1.   EBC może uznać państwo członkowskie spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13), jeżeli jest przekonany, że dane państwo członkowskie spoza strefy euro włączyło postanowienia rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) i wytycznych (UE) 2017/2335 (EBC/2017/38) do swojego prawa krajowego lub nałożyło odpowiednie obowiązki sprawozdawcze w inny sposób, zgodnie z prawem krajowym.

2.   Do celów ust. 1 EBC rozważa, czy KBC państwa członkowskiego spoza strefy euro, we współpracy z innymi odpowiednimi organami krajowymi, gdy jest to konieczne zgodnie z właściwym prawem krajowym, jest uprawniony co najmniej do:

a)	dokonywania identyfikacji i przeglądu rzeczywistej populacji sprawozdawczej w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13);

b)

zbierania danych dotyczących ekspozycji kredytowych pochodzących z rzeczywistej populacji sprawozdawczej zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13), z zastrzeżeniem zastosowania postanowień art. 8 ust. 4 i 5 tego rozporządzenia lub równoważnych postanowień prawa krajowego;

c)	identyfikacji kontrahentów w sposób określony w art. 9 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13);

d)	nakładania na podmioty sprawozdające wskazane w lit. a) takich samych obowiązków sprawozdawczych, jak te określone w art. 4–8 i art. 13–15 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) lub obowiązków z nimi równoważnych;

e)	przyznawania wyłączeń małym podmiotom sprawozdającym zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13);

f)	weryfikacji i przymusowego zbierania informacji, w przypadku gdy podmiot sprawozdający nie przestrzega wymogów minimum w zakresie trybu przekazywania, dokładności, zgodności metodologicznej i wprowadzania korekt zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13); oraz

g)	nakładania na podmioty sprawozdające sankcji zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13).

W celu uniknięcia wątpliwości wskazuje się, że włączenia do prawa krajowego nie wymagają wymogi dotyczące etapów wdrażania i pierwszego przekazywania danych określone w art. 2 rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13).

3.   Do celów ust. 1 EBC rozważa także, czy – z zastrzeżeniem ust. 2 – prawo krajowe zawiera postanowienia włączające do niego art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 2533/98.

1.   Państwo członkowskie spoza strefy euro pragnące zostać sprawozdającym państwem członkowskim na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) (zwane dalej „zainteresowanym państwem członkowskim”) może skierować do EBC oficjalną deklarację zainteresowania zostaniem sprawozdającym państwem członkowskim, korzystając ze wzoru zawartego w załączniku I.

2.   Aby EBC mógł rozpatrzyć deklarację zainteresowania, o której mowa w ust. 1, musi jej towarzyszyć dokumentacja wykonawcza do celów weryfikacji, o której mowa w art. 5 ust. 3, w tym m.in:

a)	uzupełniona tabela korelacji na wzorze zawartym w dodatku do załącznika I;

b)	kopia odpowiednich krajowych przepisów prawnych wraz z ich tłumaczeniem na język angielski;

c)

opinia prawna wydana przez zewnętrzną niezależną osobę trzecią lub służby prawne odpowiedniego organu krajowego, satysfakcjonująca dla EBC i potwierdzająca, że: (i) krajowe przepisy prawne będą wiążące i wykonalne w zainteresowanym państwie członkowskim, oraz (ii) KBC zainteresowanego państwa członkowskiego jest zobowiązany do zapewnienia zgodności ze szczegółowymi wytycznymi, żądaniami i środkami EBC wydanymi w związku z rozporządzeniem (UE) 2016/867 (EBC/2016/13), w terminach określonych przez EBC, o ile zostały wskazane.

3.   Taka deklaracja zainteresowania musi wpłynąć do EBC co najmniej dziewięć miesięcy przed datą pierwszego przekazania danych dotyczących ekspozycji kredytowych, zgodnie z art. 6, wskazaną przez zainteresowane państwo członkowskie w deklaracji zainteresowania, i musi określać sprawozdawcze daty referencyjne i okresy referencyjne, których dotyczyć ma pierwsze przekazanie danych.

1.   EBC potwierdza na piśmie zainteresowanemu państwu członkowskiemu otrzymanie od niego deklaracji zainteresowania w terminie 20 dni.

2.   EBC może zwrócić się o dodatkowe informacje lub dokumenty, poza tymi wskazanymi w art. 4 ust. 2, jeżeli uzna je za odpowiednie w celu dokonania oceny deklaracji zainteresowania złożonej przez zainteresowane państwo członkowskie. EBC niezwłocznie potwierdza na piśmie zainteresowanemu państwu członkowskiemu otrzymanie takich dodatkowych informacji lub dokumentów.

3.   EBC sprawdza, czy zainteresowane państwo członkowskie włączyło postanowienia rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) i wytycznych (UE) 2017/2335 (EBC/2017/38) do prawa krajowego lub w inny sposób nałożyło odpowiednie obowiązki sprawozdawcze zgodnie z prawem krajowym.

4.   Na potrzeby weryfikacji, o której mowa w ust. 3, EBC upoważnia Komitet ds. Statystyki Europejskiego Systemu Banków Centralnych (STC) do koordynowania procesu weryfikacji oraz do upoważnienia Komitetu ds. Prawnych (LEGCO) do przygotowania sprawozdania z tego procesu. Sprawozdanie z weryfikacji zawiera:

a)	ocenę zakresu, w jakim postanowienia rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) wskazane w art. 3 ust. 2 zostały wdrożone do prawa krajowego oraz,

b)	w przypadku gdy przepisy, o których mowa w lit. a), nie zostały wdrożone – ocenę przyczyn braku takiego wdrożenia.

5.   Jeżeli na podstawie kompletnej dokumentacji przedłożonej przez zainteresowane państwo członkowskie EBC uzna, że kryteria określone w art. 3 zostały spełnione, EBC podejmuje decyzję o uznaniu zainteresowanego państwa członkowskiego za sprawozdające państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13). W decyzji tej określa się datę, od której uznanie obowiązuje, sprawozdawcze daty referencyjne i okresy referencyjne, których dotyczyć będzie pierwsze przekazanie danych, a także datę pierwszego przekazania danych, która nie może być wcześniejsza niż data wskazana przez zainteresowane państwo członkowskie w deklaracji zainteresowania.

6.   Decyzja, o której mowa w ust. 5, jest uzależniona od zawarcia przez KBC zainteresowanego państwa członkowskiego porozumienia w formie określonej w załączniku II, regulującego jego współpracę z EBC, KBC strefy euro oraz KBC państw członkowskich spoza strefy euro, które zostały uznane za sprawozdające państwa członkowskie, w zakresie udostępniania danych dotyczących ekspozycji kredytowych i powiązanych kwestii.

Biorąc pod uwagę postanowienia rozporządzenia (WE) nr 2533/98, porozumienie to określa: a) warunki dostępu KBC spoza strefy euro do danych dotyczących ekspozycji kredytowych zgromadzonych przez EBC, KBC strefy euro i sprawozdające państwa członkowskie spoza strefy euro oraz ich wykorzystania przez KBC spoza strefy euro, a także b) warunki dostępu EBC, KBC strefy euro i KBC sprawozdających państw członkowskich spoza strefy euro do danych zgromadzonych przez sprawozdające państwa członkowskie spoza strefy euro na podstawie odpowiednich przepisów krajowych, jak i warunki wykorzystania takich danych przez EBC, KBC strefy euro i KBC sprawozdających państw członkowskich spoza strefy euro.

Porozumienie zawarte przez KBC zainteresowanego państwa członkowskiego nie może być zmieniane w sposób niezgodny ze wzorem zawartym w załączniku II.

7.   EBC podejmuje decyzję o nieuznaniu zainteresowanego państwa członkowskiego za sprawozdające państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) w każdym z poniższych przypadków:

a)	jeżeli na podstawie kompletnej dokumentacji przekazanej przez zainteresowane państwo członkowskie EBC uzna, że nie spełnia ono kryteriów pozwalających na uznanie go za sprawozdające państwo członkowskie zgodnie z art. 3;

b)	jeżeli EBC nie otrzyma informacji niezbędnych do przeprowadzenia oceny w terminie roku od otrzymania deklaracji zainteresowania od zainteresowanego państwa członkowskiego;

c)	jeżeli nie doszło do zawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 6.

8.   Najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od potwierdzenia przez EBC otrzymania dokumentacji zgodnie z ust. 1 lub, w odpowiednich przypadkach, ust. 2, EBC powiadamia zainteresowane państwo członkowskie o swojej decyzji, zgodnie z ust. 5 i 7. Powiadomieniu towarzyszy uzasadnienie decyzji. EBC i zainteresowane państwo członkowskie mogą jednak podjąć decyzję o przedłużeniu terminu na powiadomienie przez EBC zainteresowanego państwa członkowskiego o podjętej decyzji.

9.   EBC rozpatruje wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego o zmianę decyzji, o której mowa w ust. 7, pod warunkiem że wniosek taki:

a)	wpłynie w terminie 30 dni od daty powiadomienia o decyzji;

b)	wskazuje podstawy do zmiany decyzji; oraz

c)	zawiera wszelkie informacje na jego poparcie.

Po otrzymaniu wniosku o zmianę decyzji EBC dokonuje przeglądu swojej decyzji i może umożliwić zainteresowanemu państwu członkowskiemu wprowadzenie niezbędnych rozwiązań umożliwiających uznanie go za sprawozdające państwo członkowskie. EBC zastrzega sobie prawo do zażądania przedłożenia nowej opinii prawnej, wydanej przez zewnętrzną niezależną osobę trzecią lub służby prawne odpowiedniego organu krajowego, potwierdzającej ważność i możliwość zastosowania tych rozwiązań.

1.   Po dokonaniu powiadomienia o swojej decyzji uznającej zainteresowane państwo członkowskie za sprawozdające państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) oraz pod warunkiem wejścia w życie porozumienia, o którym mowa w art. 5 ust. 6, EBC zwraca się do KBC zainteresowanego państwa członkowskiego o dokonanie identyfikacji i przeglądu rzeczywistej populacji sprawozdawczej zgodnie z art. 5 wytycznych (UE) 2017/2335 (EBC/2017/38).

2.   Jeżeli zainteresowane państwo członkowskie zostało uznane za sprawozdające państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) i uznanie takie jest skuteczne od dnia, który uniemożliwia KBC tego państwa członkowskiego dokonanie identyfikacji i przeglądu rzeczywistej populacji sprawozdawczej w pierwszym kwartale roku, w którym po raz pierwszy następuje przekazanie danych, identyfikacji rzeczywistej populacji sprawozdawczej w tym roku dokonują pozostałe sprawozdające państwa członkowskie, zgodnie z art. 5 wytycznych (UE) 2017/2335 (EBC/2017/38).

3.   Pierwsze przekazanie danych dotyczących ekspozycji kredytowych może nastąpić dopiero po ustaleniu przez EBC, że KBC zainteresowanego państwa członkowskiego opracował system informatyczny interoperacyjny z infrastrukturą techniczną EBC.

4.   Pierwsze przekazanie danych miesięcznych i kwartalnych rozpoczyna się w dniu wskazanym przez EBC w decyzji, o której mowa w art. 5 ust. 5.

1.   EBC może podjąć decyzję o zawieszeniu lub zaprzestaniu uznawania państwa członkowskiego spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie, jeżeli ma podstawy, by sądzić, że dane państwo członkowskie nie spełnia już kryteriów pozwalających na uznanie go za sprawozdające państwo członkowskie zgodnie z art. 3. W przypadku zaprzestania uznawania państwa członkowskiego spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie porozumienie zawarte zgodnie z art. 5 ust. 6 ulega automatycznemu rozwiązaniu.

2.   Wydając decyzję na podstawie ust. 1, EBC wskazuje przyczyny zawieszenia lub zaprzestania uznawania danego państwa członkowskiego spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie, określa skutek takiej decyzji oraz wskazuje datę, z którą zawieszenie lub zaprzestanie uznawania wchodzi w życie, jak również czas trwania okresu zawieszenia. Okres zawieszenia wynosi maksymalnie sześć miesięcy. W wyjątkowych okolicznościach EBC może przedłużyć okres zawieszenia, ale tylko jednokrotnie. Jeżeli przyczyny zawieszenia nie zostaną usunięte w wyznaczonym terminie, EBC zaprzestaje uznawać dane państwo członkowskie spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie.

3.   EBC oraz KBC sprawozdającego państwa członkowskiego spoza strefy mogą rozwiązać porozumienie, o którym mowa w art. 5 ust. 6, zgodnie z jego postanowieniami. W takim przypadku uznawanie państwa członkowskiego spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie automatycznie ustaje i przestaje być skuteczne.

Dodatek

Weryfikacja wdrożenia rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/867 z dnia 18 maja 2016 r. w sprawie zbierania danych granularnych dotyczących ekspozycji kredytowych i ryzyka kredytowego (EBC/2016/13)

TABELA KORELACJI

[nazwa krajowego banku centralnego lub odpowiedniego organu krajowego]

Rozporządzenie (UE) 2016/867 (EBC/2016/13)	Sposób wdrożenia	W przypadku braku wdrożenia – przyczyny takiego stanu
Artykuł 3
Artykuł 4
Artykuł 5
Artykuł 6
Artykuł 7
Artykuł 8
Artykuł 9
Artykuł 10
Artykuł 12
Artykuł 13
Artykuł 14
Artykuł 15
Artykuł 16
Artykuł 17
Artykuł 18

ZAŁĄCZNIK II

WZÓR

POROZUMIENIE

Z DNIA [DZIEŃ MIESIĄC ROK]

POMIĘDZY [NAZWA KBC SPOZA EUROSYSTEMU] A EUROPEJSKIM BANKIEM CENTRALNYM W SPRAWIE PRZEKAZYWANIA DANYCH GRANULARNYCH DOTYCZĄCYCH EKSPOZYCJI KREDYTOWYCH I RYZYKA KREDYTOWEGO

[nazwa i adres EBC],

(zwany dalej „EBC”)

oraz

[nazwa i adres KBC spoza Eurosystemu]

(zwany dalej „KBC spoza Eurosystemu”)

Strony niniejszego Porozumienia określa się łącznie jako „strony”, a każdą z nich indywidualnie jako „stronę”.

Mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) (1) określa ogólne zasady zbierania danych granularnych dotyczących ekspozycji kredytowych i ryzyka kredytowego (zwanych dalej „danymi dotyczącymi ekspozycji kredytowych”). Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) państwa członkowskie, których walutą nie jest euro (zwane dalej „państwami członkowskimi spoza strefy euro”) mogą podjąć decyzję o zostaniu sprawozdającymi państwami członkowskimi poprzez włączenie postanowień rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13) do prawa krajowego lub poprzez nałożenie odpowiednich obowiązków sprawozdawczych w inny sposób, zgodnie z prawem krajowym. W szczególności może to dotyczyć państw członkowskich uczestniczących w Jednolitym Mechanizmie Nadzorczym poprzez ścisłą współpracę na podstawie z art. 7 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (2).

(2)

Z art. 5 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego w związku z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej wynika obowiązek określenia i podjęcia przez państwa członkowskie spoza strefy euro wszelkich działań na poziomie krajowym uznanych przez nie za właściwe w celu zbierania informacji statystycznych niezbędnych do wypełniania wymogów EBC w zakresie sprawozdawczości statystycznej oraz zapewnienia terminowych przygotowań w dziedzinie statystyki do uzyskania statusu państw, których walutą jest euro (zwanych dalej „państwami członkowskimi strefy euro”).

(3)

Zgodnie z art. 8 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 (3) członkowie ESBC mają obowiązek podejmowania wszelkich koniecznych środków regulacyjnych, administracyjnych, technicznych i organizacyjnych w celu zapewnienia fizycznej i logicznej ochrony poufnych informacji statystycznych, a EBC jest zobowiązany do określenia wspólnych zasad i wprowadzenia minimalnych standardów zapobiegających bezprawnemu ujawnianiu poufnych informacji statystycznych oraz ich nieautoryzowanemu wykorzystaniu.

(4)	Wytyczne EBC/1998/NP28 (4) (zwane dalej „wytycznymi w sprawie poufności”) ustanawiają wspólne zasady i minimalne standardy konieczne do zapewnienia podstawowego poziomu ochrony poufnych informacji statystycznych zbieranych przez EBC przy wsparciu KBC Eurosystemu.

(5)

Rada Prezesów zaleciła (5), aby krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą nie jest euro (zwane dalej „KBC spoza Eurosystemu”), stosowały postanowienia wytycznych w sprawie poufności w odniesieniu do poufnych informacji statystycznych otrzymywanych od EBC przy wsparciu KBC i potwierdziły takie podejście poprzez zawarcie umowy z EBC i KBC. W konsekwencji KBC spoza Eurosystemu potwierdziły poprzez zawarcie umowy, że przestrzegają wytycznych w sprawie poufności w odniesieniu do poufnych informacji statystycznych otrzymanych od EBC przy wsparciu KBC.

(6)

Decyzja EBC/2014/6 (6) ustanawia procedurę opracowania długoterminowych ram prawnych zbierania danych granularnych o ekspozycjach kredytowych w oparciu o zharmonizowane wymogi sprawozdawczości statystycznej EBC. W zaleceniu EBC/2014/7 (7) zachęca się KBC spoza Eurosystemu, które przygotowują się do przystąpienia do tych długoterminowych rozwiązań, do stosowania postanowień decyzji EBC/2014/6. Kilka KBC spoza Eurosystemu współpracuje z KBC Eurosystemu zgodnie z zaleceniem EBC/2014/7.

(7)

Państwa członkowskie spoza strefy euro mogą wyrazić wolę zostania sprawozdającymi państwami członkowskimi na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13). W tym celu w decyzji Europejskiego Banku Centralnego (EU) 2019/1348 (EBC/2019/20) (8) (zwanej dalej „decyzją”) określono procedury dotyczące a) wyrażania przez państwa członkowskie spoza strefy euro zainteresowania zostaniem sprawozdającymi państwami członkowskimi na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 (EBC/2016/13); b) oceny przez EBC takich deklaracji zainteresowania; oraz c) uznania przez EBC danego państwa członkowskiego spoza strefy euro za sprawozdające państwo członkowskie.

(8)

Niniejsze porozumienie określa warunki dostępu KBC spoza strefy euro do danych dotyczących ekspozycji kredytowych zgromadzonych przez EBC, KBC Eurosystemu i sprawozdające państwa członkowskie spoza Eurosystemu oraz ich wykorzystania przez KBC spoza strefy euro, a także warunki dostępu EBC, KBC Eurosystemu i KBC sprawozdających państw członkowskich spoza strefy euro do danych zgromadzonych przez sprawozdające państwa członkowskie spoza strefy euro na podstawie odpowiednich przepisów krajowych, jak i warunki wykorzystania takich danych przez EBC, KBC Eurosystemu i KBC sprawozdających państw członkowskich spoza strefy euro.

(9)	Niniejsze porozumienie należy zatem interpretować w związku z decyzją,

POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

---

(1)  Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/867 z dnia 18 maja 2016 r. w sprawie zbierania danych granularnych dotyczących ekspozycji kredytowych i ryzyka kredytowego (EBC/2016/13) (Dz.U. L 144 z 1.6.2016, s. 44).

(2)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny (Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8).

(4)  Wytyczne EBC/1998/NP28 z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie wspólnych zasad i minimalnych standardów ochrony poufności indywidualnych informacji statystycznych zbieranych przez EBC przy wsparciu krajowych banków centralnych, opublikowane jako załącznik III do decyzji Europejskiego Banku Centralnego EBC/2000/12 w sprawie publikacji niektórych aktów prawnych oraz instrumentów Europejskiego Banku Centralnego (Dz.U. L 55 z 24.2.2001, s. 72).

(5)  Zalecenie EBC/2014/14 z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie wspólnych zasad i minimalnych standardów ochrony poufności informacji statystycznych zbieranych przez Europejski Bank Centralny przy wsparciu krajowych banków centralnych (Dz.U. C 186 z 18.6.2014, s. 1).

(6)  Decyzja EBC/2014/6 z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie organizacji środków przygotowawczych do zbierania danych granularnych o kredytach przez Europejski System Banków Centralnych (Dz.U. L 104 z 8.4.2014, s. 72).

(7)  Zalecenie EBC/2014/7 z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie organizacji środków przygotowawczych do zbierania danych granularnych o kredytach przez Europejski System Banków Centralnych (Dz.U. C 103 z 8.4.2014, s. 1).

(8)  Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1348 z dnia 18 lipca 2019 r. w sprawie procedury uznawania państw członkowskich spoza strefy euro za sprawozdające państwa członkowskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/867 w sprawie zbierania danych granularnych dotyczących ekspozycji kredytowych i ryzyka kredytowego (EBC/2019/20) (Dz.U. L 214 z 16.8.2019, s. 3).

(9)  Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2017/2335 z dnia 23 listopada 2017 r. w sprawie procedur zbierania danych granularnych dotyczących ekspozycji kredytowych i ryzyka kredytowego (EBC/2017/38) (Dz.U. L 333 z 15.12.2017, s. 66).

1.   Niniejsza decyzja określa procedurę oraz warunki, według których właściwy organ wykonuje uprawnienia na mocy art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28).

2.   Wykonując uprawnienia na mocy art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28), właściwy organ:

a)	uwzględnia cele określone w rozporządzeniu (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28) oraz ich zastosowanie do okoliczności sprawy i wykonuje jedynie takie uprawnienia, jakie są proporcjonalne do tych celów i okoliczności sprawy w celu uniknięcia niepotrzebnych obciążeń operatora SIPS;

b)	konsekwentnie stosuje te same wymogi wobec podobnych operatorów SIPS albo uzasadnia odmienne traktowanie operatorów SIPS.

3.   Z zastrzeżeniem art. 11 właściwy organ powiadamia na piśmie operatora SIPS o swojej decyzji dotyczącej wykonywania uprawnień określonych w art. 21 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28).

4.   W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się:

a)	jej podstawę prawną i uzasadnienie;

b)	wykonywane uprawnienie;

c)	wszelkie dodatkowe wymogi określone w art. 4–7, w zależności od uprawnień, które mają być wykonane;

d)	jeżeli uprawnieniem, które ma być wykonane, jest przeprowadzenie kontroli na miejscu i dany operator SIPS nie został o kontroli powiadomiony na piśmie zgodnie z art. 11 – powody wszczęcia postępowania bez uprzedniego powiadomienia operatora SIPS;

e)	podstawy, na jakich operator SIPS może zaskarżyć decyzję.

5.   Niezależny ekspert lub zespół ds. kontroli na miejscu, stosownie do przypadku, posiadają następujące uprawnienia:

a)	prawo do żądania przedstawienia informacji i dokumentów zgodnie z art. 3;

b)

prawo do badania ksiąg i zapisów operatora SIPS oraz sporządzania kopii lub wyciągów z takich ksiąg i zapisów, w tym ksiąg i zapisów dotyczących usług wykonywanych na rzecz SIPS przez dostawców usług krytycznych w zakresie, w jakim pozwalają na to odpowiednie ustalenia umowne między operatorem SIPS a takim usługodawcą;

c)

prawo do otrzymania wyjaśnień w formie pisemnej lub ustnej od przedstawicieli lub pracowników operatora SIPS lub jego dostawców usług krytycznych (w tym drugim przypadku jedynie w takim zakresie, w jakim pozwalają na to odpowiednie ustalenia umowne między operatorem SIPS a dostawcą usług krytycznych oraz w odniesieniu do usług świadczonych przez tego dostawcę usług krytycznych na rzecz SIPS);

d)	prawo do przesłuchiwania dowolnych innych osób, które zgodnie z prawem lub na mocy umowy są zobowiązane do dostarczania informacji mających związek z przedmiotem dochodzenia, niezależnego przeglądu lub kontroli na miejscu.

6.   Po zakończeniu dochodzenia lub niezależnego przeglądu niezależny ekspert przedstawia operatorowi SIPS oraz właściwemu organowi projekt sprawozdania, a następnie przedstawia właściwemu organowi sprawozdanie końcowe w formacie i o strukturze określonych przez ten organ. Niezależny ekspert zapewnia, aby wszystkie ustalenia zawarte w sprawozdaniu były oparte na dowodach oraz – zgodnie z jego najlepszą wiedzą i przekonaniem – były dokładne.

7.   Po zakończeniu kontroli na miejscu właściwy organ przedstawia operatorowi SIPS projekt sprawozdania.

8.   Operator SIPS ma możliwość przedstawienia na piśmie uwag dotyczących projektu sprawozdania przedłożonego przez niezależnego eksperta lub właściwy organ. Zarząd operatora SIPS zatwierdza i podpisuje sprawozdanie końcowe przed jego złożeniem lub zwróceniem do właściwego organu lub niezależnego eksperta.

9.   Wszystkie osoby uczestniczące w prowadzeniu dochodzeń, niezależnych przeglądów lub kontroli na miejscu są związane w tym zakresie obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Wszelkie informacje wymieniane na mocy niniejszej decyzji są traktowane jako poufne, z wyjątkiem przypadków, gdy ich ujawnienie jest wymagane przez prawo Unii lub prawo krajowe.

10.   Ustalenia wynikające z dochodzeń, niezależnych przeglądów lub kontroli na miejscu, o których mowa w art. 21 rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28), mogą zostać opublikowane przez właściwy organ na poziomie szczegółowości, który nie pozwala na zidentyfikowanie indywidualnego systemu lub operatora, albo – jeżeli takie zidentyfikowanie jest możliwe – za zgodą operatora SIPS.

1.   Właściwy organ może zażądać od operatora SIPS przekazania wszelkich informacji i dokumentów niezbędnych do skutecznego i efektywnego wykonywania funkcji nadzorczych powierzonych mu na mocy rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28), w tym informacji i dokumentów, które podlegają obowiązkowi przekazywania w regularnych odstępach czasu i w określonych formatach na potrzeby nadzorcze.

2.   Żądając od operatora SIPS dostarczenia informacji i dokumentów zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28), właściwy organ wskazuje:

a)	informacje lub dokumenty, które należy dostarczyć;

b)	format i proces dostarczania informacji lub dokumentów;

c)	termin dostarczenia informacji lub dokumentów oraz, w stosownych przypadkach, częstotliwość ich przekazywania, z zastrzeżeniem ogólnego obowiązku operatora SIPS do udzielania odpowiedzi bez zbędnej zwłoki.

3.   Operator SIPS przekazuje informacje lub dokumenty w określonym terminie oraz, w stosownych przypadkach, z wymaganą częstotliwością, chyba że może przedstawić właściwemu organowi dowody, że zachodzi jedna z następujących okoliczności:

a)	informacje lub dokumenty nie są natychmiast dostępne;

b)	informacje lub dokumenty nie są wyłączną własnością operatora SIPS lub nie dotyczą wyłącznie jego działalności, w związku z czym należy uzyskać od osoby trzeciej zgodę na przekazanie tych informacji lub dokumentów właściwemu organowi.

Jeżeli właściwy organ uzna dowody świadczące o tym, że ma zastosowanie jedna z wymienionych okoliczności, może dać operatorowi SIPS dodatkowy czas na dostarczenie odpowiednich informacji lub dokumentów.

4.   Operator SIPS i jego pracownicy nie są zwolnieni z wypełniania swoich obowiązków wynikających z niniejszej decyzji w zakresie przekazywania informacji lub dokumentów ze względu na tajemnicę zawodową.

5.   W ustaleniach umownych z podmiotami trzecimi, w tym z dostawcami usług krytycznych, operator SIPS uwzględnia klauzule umożliwiające przekazywanie informacji i dokumentów właściwemu organowi, niezależnemu ekspertowi i zespołowi ds. kontroli na miejscu w związku z usługami świadczonymi przez te podmioty trzecie na rzecz SIPS.

1.   Właściwy organ może zażądać od operatora SIPS wyznaczenia niezależnego eksperta, który przeprowadzi dochodzenie zgodnie z art. 5 lub niezależny przegląd zgodnie z art. 6. Właściwy organ powiadamia operatora SIPS o decyzji nakazującej wyznaczenie przez operatora SIPS niezależnego eksperta zgodnie z art. 2 ust. 4. Operator SIPS ponosi wszelkie koszty związane z wyznaczeniem niezależnego eksperta.

2.   Wyznaczając niezależnego eksperta, operator SIPS konsultuje się, w stosownych przypadkach, ze swoim dostawcą usług krytycznych.

3.   Właściwy organ zapewnia, by decyzja nakazująca wyznaczenie przez operatora SIPS niezależnego eksperta zawierała co najmniej następujące wymogi i informacje:

a)

wymóg, aby niezależny ekspert, który ma zostać wyznaczony przez operatora SIPS, w ciągu ostatnich dwóch lat nie był bezpośrednio lub pośrednio zaangażowany w funkcjonowanie danego SIPS ani nadzór nad nim oraz aby posiadał on specjalistyczną wiedzę niezbędną do prowadzenia dochodzeń i niezależnych przeglądów, w tym na przykład wiedzę specjalistyczną w zakresie infrastruktury rynku finansowego, przepisów finansowych, systemów informacyjnych i technologii komunikacyjnych, zarządzania ryzykiem, sprawozdawczości finansowej lub badania sprawozdań finansowych;

b)	szczegółowe informacje na temat roli, obowiązków, uprawnień i wymaganego zakresu wiedzy fachowej, umiejętności i kompetencji niezależnego eksperta;

c)	wymóg zapewnienia przez operatora SIPS, aby niezależny ekspert posiadał wymagane kwalifikacje, umiejętności i wiedzę oraz wykonywał swoje funkcje w okolicznościach, w których nie zachodzi konflikt interesów, oraz zgodnie z wymogami określonymi w ust. 5–7 niniejszego artykułu;

d)	termin na wyznaczenie niezależnego eksperta;

e)	wymóg poinformowania właściwego organu przez operatora SIPS o tym, w jaki sposób zostały spełnione wymogi nałożone przez właściwy organ, oraz przedstawienia wszelkich stosownych wskazówek w tym zakresie;

f)	wymóg przekazania przez operatora SIPS danych kontaktowych niezależnego eksperta na potrzeby ust. 13 niniejszego artykułu.

4.   Decyzja, na mocy której właściwy organ nakłada na operatora SIPS obowiązek wyznaczenia niezależnego eksperta, może zawierać wymogi dodatkowe w stosunku do wymogów określonych w ust. 3. Operator SIPS załącza decyzję, na mocy której właściwy organ nakłada na niego obowiązek wyznaczenia niezależnego eksperta, do porozumienia umownego wiążącego go z niezależnym ekspertem.

5.   Wykonując swoje funkcje, niezależny ekspert posiada wszystkie uprawnienia, o których mowa w art. 6 ust. 3.

6.   Operator SIPS zapewnia, aby niezależny ekspert wyznaczony do przeprowadzenia dochodzenia lub niezależnego przeglądu posiadał następujące minimalne kwalifikacje:

a)	dyplom ukończenia studiów wyższych lub równoważny poziom kwalifikacji; lub

b)	przyznany lub uznany przez państwo członkowskie UE certyfikat lub dyplom poświadczający kompetencje zawodowe w jednej z dziedzin, w których wymaga się od niezależnego eksperta posiadania wiedzy fachowej na potrzeby dochodzenia lub niezależnego przeglądu.

7.   W przypadku gdy niezbędne jest zapewnienie praktycznego doświadczenia w celu uzupełnienia kwalifikacji wymaganych na mocy ust. 6, właściwy organ może również nałożyć na operatora SIPS obowiązek zapewnienia, aby niezależny ekspert posiadał doświadczenie (najlepiej 3 lata lub więcej) w przeprowadzaniu podobnych dochodzeń lub niezależnych przeglądów, lub też równoważnych analiz, w odniesieniu do przedsiębiorstw sektora finansowego. Przed nałożeniem dodatkowego obowiązku dotyczącego doświadczenia praktycznego właściwy organ bierze jednak pod uwagę potencjalnie nowatorski charakter dochodzenia lub niezależnego przeglądu, a także barierę, jaką tego rodzaju dodatkowe wymogi mogą stanowić dla potencjalnych przyszłych ekspertów. Operator SIPS zapewnia, by niezależny ekspert podlegał zasadom etyki zawodowej odnoszącym się co najmniej do sprawowania przez niego funkcji w interesie publicznym, jego uczciwości i obiektywizmu, a także jego kompetencji zawodowych i należytej staranności.

8.   Podczas rekrutacji niezależnego eksperta operator SIPS wymaga zapewnienia przez niego wystarczających dowodów potwierdzających jego kwalifikacje i doświadczenie, o których mowa w ust. 6 i 7. Operator SIPS informuje właściwy organ o tożsamości wybranego niezależnego eksperta oraz, na wniosek właściwego organu, o tym, w jaki sposób wyznaczenie niezależnego eksperta spełnia wymogi określone w ust. 6 i 7. Właściwy organ zachowuje prawo żądania od operatora SIPS wyznaczenia innego niezależnego eksperta, jeżeli uzna, że niezależny ekspert wybrany przez operatora SIPS nie spełnia wymogów określonych w niniejszej decyzji lub w decyzji nakładającej obowiązek wyznaczenia niezależnego eksperta.

9.   O ile dokładny termin rozpoczęcia i czas trwania dochodzenia lub niezależnego przeglądu nie zostaną określone przez właściwy organ, operator SIPS ma prawo uzgodnić je z niezależnym ekspertem, w zależności od zakresu określonego przez właściwy organ, także w przypadkach, w których właściwy organ nakłada obowiązek przeprowadzania niezależnego przeglądu okresowo.

10.   Operator SIPS zapewnia, by niezależny ekspert miał dostęp do wszystkich dokumentów i informacji niezbędnych w celu przeprowadzenia dochodzenia lub niezależnego przeglądu zgodnie z art. 5 i 6 przez cały okres trwania dochodzenia lub niezależnego przeglądu. W odniesieniu do art. 2 ust. 5 lit. c) operator SIPS załącza do swoich ustaleń umownych z dostawcami usług krytycznych klauzule umożliwiające niezależnemu ekspertowi dostęp do wyjaśnień przedstawicieli lub pracowników dostawców usług krytycznych oraz umożliwiające przekazywanie informacji bankowi centralnemu, który sprawuje dozór lub nadzór nad dostawcą usług krytycznych, zgodnie z art. 9 ust. 4.

11.   Operator SIPS zezwala niezależnemu ekspertowi na prowadzenie dochodzeń lub niezależnych przeglądów w obiektach operatora SIPS, jeżeli właściwy organ oceni, że zapewni to wydajne i skuteczne prowadzenie dochodzeń lub niezależnych przeglądów.

12.   Operator SIPS zapewnia, by ustalenia umowne dotyczące świadczenia usług przez niezależnych ekspertów w zakresie prowadzenia dochodzeń lub niezależnych przeglądów przewidywały obowiązek udzielenia przez niezależnego eksperta odpowiedzi na pytania właściwego organu dotyczące jego ustaleń po upływie końcowego terminu na przeprowadzenie niezależnego przeglądu lub dochodzenia.

13.   Właściwy organ może kontaktować się bezpośrednio z niezależnym ekspertem po uprzednim powiadomieniu operatora SIPS.

1.   Właściwy organ może zażądać od operatora SIPS wyznaczenia niezależnego eksperta zgodnie z art. 4 w celu przeprowadzenia niezależnego przeglądu, jeżeli uzna, że jest to konieczne do osiągnięcia celów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28).

2.   Właściwy organ może zażądać przeprowadzenia niezależnego przeglądu jednorazowo lub, w wyjątkowych przypadkach, przeprowadzania go okresowo, w określonym z góry zakresie związanym z kwestiami operacyjnymi, bezpieczeństwem, zarządzaniem ryzykiem, zagadnieniami biznesowymi lub prawnymi. W przypadku żądania przez właściwy organ przeprowadzania niezależnego przeglądu okresowo właściwy organ określa i uzasadnia częstotliwość takich niezależnych przeglądów oraz ich zakres i datę zakończenia.

3.   Zakres niezależnego przeglądu może obejmować jedną lub większą liczbę spraw wskazanych i odpowiednio uzasadnionych przez właściwy organ. Niezależny ekspert jest uprawniony do zbierania od SIPS wszelkich informacji, które uzna za niezbędne dla kompleksowego zrozumienia kwestii objętych zakresem niezależnego przeglądu.

1.   Właściwy organ może przeprowadzić kontrolę na miejscu lub przekazać uprawnienie do przeprowadzenia kontroli na miejscu innemu organowi zgodnie z art. 8, jeżeli uzna, że jest to konieczne do osiągnięcia celów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28).

2.   Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 4 niniejszej decyzji, w przypadku gdy właściwy organ wykonuje uprawnienie do przeprowadzania kontroli na miejscu, decyzja w sprawie kontroli wskazuje co najmniej:

a)	przedmiot i cel kontroli na miejscu;

b)	fakt, że wszelkie utrudnienia kontroli na miejscu powodowane przez osoby prawne jej podlegające stanowią naruszenie rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28), bez uszczerbku dla prawa krajowego.

3.   Właściwy organ powiadamia podmiot podlegający kontroli na miejscu o decyzji w sprawie kontroli oraz o tożsamości członków zespołu ds. kontroli na miejscu przynajmniej 10 dni roboczych przed rozpoczęciem kontroli na miejscu.

4.   Właściwy organ zapewnia przeprowadzenie kontroli na miejscu w uprzednio określonym zakresie i ramach czasowych, które określa we współpracy z podmiotem podlegającym kontroli na miejscu. Jeżeli właściwy organ uzna to za konieczne, może jednak rozszerzyć zakres i ramy czasowe kontroli na miejscu w trakcie kontroli na podstawie zmienionej decyzji, o której powiadamia podmiot podlegający kontroli na miejscu.

5.   W ustaleniach umownych z dostawcami usług krytycznych operator SIPS uwzględnia klauzule, które umożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu również w miejscu u dostawców usług krytycznych. Klauzule takie umożliwiają właściwemu organowi zaangażowanie banku centralnego sprawującego dozór lub nadzór na dostawcą usług krytycznych w proces kontroli na miejscu, w tym w celu wymiany istotnych informacji. Operator SIPS zapewnia, aby te ustalenia umowne umożliwiały również właściwemu organowi dostęp do pisemnych lub ustnych wyjaśnień przedstawicieli lub pracowników dostawców usług krytycznych w odniesieniu do usług świadczonych przez nich na rzecz SIPS. W uzgodnieniach umownych z dostawcami usług krytycznych operator SIPS uwzględnia również klauzule zapewniające właściwemu organowi dostęp do informacji i ustaleń pochodzących z poprzednich kontroli na miejscu przeprowadzonych u dostawcy usług krytycznych o tym samym zakresie i charakterze, które zostały już przeprowadzone przez bank centralny sprawujący dozór lub nadzór nad dostawcą usług krytycznych.

1.   Z zastrzeżeniem warunków określonych w odpowiednich mających zastosowanie przepisach prawa krajowego i wewnętrznych przepisów proceduralnych właściwego organu właściwy organ może przekazać uprawnienie do przeprowadzania kontroli na miejscu innemu organowi, pod warunkiem przechowywania przez ten organ i jego zespół ds. kontroli informacji i dokumentów uzyskanych od operatora SIPS w sposób poufny oraz przestrzegania przez nie odpowiednich zasad określonych w art. 7, jak również innych wewnętrznych zasad organizacyjnych dotyczących kontroli na miejscu, a także pod warunkiem zachowania przez właściwy organ pełnych uprawnień w zakresie kontroli i ponoszenia przez ten organ pełnej odpowiedzialności za nią.

2.   Właściwy organ, inny organ i operator SIPS przestrzegają zasady poufności w odniesieniu do postępowania w zakresie kontroli na miejscu.

1.   Właściwy organ dla SIPS wykonuje uprawnienia, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28), na podstawie podjętej przez siebie decyzji. Jeżeli właściwy organ jest krajowym bankiem centralnym, informuje on Eurosystem o takiej decyzji po jej przyjęciu.

2.   W przypadku zakłócania przez pracowników operatora SIPS kontroli na miejscu przeprowadzanej na żądanie właściwego organu zgodnie z niniejszą decyzją krajowy bank centralny danego uczestniczącego państwa członkowskiego zapewnia członkom zespołu ds. kontroli niezbędną pomoc zgodnie z prawem krajowym. W zakresie koniecznym do przeprowadzenia kontroli na miejscu pomoc ta może obejmować zaplombowanie dowolnych lokali stanowiących miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oraz ksiąg lub zapisów. W przypadku gdy dany właściwy bank centralny nie dysponuje takimi kompetencjami, korzysta z uprawnień pozwalających mu na zwrócenie się o niezbędną pomoc do innych organów krajowych.

3.   Jeżeli kontrola na miejscu lub pomoc, która ma zostać udzielona zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, wymaga zgody organu sądowego zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym, wówczas organ przeprowadzający kontrolę na miejscu wnioskuje o udzielenie takiej zgody.

4.   W przypadku gdy w ramach dochodzenia lub niezależnego przeglądu operatora SIPS zachodzi konieczność wykonania przez niezależnego eksperta uprawnień określonych w art. 2 ust. 5 w odniesieniu do dostawców usług krytycznych SIPS, właściwy organ informuje bank centralny, który sprawuje dozór lub nadzór nad dostawcą usług krytycznych o planowanym wykonywaniu tych praw i może poinformować ten bank centralny o wynikach dochodzenia lub niezależnego przeglądzie po ich przeprowadzeniu.

5.   W przypadku gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia kontroli na miejscu również u dostawcy usług krytycznych SIPS, przed powiadomieniem operatora SIPS właściwy organ informuje o planowanej kontroli na miejscu bank centralny sprawujący dozór lub nadzór nad dostawcą usług krytycznych.

6.   W zakresie, w jakim kontrola na miejscu o tym samym zakresie i charakterze została już przeprowadzona przez bank centralny sprawujący dozór lub nadzór nad dostawcą usług krytycznych SIPS, organ właściwy dla SIPS może zdecydować się na oparcie się na wynikach takiej kontroli na miejscu lub przeprowadzenie własnej kontroli na miejscu. W związku z tym właściwy organ może zwrócić się do dostawcy usług krytycznych o udzielenie dostępu do odpowiednich informacji i ustaleń, do których ma dostęp, lub o udzielenie zgody właściwemu organowi na dostęp do tych ustaleń w banku centralnym. Jeżeli nie przeprowadzono jeszcze kontroli na miejscu lub też kontroli na miejscu o takim samym zakresie i charakterze, organ właściwy dla SIPS może, według własnego uznania, przeprowadzić również kontrolę na miejscu u dostawcy usług krytycznych. W ten sposób właściwy organ, uwzględniając uprawnienia i obowiązki banków centralnych, może zaangażować bank centralny sprawujący dozór lub nadzór nad dostawcą usług krytycznych w proces kontroli na miejscu i może, po przeprowadzeniu takiej kontroli na miejscu, poinformować ten bank centralny o jej wynikach.

7.   W przypadku gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia kontroli na miejscu również u dostawcy usług krytycznych SIPS, właściwy organ powiadamia o kontroli również dostawcę usług krytycznych w tym samym czasie, co operatora SIPS, zgodnie z art. 2 ust. 4.

1.   Niezależny ekspert lub zespół ds. kontroli na miejscu, zależnie od przypadku, uwzględniają uwagi zgłoszone przez operatora SIPS w trakcie niezależnego przeglądu, dochodzenia lub kontroli na miejscu oraz opierają swoje ustalenia na faktach, co do których dany operator SIPS miał możliwość przedstawienia swoich uwag.

2.   Przedkładając sprawozdanie z wyników właściwemu organowi, niezależny ekspert lub zespół ds. kontroli na miejscu powiadamiają operatora SIPS. Operator SIPS ma prawo dostępu do sprawozdania, z zastrzeżeniem uzasadnionego interesu innych osób i podmiotów prawnych w zakresie ochrony ich tajemnicy handlowej. Prawo dostępu do sprawozdania nie obejmuje informacji poufnych dotyczących osób trzecich.

1.   Każdy dokument, który operator SIPS podlegający nadzorowi zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 795/2014 (EBC/2014/28) wysyła do właściwego organu zgodnie z art. 3 niniejszej decyzji, może być sporządzony w dowolnym języku urzędowym Unii wybranym przez operatora SIPS.

2.   Operator SIPS podlegający nadzorowi może wyrazić zgodę na używanie wyłącznie jednego urzędowego języka Unii w swojej pisemnej korespondencji z właściwym organem. Operator SIPS może cofnąć taką zgodę w sprawie używania jednego języka lub może co jakiś czas zrzekać się tego prawa w odniesieniu do wybranej korespondencji pisemnej, aby przyspieszyć komunikację, co jednak pozostaje bez wpływu na przyszłe procedury. Cofnięcie zgody dotyczy jedynie tych elementów procedury nadzorczej, które nie zostały jeszcze przeprowadzone.

3.   Operator SIPS może zwrócić się o przeprowadzenie dochodzenia, niezależnego przeglądu lub kontroli na miejscu w języku urzędowym Unii innym niż język uzgodniony w ramach procesu nadzoru. W takim przypadku operator SIPS powiadamia z odpowiednim wyprzedzeniem właściwy organ lub niezależnego eksperta o swoim zamiarze przed rozpoczęciem dochodzenia, niezależnego przeglądu lub kontroli na miejscu, tak aby możliwe było dokonanie niezbędnych ustaleń.