24.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 167/3

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1026

z dnia 21 czerwca 2019 r.

w sprawie warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i wykorzystywania teleinformatycznych systemów wymiany informacji oraz przechowywania takich informacji zgodnie z unijnym kodeksem celnym

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (1), w szczególności jego art. 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 17,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 („kodeks”) wymaga, by wszelka wymiana informacji, takich jak deklaracje, zgłoszenia, wnioski lub decyzje, między organami celnymi oraz między przedsiębiorcami a organami celnymi, a także przechowywanie tych informacji zgodnie z wymogami przepisów prawa celnego, odbywały się za pomocą technik elektronicznego przetwarzania danych.

(2)	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/578 (2) ustanawia program prac dotyczący wdrożenia systemów teleinformatycznych wymaganych do stosowania kodeksu, które to systemy mają zostać zbudowane w ramach projektów wymienionych w sekcji II załącznika do tej decyzji wykonawczej.

(3)

Należy określić ważne warunki techniczne funkcjonowania wymienionych systemów teleinformatycznych, takie jak warunki budowy, testowania i uruchomienia tych systemów, jak również ich utrzymywania i wprowadzania w nich zmian. Należy określić dodatkowe warunki dotyczące ochrony, aktualizacji danych i ograniczeń przetwarzania danych oraz właścicielstwa systemów i ich bezpieczeństwa.

(4)	W celu zabezpieczenia praw i interesów Unii, państw członkowskich i przedsiębiorców ważne jest ustanowienie przepisów proceduralnych i określenie alternatywnych rozwiązań, które mają być stosowane w razie wystąpienia czasowej awarii systemów teleinformatycznych.

(5)

Celem Systemu Decyzji Celnych opracowanego w ramach projektu „Decyzje celne w ramach UKC”, o którym to projekcie mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, jest harmonizacja procesów związanych ze składaniem wniosków w sprawie decyzji celnej, podejmowaniem takiej decyzji oraz zarządzaniem nią w całej Unii przy użyciu wyłącznie technik elektronicznego przetwarzania danych. Konieczne jest zatem ustanowienie przepisów regulujących funkcjonowanie tego systemu teleinformatycznego. Zakres systemu powinien być określony poprzez odniesienie do decyzji celnych, o które będzie się wnioskować przy jego użyciu i które mają być podejmowane i zarządzane przy jego użyciu. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w odniesieniu do wspólnych komponentów systemu (unijnego portalu dla przedsiębiorców, centralnego systemu zarządzania decyzjami celnymi oraz usług dotyczących danych referencyjnych) i komponentów krajowych (krajowego portalu dla przedsiębiorców i krajowego systemu zarządzania decyzjami celnymi), poprzez określenie ich funkcji i wzajemnych powiązań.

(6)

Należy ponadto wprowadzić przepisy w odniesieniu do danych dotyczących pozwoleń, które to dane są już przechowywane w istniejących systemach teleinformatycznych, takich jak system regularnej linii żeglugowej (RSS), oraz w systemach krajowych, które to dane muszą zostać przeniesione do Systemu Decyzji Celnych.

(7)

System Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisu Cyfrowego (UUM&DS) zbudowany w ramach projektu bezpośredniego dostępu przedsiębiorców do europejskich systemów informacji (UUM&DS), o którym to projekcie mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, służy zarządzaniu procesem uwierzytelniania i weryfikacji uprawnień przedsiębiorców i innych użytkowników. Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące zakresu i charakterystyki systemu poprzez określenie jego poszczególnych komponentów (wspólnych i krajowych), ich funkcji i wzajemnych powiązań. Funkcjonalność DS „podpisu cyfrowego” nie jest jednak jeszcze dostępna w ramach systemu UUM&DS. W niniejszym rozporządzeniu nie było zatem możliwe ustanowienie szczegółowych przepisów dotyczących tej funkcji.

(8)

Europejski System Wiążącej Informacji Taryfowej (EBTI), zmodernizowany w ramach projektu dotyczącego wiążącej informacji taryfowej (WIT) w ramach UKC, o którym to projekcie mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, ma na celu dostosowanie procesów wnioskowania o decyzje WIT, wydawania tych decyzji i zarządzania nimi do wymogów kodeksu wyłącznie poprzez użycie elektronicznych technik przetwarzania danych. Konieczne jest zatem ustanowienie przepisów regulujących ten system. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w odniesieniu do wspólnych komponentów systemu (unijnego portalu dla przedsiębiorców, centralnego systemu EBTI oraz monitorowania użycia WIT) i komponentów krajowych (krajowego portalu dla przedsiębiorców i krajowego systemu WIT) poprzez określenie ich funkcji i wzajemnych powiązań. Projekt ma ponadto ułatwić monitorowanie obowiązkowego użycia WIT oraz monitorowanie przedłużonego użycia WIT i zarządzanie nim.

(9)

System Rejestracji i Identyfikacji Przedsiębiorców (EORI), zmodernizowany w ramach projektu dotyczącego systemu EORI w ramach UKC (EORI 2), o którym to projekcie mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, ma na celu unowocześnienie istniejącego transeuropejskiego systemu EORI, który umożliwia rejestrację i identyfikację podmiotów gospodarczych z Unii oraz podmiotów gospodarczych z państw trzecich i innych osób do celów stosowania przepisów unijnego prawa celnego. Konieczne jest zatem ustanowienie zasad regulujących funkcjonowanie systemu EORI poprzez określenie jego komponentów (centralnego systemu EORI oraz krajowych systemów EORI) oraz zasad wykorzystania.

(10)

System Upoważnionych Przedsiębiorców (AEO), zmodernizowany w ramach projektu dotyczącego upoważnionych przedsiębiorców (AEO) w ramach UKC, o którym to projekcie mowa w decyzji wykonawczej (UE) 2016/578, ma na celu usprawnienie procesów biznesowych związanych z wnioskami oraz pozwoleniami AEO oraz zarządzaniem nimi. System ma również na celu wdrożenie formularza elektronicznego, który ma być stosowany przy wnioskach i decyzjach dotyczących upoważnionych przedsiębiorców, oraz zapewnienie przedsiębiorcom unijnego zharmonizowanego interfejsu dla przedsiębiorców (bezpośredni dostęp przedsiębiorców e-AEO), za pośrednictwem którego można składać wnioski o przyznanie statusu AEO i otrzymywać decyzje w sprawie statusu AEO drogą elektroniczną. Należy ustanowić szczegółowe zasady dotyczące wspólnych komponentów systemu.

(11)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2089 (3) określa warunki techniczne budowy, utrzymywania i wykorzystywania teleinformatycznych systemów wymiany informacji oraz przechowywania takich informacji zgodnie z unijnym kodeksem celnym. Wspomniane rozporządzenie wykonawcze obejmuje obecnie System Decyzji Celnych i system UUM&DS, które uruchomiono w październiku 2017 r. Trzy inne systemy (EBTI, EORI oraz AEO) zostaną wkrótce uruchomione, w związku z czym należy również dla nich określić warunki techniczne. Biorąc pod uwagę liczbę niezbędnych zmian do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/2089 oraz względy przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać uchylone i zastąpione.

(12)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do ochrony danych osobowych. W przypadku gdy do celów stosowania przepisów unijnego prawa celnego konieczne jest przetwarzanie danych osobowych w systemach teleinformatycznych, dane te muszą być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (4) oraz (UE) 2018/1725 (5). Dane osobowe przedsiębiorców oraz innych osób przetwarzane przez systemy teleinformatyczne są ograniczone do zestawów danych określonych w załączniku A tytuł I rozdział 1 grupa 3 – Strony i w załączniku A tytuł I rozdział 2 grupa 3 – Strony oraz w załączniku 12-01 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (6).

(13)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wykonawczym są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do następujących systemów elektronicznych, budowanych lub zmodernizowanych w ramach następujących projektów, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578:

a)	System Decyzji Celnych, budowany w ramach projektu „Decyzje celne w ramach UKC”;

b)	System Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisu Cyfrowego UUM&DS, budowany w ramach projektu bezpośredniego dostępu przedsiębiorców do europejskich systemów informacji (UUM&DS);

c)	Europejski System Wiążącej Informacji Taryfowej (EBTI), zmodernizowany w ramach projektu wiążącej informacji taryfowej (WIT) w ramach UKC;

d)	System Rejestracji i Identyfikacji Przedsiębiorców (EORI), zmodernizowany zgodnie z wymogami kodeksu w ramach projektu EORI2;

e)	System Upoważnionych Przedsiębiorców (AEO), zmodernizowany zgodnie z wymogami kodeksu w ramach projektu dotyczącego upoważnionych przedsiębiorców (AEO).

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„wspólny komponent” oznacza komponent systemów teleinformatycznych wdrożony w Unii, który jest dostępny we wszystkich państwach członkowskich;

2)	„krajowy komponent” oznacza komponent systemów teleinformatycznych wdrożony i dostępny w państwie członkowskim, które wdrożyło taki komponent.

Artykuł 3

Punkty kontaktowe dla systemów teleinformatycznych

Komisja i państwa członkowskie wyznaczają punkty kontaktowe dla każdego z systemów teleinformatycznych do celów wymiany informacji, aby zapewnić skoordynowaną budowę, eksploatację i utrzymanie tych systemów teleinformatycznych.

Przekazują sobie wzajemnie dane kontaktowe tych punktów i bezzwłocznie informują się nawzajem o wszelkich zmianach tych danych.

ROZDZIAŁ II

SYSTEM DECYZJI CELNYCH

Artykuł 4

Cel i struktura Systemu Decyzji Celnych

1. System Decyzji Celnych umożliwia komunikację między Komisją, państwami członkowskimi, przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i przetwarzania wniosków i decyzji, o których mowa w art. 5 ust. 1, a także zarządzania decyzjami dotyczącymi pozwoleń, a mianowicie ich zmiany, cofnięcia, unieważnienia i zawieszenia.

2. System Decyzji Celnych składa się z następujących wspólnych komponentów:

a)	unijnego portalu dla przedsiębiorców;

b)	centralnego systemu zarządzania decyzjami celnymi;

c)	usług dotyczących danych referencyjnych.

3. Państwa członkowskie mogą tworzyć następujące krajowe komponenty:

a)	krajowy portal dla przedsiębiorców;

b)	krajowy system zarządzania decyzjami celnymi.

Artykuł 5

Wykorzystywanie Systemu Decyzji Celnych

1. System Decyzji Celnych wykorzystuje się do celów składania i przetwarzania wniosków dotyczących następujących pozwoleń, jak również do celów zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków lub pozwoleń:

a)	pozwolenia na korzystanie z uproszczenia dotyczącego ustalania kwot stanowiących część wartości celnej towarów, o którym mowa w art. 73 kodeksu;

b)	pozwolenia na korzystanie z zabezpieczenia generalnego, w tym na możliwe obniżenie wysokości lub zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 95 kodeksu;

c)	pozwolenia na odroczenie płatności należności celnych, o którym mowa w art. 110 kodeksu, o ile pozwolenie to nie zostanie przyznane w odniesieniu do jednej operacji;

d)	pozwolenia na prowadzenie magazynu czasowego składowania, o którym mowa w art. 148 kodeksu;

e)	pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej, o którym mowa w art. 120 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;

f)	pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego wystawcy, o którym mowa w art. 128 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;

g)	pozwolenia na regularne stosowanie uproszczonego zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 166 ust. 2 kodeksu;

h)	pozwolenia na odprawę scentralizowaną, o którym mowa w art. 179 kodeksu;

i)	pozwolenia na dokonywanie zgłoszeń celnych poprzez wpis danych do rejestru zgłaszającego, w tym dla procedury wywozu, o którym mowa w art. 182 kodeksu;

j)	pozwolenia na korzystanie z samoobsługi celnej, o którym mowa w art. 185 kodeksu;

k)	pozwolenia na przyznanie statusu podmiotu upoważnionego do ważenia bananów, o którym mowa w art. 155 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;

l)	pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;

m)	pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;

n)	pozwolenia na korzystanie z procedury końcowego przeznaczenia, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;

o)	pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. a) kodeksu;

p)	pozwolenia na prowadzenie miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego towarów, o którym mowa w art. 211 ust. 1 lit. b) kodeksu;

q)	pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego odbiorcy w procedurze TIR, o którym mowa w art. 230 kodeksu;

r)	pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego nadawcy w procedurze tranzytu unijnego, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. a) kodeksu;

s)	pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego odbiorcy w procedurze tranzytu unijnego, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. b) kodeksu;

t)	pozwolenia na stosowanie specjalnego rodzaju zamknięć celnych, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. c) kodeksu;

u)	pozwolenia na stosowanie zgłoszenia tranzytowego ze zmniejszoną liczbą danych, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. d) kodeksu;

v)	pozwolenia na stosowanie elektronicznego dokumentu przewozowego jako zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. e) kodeksu.

2. Wspólne komponenty Systemu Decyzji Celnych wykorzystuje się w odniesieniu do wniosków i pozwoleń, o których mowa w ust. 1, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim.

3. Państwo członkowskie może podjąć decyzję dopuszczającą wykorzystywanie wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych w odniesieniu do wniosków i pozwoleń, o których mowa w ust. 1, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mają skutki jedynie w tym państwie członkowskim.

4. System Decyzji Celnych nie może być wykorzystywany w odniesieniu do wniosków, pozwoleń lub decyzji innych niż te wymienione w ust. 1.

Artykuł 6

Uwierzytelnianie i dostęp do Systemu Decyzji Celnych

1. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób do celów dostępu do wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS, o którym mowa w art. 14.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 18.

2. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników państw członkowskich do celów dostępu do wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

3. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji do celów dostępu do wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

Artykuł 7

Unijny portal dla przedsiębiorców

1. Unijny portal dla przedsiębiorców jest punktem dostępu do Systemu Decyzji Celnych dla przedsiębiorców oraz innych osób.

2. Unijny portal dla przedsiębiorców jest interoperacyjny z centralnym systemem zarządzania decyzjami celnymi, a także z krajowymi systemami zarządzania decyzjami celnymi, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie.

3. Unijny portal dla przedsiębiorców wykorzystuje się w odniesieniu do wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim.

4. Państwo członkowskie może podjąć decyzję dopuszczającą wykorzystywanie unijnego portalu dla przedsiębiorców w odniesieniu do wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1, jak również do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń, jeśli te pozwolenia lub decyzje mają skutki jedynie w tym państwie członkowskim.

Gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o wykorzystywaniu unijnego portalu dla przedsiębiorców w odniesieniu do pozwoleń lub decyzji mających skutki jedynie w tym państwie członkowskim, powiadamia o tym fakcie Komisję.

Artykuł 8

Centralny system zarządzania decyzjami celnymi

1. Centralny system zarządzania decyzjami celnymi jest wykorzystywany przez organy celne do celów przetwarzania wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1, a także do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń do celów sprawdzania, czy spełnione są warunki umożliwiające akceptację wniosku i wydanie decyzji.

2. Centralny system zarządzania decyzjami celnymi jest interoperacyjny z unijnym portalem dla przedsiębiorców, usługami dotyczącymi danych referencyjnych oraz z krajowymi systemami zarządzania decyzjami celnymi, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie.

Artykuł 9

Konsultacje między organami celnymi z wykorzystaniem Systemu Decyzji Celnych

Organ celny państwa członkowskiego korzysta z centralnego systemu zarządzania decyzjami celnymi, kiedy potrzebuje skonsultować się z organem celnym innego państwa członkowskiego przed podjęciem decyzji w odniesieniu do wniosków bądź pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1.

Artykuł 10

Usługi dotyczące danych referencyjnych

Usługi dotyczące danych referencyjnych wykorzystuje się w celu centralnego przechowywania danych dotyczących pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1, a także decyzji dotyczących tych pozwoleń; usługi te umożliwiają konsultacje, replikacje i walidacje tych pozwoleń przez inne systemy informatyczne ustanowione do celów art. 16 kodeksu.

Artykuł 11

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. Krajowy portal dla przedsiębiorców, o ile został utworzony, jest dodatkowym punktem dostępu do Systemu Decyzji Celnych dla przedsiębiorców oraz innych osób.

2. Jeśli chodzi o wnioski i pozwolenia, o których mowa w art. 5 ust. 1, a także zarządzanie decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń w przypadku, gdy dane pozwolenia lub decyzje mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim, przedsiębiorcy i inne osoby mogą wybrać korzystanie z krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, bądź z unijnego portalu dla przedsiębiorców.

3. Krajowy portal dla przedsiębiorców jest interoperacyjny z krajowym systemem zarządzania decyzjami celnymi, o ile został on utworzony.

4. W przypadku gdy państwo członkowskie utworzyło krajowy portal dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję.

Artykuł 12

Krajowe systemy zarządzania decyzjami celnymi

1. Krajowy system zarządzania decyzjami celnymi, o ile został utworzony, jest wykorzystywany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do celów przetwarzania wniosków i pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1, a także do zarządzania decyzjami dotyczącymi tych wniosków i pozwoleń do celów sprawdzania, czy spełnione są warunki umożliwiające akceptację wniosku i wydanie decyzji.

2. Krajowy system zarządzania decyzjami celnymi jest interoperacyjny z centralnym systemem zarządzania decyzjami celnymi do celów konsultacji między organami celnymi, o których to konsultacjach mowa w art. 9.

Artykuł 13

Migracja danych dotyczących pozwoleń do Systemu Decyzji Celnych

1. Dane dotyczące pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1, w przypadku gdy pozwolenia te zostały wydane w okresie od dnia 1 maja 2016 r. lub przyznane zgodnie z art. 346 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (7) i mogą mieć skutki w więcej niż jednym państwie członkowskim, zostają przeniesione do Systemu Decyzji Celnych i są przechowywane w tym systemie, o ile pozwolenia te są ważne w dniu przeprowadzania migracji danych. Migrację przeprowadza się najpóźniej do dnia 1 maja 2019 r.

Państwo członkowskie może zdecydować o stosowaniu akapitu pierwszego również w odniesieniu do pozwoleń, o których mowa w art. 5 ust. 1 i które mają skutki wyłącznie w tym państwie członkowskim.

2. Organy celne dopilnowują, by dane, które mają zostać przeniesione zgodnie z ust. 1, były zgodne z wymogami dotyczącymi danych ustanowionymi w załączniku A do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 oraz w załączniku A do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. W tym celu mogą one zażądać niezbędnych informacji od posiadacza pozwolenia.

ROZDZIAŁ III

SYSTEM UUM&DS

Artykuł 14

Cel i struktura systemu UUM&DS

1. System UUM&DS umożliwia komunikację między Komisją a utworzonymi przez państwa członkowskie systemami zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników, o których to systemach jest mowa w art. 18, w celu zapewnienia personelowi Komisji, przedsiębiorcom i innym osobom bezpiecznego uprawnionego dostępu do systemów teleinformatycznych.

2. System UUM&DS składa się z następujących wspólnych komponentów:

a)	systemu zarządzania uprawnieniami użytkowników;

b)	modułu administracyjnego.

3. Państwo członkowskie tworzy system zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników jako krajowy komponent systemu UUM&DS.

Artykuł 15

Wykorzystanie systemu UUM&DS

System UUM&DS wykorzystuje się, aby zapewnić uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień:

a)	przedsiębiorców i innych osób, do celów zapewnienia im dostępu do wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych, systemu EBTI i systemu AEO;

b)	personelu Komisji do celów zapewnienia mu dostępu do wspólnych komponentów Systemu Decyzji Celnych, systemu EBTI, systemu EORI i systemu AEO oraz do celów utrzymania systemu UUM&DS oraz zarządzania tym systemem.

Artykuł 16

System zarządzania dostępem

Komisja wdraża system zarządzania dostępem w celu walidacji żądań o udzielenie dostępu składanych przez przedsiębiorców i inne osoby w ramach systemu UUM&DS poprzez współdziałanie z systemami zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników państw członkowskich, o których to systemach mowa w art. 18.

Artykuł 17

Moduł administracyjny

Komisja wdraża moduł administracyjny w celu zarządzania regułami uwierzytelniania i autoryzacji w celu walidacji tożsamości przedsiębiorców i innych osób dla celów udzielania dostępu do systemów teleinformatycznych.

Artykuł 18

Systemy zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników państw członkowskich

Państwa członkowskie ustanawiają system zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników w celu zapewnienia:

a)	bezpiecznej rejestracji i przechowywania danych identyfikacyjnych przedsiębiorców i innych osób;

b)	bezpiecznej wymiany podpisanych i zaszyfrowanych danych identyfikacyjnych przedsiębiorców i innych osób.

ROZDZIAŁ IV

SYSTEM EBTI

Artykuł 19

Cel i struktura systemu EBTI

1. Zgodnie z art. 33 i 34 kodeksu system EBTI umożliwia:

a)	komunikację między Komisją, państwami członkowskimi, przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i przetwarzania wniosków o udzielenie WIT i decyzji w sprawie WIT;

b)	zarządzanie wszelkimi późniejszymi zdarzeniami, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję;

c)	monitorowanie obowiązkowego użycia decyzji w sprawie WIT;

d)	monitorowanie przedłużonego użycia decyzji w sprawie WIT i zarządzanie nim.

2. System EBTI składa się z następujących wspólnych komponentów:

a)	unijnego portalu dla przedsiębiorców;

b)	centralnego systemu EBTI;

c)	zdolności do monitorowania użycia decyzji w sprawie WIT.

3. Państwa członkowskie mogą utworzyć – jako komponent krajowy – krajowy system WIT wraz z krajowym portalem dla przedsiębiorców.

Artykuł 20

Wykorzystanie systemu EBTI

1. System EBTI wykorzystuje się do przekazywania, przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków o udzielenie WIT i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

2. System EBTI wykorzystuje się do wspierania organów celnych przy monitorowaniu przestrzegania obowiązków wynikających z WIT zgodnie z art. 21 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3. Komisja korzysta z systemu EBTI w celu bezzwłocznego poinformowania państw członkowskich, zgodnie z art. 22 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, o wyczerpaniu ilości towarów, które mogą zostać odprawione w okresie przedłużonego użycia.

Artykuł 21

Uwierzytelnianie i dostęp do systemu EBTI

1. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu EBTI przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS, o którym to systemie mowa w art. 14.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów systemu EBTI wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 18.

2. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników państw członkowskich do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu EBTI przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

3. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu EBTI przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

Artykuł 22

Unijny portal dla przedsiębiorców

1. Unijny portal dla przedsiębiorców jest punktem dostępu do systemu EBTI dla przedsiębiorców oraz innych osób.

2. Unijny portal dla przedsiębiorców jest interoperacyjny z centralnym systemem EBTI i zapewnia możliwość przekierowania do krajowych portali dla przedsiębiorców, o ile krajowe systemy WIT zostały utworzone przez państwa członkowskie.

3. Unijny portal dla przedsiębiorców jest wykorzystywany do przekazywania i wymiany informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję.

Artykuł 23

Centralny system EBTI

1. Centralny system EBTI jest wykorzystywany przez organy celne do przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, do celów sprawdzenia, czy spełnione są warunki przyjęcia wniosku i wydania decyzji.

2. Centralny system EBTI jest wykorzystywany przez organy celne do celów określonych w art. 16 ust. 4, art. 17 oraz art. 21 ust. 2 lit. b) i art. 21 ust. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3. Centralny system EBTI jest interoperacyjny z unijnym portalem dla przedsiębiorców oraz z krajowymi systemami WIT, o ile zostały one utworzone.

Artykuł 24

Konsultacje między organami celnymi z wykorzystaniem centralnego systemu EBTI

Organ celny państwa członkowskiego korzysta z centralnego systemu EBTI do konsultowania się z organami celnymi innych państw członkowskich w celu zapewnienia zgodności z art. 16 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

Artykuł 25

Monitorowanie użycia decyzji w sprawie WIT

Zdolność do monitorowania użycia decyzji w sprawie WIT wykorzystuje się do celów określonych w art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

Artykuł 26

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. W tych państwach członkowskich, które utworzyły krajowy system WIT zgodnie z art. 19 ust. 3, głównym punktem dostępu do krajowego systemu WIT dla przedsiębiorców i innych osób jest krajowy portal dla przedsiębiorców.

2. Przedsiębiorcy i inne osoby korzystają z krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, w odniesieniu do wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję.

3. Krajowy portal dla przedsiębiorców jest interoperacyjny z krajowym systemem WIT, o ile został on utworzony.

4. Krajowy portal dla przedsiębiorców obsługuje procesy równoważne procesom obsługiwanym przez unijny portal dla przedsiębiorców.

5. W przypadku gdy państwo członkowskie utworzyło krajowy portal dla przedsiębiorców, powiadamia o tym fakcie Komisję. Komisja zapewnia możliwość dostępu do krajowego portalu dla przedsiębiorców bezpośrednio z unijnego portalu dla przedsiębiorców.

Artykuł 27

Krajowy system WIT

1. Krajowy system WIT, o ile został utworzony, jest wykorzystywany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, do celów sprawdzenia, czy spełnione są warunki przyjęcia wniosku lub wydania decyzji.

2. Organ celny państwa członkowskiego wykorzystuje swój krajowy system WIT do celów określonych w art. 16 ust. 4, art. 17, art. 21 ust. 2 lit. b) i art. 21 ust. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, chyba że korzysta w tym celu z centralnego systemu EBTI.

3. Krajowy system WIT jest interoperacyjny z krajowym portalem dla przedsiębiorców i z centralnym europejskim systemem WIT.

ROZDZIAŁ V

SYSTEM EORI

Artykuł 28

Cel i struktura systemu EORI

System EORI umożliwia niepowtarzalną rejestrację i identyfikację przedsiębiorców i innych osób na poziomie Unii.

System EORI składa się z następujących komponentów:

a)	centralnego systemu EORI;

b)	krajowych systemów EORI, o ile zostały one utworzone przez państwa członkowskie.

Artykuł 29

Wykorzystanie systemu EORI

1. System EORI jest wykorzystywany do następujących celów:

a)	otrzymywania danych, o których mowa w załączniku 12-01 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 („dane EORI”), dostarczanych przez państwa członkowskie, do celów rejestracji przedsiębiorców i innych osób;

b)	centralnego przechowywania danych EORI w odniesieniu do rejestracji i identyfikacji przedsiębiorców i innych osób;

c)	udostępniania danych EORI państwom członkowskim.

2. System EORI umożliwia organom celnym elektroniczny dostęp do danych EORI przechowywanych na poziomie centralnego systemu.

3. System EORI jest interoperacyjny ze wszystkimi pozostałymi systemami teleinformatycznymi, w których używa się numeru EORI.

Artykuł 30

Uwierzytelnianie i dostęp do centralnego systemu EORI

1. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników państw członkowskich do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu EORI przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

2. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu EORI przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

Artykuł 31

Centralny system EORI

1. Centralny system EORI jest wykorzystywany przez organy celne do celów określonych w art. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

2. Centralny system EORI jest interoperacyjny z krajowymi systemami EORI, o ile zostały one utworzone.

Artykuł 32

Krajowy system EORI

1. Krajowy system EORI, o ile został utworzony, jest wykorzystywany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do wymiany i przechowywania danych EORI.

2. Krajowy system EORI jest interoperacyjny z centralnym systemem EORI.

ROZDZIAŁ VI

SYSTEM AEO

Artykuł 33

Cel i struktura systemu AEO

1. System AEO umożliwia komunikację między Komisją, państwami członkowskimi, przedsiębiorcami i innymi osobami do celów składania i przetwarzania wniosków o przyznanie statusu AEO oraz udzielania pozwoleń AEO, a także zarządzanie wszelkimi późniejszymi zdarzeniami, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję, a o których jest mowa w art. 30 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

2. System AEO składa się z następujących wspólnych komponentów:

a)	unijnego portalu dla przedsiębiorców;

b)	centralnego systemu AEO.

3. Państwa członkowskie mogą tworzyć następujące krajowe komponenty:

a)	krajowy portal dla przedsiębiorców;

b)	krajowy system AEO.

Artykuł 34

Wykorzystanie systemu AEO

1. System AEO wykorzystuje się do przekazywania, przetwarzania, wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję, o których mowa w art. 30 ust. 1 i art. 31 ust. 1 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

2. Organy celne korzystają z systemu AEO w celu wypełnienia swoich obowiązków wynikających z art. 31 ust. 1 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 oraz prowadzą rejestr odnośnych konsultacji.

Artykuł 35

Uwierzytelnianie i dostęp do centralnego systemu AEO

1. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień przedsiębiorców i innych osób do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu AEO przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS, o którym to systemie mowa w art. 14.

Uwierzytelnienie i dostęp przedstawicieli celnych do wspólnych komponentów systemu AEO wymaga, aby ich uprawnienia do działania w tym charakterze były zarejestrowane w systemie UUM&DS lub w systemie zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników ustanowionym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 18.

2. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników państw członkowskich do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu AEO przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

3. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień personelu Komisji do celów dostępu do wspólnych komponentów systemu AEO przeprowadza się z wykorzystaniem systemu UUM&DS lub usług sieciowych świadczonych przez Komisję.

Artykuł 36

Unijny portal dla przedsiębiorców

1. Unijny portal dla przedsiębiorców jest punktem dostępu do systemu AEO dla przedsiębiorców oraz innych osób.

2. Unijny portal dla przedsiębiorców jest interoperacyjny z centralnym systemem AEO i zapewnia możliwość przekierowania do krajowych portali dla przedsiębiorców, o ile zostały one utworzone.

3. Unijny portal dla przedsiębiorców jest wykorzystywany do przekazywania i wymiany informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję.

Artykuł 37

Centralny system AEO

1. Centralny system AEO jest wykorzystywany przez organy celne do wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję.

2. Organy celne korzystają z centralnego systemu AEO do celów określonych w art. 30 i 31 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3. Centralny system AEO jest interoperacyjny z unijnym portalem dla przedsiębiorców oraz, w stosownych przypadkach, z krajowymi systemami AEO, o ile zostały one utworzone.

Artykuł 38

Krajowy portal dla przedsiębiorców

1. Krajowy portal dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, umożliwia wymianę informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO.

2. Przedsiębiorcy korzystają z krajowego portalu dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, w celu wymiany informacji z organami celnymi w odniesieniu do wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO.

3. Krajowy portal dla przedsiębiorców jest interoperacyjny z krajowym systemem AEO.

Artykuł 39

Krajowy system AEO

1. Krajowy system AEO, o ile został on utworzony, jest wykorzystywany przez organy celne państwa członkowskiego, które go utworzyło, do wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie statusu AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotną decyzję.

2. Krajowy system AEO jest interoperacyjny z krajowym portalem dla przedsiębiorców, o ile został on utworzony, i z centralnym systemem AEO.

ROZDZIAŁ VII

FUNKCJONOWANIE SYSTEMÓW TELEINFORMATYCZNYCH ORAZ SZKOLENIA W ZAKRESIE KORZYSTANIA Z NICH

Artykuł 40

Rozwijanie, testowanie i wykorzystywanie systemów teleinformatycznych oraz zarządzanie nimi

1. Wspólne komponenty są rozwijane, testowane, wykorzystywane i zarządzane przez Komisję. Krajowe komponenty są rozwijane, testowane, wykorzystywane i zarządzane przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie zapewniają interoperacyjność krajowych komponentów ze wspólnymi komponentami.

Artykuł 41

Utrzymywanie systemów teleinformatycznych i wprowadzanie w nich zmian

1. Komisja zajmuje się utrzymaniem wspólnych komponentów, a państwa członkowskie utrzymaniem swoich krajowych komponentów.

2. Komisja i państwa członkowskie zapewniają nieprzerwane działanie systemów teleinformatycznych.

3. Komisja może zmieniać wspólne komponenty systemów teleinformatycznych w celu korygowania nieprawidłowości, dodawania nowych funkcji lub modyfikacji istniejących funkcji.

4. Komisja informuje państwa członkowskie o zmianach i aktualizacjach wspólnych komponentów.

5. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o zmianach i aktualizacjach krajowych komponentów, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie wspólnych komponentów.

6. Komisja i państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej informacje na temat zmian i aktualizacji systemów teleinformatycznych, o których mowa w ust. 4 i 5.

Artykuł 42

Czasowa awaria systemów teleinformatycznych

1. W razie czasowej awarii systemów teleinformatycznych, o której mowa w art. 6 ust. 3 lit. b) kodeksu, przedsiębiorcy i inne osoby składają informacje niezbędne do dopełnienia odnośnych formalności w sposób określony przez państwa członkowskie, w tym za pośrednictwem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. Organy celne zapewniają, by informacje złożone zgodnie z ust. 1 zostały udostępnione w odpowiednich systemach teleinformatycznych w terminie 7 dni od momentu ponownej dostępności tych systemów.

3. Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o niedostępności systemów teleinformatycznych będącej skutkiem czasowej awarii.

Artykuł 43

Wsparcie szkoleniowe w zakresie wykorzystywania i funkcjonowania wspólnych komponentów

Komisja wspiera państwa członkowskie w zakresie wykorzystywania i funkcjonowania wspólnych komponentów systemów teleinformatycznych poprzez zapewnianie odpowiednich materiałów szkoleniowych.

ROZDZIAŁ VIII

OCHRONA DANYCH, ZARZĄDZANIE DANYMI ORAZ WŁASNOŚĆ I BEZPIECZEŃSTWO SYSTEMÓW TELEINFORMATYCZNYCH

Artykuł 44

Ochrona danych osobowych

1. Dane osobowe zarejestrowane w systemach teleinformatycznych są przetwarzane do celów wykonywania przepisów prawa celnego, z uwzględnieniem szczególnych celów każdego z systemów teleinformatycznych, określonych odpowiednio w art. 4 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 28 i art. 33 ust. 1.

2. Zgodnie z art. 62 rozporządzenia (UE) 2018/1725 krajowe organy nadzoru w dziedzinie ochrony danych osobowych oraz Europejski Inspektor Ochrony Danych współpracują w celu zapewnienia skoordynowanego nadzoru nad przetwarzaniem danych osobowych zarejestrowanych w systemach teleinformatycznych.

Artykuł 45

Aktualizacja danych w systemach teleinformatycznych

Państwa członkowskie zapewniają, by dane zarejestrowane na szczeblu krajowym odpowiadały danym zarejestrowanym we wspólnych komponentach i były stale aktualizowane.

Artykuł 46

Ograniczenia przeglądania i przetwarzania danych

1. Dane zarejestrowane we wspólnych komponentach systemów teleinformatycznych przez państwo członkowskie mogą być przeglądane i przetwarzane przez to państwo członkowskie. Mogą być one również przeglądane i przetwarzane przez inne państwo członkowskie, jeśli uczestniczy ono w przetwarzaniu wniosku lub w zarządzaniu decyzją, których te dane dotyczą.

2. Dane zarejestrowane we wspólnych komponentach systemów teleinformatycznych przez przedsiębiorcę lub inną osobę mogą być przeglądane lub przetwarzane przez tego przedsiębiorcę lub tę osobę. Mogą być one również przeglądane i przetwarzane przez państwo członkowskie uczestniczące w przetwarzaniu wniosku lub w zarządzaniu decyzją, których te dane dotyczą.

3. Dane zarejestrowane przez państwo członkowskie w centralnym systemie EBTI mogą być przetwarzane przez to państwo członkowskie. Mogą one być również przetwarzane przez inne państwo członkowskie, jeśli uczestniczy ono w przetwarzaniu wniosku, którego te dane dotyczą, w tym poprzez konsultacje prowadzone zgodnie z art. 24. Dostęp do tych danych mają wszystkie państwa członkowskie zgodnie z art. 23 ust. 2.

4. Dane zarejestrowane centralnym systemie EBTI przez przedsiębiorcę lub inną osobę mogą być przeglądane lub przetwarzane przez tego przedsiębiorcę lub tę osobę. Dostęp do tych danych mają wszystkie państwa członkowskie zgodnie z art. 23 ust. 2.

Artykuł 47

Własność systemu

1. Komisja jest właścicielem systemu w odniesieniu do wspólnych komponentów.

2. Państwa członkowskie są właścicielami systemu w odniesieniu do krajowych komponentów.

Artykuł 48

Bezpieczeństwo systemów

1. Komisja zapewnia bezpieczeństwo wspólnych komponentów. Państwa członkowskie zapewniają bezpieczeństwo krajowych komponentów.

W tym celu Komisja i państwa członkowskie podejmują, co najmniej, środki niezbędne do:

a)	uniemożliwienia osobom nieuprawnionym dostępu do urządzeń wykorzystywanych do przetwarzania danych;

b)	uniemożliwienia wprowadzania danych oraz przeglądania, modyfikacji lub usuwania danych przez osoby nieuprawnione;

c)	wykrycia wszelkich działań, o których mowa w lit. a) i b).

2. Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o wszelkich działaniach, które mogłyby doprowadzić do naruszenia lub podejrzenia naruszenia bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 49

Ocena systemów teleinformatycznych

Komisja i państwa członkowskie przeprowadzają oceny komponentów systemu, za które odpowiadają, a w szczególności analizują bezpieczeństwo i integralność tych komponentów oraz poufność danych przetwarzanych w ramach tych komponentów.

Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o wynikach takich ocen.

Artykuł 50

Uchylenie

Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/2089 traci moc.

Artykuł 51

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 czerwca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.

(2) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/578 z dnia 11 kwietnia 2016 r. ustanawiająca program prac dotyczący rozwoju i wykorzystywania systemów teleinformatycznych przewidziany w unijnym kodeksie celnym (Dz.U. L 99 z 15.4.2016, s. 6).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2089 z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i wykorzystywania teleinformatycznych systemów wymiany informacji oraz przechowywania takich informacji zgodnie z unijnym kodeksem celnym (Dz.U. L 297 z 15.11.2017, s. 13).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(6) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).

(7) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

24.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 167/34

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1031

z dnia 21 czerwca 2019 r.

zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich

(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 4883)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych mających zastosowanie w handlu wewnątrzunijnym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3), w szczególności jej art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich, gdzie wystąpiły potwierdzone przypadki tej choroby u świń domowych lub zdziczałych („zainteresowane państwa członkowskie”). W częściach I–IV załącznika do tej decyzji wykonawczej wyznaczono i wymieniono niektóre obszary zainteresowanych państw członkowskich w podziale według poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE był wielokrotnie zmieniany w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, które to zmiany należało odzwierciedlić w tym załączniku. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE został ostatnio zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2019/975 (5) w następstwie niedawnych przypadków afrykańskiego pomoru świń na Litwie i w Polsce.

(2)	Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2019/975 w Polsce, na Litwie i w Rumunii odnotowano kolejne przypadki afrykańskiego pomoru świń u świń domowych i zdziczałych, co należy również odzwierciedlić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(3)

W czerwcu 2019 r. zaobserwowano dwa ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych na Litwie w rejonach Mariampol i Preny na obszarach, które są obecnie wymienione w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Te ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Litwy, na których występuje afrykański pomór świń, powinny być wymienione w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części II.

(4)

W czerwcu 2019 r. zaobserwowano jedno ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w Polsce w powiecie bartoszyckim na obszarach, które są obecnie wymienione w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. To ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Polski, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części II.

(5)

W czerwcu 2019 r. odnotowano przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w powiecie węgrowskim w Polsce na obszarze wymienionym obecnie w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Ten przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Polski, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I.

(6)

W czerwcu 2019 r. odnotowano ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w okręgu Vâlcea w Rumunii na obszarze wymienionym obecnie w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Ten przypadek afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Rumunii, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I.

(7)

Aby uwzględnić niedawne zmiany sytuacji epidemiologicznej w zakresie afrykańskiego pomoru świń w Unii oraz aby proaktywnie zwalczać ryzyko związane z rozprzestrzenianiem się tej choroby, na Litwie, w Polsce i Rumunii należy wyznaczyć nowe obszary podwyższonego ryzyka o odpowiedniej wielkości oraz uwzględnić je w części I, II i III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(8)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 czerwca 2019 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(4) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/709/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich i uchylająca decyzję wykonawczą 2014/178/UE (Dz.U. L 295 z 11.10.2014, s. 63).

(5) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/975 z dnia 13 czerwca 2019 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 157 z 14.6.2019, s. 31).

ZAŁĄCZNIK

Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK

CZĘŚĆ I

1. Belgia

Następujące obszary w Belgii:

in Luxembourg province:

—	the area is delimited clockwise by:

—	Frontière avec la France,

—	Rue Mersinhat,

—	La N818jusque son intersection avec la N83,

—	La N83 jusque son intersection avec la N884,

—	La N884 jusque son intersection avec la N824,

—	La N824 jusque son intersection avec Le Routeux,

—	Le Routeux,

—	Rue d'Orgéo,

—	Rue de la Vierre,

—	Rue du Bout-d'en-Bas,

—	Rue Sous l'Eglise,

—	Rue Notre-Dame,

—	Rue du Centre,

—	La N845 jusque son intersection avec la N85,

—	La N85 jusque son intersection avec la N40,

—	La N40 jusque son intersection avec la N802,

—	La N802 jusque son intersection avec la N825,

—	La N825 jusque son intersection avec la E25-E411,

—	La E25-E411jusque son intersection avec la N40,

—	N40: Burnaimont, Rue de Luxembourg, Rue Ranci, Rue de la Chapelle,

—	Rue du Tombois,

—	Rue Du Pierroy,

—	Rue Saint-Orban,

—	Rue Saint-Aubain,

—	Rue des Cottages,

—	Rue de Relune,

—	Rue de Rulune,

—	Route de l'Ermitage,

—	N87: Route de Habay,

—	Chemin des Ecoliers,

—

Le Routy,

—	Rue Burgknapp,

—	Rue de la Halte,

—	Rue du Centre,

—	Rue de l'Eglise,

—	Rue du Marquisat,

—	Rue de la Carrière,

—	Rue de la Lorraine,

—	Rue du Beynert,

—

Millewée,

—	Rue du Tram,

—

Millewée,

—	N4: Route de Bastogne, Avenue de Longwy, Route de Luxembourg,

—	Frontière avec le Grand-Duché de Luxembourg,

—	Frontière avec la France,

—	La N87 jusque son intersection avec la N871 au niveau de Rouvroy,

—	La N871 jusque son intersection avec la N88,

—	La N88 jusque son intersection avec la rue Baillet Latour,

—	La rue Baillet Latour jusque son intersection avec la N811,

—	La N811 jusque son intersection avec la N88,

—	La N88 jusque son intersection avecla N883 au niveau d'Aubange,

—	La N883 jusque son intersection avec la N81 au niveau d'Aubange,

—	La N81 jusque son intersection avec la E25-E411,

—	La E25-E411 jusque son intersection avec la N40,

—	La N40 jusque son intersection avec la rue du Fet,

—	Rue du Fet,

—	Rue de l'Accord jusque son intersection avec la rue de la Gaume,

—	Rue de la Gaume jusque son intersection avec la rue des Bruyères,

—	Rue des Bruyères,

—	Rue de Neufchâteau,

—	Rue de la Motte,

—	La N894 jusque son intersection avec laN85,

—	La N85 jusque son intersection avec la frontière avec la France.

2. Bułgaria

Następujące obszary w Bułgarii:

in Varna the whole region excluding the villages covered in Part II;

in Silistra region:

whole municipality of Glavinitza,

whole municipality of Tutrakan,

whithinmunicipality of Dulovo:

Boil,

Vokil,

Grancharovo,

Doletz,

Oven,

Okorsh,

Oreshene,

Paisievo,

Pravda,

Prohlada,

Ruyno,

Sekulovo,

Skala,

Yarebitsa,

within municipality of Sitovo:

Bosna,

Garvan,

Irnik,

Iskra,

Nova Popina,

Polyana,

Popina,

Sitovo,

Yastrebna,

within municipality of Silistra:

Vetren,

in Dobrich region:

whole municipality of Baltchik,

wholemunicipality of General Toshevo,

whole municipality of Dobrich,

whole municipality of Dobrich-selska (Dobrichka),

within municipality of Krushari:

Severnyak,

Abrit,

Dobrin,

Alexandria,

Polkovnik Dyakovo,

Poruchik Kardzhievo,

Zagortzi,

Zementsi,

Koriten,

Krushari,

Bistretz,

Efreytor Bakalovo,

Telerig,

Lozenetz,

Krushari,

Severnyak,

Severtsi,

within municipality of Kavarna:

Krupen,

Belgun,

Bilo,

Septemvriytsi,

Travnik,

whole municipality of Tervel, except Brestnitsa and Kolartzi,

in Ruse region:

within municipality of Slivo pole:

Babovo,

Brashlen,

Golyamo vranovo,

Malko vranovo,

Ryahovo,

Slivo pole,

Borisovo,

within municipality of Ruse:

Sandrovo,

Prosena,

Nikolovo,

Marten,

Dolno Ablanovo,

Ruse,

Chervena voda,

Basarbovo,

within municipality of Ivanovo:

Krasen,

Bozhichen,

Pirgovo,

Mechka,

Trastenik,

within municipality of Borovo:

Batin,

Gorno Ablanovo,

Ekzarh Yosif,

Obretenik,

Batin,

within municipality of Tsenovo:

Krivina,

Belyanovo,

Novgrad,

Dzhulyunitza,

Beltzov,

Tsenovo,

Piperkovo,

Karamanovo,

in Veliko Tarnovo region:

within municipality of Svishtov:

Sovata,

Vardim,

Svishtov,

Tzarevets,

Bulgarsko Slivovo,

Oresh,

in Pleven region:

within municipality of Belene:

Dekov,

Belene,

Kulina voda,

Byala voda,

within municipality of Nikopol:

Lozitza,

Dragash voyvoda,

Lyubenovo,

Nikopol,

Debovo,

Evlogievo,

Muselievo,

Zhernov,

Cherkovitza,

within municipality of Gulyantzi:

Somovit,

Dolni vit,

Milkovitsa,

Shiyakovo,

Lenkovo,

Kreta,

Gulyantzi,

Brest,

Dabovan,

Zagrazhdan,

Gigen,

Iskar,

within municipality of Dolna Mitropoliya:

Komarevo,

Baykal,

Slavovitsa,

Bregare,

Orehovitsa,

Krushovene,

Stavertzi,

Gostilya,

in Vratza region:

within municipality of Oryahovo:

Dolni vadin,

Gorni vadin,

Ostrov,

Galovo,

Leskovets,

Selanovtsi,

Oryahovo,

within municipality of Miziya:

Saraevo,

Miziya,

Voyvodovo,

Sofronievo,

within municipality of Kozloduy:

Harlets,

Glozhene,

Butan,

Kozloduy,

in Montana region:

within municipality of Valtchedram:

Dolni Tzibar,

Gorni Tzibar,

Ignatovo,

Zlatiya,

Razgrad,

Botevo,

Valtchedram,

Mokresh,

within municipality Lom:

Kovatchitza,

Stanevo,

Lom,

Zemphyr,

Dolno Linevo,

Traykovo,

Staliyska mahala,

Orsoya,

Slivata,

Dobri dol,

within municipality of Brusartsi:

Vasilyiovtzi,

Dondukovo,

in Vidin region:

within municipality of Ruzhintsi:

Dinkovo,

Topolovets,

Drenovets,

within municipality of Dimovo:

Artchar,

Septemvriytzi,

Yarlovitza,

Vodnyantzi,

Shipot,

Izvor,

Mali Drenovetz,

Lagoshevtzi,

Darzhanitza,

within municipality of Vidin:

Vartop,

Botevo,

Gaytantsi,

Tzar Simeonovo,

Ivanovtsi,

Zheglitza,

Sinagovtsi,

Dunavtsi,

Bukovets,

Bela Rada,

Slana bara,

Novoseltsi,

Ruptzi,

Akatsievo,

Vidin,

Inovo,

Kapitanovtsi,

Pokrayna,

Antimovo,

Kutovo,

Slanotran,

Koshava,

Gomotartsi.

3. Estonia

Następujące obszary w Estonii:

—	Hiiu maakond.

4. Węgry

Następujące obszary na Węgrzech:

—

Borsod-Abaúj-Zemplén megye 651100, 651300, 651400, 651500, 651610, 651700, 651801, 651802, 651803, 651900, 652000, 652200, 652300, 652601, 652602, 652603, 652700, 652900, 653000, 653100, 653200, 653300, 653401, 653403, 653500, 653600, 653700, 653800, 653900, 654000, 654201, 654202, 654301, 654302, 654400, 654501, 654502, 654600, 654700, 654800, 654900, 655000, 655100, 655200, 655300, 655500, 655600, 655700, 655800, 655901, 655902, 656000, 656100, 656200, 656300, 656400, 656600, 657300, 657400, 657500, 657600, 657700, 657800, 657900, 658000, 658201, 658202 és 658403 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Hajdú-Bihar megye 900750, 901250, 901260, 901270, 901350, 901551, 901560, 901570, 901580, 901590, 901650, 901660, 901750, 901950, 902050, 902150, 902250, 902350, 902450, 902550, 902650, 902660, 902670, 902750, 903250, 903650, 903750, 903850, 904350, 904750, 904760, 904850, 904860, 905360, 905450 és 905550 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Heves megye 702550, 703350, 703360, 703450, 703550, 703610, 703750, 703850, 703950, 704050, 704150, 704250, 704350, 704450, 704550, 704650, 704750, 704850, 704950, 705050, és 705350 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Jász-Nagykun-Szolnok megye 750150, 750160, 750250, 750260, 750350, 750450, 750460, 750550, 750650, 750750, 750850, 750950, 751150, 752150 és755550 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Nógrád megye 552010, 552150, 552250, 552350, 552450, 552460, 552520, 552550, 552610, 552620, 552710, 552850, 552860, 552950, 552970, 553050, 553110, 553250, 553260, 553350, 553650, 553750, 553850, 553910 és 554050 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Pest megye 571250, 571350, 571550, 571610, 571750, 571760, 572250, 572350, 572550, 572850, 572950, 573360, 573450, 580050 és 580450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 851950, 852350, 852450, 852550, 852750, 853560, 853650, 853751, 853850, 853950, 853960, 854050, 854150, 854250, 854350, 855350, 855450, 855550, 855650, 855660 és 855850 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe.

5. Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—	Aizputes novada Aizputes, Cīravas, Lažas, Kazdangas pagasts un Aizputes pilsēta,

—	Alsungas novads,

—	Durbes novada Dunalkas un Tadaiķu pagasts,

—	Kuldīgas novada Gudenieku pagasts,

—	Pāvilostas novada Sakas pagasts un Pāvilostas pilsēta,

—	Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz rietumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes,

—	Ventspils novada Jūrkalnes pagasts,

—	Grobiņas novada Bārtas un Gaviezes pagasts,

—	Rucavas novada Dunikas pagasts.

6. Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—	Jurbarko rajono savivaldybė: Smalininkų ir Viešvilės seniūnijos,

—

Kelmės rajono savivaldybė: Kelmės, Kelmės apylinkių, Kražių, Kukečių seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. 2128 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2106, Liolių, Pakražančio seniūnijos, Tytuvėnų seniūnijos dalis į vakarus ir šiaurę nuo kelio Nr. 157 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2105 ir Tytuvėnų apylinkių seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 157 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2105, ir Vaiguvos seniūnijos,

—	Pagėgių savivaldybė,

—	Plungės rajono savivaldybė,

—	Raseinių rajono savivaldybė: Girkalnio ir Kalnujų seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr A1, Nemakščių, Paliepių, Raseinių, Raseinių miesto ir Viduklės seniūnijos,

—	Rietavo savivaldybė,

—	Skuodo rajono savivaldybė,

—	Šilalės rajono savivaldybė,

—	Šilutės rajono savivaldybė: Juknaičių, Kintų, Šilutės ir Usėnų seniūnijos,

—	Tauragės rajono savivaldybė: Lauksargių, Skaudvilės, Tauragės, Mažonų, Tauragės miesto ir Žygaičių seniūnijos.

7. Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

gmina Ruciane- Nida w powiecie piskim,

część gminy Miłki położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63, część gminy Ryn położona na południe od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn, część gminy Giżycko położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Giżycko, na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowej granicy gminy do granicy miasta Giżycko i na południe od granicy miasta Giżycko w powiecie giżyckim,

gminy Mikołajki, Piecki, część gminy Sorkwity położona na południe od drogi nr 16 i część gminy wiejskiej Mrągowo położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 16 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo oraz na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo w powiecie mrągowskim,

gminy Dźwierzuty, Rozogi i Świętajno w powiecie szczycieńskim,

gminy Gronowo Elbląskie, Markusy, Rychliki, część gminy Elbląg położona na zachód od zachodniej granicy powiatu miejskiego Elbląg i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 22 i część gminy Tolkmicko niewymieniona w części II załącznika w powiecie elbląskim oraz strefa wód przybrzeżnych Zalewu Wiślanego i Zatoki Elbląskiej,

gminy Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity, Jonkowo, Świątki i część gminy Jeziorany położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 593 w powiecie olsztyńskim,

gminy Łukta, Miłakowo, Małdyty, Miłomłyn i Morąg w powiecie ostródzkim,

gmina Zalewo w powiecie iławskim,

w województwie podlaskim:

gminy Rudka, Wyszki, część gminy Brańsk położona na północ od linii od linii wyznaczonej przez drogę nr 66 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Brańsk i miasto Brańsk w powiecie bielskim,

gmina Perlejewo w powiecie siemiatyckim,

gminy Kolno z miastem Kolno, Mały Płock i Turośl w powiecie kolneńskim,

gmina Poświętne w powiecie białostockim,

gminy Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Szepietowo, Klukowo, Ciechanowiec, Wysokie Mazowieckie z miastem Wysokie Mazowieckie, Czyżew w powiecie wysokomazowieckim,

gminy Miastkowo, Nowogród, Śniadowo i Zbójna w powiecie łomżyńskim,

powiat zambrowski;

w województwie mazowieckim:

gminy Rzekuń, Troszyn, Lelis, Czerwin, Łyse i Goworowo w powiecie ostrołęckim,

powiat miejski Ostrołęka,

powiat ostrowski,

gminy Karniewo, Maków Mazowiecki, Rzewnie i Szelków w powiecie makowskim,

gmina Krasne w powiecie przasnyskim,

gminy Bodzanów, Bulkowo, Mała Wieś, Staroźreby i Wyszogród w powiecie płockim,

gminy Ciechanów z miastem Ciechanów, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Ojrzeń, Opinogóra Górna i Sońsk w powiecie ciechanowskim,

gminy Baboszewo, Dzierzążnia, Płońsk z miastem Płońsk i Sochocin w powiecie płońskim,

gminy Gzy, Obryte, Zatory, Pułtusk i część gminy Winnica położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

gminy Brańszczyk, Długosiodło, Rząśnik, Wyszków, Zabrodzie i część gminy Somianka położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim,

gminy Jadów, Klembów, Poświętne, Strachówka i Tłuszcz w powiecie wołomińskim,

gminy Dobre, Stanisławów, część gminy Jakubów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr A2, część gminy Kałuszyn położona na północ od linii wyznaczonej przez drogi nr 2 i 92 i część gminy Mińsk Mazowiecki położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr A2 w powiecie mińskim,

gminy Garbatka Letnisko, Gniewoszów i Sieciechów w powiecie kozienickim,

gminy Baranów i Jaktorów w powiecie grodziskim,

powiat żyrardowski,

gminy Belsk Duży, Błędów, Goszczyn i Mogielnica w powiecie grójeckim,

gminy Białobrzegi, Promna, Stara Błotnica, Wyśmierzyce i część gminy Stromiec położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 48 w powiecie białobrzeskim,

gminy Jedlińsk, Jastrzębia i Pionki z miastem Pionki w powiecie radomskim,

gminy Iłów, Nowa Sucha, Rybno, część gminy Teresin położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 92, część gminy wiejskiej Sochaczew położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 92 i część miasta Sochaczew położona na południowy zachód od linii wyznaczonej przez drogi nr 50 i 92 w powiecie sochaczewskim,

gmina Policzna w powiecie zwoleńskim,

gmina Solec nad Wisłą w powiecie lipskim;

w województwie lubelskim:

gminy Bełżyce, Borzechów, Bychawa, Niedrzwica Duża, Jastków, Konopnica, Strzyżewice, Wysokie, Wojciechów i Zakrzew w powiecie lubelskim,

gminy Miączyn, Nielisz, Sitno, Komarów-Osada, Sułów, część gminy Szczebrzeszyn położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Szczebrzesyzn i część gminy wiejskiej Zamość położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 w powiecie zamojskim,

powiat miejski Zamość,

gmina Jeziorzany i część gminy Kock położona na zachód od linii wyznaczonej przez rzekę Czarną w powiecie lubartowskim,

gminy Adamów i Serokomla w powiecie łukowskim,

gminy Nowodwór, Ryki, Ułęż i miasto Dęblin w powiecie ryckim,

gminy Janowiec, i część gminy wiejskiej Puławy położona na zachód od rzeki Wisły w powiecie puławskim,

gminy Chodel, Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa i Wilków w powiecie opolskim,

gminy Rudnik i Żółkiewkaw powiecie krasnostawskim,

gminy Bełżec, Jarczów, Lubycza Królewska, Rachanie, Susiec, Ulhówek i część gminy Łaszczów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 852 w powiecie tomaszowskim,

gminy Łukowa i Obsza w powiecie biłgorajskim,

gminy Kraśnik z miastem Kraśnik, Szastarka, Trzydnik Duży, Urzędów, Wilkołaz i Zakrzówek w powiecie kraśnickim,

gminy Modliborzyce i Potok Wielki w powiecie janowskim;

w województwie podkarpackim:

powiat lubaczowski,

gminy Laszki i Wiązownica w powiecie jarosławskim,

gminy Pysznica, Zaleszany i miasto Stalowa Wola w powiecie stalowowolskim,

gmina Gorzyce w powiecie tarnobrzeskim;

w województwie świętokrzyskim:

gminy Tarłów i Ożarów w powiecie opatowskim,

gminy Dwikozy, Zawichost i miasto Sandomierz w powiecie sandomierskim.

8. Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

—	Județul Alba,

—	Județul Cluj,

—	Județul Harghita,

—	Județul Hunedoara,

—	Județul Iași,

—	Județul Neamț,

—

Restul județului Mehedinți care nu a fost inclus în Partea III cu următoarele comune:

—	Comuna Garla Mare,

—

Hinova,

—	Burila Mare,

—

Gruia,

—

Pristol,

—

Dubova,

—	Municipiul Drobeta Turnu Severin,

—

Eselnița,

—

Salcia,

—

Devesel,

—

Svinița,

—

Gogoșu,

—

Simian,

—

Orșova,

—	Obârșia Closani,

—	Baia de Aramă,

—

Bala,

—

Florești,

—

Broșteni,

—

Corcova,

—

Isverna,

—

Balta,

—

Podeni,

—

Cireșu,

—

Ilovița,

—	Ponoarele,

—

Ilovăț,

—

Patulele,

—

Jiana,

—	Iyvoru Bârzii,

—

Malovat,

—	Bălvănești,

—	Breznița Ocol,

—

Godeanu,

—	Padina Mare,

—

Corlățel,

—	Vânju Mare,

—

Vânjuleț,

—	Obârșia de Câmp,

—

Vânători,

—

Vladaia,

—

Punghina,

—

Cujmir,

—

Oprișor,

—

Dârvari,

—	Căzănești,

—	Husnicioara,

—	Poroina Mare,

—

Prunișor,

—

Tămna,

—

Livezile,

—

Rogova,

—

Voloiac,

—

Sisești,

—

Sovarna,

—

Bălăcița,

—	Județul Gorj,

—	Județul Suceava,

—	Județul Mureș,

—	Județul Sibiu,

—	Județul Caraș-Severin.

CZĘŚĆ II

1. Belgia

Następujące obszary w Belgii:

in Luxembourg province:

—	the area is delimited clockwise by:

—	La frontière avec la France au niveau de Florenville,

—	La N85 jusque son intersection avec la N894au niveau de Florenville,

—	La N894 jusque son intersection avec larue de la Motte,

—	La rue de la Motte jusque son intersection avec la rue de Neufchâteau,

—	La rue de Neufchâteau,

—	La rue des Bruyères jusque son intersection avec la rue de la Gaume,

—	La rue de la Gaume jusque son intersection avec la rue de l'Accord,

—	La rue de l'Accord,

—	La rue du Fet,

—	La N40 jusque son intersection avec la E25-E411,

—	La E25-E411 jusque son intersection avec la N81 au niveau de Weyler,

—	La N81 jusque son intersection avec la N883 au niveau d'Aubange,

—	La N883 jusque son intersection avec la N88 au niveau d'Aubange,

—	La N88 jusque son intersection avec la N811,

—	La N811 jusque son intersection avec la rue Baillet Latour,

—	La rue Baillet Latour jusque son intersection avec la N88,

—	La N88 jusque son intersection avec la N871,

—	La N871 jusque son intersection avec la N87 au niveau de Rouvroy,

—	La N87 jusque son intersection avec la frontière avec la France.

2. Bułgaria

Następujące obszary w Bułgarii:

in Varna region:

within municipality of Beloslav:

Razdelna,

within municipalty of Devnya:

Devnya,

Povelyanovo,

Padina,

within municipality of Vetrino:

Gabarnitsa,

within municipality of Provadiya:

Staroselets,

Petrov dol,

Provadiya,

Dobrina,

Manastir,

Zhitnitsa,

Tutrakantsi,

Bozveliysko,

Barzitsa,

Tchayka,

within municipality of Avren:

Trastikovo,

Sindel,

Avren,

Kazashka reka,

Yunak,

Tsarevtsi,

Dabravino,

within municipality of Dalgopol:

Tsonevo,

Velichkovo,

within municipality of Dolni chiflik:

Nova shipka,

Goren chiflik,

Pchelnik,

Venelin,

in Silistra region:

within municipality of Kaynardzha:

Voynovo,

Kaynardzha,

Kranovo,

Zarnik,

Dobrudzhanka,

Golesh,

Svetoslav,

Polkovnik Cholakovo,

Kamentzi,

Gospodinovo,

Davidovo,

Sredishte,

Strelkovo,

Poprusanovo,

Posev,

within municipality of Alfatar:

Alfatar,

Alekovo,

Bistra,

Kutlovitza,

Tzar Asen,

Chukovetz,

Vasil Levski,

within municipality of Silistra:

Glavan,

Silistra,

Aydemir,

Babuk,

Popkralevo,

Bogorovo,

Bradvari,

Sratzimir,

Bulgarka,

Tsenovich,

Sarpovo,

Srebarna,

Smiletz,

Profesor Ishirkovo,

Polkovnik Lambrinovo,

Kalipetrovo,

Kazimir,

Yordanovo,

within municipality of Sitovo:

Dobrotitza,

Lyuben,

Slatina,

within municipality of Dulovo:

Varbino,

Polkovnik Taslakovo,

Kolobar,

Kozyak,

Mezhden,

Tcherkovna,

Dulovo,

Razdel,

Tchernik,

Poroyno,

Vodno,

Zlatoklas,

Tchernolik,

in Dobrich region:

within municipality of Krushari:

Kapitan Dimitrovo,

Ognyanovo,

Zimnitza,

Gaber,

within municipality of Dobrich-selska:

Altsek,

Vodnyantsi,

Feldfebel Denkovo,

Hitovo,

within municipality of Tervel:

Brestnitza,

Kolartzi,

Angelariy,

Balik,

Bezmer,

Bozhan,

Bonevo,

Voynikovo,

Glavantsi,

Gradnitsa,

Guslar,

Kableshkovo,

Kladentsi,

Kochmar,

Mali izvor,

Nova Kamena,

Onogur,

Polkovnik Savovo,

Popgruevo,

Profesor Zlatarski,

Sartents,

Tervel,

Chestimenstko,

within municipality Shabla:

Shabla,

Tyulenovo,

Bozhanovo,

Gorun,

Gorichane,

Prolez,

Ezeretz,

Zahari Stoyanovo,

Vaklino,

Granichar,

Durankulak,

Krapetz,

Smin,

Staevtsi,

Tvarditsa,

Chernomortzi,

within municipality of Kavarna:

Balgarevo,

Bozhurets,

Vranino,

Vidno,

Irechek,

Kavarna,

Kamen briag,

Mogilishte,

Neykovo,

Poruchik Chunchevo,

Rakovski,

Sveti Nikola,

Seltse,

Topola,

Travnik,

Hadzhi Dimitar,

Chelopechene.

3. Estonia

Następujące obszary w Estonii:

—	Eesti Vabariik (välja arvatud Hiiu maakond).

4. Węgry

Następujące obszary na Węgrzech:

—

Heves megye 700150, 700250, 700260, 700350, 700450, 700460, 700550, 700650, 700750, 700850, 700860, 700950, 701050, 701111, 701150, 701250, 701350, 701550, 701560, 701650, 701750, 701850, 701950, 702050, 702150, 702250, 702260, 702350, 702450, 702750, 702850, 702950, 703050, 703150, 703250, 703370, 705150,705250, 705450,705510 és 705610 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 850950, 851050, 851150, 851250, 851350, 851450, 851550, 851560, 851650, 851660, 851751, 851752, 852850, 852860, 852950, 852960, 853050, 853150, 853160, 853250, 853260, 853350, 853360, 853450, 853550, 854450, 854550, 854560, 854650, 854660, 854750, 854850, 854860, 854870, 854950, 855050, 855150, 855250, 855460, 855750, 855950, 855960, 856051, 856150, 856250, 856260, 856350, 856360, 856450, 856550, 856650, 856750, 856760, 856850, 856950, 857050, 857150, 857350, 857450, 857650, valamint 850150, 850250, 850260, 850350, 850450, 850550, 852050, 852150, 852250 és 857550, továbbá 850650, 850850, 851851 és 851852 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Nógrád megye 550110, 550120, 550130, 550210, 550310, 550320, 550450, 550460, 550510, 550610, 550710, 550810, 550950, 551010, 551150, 551160, 551250, 551350, 551360, 551450, 551460, 551550, 551650, 551710, 551810, 551821, 552360 és 552960 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Borsod-Abaúj-Zemplén megye 650100, 650200, 650300, 650400, 650500, 650600, 650700, 650800, 650900, 651000, 651200, 652100, 655400, 656701, 656702, 656800, 656900, 657010, 657100, 658100, 658310, 658401, 658402, 658404, 658500, 658600, 658700, 658801, 658802, 658901, 658902, 659000, 659100, 659210, 659220, 659300, 659400, 659500, 659601, 659602, 659701, 659800, 659901, 660000, 660100, 660200, 660400, 660501, 660502, 660600 és 660800, valamint 652400, 652500 és 652800 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Hajdú-Bihar megye 900150, 900250, 900350, 900450, 900550, 900650, 900660, 900670, 901850, 900850, 900860, 900930, 900950, 901050, 901150, 901450, 902850, 902860, 902950, 902960, 903050, 903150, 903350, 903360, 903370, 903450, 903550, 904450, 904460, 904550, 904650 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe.

5. Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—	Ādažu novads,

—	Aizputes novada Kalvenes pagasts,

—	Aglonas novads,

—	Aizkraukles novads,

—	Aknīstes novads,

—	Alojas novads,

—	Alūksnes novads,

—	Amatas novads,

—	Apes novads,

—	Auces novads,

—	Babītes novads,

—	Baldones novads,

—	Baltinavas novads,

—	Balvu novads,

—	Bauskas novads,

—	Beverīnas novads,

—	Brocēnu novada Blīdenes pagasts, Remtes pagasta daļa uz austrumiem no autoceļa 1154 un P109,

—	Burtnieku novads,

—	Carnikavas novads,

—	Cēsu novads,

—	Cesvaines novads,

—	Ciblas novads,

—	Dagdas novads,

—	Daugavpils novads,

—	Dobeles novads,

—	Dundagas novads,

—	Durbes novada Durbes un Vecpils pagasts,

—	Engures novads,

—	Ērgļu novads,

—	Garkalnes novads,

—	Gulbenes novads,

—	Iecavas novads,

—	Ikšķiles novads,

—	Ilūkstes novads,

—	Inčukalna novads,

—	Jaunjelgavas novads,

—	Jaunpiebalgas novads,

—	Jaunpils novads,

—	Jēkabpils novads,

—	Jelgavas novads,

—	Kandavas novads,

—	Kārsavas novads,

—	Ķeguma novads,

—	Ķekavas novads,

—	Kocēnu novads,

—	Kokneses novads,

—	Krāslavas novads,

—	Krimuldas novads,

—	Krustpils novads,

—	Kuldīgas novada Ēdoles, Īvandes, Padures, Rendas, Kabiles, Rumbas, Kurmāles, Pelču, Snēpeles, Turlavas, Laidu un Vārmes pagasts, Kuldīgas pilsēta,

—	Lielvārdes novads,

—	Līgatnes novads,

—	Limbažu novads,

—	Līvānu novads,

—	Lubānas novads,

—	Ludzas novads,

—	Madonas novads,

—	Mālpils novads,

—	Mārupes novads,

—	Mazsalacas novads,

—	Mērsraga novads,

—	Naukšēnu novads,

—	Neretas novads,

—	Ogres novads,

—	Olaines novads,

—	Ozolnieku novads,

—	Pārgaujas novads,

—	Pļaviņu novads,

—	Preiļu novads,

—	Priekules novads,

—	Priekuļu novads,

—	Raunas novads,

—	republikas pilsēta Daugavpils,

—	republikas pilsēta Jelgava,

—	republikas pilsēta Jēkabpils,

—	republikas pilsēta Jūrmala,

—	republikas pilsēta Rēzekne,

—	republikas pilsēta Valmiera,

—	Rēzeknes novads,

—	Riebiņu novads,

—	Rojas novads,

—	Ropažu novads,

—	Rugāju novads,

—	Rundāles novads,

—	Rūjienas novads,

—	Salacgrīvas novads,

—	Salas novads,

—	Salaspils novads,

—	Saldus novada Novadnieku, Kursīšu, Zvārdes, Pampāļu, Šķēdes, Nīgrandes, Zaņas, Ezeres, Rubas, Jaunauces un Vadakstes pagasts,

—	Saulkrastu novads,

—	Sējas novads,

—	Siguldas novads,

—	Skrīveru novads,

—	Skrundas novads,

—	Smiltenes novads,

—	Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz austrumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes,

—	Strenču novads,

—	Talsu novads,

—	Tērvetes novads,

—	Tukuma novads,

—	Vaiņodes novads,

—	Valkas novads,

—	Varakļānu novads,

—	Vārkavas novads,

—	Vecpiebalgas novads,

—	Vecumnieku novads,

—	Ventspils novada Ances, Tārgales, Popes, Vārves, Užavas, Piltenes, Puzes, Ziru, Ugāles, Usmas un Zlēku pagasts, Piltenes pilsēta,

—	Viesītes novads,

—	Viļakas novads,

—	Viļānu novads,

—	Zilupes novads.

6. Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—	Alytaus miesto savivaldybė,

—	Alytaus rajono savivaldybė,

—	Anykščių rajono savivaldybė,

—	Akmenės rajono savivaldybė: Ventos ir Papilės seniūnijos,

—	Biržų miesto savivaldybė,

—	Biržų rajono savivaldybė,

—	Druskininkų savivaldybė,

—	Elektrėnų savivaldybė,

—	Ignalinos rajono savivaldybė,

—	Jonavos rajono savivaldybė,

—	Joniškio rajono savivaldybė: Kepalių, Kriukų, Saugėlaukio ir Satkūnų seniūnijos,

—	Jurbarko rajono savivaldybė,

—	Kaišiadorių rajono savivaldybė,

—	Kalvarijos savivaldybė: Akmenynų, Liubavo, Kalvarijos seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. 131 ir į pietus nuo kelio Nr. 200 ir Sangrūdos seniūnijos,

—	Kauno miesto savivaldybė,

—	Kauno rajono savivaldybė,

—	Kazlų Rūdos savivaldybė: Jankų, Plutiškių seniūnijos ir Kazlų Rudos seniūnijos dalis nuo kelio Nr. 2613 į šiaurę, kelio Nr. 183 į rytus ir kelio Nr. 230 į šiaurę,

—

Kelmės rajono savivaldybė: Tytuvėnų seniūnijos dalis į rytus ir pietus nuo kelio Nr. 157 ir į rytus nuo kelio Nr. 2105 ir Tytuvėnų apylinkių seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. 157 ir į rytus nuo kelio Nr. 2105, Užvenčio, Kukečių dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 2128 ir į rytus nuo kelio Nr. 2106, ir Šaukėnų seniūnijos,

—	Kėdainių rajono savivaldybė,

—	Kupiškio rajono savivaldybė,

—	Lazdijų rajono savivaldybė: Būdviečio, Kapčiamieščio, Krosnos, Kučiūnų ir Noragėlių seniūnijos,

—	Marijampolės savivaldybė: Degučių, Gudelių, Mokolų ir Narto seniūnijos,

—	Mažeikių rajono savivaldybė: Šerkšnėnų, Sedos ir Židikų seniūnijos,

—	Molėtų rajono savivaldybė,

—	Pakruojo rajono savivaldybė,

—	Panevėžio rajono savivaldybė,

—	Panevėžio miesto savivaldybė,

—	Pasvalio rajono savivaldybė,

—	Radviliškio rajono savivaldybė,

—	Prienų rajono savivaldybė: Stakliškių ir Veiverių seniūnijos

—	Raseinių rajono savivaldybė: Ariogalos, Betygalos, Pagojukų, Šiluvos,Kalnujų seniūnijos ir Girkalnio seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. A1,

—	Rokiškio rajono savivaldybė,

—

Šakių rajono savivaldybė: Barzdų, Griškabūdžio, Kidulių, Kudirkos Naumiesčio, Lekėčių, Sintautų, Slavikų. Sudargo, Žvirgždaičių seniūnijos ir Kriūkų seniūnijos dalis į rytus nuo kelio Nr. 3804, Lukšių seniūnijos dalis į rytus nuo kelio Nr. 3804, Šakių seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. 140 ir į pietvakarius nuo kelio Nr. 137

—	Šalčininkų rajono savivaldybė,

—	Šiaulių miesto savivaldybė,

—	Šiaulių rajono savivaldybė: Šiaulių kaimiškoji seniūnija,

—	Šilutės rajono savivaldybė: Rusnės seniūnija,

—	Širvintų rajono savivaldybė,

—	Švenčionių rajono savivaldybė,

—	Tauragės rajono savivaldybė: Batakių ir Gaurės seniūnijos,

—	Telšių rajono savivaldybė,

—	Trakų rajono savivaldybė,

—	Ukmergės rajono savivaldybė,

—	Utenos rajono savivaldybė,

—	Varėnos rajono savivaldybė,

—	Vilniaus miesto savivaldybė,

—	Vilniaus rajono savivaldybė,

—	Vilkaviškio rajono savivaldybė: Bartninkų, Gražiškių, Keturvalakių, Kybartų, Klausučių, Pajevonio, Šeimenos, Vilkaviškio miesto, Virbalio, Vištyčio seniūnijos,

—	Visagino savivaldybė,

—	Zarasų rajono savivaldybė.

7. Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

gminy Kalinowo, Prostki, Stare Juchy i gmina wiejska Ełk w powiecie ełckim,

gminy Godkowo, Milejewo, Młynary, Pasłęk, część gminy Elbląg położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 22 oraz na południe i na południowy wschód od granicy powiatu miejskiego Elbląg, i część obszaru lądowego gminy Tolkmicko położona na południe od linii brzegowej Zalewu Wiślanego i Zatoki Elbląskiej do granicy z gminą wiejską Elbląg w powiecie elbląskim,

powiat miejski Elbląg,

gmina Wydminy, część gminy Miłki położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63, część gminy Ryn położona na północ od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn, część gminy wiejskiej Giżycko położona na zachód od zachodniej linii brzegowej jeziora Kisajno i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnacą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Giżyckow powiecie giżyckim,

powiat gołdapski,

część gminy Węgorzewo położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowo-wschodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 650, a następnie na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 650 biegnącą od skrzyżowania z drogą nr 63 do skrzyżowania z drogą biegnącą do miejscowości Przystań i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Przystań, Pniewo, Kamionek Wielki, Radzieje, Dłużec w powiecie węgorzewskim,

powiat olecki,

gminy Orzysz, Biała Piska i Pisz w powiecie piskim,

gminy Górowo Iławeckie z miastem Górowo Iławeckie i Bisztynekw powiecie bartoszyckim,

gmina Kolno i część gminy Jeziorany położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 593 w powiecie olsztyńskim,

powiat braniewski,

gminy Kętrzyn z miastem Kętrzyn, Reszel i część gminy Korsze położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od wschodniej granicy łączącą miejscowości Krelikiejmy i Sątoczno i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Sątoczno, Sajna Wielka biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 590 w miejscowości Glitajny, a następnie na wschód od drogi nr 590 do skrzyżowania z drogą nr 592 i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 592 biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 590 w powiecie kętrzyńskim,

gminy Lidzbark Warmiński z miastem Lidzbark Warmiński, Lubomino, Orneta i część gminy Kiwity położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 513 w powiecie lidzbarskim,

część gminy Sorkwity położona na północ od drogi nr 16 i część gminy wiejskiej Mrągowo położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 16 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo oraz na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo w powiecie mrągowskim;

w województwie podlaskim:

powiat grajewski,

powiat moniecki,

powiat sejneński,

gminy Łomża, Piątnica, Jedwabne, Przytuły i Wizna w powiecie łomżyńskim,

powiat miejski Łomża,

gminy Mielnik, Nurzec-Stacja, Grodzisk, Drohiczyn, Dziadkowice, i Siemiatycze z miastem Siemiatyczew powiecie siemiatyckim,

gminy Białowieża, Czyże, Narew, Narewka, Hajnówka z miastem Hajnówka i część gminy Dubicze Cerkiewne położona na północny wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 1654B w powiecie hajnowskim,

gminy Kobylin-Borzymyi Sokoły w powiecie wysokomazowieckim,

gminy Grabowo i Stawiski w powiecie kolneńskim,

gminy Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Duże, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów, Zawady i Choroszcz w powiecie białostockim,

miasto Bielsk Podlaski, część gminy Bielsk Podlaski położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 biegnącą od południowo-zachodniej granicy gminy do granicy miasta Bielsk Podlaski, na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 689 biegnącą od wschodniej granicy gminy do wschodniej granicy miasta Bielsk Podlaski oraz na północ i północny zachód od granicy miasta Bielsk Podlaski, część gminy Boćki położona na zachód od linii od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 i część gminy Brańsk położona na południe od linii od linii wyznaczonej przez drogę nr 66 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Brańsk w powiecie bielskim,

powiat suwalski,

powiat miejski Suwałki,

powiat augustowski,

powiat sokólski,

powiat miejski Białystok;

w województwie mazowieckim:

gminy Korczew, Kotuń, Paprotnia, Przesmyki, Wodynie, Skórzec, Mokobody, Mordy, Siedlce, Suchożebry i Zbuczyn w powiecie siedleckim,

powiat miejski Siedlce,

gminy Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie, Sterdyń i gmina wiejska Sokołów Podlaski w powiecie sokołowskim,

powiat węgrowski,

powiat łosicki,

gminy Brochów, Młodzieszyn, część gminy Teresin położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 92, część gminy wiejskiej Sochaczew położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 92 i część miasta Sochaczew położona na północny wschód od linii wyznaczonej przez drogi nr 50 i 92 w powiecie sochaczewskim,

powiat nowodworski,

gminy Czerwińsk nad Wisłą, Joniec, Naruszewo Nowe Miasto i Załuski w powiecie płońskim,

gminy Pokrzywnica, Świercze i część gminy Winnica położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

gminy Dąbrówka, Kobyłka, Marki, Radzymin, Wołomin, Zielonka i Ząbki w powiecie wołomińskim,

część gminy Somianka położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim,

gminy Cegłów, Dębe Wielkie, Halinów, Latowicz, Mrozy, Siennica, Sulejówek, część gminy Jakubów położona na południe od linii wyznaczoenj przez drogę nr A2, część gminy Kałuszyn położona na południe od linii wyznaczonej przez drogi nr 2 i 92 i część gminy Mińsk Mazowiecki położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr A2 i miasto Mińsk Mazowiecki w powiecie mińskim,

powiat garwoliński,

powiat otwocki,

powiat warszawski zachodni,

powiat legionowski,

powiat piaseczyński,

powiat pruszkowski,

gminy Chynów, Grójec, Jasieniec, Pniewy i Warka w powiecie grójeckim,

gminy Milanówek, Grodzisk Mazowiecki, Podkowa Leśna i Żabia Wola w powiecie grodziskim,

gminy Grabów nad Pilicą, Magnuszew, Głowaczów, Kozienice w powiecie kozienickim,

część gminy Stromiec położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 48 w powiecie białobrzeskim,

powiat miejski Warszawa;

w województwie lubelskim:

gminy Borki, Czemierniki, Kąkolewnica, Komarówka Podlaska, Wohyń i Radzyń Podlaski z miastem Radzyń Podlaski w powiecie radzyńskim,

gminy Stoczek Łukowski z miastem Stoczek Łukowski, Wola Mysłowska, Trzebieszów, Krzywda, Stanin, część gminy wiejskiej Łuków położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od północnej granicy gminy do granicy miasta Łuków i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 806 biegnącą od wschodniej granicy miasta Łuków do wschodniej granicy gminy wiejskiej Łuków i miasto Łuków w powiecie łukowskim,

gminy Janów Podlaski, Kodeń, Tuczna, Leśna Podlaska, Rossosz, Łomazy, Konstantynów, Piszczac, Rokitno, Biała Podlaska, Zalesie, Terespol z miastem Terespol, Drelów, Międzyrzec Podlaski z miastem Międzyrzec Podlaski w powiecie bialskim,

powiat miejski Biała Podlaska,

gmina Łęczna i część gminy Spiczyn położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 829 w powiecie łęczyńskim,

część gminy Siemień położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 815 i część gminy Milanów położona na zachód od drogi nr 813 w powiecie parczewskim,

gminy Niedźwiada, Ostrówek, Abramów, Firlej, Kamionka, Michów, Lubartów z miastem Lubartów i część gminy Kock położona na wschód od linii wyznaczonej przez rzekę Czarną, w powiecie lubartowskim,

gminy Jabłonna, Krzczonów, Niemce, Garbów, Głusk i Wólka w powiecie lubelskim,

powiat miejski Lublin,

gminy Mełgiew, Rybczewice, Piaski i miasto Świdnik w powiecie świdnickim,

gminy Fajsławice, Gorzków, i część gminy Łopiennik Górny położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 w powiecie krasnostawskim,

gminy Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Werbkowice i część gminy wiejskiej Hrubieszów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 844 oraz na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 i miasto Hrubieszów w powiecie hrubieszowskim,

gmina Telatyn, Tyszowce i część gminy Łaszczów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 852 w powiecie tomaszowskim,

część gminy Wojsławice położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od północnej granicy gminy przez miejscowość Wojsławice do południowej granicy gminy w powiecie chełmskim,

gmina Grabowiec i część gminy Skierbieszów położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 843 w powiecie zamojskim,

gminy Markuszów, Nałęczów, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Wąwolnica, Żyrzyn, Baranów, część gminy wiejskiej Puławy położona na wschód od rzeki Wisły i miasto Puławy w powiecie puławskim,

gminy Annopol, Dzierzkowice i Gościeradów w powiecie kraśnickim,

gmina Józefów nad Wisłą w powiecie opolskim,

gminy Kłoczew i Stężyca w powiecie ryckim;

w województwie podkarpackim:

gminy Radomyśl nad Sanem i Zaklików w powiecie stalowowolskim.

8. Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

—

Restul județului Maramureș care nu a fost inclus în Partea III cu următoarele comune:

—	Comuna Vișeu de Sus,

—	Comuna Moisei,

—	Comuna Borșa,

—	Comuna Oarța de Jos,

—	Comuna Suciu de Sus,

—	Comuna Coroieni,

—	Comuna Târgu Lăpuș,

—	Comuna Vima Mică,

—	Comuna Boiu Mare,

—	Comuna Valea Chioarului,

—	Comuna Ulmeni,

—	Comuna Băsești,

—	Comuna Baia Mare,

—	Comuna Tăuții Magherăuș,

—	Comuna Cicărlău,

—	Comuna Seini,

—	Comuna Ardusat,

—	Comuna Farcasa,

—	Comuna Salsig,

—	Comuna Asuaju de Sus,

—	Comuna Băița de sub Codru,

—	Comuna Bicaz,

—	Comuna Grosi,

—	Comuna Recea,

—	Comuna Baia Sprie,

—	Comuna Sisesti,

—	Comuna Cernesti,

—	Copalnic Mănăstur,

—	Comuna Dumbrăvița,

—	Comuna Cupseni,

—	Comuna Șomcuța Mare,

—	Comuna Sacaleșeni,

—	Comuna Remetea Chioarului,

—	Comuna Mireșu Mare,

—	Comuna Ariniș,

—	Județul Bistrița-Năsăud.

CZĘŚĆ III

1. Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—	Brocēnu novada Cieceres un Gaiķu pagasts, Remtes pagasta daļa uz rietumiem no autoceļa 1154 un P109, Brocēnu pilsēta,

—	Saldus novada Saldus, Zirņu, Lutriņu un Jaunlutriņu pagasts, Saldus pilsēta.

2. Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—	Akmenės rajono savivaldybė: Akmenės, Kruopių, Naujosios Akmenės kaimiškoji ir Naujosios Akmenės miesto seniūnijos,

—	Birštono savivaldybė,

—	Joniškio rajono savivaldybė: Gaižaičių, Gataučių, Joniškio, Rudiškių, Skaistgirio, Žagarės seniūnijos,

—	Kalvarijos savivaldybė: Kalvarijos seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 131 ir į šiaurę nuo kelio Nr. 200,

—	Kazlų Rudos savivaldybė: Antanavo seniūnija ir Kazlų Rudos seniūnijos dalis nuo kelio Nr. 2613 į pietus, kelio Nr. 183 į vakarus ir kelio Nr. 230 į pietus,

—	Lazdijų rajono savivaldybė: Lazdijų miesto, Lazdijų, Seirijų, Šeštokų, Šventežerio ir Veisiejų seniūnijos,

—	Marijampolės savivaldybė: Igliaukos, Liudvinavo, Marijampolės, Sasnavos ir Šunskų seniūnijos,

—	Mažeikių rajono savivaldybės: Laižuvos, Mažeikių apylinkės, Mažeikių, Reivyčių, Tirkšlių ir Viekšnių seniūnijos,

—	Prienų rajono savivaldybė: Ašmintos, Balbieriškio, Išlaužo, Jiezno, Naujosios Ūtos, Pakuonio, Prienų ir Šilavotos seniūnijos,

—	Šakių rajono savivaldybė: Gelgaudiškio ir Plokščių seniūnijos ir Kriūkų seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio Nr. 3804, Lukšių seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio Nr. 3804, Šakių seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 140 ir į šiaurės rytus nuo kelio Nr. 137,

—	Šiaulių rajono savivaldybės: Bubių, Ginkūnų, Gruzdžių, Kairių, Kuršėnų kaimiškoji, Kuršėnų miesto, Kužių, Meškuičių, Raudėnų ir Šakynos seniūnijos,

—	Šakių rajono savivaldybė: Gelgaudiškio ir Plokščių seniūnijos ir Kriūkų seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio Nr. 3804, Lukšių seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio Nr. 3804, Šakių seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 140 ir į šiaurės rytus nuo kelio Nr. 137,

—	Vilkaviškio rajono savivaldybės: Gižų ir Pilviškių seniūnijos.

3. Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

gminy Sępopol i Bartoszyce z miastem Bartoszyce w powiecie bartoszyckim,

część gminy Kiwity położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 513 w powiecie lidzbarskim,

gminy Srokowo, Barciany i część gminy Korsze położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od wschodniej granicy łączącą miejscowości Krelikiejmy i Sątoczno i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Sątoczno, Sajna Wielka biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 590 w miejscowości Glitajny, a następnie na zachód od drogi nr 590 do skrzyżowania z drogą nr 592 i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 592 biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 590 w powiecie kętrzyńskim,

gminy Budry, Pozezdrze i część gminy Węgorzewo położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowo-wschodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 650, a następnie na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 650 biegnącą od skrzyżowania z drogą nr 63 do skrzyżowania z drogą biegnącą do miejscowości Przystań i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Przystań, Pniewo, Kamionek Wielki, Radzieje, Dłużec w powiecie węgorzewskim,

gmina Kruklanki, część gminy Giżycko położona na wschód od zachodniej linii brzegowej jeziora Kisajno do granic miasta Giżycko oraz na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr nr 63 biegnącą od południowo-wchodniej granicy miasta Giżycko do południowej granicy gminy Giżycko i, miasto Giżycko w powiecie giżyckim,

w województwie podlaskim:

gmina Orla, część gminy Bielsk Podlaski położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 biegnącą od południowo-zachodniej granicy gminy do granicy miasta Bielsk Podlaski i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 689 biegnącą od wschodniej granicy gminy do wschodniej granicy miasta Bielsk Podlaski i część gminy Boćki położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 w powiecie bielskim,

gminy Kleszczele, Czeremcha i część gminy Dubicze Cerkiewne położona na południowy zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 1654B w powiecie hajnowskim,

gmina Milejczyce w powiecie siemiatyckim;

w województwie mazowieckim:

gminy Domanice i Wiśniew w powiecie siedleckim,

w województwie lubelskim:

gminy Białopole, Dubienka, Chełm, Leśniowice, Wierzbica, Sawin, Ruda Huta, Dorohusk, Kamień, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny z miastem Rejowiec Fabryczny, Siedliszcze, Żmudź i część gminy Wojsławice położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od północnej granicy gminy do miejscowości Wojsławice do południowej granicy gminy w powiecie chełmskim,

powiat miejski Chełm,

gminy Izbica, Kraśniczyn, Krasnystaw z miastem Krasnystaw, Siennica Różana i część gminy Łopiennik Górny położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 w powiecie krasnostawskim,

gmina Stary Zamość i część gminy Skierbieszów położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 843 w powiecie zamojskim,

gminy Hanna, Hańsk, Wola Uhruska, Urszulin, Stary Brus, Wyryki i gmina wiejska Włodawa w powiecie włodawskim,

gminy Cyców, Ludwin, Puchaczów, Milejów i część gminy Spiczyn położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 829 w powiecie łęczyńskim,

gmina Trawniki w powiecie świdnickim,

gminy Jabłoń, Podedwórze, Dębowa Kłoda, Parczew, Sosnowica, część gminy Siemień położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 815 i część gminy Milanów położona na wschód od drogi nr 813 w powiecie parczewskim,

gminy Sławatycze, Sosnówka, i Wisznice w powiecie bialskim,

gmina Ulan Majorat w powiecie radzyńskim,

gminy Ostrów Lubelski, Serniki i Uścimów w powiecie lubartowskim,

gmina Wojcieszków i część gminy wiejskiej Łuków położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od północnej granicy gminy do granicy miasta Łuków, a następnie na północ, zachód, południe i wschód od linii stanowiącej północną, zachodnią, południową i wschodnią granicę miasta Łuków do jej przecięcia się z drogą nr 806 i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 806 biegnącą od wschodniej granicy miasta Łuków do wschodniej granicy gminy wiejskiej Łuków w powiecie łukowskim,

gminy Horodło, Uchanie i część gminy wiejskiej Hrubieszów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 844 biegnącą od zachodniej granicy gminy wiejskiej Hrubieszów do granicy miasta Hrubieszów oraz na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 biegnącą od wschodniej granicy miasta Hrubieszów do wschodniej granicy gminy wiejskiej Hrubieszów w powiecie hrubieszowskim,

4. Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

—	Zona orașului București,

—	Județul Constanța,

—	Județul Satu Mare,

—	Județul Tulcea,

—	Județul Bacău,

—	Județul Bihor,

—	Județul Brăila,

—	Județul Buzău,

—	Județul Călărași,

—	Județul Dâmbovița,

—	Județul Galați,

—	Județul Giurgiu,

—	Județul Ialomița,

—	Județul Ilfov,

—	Județul Prahova,

—	Județul Sălaj,

—	Județul Vaslui,

—	Județul Vrancea,

—	Județul Teleorman,

—

Partea din județul Maramureș cu următoarele delimitări:

—	Comuna Petrova,

—	Comuna Bistra,

—	Comuna Repedea,

—	Comuna Poienile de sub Munte,

—	Comuna Vișeu e Jos,

—	Comuna Ruscova,

—	Comuna Leordina,

—	Comuna Rozavlea,

—	Comuna Strâmtura,

—	Comuna Bârsana,

—	Comuna Rona de Sus,

—	Comuna Rona de Jos,

—	Comuna Bocoiu Mare,

—	Comuna Sighetu Marmației,

—	Comuna Sarasau,

—	Comuna Câmpulung la Tisa,

—	Comuna Săpânța,

—	Comuna Remeti,

—	Comuna Giulești,

—	Comuna Ocna Șugatag,

—	Comuna Desești,

—	Comuna Budești,

—	Comuna Băiuț,

—	Comuna Cavnic,

—	Comuna Lăpuș,

—	Comuna Dragomirești,

—	Comuna Ieud,

—	Comuna Saliștea de Sus,

—	Comuna Săcel,

—	Comuna Călinești,

—	Comuna Vadu Izei,

—	Comuna Botiza,

—	Comuna Bogdan Vodă,

—	Localitatea Groșii Țibileșului, comuna Suciu de Sus,

—	Localitatea Vișeu de Mijloc, comuna Vișeu de Sus,

—	Localitatea Vișeu de Sus, comuna Vișeu de Sus.

—

Partea din județul Mehedinți cu următoarele comune:

—	Comuna Strehaia,

—	Comuna Greci,

—	Comuna Brejnita Motru,

—	Comuna Butoiești,

—	Comuna Stângăceaua,

—	Comuna Grozesti,

—	Comuna Dumbrava de Jos,

—	Comuna Băcles,

—	Comuna Bălăcița,

—	Județul Argeș,

—	Județul Olt,

—	Județul Dolj,

—	Județul Arad,

—	Județul Timiș,

—	Județul Covasna,

—	Județul Brașov,

—	Județul Botoșani,

—	Județul Vâlcea.

CZĘŚĆ IV

Włochy

Następujące obszary we Włoszech:

—	tutto il territorio della Sardegna.

”

24.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 167/64

WYTYCZNE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2019/1032

z dnia 10 maja 2019 r.

zmieniające wytyczne (UE) 2015/510 w sprawie implementacji ram prawnych polityki pieniężnej Eurosystemu (EBC/2019/11)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności art. 127 ust. 2 tiret pierwsze,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności art. 3 ust. 1 tiret pierwsze, art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1, art. 14 ust. 3, art. 18 ust. 2 oraz pierwszy akapit art. 20,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Osiągnięcie jednolitej polityki pieniężnej wymaga zdefiniowania narzędzi, instrumentów i procedur, które mają być stosowane przez Eurosystem, tak aby możliwe było prowadzenie takiej polityki w jednolity sposób we wszystkich państwach członkowskich, których walutą jest euro.

(2)	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/510 (EBC/2014/60) (1) wymagają zmian wprowadzających konieczne korekty techniczne i redakcyjne dotyczące określonych aspektów operacji polityki pieniężnej.

(3)	W celu wzmocnienia przejrzystości zasad Eurosystemu dotyczących zabezpieczeń należy dodatkowo doprecyzować definicję agencji jako emitentów lub gwarantów instrumentów dłużnych.

(4)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 (2), przyjęte 12 grudnia 2017 r., określa ogólne ramy sekurytyzacji oraz ustanawia ramy dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji. Zasady Eurosystemu dotyczące zabezpieczeń powinny zostać zmienione w celu uwzględnienia a) wymogów informacyjnych określonych w tym rozporządzeniu w odniesieniu do danych dotyczących jakości kredytowej i dochodów z tytułu ekspozycji bazowych, oraz b) postanowień tego rozporządzenia dotyczących rejestracji repozytoriów sekurytyzacji w Europejskim Urzędzie Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(5)

Oceniając jakość kredytową aktywów przekazywanych na zabezpieczenie operacji kredytowych, Eurosystem uwzględnia informacje pochodzące z systemów oceny kredytowej. W związku z powyższym – w celu uproszczenia zasad Eurosystemu dotyczących zabezpieczeń oraz zmniejszenia zależności Eurosystemu od zewnętrznych ocen kredytowych – należy zaprzestać wykorzystywania zewnętrznych dostawców narzędzi ratingowych jako jednego z akceptowanych źródeł oceny kredytowej.

(6)

Eurosystem przyjmuje jako zabezpieczenie określone rodzaje rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych lub gwarantowanych przez wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe. Uproszczenie zasad Eurosystemu dotyczących zabezpieczeń wymaga doprecyzowania kryteriów uznawania podmiotów za wielostronne banki rozwoju lub organizacje międzynarodowe.

(7)

Eurosystem przyjmuje jako zabezpieczenie niektóre należności kredytowe. Należy zmienić zasady kwalifikacji takich należności kredytowych, tak aby uprościć zasady Eurosystemu dotyczące zabezpieczeń i zapewnić ich spójność. W szczególności Eurosystem zaprzestanie rozróżniania należności kredytowych o zmiennym oprocentowaniu, dla których górny lub dolny limit ustalono w momencie emisji, od tych, dla których limity te ustalono po emisji. Podobnie Eurosystem zaprzestanie rozróżniania należności kredytowych o zmiennym oprocentowaniu, których stopa referencyjna jest powiązana z rentownością obligacji skarbowych na podstawie terminu zapadalności tych obligacji. Należy także doprecyzować, że należności kredytowe nie są kwalifikowane, jeżeli ich ostatni przepływ pieniężny był ujemny. Należy ponadto wprowadzić próg minimalnej wielkości kwalifikowanych krajowych należności kredytowych, tak aby zwiększyć harmonizację wykorzystania należności kredytowych jako zabezpieczenia operacji kredytowych Eurosystemu.

(8)

Aktywa kwalifikowane na potrzeby operacji kredytowych Eurosystemu podlegają zasadom wyceny i środkom kontroli ryzyka, które chronią Eurosystem przez stratami finansowymi w sytuacji, gdy konieczne jest zrealizowanie zabezpieczenia w wyniku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta. W tym kontekście należy doprecyzować, że Eurosystem przypisuje wartość aktywom nierynkowym na podstawie ich kwot pozostających do spłaty.

(9)

Akceptowanym przez Eurosystem zabezpieczeniem są zabezpieczone obligacje wyemitowane, posiadane lub gwarantowane przez kontrahenta lub podmiot z nim blisko powiązany, o ile obligacje te spełniają określone kryteria. W tym kontekście Eurosystem zamierza doprecyzować kryteria przyjmowania takich zabezpieczonych obligacji jako zabezpieczenia.

(10)

Niezbędne jest także dokonanie innych mniej istotnych zmian wyjaśniających, w tym odnoszących się do kwoty zabezpieczenia w operacjach zasilających w płynność, terminu wnioskowania o dostęp do operacji kredytowo-depozytowych oraz ograniczeń geograficznych dotyczących papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami oraz aktywów generujących przepływy środków pieniężnych.

(11)	Należy zatem odpowiednio zmienić wytyczne (UE) 2015/510 (EBC/2014/60),

PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:

Artykuł 1

Zmiany

W wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60) wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2)

»agencja« – podmiot, który ma siedzibę w państwie członkowskim, którego walutą jest euro, i który albo wykonuje określone usługi na rzecz społeczności na poziomie krajowym lub regionalnym, albo obsługuje potrzeby w zakresie finansowania takich usług, oraz który został zaklasyfikowany jako agencja przez Eurosystem. Listę podmiotów zaklasyfikowanych jako agencje publikuje się na stronie internetowej EBC; lista ta wskazuje, czy w odniesieniu do każdego z tych podmiotów spełnione zostały kryteria ilościowe dotyczące redukcji wartości w wycenie, określone w załączniku XIIa;”;

dodaje się pkt 26a i 26b w brzmieniu:

„26a)

»data uruchomienia sprawozdawczości ESMA« – pierwszy dzień, w którym a) dane repozytorium sekurytyzacji zostało zarejestrowane w Europejskim Urzędzie Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA), w związku z czym repozytorium to stało się repozytorium sekurytyzacji zarejestrowanym w ESMA, oraz b) odpowiednie wykonawcze standardy techniczne, w formie ujednoliconych szablonów, zostały przyjęte przez Komisję na podstawie art. 7 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 (*1) oraz stały się obowiązujące;

26b)	„repozytorium sekurytyzacji zarejestrowane w ESMA” – repozytorium sekurytyzacji w rozumieniu art. 2 pkt 23) rozporządzenia (UE) 2017/2402, które zostało zarejestrowane w ESMA zgodnie z art. 10 tego rozporządzenia;

(*1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).”;"

dodaje się pkt 31a w brzmieniu:

„31a)

»baza danych o poszczególnych kredytach wskazana przez Eurosystem« – podmiot, któremu Eurosystem nadał status bazy danych o poszczególnych kredytach zgodnie z załącznikiem VIII i który spełnia określone w tym załączniku wymogi dotyczące nadania takiego statusu;”;

dodaje się pkt 50a w brzmieniu:

„50a)

»baza danych o poszczególnych kredytach« – repozytorium sekurytyzacji zarejestrowane w ESMA lub bazę danych o poszczególnych kredytach wskazaną przez Eurosystem;”;

w art. 15 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

zapewnienia odpowiedniego zabezpieczenia operacji aż do jej zapadalności; wartość aktywów przekazanych na zabezpieczenie pokrywa w każdym momencie stan operacji zasilającej w płynność, w tym odsetki naliczone w czasie trwania operacji. Jeżeli odsetki są naliczane na podstawie dodatniej stopy procentowej, odpowiednią kwotę dodaje się na bazie dziennej do całkowitej kwoty pozostającej do spłaty operacji zasilającej w płynność, jeżeli zaś odsetki naliczane są na podstawie ujemnej stopy procentowej, odpowiednią kwotę odejmuje się na bazie dziennej od całkowitej kwoty pozostającej do spłaty operacji zasilającej w płynność;”;

w art. 19 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Kontrahent może wystąpić do swojego rodzimego KBC z wnioskiem o udzielenie dostępu do kredytu w banku centralnym. Wnioski otrzymane przez rodzimy KBC nie później niż 15 minut po czasie zamknięcia systemu TARGET2 KBC przetwarza tego samego dnia w TARGET2. Termin składania wniosków o udzielenie dostępu do kredytu w banku centralnym jest przedłużony o 15 minut w ostatnim dniu operacyjnym Eurosystemu danego okresu utrzymywania rezerwy. W wyjątkowych okolicznościach Eurosystem może zdecydować o stosowaniu dłuższych terminów. Wniosek o udzielenie dostępu do kredytu w banku centralnym określa kwotę zapotrzebowania na kredyt. Kontrahent dostarcza odpowiednią ilość aktywów kwalifikowanych jako zabezpieczenie transakcji, chyba że aktywa takie zostały już wcześniej złożone przez kontrahenta w rodzimym KBC zgodnie z art. 18 ust. 4.”;

w art. 22 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W celu uzyskania dostępu do depozytu w banku centralnym kontrahent składa odpowiedni wniosek w rodzimym KBC. Wnioski otrzymane nie później niż 15 minut po czasie zamknięcia systemu TARGET2 rodzimy KBC przetwarza tego samego dnia w TARGET2. Termin składania wniosków o udzielenie dostępu do depozytu w banku centralnym jest przedłużony o 15 minut w ostatnim dniu operacyjnym Eurosystemu danego okresu utrzymywania rezerwy. W wyjątkowych okolicznościach Eurosystem może zdecydować o stosowaniu dłuższych terminów. We wniosku należy podać wielkość depozytu.”;

w art. 59 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4. Eurosystem publikuje informacje dotyczące stopni jakości kredytowej na stronie internetowej EBC w formie zharmonizowanej skali ratingowej Eurosystemu, w tym informacje dotyczące przyporządkowania ocen kredytowych przyznawanych przez zaakceptowane zewnętrzne instytucje oceny wiarygodności kredytowej (instytucje ECAI) do stopni jakości kredytowej.

5. Przy ocenie spełniania wymogów jakości kredytowej Eurosystem uwzględnia oceny kredytowe pochodzące z systemów oceny kredytowej należących do jednego z trzech źródeł wskazanych w tytule V części czwartej.”;

6)	w art. 69 skreśla się ust. 2;

7)	w art. 70 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: „3a. W przypadku instrumentów dłużnych emitowanych lub gwarantowanych przez agencje emitent lub gwarant musi mieć siedzibę w państwie członkowskim, którego walutą jest euro.”;

w art. 73 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami są aktywami kwalifikowanymi, jeżeli wszystkie zabezpieczające aktywa generujące przepływy środków pieniężnych są jednorodne, tzn. możliwe jest przekazanie sprawozdawczości o nich na jednym z typów formularzy sprawozdawczych danych o poszczególnych kredytach, o których mowa w załączniku VIII, a zatem dotyczących jednej z następujących kategorii:

a)	hipotecznych kredytów mieszkaniowych;

b)	pożyczek udzielanych małym i średnim przedsiębiorstwom;

c)	kredytów samochodowych;

d)	kredytów konsumenckich;

e)	należności wynikających z leasingu;

f)	wierzytelności z tytułu kart kredytowych.”;

w art. 74 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Na potrzeby ust. 2 powiernika hipoteki i powiernika wierzytelności uważa się za pośrednika.”;

ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Dłużnicy i wierzyciele aktywów generujących przepływy środków pieniężnych muszą być zarejestrowani (lub, w przypadku osób fizycznych, mieć miejsce zamieszkania) w EOG. Dłużnicy będący osobami fizycznymi muszą być rezydentami EOG w momencie zainicjowania aktywów generujących przepływy środków pieniężnych. Właściwe zabezpieczenie musi znajdować się w EOG a prawem właściwym dla aktywów generujących przepływy środków pieniężnych musi być prawo jednego z krajów EOG.”;

10)

w art. 78 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wyczerpujące i ujednolicone dane o poszczególnych kredytach dotyczące puli aktywów generujących przepływy środków pieniężnych, które stanowią zabezpieczenie papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, udostępnia się zgodnie z procedurami określonymi w załączniku VIII, obejmującymi informacje o wymaganym wyniku jakości danych oraz o wymogach dotyczących baz danych o poszczególnych kredytach. Przy ocenie kwalifikacji Eurosystem bierze pod uwagę (a) przypadki nieprzekazania danych oraz (b) częstotliwość występowania pól danych o poszczególnych kredytach, w przypadku których uznano, że nie zawierają treści.”;

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Niezależnie od wymaganych zgodnie z załącznikiem VIII wartości wyników danych o poszczególnych kredytach Eurosystem może – po przeanalizowaniu konkretnego przypadku i z zastrzeżeniem obowiązku przedstawienia odpowiedniego uzasadnienia braku osiągnięcia wymaganego wyniku – przyjmować jako zabezpieczenie papiery wartościowe zabezpieczone aktywami z wynikiem niższym niż wymagana wartość wyniku (A1). W odniesieniu do każdego rodzaju odpowiedniego uzasadnienia Eurosystem określa maksymalny poziom tolerancji oraz horyzont tolerancji, które zostaną opisane szczegółowo na stronie internetowej EBC. Horyzont tolerancji wskazuje okres czasu, w którym jakość danych dotyczących papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami musi ulec poprawie.”;

11)

w art. 81a wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 pierwsze tiret otrzymuje brzmienie:

„—	instrumenty dłużne emitowane przez agencje,”;

b)	skreśla się ust. 5;

12)

art. 90 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 90

Kwota główna i kupony należności kredytowych

Aktywami kwalifikowanymi są należności kredytowe spełniające następujące wymogi:

a)	mają, aż do ich ostatecznego wykupu, określoną, bezwarunkową kwotę główną; oraz

ich stopa procentowa, aż do ostatecznego wykupu, może być:

(i)	zerokuponowa;

(ii)

stała;

(iii)

zmienna, tj. powiązana z referencyjną stopą procentową i mająca następującą strukturę: stopa kuponu = stopa referencyjna ± x, gdzie f ≤ stopa kuponu ≤ c, przy czym:

—

w danym momencie stopa referencyjna może być jedynie jedną z następujących stóp:

—	stopą rynku pieniężnego euro, np. EURIBOR, LIBOR lub podobnym indeksem,

—	stopą swapów o stałym terminie zapadalności, np. CMS, EIISDA, EUSA,

—	rentownością jednej lub indeksem wielu obligacji skarbowych państwa strefy euro,

—

f (dolny limit), c (górny limit) – o ile występują – oraz x (depozyt zabezpieczający) są liczbami, które albo są ustalone z góry w momencie inicjacji, albo mogą zmieniać się w okresie istnienia należności kredytowej; f (dolny limit) lub c (górny limit) mogą również zostać wprowadzone po inicjacji należności kredytowej; oraz

ich ostatni przepływ środków pieniężnych nie był ujemny. W przypadku wystąpienia ujemnego przepływu środków pieniężnych dana należność kredytowa przestaje być od tego momentu aktywem kwalifikowanym. Taka należność kredytowa może ponownie stać się aktywem kwalifikowanym po wystąpieniu przepływu środków pieniężnych, który nie jest ujemny, o ile spełnia ona wszystkie pozostałe mające zastosowanie wymogi.”;

13)

art. 93 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 93

Minimalna wielkość należności kredytowych

Na potrzeby wykorzystania krajowego należności kredytowe muszą – w momencie ich przedłożenia jako zabezpieczenie przez kontrahenta – spełniać wymóg minimalnej wielkości w wysokości 25 000 EUR lub wyższej kwoty określonej przez rodzimy KBC. Na potrzeby wykorzystania transgranicznego obowiązuje minimalny próg w wysokości 500 000 EUR.”;

14)	w art. 95 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Dłużnikami i gwarantami kwalifikowanych należności kredytowych mogą być przedsiębiorstwa niefinansowe, podmioty sektora publicznego (wyłączając instytucje finansowe publiczne), wielostronne banki rozwoju lub organizacje międzynarodowe.”;

15)

art. 100 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 100

Weryfikacja procedur zgłaszania należności kredytowych

KBC albo organ nadzoru lub zewnętrzni biegli rewidenci przeprowadzają jednorazową weryfikację procedur stosowanych przez kontrahenta w celu zgłaszania Eurosystemowi należności kredytowych. W przypadku znaczących zmian takich procedur może zostać przeprowadzona ich dodatkowa jednorazowa weryfikacja.”;

16)

w art. 107a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Instrumenty DECC muszą mieć określoną, bezwarunkową kwotę główną oraz strukturę kuponu, która spełnia kryteria określone w art. 63. Pula zabezpieczeń może obejmować wyłącznie należności kredytowe, dla których dostępny jest:

a)	określony wzór sprawozdawczy dotyczący instrumentów DECC na poziomie danych o poszczególnych kredytach; lub

b)	wzór sprawozdawczy dotyczący papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami na poziomie danych o poszczególnych kredytach zgodnie z art. 73.”;

17)

w art. 107e wprowadza się następujące zmiany:

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Na poziomie poszczególnych zabezpieczających należności kredytowych udostępniać należy – zgodnie z określonymi w załączniku VIII procedurami i kontrolami mającymi zastosowanie do aktywów generujących przepływy środków pieniężnych stanowiących zabezpieczenie papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami – wyczerpujące i ujednolicone dane o poszczególnych kredytach dotyczące puli zabezpieczających należności kredytowych, z wyłączeniem danych dotyczących częstotliwości przekazywania sprawozdawczości, odpowiedniego formularza sprawozdawczego dotyczącego danych o poszczególnych kredytach oraz przekazywania przez właściwe strony danych o poszczególnych kredytach do baz danych o poszczególnych kredytach. Instrumenty DECC są aktywami kwalifikowanymi, jeżeli wszystkie zabezpieczające należności kredytowe są jednorodne, tzn. możliwe jest przekazanie sprawozdawczości o nich na jednym formularzu sprawozdawczym DECC danych o poszczególnych kredytach. Po dokonaniu oceny przekazanych danych Eurosystem może uznać dany instrument DECC za niejednorodny.”;

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Do instrumentów DECC, w tym szczegółowych wzorów sprawozdawczych dotyczących instrumentów DECC na poziomie danych o poszczególnych kredytach, stosuje się wymogi w zakresie jakości danych dotyczące papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Dane o poszczególnych kredytach przekazuje się na szczegółowym formularzu sprawozdawczym DECC danych o poszczególnych kredytach, który publikuje się na stronie internetowej EBC, do:

a)	repozytorium sekurytyzacji zarejestrowanego w ESMA; lub

b)	bazy danych o poszczególnych kredytach wskazanej przez Eurosystem.”;

dodaje się ust. 5a w brzmieniu:

„5a. Przekazywanie repozytoriom sekurytyzacji zarejestrowanym w ESMA danych o poszczególnych kredytach dotyczących instrumentów DECC na podstawie ust. 5 lit. a) rozpoczyna się na początku miesiąca kalendarzowego następującego bezpośrednio po dacie przypadającej trzy miesiące od daty uruchomienia sprawozdawczości ESMA.

Przekazywanie bazom danych o poszczególnych kredytach wskazanym przez Eurosystem danych o poszczególnych kredytach dotyczących instrumentów DECC na podstawie ust. 5 lit. b) jest dozwolone do końca miesiąca kalendarzowego, podczas którego przypada data będąca trzy lata i trzy miesiące po dacie uruchomienia sprawozdawczości ESMA.

EBC ogłasza datę uruchomienia sprawozdawczości ESMA na swojej stronie internetowej.”;

18)

w art. 114 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Jeżeli gwarant nie jest podmiotem sektora publicznego uprawnionym do nakładania podatków, uznanie aktywów rynkowych lub należności kredytowych objętych gwarancją za aktywa kwalifikowane wymaga złożenia odpowiedniemu KBC ekspertyzy prawnej dotyczącej ważności, mocy wiążącej i wykonalności gwarancji, w formie i o treści satysfakcjonującej dla Eurosystemu. Ekspertyzę taką przygotowują osoby, które są niezależne od kontrahenta, emitenta/dłużnika oraz gwaranta oraz które mają kwalifikacje prawne do wydawania takich ekspertyz zgodnie z prawem właściwym, np. prawnicy praktykujący w kancelariach prawniczych lub pracujący w uznanych instytucjach akademickich lub podmiotach publicznych. Ekspertyza prawna powinna również stwierdzać, że nie jest to gwarancja osobista i że jest ona wykonalna jedynie przez posiadaczy aktywów rynkowych lub wierzycieli należności kredytowej. Jeśli gwarant ma siedzibę w innym systemie prawnym niż właściwy dla gwarancji, ekspertyza prawna musi też stwierdzać, że gwarancja jest ważna i wykonalna na mocy prawa właściwego ze względu na siedzibę gwaranta. W odniesieniu do aktywów rynkowych ekspertyza prawna powinna zostać złożona przez kontrahenta do wglądu w banku centralnym, który zgłasza dane aktywa objęte gwarancją do wpisania na listę aktywów kwalifikowanych. W odniesieniu do należności kredytowych ekspertyza prawna powinna zostać złożona przez kontrahenta przekazującego należność na zabezpieczenie do wglądu w banku centralnym kraju, którego prawo jest prawem właściwym dla należności kredytowej. Wymóg wykonalności należy rozumieć z zastrzeżeniem przepisów dotyczących upadłości i niewypłacalności, ogólnych zasad słuszności oraz innych tego rodzaju praw i zasad dotyczących gwaranta i mających ogólny wpływ na prawa wierzycieli w stosunku do gwaranta.”;

19)

w art. 119 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Informacje dotyczące oceny kredytowej, na których Eurosystem opiera ocenę kwalifikowanych aktywów na potrzeby zabezpieczenia operacji kredytowych Eurosystemu zapewniają systemy oceny kredytowej należące do jednego z trzech następujących źródeł:

a)	instytucji ECAI;

b)	wewnętrznych systemów oceny kredytowej KBC (ICAS);

c)	systemów ratingów wewnętrznych kontrahentów (IRB).

2. Każde ze źródeł wskazanych w ust. 1 może obejmować kilka systemów oceny kredytowej. Systemy oceny kredytowej muszą spełniać kryteria akceptacji określone w niniejszym tytule. Lista zaakceptowanych systemów oceny kredytowej, tzn. lista zaakceptowanych instytucji ECAI i wewnętrznych systemów oceny kredytowej KBC, jest publikowana na stronie internetowej EBC.”;

20)	uchyla się artykuł 124;

21)	uchyla się artykuł 125;

22)	art. 135 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 135 Zasady wyceny aktywów nierynkowych Aktywom nierynkowym Eurosystem przypisuje wartość odpowiadającą ich kwocie pozostającej do spłaty.”;

23)

w art. 138 ust. 3 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

zabezpieczonych obligacji spełniających wymagania określone w art. 129 ust. 1–3 i ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Od dnia 1 lutego 2020 r. takie zabezpieczone obligacje muszą mieć rating emisji nadany przez instytucję ECAI określony w art. 83 lit. a) oraz spełniający wymogi wskazane w załączniku IXb;”;

24)

w art. 141 ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)	jeżeli aktywa takie są wyemitowane przez agencję, wielostronny bank rozwoju lub organizację międzynarodową.”;

25)	załączniki VI, VIII oraz IXb podlegają zmianom zgodnie z załącznikiem I do niniejszych wytycznych;

26)	dodaje się nowy załącznik XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60) w brzmieniu określonym w załączniku II do niniejszych wytycznych.

Artykuł 2

Skuteczność i implementacja

1. Niniejsze wytyczne stają się skuteczne z dniem zawiadomienia o nich krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro.

2. Krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro, podejmują środki konieczne do zapewnienia zgodności z postanowieniami niniejszych wytycznych oraz stosują te postanowienia od dnia 5 sierpnia 2019 r. Najpóźniej do dnia 21 czerwca 2019 r. krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro, powiadamiają Europejski Bank Centralny o treści aktów prawnych i innych czynnościach związanych z tymi środkami.

Artykuł 3

Adresaci

Niniejsze wytyczne są adresowane do wszystkich banków centralnych Eurosystemu.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 10 maja 2019 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/510 z dnia 19 grudnia 2014 r. w sprawie implementacji ram prawnych polityki pieniężnej Eurosystemu (Wytyczne w sprawie dokumentacji ogólnej) (EBC/2014/60) (Dz.U. L 91 z 2.4.2015, s. 3).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).

ZAŁĄCZNIK I

W załącznikach VI, VIII oraz IXb do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60) wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku VI wprowadza się następujące zmiany:

a)	tytuł tabeli 2 otrzymuje brzmienie: „Kwalifikowane powiązania między systemami rozrachunku papierów wartościowych”;

pierwsze zdanie pod tytułem tabeli 2 otrzymuje brzmienie:

„Wykorzystywanie aktywów kwalifikowanych emitowanych w systemie rozrachunku papierów wartościowych państwa B będących w posiadaniu kontrahenta mającego siedzibę w państwie A poprzez kwalifikowane powiązanie pomiędzy systemami rozrachunku papierów wartościowych w państwach A i B w celu uzyskania kredytu z krajowego banku centralnego państwa A.”;

pierwsze zdanie pod tytułem tabeli 3 otrzymuje brzmienie:

„Wykorzystywanie aktywów kwalifikowanych emitowanych w systemie rozrachunku papierów wartościowych państwa C, utrzymywanych w systemie rozrachunku papierów wartościowych państwa B przez kontrahenta mającego siedzibę w państwie A poprzez kwalifikowane powiązanie pomiędzy systemami rozrachunku papierów wartościowych w państwach B i C w celu uzyskania kredytu z krajowego banku centralnego państwa A.”;

w załączniku VIII wprowadza się następujące zmiany:

tytuł i akapit wprowadzający otrzymują brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK VIII

WYMOGI SPRAWOZDAWCZE W ZAKRESIE DANYCH O POSZCZEGÓLNYCH KREDYTACH W ODNIESIENIU DO PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH ZABEZPIECZONYCH AKTYWAMI ORAZ WYMOGI DOTYCZĄCE BAZ DANYCH O POSZCZEGÓLNYCH KREDYTACH

Niniejszy załącznik stosuje się do przekazywania kompleksowych i znormalizowanych danych o poszczególnych kredytach dotyczących puli aktywów generujących przepływy środków pieniężnych, stanowiących zabezpieczenie papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, zgodnie z art. 78; niniejszy załącznik ustanawia również wymogi dotyczące baz danych o poszczególnych kredytach.

”;

w pkt I wprowadza się następujące zmiany:

(i)

ppkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.	Właściwe strony mają obowiązek przekazywania danych o poszczególnych kredytach bazom danych o poszczególnych kredytach zgodnie z niniejszym załącznikiem. Bazy danych o poszczególnych kredytach publikują takie dane elektronicznie.

Dane o poszczególnych kredytach mogą być przekazywane dla indywidualnych transakcji:

a)	w odniesieniu do transakcji przekazywanych repozytoriom sekurytyzacji zarejestrowanym w ESMA – z wykorzystaniem odpowiednich wzorów sprawozdawczych wskazanych w wykonawczych standardach technicznych przyjętych przez Komisję na podstawie art. 7 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/2402; lub

b)	w odniesieniu do transakcji przekazywanych bazom danych o poszczególnych kredytach wskazanym przez Eurosystem – z wykorzystaniem aktualnego odpowiedniego wzoru sprawozdawczego EBC dotyczącego danych o poszczególnych kredytach, opublikowanego na stronie internetowej EBC.

W każdym przypadku właściwy rodzaj wzoru sprawozdawczego zależy od tylu aktywów stanowiących zabezpieczenie papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami, zgodnie z art. 73 ust. 1.”;

(ii)

dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a.

Przekazywanie danych o poszczególnych kredytach na podstawie ust. 2 lit. a) rozpoczyna się na początku miesiąca kalendarzowego następującego bezpośrednio po dacie przypadającej trzy miesiące od daty uruchomienia sprawozdawczości ESMA.

Przekazywanie danych o poszczególnych kredytach na podstawie ust. 2 lit. b) jest dozwolone do końca miesiąca kalendarzowego, podczas którego przypada data będąca trzy lata i trzy miesiące po dacie uruchomienia sprawozdawczości ESMA.”;

2b.

Niezależnie od postanowień drugiego akapitu ustępu 2a dane o poszczególnych kredytach dotyczące indywidualnych transakcji muszą być przekazywane zgodnie z ust. 2 lit. a) w sytuacji gdy:

strony transakcji są zobowiązane zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) oraz art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402 do przekazywania danych o poszczególnych kredytach dotyczących indywidualnej transakcji do repozytorium sekurytyzacji zarejestrowanego w ESMA korzystając z odpowiednich wzorów wskazanych w wykonawczych standardach technicznych przyjętych przez Komisję na podstawie art. 7 ust. 4 tego rozporządzenia; oraz

b)	przekazywanie danych o poszczególnych kredytach zgodnie z ust. 2 lit. a) rozpoczęło się.”;

w pkt II wprowadza się następujące zmiany:

(i)

pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2.	Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami muszą osiągnąć obowiązkowy minimalny poziom zgodności, mierzony poprzez odniesienie do dostępności informacji, w szczególności pola danych formularza sprawozdawczego dotyczącego danych o poszczególnych kredytach.”;

(ii)

w ppkt 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„3.	W celu ujęcia pól niedostępnych w każdym formularzu sprawozdawczym dotyczącym danych o poszczególnych kredytach znajduje się zestaw sześciu opcji »brak danych« (no data, ND), z których należy korzystać, gdy przekazanie poszczególnych danych zgodnie z formularzem nie jest możliwe.”;

w pkt III wprowadza się następujące zmiany:

(i)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„III.

METODOLOGIA WYNIKÓW DANYCH”;

(ii)	skreśla się ppkt 1;

(iii)

ppkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2.	Po otrzymaniu i przetworzeniu danych o poszczególnych kredytach baza danych o poszczególnych kredytach generuje wynik dla każdej transakcji, której przedmiotem są papiery wartościowe zabezpieczone aktywami.”;

(iv)	skreśla się ppkt 4 i tabelę 3;

w pkt IV.II zatytułowanym „Procedura nadania statusu oraz cofnięcia jego nadania” ppkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Wniosek o nadanie przez Eurosystem statusu bazy danych o poszczególnych kredytach składa się do Dyrekcji EBC ds. Zarządzania Ryzykiem. Wniosek musi być odpowiednio uzasadniony oraz musi zawierać kompletną dokumentację uzupełniającą wskazującą, że wnioskodawca spełnia wymogi dla baz danych o poszczególnych kredytach ustanowione w niniejszych wytycznych. Wniosek, uzasadnienie oraz dokumentacja uzupełniająca muszą zostać przedstawione w formie pisemnej, a jeśli to możliwe – również w formacie elektronicznym. Nie przyjmuje się wniosków złożonych po dniu 13 maja 2019 r. Wnioski otrzymane przed tą datą przetwarza się zgodnie z postanowieniami niniejszego załącznika.”;

w załączniku IXb wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 1 trzeci akapit otrzymuje brzmienie:

„Wymogi mają zastosowanie do ratingów emisji, o których mowa w art. 83 i obejmują wszystkie ratingi aktywów i programu dla kwalifikowanych zabezpieczonych obligacji. Spełnianie przez instytucję ECAI tych wymogów będzie regularnie kontrolowane. Jeżeli kryteria te nie są spełnione dla określonego programu dotyczącego zabezpieczonych obligacji, Eurosystem może uznać publiczną ocenę kredytową związaną z danym programem dotyczącym zabezpieczonych obligacji za niespełniającą wysokich standardów kredytowych zasad oceny kredytowej Eurosystemu. Tym samym dana ocena kredytowa dokonana przez instytucję ECAI nie mogłaby być wykorzystana do ustalenia wymogów jakości kredytowej dla aktywów rynkowych emitowanych w ramach danego programu dotyczącego zabezpieczonych obligacji.”;

w pkt 2 lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

(i)

ppkt (vi) oraz (vii) otrzymują brzmienie:

„(vi)

rozkład walut, w tym rozbicie z uwagi na wartość zarówno na poziomie puli aktywów, jak i pojedynczych obligacji, oraz udział procentowy aktywów wyrażonych w euro i udział procentowy obligacji denominowanych w euro;

(vii)

aktywa będące częścią puli zabezpieczeń, w tym bilans aktywów, rodzaj aktywów, liczba i średnia wielkość kredytów, okres, przez jaki aktywa znajdowały się w obrocie (seasoning), zapadalność, wskaźniki kredytu do wyceny, rozkład regionalny oraz dystrybucja zaległości w spłacie; w odniesieniu do rozkładu regionalnego, jeżeli aktywa będące częścią puli zabezpieczeń obejmują kredyty inicjowane w różnych krajach, raport kontrolny musi przedstawiać co najmniej rozkład pomiędzy poszczególne kraje oraz rozkład regionalny dla głównego kraju pochodzenia.”;

(ii)

po ppkt (x) dodaje się następujące trzy zdania:

„Raport kontrolny dotyczący multi-cédulas musi zawierać wszystkie informacje wymagane zgodnie z ppkt (i) do (x). Ponadto raporty te muszą zawierać listę odpowiednich inicjatorów i ich odpowiednich udziałów w multi-cédula. Szczegółowe informacje o aktywach należy przekazywać bezpośrednio w raporcie kontrolnym dla multi-cédulas lub odnosząc się do raportów kontrolnych dla każdej pojedynczej cédula ocenionej przez instytucję ECAI.”.

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK XIIa

Podmiot uważany za agencję w rozumieniu art. 2 ust. 2 niniejszych wytycznych musi spełniać następujące kryteria ilościowe, aby jego kwalifikowane aktywa rynkowe mogły być przydzielone do drugiej kategorii redukcji wartości, jak wskazano w tabeli 1 załącznika do wytycznych (UE) 2016/65 (EBC/2015/35):

a)	średnia sumy niespłaconych wartości nominalnych wszystkich kwalifikowanych aktywów rynkowych wyemitowanych przez agencję wynosi co najmniej 10 mld EUR w okresie odniesienia;

średnia sumy wartości nominalnych wszystkich kwalifikowanych aktywów rynkowych o wartości nominalnej pozostającej do spłaty wynoszącej co najmniej 500 mln EUR, wyemitowanych przez agencję w okresie odniesienia, daje udział równy 50 % lub więcej średniej sumy wartości nominalnej pozostającej do spłaty dla wszystkich kwalifikowanych aktywów rynkowych wyemitowanych przez tę agencję w okresie odniesienia.

Zgodność z tymi kryteriami ilościowymi jest oceniana corocznie, poprzez obliczenie w każdym roku odpowiedniej średniej z jednorocznego okresu odniesienia rozpoczynającego się 1 sierpnia poprzedniego roku i kończącego się 31 lipca bieżącego roku.

”

24.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 167/75

WYTYCZNE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2019/1033

z dnia 10 maja 2019 r.

zmieniające wytyczne (UE) 2016/65 w sprawie redukcji wartości w wycenie stosowanych przy implementacji ram prawnych polityki pieniężnej Eurosystemu (EBC/2019/12)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności art. 127 ust. 2 tiret pierwsze,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Aktywa kwalifikowane na potrzeby operacji kredytowych Eurosystemu podlegają zasadom wyceny i środkom kontroli ryzyka, które chronią Eurosystem przez stratami finansowymi w sytuacji, gdy konieczne jest zrealizowanie zabezpieczenia w wyniku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta. Przegląd zasad kontroli ryzyka i wyceny Eurosystemu dotyczących aktywów nierynkowych wykazał konieczność wprowadzenia szeregu zmian zmierzających do zapewnienia Eurosystemowi odpowiedniej kontroli ryzyka.

(2)	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/65 (EBC/2015/35) (1) powinny zatem zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:

Artykuł 1

Zmiany

W wytycznych (UE) 2016/65 (EBC/2015/35) wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

instrumenty dłużne emitowane przez: (i) instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym oraz instytucje samorządowe na szczeblu lokalnym; (ii) podmioty będące instytucjami kredytowymi lub niebędące instytucjami kredytowymi, sklasyfikowane przez Eurosystem jako agencje i spełniające kryteria ilościowe określone w załączniku XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60); (iii) wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe; jak również zabezpieczone obligacje typu Jumbo spełniające wymogi dyrektywy UCITS – należą do drugiej kategorii redukcji wartości;”;

w art. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)

spełniające wymogi dyrektywy UCITS zabezpieczone obligacje inne niż spełniające wymogi dyrektywy UCITS zabezpieczone obligacje typu Jumbo; inne zabezpieczone obligacje; oraz instrumenty dłużne wyemitowane przez: (i) przedsiębiorstwa niefinansowe, (ii) przedsiębiorstwa w sektorze instytucji rządowych i samorządowych, oraz (iii) agencje niebędące instytucjami kredytowymi, które nie spełniają kryteriów ilościowych określonych w załączniku XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60) – należą do trzeciej kategorii redukcji wartości;”;

w art. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)

niezabezpieczone instrumenty dłużne emitowane przez: (i) instytucje kredytowe; (ii) agencje będące instytucjami kredytowymi, które nie spełniają kryteriów ilościowych określonych w załączniku XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60); oraz (iii) instytucje finansowe niebędące instytucjami kredytowymi – należą do czwartej kategorii redukcji wartości;”;

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Indywidualne należności kredytowe podlegają redukcji wartości określonej na podstawie pozostałego okresu zapadalności, stopnia jakości kredytowej oraz struktury stopy procentowej, zgodnie z tabelą 3 zawartą w załączniku do niniejszych wytycznych.”;

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Do struktury stopy procentowej należności kredytowych mają zastosowanie następujące postanowienia:

a)	»zerokuponowe« należności kredytowe traktuje się jako należności kredytowe o stałym oprocentowaniu;

b)	należności kredytowe o zmiennym oprocentowaniu, dla których aktualizacja oprocentowania odbywa się rzadziej niż raz na rok, traktuje się jako należności kredytowe o stałym oprocentowaniu;

c)	należności kredytowe o zmiennym oprocentowaniu z górnym limitem traktuje się jako należności kredytowe o stałym oprocentowaniu;

d)	należności kredytowe o zmiennym oprocentowaniu, dla których aktualizacja oprocentowania odbywa się raz do roku lub częściej i dla których ustalono limit dolny, ale nie ustalono limitu górnego, traktuje się jako należności kredytowe o zmiennym oprocentowaniu;

redukcje wartości w wycenie stosowane do należności kredytowych z więcej niż jednym rodzajem oprocentowania zależą wyłącznie od rodzaju oprocentowania obowiązującego w pozostałym okresie istnienia należności kredytowej. Jeśli w pozostałym okresie istnienia należności kredytowej będzie obowiązywać więcej niż jeden rodzaj oprocentowania, pozostałe płatności odsetkowe traktuje się jako płatności o oprocentowaniu stałym, a jako okres zapadalności na potrzeby redukcji wartości przyjmuje się pozostały okres zapadalności należności kredytowej.”;

c)	skreśla się ust. 3;

d)	skreśla się ust. 4;

e)	w ust. 7 słowa „w ust. 1–4” zastępuje się słowami „w ust. 1–2”;

5)	załącznik podlega zmianie zgodnie z załącznikiem do niniejszych wytycznych.

Artykuł 2

Skuteczność i implementacja

1. Niniejsze wytyczne stają się skuteczne z dniem zawiadomienia o nich krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro.

Artykuł 3

Adresaci

Niniejsze wytyczne są skierowane do krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 10 maja 2019 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/65 z dnia 18 listopada 2015 r. w sprawie redukcji wartości w wycenie stosowanych przy implementacji ram prawnych polityki pieniężnej Eurosystemu (EBC/2015/35) (Dz.U. L 14 z 21.1.2016, s. 30).

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do wytycznych (UE) 2016/65 (EBC/2015/35) wprowadza się następujące zmiany:

tabela 1 otrzymuje brzmienie:

„Tabela 1

Kategorie redukcji wartości w wycenie kwalifikowanych aktywów rynkowych oparte na typie emitenta lub typie aktywów

Kategoria pierwsza

Kategoria druga

Kategoria trzecia

Kategoria czwarta

Kategoria piąta

Instrumenty dłużne wyemitowane przez instytucje rządowe szczebla centralnego

Certyfikaty dłużne EBC

Certyfikaty dłużne wyemitowane przez krajowe banki centralne (KBC) przed datą przyjęcia euro w danym państwie członkowskim

Instrumenty dłużne wyemitowane przez instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym oraz instytucje samorządowe na szczeblu lokalnym

Instrumenty dłużne emitowane przez podmioty (będące lub niebędące instytucjami kredytowymi) sklasyfikowane przez Eurosystem jako agencje i spełniające kryteria ilościowe określone w załączniku XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60)

Instrumenty dłużne wyemitowane przez wielostronne banki rozwoju i organizacje międzynarodowe

Zabezpieczone obligacje typu Jumbo spełniające wymogi dyrektywy UCITS

Spełniające wymogi dyrektywy UCITS zabezpieczone obligacje inne niż spełniające wymogi dyrektywy UCITS zabezpieczone obligacje typu Jumbo

Pozostałe zabezpieczone obligacje

Instrumenty dłużne emitowane przez przedsiębiorstwa niefinansowe, przedsiębiorstwa w sektorze instytucji rządowych i samorządowych oraz agencje niebędące instytucjami kredytowymi, które nie spełniają kryteriów ilościowych określonych w załączniku XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60)

Niezabezpieczone instrumenty dłużne emitowane przez instytucje kredytowe i agencje będące instytucjami kredytowymi, które nie spełniają kryteriów ilościowych określonych w załączniku XIIa do wytycznych (UE) 2015/510 (EBC/2014/60)

Niezabezpieczone instrumenty dłużne wyemitowane przez instytucje finansowe nie będące instytucjami kredytowymi

Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami”

tabela 2 otrzymuje brzmienie:

„Tabela 2

Poziomy redukcji wartości w wycenie stosowane do kwalifikowanych aktywów rynkowych dla kategorii redukcji wartości od pierwszej do czwartej

		Kategorie redukcji wartości
Jakość kredytowa	Pozostały okres zapadalności (w latach) (*)	Kategoria pierwsza			Kategoria druga			Kategoria trzecia			Kategoria czwarta
Jakość kredytowa	Pozostały okres zapadalności (w latach) (*)	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny
Stopień 1 i 2	[0-1)	0,5	0,5	0,5	1,0	1,0	1,0	1,0	1,0	1,0	7,5	7,5	7,5
	[1-3)	1,0	2,0	0,5	1,5	2,5	1,0	2,0	3,0	1,0	10,0	10,5	7,5
	[3-5)	1,5	2,5	0,5	2,5	3,5	1,0	3,0	4,5	1,0	13,0	13,5	7,5
	[5-7)	2,0	3,0	1,0	3,5	4,5	1,5	4,5	6,0	2,0	14,5	15,5	10,0
	[7-10)	3,0	4,0	1,5	4,5	6,5	2,5	6,0	8,0	3,0	16,5	18,0	13,0
	[10,∞)	5,0	7,0	2,0	8,0	10,5	3,5	9,0	13,0	4,5	20,0	25,5	14,5

		Kategorie redukcji wartości
Jakość kredytowa	Pozostały okres zapadalności (w latach) (*1)	Kategoria pierwsza			Kategoria druga			Kategoria trzecia			Kategoria czwarta
Jakość kredytowa	Pozostały okres zapadalności (w latach) (*1)	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny	kupon stały	kupon zerowy	kupon zmienny
Stopień 3	[0-1)	6,0	6,0	6,0	7,0	7,0	7,0	8,0	8,0	8,0	13,0	13,0	13,0
	[1-3)	7,0	8,0	6,0	9,5	13,5	7,0	12,0	15,0	8,0	22,5	25,0	13,0
	[3-5)	9,0	10,0	6,0	13,5	18,5	7,0	16,5	22,0	8,0	28,0	32,5	13,0
	[5-7)	10,0	11,5	7,0	14,0	20,0	9,5	18,5	26,0	12,0	30,5	35,0	22,5
	[7-10)	11,5	13,0	9,0	16,0	24,5	13,5	19,0	28,0	16,5	31,0	37,0	28,0
	[10,∞)	13,0	16,0	10,0	19,0	29,5	14,0	19,5	30,0	18,5	31,5	38,0	30,5

tabela 3 otrzymuje brzmienie:

„Tabela 3

Poziomy redukcji wartości w wycenie stosowane do kwalifikowanych należności kredytowych o oprocentowaniu stałym lub zmiennym

Jakość kredytowa	Pozostały okres zapadalności (w latach) (*2)	Stała stopa procentowa	Zmienna stopa procentowa
Stopnie 1 i 2 (AAA do A-)	[0-1)	12,0	12,0
	[1-3)	16,0	12,0
	[3-5)	21,0	12,0
	[5-7)	27,0	16,0
	[7-10)	35,0	21,0
	[10, ∞)	45,0	27,0
Stopień 3 (od BBB+ do BBB-)	[0-1)	19,0	19,0
	[1-3)	33,5	19,0
	[3-5)	45,0	19,0
	[5-7)	50,5	33,5
	[7-10)	56,5	45,0
	[10, ∞)	63,0	50,5

(*1) Tj. [0–1) – pozostały okres zapadalności poniżej jednego roku, [1–3) – pozostały okres zapadalności jeden rok lub więcej, mniej niż trzy lata itd.”

(*2) Tj. [0–1) – pozostały okres zapadalności poniżej jednego roku, [1–3) – pozostały okres zapadalności jeden rok lub więcej, mniej niż trzy lata itd.”.

24.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 167/81

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU UPG UE–JAPONIA NR 1/2019

z dnia 10 kwietnia 2019 r.

[2019/1035]

WSPÓLNY KOMITET UPG UE–JAPONIA,

uwzględniając Umowę o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią („UPG UE–Japonia”), w szczególności jej art. 22.1 ust. 4 lit. e), art. 21.6 ust. 2 i art. 21.30,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z art. 22.1 ust. 4 lit. e) Umowy o partnerstwie gospodarczym między UE a Japonią Wspólny Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

(2)	Zgodnie z art. 21.6 ust. 2 Wspólny Komitet przyjmuje procedurę mediacji.

(3)	Zgodnie z art. 21.30 Wspólny Komitet przyjmuje regulamin wewnętrzny zespołu orzekającego oraz kodeks postępowania arbitrów,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

—	Regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu przedstawiony w załączniku I,

—	procedura mediacji przedstawiona w załączniku II,

—	regulamin wewnętrzny zespołu orzekającego przedstawiony w załączniku III, oraz

—	kodeks postępowania arbitrów przedstawiony w załączniku IV

zostają niniejszym przyjęte.

Podpisano w Tokio dnia 10 kwietnia 2019 r.

Za Wspólny Komitet UPG UE–Japonia

W imieniu Japonii

Taro KONO

W imieniu UE

Cecilia MALMSTRÖM

ZAŁĄCZNIK 1

REGULAMIN WEWNĘTRZNY WSPÓLNEGO KOMITETU USTANOWIONEGO NA MOCY UMOWY O PARTNERSTWIE GOSPODARCZYM MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ A JAPONIĄ

Artykuł 1

Skład i przewodnictwo

1. Wspólny Komitet ustanowiony zgodnie z art. 22.1 ust. 1 Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią (zwanej dalej „umową”) wykonuje swoje obowiązki w sposób przewidziany w art. 22.1 umowy i przejmuje odpowiedzialność za ogólne wdrożenie i funkcjonowanie umowy.

2. W skład Wspólnego Komitetu wchodzą przedstawiciele Unii Europejskiej i Japonii, a zgodnie z art. 22.1 ust. 3 umowy przewodniczą mu wspólnie członek Komisji Europejskiej odpowiedzialny za sprawy handlu oraz minister spraw zagranicznych Japonii.

3. Współprzewodniczący mogą być reprezentowani odpowiednio przez swoich przedstawicieli zgodnie z postanowieniami art. 22.1 ust. 3 umowy. Wszelkie późniejsze odniesienia w niniejszym regulaminie wewnętrznym do współprzewodniczących Wspólnego Komitetu rozumie się jako obejmujące ich przedstawicieli.

4. Współprzewodniczącym mogą towarzyszyć urzędnicy. Wykazy urzędników biorących udział w posiedzeniu w imieniu każdej ze stron wymienia się przed posiedzeniem za pośrednictwem punktów kontaktowych.

5. Współprzewodniczący mogą, za obopólną zgodą, zdecydować o zaproszeniu obserwatorów lub niezależnych ekspertów na zasadzie ad hoc.

Artykuł 2

Punkty kontaktowe

1. Punkty kontaktowe wyznaczone zgodnie z art. 22.6 ust. 1 (zwane dalej „punktami kontaktowymi”) koordynują przygotowania do posiedzeń Wspólnego Komitetu oraz ich organizację.

2. Wszelka wymiana korespondencji i komunikacja między stronami w zakresie prac Wspólnego Komitetu i jego posiedzeń odbywa się za pośrednictwem punktów kontaktowych zgodnie z art. 22.6 ust. 2 lit. c) umowy.

3. Punkty kontaktowe odpowiadają za koordynację przygotowań wstępnego porządku obrad, projektów decyzji i projektów zaleceń Wspólnego Komitetu, jak również za korespondencję i komunikację między Wspólnym Komitetem a specjalnymi komitetami, grupami roboczymi i innymi organami ustanowionymi na mocy umowy.

Artykuł 3

Porządek obrad

1. Punkty kontaktowe wspólnie sporządzają wstępny porządek obrad każdego posiedzenia i przekazują go, wraz z odpowiednimi dokumentami, członkom Wspólnego Komitetu nie później niż 15 dni kalendarzowych przed datą posiedzenia.

2. Każda ze stron może zaproponować punkty porządku obrad nie później niż 21 dni kalendarzowych przed datą posiedzenia.

3. Strony mogą, za obopólną zgodą, skrócić terminy, o których mowa w ust. 1 i 2, w celu uwzględnienia wymagań dotyczących konkretnego przypadku.

4. Wspólny Komitet przyjmuje porządek obrad na początku każdego posiedzenia. Jeżeli strony wyrażą na to zgodę, w porządku obrad można umieścić punkty, które nie znalazły się we wstępnym porządku obrad.

Artykuł 4

Język roboczy

O ile strony nie postanowiły inaczej, językiem wszelkiej korespondencji i komunikacji między stronami w sprawie prac Wspólnego Komitetu, jak również przygotowywań decyzji i zaleceń oraz obrad na ich temat, jest język angielski.

Artykuł 5

Decyzje i zalecenia

1. Zgodnie z art. 22.2 umowy decyzje i zalecenia Wspólnego Komitetu podejmowane są w drodze konsensusu. Mogą być one przyjmowane w drodze procedury pisemnej poprzez wymianę not między współprzewodniczącymi Komitetu.

2. Wszystkie decyzje i zalecenia Wspólnego Komitetu są opatrzone numerem seryjnym i datą przyjęcia oraz zawierają tytuł odnoszący się do ich przedmiotu.

Artykuł 6

Wspólny protokół

1. Projekt wspólnego protokołu zawiera, co do zasady, ostateczny porządek obrad oraz podsumowanie dyskusji w ramach każdego punktu porządku obrad.

2. Punkty kontaktowe sporządzają projekt wspólnego protokołu każdego posiedzenia w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 60 dni od daty posiedzenia.

3. Strony zatwierdzają projekt wspólnego protokołu na piśmie w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 70 dni od daty posiedzenia. Po zatwierdzeniu protokołu punkty kontaktowe podpisują jego dwa egzemplarze, a każda ze stron otrzymuje po jednym oryginalnym egzemplarzu tych dokumentów. Strony mogą zdecydować, że podpis i wymiana kopii w formie elektronicznej spełniają ten wymóg.

Artykuł 7

Jawność i poufność

1. Posiedzenia Wspólnego Komitetu nie są otwarte dla publiczności, chyba że umowa stanowi inaczej lub strony postanowią inaczej.

2. W przypadku gdy strona przekazuje Wspólnemu Komitetowi, specjalnemu komitetowi, grupie roboczej lub innemu organowi ustanowionemu na mocy umowy informacje, które zgodnie z jej przepisami ustawowymi i wykonawczymi uznaje się za poufne lub chronione przed ujawnieniem, druga strona traktuje te informacje jako poufne, zgodnie z art. 1.6 umowy.

3. Przed posiedzeniem Wspólnego Komitetu każda ze stron może podać do wiadomości publicznej, za pomocą wszelkich odpowiednich nośników, porządek obrad w ostatecznej wersji uzgodnionej przez strony, zatwierdzony wspólny protokół sporządzony zgodnie z art. 6, z zastrzeżeniem zastosowania ust. 2 powyżej. Każda ze stron zapewnia podanie do wiadomości publicznej decyzji, zaleceń i interpretacji przyjętych przez Wspólny Komitet.

Artykuł 8

Koszty

Każda ze stron pokrywa wszelkie poniesione przez siebie koszty wynikające z posiedzeń Wspólnego Komitetu. Koszty związane z organizacją posiedzeń ponosi strona, która pełni rolę gospodarza posiedzenia. W przypadku gdy posiedzenie odbywa się poza terytorium Unii Europejskiej lub Japonii, strony podejmują decyzję za obopólną zgodą w sprawie odpowiedzialności za koszty poniesione w związku z organizacją posiedzenia.

ZAŁĄCZNIK 2

PROCEDURA MEDIACJI

I. Cel

Celem procedury mediacji, o której mowa w art. 21.6 umowy, jak przewidziano w niniejszym dokumencie, jest ułatwienie znalezienia wspólnie uzgodnionego rozwiązania w drodze kompleksowego i szybkiego postępowania z udziałem mediatora.

II. Definicje

Do celów niniejszego dokumentu:

a)	„umowa” oznacza Umowę o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią;

b)	„kodeks postępowania” oznacza kodeks postępowania arbitrów, o którym mowa w art. 21.30 umowy;

c)	„dni” oznaczają dni kalendarzowe;

d)	„Wspólny Komitet” oznacza Wspólny Komitet ustanowiony na mocy art. 22.1 umowy;

e)	„strona otrzymująca wniosek” oznacza stronę, do której kierowany jest wniosek o wszczęcie procedury mediacji na podstawie art. 21.6 umowy;

f)	„strona wnioskująca” oznacza stronę występującą z wnioskiem o wszczęcie procedury mediacji na podstawie art. 21.6 umowy; oraz

g)	„regulamin wewnętrzny” oznacza regulamin wewnętrzny zespołu orzekającego, o którym mowa w art. 21.30 umowy.

III. Wszczęcie procedury mediacji

Strona może w każdym momencie zwrócić się o wszczęcie procedury mediacji między stronami. Taki wniosek przekazuje się drugiej stronie w formie pisemnej. Wniosek musi być wystarczająco szczegółowy, aby umożliwić drugiej stronie zrozumienie zastrzeżeń strony wnioskującej o wszczęcie procedury mediacji. Strona wnioskująca przedstawia w swoim wniosku sporną kwestię w następujący sposób:

a)	określa konkretny środek stanowiący przedmiot wniosku;

b)	przedstawia zestawienie domniemanych niekorzystnych skutków, które według strony wnioskującej taki środek wywołuje lub wywoła w handlu lub inwestycjach między stronami; oraz

c)	wyjaśnia związek przyczynowy między środkiem a niekorzystnymi skutkami w handlu i inwestycjach między stronami.

Przed skierowaniem pisemnego wniosku do drugiej strony zgodnie z pkt 3 strona zasadniczo winna skorzystać z innych możliwości współpracy lub konsultacji przewidzianych w stosownych postanowieniach umowy. Dla większej jasności – konsultacje, o których mowa w art. 21.5 umowy, nie są wymagane przed wszczęciem procedury mediacji.

Procedurę mediacji można wszcząć wyłącznie za obopólnym porozumieniem stron w celu rozważenia rozwiązań będących do przyjęcia dla obu stron oraz wszelkich rad i propozycji przedstawionych przez mediatora. Strona otrzymująca wniosek uważnie go rozpatruje i udziela odpowiedzi na piśmie, przyjmując lub odrzucając wniosek, w ciągu 10 dni od jego otrzymania. Jeżeli strona otrzymująca wniosek nie udzieli odpowiedzi w wyznaczonym terminie, wniosek uznaje się za odrzucony. Za datę wszczęcia procedury mediacji uznaje się datę otrzymania przez stronę wnioskującą pozytywnej odpowiedzi od strony otrzymującej wniosek.

IV. Wybór mediatora

Strony dokładają starań, aby wyznaczyć mediatora nie później niż w ciągu 15 dni od daty wszczęcia procedury mediacji.

W przypadku gdy strony nie osiągną porozumienia w kwestii wyznaczenia mediatora w terminie określonym w pkt 6, współprzewodniczący Wspólnego Komitetu ze strony wnioskującej lub osoba przez niego wyznaczona – na wniosek jednej ze stron i nie później niż w terminie pięciu dni od otrzymania wniosku – wyznacza mediatora w drodze losowania spośród osób wskazanych w części listy dotyczącej przewodniczących zgodnie z art. 21.9 ust. 1 umowy. Drugiej stronie przekazuje się kopię wniosku.

Urząd wyznaczony przez stronę wnioskującą zgodnie z art. 21.25 ust. 1 umowy jest odpowiedzialny za organizację losowania i informuje współprzewodniczących Wspólnego Komitetu, z należytym wyprzedzeniem, o dacie, godzinie i miejscu losowania. Współprzewodniczący ze strony otrzymującej wniosek może być obecny lub być reprezentowany przez inną osobę podczas losowania. Mogą w nim uczestniczyć również przedstawiciele obu stron. W każdym wypadku losowanie przeprowadza się z udziałem strony lub stron, które są obecne.

O ile strony nie uzgodnią inaczej, mediator nie jest obywatelem żadnej ze stron ani nie jest zatrudniony przez żadną ze stron.

10.

Mediator w bezstronny i przejrzysty sposób pomaga stronom w wyjaśnieniu sprawy, w tym ewentualnych skutków danego środka dla handlu lub inwestycji, oraz w uzgodnieniu rozwiązania będącego do przyjęcia dla obu stron.

11.

Przyjęty przez Wspólny Komitet kodeks postępowania arbitrów, o którym mowa w art. 21.30 umowy, stosuje się odpowiednio do mediatora.

V. Zasady dotyczące procedury mediacji

12.

W terminie 10 dni od daty wyznaczenia mediatora zgodnie z pkt 6 lub dokonania jego wyboru zgodnie z pkt 7 strona wnioskująca przedkłada mediatorowi i stronie otrzymującej wniosek szczegółowy pisemny opis spornej kwestii, w tym opis tego, w jaki sposób konkretny środek jest lub byłby stosowany, oraz jego skutków dla handlu lub inwestycji. W ciągu 20 dni od dnia doręczenia takiego oświadczenia strona otrzymująca wniosek może przedstawić na piśmie swoje uwagi do wspomnianego opisu. W opisie lub w uwagach każda ze stron może zawrzeć wszelkie informacje, które uzna za istotne.

13.

Mediator może podjąć decyzję w sprawie najwłaściwszego sposobu wyjaśnienia spornej kwestii, w tym do możliwych skutków konkretnego środka dla handlu lub inwestycji. Mediator może w szczególności organizować spotkania między stronami, konsultować się ze stronami wspólnie lub indywidualnie oraz zapewnić dodatkowe wsparcie, o które wystąpią strony. Po konsultacji ze stronami mediator może także zwrócić się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub konsultować się z nimi.

14.

Mediator stara się służyć radą i zaproponować rozwiązanie do rozważenia przez strony. Strony mogą zaakceptować lub odrzucić proponowane rozwiązanie lub uzgodnić inne rozwiązanie. Mediator nie doradza ani nie przedstawia uwag w sprawie zgodności konkretnego środka z umową.

15.

Procedura odbywa się na terytorium strony otrzymującej wniosek, chyba że strony postanowią inaczej.

16.

Strony dokładają starań, aby osiągnąć wspólnie uzgodnione rozwiązanie w ciągu 60 dni od dnia wyznaczenia mediatora zgodnie z pkt 6 lub dokonania jego wyboru zgodnie z pkt 7. Na wniosek jednej ze stron wspólnie uzgodnione rozwiązanie przyjmuje się w drodze decyzji Wspólnego Komitetu. Wspólnie uzgodnione rozwiązania podaje się do wiadomości publicznej, chyba że strony postanowią inaczej. Wersja dostępna publicznie nie może zawierać informacji oznaczonych jako poufne przez jedną ze stron. Do czasu uzgodnienia ostatecznego wspólnego rozwiązania strony mogą rozważyć ewentualne rozwiązania tymczasowe.

17.

Na wniosek jednej ze stron mediator przedstawia stronom w formie pisemnej projekt sprawozdania merytorycznego zawierającego krótki opis:

a)	kwestii spornej, w tym ewentualnych skutków konkretnego środka dla handlu lub inwestycji;

b)	przeprowadzonych procedur;

c)	w stosownych przypadkach – opinii wyrażonych przez strony, ekspertów i zainteresowane podmioty; oraz

d)	w stosownych przypadkach – wszelkich wspólnie uzgodnionych rozwiązań i rozwiązań tymczasowych

w ciągu 15 dni od daty złożenia wniosku o takie sprawozdanie.

Strony mogą zgłaszać uwagi do projektu sprawozdania merytorycznego w ciągu 15 dni od jego wydania. Po rozpatrzeniu uwag przedstawionych przez strony mediator – w ciągu 30 dni od przedstawienia projektu sprawozdania merytorycznego – przekazuje stronom w formie pisemnej ostateczne sprawozdanie merytoryczne. Sprawozdanie merytoryczne nie zawiera interpretacji postanowień umowy przez mediatora.

18.

Procedura mediacji kończy się:

a)	poprzez przyjęcie przez strony wspólnie uzgodnionego rozwiązania, w dniu jego przyjęcia;

b)	poprzez wydanie przez mediatora po konsultacji ze stronami pisemnego oświadczenia stwierdzającego, że dalsze próby mediacji byłyby bezskuteczne, w dniu wydania takiego oświadczenia;

c)	za obopólnym porozumieniem stron na dowolnym etapie procedury, z dniem zawarcia takiego porozumienia; lub

d)	poprzez wydanie przez stronę pisemnego uzasadnionego oświadczenia po przeanalizowaniu wspólnie uzgodnionych rozwiązań w ramach procedury mediacji, z dniem wydania oświadczenia.

Zakończenie procedury mediacji pozostaje bez uszczerbku dla pkt 17.

19.

Do procedury mediacji stosuje się odpowiednio pkt 5–9, 15–26, 33, 34 i 42–46 regulaminu wewnętrznego zespołu orzekającego.

VI. Poufność

20.

O ile strony nie postanowią inaczej oraz bez uszczerbku dla pkt 16, wszystkie etapy procedury mediacji, w tym przedstawione rady lub zaproponowane rozwiązanie, mają charakter poufny. Mediator i strony traktują jako poufne wszelkie informacje przedłożone mediatorowi przez stronę lub otrzymane z innego źródła, które oznaczono jako poufne. Każda strona może jednak podać do wiadomości publicznej informację o toczącej się mediacji.

VII. Stosunek do innych procedur rozstrzygania sporów

21.

Procedura mediacji nie narusza praw i obowiązków stron wynikających z rozdziału 21 (Rozstrzyganie sporów) umowy lub procedury rozstrzygania sporów w odniesieniu do jakiejkolwiek innej umowy.

22.

W ramach innych procedur rozstrzygania sporów na mocy przedmiotowej umowy ani jakiejkolwiek innej umowy żadna z następujących kwestii nie może być brana pod uwagę przez zespół orzekający ani przedstawiana jako dowód ani jako przesłanka przez żadną ze stron:

a)	stanowiska zajęte przez drugą stronę w toku procedury mediacji lub informacje zgromadzone zgodnie z pkt 13;

b)	fakt, że druga strona wykazała gotowość do przyjęcia rozwiązania w stosunku do kwestii będącej przedmiotem mediacji; lub

c)	rady udzielone lub propozycje złożone przez mediatora.

23.

O ile strony nie uzgodnią inaczej, mediator nie może być arbitrem ani członkiem zespołu orzekającego w innych procedurach rozstrzygania sporów na podstawie przedmiotowej umowy ani żadnych innych umów obejmujących ten sam przedmiot, w sprawie którego był on mediatorem.

VIII. Terminy

24.

Każdy termin, o którym mowa w przedmiotowej procedurze mediacji, można zmienić za obopólnym porozumieniem stron.

IX. Koszty

25.

Każda ze stron pokrywa własne wydatki wynikające z udziału w procedurze mediacji.

26.

Strony dzielą między siebie na równych zasadach wydatki wynikające z kwestii organizacyjnych, w tym koszty wynagrodzenia i wydatki mediatora. Wynagrodzenie mediatora jest równoważne wynagrodzeniu arbitrów określonemu w pkt 4 regulaminu wewnętrznego zespołu orzekającego.

ZAŁĄCZNIK 3

REGULAMIN WEWNĘTRZNY ZESPOŁU ORZEKAJĄCEGO

W procedurze arbitrażowej, o której mowa w rozdziale 21 („Rozstrzyganie sporów”) sekcja C umowy, stosuje się następujące zasady:

I. Definicje

W niniejszym regulaminie wewnętrznym:

a)	„pracownicy administracyjni”, w stosunku do arbitra, oznaczają osoby, którymi kieruje i które kontroluje arbiter, inne niż asystenci;

b)	„doradca” oznacza osobę wyznaczoną przez stronę w celu doradzania lub pomocy tej stronie na potrzeby procedury arbitrażowej, inną niż przedstawiciele tej strony;

c)	„umowa” oznacza Umowę o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią;

d)	„arbiter” oznacza członka zespołu orzekającego;

e)	„asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania arbitra, prowadzi badania lub pomaga temu arbitrowi;

f)	„kodeks postępowania” oznacza kodeks postępowania arbitrów, o którym mowa w art. 21.30 umowy;

g)	„strona skarżąca” oznacza stronę, która składa wniosek o powołanie zespołu orzekającego na mocy art. 21.7 umowy;

h)	„dni” oznaczają dni kalendarzowe;

i)	„zespół orzekający” oznacza zespół orzekający powołany na mocy art. 21.7 umowy;

j)	„strona, przeciwko której wysunięto zarzut” oznacza stronę, przeciw której wniesiono skargę do zespołu orzekającego na mocy art. 21.7 umowy;

k)	„postępowanie” oznacza prace zespołu orzekającego; oraz

l)	„przedstawiciel” w stosunku do strony oznacza urzędnika lub inną osobę z departamentu rządowego lub agencji rządowej lub wszelkich innych podmiotów publicznych strony oraz innego członka personelu, którego ta strona wyznacza na swojego przedstawiciela do celów procedury arbitrażowej.

II. Wyznaczanie arbitrów

Urząd wyznaczony przez stronę skarżącą zgodnie z art. 21.25 ust. 1 umowy jest odpowiedzialny za organizację losowania, o którym mowa w art. 21.8 ust. 3, 4 i 5 umowy, i informuje współprzewodniczących Wspólnego Komitetu, z należytym wyprzedzeniem, o dacie, godzinie i miejscu losowania. Współprzewodniczący ze strony, przeciwko której wysunięto zarzut, może być obecny lub być reprezentowany przez inną osobę podczas losowania. Mogą w nim uczestniczyć również przedstawiciele obu stron. W każdym wypadku losowanie przeprowadza się z udziałem strony lub stron, które są obecne.

Strony informują na piśmie każdą osobę, która została powołana do pełnienia funkcji arbitra zgodnie z art. 21.8 umowy, o jej powołaniu. Każda z tych osób informuje obie strony w terminie pięciu dni od daty powiadomienia o swoim powołaniu, czy będzie mogła pełnić obowiązki członka organu arbitrażowego.

III. Spotkanie organizacyjne

O ile strony nie uzgodnią inaczej, spotykają się one z zespołem orzekającym w terminie siedmiu dni od daty jego powołania, aby omówić kwestie, które strony lub zespół orzekający uznają za stosowne, w tym:

a)	wynagrodzenie wypłacane arbitrom i zwracane im wydatki, które są zgodne ze standardami i kryteriami WTO;

b)	wynagrodzenia wypłacane asystentom. Całkowite wynagrodzenie asystenta lub asystentów arbitra nie przekracza 50 % wynagrodzenia tego arbitra, o ile strony nie uzgodnią inaczej; oraz

c)	harmonogram postępowania, ustalony w oparciu o strefę czasową strony, przeciwko której wysunięto zarzut.

Jedynie arbitrzy oraz przedstawiciele stron, którzy są urzędnikami lub innymi osobami w departamencie rządowym lub agencji rządowej lub w jakimkolwiek innym podmiocie publicznym, mogą brać udział w tym spotkaniu osobiście lub za pośrednictwem konferencji telefonicznej albo wideokonferencji.

IV. Notyfikacje

Wszelkie wnioski, zawiadomienia, oświadczenia pisemne lub inne dokumenty przekazywane przez:

a)	zespół orzekający – przesyła się jednocześnie do obu stron;

b)	stronę do zespołu orzekającego – przesyła się jednocześnie do wiadomości drugiej strony; oraz

c)	stronę do drugiej strony – w stosownych przypadkach przesyła się jednocześnie do wiadomości zespołu orzekającego.

Wszelkie dokumenty, o których mowa w niniejszym punkcie, w stosownych przypadkach przesyła się jednocześnie również do wiadomości organu zewnętrznego, o którym mowa w art. 21.25 ust. 2 umowy.

Powiadomienie strony na temat wszelkich dokumentów, o których mowa w pkt 5, kieruje się do urzędu wyznaczonego przez tę stronę zgodnie z art. 21.25 ust. 1 umowy.

Wszelkich powiadomień, o których mowa w pkt 5, dokonuje się pocztą elektroniczną lub, w stosownych przypadkach, za pomocą dowolnych innych środków łączności, które zapewniają rejestrację wysłania powiadomienia. Powiadomienie takie uznaje się za doręczone w dniu jego wysłania, chyba że zostanie udowodnione, że było inaczej.

Niewielkie omyłki pisarskie występujące we wniosku, zawiadomieniu, oświadczeniu pisemnym lub innym dokumencie związanym z procedurą arbitrażową można poprawić, dostarczając nowy dokument, w którym wyraźnie zaznaczono zmiany.

Jeżeli ostatni dzień na dostarczenie dokumentów przypada na dzień ustawowo wolny od pracy w Japonii lub Unii Europejskiej lub na jakikolwiek inny dzień, w którym urzędy administracji rządowej strony są nieczynne oficjalnie lub w wyniku działania siły wyższej, dokument uznaje się za otrzymany w następnym dniu roboczym. Podczas spotkania organizacyjnego, o którym mowa w pkt 4, każda ze stron przedstawia wykaz swoich dni ustawowo wolnych od pracy oraz wszelkich innych dni, w których jej urzędy są oficjalnie nieczynne. Każda ze stron zapewnia aktualizację swojego wykazu w trakcie procedury arbitrażowej.

V. Pisemne oświadczenia

10.

Strona skarżąca składa pisemne oświadczenie nie później niż 20 dni od dnia powołania zespołu orzekającego. Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, doręcza pisemną odpowiedź nie później niż 20 dni po dniu otrzymania pisemnego oświadczenia strony skarżącej.

VI. Działanie zespołu orzekającego

11.

Wszystkie posiedzenia zespołu orzekającego prowadzi jego przewodniczący. Zespół orzekający może upoważnić przewodniczącego do podejmowania decyzji administracyjnych i proceduralnych.

12.

O ile rozdział 21 umowy lub niniejszy regulamin wewnętrzny nie stanowią inaczej, zespół orzekający może wykonywać swoje działania przy użyciu wszelkich środków, włącznie z telefonem, telefaksem lub łączami komputerowymi.

13.

W przypadku pojawienia się kwestii proceduralnych, których nie obejmują postanowienia rozdziału 21 umowy, niniejszego regulaminu wewnętrznego ani kodeksu postępowania arbitrów, o którym mowa w art. 21.30, zespół orzekający, po konsultacji ze stronami, może przyjąć odpowiednią procedurę, która jest zgodna z tymi postanowieniami.

14.

Zespół orzekający może zmienić dowolny okres inny niż okres określony w rozdziale 21 umowy i dokonać wszelkich innych dostosowań proceduralnych lub administracyjnych w postępowaniu po konsultacji ze stronami. Gdy zespół orzekający konsultuje się ze stronami, informuje je na piśmie o proponowanej zmianie lub dostosowaniu, przedstawiając uzasadnienie.

VII. Posiedzenia

15.

Na podstawie harmonogramu ustalonego zgodnie z pkt 4, po konsultacji ze stronami i innymi arbitrami, przewodniczący zespołu orzekającego wyznacza datę i godzinę posiedzenia.

16.

O ile strony nie uzgodnią inaczej, strona, na której terytorium odbywa się posiedzenie zgodnie z art. 21.15 ust. 2 umowy:

a)	określa miejsce posiedzenia i informuje o tym przewodniczącego zespołu orzekającego; oraz

b)	odpowiada za logistyczne zarządzanie posiedzeniem.

17.

O ile strony nie postanowią inaczej oraz bez uszczerbku dla pkt 46 strony dzielą się wydatkami wynikającymi z logistycznej organizacji posiedzenia.

18.

Przewodniczący zespołu orzekającego powiadamia w odpowiednim czasie strony oraz, w stosownych przypadkach, organ zewnętrzny, o którym mowa w art. 21.25 ust. 2 umowy, na piśmie o dacie, godzinie i miejscu posiedzenia. Informacja ta jest podawana do wiadomości publicznej przez stronę, na której terytorium odbywa się posiedzenie, lub, w stosownych przypadkach, przez organ zewnętrzny, o którym mowa w art. 21.25 ust. 2 umowy, chyba że posiedzenie jest zamknięte dla publiczności.

19.

Zasadniczo powinno się odbyć tylko jedno posiedzenie. Jeżeli spór dotyczy kwestii o wyjątkowym stopniu złożoności, zespół orzekający może zwołać dodatkowe posiedzenia z własnej inicjatywy lub, na wniosek jednej ze stron, po konsultacji ze stronami. Dla każdego z dodatkowych posiedzeń stosuje się odpowiednio pkt 15–18.

20.

Wszyscy arbitrzy są obecni przez cały czas trwania posiedzenia.

21.

W posiedzeniu mogą brać udział następujące osoby, niezależnie od tego, czy ma ono charakter otwarty, czy nie:

a)	przedstawiciele stron;

doradcy;

c)	asystenci i pracownicy administracyjni;

d)	tłumacze ustni i pisemni oraz sprawozdawcy sądowi zespołu orzekającego; oraz

e)	eksperci, zgodnie z decyzją zespołu orzekającego na podstawie art. 21.17 ust. 2 umowy.

22.

Najpóźniej pięć dni przed datą posiedzenia każda ze stron dostarcza zespołowi orzekającemu wykaz imion i nazwisk osób, które w imieniu danej strony przedstawią na posiedzeniu argumenty ustne lub oświadczenia, oraz innych przedstawicieli i doradców, którzy wezmą udział w posiedzeniu.

23.

Zespół orzekający prowadzi posiedzenie w następujący sposób, zapewniając przyznanie równej ilości czasu stronie skarżącej i stronie, przeciwko której wysunięto zarzut, na przedstawienie zarówno argumentów, jak i replik:

Argumenty

a)	argument strony skarżącej; oraz

b)	argument strony, przeciwko której wysunięto zarzut.

Repliki

a)	odpowiedź strony skarżącej; oraz

b)	odpowiedź strony, przeciwko której wysunięto zarzut.

24.

Zespół orzekający może zadawać pytania każdej ze stron w dowolnym momencie posiedzenia.

25.

Zespół orzekający zleca przygotowanie zapisu posiedzenia i jego przekazanie stronom możliwie jak najszybciej po posiedzeniu. Strony mogą zgłaszać uwagi dotyczące zapisu, a zespół orzekający może te uwagi uwzględnić.

26.

W terminie 10 dni od daty posiedzenia każda ze stron może przedstawić dodatkowe pisemne oświadczenie dotyczące wszelkich kwestii, które pojawiły się w jego trakcie.

VIII. Obrady

27.

W obradach zespołu orzekającego mogą brać udział wyłącznie arbitrzy. Niezależnie od poprzedniego zdania zespół orzekający może zezwolić na obecność asystentów arbitrów podczas obrad.

IX. Pytania pisemne

28.

Zespół orzekający może w każdym momencie postępowania zwracać się z pytaniami w formie pisemnej do jednej strony lub obu stron. Wszelkie pytania skierowane do jednej ze stron przekazuje się do wiadomości drugiej strony.

29.

Każda ze stron dostarcza drugiej stronie kopię swojej pisemnej odpowiedzi na pytania zespołu orzekającego. Strona otrzymuje możliwość przedstawienia na piśmie uwag dotyczących odpowiedzi drugiej strony w ciągu pięciu dni od otrzymania takiej kopii.

X. Zastępowanie arbitrów

30.

Do celów zastąpienia arbitra zgodnie z art. 21.11 umowy stosuje się odpowiednio art. 21.8.

31.

Jeżeli jedna ze stron uzna, że arbiter nie spełnia wymogów kodeksu postępowania i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, strona ta powiadamia drugą stronę w ciągu 15 dni od daty uzyskania wystarczających dowodów na niespełnienie przez arbitra wymogów kodeksu postępowania.

32.

Jeżeli jedna ze stron uzna, że arbiter inny niż przewodniczący nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, strony konsultują się i za obopólnym porozumieniem wybierają nowego arbitra zgodnie z pkt 30.

Jeżeli strony nie dojdą do porozumienia co do potrzeby zastąpienia arbitra, każda ze stron może wnioskować o przekazanie sprawy przewodniczącemu zespołu orzekającego, którego decyzja jest ostateczna.

Jeżeli na podstawie tego wniosku przewodniczący uzna, że arbiter nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, dokonuje się wyboru nowego arbitra zgodnie z pkt 30.

33.

Jeżeli jedna ze stron uzna, że przewodniczący zespołu orzekającego nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, strony konsultują się i za obopólnym porozumieniem wybierają nowego przewodniczącego zgodnie z pkt 30.

Jeżeli strony nie dojdą do porozumienia co do potrzeby zastąpienia przewodniczącego, każda ze stron może wnioskować o przekazanie sprawy dwóm pozostałym arbitrom. Najpóźniej 10 dni od daty złożenia wniosku arbitrzy podejmują decyzję, czy istnieje potrzeba zastąpienia przewodniczącego zespołu orzekającego. Decyzja arbitrów dotycząca potrzeby zastąpienia przewodniczącego jest ostateczna.

Jeżeli arbitrzy uznają, że przewodniczący nie spełnia wymogów kodeksu postępowania, dokonuje się wyboru nowego przewodniczącego zgodnie z pkt 30.

34.

Postępowanie zawiesza się na okres potrzebny do przeprowadzenia procedur przewidzianych w pkt 30–33.

XI. Poufność

35.

Przedstawiając zespołowi orzekającemu poufną wersję pisemnych oświadczeń, strona, na wniosek drugiej strony, w ciągu 20 dni od dnia złożenia wniosku przedstawia również wersję oświadczenia nieopatrzoną klauzulą poufności, która może być ujawnione publicznie. Żadne z postanowień niniejszego regulaminu wewnętrznego nie wyklucza możliwości publicznego ujawnienia przez stronę jej własnych oświadczeń w zakresie, w jakim oświadczenia te nie ujawniają żadnych informacji wskazanych przez drugą stronę jako poufne. Posiedzenia zespołu orzekającego odbywają się przy drzwiach zamkniętych, jeżeli oświadczenia lub argumenty strony zawierają informacje poufne. Zespół orzekający i strony zachowują poufność posiedzenia zespołu orzekającego, jeżeli jest ono zamknięte.

XII. Kontakty ex parte

36.

Zespół orzekający nie spotyka ani nie kontaktuje się z żadną ze stron pod nieobecność drugiej strony.

37.

Arbiter nie omawia żadnych aspektów związanych z przedmiotem postępowania z żadną ze stron ani z obiema stronami pod nieobecność innych arbitrów.

XIII. Oświadczenia amicus curiae

38.

O ile w ciągu trzech dni od daty powołania zespołu orzekającego strony nie uzgodniły inaczej, zespół ten może otrzymywać dobrowolne oświadczenia pisemne od osób, o których mowa w art. 21.17 ust. 3 umowy, niezależnych od rządów stron, pod warunkiem że oświadczenia wpłyną w ciągu 10 dni od dnia powołania zespołu orzekającego.

39.

Oświadczenia winny być zwięzłe, w żadnym przypadku nie mogą przekraczać 15 stron maszynopisu z podwójnymi odstępami między wierszami, oraz winny mieć bezpośredni związek z zagadnieniami faktycznymi lub prawnymi rozpatrywanymi przez zespół orzekający. Oświadczenia zawierają opis osoby je składającej, w tym:

a)	w przypadku osoby fizycznej – jej obywatelstwo; oraz

b)	w przypadku osoby prawnej – siedzibę, opis charakteru jej działalności, status prawny, ogólne cele i źródło finansowania.

W oświadczeniach każda osoba określa, jaki ma interes w danym postępowaniu. Oświadczenia sporządza się w językach wybranych przez strony zgodnie z pkt 42 i 43 niniejszego regulaminu wewnętrznego.

40.

W swoim sprawozdaniu zespół orzekający wymienia wszystkie oświadczenia otrzymane zgodnie z pkt 38 i 39. Zespół orzekający nie jest zobowiązany do odnoszenia się w swoim sprawozdaniu do argumentów przedstawionych w takich oświadczeniach. Oświadczenia takie doręcza się stronom, aby umożliwić im przedstawienie uwag. Zespół orzekający uwzględnia uwagi, które strony przedłożyły w ciągu 10 dni.

XIV. Sprawy pilne

41.

W sprawach pilnych, o których mowa w rozdziale 21 umowy, zespół orzekający po konsultacji ze stronami odpowiednio dostosowuje terminy określone w niniejszym regulaminie. Zespół orzekający powiadamia strony o takich dostosowaniach.

XV. Język i tłumaczenie

42.

Podczas konsultacji, o których mowa w art. 21.5 umowy, a najpóźniej na spotkaniu organizacyjnym, o którym mowa w pkt 4, strony dokładają wszelkich starań, aby uzgodnić wspólny język roboczy postępowania przed zespołem orzekającym. Najpóźniej 90 dni po przyjęciu niniejszego regulaminu wewnętrznego przez Wspólny Komitet zgodnie z art. 22.1 ust. 4 lit. f) umowy każda ze stron przekazuje drugiej stronie wykaz preferowanych języków. Wykaz zawiera co najmniej jeden język roboczy WTO.

43.

Jeżeli strony nie są w stanie uzgodnić wspólnego języka roboczego, każda ze stron składa swoje pisemne oświadczenia w wybranym języku, zapewniając jednocześnie ich tłumaczenie na jeden z języków roboczych WTO, o którym, w stosownych przypadkach, powiadamia drugą stronę zgodnie z pkt 42. W stosownych przypadkach strona odpowiedzialna za organizację posiedzenia organizuje tłumaczenie ustne oświadczeń ustnych na ten sam język roboczy WTO.

44.

Sprawozdanie okresowe i końcowe zespołu orzekającego publikuje się we wspólnym języku roboczym. Jeżeli strony nie uzgodniły wspólnego języka roboczego, sprawozdanie okresowe i końcowe zespołu orzekającego publikuje się w językach roboczych WTO, o których mowa w pkt 43.

45.

Strona może przedstawić uwagi dotyczące poprawności tłumaczenia dowolnej przetłumaczonej wersji dokumentu przygotowanej zgodnie z niniejszym regulaminem.

46.

W przypadku gdy konieczne jest tłumaczenie pisemne lub ustne oświadczeń pisemnych lub ustnych którejkolwiek ze stron na odpowiedni język roboczy WTO, koszty tłumaczenia ponosi dana strona.

ZAŁĄCZNIK 4

KODEKS POSTĘPOWANIA ARBITRÓW

I. Definicje

W niniejszym kodeksie postępowania:

a)	„pracownicy administracyjni”, w stosunku do arbitra, oznaczają osoby, którymi kieruje i które kontroluje arbiter, inne niż asystenci;

b)	„umowa” oznacza Umowę o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią;

c)	„arbiter” oznacza członka zespołu orzekającego;

d)	„asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania arbitra prowadzi badanie lub pomaga temu arbitrowi;

e)	„kandydat” oznacza osobę, której imię i nazwisko znajduje się na liście arbitrów, o której mowa w art. 21.9 umowy;

f)	„zespół orzekający” oznacza zespół orzekający powołany na mocy art. 21.7 umowy; oraz

g)	„postępowanie” oznacza prace zespołu orzekającego.

II. Przekazanie kodeksu postępowania

Strony przekazują niniejszy kodeks postępowania każdemu kandydatowi w momencie umieszczenia jego imienia i nazwiska na liście, o której mowa w art. 21.9 umowy.

III. Podstawowe zasady

Każdy kandydat i arbiter przestrzega wysokich standardów postępowania wynikających z kodeksu postępowania, tak aby zachować uczciwość i bezstronność mechanizmu rozstrzygania sporów.

IV. Obowiązki w zakresie ujawniania informacji

Przed wyrażeniem zgody na powołanie na arbitra kandydat, któremu zaproponowano pełnienie roli arbitra, ujawnia wszelkie interesy, powiązania lub kwestie, które mogą mieć wpływ na jego niezależność lub bezstronność lub które mogą racjonalnie wywoływać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości w trakcie postępowania. W tym celu kandydat podejmuje wszelkie stosowne wysiłki, aby rozpoznać takie interesy, powiązania i kwestie, w tym interesy finansowe, zawodowe lub interesy pracownicze lub rodzinne.

Obowiązek ujawnienia informacji, o którym mowa w pkt 4, ma charakter ciągły i ma zastosowanie do arbitra również po wyrażeniu przez niego zgody na powołanie na arbitra. W toku postępowania arbiter ujawnia stronom w formie pisemnej wszelkie nowe informacje dotyczące obowiązku, o którym mowa w pkt 4, najpóźniej w momencie ich uzyskania.

Przy wypełnianiu powyższych wymogów w zakresie ujawniania informacji przestrzega się zasad ochrony prywatności.

V. Wykonywanie obowiązków

Po wyrażeniu zgody na powołanie arbiter pozostaje do dyspozycji i wykonuje swoje obowiązki w sposób sumienny i sprawny w trakcie całej procedury arbitrażowej, przestrzegając przy tym zasad uczciwości i staranności.

Arbiter rozważa jedynie kwestie poruszane w trakcie danego postępowania i konieczne do wydania decyzji i nie zleca wykonania tego obowiązku innej osobie.

Arbiter nie bierze udziału w kontaktach ex parte dotyczących kwestii rozpatrywanych przez zespół orzekający w toku postępowania.

VI. Niezależność i bezstronność

10.

Arbiter jest niezależny, bezstronny, unika bezpośrednich i pośrednich konfliktów interesów i nie działa pod wpływem własnych interesów, nacisków z zewnątrz, względów politycznych, żądań społecznych i lojalności w stosunku do jednej ze stron lub obawy przed krytyką, a także unika stwarzania wrażenia niewłaściwego zachowania lub stronniczości.

11.

Arbiter nie podejmuje w sposób bezpośredni ani pośredni żadnych zobowiązań ani nie przyjmuje korzyści, które mogłyby wywierać jakikolwiek wpływ na właściwe wykonywanie jego obowiązków lub stworzyć wrażenie wywierania takiego wpływu.

12.

Arbiter nie może wykorzystywać swojego stanowiska w zespole orzekającym do realizacji jakichkolwiek osobistych lub prywatnych interesów i unika podejmowania działań, które mogą sprawiać wrażenie, że inne osoby mogą wywierać na niego wpływ ze względu na swoją szczególną sytuację.

13.

Arbiter nie dopuszcza do tego, aby przeszłe lub obecne powiązania lub zobowiązania finansowe, gospodarcze, zawodowe, osobiste, rodzinne lub towarzyskie miały wpływ na jego postępowanie lub osąd.

14.

Arbiter unika nawiązywania kontaktów lub uzyskiwania korzyści finansowych, które mogą mieć wpływ na jego bezstronność lub mogą racjonalnie stwarzać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości.

15.

Były arbiter unika działań mogących stwarzać wrażenie, że, wykonując swoje obowiązki, był stronniczy lub odnosił korzyści z decyzji zespołu orzekającego, którego był członkiem.

VII. Poufność

16.

Arbiter w żadnym momencie nie ujawnia jakichkolwiek niedostępnych publicznie informacji dotyczących procedury arbitrażowej, do której go wyznaczono, lub uzyskanych w jej toku. Arbiter w żadnym momencie nie wykorzystuje takich informacji w celu uzyskania osobistych korzyści lub korzyści na rzecz innej osoby lub w celu zaszkodzenia interesom innych osób.

17.

Arbiter nie ujawnia decyzji zespołu orzekającego ani jej części, o ile nie podano jej do wiadomości publicznej.

18.

Arbiter w żadnym momencie nie ujawnia treści obrad zespołu orzekającego ani poglądów innego arbitra, ani nie składa oświadczeń dotyczących procedury arbitrażowej, do której go wyznaczono, ani kwestii będących przedmiotem sporu w takiej procedurze.

19.

Obowiązki wynikające z pkt 16–18 mają w dalszym ciągu zastosowanie do byłego arbitra.

VIII. Inne obowiązki

20.

Kandydat lub arbiter informuje obie strony w możliwie najkrótszym terminie i na zasadzie poufności o kwestiach dotyczących faktycznego lub potencjalnego naruszenia kodeksu postępowania, aby umożliwić im rozważenie tych kwestii.

21.

Arbiter podejmuje wszelkie racjonalne i uzasadnione kroki w celu zapewnienia, aby jego asystent i pracownicy administracyjni byli świadomi zobowiązań nałożonych na arbitrów w częściach III, IV, VI i VII niniejszego kodeksu postępowania oraz je wypełniali.

22.

Każdy arbiter odnotowuje czas poświęcony procedurze arbitrażowej i wydatki poniesione przez siebie w związku z tą procedurą oraz sporządza końcowe rozliczenie w tym zakresie, uwzględniając również czas poświęcony i wydatki poniesione przez swoich asystentów.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 167

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 62 24 czerwca 2019

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1025 z dnia 18 czerwca 2019 r. zatwierdzające inną niż nieznaczna zmianę w specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych Pruneaux d'Agen/Pruneaux d'Agen mi-cuits (ChOG)	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1026 z dnia 21 czerwca 2019 r. w sprawie warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i wykorzystywania teleinformatycznych systemów wymiany informacji oraz przechowywania takich informacji zgodnie z unijnym kodeksem celnym	3
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1027 z dnia 21 czerwca 2019 r. zatwierdzające inną niż nieznaczna zmianę w specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych Tiroler Speck (ChOG)	18
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2019/1028 z dnia 14 czerwca 2019 r. w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na forum Rady Członków Międzynarodowej Rady ds. Oliwy z Oliwek w odniesieniu do norm handlowych mających zastosowanie do oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek	24
	*	Decyzja Rady (UE) 2019/1029 z dnia 18 czerwca 2019 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w odpowiednich komitetach Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych w odniesieniu do wniosków dotyczących modyfikacji regulaminów ONZ nr 14, 17, 24, 30, 44, 51, 64, 75, 78, 79, 83, 85, 90, 115, 117, 129, 138, 139, 140 i 145, w odniesieniu do wniosków dotyczących poprawek do ogólnych przepisów technicznych nr 15 i 19, w odniesieniu do wniosku dotyczącego poprawki do wzajemnej rezolucji M.R.2, w odniesieniu do wniosku dotyczącego jednego nowego regulaminu ONZ oraz w odniesieniu do wniosków dotyczących poprawek do upoważnień do opracowania ogólnych przepisów technicznych	27
	*	Decyzja wykonawcza komisji (UE) 2019/1030 z dnia 21 czerwca 2019 r. przedłużająca ważność zatwierdzenia indoksakarbu do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18 ( 1 )	32
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1031 z dnia 21 czerwca 2019 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (notyfikowana jako dokument nr C(2019) 4883) ( 1 )	34
		WYTYCZNE
	*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1032 z dnia 10 maja 2019 r. zmieniające wytyczne (UE) 2015/510 w sprawie implementacji ram prawnych polityki pieniężnej Eurosystemu (EBC/2019/11)	64
	*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1033 z dnia 10 maja 2019 r. zmieniające wytyczne (UE) 2016/65 w sprawie redukcji wartości w wycenie stosowanych przy implementacji ram prawnych polityki pieniężnej Eurosystemu (EBC/2019/12)	75
	*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1034 z dnia 10 maja 2019 r. zmieniające wytyczne EBC/2014/31 w sprawie dodatkowych tymczasowych środków dotyczących operacji refinansujących Eurosystemu i kwalifikowania zabezpieczeń (EBC/2019/13)	79
		AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
	*	Decyzja Wspólnego Komitetu UPG UE–Japonia nr 1/2019 z dnia 10 kwietnia 2019 r. [2019/1035]	81

Nr regulaminu	Tytuł punktu porządku obrad	Numer referencyjny dokumentu (1)
14	Wniosek dotyczący sprostowania 1 do suplementu 6 do serii poprawek 07 do regulaminu ONZ nr 14 (kotwiczenia pasów bezpieczeństwa)	ECE/TRANS/WP.29/2019/56
17	Wniosek dotyczący suplementu 1 do serii poprawek 09 do regulaminu ONZ nr 17 (wytrzymałość siedzeń)	ECE/TRANS/WP.29/2019/35
24	Wniosek dotyczący suplementu 5 do serii poprawek 03 do regulaminu ONZ nr 24 (widoczne zanieczyszczenia, pomiar mocy silników wysokoprężnych (dymienie z silników Diesla))	ECE/TRANS/WP.29/2019/41
30	Wniosek dotyczący suplementu 21 do serii poprawek 02 do regulaminu ONZ nr 30 (opony do samochodów osobowych i ich przyczep)	ECE/TRANS/WP.29/2019/50
44	Wniosek dotyczący suplementu 16 do serii poprawek 04 do regulaminu ONZ nr 44 (urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/36
51	Wniosek dotyczący sprostowania do suplementu 4 do serii poprawek 03 do regulaminu ONZ nr 51 (emisje hałasu z pojazdów kategorii M i N)	ECE/TRANS/WP.29/2019/51
64	Wniosek dotyczący suplementu 1 do serii poprawek 03 do regulaminu ONZ nr 64 (zespół zapasowy do użytku tymczasowego, opony odporne na przebicie typu „run-flat”)	ECE/TRANS/WP.29/2019/52
75	Wniosek dotyczący suplementu 18 do pierwotnej serii poprawek do regulaminu ONZ nr 75 (opony do motocykli i motorowerów)	ECE/TRANS/WP.29/2019/53
78	Wniosek dotyczący suplementu 1 do serii poprawek 04 do regulaminu ONZ nr 78 (hamowanie motocykli).	ECE/TRANS/WP.29/2019/46
79	Wniosek dotyczący suplementu 1 do serii poprawek 03 do regulaminu ONZ nr 79 (układy kierownicze)	ECE/TRANS/WP.29/2019/73
83	Wniosek dotyczący suplementu 13 do serii poprawek 06 do regulaminu ONZ nr 83 (emisje z pojazdów kategorii M1 i N1)	ECE/TRANS/WP.29/2019/42
83	Wniosek dotyczący suplementu 9 do serii poprawek 07 do regulaminu ONZ nr 83 (emisje z pojazdów kategorii M1 i N1)	ECE/TRANS/WP.29/2019/43
83	Wniosek dotyczący sprostowania 1 do suplementu 8 do serii poprawek 07 do regulaminu ONZ nr 83 (emisje z pojazdów kategorii M1 i N1)	ECE/TRANS/WP.29/2019/60
85	Wniosek dotyczący suplementu 9 do regulaminu ONZ nr 85 (pomiar mocy netto i mocy 30-minutowej)	ECE/TRANS/WP.29/2019/44
90	Wniosek dotyczący suplementu 5 do serii poprawek 02 do regulaminu ONZ nr 90 (części zamienne do układów hamulcowych)	ECE/TRANS/WP.29/2019/47
115	Wniosek dotyczący suplementu 8 do regulaminu ONZ nr 115 (dodatkowe układy zasilania LPG i CNG)	ECE/TRANS/WP.29/2019/45
117	Wniosek dotyczący suplementu 10 do serii poprawek 02 do regulaminu ONZ nr 117 (opór toczenia opony, hałas toczenia i przyczepność na mokrej nawierzchni)	ECE/TRANS/WP.29/2019/54
129	Wniosek dotyczący suplementu 9 do pierwotnej serii poprawek do regulaminu ONZ nr 129 (ulepszone urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/37
129	Wniosek dotyczący suplementu 6 do serii poprawek 01 do regulaminu ONZ nr 129 (ulepszone urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/38
129	Wniosek dotyczący suplementu 5 do serii poprawek 02 do regulaminu ONZ nr 129 (ulepszone urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/39
129	Wniosek dotyczący suplementu 2 do serii poprawek 03 do regulaminu ONZ nr 129 (ulepszone urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/40
129	Wniosek dotyczący sprostowania 3 do pierwotnej wersji regulaminu ONZ nr 129 (ulepszone urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/58
129	Wniosek dotyczący sprostowania 1 do serii poprawek 03 do regulaminu ONZ nr 129 (ulepszone urządzenia przytrzymujące dla dzieci)	ECE/TRANS/WP.29/2019/59
138	Wniosek dotyczący suplementu 1 do serii poprawek 01 do regulaminu ONZ nr 138 (ciche pojazdy transportu drogowego)	ECE/TRANS/WP.29/2019/55
139	Wniosek dotyczący suplementu 2 do regulaminu ONZ nr 139 (BAS)	ECE/TRANS/WP.29/2019/48
140	Wniosek dotyczący suplementu 3 do regulaminu ONZ nr 140 (ESC)	ECE/TRANS/WP.29/2019/49
145	Wniosek dotyczący sprostowania 1 do pierwotnej wersji regulaminu ONZ nr 145 (systemy kotwiczenia ISOFIX, kotwiczenia górnego paska mocującego ISOFIX i miejsca siedzące i-Size)	ECE/TRANS/WP.29/2019/57
Nowy regulamin ONZ	Wniosek dotyczący nowego regulaminu ONZ w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji pojazdów silnikowych w odniesieniu do zaawansowanego systemu hamowania awaryjnego do pojazdów kategorii M1 i N1	ECE/TRANS/WP.29/2019/61

Ogólne przepisy techniczne nr	Tytuł punktu porządku obrad	Numer referencyjny dokumentu
15	Wniosek dotyczący poprawki 5 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 15 (zharmonizowana światowa procedura badań lekkich pojazdów dostawczych (WLTP))	ECE/TRANS/WP.29/2019/62
15	Wniosek dotyczący sprostowania do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 15 (zharmonizowana światowa procedura badań lekkich pojazdów dostawczych (WLTP)); tekst jedynie w języku francuskim	ECE/TRANS/WP.29/2019/66
	Wniosek dotyczący sprostowania do poprawki 1 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 15 (zharmonizowana światowa procedura badań lekkich pojazdów dostawczych (WLTP)); tekst jedynie w języku francuskim	ECE/TRANS/WP.29/2019/67
	Wniosek dotyczący sprostowania do poprawki 2 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 15 (zharmonizowana światowa procedura badań lekkich pojazdów dostawczych (WLTP)); tekst jedynie w języku francuskim	ECE/TRANS/WP.29/2019/68
	Wniosek dotyczący sprostowania do poprawki 3 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 15 (zharmonizowana światowa procedura badań lekkich pojazdów dostawczych (WLTP)); tekst jedynie w języku francuskim	ECE/TRANS/WP.29/2019/69
	Wniosek dotyczący sprostowania do poprawki 4 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 15 (zharmonizowana światowa procedura badań lekkich pojazdów dostawczych (WLTP)); tekst jedynie w języku francuskim	ECE/TRANS/WP.29/2019/70
19	Wniosek dotyczący poprawki 2 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 19 (procedury badania emisji oparów na potrzeby zharmonizowanej światowej procedury badań lekkich pojazdów dostawczych (EVAP WLTP))	ECE/TRANS/WP.29/2019/64

Wzajemna rezolucja nr	Tytuł punktu porządku obrad	Numer referencyjny dokumentu
M.R.2	Wniosek dotyczący poprawki 1 do wzajemnej rezolucji nr 2 zawierającej definicje układów napędowych pojazdów	ECE/TRANS/WP.29/2019/71

Różne	Tytuł punktu porządku obrad	Numer referencyjny dokumentu
	Zmienione upoważnienie do opracowania poprawki nr 2 do ogólnych przepisów technicznych ONZ nr 16 (opony)	ECE/TRANS/WP.29/AC.3/48/Rev.1
	Wniosek dotyczący poprawek do upoważnienia do opracowania ogólnych przepisów technicznych ONZ w sprawie całkowitych emisji w rzeczywistych warunkach jazdy	ECE/TRANS/WP.29/2019/72
	Upoważnienie do opracowania nowych ogólnych przepisów technicznych ONZ w sprawie określania mocy pojazdu z napędem elektrycznym (DEVP)	ECE/TRANS/WP.29/AC.3/53