25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/1

(1)

Właściwe organy są zobowiązane do wprowadzania na czas adekwatnych środków w celu zwalczania agrofagów kwarantannowych roślin w rozumieniu art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (2), a także agrofagów, które nie są ujęte w wykazie agrofagów kwarantannowych dla Unii, lecz które mogą, zgodnie z art. 30 ust. 1 tego rozporządzenia, spełniać warunki ich umieszczenia w tym wykazie. Skuteczność kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych zapewniających zgodność z przepisami Unii ma pod tym względem pierwszorzędne znaczenie.

(2)

Skuteczność ta zależy od jakości, jednolitości i wiarygodności metod analizy, badania lub diagnozy, stosowanych przez laboratoria urzędowe wyznaczone zgodnie z art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625, oraz od wyników tych analiz, testów i diagnoz przeprowadzanych przez laboratoria urzędowe.

(3)

Metody te muszą być aktualizowane i, w razie potrzeby, udoskonalane w celu zapewnienia jakości, jednolitości i wiarygodności uzyskanych za ich pomocą danych analitycznych, badawczych i diagnostycznych.

(4)

Środki wprowadzone w odniesieniu do poprzednich porażeń świadczą o tym, że laboratoria urzędowe wyznaczone zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) 2017/625 powinny odnieść korzyści z koordynacji i pomocy w zakresie doskonalenia i propagowania jednolitych praktyk w zakresie opracowywania lub wykorzystywania metod analizy, badania lub diagnozy stosowanych przez laboratoria urzędowe oraz w zakresie interpretacji wyników.

(5)

Należy zatem ustanowić laboratoria referencyjne Unii Europejskiej, które przyczynią się do udoskonalenia i harmonizacji metod analizy, badania lub diagnozy, opracowywania zatwierdzonych metod oraz skoordynowanej pomocy dla tych laboratoriów urzędowych.

(6)

Aby zapewnić odpowiedni stopień wyspecjalizowania, w odniesieniu do każdej określonej kategorii agrofagów należy ustanowić jedno specjalne laboratorium referencyjne Unii Europejskiej. Podziału na kategorie należy dokonać według charakteru i biologii agrofagów, zgodnie z klasyfikacją określoną w załączniku I część A i załączniku II część A do dyrektywy Rady 2000/29/WE (3). W związku z tym laboratoria referencyjne UE należy ustanowić w odniesieniu do następujących kategorii agrofagów: owady i roztocza, nicienie, bakterie, grzyby i lęgniowce oraz wirusy, wiroidy i fitoplazmy (zaktualizowany termin oznaczający „mikoplazmy”, o których mowa w tej dyrektywie),

a)

laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. owadów i roztoczy;

b)

laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. nicieni;

c)

laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. bakterii;

d)

laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. grzybów i lęgniowców;

e)

laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. wirusów, wiroidów i fitoplazm.

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/3

(1)

Z uwagi na fakt, iż Stany Zjednoczone nie zapewniły zgodności Ustawy o odszkodowaniach z tytułu kontynuacji dumpingu lub utrzymywania subsydiów („Continued Dumping and Subsidy Offset Act”, dalej zwanej „CDSOA”) ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z porozumień w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO), rozporządzeniem (WE) nr 673/2005 nałożono dodatkowe cło ad valorem w wysokości 15 % na przywóz niektórych produktów pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, mające zastosowanie od dnia 1 maja 2005 r. Zgodnie z udzielonym przez WTO zezwoleniem na zawieszenie stosowania koncesji w stosunku do Stanów Zjednoczonych Komisja co roku dostosowuje poziom zawieszenia koncesji do poziomu zniweczenia lub naruszenia korzyści Unii Europejskiej w danym czasie spowodowanych wprowadzeniem CDSOA.

(2)

Kwoty wypłacone zgodnie z CDSOA w ostatnim roku, dla którego są dostępne dane, odnoszą się do podziału środków pochodzących z ceł antydumpingowych i wyrównawczych pobranych w ciągu roku podatkowego 2017 (od dnia 1 października 2016 r. do dnia 30 września 2017 r.). Na podstawie danych opublikowanych przez Biuro Ceł i Ochrony Granic Stanów Zjednoczonych poziom zniweczenia lub naruszenia korzyści Unii Europejskiej obliczono na 682 823 USD.

(3)

Poziom zniweczenia lub naruszenia, a w konsekwencji poziom zawieszenia, uległ zmniejszeniu. Poziom zawieszenia nie może być jednak dostosowany do poziomu zniweczenia lub naruszenia przez dodanie produktów do wykazu zawartego w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 673/2005 lub ich z niego usunięcie. Usunięcie wszystkich produktów z wyjątkiem jednego skutkowałoby przekroczeniem poziomu środków odwetowych (4,3 % dodatkowego cła przywozowego), natomiast pozostawienie ostatniego produktu w załączniku I spowodowałoby, że nie zostałby osiągnięty poziom 72 % kwoty wypłaconej na mocy CDSOA. W związku z tym, zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) tego rozporządzenia, Komisja powinna zachować dotychczasowy wykaz produktów zawarty w załączniku I w stanie niezmienionym i zmienić stawkę dodatkowego cła, aby dostosować poziom zawieszenia do poziomu zniweczenia lub naruszenia. Cztery produkty wymienione w załączniku I powinny zatem nadal znajdować się w wykazie, a stawka dodatkowego cła przywozowego powinna zostać zmieniona i ustalona w wysokości 0,3 %.

(4)

Wpływ dodatkowego cła przywozowego ad valorem w wysokości 0,3 % na przywóz ze Stanów Zjednoczonych produktów wymienionych w załączniku I odpowiada, w skali roku, wartości handlu nieprzekraczającej 682 823 USD.

(5)

Aby zapobiec występowaniu opóźnień w stosowaniu zmienionej stawki dodatkowego cła przywozowego, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 673/2005,

1)

artykuł 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 673/2005 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Nakłada się cło ad valorem w wysokości 0,3 %, będące cłem dodatkowym do cła stosowanego na podstawie rozporządzenia (UE) nr 952/2013 (*1), na produkty pochodzące ze Stanów Zjednoczonych Ameryki wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

(*1)  Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.”;"

2)

załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 673/2005 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/6

(1)

Od daty przyjęcia rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1800 (2) zarejestrowano bądź certyfikowano pięć nowych zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej. Należy zatem zmienić załącznik do tego rozporządzenia wykonawczego w celu przyporządkowania ocen kredytowych wystawianych przez te nowo zarejestrowane lub certyfikowane zewnętrzne instytucje oceny wiarygodności kredytowej do obiektywnej skali stopni jakości kredytowej.

(2)

Od czasu przyjęcia rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1800 wycofano rejestrację jednej zewnętrznej instytucji oceny wiarygodności kredytowej. Należy zatem usunąć z załącznika do tego rozporządzenia wykonawczego tę instytucję, której rejestrację wycofano.

(3)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przekazany Komisji przez europejskie urzędy nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych).

(4)

Europejskie urzędy nadzoru przeprowadziły otwarte konsultacje publiczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonały analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwróciły się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (3), Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (4) oraz Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (5).

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1800,

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/14

(1)

W załączniku III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1799 (2) określono związek między odpowiednimi ocenami kredytowymi wystawianymi przez zewnętrzne instytucje oceny wiarygodności kredytowej („ECAI”) a stopniami jakości kredytowej określonymi w części trzeciej tytuł II rozdział 2 sekcja 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (przyporządkowanie).

(2)

Od daty przyjęcia rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1799 zarejestrowano lub certyfikowano nowe agencje ratingowe zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Ponadto wycofano rejestrację jednej z ECAI, dla której w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2016/1799 zapewniono przyporządkowanie. Ponieważ art. 136 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 wymaga określenia przyporządkowania w odniesieniu do wszystkich ECAI, należy zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1799 w celu przyporządkowania ocen kredytowych wystawianych przez te nowo zarejestrowane lub certyfikowane ECAI oraz usunięcia przyporządkowania ECAI, której rejestrację wycofano.

(3)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przekazany Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (europejskie urzędy nadzoru).

(4)

Europejskie urzędy nadzoru przeprowadziły otwarte konsultacje publiczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonały analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwróciły się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4), Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (5) oraz Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (6).

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1799,

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/21

(1)

Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r.

(2)

Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, załącznika XXII (Prawo spółek) oraz protokołu 37 (zawierającego wykaz przewidziany w art. 101) do Porozumienia EOG.

(3)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 537/2014 (3).

(4)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/56/UE (4).

(5)

Mając na uwadze odpowiednie funkcjonowanie Porozumienia EOG, należy rozszerzyć protokół 37 do Porozumienia EOG w celu włączenia do niego zapisu dotyczącego Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Audytowego ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 537/2014, a także zmienić załącznik XXII do Porozumienia EOG w celu określenia procedur związanych z tym komitetem.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XXII oraz protokół 37 do Porozumienia EOG.

(7)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno zatem opierać się na projekcie dołączonym do ninejszej decyzji,

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/25

(1)

Zgodnie z art. 59 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w dniu 17 lutego 2016 r. Szwecja przedłożyła Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”) dokumentację zgodną z załącznikiem XV do rozporządzenia („dokumentacja zgodna z załącznikiem XV”) w celu identyfikacji ftalanu dicykloheksylu (DCHP) (nr WE 201-545-9, nr CAS 84-61-7) jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy zgodnie z art. 57 lit. c) i f) tego rozporządzenia, ze względu na zaklasyfikowanie jej jako substancji działającej szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (2) oraz ze względu na jej właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, w odniesieniu do których istnieją naukowe dowody prawdopodobnych poważnych skutków dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska dające powody do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez pozostałe substancje wymienione w art. 57 lit. a)–e).

(2)

W dniu 9 czerwca 2016 r. komitet państw członkowskich Agencji („MSC”) przyjął opinię (3) w sprawie dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV. Zanim MSC przyjął wspomnianą opinię, Szwecja wycofała swój wniosek o identyfikację DCHP zgodnie z art. 57 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ze względu na jej właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, w odniesieniu do których istnieją naukowe dowody prawdopodobnych poważnych skutków dla środowiska, aby dopracować uzasadnienia przedstawione w dokumentacji.

(3)

MSC osiągnął jednomyślne porozumienie w sprawie identyfikacji DCHP jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy, ponieważ spełnia ona kryteria określone w art. 57 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

(4)

MSC jednomyślnie uznał, że w odniesieniu do DCHP istnieją dowody naukowe na oddziaływanie tej substancji na funkcjonowanie układu hormonalnego oraz na związek między takim jej oddziaływaniem a negatywnymi skutkami dla zdrowia ludzi, a także że substancję tę można uznać za zaburzającą funkcjonowanie układu hormonalnego w odniesieniu do zdrowia ludzi, ponieważ odpowiada ona definicji substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego sformułowanej przez WHO/IPCS.

(5)

Jednakże MSC nie osiągnął jednomyślnego porozumienia w kwestii identyfikacji tej substancji zgodnie z art. 57 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 jako wzbudzającej – ze względu na właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego w odniesieniu do zdrowia ludzi – obawy równoważne obawom stwarzanym przez pozostałe substancje wymienione w lit. a)–c) wspomnianego artykułu. Zdaniem pięciu członków MSC w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV wskazano te same skutki dla zdrowia ludzi, wywoływane tym samym charakterem działania, co skutki, które już uwzględniono w dokumentacji przedstawionej w celu identyfikacji tej substancji jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy ze względu na jej szkodliwe działanie na rozwój zgodnie z art. 57 lit. c) rozporządzenia.

(6)

W dniu 22 czerwca 2016 r., zgodnie z art. 59 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, Agencja przekazała Komisji opinię MSC w celu podjęcia decyzji dotyczącej identyfikacji DCHP na podstawie art. 57 lit. f).

(7)

Komisja przyjmuje do wiadomości jednomyślną zgodę MSC co do tego, że DCHP posiada właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, a negatywne skutki spowodowane tym charakterem działania są tymi samymi skutkami, ze względu na które sklasyfikowano tę substancję jako działającą szkodliwie na rozrodczość, i ze względu na które złożono wniosek w sprawie zidentyfikowania jej jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy zgodnie z art. 57 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Komisja zauważa również, że większość członków MSC uznała, że obawy wzbudzane przez skutki tych substancji są równoważne obawom stwarzanym przez substancje, o których mowa w art. 57 lit. a)–e).

(8)

Komisja zauważa ponadto, że art. 57 nie wyklucza wielokrotnej identyfikacji substancji jako wzbudzającej szczególnie duże obawy na podstawie więcej niż jednej swoistej właściwości wywołującej takie same skutki dla zdrowia ludzi oraz w oparciu o te same dowody naukowe. Podejście to zastosowano również do identyfikacji ftalanu bis(2-etyloheksylu) (DEHP), ftalanu dibutylu (DBP), ftalanu benzylu butylu (BBP) oraz ftalanu diizobutylu (DIBP) zgodnie z art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH (4).

(9)

W związku z tym należy zidentyfikować DCHP na podstawie art. 57 lit. c) jako substancję wzbudzającą szczególnie duże obawy spełniającą kryteria klasyfikacji jako działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i na podstawie art. 57 lit. f) ze względu na jej właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego o prawdopodobnych poważnych skutkach dla zdrowia ludzi.

(10)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla wyników prowadzonych obecnie działań związanych z określeniem kryteriów identyfikacji substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (5).

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na podstawie art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/27

(1)

Efektywne wykorzystanie pasm 900 MHz i 1 800 MHz zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie w celu uwzględnienia dodatkowych technologii i jednocześnie zapewnienia technicznej kompatybilności z systemem GSM i innymi systemami bezprzewodowej łączności szerokopasmowej dzięki stosownym środkom zgodnie z dyrektywą Rady 87/372/EWG (2).

(2)

Mianem internetu rzeczy określa się powszechnie wzajemne połączenie przez internet urządzeń, które są wbudowane w przedmioty codziennego użytku i umożliwiają wymianę danych między tymi przedmiotami. Bezprzewodowy internet rzeczy można również tworzyć przy użyciu usług łączności elektronicznej opartych na technologiach komórkowych, które zazwyczaj korzystają z widma objętego licencjonowaniem. Z zastosowań bezprzewodowego internetu rzeczy korzysta wiele różnych sektorów przemysłu, takich jak sektor energetyczny bądź motoryzacyjny, a do ich działania niezbędna jest dostępność widma.

(3)

W swoim planie działania w zakresie widma na potrzeby internetu rzeczy (3) Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego, ustanowiony decyzją Komisji 2002/622/WE (4), zajął stanowisko, że pasma częstotliwości przeznaczone dla usług łączności elektronicznej (sieci ruchome) mogą być wykorzystywane na potrzeby rozwijających się zastosowań internetu rzeczy i usług świadczonych w jego ramach. Zharmonizowane na szczeblu Unii pasma częstotliwości wykorzystywane do świadczenia naziemnych usług bezprzewodowej szerokopasmowej łączności elektronicznej przez sieci ruchome mogą zatem stanowić ważny zasób dla bezprzewodowego internetu rzeczy. Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego doszedł do wniosku, że – zgodnie z zasadą neutralności technologicznej – w zharmonizowanych warunkach technicznych dotyczących wykorzystania takich pasm częstotliwości należy uwzględnić także wymagania bezprzewodowego internetu rzeczy.

(4)

W dniu 14 lipca 2017 r. Komisja, działając na podstawie art. 4 ust. 2 decyzji o spektrum radiowym, udzieliła Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT) mandatu do dokonania przeglądu zharmonizowanych warunków technicznych dotyczących wykorzystania pasm 900 MHz i 1 800 MHz na potrzeby naziemnych usług bezprzewodowej szerokopasmowej łączności elektronicznej, aby umożliwić wykorzystanie tych pasm częstotliwości również przez internet rzeczy. W mandacie tym zaznaczono w szczególności, że zgodnie ze sprawozdaniem nr 266 Komitetu ds. Łączności Elektronicznej CEPT nie ma potrzeby wprowadzania zmian do warunków technicznych opartych na trybie dupleksowym z podziałem częstotliwości ani do najmniej restrykcyjnych warunków technicznych (maski granic bloku) dotyczących jakichkolwiek innych zharmonizowanych na szczeblu Unii pasm częstotliwości w celu umożliwienia wykorzystywania ich na potrzeby internetu rzeczy.

(5)

Na podstawie tego mandatu w dniu 13 marca 2018 r. CEPT przedłożyła Komisji sprawozdanie nr 66 („sprawozdanie CEPT”), w którym w odniesieniu do systemów szerokopasmowej łączności ruchomej (tj. komórkowej) określono następujące bezprzewodowe technologie internetu rzeczy, których specyfikacje wydał niedawno Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) (5): GSM o zwiększonym zasięgu na potrzeby internetu rzeczy (ang. Extended Coverage GSM IoT, EC-GSM-IoT), LTE dla łączności maszyna-maszyna (ang. LTE Machine Type Communications, LTE-MTC), LTE dla ulepszonej łączności maszyna-maszyna (ang. LTE evolved Machine Type Communications, LTE-eMTC) oraz wąskopasmowy internet rzeczy (ang. Narrowband IoT, NB-IoT). W sprawozdaniu CEPT nie określono bezprzewodowych technologii internetu rzeczy w odniesieniu do systemów UMTS.

(6)

Wyżej wymienione komórkowe technologie internetu rzeczy mogą być wdrażane w trzech trybach: a) niezależnie od świadczenia usług bezprzewodowej szerokopasmowej łączności elektronicznej („samodzielnie”); b) poprzez wcześniejsze usuniecie części zasobów wewnątrz bloku częstotliwości wykorzystywanego do świadczenia usług bezprzewodowej szerokopasmowej łączności elektronicznej („wewnątrzpasmowo”); lub c) obok bloku częstotliwości wykorzystywanego do świadczenia usług bezprzewodowej szerokopasmowej łączności elektronicznej („w paśmie ochronnym”).

(7)

W sprawozdaniu CEPT stwierdzono, że EC-GSM-IoT jest zintegrowaną częścią systemu GSM zgodnie z dyrektywą 87/372/EWG. Z istoty swej technologia ta odznacza się charakterystyką widmową systemu GSM i może być wdrażana wewnątrzpasmowo albo samodzielnie. W związku z tym EC-GSM-IoT spełnia warunki techniczne mające zastosowanie do systemu GSM bez konieczności wprowadzania jakichkolwiek zmian w tych warunkach.

(8)

W odniesieniu do LTE-MTC oraz LTE-eMTC w sprawozdaniu CEPT podkreślono, że wdrażanie tych dwóch technologii odbywa się jedynie w trybie wewnątrzpasmowym, przy czym wymagania dotyczące nadajnika są co najmniej równie rygorystyczne jak wymagania w przypadku systemu LTE. W związku z tym zarówno LTE-MTC, jak i LTE-eMTC spełniają warunki techniczne mające zastosowanie do systemu LTE bez konieczności wprowadzania jakichkolwiek zmian w tych warunkach.

(9)

W odniesieniu do NB-IoT, w sprawozdaniu CEPT stwierdzono, że możliwe jest zastosowanie wszystkich trzech trybów wdrażania, innymi słowy, samodzielnego, wewnątrzpasmowego i w paśmie ochronnym. Zalecono wprowadzenie zmian w warunkach technicznych dotyczących wykorzystania pasm 900 MHz i 1 800 MHz w odniesieniu do trybu wdrażania samodzielnego i w paśmie ochronnym.

(10)

ETSI przyjął zharmonizowane normy służące jako podstawa domniemania zgodności z art. 3 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE (6) („dyrektywa w sprawie urządzeń radiowych”) w celu uwzględnienia technologii bezprzewodowego internetu rzeczy w tych trzech trybach wdrażania.

(11)

W sprawozdaniu CEPT nie wskazano żadnych nierozwiązywalnych problemów w koordynacji transgranicznej między państwami członkowskimi, które mogłyby wyniknąć z wprowadzenia wyżej wymienionych technologii bezprzewodowego internetu rzeczy w pasmach częstotliwości 900 MHz i 1 800 MHz.

(12)

Wyniki prac przeprowadzonych na podstawie mandatu udzielonego CEPT należy jak najszybciej włączyć do prawa Unii ze względu na rosnące na rynku zapotrzebowanie na zastosowania bezprzewodowego internetu rzeczy, pod warunkiem że wykorzystanie pasm częstotliwości 900 MHz i 1 800 MHz przez komórkowy internet rzeczy będzie się odbywać z zapewnieniem odpowiedniej ochrony istniejących systemów w sąsiednich pasmach.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję Komisji 2009/766/WE (7) dotyczącą rodzajów systemów naziemnych mogących wykorzystywać pasma 900 MHz i 1 800 MHz.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Spektrum Radiowego,

1)

art. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:

2)

art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Pasmo 1 800 MHz zostaje wyznaczone i udostępnione dla:

3)

dodaje się art. 4a w brzmieniu:

„Artykuł 4a

Pasmo 900 MHz zostaje wyznaczone i udostępnione dla EC-GSM-IoT najpóźniej z dniem 30 września 2018 r.”;

4)

załącznik do decyzji 2009/766/WE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/31

(1)

Spodoptera frugiperda (Smith) (dalej: „określony organizm”) jest wymieniony w części A sekcja I lit. a) pkt 22 załącznika I do dyrektywy 2000/29/WE jako organizm szkodliwy, którego występowania nie stwierdzono dotychczas w Unii.

(2)

Szczególne środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej określonego organizmu określono w części A sekcja I pkt 27.2 załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. Środki te obejmują szczególne wymogi dotyczące wprowadzania do Unii roślin Dendranthema (DC.) Des Moul., Dianthus L. i Pelargonium l'Hérit. ex Ait., które mogą być żywicielami organizmu szkodliwego.

(3)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przedstawił opinię naukową na temat kategorii szkodników, do której należy określony organizm, przyjętą w dniu 28 czerwca 2017 r. (2). Ponadto państwa członkowskie przedstawiły dane dotyczące zatrzymania towarów w związku z obecnością tego organizmu.

(4)

W związku z niedawnym wprowadzeniem i rozprzestrzenianiem się określonego organizmu w Afryce, jego rozprzestrzenieniem w obu Amerykach i danymi dotyczącymi zatrzymania przedstawionymi przez państwa członkowskie, niektóre rośliny żywicielskie określonego organizmu pochodzące z Afryki lub z jednej z Ameryk (dalej: „określone rośliny”), należy objąć szczególnymi środkami przy ich wprowadzaniu do Unii.

(5)

Te szczególne środki powinny obejmować zapewnienie szybkiego wykrywania określonego organizmu na terytorium Unii, ustanowienie wymogów dotyczących wprowadzania do Unii określonych roślin, w tym dotyczących świadectwa fitosanitarnego, jak również ustanowienie kontroli urzędowych w momencie wprowadzania tych roślin do Unii. Państwa członkowskie powinny przeprowadzać coroczne badania pod kątem obecności określonego organizmu na swoim terytorium oraz zapewnić informowanie podmiotów zawodowych o ewentualnej obecności tego organizmu i środkach, które należy wprowadzić.

(6)

Środki te są konieczne do zapewnienia zwiększonej ochrony na terytorium Unii przed wprowadzeniem, zadomowieniem się i rozprzestrzenieniem określonego organizmu.

(7)

Aby właściwe organy urzędowe i podmioty zawodowe mogły dostosować się do nowych przepisów, niniejsza decyzja powinna mieć zastosowanie od dnia 1 czerwca 2018 r.

(8)

Niniejsza decyzja powinna mieć charakter tymczasowy i obowiązywać do dnia 31 maja 2020 r., aby można było dokonać jej przeglądu przed tym terminem.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

„określony organizm” oznacza Spodoptera frugiperda (Smith);

b)

„określone rośliny” oznaczają owoce Capsicum L., Momordica L., Solanum aethiopicum L., Solanum macrocarpon L. i Solanum melongena L. oraz rośliny, inne niż żywy pyłek, roślinne hodowle tkankowe, nasiona i ziarna Zea mays L. pochodzące z Afryki lub z jednej z Ameryk;

c)

„punkt produkcji” oznacza określoną część miejsca produkcji, która jest zarządzana jako oddzielna jednostka do celów fitosanitarnych. „miejsce produkcji” oznacza wszelkie obiekty lub zgrupowania pól wykorzystywane jako pojedyncza jednostka produkcyjna lub uprawowa.

a)

towarzyszy im świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ppkt (ii) dyrektywy 2000/29/WE;

b)

spełniają wymogi art. 4 lit. a), b), c), d) lub e) niniejszej decyzji. Odpowiednią literę należy podać w świadectwie fitosanitarnym w rubryce „Deklaracja dodatkowa”. W odniesieniu do art. 4 lit. c) i d) świadectwo sanitarne powinno również zawierać informacje zapewniające identyfikowalność określone w lit. c) ppkt (iv);

c)

w momencie wprowadzenia do Unii zostały poddane kontroli przez odpowiedzialny organ urzędowy zgodnie z art. 5 niniejszej decyzji i kontrola ta nie wykazała obecności określonego organizmu.

a)

pochodzą z państwa trzeciego, w którym nie odnotowuje się występowania określonego organizmu;

b)

pochodzą z obszaru uznanego za wolny od określonego organizmu przez właściwą krajową organizację ochrony roślin zgodnie z odpowiednimi międzynarodowymi standardami dla środków fitosanitarnych; nazwę tego obszaru należy podać w świadectwie fitosanitarnym w rubryce „miejsce pochodzenia”.

c)

pochodzą z obszarów innych niż te, o których mowa w lit. a) i b), i spełniają następujące warunki:

d)

pochodzą z obszarów innych niż te, o których mowa w lit. a) i b), oraz spełniają wymogi określone w lit. c) ppkt (i)–(iv) i zostały poddane skutecznemu zabiegowi w celu zapewnienia, że są wolne od określonego organizmu;

e)

pochodzą z obszarów innych niż te, o których mowa w lit. a) i b) i zostały poddane skutecznemu zabiegowi po zbiorze plonu w celu zapewnienia, że są wolne od określonego organizmu oraz zabieg ten został określony w świadectwie fitosanitarnym.

a)

kontrola wizualna;

oraz

b)

w przypadku podejrzenia obecności określonego organizmu – pobieranie próbek i identyfikacja wykrytego organizmu.

25.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/35

„—

art. 14 umowy Wietnam-Niderlandy,”,

„—

art. 14 bis umowy Wietnam-Niderlandy,”.