„C, E lub F”.

„artykułach 2H i 2J”.

„artykułów od 2A do 2J”.

„Każdą taką umowę można rozszerzyć o zobowiązania dotyczące zużycia na mocy artykułu 2J, pod warunkiem że całkowity połączony obliczeniowy poziom zużycia lub produkcji odnośnych stron nie przekracza poziomów wymaganych w artykule 2J.”.

„jakie powinny być te poprawki, oraz czy”

„, oraz czy”.

„należy dostosować współczynniki ocieplenia globalnego określone w grupie I załącznika A, załączniku C i załączniku F, a jeśli tak – w jaki sposób; oraz”.

„Artykuł 2J Wodorofluorowęglowodory

1.   Każda strona zapewni, by w ciągu dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się 1 stycznia 2019 r. oraz w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu następującego po nim jej poziom obliczeniowy zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F, wyrażony w ekwiwalentach CO2, nie przekroczył odsetka – określonego dla odpowiednich przedziałów lat wymienionych poniżej w punktach a)–e) – rocznej średniej jej poziomów obliczeniowych zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F dla lat 2011, 2012 i 2013, plus 15 procent poziomu obliczeniowego jej zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w grupie I załącznika C zgodnie z ustępem 1 artykułu 2F, wyrażonego w ekwiwalentach CO2.

2.   Niezależnie od przepisów ustępu 1 niniejszego artykułu strony mogą postanowić, że jedna ze stron zapewni, by w ciągu dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się 1 stycznia 2020 r. oraz w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu następującego po nim jej poziom obliczeniowy zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F, wyrażony w ekwiwalentach CO2, nie przekroczył odsetka – określonego dla odpowiednich przedziałów lat wymienionych poniżej w punktach a)–e) – rocznej średniej jej poziomów obliczeniowych zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F dla lat 2011, 2012 i 2013, plus 25 procent poziomu obliczeniowego jej zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w grupie I załącznika C zgodnie z ustępem 1 artykułu 2F, wyrażonego w ekwiwalentach CO2:

3.   Każda strona, która produkuje substancje kontrolowane wymienione w załączniku F, zapewni, by w ciągu dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się 1 stycznia 2019 r. oraz w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu następującego po nim jej poziom obliczeniowy produkcji substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F, wyrażony w ekwiwalentach CO2, nie przekroczył odsetka – określonego dla odpowiednich przedziałów lat wymienionych poniżej w punktach a)–e) – rocznej średniej jej poziomów obliczeniowych produkcji substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F dla lat 2011, 2012 i 2013, plus 15 procent poziomu obliczeniowego jej zużycia substancji kontrolowanych wymienionych w grupie I załącznika C zgodnie z ustępem 2 artykułu 2F, wyrażonego w ekwiwalentach CO2:

4.   Niezależnie od przepisów ustępu 3 niniejszego artykułu strony mogą postanowić, że jedna ze stron, która produkuje substancje kontrolowane wymienione w załączniku F, zapewni, by w ciągu dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się 1 stycznia 2020 r. oraz w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu następującego po nim jej poziom obliczeniowy produkcji substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F, wyrażony w ekwiwalentach CO2, nie przekroczył odsetka – określonego dla odpowiednich przedziałów lat wymienionych poniżej w punktach a)–e) – rocznej średniej jej poziomów obliczeniowych produkcji substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F dla lat 2011, 2012 i 2013, plus 25 procent poziomu obliczeniowego jej produkcji substancji kontrolowanych wymienionych w grupie I załącznika C zgodnie z ustępem 2 artykułu 2F, wyrażonego w ekwiwalentach CO2:

5.   Ustępy 1–4 niniejszego artykułu stosuje się, dopóki strony nie postanowią, by zezwolić na taki poziom produkcji bądź zużycia, który jest niezbędny do zastosowań uznanych przez strony za zastosowania wyłączone.

6.   Każda strona, która wytwarza substancje wymienione w grupie I załącznika C lub w załączniku F, zapewnia, by w ciągu dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się 1 stycznia 2020 r. oraz w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu następującego po nim jej emisje substancji wymienionych w grupie II załącznika F, wytworzone w każdym zakładzie produkcji, który wytwarza substancje wymienione w grupie I załącznika C lub w załączniku F, zostały zniszczone w miarę możliwości przy użyciu technologii zatwierdzonej przez strony w tym samym dwunastomiesięcznym okresie.

7.   Każda strona zapewnia, by zniszczenie substancji wymienionych w grupie II załącznika F wytworzonych przez zakłady, które produkują substancje wymienione w grupie I załącznika C lub w załączniku F odbywało się wyłącznie przy użyciu technologii zatwierdzonych przez strony.”

„1.   W rozumieniu artykułów 2, 2A–2J i 5 każda strona określi swoje poziomy obliczeniowe dla każdej grupy substancji z załącznika A, załącznika B, załącznika C, załącznika E lub załącznika F:”.

„, chyba że w ustępie 2 określono inaczej;”.

„; oraz

2.   Przy obliczaniu, na potrzeby artykułu 2J, ustępu 5bis artykułu 2 i punktu d) ustępu 1 artykułu 3, poziomów – wyrażonych w ekwiwalentach CO2 – produkcji, zużycia, importu, eksportu i emisji substancji wymienionych w załączniku F i grupie I załącznika C, każda strona stosuje współczynniki ocieplenia globalnego określone dla tych substancji w grupie I załącznika A, załączniku C i załączniku F.”.

„1sept.   Z wejściem w życie niniejszego ustępu każda strona wprowadza zakaz importu substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F z jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego protokołu.”.

„2sept.   Z wejściem w życie niniejszego ustępu każda strona wprowadza zakaz eksportu substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F do jakiegokolwiek państwa niebędącego stroną niniejszego protokołu.”.

„załącznikach A, B, C, E i F”.

„artykułami od 2A do 2J”.

„2bis.   Do dnia 1 stycznia 2019 r. albo w ciągu trzech miesięcy od daty wejścia dla niej w życie niniejszego ustępu – w zależności od tego, który termin przypadnie później – każda strona ustanowi i wdroży system licencjonowania importu i eksportu nowych, używanych, z recyklingu i odzyskanych substancji kontrolowanych wymienionych w załączniku F. Dowolna ze stron działająca na mocy ustępu 1 artykułu 5, która stwierdzi, że nie jest w stanie ustanowić i wdrożyć takiego systemu do dnia 1 stycznia 2019 r., może odroczyć te działania do dnia 1 styczna 2021 r.”.

„2I”

„2J”.

„artykule 2I”

„artykułach 2I i 2J”.

„do”.

„artykułach od 2A do 2J”.

„C i E”

„C, E i F”.

„3ter.   Każda strona dostarcza sekretariatowi dane statystyczne dotyczące jej rocznych emisji substancji kontrolowanych wymienionych w grupie II załącznika F w podziale na zakład zgodnie z punktem d) ustępu 1 artykułu 3.”.

„produkcji,”.

„oraz artykule 2I”

„, artykule 2I oraz 2J”.

„Jeżeli jedna ze stron działająca na mocy ustępu 1 artykułu 5 postanowi skorzystać z finansowania w ramach innego mechanizmu finansowego, co może się wiązać z pokryciem dowolnej części uzgodnionych zwiększających się kosztów, części tej nie można objąć mechanizmem finansowym na mocy artykułu 10 niniejszego protokołu.”.

„artykułów od 2A do 2J”.

Deklaracja Unii Europejskiej składana zgodnie z art. 13 ust. 3 Konwencji wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej, dotycząca zakresu uprawnień Unii Europejskiej w odniesieniu do spraw objętych konwencją oraz Protokołem montrealskim w sprawie substancji zubażających warstwę ozonową

Poniższe państwa są obecnie członkami Unii Europejskiej: Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Federalna Niemiec, Republika Estońska, Irlandia, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Chorwacji, Republika Włoska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Węgry, Republika Malty, Królestwo Niderlandów, Republika Austrii, Rzeczpospolita Polska, Republika Portugalska, Rumunia, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności z jego art. 192 ust. 1, Unia ma kompetencje w zakresie zawierania umów międzynarodowych oraz wykonywania obowiązków z nich wynikających, które przyczyniają się do osiągnięcia następujących celów:

Unia wykonała swoje kompetencje w dziedzinie objętej konwencją wiedeńską i protokołem montrealskim poprzez przyjęcie aktów prawnych, w szczególności rozporządzenia (WE) nr 1005/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (przekształcenie) (1) – zastępującego wcześniejsze prawodawstwo w zakresie ochrony warstwy ozonowej – oraz rozporządzenia (UE) nr 517/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 842/2006 (2). Unia ma kompetencje w zakresie wykonywania tych obowiązków wynikających z konwencji wiedeńskiej i protokołu montrealskiego, w odniesieniu do których przepisy unijnych instrumentów prawnych, w szczególności tych wymienionych powyżej, ustanawiają wspólne zasady, a także jeżeli postanowienia konwencji wiedeńskiej lub protokołu montrealskiego lub aktu przyjętego w celu ich wykonania wpływają na te wspólne zasady lub zmieniają zakres ich zastosowania, i w stosownym do tego zakresie; w pozostałych przypadkach kompetencje Unii są nadal dzielone między Unię i państwa członkowskie.

Wykonywanie kompetencji przez Unię Europejską zgodnie z Traktatami podlega z natury rzeczy ciągłym zmianom. Unia zastrzega sobie zatem prawo do wprowadzania w niniejszej deklaracji stosownych zmian.

W dziedzinie badań naukowych, o których mowa w konwencji, Unia ma kompetencje do prowadzenia działań, w szczególności do określania i realizacji programów; jednak wykonywanie tych kompetencji nie może doprowadzić do uniemożliwienia państwom członkowskim wykonywania ich kompetencji.

(1)  Dz.U. L 286 z 31.10.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 195.

ZAŁĄCZNIK

PRIORYTETY PARTNERSTWA UE–EGIPT NA LATA 2017–2020

I.   Wprowadzenie

Ogólne ramy współpracy między UE a Egiptem określono w układzie o stowarzyszeniu, który został podpisany w 2001 r. i wszedł w życie w 2004 r. Wszystkie elementy układu o stowarzyszeniu pozostają w mocy, jednak w niniejszym dokumencie przedstawiono wspólnie określone priorytety między UE a Egiptem w świetle zmienionej europejskiej polityki sąsiedztwa, które nakreślają ramy partnerstwa na najbliższe 3 lata.

Celem tych priorytetów partnerstwa jest stawienie czoła wspólnym wyzwaniom, przed którymi stoją UE i Egipt, promowanie wspólnych interesów i zagwarantowanie długoterminowej stabilności po obu stronach Morza Śródziemnego. Priorytety partnerstwa UE–Egipt są oparte na wspólnym zaangażowaniu na rzecz uniwersalnych wartości: demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka. Ich celem jest również wzmocnienie współpracy w celu wsparcia egipskiej „Strategii zrównoważonego rozwoju – wizja 2030”.

II.   Proponowane priorytety

Priorytety partnerstwa powinny przyczynić się do zaspokojenia aspiracji ludności na obu brzegach Morza Śródziemnego, zwłaszcza w celu zapewnienia sprawiedliwości społecznej, możliwości godnego zatrudnienia, dobrobytu gospodarczego i znacznie lepszych warunków życia, a co za tym idzie umocnienia stabilności w Egipcie i UE. Kluczowymi aspektami realizacji tych celów są wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu, wspierany przez innowacje oraz skuteczne i partycypacyjne sprawowanie rządów oparte na poszanowaniu praworządności, praw człowieka i podstawowych wolności. Priorytety uwzględniają również rolę odgrywaną odpowiednio przez UE i Egipt na arenie międzynarodowej i służą zwiększeniu współpracy dwustronnej, jak również regionalnej i międzynarodowej. Następujące nadrzędne priorytety będą podstawą odnowionego partnerstwa:

1.   Nowoczesna i zrównoważona gospodarka oraz rozwój społeczny w Egipcie

UE i Egipt jako kluczowi partnerzy będą współpracować w zakresie realizacji celów określonych w „Strategii zrównoważonego rozwoju – wizja 2030” z myślą o budowaniu stabilnego i dostatniego Egiptu.

a)   Modernizacja gospodarcza i przedsiębiorczość

Egipt jest zdeterminowany, by osiągnąć długoterminowy zrównoważony rozwój społeczno-gospodarczy, między innymi poprzez tworzenie bardziej korzystnych warunków dla wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu i tworzenia miejsc pracy, w szczególności dla ludzi młodych i kobiet, w tym przez zachęcanie do włączania sektora nieformalnego do legalnej gospodarki. W odniesieniu do długoterminowej stabilności gospodarczej, będzie to obejmować środki, które mogą zapewnić większą przestrzeń fiskalną umożliwiającą lepsze wdrażanie strategii na rzecz zrównoważonego rozwoju, dalszą reformę subsydiów i podatków, zwiększenie roli sektora prywatnego i poprawę warunków prowadzenia działalności gospodarczej, tak by przyciągnąć więcej inwestycji zagranicznych, w tym poprzez bardziej otwartą i konkurencyjną politykę handlową, w pełni skorzystać z dywidendy cyfrowej oraz poprzez wspieranie kluczowych projektów infrastrukturalnych, takich jak rozwój wydajnego systemu transportu. Ponadto UE będzie wspierać dążenia Egiptu do reformy administracji publicznej oraz dobrych rządów, w tym poprzez wykorzystywanie wysokiej jakości danych statystycznych oraz przy uwzględnieniu rewolucji cyfrowej i związanych z nią nowych modeli biznesowych i społecznych.

Egipska strategia zrównoważonego rozwoju przywiązuje wielką wagę do małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), do „wielkich projektów”, takich jak projekt rozbudowy Kanału Sueskiego, projekt „złoty trójkąt” związany z bogactwami naturalnymi w Górnym Egipcie oraz rekultywacją czterech milionów hektarów na potrzeby rolnictwa i urbanizacji, jak również do egipskiego banku wiedzy jako do głównych czynników długoterminowego procesu rozwoju społeczno-gospodarczego. Biorąc pod uwagę znaczenie rozwoju MŚP dla wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, sektor ten będzie nadal odgrywać kluczową rolę we współpracy UE z Egiptem. UE rozważy również sposoby zwiększenia potencjału projektu rozbudowy Kanału Sueskiego w zakresie rozwoju społeczno-gospodarczego. Ponadto UE i Egipt będą współpracowały w dziedzinie badań naukowych i innowacji w różnych sektorach, a także przy rozwijaniu technologii cyfrowych i usług. W tym kontekście Egipt i UE podkreśliły swoje zainteresowanie zacieśnianiem współpracy w wielu istotnych działaniach z zakresu szkolnictwa wyższego i badań, w tym w ramach programów Horyzont 2020 i Erasmus +.

Ze względu na nieocenione i bogate dziedzictwo Egiptu, a także znaczny wkład sektora kultury (z którym turystyka jest silnie powiązana) do krajowego PKB, zatrudnienia, rezerw walutowych i rozwoju społeczeństwa, szczególny nacisk zostanie położony na związki między kulturą, dziedzictwem kulturowym i lokalnym rozwojem gospodarczym.

b)   Handel i inwestycje

UE i Egipt są ważnymi partnerami handlowymi. Zobowiązały się one do umacniania istniejących stosunków handlowych i inwestycyjnych, a także zagwarantowania, by postanowienia handlowe układu o stowarzyszeniu UE–Egipt ustanawiające strefę wolnego handlu (FTA) były wdrażane w sposób, który umożliwia pełne wykorzystanie jej potencjału. UE wysunęła wcześniej pomysł pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu (DCFTA) w calu pogłębienia i rozszerzenia istniejącej umowy o wolnym handlu, jednak UE i Egipt określą również wspólnie inne odpowiednie metody, które mogą się przyczynić do poprawy stosunków handlowych.

c)   Rozwój społeczny i sprawiedliwość społeczna

Egipt potwierdza swoje zaangażowanie na rzecz reformy i wspierania rozwoju społecznego i sprawiedliwości społecznej, rozwiązywania wyzwań społecznych i demograficznych, przed którymi stoi, oraz rozwijania krajowych zasobów ludzkich, dzięki którym możliwy będzie większy rozwój gospodarczy i społeczny. W tym kontekście UE będzie wspierała starania Egiptu mające na celu ochronę zmarginalizowanych grup społecznych przed potencjalnymi negatywnymi skutkami reform gospodarczych za pośrednictwem siatek bezpieczeństwa socjalnego i ochrony socjalnej. Ponadto UE i Egipt będą w dalszym ciągu promowały rozwój obszarów wiejskich i miejskich, a także poprawę świadczenia podstawowych usług, ze szczególnym naciskiem na modernizację szkolnictwa (w tym szkolnictwa technicznego i zawodowego) oraz systemów opieki zdrowotnej. UE będzie dzieliła się doświadczeniem w zakresie tworzenie integracyjnego systemu opieki zdrowotnej i wysokiej jakości usług opieki zdrowotnej.

d)   Bezpieczeństwo energetyczne, środowisko i działania w dziedzinie klimatu

UE i Egipt będą współpracowały w zakresie dywersyfikacji źródeł energii ze szczególnym uwzględnieniem odnawialnych źródeł energii oraz działań związanych z efektywnością energetyczną. Na wniosek rządu egipskiego UE będzie wspierała starania Egiptu zmierzające do zaktualizowania zintegrowanej strategii energetycznej, której celem jest spełnienie krajowych wymogów zrównoważonego rozwoju oraz ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. Ponadto odkrycie podmorskich złóż gazu w Egipcie stanowi istotne pole dla synergii między UE a Egiptem w zakresie konwencjonalnych źródeł energii, biorąc pod uwagę istniejącą infrastrukturę skraplania gazu w Egipcie. Umożliwiłoby to bardziej przewidywalne wytwarzanie energii, które służyłoby zarówno interesom Egiptu (biorąc pod uwagę znaczne zapotrzebowanie kraju i potencjał generowania dochodów, w tym dla otoczenia biznesu i rozwoju społecznego), jak i interesom UE (dywersyfikacja dostaw). Wzmocnienie dialogu energetycznego między UE i Egiptem przyczyni się do określenia kluczowych obszarów współpracy (takich jak pomoc techniczna w celu utworzenia regionalnego centrum energetycznego), wspólnych badań, wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk, transferu technologii oraz promowania subregionalnej (wewnątrzśródziemnomorskiej) współpracy, a jednocześnie umożliwi uwzględnienie konieczności ochrony ekosystemów morskich w basenie Morza Śródziemnego.

UE i Egipt będą wspólnie promowały działania na rzecz ochrony klimatu i środowiska w kontekście realizacji celu zrównoważonego rozwoju. Zgodnie ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z przyjęcia porozumienia klimatycznego z Paryża, UE będzie wspierała realizację zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów (INDC) w Egipcie w dziedzinie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej. UE i Egipt będą współpracowały na rzecz realizacji celów, które określono między innymi w programie działań do roku 2030 oraz w ramach z Sendai dotyczących ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych.

Egipt i UE zbadają możliwości współpracy w dziedzinach takich jak zrównoważone zarządzanie zasobami, w tym zasobami wodnymi, zachowanie różnorodności biologicznej, infrastruktura sanitarna, zarządzanie odpadami stałymi, w tym redukcja emisji zanieczyszczeń przemysłowych, gospodarowanie chemikaliami i odpadami niebezpiecznymi, a także zwalczania pustynnienia i degradacji gleby. Egipt i UE badają również możliwości przewidziane w deklaracji ministerialnej Unii dla Śródziemnomorza (UfM) w sprawie instrumentu na rzecz zintegrowanej polityki morskiej/przeciwdziałania zmianom klimatu (1). Rozważane potencjalne dziedziny współpracy obejmują inteligentne porty morskie, klastry morskie, zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną, a także rybołówstwo morskie.

2.   Partnerstwo w polityce zagranicznej

UE i Egipt mają wspólny interes we wzmacnianiu współpracy w polityce zagranicznej na szczeblu dwustronnym, regionalnym i międzynarodowym.

Ustabilizowanie sytuacji we wspólnym sąsiedztwie i poza nim

Egipt ma istotną rolę do odegrania, wykorzystując swój status członka Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz Rady Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej. W Egipcie znajduje się także siedziba Ligi Państw Arabskich (LPA), z którą Unia zamierza pogłębić i poszerzyć współpracę. Egipt i UE będą dążyły do ściślejszej współpracy i wspólnego porozumienia w wielu kwestiach, w tym w kwestiach wielostronnych. Partnerstwo między UE a Egiptem ma duże znaczenie dla stabilności i dobrobytu w basenie Morza Śródziemnego, na Bliskim Wschodzie i w Afryce. Współpraca między UE a Egiptem, w tym na forach regionalnych, będzie miała na celu przyczynianie się do rozwiązywania konfliktów, budowania pokoju oraz przezwyciężania wyzwań politycznych i gospodarczych w tych regionach. Ponadto UE i Egipt wzmocnią wymianę informacji na temat najważniejszych wyzwań na szczeblu regionalnym i międzynarodowym, które mają wpływ na obie strony.

Współpraca w zakresie zarządzania kryzysowego i pomocy humanitarnej

UE i Egipt zintensyfikują współpracę i konsultacje oraz będą wymieniały doświadczenia w zakresie zarządzania kryzysami i zapobiegania im, zarówno na szczeblu dwustronnym, jak i regionalnym, dążąc do stawienia czoła skomplikowanym wyzwaniom dla pokoju, stabilności i rozwoju wynikającym z konfliktów i katastrof naturalnych, w ich wspólnym sąsiedztwie oraz poza nim.

3.   Zwiększanie stabilności

Stabilizacja jest wspólnym wyzwaniem dla UE i Egiptu. Kluczowe znaczenie w tym względzie ma stworzenie nowoczesnego państwa demokratycznego, które zapewnia wszystkim korzyści w sprawiedliwy sposób. Prawa człowieka – obywatelskie, polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne, jak określono w międzynarodowym prawie dotyczącym praw człowieka, Traktacie o Unii Europejskiej i konstytucji Egiptu – stanowią wspólną wartość i fundament nowoczesnego państwa demokratycznego. Egipt i UE zobowiązują się zatem do promowania demokracji, podstawowych wolności i praw człowieka jako konstytucyjnych praw wszystkich swoich obywateli, zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi. W tym kontekście UE będzie wspierała Egipt w procesie przekształcenia tych praw w obowiązujące prawo.

a)   Nowoczesne państwo demokratyczne

Egipt i UE zobowiązały się do zapewnienia rozliczalności, praworządności, pełnego poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz reagowania na potrzeby swoich obywateli. UE będzie wspierała dążenia Egiptu do wzmocnienia zdolności instytucji państwowych do skutecznego przeprowadzenia reformy sektora publicznego, do zwiększenia zdolności organów egzekwowania prawa w realizacji ich obowiązków w zakresie zapewniania wszystkim bezpieczeństwa, a także rozwinięcia nowych konstytucyjnych funkcji parlamentu. Ponadto UE i Egipt zacieśnią współpracę w obszarze modernizacji wymiaru sprawiedliwości, zwiększania dostępu wszystkich obywateli do wymiaru sprawiedliwości poprzez pomoc prawną i tworzenie wyspecjalizowanych sądów, reformy zarządzania finansami publicznymi oraz walki z korupcją. UE i Egipt rozważą również możliwość rozwinięcia współpracy sądowej w sprawach karnych i cywilnych. Współpraca parlamentarna między UE a Egiptem, w tym poprzez ustrukturyzowane wymiany między komisjami i grupami parlamentarnymi, wzmocniłaby koordynację i przyczyniłaby się do większego wzajemnego zrozumienia. UE będzie również wspierała wysiłki Egiptu, aby wzmocnić pozycję władz lokalnych w zakresie planowania i świadczenia usług publicznych, a także zapewniania równości szans gospodarczych, społecznych i politycznych oraz wspierania integracji społecznej dla wszystkich.

b)   Bezpieczeństwo i terroryzm

Bezpieczeństwo jest wspólnym celem obu stron. Terroryzm oraz brutalny ekstremizm sprzyjający rozwojowi terroryzmu stanowią zagrożenie dla całej tkanki społecznej po obu stronach Morza Śródziemnego. Stwarzają one poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i dobrobytu naszych obywateli. Zwalczanie tych zagrożeń stanowi wspólny cel UE i Egiptu; ich współpraca jest możliwa w ramach kompleksowego podejścia, które pozwoli zająć się źródłowymi przyczynami terroryzmu z należytym poszanowaniem praw człowieka i podstawowych wolności, w celu skutecznego przeciwdziałania i zapobiegania radykalizacji postaw, a także wspierania rozwoju społeczno-gospodarczego. UE i Egipt zobowiązują się do dalszej współpracy w walce z ekstremizmem i wszelkimi formami dyskryminacji, w tym islamofobią i ksenofobią.

Do innych obszarów współpracy należą między innymi ochrona lotnictwa, zapewnienie bezpieczeństwa oraz zdolność do zapobiegania i zwalczania międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, m.in w zakresie przemytu migrantów, handlu ludźmi, handlu narkotykami oraz prania pieniędzy.

Strony postanawiają zacieśniać współpracę w dziedzinie realizacji programu działania ONZ na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, w tym poprzez wymianę doświadczeń, szkoleń i inne działania związane z budowaniem zdolności.

c)   Zarządzanie przepływami migracyjnymi z korzyścią dla obu stron

Deklaracja polityczna oraz wspólny plan działania przyjęte na szczycie w Valletcie będą stanowiły główne ramy współpracy między UE a Egiptem w dziedzinie migracji. UE będzie wspierała dążenia rządu egipskiego do wzmocnienia jego systemu zarządzania migracjami, w tym elementów reformy legislacyjnej i strategii w zakresie zarządzania migracjami. UE będzie wspierała wysiłki Egiptu w dziedzinie zapobiegania i zwalczania nielegalnej migracji, przemytu ludzi oraz handlu ludźmi, w tym działania związane z identyfikacją ofiar handlu ludźmi i udzielaniem im pomocy. Komisja będzie również dążyła do wspierania i umacniania zdolności Egiptu w zakresie ochrony praw migrantów oraz zapewnienia ochrony kwalifikującym się osobom, zgodnie z międzynarodowymi standardami. UE i Egipt przeanalizują możliwości współpracy w dziedzinie dobrowolnego powrotu migrantów o nieuregulowanym statusie do ich kraju pochodzenia, mając na uwadze, by migracja była zarządzana na całym świecie w sposób legalny. Działania te będą szły w parze ze współpracą dotyczącą zwalczania źródłowych przyczyn nielegalnej migracji, w szczególności ubóstwa i bezrobocia.

Mobilność osób może przyczynić się do rozwijania umiejętności i wiedzy, co z kolei może przyczynić się do rozwoju Egiptu. Może ona również przyczyniać się do budowania trwałych pomostów między wysoko wykwalifikowaną siłą roboczą w UE i Egipcie. UE i Egipt zobowiązały się do pełnej ochrony praw migrantów.

III.   Zasady współpracy

Przywiązywanie wagi do czynnika ludzkiego oraz propagowanie kontaktów międzyludzkich przyczyni się do wzmocnienia powiązań, a tym samym do utrwalenia partnerstwa między UE a Egiptem. Wzajemna rozliczalność i odpowiedzialność wobec społeczeństwa europejskiego i egipskiego jest istotnym aspektem priorytetów partnerstwa.

Kwestie będące przedmiotem wspólnego zainteresowania powinny również być podejmowane w drodze silniejszej współpracy regionalnej i subregionalnej (południe-południe). W tym względzie UE i Egipt będą współpracowały w ramach Unii dla Śródziemnomorza oraz poprzez Fundację im. Anny Lindh, w szczególności w ramach dialogu międzykulturowego.

Kultura dialogu okazała się cennym narzędziem w rozwijaniu wzajemnego szacunku. Zasadnicze znaczenie będzie miało pogłębienie dialogu politycznego na temat demokracji i praw człowieka oraz utrzymanie tych aspektów technicznych, które go wzmacniają. Dialog umożliwi również ugruntowanie partnerstwa oraz podsumowanie jego zasięgu i osiągnięć.

Zgodnie z priorytetami rządu Egiptu w priorytetach partnerstwa położony zostanie nacisk na działania dotyczące młodzieży, od której zależy długoterminowa stabilność naszych społeczeństw, oraz kobiet, niezbędnych do osiągnięcia postępu w społeczeństwie. Kluczowym celem jest wzmocnienie ich pozycji i zapewnienie im prawnych i praktycznych narzędzi umożliwiających im odgrywanie należytej roli w społeczeństwie poprzez aktywny udział w gospodarce i sprawowaniu rządów. UE nadal będzie dzieliła się swoimi doświadczeniami w zakresie walki z dyskryminacją kobiet i promowania równości płci, a także propagowania włączenia społecznego i zapewnienia możliwości ludziom młodym.

UE i Egipt zgadzają się co do tego, że społeczeństwo obywatelskie jest ważnym i skutecznym czynnikiem przyczyniającym się do realizacji priorytetów partnerstwa oraz przejrzystego i partycypacyjnego sprawowania rządów, a także wspierającym trwający w Egipcie proces zrównoważonego rozwoju. Obie strony będą współpracowały z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego w procesie rozwoju gospodarczego, politycznego i społecznego zgodnie z egipską konstytucją i odpowiednimi przepisami krajowymi.

IV.   Wniosek

W duchu współodpowiedzialności UE i Egipt wspólnie określiły priorytety partnerstwa oraz opracują uzgodniony mechanizm oceny i monitorowania. Przewidziano także przegląd śródokresowy, aby ocenić wpływ priorytetów partnerstwa. Zgodnie z ukierunkowanym podejściem przyjętym w priorytetach partnerstwa oraz przy uwzględnieniu wzajemnych interesów, UE i Egipt wspólnie zoptymalizują wdrażanie układu o stowarzyszeniu. Komitet stowarzyszenia i Rada stowarzyszenia pozostaną głównymi podmiotami, które będą prowadziły ogólną ocenę realizacji priorytetów partnerstwa w ujęciu rocznym.

(1)  Instrument dialogu polityki regionalnej na rzecz zintegrowanej polityki morskiej i przeciwdziałania zmianom klimatu.

„2.   »Przedsiębiorstwa partnerskie« oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu ust. 3 i między którymi istnieją następujące związki: przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla (typu upstream) posiada, samodzielnie lub wspólnie z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym w rozumieniu ust. 3, co najmniej 25 % kapitału innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla (typu downstream) lub praw głosu w takim przedsiębiorstwie.”,

„2.   »Przedsiębiorstwa partnerskie« oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu ust. 3 i między którymi istnieją następujące związki: przedsiębiorstwo (przedsiębiorstwo wyższego szczebla) posiada, samodzielnie lub wspólnie z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym w rozumieniu ust. 3, co najmniej 25 % kapitału innego przedsiębiorstwa (przedsiębiorstwa niższego szczebla) lub praw głosu w takim przedsiębiorstwie.”.