11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/1

(1)

W dniu 18 stycznia 2012 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 36/2012.

(2)

Jedna osoba nie powinna dłużej znajdować się w wykazie osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów objętych środkami ograniczającymi, zawartym w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012 (zwanym dalej „wykazem”).

(3)

Do wykazu podmiotów zawartego w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012 należy dodać jeden podmiot.

(4)

Należy także zaktualizować informacje dotyczące jednej osoby umieszczonej w wykazie w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012,

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/4

(1)

W art. 21 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 (2) określono wymagania dotyczące wniosków o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich i wniosków o płatność w ramach środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą. W przypadku gatunków o krótkim cyklu produkcyjnym i dużej rotacji zwierząt liczba zwierząt gospodarskich, w odniesieniu do których składany jest wniosek o płatność w ramach środka przewidzianego w art. 33 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (3), może ulegać znacznym zmianom w ciągu całego roku składania wniosków. Może to prowadzić do znacznej różnicy między liczbą zwierząt zadeklarowanych we wniosku o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich a liczbą zwierząt, które ostatecznie skorzystają z lepszych warunków dobrostanu. W rezultacie liczba zwierząt gospodarskich zadeklarowanych we wniosku o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich jest jedynie orientacyjna. W odniesieniu do tych gatunków o krótkim cyklu produkcyjnym państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość ustanowienia systemu, który pozwala beneficjentom ubiegać się o wsparcie w odniesieniu do wszystkich zwierząt kwalifikujących się do wsparcia w dniu lub w okresie ustalonym przez państwo członkowskie. Ze względu na brak skomputeryzowanej bazy danych powinno być możliwe ustalenie rzeczywistej liczby zwierząt na podstawie świadectw uboju lub innych dokumentów potwierdzających, które zostały przedłożone właściwemu organowi po dniu złożenia wniosku o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich.

(2)

Stosowanie kryteriów wyboru nie jest obowiązkowe dla wszystkich środków lub rodzajów operacji. W związku z tym kontrole administracyjne wniosków o wsparcie powinny obejmować weryfikację tego elementu jedynie jeżeli jest to konieczne.

(3)

Weryfikacja racjonalności kosztów jest dokonywana na etapie kontroli administracyjnych dotyczących wniosku o wsparcie i na podstawie określonego systemu oceny. Gdy ryzyko nieracjonalnych kosztów jest niskie lub gdy istoty kosztów nie można określić przed realizacją operacji, powinny jednak obowiązywać szczegółowe przepisy

(4)

Zgodnie z art. 67 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (4) kwota pomocy może zostać ustalona na podstawie standardowych stawek jednostkowych, kwot ryczałtowych lub stawek ryczałtowych. W takich przypadkach kontrole administracyjne nie powinny obejmować sprawdzenia kwoty poniesionych wydatków i płatności dokonanych przez beneficjenta.

(5)

Przepisy dotyczące kontroli, które mają zastosowanie do instrumentów finansowych, powinny zostać dostosowane w celu zapewnienia spójności z przepisami dotyczącymi zarządzania i kontroli ustanowionymi w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 i w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 480/2014 (5) oraz w celu uwzględnienia specyfiki wsparcia udzielanego w formie instrumentu finansowego.

(6)

Kontrolą na miejscu należy objąć wydatki zadeklarowane agencji płatniczej, a nie wydatki, które mają być objęte płatnościami. Ponieważ wydatki, które mają być objęte płatnościami można określić dopiero po zakończeniu wszystkich kontroli, przeprowadzanie kontroli na podstawie tych wydatków uniemożliwiłoby obliczenie poziomu kontroli. Ponadto wydatki objęte kontrolami na miejscu nie powinny obejmować wydatków dokonanych przez agencję płatniczą tylko w odniesieniu do zaliczek, ponieważ wydatki te nie odpowiadają wydatkom poniesionym przez beneficjenta. Oprócz tego wydatki związane z instrumentami finansowymi należy uwzględniać przy obliczaniu zakładanego minimalnego poziomu kontroli, tylko w takim zakresie, w jakim są one faktycznie kontrolowane przez właściwy organ. W celu zapewnienia realizacji minimalnego poziomu kontroli w odniesieniu do każdego roku kalendarzowego kontrole powinny być przeprowadzane przed przewidywanym terminem przekazywania danych kontrolnych i statystyk kontroli, określonym w art. 9 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014.

(7)

Aby uniknąć niepotrzebnego powielania kontroli, kontrole na miejscu powinny obejmować jedynie elementy, które nie zostały jeszcze poddane kontroli administracyjnej.

(8)

Zgodnie z art. 48 i 51 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 kontrole polegają na sprawdzeniu, między innymi, zgodności z kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami. Ponadto, zgodnie z art. 50 ust. 4 lit. a) rozporządzenia wykonawczego, dobierając próbę operacji, które mają zostać poddane kontroli na miejscu, uwzględnia się konieczność skontrolowania odpowiedniego zbioru operacji różnego rodzaju i wielkości. Szczegółowe przepisy dotyczące środka, odnoszące się do przedmiotu lub intensywności kontroli określonych w art. 54–59 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014, są zatem zbędne.

(9)

W odniesieniu do kar administracyjnych, w celu zapewnienia równego traktowania operacji wybranych i niewybranych do kontroli na miejscu, weryfikowane wydatki powinny w obu przypadkach odpowiadać wydatkom zadeklarowanym.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 809/2014.

(11)

Zmiany wprowadzone niniejszym rozporządzeniem stosują się do wniosków o wsparcie lub wniosków o płatność dotyczących lat składania wniosków lub okresów premiowych rozpoczynających się od dnia 1 stycznia 2018 r. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę napotkane w roku składania wniosków 2015 przez państwa członkowskie trudności w dostosowaniu swoich systemów do terminu składania wniosku o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich, o którym mowa w art. 13 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014, jak również do systemu zmniejszeń, wykluczeń i kar przewidzianego w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 640/2014 (6), przepis umożliwiający określenie faktycznej liczby zwierząt gatunków o krótkim cyklu produkcyjnym na podstawie świadectw uboju lub innych dokumentów potwierdzających, które zostały przedłożone właściwemu organowi po przedłożeniu wniosku o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich, powinien mieć zastosowanie do wniosków o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich odnoszących się do lat składania wniosków rozpoczynających się od dnia 1 stycznia 2016 r.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich,

1)

w art. 21 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a.   W przypadku gatunków o krótkim cyklu produkcyjnym objętych wsparciem na podstawie art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 państwa członkowskie mogą, ze względu na brak skomputeryzowanej bazy danych, wprowadzić procedury umożliwiające wykorzystywanie danych zawartych w świadectwie uboju lub innych dokumentach potwierdzających do celów wniosków o płatność z tytułu zwierząt gospodarskich. Dane te, w odniesieniu do każdego zwierzęcia, muszą zapewniać poziom gwarancji i wdrożenia niezbędny do właściwego zarządzania danym środkiem wsparcia.

Procedury, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą składać się z systemu, zgodnie z którym beneficjent ubiega się o wsparcie odnośnie do wszystkich zwierząt, które w dniu lub w okresie ustalonym przez państwo członkowskie kwalifikują się do otrzymania wsparcia na podstawie danych zawartych w świadectwie uboju lub innych dokumentach potwierdzających.

W takim przypadku państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zagwarantowania, że zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do danego środka wsparcia, data lub okres, o których mowa w akapicie drugim, są jasno określone i znane beneficjentom.”;

2)

w art. 48 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 50 wprowadza się następujące zmiany:

4)

w art. 51 wprowadza się następujące zmiany:

5)

skreśla się art. 54–59;

6)

w art. 60 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4.   Na zasadzie odstępstwa od art. 48 ust. 2 lit. e) w odniesieniu do działań realizowanych przez lokalne grupy działania i obejmujących grupę projektów o wspólnym temacie weryfikacja racjonalności kosztów może być przeprowadzana na etapie kontroli administracyjnych wniosków o płatność dotyczących tej grupy projektów.”;

7)

w art. 61 wprowadza się następujące zmiany:

8)

art. 63 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Kary administracyjne, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do wydatków niekwalifikowalnych stwierdzonych podczas kontroli na miejscu, o których mowa w art. 49.”.

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/9

(1)

Działanie Unii w sektorze transportu morskiego powinno mieć na celu poprawę bezpieczeństwa morskiego i ochronę środowiska morskiego.

(2)

Komitet Bezpieczeństwa na Morzu (zwany dalej „MSC”) Międzynarodowej Organizacji Morskiej (zwanej dalej „IMO”) na swoim 97. posiedzeniu zatwierdził zmiany prawideł II-1/23 i II-2/9.4.1.3 Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (zwanej dalej „konwencją SOLAS”), zmiany międzynarodowych kodeksów jednostek szybkich z 1994 i 2000 r. (zwanych dalej „kodeksami HSC”), Międzynarodowego kodeksu środków ratunkowych (zwanego dalej „kodeksem LSA”) oraz załącznika do rezolucji MSC.81(70). Oczekuje się, że zmiany te zostaną przyjęte podczas 98. posiedzenia MSC, które odbędzie się w czerwcu 2017 r.

(3)

Komitet Ochrony Środowiska Morskiego (zwany dalej „MEPC”) IMO na swoim 70. posiedzeniu osiągnął porozumienie w sprawie zmian dodatku V do załącznika VI do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (zwanego dalej „załącznikiem VI do konwencji MARPOL”) w zakresie informacji zamieszczanych w dokumencie dostawy paliwa. Oczekuje się, że zmiany te zostaną przyjęte podczas 71. posiedzenia MEPC, które odbędzie się w lipcu 2017 r.

(4)

Na 95. i 96. posiedzeniu MSC IMO zatwierdzono szereg projektów zmian prawidła II-1 konwencji SOLAS odnośnie do przepisów dotyczących podziałów i stateczności w warunkach uszkodzenia statku. Stanowisko, jakie ma być przyjęte w imieniu Unii w odniesieniu do tych zmian, zostało określone w decyzji Rady (UE) 2016/2077 (1).

(5)

Na 97. posiedzeniu MSC IMO uzgodniono, że przyjęcie większości proponowanych zmian prawidła II-1 konwencji SOLAS dotyczących podziału grodziowego i stateczności w warunkach uszkodzenia zawiesza się do jego 98. posiedzenia, a w odniesieniu do zmiany prawidła II-1/6 dotyczącej wzoru wymaganego wskaźnika podziału grodziowego R uzgodniono, że żadne dalsze zmiany prawidła II-1/6 nie powinny obniżać obecnego poziomu bezpieczeństwa.

(6)

Stanowisko, jakie ma być przyjęte w imieniu Unii, które zostało określone w art. 2 ust. 1 lit. a) i art. 2 ust. 2 decyzji (UE) 2016/2077, ma w związku z tym nadal zastosowanie.

(7)

Na 97. posiedzeniu MSC IMO uzgodniono harmonizację tekstu w prawidłach II-1/22, II–I/23 i II–I/24 odnośnie do istnienia różnych określeń dotyczących podobnych wymogów oraz aktualizacji istniejących wzajemnych odesłań, bez zmiany treści uprzednio zatwierdzonych zmian. Prawidło II-1/23 dotyczy specjalnych wymogów odnoszących się do statków pasażerskich ro-ro i nie zostało uwzględnione w stanowisku, jakie ma być przyjęte w imieniu Unii, które zostało przedstawione w decyzji (UE) 2016/2077. Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE (2) stosuje się do statków pasażerskich i pasażerskich jednostek szybkich odbywających rejsy krajowe. Art. 6 ust. 2 lit. a) ppkt (i) tej dyrektywy stanowi, że nowe statki pasażerskie klasy A mają w całości spełniać wymogi konwencji SOLAS z 1974 r. ze zmianami.

(8)

Zmiany prawidła II-2/9.4.1.3 konwencji SOLAS doprecyzowują wymogi dotyczące odporności ogniowej okien na statkach pasażerskich przewożących nie więcej niż 36 pasażerów oraz statkach specjalnego przeznaczenia z więcej niż 60 (ale nie więcej niż 240) osobami na pokładzie. Na statkach przewożących nie więcej niż 36 pasażerów poziom bezpieczeństwa musi być taki sam jak na statkach przewożących więcej niż 36 pasażerów. Dyrektywę 2009/45/WE stosuje się do statków pasażerskich i pasażerskich jednostek szybkich odbywających rejsy krajowe. Art. 6 ust. 2 lit. a) ppkt (i) tej dyrektywy stanowi, że nowe statki pasażerskie klasy A mają w całości spełniać wymogi konwencji SOLAS z 1974 r. ze zmianami. Zgodnie z rozdziałem II-2 część B.10.4 załącznika I do tej dyrektywy w przypadku statków pasażerskich przewożących nie więcej niż 36 pasażerów należy zwrócić szczególną uwagę na odporność ogniową okien wychodzących na odkryte lub zamknięte miejsca wsiadania do łodzi i tratw ratunkowych oraz odporność ogniową okien znajdujących się poniżej tych obszarów, w takim miejscu, że ich uszkodzenie podczas pożaru mogłoby przeszkodzić wodowaniu łodzi ratunkowych lub tratw ratunkowych lub wsiadaniu do nich.

(9)

Zmiany kodeksów HSC objaśniają stosowanie pkt 8.10.1.4–8.10.1.6 tych kodeksów odnośnie do zwolnienia jednostek szybkich odpowiednio o długości mniejszej niż 20 m i mniejszej niż 30 m z obowiązku przewozu łodzi ratowniczych. Jednostka szybka o długości mniejszej niż 30 m (do celów HSC 2000) lub mniejszej niż 20 m (do celów HSC 1994) może zostać zwolniona z obowiązku przewozu łodzi ratowniczej, pod warunkiem że spełnione zostały wymogi pkt 8.10.1.6 kodeksów HSC, co obejmuje nowy element, zgodnie z którym musi istnieć możliwość podniesienia osoby ratowanej z wody w pozycji leżącej lub prawie leżącej. Dyrektywę 2009/45/WE stosuje się do statków pasażerskich i pasażerskich jednostek szybkich odbywających rejsy krajowe. Art. 6 ust. 2 lit. a) ppkt (i) tej dyrektywy stanowi, że nowe statki pasażerskie klasy A mają w całości spełniać wymogi konwencji SOLAS z 1974 r. ze zmianami.

(10)

W kodeksie LSA ustanowiono międzynarodowe wymogi dotyczące urządzeń ratunkowych, które są objęte zakresem rozdziału III konwencji SOLAS z 1974 r. ze zmianami. Zmiany pkt 6.1.1.5 i 6.1.1.6 kodeksu LSA oraz pkt 8.1.1 części 1 załącznika do rezolucji MSC.81(70) gwarantują spójność z badaniami statycznymi oraz obciążeniami próbnymi, które urządzenia do wodowania, a także ich elementy konstrukcyjne i wciągarki, muszą wytrzymać. Zmiany te należy traktować jako niewielkie korekty. Wykaz urządzeń do wodowania i wciągarek znajduje się w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/306 (3), w którym znajdują się odesłania do kodeksu LSA oraz rezolucji MSC.81(70) w odniesieniu do pozycji MED/1.21, 1.23, 1.24 i 1.25, jeżeli chodzi o urządzenia do wodowania, jak również do pozycji MED/1.41a, 1.41b, 1.41c, 1.41d, 1.41e, jeżeli chodzi o wciągarki. Wchodzą one zatem w zakres dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/90/UE (4).

(11)

Zmiany dodatku V do załącznika VI do konwencji MARPOL wyjaśniają, że w celu dopuszczenia statków, które spełniają wymogi załącznika VI do konwencji MARPOL w zakresie zawartości siarki w paliwie w obszarach kontroli emisji tlenków siarki za pośrednictwem równoważnych sposobów (systemów oczyszczania gazów spalinowych), mogą zezwolić sprzedawcy – zgodnie z powiadomieniem nabywcy – zadeklarowanie w dokumencie dostawy paliwa, że jest ono przeznaczone do stosowania na statku spełniającym wymogi dotyczące siarki za pośrednictwem równoważnych sposobów. W związku z rosnącą liczbą statków wyposażonych w systemy oczyszczania gazów spalinowych zmiany dodatku V do załącznika VI do konwencji MARPOL są niezbędne w celu dostosowania standardowego tekstu dokumentu dostawy paliwa do faktu, że statki mogą nadal stosować paliwa o wyższej zawartości siarki, nawet po wejściu w życie wymogów ograniczających zawartości siarki do maksymalnie 0,10 %, w obszarach kontroli emisji tlenków siarki od dnia 1 stycznia 2015 r. Wymogi określone w załączniku VI do konwencji MARPOL dotyczące ograniczenia emisji SOx zostały wdrożone do prawa unijnego dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/802 (5). W art. 6 ust. 9 lit. b) i c) oraz w art. 13 ust. 2) lit. a) wspomnianej dyrektywy znajdują się odesłania do dokumentów dostawy paliwa jako głównego mechanizmu zapewnienia zgodności z tą dyrektywą. Równoważne sposoby spełnienia wymagań są postrzegane jako alternatywne metody redukcji emisji, zgodnie z definicją w art. 2 lit. o) tej dyrektywy i mogą być stosowane, pod warunkiem że statki stosujące metody redukcji emisji w sposób ciągły osiągają redukcję emisji dwutlenku siarki co najmniej równorzędną redukcji, którą uzyskiwano by dzięki stosowaniu paliw żeglugowych spełniających wymogi tej dyrektywy.

(12)

Unia nie jest członkiem IMO ani umawiającą się stroną odnośnych konwencji i kodeksów. Rada powinna zatem upoważnić państwa członkowskie do przekazania stanowiska Unii i wyrażenia przez nie zgody na związanie się tymi zmianami, w zakresie, w jakim zmiany te podlegają wyłącznej kompetencji Unii,

a)

zmiany prawidła II-1/23 konwencji SOLAS, jak określono w załączniku 1 do dokumentu IMO MSC 97/WP.5, z zastrzeżeniem zmian zaproponowanych w dokumentach IMO MSC 97/3/5 oraz 97/3/4;

b)

zmiany prawidła II-2/9.4.1.3 konwencji SOLAS, jak określono w załączniku 13 do dokumentu IMO MSC 97/22/Add.1;

c)

zmiany kodeksów HSC, jak określono w załącznikach 15 i 16 do dokumentu IMO MSC 97/22/Add.1;

d)

zmiany kodeksu LSA i załącznika do rezolucji MSC.81(70), jak określono w załączniku 17 do dokumentu IMO MSC 97/22/Add.1 oraz w załączniku 1 do dokumentu IMO MSC 98/3/1.

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/12

(1)

W dniu 23 października 2014 r. Rada Europejska przyjęła decyzję 2014/2014/UE (2) w sprawie mianowania Komisji Europejskiej na okres do dnia 31 października 2019 r.

(2)

W piśmie z dnia 28 października 2016 r. przewodniczący Komisji Jean-Claude JUNCKER poinformował Radę, że Kristalina GEORGIEWA zrezygnowała ze stanowiska wiceprzewodniczącej i członka Komisji ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2017 r.

(3)

Zgodnie z art. 246 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w przypadku wakatu spowodowanego rezygnacją członek Komisji ma zostać zastąpiony, na okres pozostający do zakończenia kadencji, przez nowego członka posiadającego takie samo obywatelstwo.

(4)

W związku z tym należy mianować nowego członka Komisji,

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/13

(1)

W dniu 31 maja 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/255/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii.

(2)

Jedna osoba nie powinna dłużej znajdować się w wykazie osób fizycznych i prawnych, podmiotów lub organów objętych środkami ograniczającymi, zawartym w załączniku I do decyzji 2013/255/WPZiB (zwanym dalej „wykazem”).

(3)

Do wykazu podmiotów zawartego w załączniku I do decyzji 2013/255/WPZiB należy dodać jeden podmiot.

(4)

Należy także zaktualizować informacje dotyczące jednej osoby umieszczonej w wykazie w załączniku I do decyzji 2013/255/WPZiB.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do decyzji 2013/255/WPZiB,

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/15

(1)

W dniu 7 czerwca 2017 r. o godzinie 05.13 Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) przekazała Komisji, zgodnie z art. 18 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 806/2014, program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español S.A.

(2)

W programie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji SRB stwierdza, że wszystkie warunki dotyczące restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, określone w art. 18 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 806/2014, są spełnione w odniesieniu do Banco Popular Español S.A., i ocenia, dlaczego działanie w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest konieczne w interesie publicznym.

(3)

Zgodnie z art. 18 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmuje Banco Popular Español S.A. restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją oraz określa zastosowanie instrumentu zbycia działalności w odniesieniu do instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją. Program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zawiera również uzasadnienie, dlaczego wszystkie te elementy są odpowiednie.

(4)

Komisja akceptuje program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W szczególności Komisja zgadza się z przedstawionym przez SRB uzasadnieniem konieczności przeprowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w interesie publicznym, zgodnie z art. 5 rozporządzenia (UE) nr 806/2014.

(5)

Należy zatem zatwierdzić program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przedstawiony przez SRB,

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/16

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/16

11.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/17

1.

Strona 49, art. 6 tytuł i ust. 1 zdanie drugie:

2.

Strona 49, art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze:

3.

Strona 49, art. 6 ust. 2:

4.

Strona 50, art. 7 ust. 3; strona 50 art. 8 ust. 4:

5.

Strona 51, art. 12 ust. 5:

6.

Strona 51, art. 14 ust. 2 zdanie drugie:

7.

Strona 51, art. 15 ust. 1 lit. a):

8.

Strona 53, art. 18 ust. 1 lit. a) i b):