ISSN 1977-0766

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 50

European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 62
21 lutego 2019


Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/295 z dnia 20 lutego 2019 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1011/2014 w odniesieniu do zmian we wzorze wniosku o płatność zawierającego dodatkowe informacje dotyczące instrumentów finansowych oraz we wzorze zestawienia wydatków

1

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/296 z dnia 20 lutego 2019 r. w sprawie sprostowania niektórych wersji językowych rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/2286 ustanawiającego szczegółowe przepisy dotyczące stosowania polityki uczciwego korzystania i metod oceny zrównoważonego charakteru zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu oraz dotyczącego wniosku, jaki ma obowiązek złożyć dostawca usług roamingu na potrzeby tej oceny ( 1 )

4

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/297 z dnia 20 lutego 2019 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036

5

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/298 z dnia 20 lutego 2019 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 w zakresie wpisów dotyczących Białorusi, Bośni i Hercegowiny i Japonii w wykazie państw trzecich, terytoriów, stref lub grup, z których dopuszczalny jest przywóz do Unii i tranzyt przez jej terytorium niektórych produktów drobiowych ( 1 )

20

 

 

DECYZJE

 

*

Decyzja Rady (UE) 2019/299 z dnia 12 lutego 2019 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Komitetu Sterującego Wspólnoty Transportowej w odniesieniu do niektórych spraw kadrowych w związku z wdrażaniem Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową

23

 

*

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/300 z dnia 19 lutego 2019 r. ustanawiająca plan ogólny zarządzania kryzysami w obszarze bezpieczeństwa żywności i pasz ( 1 )

55

 


 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG.

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.


II Akty o charakterze nieustawodawczym

ROZPORZĄDZENIA

21.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/1


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/295

z dnia 20 lutego 2019 r.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1011/2014 w odniesieniu do zmian we wzorze wniosku o płatność zawierającego dodatkowe informacje dotyczące instrumentów finansowych oraz we wzorze zestawienia wydatków

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (1), w szczególności jego art. 41 ust. 4, art. 131 ust. 6 oraz art. 137 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W załączniku VI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1011/2014 (2) przedstawiono wzór wniosku o płatność zawierający dodatkowe informacje dotyczące instrumentów finansowych zgodnie z art. 131 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. W odniesieniu do zaliczek wypłaconych w ramach pomocy państwa w dodatku 2 do tego załącznika określono, jaką kwotę zaliczek wypłaconych, a następnie pokrytych lub nie z wydatków zapłaconych przez beneficjentów w danym okresie, należy uwzględnić we wnioskach o płatność.

(2)

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (3) zmieniono definicję terminu „beneficjent” w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013. Zmieniono również art. 131 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, który obecnie stanowi, że w przypadku pomocy państwa wkład publiczny odpowiadający wydatkom ujętym we wniosku o płatność musi zostać uprzednio wypłacony beneficjentom przez podmiot udzielający pomocy lub – w przypadku gdy państwa członkowskie postanowiły, że beneficjentem jest podmiot udzielający pomocy zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) – wypłacony przez beneficjenta podmiotowi otrzymującemu pomoc. W związku z tymi zmianami należy odpowiednio zmienić dodatek 2 do załącznika VI do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1011/2014.

(3)

W załączniku VII do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1011/2014 przedstawiono wzór zestawienia wydatków zgodnie z art. 137 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. W odniesieniu do zaliczek wypłaconych w ramach pomocy państwa w dodatku 7 do tego załącznika określono, jaką kwotę zaliczek wypłaconych, a następnie pokrytych lub nie z wydatków zapłaconych przez beneficjentów w danym okresie, należy uwzględnić w zestawieniu wydatków.

(4)

W odniesieniu do całkowitej kwoty kwalifikowalnych wydatków zaksięgowanych przez instytucję certyfikującą, które zostały ujęte we wnioskach o płatność, art. 137 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 odsyła do art. 131 tego rozporządzenia. W związku ze zmianami w art. 131 ust. 3 tego rozporządzenia należy też odpowiednio zmienić dodatek 7 do załącznika VII do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1011/2014.

(5)

W celu zagwarantowania pewności prawa oraz ograniczenia do minimum rozbieżności między zmienionymi przepisami rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, które mają zastosowanie od dnia 2 sierpnia 2018 r. lub wcześniej, zgodnie z art. 282 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, a przepisami niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Koordynującego Europejskich Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1011/2014,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załącznikach VI i VII do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1011/2014 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lutego 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320.

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1011/2014 z dnia 22 września 2014 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do wzorów służących do przekazywania Komisji określonych informacji oraz szczegółowe przepisy dotyczące wymiany informacji między beneficjentami a instytucjami zarządzającymi, certyfikującymi, audytowymi i pośredniczącymi (Dz.U. L 286 z 30.9.2014, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).


ZAŁĄCZNIK

W załącznikach VI i VII wprowadza się następujące zmiany:

1)

w dodatku 2 załącznika VI wprowadza się następujące zmiany:

a)

nagłówek kolumny (B) otrzymuje brzmienie:

„Kwota, która została pokryta z wydatków zapłaconych przez beneficjentów lub – w przypadku gdy państwa członkowskie postanowiły, że beneficjentem jest podmiot udzielający pomocy zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 – przez podmiot otrzymujący pomoc w terminie trzech lat od daty wypłacenia zaliczki”;

b)

nagłówek kolumny (C) otrzymuje brzmienie:

„Kwota, która nie została pokryta z wydatków zapłaconych przez beneficjentów lub – w przypadku gdy państwa członkowskie postanowiły, że beneficjentem jest podmiot udzielający pomocy zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 – przez podmiot otrzymujący pomoc, i dla której okres trzech lat jeszcze nie upłynął”;

2)

w dodatku 7 załącznika VII wprowadza się następujące zmiany:

a)

nagłówek kolumny (B) otrzymuje brzmienie:

„Kwota, która została pokryta z wydatków zapłaconych przez beneficjentów lub – w przypadku gdy państwa członkowskie postanowiły, że beneficjentem jest podmiot udzielający pomocy zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 – przez podmiot otrzymujący pomoc w terminie trzech lat od daty wypłacenia zaliczki”;

b)

nagłówek kolumny (C) otrzymuje brzmienie:

„Kwota, która nie została pokryta z wydatków zapłaconych przez beneficjentów lub – w przypadku gdy państwa członkowskie postanowiły, że beneficjentem jest podmiot udzielający pomocy zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 – przez podmiot otrzymujący pomoc, i dla której okres trzech lat jeszcze nie upłynął”.


21.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/4


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/296

z dnia 20 lutego 2019 r.

w sprawie sprostowania niektórych wersji językowych rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/2286 ustanawiającego szczegółowe przepisy dotyczące stosowania polityki uczciwego korzystania i metod oceny zrównoważonego charakteru zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu oraz dotyczącego wniosku, jaki ma obowiązek złożyć dostawca usług roamingu na potrzeby tej oceny

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 531/2012 z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii (1), w szczególności jego art. 6d ust. 1,

po konsultacji z Organem Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Grecka, niderlandzka i portugalska wersja językowa rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/2286 (2) zawierają błąd w art. 4 ust. 2 akapit pierwszy dotyczący obliczania minimalnej puli detalicznych usług transmisji danych w roamingu, którą klient korzystający z roamingu może wykorzystać podczas okresowych podróży w Unii, jeżeli dostawca usług roamingu stosuje politykę uczciwego korzystania.

(2)

Należy zatem odpowiednio sprostować grecką, niderlandzką i portugalską wersję językową rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/2286. Sprostowanie nie ma wpływu na pozostałe wersje językowe.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Łączności,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

(nie dotyczy wersji polskiej)

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lutego 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 172 z 30.6.2012, s. 10.

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2286 z dnia 15 grudnia 2016 r. ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące stosowania polityki uczciwego korzystania i metod oceny zrównoważonego charakteru zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu oraz dotyczące wniosku, jaki ma obowiązek złożyć dostawca usług roamingu na potrzeby tej oceny (Dz.U. L 344 z 17.12.2016, s. 46).


21.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/5


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/297

z dnia 20 lutego 2019 r.

nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

1.   PROCEDURA

1.1.   Obowiązujące środki

(1)

W wyniku dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1338/2006 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy dochodzenie”). Środki przyjęły formę cła ad valorem w wysokości 58,9 %.

(2)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia („poprzedni przegląd wygaśnięcia”) Rada postanowiła, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1153/2012 (3), utrzymać w mocy obowiązujące cło antydumpingowe.

1.2.   Wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia

(3)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu obowiązujących środków antydumpingowych (4) Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia obowiązujących środków na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Wniosek został złożony przez UK Leather Federation („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji skóry zamszowej wraz z uzasadnieniem, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji dumpingu i szkody dla przemysłu Unii.

1.3.   Wszczęcie przeglądu wygaśnięcia

(5)

Po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, aby wszcząć przegląd wygaśnięcia, w dniu 6 grudnia 2017 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5) („zawiadomienie o wszczęciu”) Komisja ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

1.4.   Zainteresowane strony

(6)

Komisja oficjalnie zawiadomiła o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia wnioskodawcę, znanych producentów w Unii, producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, importerów niepowiązanych, zainteresowanych użytkowników w Unii, a także przedstawicieli państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie ma innych znanych unijnych producentów skóry zamszowej niż producenci reprezentowani przez wnioskodawcę.

1.5.   Kontrola wyrywkowa

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja stwierdziła, że może przeprowadzić kontrolę wyrywkową niepowiązanych unijnych importerów oraz chińskich producentów eksportujących zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Ponieważ jedynych dwóch istniejących producentów unijnych reprezentowało 100 % produkcji unijnej, nie przewidziano kontroli wyrywkowej producentów unijnych.

1.5.1.   Kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych

(9)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszystkich importerów niepowiązanych wezwano do udziału w niniejszym dochodzeniu. Strony te wezwano do zgłoszenia się do Komisji przez dostarczenie informacji wymaganych w załączniku II do zawiadomienia o wszczęciu.

(10)

Zgłosiło się dwóch niepowiązanych importerów. Jednak te dwa przedsiębiorstwa nie dokonywały przywozu produktu objętego postępowaniem od czasu poprzedniego przeglądu wygaśnięcia, a mianowicie od 2012 r.

1.5.2.   Kontrola wyrywkowa producentów eksportujących w ChRL

(11)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała znanych eksporterów lub producentów w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych eksporterów lub producentów, którzy mogą być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi. Misja nie odpowiedziała na tę prośbę. W związku z tym Komisja skontaktowała się wyłącznie z producentami eksportującymi wskazanymi przez wnioskodawcę we wniosku o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia.

(12)

Żaden z producentów eksportujących w ChRL nie dostarczył jednak wymaganych informacji i nie współpracował w dochodzeniu.

1.6.   Kwestionariusze i wizyty weryfikacyjne

(13)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii.

(14)

Komisja przesłała kwestionariusze do dwóch producentów unijnych reprezentowanych przez wnioskodawcę. Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od obu producentów unijnych.

(15)

Wizyty weryfikacyjne przeprowadzone na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miały miejsce na terenie następujących przedsiębiorstw:

Producenci unijni

Hutchings & Harding Ltd, Cambridge, Zjednoczone Królestwo,

Marocchinerie e Scamoscerie Italiane Spa, Turyn, Włochy.

1.7.   Okres objęty dochodzeniem przeglądowym i okres badany

(16)

Okres objęty dochodzeniem przeglądowym dotyczący dumpingu i szkody obejmował okres od dnia 1 października 2016 r. do dnia 30 września 2017 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowała okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

2.   PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

(17)

Produktem objętym postępowaniem jest skóra zamszowa i skóra zamszowa kombinowana, nawet cięta do kształtu, włączając skórę zamszową „crust” i skórę zamszową kombinowaną „crust”, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodami CN 4114 10 10 i 4114 10 90 („produkt objęty postępowaniem”). Jest on stosowany głównie do czyszczenia i polerowania.

(18)

W toku dochodzenia potwierdzono, że – podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu – produkt objęty postępowaniem i produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii nadal mają te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania, a zatem są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

3.   DUMPING

(19)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy istnieje prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu ze strony chińskich producentów eksportujących.

(20)

Ponieważ żaden producent eksportujący w ChRL nie podjął współpracy w ramach dochodzenia (zob. motyw 12), Komisja oceniła prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w szczególności na podstawie danych statystycznych Eurostatu, chińskiej bazy danych dotyczących wywozu, informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, publicznie dostępnych informacji takich jak oficjalna strona internetowa chińskiego producenta Henan Prosper (6) oraz informacji uzyskanych od wnioskodawcy w trakcie dochodzenia przeglądowego.

3.1.   Dumping w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym

3.1.1.   Wartość normalna

(21)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w przypadku przywozu z ChRL wartość normalna zostaje co do zasady ustalona na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej lub ceny w wywozie z takiego państwa trzeciego do innych państw, w tym do państw Unii, lub jeśli nie jest to możliwe, na innej uzasadnionej podstawie, w tym na podstawie ceny rzeczywiście płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny dostosowanej w razie konieczności w celu uwzględnienia odpowiedniej marży zysku.

Wartość normalna w pierwotnym dochodzeniu oraz w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia

(22)

W pierwotnym dochodzeniu Komisja wybrała Stany Zjednoczone Ameryki („USA”) jako państwo analogiczne i ustaliła wartość normalną w oparciu o ceny współpracującego producenta skóry zamszowej w USA.

(23)

Jedyny producent skóry zamszowej prowadzący działalność w USA zamknął w międzyczasie swoje zakłady produkcyjne. W związku z powyższym w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia Komisja ustaliła wartość normalną w oparciu o średnią cenę przywozu z Indii do Unii (Indie były w tym czasie największym importerem wobec Unii).

Wartość normalna dla bieżącego dochodzenia

(24)

W zawiadomieniu o wszczęciu obecnego przeglądu wygaśnięcia Komisja poinformowała zainteresowane strony, że w celu określenia podstawy dla wartości normalnej, planuje zastosować ceny naliczane w Unii. Poinformowała również zainteresowane strony, że inni producenci skóry zamszowej działający na zasadach gospodarki rynkowej mogą być zlokalizowani w Indiach, Nigerii, Turcji i Nowej Zelandii. Państwa te można zatem uznać za państwa trzecie o gospodarce rynkowej („państwa analogiczne”) w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przez Komisję lub przez rzecznika praw stron w postępowaniach handlowych. Nie otrzymano jednak żadnych uwag w tej sprawie.

(25)

Komisja najpierw skontaktowała się z przedstawicielstwami tych potencjalnych państw analogicznych, aby zwrócić się o pomoc w identyfikacji producentów w ich krajach, których można zaprosić do współpracy jako producenci z państwa analogicznego. Następnie Komisja przesłała wniosek o współpracę do wszystkich znanych producentów skóry zamszowej w tych państwach, mianowicie do siedmiu znanych producentów i do dwóch znanych zrzeszeń producentów w Indiach, jedynego znanego producenta w Nowej Zelandii i jedynego znanego producenta w Turcji.

(26)

Tylko jeden z producentów skóry zamszowej, z siedzibą w Indiach, początkowo zgodził się na współpracę. W późniejszym okresie nie wypełnił jednak kwestionariusza przesłanego przez Komisję i przerwał współpracę. Żaden z producentów skóry zamszowej z państw analogicznych, z którymi się skontaktowano, nie współpracował ostatecznie w toku dochodzenia.

(27)

Wobec braku współpracy ze strony producenta z państwa o gospodarce rynkowej Komisja postanowiła ustalić wartość normalną w oparciu o tę samą metodologię, co w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, a mianowicie na podstawie cen importowych największego importera skóry zamszowej do Unii.

(28)

W oparciu o dane statystyczne (7) Nigeria odnotowała największą wielkość przywozu do Unii w ODP. Wartość normalną ustalono zatem na podstawie średniej ceny przywozu z Nigerii do Unii.

3.1.2.   Cena eksportowa

(29)

Ponieważ żaden z producentów eksportujących z ChRL nie podjął współpracy w ramach dochodzenia (zob. motyw 12), Komisja oceniła prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Cenę eksportową ustalono na podstawie średniej statystycznej ceny przywozu z ChRL do Unii (8).

3.1.3.   Dumping

(30)

Komisja porównała wartość normalną opartą na metodzie opisanej w sekcji 3.1.1 z ceną eksportową ustaloną zgodnie z metodą opisaną w sekcji 3.1.2. W wyniku tych obliczeń margines dumpingu ustalono na poziomie 118 %.

3.1.4.   Wnioski dotyczące dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym

(31)

Chińscy producenci eksportujący kontynuowali wywóz skóry zamszowej do Unii po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, lecz wielkość tego wywozu była niższa niż w pierwotnym dochodzeniu.

3.2.   Analiza prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu

(32)

Komisja poddała dalszej analizie prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. W ramach swojej analizy Komisja zbadała chińskie moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne, zachowanie chińskich eksporterów na innych rynkach, sytuację na rynku krajowym w Chinach i atrakcyjność rynku unijnego.

(33)

Ponieważ żaden ze znanych producentów eksportujących skóry zamszowe nie podjął współpracy w toku dochodzenia, ustalenia przedstawione w motywach 34–44 dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu musiały opierać się na innych źródłach, tj. danych Eurostatu, danych z chińskiej bazy danych dotyczących wywozu, informacjach zawartych we wniosku o przegląd, publicznie dostępnych informacjach takich jak dane z oficjalnej strony internetowej chińskiego producenta Henan Prosper oraz informacjach uzyskanych od wnioskodawcy w trakcie dochodzenia przeglądowego.

3.2.1.   Moce produkcyjne

(34)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących informacje dostępne Komisji dotyczące produkcji i wolnych mocy produkcyjnych opierają się na informacjach dostarczonych przez wnioskodawcę i na publicznie dostępnych informacjach.

(35)

Zgodnie z tymi informacjami istnieją duże moce produkcyjne w zakresie skóry zamszowej w Chinach.

(36)

Po pierwsze, największe na świecie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją skóry owczej – tj. Henan Prosper – jest zlokalizowane w Chinach. Chociaż Henan Prosper przetwarza różne skóry zwierząt (w tym skóry nieobjęte zakresem produktu), posiada moce produkcyjne wynoszące 30 000 skór na dobę. Według strony internetowej Henan Prosper moce te odpowiadają rocznej zdolności przetwarzania wynoszącej 7 mln skór (około 47,3 mln stóp kwadratowych) (9). Producent ten zatrudnia 3 600 osób i dysponuje specjalną garbarnią skóry zamszowej (10). Chociaż informacje na temat dokładnego udziału produkcji skóry zamszowej (i mocy produkcyjnych) w całej produkcji nie są dostępne, dla porównania – moce produkcyjne przemysłu Unii w zakresie produkcji skóry zamszowej wynoszą od 7 do 10 mln stóp kwadratowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (11).

(37)

Po drugie, zgodnie z informacjami dostarczonymi przez wnioskodawcę, w Chinach istnieje kilku innych producentów skóry zamszowej. Komisja nie dysponuje informacjami na temat mocy produkcyjnych tych producentów. Jednak roczne moce produkcyjne Henan Prosper wynoszące 7 mln skór już przewyższają całą konsumpcję w Unii w ODP (zob. tabela 1 w motywie 53).

(38)

Komisja stwierdziła zatem, że chińscy producenci skóry zamszowej dysponują wystarczającymi mocami produkcyjnymi, które, w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych, można wykorzystać do produkcji skóry zamszowej w celu wywozu do Unii.

3.2.2.   Zachowanie chińskich eksporterów na rynkach państw trzecich

(39)

W ODP chińscy producenci wywozili znaczne ilości skóry zamszowej do państw trzecich innych niż Unia, w szczególności do Malezji, Bangladeszu, Singapuru, Wietnamu, Japonii i USA. Łączna wielkość wywozu według chińskiej bazy danych dotyczących wywozu wynosiła 5,1 mln stóp kwadratowych skóry zamszowej w ODP.

(40)

Komisja porównała średnią cenę skóry zamszowej wywożonej na główne rynki eksportowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ze średnią ceną eksportową naliczaną na rynku unijnym. Porównanie to przeprowadzono na podstawie informacji dostarczonych przez chińską bazę danych dotyczących wywozu (12).

(41)

Ceny zawarte w chińskiej bazie danych dotyczących wywozu wykazały istotne różnice w cenach za kg między wywozem do różnych krajów w ODP. Odnotowano również, że 72,8 % wywozu z Chin do państw trzecich odbywało się po niższej cenie w porównaniu z wywozem tego samego produktu do Unii, co do którego stwierdzono, że jest przedmiotem dumpingu. W związku z tym wywóz skóry zamszowej z Chin do państw trzecich był dokonywany po cenach nawet niższych niż ceny stosowane w wywozie do Unii.

3.2.3.   Atrakcyjność rynku unijnego

(42)

Przed wprowadzeniem środków Unia była dla ChRL tradycyjnym rynkiem eksportowym. W okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (kwiecień 2004 r. – marzec 2005 r.) wielkość przywozu skóry zamszowej z Chin do Unii osiągnęła 6,6 mln stóp kwadratowych, czyli ponad 28 razy więcej niż obecny poziom wywozu do Unii.

(43)

W ODP średni poziom cen na rynku unijnym (0,99 EUR za stopę kwadratową) był wyższy niż chińska średnia cena eksportowa na innych rynkach eksportowych, co sugeruje, że istnieje zachęta ekonomiczna dla chińskich producentów eksportujących do przeniesienia swojego wywozu do Unii w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(44)

Zatem, ze względu na fakt, że przed wprowadzeniem środków Unia była tradycyjnym rynkiem dla Chin oraz ze względu na (wysokie) ceny, Komisja uważa, że w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych rynek unijny stanie się atrakcyjniejszy dla chińskich producentów i prawdopodobne jest, że podejmą oni starania, by zwiększyć sprzedaż do Unii z wykorzystaniem ich dostępnych mocy produkcyjnych, zamiast rozpoczynania wywozu na inne rynki.

3.2.4.   Wnioski dotyczące dumpingu i prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu

(45)

W toku dochodzenia ustalono, że chiński przywóz produktu objętego postępowaniem nadal napływał na rynek unijny po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wykazano również, że moce produkcyjne w ChRL były bardzo wysokie w porównaniu z konsumpcją unijną w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W przypadku wygaśnięcia środków te wolne moce prawdopodobnie zostaną – co najmniej częściowo – wykorzystane do produkcji eksportowej na rynek unijny.

(46)

Ponadto chińskie ceny eksportowe na inne rynki były niższe niż takie ceny stosowane wobec Unii. Takie zachowanie cenowe chińskich eksporterów na rynkach państw trzecich wskazuje na prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(47)

Ponadto atrakcyjność rynku unijnego pod względem jego wielkości i cen wskazuje, że chiński wywóz zostanie skierowany na rynek unijny w przypadku wygaśnięcia środków.

(48)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż uchylenie środków antydumpingowych doprowadziłoby do znacznego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL do Unii, innymi słowy, że istnieje duże prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu.

4.   SZKODA

4.1.   Definicja przemysłu Unii i produkcji unijnej

(49)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez dwóch producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(50)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła od 4 do 5 mln stóp kwadratowych. Komisja ustaliła tę wartość w oparciu o wszystkie dostępne informacje dotyczące przemysłu Unii, takie jak dane od dwóch producentów unijnych współpracujących w toku dochodzenia. Tych dwóch współpracujących producentów unijnych reprezentuje 100 % łącznej produkcji unijnej.

(51)

Jako że wskaźniki mikroekonomiczne i makroekonomiczne odnoszące się do szkody oparte są na danych pochodzących jedynie od dwóch spółek, są one przedstawione w formie zindeksowanej w celu zachowania poufności, zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.

4.2.   Konsumpcja w Unii

(52)

Komisja ustaliła konsumpcję w Unii na podstawie zweryfikowanej wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym oraz danych dotyczących przywozu pochodzących z Eurostatu.

(53)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (stopy kwadratowe)

 

2014

2015

2016

ODP

Łączna konsumpcja w Unii (w tys. stóp kwadratowych)

25 000 –35 000

30 000 –40 000

35 000 –45 000

40 000 –50 000

Indeks (2014 = 100)

100

113

127

141

Źródło: Dane przedstawione przez wnioskodawcę oraz pochodzące z bazy danych Eurostatu.

(54)

Konsumpcja w Unii stale rosła w tempie 13–14 % rocznie, a w okresie badanym wzrosła ogółem o 41 %.

4.3.   Przywóz z ChRL

4.3.1.   Wielkość i udział w rynku

(55)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu dotyczących przywozu. Udział przywozu w rynku został ustalony na podstawie konsumpcji w Unii określonej w motywach 52–54.

(56)

Przywóz do Unii z ChRL kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (stopy kwadratowe) i udział w rynku

 

2014

2015

2016

ODP

Wielkość przywozu z ChRL (w tys. stóp kwadratowych)

3 230

403

293

230

Indeks (2014 = 100)

100

12

9

7

Udział przywozu z ChRL w rynku (%)

10–15

0–5

0–5

0–5

Źródło: Eurostat.

(57)

Wielkość przywozu z ChRL spadła gwałtownie z 3,2 mln stóp kwadratowych w 2014 r. do 0,2 mln stóp kwadratowych w ODP, tj. o 93 %, co znajduje odzwierciedlenie w spadku udziału w rynku z 10–15 do 0–5 % w okresie badanym. Chińscy producenci eksportujący posiadają obecnie niewielki udział w rynku, co potwierdza, że obowiązujące środki antydumpingowe są skuteczne.

4.3.2.   Ceny produktów przywożonych z ChRL oraz podcięcie cenowe

(58)

Komisja określiła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu. Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 3

Ceny importowe (w EUR/stopę kwadratową)

 

2014

2015

2016

ODP

Ceny przywozu z ChRL (EUR/stopę kwadratową)

0,06

0,24

0,28

0,39

Indeks (2014 = 100)

100

417

490

668

Źródło: Eurostat.

(59)

Ceny importowe stale rosły w okresie badanym. Należy zauważyć, że rok bazowy pokazuje stosunkowo niską wartość pieniężną.

(60)

W celu dokonania analizy podcięcia cenowego w ODP porównano średnie ważone ceny sprzedaży przemysłu Unii na rzecz niepowiązanych nabywców na rynku unijnym z odpowiednimi średnimi ważonymi cenami importowymi CIF z ChRL. W związku z tym porównaniem ceny sprzedaży przemysłu Unii skorygowano w szczególności w przypadku not kredytowych, kosztów dostawy, pakowania i prowizji do poziomu ex-works. Cena importowa z ChRL została uzyskana z Eurostatu i dostosowana do taryfy celnej i kosztów ponoszonych po przywozie.

(61)

Uwzględniając obowiązujące cło antydumpingowe, porównanie wykazało, że w ODP przywóz produktu objętego postępowaniem podcinał ceny przemysłu Unii o 36,6 %.

4.4.   Przywóz z państw trzecich

(62)

Przywóz z innych państw trzecich kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Przywóz z państw trzecich

Państwo

 

2014

2015

2016

ODP

Indie

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

10 940

11 280

11 423

10 907

Indeks (2014 = 100)

100

103

104

100

Udział w rynku (%)

35–40

30–35

25–30

25–30

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

0,55

0,53

0,61

0,65

Turcja

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

2 157

2 360

2 720

2 043

Indeks (2014 = 100)

100

109

126

95

Udział w rynku (%)

5–10

5–10

5–10

0–5

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

1,16

0,91

0,64

0,64

Nigeria

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

3 663

8 890

15 930

22 607

Indeks (2014 = 100)

100

243

435

617

Udział w rynku (%)

10–15

25–30

40–45

50–55

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

0,38

0,73

0,96

0,85

Nowa Zelandia

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

1 833

2 127

1 673

1 783

Indeks (2014 = 100)

100

116

91

97

Udział w rynku (%)

5–10

5–10

0–5

0–5

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

0,72

0,89

0,78

0,74

Pakistan

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

1 480

927

517

727

Indeks (2014 = 100)

100

63

35

49

Udział w rynku (%)

0–5

0–5

0–5

0–5

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

0,66

0,88

0,87

0,82

Reszta świata

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

2 823

4 920

2 123

903

Indeks (2014 = 100)

100

174

75

32

Udział w rynku (%)

5–10

10–15

5–10

0–5

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

0,57

0,43

0,50

0,85

Wszystkie państwa trzecie łącznie z wyjątkiem ChRL

Wielkość (w tys. stóp kwadratowych)

26 127

30 907

34 680

39 200

Indeks (2014 = 100)

100

118

133

150

Udział w rynku (%)

75–80

85–90

85–90

90–95

Średnia cena (w EUR/stopę kwadratową)

0,54

0,63

0,78

0,77

Źródło: Dane Eurostatu i odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(63)

W okresie badanym całkowita wielkość przywozu z innych państw trzecich do Unii stale wzrastała z około 26 mln stóp kwadratowych w 2014 r. do około 39 mln stóp kwadratowych w ODP, tj. o 50 %. Przywóz ten stanowił udział w rynku unijnym wynoszący 90–95 % w ODP (wzrost z 75–80 % w 2014 r.). Wydaje się, że w ujęciu łącznym inne państwa trzecie w pełni skorzystały ze wzrostu konsumpcji w Unii o 41 %, o którym to wzroście mowa w motywie 54.

(64)

W podziale na kraje największy udział w rynku stanowi przywóz z Nigerii, tj. 52,5 % w ODP. Pozostałe główne źródła dostaw skóry zamszowej do Unii to Indie, Turcja i Nowa Zelandia.

(65)

Na szczególną uwagę zasługuje przywóz z Nigerii. Jego wielkość gwałtownie się zwiększyła, a wzrost ten był stały i prawie pięciokrotny w badanym okresie. W rzeczywistości w okresie badanym odnotowano jedynie wzrost udziału Nigerii w rynku. W 2014 r. przywóz z Nigerii miał udział w rynku wynoszący 12 %, natomiast w ODP jedna na dwie sprzedawane skóry zamszowe pochodziły z Nigerii.

4.5.   Sytuacja gospodarcza przemysłu Unii

4.5.1.   Uwagi ogólne

(66)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie objętym postępowaniem.

(67)

W celu określenia szkody Komisja nie stosowała rozróżnienia między wskaźnikami szkody makro- i mikroekonomicznymi, ponieważ przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego reprezentowało jedynie dwóch producentów. Komisja oceniła wskaźniki ekonomiczne na podstawie danych odnoszących się do tych dwóch producentów unijnych.

(68)

Do wskaźników szkody zalicza się: produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, koszty pracy, wielkość marginesu dumpingu, poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu, jednostkowe ceny sprzedaży, koszty jednostkowe, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji oraz zdolność do pozyskania kapitału. Zostały one objęte poniższą analizą.

4.5.2.   Wskaźniki szkody

4.5.2.1.   Produkcja, zdolność produkcyjna i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(69)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

 

2014

2015

2016

ODP

Wielkość produkcji (w tys. stóp kwadratowych)

3 000 –4 000

4 000 –5 000

4 000 –5 000

4 000 –5 000

Indeks (2014 = 100)

100

128

122

120

Moce produkcyjne (w tys. stóp kwadratowych)

7 000 –10 000

7 000 –10 000

7 000 –10 000

7 000 –10 000

Indeks (2014 = 100)

100

100

100

100

Wykorzystanie mocy produkcyjnych (%)

40–50

50–60

50–60

50–60

Indeks (2014 = 100)

100

128

122

120

Źródło: Dane z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(70)

Wielkość produkcji przemysłu Unii w okresie badanym wzrosła o 20 %.

(71)

Moce produkcyjne utrzymywały się na stałym poziomie między 2014 r. a ODP, a średnie poziomy wykorzystania mocy wahały się w zależności od poziomu produkcji w tym samym okresie. Ogólnie rzecz biorąc, między 2014 r. a ODP wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło, ale w ujęciu historycznym utrzymywało się na niskim poziomie. Należy zauważyć, że niskie wskaźniki wykorzystania zazwyczaj wpływają na koszty jednostkowe, ponieważ koszty ogólne są rozłożone na nieznaczną wielkość produkcji.

4.5.2.2.   Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(72)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku unijnym kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku

 

2014

2015

2016

ODP

Unijna wielkość sprzedaży niepowiązanym nabywcom (w tys. stóp kwadratowych)

4 000 –5 000

3 000 –4 000

3 000 –4 000

3 000 –4 000

Indeks (2014 = 100)

100

82

89

90

Udział w rynku (%)

10–15

10–15

10–15

5–10

Indeks (2014 = 100)

100

72

71

63

Źródło: Dane Eurostatu i odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(73)

W ujęciu ogólnym wielkość sprzedaży w Unii nie wykazywała tendencji wzrostowej odnotowanej w odniesieniu do konsumpcji. Konsumpcja unijna wzrosła w okresie badanym o 41 % (zob. motyw 54), podczas gdy wielkość sprzedaży produktu podobnego przez przemysł Unii niezależnym klientom na rynku unijnym zmniejszyła się w tym samym okresie o 10 %, powodując znaczący spadek udziału przemysłu Unii w rynku unijnym.

4.5.2.3.   Zatrudnienie i wydajność

(74)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w badanym okresie następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

 

2014

2015

2016

ODP

Liczba zatrudnionych

50–60

60–70

60–70

70–80

Indeks (2014 = 100)

100

122

122

151

Wydajność (w stopach kwadratowych na pracownika)

70–80

70–80

70–80

50–60

Indeks

100

105

100

79

Źródło: Dane z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(75)

W okresie badanym poziom zatrudnienia w przemyśle Unii wzrósł o 51 %. Wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona jako produkcja przypadająca na jednego pracownika w ujęciu rocznym, zmniejszyła się jednak o 21 % w wyniku wzrostu zatrudnienia, którego tempo było szybsze od tempa wzrostu produkcji.

4.5.2.4.   Wielkość marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu

(76)

Analizowane powyżej wskaźniki wskazują, że mimo obowiązywania środków antydumpingowych od 2006 r. sytuacja gospodarcza i finansowa przemysłu Unii pozostaje podatna na zagrożenia i niestabilna. W związku z tym nie można stwierdzić pełnej poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu. Biorąc pod uwagę obecny wysoki margines dumpingu ustalony w odniesieniu do przywozu skóry zamszowej z ChRL, uznaje się, że przemysł Unii pozostaje podatny na szkodliwy wpływ przywozu po cenach dumpingowych na rynek unijny, niezależnie od obecnego niewielkiego wolumenu tego przywozu.

4.5.2.5.   Ceny i czynniki wpływające na ceny krajowe

(77)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

 

2014

2015

2016

ODP

Średnia jednostkowa cena sprzedaży w Unii

Indeks (2014 = 100)

100

107

101

106

Jednostkowy koszt produkcji

Indeks (2014 = 100)

100

110

100

107

Źródło: Dane z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(78)

Średnie ceny sprzedaży przemysłu unijnego wzrosły o 6 % w okresie badanym. Równocześnie jednostkowy koszt produkcji przemysłu Unii wzrósł o 7 %. Głównym czynnikiem napędzającym ten wzrost był wzrost cen surowców (mianowicie skóry surowej).

4.5.2.6.   Koszty pracy

(79)

Średnie koszty pracy producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

 

2014

2015

2016

ODP

Średnie koszty pracy na pracownika

Indeks (2014 = 100)

100

89

84

72

Źródło: Dane z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(80)

Średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika zmniejszyły się o 28 % w okresie badanym.

4.5.2.7.   Zapasy

(81)

Poziom zapasów producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

 

2014

2015

2016

ODP

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego

Indeks (2014 = 100)

100

153

155

153

Źródło: Dane z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(82)

Poziom zapasów przemysłu Unii na koniec okresu sprawozdawczego znacznie wzrósł o 53 % między 2014 r. a ODP.

4.5.2.8.   Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału

(83)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje oraz zwrot z inwestycji producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

 

2014

2015

2016

ODP

Zysk netto ze sprzedaży UE niepowiązanym klientom

Indeks (2014 = 100)

– 100

– 137

– 89

– 108

Przepływy środków pieniężnych

Indeks (2014 = 100)

100

– 287

– 76

– 132

Inwestycje

Indeks (2014 = 100)

100

174

26

94

Zwrot z inwestycji

Indeks (2014 = 100)

– 100

– 107

– 150

– 257

Źródło: Dane z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(84)

Komisja określiła rentowność przemysłu Unii, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Przemysł Unii ponosił straty przez cały okres badany. Od 2014 r. do ODP straty były stałe i ogólnie wzrosły o 8 %. Ta negatywna tendencja zbiegła się w czasie z dynamicznym wzrostem konsumpcji w Unii, co wyjaśniono w motywie 54. Jak wskazano w motywie 64, wzrost ten był prawie całkowicie zaspokajany przez przywóz z innych państw trzecich.

(85)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Te przepływy środków pieniężnych netto z działalności operacyjnej znacznie się zmniejszyły w okresie badanym, co wynika głównie ze znacznych strat.

(86)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Zwrot z inwestycji był ujemny w całym okresie badanym.

(87)

Inwestycje dokonane w okresie badanym nie były wykorzystywane do zwiększenia mocy produkcyjnych. Były one głównie przeznaczone na utrzymanie i modernizację istniejących mocy. Odnotowane w 2015 r. wysokie wartości liczbowe wynikają z przeniesienia zakładów produkcyjnych jednego z producentów unijnych z jednego państwa członkowskiego do innego.

(88)

Straty poniesione w okresie badanym miały wpływ na zdolność do pozyskania kapitału.

4.5.3.   Wnioski dotyczące szkody

(89)

W okresie badanym sytuacja finansowa przemysłu Unii była wciąż niepewna. W szczególności takie wskaźniki przemysłu Unii jak: rentowność, przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji, wskazywały na bardzo negatywne wyniki. Przemysł Unii również doświadczył znacznego spadku swojego udziału w rynku. Negatywne zmiany udziału w rynku zbiegły się w czasie z ogólnym wzrostem popytu na skórę zamszową na rynku unijnym, z którego skorzystał przywóz z państw trzecich innych niż ChRL. Niektóre z odnotowanych negatywnych tendencji można wytłumaczyć skumulowanym wpływem kilku czynników, które – oddziałując łącznie – doprowadziły do dalszego pogorszenia stanu przemysłu Unii, nadal znajdującego się w niestabilnej sytuacji w ODP. Wśród tych czynników najbardziej widoczny był wzrost przywozu z Nigerii po cenach niższych od cen przemysłu Unii.

(90)

Kilka wskaźników szkody poprawiło się w okresie badanym. Wielkość produkcji zwiększyła się o 20 %, a moce produkcyjne o 9 %. Wzrost ten nie przełożył się jednak na większą sprzedaż na rynku unijnym.

(91)

Podczas gdy przywóz z ChRL zmniejszył się drastycznie w okresie badanym, z ponad 3 mln stóp kwadratowych w 2014 r. do około 230 000 stóp kwadratowych w ODP, co doprowadziło do spadku udziału w rynku z 10–15 % do 0–5 %, całkowita wielkość przywozu z państw trzecich znacznie wzrosła.

(92)

Jest zatem prawdopodobne, że wzrost tego przywozu z państw trzecich utrudnił jakąkolwiek możliwą poprawę sytuacji przemysłu Unii po szkodliwym wpływie spowodowanym wcześniej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin, w szczególności od 2015 r., kiedy chiński przywóz zaczął się zmniejszać.

(93)

Jednak w 2014 r. udział ChRL w rynku unijnym wciąż wynosił ponad 10 %. W związku z tym, mimo że w ODP przywóz po cenach dumpingowych z ChRL znacznie spadł, jego udział w rynku w okresie poprzedzającym ODP, a w szczególności w 2014 r., był nadal stosunkowo wysoki. Ponadto w ODP ceny tego przywozu znacząco podcinały ceny unijne. Nie można zatem wykluczyć, że przywóz ten, pomimo spadku w ODP, w dużym stopniu przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(94)

Komisja stwierdziła zatem, że przemysł Unii skorzystał z pierwotnych środków, gdyż wykazał pewną poprawę w okresie badanym w porównaniu z sytuacją ustaloną w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Sytuacja przemysłu Unii poprawia się jednak w wolnym tempie i nadal jest niestabilna i podatna na zagrożenia ze względu na wyżej wymienione czynniki. W związku z tym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym stwierdzono, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę, o czym świadczą zmiany wskaźników określonych w art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

5.   PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI SZKODY W PRZYPADKU UCHYLENIA ŚRODKÓW

(95)

Dochodzenie wykazało, że w ODP przywóz z ChRL odbywał się po cenach dumpingowych (motyw 31) i że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków (motyw 48). W toku dochodzenia stwierdzono również, że jak wskazano w motywie 94, przemysł Unii poniósł szkodę. W związku z tym Komisja oceniła, czy istniałoby prawdopodobieństwo kontynuacji szkody pierwotnie spowodowanej przez przywóz towarów z Chin po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środków, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(96)

Aby ustalić prawdopodobieństwo kontynuacji szkody, Komisja przeanalizowała następujące elementy: wolne moce produkcyjne w ChRL, atrakcyjność rynku Unii, prawdopodobny poziom cen przywozu z Chin w przypadku braku środków antydumpingowych oraz ich wpływ na przemysł Unii.

5.1.   Wolne moce produkcyjne, przepływy handlu i atrakcyjność rynku unijnego

(97)

W poprzednim przeglądzie wygaśnięcia stwierdzono, że chińscy eksporterzy dysponowali nadmiernymi mocami produkcyjnymi w porównaniu z wielkością rynku europejskiego, a moce te nie mogły zostać całkowicie wykorzystane przez chiński popyt krajowy i rynki eksportowe inne niż rynek unijny. Wobec braku odmiennych informacji można założyć, że wolne moce produkcyjne były takie same w obecnym okresie badanym.

(98)

W toku dochodzenia ustalono, że prawie 75 % wywozu z Chin do państw trzecich w ODP odbywało się po cenie niższej w porównaniu z ceną stosowaną przy wywozie tego samego produktu do Unii (zob. motyw 43). Nie ma żadnych wskazań lub dowodów na to, że sytuacja ta ulegnie zmianie, chociażby w perspektywie krótkoterminowej.

(99)

Pod względem wyższych cen rynek unijny jest zatem bardziej atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących niż 2/3 innych rynków, na które chińscy producenci eksportujący dokonywali wywozu w ODP. Atrakcyjność rynku unijnego wzrosłaby jeszcze bardziej przy braku ceł w przypadku wygaśnięcia środków.

(100)

Ponadto przed wprowadzeniem środków rynek unijny był tradycyjnym rynkiem eksportowym dla chińskich producentów eksportujących, którzy w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem mieli ponad 30 % udziału w rynku unijnym.

(101)

Dochodzenie wykazało również, że przywóz z ChRL z wyłączeniem cła antydumpingowego podciąłby ceny sprzedaży unijnej o 59,7 % w ODP. Stanowi to wskaźnik prawdopodobnego poziomu cen przywozu z ChRL w przypadku uchylenia środków.

(102)

Ceny przywozu z Chin są znacznie niższe od cen przywozu z innych państw na rynek unijny (zob. tabele 3 i 4). Dochodzenie wykazało, że ceny przywozu z Chin w ODP były o około 50 % niższe od średniej ceny przywozu z innych państw trzecich do Unii. W związku z tym prawdopodobne jest, że przywóz z Chin zastąpiłby przywóz z innych państw trzecich i w dalszym ciągu wywierałby presję cenową na poziom cen na rynku unijnym.

5.2.   Wpływ na sytuację przemysłu Unii

(103)

Biorąc pod uwagę wysokie moce produkcyjne w ChRL i atrakcyjność rynku unijnego oraz inne elementy podsumowane powyżej w motywach 97–102, prawdopodobne jest, że w przypadku uchylenia środków chińscy producenci eksportujący wznowiliby swój wywóz na rynek unijny w znacznych ilościach i po cenach dumpingowych, znacząco podcinając ceny producentów unijnych.

(104)

Miałoby to negatywne skutki dla przemysłu Unii, ponieważ te dodatkowe znaczne ilości przywozu obniżyłyby ceny sprzedaży, jakie może osiągnąć przemysł Unii, jak również ograniczyłyby wielkość sprzedaży przemysłu Unii oraz wykorzystanie jego mocy produkcyjnych, co z kolei zwiększyłoby koszty produkcji. Przewidywany wzrost przywozu po niskich cenach dumpingowych spowodowałby zatem dalsze silne pogorszenie wyników finansowych przemysłu Unii, w szczególności jego rentowności.

5.3.   Wniosek

(105)

Komisja stwierdziła zatem, że uchylenie środków najprawdopodobniej doprowadziłoby do znacznego wzrostu przywozu z Chin po cenach dumpingowych, podcinających ceny przemysłu Unii, a tym samym w dalszym stopniu zwiększających szkodę, jaką ponosi przemysł Unii. W konsekwencji rentowność przemysłu Unii byłaby poważnie zagrożona.

6.   INTERES UNII

(106)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych wobec przywozu skóry zamszowej z ChRL nie zaszkodzi interesom Unii jako całości.

(107)

Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(108)

Zbadano, czy istniały przekonujące powody, aby stwierdzić, że utrzymanie obecnie obowiązujących środków nie leży w interesie Unii.

6.1.   Interes przemysłu Unii

(109)

Chociaż obowiązujące środki antydumpingowe zapobiegły w dużej mierze przywozowi na rynek unijny po cenach dumpingowych, sytuacja przemysłu Unii jest nadal trudna, co potwierdzają negatywne tendencje wykazywane przez niektóre wskaźniki szkody.

(110)

W przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków antydumpingowych, można rozsądnie przyjąć, że możliwy napływ znacznych ilości towarów przywożonych po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodowuje wystąpienie dalszej szkody dla przemysłu Unii. Taki napływ prawdopodobnie przyczyniłby się także między innymi do utraty udziałów w rynku, spadku cen sprzedaży, spadku wykorzystania mocy produkcyjnych i poważnego pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu Unii.

(111)

Komisja stwierdziła zatem, że utrzymanie środków antydumpingowych wobec przywozu skóry zamszowej pochodzącej z ChRL leży w interesie przemysłu Unii.

6.2.   Interes importerów niepowiązanych i użytkowników

(112)

W dochodzeniu pierwotnym stwierdzono, że jest mało prawdopodobne, by wprowadzenie środków antydumpingowych miało poważny negatywny wpływ na importerów i użytkowników w Unii. Żaden importer nie współpracował w niniejszym dochodzeniu.

(113)

Wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony importerów i użytkowników w obecnym przeglądzie wygaśnięcia Komisja uważa, że jej ustalenia poczynione w pierwotnym dochodzeniu są nadal aktualne oraz że utrzymanie środków nie będzie miało negatywnego wpływu na unijnych importerów i użytkowników lub że wpływ ten nie będzie znaczący.

6.3.   Wniosek dotyczący interesu Unii

(114)

Komisja uznaje zatem, że nie ma szczególnie ważnych wskazań z perspektywy interesu Unii przemawiających przeciwko utrzymaniu obowiązujących środków antydumpingowych wprowadzonych wobec przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL.

7.   UJAWNIENIE USTALEŃ

(115)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Nie otrzymano uwag.

8.   ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

(116)

W związku z powyższym oraz na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja stwierdza, że środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu skóry zamszowej pochodzącej z ChRL, wprowadzone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1153/2012, powinny zostać utrzymane.

(117)

Biorąc pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości (13), właściwym wydaje się określenie stopy odsetek za zwłokę do uiszczenia w przypadku ewentualnego zwrotu ceł ostatecznych, gdyż odpowiednie obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych nie określają takiej stopy, a zastosowanie przepisów krajowych prowadziłoby do nadmiernych zakłóceń między podmiotami gospodarczymi, w zależności od państwa członkowskiego wybranego do przeprowadzenia odprawy celnej.

(118)

Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 nie wydał opinii na temat środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej i skóry zamszowej kombinowanej, nawet ciętej do kształtu, włączając skórę zamszową „crust” i skórę zamszową kombinowaną „crust”, obecnie objętej kodami CN 4114 10 10 i 4114 10 90 oraz pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej.

2.   Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem, wynosi 58,9 % dla produktu opisanego w ust. 1.

3.   O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych. W przypadku zwrotu, który daje prawo do wypłaty odsetek za zwłokę, stosuje się stopę procentową, którą wykorzystuje Europejski Bank Centralny do jego głównych operacji refinansujących, publikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, w którym przypada termin płatności, powiększoną o jeden punkt procentowy.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lutego 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2006 z dnia 8 września 2006 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 251 z 14.9.2006, s. 1).

(3)  Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1153/2012 z dnia 3 grudnia 2012 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 334 z 6.12.2012, s. 31).

(4)  Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych (Dz.U. C 72 z 8.3.2017, s. 3).

(5)  Zawiadomienie o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. C 416 z 6.12.2017, s. 15).

(6)  https://www.globalsources.com/si/AS/Henan-Prosper/6008801452841/Homepage.htm

(7)  Źródło: Eurostat.

(8)  Źródło: Eurostat.

(9)  Według przemysłu Unii jedna skóra to od 6,5 do 7 stóp kwadratowych. (7 mln * 6,75 = 47,25 mln)

(10)  Spis wytwórców w ramach Asia Pacific Leather Fair (http://www.aplf.com/en-US/534/henan-prosper/6740) oraz artykuł w czasopiśmie dotyczącym skór (http://www.leathermag.com/news/newsmichael-lu-henan-prosper-skins-leather-enterprise-co-ltd).

(11)  Dokładne dane dotyczące mocy produkcyjnych są poufne.

(12)  Wartości eksportowe wyrażone są w dolarach USA i na podstawie FOB. Ilości wyraża się w kg.

(13)  Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 18 stycznia 2017 r., C-365/15, Wortmann/Hauptzollamt Bielefeld, EU:C:2017:19, pkt 35–39.


21.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/20


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/298

z dnia 20 lutego 2019 r.

zmieniające załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 w zakresie wpisów dotyczących Białorusi, Bośni i Hercegowiny i Japonii w wykazie państw trzecich, terytoriów, stref lub grup, z których dopuszczalny jest przywóz do Unii i tranzyt przez jej terytorium niektórych produktów drobiowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (1), w szczególności jej art. 8 formułę wprowadzającą, art. 8 pkt 1 akapit pierwszy, art. 8 pkt 4 oraz art. 9 ust. 4 lit. c),

uwzględniając dyrektywę Rady 2009/158/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (2), w szczególności jej art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 2 i art. 25 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 798/2008 (3) ustanowiono wymogi w zakresie wystawiania świadectw weterynaryjnych dotyczących przywozu do Unii oraz tranzytu przez Unię, w tym składowania podczas tranzytu, drobiu i produktów drobiowych („towary”). Rozporządzenie to stanowi, że towary mogą być przywożone do Unii i przewożone tranzytem przez jej terytorium jedynie z państw trzecich, terytoriów, stref lub grup wyszczególnionych w kolumnach 1 i 3 tabeli w części 1 załącznika I do tego rozporządzenia.

(2)

Wpis dotyczący Białorusi w tabeli w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2258 (4) odnosi się wyłącznie do zezwolenia na tranzyt przez Litwę jaj i produktów jajecznych, z pominięciem mięsa drobiu. Jednocześnie art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 798/2008 oraz dodatkowe gwarancje zawarte we wpisie dotyczącym Białorusi w kolumnie 5 tabeli w części 1 załącznika I do tego rozporządzenia zezwalają na tranzyt przez Litwę jaj, produktów jajecznych i mięsa drobiowego. W związku z tym wpis dotyczący Białorusi w tabeli w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 powinien zostać zmieniony w celu uwzględnienia tranzytu jaj, produktów jajecznych i mięsa drobiowego.

(3)

Bośnia i Hercegowina wystąpiła z wnioskiem o zezwolenie na przywóz do Unii i tranzyt przez terytorium Unii mięsa drobiowego oraz złożyła stosowne informacje. Komisja przeprowadziła w Bośni i Hercegowinie audyt mający na celu ocenę kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do mięsa drobiowego przeznaczonego na wywóz do Unii. Z uwagi na pozytywny wynik tego audytu należy włączyć to państwo trzecie do tabeli w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

(4)

Japonia wystąpiła z wnioskiem o zezwolenie na przywóz do Unii i tranzyt przez terytorium Unii jaj i produktów jajecznych oraz złożyła stosowne informacje. Komisja przeprowadziła w Japonii audyt mający na celu ocenę kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do jaj i produktów jajecznych przeznaczonych na wywóz do Unii. Z uwagi na pozytywny wynik tego audytu należy włączyć to państwo trzecie do tabeli w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

(5)

Japonia przedłożyła Komisji swoje programy zwalczania salmonelli w stadach nieśnych gatunku Gallus gallus. Stwierdzono, że wspomniane programy zwalczania dają gwarancje równoważne gwarancjom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) i zatwierdzono je. W związku z tym należy zezwolić Japonii na przywóz jaj klasy A do Unii, a wpis dotyczący Japonii w tabeli w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 nie powinien zawierać żadnego zakazu w odniesieniu do tego towaru.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lutego 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(2)   Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 74.

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 798/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiające wykaz państw trzecich, terytoriów, stref lub grup, z których dopuszczalny jest przywóz do i tranzyt przez terytorium Wspólnoty drobiu i produktów drobiowych oraz wymogów dotyczących świadectw weterynaryjnych (Dz.U. L 226 z 23.8.2008, s. 1).

(4)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2258 z dnia 4 grudnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 798/2008 w odniesieniu do przywozu i tranzytu pojedynczych przesyłek zawierających mniej niż 20 sztuk drobiu innego niż ptaki bezgrzebieniowe i pojedynczych przesyłek zawierających mniej niż 20 jaj wylęgowych lub jednodniowych piskląt takiego drobiu (Dz.U. L 321 z 5.12.2015, s. 23).

(5)  Rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie zwalczania salmonelli i innych określonych odzwierzęcych czynników chorobotwórczych przenoszonych przez żywność (Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 1).


ZAŁĄCZNIK

W części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)

między wpisem dotyczącym Australii a wpisem dotyczącym Brazylii dodaje się wpis dotyczący Bośni i Hercegowiny w brzmieniu:

Kod ISO i nazwa państwa trzeciego lub terytorium

Kod państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy

Opis państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy

Świadectwo weterynaryjne

Szczególne warunki

Szczególne warunki

Status nadzoru pod kątem ptasiej grypy

Status szczepień przeciwko ptasiej grypie

Status zwalczania salmonelli (6)

Wzór/Wzory

Dodatkowe gwarancje

Data zakończenia (1)

Data rozpoczęcia (2)

1

2

3

4

5

6

6 A

6B

7

8

9

„BA – Bośnia i Hercegowina

BA-0

Cały kraj

POU”

 

 

 

 

 

 

 

2)

wpis dotyczący Białorusi otrzymuje brzmienie:

Kod ISO i nazwa państwa trzeciego lub terytorium

Kod państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy

Opis państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy

Świadectwo weterynaryjne

Szczególne warunki

Szczególne warunki

Status nadzoru pod kątem ptasiej grypy

Status szczepień przeciwko ptasiej grypie

Status zwalczania salmonelli (6)

Wzór/Wzory

Dodatkowe gwarancje

Data zakończenia (1)

Data rozpoczęcia (2)

1

2

3

4

5

6

6 A

6B

7

8

9

„BY – Białoruś

BY-0

Cały kraj

EP, E, POU

(wszystkie trzy tylko w przypadku tranzytu przez terytorium Litwy)

IX”

 

 

 

 

 

 

3)

między wpisem dotyczącym Islandii a wpisem dotyczącym Republiki Korei dodaje się wpis dotyczący Japonii w brzmieniu:

Kod ISO i nazwa państwa trzeciego lub terytorium

Kod państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy

Opis państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy

Świadectwo weterynaryjne

Szczególne warunki

Szczególne warunki

Status nadzoru pod kątem ptasiej grypy

Status szczepień przeciwko ptasiej grypie

Status zwalczania salmonelli (6)

Wzór/Wzory

Dodatkowe gwarancje

Data zakończenia (1)

Data rozpoczęcia (2)

1

2

3

4

5

6

6 A

6B

7

8

9

„JP – Japonia

JP-0

Cały kraj

EP, E”

 

 

 

 

 

 

 


DECYZJE

21.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/23


DECYZJA RADY (UE) 2019/299

z dnia 12 lutego 2019 r.

w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Komitetu Sterującego Wspólnoty Transportowej w odniesieniu do niektórych spraw kadrowych w związku z wdrażaniem Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91 i art. 100 ust. 2, w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Traktat ustanawiający Wspólnotę Transportową (1) (zwany dalej „TWT”) został podpisany przez Unię zgodnie z decyzją Rady (UE) 2017/1937 (2).

(2)

Zgodnie z art. 41 ust. 3 TWT, traktat ten stosuje się tymczasowo od dnia 9 października 2017 r. Jest on obecnie tymczasowo stosowany przez Umawiające się Strony, mianowicie Unię, Republikę Albanii, Bośnię i Hercegowinę, byłą jugosłowiańską republikę Macedonii, Kosowo (*1), Czarnogórę i Republikę Serbii.

(3)

Regionalny Komitet Sterujący Wspólnoty Transportowej (zwany dalej „Komitetem Sterującym”) przyjmuje decyzje dotyczące niektórych kwestii kadrowych w celu zapewnienia właściwego wdrożenia TWT.

(4)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w Komitecie Sterującym w odniesieniu do jego decyzji dotyczących niektórych kwestii kadrowych, ponieważ takie decyzje są niezbędne do rozpoczęcia prac Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej i będą miały skutki prawne w stosunku do Unii.

(5)

Stanowisko Unii w ramach Komitetu Sterującego powinno zatem być oparte na dołączonych projektach decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Regionalnego Komitetu Sterującego Wspólnoty Transportowej, oparte jest na projektach decyzji Komitetu Sterującego dołączonych do niniejszej decyzji.

Przedstawiciele Unii w ramach Komitetu Sterującego mogą, bez konieczności przyjmowania przez Radę kolejnej decyzji, uzgodnić niewielkie zmiany do tych projektów decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 lutego 2019 r.

W imieniu Rady

E.O. TEODOROVICI

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 278 z 27.10.2017, s. 3.

(2)  Decyzja Rady (UE) 2017/1937 z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową (Dz.U. L 278 z 27.10.2017, s. 1).

(*1)  Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.


PROJEKT

DECYZJA REGIONALNEGO KOMITETU STERUJĄCEGO WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ NR …/2019

z dnia …

w sprawie przyjęcia zasad dotyczących rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej

REGIONALNY KOMITET STERUJĄCY WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Transportową, w szczególności jego art. 24 ust. 1 i art. 30,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł

Przyjmuje się niniejszym zasady dotyczące rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej, określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Sporządzono w …

W imieniu Regionalnego Komitetu Sterującego

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Zasady dotyczące rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej

I.   PRZEPISY OGÓLNE

1.

Niniejsze zasady ustanawiają procedury dotyczące rekrutacji dyrektora, wszelkich zastępców dyrektora, a także członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej (zwanego dalej „Sekretariatem”) oraz wymogi dotyczące warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Transportową (zwanym dalej „Traktatem”).

2.

W przypadku wystąpienia jakiejkolwiek sprzeczności między niniejszymi zasadami a Traktatem zastosowanie mają postanowienia Traktatu.

II.   REKRUTACJA DYREKTORA SEKRETARIATU ORAZ WSZELKICH ZASTĘPCÓW DYREKTORA

3.

Po zatwierdzeniu przez Regionalny Komitet Sterujący otwarte zaproszenie do zgłaszania zgłoszeń na stanowisko dyrektora lub zastępcy dyrektora zostanie opublikowane w Unii Europejskiej (zwanej dalej „Unią”), a także w państwach będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej (Republika Albanii, Bośnia i Hercegowina, była jugosłowiańska republika Macedonii, Kosowo (*1), Czarnogóra oraz Republika Serbii).

4.

Co najmniej 30 dni przed datą odnośnego posiedzenia figurującego w agendzie Regionalnego Komitetu Sterującego, podczas którego ma zostać powołany dyrektor lub zastępca dyrektora, Komisja Europejska przekazuje wniosek, w którym proponuje kandydata.

5.

Kandydata nominuje się jako osobę prywatną.

6.

Kandydat musi być obywatelem któregokolwiek z państw członkowskich Unii Europejskiej lub któregokolwiek państwa będącego Stroną z Europy Południowo-Wschodniej.

7.

Wniosek Komisji Europejskiej musi być należycie uzasadniony mając na uwadze obowiązki dyrektora lub zastępcy dyrektora. Wniosek musi zawierać opis kwalifikacji i doświadczenia osoby nominowanej, oraz opera się uprzedniej zgodzie tej osoby na nominację.

8.

Każda z Umawiających się Stron może wyrazić swoją opinię na temat wniosku. Jeżeli opinia zostanie przedstawiona na piśmie przed posiedzeniem Regionalnego Komitetu Sterującego, przewodniczący Regionalnego Komitetu Sterującego (zwany dalej „przewodniczącym”) wygłasza podczas tego posiedzenia odpowiednie oświadczenie.

9.

Regionalny Komitet Sterujący może wystąpić o przesłuchanie proponowanego kandydata w trakcie swojego posiedzenia poprzedzającego podjęcie decyzji o jego powołaniu. Przewodniczący z wyprzedzeniem przedstawia zasady operacyjne ad hoc dotyczące przesłuchania (ramy czasowe, liczba pytań itp.).

10.

Po konsultacji z Radą Ministerialną Regionalny Komitet Sterujący podejmuje decyzję o powołaniu dyrektora lub zastępcy dyrektora na zasadzie jednomyślności zgodnie z art. 24 ust. 3 Traktatu.

11.

Regionalny Komitet Sterujący wskazuje w swojej decyzji datę rozpoczęcia kadencji.

12.

W terminie siedmiu dni kalendarzowych od decyzji Regionalnego Komitetu Sterującego przewodniczący wydaje akt powołania, który musi zostać kontrasygnowany przez dyrektora lub zastępcę dyrektora.

III.   REKRUTACJA CZŁONKÓW PERSONELU SEKRETARIATU

Przepisy ogólne

13.

Rekrutacja członków personelu Sekretariatu odbywa się łącznie w oparciu o następujące główne zasady:

przejrzystość procedur selekcji,

niedyskryminacja,

konkurencja i profesjonalizm,

równowaga płci, oraz

równomierna reprezentacja geograficzna.

14.

Regionalny Komitet Sterujący przyjmuje schemat organizacyjny Sekretariatu na podstawie wniosku złożonego przez dyrektora.

15.

Każda osoba, która jest obywatelem którejkolwiek z Umawiających się Stron, może ubiegać się o pracę na wszystkich ogłoszonych stanowiskach w Sekretariacie.

16.

Kandydaci ubiegają się o pracę jako osoby prywatne.

17.

Sekretariat odpowiada za organizację procedur selekcji zgodnie z niniejszymi zasadami. Sekretariat może korzystać z konsultacji zewnętrznych w celu wsparcia swojej pracy na każdym etapie procedur selekcji.

18.

Członków personelu, poza zastępcami dyrektora, wybiera i powołuje dyrektor.

19.

Zgodnie z procedurą selekcji każde formalne powołanie podlega wydaniu przez wykwalifikowanego lekarza wyznaczonego przez dyrektora świadectwa potwierdzającego, że osoba powołana jest wystarczająco sprawna fizycznie, aby pracować na danym stanowisku.

20.

Zgodnie z niniejszymi zasadami po ukończeniu okresu próbnego wszyscy członkowie personelu powoływani są na czas określony, a ich kadencja jest odnawialna.

21.

Ustanawia się okres próbny trwający sześć miesięcy od momentu powołania na jakiekolwiek stanowisko. Zgodnie z pkt 23 lit. b) okres próbny może być przedłużony o maksymalnie sześć miesięcy.

22.

Każdy okres poprzedniego zatrudnienia w Sekretariacie na stanowisku powołanego urzędnika można uznać, częściowo lub w całości, za okres próbny. Ma to zastosowanie w przypadku, gdy główne obowiązki wynikające z opisu poprzedniego stanowiska pracy i z opisu stanowiska, na które powołano urzędnika zgodnie z niniejszymi zasadami, pokrywają się.

23.

W piątym miesiącu okresu próbnego bezpośredni przełożony urzędnika sporządza sprawozdanie dotyczące kompetencji, skuteczności i zachowania urzędnika. W sprawozdaniu zaleca się:

a)

zatwierdzenie powołania danego urzędnika;

b)

przedłużenie okresu próbnego urzędnika o maksymalnie sześć miesięcy; lub

c)

zakończenie kadencji urzędnika.

24.

Sprawozdanie, o którym mowa w pkt 23, przekazuje się dyrektorowi przed końcem piątego miesiąca w celu podjęcia decyzji.

25.

Okres próbny uznaje się za część łącznego okresu, na jaki urzędnik został powołany.

26.

Na wniosek którejkolwiek z Umawiających się Stron dyrektor, w porozumieniu z Komisją Europejską, może powołać osobę oddelegowaną z tej Umawiającej się Strony na maksymalny okres trzech lat, w zależności od możliwości administracyjnych i finansowych. Dyrektor przyjmuje szczegółowe zasady dotyczące statusu osób oddelegowanych.

Przejrzystość i procedura selekcji

27.

Sekretariat wszczyna procedurę selekcji, publikując ogłoszenia o naborze, w których określa się kryteria dotyczące wymaganych ogólnych i szczególnych kompetencji oraz kluczowych kwalifikacji, a także możliwy czas trwania powołania, stanowisko i główne etapy procedury selekcji.

28.

Wszystkie ogłoszenia o naborze publikuje się w języku angielskim na stronie internetowej Sekretariatu, a także w międzynarodowej prasie specjalistycznej, co najmniej dwa miesiące przed rozpoczęciem danej procedury selekcji. Informacje przekazuje się również wszystkim Umawiającym się Stronom.

29.

Dyrektor może określić informacje, podlegające zachowaniu poufności, które przekazuje się wyłącznie wstępnie wybranym kandydatom. Informacje te nie mogą jednak dotyczyć samego opisu stanowiska pracy.

30.

Podczas procedury selekcji dyrektora wspiera komisja selekcyjna, w której skład wchodzi co najmniej czterech członków: dyrektor, jeden przedstawiciel prezydencji i dwóch przedstawicieli Komisji Europejskiej. Inni członkowie personelu Sekretariatu również mogą wchodzić w skład komisji selekcyjnej. W szczególnych przypadkach, w szczególności podczas procedury selekcji ekspertów, na wniosek Komisji Europejskiej można wyznaczyć jednego dodatkowego członka zewnętrznego.

31.

Komisja selekcyjna ocenia zgłoszone kandydatury i ustala, w odniesieniu do każdego wakatu, listę wstępnie wybranych kandydatów spełniających wymagane kryteria kwalifikowalności oraz najlepiej odpowiadającym kryteriom kwalifikacji zawartym w ogłoszeniu o naborze.

32.

Komisja selekcyjna zaprasza wstępnie wybranych kandydatów na rozmowy kwalifikacyjne.

33.

Jeżeli komisja selekcyjna uzna to za konieczne, może podjąć decyzję o zaproszeniu wstępnie wybranych kandydatów na testy pisemne, które będą miały miejsce w tych samych dniach, co rozmowy kwalifikacyjne. Treść testów określa się zgodnie z poziomem i profilem opublikowanego stanowiska. Testy pisemne, dostosowane do profilu stanowiska, dotyczą co najmniej następujących elementów:

a)

ogólnych umiejętności i zdolności językowych w zakresie niezbędnym do wykonywania obowiązków oraz kompetencji specyficznych dla danego profilu; oraz

b)

oceny jakości stylu wypowiedzi pisanej i prezentacji.

34.

Na podstawie listy wstępnie wybranych kandydatów oraz uwzględniając wyniki rozmów kwalifikacyjnych dyrektor może stworzyć listę rezerwową. Ta lista rezerwowa ważna jest maksymalnie 12 miesięcy od dnia jej stworzenia, a jej ważność może zostać przedłużona decyzją dyrektora.

35.

Wszelkie wyniki procedury selekcji odzwierciedla się na piśmie w protokole, który podpisują członkowie komisji selekcyjnej. Kandydatów informuje się o wyniku procedury selekcji.

36.

Każda z Umawiających się Stron jest uprawniona do uzyskania kopii wszelkich protokołów, o których mowa w pkt 35, na pisemny wniosek złożony do dyrektora.

Niedyskryminacja

37.

W trakcie procedury selekcji zakazana jest jakakolwiek forma dyskryminacji.

38.

Wszystkie stanowiska muszą być jednakowo otwarte dla kobiet i mężczyzn, bez jakichkolwiek odniesień do religii, narodowości, rasy lub wyznania.

Konkurencja i profesjonalizm

39.

Nie można zarezerwować żadnego konkretnego stanowiska dla konkretnych osób lub obywateli którejkolwiek Umawiającej się Strony.

40.

Podczas rekrutacji członków personelu dyrektor uwzględnia przede wszystkim konieczność pozyskania usług osób, których kompetencje i uczciwość są na najwyższym poziomie. Wszystkie opisy stanowiska pracy zamieszczane w ogłoszeniach o naborze muszą zawierać wyraźne określenie wymogów formalnych dotyczących wykształcenia, doświadczenia, umiejętności językowych itp.

41.

Rekrutacja jest otwarta dla kandydatów wewnętrznych i wszelkich innych kandydatów, w oparciu o standardy równości szans. Spośród kandydatów o równych kwalifikacjach i doświadczeniu pierwszeństwo przyznaje się kandydatom wewnętrznym.

IV.   WARUNKI PRACY CZŁONKÓW PERSONELU

42.

Dyrektor zapewnia członkom personelu Sekretariatu niezbędne warunki pracy w zakresie wyposażenia, miejsca pracy, dostępu do dostępnych informacji itp., zgodnie z budżetem Sekretariatu, regulacjami budżetowymi oraz decyzjami instytucji na mocy Traktatu.

43.

Każdy urzędnik Sekretariatu ma prawo skierować do dyrektora wniosek dotyczący poprawy warunków pracy. Wniosek ten musi być właściwie uzasadniony. W przypadku gdy wniosku nie można spełnić, dyrektor lub jakikolwiek inny upoważniony członek personelu kieruje do urzędnika właściwą odpowiedź na piśmie.

44.

Dyrektor może przyjąć regulamin wewnętrzny dotyczący warunków pracy zgodnie z pkt 42 i 43.

V.   RÓWNOMIERNA REPREZENTACJA GEOGRAFICZNA CZŁONKÓW PERSONELU

45.

Dyrektor zapewnia sprawiedliwy podział stanowisk między obywateli Umawiających się Stron, w jak największym zakresie oraz zgodnie z interesami Sekretariatu.

VI.   PRZEPISY KOŃCOWE

46.

Niniejsze zasady wchodzą w życie z dniem ich przyjęcia przez Regionalny Komitet Sterujący.

(*1)  Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.


PROJEKT

DECYZJA REGIONALNEGO KOMITETU STERUJĄCEGO WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ NR …/2019

z dnia …

w sprawie przyjęcia regulaminu pracowniczego Wspólnoty Transportowej

REGIONALNY KOMITET STERUJĄCY WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Transportową, w szczególności jego art. 24 ust. 1,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł

Przyjmuje się niniejszym regulamin pracowniczy Wspólnoty Transportowej określony w załączniku do niniejszej decyzji.

Sporządzono w …

W imieniu Regionalnego Komitetu Sterującego

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Regulamin pracowniczy Wspólnoty Transportowej

1.   CEL

Niniejszy regulamin pracowniczy określa warunki służby członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej. Stanowi on integralną część indywidualnych umów o pracę, chyba że w regulaminie pracowniczym przewidziano inaczej.

2.   DEFINICJE I STOSOWANIE

2.1.   Definicje

1)

„Umawiające się Strony” oznaczają Umawiające się Strony Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową, mianowicie Unię Europejską i państwa będące Stronami z Europy Południowo-Wschodniej (Republika Albanii, Bośnia i Hercegowina, była jugosłowiańska republika Macedonii, Kosowo (*1), Czarnogóra i Republika Serbii);

2)

„Komitet Sterujący” oznacza Regionalny Komitet Sterujący Wspólnoty Transportowej;

3)

„Sekretariat” oznacza Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej;

4)

„dyrektor” oznacza dyrektora Sekretariatu;

5)

„członkowie personelu” oznacza wszystkich urzędników Sekretariatu, mianowicie dyrektora, zastępców dyrektora i wszystkich innych członków personelu pochodzących z państw będącymi Umawiającymi się Stronami, pracujących na stałe w Sekretariacie zgodnie z niniejszym regulaminem pracowniczym, a także oddelegowanych ekspertów;

6)

„lokalni członkowie personelu” oznacza osoby niebędące członkami personelu Sekretariatu, których rekrutuje Sekretariat w Republice Serbii do celów przeprowadzenia prac technicznych, takich jak konserwacja, sprzątanie, prowadzenie pojazdu itp.;

7)

„oddelegowani eksperci” oznacza członków personelu oddelegowanych przez rządy państw, których są obywatelami, lub organizacje międzynarodowe w celu wykonania zadania w ramach Sekretariatu;

8)

„umowa w sprawie siedziby” oznacza umowę zawartą między Republiką Serbii a Wspólnotą Transportową dotyczącą siedziby Stałego Sekretariatu.

9)

„zasady dotyczące rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej” oznacza zasady dotyczące rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej;

10)

„mobbing” oznacza wszelkiego rodzaju niewłaściwe zachowanie, które ma miejsce przez pewien okres czasu, powtarza się lub ma charakter ciągły i obejmuje zachowania fizyczne, wypowiedzi ustne i pisemne, gesty lub inne działania podejmowane umyślnie, które mogą godzić w osobowość, godność lub integralność fizyczną lub psychiczną jakiejkolwiek osoby;

11)

„molestowanie seksualne” oznacza zachowania dotyczące płci, które są niepożądane przez osobę, do której są adresowane, a ich celem lub skutkiem jest znieważenie tej osoby lub wytworzenie atmosfery zastraszenia, wrogości, upokorzenia lub stresu. Molestowanie seksualne traktuje się jako dyskryminację ze względu na płeć;

12)

„uchybienie ze strony dyrektora” oznacza sytuację, w której dyrektor:

a)

zatrzymuje częściowo lub w całości wynagrodzenie członka personelu, a opóźnienie wynosi więcej niż 15 dni roboczych;

b)

narusza warunki zatrudnienia określone w umowie o pracę; lub

c)

dopuścił się napaści na członka personelu lub znacząco zniesławił członka personelu w formie pisemnej;

13)

„uchybienie ze strony członka personelu” oznacza:

a)

nieuzasadnioną odmowę ze strony członka personelu dotyczącą wykonania konkretnych zadań przypisanych przez dyrektora lub innego przełożonego tego członka personelu, w przypadku gdy dany członek personelu otrzymał już co najmniej jedno pisemne powiadomienie dotyczące podobnego niewywiązania się z obowiązków;

b)

popełnienie przestępstwa;

c)

porzucenie stanowiska pracy, mianowicie gdy członek personelu jest nieobecny bez zezwolenia lub bez zadowalającego wyjaśnienia przez więcej niż siedem dni roboczych;

d)

mobbing lub molestowanie seksualne;

e)

każde zachowanie, co do którego można w sposób uzasadniony przypuszczać, że narazi lub naraża Wspólnotę Transportową na poważną publiczną dyskredytację;

f)

każde wykorzystanie lub próbę wykorzystania stanowiska członka personelu w Sekretariacie dla uzyskania osobistych korzyści; lub

g)

każdą formę nadużycia środków finansowych Wspólnoty Transportowej.

2.2.   Stosowanie

a)

Niniejszy regulamin pracowniczy ma zastosowanie do członków personelu i nie ma zastosowania do lokalnych członków personelu.

b)

Oddelegowanych ekspertów obowiązują specjalne ustalenia regulowane umową zawartą między Sekretariatem a rządem lub organizacją międzynarodową delegującymi eksperta. Dyrektor decyduje w każdym przypadku o zakresie, w jakim niniejszy regulamin pracowniczy ma zastosowanie do oddelegowanych ekspertów.

3.   ZADANIA, OBOWIĄZKI I PRZYWILEJE

3.1.   Międzynarodowy charakter służby

Akceptując powołanie, członkowie personelu zobowiązują się pełnić swoje funkcje i zachowywać w taki sposób, aby działać wyłącznie w interesie Wspólnoty Transportowej. Członkowie personelu podlegają dyrektorowi i odpowiadają przed nim w ramach sprawowania swoich funkcji. Członkowie ci nie mogą ubiegać się o otrzymanie instrukcji dotyczących wykonywania swoich obowiązków do jakiegokolwiek rządu, organizacji międzynarodowej lub innego organu poza Wspólnotą Transportową ani nie mogą przyjmować od tych podmiotów takich instrukcji.

3.2.   Zachowanie

a)

Członkowie personelu w każdej sytuacji muszą zachowywać się w sposób stosowny do międzynarodowego statusu Wspólnoty Transportowej. Przywilejów i immunitetów mających zastosowanie zgodnie z umową w sprawie siedziby udziela się w interesie Wspólnoty Transportowej.

b)

Podczas wykonywania swoich obowiązków członkowie personelu, z zastrzeżeniem poniższych postanowień, nie mogą zajmować się, bezpośrednio ani pośrednio, jakimikolwiek sprawami, które dotyczą ich osobiście, w szczególności ze względów rodzinnych lub finansowych, jeżeli mogłoby to wpłynąć na ich niezależność.

c)

Każdy członek personelu, któremu podczas wykonywania obowiązków zostanie powierzona sprawa, o której mowa w lit. b) niniejszej sekcji, natychmiast informuje o tym dyrektora. Dyrektor podejmuje wszelkie odpowiednie środki, a w szczególności może zwolnić członka personelu z odpowiedzialności za tę sprawę.

d)

Członkowie personelu nie mogą posiadać ani nabywać, bezpośrednio ani pośrednio, udziałów w przedsiębiorstwach podlegających Wspólnocie Transportowej lub mających z nią związek, w przypadku gdy udział ten jest takiego rodzaju lub ma taki zakres, że mógłby wpłynąć na ich niezależność podczas wykonywania ich obowiązków.

e)

Członek personelu otrzymujący polecenia, które w jego ocenie są niezgodne z prawem lub mogą przyczynić się do wystąpienia poważnych trudności, informuje o tym swojego bezpośredniego przełożonego. Jeżeli bezpośredni przełożony potwierdza polecenia, a członek personelu jest przekonany, że tego rodzaju potwierdzenie nie stanowi właściwej odpowiedzi na jego obawy, zwraca się na piśmie do przełożonego znajdującego się bezpośrednio wyżej w hierarchii. Jeżeli potwierdzi on polecenia na piśmie, członek personelu wykonuje je, o ile nie są one w sposób oczywisty niezgodne z prawem ani nie stanowią naruszenia odpowiednich norm bezpieczeństwa.

Jeżeli bezpośredni przełożony uzna, że polecenia wymagają niezwłocznego wykonania, członek personelu wykonuje je, o ile nie są one w sposób oczywisty niezgodne z prawem ani nie stanowią naruszenia odpowiednich norm bezpieczeństwa. Na wniosek członka personelu bezpośredni przełożony jest zobowiązany do wydania takich poleceń na piśmie.

f)

Każdy członek personelu, który w trakcie wykonywania swoich obowiązków lub w związku z ich wykonywaniem dowiaduje się o faktach, które mogą wzbudzić podejrzenie co do istnienia niezgodnej z prawem działalności, w tym nadużyć finansowych lub korupcji, szkodzących interesom Wspólnoty Transportowej, lub o postępowaniu związanym z wykonywaniem obowiązków służbowych, które może stanowić poważne zaniedbanie w wypełnianiu zobowiązań członków personelu, niezwłocznie informuje o tym dyrektora lub, jeżeli uzna to za wskazane, przewodniczącego Komitetu Sterującego lub Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF).

g)

Członek personelu nie może ponosić jakichkolwiek konsekwencji ze strony Wspólnoty Transportowej w związku z przekazaniem informacji, o których mowa w lit. e) i f) niniejszej sekcji, o ile działał rozsądnie i uczciwie.

3.3.   Działania zewnętrzne

a)

Członkowie personelu nie mogą uczestniczyć w jakiejkolwiek działalności poza Wspólnotą Transportową, która to działalność jest niezgodna z właściwym wykonywaniem ich obowiązków lub która może spowodować konflikt między ich interesami prywatnymi a interesami Wspólnoty Transportowej, lub która może zaszkodzić reputacji Wspólnoty Transportowej.

b)

Członkowie personelu nie mogą wykonywać jakiejkolwiek działalności zarobkowej poza Wspólnotą Transportową bez uzyskania wcześniejszej pisemnej zgody dyrektora.

c)

Członek personelu posiadający udział, bezpośrednio lub pośrednio, w przedsiębiorstwie działającym w sektorze transportu, który umożliwia mu wywieranie wpływu na zarządzanie tym przedsiębiorstwem, powiadamia o tym fakcie dyrektora na piśmie. Jeżeli taka sytuacja dotyczy dyrektora, informuje on o tym przewodniczącego Komitetu Sterującego.

3.4.   Mobbing

Członkowie personelu powstrzymują się od jakichkolwiek form mobbingu lub molestowania seksualnego. Członka personelu, który padł ofiarą mobbingu lub molestowania seksualnego, nie mogą spotkać ze strony Sekretariatu jakiekolwiek negatywne konsekwencje. Członka personelu, który przedstawił dowody mobbingu lub molestowania seksualnego, o ile działał uczciwie, nie mogą spotkać ze strony Sekretariatu jakiekolwiek negatywne konsekwencje.

3.5.   Wykorzystywanie i ujawnianie informacji

a)

Członkowie personelu zachowują niezbędną dyskrecję w odniesieniu do wszystkich spraw służbowych. Pracownicy nie mogą – o ile nie robią tego w ramach wykonywania swoich obowiązków lub za zgodą dyrektora – przekazywać nikomu nieopublikowanych informacji, które posiadają z uwagi na zajmowanie stanowiska urzędniczego, ani nie mogą w żadnej sytuacji wykorzystywać takich informacji, aby uzyskać jakąkolwiek korzyść osobistą, w tym korzyść finansową. Obowiązek ten wiąże członków personelu również po zakończeniu przez nich służby.

b)

Członkowie personelu nie mogą publikować, przyczyniać się do opublikowania ani pomagać w publikacji jakichkolwiek materiałów dotyczących Wspólnoty Transportowej, ani wygłaszać w imieniu Wspólnoty Transportowej przemówień publicznych, o ile nie robią tego w ramach wykonywania swoich obowiązków lub za zgodą dyrektora.

c)

Oficjalne komunikaty w imieniu Wspólnoty Transportowej przekazują dyrektor lub wyraźnie upoważnieni do tego członkowie personelu.

3.6.   Prawa rzeczowe i korzystanie ze sprzętu informatycznego

a)

Wszystkie prawa, w tym tytuły, prawa autorskie i uprawnienia wynikające z patentu, dotyczące wszystkich prac wykonywanych przez pracowników w ramach ich obowiązków służbowych nabywa Wspólnota Transportowa.

b)

Wszystkie zasoby udostępnione członkom personelu przez Wspólnotę Transportową w celu wypełnienia ich obowiązków, w tym między innymi przedmioty, dokumenty, noty i korespondencję, wykorzystuje się wyłącznie do tych celów.

c)

Podczas korzystania ze sprzętu informatycznego należącego do Wspólnoty Transportowej członkowie personelu nie mogą otrzymywać na swoją prośbę ani rozpowszechniać niezgodnych z prawem materiałów ani treści, które mogłyby doprowadzić do utraty reputacji Wspólnoty Transportowej.

3.7.   Tytuły i podarunki

a)

W związku z pełnionymi przez siebie obowiązkami członkowie personelu nie mogą przyjmować od jakiegokolwiek rządu, organizacji międzynarodowej lub jakiegokolwiek innego źródła spoza Sekretariatu jakichkolwiek tytułów, odznaczeń, przywilejów, podarunków ani kwot, które są niezgodne z ich statusem urzędników międzynarodowych, ani nie mogą oferować tym podmiotom takich korzyści. Członkowie personelu, którym zaoferowano lub którzy otrzymali taki tytuł, odznaczenie, przywilej, podarunek lub kwotę, natychmiast zgłaszają ten fakt dyrektorowi. Podarunki otrzymane przez członków personelu w ramach pełnienia przez nich funkcji urzędowych stają się własnością Wspólnoty Transportowej – przechowuje się je w siedzibie Sekretariatu i uwzględnia w sporządzonym w tym celu spisie.

b)

Lit. a) niniejszej sekcji nie ma zastosowania do przedmiotów o niskiej wartości, którymi – jak wynika z ich charakteru – obdarowuje się zwykle, jako wyraz gościnności, takich jak długopisy, torby, teczki itp.

4.   REKRUTACJA

4.1.   Zasady dotyczące rekrutacji

Członków personelu rekrutuje się zgodnie z zasadami dotyczącymi rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej.

4.2.   Wymogi

a)

Najważniejsze znaczenie w procesie rekrutacji członków personelu ma konieczność zagwarantowania kompetencji, skuteczności i uczciwości na wysokim poziomie wymaganym przez Wspólnotę Transportową.

b)

Aby móc uczestniczyć w rekrutacji na członka personelu, wymagane jest co najmniej:

(i)

wykształcenie na poziomie pomaturalnym potwierdzone dyplomem lub wykształcenie na poziomie maturalnym potwierdzone świadectwem uprawniającym do podjęcia nauki na poziomie pomaturalnym i co najmniej pięcioletnie odpowiednie doświadczenie zawodowe lub – gdy jest to uzasadnione interesem służby – przeszkolenie lub doświadczenie zawodowe na równoważnym poziomie; lub poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim trwającym co najmniej trzy lata, potwierdzony dyplomem albo – gdy jest to uzasadnione interesem służby – przeszkolenie zawodowe na równoważnym poziomie;

(ii)

bycie obywatelem jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub jednego z państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej oraz korzystanie z pełni praw obywatelskich;

(iii)

wypełnienie wszelkich obowiązków wynikających z przepisów o służbie wojskowej;

(iv)

odpowiednie cechy charakteru niezbędne do wykonywania obowiązków członka personelu; oraz

(v)

wydane przez wykwalifikowanego lekarza świadectwo potwierdzające, że poziom sprawności fizycznej członka personelu jest odpowiedni do pracy na tym stanowisku.

4.3.   Umowa o pracę

a)

Warunki zatrudnienia członka personelu reguluje umowa o pracę podpisana przez dyrektora i członka personelu. Umowy o prace dla dyrektora i zastępców dyrektora podpisuje przewodniczący Komitetu Sterującego.

b)

Umowa o pracę zawiera co najmniej następujące informacje:

(i)

nazwę i adres Sekretariatu;

(ii)

imię i nazwisko oraz adres członka personelu;

(iii)

miejsce rekrutacji, tj. miejsce, które stanowi zwykłe miejsce pobytu członka personelu bezpośrednio przed objęciem stanowiska w Sekretariacie;

(iv)

rzeczywistą datę rozpoczęcia służby;

(v)

okres trwania służby;

(vi)

placówkę służbową będącą zwykle miejscem pracy członka personelu;

(vii)

nazwę stanowiska;

(viii)

całkowitą kwotę wynagrodzenia związanego z objęciem stanowiska;

(ix)

warunki okresu próbnego;

(x)

liczbę przysługujących dni urlopu corocznego;

(xi)

liczbę godzin pracy tygodniowo; oraz

(xii)

wykaz dokumentów dołączonych do umowy o pracę, które dotyczą uregulowania stosunku pracy, w tym regulamin pracowniczy.

4.4.   Opisy stanowisk pracy

a)

W odniesieniu do każdego stanowiska w Sekretariacie zapewnia się opis stanowiska pracy określający wewnętrzną klasyfikację stanowiska, hierarchię służbową, obowiązki i odpowiedzialność oraz wymagane kompetencje i kwalifikacje. Dyrektor zatwierdza opisy stanowisk pracy, które dołącza się do umowy o pracę.

b)

Z uzasadnionych powodów dyrektor może zawiesić wykonywanie przez członka personelu jakiegokolwiek z jego obowiązków i kompetencji. Takie zawieszenie nie może jednak mieć wpływu na wynagrodzenie tego członka personelu.

4.5.   Zastępstwo

a)

W przypadku swojej nieobecności dyrektor może wyznaczyć swoich zastępców do celów administracyjnych i zarządzania finansami. Takie wyznaczenie zastępcy nie może wiązać się z automatycznym przeniesieniem jakichkolwiek praw związanych z wykonaniem budżetu Wspólnoty Transportowej.

b)

Dyrektor może wyznaczyć zastępców członków personelu, jeżeli ich nieobecność trwa ponad trzy dni robocze. W tym terminie odpowiedzialnego członka personelu wyznacza się ad hoc.

4.6.   Ogólne wymogi w zakresie wykonywania obowiązków

a)

Członkowie personelu skrupulatnie wypełniają swoje obowiązki i wywiązują się z odpowiedzialności oraz ściśle przestrzegają wszystkich instrukcji oraz wytycznych udzielanych przez dyrektora i innych przełożonych lub osób sprawujących nadzór. Członkowie personelu regularnie przedstawiają dyrektorowi sprawozdania dotyczące swoich działań.

b)

Dyrektor może przypisać członkowi personelu, tymczasowo albo na stałe, obowiązki i odpowiedzialność, które odpowiadają wykształceniu członka personelu i odbytym przez niego szkoleniom oraz umiejętnościom i które są rozsądne z punktu widzenia odnośnego opisu stanowiska pracy.

c)

Członkowie personelu mogą przedstawić swój pisemny sprzeciw wobec wszelkich przypisanych zadań, jeżeli uważają, że nie są one zgodne z wymogami zawartymi w lit. b) niniejszej sekcji.

4.7.   Ocena wykonywania obowiązków i dialog z członkami personelu

a)

Wykonywanie obowiązków przez każdego z członków personelu podlega okresowej ocenie, przeprowadzanej co najmniej raz w roku zgodnie z zasadami kwalifikacji, skuteczności i zachowania podczas służby.

b)

Sprawozdania dotyczące wykonywania obowiązków, w tym uwagi i zalecenia, sporządzane są na piśmie przez bezpośrednich przełożonych. Sprawozdanie roczne omawia się z danym członkiem personelu i przekazuje mu do wglądu, aby mógł dołączyć do niego uwagi, które uzna za istotne, oraz aby podpisał je i opatrzył datą.

4.8.   Powołania i okresy przedłużenia

a)

Powołań i przedłużeń dokonuje się na czas określony, który ustala dyrektor, i można je przedłużać. Powołanie na czas określony wymaga wpisania daty wygaśnięcia w umowie o pracę. Powołanie na czas określony lub przedłużenie nie wiążę się z jakimkolwiek obowiązkiem lub z prawem do przedłużenia lub kolejnego przedłużenia ani przekształceniem w powołanie innego rodzaju.

b)

Dyrektor informuje członka personelu na piśmie, co najmniej trzy miesiące przez wygaśnięciem umowy o pracę, o tym, czy oferuje mu przedłużenie umowy o pracę, oraz na jakich warunkach. Członek personelu, któremu zaoferowano przedłużenie umowy, informuje dyrektora na piśmie, w ciągu jednego miesiąca od otrzymania oferty, o przyjęciu lub odrzuceniu oferty. W przeciwnym wypadku dyrektor może uznać, że oferta została odrzucona.

c)

Powołanie dyrektora i zastępcy dyrektora nie może przekraczać trzech lat i może zostać przedłużonie nie więcej niż dwa razy.

4.9.   Okres próbny

a)

Powołania uwarunkowane są okresem próbnym określonym w zasadach dotyczących rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej oraz w dodatkowych warunkach, które mogą zostać określone w umowie o pracę.

b)

Do celów okresu próbnego zalicza się wyłącznie faktycznie przepracowane w okresie próbnym dni robocze. W przypadku nieobecności członka personelu w pracy przez okres dłuższy niż 15 dni roboczych okres próbny ulega automatycznemu przedłużeniu o odpowiednią liczbę dni roboczych, których członek personelu nie przepracował.

c)

W okresie próbnym członek personelu może rozwiązać umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

d)

W okresie próbnym dyrektor może rozwiązać umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, jeżeli pracę członka personelu ocenia się jako niewystarczającą. Dyrektor może również rozwiązać umowę o pracę ze skutkiem natychmiastowym, o ile członkowi personelu wypłacono wszystkie należne wynagrodzenia, w tym za okres wypowiedzenia. W przeciwnym razie wykonywanie obowiązków przez członka personelu podlega ocenie osoby sprawującej nadzór zgodnie z pkt 23 i 24 zasad dotyczących rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej. Na podstawie sprawozdania z oceny wykonywania zadań powołanie potwierdza się lub kończy ze skutkiem natychmiastowym, lub przedłuża się okres próbny o maksymalnie sześć miesięcy.

e)

Jeżeli dyrektor nie podejmie decyzji przed zakończeniem okresu próbnego, powołanie uznaje się za potwierdzone.

5.   GODZINY PRACY ORAZ PRACA W NIEPEŁNYM WYMIARZE CZASU PRACY

5.1.   Określenie czasu pracy

a)

Zwykły tydzień pracy składa się z pięciu dni roboczych, od poniedziałku do piątku, obejmujących osiem godzin pracy dziennie w przypadku członków personelu pracujących w pełnym wymiarze czasu pracy oraz obowiązkową trzydziestominutową przerwę. Członkowie personelu rozpoczynają dzień roboczy nie później niż o godzinie 9.00.

b)

Czas pracy oddelegowanych ekspertów reguluje umowa zawarta między Sekretariatem a rządem lub organizacją międzynarodową delegującymi eksperta, przy uwzględnieniu ich obowiązków w okresie oddelegowania do pracy w Sekretariacie.

c)

Dyrektor ustala zasady dotyczące stosowania elastycznego czasu pracy w zwykłym tygodniu pracy.

d)

Nie wypłaca się wynagrodzenia za przepracowane godziny przekraczające ustalony wymiar tygodnia pracy, z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w lit. e) niniejszej sekcji.

e)

Członkowie personelu, którzy ze względu na wymogi służbowe otrzymali od osoby sprawującej nadzór, za zgodą dyrektora, bezpośrednie polecenie wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych i którzy zgodzili się wykonać to polecenie, otrzymują w zamian wynagrodzenie. Wynagrodzenie ma formę urlopu, w wymiarze jednej godziny za każdą przepracowaną godzinę nadliczbową. W przypadku pracy wykonywanej po godzinie 20.00, w weekendy i święta urzędowe wymiar wynagrodzenia wynosi 1,5 godziny za każdą przepracowaną godzinę. Członkowie personelu prowadzą rejestr wszystkich przepracowanych godzin nadliczbowych zatwierdzany przez osobę sprawującą nadzór, która zleciła pracę w godzinach nadliczbowych. Wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w formie urlopu członek personelu wykorzystuje w ciągu dwóch miesięcy następujących po wykonaniu tej pracy. Wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych niewykorzystane w tym okresie ulega przepadkowi. W każdym przypadku całe niewykorzystane wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych ulega przepadkowi na koniec każdego roku kalendarzowego. Praca w godzinach nadliczbowych nie może przekraczać 20 godzin miesięcznie, poza w pełni uzasadnionymi i wyjątkowymi sytuacjami oraz za uzasadnioną pisemną zgodą dyrektora.

5.2.   Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy

a)

Członkowie personelu mogą ubiegać się o zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy. Dyrektor może udzielić takiego zezwolenia, jeżeli jest to zgodne z interesem Sekretariatu. Członkowie personelu mogą otrzymać zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy w następujących przypadkach:

(i)

w celu opieki nad dzieckiem w wieku poniżej dziewięciu lat;

(ii)

w celu opieki nad dzieckiem w wieku od dziewięciu do 12 lat, jeżeli zmniejszenie wymiaru czasu pracy nie przekracza 20 % zwykłego wymiaru czasu pracy;

(iii)

w celu opieki nad poważnie chorym lub niepełnosprawnym małżonkiem, wstępnym, zstępnym, bratem lub siostrą;

(iv)

w celu uczestnictwa w dalszym kształceniu zawodowym; lub

(v)

po ukończeniu 58 roku życia – w ostatnich pięciu latach przed odejściem na emeryturę.

b)

W przypadku gdy wniosek o zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy podyktowany jest udziałem w dalszym kształceniu zawodowym lub osiągnięciem wieku 58 lat, dyrektor może odmówić zezwolenia lub udzielić go w późniejszym terminie jedynie w wyjątkowych okolicznościach oraz z nadrzędnych powodów związanych ze służbą. W przypadku gdy z takiego prawa do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy korzysta się w celu opieki nad ciężko chorym lub niepełnosprawnym małżonkiem, zstępnym, bratem lub siostrą lub w celu udziału w dalszym kształceniu zawodowym, całkowita długość okresu pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może przekroczyć sześciu miesięcy w ciągu okresu zatrudnienia danego pracownika w Sekretariacie.

6.   ROZWIĄZANIE UMOWY O PRACĘ

Umowa o pracę ulega rozwiązaniu zgodnie z następującymi warunkami i w następującej formie:

a)

w okresie próbnym: listem poleconym zawierającym wypowiedzenie;

b)

w przypadku wygaśnięcia umowy: na warunkach określonych w sekcji 4.8 lit. b);

c)

w przypadku porozumienia stron: poprzez pisemną notę podpisaną przez członka personelu i dyrektora;

d)

w przypadku uchybienia ze strony członka personelu: listem poleconym zawierającym wypowiedzenie;

e)

w przypadku uchybienia ze strony dyrektora: listem poleconym zawierającym wypowiedzenie;

f)

w przypadku braku osiągnięć zawodowych (niekompetencja): listem poleconym zawierającym wypowiedzenie;

g)

w przypadku restrukturyzacji lub braku środków: listem poleconym zawierającym wypowiedzenie;

h)

ze względu na stan zdrowia: listem poleconym zawierającym wypowiedzenie;

i)

w przypadku osiągnięcia wieku emerytalnego: listem poleconym zawierającym wypowiedzenie.

7.   PRZEDTERMINOWE ROZWIĄZANIE UMOWY PRZEZ CZŁONKA PERSONELU

a)

Członek personelu może wystąpić o rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia. Dyrektor i członek personelu mogą uzgodnić krótszy okres wypowiedzenia i inne szczególne warunki rozwiązania umowy.

b)

Członek personelu może rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w przypadku potwierdzonego uchybienia ze strony dyrektora. Prawo do rozwiązania umowy o pracę na tej podstawie ulega przepadkowi po upływie dwóch miesięcy po wystąpieniu danego uchybienia.

c)

Po przedstawieniu orzeczenia lekarskiego członek personelu może rozwiązać umowę o pracę z jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia, jeżeli jego stan zdrowia nie pozwala mu na dalsze wypełnianie obowiązków służbowych. Członek personelu może zgodzić się na wcześniejsze rozwiązanie umowy przy wypłacie wynagrodzenia za odpowiedni okres.

8.   PRZEDTERMINOWE ROZWIĄZANIE UMOWY PRZEZ DYREKTORA

a)

Dyrektor może rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w przypadku potwierdzonego uchybienia ze strony członka personelu.

b)

Dyrektor może rozwiązać umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w przypadku ewidentnego braku wystarczających kompetencji zawodowych członka personelu względem opisu danego stanowiska pracy i przypisanych zadań. Przed podjęciem decyzji o rozwiązaniu umowy na tej podstawie dyrektor przedstawia członkowi personelu pisemne powiadomienie zawierające konkretne motywy i określające odpowiedni termin na poprawę kompetencji, który nie może być krótszy niż jeden miesiąc faktycznej pracy. Dyrektor prosi również członka personelu o złożenie pisemnych wyjaśnień. Członek personelu składa wyjaśnienia w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania pisma. Jeżeli członek personelu nie złoży pisemnych wyjaśnień w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania pisma, dyrektor może podjąć decyzję na podstawie pozostałych dostępnych informacji.

c)

Dyrektor może rozwiązać umowę o pracę w następstwie podjętej przez Komitet Sterujący decyzji dotyczącej restrukturyzacji, niewystarczającej ilości środków lub zmniejszenia liczby członków personelu. W takich przypadkach okres wypowiedzenia nie może być krótszy niż trzy miesiące.

d)

Dyrektor może rozwiązać umowę o pracę najwcześniej sześć miesięcy po stwierdzeniu w świadectwie wydanym przez wykwalifikowanego lekarza, że z powodów zdrowotnych członek personelu jest trwale niezdolny do dalszej służby zgodnej z jego kwalifikacjami. Rozwiązanie umowy następuje po dwumiesięcznym okresie wypowiedzenia. Dyrektor może zgodzić się na wcześniejsze rozwiązanie umowy przy wypłacie wynagrodzenia za odnośny okres.

e)

Dyrektor może rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w przypadku osiągnięcia przez członka personelu wieku emerytalnego.

9.   WYNAGRODZENIA, KOSZTY PODRÓŻY I PRZEPROWADZKI

9.1.   Wynagrodzenia

a)

W dodatku do niniejszego regulaminu pracowniczego zawarto tabelę wynagrodzeń odpowiadającą klasyfikacji stanowisk w Sekretariacie, którą Komitet Sterujący poddaje regularnemu przeglądowi, aby zapewnić jej konkurencyjność i zgodność z wymogami Sekretariatu.

b)

Wynagrodzenia wypłaca się co miesiąc, 12 razy w roku. Wynagrodzenie określone w umowie o pracę obejmuje wszystkie roszczenia członka personelu dotyczące płacy, w tym między innymi za czas podróży opisany w niniejszym regulaminie pracowniczym i innych odnośnych zasadach.

9.2.   Koszty podróży

a)

Pracownik odbywający delegację na podstawie stosownego polecenia wyjazdu jest uprawniony do otrzymania zwrotu kosztów podróży oraz do diety dziennej zgodnie z przepisami dotyczącymi wyjazdów.

b)

Taka podróż może odbywać się:

(i)

w następstwie powołania,

(ii)

w następstwie przeniesienia do innej placówki służbowej Wspólnoty Transportowej,

(iii)

w związku ze sprawą służbową, oraz

(iv)

w następstwie rozwiązania umowy o pracę.

9.3.   Koszty przeprowadzki

Wspólnota Transportowa zwraca koszty przeprowadzki w celu objęcia stanowiska zatrudnionych członków personelu i członków ich rodzin do miasta, w którym znajduje się siedziba Sekretariatu, oraz koszty powrotu do miejsca przeprowadzenia rekrutacji po rozwiązaniu ich umów o pracę. Komitet Sterujący ustanawia szczegółowe zasady dotyczące zwrotu kosztów przeprowadzki.

10.   ŚWIĘTA I URLOP

10.1.   Święta urzędowe

Za święta urzędowe uznaje się święta określone w przepisach krajowych państwa, w którym znajduje się placówka służbowa. Na koniec każdego roku kalendarzowego dyrektor tworzy wykaz świąt urzędowych na kolejny rok. Członkowie personelu mogą, po uzyskaniu wcześniejszej zgody dyrektora, wymienić maksymalnie trzy dni świąteczne rocznie z powodów osobistych lub religijnych. Dyrektor zapewnia, aby taka zamiana nie wpłynęła negatywnie na funkcjonowanie Sekretariatu.

10.2.   Urlop coroczny

a)

Członkowie personelu mają prawo do urlopu corocznego w wymiarze dwóch i pół dnia roboczego miesięcznie. Urlop coroczny można wykorzystać do dnia 31 marca roku następującego po danym roku. Urlop, do którego prawa nabyto w poprzednim roku, ulega przepadkowi jeśli nie został wykorzystany do dnia 31 marca kolejnego roku.

b)

Urlop coroczny można wykorzystać w wymiarze pełnych dni roboczych oraz połówek dnia roboczego. Osoba nadzorująca wyraża zgodę na urlop, który zatwierdza następnie dyrektor. Dyrektor, w zależności od potrzeb służb, daje każdemu członkowi personelu możliwość wykorzystania urlopu corocznego, do którego członek ten jest uprawniony.

c)

Zaległe dni urlopu corocznego wykorzystuje się w okresie wypowiedzenia.

10.3.   Zwolnienie chorobowe

a)

Członkowie personelu mogą korzystać ze zwolnienia chorobowego nieprzekraczającego sześciu miesięcy w ciągu każdego okresu trzech kolejnych lat. Pierwsze trzy miesiące są pełnopłatne, a za kolejne trzy miesiące członek personelu otrzymuje połowę wynagrodzenia. W ciągu 12 kolejnych miesięcy członek personelu nie może wykorzystać więcej niż trzech miesięcy pełnopłatnego zwolnienia chorobowego i trzech miesięcy zwolnienia chorobowego, za które otrzymuje połowę wynagrodzenia.

b)

Członek personelu nieobecny w pracy z powodu choroby przez okres dłuższy niż jeden dzień roboczy przedstawia zaświadczenie lekarskie określające prawdopodobny okres trwania jego niezdolności do pracy. W przypadku nieobecności w poniedziałek lub w piątek członek personelu przedstawia zaświadczenie lekarskie. Członek personelu może skorzystać ze zwolnienia chorobowego bez przedstawienia zaświadczenia lekarskiego nie więcej niż dwa razy w każdym okresie sześciu miesięcy.

10.4.   Urlop macierzyński

a)

Członkowie personelu płci żeńskiej mają prawo do 16 tygodni pełnopłatnego urlopu macierzyńskiego. Urlop macierzyński może rozpocząć się nie wcześniej niż osiem tygodni przed przewidywaną datą porodu, po przedłożeniu zaświadczenia lekarskiego określającego przewidywaną datę porodu. W przypadku poważnego zagrożenia życia matki albo dziecka urlop macierzyński może rozpocząć się wcześniej, po przedstawieniu zaświadczenia lekarskiego, w którym zalecono wcześniejsze rozpoczęcie urlopu macierzyńskiego. Urlop macierzyński nie może rozpocząć się później niż cztery tygodnie przed przewidywaną datą porodu.

b)

Urlop po urodzeniu dziecka wynosi osiem tygodni po dniu porodu. Okres ten ulega przedłużeniu o wymiar urlopu macierzyńskiego niewykorzystanego przed datą porodu. W przypadku porodu przedwczesnego, mnogiego lub przez cesarskie cięcie urlop po urodzeniu dziecka wynosi 12 tygodni po dacie porodu.

10.5.   Urlop okolicznościowy ze względu na śmierć członka rodziny

Członkowie personelu mają do wykorzystania w ciągu roku łącznie pięciu dni roboczych specjalnego, pełnopłatnego urlopu w przypadku śmierci małżonka, dziecka, rodzica lub innego bliskiego krewnego zamieszkującego to samo gospodarstwo domowe co członek personelu.

10.6.   Specjalny urlop płatny

a)

Członkowie personelu mogą wykorzystać specjalny urlop płatny w takich sytuacjach, jak:

(i)

ślub członka personelu: pięć następujących po sobie dni roboczych;

(ii)

ślub dziecka: dwa następujące po sobie dni robocze;

(iii)

narodziny dziecka: dziesięć następujących po sobie dni roboczych, do wykorzystania w ciągu 14 tygodni po narodzinach dziecka;

(iv)

zmiana miejsca zamieszkania członka personelu: dwa następujące po sobie dni robocze.

b)

Maksymalnie dziesięć dni roboczych specjalnego urlopu płatnego rocznie można wykorzystać w celu nauki przynoszącej korzyść Wspólnocie Transportowej.

10.7.   Specjalny urlop bezpłatny

Członkowie personelu mogą wyjątkowo otrzymać specjalny urlop bezpłatny, jeżeli dyrektor wyrazi na to zgodę, biorąc pod uwagę interesy Sekretariatu. Dyrektor podejmuje decyzję dotyczącą warunków i długości specjalnego urlopu bezpłatnego w każdym indywidualnym przypadku na podstawie wniosku członka personelu, biorąc pod uwagę interesy Sekretariatu.

10.8.   Urlop na sprawowanie opieki nad dzieckiem

Członkom personelu przysługują dwa dni robocze urlopu rocznego każdego roku na każde dziecko.

10.9.   Urlop na podróż do domu

Członkowie personelu mają prawo do dwóch dni roboczych urlopu rocznego każdego roku na podróż do miejsca przeprowadzenia ich rekrutacji, o ile miejscem przeprowadzenia ich rekrutacji nie jest miejsce, w którym znajduje się siedziba Sekretariatu.

10.10.   Urlop za odbytą służbę

Członkowie personelu nabywają prawo do jednego dodatkowego dnia roboczego urlopu rocznego każdego roku po każdych pięciu latach służby w Sekretariacie.

10.11.   Nieusprawiedliwiona nieobecność

Nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy odlicza się od bilansu nadgodzin, jeżeli takie są, lub zaległego urlopu członka personelu. Jeżeli członek personelu nie ma zaległego urlopu corocznego, nie otrzyma wynagrodzenia za okres nieusprawiedliwionej nieobecności. Nie wyklucza to jakichkolwiek działań dyscyplinarnych.

11.   PRZEPISY EMERYTALNE

Członek personelu przechodzi na emeryturę z końcem ostatniego dnia miesiąca, w którym osiąga wiek emerytalny mający zastosowanie w miejscu przeprowadzenia jego rekrutacji.

12.   ŚWIADCZENIA Z ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO, EMERYTURY I UBEZPIECZENIE RENTOWE

a)

Zgodnie z umową w sprawie siedziby członkowie personelu i członkowie ich rodzin mają prawo uczestniczyć we wszelkich systemach ubezpieczeń społecznych Republiki Serbii (ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie od utraty pracy lub ubezpieczenie emerytalno-rentowe).

b)

Wspólnota Transportowa może wnosić wkład finansowy w ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie od utraty pracy i ubezpieczenie emerytalno-rentowe dla członków personelu i członków ich rodzin zgodnie ze szczegółowymi zasadami, które ustanowi Komitet Sterujący.

13.   SKARGA CZŁONKA PERSONELU

Członek personelu może pisemnie powiadomić dyrektora – lub przewodniczącego Komitetu Sterującego, gdy skarga dotyczy dyrektora – jeżeli uzna, że jest on traktowany w sposób naruszający przepisy niniejszego regulaminu pracowniczego, zasady dotyczące rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej lub inne odnośne zasady, lub że przełożony traktuje go w sposób niemożliwy do usprawiedliwienia lub niesprawiedliwy.

14.   KOMITET POJEDNAWCZY

a)

Bez uszczerbku dla sekcji 15 niniejszego regulaminu pracowniczego wszelkie spory między Sekretariatem a członkiem personelu dotyczące niniejszego regulaminu pracowniczego, zasad dotyczących rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej lub innych odnośnych zasad przedkłada się w pierwszej kolejności komitetowi pojednawczemu.

b)

W skład komitetu pojednawczego wchodzą:

(i)

przedstawiciel aktualnego przewodniczącego Komitetu Sterującego;

(ii)

przedstawiciel przewodniczącego Komitetu Sterującego na kolejną kadencję;

(iii)

przedstawiciel Komisji Europejskiej.

c)

Komitet pojednawczy decyduje większością głosów.

d)

Komitet sterujący ustanawia zasady dotyczące postępowania przed komitetem pojednawczym.

15.   ROZSTRZYGANIE SPORÓW

a)

Wszelkie spory między Sekretariatem a członkiem personelu dotyczące niniejszego regulaminu pracowniczego, zasad dotyczących rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej lub innych odnośnych zasad rozstrzyga arbiter, którego wyznaczy Komitet Sterujący.

b)

Arbiter rozstrzyga spór zgodnie z niniejszym regulaminem pracowniczym, zasadami dotyczącymi rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej lub innymi odnośnymi zasadami. Kwestie dotyczące interpretacji Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową nie należą do kompetencji arbitra.

c)

Wszystkie postępowania w sprawie rozstrzygnięcia sporu odbywają się w Belgradzie i prowadzone są w języku angielskim. Komitet Sterujący określa zasady dotyczące rozstrzygania sporów w celu ułatwienia terminowego przeprowadzania procedur, których koszty dla stron są uzasadnione.


(*1)  Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244(1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

DODATEK

Orientacyjne wynagrodzenie miesięczne członków personelu Stałego Sekretariatu

1.

Stanowisko

2.

Wynagrodzenie miesięczne w euro

Dyrektor

8 000 –10 000

Zastępca Dyrektora

6 000 –7 000

Kierownik Działu

5 500 –6 200

Ekspert

4 500 –5 000

Asystent dyrektora

2 500

Sekretarz

2 000


PROJEKT

DECYZJA REGIONALNEGO KOMITETU STERUJĄCEGO WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ NR …/2019

z dnia …

w sprawie przyjęcia ogłoszeń o naborze na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej

REGIONALNY KOMITET STERUJĄCY WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Transportową, w szczególności jego art. 24 ust. 1 i art. 30,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł

1.   Przyjmuje się niniejszym ogłoszenie o naborze na stanowisko dyrektora Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej, określone w załączniku 1 do niniejszej decyzji.

2.   Przyjmuje się niniejszym ogłoszenie o naborze na stanowisko zastępcy dyrektora Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej, określone w załączniku 2 do niniejszej decyzji.

Sporządzono w …

W imieniu Regionalnego Komitetu Sterującego

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK 1

Ogłoszenie o naborze na stanowisko dyrektora Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej

Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej

Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej ogłasza nabór dotyczący zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku

DYREKTORA STAŁEGO SEKRETARIATU WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ

1.   Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej

Wspólnota Transportowa jest organizacją międzynarodową ustanowioną na mocy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową (zwanego dalej „Traktatem”), który podpisano w dniu 9 października 2017 r. i którego Umawiającymi się Stronami są Unia Europejska oraz państwa będące Stronami z Europy Południowo-Wschodniej, mianowicie Albania, Bośnia i Hercegowina, była jugosłowiańska republika Macedonii, Kosowo (*1), Czarnogóra i Serbia.

Wspólnota Transportowa opiera się na stopniowej integracji rynków transportowych państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej z rynkiem transportowym Unii Europejskiej na podstawie odpowiedniego unijnego dorobku prawnego, w tym w dziedzinach norm technicznych, interoperacyjności, bezpieczeństwa, ochrony, zarządzania ruchem, polityki socjalnej, zamówień publicznych i środowiska, w odniesieniu do wszystkich rodzajów transportu, z wyłączeniem transportu lotniczego.

Celem Traktatu jest utworzenie Wspólnoty Transportowej w dziedzinie transportu drogowego, kolejowego, wodnego śródlądowego i morskiego, a także rozwijanie sieci transportowej między Unią Europejską a państwami będącymi Stronami z Europy Południowo-Wschodniej.

Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej (zwany dalej „Sekretariatem”) jest jedną z instytucji utworzonych na mocy Traktatu. Sekretariat jest jedyną instytucją zatrudniającą stały personel, która zapewnia wsparcie administracyjne pozostałym instytucjom Wspólnoty Transportowej (Radzie Ministerialnej, Regionalnemu Komitetowi Sterującemu, komitetom technicznym i Forum Socjalnemu), oraz funkcjonuje jako Obserwatorium ds. Transportu w celu monitorowania skuteczności orientacyjnego rozszerzenia na Bałkany Zachodnie sieci kompleksowej i sieci bazowej TEN-T, a także wspiera realizację programu dotyczącego sieci połączeń „zachodniobałkańskiej szóstki” (WB6) mającego na celu poprawę połączeń w Bałkanach Zachodnich, a także między tym regionem i Unią Europejską. Stały Sekretariat ocenia również wykonanie zobowiązań wynikających z Traktatu.

Początkowy personel Sekretariatu liczy 18 ekspertów (liczba ta może się zwiększyć), którzy zarządzają budżetem Wspólnoty Transportowej, który w 2019 r. wynosi 1 626 000 EUR.

Językiem roboczym Wspólnoty Transportowej jest język angielski.

Siedziba Sekretariatu znajduje się w Belgradzie.

2.   Stanowisko dyrektora Sekretariatu

Zgodnie z art. 30 Traktatu i zasad dotyczących rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej dyrektora Stałego Sekretariatu powołuje Regionalny Komitet Sterujący po konsultacji z Radą Ministerialną, na wniosek Komisji Europejskiej. Kadencja dyrektora nie może przekraczać trzech lat i możne być odnowiona nie więcej niż dwa razy.

Dyrektor stoi na czele Sekretariatu i zarządza nim oraz jest przedstawicielem prawnym Wspólnoty Transportowej tworzącym jej zewnętrzny wizerunek. Dyrektor odpowiada przed Regionalnym Komitetem Sterującym.

Dyrektor będzie odpowiedzialny za ogólne kierowanie i zarządzanie Sekretariatem. Dyrektor powinien zapewnić, zgodnie z ramami operacyjnymi i budżetowymi zatwierdzonymi przez Regionalny Komitet Sterujący, profesjonalne, wysokiej jakości usługi Sekretariatu, aby osiągnąć cele Traktatu. Dyrektor będzie odpowiedzialny za zapewnienie sprawnej koordynacji między instytucjami, organami i zainteresowanymi stronami Wspólnoty Transportowej na rzecz osiągnięcia celów Wspólnoty Transportowej.

Dyrektor będzie współpracować z państwami będącymi Stronami z Europy Południowo-Wschodniej, Komisją Europejską, państwami członkowskimi Unii Europejskiej, międzynarodowymi organizacjami transportu, międzynarodowymi instytucjami finansowymi obejmującymi ramy inwestycyjne dla Bałkanów Zachodnich, i innymi zainteresowanymi stronami w celu promowania rozwoju i dobrego funkcjonowania infrastruktury transportowej w regionie zgodnie z transeuropejską siecią transportową rozszerzoną na Bałkany Zachodnie. Dyrektor będzie również zapewniał państwom będącym Stronami z Europy Południowo-Wschodniej wsparcie we wdrażaniu przepisów Unii Europejskiej dotyczących transportu i obszarów powiązanych, zawartych i regularnie aktualizowanych w Traktacie.

Jak przewidziano w art. 31 Traktatu, wykonując swoje obowiązki, dyrektor oraz członkowie personelu Stałego Sekretariatu muszą działać bezstronnie i nie mogą zwracać się o instrukcje do którejkolwiek Umawiającej się Strony ani przyjmować takich instrukcji. Muszą oni promować interesy Wspólnoty Transportowej.

3.   Główne zadania dyrektora

Obowiązki dyrektora obejmują:

1)

ogólne funkcjonowanie Sekretariatu i zarządzanie jego pracą, zasobami i personelem;

2)

zapewnianie, osobiście oraz z pomocą innych członków personelu Sekretariatu, pełnego wsparcia administracyjnego Radzie Ministerialnej, Regionalnemu Komitetowi Sterującemu, komitetom technicznym i Forum Socjalnemu. Będzie to obejmowało przygotowywanie posiedzeń we współpracy z przewodniczącym (sporządzanie dokumentów i protokołów, przekazywanie uczestnikom informacji, udział w posiedzeniach itp.);

3)

opracowanie i wykonywanie budżetu, a także przedstawianie Regionalnemu Komitetowi Sterującemu sprawozdań rocznych z wykonania budżetu;

4)

współpracę z międzynarodowymi instytucjami finansowymi, w tym ramami inwestycyjnymi dla Bałkanów Zachodnich, i różnymi organizacjami międzynarodowymi związanymi z transportem; rozwijanie i umacnianie współpracy z organizacjami działającymi w sektorze transportu w regionie, zarówno na poziomie dwustronnym, jak i wielostronnym, udział w międzynarodowych lub regionalnych konferencjach, przedstawianie prezentacji i promowanie celów Traktatu w ujęciu ogólnym;

5)

zapewnianie, aby Sekretariat przeprowadzał rekrutację zgodnie z odnośnymi zasadami i aby zatrudniano w nim wysoko wykwalifikowany personel w celu wykonywania jego obowiązków;

6)

ustanowienie mechanizmów współpracy z organami transportowymi i innymi odpowiednimi organami z państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej oraz z Unii Europejskiej i jej państw członkowskich;

7)

koordynację przygotowania – lecz niekoniecznie opracowywanie – sprawozdań i innych dokumentów związanych z celami Traktatu, których wymaga Regionalny Komitet Sterujący;

8)

ułatwianie współpracy i wymiany informacji między Umawiającymi się Stronami;

9)

zatwierdzenie planu komunikacji Sekretariatu i nadzorowanie jego realizacji.

Ponadto dyrektor wykonuje wszelkie inne zadania powierzane mu przez Regionalny Komitet Sterujący oraz zgodnie z jego poleceniami.

4.   Kryteria kwalifikowalności

Aby zakwalifikować się do procedury selekcji kandydaci muszą spełnić następujące kryteria kwalifikowalności przed upływem terminu zgłaszania kandydatur:

muszą być obywatelami państwa będącego Umawiającą się Stroną lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

dyplom ukończenia studiów wyższych lub stopień akademicki: muszą mieć:

poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim, trwającym normalnie cztery lata lub dłużej, potwierdzony dyplomem ukończenia studiów, lub

poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim, potwierdzony dyplomem ukończenia studiów, oraz przynajmniej roczne odpowiednie doświadczenie zawodowe, w przypadku gdy normalny okres trwania studiów wyższych wynosi co najmniej trzy lata (to roczne doświadczenie zawodowe nie może wchodzić w zakres doświadczenia zawodowego liczonego od momentu ukończenia studiów uniwersyteckich, wymaganego poniżej);

doświadczenie zawodowe: muszą posiadać co najmniej 14-letnie doświadczenie zawodowe zdobyte po uzyskaniu kwalifikacji, o których mowa powyżej;

doświadczenie zawodowe w danej dziedzinie: w ramach wymaganego 14letniego doświadczenia zawodowego muszą posiadać co najmniej czteroletnie doświadczenie zawodowe zdobyte w sektorze transportu, w dziedzinie polityki transportowej lub regulacji transportu;

doświadczenie na stanowisku kierowniczym: muszą posiadać co najmniej czteroletnie doświadczenie zawodowe zdobyte na stanowisku kierowniczym wyższego szczebla;

języki: muszą mieć biegłą znajomość języka angielskiego;

ograniczenia wiekowe: w chwili upłynięcia terminu składania kandydatur kandydaci muszą być w stanie ukończyć całą trzyletnią kadencję przed końcem miesiąca, w którym osiągają wiek 66 lat;

wymogi dotyczące podróżowania: intensywność podróżowania od średniej do dużej; głównie w regionie Europy Południowo-Wschodniej i do Unii Europejskiej.

5.   Kryteria selekcji

Kandydaci będą oceniani w oparciu o następujące kryteria selekcji:

1)

umiejętności kierownicze

dowiedziona umiejętność zarządzania podmiotem publicznym, zarówno na szczeblu strategicznym, jak i operacyjnym;

solidne doświadczenie w prowadzeniu i motywowaniu zespołu w wielokulturowym środowisku;

solidne doświadczenie w zarządzaniu zasobami budżetowymi i finansowymi;

2)

wiedza techniczna

wymagany jest dyplom ukończenia studiów wyższych w dziedzinie ekonomii, nauk politycznych, prawa, transportu lub inżynierii. Ponadto kandydat musi spełniać następujące wymogi:

musi posiadać rozległą wiedzę w zakresie polityki regulacyjnej i praktyki dotyczącej sektora transportu;

musi posiadać znajomość sektora transportu jednej z Umawiających się Stron lub doświadczenie zdobyte w takim sektorze będą atutem;

musi mieć zdolność do opracowania strategicznej wizji w odniesieniu do Sekretariatu;

wiedza w zakresie polityk i procesów Unii Europejskiej, w szczególności polityki transportowej Unii Europejskiej będzie atutem;

doświadczenie w pracy z regionem państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej lub w tym regionie będzie atutem;

3)

komunikacja

doskonała umiejętność ustnego i pisemnego przekazywania informacji opinii publicznej oraz współpracy z zainteresowanymi stronami (organami na poziomie europejskim, międzynarodowym, krajowym i lokalnym, organizacjami międzynarodowymi itp.);

dobre umiejętności interpersonalne oraz zdolność do nawiązania i utrzymania skutecznych stosunków zawodowych w ramach wielokulturowej organizacji oraz z Umawiającymi się Stronami, organami ustanowionymi na mocy Traktatu i zainteresowanymi stronami, dla których wdrożenie Traktatu stanowi przedmiot zainteresowania;

doskonałe umiejętności negocjacyjne;

biegła znajomość języka angielskiego w mowie i w piśmie; znajomość języka urzędowego Umawiających się Stron uznaje się za atut;

4)

doświadczenie międzynarodowe i wiedza na temat Unii Europejskiej

dogłębne zrozumienie instytucji Unii Europejskiej oraz ich sposobu działania i wzajemnego oddziaływania, a także polityk i międzynarodowych działań Unii Europejskiej mających znaczenie dla działań Wspólnoty Transportowej;

doświadczenie zawodowe zdobyte w organizacjach europejskich lub międzynarodowych stanowi atut.

6.   Niezależność i oświadczenie o ewentualnym konflikcie interesów

Dyrektor będzie zobowiązany złożyć oświadczenie, w którym zobowiąże się działać w interesie publicznym i w sposób niezależny, a także oświadczenie w sprawie wszelkich interesów, które można by uznać za mające niekorzystny wpływ na jego niezależność. W swoim zgłoszeniu kandydaci muszą potwierdzić gotowość do złożenia takich oświadczeń.

7.   Procedura selekcji i powołanie

Na potrzeby procesu selekcji utworzona zostanie komisja selekcyjna. Komisja ta będzie zapraszać na rozmowę kwalifikacyjną kandydatów najlepiej spełniających szczególne wymogi stanowiska, wybranych na podstawie ich atutów mających znaczenie dla danego stanowiska zgodnie z określonymi powyżej kryteriami. Kandydaci wstępnie wybrani przez komisję selekcyjną zostaną następnie zaproszeni na rozmowę kwalifikacyjną z komisarzem ds. transportu.

Po przeprowadzeniu tych rozmów Komisja Europejska zaproponuje Regionalnemu Komitetowi Sterującemu jednego kandydata. Regionalny Komitet Sterujący może wystąpić o przesłuchanie tej osoby przez podjęciem decyzji o jej powołaniu. Regionalny Komitet Sterujący podejmie decyzję o powołaniu dyrektora po konsultacji z Radą Ministerialną.

8.   Równe szanse

Komisja Europejska i Wspólnota Transportowa stosują politykę równych szans i niedyskryminacji zgodnie z zasadami dotyczącymi rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej.

9.   Warunki zatrudnienia (1)

Dyrektor zostanie powołany na stanowisko pracownika Wspólnoty Transportowej na okres trzech lat, z sześciomiesięcznym okresem próbnym. Umowę o pracę można przedłużyć dwukrotnie na kolejne okresy trzech lat, jeżeli pozwolą na to wyniki oraz z zastrzeżeniem decyzji Regionalnego Komitetu Sterującego.

Miejscem zatrudnienia jest Belgrad, w którym znajduje się siedziba Sekretariatu.

Wynagrodzenie będzie współmierne do kwalifikacji i doświadczenia wybranego kandydata oraz adekwatne do jego doświadczenia i wykształcenia. Roczne wynagrodzenie będzie wynosiło 96 000–120 000 EUR w zależności od doświadczenia (2).

Atutem będzie gotowość do pracy w najwcześniejszym możliwym terminie.

10.   Procedura zgłaszania kandydatur

Aby zgłoszenie kandydatur było ważne, kandydat musi przedłożyć:

1)

list motywacyjny;

2)

życiorys (CV) w języku angielskim. Zaleca się sporządzenie życiorysu zgodnie ze wzorem Europass-CV (3). Życiorys musi odnosić siędo kryteriów selekcji wymienionych w niniejszym ogłoszeniu o naborze, oraz zawierać wyjaśnienie, w jaki sposób, zdaniem kandydata, spełnia on każdy z wymogów dotyczących umiejętności i kompetencji, które są tam wymienione;

3)

poświadczone kopie dyplomów lub zaświadczenia ukończenia studiów;

4)

kopię paszportu/dowodu tożsamości;

5)

referencje od pracodawców, świadectwa pracy lub umowy o pracę; oraz

6)

podpisaną deklarację z wykorzystaniem formularza zawartego w dodatku.

Zgłoszenia kandydatur, które są niekompletne, zostaną odrzucone.

Aby ułatwić proces selekcji wszelka komunikacja z kandydatami dotycząca niniejszego ogłoszenia o naborze będzie odbywać się w języku angielskim.

Zgłoszenia należy przesyłać za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adres: XXXMOVE@ec.europa.eu (konto pocztowe zostanie utworzone)

Kandydatów prosi się o niezwłoczne pisemne zgłoszenie wszelkich zmian adresu pod adres podany powyżej.

Dodatkowych informacji udziela:

xxxx

11.   Termin zgłaszania kandydatur

Zgłoszenia muszą zostać przesłane pocztą elektroniczną nie później niż do dnia XXX (data wiadomości e-mail).

Komisja Europejska zastrzega sobie prawo do przedłużenia terminu zgłaszania kandydatur na to stanowisko poprzez publikację informacji na stronach internetowych Komisji Europejskiej i Wspólnoty Transportowej.

Z kandydatami umieszczonymi na liście wyselekcjonowanych kandydatów zostanie nawiązany kontakt w celu ustalenia terminów rozmów kwalifikacyjnych. Rozmowy kwalifikacyjne zostaną przeprowadzone w Brukseli (Belgia).

12.   Ważne informacje dla kandydatów

Kandydatom przypomina się, że prace komisji selekcyjnych są poufne. Kandydatom zabrania się nawiązywania bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z członkami tych komisji lub nawiązywania takiego kontaktu w ich imieniu.

13.   Ochrona danych osobowych

Komisja Europejska zapewni przetwarzanie danych osobowych kandydatów w sposób zgodny z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (4).


(*1)  Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244(1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

(1)  Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w regulaminie pracowniczym Wspólnoty Transportowej na stronie internetowej.

(2)  Jego wysokość podlega zatwierdzeniu przez Radę Ministerialną.

(3)  Europass-CV można pobrać ze strony internetowej: http://europass.cedefop.europa.eu

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

DODATEK

Deklaracja kandydata

Znajomość języków:

 

Język ojczysty: …

 

Inne języki: …

DEKLARACJA KANDYDATA

1)

Ja, niżej podpisany/podpisana, oświadczam, że informacje zawarte w niniejszym formularzu wniosku wraz z załącznikami są prawdziwe i kompletne.

2)

Oświadczam, że:

a)

jestem obywatelem/obywatelką jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub jednego z państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej wymienionych w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Transportową i korzystam z pełni z moich praw obywatelskich;

b)

wypełniłem/wypełniłam wszelkie obowiązki wynikające z przepisów o służbie wojskowej;

c)

mogę przedstawić odpowiednie referencje poświadczające moje predyspozycje do wykonywania przewidzianych obowiązków.

3)

Na wniosek niezwłocznie dostarczę dokumenty uzupełniające dotyczące pkt 2 lit. a), b) i c), a także mam świadomość, że w przypadku niedostarczenia tych dokumentów moje zgłoszenie nie będzie rozpatrywane.

4)

Mam świadomość, że następujące dokumenty uzupełniające są niezbędnym warunkiem dopuszczalności mojego formularza zgłoszenia:

a)

dokumenty poświadczające datę urodzenia, obywatelstwo i miejsce zamieszkania;

b)

dyplomy lub zaświadczenia o ukończeniu studiów na wymaganym poziomie;

c)

referencje od pracodawców, świadectwa pracy lub umowy o pracę.

5)

Oświadczam, że nie zostałem skazany/skazana w postępowaniu karnym lub dyscyplinarnym (przez organy administracji publicznej lub organy zawodowe) oraz że według mojej wiedzy nie toczy się wobec mnie postępowanie dyscyplinarne ani karne.

6)

Mam świadomość, że złożenie jakichkolwiek fałszywych oświadczeń może skutkować odrzuceniem mojego zgłoszenia lub – w razie konieczności – rozwiązaniem umowy o pracę ze Stałym Sekretariatem Wspólnoty Transportowej.

Data

Podpis

ZAŁĄCZNIK 2

Ogłoszenie o naborze na stanowisko zastępcy dyrektora Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej

Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej

Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej ogłasza nabór dotyczący zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku

ZASTĘPCY DYREKTORA STAŁEGO SEKRETARIATU WSPÓLNOTY TRANSPORTOWEJ/KIEROWNIKA SEKTORA ADMINISTRACYJNEGO I FINANSOWEGO

1.   Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej

Wspólnota Transportowa jest organizacją międzynarodową ustanowioną na mocy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Transportową (zwanego dalej „Traktatem”), który podpisano w dniu 9 października 2017 r. i którego Umawiającymi się Stronami są Unia Europejska oraz państwa będące Stronami z Europy Południowo-Wschodniej, mianowicie Albania, Bośnia i Hercegowina, była jugosłowiańska republika Macedonii, Kosowo (*1), Czarnogóra i Serbia.

Wspólnota Transportowa opiera się na stopniowej integracji rynków transportowych państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej z rynkiem transportowym Unii Europejskiej na podstawie odpowiedniego unijnego dorobku prawnego, w tym w dziedzinach norm technicznych, interoperacyjności, bezpieczeństwa, ochrony, zarządzania ruchem, polityki socjalnej, zamówień publicznych i środowiska, w odniesieniu do wszystkich rodzajów transportu, z wyłączeniem transportu lotniczego.

Celem Traktatu jest utworzenie Wspólnoty Transportowej w dziedzinie transportu drogowego, kolejowego, wodnego śródlądowego i morskiego, a także rozwijanie sieci transportowej między Unią Europejską a państwami będącymi Stronami z Europy Południowo-Wschodniej.

Stały Sekretariat Wspólnoty Transportowej (zwany dalej „Sekretariatem”) jest jedną z instytucji utworzonych na mocy Traktatu. Sekretariat jest jedyną instytucją zatrudniającą stały personel, która zapewnia wsparcie administracyjne pozostałym instytucjom Wspólnoty Transportowej (Radzie Ministerialnej, Regionalnemu Komitetowi Sterującemu, komitetom technicznym i Forum Socjalnemu), oraz funkcjonuje jako Obserwatorium ds. Transportu w celu monitorowania skuteczności orientacyjnego rozszerzenia na Bałkany Zachodnie sieci kompleksowej i sieci bazowej TEN-T, a także wspiera realizację programu dotyczącego sieci połączeń „zachodniobałkańskiej szóstki” (WB6) mającego na celu poprawę połączeń w Bałkanach Zachodnich, a także między tym regionem i Unią Europejską. Stały Sekretariat ocenia również wykonanie zobowiązań wynikających z Traktatu.

Początkowy personel Sekretariatu liczy 18 ekspertów (liczba ta może się zwiększyć), którzy zarządzają budżetem Wspólnoty Transportowej, który w 2019 r. wynosi 1 626 000 EUR.

Językiem roboczym Wspólnoty Transportowej jest język angielski.

Siedziba Sekretariatu znajduje się w Belgradzie.

2.   Opis stanowiska

Pod bezpośrednim nadzorem dyrektora zastępca dyrektora/kierownik sektora administracyjnego i finansowego będzie odpowiedzialny za przygotowanie budżetu Wspólnoty Transportowej oraz za wszystkie kwestie związane z członkami personelu. Zastępca dyrektora będzie również odpowiedzialny za monitorowanie strategii komunikacji Sekretariatu, a także za regularne prowadzenie baz danych dotyczących transportu/systemu informatycznego, w tym strony internetowej Sekretariatu.

W przypadku nieobecności dyrektora zastępca dyrektora będzie odpowiedzialny za ogólne kierowanie i zarządzanie Sekretariatem.

3.   Główne zadania zastępcy dyrektora/kierownika sektora administracyjnego i finansowego

Główne zadania obejmą:

 

W odniesieniu do kwestii finansowych:

1)

opracowane budżetu Wspólnoty Transportowej jako całości, a w szczególności budżetu Sekretariatu;

2)

wspieranie dyrektora w operacyjnym zarządzaniu budżetem zgodnie z zasadami zarządzania finansami Unii Europejskiej;

3)

przygotowywanie informacji operacyjnych, a także regularnych sprawozdań ad hoc dla właściwych instytucji, dotyczących opracowania budżetu Wspólnoty Transportowej i zarządzania nim; sporządzanie skonsolidowanych sprawozdań finansowych; udzielanie odpowiedzi na wewnętrzne/zewnętrzne uwagi z kontroli;

4)

ponoszenie odpowiedzialności za dostępność i funkcjonowanie skutecznych systemów kontroli wewnętrznych oraz prowadzenie odpowiedniej dokumentacji księgowej;

5)

zapoczątkowanie opracowania i wdrażania systemu rachunkowości w celu ustanowienia skutecznej i wiarygodnej sprawozdawczości z działalności finansowej, poprawy wyników zarządzania budżetem i jego bezpośredniej kontroli.

 

W odniesieniu do kwestii zasobów ludzkich/członków personelu:

1)

współpraca z zewnętrznymi służbami księgowymi, a także innymi powiązanymi organami (zakładami ubezpieczeń/ministerstwami);

2)

sprawowanie ogólnej kontroli nad prowadzeniem bazy danych dotyczących uprawnień urzędników do urlopu zgodnie z regulaminem pracowniczym Wspólnoty Transportowej;

3)

opracowanie procedur i wspieranie dyrektora w prowadzeniu procesu rekrutacyjnego urzędników Sekretariatu z punktu widzenia administracji i prawa.

 

W odniesieniu do kwestii związanych z IT i komunikacją:

1)

monitorowanie tworzenia strony internetowej Sekretariatu i jego polityki komunikacyjnej we współpracy z dyrektorem;

2)

monitorowanie regularnej aktualizacji systemów informatycznych Sekretariatu, w tym aktualizacji baz danych dotyczących transportu zlokalizowanych w Sekretariacie;

3)

pod bezpośrednim nadzorem dyrektora – organizowanie i aktualizowanie narzędzi komunikacyjnych i instrumentów Sekretariatu; współpraca z jednostkami operacyjnymi w celu opracowania planu komunikacji dla Sekretariatu.

4.   Kryteria kwalifikowalności

Aby zakwalifikować się do procedur selekcji kandydaci muszą spełnić następujące kryteria kwalifikowalności przed upływem terminu zgłaszania kandydatur:

muszą być obywatelami państwa będącego Umawiającą się Stroną Wspólnoty Transportowej lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

dyplom ukończenia studiów wyższych lub stopień akademicki: muszą mieć:

poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim, trwającym normalnie cztery lata lub dłużej, potwierdzony dyplomem ukończenia studiów, lub

poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim, potwierdzony dyplomem ukończenia studiów, oraz przynajmniej roczne odpowiednie doświadczenie zawodowe, w przypadku gdy normalny okres trwania studiów wyższych wynosi co najmniej trzy lata (to roczne doświadczenie zawodowe nie może wchodzić w zakres doświadczenia zawodowego liczonego od momentu ukończenia studiów uniwersyteckich, wymaganego poniżej);

doświadczenie zawodowe: muszą posiadać co najmniej 10-letnie doświadczenie zawodowe zdobyte po uzyskaniu kwalifikacji, o których mowa powyżej;

doświadczenie zawodowe w danej dziedzinie: w ramach wymaganego 10-letniego doświadczenia zawodowego muszą posiadać co najmniej czteroletnie doświadczenie zawodowe zdobyte w oddziałach administracyjnych/zasobów ludzkich/budżetowych;

języki: muszą mieć biegłą znajomość języka angielskiego;

ograniczenia wiekowe: w chwili upłynięcia terminu składania kandydatur kandydaci muszą być w stanie ukończyć całą trzyletnią kadencję przed końcem miesiąca, w którym osiągają wiek 66 lat;

wymogi dotyczące podróżowania: intensywność podróżowania od średniej do niskiej.

5.   Kryteria selekcji

Kandydaci będą oceniani w oparciu o następujące kryteria selekcji:

1)

wiedza techniczna

udokumentowane doświadczenie w operacyjnym zarządzaniu budżetem;

rozległa wiedza na temat zarządzania zasobami ludzkimi;

solidna wiedza na temat przepisów Unii Europejskiej dotyczących zarządzania finansami, w tym na temat przeprowadzania kontroli;

umiejętność obsługi narzędzi komunikacyjnych;

doświadczenie w kierowaniu zespołem składającym się z niewielkiej liczby osób;

doświadczenie w pracy z regionem państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej lub w tym regionie będzie atutem;

2)

komunikacja

doskonała umiejętność ustnego i pisemnego przekazywania informacji opinii publicznej oraz współpracy z zainteresowanymi stronami (organami na poziomie europejskim, międzynarodowym, krajowym i lokalnym, organizacjami międzynarodowymi itp.);

biegła znajomość języka angielskiego w mowie i w piśmie; znajomość języka urzędowego Umawiających się Stron uznaje się za atut;

3)

doświadczenie międzynarodowe i wiedza na temat Unii Europejskiej

wiedza na temat instytucji Unii Europejskiej/międzynarodowej administracji publicznej;

doświadczenie zawodowe zdobyte w organizacjach europejskich lub międzynarodowych stanowi atut.

6.   Procedura selekcji i powołanie

Na potrzeby procesu selekcji utworzona zostanie komisja selekcyjna. Komisja ta będzie zapraszać na rozmowę kwalifikacyjną kandydatów najlepiej spełniających szczególne wymogi stanowiska, wybranych na podstawie ich atutów mających znaczenie dla danego stanowiska zgodnie z określonymi powyżej kryteriami.

Po przeprowadzeniu tych rozmów Komisja Europejska zaproponuje Regionalnemu Komitetowi Sterującemu jednego kandydata. Regionalny Komitet Sterujący może wystąpić o przesłuchanie tej osoby przez podjęciem decyzji o jej powołaniu. Po konsultacji z Radą Ministerialną Regionalny Komitet Sterujący zdecyduje o powołaniu zastępcy dyrektora.

7.   Równe szanse

Komisja Europejska i Wspólnota Transportowa stosują politykę równych szans i niedyskryminacji zgodnie z zasadami dotyczącymi rekrutacji, warunków pracy oraz równomiernej reprezentacji geograficznej członków personelu Stałego Sekretariatu Wspólnoty Transportowej.

8.   Warunki zatrudnienia (1)

Zastępca Dyrektora zostanie powołany na stanowisko pracownika Wspólnoty Transportowej na okres trzech lat, z sześciomiesięcznym okresem próbnym. Umowę o pracę można przedłużyć dwukrotnie na kolejne okresy trzech lat, jeżeli pozwolą na to wyniki oraz z zastrzeżeniem decyzji Regionalnego Komitetu Sterującego.

Miejscem zatrudnienia jest Belgrad, w którym znajduje się siedziba Sekretariatu.

Wynagrodzenie będzie współmierne do kwalifikacji i doświadczenia wybranego kandydata oraz adekwatne do jego doświadczenia i wykształcenia. Roczne wynagrodzenie będzie wynosiło 72 000–84 000 EUR w zależności od doświadczenia (2).

Atutem będzie gotowość do pracy w najwcześniejszym możliwym terminie.

9.   Procedura zgłaszania kandydatur

Aby zgłoszenie kandydatur było ważne, kandydat musi przedłożyć:

a)

list motywacyjny;

b)

życiorys (CV) w języku angielskim. Zaleca się sporządzenie życiorysu zgodnie ze wzorem Europass-CV (3). Życiorys musi odnosić się do kryteriów selekcji wymienionych w niniejszym ogłoszeniu o naborze, oraz zawierać wyjaśnienie, w jaki sposób, zdaniem kandydata, spełnia on każdy z wymogów dotyczących umiejętności i kompetencji, które są tam wymienione;

c)

poświadczone kopie dyplomów lub zaświadczenia ukończenia studiów;

d)

kopię paszportu/dowodu tożsamości;

e)

referencje od pracodawców, świadectwa pracy lub umowy o pracę;

f)

podpisaną deklarację z wykorzystaniem formularza zawartego w dodatku.

Zgłoszenia kandydatur, które są niekompletne, zostaną odrzucone.

Aby ułatwić proces selekcji wszelka komunikacja z kandydatami dotycząca niniejszego ogłoszenia o naborze będzie odbywać się w języku angielskim.

Zgłoszenia należy przesyłać za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adres: XXXMOVE@ec.europa.eu (konto pocztowe zostanie utworzone)

Kandydatów prosi się o niezwłoczne pisemne zgłoszenie wszelkich zmian adresu pod adres podany powyżej.

Dodatkowych informacji udziela:

xxxx

10.   Termin zgłaszania kandydatur

Zgłoszenia muszą zostać przesłane pocztą elektroniczną nie później niż do dnia XXX (data wiadomości e-mail).

Komisja Europejska zastrzega sobie prawo do przedłużenia terminu zgłaszania kandydatur na to stanowisko poprzez publikację informacji na stronach internetowych Komisji Europejskiej i Wspólnoty Transportowej.

Z kandydatami umieszczonymi na liście wyselekcjonowanych kandydatów zostanie nawiązany kontakt w celu ustalenia terminów rozmów kwalifikacyjnych. Rozmowy kwalifikacyjne zostaną przeprowadzone w Brukseli (Belgia).

11.   Ważne informacje dla kandydatów

Kandydatom przypomina się, iż prace komisji selekcyjnych są poufne. Kandydatom zabrania się nawiązywania bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z członkami tych komisji lub nawiązywania takiego kontaktu w ich imieniu.

12.   Ochrona danych osobowych

Komisja Europejska zapewni przetwarzanie danych osobowych kandydatów w sposób zgodny z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (4).


(*1)  Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244(1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

(1)  Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w regulaminie pracowniczym Wspólnoty Transportowej na stronie internetowej.

(2)  Jego wysokość podlega zatwierdzeniu przez Radę Ministerialną.

(3)  Europass-CV można pobrać ze strony internetowej: http://europass.cedefop.europa.eu

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

DODATEK

Deklaracja kandydata

Znajomość języków:

 

Język ojczysty: …

 

Inne języki: …

DEKLARACJA KANDYDATA

1)

Ja, niżej podpisany/podpisana, oświadczam, że informacje zawarte w niniejszym formularzu wniosku wraz z załącznikami są prawdziwe i kompletne.

2)

Oświadczam, że:

a)

jestem obywatelem/obywatelką jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub jednego z państw będących Stronami z Europy Południowo-Wschodniej wymienionych w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Transportową i korzystam z pełni z moich praw obywatelskich;

b)

wypełniłem/wypełniłam wszelkie obowiązki wynikające z przepisów o służbie wojskowej;

c)

mogę przedstawić odpowiednie referencje poświadczające moje predyspozycje do wykonywania przewidzianych obowiązków.

3)

Na wniosek niezwłocznie dostarczę dokumenty uzupełniające dotyczące pkt 2 lit. a), b) i c), a także mam świadomość, że w przypadku niedostarczenia tych dokumentów moje zgłoszenie nie będzie rozpatrywane.

4)

Mam świadomość, że następujące dokumenty uzupełniające są niezbędnym warunkiem dopuszczalności mojego formularza zgłoszenia:

a)

dokumenty poświadczające datę urodzenia, obywatelstwo i miejsce zamieszkania;

b)

dyplomy lub zaświadczenia o ukończeniu studiów na wymaganym poziomie;

c)

referencje od pracodawców, świadectwa pracy lub umowy o pracę.

5)

Oświadczam, że nie zostałem skazany/skazana w postępowaniu karnym lub dyscyplinarnym (przez organy administracji publicznej lub organy zawodowe) oraz że według mojej wiedzy nie toczy się wobec mnie postępowanie dyscyplinarne ani karne.

6)

Mam świadomość, że złożenie jakichkolwiek fałszywych oświadczeń może skutkować odrzuceniem mojego zgłoszenia lub – w razie konieczności – rozwiązaniem umowy o pracę ze Stałym Sekretariatem Wspólnoty Transportowej.

Data

Podpis


21.2.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/55


DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/300

z dnia 19 lutego 2019 r.

ustanawiająca plan ogólny zarządzania kryzysami w obszarze bezpieczeństwa żywności i pasz

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (1), w szczególności jego art. 55,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 55 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 stanowi, że Komisja opracowuje w ścisłej współpracy z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) i państwami członkowskimi plan ogólny zarządzania kryzysami (zwany dalej „planem ogólnym”) w obszarze bezpieczeństwa żywności i pasz. W związku z powyższym plan ogólny określono w decyzji Komisji 2004/478/WE (2).

(2)

Od czasu przyjęcia decyzji Komisji 2004/478/WE nabyto dalsze doświadczenie w zakresie koordynacji zarządzania kryzysami na szczeblu unijnym w związku z wystąpieniem szeregu incydentów żywnościowych i paszowych.

(3)

Doświadczenia zdobyte w ciągu ostatnich lat, przeanalizowane w ocenie REFIT rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (ocena adekwatności przepisów ogólnych prawa żywnościowego) (3), pokazały, że istnieje potrzeba przeprowadzenia ponownej oceny zarządzania kryzysami żywnościowymi i paszowymi na szczeblu unijnym i krajowym. Ustalenia wskazują, że – bardziej niż na zarządzaniu kryzysami – należy skupić się na gotowości na wypadek kryzysu, aby uniknąć niekorzystnego wpływu kryzysu żywnościowego lub paszowego na zdrowie publiczne lub zminimalizować ten wpływ. Takie ukierunkowanie mogłoby znacznie ograniczyć skutki gospodarcze (np. ograniczenia w handlu) kryzysu żywnościowego lub paszowego i tym samym przyczynić się do osiągnięcia celu Komisji dotyczącego zatrudnienia, wzrostu gospodarczego i inwestycji. Ponadto istnieje potrzeba zwiększenia roli Komisji w dziedzinie informowania i ogólnej koordynacji państw członkowskich w tym obszarze. Ocena adekwatności przepisów ogólnych prawa żywnościowego zawiera szereg zaleceń mających na celu zwiększenie skuteczności planu ogólnego.

(4)

EFSA jest odpowiedzialna za przedstawianie opinii stanowiących podstawę naukową dla przyjęcia środków unijnych i ma za zadanie zapewniać pomoc naukową i techniczną w procedurach zarządzania kryzysowego w dziedzinie żywności i pasz. W świetle zdobytego doświadczenia rola EFSA w ogólnym planie powinna zostać doprecyzowana i wzmocniona.

(5)

Z poszanowaniem kompetencji każdej agencji EFSA powinna koordynować swoje działania z innymi właściwymi agencjami naukowymi Unii, takimi jak Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC), Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA), Europejska Agencja Leków (EMA) oraz grupa ekspertów wyznaczonych przez Komitet Naukowo-Techniczny, o którym mowa w art. 31 Traktatu Euratom (4), w przypadku gdy w ramach ich odpowiednich kompetencji potrzebne są dane wejściowe lub działania. Ponadto w planie ogólnym należy zapewnić koordynację z systemami ECDC w zakresie gotowości i reagowania na sytuacje kryzysowe w odniesieniu do przypadków dotyczących ludzi, tak aby organy ds. zdrowia i zainteresowane strony były powiadamiane o ewentualnym kryzysie związanym z żywnością lub paszą, który może mieć wpływ zdrowie człowieka.

(6)

Decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE (5) ustanowiono zasady dotyczące nadzoru epidemiologicznego, monitorowania poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia, wczesnego ostrzegania o nich i ich zwalczania, w tym planowania gotowości i reagowania związanego z tymi działaniami, w przypadku zagrożeń o pochodzeniu biologicznym, chemicznym, środowiskowym oraz zagrożeń o nieznanym pochodzeniu, a także ustanowiono system wczesnego ostrzegania i reagowania (EWRS). Biorąc pod uwagę potencjalne powiązania z gotowością na sytuacje kryzysowe i zarządzaniem kryzysami w obszarze łańcucha żywnościowego, w planie ogólnym należy również uwzględnić odpowiednie ustalenia określone w decyzji 1082/2013/UE.

(7)

Plan ogólny Unii należy zmienić w celu włączenia procedur mających na celu ułatwienie koordynacji z krajowymi planami awaryjnymi dotyczącymi żywności i pasz, które mają być opracowane zgodnie z art. 115 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (6) w sprawie kontroli urzędowych.

(8)

Głównym celem niniejszej decyzji jest ochrona zdrowia publicznego w Unii. W związku z tym ogólny plan powinien być ograniczony do sytuacji, w których istnieje bezpośrednie lub pośrednie ryzyko dla zdrowia publicznego, zgodnie z art. 55 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. Ryzyko dla zdrowia publicznego może mieć charakter biologiczny, chemiczny i fizyczny. Ta ostatnia kategoria obejmuje zagrożenia alergenne i promieniotwórcze. Podejście, zasady i procedury praktyczne zawarte w planie ogólnym mogłyby jednak również być uznawane za wytyczne w dziedzinie zarządzania innymi incydentami żywnościowymi, które nie niosą ze sobą takiego ryzyka dla zdrowia publicznego.

(9)

W 2017 r. Komisja przeprowadziła audyt wewnętrzny na temat gotowości DG SANTE na wypadek wystąpienia kryzysu związanego z bezpieczeństwem żywności. W jego wyniku stwierdzono pewne niedociągnięcia w istniejącym planie ogólnym, które należy wyeliminować.

(10)

Na zorganizowanej w dniu 26 września 2017 r. konferencji ministerialnej na temat działań następczych w związku z incydentem dotyczącym fipronilu przyjęto szereg wniosków (7). Chociaż wnioski te odnoszą się do tego konkretnego incydentu i oszustwa, szereg z nich jest istotnych z punktu widzenia ogólnego zarządzania kryzysami dotyczącymi żywności i paszy, w tym utworzenie w każdym państwie członkowskim jednego punktu kontaktowego ds. koordynacji zarządzania takimi kryzysami w odniesieniu do każdej krajowej organizacji administracyjnej.

(11)

Należy zatem uchylić decyzję 2004/478/WE i zastąpić ją nową decyzją określającą uaktualniony plan ogólny w celu uwzględnienia doświadczeń zdobytych od czasu przyjęcia decyzji Komisji 2004/478/WE i dostosowania się do zmian.

(12)

W niniejszej decyzji należy określić sposób wieloetapowego rozpatrywania, jakiego rodzaju sytuacje należy uznać za kryzysowe, w tym należy w niej określić odnośne kryteria. Nie we wszystkich sytuacjach, które mogą wchodzić w zakres art. 55, wymagane byłoby utworzenie jednostki kryzysowej zgodnie z art. 56 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, ale korzystne byłoby zastosowanie pogłębionej koordynacji unijnej. Kryteria te powinny obejmować: wagę i zakres incydentu pod względem wpływu na zdrowie publiczne, odnośnego postrzegania przez konsumentów i wrażliwości politycznej, zwłaszcza w przypadku, gdy nadal nie ma pewności, jakie jest źródło; to, czy incydent miał charakter zamierzony (np. bioterroryzm lub efekt uboczny oszustwa) i miał na celu wywołanie kryzysu (np. bioterroryzm), oraz powtórzenie wcześniejszych incydentów z powodu ewentualnego braku wystarczających działań.

(13)

Koordynacja między poszczególnymi organami na szczeblu unijnym i krajowym, systemy ostrzegania i informowania oraz laboratoria są niezbędne do wymiany informacji i podjęcia działań w celu opanowania kryzysu. W związku z tym wzajemne powiązania między systemem wczesnego ostrzegania i reagowania a innymi systemami ostrzegania i informowania na poziomie Unii, takimi jak system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach, usprawniłyby podejście „Jedno zdrowie”, np. dzięki koordynowaniu działań organów ds. bezpieczeństwa żywności i zdrowia publicznego w związku z tym samym incydentem poprzez przyznanie organom ds. bezpieczeństwa żywności dostępu do informacji rozpowszechnianych przez organy publiczne w przypadkach dotyczących ludzi.

(14)

Aby możliwe było skuteczne zarządzanie kryzysami w łańcuchu pasz i żywności, praktyczne procedury gotowości do pogłębionej koordynacji na szczeblu Unii muszą być wprowadzone jeszcze przed wystąpieniem incydentu.

(15)

Należy jasno określić praktyczne procedury dotyczące sytuacji, o których mowa w art. 55 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, aby zapewnić sprawną i szybką reakcję na takie sytuacje. Z tych samych powodów należy określić rolę i skład jednostki kryzysowej oraz jej sposób funkcjonowania w praktyce.

(16)

Informowanie obywateli i partnerów handlowych na bieżąco i w oparciu o dowody znacząco przyczynia się do ochrony zdrowia publicznego, ponieważ umożliwia uniknięcie dalszego rozprzestrzeniania się ryzyka i przywraca zaufanie do bezpieczeństwa żywności lub paszy, których dany incydent nie dotyczy. Rozwój zasad przejrzystości oraz strategia informowania stanowią zatem istotne elementy zarządzania kryzysowego.

(17)

Niniejszy plan ogólny był przedmiotem konsultacji z EFSA i został omówiony z państwami członkowskimi na forum Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

Postanowienia ogólne

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Niniejsza decyzja ustanawia plan ogólny zarządzania kryzysami w obszarze bezpieczeństwa żywności i pasz zgodnie z art. 55 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

2.   Plan obejmuje następujące dwa rodzaje sytuacji:

a)

sytuacje wymagające pogłębionej koordynacji unijnej; oraz

b)

sytuacje wymagające utworzenia jednostki kryzysowej z udziałem Komisji, a także odpowiednich państw członkowskich i agencji unijnych.

3.   W planie określone są również praktyczne procedury niezbędne do zwiększenia gotowości na wypadek incydentów i do zarządzania nimi na poziomie Unii, w tym strategia informowania zgodnie z zasadą przejrzystości.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Plan ogólny ma zastosowanie do sytuacji wiążących się z bezpośrednim lub pośrednim ryzykiem dla zdrowia publicznego pochodzącym z żywności i paszy, w szczególności w odniesieniu do wszelkich zagrożeń o charakterze biologicznym, chemicznym i fizycznym związanych z żywnością i paszą, któremu prawdopodobnie nie można zapobiec ani którego nie można wyeliminować lub ograniczyć do akceptowalnego poziomu w oparciu o obowiązujące przepisy, ani w odpowiedni sposób opanować wyłącznie poprzez zastosowanie środków nadzwyczajnych zgodnie z art. 53 lub 54 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

Artykuł 3

Cele

Celem niniejszej decyzji jest zminimalizowanie zakresu incydentów żywnościowych lub paszowych i ich wpływu na zdrowie publiczne dzięki zapewnieniu zwiększonej gotowości i skutecznego zarządzania.

Artykuł 4

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

1)

„incydent” oznacza wykrycie zagrożenia biologicznego, chemicznego lub fizycznego w żywności, paszy lub u ludzi, które może spowodować ewentualne ryzyko dla zdrowia publicznego lub wskazywać na takie ryzyko, przy narażeniu więcej niż jednej osoby na takie samo zagrożenie, lub sytuację, w której liczba przypadków dotyczących ludzi lub przypadków wykrycia danego zagrożenia przekracza spodziewaną liczbę, a przypadki są powiązane lub prawdopodobnie powiązane z tym samym źródłem żywności lub paszy;

2)

„ognisko przenoszone przez żywność” zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2003/99/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (8);

3)

„koordynator ds. sytuacji kryzysowych” oznacza osobę i jej zastępcę z organów europejskich oraz z właściwych organów państw członkowskich, które to osoby działają jako jeden punkt kontaktowy w celu zapewnienia skutecznej wymiany informacji między wszystkimi partnerami zaangażowanymi w koordynację planu ogólnego i skutecznego podejmowania decyzji oraz wykonywania działań w ramach kompetencji swojej organizacji.

ROZDZIAŁ II

Struktury i procedury gotowości

Artykuł 5

Koordynatorzy ds. sytuacji kryzysowych

Każde państwo członkowskie, EFSA i Komisja wyznaczają jednego koordynatora ds. sytuacji kryzysowych i jego zastępcę do wykonywania zadań określonych w załączniku I. Komisja aktualizuje nazwiska i dane kontaktowe wyznaczonych „koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych” i ich zastępców. Koordynatorzy ds. sytuacji kryzysowych uczestniczą w regularnych posiedzeniach organizowanych co najmniej raz w roku przez Komisję w celu przedstawienia inicjatyw na szczeblu Unii i krajowych planów awaryjnych oraz zapewnienia działań następczych i przeprowadzenia oceny zarządzania niedawnymi kryzysami zgodnie z art. 22.

Artykuł 6

Systemy ostrzegania i informowania

Komisja łączy system wczesnego ostrzegania i reagowania (EWRS) z innymi unijnymi systemami ostrzegania i informowania, w tym z systemem wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (RASFF). Przekazywanie danych za pośrednictwem sieci ostrzegania musi być dalej harmonizowane.

Artykuł 7

Laboratoria

Komisja i państwa członkowskie zapewniają utrzymanie sieci europejskich i krajowych laboratoriów referencyjnych oraz innych laboratoriów urzędowych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625, które są gotowe zapewnić szybkie i wysokiej jakości wsparcie analityczne wymagane w przypadku większości poważnych zagrożeń związanych z żywnością i paszą.

Artykuł 8

Szkolenie, ćwiczenia i najnowocześniejsze narzędzia

Komisja oferuje zaawansowane moduły szkoleniowe w zakresie gotowości na wypadek sytuacji kryzysowych związanych z żywnością, dochodzeń w sprawie ognisk przenoszonych przez żywność i innych środków zarządzania incydentami w ramach programu Komisji „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” (9), zachęcając do stosowania podejścia „Jedno zdrowie”.

Komisja regularnie organizuje z państwami członkowskimi ćwiczenia symulacyjne dotyczące incydentów żywnościowych i paszowych oraz obejmujące ich aspekty dotyczące informowania i koncentrujące się na gotowości na wypadek incydentów i zarządzaniu incydentami. W ćwiczeniach tych uczestniczą właściwe agencje unijne, a Komisja przystępuje do podobnych ćwiczeń organizowanych przez agencje w ramach ich kompetencji. Wystąpienie poważnego rzeczywistego incydentu może zastąpić takie ćwiczenie symulacyjne. Po każdym ćwiczeniu Komisja przedstawia szczegółowe wnioski na następnym posiedzeniu koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych, o których mowa w art. 5.

Komisja zapewnia działania następcze związane z odpowiednią gotowością w państwach członkowskich poprzez utrzymywanie i kontrolę krajowych planów awaryjnych dotyczących żywności i pasz.

Komisja promuje korzystanie z nowoczesnych narzędzi na szczeblu Unii, takich jak narzędzia do celów identyfikowalności, typowanie molekularne (w tym sekwencjonowanie całego genomu), oraz udostępnianie takich wyników w bazie danych EFSA-ECDC dotyczącej typowania molekularnego czynników chorobotwórczych wykrytych u ludzi, zwierząt, w żywności, paszy oraz w otoczeniu żywności lub paszy.

Artykuł 9

Stałe gromadzenie, monitorowanie i analizowanie informacji

Komisja stale gromadzi, monitoruje i analizuje informacje na temat bezpośrednich i pośrednich zagrożeń transgranicznych pochodzące ze źródeł wymienionych w załączniku II.

ROZDZIAŁ III

Pogłębiona koordynacja na szczeblu Unii

Artykuł 10

Sytuacje wymagające pogłębionej koordynacji na szczeblu Unii

1.   W sytuacjach opisanych w ust. 2 Komisja pogłębia koordynację na szczeblu Unii w zakresie zarządzania incydentami w oparciu o informacje, o których mowa w art. 9, w ścisłej koordynacji z odpowiednimi unijnymi organami ds. oceny ryzyka.

2.   Pogłębiona koordynacja na szczeblu Unii zgodnie z ust. 1 jest wymagana, gdy:

a)

występuje

(i)

bezpośrednie lub pośrednie ryzyko dla zdrowia publicznego stwarzane przez wykryte zagrożenie w żywności lub paszy zidentyfikowane w co najmniej dwóch państwach członkowskich z powiązaniem epidemiologicznym (np. przypadki u ludzi lub zgony w różnych państwach członkowskich z rzetelnymi dowodami analitycznymi lub epidemiologicznymi wskazującymi na takie powiązanie) lub powiązaniem dotyczącym identyfikowalności (np. dystrybucja potencjalnie zanieczyszczonej lub skażonej żywności lub paszy do różnych państw członkowskich);

lub

(ii)

zidentyfikowany poważny potencjalny wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego w obszarze żywności lub pasz, związany z wykrytym zagrożeniem;

oraz

b)

występuje:

(i)

istotny wpływ na zdrowie związany z wykrytym zagrożeniem; lub

(ii)

brak zgody co do działań między państwami członkowskimi; lub

(iii)

trudność z identyfikacją źródła ryzyka.

3.   Właściwe organy państw członkowskich i instytucje europejskie mogą zwrócić się do Komisji o pogłębioną koordynację w oparciu o kryteria określone w ust. 2 lit. a) i b).

Artykuł 11

Procedury praktyczne pogłębionej koordynacji na szczeblu Unii

Koordynacja przez Komisję zarządzania incydentami przez właściwe służby obejmuje procedury określone w rozdziale V.

ROZDZIAŁ IV

Utworzenie jednostki kryzysowej

Artykuł 12

Sytuacja wymagająca utworzenia jednostki kryzysowej

1.   W sytuacjach opisanych w ust. 2 Komisja tworzy jednostkę kryzysową zgodnie z art. 56 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 („jednostka kryzysowa”).

2.   Utworzenie jednostki kryzysowej jest wymagane w przypadku gdy:

a)

w co najmniej dwóch państwach członkowskich zidentyfikowano bezpośrednie lub pośrednie ryzyko dla zdrowia publicznego, co prowadzi do tego, że sprawa jest wysoce wrażliwa pod względem reputacji, postrzegania, jak również pod względem politycznym;

oraz

b)

występuje

(i)

poważne ryzyko dla zdrowia ludzi, szczególnie w przypadkach, w których jest duża liczba ofiar śmiertelnych lub można spodziewać się dużej ich liczby;

lub

(ii)

powtórzenie incydentów prowadzących do poważnego ryzyka dla zdrowia ludzi;

lub

(iii)

podejrzenie terroryzmu biologicznego lub chemicznego lub znacznego skażenia promieniotwórczego.

Artykuł 13

Rola jednostki kryzysowej

1.   Jednostka kryzysowa odpowiada za szybkie opracowanie, koordynację i realizację strategii reagowania kryzysowego, w tym jej aspektów dotyczących informowania. Po zidentyfikowaniu źródła zanieczyszczenia lub skażenia jednostka kryzysowa, w razie potrzeby z pomocą EFSA i innych ekspertów, koordynuje dochodzenie w sprawie identyfikowalności (w obu kierunkach), a także uważnie śledzi wycofywanie produktów z obrotu i wycofywanie od konsumentów, jeżeli żywność lub pasza, których dotyczy ta sytuacja, były dystrybuowane w kilku państwach członkowskich.

2.   Każde zaangażowane państwo członkowskie jest odpowiedzialne za prowadzenie dochodzeń w sprawie identyfikowalności, wycofywanie z obrotu i wycofywanie od konsumentów na swoim terytorium.

Artykuł 14

Procedury praktyczne dla jednostki kryzysowej

1.   W celu wykonania zadań określonych w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i bardziej szczegółowo określonych w art. 8–10 niniejszej decyzji stosuje się odpowiednio procedury przewidziane w rozdziale V niniejszej decyzji.

2.   Podczas kryzysu członkowie jednostki kryzysowej są stale dostępni.

Artykuł 15

Skład i funkcjonowanie jednostki kryzysowej

1.   W skład jednostki kryzysowej wchodzą członkowie sieci koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych (lub ich zastępcy) z Komisji, EFSA, przynajmniej z bezpośrednio zainteresowanych państw członkowskich oraz, w razie potrzeby, wyspecjalizowani przedstawiciele Komisji, EFSA, ECDC, a także – w stosownych przypadkach – innych agencji unijnych i bezpośrednio zainteresowanych państw członkowskich. Zespół specjalistów ds. komunikacji z odnośnych organów na szczeblu krajowym i unijnym również wchodzi w skład jednostki kryzysowej.

2.   Jednostka kryzysowa może również rozważyć konsultacje z innymi ekspertami lub całą siecią koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych, jeżeli jest to konieczne do zarządzania kryzysem, oraz może zwrócić się do wybranych ekspertów o pomoc stałą lub doraźną.

3.   Jednostce kryzysowej przewodniczy koordynator ds. sytuacji kryzysowych z ramienia Komisji (lub jego zastępca). Zapewnia on sprawne funkcjonowanie jednostki kryzysowej i przydzielanie członkom zadań z uwzględnieniem ich kompetencji. Niezwłocznie po utworzeniu jednostki kryzysowej przewodniczący zaprasza członków sieci koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych na pierwsze spotkanie.

4.   Przewodniczący zapewnia powiązanie prac jednostki kryzysowej z procesem decyzyjnym. Przewodniczącego wspierają właściwi eksperci techniczni z odnośnych działów technicznych Komisji.

5.   Koordynatorzy ds. sytuacji kryzysowych z zainteresowanych państw członkowskich zapewniają udział w posiedzeniach oraz audio- i wideokonferencjach jednostki kryzysowej z uwzględnieniem dostępności, wiedzy fachowej i poziomu odpowiedzialności. EFSA, ECDC i odnośne laboratorium referencyjne UE zapewniają w razie potrzeby pomoc naukową i techniczną w ramach swoich kompetencji.

6.   Jednostka kryzysowa odpowiada za utrzymywanie bliskich kontaktów i wymianę informacji z zainteresowanymi stronami.

7.   Jednostka kryzysowa jest odpowiedzialna za przygotowanie skoordynowanej strategii informowania opinii publicznej, a w szczególności za przekazywanie opartych na dowodach komunikatów w czasie rzeczywistym.

8.   Komisja zapewnia wystarczającą obsługę sekretariatu przy organizowaniu spotkań jednostki kryzysowej (np. sporządzanie protokołów i inne potrzeby administracyjne) oraz udostępnia jednostce kryzysowej zasoby ludzkie i materialne niezbędne do jej sprawnego funkcjonowania (np. sale posiedzeń, środki komunikacji itp.). W celu przekazywania lub rozpowszechniania informacji, w szczególności w celu rozpowszechniania wniosków o udzielenie informacji i gromadzenia tych informacji jednostka kryzysowa korzysta z rozwiązań technicznych dostępnych w ramach istniejących sieci ostrzegania.

Artykuł 16

Opanowanie kryzysu

Procedury ustanowione w art. 14 i 15 pozostają w mocy do czasu opanowania kryzysu.

Po konsultacji z jednostką kryzysową Komisja podejmuje decyzję, czy kryzys został w pełni opanowany lub czy można obniżyć jego klasyfikację do incydentu, który wymaga jedynie pogłębionej koordynacji na szczeblu Unii. W przypadku podjęcia takiej decyzji wszyscy członkowie jednostki kryzysowej są informowani o opanowaniu kryzysu.

Oprócz informacji dostarczonych w ramach systemu RASFF na temat odnośnych produktów i wdrożonych środków, Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o dostarczenie informacji na temat nowych przypadków dotyczących ludzi w celu oceny tendencji i podjęcia decyzji w sprawie opanowania kryzysu.

Artykuł 17

Ocena pokryzysowa

Komisja sporządza sprawozdanie, przynajmniej po każdej sytuacji wymagającej utworzenia jednostki kryzysowej, zawierające ocenę po wystąpieniu incydentu, w tym konsultacje z zaangażowanymi podmiotami i innymi odnośnymi zainteresowanymi stronami.

W świetle oceny przeprowadza się spotkanie wszystkich koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych w celu wyciągnięcia ewentualnych wniosków i, w stosownych przypadkach, wskazania wszelkich niezbędnych usprawnień wymaganych w związku z procedurami i narzędziami operacyjnymi wykorzystywanymi w zarządzaniu kryzysami.

ROZDZIAŁ V

Procedury zarządzania incydentami

Artykuł 18

Główne procedury praktyczne

Koordynacja przez Komisję zarządzania incydentami przez właściwe służby obejmuje w stosownych przypadkach:

a)

analizowanie danych przekazywanych za pomocą odpowiedniego systemu wczesnego ostrzegania (RASFF lub EWRS) w celu wykrycia sytuacji, o których mowa w art. 10 lub 12;

b)

w przypadku wykrycia sytuacji, o których mowa w art. 10 lub 12, identyfikowanie luk w danych i zwracanie się do państw członkowskich lub zainteresowanych stron o przekazanie dodatkowych informacji za pomocą odpowiedniego systemu wczesnego ostrzegania oraz prowadzenie dochodzenia w sprawie identyfikowalności (w obu kierunkach) odnośnej żywności i paszy;

c)

organizowanie wideo- lub audiokonferencji z udziałem zainteresowanych państw członkowskich, agencji unijnych (EFSA oraz w stosownych przypadkach ECDC i innych organów ds. oceny), odpowiednich europejskich laboratoriów referencyjnych (EURL), ekspertów, w tym sieci koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych, o których mowa w art. 5, na których to konferencjach są również obecni w razie potrzeby przedstawiciele organów ds. bezpieczeństwa żywności i zdrowia publicznego;

d)

koordynowanie wstępnej oceny skutków dla zdrowia publicznego z państwami członkowskimi i agencjami unijnymi;

e)

koordynowanie strategii i działań informacyjnych między Komisją, państwami członkowskimi, EFSA oraz w stosownych przypadkach innymi agencjami unijnymi, partnerami handlowymi i innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami;

f)

wysyłanie w teren misji ekspertów, gdy jest to konieczne do wsparcia dochodzeń;

g)

w zależności od sytuacji, wykorzystanie części lub całej sieci koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych do gromadzenia i rozpowszechniania informacji oraz koordynowania odnośnych wspomnianych działań.

Artykuł 19

Dodatkowe procedury praktyczne

Ponadto Komisja opracowuje wspólnie z EFSA oraz, w stosownych przypadkach, z ECDC szereg dodatkowych procedur i narzędzi, aby przyczynić się do jak najszybszego opanowania danego tego incydentu i ograniczyć jego wpływ na zdrowie publiczne. Procedury te mogą w szczególności obejmować:

a)

szybką charakterystykę i szybką identyfikację źródeł ognisk dzięki utrzymywaniu i stosowaniu bazy danych dotyczącej typowania molekularnego czynników chorobotwórczych wykrytych u ludzi, zwierząt, w żywności, paszy;

b)

w przypadku ryzyka biologicznego – wspólne szybkie oceny wystąpienia ogniska choroby lub zakażenia przeprowadzane przez EFSA i ECDC zgodnie z ustaloną standardową procedurą operacyjną;

c)

ramy dla szybkiej oceny ryzyka chemicznego przez EFSA;

d)

procedury monitorowania skutków podejmowanych działań.

ROZDZIAŁ VI

Informowanie

Artykuł 20

Przejrzystość i informowanie

Do wymiany informacji w ramach RASFF stosuje się szczegółowe reguły poufności przewidziane w art. 52 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. W przypadku wykrycia ryzyka informacje odnoszą się przede wszystkim w sposób proaktywny lub reaktywny do kwestii podniesionych przez prasę, opinię publiczną lub partnerów handlowych i dotyczących wykrytych zagrożeń, stwarzanego przez nie ryzyka i wdrożonych środków.

Artykuł 21

Strategia informowania w czasie wszystkich incydentów

1.   W czasie incydentu Komisja w ramach swojej reakcji koordynuje przekazywanie opinii publicznej jasnych, ukierunkowanych i skutecznych informacji o ocenie ryzyka i zarządzaniu nim, w tym o niepewności. Informacje są podawane do publicznej wiadomości w odpowiednim czasie, są one rzetelne, wiarygodne i spójne na poziomie Unii i państw członkowskich. Komisja, EFSA, ECDC i państwa członkowskie koordynują przekazywane przez siebie informacje w sposób przejrzysty, aby uniknąć rozbieżnych i sprzecznych komunikatów.

2.   W ramach koordynacji Komisja, EFSA, ECDC (w przypadkach dotyczących jego szczególnych kompetencji), a także państwa członkowskie informują się wzajemnie z wyprzedzeniem o planowanych istotnych dla nich komunikatach dotyczących danego ogniska choroby lub zakażenia (np. poprzez audiokonferencje). Ponadto państwa członkowskie niezwłocznie informują zainteresowane podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze, gdy zostały zebrane wiarygodne dowody na temat możliwego źródła ogniska choroby lub zakażenia.

3.   Państwa członkowskie są informowane za pośrednictwem swoich koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych w celu zapewnienia spójności w zakresie informowania o ryzyku. Komisja na bieżąco informuje Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz oraz Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia o zarządzaniu kryzysem i swojej strategii informowania.

4.   W przypadku gdy zagrożenie wywiera wpływ na dwustronny handel z państwami trzecimi, wykorzystywana jest międzynarodowa sieć organów ds. bezpieczeństwa żywności WHO (INFOSAN), bez uszczerbku dla konieczności prowadzenia dodatkowej dwustronnej wymiany informacji z partnerami handlowymi i właściwymi organami w państwach trzecich.

5.   Komisja i państwa członkowskie dostarczają w stosownych przypadkach dodatkowe informacje odpowiednim organizacjom międzynarodowym, takim jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO).

6.   Szczegółowe zadania w zakresie informowania w sytuacjach kryzysowych w ramach sieci koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych są określone w załączniku I.

Artykuł 22

Specjalna strategia informowania przez jednostkę kryzysową

1.   W przypadku sytuacji wymagającej utworzenia jednostki kryzysowej jednostka kryzysowa koordynuje przekazywanie informacji i niezwłocznie opracowuje specjalną strategię informowania, aby powiadamiać społeczeństwo o ryzyku i o wdrożonych środkach. Komisja przygotowuje standardowy szablon takiej strategii. W strategii informowania określa się najważniejsze komunikaty dla głównych odbiorców oraz kluczowe środki komunikacji służące ich rozpowszechnianiu.

2.   Wykorzystując praktyczne procedury, o których mowa w rozdziale V, strategia informowania ma na celu powiadamianie społeczeństwa i podmiotów gospodarczych, w tym partnerów handlowych w sektorze spożywczym, poprzez:

a)

spójne i skoordynowane komunikaty;

b)

skuteczne informowanie o ryzyku;

c)

zwracanie uwagi na trwające dochodzenia i środki zapobiegawcze, gdy nie ma pewności, jakie jest źródło kryzysu;

d)

dostarczanie wiarygodnych dowodów (wyników analiz, dowodów epidemiologicznych itp.) na poparcie przyjętych stanowisk i wdrożonych środków;

e)

zapewnianie gwarancji dotyczących bezpieczeństwa produktów, których nie dotyczy kryzys, w tym podawanie jasnych informacji na temat rodzajów produktów, których dotyczy kryzys, oraz tych, których kryzys nie dotyczy;

f)

informowanie o skutecznych środkach i osiągniętych wynikach w oparciu o wiarygodne dowody: np. identyfikacja i wycofanie z obrotu partii produktów, których dotyczy kryzys, w wyniku skutecznego dochodzenia.

3.   Państwa członkowskie, których dany incydent bezpośrednio dotyczy, oraz członkowie jednostki kryzysowej dokładają wszelkich starań, aby ich działania komunikacyjne były zgodne ze strategią informowania przyjętą przez jednostkę kryzysową.

4.   Strategia informowania obejmuje nawiązanie odpowiednich kontaktów z zainteresowanymi państwami spoza Unii, aby zapewnić im jasne, precyzyjne i spójne informacje na temat ewolucji zarządzania danym kryzysem.

ROZDZIAŁ VII

Przepisy końcowe

Artykuł 23

Plan wieloletni

Komisja sporządza pięcioletni plan realizacji planu ogólnego, który będzie następnie aktualizowany co pięć lat w oparciu o określone potrzeby.

Artykuł 24

Uchylenie

Decyzja Komisji 2004/478/WE traci moc.

Artykuł 25

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lutego 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.

(2)  Decyzja Komisji 2004/478/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotycząca przyjęcia planu ogólnego zarządzania kryzysami żywnościowymi/paszowymi (Dz.U. L 160 z 30.4.2004, s. 98).

(3)  Dokument roboczy służb Komisji „The REFIT evaluation of the General Food Law (Regulation (EC) No 178/2002)” (Ocena REFIT ogólnego prawa żywnościowego (rozporządzenie (WE) nr 178/2002)), SWD(2018) 37 z 15.1.2018 r.

(4)  https://ec.europa.eu/energy/en/group-experts

(5)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz uchylająca decyzję nr 2119/98/WE (Dz.U. L 293 z 5.11.2013, s. 1).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1).

(7)  https://ec.europa.eu/food/sites/food/files/safety/docs/rasff_fipronil-incident_conclusions_201709.pdf

(8)  Dyrektywa 2003/99/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, zmieniająca decyzję Rady 90/424/EWG i uchylająca dyrektywę Rady 92/117/EWG (Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 31).

(9)  https://ec.europa.eu/food/safety/btsf_en


ZAŁĄCZNIK I

Zadania koordynatorów ds. Sytuacji kryzysowych zgodnie z art. 5

Zadania ogólne

Koordynator ds. sytuacji kryzysowych z każdego państwa członkowskiego działa jako jeden punkt kontaktowy w celu zapewnienia:

koordynacji w przypadku incydentów lub kryzysów związanych z żywnością lub paszą na poziomie krajowym;

efektywnego wykorzystania sieci ostrzegania w przypadku wystąpienia incydentu lub sytuacji kryzysowej;

przedstawienia na wniosek Komisji krajowego planu awaryjnego na spotkaniu koordynatorów ds. sytuacji kryzysowych;

udziału w audiokonferencjach organizowanych przez Komisję w ramach pogłębionej koordynacji lub w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz dalszych działań w związku z tymi audiokonferencjami;

przekazania – po opanowaniu kryzysu – uczestnikom spotkania informacji zwrotnych dotyczących ewentualnych luk i obszarów wymagających poprawy;

ustanowienia silnych powiązań między koordynatorami ds. sytuacji kryzysowych i budowania zaufania wśród partnerów dzięki wymianie doświadczeń;

udziału w krajowych i europejskich ćwiczeniach symulacyjnych, w tym w ćwiczeniach organizowanych przez EFSA i inne europejskie organy.

Zadania w dziedzinie informowania w sytuacjach kryzysowych

Koordynatorzy ds. sytuacji kryzysowych w ramach swoich kompetencji są również odpowiedzialni za koordynację informowania w sytuacjach kryzysowych na szczeblu krajowym i unijnym, np. na temat wdrożonych środków, zaleceń dotyczących zdrowia itp.

Do zadań w dziedzinie informowania należą:

zapewnianie stosowania zasad przejrzystości i strategii informowania określonych w rozdziale VI na szczeblu krajowym;

pomoc w określeniu ogólnej strategii informowania w ramach zarządzania incydentami lub kryzysami związanymi z żywnością lub paszą;

dostarczanie decydentom wiedzy fachowej w dziedzinie informowania o sytuacjach kryzysowych, np. na temat tego, jak poinformować społeczeństwo o środkach zdrowotnych, i doradztwo w tym zakresie;

opracowywanie najważniejszych komunikatów/stanowisk do przyjęcia przez partnerów podczas incydentu lub kryzysu za pośrednictwem specjalnych sieci lub audiokonferencji;

rozpowszechnianie najważniejszych komunikatów za pośrednictwem mediów społecznościowych i innych narzędzi (np. specjalna strona internetowa), w tym, w razie potrzeby, za pośrednictwem sieci ekspertów ds. komunikacji EFSA;

monitorowanie reakcji medialnych i źródeł opinii publicznej (np. mediów społecznościowych) w czasie incydentu lub kryzysu, a także przekazywanie tych obserwacji do sieci;

koordynacja narzędzi komunikacji opartych na zapotrzebowaniu na informacje (np. często zadawane pytania, infolinie itp.);

zapewnienie spójności z ocenami ryzyka przeprowadzonymi przez EFSA i ECDC, w tym ze wspólnymi szybkimi ocenami wystąpienia ogniska choroby lub zakażenia, i powiązanymi działaniami informacyjnymi;

świadczenie konsultacji w sprawie komunikatów EFSA i ECDC w sytuacjach kryzysowych związanych z naukowym informowaniem o ryzyku przed opublikowaniem takich informacji.


ZAŁĄCZNIK II

Źródła gromadzonych informacji o incydentach, o których mowa w art. 9

Komisja stale monitoruje i gromadzi informacje pochodzące z następujących źródeł:

1)

system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (RASFF), o którym mowa w art. 50 rozporządzenia (WE) nr 178/2002;

2)

w stosownych przypadkach system wczesnego ostrzegania i reagowania (EWRS), o którym mowa w art. 8 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE (1);

3)

EFSA, w tym jej sieci naukowe (2);

4)

ECDC, w tym system informacyjny służący prowadzeniu zwiadu epidemiologicznego (EPIS) (3) – platforma komunikacyjna umożliwiająca wyznaczonym ekspertom w dziedzinie zdrowia publicznego i ekspertom w dziedzinie bezpieczeństwa żywności wymianę informacji technicznych w celu oceny, czy obecne i pojawiające się zagrożenia zdrowia publicznego mogą dotyczyć Europy;

5)

wspólny zbiór danych EFSA i ECDC dotyczących typowania molekularnego;

6)

sporządzane przez EFSA i ECDC roczne sprawozdanie podsumowujące Unii Europejskiej w sprawie tendencji dotyczących chorób odzwierzęcych, odzwierzęcych czynników chorobotwórczych i ognisk chorób przenoszonych przez żywność oraz ich źródeł (4);

7)

Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz (5);

8)

sieć europejskich i krajowych laboratoriów referencyjnych (EURL i KRL) (6);

9)

Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia (7);

10)

system zarządzania informacjami w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC) – planowany skomputeryzowany system, który integruje oraz w razie potrzeby modernizuje wszystkie odnośne istniejące systemy informacyjne, którymi zarządza Komisja zgodnie z art. 131–136 rozporządzenia (UE) 2017/625;

11)

system wczesnego ostrzegania o zagrożeniach radiologicznych Unii Europejskiej (ECURIE);

12)

bezpośrednie kontakty z innymi agencjami unijnymi niż EFSA (takimi jak ECDC, ECHA, EMA), z państwami członkowskimi i podmiotami prywatnymi;

właściwe organizacje międzynarodowe, takie jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE), Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), szczególnie za pośrednictwem Sieci Międzynarodowych Organów ds. Bezpieczeństwa Żywności (INFOSAN) (8) oraz w kontekście Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (IHR) (9) i Ogólnoświatowej Inicjatywy na rzecz Bezpieczeństwa Zdrowotnego (10).


(1)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz uchylająca decyzję nr 2119/98/WE. Dz.U. L 293 z 5.11.2013, s. 1.

(2)  http://efsa.europa.eu/en/science/wgs-and-networks

(3)  https://ecdc.europa.eu/en/publications-data/epidemic-intelligence-information-system-epis

(4)  Najnowsza wersja: http://www.efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/4634

(5)  https://ec.europa.eu/food/committees/paff_en

(6)  https://ec.europa.eu/food/safety/official_controls/legislation/ref-labs_en

(7)  https://ec.europa.eu/health/preparedness_response/risk_management/hsc_en

(8)  http://www.who.int/foodsafety/areas_work/infosan/en/

(9)  http://www.who.int/topics/international_health_regulations/en/

(10)  http://www.ghsi.ca/english/index.asp