenie praw człowieka, w kierowaniu takimi czynami lub ich popełnianiu. W maju 2019 r. podpisał deklarację lojalności wobec Josepha Kabili w związku z dotychczasowymi i przyszłymi działaniami i nadal ściśle z nim współpracuje w kwestiach bezpieczeństwa. |
29.5.2017 |
B. Podmioty
[…]
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/141 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/2110
z dnia 9 grudnia 2019 r.
w sprawie misji doradczej Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Republice Środkowoafrykańskiej (EUAM RCA)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42 ust. 4 i art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 15 października 2018 r. w konkluzjach w sprawie Republiki Środkowoafrykańskiej Rada podkreśliła, że Unia Europejska musi kontynuować swoje działania z wykorzystaniem różnych instrumentów i udzielać wsparcia Republice Środkowoafrykańskiej, tak aby kraj ten powrócił na drogę stabilności, pokoju i rozwoju i urzeczywistnił dążenie wszystkich swoich mieszkańców, którzy pragną trwałego pokoju i trwałego pojednania. |
|
(2) |
W dniu 6 lutego 2019 r. podpisano uwzględniające wszystkie strony porozumienie na rzecz pokoju i pojednania między rządem Republiki Środkowoafrykańskiej a ugrupowaniami zbrojnymi. |
|
(3) |
W dniu 12 lipca 2019 r. prezydent Republiki Środkowoafrykańskiej, w piśmie do Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, zwrócił się o rozmieszczenie misji cywilnej w Republice Środkowoafrykańskiej, by wesprzeć postępy trwającej reformy sektora bezpieczeństwa oraz przyczynić się do reorganizacji i rozmieszczenia sił bezpieczeństwa wewnętrznego tego kraju. |
|
(4) |
W dniu 21 listopada 2019 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dla ewentualnej cywilnej misji doradczej w Republice Środkowoafrykańskiej w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO). |
|
(5) |
Misję należy utworzyć zgodnie z zatwierdzoną koncepcją zarządzania kryzysowego. Podstawowy zespół powinien poczynić niezbędne przygotowania, aby umożliwić misji osiągnięcie wstępnej zdolności operacyjnej. Rada powinna uruchomić misję nie później niż wiosną 2020 r., jeżeli zostaną spełnione warunki. |
|
(6) |
Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i Wysokiego Przedstawiciela – polityczną kontrolę nad misją, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje, zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). |
|
(7) |
Do celów misji należy uruchomić komórkę monitorującą. |
|
(8) |
Misja będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 TUE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Misja
Niniejszym Unia ustanawia cywilną misję doradczą Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO na rzecz reformy sektora bezpieczeństwa w Republice Środkowoafrykańskiej (EUAM RCA).
Artykuł 2
Mandat
1. Strategiczne cele EUAM RCA są następujące:
|
a) |
wspieranie tworzenia opartych na zasadach zdolności do sprawowania rządów i zarządzania w ramach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Bezpieczeństwa Publicznego Republiki Środkowoafrykańskiej w zakresie opracowywania, wdrażania, tworzenia i monitorowania wszystkich istotnych kategorii planowania; |
|
b) |
wspieranie trwałej transformacji sił bezpieczeństwa wewnętrznego Republiki Środkowoafrykańskiej oraz ich skutecznego funkcjonowania operacyjnego i rozmieszczenia; |
|
c) |
pomoc w opracowaniu zintegrowanego wsparcia dla sił bezpieczeństwa wewnętrznego Republiki Środkowoafrykańskiej poprzez ścisłą koordynację, zapewnienie jedności działania i komplementarności wysiłków z właściwymi podmiotami; |
|
d) |
stworzenie kompleksowego obrazu sytuacji poprzez specjalny potencjał analityczny, w tym w dziedzinach takich jak komunikacja strategiczna i rozwój sytuacji politycznej pod względem bezpieczeństwa. |
2. Aby osiągnąć wymienione cele, EUAM RCA działa zgodnie z koncepcją zarządzania kryzysowego zatwierdzoną przez Radę w dniu 21 listopada 2019 r. i z dokumentami operacyjnymi dotyczącymi planowania. Poprzez stopniowe, skalowalne i modułowe podejście EUAM RCA zapewnia Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Bezpieczeństwa Publicznego oraz siłom bezpieczeństwa wewnętrznego Republiki Środkowoafrykańskiej doradztwo na poziomie strategicznym w celu wsparcia ich zrównoważonego przekształcenia w bardziej spójny podmiot zapewniający bezpieczeństwo, w ramach krajowej odpowiedzialności i w ścisłej koordynacji z delegaturą UE w Republice Środkowoafrykańskiej, EUTM RCA (1), MINUSCA, UNPOL, Unią Afrykańską i innymi międzynarodowymi zainteresowanymi stronami.
3. EUAM RCA wspiera wdrażanie międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka, a także ochronę ludności cywilnej, równość płci i zakazu dyskryminacji przez siły bezpieczeństwa wewnętrznego Republiki Środkowoafrykańskiej, w szczególności dyskryminacji ze względu na pochodzenie etniczne lub przekonania religijne.
Artykuł 3
Struktura dowodzenia i organizacja
1. EUAM RCA, jako operacja zarządzania kryzysowego, ma jednolitą strukturę dowodzenia.
2. Dowództwo EUAM RCA mieści się w Bangi.
3. Struktura EUAM RCA jest zgodna z jej dokumentami dotyczącymi planowania.
Artykuł 4
Cywilny dowódca operacji
1. Dyrektor Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Cywilnych (CPCC – ang. Civilian Planning and Conduct Capability) jest cywilnym dowódcą operacji EUAM RCA. CPCC oddaje się do dyspozycji cywilnego dowódcy operacji w celu planowania i prowadzenia EUAM RCA.
2. Cywilny dowódca operacji, pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz ogólnym zwierzchnictwem Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP), sprawuje dowództwo i kontrolę nad EUAM RCA na poziomie strategicznym.
3. Cywilny dowódca operacji zapewnia właściwe i skuteczne wykonywanie decyzji Rady i KPiB, w ramach prowadzenia operacji, w tym przez wydawanie szefowi misji, stosownie do potrzeb, instrukcji na poziomie strategicznym oraz służenie mu doradztwem i wsparciem technicznym.
4. Cywilny dowódca operacji składa sprawozdania Radzie za pośrednictwem WP.
5. Cały oddelegowany personel pozostaje w pełnym zakresie pod dowództwem, odpowiednio, organów krajowych państwa wysyłającego, zgodnie z przepisami krajowymi, stosownej instytucji Unii lub Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ). Organy te przekazują kontrolę operacyjną nad swoim personelem cywilnemu dowódcy operacji.
6. Cywilny dowódca operacji ponosi całkowitą odpowiedzialność za zapewnienie należytego wywiązania się ze spoczywającego na Unii obowiązku dochowania należytej staranności.
7. Cywilny dowódca operacji i szef delegatury UE w Republice Środkowoafrykańskiej konsultują się w razie potrzeby.
Artykuł 5
Szef misji
1. Szef misji, na poziomie teatru działań, przyjmuje odpowiedzialność za EUAM RCA oraz sprawuje nad nią dowództwo i kontrolę. Szef misji odpowiada bezpośrednio przed cywilnym dowódcą operacji i prowadzi działania zgodnie z jego instrukcjami.
2. Szef misji reprezentuje EUAM RCA na obszarze, za który ponosi odpowiedzialność.
3. Szef misji odpowiada za administrację i logistykę EUAM RCA, ponosi także odpowiedzialność za mienie, zasoby oraz informacje, którymi dysponuje EUAM RCA. Szef misji może powierzyć członkom personelu EUAM RCA zadania w zakresie zarządzania personelem i finansami, zachowując całościową odpowiedzialność za misję.
4. Szef misji jest odpowiedzialny za kontrolę dyscyplinarną nad personelem EUAM RCA. Działania dyscyplinarne w odniesieniu do personelu oddelegowanego są podejmowane odpowiednio przez organy krajowe państwa wysyłającego, zgodnie z przepisami krajowymi, przez stosowną instytucję Unii lub przez ESDZ.
5. Szef misji zapewnia odpowiednie wyeksponowanie działań EUAM RCA.
6. Szef misji, bez uszczerbku dla struktury dowodzenia, przyjmuje od szefa delegatury Unii w Republice Środkowoafrykańskiej wskazówki polityczne dotyczące sytuacji na miejscu.
Artykuł 6
Personel
1. W skład EUAM RCA wchodzi głównie personel oddelegowany przez państwa członkowskie, instytucje Unii lub ESDZ. Państwa członkowskie, instytucje Unii oraz ESDZ ponoszą koszty związane z całym oddelegowanym przez siebie personelem, w tym koszty podróży do i z miejsca rozmieszczenia, wynagrodzenia, koszty opieki medycznej oraz dodatki inne niż obowiązujące diety dzienne.
2. Państwo członkowskie, instytucja Unii lub ESDZ są, odpowiednio, odpowiedzialne za reagowanie na wszelkie roszczenia związane z oddelegowaniem, zgłaszane przez członka oddelegowanego przez siebie personelu lub go dotyczące, oraz za wnoszenie wszelkich powództw przeciwko tym osobom.
3. EUAM RCA może zatrudniać na podstawie umów personel międzynarodowy i miejscowy, jeżeli wymagane zadania nie mogą zostać wykonane przez personel oddelegowany przez państwa członkowskie. Wyjątkowo, w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy brakuje wykwalifikowanych kandydatów z państw członkowskich, można w stosownym przypadku zatrudniać na podstawie umów obywateli uczestniczących państw trzecich.
4. Warunki zatrudnienia oraz prawa i obowiązki personelu międzynarodowego i miejscowego określa się w umowach między EUAM RCA a danym członkiem personelu.
Artykuł 7
Status EUAM RCA i jej personelu
Status EUAM RCA i jej personelu, w tym w stosownych przypadkach przywileje, immunitety i dalsze gwarancje niezbędne do realizacji misji EUAM RCA i jej sprawnego przebiegu, stanowi przedmiot umowy zawieranej na podstawie art. 37 TUE, zgodnie z procedurą określoną w art. 218 TFUE.
Artykuł 8
Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne
1. KPiB sprawuje w ramach odpowiedzialności Rady i WP kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad EUAM RCA. Rada upoważnia KPiB do podejmowania w tym celu stosownych decyzji zgodnie z art. 38 akapit trzeci TUE. Upoważnienie to obejmuje uprawnienia do mianowania szefa misji na wniosek WP oraz uprawnienie do wprowadzania zmian w planie operacji (OPLAN – ang. Operation Plan). Rada zachowuje uprawnienia decyzyjne w odniesieniu do celów i zakończenia EUAM RCA. Decyzje KPiB dotyczące mianowania szefa misji publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2. KPiB przedstawia Radzie regularnie sprawozdania.
3. KPiB otrzymuje, regularnie i stosownie do potrzeb, sprawozdania od cywilnego dowódcy operacji i od szefa misji dotyczące kwestii objętych zakresem ich odpowiedzialności.
Artykuł 9
Udział państw trzecich
1. Bez uszczerbku dla autonomii decyzyjnej Unii i dla jej jednolitych ram instytucjonalnych, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do uczestniczenia w EUAM RCA, pod warunkiem ponoszenia przez nie kosztów związanych z oddelegowanym przez siebie personelem, w tym wynagrodzeń, ubezpieczenia od wszelkiego rodzaju ryzyka, diet dziennych oraz kosztów podróży do i z Republiki Środkowoafrykańskiej, oraz wnoszenia wkładu na pokrycie bieżących kosztów EUAM RCA, w stosownych przypadkach.
2. Państwa trzecie uczestniczące w EUAM RCA mają te same prawa i obowiązki co państwa członkowskie w odniesieniu do bieżącego zarządzania EUAM RCA.
3. Rada upoważnia KPiB do podejmowania stosownych decyzji dotyczących akceptacji proponowanych wkładów oraz do ustanowienia komitetu uczestników.
4. Szczegółowe uzgodnienia dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych zgodnie z art. 37 TUE i, w niezbędnych przypadkach, dodatkowych ustaleń technicznych. W przypadku gdy Unia i państwo trzecie zawierają lub zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w unijnych operacjach zarządzania kryzysowego, postanowienia tej umowy mają zastosowanie w kontekście EUAM RCA.
Artykuł 10
Bezpieczeństwo
1. Cywilny dowódca operacji kieruje planowaniem przez szefa misji środków bezpieczeństwa oraz zapewnia ich właściwe i skuteczne wdrażanie przez EUAM RCA zgodnie z art. 4.
2. Szef misji jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo EUAM RCA i za zapewnienie przestrzegania minimalnych wymogów bezpieczeństwa mających zastosowanie do EUAM RCA, zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy tytułu V TUE, jak również z jej instrumentami uzupełniającymi.
3. Szef misji jest wspierany przez funkcjonariusza ds. bezpieczeństwa misji, który podlega szefowi misji i pozostaje również w ścisłym stosunku służbowym z ESDZ.
4. Przed objęciem swoich funkcji personel EUAM RCA uczestniczy w obowiązkowym szkoleniu w zakresie bezpieczeństwa, zgodnie z OPLAN. Personel ten uczestniczy również w regularnie organizowanych przez funkcjonariusza ds. bezpieczeństwa misji szkoleniach aktualizujących w teatrze działań.
5. Szef misji zapewnia ochronę informacji niejawnych UE zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (2).
Artykuł 11
Komórka monitorująca
Do celów EUAM RCA uruchamia się komórkę monitorującą.
Artykuł 12
Uzgodnienia prawne
EUAM RCA ma zdolność do nabywania usług i towarów, do zawierania umów i porozumień administracyjnych, do zatrudniania personelu, do posiadania rachunków bankowych, do nabywania i zbywania aktywów i do regulowania swojego zadłużenia, a także do występowania jako strona postępowania sądowego – odpowiednio do potrzeb związanych z wykonaniem niniejszej decyzji.
Artykuł 13
Uzgodnienia finansowe
1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUAM RCA w okresie pierwszych 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej decyzji wynosi 7 100 000 EUR. Decyzje w sprawie finansowej kwoty odniesienia na ewentualne kolejne okresy podejmuje Rada.
2. Wszystkimi wydatkami zarządza się zgodnie z przepisami i procedurami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii. Uczestnictwo osób fizycznych i prawnych w przyznawaniu zamówień publicznych przez EUAM RCA jest otwarte bez ograniczeń. Ponadto do towarów zakupionych przez EUAM RCA nie mają zastosowania reguły pochodzenia. Z zastrzeżeniem uzyskania zgody Komisji EUAM RCA może dokonywać z państwami członkowskimi, państwem przyjmującym, uczestniczącymi państwami trzecimi i innymi podmiotami międzynarodowymi uzgodnień technicznych dotyczących wyposażenia, usług i lokali dla EUAM RCA.
3. EUAM RCA odpowiada za wykonanie swojego budżetu. W tym celu EUAM RCA podpisuje umowę z Komisją. Uzgodnienia finansowe muszą uwzględniać strukturę dowodzenia przewidzianą w art. 3, 4 i 5 oraz wymogi operacyjne EUAM RCA.
4. EUAM RCA składa Komisji szczegółowe sprawozdania z działań w zakresie finansów podjętych w ramach umowy i podlega nadzorowi ze strony Komisji w tym zakresie.
5. Wydatki związane z EUAM RCA kwalifikują się do pokrycia od dnia przyjęcia niniejszej decyzji.
Artykuł 14
Spójność unijnej reakcji oraz koordynacja
1. WP zapewnia spójność wdrażania niniejszej decyzji z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.
2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia, szef misji ściśle koordynuje swoje działania z delegaturą Unii w Bangi, aby zapewnić spójność działań prowadzonych przez Unię w Republice Środkowoafrykańskiej.
3. Szef misji ściśle współpracuje z EUTM RCA, MINUSCA, UNPOL, Unią Afrykańską oraz, w stosownych przypadkach, z innymi podmiotami międzynarodowymi.
Artykuł 15
Udostępnianie informacji
1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w odpowiednich przypadkach i stosownie do potrzeb EUAM RCA, informacji niejawnych UE wytworzonych do celów EUAM RCA, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE.
2. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE wytworzonych do celów EUAM RCA, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.
3. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących EUAM RCA i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (3).
4. WP może powierzyć swoim podwładnym, cywilnemu dowódcy operacji i szefowi misji uprawnienia, o których mowa w ust. 1–3, a także zdolność do dokonywania uzgodnień, o których mowa w ust. 2, na zgodnie z sekcją VII załącznika VI do decyzji 2013/488/UE.
Artykuł 16
Uruchomienie misji EUAM RCA
1. Misję uruchamia się decyzją Rady w dniu zaleconym przez cywilnego dowódcę operacji EUAM RCA, po osiągnięciu przez nią wstępnej zdolności operacyjnej.
2. Podstawowy zespół EUAM RCA czyni niezbędne przygotowania, aby umożliwić misji osiągnięcie wstępnej zdolności operacyjnej.
Artykuł 17
Wejście w życie i okres obowiązywania
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejsza decyzja wygasa po upływie dwóch lat od uruchomienia EUAM RCA.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES
Przewodniczący
(1) Szkoleniowa misja wojskowa Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej ustanowiona decyzją Rady (WPZiB) 2016/610 z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie szkoleniowej misji wojskowej Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Republice Środkowoafrykańskiej (EUTM RCA) (Dz.U. L 104 z 20.4.2016, s. 21).
(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).
(3) Decyzja Rady 2009/937/UE z dnia 1 grudnia 2009 r. dotycząca przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady (Dz.U. L 325 z 11.12.2009, s. 35).
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/147 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/2111
z dnia 9 grudnia 2019 r.
wspierająca działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej zmniejszające zagrożenie związane z nielegalną bronią strzelecką i lekką oraz amunicją do tych rodzajów broni
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 i art. 31 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 19 listopada 2018 r. Rada przyjęła strategię UE na rzecz zwalczania nielegalnej broni palnej, broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni, zatytułowaną „Zabezpieczenie broni, ochrona obywateli” (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą BSiL”). |
|
(2) |
W strategii UE dotyczącej BSiL przypomniano, że chociaż w ostatnich latach poczyniono znaczące postępy, szczególnie w Europie Południowo-Wschodniej, skala gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej (zwanej dalej „BSiL”) oraz amunicji, nieodpowiednie warunki składowania, rozpowszechnione nielegalne posiadanie oraz luki we wdrażaniu nadal ograniczają skuteczność działań w zakresie kontroli broni palnej i BSiL w niektórych częściach Bałkanów Zachodnich, co ma wpływ na bezpieczeństwo zarówno w tym regionie, jak i w UE. |
|
(3) |
W dniu 10 lipca 2018 r. na szczycie Bałkanów Zachodnich w Londynie przyjęto plan działania na rzecz trwałego rozwiązania kwestii nielegalnego posiadania i niewłaściwego wykorzystywania broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz amunicji do tych rodzajów broni, a także nielegalnego handlu taką bronią i amunicją na Bałkanach Zachodnich do 2024 r. (zwany dalej „planem działania”). |
|
(4) |
W strategii UE dotyczącej BSiL odnotowano, że Unia będzie nadal wspierać działania Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej (SEESAC) w zakresie kontroli BSiL oraz uwzględniać inicjatywy regionalne, takie jak plan działania. |
|
(5) |
Cele planu działania uzgodnione przez partnerów z Bałkanów Zachodnich są spójne z wysiłkami podejmowanymi w ramach Unii oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na rzecz zwalczania nielegalnego handlu BSiL oraz amunicją do tych rodzajów broni. W swoim planie działań na rzecz rozbrojenia, zatytułowanym „Zabezpieczenie naszej wspólnej przyszłości”, Sekretarz Generalny ONZ wprost wezwał do zajęcia się problemem nadmiernego gromadzenia broni konwencjonalnej i nielegalnego handlu tą bronią oraz do wspierania rozwiązywania problemu broni strzeleckiej na poziomie krajowym. |
|
(6) |
Zgodnie z Agendą ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 (zwaną dalej „Agendą 2030”) zwalczanie nielegalnego handlu BSiL jest niezbędne, aby osiągnąć wiele celów zrównoważonego rozwoju, w tym celów związanych z pokojem, sprawiedliwością i silnymi instytucjami, zmniejszaniem ubóstwa, wzrostem gospodarczym, zdrowiem, równouprawnieniem płci oraz bezpieczeństwem miast. Dlatego też w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 16.4 Agendy 2030 wszystkie państwa członkowskie ONZ zobowiązały się do znaczącego zmniejszenia nielegalnych przepływów finansowych i przepływów broni. |
|
(7) |
W dniu 30 czerwca 2018 r. podczas trzeciej konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych poświęconej przeglądowi postępów w realizacji programu działania na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach przyjęto dokument końcowy, w którym państwa członkowskie ONZ odnowiły swoje zobowiązanie do zapobiegania przenikaniu BSiL oraz do zwalczania tego zjawiska. Państwa członkowskie ONZ potwierdziły swoją wolę kontynuowania współpracy międzynarodowej oraz zacieśnienia współpracy regionalnej poprzez poprawę koordynacji, konsultacje, wymianę informacji i współpracę operacyjną, z udziałem właściwych organizacji regionalnych i subregionalnych, a także organów ścigania, organów kontroli granicznej oraz organów wydających zezwolenia na wywóz i przywóz. |
|
(8) |
Projekt wspierany na mocy niniejszej decyzji ma na celu pogłębienie i uzupełnienie unijnej pomocy na rzecz kontroli BSiL. Dotychczas pomoc ta zapewniana była przez Unię na mocy decyzji Rady wspierających działania SEESAC w regionie Bałkanów Zachodnich, tj. decyzji Rady 2004/791/WPZiB (1), 2010/179/WPZiB (2), 2013/730/WPZiB (3) oraz (WPZiB) 2016/2356 (4); przyczynia się ona także do realizacji celów regionalnego planu wdrożeniowego dotyczącego zwalczania rozprzestrzeniania broni strzeleckiej i lekkiej oraz planu działania, wspieranych na mocy decyzji Rady (WPZiB) 2018/1788 (5), |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Z myślą o realizacji strategii UE na rzecz zwalczania nielegalnej broni palnej, broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni, zatytułowanej „Zabezpieczanie broni, ochrona obywateli”, nadrzędnym celem projektu wspieranego na mocy niniejszej decyzji, określonego w załączniku do niej, jest dalsze przyczynianie się do poprawy bezpieczeństwa w Europie Południowo-Wschodniej oraz w Unii poprzez zwalczanie zagrożenia, jakie stanowi nielegalna broń strzelecka i lekka (zwana dalej „BSiL”) oraz amunicja do tych rodzajów broni, znajdujące się w Europie Południowo-Wschodniej, na Białorusi i Ukrainie oraz pochodzące z tych regionów.
2. Projekt, w którym uwzględnia się inne inicjatywy regionalne, w szczególności plan działania dotyczący Bałkanów Zachodnich, prace Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) oraz odpowiednie działania Komisji Europejskiej w regionie Europy Południowo-Wschodniej związane z kontrolą zbrojeń i zwalczaniem nielegalnego handlu bronią, ma następujące cele szczegółowe:
|
— |
przyczynianie się do wzmocnienia regionalnej współpracy, wymiany wiedzy i dzielenia się informacjami w zakresie kontroli BSiL, |
|
— |
dalsze wspieranie rozwoju ram ustawodawczych i regulacyjnych dotyczących BSiL, broni palnej i materiałów wybuchowych, a także harmonizacji tych ram z ramami unijnymi oraz ich standaryzacji w Europie Południowo-Wschodniej, |
|
— |
dalsze wspieranie kształtowania opartych na dowodach polityk w zakresie kontroli BSiL, odpowiadających na potrzeby zarówno kobiet, jak i mężczyzn, |
|
— |
budowanie zdolności służb policji granicznej i policji kryminalnej Bałkanów Zachodnich w zakresie zwalczania nielegalnego handlu i posiadania broni palnej, |
|
— |
poprawa zdolności w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami poprzez modernizację infrastruktury bezpieczeństwa, zmniejszanie nadwyżek oraz szkolenia, |
|
— |
wykorzystanie obecnych prac do stworzenia punktów kontaktowych ds. broni palnej w Europie Południowo-Wschodniej. |
Artykuł 2
1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „Wysokim Przedstawicielem”).
2. Techniczną realizacją projektu, o którym mowa w art. 1, zajmuje się SEESAC, w razie konieczności we współpracy z podmiotem kierującym planem działań operacyjnych dotyczących broni palnej w ramach europejskiej multidyscyplinarnej platformy przeciwko zagrożeniom przestępstwami (EMPACT).
3. SEESAC wykonuje swoje zadania pod kierownictwem Wysokiego Przedstawiciela. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych ustaleń z Programem Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP), który działa w imieniu SEESAC.
Artykuł 3
1. Finansowa kwota odniesienia na realizację finansowanego przez Unię projektu, o którym mowa w art. 1, wynosi 11 819 605,20.
2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty odniesienia określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu Unii.
3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 2.
4. W tym celu Komisja zawiera niezbędną umowę z UNDP, który działa w imieniu SEESAC. Umowa ta musi zawierać zobowiązanie SEESAC do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.
5. Komisja podejmuje starania w celu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 3, jak najszybciej po wejściu w życie niniejszej decyzji. Komisja informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia tej umowy.
6. Szczegółowy opis projektu zamieszczony jest w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 4
1. Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie sprawozdań przygotowywanych regularnie, co kwartał, przez SEESAC.
2. Komisja składa sprawozdania z aspektów finansowych projektu, o którym mowa w art. 1.
Artykuł 5
1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
2. Niniejsza decyzja wygasa 48 miesięcy po dniu zawarcia umowy, o której mowa w art. 3 ust. 4. Jednak jeżeli taka umowa nie zostanie zawarta w tym okresie, niniejsza decyzja wygasa sześć miesięcy po dniu jej wejścia w życie.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2004/791/WPZiB z dnia 22 listopada 2004 r. rozszerzająca i zmieniająca decyzję 2002/842/WPZiB dotyczącą wykonania wspólnego działania 2002/589/WPZiB w celu wniesienia wkładu Unii Europejskiej w zwalczanie destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej w Europie Południowo-Wschodniej (Dz.U. L 348 z 24.11.2004, s. 46).
(2) Decyzja Rady 2010/179/WPZIB z dnia 11 marca 2010 r. wspierająca kontrolę uzbrojenia SEESAC na Bałkanach Zachodnich w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 80 z 26.3.2010, s. 48).
(3) Decyzja Rady 2013/730/WPZiB z dnia 9 grudnia 2013 r. wspierająca działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 332 z 11.12.2013, s. 19).
(4) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/2356 z dnia 19 grudnia 2016 r. wspierająca działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 348 z 21.12.2016, s. 60).
(5) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/1788 z dnia 19 listopada 2018 r. w sprawie wsparcia Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej (SEESAC) w realizacji regionalnego planu działania w sprawie zwalczania nielegalnego handlu bronią na Bałkanach Zachodnich (Dz.U. L 293 z 20.11.2018, s. 11).
ZAŁĄCZNIK
Projekt na rzecz wsparcia zmniejszenia zagrożenia związanego z nielegalną bronią strzelecką i lekką oraz amunicją do tych rodzajów broni w Europie Południowo-Wschodniej
1. Wprowadzenie i cele
W ostatnich latach w Europie Południowo-Wschodniej poczyniono znaczące postępy w zakresie wzmocnienia kontroli zbrojeń i przeciwdziałania nielegalnemu handlowi bronią, zwłaszcza dzięki stałemu wsparciu ze strony Unii. Sytuacja w regionie Europy Południowo-Wschodniej nadal jednak wzbudza zaniepokojenie, a w strategii UE z dnia 19 listopada 2018 r. na rzecz zwalczania nielegalnej broni palnej, broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz amunicji do tych rodzajów broni, zatytułowanej „Zabezpieczanie broni, ochrona obywateli” (zwanej dalej „strategią UE dotyczącą BSiL”), wskazano go jako jeden z obszarów priorytetowych. Nielegalna broń palna ma oczywisty wpływ na bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne, gdyż wzmaga przestępczość zorganizowaną i ataki terrorystyczne w regionie Europy Południowo-Wschodniej i w UE. Z tego względu ustanowienie silnych i skutecznych mechanizmów kontroli w odniesieniu do transferów broni, korzystania z niej, jej posiadania i składowania stanowi znaczący wkład w pokój i bezpieczeństwo w regionie, w Europie i na świecie.
Aby odpowiedzieć na utrzymujące się wyzwania w zakresie kontroli BSiL, dalej wspierać organy w radzeniu sobie z tymi wyzwaniami oraz wzmocnić zaangażowanie na rzecz zwalczania nielegalnego handlu BSiL i bronią palną oraz niewłaściwego wykorzystywania tych rodzajów broni, w dniu 10 lipca 2018 r. na szczycie Bałkanów Zachodnich w Londynie przyjęto plan działania na rzecz trwałego rozwiązania kwestii nielegalnego posiadania i niewłaściwego wykorzystywania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni, a także nielegalnego handlu taką bronią i amunicją na Bałkanach Zachodnich do 2024 r. (zwany dalej „planem działania”). Plan działania określa siedem celów obejmujących wszystkie funkcjonalne obszary kontroli zbrojeń i zakłada, że Bałkany Zachodnie będą bezpieczniejszym regionem oraz eksporterem bezpieczeństwa, w którym zostaną wprowadzone kompleksowe i trwałe mechanizmy, w pełni zharmonizowane ze standardami UE i innymi standardami międzynarodowymi, mające na celu identyfikację przypadków nielegalnego posiadania i niewłaściwego wykorzystywania broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych oraz nielegalnego handlu nimi, zapobieganie takim zjawiskom, ich ściganie i kontrolę. W 2018 r. Unia przyjęła decyzję Rady wspierającą wdrażanie planu działania (decyzja Rady (WPZiB) 2018/1788 (1)).
Przy opracowaniu planu wsparcia udzieliło Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej (SEESAC) będące agencją wykonawczą regionalnego planu wdrożeniowego dotyczącego zwalczania rozprzestrzeniania broni strzeleckiej i lekkiej (zwanego dalej „regionalnym planem wdrożeniowym”). Na mocy decyzji (WPZiB) 2018/1788 SEESAC powierzono koordynowanie i monitorowanie wdrażania planu działania. Koordynacja pomiędzy instytucjami, organizacjami międzynarodowymi i darczyńcami w ramach planu działania zapewniana jest głównie za pośrednictwem formalnych regionalnych spotkań koordynacyjnych poświęconych planowi działania, które skupiają się na podsumowywaniu postępów i wymianie informacji, oraz poprzez zapewnienie usług ekspertów i wsparcia technicznego na potrzeby lokalnych spotkań koordynacyjnych poświęconych planowi działania. Monitorowanie wdrażania planu działania zapewnione jest poprzez opracowywanie półrocznych sprawozdań z monitorowania i oceny, dokumentujących postępy, wyzwania i potrzeby w zakresie tego wdrażania, w oparciu o wspólnie uzgodnione kluczowe wskaźniki wykonania. Ponadto SEESAC pełni funkcję sekretariatu wielostronnego funduszu powierniczego na rzecz planu działania w zakresie kontroli BSiL dla Bałkanów Zachodnich, ustanowionego w celu wsparcia wdrażania planu działania. SEESAC ściśle współpracuje z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ), Komisją Europejską (DG HOME, DG NEAR), Europolem, europejską multidyscyplinarną platformą przeciwko zagrożeniom przestępstwami (EMPACT), Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex), INERPOLEM, NATO, Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) oraz innymi właściwymi darczyńcami i organizacjami międzynarodowymi wspierającymi działania w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej.
Nadrzędnym celem niniejszego działania jest dalsze przyczynianie się do poprawy bezpieczeństwa w regionie Europy Południowo-Wschodniej i w UE poprzez zwalczanie zagrożenia, jakie stanowi nielegalna BSiL oraz amunicja do tych rodzajów broni, znajdujące się w Europie Południowo-Wschodniej, na Białorusi i Ukrainie oraz pochodzące z tych regionów. Jego wdrożenie pogłębi i uzupełni unijną pomoc na rzecz kontroli BSiL, która zapewniana jest na mocy niedawnych decyzji Rady 2010/179/WPZiB (2), 2013/730/WPZiB (3) i (WPZiB) 2016/2356 (4) (która wygasa w dniu 29 grudnia 2019 r.). Przyczyni się również do realizacji celów regionalnego planu wdrożeniowego i planu działania, wspieranych na mocy decyzji Rady (WPZiB) 2018/1788.
Działanie przyczyni się do wzmocnienia regionalnej współpracy, wymiany wiedzy i dzielenia się informacjami w zakresie kontroli BSiL; dalszego wsparcia w Europie Południowo-Wschodniej rozwój ram ustawodawczych i regulacyjnych dotyczących BSiL, broni palnej i materiałów wybuchowych, a także harmonizacji tych ram z ramami unijnymi oraz ich standaryzacji w Europie Południowo-Wschodniej; dalszego wsparcia kształtowania opartych na dowodach polityk w zakresie kontroli BSiL, odpowiadających na potrzeby zarówno kobiet, jak i mężczyzn; budowania zdolności służb policji granicznej i policji kryminalnej Bałkanów Zachodnich w zakresie zwalczania nielegalnego handlu i posiadania broni palnej; poprawy zdolności w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami poprzez modernizację infrastruktury bezpieczeństwa, zmniejszanie nadwyżek oraz szkolenia; a także wykorzystania obecnych prac do stworzenia punktów kontaktowych ds. broni palnej w Europie Południowo-Wschodniej.
W szerszym kontekście projekt przyczyni się do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa w Europie i na świecie, a jednocześnie wzmocni stabilność regionu dzięki prowadzeniu prac w ramach Rady Współpracy Regionalnej oraz w partnerstwie z innymi odpowiednimi partnerami i inicjatywami międzynarodowymi.
Działanie bezpośrednio przyczyni się do realizacji strategii bezpieczeństwa UE, strategii UE dotyczącej BSiL, cyklu polityki unijnej dotyczącej poważnej i zorganizowanej przestępczości (EMPACT – broń palna), Traktatu o handlu bronią, planu działania ONZ na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi BSiL, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach, międzynarodowego instrumentu umożliwiającego śledzenie broni, protokołu ONZ dotyczącego broni palnej, rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz programu działania ONZ na rzecz rozbrojenia, a także w szczególności zwiększy regionalną współpracę na rzecz zwalczania zagrożeń związanych z rozprzestrzenianiem BSiL i amunicji do tych rodzajów broni. Wyniki projektu bezpośrednio przyczynią się także do realizacji celu zrównoważonego rozwoju nr 16 Agendy 2030 dotyczącego pokoju i sprawiedliwych społeczeństw, w szczególności celu nr 16.1 (znaczące ograniczenie wszelkich form przemocy i odsetka zgonów na całym świecie) i celu nr 16.4 (znaczące ograniczenie nielegalnego przepływu broni), a także celu nr 5 dotyczącego równości płci. Ponadto projekt będzie wspierał realizację planu działania Komisji dotyczącego nielegalnego handlu bronią palną i materiałami wybuchowymi w UE.
Projekt umożliwi w szczególności:
|
— |
przyczynianie się do wzmocnienia regionalnej współpracy, wymiany wiedzy i dzielenia się informacjami w zakresie kontroli BSiL, |
|
— |
wsparcie dla budowania zdolności służb policji granicznej i policji kryminalnej Bałkanów Zachodnich w zakresie zwalczania nielegalnego handlu i posiadania broni palnej, |
|
— |
wsparcie dla dalszego wzmacniania zdolności w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami. |
2. Wybór agencji wykonawczej i koordynacja działań z innymi stosowymi inicjatywami dotyczącymi finansowania
SEESAC jest wspólną inicjatywą Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) i Rady Współpracy Regionalnej i jako taki jest centralnym punktem w zakresie działań związanych z BSiL w Europie Południowo-Wschodniej. Jako agencja wykonawcza regionalnego planu wdrożeniowego, SEESAC od 2002 r. współpracuje z podmiotami w Europie Południowo-Wschodniej nad wdrożeniem całościowego podejścia do kontroli BSiL dzięki prowadzeniu szerokiego zakresu działań obejmujących: ułatwianie strategicznej i operacyjnej współpracy regionalnej, wspieranie kształtowania polityki i zwiększania zdolności instytucji, kampanie informacyjne i kampanie zbierania BSiL, zarządzanie zapasami, zmniejszanie nadwyżek, poprawa zdolności w zakresie znakowania i śledzenia oraz poprawa kontroli wywozu broni. W związku z tym SEESAC zdobył jedyne w swoim rodzaju zdolności i doświadczenie w prowadzeniu na poziomie regionalnym działań obejmujących wiele podmiotów, z wykorzystaniem wspólnego zaplecza politycznego i gospodarczego partnerów w regionie Europy Południowo-Wschodniej, zapewniając odpowiedzialność podmiotów na poziomie krajowym i regionalnym oraz długoterminową stabilność swoich działań, a także stał się głównym regionalnym autorytetem w dziedzinie kontroli BSiL.
SEESAC utrzymuje dwustronne i wielostronne kanały komunikacji ze wszystkimi właściwymi podmiotami i organizacjami. W tym celu nadal prowadzi Sekretariat Regionalnej Grupy Sterującej ds. BSiL (RSG). Ponadto SEESAC prowadzi Sekretariat Inicjatywy Regionalnego Podejścia do Zmniejszania Zapasów (RASR), a także zostało wyznaczone do pełnienia funkcji sekretariatu wielostronnego funduszu powierniczego na rzecz planu działania w zakresie kontroli BSiL dla Bałkanów Zachodnich. SEESAC bierze również udział w spotkaniach koordynacyjnych w zakresie BSiL i rozminowywania, nieformalnym mechanizmie koordynacji działań w zakresie kontroli BSiL, który funkcjonuje między NATO, Unią, OBWE, Biurem ONZ ds. Rozbrojenia (UNODA) i SEESAC. SEESAC regularnie uczestniczy w posiedzeniach właściwych forów regionalnych, takich jak spotkania ministrów wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych UE–Bałkany Zachodnie, organizowany przez NATO proces wymiany informacji strukturalnych na temat BSiL oraz proces współpracy ministrów obrony Europy Południowo-Wschodniej (SEDM). Ponadto SEESAC nadal utrzymuje szeroką sieć formalnych i nieformalnych partnerstw z organizacjami takimi jak Centrum Współpracy w zakresie Bezpieczeństwa RACVIAC (Regionalne Centrum Wspierania Weryfikacji i Wdrażania Kontroli Zbrojeń) - Centrum Współpracy w zakresie Bezpieczeństwa oraz Forum OBWE ds. Współpracy w Dziedzinie Bezpieczeństwa. W ramach działań koordynacyjnych ONZ w zakresie broni strzeleckiej (CASA), a także działań w innym formacie odbywają się regularne spotkania koordynacyjne oraz wymiana informacji z innymi agendami ONZ, takimi jak Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) i UNODA. SEESAC działa zatem jako regionalny ośrodek koordynujący i punkt kontaktowy dla szerokiego spektrum kwestii związanych z reformą sektora bezpieczeństwa, koncentrujący się szczególnie na kontroli BSiL oraz zarządzaniu zapasami. SEESAC utrzymuje ścisłe kontakty z właściwymi podmiotami unijnymi, głównie DG NEAR, DG HOME, Europolem, INTERPOLEM i Frontexem, a także inicjatywami realizowanymi pod przewodnictwem UE, takimi EMPACT – broń palna i Grupa Robocza Europejskich Ekspertów ds. Broni Palnej (EFE). Umożliwia to skuteczniejsze docieranie do partnerów z Europy Południowo-Wschodniej.
SEESAC z siedzibą w Belgradzie działa obecnie w całej Europie Południowo-Wschodniej: prowadzi działalność w Albanii, Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Kosowie (*1), Republice Macedonii Północnej, Republice Mołdawii i Serbii, a także zapewnia ograniczone wsparcie Białorusi i Ukrainie. W przeszłości prowadziło także działalność w Bułgarii, Chorwacji i Rumunii. Poczucie sprawczości działań zapewnia w regionie Rada Współpracy Regionalnej oraz Regionalna Grupa Sterująca ds. BSiL, na forach których wszystkie kraje Europy Południowo-Wschodniej przedstawiają wytyczne strategiczne, inicjatywy i wnioski o wsparcie.
SEESAC jako pierwsze zastosowało podejście oparte na radzeniu sobie ze wspólnymi problemami dzięki inicjatywom regionalnym, co dało w Europie Południowo-Wschodniej znakomite rezultaty nie tylko z powodu wynikłego z tego dzielenia się kluczowymi informacjami i propagowania zdrowego współzawodnictwa regionalnego, ale także z uwagi na fakt, że pomaga osiągać na poziomie krajowym i regionalnym stałe i dające się łatwo zmierzyć rezultaty dzięki całościowej realizacji.
SEESAC bardzo skutecznie zrealizowało planowane działania w ramach poprzednich projektów finansowanych przez Unię, zapewniając zrównoważone wyniki projektu dzięki rozwijaniu i wspieraniu w krajach poczucia sprawczości w odniesieniu do projektów i działań oraz propagowaniu koordynacji, wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk na poziomie regionalnym oraz badań regionalnych. Jego wiedza na temat BSiL oraz pogłębiona znajomość kwestii regionalnych i właściwych podmiotów czyni z SEESAC najlepszego partnera do realizacji tego konkretnego działania.
3. Opis projektu
Nowy etap projektu będzie wykorzystywać postępy poczynione w ramach decyzji Rady: 2004/791/WPZiB (5), 2010/179/WPZiB, 2013/730/WPZiB, (WPZiB) 2016/2356 oraz w uzupełnieniu do nadal obowiązującej decyzji (WPZiB) 2018/1788. Skoncentruje się na trzech głównych obszarach, przy utrzymaniu całościowego podejścia do radzenia sobie z zagrożeniami, jakie stwarza BSiL w regionie.
Te trzy obszary dotyczą poziomu strategicznego i politycznego, a także aspektów operacyjnych, zatem bezpośrednio wspierają wszystkie poziomy kontroli BSiL, koncentrując się na: wzmacnianiu współpracy, wymiany wiedzy i dzielenia się informacjami na poziomie regionalnym; budowaniu zdolności służb policji granicznej i policji kryminalnej Bałkanów Zachodnich w zakresie zwalczania nielegalnego handlu i posiadania broni palnej; oraz poprawie zdolności w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami poprzez modernizację infrastruktury bezpieczeństwa, zmniejszanie nadwyżek oraz szkolenia.
Szczegółowe cele projektu to:
|
— |
wzmocnienie regionalnej współpracy, wymiany wiedzy i dzielenia się informacjami w zakresie kontroli zbrojeń, |
|
— |
zwiększenie zdolności służb policji granicznej i policji kryminalnej Bałkanów Zachodnich w zakresie zwalczania nielegalnego handlu i posiadania broni palnej, |
|
— |
poprawa zdolności w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami poprzez modernizację infrastruktury bezpieczeństwa, zmniejszanie nadwyżek oraz szkolenia. |
Strategia projektu opiera się na wyjątkowym stosowanym w ramach SEESAC podejściu do wspierania zaufania i współpracy w regionie Europy Południowo-Wschodniej, co jest wstępnym warunkiem osiągnięcia konkretnych i wymiernych zmian. W szczególności, na poziomie regionalnym, poszczególne procesy współpracy ułatwiane przez SEESAC, angażujące zarówno decydentów politycznych, jak i praktyków działających na poziomie operacyjnym, okazały się istotnym czynnikiem zapewniającym otoczenie cechujące się konkurencją i sprzyjające przekazywaniu wiedzy, wymianie wiedzy specjalistycznej i dzieleniu się informacjami. Pozwoliło to nie tylko na zwiększenie zdolności w tym regionie Europy Południowo-Wschodniej, ale, co ważniejsze, na budowanie zaufania i nawiązanie bezpośredniej współpracy między instytucjami a niezależnymi ekspertami, co – obok innych czynników – pomogło przygotować plan działania. Ponadto podejście oparte na współpracy regionalnej sprawiło, że region ten stał się bardziej przejrzysty i skuteczniejszy w wysiłkach na rzecz kontroli handlu bronią, dzięki czemu kraje Europy Południowo-Wschodniej znajdują się – w wymiarze globalnym – wśród najbardziej przejrzystych państw pod względem sprawozdawczości dotyczącej transferu broni. Dlatego też projekt będzie w dalszym ciągu wspierać współpracę regionalną będącą kluczowym czynnikiem umożliwiającym osiąganie wymiernych rezultatów.
Zakres geograficzny projektu obejmuje Europę Południowo-Wschodnią, a jego bezpośredni beneficjenci to Albania, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Serbia, Republika Mołdawii, Republika Macedonii Północnej i Kosowo (*2). Ponadto projekt będzie nadal zapewniać wsparcie dla państw Europy Wschodniej, które borykają się z podobnymi wyzwaniami dotyczącymi kontroli BSiL, takich jak Ukraina i Białoruś, poprzez ich zaangażowanie w transfer wiedzy, zdobytych doświadczeń i najlepszych praktyk opracowanych na Bałkanach Zachodnich od 2002 r.
3.1. Ułatwienie współpracy regionalnej oraz wspieranie kształtowania opartych na dowodach polityk w zakresie kontroli BSiL, a przez to dalsze przyczynianie się do zmniejszenia zagrożenia, jakie stanowi nielegalne rozprzestrzenianie BSiL
Celem pierwszego komponentu jest dalsze przyczynianie się do wzmocnienia zdolności w zakresie kształtowania i wdrażania opartych na dowodach polityk w zakresie kontroli BSiL oraz standaryzacji podejść poprzez współpracę regionalną na poziomie strategicznym i operacyjnym komisji ds. BSiL i sieci ekspertów ds. broni palnej w krajach Europy Południowo-Wschodniej (SEEFEN), wymianę informacji i dzielenie się dobrymi praktykami, zwiększony potencjał w zakresie gromadzenia i analizy danych, harmonizację i standaryzację ram ustawodawczych i regulacyjnych w zakresie BSiL oraz konsekwentne uwzględnianie perspektywy płci w politykach dotyczących kontroli BSiL. To z kolei przyczyni się do realizacji celów 1, 2 i 3 określonych w planie działania.
W oparciu o sprawdzone podejście polegające na ułatwianiu tworzenia sieci kontaktów na poziomie regionalnym komponent ten nadal będzie ułatwiał współpracę regionalną między komisjami ds. BSiL dzięki regularnym spotkaniom, wymianie informacji i pracom nad gromadzeniem danych oraz zwiększaniem zdolności w zakresie kształtowania opartych na dowodach polityk. Zwiększona zostanie również przejrzystość transferów broni poprzez częściowe włączenie procesu regionalnej wymiany informacji na temat tych transferów do współpracy w ramach komisji ds. BSiL, a także wzmocnione zostanie wsparcie na rzecz dalszego zapewniania przejrzystości transferów broni w krajach Europy Południowo-Wschodniej. W ramach tego komponentu przewiduje się ponadto przekazywanie nabytej w krajach Europy Południowo-Wschodniej wiedzy fachowej do innych regionów w celu wspierania działań Unii w innych obszarach. W ramach tego komponentu zapewniane będzie również wsparcie techniczne poprzez ukierunkowane i prowadzone na wniosek, istotne z punktu widzenia polityki badania i prezentacje dla decydentów politycznych.
Dodatkowo, z uwagi na zagrożenie związane z nielegalnym handlem bronią palną płynącą do Unii, a także wykorzystywanie broni palnej w przestępczości zorganizowanej oraz w zamachach terrorystycznych, istotnym elementem działań na rzecz zwalczania tego zagrożenia jest opracowanie solidnych systemów i mechanizmów gromadzenia i wymiany informacji. Dzięki swojej wieloletniej pracy w regionie Europy Południowo-Wschodniej, a zwłaszcza dzięki skutecznemu wdrożeniu decyzji Rady 2013/730/WPZiB i (WPZiB) 2016/2356, w tym utworzeniu i wspieraniu sieci ekspertów ds. broni palnej w SEEFEN, SEESAC odgrywa przewodnią rolę w takich wysiłkach, występując w charakterze organizatora współpracy, a równocześnie działa na rzecz zwiększenia zdolności organów ścigania w zakresie znakowania, śledzenia i rejestrowania broni, w tym poprzez pomoc techniczną i wsparcie na rzecz tworzenia i usprawniania systemów rejestrowania. Z tego względu komponent ten będzie korzystał z wyników prac przeprowadzonych w poprzednim okresie poprzez dalsze wzmacnianie SEEFEN przy jednoczesnym wykorzystaniu tej sieci jako platformy pogłębionej współpracy między organami ścigania w krajach Europy Południowo-Wschodniej i w innych krajach w celu zwalczania nielegalnego handlu BSiL i amunicją do tych rodzajów broni. Wszystkie działania SEEFEN będą ściśle koordynowane z wysiłkami Europolu, EMPACT, EFE, DG ds. Migracji i Spraw Wewnętrznych, INTERPOLEM, Eurojustem oraz Frontexem i innymi odpowiednimi podmiotami, a także będą wspierać te wysiłki.
Wreszcie – celem tego komponentu będzie odpowiedź na oczywistą i pilną potrzebą wprowadzenia bardziej rygorystycznych ram ustawodawczych i regulacyjnych w zakresie kontroli BSiL i broni palnej na Bałkanach Zachodnich, aby skutecznie regulować kontrolę zbrojeń i ułatwić reagowanie na odnośne zagrożenia. To z kolei pozwoli na zapewnienie zgodności przepisów i procedur dotyczących kontroli zbrojeń na Bałkanach Zachodnich oraz standaryzację procedur i praktyk w zakresie kontroli BSiL i broni palnej. Taka standaryzacja pozwoliłaby usunąć przeszkody uniemożliwiające organom ścigania i wymiarowi sprawiedliwości bezpośrednią współpracę, wymianę informacji oraz prowadzenie wspólnych lub równoległych postępowań wyjaśniających. Dodatkowo, z uwagi na fakt, że ramy ustawodawcze i polityczne regulujące kontrolę BSiL w Europie Południowo-Wschodniej często nie w pełni dostrzegają lub niewystarczająco uwzględniają perspektywę płci, przez co wysiłki na rzecz kontroli zbrojeń są mniej skuteczne pod względem zapewniania bezpieczeństwa wszystkim obywatelom, niezależnie od tego, czy chodzi o kobiety, mężczyzn, dziewczęta czy chłopców, projekt przyczyni się także do dalszego uwzględniania perspektywy płci w przepisach dotyczących kontroli broni. Ten cel ma zostać osiągnięty dzięki wsparciu zapewnianemu w ramach wykonania decyzji Rady (WPZiB) 2018/1788, poprzez opracowanie zindywidualizowanych krajowych i regionalnych warsztatów tematycznych, aktualizowanie regionalnego kompendium przepisów dotyczących broni oraz dokonanie przeglądu ram prawnych beneficjentów projektu pod kątem uwzględniania problematyki płci w celu zapewnienia, aby polityki regulujące kontrolę zbrojeń uwzględniały kwestię związku między BSiL a problematyką płci.
W szczególności projekt przewiduje ułatwienie współpracy regionalnej oraz wspieranie kształtowania opartych na dowodach polityk w zakresie kontroli BSiL poprzez:
|
— |
regionalne posiedzenia komisji ds. BSiL (dwa razy w roku) w Europie Południowo-Wschodniej koncentrujące się na wymianie informacji, dzieleniu się wiedzą oraz standaryzacji polityk dotyczących kontroli zbrojeń, |
|
— |
regionalne posiedzenia SEEFEN (dwa razy w roku) koncentrujące się na wymianie informacji operacyjnych i na współpracy transgranicznej w walce z nielegalnym handlem bronią palną, |
|
— |
udzielanie komisjom ds. BSiL i SEEFEN – na wniosek – porad technicznych i zapewnianie wiedzy fachowej, aby wzmocnić rozwój, kształtowanie, przyjmowanie i wdrażanie polityk, |
|
— |
udzielanie – na wniosek – wsparcia w zakresie harmonizacji przepisów dotyczących kontroli zbrojeń pod kątem stosownych zmian związanych z przepisami UE dotyczącymi kontroli zbrojeń, a także w zakresie standaryzacji w całym regionie Europy Południowo-Wschodniej (2022–2023), |
|
— |
wsparcie w zakresie gromadzenia i analizy danych dotyczących BSiL w oparciu o zalecenia wynikające z regionalnego badania BSiL, |
|
— |
utrzymanie platformy służącej monitorowaniu przypadków przemocy zbrojnej oraz regularne rozpowszechnianie informatora na temat przemocy zbrojnej w krajach Europy Południowo-Wschodniej, umożliwiającej śledzenie tendencji, |
|
— |
dalsze uwzględnianie aspektu płci w procesie kształtowania polityk w zakresie BSiL, |
|
— |
przekazywanie Białorusi i Ukrainie wiedzy specjalistycznej poprzez ułatwianie udziału w wybranych formalnych posiedzeniach i dostępu do narzędzi kontroli BSiL, |
|
— |
utrzymanie internetowej platformy wymiany informacji i jej doskonalenie poprzez opracowywanie produktów na żądanie istotnych dla polityki i opartych na wiedzy. |
Wyniki/wskaźniki realizacji projektu:
|
— |
zorganizowanie maksymalnie ośmiu regionalnych posiedzeń komisji ds. BSiL, |
|
— |
zorganizowanie maksymalnie ośmiu regionalnych posiedzeń SEEFEN (dwa razy w roku) koncentrujących się na tworzeniu sieci kontaktów i wymianie informacji między ekspertami ds. broni palnej w organach ścigania, |
|
— |
zwiększenie zdolności komisji ds. BSiL i członków SEEFEN poprzez ukierunkowane sesje szkoleniowe oraz zapewnianie wsparcia technicznego i doradztwa, |
|
— |
umożliwienie wymiany informacji, przekazywania wiedzy i standaryzacji podejść, |
|
— |
zorganizowanie maksymalnie dziesięciu warsztatów tematycznych dla beneficjentów w celu wsparcia harmonizacji przepisów z unijnym dorobkiem prawnymi standaryzacji w regionie Europy Południowo-Wschodniej, |
|
— |
udostępnianie wiedzy fachowej na temat aktualizacji przepisów i polityk w celu harmonizacji z unijnymi ramami regulacyjnymi i standardami, |
|
— |
publikowanie miesięcznych informatorów na temat tendencji w zakresie przemocy zbrojnej w całym regionie Europy Południowo-Wschodniej, |
|
— |
zapewnienie gromadzenia, analizy i rozpowszechniania danych otrzymywanych od organów w oparciu o zalecenia wynikające z badania BSiL, |
|
— |
uwzględnianie aspektu płci w procesie kształtowania polityk w zakresie BSiL, |
|
— |
dalszy rozwój systemu rejestracji broni w Republice Mołdawii, |
|
— |
ułatwianie wymiany wiedzy i dzielenia się informacjami z organami białoruskimi i ukraińskimi. |
3.2. Dalsze wsparcie dla budowania zdolności organów ścigania i służb granicznych w zakresie zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią i materiałami wybuchowymi oraz zwalczania tego procederu
Celem drugiego komponentu jest zapewnienie wymaganego wsparcia w zakresie zwalczania nielegalnego handlu BSiL poprzez ulepszone procedury, sprzęt i szkolenia skierowane do organów ścigania, zgodnie z celem 3 planu działania, wzywającym do znaczącego zmniejszenia nielegalnych przepływów broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych do 2024 r.
Komponent ten będzie wspierał budowanie zdolności organów regionalnych w zakresie prowadzenia działań zarówno prewencyjnych, jak i represyjnych, niezbędnych do skutecznego rozpoznawania i udaremniania nielegalnego handlu bronią palną, amunicją i materiałami wybuchowymi z obszaru ich jurysdykcji i w jej ramach oraz przeciwdziałania temu procederowi. W Europejskiej agendzie bezpieczeństwa walka z nielegalnym handlem bronią palną została uznana za jedno z działań priorytetowych. W agendzie tej wezwano do przeglądu ram prawnych oraz nasilenia walki z nielegalnym handlem bronią palną. Nielegalny handel bronią palną i materiałami wybuchowymi prowadzony jest z wielu różnych miejsc, a kontrole na granicy zewnętrznej oraz współpraca policji i służb granicznych mają w dalszym ciągu podstawowe znaczenie, jak określono w strategii UE dotyczącej BSiL. Na poziomie regionu Europy Południowo-Wschodniej Unia i jej państwa członkowskie pomogą wzmocnić zdolności w zakresie egzekwowania prawa, między innymi poprzez blokowanie nielegalnego finansowania i transportu broni oraz wzmocnienie roli policji granicznej, organów celnych i portowych, w celu wykrywania, udaremniania i zapobiegania działalności siatek nielegalnego handlu bronią oraz zapobiegania sytuacjom, w których broń palna trafia w ręce terrorystów i przestępców za pośrednictwem nielegalnego rynku. Ze względu na transgraniczny charakter nielegalnego handlu bronią szczególnie ważne jest, aby zapewnić wsparcie także krajom sąsiadującym.
Wzmocniona kontrola transgraniczna jest jednym z centralnych wymogów kompleksowego podejścia do zwalczania nielegalnego handlu bronią palną, istotnymi komponentami, amunicją i materiałami wybuchowymi oraz ich nielegalnych przepływów na Bałkanach Zachodnich. Skuteczne kontrole na granicach służą nie tylko zniechęcaniu do popełniania przestępstw wszelkiego rodzaju, ale są także środkiem budowy zaufania. Rygorystyczna i skuteczna kontrola graniczna to podstawa każdego długofalowego programu bezpieczeństwa narodowego i regionalnego. W ramach decyzji Rady (WPZiB) 2016/2356 przeprowadzono wstępną ocenę zdolności służb granicznych poszczególnych jurysdykcji, która koncentrowała się przede wszystkim na administracyjnych i technicznych zdolnościach policji granicznej. Niezbędne jest wzmocnienie ogólnych zdolności w celu skutecznego zwalczania nielegalnego handlu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi w kontekście transgranicznym. Ta wstępna ocena pokazała w szczególności, że – z wyjątkiem Bośni i Hercegowiny – brakuje ukierunkowanych szkoleń na temat wykrywania broni palnej na granicach, a policja graniczna dysponuje ograniczoną ilością sprzętu do wykrywania zarówno w punktach kontroli granicznej, jak i na zielonej granicy. Ponadto broń jest częściej wytwarzana z nowoczesnych materiałów, które nie są wykrywane przez wykrywacze metali ani przez psy wyszkolone do wyczuwania prochu.
Pomoc w ramach tego komponentu będzie się koncentrować na opracowywaniu standardowych procedur działania oraz nabywaniu sprzętu dla służb granicznych i policji kryminalnej służącego zwalczaniu nielegalnego handlu i nielegalnego posiadania broni palnej. Dodatkowo odbędą się szkolenia tematyczne na poziomie jurysdykcji oraz warsztaty regionalne. Proponowane działania będą stanowić uzupełnienie prac SEEFEN oraz będą ściśle koordynowane z innymi działaniami wspieranymi przez Unię realizowanymi obecnie w Europie Południowo-Wschodniej, przede wszystkim z cyklem polityki unijnej dotyczącej poważnej i zorganizowanej przestępczości międzynarodowej, a konkretnie z planami działań operacyjnych w ramach platformy EMPACT - broń palna, a także z działaniami Europolu, Frontexu i INTERPOLU.
Działania te będą realizowane poprzez:
|
— |
zapewnianie sprzętu i szkoleń na potrzeby zarządzania granicami pod kątem zwalczania nielegalnego handlu bronią w ramach wsparcia dla organów policji granicznej w Albanii, Kosowie (*3), Czarnogórze, Serbii i Republice Macedonii Północnej, |
|
— |
zapewnianie sprzętu i szkoleń dla policji kryminalnej pod kątem zwalczania nielegalnego handlu bronią w ramach wsparcia dla organów policji kryminalnej w Albanii, Bośni i Hercegowinie, Kosowie (****), Czarnogórze, Serbii i Republice Macedonii Północnej. |
Wyniki/wskaźniki realizacji projektu:
|
— |
opracowanie maksymalnie sześciu standardowych procedur działania dla poszczególnych służb granicznych, |
|
— |
nabycie sprzętu do zwalczania nielegalnego handlu bronią i zapewnienie szkoleń na temat jego stosowania, |
|
— |
zorganizowanie maksymalnie sześciu szkoleń tematycznych dla każdej ze służb granicznych, |
|
— |
zorganizowanie maksymalnie czterech warsztatów regionalnych dla służb granicznych, |
|
— |
opracowanie maksymalnie sześciu standardowych procedur działania dla policji kryminalnej w każdej z jurysdykcji, |
|
— |
zapewnienie sprzętu dla policji kryminalnej oraz szkoleń na temat jego stosowania, |
|
— |
zorganizowanie maksymalnie sześciu szkoleń tematycznych dla policji kryminalnej w każdej z jurysdykcji, |
|
— |
zorganizowanie maksymalnie czterech warsztatów na poziomie regionalnym dla policji kryminalnej. |
3.3. Poprawa zdolności w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami poprzez modernizację infrastruktury bezpieczeństwa, zmniejszanie nadwyżek oraz szkolenia
Zmniejszenie ryzyka proliferacji poprzez zwiększanie bezpieczeństwa zapasów broni i amunicji oraz zmniejszenie nadwyżki zapasów BSiL.
Celem trzeciego komponentu jest wspieranie organów zajmujących się sprawami wewnętrznymi i organów policji w celu dalszego ulepszania infrastruktury bezpieczeństwa i standardowych procedur działania w odniesieniu do składów o znaczeniu priorytetowym, w przypadku których w dalszym ciągu występuje znaczące ryzyko kradzieży i nielegalnego rozprzestrzeniania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni. Komponent ten opiera się na decyzji Rady (WPZiB) 2016/2356 oraz jest zgodny z celem 7 planu działania zakładającym znaczące obniżenie ryzyka rozprzestrzeniania i przenikania broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych, oraz z celem 6 zakładającym systematyczne zmniejszanie nadwyżek i niszczenie skonfiskowanej BSiL oraz amunicji. SEESAC z powodzeniem stosuje podejście dwutorowe polegające na: 1) poprawie bezpieczeństwa składów; oraz 2) zbudowaniu zdolności personelu, któremu zlecono zarządzanie zapasami, znacząco poprawiając przepisy dotyczące bezpieczeństwa i zmniejszając ryzyko niepożądanego rozprzestrzeniania zapasów BSiL i amunicji do tych rodzajów broni. SEESAC rozszerzyło to podejście – zgodnie z kompleksowym podejściem do bezpieczeństwa fizycznego oraz zarządzania zapasami BSiL i amunicji do tych rodzajów broni – poprzez połączenie go ze zmniejszaniem nadwyżek, jeszcze bardziej zmniejszając w ten sposób ryzyko proliferacji.
Projekt będzie nadal przyczyniać się do poprawy bezpieczeństwa składów broni i amunicji w Europie Południowo-Wschodniej dzięki dalszemu zapewnianiu konkretnej pomocy technicznej oraz pomocy w zakresie infrastruktury zgodnie z najlepszymi międzynarodowymi praktykami i standardami. Poziom bezpieczeństwa w wojskowych składach znacząco się zwiększył w konsekwencji decyzji Rady 2013/730/WPZiB, SEESAC zidentyfikował jednak zapasy, które przechowują policja i organy zajmujące się sprawami wewnętrznymi, których sytuacja budzi niepokój z uwagi na brak zdolności w zakresie zabezpieczenia, niewystarczające zdolności w odniesieniu do rejestrowania i zarządzania zapasami oraz bardziej złożone systemy, które obejmują broń szkoleniową, a także skonfiskowaną broń palną. Zapewnione zostanie wsparcie na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa składów BSiL i magazynów dowodów rzeczowych, znajdujących się w gestii policji / organów zajmujących się sprawami wewnętrznymi, poprzez modernizację infrastruktury. Magazyny dowodów rzeczowych znajdujące się w lokalnych posterunkach policji są traktowane priorytetowo ze względu na potencjalne ryzyko przenikania, ale także ze względów bezpieczeństwa publicznego, z uwagi na fakt, że różne materiały niebezpieczne są przechowywane w tym samym miejscu w złych warunkach. Zapewnione zostanie również wsparcie na rzecz zmniejszenia nadwyżek BSiL i amunicji lub skonfiskowanej BSiL i amunicji, dzięki czemu obniży się ryzyko ich nielegalnego rozprzestrzeniania.
Główne planowane działania obejmują:
|
— |
wsparcie na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa składów BSiL i magazynów dowodów rzeczowych, znajdujących się w gestii policji / organów zajmujących się sprawami wewnętrznymi, poprzez modernizację infrastruktury, |
|
— |
wsparcie na rzecz zniszczenia nadwyżek BSiL lub skonfiskowanej BSiL, |
|
— |
przeprowadzenie regionalnych tematycznych warsztatów w dziedzinie zarządzania zapasami broni i amunicji, |
|
— |
zwiększenie zdolności odpowiednich instytucji państwowych do ustanowienia systemów kontroli. |
Wyniki/wskaźniki realizacji projektu:
|
— |
zwiększenie bezpieczeństwa jednego składu zgodnie z międzynarodowymi standardami i najlepszymi praktykami, |
|
— |
zwiększenie bezpieczeństwa maksymalnie 18 magazynów dowodów rzeczowych, |
|
— |
zniszczenie łącznie maksymalnie 12 000 sztuk broni konwencjonalnej, |
|
— |
zniszczenie łącznie maksymalnie 22 000 sztuk amunicji, |
|
— |
przeprowadzenie maksymalnie trzech warsztatów tematycznych. |
4. Beneficjenci
Bezpośrednimi beneficjentami projektu będą instytucje odpowiedzialne za kontrolę BSiL w Europie Południowo-Wschodniej. Organy zajmujące się sprawami wewnętrznymi, służby policyjne, straż graniczna, śledczy prowadzący postępowania przygotowawcze, prokuratorzy i organy celne Republiki Albanii, Bośni i Hercegowiny, Kosowa (*4), Republiki Mołdawii, Czarnogóry, Republiki Serbii i Republiki Macedonii Północnej będą korzystać z wymiany informacji i dzielenia się wiedzą prowadzących do standaryzacji poprzez współpracę regionalną, budowanie zdolności, usprawnianie procedur oraz zapewnienie odpowiedniego specjalistycznego sprzętu niezbędnego do zapewnienia postępów w zakresie kształtowania polityk, działań operacyjnych i technicznych w dziedzinie kontroli BSiL. Ponadto komisje ds. BSiL oraz inne instytucje odpowiedzialne za kontrolę BSiL w Europie Południowo-Wschodniej skorzystają ze szkoleń i wymiany informacji oraz ze współpracy regionalnej. Dodatkowo, kluczowe instytucje odpowiedzialne za kontrolę BSiL na Białorusi i Ukrainie będą mogły lepiej zrozumieć zagrożenie wiążące się z nielegalnym handlem bronią palną oraz korzystać z ukierunkowanego przekazywania wiedzy.
Proponowane działania są w pełni zgodne z krajowymi priorytetami w zakresie kontroli BSiL i planem działania, a także uzyskały wsparcie właściwych krajowych organów ds. kontroli BSiL, które wykazały swoje poparcie dla celów projektu i zaangażowanie w ich osiąganie.
Ludność krajów Europy Południowo-Wschodniej, Europy Wschodniej oraz Unii, zagrożona rozprzestrzenianiem BSiL na szeroką skalę, będzie odnosić korzyści z tego projektu wraz ze zmniejszaniem się ryzyka.
5. Wyeksponowanie działań Unii
SEESAC podejmuje wszelkie stosowne działania w celu upublicznienia faktu, że program został sfinansowany przez Unię. Takie działania będą prowadzone zgodnie z komunikatem Komisji oraz podręcznikiem dotyczącym informowania o działaniach zewnętrznych Unii Europejskiej i ich eksponowania. SEESAC zapewni zatem wyeksponowanie wkładu Unii przez stosowne logo i działania promocyjne, podkreślanie roli odgrywanej przez Unię, zapewnianie przejrzystości swoich działań i podnoszenie świadomości co do powodów realizacji projektu, a także wspierania projektu przez Unię oraz rezultatów tego wsparcia. Na materiałach wyprodukowanych w wyniku tego projektu w widocznym miejscu zostanie umieszczona flaga UE zgodnie z unijnymi wytycznymi dotyczącymi prawidłowego wykorzystywania i reprodukcji flagi.
Z uwagi na fakt, że planowane działania znacznie różnią się zakresem i charakterem, zastosowany zostanie zestaw narzędzi promocyjnych obejmujących: tradycyjne media; strony internetowe; media społecznościowe; oraz materiały informacyjne i promocyjne, w tym infografiki, ulotki, biuletyny, komunikaty prasowe oraz inne materiały, w zależności od przypadku. Odpowiednio oznaczone zostaną publikacje, wydarzenia w przestrzeni publicznej, kampanie, sprzęt i obiekty budowlane nabywane w ramach projektu. Aby jeszcze bardziej zwiększyć wpływ wywierany przez projekt poprzez podnoszenie świadomości wśród różnych rządów krajowych i społeczeństwa, społeczności międzynarodowej oraz mediów lokalnych i międzynarodowych, każda z grup, do której projekt ma dotrzeć, będzie informowana w odpowiednim języku. Szczególny nacisk położony zostanie na nowe media i obecność w internecie.
6. Czas realizacji
W oparciu o doświadczenia z wykonania decyzji Rady 2013/730WPZiB, (WPZiB) 2016/2356 i (WPZiB) 2018/1788 oraz z uwzględnieniem regionalnego zakresu projektu, liczby beneficjentów oraz liczby i stopnia złożoności planowanych działań, czas realizacji projektu wynosi 48 miesięcy.
7. Warunki ogólne
Techniczną realizację tego działania powierzono UNDP, działającemu w imieniu SEESAC, regionalnej inicjatywie działającej na mocy mandatu UNDP oraz Radzie Współpracy Regionalnej, która zastąpiła pakt stabilizacji dla Europy Południowo-Wschodniej. SEESAC jest agencją wykonawczą regionalnego planu wdrożeniowego i jako taka stanowi centralny punkt w odniesieniu do wszystkich kwestii związanych z BSiL w Europie Południowo-Wschodniej, w tym ułatwiania koordynacji wdrażania planu działania.
UNDP, działając w imieniu SEESAC, będzie ogólnie odpowiedzialny za realizowanie działań projektu i za jego realizację. Czas realizacji projektu wynosi trzy lata (48 miesięcy).
8. Partnerzy
SEESAC będzie bezpośrednio realizował działanie w ścisłej współpracy z komisjami ds. BSiL oraz organami zajmującymi się sprawami wewnętrznymi i służbami policyjnymi w Albanii, Bośni i Hercegowinie, Kosowie (*5), Republice Mołdawii, Czarnogórze, Republice Serbii i Republice Macedonii Północnej, a także z właściwymi instytucjami na Białorusi i Ukrainie. Inne instytucje będą ściśle zaangażowane w realizację projektu zgodnie z ustalonym wielostronnym całościowym podejściem w zakresie kontroli BSiL.
(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/1788 z dnia 19 listopada 2018 r. w sprawie wsparcia Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej (SEESAC) w realizacji regionalnego planu działania w sprawie zwalczania nielegalnego handlu bronią na Bałkanach Zachodnich (Dz.U. L 293 z 20.11.2018, s. 11).
(2) Decyzja Rady 2010/179/WPZIB z dnia 11 marca 2010 r. wspierająca kontrolę uzbrojenia SEESAC na Bałkanach Zachodnich w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 80 z 26.3.2010, s. 48).
(3) Decyzja Rady 2013/730/WPZiB z dnia 9 grudnia 2013 r. wspierająca działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 332 z 11.12.2013, s. 19).
(4) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/2356 z dnia 19 grudnia 2016 r. wspierająca działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 348 z 21.12.2016, s. 60).
(*1) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
(5) Decyzja Rady 2004/791/WPZiB z dnia 22 listopada 2004 r. rozszerzająca i zmieniająca decyzję 2002/842/WPZiB dotyczącą wykonania wspólnego działania 2002/589/WPZiB w celu wniesienia wkładu Unii Europejskiej w zwalczanie destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej w Europie Południowo-Wschodniej (Dz.U. L 348 z 24.11.2004, s. 46).
(*2) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
(*3) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
(*4) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
(*5) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/159 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/2112
z dnia 9 grudnia 2019 r.
zmieniająca decyzję (WPZiB) 2017/2303 w sprawie wsparcia stałego wykonywania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2118 (2013) oraz decyzji Rady Wykonawczej OPCW EC-M-33/DEC.1 dotyczącej zniszczenia broni chemicznej należącej do Syrii, w ramach wprowadzania w życie strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 i art. 31 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 12 grudnia 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/2303 (1). |
|
(2) |
Decyzja (WPZiB) 2017/2303 przewiduje 12-miesięczny okres realizacji działań, o których mowa w jej art. 1 ust. 2, od dnia zawarcia umowy finansowej, o której mowa w jej art. 3 ust. 3. |
|
(3) |
W dniu 10 grudnia 2018 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/1943 (2) przedłużającą okres wdrażania decyzji (WPZiB) 2017/2303 o 12 miesięcy. |
|
(4) |
W dniu 24 czerwca 2019 r. Organizacja ds. Zakazu Broni Chemicznej (zwana dalej „OPCW”), która jest odpowiedzialna za techniczne wdrożenie projektu wspieranego decyzją (WPZiB) 2017/2303 wystąpiła z wnioskiem do Unii o przedłużenie okresu wdrażania decyzji (WPZiB) 2017/2303 o 24 miesięcy na łączny okres 48 miesięcy. |
|
(5) |
To kolejne przedłużenie okresu wdrażania decyzji (WPZiB) 2017/2303 pozwoliłoby OPCW na dalszą realizację działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 tej decyzji, po terminie wygaśnięcia określonym w jej art. 5 ust. 2, oraz na osiągnięcie planowanych celów tych działań, w tym na zwiększenie zdolności OPCW w zakresie przeciwdziałania zagrożeniu związanemu z użyciem broni chemicznej. |
|
(6) |
Wnioskowana zmiana decyzji (WPZiB) 2017/2303 dotyczy jej art. 5 ust. 2 oraz pkt 8 załącznika do tej decyzji, w których należy zmienić odniesienia do okresu realizacji projektu. |
|
(7) |
Realizacja działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2017/2303, wyszczególnionych we wniosku złożonym przez OPCW w dniu 24 czerwca 2019 r., mogłaby być kontynuowana bez konieczności angażowania jakichkolwiek dodatkowych zasobów. |
|
(8) |
Należy zatem zmienić decyzję (WPZiB) 2017/2303, aby umożliwić dalszą realizację działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 tej decyzji, poprzez odpowiednie przedłużenie jej okresu obowiązywania, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji (WPZiB) 2017/2303 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: »2. Niniejsza decyzja wygasa 48 miesięcy po dniu zawarcia umowy finansowej między Komisją a OPCW, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub sześć miesięcy po jej wejściu w życie, jeżeli do tego dnia taka umowa finansowa nie zostanie zawarta.«; |
|
2) |
pkt 8 załącznika otrzymuje brzmienie: „Szacowany okres realizacji Planuje się, że okres realizacji projektu wyniesie 48 miesięcy.”. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
J. BORRELL FONTELLES
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/2303 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie wsparcia stałego wykonywania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2118 (2013) oraz decyzji Rady Wykonawczej OPCW EC-M-33/DEC.1 dotyczącej zniszczenia broni chemicznej należącej do Syrii, w ramach wprowadzania w życie strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 329 z 13.12.2017, s. 55).
(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/1943 z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2017/2303 w sprawie wsparcia stałego wykonywania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2118 (2013) oraz decyzji Rady Wykonawczej OPCW EC-M-33/DEC.1 dotyczącej zniszczenia broni chemicznej należącej do Syrii, w ramach wprowadzania w życie strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (Dz.U. L 314 z 11.12.2018, s. 58).
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/161 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/2113
z dnia 9 grudnia 2019 r.
zmieniająca decyzję (WPZiB) 2016/2356 wspierającą działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 i art. 31 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dniu 19 grudnia 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/2356 (1). |
|
(2) |
Decyzja (WPZiB) 2016/2356 przewiduje 36-miesięczny okres na realizację projektów, o których mowa w jej art. 1, od dnia zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w jej art. 3 ust. 3. |
|
(3) |
W dniu 13 listopada 2019 r. Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP), działający w imieniu Centrum Kontroli Broni Strzeleckiej i Lekkiej dla Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej (SEESAC), zwrócił się do Unii o zgodę na przedłużenie okresu wdrażania decyzji (WPZiB) 2016/2356 o pięć miesięcy. |
|
(4) |
Wnioskowana zmiana decyzji (WPZiB) 2016/2356 dotyczy jej art. 5 ust. 2 oraz pkt 6 załącznika do tej decyzji, w których należy zmienić odniesienia do okresu realizacji projektu. |
|
(5) |
Realizacja działań, o których mowa w art. 1 decyzji (WPZiB) 2016/2356, wyszczególnionych we wniosku złożonym przez UNDP w imieniu SEESAC w dniu 13 listopada 2019 r., mogłaby być kontynuowana bez konieczności angażowania jakichkolwiek dodatkowych zasobów. |
|
(6) |
Należy zatem zmienić decyzję (WPZiB) 2016/2356, aby umożliwić dalszą realizację działań, o których mowa w art. 1 tej decyzji, poprzez odpowiednie przedłużenie jej okresu obowiązywania, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji (WPZiB) 2016/2356 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Niniejsza decyzja wygasa 41 miesięcy po dniu zawarcia umowy, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub sześć miesięcy po dniu jej wejścia w życie, jeśli umowa ta nie zostanie zawarta w tym okresie.”; |
|
2) |
pkt 6 załącznika otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2019 r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
J. BORRELL FONTELLES
(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/2356 z dnia 19 grudnia 2016 r. wspierająca działania SEESAC w zakresie rozbrojenia i kontroli zbrojeń w Europie Południowo-Wschodniej w ramach strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (Dz.U. L 348 z 21.12.2016, s. 60).
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/163 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/2114
z dnia 6 grudnia 2019 r.
zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich
(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 8891)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych mających zastosowanie w handlu wewnątrzunijnym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,
uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3), w szczególności jej art. 4 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich, gdzie wystąpiły potwierdzone przypadki tej choroby u świń domowych lub zdziczałych („zainteresowane państwa członkowskie”). W częściach I–IV załącznika do tej decyzji wykonawczej wyznaczono i wymieniono niektóre obszary zainteresowanych państw członkowskich w podziale według poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE był wielokrotnie zmieniany w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, które to zmiany należało odzwierciedlić w tym załączniku. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE został ostatnio zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2019/1994 (5) w następstwie przypadków afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w Polsce. |
|
(2) |
Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2019/1994 na Litwie i w Polsce odnotowano nowe przypadki afrykańskiego pomoru świń u świń zdziczałych. W następstwie niedawnych przypadków tej choroby oraz biorąc pod uwagę obecną sytuację epidemiologiczną w Unii, dokonano ponownej oceny i aktualizacji podziału na obszary w tych dwóch państwach członkowskich. Ponadto ponownie oceniono i zaktualizowano również wprowadzone środki zarządzania ryzykiem. Zmiany te należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. |
|
(3) |
W listopadzie 2019 r. odnotowano jeden przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w rejonie możejskim na Litwie na obszarze wymienionym obecnie w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, który znajduje się w bliskim sąsiedztwie obszaru wymienionego obecnie w części I załącznika do tej decyzji wykonawczej. Ten przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałej świni oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Litwy wymieniony w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, znajdujący się w bliskim sąsiedztwie obszaru wymienionego w części II, na którym wystąpił ten ostatni przypadek afrykańskiego pomoru świń, powinien być teraz wymieniony w części II tego załącznika, a nie w jego części I. |
|
(4) |
Ponadto, jeśli chodzi o Polskę, pod koniec listopada 2019 r. odnotowano szereg przypadków afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w województwie lubuskim w Polsce na obszarach obecnie wymienionych w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Te przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Polski, na których występuje afrykański pomór świń, powinny być teraz wymienione w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I. |
|
(5) |
Pod koniec listopada 2019 r. odnotowano również przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w powiatach żyrardowskim, białostockim i biłgorajskim w Polsce na obszarach wymienionych obecnie w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, które znajdują się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych obecnie w jego części I. Te przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Polski wymienione w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych w części II, na których wystąpiły te ostatnie przypadki afrykańskiego pomoru świń, powinny być teraz wymienione w części II tego załącznika, a nie w jego części I. |
|
(6) |
Aby uwzględnić niedawne zmiany sytuacji epidemiologicznej w zakresie afrykańskiego pomoru świń w Unii oraz aby proaktywnie zwalczać ryzyko związane z rozprzestrzenianiem się tej choroby, na Litwie i w Polsce należy wyznaczyć nowe obszary podwyższonego ryzyka o odpowiedniej wielkości oraz uwzględnić je w części I i II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. |
|
(7) |
Ze względu na pilny charakter sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do rozprzestrzeniania się afrykańskiego pomoru świń ważne jest, aby zmiany wprowadzone niniejszą decyzją w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE stały się skuteczne tak szybko, jak jest to możliwe. |
|
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 6 grudnia 2019 r.
W imieniu Komisji
Stella KYRIAKIDES
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.
(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.
(3) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.
(4) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/709/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich i uchylająca decyzję wykonawczą 2014/178/UE (Dz.U. L 295 z 11.10.2014, s. 63).
(5) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1994 z dnia 28 listopada 2019 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 308 z 29.11.2019, s. 112).
ZAŁĄCZNIK
Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE otrzymuje brzmienie:
„ZAŁĄCZNIK
CZĘŚĆ I
1. Belgia
Następujące obszary w Belgii:
w prowincji Luksemburg:
|
— |
obszar jest ograniczony zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara przez: |
|
— |
Frontière avec la France, |
|
— |
Rue Mersinhat, |
|
— |
La N818jusque son intersection avec la N83, |
|
— |
La N83 jusque son intersection avec la N884, |
|
— |
La N884 jusque son intersection avec la N824, |
|
— |
La N824 jusque son intersection avec Le Routeux, |
|
— |
Le Routeux, |
|
— |
Rue d’Orgéo, |
|
— |
Rue de la Vierre, |
|
— |
Rue du Bout-d’en-Bas, |
|
— |
Rue Sous l’Eglise, |
|
— |
Rue Notre-Dame, |
|
— |
Rue du Centre, |
|
— |
La N845 jusque son intersection avec la N85, |
|
— |
La N85 jusque son intersection avec la N40, |
|
— |
La N40 jusque son intersection avec la N802, |
|
— |
La N802 jusque son intersection avec la N825, |
|
— |
La N825 jusque son intersection avec la E25-E411, |
|
— |
La E25-E411jusque son intersection avec la N40, |
|
— |
N40: Burnaimont, Rue de Luxembourg, Rue Ranci, Rue de la Chapelle, |
|
— |
Rue du Tombois, |
|
— |
Rue Du Pierroy, |
|
— |
Rue Saint-Orban, |
|
— |
Rue Saint-Aubain, |
|
— |
Rue des Cottages, |
|
— |
Rue de Relune, |
|
— |
Rue de Rulune, |
|
— |
Route de l’Ermitage, |
|
— |
N87: Route de Habay, |
|
— |
Chemin des Ecoliers, |
|
— |
Le Routy, |
|
— |
Rue Burgknapp, |
|
— |
Rue de la Halte, |
|
— |
Rue du Centre, |
|
— |
Rue de l’Eglise, |
|
— |
Rue du Marquisat, |
|
— |
Rue de la Carrière, |
|
— |
Rue de la Lorraine, |
|
— |
Rue du Beynert, |
|
— |
Millewée, |
|
— |
Rue du Tram, |
|
— |
Millewée, |
|
— |
N4: Route de Bastogne, Avenue de Longwy, Route de Luxembourg, |
|
— |
Frontière avec le Grand-Duché de Luxembourg, |
|
— |
Frontière avec la France, |
|
— |
La N87 jusque son intersection avec la N871 au niveau de Rouvroy, |
|
— |
La N871 jusque son intersection avec la N88, |
|
— |
La N88 jusque son intersection avec la rue Baillet Latour, |
|
— |
La rue Baillet Latour jusque son intersection avec la N811, |
|
— |
La N811 jusque son intersection avec la N88, |
|
— |
La N88 jusque son intersection avecla N883 au niveau d’Aubange, |
|
— |
La N883 jusque son intersection avec la N81 au niveau d’Aubange, |
|
— |
La N81 jusque son intersection avec la E25-E411, |
|
— |
La E25-E411 jusque son intersection avec la N40, |
|
— |
La N40 jusque son intersection avec la rue du Fet, |
|
— |
Rue du Fet, |
|
— |
Rue de l’Accord jusque son intersection avec la rue de la Gaume, |
|
— |
Rue de la Gaume jusque son intersection avec la rue des Bruyères, |
|
— |
Rue des Bruyères, |
|
— |
Rue de Neufchâteau, |
|
— |
Rue de la Motte, |
|
— |
La N894 jusque son intersection avec laN85, |
|
— |
La N85 jusque son intersection avec la frontière avec la France. |
2. Estonia
Następujące obszary w Estonii:
|
— |
Hiiu maakond. |
3. Węgry
Następujące obszary na Węgrzech:
|
— |
Békés megye 950150, 950250, 950350, 950450, 950550, 950650, 950660, 950750, 950850, 950860, 950950, 950960, 950970, 951050, 951150, 951250, 951260, 951350, 951450, 951460, 951550, 951650, 951750, 951950, 952050, 952250, 952350, 952450, 952550, 952650, 952750, 952850, 953270, 953350, 953450, 953510, 956250, 956350, 956450, 956550, 956650 és 956750 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Bács-Kiskun megye 601650, 601750, 601850, 601950, 602050, 603250, 603750 és 603850 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Budapest: 1 kódszámú, vadgazdálkodási tevékenységre nem alkalmas területe, |
|
— |
Csongrád megye 800150, 800160, 800250, 802220, 802260, 802310 és 802450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Fejér megye 403150, 403160, 403260, 404250, 404550, 404560, 404650, 404750, 405450, 405550, 405650, 405750, 405850, 406450, 406550, 406650 és 407050 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Hajdú-Bihar megye 900750, 901250, 901260, 901270, 901350, 901551, 901560, 901570, 901580, 901590, 901650, 901660, 902450, 902550, 902650, 902660, 902670, 902750, 903650, 903750, 903850, 903950, 903960, 904050, 904060, 904150, 904250, 904350, 904950, 904960, 905050, 905060, 905070, 905080, 905150, 905250 és 905260 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Heves megye 702550, 703360, 704150, 704250, 704350, 704450, 704550, 704650, 704750, és 705350 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Jász-Nagykun-Szolnok megye 750150, 750160, 750250, 750260, 750350, 750450, 750460, 751250, 751260, 754450, 754550, 754560, 754570, 754650, 754750, 754950, 755050, 755150, 755250, 755350 és 755450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Komárom-Esztergom megye 252460, 252850, 252860, 252950, 252960, 253050, 253150, 253250, 253350 és 253450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Nógrád megye 552010, 552150, 552250, 552350, 552450, 552460, 552520, 552550, 552610, 552620, 552710, 552850, 552860, 552950, 552970, 553050, 553110, 553250, 553260, 553350, 553650, 553750, 553850, 553910és 554050 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Pest megye 570150, 570250, 570350, 570450, 570550, 570650, 570750, 570850, 571050, 571150, 571250, 571350, 571550, 571610, 571750, 571760, 572150, 572250, 572350, 572550, 572650, 572750, 572850, 572950, 573150, 573350, 573360, 573450, 573850, 574150, 574350, 574360, 574550, 574650, 574750, 574950, 575050,575150, 575250, 575350, 575950, 576050, 576150, 576250, 576350, 576450, 576950, 577050, 577150, 577250, 577350, 577450, 577950, 578850, 578950, 579250, 579550, 579650, 579750, 580050 és 580450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 851950, 852350, 852450, 852550, 852750, 853560, 853650, 853751, 853850, 853950, 853960, 854050, 854150, 854250, 854350, 855350, 855450, 855550, 855650, 855660 és 855850 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe. |
4. Łotwa
Następujące obszary na Łotwie:
|
— |
Alsungas novads, |
|
— |
Kuldīgas novada Gudenieku pagasts, |
|
— |
Pāvilostas novads, |
|
— |
Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz rietumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes, |
|
— |
Ventspils novada Jūrkalnes pagasts, |
|
— |
Grobiņas novads, |
|
— |
Rucavas novada Dunikas pagasts. |
5. Litwa
Następujące obszary na Litwie:
|
— |
Klaipėdos rajono savivaldybės: Agluonėnų, Priekulės, Veiviržėnų, Judrėnų, Endriejavo ir Vėžaičių seniūnijos, |
|
— |
Plungės rajono savivaldybės: Alsėdžių, Babrungo, Kulių, Nausodžio, Paukštakių, Platelių, Plungės miesto, Šateikių ir Žemaičių Kalvarijos seniūnijos, |
|
— |
Skuodo rajono savivaldybės: Aleksandrijos, Lenkimų, Mosėdžio, Notėnų, Skuodo, Skuodo miesto, Šačių seniūnijos. |
6. Polska
Następujące obszary w Polsce:
w województwie warmińsko-mazurskim:
|
— |
gminy Wielbark i Rozogi w powiecie szczycieńskim, |
|
— |
gminy Janowiec Kościelny, Janowo i Kozłowo w powiecie nidzickim, |
|
— |
powiat działdowski, |
|
— |
gminy Łukta, Miłomłyn, Dąbrówno, Grunwald i Ostróda z miastem Ostróda w powiecie ostródzkim, |
|
— |
gminy Kisielice, Susz, Iława z miastem Iława, Lubawa z miastem Lubawa, w powiecie iławskim, |
w województwie podlaskim:
|
— |
gminy Kulesze Kościelne, Szepietowo, Wysokie Mazowieckie z miastem Wysokie Mazowieckie, Czyżew w powiecie wysokomazowieckim, |
|
— |
gminy Miastkowo, Nowogród, Śniadowo i Zbójna w powiecie łomżyńskim, |
|
— |
powiat zambrowski, |
w województwie mazowieckim:
|
— |
powiat ostrołęcki, |
|
— |
powiat miejski Ostrołęka, |
|
— |
gminy Bielsk, Brudzeń Duży, Drobin, Gąbin, Łąck, Nowy Duninów, Radzanowo, Słupno i Stara Biała w powiecie płockim, |
|
— |
powiat miejski Płock, |
|
— |
powiat sierpecki, |
|
— |
powiat żuromiński, |
|
— |
gminy Andrzejewo, Brok, Małkinia Górna, Stary Lubotyń, Szulborze Wielkie, Wąsewo, Zaręby Kościelne i Ostrów Mazowiecka z miastem Ostrów Mazowiecka w powiecie ostrowskim, |
|
— |
gminy Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, miasto Mława, Radzanów, Szreńsk, Szydłowo i Wieczfnia Kościelna, w powiecie mławskim, |
|
— |
powiat przasnyski, |
|
— |
powiat makowski, |
|
— |
gminy Gzy, Obryte, Zatory, Pułtusk i część gminy Winnica położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim, |
|
— |
gminy Brańszczyk, Długosiodło, Rząśnik, Wyszków, Zabrodzie i część gminy Somianka położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim, |
|
— |
gminy Błędów, Nowe Miasto nad Pilicą i Mogielnica w powiecie grójeckim, |
|
— |
gminy Wyśmierzyce, Radzanów i część gminy Stara Błotnica położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr S7 w powiecie białobrzeskim, |
|
— |
gminy Iłża, Kowala, Przytyk, Skaryszew, Wierzbica, Wolanów, Zakrzew i część gminy Jedlińsk położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr S7 w powiecie radomskim, |
|
— |
powiat miejski Radom, |
|
— |
powiat szydłowiecki, |
|
— |
powiat przysuski, |
|
— |
gmina Kazanów w powiecie zwoleńskim, |
|
— |
gminy Ciepielów, Chotcza, Lipsko, Rzeczniów i Sienno w powiecie lipskim, |
|
— |
powiat gostyniński, |
w województwie lubelskim:
|
— |
gminy Bełżyce, Borzechów, Niedrzwica Duża, Konopnica i Wojciechów w powiecie lubelskim, |
|
— |
gminy Kraśnik z miastem Kraśnik, Szastarka, Trzydnik Duży, Wilkołaz, Zakrzówek i część gminy Urzędów położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 833 w powiecie kraśnickim, |
|
— |
gminy Batorz i Potok Wielki w powiecie janowskim, |
w województwie podkarpackim:
|
— |
gminy Wielkie Oczy i Lubaczów z miastem Lubaczów w powiecie lubaczowskim, |
|
— |
gminy Laszki, Radymno z miastem Radymno, część gminy Wiązownica położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 867 i gmina wiejska Jarosław w powiecie jarosławskim, |
|
— |
gminy Bojanów, Pysznica, Zaleszany i miasto Stalowa Wola w powiecie stalowowolskim, |
|
— |
powiat tarnobrzeski, |
|
— |
powiat przeworski, |
|
— |
powiat łańcucki, |
|
— |
gminy Trzebownisko, Głogów Małopolski i Sokołów Małopolski w powiecie rzeszowskim, |
|
— |
powiat kolbuszowski, |
w województwie świętokrzyskim:
|
— |
gminy Lipnik, Opatów, Wojciechowice, Sadowie i część gminy Ożarów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 w powiecie opatowskim, |
|
— |
powiat sandomierski, |
|
— |
gmina Brody w powiecie starachowickim, |
|
— |
powiat ostrowiecki, |
w województwie łódzkim:
|
— |
gminy Łyszkowice, Kocierzew Południowy, Kiernozia, Chąśno, część gminy wiejskiej Łowicz położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 92 i Nieborów w powiecie łowickim, |
|
— |
gminy Biała Rawska, Rawa Mazowiecka, Regnów i Sadkowice w powiecie rawskim, |
|
— |
gminy Bolimów, Godzianów, Kowiesy, Maków, Nowy Kawęczyn i Skierniewice w powiecie skierniewickim, |
|
— |
powiat miejski Skierniewice, |
w województwie pomorskim:
|
— |
powiat nowodworski, |
|
— |
gminy Lichnowy, Miłoradz, Nowy Staw, Malbork z miastem Malbork w powiecie malborskim, |
|
— |
gminy Mikołajki Pomorskie, Stary Targ i Sztum w powiecie sztumskim, |
|
— |
powiat gdański, |
|
— |
Miasto Gdańsk, |
|
— |
powiat tczewski, |
|
— |
powiat kwidzyński, |
w województwie lubuskim:
|
— |
gminy Szlichtyngowa i Wschowa w powiecie wschowskim, |
|
— |
gminy Iłowa, Wymiarki, miasto Gozdnica, miasto Żagań, część gminy Szprotawa położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową w powiecie żagańskim, część gminy Żagań położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 12, część gminy Małomice położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 12 w powiecie żagańskim, |
|
— |
gminy Brody, Lipinki Łużyckie, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, część gminy Lubsko połozona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 287, część gminy Żary położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 12, miasto Łęknica i miasto Żary w powiecie żarskim; |
|
— |
gminy Bytnica, Krosno Odrzańskie, Maszewo i Gubin z miastem Gubin w powiecie krośnieńskim, |
|
— |
gminy Międzyrzecz, Pszczew, Trzciel, |
|
— |
gmina Skąpe, część gminy Zbąszynek położona na północ od linii wyznaczonej przez linię kolejową, część gminy Szczaniec położona na północ od linii wyznaczonej przez linię kolejową, część gminy Świebodzin położona na północ od linii wyznaczonej przez linię kolejową w powiecie świebodzińskim, |
w województwie dolnośląskim:
|
— |
gminy Bolesławiec z miastem Bolesławiec, Gromadka i Osiecznica w powiecie bolesławieckim, |
|
— |
gmina Węgliniec w powiecie zgorzeleckim, |
|
— |
gminy, Pęcław, Jerzmanowa, część gminy wiejskiej Głogów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 12 i miasta Głogów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 12 w powiecie głogowskim, |
|
— |
gminy Chocianów, Grębocice, Radwanice, Przemków i część gminy Polkowice położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 331 w powiecie polkowickim, |
|
— |
gmina Niechlów w powiecie górowskim. |
w województwie wielkopolskim:
|
— |
gmina Wijewo i Włoszakowice w powiecie leszczyńskim, |
|
— |
powiat wolsztyński, |
|
— |
gmina Zbąszyń w powiecie nowotomyskim, |
|
— |
gminy Rakoniewice i Wielichowo w powiecie grodziskim. |
7. Rumunia
Następujące obszary w Rumunii:
|
— |
Județul Suceava. |
8. Słowacja
Następujące obszary na Słowacji:
|
— |
the whole district of Vranov nad Topľou, |
|
— |
the whole district of Humenné, |
|
— |
the whole district of Snina, |
|
— |
the whole district of Sobrance, |
|
— |
the whole district of Košice-mesto, |
|
— |
in the district of Michalovce, the whole municipalities of Tušice, Moravany, Pozdišovce, Michalovce, Zalužice, Lúčky, Závadka, Hnojné, Poruba pod Vihorlatom, Jovsa, Kusín, Klokočov, Kaluža, Vinné, Trnava pri Laborci, Oreské, Staré, Zbudza, Petrovce nad Laborcom, Lesné, Suché, Rakovec nad Ondavou, Nacina Ves, Voľa, Pusté Čemerné and Strážske, |
|
— |
in the district of Košice - okolie, the whole municipalities not included in Part II. |
9. Grecja
Następujące obszary w Grecji:
|
— |
in the regional unit of Drama:
|
|
— |
in the regional unit of Xanthi:
|
|
— |
in the regional unit of Rodopi:
|
|
— |
in the regional unit of Evros:
|
|
— |
in the regional unit of Serres:
|
CZĘŚĆ II
1. Belgia
Następujące obszary w Belgii:
w prowincji Luksemburg:
|
— |
obszar jest ograniczony zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara przez: |
|
— |
La frontière avec la France au niveau de Florenville, |
|
— |
La N85 jusque son intersection avec la N894au niveau de Florenville, |
|
— |
La N894 jusque son intersection avec larue de la Motte, |
|
— |
La rue de la Motte jusque son intersection avec la rue de Neufchâteau, |
|
— |
La rue de Neufchâteau, |
|
— |
La rue des Bruyères jusque son intersection avec la rue de la Gaume, |
|
— |
La rue de la Gaume jusque son intersection avec la rue de l’Accord, |
|
— |
La rue de l’Accord, |
|
— |
La rue du Fet, |
|
— |
La N40 jusque son intersection avec la E25-E411, |
|
— |
La E25-E411 jusque son intersection avec la N81 au niveau de Weyler, |
|
— |
La N81 jusque son intersection avec la N883 au niveau d’Aubange, |
|
— |
La N883 jusque son intersection avec la N88 au niveau d’Aubange, |
|
— |
La N88 jusque son intersection avec la N811, |
|
— |
La N811 jusque son intersection avec la rue Baillet Latour, |
|
— |
La rue Baillet Latour jusque son intersection avec la N88, |
|
— |
La N88 jusque son intersection avec la N871, |
|
— |
La N871 jusque son intersection avec la N87 au niveau de Rouvroy, |
|
— |
La N87 jusque son intersection avec la frontière avec la France. |
2. Bułgaria
Następujące obszary w Bułgarii:
|
— |
the whole region of Haskovo, |
|
— |
the whole region of Yambol, |
|
— |
the whole region of Sliven, |
|
— |
the whole region of Stara Zagora, |
|
— |
the whole region of Gabrovo, |
|
— |
the whole region of Pernik, |
|
— |
the whole region of Kyustendil, |
|
— |
the whole region of Dobrich, |
|
— |
the whole region of Plovdiv, |
|
— |
the whole region of Pazardzhik, |
|
— |
the whole region of Smolyan, |
|
— |
the whole region of Burgas excluding the areas in Part III, |
|
— |
the whole region of Veliko Tarnovo excluding the areas in Part III, |
|
— |
the whole region of Shumen excluding the areas in Part III, |
|
— |
the whole region of Varna excluding the areas in Part III. |
3. Estonia
Następujące obszary w Estonii:
|
— |
Eesti Vabariik (välja arvatud Hiiu maakond). |
4. Węgry
Następujące obszary na Węgrzech:
|
— |
Borsod-Abaúj-Zemplén megye 650100, 650200, 650300, 650400, 650500, 650600, 650700, 650800, 650900, 651000, 651100, 651200, 651300, 651400, 651500, 651610, 651700, 651801, 651802, 651803, 651900, 652000, 652100, 652200, 652300, 652601, 652602, 652603, 652700, 652900, 653000, 653100,653200, 653300, 653401, 653403, 653500, 653600, 653700, 653800, 653900, 654000, 654201, 654202, 654301, 654302, 654400, 654501, 654502, 654600, 654700, 654800, 654900, 655000, 655100, 655200, 655300, 655400, 655500, 655600, 655700, 655800, 655901, 655902, 656000, 656100, 656200, 656300, 656400, 656600, 656701, 656702, 656800, 656900, 657010, 657100, 657300, 657400, 657500, 657600, 657700, 657800, 657900, 658000, 658100, 658201, 658202, 658310, 658401, 658402, 658403, 658404, 658500, 658600, 658700, 658801, 658802, 658901, 658902, 659000, 659100, 659210, 659220, 659300, 659400, 659500, 659601, 659602, 659701, 659800, 659901, 660000, 660100, 660200, 660400, 660501, 660502, 660600 és 660800, valamint 652400, 652500 és 652800 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Hajdú-Bihar megye 900150, 900250, 900350, 900450, 900550, 900650, 900660, 900670, 901850, 900850, 900860, 900930, 900950, 901050, 901150, 901450, 901750, 901950, 902050, 902150, 902250, 902350, 902850, 902860, 902950, 902960, 903050, 903150, 903250, 903350, 903360, 903370, 903450, 903550, 904450, 904460, 904550 és 904650, 904750, 904760, 904850, 904860, 905350, 905360, 905450 és 905550 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Heves megye 700150, 700250, 700260, 700350, 700450, 700460, 700550, 700650, 700750, 700850, 700860, 700950, 701050, 701111, 701150, 701250, 701350, 701550, 701560, 701650, 701750, 701850, 701950, 702050, 702150, 702250, 702260, 702350, 702450, 702750, 702850, 702950, 703050, 703150, 703250, 703350, 703370, 703450, 703550, 703610, 703750, 703850, 703950, 704050, 704850, 704950, 705050, 705150,705250, 705450,705510 és 705610 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Jász-Nagykun-Szolnok megye 750550, 750650, 750750, 750850, 750970, 750980, 751050, 751150, 751160, 751350, 751360, 751450, 751460, 751470, 751550, 751650, 751750, 7151850, 751950, 752150, 752250, 752350, 752450, 752460, 752550, 752560, 752650, 752750, 752850, 752950, 753060, 753070, 753150, 753250, 753310, 753450, 753550, 753650, 753660, 753750, 753850, 753950, 753960, 754050, 754150, 754250, 754360, 754370, 754850, 755550, 755650 és 755750 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Nógrád megye 550110, 550120, 550130, 550210, 550310, 550320, 550450, 550460, 550510, 550610, 550710, 550810, 550950, 551010, 551150, 551160, 551250, 551350, 551360, 551450, 551460, 551550, 551650, 551710, 551810, 551821,552360 és 552960 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Pest megye 570950, 571850, 571950, 572050, 573550, 573650, 574250 és 580150 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe, |
|
— |
Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 850950, 851050, 851150, 851250, 851350, 851450, 851550, 851560, 851650, 851660, 851751, 851752, 852850, 852860, 852950, 852960, 853050, 853150, 853160, 853250, 853260, 853350, 853360, 853450, 853550, 854450, 854550, 854560, 854650, 854660, 854750, 854850, 854860, 854870, 854950, 855050, 855150, 855250, 855460, 855750, 855950, 855960, 856051, 856150, 856250, 856260, 856350, 856360, 856450, 856550, 856650, 856750, 856760, 856850, 856950, 857050, 857150, 857350, 857450, 857650, valamint 850150, 850250, 850260, 850350, 850450, 850550, 852050, 852150, 852250, 857550, 850650, 850850, 851851 és 851852 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe. |
5. Łotwa
Następujące obszary na Łotwie:
|
— |
Ādažu novads, |
|
— |
Aizputes novads, |
|
— |
Aglonas novads, |
|
— |
Aizkraukles novads, |
|
— |
Aknīstes novads, |
|
— |
Alojas novads, |
|
— |
Alūksnes novads, |
|
— |
Amatas novads, |
|
— |
Apes novads, |
|
— |
Auces novads, |
|
— |
Babītes novads, |
|
— |
Baldones novads, |
|
— |
Baltinavas novads, |
|
— |
Balvu novads, |
|
— |
Bauskas novads, |
|
— |
Beverīnas novads, |
|
— |
Brocēnu novads, |
|
— |
Burtnieku novads, |
|
— |
Carnikavas novads, |
|
— |
Cēsu novads, |
|
— |
Cesvaines novads, |
|
— |
Ciblas novads, |
|
— |
Dagdas novads, |
|
— |
Daugavpils novads, |
|
— |
Dobeles novads, |
|
— |
Dundagas novads, |
|
— |
Durbes novads, |
|
— |
Engures novads, |
|
— |
Ērgļu novads, |
|
— |
Garkalnes novads, |
|
— |
Gulbenes novads, |
|
— |
Iecavas novads, |
|
— |
Ikšķiles novads, |
|
— |
Ilūkstes novads, |
|
— |
Inčukalna novads, |
|
— |
Jaunjelgavas novads, |
|
— |
Jaunpiebalgas novads, |
|
— |
Jaunpils novads, |
|
— |
Jēkabpils novads, |
|
— |
Jelgavas novads, |
|
— |
Kandavas novads, |
|
— |
Kārsavas novads, |
|
— |
Ķeguma novads, |
|
— |
Ķekavas novads, |
|
— |
Kocēnu novads, |
|
— |
Kokneses novads, |
|
— |
Krāslavas novads, |
|
— |
Krimuldas novads, |
|
— |
Krustpils novads, |
|
— |
Kuldīgas novada Ēdoles, Īvandes, Padures, Rendas, Kabiles, Rumbas, Kurmāles, Pelču, Snēpeles, Turlavas, Laidu un Vārmes pagasts, Kuldīgas pilsēta, |
|
— |
Lielvārdes novads, |
|
— |
Līgatnes novads, |
|
— |
Limbažu novads, |
|
— |
Līvānu novads, |
|
— |
Lubānas novads, |
|
— |
Ludzas novads, |
|
— |
Madonas novads, |
|
— |
Mālpils novads, |
|
— |
Mārupes novads, |
|
— |
Mazsalacas novads, |
|
— |
Mērsraga novads, |
|
— |
Naukšēnu novads, |
|
— |
Neretas novads, |
|
— |
Ogres novads, |
|
— |
Olaines novads, |
|
— |
Ozolnieku novads, |
|
— |
Pārgaujas novads, |
|
— |
Pļaviņu novads, |
|
— |
Preiļu novads, |
|
— |
Priekules novads, |
|
— |
Priekuļu novads, |
|
— |
Raunas novads, |
|
— |
republikas pilsēta Daugavpils, |
|
— |
republikas pilsēta Jelgava, |
|
— |
republikas pilsēta Jēkabpils, |
|
— |
republikas pilsēta Jūrmala, |
|
— |
republikas pilsēta Rēzekne, |
|
— |
republikas pilsēta Valmiera, |
|
— |
Rēzeknes novads, |
|
— |
Riebiņu novads, |
|
— |
Rojas novads, |
|
— |
Ropažu novads, |
|
— |
Rugāju novads, |
|
— |
Rundāles novads, |
|
— |
Rūjienas novads, |
|
— |
Salacgrīvas novads, |
|
— |
Salas novads, |
|
— |
Salaspils novads, |
|
— |
Saldus novads, |
|
— |
Saulkrastu novads, |
|
— |
Sējas novads, |
|
— |
Siguldas novads, |
|
— |
Skrīveru novads, |
|
— |
Skrundas novads, |
|
— |
Smiltenes novads, |
|
— |
Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz austrumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes, |
|
— |
Strenču novads, |
|
— |
Talsu novads, |
|
— |
Tērvetes novads, |
|
— |
Tukuma novads, |
|
— |
Vaiņodes novads, |
|
— |
Valkas novads, |
|
— |
Varakļānu novads, |
|
— |
Vārkavas novads, |
|
— |
Vecpiebalgas novads, |
|
— |
Vecumnieku novads, |
|
— |
Ventspils novada Ances, Tārgales, Popes, Vārves, Užavas, Piltenes, Puzes, Ziru, Ugāles, Usmas un Zlēku pagasts, Piltenes pilsēta, |
|
— |
Viesītes novads, |
|
— |
Viļakas novads, |
|
— |
Viļānu novads, |
|
— |
Zilupes novads. |
6. Litwa
Następujące obszary na Litwie:
|
— |
Alytaus miesto savivaldybė, |
|
— |
Alytaus rajono savivaldybė: Alytaus, Alovės, Butrimonių, Daugų, Nemunaičio, Pivašiūnų, Punios, Raitininkų seniūnijos, |
|
— |
Anykščių rajono savivaldybė, |
|
— |
Akmenės rajono savivaldybė, |
|
— |
Biržų miesto savivaldybė, |
|
— |
Biržų rajono savivaldybė, |
|
— |
Druskininkų savivaldybė, |
|
— |
Elektrėnų savivaldybė, |
|
— |
Ignalinos rajono savivaldybė, |
|
— |
Jonavos rajono savivaldybė, |
|
— |
Joniškio rajono savivaldybė, |
|
— |
Jurbarko rajono savivaldybė, |
|
— |
Kaišiadorių rajono savivaldybė, |
|
— |
Kalvarijos savivaldybė, |
|
— |
Kauno miesto savivaldybė, |
|
— |
Kauno rajono savivaldybė: Domeikavos, Garliavos, Garliavos apylinkių, Karmėlavos, Lapių, Linksmakalnio, Neveronių, Rokų, Samylų, Taurakiemio, Vandžiogalos ir Vilkijos seniūnijos, Babtų seniūnijos dalis į rytus nuo kelio A1, Užliedžių seniūnijos dalis į rytus nuo kelio A1 ir Vilkijos apylinkių seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio Nr. 1907, |
|
— |
Kelmės rajono savivaldybė, |
|
— |
Kėdainių rajono savivaldybė, |
|
— |
Kupiškio rajono savivaldybė, |
|
— |
Lazdijų rajono savivaldybė, |
|
— |
Marijampolės savivaldybė: Degučių, Marijampolės, Mokolų, Liudvinavo ir Narto seniūnijos, |
|
— |
Mažeikių rajono savivaldybė, |
|
— |
Molėtų rajono savivaldybė, |
|
— |
Pagėgių savivaldybė, |
|
— |
Pakruojo rajono savivaldybė, |
|
— |
Panevėžio rajono savivaldybė, |
|
— |
Panevėžio miesto savivaldybė, |
|
— |
Pasvalio rajono savivaldybė, |
|
— |
Radviliškio rajono savivaldybė, |
|
— |
Rietavo savivaldybė, |
|
— |
Prienų rajono savivaldybė: Stakliškių ir Veiverių seniūnijos, |
|
— |
Plungės rajono savivaldybė: Žlibinų ir Stalgėnų seniūnijos, |
|
— |
Raseinių rajono savivaldybė, |
|
— |
Rokiškio rajono savivaldybė, |
|
— |
Skuodo rajono savivaldybės: Barstyčių ir Ylakių seniūnijos, |
|
— |
Šakių rajono savivaldybė, |
|
— |
Šalčininkų rajono savivaldybė, |
|
— |
Šiaulių miesto savivaldybė, |
|
— |
Šiaulių rajono savivaldybė, |
|
— |
Šilutės rajono savivaldybė, |
|
— |
Širvintų rajono savivaldybė, |
|
— |
Šilalės rajono savivaldybė, |
|
— |
Švenčionių rajono savivaldybė, |
|
— |
Tauragės rajono savivaldybė, |
|
— |
Telšių rajono savivaldybė, |
|
— |
Trakų rajono savivaldybė, |
|
— |
Ukmergės rajono savivaldybė, |
|
— |
Utenos rajono savivaldybė, |
|
— |
Varėnos rajono savivaldybė, |
|
— |
Vilniaus miesto savivaldybė, |
|
— |
Vilniaus rajono savivaldybė, |
|
— |
Vilkaviškio rajono savivaldybė: Bartninkų, Gražiškių, Keturvalakių, Kybartų, Klausučių, Pajevonio, Šeimenos, Vilkaviškio miesto, Virbalio, Vištyčio seniūnijos, |
|
— |
Visagino savivaldybė, |
|
— |
Zarasų rajono savivaldybė. |
7. Polska
Następujące obszary w Polsce:
w województwie warmińsko-mazurskim:
|
— |
gminy Kalinowo, Prostki i gmina wiejska Ełk w powiecie ełckim, |
|
— |
gminy Elbląg, Gronowo Elbląskie, Milejewo, Młynary, Markusy, Rychliki i Tolkmicko w powiecie elbląskim, |
|
— |
powiat miejski Elbląg, |
|
— |
powiat gołdapski, |
|
— |
gmina Wieliczki w powiecie oleckim, |
|
— |
powiat piski, |
|
— |
gmina Górowo Iławeckie z miastem Górowo Iławeckie w powiecie bartoszyckim, |
|
— |
gminy Biskupiec, Gietrzwałd, Jonkowo, Purda, Stawiguda, Świątki, Olsztynek i miasto Olsztyn oraz część gminy Barczewo położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową w powiecie olsztyńskim, |
|
— |
gmina Miłakowo, część gminy Małdyty położona na południowy – zachód od linii wyznaczonej przez linię kolejową biegnącą od Olsztyna do Elbląga i część gminy Morąg położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową biegnącą od Olsztyna do Elbląga w powiecie ostródzkim, |
|
— |
część gminy Ryn położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową łączącą miejscowości Giżycko i Kętrzyn w powiecie giżyckim, |
|
— |
gminy Braniewo i miasto Braniewo, Frombork, Lelkowo, Pieniężno, Płoskinia oraz część gminy Wilczęta położona na pólnoc od linii wyznaczonej przez drogę nr 509 w powiecie braniewskim, |
|
— |
gmina Reszel, część gminy Kętrzyn położona na południe od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn biegnącej do granicy miasta Kętrzyn, na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 591 biegnącą od miasta Kętrzyn do północnej granicy gminy oraz na zachód i na południe od zachodniej i południowej granicy miasta Kętrzyn, miasto Kętrzyn i część gminy Korsze położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od wschodniej granicy łączącą miejscowości Krelikiejmy i Sątoczno i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Sątoczno, Sajna Wielka biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 590 w miejscowości Glitajny, a następnie na wschód od drogi nr 590 do skrzyżowania z drogą nr 592 i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 592 biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 590 w powiecie kętrzyńskim, |
|
— |
gminy Lubomino i Orneta w powiecie lidzbarskim, |
|
— |
gmina Nidzica w powiecie nidzickim, |
|
— |
gminy Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno i miasto Szczytno i Świętajno w powiecie szczycieńskim, |
|
— |
powiat mrągowski, |
|
— |
gmina Zalewo w powiecie iławskim, |
w województwie podlaskim:
|
— |
gminy Rudka, Brańsk z miastem Brańsk, i część gminy Boćki położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 w powiecie bielskim, |
|
— |
powiat grajewski, |
|
— |
powiat moniecki, |
|
— |
powiat sejneński, |
|
— |
gminy Łomża, Piątnica, Jedwabne, Przytuły i Wiznaw powiecie łomżyńskim, |
|
— |
powiat miejski Łomża, |
|
— |
gminy Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Nurzec-Stacja i Siemiatycze z miastem Siemiatycze w powiecie siemiatyckim, |
|
— |
gminy Białowieża, Czyże, Narew, Narewka, Hajnówka z miastem Hajnówka i część gminy Dubicze Cerkiewne położona na północny wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 1654B w powiecie hajnowskim, |
|
— |
gminy Klukowo, Kobylin-Borzymy, Nowe Piekuty i Sokoły w powiecie wysokomazowieckim, |
|
— |
powiat kolneński z miastem Kolno, |
|
— |
gminy Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Duże, Gródek, Michałowo, Supraśl, Tykocin, Wasilków, Zabłudów, Zawady, Choroszcz i część gminy Poświętne położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 681 w powiecie białostockim, |
|
— |
powiat suwalski, |
|
— |
powiat miejski Suwałki, |
|
— |
powiat augustowski, |
|
— |
powiat sokólski, |
|
— |
powiat miejski Białystok, |
w województwie mazowieckim:
|
— |
powiat siedlecki, |
|
— |
powiat miejski Siedlce, |
|
— |
gminy Bielany, Ceranów, Kosów Lacki, Repki i gmina wiejska Sokołów Podlaski w powiecie sokołowskim, |
|
— |
powiat węgrowski, |
|
— |
powiat łosicki, |
|
— |
gminy Grudusk, Opinogóra Górna, Gołymin-Ośrodek i część gminy Glinojeck położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 7 w powiecie ciechanowskim, |
|
— |
powiat sochaczewski, |
|
— |
gminy Policzna, Przyłęk, Tczów i Zwoleń w powiecie zwoleńskim, |
|
— |
gminy Garbatka – Letnisko, Gniewoszów i Sieciechów w powiecie kozienickim, |
|
— |
gmina Solec nad Wisłą w powiecie lipskim, |
|
— |
gminy Gózd, Jastrzębia, Jedlnia Letnisko, Pionki z miastem Pionki i część gminy Jedlińsk położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr S7 w powiecie radomskim, |
|
— |
gminy Bodzanów, Bulkowo, Staroźreby, Słubice, Wyszogród i Mała Wieś w powiecie płockim, |
|
— |
powiat nowodworski, |
|
— |
powiat płoński, |
|
— |
gminy Pokrzywnica, Świercze i część gminy Winnica położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim, |
|
— |
powiat wołomiński, |
|
— |
część gminy Somianka położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim, |
|
— |
gminy Borowie, Garwolin z miastem Garwolin, Górzno, Miastków Kościelny, Parysów, Pilawa, Trojanów, Żelechów, część gminy Wilga położona na północ od linii wyznaczonej przez rzekę Wilga biegnącą od wschodniej granicy gminy do ujścia do rzeki Wisły w powiecie garwolińskim, |
|
— |
gmina Boguty – Pianki w powiecie ostrowskim, |
|
— |
gminy Stupsk, Wiśniewo i część gminy Strzegowo położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 7 w powiecie mławskim, |
|
— |
powiat otwocki, |
|
— |
powiat warszawski zachodni, |
|
— |
powiat legionowski, |
|
— |
powiat piaseczyński, |
|
— |
powiat pruszkowski, |
|
— |
gminy Belsk Duży, Goszczyn, Chynów, Grójec, Jasieniec, Pniewy i Warka w powiecie grójeckim, |
|
— |
powiat grodziski, |
|
— |
powiat żyrardowski, |
|
— |
gminy Białobrzegi, Promna i część gminy Stara Błotnica położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr S7 w powiecie białobrzeskim, |
|
— |
powiat miejski Warszawa, |
w województwie lubelskim:
|
— |
powiat bialski, |
|
— |
powiat miejski Biała Podlaska, |
|
— |
gminy Aleksandrów, Biłgoraj z miastem Biłgoraj, Biszcza, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny i Tarnogród, część gminy Frampol położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 74, część gminy Goraj położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 835, część gminy Tereszpol położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 858, część gminy Turobin położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 835 w powiecie biłgorajskim, |
|
— |
gminy Chrzanów, Godziszów, Janów Lubelski, Modliborzyce i Dzwola w powiecie janowskim, |
|
— |
powiat puławski, |
|
— |
powiat rycki, |
|
— |
gminy Stoczek Łukowski z miastem Stoczek Łukowski, Wola Mysłowska, Trzebieszów, Stanin, gmina wiejska Łuków i miasto Łuków w powiecie łukowskim, |
|
— |
gminy Bychawa, Jabłonna, Krzczonów, Garbów Strzyżewice, Wysokie i Zakrzew w powiecie lubelskim, |
|
— |
gminy Rybczewice i Piaski w powiecie świdnickim, |
|
— |
gmina Fajsławice, część gminy Żółkiewka położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 842 i część gminy Łopiennik Górny położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 w powiecie krasnostawskim, |
|
— |
powiat hrubieszowski, |
|
— |
gminy Krynice, Rachanie, Tarnawatka, Łaszczów, Telatyn, Tyszowce i Ulhówek w powiecie tomaszowskim, |
|
— |
część gminy Wojsławice położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od północnej granicy gminy przez miejscowość Wojsławice do południowej granicy gminy w powiecie chełmskim, |
|
— |
gmina Adamów, Miączyn, Sitno, Komarów-Osada, Krasnobród, Łabunie, Zamość, Grabowiec, część gminy Zwierzyniec położona na południowy-wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 858 i część gminy Skierbieszów położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 843 w powiecie zamojskim, |
|
— |
powiat miejski Zamość, |
|
— |
gminy Annopol, Dzierzkowice, Gościeradów i część gminy Urzędów położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 833 w powiecie kraśnickim, |
|
— |
powiat opolski, |
w województwie podkarpackim:
|
— |
gminy Radomyśl nad Sanem i Zaklików w powiecie stalowowolskim, |
|
— |
gminy Horyniec-Zdrój, Cieszanów, Oleszyce i Stary Dzików w powiecie lubaczowskim, |
|
— |
gminy Adamówka i Sieniawa w powiecie przeworskim, |
|
— |
część gminy Wiązownica położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 867 w powiecie jarosławskim, |
|
— |
gmina Kamień w powiecie rzeszowskim, |
|
— |
powiat leżajski, |
|
— |
powiat niżański, |
w województwie pomorskim:
|
— |
gminy Dzierzgoń i Stary Dzierzgoń w powiecie sztumskim, |
|
— |
gmina Stare Pole w powiecie malborskim, |
w województwie świętokrzyskim:
|
— |
gmina Tarłów i część gminy Ożarów polożona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 w powiecie opatowskim, |
w województwie lubuskim:
|
— |
gmina Sława w powiecie wschowskim, |
|
— |
gminy Bobrowice i Dąbie w powiecie krośnieńskim, |
|
— |
powiay nowosolski, |
|
— |
powiat zielonogórski, |
|
— |
powiat miejski Zielona Góra, |
|
— |
gmina Jasień, część gminy Lubsko połozona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 287 i część gminy wiejskiej Żary położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 12 w powiecie żarskim; |
|
— |
gminy Brzeźnica, Niegosławice, część gminy Żagań położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 12, część gminy Małomice położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 12 i część gminy Szprotawa położona na północ od linii wyznaczonej przez linię kolejową w powiecie żagańskim, |
|
— |
część gminy Zbąszynek położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową, część gminy Szczaniec położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową, część gminy Świebodzin położona na południe od linii wyznaczonej przez linię kolejową w powiecie świebodzińskim, |
w województwie dolnośląskim:
|
— |
gmina Kotla, Żukowice, część gminy wiejskiej Głogów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 12, część miasta Głogów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 12 w powiecie głogowskim, |
|
— |
gmina Gaworzyce w powiecie polkowickim. |
8. Słowacja
Następujące obszary na Słowacji:
|
— |
in the district of Košice – okolie, the whole municipalities of Ďurkov, Kalša, Košický Klečenov, Nový Salaš, Rákoš, Ruskov, Skároš, Slančík, Slanec, Slanská Huta, Slanské Nové Mesto, Svinica and Trstené pri Hornáde. |
9. Rumunia
Następujące obszary w Rumunii:
|
— |
Judeţul Bistrița-Năsăud. |
CZĘŚĆ III
1. Bułgaria
Następujące obszary w Bułgarii:
|
— |
the whole region of Kardzhali, |
|
— |
the whole region of Blagoevgrad, |
|
— |
the whole region of Montana, |
|
— |
the whole region of Ruse, |
|
— |
the whole region of Razgrad, |
|
— |
the whole region of Silistra, |
|
— |
the whole region of Pleven, |
|
— |
the whole region of Vratza, |
|
— |
the whole region of Vidin, |
|
— |
the whole region of Targovishte, |
|
— |
the whole region of Lovech, |
|
— |
the whole region of Sofia city, |
|
— |
the whole region of Sofia Province, |
|
— |
in the region of Shumen:
|
|
— |
in the region of Varna:
|
|
— |
in the region of Veliko Tarnovo:
|
|
— |
in Burgas region:
|
2. Litwa
Następujące obszary na Litwie:
|
— |
Alytaus rajono savivaldybė: Simno, Krokialaukio ir Miroslavo seniūnijos, |
|
— |
Birštono savivaldybė, |
|
— |
Kauno rajono savivaldybė: Akademijos, Alšėnų, Batniavos, Čekiškės, Ežerėlio, Kačerginės, Kulautuvos, Raudondvario, Ringaudų ir Zapyškio seniūnijos, Babtų seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio A1, Užliedžių seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio A1 ir Vilkijos apylinkių seniūnijos dalis į rytus nuo kelio Nr. 1907, |
|
— |
Kazlų Rudos savivaldybė, |
|
— |
Marijampolės savivaldybė: Gudelių, Igliaukos, Sasnavos ir Šunskų seniūnijos, |
|
— |
Prienų rajono savivaldybė: Ašmintos, Balbieriškio, Išlaužo, Jiezno, Naujosios Ūtos, Pakuonio, Prienų ir Šilavotos seniūnijos, |
|
— |
Vilkaviškio rajono savivaldybės: Gižų ir Pilviškių seniūnijos. |
3. Polska
Następujące obszary w Polsce:
w województwie warmińsko-mazurskim:
|
— |
Gminy Bisztynek, Sępopol i Bartoszyce z miastem Bartoszyce w powiecie bartoszyckim, |
|
— |
gminy Kiwity i Lidzbark Warmiński z miastem Lidzbark Warmiński w powiecie lidzbarskim, |
|
— |
gminy Srokowo, Barciany, część gminy Kętrzyn położona na północ od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn biegnącej do granicy miasta Kętrzyn oraz na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 591 biegnącą od miasta Kętrzyn do północnej granicy gminy i część gminy Korsze położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od wschodniej granicy łączącą miejscowości Krelikiejmy i Sątoczno i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Sątoczno, Sajna Wielka biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 590 w miejscowości Glitajny, a następnie na zachód od drogi nr 590 do skrzyżowania z drogą nr 592 i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 592 biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 590 w powiecie kętrzyńskim, |
|
— |
gmina Stare Juchy w powiecie ełckim, |
|
— |
część gminy Wilczęta położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 509 w powiecie braniewskim, |
|
— |
część gminy Morąg położona na północ od linii wyznaczonej przez linię kolejową biegnącą od Olsztyna do Elbląga, część gminy Małdyty położona na północny – wschód od linii wyznaczonej przez linię kolejową biegnącą od Olsztyna do Elbląga w powiecie ostródzkim, |
|
— |
gminy Godkowo i Pasłęk w powiecie elbląskim, |
|
— |
gminy Kowale Oleckie, Olecko i Świętajno w powiecie oleckim, |
|
— |
powiat węgorzewski, |
|
— |
gminy Kruklanki, Wydminy, Miłki, Giżycko z miastem Giżycko i część gminy Ryn położona na północ od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn w powiecie giżyckim, |
|
— |
gminy Jeziorany, Kolno, Dywity, Dobre Miasto i część gminy Barczewo położona na północ od linii wyznaczonej przez linię kolejową w powiecie olsztyńskim, |
w województwie podlaskim:
|
— |
gminy Orla, Wyszki, Bielsk Podlaski z miastem Bielsk Podlaski i część gminy Boćki położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 w powiecie bielskim, |
|
— |
gminy Łapy, Juchnowiec Kościelny, Suraż, Turośń Kościelna, część gminy Poświętne położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 681 w powiecie białostockim, |
|
— |
gminy Kleszczele, Czeremcha i część gminy Dubicze Cerkiewne położona na południowy zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 1654B w powiecie hajnowskim, |
|
— |
gminy Perlejewo, Drohiczyn i Milejczyce w powiecie siemiatyckim, |
|
— |
gmina Ciechanowiec w powiecie wysokomazowieckim, |
w województwie mazowieckim:
|
— |
gminy Łaskarzew z miastem Łaskarzew, Maciejowice, Sobolew i część gminy Wilga położona na południe od linii wyznaczonej przez rzekę Wilga biegnącą od wschodniej granicy gminy do ujścia dorzeki Wisły w powiecie garwolińskim, |
|
— |
powiat miński, |
|
— |
gminy Jabłonna Lacka, Sabnie i Sterdyń w powiecie sokołowskim, |
|
— |
gminy Ojrzeń, Sońsk, Regimin, Ciechanów z miastem Ciechanów i część gminy Glinojeck położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 7 w powiecie ciechanowskim, |
|
— |
część gminy Strzegowo położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 7 w powiecie mławskim, |
|
— |
gmina Nur w powiecie ostrowskim, |
|
— |
gminy Grabów nad Pilicą, Magnuszew, Głowaczów, Kozienice w powiecie kozienickim, |
|
— |
gmina Stromiec w powiecie białobrzeskim, |
w województwie lubelskim:
|
— |
gminy Bełżec, Jarczów, Lubycza Królewska, Susiec, Tomaszów Lubelski i miasto Tomaszów Lubelski w powiecie tomaszowskim, |
|
— |
gminy Białopole, Dubienka, Chełm, Leśniowice, Wierzbica, Sawin, Ruda Huta, Dorohusk, Kamień, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny z miastem Rejowiec Fabryczny, Siedliszcze, Żmudź i część gminy Wojsławice położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od północnej granicy gminy do miejscowości Wojsławice do południowej granicy gminy w powiecie chełmskim, |
|
— |
powiat miejski Chełm, |
|
— |
gminy Izbica, Gorzków, Rudnik, Kraśniczyn, Krasnystaw z miastem Krasnystaw, Siennica Różana i część gminy Łopiennik Górny położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17, część gminy Żółkiewka położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 842 w powiecie krasnostawskim, |
|
— |
gmina Stary Zamość, Radecznica, Szczebrzeszyn, Sułów, Nielisz, część gminy Skierbieszów położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 843, część gminy Zwierzyniec położona na północny-zachód od linii wyznaczonej przez droge nr 858 powiecie zamojskim, |
|
— |
część gminy Frampol położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74, część gminy Goraj położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 835, część gminy Tereszpol położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 858, część gminy Turobin położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 835 w powiecie biłgorajskim, |
|
— |
gminy Hanna, Hańsk, Wola Uhruska, Urszulin, Stary Brus, Wyryki i gmina wiejska Włodawa w powiecie włodawskim, |
|
— |
powiat łęczyński, |
|
— |
gmina Trawniki w powiecie świdnickim, |
|
— |
gminy Adamów, Krzywda, Serokomla, Wojcieszków w powiecie łukowskim, |
|
— |
powiat parczewski, |
|
— |
powiat radzyński, |
|
— |
powiat lubartowski, |
|
— |
gminy Głusk, Jastków, Niemce i Wólka w powiecie lubelskim, |
|
— |
gminy Mełgiew i miasto Świdnik w powiecie świdnickim, |
|
— |
powiat miejski Lublin, |
w województwie podkarpackim:
|
— |
gmina Narol w powiecie lubaczowskim. |
4. Rumunia
Następujące obszary w Rumunii:
|
— |
Zona orașului București, |
|
— |
Județul Constanța, |
|
— |
Județul Satu Mare, |
|
— |
Județul Tulcea, |
|
— |
Județul Bacău, |
|
— |
Județul Bihor, |
|
— |
Județul Brăila, |
|
— |
Județul Buzău, |
|
— |
Județul Călărași, |
|
— |
Județul Dâmbovița, |
|
— |
Județul Galați, |
|
— |
Județul Giurgiu, |
|
— |
Județul Ialomița, |
|
— |
Județul Ilfov, |
|
— |
Județul Prahova, |
|
— |
Județul Sălaj, |
|
— |
Județul Vaslui, |
|
— |
Județul Vrancea, |
|
— |
Județul Teleorman, |
|
— |
Judeţul Mehedinţi, |
|
— |
Județul Gorj, |
|
— |
Județul Argeș, |
|
— |
Judeţul Olt, |
|
— |
Judeţul Dolj, |
|
— |
Județul Arad, |
|
— |
Județul Timiș, |
|
— |
Județul Covasna, |
|
— |
Județul Brașov, |
|
— |
Județul Botoșani, |
|
— |
Județul Vâlcea, |
|
— |
Județul Iași, |
|
— |
Județul Hunedoara, |
|
— |
Județul Alba, |
|
— |
Județul Sibiu, |
|
— |
Județul Caraș-Severin, |
|
— |
Județul Neamț, |
|
— |
Județul Harghita, |
|
— |
Județul Mureș, |
|
— |
Județul Cluj, |
|
— |
Judeţului Maramureş. |
5. Słowacja
Następujące obszary na Słowacji:
|
— |
the whole district of Trebisov, |
|
— |
in the district of Michalovce, the whole municipalities of the district not already included in Part I. |
CZĘŚĆ IV
Włochy
Następujące obszary we Włoszech:
|
— |
tutto il territorio della Sardegna. |
Sprostowania
|
10.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 318/185 |
Sprostowanie do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/451 z dnia 19 marca 2019 r. w sprawie zharmonizowanych norm dotyczących wyrobów budowlanych, opracowanych na potrzeby rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011
(Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 77 z dnia 20 marca 2019 r.)
Strona 82, załącznik I, tabela, kolumna czwarta „Początek okresu koegzystencji (dd.mm.rrrr)” pozycje 1–6:
zamiast:
„xx.yy.2019”,
powinno być:
„20.03.2019”.
Strona 82, załącznik I, tabela, kolumna piąta „Koniec okresu koegzystencji (dd.mm.rrrr)” pozycje 3–6:
zamiast:
„xx.yy.2020”,
powinno być:
„20.03.2020”.