3.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/1

(1)

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (2) określono substancje czynne uznane za zatwierdzone rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009.

(2)

Okresy zatwierdzenia substancji haloksyfop-P i napropamid wygasną w dniu 31 grudnia 2020 r.

(3)

Okresy zatwierdzenia substancji bromukonazol i buprofezyna wygasną w dniu 31 stycznia 2021 r.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 844/2012 (3) złożono wnioski o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnych ujętych w niniejszym rozporządzeniu. Z powodów, nad którymi wnioskodawca nie ma kontroli, zatwierdzenie tych substancji może jednak wygasnąć przed przyjęciem decyzji o odnowieniu tego zatwierdzenia. Należy zatem przedłużyć przedmiotowe okresy zatwierdzenia zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(5)

Ze względu na czas i zasoby konieczne do przeprowadzenia oceny wniosków o odnowienie zatwierdzeń wielu substancji czynnych, które to zatwierdzenia wygasną w latach 2019–2021, decyzją wykonawczą Komisji C(2016) 6104 (4) ustanowiono program prac, w którym zgrupowano podobne substancje czynne i wyznaczono priorytety na podstawie potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(6)

Ponieważ substancje czynne objęte tym rozporządzeniem nie należą do kategorii priorytetowych określonych w decyzji wykonawczej C(2016) 6104, okres zatwierdzenia należy przedłużyć o dwa lub trzy lata, uwzględniając: datę wygaśnięcia obecnego zatwierdzenia; fakt, że zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 dodatkową dokumentację dotyczącą substancji czynnej należy złożyć nie później niż 30 miesięcy przed wygaśnięciem zatwierdzenia; potrzebę zapewnienia zrównoważonego rozkładu obowiązków i pracy między państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców i współsprawozdawców oraz dostępne zasoby potrzebne do przeprowadzenia oceny i podjęcia decyzji. Należy zatem przedłużyć okres zatwierdzenia substancji czynnej buprofezyna o dwa lata, a okresy zatwierdzenia substancji czynnych bromukonazol, haloksyfop-P i napropamid – o trzy lata.

(7)

Mając na uwadze cel określony w art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w odniesieniu do przypadków nieprzedłożenia dodatkowej dokumentacji zgodnej z przepisami rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 nie później niż 30 miesięcy przed odnośną datą wygaśnięcia określoną w załączniku do niniejszego rozporządzenia Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak data obowiązująca przed niniejszym rozporządzeniem lub najwcześniejszą następną datę.

(8)

Mając na uwadze cel określony w art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, ze względu na brak spełnienia kryteriów zatwierdzenia, Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak data obowiązująca przed niniejszym rozporządzeniem lub ustali ją na dzień wejścia w życie rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. W przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o odnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej wymienionej w załączniku do niniejszego rozporządzenia Komisja postara się, stosownie do okoliczności, wyznaczyć najwcześniejszą możliwą datę stosowania.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

3.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/4

(1)

W dniu 20 października 2017 r. Komisja Europejska („Komisja”) ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie postępowania antydumpingowego („postępowanie antydumpingowe”) dotyczącego przywozu do Unii rowerów elektrycznych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) w następstwie skargi złożonej w dniu 8 września 2017 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Rowerów („skarżący” lub „EBMA”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % łącznej unijnej produkcji rowerów elektrycznych.

(2)

W dniu 21 grudnia 2017 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie postępowania antysubsydyjnego („postępowanie antysubsydyjne”) dotyczącego przywozu do Unii rowerów elektrycznych pochodzących z ChRL w następstwie skargi złożonej w dniu 8 listopada 2017 r. przez skarżącego w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % łącznej unijnej produkcji rowerów elektrycznych.

(3)

Produktem podlegającym rejestracji („produkt objęty postępowaniem”) w obu postępowaniach są rowery pedałowe ze wspomaganymi pedałami, wyposażone w pomocniczy silnik elektryczny, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodami 8711 60 10 i ex 8711 60 90 (kod TARIC 8711609010). Powyższe kody CN i TARIC podano jedynie w celach informacyjnych.

(4)

Skarżący w swoim wniosku zadeklarował zamiar zwrócenia się o rejestrację towarów. W dniu 31 stycznia 2018 r. skarżący złożył wnioski o rejestrację towarów na podstawie art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego i art. 24 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego. Skarżący wnioskował o objęcie rejestracją przywozu produktu objętego postępowaniem, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu począwszy od dnia takiej rejestracji, z zastrzeżeniem spełnienia wszelkich warunków określonych w rozporządzeniach podstawowych.

(5)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego i z art. 24 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego Komisja może zlecić organom celnym podjęcie właściwych kroków w celu rejestracji przywozu, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu począwszy od dnia takiej rejestracji, z zastrzeżeniem spełnienia wszelkich warunków określonych w rozporządzeniach podstawowych. Przywóz może podlegać rejestracji w wyniku wniosku przedstawionego przez przemysł unijny, zawierającego dostateczne dowody uzasadniające takie działanie.

(6)

Według skarżącego rejestracja jest uzasadniona, jako że produkt objęty postępowaniem jest sprzedawany po cenach dumpingowych i subsydiowany. Zwiększenie skali przywozu po niskich cenach powoduje istotną, trudną do naprawienia szkodę dla przemysłu unijnego, osłabiając skutki naprawcze wszelkich ewentualnych ostatecznych ceł poprzez dopuszczenie do gromadzenia zapasów przed sezonem sprzedaży 2018.

(7)

Komisja rozpatrzyła wniosek w świetle art. 10 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 16 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(8)

W odniesieniu do części wniosku dotyczącej dumpingu Komisja sprawdziła, czy importerzy byli świadomi lub powinni byli być świadomi dumpingu pod względem jego rozmiarów oraz pod względem domniemanej bądź stwierdzonej szkody. Zbadała również, czy nastąpił dalszy znaczny wzrost przywozu, który – mając na uwadze termin jego napływu, wielkość oraz inne okoliczności – może znacznie osłabić skutki naprawcze ostatecznego cła antydumpingowego, które ma zostać wprowadzone.

(9)

W odniesieniu do części wniosku dotyczącej subsydiowania Komisja sprawdziła, czy występują poważne okoliczności, w których w przypadku danego subsydiowanego produktu trudna do naprawienia szkoda jest spowodowana masowym przywozem w stosunkowo krótkim okresie produktu korzystającego z subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych oraz czy konieczne wydaje się dokonanie wstecznej oceny ceł wyrównawczych nałożonych na ten przywóz w celu wykluczenia ponownego wystąpienia takiej szkody.

(10)

W odniesieniu do dumpingu Komisja dysponuje na tym etapie wystarczającymi dowodami wskazującymi, że przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL odbywa się po cenach dumpingowych. Skarżący dostarczył w szczególności dowody dotyczące wartości normalnej, obliczonej na podstawie cen krajowych oraz w oparciu o wybór Szwajcarii zgodnie z art. 2 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

(11)

Dowody na występowanie dumpingu są oparte na porównaniu ustalonej w ten sposób wartości normalnej z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego postępowaniem sprzedawanego na wywóz do Unii. W perspektywie całościowej oraz biorąc pod uwagę zakres domniemanych marginesów dumpingu, sięgający od 193 % do 430 %, dowody te potwierdzają w wystarczającym stopniu na tym etapie, że wskazani producenci eksportujący stosują dumping.

(12)

Informacje te zawarto w zawiadomieniu o wszczęciu niniejszego postępowania, opublikowanym w dniu 20 października 2017 r.

(13)

Giant, producent eksportujący powiązany z importerem, twierdził, że wszczęcie dochodzenia antydumpingowego nie było wystarczające dla ustalenia świadomości dumpingu.

(14)

Zawiadomienie o wszczęciu jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, toteż mają do niego dostęp wszyscy importerzy. Ponadto importerzy, jako zainteresowane strony w dochodzeniu, mieli dostęp do jawnej wersji skargi. W związku z tym Komisja uznała, że najpóźniej w terminie publikacji importerzy byli świadomi lub powinni byli być świadomi domniemanej praktyki dumpingu, jego zakresu i domniemanej szkody.

(15)

Zdaniem tej samej zainteresowanej strony nie można było również oczekiwać, że importer będzie świadom zastosowania art. 2 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, a tym bardziej, że będzie w stanie przewidzieć wartość normalną, z którą będą porównywane ceny przywozu z Chin do Unii.

(16)

Komisja zwróciła uwagę, że o zastosowaniu art. 2 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego wspomniano w skardze, a sama Komisja odniosła się do niej w zawiadomieniu o wszczęciu.

(17)

Skarżący dostarczył również wystarczające dowody na istnienie domniemanej szkody, wykazując gwałtowny spadek udziału w rynku przemysłu unijnego – z 42,5 % w 2014 r. do 28,6 % w okresie rozpatrywanym na potrzeby skargi; niski i nadal spadający poziom rentowności – z 3,4 % obrotów w 2014 r. do 2,1 % w okresie rozpatrywanym na potrzeby skargi; a także zaniżanie cen, wynoszące według wyliczeń od 153 % do 206 %.

(18)

Komisja uznała zatem, że pierwsze kryterium rejestracji zostało spełnione w odniesieniu do części wniosku dotyczącej dumpingu.

(19)

Dane Eurostatu nie umożliwiają pełnej analizy ewolucji przywozu rowerów elektrycznych do Unii. Podczas gdy okres objęty dochodzeniem rozpoczął się w październiku 2016 r., szacuje się, że do stycznia 2017 r. 99 % przywozu rowerów elektrycznych klasyfikowano w ramach kodu CN, który obejmował również inne produkty.

(20)

W tej sytuacji skarżący przedstawił za okres od stycznia 2014 r. do lutego 2018 r. szczegółowe dane liczbowe na podstawie danych wywozowych pochodzących od chińskich służb celnych. Na podstawie informacji przedstawionych przez zainteresowane strony oraz uzgodnienia statystyk Komisja uznała, że odstęp czasowy między wywozem z ChRL a przywozem do Unii wynosi dwa miesiące.

(21)

Komisja uznała zatem w swojej analizie, że dane wywozowe chińskich służb celnych stanowią wystarczający dowód prima facie przywozu do Unii z odstępem czasowym ze względu na wysyłkę wynoszącym dwa miesiące. Aby zatem ustalić wielkość przywozu w okresie objętym dochodzeniem (tj. od 1 października 2016 r. do 30 września 2017 r.), Komisja wykorzystała chińskie dane o wywozie za okres od sierpnia 2016 r. do lipca 2017 r.

(22)

Wielkość wywozu z ChRL do Unii w okresie od listopada 2017 r. do lutego 2018 r. była wyższa o 82 % niż w okresie od listopada 2016 r. do lutego 2017 r. Ponadto średnia miesięczna wielkość wywozu z ChRL do Unii w okresie od listopada 2017 r. do lutego 2018 r. była wyższa o 64 % niż średnia miesięczna wielkość przywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Komisja uznała, że dane te stanowią dowód znacznego wzrostu przywozu.

(23)

Niektórzy importerzy niepowiązani oraz Giant twierdzili, że surowe chińskie dane o wywozie, przytoczone przez skarżącego na poparcie wniosku o rejestrację, należy ujawnić w aktach nieobjętych klauzulą poufności, aby zapewnić wiarygodność źródła i rzetelność przedstawionych danych. Importerzy twierdzą, że nie podano kodów i mogły one obejmować inne produkty.

(24)

Skarżący udostępnił Komisji szczegółowe statystyki, które przytoczył na poparcie swojego wniosku. Ujawnienie tych danych stanowiłoby naruszenie praw autorskich. Skarżący udostępnił jednak w jawnej wersji wniosku zagregowane dane eksportowe dotyczące poszczególnych miesięcy i lat. Wskazał również, że źródłem danych są chińskie służby celne, podał zastosowane kody i wyjaśnił metodykę wykluczenia produktów innych niż produkt objęty postępowaniem. Źródło zatem było znane i dostępne publicznie za opłatą. Ponadto dane te zostały zasadniczo potwierdzone przez Eurostat w odniesieniu do dostępnego okresu. Żadna inna zainteresowana strona nie przedstawiła alternatywnych danych ani metodyki. W tych okolicznościach, biorąc pod uwagę poziom ujawnienia zagregowanych danych i metodykę przyjętą w dokumentacji nieopatrzonej klauzulą poufności, Komisja uznaje, że dane wejściowe nie są niezbędne zainteresowanej stronie do skorzystania z prawa do obrony. W związku z tym argument ten należało odrzucić.

(25)

Niektórzy importerzy niepowiązani twierdzili ponadto, że gromadzenie zapasów produktów nie było możliwe ze względu na długi okres od zaprojektowania do dostawy. W tym względzie Komisja uznała, że czas od zaprojektowania do dostawy roweru elektrycznego nie wyklucza gromadzenia zapasów roweru elektrycznego już zaprojektowanego, szczególnie w świetle zawartych w skardze informacji o wolnych mocach produkcyjnych w ChRL. Ponadto dostępne dowody statystyczne potwierdzały znaczny wzrost przywozu. Argument ten został zatem odrzucony.

(26)

Niektórzy importerzy niepowiązani i Giant twierdzili, że wzrost wywozu z Chin nie świadczy o dalszym znacznym wzroście przywozu, a jedynie odzwierciedla sezonowy charakter wielkości sprzedaży rowerów elektrycznych. Komisja uznała, że różnica widoczna w porównaniu rok do roku nie może wynikać z sezonowości, lecz świadczy o wzroście wielkości przywozu o 82 % od czasu wszczęcia postępowania. Argument ten został zatem odrzucony.

(27)

Giant twierdził, że wzrost przywozu nie był znaczny, lecz był niższy lub proporcjonalny w stosunku do ogólnego wzrostu popytu na rowery elektryczne w Unii. Giant przytoczył publikacje Konfederacji Europejskiego Przemysłu Rowerowego (CONEBI), w których wzrost ten szacowano w 2016 r. na 22,2 % w stosunku do 2015 r., oraz dane podawane przez EBMA (skarżącego), mówiące o wzroście o 23 % w roku 2017 w stosunku do 2016 r. Twierdził również, że właściwym punktem początkowym dla oceny wzrostu przywozu jest październik 2017 r. Na podstawie danych Eurostatu o przywozie Giant obliczył, że miesięczna wielkość przywozu rowerów elektrycznych wzrosła od października 2017 r. do stycznia 2018 r. o 8,7 %.

(28)

Komisja zwraca uwagę, że Giant twierdził, że odstęp czasowy między wywozem z ChRL a przywozem do Unii, wynikający z czasu wysyłki, wynosi „co najmniej jeden lub dwa miesiące”. Oznacza to, że przywóz w październiku 2017 r. odpowiada wywozowi z ChRL w sierpniu 2017 r., a więc przed wszczęciem dochodzenia. Ponadto średnia miesięczna wielkość wywozu z ChRL do Unii w okresie od sierpnia 2017 r. do lutego 2018 r. była wyższa o 36 % niż średnia miesięczna wielkość przywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Ta stopa wzrostu nie uwzględnia bardzo znaczącego wzrostu przywozu, jaki miał już miejsce w okresie objętym dochodzeniem. Wzrost ten jest jednakże znacznie większy niż wzrost popytu na rynku Unii w latach 2016 i 2017.

(29)

W związku z tym Komisja uznała, że drugie kryterium rejestracji w odniesieniu do części wniosku dotyczącej dumpingu również zostało spełnione.

(30)

Komisja dysponuje dostatecznymi dowodami na to, że dalszy wzrost przywozu z ChRL po nadal spadających cenach spowodowałby dodatkową szkodę dla przemysłu unijnego.

(31)

Jak ustalono w motywach 19–29, istnieją wystarczające dowody na znaczny wzrost przywozu produktu objętego postępowaniem.

(32)

Ponadto istnieją dowody na spadek cen przywozu produktu objętego postępowaniem. Średnia cena (w EUR) przywozu z ChRL do Unii w okresie od listopada 2017 r. do lutego 2018 r. była niższa o 8 % niż w okresie od listopada 2016 r. do lutego 2017 r. i niższa o 7 % niż w okresie objętym dochodzeniem.

(33)

Dodatkowe okoliczności wskazują, że dalszy znaczny wzrost przywozu może poważnie osłabić skutki naprawcze ceł ewentualnie wprowadzonych w przyszłości. Można mianowicie racjonalnie przyjąć, że przywóz produktu objętego postępowaniem może jeszcze wzrosnąć przed ewentualnym przyjęciem środków tymczasowych, ponieważ ich przyjęcie mogłoby nastąpić najpóźniej ok. 20 lipca, co zbiegłoby się w czasie z końcem sezonu sprzedaży rowerów elektrycznych w 2018 r.

(34)

Biorąc pod uwagę ramy czasowe, wielkość takiego przywozu oraz inne okoliczności (takie jak nadwyżka mocy produkcyjnych w ChRL i sposób ustalania cen przez chińskich producentów eksportujących), taki dalszy wzrost przywozu po wszczęciu postępowania mógłby z dużym prawdopodobieństwem poważnie osłabić skutki naprawcze ewentualnych ostatecznych ceł, chyba że cła takie zastosowano by z mocą wsteczną.

(35)

W związku z tym Komisja uznała, że trzecie kryterium rejestracji w odniesieniu do części wniosku dotyczącej dumpingu również zostało spełnione.

(36)

W odniesieniu do subsydiowania Komisja dysponuje wystarczającymi dowodami na to, że przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL jest subsydiowany. Takie domniemane subsydia obejmują m.in. (i) bezpośrednie przekazywanie środków pieniężnych i zobowiązań, np. w postaci dotacji, kredytów preferencyjnych i kredytów ukierunkowanych udzielanych przez banki państwowe oraz banki prywatne, kredytów eksportowych oraz gwarancji i ubezpieczeń eksportowych; (ii) utracony lub niepobrany dochód władz publicznych w postaci np. obniżek podatku dochodowego lub podatku VAT i zwolnień z tych podatków, obniżek przywozowych taryf celnych, obniżek podatków potrącanych u źródła; (iii) udostępnianie przez państwo surowców, gruntów i energii po zaniżonych cenach. Dowody takie zostały udostępnione w jawnej wersji skargi i w memorandum w sprawie wystarczających dowodów.

(37)

Zarzuca się, że wyżej wymienione środki stanowią subsydia, ponieważ obejmują wkład finansowy rządu ChRL lub innych władz regionalnych i lokalnych (w tym instytucji publicznych) i przynoszą korzyści producentom eksportującym produktu objętego postępowaniem. Zarzuca się, że są one zależne od wyników wywozu lub od faworyzowania produktów krajowych kosztem produktów pochodzących z przywozu lub że są one ograniczone do niektórych sektorów lub typów przedsiębiorstw lub lokalizacji, a więc mają charakter szczególny oraz stanowią podstawę środków wyrównawczych.

(38)

W związku z powyższym na tym etapie dostępne dowody wskazują, że wywóz produktu objętego postępowaniem objęty jest subsydiami stanowiącymi podstawę środków wyrównawczych.

(39)

Ponadto Komisja dysponuje dostatecznymi dowodami na to, że subsydiowanie producentów eksportujących powoduje istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Dowody dotyczące wielkości przywozu zawarte w skardze i w kolejnych nadesłanych dokumentach związanych z wnioskami o rejestrację wskazują na bardzo duży wzrost przywozu między 2014 r. a okresem objętym dochodzeniem oraz w ostatnich miesiącach, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i pod względem udziału w rynku. Dokładniej dowody te wskazują, że chińscy producenci eksportujący zwiększyli ponad trzykrotnie wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii – z 219 tys. do 703 tys. sztuk (+ 484 tys. sztuk) – co doprowadziło do gwałtownego wzrostu udziału w rynku – z 19,2 % do 33 %. Ponadto, jak wspomniano powyżej w motywie 22, ta sama tendencja trwała od listopada 2017 r. do lutego 2018 r. Ogólnie dowody świadczą o tym, że bardzo duży wzrost przywozu rowerów elektrycznych z ChRL w istotnym stopniu wpływa negatywnie na sytuację przemysłu unijnego, m.in. powodując obniżenie rentowności. Dowody dotyczące czynników szkody przedstawionych w art. 3 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego i w art. 8 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego obejmują dane zawarte w skargach i w kolejnych nadesłanych dokumentach dotyczących rejestracji.

(40)

Ponadto Komisja oceniła na tym etapie, czy poniesiona szkoda jest trudna do naprawienia. Jeśli chińscy dostawcy zostaną włączeni w łańcuchy dostaw produktów dla klientów unijnych, klienci ci mogą nie być skłonni w przyszłości korzystać ponownie z dostaw producentów unijnych. Ponadto mało prawdopodobne jest, by klienci przemysłu unijnego byli skłonni zaakceptować wyższe ceny przemysłu unijnego, nawet jeżeli, hipotetycznie, Komisja nałożyłaby w przyszłości środki wyrównawcze bez mocy wstecznej. Takie zagrożenie trwałej utraty udziału w rynku lub obniżenia dochodów stanowi szkodę trudną do naprawienia.

(41)

W odniesieniu do danych wspomnianych w motywie 39 oraz ze względów wyjaśnionych w motywie 40 Komisja uznała za konieczne przygotowanie ewentualnego wprowadzenia środków z mocą wsteczną przez objęcie obowiązkiem rejestracji w celu wykluczenia ponownego wystąpienia takiej szkody.

(42)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że istnieją wystarczające dowody, by uzasadnić poddanie rejestracji przywozu produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego i art. 24 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(43)

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia opinii na piśmie, a także do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpią one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(44)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 24 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego przywóz produktu objętego postępowaniem powinien zostać poddany rejestracji w celu zagwarantowania – w wypadku wprowadzenia środków antydumpingowych lub ceł wyrównawczych w świetle wyników dochodzenia – możliwości pobrania z mocą wsteczną tych ceł od zarejestrowanego przywozu, zgodnie z obowiązującymi przepisami i z zastrzeżeniem spełnienia koniecznych warunków.

(45)

Wszelkie zobowiązania w przyszłości będą opierać się odpowiednio na wynikach dochodzenia antydumpingowego i antysubsydyjnego.

(46)

W zarzutach zawartych w skardze wzywającej do wszczęcia postępowania antydumpingowego szacuje się, że średni margines dumpingu w przypadku produktu objętego postępowaniem wynosi od 193 % do 430 %, a średni poziom usuwający szkodę – 189 %. Kwotę ewentualnego przyszłego zobowiązania ustala się na poziomie usuwającym szkodę, oszacowanym na podstawie skargi, tj. 189 % ad valorem wartości importowej CIF produktu objętego postępowaniem.

(47)

Na tym etapie dochodzenia nie jest jeszcze możliwe oszacowanie kwoty subsydiowania. W zarzutach zawartych w skardze wzywającej do wszczęcia postępowania antysubsydyjnego szacuje się, że poziom usuwający szkodę w przypadku produktu objętego postępowaniem wynosi 189 %. Kwotę ewentualnego przyszłego zobowiązania ustala się na poziomie usuwającym szkodę, oszacowanym na podstawie skargi antysubsydyjnej, tj. 189 % ad valorem wartości importowej CIF produktu objętego postępowaniem.

(48)

Wszelkie dane osobowe zgromadzone w kontekście omawianej rejestracji będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (5),

3.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/10

(1)

Decyzją 95/196/WE (1) Komisja zatwierdziła krajowy program pomocy długoterminowej dla rolnictwa w północnych regionach Finlandii („program pomocy nordyckiej”) zgłoszony przez Finlandię zgodnie z art. 143 Aktu przystąpienia w celu uzyskania zezwolenia zgodnie z art. 142 Aktu przystąpienia. Decyzję 95/196/WE zastąpiono decyzją Komisji C(2009) 3067 z dnia 30 kwietnia 2009 r. (2) Decyzję tę zmieniono ostatnio decyzją Komisji C(2015) 2790 z dnia 30 kwietnia 2015 r.

(2)

W dniu 12 października 2015 r. Finlandia wystąpiła z wnioskiem, aby Komisja zmieniła decyzję C(2009) 3067 w celu uproszczenia zarządzania programem i uwzględnienia zmian we wspólnej polityce rolnej, a także zmian sytuacji gospodarczej w rolnictwie w północnych regionach Finlandii. Pismem z dnia 8 czerwca 2016 r. Finlandia zmieniła wniosek i przekazała dodatkowe informacje dotyczące produkcji rolnej w regionach północnych.

(3)

Biorąc pod uwagę wynikające z tego zmiany w decyzji C(2009) 3067 oraz szereg poprzednich zmian, należy zastąpić wspomnianą decyzję nową decyzją.

(4)

Pomoc długoterminowa, o której mowa w art. 142 Aktu przystąpienia, ma na celu zapewnienie utrzymania działalności rolniczej w regionach północnych określonych przez Komisję.

(5)

Uwzględniając czynniki, o których mowa w art. 142 ust. 1 i 2 Aktu przystąpienia, pomoc krajowa na mocy tego artykułu powinna być ograniczona do obszarów położonych na północ od 62. równoleżnika lub na obszarach przylegających do niego, na których występują porównywalne warunki klimatyczne, powodujące, że prowadzenie działalności rolniczej jest szczególnie utrudnione. Za odpowiednią jednostkę administracyjną należy uznać gminę (kunta), w tym gminy otoczone innymi w obrębie tych obszarów, nawet jeśli nie spełniają one tych samych wymogów.

(6)

W celu ułatwienia zarządzania programem oraz skoordynowania go ze wsparciem udzielanym na podstawie rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (3) i (UE) nr 1307/2013 (4) i z krajowymi programami pomocy na obszarach otrzymujących pomoc na podstawie niniejszej decyzji należy uwzględnić te same gminy co te, które należą do obszaru wyznaczonego na podstawie art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 w programie rozwoju obszarów wiejskich stałego lądu Finlandii na lata 2014–2020.

(7)

Okres odniesienia, który należy uwzględnić podczas dokonywania oceny rozwoju produkcji rolnej i ogólnego poziomu wsparcia, powinien – na podstawie dostępnych statystyk krajowych – pozostać taki sam jak ten przewidziany w decyzji C(2009) 3067 oraz obejmować lata 1991, 1992 i 1993 w odniesieniu do produkcji rolnej.

(8)

Zgodnie z art. 142 Aktu przystąpienia całkowita kwota przyznanej pomocy powinna być wystarczająca do utrzymania działalności rolniczej w północnych regionach Finlandii, ale nie może prowadzić do ogólnego wsparcia przekraczającego poziom wsparcia w przedakcesyjnym okresie odniesienia. W związku z tym konieczne jest uwzględnienie wsparcia dochodu w ramach wspólnej polityki rolnej przy określaniu maksymalnego dopuszczalnego poziomu pomocy na podstawie tego artykułu. Na podstawie danych z 2016 r. maksymalna kwota rocznej pomocy obliczona jako średnia w pięcioletnim okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. powinna wynosić 563,9 mln EUR.

(9)

W celu uproszczenia programu pomocy nordyckiej i umożliwienia Finlandii elastycznego kierowania pomocy do różnych sektorów produkcji, przy jednoczesnym zapewnieniu zrównoważonego podziału wsparcia pomiędzy sektorami, maksymalna średnia roczna kwota pomocy powinna zostać podzielona na kategorie pomocy w odniesieniu do hodowli zwierząt, produkcji roślinnej i innych rodzajów pomocy nordyckiej. W odniesieniu do produkcji mleka krowiego należy ustanowić odrębną maksymalną średnią roczną kwotę pomocy, która byłaby wystarczająca do utrzymania produkcji w północnych regionach Finlandii.

(10)

Pomoc należy przyznawać corocznie na podstawie czynników produkcji (duże jednostki przeliczeniowe i hektary) w ramach całkowitych limitów określonych w niniejszej decyzji.

(11)

Pomoc na rzecz reniferów należy przyznawać w przeliczeniu na zwierzę i należy ją ograniczyć do tradycyjnej liczby reniferów w północnych regionach Finlandii. W odniesieniu do przechowywania dzikich jagód i grzybów należy zezwolić na wypłacanie pomocy na kilogram oraz na wsparcie w zakresie transportu mleka i mięsa oraz usług niezbędnych dla hodowli zwierząt, w zależności od poniesionych kosztów, po odliczeniu wszelkich innych płatności ze środków publicznych odnośnie do tych samych kosztów.

(12)

W odniesieniu do mleka krowiego należy zezwolić na wypłacanie pomocy na kilogram mleka w celu utrzymania zachęty do efektywnej produkcji.

(13)

Dane z gospodarstw rolnych z Finlandii wskazują na znaczną roczną zmienność dochodów gospodarstw rolnych w regionach północnych, w szczególności od 2008 r. Aby umożliwić szybkie reagowanie na zmienność i utrzymanie działalności rolniczej w północnych regionach Finlandii, należy umożliwić Finlandii ustalenie na każdy rok kalendarzowy kwoty pomocy na sektor w ramach kategorii pomocy i na jednostkę produkcji.

(14)

W odniesieniu do tej kwestii Finlandia powinna zróżnicować pomoc w swoich północnych regionach i ustalić roczne kwoty pomocy stosownie do stopnia nasilenia naturalnego utrudnienia oraz innych obiektywnych, przejrzystych i uzasadnionych kryteriów odnoszących się do celów określonych w art. 142 ust. 3 akapit trzeci Aktu przystąpienia, którymi są: zachowanie tradycyjnej produkcji produktów podstawowych i przetworzonych odpowiadających w szczególny sposób warunkom klimatycznym danych regionów, poprawa struktur produkcji, wprowadzania do obrotu i przetwarzania produktów rolnych, ułatwienie usuwania takich produktów oraz zapewnienie odpowiedniej ochrony środowiska i terenów wiejskich.

(15)

W celu zapewnienia regularnych płatności w danym roku kalendarzowym Finlandia powinna mieć prawo do wypłaty pomocy w danym roku z wykorzystaniem zaliczek w oparciu o wstępne szacunki dotyczące liczby czynników produkcji i jednostek produkcyjnych oraz do wypłaty pomocy w odniesieniu do produkcji mleka w miesięcznych ratach w oparciu o rzeczywistą produkcję.

(16)

Należy unikać nadmiernej rekompensaty dla producentów poprzez odzyskiwanie nienależnych płatności przed dniem 1 czerwca następnego roku.

(17)

Zgodnie z art. 142 ust. 2 Aktu przystąpienia pomoc przyznana na podstawie niniejszej decyzji nie powinna prowadzić do zwiększenia całkowitej produkcji w stosunku do tradycyjnego poziomu produkcji na obszarze objętym programem pomocy nordyckiej.

(18)

W związku z tym konieczne jest ustalenie rocznej maksymalnej liczby kwalifikujących się czynników produkcji w odniesieniu do każdej kategorii pomocy, w tym odrębnej maksymalnej liczby krów mlecznych, na poziomie równym lub niższym niż w okresach odniesienia.

(19)

W odniesieniu do liczby krów mlecznych należy wziąć pod uwagę zmiany, które zaszły pod względem wielkości produkcji dla każdego czynnika produkcji od okresów odniesienia. Należy zatem ustalić maksymalną kwalifikującą się liczbę krów mlecznych na podstawie średniej produkcji na jedną krowę w latach 2004–2013.

(20)

Należy przyznać pomoc w odniesieniu do hodowli, przetwarzania i wprowadzania do obrotu reniferów, unikając nadmiernych rekompensat w związku z pomocą przyznaną zgodnie z art. 213 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (5).

(21)

W odniesieniu do produkcji roślinnej, aby zapewnić elastyczność w zakresie użytkowania gruntów rolnych przez różne sektory produkcji, maksymalny dozwolony obszar powinien wynosić 944 300 ha, jak określono w załączniku II do decyzji C(2009) 3067 zmienionej decyzją C(2015) 2790, który to obszar może obejmować maksymalnie 481 200 ha użytków zielonych.

(22)

W odniesieniu do upraw szklarniowych odrębny maksymalny dozwolony obszar należy ustanowić na 203 ha, co odpowiada tradycyjnemu obszarowi produkcji w północnych regionach Finlandii.

(23)

W przypadku gdy liczba czynników produkcji w danej kategorii przekracza maksymalną liczbę w danym roku, liczbę kwalifikujących się czynników produkcji należy zmniejszyć o odpowiadającą liczbę czynników produkcji w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym przekroczono tę maksymalną liczbę.

(24)

Zgodnie z art. 143 ust. 2 Aktu przystąpienia Finlandia powinna przekazać Komisji informacje na temat wdrażania i skutków pomocy. W celu lepszej oceny długoterminowych skutków pomocy oraz w celu ustalenia poziomów pomocy jako średnich pięcioletnich należy co pięć lat składać sprawozdania o społeczno-gospodarczych skutkach pomocy i przekazywać coroczne sprawozdania zawierające informacje finansowe i inne informacje dotyczące wdrażania, niezbędne do zapewnienia przestrzegania warunków ustanowionych w niniejszej decyzji.

(25)

Finlandia powinna zapewnić podjęcie odpowiednich środków kontroli w stosunku do beneficjentów pomocy. W celu zapewnienia skuteczności tych środków i przejrzystości wdrażania programu pomocy wspomniane środki kontroli należy w jak największym stopniu dostosować do środków stosowanych w ramach wspólnej polityki rolnej.

(26)

Należy zatem uchylić decyzję C(2009) 3067,

a)

na dużą jednostkę przeliczeniową inwentarza w przypadku produkcji zwierzęcej;

b)

na hektar w przypadku produkcji roślinnej;

c)

na m2 w przypadku upraw szklarniowych;

d)

na m3 w przypadku przechowywania produktów ogrodniczych; oraz

e)

jako rekompensatę kosztów rzeczywistych z tytułu transportu mleka i mięsa oraz niezbędnych usług w zakresie produkcji zwierzęcej, odliczając wszelkie inne wsparcie publiczne na pokrycie tych samych kosztów.

a)

w odniesieniu do produkcji: 1992 r. dla mleka krowiego i bydła; 1993 r. dla ogrodnictwa; średnia z lat 1991, 1992 i 1993 dla innych produktów;

b)

w odniesieniu do ogólnego poziomu wsparcia: 1993 r.

a)

identyfikacji gmin, w których wypłacono pomoc, za pomocą szczegółowej mapy oraz, w razie potrzeby, za pomocą innych danych;

b)

całkowitej produkcji obejmującej rok sprawozdawczy w przypadku regionów kwalifikujących się do objęcia pomocą na podstawie niniejszej decyzji, wyrażonej w ilościach dla każdego z produktów wymienionych w załączniku II;

c)

łącznej liczby czynników produkcji, liczby czynników produkcji kwalifikujących się do pomocy oraz liczby czynników produkcji wspieranych na sektor produkcji określony w załączniku II w podziale na produkty w poszczególnych sektorach, w tym wskazania przekroczenia kwalifikującej się maksymalnej rocznej liczby czynników produkcji;

d)

całkowitej wypłaconej pomocy, całkowitej kwoty pomocy przypadającej na kategorię pomocy i rodzaj produkcji, kwot wypłaconych na rzecz beneficjentów według czynnika produkcyjnego/innej jednostki, a także kryteriów różnicujących kwoty pomocy według podregionów i rodzajów gospodarstw rolnych lub na podstawie innych czynników;

e)

zastosowanego systemu płatności wraz ze szczegółami dotyczącymi wszelkich zaliczek opartych na szacunkach, płatności końcowych, a także stwierdzonych nadpłat i ich odzyskiwania;

f)

kwot pomocy zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013 i na mocy art. 213 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wypłacane w gminach objętych niniejszą decyzją; oraz

g)

odniesień do ustawodawstwa krajowego, w ramach którego pomoc jest wykonywana.

a)

całkowitą kwotę pomocy wypłaconą w trakcie pięcioletniego okresu oraz jej podział na kategorie pomocy, rodzaje produkcji i podregiony;

b)

całkowitą produkcję, liczbę czynników produkcji i poziomy dochodów rolników w regionach kwalifikujących się do pomocy;

c)

zmiany w produkcji rolnej, przetwarzaniu i wprowadzaniu do obrotu w społecznym i gospodarczym kontekście regionów północnych;

d)

wpływ pomocy na ochronę środowiska naturalnego i ochronę terenów wiejskich; oraz

e)

wnioski dotyczące rozwoju pomocy w oparciu o dane przedstawione w sprawozdaniu, krajowy i unijny kontekst produkcji rolnej, a także inne istotne czynniki.