7.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 288/1

7.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 288/2

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wniosek o rejestrację nazwy „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” jako chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG) został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

W dniu 11 lutego 2016 r. Komisja otrzymała zawiadomienie o sprzeciwie od Słowenii. Powiązane z nim uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie zostało przedłożone Komisji w dniu 7 kwietnia 2016 r.

(3)

Uznając ten sprzeciw za dopuszczalny pismem z dnia 13 maja 2016 r., Komisja wezwała Chorwację i Słowenię do przeprowadzenia w okresie trzech miesięcy odpowiednich konsultacji w celu osiągnięcia porozumienia, zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

(4)

Strony nie osiągnęły porozumienia. Komisja została odpowiednio poinformowana o odpowiednich konsultacjach przeprowadzonych między Chorwacją a Słowenią. W związku z tym Komisja powinna podjąć decyzję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 52 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, uwzględniając wyniki tych konsultacji.

(5)

Komisja oceniła argumenty przedstawione w uzasadnionym oświadczeniu i w przekazanych jej informacjach w odniesieniu do konsultacji między zainteresowanymi stronami i stwierdziła, że należy zarejestrować nazwę „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” jako ChOG.

(6)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 sprzeciwiająca się strona stwierdziła, że rejestracja nazwy „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” jako chronionego oznaczenia geograficznego mogłaby zagrozić istnieniu identycznej nazwy produktu, który był zgodnie z prawem wprowadzany do obrotu przez okres ponad pięciu lat poprzedzających datę publikacji przewidzianą w art. 50 ust. 2 lit. a).

(7)

Według strony wnoszącej sprzeciw, słoweński producent Celjske mesnine d.d. produkuje Slavonski kulen i wprowadza go do obrotu zgodnie z prawem od ponad 25 lat, a jego średnia roczna produkcja wynosi ok. 70 ton. Wartość sprzedaży Slavonskiego kulenu produkowanego w Słowenii wynosi około 450 000 EUR rocznie i z uwagi na wysoką jakość produktu, produkcja rośnie. Przedstawiono dowody, że wyprodukowany w Słowenii Slavonski kulen w ciągu ostatnich dziesięciu lat został wprowadzony do obrotu w Słowenii i w innych państwach UE (Austria, Niemcy, Dania, Szwecja, Chorwacja) oraz w państwach trzecich (Serbia, Bośnia i Hercegowina).

(8)

Wnoszący sprzeciw utrzymuje – i nie przedstawiono dowodów na odmienny stan rzeczy – że używanie nazwy Slavonski kulen w Słowenii nigdy nie miało na celu wykorzystania renomy nazwy produktu odnoszącej się do chorwackiego produktu a konsumenci nigdy nie byli wprowadzani w błąd co do pochodzenia produktu.

(9)

W związku z tym rejestracja nazwy „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” jako ChOG, oraz wynikający z niej zakaz stosowania nazwy zagroziłaby istnieniu identycznej nazwy produktu wykorzystywanej przez Celjske mesnine. Wymogi dotyczące rejestracji nazwy „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” (ChOG), nie zostały zakwestionowane. W związku z tym nazwa kwalifikuje się do rejestracji jako ChOG.

(10)

Jednak w świetle informacji zawartych w słoweńskim sprzeciwie przedstawiających dowody na to, że produkowany w Słowenii Slavonski kulen jest zgodnie z prawem wprowadzany do obrotu pod tą nazwą od ponad 5 lat, ale nie dłużej niż od 25 lat, należy przyznać na rzecz słoweńskiej spółki Celjske mesnine d.d. okres przejściowy wynoszący 5 lat, tak aby mogła ona nadal posługiwać się daną nazwą, zagrożoną w wyniku rejestracji, a jednocześnie dostosowywać wprowadzanie do obrotu swojego produktu.

(11)

O ile obejmuje się ochroną określenie „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” w jego pełnej formie, o tyle składnik tej nazwy, termin „kulen”/„kulin” określający pewien rodzaj kiełbasy, może być wykorzystywany, także w wersji przetłumaczonej, w całej Unii Europejskiej, pod warunkiem przestrzegania zasad i przepisów mających zastosowanie w porządku prawnym Unii.

(12)

W świetle powyższego należy wpisać nazwę „Slavonski kulen”/„Slavonski kulin” do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych,

7.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 288/4

(1)

W wyniku dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła rozporządzeniem (UE) nr 791/2011 (2) ostateczne cło antydumpingowe na poziomie 48,4–62,9 % na przywóz niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Środki te będą dalej zwane „obowiązującymi środkami”.

(2)

W lipcu 2012 r. w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 672/2012 (3) Rada rozszerzyła obowiązujące środki, nakładając cło stosowane wobec wszystkich innych przedsiębiorstw także na przywóz produktu objętego postępowaniem wysyłanego z Malezji, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Malezji.

(3)

W styczniu 2013 r. w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 21/2013 (4) Rada rozszerzyła obowiązujące środki, nakładając cło stosowane wobec wszystkich innych przedsiębiorstw także na przywóz produktu objętego postępowaniem wysyłanego z Tajwanu i Tajlandii, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Tajwanu i Tajlandii.

(4)

W grudniu 2013 r. w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1371/2013 (5) Rada rozszerzyła obowiązujące środki, nakładając cło stosowane wobec wszystkich innych przedsiębiorstw także na przywóz produktu objętego postępowaniem wysyłanego z Indii i Indonezji, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Indii i Indonezji.

(5)

We wrześniu 2014 r. w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 976/2014 (6) Komisja również rozszerzyła obowiązujące środki, nakładając cło także na przywóz niektórych nieznacznie zmienionych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(6)

Ponadto we wrześniu 2015 r. w następstwie dochodzenia przeprowadzonego zgodnie z art. 11 ust. 3 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/1507 (7) Komisja zwolniła niektórych indyjskich producentów z rozszerzonego cła stosowanego wobec przywozu produktu objętego postępowaniem wysyłanego z Indii, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Indii.

(7)

W następstwie opublikowania zawiadomienia w sprawie zbliżającego się wygaśnięcia (8) środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z ChRL Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Wniosek został złożony przez Europejskie Zrzeszenie Ochrony Produkcji Tkanin Siatkowych o Otwartych Oczkach (ang. Alliance for the Defence of Open Mesh Fabrics) („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących więcej niż 25 % ogólnej produkcji unijnej niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych.

(9)

W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(10)

Po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, aby wszcząć przegląd wygaśnięcia, w dniu 9 sierpnia 2016 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (9) („zawiadomienie o wszczęciu”) Komisja ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(11)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („badany okres”).

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, pozostałych znanych producentów unijnych, zainteresowanych producentów eksportujących, importerów i użytkowników w Unii oraz władze chińskie o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i wezwała te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(13)

Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Wszystkie zainteresowane strony, które złożyły stosowny wniosek, przesłuchano przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. W związku z tym zorganizowano cztery przesłuchania, w tym dwa przed rzecznikiem praw stron, na wniosek niektórych producentów unijnych, europejskiego stowarzyszenia producentów technicznych materiałów włókienniczych i chińskich producentów.

(14)

W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu Komisja stwierdziła, że może dokonać kontroli wyrywkowej producentów eksportujących zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich 13 znanych producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub o skontaktowanie się z nimi.

(16)

Żaden chiński producent eksportujący nie przekazał Komisji żądanych informacji. Władze chińskie zostały poinformowane o braku współpracy.

(17)

Niewspółpracujący chińscy producenci eksportujący wysłali jednak uwagi, w których zakwestionowali precyzyjność wniosku i wyrazili sprzeciw w odniesieniu do kontynuacji środków.

(18)

W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu Komisja stwierdziła, że wstępnie dokonała doboru próby producentów unijnych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego przy doborze próby Komisja opierała się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży i produkcji, uwzględniając również zasięg geograficzny. Wstępna próba obejmowała trzech producentów unijnych. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag w sprawie tej wstępnej próby. Przedsiębiorstwo Asglatex Ohorn GmbH – producent unijny objęty próbą, sklasyfikowany jako MŚP, lecz niezaliczający się do największych producentów – przedstawiło zdecydowanie niekompletne odpowiedzi na kwestionariusz, z których dodatkowo wynikało, że należy skorygować niektóre informacje ilościowe przedstawione na etapie poprzedzającym wszczęcie dochodzenia, na podstawie których przedsiębiorstwo wybrano do kontroli wyrywkowej. Ponadto odpowiedzi wskazywały na fakt, że weryfikacja informacji może być problematyczna ze względu na odejście personelu przygotowującego odpowiedź. W związku z tym Komisja postanowiła zmienić próbę poprzez zastąpienie tego producenta unijnego trzecim co do wielkości producentem unijnym, przedsiębiorstwem Tolnatext Fonalfeldolgozo es Müszakiszovetgyarto Bt. Wobec faktu, że w wyznaczonym terminie Komisja nie otrzymała uwag dotyczących zmienionej próby, zatwierdziła ona próbę w zmienionej wersji. Ostateczna próba objęła podmioty odpowiadające za ponad 70 % całkowitej produkcji i sprzedaży unijnej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i w związku z tym uznano ją za reprezentatywną dla przemysłu Unii.

(19)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych importerów niepowiązanych do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu.

(20)

Komisja skontaktowała się z 28 znanymi importerami/użytkownikami. Tylko jeden z nich wypełnił formularz kontroli wyrywkowej, a zatem kontrolę tę uznano za nieuzasadnioną.

(21)

Komisja przesłała kwestionariusze trzem współpracującym producentom z państw analogicznych, trzem producentom unijnym objętym próbą, trzem importerom niepowiązanym oraz pięciu możliwym użytkownikom w Unii.

(22)

Komisja otrzymała odpowiedzi na kwestionariusz od trzech producentów unijnych objętych próbą i trzech producentów w możliwych państwach analogicznych (Kanadzie i Indiach).

(23)

Komisja zebrała i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do określenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne przeprowadzane na podstawie z art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się w następujących przedsiębiorstwach:

(24)

W dniu 26 czerwca 2017 r. Komisja ujawniła wszystkim zainteresowanym stronom istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza uchylić obowiązujące cło antydumpingowe („ujawnienie”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych ustaleń. Wnioskodawca przedstawił na piśmie swoją opinię na temat ustaleń Komisji. Podsumowując, wnioskodawca zakwestionował wstępny wniosek Komisji, zgodnie z którym w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody byłoby niskie. Zamiast tego wnioskodawca twierdził, że oczekiwane zwiększenie przywozu doprowadzi do ponownego wystąpienia istotnej szkody. Strona ta złożyła również wniosek o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu („rzecznik praw stron”) oraz przedstawiła dodatkowe informacje po przesłuchaniu.

(25)

Po gruntownej analizie informacji dostępnych Komisji i informacji przedłożonych w następstwie ujawnienia Komisja dostosowała swoje ustalenia. Na etapie ujawnienia Komisja była zdania, że istnieje niewielkie prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. Po uwzględnieniu informacji przedstawionych po ujawnieniu Komisja przyjęła jednak twierdzenie wnioskodawcy, że jakość chińskiego produktu rozwinęła się do poziomu dorównującego produktowi przemysłu Unii. To zasadnicze ustalenie przełożyło się na ustalenie podcięcia cenowego i rzuciło zupełnie inne światło na analizę prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody.

(26)

W związku z powyższym w dniu 6 września 2017 r. Komisja poinformowała wszystkie strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ujawnienie dodatkowych ustaleń”). Po ujawnieniu dodatkowych ustaleń Komisja otrzymała uwagi od różnych stron.

(27)

Chińscy producenci przedstawili oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinię na temat ustaleń i ogólnej oceny Komisji. Po pierwsze, chińscy producenci stwierdzili, że Komisja rzekomo zmieniła metodykę przyjętą w pierwotnym dochodzeniu, nie stosując korekty jakościowej w obliczeniach podcięcia cenowego w obecnym przypadku (zob. motyw 97 poniżej). Z uwagi na fakt, że ta rzekoma zmiana doprowadziłaby do uzyskania innego ustalenia dotyczącego prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków zastosowanych przeciw ChRL, chińscy producenci podważyli to ustalenie. Ponadto zauważyli oni również, że w ujawnieniu dodatkowych ustaleń nie przedstawiono szeregu elementów zawartych w pierwszym ujawnieniu. Co więcej, chińscy producenci stwierdzili, że stosowanie przez Komisję metodyki państwa analogicznego nie jest już dopuszczalne, ponieważ Komisja i tak miała przyjąć inną metodykę określania wartości normalnej niż metodyka stosowana w pierwotnym dochodzeniu.

(28)

Wnioskodawca przedstawił swoją opinię, twierdząc, że wszczęcie przeglądu okresowego, które Komisja zasugerowała w ujawnieniu dodatkowych ustaleń, należy rozważyć wyłącznie w przypadku, gdy chińscy producenci eksportujący przedłożą odpowiednio uzasadniony wniosek o przeprowadzenie takiego przeglądu. W tym względzie Komisja zauważa, że mogłaby rozważyć, czy należy wszcząć przegląd okresowy ex officio, aby ostatecznie określić wpływ kwestii jakości na ceny eksportowe produktu objętego postępowaniem, a zatem wpływ na marginesy dumpingu i szkody, a także szczegółowo określić sytuację dwóch grup producentów (zintegrowanych pionowo i pozostałych producentów, zwanych także „producentami tkanin”, zob. motyw 117) w celu zapewnienia braku zafałszowania wskaźników efektywności tych producentów wynikającego z dominacji w próbie jednej grupy w stosunku do drugiej.

(29)

Podczas przesłuchania przed służbami Komisji po ujawnieniu dodatkowych ustaleń władze chińskie przedstawiły również oświadczenie stwierdzające, że należy utrzymać korektę, o której mowa w motywie 97 poniżej.

(30)

Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(31)

Produktem objętym postępowaniem są niektóre rodzaje tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych, o wielkości oczka powyżej 1,8 mm na długość i szerokość oraz o masie powyżej 35 g/m2, z wyłączeniem tarcz z włókna szklanego, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty przeglądem”), obecnie objęte kodami CN ex 7019 51 00 i ex 7019 59 00 (kody TARIC 7019510019 i 7019590019).

(32)

Tkaniny siatkowe o otwartych oczkach z włókien szklanych posiadają różne wielkości oczek i masę na metr kwadratowy i są wykorzystywane głównie jako materiał wzmacniający w sektorze budowlanym (zewnętrzne izolacje termiczne, zbrojenie podłóg, naprawy ścian).

(33)

W toku dochodzenia wykazano, że takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(34)

Komisja stwierdziła, że wymienione produkty są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(35)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy istnieje prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu z ChRL.

(36)

Żaden chiński producent eksportujący nie współpracował w niniejszym dochodzeniu. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL ogólną analizę, w tym obliczenie dumpingu, oparto na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oceniono na podstawie wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia w połączeniu z innymi źródłami informacji, takimi jak statystyki handlowe dotyczące przywozu i wywozu (dane Eurostatu i chińskie dane dotyczące wywozu), odpowiedź ze strony producenta z państwa analogicznego, uwagi przedstawione przez chińskich producentów eksportujących oraz dowody przedstawione przez wnioskodawcę.

(37)

W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Kanadę jako ewentualne państwo analogiczne, i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag. Kanadę uznano za odpowiednie państwo analogiczne w ramach pierwotnego dochodzenia. Inne możliwe państwa analogiczne wymienione w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu są następujące: Bangladesz, Indie, Indonezja, Mołdawia, Filipiny, Tajwan, Tajlandia oraz Turcja.

(38)

Do wszystkich znanych rzeczywistych producentów niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych z Bangladeszu, Indii, Filipin oraz Turcji wysłano pisma, w których zwrócono się do nich o współpracę w ramach przeglądu i do których dołączono kwestionariusz dotyczący państwa analogicznego. W państwach, w których nie znano żadnych producentów, zwrócono się do organów krajowych o dostarczenie informacji o producentach. Otrzymano odpowiedzi od dwóch rzeczywistych producentów z Indii.

(39)

Tylko jeden producent z Kanady i dwaj rzeczywiści producenci z Indii nawiązali współpracę.

(40)

Jeśli chodzi o wybór między Indiami a Kanadą, Komisja wybrała Kanadę z następujących powodów: (i) jak wspomniano wyżej, Kanada była uznana za państwo analogiczne w pierwotnym dochodzeniu; (ii) wielkość produkcji współpracującego kanadyjskiego producenta (20–30 mln metrów kwadratowych) była porównywalna z wielkością produkcji (największych) chińskich producentów objętych próbą w pierwotnym dochodzeniu (wielkości produkcji wynoszące 23–59 mln metrów kwadratowych). Sytuacja Kanady była więc prawdopodobnie bardziej porównywalna pod względem struktury kosztów i korzyści skali do sytuacji producentów chińskich. Mimo braku współpracy ze strony chińskich eksporterów w tym przypadku, nie ma powodu, aby sądzić, że powyższe ustalenie nie ma już zastosowania. Dwaj producenci z Indii byli natomiast mniejsi (produkcja wynosząca 1–5 mln metrów kwadratowych) i w związku z tym nie byli porównywalni z producentami chińskimi pod względem struktury kosztów i korzyści skali; (iii) sprzedaż krajowa kanadyjskiego producenta była większa niż sprzedaż krajowa obu współpracujących producentów z Indii łącznie, a zatem stanowiła bardziej reprezentatywną podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(41)

Pierwszym argumentem przedstawionym przez chińskich producentów był fakt, że ich zdaniem stosowanie przez Komisję metodyki państwa analogicznego nie jest już dopuszczalne. Na wypadek gdyby metodyka ta miała być jednak zastosowana – oraz jako drugi argument – wyrazili oni sprzeciw wobec wyboru Kanady i zażądali wskazania innego państwa analogicznego z następujących przyczyn: (i) ustalenia oparte na sytuacji jednego producenta byłyby zniekształcone; (ii) jedyny kanadyjski producent był powiązany z jednym ze skarżących producentów unijnych, a więc podmiot kanadyjski mógł przyjąć szczególną politykę cenową lub kosztową, mając na względzie wniosek dotyczący przeglądu wygaśnięcia, który wkrótce miała złożyć jego spółka dominująca; (iii) doszło do nierównego traktowania pod względem dostępu do informacji, ponieważ wnioskodawca miał dostęp do poufnych danych, które miały zostać przedstawione przez powiązanego producenta z państwa analogicznego, podczas gdy chińscy producenci go nie mieli.

(42)

W odniesieniu do pierwszego argumentu, który dotyczył stosowania metodyki państwa analogicznego, Komisja zauważa, że wszyscy chińscy producenci eksportujący mieli możliwość przedstawienia formularzy wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych (MET), aby umożliwić indywidualne obliczanie marginesów dumpingu. Żaden z tych eksporterów nie skorzystał z tej możliwości. Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego wartość normalną określa się w oparciu o dane pochodzące z państwa analogicznego. Ten argument został zatem odrzucony.

(43)

W odniesieniu do drugiego argumentu, który dotyczył wyboru Kanady, Komisja zauważa, że Kanada, z uwzględnieniem tego samego kanadyjskiego producenta, została już wyznaczona jako państwo analogiczne, a kanadyjski producent został już wyznaczony jako producent z państwa analogicznego, w ramach pierwotnego dochodzenia. Zważywszy na fakt, że producenci eksportujący nie uzasadnili żadnego ze swoich stwierdzeń przeciwnych wyznaczeniu Kanady, Komisja uznała, że wybór Kanady nadal jest właściwy. Jak wspomniano w motywie 40 powyżej, Kanada była w każdym razie bardziej odpowiednim państwem pod względem wielkości produkcji i sprzedaży krajowej, tj. obydwu czynników wpływających na określenie wartości normalnej. Ponadto nie ma przeszkody prawnej dla stanowiska przeciwnego wyborowi państwa analogicznego z jedynym producentem współpracującym, nawet jeżeli producent ten jest powiązany z producentem unijnym. Komisja zapewniła jednak, aby dane przedstawione przez kanadyjskiego producenta były wiarygodne. W związku z tym Komisja odrzuciła argument producentów eksportujących.

(44)

W następstwie ujawnienia dodatkowych ustaleń chińscy producenci eksportujący ponownie stwierdzili, że stosowanie przez Komisje metodyki państwa analogicznego nie jest już dopuszczalne. Stwierdzili oni, że Komisja zmieniła swoje metody analizy w innych kwestiach, szczególnie w zakresie korekty jakościowej, w związku z czym Komisja powinna również zmienić swoją metodę analizy w odniesieniu do metodyki państwa analogicznego.

(45)

W związku z tym Komisja ponownie odrzuciła powyższy argument. Metodyka państwa analogicznego była dopuszczalna ze względów omówionych w motywie 42 powyżej. Co więcej, dokonana przez Komisję ocena korekty jakościowej jest kwestią niezwiązaną z wyborem państwa analogicznego.

(46)

Komisja stwierdziła zatem, tak jak w pierwotnym dochodzeniu, że Kanada stanowi odpowiednie państwo analogiczne zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(47)

Wartość normalną ustalono na podstawie informacji otrzymanych od współpracującego producenta z państwa analogicznego.

(48)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w pierwszej kolejności Komisja zbadała, czy całkowita wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego realizowanej przez współpracującego producenta kanadyjskiego na rzecz klientów niezależnych była reprezentatywna w porównaniu z całkowitą wielkością wywozu z ChRL do Unii, tzn. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży krajowej wynosiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii. Na tej podstawie ustalono, że sprzedaż krajowa w państwie analogicznym była reprezentatywna.

(49)

Komisja zbadała następnie w odniesieniu do producenta z państwa analogicznego, czy sprzedaż krajową każdego rodzaju produktu podobnego można uznać za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie dla każdego rodzaju produktu proporcji sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem. Transakcje sprzedaży uznawano za przynoszące zysk, gdy cena jednostkowa była równa kosztowi produkcji lub od niego wyższa. W tym celu określono koszt produkcji każdego rodzaju produktu produkowanego przez kanadyjskiego producenta w okresie objętym dochodzeniem.

(50)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub od nich wyższej, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju, a średnia ważona cena sprzedaży tego rodzaju była równa kosztom produkcji lub wyższa od nich, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej. Cena ta została ustalona jako średnia ważona cen całej sprzedaży krajowej produktu tego rodzaju w okresie objętym dochodzeniem. We wszystkich innych przypadkach wartość normalną skonstruowano zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego przez dodanie do średniego kosztu wytworzenia właściwego rodzaju produktu poniesionych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku osiąganego na rynku kanadyjskim w okresie objętym dochodzeniem.

(51)

Pierwotne dochodzenie ujawniło, że do celów porównania cen występowały wpływające na te ceny różnice w produkcie, w tym różnice w jakości nakładów produkcji produktu objętego postępowaniem w Chinach. Spowodowało to duże wahania cen stosowanych przez chińskich producentów eksportujących podczas wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii. Jak określono w motywach 97–103 poniżej, wnioskodawcy przedstawili jednak dowody, że to główne rozróżnienie w międzyczasie zniknęło oraz że chińscy producenci przestawili się na rodzaje produktu wyższej jakości podczas wywozu do Unii.

(52)

W związku z tym Komisja przyjęła dwa scenariusze obliczeń podczas określania wartości normalnej: scenariusz 1, w którym uwzględniono wszystkie porównywalne produkty wyprodukowane i przedstawiane przez producenta z państwa analogicznego, oraz scenariusz 2, w którym uwzględniono jedynie najtańszy rodzaj produktu, prawdopodobnie odpowiadający również rodzajom produktu o niższej jakości. W scenariuszu 2 wartość normalną ustalono jedynie na podstawie faktycznej ceny krajowej obliczonej jako średnia cena w ramach sprzedaży krajowej realizowanej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W scenariuszu 1 ponad połowę wartości normalnych ustalono na podstawie faktycznych cen krajowych, a pozostałą część skonstruowano, ponieważ nie osiągnięto progu 80 % albo nie spełniono wymogu rentowności, o którym mowa w motywie 50 powyżej, lub nie prowadzono sprzedaży krajowej konkretnego rodzaju produktu.

(53)

Producent z państwa analogicznego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyprodukował produkt o szerokim zakresie jakości, a nawet niszowe produkty o wysokiej wartości dodanej, których nie uwzględniono podczas obliczania dumpingu.

(54)

Jak zauważono w motywach 59–60 poniżej, w wyniku zastosowania tych dwóch scenariuszy obliczeń otrzymano różne marginesy dumpingu.

(55)

Jak stwierdzono w motywie 16, żaden z chińskich producentów eksportujących nie podjął współpracy w ramach dochodzenia. W związku z tym cenę eksportową ustalono na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(56)

Cenę CIF na granicy Unii ustalono na podstawie dostępnych statystyk Eurostatu.

(57)

Komisja dokonała porównania wartości normalnej (na podstawie obliczeń opierających się na scenariuszu 1 albo 2, jak określono w motywie 52) i ceny eksportowej na podstawie ceny ex-works. W przypadkach, w których było to uzasadnione koniecznością zapewnienia rzetelnego porównania, Komisja dostosowała wartość normalną i cenę eksportową z uwzględnieniem różnic mających wpływ na ceny i porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(58)

W odniesieniu do cen krajowych producenta z państwa analogicznego dokonano korekt z uwzględnieniem kosztów transportu krajowego i kosztów opakowań, a w stosownych przypadkach rabatów i bonifikat. Całkowity wpływ korekt wyniósł [5–10 %] całkowitej wartości faktur. Przeprowadzono odpowiednie korekty kosztów produkcji. W przypadku cen eksportowych wartość ex-works określano poprzez odjęcie od ceny CIF na granicy Unii kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku oraz innych potrąceń, jak obliczono w dochodzeniu pierwotnym ([5–10 %] wartości faktur).

(59)

Na podstawie powyższych ustaleń, uwzględniając wszystkie porównywalne produkty wyprodukowane i sprzedane przez producenta z państwa analogicznego w ramach scenariusza 1 (zob. motyw 52 powyżej), obliczono margines dumpingu wyrażony jako odsetek ceny na granicy Unii przed ocleniem, wynoszący 205,5 %. Jak jednak zauważono powyżej, obliczenia te obejmują wszystkie produkty porównywalne wyprodukowane i sprzedane przez producenta z państwa analogicznego. Nie było jasne, w szczególności w świetle braku współpracy ze strony producentów eksportujących, czy rodzaje produktu producenta z państwa analogicznego odpowiadały rodzajom produktu wywożonym do Unii przez chińskich producentów eksportujących.

(60)

Nawet przy rozważaniu wyłącznie najtańszego rodzaju produktu wyprodukowanego i sprzedanego przez producenta z państwa analogicznego w ramach scenariusza 2 (zob. motyw 52 powyżej) obliczony margines dumpingu wciąż był znaczny i wynosił 35,1 %.

(61)

Komisja podjęła się również próby przeprowadzenia obliczeń marginesu dumpingu dla każdego rodzaju produktu. Biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących i wynikający z niego brak faktycznych danych na temat rodzajów produktu z Chin, uznano to jednak za niemożliwe do osiągnięcia w okresie objętym dochodzeniem w ramach przeglądu wygaśnięcia. Ponieważ Komisja nadal była jednak w posiadaniu danych dotyczących rodzajów produktu uzyskanych w pierwotnym dochodzeniu, wykorzystała te dane do przeprowadzenia trzecich w kolejności obliczeń marginesu dumpingu pro forma, aby potwierdzić margines dumpingu obliczony w ramach scenariusza 1 albo scenariusza 2.

(62)

Poprzez zastosowanie tego trzeciego sposobu obliczania uzyskano margines dumpingu wynoszący 35,7–46,4 %. Chociaż z wyniku uzyskanego w drodze zastosowania tego trzeciego sposobu obliczania wynika, że dumping nadal istniał w odniesieniu do wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii, Komisja postanowiła, że – z wyjątkiem wspomnianego ustalenia o dumpingu – nie można polegać na faktycznych liczbach uzyskanych w tych obliczeniach. Stało się tak ze względu na fakt, że w postępowaniu nie ujawniono dowodów wskazujących, że asortyment rodzajów produktu przeznaczonych na wywóz do Unii pozostał bez zmian od czasu pierwotnego dochodzenia. Rzeczywiście, jak określono w motywach 97–103 poniżej, wnioskodawcy przedstawili dowody, że w międzyczasie, wraz z postępami technologicznymi, chińscy producenci eksportujący przeszli do rodzajów produktu o wyższej wartości dodanej. W związku z tym symulacja ta przedstawia najniższe możliwe szacunki marginesów dumpingu, stosunkowo mocniej koncentrując się na tańszych rodzajach produktu dostępnych w przeszłości. Ponadto, jak wspomniano w motywie 5 powyżej, niektóre rodzaje produktu nieznacznie zmieniono w celu obejścia środków. Chińscy producenci eksportujący nie podważyli żadnych ustaleń dowodami wskazującymi na inny obraz sytuacji.

(63)

W związku z powyższym Komisja postanowiła, że w świetle braku rzeczywistych danych chińskich producentów eksportujących dotyczących produktu objętego postępowaniem obliczenia marginesu dumpingu przeprowadzone na podstawie scenariusza 2 (ustalenie marginesu dumpingu na poziomie 35,1 %) przedstawiały najniższe możliwe szacunki faktycznych marginesów dumpingu.

(64)

Komisja stwierdziła zatem, że w każdym przypadku chińscy producenci eksportujący kontynuowali wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(65)

Komisja poddała dalszej analizie prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. Podczas tej analizy Komisja zbadała zachowanie chińskich eksporterów na innych rynkach, chińskie moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(66)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących szczegółowe informacje na temat ceny eksportowej stosowanej w wywozie z ChRL do innych państw nie były dostępne. Dostępne dane na temat cen pochodzące z chińskich statystyk wywozu dotyczyły szerszego zakresu produktów, jednakże zarówno wnioskodawca, jak i chińscy producenci eksportujący odnieśli się do nich w swoich uwagach, przedstawiając sprzeczne wnioski. Ponadto niemożliwe było uzyskanie informacji na temat asortymentu produktowego wywozu do państw trzecich, dlatego Komisja nie mogła określić poziomu porównywalnych cen chińskiego wywozu z przeznaczeniem na inne rynki.

(67)

W związku z tym Komisja uznała, że dowody dostarczone przez wnioskodawcę w formie danych statystycznych odnoszących się do szerszego zakresu produktów nie pozwalały na stwierdzenie, czy występował dumping w odniesieniu do innych rynków.

(68)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących wolne moce produkcyjne w ChRL ustalono na podstawie badania zleconego przez wnioskodawcę i dołączonego do wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia. Wnioskodawca w późniejszym terminie przedstawił zaktualizowaną wersja badania.

(69)

Według pierwotnego badania całkowite moce produkcyjne w ChRL wynosiły 1 840 mln metrów kwadratowych, podczas gdy wielkość produkcji wynosiła 1 390 mln metrów kwadratowych, a zatem występowały duże wolne moce produkcyjne wynoszące 450 mln metrów kwadratowych. Według zaktualizowanej wersji badania całkowite moce produkcyjne w ChRL wynosiły 2 295 mln metrów kwadratowych, a wielkość produkcji wynosiła 1 544 mln metrów kwadratowych, a zatem występowały jeszcze większe wolne moce produkcyjne wynoszące 751 mln metrów kwadratowych. Uwzględniając fakt, że osiągnięcie wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych na poziomie 100 % nie jest realne, sam wnioskodawca uznał, że maksymalny wskaźnik wykorzystania wynoszący 85–90 % byłby bardziej odpowiedni. Na podstawie bardziej ostrożnego szacunku wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych na poziomie 85 % faktycznie dostępne wolne moce produkcyjne wynosiłyby 406 mln metrów kwadratowych. Dla porównania, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym całkowita konsumpcja w Unii wynosiła 714 mln metrów kwadratowych, co oznacza, że w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków dostępne byłby znaczne wolne moce produkcyjne, które można byłoby skierować na rynek unijny.

(70)

Chińscy producenci eksportujący zakwestionowali rzetelność badania i zwrócili się do Komisji z wnioskiem o jego nieuwzględnianie. Po pierwsze, twierdzili oni, że ze względu brak miarodajnej jawnej wersji badania nie mogli przedstawić uwag. Po drugie, zauważyli, że ekspert, który opracował badanie, nie był bezstronny ze względu na jego powiązania z przemysłem Unii. Po trzecie, utrzymywali, że wszystkie wolne moce produkcyjne zostaną wchłonięte przez rosnący popyt krajowy w ChRL, jak sugerował to cytat z artykułu opublikowanego w specjalistycznym czasopiśmie, który omawiał silny wzrost sektora budowlanego w ChRL (10).

(71)

Jeżeli chodzi o pierwszy argument chińskich producentów eksportujących, Komisja zauważyła, że jawna wersja zaktualizowanego badania był włączona do jawnej dokumentacji. Komisja uznała tę wersję za miarodajną, pozwalając chińskim producentom eksportującym na zgłoszenie bardziej szczegółowych uwag i przekazanie uzasadnionych dowodów obalających twierdzenia i wnioski zawarte w badaniu. W każdym wypadku chińscy producenci eksportujący nie sprecyzowali, która część jawnej wersji badania była na tyle niemiarodajna, że nie mogli oni przedstawić uwag. Ten argument został zatem odrzucony.

(72)

Jeżeli chodzi o drugi argument, Komisja zauważyła, że wobec braku współpracy ze strony ChRL oraz niedostarczenia przez chińskich producentów eksportujących jakichkolwiek alternatywnych szczegółowych informacji dotyczących mocy produkcyjnych Komisja uznała, że badanie zawiera najlepsze dostępne fakty. Komisja nie była również w stanie pozyskać informacji, które podważałyby przedmiotowe badanie.

(73)

Jeżeli chodzi o trzeci argument, Komisja przyznała, że możliwe jest wykorzystanie części mocy produkcyjnych w celu zaspokojenia rosnącego popytu krajowego. Producenci eksportujący nie dostarczyli jednak danych liczbowych dotyczących konsumpcji krajowej w ChRL, na których można by oprzeć argument, że przewidywany wzrost w popycie krajowym wchłonie wszystkie wolne moce produkcyjne. W swoim dochodzeniu Komisja również nie pozyskała takich danych liczbowych. Istnieje także prawdopodobieństwo, że część wolnych mocy produkcyjnych byłaby eksportowana do państw trzecich, nie tylko do Unii.

(74)

Komisja stwierdziła zatem, że, nawet biorąc pod uwagę obecny popyt krajowy w ChRL, maksymalne wolne moce produkcyjne, których skierowania na rynek unijny można byłoby oczekiwać w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków, wynosiłyby najwyżej 406 mln metrów kwadratowych. Istnieje jednak prawdopodobieństwo, że w przyszłości część tych wolnych mocy produkcyjnych zostanie jednak również wchłonięta przez wzrost chińskiej konsumpcji krajowej, a część zostanie także sprzedana na rynki wywozowe inne niż rynek Unii, przy czym – jak zauważono w motywach 66 i 67 powyżej – nie uzyskano takich informacji od zainteresowanych stron, ani też nie ustaliła ich Komisja.

(75)

W następstwie ujawnienia dodatkowych ustaleń chińscy producenci eksportujący w dalszym ciągu podważali ustalenia dotyczące wolnych mocy produkcyjnych. Twierdzili oni, że ocenę wolnych mocy produkcyjnych przeprowadzono jedynie na podstawie założeń, nie popierając jej zebranymi dowodami. Twierdzili oni, że w przedstawionym przez wnioskodawcę badaniu cytowano błędne strony internetowe dwóch chińskich producentów eksportujących oraz że zgłoszone moce produkcyjne trzeciego chińskiego producenta eksportującego wynosiły 129 mln metrów kwadratowych, podczas gdy w rzeczywistości te moce produkcyjne wynosiły 60 mln metrów kwadratowych.

(76)

Komisja zauważyła, że wobec braku współpracy ze strony ChRL ocena wolnych mocy produkcyjnych opierała się na najlepszych dostępnych faktach, jak wyjaśniono w motywie 72. Komisja zwróciła uwagę, że wolne moce produkcyjne szacowano na maksymalnie 406 mln metrów kwadratowych oraz że pewna część wolnych mocy produkcyjnych zostanie wchłonięta przez krajową chińską konsumpcję i przez rynki wywozowe inne niż Unia, jak wyjaśniono w motywie 74. Chińscy producenci eksportujący nie zakwestionowali szacunkowych mocy produkcyjnych dwóch chińskich producentów o rzekomo błędnych adresach stron internetowych. Komisja uznała, że nawet gdyby twierdzenia chińskich producentów były poprawne, zmiana w szacunkach mocy produkcyjnych nie podważyłaby ogólnego ustalenia, że w Chinach istnieją znaczące wolne moce produkcyjne. Rzeczywiście, nawet jeśli faktyczne, jak stwierdzono, moce produkcyjne trzeciego chińskiego producenta wynosiły 60 mln metrów kwadratowych i nawet jeśli szacunki mocy produkcyjnych pozostałych dwóch chińskich producentów otrzymano na podstawie błędnych stron internetowych, łączne szacowane wolne moce produkcyjne w Chinach nadal stanowiłyby niemal 50 % konsumpcji w Unii.

(77)

Wobec braku współpracy ze strony ChRL oraz braku chińskich faktur wystawianych na innych rynkach, szczegółowe informacje na temat cen eksportowych oraz asortymentu produktów w wywozie z ChRL do innych państw nie były dostępne. Określenie przez Komisję atrakcyjności poziomu cen w Unii w porównaniu z innymi rynkami wywozowymi było zatem niemożliwe.

(78)

Jak jednak ustalono po ujawnieniu dodatkowych ustaleń, obliczenia podcięcia cenowego pozwoliły na ustalenie, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnie ceny osiągane przez producentów unijnych na rynku unijnym wyraźnie przewyższały chińskie ceny importowe. Na tej podstawie można stwierdzić, że poziom cen na rynku unijnym jest atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących.

(79)

Ponadto Komisja uznała, że atrakcyjności rynku unijnego dowodzi (i) poziom chińskiego udziału w rynku przed nałożeniem środków (udział w rynku wynoszący 51 % w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (11)) oraz (ii) istnienie licznych praktyk obchodzenia prawa, jak przedstawiono w motywach 2–5.

(80)

Komisja stwierdziła zatem, że rynek unijny jest nadal atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących.

(81)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że biorąc pod uwagę znaczne wolne moce produkcyjne w Chinach i atrakcyjność rynku unijnego, istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków.

(82)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym produkt podobny wytwarzany był przez 22 znanych producentów. Wspomniani producenci stanowią „przemysł Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(83)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym całkowita produkcja unijna wynosiła 694 633 582 metrów kwadratowych. Przedsiębiorstwa, które poparły wniosek o dokonanie przeglądu, reprezentowały ponad 80 % całkowitej produkcji unijnej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Jak wskazano w motywie 18, producenci unijni objęci próbą reprezentowali ponad 70 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(84)

Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii poprzez zsumowanie wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym i wielkości przywozu ze wszystkich państw w oparciu o dane zawarte w bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6 (12).

(85)

Komisja zauważa, że zainteresowane strony, a w szczególności wnioskodawca, w celu oszacowania wielkości przywozu z ChRL i innych państw korzystały z danych dotyczących przywozu udostępnianych przez Eurostat w odniesieniu do pełnych ośmiocyfrowych kodów. Kody te obejmują jednak również produkty nie objęte dochodzeniem. Jak wspomniano powyżej, Komisja posłużyła się danymi dotyczącymi przywozu zawartymi w bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6, odnoszącymi się jedynie do przywozu produktu objętego dochodzeniem, a zatem wielkość przywozu i tym samym szacowana konsumpcja w Unii są dokładniejsze niż miałoby to miejsce w przypadku zastosowania pełnych ośmiocyfrowych kodów danych Eurostatu.

(86)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii

(87)

W okresie badanym całkowita konsumpcja w Unii wzrastała każdego roku i w sumie wzrosła o 21 %. Silny wzrost konsumpcji odzwierciedla ogólne ożywienie w sektorze budowlanym oraz duży popyt na materiały do zewnętrznej izolacji termicznej, które są produktami niższego szczebla i które wytwarza się z wykorzystaniem tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych. W najbliższych latach przewiduje się dalszy wzrost konsumpcji tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych w Unii.

(88)

Przywóz do Unii z ChRL kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu i udział w rynku

(89)

W badanym okresie wielkość przywozu z ChRL do Unii zmalała o 57 %. Początkowo wzrosła ona o 7 % w okresie 2013–2014, lecz później gwałtownie spadła o 45 % w okresie 2014–2015 i pozostała na niskim poziomie do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Chiński udział w rynku rozwijał się zgodnie z tą tendencją, początkowo wzrastając w latach 2013–2014, a następnie gwałtownie spadając – najpierw do poziomu 1,68 % w 2014 r., a następnie do poziomu 1,18 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym z najwyższej odnotowanej w 2014 r. wartości wynoszącej 3,50 %. Zmniejszenie udziału w rynku było większe niż spadek wielkości przywozu z powodu rosnącej konsumpcji w Unii.

(90)

Biorąc pod uwagę obowiązujące środki przeciwdziałające obchodzeniu ceł oraz twierdzenie wnioskodawcy, że należy je uwzględnić przy ustalaniu chińskiego udziału w rynku, Komisja zbadała również rozwój przywozu z Indii, Indonezji, Malezji, Tajwanu i Tajlandii. Całkowita wielkość przywozu z tych pięciu państw znacznie zmalała w okresie badanym, przy czym największy spadek miał miejsce w okresie 2013–2014. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym całkowita wielkość przywozu z tych pięciu państw osiągnęła tylko 1 118 317 metrów kwadratowych, co odpowiadało udziałowi w rynku na poziomie 0,16 %.

(91)

Wnioskodawca, kilku producentów unijnych i europejskie stowarzyszenie producentów technicznych materiałów włókienniczych (TECH-FAB Europe) twierdzili we wniosku o dokonanie przeglądu, w uwagach przedstawianych ad hoc oraz podczas przesłuchań, że faktyczna wielkość przywozu produktu objętego przeglądem z ChRL była znacznie większa niż ta, którą podaje się w statystykach Eurostatu lub w innych oficjalnych statystykach, w związku z masowym przywozem z Chin docierającym do Unii przez Ukrainę, Turcję, Republikę Mołdawii, byłą jugosłowiańską republikę Macedonii, Serbię, Bośnię i Hercegowinę oraz ewentualnie przez inne państwa.

(92)

Po pierwsze, Komisja zauważyła, że statystyki Eurostatu dotyczące przywozu na poziomie TARIC nie są dostępne dla wnioskodawcy i że ośmiocyfrowe kody CN, na których wnioskodawca się opierał, stanowią zbyt szeroką kategorię produktów, jak już wspomniano w motywie 85. Ich stosowanie powoduje zatem zawyżenie wielkości przywozu produktów objętych niniejszym dochodzeniem. Po drugie, Komisja nie otrzymała wniosku zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego dotyczącego dochodzenia w sprawie możliwego obejścia obowiązujących środków za pośrednictwem któregokolwiek z wyżej wymienionych państw. Ponadto dostępne statystyki dotyczące przywozu wskazują, że przywóz z Bośni i Hercegowiny, Turcji i Ukrainy był nieznaczny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W odniesieniu do przywozu z państw sąsiadujących z Unią należy również zauważyć, że we wniosku o dokonanie przeglądu sam wnioskodawca uznał, że obowiązujące środki mają pozytywny skutek, ponieważ zwiększają różnorodność dostaw, włączając państwa sąsiadujące z Unią, które zaczęły rozwijać produkcję. Twierdzenie to jest poparte oświadczeniem otrzymanym od producenta związanego z producentem unijnym mającym siedzibę w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii. W związku z powyższym przypuszczenia o obejściu środków nie były poparte dowodami lub faktami, a zatem nie zostały uwzględnione.

(93)

Komisja również określiła tendencje cen importowych w przywozie z Chin w oparciu o bazę danych utworzona na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6.

(94)

Średnia cena importowa w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 3

Ceny importowe

(95)

Ogółem w okresie badanym średnie ceny importowe wzrosły o 53 % i osiągnęły 0,23 EUR za metr kwadratowy w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(96)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących objętych niniejszym przeglądem Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym poprzez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży stosowanych przez producentów unijnych objętych próbą wobec niezależnych klientów na rynku unijnym, skorygowanych do poziomu cen ex-works, ze średnią chińską ceną eksportową na poziomie CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) w oparciu o dane zawarte w bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6, po odpowiednich korektach uwzględniających należności celne i koszty ponoszone po przywozie. Porównanie wskazuje, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie było podcięcia cenowego. Jeżeli jednak nie uwzględnia się cła antydumpingowego, okazuje się, że przywóz z Chin podcinał ceny przemysłu Unii średnio o 22,5 %.

(97)

W ramach pierwotnego dochodzenia przeprowadzano korektę chińskich cen importowych z uwzględnieniem jakości. Na etapie ujawniania ustaleń i wobec braku jakichkolwiek uwag w tej kwestii Komisja początkowo zastosowała w dochodzeniu przeglądowym tę samą korektę co w pierwotnym dochodzeniu. W następstwie ujawnienia ustaleń wnioskodawca przekazał jednak dwa zestawy uwag dotyczących odpowiednio korekt jakościowych i właściwych cen importowych. W pierwszym zestawie uwag wnioskodawca stwierdził, że od czasu pierwotnego dochodzenia chińscy producenci podnieśli jakość swoich produktów, i wykazał, że najwięksi chińscy producenci spełniają obecnie wymogi jakościowe we wszystkich głównych obszarach, do których mają one zastosowanie. Jak ustalono w motywach 101–103 poniżej, na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę dowodów i wobec braku jakichkolwiek ważnych dowodów na poparcie wystąpienia sytuacji przeciwnej, Komisja zadecydowała o niezastosowaniu w niniejszym przeglądzie korekty jakościowej.

(98)

W drugim zestawie uwag wnioskodawca stwierdził ponadto po ujawnieniu ustaleń, że chińskie ceny importowe zastosowane do tego porównania cen nie będą reprezentatywne, biorąc pod uwagę stosunkowo niewielkie ilości. Biorąc pod uwagę te niewielkie wielkości oraz wysokie cło antydumpingowe, wnioskodawca zasugerował, że przywóz z Chin, który miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, był przywozem produktów o bardzo wysokiej jakości dostarczanych na małe rynki niszowe. Średnia wartość byłaby więc zbyt wysoka w porównaniu ze średnią wartością chińskiego przywozu w przypadku braku środków, ponieważ przywóz ten obejmowałby „normalny” asortyment produktów o niższych cenach.

(99)

W następstwie ujawnienia dodatkowych ustaleń chińscy producenci stwierdzili, że Komisja nie powinna była przyjąć przedłożonych przez wnioskodawcę dowodów dotyczących korekty jakościowej, ponieważ istniało domniemanie ich nieważności. Ponadto stwierdzili oni, że w ramach przeglądu wygaśnięcia Komisja jest zobowiązana do zastosowania tej samej metodyki, którą zastosowano w pierwotnej sprawie, i że Komisja powinna była w związku z tym w dalszym ciągu stosować korektę jakościową, którą stosowano w pierwotnym dochodzeniu.

(100)

Komisja odpowiednio uznała i uwzględniła wszystkie uwagi złożone po ujawnieniu ustaleń i dodatkowych ustaleń.

(101)

Odnośnie do uwag złożonych przez wnioskodawcę Komisja przyjęła pierwszy zestaw uwag odnoszący się do korekty jakościowej. Komisja faktycznie uznała, że wnioskodawca odpowiednio uzasadnił swoje twierdzenie dotyczące istnienia dowodów na podniesienie przez chińskich producentów jakości ich produktów, a zatem w ramach niniejszego przeglądu wygaśnięcia nie miał już zastosowania obowiązek przyjęcia takiej samej korekty jakościowej jak w pierwotnym dochodzeniu. W tym względzie wnioskodawca przekazał w swoich uwagach sporządzonych w następstwie ujawnienia ustaleń istotne szczegółowe informacje na temat chińskich twierdzeń dotyczących ofert i jakości w takiej postaci, w jakiej pojawiają się one na stronach internetowych chińskich producentów produktu objętego postępowaniem, oraz przedłożył informacje na temat ważnych fuzji chińskich producentów mających na celu zwiększenie ich wydajności, silnego wsparcia rządu na rzecz podnoszenia jakości w sektorze tkanin siatkowych o otwartych oczkach, nabycia lepszego sprzętu do produkcji przez wielukluczowych producentów, poprawy jakości głównego wykorzystywanego surowca oraz poświęcenia większej uwagi zarządzaniu jakością produktu w objętym dochodzeniem sektorze chińskiego przemysłu. Wszystkie te zmiany przełożyły się zatem na znaczną poprawę jakości chińskich tkanin siatkowych o otwartych oczkach, w wyniku czego chińscy producenci produkują obecnie produkt objęty postępowaniem na poziomie spełniającym te same normy jakości co produkt producentów unijnych, jeżeli chodzi o takie parametry jak wytrzymałość na rozciąganie po kontakcie z substancją zasadową (badanie przeprowadzone zgodnie z ETAG004), kierunek maszynowy i kierunek poprzeczny do maszynowego oraz wydłużanie przy rozciąganiu. Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących oraz nieprzekazania przez nich jakichkolwiek dowodów prowadzących do wniosków przeciwnych, a także ze względu na fakt, że Komisja nie mogła uzyskać samodzielnie dowodów prowadzących do wniosków przeciwnych, ustalono, że ogółem jakość chińskich produktów znacznie się poprawiła oraz że te pozytywne zmiany będą miały również prawdopodobnie wpływ na charakter przyszłych wywozów do Unii.

(102)

W pierwotnym dochodzeniu korektę oparto częściowo na informacjach dostępnych Komisji, uzyskanych od współpracujących producentów eksportujących. W niniejszym dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia chińscy producenci nie udzielili odpowiedzi na żadne z pytań zawartych w kwestionariuszach, a zatem nie przekazali żadnych istotnych możliwych do sprawdzenia informacji, na podstawie których można by podać w wątpliwość stwierdzenie wnioskodawcy lub odrzucić powyższe ustalenia. W związku z tym Komisja była zmuszona oprzeć swoje ustalenie na dostępnych jej informacjach. W związku z powyższym i ze względu na brak współpracy i przekazanych danych wskazujących na prawdziwość wniosków przeciwnych Komisja nie była w stanie określić, na podstawie porównania jakości przywozów z Chin i jakości produktu podobnego sprzedawanego przez przemysł unijny w takiej postaci, w jakiej je przedstawiono w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, czy w dalszym ciągu niezbędne jest zastosowania korekty jakościowej. Ponadto Komisja zauważa, że nawet w swoich uwagach dotyczących ujawnienia dodatkowych ustaleń chińscy producenci nie przekazali żadnych udokumentowanych dowodów na poparcie swojej tezy, że twierdzenie wnioskodawcy dotyczące braku uzasadnienia dalszej korekty jakościowej nie jest właściwe.

(103)

Komisja przyjęła zatem pierwszy zestaw uwag wnioskodawcy i odrzuciła twierdzenia chińskich eksporterów oraz stwierdziła, że nie ma już podstawy do stosowania korekty jakościowej w obliczeniach podcięcia cenowego.

(104)

Odnośnie do drugiego zestawu uwag złożonego przez wnioskodawcę Komisja nie przyjęła twierdzeń wnioskodawcy, ponieważ nie zostały one poparte uzasadnionymi dowodami. Mimo odrzucenia tych twierdzeń Komisja stwierdziła jednak, że wynoszący 22,5 % margines podcięcia cenowego (zgodnie z obliczeniem przedstawionym powyżej w motywie 96) pozostaje znaczny.

(105)

Ponadto Komisja zauważyła, że fakt, iż w przeglądzie wygaśnięcia nie dokonuje się korekty jakościowej, nie stanowi zmiany w metodyce w porównaniu z pierwotnym dochodzeniem. Konieczność zastosowania korekty jakościowej oceniono w pierwotnym dochodzeniu z uwzględnieniem okoliczności, które przeważały w tamtym czasie, w taki sposób, by zapewnić porównywalność produktu objętego dochodzeniem z produktem unijnym na tym samym poziomie handlu. W świetle złożonych nowych dowodów korekta ta wymagała jednak ponownej oceny. Jak wspomniano w motywach 101–103, dowody przedstawione przez wnioskodawcę wskazywały na konkurencję na tym samym poziomie handlu, która nie pociągała za sobą konieczności zastosowania korekty jakościowej dla części produktu objętego dochodzeniem. Na podstawie dostępnych dowodów i zgodnie z nimi Komisja stwierdziła, że okoliczności bieżącej sprawy nie uzasadniają dalszego stosowania takiej korekty.

(106)

Ponadto, jeżeli chodzi o twierdzenie chińskich producentów, zgodnie z którym Komisja powinna była w dalszym ciągu stosować korektę jakościową zastosowaną w pierwotnym dochodzeniu, należy zauważyć, że orzecznictwo (14), do którego odwołują się chińscy eksporterzy w swoich pismach, dotyczy zmiany metodyki obliczania marginesu dumpingu odnośnie do porównania ceny eksportowej i wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego (tj. sytuacji, w której organ prowadzący dochodzenie skorzystał w pierwotnym dochodzeniu z „metody wprowadzania” i z „metody pozostałościowej” w przeglądzie). Sytuacja ta odbiega zatem znacznie od przedmiotowej sprawy, w przypadku której Komisja nie zmieniła metodyki w porównaniu z pierwotnym dochodzeniem. Należycie uwzględniła ona za to zmianę okoliczności, do której doszło między pierwotnym dochodzeniem a przeglądem i która nie uzasadniała już stosowania korekty jakościowej.

(107)

Komisja odrzuciła zatem twierdzenia chińskich producentów wymienione w motywie 99 i potwierdziła swoją decyzję dotyczącą braku zastosowania korekty jakościowej w niniejszym przeglądzie.

(108)

Na posiedzeniu wyjaśniającym z udziałem służb Komisji, które odbyło się po ujawnieniu dodatkowych ustaleń, władze chińskie stwierdziły, że chińscy producenci od długiego czasu korzystają z formuły z wykorzystaniem specjalnego włókna szklanego, C-Glass, która różni się znacznie od powszechnie stosowanej w Unii odpornej na substancje zasadowe formuły z wykorzystaniem włókna szklanego, w związku z czym należy utrzymać korektę jakościową. Komisja zauważyła najpierw, że uwagę tę przekazano po terminie składania uwag dotyczących ujawnienia dodatkowych ustaleń. Po drugie, twierdzenie to nie zostało poparte dowodami dotyczącymi obecnego poziomu jakości chińskich tkanin siatkowych o otwartych oczkach lub jakimikolwiek dowodami, które pokazałyby proporcję wykorzystania C-Glass w stosunku do wykorzystania innych rodzajów włókna szklanegoprzez producentów tkanin siatkowych o otwartych oczkach w ChRL. Po trzecie, ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących w ChRL niemożliwe było uzyskanie takiego twierdzenia od zainteresowanych producentów eksportujących i sprawdzenie go, zatem Komisja musiała korzystać z dostępnych jej faktów. Po czwarte, twierdzenia dotyczące materiałów wykorzystywanych do produkcji tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych nie znosi ważności dowodów uzasadniających twierdzenie wnioskodawcy, zgodnie z którym od pierwotnego dochodzenia chińscy producenci poprawili jakość swoich produktów, w tym ich odporność na substancje zasadowe, co stanowi jeden z wymogów zgodności z normą ETAG004; okoliczność ta sprawia, że korekta jakościowa nie jest wymagana w ramach niniejszego przeglądu. W związku z tym Komisja odrzuciła to twierdzenie.

(109)

W poniższej tabeli przedstawiono rozwój przywozu do Unii z państw trzecich innych niż ChRL w okresie badanym pod względem wielkości i udziału w rynku oraz średniej ceny przywożonych towarów. Informacje zawarte w tabeli opierają się na danych uzyskanych z bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6.

Tabela 4

Przywóz z państw trzecich

(110)

W okresie badanym całkowita wielkość przywozu z państw innych niż ChRL spadła o 11 %, przy czym szczególnie gwałtowny spadek miał miejsce w okresie 2013–2014, co można wyjaśnić skutecznością środków przeciwdziałających obejściu ceł.

(111)

Tymczasem przywóz z trzech państw geograficznie bliskich Unii – Republiki Mołdawii, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii oraz Serbii – znacząco wzrósł i w dużym stopniu zajął miejsce przywozu z innych państw trzecich. Ich łączny udział w rynku wzrósł z zaledwie 1,5 % w 2013 r. do 5,9 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Od 2013 r. ich poziom cen był zasadniczo znacznie niższy niż średni poziom cen importowych w przywozie z innych państw trzecich, lecz w dalszym ciągu wyższy niż ceny importowe w przywozie z ChRL.

(112)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie wskaźniki ekonomiczne mające wpływ na stan przemysłu Unii w okresie badanym. Jak wspomniano w motywie 18, przeprowadzono kontrolę wyrywkową w odniesieniu do przemysłu Unii.

(113)

W celu określenia szkody Komisja rozróżniła makroekonomiczne i mikroekonomiczne wskaźniki szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne dotyczące całego przemysłu Unii na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawców we wniosku o dokonanie przeglądu. Wspomniane makrowskaźniki zostały należycie zweryfikowane przez Komisję. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne dotyczące jedynie przedsiębiorstw objętych próbą na podstawie zweryfikowanych danych przedstawionych w odpowiedziach na kwestionariusz. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(114)

Wskaźnikami makroekonomicznymi są: produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, produktywność, wielkość marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(115)

Wskaźnikami mikroekonomicznymi są: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(116)

Na późnym etapie postępowania kilka zainteresowanych stron stwierdziło, że analiza wskaźników mikroekonomicznych została zniekształcona przez fakt, iż próba była zdominowana przez jednego zintegrowanego pionowo producenta, podczas gdy większość producentów unijnych stanowią niezintegrowani producenci tkanin kupujący surowiec do produkcji włókna szklanego na wolnym rynku. Producenci tkanin znajdują się w zupełnie innej i znacznie mniej korzystnej sytuacji w porównaniu z dominującym zintegrowanym producentem. Ten argument przedstawiono ponownie po ujawnieniu.

(117)

Jak wspomniano w motywie 18 i zgodnie z przepisami art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, próba odpowiada największej wielkości reprezentatywnej produkcji i sprzedaży, którą można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Przypomina się, że odpowiada ona ok. 70 % produkcji i sprzedaży producentów unijnych. Jednocześnie prawdą jest jednak, że wskaźniki mikroekonomiczne są w ramach niniejszego dochodzenia przeglądowego w znacznym stopniu określone przez jedną ze stron objętych próbą, która charakteryzuje się organizacją przedsiębiorstwa i strukturą kosztów znacznie różniącymi się od organizacji przedsiębiorstwa i struktury kosztów większości innych producentów. Kwestię tę omówiono szerzej w motywie 28.

(118)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(119)

W okresie badanym wielkość produkcji wzrosła o 26 %. W porównaniu z 2013 r. wzrastała ona każdego roku, przy czym szczególnie silny wzrost wystąpił w okresie 2014–2015.

(120)

W celu zaspokojenia rosnącego popytu i umożliwienia wyżej wspomnianego wzrostu produkcji przemysł Unii zwiększył moce produkcyjne o 24 % w okresie badanym, przy czym największy wzrost wystąpił w okresie 2013–2014.

(121)

Wzrost produkcji i mocy produkcyjnych odpowiadał o podobnemu wzrostowi unijnej konsumpcji, co umożliwiało przemysłowi Unii utrzymanie względnie stabilnego wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych w okresie badanym.

(122)

Wielkość sprzedaży i udział w rynku przemysłu Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(123)

W okresie badanym wielkość sprzedaży na rynku Unii wzrosła o 28 %. Wielkość sprzedaży wzrastała każdego roku – o 9 % w okresie 2013–2014, o kolejne 15 punktów bazowych w okresie 2014–2015 i o kolejne 4 punkty bazowe od 2015 r. do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(124)

Wzrost wielkości sprzedaży był nieznacznie wyższy niż wzrost unijnej konsumpcji w okresie badanym i umożliwił przemysłowi Unii zwiększenie udziału w rynku o 4,9 punktów procentowych z 86,6 % w 2013 r. do 91,5 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(125)

W okresie badanym przemysł Unii odnotował wyraźny wzrost produkcji i sprzedaży, który umożliwił mu pełne wykorzystanie wzrostowej tendencji w unijnej konsumpcji.

(126)

Zatrudnienie i produktywność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i produktywność

(127)

W okresie badanym liczba pracowników wzrosła o 21 %, przy czym wzrost zatrudnienia występował w każdym roku.

(128)

Bardziej długoterminowe działania restrukturyzacyjne, które zostały podjęte przez przemysł Unii już w czasie pierwotnego dochodzenia, były kontynuowane i umożliwiły wzrost wielkości produkcji w większym stopniu niż liczby pracowników, co spowodowało ogólny wzrost produktywności, mierzonej jako produkcja (w metrach kwadratowych) na osobę zatrudnioną na rok, w tym o 4 % w okresie badanym.

(129)

Dumping występował nadal w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tak jak wyjaśniono w sekcji 3.2.

(130)

W okresie badanym wielkość przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL, jak również z państw objętych środkami przeciwdziałającymi obejściu ceł była niska, a zatem można stwierdzić, że wpływ wielkości marginesu dumpingu na przemysł Unii był nieistotny. W porównaniu z sytuacją panującą podczas dochodzenia pierwotnego sytuacja przemysłu Unii poprawiła się pod względem produkcji, sprzedaży i udziału w rynku, co wskazuje na to, że sytuacja przemysłu całkowicie powróciła do stanu sprzed wcześniejszego dumpingu.

(131)

Średnie ceny sprzedaży stosowane przez przemysł Unii wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii i jednostkowe koszty produkcji

(132)

Jednostkowa cena sprzedaży stosowana przez przemysł Unii wobec klientów niepowiązanych zmalała o 7 % w okresie badanym. Z niewielkim opóźnieniem trendy cenowe podążały za trendami kosztów produkcji, z wyjątkiem okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, kiedy jednostkowy koszt produkcji wzrósł o około 1 %, a średnia jednostkowa cena sprzedaży spadła o około 1,5 %.

(133)

Średnie koszty pracy w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(134)

W 2014 r. średnie koszty pracy na pracownika zmalały o 6 % w porównaniu z 2013 r., następnie wzrosły w 2015 r. i ponownie zmalały w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, gdy osiągnęły poziom o 3 % niższy niż w 2013 r.

(135)

Poziom zapasów w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 10

Zapasy

(136)

W latach 2013–2014 stan zapasów przemysłu Unii na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł o 8 % i pozostawał względnie stabilny w 2015 r., a następnie wzrósł o 30 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w porównaniu ze stanem z 2013 r. Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony jako odsetek produkcji kształtował się według tego samego trendu i był o 43 % niższy w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym niż w 2013 r. W ramach dochodzenia ustalono, że poziomy zapasów nie są istotnym wskaźnikiem szkody w przypadku przemysłu Unii. Duży spadek stanu zapasów na koniec okresu objętego dochodzeniem przeglądowym w porównaniu ze wszystkimi innymi okresami spowodowany jest sezonowością sektora budowlanego. Przemysł Unii zwiększa zapasy w okresie niskiej aktywności zimą, a więc zapasy osiągają wysoki poziom na dzień 31 grudnia, jednakże zmniejsza je w okresie wysokiej aktywności latem, a więc zapasy osiągają niski poziom na koniec okresu objętego dochodzeniem przeglądowym (na dzień 30 czerwca 2016 r.).

(137)

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(138)

Komisja określiła rentowność przemysłu Unii, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. W okresie badanym rentowność przemysłu Unii wynosiła 14,2–17 %. W ramach pierwotnego dochodzenia zysk docelowy tego przemysłu ustalono na poziomie 12 % (15). W związku z tym w każdym roku w okresie badanym przemysł Unii osiągał zysk powyżej zysku docelowego.

(139)

Po ujawnieniu wnioskodawca wskazał na fakt, że zysk był stosunkowo wysoki w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ze względu na wyjątkowo korzystne zmiany kosztów surowców i kursów walut w tym okresie. Po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym tendencje te uległy odwróceniu, skutkując obniżeniem rentowności przemysłu. Komisja przeanalizowała te uwagi i ustaliła, że wspomniane czynniki nie miały istotnego wpływu na wniosek, że w okresie badanym rentowność przemysłu Unii, analizowana w ramach próby, przekraczała zysk docelowy.

(140)

Przepływy pieniężne netto odzwierciedlają zdolność przemysłu Unii do samofinansowania swojej działalności. W okresie badanym przepływy pieniężne były dodatnie i odpowiadały zmianom rentowności.

(141)

Aby uzyskać zdolność wykorzystania rosnącego popytu na tkaniny siatkowe o otwartych oczkach z włókien szklanych zarówno w Unii, jak i poza jej granicami, w okresie badanym przemysł Unii poczynił znaczne inwestycje w nowe moce produkcyjne. Poziom tego rodzaju inwestycji był szczególnie wysoki w 2013 r., co wyjaśnia przyczynę ujemnej tendencji na poziomie 30 % w całym okresie badanym.

(142)

Zwrot z inwestycji jest to zysk wyrażony jako odsetek wartości księgowej netto środków trwałych. Był on dodatni każdego roku w okresie badanym, a jego zmiany odpowiadały zmianom rentowności.

(143)

Biorąc pod uwagę wysoką rentowność przemysłu Unii oraz stały wzrost sprzedaży i popytu w zakresie tkanin siatkowych o otwartych oczkach, nic nie wskazuje, że przemysł Unii napotkał w okresie badanym jakiekolwiek trudności w pozyskiwaniu kapitału w celu finansowania jego dużych inwestycji.

(144)

W okresie badanym wszystkie wskaźniki szkody, oprócz cen sprzedaży, wskazywały, że przemysł Unii był w dobrej sytuacji, a wszystkie wskaźniki finansowe były dodatnie. W odniesieniu do cen sprzedaży Komisja zauważyła, że ich spadek w dużym stopniu odzwierciedlał podobny spadek kosztów produkcji.

(145)

Dochodzenie potwierdziło, że środki nałożone w wyniku pierwotnego dochodzenia oraz zastosowane w jego następstwie środki przeciwdziałające obejściu ceł przyniosły korzyść dla przemysłu Unii, który odzyskał i zwiększył swój udział w rynku, przeprowadził działania restrukturyzacyjne, dokonał dużych inwestycji, zmniejszył koszty produkcji i zwiększył rentowność.

(146)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(147)

Aby ocenić prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków zastosowanych przeciw ChRL, przeanalizowano prawdopodobny wpływ przywozu z Chin na rynek i przemysł Unii zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(148)

W motywie 64 Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping miał nadal miejsce, chociaż dotyczył on mniejszych ilości.

(149)

W motywie 74 Komisja ustaliła, że wolne moce produkcyjne ChRL istniejące w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym można ostrożnie oszacować na około 406 mln metrów kwadratowych, co stanowi 57 % konsumpcji unijnej w tym samym okresie. W motywie 80 Komisja stwierdziła zatem, że rynek Unii jest atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących, zważywszy na poziom cen w Unii i ich ciągłe starania mające na celu wejście na ten rynek. Na podstawie tych ustaleń Komisja stwierdziła w motywie 81, że istnieje prawdopodobieństwo, iż uchylenie środków spowoduje zwiększenie wywozu produktów objętych dochodzeniem z ChRL do Unii po cenach dumpingowych.

(150)

Jednocześnie dochodzenie pokazało, że w okresie ostatnich czterech lat, w tym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, przemysł Unii znajdował się w ogólnie dobrej sytuacji finansowej, przy czym większość wskaźników szkody wykazywało tendencję dodatnią (zob. motywy 144–146). Należy jednak podkreślić, że rynek Unii był skutecznie chroniony przed obecnością dużych ilości towarów przywożonych po cenach dumpingowych w tym okresie dzięki wprowadzeniu środków antydumpingowych, z czego przemysł Unii mógł odnieść wyraźną korzyść.

(151)

Kilku producentów unijnych oraz przedstawiciele europejskiego stowarzyszenia producentów technicznych materiałów włókienniczych (TECH-FAB Europe) twierdzili podczas przesłuchań i w ramach przedstawionych przez nich uwag, że biorąc pod uwagę duże moce produkcyjne w ChRL i niższe ceny sprzedaży, uchylenie środków natychmiast spowoduje gwałtowny wzrost przywozu produktów objętych dochodzeniem z ChRL do Unii po cenach dumpingowych, które będą niższe niż koszty produkcji większości producentów unijnych. Po ujawnieniu uwagi te zostały dodatkowo poparte poniższymi argumentami.

(152)

Po pierwsze, wnioskodawca wykazał, że różnica jakości, która była znaczna w czasie pierwotnego dochodzenia, przestała występować. W konsekwencji można było faktycznie oczekiwać, że zwiększone wielkości przywozu towarów z Chin po cenach niskich i dumpingowych na rynek Unii wywrą ogólną presję na obniżanie cen sprzedaży stosowanych przez przemysł Unii. Po drugie, przemysł Unii wskazał, że nawet stosunkowo niewielki spadek cen, rzędu 0,04 EUR na metr kwadratowy, który w takim kontekście jest faktycznie możliwy z uwagi na obecną lukę między średnimi cenami sprzedaży stosowanymi przez przemysł Unii a średnią ceną importową w przywozie z Chin wynoszącą co najmniej 0,10 EUR na metr kwadratowy, mógłby zlikwidować rentowność, którą przemysł Unii osiąga obecnie.

(153)

Komisja przyznała więc, że w świetle informacji dostępnych w ramach bieżącego przeglądu prawdopodobne jest, że w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków przywóz produktu objętego dochodzeniem z ChRL do Unii uległby znacznemu zwiększeniu i odbywałby się po cenach dumpingowych. W ten sposób wywierałyby on znaczną presję na ceny sprzedaży stosowane przez przemysł Unii i jednocześnie zwiększałby udział w rynku kosztem przemysłu Unii.

(154)

O ile skutek prawdopodobnej szkody cenowej można ustalić w stosunkowo prosty sposób, szkoda ilościowa jest dużo trudniejsza do ustalenia. Jasne jest bowiem, że w Chinach występują obecnie znaczne zasoby wolnej mocy produkcyjnej, które mogłyby posłużyć do przejęcia ponad 50 % rynku Unii. Trudno jest natomiast przewidzieć, czy udział w rynku przemysłu Unii spadnie ponownie do 70 %, 60 % czy poniżej 50 %, jak wskazano w ramach pierwotnego dochodzenia, ze względu na światowy wzrost konsumpcji i brak współpracy ze strony podmiotów chińskich, w związku z czym nie można zgromadzić informacji na temat przyszłego rozwoju mocy produkcyjnych w Chinach. Oczywiste jest jednak, że w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków znaczne ilości zostałyby utracone na rzecz podmiotów chińskich, a w związku z tym, w następstwie druzgocącego spadku obrotów ze względu na spadające ceny sprzedaży, przemysł Unii musiałby również sprostać wzrostowi kosztów, co z kolei mogłoby ponownie poważnie osłabić rentowność i efektywność ekonomiczną przemysłu Unii.

(155)

W wyniku ujawnienia dodatkowych ustaleń chińscy producenci eksportujący stwierdzili, że w dokumencie zawierającym dodatkowe ustalenia nie przedstawiono szeregu elementów zawartych w pierwszym ujawnieniu.

(156)

Pod tym względem Komisja zauważa najpierw że, wbrew temu twierdzeniu, nie wykreślono ustaleń dotyczących zdrowej sytuacji przemysłu unijnego w okresie badanym pod względem sprzedaży i rentowności (zob. motywy 119, 124 i 138 niniejszego rozporządzenia).

(157)

Po drugie, w wyniku ponownej oceny konieczności zastosowania korekty jakościowej (zob. motyw 97), poczyniono niżej wymienione ustalenia. Po pierwsze, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Chin podcinałby ceny przemysłu unijnego, gdyby zniesiono cła antydumpingowe (zob. motyw 96). Po drugie, przemysł unijny nie posiadał już przewagi w postaci jakości, która zapobiegałaby spadkowi unijnej ceny sprzedaży w przypadku wygaśnięcia środków (zob. motyw 152). Ustalenia te rzuciły zupełnie inne światło na szereg elementów analizy prospektywnej prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody.

(158)

Po trzecie, odnośnie do średnich cen sprzedaży przemysłu unijnego na rynkach państw trzecich wymienionych w pierwszym dokumencie zawierającym ustalenia: uznano, że ceny te są na takim samym poziomie jak ceny sprzedaży przemysłu unijnego w Unii. W następstwie ujawnienia dodatkowych ustaleń przemysł unijny złożył uwagi i przekazał dowody wskazujące na to, że na jego ceny na rynkach państw trzecich miał wpływ jego asortyment produktów sprzedawanych poza Unią. Na jego wywóz składały się faktyczne produkty cięższe od tych sprzedawanych w Unii. Ponadto sprzedaż eksportowa przemysłu unijnego odpowiadała niewielkiej części jego łącznej sprzedaży. W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że ustalenia określone w pierwszym ujawnieniu straciły ważność.

(159)

Po czwarte, po ujawnieniu dodatkowych ustaleń chińscy producenci eksportujący podali w wątpliwość wiarygodność dowodów przedłożonych przez wnioskodawcę na poparcie twierdzenia, że niewielki spadek cen, o którym mowa w motywie 152, skutkowałby faktycznym zupełnym zrównoważeniem rentowności osiąganejobecnie przez przemysł unijny. Komisja zauważa, że skutek taki nie jest jedynie możliwy, ale wynika również z symulacji dokonanych w oparciu o obecny poziom marginesu rentowności przemysłu unijnego na metr kwadratowy. W związku z tym ustalenie to ponownie potwierdzono i odrzucono twierdzenie chińskich producentów eksportujących.

(160)

Ponadto chińscy producenci eksportujący stwierdzili również, że zgodne z orzecznictwem UE wnioski dotyczące prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody nie mogą opierać się wyłącznie na możliwości, lecz powinny opierać się na prawdopodobieństwie popartym perspektywiczną analizą mającą wykazać, jakie skutki wywołałoby prawdopodobnie wygaśnięcie środków. Komisja zauważyła, że dokonała takiej perspektywicznej analizy i została ona opisana powyżej w motywach 147–154.

(161)

W świetle powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że uchylenie środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych z ChRL prawdopodobnie spowodowałoby ponowne wystąpienie szkody.

(162)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych wobec ChRL nie zaszkodziłoby interesowi Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnych interesów, których sprawa dotyczy, w tym interesów przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(163)

Należy przypomnieć, że w ramach pierwotnego dochodzenia uznano, że przyjęcie środków nie jest sprzeczne z interesem Unii.

(164)

Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(165)

Na tej podstawie Komisja zbadała, czy mimo wniosków dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody istnieją istotne powody pozwalające na stwierdzenie, że utrzymanie obowiązujących środków nie leży w interesie Unii.

(166)

W ramach dochodzenia ustalono, że obowiązujące środki umożliwiły przemysłowi Unii poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu wyrządzającym szkodę. Środki te umożliwiły przemysłowi Unii w szczególności odzyskanie udziału w rynku, dokonanie koniecznych inwestycji, które przez długi czas były zaniedbywane, aby wykorzystać wzrost popytu, osiągając jednocześnie ogólnie rozsądne zyski. Bez presji ilościowej i cenowej ze strony przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL, proces ten będzie trwał nadal. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że kontynuacja obowiązujących środków antydumpingowych leży w interesie przemysłu Unii.

(167)

Żaden importer nie podjął współpracy poprzez udzielenie odpowiedzi na kwestionariusz (zob. motyw 22). Nie było zatem przesłanek wskazujących, że utrzymanie środków będzie miało negatywne skutki dla importerów, które przewyższą pozytywne skutki środków, do przeciwnych wniosków nie doprowadziło również dochodzenie Komisji.

(168)

Chińscy producenci eksportujący stwierdzili, że dalsze stosowanie ceł pozbawi użytkowników możliwości zakupu produktu objętego postępowaniem po rozsądnych cenach. Żaden użytkownik nie podjął jednak współpracy poprzez udzielenie odpowiedzi na kwestionariusz (zob. motyw 22). Nie było zatem przesłanek wskazujących, że utrzymanie środków będzie miało negatywne skutki dla użytkowników, które przewyższą pozytywne skutki środków.

(169)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że nie ma istotnych przesłanek dotyczących interesu Unii, które przemawiałyby wyraźnie przeciwko rozszerzeniu obecnych środków antydumpingowych wprowadzonych wobec przywozu z ChRL.

(170)

Wnioski dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji i ponownego wystąpienia dumpingu oraz ponownego wystąpienia szkody wskazują, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy utrzymać środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących lub wysyłanych z ChRL, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 791/2011.

(171)

Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036,

a)

nie dokonywał wywozu do Unii produktu opisanego w ust. 1 w okresie od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. (okres objęty pierwotnym dochodzeniem);

b)

nie jest powiązany z żadnym eksporterem lub producentem w Chińskiej Republice Ludowej, który podlega środkom antydumpingowymi nałożonym na mocy niniejszego rozporządzenia;

c)

faktycznie dokonał wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem lub stał się stroną nieodwołalnego zobowiązania umownego do wywozu znaczącej ilości do Unii po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

7.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 288/30

(1)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o zwolnienie ze środków antydumpingowych i wyrównawczych mających zastosowanie do przywozu modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzonych na przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) wysyłanych z Malezji i Tajwanu, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji i Tajwanu, w odniesieniu do wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 23 ust. 6 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 23 maja 2017 r. przez Longi (Kuching) SDN.BHD („wnioskodawca”), producenta eksportującego moduły fotowoltaiczne z krzemu krystalicznego lub panele i ogniwa w rodzaju stosowanych w modułach lub panelach fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego z siedzibą w Malezji („państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(3)

Produktem objętym niniejszym przeglądem są moduły lub panele fotowoltaiczne z krzemu krystalicznego oraz ogniwa w rodzaju stosowanych w modułach lub panelach fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego (ogniwa o grubości nieprzekraczającej 400 mikrometrów), wysyłane z Malezji i Tajwanu, zgłoszone lub niezgłoszone jako pochodzące z Malezji i z Tajwanu, objęte obecnie kodami CN 8501 31 00, ex 8501 32 00, ex 8501 33 00, ex 8501 34 00, ex 8501 61 20, ex 8501 61 80, ex 8501 62 00, ex 8501 63 00, ex 8501 64 00 i ex 8541 40 90.

(4)

Z definicji produktu objętego przeglądem wyklucza się następujące rodzaje produktów:

(5)

Rozporządzeniami (UE) nr 1238/2013 (3) oraz (UE) nr 1239/2013 (4) Rada nałożyła środki antydumpingowe i wyrównawcze na moduły lub panele fotowoltaiczne z krzemu krystalicznego oraz ogniwa w rodzaju stosowanych w modułach fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i główne komponenty (tj. ogniwa) pochodzące lub wysyłane z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”) („pierwotne środki”). Przyjęto również porozumienie w sprawie zobowiązania. Rozporządzeniami wykonawczymi (UE) 2016/184 (5) i 2016/185 (6) Komisja rozszerzyła wspomniane środki na przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) wysyłanych z Malezji i Tajwanu („rozszerzone środki”), zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji i Tajwanu, z wyjątkiem przywozu produktów wytwarzanych przez niektóre przedsiębiorstwa wymienione z nazwy.

(6)

Rozporządzeniami (UE) 2017/366 (7) i (UE) 2017/367 (8) Komisja rozszerzyła zakres środków antydumpingowych i wyrównawczych w następstwie przeglądu wygaśnięcia i zakończyła dochodzenie w ramach częściowego przeglądu okresowego, które zostało wszczęte w tym samym czasie.

(7)

W dniu 10 lutego 2017 r. Komisja wszczęła przegląd (9) dotyczący wniosku o zwolnienie od nowego producenta eksportującego. To dochodzenie w ramach przeglądu jest w toku. W dniu 3 marca 2017 r. Komisja wszczęła także częściowy przegląd okresowy (10), ograniczony do formy środków. W dniu 15 września 2017 r. Komisja zakończyła ten przegląd, zastępując obowiązujące cła ad valorem, w połączeniu ze zobowiązaniem, minimalną ceną importową (MIP) (11).

(8)

Wnioskodawca twierdził, że nie dokonywał wywozu produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, które doprowadziło do rozszerzenia środków, czyli od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r.

(9)

Dodatkowo wnioskodawca twierdził, że nie dopuścił się obejścia obowiązujących środków.

(10)

Wnioskodawca twierdził również, że po okresie objętym dochodzeniem przyjętym w dochodzeniu, które doprowadziło do rozszerzenia środków, zaciągnął nieodwołalne zobowiązanie umowne na wywóz znacznych ilości do Unii.

(11)

Komisja zbadała dostępne dowody i uznała, że są one wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia, zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 23 ust. 6 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, celem określenia możliwości przyznania wnioskodawcy zwolnienia z rozszerzonych środków.

(12)

Zgodnie z art. 11 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego przedstawiciele przemysłu unijnego, o których wiadomo, że są zainteresowani, zostali poinformowani o wniosku o dokonanie przeglądu i mieli możliwość przedstawienia swoich uwag. Nie przedstawili oni jednak żadnych uwag.

(13)

Komisja zwróci szczególną uwagę na relacje wnioskodawcy z przedsiębiorstwami podlegającymi obowiązującym środkom w celu zagwarantowania, że nie zostały one nawiązane lub nie są wykorzystywane w celu obejścia takich środków. Komisja rozważy również, czy należy nałożyć szczególne wymogi monitorowania w przypadku, gdyby dochodzenie doprowadziło do wniosku, że należy przyznać zwolnienie.

(14)

Na podstawie art. 11 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno zostać uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego przeglądem, produkowanego i sprzedawanego przez wnioskodawcę na wywóz do Unii.

(15)

Jednocześnie przywóz ten powinien zostać poddany wymogowi rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, w celu zagwarantowania, że, gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono obchodzenie środków ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będzie można nałożyć od dnia rejestracji tego przywozu. Na tym etapie dochodzenia nie można oszacować kwoty ewentualnych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy.

(16)

Ponieważ nie ma podstawy prawnej w podstawowym rozporządzeniu antysubsydyjnym do uchylenia obowiązujących środków antysubsydyjnych, środki te pozostaną w mocy. Jedynie w przypadku stwierdzenia, że wnioskodawcy należy przyznać zwolnienie, obowiązujące środki antysubsydyjne zostaną uchylone w drodze rozporządzenia przyznającego takie zwolnienie.

(17)

Dochodzenie obejmie okres od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 września 2017 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”).

(18)

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym rozporządzeniu wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(19)

Wszystkie zainteresowane strony mogą wystąpić o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie. Wszelkie wnioski o przesłuchanie należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących etapu wszczęcia dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

(20)

Informacje przekazywane Komisji dla celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu muszą być wolne od praw autorskich. Przed przekazaniem Komisji informacji lub danych, które są objęte prawami autorskimi osób trzecich, zainteresowane strony muszą zwrócić się do właściciela praw autorskich o udzielenie specjalnego zezwolenia wyraźnie umożliwiającego: a) wykorzystanie przez Komisję tych informacji i danych dla celów niniejszego postępowania dotyczącego ochrony handlu; oraz b) udostępnienie tych informacji i danych zainteresowanym stronom niniejszego dochodzenia w formie umożliwiającej im wykonywanie ich prawa do obrony.

(21)

Wszystkie pisemne zgłoszenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony, w odniesieniu do których wnioskuje się o ich traktowanie na zasadzie poufności, należy oznakować „Limited” (12).

(22)

Zgodnie z art. 19 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 29 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego zainteresowane strony przedstawiające informacje opatrzone klauzulą „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „For inspection by interested parties”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, aby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli zainteresowana strona przekazująca poufne informacje nie dostarczy ich niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, takie poufne informacje mogą zostać pominięte.

(23)

Zainteresowane strony proszone są o przesłanie wszystkich oświadczeń i wniosków, w tym zeskanowanych pełnomocnictw i poświadczeń, pocztą elektroniczną, z wyjątkiem obszernych odpowiedzi, które należy przekazać na przenośnym cyfrowym nośniku informacji (np. CD-ROM, DVD lub pamięć USB), osobiście lub listem poleconym. Komunikując się za pośrednictwem poczty elektronicznej, zainteresowane strony wyrażają akceptację zasad dotyczących oświadczeń w formie elektronicznej, które zostały zawarte w dokumencie zatytułowanym „CORRESPONDENCE WITH THE EUROPEAN COMMISSION IN TRADE DEFENCE CASES” („Korespondencja z Komisją Europejską w sprawach dotyczących ochrony handlu”), opublikowanym na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pod adresem: http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2011/june/tradoc_148003.pdf.

(24)

Zainteresowane strony muszą podać swoją nazwę, adres, numer telefonu i aktualny adres poczty elektronicznej, a także upewnić się, że podany adres poczty elektronicznej funkcjonuje jako oficjalny adres przedsiębiorstwa, a pocztę elektroniczną sprawdza się codziennie. Po otrzymaniu danych kontaktowych Komisja będzie kontaktowała się z zainteresowanymi stronami wyłącznie za pomocą poczty elektronicznej, chyba że strony te wyraźne zwrócą się o przesyłanie im przez Komisję wszystkich dokumentów za pomocą innego środka komunikacji, a także z wyjątkiem sytuacji, w której charakter przesyłanego dokumentu wymagać będzie zastosowania listu poleconego. Dodatkowe zasady i informacje dotyczące korespondencji z Komisją, w tym zasady składania oświadczeń za pomocą poczty elektronicznej, zawarto w wyżej wspomnianych instrukcjach dotyczących komunikacji z zainteresowanymi stronami.

Adres Komisji do celów korespondencji:

(25)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania potwierdzających lub zaprzeczających ustaleń na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 28 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.

(26)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, mogą one zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

(27)

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 28 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

(28)

Niedostarczenie informacji w formie skomputeryzowanej nie będzie traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że przedstawienie informacji w wymaganej formie wiązałoby się dla niej z nieuzasadnionymi wysokimi kosztami lub byłoby dla niej zbyt dużym obciążeniem. Strona ta powinna niezwłocznie skontaktować się z Komisją.

(29)

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony. Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów.

(30)

Wniosek o przesłuchanie z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

(31)

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych DG ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/.

(32)

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 11 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz art. 22 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, w terminie dziewięciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(33)

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (13),

7.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 288/36

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 305/2011 normy zharmonizowane, o których mowa w jego art. 17, muszą spełniać wymogi zharmonizowanego systemu określonego w tym rozporządzeniu lub na jego podstawie.

(2)

W styczniu 2011 r. Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) przyjął normę zharmonizowaną EN 13341:2005 + A1:2011 „Naziemne termoplastyczne zbiorniki stacjonarne do magazynowania olei opałowych lekkich, nafty oraz olei napędowych domowego użytku – Wykonane metodą wydmuchiwania lub formowania rotacyjnego polietylenu i polimeryzacji anionowej poliamidu 6 – Wymagania i metody badań”. Odniesienie do tej normy zostało następnie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Odniesienie to było kilkakrotnie ponownie publikowane, po raz ostatni w roku 2017 (3).

(3)

W dniu 21 sierpnia 2015 r. Niemcy wszczęły procedurę formalnego sprzeciwu wobec normy zharmonizowanej EN 13341:2005 + A1:2011. Podstawę formalnego sprzeciwu stanowił brak w tej normie zharmonizowanych metod zapewnienia wytrzymałości mechanicznej, zdolności przenoszenia obciążeń, stateczności i odporności na kruszenie lub zgniatanie wspomnianych wyrobów w sytuacji, gdy zostały one zainstalowane na terenach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie. W związku z powyższym Niemcy zażądały wprowadzenia zastrzeżenia w odniesieniu do rzeczonej normy opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej poprzez wyłączenie z jej zakresu terenów, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie – albo ewentualnie całkowitego wycofania tego odniesienia do normy.

(4)

W opinii Niemiec norma ta nie zawiera żadnych postanowień umożliwiających ustalenie właściwości użytkowych wspomnianych wyrobów budowlanych w sytuacji, gdy są one zainstalowane na terenach, na których istnieje zagrożenie trzęsieniami ziemi lub powodziami. Brakuje zupełnie metod oceny niezbędnych do tych celów, jeżeli chodzi o projektowanie, konstrukcję nośną lub kotwienie zbiorników. Ponadto nie da się również ocenić stopnia, w jakim zbiorniki są w stanie absorbować wstrząsy spowodowane obciążeniami powstałymi w wyniku trzęsień ziemi lub powodzi.

(5)

Niemcy uznały, że braki te stanowią naruszenie art. 17 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 305/2011, gdyż przedmiotowa norma nie spełnia całkowicie wymagań określonych w odpowiednim mandacie, jak przewidziano w art. 18 wspomnianego rozporządzenia.

(6)

Oceniając dopuszczalność wysuniętych żądań, należy zauważyć, że dodatkowe domniemane potrzeby zgłoszone przez Niemcy odnoszą się do instalacji, a następnie użytkowania wspomnianych wyrobów na terenach, na których istnieje zagrożenie trzęsieniami ziemi lub powodziami.

(7)

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 normy zharmonizowane mają określać metody i kryteria oceny właściwości użytkowych objętych nimi wyrobów. Celem zharmonizowanego systemu określonego w tymże rozporządzeniu lub na jego podstawie jest ustanowienie zharmonizowanych warunków wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, a nie określenie zasad ich instalowania lub użytkowania.

(8)

Prawa wniesienia formalnego sprzeciwu zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 nie można jednak rozszerzać na żądania koncentrujące się na kwestiach innych niż treść przedmiotowych norm. Takie żądania uznaje się zatem za niedopuszczalne w ramach formalnych sprzeciwów.

(9)

Z tego powodu, jak również ze względu na to, że pierwsze żądanie Niemiec – aby wprowadzić zastrzeżenie w odniesieniu do wspomnianej normy poprzez wyłączenie z zakresu jej zastosowania terenów, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie – koncentruje się na kwestiach innych niż treść przedmiotowej normy, żądanie to należy uznać za niedopuszczalne.

(10)

Ogólne alternatywne żądanie Niemiec, aby całkowicie wycofać odniesienie do wspomnianej normy, opiera się głównie na niedostatkach normy w jej obecnym brzmieniu, zwłaszcza jeżeli chodzi o instalację, a następnie użytkowanie wspomnianych wyrobów na terenach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie.

(11)

Państwa członkowskie zachowują jednak pełne uprawnienia do regulowania szczegółowych warunków instalowania lub użytkowania wyrobów budowlanych, pod warunkiem że takie szczegółowe warunki nie pociągają za sobą ustanowienia wymogów dotyczących oceny właściwości użytkowych produktów z naruszeniem zharmonizowanego systemu. Państwa członkowskie mogą więc zakazywać instalowania lub użytkowania wspomnianych wyrobów na terenach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie, bądź nakładać ograniczenia na takie instalowanie lub użytkowanie, tak jak ma to obecnie miejsce w Niemczech.

(12)

Na podstawie treści normy EN 13341:2005 + A1:2011 oraz informacji przedłożonych przez Niemcy, CEN i przedstawicieli branży, jak również po konsultacji z komitetami ustanowionymi na mocy art. 64 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 i art. 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 (4), osiągnięto powszechne porozumienie, że należy utrzymać odniesienie do tej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(13)

Domniemana niekompletność tej normy nie powinna być więc traktowana jako powód wystarczający do całkowitego wycofania odniesienia do normy EN 13341:2005 + A1:2011 z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

(14)

Należy zatem utrzymać odniesienie do normy EN 13341:2005 + A1:2011 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

7.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 288/39

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 305/2011 normy zharmonizowane, o których mowa w jego art. 17, muszą spełniać wymogi zharmonizowanego systemu określonego w tym rozporządzeniu lub na jego podstawie.

(2)

W lutym 2005 r. Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) przyjął normę zharmonizowaną 12285-2:2005 „Zbiorniki stalowe – Część 2: Naziemne poziome, cylindryczne zbiorniki o pojedynczych lub podwójnych ściankach do magazynowania palnych i niepalnych zanieczyszczeń wody”. Odniesienie do tej normy zostało następnie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Odniesienie to było kilkakrotnie ponownie publikowane, po raz ostatni w roku 2017 (3).

(3)

W dniu 21 sierpnia 2015 r. Niemcy wszczęły procedurę formalnego sprzeciwu wobec normy zharmonizowanej EN 12285-2:2005. Podstawę formalnego sprzeciwu stanowił brak w tej normie zharmonizowanych metod zapewnienia wytrzymałości mechanicznej, zdolności przenoszenia obciążeń, szczelności, stateczności i odporności na kruszenie lub zgniatanie wspomnianych wyrobów w sytuacji, gdy zostały one zainstalowane na terenach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie. W związku z powyższym Niemcy zażądały wprowadzenia zastrzeżenia w odniesieniu do rzeczonej normy opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej poprzez wyłączenie z jej zakresu terenów, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie – albo ewentualnie całkowitego wycofania tego odniesienia do normy.

(4)

W opinii Niemiec norma ta nie zawiera żadnych postanowień umożliwiających ustalenie właściwości użytkowych wspomnianych wyrobów budowlanych w sytuacji, gdy są one zainstalowane na terenach, na których istnieje zagrożenie trzęsieniami ziemi lub powodziami. Brakuje zupełnie metod oceny niezbędnych do tych celów, jeżeli chodzi o projektowanie, konstrukcję nośną lub kotwienie zbiorników. Ponadto nie da się również ocenić stopnia, w jakim zbiorniki są w stanie absorbować wstrząsy spowodowane obciążeniami powstałymi w wyniku trzęsień ziemi lub powodzi.

(5)

Niemcy uznały, że braki te stanowią naruszenie art. 17 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 305/2011, gdyż przedmiotowa norma nie spełnia całkowicie wymagań określonych w odpowiednim mandacie, jak przewidziano w art. 18 wspomnianego rozporządzenia.

(6)

Oceniając dopuszczalność wysuniętych żądań, należy zauważyć, że dodatkowe domniemane potrzeby zgłoszone przez Niemcy odnoszą się do instalacji, a następnie użytkowania wspomnianych wyrobów na terenach, na których istnieje zagrożenie trzęsieniami ziemi lub powodziami.

(7)

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 normy zharmonizowane mają określać metody i kryteria oceny właściwości użytkowych objętych nimi wyrobów. Celem zharmonizowanego systemu określonego w tymże rozporządzeniu lub na jego podstawie jest ustanowienie zharmonizowanych warunków wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, a nie określenie zasad ich instalowania lub użytkowania.

(8)

Prawa wniesienia formalnego sprzeciwu zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 nie można jednak rozszerzać na żądania koncentrujące się na kwestiach innych niż treść przedmiotowych norm. Takie żądania uznaje się zatem za niedopuszczalne w ramach formalnych sprzeciwów.

(9)

Z tego powodu, jak również ze względu na to, że pierwsze żądanie Niemiec – aby wprowadzić zastrzeżenie w odniesieniu do wspomnianej normy poprzez wyłączenie z zakresu jej zastosowania terenów, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie – koncentruje się na kwestiach innych niż treść przedmiotowej normy, żądanie to należy uznać za niedopuszczalne.

(10)

Ogólne alternatywne żądanie Niemiec, aby całkowicie wycofać odniesienie do wspomnianej normy, opiera się głównie na niedostatkach normy w jej obecnym brzmieniu, zwłaszcza jeżeli chodzi o instalację, a następnie użytkowanie wspomnianych wyrobów na terenach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie.

(11)

Państwa członkowskie zachowują jednak pełne uprawnienia do regulowania szczegółowych warunków instalowania lub użytkowania wyrobów budowlanych, pod warunkiem że takie szczegółowe warunki nie pociągają za sobą ustanowienia wymogów dotyczących oceny właściwości użytkowych produktów z naruszeniem zharmonizowanego systemu. Państwa członkowskie mogą więc zakazywać instalowania lub użytkowania wspomnianych wyrobów na terenach, na których występują trzęsienia ziemi lub powodzie, bądź nakładać ograniczenia na takie instalowanie lub użytkowanie, tak jak ma to obecnie miejsce w Niemczech.

(12)

Na podstawie treści normy EN 12285-2:2005 oraz informacji przedłożonych przez Niemcy, CEN i przedstawicieli branży, jak również po konsultacji z komitetami ustanowionymi na mocy art. 64 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 i art. 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 (4), osiągnięto powszechne porozumienie, że należy utrzymać odniesienie do tej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(13)

Domniemana niekompletność tej normy nie powinna być więc traktowana jako powód wystarczający do całkowitego wycofania odniesienia do normy EN 12285-2:2005 z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

(14)

Należy zatem utrzymać odniesienie do normy EN 12285-2:2005 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,