ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 62 |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG. |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
UMOWY MIĘDZYNARODOWE
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/1 |
DECYZJA RADY (UE) 2019/825
z dnia 14 maja 2019 r.
w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a rządem Republiki Filipin w sprawie niektórych aspektów przewozów lotniczych
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2, w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2018/2003 (2) podpisano Umowę między Unią Europejską a Rządem Republiki Filipin w sprawie niektórych aspektów przewozów lotniczych (zwaną dalej „Umową”) z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie. |
(2) |
Umowa powinna zostać zatwierdzona w imieniu Unii, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Umowę między Unią Europejską a rządem Republiki Filipin w sprawie niektórych aspektów przewozów lotniczych (3).
Artykuł 2
Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii notyfikacji, o której mowa w art. 8 ust. 1 Umowy.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 14 maja 2019 r.
W imieniu Rady
P. DAEA
Przewodniczący
(1) Zgoda z dnia 16 kwietnia 2019 r.
(2) Decyzja Rady (UE) 2018/2003 z dnia 20 września 2016 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a rządem Republiki Filipin dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych (Dz.U. L 322 z 18.12.2018, s. 1).
(3) Tekst umowy został opublikowany w Dz.U. L 322 z 18.12.2018, s. 3 wraz z decyzją w sprawie podpisania.
ROZPORZĄDZENIA
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/3 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/826
z dnia 4 marca 2019 r.
zmieniające załączniki VIII i IX do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE w odniesieniu do treści kompleksowych ocen potencjału efektywności w zakresie ogrzewania i chłodzenia
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej (1), w szczególności jej art. 22,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Dyrektywa 2012/27/UE ustanawia ramy i treść kompleksowych ocen potencjału efektywności w zakresie ogrzewania i chłodzenia przeprowadzanych przez państwa członkowskie. |
(2) |
Art. 22 i art. 23 ust. 2 dyrektywy 2012/27/UE upoważniają Komisję do przyjęcia aktów delegowanych w celu dostosowania wymogów zawartych w załącznikach VIII i IX. |
(3) |
Komisja przeanalizowała pierwszy cykl kompleksowych ocen. Gromadzenie nowych danych, określanie nowych potencjałów i wymiana najlepszych praktyk w zakresie efektywności energetycznej w odniesieniu do ogrzewania i chłodzenia potwierdziły korzyści płynące z kompleksowych ocen i potwierdziły, że Komisja powinna zwrócić się do państw członkowskich z wnioskiem o aktualizację kompleksowych ocen i powiadomienie o nich w ramach drugiego cyklu takich ocen. |
(4) |
Oceny różniły się w zakresie metodologii i treści, tak więc jaśniejsze wymogi, neutralność technologiczną i lepsze powiązanie z polityką uznano za obszary wymagające udoskonalenia. Wymogi dotyczące treści kompleksowych ocen należy zaktualizować przed rozpoczęciem drugiego cyklu w celu zwiększenia przydatności zgromadzonych informacji dla państw członkowskich i Komisji, uproszczenia żądanych informacji oraz lepszego powiązania z innymi przepisami unii energetycznej, a mianowicie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 (2) w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu oraz z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/844 (3) zmieniającą dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2002 (4) zmieniającą dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej, a także dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (5) w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. |
(5) |
Dane pochodzące z wniosków o zezwolenia stanowią dla państw członkowskich właściwe narzędzie identyfikacji planowanych punktów zaopatrzenia w energię cieplną i chłodniczą oraz instalacji przesyłowych systemu ciepłowniczego. |
(6) |
Na wspólnym posiedzeniu konsultacyjnym w dniu 25 października 2018 r. przeprowadzono konsultacje z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami na temat przebiegu kompleksowych ocen i projektu dokumentu roboczego zaktualizowanego załącznika VIII. |
(7) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu zostały omówione przez ekspertów państw członkowskich zgodnie z art. 22 dyrektywy (UE) 2018/2002. |
(8) |
Należy zatem dostosować załącznik VIII i część 1 załącznika IX do dyrektywy 2012/27/UE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Potencjał efektywności w zakresie ogrzewania i chłodzenia
1. Załącznik VIII do dyrektywy 2012/27/UE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.
2. W załączniku IX do dyrektywy 2012/27/UE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 marca 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1).
(3) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/844 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 75).
(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2002 z dnia 11 grudnia 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 210).
(5) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).
ZAŁĄCZNIK I
Zmiana załącznika VIII
Załącznik VIII do dyrektywy 2012/27/UE otrzymuje brzmienie:
„ZAŁĄCZNIK VIII
Potencjał efektywności w zakresie ogrzewania i chłodzenia
Kompleksowa ocena krajowego potencjału w zakresie ogrzewania i chłodzenia, o której mowa w art. 14 ust. 1, zawiera i opiera się na następujących elementach:
Część I
PRZEGLĄD OGRZEWANIA I CHŁODZENIA
1. Zapotrzebowanie na ogrzewanie i chłodzenie pod względem szacowanej energii użytecznej (1) oraz ilościowe określenie zużycia energii końcowej w GWh rocznie (2) w podziale na sektory:
a) |
budynków mieszkalnych; |
b) |
usług; |
c) |
przemysłu; |
d) |
jakikolwiek inny sektor, który indywidualnie zużywa ponad 5 % całkowitego krajowego zapotrzebowania na użytkowe ciepło i chłód. |
2. Określenie, a w przypadku pkt 2 lit. a) ppkt (i) określenie lub oszacowanie, bieżącego zaopatrzenia w energię cieplną i chłodniczą:
a) |
według technologii, w GWh rocznie (3), w ramach sektorów, o których mowa w pkt 1, rozróżniając w miarę możliwości pomiędzy energią pochodzącą z paliw kopalnianych i źródeł odnawialnych:
|
b) |
wskazanie instalacji wytwarzających ciepło odpadowe lub chłód odpadowy oraz ich potencjał w zakresie zaopatrzenia w energię cieplną i chłodniczą, w GWh rocznie:
|
c) |
udział energii ze źródeł odnawialnych oraz ciepła lub chłodu odpadowego w końcowym zużyciu energii przez sektor systemów ciepłowniczych i chłodniczych (4) w ciągu ostatnich pięciu lat, zgodnie z dyrektywą (UE) 2018/2001. |
3. Mapa całego terytorium kraju z zaznaczeniem (przy zapewnieniu ochrony wrażliwych informacji handlowych):
a) |
obszarów zapotrzebowania na ogrzewanie i chłodzenie w następstwie analizy określonej w pkt 1, przy zastosowaniu spójnych kryteriów w celu koncentrowania się na obszarach o dużej gęstości zapotrzebowania na energię w gminach i aglomeracjach miejskich; |
b) |
istniejących punktów zaopatrzenia w energię cieplną i chłodniczą, wskazanych na podstawie pkt 2 lit. b) oraz instalacji przesyłowych systemu ciepłowniczego; |
c) |
planowanych punktów zaopatrzenia w energię cieplną i chłodniczą, typu opisanego w pkt 2 lit. b) oraz instalacji przesyłowych systemu ciepłowniczego; |
4. Prognozy tendencji zapotrzebowania na ogrzewanie i chłodzenie w celu zobrazowania perspektywy na kolejne 30 lat, w GWh, z uwzględnieniem w szczególności prognoz na najbliższe 10 lat, zmiany zapotrzebowania w budynkach i różnych sektorach przemysłu oraz wpływu polityki i strategii związanych z zarządzaniem zapotrzebowaniem, takich jak długoterminowe strategie renowacji budynków zgodnie z dyrektywą (UE) 2018/844.
Część II
CELE, STRATEGIE I ŚRODKI Z ZAKRESU POLITYKI
5. Planowany wkład państwa członkowskiego w realizację jego krajowych założeń, celów i wkładów w odniesieniu do pięciu wymiarów unii energetycznej, jak określono w art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/1999, osiągnięty poprzez efektywność w zakresie ogrzewania i chłodzenia, w szczególności w odniesieniu do art. 4 lit. b) pkt 1–4 oraz art. 15 ust. 4) lit. b), ze wskazaniem, który z tych elementów został dodany w stosunku do ich krajowych planów w zakresie energii i klimatu.
6. Ogólny przegląd istniejących strategii i środków opisanych w najnowszym sprawozdaniu przedłożonym zgodnie z art. 3, 20, 21 i art. 27 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/1999.
Część III
ANALIZA POTENCJAŁU GOSPODARCZEGO W ZAKRESIE EFEKTYWNOŚCI W ZAKRESIE OGRZEWANIA I CHŁODZENIA
7. Analizę potencjału gospodarczego (5) różnych technologii w zakresie ogrzewania i chłodzenia należy przeprowadzić w odniesieniu do całego terytorium kraju z wykorzystaniem analizy kosztów i korzyści, o której mowa w art. 14 ust. 3, i określić alternatywne scenariusze bardziej efektywnych i odnawialnych technologii grzewczych i chłodniczych, rozróżniając w stosownych przypadkach pomiędzy energią pochodzącą z paliw kopalnianych i źródeł odnawialnych.
Należy wziąć pod uwagę następujące technologie:
a) |
przemysłowe ciepło i chłód odpadowy; |
b) |
spalanie odpadów; |
c) |
wysokosprawna kogeneracja; |
d) |
odnawialne źródła energii (takie jak energia geotermalna, słoneczna i biomasa) inne niż źródła wykorzystywane w procesie wysokosprawnej kogeneracji; |
e) |
pompy ciepła; |
f) |
ograniczanie strat ciepła i chłodu z istniejących sieci systemu ciepłowniczego i chłodniczego. |
8. Analiza potencjału gospodarczego obejmuje następujące etapy i kwestie:
a) |
Kwestie:
|
b) |
Koszty i korzyści: Koszty i korzyści, o których mowa w pkt 8 lit. a), powinny obejmować przynajmniej następujące koszty i korzyści:
|
c) |
Scenariusze istotne w odniesieniu do scenariusza odniesienia: Należy uwzględnić wszystkie istotne scenariusze w odniesieniu do scenariusza odniesienia, w tym rolę efektywnego indywidualnego ogrzewania i chłodzenia.
|
d) |
Granice i zintegrowane podejście:
|
e) |
Założenia:
|
f) |
Analiza wrażliwości:
|
Część IV
POTENCJALNE NOWE STRATEGIE I ŚRODKI Z ZAKRESU POLITYKI
9. Przegląd ustawodawczych i nieustawodawczych środków z zakresu polityki (8) w celu wykorzystania potencjału gospodarczego określonego zgodnie z pkt 7 i 8, wraz z przewidzianymi:
a) |
ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych; |
b) |
oszczędnością energii pierwotnej w GWh rocznie; |
c) |
wpływem na udział wysokosprawnej kogeneracji; |
d) |
wpływem na udział energii ze źródeł odnawialnych w krajowym koszyku energetycznym oraz w sektorze ogrzewania i chłodzenia; |
e) |
powiązaniem z krajowym programowaniem finansowym i oszczędnością kosztów dla budżetu publicznego i uczestników rynku; |
f) |
szacowanymi środkami wsparcia publicznego, o ile takie istnieją, z ich rocznym budżetem i wskazaniem potencjalnego elementu pomocy. |
(1) Ilość energii cieplnej potrzebnej do zaspokojenia zapotrzebowania na ogrzewanie i chłodzenie użytkowników końcowych.
(2) Należy wykorzystać najnowsze dostępne dane.
(3) Należy wykorzystać najnowsze dostępne dane.
(4) Wskazanie »chłodzenia wykorzystującego energię ze źródeł odnawialnych«, po ustaleniu metody obliczania ilości energii ze źródeł odnawialnych wykorzystywanej do chłodzenia oraz systemów chłodzenia zgodnie z art. 35 dyrektywy (UE) 2018/2001, powinno zostać przeprowadzone zgodnie z tą dyrektywą. Do tego czasu należy je przeprowadzać zgodnie z właściwą metodologią krajową.
(5) Analiza potencjału ekonomicznego powinna wskazać ilość energii (w GWh), którą można wygenerować rocznie w ramach każdej analizowanej technologii. Należy również wziąć pod uwagę ograniczenia i wzajemne powiązania w ramach systemu energetycznego. Podczas analizy można również korzystać z modeli zakładających eksploatację charakterystyczną dla powszechnie stosowanych rodzajów technologii lub systemów.
(6) W tym ocenę, o której mowa w art. 15 ust. 7 dyrektywy (UE) 2018/2001.
(7) W scenariuszu odniesienia uwzględnia się strategie polityczne przyjęte przed końcem roku poprzedzającego rok, do końca którego należy przedstawić kompleksową ocenę. Oznacza to, że strategii politycznych przyjętych w ciągu roku poprzedzającego ostateczny termin przedstawienia kompleksowej oceny nie należy brać pod uwagę.
(8) Przegląd powinien obejmować środki i programy finansowania, które mogą zostać przyjęte w czasie przeprowadzania kompleksowej oceny, nie przesądzające kwestii oddzielnego powiadomienia o systemach wsparcia publicznego do celów oceny pomocy państwa.
ZAŁĄCZNIK II
Zmiana załącznika IX do dyrektywy 2012/27/UE
W załączniku IX do dyrektywy 2012/27/UE skreśla się część 1.
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/10 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/827
z dnia 13 marca 2019 r.
dotyczące kryteriów, jakie mają spełniać podmioty profesjonalne, aby spełniać warunki określone w art. 89 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031, oraz procedur służących zapewnieniu, że te kryteria zostały spełnione
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (1), w szczególności jego art. 89 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie (UE) 2016/2031 stanowi, że paszporty roślin wydaje się na potrzeby przemieszczania określonych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów na terytorium Unii oraz do strefy chronionej lub wewnątrz niej. |
(2) |
W celu zapewnienia, aby informacje zawarte w paszporcie roślin oraz ocena niezbędna do wydania paszportu roślin opierały się na rzetelnej eksperckiej wiedzy naukowo-technicznej, do wydawania paszportów upoważnione są wyłącznie podmioty profesjonalne znajdujące się pod nadzorem właściwych organów. |
(3) |
Należy ustanowić pewne kryteria służące zapewnieniu, aby podmioty profesjonalne miały niezbędną wiedzę na temat przepisów dotyczących agrofagów, które mogą wywierać szkodliwy wpływ na niektóre rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, oraz na temat środków zapobiegania występowaniu i rozprzestrzenianiu się tych agrofagów. |
(4) |
Niezbędna jest procedura służąca zapewnieniu, aby wszystkie kryteria, o których mowa w art. 89 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/2031 były spełnione, w celu zapewnienia, aby wszystkie upoważnione podmioty były świadome, jakie informacje są niezbędne do wydania paszportu roślin. Właściwe organy powinny w związku z tym udostępnić wytyczne techniczne zawierające informacje na temat biologii agrofagów oraz ich wektorów, na temat istotnych aspektów biologii roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów jako ich żywicieli oraz na temat przeprowadzania ocen, zapobiegania występowania i rozprzestrzenianiu się danych agrofagów i opracowania planu działania. |
(5) |
Aby zapewnić właściwym organom i podmiotom profesjonalnym wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się do wdrożenia powyższych przepisów, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 14 grudnia 2020 r., |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Kryteria, jakie mają spełniać podmioty profesjonalne upoważnione do wydawania paszportów roślin
Aby kwalifikować się do otrzymania upoważnienia do wydawania paszportów roślin, podmioty profesjonalne muszą spełniać poniższe kryteria:
a) |
wykazać właściwemu organowi niezbędną znajomość obowiązujących przepisów w zakresie ocen przeprowadzanych zgodnie z art. 87 rozporządzenia (UE) 2016/2031, dotyczących agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi na podstawie art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej oraz regulowanych agrofagów niekwarantannowych dla Unii mogących wywierać szkodliwy wpływ na dane rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty; |
b) |
wykazać właściwemu organowi niezbędną znajomość dobrych praktyk, środków i innych działań wymaganych, aby zapobiegać występowaniu i rozprzestrzenianiu się agrofagów, o których mowa w lit. a); |
c) |
dysponować skutecznym planem działania w razie podejrzenia lub stwierdzenia występowania agrofagów, o których mowa w lit. a), wywierających lub mogących wywierać szkodliwy wpływ na ich rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty; |
d) |
wykazać właściwemu organowi wiedzę i kompetencje niezbędne do przeprowadzania wymaganych ocen roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w zakresie występowania odpowiednich agrofagów oraz do zastosowania środków, o których mowa w lit. b); |
e) |
wykazać właściwemu organowi, że posiadają lub mają dostęp do sprzętu i urządzeń niezbędnych do przeprowadzania wymaganych ocen roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów oraz że są zdolne do zastosowania środków, o których mowa w lit. b); |
f) |
wyznaczyć osobę do kontaktów odpowiedzialną za komunikację z właściwym organem w zakresie przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podać dane kontaktowe tej osoby do wiadomości właściwego organu. |
Artykuł 2
Procedury zapewniające spełnienie kryteriów przez podmioty profesjonalne
1. Właściwy organ zapewnia podmiotom profesjonalnym dostęp do wytycznych technicznych dotyczących kryteriów, które należy spełnić w odniesieniu do ocen związanych z wydawaniem paszportów roślin.
Te wytyczne techniczne są dostępne na oficjalnej stronie internetowej właściwego organu i uwzględniają wszystkie następujące elementy:
a) |
informacje na temat biologii agrofagów i ich wektorów oraz na temat istotnych aspektów biologii żywicieli tych agrofagów; |
b) |
informacje na temat oznak występowania tych agrofagów, objawów porażenia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów przez te agrofagi oraz warunków przeprowadzania kontroli wizualnych, a także pobierania próbek i przeprowadzania testów; |
c) |
informacje na temat dobrych praktyk, środków i innych działań podejmowanych, aby zapobiegać występowaniu i rozprzestrzenianiu się agrofagów, o których mowa w art. 1 lit. a); |
d) |
informacje na temat opracowania i treści planu działania, o którym mowa w art. 1 lit. c). |
2. Właściwe organy podejmują wszelkie właściwe środki weryfikacji, czy podmioty profesjonalne spełniają kryteria określone w ust. 1.
Artykuł 3
Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 14 grudnia 2020 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 marca 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/12 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/828
z dnia 14 marca 2019 r.
zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/127 w odniesieniu do wymogów dotyczących witaminy D w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i kwasu erukowego w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i preparatach do dalszego żywienia niemowląt
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylające dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009 (1), w szczególności jego art. 11 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/127 (2) ustanowiono między innymi przepisy dotyczące składu i etykietowania preparatów do początkowego i dalszego żywienia niemowląt. |
(2) |
W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/127 w szczególności przewiduje się, że preparaty do początkowego żywienia niemowląt zawierają witaminę D w ilościach w zakresie od 2 do 3 μg/100 kcal. |
(3) |
Pojawiły się obawy, że wysokie spożycie preparatów zawierających 3 μg/100 kcal witaminy D w połączeniu z dodatkowym spożyciem witaminy D poprzez suplementację może spowodować spożywanie przez niektóre niemowlęta witaminy D w ilościach, które mogłyby stanowić zagrożenie. W celu zapewnienia najwyższego poziomu ochrony niemowląt Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o dokonanie oceny bezpieczeństwa spożywania przez niemowlęta preparatów zawierających 3 μg/100 kcal witaminy D. |
(4) |
W swojej opinii naukowej z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie aktualizacji górnego tolerowanego poziomu spożycia witaminy D dla niemowląt (3) Urząd stwierdził, że stosowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt zawierających witaminę D w ilości 3 μg/100 kcal może prowadzić do spożywania przez niektóre niemowlęta w wieku do 4 miesięcy ilości witaminy D powyżej górnego tolerowanego poziomu spożycia wyłącznie z preparatu. |
(5) |
W opinii tej stwierdzono również, że stosowanie maksymalnej zawartości witaminy D wynoszącej 2,5 μg/100 kcal w preparatach do początkowego żywienia niemowląt nie prowadzi do spożycia witaminy D powyżej górnego tolerowanego poziomu spożycia wyłącznie z preparatu. Na podstawie tej opinii maksymalna zawartość witaminy D na mocy rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/127 w preparatach do początkowego żywienia niemowląt powinna zostać obniżona do 2,5 μg/100 kcal zgodnie z art. 6 i art. 9 ust. 1–4 rozporządzenia (UE) nr 609/2013. |
(6) |
Maksymalne poziomy kwasu erukowego w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i preparatach do dalszego żywienia niemowląt określono w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/127. |
(7) |
Urząd przyjął opinię naukową na temat obecności kwasu erukowego w paszy i żywności (4). W opinii tej stwierdzono, że narażenie z dietą na poziomie 95. percentyla było najwyższe u niemowląt i innych dzieci, co może wskazywać na ryzyko dla młodych osób o wysokim narażeniu na kwas erukowy. |
(8) |
Biorąc pod uwagę wnioski zawarte w opinii, należy obniżyć maksymalne poziomy kwasu erukowego w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i preparatach do dalszego żywienia niemowląt. |
(9) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/127, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załącznikach I i II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/127 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 181 z 29.6.2013, s. 35.
(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/127 z dnia 25 września 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 w odniesieniu do szczegółowych wymogów dotyczących składu preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt oraz informacji na ich temat, a także w odniesieniu do informacji dotyczących żywienia niemowląt i małych dzieci, Dz.U. L 25 z 2.2.2016, s. 1.
(3) Dziennik EFSA 2018; 16(8):5365,118 s.
(4) Dziennik EFSA 2016;14(11):4593, 173 s.
ZAŁĄCZNIK
W załącznikach I i II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/127 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
załącznik II pkt 4.3 otrzymuje brzmienie:
|
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/15 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/829
z dnia 14 marca 2019 r.
uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, upoważniające państwa członkowskie do ustanowienia tymczasowych odstępstw na potrzeby badań urzędowych, celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowych lub hodowli
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (1), w szczególności jego art. 8 ust. 5 oraz art. 48 ust. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/2031 państwa członkowskie mogą, na wniosek, tymczasowo zezwolić na wprowadzanie, przemieszczanie oraz utrzymywanie i rozmnażanie na ich terytorium agrofagów kwarantannowych dla Unii lub agrofagów objętych środkami przyjętymi na podstawie art. 30 ust. 1 tego rozporządzenia do badań urzędowych, do celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowych lub hodowli. Ponadto państwa członkowskie mogą, na wniosek, zezwolić tymczasowo na wprowadzanie i przemieszczanie na swoim terytorium roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów wykorzystywanych do badań urzędowych, do celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowych lub hodowli. |
(2) |
Konieczne jest uzupełnienie rozporządzenia (UE) 2016/2031 poprzez przyjęcie przepisów dotyczących wymiany między państwami członkowskimi a Komisją informacji dotyczących wprowadzania i przemieszczania na terytorium Unii agrofagów, roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, procedur i warunków udzielania odpowiednich zezwoleń, monitorowania przestrzegania warunków oraz działań, które należy podjąć w przypadku nieprzestrzegania warunków. |
(3) |
W celu zapewnienia, aby zagrożenie fitosanitarne związane z daną działalnością zostało wyeliminowane lub ograniczone do dopuszczalnego poziomu, zezwolenie na wprowadzenie do Unii i przemieszczanie w jej obrębie jakiegokolwiek określonego materiału powinno podlegać pewnym warunkom zapewniającym przedłożenie kompletnego i odpowiedniego wniosku, analizę charakteru i celów danej działalności, potwierdzenie, że dana działalność jest prowadzona w stacjach kwarantanny lub obiektach zapewniających izolację, a także zniszczenie i bezpieczne usunięcie zanieczyszczonego materiału. |
(4) |
W celu zapewnienia monitorowania i identyfikowalności określonego materiału oraz w celu natychmiastowego zaradzenia związanemu z nim zagrożeniu fitosanitarnemu, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma być prowadzona zatwierdzona działalność, powinien, po wydaniu zezwolenia, wydawać dokument upoważniający, który powinien być zawsze dołączany do danego określonego materiału. |
(5) |
Format dokumentu upoważniającego powinien być podobny do formatu określonego w załączniku II do dyrektywy Komisji 2008/61/WE (2), ponieważ był on wdrażany skutecznie i spójnie. |
(6) |
Używany powinien być jeden dokument upoważniający w przypadku wielokrotnego wprowadzania na terytorium Unii i przemieszczania w jej obrębie określonego materiału będącego przedmiotem określonej działalności, zgodnie ze specjalnymi warunkami, tak aby zapewnić proporcjonalne i skuteczne ramy wprowadzania i przemieszczania materiału. |
(7) |
Badania urzędowe są przeprowadzane częściej niż inna określona działalność. Wydajniej byłoby zatem określić bardziej elastyczne ramy w przypadku badań urzędowych niż w przypadku innej określonej działalności. |
(8) |
W celu zapewnienia jak najszybszych działań naprawczych należy określić przepisy dotyczące działań, które są podejmowane przez właściwe organy w przypadkach nieprzestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia Działania takie powinny obejmować obowiązki osób odpowiedzialnych za określoną działalność. |
(9) |
Ze względu na pewność i przejrzystość prawa należy uchylić dyrektywę 2008/61/WE. |
(10) |
Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek przepisów przyjętych na podstawie art. 48 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (rozporządzenia w sprawie kontroli urzędowych) (3) w odniesieniu do towarów zwolnionych z kontroli urzędowych w punktach kontroli granicznej. |
(11) |
Aby umożliwić zakończenie bez zakłóceń działalności, na którą wydano zezwolenie, należy przedłużyć ważność zezwoleń dla danej działalności na określony czas. |
(12) |
Ze względu na pewność prawa niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od tej samej daty co rozporządzenie (UE) 2016/2031, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zakres
Niniejsze rozporządzenie określa warunki odstępstw od niektórych przepisów rozporządzenia (UE) 2016/2031, zgodnie z którymi określone agrofagi oraz rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty, zdefiniowane w art. 2 niniejszego rozporządzenia, mogą być wprowadzane do Unii lub przemieszczane, utrzymywane, rozmnażane i wykorzystywane w Unii lub w jej strefach chronionych, do celów badań urzędowych, do celów naukowych lub edukacyjnych, do doświadczeń, selekcji odmianowej lub hodowli. W szczególności niniejsze rozporządzenie określa odstępstwa od następujących przepisów rozporządzenia (UE) 2016/2031:
a) |
art. 5 ust. 1 w sprawie zakazu wprowadzania, przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania lub uwalniania agrofagów kwarantannowych dla Unii na terytorium Unii; |
b) |
art. 30 ust. 1 w sprawie środków unijnych przyjętych w odniesieniu do agrofagów niewymienionych jako agrofagi kwarantannowe dla Unii, które jednak mogą spełniać warunki włączenia do wykazu; |
c) |
art. 32 ust. 2 w sprawie zakazu wprowadzania, przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania lub uwalniania agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej w strefach chronionych na terytorium Unii; |
d) |
art. 40 ust. 1 w sprawie zakazu wprowadzania na terytorium Unii niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów ze wszystkich lub niektórych państw lub terytoriów trzecich; |
e) |
art. 41 ust. 1 w sprawie wymogów szczególnych i równoważnych dotyczących wprowadzania na terytorium Unii i przemieszczania na jej terytorium niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów z państw trzecich; |
f) |
art. 42 ust. 2 w sprawie zakazu wprowadzania na terytorium Unii niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów wysokiego ryzyka z państw trzecich; |
g) |
art. 49 ust. 1 w sprawie środków tymczasowych dotyczących wprowadzania na terytorium Unii i przemieszczania na jej terytorium roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów z państw trzecich; |
h) |
art. 53 ust. 1 w sprawie zakazu wprowadzania do stref chronionych na terytorium Unii roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących z państw trzecich lub z terytorium Unii; |
i) |
art. 54 ust. 1 w sprawie wymogów szczególnych dotyczących wprowadzania do stref chronionych na terytorium Unii roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów. |
W szczególności niniejsze rozporządzenie określa:
a) |
przepisy dotyczące wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją dotyczących wprowadzania do Unii oraz przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania lub wykorzystywania w Unii lub w jej strefach chronionych określonych agrofagów lub roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów; |
b) |
procedurę i warunki, na jakich państwa członkowskie udzielają tymczasowego zezwolenia na wykonywanie określonej działalności; |
c) |
przepisy dotyczące monitorowania przestrzegania warunków oraz działania, które należy podjąć w przypadku ich nieprzestrzegania. |
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
a) |
„określone agrofagi” oznaczają jedne z następujących agrofagów:
|
b) |
„rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty” oznaczają rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty objęte środkami przyjętymi na podstawie art. 30 ust. 1 i włączone do wykazu na podstawie art. 40 ust. 2 i 3, art. 41 ust. 2 i 3, art. 42 ust. 2 i 3, art. 49 ust. 1, art. 53 ust. 2 i 3 oraz art. 54 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2016/2031; |
c) |
„określony materiał” oznacza określone agrofagi, rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty wymagające zezwolenia w rozumieniu niniejszego rozporządzenia; |
d) |
„określona działalność” oznacza każdą działalność wykonywaną przez dowolną osobę, w tym właściwe organy, instytucje akademickie, instytucje badawcze i podmioty profesjonalne, związaną z przeprowadzaniem badań urzędowych, celami naukowymi lub edukacyjnymi, doświadczeniami, selekcją odmianową lub hodowlą, obejmującą wprowadzanie do Unii, przemieszczanie, utrzymywanie, rozmnażanie lub wykorzystanie na jej terytorium oraz w jej strefie chronionej dowolnego określonego materiału. |
Artykuł 3
Wymiana informacji między państwami członkowskimi a Komisją
1. Państwa członkowskie prowadzą współpracę administracyjną w zakresie wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją na temat wprowadzania, przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania i wykorzystywania na terytorium Unii i jej stref chronionych określonego materiału.
2. Do celów ust. 1 państwa członkowskie przesyłają Komisji i pozostałym państwom członkowskim przed dniem 31 marca każdego roku następujące informacje:
a) |
wykaz rodzajów i ilości określonego materiału, na który wydano zezwolenie na podstawie niniejszego rozporządzenia i który wprowadzono do Unii lub przemieszczano na jej terytorium w poprzednim roku kalendarzowym; |
b) |
sprawozdanie na temat występowania określonych agrofagów, na które nie wydano zezwolenia na podstawie niniejszego rozporządzenia, oraz wszelkich innych agrofagów uznanych przez właściwy organ za zagrożenie dla Unii i wykrytych podczas określonej działalności; |
c) |
działania podjęte w przypadku nieprzestrzegania warunków; |
d) |
wykaz stacji kwarantanny i obiektów zapewniających izolację wykorzystywanych do celów niniejszego rozporządzenia. |
3. Przemieszczanie w Unii oraz wprowadzanie do Unii określonego materiału do celów określonej działalności dozwolonej zgodnie z art. 5 jest rejestrowane, wraz z odpowiednim zezwoleniem, w skomputeryzowanym systemie zarządzania informacjami w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC), o którym mowa w art. 131 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625.
Artykuł 4
Wniosek
Przed wprowadzeniem do Unii oraz przemieszczaniem, utrzymywaniem, rozmnażaniem i wykorzystaniem w Unii określonego materiału, zgodnie z, odpowiednio, art. 8 ust. 1 i art. 48 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, należy złożyć wniosek do właściwych organów.
Jego treść musi być zgodna z wymogami określonymi w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 5
Warunki udzielania zezwoleń
Zezwolenie na wprowadzanie do Unii i przemieszczanie, utrzymywanie, rozmnażanie i wykorzystywanie w Unii określonego materiału zgodnie z, odpowiednio, art. 8 ust. 1 i art. 48 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, udzielane jest przez państwa członkowskie na czas określony i wyłącznie jeżeli spełnione zostały następujące warunki:
a) |
wniosek został uznany za zgodny z art. 4 niniejszego rozporządzenia; |
b) |
charakter i cele określonej działalności proponowanej we wniosku zostały zbadane przez właściwy organ i uznane za zgodne z definicją określonej działalności zawartą w art. 2 niniejszego rozporządzenia; |
c) |
potwierdzono, że określona działalność odbywa się w stacjach kwarantanny lub obiektach zapewniających izolację wskazanych we wniosku i wyznaczonych przez właściwy organ zgodnie z art. 60 i 61 rozporządzenia (UE) 2016/2031; |
d) |
zapewniono, aby po zakończeniu określonej działalności, której dotyczy zezwolenie, określony materiał został zniszczony i bezpiecznie usunięty, lub aby był on przechowywany w odpowiednich warunkach na potrzeby dalszego wykorzystania zgodnie z art. 64 rozporządzenia (UE) 2016/2031. |
Artykuł 6
Dokument upoważniający po wydaniu zezwolenia
1. Po wydaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 5, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma być prowadzona zatwierdzona określona działalność, wydaje dokument upoważniający. Ten dokument upoważniający musi zawsze być dołączony do danego określonego materiału.
2. W przypadku określonego materiału pochodzącego z Unii dokument upoważniający musi być zgodny z formatem określonym w załączniku II część A. Musi być on poświadczony urzędowo przez państwo członkowskie pochodzenia na potrzeby przemieszczania danego określonego materiału w warunkach kwarantanny lub izolacji.
3. W przypadku określonego materiału pochodzącego z państw trzecich dokument upoważniający musi być zgodny z formatem określonym w załączniku II część B. Musi być on poświadczony urzędowo przez państwo trzecie pochodzenia na potrzeby wprowadzania danego określonego materiału w warunkach kwarantanny lub izolacji.
4. W przypadku wielokrotnego wprowadzania do Unii lub przemieszczania na terytorium Unii konkretnego rodzaju określonego materiału właściwy organ może przy pierwszej wysyłce wydać jeden dokument upoważniający obejmujący wszystkie przypadki wprowadzania i przemieszczenia, z zastrzeżeniem spełnienia wszystkich następujących warunków:
a) |
wprowadzanie lub przemieszczanie odbywa się wielokrotnie w ciągu roku; |
b) |
określony materiał jest pakowany w taki sam sposób; |
c) |
określony materiał pochodzi od tego samego dostawcy i przeznaczony jest dla tej samej osoby odpowiedzialnej za zatwierdzoną działalność. |
Właściwy organ wyraźnie wskazuje w polu 10 modelu określonego w załączniku II części A i B, że dokument upoważniający obejmuje wielokrotne wprowadzanie do Unii lub przemieszczanie na terytorium Unii danego określonego materiału. Dokument upoważaniający może obowiązywać przez co najwyżej rok od daty jego wydania.
Artykuł 7
Szczególne przepisy w zakresie badań urzędowych
Na zasadzie odstępstwa od art. 4, 5 i 6 państwa członkowskie udzielają zezwolenia na przeprowadzenie badań urzędowych, wykonywanych przez właściwe organy lub przez podmioty profesjonalne pod urzędowym nadzorem właściwych organów, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
a) |
osoba odpowiedzialna za zatwierdzoną działalność powiadomiła właściwy organ o badaniach urzędowych przed ich przeprowadzeniem; |
b) |
w powiadomieniu podano charakter i cele danego badania urzędowego; |
c) |
powiadomienie zawiera potwierdzenie, że badania urzędowe są przeprowadzane w stacjach kwarantanny lub obiektach zapewniających izolację, o których mowa w art. 5 lit. c); |
d) |
badania urzędowe są przeprowadzane w taki sposób, aby nie dochodziło do rozprzestrzeniania się określonych agrofagów podczas przeładunku i transportu określonego materiału przed badaniami urzędowymi, w ich trakcie lub po ich zakończeniu. |
Artykuł 8
Ogólne przepisy dotyczące monitorowania przestrzegania warunków
Właściwy organ monitoruje określoną działalność w celu zapewnienia spełnienia wszystkich następujących wymogów:
a) |
wszelkie przypadki porażenia określonego materiału przez określone agrofagi, na które nie wydano zezwolenia na podstawie niniejszego rozporządzenia, lub przez jakiekolwiek inne agrofagi uznane za zagrożenie dla Unii, i wykryte podczas prowadzenia określonej działalności, są niezwłocznie zgłaszane właściwemu organowi przez osobę odpowiedzialną za działalność. Jeżeli materiał jest sam w sobie określonym agrofagiem, monitorowanie dotyczy potencjalnego porażenia przez inne określone agrofagi, na które nie wydano zezwolenia na podstawie niniejszego rozporządzenia, lub wszelkie inne agrofagi uznane przez właściwy organ za zagrożenie dla Unii i wykryte podczas prowadzenia określonej działalności; |
b) |
każde zdarzenie skutkujące ucieczką lub prawdopodobieństwem ucieczki do środowiska agrofagów, o których mowa w lit. a), jest niezwłocznie zgłaszane właściwemu organowi przez osobę odpowiedzialną za działalność. |
Artykuł 9
Działania podejmowane w razie nieprzestrzegania warunków
1. Właściwy organ może zażądać od osoby odpowiedzialnej za działalność zastosowania działań naprawczych w celu zapewnienia zgodności z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, niezwłocznie lub w określonym terminie.
2. Jeżeli właściwy organ stwierdzi, że osoba odpowiedzialna za działalność nie stosuje się do przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu, organ ten niezwłocznie wprowadza środki niezbędne do zapewnienia, aby nieprzestrzeganie przepisów nie utrzymywało się. Środki te mogą obejmować cofnięcie lub czasowe zawieszenie zezwolenia, o którym mowa w art. 5.
3. W przypadku gdy zgodnie z ust. 2 właściwy organ wprowadził środki inne niż cofnięcie zezwolenia, a nieprzestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia utrzymuje się, organ ten niezwłocznie cofa dane zezwolenie.
Artykuł 10
Uchylenie dyrektywy 2008/61/WE i okres przejściowy dla zatwierdzonej działalności
Dyrektywa 2008/61/WE traci moc.
Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.
Zezwolenia na działalność przyznane zgodnie z art. 2 tej dyrektywy wygasają w dniu 31 grudnia 2020 r.
Artykuł 11
Data wejścia w życie i data rozpoczęcia stosowania
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 14 grudnia 2019 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 317 z 23.11.2016, s. 4.
(2) Dyrektywa Komisji 2008/61/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca warunki, zgodnie z którymi niektóre organizmy szkodliwe, rośliny, produkty roślinne i inne wymienione w załącznikach I–V do dyrektywy Rady 2000/29/WE mogą być wprowadzane do Wspólnoty lub niektórych jej stref ochronnych lub przemieszczane we Wspólnocie lub w takich strefach celem przeprowadzenia prób lub do celów naukowo-badawczych i do prowadzenia prac nad tworzeniem odmian roślin (Dz.U. L 158 z 18.6.2008, s. 41).
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1).
ZAŁĄCZNIK I
1.
Wniosek, o którym mowa w art. 4, obejmuje co najmniej następujące elementy, zależnie od przypadku:
a) |
nazwę, adres, adres e-mail i numer telefonu wnioskodawcy oraz osoby lub osób odpowiedzialnych za określoną działalność, jeżeli dane te są inne, wraz z ich kwalifikacjami naukowymi i technicznymi do celów określonej działalności; |
b) |
rodzaj określonego materiału, nazwę systematyczną lub nazwę określonego materiału, oraz, w stosownych przypadkach, wszelkie opublikowane informacje, w tym informacje na temat potencjalnych wektorów; |
c) |
ilość określonego materiału, liczbę przesyłek i ilość w jednej przesyłce w przypadku przesyłek wielokrotnych, uzasadnioną w zależności od celu określonej działalności oraz od pojemności stacji kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację; |
d) |
miejsce pochodzenia określonego materiału, w tym nazwę, adres, adres e-mail i numer telefonu wysyłającego i dostawcy oraz odpowiednie dokumenty potwierdzające, w przypadku gdy określony materiał ma być wprowadzony z państwa trzeciego; |
e) |
czas trwania określonej działalności oraz podsumowanie charakteru i celów określonej działalności, a także dodatkowo specyfikację w przypadku doświadczeń oraz prace naukowe lub edukacyjne odnoszące się do selekcji odmianowej; |
f) |
warunki pakowania, w których określony materiał będzie przemieszczany lub przywożony; |
g) |
nazwę, adres i opis stacji kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację; |
h) |
ostateczne wykorzystanie określonego materiału po zakończeniu określonej działalności, np.: zniszczenie, gromadzenie lub przechowywanie; |
i) |
metodę zniszczenia lub przetworzenia określonego materiału po zakończeniu określonej działalności, w stosownych przypadkach. |
2.
Na wniosek właściwego organu udziela się innych informacji i wyjaśnień.
ZAŁĄCZNIK II
A. Wzór dokumentu upoważniającego na potrzeby przemieszczania w obrębie Unii agrofagów, roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów do celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowej lub hodowli, o którym mowa w art. 6 ust. 2
Tytuł: Dokument upoważniający |
|
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— |
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— |
||||||||
|
— |
||||||||
|
Należy określić jeden z poniższych warunków:
|
||||||||
|
Ten określony materiał jest przemieszczany na terytorium Unii na podstawie rozporządzenia (UE) …/… [Urząd Publikacji: proszę wstawić numer niniejszego rozporządzenia]. |
||||||||
|
Jeżeli tak: Data wydania: Sygnatura przesyłki: Liczba przesyłek i ilość określonego materiału w jednej przesyłce: |
||||||||
|
Zniszczenie/gromadzenie lub przechowywanie* |
||||||||
|
|
||||||||
Miejsce potwierdzenia: |
|
||||||||
Data: |
Miejsce wydania: |
||||||||
Imię i nazwisko oraz podpis upoważnionego pracownika: |
Data wydania: Data ważności |
||||||||
Imię i nazwisko oraz podpis upoważnionego pracownika: |
|||||||||
|
|
* |
Niepotrzebne skreślić. |
B. Wzór dokumentu upoważniającego na potrzeby wprowadzania do Unii agrofagów, roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów do celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowej lub hodowli, o którym mowa w art. 6 ust. 3
Tytuł: Dokument upoważniający |
|
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— |
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— — |
||||||||
|
— |
||||||||
|
— |
||||||||
|
Należy określić jeden z poniższych warunków:
|
||||||||
|
Ten określony materiał jest przywożony na terytorium Unii na podstawie rozporządzenia (UE) …/… [Urząd Publikacji: proszę wstawić numer niniejszego rozporządzenia]. |
||||||||
|
Jeżeli tak: Data wydania: Sygnatura przesyłki: Liczba przesyłek i ilość określonego materiału w jednej przesyłce: |
||||||||
|
Zniszczenie/gromadzenie lub przechowywanie* |
||||||||
|
|
||||||||
Miejsce potwierdzenia: |
|
||||||||
Data: |
Miejsce wydania: |
||||||||
Imię i nazwisko oraz podpis upoważnionego pracownika: |
Data wydania: Data ważności: |
||||||||
Imię i nazwisko oraz podpis upoważnionego pracownika: |
|||||||||
|
|
* |
Niepotrzebne skreślić. |
ZAŁĄCZNIK III
Tabela korelacji
Dyrektywa 2008/61/WE |
Niniejsze rozporządzenie |
Art. 1 ust. 1 |
Art. 4 |
Art. 1 ust. 2 |
Art. 4, załącznik I |
Art. 2 ust. 1 akapit pierwszy |
Art. 5 |
Art. 2 ust. 1 akapit drugi |
Art. 9 ust. 2 |
Art. 2 ust. 2 |
Art. 6, załącznik II |
Art. 2 ust. 3 |
Art. 8 |
Art. 2 ust. 4 |
__ |
Art. 3 |
__ |
Art. 4 |
__ |
Art. 5 |
__ |
Art. 6 |
Art. 11 |
Art. 7 |
__ |
Załącznik I pkt 1 |
Art. 5 |
Załącznik I pkt 2 |
__ |
Załącznik II |
Załącznik II |
Załącznik III |
__ |
Załącznik IV |
__ |
Załącznik V |
Załącznik III |
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/26 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/830
z dnia 15 maja 2019 r.
dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (1), w szczególności jego art. 57 ust. 4 i art. 58 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (2), konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia. |
(2) |
Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego. |
(3) |
Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli. |
(4) |
Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez posiadacza przez pewien okres zgodnie z art. 34 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. Okres ten powinien wynosić trzy miesiące. |
(5) |
Komitet Kodeksu Celnego nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.
Artykuł 2
Wiążąca informacja taryfowa, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 34 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 15 maja 2019 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Stephen QUEST
Dyrektor Generalny
Dyrekcja Generalna ds. Podatków i Unii Celnej
(1) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
ZAŁĄCZNIK
Opis towarów |
Klasyfikacja (kod CN) |
Uzasadnienie |
(1) |
(2) |
(3) |
Artykuł, o prostokątnym kształcie, z zaokrąglonymi krawędziami, wykonany z uformowanego tworzywa sztucznego (poliwęglanu), w formie osłony, która zakrywa tył i boki telefonu komórkowego, o wymiarach w przybliżeniu 7 cm × 14 cm × 0,8 cm. Zewnętrzna powierzchnia tylnej strony artykułu jest pokryta warstwą skóry, a wewnętrzna powierzchnia, która styka się z tylną stroną telefonu komórkowego, jest wyścielona włóknami chemicznymi (mikrofibrą). Artykuł jest przeznaczony do trzymania i ochrony tyłu i boków telefonu komórkowego. Front telefonu komórkowego pozostaje niezakryty. Zobacz fotografia (*1). |
3926 90 97 |
Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1., 3. b) i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz brzmienie kodów CN 3926 , 3926 90 i 3926 90 97 . Biorąc pod uwagę jego obiektywne cechy charakterystyczne, artykuł jest przeznaczony do trzymania i ochrony tylnej strony i boków telefonu komórkowego. Ochronę zapewnia materiał osłony (poliwęglan). Warstwa wyprawionej skóry na zewnętrznej powierzchni tylnej strony artykułu poprawia jego wygląd, zapewnia jedynie dodatkowy efekt w stosunku do głównego celu, jakim jest ochrona. W konsekwencji warstwa tworzywa sztucznego - poliwęglan tworzący osłonę ochronną stanowi element składowy, który nadaje artykułowi jego zasadniczy charakter w rozumieniu ORI 3 b). Wyklucza się zatem klasyfikację artykułu do pozycji 4205 jako pozostałe artykuły ze skóry wyprawionej. Wyklucza się również klasyfikację artykułu do pozycji 6307 jako pozostałe artykuły gotowe, ponieważ włókna chemiczne stanowią jedynie wyściółkę. Zatem artykuł należy klasyfikować do kodu CN 3926 90 97 jako pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych. |
(*1) Ilustracja ma charakter wyłącznie informacyjny.
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/29 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/831
z dnia 22 maja 2019 r.
zmieniające załączniki II, III i V do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 dotyczącego produktów kosmetycznych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych (1), w szczególności jego art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 2 akapit czwarty oraz art. 31 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (2) ustanowiono zharmonizowaną klasyfikację substancji jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość (CMR), w oparciu o ocenę naukową Komitetu ds. Oceny Ryzyka Europejskiej Agencji Chemikaliów. Substancje te sklasyfikowano jako substancje CMR kategorii 1 A, substancje CMR kategorii 1B lub substancje CMR kategorii 2 w zależności od poziomu dowodów wskazujących na ich właściwości CMR. |
(2) |
W art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 zakazuje się stosowania w produktach kosmetycznych substancji sklasyfikowanych jako substancje CMR kategorii 1 A, 1B lub 2 na podstawie części 3 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 (substancji CMR). Substancję CMR można jednak stosować w produktach kosmetycznych, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 15 ust. 1 zdanie drugie lub art. 15 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. Niniejsze rozporządzenie wdraża rozporządzenie (WE) nr 1223/2009. Jedynie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest uprawniony do dokonywania wykładni prawa Unii, w tym art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. |
(3) |
W celu jednolitego wdrożenia zakazu stosowania substancji CMR w obrębie rynku wewnętrznego, zapewnienia pewności prawa, w szczególności dla podmiotów gospodarczych i właściwych organów krajowych, a także w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi, wszystkie substancje CMR powinny zostać włączone do wykazu substancji zabronionych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz, w stosownych przypadkach, usunięte z wykazów substancji objętych ograniczeniami lub dozwolonych w załącznikach III i V do tego rozporządzenia. W przypadku gdy spełnione są warunki określone w art. 15 ust. 1 zdanie drugie lub art. 15 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, należy odpowiednio zmienić wykazy substancji objętych ograniczeniami lub substancji dozwolonych w załącznikach III i V do tego rozporządzenia. |
(4) |
Niniejsze rozporządzenie obejmuje substancje, które zostały sklasyfikowane jako substancje CMR zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 na dzień 1 grudnia 2018 r., kiedy to weszło w życie rozporządzenie Komisji (UE) 2017/776 (3). |
(5) |
Jeśli chodzi o niektóre substancje CMR, w odniesieniu do których złożono wniosek o stosowanie w produktach kosmetycznych w drodze wyjątku, nie wykazano, że wszystkie warunki przewidziane w art. 15 ust. 1 zdanie drugie lub art. 15 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 zostały spełnione. Dotyczy to substancji: quaternium-15, chloroacetamide, dichlorometan, formaldehyd, kwas nadborowy i nadborany sodu. |
(6) |
Substancja chlorek 3-chloroallilometenaminy, której nazwa zgodnie z Międzynarodowym nazewnictwem składników kosmetycznych (INCI) to quaternium-15, jest obecnie wymieniona w pozycji 31 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 jako dozwolona w stężeniu nieprzekraczającym 0,2 % w preparacie gotowym do użycia. Quaternium-15 jest mieszaniną izomerów cis i trans, w której izomer cis został sklasyfikowany jako substancja CMR kategorii 2 na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 790/2009 (4). Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 substancja sklasyfikowana w kategorii 2 może być stosowana w produktach kosmetycznych, jeśli została oceniona przez Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS) i uznana za bezpieczną do stosowania w produktach kosmetycznych. W dniach 13 i 14 grudnia 2011 r. SCCS wydał opinię naukową w sprawie quaternium-15 (izomeru cis) (5), w której stwierdzono, że na podstawie dostępnych danych nie można ustalić bezpieczeństwa quaternium-15 do stosowania w produktach kosmetycznych. W świetle klasyfikacji izomeru cis obecnego w quaternium-15 jako substancji CMR kategorii 2 oraz opinii SCCS quaternium-15 należy usunąć z wykazu substancji konserwujących dozwolonych w produktach kosmetycznych znajdującego się w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 i dodać do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. |
(7) |
Substancja 2-chloroacetamid, której nazwa INCI to chloroacetamide, jest obecnie wymieniona w pozycji 41 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 jako dozwolona w stężeniu nieprzekraczającym 0,3 % w preparacie gotowym do użycia. Substancja chloroacetamide została sklasyfikowana jako substancja CMR kategorii 2 na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Klasyfikacja weszła w życie przed dniem 1 grudnia 2010 r., kiedy to tytuły II, III i IV rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 zaczęły obowiązywać w odniesieniu do substancji. Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 substancja sklasyfikowana w kategorii 2 może być stosowana w produktach kosmetycznych, jeśli została oceniona przez SCCS i uznana za bezpieczną do stosowania w takich produktach. W dniu 22 marca 2011 r. SCCS wydał opinię naukową w sprawie substancji chloracetamide (6), w której stwierdzono na podstawie dostępnych danych, że substancja nie jest bezpieczna dla konsumentów, jeśli stosuje się ją w stężeniu nieprzekraczającym 0,3 % w/w produktach kosmetycznych. W świetle klasyfikacji jako substancja CMR kategorii 2 oraz opinii SCCS substancję chloracetamide należy usunąć z wykazu substancji konserwujących dozwolonych w produktach kosmetycznych znajdującego się w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 i dodać do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. |
(8) |
Substancja dichlorometan jest obecnie wymieniona w pozycji 7 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 jako dozwolona w produktach kosmetycznych w stężeniu nieprzekraczającym 35 % w preparacie gotowym do użycia. Dichlorometan został sklasyfikowany jako substancja CMR kategorii 2 na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Klasyfikacja weszła w życie przed dniem 1 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 substancja sklasyfikowana w kategorii 2 może być stosowana w produktach kosmetycznych, jeśli została oceniona przez SCCS i uznana za bezpieczną do stosowania w takich produktach. W dniu 11 grudnia 2012 r. SCCS wydał opinię naukową w sprawie dichlorometanu (7). W dniu 25 marca 2015 r. SCCS wydał nową opinię (8), która została zmieniona w dniu 28 października 2015 r. W zmienionej opinii SCCS uznał, że stosowanie dichlorometanu w stężeniu do 35 % w lakierach do włosów i stosowanie go w formach użytkowych rozpylanych ogólnie nie jest uznawane za bezpieczne dla konsumentów. W świetle klasyfikacji jako substancja CMR kategorii 2 oraz opinii SCCS, oraz ponieważ nie są znane żadne inne zastosowania dichlorometanu w produktach kosmetycznych i nie zostały one objęte opinią SCCS, należy usunąć przedmiotową substancję z wykazu substancji objętych ograniczeniami znajdującego się w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 i dodać do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. |
(9) |
Substancja formaldehyd jest obecnie wymieniona w pozycji 13 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 jako dozwolona w produktach do utwardzania paznokci w stężeniu nieprzekraczającym 5 % w preparacie gotowym do użycia. Jest ona także obecnie wymieniona w pozycji 5 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 jako dozwolona w produktach do jamy ustnej w stężeniu nieprzekraczającym 0,1 % i w pozostałych produktach w stężeniu nieprzekraczającym 0,2 %. Formaldehyd został sklasyfikowany jako substancja CMR kategorii 1B na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 605/2014 (9). Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z art. 15 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, substancje sklasyfikowane jako substancje CMR kategorii 1 A lub 1B mogą być stosowane w produktach kosmetycznych w drodze wyjątku, jeżeli po ich klasyfikacji jako substancje CMR spełnione są pewne warunki, m.in. jeżeli nie są dostępne odpowiednie substancje alternatywne, jeżeli złożony został wniosek dla określonego zastosowania w kategorii produktu o znanym poziomie narażenia oraz jeżeli substancja została oceniona przez SCCS i uznana za bezpieczną. W dniu 7 listopada 2014 r. SCCS stwierdził w swej opinii (10), że „produkty do utwardzania paznokci w maksymalnym stężeniu 2,2 % wolnego formaldehydu mogą być bezpiecznie stosowane do utwardzania lub wzmacniania paznokci”. Jednak ponieważ nie zostało wykazane, że nie istnieją odpowiednie substancje alternatywne do celów utwardzania paznokci, formaldehyd należy usunąć z wykazu substancji objętych ograniczeniami w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. Z uwagi na fakt, że nie złożono żadnego wniosku w odniesieniu do innych zastosowań formaldehydu, substancja ta powinna zostać usunięta z wykazu substancji konserwujących dopuszczonych do stosowania w produktach kosmetycznych znajdującego się w załączniku V do tego rozporządzenia. Formaldehyd powinien również zostać dodany do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. |
(10) |
Kwas nadborowy i nadborany sodu należą do substancji uwalniających nadtlenek wodoru, obecnie wymienionych w pozycji 12 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. Zostały one sklasyfikowane jako substancje CMR kategorii 1B na podstawie rozporządzenia (WE) nr 790/2009. Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 grudnia 2010 r. Złożono wniosek o zastosowanie art. 15 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 w odniesieniu do stosowania tych substancji w utleniających preparatach do farbowania włosów. W dniu 22 czerwca 2010 r. SCCS stwierdził w swej opinii (11), że ogólne ograniczenia mające zastosowanie do substancji uwalniających nadtlenek wodoru należy stosować w odniesieniu do nadboranu sodu i kwasu nadborowego oraz że stosowanie nadboranów sodu jako składników w utleniających preparatach do farbowania włosów w maksymalnym stężeniu 3 % na skórze głowy nie będzie stanowiło zagrożenia dla zdrowia konsumenta. Jednak ponieważ nie zostało wykazane, że nie istnieją odpowiednie substancje alternatywne do celów utleniania włosów, kwas nadborowy i nadborany sodu powinny zostać usunięte z wykazu substancji objętych ograniczeniami w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 i dodane do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. |
(11) |
W odniesieniu do niektórych substancji, które zostały zaklasyfikowane jako substancje CMR na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, w odniesieniu do których złożono wniosek dotyczący zastosowania art. 15 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, ustalono, że warunek przewidziany w tym przepisie jest spełniony. Dotyczy to substancji: trimethylbenzoyl diphenylphosphine oxide, furfural i polyaminopropyl biguanide. |
(12) |
Substancja tlenek difenylo(2,4,6-trimetylobenzoilo)fosfiny, o nazwie INCI trimethylbenzoyl diphenylphosphine oxide (TPO), nie jest obecnie uwzględniona w załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. Substancja TPO została sklasyfikowana jako substancja CMR kategorii 2 na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 618/2012 (12). Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 grudnia 2013 r. W dniu 27 marca 2014 r. SCCS wydał opinię naukową (13), w której stwierdził, że TPO można bezpiecznie stosować jako produkt do modelowania paznokci w stężeniu do 5,0 %, ale że substancja ta działa umiarkowanie uczulająco na skórę. Biorąc pod uwagę właściwości TPO w zakresie uczulającego działania na skórę oraz wysokie ryzyko narażenia poprzez kontakt ze skórą w przypadku samodzielnego stosowania produktów do paznokci, stosowanie TPO powinno być zastrzeżone wyłącznie dla użytkowników profesjonalnych. W świetle powyższego TPO powinno zostać dodane do wykazu substancji objętych ograniczeniami w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 w odniesieniu do profesjonalnego wykorzystania w preparatach do sztucznych paznokci w maksymalnym stężeniu 5 %. |
(13) |
Substancja aldehyd 2-furylowy o nazwie INCI furfural jest stosowana jako składnik zapachowy lub smakowy w produktach kosmetycznych i nie jest obecnie uwzględniona w załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. Została ona sklasyfikowana jako substancja CMR kategorii 2 na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Klasyfikacja weszła w życie przed dniem 1 grudnia 2010 r. W dniu 27 marca 2012 r. SCCS stwierdził w swej opinii (14), że stosowanie furfuralu w stężeniu do 10 ppm (0,001 %) w preparacie gotowym do użycia, w tym produktach do jamy ustnej, nie stwarza zagrożenia dla zdrowia konsumentów. W świetle klasyfikacji furfuralu jako substancji CMR kategorii 2 oraz opinii SCCS, furfural należy dodać do wykazu substancji objętych ograniczeniami w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 w maksymalnym stężeniu wynoszącym 0,001 %. |
(14) |
Substancja chlorowodorek poli(heksametylenobiguanidu) (PHMB) o nazwie INCI polyaminopropyl biguanide jest obecnie wymieniona jako substancja konserwująca w pozycji 28 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 w maksymalnym stężeniu wynoszącym 0,3 %. Została sklasyfikowana jako substancja CMR kategorii 2 na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 944/2013 (15). Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 stycznia 2015 r. W dniu 18 czerwca 2014 r. SCCS przyjął opinię (16), w której stwierdził, że na podstawie dostępnych danych PHMB nie jest bezpieczny dla konsumentów w zastosowaniach jako substancja konserwująca we wszystkich produktach kosmetycznych w maksymalnym stężeniu wynoszącym 0,3 %. Jednak w opinii SCCS stwierdzono także, że można by zapewnić bezpieczeństwo stosowania przy niższym stężeniu lub wprowadzeniu ograniczeń w odniesieniu do kategorii produktów kosmetycznych oraz że niezbędne są badania wchłaniania przez skórę na dodatkowych reprezentatywnych produktach kosmetycznych. W dniu 7 kwietnia 2017 r. SCCS przyjął nową opinię (17), w której stwierdził, że w oparciu o dostarczone dane stosowania PHMB jako substancji konserwującej we wszystkich produktach kosmetycznych w stężeniu do 0,1 % jest bezpieczne, ale jego stosowanie w formach użytkowych rozpylanych nie jest zalecane. W świetle klasyfikacji PHMB jako substancji CMR kategorii 2 i nowej opinii SCCS, należy zezwolić na stosowanie PHMB jako substancji konserwującej we wszystkich produktach kosmetycznych, z wyłączeniem zastosowań, które mogą prowadzić do narażenia płuc użytkownika końcowego na kontakt poprzez wdychanie, w maksymalnym stężeniu 0,1 %. Warunki określone w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 powinny zostać odpowiednio dostosowane. |
(15) |
W odniesieniu do obszernej grupy substancji, które zostały zaklasyfikowane jako substancje CMR na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, nie złożono żadnego wniosku o stosowanie w produktach kosmetycznych w drodze wyjątku. Substancje te powinny zostać włączone do wykazu substancji zakazanych zawartego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz, w stosownych przypadkach, usunięte z wykazów substancji objętych ograniczeniami lub dozwolonych w załącznikach III i V do tego rozporządzenia. Dotyczy to między innymi niektórych związków boru obecnie wymienionych w pozycjach 1a i 1b załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. |
(16) |
Niektóre związki boru, obecnie wymienione w pozycjach 1a i 1b załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, oraz wodoroortoboran dibutylocyny zostały sklasyfikowane jako substancje CMR kategorii 1B rozporządzeniem (WE) nr 790/2009. Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 15 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 substancje sklasyfikowane jako substancje CMR kategorii 1 A lub 1B mogą być stosowane w produktach kosmetycznych w drodze wyjątku, jeżeli po ich klasyfikacji jako substancje CMR spełnione są pewne warunki. W dniu 22 czerwca 2010 r. SCCS wydał opinię (18), w której stwierdził, że niektóre związki boru, obecnie wymienione w pozycjach 1a i 1b załącznika III do tego rozporządzenia, są bezpieczne do stosowania w produktach kosmetycznych pod pewnymi warunkami. Jednak ponieważ nie złożono wniosku dla określonego zastosowania oraz nie zostało wykazane, że nie istnieją odpowiednie substancje alternatywne do celów określonych zastosowań wymienionych w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, przedmiotowe związki boru powinny zostać usunięte z wykazu substancji objętych ograniczeniami w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 i dodane do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. Jeśli chodzi o wodoroortoborany dibutylocyny, nie złożono wniosku dla określonego zastosowania i nie został on uznany za bezpieczny przez SCCS. substancja ta powinna zostać dodana do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. |
(17) |
Art. 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 stanowi, że jeżeli stosowanie określonych substancji w produktach kosmetycznych stanowi potencjalne ryzyko dla zdrowia ludzi, któremu należy zaradzić na poziomie Wspólnoty, Komisja może, po skonsultowaniu się z SCCS, odpowiednio zmienić załączniki II–VI do tego rozporządzenia. Komisja skonsultowała się z SCCS w sprawie bezpieczeństwa niektórych substancji, które są zbliżone z chemicznego punktu widzenia do substancji sklasyfikowanych jako substancje CMR kategorii 1 A, 1B lub 2. Dotyczy to niektórych związków boru oraz paraformaldehydu i glikolu metylenowego. |
(18) |
Niektóre związki boru, obecnie wymienione w pozycjach 1a i 1b załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, inne niż związki, o których mowa w motywie 16, nie zostały sklasyfikowane jako substancje CMR. W dniu 12 grudnia 2013 r. SCCS wydał opinię na temat boranów, tetraboranów i oktaboranów (19), w której stwierdził, że substancje te, jak również inne sole lub estry kwasu borowego, takie jak „2-aminoetanol, monoester kwasu borowego (MEA-borate)”, „diwodoro ortoboran (2-hydroksypropylo)amoniowy (MIPA-borate)”, boran potasu, „kwas borowy, triester oktylododecylu” i boran cynku, tworzą kwas borowy w roztworach wodnych, a zatem ogólne ograniczenia mające zastosowanie do kwasu borowego powinny mieć zastosowanie do całej grupy boranów, tetraboranów i oktaboranów. Substancja została sklasyfikowana jako substancja CMR kategorii 1B na podstawie rozporządzenia (WE) nr 790/2009. Klasyfikacja weszła w życie w dniu 1 grudnia 2010 r. W świetle opinii SCCS całą grupę boranów, tetraboranów i oktaboranów, z wyjątkiem substancji należących do tej grupy, które sklasyfikowano jako substancje CMR, jak również pozostałe sole lub estry kwasu borowego, należy usunąć z wykazu substancji objętych ograniczeniami w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 i dodać do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. |
(19) |
Substancja paraformaldehyd jest obecnie wymieniona w pozycji 5 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, ale w przeciwieństwie do formaldehydu nie została sklasyfikowana jako substancja CMR. Substancja glikol metylenowy nie jest obecnie uwzględniona w załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009. W dniach 26–27 czerwca 2012 r. SCCS wydał opinię w sprawie glikolu metylenowego (20), w której ustalono, że w różnych warunkach glikol metylenowy łatwo ulega reakcji odwracalnej tworząc formaldehyd w roztworze wodnym, a paraformaldehyd może zostać zdepolimeryzowany na formaldehyd w wyniku ogrzewania lub suszenia. W świetle opinii SCCS istnieje potencjalne ryzyko dla zdrowia ludzi wynikające ze stosowania tych substancji w produktach kosmetycznych. Paraformaldehyd należy zatem usunąć z wykazu substancji konserwujących dozwolonych w produktach kosmetycznych znajdującego się w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009, a paraformaldehyd i glikol metylenowy należy dodać do wykazu substancji zakazanych w produktach kosmetycznych w załączniku II do tego rozporządzenia. |
(20) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1223/2009. |
(21) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Kosmetycznych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załącznikach II, III i V do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 22 maja 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 59.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).
(3) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/776 z dnia 4 maja 2017 r. zmieniające, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 116 z 5.5.2017, s. 1).
(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 790/2009 z dnia 10 sierpnia 2009 r. dostosowujące do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 235 z 5.9.2009, s. 1).
(5) SCCS/1344/10, http://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_077.pdf
(6) SCCS/1360/10, http://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_053.pdf
(7) SCCS/1408/11, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_118.pdf
(8) SCCS/1547/15, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_170.pdf
(9) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 605/2014 z dnia 5 czerwca 2014 r. zmieniające, w celu włączenia zwrotów określających zagrożenie i zwrotów określających środki ostrożności w języku chorwackim oraz dostosowania do postępu naukowo-technicznego, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 167 z 6.6.2014, s. 36).
(10) SCCS/1538/14, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_164.pdf
(11) SCCS/1345/10, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_031.pdf
(12) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 618/2012 z dnia 10 lipca 2012 r. dostosowujące do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 179 z 11.7.2012, s. 3).
(13) SCCS/1528/14, http://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_149.pdf
(14) SCCS/1461/12, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_083.pdf
(15) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 944/2013 z dnia 2 października 2013 r. dostosowujące do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 261 z 3.10.2013, s. 5).
(16) SCCS/1535/14, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_157.pdf
(17) SCCS/1581/16, https://ec.europa.eu/health/sites/health/files/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_204.pdf
(18) SCCS/1249/09, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_027.pdf
(19) SCCS/1523/13, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_146.pdf
(20) SCCS/1483/12, https://ec.europa.eu/health/scientific_committees/consumer_safety/docs/sccs_o_097.pdf
ZAŁĄCZNIK
1)
w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
a) |
dodaje się pozycje w brzmieniu:
|
b) |
pozycja 395 otrzymuje brzmienie:
|
2)
w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:
a) |
skreśla się pozycje 1a, 1b, 7, 13 i 51; |
b) |
pozycja 12 otrzymuje brzmienie:
|
c) |
dodaje się pozycje w brzmieniu:
|
3)
w załączniku V wprowadza się następujące zmiany:
a) |
w preambule pkt 2 otrzymuje brzmienie:
|
b) |
skreśla się pozycje 5, 31, 40 i 41; |
c) |
pozycja 28 otrzymuje brzmienie:
|
(*1) Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22).”;
DECYZJE
23.5.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 137/64 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/832
z dnia 22 maja 2019 r.
zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42 ust. 4 i art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 16 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/392/WPZiB (1) ustanawiającą misję Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze, aby wspomóc budowanie zdolności nigerskich podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo służących zwalczaniu terroryzmu i przestępczości zorganizowanej (EUCAP Sahel Niger). |
(2) |
W dniu 18 września 2018 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/1247 (2) przedłużającą mandat EUCAP Sahel Niger oraz jej finansową kwotę odniesienia do dnia 30 września 2020 r. |
(3) |
W dniu 25 czerwca 2018 r. w konkluzjach w sprawie Sahelu/Mali Rada podkreśliła, że ważna jest regionalizacja WPBiO w Sahelu, tak by w stosownym przypadku wzmocnić cywilne i wojskowe wsparcie dla operacji transgranicznych, strukturę współpracy regionalnej – zwłaszcza G5 – oraz zdolność i odpowiedzialność krajów G5 w zakresie podejmowania wyzwań z dziedziny bezpieczeństwa w regionie. |
(4) |
W dniu 15 lutego 2019 r. minister spraw zagranicznych Islamskiej Republiki Mauretanii z zadowoleniem przyjął przewidywane rozmieszczenie misji EUCAP Sahel Niger wspierającej kraje G5 na rzecz Sahelu i krajowe zdolności Mauretanii. |
(5) |
W dniu 18 lutego 2019 r. Rada zatwierdziła koncepcję operacji dotyczącą regionalizacji działań z dziedziny WPBiO w Sahelu. |
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję Rady 2012/392/WPZiB. |
(7) |
EUCAP Sahel Niger będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2012/392/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 3 dodaje się ustępy w brzmieniu: „3a. Dodatkowo EUCAP Sahel Niger przyczynia się, nie naruszając jej podstawowego mandatu w Nigrze, do regionalizacji działań z dziedziny WPBiO w Sahelu poprzez udział w poprawianiu interoperacyjności i koordynacji między siłami bezpieczeństwa wewnętrznego krajów G5 na rzecz Sahelu, oraz przez wspieranie współpracy transgranicznej, wspieranie regionalnych struktur współpracy i udział w poprawianiu zdolności krajowych krajów G5 na rzecz Sahelu. EUCAP Sahel Niger może wykonywać te działania w miarę potrzeby w krajach G5 na rzecz Sahelu zgodnie ze wspólną cywilno-wojskową koncepcją operacji dotyczącą regionalizacji działań z dziedziny WPBiO w Sahelu. W tym celu i przy wsparciu Komórki Doradztwa i Koordynacji Regionalnej utworzonej w ramach EUCAP Sahel Mali, EUCAP Sahel Niger zapewnia szkolenia, doradztwo i inne konkretne rodzaje wsparcia krajom G5 na rzecz Sahelu, w ramach swoich środków i zdolności i na wniosek danego kraju oraz z uwzględnieniem sytuacji w zakresie bezpieczeństwa. Przed rozpoczęciem nowego zadania w nowym kraju G5 na rzecz Sahelu, Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa jest o tym informowany”; |
2) |
w art. 13 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu: „Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUCAP Sahel Niger przez okres od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2020 r. wynosi 63 400 000,00 EUR.”. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 22 maja 2019 r.
W imieniu Rady
C.B. MATEI
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2012/392/WPZiB z dnia 16 lipca 2012 r. w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) (Dz.U. L 187 z 17.7.2012, s. 48).
(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/1247 z dnia 18 września 2018 r. zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) (Dz.U. L 235 z 19.9.2018, s. 7).