5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/1

(1)

Umowę o współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w zakresie europejskich programów nawigacji satelitarnej (1) (zwaną dalej „Umową”) stosuje się tymczasowo od dnia 1 stycznia 2014 r. w odniesieniu do elementów wchodzących w zakres kompetencji Unii Europejskiej.

(2)

W art. 20 Umowy ustanowiono Komitet Unia Europejska/Szwajcaria ds. GNSS (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”), który powinien przyjąć swój regulamin wewnętrzny.

(3)

Należy zatem określić stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii w odniesieniu do przyjęcia regulaminu wewnętrznego przez Wspólny Komitet,

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/8

(1)

W dniu 28 stycznia 2014 r., na podstawie zalecenia Komisji, Rada stwierdziła w decyzji 2014/56/UE (1) podjętej zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu istnienie nadmiernego deficytu w Chorwacji. Rada odnotowała, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych planowany na 2014 r. miał wynieść 5,5 % PKB, a więc powyżej wynoszącej 3 % PKB wartości referencyjnej ustanowionej w Traktacie. Dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych miał wynieść w 2014 r. 62 % PKB, czyli powyżej określonej w Traktacie wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB.

(2)

W dniu 28 stycznia 2014 r., zgodnie z art. 126 ust. 7 Traktatu oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 (2), Rada, na podstawie zalecenia Komisji, skierowała do Chorwacji zalecenie, wzywając do zlikwidowania nadmiernego deficytu najpóźniej do końca 2016 r.

(3)

W dniu 2 lipca 2014 r. Komisja stwierdziła, że Chorwacja podjęła skuteczne działania zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 28 stycznia 2014 r. wydanym na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu.

(4)

Zgodnie z art. 4 Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu, załączonego do Traktatów, Komisja dostarcza dane statystyczne na potrzeby zastosowania tej procedury. W ramach stosowania tego protokołu państwa członkowskie muszą przedłożyć dane statystyczne na temat deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz inne związane z tym zmienne dwa razy w roku, mianowicie do dnia 1 kwietnia oraz do dnia 1 października, zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2009 (3).

(5)

Rada podejmuje decyzję o uchyleniu decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu na podstawie przedłożonych danych statystycznych. Ponadto decyzja w sprawie istnienia nadmiernego deficytu powinna zostać uchylona tylko wówczas, gdy prognozy Komisji wskazują, że deficyt nie przekroczy w okresie objętym prognozą określonej w Traktacie wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB, a wskaźnik zadłużenia spełnia wymogi przyszłościowego elementu wartości odniesienia dotyczącej redukcji długu (4).

(6)

Na podstawie danych przedstawionych przez Komisję (Eurostat) zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2009, których podstawę stanowią dane przedłożone przez Chorwację w zgłoszeniu z kwietnia 2016 r., Program Konwergencji na lata 2017–2020. oraz prognoza Komisji z wiosny 2017 r., uzasadnione jest wyciągnięcie następujących wniosków:

(7)

Zgodnie z art. 126 ust. 12 Traktatu decyzję Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu uchyla się, w miarę jak nadmierny deficyt w danym państwie członkowskim zostanie, w ocenie Rady, skorygowany.

(8)

W ocenie Rady nadmierny deficyt w Chorwacji został skorygowany, a zatem należy uchylić decyzję 2014/56/UE.

(9)

Począwszy od 2017 r., czyli roku następującego po roku, w którym nastąpiła korekta nadmiernego deficytu, Chorwacja podlega części zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu. Po osiągnięciu średniookresowego celu budżetowego już w 2016 r. Chorwacja powinna zapobiegać odstąpieniu od tego celu i spełniać kryterium długu zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1467/97,

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/10

(1)

Działania Unii w sektorze żeglugi śródlądowej powinny zmierzać do zapewnienia jednolitości w zakresie opracowywania wymogów technicznych dla statków żeglugi śródlądowej, które mają być stosowane w Unii.

(2)

Europejski Komitet ds. Opracowywania Norm w Żegludze Śródlądowej (CESNI) został ustanowiony w dniu 3 czerwca 2015 r. w ramach Centralnej Komisji Żeglugi na Renie (CKŻR) w celu opracowania norm technicznych dla śródlądowych dróg wodnych w różnych dziedzinach, w szczególności w odniesieniu do statków, technologii informacyjnej i załóg.

(3)

Dla efektywnego transportu na śródlądowych drogach wodnych ważne jest, aby wymogi techniczne dotyczące statków w różnych systemach prawnych w Europie były jak najbardziej zgodne i zharmonizowane. W szczególności państwa członkowskie, które są także członkami CKŻR, powinny być upoważnione do wspierania decyzji harmonizujących przepisy CKŻR z przepisami stosowanymi w Unii.

(4)

Przewiduje się, że na posiedzeniu w dniu 6 lipca 2017 r. CESNI przyjmie europejską normę ustanawiającą wymogi techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (zwaną dalej „normą ES-TRIN”) 2017/1.

(5)

Norma ES-TRIN 2017/1 określa jednolite wymogi techniczne niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa statków żeglugi śródlądowej. Zawiera przepisy dotyczące: budowy statków żeglugi śródlądowej; ich wyposażenia i urządzeń; specjalne przepisy dotyczące poszczególnych kategorii statków, takich jak statki pasażerskie, zestawy pchane i kontenerowce; przepisy dotyczące wyposażenia automatycznych systemów identyfikacji statków; przepisy dotyczące identyfikacji statków; wzór zaświadczeń oraz rejestru; przepisy przejściowe; a także instrukcje dotyczące stosowania normy technicznej.

(6)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1629 (1) uchyli z skutkiem od dnia 7 października 2018 r. dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2). Załącznik II do dyrektywy (UE) 2016/1629 zawiera bezpośrednie odesłanie do wymogów technicznych dotyczących jednostek jako wymogów określonych w normie ES-TRIN 2015/1. Komisja jest uprawniona do dostosowania tego odesłania do najnowszej wersji normy ES-TRIN oraz określenia daty rozpoczęcia jej stosowania.

(7)

W związku z tym norma ES-TRIN 2017/1 będzie mieć wpływ na dyrektywę (UE) 2016/1629.

(8)

Unia nie jest członkiem CKŻR ani CESNI. Dlatego niezbędne jest, aby Rada upoważniła państwa członkowskie do wyrażania w ramach tych podmiotów stanowiska Unii w odniesieniu do przyjęcia normy ES-TRIN 2017/1,

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/12

(1)

W dniu 12 grudnia 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/889/WPZiB (1) ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah).

(2)

W dniu 7 lipca 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/1107 (2) w sprawie zmiany wspólnego działania 2005/889/WPZiB i przedłużenia jego obowiązywania do dnia 30 czerwca 2017 r.

(3)

Zgodnie z ustaleniami przeglądu strategicznego EUBAM Rafah, misja powinna zostać przedłużona na okres kolejnych 12 miesięcy, do dnia 30 czerwca 2018 r.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić wspólne działanie 2005/889/WPZiB.

(5)

Misja EU BAM Rafah będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

1)

w art. 13 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EU BAM Rafah w okresie od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. wynosi 1 980 000 EUR”;

2)

w art. 16 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsza decyzja traci moc z dniem 30 czerwca 2018 r.”.

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/13

(1)

W dniu 3 lipca 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/354/WPZiB (1), zgodnie z którą misja EUPOL COPPS jest kontynuowana od dnia 1 lipca 2013 r.

(2)

W dniu 7 lipca 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/1108 (2) zmieniającą decyzję 2013/354/WPZiB i przedłużającą jej obowiązywanie od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 30 czerwca 2017 r.

(3)

Zgodnie z ustaleniami okresowego przeglądu strategicznego EUPOL COPPS misja powinna zostać przedłużona na okres 12 miesięcy, do dnia 30 czerwca 2018 r.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2013/354/WPZiB.

(5)

Misja EUPOL COPPS będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

1)

w art. 12 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUPOL COPPS w okresie od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. wynosi 12 372 000 EUR”;

2)

art. 15 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Niniejsza decyzja traci moc z dniem 30 czerwca 2018 r.”.

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/14

(1)

W dniu 10 marca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/129/WPZiB (1).

(2)

Decyzja 2014/129/WPZiB przewiduje 36-miesięczny okres na wykonanie działań w ramach projektów obejmujących szczególne działania, o których mowa w jej art. 1 ust. 3, od daty zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w jej art. 3 ust. 3.

(3)

W dniu 3 kwietnia 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/632 (2) przedłużającą stosowanie decyzji 2014/129/WPZiB do dnia 2 lipca 2017 r.

(4)

W dniu 19 czerwca 2017 r. organ wykonawczy (Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji) wystąpiło do Unii o wyrażenie zgody na dalsze przedłużenie okresu stosowania decyzji 2014/129/WPZiB do dnia 31 grudnia 2017 r., aby umożliwić organizację jednej dorocznej głównej konferencji na temat nieproliferacji i rozbrojenia w 2017 r., a także dalsze utrzymanie i uaktualnianie platformy internetowej Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji po dniu 2 lipca 2017 r.

(5)

W związku z tym, aby umożliwić pełne wykonanie działań przewidzianych w decyzji 2014/129/WPZiB, należy ją zmienić i odpowiednio przedłużyć jej okres obowiązywania,

1)

art. 1 ust. 3 lit. c) otrzymuje brzmienie:

2)

art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów obejmujących działania, o których mowa w art. 1 ust. 3, wynosi 4 034 254,15 EUR.”;

3)

art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 3 lipca 2017 r. Traci ona moc z dniem 31 grudnia 2017 r.”;

4)

w załączniku pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Okres obowiązywania

Niniejsza decyzja traci moc z dniem 31 grudnia 2017 r.”.

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/16

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich. Środki te obejmują zakazy wysyłania – z niektórych obszarów państw członkowskich, których to dotyczy – żywych świń, wieprzowiny, surowych wieprzowych wyrobów mięsnych, wieprzowych produktów mięsnych oraz wszelkich innych produktów składających się z wieprzowiny lub ją zawierających.

(2)

W art. 6 dyrektywy Rady 2002/60/WE (5) uznaje się istnienie gospodarstw składających się z odrębnych jednostek produkcyjnych i pozwala na stosowanie odstępstw dotyczących różnych poziomów zagrożenia według uznania właściwego organu. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w odstępstwach przewidzianych w art. 3 decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(3)

Przemieszczanie żywych świń przeznaczonych do natychmiastowego uboju stwarza mniejsze ryzyko niż inne rodzaje przemieszczania żywych świń, pod warunkiem że stosuje się środki zmniejszające ryzyko. Przeprowadzanie uboju świń pochodzących z obszarów wymienionych w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE jedynie na koniec dnia uboju, w którym nie prowadzi się już następnie uboju żadnych innych świń, można zaliczyć do środków zmniejszających ryzyko. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w odstępstwach od zakazu wysyłania przesyłek żywych świń przeznaczonych do natychmiastowego uboju, przewidzianych w art. 4 tej decyzji wykonawczej.

(4)

Art. 3 dyrektywy 2002/99/WE stanowi, że produkty pochodzenia zwierzęcego należy pozyskiwać od zwierząt, które nie pochodzą z gospodarstwa, zakładu, terytorium lub części terytorium podlegających ograniczeniom w zakresie zdrowia zwierząt na mocy przepisów określonych w załączniku I do tej dyrektywy, w tym środkom zwalczania afrykańskiego pomoru świń ustanowionym w dyrektywie 2002/60/WE. W związku z powyższym na rzeźnie, zakłady rozbioru i zakłady przetwórstwa mięsnego położone w okręgach zapowietrzonych i zagrożonych określonych zgodnie z dyrektywą 2002/60/WE nakłada się ograniczenia w zakresie produkcji, przetwarzania i dystrybucji wieprzowiny, surowych wieprzowych wyrobów mięsnych, wieprzowych produktów mięsnych oraz wszelkich innych produktów składających się z wieprzowiny lub ją zawierających. Zważywszy na znikome ryzyko, jakie stanowi odstępstwo, należy takie odstępstwo przewidzieć dla rzeźni, zakładów rozbioru i zakładów przetwórstwa mięsnego położonych w okręgach zapowietrzonych i zagrożonych, pod warunkiem że dane produkty zostały wyprodukowane oraz były przechowywane i przetwarzane w zakładach położonych na obszarach wymienionych w częściach I, II lub III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w określonych warunkach.

(5)

Należy dokonać przeglądu środków obowiązujących względem wysyłki żywych świń do innych państw członkowskich i państw trzecich z obszarów wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, aby uwzględnić fakt niewystępowania przedmiotowej choroby na obszarach wymienionych w części I tego załącznika. Aby zapewnić zrównoważony charakter środków, należy przewidzieć ich proporcjonalne złagodzenie jedynie w przypadku świń, które są przemieszczane z obszaru wymienionego w części I tego załącznika do innych gospodarstw położonych na obszarze wymienionym w części I tegoż załącznika, pod warunkiem że nadal stosowane są inne środki zmniejszające ryzyko.

(6)

Należy uwzględnić potrzebę zmniejszenia ryzyka, jakie stanowi transport żywych zdziczałych świń z państw członkowskich wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Taka praktyka dotyczy towaru stwarzającego szczególnie wysokie ryzyko i należy jej zapobiegać, zaostrzając i rozszerzając środki już obowiązujące względem zdziczałych świń.

(7)

Aby zapewnić skuteczne przekazywanie podróżnym informacji o wymogach wiążących się z ograniczeniami obowiązującymi na mocy decyzji wykonawczej 2014/709/UE w odniesieniu do produktów pochodzących od świń, w tym od świń zdziczałych, przewoźnicy osób i podmioty świadczące usługi pocztowe powinni podawać te wymogi do wiadomości podróżnych przemieszczających się z obszarów wymienionych w załączniku do tej decyzji wykonawczej.

(8)

W maju 2017 r. odnotowano kilka przypadków afrykańskiego pomoru świń u dzików w gminie Tukums (Tukuma novads) i na niektórych obszarach gminy Ventspils (Ventspils novads) na Łotwie, na obszarze wymienionym obecnie w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE oraz w pobliżu obszarów wymienionych obecnie w części I tego załącznika. Wystąpienie tych przypadków stanowi wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić. W związku z tym odpowiednie obszary Łotwy należy obecnie wymienić w części II tego załącznika, a nie w części I.

(9)

Ryzyko rozprzestrzenienia się afrykańskiego pomoru świń wśród dzikich zwierząt wiąże się z naturalnie powolnym rozprzestrzenianiem się w populacjach dzików, jak również z działaniami związanymi z człowiekiem, co zostało udokumentowane w sprawozdaniach naukowych sporządzanych przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (6). Aby uwzględnić zdarzenia epidemiologiczne, które miały miejsce w Unii od 2014 r. w związku z tą chorobą, oraz ryzyko, jakie stwarza afrykański pomór świń, jak również potrzebę proaktywnego działania przy określaniu obszarów, które należy ująć w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, w części I tego załącznika należy ująć odpowiedniej wielkości obszary podwyższonego ryzyka otaczające obszary wymienione w częściach II i III tegoż załącznika, w pozycjach dotyczących Łotwy, Litwy i Polski. Te nowo ujęte obszary należy określić z uwzględnieniem sezonowości choroby w regionie, a Komisja powinna dokonać ich przeglądu w październiku 2017 r., gdy ryzyko rozprzestrzenienia zostanie poddane ponownej ocenie zgodnie z rozwojem sytuacji epidemiologicznej.

(10)

Zmiany obecnej sytuacji epidemiologicznej w Unii w zakresie afrykańskiego pomoru świń należy uwzględnić w ocenie ryzyka związanego z sytuacją w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do tej choroby na Łotwie, Litwie i w Polsce. Aby skoncentrować środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt i zapobiegać dalszemu rozprzestrzenianiu się afrykańskiego pomoru świń, a także aby zapobiegać niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii oraz unikać nieuzasadnionych barier handlowych ze strony państw trzecich, należy zmienić unijny wykaz obszarów podlegających środkom kontroli w zakresie zdrowia zwierząt określony w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, tak aby uwzględnić w nim sytuację w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do tej choroby w tych trzech państwach członkowskich.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2014/709/UE.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

2)

art. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

3)

art. 8 ust. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:

4)

dodaje się art. 12a w brzmieniu:

„Artykuł 12a

Odstępstwo dotyczące rzeźni, zakładów rozbioru i zakładów przetwórstwa mięsnego znajdujących się w okręgach zapowietrzonych i zagrożonych

Nie naruszając przepisów art. 4, 5 i 6 oraz art. 11, 12 i 13 niniejszej decyzji oraz na zasadzie odstępstwa od zakazu przewidzianego w art. 3 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2002/99/WE, zainteresowane państwa członkowskie mogą zezwolić na wysyłkę wieprzowiny, surowych wieprzowych wyrobów mięsnych, wieprzowych produktów mięsnych oraz wszelkich innych produktów składających się z wieprzowiny lub ją zawierających z rzeźni, zakładów rozbioru i zakładów przetwórstwa mięsnego znajdujących się w okręgach zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych dyrektywą 2002/60/WE, pod warunkiem że takie produkty:

5)

w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

6)

dodaje się art. 15a w brzmieniu:

„Artykuł 15a

Informacje, które mają być przekazywane przez przewoźników osób i podmioty świadczące usługi pocztowe

Przewoźnicy osób, w tym operatorzy portów lotniczych i portów, oraz biura podróży i podmioty świadczące usługi pocztowe zwracają uwagę swoich klientów na przepisy ustanowione w niniejszej decyzji, w szczególności przekazując w odpowiedni sposób informacje na temat zasad ustanowionych w art. 2 i 15 podróżnym przemieszczającym się z terytorium któregokolwiek z zainteresowanych państw członkowskich i klientom korzystającym z usług pocztowych.”;

7)

załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/30

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2012/340/UE (6) określono organizację – do dnia 31 grudnia 2017 r. – tymczasowego doświadczenia, w którym uczestniczyć może każde państwo członkowskie, wprowadzającego możliwość wyboru między urzędowymi inspekcjami polowymi a inspekcjami polowymi pod nadzorem urzędowym w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego i materiału siewnego wyhodowanego z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny na podstawie dyrektyw Rady 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/54/WE, 2002/55/WE i 2002/57/WE.

(2)

Ocena, czy możliwość wyboru między urzędowymi inspekcjami polowymi a inspekcjami polowymi pod nadzorem urzędowym może stanowić korzystne alternatywne rozwiązanie wobec stosowania wymogu urzędowych inspekcji polowych elitarnego materiału siewnego i materiału siewnego wyhodowanego z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny, nie została jeszcze ukończona, ponieważ aby zakończyć eksperyment, należy zgromadzić więcej danych, w szczególności na najniższym szczeblu testowania nadzoru urzędowego. Konieczne jest zatem przedłużenie czasu trwania tymczasowego doświadczenia.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/32

(1)

W dniu 19 czerwca 2014 r. Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) przyjął wytyczne dotyczące zharmonizowanych definicji i wzorów planów finansowania instytucji kredytowych na podstawie zalecenia nr A4 zawartego w zaleceniu ERRS/2012/2 (3) (zwane dalej „wytycznymi EUNB”). Wytyczne EUNB zmierzają do ustanowienia spójnych, skutecznych i efektywnych praktyk nadzorczych poprzez zharmonizowanie wzorów i definicji w celu ułatwienia przekazywania planów finansowania przez instytucje kredytowe.

(2)

Wytyczne EUNB są adresowane do organów właściwych w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4) oraz do instytucji, które przekazują plany finansowania swoim organom właściwym zgodnie z przepisami krajowymi stanowiącymi implementację zalecenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2012/2 (5).

(3)

W wyłącznym celu wykonywania zadań powierzonych mu na mocy art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC uznaje się w stosownych przypadkach za organ właściwy lub wyznaczony organ w uczestniczących państwach członkowskich zgodnie ze stosownym prawem Unii. EBC jest zatem adresatem wytycznych EUNB w odniesieniu do instytucji kredytowych, które są uznane za istotne zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1024/2013.

(4)

Zapewnienie zgodności z postanowieniami wytycznych EUNB wymaga od EBC zapewnienia przekazywania przez istotne instytucje kredytowe planów finansowania zgodnie ze zharmonizowanymi wzorami i definicjami, o których mowa we wzorze planu finansowania załączonym do wytycznych EUNB.

(5)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz art. 21 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17), z zastrzeżeniem przysługującego EBC uprawnienia do bezpośredniego otrzymywania przekazywanych informacji od instytucji kredytowych oraz do bezpośredniego bieżącego dostępu do takich informacji, właściwe organy krajowe przekazują EBC wszelkie informacje niezbędne do wykonywania zadań powierzonych EBC na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

(6)

Jako że informacje dotyczące planów finansowania są niezbędne dla celów mikro- i makroostrożnościowych, EBC zdecydował o nałożeniu na właściwe organy krajowe obowiązku przekazywania ich razem z planami finansowania instytucji kredytowych.

(7)

Należy określić sposób przekazywania EBC przez właściwe organy krajowe planów finansowania. W szczególności należy określić format, częstotliwość oraz terminy przekazywania informacji, jak również szczegółowe informacje dotyczące kontroli jakości przeprowadzanej przez właściwe organy krajowe przed przekazaniem informacji do EBC,

1)

„istotna instytucja kredytowa” oznacza instytucję kredytową, która ma status istotnego nadzorowanego podmiotu w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17); oraz

2)

„mniej istotna instytucja kredytowa” oznacza instytucję kredytową, która nie ma statusu istotnego nadzorowanego podmiotu w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17).

a)

istotnych instytucji kredytowych na najwyższym szczeblu konsolidacji w uczestniczących państwach członkowskich – w ujęciu skonsolidowanym;

b)

istotnych instytucji kredytowych, które nie są częścią nadzorowanej grupy – na zasadzie jednostkowej;

c)

mniej istotnych instytucji kredytowych, w odniesieniu do których dany właściwy organ krajowy ma obowiązek przekazywania EUNB odpowiednich planów finansowania zgodnie z decyzją Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego EBA/DC/2015/130 (6) – w ujęciu skonsolidowanym lub na zasadzie jednostkowej, jeżeli takie instytucje nie są częścią nadzorowanej grupy.

a)

właściwe organy krajowe przekazują w odpowiednich przypadkach informacje dotyczące zmian wywołanych przez przekazane dane; oraz

b)

informacje muszą być kompletne: istniejące luki powinny być potwierdzone, wyjaśnione EBC oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, możliwie szybko uzupełnione.

5.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/36