1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/1

---

DECYZJA RADY (UE) 2017/2209

z dnia 25 września 2017 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii, oraz tymczasowego stosowania Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określającej warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 186 w związku z jego art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 (1) przewidziano uczestnictwo Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich.

(2)

Celem PRIMA jest wdrożenie wspólnego programu na rzecz budowania potencjału w zakresie badań i innowacji oraz rozwoju wiedzy, a także wspólnych innowacyjnych rozwiązań w zakresie systemów rolno-spożywczych – aby zapewnić ich zrównoważenie – oraz w zakresie zintegrowanego zaopatrzenia w wodę i zintegrowanej gospodarki wodnej w regionie Morza Śródziemnego, aby zwiększyć odporność tych systemów oraz zaopatrzenia w wodę i gospodarki wodnej na zmianę klimatu oraz podnieść ich efektywność, efektywność kosztową i stopień zrównoważenia pod względem środowiskowym i społecznym, a także przyczynianie się do oddolnego rozwiązywania problemów związanych z niedoborem wody, bezpieczeństwem żywnościowym, żywieniem, zdrowiem, dobrostanem i migracją.

(3)	Inicjatywę PRIMA podejmie wspólnie kilka państw członkowskich i państw trzecich (zwanych dalej „państwami uczestniczącymi”), które, działając na takich samych warunkach, są zdecydowane do podjęcia zobowiązań na rzecz integracji naukowej, finansowej i w dziedzinie zarządzania.

(4)

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna (zwana dalej „Algierią”) wyraziła chęć przystąpienia do PRIMA jako państwo uczestniczące na równi z państwami członkowskimi i państwami trzecimi stowarzyszonymi w ramach „Horyzontu 2020” – programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020), uczestniczącymi w PRIMA.

(5)	Zgodnie z art. 1 ust. 2 decyzji (UE) 2017/1324 Algieria ma stać się państwem uczestniczącym w PRIMA z zastrzeżeniem zawarcia z Unią umowy międzynarodowej o współpracy naukowo-technicznej, określającej warunki uczestnictwa Algierii w PRIMA.

(6)

W dniu 30 maja 2017 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia, w imieniu Unii, rokowań z Algierią w sprawie Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określającej warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (zwanej dalej „Umową”), z zastrzeżeniem przyjęcia decyzji (UE) 2017/1324. Rokowania zakończyły się pomyślnie parafowaniem Umowy.

(7)	Umowa powinna zostać podpisana.

(8)	Aby umożliwić Algierii uczestnictwo w PRIMA od samego początku, Umowę należy stosować tymczasowo, do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określającej warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA), z zastrzeżeniem zawarcia tej Umowy.

Tekst Umowy zostaje dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii.

Artykuł 3

Umowę stosuje się tymczasowo od dnia jej podpisania do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej wejścia w życie.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich (Dz.U. L 185 z 18.7.2017, s. 1).

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/3

---

UMOWA

o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określająca warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA)

UNIA EUROPEJSKA zwana dalej „Unią”,

z jednej strony,

oraz

ALGIERSKA REPUBLIKA LUDOWO-DEMOKRATYCZNA zwana dalej „Algierią”,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE, że Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony (1) (zwany dalej „Układem Eurośródziemnomorskim”), który wszedł w życie w dniu 1 września 2005 r., przewiduje współpracę naukową, techniczną i technologiczną;

MAJĄC NA UWADZE, że Umowa między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną o współpracy naukowo-technicznej (2), która weszła w życie w dniu 11 czerwca 2013 r., ustanawia formalne ramy dla współpracy Stron w dziedzinie badań naukowych i technicznych;

MAJĄC NA UWADZE, że decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 (3) uregulowano warunki uczestnictwa państw członkowskich Unii i państw trzecich stowarzyszonych w ramach „Horyzontu 2020” - programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020), które są państwami uczestniczącymi tej inicjatywy, w szczególności ich zobowiązania finansowe i udział w strukturach zarządzania;

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z decyzją (UE) 2017/1324 Algieria ma stać się państwem uczestniczącym w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego („PRIMA”) z zastrzeżeniem zawarcia z Unią umowy międzynarodowej o współpracy naukowo-technicznej, określającej warunki uczestnictwa Algierii w PRIMA;

MAJĄC NA UWADZE, że Algieria wyraziła chęć przystąpienia do PRIMA jako państwo uczestniczące na równi z państwami członkowskimi Unii i państwami trzecimi stowarzyszonymi w ramach programu „Horyzont 2020”, uczestniczącymi w PRIMA;

MAJĄC NA UWADZE, że do uregulowania praw i obowiązków Algierii jako państwa uczestniczącego w PRIMA potrzebna jest umowa międzynarodowa między Unią a Algierią,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Przedmiot i cel

Celem niniejszej umowy jest określenie warunków dotyczących udziału Algierii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA).

Artykuł 2

Warunki udziału Algierii w PRIMA

Algieria uczestniczy w PRIMA na warunkach określonych w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324. Strony wypełniają zobowiązania określone w decyzji (UE) 2017/1324 oraz wprowadzają stosowne środki, w szczególności poprzez świadczenie wszelkiej niezbędnej pomocy w celu zapewnienia stosowania art. 10 ust. 2 oraz art. 11 ust. 3 i 4 tej decyzji. Szczegółowe ustalenia dotyczące pomocy są uzgadniane pomiędzy Stronami, gdyż ustalenia te mają zasadnicze znaczenie dla współpracy w ramach niniejszej umowy.

Artykuł 3

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza umowa ma zastosowanie z jednej strony do terytoriów, do których stosuje się Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a z drugiej strony do terytorium Algierii.

Artykuł 4

Podpisanie i tymczasowe stosowanie

Umowę stosuje się tymczasowo począwszy od daty jej podpisania.

Artykuł 5

Wejście w życie i okres obowiązywania

1.   Niniejsza umowa podlega zatwierdzeniu zgodnie z odpowiednimi procedurami Stron.

2.   Niniejsza umowa wchodzi w życie w dniu, w którym obie Strony powiadomią się wzajemnie na piśmie kanałami dyplomatycznymi o zakończeniu procedur, o których mowa w ust. 1.

3.   Niniejsza umowa pozostaje w mocy dopóty, dopóki obowiązuje decyzja (UE) 2017/1324, chyba że zostanie wypowiedziana przez jedną ze Stron zgodnie z art. 6.

Artykuł 6

Wypowiedzenie

1.   Każda ze Stron może rozwiązać niniejszą umowę w dowolnym czasie w drodze pisemnego powiadomienia drugiej Strony o zamiarze zakończenia jej obowiązywania.

Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania pisemnego powiadomienia przez adresata.

2.   Projekty i działania będące w trakcie realizacji w momencie zakończenia obowiązywania niniejszej umowy będą kontynuowane do ich ukończenia na warunkach określonych w niniejszej umowie.

3.   Strony określają za obopólną zgodą inne skutki zakończenia obowiązywania umowy.

Artykuł 7

Rozstrzyganie sporów

W odniesieniu do wszelkich sporów związanych z wykonywaniem lub interpretacją niniejszej umowy ma zastosowanie procedura rozstrzygania sporów określona w art. 100 Układu eurośródziemnomorskiego.

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach w następujących językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i arabskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

---

(1)  Dz.U. UE L 265 z 10.10.2005, s. 2.

(2)  Dz.U. UE L 99 z 5.4.2012, s. 2.

(3)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich (Dz.U. UE L 185 z 18.7.2017, s. 1).

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/7

---

DECYZJA RADY (UE) 2017/2210

z dnia 25 września 2017 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii, oraz tymczasowego stosowania Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określającej warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 186 w związku z jego art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 (1) przewidziano uczestnictwo Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich.

(2)

Celem PRIMA jest wdrożenie wspólnego programu na rzecz budowania potencjału w zakresie badań i innowacji oraz rozwoju wiedzy, a także wspólnych innowacyjnych rozwiązań w zakresie systemów rolno-spożywczych – aby zapewnić ich zrównoważenie – oraz w zakresie zintegrowanego zaopatrzenia w wodę i zintegrowanej gospodarki wodnej w regionie Morza Śródziemnego, aby zwiększyć odporność tych systemów oraz zaopatrzenia w wodę i gospodarki wodnej na zmianę klimatu oraz podnieść ich efektywność, efektywność kosztową i stopień zrównoważenia pod względem środowiskowym i społecznym, a także przyczynianie się do oddolnego rozwiązywania problemów związanych z niedoborem wody, bezpieczeństwem żywnościowym, żywieniem, zdrowiem, dobrostanem i migracją.

(3)	Inicjatywę PRIMA podejmie wspólnie kilka państw członkowskich i państw trzecich (zwanych dalej „państwami uczestniczącymi”), które, działając na takich samych warunkach, są zdecydowane do podjęcia zobowiązań na rzecz integracji naukowej, finansowej i w dziedzinie zarządzania.

(4)

Arabska Republika Egiptu (zwana dalej „Egiptem”) wyraziła chęć przystąpienia do PRIMA jako państwo uczestniczące na równi z państwami członkowskimi i państwami trzecimi stowarzyszonymi w ramach „Horyzontu 2020” – programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020), uczestniczącymi w PRIMA.

(5)	Zgodnie z art. 1 ust. 2 decyzji (UE) 2017/1324 Egipt ma stać się państwem uczestniczącym w PRIMA z zastrzeżeniem zawarcia z Unią umowy międzynarodowej o współpracy naukowo-technicznej, określającej warunki jego uczestnictwa w PRIMA.

(6)

W dniu 30 maja 2017 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia, w imieniu Unii, rokowań z Egiptem w sprawie Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określającej warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (zwanej dalej „Umową”), z zastrzeżeniem przyjęcia decyzji (UE) 2017/1324. Rokowania zakończyły się pomyślnie parafowaniem Umowy.

(7)	Umowa powinna zostać podpisana.

(8)	Aby umożliwić Egiptowi uczestnictwo w PRIMA od samego początku, umowę należy stosować tymczasowo, do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określającej warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA), z zastrzeżeniem zawarcia tej Umowy.

Tekst Umowy zostaje dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii.

Artykuł 3

Umowę stosuje się tymczasowo od dnia, w którym Unia otrzyma powiadomienie o zakończeniu przez Egipt swoich procedur zatwierdzania Umowy, do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej wejścia w życie.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich (Dz.U. L 185 z 18.7.2017, s. 1).

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/9

---

UMOWA

o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określająca warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA)

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”,

z jednej strony,

oraz

ARABSKA REPUBLIKA EGIPTU, zwana dalej „Egiptem”,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE, że Układ euro-śródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony, a Arabską Republiką Egiptu z drugiej strony (1) (zwany dalej „Układem euro-śródziemnomorskim”), który wszedł w życie w dniu 1 czerwca 2004 r., przewiduje współpracę naukowo-techniczną;

MAJĄC NA UWADZE, że Umowa o współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Arabską Republiką Egiptu (2), która weszła w życie w dniu 27 lutego 2008 r., ustanawia formalne ramy dla współpracy Stron w dziedzinie badań naukowych i technicznych;

MAJĄC NA UWADZE, że decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 (3) uregulowano warunki uczestnictwa państw członkowskich Unii i państw trzecich stowarzyszonych w ramach „Horyzontu 2020” – programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020), które są państwami uczestniczącymi tej inicjatywy, w szczególności ich zobowiązania finansowe i udział w strukturach zarządzania;

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z decyzją (UE) 2017/1324 Egipt ma stać się państwem uczestniczącym w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego („PRIMA”) z zastrzeżeniem zawarcia z Unią umowy międzynarodowej o współpracy naukowo-technicznej, określającej warunki uczestnictwa Egiptu w PRIMA;

MAJĄC NA UWADZE, że Egipt wyraził chęć przystąpienia do PRIMA jako państwo uczestniczące na równi z państwami członkowskimi Unii i państwami trzecimi stowarzyszonymi w ramach programu „Horyzont 2020”, uczestniczącymi w PRIMA;

MAJĄC NA UWADZE, że do uregulowania praw i obowiązków Egiptu jako państwa uczestniczącego w PRIMA potrzebna jest umowa międzynarodowa między Unią a Egiptem;

MAJĄC NA UWADZE, że pełna współpraca i koordynacja między właściwymi organami obu Stron mają zasadnicze znaczenie dla wdrożenia niniejszej umowy,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszej umowy jest określenie warunków dotyczących udziału Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA).

Artykuł 2

Warunki udziału Egiptu w PRIMA

Egipt uczestniczy w PRIMA na warunkach określonych w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324. Strony wypełniają zobowiązania określone w decyzji (UE) 2017/1324 oraz wprowadzają stosowne środki, w szczególności poprzez świadczenie wszelkiej niezbędnej pomocy w celu zapewnienia stosowania art. 10 ust. 2 oraz art. 11 ust. 3 i 4 tej decyzji. Szczegółowe ustalenia dotyczące pomocy są uzgadniane pomiędzy Stronami, gdyż ustalenia te mają zasadnicze znaczenie dla współpracy w ramach niniejszej umowy.

Artykuł 3

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza umowa ma zastosowanie z jednej strony do terytoriów, do których stosuje się Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a z drugiej strony do terytorium Egiptu.

Artykuł 4

Tymczasowe stosowanie, wejście w życie i okres obowiązywania

1.   Niniejsza umowa podlega zatwierdzeniu zgodnie z odpowiednimi procedurami Stron.

2.   Niniejsza umowa wchodzi w życie w dniu, w którym obie Strony powiadomią się wzajemnie na piśmie kanałami dyplomatycznymi o zakończeniu procedur, o których mowa w ust. 1. Po podpisaniu umowy i do czasu jej wejścia w życie Strony stosują tymczasowo niniejszą umowę od dnia, w którym Unia otrzyma powiadomienie o zakończeniu przez Egipt procedur, o których mowa w ust. 1.

3.   Niniejsza Umowa pozostaje w mocy dopóty, dopóki obowiązuje decyzja (UE) 2017/1324, chyba że zostanie wypowiedziana przez jedną ze Stron zgodnie z art. 5.

Artykuł 5

Wypowiedzenie

1.   Każda ze Stron może rozwiązać niniejszą umowę w dowolnym czasie w drodze pisemnego powiadomienia drugiej Strony o zamiarze zakończenia jej obowiązywania.

Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania pisemnego powiadomienia przez adresata.

2.   Projekty i działania będące w trakcie realizacji w momencie zakończenia obowiązywania niniejszej umowy będą kontynuowane do ich ukończenia na warunkach określonych w niniejszej umowie.

3.   Strony określają za obopólną zgodą inne skutki zakończenia obowiązywania umowy.

Artykuł 6

Rozstrzyganie sporów

W odniesieniu do wszelkich sporów związanych z wykonywaniem lub interpretacją niniejszej umowy ma zastosowanie procedura rozstrzygania sporów określona w art. 82 Układu euro-śródziemnomorskiego.

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach w następujących językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i arabskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

---

(1)  Dz.U. L 304 z 30.9.2004, s. 39.

(2)  Dz.U. L 182 z 13.7.2005, s. 12.

(3)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich (Dz.U. L 185 z 18.7.2017, s. 1).

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/13

---

DECYZJA RADY (UE) 2017/2211

z dnia 25 września 2017 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii, Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określającej warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 186 w związku z jego art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 (1) przewidziano uczestnictwo Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich.

(2)

Celem PRIMA jest wdrożenie wspólnego programu na rzecz budowania potencjału w zakresie badań i innowacji oraz rozwoju wiedzy, a także wspólnych innowacyjnych rozwiązań w zakresie systemów rolno-spożywczych – aby zapewnić ich zrównoważenie – oraz w zakresie zintegrowanego zaopatrzenia w wodę i zintegrowanej gospodarki wodnej w regionie Morza Śródziemnego, aby zwiększyć odporność tych systemów oraz zaopatrzenia w wodę i gospodarki wodnej na zmianę klimatu oraz podnieść ich efektywność, efektywność kosztową i stopień zrównoważenia pod względem środowiskowym i społecznym, a także przyczynianie się do oddolnego rozwiązywania problemów związanych z niedoborem wody, bezpieczeństwem żywnościowym, żywieniem, zdrowiem, dobrostanem i migracją.

(3)	Inicjatywę PRIMA podejmie wspólnie kilka państw członkowskich i państw trzecich (zwanych dalej „państwami uczestniczącymi”), które, działając na takich samych warunkach, są zdecydowane do podjęcia zobowiązań na rzecz integracji naukowej, finansowej i w dziedzinie zarządzania.

(4)

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie (zwane dalej „Jordanią”) wyraziło chęć przystąpienia do PRIMA jako państwo uczestniczące na równi z państwami członkowskimi i państwami trzecimi stowarzyszonymi w ramach „Horyzontu 2020” – programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020), uczestniczącymi w PRIMA.

(5)	Zgodnie z art. 1 ust. 2 decyzji (UE) 2017/1324 Jordania ma stać się państwem uczestniczącym w PRIMA z zastrzeżeniem zawarcia z Unią umowy międzynarodowej o współpracy naukowo-technicznej, określającej warunki jej uczestnictwa w PRIMA.

(6)

W dniu 30 maja 2017 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia, w imieniu Unii, rokowań z Jordanią w sprawie Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określającej warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (zwanej dalej „Umową”), z zastrzeżeniem przyjęcia decyzji (UE) 2017/1324. Rokowania zakończyły się pomyślnie parafowaniem Umowy.

(7)	Umowa powinna zostać podpisana,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określającej warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA), z zastrzeżeniem zawarcia tej Umowy (2).

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich (Dz.U. L 185 z 18.7.2017, s. 1).

(2)  Tekst Umowy zostanie opublikowany wraz z decyzją o jej zawarciu.

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/15

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2017/2212

z dnia 30 listopada 2017 r.

zmieniające rozporządzenie Rady (UE) nr 833/2014 dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2017/2214 z dnia 30 listopada 2017 r. zmieniającą decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (1),

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 31 lipca 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 833/2014 (2).

(2)

W dniu 30 listopada 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/2214 w celu zezwolenia na pewne operacje obejmujące hydrazynę (CAS 302-01-2) w stężeniach równych lub przekraczających 70 % – zamieszczoną we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej – niezbędną do lotu modułu ExoMars Carrier oraz testowania i lotu modułu ExoMars Descent w ramach misji ExoMars 2020.

(3)	Zmiany te wchodzą w zakres Traktatu, a zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków we wszystkich państwach członkowskich.

(4)	Rozporządzenie (UE) nr 833/2014 powinno w związku z tym zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 4 rozporządzenia (UE) nr 833/2014 wprowadza się następujące zmiany:

1)

dodaje się ustęp w brzmieniu: „2aa.   Zakazów, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), nie stosuje się do udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej związanych ze sprzedażą, dostawą, przekazywaniem lub wywozem oraz przywozem, zakupem lub transportem hydrazyny (CAS 302-01-2) w stężeniach równych lub przekraczających 70 %, o ile wspomniana pomoc techniczna, finansowanie lub pomoc finansowa dotyczy hydrazyny przeznaczonej na: a) testy i lot modułu ExoMars Descent w ramach misji ExoMars 2020, w wielkości obliczonej zgodnie z potrzebami każdego etapu tej misji, nieprzekraczającej łącznej masy 5 000 kg w całym okresie trwania misji; lub b) lot modułu ExoMars Carrier w ramach misji ExoMars 2020, w wielkości obliczonej zgodnie z potrzebami lotu, nieprzekraczającej łącznej masy 300 kg.”;

2)

ust. 2b otrzymuje brzmienie: „2b.   Udzielanie, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej związanych z operacjami, o których mowa w ust. 2a i 2aa, wymaga uprzedniego zezwolenia właściwych organów. Osoby ubiegające się o zezwolenie dostarczają właściwym organom wszystkie stosowne wymagane informacje. Właściwe organy informują Komisję o wszystkich udzielonych zezwoleniach.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Zob. s. 20 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. L 229 z 31.7.2014, s. 1).

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/17

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/2213

z dnia 30 listopada 2017 r.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/271 rozszerzające ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 925/2009 wobec przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz nieznacznie zmienionych niektórych rodzajów folii aluminiowej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (1), w szczególności jego art. 13,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 925/2009 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz folii aluminiowej pochodzącej z Armenii, Brazylii i Chin. Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2384 (3) w dniu 17 grudnia 2015 r. Komisja rozszerzyła środki na okres kolejnych pięciu lat wyłącznie w odniesieniu do wywozu z Chin i zakończyła stosowanie środków w odniesieniu do Brazylii.

(2)	Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/271 (4) („rozporządzenie”) ostateczne cło antydumpingowe, nałożone wobec przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzono na przywóz nieznacznie zmienionych niektórych rodzajów folii aluminiowej.

(3)

W przypadku gdy rozszerzenie dotyczy ceł antydumpingowych w odniesieniu do nieznacznie zmienionych niektórych rodzajów folii aluminiowej, art. 1 ust. 1 rozporządzenia odwołuje się do rozporządzenia (WE) nr 925/2009. Ponieważ jednak środki te nie obowiązują już w przypadku Armenii i Brazylii, poprawnym odniesieniem jest podstawa prawna obowiązujących środków mająca zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do Chin, a mianowicie rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2384. W związku z tym należy zmienić art. 1 ust. 1 rozporządzenia z mocą wsteczną przez umieszczenie odniesienia do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2384 zamiast do rozporządzenia Rady (WE) nr 925/2009.

(4)

W celu ograniczenia ryzyka obchodzenia środków art. 1 ust. 3 rozporządzenia stanowi, że stosowanie zwolnień przyznanych przedsiębiorstwom wyraźnie wymienionym w ust. 2 tego samego artykułu uwarunkowane jest przedstawieniem organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej. Taka faktura handlowa musi spełniać wymogi przedstawione w art. 1 ust. 3 rozporządzenia.

(5)

Od czasu wejścia w życie rozporządzenia obowiązek przedstawiania takiej faktury powodował pewne trudności w relacji z krajowymi służbami celnymi, ponieważ może ona zostać wydana wyłącznie przez producenta. Jednakże dochodzenie wykazało, że co do zasady producenci eksportujący wymienieni w art. 1 ust. 2 rozporządzenia dokonują wywozu za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych. W związku z tym nie mogą oni spełnić tego wymogu bez istotnych zakłóceń swoich praktyk gospodarczych. Gdyby ci przedsiębiorcy byli zobowiązani do spełnienia wymogów z art. 1 ust. 3 rozporządzenia, byliby oni zmuszeni do zmiany kanałów sprzedaży i rozpoczęcia sprzedaży swoich produktów bezpośrednio do Unii, ponieważ utrzymanie obecnych kanałów sprzedaży, tzn. sprzedaży za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych może prowadzić do nałożenia na ich towary stawki cła antydumpingowego na mocy art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2384.

(6)

Producenci eksportujący wymienieni w art. 1 ust. 2 rozporządzenia są producentami folii aluminiowej do dalszego przetwarzania. Folia aluminiowa do dalszego przetwarzania ma odmienne właściwości techniczne, różne kanały dystrybucji i inne zastosowanie końcowe niż produkt objęty postępowaniem na mocy rozporządzenia. Nie jest konkurencyjna w stosunku do produktu objętego postępowaniem, nie miała również wchodzić w zakres tego produktu, jednak nie mogła zostać wyłączona z definicji produktu z powodów wyjaśnionychw motywach 60–72 przedmiotowego rozporządzenia. Ponadto wspomniani producenci eksportujący zostali zweryfikowani na miejscu, jak wyjaśniono w motywie 80 rozporządzenia i ustalono, że nie produkowali oni w przeszłości produktu objętego postępowaniem na mocy rozporządzenia. W związku z tym Komisja uważa, że istnieje niewielkie ryzyko, że ci producenci eksportujący będą podejmować w przyszłości próby obchodzenia środków.

(7)

Komisja doszła do wniosku, że nałożenie na zwolnione przedsiębiorstwa, wymienione w art. 1 ust. 2 rozporządzenia, wymogu obejmującego wprowadzenie zmian do ich zwykłej działalności gospodarczej i rozpoczęcie sprzedaży bezpośrednio do Unii byłoby nadmiernie uciążliwe. W związku z tym właściwe jest usunięcie tego wymogu z rozporządzenia. Producenci eksportujący wymienieni w art. 1 ust. 2 rozporządzenia nie będą zobowiązani do wydawania wspomnianej faktury handlowej.

(8)

Usunięcie tego wymogu nie powinno jednakże stanowić przeszkody dla organów celnych w zakresie przeprowadzania dodatkowych kontroli dotyczących przemieszczania produktów zgodnie z profilem ryzyka związanego z przywozem objętym postępowaniem, do momentu potwierdzenia, że dokumenty zostały wydane przez właściwego producenta.

(9)

W celu zapewnienia przedsiębiorcom pewności prawa właściwe jest ponadto, by wprowadzone zmiany miały zastosowanie z mocą wsteczną od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Powyższe postępowanie jest zgodne z orzecznictwem sądów europejskich, biorąc pod uwagę fakt, że zmiana ta została dokonana w rozsądnym terminie, tak aby nie powstały uzasadnione oczekiwania zainteresowanych podmiotów gospodarczych. W każdym przypadku działalność gospodarcza przedsiębiorstw prowadzących wywóz do Unii nie zostanie bezzasadnie zakłócona, ponieważ usunięcie wspomnianego wymogu stwarza pewność prawną do celów przywozu do Unii, zarówno w odniesieniu do producentów eksportujących z Chin, jak i importerów w Unii (5).

(10)	W dniu 7 sierpnia 2017 r. Komisja ujawniła wszystkim zainteresowanym stronom podstawowe fakty i informacje, na podstawie których uznała za konieczne wprowadzenie przedmiotowej zmiany i wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia uwag.

(11)

Wnioskodawca, który złożył wniosek o rozszerzenie stosowania ceł, zakwestionował wniosek Komisji dotyczący zniesienia wymogu przedstawienia faktury handlowej wystawionej przez producenta. Argumentował on w szczególności, że przez zniesienie tego wymogu Komisja stwarzałaby dodatkowe ryzyko obchodzenia środków, a w związku z tym pogarszałaby niepewną sytuację unijnego przemysłu folii aluminiowej.

(12)

Jak wyjaśniono w motywie 8, usunięcie przedmiotowego wymogu nie uniemożliwia organom celnym prowadzania dodatkowych kontroli w celu sprawdzenia, czy dokumenty zostały wydane przez właściwego producenta. Usunięcie tego wymogu będzie raczej zachęcać organy celne do przeprowadzania dodatkowych kontroli w przypadku wystąpienia wątpliwości, czy dana przesyłka faktycznie pochodzi od przedsiębiorstw zwolnionych. Ponadto wspomniani zwolnieni producenci eksportujący nie obchodzili obowiązujących środków w przeszłości, nie są producentami produktu objętego postępowaniem, a klienci kupujący folię aluminiową do dalszego przetwarzania różnią się od klientów kupujących produkt objęty postępowaniem. Komisja doszła zatem do wniosku, że zniesienie wymogu przedstawienia tego rodzaju faktury handlowej nie stwarza dodatkowego ryzyka obchodzenia środków i odrzuciła ten argument.

(13)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego (UE) 2016/1036.

(14)	W związku z powyższym oraz zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2016/1036 należy zmienić odpowiednio art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/271,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/271 wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 1 1.   Ostateczne cło antydumpingowe stosowane wobec »wszystkich pozostałych przedsiębiorstw«, nałożone art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2384 na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, zostaje niniejszym rozszerzone na przywóz do Unii: — folii aluminiowej o grubości nie mniejszej niż 0,007 mm, ale mniejszej niż 0,008 mm, o dowolnej szerokości rolki, nawet wyżarzonej, objętej obecnie kodem CN ex 7607 11 19 (kod TARIC 7607111930), lub — folii aluminiowej o grubości nie mniejszej niż 0,008 mm i nie większej niż 0,018 mm, w rolkach o szerokości przekraczającej 650 mm, nawet wyżarzonej, objętej obecnie kodem CN ex 7607 11 19 (kod TARIC 7607111940), lub — folii aluminiowej o grubości większej niż 0,018 mm, ale mniejszej niż 0,021 mm, o dowolnej szerokości rolki, nawet wyżarzonej, objętej obecnie kodem CN ex 7607 11 19 (kod TARIC 7607111950), lub — folii aluminiowej o grubości nie mniejszej niż 0,021 mm i nie większej niż 0,045 mm, zawierającej przynajmniej dwie warstwy, o dowolnej szerokości rolki, nawet wyżarzonej, objętej obecnie kodem CN ex 7607 11 90 (kody TARIC 7607119045 i 7607119080).”;

2)	skreśla się art. 1 ust. 3.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z mocą wsteczną od dnia 18 lutego 2017 r.

---

(1)  Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 925/2009 z dnia 24 września 2009 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 262 z 6.10.2009, s. 1).

(3)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2384 z dnia 17 grudnia 2015 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz kończące postępowanie dotyczące przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Brazylii w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 332 z 18.12.2015, s. 63).

(4)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/271 z dnia 16 lutego 2017 r. rozszerzające ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 925/2009 wobec przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz nieznacznie zmienionych niektórych rodzajów folii aluminiowej (Dz.U. L 40 z 17.2.2017, s. 51).

(5)  Połączone sprawy C-7/56 i C-3/57 do C-7/57, Algera i in. przeciwko Assemblée commune, ECLI:EU:C:1957:7, s. 39.

---

1.12.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/20

---

DECYZJA RADY (WPZiB) 2017/2214

z dnia 30 listopada 2017 r.

zmieniająca decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 31 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/512/WPZiB (1).

(2)	Rada uznaje, że środki ograniczające określone w decyzji 2014/512/WPZiB nie powinny wpływać na europejski przemysł kosmiczny.

(3)

W dniu 1 października 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/1764 (2). Decyzją tą wprowadzono odstępstwa dla niektórych operacji dotyczących konkretnych materiałów pirotechnicznych, znajdujących się we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (3), niezbędnych do korzystania z wyrzutni obsługiwanych przez podmioty państw członkowskich lub ustanowione w państwie członkowskim, które zajmują się wystrzeliwaniem obiektów w przestrzeń kosmiczną, lub niezbędnych do korzystania z operacji wystrzelenia w ramach programów kosmicznych Unii, jej państw członkowskich lub Europejskiej Agencji Kosmicznej, lub niezbędnych do napędzania satelitów przez producentów satelitów prowadzących przedsiębiorstwo w państwie członkowskim.

(4)	Rada uznaje, że należy zezwolić na niektóre operacje obejmujące hydrazynę – produkt znajdujący się we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej – niezbędną dla modułu ExoMars Carrier oraz modułu ExoMars Descent w ramach misji ExoMars 2020.

(5)	Decyzja 2014/512/WPZiB powinna w związku z tym zostać odpowiednio zmieniona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W art. 2 decyzji 2014/512/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)

dodaje się następujący ustęp: „5a.   Zakazów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie stosuje się do sprzedaży, dostawy, transferu lub wywozu ani do przywozu, zakupu lub transportu hydrazyny (CAS 302-01-2) w stężeniach równych lub przekraczających poziom 70 % na potrzeby testów lub lotu modułu ExoMars Descent oraz lotu modułu ExoMars Carrier w ramach misji ExoMars2020, jeśli spełnione są następujące warunki: a) ilość hydrazyny przeznaczonej na testy i lot modułu ExoMars Descent w ramach misji ExoMars 2020, obliczona zgodnie z potrzebami każdego etapu tej misji, nie przekracza łącznej masy 5 000 kg w całym okresie trwania misji; b) ilość hydrazyny przeznaczonej na lot modułu ExoMars Carrier w ramach misji ExoMars 2020 nie przekracza łącznej masy 300 kg.”;

2)	ust. 6 otrzymuje brzmienie: „6.   Zakazów, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się do świadczenia pomocy technicznej, usług pośrednictwa lub innych usług oraz do finansowania lub pomocy finansowej związanych z operacjami, o których mowa w ust. 5 i 5a.”;

3)

ust. 7 otrzymuje brzmienie: „7.   Operacje, o których mowa w ust. 5, 5a i 6, wymagają uprzedniego zezwolenia właściwych organów państw członkowskich. Państwa członkowskie należycie informują Radę o wszystkich przypadkach przyznania przez nie zezwolenia. Informacja zawiera szczegóły dotyczące przekazywanych ilości oraz końcowego wykorzystania.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Decyzja 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotycząca środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. L 229 z 31.7.2014, s. 13).

(2)  Decyzja Rady (WPZiB) 2015/1764 z dnia 1 października 2015 r. zmieniająca decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. L 257 z 2.10.2015, s. 42).

(3)  Wspólny wykaz uzbrojenia Unii Europejskiej przyjęty przez Radę w dniu 9 lutego 2015 r. (Dz.U. C 129 z 21.4.2015, s. 1).

---