22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/1

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/2

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów w unijnych połowach poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku w wodach południowo-zachodnich stosuje się najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. w odniesieniu do gatunków określających połowy.

(3)

W celu wprowadzenia w życie obowiązku wyładunku, w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/2374 (2) określono plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów gatunków dennych w wodach południowo-zachodnich na okres 2016–2018 w następstwie wspólnej rekomendacji przedłożonej przez Belgię, Hiszpanię, Francję, Niderlandy i Portugalię w 2016 r.

(4)

Belgia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Portugalia mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w wodach południowo-zachodnich. Te państwa członkowskie, po zasięgnięciu opinii Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Wód Południowo-Zachodnich, przedstawiły Komisji w dniu 2 stycznia 2017 r. nową wspólną rekomendację.

(5)

Nowa wspólna rekomendacja stanowi uzupełnienie planu w zakresie odrzutów ustanowionego rozporządzeniem delegowanym (UE) 2016/2374 i obejmuje połowy pałasza czarnego w rejonach ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) VIIIa, IX i X oraz w obszarze CECAF (Komitet ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) 34.1.2 oraz połowy morlesza bogara w rejonie ICES IX.

(6)

Środek zaproponowany w nowej wspólnej rekomendacji jest zgodny z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) 1380/2013 i można go włączyć do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2374.

(7)

W nowej wspólnej rekomendacji zaproponowano zastosowanie wyłączenia z obowiązku wyładunku w odniesieniu do pałasza czarnego poławianego taklami dennymi w rejonach ICES VIIIa, IX i X oraz w obszarze CECAF 34.1.2, ponieważ istniejące dowody naukowe wykazują rzadkie zarejestrowane przypadki występowania (oraz małą liczbę sztuk), przy uwzględnieniu cech charakterystycznych narzędzi połowowych przeznaczonych do połowu tego gatunku, praktyk połowowych i ekosystemu. W swej ocenie ICES stwierdziła, że odrzuty można uznać za nieistotne w odniesieniu do większości celów oceny, ponieważ śmiertelność odrzucanych okazów pałasza czarnego jest przede wszystkim spowodowana żerowaniem rekinów i waleni na egzemplarzach pałasza czarnego zaczepionych na hakach i jest stosunkowo niska w porównaniu z wyładowywanymi ilościami. W świetle powyższych ustaleń Komisja przyjmuje zatem proponowane wyłączenie.

(8)

W nowym wspólnym zaleceniu proponuje się również, aby wyłączenie z obowiązku wyładunku miało zastosowanie w odniesieniu do morlesza bogara w podobszarze ICES IX, ponieważ państwa członkowskie uznają, że dowody naukowe wykazują możliwe wysokie wskaźniki przeżycia. Aby to jednak udowodnić, należy przeprowadzić nowe badania, a wyłączenie będzie mogło być wzięte pod uwagę w przyszłości, gdy zainteresowane państwa członkowskie przekażą Komisji dane pochodzące z trwających badań.

(9)

Załącznik do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2374 należy przeformułować w celu zachowania przejrzystości.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2374.

(11)

W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków unijnych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r., w drodze wyjątku od zasady ogólnej, z uwagi na późne przedstawienie wspólnej rekomendacji,

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/6

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 589/2008 (2) ustanowiono szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (3) w sprawie norm handlowych w odniesieniu do jaj. W szczególności w pkt 1 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 589/2008 określono minimalne wymogi dotyczące „jaj z chowu na wolnym wybiegu”.

(2)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 zastąpiło rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 i upoważnia ono Komisję do przyjmowania aktów delegowanych w tej dziedzinie, zgodnie z jego art. 227.

(3)

Punkt 1 lit. a) załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 589/2008 przewiduje odstępstwo w odniesieniu do wprowadzania do obrotu „jaj z chowu na wolnym wybiegu” w przypadkach ograniczonego dostępu do wybiegu na otwartej przestrzeni z uwagi na ograniczenia przyjęte w ramach prawa Unii, w tym ograniczenia weterynaryjne, w celu ochrony zdrowia publicznego i zwierząt, ale na okres nie dłuższy niż 12 tygodni. Na skutek występowania poważnych ognisk grypy ptaków w Unii konieczne jest wprowadzenie dłuższego okresu trwania odstępstwa oraz dalsze doprecyzowanie przepisów, prowadzące do ich jednolitego wdrażania w całej Unii, w szczególności w odniesieniu do początku okresu trwania odstępstwa.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 589/2008.

(5)

W celu zapewnienia natychmiastowego wdrożenia przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/9

(1)

Rozporządzeniem (UE) 2016/1952 ustanowiono wspólne ramy tworzenia porównywalnej europejskiej statystyki dotyczącej cen gazu ziemnego i energii elektrycznej dla odbiorców będących gospodarstwami domowymi oraz odbiorców końcowych niebędących gospodarstwami domowymi w Unii.

(2)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1952 państwa członkowskie powinny przekazywać dane statystyczne w formie elektronicznej, aby przestrzegać właściwego formatu technicznego, który ma zostać określony przez Komisję.

(3)

Standard wymiany danych statystycznych i metadanych – SDMX (Statistical Data and Metadata Exchange) zapewnia standardy statystyczne i techniczne dla wymiany statystyki publicznej. Komisja (Eurostat) w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi powinna zatem ustanowić w obrębie Europejskiego Systemu Statystycznego format techniczny zgodny z tymi standardami.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/19

(1)

Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń dotyczące nowej substancji psychoaktywnej N-[1-(2-fenyloetylo)-4-piperydynylo]-N-fenylofurano-2-karboksyamidu (furanylfentanylu) zostało sporządzone zgodnie z decyzją Rady 2005/387/WSiSW w ramach sesji specjalnej komitetu naukowego Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA) w poszerzonym składzie, a następnie przedłożone Komisji i Radzie w dniu 24 maja 2017 r.

(2)

Furanylfentanyl jest syntetycznym opioidem, podobnym pod względem struktury do substancji kontrolowanej fentanyl, szeroko stosowanej w medycynie przy znieczuleniu ogólnym podczas zabiegów i w terapiach przeciwbólowych. Furanylfentanyl jest także strukturalnie powiązany z acetylofentanylem oraz akrylofentanylem, które były przedmiotem wspólnego sprawozdania EMCDDA i Europolu w grudniu 2015 r. i w listopadzie 2016 r.

(3)

Furanylfentanyl jest dostępny w Unii co najmniej od czerwca 2015 r. i został wykryty w 16 państwach członkowskich. W większości przypadków został skonfiskowany w postaci proszku, ale znaleziono go również w postaci płynnej i tabletek. Wykryte ilości są stosunkowo niewielkie. Trzeba jednakże postrzegać takie ilości w kontekście bardzo wysokiej siły działania tej substancji.

(4)

Pięć państw członkowskich zgłosiło 22 przypadki śmiertelne związane z furanylfentanylem. W co najmniej dziesięciu takich przypadkach furanylfentanyl był przyczyną śmierci lub prawdopodobnie przyczynił się do śmierci. Ponadto trzy państwa członkowskie zgłosiły 11 przypadków ostrego zatrucia bez skutku śmiertelnego związanych z furanylfentanylem.

(5)

Nie ma informacji sugerujących udział przestępczości zorganizowanej w produkcji, dystrybucji (nielegalnym handlu) i dostawach furanylfentylanylu w Unii. Dostępne dane sugerują, że furanylfentanyl jest produkowany przez przedsiębiorstwa chemiczne znajdujące się w Chinach.

(6)

Furanylfentanyl sprzedawany jest w internecie w niewielkich lub hurtowych ilościach jako „substancja do badań”, przeważnie w postaci proszku i gotowych do użycia aerozoli do nosa. Informacje pochodzące z konfiskat sugerują, że furanylfentanyl mógł być również sprzedawany na nielegalnym rynku opioidów.

(7)

Furanylfentanyl nie ma w Unii uznanego zastosowania medycznego u ludzi ani u zwierząt. Poza wykorzystywaniem tej substancji w analitycznych materiałach referencyjnych i w badaniach naukowych nic nie wskazuje na to, że może być ona stosowana do innych celów.

(8)

W sprawozdaniu na temat oceny zagrożeń ustalono, że dalsze badania mogłyby pozwolić na uzyskanie odpowiedzi na wiele pytań związanych z furanylfentanylem, wynikających z braku danych na temat tego, czy substancja ta może stanowić ryzyko dla zdrowia jednostki, ryzyko dla zdrowia publicznego lub ryzyko społeczne. Dostępne dowody i informacje na temat zagrożeń dla zdrowia i zagrożeń społecznych, jakie niesie ze sobą ta substancja, biorąc także pod uwagę jej podobieństwo do fentanylu, stanowią jednak dostateczne uzasadnienie, by objąć furanylfentanyl środkami kontroli w całej Unii.

(9)

Furanylfentanyl nie jest wymieniony w wykazie substancji poddanych kontroli w ramach Konwencji Narodów Zjednoczonych o środkach odurzających z 1961 r. ani Konwencji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych z 1971 r. Substancja nie jest obecnie poddawana ocenie w ramach systemu Narodów Zjednoczonych.

(10)

Zważywszy na fakt, że dziesięć państw członkowskich kontroluje furanylfentanyl na mocy krajowych przepisów o kontroli narkotyków, a trzy państwa członkowskie stosują inne przepisy w celu kontroli tej substancji, poddanie jej środkom kontroli w całej Unii pomogłoby uniknąć pojawienia się przeszkód w transgranicznym ściganiu przestępczości i współpracy sądowej, a także umożliwiłoby ochronę Unii przed zagrożeniami, które mogą się pojawić w wyniku jej dostępności i używania.

(11)

Decyzja 2005/387/WSiSW powierza Radzie uprawnienia wykonawcze mające na celu szybkie i oparte na wiedzy fachowej reagowanie na poziomie Unii na pojawianie się nowych substancji psychoaktywnych wykrywanych i zgłaszanych przez państwa członkowskie, poprzez poddawanie tych substancji środkom kontroli w całej Unii. Ponieważ spełnione są warunki i procedura zainicjowania wykonywania tych uprawnień wykonawczych, należy przyjąć decyzję wykonawczą, aby poddać furanylfentanyl środkom kontroli w całej Unii.

(12)

Dania jest związana decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW.

(13)

Irlandia jest związana decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW.

(14)

Zjednoczone Królestwo nie jest związane decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW, nie jest nią związane ani jej nie stosuje,

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/21

(1)

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21 ust. 2 rozporządzenia finansowego dotyczącego 11. EFR Komisja do dnia 15 października 2017 r. przedstawiła wniosek określający: a) pułap rocznej kwoty wkładów państw członkowskich na finansowanie Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na 2019 r.; b) roczną kwotę wkładów państw członkowskich na finansowanie EFR na 2018 r.; c) kwotę pierwszej raty wkładów za 2018 r.; oraz d) indykatywną, niewiążącą prognozę dotyczącą spodziewanych rocznych kwot wkładów na lata 2020 i 2021.

(2)

Zgodnie z art. 52 rozporządzenia finansowego dotyczącego 11. EFR dnia 4 września 2017 r. Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) przekazał Komisji swoje zaktualizowane szacunki zobowiązań i płatności związanych z instrumentami, którymi zarządza.

(3)

Art. 22 ust. 1 rozporządzenia finansowego dotyczącego 11. EFR stanowi, że wezwania do wniesienia wkładów w pierwszej kolejności wykorzystują kwoty określone dla poprzednich EFR. Należy zatem wezwać do wniesienia wkładów w ramach 10. EFR dla EBI i w ramach 11. EFR dla Komisji.

(4)

W decyzji Rady (UE) 2016/2026 (4) ustalono pułap rocznej kwoty wkładów państw członkowskich na poczet EFR na 2018 r. na 4 550 000 000 EUR dla Komisji i 250 000 000 EUR dla EBI.

(5)

W decyzji Rady (UE) 2017/1206 (5) ustalono zmniejszenie wkładu o kwotę 200 000 000 EUR pochodzącą ze środków umorzonych w ramach 8. i 9. EFR,

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/24

(1)

W art. 10a ust. 8 dyrektywy 2003/87/WE ustanowiono mechanizm finansowania komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 (zwanych dalej „projektami demonstracyjnymi w zakresie CCS”), oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energetyki odnawialnej (zwanych dalej „projektami demonstracyjnymi w zakresie RES”), przy użyciu 300 mln uprawnień z systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii (zwanego dalej „unijnym systemem handlu emisjami”), które zarezerwowano dla nowych instalacji, lecz nie przydzielono.

(2)

W decyzji Komisji 2010/670/UE (2) określono zasady i kryteria wyboru i realizacji tych projektów oraz podstawowe zasady monetyzacji uprawnień oraz zarządzania dochodami.

(3)

Do połowy 2014 r. w wyniku pierwszego i drugiego zaproszenia do składania wniosków przyznano środki wspierające wdrażanie 39 projektów demonstracyjnych w zakresie RES i CCS w 20 państwach członkowskich UE. Z uwagi jednak na wymagający charakter środowiska gospodarczego w wymiarze globalnym oraz w UE w przypadku niektórych z 20 projektów, na które przyznano środki w ramach pierwszego zaproszenia do składania wniosków, pojawiły się trudności ze zgromadzeniem wystarczającego kapitału własnego lub przyciągnięciem dodatkowych podmiotów finansujących. W konsekwencji do dnia 31 grudnia 2016 r. ostateczne decyzje inwestycyjne zgodnie z art. 9 decyzji 2010/670/UE zapadły w odniesieniu do 14 projektów, a kwota co najmniej 436 mln EUR, powiązana z projektami, które zakwalifikowano do finansowania w wyniku tego pierwszego zaproszenia do składania wniosków, nie została wykorzystana.

(4)

Niewydatkowane środki powinny być wykorzystywane na bezpośrednie finansowanie projektów w ramach zakresu określonego w art. 10a ust. 8 dyrektywy 2003/87/WE. Ponadto, biorąc pod uwagę szczególną sytuację w dziedzinie wysoce innowacyjnych projektów demonstracyjnych w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i CCS, część finansowania należy przydzielać w postaci dotacji.

(5)

Aby zwiększyć inwestycje w wysoce innowacyjne projekty w sektorze energii w UE, co Komisja uznała za priorytet w komunikacie „Przyspieszenie innowacji w dziedzinie czystej energii” (3), niewydatkowane dochody z pierwszego zaproszenia do składania wniosków należy niezwłocznie rozdysponować, w pierwszej kolejności stosując instrument InnovFin programu „Horyzont 2020” (4). Wsparcie to uzupełni istniejące i przyszłe wsparcie finansowe, takie jak dotacje w ramach programu „Horyzont 2020”.

(6)

Aby zwiększyć inwestycje w wysoce innowacyjne projekty w sektorze transportu, projekty kwalifikujące się do uzyskania finansowania powinny propagować wyłącznie innowacyjne, możliwe do powielenia i skalowalne wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych przy zastosowaniu instrumentu dłużnego w sektorze transportu w ramach inicjatywy „Łącząc Europę” (5).

(7)

Projekty zatwierdzone w wyniku pierwszego lub drugiego zaproszenia do składania wniosków, co do których zapadły ostateczne decyzje dotyczące inwestycji i które są w stadium realizacji, zostaną uznane za kwalifikujące się do odpowiednich instrumentów finansowych.

(8)

Aby podnieść poziom powszechnej świadomości społeczeństwa co do odpowiednich instrumentów finansowych, Komisja i Europejski Bank Inwestycyjny będą nadal regularnie organizować specjalne warsztaty techniczne dla państw członkowskich i sponsorów projektów.

(9)

Komisja będzie z odpowiednim wyprzedzeniem informować Komitet ds. Zmian Klimatu o opracowywaniu odpowiednich umów delegowania zadań między Komisją i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, zwłaszcza w zakresie odnośnych kryteriów kwalifikowalności, wdrażania odpowiednich instrumentów finansowych, w szczególności rozwijania sekwencji projektów, oceny wniosków projektowych oraz wykorzystania niewydatkowanych dochodów, a także będzie uwzględniać w stosowny sposób stanowiska państw członkowskich.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

1)

w art. 2 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4.   Wszelkie niewydatkowane dochody z pierwszej rundy zaproszeń do składania wniosków są dostępne w celu wspierania pierwszych w swoim rodzaju innowacyjnych, możliwych do powielenia i skalowalnych projektów demonstracyjnych w zakresie CCS i RES, z wykorzystaniem odpowiednich instrumentów finansowych zarządzanych przez Grupę Europejskiego Banku Inwestycyjnego, z pierwszeństwem dla instrumentu InnovFin oraz instrumentu dłużnego w sektorze transportu w ramach inicjatywy »Łącząc Europę«.

Poprzedni akapit, art. 6, 8 i art. 11 ust. 1–5 oraz art. 11 ust. 6 akapit pierwszy i drugi i art. 13 nie mają zastosowania do wykorzystania tych dochodów.

Komisja z odpowiednim wyprzedzeniem informuje Komitet ds. Zmian Klimatu o opracowywaniu odpowiednich umów delegowania zadań między Komisją i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, zwłaszcza w zakresie odnośnych kryteriów kwalifikowalności, wdrażania odpowiednich instrumentów finansowych, w szczególności rozwijania sekwencji projektów, oceny wniosków projektowych oraz wykorzystania niewydatkowanych dochodów, a także uwzględnia w stosowny sposób stanowiska państw członkowskich.”;

2)

w art. 14 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Komisja regularnie składa Komitetowi ds. Zmian Klimatu sprawozdania na temat wykorzystania dochodów, o których mowa w art. 2 ust. 4, obejmujące wstępne informacje na temat planowanego wsparcia dla projektów i części wsparcia, która będzie dostępna w formie dotacji; geograficzne rozmieszczenie projektów; skalę projektów i zasięg techniczny; informacje ex post na temat postępu realizacji, unikania emisji CO2, wykorzystania dźwigni finansowej, podnoszenia poziomu wiedzy i wyciągniętych wniosków, zależnie od przypadku.”.

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/26

(1)

W dyrektywie 64/432/EWG ustanowiono zasady wewnątrzunijnego handlu trzodą chlewną. Art. 9 tej dyrektywy stanowi, że państwo członkowskie posiadające obowiązkowy krajowy program zwalczania choroby Aujeszkyego na całym terytorium lub jego części może przedłożyć ten program Komisji do zatwierdzenia. W artykule tym przewidziano także, że mogą być wymagane dodatkowe gwarancje w handlu wewnątrzunijnym trzodą chlewną.

(2)

W decyzji Komisji 2008/185/WE (2) określono dodatkowe gwarancje wymagane przy przemieszczaniu trzody chlewnej między państwami członkowskimi. Gwarancje te związane są z klasyfikacją państw członkowskich zależnie od ich statusu w odniesieniu do choroby Aujeszkyego. Załącznik II do decyzji 2008/185/WE zawiera wykaz państw członkowskich lub ich regionów, w których wprowadzone zostały zatwierdzone krajowe programy zwalczania choroby Aujeszkyego.

(3)

Włochy przedłożyły Komisji dokumentację towarzyszącą w celu uzyskania zatwierdzenia krajowego programu zwalczania choroby Aujeszkyego dla regionu Lombardia i w celu wpisania tego regionu do załącznika II do decyzji 2008/185/WE. Jak wynika z oceny tej dokumentacji towarzyszącej, region Lombardia należy ująć w załączniku II do decyzji 2008/185/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do decyzji 2008/185/WE.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2008/185/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/28

(1)

W części 2 załącznika E do dyrektywy 92/65/EWG ustanowiono wzór świadectwa zdrowia stosowanego w handlu wewnątrzunijnym żywymi pszczołami (Apis mellifera) i trzmielami (Bombus spp.). W świadectwie tym ustanowiono, między innymi, wymagania dotyczące zdrowia zwierząt w związku z występowaniem małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.), obowiązujące zarówno w odniesieniu do pszczół, jak i trzmieli.

(2)

Wymagania ustanowione w tym wzorze świadectwa zdrowia pozwalają wyłącznie na przemieszczanie pszczół i trzmieli z obszarów o promieniu co najmniej 100 km, które nie podlegają żadnym ograniczeniom związanym z podejrzeniem występowania lub potwierdzonym występowaniem tych czynników chorobotwórczych.

(3)

Z przekazanych przez właściwe organy włoskie informacji dotyczących ich doświadczeń – związanych z występowaniem małego chrząszcza ulowego w koloniach pszczół miodnych we Włoszech i zgromadzonych od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej Komisji 2014/909/UE (2) mającej na celu zapobieżenie rozprzestrzenieniu się małego chrząszcza ulowego z dotkniętych regionów Włoch – wynika, że w dłuższym okresie od wykrycia występowania małego chrząszcza ulowego wymagania te są nieproporcjonalne w odniesieniu do zarządzania dotkniętym sektorem pszczelarskim.

(4)

W szczególności w takich wymaganiach nie uwzględnia się faktu, że mogą istnieć obszary, które mimo że położone są bliżej niż 100 km od obszaru występowania, to znajdują się jednak poza obszarami zapowietrzonymi ustanowionymi na mocy przepisów krajowych wokół obszarów występowania, nie dotyczą ich ograniczenia wynikające z unijnych środków ochronnych i są objęte urzędowo planowanym i wdrażanym aktywnym nadzorem zgodnie z wytycznymi dotyczącymi nadzoru nad inwazją małego chrząszcza ulowego opracowanymi przez laboratorium referencyjne UE ds. zdrowia pszczół (3), który daje pewność co do braku występowania małego chrząszcza ulowego.

(5)

Ponadto wymagania te należy zaktualizować, aby uwzględnić fakt, że badanie wzrokowe i natychmiastowe zastosowanie wokół przesyłki w miejscu pochodzenia siatki o drobnych oczkach są bardzo skuteczne i wykonalne z technicznego punktu widzenia w przypadku przesyłek zawierających matki pszczele z ograniczoną liczbą towarzyszących im robotnic, aby ograniczyć potencjalne ryzyko rozprzestrzenienia się małego chrząszcza ulowego. Stanowisko to zostało potwierdzone w opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na temat przeżywalności, rozprzestrzeniania się i zadomowienia małego chrząszcza ulowego, przyjętej w dniu 15 grudnia 2015 r. (4).

(6)

Ponieważ aktualne wymagania są zbyt restrykcyjne, należy zmienić wzór świadectwa zdrowia na potrzeby wewnątrzunijnego handlu pszczołami i trzmielami poprzez dodanie alternatywnego wymagania dotyczącego zdrowia zwierząt w przypadku przesyłek zawierających matki pszczele, uznając łączną wartość prowadzonego przez właściwe organy aktywnego nadzoru nad zapewnieniem braku występowania małego chrząszcza ulowego oraz wzmocnionych środków ograniczających ryzyko dla handlu wewnątrzunijnego.

(7)

Trzmiele nie są podatne na roztocze Tropilaelaps. Stanowisko to zostało potwierdzone w opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na temat ryzyka wprowadzenia Aethina tumida i roztocza Tropilaelaps spp. do UE, przyjętej w dniu 27 lutego 2013 r. (5).

(8)

Trzmiele hoduje się najczęściej w strukturach odizolowanych od środowiska podlegającym rygorystycznym środkom bezpieczeństwa biologicznego, regularnie kontrolowanym przez właściwy organ i sprawdzanym pod kątem obecności chorób. Jest mało prawdopodobne, aby takie zakłady, które są uznane przez właściwe organy zainteresowanych państw i podlegają ich nadzorowi, były narażone na występowanie małego chrząszcza ulowego, w przeciwieństwie do kolonii na otwartym powietrzu. Już teraz właściwe organy mogą wydawać świadectwa w odniesieniu do przesyłek pochodzących z takich zakładów do celów przywozu trzmieli zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 206/2010 (6).

(9)

Należy zatem zmienić wzór świadectwa zdrowia stosowany w wewnątrzunijnym handlu pszczołami i trzmielami w celu wprowadzenia do niego alternatywnego wymagania dotyczącego zdrowia zwierząt w odniesieniu do trzmieli hodowanych w strukturach odizolowanych od środowiska.

(10)

Ponieważ zdecydowana większość przesyłek trzmieli jest sprzedawana i przesyłana za granicę do celów zapylania, przesyłki takie nie powinny być zatwierdzane do celów hodowlanych lub do celów sezonowego przenoszenia uli, biorąc pod uwagę, że trzmiele te nie są przeznaczone do hodowli i nigdy nie powracają do miejsca pochodzenia. Do świadectwa należy zatem dodać dodatkową opcję umożliwiającą zatwierdzanie takich zwierząt do celów produkcji.

(11)

Pszczoły miodne mogą być przedmiotem obrotu w różnych formach, takich jak matki pszczele, którym towarzyszy jedynie kilka robotnic, całe kolonie, rodzinki i pakiety pszczele. Przejrzystość w zakresie rodzaju przesyłek w tym względzie ułatwiłaby właściwym organom analizę ryzyka do celów urzędowych kontroli przesyłek w miejscu przeznaczenia. W związku z tym do świadectwa należy włączyć dodatkowe informacje szczegółowe.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić część 2 załącznika E do dyrektywy 92/65/EWG.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

w pkt I.25 dodaje się pole wyboru w brzmieniu: „Produkcji (zapylania)”;

2)

w pkt I.31 dodaje się kolumnę ze słowami „Rodzaj towaru” stanowiącymi jej tytuł z następującymi pozycjami do wyboru znajdującymi się pod tytułem, każda w osobnym wierszu: „matki pszczele, pakiety pszczele, rodzinki, kolonie”;

3)

w pkt II.1 w lit. b) po słowach „nie są obecne te pasożyty” dodaje się tekst w brzmieniu:

„albo

albo

22.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/31

(1)

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/247 (3) została przyjęta w związku z wystąpieniem ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 w kilku państwach członkowskich („zainteresowane państwa członkowskie”) oraz ustanowieniem obszarów zapowietrzonych i zagrożonych przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 2005/94/WE (4).

(2)

W decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 przewiduje się, że obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE powinny obejmować co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w załączniku do wspomnianej decyzji wykonawczej. Decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 stanowi również, że środki, które mają być stosowane na obszarach zapowietrzonych i zagrożonych, przewidziane w art. 29 ust. 1 i art. 31 dyrektywy 2005/94/WE, muszą być utrzymane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do tych obszarów w załączniku do wspomnianej decyzji wykonawczej.

(3)

Od daty jej przyjęcia decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 była kilkakrotnie zmieniana w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do grypy ptaków. W szczególności decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 została zmieniona decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/696 (5) w celu ustanowienia zasad wysyłania przesyłek zawierających jednodniowe pisklęta z obszarów wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247. Wprowadzając tę zmianę, uwzględniono fakt, że w porównaniu do innych produktów drobiowych jednodniowe pisklęta stwarzają bardzo niskie ryzyko rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(4)

Decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 została następnie zmieniona decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/1841 (6) w celu wzmocnienia środków zwalczania choroby mających zastosowanie tam, gdzie istnieje podwyższone ryzyko rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków. W związku z tym decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 przewiduje obecnie ustanowienie na poziomie unijnym obszarów buforowych (dalszych stref zamkniętych) w zainteresowanych państwach członkowskich, o których mowa w art. 16 ust. 4 dyrektywy 2005/94/WE, w związku z wystąpieniem ogniska lub ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków oraz okres obowiązywania środków, które mają być stosowane na tych obszarach. Decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 określa obecnie również zasady dotyczące wysyłania żywego drobiu, piskląt jednodniowych i jaj wylęgowych z obszarów buforowych do innych państw członkowskich, z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków.

(5)

Ponadto załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 był wielokrotnie zmieniany głównie w celu uwzględnienia zmian granic obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez zainteresowane państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE. Załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 został ostatnio zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/2000 (7), po powiadomieniu przez Włochy o wystąpieniu nowych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach drobiarskich zlokalizowanych w regionie Lombardia tego państwa członkowskiego. Włochy powiadomiły także Komisję o tym, że w następstwie wystąpienia ognisk tej choroby wprowadziły niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone wokół zakażonych gospodarstw drobiarskich.

(6)

Od czasu ostatniej zmiany decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 wprowadzonej decyzją wykonawczą (UE) 2017/2000 Bułgaria powiadomiła Komisję o niedawnym wystąpieniu dwóch ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach drobiarskich zlokalizowanych w obwodach Sliwen i Jamboł tego państwa członkowskiego. Bułgaria powiadomiła także Komisję o tym, że w następstwie niedawnego wystąpienia ognisk tej choroby wprowadziła niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiła obszary zapowietrzone i zagrożone wokół wszystkich zakażonych gospodarstw drobiarskich.

(7)

Ponadto Włochy powiadomiły Komisję o wystąpieniu kolejnych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach drobiarskich położonych w regionach Lombardia, Piemont i Lacjum tego państwa członkowskiego. Włochy powiadomiły także Komisję o tym, że w następstwie niedawnego wystąpienia ognisk tej choroby wprowadziły niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone wokół wszystkich zakażonych gospodarstw drobiarskich oraz rozszerzyły ustanowione obszary buforowe.

(8)

Komisja zbadała środki wprowadzone przez Bułgarię i Włochy zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE w następstwie niedawnych wystąpień ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w tych państwach członkowskich i uznaje, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez właściwe organy tych dwóch państw członkowskich znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw drobiarskich, w których potwierdzono ognisko wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8. Komisja zbadała również granice obszarów buforowych ustanowionych przez właściwy organ we Włoszech w następstwie niedawnych wystąpień ognisk choroby w tym państwie członkowskim i uznaje, że zasięg terenów, o jakie rozszerzono wspomniane obszary buforowe, jest wystarczający przy uwzględnieniu obecnej sytuacji epidemiologicznej we Włoszech.

(9)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie na poziomie Unii, we współpracy z Bułgarią i Włochami, obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych w tych dwóch państwach członkowskich oraz rozszerzonych obszarów buforowych ustanowionych we Włoszech, zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w następstwie niedawnego wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w tych państwach członkowskich. Należy zatem zaktualizować wpisy dotyczące Bułgarii i Włoch w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247, aby uwzględnić uaktualnioną sytuację epidemiologiczną w tych państwach członkowskich w odniesieniu do tej choroby. W szczególności do wykazów znajdujących się w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 należy dodać nowe wpisy dotyczące obszarów zapowietrzonych i zagrożonych w Bułgarii i we Włoszech oraz rozszerzonych obszarów buforowych we Włoszech, obecnie podlegających ograniczeniom zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE.

(10)

Należy zatem zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247, aby zaktualizować podział na obszary na poziomie Unii w celu uwzględnienia obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych w Bułgarii i we Włoszech oraz rozszerzonych obszarów buforowych ustanowionych we Włoszech zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE w związku z niedawnym wystąpieniem ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w tych państwach członkowskich oraz czasu trwania ograniczeń mających na nich zastosowanie.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2017/247.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,