25.1.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 20/3

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/112

z dnia 24 stycznia 2018 r.

w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej niskiego ryzyka laminaryna, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 22 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywą Komisji 2005/3/WE (2) włączono laminarynę jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3).

(2)	Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)	Zatwierdzenie substancji czynnej laminaryna, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 31 lipca 2018 r.

(4)	Wniosek o odnowienie zatwierdzenia laminaryny złożono zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 (5) w terminie określonym w tym artykule.

(5)	Wnioskodawca złożył dodatkową dokumentację wymaganą zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny.

(6)	Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia i w dniu 22 kwietnia 2016 r. przedłożyło je Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) oraz Komisji.

(7)	Urząd przekazał sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim, dając im możliwość przedstawienia uwag, a otrzymane uwagi przekazał Komisji. Urząd podał również do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą.

(8)

W dniu 3 maja 2017 r. Urząd przekazał Komisji wnioski (6) dotyczące tego, czy substancja czynna laminaryna ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. W dniu 5 października 2017 r. Komisja przedstawiła projekt sprawozdania w sprawie odnowienia zatwierdzenia laminaryny na forum Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz.

(9)	Wnioskodawcy umożliwiono przedstawienie uwag do sprawozdania w sprawie odnowienia.

(10)	W odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego laminarynę ustalono, że kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione. Należy zatem odnowić zatwierdzenie laminaryny.

(11)

Ocena ryzyka dotycząca odnowienia zatwierdzenia laminaryny opiera się na ograniczonej liczbie reprezentatywnych zastosowań, co jednak nie ogranicza zastosowań, w odniesieniu do których mogą zostać dopuszczone środki ochrony roślin zawierające laminarynę. Należy zatem znieść ograniczenie polegające na stosowaniu tej substancji wyłącznie w charakterze środka wyzwalającego własne mechanizmy obronne upraw.

(12)

Komisja uważa ponadto laminarynę za substancję czynną niskiego ryzyka zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Laminaryna nie jest substancją potencjalnie niebezpieczną i spełnia warunki określone w pkt 5 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Laminaryna jest polisacharydem obecnym w brunatnicach i naturalnie występującym w przyrodzie. Oczekuje się, że dodatkowe narażenie ludzi, zwierząt i środowiska w związku z zastosowaniami zatwierdzonymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 będzie nieistotne w porównaniu z narażeniem naturalnym.

(13)	Należy zatem odnowić zatwierdzenie laminaryny jako substancji niskiego ryzyka.

(14)	Zgodnie z art. 20 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 13 ust. 4 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011.

(15)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/841 (7) przedłużono okres zatwierdzenia laminaryny, aby umożliwić zakończenie procesu odnowienia przed wygaśnięciem zatwierdzenia tej substancji. Jednak z uwagi na to, że decyzję w sprawie odnowienia podjęto przed przedłużonym terminem wygaśnięcia zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno się stosować od dnia 1 marca 2018 r.

(16)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej

Odnawia się zatwierdzenie substancji czynnej niskiego ryzyka laminaryna zgodnie z załącznikiem I.

Artykuł 2

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 marca 2018 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 stycznia 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(2) Dyrektywa Komisji 2005/3/WE z dnia 19 stycznia 2005 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia imazosulfuronu, laminarinu, metoksyfenozydu i s-metolachloru jako substancji aktywnych (Dz.U. L 20 z 22.1.2005, s. 19).

(3) Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (Dz.U. L 153 z 11.6.2011, s. 1).

(5) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 844/2012 z dnia 18 września 2012 r. ustanawiające przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie procedury odnowienia dotyczącej substancji czynnych, jak przewidziano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 252 z 19.9.2012, s. 26).

(6) Dziennik EFSA 2014; 12(10):3868.

(7) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/841 z dnia 17 maja 2017 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do przedłużenia okresów zatwierdzenia substancji czynnych: alfa-cypermetryna, Ampelomyces quisqualis szczep: AQ 10, benalaksyl, bentazon, bifenazan, bromoksynil, karfentrazon etylowy, chlorprofam, cyjazofamid, desmedifam, dikwat, DPX KE 459 (flupyrsulfuron metylowy), etoksazol, famoksadon, fenamidon, flumioksazyna, foramsulfuron, Gliocladium catenulatum szczep: J1446, imazamoks, imazosulfuron, izoksaflutol, laminaryna, metalaksyl-M, metoksyfenozyd, milbemektyna, oksasulfuron, pendimetalina, fenmedifam, pimetrozyna, S-metolachlor i trifloksystrobina (Dz.U. L 125 z 18.5.2017, s. 12).

ZAŁĄCZNIK I

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

Laminaryna

Nr CAS 9008-22-4

Nr CIPAC 671

(1→3)-β-D-glukan

(według Wspólnej Komisji IUPAC-IUB ds. Nomenklatury Biochemicznej, IUPAC-IUB Joint Commission on Biochemical Nomenclature)

≥ 860 g/kg w przeliczeniu na suchą masę (TC)

1 marca 2018 r.

28 lutego 2033 r.

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania w sprawie odnowienia dotyczącego laminaryny, w szczególności jego dodatki I i II.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu w sprawie odnowienia.

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w części A skreśla się pozycję 95 dotyczącą laminaryny;

2)	w części D dodaje się pozycję w brzmieniu:

Numer

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

„12

Laminaryna

Nr CAS 9008-22-4

Nr CIPAC 671

(1→3)-β-D-glukan

(według Wspólnej Komisji IUPAC-IUB ds. Nomenklatury Biochemicznej, IUPAC-IUB Joint Commission on Biochemical Nomenclature)

≥ 860 g/kg w przeliczeniu na suchą masę (TC)

1 marca 2018 r.

28 lutego 2033 r.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.”

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu w sprawie odnowienia.

25.1.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 20/7

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/113

z dnia 24 stycznia 2018 r.

w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej acetamipryd, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywą Komisji 2004/99/WE (2) włączono acetamipryd jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3).

(2)	Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)	Zatwierdzenie substancji czynnej acetamipryd, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 30 kwietnia 2018 r.

(4)	Wniosek o odnowienie zatwierdzenia acetamiprydu złożono zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 (5) w terminie określonym w tym artykule.

(5)	Wnioskodawca złożył dodatkową dokumentację wymaganą zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny.

(6)	Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia i w dniu 27 listopada 2015 r. przedłożyło je Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) oraz Komisji.

(7)	Urząd przekazał sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim, dając im możliwość przedstawienia uwag, a otrzymane uwagi przekazał Komisji. Urząd podał również do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą.

(8)

W dniu 19 października 2016 r. Urząd przekazał Komisji wnioski (6) dotyczące tego, czy acetamipryd ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. W dniu 23 stycznia 2017 r. Komisja przedstawiła projekt sprawozdania w sprawie odnowienia zatwierdzenia acetamiprydu na forum Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz.

(9)	Wnioskodawcy umożliwiono przedstawienie uwag do projektu sprawozdania w sprawie odnowienia zatwierdzenia.

(10)

W odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego acetamipryd ustalono, że kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione. Należy zatem odnowić zatwierdzenie acetamiprydu.

(11)

Ocena ryzyka dotycząca odnowienia zatwierdzenia acetamiprydu opiera się na ograniczonej liczbie reprezentatywnych zastosowań, co jednak nie ogranicza zastosowań, w odniesieniu do których mogą zostać dopuszczone środki ochrony roślin zawierające acetamipryd. Należy zatem znieść ograniczenie polegające na stosowaniu tej substancji wyłącznie w charakterze środka owadobójczego.

(12)	Należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011.

(13)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/2016 (7) przedłużono okres zatwierdzenia acetamiprydu do dnia 30 kwietnia 2018 r., aby umożliwić zakończenie procesu odnowienia przed terminem wygaśnięcia zatwierdzenia tej substancji. Jednak z uwagi na to, że decyzję w sprawie odnowienia podjęto przed przedłużonym terminem wygaśnięcia zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno się stosować od dnia 1 marca 2018 r.

(14)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej

Odnawia się zatwierdzenie substancji czynnej acetamipryd zgodnie z załącznikiem I.

Artykuł 2

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 marca 2018 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 stycznia 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(2) Dyrektywa Komisji 2004/99/WE z dnia 1 października 2004 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG, dotycząca włączenia acetamipridu i tiaclopridu jako substancji czynnych (Dz.U. L 309 z 6.10.2004, s. 6).

(3) Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1).

(6) Dziennik EFSA 2016; 14(11):4610. Dostępne na stronie internetowej: www.efsa.europa.eu.

(7) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2016 z dnia 17 listopada 2016 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do przedłużenia okresów zatwierdzenia substancji czynnych: acetamipryd, kwas benzoesowy, flazasulfuron, mekoprop-P, mepanipirym, mezosulfuron, propineb, propoksykarbazon, propyzamid, propikonazol, Pseudomonas chlororaphis szczep: MA 342, piraklostrobina, chinoksyfen, tiaklopryd, tiuram, ziram, zaoksamid (Dz.U. L 312 z 18.11.2016, s. 21).

ZAŁĄCZNIK I

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

Acetamipryd

Nr CAS 135410-20-7

Nr CIPAC 649

(E)-N1-(6-chloro-3-pirydylometylo)-N2-cyjano-N1-metyloacetamidyna

≥ 990 g/kg

1 marca 2018 r.

28 lutego 2033 r.

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania z odnowienia zatwierdzenia dotyczącego acetamiprydu, w szczególności jego dodatki I i II.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

—	ryzyko dla organizmów wodnych, pszczół i innych stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania,

—	ryzyko dla ptaków i ssaków,

—	ryzyko dla konsumentów,

—	ryzyko dla operatorów.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu w sprawie odnowienia zatwierdzenia.

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w części A skreśla się pozycję 91 dotyczącą acetamiprydu;

w części B dodaje się pozycję w brzmieniu:

Numer

Nazwa zwyczajowa, Numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Wygaśnięcie zatwierdzenia

Przepisy szczególne

„119

Acetamipryd

Nr CAS 135410-20-7

Nr CIPAC 649

(E)-N1-(6-chloro-3-pirydylometylo)-N2-cyjano-N1-metyloacetamidyna

≥ 990 g/kg

1 marca 2018 r.

28 lutego 2033 r.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

—	ryzyko dla organizmów wodnych, pszczół i innych stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania;

—	ryzyko dla ptaków i ssaków;

—	ryzyko dla konsumentów;

—	ryzyko dla operatorów.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.”

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu w sprawie odnowienia zatwierdzenia.

25.1.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 20/16

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w ostatniej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnego pod adresem:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin nr 125 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie pola widzenia kierowcy w przód [2018/116]

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Suplement nr 1 do serii poprawek 01 – data wejścia w życie: 8 października 2016 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

Zakres

Definicje do celów niniejszego regulaminu

Wystąpienie o homologację

Homologacja

Specyfikacje

Procedura badania

Zmiana typu pojazdu oraz rozszerzenie homologacji

Zgodność produkcji

Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

10.

Ostateczne zaprzestanie produkcji

11.

Nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

12.

Przepisy przejściowe

ZAŁĄCZNIKI

Zawiadomienie

Rozmieszczenie znaków homologacji

Procedura określania punktu „H” i rzeczywistego kąta tułowia dla pozycji siedzącej w pojazdach silnikowych

Metoda ustalania stosunku wymiarowego między wzorcowymi znakami odniesienia pojazdu a trójwymiarową siatką odniesienia

1. ZAKRES

1.1. Niniejszy regulamin stosuje się do 180° pola widzenia w przód kierowców pojazdów kategorii M1 (1).

1.2. Jego celem jest zapewnienie właściwego pola widzenia, gdy szyba przednia i pozostałe przeszklone powierzchnie są suche i czyste.

1.3. Wymogi niniejszego regulaminu są tak sformułowane, że mają zastosowanie do pojazdów kategorii M1, w których miejsce kierowcy znajduje się po lewej stronie. W pojazdach kategorii M1, w których miejsce kierowcy znajduje się po prawej stronie, wymogi te stosuje się w razie potrzeby przez odwrócenie kryteriów.

2. DEFINICJE DO CELÓW NINIEJSZEGO REGULAMINU

2.1.	„homologacja typu pojazdu” oznacza pełną procedurę, za pomocą której Umawiająca się Strona Porozumienia zaświadcza, że typ pojazdu spełnia wymogi techniczne niniejszego regulaminu;

2.2.

„typ pojazdu w odniesieniu do pola widzenia” oznacza pojazdy, które nie różnią się pod względem istotnych aspektów, takich jak:

2.2.1.

zewnętrzne i wewnętrzne kształty i rozmieszczenie w przestrzeni określonej w pkt 1 powyżej, które mogą wpływać na widoczność; oraz

2.2.2.

kształt i wymiary przedniej szyby oraz jej zamocowanie;

2.3.

„trójwymiarowa siatka odniesienia” oznacza układ odniesienia, który składa się z pionowej wzdłużnej płaszczyzny X-Z, poziomej płaszczyzny X-Y oraz pionowej poprzecznej płaszczyzny Y-Z (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 6); siatka ta służy do określania zależności wymiarowych pomiędzy położeniem punktów konstrukcyjnych na rysunku a ich położeniami w rzeczywistym pojeździe. Procedurę ustawiania pojazdu względem siatki określono w załączniku 4; wszystkie współrzędne odniesione do zerowego poziomu podłoża oparte są na pojeździe w stanie gotowym do jazdy (2) plus jeden pasażer na przednim siedzeniu, przy czym masa pasażera wynosi 75 kg ± 1 %.

2.3.1.

pojazdy wyposażone w zawieszenie umożliwiające regulację prześwitu pod pojazdem bada się w normalnych warunkach użytkowania określonych przez producenta pojazdu;

2.4.

„podstawowe znaki odniesienia” oznaczają otwory, powierzchnie, oznaczenia i znaki identyfikacyjne na nadwoziu pojazdu. Typ użytego znaku odniesienia oraz położenie każdego znaku względem współrzędnych X, Y i Z trójwymiarowej siatki odniesienia i konstrukcyjnej płaszczyzny podłoża określa producent pojazdu. Znakami tymi mogą być punkty kontrolne służące do celów montażu nadwozia;

2.5.	„kąt nachylenia oparcia siedzenia” oznacza kąt zdefiniowany w zmienionej ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3) (3), załącznik 1, pkt 2.6 lub 2.7;

2.6.	„rzeczywisty kąt oparcia siedzenia” oznacza kąt zdefiniowany w zmienionej R.E.3, załącznik 1 pkt 2.6;

2.7.	„konstrukcyjny kąt nachylenia oparcia siedzenia” oznacza kąt zdefiniowany w zmienionej R.E.3, załącznik 1 pkt 2.7;

2.8.

„punkty V” oznaczają punkty, których położenie w kabinie pasażerskiej określone jest jako funkcja pionowych wzdłużnych płaszczyzn przechodzących przez środki miejsc siedzących położonych najdalej na zewnątrz na przednim siedzeniu oraz w stosunku do punktu „R” i konstrukcyjnego kąta oparcia siedzenia, a które służą do sprawdzania zgodności z wymogami dotyczącymi pola widzenia;

2.9.	„punkt R lub punkt odniesienia miejsca siedzącego” oznacza punkt zdefiniowany w zmienionej R.E.3, załącznik 1 pkt 2.4;

2.10.

„punkt H” oznacza punkt zdefiniowany w zmienionej R.E.3, załącznik 1 pkt 2.3;

2.11.

„punkty odniesienia szyby przedniej” oznaczają punkty położone na przecięciu z szybą przednią linii rozchodzących się promieniowo do przodu od punktów V do zewnętrznej powierzchni szyby przedniej;

2.12.

„pojazd opancerzony” oznacza pojazd przeznaczony do ochrony przewożonych pasażerów lub towarów oraz spełniający wymogi dotyczące opancerzenia z płyt i kuloodporności;

2.13.

„powierzchnia przezroczysta” oznacza powierzchnię szyby przedniej pojazdu lub innej przeszklonej powierzchni, której przepuszczalność światła mierzona pod kątem prostym do powierzchni jest nie mniejsza niż 70 %. W przypadku pojazdów opancerzonych współczynnik przepuszczalności światła jest nie mniejszy niż 60 %;

2.14.

„punkty P” oznaczają punkty, wokół których obraca się głowa kierowcy podczas oglądania przedmiotów na płaszczyźnie poziomej na poziomie oczu;

2.15.

„punkty E” oznaczają punkty odpowiadające środkom oczu kierowcy, stosowane w celu określenia, w jakim zakresie słupki A zasłaniają pole widzenia;

2.16.

„słupek A” oznacza każdą podporę dachu znajdującą się z przodu pionowej poprzecznej płaszczyzny położonej 68 mm przed punktami V i zawierającą nieprzezroczyste elementy, takie jak listwy szyby przedniej i ramy drzwi, przymocowane lub przylegające do takiej podpory;

2.17.

„zakres poziomej regulacji siedzenia” oznacza wyznaczony przez producenta pojazdu zakres regulacji siedzenia kierowcy w kierunku osi X (zob. pkt 2.3 powyżej) dla normalnych pozycji kierowania pojazdem;

2.18.

„zakres przedłużonej regulacji siedzenia” oznacza wyznaczony przez producenta pojazdu zakres regulacji siedzenia w kierunku osi X (zob. pkt 2.3 powyżej) wykraczający poza zakres normalnych pozycji kierowania pojazdem określony w pkt 2.17 powyżej, używany do przekształcenia siedzeń w leżanki lub w celu ułatwienia wejścia do pojazdu;

3. WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

3.1. Wniosek o homologację typu pojazdu w odniesieniu do pola widzenia kierowcy składa producent pojazdu lub jego upoważniony przedstawiciel.

3.2. Do wniosku dołącza się wymienione niżej dokumenty w trzech egzemplarzach i podaje się następujące dane:

3.2.1.

opis typu pojazdu w odniesieniu do pozycji wymienionych w pkt 2.2 powyżej, wraz z rysunkami wymiarowymi oraz zdjęciem lub rysunkiem widoku kabiny pasażerskiej w rozłożeniu na części. Należy określić numery lub symbole identyfikujące typ pojazdu; oraz

3.2.2.

dane dotyczące podstawowych znaków odniesienia o dostatecznej szczegółowości, pozwalającej na ich łatwą identyfikację oraz sprawdzenie położenia każdego z nich względem pozostałych i względem punktu „R”.

3.3. Placówce technicznej przeprowadzającej badania homologacyjne przedstawia się pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, któremu ma być udzielona homologacja.

4. HOMOLOGACJA

4.1. Jeżeli typ pojazdu przedstawiony do homologacji w zakresie objętym niniejszym regulaminem spełnia wymagania pkt 5 poniżej, to należy udzielić homologacji tego typu pojazdu.

4.2. Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry takiego numeru (obecnie 01, co odpowiada regulaminowi w tej wersji) oznaczają serię poprawek obejmujących ostatnie główne zmiany techniczne wprowadzone w regulaminie do momentu udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji temu samemu typowi pojazdu o innym polu widzenia ani innemu typowi pojazdu.

4.3. Powiadomienie o homologacji bądź o odmowie lub cofnięciu homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane Stronom Porozumienia, które stosują niniejszy regulamin, w postaci formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 oraz fotografii lub schematów dostarczonych przez składającego wniosek w formacie nieprzekraczającym A4 (210 × 297 mm) lub złożonych do tego formatu oraz w odpowiedniej skali.

4.4. Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji zgodny ze wzorem opisanym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu i składający się z:

4.4.1.

okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wskazujący państwo, w którym udzielono homologacji (4);

4.4.2.

numeru niniejszego regulaminu, po którym następuje litera „R”, myślnik i numer homologacji, umieszczonych z prawej strony okręgu opisanego w pkt 4.4.1 powyżej.

4.5. Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanym zgodnie z jednym lub większą liczbą regulaminów stanowiących załączniki do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, symbol podany w pkt 4.4.1 powyżej nie musi być powtarzany; w takim przypadku numer regulaminu i homologacji oraz dodatkowe symbole umieszcza się w pionowych kolumnach z prawej strony symbolu opisanego w pkt 4.4.1 powyżej.

4.6. Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

4.7. Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu lub w jej pobliżu.

5. SPECYFIKACJE

5.1. Pole widzenia kierowcy.

5.1.1. Przezroczysta powierzchnia szyby przedniej musi zawierać co najmniej punkty odniesienia szyby przedniej (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 1):

5.1.1.1.

poziomy punkt odniesienia przed punktem V1 i 17° w lewo (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 1);

5.1.1.2.

górny punkt odniesienia w płaszczyźnie pionowej przed punktem V1 i 7° powyżej płaszczyzny poziomej;

5.1.1.3.

dolny punkt odniesienia w płaszczyźnie pionowej przed punktem V2 i 5° poniżej płaszczyzny poziomej;

5.1.1.4.

aby sprawdzić zgodność z wymogiem dotyczącym widoczności do przodu na przeciwnej połowie szyby przedniej, określa się trzy dodatkowe punkty odniesienia, symetryczne do punktów określonych w pkt 5.1.1.1–5.1.1.3 powyżej względem środkowej płaszczyzny wzdłużnej pojazdu.

5.1.2. Kąt przeszkody każdego słupka „A”, opisany w pkt 5.1.2.1 poniżej, nie może przekraczać 6° (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 3). W przypadku pojazdów opancerzonych kąt ten nie może przekraczać 10°.

Kąt przeszkody słupka „A” po stronie pasażera, jak opisano w pkt 5.1.2.1.2 poniżej, nie musi być określany, jeżeli dwa słupki są umieszczone symetrycznie względem środkowej podłużnej płaszczyzny pionowej pojazdu.

5.1.2.1. Kąt przeszkody słupka „A” mierzy się przez nałożenie w płaszczyźnie dwóch następujących przekrojów poziomych:

Przekrój 1:

Rozpoczynając od punktu Pm położonego w miejscu określonym w pkt 5.3.1.1 poniżej, wykreślić płaszczyznę tworzącą kąt 2° w górę względem płaszczyzny poziomej przechodzącej do przodu przez punkt Pm. Wyznaczyć przekrój poziomy słupka „A”, rozpoczynając od najdalszego punktu przecięcia słupka „A” i nachylonej płaszczyzny (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 2).

Przekrój 2:

Powtórzyć tę samą procedurę z płaszczyzną nachyloną pod kątem 5° w dół względem płaszczyzny poziomej przechodzącej do przodu przez punkt Pm (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 2).

5.1.2.1.1. Kąt przeszkody słupka „A” po stronie kierowcy jest kątem utworzonym na rzucie płaszczyzny przez rozpoczynającą się od punktu E2 linię równoległą do stycznej łączącej punkt E1 z zewnętrzną krawędzią przekroju S2 oraz styczną łączącą punkt E2 z wewnętrzną krawędzią przekroju S1 (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 3).

5.1.2.1.2. Kąt przeszkody słupka „A” po stronie pasażera jest kątem utworzonym na rzucie płaszczyzny przez styczną łączącą punkt E3 z wewnętrzną krawędzią przekroju S1 oraz rozpoczynającą się od punktu E3 linią równoległą do stycznej łączącej punkt E4 z zewnętrzną krawędzią przekroju S2 (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 3).

5.1.2.2. Żaden pojazd nie może mieć więcej niż dwa słupki „A”.

5.1.3. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w pkt 5.1.3.3 lub 5.1.3.4 poniżej nie może być żadnych innych przeszkód niż utworzone przez słupki „A”, słupki dzielące stałe lub ruchome otwory wentylacyjne i boczne szyby, zewnętrzne anteny radiowe, urządzenia widzenia pośredniego obejmujące obowiązkowe pośrednie pole widzenia oraz wycieraczki szyby przedniej, w 180° przednim bezpośrednim polu widzenia kierowcy poniżej poziomej płaszczyzny przechodzącej przez punkt V1 oraz powyżej trzech płaszczyzn przechodzących przez punkt V2, z których jedna jest prostopadła do płaszczyzny X-Z i opada do przodu 4° poniżej płaszczyzny poziomej, a dwie pozostałe są prostopadłe do płaszczyzny Y-Z i opadają 4° poniżej płaszczyzny poziomej (patrz załącznik 4, dodatek, rys. 4).

Za przeszkody w polu widzenia nie są uważane:

wbudowane w szkło lub nadrukowane na nim przewody antenowe o szerokości nie większej niż:

(i)	przewody wbudowane: 0,5 mm;

(ii)	przewody nadrukowane: 1,0 mm. Te przewody antenowe nie mogą przecinać strefy A (5). Jednakże trzy przewody antenowe mogą przecinać strefę A, jeżeli ich szerokość nie przekracza 0,5 mm.

umieszczone w strefie A przewody ogrzewania szyby przedniej, które zwykle posiadają formę zygzakowatą lub sinusoidalną, o następujących wymiarach:

(i)	maksymalna widoczna szerokość: 0,030 mm;

(ii)

maksymalna gęstość przewodów:

a)	w przypadku przewodów pionowych: 8/cm,

b)	w przypadku przewodów poziomych: 5/cm.

5.1.3.1. W przypadku urządzeń typu kamera–monitor odstępstwa przewidziane w pkt 5.1.3 mają zastosowanie do kamer, w tym do ich uchwytów i obudów zamontowanych na zewnątrz pojazdu. System kamera-monitor zastępujący lusterko wsteczne klasy I podlega takim samym odstępstwom.

5.1.3.2. W przypadku pojazdów, które są wyposażone seryjnie w homologowane lusterka wsteczne fakultatywnie zastępowane urządzeniami typu kamera–monitor, odstępstwa przewidziane w pkt 5.1.3 mają zastosowanie również do monitorów, pod warunkiem że (6):

a)	stwarzana przez nie przeszkoda dla bezpośredniego widzenia nie przekracza poziomu przeszkody stwarzanej przez analogiczne zewnętrzne lusterko wsteczne, z uwzględnieniem jego obudowy i uchwytu; oraz

b)	położenie monitora jest możliwie najbliższe położeniu lusterka wstecznego, które zastępuje.

5.1.3.3. Przeszkoda stwarzana przez koło kierownicy i tablicę przyrządów wewnątrz kierownicy jest tolerowana, jeżeli płaszczyzna przechodząca przez punkt V2, prostopadła do płaszczyzny x–z i styczna do najwyższej części koła kierownicy, jest pochylona o co najmniej 1° poniżej płaszczyzny poziomej.

Kierownica, jeżeli istnieje możliwość regulacji jej położenia, musi być ustawiona w normalnej pozycji wskazanej przez producenta lub, w przypadku braku takiego wskazania, w punkcie znajdującym się w równej odległości od krańcowych punktów ustawienia.

5.1.3.4. Przeszkoda pomiędzy płaszczyzną przechodzącą przez punkt V2 i pochyloną o co najmniej 1° poniżej płaszczyzny poziomej a płaszczyzną przechodząca przez punkt V2 i pochyloną o 4° poniżej płaszczyzny poziomej jest tolerowana, jeżeli odwzorowanie stożkowe tej przeszkody, poczynając od punktu V2, na powierzchni „S” zdefiniowanej w pkt 5.1.3.2.1 poniżej nie przekracza 20 % tej powierzchni. Kierownica, jeżeli istnieje możliwość regulacji jej położenia, musi być ustawiona w normalnej pozycji wskazanej przez producenta lub, w przypadku braku takiego wskazania, w punkcie znajdującym się w równej odległości od krańcowych punktów ustawienia.

5.1.3.4.1. Powierzchnia „S” (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 7) jest prostokątną powierzchnią znajdującą się na płaszczyźnie prostopadłej do współrzędnej X w odległości 1 500 mm przed punktem V2. Górna krawędź powierzchni „S” jest określona przez płaszczyznę przechodzącą przez punkt V2 pochyloną do przodu o 1° poniżej płaszczyzny poziomej. Dolna krawędź powierzchni „S” jest określona przez płaszczyznę przechodzącą przez punkt V2 pochyloną do przodu o 4° poniżej płaszczyzny poziomej. Lewa i prawa krawędź powierzchni „S” są pionowe i wychodzą z przecięcia linii trzech płaszczyzn pochylonych o 4°, określonych w pkt 5.1.2.2 powyżej.

5.1.3.4.2. W przypadku szyby przedniej wysuniętej o więcej niż 1 500 mm przed punkt V2, odległość między powierzchnią „S” i punktem V2 może zostać odpowiednio zwiększona.

5.1.4. W przypadku gdy wysokość punktu V2 nad podłożem przekracza 1 650 mm, konieczne jest spełnienie następującego wymogu:

Walcowaty obiekt o wysokości wynoszącej 1 200 mm i średnicy wynoszącej 300 mm, umieszczony w przestrzeni wyznaczonej przez płaszczyznę pionową umieszczoną 2 000 mm przed pojazdem, płaszczyznę pionową umieszczoną 2 300 mm przed pojazdem, płaszczyznę pionową umieszczoną 400 mm od pojazdu od strony kierowcy i płaszczyznę pionową umieszczoną 600 mm od przeciwnej strony pojazdu, musi być przynajmniej częściowo widoczny bezpośrednio z punktu V2 (zob. rys. 1), bez względu na położenie obiektu w przedmiotowej przestrzeni, chyba że jest niewidoczny ze względu na martwe pole(-a) utworzone przez słupki A, wycieraczki szyby przedniej lub kierownicę.

Jeżeli siedzenie kierowcy jest umieszczone w centralnej pozycji kierowania pojazdem, walcowaty obiekt o wysokości wynoszącej 1 200 mm musi być umieszczony wewnątrz przestrzeni wyznaczonej przez płaszczyznę pionową umieszczoną 2 000 mm przed pojazdem, płaszczyznę pionową umieszczoną 2 300 mm przed pojazdem, płaszczyznę pionową umieszczoną 500 mm od boku pojazdu (zob. rys. 2).

Tekst z obrazka

5.2. Położenie punktów V

5.2.1. Położenie punktów V w stosunku do punktu „R”, wskazywane współrzędnymi XYZ z trójwymiarowej siatki odniesienia, przedstawiono w tabelach I i IV.

5.2.2. W tabeli I podano podstawowe współrzędne dla konstrukcyjnego kąta oparcia siedzenia wynoszącego 25°. Dodatni kierunek współrzędnych podano w załączniku 4, dodatek, rys. 1.

Tabela I

Punkt V	X	Y	Z
V1	68 mm	– 5 mm	665 mm
V2	68 mm	– 5 mm	589 mm

5.3. Położenie punktów P

5.3.1. Położenie punktów P w stosunku do punktu „R”, określone współrzędnymi XYZ trójwymiarowej siatki odniesienia, przedstawiono w tabelach II, III i IV.

5.3.1.1. W tabeli II podano podstawowe współrzędne dla konstrukcyjnego kąta oparcia siedzenia wynoszącego 25°. Dodatni kierunek współrzędnych podano w załączniku 4, dodatek, rys. 1.

Punkt Pm jest punktem przecięcia linii prostej łączącej punkty P1 i P2 ze wzdłużną płaszczyzną pionową przechodzącą przez punkt „R”.

Tabela II

Punkt P	X	Y	Z
P1	35 mm	– 20 mm	627 mm
P2	63 mm	47 mm	627 mm
Pm	43,36 mm	0 mm	627 mm

5.3.1.2. W tabeli III podano dalsze poprawki, jakie należy wprowadzić do współrzędnych X punktów P1 i P2, gdy zakres poziomej regulacji siedzenia, zdefiniowany w pkt 2.16 powyżej, przekracza 108 mm. Dodatni kierunek współrzędnych podano w załączniku 4, dodatek, rys. 1.

Tabela III

Poziomy zakres regulacji siedzenia	Δx
108–120 mm	– 13 mm
121–132 mm	– 22 mm
133–145 mm	– 32 mm
146–158 mm	– 42 mm
ponad 158 mm	– 48 mm

5.4. Korekta w przypadku, gdy konstrukcyjny kąt oparcia siedzenia jest różny od 25°.

W tabeli IV podano dalsze poprawki, jakie należy wprowadzić do współrzędnych X i Z każdego punktu P i każdego punktu V, gdy konstrukcyjny kąt oparcia siedzenia jest różny od 25°. Dodatni kierunek współrzędnych podano w załączniku 4, dodatek, rys. 1.

Tabela IV

Kąt oparcia siedzenia (w °)	Współrzędne poziome Δx	Współrzędne pionowe Δz	Kąt oparcia siedzenia (w °)	Współrzędne poziome Δx	Współrzędne pionowe Δz
5	– 186 mm	28 mm	23	– 18 mm	5 mm
6	– 177 mm	27 mm	24	– 9 mm	3 mm
7	– 167 mm	27 mm	25	0 mm	0 mm
8	– 157 mm	27 mm	26	9 mm	– 3 mm
9	– 147 mm	26 mm	27	17 mm	– 5 mm
10	– 137 mm	25 mm	28	26 mm	– 8 mm
11	– 128 mm	24 mm	29	34 mm	– 11 mm
12	– 118 mm	23 mm	30	43 mm	– 14 mm
13	– 109 mm	22 mm	31	51 mm	– 18 mm
14	– 99 mm	21 mm	32	59 mm	– 21 mm
15	– 90 mm	20 mm	33	67 mm	– 24 mm
16	– 81 mm	18 mm	34	76 mm	– 28 mm
17	– 72 mm	17 mm	35	84 mm	– 32 mm
18	– 62 mm	15 mm	36	92 mm	– 35 mm
19	– 53 mm	13 mm	37	100 mm	– 39 mm
20	– 44 mm	11 mm	38	108 mm	– 43 mm
21	– 35 mm	9 mm	39	115 mm	– 48 mm
22	– 26 mm	7 mm	40	123 mm	– 52 mm

5.5. Położenie punktów E

5.5.1. Każdy z punktów E1 i E2 jest odległy o 104 mm od punktu P1.

Punkt E2 jest odległy o 65 mm od punktu E1 (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 4).

5.5.2. Prosta łącząca punkty E1 i E2 jest obracana wokół punktu P1, dopóki styczna łącząca punkt E1 z zewnętrzną krawędzią przekroju 2 słupka „A” po stronie kierowcy nie utworzy kąta 90° z prostą E1 - E2 (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 3).

5.5.3. Każdy z punktów E3 i E4 jest odległy o 104 mm od punktu P2. Punkt E3 jest odległy o 65 mm od punktu E4 (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 4).

5.5.4. Prosta E3 - E4 jest obracana wokół punktu P2, dopóki styczna łącząca punkt E4 z zewnętrzną krawędzią przekroju 2 słupka „A” po stronie pasażera nie utworzy kąta 90° z prostą E3 - E4 (zob. załącznik 4, dodatek, rys. 3).

6. PROCEDURA BADANIA

6.1. Pole widzenia kierowcy

6.1.1. Zależności wymiarowe pomiędzy podstawowymi punktami odniesienia pojazdu i trójwymiarową siatką odniesienia określa się za pomocą procedury opisanej w załączniku 4.

6.1.2. Położenie punktów V1 i V2 w stosunku do punktu „R”, określone za pomocą współrzędnych XYZ trójwymiarowej siatki odniesienia, określa się z tabeli I w pkt 5.2.2 powyżej i z tabeli IV w pkt 5.4 powyżej. Punkty odniesienia szyby przedniej określa się następnie na podstawie skorygowanych punktów V, jak opisano w pkt 5.1.1 powyżej.

6.1.3. Wzajemną zależność pomiędzy punktami P, punktem „R” oraz linią środkową miejsca siedzącego kierowcy, określonymi za pomocą współrzędnych XYZ trójwymiarowej siatki odniesienia, określa się z tabel II i III w pkt 5.3 powyżej. Korektę konstrukcyjnych kątów oparcia siedzenia różnych od 25° podano w tabeli IV w pkt 5.4 powyżej.

6.1.4. Kąt przeszkody (zob. pkt 5.1.2 powyżej) mierzy się w płaszczyznach nachylonych, jak pokazano w załączniku 4, dodatek, rys. 2. Zależność pomiędzy punktami P1 i P2, które są połączone z punktami E1 i E2, względnie E3 i E4, przedstawiono w załączniku 4, dodatek, rys. 5.

6.1.4.1. Linię prostą E1 - E2 ustala się zgodnie z opisem w pkt 5.5.2 powyżej. Kąt przeszkody słupka „A” po stronie kierowcy mierzy się zgodnie z opisem w pkt 5.1.2.1.1 powyżej.

6.1.4.2. Linię prostą E3 - E4 ustala się zgodnie z opisem w pkt 5.5.4 powyżej. Kąt przeszkody słupka „A” po stronie pasażera mierzy się następnie zgodnie z opisem w pkt 5.1.2.1.2 powyżej.

6.1.5. Producent może zmierzyć kąt przeszkody w pojeździe lub na rysunkach. W przypadku wątpliwości placówki techniczne mogą wymagać, aby zostały przeprowadzone badania w pojeździe.

7. ZMIANA TYPU POJAZDU ORAZ ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

7.1. O każdej zmianie typu pojazdu określonego w pkt 2.2 powyżej należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu pojazdu. Organ udzielający homologacji typu może:

7.1.1.

uznać, że dokonane zmiany nie mają negatywnego wpływu na warunki udzielenia homologacji i udzielić rozszerzenia homologacji;

7.1.2.

uznać, że dokonane zmiany mają wpływ na warunki udzielenia homologacji i zażądać dalszych badań lub dodatkowych kontroli przed udzieleniem rozszerzenia homologacji.

7.2. Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji, z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

7.3. Organ udzielający homologacji typu powiadamia pozostałe Umawiające się Strony o rozszerzeniu homologacji przy użyciu formularza zawiadomienia przedstawionego w załączniku 2 do niniejszego regulaminu. Każdemu takiemu rozszerzeniu organ ten nadaje numer seryjny, zwany numerem rozszerzenia.

8. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

8.1. Procedury dotyczące zgodności produkcji muszą odpowiadać ogólnym przepisom określonym w dodatku 2 do Porozumienia (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2) i muszą spełniać następujące wymogi:

8.2. każdy pojazd homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem produkowany jest w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym w drodze spełnienia wymogów określonych w pkt 5 powyżej;

8.3. Organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji, może w dowolnej chwili zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdej jednostce produkcyjnej. Weryfikacji takiej dokonuje się zazwyczaj co dwa lata.

9. SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

9.1. Homologacja udzielona w odniesieniu do typu pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów określonych w pkt 8 powyżej.

9.2. Jeżeli Umawiająca się Strona postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin.

10. OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji ostatecznie zaniecha produkcji typu pojazdu homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji, który z kolei bezzwłocznie informuje pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

11. NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW UDZIELAJĄCYCH HOMOLOGACJI TYPU

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu, które udzieliły homologacji i którym należy przesyłać zawiadomienia poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji.

12. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

12.1. Począwszy od oficjalnej daty wejścia w życie serii poprawek 01, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym serią poprawek 01.

12.2. Po upływie 24 miesięcy od daty wejścia w życie serii poprawek 01 do niniejszego regulaminu Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu zgłoszony do homologacji odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 01.

12.3. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić rozszerzenia homologacji dla istniejących typów, które zostały wydane na podstawie pierwotnej wersji niniejszego regulaminu.

12.4. Nawet po wejściu w życie serii poprawek 01 do niniejszego regulaminu homologacje typu pojazdów udzielone zgodnie z pierwotną wersją niniejszego regulaminu pozostają ważne. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin muszą je nadal uznawać.

12.5. Niezależnie od powyższych przepisów przejściowych, Umawiające się Strony, w przypadku których stosowanie niniejszego regulaminu zaczyna obowiązywać po dacie wejścia w życie serii poprawek 01, nie są zobowiązane do uznawania homologacji udzielonych zgodnie z pierwotną wersją niniejszego regulaminu.

(1) Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.2, pkt 2. – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(2) Masa pojazdu w stanie gotowym do jazdy obejmuje masę pojazdu i jego nadwozia wraz z płynem chłodzącym, smarami, paliwem, 100 % innych płynów, narzędziami, kołem zapasowym i kierowcą. Masę kierowcy ocenia się na 75 kg (rozłożoną następująco: 68 kg na masę użytkownika i 7 kg na masę bagażu, zgodnie z normą ISO 2416:1992). Zbiornik paliwa jest wypełniony w 90 %, a inne urządzenia zawierające ciecz (poza przeznaczonymi na zużytą wodę) w 100 % pojemności deklarowanej przez producenta.

(3) Wersja 2 R.E.3 jest dostępna jako dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.2 z późniejszymi zmianami.

(4) Numery wyróżniające Umawiających się Stron Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.2/Amend.3 – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(5) Określonej w pkt 2.2 załącznika 18 do regulaminu nr 43 dotyczącego homologacji bezpiecznego oszklenia i materiałów oszklenia bezpiecznego.

(6) Zob. sprawozdanie ECE/TRANS/WP.29/GRSG/88 pkt 46 odnośnie do okresu stosowania tego punktu.

ZAŁĄCZNIK 1

Tekst z obrazka

ZAŁĄCZNIK 2

ROZMIESZCZENIE ZNAKÓW HOMOLOGACJI

(zob. pkt 4.4–4.4.2 niniejszego regulaminu)

Powyższy znak homologacji umieszczony na pojeździe wskazuje, że odnośny typ pojazdu uzyskał homologację w Belgii (E 6) w zakresie pola widzenia kierowcy w przód zgodnie z regulaminem nr 125. Pierwsze dwie cyfry numeru homologacji wskazują, że homologacji udzielono zgodnie z wymogami regulaminu nr 125 zmienionego serią poprawek 01.

ZAŁĄCZNIK 3

Procedura określania punktu „H” i rzeczywistego kąta tułowia dla pozycji siedzącej w pojazdach silnikowych (1)

Dodatek 1 –

Opis trójwymiarowego punktu „H” maszyna (maszyna 3-D H) (1)

Dodatek 2 –

Trójwymiarowy układ odniesienia (1):

Dodatek 3 –

Dane odniesienia dotyczące miejsc siedzących (1):

(1) Procedura opisana w załączniku 1 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (RE.3) (dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.2). www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

ZAŁĄCZNIK 4

Metoda ustalania stosunku wymiarowego między wzorcowymi znakami odniesienia pojazdu a trójwymiarową siatką odniesienia

1. STOSUNEK MIĘDZY SIATKĄ ODNIESIENIA A WZORCOWYMI ZNAKAMI ODNIESIENIA POJAZDU

W celu sprawdzenia określonych wymiarów na pojeździe lub w pojeździe przedstawionym w celu udzielenia homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, należy dokładnie ustalić zależność pomiędzy współrzędnymi trójwymiarowej siatki odniesienia, określonej w pkt 2.3 niniejszego regulaminu, która została sporządzona na początkowym etapie projektowania pojazdu, a położeniami podstawowych znaków odniesienia określonych w pkt 2.4 niniejszego regulaminu, tak aby określone punkty na rysunkach producenta pojazdu mogły być zidentyfikowane w rzeczywistym pojeździe wyprodukowanym w oparciu o te rysunki.

2. METODA USTALANIA WZAJEMNEGO STOSUNKU SIATKI ODNIESIENIA DO ZNAKÓW ODNIESIENIA

W tym celu tworzy się płaszczyznę odniesienia podłoża z zaznaczonymi osiami pomiarowymi X-X oraz Y-Y. Metoda realizacji została przedstawiona na rys. 6 w dodatku do niniejszego załącznika, płaszczyzna odniesienia jest sztywną, płaską, równą powierzchnią, na której znajduje się pojazd, posiada ona dwie podziałki pomiarowe stale przyłączone do jej powierzchni; są one wyskalowane w milimetrach, przy czym długość skali X-X jest nie mniejsza niż osiem metrów, a długość skali Y-Y nie mniejsza niż cztery metry. Te dwie skale muszą być ustawione względem siebie pod kątem prostym, jak pokazano na rys. 6 w dodatku do niniejszego załącznika. Punkt przecięcia tych skali jest punktem zerowym podłoża.

3. BADANIE PŁASZCZYZNY ODNIESIENIA

W celu uwzględnienia drobnych różnic poziomu płaszczyzny odniesienia lub miejsca, na którym wykonywane jest badanie, konieczne będzie zmierzenie odchyleń od poziomu zerowego wzdłuż obydwu skali X i Y w odstępach co 250 mm i zapisanie uzyskanych odczytów, tak aby można było dokonać korekt podczas sprawdzania pojazdu.

4. ORIENTACJA RZECZYWISTEGO BADANIA

W celu uwzględnienia drobnych różnic wysokości zawieszenia itp., przed wykonaniem dalszych pomiarów konieczne jest posiadanie środków służących do doprowadzenia podstawowych znaków odniesienia do prawidłowych położeń współrzędnych odpowiadających położeniu konstrukcyjnemu. Dodatkowo, musi być możliwe dokonanie nieznacznych poprzecznych lub podłużnych regulacji położenia pojazdu, tak aby ustawić go prawidłowo względem siatki odniesienia.

5. WYNIKI

Po prawidłowym ustawieniu pojazdu względem siatki odniesienia oraz w jego położeniu konstrukcyjnym, można łatwo określić miejsce niezbędnych punktów do badania zgodności z wymogami widoczności w przód.

Metody określania zgodności z tymi wymogami mogą obejmować użycie teodolitów, źródeł światła lub urządzeń zacieniających, bądź dowolną inną metodę, jeśli można wykazać, że daje ona równorzędne wyniki.

DODATEK

Rysunek 1

Określenie punktów V

(1)	Linia wyznaczająca środkową wzdłużną płaszczyznę pojazdu.

(2)	Linia wyznaczająca płaszczyznę pionową przechodzącą przez punkt R.

(3)	Linia wyznaczająca płaszczyznę pionową przechodzącą przez punkty V1 i V2.

Rysunek 2

Obserwowane przez kierowcę punkty słupków „A”

Rysunek 3

Kąty przeszkody

Tekst z obrazka

Rysunek 4

Określenie przeszkód w bezpośrednim polu widzenia kierowcy w przód w zakresie 180°

Rysunek 5

Schemat wymiarowy pokazujący wzajemne położenia punktów E oraz punktów P

Rysunek 6

Płaszczyzna odniesienia podłoża

Tekst z obrazka

Rysunek 7

Określenie powierzchni „S”

(pkt 5.1.3.2 niniejszego regulaminu)

Tekst z obrazka

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 20

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 61 25 stycznia 2018

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/111 z dnia 12 stycznia 2018 r. zatwierdzające inną niż nieznaczna zmianę w specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Bayerisches Rindfleisch/Rindfleisch aus Bayern (ChOG)]	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/112 z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej niskiego ryzyka laminaryna, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )	3
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/113 z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej acetamipryd, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )	7
		DECYZJE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/114 z dnia 16 stycznia 2018 r. zmieniająca decyzję 2009/11/WE zatwierdzającą metody klasyfikacji tusz wieprzowych w Hiszpanii (notyfikowana jako dokument nr C(2018) 87) ( 1 )	11
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/115 z dnia 24 stycznia 2018 r. zmieniająca w odniesieniu do lokalizacji centrum monitorowania bezpieczeństwa Galileo decyzję wykonawczą (UE) 2016/413 określającą lokalizację infrastruktury naziemnej systemu ustanowionego w ramach programu Galileo i ustanawiającą środki konieczne do zapewnienia jego funkcjonowania oraz uchylającą decyzję wykonawczą 2012/117/UE ( 1 )	14
		AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
	*	Regulamin nr 125 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie pola widzenia kierowcy w przód [2018/116]	16