(1)

W dniu 2 maja 2013 r.. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 401/2013.

(2)

Zgodnie z art. 4i ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 401/2013 Rada przeprowadziła przegląd wykazu wskazanych osób i podmiotów, zamieszczonego w załączniku IV do tego rozporządzenia.

(3)

Otrzymano zaktualizowane informacje dotyczące dwóch pozycji w wykazie i dodano informacje o płci w przypadku wszystkich osób umieszczonych w wykazie.

(4)

Należy odpowiednio zmienić załącznik IV do rozporządzenia (UE) nr 401/2013,

(1)

Z uwagi na fakt, iż Stany Zjednoczone nie zapewniły zgodności ustawy o odszkodowaniach z tytułu kontynuacji dumpingu lub utrzymywania subsydiów („Continued Dumping and Subsidy Offset Act”, dalej zwanej „CDSOA”) ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z porozumień w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO), rozporządzeniem (UE) 2018/196 nałożono dodatkowe cło ad valorem w wysokości 4,3 % na przywóz niektórych produktów pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Zgodnie z udzielonym przez WTO zezwoleniem na zawieszenie stosowania koncesji w stosunku do Stanów Zjednoczonych Komisja co roku dostosowuje poziom zawieszenia koncesji do poziomu zniweczenia lub naruszenia korzyści Unii Europejskiej w danym czasie spowodowanych wprowadzeniem CDSOA.

(2)

Kwoty wypłacone zgodnie z CDSOA w ostatnim roku, w odniesieniu do którego są dostępne dane, odnoszą się do wypłacania środków pochodzących z ceł antydumpingowych i wyrównawczych pobranych w ciągu roku podatkowego 2018 (od dnia 1 października 2017 r. do dnia 30 września 2018 r.), jak również do dodatkowego wypłacania środków pochodzących z ceł antydumpingowych i wyrównawczych pobranych w latach podatkowych 2015, 2016 i 2017. Na podstawie danych opublikowanych przez Biuro Ceł i Ochrony Granic Stanów Zjednoczonych poziom zniweczenia lub naruszenia korzyści Unii Europejskiej obliczono na 3 355,82 USD.

(3)

Poziom zniweczenia lub naruszenia, a w konsekwencji poziom zawieszenia, zmalał. Poziom zawieszenia nie może być jednak dostosowany do poziomu zniweczenia lub naruszenia przez dodanie produktów do wykazu zawartego w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2018/196 lub ich z niego usunięcie. W związku z tym, zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) tego rozporządzenia, Komisja powinna zachować dotychczasowy wykaz produktów zawarty w załączniku I w stanie niezmienionym i zmienić stawkę dodatkowego cła, aby dostosować poziom zawieszenia do poziomu zniweczenia lub naruszenia. Cztery produkty wymienione w załączniku I powinny zatem nadal znajdować się w wykazie, a stawka dodatkowego cła przywozowego powinna zostać zmieniona i ustalona w wysokości 0,001 %.

(4)

Wpływ dodatkowego cła przywozowego ad valorem w wysokości 0,001 % na przywóz ze Stanów Zjednoczonych produktów wymienionych w załączniku I odpowiada, w skali roku, wartości handlu nieprzekraczającej 3 355,82 USD.

(5)

Aby zapobiec występowaniu opóźnień w stosowaniu zmienionej stawki dodatkowego cła przywozowego, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2018/196,

(1)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 110/2008 państwa członkowskie przedłożyły dokumentację techniczną dotyczącą 243 spośród 330 uznanych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 716/2013 (2) Komisja dokonała oceny tej dokumentacji technicznej w oparciu o wymogi określone w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 110/2008 oraz ustaliła termin zmiany lub wycofania danej dokumentacji technicznej przez zainteresowane państwo członkowskie.

(3)

Dokumentacja techniczna dotycząca „Königsberger Bärenfang”, „Grappa di Marsala”, „Kirsch Veneto”/„Kirschwasser Veneto” oraz „Sliwovitz del Veneto” została wycofana, odpowiednio, przez Niemcy i Włochy.

(4)

Zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 716/2013, jeżeli państwo członkowskie nie usunie w terminie określonym przez Komisję braków w dokumentacji technicznej dotyczącej uznanego oznaczenia geograficznego, złożonej zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 110/2008, uznaje się, że dokumentacja techniczna nie została przekazana.

(5)

Braki stwierdzone w dokumentacji technicznej „Karlovarská Hořká”, „Polish Cherry”, „Orehovec”, „Janeževec” i „Slovenska travarica” nie zostały usunięte.

(6)

W związku z powyższym należy usunąć z załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 110/2008 uznane oznaczenia geograficzne „Karlovarská Hořká”, „Königsberger Bärenfang”, „Grappa di Marsala”, „Kirsch Veneto”/„Kirschwasser Veneto”, „Sliwovitz del Veneto”, „Polish Cherry”, „Orehovec”, „Janeževec” i „Slovenska travarica”.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 110/2008.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Napojów Spirytusowych,

(1)

art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1067/2008 (2) przewiduje otwarcie całościowego kontyngentu taryfowego na przywóz 3 073 177 ton pszenicy zwyczajnej objętej kodem CN 1001 99 00 o jakości innej niż wysoka, według stawki wynoszącej 12 EUR za tonę.

(2)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1067/2008 w ramach całościowego kontyngentu taryfowego przewidziano subkontyngent w wysokości 2 378 387 ton dla państw trzecich z wyjątkiem Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki, a także subkontyngent erga omnes w wysokości 122 790 ton.

(3)

W kontekście porozumienia ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki w ramach art. XXIV ust. 6 GATT w związku z rozszerzeniem Unii Europejskiej z 2004 r. (3) postanowiono jednak uwzględnić wielkość 6 787 ton w ramach subkontyngentu erga omnes. W związku z tym 6 787 ton ma zostać dodanych do subkontyngentu erga omnes, a tę samą ilość należy odjąć od subkontyngentu dla państw trzecich, z wyjątkiem Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki.

(4)

Na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1067/2008 subkontyngent dla państw trzecich z wyjątkiem Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki ma zostać podzielony na cztery kwartalne podokresy. Z uwagi na wspomniane powyżej zmniejszenie ilości w ramach tego subkontyngentu należy dostosować wielkość każdego kwartalnego podokresu.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1067/2008.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w dniu 1 kwietnia 2016 r. grupa zadaniowa ds. ABE-IT 56 przedłożyła Francji wniosek o zatwierdzenie substancji czynnej ABE-IT 56 (składniki lizatu z Saccharomyces cerevisiae szczep DDSF623) (zwanej dalej „ABE-IT 56”).

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009w dniu 25 maja 2016 r. Francja jako państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powiadomiła wnioskodawcę, pozostałe państwa członkowskie, Komisję i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o spełnieniu kryteriów formalnych wniosku.

(3)

W dniu 20 czerwca 2017 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło Komisji projekt sprawozdania z oceny wraz z kopią dla Urzędu, w którym to sprawozdaniu oceniono, czy wspomniana substancja czynna ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(4)

Urząd spełnił warunki określone w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Zgodnie z art. 12 ust. 3 tego rozporządzenia zwrócił się on do wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowych informacji państwom członkowskim, Komisji i Urzędowi. Ocenę dodatkowych informacji dokonaną przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożono Urzędowi w formie zaktualizowanego projektu sprawozdania z oceny w maju 2018 r.

(5)

W dniu 26 lipca 2018 r. Urząd przedstawił wnioskodawcy, państwom członkowskim i Komisji wnioski, w których określił, czy substancja czynna ABE-IT 56 ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 (2). Urząd podał swoje wnioski do wiadomości publicznej.

(6)

W dniu 23 października 2018 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu dotyczące ABE-IT 56, a w dniu 22 marca 2019 r. – projekt rozporządzenia przewidującego zatwierdzenie ABE-IT 56.

(7)

Wnioskodawcy umożliwiono przedstawienie uwag do sprawozdania z przeglądu.

(8)

W odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną, o której mowa, a w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane i szczegółowo opisane w sprawozdaniu z przeglądu, ustalono, że spełnione są kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Należy zatem zatwierdzić ABE-IT 56.

(9)

Komisja uważa ponadto ABE-IT 56 za substancję czynną niskiego ryzyka zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. ABE-IT 56 nie jest substancją potencjalnie niebezpieczną i spełnia warunki określone w pkt 5 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. ABE-IT 56 jest produktem frakcjonowania lizatu z Saccharomyces cerevisiae szczep DDSF623. Saccharomyces cerevisiae to drożdże najczęściej stosowane w przemysłowej/handlowej produkcji żywności i napojów oraz wszechobecne w środowisku. Nie są one chorobotwórcze dla ludzi ani zwierząt, nie są też zakaźne dla ludzi. Zazwyczaj występują naturalnie i nie stanowią odrębnego zagrożenia dla żadnego elementu środowiska.

(10)

Należy zatem zatwierdzić ABE-IT 56 jako substancję niskiego ryzyka na okres 15 lat.

(11)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (3).

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Dyrektywą Komisji 2005/53/WE (2) włączono chlorotalonil jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3).

(2)

Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)

Zatwierdzenie substancji czynnej chlorotalonil, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 31 października 2019 r.

(4)

Wniosek o odnowienie zatwierdzenia chlorotalonilu złożono zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 (5) w terminie określonym w tym artykule.

(5)

Wnioskodawcy złożyli dodatkową dokumentację wymaganą zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny.

(6)

Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia i w dniu 2 września 2016 r. przedłożyło je Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) oraz Komisji.

(7)

Urząd przekazał sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim, aby umożliwić im zgłoszenie uwag, a otrzymane uwagi przekazał Komisji. Urząd podał również do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą.

(8)

W dniu 6 grudnia 2017 r. Urząd przekazał Komisji wnioski (6) dotyczące tego, czy chlorotalonil ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(9)

Urząd wskazał na problem budzący szczególne zaniepokojenie, związany z zanieczyszczeniem wód podziemnych przez metabolity chlorotalonilu. Przewiduje się, że w szczególności metabolity R417888, R419492, R471811, SYN507900, M3, M11, M2, M7 i M10 przekroczą wartość parametryczną wynoszącą 0,1 μg/l we wszystkich odnośnych scenariuszach dla wszystkich proponowanych zastosowań chlorotalonilu. W związku z tym nie można obecnie stwierdzić, że obecność metabolitów chlorotalonilu w wodach podziemnych nie będzie skutkować niedopuszczalnym wpływem na wody podziemne i szkodliwym wpływem na zdrowie ludzkie zgodnie z art. 4 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Ponadto Urząd nie mógł wykluczyć obaw dotyczących genotoksyczności pozostałości, na które narażone będą konsumenci, oraz stwierdził wysoki poziom ryzyka dla płazów i ryb dla wszystkich ocenianych zastosowań.

(10)

Ponadto nie można było sfinalizować niektórych obszarów oceny ryzyka z powodu niewystarczających danych w dokumentacji. W szczególności nie można było przeprowadzić oceny narażenia konsumentów z dietą ze względu na brak danych potwierdzających definicję pozostałości w roślinach i ocenę narażenia zwierząt gospodarskich, w tym ocenę toksykologiczną metabolitu.

(11)

Ponadto chlorotalonil jest sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza kategorii 2 zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (7), natomiast we wnioskach Urzędu wskazano, że chlorotalonil należy sklasyfikować jako substancję rakotwórczą kategorii 1B. W przypadku uwzględnionych reprezentatywnych zastosowań nie można było potwierdzić poziomów pozostałości, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 396/2005, w odniesieniu do produktów roślinnych i zwierzęcych, ponieważ dane dotyczące skali i toksyczności metabolitów, które włączono do definicji pozostałości w ramach oceny ryzyka, nie były dostępne. W związku z powyższym nie został spełniony wymóg określony w pkt 3.6.3 w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(12)

Komisja zwróciła się do wnioskodawców o przedstawienie uwag do wniosków Urzędu oraz, zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012, o przedstawienie uwag do projektu sprawozdania w sprawie odnowienia zatwierdzenia. Wnioskodawcy przedstawili uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane.

(13)

Mimo argumentów przedstawionych przez wnioskodawców nie udało się jednak wyeliminować obaw związanych z przedmiotową substancją.

(14)

W rezultacie w odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin ustalono, że kryteria zatwierdzenia określone w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 nie zostały spełnione. W związku z powyższym nie należy odnawiać zatwierdzenia substancji czynnej chlorotalonil zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(16)

Państwom członkowskim należy przyznać wystarczający czas na cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające chlorotalonil.

(17)

Jeżeli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających chlorotalonil, okres ten powinien upłynąć najpóźniej z dniem 20 maja 2020 r.

(18)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/1262 (8) przedłużono do dnia 31 października 2019 r. termin wygaśnięcia zatwierdzenia chlorotalonilu, aby umożliwić zakończenie procesu odnowienia przed wygaśnięciem zatwierdzenia tej substancji. Jednakże z uwagi na fakt, że decyzję o nieodnowieniu zatwierdzenia podjęto przed tym przedłużonym terminem wygaśnięcia zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej.

(19)

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości złożenia nowego wniosku o zatwierdzenie chlorotalonilu zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(20)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W dniu 22 kwietnia 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/184/WPZiB (1) w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Mjanmie/Birmie.

(2)

Z przeglądu decyzji 2013/184/WPZiB wynika, że obowiązywanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 30 kwietnia 2020 r.

(3)

Otrzymano zaktualizowane informacje dotyczące dwóch pozycji w wykazie i dodano informacje o płci w przypadku wszystkich osób umieszczonych w wykazie.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2013/184/WPZiB,

(1)

Na mocy decyzji (UE) 2018/796 (4) Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) ograniczył wprowadzanie do obrotu, dystrybucję lub sprzedaż kontraktów na różnicę (ang. contract for differences – CFD) klientom detalicznym ze skutkiem od dnia 1 sierpnia 2018 r. na okres trzech miesięcy.

(2)

Zgodnie z art. 40 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 ESMA jest zobowiązany do dokonania przeglądu tymczasowego środka w zakresie interwencji produktowej w odpowiednich odstępach czasu, nie rzadziej niż co trzy miesiące.

(3)

Na mocy decyzji (UE) 2018/1636 (5) ESMA przedłużył okres obowiązywania i dokonał zmiany tymczasowego ograniczenia wprowadzania do obrotu, dystrybucji lub sprzedaży kontraktów na różnicę (ang. contract for differences – CFD) klientom detalicznym ze skutkiem od dnia 1 listopada 2018 r. na okres trzech miesięcy. Decyzją (UE) 2019/155 (6) ESMA ponownie przedłużył okres obowiązywania tymczasowego ograniczenia wprowadzania do obrotu, dystrybucji lub sprzedaży kontraktów CFD klientom detalicznym na takich samych warunkach jak te wymienione w decyzji (UE) 2018/1636, ze skutkiem od dnia 1 lutego 2019 r. na okres trzech miesięcy.

(4)

Kolejny przegląd ograniczenia dotyczącego kontraktów CFD został dokonany przez ESMA na podstawie m.in. badania przeprowadzonego wśród właściwych organów krajowych (7) w zakresie praktycznego stosowania i wpływu interwencji produktowej, a także na podstawie dodatkowych informacji udzielonych przez właściwe organy krajowe i zainteresowane podmioty. Z informacji tych wynikają podobne trendy, jak z informacji, które doprowadziły do poprzedniego przedłużenia, czyli decyzji (UE) 2019/155.

(5)

Właściwe organy krajowe odnotowały jedynie nieliczne przykłady nieprzestrzegania warunków interwencji produktowej ESMA i dotyczyły one głównie ostrzeżeń o ryzyku, mianowicie umieszczania przez dostawców kontraktów CFD banerów internetowych lub innych reklam elektronicznych niezawierających wymaganego ostrzeżenia o ryzyku. Mimo że ani banery internetowe ani inne elektroniczne reklamy co do zasady nie odwoływały się bezpośrednio do kontraktów CFD, a raczej do działań inwestycyjnych w Internecie, to jednak właściwe organy krajowe wraz z ESMA będą nadal monitorować ich zgodność z wymogami w zakresie ostrzeżeń o ryzyku, aby upewnić się, że nie służą one do obejścia przepisów.

(6)

Właściwe organy krajowe odnotowały ogólny spadek liczby rachunków kontraktów CFD prowadzonych na rzecz klientów detalicznych, obrotów i salda rejestru operacyjnego na rachunkach klientów detalicznych w okresie trzech miesięcy od listopada 2017 r. do stycznia 2018 r. (pierwszy okres) w porównaniu do okresu od listopada 2018 r. do stycznia 2019 r. (drugi okres). Przy porównaniu tych okresów udział rentownych rachunków był co do zasady stabilny (8). Średnie koszty poniesione przez klientów detalicznych przy transakcjach CFD, które wydają się mniej uzależnione od warunków rynkowych niż ogólne wyniki klientów, były znacznie niższe w drugim okresie w porównaniu z pierwszym okresem (9). Średnie koszty w odniesieniu do aktywnych rachunków detalicznych zawierających CFD na kryptowaluty zmniejszyły się nieproporcjonalnie w porównaniu z innymi, choć takie rachunki nadal generują wyższe koszty niż rachunki bez ekspozycji na kryptowaluty. Właściwe organy krajowe odnotowały również ciągły spadek liczby automatycznych zamknięć, a także mniejszą liczbę przypadków rachunków z saldem ujemnym i wielkości ujemnego salda rejestru operacyjnego w odniesieniu do rachunków klientów detalicznych (10).

(7)

W drugim okresie właściwe organy krajowe odnotowały również wzrost liczby klientów traktowanych jak klientów profesjonalnych na żądanie w porównaniu z pierwszym okresem. ESMA jest świadomy faktu, że niektórzy dostawcy kontraktów CFD reklamują możliwość uznania klientów detalicznych za klientów profesjonalnych na ich wniosek. Klient detaliczny może jednak wnioskować o uznanie go za klienta profesjonalnego, w szczególności gdy złoży wniosek na piśmie zgodnie z wszystkimi wymogami określonymi we właściwych przepisach prawa. Dostawcy powinni przez cały czas zapewniać przestrzeganie powyższych wymogów (11). ESMA jest również świadomy faktu, iż niektóre firmy z państw trzecich aktywnie nawiązują kontakty z klientami z Unii, a niektórzy dostawcy kontraktów CFD z Unii zachęcają klientów detalicznych do przeniesienia rachunków do podmiotu wchodzącego w skład ich grupy i znajdującego się w państwie trzecim. Jednakże bez pozwolenia lub rejestracji w Unii firmy z państw trzecich mogą świadczyć usługi na rzecz klientów mających siedzibę lub zlokalizowanych w Unii wyłącznie na skutek własnej inicjatywy klienta. ESMA zdaje sobie także sprawę, że przedsiębiorstwa zaczęły oferować inne spekulacyjne produkty inwestycyjne. ESMA będzie nadal monitorował ofertę tych innych produktów, aby stwierdzić, czy stosowne jest wprowadzenie innych środków unijnych.

(8)

Od dnia przyjęcia decyzji (UE) 2018/796 ESMA nie uzyskał dowodów zaprzeczających istnieniu istotnych obaw związanych z ochroną inwestorów, które to obawy wskazano w decyzji (UE) 2018/796, decyzji (UE) 2018/1636 lub decyzji (UE) 2019/155 (dalej: „Decyzje”). W związku z tym ESMA stwierdził, iż istotne obawy związane z ochroną inwestorów wskazane w Decyzjach będą nadal istniały, jeżeli okres obowiązywania tymczasowego ograniczenia wprowadzania do obrotu, dystrybucji lub sprzedaży kontraktów CFD klientom detalicznym nie zostanie przedłużony.

(9)

Co więcej, dotychczasowe wymogi regulacyjne obowiązujące na mocy prawa unijnego nie uległy zmianie i nadal nie chronią przed zagrożeniem stwierdzonym przez ESMA. Ponadto właściwe organy krajowe nie podjęły działań w celu zaradzenia temu zagrożeniu, a podjęte działania nie rozwiązują tego problemu w wystarczający sposób. Jest to nadal problem ogólnoeuropejski. W związku z tym ESMA jest zdania, że bez podjęcia przez kolejne właściwe organy krajowe działań w zakresie interwencji produktowej, konieczne jest ponowne przedłużenie okresu interwencji ESMA, aby odpowiednio uwzględnić istotne obawy związane z ochroną inwestorów określone w Decyzjach.

(10)

Przedłużenie okresu obowiązywania ograniczenia nie ma szkodliwego wpływu na efektywność rynków finansowych ani na inwestorów, który byłby niewspółmierny do korzyści płynących z tego działania, ani nie stwarza ryzyka arbitrażu regulacyjnego z tych samych powodów, które są wymienione w Decyzjach.

(11)

ESMA nadal jest zdania, że jeżeli okres obowiązywania tymczasowego ograniczenia nie zostanie przedłużony, istnieje prawdopodobieństwo, że kontrakty CFD będą ponownie oferowane klientom detalicznym bez stosownych ograniczeń, które w wystarczający sposób chroniłyby ich przed ryzykiem związanym z tymi produktami, którego wystąpienie mogłoby spowodować poważne szkody dla konsumentów wskazane w Decyzjach.

(12)

Z powyższych względów, jak również z powodów wymienionych w Decyzjach, w celu uwzględnienia istotnych obaw związanych z ochroną inwestorów ESMA podjął decyzję o przedłużeniu okresu obowiązywania ograniczenia na takich samych warunkach jak te wymienione w decyzji (UE) 2018/1636 i decyzji (UE) 2019/155 na okres kolejne trzy miesiące.

(13)

Jako że proponowane środki mogą w ograniczonym zakresie odnosić się do instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych, ESMA skonsultował się z organami publicznymi właściwymi dla nadzoru, administracji i regulacji rynków fizycznych produktów rolnych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 (12). Żaden z tych organów nie zgłosił zastrzeżeń wobec proponowanego przedłużenia okresu obowiązywania środków.

(14)

ESMA powiadomił właściwe organy krajowe o przedłużeniu okresu obowiązywania decyzji,