(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (1) ustalono uprawnienia do połowów na 2017 r. dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz dla unijnych statków rybackich w niektórych wodach nienależących do Unii.

(2)

Odstępstwo dopuszczające połowy labraksa przy użyciu niektórych kategorii narzędzi połowowych jest związane z historycznymi danymi połowowymi z zastosowaniem tych narzędzi. Należy doprecyzować, że to odstępstwo pozostaje utrzymane w przypadku zastąpienia statków rybackich, pod warunkiem zapewnienia, że liczba statków objętych odstępstwem i ich ogólna zdolność połowowa nie ulegną zwiększeniu.

(3)

W swojej opinii z 2017 r. i zgodnie z poziomem referencyjnym z 2016 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) wprowadziła zmiany obszarów zarządzania dobijakami. Obszar zarządzania dobijakami 3r zlokalizowany jest głównie w wodach Norwegii, jego część obejmuje jednak również wody Unii, a niektóre ważne ławice rozciągają się przez obszary zarządzania 2r i 3r. Należy zapewnić unijnym statkom rybackim dostęp do ławic dobijaków zlokalizowanych w wodach Unii obszaru zarządzania 3r. Uprawnienia do połowów ustanowione w odniesieniu do obszaru zarządzania 2r powinny zatem obejmować także wody Unii obszaru zarządzania 3r.

(4)

W dniu 27 marca 2017 r. ICES wydała opinię dotyczącą połowów krewetki północnej (Pandalus borealis) w rejonie ICES IVa w części wschodniej oraz podrejonie ICES 20 (północna część Morza Północnego, w Rynnie Norweskiej i cieśninie Skagerrak). Na podstawie tej opinii oraz po konsultacji z Norwegią należy ustalić unijny przydział krewetki północnej w cieśninie Skagerrak na poziomie 3 856 ton oraz zmienić kwotę przyznaną Unii w Rynnie Norweskiej.

(5)

W poprzednich latach całkowity dopuszczalny połów (TAC) w odniesieniu do szprota (Sprattus sprattus) w Morzu Północnym był ustalany na rok kalendarzowy, natomiast ICES wydaje swoje opinie na okres od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca roku następnego. Okresy te powinny być dostosowane w taki sposób, aby okres stosowania TAC był dopasowany do opinii ICES. Wyjątkowo i wyłącznie ze względu na to przejście należy zmienić TAC w odniesieniu do szprota, aby objąć okres 18 miesięcy kończący się w dniu 30 czerwca 2018 r. Wszelkie kolejne uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z okresem, w odniesieniu do którego ICES wyda swoją opinię.

(6)

W rozporządzeniu (UE) 2017/127 TAC w odniesieniu do szprota został ustalony na poziomie 33 830 ton, aby objąć połowy szprota w pierwszej połowie 2017 r. ICES zalecił, aby połowy w okresie od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. nie przekraczały 170 387 ton. Zatem TAC w odniesieniu do szprota na okres 18 miesięcy należy ustalić tak, aby objąć rzeczywiste połowy, które miały miejsce w pierwszej połowie 2017 r. w ramach limitów TAC określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/127 oraz poziom połowów określony w opinii ICES na pozostałe 12 miesięcy, tj. od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r.

(7)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/595 (2) usunięto tabelę z uprawnieniami do połowów zimnicy (Limanda limanda) i storni (Platichthys flesus) w wodach Unii rejonu ICES IIa i podobszaru IV, określonymi w załączniku IA do rozporządzenia (UE) 2017/127. Należy zatem usunąć zimnicę z tych przypisów w załączniku IA do rozporządzenia (UE) 2017/127, w których zimnica jest uznawana za gatunek będący powiązanym przyłowem.

(8)

W zaleceniu Komisji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) 1: 2014 zakazano połowów karmazyna (Sebastes mentella) w wodach międzynarodowych podobszarów ICES I i II od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2014 r. Po zakończeniu tego okresu zakaz na mocy tego zalecenia nie miał już zastosowania. Należy zatem zmienić uprawnienia do połowów, aby umożliwić rozpoczęcie połowów karmazyna przez cały 2017 r.

(9)

Na dorocznym posiedzeniu w 2016 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła zalecenie 16-05 (zwane dalej „zaleceniem 16-05”), w którym określono TAC w odniesieniu do włócznika w Morzu Śródziemnym (Xiphias gladius) na poziomie 10 500 ton i powołano grupę roboczą w celu określenia sprawiedliwego i zrównoważonego systemu przydziału TAC w odniesieniu do włócznika w Morzu Śródziemnym, ustanowienia kwot na rok 2017 dla umawiających się stron, dla współpracujących stron niebędących umawiającymi się stronami, dla podmiotów lub podmiotów rybołówczych oraz ustanowienia mechanizmu zarządzania TAC.

(10)

Pismem skierowanym do sekretariatu ICCAT w dniu 23 grudnia 2016 r. Unia potwierdziła, że z dniem 1 stycznia 2017 r. wdroży zalecenie 16-05. W szczególności Unia potwierdziła, że począwszy od 2017 r. w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca wprowadzi okres zamknięcia dotyczący połowów włócznika w Morzu Śródziemnym, o którym mowa w pkt 11 zalecenia 16-05. Należy zatem wprowadzić takie zamknięcie jako warunek funkcjonalnie związany z ustalaniem i przydziałem uprawnień do połowów włócznika w Morzu Śródziemnym.

(11)

Grupa robocza ustanowiona na mocy zalecenia 16-05 odbyła posiedzenie w dniach 20–22 lutego 2017 r. i zaproponowała klucz przydziału oraz kompromis w sprawie zarządzania wykorzystaniem kwot na 2017 r. W ramach tego kompromisu udział Unii został ustalony na poziomie 70,756 % TAC dla ICCAT, co stanowi 7 410,48 ton w 2017 r. Należy zatem wdrożyć udział Unii do prawa Unii oraz określić kwoty dla państw członkowskich. Przydział ten powinien być oparty na historycznych połowach w okresie referencyjnym 2012–2015.

(12)

Limity połowowe, które wprowadzono w rozporządzeniu (UE) 2017/127, stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Przepisy wprowadzone niniejszym rozporządzeniem zmieniającym dotyczące limitów połowowych powinny zatem również być stosowane od tego dnia. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasady pewności prawa ani ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ uprawnienia do połowów, których to dotyczy, nie zostały jeszcze wyczerpane.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2017/127,

1)

art. 9 ust. 2 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Powyższe odstępstwa mają zastosowanie do unijnych statków rybackich, które w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 30 września 2016 r. odnotowały połowy labraksa: w odniesieniu do lit. b) – zapisane połowy za pomocą haków i lin, a w odniesieniu do lit. c) – zapisane połowy za pomocą stawnych sieci skrzelowych. W przypadku zastąpienia unijnego statku rybackiego państwa członkowskie mogą zezwolić, aby odstępstwo miało zastosowanie do innego statku rybackiego, pod warunkiem że liczba unijnych statków rybackich objętych przedmiotowym odstępstwem i ich łączna zdolność połowowa nie ulegną zwiększeniu.”;

2)

w załącznikach IA oraz ID do rozporządzenia (UE) 2017/127 wprowadza się zmiany zawarte w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Tylko dodatki do żywności uwzględnione w unijnym wykazie w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 mogą być jako takie wprowadzane do obrotu i stosowane w żywności na warunkach określonych w tym załączniku.

(3)

Niektóre dodatki do żywności są przeznaczone do szczególnych zastosowań w określonych praktykach i procesach enologicznych. Takie dodatki do żywności powinny być stosowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1333/2008 i przepisami szczegółowymi, określonymi w odpowiednim prawodawstwie unijnym.

(4)

Przepisy szczegółowe zezwalające na stosowanie dodatków w winie określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (3), decyzji Rady 2006/232/WE (4) i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 606/2009 (5) oraz w ich środkach wykonawczych.

(5)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (6) określono specyfikacje dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(6)

Wykaz unijny i specyfikacje mogą być aktualizowane zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(7)

W dniu 24 lutego 2015 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie poliasparaginianu potasu jako stabilizatora w winie. Wniosek ten udostępniono państwom członkowskim zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008.

(8)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ocenił bezpieczeństwo poliasparaginianu potasu jako dodatku do żywności i stwierdził w swojej opinii (7) z dnia 9 marca 2016 r., że nie ma zagrożenia dla bezpieczeństwa przy proponowanym stosowaniu go w winie przy maksymalnym poziomie zastosowania 300 mg/l i typowych poziomach rzędu 100–200 mg/l.

(9)

Poliasparaginian potasu działa jako stabilizator, przeciwdziałając wytrącaniu się kryształów winianu w winie (czerwonym, różowym i białym). Ułatwia on utrzymanie jakości i stabilności wina, a jego zastosowanie nie ma wpływu na właściwości organoleptyczne. Należy zatem uwzględnić poliasparaginian potasu w unijnym wykazie dodatków do żywności oraz przydzielić temu dodatkowi do żywności numer E 456, aby umożliwić jego zatwierdzenie jako stabilizatora w winie w przepisach szczegółowych odpowiedniego prawodawstwa Unii.

(10)

Specyfikacje poliasparaginianu potasu (E 456) należy włączyć do rozporządzenia (UE) nr 231/2012, gdy zostanie on po raz pierwszy uwzględniony w unijnym wykazie dodatków do żywności ustanowionym w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 i (UE) nr 231/2012.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 decyzji 2013/233/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 Traktatu, do podejmowania odpowiednich decyzji w celu sprawowania kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego nad misją Unii Europejskiej dotyczącą pomocy w zintegrowanym zarządzaniu granicami w Libii (EUBAM Libya), w tym decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)

W dniu 30 sierpnia 2016 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2016/1634 (2) w sprawie mianowania Vincenza TAGLIAFERRIEGO szefem misji EUBAM Libya od dnia 1 września 2016 r. do dnia 21 sierpnia 2017 r.

(3)

W dniu 4 sierpnia 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/1339 (3) zmieniającą i przedłużającą decyzję 2013/233/WPZiB do dnia 21 sierpnia 2017 r.

(4)

W dniu 17 lipca 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/1342 (4) w sprawie przedłużenia mandatu misji EUBAM Libya od dnia 22 sierpnia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.

(5)

W dniu 12 lipca 2017 r. Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował przedłużenie mandatu Vincenza TAGLIAFERRIEGO jako szefa misji EUBAM Libya od dnia 22 sierpnia 2017 r. do dnia 21 sierpnia 2018 r.,

(1)

W dniu 23 czerwca 2016 r. producent BMW AG („wnioskodawca”) złożył wniosek o zatwierdzenie funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym jako ekoinnowacji. Kompletność wniosku oceniono zgodnie z art. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011. Ustalono, że wniosek jest kompletny.

(2)

Wniosek poddano ocenie zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 725/2011 oraz wytycznymi technicznymi dotyczącymi przygotowania wniosków o zatwierdzenie technologii innowacyjnych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 443/2009 (3). Ze względu na złożoność technologii okres oceny przedłużono o pięć miesięcy, tj. do dnia 23 sierpnia 2017 r., zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011.

(3)

Wniosek dotyczy funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym stosowanej w pojazdach BMW kategorii M1 z konwencjonalnym układem napędowym i automatyczną skrzynią biegów. Podstawową zasadą tej technologii innowacyjnej jest odłączanie silnika spalinowego od układu napędowego i uniemożliwienie opóźnienia spowodowanego przez hamowanie silnikiem. Funkcja ta powinna się włączać automatycznie w najczęściej używanym trybie jazdy, który jest trybem wybieranym automatycznie, gdy samochód ma włączony silnik. Tym samym jazdę z automatycznym odłączaniem silnika można wykorzystać w celu zwiększenia dystansu przejechanego przez pojazd bez napędu w sytuacjach, gdy napęd nie jest potrzebny lub konieczne jest powolne zmniejszanie prędkości. Podczas jazdy z automatycznym odłączaniem silnika energia kinetyczna i potencjalna pojazdu jest bezpośrednio wykorzystywana do pokonania oporu jazdy i – co za tym idzie – do zmniejszenia zużycia paliwa. W celu uzyskania mniejszego opóźnienia silnik jest odłączany od układu napędowego poprzez otwarcie sprzęgła. Czynność ta jest wykonywana automatycznie przez urządzenie sterujące automatycznej skrzyni biegów. W trakcie tych faz jazdy z automatycznym odłączaniem silnika silnik pracuje na biegu jałowym („jazda z silnikiem na biegu jałowym”).

(4)

W drodze decyzji wykonawczej (UE) 2015/1132 (4) Komisja zatwierdziła wniosek przedsiębiorstwa Porsche AG dotyczący funkcji automatycznego odłączenia biegu przeznaczonej do stosowania wyłącznie w pojazdach Porsche klasy S kategorii M1 (sportowe coupé). Wniosek złożony przez przedsiębiorstwo BMW AG dotyczący funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym przeznaczonej do stosowania w pojazdach BMW kategorii M1 z konwencjonalnym układem napędowym i automatyczną skrzynią biegów.

(5)

Wnioskodawca przedstawił metodę badania zmniejszenia emisji CO2 związanego ze stosowaniem funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym, uwzględniającą zmieniony cykl badawczy NEDC umożliwiający pojazdowi jazdę przy automatycznym odłączaniu silnika. W celu porównania pojazdu wyposażonego w funkcję automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym z pojazdem odniesienia bez zainstalowanej funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym, z niedostępną funkcją automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym w najczęściej używanym trybie jazdy lub funkcją automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym wyłączoną na potrzeby badań, oba pojazdy należy badać w ramach tego samego zmienionego cyklu badawczego NEDC. Jednakże ze względu na fakt, że pojazd odniesienia miałby trudności z dostosowaniem prędkości do wykresu prędkości zmienionego cyklu badawczego NEDC, badanie pojazdu odniesienia przeprowadza się w oparciu o standardowy cykl badawczy NEDC w warunkach gorącego rozruchu, natomiast zmienione warunki są uwzględniane za pomocą współczynnika konwersji stosowanego na potrzeby obliczania oszczędności CO2. Określenie współczynnika konwersji zależy od danego pojazdu i jest związane głównie z konfiguracją sprzętową układu napędowego. Z wcześniejszych badań wynika, że współczynnik konwersji zdaje się mieścić się w przedziale od 0,96 do 0,99. Wnioskodawca wystąpił o współczynnik konwersji o wartości 0,98. Komisja stoi jednak na stanowisku, że wnioskodawca nie przedstawił wystarczających dowodów uzasadniających poziom współczynnika konwersji wyższy niż 0,96. W związku z tym uważa się za właściwe utrzymanie współczynnika konwersji na niższym poziomie podanego zakresu, tj., wartości 0,960, zgodnie z przelicznikiem podanym w decyzji wykonawczej (UE) 2015/1132.

(6)

Kluczowym elementem przy określaniu oszczędności CO2 jest odległość przebyta podczas jazdy przy zastosowaniu funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym, przy uwzględnieniu faktu, że funkcja automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym może zostać wyłączona w trybach jazdy innych niż najczęściej używany tryb jazdy. Wnioskodawca wnioskował o współczynnik stosowania wynoszący 0,7, który odnosi odległość przebytą przy zastosowaniu funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym w trakcie badania w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego do odległości przebytej przy zastosowaniu tej funkcji w zmienionych warunkach NEDC. Proponowany współczynnik stosowania jest jednak wartością dla najbardziej korzystnego przypadku niepopartą solidną analizą. W oparciu o dodatkową analizę i przy uwzględnieniu analizy wykonanej na potrzeby decyzji wykonawczej (UE) 2015/1132 należy uwzględnić bardziej zachowawczy współczynnik stosowania wynoszący 0,62.

(7)

Studium przypadku opracowane przez przedsiębiorstwo BMW AG dotyczyło dwóch pojazdów wyposażonych w technologię automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym do momentu osiągnięcia prędkości 40 km/h. Mając na względzie przyszłą produkcję modeli pojazdów BMW, które mogą kontynuować jazdę przy automatycznym odłączaniu silnika na biegu jałowym aż do momentu osiągnięcia prędkości 15 km/h, wnioskodawca zaproponował metodę analityczną w celu rozszerzenia zakresu, aby objąć także dłuższy okres jazdy przy automatycznym odłączaniu silnika na biegu jałowym. Niemniej jednak wpływ wydłużonego okresu jazdy przy automatycznym odłączaniu silnika na biegu jałowym na współczynnik stosowania nie został przeanalizowany przez wnioskodawcę. Należy zatem wziąć pod uwagę funkcję automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym do poziomu prędkości 40 km/h.

(8)

Informacje podane we wniosku potwierdzają, że warunki określone w art. 2 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011 oraz kryteria, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, zostały spełnione przynajmniej dla jednego z dwóch pojazdów przedstawionych w studium przypadku. Ponadto wniosek jest poparty sprawozdaniem weryfikującym przygotowanym przez niezależny zatwierdzony organ zgodnie z art. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011.

(9)

W oparciu o informacje przedstawione wraz z przedmiotowym wnioskiem oraz uwzględniając doświadczenia zebrane w trakcie oceny wniosku dotyczącego zatwierdzenia funkcji automatycznego odłączania biegu przedsiębiorstwa Porsche AG w ramach decyzji wykonawczej (UE) 2015/1132 wykazano w zadowalający sposób, że funkcja automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym opracowana przez BMW może zapewnić w przypadku niektórych pojazdów marki BMW zmniejszenie emisji CO2 na poziomie co najmniej 1 g CO2/km, zgodnie z art. 9 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011. Organ udzielający homologacji typu musi zatem zweryfikować, czy wartość progowa wynosząca 1 g CO2/km określona w art. 9 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011 została osiągnięta na potrzeby poświadczania oszczędności CO2 osiąganych przez pojazdy marki BMW wyposażone w funkcję automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym.

(10)

W związku z powyższym Komisja uznaje, że nie ma podstaw do wnoszenia zastrzeżeń wobec zatwierdzenia przedmiotowej technologii innowacyjnej.

(11)

W celu uzyskania poświadczenia oszczędności emisji CO2 z certyfikowanej funkcji automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym przedsiębiorstwa BMW AG przedsiębiorstwo to powinno dostarczyć sprawozdanie weryfikujące sporządzone przez niezależny zatwierdzony organ, potwierdzające zgodność wyposażonego pojazdu z warunkami określonymi w niniejszej decyzji, wraz z wnioskiem o poświadczenie przedłożonym organowi udzielającemu homologacji typu.

(12)

Do celów określenia ogólnego kodu ekoinnowacji, który ma być stosowany w odpowiednich dokumentach homologacji typu zgodnie z załącznikami I, VIII i IX do dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, (5) należy określić kod indywidualny w odniesieniu do technologii innowacyjnej,

a)

technologia innowacyjna jest zainstalowana w pojazdach BMW kategorii M1 z konwencjonalnym układem napędowym i automatyczną skrzynią biegów wyposażonych w funkcję automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym BMW włączaną automatycznie w najczęściej używanym trybie jazdy; jest to tryb jazdy, który jest zawsze wybierany podczas uruchamiania silnika pojazdu bez względu na tryb wybrany, gdy silnik pojazdu był poprzednio wyłączany; funkcja automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym BMW nie może być wyłączona w najczęściej używanym trybie jazdy przez kierowcę ani w drodze ingerencji z zewnątrz;

b)

funkcja automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym BMW działa co najmniej do momentu zmniejszenia prędkości do 40 km/h;

c)

w przypadku pojazdów mających zwolnić przy automatycznym odłączaniu silnika na biegu jałowym do prędkości niższej niż 40 km/h, funkcja automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym BMW jest wyłączana w momencie osiągnięcia prędkości 40 km/h na potrzeby badania określonego w załączniku.

(1)

W dniu 16 marca 2016 r. Rada Prezesów zatwierdziła utworzenie Rady ds. Infrastruktury Rynku, nowego organu zarządzającego odpowiedzialnego za zadania techniczne oraz zadania dotyczące zarządzania operacyjnego w odniesieniu do infrastruktur i platform rynkowych.

(2)

Decyzja EBC/2012/6 (2) powinna zostać odpowiednio zmieniona w celu odzwierciedlenia utworzenia Rady ds. Infrastruktury Rynku oraz działania Rady T2S jako jednego z wyspecjalizowanych składów Rady ds. Infrastruktury Rynku,

1)

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

(*1)  Wytyczne EBC/2012/13 z dnia 18 lipca 2012 r. w sprawie TARGET2-Securities (Dz.U. L 215 z 11.8.2012, s. 19).”;"

2)

w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

3)

w załączniku II, w sekcji „Skład” akapit czwarty otrzymuje brzmienie:

„Kadencja członka Rady T2S trwa 24 miesiące, z możliwością powołania na kolejną kadencję. Rada Prezesów może zdecydować o skróceniu mandatu, w tym także w przypadkach rezygnacji członków lub przejścia przez nich na emeryturę przed wygaśnięciem kadencji.”;

4)

w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

(1)

W dniu 16 marca 2016 r. Rada Prezesów zatwierdziła utworzenie Rady ds. Infrastruktury Rynku, nowego organu zarządzającego odpowiedzialnego za zadania techniczne oraz zadania dotyczące zarządzania operacyjnego w odniesieniu do infrastruktur i platform rynkowych.

(2)

Tego samego dnia Rada Prezesów zatwierdziła utworzenie Komitetu ds. Infrastruktury Rynku i Płatności zastępującego Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku.

(3)

Utworzona została grupa doradcza ds. infrastruktur rynkowych papierów wartościowych i zabezpieczeń (zwana dalej grupą „AMI SeCo”) w celu przejęcia obowiązków grupy doradczej T2S w zakresie doradzania Eurosystemowi w kwestiach związanych z rozliczaniem i rozrachunkiem papierów wartościowych, zarządzaniem zabezpieczeniem i T2S.

(4)

Wytyczne EBC/2012/13 (1) powinny zatem zostać zmienione, aby odzwierciedlić zastąpienie Komitetu ds. Systemów Płatności i Rozrachunku przez Komitet ds. Infrastruktury Rynku i Płatności, utworzenie Rady ds. Infrastruktury Rynku, a także zastąpienie grupy doradczej T2S przez grupę AMI SeCo,

1)

w artykule 2 dodaje się następujące definicje:

„(25)   »grupa doradcza ds. infrastruktur rynkowych papierów wartościowych i zabezpieczeń« lub »grupa AMI SeCo«– organ doradczy, którego misją jest doradzanie Eurosystemowi w kwestiach dotyczących rozliczania i rozrachunku papierów wartościowych, zarządzania zabezpieczeniem oraz T2S i którego mandat jest opublikowany na stronie internetowej EBC;

(26)   »Rada ds. Infrastruktury Rynku«– organ zarządzania, którego misją jest wspieranie Rady Prezesów poprzez zapewnianie utrzymywania i dalszego rozwijania infrastruktur i platform rynkowych Eurosystemu w obszarze rozrachunku gotówkowego, rozrachunku papierów wartościowych i zarządzania zabezpieczeniem w sposób zgodny z określonymi w Traktacie celami Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), potrzebami biznesowymi ESBC, postępem technologicznym, jak również aktualnie mającymi zastosowanie wymogami regulacyjnymi i nadzorczymi;

(27)   »Komitet ds. Infrastruktury Rynku i Płatności«– komitet Eurosystemu, którego zadaniem jest udzielanie organom decyzyjnym Eurosystemu pomocy w zakresie wykonywania statutowego obowiązku ESBC w postaci popierania sprawnego funkcjonowania systemów płatniczych, w tym aspektów ciągłości działania, lub następców prawnych tego komitetu.”;

2)

w art. 2 pkt 18 otrzymuje brzmienie:

„(18)   »Rada T2S«– organ zarządzania ustanowiony zgodnie z decyzją EBC/2012/6, którego zadania obejmują przedstawianie Radzie Prezesów projektów rozwiązań kluczowych kwestii strategicznych oraz realizowanie zadań o charakterze czysto technicznym w odniesieniu do T2S, działający jako jeden z wyspecjalizowanych składów Rady ds. Infrastruktury Rynku;”;

3)

w art. 7 w ust. 1–3 wszystkie odniesienia do grupy doradczej T2S zastępuje się odniesieniami do grupy AMI SeCo;

4)

w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

5)

w art. 9 w ust. 3 i ust. 4 wszystkie odniesienia do Komitetu ds. Systemów Płatności i Rozrachunku (PSSC) zastępuje się odniesieniami do Komitetu ds. Infrastruktury Rynku i Płatności (MIPC);

6)

załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszych wytycznych.