(1)

Substancja czynna ocet, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) ocet korzystający z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym ocet został włączony w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy ocet daje powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

W opinii Agencji (5) stwierdzono, że ocet nie daje powodów do obaw, a zatem kwalifikuje się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć ocet do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że ocet jest pochodzenia naturalnego, należy go włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. Ocet powinien zostać włączony do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim jest on objęty definicją „żywności”, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. u) tego rozporządzenia, oraz jeżeli zawiera mniej niż 10 % kwasu octowego. Jest to spójne z faktem, że w ocet był objęty odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, tylko wówczas gdy stanowił żywność.

(6)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o ocet w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień 1 czerwca 2021 r., aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Substancja czynna Saccharomyces cerevisiae, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) Saccharomyces cerevisiae korzystające z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym Saccharomyces cerevisiae zostały włączone w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy Saccharomyces cerevisiae dają powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

W opinii Agencji (5) stwierdzono, że Saccharomyces cerevisiae nie dają powodów do obaw, a zatem kwalifikują się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć Saccharomyces cerevisiae do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że Saccharomyces cerevisiae są pochodzenia naturalnego, należy je włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. Saccharomyces cerevisiae powinny zostać włączone do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim są one objęte definicją „żywności” lub „paszy”, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. u) tego rozporządzenia. Jest to spójne z faktem, że w Saccharomyces cerevisiae były objęte odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, tylko wówczas gdy stanowiły żywność lub paszę.

(6)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o Saccharomyces cerevisiae w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień 1 czerwca 2021 r., aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Substancja czynna sproszkowane jajo, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) sproszkowane jajo korzystające z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym sproszkowane jajo zostało włączone w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy sproszkowane jajo daje powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

W opinii Agencji (5) stwierdzono, że sproszkowane jajo nie daje powodów do obaw, a zatem kwalifikuje się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć sproszkowane jajo do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że sproszkowane jajo jest pochodzenia naturalnego, należy je włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. Sproszkowane jajo powinno zostać włączone do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim jest ono objęte definicją „żywności” lub „paszy”, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. u) tego rozporządzenia. Jest to spójne z faktem, że w sproszkowane jajo było objęte odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, tylko wówczas gdy stanowiło żywność lub paszę.

(6)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o sproszkowane jajo w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień , aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Substancja czynna miód, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) miód korzystający z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym miód został włączony w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy miód daje powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

W opinii Agencji (5) stwierdzono, że miód nie daje powodów do obaw, a zatem kwalifikuje się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć miód do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że miód jest pochodzenia naturalnego, należy go włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. Miód powinien zostać włączony do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim jest on objęty definicją „żywności” lub „paszy”, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. u) tego rozporządzenia. Jest to spójne z faktem, że w miód był objęty odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, tylko wówczas gdy stanowił żywność lub paszę.

(6)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o miód w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień 1 czerwca 2021 r., aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Substancja czynna D-fruktoza, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) D-fruktozę korzystającą z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym D-fruktoza została włączona w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy D-fruktoza daje powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. W opinii Agencji (5) stwierdzono, że D-fruktoza nie daje powodów do obaw, a zatem kwalifikuje się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć D-fruktozę do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że D-fruktoza jest pochodzenia naturalnego, należy ją włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. D-fruktoza powinna zostać włączona do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim jest ona objęta definicją „żywności” lub „paszy”, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. u) tego rozporządzenia. Jest to spójne z faktem, że w D-fruktoza była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, tylko wówczas gdy stanowiła żywność lub paszę.

(5)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o D-fruktozę w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień 1 czerwca 2021 r., aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Substancja czynna ser, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) ser korzystający z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym ser został włączony w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy ser daje powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

W opinii Agencji (5) stwierdzono, że ser nie daje powodów do obaw, a zatem kwalifikuje się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć ser do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że ser jest pochodzenia naturalnego, należy go włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. Ser powinien zostać włączony do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim jest on objęty definicją „żywności” lub „paszy”, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. u) tego rozporządzenia. Jest to spójne z faktem, że w ser był objęty odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, tylko wówczas gdy stanowił żywność lub paszę.

(6)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o ser w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień 1 czerwca 2021 r., aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Substancja czynna zagęszczony sok jabłkowy, w zakresie, w jakim stanowiła ona żywność lub paszę przeznaczoną do stosowania jako repelent lub atraktant w grupie produktowej 19, była objęta odstępstwem dotyczącym żywności i paszy przewidzianym w art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (2).

(2)

Zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2014 (3) zagęszczony sok jabłkowy korzystający z odstępstwa dotyczącego żywności i paszy zgłoszono w odniesieniu do grupy produktowej 19. Europejska Agencja Chemikaliów („Agencja”) oświadczyła, że zgłoszenie jest zgodne z wymogami i poinformowała Komisję o tej zgodności na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. W związku z tym zagęszczony sok jabłkowy został włączony w odniesieniu do grupy produktowej 19 do wykazu kombinacji substancji/grup produktowych włączonych do programu przeglądu istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych (4).

(3)

W dniu 31 stycznia 2017 r. Komisja zwróciła się do Agencji z wnioskiem o wydanie opinii na temat tego, czy zagęszczony sok jabłkowy daje powody do obaw zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)

W opinii Agencji (5) stwierdzono, że zagęszczony sok jabłkowy nie daje powodów do obaw, a zatem kwalifikuje się do włączenia do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(5)

Biorąc pod uwagę opinię Agencji, należy włączyć zagęszczony sok jabłkowy do załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Ze względu na to, że zagęszczony sok jabłkowy jest pochodzenia naturalnego, należy go włączyć do kategorii 4 „Tradycyjnie stosowane substancje pochodzenia naturalnego”. Zagęszczony sok jabłkowy powinien zostać włączony do tego załącznika tylko w takim zakresie, w jakim jest on objęty definicją zawartą w części I pkt 2 załącznika I do dyrektywy Rady 2001/112/WE (6).

(6)

W art. 89 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawarto środki przejściowe, na podstawie których istniejąca substancja czynna włączona do programu prac polegających na systematycznej ocenie istniejących substancji czynnych zostaje zatwierdzona zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli chodzi o zagęszczony sok jabłkowy w odniesieniu do grupy produktowej 19, data zatwierdzenia do celów art. 89 ust. 3 tego rozporządzenia powinna zostać ustalona na dzień 1 czerwca 2021 r., aby zapewnić wystarczający czas na złożenie wniosku o pozwolenie zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia,

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Republiki Litewskiej o rejestrację nazwy „Kaimiškas Jovarų alus” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Kaimiškas Jovarų alus”,

(1)

Decyzją 2014/115/UE (2) Rada zatwierdziła Protokół zmieniający Porozumienie w sprawie zamówień rządowych (3) („Porozumienie”) zawarte w ramach Światowej Organizacji Handlu. Porozumienie jest instrumentem wielostronnym i jego celem jest wzajemne otwarcie rynków zamówień publicznych przez jego strony. Ma ono zastosowanie do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Jednym z celów dyrektywy 2014/23/UE jest umożliwienie podmiotom zamawiającym i instytucjom zamawiającym, które stosują tę dyrektywę, przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2014/23/UE co dwa lata Komisja ma weryfikować, czy próg dotyczący koncesji określony w art. 8 ust. 1 tej dyrektywy odpowiada progowi ustanowionemu w Porozumieniu. Jako że wartość progu obliczona zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2014/23/UE jest inna niż wartość progu określona w art. 8 ust. 1 tej dyrektywy, konieczna jest korekta tego progu.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2014/23/UE,

(1)

Decyzją 2014/115/UE (2) Rada zatwierdziła Protokół zmieniający Porozumienie w sprawie zamówień rządowych (3) („Porozumienie”) zawarte w ramach Światowej Organizacji Handlu. Porozumienie jest instrumentem wielostronnym i jego celem jest wzajemne otwarcie rynków zamówień publicznych przez jego strony. Ma ono zastosowanie do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Jednym z celów dyrektywy 2014/24/UE jest umożliwienie instytucjom zamawiającym, które stosują tę dyrektywę, przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE co dwa lata Komisja ma weryfikować, czy progi dotyczące zamówień publicznych i konkursów określone w art. 4 lit. a), b) i c) tej dyrektywy odpowiadają progom ustanowionym w Porozumieniu. Jako że wartości progów obliczone zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE są inne niż wartości progów określone w art. 4 lit. a), b) i c) tej dyrektywy, konieczna jest korekta tych progów. Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 2014/24/UE progi ustanowione w art. 13 tej dyrektywy należy dostosować do progów określonych w art. 4 lit. a) i c) tej dyrektywy.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2014/24/UE,

(1)

Decyzją 2014/115/UE (2) Rada zatwierdziła Protokół zmieniający Porozumienie w sprawie zamówień rządowych (3) („Porozumienie”) zawarte w ramach Światowej Organizacji Handlu. Porozumienie jest instrumentem wielostronnym i jego celem jest wzajemne otwarcie rynków zamówień publicznych przez jego strony. Ma ono zastosowanie do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Jednym z celów dyrektywy 2014/25/UE jest umożliwienie podmiotom zamawiającym, które stosują tę dyrektywę, przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Zgodnie z art. 17 ust. 1 dyrektywy 2014/25/UE co dwa lata Komisja ma weryfikować, czy progi dotyczące zamówień i konkursów określone w art. 15 lit. a) i b) tej dyrektywy odpowiadają progom ustanowionym w Porozumieniu. Jako że wartości progów obliczone zgodnie z art. 17 ust. 1 dyrektywy 2014/25/UE są inne niż wartości progów określone w art. 15 lit. a) i b) tej dyrektywy, konieczna jest korekta tych progów.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2014/25/UE,

(1)

Decyzją 2014/115/UE (2) Rada zatwierdziła Protokół zmieniający Porozumienie w sprawie zamówień rządowych (3) („Porozumienie”) zawarte w ramach Światowej Organizacji Handlu. Porozumienie jest instrumentem wielostronnym i jego celem jest wzajemne otwarcie rynków zamówień publicznych przez jego strony. Ma ono zastosowanie do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Jednym z celów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE (4) jest umożliwienie podmiotom zamawiającym i instytucjom zamawiającym, które stosują tę dyrektywę, przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Zgodnie z art. 17 dyrektywy 2014/25/UE co dwa lata Komisja ma weryfikować, czy progi określone w art. 15 lit. a) i b) tej dyrektywy odpowiadają progom ustanowionym w Porozumieniu, oraz, w razie potrzeby, ma dokonywać ich korekty.

(3)

Progi określone w dyrektywie 2014/25/UE zostały skorygowane. Zgodnie z art. 68 ust. 1 dyrektywy 2009/81/WE progi określone w tej dyrektywie należy dostosować do skorygowanych progów określonych w dyrektywie 2014/25/UE.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/81/WE,

(1)

Zasada 10 Europejskiego filaru praw socjalnych (2), proklamowanego w Göteborgu dnia 17 listopada 2017 r., stanowi, że każdy pracownik ma prawo do zdrowego, bezpiecznego i dobrze dostosowanego środowiska pracy. Prawo do wysokiego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz do środowiska pracy, które jest dostosowane do potrzeb zawodowych pracowników i umożliwia im uczestnictwo w rynku pracy w dłuższym okresie, obejmuje również ochronę przed narażeniem na działanie czynników chemicznych w miejscu pracy.

(2)

Komisja wyraźnie podkreśliła potrzebę dalszej poprawy ochrony pracowników przed narażeniem na niebezpieczne chemikalia w swoim komunikacie „Bezpieczniejsze i zdrowsze warunki pracy dla wszystkich” (3).

(3)

Na mocy dyrektywy 98/24/WE Komisja ma przedstawić cele Unii Europejskiej (UE) w formie wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (IOELV) dla całej UE, w celu ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z działaniem środków chemicznych.

(4)

Art. 3 ust. 2 dyrektywy 98/24/WE upoważnia Komisję do ustalania i weryfikowania IOELV, biorąc pod uwagę dostępność technik pomiarowych, w oparciu o środki przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG (4).

(5)

Art. 3 ust. 1 dyrektywy 98/24/WE stanowi, że Komisja ocenia związek pomiędzy skutkami zdrowotnymi niebezpiecznych środków chemicznych i poziomem narażenia zawodowego przy pomocy niezależnej oceny naukowej najnowszych dostępnych danych naukowych.

(6)

W realizacji tego zadania Komisję wspiera Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Zawodowego Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych w Pracy (SCOEL), ustanowiony decyzją Komisji 2014/113/UE (5).

(7)

Zgodnie z dyrektywą 98/24/WE „dopuszczalna wartość narażenia zawodowego” oznacza, chyba że z postanowienia szczególnego wynika inaczej, dopuszczalną wartość średniej w funkcji czasu stężenia środka chemicznego w powietrzu w strefie oddechowej pracownika w danym okresie czasu.

(8)

Wskaźnikowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego są wartościami narażenia zawodowego dotyczącymi zdrowia, ustalanymi w oparciu o najnowsze dane naukowe oraz przyjmowanymi przez Komisję przy uwzględnieniu dostępności technik pomiarowych. Stanowią one poziomy progowe narażenia, poniżej których co do zasady nie oczekuje się wystąpienia szkodliwych skutków oddziaływania danego czynnika chemicznego po krótkoterminowym lub dziennym narażeniu w całym okresie zatrudnienia. Stanowią one cele UE, które mają pomagać pracodawcom w określeniu i ocenie ryzyka, a także we wdrażaniu działań zapobiegawczych i ochronnych zgodnie z dyrektywą 98/24/WE.

(9)

Zgodnie z zaleceniami SCOEL, wartości IOELV zostały określone w stosunku do okresu ośmiu godzin, jako średnie ważone w funkcji czasu (dopuszczalne wartości długoterminowego narażenia), a w przypadku niektórych czynników chemicznych, dla krótszych okresów, zazwyczaj piętnastu minut, również jako średnie ważone w funkcji czasu (dopuszczalne wartości krótkoterminowego narażenia), w celu uwzględnienia skutków takiego krótkoterminowego narażenia.

(10)

Dla każdego czynnika chemicznego, dla którego ustalono wartość IOELV na poziomie UE, państwa członkowskie są zobowiązane ustanowić krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego. Państwa członkowskie uwzględniają przy tym wartość dopuszczalną w UE oraz określają rodzaj krajowej dopuszczalnej wartości zgodnie z ustawodawstwem krajowymi i przyjętą praktyką.

(11)

IOELV są ważnym elementem ogólnych ustaleń dotyczących ochrony pracowników przed zagrożeniami dla zdrowia wynikającymi z narażenia na działanie niebezpiecznych substancji chemicznych.

(12)

Zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE SCOEL ocenił związek między skutkami zdrowotnymi czynników chemicznych wymienionych w 10 wpisach w załączniku do niniejszej dyrektywy a poziomem narażenia zawodowego. Podobnie zalecił on dla wszystkich tych czynników chemicznych określenie wartości IOELV w odniesieniu do narażenia drogą inhalacyjną dla okresu referencyjnego w postaci ośmiogodzinnej ważonej czasowo średniej. Należy zatem ustanowić w załączniku do niniejszej dyrektywy dopuszczalne wartości długoterminowego narażenia dla wszystkich tych czynników chemicznych.

(13)

W odniesieniu do niektórych z tych środków chemicznych, tj. aniliny, trimetyloaminy, 2-fenylopropanu (kumenu), octanu sec-butylu, 4-aminotoluenu, octanu izobutylu, alkoholu izoamylowego, octanu n-butylu oraz trichlorku fosforylu, SCOEL zalecił również ustanowienie dopuszczalnych wartości krótkotrwałego narażenia.

(14)

Dla niektórych substancji konieczne jest uwzględnienie możliwości wchłaniania ich przez skórę w celu zapewnienia najwyższego możliwego poziomu ochrony. Wśród czynników chemicznych wymienionych we wpisach w załączniku do niniejszej dyrektywy SCOEL stwierdził, że istnieje możliwość znacznej absorpcji przez skórę aniliny, 2-fenylopropanu (kumenu) i 4-aminotoluenu. W załączniku do niniejszej dyrektywy należy zatem umieścić, oprócz wartości IOELV, adnotacje wskazujące na możliwość znacznej absorpcji tych czynników chemicznych poprzez skórę.

(15)

Jeden z tych czynników chemicznych, 2-fenylopropan (kumen), jest obecnie wymieniony w załączniku do dyrektywy Komisji 2000/39/WE (6) SCOEL zalecił ustanowienie dla tej substancji nowej wartości IOELV. Należy zatem włączyć zmienioną wartość dopuszczalną dla 2-fenylopropanu (kumenu) do załącznika do niniejszej dyrektywy i usunąć odpowiedni wpis w załączniku do dyrektywy 2000/39/WE.

(16)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających (7) państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych.

(17)

W odniesieniu do niniejszej dyrektywy Komisja uznaje za zasadne przekazanie takich dokumentów w formie tabeli korelacji pomiędzy krajowymi przepisami a niniejszą dyrektywą, biorąc pod uwagę fakt, że w odniesieniu do niektórych czynników chemicznych krajowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego istnieją już w prawodawstwie krajowym, a także uwzględniając różnorodność i techniczny charakter instrumentów prawnych na szczeblu krajowym ustanawiających dopuszczalne wartości narażenia zawodowego.

(18)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 98/24/WE skonsultowano się z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy, który wydał swoje opinie w dniach 6 grudnia 2017 r. i 31 maja 2018 r. Komitet przyznał, że istnieją obecnie wyzwania w odniesieniu do dostępności metod pomiarowych, które można by wykorzystać do wykazania zgodności z proponowanymi wartościami dopuszczalnymi dla trichlorku fosforylu i alkoholu izoamylowego, oraz że należy podjąć wysiłki w celu zapewnienia dostępności odpowiednich technik przed końcem okresu transpozycji.

(19)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Postępu Technicznego ustanowionego na mocy art. 17 dyrektywy 89/391/EWG,

(1)

Zasada 10 Europejskiego filaru praw socjalnych (2), proklamowanego w Göteborgu dnia 17 listopada 2017 r., stanowi, że każdy pracownik ma prawo do zdrowego, bezpiecznego i dobrze dostosowanego środowiska pracy. Prawo pracowników do wysokiego poziomu ochrony ich zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz do środowiska pracy, które jest dostosowane do ich potrzeb zawodowych i które umożliwia im przedłużenie ich uczestnictwa w rynku pracy, obejmuje stosowanie środków ochrony indywidualnej w miejscu pracy, jeżeli nie można uniknąć ryzyka lub nie można go w wystarczającym stopniu ograniczyć innymi środkami, działaniami, metodami lub procedurami organizacji pracy.

(2)

Wdrożenie dyrektyw dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy, w tym dyrektywy 89/656/EWG, było przedmiotem oceny ex post, zwanej „oceną REFIT”. W ocenie zwrócono uwagę na przydatność tych dyrektyw, na badania naukowe oraz na nową wiedzę naukową w różnych dziedzinach, których te dyrektywy dotyczą. W ocenie REFIT, o której mowa w dokumencie roboczym służb Komisji (3), stwierdzono między innymi, że stosowanie środków ochrony indywidualnej dotyczy około 40 % pracowników UE, ponieważ nie można uniknąć ryzyka w miejscu pracy za pomocą innych środków, oraz że istnieje potrzeba zajęcia się trudnościami w zakresie wdrażania dyrektywy 89/656/EWG.

(3)

W swoim komunikacie „Bezpieczniejsze i zdrowsze warunki pracy dla wszystkich – nowelizacja przepisów i polityki UE w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy” (4) Komisja przypomniała, że chociaż ocena REFIT unijnego dorobku prawnego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy potwierdziła, że prawodawstwo w tej dziedzinie jest zasadniczo skuteczne i adekwatne do celów, istnieje możliwość aktualizacji przestarzałych przepisów oraz zapewnienia lepszej i szerszej ochrony oraz zgodności z przepisami i ich egzekwowania w praktyce. Komisja podkreśla szczególną potrzebę rozważenia definicji indywidualnego wyposażenia ochronnego i jego stosowania przez różne służby i sektory, zgodnie z treścią art. 2 dyrektywy 89/656/EWG.

(4)

W dyrektywie 89/656/EWG ustanowiono minimalne wymagania dotyczące korzystania z indywidualnego wyposażenia ochronnego stosowanego przez pracowników w miejscu pracy, w przypadku gdy nie można uniknąć danego ryzyka lub nie można go w wystarczającym stopniu ograniczyć za pomocą środków ochrony zbiorowej lub środków, metod, czy też procedur organizacji pracy. Aby ułatwić ustanowienie ogólnych zasad wymaganych zgodnie z art. 6 dyrektywy 89/656/EWG, załączniki I, II i III do dyrektywy 89/656/EWG zawierają niewiążące wytyczne, których celem jest ułatwienie i wspieranie doboru odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej w zależności od ryzyka, działalności i sektorów.

(5)

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 (5) ustanowiono przepisy dotyczące projektowania, produkcji i wprowadzania do obrotu środków ochrony indywidualnej. Rozporządzeniem (UE) 2016/425 zmieniono kategorie zagrożeń w odniesieniu do produktów, aby umożliwić pracodawcom zrozumienie i wdrożenie środków ochrony indywidualnej, co zostało dalej wyjaśnione w wytycznych w sprawie środków ochrony indywidualnej (6), które doprecyzowują procedury i kwestie, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2016/425. Uważa się za właściwe uaktualnienie załączników I, II i III do dyrektywy 89/656/EWG w celu zapewnienia spójności z klasyfikacją ryzyka ustanowioną w rozporządzeniu (UE) 2016/425 oraz dostosowania ich do stosowanej terminologii i typów środków ochrony indywidualnej, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2016/425.

(6)

Art. 4 ust. 1 dyrektywy 89/656/EWG przewiduje, że pracodawcy muszą zapewnić wyposażenie ochrony indywidualnej zgodne z odpowiednimi przepisami Unii dotyczącymi projektowania i produkcji w odniesieniu do bezpieczeństwa i zdrowia. Zgodnie z tym artykułem pracodawcy, którzy dostarczają to wyposażenie ochrony indywidualnej pracownikom, muszą zapewnić, by spełniało ono wymogi ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2016/425.

(7)

W załączniku I do dyrektywy 89/656/EWG określono wzór tabeli do określania zagrożeń wymagających użycia indywidualnego wyposażenia ochronnego oraz określono rodzaje zagrożeń, jakie mogą wystąpić w miejscach pracy w odniesieniu do różnych części ciała, które mają być chronione przez środki ochrony indywidualnej. Załącznik I powinien zostać zmieniony w celu uwzględnienia nowych rodzajów zagrożeń występujących w miejscach pracy oraz w celu zapewnienia spójności z klasyfikacją zagrożeń i terminologią, w szczególności stosowaną w rozporządzeniu (UE) 2016/425.

(8)

Załącznik II do dyrektywy 89/656/EWG, który zawiera niepełną, orientacyjną listę indywidualnego wyposażenia ochronnego, powinien zostać zmieniony w celu uwzględnienia nowych rodzajów zagrożeń określonych w załączniku I do tej dyrektywy. Załącznik II należy również zmienić w celu uwzględnienia przykładów środków ochrony indywidualnej dostępnych obecnie na rynku i zgodnych z rozporządzeniem (UE) 2016/425 oraz stosowanej w tym rozporządzeniu terminologii.

(9)

Załącznik III do dyrektywy 89/656/EWG zawiera niepełną, orientacyjną listę działalności i sektorów działalności, które mogą wymagać stosowania indywidualnego wyposażenia ochronnego, dopasowując klasyfikacje zagrożeń określone w załączniku I do tej dyrektywy oraz rodzaje indywidualnego wyposażenia ochronnego opisane w jej załączniku II. Należy zmienić załącznik III do dyrektywy 89/656/EWG w celu zapewnienia spójności terminologii i klasyfikacji stosowanych w trzech załącznikach i w rozporządzeniu (UE) 2016/425. Umożliwi to pracodawcom z różnych sektorów i gałęzi przemysłu, jak to wskazano w ocenie ryzyka, lepszą identyfikację i zapewnienie środków ochrony indywidualnej odpowiadających określonym działaniom i szczególnym rodzajom zagrożeń, na które narażeni są pracownicy.

(10)

Przeprowadzono konsultacje z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy na temat działań wynikających z komunikatu Komisji pt. „Bezpieczniejsze i zdrowsze warunki pracy dla wszystkich – nowelizacja przepisów i polityki UE w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy”, które należy podjąć, aby unijne przepisy w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy były nadal skuteczne i adekwatne do założonych celów.

(11)

W swojej „Opinii na temat modernizacji sześciu dyrektyw w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy w celu zapewnienia bezpieczniejszych i zdrowszych warunków pracy dla wszystkich” (7), przyjętej w dniu 6 grudnia 2017 r., Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy zaleca zmianę dyrektywy 89/656/EWG w celu zwiększenia jej adekwatności i skuteczności.

(12)

W kolejnej „Opinii w sprawie technicznej aktualizacji załączników do dyrektywy w sprawie wyposażenia ochrony osobistej (89/656/EWG)” (8), przyjętej w dniu 31 maja 2018 r., Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy zaleca przeprowadzenie szczegółowej aktualizacji załączników I, II i III do dyrektywy 89/656/EWG, z uwzględnieniem najnowszych osiągnięć technologicznych w tej dziedzinie oraz zapewnieniem spójności z rozporządzeniem (UE) 2016/425.

(13)

Przygotowując obecną aktualizację załączników I, II i III do dyrektywy 89/656/EWG, Komisja korzystała z pomocy ekspertów reprezentujących państwa członkowskie, którzy udzielili jej wsparcia technicznego i naukowego.

(14)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną dotyczącą dokumentów wyjaśniających (9), przyjętą w dniu 28 września 2011 r. przez państwa członkowskie i Komisję, państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, przynajmniej jednego lub więcej dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG (10),