26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/1

DECYZJA RADY (UE) 2018/902

z dnia 21 kwietnia 2016 r.

w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz tymczasowego stosowania Protokołu do Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 i 212 w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając Akt przystąpienia Republiki Chorwacji, w szczególności jego art. 6 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 10 maja 2010 r. w Brukseli podpisano Umowę ramową między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (1) (zwaną dalej „Umową”).

(2)	W dniu 1 lipca 2013 r. Republika Chorwacji stała się państwem członkowskim Unii Europejskiej.

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia, przystąpienie Chorwacji do Umowy ma zostać zatwierdzone w drodze protokołu do Umowy. Przewidziano zastosowanie procedury uproszczonej, zgodnie z którą protokół zawierany jest przez Radę, stanowiącą jednomyślnie w imieniu państw członkowskich oraz przez zainteresowane państwa trzecie.

(4)	W dniu 14 września 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z zainteresowanymi państwami trzecimi. Negocjacje z Republiką Korei zakończono pomyślnie parafowaniem protokołu.

(5)	Art. 4 ust. 3 protokołu przewiduje jego tymczasowe stosowanie do czasu jego wejścia w życie.

(6)	Protokół powinien zostać podpisany i stosowany tymczasowo w oczekiwaniu na zakończenie procedur niezbędnych do jego zawarcia,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się w imieniu Unii i jej państw członkowskich do podpisania w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz tymczasowego stosowania Protokołu do Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, z zastrzeżeniem jego zawarcia.

Tekst protokołu dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania protokołu w imieniu Unii i jej państw członkowskich.

Artykuł 3

Protokół stosuje się tymczasowo w oczekiwaniu na zakończenie procedur niezbędnych do jego zawarcia.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 21 kwietnia 2016 r.

W imieniu Rady

A. VAN DER STEUR

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 20 z 23.1.2013, s. 2.

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/3

PROTOKÓŁ

do Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA CHORWACJI,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

WĘGRY,

REPUBLIKA MALTY,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ

Umawiające się Strony Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwane dalej „państwami członkowskimi”, oraz

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA KOREI

z drugiej strony,

zwane dalej łącznie „Umawiającymi się Stronami”,

A także mając na uwadze, co następuje:

W dniu 10 maja 2010 r. podpisano w Brukseli Umowę ramową między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony (zwaną dalej „Umową”).

W dniu 9 grudnia 2011 r. podpisano w Brukseli Traktat dotyczący przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej (zwany dalej „Traktatem o przystąpieniu”).

Republika Chorwacji powinna przystąpić do Umowy poprzez zawarcie Protokołu do Umowy przez Radę Unii Europejskiej w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, z jednej strony, oraz Republikę Korei, z drugiej strony,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Republika Chorwacji niniejszym przystępuje jako Strona do Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony.

Artykuł 2

W odpowiednim czasie po parafowaniu niniejszego Protokołu Unia przekazuje państwom członkowskim oraz Republice Korei chorwacką wersję językową Umowy. Z zastrzeżeniem wejścia w życie niniejszego Protokołu, wersja językowa, o której mowa w zdaniu pierwszym niniejszego artykułu, stanie się wersją autentyczną na tych samych warunkach, co pierwotne wersje językowe Umowy.

Artykuł 3

Niniejszy Protokół stanowi integralną część Umowy.

Artykuł 4

1. Umawiające się Strony zatwierdzają niniejszy Protokół zgodnie ze swoimi wewnętrznymi procedurami. Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu procedur niezbędnych do tego celu.

2. Niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wszystkie Umawiające się Strony powiadomiły się o zakończeniu procedur niezbędnych w tym celu.

3. Z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie oraz do czasu jego wejścia w życie niniejszy Protokół stosuje się tymczasowo od dnia jego podpisania.

Artykuł 5

Niniejszy Protokół sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim oraz języku urzędowym Korei, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny.

W DOWÓD CZEGO, niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie w tym celu umocowani, podpisali niniejszy Protokół.

Съставено в Брюксел на двадесет и първи юни през две хиляди и седемнадесета година.

Hecho en Bruselas, el veintiuno de junio de dos mil diecisiete.

V Bruselu dne dvacátého prvního června dva tisíce sedmnáct.

Udfærdiget i Bruxelles den enogtyvende juni to tusind og sytten.

Geschehen zu Brüssel am einundzwanzigsten Juni zweitausendsiebzehn.

Kahe tuhande seitsmeteistkümnenda aasta juunikuu kahekümne esimesel päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι μία Ιουνίου δύο χιλιάδες δεκαεπτά.

Done at Brussels on the twenty-first day of June in the year two thousand and seventeen.

Fait à Bruxelles, le vingt-et-un juin deux mille dix-sept.

Sastavljeno u Bruxellesu dvadeset prvog lipnja godine dvije tisuće sedamnaeste.

Fatto a Bruxelles, addì ventuno giugno duemiladiciassette.

Briselē, divi tūkstoši septiņpadsmitā gada divdesmit pirmajā jūnijā.

Priimta du tūkstančiai septynioliktų metų birželio dvidešimt pirmą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenhetedik év június havának huszonegyedik napján.

Magħmul fi Brussell, fil-wieħed u għoxrin jum ta’ Ġunju fis-sena elfejn u sbatax.

Gedaan te Brussel, eenentwintig juni tweeduizend zeventien.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego pierwszego czerwca roku dwa tysiące siedemnastego.

Feito em Bruxelas, em vinte e um de junho de dois mil e dezassete.

Întocmit la Bruxelles la douăzeci și unu iunie două mii șaptesprezece.

V Bruseli dvadsiateho prvého júna dvetisícsedemnásť.

V Bruslju, dne enaindvajsetega junija leta dva tisoč sedemnajst.

Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenäensimmäisenä päivänä kesäkuuta vuonna kaksituhattaseitsemäntoista.

Som skedde i Bryssel den tjugoförsta juni år tjugohundrasjutton.

За държавите-членки

Por los Estados miembros

Za členské státy

For medlemsstaterne

Für die Mitgliedstaaten

Liikmesriikide nimel

Για τα κράτη μέλη

For the Member States

Pour les États membres

Za države članice

Per gli Stati membri

Dalībvalstu vārdā –

Valstybių narių vardu

A tagállamok részéről

Għall-Istati Membri

Voor de lidstaten

W imieniu państw Członkowskich

Pelos Estados-Membros

Pentru statele membre

Za členské štáty

Za države članice

Jäsenvaltioiden puolesta

För medlemsstaterna

За Европейския съюз

Рог la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Za Europsku uniju

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

За Република Корея

Por la República de Corea

Za Korejskou republiku

For Republikken Korea

Für die Republik Korea

Korea Vabariigi nimel

Για τη Δημοκρατία της Κορέας

For the Republic of Korea

Pour la République de Corée

Za Republiku Koreju

Per la Repubblica di Corea

Korejas Republikas vārdā –

Korėjos Respublikos vardu,

A Koreai Köztársaság részéről

Għar-Repubblíka tal-Korea

Voor de Republiek Korea

W imieniu Republiki Korei

Pela República da Coreia

Pentru Republica Coreea

Za Kórejskú republiku

Za Republiko Korejo

Korean tasavallan puolesta

På Republiken Koreas vägnar

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/7

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/903

z dnia 25 czerwca 2018 r.

przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Kosowie (*1)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 4 sierpnia 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/1338 (1) przedłużającą mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (SPUE) w Kosowie, którą Natalija APOSTOŁOWA została mianowana SPUE w Kosowie. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 30 czerwca 2018 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć o kolejne 20 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej

Mandat Nataliji APOSTOŁOWEJ jako SPUE w Kosowie przedłuża się do dnia 29 lutego 2020 r. Na podstawie oceny Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP) Rada może zadecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE.

Artykuł 2

Cele polityki

Podstawą mandatu SPUE są cele polityki Unii wobec Kosowa. Cele te obejmują: odgrywanie przewodniej roli w promowaniu stabilnego, samodzielnego, pokojowego, demokratycznego i wieloetnicznego Kosowa; wzmacnianie stabilności w regionie i przyczynianie się do współpracy regionalnej i stosunków dobrosąsiedzkich na Bałkanach Zachodnich; promowanie Kosowa zaangażowanego na rzecz praworządności oraz ochrony mniejszości i dziedzictwa kulturowego oraz religijnego; wspieranie europejskiej perspektywy Kosowa i zbliżenia z Unią zgodnie z perspektywą dla regionu oraz zgodnie z Układem o stabilizacji i stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Kosowem, z drugiej strony (2) (zwanym dalej „układem o stabilizacji i stowarzyszeniu”) oraz decyzją Rady (UE) 2015/1988 (3), a także stosownie do odnośnych konkluzji Rady.

Artykuł 3

Mandat

Aby zrealizować cele polityki, mandat SPUE obejmuje następujące elementy:

a)	doradztwo i pomoc Unii w procesie politycznym;

b)	wspieranie ogólnej koordynacji politycznej Unii w Kosowie;

c)	wzmacnianie obecności Unii w Kosowie i zapewnianie spójności i skuteczności jej działań;

d)	udzielanie szefowi misji Unii Europejskiej w zakresie praworządności w Kosowie (EULEX KOSOVO) wskazówek dotyczących miejscowej sytuacji politycznej, w tym również na temat politycznych aspektów kwestii związanych z obowiązkami wykonawczymi;

e)	zapewnienie konsekwencji i spójności działań Unii w Kosowie, w tym również w zakresie lokalnego ukierunkowywania przekształceń misji EULEX KOSOWO z myślą o ewentualnym przekazaniu jej działalności SPUE lub do Biura UE w Kosowie lub lokalnym władzom – w zależności od sytuacji;

wspieranie europejskiej perspektywy Kosowa i zbliżenia z Unią zgodnie perspektywą regionu oraz w myśl układu o stabilizacji i stowarzyszeniu i decyzją (UE) 2015/1988, a także stosownie do odnośnych konkluzji Rady, za pośrednictwem ukierunkowanego przekazu społecznego i działań informacyjnych Unii, mających zapewnić szersze zrozumienie kwestii związanych z Unią, w tym działania misji EULEX KOSOWO, oraz poparcie dla nich wśród społeczeństwa Kosowa;

monitorowanie, wspomaganie i ułatwianie – poprzez wykorzystanie wszelkich dostępnych SPUE środków i instrumentów oraz przy wsparciu ze strony Biura UE w Kosowie – postępów w realizacji priorytetów politycznych, gospodarczych i europejskich, zgodnie z kompetencjami i obowiązkami poszczególnych instytucji, oraz wspieranie wdrażania układu o stabilizacji i stowarzyszeniu, w tym za pośrednictwem europejskiego programu reform;

h)	przyczynianie się do zwiększenia i umocnienia poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w Kosowie – w tym w odniesieniu do kobiet i dzieci – oraz ochrony mniejszości, zgodnie z polityką Unii dotyczącą praw człowieka i unijnymi wytycznymi dotyczącymi praw człowieka;

i)	wspomaganie wdrażania dialogu na osi Belgrad–Prisztina ułatwianego przez Unię, z uwzględnieniem zadań w zakresie wsparcia operacyjnego, które to zadania mają zostać przekazane przez EULEX;

j)	wspieranie odpowiednio mandatu wyspecjalizowanych izb sądowych i wyspecjalizowanej prokuratury, w tym poprzez komunikację i działania informacyjne.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania prowadzone przez SPUE w ramach mandatu, bez uszczerbku dla uprawnień WP.

3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej odpowiednich działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE na okres od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 29 lutego 2020 r. wynosi 5 150 000 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii. Osoby fizyczne i prawne mogą bez ograniczeń uczestniczyć w zamówieniach publicznych udzielanych przez SPUE. Nie stosuje się ponadto reguły pochodzenia w odniesieniu do towarów nabywanych przez SPUE.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach swojego mandatu i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE jest odpowiedzialny za powołanie zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych związanych z mandatem. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie tego zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do współpracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być kierowani do współpracy ze SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i dalsze gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE i oraz członków personelu SPUE ustala się odpowiednio ze stronami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

1. SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (4).

2. WP jest upoważniony do udostępniania NATO/KFOR informacji i dokumentów niejawnych UE, sporządzonych do celów odnośnego działania, objętych klauzulą tajności do poziomu „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL”, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa dotyczącymi ochrony informacji niejawnych UE.

3. WP jest upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie — zgodnie z potrzebami operacyjnymi SPUE — informacji i dokumentów niejawnych UE sporządzonych do celów odnośnego działania, objętych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa dotyczącymi ochrony informacji niejawnych UE. W tym celu dokonuje się uzgodnień lokalnych.

4. WP jest upoważniony do udostępniania stronom trzecim powiązanym z niniejszą decyzją dokumentów jawnych UE odnoszących się do treści obrad Rady dotyczących odnośnego działania, które są objęte tajemnicą zawodową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (5).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatura Unii lub państwa członkowskie, w zależności od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy postanowień tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszystkie działania możliwe do zrealizowania w uzasadnionych granicach, zgodne z mandatem SPUE oraz ze stanem bezpieczeństwa na obszarze, za który jest on odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:

sporządza szczegółowy plan bezpieczeństwa oparty na wskazówkach z ESDZ, obejmujący konkretne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa i regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który jest on odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, oraz określa plan awaryjny i ewakuacyjny;

b)	zapewnia objęcie całego personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest on odpowiedzialny;

zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem lub niezwłocznie po przyjeździe na obszar, za który jest on odpowiedzialny, odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru przez ESDZ;

zapewnia wprowadzanie w życie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz dostarcza Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania na temat realizacji tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie przedstawia WP i KPiB ustne i pisemne sprawozdania. SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 12

Koordynacja

1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji, jak również – w stosownych przypadkach – z działaniami innych SPUE działających w regionie. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2. W terenie utrzymywane są bliskie kontakty szefami delegatur Unii oraz z szefami misji państw członkowskich w regionie. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu jego mandatu. SPUE udziela szefowi EULEX KOSOWO wskazówek i informacji dotyczących miejscowej sytuacji politycznej, w tym na temat politycznych aspektów kwestii związanych z obowiązkami wykonawczymi. SPUE i cywilny dowódca operacji konsultują się ze sobą stosownie do potrzeb. SPUE nawiązuje także kontakty z właściwymi podmiotami lokalnymi oraz innymi podmiotami regionalnymi i międzynarodowymi obecnymi w terenie.

3. SPUE wraz z innymi podmiotami Unii obecnymi w terenie zapewnia rozpowszechnianie i przekazywanie sobie wzajemnie informacji przez podmioty Unii obecne w terenie, tak by osiągnąć wysoki stopień zbieżności pod względem wiedzy na temat sytuacji oraz pod względem jej oceny.

Artykuł 13

Wsparcie w odniesieniu do roszczeń

SPUE i jego personel udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów wcześniejszych SPUE w Kosowie oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł 14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnych przeglądów. Do dnia 31 października 2018 r. SPUE przedstawi Radzie, WP i Komisji sprawozdanie z postępu prac, a do dnia 30 listopada 2019 r. – kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(*1) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/1338 z dnia 4 sierpnia 2016 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2015/2052 przedłużającą mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Kosowie (Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.) (Dz.U. L 212 z 5.8.2016, s. 109).

(2) Dz.U. L 71 z 16.3.2016, s. 3.

(3) Decyzja Rady (UE) 2015/1988 z dnia 22 października 2015 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednejstrony, a Kosowem, z drugiej strony (Dz.U. L 290 z 6.11.2015, s. 4).

(4) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

(5) Decyzja Rady 2009/937/UE z dnia 1 grudnia 2009 r. dotycząca przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady (Dz.U. L 325 z 11.12.2009, s. 35).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/12

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/904

z dnia 25 czerwca 2018 r.

przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Azji Środkowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 oraz art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 15 kwietnia 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/598 (1) w sprawie mianowania Petera BURIANA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Azji Środkowej. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 30 czerwca 2018 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 20 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej

Mandat Petera BURIANA jako SPUE w Azji Środkowej zostaje przedłużony do dnia 29 lutego 2020 r. Rada może zadecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

Artykuł 2

Cele polityki

Mandat SPUE opiera się na celach polityki Unii w Azji Środkowej. Cele te obejmują:

a)	wspieranie dobrych i bliskich stosunków między Unią a państwami Azji Środkowej w oparciu o wspólne wartości i interesy określone w odpowiednich umowach;

b)	przyczynianie się do wzmocnienia stabilności i zacieśnienia współpracy pomiędzy państwami w regionie;

c)	przyczynianie się do wzmocnienia demokracji, praworządności, dobrych rządów oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w Azji Środkowej;

d)	reagowanie na kluczowe zagrożenia, w szczególności konkretne problemy mające bezpośrednie skutki dla Unii;

e)	zwiększanie skuteczności i widoczności Unii w regionie, w tym poprzez ściślejszą koordynację działań z innymi odpowiednimi partnerami i organizacjami międzynarodowymi, takimi jak Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) i ONZ.

Artykuł 3

Mandat

1. Aby umożliwić zrealizowanie celów polityki, mandat SPUE obejmuje następujące elementy:

a)	wspieranie ogólnej koordynacji politycznej Unii w Azji Środkowej oraz pomoc w zapewnianiu spójności działań zewnętrznych Unii w regionie;

monitorowanie, w imieniu WP, wraz z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) i Komisją, procesu realizacji unijnej strategii dotyczącej nowego partnerstwa z Azją Środkową, uzupełnianej odpowiednimi konkluzjami Rady i kolejnymi sprawozdaniami na temat postępów w realizacji unijnej strategii dla Azji Środkowej, przedstawianie zaleceń oraz systematyczne składanie sprawozdań odpowiednim organom Rady;

c)	wspieranie Rady w dalszym kształtowaniu kompleksowej polityki wobec Azji Środkowej;

d)	uważne śledzenie wydarzeń politycznych w Azji Środkowej poprzez rozwijanie i utrzymywanie bliskich kontaktów z rządami, parlamentami, organami wymiaru sprawiedliwości, społeczeństwem obywatelskim i środkami masowego przekazu;

e)	zachęcanie Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu do współpracy w kwestiach regionalnych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania;

f)	rozwijanie odpowiednich kontaktów i współpracy z głównymi zainteresowanymi podmiotami w regionie, a także ze wszystkimi właściwymi organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi;

przyczynianie się do realizacji w regionie polityki Unii w zakresie praw człowieka we współpracy ze SPUE ds. Praw Człowieka, w tym unijnych wytycznych dotyczących praw człowieka, w szczególności unijnych wytycznych dotyczących dzieci w konfliktach zbrojnych, a także dotyczących aktów przemocy wobec kobiet i zwalczania wszelkich form dyskryminacji kobiet, jak również unijnej polityki dotyczącej rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, w tym również poprzez nadzorowanie i składanie sprawozdań na temat wydarzeń oraz formułowanie zaleceń w tym zakresie;

h)	przyczynianie się, w ścisłej współpracy z ONZ i OBWE, do zapobiegania konfliktom i ich rozwiązywania, poprzez rozwijanie kontaktów z władzami i innymi podmiotami lokalnymi, takimi jak organizacje pozarządowe, partie polityczne, mniejszości, grupy religijne i ich przywódcy;

wnoszenie wkładu w kształtowanie bezpieczeństwa energetycznego, bezpieczeństwa granic, zwalczania poważnych przestępstw, w tym przestępstw dotyczących narkotyków i handlu ludźmi, a także gospodarki wodnej, ochrony środowiska i zmiany klimatu jako aspektów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa w odniesieniu do Azji Środkowej;

j)	wspieranie bezpieczeństwa na szczeblu regionalnym na obszarze Azji Środkowej w związku z wycofywaniem sił międzynarodowych z Afganistanu.

2. SPUE wspiera działania WP oraz obserwuje wszystkie działania Unii w regionie.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami ESDZ i jej odpowiednich działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 29 lutego 2020 r. wynosi 1 660 000 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych środków finansowych, SPUE jest odpowiedzialny za powołanie zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zgodnie z wymogami mandatu. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być oddelegowani do pracy ze SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

4. Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu co odpowiednie działy ESDZ lub delegatury Unii, aby zapewnić spójność i zgodność ich działań.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do realizacji misji SPUE i sprawnego działania misji i członków personelu SPUE uzgadnia się, stosownie do przypadku, z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (2).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ i Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatury Unii w regionie lub państwa członkowskie, w zależności od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszystkie działania możliwe do zrealizowania w uzasadnionych granicach, zgodne ze swoim mandatem oraz ze stanem bezpieczeństwa na obszarze, za który jest on odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:

sporządza plan bezpieczeństwa oparty na wskazówkach ESDZ, obejmujący konkretne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który jest on odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa oraz przygotowuje plan awaryjny i ewakuacyjny misji;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest odpowiedzialny;

zapewnia odbycie przez wszystkich członków zespołu SPUE, którzy mają zostać rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, przed przyjazdem na obszar, za który jest odpowiedzialny, lub niezwłocznie po przyjeździe, odpowiedniego szkolenia w zakresie bezpieczeństwa, opracowanego na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru przez ESDZ;

(d)

zapewnia wdrażanie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz dostarcza Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania na temat realizacji tych zaleceń oraz sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie przedstawia WP i KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przekazywaniu informacji Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 12

Koordynacja

1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania zarówno z odpowiednimi pod względem geograficznym działami ESDZ, jak i z Komisją. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2. SPUE utrzymuje ścisły kontakt w terenie z odpowiednimi szefami misji państw członkowskich i z szefami delegatur Unii. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE kontaktuje się również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi obecnymi w terenie.

Artykuł 13

Wsparcie w odniesieniu do roszczeń

SPUE i jego personel udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów poprzednich SPUE w Azji Środkowej oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł 14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnego przeglądu. Do dnia 31 października 2018 r. SPUE przedstawi Radzie, WP i Komisji sprawozdanie z postępu prac, a do dnia 30 listopada 2019 r. – kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2015/598 z dnia 15 kwietnia 2015 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Azji Środkowej (Dz.U. L 99 z 16.4.2015, s. 25).

(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/16

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/905

z dnia 25 czerwca 2018 r.

przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 8 grudnia 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/819/WPZiB (1) w sprawie mianowania Alexandra RONDOSA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Rogu Afryki. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 20 czerwca 2018 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 20 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywał mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej

1. Mandat Alexandra RONDOSA jako SPUE w Rogu Afryki zostaje przedłużony do dnia 29 lutego 2020 r. Rada może zadecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

2. Na potrzeby mandatu SPUE Róg Afryki definiuje się jako region obejmujący Republikę Dżibuti, Państwo Erytreę, Federalną Demokratyczną Republikę Etiopii, Republikę Kenii, Federalną Republikę Somalii, Republikę Sudanu, Republikę Sudanu Południowego oraz Republikę Ugandy. W kwestiach o szerszym zasięgu regionalnym SPUE współpracuje w stosownych przypadkach z państwami i podmiotami regionalnymi spoza Rogu Afryki.

Artykuł 2

Cele strategiczne

1. Mandat SPUE opiera się na celach polityki Unii wobec Rogu Afryki określonych w globalnej strategii UE z czerwca 2016 r., w ramach strategicznych dla Rogu Afryki przyjętych w dniu 14 listopada 2011 r., regionalnym planie działania dla Rogu Afryki na lata 2015–2020 przyjętym w dniu 26 października 2015 r. i w odnośnych konkluzjach Rady, które to cele zakładają aktywny wkład w regionalne i międzynarodowe starania na rzecz zapewnienia pokojowego współistnienia i trwałego pokoju, bezpieczeństwa i rozwoju w państwach regionu i w stosunkach między nimi. Celem SPUE jest ponadto przyczynianie się do poprawy jakości, intensywności, efektów i wyeksponowania wielopłaszczyznowego zaangażowania Unii w Rogu Afryki.

2. Do celów polityki, do których realizacji ma przyczyniać się SPUE, należą między innymi:

a)	ciągłe stabilizowanie sytuacji w Rogu Afryki z uwzględnieniem szerszej dynamiki regionalnej;

b)	rozwiązanie konfliktów, w szczególności w Somalii, Sudanie Południowym i Sudanie, oraz zapobieganie potencjalnym konfliktom między państwami regionu lub w tych państwach, a także wczesne ostrzeganie przed nimi;

c)	wspieranie współpracy regionalnej w zakresie polityki, bezpieczeństwa i gospodarki, zwłaszcza w związku ze wznowionymi kontaktami politycznymi między Unią a Międzyrządowym Organem ds. Rozwoju (IGAD);

d)	lepsze zarządzanie mieszanymi przepływami migracyjnymi z Rogu Afryki i na tym obszarze, uwzględniające również przyczyny takich przepływów oraz ich aspekty humanitarne;

e)	bezpieczeństwo wokół Morza Czerwonego.

Artykuł 3

Mandat

1. Aby umożliwić osiągnięcie celów polityki Unii wobec Rogu Afryki, mandat SPUE obejmuje:

współpracę, w oparciu o ramy strategiczne oraz regionalny plan działania, ze wszystkimi odpowiednimi podmiotami w regionie, rządami, władzami regionalnymi, organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, społeczeństwem obywatelskim oraz diasporami, służącą czynieniu postępów w realizacji celów Unii i przyczyniającą się do lepszego zrozumienia roli Unii w tym regionie;

współpracę z ważnymi podmiotami poza regionem mającymi wpływy w Rogu Afryki służącą rozwiązywaniu kwestii związanych z szerszą stabilnością regionalną, w tym w odniesieniu do Morza Czerwonego i zachodniej części Oceanu Indyjskiego oraz do finansowania misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM). Kontakty te obejmują dwustronną współpracę ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, krajami Zatoki Perskiej, Egiptem, Turcją oraz Chinami, kontakty na poziomie regionalnym z Radą Współpracy Państw Zatoki oraz współdziałanie z innymi odpowiednimi podmiotami w miarę ich pojawiania się;

c)	reprezentowanie Unii, w stosownych przypadkach, na właściwych forach międzynarodowych i zapewnianie, by udzielane przez Unię wsparcie w dziedzinie zarządzania kryzysowego oraz rozwiązywania konfliktów i zapobiegania im było odpowiednio wyeksponowane;

zachęcanie do skutecznej współpracy w zakresie polityki i bezpieczeństwa oraz do integracji gospodarczej, na szczeblu regionalnym, oraz wspieranie takiej współpracy i integracji, poprzez partnerstwo Unii z Unią Afrykańską (UA) i organizacjami regionalnymi, w szczególności IGAD; udział w działaniach będących następstwem posiedzeń ministerialnych UE/IGAD oraz posiedzeń ministerialnych UE z udziałem państw członkowskich IGAD;

śledzenie wydarzeń politycznych w regionie i wnoszenie wkładu w formułowanie polityki Unii wobec regionu, z myślą o opracowaniu konkretnych propozycji działania, w tym w odniesieniu do Erytrei, Etiopii, Somalii, Sudanu, Sudanu Południowego, sporu granicznego między Dżibuti a Erytreą, sporu granicznego między Etiopią a Erytreą, realizacji porozumienia algierskiego, sporu dotyczącego Nilu oraz w odniesieniu do innych problemów w regionie mających wpływ na jego bezpieczeństwo, stabilność i dobrobyt;

w odniesieniu do Somalii – w ścisłej koordynacji z szefem delegatury Unii w Somalii i odpowiednimi partnerami regionalnymi i międzynarodowymi, w tym ONZ, specjalnym przedstawicielem ds. Somalii reprezentującym Sekretarza Generalnego ONZ, UA i IGAD – dalszy aktywny udział w działaniach i inicjatywach prowadzących do dalszej stabilizacji w Somalii, w szczególności zakończenie procesu tworzenia państwa federalnego, a także realizacja planu transformacji, by zapoczątkować stopniowe przechodzenie i przekazanie przez AMISOM obowiązków somalijskiemu rządowi i somalijskim instytucjom. Ponadto SPUE kontynuuje wspieranie rozwoju sektora bezpieczeństwa w Somalii, w tym za pośrednictwem unijnych misji w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w regionie oraz działa na rzecz wzmocnionej koordynacji darczyńców międzynarodowych na rzecz wspierania somalijskiego sektora bezpieczeństwa, ściśle konsultując się z państwami członkowskimi;

w odniesieniu do Sudanu – w ścisłej współpracy z szefami delegatury Unii w Chartumie i delegatury Unii przy UA w Addis Abebie – wnoszenie wkładu w spójność i skuteczność polityki Unii wobec Sudanu i wspieranie politycznych rozwiązań sytuacji w Darfurze, w Kordofanie Południowym i w prowincji Nilu Błękitnego oraz pojednania narodowego w drodze całościowego procesu przemian politycznych, prowadzącego także do planowanych wyborów w 2020 roku; w tym względzie SPUE będzie wnosił wkład w spójne międzynarodowe podejście wraz z UA, w szczególności z panelem wykonawczym wysokiego szczebla z ramienia UA ds. Sudanu i Sudanu Południowego, ONZ i innymi istotnymi podmiotami regionalnymi i międzynarodowymi, pamiętając również o potrzebie wspierania pokojowego współistnienia Sudanu i Sudanu Południowego, w szczególności przez realizację porozumień z Addis Abeby i rozwiązanie nierozstrzygniętych kwestii w związku z kompleksowym porozumieniem pokojowym;

w odniesieniu do Sudanu Południowego – opierając się na Porozumieniu w sprawie rozwiązania konfliktu w Sudanie Południowym oraz procesie forum wysokiego szczebla na rzecz odnowy – dalszą współpracę na szczeblu regionalnym, w szczególności z ONZ, UA, IGAD, krajami sąsiadującymi z Sudanem Południowym oraz innymi istotnymi partnerami międzynarodowymi, aby zapewnić zapobieganie dalszym konfliktom oraz realizację wiarygodnego porozumienia; w tym zakresie SPUE ściśle współpracuje z szefami delegatur Unii w Dżubie oraz przy UA w Addis Abebie;

badanie problemów transgranicznych, w szczególności dotyczących migracji, oraz, podejmowanie – na wniosek – dialogów na temat migracji z odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami oraz wnoszenie w bardziej ogólnym wymiarze wkładu w unijną politykę migracyjną oraz politykę dotyczącą uchodźców w odniesieniu do przedmiotowego regionu, zgodnie z priorytetami politycznymi Unii, w celu zwiększenia współpracy, w tym w zakresie powrotów i readmisji;

dokładne obserwowanie innych wyzwań transgranicznych, przed którymi staje Róg Afryki, ze zwróceniem szczególnej uwagi na radykalizację postaw i terroryzm, z uwzględnieniem bezpieczeństwa morskiego i piractwa, przestępczości zorganizowanej, przemytu i handlu bronią, produktami dzikiej przyrody, narkotykami i innego przemytu, jak również wszelkich konsekwencji kryzysów humanitarnych dla polityki i bezpieczeństwa;

k)	propagowanie dostępu pomocy humanitarnej w całym regionie;

wnoszenie wkładu we wdrażanie decyzji Rady 2011/168/WPZiB (2) oraz unijnej polityki w dziedzinie praw człowieka (we współpracy ze SPUE ds. Praw Człowieka) w tym wytycznych UE w dziedzinie praw człowieka – w szczególności wytycznych UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych, a także wytycznych UE w sprawie aktów przemocy wobec kobiet i dziewcząt i zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich – oraz polityki Unii w odniesieniu do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1325 (2000), w tym poprzez monitorowanie rozwoju sytuacji i opracowywanie sprawozdań na ten temat, a także formułowanie stosownych zaleceń.

2. W celu realizacji mandatu SPUE między innymi:

a)	doradza i składa sprawozdania w sprawie określania stanowisk Unii na forach międzynarodowych, w stosownych przypadkach, aby w sposób proaktywny wspierać wszechstronne podejście wobec Rogu Afryki w ramach polityki Unii;

b)	obserwuje wszelkie działania Unii.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej odpowiednich działów.

4. SPUE stacjonuje przede wszystkim w regionie, zapewniając jednocześnie regularną obecność w siedzibie ESDZ.

Artykuł 5

Finansowanie

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 29 lutego 2020 r. wynosi 4 295 000 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach mandatu SPUE i udostępnionych na jego potrzeby środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat szczególnych kwestii politycznych oraz dotyczących bezpieczeństwa związanych z mandatem, w tym dotyczących płci. SPUE niezwłocznie i regularnie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane, odpowiednio, przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być skierowani do współpracy z SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia swoje obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.

4. Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu co właściwe działy ESDZ lub delegatury Unii, co ma zapewnić spójność i zgodność ich odpowiednich działań.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE oraz personelu SPUE ustala się odpowiednio z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (3).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatury Unii w regionie lub państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Stosownie do polityki Unii dotyczącej bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszystkie uzasadnione, możliwe do realizacji środki zgodne ze swoim mandatem oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze, za który jest on odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:

sporządza plan bezpieczeństwa oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący specyficzne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który jest odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, a także zapewnia plan awaryjny i ewakuacyjny;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka, odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest odpowiedzialny;

zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na obszar, za który jest odpowiedzialny lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla tego obszaru;

zapewnia wdrożenie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydanych po dokonaniu regularnych ocen bezpieczeństwa oraz – w ramach sprawozdań z postępów prac oraz sprawozdań z wykonania mandatu – dostarcza Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie składa WP oraz KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 12

Koordynacja

1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i skuteczności działań Unii i pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami delegatur Unii i Komisji. SPUE regularnie przekazuje informacje działającym w regionie misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2. Utrzymywany jest ścisły kontakt w terenie z odpowiednimi szefami misji państw członkowskich oraz szefami delegatur Unii. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE, w ścisłej koordynacji z właściwymi delegaturami Unii, udziela dowódcy sił EU NAVFOR Atalanta, dowódcy misji EUTM Somalia oraz szefowi misji EUCAP Somalia wskazówek dotyczących sytuacji politycznej na miejscu. SPUE, dowódcy operacji UE oraz dowódca operacji cywilnej konsultują się ze sobą stosownie do potrzeb.

3. SPUE ściśle współpracuje z władzami zaangażowanych państw, z ONZ, UA, IGAD, innymi podmiotami krajowymi, regionalnymi i międzynarodowymi, a także ze społeczeństwem obywatelskim w regionie.

Artykuł 13

Wsparcie w odniesieniu do roszczeń

SPUE i jego personel udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów poprzednich SPUE w Sudanie (i Sudanie Południowym) oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł 14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnego przeglądu. Do dnia 31 października 2018 r. SPUE przedstawia Radzie, WP i Komisji sprawozdanie z postępu prac, a do dnia 30 listopada 2019 r. – kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Decyzja Rady 2011/819/WPZiB z dnia 8 grudnia 2011 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki (Dz.U. L 327 z 9.12.2011, s. 62).

(2) Decyzja Rady 2011/168/WPZiB z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego, uchylająca wspólne stanowisko 2003/444/WPZiB (Dz.U. L 76 z 22.3.2011, s. 56).

(3) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/22

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/906

z dnia 25 czerwca 2018 r.

przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w regionie Sahelu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 7 grudnia 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/2274 (1) w sprawie mianowania Ángela LOSADY FERNÁNDEZA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (zwanym dalej „SPUE”) w regionie Sahelu. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 30 czerwca 2018 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 20 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywał swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej

1. Mandat Ángela LOSADY FERNÁNDEZA jako SPUE w regionie Sahelu przedłuża się do dnia 29 lutego 2020 r. Rada może podjąć decyzję o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa („KPiB”) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („WP”).

2. Do celów mandatu SPUE region Sahelu jest zdefiniowany jako obszar, na który główny nacisk położono w strategii UE na rzecz bezpieczeństwa i rozwoju w regionie Sahelu (zwanej dalej „strategią”) i w jej regionalnym planie działania (zwanym dalej „regionalnym planem działania”), to jest obszar Burkina Faso, Czadu, Mali, Mauretanii i Nigru. W przypadku kwestii mających skutki dla szerzej rozumianego regionu SPUE współdziała z państwami w basenie jeziora Czad oraz z innymi państwami i podmiotami regionalnymi lub międzynarodowymi spoza regionu Sahelu, w tym w stosownych przypadkach z Maghrebu, Afryki Zachodniej i regionu Zatoki Gwinejskiej.

Artykuł 2

Cele polityki

1. Mandat SPUE opiera się na celu polityki Unii w odniesieniu do regionu Sahelu i ma służyć aktywnemu wspieraniu regionalnych i międzynarodowych wysiłków na rzecz osiągnięcia trwałego pokoju, bezpieczeństwa i rozwoju w regionie. Celem SPUE jest ponadto poprawa jakości, intensywności i wpływu wieloaspektowego zaangażowania Unii w regionie Sahelu.

2. SPUE przyczynia się do rozwijania i wdrażania wszelkich starań Unii w regionie, w szczególności w dziedzinach polityki, bezpieczeństwa i rozwoju, a także do koordynowania wszystkich odpowiednich instrumentów działań Unii.

3. W koordynacji z delegaturami Unii i innymi właściwymi zainteresowanymi stronami, w tym z państwami członkowskimi, Komisją oraz Europejską Służba Działań Zewnętrznych (zwaną dalej „ESDZ”) priorytet nadaje się Mali i długotrwałej stabilizacji tego państwa oraz partnerstwu z Grupą Pięciu na rzecz Sahelu.

4. Celami polityki Unii jest propagowanie, poprzez skoordynowane i efektywne wykorzystywanie wszystkich dostępnych jej instrumentów, powrotu Mali i jego ludności na drogę pokoju, pojednania, bezpieczeństwa i rozwoju.

5. Celami polityki Unii jest także umocnienie powiązania między kwestiami bezpieczeństwa i rozwoju w krajach Grupy Pięciu na rzecz Sahelu.

Artykuł 3

Mandat

1. Aby osiągnąć cele polityki Unii w odniesieniu do regionu Sahelu, mandat SPUE obejmuje:

a)	aktywne przyczynianie się do wdrażania strategii oraz jej regionalnego planu działania, a także koordynowanie i dalsze rozwijanie zintegrowanego podejścia Unii do kryzysów w regionie, w celu zwiększenia ogólnej spójności i skuteczności działań Unii w regionie Sahelu;

współpracę z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami w regionie, rządami, organizacjami regionalnymi, w szczególności G5 na rzecz Sahelu i jej połączonymi siłami, w odniesieniu do których należy między innymi zwracać uwagę na promowanie poszanowania praw człowieka, oraz z niewojskowymi elementami tych sił, takimi jak komponent policyjny, organizacjami międzynarodowymi, społeczeństwem obywatelskim i diasporą, w tym ze wszystkimi państwami Maghrebu oraz basenu jeziora Czad, z myślą o realizacji celów Unii i przyczynieniu się do lepszego rozumienia roli Unii w regionie Sahelu;

reprezentowanie oraz promowanie interesów i widoczności Unii na odpowiednich forach regionalnych i międzynarodowych, w tym udział w Comité de Suivi porozumienia pokojowego w Mali, oraz ułatwianie w pełni skoordynowanego i kompleksowego działania Unii w regionie, wykorzystując wszystkie stosowne instrumenty, w tym współpracę rozwojową, m.in. Sahel Alliance, działalność państw członkowskich oraz pomoc Unii w zarządzaniu kryzysowym i zapobieganiu konfliktom za pośrednictwem misji wojskowej Unii Europejskiej mającej na celu przyczynienie się do szkolenia malijskich sił zbrojnych (EUTM Mali), misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP SAHEL Mali), misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP SAHEL Niger) oraz działania stabilizacyjnego przewidzianego w art. 28 Traktatu;

utrzymywanie ścisłej współpracy ONZ, w szczególności ze Specjalnym Przedstawicielem Sekretarza Generalnego ONZ ds. Afryki Zachodniej i Sahelu, Specjalnym Przedstawicielem Sekretarza Generalnego ONZ i szefem Wszechstronnej Zintegrowanej Misji Stabilizacyjnej ONZ, Unią Afrykańską (UA), w szczególności Wysokim Przedstawicielem UA ds. Mali i Sahelu, państwami G5 na rzecz Sahelu, w szczególności przewodnictwem G5 i jej stałym sekretarzem, Wspólnotą Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej, Komisją Basenu Jeziora Czad oraz innymi wiodącymi zainteresowanymi podmiotami krajowymi, regionalnymi i międzynarodowymi, w tym ze specjalnymi wysłannikami ds. regionu Sahelu, a także odpowiednimi władzami w obszarze Maghrebu i Bliskiego Wschodu;

skrupulatne śledzenie regionalnego i ponadgranicznego wymiaru wyzwań stojących przed regionem, w tym terroryzmu, zorganizowanej przestępczości, przemytu broni, handlu ludźmi i przemytu ludzi, handlu narkotykami, przepływów migracyjnych i uchodźców oraz związanych z nimi przepływów finansowych; w ścisłej współpracy z Koordynatorem UE ds. Zwalczania Terroryzmu – przyczynianie się do dalszej realizacji strategii UE w dziedzinie walki z terroryzmem;

skrupulatne śledzenie konsekwencji humanitarnych, politycznych, w zakresie bezpieczeństwa oraz rozwoju, z jakimi wiążą się przepływy uchodźców i przepływy migracyjne na wielką skalę oraz powiązane nielegalne przepływy finansowe w całym regionie; na wniosek – uczestniczenie w dialogach na temat migracji z odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami oraz ogólnie wnoszenie wkładu w politykę Unii w zakresie migracji i uchodźców w odniesieniu do tego regionu, zgodnie z priorytetami politycznymi Unii, w celu nasilenia współpracy, w tym w zakresie powrotów i readmisji; współpracę z państwami Sahelu w celu kontynuowania działań uzgodnionych na szczycie w Valetcie w listopadzie 2015 r., w tym kryzysowego funduszu powierniczego UE na rzecz stabilności oraz eliminowania przyczyn migracji nieuregulowanej i wysiedleń w Afryce oraz w powiązaniu z ramami partnerstwa;

utrzymywanie regularnych kontaktów politycznych wysokiego szczebla z państwami w regionie dotkniętymi terroryzmem i przestępczością międzynarodową oraz zapewnianie, aby Unia odgrywała kluczową rolę w międzynarodowych wysiłkach na rzecz zwalczania terroryzmu i międzynarodowej przestępczości. Obejmuje to starania Unii na rzecz ulepszenia jej wsparcia dla sektora bezpieczeństwa poprzez regionalizację misji w zakresie WPBiO i czynne wspieranie lokalnego budowania zdolności, w szczególności połączonych sił Grupy Pięciu na rzecz Sahelu, koordynację Unii z podmiotami międzynarodowymi takimi jak MINUSMA oraz jej związki z miejscową ludnością, zgodnie z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2359 (2017) i 2391 (2017), a także zapewnienie, aby podstawowe przyczyny terroryzmu i przestępczości międzynarodowej w regionie Sahelu były odpowiednio uwzględniane;

h)	dokładne śledzenie konsekwencji politycznych, w zakresie bezpieczeństwa i rozwoju wynikających z kryzysów humanitarnych w regionie;

w odniesieniu do Mali – przyczynianie się do stabilizacji tego państwa, w szczególności do całkowitego przywrócenia normalnych warunków konstytucyjnych i rządów na całym terytorium i rzeczywistego pluralistycznego dialogu ogólnonarodowego w ramach porozumienia pokojowego w Mali. Obejmuje to też wspieranie tworzenia instytucji, reformy sektora bezpieczeństwa, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2364 (2017), i długoterminowego procesu pokojowego, pojednania oraz zwalczania korupcji i bezkarności w Mali, jak również wspomaganie aktywnych i w pełni skoordynowanych wysiłków Unii w celu propagowania sprawnego wdrożenia porozumienia pokojowego w Mali;

we współpracy ze SPUE ds. Praw Człowieka – przyczynianie się do wdrażania w regionie polityk Unii w dziedzinie praw człowieka, w tym wytycznych UE w sprawie praw człowieka, w szczególności wytycznych UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych, a także w sprawie aktów przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich, oraz unijnej polityki na rzecz kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz promowanie włączenia i kwestii równości płci w procesie budowy instytucji państwa, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) oraz późniejszymi rezolucjami dotyczącymi kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, w tym rezolucją nr 2242 (2015). Obejmować to będzie monitorowanie rozwoju sytuacji i przygotowywanie dotyczących jej sprawozdań, a także formułowanie stosownych zaleceń oraz utrzymywanie regularnych kontaktów z właściwymi organami w Mali i regionie, Biurem Prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego, Biurem Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka oraz obrońcami praw człowieka i obserwatorami w regionie;

k)	monitorowanie przestrzegania właściwych rezolucji RB ONZ – i składanie stosownych sprawozdań – w szczególności w odniesieniu do rezolucji RB ONZ nr 2056 (2012), 2071 (2012), 2085 (2012), 2100 (2013), 2295 (2016), 2364 (2017) oraz 2374 (2017), 2359 (2017) i 2391 (2017).

2. W celu sprawowania swego mandatu SPUE między innymi:

a)	doradza i składa sprawozdania w zakresie formułowania stanowiska Unii na forach regionalnych i międzynarodowych, w zależności od potrzeby, aby aktywnie propagować i wzmacniać kompleksowe podejście Unii do kryzysu w regionie Sahelu;

b)	utrzymuje ogólny ogląd wszystkich działań Unii i współpracuje ściśle z odpowiednimi delegaturami Unii.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania SPUE w ramach mandatu, nie naruszając obowiązków WP.

3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej odpowiednich działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 29 lutego 2020 r. wynosi 2 400 000 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i przepisami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach mandatu SPUE oraz odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie swojego zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych i dotyczących bezpieczeństwa związanych z mandatem, w tym płci. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii oraz ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane przez, odpowiednio, państwo członkowskie, wysyłającą instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ mogą być również oddelegowani do SPUE. Członkowie personelu międzynarodowego zatrudniani na podstawie umów muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

4. Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu co odpowiednie działy ESDZ lub delegatury Unii, aby zapewnić spójność i zgodność ich odpowiednich działań.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i jego personelu

Przywileje, immunitety i dalsze gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE oraz członków personelu SPUE ustala się odpowiednio z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają wszelkie niezbędne w tym celu wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych na mocy decyzji Rady 2013/488/UE (2).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatury Unii w regionie lub, w stosownych przypadkach, państwa członkowskie zapewniają SPUE wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych zgodnie z tytułem V Traktatu, SPUE przyjmuje wszelkie uzasadnione, możliwe do realizacji środki zgodne z jego mandatem oraz ze stanem bezpieczeństwa na obszarze geograficznym, za który jest odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio mu podlegającemu, w szczególności:

sporządza plan bezpieczeństwa oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący szczególne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który jest odpowiedzialny, oraz w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, a także zapewnia plan awaryjny i plan ewakuacyjny;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest odpowiedzialny;

zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem na obszar, za który jest odpowiedzialny, lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla tego obszaru;

zapewnia wdrażanie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz dostarcza Radzie, WP oraz Komisji pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń oraz sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie składa WP i KPiB sprawozdania, w tym wstępne sprawozdanie z realizacji mandatu na wiosnę 2019 r. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przekazywaniu informacji Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 12

Koordynacja z innymi podmiotami unijnymi

1. W ramach strategii i jej regionalnego planu działania SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności unijnych działań politycznych i dyplomatycznych oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi.

2. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami delegatur Unii i Komisji, jak również z działaniami innych SPUE działających w tym regionie. SPUE regularnie przekazuje informacje działającym w tym regionie misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

3. SPUE utrzymuje ścisłą współpracę w terenie z odpowiednimi szefami misji państw członkowskich oraz delegatur Unii. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE, w ścisłej koordynacji z odpowiednimi delegaturami Unii, zapewnia szefom misji EUCAP Sahel Niger i EUCAP Sahel Mali oraz dowódcy misji EUTM Mali wskazówki dotyczące sytuacji politycznej na miejscu. W razie potrzeby SPUE, dowódca misji EUTM Mali i cywilny dowódca operacji EUCAP Sahel Niger i EUCAP Sahel Mali wzajemnie się konsultują.

Artykuł 13

Wsparcie w odniesieniu do roszczeń

SPUE i jego personel udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów wcześniejszych SPUE w regionie Sahelu oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł 14

Przegląd

Wykonywanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii podlegają regularnemu przeglądowi. Przed dniem 31 października 2018 r. SPUE przedstawi Radzie, WP oraz Komisji sprawozdanie z postępu prac, a przed dniem 30 listopada 2019 r. – kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2015/2274 z dnia 7 grudnia 2015 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w regionie Sahelu (Dz.U. L 322 z 8.12.2015, s. 44).

(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/27

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/907

z dnia 25 czerwca 2018 r.

w sprawie Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 13 listopada 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/2071 (1) w sprawie mianowania Toivo KLAARA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 30 czerwca 2018 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 20 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej

Mandat Toivo KLAARA jako Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (SPUE) w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji zostaje przedłużony do dnia 29 lutego 2020 r. Rada może zadecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

Artykuł 2

Cele polityki

Mandat SPUE opiera się na celach polityki Unii w regionie Kaukazu Południowego z uwzględnieniem celów określonych w konkluzjach z nadzwyczajnego posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli w dniu 1 września 2008 r. oraz w konkluzjach Rady z dnia 15 września 2008 r., jak również tych z dnia 27 lutego 2012 r. Cele te obejmują:

zgodnie z istniejącymi mechanizmami, łącznie z Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) i jej Grupą Mińską, zapobieganie konfliktom w regionie, wnoszenie wkładu w pokojowe rozwiązywanie konfliktów w regionie, w tym kryzysu w Gruzji i konfliktu w Górskim Karabachu, poprzez wspieranie powrotu uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych oraz poprzez inne odpowiednie środki, a także sprzyjanie realizacji takiego rozwiązania zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego;

b)	podejmowanie konstruktywnych działań dotyczących regionu z głównymi zainteresowanymi podmiotami;

c)	propagowanie i dalsze wspieranie współpracy między Armenią, Azerbejdżanem i Gruzją oraz, w stosownych przypadkach, współpracy z krajami sąsiadującymi;

d)	zwiększanie skuteczności i widoczności Unii w regionie.

Artykuł 3

Mandat

Aby zrealizować cele strategiczne, mandat SPUE obejmuje:

a)	rozwijanie kontaktów z rządami, parlamentami, innymi kluczowymi podmiotami, instytucjami sądowniczymi i społeczeństwem obywatelskim w regionie;

b)	zachęcanie państw w regionie do współpracy w zakresie zagadnień regionalnych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, takich jak zagrożenia dla wspólnego bezpieczeństwa, zwalczanie terroryzmu, nielegalny handel i przestępczość zorganizowana;

c)	przyczynianie się do pokojowego rozwiązywania konfliktów zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego oraz sprzyjanie wdrażaniu takich rozwiązań w ścisłej współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych, OBWE oraz jej Grupą Mińską;

w odniesieniu do kryzysu w Gruzji:

(i)

pomoc w przygotowaniu międzynarodowych rozmów przewidzianych w pkt 6 porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. - międzynarodowych rozmów genewskich - oraz w środkach wykonawczych do niego z dnia 8 września 2008 r., w tym dotyczących rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa i stabilności w regionie, kwestii uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych, na podstawie zasad uznanych na szczeblu międzynarodowym, oraz wszelkich innych tematów, wspólnie uzgodnionych przez strony;

(ii)	pomoc w określeniu stanowiska Unii i reprezentowanie jej, na poziomie SPUE, podczas rozmów, o których mowa w ppkt (i);

(iii)

ułatwianie realizacji uzgodnień porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. oraz środków wykonawczych do niego z dnia 8 września 2008 r.;

e)	ułatwianie opracowywania i stosowania środków budowy zaufania, z uwzględnieniem wiedzy fachowej państw członkowskich, o ile taka jest dostępna i stosowna;

f)	pomoc w przygotowywaniu, w stosownych przypadkach, wkładu Unii w możliwe rozwiązanie konfliktu;

g)	intensyfikację dialogu Unii z głównymi podmiotami w kwestiach związanych z regionem;

h)	wsparcie Unii w dalszym wypracowywaniu kompleksowej polityki wobec Kaukazu Południowego;

w ramach działań określonych w niniejszym artykule – przyczynianie się do realizacji polityki Unii w dziedzinie praw człowieka oraz wytycznych Unii w sprawie praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do dzieci i kobiet na obszarach dotkniętych konfliktami, w szczególności przez monitorowanie rozwoju sytuacji pod tym względem i reagowanie na tę sytuację.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania SPUE w ramach jego mandatu, bez uszczerbku dla uprawnień WP.

3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej odpowiednich działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 29 lutego 2020 r. wynosi 4 340 000 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i przepisami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Zarządzanie wydatkami jest przedmiotem umowy między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie swojego zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych, zgodnie z wymogami związanymi z mandatem. SPUE niezwłocznie i regularnie informuje Radę i Komisję o składzie swojego zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ mogą być również oddelegowani do pracy z SPUE. Członkowie personelu międzynarodowego zatrudniani na podstawie umów muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

4. Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu, co odpowiednie działy ESDZ lub delegatury Unii, aby zapewnić spójność i zgodność ich odpowiednich działań.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do realizacji i sprawnego działania misji SPUE i personelu SPUE uzgadnia się, stosownie do przypadku, z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają wszelkie niezbędne w tym celu wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (2).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatury Unii w regionie lub państwa członkowskie, w zależności od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy postanowień tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszelkie racjonalnie zasadne środki, zgodnie z mandatem SPUE oraz stanem bezpieczeństwa na obszarze, za który odpowiada, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:

sporządza plan bezpieczeństwa oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący specyficzne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który SPUE jest odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, a także zawierający plan awaryjny i plan ewakuacyjny;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który SPUE jest odpowiedzialny;

zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem lub niezwłocznie po przyjeździe na obszar, za który SPUE jest odpowiedzialny, odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla tego obszaru;

zapewnia wdrożenie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz – w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu – dostarcza Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń oraz sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie składa sprawozdania ustne i pisemne WP i KPiB. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może składać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przekazywaniu informacji Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 12

Koordynacja

1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i skuteczności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele strategiczne Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2. Utrzymywana jest ścisła współpraca w terenie z szefami delegatur Unii i szefami misji państw członkowskich. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu jego mandatu. SPUE, w ścisłej koordynacji z szefem delegatury Unii w Gruzji, udziela szefowi Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji (EUMM Georgia) porad i informacji dotyczących sytuacji politycznej na miejscu. W miarę potrzeb SPUE i dowódca operacji cywilnych EUMM Georgia konsultują się ze sobą. SPUE współpracuje również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w terenie.

Artykuł 13

Pomoc w zakresie roszczeń

SPUE i personel SPUE udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów poprzednich SPUE ds. Kaukazu Południowego oraz ds. Kryzysu w Gruzji oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł 14

Przegląd

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/2071 z dnia 13 listopada 2017 r. dotycząca mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji (Dz.U. L 295 z 14.11.2017, s. 55).

(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/32

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/908

z dnia 25 czerwca 2018 r.

przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 19 stycznia 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/77 (1) w sprawie mianowania Larsa-Gunnara WIGEMARKA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej („SPUE”) w Bośni i Hercegowinie. Mandat SPUE wygaśnie 30 czerwca 2018 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 14 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej

Mandat Larsa-Gunnara WIGEMARKA jako SPUE zostaje niniejszym przedłużony do dnia 31 sierpnia 2019 r. Rada może zadecydować, że mandat SPUE zostanie zakończony wcześniej, w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

Artykuł 2

Cele strategiczne

1. Podstawą mandatu SPUE są następujące cele polityki Unii w Bośni i Hercegowinie („BiH”):

a)	ciągłe czynienie postępów w procesie stabilizacji i stowarzyszenia;

b)	zapewnienia, by Bośnia i Hercegowina była stabilna, wiarygodna, pokojowa, wieloetniczna i zjednoczona, pokojowo współpracująca z sąsiadami; oraz

c)	zapewnienie, aby BiH konsekwentnie podążała ścieżką do członkostwa w Unii.

2. Unia będzie także dalej wspierać realizację Ogólnej umowy ramowej na rzecz pokoju w BiH.

Artykuł 3

Mandat

Mandat SPUE, dla realizacji celów polityki, obejmuje:

a)	doradztwo ze strony Unii i ułatwianie procesu przemian politycznych, w szczególności poprzez promocję dialogu między różnymi szczeblami sprawowania rządów;

b)	zapewnienie konsekwencji i spójności działań Unii;

c)	ułatwianie postępu w realizacji priorytetów politycznych, gospodarczych i unijnych, w szczególności poprzez zachęcanie do dalszych prac nad mechanizmem koordynacji w kwestiach związanych z Unią oraz dalszej realizacji programu reform;

d)	wspieranie krajowych starań zgodnych ze standardami europejskimi służących zapewnieniu realizacji wyników wyborów;

e)	monitorowanie i doradzanie władzom wykonawczym i ustawodawczym na wszystkich szczeblach sprawowania rządów w BiH oraz komunikacja z władzami i z partiami politycznymi w BiH;

zapewnienie realizacji działań Unii w całym zakresie prac w obszarze praworządności i reformy sektora bezpieczeństwa, działanie na rzecz ogólnej koordynacji przez Unię – w tym poprzez wytyczne polityczne na miejscu – unijnych starań w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, korupcji i terroryzmu – a także, w tym kontekście, zapewnianie WP i Komisji niezbędnych analiz i doradztwa;

zapewnianie wsparcia na rzecz wzmocnienia i zwiększenia skuteczności kontaktów pomiędzy wymiarem sprawiedliwości w sprawach karnych a policją w BiH, a także na rzecz inicjatyw mających na celu wzmocnienie efektywności i bezstronności instytucji wymiaru sprawiedliwości, w szczególności usystematyzowanego dialogu na temat wymiaru sprawiedliwości;

oferowanie dowódcy sił UE, bez uszczerbku dla wojskowej struktury dowodzenia, wskazówek politycznych dotyczących kwestii wojskowych o lokalnym wymiarze politycznym, w szczególności dotyczących operacji newralgicznych oraz stosunków z władzami lokalnymi i z lokalnymi mediami; konsultacje z dowódcą sił UE przed podjęciem działań politycznych mogących mieć wpływ na sytuację w dziedzinie bezpieczeństwa oraz koordynacja spójnych komunikatów kierowanych do władz lokalnych i do innych organizacji międzynarodowych; wkład w konsultacje dotyczące przeglądu strategicznego EUFOR/ALTHEA;

i)	koordynowanie i realizacja starań Unii podejmowanych celem informowania opinii publicznej BiH o kwestiach unijnych;

działanie na rzecz procesu integracji Unii poprzez ukierunkowaną dyplomację publiczną i działania informacyjne Unii przygotowane z myślą o zapewnieniu lepszego zrozumienia i wsparcia przez opinię publiczną BiH kwestii związanych z Unią, także poprzez angażowanie lokalnych podmiotów ze społeczeństwa obywatelskiego;

k)	wkład w zwiększanie i umacnianie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w BiH, zgodnie z polityką UE dotyczącą praw człowieka oraz wytycznymi UE na temat praw człowieka;

l)	działanie z właściwymi organami BiH na rzecz pełnej współpracy z Międzynarodowym Mechanizmem Rezydualnym dla Trybunałów Karnych;

m)	doradzanie, wspomaganie, ułatwianie i monitorowanie – zgodnie z procesem integracji z Unią – dialogu politycznego w sprawie koniecznych zmian konstytucyjnych i odpowiednich zmian legislacyjnych;

utrzymywanie ścisłych kontaktów z wysokim przedstawicielem w BiH oraz innymi odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi działającymi w tym państwie, a także zasięganie ich opinii; i w związku z tym informowanie Rady o dyskusjach na miejscu dotyczących podmiotów międzynarodowych obecnych w tym kraju, w tym Biura Wysokiego Przedstawiciela;

o)	zapewnianie WP niezbędnego doradztwa dotyczącego osób fizycznych lub prawnych, na które mogą zostać nałożone środki ograniczające w związku z sytuacją w BiH;

p)	z zastrzeżeniem obowiązujących struktur dowodzenia, pomoc w zapewnianiu spójnego stosowania wszystkich instrumentów Unii w terenie dla realizacji celów polityki Unii.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu i działa pod zwierzchnictwem WP.

2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. Bez uszczerbku dla uprawnień WP KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania SPUE prowadzone w ramach mandatu.

3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej właściwych działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od 1 lipca 2018 r. do 31 sierpnia 2019 r. wynosi 7 521 937 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii. Nie stosuje się ograniczeń udziału osób fizycznych i prawnych w przetargach ogłaszanych przez SPUE. Nie stosuje się ponadto reguły pochodzenia towarów nabywanych przez SPUE.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach swojego mandatu i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE jest odpowiedzialny za powołanie zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zgodnie z wymogami związanymi z mandatem. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do współpracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być zatrudniani do współpracy ze SPUE. Członkowie personelu międzynarodowego zatrudniani na podstawie umów muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i jego personelu

Przywileje, immunitety i dalsze gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE i jego personelu ustala się odpowiednio ze stronami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają wszelkie niezbędne w tym celu wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie zespołu SPUE przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (2).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja i Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatura Unii lub państwa członkowskie zapewniają w razie potrzeby wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

sporządza szczegółowy plan bezpieczeństwa oparty na wskazówkach z ESDZ, obejmujący konkretne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do odnośnego obszaru, za który jest on odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa oraz opracowanie planu awaryjnego i ewakuacyjnego;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest on odpowiedzialny;

zapewnia, by wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem lub niezwłocznie po przyjeździe na obszar, za który jest on odpowiedzialny, odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru przez ESDZ;

Artykuł 11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie przedstawia WP i KPiB sprawozdania. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może składać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przedstawianiu informacji Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 12

Koordynacja

1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i skuteczności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich dla osiągnięcia celów polityki Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji, a w razie potrzeby także z działaniami innych SPUE obecnych w regionie. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2. W terenie utrzymywane są bliskie kontakty z szefami delegatur Unii w regionie i z szefami misji państw członkowskich. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE działa także w porozumieniu z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w terenie, w szczególności ściśle koordynuje działania z Wysokim Przedstawicielem w BiH.

3. Wspierając operacje zarządzania kryzysowego Unii, SPUE, wraz z pozostałymi podmiotami unijnymi obecnymi w terenie, usprawnia rozpowszechnianie i wzajemne przekazywanie informacji pomiędzy takimi podmiotami Unii celem uzyskania wysokiego stopnia wspólnego rozpoznania sytuacji i jej oceny.

Artykuł 13

Wsparcie w odniesieniu do roszczeń

SPUE i jego personel udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów wcześniejszych SPUE w BiH oraz udzielają w tej mierze pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł 14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnych przeglądów. Do dnia 31 października 2018 r. SPUE przedstawi Radzie, WP i Komisji sprawozdanie z postępu prac, a do dnia 31 maja 2019 r. kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2015/77 z dnia 19 stycznia 2015 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (Dz.U. L 13 z 20.1.2015, s. 7).

(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/37

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/909

z dnia 25 czerwca 2018 r.

ustanawiająca wspólny zbiór przepisów dotyczących zarządzania projektami PESCO

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 46 ust. 6,

uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2017/2315 z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia stałej współpracy strukturalnej (PESCO) oraz ustalenia listy uczestniczących w niej państw członkowskich (1),

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 11 grudnia 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/2315.

(2)	Art. 4 ust. 2 lit. f) tej decyzji stanowi, że Rada ma ustanowić wspólny zbiór przepisów dotyczących zarządzania projektami, który uczestniczące państwa członkowskie biorące udział w danym projekcie mogłyby dostosować w razie potrzeby do danego projektu.

(3)	Zgodnie z motywem 5 decyzji Rady (WPZiB) 2018/340 (2) w celu zapewnienia spójności wdrażanie wszystkich projektów PESCO będzie oparte na wspólnym zbiorze przepisów o zarządzaniu projektami – w tym między innymi z zasadami dotyczącymi roli obserwatorów w stosownych przypadkach.

(4)

Zgodnie z pkt 12 zalecenia Rady z dnia 6 marca 2018 r. dotyczącego planu wdrażania PESCO (3) najpóźniej w czerwcu 2018 r. Rada powinna przyjąć wspólny zbiór przepisów dotyczących zarządzania projektami. Zbiór przepisów powinien stanowić ramy, które zapewnią spójną i konsekwentną realizację projektów PESCO i będą zawierać zasady regularnego informowania Rady o rozwoju poszczególnych projektów, zgodnie z art. 5 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2017/2315, oraz umożliwienia niezbędnego nadzoru ze strony Rady. W tym zakresie należy doprecyzować role i obowiązki uczestniczących państw członkowskich, w tym także – w stosownych przypadkach – rolę państw obserwatorów oraz sekretariatu PESCO prowadzonego wspólnie przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), w tym Sztab Wojskowy Unii Europejskiej (EUMS), oraz Europejską Agencję Ochrony (EDA). Ramy te powinny także stanowić ogólne wskazówki dla uczestników co do dokonywania stosownych ustaleń w zakresie zarządzania poszczególnymi projektami, zgodnie z art. 5 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2017/2315. W tym względzie do czerwca 2018 r. Rada podejmie kwestie funkcji koordynacyjnych uczestniczących państw członkowskich w poszczególnych projektach.

(5)	Art. 7 decyzji (WPZiB) 2017/2315 stanowi, że ESDZ, w tym EUMS, oraz EDA wspólnie zapewnia PESCO niezbędne usługi sekretariatu oraz doprecyzowuje role i obowiązki tych podmiotów we wspieraniu funkcjonowania PESCO, w tym projektów PESCO.

(6)

Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. g) decyzji (WPZiB) 2017/2315, Rada powinna przyjąć decyzję określającą we właściwym czasie ogólne warunki, na jakich państwa trzecie mogłyby wyjątkowo zostać zaproszone do udziału w poszczególnych projektach, zgodnie z art. 9, a w szczególności z art. 9 ust. 1 tej decyzji, jak również z pkt 13 zalecenia Rady z dnia 6 marca 2018 r.

(7)	Rada powinna zatem przyjąć decyzję Rady ustanawiającą wspólny zbiór przepisów dotyczących zarządzania projektami PESCO,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicja

Do celów niniejsze decyzji „członkowie projektu” oznaczają uczestniczące państwa członkowskie, biorące udział w realizacji projektu PESCO.

Artykuł 2

Informacje przekazywane Radzie i sprawowany przez nią nadzór

1. Do listopada każdego roku Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji (WPZiB) 2018/340, a w stosownych przypadkach aktualizuje ją. Uaktualniona lista członków projektu, składająca się z tych członków, którzy przedłożyli daną propozycję projektu, jak również tych, którzy zostali przyjęci do projektu zgodnie z art. 5 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2017/2315, zostaje opublikowana łącznie z taką zaktualizowaną decyzją Rady.

2. Członkowie projektu – stosownie do sytuacji, raz w roku – należycie informują Radę o postępach w realizacji swoich projektów PESCO. W tym celu członkowie projektu, za pośrednictwem koordynatorów projektów, przekazują sekretariatowi PESCO sprawozdania dotyczące postępów czynionych w realizacji poszczególnych projektów PESCO, stosując wzór opisu projektu PESCO, o którym mowa w pkt 11 zalecenia Rady z dnia 6 marca 2018 r., zamieszczony we wspólnej elektronicznej przestrzeni roboczej. Sprawozdania te mają zawierać skonsolidowane informacje na temat postępów we wdrażaniu danego projektu, harmonogramu jego realizacji, celów i celów pośrednich projektu, a także jego wkładu w spełnienie odpowiednich bardziej wiążących zobowiązań. Zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (4) członkowie projektu mogą uzgadniać każdą klasyfikację (stosownych części) informacji, które mają być przekazywane.

Sekretariat PESCO wydaje ogłoszenie, dając koordynatorom projektu termin sześciu tygodni na przedstawienie sprawozdania oraz gromadzi skonsolidowane informacje na temat projektów PESCO, z myślą o przekazaniu odnośnych dokumentów Radzie. Przekazanie dokumentów Radzie następuje co do zasady przed przedstawieniem przez wysokiego przedstawiciela rocznego sprawozdania dotyczącego PESCO, z uwzględnieniem pkt 14, 15 i 16 zalecenia Rady z dnia 6 marca 2018 r.

3. Na wniosek Rady członkowie projektu, za pośrednictwem koordynatorów projektów, przekazują, oprócz standardowych informacji, o których mowa w ust. 2, dodatkowe informacje dotyczące niektórych projektów.

4. Uczestniczące państwa członkowskie przekazują także informacje na temat swojego indywidualnego wkładu na rzecz projektów PESCO, w których biorą udział, poprzez swoje krajowe plany wdrożenia, które mają być przeglądane i aktualizowane odpowiednio, co roku zgodnie z art. 3 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2017/2315.

5. Wspólną elektroniczną przestrzeń roboczą wykorzystują również koordynatorzy projektu do celów sprawozdawczości odnoszącej się do innych stosownych postępów i zmian dotyczących projektu, w tym do przyjęcia nowych członków projektu oraz obserwatorów jak również datę ich przyjęcia. Wspólna elektroniczna przestrzeń robocza musi być używana w sposób zapewniający przejrzystość przekazywanych informacji w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich.

Artykuł 3

Sekretariat PESCO

Zgodnie z art. 7 decyzji (WPZiB) 2017/2315 oraz w celu spełnienia swoich obowiązków sekretariat PESCO:

a)	zapewnia pojedynczy punkt kontaktowy w ramach Unii w odniesieniu do wszystkich kwestii związanych z PESCO

zapewnia pojedynczy punkt kontaktowy wszystkim uczestniczącym państwom członkowskimi służący wymianie istotnych informacji przez użycie jednego adresu skrzynki funkcyjnej oraz wspólnej elektronicznej przestrzeni roboczej. Sekretariat PESCO również dystrybuuje swoje dokumenty za pomocą wspólnej elektronicznej przestrzeni roboczej

c)	zapewnia wsparcie i koordynację związane z oceną proponowanych projektów PESCO i przyczynia się do ustrukturyzowania sposobu przedkładania przez uczestniczące państwa członkowskie informacji niezbędnych do oceny projektów, a także do celów sprawozdawczych dla Rady;

wspiera – na ich wniosek – uczestniczące państwa członkowskie, które zamierzają zaproponować projekt, gdy informują pozostałe uczestniczące państwa członkowskie. Zgodnie z art. 5 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2017/2315, takie informacje są rozpowszechniane we właściwym czasie w celu uzyskania wsparcia i umożliwienia uczestniczącym państwom członkowskim przyłączenia się do wspólnego przedłożenia propozycji;

e)	wspiera członków projektu – stosownie do przypadku – gdy przedstawiają oni aktualne informacje na temat swoich projektów na forum odpowiednich organów przygotowawczych Rady oraz w ramach EDA;

f)	przekazuje odpowiednim służbom w ESDZ, w tym EUMS, oraz EDA otrzymane od członków projektu wnioski o wsparcie poszczególnych projektów i ich realizacji.

Artykuł 4

Członkowie projektu

1. Zgodnie z art. 5 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2017/2315 członkowie projektu uzgadniają jednogłośnie między sobą kwestie dotyczące ich współpracy i jej zakresu oraz kwestie zarządzania danym projektem.

2. Uzgodnienia te mogą obejmować niezbędne wkłady potrzebne do udziału w projekcie i jego wymogi, proces decyzyjny w ramach projektu, warunki opuszczenia projektu lub warunki, na jakich inne uczestniczące państwa członkowskie mogą przyłączyć się do projektu, a także warunki dotyczące statusu obserwatora. Takie uzgodnienia mogą także obejmować dziedziny, o których mowa w art. 7.

3. Zgodnie z art. 5 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2017/2315 członkowie projektu mogą uzgodnić między sobą jednomyślnie o przyjęciu innych państw uczestniczących do projektu, na wniosek tych ostatnich. Informują oni Radę o przyjęciu nowych członków.

4. Członkowie projektu mogą uzgodnić między sobą jednomyślnie, że niektóre decyzje, takie jak te odnoszące się do spraw administracyjnych, będą podejmowane zgodnie z innymi zasadami głosowania.

5. Członkowie projektu wnoszą do projektu wkład w postaci własnych zasobów i wiedzy fachowej. W zależności od zakresu projektu każdy członek projektu określa charakter swojego wkładu, co może obejmować zasoby ludzkie i finansowe, wiedzę fachową, sprzęt lub wkłady rzeczowe. Takie wkłady wspierają osiąganie celu projektu oraz mają wpływ na jego realizację.

6. Członkowie projektu dążą do przygotowania każdego projektu w taki sposób, by zapewnić spójność wyników i harmonogramów z innymi projektami PESCO, oraz by projekt był spójny z inicjatywami realizowanymi w innych odpowiednich ramach instytucjonalnych, przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystości i otwartości oraz unikaniu zbędnego powielania prac.

7. Zgodnie z bardziej wiążącymi zobowiązaniami podjętymi przez państwa członkowskie w charakterze uczestników, członkowie projektu powinni dążyć do zapewnienia sił i potencjału, które w szczególności są dobrze przygotowane, wyszkolone oraz interoperacyjne, dysponujące odpowiednimi strukturami, zaopatrzeniem i zamiennikami oraz które mogą rozmieścić i wykorzystać do prowadzenia i utrzymania operacji.

8. Każdy członek projektu wyznacza krajowy punkt kontaktowy dla każdego projektu PESCO, w którym bierze udział.

Artykuł 5

Koordynatorzy projektów

1. W ramach każdego projektu PESCO członkowie projektu wybierają i wyznaczają spośród siebie: a) jednego lub więcej koordynatorów (projektu, którzy pełnią funkcje koordynacyjne. Co do zasady inicjatorzy projektu mogą pełnić funkcję koordynatora.

2. W szczególności koordynatorzy projektu:

a)	co najmniej raz w roku aktualizują informacje na temat projektu we wspólnej elektronicznej przestrzeni roboczej tworzonej przez sekretariat PESCO, na podstawie wzoru opisu projektu PESCO;

b)	ułatwiają współpracę uczestników projektu, jak również współpracę z innymi koordynatorami projektów w ramach innych projektów PESCO oraz, w stosownych przypadkach, działają jako centralny punkt kontaktowy w kwestiach związanych z projektem;

mogą wspierać opracowywanie uzgodnień dotyczących projektu, o których mowa w art. 4, jak również niezbędną dokumentację projektu, w tym sprawozdawczość. W tym celu koordynatorzy projektów mogą korzystać z narzędzi wsparcia zarządzania projektami zaoferowanych uczestniczącym państwom członkowskim w ramach EDA;

w stosownych przypadkach zapewniają, aby zdolności opracowane w ramach projektu miały na celu przezwyciężenie niedociągnięć w zakresie zdolności wskazanych w planie rozwoju zdolności oraz skoordynowanym rocznym przeglądzie w zakresie obronności, a także przyczyniają się do realizacji bardziej wiążących zobowiązań, również z myślą o najbardziej wymagających misjach, oraz przyczyniają się do realizacji uzgodnionego poziomu ambicji Unii.

3. Członkowie projektu mogą przyjąć między sobą uzgodnienia dodatkowe dotyczące funkcji i zakresu odpowiedzialności koordynatora projektu, odzwierciedlające specyfikę projektu. W szczególności, gdy członkowie projektu uzgodnią, by przydzielić funkcje koordynatora projektu kilku z nich, należy zachować pojedynczy punkt kontaktowy w sekretariacie PESCO.

Artykuł 6

Obserwatorzy

1. Członkowie projektu mogą uzgodnić między sobą dopuszczenie innych uczestniczących państw członkowskich do projektu w charakterze obserwatora.

2. Uczestniczące państwa członkowskie mogą co do zasady być obserwatorami jedynie pod pewnymi warunkami, w tym pod względem czasu trwania, które mają być ustalone przez członków projektu w ramach poszczególnych projektów zgodnie z ich specyfiką. Warunki te są przedstawiane na żądanie przez koordynatorów projektów.

3. Członkowie projektu mogą przyjąć między sobą szczegółowe uzgodnienia w sprawie statusu obserwatora, odzwierciedlające szczególny charakter projektu i jego różne etapy realizacji.

4. Obserwatorzy nie mają obowiązku przyczyniać się do realizacji projektu z wykorzystaniem własnych zasobów i wiedzy fachowej. Mogą dążyć do tego, aby stać się członkiem projektu na późniejszym etapie bez opóźniania postępu w realizacji projektu.

Artykuł 7

Pozostałe kwestie objęte przez porozumienia w ramach projektu

1. Uzgodnienia, które członkowie projektu mogą, gdy odpowiednio, w formie pisemnej przyjąć między sobą w ramach każdego projektu PESCO, w celu wdrożenia art. 5 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2017/2315, obejmują między innymi niektóre lub wszystkie z następujących obszarów:

—	przygotowanie, prowadzenie i koordynację posiedzeń członków projektu,

—	podział ról i odpowiedzialności między członków projektu,

—	zaproszenie Komisji do udziału w stosownych przypadkach w realizacji projektu,

—	zasady budżetowe i finansowe,

—	obecność obserwatorów przy pracach w ramach projektu,

—	zasady, które mają być stosowane, w przypadku gdy członek projektu postanowi opuścić projekt (w tym aspekty prawne i finansowe) lub gdy uczestniczące państwo członkowskie postanowi przyłączyć się do projektu,

—	określenie przypadków, w których członkowie projektów mogą wystąpić o wsparcie ze strony ESDZ, w tym SWUE i EDA,

—

specyfikacje, strategia zakupów, wybór struktury wspierającej zarządzanie projektem i wybór przedsiębiorstw przemysłowych. W związku z powyższym członkowie projektu mogą uzgodnić między sobą wykorzystywanie narzędzi zarządzania projektami stosowanych przez EDA, takich jak uzgodnienia dotyczące projektu, wspólne cele dotyczące personelu, wspólne wymogi dotyczące personelu lub sprawy gospodarcze.

2. Członkowie projektu mogą uzgodnić między sobą jednomyślnie o podjęciu decyzji w kwestiach powyższych zgodnie z art. 4 ust. 4

Artykuł 8

Użycie sił i wypracowanych dolności

Siły i zdolności wypracowane w ramach projektu PESCO mogą być wykorzystywane przez członków odpowiednio indywidualnie lub zbiorowo, w ramach działań podejmowanych przez Unię Europejską, jak również ONZ, NATO lub w innych ramach.

Artykuł 9

Klauzula przeglądowa

Przegląd niniejszej decyzji zostanie dokonany przed dniem 31 grudnia 2020 r.

Niniejsza decyzja zostanie w razie konieczności dostosowana w celu uwzględnienia ogólnych warunków udziału państw trzecich w poszczególnych projektach; decyzję dotyczącą tych warunków podejmie Rada zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. g) i art. 9 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2017/2315.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 331 z 14.12.2017, s. 57.

(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/340 z dnia 6 marca 2018 r. ustanawiająca listę projektów do zrealizowania w ramach PESCO (Dz.U. L 65 z 8.3.2018, s. 24).

(3) Dz.U. C 88 z 8.3.2018, s. 1.

(4) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/42

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/910

z dnia 25 czerwca 2018 r.

zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich

(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 4060)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3), w szczególności jej art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich, gdzie wystąpiły potwierdzone przypadki tej choroby u świń domowych lub zdziczałych („zainteresowane państwa członkowskie”). W częściach I–IV załącznika do tej decyzji wykonawczej wyznaczono i wymieniono niektóre obszary zainteresowanych państw członkowskich w podziale według poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE był kilkakrotnie zmieniany w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, które należało odzwierciedlić w tym załączniku.

(2)

Ryzyko rozprzestrzenienia się afrykańskiego pomoru świń wśród dzikich zwierząt jest związane z naturalnym powolnym rozprzestrzenianiem się tej choroby w populacjach zdziczałych świń, jak też z ryzykiem w związku z działalnością człowieka, o czym świadczy niedawny rozwój epidemiologiczny tej choroby w Unii i co zostało udokumentowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w opinii naukowej panelu ds. zdrowia i warunków hodowli zwierząt, opublikowanej w dniu 14 lipca 2015 r.; w sprawozdaniu naukowym EFSA „Epidemiological analyses on African swine fever in the Baltic countries and Poland” (Analizy epidemiologiczne dotyczące afrykańskiego pomoru świń w krajach bałtyckich i Polsce), opublikowanym w dniu 23 marca 2017 r.; oraz w sprawozdaniu naukowym EFSA „Epidemiological analyses on African swine fever in the Baltic countries and Poland” (Analizy epidemiologiczne dotyczące afrykańskiego pomoru świń w krajach bałtyckich i Polsce), opublikowanym w dniu 7 listopada 2017 r. (5).

(3)

W czerwcu 2018 r. odnotowano trzydzieści osiem ognisk afrykańskiego pomoru świń u świń domowych i kilka przypadków afrykańskiego pomoru świń u dzików w okręgu Tulcza w Rumunii. Te ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oraz przypadki u dzików na tym samym obszarze w Rumunii oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. W związku z tym ten obszar Rumunii, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w częściach I, II i III tego załącznika.

(4)

W czerwcu 2018 r. odnotowano jedno ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w powiecie Saldus na Łotwie. To ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oraz niedawne przypadki u dzików na tym samym obszarze na Łotwie oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. W związku z tym ten obszar Łotwy, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części III tego załącznika.

(5)

W czerwcu 2018 r. odnotowano trzy ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w okręgach szawelskim, wileńskim i kowieńskim na Litwie. Te ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oraz niedawne przypadki u dzików na tych samych obszarach na Litwie oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. W związku z tym te obszary Litwy, na których występuje afrykański pomór świń, powinny być wymienione w części III tego załącznika.

(6)

W czerwcu 2018 r. odnotowano dwa ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w województwach podlaskim i lubelskim w Polsce. Te ogniska u świń domowych oraz niedawne przypadki u dzików na tym samym obszarze w Polsce oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. W związku z tym te obszary Polski, na których występuje afrykański pomór świń, powinny być wymienione w części III tego załącznika.

(7)

Aby uwzględnić niedawne zmiany sytuacji epidemiologicznej w zakresie afrykańskiego pomoru świń w Unii oraz aby proaktywnie zwalczać ryzyko związane z rozprzestrzenianiem się tej choroby, w Rumunii, na Łotwie, Litwie i w Polsce należy wyznaczyć nowe obszary podwyższonego ryzyka o odpowiedniej wielkości oraz uwzględnić je w wykazach znajdujących się w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Należy zatem odpowiednio zmienić wspomniany załącznik.

(8)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(4) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/709/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich i uchylająca decyzję wykonawczą 2014/178/UE (Dz.U. L 295 z 11.10.2014, s. 63).

(5) Dziennik EFSA 2015; 13(7):4163; Dziennik EFSA 2017; 15(3):4732; Dziennik EFSA 2017; 15(11):5068.

ZAŁĄCZNIK

Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE otrzymuje brzmienie:

„

ZAŁĄCZNIK

CZĘŚĆ I

1. Republika Czeska

Następujące obszary w Republice Czeskiej:

—	okres Uherské Hradiště,

—	okres Kroměříž,

—	okres Vsetín,

—

katastrální území obcí v okrese Zlín:

—

Bělov,

—	Biskupice u Luhačovic,

—	Bohuslavice nad Vláří,

—

Brumov,

—

Bylnice,

—

Divnice,

—	Dobrkovice,

—	Dolní Lhota u Luhačovic,

—	Drnovice u Valašských Klobouk,

—	Halenkovice,

—

Haluzice,

—	Hrádek na Vlárské dráze,

—	Hřivínův Újezd,

—	Jestřabí nad Vláří,

—	Kaňovice u Luhačovic,

—

Kelníky,

—	Kladná-Žilín,

—

Kochavec,

—	Komárov u Napajedel,

—

Křekov,

—

Lipina,

—	Lipová u Slavičína,

—	Ludkovice,

—	Luhačovice,

—

Machová,

—	Mirošov u Valašských Klobouk,

—	Mysločovice,

—	Napajedla,

—

Návojná,

—

Nedašov,

—	Nedašova Lhota,

—

Nevšová,

—	Otrokovice,

—	Petrůvka u Slavičína,

—	Pohořelice u Napajedel,

—

Polichno,

—	Popov nad Vláří,

—

Poteč,

—	Pozlovice,

—	Rokytnice u Slavičína,

—

Rudimov,

—

Řetechov,

—

Sazovice,

—

Sidonie,

—

Slavičín,

—

Smolina,

—	Spytihněv,

—	Svatý Štěpán,

—

Šanov,

—

Šarovy,

—	Štítná nad Vláří,

—

Tichov,

—	Tlumačov na Moravě,

—	Valašské Klobouky,

—	Velký Ořechov,

—	Vlachova Lhota,

—	Vlachovice,

—

Vrbětice,

—

Žlutava.

2. Estonia

Następujące obszary w Estonii:

—	Hiiu maakond.

3. Węgry

Następujące obszary na Węgrzech:

—

Borsod-Abaúj-Zemplén megye 650100, 650200, 650300, 650400, 650500, 650600, 650700, 650800, 651000, 651100, 651200, 652100, 652200, 652300, 652400, 652500, 652601, 652602, 652603, 652700, 652800, 652900 és 653403 kódszámúvalamint 656100, 656200, 656300, 656400, 656701, 657010, 657100, 657400, 657500, 657600, 657700, 657800, 657900, 658000, 658100, 658201, 658202, 658310, 658401, 658402, 658403, 658404, 658500, 658600, 658700, 658801, 658802, 658901, 658902, 659000, 659100, 659210, 659220, 659300, 659400, 659500, 659601, 659602, 659701, 659800, 659901, 660000, 660100, 660200, 660400, 660501, 660502, 660600 és 660800 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Hajdú-Bihar megye 900850, 900860, 900930, 900950 és 903350 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Heves megye 700150, 700250, 700260, 700350, 700450, 700460, 700550, 700650, 700750, 700850, 702350, 702450, 702550, 702750, 702850, 703350, 703360, 703450, 703550, 703610, 703750, 703850, 703950, 704050, 704150, 704250, 704350, 704450, 704550, 704650, 704750, 704850, 704950, 705050, 705250, 705350, 705510 és 705610 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Jász-Nagykun-Szolnok megye 750150, 750160, 750250, 750260, 750350, 750450, 750460, 750550, 750650, 750750, 750850, 750950 és 750960 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Nógrád megye 550110, 550120, 550130, 550210, 550310, 550320, 550450, 550460, 550510, 550610, 550710, 550810, 550950, 551010, 551150, 551160, 551250, 551350, 551360, 551450, 551460, 551550, 551650, 551710, 551810, 551821, 552010, 552150, 552250, 552350, 552360, 552450, 552460, 552520, 552550, 552610, 552620, 552710, 552850, 552860, 552950, 552960, 552970, 553110, 553250, 553260 és 553350 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—	Pest megye 571250, 571350, 571550, 571610, 571750, 571760, 572350, 572550, 572850, 572950, 573360 és 573450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 850150, 850250, 850260, 850350, 850450, 850550, 850650, 850850, 851851, 851852, 851950, 852050, 852150, 852250, 852350, 852450, 852550, 852750, 853560, 853650, 853751, 853850, 853950, 853960, 854050, 854150, 854250, 854350, 855250, 855350, 855450, 855460, 855550, 855650, 855660, 855750, 855850, 855950, 855960, 856012, 856050, 856150, 856250, 856260, 856850, 856950, 857050, 857150, 857350, 857450 és 857550.

4. Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—	Aizputes novads,

—	Alsungas novads,

—	Kuldīgas novada Gudenieku, Turlavas un Laidu pagasts,

—	Pāvilostas novada Sakas pagasts un Pāvilostas pilsēta,

—	Skrundas novada,Nīkrācesun Rudbāržu pagasts un Skrundas pagasta daļa, kas atrodas uz dienvidiem no autoceļa A9, Skrundas pilsēta,

—	Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz rietumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes,

—	Vaiņodes novads,

—	Ventspils novada Jūrkalnes pagasts.

5. Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—	Akmenės rajono savivaldybė: Papilės seniūnija,

—	Jurbarko rajono savivaldybė: Eržvilko, Smalininkų ir Viešvilės seniūnijos,

—	Kazlų Rūdos savivaldybė,

—

Kelmės rajono savivaldybė: Kelmės, Kelmės apylinkių, Kražių, Kukečių, Liolių, Pakražančio, Šaukėnų seniūnijos, Tytyvėnų seniūnijos dalis į vakarus ir šiaurę nuo kelio Nr. 157 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2105 ir Tytuvėnų apylinkių seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 157 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2105, Užvenčio ir Vaiguvos seniūnijos,

—	Mažeikių rajono savivaldybė: Sedos, Šerkšnėnų ir Židikų seniūnijos,

—	Pagėgių savivaldybė,

—	Raseinių rajono savivaldybė: Girkalnio ir Kalnūjų seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr A1, Nemakščių, Paliepių, Raseinių, Raseinių miesto ir Viduklės seniūnijos,

—	Šakių rajono savivaldybė,

—	Tauragės rajono savivaldybė,

—	Telšių rajono savivaldybė.

6. Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

—	gmina Stare Juchy w powiecie ełckim,

—	powiat gołdapski,

—	powiat węgorzewski,

—	gmina Ruciane – Nida i część gminy Pisz położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 58 oraz miasto Pisz w powiecie piskim,

—	gminy Giżycko z miastem Giżycko, Kruklanki, Miłki, Wydminy i Ryn w powiecie giżyckim,

—	gmina Mikołajki w powiecie mrągowskim,

—	gminy Bisztynek i Sępopol w powiecie bartoszyckim,

—	gminy Barciany, Korsze i Srokowo w powiecie kętrzyńskim,

—	gminy Lidzbark Warmiński z miastem Lidzbark Warmiński, Lubomino, Orneta i Kiwity w powiecie lidzbarskim,

—	część gminy Wilczęta położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 509 w powiecie braniewskim,

—	gminy Godkowo, Milejewo, Młynary, Pasłęk i Tolkmicko w powiecie elbląskim,

—	powiat miejski Elbląg.

w województwie podlaskim:

—	gminy Brańsk z miastem Brańsk, Rudka i Wyszki w powiecie bielskim,

—	gmina Perlejewo w powiecie siemiatyckim,

—	gminy Kolno z miastem Kolno, Mały Płock i Turośl w powiecie kolneńskim,

—	gmina Poświętne w powiecie białostockim,

—	gminy Kołaki Kościelne, Rutki, Szumowo, część gminy Zambrów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr S8 i miasto Zambrów w powiecie zambrowskim,

—	gminy Wiżajny i Przerośl w powiecie suwalskim,

—	gminy Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Szepietowo, Klukowo, Ciechanowiec, Wysokie Mazowieckie z miastem Wysokie Mazowieckie, Czyżew w powiecie wysokomazowieckim,

—	gminy Miastkowo, Nowogród i Zbójna w powiecie łomżyńskim.

w województwie mazowieckim:

—	gminy Ceranów, Kosów Lacki, Sabnie, Sterdyń, część gminy Bielany położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 i część gminy wiejskiej Sokołów Podlaski położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 w powiecie sokołowskim,

—	gminy Grębków, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek, Wierzbno i miasto Węgrów w powiecie węgrowskim,

—	gmina Kotuń w powiecie siedleckim,

—	gminy Rzekuń, Troszyn, Lelis, Czerwin i Goworowo w powiecie ostrołęckim,

—	powiat miejski Ostrołęka,

—	powiat ostrowski,

—	gminy Karniewo, Maków Mazowiecki, Rzewnie i Szelków w powiecie makowskim,

—	gmina Krasne w powiecie przasnyskim,

—	gminy Mała Wieś i Wyszogród w powiecie płockim,

—	gminy Ciechanów z miastem Ciechanów, Glinojeck, Gołymin – Ośrodek, Ojrzeń, Opinogóra Górna i Sońsk w powiecie ciechanowskim,

—	gminy Baboszewo, Czerwińsk nad Wisłą, Naruszewo, Płońsk z miastem Płońsk, Sochocin i Załuski w powiecie płońskim,

—	gminy Gzy, Obryte, Zatory, Pułtusk i część gminy Winnica położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Wielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

—	gminy Brańszczyk, Długosiodło, Rząśnik, Wyszków, Zabrodzie i część gminy Somianka położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim,

—	gminy Jadów, Klembów, Poświętne, Strachówka i Tłuszcz w powiecie wołomińskim,

—	gminy Dobre, Jakubów, Mińsk Mazowiecki z miastem Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Cegłów, Dębe Wielkie, Halinów, Kałuszyn, Siennica i Stanisławów w powiecie mińskim,

—	gminy Garwolin z miastem Garwolin, Górzno, Łaskarzew z miastem Łaskarzew, Maciejowice, Miastków Kościelny, Parysów, Pilawa, Sobolew, Trojanów, Wilga i Żelechów w powiecie garwolińskim,

—	powiat kozienicki,

—	gminy Baranów i Jaktorów w powiecie grodziskim,

—	powiat żyrardowski,

—	gminy Belsk Duży, Błędów, Goszczyn i Mogielnica w powiecie grójeckim,

—	gminy Białobrzegi, Promna, Stromiec i Wyśmierzyce w powiecie białobrzeskim,

—	gminy Iłów, Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew z miastem Sochaczew i Teresin w powiecie sochaczewskim,

—	gmina Policzna w powiecie zwoleńskim.

w województwie lubelskim:

—	gminy Niemce, Garbów, Jastków, Konopnica, Wólka, Głusk w powiecie lubelskim,

—

gminy Łęczna, Milejów, Spiczyn, część gminy Ludwin położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Puchaczów i Dratów, a następnie przez drogę nr 820 do północnej granicy gminy, część gminy Cyców położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 841 do miejscowości Wólka Cycowska, a następnie od miejscowości Wólka Cycowska przez drogę 82 do zachodniej granicy gminy i część gminy Puchaczów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę 82 do miejscowości Stara Wieś, a następnie na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Stara Wieś, Puchaczów i Dratów w powiecie łęczyńskim,

—

gminy Siedliszcze, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny z miastem Rejowiec Fabryczny i część gminy wiejskiej Chełm położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 812 biegnącą od zachodniej granicy tej gminy do granicy powiatu miejskiego Chełm, a następnie południową granicę powiatu miejskiego Chełm do wschodniej granicy gminy w powiecie chełmskim,

—	gminy Grabowiec, Miączyn, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Komarów-Osada w powiecie zamojskim,

—	gminy Trzeszczany, Werbkowice, Mircze, część gminy wiejskiej Hrubieszów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 844 i miasto Hrubieszów w powiecie hrubieszowskim,

—	gminy Abramów, Kamionka, Lubartów z miastem Lubartów, Serniki, Ostrów Lubelski w powiecie lubartowskim,

—	gminy Kłoczew, Ryki, Dęblin i Stężyca w powiecie ryckim,

—	gminy Puławy z miastem Puławy, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Wąwolnica, Nałęczów, Markuszów, Żyrzyn w powiecie puławskim,

—	powiat świdnicki,

—	gminy Fajsławice, Kraśniczyn, Łopiennik Górny, Gorzków, Krasnystaw z miastem Krasnystaw, Izbica, Siennica Różana w powiecie krasnostawskim,

—	gmina Tyszowce w powiecie tomaszowskim,

—	powiat miejski Lublin.

7. Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

Satu Mare county:

—

Commune Apa with folowing localities:

—	Locality Apa,

—	Locality Lunca Apei,

—	Locality Someșeni,

—

Commune Batarci with folowing localities:

—	Locality Batarci,

—	Locality Comlausa,

—	Locality Sirlău,

—	Locality Tămășeni,

—

Commune Bixad with folowing localities:

—	Locality Bixad,

—	Locality Boinești,

—	Locality Trip,

—

Commune Călinesti-Oaș with folowing localities:

—	Locality Călinești-Oaș,

—	Locality Coca,

—	Locality Lechința,

—	Locality Pășunea Mare,

—	Commune Carmazana,

—

Commune Certeze with folowing localities:

—	Locality Certeze,

—	Locality Huța Certeze,

—	Locality Moișeni,

—

Commune Culciu with folowing localities:

—	Locality Culciu Mare,

—	Locality Apateu,

—	Locality Cărășeu,

—	Locality Corod,

—	Locality Culciu Mic,

—	Locality Lipău,

—

Commune Doba with folowing localities:

—	Locality Doba,

—	Locality Boghiș,

—	Locality Dacia,

—	Locality Paulian,

—	Locality Traian,

—	Commune Gherța Mică,

—

Commune Halmeu with folowing localities:

—	Locality Babești,

—	Locality Dobolț,

—	Locality Halmeu Vii,

—

Commune Livada with folowing localities:

—	Locality Livada,

—	Locality Adrian,

—	Locality Dumbrava,

—	Locality Livada Mică,

—

Commune Medieșu Aurit with folowing localities:

—	Locality Potău,

—	Locality Românesti,

—	Locality Medieșu Aurit,

—	Locality Babășești,

—	Locality Iojib,

—	Locality Medieș Rături,

—	Locality Medieș Vii,

—	Satmarel locality from Satu Mare Municipality,

—

Commune Odoreu with folowing localities:

—	Locality Odoreu,

—	Locality Berindan,

—	Locality Cucu,

—

Commune Ardud witl folowing localities:

—	Locality Ardud,

—	Locality Ardud-Vii,

—	Locality Baba Novac,

—	Locality Gerăușa,

—	Locality Mădăraș,

—	Locality Sărătura,

—

Commune Negrești-Oaș with folowing localities:

—	Locality Negrești-Oaș,

—	Locality Luna,

—	Locality Tur,

—

Commune Orașu Nou with folowing localities:

—	Locality Orașu Nou,

—	Locality Orașu Nou-Vii,

—	Locality Prilog,

—	Locality Prilog Vii,

—	Locality Racșa,

—	Locality Racșa Vii,

—	Locality Remetea Oașului,

—

Commune Păulești with folowing localities:

—	Locality Păulești,

—	Locality Amati,

—	Locality Ambud,

—	Locality Hrip,

—	Locality Petin,

—	Locality Rușeni,

—

Commune Târna Mare with folowing localities:

—	Locality Târna Mare,

—	Locality Bocicău,

—	Locality Valea Seacă,

—	Locality Văgaș,

—

Commune Tarsolt with folowing localities:

—	Locality Tarsolt,

—	Locality Aliceni,

—

Commune Terebești with folowing localities:

—	Locality Terebești,

—	Locality Aliza,

—	Locality Gelu,

—	Locality Pișcari,

—

Commune Turț with folowing localities:

—	Locality Turț,

—	Locality Gherța Mare,

—	Locality Turț Băi,

—

Commune Turulung with folowing localities:

—	Locality Turulung Vii,

—	Commune Vama,

—

Commune Vetiș with folowing localities:

—	Locality Vetiș,

—	Locality Decebal,

—	Locality Oar,

—

Commune Viile Satu Mare with folowing localities:

—	Locality Viile Satu Mare,

—	Locality Cionchești,

—	Locality Medișa,

—	Locality Tătărești,

—	Locality Țireac,

—

Commune Pișcolt with folowing localities:

—	Locality Pișcolt,

—	Locality Resighea,

—	Locality Scărișoara Nouă,

—

Commune Sanislăuwith folowing localities:

—	Locality Sanislău,

—	Locality Marna Nouă,

—

Commune Ciumeștiwith folowing localities:

—	Locality Ciumești,

—	Locality Berea,

—	Locality Viișoara,

—	Locality Horea,

—

Commune Foieniwith folowing localities:

—	Locality Foieni,

—

Commune Urziceni with folowing localities:

—	Locality Urziceni,

—	Locality Urzicenii de Pădure,

—

Commune Cămin with folowing localities:

—	Locality Cămin,

—

Commune Căpleni with folowing localities:

—	Locality Căpleni,

—

Commune Berveni with folowing localities:

—	Locality Berveni,

—	Locality Lucăceni,

—

Commune Moftin with folowing localities:

—	Locality Domănești.

Tulcea county:

—

Commune Beidaud with folowing localities:

—	Locality Beidaud,

—	Locality Neatârnare,

—	Locality Sarighiol de Deal,

—

Commune Mihai Viteazu with folowing localities:

—	Locality Mihai Viteazu,

—	Locality Sinoie,

—	Galati municipality,

—	Commune I. C. Brătianu with I. C. Brătianu locality,

—

Commune Jijila with following localities:

—	Garvăn locality,

—	Jijila locality,

—	Commune Smârdan with Smârdan locality,

—	Commune Măcin with Măcin locality,

—	Commune Carcaliu with Carcaliu locality,

—	Commune Greci with Greci Locality,

—	Commune Turcoaia with Turcoaia locality,

—

Commune Cerna with following localities:

—	Cerna locality,

—	Traian locality,

—	Mircea Vodă locality,

—	General Praporgescu locality,

—	Commune Peceneaga with Peceneaga localitz,

—

Commune Dorobanțu with following localities:

—	Ardealu locality,

—	Dorobanțu locality,

—	Cârjelari locality,

—	Fântâna Oilor locality,

—	Meșteru locality,

—

Commune Ostrov with following localities:

—	Ostrov locality,

—	Piatra locality,

—	Commune Dăeni with Dăeni locality,

—

Commune Topolog with follwing localities:

—	Măgurele locality,

—	Făgărașu Nou locality,

—	Luminița locality,

—	Topolog locality,

—	Calfa locality,

—	Sâmbăta Nouă locality,

—	Cerbu locality,

—

Commune Casimcea with following localities:

—	Rahman locality,

—	Haidar locality,

—	Cișmeaua Nouă locality,

—	Stânca locality,

—	Corugea locality,

—	Casimcea locality.

CZĘŚĆ II

1. Republika Czeska

Następujące obszary w Republice Czeskiej:

—

katastrální území obcí v okrese Zlín:

—	Bohuslavice u Zlína,

—	Bratřejov u Vizovic,

—	Březnice u Zlína,

—	Březová u Zlína,

—

Březůvky,

—	Dešná u Zlína,

—	Dolní Ves,

—

Doubravy,

—

Držková,

—

Fryšták,

—	Horní Lhota u Luhačovic,

—	Horní Ves u Fryštáku,

—	Hostišová,

—	Hrobice na Moravě,

—

Hvozdná,

—	Chrastěšov,

—	Jaroslavice u Zlína,

—	Jasenná na Moravě,

—	Karlovice u Zlína,

—

Kašava,

—

Klečůvka,

—	Kostelec u Zlína,

—

Kudlov,

—	Kvítkovice u Otrokovic,

—	Lhota u Zlína,

—	Lhotka u Zlína,

—

Lhotsko,

—	Lípa nad Dřevnicí,

—

Loučka I,

—	Loučka II,

—	Louky nad Dřevnicí,

—	Lukov u Zlína,

—	Lukoveček,

—

Lutonina,

—	Lužkovice,

—	Malenovice u Zlína,

—

Mladcová,

—

Neubuz,

—	Oldřichovice u Napajedel,

—

Ostrata,

—	Podhradí u Luhačovic,

—	Podkopná Lhota,

—	Provodov na Moravě,

—

Prštné,

—	Příluky u Zlína,

—

Racková,

—

Raková,

—	Salaš u Zlína,

—	Sehradice,

—

Slopné,

—	Slušovice,

—

Štípa,

—

Tečovice,

—	Trnava u Zlína,

—

Ublo,

—	Újezd u Valašských Klobouk,

—

Velíková,

—	Veselá u Zlína,

—

Vítová,

—

Vizovice,

—

Vlčková,

—

Všemina,

—	Vysoké Pole,

—	Zádveřice,

—

Zlín,

—	Želechovice nad Dřevnicí.

2. Estonia

Następujące obszary w Estonii:

—	Eesti Vabariik (välja arvatud Hiiu maakond).

3. Węgry

Następujące obszary na Węgrzech:

—	Heves megye 700860, 700950, 701050, 701111, 701150, 701250, 701350, 701550, 701560, 701650, 701750, 701850, 701950, 702050, 702150, 702250, 702260, 702950, 703050, 703150, 703250, 703370, 705150 és 705450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 850950, 851050, 851150, 851250, 851350, 851450, 851550, 851560, 851650, 851660, 851751, 851752, 852850, 852860, 852950, 852960, 853050, 853150, 853160, 853250, 853260, 853350, 853360, 853450, 853550, 854450, 854550, 854560, 854650, 854660, 854750, 854850, 854860, 854870, 854950, 855050, 855150, 856350, 856360, 856450, 856550, 856650, 856750, 856760 és 857650 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe.

4. Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—	Ādažu novads,

—	Aglonas novads,

—	Aizkraukles novads,

—	Aknīstes novads,

—	Alojas novads,

—	Alūksnes novads,

—	Amatas novads,

—	Apes novads,

—	Auces novads,

—	Babītes novads,

—	Baldones novads,

—	Baltinavas novads,

—	Balvu novads,

—	Bauskas novads,

—	Beverīnas novads,

—	Brocēnu novads,

—	Burtnieku novads,

—	Carnikavas novads,

—	Cēsu novads,

—	Cesvaines novads,

—	Ciblas novads,

—	Dagdas novads,

—	Daugavpils novads,

—	Dobeles novads,

—	Dundagas novads,

—	Engures novads,

—	Ērgļu novads,

—	Garkalnes novads,

—	Gulbenes novads,

—	Iecavas novads,

—	Ikšķiles novads,

—	Ilūkstes novads,

—	Inčukalna novads,

—	Jaunjelgavas novads,

—	Jaunpiebalgas novads,

—	Jaunpils novads,

—	Jēkabpils novads,

—	Jelgavas novada,Valgundes, Kalnciema, Līvbērzes, Glūdas, Svētes, Zaļenieku, Vilces, Lielplatones, Elejas, Sesavas, Platones un Vircavas pagasts,

—	Kandavas novads,

—	Kārsavas novads,

—	Ķeguma novads,

—	Ķekavas novads,

—	Kocēnu novads,

—	Kokneses novads,

—	Krāslavas novads,

—	Krimuldas novads,

—	Krustpils novads,

—	Kuldīgas novada Ēdoles, Īvandes, Kurmāles, Padures, Pelču, Rumbas, Rendas, Kabiles,Snēpeles un Vārmes pagasts, Kuldīgas pilsēta,

—	Lielvārdes novads,

—	Līgatnes novads,

—	Limbažu novads,

—	Līvānu novads,

—	Lubānas novads,

—	Ludzas novads,

—	Madonas novads,

—	Mālpils novads,

—	Mārupes novads,

—	Mazsalacas novads,

—	Mērsraga novads,

—	Naukšēnu novads,

—	Neretas novads,

—	Ogres novads,

—	Olaines novads,

—	Ozolnieku novada, Ozolnieku un Cenu pagasts,

—	Pārgaujas novads,

—	Pļaviņu novads,

—	Preiļu novads,

—	Priekuļu novads,

—	Raunas novads,

—	republikas pilsēta Daugavpils,

—	republikas pilsēta Jelgava,

—	republikas pilsēta Jēkabpils,

—	republikas pilsēta Jūrmala,

—	republikas pilsēta Rēzekne,

—	republikas pilsēta Valmiera,

—	Rēzeknes novads,

—	Riebiņu novads,

—	Rojas novads,

—	Ropažu novads,

—	Rugāju novads,

—	Rundāles novads,

—	Rūjienas novads,

—	Salacgrīvas novads,

—	Salas novads,

—	Salaspils novads,

—	Saldus novada Jaunlutriņu, Lutriņu, Šķēdes, Nīgrandes, Saldus, Jaunauces, Rubas, Vadakstes, Zaņas, Ezeres, Pampāļu un Zirņu pagasts un Saldus pilsēta,

—	Saulkrastu novads,

—	Sējas novads,

—	Siguldas novads,

—	Skrīveru novads,

—	Skrundas novada Raņķu pagasts un Skrundas pagasta daļa, kas atrodas uz Ziemeļiem no autoceļa A9

—	Smiltenes novads,

—	Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz austrumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes,

—	Strenču novads,

—	Talsu novads,

—	Tērvetes novads,

—	Tukuma novads,

—	Valkas novads,

—	Varakļānu novads,

—	Vārkavas novads,

—	Vecpiebalgas novads,

—	Vecumnieku novads,

—	Ventspils novada Ances, Tārgales, Popes, Vārves, Užavas, Piltenes, Puzes, Ziru, Ugāles, Usmas un Zlēku pagasts, Piltenes pilsēta,

—	Viesītes novads,

—	Viļakas novads,

—	Viļānu novads,

—	Zilupes novads.

5. Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—	Akmenės rajono savivaldybė: Naujosios Akmenės kaimiškoji, Kruopių, Naujosios Akmenės miesto seniūnijos,

—	Alytaus miesto savivaldybė,

—	Alytaus rajono savivaldybė: Alytaus, Krokialaukio, Miroslavo, Nemunaičio, Punios ir Simno seniūnijos,

—	Anykščių rajono savivaldybė,

—	Birštono savivaldybė,

—	Biržų miesto savivaldybė,

—	Biržų rajono savivaldybė,

—	Druskininkų savivaldybė,

—	Elektrėnų savivaldybė,

—	Ignalinos rajono savivaldybė,

—	Jonavos rajono savivaldybė,

—	Joniškio rajono savivaldybė: Gaižaičių, Joniškio, Rudiškių, Satkūnų, Skaistgirio ir Žagarės seniūnijos,

—	Jurbarko rajono savivaldybė: Girdžių, Jurbarko miesto, Jurbarkų, Skirsnemunės ir Šimkaičių seniūnijos,

—	Kaišiadorių miesto savivaldybė,

—	Kaišiadorių rajono savivaldybė,

—	Kalvarijos savivaldybė,

—	Kauno miesto savivaldybė,

—	Kauno rajono savivaldybė: Akademijos, Alšėnų, Babtų, Batniavos, Domeikavos, Ežerėlio, Garliavos, Garliavos apylinkių, Kačerginės, Karmėlavos, Kulautuvos, Lapių, Linksmakalnio, Neveronių, Raudondvario, Ringaudų, Rokų, Samylų, Taurakiemio, Užliedžių, Vandžiogalos ir Zapyškio seniūnijos,

—	Kėdainių rajono savivaldybė: Gudžiūnų, Surviliškio, Šėtos, Truskavos ir Vilainių seniūnijos,

—	Kupiškio rajono savivaldybė,

—	Marijampolės savivaldybė,

—	Mažeikių rajono savivaldybės: Laižuvos, Mažeikių apylinkės, Mažeikių, Reivyčių, Tirkšlių ir Viekšnių seniūnijos,

—	Molėtų rajono savivaldybė,

—	Pakruojo rajono savivaldybė: Klovainių seniūnija, Linkuvos seniūnijos dalis į rytus nuo kelio Nr. 151 ir kelio Nr. 211, ir Rozalimo seniūnija,

—	Panevėžio rajono savivaldybė,

—	Pasvalio rajono savivaldybė,

—	Radviliškio rajono savivaldybė: Aukštelkų, Baisogalos, Pakalniškių, Radviliškio, Radviliškio miesto, Sidabravo, Skėmių, Šeduvos miesto ir Tyrulių seniūnijos,

—	Raseinių rajono savivaldybė: Kalnūjų seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. A1,

—	Prienų miesto savivaldybė,

—	Prienų rajono savivaldybė,

—	Rokiškio rajono savivaldybė,

—	Šalčininkų rajono savivaldybė,

—	Šiaulių miesto savivaldybė,

—	Šiaulių rajono savivaldybė,

—	Širvintų rajono savivaldybė,

—	Švenčionių rajono savivaldybė,

—	Ukmergės rajono savivaldybė,

—	Utenos rajono savivaldybė,

—	Vilniaus miesto savivaldybė,

—	Vilniaus rajono savivaldybė,

—	Vilkaviškio rajono savivaldybė,

—	Visagino savivaldybė,

—	Zarasų rajono savivaldybė.

6. Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

—	gminy Kalinowo, Prostki i gmina wiejska Ełk w powiecie ełckim,

—	powiat olecki,

—	gminy Orzysz, Biała Piska i część gminy Pisz położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 58 w powiecie piskim,

—	gminy Górowo Iławeckie z miastem Górowo Iławeckie, Bartoszyce z miastem Bartoszyce w powiecie bartoszyckim,

—	gminy Braniewo z miastem Braniewo, Lelkowo, Pieniężno, Frombork, Płoskinia i część gminy Wilczęta położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę 509w powiecie braniewskim.

w województwie podlaskim:

—	powiat grajewski,

—	gminy Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno, Mońki i Trzcianne w powiecie monieckim,

—	gminy Łomża, Piątnica, Śniadowo, Jedwabne, Przytuły i Wizna w powiecie łomżyńskim,

—	powiat miejski Łomża,

—	gminy Grodzisk, Drohiczyn, Dziadkowice, Milejczyce i Siemiatycze z miastem Siemiatycze w powiecie siemiatyckim,

—

gminy Białowieża, Czeremcha, Narew, Narewka, część gminy Dubicze Cerkiewne położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 685,część gminy Kleszczele położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogi nr 685, a następnie nr 66 i nr 693, część gminy Hajnówka położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 689 i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 685 i miasto Hajnówka w powiecie hajnowskim,

—	gminy Kobylin-Borzymy i Sokoły w powiecie wysokomazowieckim,

—	część gminy Zambrów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr S8 w powiecie zambrowskim,

—	gminy Grabowo i Stawiski w powiecie kolneńskim,

—	gminy Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Duże, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów, Zawady i Choroszcz w powiecie białostockim,

—	gmina Boćki i część gminy Bielsk Podlaski położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 i miasto Bielsk Podlaski w powiecie bielskim,

—	gmina Puńsk, część gminy Krasnopol położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 653, część gminy Sejny położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 653 i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 663 i miasto Sejny w powiecie sejneńskim,

—	gminy Bakałarzewo, Filipów, Jeleniewo, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki i Szypliszki w powiecie suwalskim,

—	powiat miejski Suwałki,

—	powiat augustowski,

—

gminy Korycin, Krynki, Kuźnica, Sokółka, Szudziałowo, część gminy Nowy Dwór położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 670, część gminy Janów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 671 biegnącą od wschodniej granicy gminy do miejscowości Janów i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Janów, Trofimówka i Kizielany i część gminy Suchowola położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 8 biegnącą od północnej granicy gminy do miejscowości Suchowola, a następnie przedłużonej drogą łączącą miejscowości Suchowola i Dubasiewszczyzna biegnącą do południowo-wschodniej granicy gminy w powiecie sokólskim,

—	powiat miejski Białystok.

w województwie mazowieckim:

—	gminy Przesmyki, Domanice, Skórzec, Siedlce, Suchożebry, Mokobody, Mordy, Wiśniew, Wodynie i Zbuczyn w powiecie siedleckim,

—	gminy Repki, Jabłonna Lacka, część gminy Bielany położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 i część gminy wiejskiej Sokołów Podlaski położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 w powiecie sokołowskim,

—	powiat łosicki,

—	gmina Brochów w powiecie sochaczewskim,

—	gminy Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Zakroczym i miasto Nowy Dwór Mazowiecki w powiecie nowodworskim,

—	gmina Joniec w powiecie płońskim,

—	gmina Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

—	gminy Dąbrówka, Kobyłka, Marki, Radzymin, Wołomin, Zielonka i Ząbki w powiecie wołomińskim,

—	część gminy Somianka położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim,

—	gminy Latowicz i Sulejówek w powiecie mińskim,

—	gmina Borowie w powiecie garwolińskim,

—	powiat warszawski zachodni,

—	powiat legionowski,

—	powiat otwocki,

—	powiat piaseczyński,

—	powiat pruszkowski,

—	gmina Chynów, Grójec, Jasieniec, Pniewy i Warka w powiecie grójeckim,

—	gminy Milanówek, Grodzisk Mazowiecki, Podkowa Leśna i Żabia Wola w powiecie grodziskim,

—	powiat miejski Siedlce,

—	powiat miejski Warszawa.

w województwie lubelskim:

—	powiat radzyński,

—	gminy Krzywda, wiejska Łuków z miastem Łuków, Stanin, Stoczek Łukowski z miastem Stoczek Łukowski, Wojcieszków, Wola Mysłowska i Trzebieszów w powiecie łukowskim,

—	gmina Wyryki, część gminy Urszulin położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 82, część gminy Stary Brus położna na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 82 i część gminy wiejskiej Włodawa położona na północ od granicy miasta Włodawa w powiecie włodawskim,

—	gminy Rossosz, Łomazy, Konstantynów, Piszczac, Rokitno, Biała Podlaska, Zalesie, Terespol z miastem Terespol, Drelów, Międzyrzec Podlaski z miastem Międzyrzec Podlaski w powiecie bialskim,

—	powiat miejski Biała Podlaska,

—

gminy Siemień, Sosnowica, część gminy Dębowa Kłoda położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 819, część gminy Parczew położona na zachód od drogi nr 819 biegnącej do skrzyżowania z drogą nr 813 i na zachód od drogi nr 813 i część gminy Milanów położona na zachód od drogi nr 813 w powiecie parczewskim,

—	gminy Niedźwiada, Ostrówek, Uścimów i część gminy Firlej położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 w powiecie lubartowskim,

—

część gminy Ludwin położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Puchaczów i Dratów, a następnie przez drogę nr 820 do północnej granicy gminy, część gminy Cyców położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę 82 i część gminy Puchaczów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę 82 do miejscowości Stara Wieś, a następnie na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Stara Wieś, Puchaczów i Dratów w powiecie łęczyńskim,

—	gminy Uchanie, Horodło i część gminy wiejskiej Hrubieszów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 844 w powiecie hrubieszowskim,

—	gminy Białopole, Dubienka, Leśniowice, Wojsławice i Żmudź w powiecie chełmskim.

7. Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

Tulcea county

—

Commune Bestepe with folowing localities:

—	Locality Băltenii de Jos,

—	Locality Băltenii de Sus,

—	Locality Bestepe,

—	Locality Periprava,

—	Locality Sfistofca,

—

Commune Sarichioi with folowing localities:

—	Locality Sarichioi,

—	Locality Enisala,

—	Locality Sabangia,

—	Locality Visterna,

—	Locality Zebil,

—

Commune Baia with folowing localities:

—	Locality Baia,

—	Locality Camena,

—	Locality Caugagia,

—	Locality Ceamurlia de Sus,

—	Locality Panduru,

—

Commune Ceamurlia de Jos with folowing localities:

—	Locality Ceamurlia de Jos,

—	Locality Lunca,

—

Commune Ciucurova with folowing localities:

—	Locality Ciucurova,

—	Locality Atmagea,

—	Locality Fântâna Mare,

—	Commune Babadag with Babadag locality,

—

Commune Slava Cercheza with folowing localities:

—	Locality Slava Cercheza,

—	Locality Slava Rusă,

—

Commune Stejaru with folowing localities:

—	Locality Stejaru,

—	Locality Mina Altan Tepe,

—	Locality Vasile Alecsandri,

—

Commune Jurilovca with folowing localities:

—	Locality Jurilovca,

—	Locality Visina,

—	Locality Salcioara.

CZĘŚĆ III

1. Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—	Jelgavas novada Jaunsvirlaukas pagasts,

—	Ozolnieku novada Salgales pagasts,

—	Saldus novada Novadnieku, Kursīšu un Zvārdes pagasts.

2. Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—	Akmenės rajono savivaldybė: Akmenės ir Ventos seniūnijos,

—	Alytaus rajono savivaldybė: Alovės, Butrimonių, Daugų, Pivašiūnų ir Raitininkų seniūnijos,

—	Jurbarko rajono savivaldybė: Juodaičių, Raudonės, Seredžiaus ir Veliuonos seniūnijos,

—	Joniškio rajono savivaldybė: Gataučių, Kepalių, Kriukų ir Saugėlaukio seniūnijos,

—	Kauno rajono savivaldybė: Babtų, Čekiškės, Vilkijos ir Vilkijos apylinkių seniūnijos,

—	Kėdainių rajono savivaldybė: Dotnuvos, Josvainių, Kėdainių miesto, Krakių, Pelėdnagių ir Pernaravos seniūnijos,

—	Kelmės rajono savivaldybė: Tytyvėnų seniūnijos dalis į rytus ir pietus nuo kelio Nr. 157 ir į rytus nuo kelio Nr. 2105 ir Tytuvėnų apylinkių seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. 157 ir į rytus nuo kelio Nr. 2105,

—	Lazdijų rajono savivaldybė,

—	Mažeikių rajono savivaldybės: Laižuvos, Mažeikių apylinkės, Mažeikių, Reivyčių, Tirkšlių ir Viekšnių seniūnijos,

—	Pakruojo rajono savivaldybė: Guostagalio seniūnija, Linkuvos seniūnijos dalis į vakarus nuo kelio Nr. 151 ir kelio Nr. 211, Lygumų, Pakruojo, Pašvitinio ir Žeimelio seniūnijos,

—	Radviliškio rajono savivaldybė: Grinkiškio, Šaukoto ir Šiaulėnų seniūnijos,

—	Raseinių rajono savivaldybė: Ariogalos, Betygalos, Pagojukų ir Šiluvos seniūnijos ir Girkalnio seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. A1,

—	Trakų rajono savivaldybė,

—	Varėnos rajono savivaldybė.

3. Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie podlaskim:

—

gminy Dąbrowa Białostocka, Sidra, część gminy Nowy Dwór położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 670, część gminy Janów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 671 biegnącą od wschodniej granicy gminy do miejscowości Janów i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Janów, Trofimówka i Kizielany i część gminy Suchowola położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 8 biegnącą od północnej granicy gminy do miejscowości Suchowola, a następnie przedłużonej drogą łączącą miejscowości Suchowola i Dubasiewszczyzna biegnącą do południowo-wschodniej granicy gminy w powiecie sokólskim,

—	gmina Giby, część gminy Krasnopol położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 653 i część gminy Sejny położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 653 oraz południowo - zachodnią granicę miasta Sejny i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 663 w powiecie sejneńskim,

—	gmina Orla, część gminy Bielsk Podlaski położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 w powiecie bielskim,

—

gminy Czyże, część gminy Dubicze Cerkiewne położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 685,część gminy Kleszczele położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogi nr 685, a następnie nr 66 i nr 693 i część gminy Hajnówka położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 689 i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 685 w powiecie hajnowskim,

—	gmina Goniądz w powiecie monieckim

—	gminy Mielnik i Nurzec-Stacja w powiecie siemiatyckim.

w województwie mazowieckim:

—	gmina Nasielsk w powiecie nowodworskim,

—	gmina Świercze i część gminy Winnica położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

—	gmina Nowe Miasto w powiecie płońskim

—	gminy Korczew i Paprotnia w powiecie siedleckim.

w województwie lubelskim:

—

gminy Wierzbica, Sawin, Ruda Huta, Dorohusk, Kamień i część gminy wiejskiej Chełm położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 812 biegnącą od zachodniej granicy tej gminy do granicy powiatu miejskiego Chełm, a następnie północną granicę powiatu miejskiego Chełm do wschodniej granicy gminy w powiecie chełmskim,

—	powiat miejski Chełm,

—	gminy Hanna, Hańsk, Wola Uhruska, część gminy Urszulin położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 82, część gminy Stary Brus położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 82 i część gminy wiejskiej Włodawa położona na południe od granicy miasta Włodawa w powiecie włodawskim,

—	część gminy Cyców położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 82 i na północ od drogi nr 841 w powiecie łęczyńskim,

—

gminy Jabłoń, Podedwórze, część gminy Dębowa Kłoda położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 819, część gminy Parczew położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 819 biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 813 i na wschód od drogi nr 813 i część gminy Milanów położona na wschód od drogi nr 813 w powiecie parczewskim,

—	gminy Janów Podlaski, Leśna Podlaska, Kodeń, Sławatycze, Sosnówka, Tuczna i Wisznice w powiecie bialskim,

—	gminy Jeziorzany, Michów, Kock i część gminy Firlej położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 19 w powiecie lubartowskim,

—	gminy Adamów i Serokomla w powiecie łukowskim,

—	gmina Baranów w powiecie puławskim,

—	gminy Nowodwór i Ułęż w powiecie ryckim.

4. Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

Satu Mare county

—

Commune Agriș with folowing localities:

—	Locality Agriș,

—	Locality Ciuperceni,

—	Commune Botiz,

—

Commune Dorolț with folowing localities:

—	Locality Atea,

—	Locality Dara,

—	Locality Petea,

—	Locality Dorolț,

—

Commune Halmeu with folowing localities:

—	Locality Halmeu,

—	Locality Cidreag,

—	Locality Mesteacăn,

—	Locality Porumbești,

—

Commune Lazuri with folowing localities:

—	Locality Lazuri,

—	Locality Bercu,

—	Locality Nisipeni,

—	Locality Noroieni,

—	Locality Peleș,

—	Locality Pelișor,

—

Commune Micula with folowing localities:

—	Locality Micula,

—	Locality Bercu Nou,

—	Locality Micula Nouă,

—	Satu Mare Municipality,

—

Commune Turulung with folowing localities:

—	Locality Turulung,

—	Locality Drăgușeni.

Tulcea county

Tulcea Municipality with folowing localities:

—	Locality Tulcea,

—	Locality Tudor Vladimirescu,

—

Commune Ceatalchioi with folowing localities:

—	Locality Ceatalchioi,

—	Locality Patlageanca,

—	Locality Plauru,

—	Locality Salceni,

—	Commune Pardina with Pardina locality,

—

Commune Somova with folowing localities:

—	Locality Somova,

—	Locality Mineri,

—	Locality Parches,

—

Commune Frecăței with folowing localities:

—	Locality Frecăței,

—	Locality Cataloi,

—	Locality Poșta,

—	Locality Telita,

—

Commune Horia with folowing localities:

—	Locality Horia,

—	Locality Cloșca,

—	Locality Florești,

—

Commune Izvoarele with folowing localities:

—	Locality Izvoarele,

—	Locality Alba,

—	Locality Iulia,

—	Locality Valea Teilor,

—

Commune Mihai Bravu with folowing localities:

—	Locality Mihai Bravu,

—	Locality Satu Nou,

—	Locality Turda,

—

Commune Mihail Kogălniceanu with folowing localities:

—	Locality Mihail Kogălniceanu,

—	Locality Lăstuni,

—	Locality Rândunica,

—

Commune Nalbant with folowing localities:

—	Locality Nalbant,

—	Locality Nicolae Bălcescu,

—	Locality Trestenic,

—	Commune Niculițel with Niculițel locality,

—

Commune Isaccea with folowing localities:

—	Locality Isaccea,

—	Locality Tichilești,

—	Locality Revărsarea,

—

Commune C.A.Rosetti with folowing localities:

—	Locality C.A.Rosetti,

—	Locality Cardon,

—	Locality Letea,

—

Commune Valea Nucarilor with folowing localities:

—	Locality Valea Nucarilor,

—	Locality Agighiol,

—	Locality Iazurile,

—

Commune Chilia Veche with folowing localities:

—	Locality Chilia Veche,

—	Locality Calita,

—	Locality Ostrovu Tataru,

—	Locality Tatanir,

—

Commune Crisan with folowing localities:

—	Locality Crisan,

—	Locality Caraorman,

—	Locality Mila 23,

—	Commune Mahmudia with Mahmudia locality,

—

Commune Maliuc with folowing localities:

—	Locality Maliuc,

—	Locality Ilganii de Sus,

—	Locality Gorgova,

—	Locality Partizani,

—	Locality Vulturu,

—

Commune Murighiol with folowing localities:

—	Locality Murighiol,

—	Locality Colina,

—	Locality Dunavatu de Jos,

—	Locality Dunavatu de Sus,

—	Locality Plopu,

—	Locality Sarinasuf,

—	Locality Uzlina,

—

Commune Nufaru with folowing localities:

—	Locality Nufaru,

—	Locality Ilagnii de Jos,

—	Locality Malcoci,

—	Locality Victoria,

—	Commune Sulina with Sulina localities,

—	Commune Sfantu Gheorghe with Sfantu Gheorghe locality,

—

Commune Luncavița with folowing localities:

—	Locality Văcăreni,

—	Locality Luncavița,

—	Locality Rachelu,

—

Commune Hamcearca with following localities:

—	Locality Nifon,

—	Locality Căprioara,

—	Locality Hamcearca,

—	Locality Balabancea,

—	Commune Grindu with Grindu Locality.

CZĘŚĆ IV

Włochy

Następujące obszary we Włoszech

—	tutto il territorio della Sardegna.

”

26.6.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 161/67

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/911

z dnia 25 czerwca 2018 r.

ustanawiająca tymczasowe środki ochronne w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się pomoru małych przeżuwaczy w Bułgarii

(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 4071)

(Jedynie tekst w języku bułgarskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Pomór małych przeżuwaczy jest poważną chorobą wirusową małych przeżuwaczy, tj. owiec i kóz, przenoszoną głównie poprzez bezpośredni kontakt. Zachorowalność i umieralność w przypadku pomoru małych przeżuwaczy mogą być bardzo wysokie, zwłaszcza na obszarach, gdzie choroba ta pojawia się po raz pierwszy, i mogą mieć poważne skutki gospodarcze dla sektora rolnego. Pomór małych przeżuwaczy nie przenosi się na ludzi. Choroba ta jest endemiczna w wielu krajach Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji i stanowi poważny powód do obaw, jeśli chodzi o zdrowie i dobrostan zwierząt.

(2)

Dyrektywą Rady 92/119/EWG (3) ustanowiono ogólne środki zwalczania niektórych chorób i zwierząt, w tym pomoru małych przeżuwaczy. Są to m.in. środki kontroli, które należy zastosować w przypadku podejrzenia i potwierdzenia wystąpienia w gospodarstwie pomoru małych przeżuwaczy. Obejmują one również ustanowienie obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wokół ognisk choroby oraz inne dodatkowe środki kontroli nad rozprzestrzenianiem się choroby.

(3)

Zgodnie z art. 14.7.7. Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych („kodeks”), wydanego w 2017 r. przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) (4), w przypadku wystąpienia ogniska pomoru małych przeżuwaczy lub zakażenia wirusem tej choroby w kraju lub strefie wolnych od pomoru małych przeżuwaczy i w przypadku gdy stosuje się politykę likwidacji stad, odzyskanie statusu kraju lub strefy wolnej od tej choroby następuje sześć miesięcy po uboju ostatniego przypadku, pod warunkiem spełnienia wymogów art. 14.7.32 kodeksu.

(4)	W dniu 23 czerwca 2018 r. Bułgaria powiadomiła Komisję i pozostałe państwa członkowskie o trzech ogniskach pomoru małych przeżuwaczy w gospodarstwach w gminie Bolarowo w obwodzie Jamboł w Bułgarii.

(5)

Bułgaria zastosowała środki zwalczania przewidziane w dyrektywie 92/119/EWG, a w szczególności likwidację zakażonych stad oraz ustanowienie obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wokół ognisk choroby zgodnie z przepisami tej dyrektywy. Zintensyfikowano również nadzór w gminach sąsiadujących z obszarami dotkniętymi chorobą, a także w gminach leżących wzdłuż granicy Unii z państwami trzecimi, które nie są wolne od pomoru małych przeżuwaczy.

(6)

Oprócz stosowania środków przewidzianych w dyrektywie 92/119/EWG należy zastosować przejściowe środki ochronne zapobiegające rozprzestrzenianiu się pomoru małych przeżuwaczy. W związku z tym w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się pomoru małych przeżuwaczy na inne obszary Bułgarii oraz do innych państw członkowskich i do państw trzecich, w szczególności poprzez handel małymi przeżuwaczami i ich materiałem biologicznym, należy objąć kontrolą wysyłanie przesyłek z małymi przeżuwaczami oraz wprowadzanie do obrotu niektórych produktów pochodzących od małych przeżuwaczy.

(7)	W oczekiwaniu na posiedzenie Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz oraz we współpracy z zainteresowanym państwem członkowskim Komisja powinna przyjąć tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do pomoru małych przeżuwaczy w Bułgarii.

(8)	Sytuacja zostanie poddana ocenie na kolejnym posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz i w razie potrzeby środki zostaną odpowiednio dostosowane,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszą decyzją ustanawia się tymczasowy środek ochronny w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się pomoru małych przeżuwaczy w Unii.

Ma on zastosowanie do małych przeżuwaczy oraz do nasienia, komórek jajowych i zarodków tych zwierząt, a także do niektórych produktów pochodzących od tych zwierząt.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a)	„małe przeżuwacze” oznaczają wszystkie zwierzęta z gatunków owiec lub kóz;

b)	„nieprzetworzone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego” oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zgodne z definicją w art. 3 pkt 1) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 (5);

2. Ponadto zastosowanie mają definicje określone w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (6).

Artykuł 3

Bułgaria zakazuje wysyłki następujących towarów z obwodu Jamboł do innych części Bułgarii, do innych państw członkowskich oraz do państw trzecich:

a)	małe przeżuwacze;

b)	nasienie, komórki jajowe i zarodki małych przeżuwaczy.

Artykuł 4

1. Bułgaria zakazuje wprowadzania do obrotu poza obwodem Jamboł następujących towarów uzyskanych z małych przeżuwaczy pochodzących z obwodu Jamboł:

a)	świeżego mięsa;

b)	mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych wyprodukowanych z mięsa, o którym mowa w lit. a);

produktów mięsnych i przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit do spożycia przez ludzi, wyprodukowanych z mięsa, o którym mowa w lit. a), innych niż te, które poddano zabiegowi w celu wyeliminowania niektórych zagrożeń dla zdrowia zwierząt zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy Rady 2002/99/WE (7);

d)	mleka surowego i produktów mleczarskich, innych niż te, które poddano obróbce termicznej w hermetycznie zamkniętych pojemnikach przy wartości F0 wynoszącej 3,00 lub większej zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy 2002/99/WE;

e)	produktów zawierających towary, o których mowa w lit. a) – d);

f)	nieprzetworzonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

2. Na zasadzie odstępstwa od zakazu określonego w ust. 2 lit. f) właściwy organ może zezwolić na wysyłkę nieprzetworzonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pod nadzorem urzędowym z przeznaczeniem do przetworzenia lub unieszkodliwienia w zakładzie zatwierdzonym przez ten organ do tego celu na terytorium Bułgarii zgodnie z przepisami art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Artykuł 5

Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 23 grudnia 2018 r.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Bułgarii.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 czerwca 2018 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3) Dyrektywa Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzająca ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń (Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 69).

(4) http://www.oie.int/index.php?id=169&L=0&htmfile=chapitre_ppr.htm

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1).

(6) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).

(7) Dyrektywa Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiająca przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 161

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 61 26 czerwca 2018

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2018/902 z dnia 21 kwietnia 2016 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz tymczasowego stosowania Protokołu do Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej	1
		Protokół do Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej	3
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/903 z dnia 25 czerwca 2018 r. przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Kosowie ( *1)	7
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/904 z dnia 25 czerwca 2018 r. przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Azji Środkowej	12
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/905 z dnia 25 czerwca 2018 r. przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki	16
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/906 z dnia 25 czerwca 2018 r. przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w regionie Sahelu	22
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/907 z dnia 25 czerwca 2018 r. w sprawie Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji	27
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/908 z dnia 25 czerwca 2018 r. przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie	32
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2018/909 z dnia 25 czerwca 2018 r. ustanawiająca wspólny zbiór przepisów dotyczących zarządzania projektami PESCO	37
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/910 z dnia 25 czerwca 2018 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 4060) ( 1)	42
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/911 z dnia 25 czerwca 2018 r. ustanawiająca tymczasowe środki ochronne w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się pomoru małych przeżuwaczy w Bułgarii (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 4071) ( 1)	67


	(*1) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG.