27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/1

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1509 (2) nadaje skuteczność środkom przewidzianym w decyzji (WPZiB) 2016/849.

(2)

W dniu 22 grudnia 2017 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwana dalej „RB ONZ”) przyjęła rezolucję nr 2397 (2017), w której wyraziła swoje poważne zaniepokojenie z powodu odpalenia pocisku balistycznego przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną (zwaną dalej „KRLD”) z dnia 28 listopada 2017 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ potwierdziła, że rozprzestrzenianie broni jądrowej, chemicznej i biologicznej wraz ze środkami jej przenoszenia, stanowi zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, oraz wprowadziła nowe środki skierowane przeciwko KRLD. Środki te służą dalszemu wzmocnieniu środków ograniczających nałożonych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017) i 2375 (2017).

(3)

Rada Bezpieczeństwa ONZ zdecydowała m.in. o rozszerzeniu zakazu wywozu produktów ropopochodnych i nałożeniu zakazu przywozu produktów spożywczych, maszyn, sprzętu elektrycznego, ziemi i kamieni z KRLD; zakazu wywozu do KRLD urządzeń przemysłowych, maszyn, pojazdów transportowych i metali przemysłowych; oraz dalszych morskich środków ograniczających.

(4)

Komisja powinna być uprawniona do zmiany wykazów produktów rolnych i spożywczych; maszyn i sprzętu elektrycznego; ziemi i kamieni, w tym magnezytu i magnezji; drewna; statków; oraz maszyn przemysłowych, pojazdów transportowych, żelaza, stali oraz innych metali na podstawie ustaleń Komitetu Sankcji lub RB ONZ oraz do aktualizacji kodów Nomenklatury pochodzących z Nomenklatury scalonej określonej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (3).

(5)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania morskich środków zawartych w rezolucji RB ONZ nr 2397 (2017), należy dodać nowy załącznik XVIII do rozporządzenia (UE) 2017/1509 zawierający wykaz statków, wobec których istnieją przesłanki, by Rada sądziła, że były one wykorzystane do działań lub transportu produktów zakazanych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017).

(6)

Rada powinna być uprawniona do zmiany wykazu statków zamieszczonego w załączniku XVIII rozporządzenia (UE) 2017/1509, aby zapewnić zgodność w procesie przyjmowania lub zmiany wykazu statków w załączniku VI do decyzji (WPZiB) 2016/849.

(7)

Trzy osoby i jeden podmiot wskazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ powinny zostać usunięte z wykazu osób i podmiotów autonomicznie wskazanych prez Radę zawartego w załączniku XV do rozporządzenia (UE) 2017/1509.

(8)

Decyzją Rady (WPZiB) 2018/293 (4) zmieniono decyzję (WPZiB) 2016/849, aby nadać skuteczność nowym środkom nałożonym rezolucją RB ONZ nr 2397 (2017).

(9)

Środki te wchodzą w zakres Traktatu, a zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków we wszystkich państwach członkowskich.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2017/1509,

1)

art. 16a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 16a

1.   Zabrania się przywozu, nabywania lub przekazywania z KRLD, w sposób bezpośredni lub pośredni, produktów rybołówstwa, w tym przetworów z ryb, skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych we wszystkich formach, wymienionych w załączniku XIa, niezależnie od tego, czy pochodzą z KRLD.

2.   Zabrania się nabywania lub przekazywania, bezpośrednio lub pośrednio, uprawnień do połowów z KRLD.”;

2)

art. 16d, 16e i 16f otrzymują brzmienie:

„Artykuł 16d

Zabrania się sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub wywozu do KRLD, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkich rafinowanych produktów ropopochodnych wymienionych w załączniku XId, niezależnie od tego, czy pochodzą one z Unii.

Artykuł 16e

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 16d właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na transakcje dotyczące rafinowanych produktów ropopochodnych, co do których ustalono, że służą wyłącznie zaspokojeniu potrzeb humanitarnych, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

2.   Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu wydanym na podstawie ust. 1.

Artykuł 16f

Zabrania się sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub wywozu do KRLD, bezpośrednio lub pośrednio, ropy naftowej wymienionej w załączniku XIe, niezależnie od tego, czy pochodzi ona z Unii.”;

3)

art. 16 g ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 16f właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na transakcje dotyczące ropy naftowej, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

4)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 16j

Zabrania się przywozu, nabywania lub przekazywania z KRLD, w sposób bezpośredni lub pośredni, produktów spożywczych i rolnych wymienionych w załączniku XIg, niezależnie od tego, czy pochodzą z KRLD.

Artykuł 16k

Zabrania się przywozu, nabywania lub przekazywania z KRLD, w sposób bezpośredni lub pośredni, maszyn i sprzętu elektrycznego wymienionych w załączniku XIh, niezależnie od tego, czy pochodzą z KRLD.

Artykuł 16l

Zabrania się przywozu, nabywania lub przekazywania z KRLD, w sposób bezpośredni lub pośredni, ziemi i kamieni, w tym magnezytu i magnezji, wymienionych w załączniku XIi, niezależnie od tego, czy pochodzą z KRLD.

Artykuł 16m

Zabrania się przywozu, nabywania lub przekazywania z KRLD, w sposób bezpośredni lub pośredni, drewna wymienionego w załączniku XIj, niezależnie od tego, czy pochodzi z KRLD.

Artykuł 16n

Zabrania się przywozu, nabywania lub przekazywania z KRLD, w sposób bezpośredni lub pośredni, statków wymienionych w załączniku XIk, niezależnie od tego, czy pochodzą z KRLD.

Artykuł 16o

1.   W drodze odstępstwa od art. 16j–16n właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na przywóz, nabywanie lub przekazywanie produktów, o których mowa w tych artykułach, nie później niż dnia 21 stycznia 2018 r., pod warunkiem że:

2.   Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu przyznanym na podstawie ust. 1.

Artykuł 16p

Zabrania się sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub wywozu do KRLD, bezpośrednio lub pośrednio, wszelkich maszyn przemysłowych, pojazdów transportowych, oraz żelaza, stali oraz innych metali wymienionych w części A załącznika XIl, niezależnie od tego, czy pochodzą one z Unii.

Artykuł 16q

1.   Właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na wywóz części zamiennych niezbędnych do utrzymania bezpiecznego użytkowania cywilnych pasażerskich statków powietrznych komercyjnych z KRLD należących do modeli i typów statków powietrznych wymienionych w części B załącznika XIl.

2.   Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu przyznanym na podstawie ust. 1.”;

5)

w art. 34 wprowadza się następujące zmiany:

6)

art. 43 i 44 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 43

1.   Zabrania się:

2.   Załącznik XVIII obejmuje statki niewymienione w załączniku XIV, wobec których istnieją przesłanki, by Rada sądziła, że były one wykorzystane do działań lub transportu produktów zakazanych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017).

Artykuł 44

1.   Na zasadzie odstępstwa od zakazu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 lit. a), właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na leasing, czarter lub świadczenie usług załogi, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uzyskało uprzednio zgodę Komitetu Sankcji w odniesieniu do danego przypadku.

2.   Na zasadzie odstępstwa od zakazów ustanowionych w art. 43 ust. 1 lit. b) i c) właściwe organy państw członkowskich mogą wyrazić zgodę na posiadanie, leasing, eksploatację lub czarterowanie statków pływających pod banderą KRLD, lub świadczenie na ich rzecz usług klasyfikacji statków lub usług powiązanych lub na rejestrowanie lub utrzymywanie w rejestrze statków będących własnością KRLD lub obywateli KRLD, eksploatowanych lub kontrolowanych przez KRLD lub obywateli KRLD, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uzyskało uprzednio zgodę Komitetu Sankcji w odniesieniu do danego przypadku.

3.   Na zasadzie odstępstwa od zakazu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 lit. d), właściwe organy państw członkowskich mogą wyrazić zgodę na świadczenie usług klasyfikacji statków wymienionych w załączniku XVIII, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uzyskało uprzednio zgodę Komitetu Sankcji w odniesieniu do danego przypadku.

4.   Na zasadzie odstępstwa od zakazów, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. e), właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na rejestrację statku wyrejestrowanego przez inne państwo zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ 2397 (2017), pod warunkiem że dane państwo członkowskie uzyskało uprzednio zgodę Komitetu Sankcji w odniesieniu do danego przypadku.

5.   Na zasadzie odstępstwa od zakazu ustanowionego w art. 43 ust. 1 lit. f) właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na świadczenie usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, pod warunkiem że Komitet Sankcji uprzednio ustali, w odniesieniu do danego przypadku, że statek bierze udział w działalności służącej wyłącznie zaspokojeniu potrzeb życiowych, która nie zostanie wykorzystana przez osoby lub podmioty z KRLD do generowania dochodów, lub wyłącznie do celów humanitarnych.

6.   Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zezwoleniach udzielonych na podstawie ust. 1, 2, 3, 4 i 5.”;

7)

art. 45 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 45

1.   Na zasadzie odstępstwa od zakazów wynikających z rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2016), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017) właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na wszelką działalność, jeżeli Komitet Sankcji stwierdzi w odniesieniu do danego przypadku, że jest ona konieczna dla ułatwienia pracy organizacji międzynarodowych i pozarządowych udzielających pomocy i doraźnego wsparcia w KRLD na rzecz ludności cywilnej w tym kraju lub dla innych celów zgodnych z celami tych rezolucji RB ONZ.

2.   Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu przyznanym na podstawie ust. 1.”;

8)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 45a

1.   Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej i na zasadzie odstępstwa od zakazów wynikających z rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2016), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017) właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić w poszczególnych przypadkach na wszelką działalność, która jest konieczna do funkcjonowania misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych w KRLD zgodnie z konwencjami wiedeńskimi z 1961 r. i 1963 r. lub organizacji międzynarodowych posiadających immunitet zgodnie z prawem międzynarodowym w KRLD.

2.   Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu przyznanym na podstawie ust. 1.”;

9)

w art. 46 lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

10)

art. 47 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W przypadku gdy Rada zdecyduje o objęciu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu środkami, o których mowa w art. 34 ust. 1, 2 lub 3 albo o wskazaniu statku zgodnie z art. 43 należy odpowiednio zmienić załączniki XV, XVI, XVII i XVIII.”;

11)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 47a

1.   Załączniki XV, XVI, XVII i XVIII są poddawane regularnemu przeglądowi przynajmniej co 12 miesięcy.

2.   Załączniki XIII, XIV, XV, XVI, XVII, i XVIII zawierają uzasadnienie umieszczenia danych osób, podmiotów, organów lub statków w wykazie.

3.   Załączniki XIII, XIV, XV, XVI, XVII, i XVIII zawierają, jeśli dostępne, informacje niezbędne do zidentyfikowania takiej osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu, organu lub statku. W przypadku osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym aliasy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – jeśli jest znany – oraz stanowisko lub zawód. W przypadku osób prawnych, podmiotów lub organów informacje takie mogą obejmować nazwę, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.”;

12)

w art. 53 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

13)

tekst znajdujący się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia wprowadza się jako załącznik XIg;

14)

tekst znajdujący się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia wprowadza się jako załącznik XIh;

15)

tekst znajdujący się w załączniku III do niniejszego rozporządzenia wprowadza się jako załącznik XIi;

16)

tekst znajdujący się w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia wprowadza się jako załącznik XIj;

17)

tekst znajdujący się w załączniku V do niniejszego rozporządzenia wprowadza się jako załącznik XIk;

18)

tekst znajdujący się w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia wprowadza się jako załącznik XIl;

19)

w załączniku XV wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem VII do niniejszego rozporządzenia;

20)

tekst znajdujący się w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załącznik XVIII.

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/15

(1)

W dniu 30 sierpnia 2017 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) 2017/1509.

(2)

W załączniku XIV do rozporządzenia (UE) 2017/1509 wymienia się statki, które muszą zostać zajęte, jeżeli tak postanowił Komitet Sankcji. W załączniku tym wymienia się także te statki, wobec których zabrania się udzielania dostępu do portów morskich na terytorium Unii, jeżeli tak postanowił Komitet Sankcji.

(3)

W dniu 26 lutego 2018 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/293 (2), na mocy której zmienia się strukturę załącznika IV do decyzji (WPZiB) 2016/849 (3), w którym wymienione są statki wyznaczone przez Komitet Sankcji.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XIV do rozporządzenia (UE) 2017/1509,

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/17

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Hiszpanii o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Salchichón de Vic”/„Llonganissa de Vic”, zarejestrowanego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 2601/2001 (2).

(2)

Proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała zatem wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(3)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatem zatwierdzić,

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/18

(1)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 367/2014 (2) ustanowiono saldo netto udostępnione na wydatki w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), jak również kwoty udostępnione na lata budżetowe 2014–2020 w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) zgodnie z art. 10c ust. 2, art. 136, 136a i 136b rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 (3) oraz art. 7 ust. 2, art. 14 i art. 66 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (4).

(2)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 Francja, Litwa i Niderlandy powiadomiły Komisję do dnia 1 sierpnia 2017 r. o swoich decyzjach dotyczących przeglądu, w odniesieniu do lat kalendarzowych 2018 i 2019, ich poprzednich decyzji dotyczących przeniesienia pewnego odsetka rocznych pułapów krajowych płatności bezpośrednich na programy rozwoju obszarów wiejskich finansowane w ramach EFRROW, jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (5). Odpowiednie pułapy krajowe dostosowano rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/162 (6).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 (7) podpułap dla wydatków związanych z rynkiem i płatności bezpośrednich w ramach wieloletnich ram finansowych określonych w załączniku I do tego rozporządzenia powinien zostać dostosowany w drodze dostosowania technicznego przewidzianego w art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia po przesunięciach środków między EFRROW a płatnościami bezpośrednimi.

(4)

Ze względu na te zmiany należy dostosować saldo netto udostępnione na wydatki w ramach EFRG, jak określono w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 367/2014. W celu zachowania jasności należy także opublikować kwoty, które mają być udostępnione w ramach EFRROW.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 367/2014,

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/21

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje obowiązujące w dniu 15 października 2008 r.

(2)

W dniu 20 czerwca 2016 r. Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała zmiany do Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 2 Płatności w formie akcji. Zmiany mają na celu wyjaśnienie, w jaki sposób przedsiębiorstwa powinny stosować standard w niektórych specyficznych przypadkach.

(3)

Po przeprowadzeniu konsultacji z Europejską Grupą Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej Komisja stwierdza, że zmiany MSSF 2 spełniają kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008.

(5)

RMSR jako datę wejścia w życie zmian do MSSF 2 wyznaczyła dzień 1 stycznia 2018 r.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego Rachunkowości,

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/27

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 (2) określono najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych.

(2)

W maju 2016 r. panel ds. środków trujących w łańcuchu żywnościowym (CONTAM) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) wydał opinię naukową dotyczącą zagrożeń dla zdrowia ludzi związanych z obecnością 3- i 2-monochloropropanodiolu (MCPD) oraz ich estrów kwasów tłuszczowych i estrów glicydowych kwasów tłuszczowych w żywności (3).

(3)

W związku ze zaktualizowanymi wytycznymi Komitetu Naukowego dotyczącymi stosowania podejścia do oceny ryzyka opartego na dawce wyznaczającej (4) Urząd podjął decyzję o ponownym przeprowadzeniu oceny 3-MCPD i jego estrów kwasów tłuszczowych, po przeprowadzeniu szczegółowej analizy różnic w opiniach dotyczących tego zanieczyszczenia, występujących między Wspólnym Komitetem Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (5) i Urzędem. W związku z powyższym przed wprowadzeniem odpowiednich środków regulacyjnych należy poczekać na wyniki oceny 3-MCPD i jego estrów kwasów tłuszczowych.

(4)

Estry glicydowe kwasów tłuszczowych to zanieczyszczenia żywności występujące na najwyższych poziomach rafinowanych olejów i tłuszczów roślinnych. Estry glicydowe kwasów tłuszczowych są hydrolizowane w glicydzie w przewodzie pokarmowym.

(5)

Urząd stwierdził, że glicyd jest związkiem genotoksycznym i rakotwórczym. Z uwagi na możliwe właściwości genotoksyczne i rakotwórcze glicydu Urząd zastosował podejście oparte na marginesie narażenia. Scenariusze narażenia dla niemowląt, małych dzieci i pozostałych dzieci spowodowały margines narażenia w zakresie od 12 800 do 4 900, a u niemowląt otrzymujących jedynie preparaty do początkowego żywienia – margines narażenia w wysokości ok. 5 500 do 2 100. Urząd uznał, że margines narażenia poniżej 25 000 stwarza zagrożenie dla zdrowia. Należy zatem ustanowić najwyższy dopuszczalny poziom zawartości estrów glicydowych kwasów tłuszczowych w olejach i tłuszczach roślinnych wprowadzanych do obrotu z przeznaczeniem dla konsumenta końcowego lub do stosowania jako składnik żywności. Z powodu obaw dotyczących zdrowia niemowląt i małych dzieci należy ustanowić bardziej restrykcyjny najwyższy dopuszczalny poziom dla olejów i tłuszczów roślinnych przeznaczonych do produkcji żywności dla dzieci i produktów zbożowych przetworzonych dla niemowląt i małych dzieci.

(6)

Aby wykluczyć wszelkie ewentualne obawy dotyczące zdrowia niemowląt i małych dzieci, w szczególności biorąc pod uwagę możliwe narażenie na estry glicydowe kwasów tłuszczowych niemowląt karmionych wyłącznie preparatami do początkowego żywienia niemowląt, należy ustalić szczegółowy rygorystyczny najwyższy dopuszczalny poziom w przypadku preparatów do początkowego żywienia niemowląt, preparatów do dalszego żywienia niemowląt i żywności specjalnego przeznaczenia medycznego przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci. Istnieje jednak potrzeba dalszego obniżania zawartości estrów glicydowych kwasów tłuszczowych w preparatach do początkowego żywienia niemowląt, preparatach do dalszego żywienia niemowląt oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci, dlatego niezbędne jest dokonanie przeglądu najwyższych dopuszczalnych poziomów, gdy dostępna stanie się wiarygodna metoda umożliwiająca analizę bardziej rygorystycznych poziomów w celu zapewnienia skutecznego egzekwowania tych poziomów.

(7)

Podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze powinny mieć wystarczającą ilość czasu na dostosowanie swoich procesów produkcji.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1881/2006.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/30

(1)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 582/2012 (2) zatwierdzono bifentrynę jako substancję czynną zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 i zobowiązano wnioskodawcę, na wniosek którego bifentryna została zatwierdzona, do przedłożenia między innymi informacji potwierdzających na temat toksyczności pozostałości dla niebędących przedmiotem zwalczania stawonogów i możliwości ponownego zasiedlenia przez nie oraz do przedłożenia programu monitoringu mającego na celu ocenę potencjału bioakumulacji i biomagnifikacji w środowisku wodnym i lądowym.

(2)

W dniu 29 lipca 2013 r. wnioskodawca przedłożył program monitoringu, a w dniu 31 lipca 2015 r. – jego wyniki. W dniu 29 lipca 2014 r. wnioskodawca przedstawił dodatkowe informacje w związku z wymogiem przedstawienia pozostałych danych potwierdzających. Powyższe trzy zgłoszenia zostały przedłożone w przewidzianym terminie Francji, będącej państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy.

(3)

Francja oceniła dodatkowe informacje oraz program monitoringu przedłożone przez wnioskodawcę. Przedstawiła ona swoją ocenę, w formie uzupełnienia do projektu sprawozdania z oceny, pozostałym państwom członkowskim, Komisji i Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w dniu 17 grudnia 2014 r. w odniesieniu do dodatkowych informacji przedłożonych w związku z wymogiem przedstawienia pozostałych danych potwierdzających i w dniu 3 listopada 2015 r. w odniesieniu do programu monitoringu.

(4)

Skonsultowano się z pozostałymi państwami członkowskimi, wnioskodawcą i Urzędem oraz zwrócono się do nich o przedstawienie uwag na temat oceny przeprowadzonej przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy. Urząd opublikował sprawozdania techniczne podsumowujące wyniki tych konsultacji dotyczących bifentryny w dniu 26 marca 2015 r. (3) w odniesieniu do dodatkowych informacji przedłożonych w związku z wymogiem przedstawienia pozostałych danych potwierdzających i w dniu 14 kwietnia 2016 r. (4) w odniesieniu do programu monitoringu.

(5)

Projekt sprawozdania z oceny, uzupełnienie i sprawozdania techniczne Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz i sfinalizowane w dniu 26 stycznia 2018 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego bifentryny. Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag na temat sprawozdania z przeglądu dotyczącego bifentryny. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane.

(6)

Komisja uznała, że przedłożone informacje są niewystarczające i nie pozwalają na stwierdzenie, że ma miejsce odpowiednie ponowne zasiedlenie w terenie określonych gatunków stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania, a ponadto nie można w sposób realistyczny wdrożyć innych możliwości zmniejszenia takiego ryzyka. Co więcej, powstają wątpliwości, czy wyniki programu monitoringu – oparte na zestawieniu technik zmniejszania ryzyka – są reprezentatywne dla praktyki rolniczej i wystarczające do oceny potencjału bioakumulacji i biomagnifikacji w środowisku wodnym i lądowym.

(7)

Zatem, aby wykluczyć zidentyfikowane wysokie ryzyko dla stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania oraz uwzględnić potencjał bioakumulacji i biomagnifikacji w środowisku wodnym i lądowym, należy jeszcze bardziej ograniczyć warunki stosowania bifentryny i zezwolić wyłącznie na zastosowania w szklarniach o trwałej strukturze.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (5).

(9)

Państwom członkowskim należy dać odpowiedni czas na zmianę lub cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające bifentrynę.

(10)

Jeżeli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających bifentrynę, okres ten powinien upłynąć najpóźniej z dniem 19 czerwca 2019 r.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/34

(1)

Aby zapewnić, by organy wyznaczone jako właściwe organy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 596/2014 mogły współpracować i wymieniać informacje sprawnie i terminowo oraz były w stanie udzielać sobie wzajemnie pełnej pomocy do celów tego rozporządzenia, należy ustanowić wspólne procedury i wzory, które mają być stosowane przez właściwe organy na potrzeby wymiany informacji i udzielania pomocy, w tym w celu składania wniosków o udzielenie pomocy, potwierdzania otrzymania wniosków oraz udzielania odpowiedzi na te wnioski.

(2)

Wymiana informacji w formie pisemnej powinna ułatwiać właściwemu organowi wypełnianie jego obowiązków. W stosownych przypadkach, w tym przed skierowaniem pisemnego wniosku, może być stosowana komunikacja ustna w celu przekazania informacji o planowanym wniosku o udzielenie pomocy oraz w celu omówienia wszelkich kwestii, które mogą utrudniać udzielenie pomocy. W pilnych przypadkach powinno być również dopuszczalne ustne przekazanie wniosku o udzielenie pomocy, o ile pilność sprawy nie wynika z opóźnionego podjęcia działania przez stronę wnioskująca.

(3)

Rozporządzenie (UE) nr 596/2014 stanowi, że właściwe organy mają obowiązek wymiany informacji i udzielania pomocy. W miarę możliwości wnioski o udzielenie pomocy powinny jednak tylko wtedy dotyczyć odebrania zeznań bądź przeprowadzenia kontroli na miejscu lub czynności wyjaśniających, gdy zwykły wniosek o udzielenie informacji nie byłby wystarczający. Należy założyć, że przed złożeniem do właściwych organów innego państwa członkowskiego wniosku o udzielenie pomocy właściwy organ podjął wszystkie działania możliwe do zrealizowania w ramach jego jurysdykcji, jednak należy również zdawać sobie sprawę z tego, że skorzystanie z wszystkich metod pozyskiwania informacji przed złożeniem wniosku może nie być dla tego organu wykonalne.

(4)

Pomoc z własnej inicjatywy, w tym na zasadzie dobrowolności, powinna być udzielana zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 596/2014 w przypadku, gdy właściwy organ państwa członkowskiego uważa, że znajdujące się w jego posiadaniu informacje mogą być użyteczne dla innego właściwego organu.

(5)

Wniosek o udzielenie pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 596/2014 powinien zawierać wystarczające informacje na temat przedmiotu wniosku, w tym uzasadnienie wniosku i jego kontekst, tak aby umożliwić organowi współpracującemu sprawne i szybkie rozpatrzenie wniosku. Wskazanie faktów uzasadniających podejrzenie nie powinno być uznawane za warunek wstępny udzielenia pomocy organowi wnioskującemu, jeżeli informacje, o które wystąpił we wniosku, są mu niezbędne do wypełnienia jego obowiązków.

(6)

Poza kwestią stosowania wzorów wniosków o udzielenie pomocy oraz odpowiedzi na takie wnioski, procedury współpracy powinny umożliwiać i ułatwiać komunikację, konsultacje oraz interakcje między organem wnioskującym i organem współpracującym w trakcie całego procesu, tak aby zapewnić sprawne rozpatrzenie wniosku o udzielenie informacji lub pomocy. Procedury te powinny również umożliwiać właściwym organom przekazywanie sobie uwag na temat przydatności otrzymanych informacji lub uzyskanej pomocy, na temat rozstrzygnięcia sprawy, w odniesieniu do której wnioskowano o udzielenie pomocy, oraz na temat wszelkich problemów napotkanych przy udzielaniu tych informacji lub tej pomocy.

(7)

Procedury i wzory na potrzeby wymiany informacji i udzielania pomocy powinny zapewniać poufność wymienianych lub przekazywanych informacji oraz zgodność z przepisami dotyczącymi ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i swobodnego przepływu takich danych.

(8)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez ESMA.

(9)

ESMA nie przeprowadził otwartych konsultacji publicznych na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, ani też nie przeanalizował potencjalnych kosztów i korzyści związanych z wprowadzeniem procedur i wzorów, które mają być stosowane przez odpowiednie właściwe organy, ponieważ byłoby to nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i skutków tych standardów, gdyż ich adresatami są jedynie właściwe organy krajowe państw członkowskich, a nie uczestnicy rynku.

(10)

ESMA zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2).

(11)

W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych i przy uwzględnieniu, że rozporządzenie (UE) nr 596/2014 jest już stosowane, konieczne jest, by niniejsze rozporządzenie weszło w życie i było stosowane bezzwłocznie,

a)

określa szczegóły dotyczące stosownych informacji, o których udzielenie organ wnioskujący zwraca się do organu współpracującego;

b)

określa, w stosownych przypadkach, kwestie związane z poufnością informacji, które można uzyskać.

a)

zwraca się o przedstawienie w dowolnej formie i w możliwie najkrótszym terminie dodatkowych wyjaśnień, w przypadku gdy ma wątpliwości, jakich dokładnie informacji dotyczy wniosek;

b)

podejmuje wszelkie racjonalne działania w ramach swoich uprawnień, aby udzielić pomocy, o którą wystąpiono;

c)

realizuje wnioski o udzielenie pomocy bezzwłocznie oraz w sposób, który zapewnia szybkie przeprowadzenie wszelkich niezbędnych działań regulacyjnych, z uwzględnieniem złożoności wniosku oraz konieczności zaangażowania osób trzecich lub innego właściwego organu.

a)

prawa osób, od których odebrane zostaną zeznania, w tym, w stosownych przypadkach, wszelkie kwestie dotyczące samooskarżenia;

b)

charakter udziału członków personelu organu wnioskującego (jako obserwatorów lub aktywnych uczestników);

c)

rolę personelu organu współpracującego i organu wnioskującego w odbieraniu zeznań;

d)

kwestię, czy osoba, od której mają zostać odebrane zeznania, ma prawo do pomocy przedstawiciela prawnego, a jeżeli tak – zakres pomocy przedstawiciela prawnego podczas odbierania zeznań, w tym w odniesieniu do zapisu lub protokołu zeznań;

e)

kwestię, czy zeznania mają zostać odebrane na zasadzie dobrowolności czy przymusowo, jeżeli takie zróżnicowanie występuje;

f)

kwestię, czy – w oparciu o informacje dostępne w momencie składania wniosku – osoba, od której mają zostać odebrane zeznania, jest świadkiem czy podejrzanym, jeżeli takie zróżnicowanie występuje;

g)

kwestię, czy – w oparciu o informacje dostępne w momencie składania wniosku – zeznania mogą lub mają zostać wykorzystane w postępowaniu karnym;

h)

dopuszczalność zeznań w jurysdykcji organu wnioskującego;

i)

zapis zeznań i odnośne procedury, w tym kwestię, czy będzie to dosłowny czy też streszczony protokół pisemny bądź też zapis dźwiękowy lub audiowizualny;

j)

procedury poświadczenia lub potwierdzenia zeznań przez osobę składającą zeznania, w tym kwestię, czy to poświadczenie lub potwierdzenie ma nastąpić po odebraniu zeznań; oraz

k)

procedurę przekazania zeznań organowi wnioskującemu przez organ współpracujący, w tym jego formę i termin.

a)

planowanie terminów;

b)

wykaz pytań, które mają zostać zadane osobie, od której mają zostać odebrane zeznania;

c)

ustalenia dotyczące podróży, w tym zapewnienie przedstawicielom organu współpracującego i organu wnioskującego możliwości spotkania się w celu omówienia danej kwestii przed odebraniem zeznań; oraz

d)

ustalenia dotyczące języka.

a)

treść wszelkich wniosków o udzielenie pomocy otrzymanych od organu wnioskującego, w tym wszelkie informacje sugerujące zasadność przeprowadzenia wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu;

b)

kwestię, czy organy te osobno prowadzą dochodzenie w sprawie mającej konsekwencje transgraniczne, oraz to, czy w sprawie tej bardziej odpowiednie byłoby wspólne działanie;

c)

ramy prawne i regulacyjne w jurysdykcji każdego z tych organów, tak aby zadbać o to, by każdy z organów dysponował dobrą znajomością potencjalnych przeszkód i ograniczeń prawnych związanych z prowadzeniem wszelkich wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnych kontroli na miejscu oraz wszelkich postępowań, które mogą z nich wyniknąć, w tym wszelkich kwestii związanych z zasadą ne bis in idem;

d)

niezbędne środki dotyczące zarządzania i kierowania czynnościami wyjaśniającymi lub kontrolą na miejscu;

e)

prawdopodobieństwo osiągnięcia przez nie porozumienia co do ustalenia okoliczności faktycznych;

f)

alokację zasobów oraz wyznaczenie osób odpowiedzialnych za prowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu;

g)

kwestię ewentualnego opracowania planu wspólnego działania i harmonogramu pracy przez każdy z organów;

h)

określenie działań, które każdy z organów ma podjąć (wspólnie lub samodzielnie);

i)

wzajemną wymianę uzyskanych informacji oraz składanie sprawozdań z wyników poszczególnych podjętych działań; oraz

j)

inne kwestie dotyczące konkretnych przypadków.

a)

uzgadniają procedury prowadzenia i zamykania czynności wyjaśniających lub kontroli;

b)

pozostają w stałym kontakcie w celu koordynowania procesu pozyskiwania informacji i ustalania okoliczności faktycznych;

c)

ściśle ze sobą współpracują przy prowadzeniu wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu;

d)

zapewniają sobie wzajemną pomoc w odniesieniu do późniejszych postępowań egzekucyjnych w zakresie dopuszczalnym przez prawo, w tym poprzez koordynację wszelkich postępowań lub innych czynności egzekucyjnych (administracyjnych, cywilnych lub karnych) związanych z wynikiem wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu, lub – w stosownych przypadkach – możliwości zawarcia ugody;

e)

określają konkretne przepisy prawa, które regulują przedmiot wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu;

f)

w stosownych przypadkach rozważają co najmniej następujące elementy:

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/50

(1)

W dniu 27 maja 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/849.

(2)

W dniu 22 grudnia 2017 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwana dalej „RB ONZ”) przyjęła rezolucję nr 2397 (2017), dając wyraz najgłębszemu zaniepokojeniu w związku z wystrzeleniem pocisku balistycznego przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną (zwaną dalej „KRLD”) w dniu 28 listopada 2017 r., co narusza obowiązujące rezolucje RB ONZ, jak i stanowi zagrożenie dla pokoju i stabilności w regionie i poza nim; oraz stwierdziła, że nadal istnieje wyraźne zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

(3)

RB ONZ przyznała, że wpływy z prowadzonego przez KRLD handlu towarami z określonych sektorów, a także przychód generowany przez pracowników z KRLD wysyłanych za granicę, między innymi przyczyniają się do prowadzenia przez KRLD programów dotyczących broni jądrowej i rakietowych pocisków balistycznych, a także wyraziła poważne zaniepokojenie w związku z faktem, że programy te, powodując ogromne koszty, przekierowują zasoby niezwykle potrzebne ludności KRLD.

(4)

RB ONZ zdecydowała się zaostrzyć istniejące środki ograniczające w wielu sektorach, w tym w szczególności do dostaw do KRLD ropy naftowej i wszelkich produktów naftowych rafinowanych, oraz wprowadziła nowe zakazy w wielu sektorach, w tym w szczególności do dostaw przez KRLD produktów żywnościowych i rolnych, maszyn, sprzętu elektrycznego, ziemi i kamienia oraz drewna, a także zakazy dostarczania do KRLD wszelkich maszyn przemysłowych, pojazdów transportowych oraz żelaza, stali i innych metali.

(5)

RB ONZ przewidziała również uprawnienia do zajmowania, kontrolowania i internowania wszelkich statków podejrzewanych o to, że będą uczestniczyły w naruszaniu obowiązujących rezolucji RB ONZ, oraz do żądania repatriacji wszystkich pracowników KRLD pracujących za granicą, z zastrzeżeniem obowiązujących przepisów prawa krajowego i międzynarodowego.

(6)

Z listy zawierającej wykaz osób i podmiotów wyznaczonych autonomicznie przez Radę należy usunąć trzy osoby i jeden podmiot wskazane przez RB ONZ i dodane do załącznika I decyzji (WPZiB) 2016/849 zamieszczonego w załączniku II do tej decyzji.

(7)

Niezbędne jest podjęcie przez Unię dalszych działań w celu wprowadzenia w życie niektórych środków na mocy niniejszej decyzji.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (WPZiB) 2016/849,

1)

w art. 9 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.   Zakazane jest bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie KRLD przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich lub z ich terytoriów – lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub ich statków powietrznych, rurociągów, linii kolejowych lub pojazdów – wszelkich produktów naftowych rafinowanych, bez względu na to, czy pochodzą one z terytoriów państw członkowskich, czy nie.

3.   W drodze odstępstwa od zakazu określonego w ust. 2, jeżeli ilość produktów naftowych rafinowanych, w tym oleju napędowego i nafty lotniczej, dostarczonych, sprzedanych lub przekazanych do KRLD nie przekracza 500 000 baryłek w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia 2018 r., a następnie w kolejnych okresach dwunastomiesięcznych, właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić w poszczególnych przypadkach na dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów naftowych rafinowanych do KRLD, o ile organ ten stwierdzi, że to dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie ma służyć wyłącznie do celów humanitarnych i pod warunkiem że:

2)

art. 9a ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Zakazane jest nabywanie od KRLD przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub ich statków powietrznych – produktów rybołówstwa bez względu na to, czy pochodzą one z terytorium KRLD, czy nie, jak również zakup praw połowowych od KRLD.”;

3)

art. 9b otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9b

1.   Zakazane jest bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie wszelkiej ropy naftowej do KRLD przez obywateli państw członkowskich, poprzez terytoria państw członkowskich lub z ich terytoriów lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich, ich statków powietrznych, rurociągów, linii kolejowych lub pojazdów – bez względu na to, czy ropa ta pochodzi z terytoriów państw członkowskich, czy nie.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 zakaz ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy państwo członkowskie stwierdzi, że dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie ropy naftowej do KRLD ma służyć wyłącznie do celów humanitarnych, a Komitet Sankcji uprzednio zatwierdził daną przesyłkę zgodnie z pkt 4 rezolucji RB ONZ 2397 (2017).

3.   Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają zostać objęte niniejszym artykułem.”;

4)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 9d

1.   Zakazuje się nabywania przez obywateli państw członkowskich bezpośrednio lub pośrednio z KRLD lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub ich statków powietrznych, produktów żywnościowych i rolnych, maszyn, sprzętu elektrycznego, ziemi i kamienia, w tym magnezytu i magnezji, drewna i statków, bez względu na to, czy pochodzą one z terytorium KRLD, czy nie.

2.   Zakaz, o którym mowa w ust. 1, pozostaje bez uszczerbku dla wykonania do dnia 21 stycznia 2018 r. umów zawartych przed dniem 22 grudnia 2017 r. O szczegółach wszelkich przewozów należy powiadomić Komitet Sankcji do dnia 5 lutego 2018 r.

3.   Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają zostać objęte ust. 1.

Artykuł 9e

1.   Zakazane jest bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie KRLD przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich, ich statków powietrznych, rurociągów, linii kolejowych lub pojazdów – wszelkich maszyn przemysłowych, pojazdów transportowych, żelaza, stali i innych metali, bez względu na to, czy pochodzą z terytoriów państw członkowskich, czy nie.

2.   Zakaz, o którym mowa w ust. 1 na zasadzie odstępstwa od niniejszego ust., nie ma zastosowania w przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że udostępnienie części zamiennych jest niezbędne do utrzymania bezpiecznego użytkowania pasażerskich statków powietrznych KRLD.

3.   Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają zostać objęte niniejszym artykułem.”;

5)

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

6)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 18b

1.   Państwa członkowskie zajmują, kontrolują i zatrzymują wszelkie statki w swych portach, jak i mogą zajmować, kontrolować i zatrzymywać wszelkie statki podlegające ich jurysdykcji na ich wodach terytorialnych, wtedy gdy istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że statek brał udział w działaniach lub był wykorzystywany do transportu produktów zakazanych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017).

2.   Przepisy dotyczące zatrzymania statków określonych w ust. 1 przestają obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od daty zatrzymania takiego statku, jeśli Komitet Sankcji zadecyduje w odniesieniu do danego przypadku i na wniosek państwa bandery, że podjęto odpowiednie działania w celu zapobieżenia przyczynianiu się przez dany statek do przyszłych naruszeń RB ONZ, o których mowa w ust. 1.

3.   Państwa członkowskie wyrejestrowują statki, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że te statki uczestniczą w działaniach lub transportują produkty, które są zabronione na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017).

4.   Zakazane jest świadczenie przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich usług sklasyfikowanych w odniesieniu do statków a wymienionych w załączniku VI, chyba że Komitet Sankcji udzielił uprzedniej zgody w poszczególnych przypadkach.

5.   Zakazane jest świadczenie przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych w odniesieniu do statków wymienionych w załączniku VI.

6.   Ustępy 4 i 5 nie mają zastosowania, jeżeli Komitet Sankcji stwierdzi w odniesieniu do danego przypadku, że statek prowadzi działalność wyłącznie w celach humanitarnych lub wyłącznie w celu zapewnienia środków dla zaspokojenia potrzeb życiowych, które to środki nie zostaną wykorzystane przez osoby lub podmioty z KRLD do generowania dochodów.

7.   Załącznik VI obejmuje statki, o których mowa w ust. 4 i 5niniejszego artykułu, wobec których istnieją przesłanki, by sądzić, że były one wykorzystane do działań lub do transportu produktów zakazanych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017).”;

7)

art. 21 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 21

Państwa członkowskie wyrejestrowują wszelkie statki, które są własnością KRLD lub są kontrolowane lub eksploatowane przez to państwo, oraz nie rejestrują żadnego statku, który został wyrejestrowany przez inne państwo zgodnie z ust. 24 rezolucji RB ONZ nr 2321 (2016), ust. 8 rezolucji RB ONZ nr 2375 (2017) lub ust. 12 rezolucji RB ONZ 2397 (2017), z wyjątkiem gdy Komitet udzielił uprzedniej zgody w odniesieniu do danego przypadku.”;

8)

w art. 26a dodaje się ustęp w brzmieniu:

„5.   Państwa członkowskie repatriują do KRLD w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż do 21 grudnia 2019 r., wszystkich obywateli KRLD uzyskujących dochody w jurysdykcji danego państwa członkowskiego i wszystkich attaché rządu KRLD ds. nadzoru nad bezpieczeństwem monitorujących pracowników KRLD za granicą, chyba że dane państwo członkowskie uzna, że obywatel KRLD jest obywatelem tego państwa członkowskiego lub obywatelem KRLD, którego repatriacja jest zabroniona, z zastrzeżeniem obowiązujących przepisów prawa krajowego i prawa międzynarodowego, w tym międzynarodowego prawa uchodźczego oraz międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, a także porozumienia w siedzibie głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Konwencji dotyczącej przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych.”;

9)

art. 32 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 32

Nie przysługują żadne roszczenia w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków ustanowionych na podstawie rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017), w tym środków przyjętych przez Unię lub jedno z jej państw członkowskich zgodnie lub w związku z realizacją odnośnych decyzji Rady Bezpieczeństwa ONZ lub środków objętych niniejszą decyzją, w tym roszczenia o rekompensatę lub z tytułu gwarancji, zwłaszcza roszczenia o odroczenie zapłaty zobowiązania, gwarancji lub rekompensaty, zwłaszcza gwarancji finansowej lub rekompensaty finansowej, bez względu na formę, jeżeli roszczenia takie są wnoszone przez:

10)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 32a

Środki nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) oraz 2397 (2017) nie powinny mieć zastosowania, gdyby miały hamować działalności misji dyplomatycznych i konsularnych w KRLD zgodnie z Konwencjami wiedeńskimi o stosunkach dyplomatycznych i konsularnych.”;

11)

w art. 33 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   Rada wprowadza zmiany do załączników I i IV na podstawie ustaleń Rady Bezpieczeństwa ONZ lub Komitetu Sankcji.

2.   Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, opracowuje wykazy w załącznikach II, III, V i VI oraz przyjmuje zmiany do nich.”;

12)

art. 34 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeżeli Rada podejmie decyzję o zastosowaniu wobec danej osoby lub danego podmiotu środków, o których mowa w art. 18b, ust. 4 lub 5 oraz w art. 23 ust. 1 lit. b) lub c), w art. 27 ust. 1 lit. b), c) lub d) odpowiednio zmienia załącznik II, III, IV lub VI.”;

13)

art. 36a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 36a

W drodze odstępstwa od środków nałożonych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013), 2094 (2013), 2270 (2016), 2321 (2016), 2356 (2017), 2371 (2017), 2375 (2017) lub 2397 (2017), o ile Komitet Sankcji stwierdził, że wyłączenie jest konieczne w celu ułatwienia pracy organizacji międzynarodowych i pozarządowych prowadzących działania związane z niesieniem pomocy i wsparcia na rzecz ludności cywilnej w KRLD lub wszelkich innych względów zgodnych z celami ONZ, właściwy organ państwa członkowskiego udziela niezbędnego zezwolenia.”;

14)

w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji;

15)

załącznik IV zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszej decyzji;

16)

tekst załącznika III do niniejszej decyzji został dodany jako załącznik VI.

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/58

(1)

W dniu 17 lutego 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/259 (1).

(2)

W decyzji (WPZiB) 2015/259 przewidziano okres wdrażania dla działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 tej decyzji, wynoszący 36 miesięcy po dniu zawarcia umowy finansowej, o której mowa w art. 3 ust. 3 tej decyzji.

(3)

W dniu 17 stycznia 2018 r. podmiot wykonawczy (Sekretariat Techniczny OPCW) wystąpił do Unii o wyrażenie zgody na przedłużenie okresu wdrażania decyzji (WPZiB) 2015/259 o dziewięć miesięcy, aby umożliwić kontynuację wdrażania działań po upływie terminu wygaśnięcia, o którym mowa w art. 5 ust. 2 tej decyzji.

(4)

Wnioskowana zmiana decyzji (WPZiB) 2015/259 dotyczy jej art. 5 ust. 2 oraz załącznika do niej, w szczególności w odniesieniu do opisów niektórych działań projektowych, które należy zmienić.

(5)

Kontynuacja działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2015/259, przywołanych we wniosku złożonym przez Sekretariat Techniczny OPCW w dniu 17 stycznia 2018 r., jest możliwa bez konieczności angażowania jakichkolwiek dodatkowych zasobów.

(6)

W związku z tym, aby umożliwić dalsze wdrażanie działań przewidzianych w decyzji (WPZiB) 2015/259, należy zmienić tę decyzję poprzez odpowiednie przedłużenie jej okresu obowiązywania,

1)

art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Niniejsza decyzja wygasa 45 miesięcy po dniu zawarcia umowy finansowej, o której mowa w art. 3 ust. 3.”;

2)

w załączniku, w pozycji „Projekt I: Wdrażanie i weryfikacja na poziomie krajowym”, podpozycji „Działania”, ostatnie zdanie opisu działania „1. Regionalny kurs szkoleniowy przeznaczony dla organów celnych państw stron na temat technicznych aspektów zasad transferu CWC” otrzymuje brzmienie:

„Szkolenia zostaną przeprowadzone przez oddział ds. wsparcia wdrażania Sekretariatu Technicznego, z wykorzystaniem technicznej wiedzy fachowej oddziału zajmującego się deklaracjami, w regionie Afryki.”;

3)

w załączniku, w pozycji „Projekt I: Wdrażanie i weryfikacja na poziomie krajowym”, podpozycji „Działania”, ostatnie dwa zdania opisu działania „10. Wykorzystanie doświadczeń wynikających z misji w Syrii” otrzymują brzmienie:

„Aby uczynić to jak najskuteczniej, proponuje się, aby Sekretariat przeprowadził warsztaty wewnętrzne w celu przeanalizowania zdobytych doświadczeń i jak najszybszego ich wdrożenia. Wynik warsztatów powinien uwzględniać określanie i realizację odpowiednich programów szkoleniowych, a także zakup zalecanego sprzętu określonego podczas warsztatów.”;

4)

w załączniku, w pozycji „Projekt V – Upowszechnianie i informowanie”, podpozycji „Działania”, pierwsze zdanie opisu działania „2. Przygotowanie wystawy poświęconej OPCW” otrzymuje brzmienie:

„Przygotowanie – we współpracy z muzeami nauki i pokoju – profesjonalnej wystawy, w wersji fizycznej i internetowej, poświęconej OPCW i CWC z myślą o pokazywaniu jej podczas stosownych spotkań, konferencji itp.”;

5)

w załączniku, w pozycji „Projekt V – Upowszechnianie i informowanie”, podpozycji „Działania”, opis działania „3. Informacje skierowane do młodzieży” otrzymuje brzmienie:

„Informacje skierowane do młodzieży (w wieku 15–25 lat), aby zarówno zwiększyć wiedzę na temat OPCW i CWC, jak i zaangażować młodzież w poszukiwanie możliwości przyszłych karier zawodowych w obszarach i sektorach na poziomie międzynarodowym. Działanie to będzie polegało na informacjach przekazywanych przez blogi wideo oraz na opracowaniu materiałów komunikacyjnych przeznaczonych dla młodej widowni.”;

6)

w załączniku, w pozycji „Projekt V – Upowszechnianie i informowanie”, podpozycji „Działania”, opis działania „4. Ułatwianie upowszechniania z myślą o przystępowaniu do CWC państw niebędących stronami” otrzymuje brzmienie:

„Przy niewielkiej liczbie państw niebędących stronami CWC, oraz aby propagować przystąpienie do CWC w ramach zobowiązania danego państwa do rozbrojenia i współpracy międzynarodowej, Sekretariat Techniczny OPCW skoncentruje się na spotkaniach dwustronnych i informacyjnych z państwami niebędącymi stronami oraz na sponsorowaniu uczestników z państw niebędących stronami CWC, aby mogli oni wziąć udział w spotkaniach organizowanych przez OPCW.”;

7)

w załączniku, w pozycji „Projekt V – Upowszechnianie i informowanie”, podpozycji „Działania”, opis działania „5. Wsparcie udziału organizacji pozarządowych w działaniach prowadzonych w ramach OPCW” otrzymuje brzmienie:

„Ta propozycja zapewni podstawowe wsparcie na podróże i zakwaterowanie przeznaczone dla przedstawicieli organizacji pozarządowych z państw o gospodarkach rozwijających się lub gospodarkach w okresie przejściowym, aby mogli wziąć udział w każdej z konferencji państw stron w 2015, 2016, 2017 i 2018 r.”;

8)

w załączniku, w pozycji „Projekt VI – Program dla Afryki”, podpozycji „Działania”, opis działania „4. Synergie i partnerstwa na rzecz skutecznego wdrożenia” otrzymuje brzmienie:

„Celem tego działania jest polepszanie zdolności organów krajowych CWC do nawiązania kontaktów z krajowymi zainteresowanymi stronami oraz propagowanie zaangażowania agencji/organów będących zainteresowanymi podmiotami we wspieranie wdrażania CWC. Podmioty te to krajowe stowarzyszenia branżowe, organizacje regionalne/subregionalne, placówki szkoleniowe w dziedzinie ceł, laboratoria i uczelnie. Działanie będzie ułatwiać wymianę doświadczeń praktycznych między państwami stronami z regionu Afryki oraz będzie zachęcać do wzajemnego wspierania się państw. Uczestnicy z afrykańskich państw stron będą sponsorowani, aby mogli wziąć udział w spotkaniu organów krajowych w siedzibie OPCW w Hadze.”;

9)

w załączniku, w pozycji „Projekt VI – Program dla Afryki”, podpozycji „Działania”, ostatnie zdanie opisu „5. Kursy rozwijające umiejętności analityczne” otrzymuje brzmienie:

„Kursy są realizowane przy wsparciu Verifin, renomowanej instytucji wybranej w przejrzystym procesie przetargu, z którą OPCW podpisała pięcioletnią umowę, oraz przy wsparciu Krajowego Instytutu Badań i Analiz Fizyko-Chemicznych (INRAP) z Tunezji.”.

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/60