ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 62 |
|
|
Sprostowania |
|
|
* |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG. |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/548
z dnia 2 kwietnia 2019 r.
zatwierdzające zmianę specyfikacji produktu oznaczonego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym „Piemonte” (ChNP)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 99,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Piemonte” przesłany przez Włochy zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(2) |
Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(3) |
Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(4) |
Należy zatem zatwierdzić zmianę specyfikacji zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zatwierdza się zmianę specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Piemonte” (ChNP).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 2 kwietnia 2019 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/3 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/549
z dnia 2 kwietnia 2019 r.
zatwierdzające zmianę specyfikacji produktu oznaczonego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym „Cataluña”/„Catalunya” (ChNP)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 99,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Cataluña”/„Catalunya”, przesłany przez Hiszpanię zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(2) |
Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(3) |
Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(4) |
Należy zatem zatwierdzić zmianę specyfikacji zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się zmianę specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Cataluña”/„Catalunya” (ChNP).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 2 kwietnia 2019 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/4 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/550
z dnia 2 kwietnia 2019 r.
zatwierdzające zmianę specyfikacji produktu oznaczonego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym „Tierra de León” (ChNP)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 99,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Tierra de León”, przesłany przez Hiszpanię zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Zmiana ta obejmuje zmianę nazwy z „Tierra de León” na „León”. |
(2) |
Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(3) |
Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(4) |
Należy zatem zatwierdzić zmianę specyfikacji zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się zmianę specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Tierra de León” (ChNP).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 2 kwietnia 2019 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/5 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/551
z dnia 3 kwietnia 2019 r.
zatwierdzające zmianę specyfikacji dotyczącej chronionej nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego „Graves supérieures” (ChNP)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 99,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Graves supérieures”, złożony przez Francję zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(2) |
Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji, w zastosowaniu art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). |
(3) |
Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(4) |
Należy zatem zatwierdzić zmianę w specyfikacji produktu zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zatwierdza się zmianę specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Graves supérieures” (ChNP).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 3 kwietnia 2019 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/6 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/552
z dnia 4 kwietnia 2019 r.
zmieniające załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości azoksystrobiny, bicyklopironu, chlormekwatu, cyprodynilu, difenokonazolu, fenpropimorfu, fenpiroksymatu, fluopyramu, fosetylu, izoprotiolanu, izopyrazamu, oksamylu, protiokonazolu, spinetoramu, trifloksystrobiny i triflumezopirimu w określonych produktach lub na ich powierzchni
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 6 lipca 2018 r. Komisja Kodeksu Żywnościowego przyjęła nowe kodeksowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (CXL) azoksystrobiny, bicyklopironu, chlormekwatu, cyprodynilu, difenokonazolu, fenazachiny, fenpropimorfu, fenpiroksymatu, flonikamidu, fluopyramu, flupiradifuronu, fosetylu, imazamoksu, imazapyru, izoprotiolanu, izopyrazamu, oksamylu, pikoksystrobiny, protiokonazolu, chinchloraku, saflufenacylu, spinetoramu, tebukonazolu, trifloksystrobiny i triflumezopirimu (2). |
(2) |
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 określono najwyższe dopuszczalne poziomy (NDP) tych substancji z wyjątkiem bicyklopironu i triflumezopirimu, dla których nie określono NDP ani nie włączono tych substancji do załącznika IV do tego rozporządzenia, wobec czego stosuje się do nich wartość wzorcową wynoszącą 0,01 mg/kg, określoną w art. 18 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia. |
(3) |
Zgodnie z art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (3), jeżeli istnieją normy międzynarodowe lub jeżeli spodziewane jest ich wprowadzenie, mają one być wzięte pod uwagę podczas opracowywania lub dostosowywania prawa żywnościowego, z wyjątkiem sytuacji, w których normy takie – lub ich część – nie stanowiłyby skutecznego lub odpowiedniego środka realizacji celów prawa żywnościowego; sytuacji, w których ich niestosowanie jest uzasadnione naukowo oraz gdyby miały one spowodować zmianę poziomu ochrony w stosunku do poziomu określonego jako właściwy w Unii. Ponadto – zgodnie z art. 13 lit. e) tego rozporządzenia – Unia ma wspierać spójność międzynarodowych norm technicznych i prawa żywnościowego, dbając jednocześnie o to, aby wysoki poziom ochrony przyjęty w Unii nie został obniżony. |
(4) |
Unia zgłosiła do Komitetu KKŻ ds. Pozostałości Pestycydów zastrzeżenie (4) dotyczące CXL zaproponowanych dla następujących kombinacji pestycydów i produktów: bicyklopiron (podroby jadalne ze ssaków); difenokonazol (owoce ziarnkowe; ryż siewny); fenazachina (wszystkie produkty); fenpropimorf (banan); fenpiroksymat (gruszki; ogórki; melony; papryka; ziarna kawy; owoce cytrusowe; produkty zwierzęce); flonikamid (wszystkie produkty); fluopyram (mleko; ryż siewny; groch suchy); flupiradifuron (wszystkie produkty); imazamoks (wszystkie produkty); imazapyr (wszystkie produkty); oksamyl (ogórek; dynia zwyczajna); pikoksystrobina (wszystkie produkty); chinchlorak (wszystkie produkty); saflufenacyl (wszystkie produkty); spinetoram (awokado; śliwki; produkty zwierzęce); tebukonazol (wszystkie produkty); trifloksystrobina (kapusta głowiasta). |
(5) |
Wartości CXL odnoszące się do azoksystrobiny, bicyklopironu, chlormekwatu, cyprodynilu, difenokonazolu, fenpropimorfu, fenpiroksymatu, fluopyramu, fosetylu, izoprotiolanu, izopyrazamu, oksamylu, protiokonazolu, spinetoramu, trifloksystrobiny i triflumezopirimu, których nie wymieniono w motywie 4, powinny zatem zostać uwzględnione w rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 jako NDP z wyjątkiem przypadków, w których odnoszą się one do produktów nieujętych w załączniku I do tego rozporządzenia lub w których zostały ustalone na poziomie niższym niż obecne NDP. Wspomniane CXL są bezpieczne dla konsumentów w Unii (5). |
(6) |
W ramach procedury udzielania zezwolenia na stosowanie środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną fosfoniany potasu na powierzchni jeżyn, malin, borówek amerykańskich, porzeczek, agrestu i owoców bzu czarnego złożono wniosek, zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005, w sprawie zmiany obecnych NDP fosetylu. |
(7) |
Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wniosek ten został poddany ocenie przez państwo członkowskie, którego dotyczył, a sprawozdanie z oceny przekazano Komisji. |
(8) |
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dokonał oceny wniosku i sprawozdania z oceny, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz, w stosownych przypadkach, dla zwierząt, i wydał uzasadnioną opinię dotyczącą proponowanych NDP (6). Przekazał tę opinię wnioskodawcy, Komisji i państwu członkowskiemu oraz podał ją do publicznej wiadomości. |
(9) |
Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiany NDP, o które wystąpił wnioskodawca, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów dokonanej dla 27 określonych grup konsumentów europejskich. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje na temat właściwości toksykologicznych wymienionej substancji. Ani w przypadku długotrwałego narażenia na przedmiotową substancję w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących ją zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku dużej konsumpcji odnośnych produktów nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia ani ostrej dawki referencyjnej. |
(10) |
Na podstawie uzasadnionej opinii Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005. |
(11) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005. |
(12) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 kwietnia 2019 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1.
(2) http://www.fao.org/fao-who-codexalimentarius/sh-proxy/en/?lnk=1&url=https%253A%252F%252Fworkspace.fao.org%252Fsites%252Fcodex%252FMeetings%252FCX-701-41%252FReport%252FFINAL%252FREP18_CACe.pdf.
Wspólny program FAO i WHO dotyczący norm żywnościowych, Komisja Kodeksu Żywnościowego. Dodatek II. Sesja 41. Rzym, Włochy, 2–6 lipca 2018 r.
(3) Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).
(4) Uwagi Unii Europejskiej do okólnika Kodeksu CL 2018/39-PR: https://ec.europa.eu/food/sites/food/files/safety/docs/codex_cac_41_cl_2018-39-pr.pdf.
(5) Wsparcie naukowe przy przygotowaniu stanowiska UE na 50. sesji Komitetu KKŻ ds. Pozostałości Pestycydów. Dziennik EFSA 2018; 16(7):5306.
(6) Sprawozdania naukowe EFSA są dostępne na stronie internetowej: http://www.efsa.europa.eu:
„Reasoned opinion on the modification of the existing maximum residue levels for potassium phosphonates in certain berries and small fruits” (Uzasadniona opinia dotycząca zmiany obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości fosfonianów potasu w niektórych jagodach i drobnych owocach). Dziennik EFSA 2018; 16(9):5411.
ZAŁĄCZNIK
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w załączniku II kolumny dotyczące azoksystrobiny, chlormekwatu, cyprodynilu, fenpropimorfu, fenpiroksymatu, oksamylu, protiokonazolu i trifloksystrobiny otrzymują brzmienie: „Pozostałości pestycydów i najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (mg/kg)
|
2) |
w załączniku III część A wprowadza się następujące zmiany:
|
(*1) Granica oznaczalności
(1) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.
(*2) Granica oznaczalności
(2) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.
(*3) Granica oznaczalności
(3) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.”
ZALECENIA
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/50 |
ZALECENIE KOMISJI (UE) 2019/553
z dnia 3 kwietnia 2019 r.
w sprawie cyberbezpieczeństwa w sektorze energetycznym
(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 2400)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Europejski sektor energetyczny przechodzi istotną zmianę w kierunku gospodarki niskoemisyjnej, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa dostaw i konkurencyjności. W ramach tej transformacji energetycznej i związanej z nią decentralizacji wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, postęp technologiczny, łączenie sektorów i cyfryzacja przekształcają europejską sieć energetyczną w „inteligentną sieć”. Jednocześnie niesie to ze sobą nowe zagrożenia, ponieważ cyfryzacja w coraz większym stopniu naraża system energetyczny na cyberataki i incydenty, które mogą zagrażać bezpieczeństwu dostaw energii. |
(2) |
Przyjęcie wszystkich ośmiu wniosków ustawodawczych (1) dotyczących pakietu „Czysta energia dla wszystkich Europejczyków”, w tym zarządzania unią energetyczną jako etapu wstępnego, umożliwia stworzenie środowiska sprzyjającego transformacji cyfrowej w sektorze energetycznym. Uznaje się również w jego ramach znaczenie cyberbezpieczeństwa w sektorze energetycznym. W szczególności wersja przekształcona rozporządzenia w sprawie wewnętrznego rynku energii elektrycznej (2) przewiduje przyjęcie przepisów technicznych dotyczących energii elektrycznej, takich jak kodeks sieci dotyczący sektorowych przepisów w zakresie aspektów cyberbezpieczeństwa w transgranicznych przepływach energii elektrycznej, wspólnych minimalnych wymogów, planowania, monitorowania, sprawozdawczości i zarządzania kryzysowego. Rozporządzenie w sprawie gotowości na wypadek zagrożeń w sektorze energii elektrycznej (3) jest zasadniczo zgodne z podejściem przyjętym w rozporządzeniu dotyczącym bezpieczeństwa dostaw gazu (4); podkreślając potrzebę właściwej oceny wszystkich zagrożeń, w tym zagrożeń związanych z cyberbezpieczeństwem, oraz proponując przyjęcie środków mających na celu zapobieganie zidentyfikowanym zagrożeniom i ich ograniczanie. |
(3) |
Kiedy w 2013 r. Komisja przyjęła strategię Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego (5), jako priorytet wskazała wzmocnienie cyberodporności Unii. Jednym z kluczowych rezultatów strategii jest dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych (6) (zwana dalej „dyrektywą w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji”), którą przyjęto w lipcu 2016 r. Jako pierwszy element horyzontalnych przepisów Unii w sprawie cyberbezpieczeństwa, dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji zwiększa ogólny poziom cyberbezpieczeństwa w UE, rozwijając krajowe zdolności w zakresie cyberbezpieczeństwa, zwiększając współpracę na szczeblu UE oraz wprowadzając obowiązki w zakresie bezpieczeństwa i zgłaszania incydentów dotyczące przedsiębiorstw zwanych „operatorami usług kluczowych”. Zgłaszanie incydentów jest obowiązkowe w kluczowych sektorach, w tym w sektorze energetycznym. |
(4) |
Wdrażając środki gotowości w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, odpowiednie zainteresowane strony, w tym operatorzy usług kluczowych w zakresie energii określeni na podstawie dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji, powinny uwzględniać horyzontalne wytyczne wydane przez grupę współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i informacji ustanowioną na mocy art. 11 dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji. Ta grupa współpracy, w skład której wchodzą przedstawiciele państw członkowskich, Agencji Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA) i Komisji, przyjęła wytyczne dotyczące środków bezpieczeństwa i zgłaszania incydentów. W czerwcu 2018 r. grupa ta utworzyła specjalny obszar interwencji dotyczący energii. |
(5) |
We wspólnym komunikacie w sprawie bezpieczeństwa cybernetycznego z 2017 r. (7) uznano znaczenie względów i wymogów specyficznych dla danego sektora na szczeblu UE, w tym w sektorze energetycznym. Cyberbezpieczeństwo i ewentualne implikacje polityczne były w ostatnich latach przedmiotem szeroko zakrojonego procesu dyskusji na forum Unii. W związku z tym obecnie rośnie świadomość, że poszczególne sektory gospodarki stoją w obliczu szczególnych problemów związanych z cyberbezpieczeństwem i w związku z tym muszą opracować własne podejścia sektorowe w szerszym kontekście ogólnych strategii cyberbezpieczeństwa. |
(6) |
Wymiana informacji i zaufanie są kluczowymi elementami w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Celem Komisji jest zwiększenie wymiany informacji między odpowiednimi zainteresowanymi stronami poprzez organizowanie specjalnych wydarzeń, takich jak przykładowo forum wysokiego szczebla poświęcone cyberbezpieczeństwu w dziedzinie energii zorganizowane w Rzymie w marcu 2017 r. oraz konferencja wysokiego szczebla w sprawie cyberbezpieczeństwa w dziedzinie energii zorganizowana w Brukseli w październiku 2018 r. Komisja pragnie również zacieśnić współpracę między odpowiednimi zainteresowanymi stronami i wyspecjalizowanymi podmiotami, takimi jak europejski ośrodek wymiany i analizy informacji w sektorze energetycznym. |
(7) |
Rozporządzenie w sprawie Agencji UE ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA) oraz certyfikacji cyberbezpieczeństwa w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych („rozporządzenie o cyberbezpieczeństwie”) (8) wzmocni mandat Agencji Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa w celu lepszego wspierania państw członkowskich w zwalczaniu zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa i cyberataków. Tworzą one także europejskie ramy certyfikacji cyberbezpieczeństwa produktów, procesów i usług, które będą ważne w całej Unii i mają szczególne znaczenie dla sektora energetycznego. |
(8) |
Komisja przedstawiła zalecenie (9) dotyczące zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa w technologiach sieciowych piątej generacji (5G), określając wytyczne na temat odpowiednich krajowych środków w zakresie analizy ryzyka i zarządzania ryzykiem, opracowania skoordynowanej analizy ryzyka na poziomie europejskim oraz ustanowienia procesu opracowywania wspólnego zestawu narzędzi obejmujących najlepsze środki zarządzania ryzykiem. Sieci 5G, po ich wprowadzeniu, będą tworzyły podstawę dla szerokiej gamy usług niezbędnych do funkcjonowania rynku wewnętrznego i działania funkcji mających zasadnicze znaczenie dla społeczeństwa i gospodarki, takich jak energia. |
(9) |
Niniejsze zalecenie powinno zawierać ogólne wytyczne dla państw członkowskich i odpowiednich zainteresowanych stron, w szczególności operatorów sieci i dostawców technologii, dotyczące osiągnięcia wyższego poziomu cyberbezpieczeństwa ze względu na szczególne wymogi czasu rzeczywistego określone dla sektora energetycznego, efekty kaskadowe oraz połączenie dotychczasowych i najnowocześniejszych technologii. Wspomniane wytyczne mają pomóc zainteresowanym stronom w uwzględnianiu szczególnych wymogów sektora energetycznego przy wdrażaniu uznanych na szczeblu międzynarodowym norm dotyczących cyberbezpieczeństwa (10). |
(10) |
Komisja zamierza regularnie dokonywać przeglądu niniejszego zalecenia w oparciu o postępy poczynione w całej Unii w porozumieniu z państwami członkowskimi i odpowiednimi zainteresowanymi stronami. Komisja będzie kontynuować wysiłki na rzecz wzmocnienia cyberbezpieczeństwa w sektorze energetycznym, w szczególności poprzez grupę współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i informacji, która zapewnia strategiczną współpracę i wymianę informacji między państwami członkowskimi w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
PRZEDMIOT ZALECENIA
1. |
W niniejszym zaleceniu określono główne kwestie związane z cyberbezpieczeństwem w sektorze energetycznym (wymogi czasu rzeczywistego, efekty kaskadowe i połączenie dotychczasowej i najnowocześniejszej technologii) oraz określono główne działania mające na celu wdrożenie odpowiednich środków w zakresie gotowości w dziedzinie cyberbezpieczeństwa w sektorze energetycznym. |
2. |
Stosując to zalecenie, państwa członkowskie powinny zachęcać odpowiednie zainteresowane strony do poszerzania wiedzy i umiejętności związanych z cyberbezpieczeństwem w sektorze energetycznym. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny również uwzględnić te kwestie w swoich krajowych ramach dotyczących cyberbezpieczeństwa, w szczególności poprzez strategie, przepisy ustawowe, wykonawcze i inne przepisy administracyjne. |
WYMOGI CZASU RZECZYWISTEGO DOTYCZĄCE ELEMENTÓW INFRASTRUKTURY ENERGETYCZNEJ
3. |
Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby odpowiednie zainteresowane strony, w szczególności operatorzy sieci energetycznych i dostawcy technologii, a zwłaszcza operatorzy usług kluczowych określeni na podstawie dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji, wdrażały odpowiednie środki w zakresie gotowości związane z cyberbezpieczeństwem odnoszące się do wymogów czasu rzeczywistego w sektorze energetycznym. Niektóre elementy systemu energetycznego muszą funkcjonować w „czasie rzeczywistym”, tj. reagując na polecenia w ciągu kilku milisekund, co utrudnia lub wręcz uniemożliwia wprowadzenie środków z zakresu cyberbezpieczeństwa ze względu na brak czasu. |
4. |
W szczególności operatorzy sieci energetycznych powinni:
|
5. |
O ile to możliwe, operatorzy sieci energetycznych powinni również:
|
EFEKTY KASKADOWE
6. |
Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby odpowiednie zainteresowane strony, w szczególności operatorzy sieci energetycznych i dostawcy technologii, a zwłaszcza operatorzy usług kluczowych określeni na podstawie dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji, wdrażały odpowiednie środki w zakresie gotowości związane z cyberbezpieczeństwem odnoszące się do efektów kaskadowych w sektorze energetycznym. Sieci elektroenergetyczne i gazociągi są silnie ze sobą połączone w całej Europie, a cyberatak prowadzący do wyłączeń lub zakłóceń w części systemu energetycznego może spowodować daleko idące efekty kaskadowe w innych częściach tego systemu. |
7. |
Stosując niniejsze zalecenie, państwa członkowskie powinny dokonać oceny współzależności i krytyczności systemów wytwarzania energii i elastycznego popytu, podstacji i linii przesyłowych i dystrybucyjnych, a także powiązanych zainteresowanych stron, które odczują skutki (z uwzględnieniem sytuacji transgranicznych) w przypadku skutecznego cyberataku lub cyberincydentu. Państwa członkowskie powinny również zapewnić, aby operatorzy sieci energetycznych dysponowali ramami komunikacyjnymi ze wszystkimi kluczowymi zainteresowanymi stronami w celu wymiany sygnałów wczesnego ostrzegania i współpracy w zakresie zarządzania kryzysowego. Powinny istnieć usystematyzowane kanały komunikacji i uzgodnione formaty w celu wymiany informacji szczególnie chronionych ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, zespołami reagowania na incydenty bezpieczeństwa komputerowego oraz właściwymi organami. |
8. |
W szczególności operatorzy sieci energetycznych powinni:
|
DOTYCHCZASOWA I NAJNOWOCZEŚNIEJSZA TECHNOLOGIA
9. |
Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby odpowiednie zainteresowane strony, w szczególności operatorzy sieci energetycznych i dostawcy technologii, a zwłaszcza operatorzy usług kluczowych określeni na podstawie dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji, wdrażały odpowiednie środki w zakresie gotowości związane z cyberbezpieczeństwem odnoszące się do połączenia dotychczasowej i najnowocześniejszej technologii w sektorze energetycznym. W dzisiejszym systemie energetycznym współistnieją dwa rodzaje technologii: starsza technologia o żywotności od 30 do 60 lat zaprojektowana, zanim uwzględniano kwestie cyberbezpieczeństwa oraz nowoczesne wyposażenie odzwierciedlające najnowocześniejszą cyfryzację i najnowocześniejsze urządzenia inteligentne. |
10. |
Stosując niniejsze zalecenie, państwa członkowskie powinny zachęcać operatorów sieci energetycznych i dostawców technologii do stosowania, tam gdzie to możliwe, uznanych w skali międzynarodowej norm w zakresie cyberbezpieczeństwa. Jednocześnie zainteresowane strony i klienci, łącząc urządzenia z siecią, powinni stosować podejście zorientowane na cyberbezpieczeństwo. |
11. |
W szczególności dostawcy technologii powinni zapewnić sprawdzone rozwiązania problemów związanych z bezpieczeństwem w dotychczasowych lub nowych technologiach bezpłatnie i bezzwłocznie po stwierdzeniu występowania istotnego problemu związanego z bezpieczeństwem. |
12. |
W szczególności operatorzy sieci energetycznych powinni:
|
MONITOROWANIE
13. |
Państwa członkowskie powinny przekazać Komisji w terminie 12 miesięcy po przyjęciu niniejszego zalecenia, a następnie przekazywać co dwa lata szczegółowe informacje dotyczące stanu wdrożenia niniejszego zalecenia za pośrednictwem grupy współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i informacji. |
PRZEGLĄD
14. |
Na podstawie informacji przedłożonych przez państwa członkowskie Komisja dokona przeglądu wdrożenia niniejszego zalecenia i oceni, czy konieczne są dalsze środki w porozumieniu z państwami członkowskimi i odpowiednimi zainteresowanymi stronami. |
ADRESACI
15. |
Niniejsze zalecenie skierowane jest do państw członkowskich. |
Sporządzono w Brukseli dnia 3 kwietnia 2019 r.
W imieniu Komisji
Miguel ARIAS CAÑETE
Członek Komisji
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2002 z dnia 11 grudnia 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 210); rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/844 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 75). Parlament Europejski potwierdził porozumienia polityczne z Radą w sprawie wniosków dotyczących struktury rynku energii elektrycznej (rozporządzenie w sprawie gotowości na wypadek zagrożeń, rozporządzenie w sprawie Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) oraz dyrektywa w sprawie energii elektrycznej i rozporządzenie w sprawie energii elektrycznej) na sesji plenarnej w marcu 2019 r. Formalne przyjęcie przez Radę ma nastąpić w kwietniu; publikacja tekstu prawnego w Dz.U. nastąpi wkrótce potem.
(2) COM(2016) 861 final.
(3) COM(2016) 862 final.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1938 z dnia 25 października 2017 r. dotyczące środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (UE) nr 994/2010 (Dz.U. L 280 z 28.10.2017, s. 1).
(5) JOIN(2013) 1.
(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii (Dz.U. L 194 z 19.7.2016, s. 1).
(7) JOIN(2017) 450.
(8) Akt ws. cyberbezpieczeństwa został przyjęty przez Parlament Europejski w marcu 2019 r. Formalne przyjęcie przez Radę ma nastąpić w kwietniu; publikacja tekstu prawnego w Dz.U. nastąpi wkrótce potem.
(9) C(2019) 2335.
(10) Międzynarodowe organizacje normalizacyjne opublikowały różne normy dotyczące cyberbezpieczeństwa (ISO/IEC 27000: Technologie informacyjne) i zarządzania ryzykiem (ISO/IEC31000: Wdrażanie zarządzania ryzykiem). Szczegółową normę dla sektora energetycznego (ISO/IEC 27019: Kontrole bezpieczeństwa informacji dla przemysłu energetycznego) wydano w ramach serii ISO/IEC 27000 w październiku 2017 r.
Sprostowania
5.4.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 96/55 |
Sprostowanie do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniającego rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 69 z dnia 15 marca 2016 r. )
1. |
Strona 7, art. 13: |
zamiast:
„6. Jeżeli upoważniony wystawca korzysta ze specjalnej pieczęci, o której mowa w art. 129a ust. 2 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, pieczęć ta jest zatwierdzana przez organy celne i odpowiada formie określonej w rozdziale II części II załącznika 72-04 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Zastosowanie mają sekcje 23 i 23.1 załącznika 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.”,
powinno być:
„6. Jeżeli upoważniony wystawca korzysta ze specjalnej pieczęci, o której mowa w art. 128a ust. 2 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, pieczęć ta jest zatwierdzana przez organy celne i odpowiada formie określonej w rozdziale II części II załącznika 72-04 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Zastosowanie mają sekcje 23 i 23.1 załącznika 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.”.
2. |
Strona 29, art. 55 ust. 13 zmieniający rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446: |
zamiast:
„13) |
dodaje się art. 129a–129d w brzmieniu:
»Artykuł 129a Formalności podczas wystawiania dokumentu ‘T2L’ lub ‘T2LF’, faktury lub dokumentu przewozowego przez upoważnionego wystawcę (art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu) 1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, upoważniony wystawca sporządza kopię każdego wydanego dokumentu ‘T2L’ lub ‘T2LF’. Organy celne określają warunki przedstawiania wspomnianej kopii do celów kontroli i przechowywania jej przynajmniej przez okres trzech lat. 2. Upoważnienie, o którym mowa w art. 128 ust. 2, zawiera następujące dane:
Artykuł 129b Ułatwienia dla upoważnionego wystawcy (art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu) 1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, upoważniony wystawca może uzyskać pozwolenie na niepodpisywanie dokumentów ‘T2L’ lub ‘T2LF’ lub stosowanych dokumentów handlowych opatrzonych specjalną pieczęcią określoną w art. 129a ust. 2 lit. e) ppkt (ii), które są sporządzone z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub systemu automatycznego przetwarzania danych. Pozwolenia takiego udziela się pod warunkiem że upoważniony wystawca uprzednio zobowiąże się pisemnie wobec tych organów do przyjęcia odpowiedzialności prawnej za wystawianie wszystkich dokumentów ‘T2L’ lub ‘T2LF’ lub dokumentów handlowych opatrzonych specjalną pieczęcią. 2. Na dokumentach ‘T2L’ lub ‘T2LF’ lub dokumentach handlowych sporządzonych zgodnie z ust. 1 należy umieścić w miejscu przeznaczonym na podpis upoważnionego wystawcy jedną z następujących adnotacji:
Artykuł 129c Upoważnienie do sporządzenia manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu (art. 153 ust. 2 kodeksu) Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne państw członkowskich mogą pozwolić przedsiębiorstwu żeglugowemu na niewystawianie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego, o którym mowa w art. 199 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, służącego do wykazania unijnego statusu celnego towarów, najpóźniej do dnia następującego po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia. Artykuł 129d Warunki do otrzymania upoważnienia do sporządzenia manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu (art. 153 ust. 2 kodeksu) 1. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, pozwolenie na niewystawianie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego służącego do wykazania unijnego statusu celnego towarów, najpóźniej do dnia następującego po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia, jest udzielane tylko międzynarodowym przedsiębiorstwom żeglugowym, które spełniają następujące warunki:
2. Pozwolenia określone w ust. 1 są przyznawane wyłącznie, jeżeli:
3. Jeżeli zainteresowana osoba posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. a) kodeksu, wymagania określone w ust. 1 lit. c) i ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu uznaje się za spełnione. 4. Po przyjęciu wniosku organy celne państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo żeglugowe ma siedzibę, powiadamiają o tym wniosku pozostałe państwa członkowskie, na których obszarze znajdują się porty wyjścia i zamierzone porty przeznaczenia. Jeżeli w ciągu sześćdziesięciu dni od daty powiadomienia o wniosku nie zostaje wniesiony sprzeciw, organy celne udzielają pozwolenia na korzystanie z procedury uproszczonej opisanej w art. 129c. Pozwolenie takie jest ważne w odnośnych państwach członkowskich i jest stosowane tylko w stosunku do operacji transportowych realizowanych między portami, do których się ono odnosi. 5. Uproszczenie realizowane jest w następujący sposób:
6. Dokonuje się następujących powiadomień:
|
powinno być:
„13) |
w podsekcji 3 (»Potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów wydane przez upoważnionego wystawcę«) dodaje się art. 128a–128d w brzmieniu:
»Artykuł 128a Formalności podczas wystawiania dokumentu ‘T2L’ lub ‘T2LF’, faktury lub dokumentu przewozowego przez upoważnionego wystawcę (art. 6 ust. 2 i art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu) 1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, upoważniony wystawca sporządza kopię każdego wydanego dokumentu ‘T2L’ lub ‘T2LF’. Organy celne określają warunki przedstawiania wspomnianej kopii do celów kontroli i przechowywania jej przynajmniej przez okres trzech lat. 2. Upoważnienie, o którym mowa w art. 128 ust. 2, zawiera następujące dane:
Artykuł 128b Ułatwienia dla upoważnionego wystawcy (art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu) 1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, upoważniony wystawca może uzyskać pozwolenie na niepodpisywanie dokumentów ‘T2L’ lub ‘T2LF’ lub stosowanych dokumentów handlowych opatrzonych specjalną pieczęcią określoną w art. 128 a ust. 2 lit. e) ppkt (ii), które są sporządzone z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub systemu automatycznego przetwarzania danych. Pozwolenia takiego udziela się pod warunkiem że upoważniony wystawca uprzednio zobowiąże się pisemnie wobec tych organów do przyjęcia odpowiedzialności prawnej za wystawianie wszystkich dokumentów ‘T2L’ lub ‘T2LF’ lub dokumentów handlowych opatrzonych specjalną pieczęcią. 2. Na dokumentach ‘T2L’ lub ‘T2LF’ lub dokumentach handlowych sporządzonych zgodnie z ust. 1 należy umieścić w miejscu przeznaczonym na podpis upoważnionego wystawcy jedną z następujących adnotacji:
Artykuł 128c Upoważnienie do sporządzenia manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu (art. 153 ust. 2 kodeksu) Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne państw członkowskich mogą pozwolić przedsiębiorstwu żeglugowemu na niewystawianie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego, o którym mowa w art. 199 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, służącego do wykazania unijnego statusu celnego towarów, najpóźniej do dnia następującego po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia. Artykuł 128d Warunki do otrzymania upoważnienia do sporządzenia manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu (art. 6 ust. 3 lit. a) i art. 153 ust. 2 kodeksu) 1. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, pozwolenie na niewystawianie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego służącego do wykazania unijnego statusu celnego towarów, najpóźniej do dnia następującego po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia, jest udzielane tylko międzynarodowym przedsiębiorstwom żeglugowym, które spełniają następujące warunki:
2. Pozwolenia określone w ust. 1 są przyznawane wyłącznie, jeżeli:
3. Jeżeli zainteresowana osoba posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. a) kodeksu, wymagania określone w ust. 1 lit. c) i ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu uznaje się za spełnione. 4. Po przyjęciu wniosku organy celne państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo żeglugowe ma siedzibę, powiadamiają o tym wniosku pozostałe państwa członkowskie, na których obszarze znajdują się porty wyjścia i zamierzone porty przeznaczenia. Jeżeli w ciągu sześćdziesięciu dni od daty powiadomienia o wniosku nie zostaje wniesiony sprzeciw, organy celne udzielają pozwolenia na korzystanie z procedury uproszczonej opisanej w art. 128c. Pozwolenie takie jest ważne w odnośnych państwach członkowskich i jest stosowane tylko w stosunku do operacji transportowych realizowanych między portami, do których się ono odnosi. 5. Uproszczenie realizowane jest w następujący sposób:
6. Dokonuje się następujących powiadomień:
|