DECYZJA RADY (UE) 2018/760

z dnia 14 maja 2018 r.

w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z jego art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi.

Tekst porozumienia jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady wyznacza osobę umocowaną do złożenia w imieniu Unii instrumentu zatwierdzenia, o którym mowa w porozumieniu (3).

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

(1)  Zgoda z dnia 17 kwietnia 2018 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Decyzja Rady (UE) 2017/2182 z dnia 20 listopada 2017 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi (Dz.U. L 309 z 24.11.2017, s. 1).

(3)  Data wejścia w życie porozumienia zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi

A.   Pismo Unii Europejskiej

Szanowna Pani

Mam zaszczyt odnieść się do negocjacji między Unią Europejską a Królestwem Norwegii (zwanych dalej „Stronami”) w sprawie dwustronnego handlu produktami rolnymi, które zakończono dnia 5 kwietnia 2017 r.

Nową rundę negocjacji w sprawie handlu rolnego między Komisją Europejską a rządem Norwegii rozpoczęto na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) w celu dalszej stopniowej liberalizacji handlu rolnego między Stronami na zasadzie preferencji, wzajemności i obopólnych korzyści. Negocjacje prowadzono w sposób uporządkowany, należycie uwzględniając rozwój polityki rolnej obu Stron i okoliczności, w tym zmiany w handlu dwustronnym oraz warunki wymiany handlowej z innymi partnerami.

Niniejszym potwierdzam następujący wynik negocjacji:

Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu, w którym złożono ostatni instrument zatwierdzenia.

Byłbym wdzięczny, gdyby zechciał Pan potwierdzić zgodę Pańskiego Rządu na powyższe ustalenia.

Proszę o przyjęcie wyrazów najwyższego szacunku.

Съставено в Брюксел на

Hecho en Bruselas, el

V Bruselu dne

Udfærdiget i Bruxelles, den

Geschehen zu Brüssel am

Brüssel,

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις

Done at Brussels,

Fait à Bruxelles, le

Sastavljeno u Bruxellesu

Fatto a Bruxelles, addì

Briselē,

Priimta Briuselyje,

Kelt Brüsszelben,

Magħmul fi Brussell,

Gedaan te Brussel,

Sporządzono w Brukseli, dnia

Feito em Bruxelas,

Întocmit la Bruxelles,

V Bruseli

V Bruslju,

Tehty Brysselissä

Utfärdat i Bryssel den

Utferdiget i Brussel,

B.   Pismo Królestwa Norwegii

Szanowna Pani

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Państwa listu opatrzonego dzisiejszą datą o następującej treści:

„Mam zaszczyt odnieść się do negocjacji między Unią Europejską a Królestwem Norwegii (zwanych dalej „Stronami”) w sprawie dwustronnego handlu produktami rolnymi, które zakończono dnia 5 kwietnia 2017 r.

Nową rundę negocjacji w sprawie handlu rolnego między Komisją Europejską a rządem Norwegii rozpoczęto na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) w celu dalszej stopniowej liberalizacji handlu rolnego między Stronami na zasadzie preferencji, wzajemności i obopólnych korzyści. Negocjacje prowadzono w sposób uporządkowany, należycie uwzględniając rozwój polityki rolnej obu Stron i okoliczności, w tym zmiany w handlu dwustronnym oraz warunki wymiany handlowej z innymi partnerami.

Niniejszym potwierdzam następujący wynik negocjacji:

Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu, w którym złożono ostatni instrument zatwierdzenia.”.

Mam zaszczyt potwierdzić, że rząd Królestwa Norwegii zgadza się z treścią Pańskiego pisma.

Proszę o przyjęcie wyrazów najwyższego szacunku.

Utferdiget i Brussel,

Съставено в Брюксел на

Hecho en Bruselas, el

V Bruselu dne

Udfærdiget i Bruxelles, den

Geschehen zu Brüssel am

Brüssel,

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις

Done at Brussels,

Fait à Bruxelles, le

Sastavljeno u Bruxellesu

Fatto a Bruxelles, addì

Briselē,

Priimta Briuselyje,

Kelt Brüsszelben,

Magħmul fi Brussell,

Gedaan te Brussel,

Sporządzono w Brukseli, dnia

Feito em Bruxelas,

Întocmit la Bruxelles,

V Bruseli

V Bruslju,

Tehty Brysselissä

Utfärdat i Bryssel den

(1)  Te produkty są przywożone bezcłowo. Norwegia zastrzega sobie jednak prawo nałożenia opłat celnych w przypadku przywozu z przeznaczeniem na paszę.

(1)  W okresie 1.1–31.12, a w pierwszym roku stosowania porozumienia pro rata, jeżeli jest to konieczne. Do istniejących kontyngentów taryfowych wynegocjowanych w ramach poprzednich porozumień między UE i Norwegią zostaną dodane dodatkowe kontyngenty.

(2)  W okresie 1.12–31.12.

(3)  Ilości podano dla przywozu szynki z kością. Przy przywozie szynki bez kości stosuje się współczynnik konwersji 1,15.

(4)  Wyjątek stanowią następujące rośliny: Argyranthemum frutescens, Chrysanthemum frutescens, Begonia x hiemalis, Begonia elatior, Campanula, Dendranthema x grandiflora, Chrysanthemum x morifolium, Euphorbia pulcherrima, Poinsettia pulcherrima, Hibiscus, Kalanchoe, Pelargonium, Primula i Saintpaulia.

(5)  Kategoria ta obejmuje następujące rośliny: Condiaeum, Croton, Dieffenbachia, Epipremnum, Scindapsus aureum, Hedera, Nephrolepis, Peperomia obtusifolia, Peperomia rotundifolia, Schefflera, Soleirolia i Helxine, także przy przywozie jako część mieszanej grupy roślin.

(6)  Kryterium użytkownika końcowego: Przemysł przetwórczy.

(7)  W okresie 1.1–31.12, a w pierwszym roku stosowania porozumienia pro rata, jeżeli jest to konieczne. Do istniejących kontyngentów taryfowych wynegocjowanych w ramach poprzednich porozumień między UE i Norwegią zostaną dodane dodatkowe kontyngenty.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/761

z dnia 16 lutego 2018 r.

ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru sprawowanego przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa po wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 i uchylające rozporządzenie Komisji (UE) nr 1077/2012

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei (1), w szczególności jej art. 6 ust. 6,

uwzględniając zalecenie Agencji Kolejowej Unii Europejskiej ERA-REC-115-REC w sprawie zmian we wspólnych metodach oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do oceny zgodności oraz we wspólnych metodach oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru, przekazane Komisji dnia 9 marca 2017 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólne metody oceny bezpieczeństwa (CSM), o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy (UE) 2016/798, w odniesieniu do nadzoru nad zarządzaniem bezpieczeństwem przez przedsiębiorstwa kolejowe i zarządców infrastruktury, sprawowanego przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa po wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa względnie autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Definicja

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Proces nadzoru

1.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa stosują proces nadzoru określony w załączniku I.

2.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa ustanawiają wewnętrzne zasady lub procedury na potrzeby zarządzania procesem nadzoru.

3.   Do celów nadzoru krajowe organy ds. bezpieczeństwa akceptują zezwolenia, świadectwa uznania lub certyfikaty produktów lub usług świadczonych przez przedsiębiorstwa kolejowe i zarządców infrastruktury lub przez ich wykonawców, partnerów lub dostawców, przyznane zgodnie ze stosownymi przepisami unijnymi, jako dowód zdolności przedsiębiorstw kolejowych i zarządców infrastruktury do spełnienia odpowiednich wymogów określonych w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2018/762 (8).

Artykuł 4

Techniki nadzoru

Krajowe organy ds. bezpieczeństwa przyjmują właściwe techniki, takie jak audyty i kontrole, oraz wybierają najbardziej odpowiednie techniki przy planowaniu swoich działań w zakresie nadzoru.

Artykuł 5

Powiązania między nadzorem i oceną

1.   Prowadzący nadzór krajowy organ ds. bezpieczeństwa wykorzystuje oraz w stosownych przypadkach wymienia informacje na temat wyników systemu zarządzania bezpieczeństwem, zgromadzone w trakcie swoich działań w zakresie nadzoru, do celów odnowienia lub aktualizacji jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa.

2.   W przypadku gdy krajowy organ ds. bezpieczeństwa, o którym mowa w ust. 1, nie jest odpowiedzialny za wydawanie jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa, podejmuje on niezwłocznie koordynację z Agencją działającą w charakterze organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa lub z właściwym krajowym organem ds. bezpieczeństwa, w przypadku infrastruktury transgranicznej, na jego wniosek, po otrzymaniu wniosku o odnowienie lub aktualizację.

W oparciu o wyniki koordynacji, o której mowa w akapicie pierwszym, krajowy organ ds. bezpieczeństwa wskazuje i precyzuje informacje, które są istotne dla oceny, czy system zarządzania bezpieczeństwem stosowany przez przedsiębiorstwo kolejowe lub zarządcę infrastruktury działa skutecznie, obejmujące co najmniej:

Artykuł 6

Kompetencje personelu uczestniczącego w działaniach w zakresie nadzoru

1.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa zapewniają, aby personel uczestniczący w działaniach w zakresie nadzoru posiadał następujące kompetencje:

2.   W przypadku pracy zespołowej kompetencje mogą być dzielone między członkami zespołu.

3.   W celu zapewnienia właściwego stosowania ust. 1 krajowe organy ds. bezpieczeństwa wprowadzają system zarządzania kompetencjami, który obejmuje:

Artykuł 7

Kryteria podejmowania decyzji

1.   Krajowy organ ds. bezpieczeństwa ustanawia i publikuje kryteria podejmowania decyzji dotyczące stosowanych przez niego metod oceny prawidłowego stosowania systemu zarządzania bezpieczeństwem przez przedsiębiorstwo kolejowe lub zarządcę infrastruktury oraz oceny skuteczności systemu zarządzania bezpieczeństwem w kontrolowaniu ryzyk dla bezpieczeństwa związanych z działalnością przedsiębiorstwa kolejowego lub zarządcy infrastruktury.

Kryteria te obejmują informacje na temat tego, w jaki sposób krajowy organ ds. bezpieczeństwa zarządza i zajmuje się niezgodnościami stwierdzonymi w systemie zarządzania bezpieczeństwem stosowanym przez przedsiębiorstwo kolejowe lub zarządcę infrastruktury.

2.   Krajowy organ ds. bezpieczeństwa przyjmuje i publikuje procedurę określającą szczegółowo, w jaki sposób przedsiębiorstwa kolejowe, zarządcy infrastruktury i wszelkie inne zainteresowane strony mogą składać skargi na decyzje podejmowane w trakcie prowadzenia działań w zakresie nadzoru.

Artykuł 8

Koordynacja między krajowymi organami ds. bezpieczeństwa i współpraca z innymi organami

1.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa zaangażowane w nadzór nad zarządcą infrastruktury posiadającym infrastrukturę transgraniczną lub nad przedsiębiorstwem kolejowym działającym w więcej niż jednym państwie członkowskim koordynują swoje podejścia do nadzoru zgodnie z art. 17 ust. 7 i 9 dyrektywy (UE) 2016/798.

Po przyznaniu autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa lub jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa krajowe organy ds. bezpieczeństwa niezwłocznie podejmują decyzję w sprawie tego, który z nich ma odgrywać wiodącą rolę w koordynowaniu nadzoru nad prawidłowym stosowaniem i skutecznością systemu zarządzania bezpieczeństwem, bez uszczerbku dla obowiązków krajowych organów ds. bezpieczeństwa wynikających z przepisów art. 16 ust. 2 lit. d) oraz j) i art. 17 dyrektywy (UE) 2016/798.

2.   Do celów ust. 1 krajowe organy ds. bezpieczeństwa opracowują ustalenia w oparciu o ramy skoordynowanego i wspólnego nadzoru określone w załączniku II.

3.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa opracowują również ustalenia dotyczące współpracy z krajowymi organami dochodzeniowymi, organami certyfikującymi podmioty odpowiedzialne za utrzymanie oraz innymi właściwymi organami lub podmiotami.

Artykuł 9

Uchylenie

Rozporządzenie (UE) nr 1077/2012 traci moc z dniem 16 czerwca 2019 r.

Artykuł 10

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 16 czerwca 2019 r. Jednakże przepisy art. 5 ust. 2 oraz art. 8 ust. 1 i 2 stosuje się od dnia 16 czerwca 2020 r. w tych państwach członkowskich, które powiadomiły Agencję i Komisję zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798 o przedłużeniu okresu transpozycji tej dyrektywy.

(1)  Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 102.

(2)  Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 1 września 2016 r. w sprawie udzielenia Agencji Kolejowej Unii Europejskiej upoważnienia do opracowania projektu zmian we wspólnych metodach oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do oceny zgodności i we wspólnej metodzie oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru oraz uchylająca decyzję wykonawczą C(2014) 1649 final (C(2016) 5504 final).

(3)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1158/2010 z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do zgodności z wymogami dotyczącymi uzyskania kolejowych certyfikatów bezpieczeństwa (Dz.U. L 326 z 10.12.2010, s. 11).

(4)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1169/2010 z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do zgodności z wymogami dotyczącymi uzyskania kolejowych autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa (Dz.U. L 327 z 11.12.2010, s. 13).

(5)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1077/2012 z dnia 16 listopada 2012 r. w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru sprawowanego przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa po wydaniu certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji bezpieczeństwa (Dz.U. L 320 z 17.11.2012, s. 3).

(6)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 32).

(7)  Dyrektywa 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 95/18/WE w sprawie przyznawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym oraz dyrektywę 2001/14/WE w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz certyfikację w zakresie bezpieczeństwa (Dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa kolei) (Dz.U. L 164 z 30.4.2004, s. 44).

(8)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/762 z dnia 8 marca 2018 r. ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 1158/2010 i (UE) nr 1169/2010 (zob. s. 26 niniejszego Dziennika Urzędowego).

ZAŁĄCZNIK I

Proces nadzoru, o którym mowa w art. 3

1.   PRZEPISY OGÓLNE

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa opracowuje zorganizowany i mogący podlegać audytowi proces obejmujący całą działalność, który uwzględnia poniżej określone elementy. Zapewnia to wieloetapowy charakter procesu nadzoru, który uwzględnia w ten sposób potrzebę ciągłego doskonalenia, co przedstawiono na schemacie zamieszczonym poniżej w dodatku.

2.   USTANOWIENIE STRATEGII I PLANU (PLANÓW) NADZORU

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa:

a)

gromadzi i analizuje dane i informacje z różnych źródeł jako założenia strategii i planu lub planów nadzoru. Źródła mogą obejmować informacje zgromadzone w trakcie oceny systemów zarządzania bezpieczeństwem, wyniki wcześniejszych działań w zakresie nadzoru, informacje pochodzące z autoryzacji podsystemów lub pojazdów, raporty z wypadków opracowane przez krajowe organy dochodzeniowe i wydane przez nie w ich następstwie zalecenia, inne sprawozdania lub dane dotyczące wypadków lub incydentów, roczne sprawozdania dotyczące bezpieczeństwa składane przez przedsiębiorstwa kolejowe i zarządców infrastruktury krajowemu organowi ds. bezpieczeństwa, roczne sprawozdania dotyczące utrzymania składane przez podmioty odpowiedzialne za utrzymanie, skargi obywateli i inne odpowiednie źródła;

b)	określa w strategii nadzoru na potrzeby ukierunkowanych działań w zakresie nadzoru obszary ryzyka, w tym w stosownych przypadkach ryzyka będącego wynikiem integracji czynników ludzkich i organizacyjnych oraz zarządzania tymi czynnikami;

c)	opracowuje plan lub plany nadzoru, w których przedstawia sposób realizacji strategii nadzoru w okresie ważności jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa i autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa;

d)	w oparciu o określone obszary docelowe opracowuje wstępne oszacowanie zasobów koniecznych do realizacji planu lub planów nadzoru;

e)	przydziela zasoby w celu realizacji planu lub planów nadzoru;

f)	uwzględnia w strategii i planie (planach) nadzoru wszelkie kwestie dotyczące działalności transgranicznej lub infrastruktury transgranicznej, poprzez koordynację z innym krajowym organem (innymi krajowymi organami) ds. bezpieczeństwa.

3.   KOMUNIKOWANIE STRATEGII I PLANU (PLANÓW) NADZORU

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa:

a)	przedstawia ogólne cele strategii nadzoru i ogólne wyjaśnienia dotyczące planu lub planów nadzoru właściwym przedsiębiorstwom kolejowym lub zarządcom infrastruktury oraz – w stosownych przypadkach – innym zainteresowanym stronom;

b)	przekazuje właściwym przedsiębiorstwom kolejowym lub zarządcom infrastruktury ogólne wyjaśnienia dotyczące sposobu realizacji planu lub planów nadzoru.

4.   REALIZACJA DZIAŁAŃ W ZAKRESIE NADZORU

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa:

a)	realizuje plan lub plany nadzoru;

b)

podejmuje proporcjonalne działanie (działania) w odpowiedzi na niewywiązywanie się przez przedsiębiorstwo kolejowe lub zarządcę infrastruktury ze spoczywających na nich obowiązków prawnych, w tym w razie potrzeby ogłasza w trybie pilnym alerty bezpieczeństwa i stosuje tymczasowe środki bezpieczeństwa;

c)	ocenia, na ile adekwatnie przedsiębiorstwo kolejowe lub zarządca infrastruktury opracowali i wykonali plan lub plany działania mające na celu zaradzenie w określonym terminie niezgodnościom lub niewielkiemu zastrzeżeniu;

d)	dokumentuje wyniki prowadzonych przez siebie działań w zakresie nadzoru.

5.   WYNIKI DZIAŁAŃ W ZAKRESIE NADZORU

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa:

a)

udostępnia właściwemu przedsiębiorstwu kolejowemu lub zarządcy infrastruktury wyniki swoich działań w zakresie nadzoru, włącznie z określeniem zarówno obszarów, w których dochodzi do niezgodności po stronie przedsiębiorstwa kolejowego lub zarządcy infrastruktury, jak i obszarów dobrych praktyk w celu wspierania poprawy bezpieczeństwa;

b)	dysponuje informacjami na temat wyników w zakresie bezpieczeństwa osiąganych przez poszczególne przedsiębiorstwa kolejowe lub poszczególnych zarządców infrastruktury działających w jego państwie członkowskim;

c)	publikuje i komunikuje odpowiednim zainteresowanym stronom swoje opinie dotyczące ogólnych wyników w zakresie bezpieczeństwa w państwie członkowskim;

d)	publikuje i komunikuje odpowiednim zainteresowanym stronom swoje opinie dotyczące skuteczności ram regulacyjnych w zakresie bezpieczeństwa;

e)

wykorzystuje oraz w stosownych przypadkach wymienia informacje na temat wyników systemu zarządzania bezpieczeństwem zgromadzone w trakcie nadzoru nad przedsiębiorstwami kolejowymi lub zarządcami infrastruktury, przed ponowną oceną wniosku o odnowienie lub aktualizację jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa, z Agencją działającą w charakterze organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa lub z właściwym krajowym organem ds. bezpieczeństwa w przypadku infrastruktury transgranicznej;

f)

w stosownych przypadkach podejmuje wszelkie działania w zakresie egzekwowania przepisów, określa, czy zachodzi konieczność ograniczenia lub cofnięcia jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa, a w przypadku gdy nie jest odpowiedzialny za wydawanie jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa, odpowiednio informuje właściwy organ.

6.   PRZEGLĄD DZIAŁAŃ W ZAKRESIE NADZORU

Na podstawie informacji i doświadczenia zgromadzonych w trakcie prowadzenia działań w zakresie nadzoru oraz wyników w zakresie bezpieczeństwa na poziomie zarówno indywidualnym, jak i państwa członkowskiego krajowy organ ds. bezpieczeństwa w regularnych odstępach:

a)	dokonuje przeglądu strategii i planu lub planów nadzoru w celu weryfikacji zasadności pierwotnie wybranego działania, wykorzystywania danych lub informacji z różnych źródeł, wyników nadzoru i przydziału zasobów oraz, w razie potrzeby, zmienia priorytety działania;

b)	w razie potrzeby dokonuje zmian w planie lub w planach nadzoru i uwzględnia wpływ tych zmian na strategię nadzoru;

c)	w razie potrzeby przedstawia swoje opinie i ewentualne propozycje swojemu państwu członkowskiemu w celu usunięcia wszelkich nieprawidłowości w ramach regulacyjnych w zakresie bezpieczeństwa.

Dodatek

Roczne sprawozd. dot. bezpieczeństwa: przedsiębiorstwa kolejowe i zarządcy infrastruktury

Dane dot. wypadku

lub incydentu

Stosowne informacje zgromadzone na temat skuteczności systemu zarządzania bezp.

Przegląd działań w zakresie nadzoru

Tak

Nie

Tak

Egzekwowanie, promowanie lub rozwijanie ram regulacyjnych w zakresie bezp.

Potrzeba środków?

Nie

Ocena stosowności i skuteczności planu działania

Wyniki nadzoru

Ocena wyników w zakresie bezp.

Udokumentowanie wyników nadzoru

Ogólne cele strategii nadzoru, ogólne wyjaśnienie planu nadzoru i wyjaśnienie, w jaki sposób plan będzie realizowany

Opracowanie i wdrożenie planu działania

Podjęcie proporcjonalnego działania

Brak zgodności?

Realizacja planu

Opracowanie strategii i planu nadzoru i koordynacja nadzoru z innymi krajowymi organami ds. bezp.

Określenie obszarów ryzyka

Wszelkie istotne informacje

Sprawozdania z dochodzeń

Wyniki wcześniejszego nadzoru

Gromadzenie i analizowanie informacji

Informacje zgromadzone w trakcie oceny bezpieczeństwa

Przedsięb. kolejowe lub zarządca infrastruktury

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa prowadzący nadzór

Agencja lub właściwy krajowy organ ds. bezpieczeństwa

Ogólne wyniki w zakresie bezp. w państwie członk.

Skuteczność ram regulacyjnych w zakresie bezp.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/762

z dnia 8 marca 2018 r.

ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 1158/2010 i (UE) nr 1169/2010

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei (1), w szczególności jej art. 6 ust. 6,

uwzględniając zalecenie Agencji Kolejowej Unii Europejskiej ERA-REC-115-REC w sprawie zmian we wspólnych metodach oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do oceny zgodności oraz we wspólnych metodach oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru, przekazane Komisji dnia 9 marca 2017 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólne metody oceny bezpieczeństwa (CSM), o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. f) dyrektywy (UE) 2016/798, w odniesieniu do wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem mających zastosowanie do przedsiębiorstw kolejowych i zarządców infrastruktury.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się w odniesieniu do jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa i autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa wydawanych na podstawie dyrektywy (UE) 2016/798.

Artykuł 2

Definicja

Do celów niniejszego rozporządzenia „organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa” oznacza organ odpowiedzialny za wydanie jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa – Agencję lub krajowy organ ds. bezpieczeństwa.

Artykuł 3

Wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem mające zastosowanie do przedsiębiorstw kolejowych

Przedsiębiorstwa kolejowe ustanawiają swoje systemy zarządzania bezpieczeństwem zgodnie z wymogami określonymi w załączniku I.

Te wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem mają zastosowanie do jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa, o których mowa w art. 10 dyrektywy (UE) 2016/798, do celów oceny wniosków i do celów nadzoru.

Artykuł 4

Wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem mające zastosowanie do zarządców infrastruktury

Zarządcy infrastruktury ustanawiają swoje systemy zarządzania bezpieczeństwem zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II.

Te wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem mają zastosowanie do autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa, o których mowa w art. 12 dyrektywy (UE) 2016/798, do celów oceny wniosków i nadzoru.

Artykuł 5

Uchylenie

Rozporządzenia (UE) nr 1158/2010 i (UE) nr 1169/2010 tracą moc z dniem 16 czerwca 2025 r.

Artykuł 6

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 16 czerwca 2019 r. w tych państwach członkowskich, które nie powiadomiły Agencji i Komisji zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798. Niniejsze rozporządzenie stosuje się we wszystkich państwach członkowskich od dnia 16 czerwca 2020 r.

(1)  Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 102.

(2)  Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 1 września 2016 r. w sprawie udzielenia Agencji Kolejowej Unii Europejskiej upoważnienia do opracowania projektu zmian we wspólnych metodach oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do oceny zgodności i we wspólnej metodzie oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru oraz uchylająca decyzję wykonawczą C(2014) 1649 final, C(2016) 5504 final.

(3)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1158/2010 z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do zgodności z wymogami dotyczącymi uzyskania kolejowych certyfikatów bezpieczeństwa (Dz.U. L 326 z 10.12.2010, s. 11).

(4)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1169/2010 z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do zgodności z wymogami dotyczącymi uzyskania kolejowych autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa (Dz.U. L 327 z 11.12.2010, s. 13).

(5)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1077/2012 z dnia 16 listopada 2012 r. w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru sprawowanego przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa po wydaniu certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji bezpieczeństwa (Dz.U. L 320 z 17.11.2012, s. 3).

(6)  ISO/IEC Directives, Part 1, consolidated supplement 2016, Annex SL Appendix 2 (dyrektywy ISO/IEC, część 1, skonsolidowany suplement 2016, załącznik SL, dodatek 2).

(7)  Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1).

(8)  Dyrektywa 2008/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych (Dz.U. L 260 z 30.9.2008, s. 13).

(9)  Dyrektywa 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 95/18/WE w sprawie przyznawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym, oraz dyrektywę 2001/14/WE w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz certyfikację w zakresie bezpieczeństwa (dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa kolei) (Dz.U. L 164 z 30.4.2004, s. 44).

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/763

z dnia 9 kwietnia 2018 r.

ustanawiające praktyczne zasady wydawania jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa przedsiębiorstwom kolejowym na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 653/2007

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei (1), w szczególności jej art. 10 ust. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się praktyczne zasady, które mają być stosowane przez przedsiębiorstwa kolejowe składające wnioski dotyczące jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa lub ich przedłużenia bądź aktualizacji za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/796 (4) („punkt kompleksowej obsługi”).

Określono w nim również praktyczne zasady, które mają być stosowane przez organy ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa przy ocenie wniosków dotyczących jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa lub ich przedłużenia bądź aktualizacji, jak również na potrzeby koordynacji z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa, których dotyczy dany planowany obszar działalności.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Obowiązki Agencji i krajowych organów ds. bezpieczeństwa

1.   Oprócz wydawania jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa jest odpowiedzialny za następujące zadania:

2.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności akceptują wstępne zaangażowanie na żądanie wnioskodawcy i udzielają wszelkich wyjaśnień, o które wystąpił wnioskodawca w kontekście wstępnego zaangażowania.

3.   Na potrzeby wydawania jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności gromadzą we własnym zakresie następujące informacje:

4.   W przypadku gdy Agencja pełni funkcje organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, gromadzi ona informacje, o których mowa w ust. 3 lit. b), w ostatecznym wyniku oceny.

5.   Agencja monitoruje terminy ważności wszystkich ważnych jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa dla obszaru działalności obejmującego więcej niż jedno państwo członkowskie i dzieli się informacjami z właściwymi krajowymi organami ds. bezpieczeństwa.

6.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa dzielą się z Agencją oraz pozostałymi krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności wszystkimi istotnymi informacjami, które mogą mieć wpływ na proces oceny bezpieczeństwa.

7.   Agencja bezpłatnie publikuje we wszystkich językach urzędowych Unii i aktualizuje instrukcję składania wniosków opisującą i, w razie konieczności, wyjaśniającą wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu. Instrukcja składania wniosków musi również zawierać formularze opracowane przez Agencję we współpracy z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa.

8.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa bezpłatnie publikują i aktualizują instrukcje składania wniosków opisujące i, w stosownych przypadkach, wyjaśniające przepisy krajowe, które mają zastosowanie do planowanego obszaru działalności, a także stosowne krajowe przepisy proceduralne.

9.   Agencja i krajowy organ ds. bezpieczeństwa ustanawiają wewnętrzne zasady lub procedury na potrzeby zarządzania procesem oceny bezpieczeństwa. Takie zasady lub procedury muszą uwzględniać porozumienia, o których mowa w art. 11 dyrektywy (UE) 2016/798.

10.   Każdy jednolity certyfikat bezpieczeństwa otrzymuje niepowtarzalny europejski numer identyfikacyjny (EIN). Agencja określa strukturę i zawartość EIN oraz udostępnia je na swojej stronie internetowej.

11.   W przypadku gdy wnioskodawca wskazuje we wniosku, że zamierza obsługiwać trasę do stacji w sąsiednich państwach członkowskich o podobnej charakterystyce sieci i podobnych zasadach działania, gdy stacje te są położone w pobliżu granicy, jednolity certyfikat bezpieczeństwa pozostaje ważny do tych stacji bez konieczności ubiegania się o rozszerzenie obszaru działalności, po konsultacji organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa sąsiednich państw członkowskich. Krajowe organy ds. bezpieczeństwa danych państw członkowskich potwierdzają organowi ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, że odpowiednie zgłoszone przepisy i wymogi krajowe dotyczące odpowiednich umów transgranicznych są spełnione, zanim organ ten wyda jednolity certyfikat bezpieczeństwa.

12.   Do celów oceny wniosków organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa akceptuje zezwolenia, świadectwa uznania lub certyfikaty produktów lub usług świadczonych przez przedsiębiorstwa kolejowe lub ich wykonawców, partnerów lub dostawców, przyznane zgodnie ze stosownymi przepisami unijnymi, jako dowód zdolności przedsiębiorstwa kolejowego do spełnienia odpowiednich wymogów określonych w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2018/762 (5).

Artykuł 4

Obowiązki wnioskodawców

1.   Bez uszczerbku dla ram czasowych przewidzianych dla oceny określonych w art. 6, wnioskodawca składa wniosek dotyczący jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub jego aktualizacji bądź przedłużenia za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi, przed upływem, odpowiednio, następujących terminów:

2.   Składając wniosek dotyczący nowego jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, wnioskodawca przedstawia informacje wymienione w załączniku I.

3.   Składając wniosek dotyczący aktualizacji lub przedłużenia jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, wnioskodawca przedstawia informacje wymienione w załączniku I i opisuje zmiany, które nastąpiły od czasu wydania obecnego certyfikatu.

W przypadku stwierdzenia w trakcie działań w ramach nadzoru od czasu poprzedniej oceny poważnych niezgodności, które mogą mieć wpływ na wyniki w zakresie bezpieczeństwa lub stwarzać poważne zagrożenia bezpieczeństwa, lub wszelkich innych obszarów problemowych, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności podejmują decyzję w sprawie konieczności ponownej oceny całej dokumentacji wniosku.

4.   Wybór organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa dokonany przez wnioskodawcę jest wiążący do czasu zakończenia lub przerwania procesu oceny bezpieczeństwa.

5.   W przypadku gdy wnioskodawca występuje o wstępne zaangażowanie, przedstawia informacje wymienione w pkt 1–6 w załączniku I za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi.

6.   W przypadku gdy przedstawiona dokumentacja zawiera kopie dokumentów wydanych przez podmioty inne niż organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, wnioskodawca musi przechowywać oryginały tych dokumentów przez okres co najmniej 5 lat po zakończeniu okresu ważności jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa. W przypadku przedłużenia ważności lub aktualizacji, wnioskodawca przechowuje oryginały dokumentów złożonych w związku z danym wnioskiem i wydanych przez podmioty inne niż organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa przez okres co najmniej 5 lat po zakończeniu okresu ważności przedłużonego lub zaktualizowanego jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa. Wnioskodawca udostępnia wspomniane oryginały dokumentów na żądanie Agencji lub krajowych organów ds. bezpieczeństwa.

Artykuł 5

Język

1.   W przypadku gdy Agencja pełni funkcję organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, na potrzeby wniosku należy używać następującego języka:

2.   Każda decyzja Agencji dotycząca wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, w tym uzasadnienie decyzji w ostatecznym wyniku oceny oraz, w stosownych przypadkach, w jednolitym certyfikacie bezpieczeństwa, musi być sporządzona w języku, o którym mowa w ust. 1 lit. a).

Artykuł 6

Etapy i ramy czasowe procedury

1.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności stosują proces określony w załączniku II.

2.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności oceniają, we własnym zakresie, czy dokumentacja wniosku zawiera wymagane dokumenty wymienione w załączniku I. Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa powiadamia wnioskodawcę bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie najpóźniej w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania wniosku, czy wniosek jest kompletny.

3.   Decyzję o wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa podejmuje się najpóźniej w terminie czterech miesięcy od dniu powiadomienia wnioskodawcy o kompletności wniosku, z zastrzeżeniem ust. 5–7.

4.   Jeżeli wnioskodawca został powiadomiony, że dokumentacja jest niekompletna, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności zwraca się z prośbą o bezzwłoczne przekazanie niezbędnych informacji uzupełniających, z uwzględnieniem uzasadnienia i terminu odpowiedzi wnioskodawcy.

Termin przekazania informacji uzupełniających musi być uzasadniony, proporcjonalny w stosunku do trudności z przekazaniem żądanych informacji i uzgodniony z wnioskodawcą jak najszybciej po jego zawiadomieniu o niekompletności dokumentacji. W przypadku gdy wnioskodawca nie przekaże żądanych informacji w uzgodnionym terminie, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa może podjąć decyzję o przedłużeniu terminu odpowiedzi wnioskodawcy lub o zawiadomieniu wnioskodawcy o odrzuceniu wniosku.

Decyzję o wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa podejmuje się najpóźniej w terminie czterech miesięcy od dnia, w którym żądane informacje uzupełniające zostały przekazane przez wnioskodawcę.

5.   Nawet jeżeli dokumentacja wniosku jest kompletna, Agencja lub krajowy organ ds. bezpieczeństwa właściwy dla planowanego obszaru działalności może zwrócić się z prośbą o dodatkowe informacje w dowolnym momencie przed podjęciem decyzji i wyznacza uzasadniony termin ich przekazania. Taka prośba powoduje przedłużenie terminu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu na warunkach określonych w załączniku II.

6.   Termin, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, może zostać przedłużony przez Agencję na następujące okresy, o których mowa w art. 10 ust. 7 dyrektywy (UE) 2016/798:

7.   Termin może zostać również przedłużony na czas potrzebny wnioskodawcy do zorganizowania wizyty lub inspekcji w swoich obiektach lub audytu swojej organizacji.

8.   Jednolity certyfikat bezpieczeństwa zawiera informacje wymienione w załączniku III.

Artykuł 7

Komunikacja

1.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności oraz wnioskodawca komunikują się za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi w zakresie każdej kwestii, o której mowa w art. 12.

2.   Status wszystkich etapów procesu oceny bezpieczeństwa, wynik oceny i decyzję w sprawie wniosku przekazuje się wnioskodawcy za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi.

3.   Nie naruszając przepisów ust. 1, instrukcje składania wniosków Agencji oraz krajowych organów ds. bezpieczeństwa wskazują zasady komunikowania się między nimi oraz z wnioskodawcą.

4.   Punkt kompleksowej obsługi potwierdza przyjęcie wniosku dotyczącego jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

Artykuł 8

Okres ważności jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa

Okres ważności jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa wynosi pięć lat.

Jednak w przypadku gdy konieczny jest krótszy okres w celu zapewnienia efektywnej kontroli zagrożeń dotyczących bezpieczeństwa operacji kolejowych, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa może zdecydować, w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności, o przyznaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa na okres krótszy niż pięć lat. W takim przypadku organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa podaje uzasadnienie swojej decyzji w wyniku oceny rejestrowanym zgodnie z art. 9.

Artykuł 9

Zarządzanie informacjami

Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności rejestrują w punkcie kompleksowej obsługi wszystkie istotne informacje dotyczące oceny oraz jej wynik, o których mowa w art. 3 ust. 3. Agencja rejestruje również w punkcie kompleksowej obsługi ostateczny wynik oceny, o którym mowa w art. 3 ust. 4.

W przypadku gdy krajowe organy ds. bezpieczeństwa korzystają z systemu zarządzania informacjami do celów rozpatrywania wniosków, które są do nich kierowane, przekazują wszystkie istotne informacje do punktu kompleksowej obsługi.

Artykuł 10

Zasady dotyczące wizyt i inspekcji w obiektach przedsiębiorstw kolejowych oraz audyty

1.   Podczas wizyt i inspekcji w obiektach wnioskodawców oraz audytów, o których mowa w art. 10 ust. 5 dyrektywy (UE) 2016/798, cele i zakres tych wizyt i inspekcji w obiektach wnioskodawców oraz audytów, a także rolę przydzielaną każdemu z organów, uzgadnia się między Agencją a krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności.

2.   Podczas wizyt i inspekcji w obiektach wnioskodawców oraz audytów, o których mowa w art. 10 ust. 5 i 8 dyrektywy (UE) 2016/798, organ odpowiedzialny za przeprowadzenie wizyty, inspekcji lub audytu sporządza sprawozdanie, w którym uwzględnia kwestie zidentyfikowane w trakcie oceny, i określa, czy można je uznać za zamknięte na podstawie dowodów przedstawionych w trakcie wizyty, inspekcji lub audytu, a jeśli tak, to w jaki sposób. W sprawozdaniu można również uwzględnić dodatkowe kwestie, o których mowa w art. 12, które mają zostać rozwiązane przez wnioskodawcę w uzgodnionym terminie.

3.   W przypadku wizyt i inspekcji w obiektach wnioskodawcy oraz audytów, o których mowa w art. 10 ust. 5 i 8 dyrektywy (UE) 2016/798, wnioskodawca podaje szczegółowe dane dotyczące swojego przedstawiciela i przepisów oraz procedur bezpieczeństwa obowiązujących w danym obiekcie, których musi przestrzegać organ odpowiedzialny za przeprowadzenie wizyty, inspekcji lub audytu. Terminy wizyt, inspekcji i audytów, w tym przekazania informacji, o których mowa powyżej, uzgadniają właściwe organy oraz wnioskodawca.

Artykuł 11

Koordynacja pomiędzy Agencją i krajowymi organami ds. bezpieczeństwa

1.   Pełniąc funkcję organu ds. certyfikacji, Agencja współpracuje z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności na różnych etapach procesu oceny bezpieczeństwa. Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa omawiają wszelkie kwestie dotyczące procesu oceny bezpieczeństwa, w tym wszelkich usterek i próśb o informacje uzupełniające, które mają wpływ na termin oceny lub mogą mieć wpływ na pracę innych krajowych organów ds. bezpieczeństwa właściwych dla planowanego obszaru działalności.

2.   Nie naruszając przepisów ust. 1, każdy organ uczestniczący w procesie oceny bezpieczeństwa może kontaktować się bezpośrednio z wnioskodawcą w odniesieniu do kwestii związanych z jego częścią oceny.

3.   Przed podjęciem decyzji o wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności podejmują następujące kroki:

4.   Jeżeli wnioskodawca ustanowi plan działania dotyczący niewielkich zastrzeżeń, o których mowa w ust. 3 lit. b), krajowe organy ds. bezpieczeństwa uzgadniają, który z nich ma kontynuować jego realizację. W tym celu krajowe organy ds. bezpieczeństwa, w stosownych przypadkach, współpracują zgodnie z ustaleniami, o których mowa w art. 8 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/761 (6), i powiadamiają Agencję o swoich uzgodnieniach i wyniku swoich powiązanych działań w zakresie nadzoru.

Agencja bierze pod uwagę informacje na temat wyników działań nadzorczych prowadzonych przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności dotyczące działań następczych w odniesieniu do niewielkich zastrzeżeń, aby zdecydować, czy kwestie te mogą zostać zamknięte podczas oceny wniosków o przedłużenie lub aktualizację.

5.   Agencja prowadzi dokumentację działań koordynacyjnych i rejestruje je w punkcie kompleksowej obsługi zgodnie z art. 9.

Artykuł 12

Klasyfikacja kwestii

1.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności określają kategorie kwestii zidentyfikowanych w trakcie oceny dokumentacji wniosku w następujący sposób:

2.   W następstwie odpowiedzi lub działania podjętego przez wnioskodawcę w zależności od kwestii organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa lub krajowy organ ds. bezpieczeństwa właściwy dla planowanego obszaru działalności dokonuje ponownej oceny zidentyfikowanych przez niego kwestii, w odpowiednich przypadkach zmienia ich klasyfikację i nadaje każdej zidentyfikowanej kwestii jeden z następujących statusów:

Artykuł 13

Kompetencje personelu uczestniczącego w ocenach

1.   Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa zapewniają, aby personel uczestniczący w ocenach posiadał niezbędne kompetencje:

W przypadku pracy zespołowej kompetencje mogą być dzielone między członkami zespołu.

Członkowie personelu przeprowadzający wizyty, inspekcje i audyty, o których mowa w art. 10, muszą wykazać się również wiedzą, umiejętnościami i doświadczeniem w zakresie prowadzenia rozmów.

2.   W celu zapewnienia właściwego stosowania ust. 1 Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa wprowadzają system zarządzania kompetencjami, który obejmuje:

Artykuł 14

Przegląd na podstawie art. 10 ust. 12 dyrektywy (UE) 2016/798

1.   W przypadku gdy organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa wyda decyzję negatywną, która obejmuje odmowę wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, wyłączenie części sieci zgodnie z negatywną oceną, o której mowa w art. 10 ust. 7 dyrektywy (UE) 2016/798, oraz określenie ograniczeń lub warunków użytkowania innych niż te, które określono we wniosku, wnioskodawca może zażądać przeglądu decyzji.

2.   Wnioskodawca składa wniosek o przegląd za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi i zawiera w nim wykaz wszelkich kwestii, które, jego zdaniem, nie zostały prawidłowo uwzględnione w trakcie procesu oceny bezpieczeństwa.

3.   Wszelkie informacje uzupełniające przekazane po podjęciu decyzji o wydaniu lub odmowie wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa nie są dopuszczalne jako materiał dowodowy.

4.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności zapewniają bezstronność procesu przeglądu.

5.   Proces przeglądu jest ukierunkowany na kwestie uzasadniające wydanie przez organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa decyzji sprzecznej z wnioskiem wnioskodawcy.

6.   W przypadku gdy Agencja pełni funkcję organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, przegląd przeprowadza się w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności.

7.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa podaje swoją decyzję dotyczącą potwierdzenia lub zmiany decyzji pierwotnej do wiadomości wszystkim stronom zaangażowanym w ocenę, w tym wnioskodawcy, za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi.

Artykuł 15

Przepisy przejściowe

1.   W przypadku gdy krajowy organ ds. bezpieczeństwa uznaje, że nie będzie w stanie wydać certyfikatu bezpieczeństwa zgodnie z przepisami dyrektywy 2004/49/WE przed odpowiednią datą w danym państwie członkowskim, bezzwłocznie powiadamia o tym wnioskodawcę i Agencję.

2.   W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 8 dyrektywy (UE) 2016/798, wnioskodawca decyduje, czy wniosek powinien w dalszym ciągu być oceniany przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa czy przeniesiony do Agencji. Wnioskodawca informuje oba te podmioty oraz stosuje się następujące zasady:

3.   W przypadku wnioskodawcy zamierzającego prowadzić działalność w więcej niż jednym państwie członkowskim organem ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa jest Agencja oraz stosuje się procedurę określoną w ust. 2 lit. a).

4.   We wszystkich przypadkach wnioskodawca przedkłada zmieniony wniosek po odnośnej dacie w danym państwie członkowskim za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi. Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa wspiera wnioskodawcę w realizacji tego zadania.

5.   Po upływie odpowiedniego terminu przedsiębiorstwo kolejowe mające siedzibę w danym państwie członkowskim, w odniesieniu do którego konieczne są przedłużenie lub aktualizacja certyfikatu bezpieczeństwa wydanego zgodnie z dyrektywą 2004/49/WE, wynikające ze zmiany rodzaju, zakresu i obszaru działalności, składa nowy wniosek dotyczący jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

6.   W przypadku gdy obszar planowanej działalności nie ogranicza się do jednego państwa członkowskiego, jednolity certyfikat bezpieczeństwa wydany przez Agencję w okresie od dnia 16 czerwca 2019 r. do dnia 16 czerwca 2020 r. nie obejmuje sieci w żadnym z państw członkowskich, które powiadomiły Agencję i Komisję zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798 i które nie dokonały jeszcze transpozycji tej dyrektywy i nie wprowadziły w życie swoich krajowych środków transpozycji. Krajowe organy ds. bezpieczeństwa państw członkowskich, które dokonały powyższego powiadomienia:

7.   W przypadkach, o których mowa w ust. 2 lit. a) i w ust. 6 niniejszego artykułu, krajowy organ ds. bezpieczeństwa współpracuje i koordynuje działania z Agencją w celu przeprowadzenia oceny elementów określonych w art. 10 ust. 3 lit. a) dyrektywy (UE) 2016/798. W tym celu Agencja akceptuje ocenę, o której mowa w art. 10 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE, przeprowadzoną przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa.

Artykuł 16

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 653/2007 traci moc ze skutkiem od dnia 16 czerwca 2019 r. Jednak będzie ono nadal stosowane do dnia 15 czerwca 2020 r. w odniesieniu do tych państw członkowskich, które powiadomiły Agencję i Komisję zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798 o przedłużeniu okresu transpozycji wspomnianej dyrektywy.

Artykuł 17

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 16 czerwca 2019 r. w państwach członkowskich, które nie powiadomiły Agencji i Komisji zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798. Niniejsze rozporządzenie stosuje się we wszystkich państwach członkowskich od dnia 16 czerwca 2020 r. Jednak art. 15 ust. 1, 2, 3 i 7 stosuje się od dnia 16 lutego 2019 r., natomiast art. 15 ust. 6 stosuje się od dnia 16 czerwca 2019 r. we wszystkich państwach członkowskich.

(1)  Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 102.

(2)  Dyrektywa 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 95/18/WE w sprawie przyznawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym, oraz dyrektywę 2001/14/WE w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz certyfikację w zakresie bezpieczeństwa (dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa kolei) (Dz.U. L 164 z 30.4.2004, s. 44).

(3)  Dyrektywa Rady 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 6).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/796 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie Agencji Kolejowej Unii Europejskiej i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 881/2004 (Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 1).

(5)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/762 z dnia 8 marca 2018 r. ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 1158/2010 i (UE) nr 1169/2010 (zob. s. 26 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(6)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/761 z dnia 16 lutego 2018 r. ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru sprawowanego przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa po wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 i uchylające rozporządzenie Komisji (UE) nr 1077/2012 (zob. s. 16 niniejszego Dziennika Urzędowego).

ZAŁĄCZNIK II

Proces oceny bezpieczeństwa

1.   PRZEPISY OGÓLNE

1.1.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności opracowują zorganizowany i mogący podlegać audytowi proces dla całej działalności, który uwzględnia elementy określone w niniejszym załączniku. Proces oceny bezpieczeństwa jest wieloetapowy, co ukazano na schemacie zamieszczonym poniżej (zob. rysunek 1 w dodatku), tj. organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności są uprawnione do występowania z uzasadnionymi wnioskami o udzielenie dodatkowych informacji lub ponowne złożenie wniosku zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2.   OTRZYMANIE WNIOSKU

2.1.   Po otrzymaniu wniosku o jednolity certyfikat bezpieczeństwa organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa niezwłocznie i formalnie potwierdza jego otrzymanie.

2.2.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności przydzielają wykwalifikowanych pracowników do przeprowadzenia procesu oceny.

3.   WSTĘPNA WERYFIKACJA

3.1.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności, niezwłocznie po otrzymaniu wniosku przeprowadza wstępną weryfikację, aby sprawdzić następujące elementy:

a)	czy wnioskodawca przekazał podstawowe informacje wymagane w przepisach lub niezbędne do skutecznego rozpatrzenia wniosku;

b)

czy dokumentacja wniosku zawiera wystarczające dowody, jest ustrukturyzowana i zawiera wewnętrznie odniesienia umożliwiające jej właściwą ocenę pod kątem wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem i odpowiednich zgłoszonych przepisów krajowych. Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności, przeprowadza wstępny przegląd faktycznej treści dowodów zawartych we wniosku, aby dokonać wstępnego osądu na temat jakości, wystarczalności i adekwatności systemu zarządzania bezpieczeństwem;

c)	w stosownych przypadkach załącza się obecny status planu lub planów działań ustanowionych przez przedsiębiorstwo kolejowe w celu usunięcia poważnych niezgodności i wszelkich innych obszarów problemowych zidentyfikowanych w trakcie działań w ramach nadzoru od czasu poprzedniej oceny;

d)	w stosownych przypadkach załącza się obecny status planu lub planów działań ustanowionych przez przedsiębiorstwo kolejowe w celu usunięcia niewielkich zastrzeżeń z poprzedniej oceny.

3.2.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności sprawdzają również, czy jasno określono dowody dotyczące rodzaju, zakresu i planowanego obszaru działalności.

3.3.   Po przeprowadzeniu kontroli, o których mowa w pkt 3.1 i 3.2, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności decydują, czy istnieją obszary, w których, w odniesieniu do poszczególnych części, niezbędne są dodatkowe informacje. W przypadku gdy niezbędne są dodatkowe informacje, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności mogą niezwłocznie zwrócić się o przekazanie tych informacji, w zakresie, w jakim uznają je za zasadnie konieczne dla wsparcia oceny.

3.4.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności zapoznają się z wystarczającą próbką wniosku, każdy we własnym zakresie, aby sprawdzić, czy jego treść jest zrozumiała. Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności decydują, każdy we własnym zakresie, czy należy go zwrócić, prosząc o poprawioną wersję.

4.   OCENA SZCZEGÓŁOWA

4.1.   Po zakończeniu etapu wstępnej weryfikacji organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności przystępują, każdy we własnym zakresie, do szczegółowej oceny dokumentacji wniosku (zob. rysunek 2 w załączniku), stosując wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem i odpowiednie zgłoszone przepisy krajowe.

4.2.   Przy dokonywaniu szczegółowej oceny, o której mowa w pkt 4.1, zgodnie z art. 18 ust. 1 dyrektywy (UE) 2016/798 organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności kierują się profesjonalnym osądem, zasadami bezstronności i proporcjonalności oraz przedstawiają udokumentowane uzasadnienie wyciągniętych wniosków.

4.3.   W ocenie ustala się, czy spełniono wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem i odpowiednie zgłoszone przepisy krajowe, czy też należy zażądać dodatkowych informacji. W trakcie oceny organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności poszukują również dowodów na to, że spełniono wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem i odpowiednie zgłoszone przepisy krajowe na podstawie wyników procesów systemu zarządzania bezpieczeństwem, przy użyciu, w stosownych przypadkach, metod doboru próby, aby upewnić się, że wnioskodawca zrozumiał i jest w stanie spełnić wymogi zgodnie z rodzajem i zakresem przewozów kolejowych oraz planowanym obszarem działalności w celu zapewnienia bezpiecznej eksploatacji kolei.

4.4.   Każdą kwestię typu 4 rozstrzyga się w sposób zadowalający organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i w stosownych przypadkach prowadzi ona do zmiany dokumentacji wniosku przed umożliwieniem wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

4.5.   Niewielkie zastrzeżenia można odłożyć do rozpatrzenia w trakcie nadzoru lub można uzgodnić z wnioskodawcą działania w oparciu o jego propozycję dotyczącą aktualizacji dokumentacji wniosku, lub zastosować oba te rozwiązania. W takim przypadku formalne rozwiązanie danej kwestii następuje po wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

4.6.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności muszą być przejrzyste w ocenie wagi każdej zidentyfikowanej kwestii, o której mowa w art. 12 ust. 1.

4.7.   Przy określaniu kwestii, o której mowa w art. 12 ust. 1, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności są konkretne i pomagają wnioskodawcy zrozumieć poziom szczegółowości oczekiwanej odpowiedzi. W tym celu organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności podejmują następujące kroki:

a)	precyzyjnie wskazują odpowiednie wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem i zgłoszone przepisy krajowe oraz pomagają wnioskodawcy zrozumieć zidentyfikowane kwestie;

b)	wskazują odnośną część odpowiednich przepisów i zasad;

c)	wyjaśniają, dlaczego nie spełniono danego wymogu dotyczącego systemu zarządzania bezpieczeństwem lub zgłoszonego przepisu krajowego, z uwzględnieniem wszelkich przepisów powiązanych;

d)	uzgadniają z wnioskodawcą dalsze zobowiązania, dokumenty i wszelkie informacje dodatkowe, które należy przedstawić, odpowiednio do poziomu szczegółowości wymogu dotyczącego systemu zarządzania bezpieczeństwem lub zgłoszonego przepisu krajowego;

e)	określają i uzgadniają z wnioskodawcą ramy czasowe zapewnienia zgodności, uzasadnione i proporcjonalne w stosunku do trudności z przekazaniem żądanych informacji.

4.8.   W przypadku gdy wnioskodawca znacznie opóźnia przekazanie żądanych informacji, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa może podjąć decyzję o przedłużeniu terminu odpowiedzi wnioskodawcy lub o odrzuceniu wniosku po zawiadomieniu.

4.9.   Termin podjęcia decyzji w sprawie wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa może zostać przedłużony do czasu przedstawienia wymaganych informacji jedynie na mocy decyzji organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności oraz za zgodą wnioskodawcy w jednym z następujących przypadków:

a)	kwestie typu 1, o których mowa w art. 12 ust. 1, które, rozpatrywane osobno lub łącznie, uniemożliwiają kontynuację całości lub części oceny;

b)	kwestie typu 4 lub wiele kwestii typu 3, o których mowa w art. 12 ust. 1, które, rozpatrywane łącznie, mogą podnieść kategorię do kwestii typu 4, uniemożliwiając wydanie jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

4.10.   Za zadowalające uznaje się pisemne odpowiedzi wnioskodawcy wystarczające, aby rozwiać wyrażone obawy i wykazać, że proponowane rozwiązania będą spełniać odpowiednie kryteria lub zgłoszone przepisy krajowe.

4.11.   Jeżeli odpowiedź uznaje się za niezadowalającą, należy dokładnie wyjaśnić dlaczego, określając dodatkowe informacje lub dowody, jakie wnioskodawca musi przedstawić, aby można było ją uznać za zadowalającą.

4.12.   Jeżeli pojawią się obawy, że wniosek może zostać odrzucony lub że podjęcie decyzji zajmie więcej czasu niż wynika z terminu przewidzianego dla oceny, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa może rozważyć ewentualne środki zaradcze.

4.13.   Jeżeli stwierdza się, że wniosek spełnia wszystkie wymogi lub że jest mało prawdopodobne, aby dalsze postępy zapewniły zadowalające odpowiedzi na sprawy nierozstrzygnięte, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności, każdy we własnym zakresie, kończą przeprowadzanie oceny w następujących etapach:

a)	stwierdzenie, czy wszystkie kryteria zostały spełnione czy też nadal istnieją sprawy nierozstrzygnięte;

b)	określenie wszelkich niewielkich zastrzeżeń;

c)	określenie wszelkich ograniczeń lub warunków użytkowania, które należy uwzględnić w jednolitym certyfikacie bezpieczeństwa;

d)	złożenie sprawozdania na temat działań następczych dotyczących poważnych niezgodności stwierdzonych w trakcie wykonywania działań nadzorczych, o których mowa w art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/761, w stosownych przypadkach;

e)	zapewnienie prawidłowego stosowania procesu oceny bezpieczeństwa;

f)	zestawienie wyniku oceny, obejmującego podsumowanie wniosków oraz, w stosownych przypadkach, opinię dotyczącą wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

4.14.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności rejestrują i uzasadniają na piśmie wszystkie ustalenia i osądy w celu ułatwienia procesu poświadczania i procesu decyzyjnego, jak również udzielenia pomocy w odwoływaniu się od decyzji w sprawie wydania lub niewydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

5.   PODEJMOWANIE DECYZJI

5.1.   W oparciu o wnioski z przeprowadzonej oceny podejmuje się decyzję o wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub o odrzuceniu wniosku. W przypadku gdy ma być wydany jednolity certyfikat bezpieczeństwa, można określić pewne niewielkie zastrzeżenia. Nie wydaje się jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, jeżeli w trakcie oceny stwierdzono kwestię typu 4, o której mowa w art. 12 ust. 1, i nie rozwiązano jej w trakcie oceny.

5.2.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa może podjąć decyzję o ograniczeniu zakresu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa poprzez określenie ograniczeń lub warunków użytkowania, jeśli stwierdzono w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności, że takie ograniczenia lub warunki użytkowania rozwiązują wszelkie kwestie typu 4, które uniemożliwiałyby wydanie jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa. Jednolity certyfikat bezpieczeństwa jest aktualizowany na żądanie wnioskodawcy po uwzględnieniu wszystkich niewielkich zastrzeżeń w dokumentacji wniosku.

5.3.   Wnioskodawca jest informowany o decyzji organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, w tym o wyniku oceny, i w stosownych przypadkach wydaje się jednolity certyfikat bezpieczeństwa.

5.4.   W przypadku odmowy wydania jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub jeżeli jednolity certyfikat bezpieczeństwa zawiera ograniczenia lub warunki użytkowania inne niż określone we wniosku, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa powiadamia o tym wnioskodawcę, podając powody decyzji oraz powiadamia go o procedurze wystąpienia o ponowne rozpatrzenie lub odwołania się od decyzji.

6.   ZAMKNIĘCIE OCENY

6.1.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa dokonuje administracyjnego zamknięcia, upewniając się, że wszystkie dokumenty i zapisy zostały zweryfikowane, uporządkowane i zarchiwizowane. W celu ciągłej poprawy procesu organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa określa informacje historyczne i wyciągnięte z nich wnioski do wykorzystania przy dokonywaniu przyszłych ocen.

7.   SZCZEGÓŁOWE PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZEDŁUŻENIA JEDNOLITEGO CERTYFIKATU BEZPIECZEŃSTWA

7.1.   Jednolity certyfikat bezpieczeństwa może zostać przedłużony na żądanie wnioskodawcy przed upływem okresu ważności certyfikatu w celu zapewnienia ciągłości certyfikacji.

7.2.   W przypadku wniosku o przedłużenie organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności sprawdzają szczegółowe dane dotyczące zmian w odniesieniu do dowodów przedstawionych w poprzednim wniosku i uwzględniają wyniki wcześniejszych działań nadzorczych, o których mowa w art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/761, aby uszeregować według ważności lub ukierunkować odpowiednie wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem i zgłoszone przepisy krajowe, na podstawie których dokonuje się oceny wniosku o przedłużenie.

7.3.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności podchodzą w sposób proporcjonalny do ponownej oceny, uwzględniając proponowany stopień zmian.

8.   SZCZEGÓŁOWE PRZEPISY DOTYCZĄCE AKTUALIZACJI JEDNOLITEGO CERTYFIKATU BEZPIECZEŃSTWA

8.1.   Jednolity certyfikat bezpieczeństwa jest aktualizowany za każdym razem, gdy proponuje się istotną zmianę rodzaju lub zakresu działalności, zgodnie z art. 10 ust. 13 dyrektywy (UE) 2016/798, lub, w przypadku rozszerzenia obszaru działalności, zgodnie z art. 10 ust. 14 wspomnianej dyrektywy.

8.2.   Jeżeli organ zamierza wprowadzić zmianę, o której mowa w pkt 8.1, przedsiębiorstwo kolejowe posiadające jednolity certyfikat bezpieczeństwa powiadamia o tym niezwłocznie organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa.

8.3.   W następstwie powiadomienia przez przedsiębiorstwo kolejowe, o którym mowa w pkt 8.2, organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa:

a)	sprawdza, czy jasno opisano zmianę dotyczącą dowolnego potencjalnego zastosowania i czy oceniono potencjalne zagrożenia dla bezpieczeństwa;

b)	omawia z przedsiębiorstwem kolejowym i krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności potrzebę aktualizacji jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.

8.4.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, w porozumieniu z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa właściwymi dla planowanego obszaru działalności, może prowadzić dalsze postępowania wyjaśniające z udziałem wnioskodawcy. Jeżeli organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa zgadza się, że proponowana zmiana nie jest istotna, informuje wnioskodawcę na piśmie, że aktualizacja nie jest wymagana, zapisując tę decyzję w zarejestrowanej dokumentacji.

8.5.   W przypadku wniosku dotyczącego aktualizacji organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności:

a)	sprawdzają szczegółowe dane dotyczące zmian w odniesieniu do dowodów przedstawionych w poprzednim wniosku, na podstawie których wydano aktualny certyfikat;

b)	uwzględniają wyniki wcześniejszych działań nadzorczych, o których mowa w art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2018/761, a w szczególności kwestie dotyczące zdolności wnioskodawcy do skutecznego wdrażania i monitorowania procesu zarządzania zmianami;

c)	uszeregowują według ważności lub ukierunkowują odpowiednie wymogi dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem i zgłoszone przepisy krajowe, aby ocenić wniosek o aktualizację.

8.6.   Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności podchodzą w sposób proporcjonalny do ponownej oceny, uwzględniając proponowany stopień zmian.

8.7.   Wniosek do organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa o aktualizację jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa nie może prowadzić do przedłużenia okresu jego ważności.

8.8.   Na żądanie wnioskodawcy organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa podejmuje decyzję, czy konieczna jest aktualizacja jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa w przypadku, gdy mają zostać zmienione warunki, na podstawie których został wydany jednolity certyfikat bezpieczeństwa, bez żadnego wpływu na rodzaj, zakres czy obszar działalności.

Dodatek

Proces oceny bezpieczeństwa

Rysunek 1: Proces oceny bezpieczeństwa

Rejestr/ Baza danych

Wniose o ponown rozpatrzenie / odwołanie (w stosownych przypadkach)

Powiadomienie zainteresowanych stron

Podjęcie decyzji

Odrzucenie wniosku?

Wstępna weryfikacja

Złożenie dokumentacji wniosku

System zarządzania bezpieczeństwem

Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności

Odbiór decyzji

Koniec oceny

Zamknięcie oceny

Tak

Kompletny? Odpowiedni? Spójny?

Zażądanie informacji uzupełniających

Dostarczenie informacji uzupełniających

Potwierdzenie odbioru wniosku

Rejestracja dokumentacji

Odbiór wniosku

Wnioskodawca

Nie

Nie

Tak

Ocena szczegółowa

Potwierdzenie kompletności

Szczegółowy proces oceny

Rysunek 2: Szczegółowy proces oceny

Przesłanie odpowiedzi i aktualizacja dokumentacji wniosku (stosownie do przypadku)

Określenie planu(-ów) działania (stosownie do przypadku)

Uzgodnienie planu(-ów) działania i ram czasowych zapewnienia zgodności (w stosownych przypadkach)

Niewielki zastrzeżenia (w stosownych przypadkach)

Zakończenie oceny

Odbiór pisemnych odpowiedzi wnioskodawcy i zarządzanie nimi

Zidentyfikowanie kwestii i określenie ich kategorii

Istotne informacje dotyczące wcześniejszych ocen

Kwestie?

Rozpoczęcie oceny

Organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa i krajowe organy ds. bezpieczeństwa właściwe dla planowanego obszaru działalności

Wnioskodawca

Nie

Tak

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/764

z dnia 2 maja 2018 r.

w sprawie honorariów i opłat pobieranych przez Agencję Kolejową Unii Europejskiej i warunków ich płatności

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/796 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie Agencji Kolejowej Unii Europejskiej i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 881/2004 (1), w szczególności jego art. 80,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1.   Niniejszym rozporządzeniem określa się honoraria i opłaty pobierane przez Agencję Kolejową Unii Europejskiej („Agencja”) za rozpatrywanie wniosków złożonych na podstawie art. 14, 20, 21 i 22 rozporządzenia (UE) 2016/796, jak również z tytułu świadczenia innych usług zgodnie z celami, do których realizacji Agencja została powołana. Określa się w nim również metodę stosowaną do obliczania tych honorariów i opłat oraz warunki płatności.

2.   Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się również procedury mające na celu zapewnienie przejrzystości, niedyskryminacji i przestrzegania innych podstawowych zasad prawa europejskiego w odniesieniu do kosztów ponoszonych przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa w związku z rozpatrywaniem krajowych części wniosków, za które Agencja jest odpowiedzialna zgodnie z art. 14, 20 i 21 rozporządzenia (UE) 2016/796.

3.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do honorariów i opłat pobieranych z tytułu następujących działań krajowych organów ds. bezpieczeństwa:

Artykuł 2

Rodzaje honorariów i opłat

1.   Agencja pobiera honoraria za rozpatrywanie wniosków, w tym za przedstawienie szacunków, a także w przypadku, gdy wniosek został wycofany przez wnioskodawcę lub gdy Agencja zmieni decyzję. Agencja może również pobierać honoraria w przypadku uchylenia wcześniejszej decyzji ze względu na niespełnianie wymogów przez posiadacza zezwolenia lub certyfikatu.

2.   Wnioski, o których mowa w ust. 1, obejmują:

3.   Agencja pobiera opłaty za świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w ust. 1, na wniosek wnioskodawcy lub dowolnej innej osoby. W szczególności pobiera opłaty z tytułu procesu przygotowawczego przewidzianego w rozporządzeniu (UE) 2018/545 oraz w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/763.

4.   Agencja publikuje wykaz usług na swojej stronie internetowej.

Artykuł 3

Obliczanie honorariów i opłat

1.   Kwotę honorariów i opłat stanowi suma następujących elementów:

2.   Agencja stosuje stawkę godzinową wynoszącą 130 euro do celów ust. 1 lit. a).

Artykuł 4

Szacunkowe kwoty honorariów i opłat

1.   Na wniosek wnioskodawcy Agencja przedstawia niewiążącą szacunkową kwotę honorariów i opłat związanych z wnioskiem lub zleceniem usług oraz podaje informacje dotyczące daty wystawienia faktur.

Krajowe organy ds. bezpieczeństwa, które uczestniczą w rozpatrywaniu wniosku, przekazują Agencji swoje niewiążące szacunki kosztów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b), w celu ich uwzględnienia w szacunku przedstawianym przez Agencję.

2.   W trakcie rozpatrywania wniosku Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa monitorują swoje koszty. Na wniosek wnioskodawcy, w przypadku gdy występuje ryzyko, że koszty przekroczą kwotę szacunkową o więcej niż 15 %, Agencja powiadamia o tym wnioskodawcę.

3.   Jeżeli rozpatrywanie wniosku lub realizacja usługi trwa dłużej niż rok, wnioskodawca może wystąpić o przedstawienie nowego szacunku.

4.   W przypadku gdy wystąpiono z wnioskiem o przedstawienie szacunku oraz jego ewentualnej weryfikacji, terminy określone w art. 19 ust. 4 i art. 21 ust. 6 dyrektywy (UE) 2016/797 oraz w art. 10 ust. 6 dyrektywy (UE) 2016/798 mogą zostać zawieszone na maksymalny okres dziesięciu dni roboczych.

Artykuł 5

Warunki płatności

1.   Agencja wystawia fakturę z tytułu należnych honorariów i opłat w terminie 30 dni kalendarzowych od daty:

2.   Na fakturze wyszczególnia się:

3.   Krajowe organy ds. bezpieczeństwa przekazują Agencji zestawienie kosztów w związku ze swoim wkładem w celu ich uwzględnienia w fakturze wystawianej przez Agencję, najpóźniej w momencie wystąpienia z takim wnioskiem przez Agencję. W zestawieniu kosztów określa się szczegółowo sposób, w jaki koszty te zostały obliczone.

4.   Honoraria i opłaty są określane i pobierane w euro.

5.   Agencja powiadamia wnoszących odwołanie o podjętej decyzji oraz wystawia fakturę za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) 2016/796.

6.   Agencja może fakturować kwoty pośrednie co sześć miesięcy.

7.   Płatności honorariów i opłat dokonuje się za pomocą przelewu na wskazany w tym celu rachunek bankowy Agencji.

8.   Wnioskodawcy dopilnowują, aby Agencja otrzymała płatność należnych kwot, z uwzględnieniem ewentualnych opłat bankowych związanych z daną płatnością, w terminie 60 dni kalendarzowych od daty powiadomienia o fakturze.

9.   W przypadku gdy wnioskodawca jest małym lub średnim przedsiębiorstwem, Agencja uwzględnia wnioski o uzasadnione przedłużenie terminu płatności oraz dokonanie płatności w ratach.

Do celów niniejszego rozporządzenia „małe lub średnie przedsiębiorstwo” oznacza przedsiębiorstwo, które zatrudnia mniej niż 250 pracowników i którego roczny obrót nie przekracza 50 milionów EUR lub całkowita roczna kwota bilansowa nie przekracza 43 milionów EUR.

10.   krajowe organy bezpieczeństwa otrzymują zwrot kosztów poniesionych w związku z rozpatrzeniem krajowych części wniosków w terminach, o których mowa w ust. 8 i 9.

Artykuł 6

Nieuiszczenie płatności

1.   W przypadku gdy Agencja nie otrzyma płatności w terminach określonych w art. 5 ust. 8 i 9, może naliczać odsetki za każdy dodatkowy dzień kalendarzowy aż do otrzymania płatności oraz stosuje przepisy dotyczące odzyskiwania środków przewidziane w art. 80 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (6).

2.   Stopa oprocentowania równa jest stopie stosowanej przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansowania, opublikowanej w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującej w pierwszym dniu kalendarzowym miesiąca, na który przypada termin płatności, powiększonej o osiem punktów procentowych.

3.   Jeżeli Agencja jest w posiadaniu dowodów potwierdzających, że zdolność finansowa wnioskodawcy jest zagrożona, może odrzucić wniosek, chyba że wnioskodawca przedstawi gwarancję bankową lub wpłaci wadium.

4.   Agencja może odrzucić nowy wniosek, jeżeli wnioskodawca nie wywiązał się z płatności wynikających z realizacji przez Agencję wcześniejszych zadań lub usług w zakresie zezwoleń, certyfikacji i zatwierdzeń do czasu uiszczenia przez wnioskodawcę zaległych kwot należnych za te zrealizowane zadania lub usługi w zakresie zezwoleń, certyfikacji i zatwierdzeń.

5.   Agencja podejmuje wszelkie odpowiednie kroki prawne w celu zapewnienia pełnej płatności wystawionych faktur. W tym celu krajowe organy ds. bezpieczeństwa, które przedłożyły zestawienie kosztów w celu uzyskania ich zwrotu, udzielają Agencji wsparcia w tym procesie.

Artykuł 7

Odwołanie i honoraria z tytułu odwołania

1.   Agencja pobiera honorarium w związku z każdym odwołaniem, które zostaje oddalone lub wycofane.

2.   Honorarium z tytułu odwołania wynosi 10 000 euro lub równowartość kwoty honorarium naliczonego za wydanie decyzji, której dotyczy odwołanie, w zależności od tego, która z tych kwot jest niższa.

3.   Sekretarz Rady Odwoławczej informuje wnoszącego odwołanie o warunkach płatności. Wnoszący odwołanie ma 30 dni kalendarzowych na dokonanie płatności, licząc od daty powiadomienia o fakturze.

4.   Wnioskodawca może odwołać się od zafakturowanych honorariów i opłat do Rady Odwoławczej.

Artykuł 8

Publikacja i rewizja stawek

1.   Agencja publikuje swoją stawkę godzinową, o której mowa w art. 3, na swojej stronie internetowej.

2.   Krajowy organ ds. bezpieczeństwa publikuje stawki istotne dla ustalenia kosztów naliczanych Agencji, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b). W przypadku gdy krajowy organ ds. bezpieczeństwa stosuje stawkę stałą, musi określić przypadki zezwoleń i certyfikacji, do których stawka stała będzie mieć zastosowanie.

3.   Strona internetowa Agencji zawiera link do tych informacji.

4.   Agencja przedstawia w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/796, informacje na temat elementów służących jako podstawa określenia stawki godzinowej, wyniki finansowe i prognozy.

Artykuł 9

Procedury Agencji

1.   W celu wyszczególnienia przychodów i wydatków wynikających z działań podlegających honorariom i opłatom, o których mowa w art. 1 ust. 1, Agencja:

2.   Jeżeli na koniec roku budżetowego całkowite przychody z honorariów i opłat przekraczają całkowity koszt działań podlegających honorariom i opłatom, nadmiar środków zachowuje się w rezerwie budżetowej i wykorzystuje do regulowania nadwyżek lub deficytów zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego Agencji.

3.   Zapewnia się stabilność dochodów z działań podlegających honorariom i opłatom.

Artykuł 10

Ocena i rewizja

1.   Mechanizm honorariów i opłat jest przedmiotem jednorazowej oceny w każdym roku budżetowym. Podstawę tej oceny stanowią wcześniejsze wyniki finansowe Agencji oraz jej szacunek wydatków i przychodów. Jest ona również powiązana z jednolitym dokumentem programowym Agencji.

2.   Na podstawie oceny wyników finansowych i prognoz Agencji Komisja dokonuje, w razie potrzeby, rewizji kwot honorariów i opłat.

3.   W świetle informacji przedstawionych przez Agencję w jej rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 8, niniejsze rozporządzenie poddaje się przeglądowi najpóźniej do dnia 16 czerwca 2022 r. w celu stopniowego wprowadzenia stawek stałych.

Artykuł 11

Przepisy przejściowe

W przypadkach, o których mowa w art. 55 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2018/545 oraz w art. 15 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/763, prace wykonane przed przedłożeniem wniosku Agencji nie są uwzględniane w honorariach i opłatach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz podlegają przepisom krajowym.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 16 lutego 2019 r.

(1)  Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 1.

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei (Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 102).

(3)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/763 z dnia 9 kwietnia 2018 r. ustanawiające praktyczne zasady wydawania jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa przedsiębiorstwom kolejowym na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 653/2007 (zob. s. 49 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(4)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/797 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei w Unii Europejskiej (Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 44).

(5)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/545 z dnia 4 kwietnia 2018 r. ustanawiające uzgodnienia praktyczne na potrzeby procesu udzielania zezwoleń dla pojazdów kolejowych i zezwoleń dla typu pojazdu kolejowego zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/797 l (Dz.U. L 90 z 6.4.2018, s. 66).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/765

z dnia 23 maja 2018 r.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/2080 w odniesieniu do daty przyjęcia do przechowywania odtłuszczonego mleka w proszku sprzedawanego w drodze procedury przetargowej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1240 z dnia 18 maja 2016 r. ustalające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania (2), w szczególności jego art. 28,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/2080 datę „1 maja 2016 r.” zastępuje się datą „1 czerwca 2016 r.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 206 z 30.7.2016, s. 71.

(3)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2080 z dnia 25 listopada 2016 r. otwierające sprzedaż odtłuszczonego mleka w proszku w drodze procedury przetargowej (Dz.U. L 321 z 29.11.2016, s. 45).

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/766

z dnia 23 maja 2018 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1484/95 w odniesieniu do ustalania cen reprezentatywnych w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 183 lit. b),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 i (WE) nr 614/2009 (2), w szczególności jego art. 5 ust. 6 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1484/95 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 1.

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1484/95 z dnia 28 czerwca 1995 r. określające szczegółowe zasady wdrażania systemu dodatkowych należności przywozowych oraz ustalające ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj i uchylające rozporządzenie nr 163/67/EWG (Dz.U. L 145 z 29.6.1995, s. 47).

DECYZJA RADY (UE, Euratom) 2018/767

z dnia 22 maja 2018 r.

w sprawie ustalenia terminu dziewiątych wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Akt z dnia 20 września 1976 r. dotyczący wyborów członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich (1), w szczególności jego art. 11 ust. 2 akapit drugi,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 Aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, ustala się dla dziewiątych wyborów na okres od dnia 23 do dnia 26 maja 2019 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 278 z 8.10.1976, s. 5.