(1)

Dnia 23 kwietnia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do prowadzenia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z państwami członkowskimi Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN). W upoważnieniu tym przewidziano możliwość negocjacji dwustronnych.

(2)

Dnia 22 grudnia 2009 r. Rada upoważniła Komisję do prowadzenia negocjacji dwustronnych w sprawie umów o wolnym handlu z poszczególnymi państwami członkowskimi ASEAN, począwszy od Singapuru, które miały być prowadzone zgodnie z istniejącymi wytycznymi negocjacyjnymi.

(3)

Negocjacje w sprawie Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i Republiką Singapuru (zwanej dalej „Umową”) zakończono i Umowa powinna zostać podpisana w imieniu Unii, z zastrzeżeniem przeprowadzenia procedur koniecznych do jej zawarcia w późniejszym terminie,

(1)

Decyzją 2000/365/WE (1) Rada upoważniła Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (zwane dalej „Zjednoczonym Królestwem”) do stosowania niektórych przepisów dorobku Schengen zgodnie z warunkami określonymi w tej decyzji.

(2)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 (2) ustanowiono Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (zwaną dalej „Agencją”), powszechnie określaną jako eu-LISA, w celu zapewnienia zarządzania operacyjnego systemem informacyjnym Schengen drugiej generacji (SIS II), wizowym systemem informacyjnym (VIS) i systemem Eurodac oraz niektórymi elementami ich infrastruktury łączności, a także ewentualnie innymi wielkoskalowymi systemami informatycznymi w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości zgodnie z odrębnymi aktami prawnymi przyjętymi na podstawie art. 67–89 TFUE.

(3)

Decyzją 2010/779/UE (3) Rada upoważniła Zjednoczone Królestwo do stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 w zakresie, w jakim odnosi się ono do zarządzania operacyjnego systemem VIS i częściami systemu SIS II, w realizacji którego Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy.

(4)

W dniu 29 czerwca 2017 r. Komisja Europejska przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), zmiany rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i decyzji Rady 2007/533/WSiSW oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 1077/2011 (zwanego dalej „rozporządzeniem będącym przedmiotem wniosku”).

(5)

Zgodnie z rozporządzeniem będącym przedmiotem wniosku Agencja zostanie zastąpiona Agencją Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA) (zwaną dalej „wnioskowaną Agencją”), która będzie następcą prawnym Agencji. Wnioskowana Agencja będzie odpowiadać – tak jak Agencja – za zarządzanie operacyjne systemem SIS II, systemem VIS i systemem Eurodac. Wnioskowana Agencja będzie również odpowiadać za przygotowywanie i rozwijanie systemu wjazdu/wyjazdu (EES), DubliNet oraz europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS), a także za zarządzanie operacyjne tymi systemami, a ponadto będzie można uczynić ją odpowiedzialną za przygotowywanie i rozwijanie innych wielkoskalowych systemów informatycznych w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości i za zarządzanie operacyjne tymi systemami, jeżeli tak przewidują stosowne akty prawne przyjęte na podstawie art. 67–89 TFUE.

(6)

System SIS II stanowi część dorobku Schengen. Utworzenie, funkcjonowanie i użytkowanie systemu SIS II reguluje rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) oraz decyzja Rady 2007/533/WSiSW (5). Zjednoczone Królestwo uczestniczyło jednak tylko w przyjęciu decyzji 2007/533/WSiSW, która rozwija przepisy dorobku Schengen, o których mowa w art. 1 lit. a) ppkt (ii) decyzji 2000/365/WE.

(7)

System VIS jest także częścią dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczyło w przyjęciu decyzji Rady 2004/512/WE (6), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 (7) ani decyzji Rady 2008/633/WSiSW (8) regulujących ustanowienie, funkcjonowanie i użytkowanie systemu VIS i nie jest związane tymi aktami.

(8)

System Eurodac nie stanowi części dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo uczestniczyło w przyjęciu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 (9) regulującego ustanowienie, funkcjonowanie i użytkowanie systemu Eurodac i jest związane tym rozporządzeniem.

(9)

System EES stanowi część dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczyło w przyjęciu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 (10) regulującego ustanowienie, funkcjonowanie i użytkowanie systemu EES i nie jest związane tym rozporządzeniem.

(10)

System ETIAS jest także częścią dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczyło w przyjęciu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 (11) regulującego ustanowienie, funkcjonowanie i użytkowanie systemu ETIAS i nie jest związane tym rozporządzeniem.

(11)

DubliNet nie stanowi części dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo jest związane rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1560/2003 (12) ustanawiającym DubliNet, odrębny bezpieczny kanał transmisji elektronicznej.

(12)

Zważywszy na udział w systemie Eurodac i w DubliNet oraz na częściowy udział w systemie SIS II, Zjednoczone Królestwo ma prawo uczestniczyć w działalności wnioskowanej Agencji w takim zakresie, w jakim będzie ona odpowiadać za zarządzanie operacyjne systemem SIS II regulowanym decyzją 2007/533/WSiSW, systemem Eurodac i DubliNet, tak jak to ma miejsce w przypadku Agencji.

(13)

Wnioskowana Agencja – tak jak Agencja – powinna być pojedynczą osobą prawną i powinna posiadać jednolitą strukturę organizacyjną i finansową. W tym celu wnioskowana Agencja powinna zostać ustanowiona na podstawie pojedynczego aktu ustawodawczego, nad którym Rada powinna głosować w całości. Ponadto z chwilą przyjęcia rozporządzenia będącego przedmiotem wniosku, powinno mieć ono zastosowanie w całości w państwach członkowskich nim związanych. Wyklucza to możliwość częściowego stosowania tego aktu w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa.

(14)

Aby zapewnić zgodność z Traktatami i mającymi zastosowanie protokołami, a jednocześnie aby zadbać o jednolitość i spójność rozporządzenia będącego przedmiotem wniosku, Zjednoczone Królestwo złożyło na podstawie art. 4 Protokołu nr 19 wniosek o zastosowanie wobec niego rozporządzenia będącego przedmiotem wniosku w zakresie, w jakim przepisy tego rozporządzenia odnoszą się do odpowiedzialności Agencji za zarządzanie operacyjne systemem SIS II regulowanym rozporządzeniem (WE) nr 1987/2006 oraz systemem VIS, systemem EES i systemem ETIAS.

(15)

Rada uznaje prawo Zjednoczonego Królestwa do złożenia – zgodnie z art. 4 Protokołu nr 19 – wniosku o uczestnictwo w rozporządzeniu będącym przedmiotem wniosku w zakresie, w jakim Zjednoczone Królestwo nie będzie uczestniczyć w rozporządzeniu będącym przedmiotem wniosku z innych powodów.

(16)

Uczestnictwo Zjednoczonego Królestwa w rozporządzeniu będącym przedmiotem wniosku pozostawałoby bez uszczerbku dla faktu, że aktualnie Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy i nie może uczestniczyć w przepisach dorobku Schengen odnoszących się do swobodnego przemieszczania się obywateli państw trzecich, polityki wizowej i przekraczania przez osoby zewnętrznych granic państw członkowskich. Uzasadniałoby to włączenie do rozporządzenia będącego przedmiotem wniosku przepisów szczególnych odzwierciedlających tę szczególną sytuację Zjednoczonego Królestwa, w szczególności w odniesieniu do ograniczonych praw głosu w zarządzie Agencji.

(17)

Komitet Mieszany, utworzony na podstawie art. 3 Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (13), został poinformowany o przygotowaniu niniejszej decyzji, zgodnie z art. 5 tej umowy.

(18)

Komitet Mieszany, ustanowiony na podstawie art. 3 Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (14), został poinformowany o przygotowaniu niniejszej decyzji, zgodnie z art. 5 tej umowy,

(1)

Działanie Unii w sektorze transportu morskiego powinno mieć na celu ochronę środowiska morskiego i poprawę bezpieczeństwa morskiego.

(2)

Komitet Ochrony Środowiska Morskiego („MEPC”) Międzynarodowej Organizacji Morskiej („IMO”) na swoim 73. posiedzeniu w dniach 22–26 października 2018 r. („posiedzenie MEPC 73”) ma przyjąć zmiany do prawidła 14 załącznika VI do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki („konwencja MARPOL”).

(3)

Komitet Bezpieczeństwa na Morzu („MSC”) na swoim 100. posiedzeniu w dniach 3–7 grudnia 2018 r. („posiedzenie MSC 100”) ma przyjąć zmiany do Międzynarodowego kodeksu wdrażania rozszerzonego programu inspekcji podczas przeglądów masowców i zbiornikowców olejowych z 2011 r. („kodeks ESP 2011”).

(4)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii na posiedzeniu MEPC 73, ponieważ zmiany do prawidła 14 załącznika VI do konwencji MARPOL będą mogły w sposób decydujący wpłynąć na treść przepisów prawa Unii, mianowicie na dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/802 (1).

(5)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii na posiedzeniu MSC 100, ponieważ zmiany do kodeksu ESP 2011 będą mogły w sposób decydujący wpłynąć na treść przepisów prawa Unii, mianowicie na rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 530/2012 (2).

(6)

Zmiany do prawidła 14 załącznika VI do konwencji MARPOL dotyczącego zakazu przewozu niespełniających wymogów paliw olejowych do celów spalania przeznaczonych do napędu lub obsługi statku powinny zapewnić skuteczne egzekwowanie normy dotyczącej paliw olejowych określonej w prawidle 14.1.3 załącznika VI do konwencji MARPOL, która wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

(7)

Zmiany do kodeksu ESP 2011 powinny obejmować zmiany redakcyjne w tym kodeksie, służące określeniu wszystkich obowiązkowych wymogów i poprawieniu tabel i formularzy, oraz łączyć zmiany redakcyjne z wprowadzeniem nowych zasadniczych wymogów w celu uwzględnienia ostatnich aktualizacji serii Z10 ujednoliconych wymogów Międzynarodowego Stowarzyszenia Towarzystw Klasyfikacyjnych.

(8)

W zakresie, w jakim zmiany do prawidła 14 załącznika VI do konwencji MARPOL i do kodeksu ESP 2011 mogą mieć wpływ na przepisy dyrektywy (UE) 2016/802 i rozporządzenia (UE) nr 530/2012, należą one do wyłącznej kompetencji Unii.

(9)

Unia nie jest członkiem IMO ani umawiającą się stroną odnośnych konwencji i kodeksów. W związku z tym Rada powinna upoważnić państwa członkowskie do wyrażenia stanowiska Unii i wyrażenia ich zgody na związanie się tymi zmianami, w zakresie, w jakim zmiany te należą do wyłącznej kompetencji Unii,