12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/1

DECYZJA RADY (UE) 2017/1249

z dnia 16 czerwca 2017 r.

w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014–2020

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2017/479 (2) Umowa między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014–2020 (zwana dalej „Umową”) została podpisana przez Komisję w dniu 8 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 (3) stanowi, że państwa uczestniczące we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen uczestniczą w instrumencie zgodnie z tym rozporządzeniem oraz że zawierane są porozumienia dotyczące wkładu finansowego tych państw oraz określane przepisy dodatkowe niezbędne dla takiego udziału, w tym postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii i uprawnień kontrolnych Trybunału Obrachunkowego.

(3)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja ma na celu rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego.

(4)	Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE (4); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(5)	Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (5); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(6)	Umowa powinna zostać zatwierdzona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Umowa między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014–2020 zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Unii (6).

Artykuł 2

Przewodniczący Rady dokonuje, w imieniu Unii, notyfikacji, o której mowa w art. 19 ust. 2 Umowy, w celu wyrażenia zgody Unii na związanie się Umową.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia (7).

Sporządzono w Luksemburgu dnia 16 czerwca 2017 r.

W imieniu Rady

E. SCICLUNA

Przewodniczący

(1) Zgoda z dnia 16 maja 2017 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Decyzja Rady (UE) 2017/479 z dnia 8 grudnia 2016 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014–2020 (Dz.U. L 75 z 21.3.2017, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 143).

(4) Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43).

(5) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).

(6) Tekst Umowy został opublikowany w Dz.U. L 75 z 21.3.2017, s. 3 wraz z decyzją w sprawie jej podpisania.

(7) Data wejścia w życie Umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2017/1250

z dnia 11 lipca 2017 r.

zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 w odniesieniu do usunięcia z unijnego wykazu substancji aromatycznej 4,5-epoksydec-2(trans)-enal

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE (1), w szczególności jego art. 11 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiające jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2), w szczególności jego art. 7 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 ustanowiono unijny wykaz środków aromatyzujących i materiałów źródłowych zatwierdzonych do użycia w i na środkach spożywczych oraz określono warunki ich stosowania.

(2)	Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 872/2012 (3) przyjęto wykaz substancji aromatycznych i włączono ten wykaz do części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008.

(3)	Część A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 może być aktualizowana zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na wniosek złożony przez państwo członkowskie lub zainteresowaną stronę.

(4)

Substancja aromatyczna 4,5-epoksydec-2(trans)-enal (nr FL: 16.071) jest ujęta w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 jako substancja aromatyczna podlegająca ocenie, w odniesieniu do której Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) zażądał przedstawienia dodatkowych danych naukowych. Dane takie przedstawił wnioskodawca.

(5)

Urząd przedłożone dane ocenił i w swej opinii naukowej z dnia 4 maja 2017 r. (4) stwierdził, że 4,5-epoksydec-2(trans)-enal (nr FL: 16.071) budzi obawy dotyczące bezpieczeństwa w związku z genotoksycznością, ponieważ w ramach przedstawionego testu in vivo zaobserwowano genotoksyczne działanie na wątrobę szczurów.

(6)

Stosowanie 4,5-epoksydec-2(trans)-enalu (nr FL: 16.071) nie jest zatem zgodne z ogólnymi warunkami stosowania środków aromatyzujących, określonymi w art. 4 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008. W związku z powyższym substancję tę należy bezzwłocznie usunąć z wykazu, aby zapewnić ochronę zdrowia ludzkiego.

(7)	Dlatego też w celu usunięcia z unijnego wykazu substancji, która budzi obawy pod względem bezpieczeństwa, Komisja powinna zastosować procedurę nadzwyczajną.

(8)	Należy zatem odpowiednio zmienić część A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 lipca 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 34.

(2) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 872/2012 z dnia 1 października 2012 r. w sprawie przyjęcia wykazu substancji aromatycznych przewidzianego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2232/96, włączenia go do załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 oraz uchylenia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1565/2000 i decyzji Komisji 1999/217/WE (Dz.U. L 267 z 2.10.2012, s. 1).

(4) Panel CEF EFSA (panel EFSA ds. materiałów pozostających w kontakcie z żywnością, enzymów, aromatów oraz substancji pomagających w przetwarzaniu). Opinia naukowa w sprawie oceny grupy środków aromatyzujących 226, wersja 1 (FGE.226Rev1): Consideration of genotoxicity data on one alpha, beta-unsaturated aldehyde from chemical subgroup 1.1.1(b) of FGE.19 (Analiza danych genotoksycznych dotyczących jednego alfa,beta-nienasyconego aldehydu z podgrupy chemicznej 1.1.1(b) FGE.19). Dziennik EFSA 2017;15(5):4847, 24 s. https://doi.org/10.2903/j.efsa.2017.4847

ZAŁĄCZNIK

W części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 skreśla się pozycję w brzmieniu:

„16.071

4,5-Epoksydec-2(trans)-enal

188590-62-7

1570

Co najmniej 87 %; składnik drugorzędny to 8-9 % 4,5-epoksydec-2(cis)-enalu

EFSA”

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/8

DECYZJA RADY (WPZiB) 2017/1252

z dnia 11 lipca 2017 r.

wspierająca zwiększenie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie zgodnie z wdrożeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w sprawie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1 oraz art. 31 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia; rozdział II tej strategii zawiera wykaz działań służących zwalczaniu rozprzestrzeniania tej broni, które powinny zostać podjęte zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich.

(2)

Unia aktywnie wdraża tę strategię oraz prowadzi działania wymienione w jej rozdziale III, w szczególności przez uruchamianie zasobów finansowych, aby wspierać konkretne projekty realizowane przez instytucje wielostronne, przez dostarczanie państwom pomocy technicznej i wiedzy fachowej w odniesieniu do szerokiego spektrum środków nieproliferacji, a także przez wspieranie roli, jaką odgrywa Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ).

(3)

W dniu 28 kwietnia 2004 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 1540 (2004) („rezolucja RB ONZ nr 1540 (2004)”), która była pierwszym instrumentem międzynarodowym zajmującym się – w sposób zintegrowany i wszechstronny – kwestią broni masowego rażenia, środków jej przenoszenia i powiązanych z nią materiałów. W rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) zawarto wiążące dla wszystkich państw zobowiązania, które mają zapobiegać uzyskiwaniu dostępu do takiej broni i powiązanych z nią materiałów przez podmioty niepaństwowe. W rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) Rada Bezpieczeństwa ONZ postanowiła również, że wszystkie państwa podejmą i wyegzekwują skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków ich przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi.

(4)

Powszechne przystępowanie do konwencji o zakazie broni chemicznej i rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) oraz ich pełne wdrożenie znajduje się wśród priorytetów Ukrainy w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia, w szczególności w ramach jej tymczasowego członkostwa w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w latach 2016–2017.

(5)

Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (1) (zwany dalej „Układem o stowarzyszeniu”) został podpisany w dniu 21 marca i 27 czerwca 2014 r. Układ o stowarzyszeniu przewiduje m.in. przyspieszenie harmonizacji prawodawstwa Ukrainy ze stosownym prawodawstwem Unii, w tym z prawodawstwem dotyczącym eliminowania wszelkich przeszkód na drodze do kompleksowego wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004). Układ o stowarzyszeniu jest częściowo stosowany tymczasowo od listopada 2014 r. i stycznia 2016 r.

(6)

Zgodnie z planem rządu Ukrainy na lata 2014–2017 dotyczącym wdrażania Układu o stowarzyszeniu, Ukraina zobowiązała się do opracowania przepisów w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi. Rada Ministrów Ukrainy postanowiła także zwiększyć bezpieczeństwo chemiczne i chemiczne bezpieczeństwo fizyczne przez opracowanie środków ustawowych i wykonawczych w zakresie zgodności z wymogami bezpiecznego obchodzenia się z niebezpiecznymi substancjami chemicznymi oraz zapobiegania nielegalnemu wprowadzaniu do obrotu niebezpiecznych produktów chemicznych.

(7)

W dniach 11 i 12 grudnia 2014 r. Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), przy wsparciu Biura ONZ ds. Rozbrojenia (UNODA), Ukraińskiej Unii Chemików (UCU) oraz Międzynarodowego Centrum Bezpieczeństwa Chemicznego (ICCSS), zorganizowały w Kijowie krajowe obrady okrągłego stołu poświęcone zdolnościom w dziedzinie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie oraz rozwojowi zintegrowanego programu w zakresie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego („ICSSP”) na Ukrainie, w tym propagowaniu wdrażania rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004). Obradom tym przysłuchiwali się przedstawiciele wielu zainteresowanych podmiotów z Ukrainy i partnerów międzynarodowych, a wyniki debaty zatwierdzono w drodze przyjęcia pakietu zaleceń.

(8)

W dniach 24–26 lutego 2015 r. w Wiedniu odbyło się spotkanie głównych zainteresowanych podmiotów i partnerów międzynarodowych dotyczące rozwoju ICSSP na Ukrainie, w tym propagowania wdrażania rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004). Uczestnicy z Ukrainy uzgodnili program działania dotyczący ICSSP na Ukrainie.

(9)	W tym kontekście sekretariat OBWE przygotował – w ścisłej współpracy z właściwymi organami na Ukrainie – propozycje dotyczące projektów i przedłożył je Unii do finansowania z budżetu WPZiB.

(10)	Techniczne wdrożenie projektów, które mają być realizowane na mocy niniejszej decyzji, należy powierzyć sekretariatowi OBWE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby promować pokój i bezpieczeństwo, jak również skuteczną wielostronność na szczeblu globalnym i regionalnym, Unia dąży do realizacji następujących celów:

a)	wzmocnienia pokoju i bezpieczeństwa w sąsiedztwie Unii przez zmniejszenie zagrożenia, które stwarza nielegalny handel kontrolowanymi i toksycznymi substancjami chemicznymi w regionie OBWE, zwłaszcza na Ukrainie;

wspierania skutecznej wielostronności na szczeblu regionalnym przez wspomaganie działań OBWE zmierzających do zwiększenia zdolności właściwych organów na Ukrainie w zakresie zapobiegania nielegalnemu handlowi kontrolowanymi i toksycznymi substancjami chemicznymi, zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004).

2. Aby osiągnąć cele, o których mowa w ust. 1, Unia podejmuje działania w następującym zakresie:

a)	usprawnienia systemu regulacyjnego Ukrainy w dziedzinie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego;

b)	ustanowienia ukraińskiego krajowego centrum referencyjnego w celu identyfikowania kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych;

c)	wzmocnienia kontroli nad transgranicznym przepływem kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych.

Szczegółowy opis działań, o których mowa w akapicie pierwszym, znajduje się w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („Wysoki Przedstawiciel”).

2. Techniczną realizacją działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 akapit pierwszy zajmuje się sekretariat OBWE. Sekretariat OBWE realizuje to zadanie pod nadzorem Wysokiego Przedstawiciela. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych ustaleń z sekretariatem OBWE.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 akapit pierwszy, wynosi 1 431 156,90 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Komisja nadzoruje należyte zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 2. W tym celu Komisja zawiera z sekretariatem OBWE umowę o finansowaniu. Umowa ta zobowiązuje sekretariat OBWE do zapewnienia, by wkład Unii został wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dąży do zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, w jak najkrótszym terminie po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje ona Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy o finansowaniu.

Artykuł 4

Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez sekretariat OBWE. Sprawozdania te stanowią podstawę oceny, której dokonuje Rada. Komisja przedstawia informacje na temat aspektów finansowych działań, o których mowa w art. 1 ust. 2 akapit pierwszy.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejsza decyzja wygasa 36 miesięcy po zawarciu umowy o finansowaniu, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub sześć miesięcy po dniu jej przyjęcia, jeżeli w tym terminie nie zostanie zawarta umowa o finansowaniu.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 lipca 2017 r.

W imieniu Rady

T. TÕNISTE

Przewodniczący

(1) Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (Dz.U. L 161 z 29.5.2014, s. 3).

ZAŁĄCZNIK

Zwiększenie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540(2004)

1. Kontekst

Wykorzystanie broni chemicznej lub substancji chemicznych jako broni przez podmioty niepaństwowe stało się realnym zagrożeniem. Zważywszy na obecną sytuację w dziedzinie bezpieczeństwa, poważne wyzwanie dla bezpieczeństwa, gospodarki, zdrowia i środowiska na Ukrainie stanowią zagrożenia i ryzyko związane z bezprawnym użyciem substancji chemicznych lub atakami na instalacje chemiczne. Z tego powodu Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), przy wsparciu Biura Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) ds. Rozbrojenia (UNODA), Ukraińskiej Unii Chemików (UCU) oraz Międzynarodowego Centrum Bezpieczeństwa Chemicznego (ICCSS), zorganizowała w dniach 11 i 12 grudnia 2014 r. w Kijowie na Ukrainie krajowe obrady okrągłego stołu poświęcone zdolnościom w dziedzinie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie oraz rozwojowi zintegrowanego programu w zakresie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego („ICSSP”) na Ukrainie, w tym propagowaniu wdrażania rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („RB ONZ”) nr 1540 (2004).

W następstwie tych obrad, w Wiedniu w dniach 24–26 lutego 2015 r., odbyło się spotkanie dotyczące prac nad ICSSP na Ukrainie. Uczestnicy krajowi uzgodnili plan działania dotyczący ICSSP. Wpierw międzynarodowi eksperci przeprowadzili kompleksowy przegląd bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie (zwany dalej „kompleksowym przeglądem”). W ramach kompleksowego przeglądu przeanalizowano m.in. ogólne polityki w zakresie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie, bezpieczeństwo transportu niebezpiecznych substancji chemicznych oraz infrastrukturę i zdolności techniczne w zakresie analizy takich substancji, kontrole graniczne i celne przepływu niebezpiecznych substancji chemicznych oraz bezpieczeństwo wytwarzania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych przez przemysł krajowy.

W rezultacie tego OBWE przygotowała trzy projekty z myślą o wsparciu ICSSP na Ukrainie. Zostały one opracowane we współpracy z właściwymi organami Ukrainy. Wszystkie projekty będą realizowane zgodnie ze stosownymi postanowieniami planu wdrożenia Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem o stowarzyszeniu”).

2. Cele

Ogólnym celem niniejszej decyzji jest wspieranie projektów OBWE mających na celu wzmocnienie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 1540 (2004) oraz Układem o stowarzyszeniu przez zapewnienie istotnego wkładu na rzecz ICSSP na Ukrainie. W szczególności niniejsza decyzja ma na celu zmniejszenie zagrożenia, które stwarza nielegalny handel kontrolowanymi i toksycznymi substancjami chemicznymi w regionie OBWE, w szczególności na Ukrainie, a tym samym wspieranie pokoju i bezpieczeństwa w sąsiedztwie Unii.

3. Opis projektów

3.1. Projekt 1: usprawnienie systemu regulacyjnego Ukrainy w dziedzinie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego

3.1.1. Cel projektu

—	Ulepszone podstawy prawne i regulacyjne Ukrainy w zakresie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego, w ramach ICSSP, zgodnie z zobowiązaniami określonymi w rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004)

3.1.2. Opis projektu

—

Aby wesprzeć ukraińskie agencje rządowe w eliminowaniu zagrożeń związanych z niewłaściwym wykorzystaniem toksycznych substancji chemicznych, OBWE oraz właściwe organy Ukrainy określiły cztery priorytetowe dokumenty dotyczące prawodawstwa w zakresie zwiększania bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego:

—	rozporządzenie techniczne w sprawie bezpiecznego zarządzania produktami chemicznymi,

—	rozporządzenie techniczne w sprawie klasyfikacji i etykietowania niebezpiecznych substancji chemicznych,

—	zmiany ukraińskiej ustawy w sprawie obiektów wysokiego ryzyka,

—	dekret ukraińskiego gabinetu ministrów w sprawie określenia i deklarowania bezpieczeństwa w odniesieniu do obiektów wysokiego ryzyka.

3.1.3. Oczekiwane wyniki projektu

—	W ramach projektu zostaną opracowane cztery dokumenty, o których mowa w pkt 3.1.2, które zostaną włączone do ram prawnych i regulacyjnych.

3.1.4. Beneficjenci projektu

—	Ukraińskie Ministerstwo Rozwoju Gospodarczego i Handlu

—	Ukraińskie państwowe służby ratownicze

3.2. Projekt 2: utworzenie ukraińskiego krajowego centrum referencyjnego w celu identyfikowania kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych

3.2.1. Cel projektu

—

W ramach ICSSP, zgodnie z zobowiązaniami określonymi w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540(2004) – zwiększenie możliwości ukraińskich organów w dziedzinie identyfikowania toksycznych substancji chemicznych i prekursorów oraz prowadzenia postępowań przygotowawczych dotyczących niewłaściwego wykorzystywania takich substancji.

3.2.2. Opis projektu

—

Zgodnie z zaleceniem przedstawionym w kompleksowym przeglądzie, popartym przez ukraińskie Ministerstwo Zdrowia, można by utworzyć krajowe centrum referencyjne w oparciu o istniejące centrum badawcze. Laboratoria tego centrum badawczego nie mają jednak stosownej podstawy regulacyjnej, obowiązującej procedury działania w zakresie świadczenia usług na rzecz zainteresowanych organów i organizacji sektora prywatnego ani urządzeń o wysokiej rozdzielczości do analizy chemicznej służących do precyzyjnego i niezawodnego wykrywania i identyfikowania niebezpiecznych substancji chemicznych. Projekt ten będzie zatem wspierał utworzenie działającego w pełnym zakresie krajowego centrum referencyjnego, w tym zakup urządzeń o wysokiej rozdzielczości do analizy chemicznej oraz zapewnienie stosownego przeszkolenia personelu laboratoryjnego.

3.2.3. Oczekiwane wyniki projektu

—	Utworzenie krajowego centrum referencyjnego do celów identyfikowania kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych i jego zintegrowanie z krajowymi i międzynarodowymi systemami reagowania na zagrożenia chemiczne

—	Zmodernizowanie sprzętu laboratoryjnego centrum badawczego

—	Włączenie krajowego centrum referencyjnego do ram międzynarodowych

—	Przeszkolenie personelu laboratoryjnego

3.2.4. Beneficjenci projektu

—	Ukraińskie Ministerstwo Zdrowia

3.3. Projekt 3: wzmocnienie kontroli nad transgranicznym przepływem kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych

3.3.1. Cel projektu

—	Usprawnienie kontroli granicznej i monitorowania substancji chemicznych przewożonych przez Ukrainę, zgodnie z zobowiązaniami określonymi w rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004)

3.3.2. Opis projektu

—

Kompleksowy przegląd wskazał, że istnieje potrzeba wzmocnienia kontroli wewnętrznych dotyczących transgranicznego przepływu toksycznych substancji chemicznych oraz zwiększenia krajowych zdolności w tym zakresie. W związku z tym, celem projektu jest ustanowienie należycie sformalizowanych krajowych systemów szkolenia oraz szkoleń instruktorów z ukraińskiej państwowej służby straży granicznej oraz ukraińskiej państwowej służby skarbowej w zakresie wykrywania i identyfikacji kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych przekraczających ukraińską granicę państwową. Dzięki temu ukraińskie organy nabędą trwałą wiedzę i będą korzystać z najlepszych praktyk w zakresie procedur dotyczących bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego oraz zarządzania kryzysowego w dziedzinie kontrolowanych i toksycznych substancji chemicznych poprzez opracowanie krajowych obowiązujących procedur działania zharmonizowanych z procedurami unijnymi, ustanowienie międzynarodowych standardów i praktyk w tym zakresie, jak również prowadzenie ćwiczeń symulacyjnych i ćwiczeń w terenie na granicy itp. Projekt ten przyczyni się także do wzmocnienia kontroli wywozu dzięki egzekwowaniu przez ukraińskie organy celne unijnego wykazu kontrolnego produktów podwójnego zastosowania.

—

Określono w tym względzie następujące obszary działania:

—	analiza i monitorowanie substancji chemicznych w tranzycie,

—	kontrola granic i nielegalnego handlu granicznego,

—	kształcenie i upowszechnianie wiedzy,

—	wprowadzenie odpowiednich regulacji administracyjnych i operacyjnych w zakresie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego,

—	reagowanie w sytuacjach wyjątkowych na wypadki podczas tranzytu.

3.3.3. Oczekiwane wyniki projektu

—

Opracowanie krajowych programów szkolenia dla ukraińskiej państwowej służby straży granicznej oraz ukraińskiej państwowej służby skarbowej w zakresie procedur dotyczących bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego oraz zarządzania kryzysowego w dziedzinie transgranicznego przepływu kontrolowanych i niebezpiecznych substancji chemicznych przez lądowe przejścia graniczne, porty i na lotniska

—	Przeszkolenie personelu, w tym krajowych instruktorów z ukraińskiej państwowej służby straży granicznej oraz ukraińskiej państwowej służby skarbowej, a także organów zajmujących się transportem na szczeblu regulacyjnym, zarządczym i operacyjnym

—	Wzmocnienie kontroli wywozu i zwiększone zdolności w zakresie kontroli transgranicznego przepływu kontrolowanych i niebezpiecznych substancji chemicznych przez lądowe przejścia graniczne, porty i lotniska

3.3.4. Beneficjenci projektu

—	ukraińska państwowa służba skarbowa

—	ukraińska państwowa służba straży granicznej

4. Wsparcie administracyjne na rzecz realizacji projektów

Specjalny personel w sekretariacie OBWE i biurze koordynatora projektu z ramienia OBWE na Ukrainie będzie koordynować realizację działań związanych z projektem, o których mowa w sekcji 3, i nimi zarządzać w celu dalszego rozwijania ram współpracy między partnerami ukraińskimi, również przez opracowywanie stosownych nowych projektów i środków krajowych.

Personel pomocniczy będzie wykonywać następujące zadania:

—	zarządzanie projektami na wszystkich etapach cyklu projektu,

—	prowadzenie bieżącej kontroli finansowej projektów,

—

zapewnienie technicznej i prawnej wiedzy fachowej, wsparcie w przypadku większych zamówień publicznych, kontakty z innymi organizacjami międzynarodowymi, zapewnianie jakości i kontrola jakości zatwierdzonych rezultatów projektów, przygotowywanie sprawozdań dla Unii na temat wszystkich działań dotyczących ICSSP,

—	wspieranie władz ukraińskich w opracowywaniu nowych środków krajowych w ramach zintegrowanego ICSSP na Ukrainie, zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 1540 (2004).

5. Czas trwania

Całkowity szacowany czas trwania projektów wynosi 36 miesięcy.

6. Wykonawcza jednostka techniczna

Techniczne wykonanie niniejszej decyzji zostanie powierzone sekretariatowi OBWE. Sekretariat OBWE będzie realizował działania na podstawie niniejszej decyzji we współpracy z innymi organizacjami i agencjami międzynarodowymi, zwłaszcza z myślą o zapewnieniu efektywnych synergii i unikaniu powielania działań Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej, zgodnie z konwencją o broni chemicznej.

7. Sprawozdawczość

Sekretariat OBWE będzie przygotowywać sprawozdania okresowe, jak również sprawozdania po zakończeniu każdego z opisanych działań. Sprawozdania końcowe powinny być przedkładane Unii nie później niż w terminie sześciu tygodni po zakończeniu odnośnych działań.

8. Komitet Sterujący

Komitet Sterujący tych projektów będzie się składać z osoby reprezentującej Wysokiego Przedstawiciela oraz osoby reprezentującej jednostkę wykonawczą, o której mowa w sekcji 6 niniejszego załącznika. Komitet Sterujący będzie regularnie dokonywać przeglądu wykonania niniejszej decyzji, co najmniej co sześć miesięcy, w tym przy pomocy środków komunikacji elektronicznej.

Całkowity koszt projektów wynosi 1 431 156,90 EUR.

9. Szacunkowy całkowity koszt projektów i wkład finansowy Unii

Całkowity koszt projektów wynosi 1 431 156,90 EUR.

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/16

DECYZJA KOMISJI (UE) 2017/1254

z dnia 4 lipca 2017 r.

w sprawie proponowanej inicjatywy obywatelskiej „Stop TTIP”

(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 4725)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 211/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie inicjatywy obywatelskiej (1), w szczególności jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją Komisji C(2014) 6501 z dnia 10 września 2014 r. odrzucono wniosek o rejestrację proponowanej inicjatywy obywatelskiej „Stop TTIP”. Wyrokiem z dnia 10 maja 2017 r. w sprawie T-754/14 Sąd Unii Europejskiej stwierdził nieważność tej decyzji. Aby przedsięwziąć środki konieczne do wykonania wyroku Sądu, Komisja jest zobowiązana przyjąć nową decyzję dotyczącą wniosku o rejestrację proponowanej inicjatywy obywatelskiej.

(2)

Przedmiot proponowanej inicjatywy obywatelskiej „Stop TTIP” określony jest w następujący sposób: „Zwracamy się do Komisji Europejskiej o zalecenie Radzie uchylenia mandatu negocjacyjnego dotyczącego transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) oraz niezawierania kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA)”.

(3)

W proponowanej inicjatywie obywatelskiej w następujący sposób określono jej cele: „Chcemy zapobiec zawarciu TTIP i CETA, ponieważ obejmują one wiele kluczowych kwestii, takich jak rozstrzyganie sporów między inwestorem a państwem oraz przepisy dotyczące współpracy regulacyjnej, które stanowią zagrożenie demokracji i praworządności. Chcemy zapobiec obniżaniu norm w dziedzinach zatrudnienia, polityki społecznej, ochrony środowiska, prywatności i konsumentów oraz deregulacji, w wyniku nieprzejrzystych negocjacji, usług publicznych, takich jak zaopatrzenie w wodę, oraz dóbr kulturalnych. Nasza europejska inicjatywa obywatelska popiera alternatywną politykę handlową i inwestycyjną UE”.

(4)

Decyzje Rady upoważniające do rozpoczęcia negocjacji w sprawie porozumień międzynarodowych zawieranych między Unią a państwami trzecimi, takich jak transatlantyckie partnerstwo handlowo-inwestycyjne i kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (CETA), a także decyzje Rady upoważniające do podpisania lub zawarcia takich porozumień są unijnymi aktami prawnymi służącymi wprowadzeniu w życie Traktatów, przyjmowanymi na podstawie zalecenia lub wniosku Komisji. Te akty prawne mogą w związku z tym być przedmiotem europejskiej inicjatywy obywatelskiej.

(5)	W dniu 30 października 2016 r. CETA została jednak podpisana w następstwie przyjęcia decyzji Rady (UE) 2017/37 (2). W związku z powyższym proponowana inicjatywa obywatelska stała się bezprzedmiotowa o tyle, o ile jej celem jest wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady w sprawie niepodpisywania CETA.

(6)	Traktat o Unii Europejskiej (TUE) wzmacnia obywatelstwo Unii i jeszcze bardziej usprawnia demokratyczne funkcjonowanie Unii, stanowiąc między innymi, że każdy obywatel musi mieć prawo do uczestnictwa w życiu demokratycznym Unii za pośrednictwem europejskiej inicjatywy obywatelskiej.

(7)	W tym celu procedury i warunki wymagane dla inicjatywy obywatelskiej powinny być jasne, proste, przyjazne użytkownikowi i proporcjonalne do charakteru inicjatywy obywatelskiej, tak aby zachęcić obywateli do udziału i zwiększyć dostępność Unii.

(8)	Z tego względu należy uznać, że zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia proponowana inicjatywa obywatelska nie wykracza w sposób wyraźny poza kompetencje Komisji w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego unijnego aktu prawnego w celu wprowadzenia w życie Traktatów.

(9)

Należy zatem zarejestrować proponowaną inicjatywę obywatelską „Stop TTIP”. Niemniej jednak głosy poparcia dla przedmiotowej inicjatywy obywatelskiej powinny być zbierane jedynie o tyle, o ile jej celem są wnioski lub zalecenia Komisji dotyczące aktów prawnych innych niż decyzja Rady w sprawie niepodpisywania CETA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Proponowana inicjatywa obywatelska „Stop TTIP” zostaje niniejszym zarejestrowana.

2. Głosy poparcia dla przedmiotowej inicjatywy obywatelskiej mogą być zbierane, o ile uznaje się, że jej celem są wnioski lub zalecenia Komisji dotyczące aktów prawnych innych niż decyzja Rady w sprawie niepodpisywania Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (CETA).

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 10 lipca 2017 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do organizatorów (członków komitetu obywatelskiego) proponowanej inicjatywy obywatelskiej pod nazwą „Stop TTIP”, reprezentowanych przez Michaela EFLERA i [po konsultacji z organizatorami usunięto dane osobowe], którzy są osobami wyznaczonymi do kontaktu.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 lipca 2017 r.

W imieniu Komisji

Frans TIMMERMANS

Pierwszy Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 65 z 11.3.2011, s. 1.

(2) Decyzja Rady (UE) 2017/37 z dnia 28 października 2016 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (Dz.U. L 11 z 14.1.2017, s. 1).

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/18

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/1255

z dnia 11 lipca 2017 r.

w sprawie wzoru opisu krajowych systemów i procedur dopuszczania organizacji do uczestnictwa w sieci EURES w charakterze członków i partnerów EURES

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/589 z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie europejskiej sieci służb zatrudnienia (EURES), dostępu pracowników do usług w zakresie mobilności i dalszej integracji rynków pracy oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 492/2011 i (UE) nr 1296/2013 (1), w szczególności jego art. 11 ust. 8,

po konsultacji z Komitetem ds. EURES,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (UE) 2016/589 ustanawia między innymi podstawowe zasady i kryteria dopuszczania członków i partnerów EURES.

(2)

Na podstawie art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/589 każde państwo członkowskie powinno najpóźniej do dnia 13 maja 2018 r. wprowadzić system dopuszczania organizacji do uczestnictwa w sieci EURES w charakterze członków i partnerów EURES, monitorowania ich działań i przestrzegania przez nie prawa, które ma zastosowanie, przy wykonywaniu niniejszego rozporządzenia, a także w razie konieczności, cofnięcia ich dopuszczenia.

(3)

Organizacje, które zgodnie z art. 40 rozporządzenia (UE) 2016/589 mogą uczestniczyć w sieci EURES w charakterze członków i partnerów EURES przez okres przejściowy, powinny – aby pozostać w sieci EURES po wygaśnięciu okresu przejściowego – złożyć wnioski do rozpatrzenia w ramach tych systemów dopuszczania.

(4)	Publiczne służby zatrudnienia wyznaczone na podstawie art. 10 rozporządzenia (UE) 2016/589 nie podlegają systemom dopuszczania, ale powinny wypełniać obowiązki i spełniać kryteria określone w tym artykule.

(5)

Zgodnie z art. 11 ust. 6 i 7 rozporządzenia (UE) 2016/589 państwa członkowskie informują, za pośrednictwem krajowych urzędów koordynacji, Europejski Urząd Koordynacji o swoich systemach dopuszczania oraz wnioskach, które zostały przyjęte, odrzucone lub cofnięte, zaś Europejski Urząd Koordynacji powinien przesłać dalej te informacje pozostałym krajowym urzędom koordynacji.

(6)	Systematyczna wymiana informacji oraz współpraca między państwami członkowskimi mogą przyczynić się do lepszej jakości organizacji i stosowania krajowych systemów dopuszczania.

(7)	Aby zapewnić otwartą wymianę informacji między państwami członkowskimi i wzajemne uczenie się państw członkowskich od siebie, konieczne jest stosowanie wspólnego wzoru do opisania krajowych systemów dopuszczania oraz wprowadzenie mechanizmu wymiany informacji.

(8)

W miarę upływu czasu wzór ten może wymagać dostosowań, aby uwzględnić zmiany na rynku usług rekrutacyjnych i inne. Ważne jest zatem ustanowienie takiego modelu zarządzania, który jeszcze przed przyjęciem zmian do tego wzoru zapewni odpowiednie konsultacje z krajowymi urzędami koordynacji i ich zaangażowanie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ustanawia wzór, który ma być stosowany przez państwa członkowskie do opisania systemów dopuszczania członków i partnerów EURES, ustanowionych na podstawie art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/589 (krajowe systemy dopuszczania), procedury zmiany tego wzoru oraz mechanizmy wymiany informacji z innymi państwami członkowskimi na temat systemów dopuszczania.

Artykuł 2

Ogólne zasady

1. Państwa członkowskie wymieniają się informacjami na temat swoich systemów dopuszczania zgodnie ze wspólnym wzorem, o którym mowa w art. 6, oraz aktualizują te informacje w razie jakichkolwiek zmian.

2. Do celów systemów dopuszczania każde państwo członkowskie zapewnia następujące funkcje:

a)	przetwarzanie i ocenę wniosków o dopuszczenie w charakterze członków lub partnerów EURES;

b)	decyzje w sprawie przyjęcia lub odrzucenia takich wniosków oraz cofnięcia dopuszczenia;

c)	rozpatrywanie i rozstrzyganie skarg dotyczących decyzji, o których mowa w lit. b), oraz proponowanie środków zaradczych przeciwko takim decyzjom;

d)	monitorowanie zgodności członków i partnerów EURES z krajowym systemem dopuszczania oraz wypełniania przez nich obowiązków na mocy rozporządzenia (UE) 2016/589.

3. Państwa członkowskie zapewniają wnioskodawcom jasne informacje na temat sposobu rozpatrywania ich wniosków, w szczególności w odniesieniu do wymiany z innymi państwami członkowskimi informacji dotyczących decyzji w sprawie dopuszczeń, monitorowania i cofnięć.

Artykuł 3

Rola i obowiązki krajowych urzędów koordynacji

Jak określono w art. 11 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2016/589, krajowe urzędy koordynacji odpowiadają w swoich państwach członkowskich za informowanie Europejskiego Urzędu Koordynacji o swoich krajowych systemach dopuszczania oraz ich stosowaniu, w szczególności przez:

a)	zapewnianie informacji dotyczących krajowego systemu dopuszczania, w tym wszystkich stosowanych kryteriów i wymogów, przez złożenie wypełnionego wspólnego wzoru formularza, o którym mowa w art. 6, oraz w razie potrzeby jego aktualizowanie;

b)	informowanie Europejskiego Urzędu Koordynacji o członkach i partnerach EURES dopuszczonych zgodnie z krajowym systemem dopuszczania;

c)	informowanie Europejskiego Urzędu Koordynacji o każdej odmowie dopuszczenia ze względu na brak zgodności, w szczególności z pkt 1 sekcji 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) 2016/589;

d)	informowanie Europejskiego Urzędu Koordynacji o każdym cofnięciu dopuszczenia członka lub partnera EURES i o powodach tego cofnięcia.

Artykuł 4

Rola i obowiązki Europejskiego Urzędu Koordynacji

1. Europejski Urząd Koordynacji odpowiada za wspieranie wymiany informacji między państwami członkowskimi na temat krajowych systemów dopuszczania i ich działania, w szczególności przez:

stworzenie i utrzymywanie specjalnej sekcji w ekstranecie portalu EURES w celu udostępnienia krajowym urzędom koordynacji:

(i)	wzoru, o którym mowa w art. 6, i wszelkich informacji na temat jego wypełniania i składania;

(ii)

wszystkich informacji dostarczonych przez krajowe urzędy koordynacji na temat systemów dopuszczania i ich stosowania zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/589 i niniejszą decyzją, mając na względzie obowiązek Europejskiego Urzędu Koordynacji przesyłania dalej informacji na temat ich stosowania pozostałym krajowym urzędom koordynacji zgodnie z art. 11 ust. 6 i 7 rozporządzenia (UE) 2016/589;

(iii)

przestrzeni współpracy służącej do wymiany informacji na temat ustanowienia i działania krajowych systemów dopuszczania;

b)	zapewnienie wszelkich innych narzędzi, szkoleń i wsparcia niezbędnych do ułatwienia wymiany informacji na temat systemów dopuszczania i wzajemnego uczenia się od siebie;

c)	informowanie grupy koordynacyjnej o funkcjonowaniu wymiany informacji oraz w razie potrzeby proponowanie zmian do wzoru i procedur.

2. Europejski Urząd Koordynacji publikuje wykaz członków i partnerów EURES na portalu EURES w porozumieniu z poszczególnymi krajowymi urzędami koordynacji.

Artykuł 5

Rola i obowiązki grupy koordynacyjnej

1. Grupa koordynacyjna ściśle monitoruje działanie krajowych systemów dopuszczania i służy jako forum wymiany opinii i najlepszych praktyk w celu usprawnienia funkcjonowania tych systemów.

2. Grupa koordynacyjna raz w roku przeprowadza przegląd stosowania niniejszej decyzji, który stanowić będzie wkład grupy koordynacyjnej w sprawozdania z działalności i z oceny ex post, składane przez Komisję zgodnie z art. 33 i 35 rozporządzenia (UE) 2016/589.

3. Jeżeli sekcja ekstranetu, o której mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), lub jakiekolwiek związane z nią informacje i dokumentacja wymagają dostosowania lub zmiany, Europejski Urząd Koordynacji konsultuje się przed przyjęciem nowej wersji z grupą koordynacyjną zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2016/589.

Artykuł 6

Wzór

1. Krajowe urzędy koordynacji stosują elektroniczną wersję wzoru przedstawionego w załączniku do celów opisu krajowych systemów dopuszczania oraz stosowanych kryteriów i wymogów, a także podmiotów wyznaczonych do obsługiwania tych systemów.

2. Wypełniony wzór przesyła się do Europejskiego Urzędu Koordynacji zaraz po ustanowieniu krajowego systemu dopuszczania. W razie jakichkolwiek zmian w odniesieniu do informacji dostarczonych w ten sposób krajowy urząd koordynacji bez zwłoki wypełnia i składa nowy wzór z aktualnymi informacjami.

Artykuł 7

Wejście w życie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Europejski Urząd Koordynacji udostępnia krajowym urzędom koordynacji elektroniczną wersję wzoru określonego w załączniku, wszelkie późniejsze zmiany do niego oraz wszystkie pozostałe istotne wytyczne w ekstranecie portalu EURES nie później niż dnia 1 grudnia 2017 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 lipca 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 107 z 22.4.2016, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Wzór do stosowania przez krajowe urzędy koordynacji w celu dostarczenia informacji na temat krajowych systemów i procedur dopuszczania organizacji do uczestnictwa w sieci EURES w charakterze członków i partnerów EURES

Krajowe urzędy koordynacji będą miały dostęp do elektronicznej wersji tego wzoru i wszelkich skonsolidowanych wersji z późniejszymi zmianami w ekstranecie portalu EURES.

I. PODSTAWA PRAWNA

Odesłanie do krajowych przepisów ustawowych/wykonawczych

II. PROCES WYBORU CZŁONKÓW I PARTNERÓW EURES

1. Metoda

Proszę opisać zastosowaną metodę wyboru członków i partnerów EURES:

(i)	Zaproszenie do składania wniosków (otwarte lub skierowane do pewnych organizacji. Jeżeli tak, to do jakich organizacji i dlaczego?)

(ii)	Wybór członków/partnerów

(iii)

Zaproszenia (jeśli tak, to skierowane do jakich organizacji i dlaczego?)

(iv)

Inne

b)	Proszę wyjaśnić, w jaki sposób zapewnia się upublicznienie informacji (czy powiadomienia są na przykład publikowane elektronicznie?)

2. Zapobieganie konfliktom interesów

Proszę wyjaśnić, jakie środki są stosowane w celu zapobiegania konfliktom interesów na mocy art. 2 ust. 2 niniejszej decyzji

3. Organizacja procesu dopuszczania do momentu wyboru

a)	Podmiot odpowiedzialny za przetwarzanie i ocenę wniosków

b)	Funkcje tego podmiotu

4. Proces wyboru/informacje dla stron trzecich

a)	Podmiot odpowiedzialny za decyzje o przyjęciu/odrzuceniu wniosków na podstawie ich oceny

b)	Funkcje tego podmiotu

c)	Czas, jaki upływa od złożenia wniosku do powiadomienia wnioskodawcy o przyjęciu/odrzuceniu wniosku

d)	Proszę wyjaśnić, w jaki sposób informuje się wnioskodawców o przyjęciu/odrzuceniu ich wniosku

e)	Proszę wyjaśnić, w jaki sposób odbywa się ogłoszenie listy wybranych członków i partnerów EURES w celu zapewnienia przejrzystości

5. Zapewnienie sprawiedliwości proceduralnej

a)	Podmiot odpowiedzialny

b)	Proszę wyjaśnić, w jaki sposób rozpatrywane są skargi związane z systemem dopuszczania

c)	Środki zaradcze dostępne po odrzuceniu wniosku o dopuszczenie

6. Okres dopuszczenia

Czy dopuszczenie jest ograniczone w czasie? Jeżeli tak, to na jaki okres czasu?

7. Proces ponownego dopuszczenia

Proszę opisać ten proces i jego harmonogram

8. Opłaty za złożenie wniosku

Czy na wnioskodawców nakłada się opłaty? Jeżeli tak, w jaki sposób są one ustalane?

III. KRYTERIA DOPUSZCZENIA

1.	Stosowanie minimalnych kryteriów określonych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016/589.

2.	Ewentualne kryteria krajowe i uzasadnienie, dlaczego są konieczne do osiągnięcia celów określonych w art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/589.

IV. MONITOROWANIE

1.	Podmiot odpowiedzialny/podmioty odpowiedzialne

2.	Metoda (na podstawie danych, kontrola i audyt, wyrywkowe kontrole itp.)

3.	Częstotliwość kontroli

4.	Rozpatrywanie skarg dotyczących działania członków i partnerów EURES

5.	Skutki nieprzestrzegania wymogów systemu dopuszczania oraz obowiązków na mocy rozporządzenia (UE) 2016/589

V. PROCES COFNIĘCIA DOPUSZCZENIA

1.	Podmiot odpowiedzialny

2.	Funkcje tego podmiotu

3.	Proszę opisać ten proces i harmonogram rozpatrywania spraw

4.	Środki zaradcze dostępne po cofnięciu dopuszczenia

VI. KRYTERIA COFNIĘCIA DOPUSZCZENIA

Proszę wymienić krajowe kryteria cofnięcia dopuszczenia

VII. WYKAZ CZŁONKÓW I PARTNERÓW EURES

Wykaz członków i partnerów EURES dołącza się do wzoru składanego do Europejskiego Urzędu Koordynacji i regularnie aktualizuje.

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/24

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/1256

z dnia 11 lipca 2017 r.

w sprawie wzorów i procedur na potrzeby wymiany informacji o krajowych programach prac sieci EURES na poziomie unijnym

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

po konsultacji z Komitetem ds. EURES,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) 2016/589 przewiduje ustanowienie pomiędzy Komisją i państwami członkowskimi efektywnego unijnego systemu wymiany informacji na temat podaży pracy i popytu na pracę na poziomie krajowym, regionalnym i sektorowym oraz wykorzystywanie tego systemu przez państwa członkowskie do celów praktycznej współpracy w ramach sieci EURES.

(2)

Przepis art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/589 nakłada na państwa członkowskie wymóg gromadzenia i analizy segregowanych ze względu na płeć informacji dotyczących niedoborów i nadwyżek siły roboczej na krajowych i sektorowych rynkach pracy, ze szczególnym uwzględnieniem najsłabszych grup na rynku pracy oraz regionów najbardziej dotkniętych bezrobociem, a także działań sieci EURES na poziomie krajowym oraz, w stosownych przypadkach, na poziomie transgranicznym.

(3)

Przepis art. 31 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/589 nakłada na krajowe urzędy koordynacji wymóg sporządzania rocznych krajowych programów prac dotyczących działalności sieci EURES w ich państwach członkowskich. Wymiana pomiędzy państwami członkowskimi krajowych programów prac w ramach cyklu programowania powinna umożliwiać krajowym urzędom koordynacji ukierunkowywanie zasobów sieci EURES na odpowiednie działania i projekty, a tym samym kierować rozwojem tej sieci, aby była narzędziem w większym stopniu zorientowanym na wyniki i reagującym na potrzeby pracowników i pracodawców zgodnie z dynamiką rynków pracy.

(4)	Wymiana pomiędzy krajowymi urzędami koordynacji i Europejskim Urzędem Koordynacji programów prac oraz wspólna analiza projektów tych programów usprawni funkcjonowanie sieci, zwiększy przejrzystość i rozszerzy możliwości współpracy w obrębie sieci.

(5)

Aby nadać skuteczność art. 31 rozporządzenia (UE) 2016/589, krajowe urzędy koordynacji powinny w ramach przygotowywania krajowych programów prac gromadzić i analizować dostępne na poziomie krajowym informacje, o których mowa w tym przepisie; zachęca się je również do uwzględniania wszelkich istotnych sprawozdań i dokumentów dostępnych na poziomie Unii.

(6)

Zgodnie z art. 31 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/589 krajowe programy prac sporządzane przez krajowe urzędy koordynacji powinny być opracowywane co roku i powinny określać główne działania, które mają zostać zrealizowane w ramach sieci EURES, całkowite zasoby ludzkie i finansowe przydzielone na ich wykonanie oraz ustalenia dotyczące monitorowania i oceny planowanych działań.

(7)

Komisja Europejska ustanawia wspólny wzór krajowych programów prac, których struktura odzwierciedla ogólny cel rozporządzenia (UE) 2016/589, a mianowicie zapewnienie, aby wszystkie państwa członkowskie wskazały główne działania realizowane w ramach usług wsparcia dla pracowników i pracodawców, o których mowa w art. 21–28 rozporządzenia (UE) 2016/589.

(8)

Należy ustanowić wspólny harmonogram przygotowywania krajowych programów prac, uwzględniający doświadczenia zdobyte podczas współpracy krajowych urzędów koordynacji dotyczącej wspólnego programowania na mocy decyzji wykonawczej Komisji 2012/733/UE (2) oraz zapewniający wystarczającą elastyczność z uwagi na różne krajowe struktury.

(9)

Należy wykorzystać wszystkie możliwe synergie wynikające z ustaleń i procedur dotyczących gromadzenia i analizy danych na temat różnych obszarów działań EURES realizowanych na poziomie krajowym na podstawie art. 32 rozporządzenia (UE) 2016/589, w szczególności tak, aby w krajowych programach prac stosowano wskaźniki, które uwzględniają istniejące praktyki publicznych służb zatrudnienia oraz są spójne i przyczyniają się do procesu gromadzenia danych, o którym mowa w aktach wykonawczych, które mają zostać przyjęte na podstawie art. 32 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/589.

(10)	Personel członków i partnerów EURES powinien mieć dostęp do właściwych informacji dotyczących krajowych programów pracy, aby lepiej przyczyniać się do osiągnięcia celów sieci EURES, określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/589.

(11)

Gromadzone w ramach krajowych programów prac informacje dotyczące działań i rezultatów mogą stanowić istotny wkład w przygotowanie sprawozdania z działalności EURES, które Komisja ma obowiązek przedkładać co dwa lata – na podstawie art. 33 rozporządzenia (UE) 2016/589 – Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów; z tego względu konieczne jest zbadanie, które elementy programów prac mogą zostać udostępnione do tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszej decyzji określa się ustalenia konieczne do wymiany informacji w obrębie sieci EURES na temat programowania jej działań.

W tym celu ustanawia się wzór, który ma być stosowany przez krajowe urzędy koordynacji podczas sporządzania krajowych programów prac na podstawie art. 31 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/589, oraz określa się procedury wymiany informacji dotyczących krajowych programów prac na poziomie unijnym.

Artykuł 2

Organizacja cyklu programowania

1. Każdy krajowy urząd koordynacji co roku sporządza krajowy program prac dotyczący działalności sieci EURES w jego państwie członkowskim zgodnie ze wzorem określonym w załączniku I.

2. Projekty krajowych programów prac są udostępniane wszystkim krajowym urzędom koordynacji, które będą miały możliwość zgłaszania pytań na temat planowanych działań oraz sugestii dotyczących współpracy i wymiany informacji związanych z tymi działaniami.

3. Przedstawicielom partnerów społecznych na poziomie Unii, uczestniczącym w grupie koordynacyjnej, zapewnia się możliwość zgłaszania uwag do projektów krajowych programów prac.

4. Po okresie przewidzianym na zgłaszanie uwag ostateczne krajowe programy prac udostępnia się wszystkim krajowym urzędom koordynacji.

5. W krajowych programach prac stosuje się w możliwie największym stopniu wskaźniki i cele mające zastosowanie do aktów wykonawczych, które mają zostać przyjęte na podstawie art. 32 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/589

6. W krajowych programach prac można wykorzystywać inne dodatkowe wskaźniki.

7. Krajowe urzędy koordynacji co roku składają sprawozdanie z realizacji rocznego programu prac, w którym wskazują wyniki planowanych działań.

Artykuł 3

Rola i obowiązki krajowych urzędów koordynacji

Krajowe urzędy koordynacji są w swoich państwach członkowskich odpowiedzialne za:

a)	gromadzenie, analizowanie i udostępnianie niezbędnych informacji na podstawie art. 30 rozporządzenia (UE) 2016/589 w celu przygotowania projektu krajowego programu prac;

b)	sporządzenie krajowego programu prac z użyciem wzoru określonego w załączniku I;

c)	dotrzymanie terminów określonych w załączniku II, dotyczących składania projektów krajowych programów prac;

d)	udostępnienie sieci swojego projektu krajowego programu prac za pomocą środków zapewnionych przez Europejski Urząd Koordynacji;

e)	udział we wspólnym przeglądzie projektów krajowych programów prac w celu sfinalizowania tych programów i zwiększenia praktycznej współpracy w zakresie świadczenia usług wsparcia pracownikom i pracodawcom;

f)	sfinalizowanie krajowego programu prac po wspólnym przeglądzie;

g)	aktualizację krajowego programu prac w razie potrzeby oraz udostępnienie w sieci tych aktualizacji za pomocą środków zapewnionych przez Europejski Urząd Koordynacji;

h)	składanie sprawozdań z realizacji działań określonych w krajowym programie prac, z zachowaniem terminów wyznaczonych w załączniku II.

Artykuł 4

Rola i obowiązki Europejskiego Urzędu Koordynacji

Europejski Urząd Koordynacji jest odpowiedzialny za wspieranie wymiany informacji na temat krajowych programów prac między państwami członkowskimi oraz za proces wspólnego przeglądu, w szczególności przez:

a)	dzielenie się informacjami istotnymi w świetle art. 30 rozporządzenia (UE) 2016/589, które są dostępne na poziomie Unii, z krajowymi urzędami koordynacji, aby pomóc im w przygotowaniu projektów krajowych programów prac;

opracowanie i utrzymywanie w ekstranecie portalu EURES narzędzia, które udostępnia krajowym urzędom koordynacji wzór, o którym mowa w art. 7, oraz wszelkie powiązane informacje dotyczące sposobu jego wypełniania i składania, oraz zapewnia krajowym urzędom koordynacji możliwość przeglądania wzajemnie swoich krajowych programów prac i zgłaszania do nich uwag;

c)	nadzorowanie przestrzegania terminów określonych w załączniku II i dotyczących składania projektów krajowych programów prac, procesu wspólnego przeglądu oraz sprawozdawczości z realizacji krajowych programów prac;

d)	zapewnianie wszelkich innych narzędzi, szkoleń i wsparcia koniecznych, aby ułatwić wymianę informacji i wzajemne uczenie się dotyczące cyklu programowania;

e)	udostępnianie dla całej sieci EURES za pośrednictwem specjalnej sekcji ekstranetu portalu EURES istotnych elementów cyklu programowania w celu zwiększenia przejrzystości i wsparcia procesu wzajemnego uczenia się;

f)	zachęcanie krajowych urzędów koordynacji do zapewnienia spójności między stosowaniem art. 31 i 32 rozporządzenia (UE) 2016/589;

g)	regularne informowanie grupy koordynacyjnej o funkcjonowaniu cyklu programowania oraz, w razie potrzeby, proponowanie zmian do wzoru i procedur.

Artykuł 5

Rola i obowiązki członków i partnerów EURES

Członkowie i partnerzy EURES przyczyniają się do cyklu programowania przez:

a)	dostarczanie danych na temat swoich dostępnych zasobów ludzkich i finansowych oraz planowanych działań, które zostaną wykorzystane w krajowym programie prac;

b)	realizację odpowiednich działań przewidzianych w krajowym programie prac;

c)	dostarczanie danych dotyczących realizacji działań, które zostaną wykorzystane w krajowym sprawozdaniu z działalności.

Artykuł 6

Rola i obowiązki grupy koordynacyjnej

1. Grupa koordynacyjna ściśle monitoruje stosowanie art. 31 rozporządzenia (UE) 2016/589 i służy jako forum wymiany opinii i najlepszych praktyk w celu usprawnienia funkcjonowania cyklu programowania EURES.

2. Grupa koordynacyjna raz w roku przeprowadza przegląd stosowania niniejszej decyzji, który stanowić będzie wkład grupy koordynacyjnej EURES w sprawozdania z działalności i z oceny ex post, składane przez Komisję zgodnie z art. 33 i 35 rozporządzenia (UE) 2016/589.

3. Grupa koordynacyjna decyduje, które elementy krajowych programów prac i krajowych sprawozdań z działalności są istotne dla całego personelu EURES i powinny być w związku z tym dostępne w ekstranecie portalu EURES, aby zapewnić właściwe wykonanie cyklu programowania EURES i osiągnięcie celów sieci EURES określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/589.

4. Grupa koordynacyjna decyduje, jakie informacje pochodzące z cyklu programowania EURES są istotne i mogą być wykorzystane do sporządzania sprawozdań z działalności EURES w zastosowaniu art. 33 rozporządzenia (UE) 2016/589.

Artykuł 7

Wzór

1. Krajowe urzędy koordynacji stosują elektroniczną wersję wzoru przedstawionego w załączniku I, sporządzając swoje krajowe programy prac.

2. W każdej sekcji wzoru przedstawionego w załączniku I krajowe urzędy koordynacji mogą wpisać tyle działań, ile potrzeba.

3. Jeżeli narzędzie, o którym mowa w art. 4 lit. b), lub jakiekolwiek informacje bądź dokumentacja z nim związane wymagają dostosowania lub zmiany, Europejski Urząd Koordynacji przed przyjęciem nowej wersji konsultuje się z grupą koordynacyjną zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2016/589.

Artykuł 8

Proces

1. Podczas sporządzania krajowych programów prac krajowe urzędy koordynacji przestrzegają harmonogramu przedstawionego w załączniku II.

2. Po przyjęciu krajowych programów prac można je udostępnić – w całości lub w części – w sieci EURES w ekstranecie portalu EURES.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 lipca 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 107 z 22.4.2016, s. 1.

(2) Decyzja wykonawcza Komisji 2012/733/UE z dnia 26 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 odnośnie do kojarzenia ofert zatrudnienia i wniosków o zatrudnienie oraz ich równoważenia oraz ponownego ustanowienia EURES (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 21).

ZAŁĄCZNIK I

WZÓR, KTÓRY MA BYĆ STOSOWANY PRZEZ KRAJOWE URZĘDY KOORDYNACJI DO SPORZĄDZANIA ROCZNYCH PROGRAMÓW PRAC

Krajowe urzędy koordynacji będą miały dostęp do elektronicznej wersji tego wzoru i wszelkich skonsolidowanych późniejszych jego wersji ze zmianami w portalu EURES.

Działania wymienione poniżej w różnych sekcjach wzoru mają charakter orientacyjny, a ich wykaz nie jest wyczerpujący.

1. STRESZCZENIE

Ta sekcja zawiera krótki przegląd priorytetów i najważniejszych działań objętych programem prac w okresie odniesienia.

2. OGÓLNE USŁUGI WSPARCIA

2.1. Usługi wsparcia dla pracowników

Ta sekcja zawiera przegląd działań wspierających pracowników, takich jak:

—	dopasowywanie ofert zatrudnienia i wniosków o zatrudnienie oraz pośrednictwo pracy (w tym pomoc w sporządzaniu wniosków o zatrudnienie i życiorysów)

—	organizacja wydarzeń rekrutacyjnych

—	zapewnianie ogólnych informacji i wytycznych

—	zapewnianie szczegółowych informacji i wytycznych (np. na temat warunków życia i pracy w państwie docelowym)

—	inne działania, w stosownych przypadkach

2.2. Usługi wsparcia dla pracodawców

Ta sekcja zawiera przegląd działań wspierających pracodawców, w tym specjalnego wsparcia dla MŚP, takich jak:

—	działania w zakresie dopasowywania ofert zatrudnienia i wniosków o zatrudnienie oraz pośrednictwa pracy (w tym pomoc w sporządzaniu ofert zatrudnienia i określaniu wymagań, jakie mają spełniać kandydaci)

—	organizacja wydarzeń rekrutacyjnych

—	zapewnianie ogólnych informacji i wytycznych

—	zapewnianie informacji na temat szczegółowych przepisów dotyczących rekrutacji pracowników z innego państwa członkowskiego oraz na temat czynników, które mogą taką rekrutację ułatwić

—	inne działania, w stosownych przypadkach

3. SZCZEGÓŁOWE USŁUGI WSPARCIA

3.1. Wsparcie w zakresie przyuczania do zawodu i praktyk zawodowych

3.2. Usługi wsparcia w regionach transgranicznych

Ta sekcja zawiera przegląd działań wspierających pracowników przygranicznych oraz pracodawców na rynkach pracy w regionach przygranicznych, takich jak:

—	dopasowywanie ofert pracy i wniosków o zatrudnienie oraz pośrednictwo pracy

—	zapewnianie informacji istotnych dla specyficznej sytuacji przygranicznych pracowników i pracodawców

—	opracowywanie rozwiązań w formie punktu kompleksowej obsługi celem wsparcia przygranicznych pracowników i pracodawców

—	inne działania, w stosownych przypadkach

3.3. Pomoc po rekrutacji

Ta sekcja zawiera przegląd działań podejmowanych w celu zapewnienia lepszej integracji mobilnych pracowników na ich nowych stanowiskach, takich jak:

—	działania służące upowszechnianiu wśród pracodawców ogólnych informacji i wiedzy na temat integracji zrekrutowanych pracowników

—	upowszechnianie informacji na temat dostępnych szkoleń, które są istotne dla integracji pracowników (np. kursy językowe)

—	inne działania, w stosownych przypadkach

3.4. Pozostałe działania i wkład w realizację innych programów

Ta sekcja zawiera informacje na temat uczestnictwa w specjalnych programach mobilności pracowników wspieranych finansowo z budżetu UE lub środków krajowych, uczestnictwa w dwustronnych lub wielostronnych projektach poświęconych mobilności pracowników oraz wszelkich innych działań, które nie są objęte żadną z powyższych kategorii.

4. ZASOBY I ZARZĄDZANIE

4.1. Zasoby ludzkie

Szacowana łączna liczba ekwiwalentów pełnego czasu pracy personelu pracującego na rzecz EURES (krajowe urzędy koordynacji, członkowie i partnerzy EURES)

4.2. Zasoby finansowe

Szacowana alokacja zasobów (w euro) dostępnych dla tych organizacji członkowskich w podziale według źródeł: źródła krajowe, budżet UE (w stosownych przypadkach) i inne (w stosownych przypadkach)

4.3. Infrastruktura/IT

Narzędzia informatyczne i infrastruktura służące działalności EURES, jak również dostęp do innych narzędzi wykorzystywanych wspólnie z członkami (np. ogólna infrastruktura publicznych służb zatrudnienia) i partnerami EURES

4.4. Zarządzanie

Ta sekcja zawiera przegląd działań wspierających funkcjonowanie krajowych sieci, takich jak:

—	działania upowszechniające wiedzę skierowane do sieci krajowej

—	interoperacyjność i współpraca krajowego urzędu koordynacji oraz członków i partnerów EURES należących do sieci krajowej

—	wykorzystanie nowych innowacyjnych podejść do świadczenia usług

—	współpraca z innymi zainteresowanymi stronami, takimi jak partnerzy społeczni, inne sieci, służby poradnictwa zawodowego, izby handlowe, organy odpowiedzialne za zabezpieczenie społeczne i opodatkowanie itp.

4.5. Szkolenia

Ta sekcja zawiera informacje na temat szkoleń (w tym szkoleń wstępnych) na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym, a także – w stosownych przypadkach – wszelkich innych działań w zakresie uczenia się, które przyczyniają się do zwiększenia umiejętności i wiedzy w obrębie sieci

4.6. Komunikacja

W tej sekcji wymienia się konkretne działania wynikające z krajowych planów komunikacji lub strategii EURES w zakresie komunikacji oraz – w stosownych przypadkach – inne ważne działania w zakresie komunikacji i upowszechniania wiedzy, których realizację zaplanowano na okres odniesienia i które są istotne dla usług wsparcia wymienionych w sekcjach 2 i 3 powyżej

4.7. Monitorowanie i ocena działań

W tej sekcji wymienia się narzędzia stosowane do oceny wyników i rezultatów działalności EURES na poziomie krajowym.

ZAŁĄCZNIK II

HARMONOGRAM PRZYGOTOWYWANIA ROCZNYCH KRAJOWYCH PROGRAMÓW PRAC

1. ETAP PRZYGOTOWAWCZY

Krajowe urzędy koordynacji zapewniają gromadzenie, analizę i wymianę informacji dotyczących niedoborów i nadwyżek siły roboczej na krajowych i sektorowych rynkach pracy, ze szczególnym uwzględnieniem najsłabszych grup na rynku pracy oraz regionów najbardziej dotkniętych bezrobociem, a także z uwzględnieniem danych na temat przepływów i wzorców mobilności.

2. ETAP SPORZĄDZANIA PROJEKTÓW

Do dnia 31 października roku N – 1 krajowe urzędy koordynacji sporządzają pierwszą wersję projektów krajowych programów prac z wykorzystaniem informacji zgromadzonych podczas etapu przygotowawczego. Projekty te są dostępne w specjalnej sekcji ekstranetu portalu EURES.

3. ETAP WSPÓLNEGO PRZEGLĄDU

Do dnia 31 grudnia roku N – 1 krajowe urzędy koordynacji wspólnie dokonują przeglądu projektów rocznych krajowych programów prac.

4. ETAP PRZYJĘCIA

Do dnia 31 stycznia roku N krajowe urzędy koordynacji finalizują krajowe programy prac, uwzględniając uwagi otrzymane podczas etapu przeglądu.

5. ETAP REALIZACJI

Roczne krajowe programy prac są realizowane od stycznia do grudnia roku N.

6. ETAP SPRAWOZDAWCZOŚCI

Do dnia 31 marca roku N + 1 krajowe urzędy koordynacji gromadzą informacje na temat rezultatów i składają sprawozdanie z realizacji krajowych programów prac.

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/32

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/1257

z dnia 11 lipca 2017 r.

w sprawie technicznych norm i formatów wymaganych na potrzeby jednolitego systemu w celu umożliwienia dopasowywania ofert zatrudnienia oraz wniosków o pracę i życiorysów na portalu EURES

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (UE) 2016/589 ustanawia między innymi zasady i przepisy dotyczące współpracy między Komisją a państwami członkowskimi w zakresie wymiany odpowiednich dostępnych danych dotyczących ofert zatrudnienia, wniosków o zatrudnienie i życiorysów.

(2)	W art. 17 rozporządzenia (UE) 2016/589 przewidziano utworzenie jednolitego systemu w celu zebrania od państw członkowskich ofert zatrudnienia, wniosków o zatrudnienie i życiorysów na portalu EURES.

(3)	Aby stworzyć jednolity system i umożliwić efektywne wyszukiwanie i dopasowywanie przekazanych danych, konieczne jest stosowanie wspólnych norm i formatów danych, które mają być wymieniane.

(4)	Te normy i formaty powinny w jak największym stopniu opierać się na ugruntowanych normach branżowych lub rządowych stosowanych przez publiczne służby zatrudnienia i inne podmioty działające na rynku pracy oraz powinny zostać przyjęte na podstawie odpowiednich konsultacji z państwami członkowskimi.

(5)

W miarę upływu czasu mogą one wymagać dostosowania celem uwzględnienia zmian technologicznych lub funkcjonalnych. Ważne jest zatem ustanowienie takiego modelu zarządzania, który jeszcze przed przyjęciem norm i formatów zapewni odpowiednie konsultacje z państwami członkowskimi i ich zaangażowanie w tej sprawie.

(6)

Aby ułatwić pracę krajowych urzędów koordynacji przy organizacji skoordynowanego przekazywania informacji na portal EURES, aby zabezpieczyć funkcjonowanie mechanizmu wymiany danych oraz aby zapewnić dobrą ogólną i techniczną jakość informacji, konieczne jest zidentyfikowanie i określenie pewnych ogólnych zasad tworzenia i funkcjonowania systemu, a także ról i obowiązków zaangażowanych stron.

(7)	Te ogólne zasady powinny tłumaczyć prawa i obowiązki autorów i posiadaczy danych oraz wyjaśniać, w jaki sposób zapewniana jest ochrona danych osobowych w całym łańcuchu przekazywania danych.

(8)

W świetle celów rozporządzenia (UE) 2016/589, ważne jest, aby członkowie i partnerzy EURES w przejrzysty sposób udostępniali jak najwięcej odpowiednich ofert zatrudnienia, wniosków o zatrudnienie i życiorysów będących w ich posiadaniu; przyczyni się to do skutecznego dopasowywania na portalu EURES ofert zatrudnienia, w tym stanowisk dla uczniów zawodu i stażystów, oraz wniosków o zatrudnienie i życiorysów.

(9)

Przewidziane w niniejszej decyzji środki związane z przetwarzaniem danych osobowych powinny być wprowadzane zgodnie z prawem Unii dotyczącym ochrony danych osobowych, a w szczególności dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) oraz rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (3), a także krajowymi środkami wykonawczymi do tych aktów prawnych. Szczególną uwagę należy zwrócić na zgodność z zasadami celowości, minimalizacji danych, ograniczenia przechowywania, integralności i poufności danych.

(10)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. EURES,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot, zakres stosowania i definicje

Niniejszą decyzją określa się techniczne normy i formaty, które mają być stosowane na potrzeby jednolitego systemu celem zebrania na portalu EURES ofert zatrudnienia, wniosków o zatrudnienie i życiorysów od członków EURES, a w stosownych przypadkach od partnerów EURES, a także metody i procedury uzgadniania dalszych definicji technicznych i funkcjonalnych.

Na potrzeby niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

„wniosek o zatrudnienie” oznacza dokument lub zestaw dokumentów, które osoba ubiegająca się o pracę przekazuje pracodawcy lub służbie zatrudnienia w ramach procesu informowania pracodawcy o gotowości tej osoby do pracy i o jej woli podjęcia pracy w określonym miejscu zatrudnienia lub na określonym stanowisku pracy;

b)	„życiorys” oznacza dokument opisujący profil danej osoby, obejmujący streszczenie doświadczenia zawodowego i wykształcenia, a także inne istotne informacje dotyczące osiągnięć, umiejętności, kompetencji, kwalifikacji i zainteresowań tej osoby;

c)	„profil osoby poszukującej pracy” oznacza standardowy format danych do celów kojarzenia ofert zatrudnienia, życiorysów i wniosków o zatrudnienie oraz ich równoważenia, określony w niniejszej decyzji;

„autor danych” oznacza osobę lub podmiot, które pierwotnie stworzyły zbiór danych udostępniony na portalu EURES. Za autorów danych uznaje się pracodawców, którzy zamieścili ofertę zatrudnienia, oraz pracowników, którzy stworzyli i postanowili upublicznić z pomocą członka EURES lub, w stosownych przypadkach, partnera EURES profil osoby poszukującej pracy i którzy wyrazili konieczną zgodę na przekazanie tych informacji na portal EURES;

e)	„posiadacz danych EURES” oznacza osobę lub podmiot, które mają uprawnienia do kontrolowania, kto powinien mieć dostęp do danych. Posiadaczem danych EURES może być autor danych lub inna osoba lub podmiot, upoważnione przez autora danych i działające w jego imieniu;

„użytkownik końcowy” oznacza osobę lub podmiot, które pobierają i wykorzystują dane dotyczące ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy zebrane na portalu EURES zgodnie z niniejszą decyzją w celu poszukiwania wolnych miejsc pracy, o które mogą się ubiegać, lub w celu znalezienia kandydatów, którym mogą zaoferować możliwości zatrudnienia;

g)	„jednolity system” oznacza definicje danych i specyfikacje funkcjonalne dotyczące przekazywania danych i stosowania procedur określonych w niniejszej decyzji do celów umożliwienia dopasowywania ofert zatrudnienia i życiorysów;

h)	„infrastruktura techniczna” oznacza połączenie sprzętu, oprogramowania, sieci i innych elementów potrzebnych do rozwoju, testowania, monitorowania, kontroli lub wspierania odpowiednich usług informatycznych koniecznych do użytkowania jednolitego systemu;

„jeden skoordynowany kanał” oznacza usługę ustanowioną pomiędzy punktem przyłączenia portalu EURES a punktem przyłączenia w państwie członkowskim, która umożliwia przekazywanie danych od krajowych członków EURES, a w stosownych przypadkach partnerów EURES, na portal EURES zgodnie z jednolitym systemem i przy wykorzystaniu odpowiedniej infrastruktury.

Artykuł 2

Ogólne zasady przekazywania i wymiany danych

1. Każde państwo członkowskie ustanawia i utrzymuje jeden skoordynowany kanał do celów przekazywania ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy od krajowych członków EURES, a w stosownych przypadkach partnerów EURES, na portal EURES.

2. W tym celu każde państwo członkowskie zapewnia infrastrukturę techniczną połączoną z portalem EURES, z którą mogą się łączyć i za pośrednictwem której przesyłać mogą swoje dane członkowie EURES, a w stosownych przypadkach partnerzy EURES.

3. Europejski Urząd Koordynacji zarządza portalem EURES i powiązanymi usługami informatycznymi służącymi do odbierania i przetwarzania danych przekazywanych za pomocą infrastruktury, o której mowa w ust. 1.

4. Europejski Urząd Koordynacji udostępnia dane na potrzeby wyszukiwania i dopasowywania nie tylko przez użytkowników końcowych bezpośrednio na portalu EURES, ale także za pośrednictwem interfejsów aplikacji umożliwiających członkom EURES, a w stosownych przypadkach partnerom EURES, udostępnianie informacji w ich własnych systemach pracownikom i użytkownikom ich portali i usług poszukiwania pracy.

5. Wszystkie niezbędne definicje, normy, specyfikacje i procedury określa się szczegółowo w dokumentach, które mają być uzgodnione przez krajowe urzędy koordynacji za pomocą struktury zarządzania zdefiniowanej w niniejszej decyzji, oraz udostępnia się wszystkim zainteresowanym stronom w specjalnej sekcji w ekstranecie portalu EURES.

Artykuł 3

Ogólne zasady dotyczące treści i jakości danych

1. Dane przekazywane na portal EURES zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/589 i niniejszą decyzją są indeksowane, przechowywane i udostępniane wyłącznie na potrzeby wyszukiwania i dopasowywania przez okres ważności ustalony przez autora danych lub posiadacza danych EURES. Dane, które zostały zanonimizowane, mogą być przechowywane i udostępniane, także stronom trzecim, do celów naukowych i statystycznych również po wygaśnięciu okresu ważności.

2. Przekazanie danych na portal EURES nie wpływa na prawo autorów danych lub posiadaczy danych EURES do tych danych, zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi oraz porozumieniami mającymi zastosowanie podczas całego łańcucha przekazywania danych od autora danych na portal EURES.

3. Dane osobowe przekazane na portal EURES i tam przechowywane mogą być udostępniane na tyle, na ile wyrazi zgodę autor danych. Dane te mogą być udostępniane jedynie członkom i partnerom EURES lub użytkownikom końcowym, którzy zarejestrowali się na portalu EURES lub są zarejestrowani przez członka lub partnera EURES, który zapewnia im dostęp do danych za pośrednictwem interfejsów aplikacji, o których mowa w art. 2 ust. 4, pod warunkiem że ci użytkownicy końcowi zaakceptowali zasady i warunki w pełni spójne ze zgodą autorów danych i zawartymi z nimi porozumieniami.

4. Pracodawcy mogą pośrednio lub bezpośrednio przekazać prawa do danych zawartych w ofercie zatrudnienia lub zrzec się tych praw, z wyjątkiem jakichkolwiek danych osobowych. Pracownik zachowuje prawa do swoich danych osobowych i w dowolnym momencie może wycofać swoją zgodę na upublicznienie tych informacji, a także usunąć, zmienić lub w innych sposób przetwarzać część lub wszystkie te dane przekazane na portal EURES. To samo dotyczy pracodawców w odniesieniu do wszelkich danych osobowych zawartych w ofercie zatrudnienia.

5. Obowiązkiem krajowych urzędów koordynacji i członków EURES, a w stosownych przypadkach partnerów EURES, jest zapewnienie, aby wszystkie dane przez nich przechodzące w celu przekazania ich na portal EURES były zgodne z rozporządzeniem (UE) 2016/589, niniejszą decyzją i wszystkimi pozostałymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi mającymi zastosowanie, w szczególności w odniesieniu do ochrony danych osobowych, a także aby autorzy danych lub posiadacze danych EURES byli informowani, w jaki sposób ich dane będą wykorzystywane i przetwarzane, oraz aby uzyskano wszelkie niezbędne zgody i zezwolenia. Pochodzenie danych i wszelkie ich modyfikacje, a także zgoda wyrażona w związku z danymi muszą być możliwe do prześledzenia w całym łańcuchu przekazywania danych od autora danych na portal EURES.

6. Administratorem danych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 45/2001 w odniesieniu do danych osobowych przechowywanych na portalu EURES jest Europejski Urząd Koordynacji. Na mocy tego rozporządzenia jest on odpowiedzialny za przetwarzanie danych osobowych, w tym za proces anonimizacji, o którym mowa w ust. 1, oraz za środki techniczne i organizacyjne niezbędne do zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa, poufności i integralności danych.

7. Grupa koordynacyjna wypracuje i uzgodni wspólne minimalne wymagania dotyczące oświadczeń, zasad i warunków odnoszących się do ochrony danych osobowych, które mają być stosowane przez Europejski Urząd Koordynacji, krajowe urzędy koordynacji, członków EURES, a w stosownych przypadkach partnerów EURES, w celu spełnienia wymogów określonych w rozporządzeniu (UE) 2016/589 dotyczących świadomej zgody autorów danych lub posiadaczy danych EURES oraz zapewnienia jednolitych zasad i warunków dostępu do danych.

Artykuł 4

Rola i obowiązki krajowych urzędów koordynacji

Krajowe urzędy koordynacji są w swoich państwach członkowskich odpowiedzialne za organizację skoordynowanego i bezpiecznego przekazywania informacji dotyczących ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy na portal EURES, w szczególności przez:

a)	nadzór nad ustanowieniem i konserwacją infrastruktury technicznej koniecznej do zapewnienia przekazywania odpowiednich danych od członków EURES, a w stosownych przypadkach od partnerów EURES, na portal EURES za pośrednictwem jednego skoordynowanego kanału;

b)	umożliwienie wszystkim członkom EURES, a w stosownych przypadkach partnerom EURES, łączenie się z tym jednym skoordynowanym kanałem i przekazywanie danych za jego pośrednictwem;

c)	zapewnienie stałego monitorowania połączeń z portalem EURES oraz uczestniczącymi członkami i partnerami EURES, a także zapewnienie zdolności do szybkiego działania w przypadku problemów technicznych lub innych, które mogą wystąpić w związku z połączeniem lub danymi, które mają być przekazane;

d)	zapewnienie, aby wszystkie działania związane z wymianą i przekazywaniem danych były podejmowane w pełnej zgodności z rozporządzeniem (UE) 2016/589 i ogólnymi zasadami określonymi w niniejszej decyzji, a także interweniowanie we wszystkich przypadkach braku takiej zgodności;

e)	zapewnienie, aby wszystkie przekazane dane miały odpowiedni format i spełniały uzgodnione normy przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2016/589 i niniejszej decyzji;

f)	zapewnienie procedur gwarantujących, że autorzy danych są odpowiednio poinformowani i w pełni świadomi tego, w jaki sposób ich dane będą wykorzystywane i przetwarzane;

g)	dostarczanie i regularne aktualizowanie informacji dotyczących środków i systemów zapewniających jakość, bezpieczeństwo, integralność, poufność i identyfikowalność danych, w tym ochronę danych osobowych;

h)	uczestnictwo w wymianie informacji i współpracy przewidzianych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/589;

i)	informowanie Europejskiego Urzędu Koordynacji o strategiach wykluczania ofert zatrudnienia lub kategorii ofert zatrudnienia zgodnie ze stosowaniem art. 17 rozporządzenia (UE) 2016/589;

j)	powiadomienie o wyznaczeniu pojedynczego punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 9.

Artykuł 5

Rola i obowiązki Europejskiego Urzędu Koordynacji

Europejski Urząd Koordynacji jest odpowiedzialny za wspieranie sieci EURES w wypełnianiu obowiązków związanych ze skoordynowanym przekazywaniem informacji dotyczących ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy na portal EURES, w szczególności przez:

a)	ustanowienie i konserwację infrastruktury technicznej koniecznej do odbierania danych od państw członkowskich za pośrednictwem jednego skoordynowanego kanału;

b)	funkcjonowanie i dalszy rozwój portalu EURES oraz powiązanych systemów informatycznych w celu zapewnienia sieci EURES i użytkownikom końcowym usług wyszukiwania i dopasowywania za pomocą rozwiązań samoobsługowych na portalu EURES;

ustanowienie i konserwację infrastruktury technicznej potrzebnej do nadania członkom EURES, a w stosownych przypadkach partnerom EURES, dostępu do ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy, przechowywanych na portalu EURES, w celu udostępnienia tych informacji i umożliwienia ich wyszukiwania przez pracowników i użytkowników portali pracy prowadzonych przez tych członków lub partnerów EURES;

d)	zapewnienie, aby wszystkie działania związane z wymianą i przekazywaniem danych były podejmowane w pełnej zgodności z rozporządzeniem (UE) 2016/589 i ogólnymi zasadami określonymi w niniejszej decyzji, a także interweniowanie we wszystkich przypadkach braku takiej zgodności;

e)	dostarczanie i regularne aktualizowanie informacji dotyczących środków i systemów zapewniających jakość, bezpieczeństwo, integralność, poufność i identyfikowalność danych, w tym ochronę danych osobowych;

zapewnienie specjalnej sekcji w ekstranecie portalu EURES oraz innych narzędzi i wsparcia koniecznych, aby umożliwić krajowym urzędom koordynacji oraz członkom i partnerom EURES wymianę informacji oraz rozpatrywanie skarg w skuteczny sposób, jak określono w rozporządzeniu podstawowym i niniejszej decyzji;

g)	przygotowywanie, aktualizowanie i udostępnienie w ekstranecie portalu EURES wszelkiej niezbędnej dokumentacji technicznej i innej, koniecznej do przekazywania i wymiany danych, w szczególności dokumentów przewidzianych w art. 8.

Artykuł 6

Rola i obowiązki członków i partnerów EURES

1. Wszyscy członkowie EURES oraz ci partnerzy EURES, którzy zobowiązali się do wypełniania zadań związanych z wnoszeniem wkładu w pulę ofert zatrudnienia lub profili osób poszukujących pracy, uczestniczą za pomocą infrastruktury technicznej ustanowionej zgodnie z niniejszą decyzją w skoordynowanym i bezpiecznym przekazywaniu informacji dotyczących ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy na portal EURES, o którym mowa w art. 12 ust. 3 i art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/589, w szczególności przez:

a)	ustanowienie infrastruktury technicznej niezbędnej do przyłączenia się do jednego skoordynowanego kanału zapewnionego w danym państwie;

b)	stałe monitorowanie połączeń oraz zapewnienie zdolności do szybkiego działania w przypadku jakichkolwiek problemów technicznych lub innych, które mogą wystąpić w związku z połączeniem lub danymi, które mają być przekazane;

c)	zapewnienie, aby wszystkie działania związane z wymianą i przekazywaniem danych były podejmowane w pełnej zgodności z rozporządzeniem (UE) 2016/589 i ogólnymi zasadami określonymi w niniejszej decyzji, a także interweniowanie we wszystkich przypadkach braku takiej zgodności;

d)	zapewnienie, aby wszystkie przekazane dane miały odpowiedni format i spełniały uzgodnione normy przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2016/589 i niniejszej decyzji;

e)	zapewnienie, aby autorzy danych byli odpowiednio poinformowani i w pełni świadomi tego, w jaki sposób ich dane będą wykorzystywane i przetwarzane;

f)	dostarczanie i regularne aktualizowanie informacji dotyczących środków i systemów zapewniających jakość, bezpieczeństwo, integralność, poufność i identyfikowalność danych, w tym ochronę danych osobowych;

g)	informowanie krajowego urzędu koordynacji w jasny i przejrzysty sposób o stosowaniu strategii wykluczania danych z procesu przekazywania wszystkich publicznie dostępnych ofert zatrudnienia z wykorzystaniem art. 17 rozporządzenia (UE) 2016/589;

h)	zapewnienie usługowego punktu kontaktowego w celu ułatwienia koordynacji na szczeblu krajowym przez krajowy urząd koordynacji; funkcję usługowego punktu kontaktowego może pełnić dział pomocy technicznej lub podobna jednostka usługowa.

2. Członkowie i partnerzy EURES mogą połączyć swoje systemy i korzystać z infrastruktury technicznej zapewnionej przez Europejski Urząd Koordynacji, aby zapewnić swoim pracownikom mającym do czynienia z siecią EURES oraz użytkownikom końcowym portali pracy, którymi zarządzają, łatwy dostęp do ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy, dostępnych na portalu EURES, oraz możliwość ich wyszukiwania i dopasowywania.

Artykuł 7

Rola i obowiązki grupy koordynacyjnej

1. Grupa koordynacyjna wspiera dobre funkcjonowanie jednolitego systemu oraz organizację skoordynowanego i bezpiecznego przekazywania informacji dotyczących ofert zatrudnienia i profili osób poszukujących pracy na portal EURES, a także stale przyczynia się do ulepszania tego systemu. Grupa koordynacyjna ściśle monitoruje działanie jednolitego systemu i służy jako forum wymiany opinii i najlepszych praktyk w celu usprawnienia funkcjonowania tego systemu.

2. Grupa koordynacyjna raz w roku przeprowadza przegląd stosowania niniejszej decyzji, który stanowić będzie wkład państw członkowskich w sprawozdania z działalności i z oceny ex post, składane przez Komisję zgodnie z art. 33 i 35 rozporządzenia (UE) 2016/589.

3. Specyfikacje dotyczące jednego skoordynowanego kanału EURES, o których mowa w art. 8, oraz wszelkie zmiany do nich, zanim mogą być stosowane, muszą zostać uzgodnione z grupą koordynacyjną zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 9.

4. Grupa koordynacyjna może powoływać specjalne grupy ekspertów do zapewnienia wsparcia, pomocy i doradztwa w zakresie jej zadań.

Artykuł 8

Definicje i specyfikacje techniczne i funkcjonalne dotyczące wymiany danych

1. Zgodnie z procedurami określonymi w art. 9 Europejski Urząd Koordynacji przyjmuje specyfikacje dotyczące jednego skoordynowanego kanału EURES, które obejmują:

specyfikacje dotyczące formatów i norm, opisujące format danych, definicje danych, normy, które mają być stosowane, oraz zasady walidacji danych, których należy przestrzegać podczas przekazywania ofert zatrudnienia lub profili osób poszukujących pracy na portal EURES za pośrednictwem jednolitego systemu;

b)	specyfikacje dotyczące wymiany komunikatów funkcyjnych EURES, opisujące infrastrukturę techniczną, którą należy zapewnić, oraz specyfikacje dotyczące wymiany, które należy wdrożyć, aby zapewnić wymianę danych;

c)	podręcznik procesu interoperacyjności EURES, opisujący procesy, działania i interwencje umożliwiające funkcjonowanie jednego skoordynowanego kanału, zarządzanie zmianami oraz zapewnienie jakości, bezpieczeństwa, identyfikowalności i ochrony danych, w tym ochrony danych osobowych.

2. Specyfikacje dotyczące jednego skoordynowanego kanału EURES i wszelkie aktualizacje lub zmiany tych specyfikacji są udostępniane sieci EURES w specjalnej sekcji w ekstranecie portalu EURES.

Artykuł 9

Zarządzanie

1. Wszystkie państwa członkowskie ustanawiają za pośrednictwem krajowych urzędów koordynacji pojedynczy punkt kontaktowy i informują o nim Europejski Urząd Koordynacji; do tego pojedynczego punktu kontaktowego mogą być adresowane wszelkie wnioski, zapytania i informacje na temat stosowania niniejszej decyzji oraz wdrażania przepisów dotyczących usług informatycznych na mocy rozporządzenia (UE) 2016/589.

2. Do celów sprawnego funkcjonowania jednolitego systemu wymiany danych, portalu EURES i powiązanych usług informatycznych Europejski Urząd Koordynacji organizuje regularne spotkania z pojedynczymi punktami kontaktowymi, o których mowa w ust. 1, oraz zapewnia skuteczne środki komunikacji między nimi. Grupa koordynacyjna może powierzyć grupie pojedynczych punktów kontaktowych zadanie przygotowania konsultacji lub zapewnienia wskazówek bądź porad dotyczących kwestii technicznych i informatycznych na mocy rozporządzenia (UE) 2016/589.

3. Przed przyjęciem przez Europejski Urząd Koordynacji specyfikacji dotyczących jednego skoordynowanego kanału EURES oraz wszelkich późniejszych zmian do nich przeprowadza się formalne konsultacje z grupą koordynacyjną zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2016/589. W stosownych przypadkach przed tymi konsultacjami przeprowadza się konsultacje na szczeblu technicznym w obrębie sieci EURES oraz z innymi właściwymi ekspertami krajowymi i międzynarodowymi, takimi jak podmioty zaangażowane w opracowywanie formatów i norm.

Artykuł 10

Wejście w życie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Europejski Urząd Koordynacji opublikuje pierwszą wersję specyfikacji dotyczących jednego skoordynowanego kanału EURES oraz wszelkie inne odpowiednie wykazy i wytyczne w ekstranecie portalu EURES nie później niż dnia 1 grudnia 2017 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 lipca 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 107 z 22.4.2016, s. 1.

(2) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31) oraz, począwszy od dnia 25 maja 2018 r., rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(3) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych. (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

12.7.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/39

DECYZJA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2017/1258

z dnia 5 lipca 2017 r.

w sprawie przekazania uprawnień do podejmowania decyzji o przekazywaniu Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji poufnych informacji statystycznych (EBC/2017/22)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności art. 12.1,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny (1), w szczególności art. 8 ust. 4a,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 8 ust. 4a rozporządzenia (WE) nr 2533/98 Europejski System Banków Centralnych (ESBC) może przekazywać poufne informacje statystyczne władzom lub organom państw członkowskich i Unii odpowiedzialnym za nadzór nad instytucjami, rynkami i infrastrukturami finansowymi lub stabilność systemu finansowego zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym, oraz Europejskiemu Mechanizmowi Stabilności (EMS), tylko w zakresie i stopniu szczegółowości niezbędnym do realizacji ich odpowiednich zadań. Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji jest taką władzą lub organem.

(2)

Zgodnie ze zdaniem drugim art. 8 ust. 4a rozporządzenia (WE) nr 2533/98 władze lub organy otrzymujące poufne informacje statystyczne podejmują wszelkie działania regulacyjne, administracyjne, techniczne i organizacyjne, konieczne by zapewnić fizyczną i logiczną ochronę poufnych informacji statystycznych. Rada Prezesów uznała, że Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji podjęła takie działania.

(3)

W celu usprawnienia procesu decyzyjnego w związku z decyzjami w sprawie przekazywania poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji konieczna jest decyzja w sprawie przekazania uprawnień. Zgodnie z art. 12.1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego Rada Prezesów może zdecydować o przekazaniu pewnych uprawnień Zarządowi. Zgodnie z ogólnymi zasadami przekazywania kompetencji opracowanymi i potwierdzonymi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przekazanie uprawnień decyzyjnych powinno mieć ograniczony zakres, być proporcjonalne i oparte na określonych kryteriach. Ponieważ podejmowane decyzje będą raczej natury technicznej niż politycznej, kryteria te mogą pozostać względnie ogólne.

(4)

W przypadku niespełnienia kryteriów przyjęcia decyzji delegowanej określonych w niniejszej decyzji w sprawie przekazania uprawnień decyzje w sprawie przekazywania poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji powinny być przyjmowane przez Radę Prezesów na wniosek Zarządu.

(5)	Z uwagi na znaczny wzrost liczby wniosków Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji o przekazanie poufnych informacji statystycznych decyzję tę należy przyjąć w trybie pilnym i powinna ona wejść w życie w dniu publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Użyte w niniejszej decyzji terminy oznaczają:

1) „poufne informacje statystyczne”– poufne informacje statystyczne zgodnie z definicją w art. 1 pkt 12 rozporządzenia (WE) nr 2533/98;

2) „decyzja delegowana”– decyzję podjętą w wyniku przekazania przez Radę Prezesów uprawnień zgodnie z niniejszą decyzją.

Artykuł 2

Przekazywanie poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

1. Rada Prezesów przekazuje niniejszym Zarządowi uprawnienia do przyjmowania decyzji w sprawie przekazywania poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.

2. Decyzja w sprawie przekazania poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji może być przyjęta w drodze decyzji delegowanej tylko w przypadku spełnienia kryteriów przyjmowania decyzji delegowanych określonych w art. 3.

Artykuł 3

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych o przekazywaniu poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

1. Decyzję w sprawie przekazania poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji podejmuje się w drodze decyzji delegowanej tylko wtedy, gdy zgodnie z art. 8 ust. 4a rozporządzenia (WE) nr 2533/98 informacje te są niezbędne do wykonywania zadań Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji. Poufne informacje statystyczne przekazywane Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji muszą być odpowiednie, właściwe i nie mogą wykraczać poza potrzeby związane z tymi zadaniami.

2. Decyzję w sprawie przekazania poufnych informacji statystycznych Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji podejmuje się w drodze decyzji delegowanej tylko, jeżeli:

informacje te są potrzebne Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji dla przeprowadzenia testu interesu publicznego w celu oceny, czy i jak środki restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wpłyną na kontrahentów z punktu widzenia stabilności finansowej, oraz oceny powiązań finansowych z innymi instytucjami finansowymi i kontrahentami;

b)	przekazanie tych informacji nie spowoduje uszczerbku dla wykonywania zadań ESBC.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 5 lipca 2017 r.

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 179

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 60 12 lipca 2017

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/1249 z dnia 16 czerwca 2017 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014–2020	1
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/1250 z dnia 11 lipca 2017 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 w odniesieniu do usunięcia z unijnego wykazu substancji aromatycznej 4,5-epoksydec-2(trans)-enal ( 1 )	3
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1251 z dnia 11 lipca 2017 r. zmieniające po raz 271. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z organizacjami ISIL (Daisz) i Al-Kaida	6
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2017/1252 z dnia 11 lipca 2017 r. wspierająca zwiększenie bezpieczeństwa chemicznego i chemicznego bezpieczeństwa fizycznego na Ukrainie zgodnie z wdrożeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w sprawie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia	8
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2017/1253 z dnia 11 lipca 2017 r. zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger)	15
	*	Decyzja Komisji (UE) 2017/1254 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie proponowanej inicjatywy obywatelskiej Stop TTIP (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 4725)	16
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1255 z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie wzoru opisu krajowych systemów i procedur dopuszczania organizacji do uczestnictwa w sieci EURES w charakterze członków i partnerów EURES ( 1 )	18
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1256 z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie wzorów i procedur na potrzeby wymiany informacji o krajowych programach prac sieci EURES na poziomie unijnym ( 1 )	24
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1257 z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie technicznych norm i formatów wymaganych na potrzeby jednolitego systemu w celu umożliwienia dopasowywania ofert zatrudnienia oraz wniosków o pracę i życiorysów na portalu EURES ( 1 )	32
	*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2017/1258 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie przekazania uprawnień do podejmowania decyzji o przekazywaniu Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji poufnych informacji statystycznych (EBC/2017/22)	39