20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/1

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/454

z dnia 14 marca 2018 r.

ustanawiające zakaz połowów dorsza atlantyckiego w obszarach 1 i 2B przez statki pływające pod banderą wszystkich państw członkowskich z wyjątkiem Niemiec, Hiszpanii, Francji, Polski, Portugalii i Zjednoczonego Królestwa

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) 2018/120 (2) określono kwoty na rok 2018.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państw członkowskich, o których mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowanych w tych państwach członkowskich wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2018 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2018 r. państwom członkowskim, o których mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderami państw członkowskich w nim określonych lub zarejestrowanych w tych państwach członkowskich. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Rady (UE) 2018/120 z dnia 23 stycznia 2018 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2018 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz – w odniesieniu do unijnych statków rybackich – w niektórych wodach nienależących do Unii oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/127 (Dz.U. L 27 z 31.1.2018, s. 1).

---

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/4

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/455

z dnia 16 marca 2018 r.

ustanawiające dodatkowe obowiązki i zadania laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. chorób ryb i skorupiaków i zmieniające załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (1), w szczególności jego art. 32 ust. 5 i 6,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/88/WE z dnia 24 października 2006 r. w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz zapobiegania niektórym chorobom zwierząt wodnych i zwalczania tych chorób (2), w szczególności jej art. 55 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 określa ogólne zadania i obowiązki laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej (UE) ds. żywności i pasz oraz ds. zdrowia zwierząt, a także dotyczące ich wymogi. Laboratoria referencyjne UE ds. zdrowia zwierząt i żywych zwierząt zostały wymienione w części II załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004. W części II pkt 15 w tym załączniku wymieniono Centre for Environment, Fisheries & Aquaculture Science (Cefas) w Weymouth (Zjednoczone Królestwo) jako laboratorium referencyjne UE ds. chorób skorupiaków.

(2)

Dyrektywą 2006/88/WE ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt w zakresie wprowadzania do obrotu, przywozu do Unii i tranzytu przez jej terytorium zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz niektóre minimalne środki zapobiegania niektórym chorobom tych zwierząt i zwalczania tych chorób. Art. 55 ust. 1 dyrektywy 2006/88/WE przewiduje wyznaczenie laboratoriów referencyjnych UE ds. chorób zwierząt wodnych, których dotyczy ta dyrektywa.

(3)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 737/2008 (3) wyznaczono Centre for Environment, Fisheries & Aquaculture Science (Cefas) w Weymouth (Zjednoczone Królestwo) na laboratorium referencyjne UE ds. chorób skorupiaków na okres od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. Art. 55 ust. 3 dyrektywy 2006/88/WE przewiduje kontrolę funkcji tego laboratorium.

(4)	W następstwie notyfikacji dokonanej przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej funkcjonowanie Cefas jako laboratorium referencyjnego UE ds. chorób skorupiaków nie może zostać przedłużone na okres po dniu 1 lipca 2018 r.

(5)	Z uwagi na synergie pod względem fachowej wiedzy technicznej, zaplecza laboratoryjnego oraz sieci kontaktów z krajowymi laboratoriami referencyjnymi laboratorium referencyjne UE ds. chorób ryb powinno przejąć zadania i funkcje laboratorium referencyjnego UE ds. chorób skorupiaków.

(6)

Laboratorium Danmarks Tekniske Universitet, Veterinærinstituttet, Afdeling for Diagnostik og Beredskab – Fiskesygdomme, 2800 Kgs. Lyngby (Dania), które zostało wyznaczone na laboratorium referencyjne UE ds. chorób ryb powinno zatem przejąć zadania i funkcje laboratorium referencyjnego UE ds. chorób skorupiaków.

(7)

Laboratorium DTU Veterinærinstituttet, Afdeling for Diagnostik og Beredskab – Fiskesygdomme, które przyjmuje obowiązki laboratorium referencyjnego UE ds. chorób ryb i skorupiaków, powinno zostać wyznaczone na laboratorium referencyjne UE ds. chorób skorupiaków na okres od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. Ponadto powinno ono zostać wymienione w części II załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004. Należy zatem odpowiednio zmienić część II załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

(8)	Aby zapewnić niezakłóconą ciągłość funkcjonowania laboratoriów referencyjnych UE ds. chorób skorupiaków, należy przewidzieć konkretną datę rozpoczęcia stosowania środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Danmarks Tekniske Universitet, Veterinærinstituttet Afdeling for Diagnostik og Beredskab – Fiskesygdomme, 2800 Kgs. Lyngby (Dania) przejmuje obowiązki i zadania laboratorium referencyjnego UE ds. chorób skorupiaków od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 30 czerwca 2023 r.

Artykuł 2

W części II załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 wprowadza się następujące zmiany:

1)	pkt 6 otrzymuje brzmienie: „6. Laboratorium referencyjne UE ds. chorób ryb i skorupiaków Danmarks Tekniske Universitet Veterinærinstituttet Afdeling for Diagnostik og Beredskab – Fiskesygdomme, Kemitorvet, Bygning 202 2800 Kgs. Lyngby Dania”;

2)	skreśla się pkt 15.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2018 r.

---

(1)  Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(2)  Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14.

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 737/2008 z dnia 28 lipca 2008 r. wyznaczające wspólnotowe laboratoria referencyjne ds. chorób skorupiaków, wścieklizny i gruźlicy bydła, ustanawiające dodatkowe obowiązki i zadania wspólnotowych laboratoriów referencyjnych ds. wścieklizny i gruźlicy bydła oraz zmieniające załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 29).

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/6

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/456

z dnia 19 marca 2018 r.

w sprawie etapów procedury konsultacji w celu ustalenia statusu nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2283 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nowej żywności

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie nowej żywności, zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1852/2001 (1), w szczególności jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (UE) 2015/2283 określono zasady wprowadzania na rynek i stosowania nowej żywności w Unii.

(2)

W art. 4 rozporządzenia (UE) 2015/2283 określono podstawowe zasady procedury ustalania statusu nowej żywności. Ust. 1 tego artykułu przewiduje, że podmioty działające na rynku spożywczym muszą sprawdzić, czy żywność, którą zamierzają wprowadzić na rynek w Unii, objęta jest zakresem stosowania tego rozporządzenia.

(3)	W celu ustalenia statusu danej nowej żywności należy złożyć wniosek o konsultację. Państwa członkowskie powinny sprawdzić ważność takich wniosków. Należy zatem ustanowić zasady procesu sprawdzania.

(4)	Należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia, aby wniosek o konsultację w celu ustalenia statusu nowej żywności zawierał wszystkie informacje niezbędne państwom członkowskim do przeprowadzeni oceny.

(5)	Aby zapewnić informowanie podmiotów działających na rynku spożywczym i opinii publicznej o statusie nowej żywności, informacje o statusie nowej żywności powinny być publicznie dostępne.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres stosowania i przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy dotyczące stosowania art. 4 rozporządzenia (UE) 2015/2283 w odniesieniu do etapów procedury konsultacji w celu ustalenia, czy dana żywność objęta jest zakresem stosowania tego rozporządzenia.

Artykuł 2

Definicje

Oprócz definicji określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 (2) oraz rozporządzeniu (UE) 2015/2283 stosuje się następujące definicje:

a)	„wniosek o konsultację” oznacza wniosek skierowany przez podmiot działający na rynku spożywczym do państwa członkowskiego będącego odbiorcą, aby ustalić status określonej nowej żywności;

b)	„państwo członkowskie będące odbiorcą” oznacza państwo członkowskie, w którym podmiot działający na rynku spożywczym zamierza wprowadzić na rynek daną żywność po raz pierwszy.

Artykuł 3

Złożenie wniosku o konsultację

1.   Podmiot działający na rynku spożywczym konsultuje się z państwem członkowskim będącym odbiorcą, jak przewidziano w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/2283, składając wniosek o konsultację w tym państwie członkowskim.

2.   Jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym zamierza wprowadzić daną żywność na rynek w kilku państwach członkowskich jednocześnie, podmiot ten składa wniosek o konsultację wyłącznie w jednym z tych państw członkowskich.

Artykuł 4

Treść i forma wniosku o konsultację

1.   Wniosek o konsultację jest składany w formie elektronicznej w państwie członkowskim będącym odbiorcą i zawiera następujące elementy:

a)	pismo przewodnie;

b)	dokumentacja techniczna;

c)	dokumentacja uzupełniająca;

d)	komentarz objaśniający cel i przydatność złożonej dokumentacji.

2.   Pismo przewodnie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), sporządza się zgodnie ze wzorem znajdującym się w załączniku I.

3.   Dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1 lit. b), zawiera informacje niezbędne do tego, by państwo członkowskie będące odbiorcą mogło przyjąć stanowisko w sprawie statusu nowej żywności, i jest sporządzona zgodnie ze wzorem znajdującym się w załączniku II.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 wnioskodawca nie jest zobowiązany do przedłożenia wszystkich elementów, o których mowa w załączniku II, jeśli przedstawi możliwe do zweryfikowania uzasadnienie dla każdego brakującego elementu.

Artykuł 5

Procedury sprawdzania ważności wniosku o konsultację

1.   Państwo członkowskie będące odbiorcą niezwłocznie sprawdza, czy wniosek o konsultację spełnia wymogi zawarte w art. 4.

2.   Jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym przedstawi we wniosku o konsultację niewystarczające informacje, państwo członkowskie będące odbiorcą zwraca się do podmiotu działającego na rynku spożywczym o przedstawienie dodatkowych informacji lub o odpowiednią aktualizację wniosku o konsultację w terminie określonym przez państwo członkowskie będące odbiorcą.

3.   Wniosek o konsultację jest uznawany za nieważny, gdy:

a)	podmiot działający na rynku spożywczym nie przedstawił żądanych dodatkowych informacji lub nie zaktualizował wniosku o konsultację w terminie określonym przez państwo członkowskie będące odbiorcą;

b)	przedstawione dodatkowe informacje są niewystarczające do stwierdzenia ważności wniosku o konsultację.

4.   Państwo członkowskie będące odbiorcą wydaje decyzję w sprawie ważności wniosku o konsultację i niezwłocznie informuje o niej podmiot działający na rynku spożywczym, pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję. W przypadku gdy wniosek o konsultację zostaje uznany za nieważny, państwo członkowskie będące odbiorcą przedstawia uzasadnienie takiej decyzji.

Artykuł 6

Procedury oceny ważnego wniosku o konsultację

1.   Państwo członkowskie będące odbiorcą określa swoje stanowisko w sprawie statusu nowej żywności w ciągu czterech miesięcy od dnia, w którym wydało decyzję w sprawie ważności wniosku o konsultację.

2.   Jeżeli państwo członkowskie będące odbiorcą stwierdzi, że nie dysponuje wystarczającymi informacjami, aby wydać decyzję o statusie nowej żywności, może zwrócić się do podmiotu działającego na rynku spożywczym o przedstawienie dodatkowych informacji. Termin na ich przedstawienie jest ustalany wraz z podmiotem działającym na rynku spożywczym.

Państwo członkowskie będące odbiorcą może konsultować się z pozostałymi państwami członkowskimi i z Komisją.

3.   Nie naruszając ust. 4, termin na przedstawienie dodatkowych informacji zgodnie z ust. 2 nie może przekraczać terminu, o którym mowa w ust. 1.

4.   W należycie uzasadnionych przypadkach państwo członkowskie będące odbiorcą może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, o maksymalnie cztery miesiące. Państwo członkowskie będące odbiorcą informuje podmiot działający na rynku spożywczym, pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o swojej decyzji i przedstawia jej uzasadnienie.

5.   Po wydaniu decyzji w sprawie statusu nowej żywności państwo członkowskie będące odbiorcą niezwłocznie powiadamia o niej podmiot działający na rynku spożywczym, pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję oraz przedstawia uzasadnienie zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Informowanie o statusie nowej żywności i publikacja

1.   Powiadomienie, o którym mowa w art. 6 ust. 5 niniejszego rozporządzenia, zawiera następujące elementy:

a)	nazwę i opis danej żywności;

b)	oświadczenie dotyczące tego, czy dana żywność jest nową żywnością, czy też nią nie jest albo czy dana żywność nie jest nową żywnością wyłącznie w suplementach żywnościowych;

c)	uzasadnienie oświadczenia, o którym mowa w lit. b);

d)	w przypadku gdy żywność jest nową żywnością, wskazanie najbardziej odpowiedniej kategorii, do której ta żywność się zalicza, zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

2.   Komisja niezwłocznie podaje informacje o statusie nowej żywności do wiadomości publicznej na swojej stronie internetowej.

Artykuł 8

Właściwe organy państw członkowskich

Do dnia 1 marca 2018 r. państwa członkowskie przekazują Komisji dane kontaktowe właściwych organów krajowych oraz dane kontaktowe odpowiednich punktów kontaktowych wyznaczonych do celów niniejszego rozporządzenia.

Komisja publikuje te dane kontaktowe na swojej stronie internetowej do dnia 1 maja 2018 r.

Artykuł 9

Poufność

1.   Podmioty działające na rynku spożywczym mogą zwrócić się do państwa członkowskiego będącego odbiorcą o zgodę na poufne traktowanie określonych informacji zawartych we wniosku o konsultację, jeżeli ujawnienie takich informacji może zaszkodzić pozycji konkurencyjnej tych podmiotów.

2.   Do celów ust. 1 podmioty działające na rynku spożywczym wskazują państwu członkowskiemu będącemu odbiorcą, które elementy przekazanych informacji mają być traktowane jako poufne, i dostarczają wszystkich niezbędnych szczegółowych wyjaśnień, aby uzasadnić wniosek o zachowanie poufności.

3.   Państwo członkowskie będące odbiorcą informuje podmiot działający na rynku spożywczym o swoim stanowisku odnośnie do tego, które elementy informacji mają pozostać poufne.

Poufność nie ma jednak zastosowania do następujących informacji:

a)	nazwa i adres wnioskodawcy;

b)	nazwa i opis żywności;

c)	streszczenie badań przedłożonych przez wnioskodawcę;

d)	w stosownych przypadkach, metoda lub metody analizy.

4.   W przypadku konsultacji z innymi państwami członkowskimi na podstawie art. 6 ust. 2 akapit drugi państwo członkowskie będące odbiorcą powiadamia Komisję i państwa członkowskie o swoim stanowisku odnośnie do poufności wniosku o konsultację.

5.   Otrzymawszy powiadomienie na podstawie art. 3, podmiot działający na rynku spożywczym może wycofać swój wniosek o konsultację w terminie trzech tygodni, w trakcie których zachowuje się poufność przekazanych informacji.

6.   Komisja i państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki, aby zapewnić właściwą poufność informacji, o których mowa w ust. 3, otrzymanych przez nie na podstawie niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem informacji, które muszą być podane do publicznej wiadomości w celu ochrony zdrowia ludzkiego.

7.   Jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym wycofuje lub wycofał swój wniosek o konsultację zgodnie z ust. 5, Komisja ani państwa członkowskie nie ujawniają informacji, w stosunku do których podmiot działający na rynku spożywczym wnioskował o zachowanie poufności zgodnie z ust. 1.

8.   Stosowanie ust. 1–7 nie ma wpływu na wymianę informacji między Komisją a państwami członkowskimi, niezbędną do rozpatrzenia wniosków o konsultację złożonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 10

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 327 z 11.12.2015, s. 1.

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

---

---

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/14

---

DECYZJA WYKONAWCZA RADY (UE) 2018/457

z dnia 13 marca 2018 r.

w sprawie upoważnienia Republiki Łotewskiej do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z art. 193 dyrektywy 2006/112/WE każdy podatnik dokonujący podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług, co do zasady, jest obowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) organom podatkowym.

(2)

Zgodnie z art. 199a ust. 1 lit. h) dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty podatku VAT od dostaw konsoli do gier jest podatnik, na rzecz którego świadczona jest usługa (zwane dalej „mechanizm odwrotnego obciążenia”). Łotwa nie korzysta z tej możliwości, chociaż stosuje mechanizm odwrotnego obciążenia w odniesieniu do dostaw tabletów i laptopów na podstawie art. 199a ust. 1 lit. h) tej dyrektywy.

(3)	Ze względu na wzrost liczby oszustw w sektorze konsoli do gier na Łotwie, państwo to zamierza wprowadzić mechanizm odwrotnego obciążenia w odniesieniu do krajowych dostaw konsoli do gier.

(4)

Zgodnie z art. 199a ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE mechanizm odwrotnego obciążenia może być stosowany do dnia 31 grudnia 2018 r., przez okres co najmniej dwóch lat. Jako że warunek dwuletniego okresu obowiązywania nie jest spełniony, Łotwa nie może zastosować mechanizmu odwrotnego obciążenia w oparciu o art. 199a ust. 1 lit. h) dyrektywy 2006/112/WE.

(5)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji dnia 15 listopada 2017 r., władze Łotwy zwróciły się o upoważnienie do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE w celu zobowiązania podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa, do zapłaty VAT za dostawy konsoli do gier.

(6)	Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie w piśmie z dnia 23 listopada 2017 r. o wniosku złożonym przez Łotwę. Pismem z dnia 24 listopada 2017 r. Komisja zawiadomiła Łotwę, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(7)

Według informacji przedstawionych przez władze Łotwy w następstwie wprowadzenia mechanizmu odwrotnego obciążenia do dostaw telefonów komórkowych, tabletów, laptopów i układów scalonych wzrosła liczba oszustw związanych z VAT w zakresie dostarczania konsoli do gier. Konsole do gier są szczególnie podatne na oszustwa, ponieważ mają stosunkowo niewielkie rozmiary, stosunkowo wysoką wartość i dobrze rozwinięty rynek internetowy. Z informacji przedłożonych przez władze Łotwy wynika, że wprowadziły one szereg konwencjonalnych środków w celu zwalczania oszustw związanych z VAT. Władze Łotwy uważają jednak, że należy wprowadzić mechanizm odwrotnego obciążenia w odniesieniu do dostaw konsoli do gier w celu zapobiegania stratom w dochodach z VAT do budżetu publicznego.

(8)	Należy zatem w celu zapobiegania nadużyciom podatkowym upoważnić Łotwę do stosowania przez ograniczony czas mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do dostaw konsoli do gier.

(9)	Stosowanie szczególnego środka nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W drodze odstępstwa od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Łotwę do wyznaczenia odbiorcy usługi jako osoby zobowiązanej do zapłaty VAT w przypadku dostaw konsoli do gier.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej notyfikacji.

Niniejsza decyzja traci moc z dniem 31 grudnia 2018 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Łotewskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/16

---

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/458

z dnia 19 marca 2018 r.

uchylająca wspólne stanowisko 97/193/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko osobom, które dokonały aktów przemocy podczas wypadków w Mostarze 10 lutego 1997 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 17 marca 1997 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 97/193/WPZiB (1).

(2)	Na podstawie przeglądu wspólnego stanowiska 97/193/WPZiB środki nałożone na mocy tego wspólnego stanowiska powinny zostać zniesione.

(3)	Należy zatem uchylić wspólne stanowisko 97/193/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 97/193/WPZiB.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Wspólne stanowisko 97/193/WPZiB z dnia 17 marca 1997 r. określone przez Radę na podstawie art. J.2 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko osobom, które dokonały aktów przemocy podczas wypadków w Mostarze 10 lutego 1997 r. (Dz.U. L 81 z 21.3. 1997, s. 1).

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/17

---

DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/459

z dnia 19 marca 2018 r.

zmieniająca decyzję 2011/173/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Bośni i Hercegowinie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 21 marca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/173/WPZiB (1) w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Bośni i Hercegowinie.

(2)	Na podstawie przeglądu decyzji 2011/173/WPZiB należy przedłużyć obowiązywanie środków ograniczających do dnia 31 marca 2019 r.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/173/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Art. 6 akapit drugi decyzji 2011/173/WPZiB otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Decyzja Rady 2011/173/WPZiB z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Bośni i Hercegowinie (Dz.U. L 76 z 22.3.2011, s. 68).

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/18

---

Sprostowanie do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1012 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków dotyczących hodowli zwierząt hodowlanych czystorasowych i mieszańców świni, handlu nimi i wprowadzania ich na terytorium Unii oraz handlu ich materiałem biologicznym wykorzystywanym do rozrodu i jego wprowadzania na terytorium Unii oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 652/2014, dyrektywy Rady 89/608/EWG i 90/425/EWG i uchylającego niektóre akty w dziedzinie hodowli zwierząt („rozporządzenie w sprawie hodowli zwierząt”)

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 171 z dnia 29 czerwca 2016 r. )

Strona 97, rozdział VII, art. 30 ust. 4 akapit pierwszy:

zamiast:

powinno być:

---

20.3.2018

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/18

---

Sprostowanie do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/196 z dnia 7 lutego 2018 r. w sprawie dodatkowych ceł przywozowych na niektóre produkty pochodzące ze Stanów Zjednoczonych Ameryki

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 44 z 16 lutego 2018 r. )

Strona 5, załącznik I, wiersz dotyczący kodu ex 9003 19 00:

zamiast:

powinno być:

---