ISSN 1977-0766

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 177

European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 62
2 lipca 2019


Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

 

*

Decyzja Rady (UE) 2019/1121 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu

1

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii ( 1 )

3

 

*

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1123 z dnia 12 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 389/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto ( 1 )

63

 

*

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1124 z dnia 13 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2019/1122 w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842

66

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1125 z dnia 5 czerwca 2019 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie chelatu cynkowego siarczanu metioniny jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt ( 1 )

77

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1126 z dnia 25 czerwca 2019 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę Jambon du Kintoa (ChNP)

81

 

 

DECYZJE

 

*

Decyzja Komisji (UE) 2019/1127 z dnia 4 października 2018 r. w sprawie pomocy pańtwa SA.45359 – 2017/C (ex 2016/N), którą Słowacja planuje wdrożyć na rzecz Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o. (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 6545)  ( 1 )

82

 

*

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1128 z dnia 1 lipca 2019 r. w sprawie praw dostępu do zaleceń i odpowiedzi przechowywanych w centralnym archiwum europejskim oraz uchylenia decyzji nr 2012/780/UE ( 1 )

112

 


 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG.

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.


II Akty o charakterze nieustawodawczym

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/1


DECYZJA RADY (UE) 2019/1121

z dnia 25 czerwca 2019 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91 ust.1, art. 100 ust. 2 i art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dnia 23 kwietnia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do prowadzenia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z państwami członkowskimi Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN). W upoważnieniu tym przewidziano możliwość negocjacji dwustronnych.

(2)

Dnia 22 grudnia 2009 r. Rada upoważniła Komisję do prowadzenia negocjacji dwustronnych w sprawie umów o wolnym handlu z poszczególnymi państwami członkowskimi ASEAN. W czerwcu 2012 r. Komisja rozpoczęła negocjacje dwustronne w sprawie Umowy o wolnym handlu z Wietnamem; negocjacje te miały być prowadzone zgodnie z istniejącymi wytycznymi negocjacyjnymi.

(3)

Zakończono negocjacje w sprawie Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu (zwanej dalej „Umową”).

(4)

Należy podpisać Umowę w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu (zwanej dalej „Umową”), z zastrzeżeniem jej zawarcia (1).

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

A. ANTON

Przewodniczący


(1)  Tekst Umowy zostanie opublikowany wraz z decyzją w sprawie jej zawarcia.


ROZPORZĄDZENIA

2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/3


ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/1122

z dnia 12 marca 2019 r.

uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1), w szczególności jej art. 19 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 19 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE wszystkie uprawnienia wydawane od dnia 1 stycznia 2012 r. muszą być przechowywane w rejestrze Unii. Rejestr Unii został pierwotnie ustanowiony rozporządzeniem Komisji (UE) nr 920/2010 (2).

(2)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 (3) uchyliło rozporządzenie (UE) nr 920/2010 w celu ustanowienia wymogów ogólnych oraz wymagań dotyczących prowadzenia i utrzymania rejestru Unii na okres rozliczeniowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. i na kolejne okresy rozliczeniowe, dotyczących niezależnego dziennika transakcji przewidzianego w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE, a także dotyczących rejestrów przewidzianych w art. 6 decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4).

(3)

Rejestr Unii zapewnia prawidłowe rozliczanie transakcji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii (EU ETS) ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE. Rejestr Unii jest znormalizowaną i zabezpieczoną elektroniczną bazą danych zawierającą wspólne elementy danych umożliwiające śledzenie wydania, posiadania, przeniesienia oraz anulowania, stosownie do przypadku, uprawnień oraz w celu zapewnienia, stosownie do przypadku, publicznego dostępu oraz poufności. Rejestr powinien zapobiegać dokonywaniu przekazów, które są niezgodne z obowiązkami wynikającymi z dyrektywy 2003/87/WE.

(4)

Nowy okres ustawodawstwa obejmującego całą gospodarkę ma zastosowanie od 2021 r., czyli od początku nowego okresu dla EU ETS. Należy dopilnować, aby wdrożenie i funkcjonowanie systemu rejestrów było również zgodne z wymogami określonymi dla tego nowego okresu.

(5)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (5) zmieniła w znacznym stopniu dyrektywę 2003/87/WE w celu zwiększenia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji w technologie niskoemisyjne, co wymaga wprowadzenia zmian w rejestrze Unii. Przepisy wprowadzone tymi zmianami mają zastosowanie do okresów od 2021 r.

(6)

Zgodnie z art. 13 dyrektywy 2003/87/WE uprawnienia wydawane od dnia 1 stycznia 2013 r. są ważne bezterminowo. Począwszy jednak od 2021 r., uprawnienia mają zawierać informację wskazującą, w którym okresie rozliczeniowym zostały utworzone. Do rejestru Unii należy zatem wprowadzić odpowiednie funkcje. Informacja o dziesięcioletnim okresie, w którym uprawnienia zostały utworzone, powinna być widoczna dla posiadaczy rachunków tylko wówczas, gdy jest to konieczne do odróżnienia uprawnień utworzonych w jednej fazie od uprawnień utworzonych w innej fazie. Dotyczy to okresu przejściowego między trzecim a czwartym okresem rozliczeniowym, przy uwzględnieniu faktu, że uprawnienia utworzone w okresie rozpoczynającym się w 2021 r. są ważne wyłącznie w odniesieniu do emisji od dnia 1 stycznia 2021 r.

(7)

Ponadto, aby uprawnienia mogły być wykorzystywane wyłącznie do emisji z pierwszego roku dziesięcioletniego okresu, w którym zostały wydane, należy wprowadzić ograniczenia w zakresie ich umarzania. Aby zapewnić zgodność z tym ograniczeniem, należy wprowadzić zasady obliczania liczby statusu zgodności.

(8)

Na mocy dyrektywy (UE) 2018/410 skreślony został art. 11b ust. 7 dyrektywy 2003/87/WE. Korzystanie z międzynarodowych jednostek emisji w ramach EU ETS nie będzie już zatem możliwe w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2021 r. W rezultacie międzynarodowe jednostki emisji nie mogą być przechowywane na rachunkach ETS, a uprawnienia do międzynarodowych jednostek emisji przestaną istnieć. Jednakże dopóki nie zostaną zakończone wszystkie działania wymagane w odniesieniu do okresu rozliczeniowego między 2013 a 2020 r., należy utrzymać wykorzystanie międzynarodowych jednostek emisji, a w konsekwencji uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji. Niekwalifikujące się jednostki należy usunąć z rachunków ETS po zakończeniu okresu stosowania odpowiednich przepisów rozporządzenia (UE) nr 389/2013.

(9)

Po zaklasyfikowaniu uprawnień do emisji składających się z dowolnych jednostek uznanych za spełniające wymogi dyrektywy 2003/87/WE jako „instrumentów finansowych” na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (6) należy zmodyfikować przepisy regulujące funkcjonowanie rejestru Unii w celu dostosowania ich w koniecznym zakresie do wymogów przepisów dotyczących rynku finansowego, w szczególności poprzez wymóg dostarczania odpowiednich informacji umożliwiających skuteczne egzekwowanie dyrektywy 2014/65/UE i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 (7).

(10)

Zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (8) instrumenty finansowe muszą być identyfikowane za pomocą międzynarodowych numerów identyfikacyjnych papierów wartościowych (kodów ISIN) określonych w normie ISO 6166. Aby ułatwić posiadaczom rachunków wypełnianie obowiązków sprawozdawczych, kody ISIN dla uprawnień do emisji powinny być umieszczane w rejestrze Unii.

(11)

Sprawne wdrożenie procesu aukcyjnego na mocy rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 (9), wynikające przede wszystkim z doświadczeń zdobytych podczas wdrażania procesu aukcyjnego, a także z faktu, że od dnia 3 stycznia 2018 r. uprawnienia do emisji na rynku kasowym wymienione w sekcji C pkt 11 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE zaklasyfikowane są jako instrumenty finansowe, wymaga zmiany rozporządzenia (UE) nr 389/2013. Klasyfikacja ta oznacza w szczególności, że uprawnienia do emisji na rynku kasowym wchodzą w zakres dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (10). Zmiany są konieczne w celu lepszego dostosowania w niniejszym rozporządzeniu procesów obejmujących aukcje do wymogów dyrektywy 98/26/WE, w tym, w razie potrzeby, ich zharmonizowanego wdrażania na mocy prawa krajowego do celów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji.

(12)

Jako że uprawnienia istnieją wyłącznie w formie niematerialnej i są zamienne, prawo własności uprawnienia należy ustalać na podstawie jego obecności na rachunku w rejestrze Unii, w którym jest przechowywane. Ponadto, aby zmniejszyć ryzyko związane z wycofaniem transakcji wprowadzonych do rejestru Unii oraz zakłóceniami systemu i rynku, które takie wycofanie może spowodować, należy zapewnić pełną zamienność uprawnień. W szczególności wycofanie, unieważnienie lub odwołanie transakcji jest możliwe wyłącznie w sposób zgodny z regułami funkcjonowania rejestru, w terminie określonym w tych regułach. Żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie powinien uniemożliwiać posiadaczowi rachunku lub osobie trzeciej wykonania jakichkolwiek praw lub roszczeń wynikających z podstawowej transakcji, na podstawie których mogą oni ubiegać się o zwrot lub restytucję z tytułu transakcji wprowadzonej do systemu, np. w przypadku oszustwa czy błędu technicznego, o ile nie prowadzi to do wycofania, unieważnienia lub odwołania transakcji. Ponadto prawo do nabycia uprawnienia w dobrej wierze powinno być chronione.

(13)

Głównymi zadaniami centralnego administratora powinny być: zapewnienie, obsługa i prowadzenie rejestru Unii i dziennika transakcji Unii Europejskiej (EUTL), prowadzenie centralnego rachunku i przeprowadzanie operacji, które są realizowane na poziomie centralnym. Głównymi zadaniami krajowych administratorów powinno być pełnienie funkcji punktów kontaktowych z poszczególnymi posiadaczami rachunków w rejestrze Unii oraz przeprowadzanie operacji obejmujących bezpośredni z nimi kontakt, w tym otwieranie, zawieszanie dostępu i zamykanie rachunków.

(14)

W przypadku gdy państwa członkowskie przydzielają bezpłatnie uprawnienia na podstawie art. 10c dyrektywy 2003/87/WE, uprawnienia te powinny być przydzielane zgodnie z art. 10c tej dyrektywy.

(15)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 (11) zmieniono dyrektywę 2003/87/WE. Zmiana ta polegała na przedłużeniu odstępstwa od zobowiązań w ramach EU ETS w odniesieniu do lotów do i z państw trzecich do dnia 31 grudnia 2023 r. W związku z tym operatorzy statków powietrznych korzystający z tego odstępstwa mają do tej daty nadal otrzymywać bezpłatne uprawnienia. Od dnia 1 stycznia 2021 r. liczba bezpłatnych uprawnień przydzielonych operatorom statków powietrznych podlega zastosowaniu współczynnika liniowego, o którym mowa w art. 9 dyrektywy 2003/87/WE.

(16)

Art. 11 dyrektywy 2003/87/WE stanowi, że do dnia 28 lutego każdego roku właściwe organy mają przekazywać liczbę uprawnień bezpłatnie przydzielonych operatorom w danym roku. W przypadku gdy dyrektywa ta przewiduje ponowne obliczenie liczby uprawnień przydzielonych operatorowi, centralny administrator powinien dopilnować, aby ponowne obliczenie przydziału odbywało się zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, a wymagane zmiany zostały przeprowadzone w rejestrze Unii i EUTL, zanim właściwy organ krajowy będzie mógł przekazać uprawnienia danemu operatorowi.

(17)

Żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie powinien uniemożliwiać właściwemu organowi wymagania od operatora przekazania określonej liczby otrzymanych uprawnień, stanowiących nadwyżkę nad dostosowanym przydziałem na dany rok, na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji, w przypadku gdy nastąpił nadmierny przydział uprawnień, w tym w wyniku błędu w początkowym przydziale lub w wyniku błędnego lub niepełnego przedłożenia właściwemu organowi stosownych informacji przez operatora, pod warunkiem że centralny administrator wprowadził zmianę w tabeli krajowego rozdziału uprawnień danego państwa członkowskiego.

(18)

Uprawnienia wydane po zakończeniu przez operatora działalności wykonywanej w instalacji, do której odnoszą się te uprawnienia, bez uprzedniego poinformowania właściwego organu, nie mogą być zaklasyfikowane jako uprawnienia do emisji w rozumieniu dyrektywy 2003/87/WE. Oznacza to, że w przypadku gdy nadmierny przydział wynika z faktu, że operator nie zgłosił zaprzestania produkcji, możliwe powinno być usunięcie z rachunku posiadania operatora odpowiedniej liczby uprawnień nawet bez zgody operatora.

(19)

W celu ochrony bezpieczeństwa informacji przechowywanych w rejestrze Unii oraz zapobiegania oszustwom należy stosować odpowiednie i zharmonizowane wymogi w zakresie otwierania rachunków oraz uwierzytelniania i praw dostępu. Wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 należy poddać przeglądowi i zaktualizować w celu zapewnienia ich skuteczności, przy uwzględnieniu zasady proporcjonalności. Chociaż administratorzy rejestru Unii nie podlegają bezpośrednio wymogom określonym w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 (12), wymogi i środki ochronne zawarte w tej dyrektywie znajdują również odzwierciedlenie w przepisach dotyczących otwierania i prowadzenia rachunków w rejestrze Unii, ze szczególnym uwzględnieniem informacji o beneficjentach rzeczywistych. Należy zmienić przepisy rozporządzenia (UE) nr 389/2013, aby umożliwić administratorom krajowym dostosowanie swoich procedur do rzeczywistego zagrożenia stwarzanego przez konkretne działanie.

(20)

Jeżeli dokument oryginalny, pochodzący z innego państwa członkowskiego lub jego uwierzytelniony odpis, zostanie przedstawiony jako dowód na podstawie załączników IV lub VIII, należy odpowiednio zastosować przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 (13).

(21)

Krajowi administratorzy, centralny administrator i Komisja mają przestrzegać prawodawstwa unijnego i krajowego dotyczącego ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, w szczególności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (14), oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (15), w przypadku gdy mają one zastosowanie do informacji przechowywanych i przetwarzanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(22)

Zapisy dotyczące wszystkich procesów, operatorów i osób w systemie rejestrów powinny być przechowywane, natomiast zawarte w nich dane osobowe powinny zostać usunięte po upływie odpowiedniego okresu przechowywania.

(23)

Komisja i krajowi administratorzy są współadministratorami informacji przechowywanych i przetwarzanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Rejestr Unii i EUTL realizują zadania wykonywane w interesie publicznym. W przypadku naruszenia ochrony danych osobowych zastosowanie mają odpowiednie procedury powiadamiania zgodnie z przepisami o ochronie danych.

(24)

Administratorzy krajowi, centralny administrator i Komisja powinni dopilnować, by informacje przechowywane i przetwarzane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem mogły być wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia rejestru Unii.

(25)

Należy uprościć przepisy regulujące rejestr Unii, aby w miarę możliwości zmniejszyć wszelkie obciążenia administracyjne, nie podważając przy tym integralności środowiskowej, bezpieczeństwa i wiarygodności EU ETS. Aby określić kierunek i zakres możliwych uproszczeń i odciążeń, zebrano praktyczne doświadczenia krajowych administratorów rejestru Unii i przeprowadzono konsultacje z państwami członkowskimi. Wynikające z tego nowe przepisy mają na celu ułatwienie zrozumienia i korzystania z rejestru Unii zarówno użytkownikom, jak i administratorom.

(26)

Aby chronić integralność środowiskową EU ETS, tam, gdzie to konieczne i tak długo jak to konieczne, operatorzy lotniczy i inni operatorzy objęci EU ETS nie mogą korzystać z uprawnień wydanych przez państwo członkowskie, które powiadomiło Radę Europejską o swoim zamiarze wystąpienia z Unii zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(27)

Powiązanie EU ETS z innymi systemami handlu uprawnieniami do emisji rozszerza możliwości ograniczania emisji, a tym samym ogranicza koszty walki ze zmianą klimatu. Realizacja umów w sprawie takich powiązań zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE wymaga szeregu dostosowań w rejestrze Unii. Rozporządzenie (UE) nr 389/2013 powinno zatem zostać zmienione między innymi po to, by zapewnić uznawanie uprawnień państw trzecich w zakresie zgodności, umożliwić przekazywanie takich uprawnień, tworzenie rachunków, procesów transakcyjnych oraz określić warunki dotyczące zawieszenia takiego powiązania.

(28)

Wszystkie operacje wymagane w odniesieniu do trzeciego okresu rozliczeniowego EU ETS między 2013 a 2020 r. powinny zostać zakończone zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013. Ponieważ dyrektywa 2003/87/WE dopuszcza wykorzystanie międzynarodowych jednostek emisji wygenerowanych zgodnie z protokołem z Kioto, rozporządzenie to powinno nadal mieć zastosowanie do tych operacji. Aby zapewnić jasność co do przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z trzecim okresem rozliczeniowym zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE (16) z jednej strony, i przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji dotyczących czwartego okresu rozliczeniowego zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienioną dyrektywą (UE) 2018/410 z drugiej strony, zakres stosowania tych przepisów rozporządzenia (UE) nr 389/2013, które w dalszym ciągu mają zastosowanie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do operacji związanych z trzecim okresem rozliczeniowym, powinien być ograniczony do tego celu.

(29)

Zgodnie z art. 42 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 18 października 2018 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

ROZDZIAŁ 1

Przedmiot, zakres stosowania i definicje

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się wymogi ogólne oraz wymagania dotyczące prowadzenia i utrzymania rejestru Unii i niezależnego dziennika transakcji przewidzianego w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do uprawnień utworzonych na potrzeby unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS).

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 i w art. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 (17). Stosuje się również następujące definicje:

1)

„centralny administrator” oznacza osobę wyznaczoną przez Komisję zgodnie z art. 20 dyrektywy 2003/87/WE;

2)

„krajowy administrator” oznacza podmiot odpowiedzialny za administrowanie, w imieniu państwa członkowskiego, zbiorem rachunków użytkowników podlegających jurysdykcji państwa członkowskiego w rejestrze Unii, wyznaczony zgodnie z art. 7;

3)

„posiadacz rachunku” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która posiada rachunek w rejestrze Unii;

4)

„informacje o rachunku” oznaczają wszelkie informacje niezbędne do otwarcia rachunku lub zarejestrowania weryfikatora, w tym wszelkie informacje na temat przedstawicieli im przypisanych;

5)

„właściwy organ” oznacza organ lub organy wyznaczone przez państwo członkowskie na mocy art. 18 dyrektywy 2003/87/WE;

6)

„weryfikator” oznacza weryfikatora zgodnie z definicją w art. 3 pkt 3) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 (18);

7)

„uprawnienia do emisji lotniczych” oznaczają uprawnienia utworzone zgodnie z art. 3c ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE, w tym uprawnienia utworzone do tych samych celów, pochodzące z systemów handlu uprawnieniami do emisji, które są powiązane z EU ETS zgodnie z art. 25 tej dyrektywy;

8)

„uprawnienia ogólne” oznaczają wszystkie inne uprawnienia utworzone na mocy dyrektywy 2003/87/WE, w tym uprawnienia pochodzące z systemów handlu uprawnieniami do emisji, które są powiązane z EU ETS zgodnie z art. 25 tej dyrektywy;

9)

„proces” oznacza zautomatyzowany techniczny sposób wykonywania działań związanych z rachunkiem lub jednostką w rejestrze Unii;

10)

„wykonanie” oznacza finalizację procesu zgłoszonego do wykonania, co może skutkować jego zakończeniem, jeżeli spełnione są wszystkie warunki, lub przerwaniem;

11)

„dzień roboczy” oznacza każdy dzień w roku od poniedziałku do piątku;

12)

„transakcja” oznacza proces w rejestrze Unii obejmujący przekazanie uprawnienia z jednego rachunku na inny;

13)

„umorzenie” oznacza rozliczenie uprawnienia przez operatora instalacji lub operatora statków powietrznych względem zweryfikowanych emisji jego instalacji lub statków powietrznych;

14)

„usunięcie” oznacza ostateczne usunięcie uprawnienia przez jego posiadacza bez rozliczania go względem zweryfikowanych emisji;

15)

„pranie pieniędzy” oznacza pranie pieniędzy zgodnie z definicją w art. 1 pkt 3 dyrektywy (UE) 2015/849;

16)

„poważne przestępstwo” oznacza poważne przestępstwo w rozumieniu art. 3 pkt 4 dyrektywy (UE) 2015/849;

17)

„finansowanie terroryzmu” oznacza finansowanie terroryzmu zgodnie z definicją w art. 1 pkt 5 dyrektywy (UE) 2015/849;

18)

„członkowie zarządu” oznaczają osoby pełniące obowiązki zarządcze w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 25 rozporządzenia (UE) nr 596/2014;

19)

„jednostka dominująca” oznacza jednostkę dominującą zdefiniowaną w art. 2 pkt 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (19);

20)

„jednostka zależna” oznacza jednostkę zależną zdefiniowaną w art. 2 pkt 10 dyrektywy 2013/34/UE;

21)

„grupa” oznacza grupę zdefiniowaną w art. 2 pkt 11 dyrektywy 2013/34/UE;

22)

„kontrahent centralny” oznacza kontrahenta centralnego zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (20).

ROZDZIAŁ 2

System rejestrów

Artykuł 4

Rejestr Unii

1.   Centralny administrator obsługuje i prowadzi rejestr Unii, w tym jego infrastrukturę techniczną.

2.   Państwa członkowskie korzystają z rejestru Unii w celu wypełnienia swoich zobowiązań na mocy art. 19 dyrektywy 2003/87/WE. Rejestr Unii udostępnia krajowym administratorom i posiadaczom rachunków procesy określone w niniejszym rozporządzeniu.

3.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii był zgodny z wymogami dotyczącymi sprzętu, sieci, oprogramowania i bezpieczeństwa określonymi w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 75 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Dziennik transakcji Unii Europejskiej

1.   Ustanawia się dziennik transakcji Unii Europejskiej (EUTL) – w formie standaryzowanej elektronicznej bazy danych – zgodnie z art. 20 dyrektywy 2003/87/WE dla transakcji w zakresie objętym niniejszym rozporządzeniem.

2.   Centralny administrator obsługuje i utrzymuje EUTL zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

3.   Centralny administrator dopilnowuje, by w ramach EUTL możliwe było sprawdzanie i rejestrowanie wszystkich procesów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i aby był on zgodny z wymogami w zakresie sprzętu, sieci i oprogramowania określonymi w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 75 niniejszego rozporządzenia.

4.   Centralny administrator dopilnowuje, by w ramach EUTL możliwe było rejestrowanie wszystkich procesów opisanych w tytule I rozdział 3 oraz w tytułach II i III.

Artykuł 6

Łącza komunikacyjne między rejestrami i EUTL

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii utrzymywał łącze komunikacyjne z rejestrami systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, z którymi obowiązuje umowa w sprawie powiązania zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE, do celów przekazywania informacji o transakcjach z udziałem uprawnień.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii utrzymywał bezpośrednie łącze komunikacyjne z EUTL w celu sprawdzania i rejestrowania transakcji z udziałem uprawnień oraz procesów zarządzania rachunkiem określonych w tytule I rozdział 3. Wszystkie transakcje dotyczące jednostek uprawnień odbywają się w rejestrze Unii i są rejestrowane i sprawdzane przez EUTL. Centralny administrator może ustanowić ograniczone łącze komunikacyjne między EUTL i rejestrem państwa trzeciego, które podpisało traktat dotyczący jego przystąpienia do Unii.

Artykuł 7

Krajowi administratorzy

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza krajowego administratora. Państwo członkowskie zgodnie z art. 10 ma dostęp do swoich rachunków i rachunków w rejestrze Unii podlegających jego jurysdykcji oraz zarządza nimi za pośrednictwem krajowego administratora zgodnie z załącznikiem I.

2.   Państwa członkowskie i Komisja dopilnowują, aby nie wystąpił konflikt interesów między krajowymi administratorami, centralnym administratorem i posiadaczami rachunków.

3.   Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji dane osobowe i kontaktowe swojego krajowego administratora, w tym numer telefonu alarmowego na wypadek zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo.

4.   Komisja wraz z krajowymi administratorami każdego państwa członkowskiego i centralnym administratorem koordynuje wykonanie niniejszego rozporządzenia. Komisja w szczególności przeprowadza wszelkie odpowiednie konsultacje zgodnie z traktatami na temat kwestii i procedur związanych z obsługą rejestrów uregulowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz związanych z wykonaniem niniejszego rozporządzenia. Warunki współpracy, uzgodnione wspólnie przez centralnego administratora i krajowych administratorów, obejmują wspólne procedury operacyjne dotyczące wykonania niniejszego rozporządzenia, procedury zarządzania zmianami i incydentami w odniesieniu do rejestru Unii, specyfikacje techniczne dotyczące funkcjonowania i niezawodności rejestru Unii i EUTL oraz przepisy dotyczące zadań administratorów danych osobowych zgromadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Warunki współpracy mogą obejmować zasady konsolidacji zewnętrznych łączy komunikacyjnych, infrastruktury informatycznej i procedur dostępu do rachunków użytkowników. W celu zapewnienia zharmonizowanego wykonania przepisów tytułu I rozdział 3 centralny administrator co dwa lata przekazuje krajowym administratorom sprawozdanie dotyczące odpowiednich praktyk stosowanych w każdym państwie członkowskim.

5.   Centralny administrator, właściwe organy i krajowi administratorzy realizują tylko procesy niezbędne do wypełnienia ich odpowiednich funkcji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE i środkami przyjętymi zgodnie z jej przepisami.

ROZDZIAŁ 3

Rachunki

Sekcja 1

Przepisy ogólne mające zastosowanie do wszystkich rachunków

Artykuł 8

Rachunki

1.   Państwa członkowskie i centralny administrator dopilnowują, by rejestr Unii obejmował rachunki określone w załączniku I.

2.   Każdy rodzaj rachunku może zawierać rodzaje jednostek określone w załączniku I.

Artykuł 9

Status rachunków

1.   Rachunki mogą mieć jeden z następujących statusów: „otwarty”, „zablokowany”, „zamknięcie w toku” lub „zamknięty”. Rachunki za poszczególne lata mogą mieć status „wyłączony”.

2.   Z rachunku zablokowanego nie można inicjować procesów, z wyjątkiem procesów wyszczególnionych w art. 22, 31 i 56.

3.   Przed zamknięciem rachunku może on otrzymać status „zamknięcie w toku” na okres stosowania dostępnych środków odwoławczych przeciw zamknięciu lub do czasu, gdy warunki zamknięcia zostaną spełnione, ale nie na dłużej niż 10 lat. Z rachunków o statusie „zamknięcie w toku” nie można inicjować procesów, nie mogą na nie wpływać jednostki, a wszelki dostęp do tych rachunków zostaje zawieszony. Rachunek o statusie „zamknięcie w toku” może otrzymać status „otwarty” wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące otwarcia rachunku.

4.   Z rachunku zamkniętego nie można inicjować żadnych procesów. Rachunek zamknięty nie może zostać ponownie otwarty i nie mogą na niego wpływać jednostki.

5.   Po wyłączeniu instalacji z EU ETS zgodnie z art. 27 lub 27a dyrektywy 2003/87/WE krajowy administrator nadaje odpowiedniemu rachunkowi posiadania operatora status „wyłączony” na okres wyłączenia.

6.   Po powiadomieniu ze strony właściwego organu, że w danym roku loty operatora statków powietrznych nie są już objęte systemem EU ETS zgodnie z załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE, krajowy administrator nadaje odpowiedniemu rachunkowi posiadania operatora statków powietrznych status „wyłączony” po uprzednim zawiadomieniu o tym danego operatora statków powietrznych oraz do czasu otrzymania powiadomienia od właściwego organu, że loty operatora statków powietrznych są ponownie objęte systemem EU ETS.

7.   Z rachunku wyłączonego nie można inicjować żadnych procesów, z wyjątkiem procesów wyszczególnionych w art. 22 i 57 oraz procesów wyszczególnionych w art. 31 i 56 odpowiadających okresowi, w którym status rachunku nie został jeszcze ustalony jako wyłączony.

Artykuł 10

Zarządzanie rachunkami

1.   Każdy rachunek ma administratora odpowiedzialnego za zarządzanie rachunkiem w imieniu państwa członkowskiego lub Unii.

2.   Administrator rachunku jest określony dla każdego rodzaju rachunku zgodnie z załącznikiem I.

3.   Administrator rachunku, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, otwiera rachunek, zawiesza dostęp do rachunku lub zamyka rachunek, zmienia status rachunku, zatwierdza upoważnionych przedstawicieli, zezwala na zmiany danych rachunków wymagających zatwierdzenia przez administratora, inicjuje transakcje, jeżeli przedstawiciel rachunku lub posiadacz rachunku złożył o to wniosek zgodnie z art. 20 ust. 6 i 7 oraz inicjuje transakcje na polecenie właściwego organu lub odpowiedniego organu egzekwowania prawa.

4.   Administrator może nałożyć na posiadaczy rachunków i ich przedstawicieli wymóg, aby zgodzili się na przestrzeganie rozsądnych warunków zgodnych z niniejszym rozporządzeniem z uwzględnieniem kwestii wyszczególnionych w załączniku II.

5.   Rachunki podlegają prawu i jurysdykcji państwa członkowskiego ich administratora, zaś przechowywane na nich jednostki uznaje się za znajdujące się na terytorium tego państwa członkowskiego.

Artykuł 11

Powiadomienia od centralnego administratora

Centralny administrator powiadamia przedstawicieli rachunku i krajowego administratora o wniosku o wykonanie i zakończenie lub przerwanie każdego procesu związanego z rachunkiem oraz o zmianie statusu rachunku za pomocą automatycznego mechanizmu opisanego w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75. Powiadomienia przesyła się w języku urzędowym (językach urzędowych) państwa członkowskiego administratora rachunku.

Sekcja 2

Otwieranie i aktualizacja rachunków

Artykuł 12

Otwieranie rachunków zarządzanych przez centralnego administratora

Centralny administrator otwiera wszystkie rachunki zarządzania ETS w rejestrze Unii.

Artykuł 13

Otwieranie rachunków zabezpieczenia transakcji aukcyjnych w rejestrze Unii

1.   W systemie rozliczeniowym lub systemie rozrachunkowym zdefiniowanym w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010, podłączonym do platformy aukcyjnej wyznaczonej zgodnie z art. 26 lub 30 tego rozporządzenia, można złożyć do krajowego administratora wniosek o otwarcie w rejestrze Unii rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych. Osoba, która składa wniosek o otwarcie rachunku, dostarcza informacje określone w załączniku IV.

2.   W ciągu 20 dni roboczych od otrzymania kompletnych informacji zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu i zgodnie z art. 21 krajowy administrator otwiera w rejestrze Unii rachunek zabezpieczenia transakcji aukcyjnych lub informuje osobę składającą wniosek o otwarcie rachunku o odmowie otwarcia rachunku, zgodnie z art. 19.

3.   Uprawnienia przechowywane na rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych stanowią zabezpieczenie w rozumieniu art. 2 lit. m) dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

Do celów art. 9 ust. 2 dyrektywy 98/26/WE rachunek zabezpieczenia transakcji aukcyjnych przechowywany w rejestrze Unii stanowi odpowiedni rachunek i zostaje uznany za zlokalizowany w państwie członkowskim, o którym mowa w art. 10 ust. 5 niniejszego rozporządzenia, i podlegający przepisom jego prawa.

Artykuł 14

Otwieranie rachunków posiadania operatora w rejestrze Unii

1.   W ciągu 20 dni roboczych od wejścia w życie zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych odpowiedni właściwy organ lub operator dostarcza odpowiedniemu krajowemu administratorowi informacje określone w załączniku VI i przedkłada krajowemu administratorowi wniosek o otwarcie rachunku posiadania operatora w rejestrze Unii.

2.   W ciągu 20 dni roboczych od otrzymania kompletnych informacji określonych w ust. 1 niniejszego artykułu i zgodnie z art. 21 krajowy administrator otwiera rachunek posiadania operatora dla każdej instalacji w rejestrze Unii lub informuje potencjalnego posiadacza rachunku o odmowie otwarcia rachunku, zgodnie z art. 19.

3.   Nowy rachunek posiadania operatora może być otwarty tylko wówczas, gdy instalacja nie posiada jeszcze rachunku posiadania operatora, który został otwarty na podstawie tego samego zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych.

Artykuł 15

Otwieranie rachunków posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii

1.   W ciągu 20 dni roboczych od zatwierdzenia planu monitorowania operatora statków powietrznych właściwy organ lub operator statków powietrznych dostarcza odpowiedniemu krajowemu administratorowi informacje określone w załączniku VII, i przedkłada krajowemu administratorowi wniosek o otwarcie rachunku posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii.

2.   Każdy operator statków powietrznych posiada jeden rachunek posiadania operatora statków powietrznych.

3.   Operatorzy statków powietrznych prowadzący działalność lotniczą o całkowitej rocznej emisji wynoszącej mniej niż 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla rocznie lub obsługujący mniej niż 243 loty w jednym okresie przez trzy kolejne czteromiesięczne okresy mogą upoważnić osobę fizyczną lub osobę prawną do otwarcia rachunku posiadania operatora statków powietrznych oraz do umorzenia uprawnień w ich imieniu zgodnie z art. 12 ust. 2a dyrektywy 2003/87/WE. Odpowiedzialność za zgodność nadal pozostaje po stronie operatora statków powietrznych. Upoważniając osobę fizyczną lub osobę prawną, operator statków powietrznych dba, by nie wystąpił konflikt interesów między upoważnioną osobą lub podmiotem a właściwymi organami, krajowymi administratorami, weryfikatorami lub innymi organami podlegającymi przepisom dyrektywy 2003/87/WE i aktom prawnym przyjętym w celu wdrożenia tej dyrektywy. W tym przypadku upoważniona osoba fizyczna lub prawna przedstawia informacje wymagane zgodnie z ust. 1.

4.   W ciągu 20 dni roboczych od otrzymania kompletnych informacji określonych w ust. 1 niniejszego artykułu i zgodnie z art. 21 krajowy administrator otwiera rachunek posiadania operatora statków powietrznych dla każdego operatora statków powietrznych w rejestrze Unii lub informuje potencjalnego posiadacza rachunku o odmowie otwarcia rachunku, zgodnie z art. 19.

5.   Operator statków powietrznych posiada tylko jeden rachunek posiadania operatora statków powietrznych.

Artykuł 16

Otwieranie rachunków obrotowych w rejestrze Unii

1.   Wniosek o otwarcie rachunku obrotowego w rejestrze Unii przedkłada krajowemu administratorowi potencjalny posiadacz rachunku. Potencjalny posiadacz rachunku dostarcza informacje wymagane przez krajowego administratora, obejmujące co najmniej informacje określone w załączniku IV.

2.   Państwo członkowskie krajowego administratora może nałożyć – jako jeden z warunków otwarcia rachunku obrotowego – wymóg, aby potencjalni posiadacze rachunków mieli stałą siedzibę lub byli zarejestrowani w państwie członkowskim krajowego administratora zarządzającego rachunkiem.

3.   Państwo członkowskie krajowego administratora może nałożyć – jako jeden z warunków otwarcia rachunku obrotowego – wymóg, aby potencjalni posiadacze rachunków byli zarejestrowani jako płatnicy podatku od wartości dodanej (VAT) w państwie członkowskim krajowego administratora zarządzającego rachunkiem.

4.   W ciągu 20 dni roboczych od otrzymania kompletnych informacji określonych w ust. 1 niniejszego artykułu i zgodnie z art. 21 krajowy administrator otwiera rachunek obrotowy w rejestrze Unii lub informuje potencjalnego posiadacza rachunku o odmowie otwarcia rachunku, zgodnie z art. 19.

Artykuł 17

Otwieranie krajowych rachunków posiadania w rejestrze Unii

Właściwy organ państwa członkowskiego poleca krajowemu administratorowi, aby otworzył krajowy rachunek posiadania w rejestrze Unii w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania informacji określonych w załączniku III.

Artykuł 18

Rejestracja weryfikatorów w rejestrze Unii

1.   Wniosek o zarejestrowanie weryfikatora w rejestrze Unii przedkłada się krajowemu administratorowi. Osoba, która składa wniosek o rejestrację, dostarcza informacje wymagane przez krajowego administratora, w tym informacje określone w załączniku III i V.

2.   W ciągu 20 dni roboczych od otrzymania kompletnych informacji określonych w ust. 1 niniejszego artykułu i zgodnie z art. 21 krajowy administrator rejestruje weryfikatora w rejestrze Unii lub informuje potencjalnego weryfikatora o odmowie rejestracji, zgodnie z art. 19.

Artykuł 19

Odmowa otwarcia rachunku lub rejestracji weryfikatora

1.   Krajowy administrator sprawdza, czy informacje i dokumenty przedstawione w celu otwarcia rachunku lub rejestracji są kompletne, aktualne, dokładne i prawdziwe.

W przypadku uzasadnionych wątpliwości krajowy administrator może zwrócić się o pomoc do innego krajowego administratora w celu przeprowadzenia weryfikacji, o której mowa w akapicie pierwszym. Administrator, który otrzymał taki wniosek, może go odrzucić. Potencjalny posiadacz rachunku lub weryfikator może bezpośrednio poprosić krajowego administratora o zwrócenie się o udzielenie takiej pomocy. Krajowy administrator informuje potencjalnego posiadacza rachunku lub weryfikatora o takim wniosku o udzielenie pomocy.

2.   Krajowy administrator może odmówić otwarcia rachunku lub zarejestrowania weryfikatora:

a)

jeżeli przedstawione informacje i dokumenty są niekompletne, nieaktualne lub niedokładne, bądź fałszywe;

b)

jeżeli organ egzekwowania prawa poinformuje krajowego administratora lub jeżeli krajowy administrator zostanie poinformowany w inny sposób, że wobec potencjalnego posiadacza rachunku lub – jeżeli jest on osobą prawną – wobec dowolnego członka zarządu potencjalnego posiadacza rachunku prowadzone jest dochodzenie w sprawie udziału w oszustwie obejmującym uprawnienia, w praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu lub w innych poważnych przestępstwach, w których rachunek mógłby stanowić narzędzie, lub jeżeli w ciągu ostatnich pięciu lat wydano na taką osobę wyrok skazujący z wyżej wymienionych powodów;

c)

jeżeli krajowy administrator ma uzasadnione powody, aby sądzić, że rachunki mogą zostać wykorzystane w oszustwie obejmującym uprawnienia, w praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu lub w innych poważnych przestępstwach;

d)

z powodów określonych w prawie krajowym.

3.   Jeżeli krajowy administrator odmówi otwarcia rachunku posiadania operatora lub rachunku posiadania operatora statków powietrznych zgodnie z ust. 2, rachunek ten może zostać otwarty na polecenie właściwego organu. Cały dostęp do rachunku ulega zawieszeniu zgodnie z art. 30 ust. 4 do momentu, gdy ustaną przyczyny odmowy wymienione w ust. 2.

4.   Jeżeli krajowy administrator odmówi otwarcia rachunku, osoba składająca wniosek o otwarcie rachunku może zgłosić sprzeciw wobec tej odmowy właściwemu organowi lub organowi stosownemu na mocy prawa krajowego, który poleca krajowemu administratorowi, aby otworzył rachunek, albo podtrzymuje odmowę, wydając uzasadnioną decyzję z zastrzeżeniem wymogów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi zgodnemu z niniejszym rozporządzeniem i są proporcjonalne.

Artykuł 20

Upoważnieni przedstawiciele

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by upoważnieni przedstawiciele rachunków w rejestrze Unii mieli dostęp do odpowiednich rachunków i w imieniu posiadacza rachunku posiadali jedno z następujących praw:

a)

inicjowanie procesów;

b)

zatwierdzanie procesów, jeśli jest wymagane;

c)

inicjowanie procesów i zatwierdzanie procesów inicjowanych przez innego upoważnionego przedstawiciela.

2.   Przy otwarciu rachunku każdy rachunek ma co najmniej dwóch upoważnionych przedstawicieli posiadających jedną z następujących kombinacji praw:

a)

jednego upoważnionego przedstawiciela z prawem do inicjowania procesów i jednego z prawem do zatwierdzania procesów;

b)

jednego upoważnionego przedstawiciela z prawem do inicjowania procesów i zatwierdzania procesów zainicjowanych przez innego upoważnionego przedstawiciela i jednego z prawem do zatwierdzania procesów;

c)

jednego upoważnionego przedstawiciela z prawem do inicjowania procesów i jednego z prawem do inicjowania procesów i zatwierdzania procesów zainicjowanych przez innego upoważnionego przedstawiciela;

d)

dwóch upoważnionych przedstawicieli z prawem do inicjowania procesów i zatwierdzania procesów zainicjowanych przez innego upoważnionego przedstawiciela.

3.   Weryfikatorzy mają co najmniej jednego upoważnionego przedstawiciela, który inicjuje odpowiednie procesy w imieniu weryfikatora. Przedstawiciel weryfikatora nie może być przedstawicielem żadnego rachunku.

4.   Posiadacze rachunków mogą zdecydować, że zatwierdzenie przez drugiego upoważnionego przedstawiciela nie jest konieczne, by zgłosić wykonanie przekazów na rachunki znajdujące się w wykazie bezpiecznych rachunków utworzonym zgodnie z art. 23. Posiadacz rachunku może wycofać taką decyzję. O decyzji i wycofaniu decyzji powiadamia się w należycie podpisanym oświadczeniu przedłożonym krajowemu administratorowi.

5.   Poza upoważnionymi przedstawicielami określonymi w ust. 1 i 2 rachunki mogą również mieć upoważnionych przedstawicieli z dostępem do rachunku wyłącznie w trybie odczytu.

6.   Jeżeli upoważniony przedstawiciel nie ma dostępu do rejestru Unii z powodów technicznych lub innych przyczyn, może on wystąpić do krajowego administratora z wnioskiem o inicjowanie lub zatwierdzanie transakcji w jego imieniu, zgodnie z prawami przyznanymi temu upoważnionemu przedstawicielowi, pod warunkiem że krajowy administrator zezwala na takie wnioski, zaś dostęp upoważnionego przedstawiciela nie został zawieszony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

7.   Jeżeli upoważniony przedstawiciel rachunku nie ma dostępu do rejestru Unii, posiadacze rachunków mogą zwrócić się do krajowego administratora z wnioskiem o zgłoszenie procesu do wykonania w ich imieniu, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem że krajowy administrator zezwala na takie wnioski. Takie wnioski nie mogą być składane w przypadku rachunków o statusie „zamknięty”.

8.   W specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych ustanowionych w art. 75 można ustalić maksymalną liczbę upoważnionych przedstawicieli dla każdego rodzaju rachunku.

9.   Upoważnieni przedstawiciele są osobami fizycznymi, które ukończyły 18 lat. Wszyscy upoważnieni przedstawiciele jednego rachunku są różnymi osobami, ale ta sama osoba może być upoważnionym przedstawicielem różnych rachunków. Państwo członkowskie krajowego administratora może nałożyć wymóg, aby przynajmniej jeden upoważniony przedstawiciel rachunku miał stałe miejsce zamieszkania na terytorium tego państwa członkowskiego, z wyjątkiem przedstawicieli weryfikatorów.

Artykuł 21

Wyznaczanie i zatwierdzanie upoważnionych przedstawicieli

1.   Składając wniosek o otwarcie rachunku lub rejestrację weryfikatora, potencjalny posiadacz rachunku lub weryfikator wyznacza pewną liczbę upoważnionych przedstawicieli zgodnie z art. 20.

2.   Wyznaczając upoważnionego przedstawiciela, posiadacz rachunku dostarcza informacje wymagane przez administratora. Informacje te obejmują co najmniej informacje określone w załączniku VIII.

Jeżeli potencjalny upoważniony przedstawiciel został już wyznaczony w odniesieniu do danego rachunku i jeżeli posiadacz rachunku wystąpi z takim wnioskiem, krajowy administrator może wykorzystać do celów weryfikacji, o której mowa w ust. 4, dokumentację złożoną przy wcześniejszym wyznaczeniu.

3.   Krajowy administrator zatwierdza upoważnionego przedstawiciela lub informuje posiadacza rachunku o odmowie zatwierdzenia w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania kompletnych informacji wymaganych zgodnie z ust. 2. W przypadku gdy do przeprowadzenia oceny osoby wyznaczonej niezbędny jest dłuższy okres, administrator może przedłużyć proces oceny o maksymalnie 20 dni roboczych i powiadamia o tym przedłużeniu posiadacza rachunku.

4.   Krajowy administrator sprawdza, czy informacje i dokumenty przedstawione w celu wyznaczenia upoważnionego przedstawiciela są kompletne, aktualne, dokładne i prawdziwe.

W przypadku uzasadnionych wątpliwości krajowy administrator może zwrócić się o pomoc do innego krajowego administratora w celu przeprowadzenia weryfikacji, o której mowa w akapicie pierwszym. Administrator, który otrzymał taki wniosek, może go odrzucić. Potencjalny posiadacz rachunku lub weryfikator może bezpośrednio poprosić krajowego administratora o zwrócenie się o udzielenie takiej pomocy. Krajowy administrator informuje potencjalnego posiadacza rachunku lub weryfikatora o takim wniosku o udzielenie pomocy.

5.   Krajowy administrator może odmówić zatwierdzenia upoważnionego przedstawiciela:

a)

jeżeli przedstawione informacje i dokumenty są niekompletne, nieaktualne lub niedokładne, bądź fałszywe;

b)

jeżeli organ egzekwowania prawa poinformuje krajowego administratora lub jeżeli krajowy administrator zostanie poinformowany w inny sposób, że wobec potencjalnego przedstawiciela prowadzone jest dochodzenie w sprawie udziału w oszustwie obejmującym uprawnienia, w praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu lub w innych poważnych przestępstwach, w których rachunek mógłby stanowić narzędzie, lub jeżeli w ciągu ostatnich pięciu lat wydano na taką osobę wyrok skazujący z wyżej wymienionych powodów;

c)

z powodów określonych w prawie krajowym.

6.   Jeżeli krajowy administrator odmówił zatwierdzenia upoważnionego przedstawiciela, posiadacz rachunku może zgłosić sprzeciw wobec tej odmowy organowi stosownemu na mocy prawa krajowego, który poleca krajowemu administratorowi, aby zatwierdził przedstawiciela, albo podtrzymuje odmowę, wydając uzasadnioną decyzję z zastrzeżeniem wymogów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi zgodnemu z niniejszym rozporządzeniem i są proporcjonalne.

Artykuł 22

Aktualizowanie informacji o rachunku i informacji o upoważnionych przedstawicielach

1.   Wszyscy posiadacze rachunków powiadamiają krajowego administratora w ciągu 10 dni roboczych o wszelkich zmianach w informacjach o rachunku. Ponadto do dnia 31 grudnia każdego roku posiadacze rachunków potwierdzają krajowemu administratorowi, że informacje o ich rachunkach są nadal kompletne, aktualne, dokładne i prawdziwe.

2.   Operatorzy i operatorzy statków powietrznych w ciągu 10 dni roboczych powiadamiają administratora swojego rachunku o przeprowadzeniu połączenia lub podziału przedsiębiorstwa.

3.   Powiadomienie o zmianach należy uzupełnić informacjami wymaganymi przez krajowego administratora zgodnie z niniejszą sekcją. Odpowiedni krajowy administrator zatwierdza aktualizację informacji w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania takiego powiadomienia i informacji uzupełniających. Administrator może odmówić aktualizacji informacji zgodnie z art. 21 ust. 4 i 5. O każdej takiej odmowie powiadamia się posiadacza rachunku. Sprzeciw wobec takiej odmowy można zgłosić właściwemu organowi lub organowi stosownemu na mocy prawa krajowego zgodnie z art. 19 ust. 4.

4.   Co najmniej raz na trzy lata krajowy administrator przeprowadza przegląd informacji o rachunku, sprawdzając, czy są nadal kompletne, aktualne, dokładne i prawdziwe, oraz w stosownych przypadkach zwraca się do posiadacza rachunku o powiadomienie o wszelkich zmianach. W przypadku rachunków posiadania operatora, rachunków posiadania operatora statków powietrznych i weryfikatorów przegląd przeprowadza się co najmniej raz na pięć lat.

5.   Posiadacz rachunku posiadania operatora może sprzedać lub zbyć swój rachunek posiadania operatora wyłącznie wraz z instalacją przypisaną do tego rachunku.

6.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 5 żaden posiadacz rachunku nie może sprzedać ani przekazać własności rachunku innej osobie.

7.   W przypadku gdy osoba prawna posiadająca rachunek w rejestrze Unii ulega zmianie w wyniku połączenia lub podziału przedsiębiorstw będących posiadaczami rachunków, posiadaczem rachunku staje się prawny następca poprzedniego posiadacza rachunku po przedłożeniu dokumentacji wymaganej zgodnie z art. 14, 15 lub 16.

8.   Upoważniony przedstawiciel nie może przenieść swojego statusu na inną osobę.

9.   Posiadacz rachunku lub weryfikator może złożyć wniosek o usunięcie upoważnionego przedstawiciela. Po otrzymaniu wniosku krajowy administrator zawiesza dostęp upoważnionego przedstawiciela. Odpowiedni administrator usuwa upoważnionego przedstawiciela w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania wniosku.

10.   Posiadacz rachunku może wyznaczyć nowych upoważnionych przedstawicieli zgodnie z art. 21.

11.   Jeżeli zarządzające państwo członkowskie operatora statków powietrznych ulega zmianie zgodnie z procedurą określoną w art. 18a dyrektywy 2003/87/WE, centralny administrator aktualizuje dane krajowego administratora odpowiadającego za dany rachunek posiadania operatora statków powietrznych. W przypadku zmiany administratora rachunku posiadania operatora statków powietrznych nowy administrator może nałożyć wymóg, aby operator statków powietrznych przedłożył informacje dotyczące otwarcia rachunku zgodnie z art. 15 oraz informacje dotyczące upoważnionych przedstawicieli wymagane zgodnie z art. 21.

12.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 11 państwo członkowskie odpowiedzialne za zarządzanie rachunkiem nie ulega zmianie.

Artykuł 23

Wykaz bezpiecznych rachunków

1.   Rachunki w rejestrze Unii mogą zawierać wykaz bezpiecznych rachunków.

2.   Rachunki należące do tego samego posiadacza rachunku i zarządzane przez tego samego krajowego administratora są automatycznie wprowadzane do wykazu bezpiecznych rachunków.

3.   Unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji i unijny rachunek usunięcia uprawnień są automatycznie umieszczane w wykazie bezpiecznych rachunków.

4.   Procedura zgłaszania do wykonania i finalizowania zmian w wykazie bezpiecznych rachunków jest określona w art. 35. Zmiana jest inicjowana i zatwierdzana przez dwóch upoważnionych przedstawicieli uprawnionych odpowiednio do inicjowania i zatwierdzania procesów. W przypadku usuwania rachunków z wykazu bezpiecznych rachunków wykonanie zgłoszonej zmiany jest natychmiastowe. W przypadku wszystkich pozostałych zmian w wykazie bezpiecznych rachunków wykonanie ma miejsce o godz. 12.00 czasu środkowoeuropejskiego (CET) czwartego dnia roboczego po złożeniu wniosku.

Sekcja 3

Zamykanie rachunków

Artykuł 24

Zamykanie rachunków

Z zastrzeżeniem przepisów art. 29 administrator zamyka rachunek w ciągu 10 dni roboczych od otrzymania wniosku posiadacza rachunku innego niż rachunki określone w art. 25 i 26.

Artykuł 25

Zamykanie rachunków posiadania operatora

1.   Właściwy organ powiadamia krajowego administratora w ciągu 10 dni roboczych o cofnięciu zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych lub o pozyskaniu wiedzy na temat zaprzestania działalności instalacji. W ciągu 10 dni roboczych od takiego powiadomienia krajowy administrator odnotowuje odpowiednią datę w rejestrze Unii.

2.   Krajowy administrator może zamknąć rachunek posiadania operatora, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)

instalacja zaprzestała działalności lub cofnięto zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych;

b)

rok ostatniej emisji jest zarejestrowany w rejestrze Unii;

c)

zweryfikowane emisje były rejestrowane przez wszystkie lata, w których operator był objęty EU ETS;

d)

operator odpowiedniej instalacji umorzył ilość uprawnień co najmniej równą jego zweryfikowanym emisjom;

e)

żaden zwrot nadwyżki uprawnień do emisji nie jest w toku zgodnie z art. 48 ust. 4.

Artykuł 26

Zamykanie rachunków posiadania operatora statków powietrznych

1.   Właściwy organ powiadamia krajowego administratora w ciągu 10 dni roboczych o powiadomieniu przez posiadacza rachunku lub o odkryciu w wyniku zbadania innych dowodów, że operator statków powietrznych dokonał połączenia z innym operatorem statków powietrznych lub operator statków powietrznych zaprzestał wszystkich swoich działań objętych załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE.

2.   Krajowy administrator może zamknąć rachunek posiadania operatora, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)

dokonano powiadomienia zgodnie z ust. 1;

b)

rok ostatniej emisji jest zarejestrowany w rejestrze Unii;

c)

zweryfikowane emisje były rejestrowane przez wszystkie lata, w których operator statków powietrznych był objęty EU ETS;

d)

operator statków powietrznych umorzył ilość uprawnień co najmniej równą jego zweryfikowanym emisjom;

e)

żaden zwrot nadwyżki uprawnień do emisji nie jest w toku zgodnie z art. 50 ust. 6.

Artykuł 27

Usuwanie weryfikatorów

1.   Krajowy administrator usuwa weryfikatora w ciągu 10 dni roboczych od otrzymania wniosku weryfikatora o usunięcie weryfikatora z rejestru Unii.

2.   Właściwy organ może także polecić krajowemu administratorowi, aby usunął weryfikatora z rejestru Unii, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

a)

akredytacja weryfikatora wygasła lub została cofnięta;

b)

weryfikator zaprzestał działalności.

Artykuł 28

Zamykanie rachunków i usuwanie upoważnionych przedstawicieli z inicjatywy administratora

1.   Jeżeli sytuacja, która spowodowała zawieszenie dostępu do rachunków zgodnie z art. 30 nie została rozwiązana w rozsądnym terminie pomimo wielokrotnych powiadomień, właściwy organ lub stosowny organ egzekwowania prawa może polecić krajowemu administratorowi zamknięcie tych rachunków, do których dostęp został zawieszony.

W przypadku rachunków posiadania operatora lub rachunków posiadania operatora statków powietrznych właściwy organ lub stosowny organ egzekwowania prawa może polecić krajowemu administratorowi, aby nadał status „zablokowany” tym rachunkom, do których dostęp został zawieszony do czasu, gdy właściwy organ ustali, że sytuacja, która doprowadziła do zawieszenia, nie ma już miejsca.

2.   Jeżeli na rachunku obrotowym w okresie jednego roku nie zostały zarejestrowane żadne transakcje, krajowy administrator może zamknąć ten rachunek obrotowy po powiadomieniu posiadacza rachunku, że rachunek obrotowy zostanie zamknięty w ciągu 40 dni roboczych, chyba że krajowy administrator otrzyma w ciągu tego okresu wniosek o jego utrzymanie. Jeżeli krajowy administrator nie otrzyma takiego wniosku od posiadacza rachunku, może zamknąć rachunek lub zmienić jego status na „zamknięcie w toku”.

3.   Krajowy administrator zamyka rachunek posiadania operatora lub rachunek posiadania operatora statków powietrznych, jeżeli właściwy organ polecił mu jego zamknięcie na podstawie braku przesłanek pozwalających oczekiwać dalszego umorzenia uprawnień lub zwrotu nadwyżki uprawnień.

4.   Krajowy administrator może usunąć upoważnionego przedstawiciela, jeżeli uzna, że należało wydać odmowę zatwierdzenia upoważnionego przedstawiciela zgodnie z art. 21 ust. 3, a w szczególności jeżeli odkryje, że dokumenty i informacje dotyczące danych osobowych dostarczone przy wyznaczaniu były niepełne, nieaktualne, niedokładne lub fałszywe.

5.   Posiadacz rachunku może w ciągu 30 dni kalendarzowych zgłosić organowi właściwemu na mocy prawa krajowego sprzeciw wobec zmiany statusu danego rachunku zgodnie z ust. 1 lub wobec usunięcia upoważnionego przedstawiciela zgodnie z ust. 4, zaś właściwy organ poleca krajowemu administratorowi, aby przywrócił rachunek lub upoważnionego przedstawiciela, lub podtrzymuje zmianę statusu rachunku lub usunięcie, wydając uzasadnioną decyzję, z zastrzeżeniem wymogów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi zgodnemu z niniejszym rozporządzeniem i są proporcjonalne.

Artykuł 29

Dodatnie saldo na zamykanych rachunkach

Jeżeli dodatnie saldo uprawnień występuje na rachunku, który administrator ma zamknąć zgodnie z art. 24, 25, 26 i 28, administrator zwraca się do posiadacza rachunku o wskazanie innego rachunku, na który takie uprawnienia zostaną przekazane. Jeżeli posiadacz rachunku nie odpowie na wniosek administratora w ciągu 40 dni roboczych, administrator może przekazać uprawnienia na swój krajowy rachunek posiadania lub zmienić status rachunku na „zamknięcie w toku”.

Sekcja 4

Zawieszenie dostępu do rachunków

Artykuł 30

Zawieszenie dostępu do rachunków

1.   Administrator może zawiesić dostęp upoważnionego przedstawiciela do dowolnego rachunku lub weryfikatora w rejestrze lub do procesów, do których ten upoważniony przedstawiciel miałby w przeciwnym wypadku dostęp, jeżeli administrator ma uzasadnione powody, by sądzić, że upoważniony przedstawiciel dokonał:

a)

próby dostępu do rachunków lub procesów, do których nie jest upoważniony;

b)

wielokrotnych prób dostępu do rachunku lub procesu przy użyciu nieprawidłowej nazwy użytkownika i hasła; lub

c)

próby naruszenia bezpieczeństwa, dostępności, integralności lub poufności rejestru Unii lub EUTL lub danych tam przetwarzanych bądź przechowywanych.

2.   Administrator może zawiesić całość dostępu upoważnionych przedstawicieli do danego rachunku lub weryfikatora, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

a)

posiadacz rachunku zmarł lub przestał istnieć jako osoba prawna;

b)

posiadacz rachunku nie uiścił opłat;

c)

posiadacz rachunku naruszył warunki mające zastosowanie do rachunku;

d)

posiadacz rachunku nie udzielił zgody na zmiany warunków dokonane przez krajowego administratora lub centralnego administratora;

e)

posiadacz rachunku nie zgłosił zmian informacji o rachunku lub nie dostarczył dowodów wymaganych przy zmianie informacji o rachunku lub dowodów związanych z nowymi wymogami dotyczącymi informacji o rachunku;

f)

posiadacz rachunku nie spełnił wymogu państwa członkowskiego przewidującego, że upoważniony przedstawiciel musi mieć stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego krajowego administratora;

g)

posiadacz rachunku nie spełnił wymogu państwa członkowskiego przewidującego, że posiadacz rachunku musi mieć stałą siedzibę lub być zarejestrowany w państwie członkowskim administratora rachunku.

3.   Administrator może zawiesić całość dostępu upoważnionych przedstawicieli do danego rachunku lub weryfikatora w którymkolwiek z następujących przypadków:

a)

na maksymalnie cztery tygodnie, jeżeli administrator ma uzasadnione powody, aby sądzić, że rachunek został lub zostanie wykorzystany w oszustwie, w praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu, korupcji lub w innych poważnych przestępstwach. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 67. Na polecenie jednostki analityki finansowej okres ten może zostać przedłużony;

b)

na podstawie przepisów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi, i zgodnie z nimi.

4.   Krajowy administrator może zawiesić całość dostępu upoważnionych przedstawicieli do określonych rachunków lub weryfikatorów, jeżeli uzna, że należało odmówić otwarcia rachunku lub rejestracji weryfikatora zgodnie z art. 19, lub że posiadacz rachunku nie spełnia już wymogów związanych z otwarciem rachunku.

5.   Krajowy administrator może zawiesić całość dostępu upoważnionych przedstawicieli do wszystkich rachunków posiadacza rachunku, jeżeli otrzyma informacje, że posiadacz rachunku stał się przedmiotem postępowań upadłościowych. Zawieszenie to może zostać utrzymane do czasu otrzymania przez krajowego administratora oficjalnych informacji o tym, kto ma prawo do reprezentowania posiadacza rachunku, a upoważnieni przedstawiciele zostali potwierdzeni lub nowi upoważnieni przedstawiciele zostali wyznaczeni zgodnie z art. 21.

6.   Administrator rachunku znosi zawieszenie natychmiast po rozwiązaniu problemu, który spowodował to zawieszenie.

7.   Posiadacz rachunku lub przedstawiciel rachunku może w ciągu 30 dni kalendarzowych zgłosić sprzeciw wobec zawieszenia dostępu zgodnie z ust. 1–3 właściwemu organowi lub organowi stosownemu na mocy prawa krajowego, który poleca krajowemu administratorowi, aby przywrócił dostęp, albo podtrzymuje zawieszenie, wydając uzasadnioną decyzję, z zastrzeżeniem wymogów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi zgodnemu z niniejszym rozporządzeniem i są proporcjonalne.

8.   Właściwy organ lub Komisja może również polecić krajowemu administratorowi lub centralnemu administratorowi, aby wprowadził zawieszenie z jednego z powodów określonych w ust. 1–5.

9.   Krajowy organ egzekwowania prawa państwa członkowskiego administratora może również zwrócić się do administratora o wprowadzenie zawieszenia na podstawie prawa krajowego i zgodnie z nim.

10.   Jeżeli posiadacz rachunku posiadania operatora lub rachunku posiadania operatora statków powietrznych nie może dokonać umorzenia w ciągu 10 dni roboczych przed terminem umorzenia określonym w art. 12 ust. 2a i 3 dyrektywy 2003/87/WE ze względu na zawieszenie zgodnie z niniejszym artykułem, krajowy administrator umarza – na wniosek posiadacza rachunku – liczbę uprawnień określoną przez posiadacza rachunku.

11.   Jeżeli dodatnie saldo uprawnień występuje na rachunku, do którego dostęp został zawieszony, właściwy organ lub stosowny organ egzekwowania prawa, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa krajowego, może polecić krajowemu administratorowi, aby niezwłoczne przekazał uprawnienia na odpowiedni rachunek krajowy lub zmienił status rachunku na „zamknięcie w toku”.

TYTUŁ II

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE REJESTRU UNII W ODNIESIENIU DO UNIJNEGO SYSTEMU HANDLU UPRAWNIENIAMI DO EMISJI

ROZDZIAŁ 1

Zweryfikowane emisje i zgodność

Artykuł 31

Dane dotyczące zweryfikowanych emisji instalacji lub operatora statków powietrznych

1.   Zawsze gdy wymagają tego przepisy krajowe, każdy operator i operator statków powietrznych wybiera weryfikatora z wykazu weryfikatorów zarejestrowanych u krajowego administratora zarządzającego jego rachunkiem.

2.   Krajowy administrator, właściwy organ lub – zgodnie z decyzją właściwego organu – posiadacz rachunku lub weryfikator wprowadza dane dotyczące emisji za poprzedni rok.

3.   Roczne dane dotyczące emisji zgłasza się w formacie określonym w załączniku IX.

4.   Po pomyślnej, przeprowadzonej zgodnie z art. 15 dyrektywy 2003/87/WE, weryfikacji sprawozdania operatora w sprawie emisji z instalacji za poprzedni rok lub sprawozdania operatora statków powietrznych w sprawie emisji z całej działalności lotniczej prowadzonej w poprzednim roku, weryfikator lub właściwy organ zatwierdza roczne dane dotyczące emisji.

5.   Emisje zatwierdzone zgodnie z ust. 4 zostają oznaczone w rejestrze Unii przez krajowego administratora lub właściwy organ jako „zweryfikowane”. Właściwy organ może zdecydować, że zamiast krajowego administratora za oznaczanie emisji w rejestrze Unii jako „zweryfikowane” odpowiada weryfikator. Wszystkie zatwierdzone emisje muszą zostać oznaczone jako „zweryfikowane” do dnia 31 marca.

6.   Właściwy organ może polecić krajowemu administratorowi, aby skorygował roczne zweryfikowane emisje dla danej instalacji lub danego operatora statków powietrznych w celu zapewnienia zgodności z art. 14 i 15 dyrektywy 2003/87/WE, poprzez wprowadzenie do rejestru Unii skorygowanych zweryfikowanych lub szacunkowych emisji dla danej instalacji lub danego operatora statków powietrznych za dany rok.

7.   Jeżeli w dniu 1 maja każdego roku nie zarejestrowano w rejestrze Unii zweryfikowanych emisji dla instalacji lub operatora statków powietrznych za poprzedni rok lub jeżeli udowodniono, że zweryfikowane emisje są nieprawidłowe, zastępcza szacunkowa liczba wprowadzona do rejestru Unii zostaje obliczona tak dokładnie, jak to możliwe, zgodnie z art. 14 i 15 dyrektywy 2003/87/WE.

Artykuł 32

Blokowanie rachunków wskutek niezgłoszenia zweryfikowanych emisji

1.   Jeżeli w dniu 1 kwietnia każdego roku w rejestrze Unii nie wprowadzono i nie oznaczono jako „zweryfikowane” rocznych emisji dla instalacji lub operatora statków powietrznych za poprzedni rok, centralny administrator dopilnowuje, by w rejestrze Unii odpowiedni rachunek posiadania operatora lub rachunek posiadania operatora statków powietrznych miał nadany status „zablokowany”.

2.   Gdy wszystkie zaległe zweryfikowane emisje instalacji lub operatora statków powietrznych za dany rok zostaną zarejestrowane w rejestrze Unii, centralny administrator dopilnowuje, by w rejestrze Unii rachunek otrzymał status „otwarty”.

Artykuł 33

Obliczanie liczb statusu zgodności

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by w dniu 1 maja każdego roku rejestr Unii wskazał liczbę statusu zgodności za ubiegły rok dla każdej instalacji i każdego operatora statków powietrznych z rachunkiem posiadania operatora lub rachunkiem posiadania operatora statków powietrznych, który nie ma statusu „zamknięty”, przez obliczenie sumy wszystkich umorzonych za bieżący okres uprawnień pomniejszonej o sumę wszystkich zweryfikowanych emisji w bieżącym okresie do poprzedniego roku włącznie i powiększonej o czynnik korekty. Liczby statusu zgodności nie oblicza się w przypadku rachunków, których poprzednia liczba statusu zgodności była równa zeru lub dodatnia, a jako rok ostatniej emisji określono rok poprzedzający poprzedni rok. Przy obliczaniu nie uwzględnia się umorzenia uprawnień wydanych w okresie następującym po obecnym okresie dostosowania się do wymagań.

Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii obliczył liczbę statusu zgodności przed zamknięciem rachunku zgodnie z art. 25 i 26.

2.   W odniesieniu do okresów rozliczeniowych 2008–2012 i 2013–2020 czynnik korekty, o którym mowa w ust. 1, wynosi zero, jeżeli liczba statusu zgodności dla ostatniego roku poprzedniego okresu była większa od zera, ale pozostaje na tym samym poziomie co liczba statusu zgodności dla ostatniego roku poprzedniego okresu, jeśli liczba ta jest mniejsza od zera lub równa zero. W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2021 r. czynnik korekty, o którym mowa w ust. 1, jest taki sam jak liczba statusu zgodności dla ostatniego roku poprzedniego okresu.

3.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii rejestrował liczbę statusu zgodności dla każdej instalacji i każdego operatora statków powietrznych dla każdego roku.

ROZDZIAŁ 2

Transakcje

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Artykuł 34

Wyłącznie transakcje jednoznacznie określone w niniejszym rozporządzeniu dla każdego rodzaju rachunku są inicjowane przez ten rodzaj rachunku.

Artykuł 35

Wykonywanie przekazów

1.   W przypadku wszystkich transakcji określonych w niniejszym rozdziale, rejestr Unii wymaga potwierdzenia pozapasmowego przed zgłoszeniem transakcji do wykonania. Z zastrzeżeniem art. 20 ust. 4 transakcję zgłasza się do wykonania tylko wówczas, gdy upoważniony przedstawiciel zainicjował transakcję, a inny przedstawiciel rachunku dokonał pozapasmowego zatwierdzenia tej transakcji.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by wszystkie przekazy określone w art. 55 do rachunków figurujących w wykazie bezpiecznych rachunków były wykonywane niezwłocznie, jeżeli zostaną zgłoszone do wykonania w dniach roboczych w godzinach 10.00–16.00 czasu środkowoeuropejskiego.

Przekaz do rachunków figurujących w wykazie bezpiecznych rachunków, zgłoszony do wykonania w innym terminie, jest wykonywany w tym samym dniu roboczym o godzinie 10.00 czasu środkowoeuropejskiego, jeżeli został zgłoszony do wykonania do godziny 10.00 czasu środkowoeuropejskiego, lub w następnym dniu roboczym o godzinie 10.00 czasu środkowoeuropejskiego, jeżeli został zgłoszony do wykonania po godzinie 16.00 czasu środkowoeuropejskiego.

3.   Centralny administrator dopilnowuje, by wszystkie przekazy określone w art. 55 do rachunków niefigurujących wykazie bezpiecznych rachunków oraz przekazy z rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych, zgłoszone do wykonania przed godziną 12.00 czasu środkowoeuropejskiego w dniu roboczym, były wykonywane o godzinie 12.00 czasu środkowoeuropejskiego następnego dnia roboczego. Transakcje zgłoszone do wykonania po godzinie 12.00 czasu środkowoeuropejskiego w dniu roboczym są wykonywane o godzinie 12.00 czasu środkowoeuropejskiego drugiego dnia roboczego następującego po dniu zgłoszenia do wykonania.

4.   Centralny administrator dopilnowuje, by przekazy zostały sfinalizowane przed godziną 16.00 czasu środkowoeuropejskiego w dniu wykonania.

5.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii umożliwiał przerwanie transakcji, która podlega przepisom dotyczącym wykonania określonym w ust. 3, przed jej wykonaniem. Upoważniony przedstawiciel może zainicjować przerwanie transakcji co najmniej dwie godziny przed jej wykonaniem. Jeżeli przerwanie transakcji zostało zainicjowane z powodu podejrzenia nadużycia, posiadacz rachunku niezwłocznie zgłasza ten fakt właściwemu krajowemu organowi egzekwowania prawa. Zgłoszenie to przekazuje się krajowemu administratorowi w ciągu 7 dni roboczych.

6.   Jeżeli przedstawiciel rachunku lub posiadacz rachunku podejrzewa, że przekaz, podlegający zasadom wykonania określonym w ust. 3, został zgłoszony do wykonania w sposób nielegalny, najpóźniej dwie godziny przed wykonaniem przedstawiciel rachunku lub posiadacz rachunku może zwrócić się do krajowego administratora lub, w stosownych przypadkach, do centralnego administratora, o przerwanie przekazu w imieniu przedstawiciela rachunku lub posiadacza rachunku. Bezzwłocznie po złożeniu tego wniosku posiadacz rachunku zgłasza podejrzenie oszustwa właściwemu krajowemu organowi ścigania. Zgłoszenie to przekazuje się w ciągu 7 dni roboczych krajowemu administratorowi lub, w stosownym przypadku, centralnemu administratorowi.

7.   W momencie zgłoszenia do wykonania do wszystkich przedstawicieli rachunku przesłane zostaje powiadomienie dotyczące zgłoszenia przekazu do wykonania. W momencie zainicjowania przerwania transakcji zgodnie z ust. 5 do wszystkich przedstawicieli rachunku i krajowego administratora prowadzącego rachunek przesłane zostaje powiadomienie.

8.   Do celów art. 3 pkt 11 państwa członkowskie mogą zdecydować, że dni ustawowo wolne od pracy w danym roku nie będą uznawane za dni robocze do celów stosowania niniejszego rozporządzenia w danym państwie członkowskim. Dni te zostają wyszczególnione w decyzji, która zostaje opublikowana do dnia 1 grudnia roku poprzedzającego dany rok.

Artykuł 36

Charakter uprawnień i nieodwracalność transakcji

1.   Uprawnienie jest zamiennym, niematerialnym instrumentem, który jest zbywalny na rynku.

2.   Niematerialny charakter uprawnień oznacza, że zapis w rejestrze Unii stanowi wystarczające potwierdzenie prima facie prawa własności uprawnienia oraz potwierdzenie wszelkich innych kwestii, które zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są kierowane lub mogą być wprowadzane do rejestru Unii.

3.   Zamienność uprawnień oznacza, że wszelkie obowiązki dotyczące zwrotu lub restytucji, które mogą dotyczyć uprawnienia zgodnie z prawem krajowym, mają zastosowanie wyłącznie do uprawnienia tego samego rodzaju.

Z zastrzeżeniem przepisów art. 58 oraz procesu uzgadniania przewidzianego w art. 73, transakcja staje się ostateczna i nieodwracalna z chwilą finalizacji transakcji zgodnie z art. 74. Nie naruszając przepisów ani środków na podstawie prawa krajowego, które mogą wiązać się z wymogiem lub nakazem wykonania nowej transakcji w rejestrze Unii, żaden przepis ustawowy, wykonawczy ani żadna zasada lub praktyka dotyczące unieważnienia kontraktów i transakcji nie prowadzi do odwołania w rejestrze transakcji, która stała się ostateczna i nieodwracalna zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Posiadacz rachunku lub osoba trzecia nie mogą zostać pozbawieni możliwości wykonania jakichkolwiek praw lub roszczeń wynikających z podstawowej transakcji, na podstawie których mogą oni ubiegać się o zwrot, restytucję lub odszkodowanie z tytułu transakcji sfinalizowanej w rejestrze Unii, np. w przypadku oszustwa czy błędu technicznego, pod warunkiem że nie prowadzi to do wycofania, unieważnienia lub odwołania transakcji w rejestrze Unii.

4.   Nabywca i posiadacz uprawnienia działający w dobrej wierze nabywa prawo własności uprawnienia, które nie jest obciążone ewentualnymi wadami prawnymi po stronie zbywcy.

Sekcja 2

Tworzenie uprawnień

Artykuł 37

Tworzenie uprawnień

1.   Centralny administrator może utworzyć, stosownie do przypadku, unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji, unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji lotniczych, unijny rachunek aukcyjny uprawnień do emisji i unijny rachunek aukcyjny uprawnień do emisji lotniczych oraz tworzy lub anuluje rachunki i uprawnienia zgodnie z wymogami aktów prawa Unii, w tym zgodnie z wymogami dyrektywy 2003/87/WE lub art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by po utworzeniu uprawnienia rejestr Unii nadał każdemu uprawnieniu niepowtarzalny jednostkowy kod identyfikacyjny.

3.   Uprawnienia utworzone od dnia 1 stycznia 2021 r. zawierają informację o tym, w którym dziesięcioletnim okresie począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. zostały utworzone.

4.   Centralny administrator zapewnia umieszczenie w rejestrze Unii kodów ISIN określonych w normie ISO 6166 w odniesieniu do uprawnień.

5.   Z zastrzeżeniem ust. 6 uprawnienia utworzone na podstawie tabeli krajowego rozdziału uprawnień państwa członkowskiego, które powiadomiło Radę Europejską o swoim zamiarze wystąpienia z Unii zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej, lub uprawnienia, które mają być sprzedane na aukcji przez platformę aukcyjną wyznaczoną przez takie państwo członkowskie, są oznaczane za pomocą kodu kraju i dają się odróżnić na podstawie roku utworzenia.

6.   Utworzonych uprawnień nie oznacza się za pomocą kodu kraju:

a)

w odniesieniu do lat, w przypadku których prawo Unii jeszcze nie przestaje obowiązywać w tym państwie członkowskim do dnia 30 kwietnia następnego roku lub w przypadku gdy w wystarczającym stopniu zapewniono, by umorzenie uprawnień musiało odbywać się w sposób możliwy do wyegzekwowania na drodze prawnej, zanim Traktaty przestaną mieć zastosowanie w tym państwie członkowskim;

b)

jeżeli uprawnienia zostały utworzone w odniesieniu do lat, w których zapewnienie zgodności z dyrektywą 2003/87/WE w odniesieniu do emisji mających miejsce w tych latach jest wymagane na mocy umowy określającej warunki wystąpienia państwa członkowskiego, które notyfikowało swój zamiar wystąpienia z Unii, i złożone zostały dokumenty ratyfikacyjne obu stron umowy o wystąpieniu.

Sekcja 3

Przekazy na rachunki przed aukcjami i przydziałem

Artykuł 38

Przekaz uprawnień do emisji ogólnych będących przedmiotem aukcji

1.   Centralny administrator w odpowiednim czasie dokonuje w imieniu odpowiedniego państwa członkowskiego prowadzącego sprzedaż, reprezentowanego przez organizatora aukcji wyznaczonego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010, przekazu uprawnień do emisji ogólnych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji na unijny rachunek aukcyjny w ilości odpowiadającej rocznym wielkościom określonym zgodnie z art. 10 wspomnianego rozporządzenia.

2.   W przypadku dostosowania rocznych wielkości zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 centralny administrator w zależności od przypadku dokonuje przekazu odpowiedniej ilości uprawnień do emisji ogólnych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji na unijny rachunek aukcyjny lub z unijnego rachunku aukcyjnego na unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji.

Artykuł 39

Przekaz uprawnień do emisji ogólnych przydzielanych bezpłatnie

Centralny administrator w odpowiednim czasie dokonuje przekazu uprawnień do emisji ogólnych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji w ilości odpowiadającej sumie uprawnień przydzielanych bezpłatnie zgodnie z tabelą krajowego rozdziału uprawnień każdego państwa członkowskiego.

Artykuł 40

Przekaz uprawnień do emisji lotniczych będących przedmiotem aukcji

1.   Centralny administrator w odpowiednim czasie dokonuje w imieniu odpowiedniego państwa członkowskiego prowadzącego sprzedaż, reprezentowanego przez organizatora aukcji wyznaczonego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010, przekazu uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek aukcyjny uprawnień do emisji lotniczych w ilości odpowiadającej rocznym wielkościom określonym zgodnie z tym rozporządzeniem.

2.   W przypadku dostosowania rocznych wielkości zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 centralny administrator w zależności od przypadku dokonuje przekazu odpowiedniej ilości uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek aukcyjny uprawnień do emisji lotniczych lub z unijnego rachunku aukcyjnego uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji lotniczych.

Artykuł 41

Przekaz uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie

1.   Centralny administrator w odpowiednim czasie dokonuje przekazu uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji lotniczych w ilości odpowiadającej sumie uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie określonej decyzją Komisji przyjętą na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE.

2.   Jeżeli liczba uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie zostaje zwiększona decyzją przyjętą na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, centralny administrator dokonuje przekazu dodatkowych uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji lotniczych w ilości odpowiadającej zwiększeniu liczby uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie.

3.   Jeżeli liczba uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie zostaje zmniejszona decyzją przyjętą na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, centralny administrator usuwa uprawnienia do emisji lotniczych z unijnego rachunku przydziału uprawnień do emisji lotniczych w ilości odpowiadającej zmniejszeniu liczby uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie.

Artykuł 42

Przekaz uprawnień do emisji lotniczych do specjalnej rezerwy

1.   Centralny administrator w odpowiednim czasie dokonuje przekazu uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek specjalnej rezerwy w ilości odpowiadającej liczbie uprawnień do emisji lotniczych w specjalnej rezerwie określonej decyzją Komisji przyjętą na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE.

2.   Jeżeli liczba uprawnień do emisji lotniczych w specjalnej rezerwie zostaje zwiększona decyzją przyjętą na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, centralny administrator dokonuje przekazu dodatkowych uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku wszystkich uprawnień do emisji lotniczych na unijny rachunek specjalnej rezerwy w ilości odpowiadającej zwiększeniu liczby uprawnień do emisji lotniczych w specjalnej rezerwie.

3.   Jeżeli liczba uprawnień do emisji lotniczych w specjalnej rezerwie zostaje zmniejszona decyzją przyjętą na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, centralny administrator usuwa uprawnienia do emisji lotniczych z unijnego rachunku specjalnej rezerwy w ilości odpowiadającej zmniejszeniu liczby uprawnień w specjalnej rezerwie.

4.   W przypadku przydziału ze specjalnej rezerwy zgodnie z art. 3f dyrektywy 2003/87/WE ostateczna ilość uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie operatorowi statków powietrznych na cały okres rozliczeniowy zostaje automatycznie przekazana z unijnego rachunku specjalnej rezerwy na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji lotniczych.

Artykuł 43

Przekaz uprawnień do emisji ogólnych na unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji

Z końcem każdego okresu rozliczeniowego centralny administrator przekazuje na unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji wszystkie uprawnienia pozostające na unijnym rachunku przydziału uprawnień do emisji.

Artykuł 44

Przekaz uprawnień de emisji lotniczych na unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji lotniczych

Z końcem każdego okresu rozliczeniowego centralny administrator przekazuje na unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji lotniczych wszystkie uprawnienia pozostające na unijnym rachunku specjalnej rezerwy.

Artykuł 45

Usuwanie uprawnień do emisji lotniczych

Centralny administrator dopilnowuje, aby z końcem każdego okresu rozliczeniowego wszystkie uprawnienia pozostałe na unijnym rachunku przydziału uprawnień do emisji lotniczych przekazywano na unijny rachunek usunięcia uprawnień.

Sekcja 4

Przydział dla instalacji stacjonarnych

Artykuł 46

Wprowadzenie tabeli krajowego rozdziału uprawnień do rejestru Unii

1.   Każde państwo członkowskie zgłasza Komisji swoją tabelę krajowego rozdziału uprawnień na lata 2021–2025 i na lata 2026–2030 odpowiednio do dnia 31 grudnia 2020 r. i 31 grudnia 2025 r. Państwa członkowskie zapewniają, by tabele krajowego rozdziału uprawnień zawierały informacje określone w załączniku X.

2.   Jeżeli Komisja uzna, że tabela krajowego rozdziału uprawnień jest zgodna z dyrektywą 2003/87/WE, rozporządzeniem delegowanym (UE) 2019/331 i decyzjami przyjętymi przez Komisję zgodnie z art. 10c dyrektywy 2003/87/WE, poleca centralnemu administratorowi, aby wprowadził tabelę krajowego rozdziału uprawnień do rejestru Unii. W przeciwnym wypadku w rozsądnym okresie Komisja odmawia przyjęcia tabeli krajowego rozdziału uprawnień i bezzwłocznie informuje o tym dane państwo członkowskie, podając przyczyny odmowy oraz przedstawiając kryteria, jakie należy spełnić, aby kolejne zgłoszenie zostało przyjęte. Dane państwo członkowskie w ciągu trzech miesięcy przedkłada Komisji zmienioną tabelę krajowego rozdziału uprawnień.

Artykuł 47

Zmiany w tabelach krajowego rozdziału uprawnień

1.   Centralny administrator dopilnowuje, aby wszelkie zmiany w tabeli krajowego rozdziału uprawnień zgodnie z zasadami dotyczącymi przydziału bezpłatnych uprawnień dla instalacji stacjonarnych były wprowadzane w rejestrze Unii.

2.   Po wprowadzeniu zmiany zgodnie z ust. 1 przesyła się powiadomienie krajowemu administratorowi zarządzającemu instalacją, której dotyczy zmiana.

3.   Państwo członkowskie powiadamia Komisję o zmianach w swojej tabeli krajowego rozdziału uprawnień w odniesieniu do przydziału bezpłatnych uprawnień zgodnie z art. 10c dyrektywy 2003/87/WE.

Po otrzymaniu powiadomienia zgodnie z akapitem pierwszym, jeżeli Komisja uzna, że zmiany w tabeli krajowego rozdziału uprawnień są zgodne z art. 10c dyrektywy 2003/87/WE, poleca ona centralnemu administratorowi, aby wprowadził odpowiednie zmiany do tabeli krajowego rozdziału uprawnień znajdującej się w rejestrze Unii. W przeciwnym wypadku w rozsądnym terminie odmawia przyjęcia zmian i bezzwłocznie informuje o tym dane państwo członkowskie, podając przyczyny odmowy oraz przedstawiając kryteria, jakie należy spełnić, aby kolejne zgłoszenie zostało przyjęte.

Artykuł 48

Przydział bezpłatnych uprawnień do emisji ogólnych

1.   Krajowy administrator wskazuje w tabeli krajowego rozdziału uprawnień dla każdego operatora, każdego roku i każdej podstawy prawnej określonej w załączniku X, czy dana instalacja powinna otrzymać przydział na odnośny rok.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii automatycznie przekazywał uprawnienia do emisji ogólnych z unijnego rachunku przydziału uprawnień do emisji zgodnie z odpowiednią tabelą krajowego rozdziału uprawnień na odpowiedni otwarty lub zablokowany rachunek posiadania operatora, uwzględniając zasady automatycznego przekazywania uprawnień określone w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

3.   W przypadku gdy wyłączony rachunek posiadania operatora nie otrzyma uprawnień na mocy ust. 2, uprawnienia za lata wyłączenia nie zostaną przekazane na ten rachunek, jeżeli zostanie mu następnie nadany status „otwarty”.

4.   Centralny administrator dopilnowuje, by operator mógł przekazywać z powrotem nadwyżkę uprawnień na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji, w przypadku gdy wprowadzono zmianę do tabeli krajowego rozdziału uprawnień danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 47, aby poprawić nadmierny przydział uprawnień dla operatora, i właściwy organ zwrócił się do operatora o zwrot takiej nadwyżki uprawnień.

5.   Właściwy organ może polecić krajowemu administratorowi przekazanie z powrotem nadwyżki uprawnień na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji, w przypadku gdy nadmierny przydział uprawnień do emisji jest następstwem przydzielenia uprawnień po zaprzestaniu przez operatora prowadzenia działalności w instalacji, do której odnosi się przydział, bez informowania właściwego organu.

Sekcja 5

Przydział dla operatorów statków powietrznych

Artykuł 49

Zmiany w tabelach krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych

1.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o zmianach w tabelach krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych.

2.   Jeżeli Komisja uzna, że zmiany w tabeli krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych są zgodne z dyrektywą 2003/87/WE, w szczególności z przydziałami uprawnień obliczonymi i opublikowanymi zgodnie z art. 3f ust. 7 wspomnianej dyrektywy w przypadku przydziałów ze specjalnej rezerwy, poleca centralnemu administratorowi, aby wprowadził odpowiednie zmiany w tabelach krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych w rejestrze Unii. W przeciwnym wypadku w rozsądnym terminie odmawia przyjęcia zmian i bezzwłocznie informuje o tym państwo członkowskie, podając przyczyny odmowy oraz przedstawiając kryteria, jakie należy spełnić, aby kolejne zgłoszenie zostało przyjęte.

3.   Jeżeli w połączeniu operatorów statków powietrznych biorą udział operatorzy statków powietrznych zarządzani przez różne państwa członkowskie, zmianę inicjuje krajowy administrator zarządzający operatorem statków powietrznych, którego przydział ma zostać włączony do przydziału innego operatora statków powietrznych. Przed wprowadzeniem zmiany wymagana jest zgoda krajowego administratora zarządzającego operatorem statków powietrznych, którego przydział obejmie przydział przyłączonego operatora statków powietrznych.

Artykuł 50

Przydział bezpłatnych uprawnień do emisji lotniczych

1.   Krajowy administrator wskazuje w tabeli krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych dla każdego operatora statków powietrznych i każdego roku, czy dany operator statków powietrznych powinien otrzymać przydział na dany rok.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii automatycznie przekazywał uprawnienia do emisji lotniczych z unijnego rachunku przydziału uprawnień do emisji lotniczych zgodnie z odpowiednią tabelą rozdziału uprawnień na odpowiedni otwarty lub zablokowany rachunek posiadania operatora statków powietrznych, uwzględniając zasady automatycznego przekazywania uprawnień określone w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

3.   Jeżeli umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE obowiązuje i wymaga przekazania uprawnień do emisji lotniczych na rachunki posiadania operatorów statków powietrznych w rejestrze innego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, centralny administrator we współpracy z administratorem innego rejestru, dopilnowuje, by rejestr Unii przekazał uprawnienia do emisji lotniczych z unijnego rachunku przydziału uprawnień do emisji lotniczych na odpowiednie rachunki w innym rejestrze.

4.   Jeżeli umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE obowiązuje i wymaga przekazania uprawnień do emisji lotniczych odpowiadających innemu systemowi handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych operatorom statków powietrznych posiadającym rachunki w rejestrze Unii, centralny administrator we współpracy z administratorem innego rejestru dopilnowuje, by rejestr Unii przekazał uprawnienia do emisji lotniczych z odpowiednich rachunków innego rejestru na rachunki posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii, po zatwierdzeniu przez właściwy organ odpowiedzialny za zarządzanie innym systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

5.   W przypadku gdy wyłączony rachunek posiadania operatora statków powietrznych nie otrzyma uprawnień na mocy ust. 2, uprawnienia za lata wyłączenia nie zostaną przekazane na ten rachunek, jeżeli zostanie mu następnie nadany status „otwarty”.

6.   Centralny administrator dopilnowuje, by operator statków powietrznych mógł przekazywać z powrotem nadwyżkę uprawnień na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji, w przypadku gdy wprowadzono zmianę do tabeli krajowego rozdziału uprawnień danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 49, aby poprawić nadmierny przydział uprawnień dla operatora, i właściwy organ zwrócił się do operatora o zwrot takiej nadwyżki uprawnień.

7.   Właściwy organ może polecić krajowemu administratorowi przekazanie z powrotem nadwyżki uprawnień na unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji, w przypadku gdy nadmierny przydział uprawnień do emisji jest następstwem przydzielenia uprawnień po zaprzestaniu przez operatora statków powietrznych prowadzenia działalności, do której odnosi się przydział, bez informowania właściwego organu.

Artykuł 51

Zwrot uprawnień do emisji lotniczych

W przypadku wprowadzenia zmiany w tabeli krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE po przekazaniu uprawnień na rachunki posiadania operatora statków powietrznych na dany rok zgodnie z art. 50 niniejszego rozporządzenia, centralny administrator dokonuje wszelkich przekazów wymaganych przez wszelkie środki przyjęte zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE.

Sekcja 6

Aukcja

Artykuł 52

Wprowadzenie tabeli aukcyjnych do EUTL

1.   W ciągu miesiąca od ustalenia i przed publikacją kalendarza aukcji zgodnie z art. 11 ust. 1, art. 13 ust. 1 i 2 lub art. 32 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010, odnośny system rozrachunkowy lub system rozliczeniowy, zdefiniowany w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010, przedkłada Komisji odpowiednią tabelę aukcyjną.

Wspomniany system rozrachunkowy lub system rozliczeniowy udostępnia dwie tabele aukcyjne dla każdego roku kalendarzowego począwszy od 2012 r., jedną dla sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji ogólnych, a drugą dla sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji lotniczych i zapewnia, by tabele aukcyjne zawierały informacje określone w załączniku XIII.

2.   Jeżeli Komisja uzna, że tabela aukcyjna jest zgodna z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010, poleca centralnemu administratorowi, aby wprowadził tabelę aukcyjną do EUTL. W przeciwnym wypadku w rozsądnym terminie odmawia przyjęcia tabeli aukcyjnej i bezzwłocznie informuje o tym system rozrachunkowy lub system rozliczeniowy, zdefiniowane w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010, podając przyczyny odmowy oraz przedstawiając kryteria, jakie należy spełnić, aby kolejne zgłoszenie zostało przyjęte. Wspomniany system rozrachunkowy lub system rozliczeniowy przekazuje Komisji zmienioną tabelę aukcyjną w terminie trzech miesięcy.

3.   Każda tabela aukcyjna lub zmieniona tabela aukcyjna, która jest następnie wprowadzana do EUTL zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, stanowi zlecenie transferu zgodnie z definicją w art. 2 lit. i) dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

Bez uszczerbku dla art. 53 ust. 3, moment złożenia do Komisji każdej takiej tabeli aukcyjnej lub zmienionej tabeli aukcyjnej stanowi moment wprowadzenia zlecenia transferu do systemu zdefiniowanego w art. 2 lit. a) dyrektywy 98/26/WE, zgodnie z art. 3 ust. 3 tej dyrektywy.

Artykuł 53

Zmiany w tabelach aukcyjnych

1.   Odnośny system rozrachunkowy lub system rozliczeniowy, zdefiniowany w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010, niezwłocznie powiadamia Komisję o wszelkich niezbędnych zmianach w tabeli aukcyjnej.

2.   Jeżeli Komisja uzna, że zmieniona tabela aukcyjna jest zgodna z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010, poleca centralnemu administratorowi, aby wprowadził zmienioną tabelę aukcyjną do EUTL. W przeciwnym wypadku w rozsądnym terminie odmawia przyjęcia zmian i bezzwłocznie informuje o tym państwo członkowskie, podając przyczyny odmowy oraz przedstawiając kryteria, jakie należy spełnić, aby kolejne zgłoszenie zostało przyjęte.

3.   Jeżeli Komisja dowie się o koniecznej zmianie w tabeli aukcyjnej, której wspomniany system rozrachunkowy lub system rozliczeniowy nie zgłosił, może polecić centralnemu administratorowi, aby zawiesił przekaz uprawnień określonych w danej tabeli aukcyjnej.

Artykuł 54

Sprzedaż uprawnień na aukcji

1.   Komisja w stosownym terminie poleca centralnemu administratorowi, aby na wniosek państwa członkowskiego prowadzącego sprzedaż, reprezentowanego przez organizatora aukcji wyznaczonego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010, dokonał przekazu uprawnień do emisji ogólnych z unijnego rachunku aukcyjnego lub uprawnień do emisji lotniczych z unijnego rachunku aukcyjnego uprawnień do emisji lotniczych na odpowiedni rachunek zabezpieczenia transakcji aukcyjnych zgodnie z tabelami aukcyjnymi. Posiadacz odpowiedniego rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych zapewnia przekaz uprawnień będących przedmiotem aukcji na rzecz zwycięskich oferentów lub ich następców prawnych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010.

2.   Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1031/2010 na upoważnionego przedstawiciela rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych można nałożyć wymóg przekazania wszelkich uprawnień, których nie dostarczono z rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych na, odpowiednio, unijny rachunek aukcyjny lub na unijny rachunek aukcyjny uprawnień do emisji lotniczych.

Sekcja 7

Obrót

Artykuł 55

Przekazy uprawnień

1.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2 na wniosek posiadacza rachunku centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii przekazywał uprawnienia na inny rachunek, chyba że taki przekaz jest niemożliwy z uwagi na status rachunku inicjującego lub przyjmującego.

2.   Rachunki posiadania operatora i rachunki posiadania operatora statków powietrznych mogą przekazywać uprawnienia wyłącznie na rachunek figurujący w wykazie bezpiecznych rachunków ustanowionym zgodnie z art. 23.

3.   Posiadacze rachunków posiadania operatora lub operatora statków powietrznych mogą zdecydować, że można dokonywać przekazów z ich rachunku do rachunków niefigurujących w wykazie bezpiecznych rachunków ustanowionym zgodnie z art. 23. Posiadacze rachunków posiadania operatora lub operatora statków powietrznych mogą wycofać taką decyzję. O decyzji i wycofaniu decyzji powiadamia się w należycie podpisanym oświadczeniu przedłożonym krajowemu administratorowi.

4.   Po inicjacji przekazu upoważniony przedstawiciel inicjujący przekaz wskazuje w rejestrze Unii, czy jest to transakcja dwustronna, chyba że transakcja ta jest zarejestrowana w systemie obrotu lub jest rozliczana u kontrahenta centralnego lub stanowi przekaz między różnymi rachunkami tego samego posiadacza rachunku w rejestrze Unii.

Sekcja 8

Umorzenie uprawnień

Artykuł 56

Umorzenie uprawnień

1.   Operator lub operator statków powietrznych umarza uprawnienia, składając do rejestru Unii wniosek o:

a)

przekaz określonej liczby uprawnień z odpowiedniego rachunku posiadania operatora lub operatora statków powietrznych na unijny rachunek usunięcia uprawnień;

b)

zarejestrowanie liczby i rodzaju przekazanych uprawnień umorzonych dla emisji z instalacji operatora lub emisji operatora statków powietrznych w bieżącym okresie.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii uniemożliwiał zgłoszenie do wykonania umorzenia uprawnień, które nie są brane pod uwagę przy obliczaniu liczby statusu zgodności zgodnie z art. 33 ust. 1.

3.   Uprawnienie, które zostało już umorzone, nie może zostać umorzone ponownie.

4.   W przypadku gdy obowiązuje umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE, ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu mają zastosowanie do jednostek wydanych w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych powiązanego z EU ETS.

5.   Uprawnienia, które posiadają kod kraju zgodnie z art. 37 ust. 5, nie mogą zostać umorzone.

Sekcja 9

Usuwanie uprawnień

Artykuł 57

Usuwanie uprawnień

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii realizował każdy wniosek otrzymany od posiadacza rachunku zgodnie z art. 12 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE dotyczący usunięcia uprawnień przechowywanych na rachunkach posiadacza rachunku poprzez:

a)

przekazanie określonej liczby uprawnień z odpowiedniego rachunku na unijny rachunek usunięcia uprawnień;

b)

zarejestrowanie liczby przekazanych uprawnień jako uprawnień usuniętych za bieżący rok.

2.   Uprawnień usuniętych nie rejestruje się jako umorzonych dla żadnego rodzaju emisji.

Sekcja 10

Wycofanie transakcji

Artykuł 58

Wycofanie sfinalizowanych procesów, które zostały omyłkowo zainicjowane

1.   Jeżeli posiadacz rachunku lub krajowy administrator działający w imieniu posiadacza rachunku zainicjował w sposób niezamierzony lub omyłkowy jedną z transakcji, o których mowa w ust. 2, posiadacz rachunku może złożyć administratorowi rachunku pisemny wniosek o wycofanie tej zakończonej transakcji. Wniosek jest należycie podpisany przez upoważnionego przedstawiciela lub upoważnionych przedstawicieli posiadacza rachunku, upoważnionych do inicjowania rodzaju transakcji, która ma zostać wycofana, i jest wysłany w ciągu dziesięciu dni roboczych od dnia finalizacji procesu. Wniosek zawiera oświadczenie wskazujące na omyłkowe lub niezamierzone zainicjowanie transakcji.

2.   Posiadacze rachunku mogą złożyć wniosek o wycofanie następujących transakcji:

a)

umorzenie uprawnień;

b)

usunięcie uprawnień.

3.   Jeżeli administrator rachunku ustali, że wniosek spełnia warunki zgodnie z ust. 1, i jeżeli zgadza się z wnioskiem, może złożyć wniosek o wycofanie transakcji w rejestrze Unii.

4.   Jeżeli krajowy administrator zainicjował w sposób niezamierzony lub omyłkowy jedną z transakcji, o których mowa w ust. 5, może zwrócić się do centralnego administratora z pisemnym wnioskiem o wycofanie zakończonej transakcji. Wniosek zawiera oświadczenie wskazujące na omyłkowe lub niezamierzone zainicjowanie transakcji.

5.   Krajowi administratorzy mogą złożyć wniosek o wycofanie następujących transakcji:

a)

przydział uprawnień do emisji ogólnych;

b)

przydział uprawnień do emisji lotniczych.

6.   Centralny administrator dopilnowuje, aby rejestr Unii przyjął wniosek o wycofanie złożony zgodnie z ust. 1, zablokował jednostki, które mają zostać przekazane w ramach wycofania, i przekazał wniosek centralnemu administratorowi, o ile zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

a)

transakcja umarzająca lub usuwająca uprawnienia, która ma zostać wycofana, została zakończona nie wcześniej niż 30 dni roboczych przed złożeniem przez administratora rachunku wniosku zgodnie z ust. 3;

b)

wycofanie transakcji umorzenia nie spowoduje powstania braku zgodności w przypadku żadnego operatora lub operatora statku powietrznego.

7.   Centralny administrator dopilnowuje, aby rejestr Unii przyjął wniosek o wycofanie złożony zgodnie z ust. 4, zablokował jednostki, które mają zostać przekazane w ramach wycofania, i przekazał wniosek centralnemu administratorowi, o ile zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

a)

rachunek docelowy wycofywanej transakcji nadal zawiera ilość jednostek tego samego rodzaju, które przekazano transakcją przeznaczoną do wycofania;

b)

przydziału uprawnień do emisji ogólnych, które mają zostać wycofane, dokonano po dacie wycofania zezwolenia instalacji lub po pełnym lub częściowym zaprzestaniu wykonywania czynności przez instalację.

8.   Centralny administrator dopilnowuje, aby rejestr Unii zakończył wycofanie w odniesieniu do jednostek tego samego rodzaju, które znajdują się na rachunku docelowym wycofywanej transakcji.

ROZDZIAŁ 3

Powiązania z innymi systemami handlu emisjami gazów cieplarnianych

Artykuł 59

Wdrażanie ustaleń w sprawie powiązania

Centralny administrator w stosownym momencie może tworzyć rachunki i procesy oraz przeprowadzać transakcje i inne operacje służące wdrożeniu umów i ustaleń zawieranych zgodnie z art. 25 i 25a dyrektywy 2003/87/WE.

TYTUŁ III

OGÓLNE PRZEPISY TECHNICZNE

ROZDZIAŁ 1

Wymogi techniczne rejestru Unii i EUTL

Sekcja 1

Dostępność

Artykuł 60

Dostępność i wiarygodność rejestru Unii i EUTL

1.   Centralny administrator podejmuje wszelkie rozsądne kroki w celu dopilnowania, aby:

a)

rejestr Unii był dostępny dla przedstawicieli rachunków i krajowych administratorów 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu;

b)

łącza komunikacyjne między rejestrem Unii i EUTL, o których mowa w art. 6, były utrzymywane przez 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu;

c)

zapewniono sprzęt i oprogramowanie zapasowe niezbędne na wypadek awarii głównego sprzętu i oprogramowania;

d)

rejestr Unii i EUTL udzielały szybkiej odpowiedzi na zapytania przedstawicieli rachunków.

2.   Centralny administrator zapewnia obecność w rejestrze Unii i EUTL rzetelnych systemów i procedur w celu zabezpieczenia wszystkich odpowiednich danych i umożliwienia szybkiego odzyskania danych i operacji w razie awarii lub klęski żywiołowej.

3.   Centralny administrator ogranicza do minimum przerwy w działaniu rejestru Unii i EUTL.

Artykuł 61

Pomoc techniczna

1.   Krajowi administratorzy zapewniają pomoc posiadaczom rachunków i przedstawicielom rachunków w rejestrze Unii, którymi zarządzają, poprzez krajowe działy pomocy technicznej.

2.   Centralny administrator zapewnia pomoc krajowym administratorom poprzez centralny dział pomocy technicznej, aby wspomóc ich w świadczeniu pomocy zgodnie z ust. 1.

Sekcja 2

Ochrona i uwierzytelnianie

Artykuł 62

Uwierzytelnianie rejestru Unii

Tożsamość rejestru Unii jest uwierzytelniana przez EUTL z uwzględnieniem specyfikacji dotyczących wymiany danych i specyfikacji technicznych przewidzianych w art. 75.

Artykuł 63

Dostęp do rachunków w rejestrze Unii

1.   Przedstawiciele rachunków mają dostęp do swoich rachunków w rejestrze Unii poprzez zabezpieczony obszar w rejestrze Unii. Centralny administrator zapewnia internetowy dostęp do zabezpieczonego obszaru w rejestrze Unii. Strona internetowa rejestru Unii jest dostępna we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej.

2.   Krajowi administratorzy mają dostęp do rachunków, którymi zarządzają w rejestrze Unii poprzez zabezpieczony obszar w rejestrze Unii. Centralny administrator zapewnia internetowy dostęp do tego zabezpieczonego obszaru w rejestrze Unii.

3.   Łączność pomiędzy upoważnionymi przedstawicielami lub krajowymi administratorami i zabezpieczonym obszarem rejestru Unii jest szyfrowana z uwzględnieniem wymogów bezpieczeństwa określonych w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

4.   Centralny administrator podejmuje niezbędne kroki w celu dopilnowania, aby nie doszło do nieupoważnionego dostępu do zabezpieczonego obszaru na stronie internetowej rejestru Unii.

5.   Jeżeli naruszono bezpieczeństwo danych uwierzytelniających upoważnionego przedstawiciela, ten upoważniony przedstawiciel natychmiast zawiesza swój dostęp do odnośnego rachunku, informuje administratora rachunku o tym fakcie i składa wniosek o nowe dane uwierzytelniające. Jeżeli nie można uzyskać dostępu do rachunku w celu zawieszenia dostępu, upoważniony przedstawiciel niezwłocznie zwraca się do krajowego administratora o zawieszenie dostępu.

Artykuł 64

Uwierzytelnianie i zatwierdzanie w rejestrze Unii

1.   Centralny administrator dopilnowuje, aby krajowi administratorzy i każdy upoważniony przedstawiciel otrzymali dane uwierzytelniające w celu uzyskania dostępu do rejestru Unii.

2.   Upoważniony przedstawiciel ma dostęp tylko do tych rachunków w rejestrze Unii, do których jest upoważniony, i może składać wnioski tylko o inicjowanie tych procesów, w odniesieniu do których jest upoważniony zgodnie z art. 21. Dostęp lub składanie wniosków odbywa się za pośrednictwem zabezpieczonego obszaru na stronie internetowej rejestru Unii.

3.   Poza danymi uwierzytelniającymi, o których mowa w ust. 1, upoważniony przedstawiciel stosuje dodatkowe uwierzytelnienie w celu uzyskania dostępu do rejestru Unii z uwzględnieniem rodzajów mechanizmów dodatkowego uwierzytelnienia określonych w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

4.   Administrator rachunku może zakładać, że użytkownik, który został z powodzeniem uwierzytelniony przez rejestr Unii, jest upoważnionym przedstawicielem zarejestrowanym pod podanymi danymi uwierzytelniającymi, chyba że upoważniony przedstawiciel poinformuje administratora rachunku, że bezpieczeństwo jego danych uwierzytelniających zostało naruszone i złoży wniosek o ich zmianę.

5.   Upoważniony przedstawiciel stosuje wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec utracie, kradzieży lub naruszeniu swoich danych uwierzytelniających. Upoważniony przedstawiciel natychmiast zgłasza krajowemu administratorowi utratę, kradzież lub naruszenie swoich danych uwierzytelniających.

Artykuł 65

Całkowite zawieszenie dostępu w wyniku naruszenia bezpieczeństwa lub zagrożenia dla bezpieczeństwa

1.   Centralny administrator może tymczasowo zawiesić dostęp do rejestru Unii lub EUTL lub jego dowolnej części, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie, że doszło do naruszenia bezpieczeństwa lub poważnego zagrożenia dla bezpieczeństwa rejestru Unii lub EUTL w rozumieniu decyzji Komisji (UE, Euratom) 2017/46 (21), w tym systemów zapasowych, o których mowa w art. 60. Jeżeli powody zawieszenia utrzymują się przez okres dłuższy niż pięć dni roboczych, Komisja może polecić centralnemu administratorowi, aby utrzymał zawieszenie.

Centralny administrator niezwłocznie informuje wszystkich krajowych administratorów o zawieszeniu, jego powodach i prawdopodobnym czasie trwania.

2.   Krajowy administrator, który zda sobie sprawę z naruszenia bezpieczeństwa lub zagrożenia dla bezpieczeństwa, niezwłocznie informuje o tym centralnego administratora. Centralny administrator może stosować środki, o których mowa w ust. 1.

3.   Krajowy administrator, który dowiaduje się o sytuacji opisanej w ust. 1, wymagającej całkowitego zawieszenia dostępu do rachunków, którymi zarządza zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, całkowicie zawiesza dostęp do wszystkich rachunków, którymi zarządza oraz niezwłocznie informuje o tym centralnego administratora. Centralny administrator jak najszybciej informuje wszystkich krajowych administratorów.

4.   Posiadacze rachunków są powiadamiani o środkach zastosowanych zgodnie z ust. 1, 2 i 3 na tyle wcześniej przed zawieszeniem, na ile to możliwe. Powiadomienie zawiera prawdopodobny czas trwania zawieszenia i jest w widoczny sposób umieszczane w ogólnodostępnej części strony internetowej rejestru Unii.

Artykuł 66

Zawieszenie dostępu do uprawnień w przypadku podejrzenia transakcji stanowiącej oszustwo

1.   Krajowy administrator lub krajowy administrator działający na polecenie właściwego organu lub organu stosownego na mocy prawa krajowego, może zawiesić dostęp do uprawnień w części rejestru Unii, którą zarządza, w każdym z następujących przypadków:

a)

na maksymalnie cztery tygodnie, jeżeli podejrzewa, że uprawnienia są przedmiotem transakcji stanowiącej oszustwo, pranie pieniędzy, finansowanie terroryzmu, korupcję lub inne poważne przestępstwo;

b)

zawieszenie następuje na podstawie przepisów prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi, i zgodnie z nimi.

Do celów akapitu pierwszego lit. a) stosuje się odpowiednio przepisy art. 67. Na polecenie jednostki analityki finansowej okres ten może zostać przedłużony.

2.   Komisja może polecić centralnemu administratorowi, aby zawiesił dostęp do uprawnień w rejestrze Unii lub EUTL na maksymalnie cztery tygodnie, jeżeli podejrzewa, że uprawnienia są przedmiotem transakcji stanowiącej oszustwo, pranie pieniędzy, finansowanie terroryzmu, korupcję lub inne poważne przestępstwo.

3.   Krajowy administrator lub Komisja natychmiast informują o zawieszeniu właściwy organ egzekwowania prawa.

4.   Krajowy organ egzekwowania prawa państwa członkowskiego krajowego administratora może również zwrócić się do administratora o wprowadzenie zawieszenia na podstawie prawa krajowego i zgodnie z nim.

Artykuł 67

Współpraca ze stosownymi właściwymi organami i powiadamianie o praniu pieniędzy, finansowaniu terroryzmu lub działalności przestępczej

1.   Centralny administrator i krajowi administratorzy współpracują z organami publicznymi, którym powierzono nadzór nad przestrzeganiem przepisów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE, oraz organami publicznymi właściwymi do prowadzenia nadzoru nad pierwotnym i wtórnym rynkiem uprawnień w celu zapewnienia, by mogły one uzyskać skonsolidowany obraz rynków uprawnień.

2.   Krajowy administrator, jego członkowie zarządu i pracownicy w pełni współpracują ze stosownymi właściwymi organami, aby ustanowić odpowiednie i właściwe procedury zapobiegania działaniom związanym z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

3.   Krajowy administrator, jego członkowie zarządu i pracownicy w pełni współpracują z jednostką analityki finansowej (FIU), o której mowa w art. 32 dyrektywy (UE) 2015/849, poprzez niezwłoczne:

a)

informowanie FIU, z własnej inicjatywy, jeżeli wiedzą, podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy, aby podejrzewać, że mają lub miały miejsce przypadki lub próby prania pieniędzy, finansowania terroryzmu lub działalności przestępczej;

b)

dostarczanie FIU, na jej żądanie, wszelkich niezbędnych informacji zgodnie z procedurami określonymi w przepisach, które mają zastosowanie.

4.   Informacje, o których mowa w ust. 2, są przekazywane FIU państwa członkowskiego krajowego administratora. W krajowych środkach transponujących polityki i procedury w zakresie komunikacji i zapewnienia przestrzegania przepisów, o których mowa w art. 45 ust. 1 dyrektywy (UE) 2015/849, wyznacza się osobę lub osoby odpowiedzialne za przekazywanie informacji zgodnie z niniejszym artykułem.

5.   Państwo członkowskie krajowego administratora dopilnowuje, aby środki krajowe transponujące art. 37, 38, 39, 42 i 46 dyrektywy (UE) 2015/849 miały zastosowanie do krajowego administratora.

6.   Posiadacze rachunków niezwłocznie zgłaszają właściwym krajowym organom egzekwowania prawa wszelkie nadużycia finansowe lub ich podejrzenia. Zgłoszenie to jest przekazywane krajowym administratorom.

Artykuł 68

Zawieszenie procesów

1.   Komisja może polecić centralnemu administratorowi, aby tymczasowo zawiesił przyjmowanie przez EUTL części lub wszystkich procesów pochodzących z rejestru Unii, jeżeli rejestr ten nie jest obsługiwany i utrzymywany zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. Komisja natychmiast informuje o tym odnośnych krajowych administratorów.

2.   Centralny administrator może tymczasowo zawiesić inicjowanie lub przyjmowanie części lub wszystkich procesów w rejestrze Unii w celu przeprowadzenia zaplanowanej lub pilnej konserwacji rejestru Unii.

3.   Krajowy administrator może przedłożyć Komisji wniosek o przywrócenie procesów zawieszonych zgodnie z ust. 1, jeżeli uważa, że problemy, które spowodowały zawieszenie, zostały rozwiązane. Jeżeli jest to zgodne z prawdą, Komisja poleca centralnemu administratorowi, aby przywrócił odnośne procesy. W przeciwnym wypadku w rozsądnym terminie odrzuca wniosek i bezzwłocznie informuje o tym krajowego administratora, podając przyczyny odmowy oraz przedstawiając kryteria, jakie należy spełnić, aby kolejny wniosek został przyjęty.

4.   Komisja może, również na wniosek państwa członkowskiego, które powiadomiło Radę Europejską o swoim zamiarze wystąpienia z Unii zgodnie z art. 50 TUE, polecić centralnemu administratorowi, aby tymczasowo zawiesił przyjmowanie przez EUTL odpowiednich procesów tego państwa członkowskiego odnoszących się do przydziału bezpłatnych uprawnień i sprzedaży na aukcji.

Artykuł 69

Zawieszanie umów w sprawie powiązania

W przypadku zawieszenia lub rozwiązania umowy zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE centralny administrator stosuje środki zgodnie z umową.

Sekcja 3

Automatyczne kontrole, rejestrowanie i kończenie procesów

Artykuł 70

Automatyczne kontrole procesów

1.   Wszystkie procesy muszą spełniać ogólne wymogi informatyczne związane z elektronicznym systemem przesyłania wiadomości zapewniające skuteczne odczytanie, sprawdzenie i zarejestrowanie procesu przez rejestr Unii. Wszystkie procesy muszą spełniać szczególne wymogi związane z danym procesem określone w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by EUTL przeprowadzał automatyczne kontrole z uwzględnieniem specyfikacji dotyczących wymiany danych i specyfikacji technicznych przewidzianych w art. 75 w odniesieniu do wszystkich procesów w celu wykrycia nieprawidłowości i rozbieżności, w przypadku gdy proponowane procesy nie są zgodne z wymogami dyrektywy 2003/87/WE i niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 71

Wykrywanie rozbieżności

W przypadku procesów zakończonych poprzez bezpośrednie łącze komunikacyjne między rejestrem Unii a EUTL, o którym mowa w art. 6 ust. 2, centralny administrator dopilnowuje, by EUTL przerywał proces, jeżeli wykryje rozbieżności po wykonaniu automatycznych kontroli, o których mowa w art. 72 ust. 2, i informował o tym rejestr Unii i administratora rachunków biorących udział w przerwanej transakcji poprzez odesłanie kodu zwracanego z automatycznej kontroli. Centralny administrator zapewnia, by rejestr Unii niezwłocznie informował właściwych posiadaczy rachunków o przerwaniu procesu.

Artykuł 72

Wykrywanie rozbieżności w rejestrze Unii

1.   Centralny administrator i państwa członkowskie dopilnowują, by rejestr Unii zawierał kody wejściowe kontroli i kody odpowiedzi kontroli w celu zapewnienia właściwej interpretacji informacji wymienianych w każdym procesie. Kody kontroli uwzględniają kody zawarte w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by przed wykonaniem wszystkich procesów i w trakcie ich wykonywania rejestr Unii prowadził stosowne automatyczne kontrole w celu wykrycia rozbieżności i przerwania nieprawidłowych procesów przed wykonaniem automatycznych kontroli przez EUTL.

Artykuł 73

Uzgadnianie – wykrywanie niezgodności przez EUTL

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by EUTL okresowo inicjował uzgadnianie danych, aby zadbać o to, by zapisy EUTL dotyczące rachunków i stanu posiadania uprawnień odpowiadały zapisom tych stanów w rejestrze Unii. Centralny administrator dopilnowuje, by EUTL rejestrował wszystkie procesy.

2.   Jeżeli w procesie uzgadniania, o którym mowa w ust. 1, EUTL wykryje niezgodność polegającą na tym, że informacje dotyczące rachunków lub stanów posiadania uprawnień dostarczone przez rejestr Unii w ramach okresowego procesu uzgadniania różnią się od informacji zawartych w EUTL, centralny administrator dopilnowuje, by EUTL zapobiegał finalizacji dalszych procesów z udziałem tych rachunków lub uprawnień, których dotyczy niezgodność. Centralny administrator dopilnowuje, by EUTL niezwłocznie informował centralnego administratora i administratorów przedmiotowych rachunków o wszelkich niezgodnościach.

Artykuł 74

Finalizacja procesów

1.   Wszystkie transakcje i inne procesy zgłoszone EUTL zgodnie z art. 6 ust. 2 są sfinalizowane, gdy EUTL powiadamia rejestr Unii o zakończeniu procesów. Centralny administrator dopilnowuje, by EUTL automatycznie przerywał realizację transakcji lub procesu, jeżeli nie można było ich zakończyć w ciągu 24 godzin od ich zgłoszenia.

2.   Proces uzgadniania, o którym mowa w art. 73 ust. 1, jest sfinalizowany, gdy wszystkie niezgodności pomiędzy informacjami zawartymi w rejestrze Unii i informacjami zawartymi w EUTL w danym czasie i dniu zostały usunięte, a proces uzgadniania został pomyślnie ponownie zainicjowany i zakończony.

Sekcja 4

Specyfikacje i zarządzanie zmianami

Artykuł 75

Specyfikacje dotyczące wymiany danych i specyfikacje techniczne

1.   Komisja udostępnia krajowym administratorom specyfikacje dotyczące wymiany danych i specyfikacje techniczne określające wymogi operacyjne dla rejestru Unii, w tym kody identyfikacyjne, automatyczne kontrole, kody odpowiedzi i wymogi rejestracji danych, a także procedury testowania i wymogi bezpieczeństwa.

2.   Wymiana danych i specyfikacje techniczne sporządzane są w porozumieniu z państwami członkowskimi.

3.   Normy opracowane zgodnie z umowami zawartymi na mocy art. 25 dyrektywy 2003/87/WE są spójne ze specyfikacjami dotyczącymi wymiany danych i specyfikacjami technicznymi sporządzonymi zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 76

Zarządzanie zmianami i wydaniami

Jeżeli wymagana jest nowa wersja lub nowe wydanie oprogramowania rejestru Unii, centralny administrator dopilnowuje, aby procedury testowania określone w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75 zakończono, zanim zostanie ustanowione i aktywowane łącze komunikacyjne pomiędzy nową wersją lub nowym wydaniem tego oprogramowania a EUTL.

ROZDZIAŁ 2

Zapisy, sprawozdania, poufność i opłaty

Artykuł 77

Przetwarzanie informacji i danych osobowych

1.   W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w rejestrze Unii i EUTL administratorzy krajowi są uznawani za administratorów w rozumieniu art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2016/679. W odniesieniu do obowiązków Komisji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz do wynikającego z nich przetwarzania danych osobowych Komisję uważa się za administratora zgodnie z art. 3 pkt 8 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

2.   W przypadku stwierdzenia przez krajowego administratora naruszenia ochrony danych osobowych Komisja bez zbędnej zwłoki informuje centralnego administratora i innych krajowych administratorów o charakterze i możliwych skutkach naruszenia oraz zastosowanych i proponowanych środkach w celu zaradzenia naruszeniu ochrony danych osobowych, a także w celu złagodzenia jego ewentualnych niekorzystnych skutków.

3.   W przypadku stwierdzenia przez centralnego administratora naruszenia ochrony danych osobowych Komisja bez zbędnej zwłoki informuje krajowych administratorów o charakterze i możliwych skutkach naruszenia oraz zastosowanych przez centralnego administratora środkach i proponowanych środkach, jakie mogą zastosować krajowi administratorzy w celu zaradzenia naruszeniu ochrony danych osobowych, a także w celu złagodzenia jego ewentualnych niekorzystnych skutków.

4.   W zakres warunków współpracy opracowanych na podstawie art. 7 ust. 4 wchodzą ustalenia dotyczące odpowiednich zobowiązań administratorów danych, dotyczących wywiązywania się z obowiązków w zakresie ochrony danych.

5.   Centralny administrator i państwa członkowskie dopilnowują, by rejestr Unii i EUTL przechowywały i przetwarzały jedynie informacje dotyczące rachunków, posiadaczy rachunków i przedstawicieli rachunków zgodnie z tabelą III–I w załączniku III, tabelami VI–I i VI–II w załączniku VI, tabelą VII–I w załączniku VII oraz tabelą VIII–I w załączniku VIII. Wszelkie inne informacje, które należy dostarczyć zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, są przechowywane i przetwarzane poza rejestrem Unii lub EUTL.

6.   Krajowi administratorzy dopilnowują, aby informacje wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia, lecz nieprzechowywane w rejestrze Unii lub EUTL, były przetwarzane zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa Unii i prawa krajowego.

7.   Żadne szczególne kategorie danych, określone w art. 9 rozporządzenia (UE) 2016/679 oraz w art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/1725, nie są rejestrowane w rejestrze Unii ani w EUTL.

Artykuł 78

Zapisy

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii przechowywał zapisy dotyczące wszystkich procesów, danych z dziennika i posiadaczy rachunków przez pięć lat po zamknięciu rachunku.

2.   Dane osobowe usuwa się z rejestrów po pięciu latach od zamknięcia rachunku lub po pięciu latach od zakończenia prowadzonych z osobą fizyczną stosunków gospodarczych, zdefiniowanych w art. 3 pkt 13 dyrektywy (UE) 2015/849.

3.   Dane osobowe mogą być przechowywane przez kolejne pięć lat – przy czym dostęp do nich może mieć tylko centralny administrator – wyłącznie do celów prowadzenia dochodzeń, wykrywania, ścigania, administracji podatkowej lub egzekwowania prawa, audytu i nadzoru finansowego w odniesieniu do działalności obejmującej uprawnienia lub prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, innych poważnych przestępstw lub nadużyć na rynku, w których rachunek w rejestrze Unii mógłby stanowić narzędzie, lub naruszenia przepisów unijnych lub krajowych zapewniających funkcjonowanie systemu EU ETS.

4.   Do celów prowadzenia dochodzeń, wykrywania, ścigania, administracji podatkowej lub egzekwowania prawa, audytu i nadzoru finansowego w odniesieniu do działalności obejmującej uprawnienia lub prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, innych poważnych przestępstw lub nadużyć na rynku, w których rachunek w rejestrze Unii mógłby stanowić narzędzie, lub naruszenia przepisów unijnych lub krajowych zapewniających funkcjonowanie systemu EU ETS, dane osobowe kontrolowane przez krajowych administratorów mogą zostać zachowane po zamknięciu stosunków gospodarczych do końca okresu odpowiadającego maksymalnemu terminowi przedawnienia dla tych przestępstw określonemu w prawie krajowym krajowego administratora.

5.   Informacje o rachunku zawierające dane osobowe zgromadzone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i nieprzechowywane w rejestrze Unii lub EUTL zostają zachowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

6.   Centralny administrator dopilnowuje, by krajowi administratorzy mieli dostęp do wszystkich zapisów przechowywanych w rejestrze Unii związanych z rachunkami, którymi zarządzają lub zarządzali, oraz mogli odpytywać i eksportować te zapisy.

Artykuł 79

Sprawozdawczość i dostępność informacji

1.   Centralny administrator udostępnia informacje, o których mowa w załączniku XIII odbiorcom wymienionym w tym załączniku, w sposób przejrzysty i zorganizowany. Centralny administrator podejmuje wszelkie rozsądne kroki w celu udostępnienia informacji, o których mowa w załączniku XIII z częstotliwością określoną w tym załączniku. Centralny administrator nie udostępnia dodatkowych informacji przechowywanych w rejestrze EUTL lub rejestrze Unii, chyba że jest to dozwolone zgodnie z art. 80.

2.   Krajowi administratorzy mogą udostępniać również część informacji, o których mowa w załączniku XIII, do których mają dostęp zgodnie z art. 80, odbiorcom wymienionym w tym załączniku i z określoną w nim częstotliwością, w sposób przejrzysty i zorganizowany, poprzez ogólnie dostępną stronę internetową. Krajowi administratorzy nie udostępniają dodatkowych informacji przechowywanych w rejestrze Unii, chyba że jest to dozwolone zgodnie z art. 80.

Artykuł 80

Poufność

1.   Wszystkie informacje – w tym stan posiadania wszystkich rachunków, wszystkie zrealizowane transakcje, niepowtarzalny jednostkowy kod identyfikacyjny uprawnień – przechowywane w EUTL i rejestrze Unii uważa się za poufne, chyba że prawo Unii lub przepisy prawa krajowego, które służą zasadnemu celowi zgodnemu z niniejszym rozporządzeniem i są proporcjonalne, przewidują inaczej.

Akapit pierwszy ma również zastosowanie do wszelkich informacji zgromadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i będących w posiadaniu centralnego administratora lub krajowego administratora.

2.   Centralny administrator i krajowi administratorzy zapewniają, aby wszystkie osoby, które pracują lub pracowały dla nich lub podmiotów, którym przekazano zadania, jak również biegli przez nie wyznaczeni, byli zobowiązani do zachowania tajemnicy służbowej. Nie ujawniają żadnych poufnych informacji, które mogą otrzymać w trakcie pełnienia swoich obowiązków, bez uszczerbku dla wymogów krajowego prawa karnego lub podatkowego lub innych przepisów niniejszego rozporządzenia.

3.   Centralny administrator lub krajowy administrator może przekazać dane przechowywane w rejestrze Unii i EUTL lub zgromadzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem następującym podmiotom:

a)

policji lub innemu organowi egzekwowania prawa lub organowi wymiaru sprawiedliwości oraz organom podatkowym państwa członkowskiego;

b)

Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych Komisji Europejskiej;

c)

Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu;

d)

Europejskiej Jednostce Współpracy Sądowej (Eurojust);

e)

właściwym organom, o których mowa w art. 48 dyrektywy (UE) 2015/849;

f)

właściwym organom, o których mowa w art. 67 dyrektywy 2014/65/UE;

g)

właściwym organom, o których mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 596/2014;

h)

Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionemu rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (22);

i)

Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 (23);

j)

właściwym krajowym organom nadzoru;

k)

krajowym administratorom państw członkowskich i właściwym organom, o których mowa w art. 18 dyrektywy 2003/87/WE;

l)

organom, o których mowa w art. 6 dyrektywy 98/26/WE;

m)

Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych i właściwym krajowym organom ochrony danych.

4.   Dane można udostępniać podmiotom, o których mowa w ust. 3, po złożeniu przez nie wniosku do centralnego administratora lub krajowego administratora, jeżeli wnioski takie są uzasadnione i niezbędne do celów przeprowadzenia dochodzenia, wykrycia, ścigania, działań administracji podatkowej lub organów ścigania, przeprowadzania audytu lub nadzoru finansowego w odniesieniu do działań obejmujących uprawnienia, prania pieniędzy, finansowania terroryzmu lub innych poważnych przestępstw lub nadużyć na rynku, w których rachunki w rejestrze Unii mogą być narzędziem, lub naruszania przepisów unijnych lub krajowych zapewniających funkcjonowanie EU ETS.

Bez uszczerbku dla wymogów krajowych przepisów prawa karnego lub podatkowego, centralny administrator, krajowi administratorzy lub inne organy, podmioty, osoby fizyczne lub prawne, otrzymujące informacje poufne na mocy niniejszego rozporządzenia, mogą wykorzystywać te informacje wyłącznie do wykonywania swoich obowiązków oraz sprawowania swoich funkcji: w przypadku centralnego administratora i krajowych administratorów – objętych zakresem niniejszego rozporządzenia lub, w przypadku innych organów, podmiotów lub osób fizycznych lub prawnych – do celów, do których przekazano im takie informacje, lub w kontekście postępowania administracyjnego lub sądowego odnoszącego się ściśle do sprawowania tych funkcji.

Wszelkie poufne informacje otrzymane, wymieniane lub przekazywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem podlegają warunkom ustanowionym w niniejszym artykule. Niemniej jednak niniejszy artykuł nie zakazuje centralnemu administratorowi i krajowym administratorom wymiany lub przekazywania informacji poufnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Niniejszy artykuł nie uniemożliwia centralnemu administratorowi i krajowym administratorom wymiany lub przekazywania, zgodnie z prawem krajowym, poufnych informacji, które nie zostały uzyskane od centralnego administratora lub krajowego administratora innego państwa członkowskiego.

5.   Podmiot otrzymujący dane zgodnie z ust. 4 zapewnia ich stosowanie wyłącznie do celów określonych we wniosku przedłożonym zgodnie z ust. 4 oraz gwarantuje, że nie zostaną one celowo lub przypadkowo udostępnione osobom niezwiązanym z celem zastosowania tych danych. Przepis ten nie wyklucza możliwości udostępnienia tych danych przez podmioty innym podmiotom wymienionym w ust. 3, jeżeli jest to niezbędne do celów określonych we wniosku przedłożonym zgodnie z ust. 4.

6.   Na wniosek podmiotów wymienionych w ust. 3 centralny administrator może im udostępnić dane dotyczące transakcji, które nie pozwalają na bezpośrednią identyfikację konkretnych osób, w celu znalezienia podejrzanych wzorów transakcji. Podmioty mające taki dostęp mogą poinformować inne podmioty wymienione w ust. 3 o podejrzanych wzorach transakcji.

7.   Europol otrzymuje stały dostęp wyłącznie w trybie odczytu do danych przechowywanych w rejestrze Unii i EUTL do celów art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 (24). Europol informuje Komisję o sposobie wykorzystywania danych.

8.   Krajowi administratorzy w zabezpieczony sposób udostępniają wszystkim pozostałym krajowym administratorom i centralnemu administratorowi imiona, nazwiska, narodowość oraz daty i miejsce urodzenia osób, którym odmówili otwarcia rachunku zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. a), b) i c) lub którym odmówili wyznaczenia jako upoważnionego przedstawiciela zgodnie z art. 21 ust. 5 lit. a) i b), a także imiona, nazwiska, narodowość i daty urodzenia posiadacza rachunku oraz upoważnionych przedstawicieli rachunków, do których dostęp zawieszono zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. c), art. 30 ust. 2 lit. a), art. 30 ust. 3 lit. a) i b) i art. 30 ust. 4, lub rachunków, które zamknięto zgodnie z art. 28. Krajowi administratorzy dopilnowują, aby informacje były aktualizowane i nie były już udostępniane, jeżeli ustaną powody, dla których należy je udostępniać. Informacje udostępnia się przez okres nie dłuższy niż pięć lat.

Krajowi administratorzy informują osoby, których to dotyczy, o udostępnieniu ich tożsamości innym krajowym administratorom oraz o czasie trwania tej wymiany informacji.

Osoby te mogą w ciągu 30 dni kalendarzowych zgłosić sprzeciw wobec wymiany informacji właściwemu organowi lub stosownemu organowi na mocy prawa krajowego. Właściwy organ lub stosowny organ w uzasadnionej decyzji, z zastrzeżeniem wymogów prawa krajowego, poleca krajowemu administratorowi, aby zaprzestał udostępniania informacji albo podtrzymuje udostępnianie informacji.

Zainteresowane osoby mogą zwrócić się do krajowego administratora udostępniającego informacje zgodnie z akapitem pierwszym o przedstawienie im udostępnionych danych osobowych, które ich dotyczą. Krajowi administratorzy stosują się do tych wniosków w terminie 20 dni roboczych od otrzymania wniosku.

9.   Krajowi administratorzy mogą podjąć decyzję o powiadomieniu krajowych organów ścigania oraz krajowych organów podatkowych o wszystkich transakcjach z wykorzystaniem liczby jednostek większej niż ustalona przez krajowego administratora oraz o powiadomieniu o wszelkich rachunkach przeprowadzających w danym okresie określonym przez krajowego administratora liczbę transakcji większą niż liczba określona przez krajowego administratora.

10.   EUTL i rejestr Unii nie wymagają od posiadaczy rachunków przedstawiania informacji cenowych dotyczących uprawnień.

11.   Monitorujący aukcje wyznaczony zgodnie z art. 24 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 posiada dostęp do wszystkich informacji dotyczących rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych znajdującego się w rejestrze Unii.

Artykuł 81

Opłaty

1.   Centralny administrator nie pobiera opłat od posiadaczy rachunków w rejestrze Unii.

2.   Krajowi administratorzy mogą pobierać rozsądne opłaty od posiadaczy rachunków i weryfikatorów przez nich zarządzanych.

3.   Krajowi administratorzy informują centralnego administratora o pobieranych opłatach oraz o ich zmianie w ciągu dziesięciu dni roboczych. Centralny administrator podaje wysokość opłat na ogólnodostępnej stronie internetowej.

Artykuł 82

Przerwa w działaniu

Centralny administrator zapewnia ograniczenie do minimum przerw w działaniu rejestru Unii, podejmując wszelkie zasadne działania w celu zapewnienia dostępności i bezpieczeństwa rejestru Unii i EUTL w rozumieniu decyzji (UE, Euratom) 2017/46 oraz zapewniając solidne systemy i procedury w celu zabezpieczania wszystkich informacji.

TYTUŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 83

Wykonanie

Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia, w szczególności dotyczące przestrzegania przez krajowych administratorów obowiązku weryfikacji i przeglądu informacji przedkładanych zgodnie z art. 19 ust. 1, art. 21 ust. 4 i art. 22 ust. 4.

Artykuł 84

Dalsze wykorzystywanie rachunków

1.   Rachunki, określone w tytule I rozdział 3 niniejszego rozporządzenia, otwarte lub wykorzystywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 389/2013 są nadal wykorzystywane do celów niniejszego rozporządzenia.

2.   Osobiste rachunki posiadania otwarte zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr 389/2013 są przekształcane w rachunki obrotowe.

Artykuł 85

Ograniczenia wykorzystywania

1.   Jednostki Kioto zgodnie z definicją w art. 3 pkt 12 rozporządzenia (UE) nr 389/2013 mogą być przechowywane na rachunkach ETS w rejestrze Unii do dnia 1 lipca 2023 r.

2.   Po dacie, o której mowa w ust. 1, centralny administrator udostępnia krajowym administratorom wykaz rachunków ETS zawierających jednostki Kioto. Na podstawie tego wykazu krajowy administrator zwraca się do posiadacza rachunku o wskazanie rachunku PzK, na który takie międzynarodowe jednostki emisji mają być przekazane.

3.   Jeżeli posiadacz rachunku nie odpowie na wniosek krajowego administratora w ciągu 40 dni roboczych, krajowy administrator przekazuje międzynarodowe jednostki emisji na krajowy rachunek PzK lub na rachunek określony w prawie krajowym.

Artykuł 86

Przedstawianie nowych informacji o rachunku

Informacje o rachunku wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia, które nie były wymagane rozporządzeniem (UE) nr 389/2013, są przedkładane krajowym administratorom najpóźniej w czasie następnego przeglądu, o którym mowa w art. 22 ust. 4.

Artykuł 87

Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013

W rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 7 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii utrzymywał łącze komunikacyjne z rejestrami systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, z którymi obowiązuje umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE, do celów przekazywania informacji o transakcjach z udziałem uprawnień.”;

2)

w art. 56 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:

„4.   Jeżeli umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE obowiązuje i wymaga przekazania uprawnień do emisji lotniczych na rachunki posiadania operatorów statków powietrznych w rejestrze innego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, centralny administrator we współpracy z administratorem innego rejestru, dopilnowuje, by rejestr Unii przekazał uprawnienia do emisji lotniczych z unijnego rachunku przydziału uprawnień do emisji lotniczych na odpowiednie rachunki w innym rejestrze.

5.   Jeżeli umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE obowiązuje i wymaga przekazania uprawnień do emisji lotniczych odpowiadających innemu systemowi handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych operatorom statków powietrznych posiadającym rachunki w rejestrze Unii, centralny administrator we współpracy z administratorem innego rejestru dopilnowuje, by rejestr Unii przekazał uprawnienia do emisji lotniczych z odpowiednich rachunków innego rejestru na rachunki posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii, po zatwierdzeniu przez właściwy organ odpowiedzialny za zarządzanie innym systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.”;

3)

w art. 67 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5.   W przypadku gdy obowiązuje umowa zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE, ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu mają zastosowanie do jednostek wydanych w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych powiązanego z EU ETS.”;

4)

art. 71 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 71

Wdrażanie ustaleń w sprawie powiązania

Centralny administrator w stosownym momencie może tworzyć rachunki i procesy oraz przeprowadzać transakcje i inne operacje służące wdrożeniu umów i ustaleń zawieranych zgodnie z art. 25 i 25a dyrektywy 2003/87/WE.”;

5)

dodaje się art. 99a w brzmieniu:

„Artykuł 99a

Zawieszanie umów w sprawie powiązania

W przypadku zawieszenia lub rozwiązania umowy zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE centralny administrator stosuje środki zgodnie z umową.”;

6)

w art. 105 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Normy opracowane zgodnie z umowami zawartymi na mocy art. 25 dyrektywy 2003/87/WE są spójne ze specyfikacjami dotyczącymi wymiany danych i specyfikacjami technicznymi sporządzonymi zgodnie z ust. 1 i 2.”;

7)

art. 108 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 108

Zapisy

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii przechowywał zapisy dotyczące wszystkich procesów, danych z dziennika i posiadaczy rachunków przez pięć lat po zamknięciu rachunku.

2.   Dane osobowe usuwa się z rejestrów po pięciu latach od zamknięcia rachunku lub po pięciu latach od zakończenia prowadzonych z osobą fizyczną stosunków gospodarczych, zdefiniowanych w art. 3 pkt 13 dyrektywy (UE) 2015/849.

3.   Dane osobowe mogą być przechowywane przez kolejne pięć lat – przy czym dostęp do nich może mieć tylko centralny administrator – wyłącznie do celów prowadzenia dochodzeń, wykrywania, ścigania, administracji podatkowej lub egzekwowania prawa, audytu i nadzoru finansowego w odniesieniu do działalności obejmującej uprawnienia lub prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, innych poważnych przestępstw lub nadużyć na rynku, w których rachunek w rejestrze Unii mógłby stanowić narzędzie, lub naruszenia przepisów unijnych lub krajowych zapewniających funkcjonowanie systemu EU ETS.

4.   Do celów prowadzenia dochodzeń, wykrywania, ścigania, administracji podatkowej lub egzekwowania prawa, audytu i nadzoru finansowego w odniesieniu do działalności obejmującej uprawnienia lub prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, innych poważnych przestępstw lub nadużyć na rynku, w których rachunek w rejestrze Unii mógłby stanowić narzędzie, lub naruszenia przepisów unijnych lub krajowych zapewniających funkcjonowanie systemu EU ETS, dane osobowe kontrolowane przez krajowych administratorów mogą zostać zachowane po zamknięciu stosunków gospodarczych do końca okresu odpowiadającego maksymalnemu terminowi przedawnienia dla tych przestępstw określonemu w prawie krajowym krajowego administratora.

5.   Informacje o rachunku zawierające dane osobowe zgromadzone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i nieprzechowywane w rejestrze Unii lub EUTL zostają zachowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

6.   Centralny administrator dopilnowuje, by krajowi administratorzy mieli dostęp do wszystkich zapisów przechowywanych w rejestrze Unii związanych z rachunkami, którymi zarządzają lub zarządzali, oraz mogli odpytywać i eksportować te zapisy.”;

8)

w załączniku XIV dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

„4a.

W dniu 1 maja każdego roku publikowane są następujące informacje dotyczące umów obowiązujących zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE, zarejestrowanych przez EUTL do dnia 30 kwietnia:

a)

stan posiadania uprawnień wydanych w powiązanym systemie handlu uprawnieniami do emisji na wszystkich rachunkach w rejestrze Unii;

b)

liczba uprawnień wydanych w powiązanym systemie handlu uprawnieniami do emisji i wykorzystanych w celu zapewnienia zgodności w EU ETS;

c)

suma uprawnień wydanych w powiązanym systemie handlu uprawnieniami do emisji i przekazanych na rachunki w rejestrze Unii w poprzednim roku kalendarzowym;

d)

suma uprawnień, które zostały przekazane na rachunki w powiązanym systemie handlu uprawnieniami do emisji w poprzednim roku kalendarzowym.”.

Artykuł 88

Uchylenie

Rozporządzenie (UE) nr 389/2013 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r.

Rozporządzenie (UE) nr 389/2013 stosuje się jednak nadal do dnia 1 stycznia 2026 r. w odniesieniu do wszystkich operacji wymaganych w odniesieniu do okresu rozliczeniowego między 2013 a 2020 r., do drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto oraz do okresu dostosowania się do wymagań zdefiniowanego w art. 3 pkt 30 tego rozporządzenia.

Artykuł 89

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r., z wyjątkiem przepisów art. 87, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

(2)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 920/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 270 z 14.10.2010, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i (UE) nr 1193/2011 (Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1).

(4)  Decyzja nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, s. 1).

(5)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz.U. L 76 z 19.3.2018, s. 3).

(6)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).

(7)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1).

(8)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).

(9)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz.U. L 302 z 18.11.2010, s. 1).

(10)  Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45).

(11)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniające dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz.U. L 350 z 29.12.2017, s. 7).

(12)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).

(13)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (Dz.U. L 200 z 26.7.2016, s. 1).

(14)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(15)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(16)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63).

(17)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 59 z 27.2.2019, s. 8).

(18)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 94).

(19)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).

(20)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).

(21)  Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2017/46 z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych w Komisji Europejskiej (Dz.U. L 6 z 11.1.2017, s. 40).

(22)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

(23)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).

(24)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol), zastępujące i uchylające decyzje Rady 2009/371/WSiSW, 2009/934/WSiSW, 2009/935/WSiSW, 2009/936/WSiSW i 2009/968/WSiSW (Dz.U. L 135 z 24.5.2016, s. 53).


ZAŁĄCZNIK I

Tabela I–I: Rodzaje rachunków oraz rodzaje jednostek, które mogą być przechowywane na każdym rodzaju rachunku

Nazwa rodzaju rachunku

Posiadacz rachunku

Administrator rachunku

Liczba rachunków tego rodzaju

Uprawnienia

Jednostki z powiązanych ETS zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE

Uprawnienia do emisji ogólnych

Uprawnienia do emisji lotniczych

I.   Rachunki zarządzania ETS w rejestrze Unii

Unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji

UE

centralny administrator

1

Tak

Nie

Nie

Unijny rachunek wszystkich uprawnień do emisji lotniczych

UE

centralny administrator

1

Nie

Tak

Nie

Unijny rachunek aukcyjny

UE

centralny administrator

1

Tak

Nie

Nie

Unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji

UE

centralny administrator

1

Tak

Nie

Nie

Unijny rachunek aukcyjny uprawnień do emisji lotniczych

UE

centralny administrator

1

Nie

Tak

Nie

Unijny rachunek specjalnej rezerwy

UE

centralny administrator

1

Nie

Tak

Nie

Unijny rachunek przydziału uprawnień do emisji lotniczych

UE

centralny administrator

1

Nie

Tak

Nie

Unijny rachunek usunięcia uprawnień

UE

centralny administrator

1

Tak

Tak

Tak

Rachunek zabezpieczenia transakcji aukcyjnych

Organizator aukcji, platforma aukcyjna, system rozliczeń lub system rozrachunkowy

krajowy administrator, który otworzył rachunek

co najmniej jeden dla każdej platformy aukcyjnej

Tak

Tak

Nie

II.   Rachunki posiadania w ETS w rejestrze Unii

Rachunek posiadania operatora

Operator

krajowy administrator państwa członkowskiego, w którym znajduje się instalacja

jeden dla każdej instalacji

Tak

Tak

Tak

Rachunek posiadania operatora statków powietrznych

Operator statków powietrznych

krajowy administrator państwa członkowskiego zarządzającego operatorem statków powietrznych

jeden dla każdego operatora statków powietrznych

Tak

Tak

Tak

Krajowy rachunek posiadania

Państwo członkowskie

krajowy administrator państwa członkowskiego posiadającego rachunek

co najmniej jeden dla każdego państwa członkowskiego

Tak

Tak

Tak

III.   Rachunki obrotowe ETS w rejestrze Unii

Rachunek obrotowy

Osoba

krajowy administrator lub centralny administrator, który otworzył rachunek

zgodnie z zatwierdzeniem

Tak

Tak

Tak


ZAŁĄCZNIK II

Warunki

Uiszczanie opłat

1.

Warunki dotyczące opłat rejestracyjnych za utworzenie i prowadzenie rachunków oraz rejestrację i utrzymanie weryfikatorów.

Zmiana podstawowych warunków

2.

Zmiana podstawowych warunków wynikająca ze zmian w niniejszym rozporządzeniu lub zmian w krajowym ustawodawstwie

Rozstrzyganie sporów

3.

Przepisy dotyczące sporów pomiędzy posiadaczami rachunków i właściwość sądu dla krajowego administratora

Obowiązki i odpowiedzialność

4.

Ograniczenie odpowiedzialności krajowego administratora

5.

Ograniczenie odpowiedzialności posiadacza rachunku

ZAŁĄCZNIK III

Informacje, które należy przedłożyć z wnioskami dotyczącymi otwarcia rachunku

1.

Informacje określone w tabeli III–I.

Tabela III–I: Informacje dotyczące wszystkich rachunków

 

A

B

C

D

E

F

Nr pozycji

Informacja dotycząca rachunku

Obowiązkowa/Nieobowiązkowa

Rodzaj

Czy może być aktualizowana?

Czy aktualizacja wymaga zatwierdzenia przez administratora?

Umieszczona na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL?

1

Rodzaj rachunku

obowiązkowa

do wyboru

Nie

nd.

Tak

2

Nazwa posiadacza rachunku

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

3

Nazwa rachunku (nadana przez posiadacza rachunku)

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Tak

4

Adres posiadacza rachunku – państwo

obowiązkowa

do wyboru

Tak

Tak

Tak

5

Adres posiadacza rachunku – region

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

6

Adres posiadacza rachunku – miasto

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

7

Adres posiadacza rachunku – kod pocztowy

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

8

Adres posiadacza rachunku – 1. wiersz

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

9

Adres posiadacza rachunku – 2. wiersz

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

10

Numer rejestracyjny przedsiębiorstwa posiadacza rachunku

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

11

Nr telefonu posiadacza rachunku (1)

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie (*1)

12

Nr telefonu posiadacza rachunku (2)

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie (*1)

13

Adres e-mail posiadacza rachunku

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie (*1)

14

Data urodzenia (w przypadku osób fizycznych)

obowiązkowa dla osób fizycznych

podać

Nie

nd.

Nie

15

Miejsce urodzenia – miejscowość (w przypadku osób fizycznych)

obowiązkowa dla osób fizycznych

podać

Nie

nd.

Nie

16

Miejsce urodzenia – państwo

nieobowiązkowa

podać

Nie

nd.

Nie

17

Rodzaj dokumentu tożsamości (w przypadku osób fizycznych)

obowiązkowa

do wyboru

Tak

Tak

Nie

18

Numer dokumentu tożsamości (w przypadku osób fizycznych)

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

19

Data ważności dokumentu tożsamości

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

podać

Tak

Tak

Nie

20

Nr rejestracyjny VAT i kod państwa

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

podać

Tak

Tak

Nie

21

Identyfikator podmiotu prawnego zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) nr 600/2014

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

wstępnie ustawiona

Tak

Nie

Tak


(*1)  Posiadacz rachunku może zdecydować, że informacja jest wyświetlana na ogólnodostępnej stronieinternetowej EUTL.


ZAŁĄCZNIK IV

Informacje, które należy dostarczyć w celu otwarcia rachunku transakcji aukcyjnych lub rachunku obrotowego

1.

Informacje określone w tabeli III–I w załączniku III.

2.

Dowód na to, że osoba składająca wniosek o otwarcie rachunku posiada otwarty rachunek bankowy w państwie członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

3.

Potwierdzenie tożsamości osoby fizycznej składającej wniosek o otwarcie rachunku, którym może być kopia jednego z poniższych dokumentów:

a)

dowód tożsamości wydany przez państwo należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju;

b)

paszport;

c)

dokument, który przyjmuje się jako osobisty dokument tożsamości na mocy prawa krajowego państwa krajowego administratora zarządzającego rachunkiem.

4.

Potwierdzenie adresu stałego zamieszkania posiadacza rachunku będącego osobą fizyczną, którym może być kopia jednego z poniższych dokumentów:

a)

dokument tożsamości dostarczony zgodnie z pkt 3, jeżeli podany jest na nim adres stałego zamieszkania;

b)

każdy inny dokument tożsamości wydany przez rząd, zawierający adres stałego zamieszkania;

c)

jeżeli kraj stałego zamieszkania nie wydaje dokumentów tożsamości zawierających adres stałego zamieszkania, dokument wydany przez władze lokalne potwierdzający adres stałego zamieszkania osoby;

d)

każdy inny dokument zwykle przyjmowany w państwie członkowskim administratora rachunku jako dowód miejsca stałego zamieszkania osoby.

5.

Następujące dokumenty w przypadku osoby prawnej składającej wniosek o otwarcie rachunku:

a)

dowód rejestracji osoby prawnej;

b)

dane rachunku bankowego;

c)

potwierdzenie rejestracji VAT;

d)

imię i nazwisko, data urodzenia i narodowość beneficjenta rzeczywistego osoby prawnej określonego w art. 3 pkt 6 dyrektywy (UE) 2015/849, w tym rodzaj sprawowanej własności lub kontroli;

e)

lista członków zarządu.

6.

Jeżeli wniosek o otwarcie rachunku składa osoba prawna, krajowi administratorzy mogą poprosić o przedłożenie następujących dokumentów dodatkowych:

a)

kopia aktów założycielskich osoby prawnej;

b)

kopia sprawozdania rocznego lub najnowszych skontrolowanych sprawozdań finansowych lub – jeżeli skontrolowane sprawozdania finansowe nie są dostępne – kopia sprawozdań finansowych opatrzona pieczęcią urzędu skarbowego lub dyrektora finansowego.

7.

Potwierdzenie zarejestrowanego adresu posiadacza rachunku będącego osobą prawną, jeżeli nie wynika ono jasno z dokumentu przedłożonego zgodnie z pkt 5.

8.

Informacja z rejestru karnego lub każdy inny dokument akceptowany przez administratora rachunku jako informacja o uprzedniej karalności osoby fizycznej składającej wniosek o otwarcie rachunku.

Jeżeli wniosek o otwarcie rachunku składa osoba prawna, krajowy administrator może zażądać informacji z rejestru karnego lub każdego innego dokumentu akceptowanego przez administratora rachunku jako informacja o uprzedniej karalności beneficjenta rzeczywistego lub członków zarządu osoby prawnej. Jeżeli krajowy administrator zażąda informacji z rejestru karnego, należy zarejestrować uzasadnienie takiego wniosku.

Zamiast żądać przedłożenia informacji z rejestru karnego, krajowy administrator może zwrócić się do właściwego organu prowadzącego rejestr karny o przekazanie stosownych informacji drogą elektroniczną zgodnie z prawem krajowym.

Dokumenty złożone na podstawie niniejszego punktu nie mogą być przechowywane po otwarciu rachunku.

9.

Jeżeli krajowemu administratorowi przekazany został oryginał dokumentu, może on sporządzić kopię dokumentu i potwierdzić jego autentyczność na kopii.

10.

Kopia dokumentu może zostać przedłożona jako dowód zgodnie z niniejszym załącznikiem, jeżeli jest poświadczona za zgodność z oryginałem przez notariusza lub inną osobę o podobnej funkcji określoną przez krajowego administratora. Bez uszczerbku dla przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) 2016/1191, w odniesieniu do dokumentów wydanych poza państwem członkowskim, w którym kopia dokumentu jest składana, kopia musi zostać zalegalizowana, o ile prawo krajowe nie stanowi inaczej. Data poświadczenia lub legalizacji nie jest wcześniejsza niż trzy miesiące przed datą złożenia wniosku.

11.

Administrator rachunku może nałożyć wymóg, aby do przedkładanych dokumentów dołączono tłumaczenie przysięgłe na język określony przez administratora.

12.

Zamiast pozyskiwać dokumenty papierowe potwierdzające informacje wymagane zgodnie z niniejszym załącznikiem, krajowi administratorzy mogą uzyskiwać odpowiednie informacje, korzystając z narzędzi cyfrowych, pod warunkiem że prawo krajowe zezwala na stosowanie takich narzędzi do przekazywania tego rodzaju informacji.

ZAŁĄCZNIK V

Dodatkowe informacje, które należy dostarczyć w celu rejestracji weryfikatorów

Dokument poświadczający, że weryfikator wnioskujący o rejestrację jest akredytowany jako weryfikator zgodnie z art. 15 dyrektywy 2003/87/WE.


ZAŁĄCZNIK VI

Informacje, które należy dostarczyć w celu otwarcia rachunku posiadania operatora

1.

Informacje określone w tabeli III–I w załączniku III.

2.

W danych dostarczonych zgodnie z tabelą III–I w załączniku III jako posiadacza rachunku podaje się operatora instalacji. Nazwa posiadacza rachunku powinna być identyczna z nazwą osoby fizycznej lub prawnej, która jest posiadaczem odnośnego zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych.

3.

Jeżeli posiadacz rachunku jest częścią grupy, przedstawia dokument wyraźnie określający strukturę grupy. Jeżeli dokument jest kopią, musi być ona poświadczona za zgodność z oryginałem przez notariusza lub inną osobę o podobnej funkcji określoną przez krajowego administratora. Jeżeli taka uwierzytelniona kopia jest wydana poza państwem członkowskim wnioskującym o kopię, kopia musi być zalegalizowana, o ile przepisy prawa krajowego nie stanowią inaczej. Data poświadczenia lub legalizacji nie jest wcześniejsza niż trzy miesiące przed datą złożenia wniosku.

4.

Informacje określone w tabeli VI–I i VI–II w niniejszym załączniku.

5.

Jeżeli wniosek o otwarcie rachunku składa osoba prawna, krajowi administratorzy mogą poprosić o przedłożenie następujących dokumentów dodatkowych:

a)

dowód rejestracji osoby prawnej;

b)

dane rachunku bankowego;

c)

potwierdzenie rejestracji VAT;

d)

imię i nazwisko, data urodzenia i narodowość beneficjenta rzeczywistego osoby prawnej określonego w art. 3 pkt 6 dyrektywy (UE) 2015/849, w tym rodzaj sprawowanej własności lub kontroli;

e)

kopia aktów założycielskich osoby prawnej;

f)

kopia sprawozdania rocznego lub najnowszych skontrolowanych sprawozdań finansowych lub – jeżeli skontrolowane sprawozdania finansowe nie są dostępne – kopia sprawozdań finansowych opatrzona pieczęcią urzędu skarbowego lub dyrektora finansowego.

6.

Zamiast pozyskiwać dokumenty papierowe potwierdzające informacje wymagane zgodnie z niniejszym załącznikiem, krajowi administratorzy mogą uzyskiwać odpowiednie informacje, korzystając z narzędzi cyfrowych, pod warunkiem że prawo krajowe zezwala na stosowanie takich narzędzi do przekazywania tego rodzaju informacji.

Tabela VI–I: Informacje dotyczące rachunków posiadania operatora

 

A

B

C

D

E

F

Nr pozycji

Informacja dotycząca rachunku

Obowiązkowa/Nieobowiązkowa

Rodzaj

Czy może być aktualizowana?

Czy aktualizacja wymaga zatwierdzenia przez administratora?

Umieszczona na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL?

1

Kod identyfikacyjny zezwolenia

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

2

Data wejścia w życie zezwolenia

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

3

Nazwa instalacji

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

4

Rodzaj działalności instalacji

obowiązkowa

do wyboru

Tak

Tak

Tak

5

Adres instalacji – państwo

obowiązkowa

wstępnie ustawiona

Tak

Tak

Tak

6

Adres instalacji – region

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

7

Adres instalacji – miasto

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

8

Adres instalacji – kod pocztowy

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

9

Adres instalacji – 1. wiersz

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

10

Adres instalacji – 2. wiersz

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

11

Nr telefonu instalacji (1)

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

12

Nr telefonu instalacji (2)

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

13

Adres e-mail instalacji

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

14

Nazwa jednostki dominującej

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

podać

Tak

Nie

Tak

15

Nazwa jednostki zależnej

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

podać

Tak

Nie

Tak

16

Numer identyfikacyjny posiadacza rachunku jednostki dominującej (nadany przez rejestr Unii)

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

wstępnie ustawiona

Tak

Nie

Nie

17

Numer identyfikacyjny europejskiego PRTR

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

podać

Tak

Nie

Tak

18

Szerokość geograficzna

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Tak

19

Długość geograficzna

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Tak

20

Rok pierwszej emisji

obowiązkowa

podać

 

 

Tak

Tabela VI–II: Informacje na temat osoby wyznaczonej do kontaktów w instalacji

 

A

B

C

D

E

F

Nr pozycji

Informacja dotycząca rachunku

Obowiązkowa/Nieobowiązkowa

Rodzaj

Czy może być aktualizowana?

Czy aktualizacja wymaga zatwierdzenia przez administratora?

Umieszczona na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL?

1

Imię osoby wyznaczonej do kontaktów w państwie członkowskim

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

2

Nazwisko osoby wyznaczonej do kontaktów w państwie członkowskim

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

3

Adres osoby wyznaczonej do kontaktów – państwo

nieobowiązkowa

wstępnie ustawiona

Tak

Nie

Nie

4

Adres osoby wyznaczonej do kontaktów – region

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

5

Adres osoby wyznaczonej do kontaktów – miejscowość

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

6

Adres osoby wyznaczonej do kontaktów – kod pocztowy

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

7

Adres osoby wyznaczonej do kontaktów – 1. wiersz

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

8

Adres osoby wyznaczonej do kontaktów – 2. wiersz

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

9

Nr telefonu osoby wyznaczonej do kontaktów (1)

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

10

Nr telefonu osoby wyznaczonej do kontaktów (2)

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

11

Adres e-mail osoby wyznaczonej do kontaktów

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie


ZAŁĄCZNIK VII

Informacje, które należy dostarczyć w celu otwarcia rachunku posiadania operatora statków powietrznych

1.

Informacje określone w tabeli III–I w załączniku III i w tabeli VII–I w załączniku VII.

2.

W danych dostarczonych zgodnie z tabelą III–I jako posiadacza rachunku podaje się operatora statków powietrznych. Zarejestrowana nazwa posiadacza rachunku jest identyczna z nazwą w planie monitorowania. W przypadku gdy nazwa w planie monitorowania jest nieaktualna, stosuje się nazwę podaną w rejestrze handlowym lub stosowaną przez Eurocontrol.

3.

Jeżeli posiadacz rachunku jest częścią grupy, przedstawia dokument wyraźnie określający strukturę grupy. Jeżeli dokument jest kopią, musi być ona poświadczona za zgodność z oryginałem przez notariusza lub inną osobę o podobnej funkcji określoną przez krajowego administratora. Jeżeli taka uwierzytelniona kopia jest wydana poza państwem członkowskim wnioskującym o kopię, kopia musi być zalegalizowana, o ile przepisy prawa krajowego nie stanowią inaczej. Data poświadczenia lub legalizacji nie jest wcześniejsza niż trzy miesiące przed datą złożenia wniosku.

4.

Sygnał wywoławczy to kod Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) w polu 7 planu lotu lub, jeżeli jest on niedostępny, znak rejestracyjny statku powietrznego.

5.

Jeżeli wniosek o otwarcie rachunku składa osoba prawna, krajowi administratorzy mogą poprosić o przedłożenie następujących dokumentów dodatkowych:

a)

dowód rejestracji osoby prawnej;

b)

dane rachunku bankowego;

c)

potwierdzenie rejestracji VAT;

d)

imię i nazwisko, data urodzenia i narodowość beneficjenta rzeczywistego osoby prawnej określonego w art. 3 pkt 6 dyrektywy (UE) 2015/849, w tym rodzaj sprawowanej własności lub kontroli;

e)

kopia aktów założycielskich osoby prawnej;

f)

kopia sprawozdania rocznego lub najnowszych skontrolowanych sprawozdań finansowych lub – jeżeli skontrolowane sprawozdania finansowe nie są dostępne – kopia sprawozdań finansowych opatrzona pieczęcią urzędu skarbowego lub dyrektora finansowego.

6.

Zamiast pozyskiwać dokumenty papierowe potwierdzające informacje wymagane zgodnie z niniejszym załącznikiem, krajowi administratorzy mogą uzyskiwać odpowiednie informacje, korzystając z narzędzi cyfrowych, pod warunkiem że prawo krajowe zezwala na stosowanie takich narzędzi do przekazywania tego rodzaju informacji.

Tabela VII–I: Informacje dotyczące rachunków posiadania operatora statków powietrznych

 

A

B

C

D

E

F

Nr pozycji

Informacja dotycząca rachunku

Obowiązkowa/Nieobowiązkowa

Rodzaj

Czy może być aktualizowana?

Czy aktualizacja wymaga zatwierdzenia przez administratora?

Umieszczona na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL?

1

Niepowtarzalny kod zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 748/2009

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

2

Sygnał wywoławczy (kod ICAO)

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

3

Kod identyfikacyjny planu monitorowania

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak

4

Plan monitorowania – pierwszy rok stosowania

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Tak


ZAŁĄCZNIK VIII

Informacje dotyczące upoważnionych przedstawicieli, które należy dostarczyć administratorowi rachunku

1.

Informacje określone w tabeli VIII–I w załączniku VIII.

Tabela VIII–I: Informacje dotyczące upoważnionego przedstawiciela

 

A

B

C

D

E

F

Nr pozycji

Informacja dotycząca rachunku

Obowiązkowa/Nieobowiązkowa

Rodzaj

Czy może być aktualizowana?

Czy aktualizacja wymaga zatwierdzenia przez administratora?

Umieszczona na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL?

1

Imię

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

2

Nazwisko

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

3

Tytuł

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

4

Stanowisko

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

5

Nazwa pracodawcy

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

6

Departament w organizacji pracodawcy

nieobowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

7

Państwo

obowiązkowa

wstępnie ustawiona

Nie

n.d.

Nie

8

Region

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

9

Miejscowość

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

10

Kod pocztowy

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

11

Adres – 1. wiersz

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

12

Adres – 2. wiersz

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

13

Nr telefonu (1)

obowiązkowa

podać

Tak

Nie

Nie

14

Nr telefonu komórkowego

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

15

Adres e-mail

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

16

Data urodzenia

obowiązkowa

podać

Nie

n.d.

Nie

17

Miejsce urodzenia – miejscowość

obowiązkowa

podać

Nie

n.d.

Nie

18

Miejsce urodzenia – państwo

obowiązkowa

podać

Nie

n.d.

Nie

19

Rodzaj dokumentu tożsamości

obowiązkowa

do wyboru

Tak

Tak

Nie

20

Numer dokumentu tożsamości

obowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

21

Data ważności dokumentu tożsamości

obowiązkowa, jeżeli dotyczy

podać

Tak

Tak

Nie

22

Krajowy numer ewidencyjny

nieobowiązkowa

podać

Tak

Tak

Nie

23

Preferowany język

nieobowiązkowa

do wyboru

Tak

Nie

Nie

24

Prawa jako upoważnionego przedstawiciela

obowiązkowa

Wielokrotny wybór

Tak

Tak

Nie

2.

Należycie podpisane oświadczenie posiadacza rachunku, wskazujące, że pragnie on wyznaczyć daną osobę jako upoważnionego przedstawiciela, potwierdzając, że upoważniony przedstawiciel ma prawo do inicjowania, do zatwierdzania oraz do inicjowania i zatwierdzania transakcji w imieniu posiadacza rachunku lub do dostępu wyłącznie w trybie odczytu (zgodnie z odpowiednio, art. 20 ust. 1 i 5).

3.

Dowód tożsamości osoby wyznaczonej, który może stanowić kopia jednego z poniższych dokumentów:

a)

dowód tożsamości wydany przez państwo należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju;

b)

paszport;

c)

dokument, który przyjmuje się jako osobisty dokument tożsamości na mocy prawa krajowego państwa krajowego administratora zarządzającego rachunkiem.

4.

Potwierdzenie adresu stałego zamieszkania osoby wyznaczonej, który może stanowić kopia jednego z poniższych dokumentów:

a)

dokument tożsamości dostarczony zgodnie z pkt 3, jeżeli podany jest na nim adres stałego zamieszkania;

b)

każdy inny dokument tożsamości wydany przez rząd, zawierający adres stałego zamieszkania;

c)

jeżeli kraj stałego zamieszkania nie wydaje dokumentów tożsamości zawierających adres stałego zamieszkania, dokument wydany przez władze lokalne potwierdzający adres stałego zamieszkania osoby;

d)

każdy inny dokument zwykle przyjmowany w państwie członkowskim administratora rachunku jako potwierdzenie miejsca stałego zamieszkania osoby.

5.

Informacja z rejestru karnego lub każdy inny dokument przyjmowany przez administratora rachunku jako informacja o uprzedniej karalności osoby wyznaczonej, z wyjątkiem upoważnionych przedstawicieli weryfikatorów.

Zamiast żądać przedłożenia informacji z rejestru karnego, krajowy administrator może zwrócić się do właściwego organu prowadzącego rejestr karny o przekazanie stosownych informacji drogą elektroniczną zgodnie z prawem krajowym.

Dokumenty złożone na podstawie niniejszego punktu nie mogą być przechowywane po zatwierdzeniu wyznaczenia przedstawiciela rachunku.

6.

Jeżeli krajowemu administratorowi przekazany został oryginał dokumentu, może on sporządzić kopię dokumentu i potwierdzić jego autentyczność na kopii.

7.

Kopia dokumentu może zostać przedłożona jako dowód zgodnie z niniejszym załącznikiem, jeżeli jest poświadczona za zgodność z oryginałem przez notariusza lub inną osobę o podobnej funkcji określoną przez krajowego administratora. Bez uszczerbku dla przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) 2016/1191, w odniesieniu do dokumentów wydanych poza państwem członkowskim, w którym kopia dokumentu jest składana, kopia musi zostać zalegalizowana, o ile prawo krajowe nie stanowi inaczej. Data poświadczenia lub legalizacji nie jest wcześniejsza niż trzy miesiące przed datą złożenia wniosku.

8.

Administrator rachunku może nałożyć wymóg, aby do przedkładanych dokumentów dołączono tłumaczenie przysięgłe na język określony przez krajowego administratora.

9.

Zamiast pozyskiwać dokumenty papierowe potwierdzające informacje wymagane zgodnie z niniejszym załącznikiem, krajowi administratorzy mogą uzyskiwać odpowiednie informacje, korzystając z narzędzi cyfrowych, pod warunkiem że prawo krajowe zezwala na stosowanie takich narzędzi do przekazywania tego rodzaju informacji.

ZAŁĄCZNIK IX

Format przedkładania danych dotyczących rocznych emisji

1.

Dane dotyczące emisji operatorów zawierają informacje określone w tabeli IX–I, z uwzględnieniem formatu elektronicznego stosowanego przy przedkładaniu danych opisanego w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

Tabela IX–I: Dane dotyczące emisji operatorów

 

 

 

 

1

Kod identyfikacyjny instalacji

 

2

Rok sprawozdawczy

 

Emisje gazów cieplarnianych

 

w tonach

w tonach ekwiwalentu CO2

3

Emisje CO2

 

 

4

Emisje N2O

 

 

5

Emisje PFC

 

 

6

Emisje ogółem

Σ (C3+C4+C5)

2.

Dane dotyczące emisji operatorów statków powietrznych zawierają informacje określone w tabeli IX–II, z uwzględnieniem formatu elektronicznego stosowanego przy przedkładaniu danych opisanego w specyfikacjach dotyczących wymiany danych i specyfikacjach technicznych przewidzianych w art. 75.

Tabela IX–II: Dane dotyczące emisji operatorów statków powietrznych

 

 

 

1

Kod identyfikacyjny operatora statków powietrznych:

 

2

Rok sprawozdawczy

 

Emisje gazów cieplarnianych

 

w tonach CO2

3

Emisje krajowe

(dotyczy wszystkich lotów, które rozpoczęły się na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego i zakończyły się na lotnisku znajdującym się na terytorium tego samego państwa członkowskiego)

 

4

Emisje pozakrajowe

(dotyczy wszystkich lotów, które rozpoczęły się na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego i zakończyły się na lotnisku znajdującym się na terytorium innego państwa członkowskiego)

 

5

Emisje ogółem

Σ (C3+C4)


ZAŁĄCZNIK X

Tabela krajowego rozdziału uprawnień

Nr wiersza

 

Ilość uprawnień do emisji ogólnych przydzielanych bezpłatnie

 

Zgodnie z art. 10a ust. 7 dyrektywy 2003/87/WE

Zgodnie z art. 10c dyrektywy 2003/87/WE (przekazywalne)

 

Zgodnie z innym przepisem dyrektywy 2003/87/WE

Ogółem

 

1

Kod kraju państwa członkowskiego

 

 

 

 

 

Ręcznie

2

 

Kod identyfikacyjny instalacji

 

 

 

 

 

Ręcznie

3

 

Ilość, która ma zostać przydzielona:

 

 

 

 

 

 

4

 

 

w roku X

 

 

 

 

 

Ręcznie

5

 

 

w roku X+1

 

 

 

 

 

Ręcznie

6

 

 

w roku X+2

 

 

 

 

 

Ręcznie

7

 

 

w roku X+3

 

 

 

 

 

Ręcznie

8

 

 

w roku X+4

 

 

 

 

 

Ręcznie

9

 

 

w roku X+5

 

 

 

 

 

Ręcznie

10

 

 

w roku X+6

 

 

 

 

 

Ręcznie

11

 

 

w roku X+7

 

 

 

 

 

Ręcznie

12

 

 

w roku X+8

 

 

 

 

 

Ręcznie

13

 

 

w roku X+9

 

 

 

 

 

Ręcznie

Wiersze 2–13 należy powtórzyć dla każdej instalacji.


ZAŁĄCZNIK XI

Krajowa tabela rozdziału uprawnień do emisji lotniczych

Nr wiersza

 

Ilość uprawnień do emisji lotniczych przydzielanych bezpłatnie

 

Zgodnie z art. 3e dyrektywy 2003/87/WE

Zgodnie z art. 3f dyrektywy 2003/87/WE

Suma

 

1

Kod kraju państwa członkowskiego

 

 

 

Ręcznie

2

 

Kod identyfikacyjny operatora statków powietrznych

 

 

 

Ręcznie

3

 

Ilość, która ma zostać przydzielona

 

 

 

 

4

 

 

w roku X

 

 

 

Ręcznie

5

 

 

w roku X+1

 

 

 

Ręcznie

6

 

 

w roku X+2

 

 

 

Ręcznie

7

 

 

w roku X+3

 

 

 

Ręcznie

8

 

 

w roku X+4

 

 

 

Ręcznie

9

 

 

w roku X+5

 

 

 

Ręcznie

10

 

 

w roku X+6

 

 

 

Ręcznie

11

 

 

w roku X+7

 

 

 

Ręcznie

12

 

 

w roku X+8

 

 

 

Ręcznie

13

 

 

w roku X+9

 

 

 

Ręcznie

Wiersze 2–13 należy powtórzyć dla każdego operatora statków powietrznych.


ZAŁĄCZNIK XII

Tabela aukcyjna

Nr wiersza

Informacje dotyczące platformy aukcyjnej

 

 

1

Kod identyfikacyjny platformy aukcyjnej

 

 

2

Tożsamość monitorującego aukcje

 

 

3

Numer rachunku zabezpieczenia transakcji aukcyjnych

 

 

4

Informacje dotyczące poszczególnych aukcji (uprawnień do emisji ogólnych/uprawnień do emisji lotniczych)

 

5

Wolumen będący przedmiotem danej aukcji

Data i godzina przekazania na rachunek zabezpieczenia transakcji aukcyjnych

Tożsamość organizatorów aukcji związanych z każdą aukcją

Wolumen w odniesieniu do poszczególnych organizatorów aukcji w ramach wolumenu będącego przedmiotem danej aukcji, w tym, w stosownych przypadkach, odpowiedni wolumen uprawnień zgodnie z art. 10a ust. 8 dyrektywy 2003/87/WE

Ręcznie

6

 

 

 

 

Ręcznie

7

 

 

Ręcznie

8

 

 

Ręcznie

9

 

 

Ręcznie

10

 

 

Ręcznie

11

 

 

Ręcznie

12

 

 

Ręcznie

13

 

 

 

 

Ręcznie

14

 

 

Ręcznie

15

 

 

Ręcznie

16

 

 

Ręcznie

17

 

 

Ręcznie

18

 

 

Ręcznie

19

 

 

Ręcznie


ZAŁĄCZNIK XIII

Wymogi w zakresie sprawozdawczości centralnego administratora

I.   Informacje w rejestrze Unii dotyczące EU ETS

Informacje podawane do wiadomości publicznej

1.

EUTL umieszcza na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL następujące informacje dotyczące każdego rachunku:

a)

wszystkie informacje oznaczone jako „umieszczone na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL” w tabeli III–I w załączniku III, tabeli VI–I w załączniku VI i tabeli VII–I w załączniku VII;

b)

uprawnienia przydzielone poszczególnym posiadaczom rachunku zgodnie z art. 48 i 50;

c)

stan rachunku zgodnie z art. 9 ust. 1;

d)

rok pierwszych emisji i rok ostatnich emisji;

e)

liczba uprawnień umorzonych zgodnie z art. 6;

f)

dane liczbowe dotyczące zweryfikowanych emisji wraz z korektami dla instalacji związanej z rachunkiem posiadania operatora za rok X są przedstawiane począwszy od dnia 1 kwietnia roku (X+1);

g)

oznaczenie i deklaracja wskazujące na to, czy operator instalacji lub statków powietrznych przypisany do rachunku posiadania operatora umorzył do dnia 30 kwietnia liczbę uprawnień co najmniej równą jego całkowitym emisjom we wszystkich poprzednich latach.

Informacje, o których mowa w lit. a)–d), są aktualizowane co 24 godziny.

Do celów lit. g) oznaczenia i deklaracje, które należy umieszczać na stronie, określono w tabeli XIV–I. Oznaczenie należy aktualizować w dniu 1 maja i – poza dodaniem symbolu * w przypadkach opisanych w wierszu 5 tabeli XIV–I – nie należy go zmieniać aż do dnia 1 maja następnego roku, chyba że rachunek został wcześniej zamknięty.

Tabela XIV–I: Deklaracje zgodności

Nr wiersza

Liczba statusu zgodności zgodnie z art. 33

Czy zarejestrowano zweryfikowane emisje za ostatni kompletny rok?

Oznaczenie

Oświadczenie

umieszczone na ogólnodostępnej stronie internetowej EUTL

1

0 lub liczba dodatnia

Tak

A

„Liczba uprawnień umorzona do dnia 30 kwietnia jest co najmniej równa zweryfikowanym emisjom.”

2

liczba ujemna

Tak

B

„Liczba uprawnień umorzona do dnia 30 kwietnia jest mniejsza niż zweryfikowane emisje.”

3

dowolna liczba

Nie

C

„Do dnia 30 kwietnia nie wprowadzono zweryfikowanych emisji za poprzedni rok.”

4

dowolna liczba

Nie (ponieważ zawieszono proces umorzenia uprawnień lub aktualizacji zweryfikowanych emisji w rejestrze państwa członkowskiego)

X

„Wprowadzenie zweryfikowanych emisji lub umorzenie było niemożliwe do dnia 30 kwietnia z powodu zawieszenia procesu umorzenia uprawnień lub aktualizacji zweryfikowanych emisji w rejestrze państwa członkowskiego.”

5

dowolna liczba

Tak lub Nie (ale następnie zaktualizowane przez właściwy organ)

* [dodana do oznaczenia początkowego]

„Zweryfikowane emisje zostały oszacowane lub skorygowane przez właściwy organ.”

2.

EUTL umieszcza na swojej ogólnodostępnej stronie internetowej następujące informacje ogólne i aktualizuje je co 24 godziny:

a)

tabela krajowego rozdziału uprawnień każdego państwa członkowskiego, w tym wskazanie wszelkich zmian w tabeli zgodnie z art. 47;

b)

tabela krajowego rozdziału uprawnień do emisji lotniczych każdego państwa członkowskiego, w tym wskazanie wszelkich zmian w tabeli zgodnie z art. 49;

c)

całkowita liczba uprawnień przechowywanych w rejestrze Unii na wszystkich rachunkach użytkowników w poprzednim dniu;

d)

opłaty nakładane przez krajowych administratorów zgodnie z art. 81.

3.

W dniu 30 kwietnia każdego roku EUTL umieszcza na swojej ogólnodostępnej stronie internetowej następujące informacje ogólne:

a)

suma zweryfikowanych emisji każdego państwa członkowskiego podana dla poprzedniego roku kalendarzowego jako odsetek sumy zweryfikowanych emisji roku przed rokiem poprzednim;

b)

udział procentowy rachunków zarządzanych przez dane państwo członkowskie w liczbie i wolumenie wszystkich transakcji z udziałem uprawnień i jednostek Kioto w poprzednim roku kalendarzowym;

c)

udział procentowy rachunków zarządzanych przez dane państwo członkowskie w liczbie i wolumenie wszystkich transakcji z udziałem uprawnień i jednostek Kioto w poprzednim roku kalendarzowym między rachunkami zarządzanymi przez różne państwa członkowskie.

4.

Dla każdej zakończonej transakcji zarejestrowanej w EUTL do dnia 30 kwietnia danego roku EUTL, w dniu 1 maja trzy lata później, umieszcza na swojej ogólnodostępnej stronie internetowej następujące informacje:

a)

nazwa posiadacza rachunku i identyfikator rachunku, z którego następuje przekaz;

b)

nazwa posiadacza rachunku i identyfikator rachunku, na który następuje przekaz;

c)

liczba objętych transakcją uprawnień lub jednostek Kioto, wraz z kodem kraju, ale bez niepowtarzalnego kodu identyfikacyjnego uprawnień oraz niepowtarzalnej wartości numerycznej numeru seryjnego jednostek Kioto;

d)

kod identyfikacyjny transakcji;

e)

data i godzina zakończenia transakcji (według czasu środkowoeuropejskiego);

f)

rodzaj transakcji.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania do transakcji, w przypadku których zarówno rachunek przekazujący, jak i rachunek, na który następuje przekaz, są rachunkami zarządzania ETS, zgodnie z tabelą I–I w załączniku I.

5.

W dniu 1 maja każdego roku publikowane są następujące informacje dotyczące umów obowiązujących zgodnie z art. 25 dyrektywy 2003/87/WE, które zostały zarejestrowane przez EUTL do dnia 30 kwietnia:

a)

stan posiadania uprawnień wydanych w ramach powiązanego systemu handlu uprawnieniami do emisji na wszystkich rachunkach w rejestrze Unii;

b)

liczba uprawnień wydanych w ramach powiązanego systemu handlu uprawnieniami do emisji, wykorzystanych do celów zapewnienia zgodności w EU ETS;

c)

suma uprawnień wydanych w ramach powiązanego systemu handlu uprawnieniami do emisji, które zostały przekazane na rachunki w rejestrze Unii w poprzednim roku kalendarzowym;

d)

suma uprawnień, które zostały przekazane na rachunki w powiązanym systemie handlu uprawnieniami do emisji w poprzednim roku kalendarzowym.

Informacje dostępne dla posiadaczy rachunków

6.

Rejestr Unii umieszcza następujące informacje w części strony internetowej dostępnej wyłącznie dla posiadaczy rachunków i aktualizuje je w czasie rzeczywistym:

a)

aktualny stan posiadania uprawnień i jednostek Kioto, w tym kod kraju, oraz, w stosownych przypadkach, określenie dziesięcioletniego okresu, w którym uprawnienia zostały utworzone, ale bez niepowtarzalnego kodu identyfikacyjnego uprawnień oraz niepowtarzalnej wartości numerycznej numeru seryjnego jednostek Kioto;

b)

wykaz transakcji, dla których złożono wniosek, zainicjowanych przez tego posiadacza rachunku, z podaniem dla każdej transakcji:

(i)

elementów wymienionych w pkt 4 niniejszego załącznika;

(ii)

numeru rachunku i nazwy posiadacza rachunku, na który następuje przekaz;

(iii)

daty i godziny złożenia wniosku o przeprowadzenie transakcji (według czasu środkowoeuropejskiego);

(iv)

aktualnego stanu transakcji, dla której złożono wniosek;

(v)

kodów odpowiedzi odesłanych w wyniku kontroli dokonanych przez rejestr i EUTL;

c)

wykazu uprawnień lub jednostek Kioto przekazanych lub nabytych przez ten rachunek w wyniku zakończonych transakcji, wyszczególniającego dla każdej transakcji:

(i)

elementy wymienione w pkt 4;

(ii)

numer rachunku i nazwę posiadacza rachunku przekazującego i rachunku, na który następuje przekaz.


2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/63


ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/1123

z dnia 12 marca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 389/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (1), w szczególności jego art. 10 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 19 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) zawiera wymóg, by wszystkie uprawnienia wydawane począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. były przechowywane w rejestrze Unii. Rejestr Unii został pierwotnie ustanowiony rozporządzeniem Komisji (UE) nr 920/2010 (3).

(2)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 389/2013 (4) uchylono rozporządzenie (UE) nr 920/2010 w celu ustanowienia wymogów ogólnych oraz wymagań dotyczących prowadzenia i utrzymania rejestru Unii w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia 2013 r. i w kolejnych okresach oraz niezależnego dziennika transakcji przewidzianego w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE, a także rejestrów przewidzianych w art. 6 decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5).

(3)

Art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 przewiduje ustanowienie rejestrów w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z protokołu z Kioto. Rozporządzenie (UE) nr 389/2013 reguluje również funkcjonowanie tych rejestrów.

(4)

Konferencja Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, służąca za spotkanie stron protokołu z Kioto, przyjęła poprawkę dauhańską ustanawiającą drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto, rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. i kończący się dnia 31 grudnia 2020 r. („poprawka dauhańska”). Unia zatwierdziła poprawkę dauhańską decyzją Rady (UE) 2015/1339 (6). Konieczne jest wdrożenie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto w ramach rejestru Unii i krajowych rejestrów PzK. Odpowiednie przepisy powinny mieć jednak zastosowanie dopiero od daty wejścia w życie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto.

(5)

Norwegia i Liechtenstein uczestniczą w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji ustanowionym dyrektywą 2003/87/WE, ale nie są stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań (7) w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto. W związku z tym na koniec drugiego okresu rozliczeniowego należy ustanowić szczególny proces rozliczania, o którym mowa w art. 10 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

(6)

Wszystkie operacje wymagane w odniesieniu do trzeciego okresu rozliczeniowego unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji między 2013 a 2020 r. powinny zostać zakończone zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013. Ponieważ w dyrektywie 2003/87/WE zezwolono na wykorzystanie międzynarodowych jednostek emisji wygenerowanych zgodnie z protokołem z Kioto, rozporządzenie to będzie nadal mieć zastosowanie do tych operacji do dnia 1 lipca 2023 r., czyli do końca dodatkowego okresu wyznaczonego na wypełnienie zobowiązań w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto. Aby zapewnić jasność co do przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z trzecim okresem rozliczeniowym zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE (8), z jednej strony, i przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z czwartym okresem rozliczeniowym zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (9), z drugiej strony, zakres stosowania tych przepisów rozporządzenia (UE) nr 389/2013, które w dalszym ciągu mają zastosowanie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia do operacji związanych z trzecim okresem rozliczeniowym, będzie ograniczony do tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 dodaje się art. 73h w brzmieniu:

„Artykuł 73h

Proces rozliczania dla państw niebędących stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań

1.   W ciągu 6 miesięcy od zamknięcia okresu rozliczeniowego obejmującego lata 2013–2020 centralny administrator oblicza wartość rozliczenia dla państw niebędących stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań poprzez odjęcie ilości równej uprawnieniom w EU ETS wynikającej z włączenia tego kraju do EU ETS na okres rozliczeniowy 2013–2020 od całkowitej ilości uprawnień do emisji ogólnych umorzonych przez operatorów zarządzanych przez krajowego administratora tego państwa na okres 2013–2020.

2.   Centralny administrator powiadamia krajowych administratorów o wyniku obliczenia na podstawie ust. 1.

3.   W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, centralny administrator przekazuje ilość AAU równą wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 1 z centralnego rachunku rozliczeniowego ETS w rejestrze Unii na rachunek depozytowy AAU ESD w rejestrze PzK każdego państwa z dodatnią wartością rozliczenia.

4.   W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia określonego w ust. 2 każdy administrator rejestru PzK, którego państwo ma ujemną wartość rozliczenia, przekazuje ilość AAU równą dodatniemu ekwiwalentowi wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 1. na centralny rachunek rozliczeniowy ETS w rejestrze Unii.

5.   Przed przeprowadzeniem przekazania, o którym mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, odnośny krajowy administrator lub centralny administrator najpierw przekazuje pewną ilość AAU wymaganych, by spełnić wymóg udziału w dochodach stosowany w odniesieniu do pierwszych międzynarodowych przekazów AAU zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

6.   W ciągu 6 miesięcy od zamknięcia okresu rozliczeniowego obejmującego lata 2013–2020 centralny administrator oblicza wartość rozliczenia dla państw niebędących stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań poprzez odjęcie ilości równej zweryfikowanym emisjom operatorów statków powietrznych, które są uwzględnione w krajowym wykazie na mocy UNFCCC tego państwa, od całkowitej ilości uprawnień do emisji ogólnych umorzonych przez operatorów statków powietrznych zarządzanych przez krajowego administratora tego państwa na okres 2013–2020.

7.   Centralny administrator powiadamia krajowych administratorów o wyniku obliczenia na podstawie ust. 6.

8.   W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia na podstawie ust. 7 każdy administrator rejestru PzK, którego państwo ma dodatnią wartość rozliczenia, przekazuje ilość AAU równą wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 6 na centralny rachunek rozliczeniowy ETS w rejestrze Unii.

9.   W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia na podstawie ust. 7 centralny administrator przekazuje ilość AAU równą dodatniemu ekwiwalentowi wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 6 z centralnego rachunku rozliczeniowego ETS w rejestrze Unii na rachunek depozytowy AAU ESD w rejestrze PzK każdego państwa z ujemną wartością rozliczenia.

10.   Przed przeprowadzeniem przekazu, o którym mowa w ust. 8 i 9 niniejszego artykułu, odnośny krajowy administrator lub centralny administrator najpierw przekazuje pewną ilość AAU wymaganych, by spełnić wymóg udziału w dochodach stosowany w odniesieniu do pierwszych międzynarodowych przekazów AAU zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od daty opublikowania przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikatu w sprawie wejścia w życie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13.

(2)  Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).

(3)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 920/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 270 z 14.10.2010, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i (UE) nr 1193/2011 (Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1).

(5)  Decyzja nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, s. 1).

(6)  Decyzja Rady (UE) 2015/1339 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 1).

(7)  Decyzja Rady (UE) 2015/1340 z dnia 13 lipca 2015 r. dotycząca zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Porozumienia między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Islandią, z drugiej strony, dotyczącego uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 15).

(8)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63).

(9)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz.U. L 76 z 19.3.2018, s. 3).


2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/66


ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/1124

z dnia 13 marca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2019/1122 w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z Porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (1), w szczególności jego art. 12 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii (2) określa zasady funkcjonowania rejestru Unii, ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3).

(2)

Wszystkie operacje wymagane w odniesieniu do okresu dostosowania się do wymagań między 2013 a 2020 r. powinny zostać zakończone zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 389/2013 (4). Ponieważ w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE (5) ustanowiono przepisy dotyczące okresu dostosowania się do wymagań w latach 2013–2020, w tym wykorzystania międzynarodowych jednostek emisji wygenerowanych na podstawie protokołu z Kioto, wspomniane rozporządzenie będzie miało nadal zastosowanie do tych operacji do dnia 1 lipca 2023 r., czyli do końca dodatkowego okresu na wypełnienie zobowiązań w ramach drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto. Aby zapewnić jasność z jednej strony co do przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z okresem dostosowania się do wymagań między 2013 a 2020 r. zgodnie z decyzją nr 2009/406/WE, a z drugiej strony co do przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z okresem dostosowania się do wymagań między 2021 a 2030 r. zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/842, zakres stosowania tych przepisów rozporządzenia (UE) nr 389/2013, które w dalszym ciągu mają zastosowanie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia do operacji związanych z okresem dostosowania się do wymagań między 2013 a 2020 r., będzie ograniczony do tego celu.

(3)

W rozporządzeniu (UE) 2018/842 określono obowiązki państw członkowskich w odniesieniu do ich minimalnych wkładów w okresie 2021–2030 r. na potrzeby realizacji celu Unii, jakim jest zmniejszenie w 2030 r. emisji gazów cieplarnianych o 30 % w stosunku do poziomu z 2005 r.

(4)

Art. 12 rozporządzenia (UE) 2018/842 przewiduje, że należy zapewnić prawidłowe rozliczanie na podstawie tego rozporządzenia w rejestrze Unii.

(5)

Jednostki rocznych limitów emisji powinny być wydawane na rachunkach zgodności państw członkowskich na potrzeby spełnienia obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) 2018/842 („rachunki zgodności w ramach ESR”) ustanowionych w rejestrze Unii na podstawie rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/1122 w ilościach określonych na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842. Jednostki rocznych limitów emisji powinny być przechowywane wyłącznie na rachunkach zgodności w ramach ESR w rejestrze Unii.

(6)

Rejestr Unii powinien umożliwiać wdrażanie cyklu zgodności na mocy rozporządzenia (UE) 2018/842 poprzez zapewnienie procesów na potrzeby wprowadzania do rachunków zgodności w ramach ESR rocznych zweryfikowanych danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych, określenia liczby statusu zgodności dla rachunku zgodności w ramach ESR każdego państwa członkowskiego dla każdego roku danego okresu dostosowania się do wymagań oraz, w stosownych przypadkach, zastosowania współczynnika na mocy art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/842.

(7)

Rejestr Unii powinien również zapewnić prawidłowe księgowanie transakcji na podstawie art. 5, 6, 7 i 11 rozporządzenia (UE) 2018/842.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2019/1122,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/1122 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w umocowaniach dodaje się tekst w brzmieniu:

„uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z Porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (*1), w szczególności jego art. 12 ust. 1,

(*1)  Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 26.”;"

2)

w art. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do jednostek rocznych limitów emisji (AEA).”;

3)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)

pkt 12 otrzymuje brzmienie:

„12)

»transakcja« oznacza proces w rejestrze Unii obejmujący przekaz uprawnienia lub jednostki rocznego limitu emisji z jednego rachunku na inny;”;

b)

dodaje się pkt 23 i 24 w brzmieniu:

„23)

»okres dostosowania się do wymagań ESR« oznacza okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2030 r., w którym państwa członkowskie mają ograniczyć swoje emisje gazów cieplarnianych na podstawie rozporządzenia (UE) 2018/842;

24)

»jednostka rocznych limitów emisji« (»AEA«) oznacza podpodział rocznego limitu emisji państwa członkowskiego określony na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842, równy jednej tonie ekwiwalentu dwutlenku węgla;”;

4)

art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Państwa członkowskie korzystają z rejestru Unii w celu wypełnienia swoich zobowiązań na mocy art. 19 dyrektywy 2003/87/WE i art. 12 rozporządzenia (UE) 2018/842. Rejestr Unii udostępnia krajowym administratorom i posiadaczom rachunków procesy określone w niniejszym rozporządzeniu.”;

5)

art. 7 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.   Centralny administrator, właściwe organy i krajowi administratorzy realizują wyłącznie procesy niezbędne do wykonywania swoich odpowiednich funkcji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE i rozporządzeniem (UE) 2018/842.”;

6)

art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Otwieranie rachunków zarządzanych przez centralnego administratora

1.   Centralny administrator otwiera wszystkie rachunki zarządzania ETS w rejestrze Unii, unijny rachunek wszystkich AEA w ramach ESR, rachunek usunięcia na podstawie rozporządzenia (UE) 2018/842 (»rachunek usunięcia w ramach ESR«), unijny rachunek wszystkich AEA w ramach załącznika II, unijny rachunek rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR oraz jeden rachunek zgodności w ramach ESR dla każdego państwa członkowskiego na każdy rok okresu dostosowania się do wymagań.

2.   Krajowy administrator wyznaczony na podstawie art. 7 ust. 1 działa jako upoważniony przedstawiciel rachunków zgodności w ramach ESR.”;

7)

dodaje się art. 27a w brzmieniu:

„Artykuł 27a

Zamknięcie rachunku zgodności w ramach ESR

Centralny administrator zamyka rachunek zgodności w ramach ESR nie wcześniej niż jeden miesiąc po określeniu liczby statusu zgodności dla tego rachunku na podstawie art. 59f i po uprzednim zawiadomieniu posiadacza rachunku.

Po zamknięciu rachunku zgodności w ramach ESR centralny administrator dopilnowuje, aby rejestr Unii dokonał przekazu AEA pozostających na rachunku zgodności w ramach ESR na rachunek usunięcia w ramach ESR.”;

8)

dodaje się tytuł IIa w brzmieniu:

„TYTUŁ IIA

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ROZLICZANIA TRANSAKCJI NA MOCY ROZPORZĄDZEŃ (UE) 2018/842 I (UE) 2018/841

ROZDZIAŁ 1

Transakcje na podstawie rozporządzenia (UE) 2018/842

Artykuł 59a

Tworzenie jednostek AEA

1.   Na początku okresu dostosowania się do wymagań centralny administrator tworzy:

a)

na unijnym rachunku wszystkich AEA w ramach ESR ilość AEA równą sumie rocznych limitów emisji dla wszystkich państw członkowskich i dla wszystkich lat okresu dostosowania się do wymagań określonych w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/842 oraz w decyzjach przyjętych na mocy art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842;

b)

na unijnym rachunku wszystkich AEA w ramach załącznika II ilość AEA równą sumie wszystkich rocznych limitów emisji dla wszystkich kwalifikujących się państw członkowskich i dla wszystkich lat okresu dostosowania się do wymagań określonych w decyzjach przyjętych na mocy art. 4 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2018/842 w oparciu o wskaźniki procentowe zgłoszone przez państwa członkowskie na mocy art. 6 ust. 3 tego rozporządzenia.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by po utworzeniu jednostki rejestr Unii nadał każdej AEA niepowtarzalny jednostkowy kod identyfikacyjny.

Artykuł 59b

Jednostki rocznych limitów emisji

AEA są ważne do celów spełniania przez państwa członkowskie wymogów w zakresie ograniczania emisji gazów cieplarnianych na podstawie art. 4 rozporządzenia (UE) 2018/842 oraz ich zobowiązań na mocy art. 4 rozporządzenia (UE) 2018/841. Podlegają one przekazywaniu wyłącznie na podstawie warunków określonych w art. 5 ust. 1–5, art. 6, art. 9 ust. 2 i art. 11 rozporządzenia (UE) 2018/842 oraz art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/841.

Artykuł 59c

Przekaz jednostek AEA na każdy rachunek zgodności w ramach ESR

1.   Na początku okresu dostosowania się do wymagań centralny administrator dokonuje przekazu AEA w ilości odpowiadającej rocznemu limitowi emisji dla każdego państwa członkowskiego na każdy rok, jak określono w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/842 i w decyzjach przyjętych na mocy art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842, z unijnego rachunku wszystkich AEA w ramach ESR na odpowiedni rachunek zgodności w ramach ESR.

2.   Gdy w momencie zamykania rachunku zgodności w ramach ESD danego państwa członkowskiego za rok 2020 na podstawie art. 31 rozporządzenia (UE) nr 389/2013 całkowita wielkość emisji gazów cieplarnianych wyrażona w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla na tym rachunku zgodności w ramach ESD przekracza sumę wszystkich AEA, międzynarodowych jednostek emisji, tCER i lCER, ilość odpowiadającą wielkości nadwyżki emisji, pomnożoną przez czynnik redukcji określony w art. 7 ust. 1 lit. a) decyzji nr 2009/406/WE, odejmuje się od ilości AEA przekazanych na rachunek zgodności w ramach ESR danego państwa członkowskiego za 2021 r. na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 59d

Wprowadzanie odpowiednich danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych

1.   W odpowiednim czasie, z chwilą gdy odpowiednie zweryfikowane dane dotyczące emisji gazów cieplarnianych dla danego roku okresu dostosowania się do wymagań w odniesieniu do większości państw członkowskich staną się dostępne, centralny administrator wpisuje całkowitą ilość odnośnych zweryfikowanych emisji gazów cieplarnianych wyrażoną w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla dla każdego państwa członkowskiego na jego rachunku zgodności w ramach ESR za ten dany rok okresu dostosowania się do wymagań.

2.   Centralny administrator wpisuje również sumę odpowiednich zweryfikowanych danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich za dany rok na unijnym rachunku wszystkich AEA w ramach ESR.

Artykuł 59e

Obliczanie salda rachunku zgodności w ramach ESR

1.   Po wprowadzeniu odpowiednich danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 59d centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii obliczył saldo odpowiedniego rachunku zgodności w ramach ESR poprzez odjęcie całkowitej ilości zweryfikowanych emisji gazów cieplarnianych wyrażonej w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla na odpowiednim rachunku zgodności w ramach ESR od sumy wszystkich AEA na tym samym rachunku zgodności w ramach ESR.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii publikował salda każdego rachunku zgodności w ramach ESR.

Artykuł 59f

Ustalanie liczb statusu zgodności

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by 6 miesięcy po wprowadzeniu odpowiednich danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych na podstawie art. 59d niniejszego rozporządzenia na lata 2025 i 2030 rejestr Unii określił liczbę statusu zgodności dla każdego rachunku zgodności w ramach ESR na lata 2021 i 2026 poprzez obliczenie sumy wszystkich AEA, jednostek na podstawie art. 24a dyrektywy 2003/87/WE i LMU pomniejszonych o całkowitą wielkość zweryfikowanych emisji gazów cieplarnianych wyrażonych w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla na tym samym rachunku zgodności w ramach ESR.

2.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii określił liczbę statusu zgodności dla każdego rachunku zgodności w ramach ESR dla każdego z lat 2022–2025 oraz 2027–2030 poprzez obliczenie sumy wszystkich AEA, jednostek na podstawie art. 24a dyrektywy 2003/87/WE i LMU pomniejszonych o całkowitą wielkość zweryfikowanych emisji gazów cieplarnianych wyrażonych w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla na tym samym rachunku zgodności w ramach ESR w dniu przypadającym jeden miesiąc po określeniu liczby statusu zgodności za poprzedni rok.

Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii zapisywał liczbę statusu zgodności dla każdego rachunku zgodności w ramach ESR.

Artykuł 59g

Stosowanie art. 9 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2018/842

1.   W przypadku gdy liczba statusu zgodności określona na podstawie art. 59f niniejszego rozporządzenia jest ujemna, centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii dokonał przekazu nadwyżki zweryfikowanych emisji gazów cieplarnianych wyrażonej w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla pomnożonej przez współczynnik wynoszący 1,08, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/842, z rachunku zgodności w ramach ESR danego państwa członkowskiego za dany rok na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego na następny rok.

2.   Centralny administrator blokuje jednocześnie rachunki zgodności w ramach ESR dotyczące pozostałych lat okresu dostosowania się do wymagań danego państwa członkowskiego.

3.   Centralny administrator zmienia status rachunku zgodności w ramach ESR z zablokowanego na otwarty dla wszystkich pozostałych lat okresu dostosowania się do wymagań, począwszy od roku, w odniesieniu do którego liczba statusu zgodności określona zgodnie z art. 59f wynosi zero lub jest dodatnia.

Artykuł 59h

Wykorzystanie elastyczności przewidzianej w art. 6 rozporządzenia (UE) 2018/842

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu AEA z unijnego rachunku wszystkich AEA w ramach załącznika II na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok okresu dostosowania się do wymagań. Takiego przekazu nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

wniosek państwa członkowskiego został złożony przed obliczeniem salda rachunku zgodności w ramach ESR lub po określeniu liczby statusu zgodności za dany rok;

b)

państwo członkowskie, które złożyło wniosek, nie jest wymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2018/842;

c)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza saldo pozostałe z załącznika II do rozporządzenia (UE) 2018/842 dostępne dla tego państwa członkowskiego, jak określono w decyzjach przyjętych na mocy art. 4 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2018/842 oraz z uwzględnieniem ewentualnej korekty tej ilości w dół na podstawie art. 6 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia;

d)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza nadwyżkę emisji z danego roku, obliczoną z uwzględnieniem ilości AEA przekazanych z rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok na rachunek zgodności w ramach LULUCF na podstawie art. 59x ust. 3 lub art. 59za ust. 2.

Artykuł 59i

Pożyczanie AEA

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu jednostek AEA na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok okresu dostosowania się do wymagań z rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego na kolejny rok okresu dostosowania się do wymagań. Takiego przekazu nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

wniosek państwa członkowskiego został złożony przed obliczeniem salda rachunku zgodności w ramach ESR lub po określeniu liczby statusu zgodności za dany rok;

b)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza 10 % rocznego limitu emisji na kolejny rok ustalonego na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842 w odniesieniu do lat 2021–2025 i 5 % rocznego limitu emisji na kolejny rok ustalonego na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842 w odniesieniu do lat 2026–2029.

Artykuł 59j

Przenoszenie AEA

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu jednostek AEA z rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok okresu dostosowania się do wymagań na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego na jakikolwiek kolejny rok okresu dostosowania się do wymagań. Takiego przekazu nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

wniosek państwa członkowskiego został złożony przed obliczeniem salda rachunku zgodności w ramach ESR za dany rok;

b)

w odniesieniu do 2021 r. ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza dodatnie saldo rachunku obliczone zgodnie z art. 59e;

c)

w odniesieniu do lat 2022–2029 ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza dodatnie saldo rachunku obliczone na podstawie art. 59e niniejszego rozporządzenia lub 30 % łącznych rocznych limitów emisji tego państwa członkowskiego do tego roku, określonych na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842;

d)

status rachunku zgodności w ramach ESR inicjującego przekaz nie pozwala na dokonanie przekazu.

Artykuł 59k

Wykorzystanie jednostek łagodzenia zmiany klimatu przy pomocy gruntów (LMU)

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu jednostek łagodzenia zmiany klimatu przy pomocy gruntów z rachunku zgodności w ramach LULUCF państwa członkowskiego na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego. Takiego przekazu nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza dostępną ilość LMU kwalifikujących się do przekazania na rachunek zgodności w ramach ESR na podstawie art. 59x lub pozostałą ilość;

b)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza dostępną ilość zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (UE) 2018/842 lub pozostałą ilość;

c)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza wielkość emisji w danym roku pomniejszoną o ilość AEA za dany rok określoną w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/842 oraz w decyzjach przyjętych na mocy art. 4 ust. 3 i art. 10 tego rozporządzenia i pomniejszoną o sumę wszystkich AEA przeniesionych z poprzednich lat na bieżący rok lub dowolny kolejny rok na podstawie art. 59j niniejszego rozporządzenia;

d)

państwo to nie przedłożyło swojego sprawozdania zgodnie z art. 7 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 525/2013 na temat swojego zamiaru skorzystania z elastyczności określonej w art. 7 rozporządzenia (UE) 2018/842;

e)

dane państwo członkowskie nie zastosowało się do przepisów rozporządzenia (UE) 2018/841;

f)

przekaz został zainicjowany przed obliczeniem salda rachunku zgodności w ramach LULUCF tego państwa członkowskiego lub po określeniu liczby statusu zgodności za dany okres dostosowania się do wymagań na podstawie art. 59u i 59za;

g)

przekaz został zainicjowany przed obliczeniem salda rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego lub po określeniu liczby statusu zgodności za dany rok.

Artykuł 59l

Przekazy ex ante rocznego limitu emisji państwa członkowskiego

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu AEA z rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok na rachunek zgodności w ramach ESR innego państwa członkowskiego. Takiego przekazu nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

w odniesieniu do lat 2021–2025 ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza pięć procent rocznego limitu emisji w danym roku dla inicjującego państwa członkowskiego, jak określono w art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842, lub pozostałą dostępną ilość;

b)

w odniesieniu do lat 2026–2030 ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza dziesięć procent rocznego limitu emisji w danym roku dla inicjującego państwa członkowskiego, jak określono w art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842, lub pozostałą dostępną ilość;

c)

państwo członkowskie zwróciło się o przekazanie na rachunek zgodności w ramach ESR dotyczący roku poprzedzającego dany rok;

d)

status rachunku zgodności w ramach ESR inicjującego przekaz nie pozwala na dokonanie przekazu.

Artykuł 59m

Przekazy po obliczeniu salda rachunku zgodności w ramach ESR

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu AEA z rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok na rachunek zgodności w ramach ESR innego państwa członkowskiego. Takiego przekazu nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

wniosek państwa członkowskiego został złożony przed obliczeniem salda rachunku zgodnie z art. 59e;

b)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza dodatnie saldo rachunku obliczone na podstawie art. 59e lub pozostałą ilość;

c)

status rachunku zgodności w ramach ESR inicjującego przekaz nie pozwala na dokonanie przekazu.

Artykuł 59n

Rezerwa bezpieczeństwa

Po wprowadzeniu odpowiednich danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych na podstawie art. 59d niniejszego rozporządzenia na 2030 r. centralny administrator tworzy na unijnym rachunku rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR ilość dodatkowych AEA równą różnicy między 70 % sumy zweryfikowanych emisji za 2005 r. we wszystkich państwach członkowskich, określonej zgodnie z metodyką przedstawioną w decyzji przyjętej na mocy art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/842, a sumą odpowiednich zweryfikowanych danych dotyczących emisji gazów cieplarnianych dla wszystkich państw członkowskich na 2030 r. Liczba ta wynosi od 0 do 105 mln AEA.

Artykuł 59o

Pierwsza runda rozdziału rezerwy bezpieczeństwa

1.   Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu AEA z unijnego rachunku rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego na dowolny rok z lat 2026–2030, zgodnie z wnioskiem państwa członkowskiego. Takich przekazów nie dokonuje się w żadnym z następujących przypadków:

a)

wniosek dotyczy rachunku zgodności w ramach ESR za rok inny niż lata 2026–2030;

b)

wniosek państwa członkowskiego został złożony przed obliczeniem salda na 2030 r.;

c)

wniosek państwa członkowskiego został złożony mniej niż 6 tygodni przed określeniem liczby statusu zgodności dla rachunku zgodności w ramach ESR na 2026 r.;

d)

wniosek został złożony przez państwo członkowskie niewymienione w decyzji opublikowanej na mocy art. 11 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2018/842;

e)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza 20 % całkowitej nadwyżki tego państwa członkowskiego w latach 2013–2020, określonej w decyzji opublikowanej na mocy art. 11 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2018/842, lub ilość obniżoną na podstawie ust. 3 niniejszego artykułu, lub pozostałą dostępną ilość;

f)

ilość AEA sprzedanych innym państwom członkowskim na podstawie art. 59l i 59m przekracza ilość AEA nabytych od innych państw członkowskich na podstawie art. 59l i 59m;

g)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza ilość nadwyżki emisji z danego roku, biorąc pod uwagę:

(i)

ilość AEA na dany rok określoną w decyzjach przyjętych na mocy art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842;

(ii)

ilość AEA nabytych na rachunek zgodności w ramach ESR za dany rok lub sprzedanych z tego rachunku na podstawie art. 59 l i 59 m;

(iii)

pełną ilość AEA przeniesionych z poprzednich lat na rok bieżący lub na dowolne kolejne lata na podstawie art. 59j;

(iv)

całkowitą ilość AEA, które można pożyczyć na ten rok na podstawie art. 59i;

(v)

ilość LMU, które kwalifikują się do przekazania na rachunki zgodności w ramach ESR na podstawie art. 59x, lub pozostałą dostępną ilość na podstawie art. 59m.

2.   Na sześć tygodni przed określeniem liczby statusu zgodności na 2026 r. centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii obliczył i wyświetlił całkowitą sumę AEA, o które wnioskowały wszystkie państwa członkowskie na podstawie ust. 1.

3.   W przypadku gdy suma, o której mowa w ust. 2, jest wyższa niż całkowita ilość AEA na unijnym rachunku rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR, centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii dokonał przekazania każdej ilości, o którą wnioskowało każde państwo członkowskie, zmniejszonej proporcjonalnie.

4.   Centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii obliczył zmniejszoną proporcjonalnie ilość przez pomnożenie wymaganej ilości przez stosunek całkowitej ilości AEA na unijnym rachunku rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR do całkowitej ilości, o którą wnioskowały wszystkie państwa członkowskie na podstawie ust. 1.

Artykuł 59p

Druga runda rozdziału rezerwy bezpieczeństwa

1.   Jeżeli suma, o której mowa w art. 59o ust. 2, jest niższa niż całkowita ilość AEA na unijnym rachunku rezerwy bezpieczeństwa UE w ramach ESR, centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii zezwolił na dodatkowe wnioski od państw członkowskich, pod warunkiem że:

a)

wniosek państwa członkowskiego zostaje złożony nie wcześniej niż sześć tygodni przed określeniem liczby statusu zgodności za rok 2026, lecz nie później niż 3 tygodnie przed określeniem liczby statusu zgodności za rok 2026;

b)

wniosek został złożony przez państwo członkowskie wymienione w decyzji opublikowanej na mocy art. 11 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2018/842;

c)

ilość AEA sprzedanych innym państwom członkowskim na podstawie art. 59 l i 59 m nie przekracza ilości AEA nabytych od innych państw członkowskich na podstawie art. 59l i 59m;

d)

przekazana ilość nie przekracza wielkości nadwyżki emisji z danego roku, biorąc pod uwagę wszystkie ilości wymienione w art. 59o ust. 1 lit. g) oraz ilość AEA otrzymanych na podstawie art. 59o.

2.   Jeżeli suma wynikająca ze wszystkich ważnych wniosków jest wyższa niż całkowita pozostała ilość, centralny administrator dopilnowuje, by rejestr Unii obliczył ilość, która ma zostać przekazana, dla każdego ważnego wniosku, mnożąc pozostałą całkowitą ilość AEA na unijnym rachunku rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR przez stosunek ilości objętej tym wnioskiem do sumy wynikającej ze wszystkich wniosków spełniających kryteria określone w ust. 1.

Artykuł 59q

Dostosowania

1.   W przypadku dostosowań na podstawie art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842 lub jakiejkolwiek innej zmiany sumy określonej w art. 59a niniejszego rozporządzenia, które prowadziłyby do zwiększenia w okresie dostosowania się do wymagań rocznego limitu emisji państwa członkowskiego, centralny administrator tworzy odpowiednią ilość AEA na unijnym rachunku wszystkich AEA w ramach ESR i dokonuje jej przekazu na odpowiedni rachunek zgodności w ramach ESR danego państwa członkowskiego.

2.   W przypadku dostosowań na podstawie art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842 lub jakiejkolwiek innej zmiany sumy określonej w art. 59a niniejszego rozporządzenia, które prowadziłyby do zmniejszenia w okresie dostosowania się do wymagań rocznego limitu emisji państwa członkowskiego, centralny administrator dokonuje przekazu odpowiedniej ilości AEA z odpowiedniego rachunku zgodności w ramach ESR danego państwa członkowskiego na rachunek usunięcia w ramach ESR.

3.   W przypadku gdy państwo członkowskie powiadamia o zmniejszeniu wielkości procentowej na mocy art. 6 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2018/842, i w następstwie odpowiedniej zmiany ilości określonych w decyzji przyjętej na mocy art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/842 centralny administrator przekazuje odpowiednią ilość AEA z unijnego rachunku wszystkich AEA w ramach załącznika II na rachunek usunięcia w ramach ESR. Całkowita ilość dostępna dla tego państwa członkowskiego na mocy art. 6 rozporządzenia (UE) 2018/842 zostaje odpowiednio zmieniona.

Artykuł 59r

Przekazy uprzednio przeniesionych AEA

Centralny administrator dopilnowuje, by na wniosek państwa członkowskiego rejestr Unii dokonał przekazu jednostek AEA na rachunek zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego za dany rok okresu dostosowania się do wymagań z rachunku zgodności w ramach ESR tego państwa członkowskiego na jakikolwiek kolejny rok okresu dostosowania się do wymagań. Przekaz taki nie jest przeprowadzany, jeżeli:

a)

ilość będąca przedmiotem wniosku przekracza ilość jednostek AEA zdeponowanych na podstawie art. 59j na rachunku zgodności w ramach ESR, z którego planowany jest przekaz;

b)

wniosek państwa członkowskiego został złożony przed obliczeniem salda lub po określeniu liczby statusu zgodności rachunku zgodności w ramach ESR, na który planowany jest przekaz.

Artykuł 59s

Dokonywanie i wycofywanie przekazów

1.   W przypadku wszystkich przekazów określonych w niniejszym tytule stosuje się art. 34, 35 i 55.

2.   Błędnie zainicjowane przekazy na rachunki zgodności w ramach ESR mogą zostać wycofane na wniosek krajowego administratora. W takich przypadkach stosuje się art. 62 ust. 4, 6, 7 i 8.”;

9)

art. 70 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Centralny administrator dopilnowuje, by EUTL przeprowadzał automatyczne kontrole z uwzględnieniem specyfikacji dotyczących wymiany danych i specyfikacji technicznych przewidzianych w art. 75 niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wszystkich procesów w celu wykrycia nieprawidłowości i rozbieżności, w przypadku gdy proponowane procesy nie są zgodne z wymogami dyrektywy 2003/87/WE, rozporządzenia (UE) 2018/842 i niniejszego rozporządzenia.”;

10)

w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/1122 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

11)

w załączniku XIII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/1122 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 26.

(2)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii (zob. s. 3 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(3)  Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).

(4)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1).

(5)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).


ZAŁĄCZNIK I

W załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/1122 dodaje się tabelę w brzmieniu:

Tabela I–II: Rachunki do celu rozliczania transakcji na podstawie tytułu IIA

Nazwa rodzaju rachunku

Posiadacz rachunku

Administrator rachunku

Liczba rachunków tego rodzaju

AEA

Rozliczone emisje/rozliczone pochłanianie

LMU

MFLFA

Unijny rachunek wszystkich AEA w ramach ESR

UE

Centralny administrator

1

Tak

Nie

Nie

Nie

Rachunek usunięcia w ramach ESR

UE

Centralny administrator

1

Tak

Nie

Tak

Nie

Unijny rachunek wszystkich AEA w ramach załącznika II

UE

Centralny administrator

1

Tak

Nie

Nie

Nie

Unijny rachunek rezerwy bezpieczeństwa w ramach ESR

UE

Centralny administrator

1

Tak

Nie

Nie

Nie

Rachunek zgodności w ramach ESR

Państwo członkowskie

Centralny administrator

Jeden dla każdego z dziesięciu lat okresu dostosowywania się do wymagań dla każdego państwa członkowskiego

Tak

Nie

Tak

Nie”


ZAŁĄCZNIK II

W załączniku XIII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/1122 dodaje się pkt II w brzmieniu:

„II.   Informacje dotyczące rozliczania transakcji w ramach tytułu IIA

Informacje podawane do wiadomości publicznej

7.

Centralny administrator udostępnia następujące informacje dotyczące każdego rachunku zgodności w ramach ESR i w stosownych przypadkach uaktualnia je w ciągu 24 godzin:

a)

informacje na temat państwa członkowskiego posiadającego rachunek;

b)

roczne limity emisji określone na podstawie art. 4 ust. 3 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2018/842;

c)

status każdego rachunku zgodności w ramach ESR zgodnie z art. 10;

d)

odpowiednie dane dotyczące emisji gazów cieplarnianych na podstawie art. 59d;

e)

liczbę statusu zgodności na podstawie art. 59f w odniesieniu do każdego rachunku zgodności w ramach ESR w sposób następujący:

(i)

A w odniesieniu do zgodności,

(ii)

I w odniesieniu do braku zgodności;

f)

ilość emisji gazów cieplarnianych wpisaną na podstawie art. 59g;

g)

następujące informacje dotyczące każdej ukończonej transakcji:

(i)

imię i nazwisko posiadacza rachunku i identyfikator posiadacza rachunku, z którego następuje przekaz;

(ii)

imię i nazwisko posiadacza rachunku i identyfikator posiadacza rachunku, na który następuje przekaz;

(iii)

ilość AEA będących przedmiotem transakcji, bez niepowtarzalnego jednostkowego kodu identyfikacyjnego AEA;

(iv)

kod identyfikacyjny transakcji;

(v)

datę i godzinę zakończenia transakcji (według czasu środkowoeuropejskiego);

(vi)

rodzaj transakcji.

Informacje dostępne dla posiadaczy rachunków

8.

Rejestr Unii umieszcza w części strony internetowej dostępnej wyłącznie dla posiadaczy rachunków zgodności w ramach ESR i aktualizuje w czasie rzeczywistym następujące informacje:

a)

aktualny stan posiadania AEA, bez niepowtarzalnego jednostkowego kodu identyfikacyjnego AEA;

b)

wykaz transakcji, dla których złożono wniosek, zainicjowanych przez tego posiadacza rachunku, z podaniem dla każdej transakcji:

(i)

elementów określonych w pkt 7 lit. g);

(ii)

daty i godziny złożenia wniosku o przeprowadzenie transakcji (według czasu środkowoeuropejskiego);

(iii)

aktualnego stanu transakcji, dla której złożono wniosek;

(iv)

kodów odpowiedzi zwróconych w wyniku kontroli dokonanych przez rejestr i EUTL;

c)

wykaz AEA nabytych przez ten rachunek w wyniku zakończonych transakcji, wyszczególniający dla każdej transakcji elementy wymienione w pkt 7 lit. g);

d)

wykaz AEA przekazanych z tego rachunku w wyniku zakończonych transakcji, wyszczególniający dla każdej transakcji elementy wymienione w pkt 7 lit. g).”.


2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/77


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1125

z dnia 5 czerwca 2019 r.

dotyczące zezwolenia na stosowanie chelatu cynkowego siarczanu metioniny jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury udzielania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie chelatu cynkowego siarczanu metioniny. Wraz z wnioskiem przedstawiono dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 tego rozporządzenia.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie chelatu cynkowego siarczanu metioniny jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki dietetyczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (Urząd) w opiniach z dnia 18 maja 2017 r. (2) i 4 października 2018 r. (3) stwierdził, że w proponowanych warunkach stosowania chelat cynkowy siarczanu metioniny nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i bezpieczeństwo konsumentów. Urząd stwierdził również, że dodatek jest uznawany za potencjalny czynnik uczulający skórę oraz działający drażniąco na oczy i skórę, a także stanowi zagrożenie dla użytkowników dodatku narażonych na wdychanie. W związku z tym Komisja uważa, że należy zastosować odpowiednie środki ochronne, aby zapobiec negatywnym skutkom dla zdrowia ludzi, w szczególności w przypadku użytkowników dodatku. Urząd stwierdził również, że dodatek ten nie stanowi dodatkowego zagrożenia dla środowiska w porównaniu z innymi związkami cynku i jest wydajnym źródłem cynku dla wszystkich gatunków zwierząt. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Z oceny dodatku wynika, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione, o ile zapewnione są odpowiednie środki ochronne dla użytkowników dodatku. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie dodatku, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Substancja wyszczególniona w załączniku, należąca do kategorii „dodatki dietetyczne” i do grupy funkcjonalnej „związki pierwiastków śladowych”, zostaje dopuszczona jako dodatek stosowany w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 czerwca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2)  Dziennik EFSA 2017;15(6):4859.

(3)  Dziennik EFSA 2018;16(10):5463.


ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Pozostałe przepisy

Data ważności zezwolenia

Zawartość pierwiastka (Zn) w mg/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kategoria dodatków dietetycznych. Grupa funkcjonalna: związki pierwiastków śladowych

3b614

Chelat cynkowy siarczanu metioniny

Skład dodatku:

Chelat cynkowy siarczanu metioniny w postaci proszku o zawartości cynku od 2 % do 15 %.

Charakterystyka substancji czynnej:

Cynk, kwas 2-amino-4 metylosulfanylobutanowy, siarczan; cynk schelatowany z metioniną w stosunku molowym 1:1.

 

Wzór chemiczny: C5H11NO6S2Zn

 

Numer CAS: 56329-42-1

Metody analityczne  (1):

Do oznaczania ilościowego całkowitej zawartości cynku w dodatku paszowym i w premiksach:

EN 15510: atomowa spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-AES) lub

EN 15621: atomowa spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-AES) po mineralizacji ciśnieniowej.

Do oznaczania ilościowego zawartości metioniny w dodatku paszowym:

chromatografia jonowymienna z derywatyzacją pokolumnową i detekcją fotometryczną (IEC-UV/FD) – EN ISO 17180 lub VDLUFA 4.11.6 i EN ISO 13903

Do oznaczania ilościowego całkowitej zawartości cynku w materiałach paszowych i w mieszankach paszowych:

rozporządzenie (WE) nr 152/2009 – atomowa spektrometria absorpcyjna (AAS) lub

EN 15510: atomowa spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-AES), lub

EN 15621: atomowa spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-AES) po mineralizacji ciśnieniowej.

Wszystkie gatunki zwierząt

Psy i koty: 200 (ogółem) Łososiowate i preparaty mleko zastępcze dla cieląt: 180 (ogółem)

Prosięta, lochy, króliki i wszystkie ryby inne niż łososiowate: 150 (ogółem)

Inne gatunki i kategorie: 120 (ogółem)

1.

Dodatek jest wprowadzany do pasz w postaci premiksu.

2.

Chelat cynkowy siarczanu metioniny może być wprowadzany do obrotu i stosowany jako dodatek stanowiący preparat.

3.

Podmioty działające na rynku pasz ustanawiają procedury postępowania i odpowiednie środki organizacyjne dla użytkowników dodatku i premiksów, tak aby ograniczyć ewentualne zagrożenia związane z wdychaniem, kontaktem ze skórą lub z oczami. Jeżeli ryzyka nie można ograniczyć do dopuszczalnego poziomu za pomocą tych procedur i środków, dodatek i premiksy należy stosować przy użyciu odpowiednich środków ochrony indywidualnej.

22 lipca 2029 r.


(1)  Szczegółowe informacje dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego: https://ec.europa.eu/jrc/eurl/feed-additives/evaluation-reports


2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/81


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1126

z dnia 25 czerwca 2019 r.

rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę „Jambon du Kintoa” (ChNP)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 52 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Francji o rejestrację nazwy „Jambon du Kintoa” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Jambon du Kintoa” powinna zatem zostać zarejestrowana.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Nazwa „Jambon du Kintoa” (ChNP) zostaje zarejestrowana.

Nazwa, o której mowa w akapicie pierwszym, określa produkt należący do klasy 1.2 Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.), zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 (3).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 czerwca 2019 r.

W imieniu Komisji

za Przewodniczącego

Phil HOGAN

Członek Komisji


(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. C 36 z 29.1.2019, s. 19.

(3)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 36).


DECYZJE

2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/82


DECYZJA KOMISJI (UE) 2019/1127

z dnia 4 października 2018 r.

w sprawie pomocy pańtwa SA.45359 – 2017/C (ex 2016/N), którą Słowacja planuje wdrożyć na rzecz Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o.

(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 6545)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag (1) zgodnie z przywołanymi artykułami i uwzględniając otrzymane odpowiedzi,

a także mając na uwadze, co następuje:

1.   PROCEDURA

(1)

W piśmie z dnia 12 maja 2016 r. Słowacja zgłosiły Komisji zamiar przyznania regionalnej pomocy inwestycyjnej w formie dotacji bezpośredniej w kwocie 125 046 543 EUR na rzecz przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o. („beneficjent”) z zastrzeżeniem zatwierdzenia Komisję. Jaguar Land Rover s.r.o. jest częścią grupy Jaguar Land Rover (2) („JLR”).

(2)

Pismem z dnia 24 maja 2017 r. („decyzja o wszczęciu postępowania”) Komisja poinformowała Słowację, że podjęła decyzję o wszczęciu postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) w odniesieniu do zgłoszonej pomocy państwa i w odniesieniu do ewentualnej dodatkowej pomocy państwa, która mogła nie zostać zgłoszona, oraz wezwała Słowację do przekazania uwag w terminie jednego miesiąca.

(3)

Pismem z dnia 20 lipca 2017 r. władze słowackie przedstawiły swoje uwagi na temat decyzji Komisji o wszczęciu postępowania określonego w art. 108 ust. 2 TFUE.

(4)

Decyzję o wszczęciu postępowania opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3) w dniu 8 grudnia 2017 r. Komisja wezwała inne zainteresowane strony do przedstawienia uwag w terminie jednego miesiąca.

(5)

Jedyna uwaga, którą Komisja otrzymała od zainteresowanych stron, została przedstawiona przez grupę JLR w dniu 19 grudnia 2017 r. Komisja przekazała uwagę Słowacji w dniu 17 stycznia 2018 r. W dniu 5 lutego 2018 r. odnotowano uwagi Słowacji na temat uwagi grupy JLR.

(6)

W dniach 9 i 23 lutego 2018 r. Komisja wystosowała wezwania do udzielenia informacji, na które Słowacja odpowiedziała w dniach 9 marca oraz 12 i 18 kwietnia 2018 r. Komisja wystosowała do Słowacji kolejne wezwanie do udzielenia informacji w dniu 11 czerwca 2018 r., na które Słowacja odpowiedziała w dniu 3 lipca 2018 r.

(7)

W dniach 10 października 2017 r., 27 listopada 2017 r. i 1 marca 2018 r. odbyły się spotkania służb Komisji z władzami Słowacji.

(8)

Komisja otrzymała pismo z dnia 14 maja 2018 r. od grupy JLR i udzieliła na nie odpowiedzi w piśmie z dnia 22 maja 2018 r. W dniu 2 lipca 2018 r. Komisja otrzymała dodatkowe informacje od grupy JLR.

(9)

W piśmie z dnia 3 lipca 2018 r. Słowacja zgodziła się na przyjęcie niniejszej decyzji i notyfikowanie jej Słowacji w języku angielskim.

(10)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła wątpliwości co do zgodności zgłoszonej pomocy i ewentualnej dodatkowej pomocy niezgłoszonej. Mając na uwadze, że ewentualna dodatkowa pomoc niezgłoszona może mieć wpływ na zgodność zgłoszonej pomocy, a w szczególności na jej proporcjonalność i kwestie związane z wyraźnymi negatywnymi skutkami, w niniejszej decyzji Komisja ocenia w pierwszej kolejności, czy wystąpiła dodatkowa pomoc niezgłoszona. Ocena ta ma kluczowe znaczenie dla określenia zakresu oceny zgodności.

2.   SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKÓW POMOCY

2.1.   Cel pomocy

(11)

Władze słowackie chcą promować rozwój regionalny, zapewniając pomoc regionalną na rzecz dużego przedsiębiorstwa JLR w celu zrealizowania inwestycji polegającej na wybudowaniu i wyposażeniu zakładu produkcji samochodów klasy premium o konstrukcji aluminiowej w Nitrze w kraju nitrzańskim, jednym z regionów Słowacji, który jest obszarem kwalifikującym się do udzielenia pomocy regionalnej zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. a) TFUE przy zastosowaniu standardowej maksymalnej intensywności pomocy regionalnej w wysokości 25 % i w ramach słowackiej mapy pomocy terytorialnej na okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. (4)

2.2.   Zgłoszony projekt

(12)

Celem projektu inwestycyjnego, w ramach którego zaproponowano kwalifikowane koszty inwestycji w wysokości 1 406 621 000 EUR wartości nominalnej (1 369 295 298 EUR wartości bieżącej (5)), jest budowa nowej fabryki samochodów o rocznej mocy produkcyjnej odpowiadającej 150 000 pojazdów z segmentu „Premium D-SUV” (6). Inwestycja rozpoczęła się w grudniu 2015 r. i ma zostać ukończona w 2020 r. Inwestycja jest realizowana w budowanym parku przemysłowym – parku strategicznym w Nitrze (Nitra Strategic Park, „NSP”), na gruntach, które w momencie utworzenia NSP w dniu 8 lipca 2015 r. były w większości gruntami rolnymi stanowiącymi własność prywatną. Oczekuje się, że dzięki projektowi powstaną 2 834 nowe bezpośrednie miejsca pracy.

(13)

Zakres zgłoszonego projektu inwestycyjnego, który zaproponowano władzom słowackim w formalnym wniosku o przyznanie pomocy z dnia 24 listopada 2015 r., dotyczy zdolności produkcyjnych odpowiadających 150 000 pojazdów rocznie. Zakres projektu inwestycyjnego zaproponowany pierwotnie przez grupę JLR w projekcie wniosku o przyznanie pomocy, który przedłożono władzom słowackim w dniu 25 czerwca 2015 r., dotyczył inwestycji o rocznych zdolnościach produkcyjnych odpowiadających 300 000 pojazdów, która miała być realizowana w dwóch etapach i obejmować produkcję dwóch kolejnych modeli, co do których decyzje jeszcze nie zapadły. Słowacja wyjaśniła, że jesienią 2015 r. grupa JLR postanowiła ograniczyć pierwotny zakres projektu do fabryki o zgłoszonych zdolnościach produkcyjnych odpowiadających 150 000 pojazdów rocznie. Nie wiedziano jeszcze wówczas, jaki produkt będzie wytwarzany w fabryce w etapie 2; nie podjęto również zobowiązań w zakresie planowanego rozszerzenia inwestycji do etapu 2.

2.3.   Beneficjent

(14)

Beneficjentem pomocy państwa jest przedsiębiorstwo Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o. Jak opisano w decyzji o wszczęciu postępowania, przedsiębiorstwo Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o. należy w 85 % do przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Limited i w 15 % do przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Holdings Limited. Przedsiębiorstwo Jaguar Land Rover Limited należy w 100 % do przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Holdings Limited, które z kolei należy w 100 % do przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Automotive plc. Bezpośrednią jednostką dominującą przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Automotive plc jest przedsiębiorstwo Tata Motors Limited India („Tata Motors”). Podstawową działalnością przedsiębiorstwa Tata Motors jest produkcja i sprzedaż samochodów osobowych, pojazdów użytkowych, autobusów i autokarów. Termin „JLR” stosowany w niniejszej decyzji nie odnosi się do przedsiębiorstwa Tata Motors.

(15)

Władze słowackie potwierdziły, że grupa JLR i przedsiębiorstwo Tata Motors będące jej jednostką dominującą nie są przedsiębiorstwami znajdującymi się w trudnej sytuacji w rozumieniu wytycznych dotyczących pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (7), oraz przekazały informacje, na podstawie których Komisja stwierdziła, że rzeczywiście tak jest.

2.4.   Kwota i intensywność pomocy

2.4.1.   Zgłoszona pomoc

(16)

Zgłoszona dotacja bezpośrednia w wysokości 129 812 750 EUR wartości nominalnej lub 125 046 543 EUR wartości bieżącej (8) dotyczy wydatków kwalifikowalnych w wysokości 1 369 295 298 EUR wartości bieżącej, o których mowa w motywie 12, co przekłada się na intensywność pomocy w wysokości 9,13 %. Zgłoszona regionalna pomoc inwestycyjna ma zostać przyznana z budżetu państwa.

2.4.2.   Ewentualna dodatkowa pomoc niezgłoszona

(17)

W sekcji 3.1.2 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że poza zgłoszoną pomocą Słowacja mogła przyznać pomoc niezgodną z prawem w formie rozwoju infrastruktury w NSP, w tym poprzez sprzedaż gruntów poniżej ceny rynkowej, oraz przyznać zwolnienie z obowiązkowej opłaty przekształcenia gruntu rolnego („opłata przekształceniowa”). Podmiotem, które władze słowackie wskazały jako odpowiedzialny za wdrożenie projektu NSP, jest przedsiębiorstwo MH Invest („MHI”), które należy w 100 % do skarbu państwa i jest kontrolowane, zarządzane i finansowane przez słowackie Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Rozwoju Regionalnego. Przedsiębiorstwo MHI było pierwszym właścicielem terenów NSP. Poprzez zlecanie prac osobom trzecim przez przedsiębiorstwo MHI władze słowackie przeprowadzają prace na terenie NSP, tj. prace przygotowawcze w celu remediacji gruntu, prace instalacyjne, budowę połączeń kolejowych i drogowych i zabezpieczeń przeciwpowodziowych oraz prace w zakresie gospodarki wodami gruntowymi. Przedsiębiorstwo Železnice Slovenskej republiky („ŽSR”, koleje słowackie), które również należy w 100 % do skarbu państwa, buduje multimodalny terminal transportowy na terenie NSP. Szacuje się, że koszty całkowite wymienionych powyżej prac i budowy terminala wynoszą około 500 mln EUR.

(18)

Jak wskazano w sekcji 3.1.3 decyzji o wszczęciu postępowania, w ramach jednej ze zmian rozporządzenia nr 58 rządu Republiki Słowackiej z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie opłat za wywłaszczenie i nieuprawnione użytkowanie gruntów rolnych (9) wprowadzono tzw. zwolnienie H z opłaty przekształceniowej, które ma zastosowanie do gruntów nabytych przez przedsiębiorstwa będące w 100 % własnością państwa, które budują strategiczne parki przemysłowe, uznawane za „znaczące inwestycje” w rozumieniu ustawy nr 175/1999 (10) o znaczących inwestycjach („ustawa o znaczących inwestycjach”). Zwolnienie H weszło w życie w dniu 31 października 2015 r. W dniu 8 lipca 2015 r. uznano, że NSP stanowi „znaczącą inwestycję”.

(19)

Ewentualne dodatkowe środki pomocy niezgłoszonej miałyby zostać przyznane z budżetu państwa.

2.5.   Okres obowiązywania

(20)

Zgłoszony środek ma być wypłacany między 2017 r. a 2021 r. Oczekuje się, że beneficjent odniesie korzyść z innych środków, które mogą kwalifikować się jako pomoc niezgłoszona, od momentu zawarcia umowy nabycia w odniesieniu do gruntów nabytych przez grupę JLR i możliwego zwolnienia z opłaty przekształceniowej oraz od momentu rozwoju infrastruktury w odniesieniu do infrastruktury poza obszarem 185 hektarów nabytym przez grupę JLR od władz słowackich („obszar JLR”).

3.   PODSTAWY WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA

(21)

W dniu 24 maja 2017 r. Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające. Komisja nie mogła wykluczyć, że poza zgłoszoną pomocą grupa JLR otrzymywała pomoc niezgłoszoną w formie rozwoju infrastruktury w NSP, w tym poprzez sprzedaż gruntów poniżej ceny rynkowej, oraz skorzystała ze zwolnienia z obowiązkowej opłaty przekształceniowej. W ocenie podstawowej uwzględniono zarówno zgłoszone środki pomocy, jaki ewentualną dodatkową pomoc niezgłoszoną.

3.1.   Ewentualna dodatkowa pomoc niezgłoszona

3.1.1.   Ewentualna pomoc w formie rozwoju infrastruktury, w tym przekazanie gruntów NSP poniżej wartości rynkowej

(22)

Komisja stwierdziła, iż istnieje prawdopodobieństwo, że sprzedaż gruntów w NSP na rzecz grupy JLR wiązała się z pewnymi korzyściami, które można uznać za dodatkową pomoc państwa.

(23)

Aby zostać pierwotnym właścicielem gruntów, które stały się później obszarem NSP, do dnia 31 grudnia 2016 r. przedsiębiorstwo MHI poniosło już wydatki w wysokości 75 mln EUR w celu nabycia gruntów NSP, na których miał zostać zlokalizowany zgłoszony projekt grupy JLR. Przedsiębiorstwo MHI poniosło również znaczne koszty dodatkowe związane z zagospodarowaniem samego terenu. Jednocześnie wkład grupy JLR w porównaniu z kosztami zakupu terenów grupy JLR wydawał się jedynie ułamkiem powiązanych kosztów zakupu i rozwoju. Różnica między kosztami poniesionymi przez Słowację w celu nabycia gruntu i zagospodarowania go na potrzeby NSP a ceną zapłaconą przez grupę JLR za grunt pod budowę NSP rodzi pytanie, czy sprzedaż gruntu pod budowę NSP dla grupy JLR nie obejmowała pomocy państwa.

(24)

Słowacja stwierdziła, że budowa NSP nie może obejmować pomocy państwa, ponieważ wchodzi w zakres misji publicznej z przyczyn wskazanych w pkt 17 zawiadomienia Komisji w sprawie pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE (11). Słowacja stwierdziła zatem, że budowa NSP nie stanowi działalności gospodarczej, a jej finansowanie ze środków publicznych nie stanowi pomocy państwa. Ponadto według Słowacji grupa JLR miała zapłacić cenę rynkową za nabywany grunt pod budowę NSP, przy czym ta cena rynkowa miała zostać ustalona na podstawie wycen przeprowadzonych przez niezależnych ekspertów.

(25)

Komisja miała jednak wątpliwości, czy budowa NSP jest analogiczna do sytuacji opisanej w pkt 17 zawiadomienia Komisji w sprawie pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, który ma zastosowanie jedynie do środków nieobejmujących infrastruktury dedykowanej.

(26)

Komisja wyszła z założenia, że zobowiązania umowne między Słowacją a beneficjentem miały przyznać grupie JLR bezwarunkowe prawa własności lub prawa do późniejszego zakupu dotyczące prawie całego terenu pod budowę NSP nadającego się do wykorzystania komercyjnego.

(27)

Komisja uważa, że infrastruktura jest infrastrukturą dedykowaną, jeżeli została zbudowana dla wcześniej określonego przedsiębiorstwa i dostosowana do jego potrzeb (12). We wstępnej opinii Komisja stwierdziła, że NSP można uznać za infrastrukturę dedykowaną grupie JLR z następujących powodów: a) duża powierzchnia została zarezerwowana dla przedsiębiorstwa na warunkach umownych; b) beneficjent mógł być wcześniej określonym przedsiębiorstwem; oraz c) wydaje się, że NSP dostosowano do specjalnych potrzeb beneficjenta.

(28)

Komisja uznała zatem, że skoro NSP stanowi infrastrukturę dedykowaną grupie JLR, w normalnych warunkach rynkowych spółka musiałaby zapłacić koszty zagospodarowania terenu, z wyjątkiem kosztów związanych z prawdziwie ogólnymi elementami infrastruktury, które należy określić w niniejszej decyzji.

(29)

Nawet gdyby założyć, że NSP nie stanowi infrastruktury dedykowanej, wątpliwości budziła metoda, jaką zastosowano do ustalenia ceny rynkowej do zapłacenia przez grupę JLR. W szczególności Komisja podała w wątpliwość twierdzenie, że wartość konkretnych prac rozwojowych prowadzonych i finansowanych przez Słowację i przynoszących bezpośrednią korzyść grupie JLR była prawidłowo odzwierciedlona w wycenach przygotowanych przez niezależnych ekspertów oraz że grupa JLR miała pokryć proporcjonalną część kosztów zagospodarowania terenu pod NSP stosownie do swoich udziałów własnościowych w parku.

3.1.2.   Ewentualna pomoc w formie zwolnienia z opłaty, tj. z opłaty przekształceniowej, która jest należna z tytułu przekształcenia gruntów rolnych w grunty przemysłowe

(30)

Komisja uznała, że grupa JLR mogła odnieść korzyść w formie zwolnienia („zwolnienie H”) z opłaty, którą zgodnie z prawem słowackim należy uiścić z tytułu przekształcenia gruntów rolnych w grunty przemysłowe. Komisja nie mogła w istocie wykluczyć, że mimo włączenia przedsiębiorstwa państwowego do transakcji, która dotyczy nabycia gruntów rolnych od osób trzecich, przygotowania ich do zastosowań przemysłowych, w tym m.in. remediacji gruntu i zapewnienia dostępu do infrastruktury publicznej, oraz sprzedania gruntów na rzecz inwestora można przypisać państwu słowackiemu pomoc, a beneficjentowi – selektywną korzyść. W związku z tym Komisja stwierdziła, że zwolnienie z opłaty mogło stanowić pomoc państwa na rzecz grupy JLR w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

3.2.   Zgodność zgłoszonej pomocy

3.2.1.   Wprowadzenie

(31)

W oparciu o postępowanie wyjaśniające Komisja nie mogła stwierdzić zgodności zgłoszonej pomocy regionalnej z przepisami wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014–2020 (13) („wytyczne w sprawie pomocy regionalnej”).

(32)

W szczególności nie mogła stwierdzić, że zgłoszony środek pomocy regionalnej spełnia minimalne kryteria wskazane w wytycznych w sprawie pomocy regionalnej, w związku z czym wyraziła wątpliwości co do a) kwalifikowalności niektórych elementów, które wyraźnie stanowią część kwalifikowalnych kosztów inwestycji; b) efektu zachęty pomocy; c) proporcjonalności pomocy; d) występowania wyraźnych negatywnych skutków dla spójności unijnej; oraz e) istnienia wyraźnych negatywnych skutków dla wymiany handlowej w rozumieniu pkt 119 wytycznych w sprawie pomocy regionalnych, które to skutki mogłyby doprowadzić do przekroczenia pułapu intensywności pomocy. Ponadto Komisja stwierdziła, że ewentualne dodatkowe elementy pomocy w ramach rozwoju infrastruktury i zwolnienie z opłaty przekształceniowej mogłyby wpłynąć szczególnie na proporcjonalność zgłoszonej pomocy i jej zgodność z pułapem maksymalnej intensywności pomocy.

3.2.2.   Kwalifikowalność „kosztów rezerwy” jako kosztów inwestycji

(33)

Komisja odnotowała, że zgłoszone koszty kwalifikowalne zawierają pozycję „rezerwa” (opisaną jako „nieprzewidziane nadprogramowe wydatki”) w kwocie co najmniej [60–85] mln GBP ([72–102] mln EUR (14)). Wyraziła wątpliwości co do tego, czy „koszty rezerwy” są kwalifikowalne do celów regionalnej pomocy inwestycyjnej.

3.2.3.   Brak efektu zachęty zgłoszonej pomocy regionalnej w formie dotacji

(34)

Komisja miała wątpliwości co do tego, czy zgłoszona pomoc regionalna miała efekt zachęty, tj. czy była konieczna, aby zachęcić grupę JLR do inwestycji w Nitrze. Nie była przekonana, że przedłożona dokumentacja dotycząca przygotowań do decyzji o lokalizacji inwestycji grupy JLR, wskazuje, iż w momencie podejmowania decyzji wiarygodnym scenariuszem alternatywnym była lokalizacja w Meksyku. W szczególności Komisja odnotowała, że zgodnie z treścią dokumentów dotyczących spotkania wyjazdowego członków rady nadzorczej, które odbyło się w styczniu 2015 r., grupa JLR planowała budowę dwóch zakładów w różnych lokalizacjach oraz że ocena lokalizacji w Europie różniła się pod względem poziomu szczegółowości w porównaniu z oceną dotyczącą Meksyku. Wydawało się również, że w odniesieniu do scenariusza alternatywnego dotyczącego Meksyku istniały znaczne opóźnienia. Komisja uznała, że rzeczywistą alternatywną lokalizacją nowego zakładu grupy JLR, z którą Nitra rywalizowała, mógł być Jawor w Polsce, a nie lokalizacja w Meksyku. Kolejnym elementem, który podaje w wątpliwość efekt zachęty pomocy, jest istnienie dużej różnicy wartości bieżącej netto między Meksykiem a Nitrą, rekompensowanej jedynie częściowo przez zgłoszoną pomoc regionalną. W związku z tym Komisja nie mogła wykluczyć, że o wyborze Nitry zadecydowały względy strategiczne, które grupa JLR wzięła pod uwagę, decydując się nie na Meksyk, lecz na Nitrę – inwestycja zostałaby bowiem przeprowadzona w Nitrze nawet bez zgłoszonej pomocy w kwocie 125 mln EUR wartości bieżącej lub przynajmniej z mniejszą kwotą pomocy. Względy strategiczne, którymi kierowała się grupa JLR, obejmowały: a) odległość od siedziby grupy JLR; b) opóźnienia względem harmonogramu; c) ryzyko klęsk żywiołowych w Meksyku z uwagi na aktywność wulkaniczną; d) niestabilność polityczną oraz ryzyko nieskuteczności rządu i korupcji; e) aspekty związane z wartością marki; oraz f) wykorzystanie inwestycji w Unii jako zabezpieczenia w razie wystąpienia z Unii przez Zjednoczone Królestwo.

3.2.4.   Brak proporcjonalności

(35)

Ponieważ zgłoszona pomoc nieznacznie przekracza maksymalną kwotę pomocy, którą można przyznać na rzecz inwestycji tej skali w Nitrze zgodnie z aktualnie obowiązującą słowacka mapą pomocy regionalnej („dostosowana kwota pomocy”), Komisja miała wątpliwości co do tego, czy łączna kwota pomocy pozostałaby proporcjonalna, gdyby grupa JLR rzeczywiście skorzystała z ewentualnych dodatkowych elementów pomocy. Ponadto Komisja wyraziła wątpliwość, czy próg proporcjonalności w wysokości 413 mln EUR, tj. obliczona przez grupę JLR różnica w rentowności między lokalizacją w Meksyku a w Słowacji odpowiadająca jednemu z dwóch progów proporcjonalności, które wskazano w wytycznych w sprawie pomocy regionalnej (15), nie mógł zostać „osiągnięty na dużo niższym poziomie”.

3.2.5.   Wyraźne negatywne skutki – negatywny wpływ na spójność

(36)

Komisja wyraziła wątpliwości co do tego, czy scenariusz dotyczący Meksyku był wiarygodny i czy w rzeczywistości lokalizacja alternatywna nie znajdowała się w Jaworze w Polsce. Z obliczeń wewnętrznych przedsiębiorstwa wynikało, że inwestycja byłaby bardziej opłacalna, gdyby została przeprowadzona w Jaworze, który jest regionem o takiej samej maksymalnej regionalnej intensywności pomocy państwa co kraj nitrzański, tj. 25 %. W związku z tym Komisja wstępnie była zdania, że gdyby alternatywna lokalizacja Meksyku okazała się niewiarygodna, a rzeczywistą alternatywą dla Nitry byłby Jawor, nie można byłoby wykluczyć, że pakiet pomocy przyznany grupie JLR przez Słowację ma wyraźne negatywne skutki zgodnie z pkt 121 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

3.2.6.   Wyraźne negatywne skutki dla wymiany handlowej – przekroczony pułap maksymalnej intensywności pomocy

(37)

Zgłoszona pomoc regionalna przyznana w wartości bieżącej powoduje, że na pierwszy rzut oka intensywność pomocy jest niższa od maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy dla inwestycji danej skali w kraju nitrzańskim. Każdy dodatkowy element pomocy w formie rozwoju infrastruktury, w tym przekazanie gruntu poniżej wartości rynkowej lub zwolnienie z opłaty przekształceniowej, prowadziłby do wzrostu całkowitej kwoty pomocy powyżej wspomnianego dopuszczalnego poziomu intensywności pomocy, tym samym stanowiąc wyraźny negatywny skutek dla wymiany handlowej zgodnie z pkt 119 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej. Ponieważ Komisja nie mogła wykluczyć istnienia dodatkowych elementów pomocy, wyraziła wątpliwości co do tego, czy ogólny środek pomocy nie spowodował wyraźnych negatywnych skutków dla wymiany handlowej.

4.   UWAGI SŁOWACJI

4.1.   Uwagi Słowacji dotyczące ewentualnej dodatkowej pomocy niezgłoszonej

4.1.1.   Ewentualna pomoc w formie rozwoju infrastruktury, w tym przekazanie gruntów NSP poniżej wartości rynkowej

(38)

Władze słowackie uważają, że NSP nie stanowi infrastruktury dedykowanej grupie JLR z kilku przyczyn. Władze słowackie twierdzą, że grunty, które wchodzą w skład NSP, zostały określone jako grunty do zastosowań przemysłowych na długo przed tym, jak grupa JLR rozpoczęła poszukiwania lokalizacji, i że wcześniej władze słowackie zaoferowały użytki zielone, na których budowany jest NSP, innym inwestorom. Ponadto władze słowackie podtrzymują, że grupa JLR nie jest właścicielem NSP, że nie ma wyłącznej licencji ani koncesji na użytkowanie NSP oraz że grupa JLR nie sprawuje faktycznej wyłącznej kontroli nad NSP. Władze słowackie twierdzą również, że istnienie NSP jako obszaru przeznaczonego pod zastosowania przemysłowe z istniejącą infrastrukturą przemysłową było w rzeczywistości czynnikiem, który grupa JLR wzięła pod uwagę przy wyborze Nitry, a nie odwrotnie, oraz że podejście władz słowackich do rozwoju NSP jest standardową praktyką stosowaną w Słowacji i innych państwach członkowskich, aby uniknąć zbędnych wydatków publicznych i maksymalnie zintensyfikować rozwój regionalny.

(39)

Władze słowackie wyjaśniły przebieg wydarzeń, który doprowadził do powstania NSP. Pojęcie „parku strategicznego” (ang. strategic park), które później zastosowano w nazwie „Nitra Strategic Park”, pojawiło się po raz pierwszy w ustawie o znaczących inwestycjach w 1999 r. NSP obejmuje powierzchnię 704 hektarów, w odniesieniu do których władze słowackie mają prawo wywłaszczenia w celu zrealizowania projektu parku strategicznego w sąsiedztwie istniejącego parku przemysłowego Nitra Sever (16). Oba parki tworzą zintegrowaną strefę przemysłową pod nazwą „Nitra Sever”. Teren NSP jest położony na obszarze pięciu gmin, tj. gmin Nitra i Lužianky oraz – w niewielkim zakresie – gmin Čakajovce, Zbehy i Jelšovce.

(40)

Konieczność rozwoju gruntów przemysłowych w kraju nitrzańskim określono po raz pierwszy w planie zagospodarowania kraju nitrzańskiego z 1998 r. (17) Gminy Nitra i Lužianky zostały uznane za potencjalne ośrodki przemysłowe.

(41)

Aby wspierać rozwój przemysłowy, władze słowackie uznały, że należy znaleźć rozwiązanie problemu rozdrobnionej własności gruntów, która stanowiła przeszkodę w przyciągnięciu dużych projektów inwestycyjnych. Grunty na Słowacji są w dużym stopniu rozdrobnione ze względu na dawne prawo spadkowe, na mocy którego każde z dzieci otrzymywało równy udział w gruntach po swoich rodzicach. W rezultacie wielu współwłaścicieli ma prawa do małych, podzielonych działek. W związku z tym w 1999 r. władze słowackie przyjęły ustawę o znacznych inwestycjach, aby uregulować procedurę wydawania certyfikatów znacznych inwestycji i tym samym ułatwić nabywanie gruntów w celu realizacji dużych projektów inwestycyjnych.

(42)

Kolejny raz uznano konieczność rozwoju gruntów przemysłowych w 2003 r., kiedy to gmina Nitra znalazła się w wykazie obszarów zaleconych w badaniu dotyczącym lokalizacji parków przemysłowych na wybranych obszarach Republiki Słowackiej, co potwierdzono w uchwale rządowej nr 690 z dnia 16 lipca 2003 r. Wskazano w nim powierzchnię 231 hektarów. W 2004 r. kraj nitrzański wyznaczył obszar, na którym planował przekształcić grunty rolne w grunty pod zastosowania przemysłowe. Pod względem geograficznym obszar ten obejmował tereny parku przemysłowego Nitra Sever na południu i rozciągał się na obszar południowy i większość obszaru JLR. Następnie, również w 2004 r., w uchwale rządowej nr 88/2004 wprowadzono środki finansowe na rzecz rozwoju regionalnego Nitry i innych miast na terytorium Słowacji w celu umożliwienia budowy niezbędnej infrastruktury technicznej, która była potrzebna, aby przyciągnąć inwestycje. W 2006 r. gmina Lužianky opracowała swój plan zagospodarowania z 2006 r., w którym zarezerwowano 106 hektarów w celu włączenia ich w obszar strefy przemysłowej Nitra Sever.

(43)

W 2007 r. w parku przemysłowym Nitra Sever działalność rozpoczęły pierwsze przedsiębiorstwa. Jednym z głównych inwestorów w strefie stało się przedsiębiorstwo Sony, znane później jako Foxconn. W 2011 r. wydano decyzję w zakresie zagospodarowania, aby połączyć autostradę R1 z obszarem strefy przemysłowej.

(44)

W planie zagospodarowania kraju nitrzańskiego z 2012 r. potwierdzono, że strefa przemysłowa Nitra Sever została „wyznaczona jako obszar odpowiedni pod budowę parku przemysłowego lub zakładów produkcji przemysłowej. Obszar ten [nie został] w pełni zabudowany i [posiadał] potencjał rozwojowy”. Władze słowackie uznały, że rozdrobnienie własności gruntów, które stanowi przeszkodę inwestycyjną, wymaga intensywniejszych działań. W związku z tym w 2013 r. zmieniono ustawę o znaczących inwestycjach, wprowadzając w niej przepisy, które umożliwiają przyspieszenie procesu realizacji znaczącej inwestycji poprzez uelastycznienie procesu wydawania certyfikatów znaczącej inwestycji i ograniczenie wymagań formalnych tego procesu.

(45)

W 2014 r. gmina Lužianky zmieniła plan zagospodarowania z 2006 r., aby ułatwić szczegółowe planowanie rozwoju 158 hektarów strefy przemysłowej, które leżą na jej terytorium; decyzja ta była umotywowana potencjalnym zainteresowaniem ze strony inwestora przemysłowego, który ostatecznie postanowił przeprowadzić inwestycję w innej lokalizacji. W planie zagospodarowania gminy Lužianky z 2014 r. przewidziano szczegółowe plany rozwoju infrastruktury celem przygotowania obszaru pod zastosowania przemysłowe. Jedną z podstawowych zasad zaproponowanej koncepcji rozwoju obszarów miejskich do zastosowania na obszarze było istnienie związku funkcjonalnego i przestrzennego między zaproponowanymi obszarami rozwoju a terenami parku przemysłowego Nitra Sever. W planie zagospodarowania wyraźnie wskazano ograniczenia rozwoju obszaru i potrzeby w tym zakresie, takie jak potrzeba stworzenia połączeń transportowych, strefy ochrony torów kolejowych, biokorytarza nad rzeką Nitrą, rozwiązania problemu wysokiego poziomu wód gruntowych, a także konieczność budowy zbiorników retencyjnych i pompowni, konieczność zabezpieczenia dostaw wody pitnej, połączenie z publiczną siecią kanalizacyjną, ochrona przed wodami opadowymi, istnienie rurociągów wysokociśnieniowych i połączenie z siecią telekomunikacyjną.

(46)

W dniu 27 maja 2015 r. władze słowackie podjęły nową inicjatywę ustawodawczą, aby określić warunki tworzenia tzw. strategicznych parków przemysłowo-technologicznych przez przedsiębiorstwo będące w 100 % własnością skarbu państwa, które odpowiadałoby za zagospodarowanie terenu, w tym budowę niezbędnej infrastruktury. Wskutek prac ustawodawczych w dniu 30 czerwca 2015 r. przyjęto nowelę 154/2015 do ustawy o znaczących inwestycjach. Równocześnie zaproponowano zmianę do rozporządzenia nr 58 (18), o której mowa w pkt 10 decyzji o wszczęciu postępowania. W dniu 8 lipca 2015 r. (19) władze słowackie wydały certyfikat znaczącej inwestycji na rzecz budowy NSP.

(47)

Ponieważ władze słowackie przyjęły ustalenia w zakresie zagospodarowania terenu i strategię rozwoju przemysłowego, która została już częściowo zrealizowana poprzez budowę parku przemysłowego Nitra Sever, opracowała szczegółowe plany fizyczne w celu zagospodarowania pozostałych obszarów oraz zaproponowała innym inwestorom możliwości wykorzystania użytków zielonych, uważają one, że nie można stwierdzić, iż NSP jest budowany dla grupy JLR jako możliwego do ustalenia w trakcie oceny ex ante przedsiębiorstwa. Ponadto władze słowackie podkreśliły, że każda decyzja w przebiegu wydarzeń, który doprowadził do budowy NSP, została podjęta, zanim grupa JLR postanowiła zlokalizować w tym miejscu swój zakład i na długo przed tym, jak grupa JLR zobowiązała się umownie do przeprowadzenia inwestycji w Nitrze.

(48)

Władze słowackie odniosły się do kilku dokumentów grupy JLR, które wskazują, że na ocenę lokalizacji przez grupę JLR pozytywnie wpłynęły z góry określone plany rozwoju NSP oraz istnienie wybudowanego już parku przemysłowego w sąsiedztwie wyznaczonej strefy przemysłowej. Przykładowo w dniu 27 kwietnia 2015 r. Nitra była na trzecim miejscu, ale jednym z pozytywnych czynników był fakt, że lokalizacja ta umożliwiała budowę „zakładu na gruntach przeznaczonych już pod zastosowania przemysłowe”.

(49)

Ponadto władze słowackie wyjaśniły, że obszar JLR i powiązane prace nie były dostosowane do szczególnych potrzeb grupy JLR.

(50)

Odniesienie do praw nadzorczych, o którym mowa w umowie inwestycyjnej podpisanej między Słowacją a grupą JLR w dniu 11 grudnia 2015 r. („umowa inwestycyjna”), dotyczy wyłącznie ukończenia prac związanych z remediacją gruntu. Przedsiębiorstwo MHI musi ukończyć niektóre prace, aby zapewnić, by grunty spełniały normy ustalone między przedsiębiorstwem MHI a grupą JLR, na podstawie których ustalono cenę sprzedaży. Zdaniem władz słowackich wspomniane prawa nadzorcze wynikały nie z indywidualnych warunków rozwoju przedsiębiorstwa, lecz z przyczyn związanych ze zwykłym zarządzaniem projektem. Przedsiębiorstwo MHI nie ma obowiązku brać pod uwagę ewentualnych informacji zwrotnych od grupy JLR. Przedsiębiorstwo MHI ma jedynie obowiązek zwrócić się o informacje zwrotne dotyczące rysunków i specyfikacji projektowych w zakresie prac związanych z remediacją gruntu na obszarze JLR. Obowiązek ten nie obejmuje kontroli ex post wykonania prac.

(51)

Władze słowackie wyjaśniły również, że charakter prac infrastrukturalnych wiązał się z NSP. Tak jak w przypadku wcześniejszych projektów, w ramach których prowadzono publiczne prace rozwojowe w parkach przemysłowych, celem tych prac było zapewnienie, by wszystkie przedsiębiorstwa zlokalizowane w parku miały dostęp do usług infrastrukturalnych, w tym dostęp do infrastruktury publicznych i połączeń drogowo-kolejowych. Prace infrastrukturalne obejmują następujące elementy:

a)

prace przygotowawcze w celu remediacji gruntu o wartości 221 mln EUR, które nie wykraczają poza standardowe prace w zakresie zagospodarowania terenu niezbędne do przygotowania terenów publicznych pod prace budowlane. Wszelkie prace wykraczające poza standardowe prace w zakresie zagospodarowania terenu opłacane są przez grupę JLR i zostały określone w umowie inwestycyjnej. Obejmują one takie elementy, jak drogi wewnętrzne i dodatkowe podbudowy niezbędne do uniesienia poszczególnych obciążeń konstrukcji budowlanych, które przewidziała grupa JLR;

b)

prace infrastrukturalne dotyczące infrastruktury publicznej o wartości 11,28 mln EUR, których celem jest zapewnienie połączenia strefy przemysłowej lub zakładów na terenie parku z sieciami publicznymi. Sieci publiczne kończą się w punktach dostępu do strefy lub zakładów. Budowę infrastruktury przyłączy do sieci publicznych na terenie obszaru JLR opłaca grupa JLR. Ponadto grupa JLR płaci cenę rynkową za dostęp do infrastruktury publicznej. Nie określono szczególnych zasad na rzecz NSP, które różniłyby się od zasad stosowanych na większych obszarach gminnych. Grupa JLR ma opłacić wszelkie opłaty przyłączeniowe i dystrybucyjne dotyczące obszaru JLR, które mogą być należne, zgodnie z cennikiem ustalanym przez Urząd Regulacji Sektorów Sieciowych (20). Grupa JLR nie uzyskała żadnych zwolnień;

c)

prace w zakresie infrastruktury drogowej o wartości 185,9 mln EUR, w tym budowę połączenia z autostradą, lokalnych dróg publicznych, systemu drogowego i parkingów na terenie całego parku, komendy strażackiej, komisariatu policji i obiektu dla służb utrzymania dróg. Infrastruktura drogowa służy wszystkim przedsiębiorstwom w strefie przemysłowej Nitra Sever, na którą składa się NSP i park przemysłowy Nitra Sever, jak i również całemu regionowi. Żadna z dróg nie została przeznaczona do wyłącznego korzystania przez grupę JLR ani wybudowana zgodnie z jej specyfikacjami. Prace drogowe nie wykraczają poza zakres standardowych prac rozwojowych;

d)

budowę systemu przeciwpowodziowego i systemu gospodarowania wodami gruntowymi o wartości 25 mln EUR, które były niezbędne ze względu na uwarunkowania geograficzne strefy;

e)

budowę multimodalnego terminalu transportowego Lužianky o wartości 51,85 mln EUR, który jest obecnie budowany, zarządzany i finansowany przez przedsiębiorstwo ŽSR ze środków uzyskanych w ramach jego działalności komercyjnej, którą księguje się oddzielnie od działalności pozagospodarczej tego przedsiębiorstwa finansowanej ze środków publicznych. Multimodalny terminal transportowy Lužianky składa się z trzech części funkcjonalnych: a) obszaru magazynowania ukończonych pojazdów, który z jednej strony będzie miał połączenie z fabryką JLR, a z drugiej strony – i bezpośrednie połączenie ze strefą wywozową dystrybucji kolejowej. Główną świadczoną usługą będzie dzierżawa obszaru magazynowania. Grupa JLR ubiega się o zawarcie umowy o wyłączne korzystanie z tego obszaru; b) strefy wywozowej dystrybucji kolejowej, której celem jest ładowanie produktów końcowych na wagony. Ta część terminalu nie będzie dostępna na wyłączność grupy JLR na mocy umowy; oraz c) węzła przeładunku kontenerów. Prace nad węzłem przeładunku kontenerów jeszcze się nie rozpoczęły, ponieważ przedsiębiorstwo ŽSR w dalszym ciągu analizuje potencjalne zapotrzebowanie i rentowność tej inwestycji. Węzeł będzie dostępny dla wszystkich użytkowników na warunkach rynkowych. Przedsiębiorstwo ŽSR negocjuje z grupą JLR opłatę za dostęp, określaną również jako opłata za użytkowanie, dzięki której przedsiębiorstwo ŽSR będzie mogło osiągnąć zwrot z zainwestowanego kapitału i pokryć koszty zmienne. Opłaty za użytkowanie obliczane są na okres 30 lat na zasadach handlowych przy użyciu metody wartości bieżącej netto i obejmują wszystkie powiązane koszty inwestycji, koszty operacyjne i koszty inwestycji odtworzeniowych. Opłaty mają charakter rynkowy i powinny zapewnić właściwy zwrot z inwestycji, tj. wewnętrzną stopę zwrotu w wysokości […] i wartość bieżącą netto w wysokości […] mln EUR.

(52)

Władze słowackie wyjaśniły również, jaką część NSP będzie zajmować grupa JLR:

a)

W pierwszej kolejności władze słowackie wyjaśniły, że po wydaniu przez Komisję decyzji o wszczęciu postępowania grupa JLR zrzekła się niektórych praw. Zgodnie z art. 4.10 umowy inwestycyjnej przedsiębiorstwo MHI miało obowiązek dać grupie JLR możliwość nabycia obszaru południowego w całości lub części w ciągu 12 miesięcy od wykonania umowy nabycia obszaru JLR. W dniu 29 czerwca 2017 r., a więc przed podpisaniem umowy nabycia obszaru JLR w dniu 12 grudnia 2017 r., grupa JLR zrzekła się tego prawa do obszaru południowego. Władze słowackie powiadomiły Komisję, że cały obszar południowy będzie w posiadaniu innych przedsiębiorstw, np. Gestamp i Prologis.

b)

Zgodnie z art. 4.9 umowy inwestycyjnej grupa JLR miała prawo odmowy w odniesieniu do nabycia obszaru północnego w całości lub częściowo, przy czym prawo to miało pozostawać skuteczne przez okres 20 lat od dnia wykonania umowy nabycia obszaru JLR. W dniu 25 sierpnia 2017 r. grupa JLR zrzekła się tego prawa w odniesieniu do 40,1 hektara z 69 hektarów stanowiących łącznie obszar północny. Wszelkie grunty mają zostać nabyte w cenie rynkowej na dzień nabycia gruntów, a cenę tę ustalą niezależni eksperci.

c)

Jeżeli chodzi o postanowienie zawarte w art. 4.2 lit. b) ppkt (ii) umowy inwestycyjnej, zgodnie z którym Słowacja ma obowiązek „zapewnić rozszerzenie parku strategicznego o obszar dodatkowy” na pisemny wniosek grupy JLR, który grupa ta może złożyć w ciągu 10 lat od podpisania umowy nabycia obszaru JLR, władze słowackie wyjaśniły, że postanowienie to odzwierciedla jedynie polityczną obietnicę Słowacji, w ramach której zobowiązała się ona do nabycia gruntów i przyznania grupie JLR możliwości nabycia tych gruntów w przyszłości, zgodnie z warunkami – w tym ceną – których jeszcze nie ustalono.

(53)

Władze słowackie uważają, że żadne z praw do obszaru południowego, obszaru północnego lub obszaru dodatkowego, które powstały na mocy umowy inwestycyjnej, nie przyznaje grupie JLR jakiejkolwiek kontroli nad gruntami. W związku z tym teren JLR ma jedynie powierzchnię 185 hektarów, która stanowi 26 % całkowitego terenu NSP lub – biorąc pod uwagę, że 366 hektarów NSP to tereny techniczne – 55 % terenów nadających się do wykorzystania komercyjnego.

(54)

Jak wyjaśniły władze słowackie, cena, którą grupa JLR ma zapłacić za nabycie obszaru JLR, została ustalona w oparciu o niezależne wyceny sporządzone przez trzech ekspertów, tj. […], […] i CB Richard Ellis. Eksperci ci oszacowali cenę rynkową zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie elementów pomocy państwa w sprzedaży gruntów i budynków przez władze publiczne (21), który w momencie wyceny stanowił właściwe mające zastosowanie wytyczne Komisji. Władze słowackie wyjaśniły również, że sprawozdanie CB Richard Ellis, które przekazano Komisji w toku procedury notyfikacyjnej, złożono przez pomyłkę, ponieważ nie stanowi ono sprawozdania z wyceny gruntów, lecz oddzielne sprawozdanie z badania rynkowego.

(55)

Wszystkie wyceny sporządzono w oparciu o założenie, że grunty zostaną sprzedane w stanie „gotowym pod budowę”, tj. zostaną przygotowane i przeznaczone pod zastosowania przemysłowe. Władze słowackie twierdzą zatem, że szacunki ceny rynkowej obejmują wartość prac związanych z remediacją gruntów. Ostateczna cena nabycia, która wynosi 15,83 EUR za metr kwadratowy, stanowi średnią trzech niezależnych wycen w wysokości odpowiednio 15 EUR, 15,5 EUR i 17 EUR. Zgodnie z umową inwestycyjną grupa JLR ma zapłacić oddzielne za wszelkie prace realizowane na zamówienie, które wykraczają poza zakres standardowych wymogów dla gruntów „gotowych pod budowę”.

4.1.2.   Ewentualna pomoc w formie zwolnienia z opłaty, tj. z opłaty przekształceniowej, która jest należna z tytułu przekształcenia gruntów rolnych w grunty przemysłowe

(56)

Władze słowackie wyjaśniły, że zwolnienie H jest zwolnieniem z opłaty przekształceniowej, która ma zastosowanie do gruntów nabywanych przez przedsiębiorstwa będące w 100 % własnością skarbu państwa – w tym przypadku przedsiębiorstwo MHI – w celu budowy parku przemysłowego uznanego za „znaczącą inwestycję”. W związku z tym zwolnienie H ma zastosowanie wyłącznie do zagospodarowania gruntów publicznych przez organy publiczne. Jego celem jest usunięcie obciążenia administracyjnego, jakim jest dokonywanie płatności między różnymi organami państwowymi. Bez zwolnienia przedsiębiorstwo MHI musiałoby – jako właściciel i podmiot odpowiedzialny za zagospodarowanie gruntów NSP – uiścić opłatę przekształceniową zaraz po przekształceniu terenu w grunty przemysłowe. Zadaniem przedsiębiorstwa MHI jako właściciela i podmiotu odpowiedzialnego za zagospodarowanie gruntów było założenie infrastruktury i uporządkowanie terenu tak, aby były „gotowe pod budowę”, a następnie sprzedanie go inwestorom, w tym grupie JLR. Grupa JLR nie miała obowiązku uiszczać żadnej opłaty, ponieważ zgodnie z umową inwestycyjną miała ona nabyć grunty dopiero po ich przekształceniu w grunty przemysłowe. Władze słowackie wyjaśniły, że odniesienie w wewnętrznym dokumencie grupy JLR, które sugerowało, jakoby grupa JLR miała uzyskać zwolnienie z opłaty przekształceniowej, opierało się na błędnej interpretacji autora tego dokumentu, który przyjął, że przedmiotową opłatę ma uiścić grupa JLR. Władze słowackie poinformowały również Komisję, że łączna kwota opłat za przekształcenie wszystkich gruntów rolnych położonych na terenie przyszłego NSP w grunty pod zastosowania przemysłowe, które to opłaty byłyby należne w przypadku braku zwolnienia H, wynosiłyby około 30 mln EUR, z czego jedynie 8 mln EUR odnosiłoby się do obszaru JLR.

4.2.   Uwagi Słowacji na temat zgodności zgłoszonej pomocy

4.2.1.   Kwalifikowalność „kosztów rezerwy” jako kosztów inwestycji

(57)

Władze słowackie potwierdziły kwalifikowalne pozycje kosztowe wskazane w tabeli 1 w decyzji o wszczęciu postępowania. Wskazano, że zaproponowane kwalifikowalne koszty inwestycji wynoszą 1 406 620 591 EUR wartości nominalnej, tj. 1 369 295 298 EUR wartości bieżącej. Prezentacja z dnia 18 listopada 2015 r., która wchodzi w skład dokumentacji grupy JLR i w której wskazano koszty rezerwy, została sporządzona do celów analiz finansowych i nie zawarto w nich innych kosztów rezerwy niż kwalifikowalne pozycje kosztowe, które wskazano w tabeli 1 w decyzji o wszczęciu postępowania. Te kwalifikowalne pozycje kosztowe odzwierciedlały koszty przewidywane w momencie składania wniosku o przyznanie pomocy i obejmują kwotę przeznaczoną na finansowanie każdej z kwalifikowalnych pozycji kosztowych w ramach ostrożnego podejścia do szacowania kosztów. Władze słowackie uważają zatem, że pełna kwota 1 406 620 591 EUR wartości nominalnej jest kwalifikowalna.

4.2.2.   Brak efektu zachęty zgłoszonej pomocy regionalnej w formie dotacji

(58)

Władze słowackie uważają, że przeprowadziły właściwą kontrolę wiarygodności scenariusza alternatywnego i że wątpliwości Komisji są nieuzasadnione, ponieważ Meksyk był wiarygodną alternatywą dla lokalizacji zakładu na terytorium Unii. Zdaniem Słowacji wiosną 2015 r. Meksyk nadal był możliwą lokalizacją planowanej inwestycji i nie był rozważany jako lokalizacja dodatkowej inwestycji realizowanej równolegle. W związku z tym pomoc państwa zaproponowana przez Słowację była konieczna, aby grupa JLR wybrała Słowację jako lokalizację swojej inwestycji.

(59)

Władze słowackie podkreślają, że Meksyk był wiarygodną lokalizacją alternatywną z trzech następujących przyczyn:

a)

Kiedy grupa JLR przygotowywała swoją decyzję o lokalizacji, w Meksyku działało już wielu producentów samochodów, w tym wielu producentów oryginalnego sprzętu klasy premium, lub realizowało w tym państwie swoje inwestycje. Kilku producentów samochodów rozpoczęło prace inwestycyjne w Meksyku po podjęciu przez grupę JLR decyzji o lokalizacji. W szczególności przedsiębiorstwa VW i Audi mają zakłady w Puebli, w związku z czym można wywnioskować, że miały one do czynienia z takimi samymi zagrożeniami dotyczącymi jakości, jak te zidentyfikowane przez grupę JLR. Zagrożenia te nie wpłynęły na decyzję VW/Audi o lokalizacji inwestycji w Puebli.

b)

Grupa JLR udostępniła wiele sporządzonych niedawno dokumentów z wielu źródeł, które wskazują, że lokalizacja w Meksyku była przedmiotem dogłębnych rozważań i że przeprowadzono pełną analizę finansową, w ramach której porównano lokalizacje w Meksyku i w Słowacji. W kontekście studium wykonalności w ramach projektu „Oak” Meksyk został określony jako najbardziej obiecująca lokalizacja w Ameryce Północnej już pod koniec stycznia 2015 r. Po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych badań, w ramach których porównano różne lokalizacje w Meksyku, na posiedzeniu Rady ds. Strategii z dnia 27 kwietnia 2015 r. wskazano Pueblę jako najlepszą alternatywę poza Unią z uwagi na jej bliskość do portów, korzystne ceny, istniejącą bazę dostawców i korzyści związane z rynkiem pracy. Ponieważ proces wyboru lokalizacji w Europie, tj. studium wykonalności w ramach projektu „Darwin”, był opóźniony, na niektórych spotkaniach i w niektórych dokumentach skupiono się na wynikach projektu „Darwin”, przedstawiając mniej szczegółowych informacji dotyczących Meksyku. Jeżeli chodzi o prezentację z dnia 10 lipca 2015 r., władze słowackie stwierdziły, że przyczyną, dla której alternatywie w ramach projektu „Oak” poświęcono mniejszą liczbę slajdów, może być kontekst spotkania i fakt, że uczestnicy spotkania byli już zaznajomieni z informacjami na temat Meksyku i Puebli. Aby opracować zalecenie dotyczące lokalizacji na spotkanie Forum ds. Globalizacji, które miało zostać wydane w lipcu, grupa JLR dokonała obliczeń na podstawie szczegółowych modeli finansowych, porównując koszty w konkurencyjnych lokalizacjach. Te obliczenia finansowe przeprowadzono na takich samych podstawach w odniesieniu do obu lokalizacji; przeprowadzono również ocenę jakościową ich wad i zalet.

c)

Meksyk był alternatywą dla Słowacji przedstawioną na kolejnych posiedzeniach kadry kierowniczej i rady dyrektorów grupy JLR, na których podjęto decyzję o lokalizacji.

(60)

Władze słowackie przedstawiły kolejne dowody, takie jak prezentacje skierowane do rady dyrektorów, studium wykonalności dotyczące Meksyku, informacje wymienione z władzami meksykańskimi, ustalenia z wizyty terenowej, którą kadra kierownicza wyższego szczebla złożyła w czerwcu 2015 r. na terenach z tzw. krótkiej listy w Puebli i w trakcie której przeprowadzono pogłębioną analizę strategicznych czynników jakościowych, a także zestawienie kosztów w ramach scenariusza alternatywnego z kosztami lokalizacji w Europie Środkowo-Wschodniej z dnia 10 czerwca 2015 r.

(61)

Władze słowackie sugerują, że wątpliwości Komisji opierają się na niedokładnych doniesieniach prasowych, którym wyraźnie przeczą przekazane ostatnio wewnętrzne dokumenty grupy JLR z okresu od marca do lipca 2015 r. Władze słowackie przedstawiły wiele dowodów, aby wykazać, że wiosną 2015 r. Meksyk nadal był rozważaną lokalizacją i nie zrezygnowano z niej na rzecz lokalizacji w Unii. Dowody te pochodzą z różnych źródeł i z różnych szczebli organizacyjnych grupy JLR, tj. od kadry kierowniczej wyższego szczebla grupy JLR, zespołów roboczych grupy JLR, konsultantów zewnętrznych i urzędników państwowych Meksyku. Szczególnie istotne są dokumenty, które delegacja grupy JLR ze szczebla kierowniczego sporządziła w ramach przygotowań i działań następczych w związku z wizytą w Puebli w czerwcu 2015 r. W momencie podjęcia przez grupę JLR decyzji o lokalizacji w Nitrze, tj. latem 2015 r., jedynie wstrzymano rozpatrywanie lokalizacji w Meksyku.

(62)

Przeprowadzone przez Ernst & Young badanie pod tytułem „Project Oak – Golden Site Report Out” opublikowano w dniu 20 marca 2015 r. Grupa JLR skorzystała z niego w ramach przeglądu rentowności terenów z krótkiej listy w Meksyku. W protokole posiedzenia Rady ds. Rozwoju Międzynarodowego z dnia 30 marca 2015 r. stwierdzono, że „uzgodniono, że należy kontynuować prowadzone obecnie prace w celu oceny alternatywnych lokalizacji w Turcji i Meksyku”. W dzienniku akcji i protokole posiedzenia Rady ds. Strategii z dnia 27 kwietnia 2015 r. znalazło się następujące sformułowanie: „Puebla w Meksyku zatwierdzona jako alternatywna lokalizacja poza UE”. W przeglądzie procesu selekcji terenów w Meksyku, który zaprezentowano na Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r., potwierdzono tę decyzję, a w dniu 11 maja 2015 r. zgłoszono, że: „[Stany meksykańskie] H[…] i G[…] – wstrzymano rozpatrywanie lokalizacji; Puebla – przejście do dalszych analiz (na podstawie lokalizacji w H[…], A[…] i S[…])”. Lokalizacja w H[…] stała się „preferowanym wariantem z uwagi na bliskość portów, istniejącą bazę dostawców i rynek pracy”. Na posiedzeniu Forum ds. Globalizacji w dniu 15 maja 2015 r. do krótkiej listy – obok Meksyku w ramach projektu „Oak” – włączono Słowację i Polskę w ramach projektu „Darwin”. W dniu 22 maja 2015 r. grupa JLR otrzymała formalną odpowiedź od stanu Puebla, w której omówiono dostępne środki zachęty, ryzyko sejsmiczne, porozumienia z przedsiębiorstwem VW dotyczące ograniczeń oraz harmonogram. W sekcji pt. „Darwin update” protokołu i dzienniku akcji posiedzenia Rady ds. Rozwoju Międzynarodowego z dnia 1 czerwca 2015 r. odnotowano, że „przedmiotem dyskusji były głównie następujące kwestie: […] Objaśniono postępy w rozmowach na temat Meksyku i plany kolejnej wizyty terenowej w celu przeprowadzenia pogłębionej analizy lokalizacji w Puebli”. Ocena przepływów pieniężnych, którą zawarto w prezentacji z dnia 10 czerwca 2015 r. pt. „Project Darwin – counter-factual cost differential to CEE”, wykazała, że celem analizy przeprowadzonej przez grupę JLR było porównanie „Meksyku z Polską” i „Meksyku ze Słowacją”. Na posiedzeniu Rady ds. Strategii z dnia 15 czerwca 2015 r. skupiono się na projekcie „Darwin”, ale zawarto w nim również punkt działań dotyczący „przeprowadzenia wizyty terenowej w Meksyku w celu omówienia zapytania ofertowego dotyczącego lokalizacji w Puebli”. W tygodniu, w którym wypadał dzień 15 czerwca 2015 r., zespół pod przewodnictwem dyrektora ds. globalnego rozwoju biznesowego grupy JLR odbył wizytę terenową w stanie Puebla i odwiedził tereny w H[…] i A[…]. W dniu 25 czerwca 2015 r. grupa JLR skierowała pismo do gubernatora stanu Puebla, w którym potwierdziła, że lokalizacja w H[…] znalazła się na krótkiej liście. Notatki sporządzone do celów posiedzenia Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r. zawierają podsumowanie ustaleń, które poczyniono w trakcie wizyty w lokalizacjach w H[…] i A[…]. Jak wynika z protokołu tego posiedzenia Forum ds. Globalizacji, jego celem było „podjęcie decyzji dotyczącej preferowanego miejsca spośród tych uwzględnionych w projektach »Darwin« i »Oak« oraz przeprowadzenie procesu w celu podpisania umownie wiążącej umowy inwestycyjnej, planowanego na dzień 30 września”. Lokalizacje brane pod uwagę obejmowały Nitrę (Słowacja), Jawor (Polska) i Pueblę (Meksyk)”. W dalszej części protokołu stwierdzono, że: „lokalizację w Nitrze (lokalizację preferowaną w ramach procesu »Darwin«) w porównaniu z lokalizacją w Puebla (lokalizację preferowaną w ramach procesu »Oak«) przedstawiono jako miejsce niekorzystne ze względu na znaczące koszty”. W prezentacji przygotowanej na to posiedzenie stwierdzono, że: „Po uwzględnieniu niewymiernych czynników ryzyka i innych wymiernych aspektów oraz przy założeniu, że pomoc państwa UE zostanie zapewniona na rozważanym poziomie, uważamy, że okoliczności te równoważą zalety lokalizacji w Meksyku w zakresie kosztów, i zalecamy, aby wstrzymać rozpatrywanie lokalizacji w Puebli (Meksyk)”. W protokole posiedzenia rady dyrektorów grupy JLR z dnia 3 sierpnia 2015 r. stwierdzono, że „po przeprowadzeniu szczegółowej oceny lokalizacji, na dziesiątym posiedzeniu Forum ds. Globalizacji, które odbyło się w lipcu, ustalono, że zalecanym miejscem powinna być Nitra na Słowacji pod warunkiem uzyskania zgody zarządu”. W odnośnej prezentacji przygotowanej na posiedzenie rady dyrektorów grupy JLR opisano „proces, w ramach którego spośród lokalizacji wybranych w ramach projektów »Darwin« i »Oak« wybrano jedno miejsce”.

(63)

Władze słowackie wyjaśniły, że grupa JLR nie zwróciła się do władz meksykańskich z oficjalnym wnioskiem o przyznanie pomocy, ponieważ w Meksyku nie istnieje system pomocy państwa. Grupa JLR otrzymała jednak od rządu stanu Puebla szczegółowe informacje na temat tego, co można by jej zaoferować, gdyby zdecydowała się zrealizować inwestycję w tej lokalizacji.

(64)

Władze słowackie potwierdzają, że inwestycja w Meksyku nie była rozważana jako druga inwestycja w dodatku do zakładu na terytorium Unii. Sugerują, że wątpliwości Komisji opierają się na jednym dokumencie grupy JLR, który rzeczywiście w pewnym stopniu wprowadza w błąd, i twierdzą, że w dokumencie tym w niewłaściwy sposób przedstawiono dyskusje, które przeprowadzono na spotkaniu wyjazdowym członków Komitetu Wykonawczego w dniu 21 stycznia 2015 r., tj. sześć miesięcy przed podjęciem decyzji o lokalizacji. W każdym razie wspominany dokument grupy JLR traci na znaczeniu, jeżeli wziąć pod uwagę wiele innych dowodów, które powstały w późniejszym czasie i zgodnie z którymi dwie omawiane lokalizacje były traktowane jako alternatywne. Wyjaśniono w nich ponadto, że dodatkowe moce produkcyjne, które uzyskano by poprzez budowę nowego zakładu (300 000 pojazdów rocznie), wynoszą już 50 % mocy produkcyjnych grupy JLR. Nierealne byłoby założenie, że grupa JLR rozważałaby inwestycję w drugi projekt tej samej skali w tym samym czasie lub nawet w perspektywie krótko- lub średnioterminowej.

(65)

Władze słowackie wyjaśniły, dlaczego w sprawozdaniu z posiedzenia i prezentacji z dnia 21 stycznia 2015 r. na potrzeby spotkania wyjazdowego członków Komitetu Wykonawczego wspomniano o budowie dwóch zakładów. Zdaniem Słowacji grupa JLR planowała początkowo uruchomić produkcję w nowym zakładzie z wydajnością 150 000 pojazdów rocznie, tj. uruchomić etap 1 w zakładzie nr 1, a następnie zwiększyć moce produkcyjne do 300 000 pojazdów w [2020–2025] r., a więc przystąpić do etapu 2 w zakładzie nr 1. W czasie spotkania przeprowadzonego w styczniu 2015 r. odnotowano jednak tak intensywny wzrost popytu na pojazdy grupy JLR, że członkowie Komitetu Wykonawczego przez krótki czas rozważali budowę drugiego zakładu w innej lokalizacji w okresie 5–10 lat po zakończeniu robót w pierwszej lokalizacji, o ile istniałby wystarczający popyt. Ta przyszła lokalizacja nie została omówiona szczegółowo na spotkaniu, ponieważ decyzja w tej sprawie była sprawą odległą. Władze słowackie zauważyły, że sformułowanie użyte w protokole spotkania wyjazdowego, zgodnie z którym grupa JLR miała potrzebować dwóch zakładów, aby zaspokoić przewidywany popyt, wynikało z pomylenia dwóch etapów w zakładzie nr 1 albo z położenia w tym protokole zbyt dużego nacisku na ograniczoną dyskusję o wybudowaniu ewentualnego drugiego zakładu w bardziej odległej przyszłości.

(66)

Władze słowackie podkreślają, że dokumenty wewnętrzne grupy JLR spójnie wskazują, że grupa JLR chciała zainwestować tylko w jednej lokalizacji. W protokole posiedzenia Forum ds. Globalizacji z dnia 10 lipca 2015 r. wskazano, że jako preferowaną lokalizację wybrano Nitrę, a nie Meksyk, i że te dwie lokalizacje porównywano ze sobą jako miejsca alternatywne. Grupa JLR rozważała produkcję wyłącznie w jednym miejscu: „jesteśmy gotowi, aby wybrać jedno państwo z lokalizacji wyselekcjonowanych w ramach projektów »Darwin« i »Oak«”.

(67)

Ważną rolę w procesie decyzyjnym odgrywały aspekty strategiczne, ale pomoc była niezbędna, aby skłonić do podjęcia decyzji o lokalizacji na Słowacji. Władze słowackie uważają, że niewłaściwe jest twierdzenie, że zaproponowana pomoc państwa pokrywa jedynie „nieznaczną” część różnicy wartości bieżącej netto, co można wywnioskować ze stanowiska Komisji przedstawionego w decyzji o wszczęciu postępowania, zgodnie z którą pomoc w kwocie nominalnej wynosiła 47 % różnicy wartości bieżącej netto (22). W dokumentach wewnętrznych grupy JLR wyraźnie stwierdzono, że decyzja o lokalizacji została doskonale wyważona, a jej podjęcie zależało od przyznania pomocy państwa. W protokole posiedzenia rady dyrektorów przedsiębiorstwa Tata Motors Limited z dnia 18 września 2015 r. stwierdzono bowiem, że „elementy faktoringu czynników jakościowych i ryzyka, całkowita zmieniona pomoc państwa w wysokości [150–200] mln GBP (23) w gotówce były wystarczające, aby kontynuować działania zmierzające do uatrakcyjnienia lokalizacji w Nitrze względem lokalizacji w Meksyku”. Podobnie było w przypadku decyzji grupy JLR z listopada 2015 r. potwierdzającej wybór lokalizacji zakładu w Nitrze, która zależała od tego, czy „otrzymana zostanie cała kwota pomocy państwa”. W rezultacie grupa JLR nalegała na to, aby w umowie inwestycyjnej przewidzieć, że warunkiem przyjęcia przez nią zobowiązań inwestycyjnych jest otrzymanie 100 % pomocy regionalnej w formie dotacji.

(68)

Słowacja wskazała ponadto, że jeżeli chodzi o ryzyko opóźnienia w realizacji projektu w Meksyku, element ten został wyraźnie uwzględniony w porównaniu danych finansowych i został tym samym poddany właściwej analizie. Słowacja odniosła się do prezentacji przygotowanej na posiedzenie Forum ds. Globalizacji z dnia 10 lipca 2015 r., w której stwierdzono, że „w przypadku Meksyku przewiduje się dłuższy harmonogram realizacji zadania nr 1 […] przedział 6–9 miesięcy wskazany powyżej”.

4.2.3.   Brak proporcjonalności

(69)

Władze słowackie twierdzą, że grupie JLR nie przyznano żadnych dodatkowych elementów pomocy, w związku z czym uważają pomoc za proporcjonalną.

4.2.4.   Wyraźne negatywne skutki – negatywny wpływ na spójność

(70)

Władze słowackie podkreśliły, że słowacka pomoc nie ma negatywnego wpływu na spójność ze szkodą dla Polski, i przypomniały, że „w dniu 10 lipca Forum ds. Globalizacji ustaliło, że Jawor (Polska) nie był rentowną lokalizacją z uwagi na poważne obawy co do podstawowych warunków lokalizacji i możliwości realizacji inwestycji. W związku z tym spółka musiała wybrać między Nitrą (Słowacja) a Pueblą (Meksyk). Spółka wybrała Słowację jako preferowaną lokalizację i zezwoliła na przeprowadzenie szczegółowego studium wykonalności. Rozpatrywanie lokalizacji w Meksyku zostało wstrzymane”. Jawor został odrzucony jako wariant alternatywny dla Nitry w momencie podjęcia decyzji o ostatecznym zaleceniu lokalizacji z dnia 10 lipca 2015 r., która miała zostać ratyfikowana przez radę dyrektorów na początku sierpnia 2015 r. Na posiedzeniach, które odbyły się odpowiednio w dniu 3 i 7 sierpnia 2015 r., radę dyrektorów grupy JLR i przedsiębiorstwa Tata Motors nie uznały Jaworu za wariant alternatywny dla Nitry.

4.2.5.   Wyraźne negatywne skutki dla wymiany handlowej – przekroczony pułap maksymalnej intensywności pomocy

(71)

Władze słowackie uważają, że nie przyznano żadnej pomocy poza pomocą zgłoszoną, w związku z czym odrzucają wątpliwości Komisji, która obawia się, że dopuszczalny pułap intensywności pomocy został przekroczony i w rezultacie pomoc mogła mieć wyraźne negatywne skutki dla wymiany handlowej.

5.   UWAGI GRUPY JLR

5.1.   Wprowadzenie

(72)

Grupa JLR zgadza się z uwagami władz słowackich z dnia 20 lipca 2017 r. i objaśniła niektóre konkretne elementy.

5.2.   Uwagi grupy JLR dotyczące ewentualnej dodatkowej pomocy niezgłoszonej

(73)

Grupa JLR uważa, że działania władz słowackich na rzecz budowy NSP były niezbędne, aby miejsce stało się rentowne i atrakcyjne pod względem inwestycyjnym. Grupa JLR zdawała sobie sprawę z tego, że nie powinna ona korzystać z infrastruktury na zasadzie wyłączności, powinna uiszczać normalne opłaty za dostęp lub podatki, które byłyby należne w normalnej sytuacji, zapłacić cenę rynkową za grunty, które miała nabyć, i pokryć koszty wszelkich dostosowań terenu, które wykraczały poza standardowy zakres i miały być dostosowane do szczególnych potrzeb przedsiębiorstwa.

(74)

Grupa JLR utrzymuje, że NSP i rozwój infrastruktury nie są dedykowane grupie JLR. Fakt przyjęcia planów zagospodarowania i aktów ustawodawczych w latach 90. XX w. dowodzi, że plany nie zostały opracowane jedynie w odpowiedzi na zainteresowanie grupy JLR. Przeciwnie, istnienie strefy parku przemysłowego Nitra Sever i planów dalszego rozwoju obszarów przemysłowych, które sporządzono wiele lat temu, były czynnikami przemawiającymi na korzyść lokalizacji w Nitrze w ramach procesu decyzyjnego grupy JLR. Ten korzystny wpływ udokumentowano w wewnętrznych dokumentach procesu decyzyjnego grupy JLR, które zawierają takie sformułowania, jak „położony na terenie profesjonalnie zbudowanego parku przemysłowego” (24), „najlepsza polisa ubezpieczeniowa z uwagi na przygotowane grunty pod budowę i obecność infrastruktury” (25) oraz „tereny w istniejącym parku przemysłowym w sąsiedztwie fabryk” (26).

(75)

Ponadto grupa JLR wskazuje, że nabyła jedynie 55 %, tj. 185 hektarów z 338 hektarów, obszaru NSP nadającego się pod działalność gospodarczą i że prawo odmowy i prawa do zakupu nie umożliwiały grupie JLR zajęcia lub kontrolowania gruntów. Grupa JLR przypomina również, że częściowo zrzekła się prawa do odmowy w odniesieniu do obszaru północnego w dniu 25 sierpnia 2017 r. Zachowała to prawo w odniesieniu do 28,5 hektara.

(76)

Grupa JLR uważa, że zapłaciła pełną cenę rynkową za grunty, które kupiła jako „gotowe pod budowę”, ponieważ cena ta została ustalona niezależnie na podstawie trzech wycen ekspertów, w których grunty wyraźnie wskazano jako doprowadzone do stanu „gotowych pod budowę”, co wskazuje, że przeprowadzono na nich ogólne prace dotyczące przygotowania terenu niezbędne do uzyskania tego statusu. Grupa JLR wskazuje również, że pokryła pełne koszty wszelkich prac, które zostały przeprowadzone zgodnie ze specyfikacją grupy JLR i wykraczały poza standardowy zakres. Koszty tych prac wynoszą prawie dwukrotność kwoty 16,9 mln EUR, którą początkowo wskazano w umowie inwestycyjnej jako kwotę przeznaczoną na ten cel.

(77)

Grupa JLR wyjaśnia ponadto, że kwota 75 mln EUR, o której mowa w pkt 16 decyzji o wszczęciu postępowania, nie jest ceną, za którą przedsiębiorstwo MHI zakupiło grunty na obszarze JLR od osób trzecich, ale całkowitymi wydatkami przedsiębiorstwa MHI na zakup gruntów w całym NSP.

(78)

Grupa JLR twierdzi również, że nie korzystała z żadnego zwolnienia z opłaty przekształceniowej. Grupa JLR nie nabyła gruntów rolnych, lecz grunty przemysłowe, a wszystkie trzy wyceny gruntów, którymi posłużono się w celu ustalenia ceny rynkowej odnosiły się wyraźnie do gruntów gotowych pod zabudowę w strefach przemysłowych. Grupa JLR przyznaje, że w jednym z jej dokumentów wewnętrznych rzeczywiście wskazano na zwolnienie z opłaty przekształceniowej w wysokości do [50–110] mln EUR, wyjaśnia jednak, że wynikało to z błędnego zrozumienia przez doradcę i że informacja ta nie była oparta na danych przekazanych przez władze słowackie.

5.3.   Uwagi na temat zgodności zgłoszonej pomocy

(79)

Grupa JLR utrzymuje, że pomoc regionalna była nieodłącznym elementem zachęcającym do inwestycji w Nitrze. Grupa JLR potwierdza, że wzięła pod uwagę „względy strategiczne” oraz możliwość otrzymania pomocy państwa w celu zrekompensowania dodatkowych kosztów; podkreśla jednak, że same względy strategiczne lub względy strategiczne wraz z niższą kwotą pomocy nie wystarczyłyby do podjęcia decyzji o lokalizacji w Nitrze.

(80)

Grupa JLR podkreśla, że inni producenci pojazdów podjęli decyzję o inwestycjach w Meksyku zarówno przed, jak i po podjęciu przez nią decyzji o lokalizacji. Inwestycje innych producentów pojazdów w Meksyku potwierdzają wiarygodność tego kraju jako potencjalnej lokalizacji projektu inwestycyjnego grupy JLR. W istocie grupa JLR poświęciła ponad 18 miesięcy na przeprowadzenie oceny wariantu meksykańskiego. W ocenie tej uwzględniono powołanie zespołu odpowiedzialnego za projekt, pozyskanie doradców zewnętrznych, nawiązanie kontaktów z urzędnikami państwowymi w Meksyku, a także wyjazdy terenowe, w tym nawet osób zajmujących stanowiska na najwyższym szczeblu kierowniczym w zespole ds. globalnego rozszerzenia działalności grupy JLR.

(81)

Grupa JLR podkreśla, że w trakcie całego procesu decyzyjnego rozważała lokalizację w Meksyku jako możliwą alternatywę, czego dowodem jest wiele aktualnych dokumentów wewnętrznych przedłożonych Komisji. Grupa JLR uważa, że przeciwne stanowisko przedstawione w niektórych doniesieniach prasowych, o których mowa w decyzji o wszczęciu postępowania, ma charakter czysto spekulacyjny i nie odzwierciedla procesu decyzyjnego grupy JLR.

(82)

Ponadto grupa JLR twierdzi, że jej zamiarem było zrealizowanie inwestycji w jednej lokalizacji. Nigdy nie brano pod uwagę możliwości realizowania jednoczesnej lub przyszłej inwestycji w drugim miejscu. Grupa JLR przyznaje, że protokół z wyjazdowego posiedzenia członków Komitetu Wykonawczego z dnia 21 stycznia 2015 r. rzeczywiście odnosi się do zakładu nr 2, ponieważ w czasie tego posiedzenia domniemywano – co zostało w związku z tym zapisane w protokole – że w przypadku wystarczającego popytu grupa JLR mogłaby rozważyć budowę innego zakładu w innej lokalizacji w okresie od pięciu do dziesięciu lat po zakończeniu inwestycji początkowej. Grupa JLR podkreśla jednak, że tej długoterminowej możliwości nie omówiono szczegółowo ani w materiałach z posiedzenia, ani w trakcie samego posiedzenia. Materiały z posiedzenia odnoszą się raczej do etapu 1 i etapu 2 projektu inwestycyjnego w tej samej lokalizacji, tj. do strategii grupy JLR dotyczącej uruchomienia produkcji 150 000 pojazdów rocznie w 2018 r. w pierwszym etapie (etap 1 dla zakładu 1) i zwiększenia zdolności produkcyjnych do 300 000 pojazdów rocznie w latach [2020–2025] (etap 2 dla zakładu 1). Grupa JLR sugeruje ponadto, że trudno sobie wyobrazić równoległe wybudowanie dwóch dodatkowych zakładów, jednego na terytorium Unii i jednego w Ameryce Północnej, z których każdy posiadałby zdolności produkcyjne odpowiadające 300 000 pojazdów rocznie, biorąc pod uwagę fakt, że w roku obrotowym 2014/2015 grupa JLR sprzedała tylko 462 209 pojazdów. W kontekście powyższych danych nie istnieją racjonalne podstawy ekonomicznie, by sądzić, że grupa JLR mogła mieć zamiar zwiększenia swoich rocznych zdolności produkcyjnych w perspektywie krótko- i średnioterminowej o 600 000 pojazdów.

(83)

Grupa JLR podkreśla, że lokalizacja w Jaworze w Polsce nie była możliwą alternatywą dla lokalizacji w Nitrze lub Meksyku, ze względu na wiążące się z nią podstawowe problemy, w szczególności drogę przecinającą ten teren. Z tego powodu zarząd nie uwzględnił lokalizacji w Jaworze jako potencjalnej alternatywy dla lokalizacji w Nitrze, co udokumentowano w prezentacji z posiedzenia rady dyrektorów z dnia 18 listopada 2015 r.

6.   OCENA POMOCY

6.1.   Wprowadzenie

(84)

W niniejszej sekcji Komisja zwróci przede wszystkim uwagę na to, czy całkowita pomoc na rzecz grupy JLR ogranicza się do zgłoszonej pomocy, czy też grupa JLR korzysta z dodatkowych elementów pomocy, w szczególności na zgodność cen sprzedaży z wartością rynkową, dedykowane/dostosowane prace infrastrukturalne finansowane ze środków publicznych i na zwolnienie z opłaty przekształceniowej. Po zbadaniu zgodności pomocy z prawem Komisja przedstawi ostateczną opinię na temat zgodności otrzymanej pomocy.

6.2.   Istnienie pomocy

6.2.1.   Zgłoszona dotacja bezpośrednia

(85)

Z powodów przedstawionych w decyzji o wszczęciu postępowania Komisja uważa, że zgłoszona dotacja bezpośrednia stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, co w świetle tego, że dotacji udziela się z zasobów państwowych, ma charakter selektywny, stanowi korzyść gospodarczą na rzecz grupy JLR, może mieć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi i zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem.

6.2.2.   Ewentualna dodatkowa pomoc niezgłoszona

(86)

Jak wspomniano w sekcji 3.1, w decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, iż istnieje możliwość, iż grupa JLR mogła skorzystać z pewnej kwoty dodatkowej pomocy państwa w kontekście rozwoju NSP i zakupu terenów grupy JLR. Komisja rozważyła trzy scenariusze, w jakich omawiana transakcja mogłaby prowadzić do udzielenia dodatkowej pomocy państwa na rzecz grupy JLR:

a)

w pkt 118 decyzji o wszczęciu postępowania stwierdzono, że jeżeli NSP kwalifikowałby się jako infrastruktura dedykowana grupie JLR, zapłata przez grupę JLR z tytułu udziałów własnościowych i innych praw związanych z NSP w normalnych warunkach rynkowych musiałaby pokryć koszty rozwoju infrastruktury poniesione przez państwo słowackie w związku z budową NSP, z wyjątkiem kosztów związanych z rozwojem infrastruktury o charakterze prawdziwie ogólnym, których jeszcze wtedy nie określono;

b)

nawet jeżeli stwierdzi się, że NSP jako całość nie kwalifikuje się jako infrastruktura dedykowana grupie JLR, w decyzji o wszczęciu postępowania podano w wątpliwość, czy niektórych prac przeprowadzonych przez Słowację w celu rozwinięcia i podłączenia terenu grupy JLR nie opracowano specjalnie, aby zaspokoić szczególne potrzeby grupy JLR, i czy wartość tych prac odpowiednio odzwierciedlono w wycenach przygotowanych przez niezależnych ekspertów oraz w cenie zapłaconej ostatecznie przez grupę JLR za grunt i odpowiednią infrastrukturę;

c)

ponadto w decyzji o wszczęciu postępowania wspomniano również, że za dodatkowy środek pomocy na rzecz grupy JLR można uznać zwolnienie z opłaty przekształceniowej.

6.2.2.1.   Kwestia tego, czy NSP można uznać za infrastrukturę dedykowaną grupie JLR.

(87)

Aby stwierdzić, że grupa JLR powinna pokryć pełne koszty rozwoju infrastruktury poniesione przez państwo słowackie, muszą być spełnione jednocześnie następujące dwa warunki: a) NSP stanowi infrastrukturę dedykowaną, tj. grupa JLR kwalifikuje się jako wcześniej określone przedsiębiorstwo, a NSP jest dostosowany do potrzeb grupy JLR; oraz b) koszty te nie obejmują kosztów o charakterze czysto ogólnym.

(88)

Komisja uważa, że tych dwóch warunków, o których mowa w motywie 87, nie spełniono jednocześnie, dlatego też 704 hektary NSP nie kwalifikują się jako infrastruktura dedykowana grupie JLR. Historia rozwoju koncepcji utworzenia tego parku, przedstawiona przez władze słowackie i streszczona w sekcji 4.1.1 niniejszej decyzji, pokazuje, że w dniu 8 lipca 2015 r. zgodnie z prawem utworzono NSP poprzez wydanie certyfikatu znaczącej inwestycji, który nadał władzom słowackim prawo wywłaszczenia. Podział NSP na strefy przemysłowe rozpoczął się jednak na długo przed tym, jak grupa JLR wykazała zainteresowanie tym obszarem – w tym czasie istniały już konkretne plany dalszego rozwoju obszaru przemysłowego Nitra Sever. Na przykład już w 2014 r. udostępniono szczegółowe plany infrastrukturalne w ramach planu podziału Lužianky na strefy. Ponadto część koncepcji strefy przemysłowej już zrealizowano, między innymi w formie parku przemysłowego Nitra Sever. NSP stanowi zasadniczo rozbudowę parku przemysłowego Nitra Sever. W związku z tym Komisja stwierdza, że grupa JLR nie kwalifikuje się jako możliwe do ustalenia w trakcie oceny ex ante przedsiębiorstwo, jeżeli chodzi o rozwój NSP jako taki.

(89)

Ponadto grupa JLR nabyła tylko część NSP. W skład NSP wchodzą grunty nadające się do wykorzystania komercyjnego przeznaczone na sprzedaż inwestorom takim jak grupa JLR oraz tzw. „grunty techniczne”. Grunty techniczne obejmują ponad połowę NSP i są niezbędne dla prowadzenia działań infrastrukturalnych służących całej strefie przemysłowej Nitra Sever, w tym działań na terenie parku przemysłowego Nitra Sever, oraz w pewnym stopniu również terenom leżącym poza granicami tej strefy. Grunty techniczne obejmują na przykład obwodnicę autostradową lub główną drogę wjazdową do dzielnicy Dražovce, jak również liczne strefy ochronne wymagane ze względu na uwarunkowania geograficzne, takie jak np. infrastruktura przeciwpowodziowa, na obszarze których działalność budowlana jest ograniczona. Ponadto Słowacja przedstawiła informacje potwierdzające, że grunty zakupione przez grupę JLR stanowią jedynie 26 % całkowitego obszaru NSP, 55 % NSP w przypadku wyłączenia gruntów technicznych, oraz że na terenie NSP istnieje już pewna liczba innych przedsiębiorstw.

(90)

Komisja stwierdza zatem, że powierzchni 704 hektarów samego NSP nie można uznać za infrastrukturę dedykowaną grupie JLR.

6.2.2.2.   Kwestia tego, czy grupa JLR nabyła grunty i infrastrukturę na obszarze NSP po cenie rynkowej

(91)

Jak stwierdzono w pkt 119 decyzji o wszczęciu postępowania, nawet jeśli całej powierzchni 704 hektarów NSP nie można uznać za infrastrukturę dedykowaną grupie JLR, transakcja może nadal wiązać się z pomocą państwa na rzecz grupy JLR albo z powodu pewnych działań na rzecz rozwoju infrastruktury, które mogły zostać przewidziane w celu zaspokojenia szczególnych potrzeb grupy JLR, albo z uwagi na fakt, że grunty mogły zostać sprzedane za cenę niższą niż cena rynkowa. Komisja musi zatem indywidualnie dokonać oceny działań infrastrukturalnych i transakcji sprzedaży gruntów.

Działania infrastrukturalne

(92)

Ponoszone przez państwo słowackie koszty infrastruktury, o których mowa w motywie 51, odnoszą się do prac związanych z remediacją gruntu, infrastrukturą drogową, infrastrukturą publiczną, ochroną przeciwpowodziową i gospodarką wodną oraz multimodalnym terminalem transportowym Lužianky.

(93)

W decyzji Komisji SA.36346 – Niemcy – Zagospodarowanie terenu do celów przemysłowych i komercyjnych (27) Komisja zbadała, czy finansowanie ze środków publicznych prac związanych z zagospodarowaniem terenu celem jego przyszłej sprzedaży przedsiębiorstwom przemysłowym na warunkach rynkowych stanowiło pomoc udzieloną pierwotnemu właścicielowi lub inwestorowi odpowiedzialnemu za zagospodarowanie terenu. Komisja stwierdziła, że przygotowanie terenów publicznych pod budowę i zapewnianie ich podłączenia do mediów, takich jak woda, gaz, energia elektryczna i kanalizacja, oraz połączeń z sieciami transportu, takimi jak transport kolejowy i drogowy, nie stanowi działalności gospodarczej, ale jest jednym z zadań publicznych państwa, polegającym na zapewnieniu i nadzorowaniu gruntów zgodnie z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i urbanistycznego. Rozbudowa dostosowana do potrzeb wcześniej określonych nabywców gruntu nie mogła być przedmiotem środka pomocy, a nabywcy musieli zakupić grunt na warunkach rynkowych.

(94)

Komisja uważa, iż koszty poniesione przez Słowację na prace przygotowawcze w celu remediacji gruntu w części NSP nadającej się do wykorzystania komercyjnego nie wykraczają poza standardowe koszty rozwoju, którego celem jest przygotowanie gruntów publicznych pod budowę i że prace te stanowią część zadań publicznych państwa słowackiego polegających na zapewnieniu i nadzorowaniu gruntów zgodnie z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i urbanistycznego. Ponieważ prace te wchodzą w zakres misji publicznej, ich finansowanie ze środków publicznych nie stanowi pomocy państwa na rzecz właściciela gruntu lub inwestora w związku z realizacją prac rozwojowych. W tym przypadku właścicielem lub inwestorem jest przedsiębiorstwo MHI. Jednakże kwestia tego, czy ostateczny nabywca gruntu, w tym przypadku grupa JLR, korzysta z przywilejów kwalifikujących się jako pomoc państwa, jest odrębna od kwestii, czy przyznano pomoc państwa na rzecz właściciela gruntu lub wykonawcy. Ponieważ przedsiębiorstwo MHI działa w imieniu państwa i jest przez nie finansowane, jego działania można przypisać państwu. Pomoc państwa na rzecz grupy JLR w formie przeprowadzenia prac związanych z remediacją gruntu i ceny sprzedaży można wykluczyć, jeżeli przedsiębiorstwo MHI nie przeprowadzi bez należnego wynagrodzenia prac związanych z remediacją gruntu na terenie grupy JLR wykraczających poza prace konieczne, aby przygotować grunt „pod zabudowę” i jeżeli przeniesienie własności gruntów odbywa się na warunkach rynkowych.

(95)

Umowa inwestycyjna zawiera wyczerpujący wykaz zakresu prac związanych z remediacją gruntu i odnosi się do przygotowania terenu do prowadzenia standardowej produkcji. Wszystkie dodatkowe prace przygotowawcze w celu remediacji gruntu, które są wymagane ze względu na szczególne potrzeby grupy JLR, zostały określone w umowie inwestycyjnej w nagłówku „Prace przygotowawcze na rzecz konkretnych inwestorów” (28) i są opłacane oddzielnie przez grupę JLR. Komisja odnotowuje również fakt potwierdzenia przez władze słowackie, że prawa nadzorcze grupy JLR podczas fazy budowy ograniczały się do sprawdzenia, czy grunt ten będzie spełniał standard „gruntów przemysłowych gotowych do zabudowy”, czyli standard uzgodniony w kontekście zakupu dokonanego przez grupę JLR od przedsiębiorstwa MHI, który decydował też o cenie sprzedaży. Komisja stwierdza, że prace związane z remediacją gruntu pod zabudowę, a także dodatkowe prace związane ze specyfikacjami grupy JLR nie stanowią pomocy państwa na rzecz grupy JLR, pod warunkiem że są one objęte umową zakupu gruntów zgodną z normami rynkowymi lub wypłacane jest za nie stosowne wynagrodzenie odpowiadające warunkom rynkowym uzgodnionym w ramach umowy inwestycyjnej i dodatkowych płatności. Ocenę kwestii spełnienia tego warunku określono w motywach 105–108 niniejszej decyzji.

(96)

W decyzji o wszczęciu postępowania stwierdzono, że rozwój NSP obejmował nie tylko inwestycje publiczne w zakresie prac związanych z remediacją gruntu pod zabudowę, ale także te związane z rozwojem szerokiego wachlarza infrastruktury. Prace infrastrukturalne, których celem jest udostępnienie infrastruktury publicznej oraz połączeń drogowych i kolejowych grupie JLR, prowadzone są poza terenem grupy JLR oraz terenem należącym do innych przedsiębiorstw i nie są dostosowane do wcześniej określonego użytkownika, jak wskazano w motywach 97–104.

(97)

Władze słowackie potwierdziły, że wszystkie prace związane z infrastrukturą publiczną w obrębie granic terenów grupy JLR opłaca grupa JLR oraz że będzie ona płacić cenę rynkową za dostęp do infrastruktury publicznej i korzystanie z niej. Władze słowackie przedstawiły przegląd przepisów mających zastosowanie do obliczania opłat za użytkowanie infrastruktury publicznej. Obowiązujące przepisy określa się na szczeblu państw członkowskich, a Słowacja potwierdziła, że względem użytkowników w NSP nie mają zastosowania żadne przepisy szczegółowe różniące się od tych, które obowiązują w całym kraju. Opłaty za podłączenie i dystrybucję uiszczane przez grupę JLR opierają się na standardowych cennikach mających zastosowanie w podobnych sytuacjach. W związku z tym grupa JLR uiści wszystkie opłaty za podłączenie i opłaty dystrybucyjne, zgodnie z obowiązującymi przepisami, które mają zastosowanie w całym kraju i które są regulowane przez Urząd Regulacji Sektorów Sieciowych. Oznacza to, że grupa JLR nie skorzysta z żadnych zwolnień. Komisja uznaje prace w zakresie infrastruktury publicznej za należące w pełni do zakresu misji publicznej państwa słowackiego i stwierdza, że prace związane z infrastrukturą publiczną nie są dedykowane grupie JLR.

(98)

Inwestycja w infrastrukturę drogową, o której mowa w motywie 51 służy wszystkim przedsiębiorstwom ze strefy przemysłowej, w której znajduje się NSP i park przemysłowy Nitra Sever, jak również z całego regionu. Żadnej z dróg nie wybudowano na wyłączny użytek grupy JLR lub w celu zaspokojenia jej szczególnych potrzeb. Drogi są dostępne do użytku publicznego. Władze słowackie potwierdziły, że prace drogowe nie wykraczają poza standardowe inwestycje drogowe i przedstawiły dowody na to, że zasady mające zastosowanie do danego projektu były takie same, jak w przypadku innych projektów. Za drogi wewnętrzne w obrębie granic terenu grupy JLR płaci grupa JLR. Komisja uznaje w związku z tym prace w zakresie infrastruktury drogowej za należące w pełni do zakresu misji publicznej państwa słowackiego i stwierdza, że prace związane z infrastrukturą drogową nie są dedykowane grupie JLR.

(99)

Komisja uznała wcześniej (29), że jeżeli części parkingowej nie wybudowano z myślą o jednym przedsiębiorstwie, ale stanowi ona część planu rozwoju gospodarczego parku przemysłowego, można ją uznać za niededykowaną i nie stanowi ona pomocy państwa. Komisja zauważa, że budowa publicznie dostępnych parkingów znalazła się w planie zagospodarowania gminy Lužianky już w 2014 r. Komisja uznaje zatem prace w zakresie budowy parkingów za należące w pełni do zakresu misji publicznej państwa słowackiego i stwierdza, że nie są one dedykowane grupie JLR.

(100)

Komisja uważa, że inwestycje związane ze strażą pożarną, komisariatami policji, obiektami zajmującymi się utrzymaniem dróg, systemem ochrony przeciwpowodziowej i zarządzaniem wodami podziemnymi to typowe zadania publiczne realizowane w ramach misji publicznej państwa i w związku z tym nie dotyczą one działalności gospodarczej. Ich finansowanie ze środków publicznych nie stanowi pomocy państwa.

(101)

Ze względu na to, że multimodalny terminal transportowy Lužianky jest finansowany przez przedsiębiorstwo ŽSR, które jest państwowym przedsiębiorstwem infrastruktury kolejowej, inwestycję można by przypisać państwu słowackiemu. W pierwszej kolejności Komisja zbadała, czy istnieje korzyść dla grupy JLR.

(102)

Władze słowackie wyjaśniły, że multimodalny terminal transportowy jest finansowany przez przedsiębiorstwo ŽSR ze środków pochodzących z jego działalności komercyjnej, które są ujmowane oddzielnie od środków z jego działalności pozagospodarczej będącej przedmiotem finansowania publicznego. Jeśli chodzi o część infrastruktury związaną z obszarem przechowywania gotowych pojazdów, grupa JLR ubiega się o wyłączność umów. Pozostałe dwie funkcjonalne części multimodalnego terminalu transportowego będą dostępne dla każdego użytkownika na warunkach rynkowych. W związku z tym wydaje się, że przynajmniej część infrastruktury wybudowano na szczególne potrzeby grupy JLR jako wcześniej określonego przedsiębiorstwa.

(103)

Władze słowackie potwierdziły ponadto, że opłaty za użytkowanie wszystkich części terminalu będą obliczane na zasadach komercyjnych i pokryją one wszystkie powiązane koszty inwestycji, koszty operacyjne i koszty inwestycji związanych z odnowieniem lub inwestycji odtworzeniowych. Opłaty będą miały charakter rynkowy i będą ukierunkowane na wewnętrzną stopę zwrotu w ramach projektu […]. Opłaty za użytkowanie w okresie 30 lat powinny zapewnić zwrot z inwestycji w projekt, zgodnie z oceną dokonaną na podstawie obliczenia ex ante wartości bieżącej netto w wysokości […] mln EUR.

(104)

W związku z tym Komisja uważa, że przedsiębiorstwo ŽSR działa dokładnie w sposób, w jaki w podobnej sytuacji postępowałby podmiot działający w warunkach gospodarki rynkowej. Jeśli transakcje ekonomiczne realizowane przez podmioty publiczne są zgodne z normalnymi warunkami rynkowymi, nie przynoszą korzyści ich kontrahentowi (30). Komisja stwierdza zatem, że grupa JLR nie otrzymuje jakiejkolwiek pomocy państwa w związku z korzystaniem z multimodalnego terminalu transportowego Lužianky.

Transakcja dotycząca gruntów

(105)

Słowacja za pośrednictwem przedsiębiorstwa MHI sprzedała grupie JLR 185 hektarów gruntów nadających się pod budowę do wykorzystania komercyjnego, określanych jako obszar JLR po cenie 15,83 EUR za metr kwadratowy lub niespełna 30 mln EUR za całość. W pkt 40 i 41 decyzji Komisji SA.36346 określono, że nabywcy końcowego gruntów przekształconych nie można traktować jako beneficjenta w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE w odniesieniu do środka na rzecz zagospodarowania terenu, jeżeli ten nabywca końcowy płaci cenę rynkową za przekształcony grunt. Komisja zauważa w tym względzie, że ostateczną cenę zakupu na terenie grupy JLR ustalono jako średnią z trzech niezależnych sprawozdań z wyceny sporządzonych przez ekspertów uznanych w skali międzynarodowej, którzy stosują standardy wyceny zawodowej oraz metody Royal Institution of Chartered Surveyors (Królewskiego Instytutu Rzeczoznawców od Wyceny Nieruchomości). Wszystkie trzy sprawozdania oceniające zawierają oświadczenie o niezależności, zostały udostępnione Komisji i mają zastosowanie do terenu, który przeznaczono na cele przemysłowe, dla którego punkty podłączenia do infrastruktury publicznej są dostępne na granicy terenu, który przygotowano i wyrównano, a także w przypadku którego nie ma dalszych kosztów wynikających z przekształcenia gruntów rolnych w grunty przemysłowe. W sprawozdaniach zakłada się również przeniesienie całości istniejącej infrastruktury publicznej i linii kolejowych na teren strefy przemysłowej, a na terenie parku utworzenie sieci dróg i parkingów publicznych. W trzech sprawozdaniach do oszacowania ceny zastosowano metodę porównawczą, porównując grunty z innymi działkami na Słowacji (31), które sprzedano lub które są dostępne w sprzedaży, i korygując te ceny sprzedaży lub ceny ofertowe na podstawie takich czynników, jak wielkość działki, lokalizacja, dostępna infrastruktura, data, kształt, widoczność. Ponadto w sprawozdaniu […] zastosowano metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych (32). W omawianych trzech sprawozdaniach oszacowano, że wartość metra kwadratowego terenu grupy JLR wynosi odpowiednio 15,5 EUR, 15,0 EUR i 17,0 EUR.

(106)

W tych trzech sprawozdaniach założenia dotyczące cech charakterystycznych gruntów są identyczne i odpowiadają stanowi terenu grupy JLR po wykonaniu prac w zakresie infrastruktury publicznej.

(107)

Ponadto Komisja zauważa, że sprawozdanie CB Richard Ellis przedłożone przez omyłkę przez władze słowackie było ogólnym sprawozdaniem z badania rynku sporządzonym przez CB Richard Ellis. Zawiera ono jedynie ogólny opis rynku nieruchomości na Słowacji ze wskazaniem średniej ceny za inne działki, które sprzedano lub które są dostępne w sprzedaży na Słowacji, co jest zgodne z cenami za tereny będące punktami odniesienia wykorzystanymi jako podstawa w sprawozdaniach z wyceny terenu grupy JLR. W sprawozdaniu z badania rynku nie wprowadzono żadnych szczególnych korekt w odniesieniu do wyceny ceny rynkowej terenu grupy JLR.

(108)

W związku z tym Komisja stwierdza, że cena zakupu w wysokości 15,83 EUR za metr kwadratowy jest zgodna z warunkami rynkowymi i że sprzedaż gruntów według stanu opisanego w sprawozdaniach z wyceny rynkowej przeprowadzono zgodnie z warunkami rynkowymi.

Wniosek

(109)

Komisja stwierdza, że grupa JLR nie otrzymuje żadnej selektywnej korzyści związanej ze sprzedażą terenu grupy JLR lub z pracami infrastrukturalnymi prowadzonymi w związku z NSP i finansowymi przez państwo słowackie.

6.2.2.3.   Zwolnienie z opłaty przekształceniowej

(110)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła wątpliwości co do tego, czy zwolnienie z opłaty przekształceniowej stanowiło pomoc państwa na rzecz grupy JLR.

(111)

Jak stwierdzono w motywie 105, we wszystkich trzech niezależnych sprawozdaniach z wyceny przewidziano z założenia, że teren został przeznaczony na cele przemysłowe i że nie powstały żadne koszty dodatkowe w związku z jego przekształceniem z gruntu rolniczego. Cenę zakupu w wysokości 15,83 EUR za metr kwadratowy uznaje się za cenę rynkową, w przypadku gdy kupujący nie ponosi dodatkowych kosztów związanych z przekształceniem gruntów. Ze względu na to, że zgodność sprzedaży terenu grupy JLR tej grupie z warunkami rynkowymi można ustalić na podstawie niezależnych ekspertyz, zwolnienie przedsiębiorstwa MHI z opłaty przekształceniowej zmniejsza koszty ponoszone przez tę publiczną spółkę celową podczas realizacji zadania publicznego, nie stanowi jednak selektywnej korzyści na rzecz grupy JLR.

(112)

W związku z tym Komisja stwierdza, że zwolnienie z opłaty przekształceniowej nie stanowi pomocy państwa na rzecz grupy JLR w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

6.2.2.4.   Wniosek

(113)

Komisja stwierdza, że warunki sprzedaży terenu grupy JLR grupie JLR oraz warunki prowadzenia prac związanych z remediacją gruntów, przedsiębiorstwami użyteczności publicznej i innych prac infrastrukturalnych nie przysparzają grupie JLR selektywnej korzyści. Dalsza ocena pozostałych łącznych warunków istnienia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE w odniesieniu do oceny pomocy w związku ze sprzedażą gruntów NSP grupie JLR nie jest zatem konieczna. Pomoc państwa na rzecz grupy JLR ogranicza się zatem do zgłoszonej dotacji bezpośredniej.

6.3.   Legalność pomocy państwa

(114)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że poprzez powiadomienie o planowanej dotacji bezpośredniej w wysokości 129 812 750 EUR w wartości nominalnej z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez Komisję władze słowackie wywiązały się ze swoich zobowiązań wynikających z art. 108 ust. 3 TFUE w odniesieniu do tej części pomocy.

6.4.   Zgodność pomocy

6.4.1.   Podstawa prawna oceny zgodności pomocy

(115)

Środek zgłoszony w dniu 12 maja 2016 r. ma na celu wspieranie rozwoju regionalnego w kraju nitrzańskim na Słowacji. Należy go zatem poddać ocenie w zakresie zastosowania przepisów dotyczących pomocy regionalnej, które określono w art. 107 ust. 3 lit. a) i c) TFUE, zgodnie z interpretacją wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014–2020 oraz mapą pomocy regionalnej dla Słowacji na lata 2014–2020. Ocena oparta na wspólnych zasadach oceny wytycznych w sprawie pomocy regionalnej odbywa się w trzech etapach, które obejmują ocenę minimalnych wymogów, wyraźne negatywne skutki oraz przeprowadzenie testu bilansującego. W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że na podstawie wspólnych zasad oceny spełniono część ogólnych kryteriów zgodności, a w ramach formalnego postępowania wyjaśniającego nie ujawniono żadnych elementów kwestionujących wstępną ocenę tych kryteriów zgodności.

(116)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła jednak wątpliwości w odniesieniu do kwalifikowalności wydatków oraz w odniesieniu do efektu zachęty i proporcjonalności pomocy. W związku z tym Komisja nie była również w stanie sformułować ostatecznej opinii na temat tego, czy projekt spełnia wszystkie minimalne wymogi określone w wytycznych w sprawie pomocy regionalnej. W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja nie mogła również wykluczyć występowania wyraźnych negatywnych skutków dla wymiany handlowej i spójności między państwami członkowskimi. W świetle powyższych rozważań Komisja nie była w stanie ustalić, czy pozytywne skutki pomocy, jeżeli takie istnieją, mogłyby w przypadku ewentualnego braku efektu zachęty przeważyć nad skutkami negatywnymi.

6.4.2.   Kwalifikowalność projektu inwestycyjnego

(117)

Jak stwierdzono w sekcji 3.3.2 decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja uważa, że projekt inwestycyjny kwalifikuje się do pomocy regionalnej, a pomoc państwa można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym pod warunkiem spełnienia wszystkich kryteriów zgodności określonych w wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

6.4.3.   Kwalifikowalność wydatków

(118)

W decyzji o wszczęciu postępowania wyrażono wątpliwości związane z kwalifikowalnością „kosztów realizacji”. Zgodnie z pkt 20 lit. e) wytycznych w sprawie pomocy regionalnej „koszty kwalifikowalne” oznaczają, na potrzeby pomocy inwestycyjnej, rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z inwestycją początkową lub kosztami wynagrodzenia”. Władze słowackie przedstawiły szczegółowy podział pozycji kosztowych uznanych za kwalifikowalne. Te kwalifikowalne pozycje kosztowe odzwierciedlały koszty przewidywane w momencie składania wniosku o przyznanie pomocy i obejmują kwotę przeznaczoną na finansowanie każdej z kwalifikowalnych pozycji kosztowych w ramach ostrożnego szacowania kosztów. W umowie inwestycyjnej całkowitą kwotę nominalną w wysokości 1 406 620 590 EUR uznaje się za „planowaną inwestycję w ramach projektu”, na który grupa JLR przeznaczyła wydatki (33).

(119)

Na podstawie wyjaśnień przedstawionych przez władze słowackie Komisja odnotowuje, że odniesienia do „kosztów realizacji” w prezentacji wewnętrznej grupy JLR z dnia 18 listopada 2015 r. dokonano na potrzeby wewnętrznej prezentacji finansowej dotyczącej zobowiązania inwestycyjnego, które miało być podjęte przez grupę JLR względem Słowacji. Te koszty realizacji nie odnosiły się do dodatkowej pozycji kosztowej stanowiącej uzupełnienie do ostrożnego oszacowania pozycji kosztów kwalifikowalnych. Ponieważ w umowie inwestycyjnej grupa JLR zobowiązała się do wydania całej kwoty nominalnej inwestycji w wysokości 1 406 620 590 EUR, a wypłata regionalnej pomocy inwestycyjnej dotyczyć będzie jedynie rzeczywiście poniesionych kosztów kwalifikowalnych, Komisja przyjmuje kwotę 1 406 620 590 EUR jako maksymalną kwotę nominalną kosztów kwalifikowalnych, w odniesieniu do których możliwe jest przyznanie pomocy. Komisja zauważa w tym kontekście, że Słowacja zobowiązała się do nieprzekroczenia zgłoszonej maksymalnej kwoty pomocy ani zgłoszonego pułapu intensywności pomocy. Komisja stwierdza, że koszty kwalifikowalne są zgodne z pkt 20 lit. e) wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

6.4.4.   Wymogi minimalne

6.4.4.1.   Wkład w osiąganie celu rozwoju regionalnego i potrzeba interwencji państwa

(120)

Jak stwierdzono w sekcji 3.3.4.1 lit. a) decyzji o wszczęciu postępowania, pomoc przyczynia się do realizacji celu rozwoju regionalnego i uznaje się ją za uzasadnioną z uwagi na fakt, że Nitrę objęto mapą pomocy regionalnej jako region kwalifikujący się do pomocy regionalnej zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. a) TFUE, przy czym standardowy pułap intensywności pomocy dla pomocy inwestycyjnej przeznaczonej dla dużych przedsiębiorstw wynosi 25 %.

6.4.4.2.   Adekwatność pomocy regionalnej i instrumentu pomocy

(121)

W sekcji 3.3.4.1 lit. b) decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła już, że zgłoszona dotacja bezpośrednia stanowi zasadniczo odpowiedni instrument pomocy, aby wyeliminować różnice w rentowności poprzez ograniczenie kosztów inwestycji. Nie preferowano zachęt podatkowych ze względu na związane z nimi trudności administracyjne.

6.4.4.3.   Efekt zachęty

(122)

Zgodnie z sekcją 3.5 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej pomoc regionalna może zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym, tylko jeśli wywołuje efekt zachęty. Efekt zachęty ma miejsce wtedy, gdy pomoc zmienia zachowanie przedsiębiorstwa w taki sposób, że angażuje się ono w dodatkową działalność przyczyniającą się do rozwoju obszaru, której nie podjęłoby bez przyznanej pomocy lub którą podjęłoby w ograniczonym lub innym zakresie lub w innym miejscu. Pomoc nie może subsydiować kosztów działalności, które przedsiębiorstwo i tak by poniosło, i nie może rekompensować zwykłego ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.

(123)

W pkt 64 i 65 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej określono wymogi formalne dotyczące efektu zachęty, które stanowią, że prace w ramach indywidualnego projektu inwestycyjnego mogą rozpocząć się dopiero po formalnym złożeniu wniosku o przyznanie pomocy. W pkt 166 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła już, że w odniesieniu do dotacji przestrzegano wymogu formalnego efektu zachęty, ponieważ przed rozpoczęciem prac nad projektem inwestycyjnym złożono formalnie wniosek o przyznanie pomocy. Komisja potwierdza to stanowisko na użytek niniejszej decyzji.

(124)

Oprócz formalnego wymogu dotyczącego efektu zachęty pkt 61 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej zawiera wymóg występowania istotnego efektu zachęty, który można udowodnić w dwojaki sposób – tj. że bez pomocy inwestycja nie byłaby wystarczająco rentowna (scenariusz 1) lub że zrealizowano by ją w innym miejscu (scenariusz 2).

(125)

W sytuacji przewidzianej w scenariuszu 2 państwo członkowskie musi udowodnić, że pomoc stanowi zachętę dla beneficjenta pomocy do zrealizowania planowanej inwestycji w danym regionie, a nie w innym regionie, w którym inwestycja byłaby bardziej rentowna i można byłoby ją zrealizować w przypadku braku pomocy, ponieważ zgłoszona pomoc kompensuje beneficjentowi ograniczenia netto wynikające z realizacji projektu, na który przyznano pomoc, w wybranym regionie w porównaniu z drugim, rentowniejszym regionem „alternatywnym”.

(126)

Jak określono w sekcji 3.5.2 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej, państwo członkowskie musi przedstawić przekonujące dowody na to, że pomoc ma realny wpływ na wybór inwestycji lub na wybór lokalizacji. W tym celu państwo członkowskie musi przedstawić wyczerpujący opis scenariusza alternatywnego, zakładającego, że beneficjentowi nie przyznano by żadnej pomocy.

(127)

Jako scenariusz alternatywny Słowacja przedstawiła scenariusz 2, zgodnie z którym alternatywą dla lokalizacji inwestycji w Nitrze na Słowacji byłaby lokalizacja w H[…] w stanie Puebla w Meksyku. Zgodnie ze zgłoszeniem wartość bieżąca netto, którą można osiągnąć dzięki zlokalizowaniu w H[…] zatwierdzonego projektu inwestycyjnego przewidującego zdolności produkcyjne odpowiadające 150 000 pojazdów rocznie, przekracza wartość bieżącą netto obliczoną dla Nitry o kwotę 413 mln EUR w przypadku braku pomocy i przy założeniu, że planowany okres trwania projektu wynosi 20 lat.

(128)

W pkt 71 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej wskazano, że w przypadku scenariusza 2 państwo członkowskie może udowodnić istnienie efektu zachęty, przedstawiając aktualne dokumenty przedsiębiorstwa, z których wynika, że przeprowadzono porównanie kosztów i korzyści płynących z lokalizacji inwestycji na wybranym obszarze objętym pomocą i w lokalizacjach alternatywnych. W tym celu zgodnie z pkt 72 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej państwa członkowskie zachęca się, aby opierały się na oficjalnych dokumentach organów przedsiębiorstwa, ocenach ryzyka, sprawozdaniach finansowych, wewnętrznych planach operacyjnych, opiniach ekspertów oraz innych badaniach i dokumentach przedstawiających różne scenariusze inwestycyjne.

(129)

Jak już stwierdzono w decyzji o wszczęciu postępowania, władze słowackie przedstawiły takie informacje w formie wyjaśnienia dotyczącego procesu wyboru lokalizacji w oparciu o aktualne dokumenty, które władze słowackie również przedłożyły. Dokumenty te opisują proces decyzyjny beneficjenta dotyczący decyzji w sprawie inwestycji i decyzji o lokalizacji. W trakcie formalnego postępowania wyjaśniającego władze słowackie przedstawiły dalsze wyjaśnienia i aktualne dokumenty uzupełniające.

(130)

Podczas posiedzenia Forum ds. Globalizacji, które odbyło się w dniu 10 lipca 2015 r., uzgodniono, że – z zastrzeżeniem uzyskania zatwierdzenia rady dyrektorów – należy wskazać Nitrę jako rekomendowaną lokalizację. Rada dyrektorów grupy JLR na dzień 3 sierpnia 2015 r. zatwierdziła Nitrę jako rekomendowaną lokalizację, wyraziła zgodę na podpisanie niewiążącego listu intencyjnego, aby potwierdzić kontynuację dyskusji na wyłączność ze Słowacją i zatwierdziła utworzenie nowej grupy JLR na Słowacji pod warunkiem pomyślnego przejścia procesu zatwierdzenia działalności (34) i przejścia szczegółowego przeglądu biznesplanu grupy JLR w trzecim tygodniu września 2015 r. Protokół posiedzenia rady dyrektorów przedsiębiorstwa Tata Motors Limited z dnia 7 sierpnia 2015 r. zawiera również odniesienie do szczegółowej prezentacji dotyczącej danych finansowych projektu, którą na następnym posiedzeniu miał przedstawić dyrektor ds. finansowych grupy JLR. W lipcu/sierpniu 2015 r. zakres projektu nadal odnosił się do zakładu o zdolnościach produkcyjnych odpowiadających 300 000 pojazdów rocznie. Projekt pomyślnie przeszedł proces zatwierdzenia działalności podczas posiedzenia Komitetu Wykonawczego grupy JLR dnia 3 września 2015 r. Na posiedzeniu rady dyrektorów Tata Motors w dniu 18 września 2015 r. grupa JLR przedstawiła radzie dyrektorów aktualne informacje na temat projektu „Darwin”, w tym na temat kluczowych danych finansowych oraz uzasadnienia biznesowego. Całkowita zaktualizowana pomoc państwa w wysokości [150–200] mln (35) GBP była wystarczająca, aby kontynuować prace nad projektem w Nitrze, rezygnując z lokalizacji w Meksyku; projekt będzie się składał z dwóch etapów. W trakcie Forum ds. Globalizacji w dniu 21 października 2015 r. uzgodniono, aby ponownie określić projekt dotyczący inwestycji początkowej w celu złożenia wniosku o przyznanie pomocy tylko do etapu 1 ze względu na brak wystarczających informacji dotyczących dokładnego asortymentu produktów w fazie 2, w związku z czym nie istniał żaden solidny i zdecydowany biznesplan, aby podjąć współpracę z władzami słowackimi na rzecz realizacji całości inwestycji. Na posiedzeniu rady dyrektorów JLR w dniu 18 listopada 2015 r. zatwierdzono zaktualizowany biznesplan, a lokalizację na Słowacji potwierdzono jako lokalizację preferowaną pod warunkiem otrzymania pełnej kwoty pomocy państwa na zaktualizowany projekt. Wartość bieżącą netto zarówno dla lokalizacji na Słowacji, jak i w Meksyku oparto na najnowszych strategiach produktowych, a zaktualizowane założenia obliczono ponownie, usuwając etap 2. Różnica wartości bieżącej netto wynosiła 413 mln EUR, a pomoc państwa obliczono ponownie do kwoty nominalnej 129 812 750 EUR.

(131)

Aby uzyskać efekt zachęty, pomoc musi stanowić decydujący czynnik w decyzji dotyczącej lokalizacji inwestycji w Nitrze zamiast w H[…]. Ponieważ ostateczną decyzję inwestycyjną podjęto dopiero w październiku/listopadzie 2015 r., kiedy pierwotny projekt inwestycyjny został na nowo zdefiniowany i ograniczony tylko do etapu 1, oraz kiedy rada dyrektorów grupy JLR wyraźnie potwierdziła po raz kolejny lokalizację na Słowacji jako lokalizację preferowaną, Komisja uważa, październik/listopad 2015 r. za właściwy moment na sprawdzenie, czy występuje efekt zachęty. Ponieważ jednak rada dyrektorów grupy JLR i rada dyrektorów przedsiębiorstwa Tata Motors ratyfikowały już zalecenie dotyczące lokalizacji z dnia 10 lipca 2015 r. na początku sierpnia 2015 r., w dniu 10 sierpnia 2015 r. podpisano ze Słowacją niewiążący list intencyjny, a w dniu 11 sierpnia 2015 r. nastąpiło jego publiczne ogłoszenie, Komisja uważa również, że okres lipiec/sierpień 2015 r. ma szczególne znaczenie dla oceny występowania efektu zachęty.

Wiarygodność alternatywnej lokalizacji w Meksyku

(132)

Tytułem uwagi wstępnej Komisja zauważa, że nie można uznać za wystarczającą argumentacji Słowacji, zgodnie z którą Meksyk stanowił dla grupy JLR wiarygodną alternatywę, ponieważ był rzeczywistą lokalizacją inwestycji dla innych producentów samochodów, gdyż nie przedstawia ona faktycznych dowodów na to, że bez pomocy grupa JLR wybrałaby na miejsce inwestycji Meksyk. Zgodnie z pkt 68 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej scenariusz alternatywny jest wiarygodny, jeśli opiera się na faktach i odwołuje się do czynników decyzyjnych obowiązujących w momencie podejmowania przez beneficjenta decyzji o inwestycji.

(133)

W trakcie formalnego postępowania wyjaśniającego władze słowackie przedstawiły dodatkowe dokumenty dotyczące przedsiębiorstwa, z których wynika, że dokonano porównania kosztów i korzyści płynących z lokalizacji w Nitrze i w H […] w Meksyku. W pkt 71 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej zobowiązuje się Komisję do zweryfikowania, czy porównanie to ma rzeczywiste podstawy.

(134)

W pkt 181 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja przedstawiła trzy główne powody wzbudzające wątpliwości co do wiarygodności alternatywnej lokalizacji w Meksyku.

(135)

Po pierwsze, Komisja nie mogła wykluczyć, że przedłożone informacje dotyczyły dwóch odrębnych projektów. Komisja uważa argumentację władz słowackich przedstawioną w motywach 61–66 niniejszej decyzji za wystarczającą, aby stwierdzić, że projekt „Oak” i projekt „Darwin” miały stanowić studium wykonalności dla jednego projektu, co wyraźnie wspomniano również w prezentacji rady dyrektorów przedsiębiorstwa Tata Motors w dniu 7 sierpnia 2015 r., oraz że nie zaniechano rozpatrywania alternatywnej lokalizacji w Meksyku aż do momentu podjęcia przez radę dyrektorów grupy JLR w dniu 18 listopada 2015 r. ostatecznej decyzji o podpisaniu umowy inwestycyjnej ze Słowacją.

(136)

Jeszcze przed formalnym rozpoczęciem projektu „Darwin” istniały przesłanki wskazujące na to, że Europa Wschodnia i NAFTA będą ze sobą porównywane. Jednym z punktów działania w protokole posiedzenia Rady ds. Strategii z dnia 10 listopada 2014 r. było na przykład „przeprowadzenie metodą analizy danych zastanych badania dotyczącego globalnej konkurencyjności w zakresie produkcji, w tym analizy porównawczej Europy Wschodniej i NAFTA”.

(137)

Zarówno w ramach projektu „Oak”, jak i projektu „Darwin” zbadano możliwość budowy zakładu produkcyjnego o mocy produkcyjnej 300 000 pojazdów przy założeniu, że produkcja rozpocznie się w czerwcu 2018 r. a powierzchnia działki wynosi od 400 do 600 ha. Dane liczbowe dotyczące wymaganych dodatkowych zdolności produkcyjnych stanowią potwierdzenie oświadczeń Słowacji i grupy JLR złożonych w ich odpowiedzi na decyzję o wszczęciu postępowania, że nie było potrzeby budowania dwóch oddzielnych zakładów, z których każdy miałby zdolności produkcyjne odpowiadające 300 000 pojazdów. Zilustrowano to również na przykład w dokumencie „Global Manufacturing Footprint Expansion” [„Rozszerzenie zasięgu światowej produkcji”] z dnia 15 grudnia 2014 r.

(138)

Podczas posiedzenia członków Komitetu Wykonawczego w dniu 21 stycznia 2015 r. odniesiono się do drugiego zakładu produkcyjnego. Władze słowackie wyjaśniły, że członkowie Komitetu Wykonawczego pokrótce rozważyli kwestię związaną z tym, że po upływie okresu od pięciu do dziesięciu lat od budowy pierwszego obiektu o zdolnościach produkcyjnych odpowiadających 300 000 pojazdów, pod uwagę brana będzie budowa nowego obiektu, jeśli będzie takie zapotrzebowanie. Jeśli chodzi o drugi zakład, pod uwagę brana będzie lokalizacja w Stanach Zjednoczonych oraz Meksyku, co mogłoby wyjaśnić, dlaczego w grudniu 2015 r. grupa JLR potwierdziła gubernatorowi meksykańskiego stanu Puebla, że zamierza dalej zacieśniać współpracę i nadal realizuje plany związane z globalnym rozwojem oraz że Puebla i Meksyk zajmują ważne miejsce w planach grupy JRL.

(139)

Dowody przedstawione przez Słowację wskazują, że zarówno studium wykonalności w ramach projektu „Oak, jak i projektu „Darwin” przeprowadzono z myślą o jednym zakładzie. W trakcie posiedzenia Rady ds. Strategii dnia 27 kwietnia w ramach tematu porządku obrad dotyczącego projektu „Darwin” zatwierdzono lokalizację w stanie Puebla jako alternatywę nieunijną oraz podjęto decyzję o zaprzestaniu oceny Turcji oraz innych niewytypowanych krajów. W piśmie do gubernatora stanu Puebla z dnia 25 czerwca 2015 r., które przekazano po wizycie zespołu ds. globalnego rozszerzenia działalności grupy JRL, która odbyła się w tym samym miesiącu na terenie znajdującym się w Puebla, ogłoszono iż „H[…] wraz z innymi miejscami, które wymieniono w krótkim wykazie, w tym znajdującymi się w Europie Środkowej i Wschodniej, wytypowano jako potencjalną lokalizację inwestycji”. W protokole posiedzenia Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r. odnotowano, że „celem spotkania było podjęcie decyzji dotyczącej preferowanego miejsca spośród tych uwzględnionych w projektach „Darwin” i „Oak” […]”. Stwierdzono ponadto, że „lokalizację w Nitrze (lokalizację preferowaną w ramach procesu „Darwin”) w porównaniu z lokalizacją w Puebla (lokalizację preferowaną w ramach procesu „Oak”) przedstawiono jako miejsce niekorzystne ze względu na znaczące koszty”. W protokole posiedzenia rady dyrektorów grupy JLR z dnia 18 listopada 2015 r. odnotowano, że „[…] ponownie obliczono wartość bieżącą netto dla lokalizacji na Słowacji i lokalizacji w Meksyku w oparciu o najnowszą strategię produktową i zaktualizowane założenia, przy czym wyeliminowano etap 2”.

(140)

W związku z tym Komisja uznaje za wiarygodny fakt, że przekazane przez władze słowackie informacje na temat projektu „Oak” i projektu „Darwin” odnoszą się do jednego projektu.

(141)

Po drugie, w decyzji o wszczęciu postępowania Komisja uzasadniła swoje wątpliwości co do wiarygodności scenariusza alternatywnego, jakim był Meksyk, wskazując różne poziomy szczegółowej oceny w odniesieniu do Meksyku i lokalizacji europejskich. W celu odparcia tego argumentu Słowacja przedłożyła dodatkowe dowody i wyjaśnienia, które podsumowano w motywie 59 lit. b) niniejszej decyzji. Władze słowackie udokumentowały również swój punkt widzenia, przedkładając dalszą korespondencję między władzami stanu Puebla i grupą JLR, zestawienia informacyjne przygotowane na potrzeby wizyt terenowych oraz protokoły z tych wizyt. Na podstawie tych dodatkowych informacji Komisja przyjmuje, że analizy w ramach projektu „Oak” oraz projektu „Darwin” przeprowadzono z zastosowaniem porównywalnego poziomu weryfikacji. W trakcie ostatecznego porównania lokalizacji alternatywnej preferowanej w ramach projektu „Oak” (H[…]) z lokalizacją alternatywną preferowaną w ramach projektu „Darwin” (Nitra) dostępny był taki sam poziom szczegółowości w przypadku obu wariantów i obie lokalizacje uwzględniono w badaniu modelowania finansowego na tej samej zasadzie.

(142)

W tym kontekście Komisja zauważa, że pod koniec 2014 r. skorzystano z usług przedsiębiorstwa Ernst & Young, które miało udzielić grupie JLR wsparcia w zakresie realizacji projektu „Oak”. Grupa JLR wraz z przedsiębiorstwem Ernst & Young opracowała szczegółowy zestaw kryteriów dotyczących najlepszej lokalizacji, które następnie wykorzystano w procesie wyboru lokalizacji zarówno w ramach projektu „Oak”, jak i „Darwin”. Jako że grupa JLR dokonywała dalszej oceny lokalizacji w Europie Wschodniej, w dniu 16 lutego 2015 r. zaangażowała przedsiębiorstwo PriceWaterhouseCoopers („PwC”) między innymi do pomocy w udoskonaleniu kryteriów dotyczących najlepszej lokalizacji. Uzyskany model opierał się na doświadczeniu grupy JLR, a także doświadczeniu PwC w zakresie filtrowania i wyboru lokalizacji w Europie Wschodniej wraz z innymi producentami oryginalnego sprzętu. Władze słowackie wskazały te kryteria dotyczące udoskonalenia jako powód różnic w analizie i kryteriach dotyczących najlepszej lokalizacji w ramach projektu „Oak” i projektu „Darwin”. W momencie ostatecznego porównania lokalizacji alternatywnej preferowanej w ramach projektu „Oak” z lokalizacją alternatywną preferowaną w ramach projektu „Darwin” poziom szczegółowości informacji dotyczących obu lokalizacji był jednak podobny.

(143)

Chociaż władze słowackie potwierdziły, że w momencie rekomendowania lokalizacji w dniu 10 lipca 2015 r. dostępny był taki sam poziom szczegółowości w odniesieniu do wariantów lokalizacji w ramach projektu „Oak” oraz „Darwin”, w prezentacji dla Forum ds. Globalizacji znajduje się mniej informacji na temat wariantu w ramach projektu „Oak” niż na temat wariantu w ramach projektu „Darwin”, jak określono w pkt 181 decyzji o wszczęciu postępowania. Władze słowackie wyjaśniły, że Forum ds. Globalizacji zapoznało się już z informacjami dotyczącymi Meksyku i Puebla. Wybór Meksyku jako najbardziej obiecującego państwa w Ameryce Północnej oraz Puebla jako najbardziej obiecującego stanu na terytorium Meksyku sfinalizowano już na wcześniejszym etapie. Jeśli chodzi o wybór lokalizacji w Europie, analizę przeprowadzono w krótszym okresie, ponieważ rozpoczęła się ona dopiero w lutym 2015 r. Dlatego też procesy związane z wyborem kraju i lokalizacji nie następowały kolejno. Na Forum ds. Globalizacji, które odbyło się w dniu 10 lipca 2015 r., nadal prezentowano dwa kraje przewidziane w projekcie „Darwin”, tj. Polskę i Słowację, ale podtrzymano tylko możliwość lokalizacji na Słowacji.

(144)

Po trzecie, jak Komisja wspomniała w pkt 181 decyzji o wszczęciu postępowania, znaczące opóźnienia związane z lokalizacją alternatywną w Meksyku przyczyniły się do wątpliwości co do wiarygodności Meksyku jako realnej alternatywy. Komisja zgadza się z poglądem władz słowackich, jak określono w motywie 68 niniejszej decyzji, że w czasie, gdy porównywano stan Puebla i Słowację pod względem jakościowym i ilościowym podczas Forum ds. Globalizacji dnia 10 lipca, wzięto pod uwagę dłuższy termin na rozpoczęcie produkcji. Dłuższy termin określono pod względem ilościowym oddzielnie, przy czym wpływ wartości bieżącej netto wynosił [80–130] mln GBP lub [96–156] mln EUR z sześciomiesięcznym opóźnieniem oraz [110–180] mln GBP lub [132–216] mln EUR z dziewięciomiesięcznym opóźnieniem. To ryzyko i powiązane skutki finansowe wyraźnie uwzględniono również w zaktualizowanych wartościach liczbowych planu biznesowego w październiku/listopadzie 2015 r.

(145)

Komisja stwierdza zatem, że kiedy wydano ostateczne potwierdzenie decyzji o lokalizacji, H […] stanowiło prawdziwą i wiarygodną alternatywę dla Nitry, w związku z czym jego wybór można uznać za wiarygodny scenariusz alternatywny w rozumieniu pkt 68 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

Względy strategiczne

(146)

W porównaniu z H[…] w momencie podejmowania ostatecznej decyzji w listopadzie 2015 r. Nitra znalazła się w niekorzystnym położeniu, jeśli chodzi o wartość bieżącą netto. Według grupy JLR różnica wartości bieżącej netto wyniosła 344 mln GBP lub 413 mln EUR. W analizie dotyczącej wartości bieżącej netto nie ujęto ryzyka szczególnego wynikającego ze spodziewanych opóźnień w realizacji inwestycji w Pueblo wynoszących od sześciu do dziewięciu miesięcy; wspomniane ryzyko oszacowano na kwotę w przedziale [80–130] mln GBP lub [96–156] mln EUR i [110–180] mln GBP lub [132–216] mln GBP wyrażoną w wartości bieżącej. Pozostałą różnicę wartości bieżącej netto w przedziale od [164–234] mln GBP lub [197–281] mln EUR do [214–264] mln GBP lub [257–317] mln EUR ograniczono tylko częściowo o 33–43 % dzięki zgłoszonej pomocy państwa. Zgłoszona pomoc państwa w wysokości 108 mln GBP lub 130 mln EUR została zdyskontowana przez grupę JLR przy zastosowaniu stopy dyskontowej kosztu kapitału w wysokości […] %, która była stopą, jaką grupa JLR zastosowała w swoim biznesplanie. W związku z tym z uwzględnieniem czasu realizacji projektu wynoszącym 20 lat grupa JLR wyceniła pomoc państwa na 76 mln GBP lub 91 mln EUR. Jak wynika jednak z prezentacji dla rady dyrektorów z dnia 18 listopada 2015 r., w trakcie procesu podejmowania decyzji istotną rolę odgrywały inne liczne czynniki jakościowe. Potwierdzono istnienie i znaczenie tych czynników, które już wcześniej omówiono i przeanalizowano podczas wizyty terenowej w Puebla w czerwcu 2015 r. oraz na posiedzeniu Forum ds. Globalizacji, które odbyło się w dniu 10 lipca 2015 r.

(147)

Fakt, że pomimo pomocy Nitra nadal znajdowała się w bardzo niekorzystnym położeniu pod względem wartości bieżącej netto w porównaniu z H[…], wywołał kilka wątpliwości, które są istotne dla oceny efektu zachęty i proporcjonalności pomocy: a) czy same tylko czynniki strategiczne nie przechyliłyby szali na korzyść Słowacji a nie Meksyku? b) dlaczego pomoc była wystarczająca, aby wpłynąć na podjęcie decyzji o lokalizacji na Słowacji, a nie w Meksyku? oraz c) czy konieczne było przyznanie pełnej kwoty pomocy, aby przechylić szalę na korzyść Słowacji, a nie Meksyku? Pytania a) i b) stanowią część oceny efektu zachęty, natomiast pytanie c) ocenia się w ramach analizy proporcjonalności w niniejszej decyzji.

(148)

Komisja ocenia najpierw, czy same tylko czynniki strategiczne mogły przechylić szalę na korzyść Słowacji względem Meksyku. Kluczowe ustalenia związane z oceną, o których mowa w protokole z Forum ds. Globalizacji z dnia 10 lipca 2015 r., dotyczyły bliskości klastra motoryzacyjnego, podstawowych warunków lokalizacji, dostępności siły roboczej, harmonogramu, kosztów operacyjnych, wymogu dotyczącego środków pieniężnych z góry oraz możliwości realizacji inwestycji. Członkowie Komitetu Wykonawczego obecni na posiedzeniu Forum ds. Globalizacji przywiązywali szczególną wagę do skutków wywołanych harmonogramem, odległości od siedziby głównej grupy JLR oraz stosunkowo wysokiego ryzyka utraty reputacji związanej z Meksykiem. Pozostałe czynniki obejmowały ryzyko związane z klęskami żywiołowymi, stabilność polityczną, skuteczność rządu i ryzyko korupcji oraz inwestycje w Unii jako zabezpieczenie w związku z brexitem. Wpływ opóźnienia w zakresie realizacji inwestycji w Meksyku pod względem ilościowym ujęto oddzielnie. Z wyjątkiem niektórych skutków zabezpieczenia walutowego, czynniki jakościowe wskazywały to, że inwestycje na Słowacji będą korzystniejsze niż w Meksyku.

(149)

Władze słowackie przedstawiły dowody uzasadniające i argumentowały, że pomoc państwa słowackiego była konieczna, aby przechylić szalę na rzecz wyboru lokalizacji na Słowacji zamiast w Meksyku, oraz że same korzyści jakościowe nie były wystarczające, aby wybrać Nitrę zamiast H[…].

(150)

Wizyta terenowa w stanie Puebla w dniu 16 czerwca 2015 r. umożliwiła uzyskanie dalszych informacji na temat szeregu czynników strategicznych, które mogłyby odegrać ważną rolę w zaleceniu dotyczącym lokalizacji, które miało być wydane podczas Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r. Z zestawienia informacyjnego dotyczącego tej wizyty terenowej wynika, że terminowe dostarczenie stanowiło zagrożenie zarówno dla Europy Środkowej i Wschodniej, jak i dla Meksyku. Z lokalizacją w Meksyku związane były dodatkowe czynniki strategiczne i ryzyko, które wymagały dalszej analizy w ramach wizyty terenowej. W protokole z wizyty wskazano wykaz pozostałych problemów związanych z nasyceniem rynku producentów oryginalnego sprzętu, a mianowicie kwestię tego, czy istnieje przestrzeń dla producentów oryginalnego sprzętu będących osobą trzecią, a jeśli tak, to w jaki sposób grupa JLR dopasuje się do kraju zdominowanego od dziesięcioleci przez firmę Volkswagen, kwestie związane z bliskością portu, bezpieczeństwem, ochroną, korupcją, różnicami kulturowymi, odległością od bazy operacyjnej i ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi. Z protokołu wynika jednak również, że wizyta terenowa dała pewność co do niektórych czynników, które początkowo postrzegano jako poważne obawy. Zapewniono, że wybrana lokalizacja w stanie Puebla znajduje się w strefie niskiego ryzyka, jeśli chodzi o klęski żywiołowe. Zespół w Puebla również wywarł na przedstawicielach grupy JLR pozytywne wrażenie.

(151)

Władze słowackie również zwróciły uwagę w szczególności na protokół posiedzenia Forum ds. Globalizacji, które odbyło się w dniu 10 lipca 2015 r. Różnica w wartości bieżącej netto między Słowacją a Meksykiem została przyjęta przez Forum ds. Globalizacji w „bardzo wyważonej” ocenie i miała zostać uwzględniona ramach względów jakościowych, jednak dopiero po rozważeniu pomocy państwa. Protokół zawiera wyraźne ostrzeżenie, że „decyzję bardzo precyzyjnie wyważono, wyrażając szczególne zaniepokojenie faktem, że wartość bieżąca netto słowackiej lokalizacji była znacznie niższa niż lokalizacji meksykańskiej, a ponadto wartość bieżąca netto słowackiej lokalizacji była uzależniona od oferty dotacji, która była na najwyższym poziomie dopuszczalnym przez przepisy UE”. Jednocześnie „zauważono, że „w ocenie dotyczącej projektu stwierdzono, że rząd Słowacji ma zdolności i przygotował się do obrony swojej decyzji przed Komisją Europejską. Zauważono również, że Słowacja ma spójne argumenty przemawiające za tym, dlaczego należy zapewnić zatwierdzenie pomocy”. Nitrę uznano za rekomendowaną lokalizację w lipcu 2015 r. w świetle zidentyfikowanych rodzajów ryzyka związanych z lokalizacją w Meksyku i dopiero po uwzględnieniu pomocy słowackiej. Komisja zauważa, że konieczność pomocy państwa określono już wcześniej w procesie analizy wykonalności. Wspomniano o tym na przykład w prezentacji rady dyrektorów grupy JLR z dnia 21 maja 2015 r., zgodnie z którą „kierownictwo podda analizie wszystkie możliwości zapewnienia zachęt rządowych w Europie Środkowej i Wschodniej w celu zrekompensowania korzyści finansowych w Meksyku”.

(152)

W protokole posiedzenia rady dyrektorów przedsiębiorstwa Tata Motors Limited z dnia 18 września 2015 r. stwierdzono, że „uwzględniając czynniki jakościowe i ryzyko, całkowita zmieniona pomoc państwa w wysokości [150–200] mln GBP (36) w gotówce była wystarczająca, aby kontynuować działania zmierzające do uatrakcyjnienia lokalizacji w Nitrze względem lokalizacji w Meksyku. W oparciu o finansową pomoc państwa negocjowano umowę inwestycyjną ze Słowacją, którą podpisano pod koniec września 2015 r., i utworzono nowy podmiot prawny”.

(153)

W prezentacji rady dyrektorów grupy JLR z dnia 18 listopada 2015 r. wyraźnie odniesiono się do występowania czynników jakościowych omawianych podczas Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r. i ratyfikowanych przez radę dyrektorów grupy JLR i przedsiębiorstwa Tata Motors na początku sierpnia 2015 r. Współczynnik delta dla pozostałej wartości bieżącej netto po uwzględnieniu ilościowego wpływu skutków opóźnienia dla lokalizacji alternatywnej w Meksyku i po uwzględnieniu pomocy państwa, „[…] jest równoważony przez inne czynniki, które mają charakter bardziej jakościowy, zgodnie z ustaleniami rady dyrektorów […]”.

(154)

W związku z tym Komisja stwierdza, że w odniesieniu do motywu 147 lit. a) względy strategiczne były wystarczające jedynie do ograniczenia współczynnika delta dla pozostałej kwoty przepływów pieniężnych między Nitrą i H[…] po uwzględnieniu wartości bieżącej netto pomocy państwa słowackiego oraz wpływu wartości bieżącej netto opóźnionej realizacji w Meksyku. Komisja wyklucza zatem, aby same względy strategiczne mogły w pełni wyeliminować lukę wartości bieżącej netto pomiędzy Nitrą a H[…].

(155)

Jeżeli chodzi o motyw 147 lit. b), co określono również w pkt 172 decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja uznała wskaźniki wartości bieżącej netto za zatwierdzone w listopadzie 2015 r. przez radę dyrektorów grupy JLR. Pomoc państwa o wartości 76 mln GBP (91 mln EUR), o której mowa w motywie 146, mogłaby ograniczyć lukę wartości bieżącej netto o 33–43 %, z uwzględnieniem kwantyfikacji spodziewanego opóźnienia w Meksyku. Z dokumentów dotyczących decyzji jasno wynika, że w trakcie całego procesu decyzyjnego uwzględniano pełną i maksymalną kwotę pomocy. Decydenci musieli odnieść się do współczynnika delta dla pozostałej kwoty przepływu pieniężnego po uwzględnieniu maksymalnej kwoty pomocy oraz oceniali, czy współczynnik delta dla przepływu pieniężnego można zaakceptować w świetle innych czynników niekwantyfikowalnych. Po długiej dyskusji na posiedzeniu Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r. ostatecznie zdecydowano się zaakceptować pozostałą różnicę. W protokole posiedzenia zapisano jednak, że nawet biorąc pod uwagę maksymalną kwotę pomocy państwa dostępną na Słowacji, decyzja o zatwierdzeniu Nitry a nie H[…] była bardzo wyważona. W związku z tym Komisja stwierdza, że w procesie decyzyjnym odegrały pewną rolę inne czynniki jakościowe i czynniki ryzyka – wyjaśnia to, dlaczego można przyjąć współczynnik delta dla pozostałej kwoty przepływów pieniężnych.

Wniosek dotyczący efektu zachęty

(156)

Komisja stwierdza zatem, że pomoc stanowiła wyraźną zachętę do zlokalizowania planowanej inwestycji w Nitrze, a nie w H[…], ponieważ w połączeniu ze względami strategicznymi kompensuje ona niekorzystne koszty netto związane z budową zakładu w Nitrze. Występuje zatem efekt zachęty wymagany w rozumieniu sekcji 3.5 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

6.4.4.4.   Proporcjonalność kwoty pomocy

(157)

Komisja musi ocenić proporcjonalność pakietu pomocy. Zgodnie z sekcją 3.6 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej kwota pomocy musi zostać poddana analizie proporcjonalności, która obejmuje dwa aspekty. Po pierwsze, kwotę pomocy należy ograniczyć do minimum niezbędnego do przyciągnięcia dodatkowych inwestycji lub działalności w danym obszarze. Po drugie, ponieważ Komisja stosuje maksymalne poziomy intensywności pomocy w odniesieniu do pomocy inwestycyjnej, te maksymalne poziomy intensywności pomocy stosuje się jako górne limity w „podejściu opartym na dodatkowych kosztach netto”.

(158)

Zgodnie z pkt 78 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej „zgłaszana pomoc indywidualna zostanie uznana za ograniczoną do minimum, jeśli kwota pomocy będzie odpowiadała dodatkowym kosztom netto realizacji inwestycji w danym obszarze, wynikającym z porównania z alternatywnym scenariuszem braku pomocy”. Zgodnie z pkt 80 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej w przypadku sytuacji wchodzącej w zakres scenariusza 2, tzn. decyzji dotyczącej lokalizacji, kwota pomocy nie może przekraczać różnicy pomiędzy bieżącą wartością netto inwestycji w docelowym obszarze a bieżącą wartością netto inwestycji w innej lokalizacji, z uwzględnieniem wszystkich istotnych kosztów i korzyści.

(159)

Odpowiednie wskaźniki wartości bieżącej netto, które należy uwzględnić przy ocenie proporcjonalności zgłoszonej pomocy w wysokości 129 812 750 EUR według wartości nominalnej, to te odnoszące się do ograniczonego zakresu projektu, tj. 150 000 pojazdów. W październiku/listopadzie 2015 r. rada dyrektorów grupy JLR zatwierdziła wskaźniki wartości bieżącej netto. Współczynnik delta dla wartości bieżącej netto przed uwzględnieniem opóźnienia realizacji w Meksyku wynosił 344 mln GBP lub 413 mln EUR. Wszelka kwota pomocy przewyższająca wartość 413 mln EUR byłaby niewspółmierna. W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja odniosła się w szczególności do kwot możliwej pomocy na infrastrukturę oraz zwolnienia z opłaty przekształceniowej, które po dodaniu do zgłoszonej kwoty pomocy mogły doprowadzić do tego, że całkowita kwota pomocy przekroczy ten maksymalny próg.

(160)

Jak wskazano w motywie 113, Komisja nie uważa sprzedaży gruntu NSP, przeprowadzenia związanych z tym prac infrastrukturalnych lub zwolnienia z opłaty przekształceniowej za środki pomocy na rzecz grupy JLR. Ocena proporcjonalności ogranicza się zatem do zgłoszonej kwoty pomocy.

(161)

Słowacja przedłożyła wymaganą dokumentację i wykazała na jej podstawie, że pierwszą część analizy proporcjonalności została spełniona, ponieważ zgłoszona pomoc nie przekracza różnicy wartości bieżącej netto między lokalizacją w Nitrze a w H[…] wynoszącej 344 mln GBP lub 413 mln EUR. Nominalna kwota pomocy w wysokości 108 mln GBP lub 130 mln EUR wynosiła 76 mln GBP lub 91 mln EUR według wartości bieżącej, przy zastosowaniu stopy dyskontowej grupy JLR w wysokości […] %.

(162)

Komisja zauważa, że nawet po przyznaniu pomocy lokalizacja w Nitrze nadal wykazuje niekorzystną wartość bieżącą netto w kwocie 268 mln GBP lub 322 mln EUR. Analiza efektu zachęty wykazała, że pozostała wartość bieżąca netto niekorzystnych czynników lokalizacji była możliwa do przyjęcia dla grupy JLR ze względu na przewidywane opóźnienie w realizacji w Meksyku oraz ze względu na inne czynniki ryzyka i czynniki jakościowe. Czynniki te omówiono szczegółowo na posiedzeniu Forum ds. Globalizacji w dniu 10 lipca 2015 r., a wnioski z analizy ryzyka potwierdzono w listopadzie 2015 r. podczas prezentacji dla rady dyrektorów grupy JLR, w ramach której wyraźnie wymieniono otoczenie polityczne/biznesowe, czynniki ekonomiczne, odległość od siedziby głównej grupy JLR, ryzyko klęsk żywiołowych oraz prawdopodobieństwo zawarcia umowy o wolnym handlu między UE a USA. Na podstawie tej analizy ryzyka podjęto decyzję, aby potwierdzić lokalizację w Nitrze jako lokalizację preferowaną.

(163)

Ponieważ nie przekroczono pułapu wynikającego z podejścia opartego na dodatkowych kosztach netto, Komisja uważa, że pomoc jest zgodna z pierwszą częścią analizy proporcjonalności.

(164)

Jeśli chodzi o część drugą analizy proporcjonalności, Komisja oprócz podejścia opartego na dodatkowych kosztach netto stosuje dodatkowo maksymalną intensywność pomocy, zgodnie z pkt 20 lit. c) wytycznych w sprawie pomocy regionalnej w odniesieniu do dużych projektów inwestycyjnych.

(165)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja zauważyła, że zgłoszona kwota pomocy wynosząca 129 812 750 EUR w wartości nominalnej i 125 046 543 EUR w wartości bieżącej w oparciu o inwestycje kwalifikowalne w wysokości 1 369 295 298 EUR w wartości bieżącej prowadzi do intensywności pomocy na poziomie 9,13 %, która jest na pierwszy rzut oka niższa od maksymalnej pomniejszonej dopuszczalnej intensywności pomocy na poziomie 9,24 % dla inwestycji w kraju nitrzańskim, przy czym mająca zastosowanie maksymalna intensywność pomocy regionalnej jest na poziomie 25 %. Ponadto Komisja ustaliła, że koszty kwalifikowalne są zgodne z warunkami określonymi w sekcji 3.6.1.1 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej, co ma znaczenie dla oceny podstawy kosztów kwalifikowalnych.

(166)

W sekcjach 3.6.1.1 oraz 3.6.1.2 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej wyjaśniono, które koszty inwestycji można uwzględnić jako koszty kwalifikowalne. W tym przypadku zastosowanie ma sekcja 3.6.1.1, ponieważ koszty kwalifikowalne proponowanej pomocy inwestycyjnej oblicza się na podstawie kosztów inwestycji. Komisja zauważa, że koszty kwalifikowalne ustala się zgodnie z przepisami określonymi w tych sekcjach, ponieważ nabyte aktywa będą nowe, inwestycja dotyczy inwestycji początkowej w formie nowego zakładu, nie uwzględnia się kosztów leasingu, a kwota wartości niematerialnych i prawnych wynosi około […] % całkowitych kosztów kwalifikowalnych, czyli poniżej maksymalnego dopuszczalnego poziomu wynoszącego 50 %. Słowacja potwierdziła, że wszystkie pozostałe warunki, które mają zastosowanie do wartości niematerialnych i prawnych, zostaną spełnione.

(167)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że zgłoszona kwota pomocy zostałaby zmniejszona w przypadku, gdyby kwota „nadmiernych” wydatków wynosząca [60–85] mln GBP lub [72–102] mln EUR okazała się niekwalifikowalna.

(168)

W motywie 119 niniejszej decyzji Komisja uznała, że kwota kwalifikowalna inwestycji wynosi 1 460 620 591 EUR. Zgłoszona kwota pomocy pozostaje zatem poniżej maksymalnej pomniejszonej dopuszczalnej intensywności pomocy na poziomie 9,24 %. W związku z tym spełniony jest warunek dotyczący podwójnego limitu określony w pkt 83 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej, wynikający z połączenia podejścia opartego na dodatkowych kosztach netto, tj. pomocy ograniczonej do niezbędnego minimum z dopuszczalnymi pułapami. Dlatego też Komisja uznaje zgłoszoną kwotę pomocy za proporcjonalną.

6.4.4.5.   Wnioski dotyczące przestrzegania minimalnych wymogów

(169)

Zgodnie z oceną, o której mowa w motywach 120–168 niniejszej decyzji, można stwierdzić, że wszystkie minimalne wymogi określone w sekcjach 3.2–3.6 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej zostały spełnione.

6.4.5.   Uniknięcie nadmiernego negatywnego wpływu na konkurencję i wymianę handlową

(170)

W sekcji 3.3.4.2 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wspomniała, że zgłoszona pomoc nie ma nadmiernego negatywnego wpływu na konkurencję poprzez zwiększenie lub utrzymanie pozycji rynkowej lub wygenerowanie nadmiernej zdolności produkcyjnej na kurczącym się rynku. Komisja potwierdza swój wniosek na użytek niniejszej decyzji.

(171)

Skutki lokalizacji pomocy regionalnej mogą jednak nadal zakłócać wymianę handlową. W sekcji 3.7.2 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej znajduje się wykaz szeregu sytuacji, w których skutki negatywne dla wymiany handlowej wyraźnie przewyższają skutki pozytywne, a pomoc regionalna jest zabroniona.

6.4.5.1.   Wyraźne negatywne skutki dla handlu: przekroczenie dostosowanego pułapu intensywności pomocy

(172)

Zgodnie z pkt 119 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej wyraźne negatywne skutki wystąpiłyby wówczas, gdy proponowana kwota pomocy przekroczyłaby – w porównaniu z kwalifikowalnymi znormalizowanymi wydatkami inwestycyjnymi (37) – maksymalny dostosowany pułap intensywności pomocy obowiązujący w przypadku projektu danej wielkości, z uwzględnieniem wymaganego „stopniowego zmniejszania” (38).

(173)

Ponieważ w niniejszej decyzji w motywie 113 określono, że grupa JLR nie korzysta z dalszej pomocy oprócz zgłoszonej pomocy, a w motywie 168, że nie przekroczono obowiązującego dostosowanego pułapu pomocy regionalnej, nie ma wyraźnych negatywnych skutków dla wymiany handlowej w rozumieniu pkt 119 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

6.4.5.2.   Wyraźne negatywne skutki: negatywny wpływ na spójność

(174)

Pkt 121 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej stanowi, że w przypadkach objętych scenariuszem 2 bez przyznanej pomocy inwestycja zostałaby zlokalizowana w regionie, w którym intensywność pomocy regionalnej jest wyższa lub taka sama jak w regionie objętym pomocą, co byłoby uznane za skutek negatywny, który najprawdopodobniej nie zostanie zrównoważony przez jakikolwiek skutek pozytywny, ponieważ jest to sprzeczne z podstawowym założeniem pomocy regionalnej.

(175)

Komisja uważa, że przepis ten stosuje się do przypadków objętych scenariuszem 2, w którym obie alternatywne lokalizacje znajdują się w Europejskim Obszarze Gospodarczym („EOG”). Lokalizacja w Jaworze w Polsce, która była uwzględniona w trakcie procesu podejmowania decyzji o lokalizacji przed dniem 10 lipca 2015 r., znajduje się w regionie o tym samym pułapie intensywności pomocy co Nitra (39).

(176)

Jak wskazano w decyzji o wszczęciu postępowania, dokumenty wewnętrzne grupy JLR wskazują, że inwestycja w Jaworze w porównaniu ze Słowacją oraz w przypadku braku zachęt oferowanych przez Słowację mogłaby być bardziej opłacalna.

(177)

Na Forum ds. Globalizacji dnia 10 lipca 2015 r. przedstawiono analizę dwuetapową, przy czym najpierw dokonano wyboru lokalizacji między Jaworem a Nitrą, a następnie – między Nitrą a Meksykiem. Jawor byłby bardziej racjonalną lokalizacją pod względem kosztów, ale grupa JLR zidentyfikowała szereg niekorzystnych czynników w przypadku tej lokalizacji pod względem podstawowych warunków lokalizacji, harmonogramu, otrzymania środków pieniężnych z góry i możliwości realizacji inwestycji. W związku z lokalizacją w Polsce pojawiły się sygnały ostrzegawcze dotyczące podstawowych warunków lokalizacji, ponieważ znajduje się ona na gruntach rolnych, które wymagały przekształcenia, oraz – jak wyjaśniła grupa JLR – z uwagi na drogę przecinającą lokalizacje w Jaworze oraz możliwości realizacji inwestycji, wyraźnie podając w wątpliwość […] możliwości realizacji. Z protokołu posiedzenia wynika, że członkowie Komitetu Wykonawczego zgodzili się z zaleceniem, aby wstrzymać rozpatrywanie lokalizacji w Polsce z uwagi na przedstawione przyczyny. Ze względu na te sygnały ostrzegawcze rada dyrektorów grupy JLR nie uznała lokalizacji w Polsce za możliwą alternatywę.

(178)

Komisja nie znalazła dowodów, które podawałyby w wątpliwość nieodpowiedniość lokalizacji w Jaworze z przyczyn określonych przez grupę JLR oraz zauważa, że żadna osoba trzecia nie zgłosiła uwag dotyczących przedmiotowych kwestii. Ponadto, jak wyjaśniono w sekcji 6.4.4.3 niniejszej decyzji, lokalizację w Meksyku wybrano jako lokalizację alternatywną inwestycji na wypadek, gdyby nie przyznano pomocy państwa. W związku z tym Komisja stwierdza, że pomoc nie wiąże się z żadnym skutkiem negatywnego wpływu na spójność na niekorzyść lokalizacji w Jaworze w rozumieniu pkt 121 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

6.4.5.3.   Wyraźne negatywne skutki: zakończenie działalności lub relokacja

(179)

Zgodnie z pkt 122 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej, w przypadku gdy beneficjent ma konkretne plany zamknięcia lub faktycznie zamyka taką samą lub podobną działalność w innym obszarze na terenie EOG i przenosi swoją działalność do obszaru objętego pomocą, oraz jeśli istnieje związek przyczynowy między pomocą a tym przeniesieniem, zostanie to uznane za skutek negatywny, który najprawdopodobniej nie zostanie zrównoważony przez jakikolwiek element pozytywny.

(180)

Na podstawie potwierdzenia ze strony władz słowackich, że w ciągu dwóch lat poprzedzających złożenie wniosku o pomoc grupa JLR nie zaprzestała takich samych lub podobnych działań w EOG i nie miała żadnych konkretnych planów w tym zakresie w ciągu dwóch lat od zakończenia inwestycji, w decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że pomoc państwa nie prowadzi do zamknięcia działalności lub jej przeniesienia.

(181)

W szeregu artykułów prasowych z kwietnia 2018 r. informowano jednak o działaniach mających na celu ograniczenie zatrudnienia o około 1 000 miejsc pracy w ramach tej samej lub podobnej działalności w Zjednoczonym Królestwie.

(182)

Władze słowackie wyjaśniły, że działania mające na celu ograniczenie zatrudnienia nie są związane z decyzją o inwestycji w Nitrze. Potwierdziły one ponownie, uzasadniając to faktycznymi dowodami, że w momencie składania wniosku o przyznanie pomocy na Słowacji grupa JLR nie miała żadnych konkretnych planów w zakresie ograniczenia zatrudnienia z zakładzie w Zjednoczonym Królestwie lub w innych zakładach. Władze słowackie przekazały również kopię „umowy o zabezpieczeniu” zawartej ze związkami zawodowymi reprezentującymi pracowników grupy JLR w Zjednoczonym Królestwie, podpisaną przez grupę JLR w dniu 30 kwietnia 2016 r. W umowie o zabezpieczeniu opisano plan cyklu, tj. pojazdy, które miały być produkowane w zakładzie w Zjednoczonym Królestwie. Władze słowackie wyjaśniły, że w 2016 r. grupa JLR i związki zawodowe w Zjednoczonym Królestwie uzgodniły na piśmie, że inwestycja na Słowacji, zakładająca przejęcie produkcji […] pojazdów z zakładu w Solihull, nie będzie wymagała przeniesienia żadnego z miejsc pracy ze Zjednoczonego Królestwa ani zamknięcia jakichkolwiek zdolności produkcyjnych w Zjednoczonym Królestwie. W umowie o zabezpieczeniu określono również okoliczności, w jakich konieczne byłyby ograniczenia miejsc pracy w Zjednoczonym Królestwie, a także działania, które zostałyby podjęte w odpowiedzi, okoliczności te opisano jednak jako „istotne zmiany gospodarcze, takie jak kolejne pogorszenie koniunktury gospodarczej na świecie, które ograniczyłoby popyt lub w inny sposób wpłynęło na wcześniej uzgodniony plan cyklu”.

(183)

W momencie składania wniosku o przyznanie pomocy znany był plan przeniesienia produkcji pojazdu […] z Solihull do Nitry, ale grupa JLR planowała rozszerzenie produkcji ogółem i umożliwienie Solihull zaspokojenie rosnącego popytu na inne pojazdy, w szczególności […] i […], z wynikającym z tego wzrostem produkcji. W planach wskazano, że zdolność produkcyjna […] w Castle Bromwich pozostałaby bez zmian.

(184)

Zgodnie z wyjaśnieniami władz słowackich, co znajduje potwierdzenie w publicznie dostępnych informacjach, cięcia w zatrudnieniu zapowiedziane w 2018 r. były wynikiem spadku popytu na pojazdy napędzane olejem napędowym, częściowo ze względu na politykę podatkową w Zjednoczonym Królestwie względem pojazdów napędzanych olejem napędowym, a także z uwagi na oraz niepewność w związku z brexitem. Grupa JLR podjęła decyzję o […], wywierając bezpośredni wpływ na zdolności produkcyjne Solihull. Czynniki te nie mają związku z inwestycjami grupy JLR na Słowacji i wystąpiły po latach od podjęcia przez grupę JLR decyzji inwestycyjnej w sprawie budowy zakładu w Nitrze.

(185)

W związku z tym Komisja ponownie potwierdza swój wniosek, że nie istnieje związek przyczynowy między środkiem pomocy na Słowacji a zamknięciem działalności w Zjednoczonym Królestwie.

6.4.5.4.   Stwierdzenie istnienia wyraźnych negatywnych skutków w odniesieniu do konkurencji i wymiany handlowej

(186)

Na podstawie oceny, o której mowa w motywach 170–185 niniejszej decyzji, można stwierdzić, że pomoc nie ma wyraźnych negatywnych skutków dla konkurencji i wymiany handlowej w rozumieniu sekcji 3.7.2 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

6.4.6.   Bilans pozytywnych i negatywnych skutków pomocy

(187)

Pkt 112 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej stanowi, że aby pomoc można było uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym, negatywny wpływ środków pomocy na konkurencję i wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi musi być ograniczony i zrównoważony przez pozytywne skutki polegające na przyczynieniu się do osiągnięcia celu leżącego we wspólnym interesie. W niektórych sytuacjach skutki negatywne wyraźnie przewyższają skutki pozytywne – pomocy nie można wówczas uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym.

(188)

Przeprowadzona przez Komisję ocena minimalnych wymogów wykazała, że pomoc jest właściwa, że przedstawiony scenariusz alternatywny jest wiarygodny i realistyczny, że pomoc wywołuje efekt zachęty i ogranicza się do kwoty niezbędnej do zmiany decyzji grupy JLR dotyczącej lokalizacji. Poprzez uruchomienie inwestycji w regionie objętym pomocą, pomoc ta przyczynia się do rozwoju regionalnego obszaru Nitry. Ocena wykazała również, że pomoc nie ma wyraźnych negatywnych skutków w tym sensie, że nie prowadzi do tworzenia lub utrzymywania nadwyżki zdolności produkcyjnych na rynku w fazie bezwzględnego spadku ani nie prowadzi do nadmiernych skutków dla wymiany handlowej, nie narusza obowiązującego poziomu maksymalnej intensywności pomocy, nie ma negatywnego wpływu na spójność i nie powodowała zamknięcia działalności w jakimkolwiek miejscu i jej przeniesienia do Nitry. Ponadto pomoc ta nie wiąże się nierozerwalnie z naruszeniem prawa Unii (40).

(189)

Nadmierne negatywne skutki dla konkurencji, które należałoby uwzględnić w pozostałym bilansowaniu, określono w pkt 114, 115 i 132 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej i dotyczą one ustanowienia lub wzmocnienia dominującej pozycji rynkowej bądź tworzenia lub zwiększania nadwyżek zdolności produkcyjnych na nierentownym rynku, nawet w przypadku gdy rynek nie jest w fazie bezwzględnego spadku.

(190)

Komisja uważa, zgodnie z analizą zawartą w decyzji o wszczęciu postępowania, którą potwierdza niniejszą decyzją, że pomoc nie prowadzi do dominującej pozycji rynkowej beneficjenta pomocy na właściwym rynku produktowym i geograficznym ani nie wzmacnia takiej pozycji, nie prowadzi też do powstania nadwyżki zdolności produkcyjnych na rynku, na którym nastąpił spadek. W związku z tym Komisja stwierdza, że pomoc ma ograniczony negatywny wpływ na konkurencję.

(191)

Wpływ pomocy na wymianę handlową jest ograniczony, ponieważ przestrzega się dostosowanego pułapu pomocy regionalnej, a środek nie skutkuje negatywnym wpływem na spójność ani relokacją.

(192)

Ponieważ pomoc spełnia wszystkie minimalne wymogi, nie ma wyraźnych negatywnych skutków, a analiza, o której mowa w motywach 190 i 191 niniejszej decyzji, wykazuje, że pomoc ta ma ograniczony negatywny wpływ na konkurencję i wymianę handlową, Komisja stwierdza, że znaczący pozytywny wpływ pomocy na rozwój regionalny w kraju nitrzańskim, a w szczególności wpływ inwestycji, o których mowa w decyzji o wszczęciu postępowania, na tworzenie miejsc pracy i wytwarzanie dochodu, wyraźnie przewyższa ograniczone negatywne skutki.

6.5.   Przejrzystość

(193)

W świetle pkt II.2 komunikatu Komisji dotyczącego przejrzystości (41) państwa członkowskie muszą zapewnić opublikowanie na kompleksowej stronie internetowej poświęconej pomocy państwa, na poziomie krajowym lub regionalnym pełnego tekstu zatwierdzonego programu pomocy lub decyzji o przyznaniu pomocy indywidualnej oraz przepisów wykonawczych do tego programu lub decyzji, lub odpowiedniego linku do tych informacji, nazwy organu przyznającego pomoc lub organów przyznających pomoc, nazwy poszczególnych beneficjentów, formy i wysokości pomocy przyznanej każdemu z beneficjentów, daty przyznania pomocy, rodzaju przedsiębiorstwa, regionu, w którym ma siedzibę beneficjent na poziomie NUTS, oraz głównego sektora gospodarki, w którym beneficjent prowadzi działalność na poziomie grup NACE. Takie informacje należy opublikować po podjęciu decyzji o przyznaniu pomocy i przechowywać przez co najmniej 10 lat, zapewniając do nich powszechny i nieograniczony dostęp. Od państw członkowskich wymaga się publikacji informacji, o których mowa w niniejszym motywie począwszy od dnia 1 lipca 2016 r.

(194)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja odnotowała, że Słowacja potwierdziła, iż spełni wszystkie wymogi dotyczące przejrzystości określone w pkt II.2 komunikatu dotyczącego przejrzystości.

7.   WNIOSEK

(195)

Komisja stwierdza, że zgłoszona regionalna pomoc inwestycyjna na rzecz przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o. spełnia wszystkie warunki określone w wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014–2020 i można ją zatem uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. a) TFUE.

(196)

Mając na uwadze, że władze słowackie w drodze wyjątku zgodziły się na zrzeczenie się praw wynikających z art. 342 TFUE w związku z art. 3 rozporządzenia nr 1 (42) oraz na przyjęcie i zgłoszenie planowanej decyzji zgodnie z art. 297 TFUE w języku angielskim, niniejszą decyzję należy przyjąć w języku angielskim,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pomoc państwa, którą Słowacja zamierza przyznać na rzecz przedsiębiorstwa Jaguar Land Rover Slovakia s.r.o. o maksymalnej wartości 125 046 543 EUR w wartości bieżącej i maksymalnej intensywności pomocy na poziomie 9,13 % ekwiwalentu dotacji brutto jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

W związku z tym zezwala się na wdrożenie powyższej pomocy.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Słowackiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 października 2018 r.

W imieniu Komisji

Margrethe VESTAGER

Członek Komisji


(1)  Dz.U. C 422 z 8.12.2017, s. 21.

(2)  Zgodnie z definicją określoną w sekcji 2.3 niniejszej decyzji.

(3)  Por. przypis 1.

(4)  SA.37447 (N/2013), Dz.U. C 210 z 4.7.2014, s. 4.

(5)  Wartości bieżące podane w niniejszej decyzji obliczono na podstawie stopy dyskontowej w wysokości 1,17 %, która miała zastosowanie w momencie złożenia ostatecznego wniosku o przyznanie pomocy, tj. w dniu 24 listopada 2015 r. Wartości bieżące są dyskontowane do wartości w roku budżetowego 2015/2016 w Zjednoczonym Królestwie, który był planowaną datą przyznania pomocy. Grupa JLR opiera się na roku budżetowym liczonym od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca i stosowanym w Zjednoczonym Królestwie.

(6)  Planowana produkcja nowych modeli Land Rover Discovery pod nazwą […] (*) oraz […] pod nazwą […].

(*)

Tajemnica handlowa.

(7)  Dz.U. C 249 z 31.7.2014, s. 1.

(8)  Na podstawie stopy dyskontowej wynoszącej 1,17 %, o której mowa w przypisie 5.

(9)  http://www.zakonypreludi.sk/zz/2013-58

(10)  Ustawa nr 175/1999 z dnia 29 czerwca 1999 r. o niektórych środkach dotyczących przygotowania znaczących inwestycji i zmieniająca niektóre przepisy.

(11)  Dz.U. C 262 z 19.7.2016, s. 1.

(12)  Takie rozumowanie jest zgodnie z art. 2 pkt 33) rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń grupowych) (Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1).

(13)  Dz.U. C 209 z 23.7.2013, s. 1.

(14)  W niniejszej decyzji zastosowano kurs walutowy GBP/EUR w wysokości 1:1,2, ponieważ była to wysokość stosowana przez grupę JLR do celów długoterminowego planowania biznesowego.

(15)  Drugim progiem jest dostosowana maksymalna intensywność pomocy.

(16)  W pkt 13 decyzji o wszczęciu postępowania stwierdzono, że NPS znajduje się obok istniejącego już parku przemysłowego o powierzchni 29,7 hektara. Wydaje się, że informacja ta jest nieprawidłowa, ponieważ park przemysłowy Nitra Sever jest znacznie większy. W opisanej mapie znajdującej się w załączniku 7 do umowy inwestycyjnej wskazano, że obszar 27 hektarów wewnątrz NSP stanowi „park przemysłowy”. Nie jest to jednak park przemysłowy Nitra Sever.

(17)  Plan zagospodarowania kraju nitrzańskiego nr 188 z dnia 28 kwietnia 1998 r.

(18)  Rozporządzenie nr 58 rządu Republiki Słowackiej z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie opłat za wywłaszczenie i nieprawidłowe użytkowanie gruntów rolnych.

(19)  Uchwała rządowa nr 401/2015 z dnia 8 lipca 2015 r.

(20)  Úrad pre reguláciu sieťových odvetví.

(21)  Dz.U. C 209 z 10.7.1997, s. 3.

(22)  Na podstawie danych liczbowych wskazanych przez Komisję w przypisie 55 decyzji o wszczęciu postępowania.

(23)  Kwota odpowiada kwalifikowalnym kosztom inwestycji w wysokości [1 700–2 100] mln GBP.

(24)  Sprawozdanie Rady ds. Rozwoju Międzynarodowego z dnia 30 marca 2015 r.

(25)  Prezentacja Rady ds. Rozwoju Międzynarodowego z dnia 1 czerwca 2015 r.

(26)  Prezentacja Rady ds. Strategii z dnia 15 czerwca 2015 r.

(27)  SA.36346 (2013/N), Dz.U. C 141 z 9.5.2014, s. 1.

(28)  Władze słowackie zauważyły, że chociaż w decyzji o wszczęciu postępowania wspomina się o pewnych pracach na rzecz konkretnego inwestora o wartości 16,9 mln EUR, którą to kwotę powinna zapłacić grupa JLR, koszty tych prac wzrosły już do 30,1 mln EUR.

(29)  Decyzja Komisji (UE) 2015/508 z dnia 1 października 2014 r. w sprawie domniemanej pomocy na infrastrukturę wdrożonej przez Niemcy na rzecz Propapier PM2 GmbH – pomoc państwa SA.36147 (C 30/10) (ex NN 45/10; ex CP 327/08) (Dz.U. L 89 z 1.4.2015, s. 72).

(30)  Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1996 r., SFEI i in., C-39-94, ECLI:EU:C:1996:285, pkt 60–61.

(31)  Sprawozdanie […] rozpoczyna się od określenia wartości innych działek, których ceny mieszczą się w przedziale 10–40 EUR za metr kwadratowy. Sprawozdanie […] rozpoczyna się od określenia wartości innych działek, których ceny mieszczą się w przedziale 3–55 EUR za metr kwadratowy. Sprawozdanie sporządzone przez CB Richard Ellis rozpoczyna się od określenia wartości innych działek o cenach w przedziale 14–38 EUR za metr kwadratowy.

(32)  Metoda zakładała początkową cenę sprzedaży w wysokości 35 EUR za metr kwadratowy oraz proporcjonalną sprzedaż gruntów w ciągu kolejnych 20 lat.

(33)  Umowa inwestycyjna stanowi, że jeżeli rzeczywiste koszty inwestycji obliczone w odniesieniu do danego okresu inwestycyjnego są niższe niż 85 % planowanej inwestycji w ramach projektu, Słowacja będzie miała prawo do rozwiązania umowy, a grupa JLR będzie zobowiązana do zwrotu całej kwoty uzyskanej w ramach pomocy inwestycyjnej.

(34)  W ramach procesu zatwierdzania działalności uzgadnia się strategie biznesowe, projekt dodaje się do biznesplanu i planu cyklu oraz zatwierdza się całość inwestycji realizowanych w ramach projektu.

(35)  Odpowiada to kosztowi kwalifikowalnemu w wysokości [1 700– 2 100] mln GBP, który był niższy niż kwota [2 100–2 500] mln GBP, jak określono w projekcie wniosku o przyznanie pomocy z dnia 25 czerwca 2015 r.

(36)  Wartość nominalna – [180–240] mln EUR.

(37)  Znormalizowane wydatki kwalifikowalne na projekty inwestycyjne realizowane przez duże przedsiębiorstwa opisano szczegółowo w sekcji 3.6.1.1 oraz 3.6.1.2 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

(38)  Zob. pkt 86 i pkt 20 lit. c) wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

(39)  SA.37485 – Krajowa mapa pomocy regionalnej dla Polski (Dz.U. C 210 z 4.7.2014, s. 1).

(40)  Pkt 28 wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

(41)  Komunikat Komisji zmieniający komunikaty Komisji dotyczące Wytycznych UE w sprawie stosowania reguł pomocy państwa w odniesieniu do szybkiej budowy/rozbudowy sieci szerokopasmowych, Wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014-2020, pomocy państwa przeznaczonej na filmy i inne utwory audiowizualne, Wytycznych Unii w sprawie pomocy państwa na rzecz promowania inwestycji w zakresie finansowania ryzyka oraz Wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz portów lotniczych i przedsiębiorstw lotniczych, Dz.U. C 198 z 27.6.2014, s. 30.

(42)  Rozporządzenie nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58).


2.7.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 177/112


DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1128

z dnia 1 lipca 2019 r.

w sprawie praw dostępu do zaleceń i odpowiedzi przechowywanych w centralnym archiwum europejskim oraz uchylenia decyzji nr 2012/780/UE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 376/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zgłaszania i analizy zdarzeń w lotnictwie cywilnym oraz podejmowanych w związku z nimi działań następczych, zmiany rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 oraz uchylenia dyrektywy 2003/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzeń Komisji (WE) nr 1321/2007 i (WE) nr 1330/2007 (1), w szczególności jego art. 8 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 18 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 (2) wszystkie zalecenia dotyczące bezpieczeństwa i odpowiedzi otrzymane w związku z nimi muszą być rejestrowane w centralnym archiwum.

(2)

Centralne archiwum, o którym mowa w motywie 1, zostało ustanowione rozporządzeniem (UE) nr 376/2014 jako centralne archiwum europejskie.

(3)

Zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 376/2014 dostęp do zgłoszeń zdarzeń przechowywanych w centralnym archiwum europejskim jest ograniczony ze względu na ich poufny charakter. Występuje jednak prawnie uzasadniony interes w zapewnieniu publicznego dostępu do wszystkich zaleceń w zakresie bezpieczeństwa, a także do odpowiedzi otrzymanych w związku z nimi ze względu na nadrzędny cel rozporządzenia (UE) nr 996/2010 i rozporządzenia (UE) nr 376/2014 polegający na zmniejszeniu liczby wypadków i promowaniu rozpowszechniania ustaleń dotyczących incydentów związanych z bezpieczeństwem. Istnienie takiego prawnie uzasadnionego interesu dodatkowo potwierdza fakt, że sprawozdania z dochodzeń w sprawie bezpieczeństwa, które często obejmują zalecenia w zakresie bezpieczeństwa, mają być udostępniane publicznie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 996/2010.

(4)

Zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 376/2014 Komisja przyjmuje ustalenia dotyczące zarządzania centralnym archiwum europejskim. Ponieważ ze względów bezpieczeństwa nie należy zapewniać bezpośredniego dostępu do centralnego archiwum europejskiego, wszystkie zalecenia w zakresie bezpieczeństwa i odpowiedzi otrzymane w związku z nimi powinny być udostępniane publicznie za pośrednictwem oddzielnej ogólnodostępnej strony internetowej.

(5)

W odniesieniu do przechowywania, przetwarzania i wymiany danych przez cały czas i na wszystkich poziomach należy zapewnić przestrzeganie obowiązków ochrony danych osobowych określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (3) i w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (4).

(6)

Należy uchylić decyzję Komisji 2012/780/UE (5) i zastąpić ją niniejszą decyzją, która w porównaniu z decyzją 2012/780/UE powinna zapewnić publiczny dostęp nie tylko do zaleceń w zakresie bezpieczeństwa, ale i do odpowiedzi otrzymanych w związku z nimi.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 127 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 (6),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszej decyzji ustanawia się środki dotyczące zarządzania centralnym archiwum europejskim utworzonym zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 376/2014 w odniesieniu do dostępu do zaleceń w zakresie bezpieczeństwa w rozumieniu art. 2 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 996/2010 oraz do odpowiedzi otrzymanych w związku z nimi zarejestrowanych zgodnie z art. 18 ust. 3 tego rozporządzenia.

Artykuł 2

Status zaleceń w zakresie bezpieczeństwa i odpowiedzi otrzymanych w związku z nimi

Wszystkie zalecenia w zakresie bezpieczeństwa i odpowiedzi otrzymane w związku z nimi są udostępniane publicznie za pośrednictwem ogólnodostępnej strony internetowej, którą tworzy i którą zarządza Komisja.

Artykuł 3

Ochrona danych osobowych

Przetwarzanie danych osobowych w ramach niniejszej decyzji odbywa się zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2016/679 i (UE) 2018/1725.

Artykuł 4

Poufność

Publikowane zgodnie z niniejszą decyzją odpowiedzi na zalecenia dotyczące bezpieczeństwa nie mogą zawierać żadnych informacji poufnych. Państwa członkowskie ustanawiają w tym celu odpowiednie procedury.

Artykuł 5

Uchylenie

Decyzja 2012/780/UE traci moc.

Artykuł 6

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 1 lipca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 18.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im oraz uchylające dyrektywę 94/56/WE (Dz.U. L 295 z 12.11.2010, s. 35).

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(5)  Decyzja Komisji 2012/780/UE z dnia 5 grudnia 2012 r. w sprawie praw dostępu do europejskiego centralnego archiwum zaleceń dotyczących bezpieczeństwa oraz odpowiedzi otrzymanych w związku z tymi zaleceniami, ustanowionego na podstawie art. 18 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im oraz uchylającego dyrektywę 94/56/WE (Dz.U. L 342 z 14.12.2012, s. 46).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz.U. L 212 z 22.8.2018, s. 1).