(1)

W dniu 28 lutego 2011 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Republiką Białorusi w sprawie Umowy między Unią Europejską a Republiką Białorusi o ułatwieniach w wydawaniu wiz (zwanej dalej „umową”), równolegle z negocjacjami Umowy o readmisji osób przebywających nielegalnie. Negocjacje zakończyły się parafowaniem umowy za pośrednictwem poczty elektronicznej w dniu 17 czerwca 2019 r.

(2)

W deklaracji przyjętej podczas szczytu Partnerstwa Wschodniego w dniu 7 maja 2009 r. Unia oraz państwa partnerskie wyraziły swoje poparcie polityczne dla liberalizacji systemu wizowego w bezpiecznym i zabezpieczonym środowisku oraz zapewniły ponownie o zamiarze podjęcia w odpowiednim czasie stopniowych kroków w kierunku wprowadzenia ruchu bezwizowego dla swoich obywateli.

(3)

Celem umowy jest wprowadzenie, na zasadzie wzajemności, ułatwień w wydawaniu wiz obywatelom Unii i Białorusi planującym pobyt nie dłuższy niż 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

(4)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE (1); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w jej przyjęciu, nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(5)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (2); Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(6)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(7)

Rada powinna podjąć decyzję w sprawie zawarcia przedmiotowej umowy, biorąc pod uwagę ocenę dokonaną przez Komisję dotyczącą bezpieczeństwa i integralności białoruskiego systemu wydawania biometrycznych paszportów dyplomatycznych i ich technicznych specyfikacji.

(8)

Umowa powinna być podpisana, a załączone wspólne deklaracje należy zatwierdzić,

(1)

Poprawa właściwości aerodynamicznych pojazdów ma znaczny potencjał w zakresie zmniejszenia zużycia paliwa, a tym samym zmniejszenia emisji CO2. Znaczna poprawa właściwości aerodynamicznych pojazdów jest jednak możliwa tylko wówczas, gdy pozwalają na to dopuszczalne wymiary pojazdów drogowych, w tym urządzeń aerodynamicznych. W związku z tym dyrektywa 96/53/WE została zmieniona w celu zapewnienia odstępstw od maksymalnej dopuszczalnej długości pojazdów, z przodu i z tyłu, pod pewnymi warunkami.

(2)

W celu zapewnienia bezpieczeństwa chowanych lub składanych urządzeń aerodynamicznych montowanych z tyłu pojazdu, należy określić sytuacje, w jakich takie urządzenia mogą być używane, bądź muszą być schowane lub złożone, w szczególności w odniesieniu do bliskości innych użytkowników drogi, szczególnych cech danego obszaru oraz ograniczeń prędkości. Należy również zagwarantować kompatybilność chowanych lub składanych urządzeń aerodynamicznych montowanych z tyłu pojazdu z operacjami transportu intermodalnego, w szczególności podczas manewrowania na intermodalnych jednostkach transportowych i poza nimi oraz wytrzymywania siły wiatru podczas transportu na takich jednostkach.

(3)

Należy również zauważyć, że pojazdy lub zespoły pojazdów z urządzeniami aerodynamicznymi montowanymi z tyłu muszą spełniać wymogi dyrektywy 96/53/WE, a w szczególności wymogi odnoszące się do zakrętu w okręgu określone w pkt 1.5 załącznika I.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 10i ust. 2 dyrektywy 96/53/WE,

(1)

Porozumienie o ochronie afrykańsko-euroazjatyckich wędrownych ptaków wodnych (zwane dalej „Porozumieniem”) weszło w życie dnia 1 listopada 1999 r. i zostało zatwierdzone w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2006/871/WE (1).

(2)

Zgodnie z art. X ust. 5 Porozumienia zebranie Stron może przyjmować zmiany załączników do Porozumienia.

(3)

Podczas 7. posiedzenia zebrania Stron, które odbędzie się w dniach 4–8 grudnia 2018 r. w Durbanie (RPA) ma zostać przyjęta rezolucja w sprawie przyjęcia zmian załączników 2 i 3 do Porozumienia.

(4)

Zmiany załącznika 3 do Porozumienia zaproponowane przez Ugandę i określone w projekcie rezolucji nr 7.3 dotyczą następujących dziewięciu gatunków: edredon zwyczajny (Somateria mollissima), szlachar (Mergus serrator), głowienka zwyczajna (Aythya ferina), ostrygojad zwyczajny (Haematopus ostralegus), czajka zwyczajna (Vanellus vanellus), szlamnik zwyczajny (Limosa lapponica), rycyk (Limosa limosa), biegus rdzawy (Calidris canutus) i brodziec śniady (Tringa erythropus), przyczyniają się do osiągnięcia wyższego stopnia ochrony populacji tych gatunków, które są w fazie spadku i dlatego powinny zostać zatwierdzone w imieniu Unii. Jednakże, zgodnie z art. 3 ust. 4 decyzji 2006/871/WE, Komisja zgłosi zastrzeżenie do zaproponowanych zmian dotyczących wyżej wymienionych dziewięciu gatunków, ponieważ będą one wymagały zmiany dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (2), której dokonanie nie będzie możliwe w ciągu 90 dni od daty ich przyjęcia przez zebranie Stron.

(5)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii na 7. posiedzeniu zebrania Stron w odniesieniu do zaproponowanych zmian, ponieważ rezolucja będzie wiążąca dla Unii i będzie mogła znacząco wpłynąć na treść prawa Unii, a mianowicie dyrektywy 2009/147/WE,