11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1881

z dnia 8 listopada 2019 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 37/2010 w celu sklasyfikowania substancji diflubenzuron w odniesieniu do jej maksymalnego limitu pozostałości

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniające dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1), w szczególności jego art. 14 w związku z art. 17,

uwzględniając opinię Europejskiej Agencji Leków wydaną przez Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 17 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 zawiera wymóg określania w drodze rozporządzenia maksymalnego limitu pozostałości („MLP”) substancji farmakologicznie czynnych przeznaczonych do stosowania w Unii w weterynaryjnych produktach leczniczych dla zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, bądź w produktach biobójczych stosowanych w produkcji zwierzęcej.

(2)	W tabeli 1 w załączniku do rozporządzenia Komisji (UE) nr 37/2010 (2) określono substancje farmakologicznie czynne i ich klasyfikację w odniesieniu do MLP w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego.

(3)	Diflubenzuron jest już uwzględniony w tej tabeli jako substancja dopuszczona do stosowania u łososiowatych, w odniesieniu do mięśni i skóry.

(4)

W dniu 7 maja 2014 r. Komisja zwróciła się do Europejskiej Agencji Leków („EMA”) o wydanie nowej opinii w sprawie diflubenzuronu zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 uwzględniającej potencjał genotoksyczny metabolitu diflubenzuronu – 4-chloroaniliny, a także wyniki najnowszych ocen diflubenzuronu jako pestycydu, dokonywanych przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) (3), oraz jako produktu biobójczego koordynowanych przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji (4).

(5)

W swojej opinii z dnia 7 maja 2015 r. Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych stwierdził, że nie potwierdzono obecności metabolitu genotoksycznego w mięśniach ryb, i przyjął opinię, w której stwierdza się, że do pełnego scharakteryzowania ewentualnego ryzyka dla konsumenta wynikającego z narażenia na diflubenzuron potrzebne są dalsze dane dotyczące tworzenia się i zanikania 4-chloroaniliny w mięśniach ryb. Publicznie dostępne sprawozdania dotyczące farmakologii diflubenzuronu wskazują, że w przypadku owiec, świń i kurcząt 4-chloroanilina została uznana za mniejszy metabolit. Na podstawie tej opinii EMA zaleciła zmianę obecnego wpisu dotyczącego diflubenzuronu u gatunków łososiowatych w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia Komisji (UE) nr 37/2010 oraz ustanowienie tymczasowego MLP do czasu przedstawienia dodatkowych danych dotyczących pozostałości.

(6)

Po rozpatrzeniu zalecenia EMA Komisja wyjaśniła w marcu 2017 r., że rozporządzenie (WE) nr 470/2009 zezwala jedynie na ustanowienie tymczasowego MLP w przypadkach, gdy dane naukowe są niekompletne i nie ma podstaw, by stwierdzić, że pozostałości substancji na proponowanym poziomie stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. W przypadku diflubenzuronu istnieje możliwość, że genotoksyczny metabolit 4-chloroanilina jest obecny u poddanych leczeniu ryb w stężeniach, które mogłyby stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, w związku z czym, zdaniem Komisji, ustanowienie tymczasowego MLP nie zostało uznane za właściwe. Komisja podkreśliła również wnioski EFSA z 2015 r. (5) dotyczące stosowania diflubenzuronu w środkach ochrony roślin, wskazując, że dostępne dane nie były wystarczające do wykazania, iż reprezentatywne zastosowania były bezpieczne dla konsumentów. Z tych powodów Komisja zwróciła się do Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych o zmianę opinii z dnia 7 maja 2015 r.

(7)

W dniu 15 marca 2018 r. Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych przyjął zmienioną opinię w sprawie ustanowienia maksymalnych limitów pozostałości diflubenzuronu (6). Na podstawie tej opinii EMA zaleciła, by dokonać zmiany obecnego wpisu dotyczącego diflubenzuronu u gatunków łososiowatych w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia Komisji (UE) nr 37/2010 polegającej na zmniejszeniu MLP. Wartość MLP ustala się na poziomie 10 µg/kg, aby zapewnić, by narażenie konsumentów na 4-chloroanilinę pozostawało na dopuszczalnym poziomie.

(8)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 EMA powinna rozważyć zastosowanie MLP określonych dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku lub MLP określonych dla substancji farmakologicznie czynnej u jednego lub większej liczby gatunków w odniesieniu do innych gatunków.

(9)	EMA uznała, że ekstrapolacja wpisu dotyczącego diflubenzuronu na ryby nie jest obecnie właściwa ze względu na brak dowodów na to, że metabolit 4-chloroanilina nie tworzy się w żadnej znaczącej ilości w żadnym z gatunków, których to dotyczy.

(10)	Zgodnie z opiniami Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych i zaleceniami EMA, wydaje się konieczne, aby w celu ochrony zdrowia ludzkiego zmniejszyć MLP diflubenzuronu z 1 000 μg/kg do 10 μg/kg.

(11)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 37/2010.

(12)	Należy dać zainteresowanym stronom odpowiedni czas na wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia zgodności z nowym MLP diflubenzuronu.

(13)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 37/2010 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 10 stycznia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 listopada 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11.

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 15 z 20.1.2010, s. 1).

(3) Dziennik EFSA 2012; 10(9):2870. „Conclusion on the peer review of the pesticide risk assessment of confirmatory data submitted for the active substance diflubenzuron” (Wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej danych potwierdzających odnoszących się do substancji czynnej diflubenzuron).

(4) Sprawozdanie z oceny diflubenzuronu, dostępne na stronie http://dissemination.echa.europa.eu/Biocides/ActiveSubstances/0062-18/0062-18_Assessment_Report.pdf.

(5) Dziennik EFSA 2015; 13 (12): 4222. „Peer review on the review of the approval of the active substance diflubenzuron regarding the metabolite PCA” (Wzajemna ocena w zakresie przeglądu zatwierdzenia substancji czynnej diflubenzuron w odniesieniu do metabolitu PCA).

(6) EMA/CVMP/153976/2018 MRL Streszczenie opinii dotyczącej diflubenzuronu, 16 marca 2018 r.

ZAŁĄCZNIK

W tabeli 1 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 37/2010 wpis dotyczący substancji „diflubenzuron” otrzymuje brzmienie:

Substancja farmakologicznie czynna	Pozostałość znacznikowa	Gatunki zwierząt	MLP	Tkanki docelowe	Inne przepisy (na podstawie art. 14 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 470/2009)	Klasyfikacja terapeutyczna
„Diflubenzuron	Diflubenzuron	Łososiowate	10 µg/kg	Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach	BRAK WPISU	Środki przeciwpasożytnicze/Środki przeciw ektopasożytom”

11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/12

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1882

z dnia 8 listopada 2019 r.

otwierające procedurę przetargową dotyczącą dopłat do prywatnego przechowywania oliwy z oliwek

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 18 ust. 2 i art. 20 akapit pierwszy lit. m) i o),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Od kilku miesięcy ceny oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia na rynku hiszpańskim, greckim i portugalskim pozostają stale na niskim poziomie i są zbliżone do progów referencyjnych ustalonych w art. 1a ust. 1 lit. g) rozporządzenia Rady (UE) nr 1370/2013 (2).

(2)

Perspektywa kolejnych dobrych zbiorów w Unii, nagromadzenie zapasów i brak pewności co do handlu zagranicznego w chwili obecnej powodują nierównowagę między podażą i popytem, która z kolei przyczynia się do spadku cen oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i powoduje poważne zakłócenia w dużych obszarach rynku Unii.

(3)	Hiszpania jest największym producentem oliwy z oliwek w Unii i oferuje najatrakcyjniejsze ceny. Wyjątkowo wysokie zapasy w Hiszpanii stwarzają zatem ryzyko przedłużenia i pogłębienia poważnych zakłóceń na unijnym rynku oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.

(4)	Aby zmniejszyć nierównowagę między podażą a popytem oraz by zaradzić wspomnianym trudnym warunkom rynkowym, należy przyznać dopłaty do prywatnego przechowywania oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.

(5)	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1238 (3) oraz rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1240 (4), ustanawiające wspólne zasady wdrożenia systemu prywatnego przechowywania, powinny mieć zastosowanie do dopłat do prywatnego przechowywania oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.

(6)	Kwotę dopłat należy ustalić w drodze procedury przetargowej, aby zapewnić elastyczny system operacyjny. W tym celu należy ustanowić kilka podokresów składania ofert.

(7)	Aby umożliwić różnym podmiotom gospodarczym korzystanie z tego środka, każdy podmiot gospodarczy powinien złożyć maksymalnie jedną ofertę przetargową w danej kategorii oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia dla każdego podokresu.

(8)

Aby dopłaty do prywatnego przechowywania były skuteczne i wywarły rzeczywisty wpływ na rynek, należy je przyznawać w odniesieniu do oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia luzem. W związku z tym, że w sektorze oliwy z oliwek przechowywanie produktu jest sytuacją normalną, należy również przyjmować oferty przetargowe dotyczące oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, która jest już przechowywana.

(9)

Aby dopłaty mogły wywrzeć faktyczny wpływ na równowagę między podażą a popytem w bieżącym roku, ilości oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, z których tytułu przysługują dopłaty do prywatnego przechowywania, nie powinny być wprowadzane do obrotu w minimalnym okresie przechowywania. Minimalny okres przechowywania powinien wynosić 180 dni.

(10)	Ze względu na wydajność administracyjną i uproszczenie należy kwalifikować wyłącznie oferty przetargowe, które dotyczą ilości co najmniej 50 ton.

(11)	Aby zapobiec niekontrolowanemu spadkowi cen, szybko reagować na trudne warunki rynkowe oraz zapewnić efektywne zarządzanie przedmiotowym środkiem, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(12)	Komitet ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Otwiera się oddzielną procedurę przetargową dotyczącą dopłat do prywatnego przechowywania w odniesieniu do każdej z następujących kategorii oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, jak określono w części VIII pkt 1 załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zgodnie z art. 17 akapit pierwszy lit. b) tego rozporządzenia:

a)	oliwa z oliwek najwyższej jakości z pierwszego tłoczenia;

b)	oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia;

c)	oliwa lampante.

2. Zastosowanie mają rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1238 i rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1240.

Artykuł 2

1. Oferty przetargowe składa się w następujących podokresach, z których każdy kończy się o godzinie 12.00 (czasu obowiązującego w Brukseli):

a)	od dnia 21 listopada 2019 r. do dnia 26 listopada 2019 r.;

b)	od dnia 12 grudnia 2019 r. do dnia 17 grudnia 2019 r.;

c)	od dnia 22 stycznia 2020 r. do dnia 27 stycznia 2020 r.;

d)	od dnia 20 lutego 2020 r. do dnia 25 lutego 2020 r.

Jeżeli ostatni dzień podokresu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa o godzinie 12.00 (czasu obowiązującego w Brukseli) poprzedniego dnia roboczego.

2. W odniesieniu do każdego podokresu podmioty gospodarcze składają nie więcej niż jedną ofertę przetargową dotyczącą każdego z produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1.

3. Minimalna ilość dla każdej oferty przetargowej wynosi 50 ton.

4. Kwota zabezpieczenia, o którym mowa w art. 40 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240, wynosi 50 EUR za tonę.

5. Dopłaty przyznaje się w odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1, luzem.

6. Oferty przetargowe można składać w odniesieniu do produktów już przechowywanych.

7. Oferty przetargowe można składać wyłącznie w Grecji, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, we Włoszech, na Cyprze, na Malcie, w Portugalii i Słowenii.

Artykuł 3

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich dopuszczalnych ofertach przetargowych nie później niż o godzinie 12.00 (czasu obowiązującego w Brukseli) w dniu następującym po ostatnim dniu każdego podokresu składania ofert przetargowych, o którym mowa w art. 2 ust. 1.

Artykuł 4

Umowy dotyczące dopłat do prywatnego przechowywania obejmują okres przechowywania wynoszący 180 dni.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 listopada 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1370/2013 z dnia 16 grudnia 2013 r. określające środki dotyczące ustalania niektórych dopłat i refundacji związanych ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych (Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 12).

(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1238 z dnia 18 maja 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania (Dz.U. L 206 z 30.7.2016, s. 15).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1240 z dnia 18 maja 2016 r. ustalające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania (Dz.U. L 206 z 30.7.2016, s. 71).

11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/18

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1885

z dnia 6 listopada 2019 r.

ustanawiająca zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących składowania odpadów komunalnych zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE oraz uchylająca decyzję Komisji 2000/738/WE

(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 7874)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (1), w szczególności jej art. 5a ust. 4 i art. 15 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Państwa członkowskie muszą zgłaszać ilość składowanych odpadów komunalnych, aby wykazać, że cele określone w dyrektywie 1999/31/WE zostały spełnione. Zasady obliczania tych celów powinny zapewniać, by dane przekazywane przez wszystkie państwa członkowskie były ważne i porównywalne.

(2)

W celu zapewnienia, aby obliczenie odzwierciedlało rzeczywistą skalę składowania, ilość odpadów zgłaszanych jako składowane powinna obejmować wszystkie odpady komunalne składowane na składowiskach odpadów, o których mowa w art. 5a ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy 1999/31/WE, przy czym nie należy wprowadzać żadnych korekt dotyczących zawartości wilgoci. W niektórych przypadkach przetworzone odpady komunalne przyjmowane i składowane na składowiskach odpadów, takie jak biodegradowalne odpady komunalne, przyczyniają się do zapewnienia zgodności z wymogami określonymi w pkt 5 załącznika I do dyrektywy 1999/31/WE w odniesieniu do środków mających na celu zmniejszenie uciążliwości i zagrożeń związanych ze składowiskiem odpadów. Ponieważ takie odpady komunalne są faktycznie składowane na składowisku odpadów, powinny one być włączone do ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane i nie powinny być przypisywane do procesu odzysku.

(3)

Ponieważ cele dotyczące składowania odpadów komunalnych określone w dyrektywie 1999/31/WE dotyczą tych samych strumieni odpadów, co docelowe poziomy recyklingu odpadów komunalnych określone w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (2), zasady obliczania odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane powinny być spójne z zasadami obliczania recyklingu odpadów komunalnych określonymi w dyrektywie 2008/98/WE i w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/1004 (3).

W związku z tym w sytuacji, gdy odpady komunalne są przemieszczane z państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego lub do państwa trzeciego w celu ich recyklingu lub innych procesów odzysku zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (4), ilość odpadów usuniętych w państwie przeznaczenia w trakcie wstępnej obróbki przed wprowadzeniem odpadów komunalnych do procesu recyklingu, a następnie składowanych, powinna zostać włączona do ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane przez państwo członkowskie, w którym zebrano odpady komunalne.

(4)

Zgodnie z art. 5a ust. 1 lit. c) dyrektywy 1999/31/WE ilość odpadów komunalnych wprowadzanych do operacji unieszkodliwiania przez spalanie, a następnie składowanych, zalicza się do odpadów zgłaszanych jako składowane. Aby zapewnić, by ilość odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane nie obejmowała frakcji odpadów komunalnych podlegających operacjom unieszkodliwiania przez spalanie, które nie są faktycznie składowane, materiały pochodzące z odpadów komunalnych, które zostały następnie odzyskane z odpadów powstałych w wyniku operacji unieszkodliwiania przez spalanie, powinny zostać odliczone od wkładu w operację unieszkodliwiania przez spalanie.

(5)

W art. 11a dyrektywy 2008/98/WE ustanowiono szczególną zasadę dotyczącą obliczania ilości odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia, która wyklucza wszelkie odpady usunięte w wyniku operacji sprawdzania, oczyszczania lub naprawy umożliwiających ponowne użycie bez dalszego sortowania lub przetwarzania wstępnego. Jeżeli takie usunięte odpady są następnie składowane, należy uwzględnić je w ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane, aby uniknąć sytuacji, w której nie są one zgłaszane ani jako przeznaczone do ponownego użycia, ani jako składowane, oraz w celu zapewnienia, aby dane dotyczące odpadów komunalnych były spójne i odzwierciedlały rzeczywistą skalę składowania.

(6)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 decyzji wykonawczej (UE) 2019/1004 odpady usunięte podczas recyklingu bioodpadów komunalnych nie są wliczane do współczynników recyklingu odpadów komunalnych. Jeżeli takie usunięte odpady są następnie składowane, należy uwzględnić je w ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane, aby uniknąć sytuacji, w której nie są one zgłaszane ani jako poddane recyklingowi, ani jako składowane, oraz w celu zapewnienia, aby dane dotyczące odpadów komunalnych były spójne i odzwierciedlały rzeczywistą skalę składowania.

(7)

Zgodnie z art. 5a ust. 1 lit. d) dyrektywy 1999/31/WE ilości odpadów powstałych podczas recyklingu odpadów komunalnych, które są następnie składowane, nie zalicza się do masy odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane. W celu zapewnienia spójności z punktami obliczeniowymi dotyczącymi recyklingu odpadów komunalnych określonymi w decyzji wykonawczej (UE) 2019/1004 należy sprecyzować, że odpady wytwarzane podczas procesów recyklingu odnoszą się do odpadów wytworzonych w trakcie ponownego przetwarzania, które odbywa się po tych punktach obliczeniowych.

(8)

Państwa członkowskie są zobowiązane do przekazywania danych dotyczących wdrażania art. 5 ust. 2, 5 i 6 dyrektywy 1999/31/WE w formacie ustalonym przez Komisję. Do danych dołącza się sprawozdanie z kontroli jakości. Format ten powinien zapewniać, aby zgłaszane informacje były wystarczającą podstawą do weryfikacji i monitorowania osiągnięcia celów określonych w art. 5 ust. 2, 5 i 6 wspomnianej dyrektywy.

(9)

Do celów zgłaszania danych dotyczących osiągnięcia celów w zakresie składowania odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, określonych w art. 5 ust. 2 dyrektywy 1999/31/WE, państwa członkowskie stosowały format określony w decyzji Komisji 2000/738/WE (5). Ponieważ przepisy tej decyzji dotyczące składania sprawozdań z wdrażania dyrektywy 1999/31/WE stały się nieaktualne, należy uchylić tę decyzję. W celu zapewnienia ciągłości należy przyjąć przepisy przejściowe dotyczące terminu zgłaszania danych na temat wdrożenia art. 5 ust. 2 dyrektywy 1999/31/WE w odniesieniu do lat referencyjnych 2016 i 2017.

(10)

Zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących wdrożenia art. 5 ust. 5 i 6 dyrektywy 1999/31/WE są ściśle związane z przepisami określającymi formaty zgłaszania tych danych i danych dotyczących wdrożenia art. 5 ust. 2 tej dyrektywy. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami i ułatwić do nich dostęp, oba zbiory przepisów należy określić w jednej decyzji.

(11)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 39 dyrektywy 2008/98/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicja

Do celów niniejszej decyzji „ilość” oznacza masę mierzoną w tonach.

Artykuł 2

Obliczanie odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane zgodnie z art. 5a dyrektywy 1999/31/WE

1. Ilość odpadów komunalnych zgłaszanych do jako składowane obejmuje wszystkie odpady komunalne, o których mowa w art. 5a ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy 1999/31/WE, składowane na składowiskach odpadów, w tym sytuacje, w których składowanie przetworzonych odpadów komunalnych na składowiskach zapewnia zgodność z pkt 5 załącznika I do dyrektywy 1999/31/WE.

Ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane nie koryguje się poprzez odjęcie zawartości wilgoci.

2. Do celów art. 5a ust. 1 lit. b) dyrektywy 1999/31/WE, jeżeli odpady komunalne są przemieszczane do innego państwa członkowskiego lub wywożone z Unii do państwa trzeciego w celu ich recyklingu lub przeprowadzenia innych procesów odzysku zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006, ilość odpadów, która powstała w wyniku operacji przetwarzania przeprowadzonych przed recyklingiem lub innym procesem odzysku, i która jest następnie składowana lub wprowadzana do operacji unieszkodliwiania przez spalanie w celu późniejszego składowania w państwie przeznaczenia, jest włączana do ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane przez państwo członkowskie, w którym zebrano te odpady komunalne.

3. Do celów art. 5a ust. 1 lit. c) dyrektywy 1999/31/WE ilość odpadów komunalnych wprowadzanych do operacji unieszkodliwiania przez spalanie w celu ich późniejszego składowania stanowi ilość odpadów komunalnych wprowadzanych do zakładów przeprowadzających operacje spalania sklasyfikowanych jako D10 zgodnie z załącznikiem I do dyrektywy 2008/98/WE po odliczeniu materiałów pochodzących z odpadów komunalnych, które są następnie odzyskiwane z odpadów powstałych w wyniku takich czynności unieszkodliwiania przez spalanie.

Ilość materiałów, które należy odjąć, oblicza się, biorąc pod uwagę udział odpadów komunalnych we wszystkich odpadach wprowadzanych do zakładu oraz, w stosownych przypadkach, skład odpadów innych niż odpady komunalne wprowadzanych do zakładu.

4. Do celów art. 5a ust. 1 lit. d) dyrektywy 1999/31/WE stosuje się następujące zasady:

odpady powstałe w wyniku operacji sprawdzenia, oczyszczania lub naprawy mających na celu przygotowanie odpadów komunalnych do ponownego użycia i które są następnie składowane, są uwzględniane w ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane. Państwa członkowskie mogą odliczać od ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane części produktów lub komponentów produktów, które są usuwane podczas operacji naprawy, aby przygotować odpady komunalne do ponownego użycia;

b)	materiały, które są mechanicznie usuwane podczas oczyszczania tlenowego lub beztlenowego bioodpadów komunalnych lub po nim, a które są następnie składowane, są włączane do ilości odpadów komunalnych zgłaszanych jako składowane;

c)	odpady wytworzone podczas procesów recyklingu odpadów komunalnych oznaczają odpady wytworzone podczas procesów recyklingu, którym odpady komunalne są poddane po punkcie obliczeniowym zdefiniowanym w art. 3 i 4 decyzji wykonawczej (UE) 2019/1004.

Artykuł 3

Zgłaszanie danych

1. Państwa członkowskie zgłaszają dane i przedkładają sprawozdanie z kontroli jakości dotyczące wdrożenia art. 5 ust. 2 dyrektywy 1999/31/WE w formacie określonym w załączniku I.

2. Państwa członkowskie zgłaszają dane i przedkładają sprawozdanie z kontroli jakości dotyczące wdrożenia art. 5 ust. 5 i 6 dyrektywy 1999/31/WE w formacie określonym w załączniku II.

3. Komisja publikuje dane zgłoszone przez państwa członkowskie, chyba że, w odniesieniu do informacji zawartych w sprawozdaniach z kontroli jakości państwo członkowskie złoży uzasadniony wniosek o wstrzymanie publikacji niektórych danych.

Artykuł 4

Uchylenie

Decyzja 2000/738/WE traci moc.

Artykuł 5

Przepis przejściowy

Dane dotyczące wdrożenia art. 5 ust. 2 dyrektywy 1999/31/WE dotyczące lat referencyjnych 2016 i 2017 są zgłaszane Komisji do dnia 31 grudnia 2019 r.

Artykuł 6

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 6 listopada 2019 r.

W imieniu Komisji

Karmenu VELLA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

(3) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1004 z dnia 7 czerwca 2019 r. określająca zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących odpadów zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE oraz uchylająca decyzję wykonawczą Komisji C(2012) 2384 (Dz.U. L 163 z 20.6.2019, s. 66).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1).

(5) Decyzja Komisji 2000/738/WE z dnia 17 listopada 2000 r. dotycząca kwestionariusza raportów państw członkowskich dotyczących wdrożenia dyrektywy 1999/31/WE w sprawie składowania odpadów (Dz.U. L 298 z 25.11.2000, s. 24).

ZAŁĄCZNIK I

Format zgłaszania danych dotyczących składowania odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, o którym mowa w art. 3 ust. 1

1. Format zgłaszania danych

Odpady komunalne ulegające biodegradacji wytworzone w 1995 r. lub w ostatnim roku przed 1995 r., dla którego dostępne są standardowe dane Eurostatu, lub rok określony w odpowiednim traktacie o przystąpieniu w odniesieniu do państw członkowskich przystępujących do UE po przyjęciu dyrektywy Rady 1999/31/WE1		Odpady komunalne ulegające biodegradacji składowane na składowiskach w roku referencyjnym
Rok	(t)	(t)

2. Format sprawozdania z kontroli jakości towarzyszącego danym

I. Informacje ogólne

Państwo członkowskie:

Organizacja zgłaszająca dane i opis:

Osoba wyznaczona do kontaktów/dane kontaktowe:

Rok referencyjny:

Data przedłożenia/wersja:

Link do publikacji danych przez państwo członkowskie (jeżeli dotyczy):

II. Informacje na temat składowania odpadów komunalnych ulegających biodegradacji

Opis systemu gromadzenia danych, źródeł danych i zastosowanej metodyki

Opis rodzajów odpadów sklasyfikowanych na poziomie krajowym jako odpady komunalne ulegające biodegradacji

Opis wszelkich szacunków stosowanych w celu wyeliminowania luk w danych

Wyjaśnienie istotnych różnic w stosunku do danych z poprzedniego roku referencyjnego

Opis głównych kwestii mających wpływ na dokładność danych

(1) Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1).

ZAŁĄCZNIK II

Format do celów zgłaszania danych dotyczących odpadów komunalnych, o którym mowa w art. 3 ust. 2

1. Format zgłaszania danych

Wytwarzanie odpadów komunalnych

(t)

Składowanie (1)

(t)

Unieszkodliwianie przez spalanie (2)

(t)

Odzysk materiałów z odpadów pochodzących z unieszkodliwiania przez spalanie

(t)

Do celów obliczenia, czy cele ustanowione w art. 5 ust. 5 i 6 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1) zostały osiągnięte, sumę odpadów komunalnych podlegających składowaniu i odpadów komunalnych podlegających operacjom unieszkodliwiania przez spalanie w celu ich składowania, po odjęciu materiałów odzyskanych z odpadów powstałych w wyniku takich operacji unieszkodliwiania przez spalanie, dzieli się przez ilość wytworzonych odpadów komunalnych.

2. Format sprawozdania z kontroli jakości towarzyszącego danym

I. Informacje ogólne

Państwo członkowskie:

Organizacja zgłaszająca dane i opis:

Osoba wyznaczona do kontaktów/dane kontaktowe:

Rok referencyjny:

Data przedłożenia/wersja:

Link do publikacji danych przez państwo członkowskie (jeżeli dotyczy):

II. Informacje na temat składowania odpadów komunalnych

Opis jednostek zaangażowanych w gromadzenie danych

Nazwa instytucji	Opis kluczowych obowiązków
W stosownych przypadkach dodać wiersze

Opis zastosowanych metod

2.1.

Ogólny opis gromadzenia danych na temat składowania odpadów komunalnych, w tym źródeł danych (dane administracyjne, ankiety, rejestr elektroniczny, dane od podmiotów gospodarujących odpadami, dane z gmin)

2.2.

Opis metody zastosowanej w celu uwzględnienia odpadów powstałych w wyniku operacji przetwarzania przed recyklingiem lub innym odzyskiem odpadów komunalnych, a następnie składowanych

2.2.1.

Opis rozwiązania zapewniającego identyfikowalność odpadów komunalnych w momencie poddawania ich przetwarzaniu, w tym stosowanie kodów związanych z wytwarzaniem odpadów komunalnych (takich jak kody określone w rozdziale 20 w wykazie odpadów ustanowionym decyzją Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępującą decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych, Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3), oraz kodów odnoszących się do odpadów pochodzących z przetwarzania odpadów (takich jak kody w rozdziale 19 w wykazie odpadów ustanowionym we wspomnianej decyzji)

2.3.

Opis rozwiązania zastosowanego w celu uwzględnienia odpadów powstałych w wyniku operacji przetwarzania przed recyklingiem lub innym odzyskiem odpadów komunalnych i następnie składowanych poza państwem członkowskim

2.4.

Opis gromadzenia danych dotyczących odpadów komunalnych wprowadzanych do operacji unieszkodliwiania przez spalanie w celu ich składowania, w tym metodyki stosowanej do obliczania materiałów pochodzących z odpadów komunalnych, odzyskanych z odpadów będących wynikiem operacji unieszkodliwiania przez spalanie

2.5.

Opis wszelkich szacunków stosowanych w celu wyeliminowania luk w danych dotyczących składowanych odpadów komunalnych

2.6.

Różnice w stosunku do danych z poprzedniego roku referencyjnego

Istotne zmiany w metodzie obliczania stosowanej w bieżącym roku referencyjnym, o ile nastąpiły (w szczególności dotyczy to korekt retrospektywnych, ich charakteru oraz tego, czy w odniesieniu do danego roku należy zgłosić przerwę w szeregu)

Wyjaśnienie przyczyn różnicy w tonażu, w przypadku gdy odpady komunalne, które podlegają składowaniu lub unieszkodliwianiu przez spalanie w celu składowania, wykazują zmianę o więcej niż 10 % w stosunku do danych przedłożonych w odniesieniu do poprzedniego roku referencyjnego

Dokładność danych

3.1.

Opis głównych kwestii mających wpływ na dokładność danych dotyczących składowania odpadów komunalnych

3.2.

Opis zakresu i ważności ankiet mających na celu zgromadzenie danych dotyczących składowania odpadów komunalnych

Poufność

Uzasadnienie wstrzymania publikacji konkretnych części niniejszego sprawozdania, jeśli złożono taki wniosek.

Główne krajowe strony internetowe, dokumenty referencyjne i publikacje

(1) Ta kolumna nie obejmuje odpadów wprowadzanych do operacji unieszkodliwiania przez spalanie w celu ich składowania.

(2) Unieszkodliwianie przez spalanie odnosi się do operacji przeprowadzonych przez zakłady zaklasyfikowane jako D10 w załączniku I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/26

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1886

z dnia 7 listopada 2019 r.

zmieniająca decyzję Komisji 2010/346/UE w odniesieniu do regionalizacji Rumunii w zakresie stosowania środków ochronnych w odniesieniu do niedokrwistości zakaźnej koni

(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 7873)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych mających zastosowanie w handlu wewnątrzunijnym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Niedokrwistość zakaźna koni („EIA”) jest chorobą wirusową dotykającą wyłącznie zwierzęta z rodziny koniowatych. Okres inkubacji wynosi zwykle od jednego do trzech tygodni, lecz może trwać nawet do trzech miesięcy. Zakażone koniowate pozostają źródłem zakażenia przez całe swoje życie i mogą przenosić zakażenie na inne koniowate. Zakażenie EIA jest zazwyczaj niewidoczne, o ile nie nastąpi zgon z powodu jednego z ostrych ataków choroby w czasie wiremii, i dlatego prawdopodobieństwo przeniesienia zakażenia jest znacznie większe. Lokalne przeniesienie zakażenia następuje poprzez krew zakażonego zwierzęcia z rodziny koniowatych w wyniku przerwanego pasożytowania ślepaków i zakażenia płodu in utero. Główną przyczyną rozprzestrzeniania się choroby na duże odległości jest przemieszczanie zakażonych zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków oraz użycie zanieczyszczonych igieł lub wstrzyknięcie produktów krwiopochodnych zawierających wirusa.

(2)	EIA jest chorobą podlegającą obowiązkowi zgłaszania zgodnie z załącznikiem I do dyrektywy Rady 2009/156/WE (2). Ponadto dyrektywa Rady 82/894/EWG (3) stanowi, że należy zgłaszać ogniska EIA Komisji i pozostałym państwom członkowskim za pomocą Systemu Zgłaszania Chorób Zwierzęcych („ADNS”).

(3)

W przeciwieństwie do sytuacji w zakresie zdrowia zwierząt w innych państwach członkowskich, EIA jest chorobą endemiczna w niektórych częściach Rumunii, a krajowy program zwalczania nie został jeszcze zakończony. Z tego względu w decyzji Komisji 2010/346/UE (4) przewidziano środki ochronne w odniesieniu do niedokrwistości zakaźnej koni w Rumunii.

(4)

Na posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz w czerwcu 2019 r. właściwe organy Rumunii przedstawiły jednak pozostałym państwom członkowskim i Komisji sprawozdanie na temat sytuacji, w którym wykazano, że w ujęciu ogólnym poczyniono postępy w zwalczaniu choroby, a niektóre części Rumunii są wolne od tej choroby przez okres dłuższy niż 12 miesięcy lub częstość występowania tej choroby utrzymuje się w granicach panujących w danym regionie w innych państwach członkowskich. Należy zatem określić część terytorium Rumunii, w odniesieniu do której mają być stosowane środki ochronne ustanowione w decyzji 2010/346/UE.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do decyzji 2010/346/UE.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2010/346/UE zastępuje się załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 listopada 2019 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(2) Dyrektywa Rady 2009/156/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich (Dz.U. L 192 z 23.7.2010, s. 1).

(3) Dyrektywa Rady 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie (Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 58).

(4) Decyzja Komisji 2010/346/UE z dnia 18 czerwca 2010 r. w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do niedokrwistości zakaźnej koni w Rumunii (Dz.U. L 155 z 22.6.2010, s. 48).

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

Regiony, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a):

Państwo członkowskie	Region	Uwagi
Rumunia	Bihor
	Satu Mare
	Maramureș
	Bistriț-Năsăud
	Sălaj
	Cluj
	Mureș
	Harghita
	Alba
	Sibiu
	Brașov
	Hunedora
	Caraș-Severin
	Gorj
	Vâlcea
	Tulcea

”

11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/29

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1887

z dnia 7 listopada 2019 r.

zmieniająca decyzję wykonawczą 2014/709/UE w odniesieniu do dostępności i terminowości informacji zawartych w wykazie zatwierdzonych zakładów

(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 7899)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3), w szczególności jej art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W decyzji wykonawczej Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w państwach członkowskich lub na ich obszarach wymienionych w załączniku do niej (zainteresowane państwa członkowskie). W powyższej decyzji wykonawczej przewidziano zakaz wysyłania przesyłek świń domowych i produktów ze świń oraz przesyłek zdziczałych świń i produktów ze zdziczałych świń z obszarów wymienionych w załączniku do tej decyzji. Ustanowiono w niej również inne przepisy mające na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się afrykańskiego pomoru świń, w tym wymogi informacyjne dla państw członkowskich. Środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt ustanowione w decyzji wykonawczej 2014/709/UE mają zastosowanie równolegle do środków ustanowionych w dyrektywie Rady 2002/60/WE (5) i mają na celu zwalczanie rozprzestrzeniania się afrykańskiego pomoru świń, w szczególności na poziomie Unii.

(2)

W decyzji wykonawczej 2014/709/UE przewidziano również odstępstwa od zakazu wysyłki świeżej wieprzowiny i niektórych surowych wieprzowych wyrobów mięsnych i wieprzowych produktów mięsnych składających się z takiego mięsa lub je zawierających z obszarów wymienionych w częściach II, III lub IV załącznika do tej decyzji wykonawczej do innych państw członkowskich i państw trzecich.

(3)

Niektóre odstępstwa są możliwe tylko wtedy, gdy świnie, z których pozyskano dane produkty, spełniają wymogi określone w art. 11 decyzji wykonawczej 2014/709/UE, rzeźnie, zakłady rozbioru mięsa i zakłady przetwórstwa mięsnego spełniają warunki zatwierdzenia określone w art. 12 tej decyzji, a przedmiotowe produkty są produkowane i przetwarzane zgodnie z określonym procesem i podlegają certyfikacji zgodnie z wymogami art. 13 tej decyzji.

(4)

W art. 14 decyzji wykonawczej 2014/709/UE zawarty jest obecnie wymóg, by co sześć miesięcy od daty decyzji wykonawczej 2014/709/UE państwa członkowskie przekazywały Komisji i pozostałym państwom członkowskim aktualny wykaz zatwierdzonych zakładów, o których mowa w art. 12, oraz wszelkie istotne informacje dotyczące stosowania art. 11, 12 i 13 tego aktu. Aby zoptymalizować potrzebę przejrzystości w stosunku do pozostałych państw członkowskich i państw trzecich oraz usprawnić wymianę informacji, państwa członkowskie powinny mieć obowiązek regularnego aktualizowania wykazu zatwierdzonych zakładów, o których mowa w art. 12, oraz wszelkich istotnych informacji, o których mowa w art. 11, 12 i 13 decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Ponadto państwa członkowskie powinny przekazywać te informacje pozostałym państwom członkowskim i państwom trzecim terminowo oraz tak, aby ogół społeczeństwa miał do nich łatwy dostęp. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 14 powyższej decyzji wykonawczej.

(5)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Art. 14 decyzji wykonawczej 2014/709/UE otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 14

Informacje dotyczące art. 11, 12 i 13

Państwa członkowskie sporządzają i regularnie aktualizują wykaz zakładów zatwierdzonych zgodnie z art. 12 (wykaz zatwierdzonych zakładów) i udostępniają go Komisji, pozostałym państwom członkowskim oraz opinii publicznej.

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o:

a)	wszelkich zmianach w swoim wykazie zatwierdzonych zakładów; oraz

b)	wszelkich istotnych informacjach dotyczących stosowania art. 11, 12 i 13.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 listopada 2019 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(4) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/709/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich i uchylająca decyzję wykonawczą 2014/178/UE (Dz.U. L 295 z 11.10.2014, s. 63).

(5) Dyrektywa Rady 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca przepisy szczególne w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz zmieniająca dyrektywę 92/119/EWG w zakresie choroby cieszyńskiej i afrykańskiego pomoru świń (Dz.U. L 192 z 20.7.2002, s. 27).

11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/31

ZALECENIE KOMISJI (UE) 2019/1888

z dnia 7 listopada 2019 r.

w sprawie monitorowania obecności akryloamidu w niektórych środkach spożywczych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/2158 (1) wprowadzono szczególne obowiązki dla podmiotów, które produkują i wprowadzają do obrotu niektóre środki spożywcze, w zakresie ustanowienia programu pobierania próbek i analizy poziomów akryloamidu w środkach spożywczych oraz stosowania szczególnych środków łagodzących w celu osiągnięcia najniższych racjonalnie osiągalnych poziomów akryloamidu poniżej poziomów odniesienia ustanowionych w tym rozporządzeniu.

(2)

Rozporządzeniem (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) ustanowiono obowiązek przeprowadzania przez właściwe organy urzędowych kontroli mających na celu sprawdzenie zgodności z regułami ukierunkowanymi w szczególności na: a) zapobieganie zagrożeniom dla ludzi i zwierząt, ich eliminowanie lub ograniczanie do dopuszczalnych poziomów, bezpośrednio lub poprzez środowisko naturalne, b) gwarantowanie uczciwych praktyk w handlu paszami i żywnością oraz ochronę interesów konsumenta łącznie z etykietowaniem pasz i żywności oraz innymi formami przekazywania informacji konsumentom. Kontrole urzędowe powinny być przeprowadzane również w celu zweryfikowania zgodności z obowiązkami ustanowionymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/2158.

(3)

Uznaje się, że dostępne dane na temat obecności akryloamidu w niektórych środkach spożywczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2158, są niewystarczające pomimo obowiązków określonych w art. 4 tego rozporządzenia i wyników przeprowadzonych kontroli urzędowych. Dostępne dane na temat obecności akryloamidu również w żywności, która nie jest objęta zakresem stosowania rozporządzenia (UE) 2017/2158 ale może zawierać znaczące poziomy akryloamidu lub znacząco przyczyniać się do narażenia z dietą na akryloamid, są niewystarczające.

(4)

W celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi właściwe jest zatem, aby właściwe organy i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze, w ramach swoich kompetencji, bez uszczerbku dla zobowiązań ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2017/2158 oraz na podstawie rozporządzenia (WE) nr 882/2004, monitorowały obecność akryloamidu w takiej żywności w celu przyjęcia ewentualnych środków zarządzania ryzykiem, które powinny uzupełniać środki przewidziane już w rozporządzeniu (UE) 2017/2158.

(5)	Aby właściwe organy i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze miały do dyspozycji wytyczne dotyczące żywności, którą należy monitorować, należy ustanowić niewyczerpujący wykaz kategorii/rodzajów żywności.

(6)	Wraz z przyjęciem rozporządzenia (UE) 2017/2158 i niniejszego zalecenia nieaktualne stają się zalecenia Komisji 2010/307/UE (3) i 2013/647/UE (4), należy więc je uchylić,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:

Bez uszczerbku dla obowiązków określonych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 882/2004 właściwe organy w państwach członkowskich powinny regularnie monitorować obecność akryloamidu i jego poziomów w żywności, w szczególności w żywności wymienionej w załączniku.

Bez uszczerbku dla obowiązków określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/2158 podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze powinny regularnie monitorować obecność akryloamidu i jego poziomy w żywności, w szczególności w żywności wymienionej w załączniku.

Państwa członkowskie i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze powinny przekazywać Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) do dnia 1 października każdego roku dane zebrane w poprzednim roku w ramach działań monitorujących w celu ich zamieszczenia w jednej bazie danych, zgodnie z wymogami określonymi w wytycznych EFSA w sprawie standardu opisu próbek (SOP) dla żywności i paszy oraz dodatkowymi szczególnymi wymogami EFSA dotyczącymi sprawozdawczości (5).

W celu zapewnienia reprezentatywności próbek państwa członkowskie powinny przestrzegać procedur pobierania próbek ustanowionych w części B załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 333/2007 (6)

Procedura pobierania próbek zastosowana przez podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze może odbiegać od przepisów rozporządzenia (WE) nr 333/2007, ale powinna pozostać reprezentatywna dla danej partii.

Państwa członkowskie powinny przeprowadzić analizę akryloamidu zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 333/2007.

Podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze powinny zapewnić, aby analiza akryloamidu była przeprowadzana zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2017/2158.

5)	Zalecenia 2010/307/UE i 2013/647/UE niniejszym tracą moc.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 listopada 2019 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/2158 z dnia 20 listopada 2017 r. ustanawiające środki łagodzące i poziomy odniesienia służące ograniczeniu obecności akryloamidu w żywności (Dz.U. L 304 z 21.11.2017, s. 24).

(2) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).

(3) Zalecenie Komisji 2010/307/UE z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie monitorowania poziomów akryloamidu w żywności (Dz.U. L 137 z 3.6.2010, s. 4).

(4) Zalecenie Komisji 2013/647/UE z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie dochodzeń dotyczących poziomów akryloamidu w żywności (Dz.U. L 301 z 12.11.2013, s. 15).

(5) http://www.efsa.europa.eu/en/consultations/call/180307

(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 333/2007 z dnia 28 marca 2007 r. ustanawiające metody pobierania próbek i metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci, cyny nieorganicznej, 3-MCPD i benzo[a]pirenu w środkach spożywczych (Dz.U. L 88 z 29.3.2007, s. 29).

ZAŁĄCZNIK

Niewyczerpujący wykaz żywności do celów monitorowania obecności akryloamidu

Produkty ziemniaczane

—

Rösti

—	Krokiety ziemniaczane (fr. croquettes), ziemniaki księżnej (fr. pommes duchesse), kulki ziemniaczane (fr. pommes noisettes), …

—	Zapiekanki ziemniaczane (i zapiekanki warzywne)

—	Dania ziemniaczano-mięsne

—	Dania ziemniaczano-serowe

Produkty piekarnicze

—	Bułki (bułki do hamburgerów, bułki pełnoziarniste, bułki mleczne, …)

—	Chleb pita, meksykańskie tortille

—	Rogaliki (fr. croissants)

—

Pączki

—	Pieczywo specjalne (takie jak pumpernikiel, ciabatta z oliwkami, chleb cebulowy, …)

—

Naleśniki

—	Kruche ciastka z cienkich pasków ciasta smażone na głębokim tłuszczu

—

Churros

Produkty zbożowe

—	Krakersy ryżowe

—	Krakersy kukurydziane

—	Przekąski zbożowe (takie jak produkty z ekstrudowanej kukurydzy i/lub pszenicy)

—	Muesli prażone z miodem

Inne

—	Chipsy/frytki warzywne

—	Orzechy prażone

—	Prażone nasiona oleiste

—	Owoce suszone

—	Palone ziarna kakao i wyroby kakaowe na bazie tych ziaren

—	Oliwki w solance

—	Substytuty kawy nieoparte na cykorii lub zbożach

—	Krówki, karmel, nugat, …

11.11.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 290/34

DECYZJA ZARZĄDU AGENCJI UNII EUROPEJSKIEJ DS. SZKOLENIA W DZIEDZINIE ŚCIGANIA

z dnia 5 sierpnia 2019 r.

określająca wewnętrzne zasady dotyczące ograniczenia określonych praw osób, których dotyczą dane, w związku z przetwarzaniem danych osobowych w ramach funkcjonowania CEPOL

ZARZĄD,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (1), w szczególności jego art. 25,

uwzględniając Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2219 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Szkolenia w Dziedzinie Ścigania (CEPOL) oraz zastępujące i uchylające decyzję Rady 2005/681/WSiSW (2),

uwzględniając opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych z dnia 20 czerwca 2019 r. oraz wytyczne EIOD w sprawie art. 25 nowego rozporządzenia i przepisów wewnętrznych (3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	CEPOL prowadzi swoją działalność zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2219.

(2)

Zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 ograniczenia w stosowaniu art. 14–22, 35 i 36, jak również art. 4 tego rozporządzenia, w zakresie, w jakim przepisy te odnoszą się do praw i obowiązków przewidzianych w art. 14–22, o ile nie opierają się na aktach prawnych przyjętych na podstawie Traktatów, powinny być oparte na wewnętrznych zasadach przyjętych przez Agencję.

(3)	Takie zasady wewnętrzne, w tym przepisy dotyczące oceny konieczności i proporcjonalności ograniczenia, nie powinny mieć zastosowania, gdy ograniczenie praw osób, których dane dotyczą, określa akt prawny przyjęty na podstawie Traktatów.

(4)	Agencja, realizując swoje obowiązki dotyczące praw osób, których dane dotyczą, przewidziane rozporządzeniem (UE) 2018/1725, rozważa, czy zastosowanie ma którykolwiek z wyjątków przewidzianych w rozporządzeniu.

(5)

W ramach własnego funkcjonowania administracyjnego Agencja może prowadzić dochodzenia administracyjne, postępowania dyscyplinarne, wstępne czynności związane z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, procedury związane ze zgłaszaniem przypadków naruszeń przez sygnalistów, (formalne i nieformalne) procedury podejmowane w przypadkach nękania, rozpatrywać wewnętrzne i zewnętrzne skargi, prowadzić wewnętrzne audyty, prowadzić dochodzenia przez inspektora ochrony danych („IOD”) zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725, jak również prowadzić dochodzenia dotyczące wewnętrznego (informatycznego) bezpieczeństwa. Ponadto Agencja może rozpatrywać wnioski o dostęp to dokumentacji medycznej pracowników.

Agencja przetwarza kilka kategorii danych osobowych, w tym „twarde dane” (dane „obiektywne”, takie jak dane umożliwiające identyfikację, dane kontaktowe, dane zawodowe, dane administracyjne, dane pozyskane z określonych źródeł, dane pochodzące z łączności elektronicznej oraz dane dotyczące ruchu) lub „miękkie dane” (dane „subiektywne” związane ze sprawą, takie jak tok rozumowania, dane behawioralne, oceny, dane o zachowaniu i postępowaniu, jak również dane związane z przedmiotem procedury lub czynności).

(6)	Agencja, reprezentowana przez dyrektora wykonawczego, pełni rolę administratora niezależnie od dalszego delegowania roli administratora w ramach Agencji dokonanego w celu odzwierciedlenia obowiązków operacyjnych dla konkretnych operacji przetwarzania danych osobowych.

(7)

Dane osobowe są przechowywane w sposób bezpieczny w środowisku elektronicznym lub w wersji papierowej w sposób uniemożliwiający bezprawny dostęp lub przekazanie danych osobom, które nie muszą mieć do nich dostępu. Dokumentacja medyczna jest przechowywana przez usługodawcę zewnętrznego zaangażowanego przez Agencję. Przetwarzane dane osobowe są przechowywane przez okres nie dłuższy niż to konieczne i właściwe dla celów, dla których są przetwarzane, wskazany w informacji o zasadach przetwarzania danych, oświadczeniach o ochronie prywatności lub rejestrach Agencji.

(8)

Wewnętrzne zasady powinny mieć zastosowanie do wszystkich operacji przetwarzania danych prowadzonych przez Agencję w toku realizacji dochodzeń administracyjnych, postępowań dyscyplinarnych, wstępnych czynności związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, procedur związanych ze zgłaszaniem przypadków naruszeń przez sygnalistów, (formalnych i nieformalnych) procedur podejmowanych w przypadkach nękania, rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg, prowadzenia audytów wewnętrznych, prowadzenia dochodzeń przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725, jak również dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego), prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych (np. CERT-UE), a także do rozpatrywania wniosków o dostęp do własnej dokumentacji medycznej.

(9)

Przepisy te powinny mieć zastosowanie do operacji przetwarzania danych prowadzonych przed uruchomieniem procedur, o których mowa powyżej, w trakcie tych procedur oraz podczas monitorowania działań następczych podejmowanych w rezultacie wspomnianych procedur. Powinny one również obejmować swoim zakresem pomoc i współpracę ze strony Agencji udzielaną organom krajowym i organizacjom międzynarodowym poza dochodzeniami administracyjnymi.

(10)	W przypadkach, w których zastosowanie mają przepisy wewnętrzne, Agencja musi przedstawić uzasadnienie ścisłej konieczności i proporcjonalności ograniczeń w społeczeństwie demokratycznym oraz postępować z poszanowaniem istoty podstawowych praw i wolności.

(11)

W ramach powyższego EIOPA podczas realizacji wspomnianych procedur ma obowiązek przestrzegać w możliwie szerokim zakresie praw podstawowych osób, których dane dotyczą, w szczególności związanych z prawem do udzielania informacji, prawem dostępu, prawem do sprostowania danych, prawem do usunięcia danych, prawem do ograniczeniem przetwarzania, prawem do zawiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych lub prawem do poufności łączności, które to prawa przewidziano w rozporządzeniu (UE) 2018/1725.

(12)

Agencja może być jednak zobowiązana do ograniczenia informacji udzielanych osobie, której dane dotyczą, i innych praw takiej osoby w celu zapewnienia ochrony – w szczególności – własnych dochodzeń, dochodzeń i postępowań innych organów publicznych, jak również praw innych osób w związku z dochodzeniami lub innymi procedurami.

(13)	Agencja może zatem ograniczyć informacje w celu ochrony dochodzenia oraz podstawowych praw i wolności innych osób, których dane dotyczą.

(14)	Agencja powinna okresowo monitorować warunki uzasadniające ograniczenie oraz znosić ograniczenie, gdy tylko okoliczności, które je uzasadniają, przestają mieć zastosowanie.

(15)	Administrator danych informuje inspektora ochrony danych w chwili odroczenia i podczas przeglądu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsza decyzja określa zasady dotyczące warunków, na jakich Agencja w ramach prowadzonych przez nią procedur określonych w ust. 2 może ograniczyć stosowanie art. 14–21, 35 i 36, jak również art. 4 na podstawie art. 25 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

2. W ramach działalności administracyjnej Agencji niniejsza decyzja ma zastosowanie w odniesieniu do procesów przetwarzania danych osobowych prowadzonych przez Urząd na potrzeby prowadzenia dochodzeń administracyjnych, postępowań dyscyplinarnych, wstępnych czynności związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, procedur związanych ze zgłaszaniem przypadków naruszeń przez sygnalistów, (formalnych i nieformalnych) procedur podejmowanych w przypadkach nękania, rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg, audytów wewnętrznych, badania spraw prowadzonych przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725, dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotu zewnętrznego (np. CERT-UE), a także do rozpatrywania wniosków o dostęp do własnej dokumentacji medycznej.

3. Przedmiotowe dane obejmują kategorię „twarde dane” (dane „obiektywne”, takie jak dane umożliwiające identyfikację, dane kontaktowe, dane zawodowe, dane administracyjne, dane pozyskane z określonych źródeł, dane pochodzące z łączności elektronicznej oraz dane dotyczące ruchu) oraz kategorię „miękkie dane” (dane „subiektywne” związane ze sprawą, takie jak tok rozumowania, dane behawioralne, oceny, dane o zachowaniu i postępowaniu, jak również dane związane z przedmiotem procedury lub czynności).

4. Agencja, realizując swoje obowiązki dotyczące praw osób, których dane dotyczą, przewidziane rozporządzeniem (UE) 2018/1725, rozważa, czy zastosowanie ma którykolwiek z wyjątków przewidzianych w rozporządzeniu.

5. Z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji, ograniczenia mogą mieć zastosowanie do następujących praw: przekazywania informacji osobom, których dane dotyczą, prawa dostępu do informacji, prawa do sprostowania danych, prawa do usunięcia danych, prawa do ograniczenia przetwarzania, prawa do zawiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony prywatności lub prawa do poufności łączności.

Artykuł 2

Określenie administratora i zabezpieczeń

1. W celu uniknięcia naruszeń ochrony danych, wycieków danych lub nieuprawnionego ujawnienia informacji wprowadzono następujące zabezpieczenia:

a)	Dokumenty papierowe są przechowywane w zabezpieczonych szafkach i dostęp do nich ma tylko upoważniony personel;

b)	Wszystkie dane elektroniczne przechowywane są zgodnie z praktyką Agencji, a także w specjalnych folderach elektronicznych, do których dostęp ma wyłącznie upoważniony personel. odpowiedni poziom dostępu jest przyznawany indywidualnie;

Dostęp do środowiska informatycznego Agencji jest chroniony systemem pojedynczego logowania, automatycznie łączonego z identyfikatorem i hasłem użytkownika. Bezwzględnie zakazane jest korzystanie z danych użytkownika przez inne osoby. Rejestry elektroniczne przechowywane są w sposób bezpieczny w celu zapewnienia ich poufności i ochrony prywatności oraz zawartych w nich danych;

d)	Zewnętrzny usługodawca przechowujący dokumentację medyczną zobowiązany jest szczegółowymi klauzulami umownymi do zachowania poufności i przetwarzania danych osobowych;

e)	Wszystkie osoby z dostępem do danych mają obowiązek zachować ich poufność.

2. Administratorem procesów przetwarzania danych jest Agencja, reprezentowana przez dyrektora wykonawczego, który może przekazywać funkcję administratora. Osoby, których dane dotyczą, są informowane o przekazaniu funkcji administratora danych w zawiadomieniach o ochronie danych lub rejestrach publikowanych na stronie internetowej lub rozpowszechnianych wewnętrznie w Agencji.

3. Okres przechowywania danych osobowych, o którym mowa w art. 1 ust. 3, nie może być dłuższy niż to konieczne i właściwe dla celów przetwarzania danych. W żadnym razie nie może przekraczać okresu przechowywania określonego w informacjach o ochronie danych, oświadczeniach o ochronie prywatności lub rejestrze, o którym mowa w art. 5 ust. 1.

4. W sytuacji gdy Agencja rozważa zastosowanie ograniczenia, waży ona zagrożenia dla praw i wolności osób, których dane dotyczą, w szczególności, względem zagrożenia dla praw i wolności pozostałych osób, których dane dotyczą oraz zagrożenia unieważnienia skutku śledztw lub procedur Agencji przykładowo poprzez niszczenie materiału dowodowego. Zagrożenia dla praw i wolności osób, których dane dotyczą, wiążą się przede wszystkim, choć nie wyłącznie, z zagrożeniem dla reputacji oraz zagrożeniem dla prawa do obrony oraz prawa do bycia wysłuchanym.

Artykuł 3

Ograniczenia

1. Agencja stosuje wszelkie ograniczenia wyłącznie w celu zapewnienia:

a)	zapobiegania przestępstwom, prowadzenia dochodzeń, wykrywania przestępstw oraz ścigania przestępstw lub wykonywania kar, w tym zabezpieczenia przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania takim zagrożeniom;

b)	wewnętrznego bezpieczeństwa instytucji i organów Unii, w tym ich sieci łączności elektronicznej;

c)	ochrony niezależności sądu i postępowania sądowego;

d)	zapobiegania naruszeniom etyki zawodów regulowanych, prowadzenia dochodzeń w sprawie takich naruszeń, wykrywania ich oraz ścigania;

e)	ochrony osoby, której dane dotyczą, oraz praw i wolności innych osób;

f)	egzekwowania roszczeń cywilnoprawnych.

2. W ramach konkretnej realizacji celów określonych w ust. 1 powyżej Agencja może zastosować ograniczenia odnośnie do danych osobowych przekazywanych służbom Komisji lub innym instytucjom, organom i jednostkom organizacyjnym Unii Europejskiej, właściwym organom państw członkowskich lub państw trzecich, lub organizacjom międzynarodowym w następujących okolicznościach:

jeżeli realizacja tych praw i obowiązków mogłaby być objęta ograniczeniem przez służby Komisji lub inne instytucje, organy, agencje lub urzędy Unii na podstawie innych aktów przewidzianych w art. 25 rozporządzenia (UE) 2018/1725 lub zgodnie z rozdziałem IX tego rozporządzenia, lub zgodnie z aktami założycielskimi innych instytucji, organów, agencji i urzędów Unii;

jeżeli realizacja tych praw i obowiązków mogłaby zostać ograniczona przez właściwe organy państw członkowskich na podstawie aktów, o których mowa w art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (4) lub środków krajowych transponujących art. 13 ust. 3, art. 15 ust. 3 lub art. 16 ust. 3 dyrektywy Parlamentu i Rady (UE) 2016/680 (5);

c)	jeżeli realizacja tych praw i obowiązków mogłaby zaszkodzić współpracy Agencji z państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi przy realizacji jej zadań;

przed zastosowaniem ograniczeń w okolicznościach, o których mowa w lit. a) i b) akapitu pierwszego, Agencja konsultuje się z odpowiednimi służbami Komisji, instytucjami, organami i jednostkami organizacyjnymi Unii Europejskiej lub właściwymi organami państw członkowskich, chyba że dla Agencji jasne jest, że stosowanie ograniczenia przewidziano w jednym z aktów, o których mowa w lit. a) i b).

3. Wszelkie ograniczenia muszą być konieczne i proporcjonalne, uwzględniając zagrożenia dla praw i wolności osób, których dane dotyczą, oraz muszą być stosowane z poszanowaniem istoty podstawowych praw i wolności w demokratycznym społeczeństwie.

4. Jeżeli rozważane jest zastosowanie ograniczenia, przeprowadza się analizę konieczności i proporcjonalności opartą na zasadach przedstawionych poniżej. Proces ten zostaje udokumentowany wewnętrzną notą oceny dla celów rozliczalności, osobno dla każdego przypadku.

5. Ograniczenia są znoszone, gdy tylko przestają występować okoliczności uzasadniające ich stosowanie. W szczególności, jeżeli uznaje się, że realizacja ograniczonego prawa nie unieważniałaby już skutku ograniczenia lub nie wpływałaby już negatywnie na prawa lub swobody innych osób, których dotyczą dane.

Artykuł 4

Przegląd dokonywany przez inspektora ochrony danych

1. Agencja bez zbędnej zwłoki informuje inspektora ochrony danych Agencji o każdym przypadku, gdy administrator danych ogranicza stosowanie praw osób, których dane dotyczą, lub rozszerza ograniczenie zgodnie z niniejszą decyzją. Administrator zapewnia inspektorowi ochrony danych dostęp do rejestru zawierającego ocenę konieczności i proporcjonalności ograniczenia oraz odnotowuje datę powiadomienia inspektora ochrony danych.

2. Inspektor ochrony danych może na piśmie wymagać od administratora przedstawienia przeglądu stosowania ograniczeń. Administrator informuje inspektora ochrony danych na piśmie o rezultatach żądanego przeglądu.

3. Administrator informuje inspektora ochrony danych o zniesieniu ograniczenia, gdy do niego dojdzie.

Artykuł 5

Udzielanie informacji osobom, których dane dotyczą

1. W należycie uzasadnionych przypadkach i z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji prawo do informacji może być ograniczone przez administratora w kontekście następujących operacji przetwarzania danych:

a)	realizacji dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych;

b)	czynności wstępnych związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);

c)	procedur związanych ze zgłoszeniami przypadków naruszeń przez sygnalistów;

d)	(formalnych i nieformalnych) procedur podejmowanych w przypadkach nękania;

e)	rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg;

f)	audytów wewnętrznych;

g)	prowadzenia dochodzeń przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725;

h)	dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych (np. CERT-EU).

Agencja zamieszcza informacje dotyczące ograniczenia tych praw w zawiadomieniach o ochronie danych, oświadczeniach o ochronie prywatności lub rejestrach w rozumieniu przepisów art. 31 rozporządzenia (UE) 2018/1725 publikowanych na jej stronie internetowej lub rozpowszechnianych wewnętrznie, za pośrednictwem których informuje osoby, których dane dotyczą, o ich prawach w ramach danej procedury. Informacja zawiera wskazanie danych, które mogą podlegać ograniczeniu, przyczyny ograniczenia oraz potencjalny okres obowiązywania ograniczenia.

2. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 3 Agencja, w stosownych przypadkach, informuje również indywidualnie wszystkie osoby, których dane dotyczą, które uznaje się za zainteresowane w kontekście danego procesu przetwarzania, o obecnych lub przyszłych ograniczeniach ich praw bez zbędnej zwłoki i w formie pisemnej.

3. Jeżeli Agencja ogranicza, całkowicie lub częściowo, stosowanie prawa udzielania informacji osobom, których dane dotyczą, o czym mowa w ust. 2, dokonuje wpisu do rejestru opisując przyczyny zastosowanego ograniczenia, podstawę prawną zgodnie z art. 3 niniejszej decyzji, w tym wynik oceny konieczności i proporcjonalności ograniczenia.

Rejestr oraz – w stosownych przypadkach – dokumenty zawierające okoliczności faktyczne i prawne leżące u podstaw takiej decyzji są dokumentowane. Udostępnia się je na żądanie Europejskiego Inspektora Ochrony Danych.

4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 3, ma zastosowanie tak długo, jak długo występują przyczyny uzasadniające to ograniczenie.

Gdy przyczyny stosowania ograniczenia przestają obowiązywać, Agencja informuje osobę, której dane dotyczą, o głównych powodach stosowania ograniczenia. Jednocześnie Agencja informuje osobę, której dane dotyczą, o możliwości wniesienia w dowolnym momencie skargi do Europejskiego Inspektora Ochrony Danych lub o możliwości odwołania się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Agencja dokonuje przeglądu zastosowania danego ograniczenia co sześć miesięcy od jego wprowadzenia oraz w chwili zamknięcia stosownego postępowania, procedury lub dochodzenia. Następnie administrator monitoruje konieczność utrzymania ograniczenia co sześć miesięcy.

Artykuł 6

Prawo dostępu do danych przez osobę, której dane dotyczą

1. W należycie uzasadnionych przypadkach i z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji, o ile jest to konieczne i proporcjonalne, prawo dostępu może być ograniczone przez administratora w kontekście następujących operacji przetwarzania danych:

a)	realizacji dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych;

b)	czynności wstępnych związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);

c)	procedur związanych ze zgłoszeniami przypadków naruszeń przez sygnalistów;

d)	(formalnych i nieformalnych) procedur podejmowanych w przypadkach nękania;

e)	rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg;

f)	audytów wewnętrznych;

g)	prowadzenia dochodzeń przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725;

h)	dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych (np. CERT-EU);

i)	rozpatrywania wniosków o dostęp do własnej dokumentacji medycznej.

Jeżeli osoby, których dane dotyczą, występują z wnioskiem o dostęp do swoich danych osobowych przetwarzanych w ramach jednego lub kilku określonych przypadków lub konkretnego procesu przetwarzania danych, zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) 2018/1725, Agencja ogranicza swoją ocenę takiego wniosku wyłącznie do tych danych osobowych.

2. Jeżeli Agencja ogranicza, w całości lub w części, prawo dostępu, o którym mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) 2018/1725, podejmuje następujące kroki:

a)	w odpowiedzi na wniosek informuje osobę, której dane dotyczą, o zastosowanym ograniczeniu oraz o jego głównych przyczynach, a także o możliwości wniesienia skargi za pośrednictwem Europejskiego Inspektora Ochrony Danych lub o możliwości odwołania się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

b)	tworzy notatkę z oceny wewnętrznej zawierającą przyczyny zastosowania ograniczenia, w tym ocenę konieczności, proporcjonalności ograniczenia oraz czas jego trwania.

Ograniczenia w dostępie do własnej dokumentacji medycznej dotyczą wyłącznie wniosków o bezpośredni dostęp w odniesieniu do medycznych danych osobowych o charakterze psychologicznym lub psychiatrycznym, w przypadku których dostęp do takich danych może stanowić zagrożenie dla zdrowia osoby, której dane dotyczą. Ograniczenie to jest proporcjonalne do tego, co jest ściśle niezbędne do ochrony osoby, której dane dotyczą. Dostęp do takich informacji przysługuje lekarzowi, którego wskazuje osoba, której dane dotyczą.

Zgodnie z art. 25 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2018/1725 można wstrzymać przekazanie informacji, o których mowa w lit. a), pominąć je lub odmówić go, gdyby mogło ono unieważnić skutek nałożonego ograniczenia.

Agencja dokonuje przeglądu zastosowania danego ograniczenia co sześć miesięcy od jego wprowadzenia oraz w chwili zamknięcia stosownego dochodzenia. Następnie administrator monitoruje konieczność utrzymania ograniczenia co sześć miesięcy.

3. Rejestr oraz – w stosownych przypadkach – dokumenty zawierające okoliczności faktyczne i prawne leżące u podstaw takiej decyzji są dokumentowane. Udostępnia się je na żądanie Europejskiego Inspektora Ochrony Danych.

Artykuł 7

Prawo do sprostowania, usunięcia i ograniczenia przetwarzania

1. W należycie uzasadnionych przypadkach i z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji, o ile jest to konieczne i stosowne, prawo do sprostowania danych, ich usunięcia i ograniczenia przetwarzania może być ograniczone przez administratora w kontekście następujących operacji przetwarzania danych:

a)	realizacji dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych;

b)	czynności wstępnych związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);

c)	procedur związanych ze zgłoszeniami przypadków naruszeń przez sygnalistów;

d)	(formalnych i nieformalnych) procedur podejmowanych w przypadkach nękania;

e)	rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg;

f)	audytów wewnętrznych;

g)	prowadzenia dochodzeń przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725;

h)	dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych (np. CERT-EU).

2. Jeżeli Agencja ogranicza, całkowicie lub częściowo, stosowanie prawa do sprostowania danych, ich usunięcia lub ograniczenia ich przetwarzania, o czym mowa w art. 18, 19 ust. 1 i art. 20 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725, podejmuje ona kroki określone w art. 6 ust. 2 niniejszej decyzji i dokonuje wpisu do rejestru zgodnie z art. 6 ust. 3 niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Zawiadomienie osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych osobowych i prawo do poufności łączności elektronicznej

1. W należycie uzasadnionych przypadkach i z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji, o ile jest to konieczne i stosowne, prawo do zawiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych może być ograniczone przez administratora w kontekście następujących operacji przetwarzania danych:

a)	realizacji dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych;

b)	czynności wstępnych związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);

c)	procedur związanych ze zgłoszeniami przypadków naruszeń przez sygnalistów;

d)	rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg;

e)	audytów wewnętrznych;

f)	prowadzenia dochodzeń przez inspektora ochrony danych zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1725;

g)	dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych (np. CERT-EU).

2. W należycie uzasadnionych przypadkach i z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji, o ile jest to konieczne i stosowne, prawo do poufności łączności elektronicznej może być ograniczone przez administratora w kontekście następujących operacji przetwarzania danych:

a)	realizacji dochodzeń administracyjnych i postępowań dyscyplinarnych;

b)	czynności wstępnych związanych z przypadkami potencjalnych nieprawidłowości zgłaszanych do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);

c)	procedur związanych ze zgłoszeniami przypadków naruszeń przez sygnalistów;

d)	formalnych procedur podejmowanych w przypadkach nękania;

e)	rozpatrywania wewnętrznych i zewnętrznych skarg;

f)	dochodzeń dotyczących bezpieczeństwa (informatycznego) prowadzonych wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych (np. CERT-EU).

3. Jeżeli Agencja ogranicza prawo do zawiadomienia osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych osobowych lub poufności łączności elektronicznej, o czym mowa w art. 35 i 36 rozporządzenia (UE) 2018/1725, dokonuje ona wpisu do rejestru, w którym zamieszcza przyczyny zastosowania ograniczenia zgodnie z art. 5 ust. 3 niniejszej decyzji. Zastosowanie ma art. 5 ust. 4 niniejszej decyzji.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Tampere dnia 5 sierpnia 2019 r.

W imieniu Zarządu

Kimmo HIMBERG

Przewodniczący Zarządu

(1) Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39.

(2) Dz.U. L 319, z 4.12.2015, s. 1.

(3) https://edps.europa.eu/sites/edp/files/publication/18-12-20_guidance_on_article_25_en.pdf

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(5) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 290

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 62 11 listopada 2019

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2019/1876 z dnia 4 listopada 2019 r. zatwierdzające zmiany w specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego (Roma (ChNP))	1
	*	Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2019/1877 z dnia 4 listopada 2019 r. zatwierdzające zmiany w specyfikacji dotyczącej chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego [Valle d’Itria (ChOG)]	3
	*	Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2019/1878 z dnia 4 listopada 2019 r. zatwierdzające zmiany w specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego Vigneti delle Dolomiti/Weinberg Dolomiten (ChOG)	4
	*	Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2019/1879 z dnia 4 listopada 2019 r. zatwierdzające zmiany w specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego (Vallagarina (ChOG))	6
	*	Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2019/1880 z dnia 4 listopada 2019 r. obejmujące ochroną na podstawie art. 99 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 nazwę Vera de Estenas (ChNP)	7
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1881 z dnia 8 listopada 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 37/2010 w celu sklasyfikowania substancji diflubenzuron w odniesieniu do jej maksymalnego limitu pozostałości ( 1 )	8
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1882 z dnia 8 listopada 2019 r. otwierające procedurę przetargową dotyczącą dopłat do prywatnego przechowywania oliwy z oliwek	12
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1883 z dnia 8 listopada 2019 r. zmieniające po raz 307. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z organizacjami ISIL (Daisz) i Al-Kaida	15
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2019/1884 z dnia 8 listopada 2019 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2016/2382 w sprawie ustanowienia Europejskiego Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony (EKBiO)	17
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1885 z dnia 6 listopada 2019 r. ustanawiająca zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących składowania odpadów komunalnych zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE oraz uchylająca decyzję Komisji 2000/738/WE (notyfikowana jako dokument nr C(2019) 7874)	18
	*	Decyzja Wykonawcza Komisji (UE) 2019/1886 z dnia 7 listopada 2019 r. zmieniająca decyzję Komisji 2010/346/UE w odniesieniu do regionalizacji Rumunii w zakresie stosowania środków ochronnych w odniesieniu do niedokrwistości zakaźnej koni (notyfikowana jako dokument nr C(2019) 7873) ( 1 )	26
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1887 z dnia 7 listopada 2019 r. zmieniająca decyzję wykonawczą 2014/709/UE w odniesieniu do dostępności i terminowości informacji zawartych w wykazie zatwierdzonych zakładów (notyfikowana jako dokument nr C(2019) 7899) ( 1 )	29
		ZALECENIA
	*	Zalecenie Komisji (UE) 2019/1888 z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie monitorowania obecności akryloamidu w niektórych środkach spożywczych	31
		REGULAMINY WEWNĘTRZNE
	*	Decyzja Zarządu Agencji Unii Europejskiej ds. Szkolenia w Dziedzinie Ścigania z dnia 5 sierpnia 2019 r. określająca wewnętrzne zasady dotyczące ograniczenia określonych praw osób, których dotyczą dane, w związku z przetwarzaniem danych osobowych w ramach funkcjonowania CEPOL	34