25.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/4

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2017/891

z dnia 13 marca 2017 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do kar, które mają być stosowane w tych sektorach, a także zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady(UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 37 lit. a) ppkt (i), (ii), (iii) oraz (vi), art. 37 lit. b), c), d) ppkt (i), (iii)–(vi), (viii), (x), (xi) oraz (xii), art. 37 lit. e) ppkt (i), art. 173 ust. 1 lit. b), c), d) i f)–j), art. 181 ust. 2, art. 223 ust. 2 lit. a) oraz art. 231 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (2), w szczególności jego art. 62 ust. 1 i art. 64 ust. 6 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (3) i ustanowiło nowe przepisy dotyczące sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw. Ponadto wspomniane rozporządzenie uprawnia Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Akty te powinny zastąpić odpowiednie przepisy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 543/2011 (4).

(2)	Aby wzmocnić siłę przetargową producentów owoców i warzyw oraz wspierać bardziej sprawiedliwy podział wartości dodanej w całym łańcuchu dostaw, należy zachęcać do uznawania organizacji producentów i ich zrzeszeń. Należy to osiągnąć z poszanowaniem krajowych struktur prawnych i administracyjnych.

(3)

Należy ustanowić przepisy dotyczące uznawania organizacji producentów w odniesieniu do produktów, w sprawie których złożyły one wnioski. Jeżeli wniosek o uznanie dotyczy produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia, należy dopilnować, aby zostały one faktycznie dostarczone do przetworzenia. Organizacje producentów powinny dysponować strukturami niezbędnymi do zapewnienia funkcjonowania ich struktur. Ponadto w celu wdrożenia programu operacyjnego, organizacje producentów powinny być zobowiązane do osiągnięcia minimalnej wartości produkcji sprzedanej, która to wartość powinna zostać ustanowiona przez państwo członkowskie w celu zapewnienia skuteczności otrzymanego wsparcia, co pomoże wzmocnić siłę przetargową producentów owoców i warzyw.

(4)

Aby pomóc w osiągnięciu celów systemu regulacji sektora owoców i warzyw oraz aby zapewnić organizacjom producentów możliwość prowadzenia działalności w sposób trwały i efektywny, organizacjom producentów należy zapewnić wewnętrzną stabilność. Należy zatem ustanowić minimalny okres członkostwa w organizacji producentów. Ustanowienie okresów wypowiedzenia członkostwa oraz dat, od których rezygnacja z członkostwa może stać się skuteczna, należy pozostawić państwom członkowskim.

(5)

Jeżeli organizacja producentów jest uznana w odniesieniu do produktu wymagającego zapewnienia środków technicznych, powinna mieć możliwość zapewniania takich środków za pośrednictwem swoich członków, spółek zależnych, zrzeszeń organizacji producentów, których jest członkiem, lub poprzez outsourcing.

(6)

Główna i zasadnicza działalność organizacji producentów powinna być związana z koncentracją podaży i wprowadzaniem do obrotu ich produktów, tak aby wzmocnić siłę przetargową producentów owoców i warzyw oraz osiągnąć bardziej sprawiedliwy podział korzyści w całym łańcuchu dostaw. Organizacjom producentów należy jednak umożliwić prowadzenie innych form działalności, nie tylko o charakterze komercyjnym. Należy wspierać współpracę między organizacjami producentów i w tym zakresie organizacje producentów powinny mieć możliwość wprowadzania do obrotu owoców i warzyw zakupionych wyłącznie od innej uznanej organizacji producentów, pod warunkiem że ich wartość jest wyłączona z kalkulacji wartości produkcji sprzedanej, do celów zarówno działalności głównej, jak i działalności pobocznej.

(7)

Chociaż działalność główna organizacji producentów polega na koncentracji podaży i wprowadzaniu do obrotu produktów jej członków, w odniesieniu do których dana organizacja została uznana, w niektórych przypadkach jej członkowie będący producentami powinni mieć możliwość sprzedaży pewnego odsetka swojej produkcji poza organizacją producentów, w przypadku gdy organizacja producentów udzieli na to zezwolenia i gdy jest to zgodne z warunkami państwa członkowskiego i organizacji producentów. Całkowity odsetek sprzedaży poza organizacją producentów nie powinien przekraczać określonego maksymalnego poziomu.

(8)	Należy doprecyzować przepisy dotyczące outsourcingu, w przypadku gdy działania zleca się w ramach outsourcingu podmiotom, które są ściśle związane z organizacją producentów.

(9)	W celu ułatwienia koncentracji podaży należy wspierać łączenie się istniejących organizacji producentów w nowe organizacje poprzez ustanowienie przepisów dotyczących łączenia programów operacyjnych połączonych organizacji.

(10)

Przy poszanowaniu zasady, zgodnie z którą producenci tworzą organizację producentów z własnej inicjatywy i kontrolują ją, ustanowienie warunków, na podstawie których inne osoby fizyczne lub prawne mogą być przyjmowane na członków organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, należy pozostawić państwom członkowskim.

(11)

W celu zagwarantowania, że organizacje producentów faktycznie reprezentują minimalną liczbę producentów, państwa członkowskie powinny podjąć środki w celu dopilnowania, aby mniejszość członków, na których przypada przeważająca część produkcji bądź udziałów lub kapitału w danej organizacji producentów, nie miała nadmiernego wpływu na jej funkcjonowanie i zarządzanie nią. Demokratyczna odpowiedzialność jest już zapewniona, w przypadku gdy podmioty, zanim zostaną uznane za organizacje producentów, mają formę prawną, która zgodnie z przepisami krajowymi nakłada wymóg tej odpowiedzialności. W innych przypadkach państwa członkowskie powinny określić maksymalny odsetek praw głosu lub udziałów oraz przeprowadzać odpowiednie kontrole.

(12)

Należy ustanowić przepisy dotyczące uznawania i działalności zrzeszeń organizacji producentów, międzynarodowych organizacji producentów i międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów. Celem zapewnienia spójności przepisy te powinny być możliwie jak najbardziej podobne do przepisów ustanowionych dla organizacji producentów.

(13)

Aby ułatwić korzystanie z systemu wsparcia dla programów operacyjnych, należy jasno zdefiniować wartość produkcji sprzedanej organizacji producentów, w tym zasady, zgodnie z którymi produkty mogą być brane pod uwagę, oraz etap obrotu, na którym oblicza się wartość produkcji. Na potrzeby kontroli oraz w celu uproszczenia do obliczania wartości owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia należy stosować stawkę ryczałtową. Wspomniana stawka ryczałtowa powinna zostać obliczona na podstawie wartości produktu podstawowego, a mianowicie owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, do której dodano wartość tylko tych działań, które nie należą do właściwych działań przetwórczych. Ponieważ ilość owoców i warzyw potrzebnych do produkcji przetworzonych owoców i warzyw jest zróżnicowana w zależności od grupy produktów, stosowane stawki ryczałtowe powinny odzwierciedlać te różnice. W przypadku owoców i warzyw przetworzonych w przyprawy i paprykę w proszku należy również wprowadzić stawkę ryczałtową na potrzeby obliczania wartości owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, która stanowi wartość jedynie produktu podstawowego. Metoda obliczania wartości produkcji sprzedanej powinna złagodzić roczne wahania lub brak wystarczających danych, a także umożliwić uniknięcie podwójnego liczenia, w szczególności w przypadku międzynarodowych organizacji producentów i ich zrzeszeń. Aby zapobiec nieprawidłowemu korzystaniu z systemu, organizacjom producentów nie należy z zasady pozwalać na zmianę metodyki określania okresu odniesienia w trakcie obowiązywania programu.

(14)

Organizacje producentów mogą posiadać udziały lub kapitał w spółkach zależnych, które pomagają im w zwiększeniu wartości dodanej produkcji ich członków. Należy ustalić zasady obliczania wartości tej produkcji sprzedanej. Działalność główna tych spółek zależnych powinna być taka sama jak działalność organizacji producentów.

(15)

Aby zapewnić właściwe wykorzystanie pomocy, należy ustanowić zasady zarządzania funduszami operacyjnymi i wkładami finansowymi członków oraz zasady księgowania tych funduszy i wkładów, pozwalając na możliwie jak największą elastyczność, pod warunkiem że wszyscy producenci mogą korzystać z funduszu operacyjnego i w sposób demokratyczny uczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących jego wykorzystania.

(16)

Należy ustanowić przepisy dotyczące zakresu i struktury strategii krajowej na rzecz stałych programów operacyjnych oraz ramy krajowe dotyczące działań na rzecz ochrony środowiska. Celem powinna być optymalizacja przydzielania zasobów finansowych oraz poprawa jakości strategii. Należy również ustanowić przepisy służące uniknięciu podwójnego finansowania tego samego działania przez inne systemy wsparcia, takie jak środki na rzecz rozwoju obszarów wiejskich lub programy promocyjne.

(17)

Ze względu na bezpieczeństwo finansowe i pewność prawa należy sporządzić wykazy działań i wydatków, które nie mogą zostać objęte programami operacyjnymi, oraz otwarty wykaz działań, które mogą zostać objęte programami operacyjnymi. Należy ustanowić przepisy dotyczące wydatków kwalifikowalnych, zastosowania stawek zryczałtowanych i stawek jednostkowych oraz inwestycji. W art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono szereg celów programów operacyjnych, w tym cele dotyczące produktów zarówno świeżych, jak i przetworzonych. W celu zapewnienia realizacji tych celów należy ustanowić warunki, na jakich działania związane z przekształceniem owoców i warzyw w przetworzone owoce i warzywa mogą kwalifikować się do uzyskania wsparcia. W odniesieniu do inwestycji zrealizowanych w indywidualnych gospodarstwach należy ustanowić przepisy dotyczące odzyskiwania wartości końcowej w odniesieniu do przypadków, w których członek rezygnuje z członkostwa w organizacji producentów.

(18)	Mimo że programy operacyjne zrzeszeń organizacji producentów mają podlegać tym samym zasadom co programy operacyjne organizacji producentów, niektóre wymogi powinny mieć zastosowanie na poziomie członków będących organizacjami producentów.

(19)

Należy ustanowić procedury w zakresie prezentacji i zatwierdzania programów operacyjnych, w tym terminów, tak aby właściwe organy mogły dokonać odpowiedniej oceny informacji oraz aby środki i działania mogły być włączane do programów lub z nich wykluczane. Ponieważ zarządzanie programami odbywa się w cyklu rocznym, należy przewidzieć, by programy niezatwierdzone przed upływem danego terminu były odraczane o rok.

(20)

Należy ustanowić procedurę wprowadzania zmian do programów operacyjnych na kolejne lata, aby można je było dostosować w celu uwzględnienia wszelkich nowych warunków, których nie można było przewidzieć w chwili pierwszej prezentacji programów. Ponadto należy umożliwić zmianę środków i kwot funduszu operacyjnego w trakcie roku realizacji programu. Aby zapewnić przestrzeganie ogólnych celów zatwierdzonych programów, wszystkie takie zmiany powinny podlegać pewnym ograniczeniom i warunkom określanym przez państwa członkowskie oraz powinny być obowiązkowo zgłaszane właściwym organom.

(21)

Aby zapobiec trudnościom w przepływie środków pieniężnych, organizacjom producentów należy udostępnić system zaliczek wraz z właściwymi zabezpieczeniami. W przypadku wstrzymania programu operacyjnego lub wycofania uznania, zarówno na zasadzie dobrowolnej, jak i obligatoryjnej, a także w przypadku rozwiązania organizacji producentów, należy upewnić się, że cele, na które wypłacono pomoc, zostały osiągnięte, a w przeciwnym razie pomoc powinna być zwrócona do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji.

(22)

Produkcja owoców i warzyw jest nieprzewidywalna, a produkty łatwo się psują. Nawet niezbyt duże nadwyżki na rynku mogą powodować na nim poważne zakłócenia. Należy ustanowić przepisy dotyczące zakresu i stosowania środków zarządzania w sytuacjach kryzysowych i zapobiegania kryzysom w odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Przepisy te powinny zapewniać jak największą elastyczność i możliwość szybkiego zastosowania w sytuacjach kryzysowych i w związku z tym powinny pozwalać na podejmowanie decyzji przez same państwa członkowskie i organizacje producentów. Przepisy powinny jednak zapobiegać nadużyciom unijnej pomocy finansowej oraz zapewniać ograniczenia dotyczące stosowania pewnych środków, w tym pod względem finansowym. Powinny także zapewniać należyte przestrzeganie wymogów fitosanitarnych i środowiskowych.

(23)

W odniesieniu do wycofywania z rynku należy przyjąć przepisy uwzględniające potencjalne znaczenie tego środka. W szczególności należy ustanowić przepisy dotyczące systemu większego wsparcia dla owoców i warzyw wycofywanych z rynku, które są nieodpłatnie przekazywane jako pomoc humanitarna przez organizacje charytatywne oraz niektóre inne organizacje i instytucje. Aby usprawnić bezpłatną dystrybucję, należy przewidzieć możliwość udzielenia organizacjom i instytucjom charytatywnym pozwolenia na pobieranie symbolicznej opłaty od odbiorców końcowych produktów podlegających wycofaniu z rynku. Ponadto należy ustalić maksymalne poziomy wsparcia na wycofywanie z rynku, aby nie stało się ono stałym zastępczym rozwiązaniem dla produktów w porównaniu z wprowadzaniem ich do obrotu. W tym kontekście należy nadal stosować wspólne poziomy wsparcia dla głównych produktów. W odniesieniu do innych produktów, w przypadku których z doświadczenia nie wynika jeszcze, że istnieje ryzyko masowych wycofań, należy ustalić maksymalne poziomy wsparcia jako procent średnich cen odnotowanych w każdym państwie członkowskim. Jednakże z podobnych powodów, należy we wszystkich przypadkach ustalić ilościowy limit wycofań z podziałem na produkty i na organizacje producentów.

(24)

Należy doprecyzować przepisy dotyczące zielonych zbiorów i niezbierania plonów w oparciu o dotychczasowe doświadczenia. Podobnie należy uprościć przepisy dotyczące wsparcia na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na ustanowienie funduszy wspólnego inwestowania i ponowne nasadzanie sadów po ich obowiązkowym karczowaniu.

(25)

Należy ustanowić przepisy dotyczące krajowej pomocy finansowej, którą państwa członkowskie mogą przyznawać w tych regionach Unii, w których stopień zorganizowania producentów jest szczególnie niski, w tym przepisy dotyczące sposobu obliczania stopnia zorganizowania i potwierdzania niskiego stopnia zorganizowania. Przepisy te powinny być podobne do procedur obecnie obowiązujących.

(26)

Wsparcie dla grup producentów stało się częścią polityki rozwoju obszarów wiejskich na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (5), ale przepisy dotyczące powiadomień w odniesieniu do grup producentów utworzonych na podstawie art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, które są niezbędne do wdrożenia systemu pomocy, powinny zostać zachowane w niniejszym rozporządzeniu.

(27)

Należy ustanowić przepisy dotyczące rodzaju, formatu i środków przekazywania powiadomień koniecznych do wykonania niniejszego rozporządzenia. Przepisy te powinny obejmować powiadomienia państw członkowskich dokonywane przez producentów i organizacje producentów oraz powiadomienia Komisji dokonywane przez państwa członkowskie. Dotychczasowe doświadczenia dotyczące zarejestrowanych danych wskazują, że możliwe jest pewne uproszczenie dotyczące liczby i częstotliwości wymaganych danych.

(28)

Należy ustanowić przepis dotyczący właściwego monitorowania i oceny trwających programów i systemów w celu oceny ich skuteczności i wydajności zarówno przez organizacje producentów, jak i państwa członkowskie. Liczba i szczegółowość obowiązujących obecnie wymogów mogą zostać zmniejszone bez negatywnego wpływu na jakość oceny.

(29)

Należy ustanowić środki w odniesieniu do odpowiednich kar administracyjnych mających zastosowanie w przypadku wykrycia nieprawidłowości. Środki te powinny obejmować zarówno konkretne kontrole i kary administracyjne ustanowione na poziomie Unii, jak i dodatkowe krajowe kontrole i kary administracyjne.

(30)

Należy również przyjąć przepisy proceduralne dotyczące warunków, na których zakres obowiązywania przepisów ustanowionych przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów i organizacje międzybranżowe w sektorze owoców i warzyw można rozszerzyć na wszystkie podmioty prowadzące działalność w konkretnym obszarze gospodarczym. W odniesieniu do produktów sprzedawanych na pniu, należy jasno określić, które przepisy mają być rozszerzone odpowiednio w odniesieniu do producentów i nabywców.

(31)

Należy przyjąć przepisy dotyczące systemu cen wejścia dla owoców i warzyw. Fakt, że większość łatwo psujących się owoców i warzyw dostarcza się do konsygnacji, stwarza wyjątkowe trudności przy ustalaniu ich wartości. Należy określić możliwe metody obliczania cen wejścia, na podstawie których przywożone produkty będą klasyfikowane we wspólnej taryfie celnej. W celu zagwarantowania prawidłowego stosowania systemu należy również przyjąć przepisy dotyczące wnoszenia zabezpieczenia w pewnych okolicznościach.

(32)

Należy ustanowić przepisy dotyczące powiadamiania o cenach i ilościach produktów przywożonych, tak aby niezbędne informacje docierały do Komisji w odpowiednim czasie i w spójny sposób. Należy ustanowić przepisy dotyczące powiadamiania o przypadkach siły wyższej, aby zaradzić skutkom takich sytuacji.

(33)

Ze względu na przejrzystość i pewność prawa należy skreślić przepisy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, które zostają zastąpione niniejszym rozporządzeniem delegowanym i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/892 (6). Przepisy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011 dotyczące norm handlowych powinny zostać utrzymane do czasu ich zastąpienia. Przepisy dotyczące bezpośrednio grup producentów utworzonych na podstawie art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 powinny zostać utrzymane, natomiast pewne inne artykuły dotyczące ich pośrednio powinny obowiązywać do końca realizacji ich planów uznawania oraz uznania ich za organizację producentów.

(34)	Należy ustanowić przepisy przejściowe w celu zapewnienia sprawnego przejścia od poprzednich do nowych wymogów. Organizacje producentów powinny mieć możliwość zakończenia trwających programów operacyjnych na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów.

(35)	Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie i mieć zastosowanie od siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie stanowi uzupełnienie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) oraz j) tego rozporządzenia, z wyjątkiem norm handlowych, a także uzupełnienie rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do kar stosowanych w tych sektorach.

Tytuł II niniejszego rozporządzenia stosuje się jednak wyłącznie do produktów sektora owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz do takich produktów przeznaczonych do przetworzenia.

TYTUŁ II

ORGANIZACJE PRODUCENTÓW

ROZDZIAŁ I

Wymogi i uznawanie

Sekcja 1

Definicje

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego tytułu stosuje się następujące definicje:

a)	„producent” oznacza rolnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (7) – produkującego owoce i warzywa, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz takie produkty przeznaczone wyłącznie do przetworzenia;

b)	„członek będący producentem” oznacza producenta lub podmiot prawny utworzony przez producentów, który jest członkiem organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów;

c)	„spółka zależna” oznacza przedsiębiorstwo, w którym co najmniej jedna organizacja producentów lub jedno zrzeszenie organizacji producentów nabyło udziały lub ustanowiło kapitał i które to przedsiębiorstwo przyczynia się do realizacji celów tych organizacji lub zrzeszeń;

d)	„międzynarodowa organizacja producentów” oznacza każdą organizację, w której przynajmniej jedno z gospodarstw producentów znajduje się na terytorium innego państwa członkowskiego niż główna siedziba tej organizacji;

e)	„międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów” oznacza każde zrzeszenie organizacji producentów, w którym przynajmniej jedna ze zrzeszonych organizacji znajduje się na terytorium innego państwa członkowskiego niż główna siedziba tego zrzeszenia;

„środek” oznacza jedno z poniższych:

(i)	działania mające na celu planowanie produkcji, w tym inwestycje w środki trwałe;

(ii)	działania mające na celu poprawę lub utrzymanie jakości produktów, świeżych lub przetworzonych, w tym inwestycje w środki trwałe;

(iii)

działania mające na celu podwyższenie wartości handlowej produktów, a także poprawę sprzedaży, w tym inwestycje w środki trwałe, jak również promocja produktów, świeżych lub przetworzonych, działania komunikacyjne inne niż działania promocyjne i komunikacyjne objęte ppkt (vi);

(iv)	działania w zakresie badań naukowych i produkcji eksperymentalnej, w tym inwestycje w środki trwałe;

(v)	działania w zakresie szkoleń i wymiany najlepszych praktyk, inne niż szkolenia objęte ppkt (vi) oraz działania mające na celu wspieranie dostępu do usług doradczych i pomocy technicznej;

(vi)	każde z działań w zakresie zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych wymienionych w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013,

(vii)

działania na rzecz ochrony środowiska, o których mowa w art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w tym inwestycje w środki trwałe;

(viii)

inne działania, w tym inwestycje w środki trwałe, inne niż te objęte ppkt (i)–(vii), które służą realizacji co najmniej jednego z celów, o których mowa lub ustanowionych w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

g)	„działanie” oznacza określone działanie lub instrument mające na celu przyczynienie się do realizacji co najmniej jednego z celów, o których mowa lub ustanowionych w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

h)	„inwestycja w środki trwałe” oznacza nabycie rzeczowych aktywów trwałych mających na celu przyczynienie się do realizacji co najmniej jednego z celów, o których mowa lub ustanowionych w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

i)	„produkt uboczny” oznacza produkt powstały w wyniku przygotowania owoców lub warzyw, mający dodatnią wartość ekonomiczną, lecz niebędący głównym zamierzonym produktem;

j)	„przygotowanie” oznacza działania przygotowawcze takie jak czyszczenie, krojenie, obieranie, usuwanie zbędnych części i osuszanie owoców i warzyw, bez przekształcenia ich w przetworzone owoce i warzywa;

„zasada międzybranżowa”, o której mowa w art. 34 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oznacza działania służące realizacji co najmniej jednego z celów wymienionych w art. 157 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia, które to działania są zatwierdzone przez państwo członkowskie i zarządzane wspólnie przez organizację producentów lub zrzeszenie organizacji producentów i przynajmniej jeden inny podmiot z sektora przetwórstwa spożywczego lub łańcucha dystrybucji;

„wskaźnik wyjściowy” oznacza wskaźnik odzwierciedlający stan lub tendencję istniejącą na początku okresu programowania, który może dostarczyć informacji przydatnych w następujących sytuacjach:

(i)	przy analizie sytuacji wyjściowej w celu ustanowienia krajowej strategii na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych lub programu operacyjnego;

(ii)	jako punkt odniesienia przy ocenie wyników i wpływu krajowej strategii lub programu operacyjnego; lub

(iii)

przy interpretacji wyników i wpływu krajowej strategii lub programu operacyjnego.

m)	„koszty szczególne” oznaczają koszty dodatkowe, obliczone jako różnica między kosztami zwykłymi a kosztami rzeczywiście poniesionymi, oraz utracone dochody wynikające z działania, z wyłączeniem dodatkowego dochodu i oszczędności kosztów.

Sekcja 2

Kryteria uznania oraz inne wymogi

Artykuł 3

Status prawny organizacji producentów

Państwa członkowskie określają podmioty prawne, które mogą wystąpić o uznanie zgodnie z art. 154 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w świetle krajowych struktur prawnych i administracyjnych. W stosownych przypadkach państwa członkowskie ustanawiają również przepisy dotyczące wyraźnie określonych części podmiotów prawnych, które mogą wystąpić o uznanie zgodnie z tym artykułem. Państwa członkowskie mogą przyjmować przepisy uzupełniające dotyczące uznawania organizacji producentów oraz podmiotów prawnych, które mogą wystąpić o uznanie za organizacje producentów.

Artykuł 4

Zakres produktów

1. Państwa członkowskie uznają organizacje producentów w odniesieniu do produktów lub grup produktów określonych we wnioskach o uznanie.

2. Państwa członkowskie uznają organizacje producentów w odniesieniu do produktów lub grup produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia jedynie w przypadku, gdy organizacje producentów mogą zagwarantować, że produkty te są dostarczane do przetworzenia na podstawie systemu umów na dostawy albo w inny sposób.

Artykuł 5

Minimalna liczba członków

Państwa członkowskie określają minimalną liczbę członków do celów art. 154 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Przy ustalaniu minimalnej liczby członków organizacji producentów państwa członkowskie mogą postanowić, że w przypadku gdy wnioskodawca starający się o uznanie składa się całkowicie lub częściowo z członków będących podmiotami prawnymi lub będącymi jasno określonymi częściami podmiotów prawnych i składającymi się z producentów, minimalną liczbę producentów można obliczać na podstawie liczby producentów zrzeszonych w każdym podmiocie prawnym lub w jasno określonych częściach podmiotów prawnych.

Artykuł 6

Minimalny okres członkostwa

1. Minimalny okres członkostwa producenta nie może wynosić mniej niż rok.

2. Rezygnację z członkostwa zgłasza się organizacji producentów na piśmie. Państwa członkowskie ustanawiają okres wypowiedzenia, który nie może przekraczać sześciu miesięcy, oraz datę, od której rezygnacja staje się skuteczna.

Artykuł 7

Struktura i działalność organizacji producentów

Państwa członkowskie kontrolują, czy organizacje producentów posiadają do dyspozycji personel, infrastrukturę oraz wyposażenie niezbędne do spełnienia wymogów ustanowionych w art. 152, 154 i 160 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz do zapewnienia ich funkcjonowania w zakresie podstawowych zadań, w szczególności w odniesieniu do:

a)	wiedzy ich członków na temat produkcji,

b)	środków technicznych koniecznych do zbioru, sortowania, przechowywania i pakowania produkcji ich członków;

c)	wprowadzania do obrotu produkcji ich członków;

d)	zarządzania działalnością handlową i budżetem; oraz

e)	scentralizowanej rachunkowości opartej na kosztach i systemu fakturowania zgodnych z prawem krajowym.

Artykuł 8

Wartość lub wielkość produkcji zbywalnej

1. Na potrzeby art. 154 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 wartość lub wielkość produkcji zbywalnej obliczana jest na tej samej podstawie co wartość produkcji sprzedanej ustanowiona w art. 22 i 23 niniejszego rozporządzenia.

2. W wypadku gdy dane historyczne dotyczące produkcji sprzedanej danego członka na potrzeby zastosowania ust. 1 nie są wystarczające, wartość produkcji zbywalnej jest taka sama jak rzeczywista wartość produkcji sprzedanej w okresie 12 kolejnych miesięcy. Tych 12 miesięcy przypada w okresie trzech lat poprzedzających rok, w którym złożono wniosek o uznanie.

Artykuł 9

Minimalna wartość produkcji sprzedanej

Na potrzeby art. 154 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie, oprócz minimalnej liczby członków, ustanawiają minimalną wartość produkcji sprzedanej dla organizacji producentów realizujących program operacyjny.

Artykuł 10

Zapewnianie środków technicznych

Na potrzeby art. 154 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 i art. 7 lit. b) niniejszego rozporządzenia organizacja producentów, która jest uznana w odniesieniu do produktu wymagającego zapewnienia środków technicznych, uznawana jest za wywiązującą się ze swoich zobowiązań w tym zakresie, jeżeli zapewnia odpowiednie środki techniczne sama lub za pośrednictwem swoich członków, spółek zależnych lub zrzeszeń organizacji producentów, których jest członkiem, lub poprzez outsourcing.

Artykuł 11

Działalność główna organizacji producentów

1. Działalność główna organizacji producentów jest związana z koncentracją podaży i wprowadzaniem do obrotu produktów swoich członków, w odniesieniu do których jest uznana.

Wprowadzanie do obrotu, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest przeprowadzane przez organizację producentów lub pod kontrolą organizacji producentów w przypadku outsourcingu, jak określono w art. 13. Wprowadzenie do obrotu obejmuje między innymi decyzję w sprawie produktu, który ma zostać sprzedany, wybór kanału dystrybucji oraz, jeżeli sprzedaż nie odbywa się w drodze aukcji, negocjacje dotyczące ilości i ceny produktu.

Organizacje producentów przechowują przez co najmniej pięć lat rejestry, w tym dokumenty księgowe, w których wykazuje się, że organizacja producentów zajmowała się koncentracją podaży i wprowadzała do obrotu produkty swoich członków, co stanowiło podstawę jej uznania.

2. Organizacja producentów może sprzedawać produkty pochodzące od producentów niebędących członkami organizacji producentów ani zrzeszenia organizacji producentów, jeżeli została uznana w odniesieniu do tych produktów i pod warunkiem że wartość ekonomiczna tej działalności jest niższa od wartości jej produkcji sprzedanej obliczonej zgodnie z art. 22.

3. Wprowadzania do obrotu owoców i warzyw, które kupiono bezpośrednio od innej organizacji producentów, oraz produktów, w odniesieniu do których organizacja producentów nie została uznana, nie uważa się za część działalności organizacji producentów.

4. W przypadkach, w których zastosowanie ma art. 22 ust. 8, ust. 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do odnośnych spółek zależnych.

Artykuł 12

Wprowadzanie produktów do obrotu poza organizacją producentów

1. Jeżeli grupa producentów na to zezwala i jeżeli jest to zgodne z warunkami określonymi przez dane państwo członkowskie i daną grupę producentów, jej członkowie będący producentami mogą:

a)	sprzedawać produkty bezpośrednio w gospodarstwach lub poza nimi konsumentom na ich własne potrzeby;

b)	wprowadzać do obrotu — we własnym zakresie lub za pośrednictwem innej organizacji producentów wyznaczonej przez ich własną organizację — produkty w ilościach, które mają charakter marginalny w stosunku do wielkości produkcji zbywalnej danego produktu ich własnej organizacji;

c)	wprowadzać do obrotu — we własnym zakresie lub za pośrednictwem innej organizacji producentów wyznaczonej przez ich własną organizację — produkty, które ze względu na swoje właściwości zwykle nie są objęte działalnością handlową danej organizacji producentów.

2. Odsetek produkcji dowolnego członka będącego producentem sprzedanej poza organizacją producentów nie może przekraczać 25 % wielkości lub wartości. Państwa członkowskie mogą jednak ustanowić niższy odsetek. Państwa członkowskie mogą jednak zwiększyć ten odsetek do 40 % w przypadku produktów objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 834/2007 (8) lub gdy członkowie będący producentami wprowadzają do obrotu swoją produkcję za pośrednictwem innej organizacji producentów wyznaczonej przez ich własną organizację producentów.

Artykuł 13

Outsourcing

1. Działalność, na której outsourcing państwo członkowskie może zezwolić zgodnie z art. 155 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, odnosi się do celów określonych w art. 152 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia i może obejmować między innymi zbiór, przechowywanie, pakowanie i wprowadzanie do obrotu produkcji członków organizacji producentów.

2. Organizacja producentów zlecająca działalność w ramach outsourcingu zawiera pisemne porozumienie handlowe, w formie umowy, uzgodnienia lub protokołu, z innym podmiotem, w tym z jednym ze swoich członków lub większą ich liczbą, lub ze swoją spółką zależną, na prowadzenie odnośnej działalności. Dana organizacja producentów pozostaje odpowiedzialna za realizację działalności zleconej w ramach outsourcingu oraz za ogólną kontrolę zarządzania i nadzór nad porozumieniem handlowym na prowadzenie odnośnej działalności.

Uznaje się jednak, że działalność prowadzona jest przez organizację producentów, jeżeli jest ona prowadzona przez zrzeszenie organizacji producentów lub spółdzielnię, której członkami są spółdzielnie, w przypadku gdy organizacja producentów jest ich członkiem, bądź też jeżeli działalność prowadzona jest przez spółkę zależną spełniającą wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8.

3. Ogólna kontrola zarządzania i nadzór, o których mowa w ust. 2, są skuteczne i nakładają na umowę, uzgodnienie lub protokół następujące wymogi:

a)	umożliwiają one organizacji producentów wydawanie wiążących instrukcji oraz zawierają przepisy umożliwiające organizacji producentów rozwiązanie umowy, uzgodnienia lub protokołu, jeżeli wykonawca usługi nie spełnia warunków umowy dotyczącej outsourcingu;

b)	zawierają szczegółowe warunki, w tym obowiązki w zakresie regularnej sprawozdawczości i terminy, dzięki czemu organizacja producentów może sprawować skuteczną kontrolę nad działalnością zleconą w ramach outourcingu.

Umowy, uzgodnienia lub protokoły dotyczące outsourcingu, jak również sprawozdania, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego, są przechowywane przez organizację producentów przez co najmniej 5 lat do celów kontroli ex post oraz są dostępne dla wszystkich członków na żądanie.

Artykuł 14

Międzynarodowe organizacje producentów

1. Główna siedziba międzynarodowej organizacji producentów znajduje się w państwie członkowskim, w którym organizacja osiąga większość wartości produkcji sprzedanej, obliczonej zgodnie z art. 22 i 23.

Główna siedziba może znajdować się ewentualnie w państwie członkowskim, w którym swoją siedzibę ma większość członków będących producentami, jeżeli zainteresowane państwa członkowskie tak postanowią.

2. W przypadku gdy międzynarodowa organizacja producentów realizuje program operacyjny oraz gdy, w chwili złożenia wniosku o nowy program operacyjny, większość wartości produkcji sprzedanej zostaje osiągnięta w innym państwie członkowskim lub gdy większość członków będących producentami ma swoją siedzibę w państwie członkowskim innym niż to, w którym znajduje się główna siedziba międzynarodowej organizacji producentów, główna siedziba pozostaje w tym państwie członkowskim do końca realizacji nowego programu operacyjnego.

Jeżeli jednak na koniec okresu realizacji nowego programu operacyjnego większość wartości produkcji sprzedanej jest nadal osiągana w innym państwie członkowskim lub większość członków organizacji wciąż posiada swoją siedzibę w państwie członkowskim innym niż to, w którym obecnie znajduje się główna siedziba, wówczas główna siedziba zostaje przeniesiona do innego państwa członkowskiego, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią, że lokalizacja siedziby nie ulega zmianie.

3. Państwo członkowskie, w którym znajduje się główna siedziba międzynarodowej organizacji producentów, jest odpowiedzialne za:

a)	uznanie międzynarodowej organizacji producentów;

b)	zatwierdzenie programu operacyjnego międzynarodowej organizacji producentów;

ustanowienie niezbędnej współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi, w których siedziby mają członkowie organizacji, w zakresie zgodności z warunkami uznawania oraz systemu kontroli i kar administracyjnych. Te inne państwa członkowskie w odpowiednim czasie udzielają wszelkiej niezbędnej pomocy państwu członkowskiemu, w którym znajduje się główna siedziba; oraz

d)	przedstawianie, na wniosek pozostałych państw członkowskich, w których siedzibę mają członkowie zrzeszenia, wszelkiej niezbędnej dokumentacji, w tym obowiązujących przepisów, przetłumaczonej na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych danego państwa członkowskiego.

Artykuł 15

Łączenie organizacji producentów

1. W przypadku gdy organizacje producentów łączą się, organizacja producentów powstała w wyniku połączenia przejmuje prawa i obowiązki poszczególnych organizacji producentów, które się połączyły. Państwo członkowskie zapewnia, by nowa organizacja producentów spełniała wszystkie kryteria uznania, i nadaje jej nowy numer do celów jednego systemu identyfikacji, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

Organizacja producentów powstała w wyniku połączenia może realizować programy zarówno równolegle, jak i oddzielnie do dnia 1 stycznia roku następującego po połączeniu lub może połączyć programy operacyjne z chwilą połączenia.

Artykuł 34 niniejszego rozporządzenia stosuje się do programów operacyjnych, które zostały połączone.

2. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 akapit drugi państwa członkowskie na podstawie właściwie uzasadnionych wniosków mogą zezwalać organizacjom producentów na kontynuację równoległego wdrażania programów operacyjnych do czasu zakończenia realizacji tych programów.

Artykuł 16

Członkowie niebędący producentami

1. Państwa członkowskie mogą określić warunki, na których osoby fizyczne lub prawne niebędące producentami mogą być przyjmowane na członków organizacji producentów.

2. Przy ustalaniu warunków, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zapewniają w szczególności zgodność z art. 153 ust. 2 lit. c) i art. 159 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3. Osoby fizyczne lub prawne, o których mowa w ust. 1:

a)	nie są uwzględniane w kryteriach uznania;

b)	nie korzystają bezpośrednio ze środków finansowanych przez Unię.

Państwa członkowskie mogą ograniczyć lub odebrać takim osobom fizycznym lub prawnym prawo do głosowania przy podejmowaniu decyzji odnoszących się do funduszy operacyjnych, zgodnie z warunkami, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 17

Demokratyczna odpowiedzialność organizacji producentów

1. W przypadku gdy organizacja producentów posiada strukturę prawną wymagającą demokratycznej odpowiedzialności na mocy obowiązujących przepisów krajowych, uznaje się, że spełnia ona ten wymóg do celów niniejszego rozporządzenia, chyba że dane państwo członkowskie postanowi inaczej.

2. W przypadku organizacji producentów innych niż ta, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie określają maksymalny odsetek praw głosu i udziałów lub kapitału, które dowolna osoba fizyczna lub prawna może posiadać w obrębie organizacji producentów. Maksymalny odsetek praw głosu i udziałów lub kapitału wynosi poniżej 50 % całkowitej liczby praw głosu i poniżej 50 % udziałów lub kapitału.

W odpowiednio uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą określić wyższy maksymalny odsetek udziałów lub kapitału, który dowolna osoba prawna może posiadać w obrębie organizacji producentów, pod warunkiem że zostaną przyjęte środki w celu zapewnienia, że nie dojdzie w żadnym wypadku do nadużycia władzy przez taką osobę prawną.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku organizacji producentów realizujących program operacyjny w dniu 17 maja 2014 r., maksymalny odsetek udziałów lub kapitału określony przez państwo członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym ma zastosowanie jedynie po zakończeniu tego programu operacyjnego.

3. Organy państw członkowskich przeprowadzają kontrole oparte na analizie ryzyka, w odniesieniu do praw głosu i udziałów. Jeżeli członkowie organizacji producentów sami są osobami prawnymi, kontrole te powinny obejmować tożsamość osób fizycznych lub prawnych posiadających udziały lub kapitał w obrębie członków organizacji.

4. Jeżeli organizacja producentów jest jasno określoną częścią podmiotu prawnego, państwa członkowskie przyjmują środki ograniczające lub odbierające temu podmiotowi prawnemu uprawnienia do zmiany, zatwierdzania lub odrzucania decyzji organizacji producentów.

Sekcja 3

Zrzeszenia organizacji producentów

Artykuł 18

Przepisy dotyczące organizacji producentów mające zastosowanie do zrzeszeń organizacji producentów

Do zrzeszeń organizacji producentów stosuje się odpowiednio art. 3, 6, 11 ust. 3, art. 13, 15 i 17. Jeżeli zrzeszenie organizacji producentów prowadzi sprzedaż produktów swoich członków będących organizacjami producentów, stosuje się odpowiednio art. 11 ust. 2.

Artykuł 19

Uznawanie zrzeszeń organizacji producentów

1. Państwa członkowskie mogą uznawać zrzeszenia organizacji producentów na podstawie art. 156 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do działania lub działań, które dotyczą produktów lub grup produktów określonych we wnioskach o uznanie, w przypadku gdy zrzeszenie organizacji producentów jest w stanie skutecznie prowadzić te działania.

2. Zrzeszenie organizacji producentów uznane zgodnie z art. 156 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 może prowadzić dowolne z działań lub funkcji organizacji producentów, nawet jeżeli wprowadzanie do obrotu odnośnych produktów nadal jest prowadzone przez jej członków.

3. W przypadku danego produktu lub grupy produktów i działalności organizacja producentów może być członkiem tylko jednego zrzeszenia organizacji producentów, które wdraża program operacyjny.

4. Państwa członkowskie mogą przyjmować przepisy uzupełniające dotyczące uznawania zrzeszeń organizacji producentów.

Artykuł 20

Członkowie zrzeszeń organizacji producentów niebędący organizacjami producentów

1. Państwa członkowskie mogą określić warunki, na których osoby fizyczne lub prawne niebędące uznanymi organizacjami producentów mogą zostać członkami zrzeszenia organizacji producentów.

2. Członkowie uznanego zrzeszenia organizacji producentów, którzy nie są uznaną organizacją producentów:

a)	nie są uwzględniani w kryteriach uznania;

b)	nie korzystają bezpośrednio ze środków finansowanych przez Unię.

Państwa członkowskie mogą przyznać, ograniczyć lub odebrać takim członkom prawo do głosowania przy podejmowaniu decyzji odnoszących się do programów operacyjnych.

Artykuł 21

Międzynarodowe zrzeszenia organizacji producentów

1. Główna siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów znajduje się w państwie członkowskim, w którym członkowie będący organizacjami producentów osiągają większość wartości produkcji sprzedanej.

Główna siedziba może znajdować się ewentualnie w państwie członkowskim, w którym swoją siedzibę ma większość członków będących organizacjami producentów, jeżeli zainteresowane państwa członkowskie tak postanowią.

2. W przypadku gdy międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów realizuje program operacyjny oraz gdy, w chwili złożenia wniosku o nowy program operacyjny, większość wartości produkcji sprzedanej zostaje osiągnięta w innym państwie członkowskim lub gdy większość członków będących organizacjami producentów ma swoją siedzibę w państwie członkowskim innym niż to, w którym znajduje się główna siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, główna siedziba pozostaje w tym państwie członkowskim do końca realizacji nowego programu operacyjnego.

Jeżeli jednak na koniec okresu realizacji nowego programu operacyjnego większość wartości produkcji sprzedanej jest nadal osiągana w innym państwie członkowskim lub większość członków będących organizacjami producentów wciąż posiada swoją siedzibę w państwie członkowskim innym niż to, w którym obecnie znajduje się główna siedziba, wówczas główna siedziba zostaje przeniesiona do innego państwa członkowskiego, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią, że lokalizacja siedziby nie ulega zmianie.

3. Państwo członkowskie, w którym znajduje się główna siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, jest odpowiedzialne za:

a)	uznanie zrzeszenia;

b)	zatwierdzenie, w stosownych przypadkach, programu operacyjnego międzynarodowego zrzeszenia;

ustanowienie niezbędnej współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi, w których siedziby mają zrzeszone organizacje, w zakresie zgodności z warunkami uznawania, realizacji programów operacyjnych przez członków będących organizacjami producentów oraz systemu kontroli i kar administracyjnych. Te inne państwa członkowskie udzielają wszelkiej niezbędnej pomocy państwu członkowskiemu, w którym znajduje się główna siedziba; oraz

d)	przedstawianie, na wniosek pozostałych państw członkowskich, w których siedzibę mają członkowie zrzeszenia, wszelkiej niezbędnej dokumentacji, w tym obowiązujących przepisów, przetłumaczonej na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych danego państwa członkowskiego.

ROZDZIAŁ II

Fundusze i programy operacyjne

Sekcja 1

Wartość produkcji sprzedanej

Artykuł 22

Podstawa obliczania

1. Wartość produkcji sprzedanej danej organizacji producentów oblicza się na podstawie produkcji samej organizacji producentów oraz jej członków będących producentami i obejmuje ona wyłącznie produkcję tych owoców i warzyw, w odniesieniu do których organizacja producentów została uznana. Wartość produkcji sprzedanej może obejmować owoce i warzywa, które nie muszą być zgodne z normami handlowymi, jeżeli normy te nie mają zastosowania.

Wartość produkcji sprzedanej danego zrzeszenia organizacji producentów oblicza się na podstawie produkcji sprzedanej przez samo zrzeszenie organizacji producentów oraz przez jego członków będących organizacjami producentami i obejmuje ona wyłącznie produkcję tych owoców i warzyw, w odniesieniu do których zrzeszenie organizacji producentów zostało uznane. W ramach tego obliczenia unika się dwukrotnego liczenia.

2. Wartość produkcji sprzedanej nie obejmuje wartości przetworzonych owoców i warzyw ani żadnego innego produktu, który nie jest produktem sektora owoców i warzyw.

Jednakże wartość produkcji sprzedanej w odniesieniu do owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, które zostały przetworzone w jeden z przetworów owocowych i warzywnych wymienionych w części X załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 lub jakikolwiek inny produkt przetworzony, o którym mowa w niniejszym artykule i który jest szerzej opisany w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, bądź przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów lub ich członków będących producentami lub spółki zależne spełniające wymóg 90 %, o którym mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, bądź przez nich samych lub poprzez outsourcing, oblicza się jako stawkę ryczałtową w procentach mającą zastosowanie do fakturowanej wartości tych produktów przetworzonych. Wymieniona stawka ryczałtowa wynosi:

a)	53 % dla soków owocowych;

b)	73 % dla zagęszczonych soków owocowych;

c)	77 % dla koncentratu pomidorowego;

d)	62 % dla mrożonych owoców i warzyw;

e)	48 % dla owoców i warzyw w puszkach;

f)	70 % dla grzybów z rodzaju Agaricus w puszkach;

g)	81 % dla owoców zakonserwowanych tymczasowo w solance;

h)	81 % dla owoców suszonych;

i)	27 % dla przetworzonych owoców i warzyw innych niż te, o których mowa w lit. a)–h);

j)	12 % dla przetworzonych ziół aromatycznych;

k)	41 % dla papryki w proszku.

3. Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów na zawieranie wartości produktów ubocznych w wartości produkcji sprzedanej.

4. Wartość produkcji sprzedanej obejmuje wartość produktów wycofanych z rynku zgodnie z art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Wartość tę oblicza się na podstawie średniej ceny produktów wprowadzonych do obrotu przez organizację producentów w odnośnym okresie.

5. Do wartości produkcji sprzedanej wlicza się wyłącznie produkcję organizacji producentów lub jej członków będących producentami wprowadzoną do obrotu przez organizację producentów. Produkcja członków organizacji producentów będących producentami wprowadzona do obrotu za pośrednictwem innej organizacji producentów wyznaczonej przez ich własną organizację wliczana jest do wartości produkcji sprzedanej tej drugiej organizacji producentów. Unika się dwukrotnego liczenia.

6. Z wyjątkiem sytuacji, w której zastosowanie ma ust. 8, produkcję sprzedaną owoców i warzyw fakturuje się na etapie EXW organizacja producentów w stosownych przypadkach jako produkt wymieniony w części IX załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, który to produkt jest przygotowany i zapakowany, z wyłączeniem:

a)	podatku VAT;

b)	kosztów transportu wewnętrznego do organizacji producentów, w przypadku gdy odległości między scentralizowanymi punktami składowania lub pakowania organizacji producentów a jej punktem dystrybucji przekracza 300 km.

7. Wartość produkcji sprzedanej można również obliczać na etapie EXW zrzeszenie organizacji producentów i na tych samych zasadach jak zasady ustanowione ust. 6.

8. Wartość produkcji sprzedanej można również obliczać na etapie EXW spółka zależna, na tych samych zasadach jak zasady ustanowione w ust. 6, pod warunkiem że przynajmniej 90 % udziałów lub kapitału spółki zależnej należy do:

a)	co najmniej jednej organizacji producentów lub co najmniej jednego zrzeszenia organizacji producentów; lub

b)	z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – będących producentami członków organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów, jeżeli przyczynia się to do realizacji celów wymienionych w art. 152 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

9. W przypadku outsourcingu wartość produkcji sprzedanej oblicza się na etapie EXW organizacja producentów i obejmuje ona ekonomiczną wartość dodaną działania, które zostało zlecone przez organizację producentów jej członkom, osobom trzecim lub innej spółce zależnej niż spółka zależna, o której mowa w ust. 8.

10. W przypadku gdy obniżenie wielkości produkcji spowodowane jest klęską żywiołową, zjawiskiem klimatycznym, chorobami zwierząt lub roślin bądź inwazjami szkodników, odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia otrzymane w związku z ubezpieczeniem zbiorów, o którym mowa w rozdziale III sekcja 7, lub działania o równoznacznym charakterze, którymi zarządza organizacja producentów w odniesieniu do wyżej wymienionych przyczyn, mogą zostać włączone do wartości produkcji sprzedanej.

Artykuł 23

Okres odniesienia i pułap unijnej pomocy finansowej

1. Państwa członkowskie w odniesieniu do każdej organizacji producentów określają dwunastomiesięczny okres odniesienia rozpoczynający się nie wcześniej niż dnia 1 stycznia roku przypadającego trzy lata przed rokiem, dla którego wnioskowana jest pomoc, i kończący się najpóźniej dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Dwunastomiesięczny okres stanowi okres obrachunkowy odnośnej organizacji producentów.

Metoda określania okresu odniesienia nie może zmieniać się w trakcie programu operacyjnego, z wyjątkiem należycie uzasadnionych sytuacji.

2. Pułap unijnej pomocy finansowej, o którym mowa w art. 34 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oblicza się corocznie na podstawie wartości produkcji sprzedanej w okresie odniesienia producentów będących członkami organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów do dnia 1 stycznia roku, dla którego wnioskowana jest pomoc.

3. Alternatywnie do metody opisanej w ust. 2 w odniesieniu do organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów, które nie mają charakteru międzynarodowego, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wykorzystaniu rzeczywistych wartości produkcji sprzedanej w danym okresie odniesienia danej organizacji producentów lub danego zrzeszenia organizacji producentów. Wówczas zasada ta ma zastosowanie do wszystkich organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów, które nie mają charakteru międzynarodowego, w danym państwie członkowskim.

4. Jeżeli obniżenie wartości produktu o co najmniej 35 % wynikało z przyczyn niezależnych od odpowiedzialności i kontroli organizacji producentów, wartość produkcji sprzedanej dla tego produktu stanowi 65 % jego wartości w poprzednim okresie odniesienia.

Organizacja producentów uzasadnia przyczyny, o których mowa w akapicie pierwszym, wobec właściwego organu odnośnego państwa członkowskiego.

Niniejszy ustęp stosuje się również w celu ustalenia zgodności z minimalną wartością produkcji sprzedanej zgodnie z art. 9.

5. W przypadku gdy dane historyczne dotyczące produkcji sprzedanej nowo uznanych organizacji producentów nie są wystarczające do celów stosowania ust. 1, za wartość produkcji sprzedanej uznaje się wartość produkcji zbywalnej podaną przez organizację producentów do celów uznania.

Artykuł 24

Rachunkowość

Państwa członkowskie gwarantują, że organizacje producentów przestrzegają krajowych standardów rachunkowości opartej na kosztach, które umożliwiają niezależnym audytorom szybką identyfikację, sprawdzenie i poświadczenie ich wydatków i dochodów.

Sekcja 2

Fundusze operacyjne

Artykuł 25

Finansowanie funduszy operacyjnych

1. Składki finansowe do funduszu operacyjnego, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, określane są przez organizację producentów lub zrzeszenie organizacji producentów.

2. Wszyscy członkowie będący producentami lub organizacje członkowskie mają możliwość korzystania z funduszu operacyjnego i demokratycznego uczestnictwa w podejmowaniu decyzji dotyczących wykorzystania funduszu operacyjnego organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, a także składek finansowych do funduszu operacyjnego.

3. Statut organizacji producentów lub regulamin zrzeszenia organizacji producentów nakładają na członków będących producentami lub organizacje członkowskie obowiązek płacenia składek finansowych przewidzianych w ich statucie lub regulaminie zrzeszenia do celów utworzenia i uzupełniania funduszu operacyjnego przewidzianego w art. 32 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 26

Powiadamianie o szacunkowych kwotach

1. Najpóźniej do dnia 15 września organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów powiadamiają państwo członkowskie, które udzieliło im uznania, o szacunkowych kwotach unijnej pomocy finansowej oraz o składkach ze strony swoich członków lub samych organizacji producentów i zrzeszeń na rzecz funduszy operacyjnych na następny rok, wraz z programami operacyjnymi lub wszelkimi wnioskami o zatwierdzenie zmian w istniejących programach operacyjnych.

Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć datę późniejszą niż 15 września.

2. Obliczenia szacunkowej kwoty funduszy operacyjnych dokonuje się na podstawie programów operacyjnych i wartości produkcji sprzedanej. W obliczeniu uwzględnia się podział na wydatki na środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych oraz na inne środki.

Sekcja 3

Programy operacyjne

Artykuł 27

Strategia krajowa

1. Strategia krajowa, o której mowa w art. 36 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w tym również ramy krajowe, o których mowa w art. 36 ust. 1 tego rozporządzenia, są ustalane przed corocznym przedłożeniem projektu programów operacyjnych. Ramy krajowe włącza się do strategii krajowej po przedstawieniu ich Komisji i, jeżeli to konieczne, po dokonaniu ich zmiany, zgodnie z art. 36 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Strategia krajowa może zostać podzielona na elementy regionalne.

2. Oprócz elementów, o których mowa w art. 36 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, strategia krajowa obejmuje wszystkie podjęte decyzje i przepisy przyjęte przez państwa członkowskie do celów artykułów 152–165 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3. Analiza sytuacji wyjściowej stanowi część procesu opracowywania strategii krajowej, a za jej przeprowadzenie odpowiedzialne jest państwo członkowskie.

Pozwala ona na określenie i ocenę priorytetowych potrzeb, celów, oczekiwanych wyników i określonych ilościowo celów, które należy osiągnąć w stosunku do sytuacji wyjściowej.

Umożliwia ona również określenie najwłaściwszych instrumentów i działań prowadzących do osiągnięcia tych celów.

4. Państwa członkowskie zapewniają również monitorowanie i ocenę strategii krajowej oraz jej wdrażanie poprzez programy operacyjne.

Strategia krajowa może zostać zmieniona przed corocznym przedłożeniem projektu programów operacyjnych.

5. Państwa członkowskie ustalają w strategii krajowej maksymalny odsetek funduszu operacyjnego, który można przeznaczyć na poszczególne środki lub rodzaj działania w celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy różnymi środkami.

Artykuł 28

Ramy krajowe dotyczące działań na rzecz ochrony środowiska

Oprócz przedstawienia proponowanych ram, o którym mowa w art. 36 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach w ramach krajowych, które podlegają procedurze określonej we wspomnianym akapicie.

Komisja udostępnia ramy krajowe pozostałym państwom członkowskim w sposób, jaki uzna za stosowny.

Artykuł 29

Zasady uzupełniające państw członkowskich

Państwa członkowskie mogą przyjmować zasady uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 1308/2013, niniejsze rozporządzenie oraz rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/892, dotyczące kwalifikowalności środków, działań lub wydatków w ramach programów operacyjnych.

Artykuł 30

Związek z programami rozwoju obszarów wiejskich, pomocą państwa i programami promocyjnymi

1. W przypadku gdy wsparcie na podstawie programu lub programów rozwoju obszarów wiejskich państwa członkowskiego zostało przyznane na operacje, które są takie same jak działania potencjalnie kwalifikujące się do otrzymania wsparcia na mocy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, państwa członkowskie gwarantują, że beneficjent może otrzymać wsparcie na dane działanie jedynie w ramach jednego systemu.

W przypadku gdy państwo członkowskie obejmuje takie operacje swoim programem lub programami rozwoju obszarów wiejskich, zapewnia ono, by strategia krajowa określała gwarancje, przepisy i kontrole wprowadzone w celu uniknięcia podwójnego finansowania tego samego działania lub operacji.

2. Organizacje producentów, którym przyznano wsparcie przewidziane w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 lub art. 19 rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 (9), nie realizują w tym samym czasie programu operacyjnego.

3. W stosownych przypadkach i nie naruszając przepisów art. 34 ust. 1 i 3 oraz art. 35 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, poziom wsparcia dla środków objętych niniejszym rozporządzeniem nie przekracza poziomu, który ma zastosowanie do środków objętych programem rozwoju obszarów wiejskich.

4. Wsparcie dla działań na rzecz ochrony środowiska, które są takie same jak zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne i zobowiązania w zakresie rolnictwa ekologicznego, o których mowa odpowiednio w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, nie przekracza maksymalnych kwot określonych w załączniku II do tego rozporządzenia dla płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych i płatności na rzecz rolnictwa ekologicznego. Kwoty te mogą zostać zwiększone we właściwie umotywowanych przypadkach, biorąc pod uwagę szczególne okoliczności, które należy uzasadnić w strategii krajowej oraz w programach operacyjnych organizacji producentów.

5. Ustęp 4 nie ma zastosowania w odniesieniu do działań na rzecz ochrony środowiska, które nie dotyczą bezpośrednio lub pośrednio określonej działki.

6. W przypadku gdy organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub organizacje międzybranżowe korzystają z programów promocyjnych zatwierdzonych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 (10), państwa członkowskie gwarantują, że beneficjent może otrzymać wsparcie na dane działanie jedynie w ramach jednego systemu.

Artykuł 31

Kwalifikowalność działań w ramach programów operacyjnych

1. Programy operacyjne nie obejmują działań ani wydatków wymienionych w załączniku II. Otwarty wykaz kwalifikujących się działań znajduje się w załączniku III.

2. Wydatki kwalifikujące się do przyznania pomocy poniesione w ramach programów operacyjnych są ograniczone do rzeczywistych poniesionych kosztów. Państwa członkowskie mogą jednak ustalić standardowe stawki ryczałtowe i stawki jednostkowe w następujących przypadkach:

a)	jeżeli takie standardowe stawki ryczałtowe lub stawki jednostkowe są określone w załączniku III;

b)	dla dodatkowych kosztów transportu zewnętrznego za kilometr, w zestawieniu z kosztami transportu drogowego, ponoszonych w przypadku korzystania z transportu kolejowego lub drogą wodną w ramach środka mającego na celu ochronę środowiska.

Ponadto państwa członkowskie mogą zdecydować o stosowaniu zróżnicowanych stawek jednostkowych w celu uwzględnienia specyfiki regionalnej lub lokalnej.

Państwa członkowskie przeprowadzają przegląd standardowych stawek ryczałtowych lub stawek jednostkowych co najmniej raz na pięć lat.

3. Państwa członkowskie dopilnowują, aby odpowiednie obliczenia były właściwe i dokładne oraz przeprowadzone z wyprzedzeniem na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej kalkulacji. W tym celu państwa członkowskie:

a)	zapewniają, by podmiot, który jest funkcjonalnie niezależny od organów odpowiedzialnych za wdrożenie programu i posiada odpowiednią wiedzę fachową, przeprowadzał obliczenia lub potwierdzał adekwatność i dokładność obliczeń;

b)	przechowują wszystkie dokumenty dotyczące ustalenia standardowych stawek ryczałtowych lub stawek jednostkowych oraz ich przeglądu.

4. Aby działanie kwalifikowało się, ponad 50 % wartości produktów, których ono dotyczy, muszą stanowić produkty, w odniesieniu do których dana organizacja producentów jest uznana. Ponadto produkty te muszą pochodzić od członków danej organizacji producentów lub członków będących producentami należących do innej organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów. Do obliczania tej wartości stosuje się odpowiednio art. 22 i 23.

5. Inwestycje w środki trwałe obejmują następujące zobowiązania:

a)	nie naruszając przepisów ust. 4, nabyte środki trwałe stosuje się zgodnie z ich przeznaczeniem, opisanym w zatwierdzonym programie operacyjnym;

nie naruszając przepisów ust. 6 akapit trzeci i czwarty, nabyte środki trwałe pozostają zarówno własnością, jak i w posiadaniu beneficjenta do końca okresu amortyzacji podatkowej środka trwałego lub przez 10 lat, w zależności od tego, który okres jest krótszy. Beneficjent zapewnia również utrzymanie danego środka trwałego w tym okresie. Jeżeli jednak inwestycja jest przeprowadzana na terenie dzierżawionym na podstawie szczególnych krajowych przepisów dotyczących własności, wymóg własności beneficjenta może nie mieć zastosowania, pod warunkiem że inwestycje były w posiadaniu beneficjenta co najmniej przez okres wymagany w pierwszym zdaniu niniejszej litery;

c)	w przypadku gdy organizacja producentów jest właścicielem, a członek organizacji producentów jest właścicielem faktycznym środka trwałego, którego dotyczy inwestycja, organizacja producentów ma prawo dostępu do tego składnika aktywów podczas obowiązywania okresu amortyzacji podatkowej.

Do celów akapitu pierwszego lit. b) państwa członkowskie mogą ustanowić zastosowanie innego okresu niż okres amortyzacji podatkowej. Okres taki zostaje określony i odpowiednio uzasadniony w ich krajowej strategii i obejmuje co najmniej okres, o którym mowa w art. 71 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (11).

6. Inwestycje, w tym inwestycje na mocy umów leasingu, mogą być finansowane z funduszu operacyjnego w ramach jednej kwoty lub w ratach identycznych rat zgodnie z programem operacyjnym. Państwa członkowskie mogą zatwierdzić zmiany w programach operacyjnych, zapewniając nowy podział na raty w należycie uzasadnionych przypadkach.

Jeśli okres amortyzacji podatkowej inwestycji przekracza czas trwania programu operacyjnego, inwestycja może zostać przeniesiona na następny program operacyjny.

W przypadku zastępowania inwestycji wartość końcowa zastąpionych inwestycji:

a)	zostaje dodana do funduszu operacyjnego organizacji producentów; lub

b)	zostaje odjęta od kosztu zastąpienia.

Jeżeli inwestycja zostanie sprzedana przed zakończeniem okresu, o którym mowa w ust. 5, ale nie zostanie zastąpiona, unijna pomoc wypłacona na finansowanie inwestycji zostaje odzyskana i zwrócona do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) proporcjonalnie do liczby pełnych lat, które pozostały do zakończenia okresu amortyzacji, o którym mowa w ust. 5 akapit pierwszy lit. b).

7. Działania, w tym inwestycje, mogą być realizowane w gospodarstwach indywidualnych lub obiektach członków będących producentami należących do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub ich spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8, w tym jeżeli działania zlecono członkom organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, pod warunkiem że przyczyniają się do osiągnięcia celów programu operacyjnego.

W przypadku gdy członek będący producentem wystąpi z organizacji producentów, państwa członkowskie zapewniają, by inwestycja lub jej wartość końcowa zostały odzyskane przez organizację producentów, a w drugim przypadku, by wartość ta została dodana do funduszu operacyjnego.

Jednak w odpowiednio uzasadnionych okolicznościach państwa członkowskie mogą decydować, że organizacja producentów nie jest zobowiązana do odzyskania inwestycji lub jej wartości końcowej.

8. Działania, w tym inwestycje, związane z przekształcaniem owoców i warzyw w przetworzone owoce i warzywa mogą kwalifikować się do wsparcia, jeżeli takie działania i inwestycje przyczyniają się do realizacji celów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w tym celów, o których mowa w art. 160 tego rozporządzenia, oraz pod warunkiem że określono je w strategii krajowej, o której mowa w art. 36 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

9. Inwestycje w aktywa niematerialne i prawne mogą kwalifikować się do wsparcia, jeżeli takie inwestycje przyczyniają się do realizacji celów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w tym celów, o których mowa w art. 160 tego rozporządzenia, oraz pod warunkiem że takie inwestycje i działania określono w strategii krajowej, o której mowa w art. 36 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 32

Programy operacyjne zrzeszeń organizacji producentów

1. Państwa członkowskie mogą zezwolić, by będący producentami członkowie zrzeszeń organizacji producentów, którzy nie są organizacjami producentów, ale którzy są członkami takich zrzeszeń zgodnie z art. 20, finansowali środki wdrażane przez te zrzeszenia organizacji producentów, proporcjonalnie do wkładu członków będących organizacjami producentów.

2. Artykuły 30, 31, 33 i 34 niniejszego rozporządzenia oraz art. 4–7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 stosuje się odpowiednio do programów operacyjnych zrzeszeń organizacji producentów. W odniesieniu do częściowych programów operacyjnych zrzeszeń organizacji producentów nie wymaga się jednak równowagi między działaniami, o której mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

3. Pułap wydatków na środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych, o którym mowa w art. 33 ust. 3 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w ramach programów operacyjnych zrzeszeń organizacji producentów, oblicza się na poziomie każdej organizacji producentów będącej członkiem danego zrzeszenia.

Artykuł 33

Decyzja

1. Państwa członkowskie:

a)	zatwierdza kwoty funduszy operacyjnych i programy operacyjne, które spełniają wymogi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz wymogi niniejszego rozdziału;

b)	zatwierdza programy operacyjne, pod warunkiem zaakceptowania przez organizację producentów określonych zmian; lub

c)	odrzuca programy lub części programów.

2. Państwa członkowskie podejmują decyzje dotyczące programów operacyjnych i funduszy operacyjnych najpóźniej do dnia 15 grudnia roku, w którym programy te zostały przedłożone.

Państwa członkowskie informują organizacje producentów o podjętych decyzjach do dnia 15 grudnia.

Takie decyzje z należycie uzasadnionych przyczyn mogą jednak zostać podjęte po tej dacie, ale nie później niż po dniu 20 stycznia od daty przedłożenia. W decyzji zatwierdzającej można określić, że wydatek kwalifikuje się od dnia 1 stycznia roku następującego po dacie przedłożenia.

Artykuł 34

Zmiany programów operacyjnych

1. Organizacje producentów mogą występować z wnioskiem o wprowadzenie zmian w programach operacyjnych, w tym dotyczących okresów ich obowiązywania w kolejnych latach. Państwa członkowskie ustalają ostateczne terminy składania i zatwierdzania takich wniosków, tak aby zatwierdzone zmiany obowiązywały od dnia 1 stycznia następnego roku.

Z należycie uzasadnionych powodów takie wnioski mogą być zatwierdzane po terminach ustalonych przez państwa członkowskie, ale nie później niż dnia 20 stycznia roku następującego po roku, w którym złożono wniosek. W decyzji zatwierdzającej można określić, że wydatek kwalifikuje się od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym złożono wniosek.

2. Państwa członkowskie mogą zezwolić na zmiany w programach operacyjnych w trakcie roku, na określonych przez nie warunkach. Decyzje dotyczące tych zmian, podejmuje się do dnia 20 stycznia roku następującego po roku, w którym zwrócono się o zmiany.

Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów w trakcie roku na:

a)	tylko częściowe wykonanie danego programu operacyjnego;

b)	zmianę treści programu operacyjnego;

c)	zwiększenie kwoty funduszu operacyjnego o maksymalnie 25 % kwoty początkowo zatwierdzonej i zmniejszenie jej o odsetek określony przez państwo członkowskie, pod warunkiem zachowania ogólnych celów programu operacyjnego;

d)	dodanie krajowej pomocy finansowej do funduszu operacyjnego w przypadku zastosowania art. 53.

Państwa członkowskie określają warunki, na jakich można wprowadzać zmiany do programów operacyjnych w trakcie roku bez uprzedniego zatwierdzenia ich przez właściwy organ danego państwa członkowskiego. Zmiany te kwalifikują się do pomocy tylko w przypadku, gdy organizacja producentów niezwłocznie powiadomi o nich właściwy organ.

Państwa członkowskie mogą zmienić odsetek, o którym mowa w akapicie drugim lit. c), w przypadku połączenia organizacji producentów, o którym mowa w art. 15 ust. 1.

3. Do wniosków o wprowadzenie zmian załącza się dokumenty uzupełniające, wraz z podaniem przyczyny, charakteru i konsekwencji przedmiotowych zmian.

Sekcja 4

Pomoc

Artykuł 35

Zaliczki

1. Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów na złożenie wniosku o wypłatę części pomocy w ramach zaliczki. Kwota tej zaliczki jest równa przewidywanym wydatkom wynikającym z programu operacyjnego, w trakcie trzy- lub czteromiesięcznego okresu rozpoczynającego się w miesiącu, w którym złożony zostanie wniosek o zaliczkę.

Państwa członkowskie określają warunki, aby zapewnić wniesienie wkładów finansowych do funduszu operacyjnego zgodnie z art. 24 i 25 oraz faktyczne wykorzystanie wcześniejszych zaliczek i odpowiedniego wkładu organizacji producentów.

2. Wnioski o zwolnienie zabezpieczeń można składać w trakcie roku bieżącego programu i do wniosków tych załącza się dokumenty uzupełniające, takie jak faktury i dokumenty poświadczające dokonanie płatności.

Zabezpieczenia w odniesieniu do wypłaconych zaliczek zwalnia się w wysokości do 80 %.

3. W przypadku niewywiązania się z programu operacyjnego lub poważnego niewypełnienia zobowiązań przewidzianych w art. 5 lit. b) i c) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 zabezpieczenie ulega przepadkowi, bez uszczerbku dla innych kar administracyjnych stosowanych zgodnie z rozdziałem V sekcja 3.

W przypadku niespełnienia innych wymogów zabezpieczenie ulega przepadkowi w wysokości proporcjonalnej do wagi stwierdzonej nieprawidłowości.

Artykuł 36

Wstrzymanie programu operacyjnego i odwołanie uznania

1. Jeżeli organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów wstrzymają wdrażanie swoich programów operacyjnych przed końcem ich zaplanowanego obowiązywania, nie dokonuje się żadnych dalszych płatności na rzecz takiej organizacji lub takiego zrzeszenia w odniesieniu do działań zrealizowanych po dacie wstrzymania.

2. Pomoc otrzymana na kwalifikujące się działania zrealizowane przed wstrzymaniem programu operacyjnego nie podlegają odzyskaniu, pod warunkiem że:

a)	organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów spełniają kryteria uznania, a w momencie wstrzymania programu cele działań określone w programie operacyjnym były zrealizowane; oraz

inwestycje finansowane przy wsparciu z funduszu operacyjnego są utrzymane w posiadaniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub ich spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8, bądź też ich członków, a także są wykorzystywane przez wymienione podmioty, co najmniej do końca okresu amortyzacji tych inwestycji, o którym mowa w art. 31 ust. 5. W przeciwnym razie unijna pomoc finansowa wypłacona w celu finansowania tych inwestycji zostaje odzyskana i zwrócona do EFRG.

3. Unijna pomoc finansowa na zobowiązania wieloletnie, takie jak działania na rzecz ochrony środowiska, których długoterminowe cele i spodziewane korzyści nie mogą zostać osiągnięte ze względu na zaprzestanie wdrażania środka, zostają odzyskane i zwrócone do EFRG.

4. Niniejszy artykuł stosuje się odpowiednio w przypadku dobrowolnego odwołania uznania, wycofania uznania lub rozwiązania organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów.

5. Nienależnie wypłacona pomoc zostaje odzyskana zgodnie z art. 67.

ROZDZIAŁ III

Środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Artykuł 37

Wybór środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

Państwa członkowskie mogą zdecydować, że jeden ze środków wymienionych w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 lub większa ich liczba nie ma zastosowania na ich terytorium.

Artykuł 38

Pożyczki na finansowanie środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

Pożyczki zaciągnięte na finansowanie środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych zgodnie z art. 33 ust. 3 akapit piąty rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 mogą, w przypadkach należycie uzasadnionych z ekonomicznego punktu widzenia, zostać przeniesione do następnego programu operacyjnego, jeżeli ich okres spłaty przekracza czas trwania programu operacyjnego.

Sekcja 2

Inwestycje umożliwiające skuteczniejsze zarządzanie ilościami wprowadzanymi do obrotu

Artykuł 39

Inwestycje związane z zarządzaniem ilościami

1. Państwa członkowskie wprowadzają do swoich krajowych strategii wykaz kwalifikowalnych inwestycji mających na celu skuteczniejsze zarządzanie ilościami wprowadzanymi do obrotu, o których to inwestycjach mowa w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2. Przed zatwierdzeniem programów operacyjnych obejmujących działania związane z inwestycjami, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie wymagają udowodnienia, że planowana inwestycja jest odpowiednia, aby skutecznie zapobiegać kryzysom lub zwiększać odporność na kryzys.

Sekcja 3

Wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na utworzenie funduszy wspólnego inwestowania

Artykuł 40

Warunki wsparcia na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na utworzenie funduszy wspólnego inwestowania

1. Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe przepisy dotyczące wsparcia na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na utworzenie funduszy wspólnego inwestowania, o którym mowa w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje zarówno pomoc finansową Unii, jak i wkład organizacji producentów. Łączna kwota wsparcia nie przekracza 5 %, 4 % i 2 % wkładu organizacji producentów na rzecz funduszu wspólnego inwestowania odpowiednio w pierwszym, drugim i trzecim roku jego funkcjonowania.

3. Organizacja producentów może otrzymać wsparcie, o którym mowa w ust. 1, tylko raz i wyłącznie w ciągu pierwszych trzech lat funkcjonowania funduszu. Jeżeli organizacja producentów zwraca się o wsparcie dopiero w drugim lub trzecim roku funkcjonowania funduszu, wsparcie wynosi odpowiednio 4 % i 2 %.

4. Państwa członkowskie mogą określić pułapy dla kwot, które organizacje producentów mogą otrzymać na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na utworzenie funduszy wspólnego inwestowania.

Sekcja 4

Ponowne nasadzanie sadów po ich obowiązkowym karczowaniu

Artykuł 41

Ponowne nasadzanie sadów

1. W przypadku gdy państwa członkowskie włączają do swojej krajowej strategii ponowne nasadzanie sadów po ich obowiązkowym karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych, o którym to ponownym nasadzaniu mowa w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, podjęte środki są zgodne z dyrektywą Rady 2000/29/WE (12).

2. Wydatki na ponowne nasadzanie sadów wynoszą najwyżej 20 % całkowitych wydatków w ramach programów operacyjnych. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o ustaleniu odsetka na niższym poziomie.

Sekcja 5

Wycofywanie z rynku

Artykuł 42

Zakres

W niniejszej sekcji ustanowiono zasady dotyczące wycofywania z rynku i bezpłatnej dystrybucji, o których mowa odpowiednio w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. f) i art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 43

Trzyletnia średnia dotycząca wycofywania z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji

1. Limit do 5 % wielkości produkcji sprzedanej, o którym to limicie mowa w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, obliczany jest na podstawie średniej arytmetycznej całkowitej ilości produktów, w odniesieniu do których uznano organizację producentów, i wprowadzonych na rynek za pośrednictwem tej organizacji w ciągu trzech poprzednich lat.

2. W odniesieniu do nowo uznanych organizacji producentów dane dotyczące lat gospodarczych poprzedzających uznanie są następujące:

a)	jeśli organizacja była grupą producentów, równoważne dane dla tej grupy producentów, w stosownych przypadkach; lub

b)	wielkość mająca zastosowanie do wniosku o uznanie.

Artykuł 44

Wcześniejsze powiadomienia o operacjach wycofywania

1. Organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów z wyprzedzeniem powiadamiają właściwe organy państw członkowskich na piśmie lub drogą elektroniczną o zamiarze wycofania produktów.

W szczególności powiadomienie powinno określać wykaz produktów, które mają zostać wycofane, oraz ich główne cechy charakterystyczne zgodnie z odpowiednimi normami handlowymi, szacunkową ilość każdego z produktów, planowane wykorzystanie oraz miejsce, w którym może zostać dokonana kontrola wycofanych produktów, zgodnie z art. 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

Powiadomienia zawierają pisemne oświadczenie poświadczające zgodności wycofanych produktów z mającymi zastosowanie normami handlowymi lub wymaganiami minimalnymi, o których mowa w art. 15 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

2. Państwa członkowskie ustalają szczegółowe zasady, według których organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów składają powiadomienia, o których mowa w ust. 1, w szczególności w odniesieniu do terminów.

Artykuł 45

Wsparcie

1. Wsparcie na wycofywanie z rynku, obejmujące zarówno unijną pomoc finansową, jak i wkład organizacji producentów, wynosi nie więcej niż kwoty określone w załączniku IV.

W przypadku produktów niewymienionych w załączniku IV państwa członkowskie ustalają maksymalne kwoty wsparcia, obejmujące zarówno unijną pomoc finansową, jak i wkład organizacji producentów, na poziomie nieprzekraczającym 40 % średniej ceny rynkowej w ciągu poprzednich pięciu lat w przypadku bezpłatnej dystrybucji oraz na poziomie nieprzekraczającym 30 % średnich cen rynkowych w ciągu minionych pięciu lat do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja.

W przypadku gdy organizacja producentów otrzymała od osób trzecich rekompensatę za produkty wycofane, wsparcie, o którym mowa w akapicie pierwszym, zmniejsza się o kwotę równą otrzymanej rekompensacie. Aby kwalifikować się do otrzymania wsparcia, odnośne produkty nie są ponownie wprowadzane na rynek komercyjny owoców i warzyw.

2. Wycofanie z rynku nie przekracza 5 % wielkości produkcji sprzedanej jakiegokolwiek produktu danej organizacji producentów. W odsetku tym nie uwzględnia się jednak ilości przekazanych na jeden z celów wymienionych w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 lub inny cel zatwierdzony przez państwa członkowskie na podstawie art. 46 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Wielkość produkcji sprzedanej, o której mowa w akapicie pierwszym, odpowiada średniej wielkości produkcji sprzedanej w trakcie poprzednich trzech lat. Jeżeli informacja ta jest niedostępna, stosuje się wielkość produkcji sprzedanej, w odniesieniu do której dana organizacja producentów została uznana.

Odsetki, o których mowa w akapicie pierwszym, odpowiadają średnim rocznym z trzyletniego okresu obejmującego dany rok oraz dwa poprzednie, z marginesem przekroczenia w skali roku 5 punktów procentowych.

3. W przypadku wycofywania z rynku owoców i warzyw, które są przekazywane w ramach bezpłatnej dystrybucji organizacjom i instytucjom charytatywnym, o których mowa w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, pomoc finansowa Unii obejmuje wyłącznie płatności za przekazane produkty na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu oraz koszty, o których mowa w art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

Artykuł 46

Przeznaczenia wycofanych produktów

1. Państwa członkowskie określają dozwolone przeznaczenia produktów wycofanych z rynku. Państwa członkowskie przyjmują odpowiednie przepisy, aby uniknąć wszelkiego negatywnego wpływu na środowisko lub jakichkolwiek negatywnych konsekwencji fitosanitarnych wynikających z wycofania lub przeznaczenia wycofanych produktów.

2. Przeznaczenia, o których mowa w ust. 1, obejmują bezpłatną dystrybucję w rozumieniu art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz każde inne równoznaczne przeznaczenie zatwierdzone przez państwa członkowskie.

Na wniosek państwa członkowskie mogą pozwolić organizacjom i instytucjom charytatywnym, o których mowa w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, na pobieranie symbolicznej opłaty od odbiorców końcowych produktów wycofanych z rynku.

Oprócz realizacji zobowiązań na mocy art. 47 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, organizacje i instytucje charytatywne, które uzyskały zezwolenia, prowadzą księgi rachunkowe dotyczące wspomnianych operacji.

Można zezwolić na płatność w naturze dokonywaną przez beneficjentów bezpłatnej dystrybucji na rzecz przetwórców owoców i warzyw, jeżeli taka płatność rekompensuje wyłącznie koszty przetworzenia i jeżeli państwo członkowskie, w którym płatność jest dokonywana, ustanowiło przepisy gwarantujące, że produkty przetworzone są przeznaczone do spożycia przez odbiorców końcowych, o których mowa w akapicie drugim.

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki, aby ułatwiać kontakty i współpracę między organizacjami producentów i zatwierdzonymi przez te państwa organizacjami i instytucjami charytatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3. Możliwe jest przekazywanie produktów przemysłowi przetwórczemu. Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe przepisy, aby dopilnować, by nie dochodziło do zakłócenia konkurencji w odniesieniu do danego sektora w Unii lub w odniesieniu do produktów przywożonych oraz aby produkty wycofane nie wchodziły ponownie na rynek komercyjny. Alkohol będący wynikiem destylacji jest stosowany wyłącznie do celów przemysłowych lub energetycznych.

Artykuł 47

Zobowiązania odbiorców wycofanych produktów

1. Odbiorcy wycofanych produktów, o których to odbiorcach mowa w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zobowiązują się do:

a)	przestrzegania zasad ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 i na jego podstawie;

b)	prowadzenia odrębnych ewidencji towarów dotyczących wspomnianych operacji;

c)	akceptacji kontroli przewidzianych w przepisach unijnych; oraz

d)	dostarczania dokumentów uzupełniających dotyczących ostatecznego przeznaczenia każdego z przedmiotowych produktów, w formie świadectwa przejęcia lub równoważnego dokumentu poświadczającego, że wycofane produkty zostały przejęte przez osobę trzecią w celu dokonania bezpłatnej dystrybucji.

Państwa członkowskie mogą zadecydować, że odbiorcy nie muszą prowadzić ewidencji, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b), jeżeli odbiorcy otrzymują ilości poniżej maksymalnego poziomu, który zostanie przez nich ustalony na podstawie udokumentowanej analizy ryzyka.

2. Odbiorcy produktów wycofanych do innych przeznaczeń zobowiązują się do:

a)	przestrzegania zasad ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 i na jego podstawie;

b)	prowadzenia osobnych ewidencji towarów oraz rozliczeń finansowych dotyczących przedmiotowych operacji, jeśli państwo członkowskie uzna to za konieczne mimo, że przed dostawą produkt został poddany denaturacji;

c)	akceptacji kontroli przewidzianych w przepisach unijnych; oraz

d)	niewystępowania o dodatkową pomoc na alkohol produkowany z przedmiotowych produktów w przypadku produktów wycofanych przeznaczonych do destylacji.

Sekcja 6

Zielone zbiory oraz niezbieranie plonów

Artykuł 48

Warunki stosowania zielonych zbiorów oraz niezbierania plonów

1. Zielone zbiory i niezbieranie owoców i warzyw, o których mowa w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. g) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowią uzupełnienie normalnych praktyk uprawy i są z nimi niezwiązane.

2. Owoce i warzywa, w odniesieniu do których zastosowano zielone zbiory lub niezbieranie plonów, nie mogą być wykorzystywane do celów dalszej produkcji w tym samym okresie wegetacji po zakończeniu operacji.

3. Środki obejmujące zielone zbiory nie mogą zostać podjęte w odniesieniu do owoców i warzyw, których normalne zbiory już się rozpoczęły, a środki obejmujące niezbieranie nie mogą zostać podjęte w przypadku, gdy podjęto produkcję handlową z użyciem plonów z danego obszaru w trakcie normalnego cyklu produkcyjnego.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania, jeżeli okres zbioru danych owoców i warzyw przekracza okres jednego miesiąca. W takich przypadkach kwoty, o których mowa w ust. 4, stosowane są jako rekompensata wyłącznie w odniesieniu do plonów, które mają zostać zebrane w ciągu sześciu tygodni następujących po operacji zielonych zbiorów oraz niezbierania plonów. Te owoce i warzywa nie mogą być wykorzystywane do celów dalszej produkcji w tym samym okresie wegetacji po zakończeniu operacji.

Do celów akapitu drugiego państwa członkowskie mogą zakazać stosowania środków w zakresie zielonych zbiorów i niezbierania plonów, jeżeli – w przypadku zielonych zbiorów – znaczna część normalnych zbiorów została przeprowadzona, a w przypadku niezbierania plonów – znaczna część produkcji komercyjnej została już podjęta. Państwo członkowskie zamierzające zastosować niniejszy przepis określa w swojej strategii krajowej część, którą uznaje za znaczącą.

Zielone zbiory oraz niezbieranie plonów nie są stosowane jednocześnie w odniesieniu do tego samego produktu i tego samego obszaru w danym roku, z wyjątkiem celów akapitu drugiego, gdy obie operacje mogą być przeprowadzane jednocześnie.

4. Wsparcie dla zielonych zbiorów obejmuje tylko produkty, które fizycznie znajdują się na polach i faktycznie zostają zebrane w ramach zielonych zbiorów. Kwoty rekompensaty, obejmujące zarówno unijną pomoc finansową, jak i wkład organizacji producentów w odniesieniu do zielonych zbiorów i niezbierania plonów, są płatnościami na hektar ustalonymi przez państwo członkowskie zgodnie z art. 49 akapit pierwszy lit. a) na poziomie pokrywającym nie więcej niż 90 % maksymalnego poziomu wsparcia w odniesieniu do wycofywania z rynku, mającego zastosowanie do wycofywania z rynku z przeznaczeniem innym niż bezpłatna dystrybucja, o której mowa w art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

5. Organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów z wyprzedzeniem powiadamiają właściwe organy państw członkowskich na piśmie lub drogą elektroniczną o zamiarze przeprowadzenia zielonych zbiorów lub niezbierania plonów.

Artykuł 49

Obowiązki państw członkowskich

Państwa członkowskie przyjmują:

szczegółowe przepisy dotyczące wdrożenia środków w zakresie zielonych zbiorów i niezbierania plonów, w tym przepisy dotyczące wcześniejszych powiadomień o zielonych zbiorach i niezbieraniu plonów, ich treści i terminów, kwoty rekompensaty, która ma być wypłacona, oraz stosowania tych środków, jak również przyjmują wykaz produktów kwalifikujących się do objęcia ich tymi środkami;

b)	przepisy, aby uniknąć wszelkiego negatywnego wpływu na środowisko lub jakichkolwiek negatywnych konsekwencji fitosanitarnych wynikających z realizacji tych środków.

Państwa członkowskie sprawdzają prawidłowość wykonania tych środków, w tym w odniesieniu do przepisów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b). Jeżeli państwa członkowskie stwierdzą, że środki nie zostały wykonane prawidłowo, nie zatwierdzają zastosowania tych środków.

Sekcja 7

Ubezpieczanie zbiorów

Artykuł 50

Cel działań w zakresie ubezpieczania zbiorów

Działania w zakresie ubezpieczania zbiorów, o którym mowa w art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, przyczyniają się do ochrony dochodów producentów i do pokrywania strat rynkowych organizacji producentów lub jej członków, w przypadku gdy dotykają ich klęski żywiołowe, zjawiska klimatyczne oraz, w stosownych przypadkach, choroby lub inwazje szkodników.

Artykuł 51

Realizacja działań w zakresie ubezpieczania zbiorów

1. Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe przepisy w sprawie realizacji działań w zakresie ubezpieczania zbiorów, obejmujące niezbędne przepisy gwarantujące, że działania w zakresie ubezpieczania zbiorów nie zakłócają konkurencji na rynku ubezpieczeń.

2. Państwa członkowskie mogą przyznawać dodatkowe finansowanie krajowe w celu wsparcia działań w zakresie ubezpieczania zbiorów, które korzystają z funduszu operacyjnego. Łączne wsparcie publiczne na ubezpieczanie zbiorów nie przekracza jednak:

a)	80 % kosztów składek ubezpieczeniowych opłacanych przez producentów tytułem ubezpieczenia od strat powstałych w wyniku niekorzystnych zjawisk klimatycznych, które mogą być porównane do klęski żywiołowej;

50 % kosztów składek ubezpieczeniowych opłacanych przez producentów tytułem ubezpieczenia od:

(i)	strat, o których mowa w lit. a), oraz innych strat powodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi; oraz

(ii)	strat powodowanych chorobami zwierząt lub roślin lub inwazjami szkodników.

Ograniczenie ustanowione w akapicie pierwszym lit. b) ma zastosowanie nawet w przypadkach, w których fundusz operacyjny kwalifikuje się do 60 % unijnej pomocy finansowej na podstawie art. 34 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3. Działania w zakresie ubezpieczania zbiorów nie obejmują odszkodowań otrzymanych z tytułu ubezpieczeń, które zwracają producentom ponad 100 % utraconych dochodów, uwzględniając jednocześnie wszelkie rekompensaty uzyskiwane przez producentów w ramach innych programów wsparcia związanych z przedmiotowymi ubezpieczeniami.

ROZDZIAŁ IV

Krajowa pomoc finansowa

Artykuł 52

Stopień zorganizowania producentów i definicja regionu

1. Na potrzeby art. 35 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stopień zorganizowania producentów w danym regionie państwa członkowskiego oblicza się na podstawie wartości owoców i warzyw wyprodukowanych w danym regionie i wprowadzanych do obrotu przez:

a)	uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów; oraz

b)	grupy producentów utworzone zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz organizacje producentów i grupy producentów, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.

Wartość wyprodukowanych owoców i warzyw dzieli się przez łączną wartość produkcji owoców i warzyw wyprodukowanych w tym regionie.

Wartość owoców i warzyw wyprodukowanych w danym regionie oraz wprowadzonych do obrotu przez organizacje, zrzeszenia i grupy, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b), obejmuje jedynie te produkty, w odniesieniu do których wspomniane organizacje producentów, zrzeszenia i grupy zostały uznane. Artykuł 22 stosuje się odpowiednio.

Przy obliczaniu tej wartości uwzględniane są tylko owoce i warzywa wyprodukowane w danym regionie, uzyskane i wprowadzane do obrotu przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów, grupy producentów i ich członków.

Do obliczenia łącznej wartości owoców i warzyw wyprodukowanych w danym regionie stosuje się odpowiednio metodę określoną w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 138/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (13).

2. Stopień zorganizowania producentów w danym regionie państwa członkowskiego uważa się za szczególnie niski, jeżeli średnia stopni zorganizowania obliczonych zgodnie z ust. 1 wynosi w ostatnich trzech latach, dla których dostępne są dane, mniej niż 20 %.

3. Jedynie owoce i warzywa wyprodukowane w regionie, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogą korzystać z krajowej pomocy finansowej.

4. Do celów niniejszego rozdziału państwa członkowskie określają regiony jako odrębne części swojego terytorium zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak ich cechy agronomiczne i gospodarcze oraz ich potencjał rolniczy lub potencjał w zakresie produkcji owoców i warzyw, lub ich strukturę instytucjonalną albo administracyjną oraz w odniesieniu do których dostępne są dane w celu obliczenia stopnia zorganizowania producentów zgodnie z ust. 1.

Regiony zdefiniowane przez państwo członkowskie do celów niniejszego rozdziału nie mogą być zmieniane przez okres co najmniej pięciu lat, chyba że taka zmiana jest obiektywnie uzasadniona z ważnych powodów niezwiązanych z obliczaniem stopnia zorganizowania producentów w danym regionie lub regionach.

Jeżeli dane państwo członkowskie zwróci się o częściowy zwrot krajowej pomocy finansowej zgodnie z art. 20 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892, wniosek taki dotyczy takiej samej definicji regionów, jak określono we wniosku o pozwolenie.

Artykuł 53

Zmiany w programie operacyjnym

Organizacja producentów, która chce wystąpić o krajową pomoc finansową, zmienia – jeżeli to konieczne – swój program operacyjny na podstawie art. 34.

ROZDZIAŁ V

Przepisy ogólne

Sekcja 1

Powiadomienia i sprawozdania

Artykuł 54

Powiadomienia ze strony państw członkowskich dotyczące organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i grup producentów

Państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje i dokumenty:

do dnia 31 stycznia każdego roku – łączną kwotę funduszy operacyjnych zatwierdzoną w danym roku dla wszystkich programów operacyjnych. W powiadomieniu wyraźnie podaje się łączną kwotę funduszy operacyjnych i łączną kwotę pomocy unijnej przyznanej na te fundusze. Powyższe dane liczbowe są dalej podzielone na środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych oraz inne środki;

do dnia 15 listopada każdego roku – roczne sprawozdanie na temat organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz funduszy operacyjnych, programów operacyjnych i planów uznawania realizowanych w poprzednim roku. Sprawozdanie roczne musi zawierać informacje określone w załączniku V do niniejszego rozporządzenia;

do dnia 31 stycznia każdego roku – ilości odpowiadające każdemu nadchodzącemu rocznemu okresowi realizacji planów uznawania grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w tym obecnemu rokowi realizacji. Podaje się kwoty zatwierdzone lub szacunkowe. Powiadomienie to zawiera następujące informacje w odniesieniu do każdej grupy producentów i każdego nadchodzącego rocznego okresu realizacji planu:

(i)	łączną kwotę w odniesieniu do rocznego okresu realizacji planu uznawania, unijnej pomocy finansowej oraz składek państw członkowskich, grup producentów i członków grup producentów;

(ii)	zestawienie pomocy przyznanej na podstawie odpowiednio art. 103a ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 55

Powiadomienia ze strony państw członkowskich dotyczące cen producenta w odniesieniu do owoców i warzyw na rynku wewnętrznym

1. W każdą środę do godziny 12.00 (czasu obowiązującego w Brukseli) państwa członkowskie powiadamiają Komisję o średnich ważonych cenach odnotowanych dla owoców i warzyw wymienionych w załączniku VI w poprzednim tygodniu, w przypadku gdy dane takie są dostępne.

W przypadku owoców i warzyw objętych ogólną normą handlową określoną w części A załącznika I do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011 powiadomienia dotyczą wyłącznie cen produktów spełniających tę normę, natomiast ceny produktów objętych szczegółową normą handlową określoną w części B wspomnianego załącznika dotyczą wyłącznie produktów klasy I.

Państwa członkowskie powiadamiają o jednolitej średniej ważonej cenie w odniesieniu do typów i odmian produktów, wielkości lub prezentacji określonych w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia. Jeżeli odnotowane ceny dotyczą innych typów, odmian, wielkości lub prezentacji, niż określono we wspomnianym załączniku, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o typach, odmianach, wielkościach lub prezentacjach produktów, którym odpowiadają ceny.

Ceny będące przedmiotem powiadomień są cenami EXW punkt pakowania, dotyczącymi produktów sortowanych, pakowanych i – w odpowiednich przypadkach – znajdujących się na paletach, wyrażonymi w euro na 100 kg masy netto.

2. Państwa członkowskie określają reprezentatywne rynki na obszarze produkcji odnośnych owoców i warzyw. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o reprezentatywnych rynkach oraz ich udziale w średniej w pierwszym zgłoszeniu lub kiedy zmieniają to zgłoszenie. Państwa członkowskie mogą powiadomić o innych cenach na zasadzie dobrowolności.

Sekcja 2

Monitorowanie i ocena programów operacyjnych i strategii krajowych

Artykuł 56

Wspólne wskaźniki wydajności

1. Programy operacyjne i strategie krajowe są przedmiotem monitorowania i oceny, które mają na celu ocenę postępów w realizacji celów określonych dla programów operacyjnych oraz wydajności i skuteczności w odniesieniu do tych celów.

2. Postępy, wydajność i skuteczność ocenia się za pomocą wspólnych wskaźników wydajności określonych w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 i odnoszących się do sytuacji wyjściowej oraz do wkładów (realizacji finansowej), produkcji, rezultatów i oddziaływania realizowanych programów operacyjnych.

3. Państwa członkowskie w swojej strategii krajowej mogą określić dodatkowe wskaźniki.

Artykuł 57

Procedury monitorowania i oceny w odniesieniu do programów operacyjnych

1. Organizacje producentów i zrzeszenia producentów ustanawiają system zbierania, rejestrowania i przechowywania informacji w celu opracowania odpowiednich wskaźników do celów monitorowania i ewaluacji programów operacyjnych.

2. Monitorowanie przeprowadza się w taki sposób, by jego wyniki wykorzystywać do:

a)	weryfikacji jakości realizacji programu;

b)	określenia wszelkich potrzeb w zakresie zmiany lub przeglądu programu operacyjnego;

c)	dostarczenia informacji w celu spełnienia wymogów dotyczących sprawozdawczości. Informacje dotyczące wyników działań monitorujących umieszczane są w sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

3. Ocena przyjmuje formę sprawozdania w przedostatnim roku realizacji programu operacyjnego, zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

W ramach oceny bada się postępy dokonane w odniesieniu do ogólnych celów programu. W tym celu wykorzystywane są wspólne wskaźniki wydajności dotyczące sytuacji wyjściowej, produkcji i rezultatów.

W stosownych przypadkach ocena zawiera ocenę jakościową rezultatów i oddziaływania działań na rzecz ochrony środowiska mających na celu:

a)	zapobieganie erozji gleby;

b)	zmniejszenie stosowania środków ochrony roślin lub lepsze gospodarowanie środkami ochrony roślin;

c)	ochronę siedlisk i różnorodności biologicznej; oraz

d)	ochronę krajobrazu.

Wyniki tego działania wykorzystuje się do:

a)	poprawy jakości programu operacyjnego;

b)	określenia wszelkich potrzeb w zakresie znacznej zmiany programu operacyjnego; oraz

c)	wyciągnięcia wniosków pomagających w poprawie przyszłych programów operacyjnych.

Sprawozdanie z oceny dołączane jest do odpowiedniego sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

Artykuł 58

Procedury monitorowania i oceny w odniesieniu do strategii krajowej

1. Państwa członkowskie ustanawiają system zbierania, rejestrowania i przechowywania informacji w formie elektronicznej odpowiedniej do celów zestawiania wskaźników, o których mowa w art. 56. W tym celu państwa członkowskie wykorzystują informacje przekazane przez organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów w odniesieniu do monitorowania i oceny ich programów operacyjnych.

2. Monitorowanie odbywa się na bieżąco w celu przeprowadzenia oceny postępów w realizacji celów określonych w programach operacyjnych. Do tego celu wykorzystuje się informacje dostarczane w sprawozdaniach rocznych przekazywanych przez organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów. Monitorowanie przeprowadza się w taki sposób, by jego wyniki wykorzystywać do:

a)	weryfikacji jakości realizacji programów operacyjnych;

b)	określenia wszelkich potrzeb w zakresie dostosowań lub przeglądu strategii krajowej mających na celu osiągnięcie celów ustanowionych dla tej strategii lub poprawę zarządzania realizacją strategii, w tym zarządzania finansowego programami operacyjnymi;

3. Ocena ukierunkowana jest na ocenę postępów w realizacji ogólnych celów strategii. Do tego celu wykorzystywane są wyniki monitorowania i oceny programów operacyjnych zawarte w sprawozdaniach rocznych i przedostatnich sprawozdaniach rocznych przekazywanych przez organizacje producentów. Wyniki oceny wykorzystuje się do:

a)	poprawy jakości strategii;

b)	określenia wszelkich potrzeb w zakresie znacznej zmiany strategii;

Ocena obejmuje przeprowadzenie oceny w 2020 r. Jej wyniki stanowią część krajowego sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 54 lit. b), z tego samego roku. W sprawozdaniu analizuje się stopień wykorzystania zasobów finansowych, wydajność i skuteczność realizowanych programów operacyjnych oraz ocenia się skutki i wpływ tych programów w odniesieniu do założeń, celów i środków określonych w strategii oraz, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do innych celów określonych w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Sekcja 3

Kary administracyjne

Artykuł 59

Nieprzestrzeganie kryteriów uznania

1. Jeżeli państwo członkowskie ustaliło, że organizacja producentów nie przestrzega któregoś z kryteriów uznania związanych z wymogami art. 5 i 7, art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 17, przesyła ono tej organizacji producentów, nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od momentu, gdy stwierdzono naruszenie, pismo z ostrzeżeniem, w którym wymienia się stwierdzone naruszenie, wymagane środki naprawcze i okres, w ciągu którego należy wprowadzić te środki, nie dłuższy jednak niż cztery miesiące. Od momentu stwierdzenia naruszenia państwa członkowskie zawieszają płatność pomocy, dopóki nie zostaną w stopniu zadowalającym podjęte środki naprawcze.

2. Niepodjęcie środków naprawczych, o których mowa w ust. 1, w terminie wyznaczonym przez państwo członkowskie skutkuje zawieszeniem uznania organizacji producentów. Państwo członkowskie powiadamia organizację producentów o okresie zawieszenia, który rozpoczyna się natychmiast po upływie terminu ustalonego na podjęcie środków naprawczych i nie przekracza 12 miesięcy od daty otrzymania przez organizację producentów pisma z ostrzeżeniem. Pozostaje to bez uszczerbku dla stosowania krajowych przepisów horyzontalnych, które mogą przewidywać zawieszenie takiej decyzji po rozpoczęciu powiązanego postępowania sądowego.

W trakcie zawieszenia uznania organizacja producentów może kontynuować działalność, ale płatność pomocy zostaje wstrzymana do chwili zniesienia zawieszenia uznania. Kwota pomocy otrzymana w ciągu jednego roku zostaje zmniejszona o 2 % w odniesieniu do każdego miesiąca kalendarzowego lub jego części, w czasie którego uznanie jest zawieszone.

Zawieszenie kończy się w dniu kontroli potwierdzającej spełnienie odpowiednich kryteriów uznania.

3. Jeżeli kryteria nie zostały spełnione do końca okresu zawieszenia wyznaczonego przez właściwy organ państwa członkowskiego, państwo członkowskie wycofuje uznanie od dnia, w którym kryteria uznania przestały być spełniane, a jeżeli nie jest możliwe zidentyfikowanie tego dnia, od daty stwierdzenia naruszenia. Pozostaje to bez uszczerbku dla stosowania krajowych przepisów horyzontalnych, które mogą przewidywać zawieszenie uznania po rozpoczęciu powiązanego postępowania sądowego. Pomoc należna za okres, w trakcie którego stwierdzono naruszenie, nie jest wypłacana, a pomoc nienależnie wypłacona zostaje odzyskana.

4. Jeżeli państwo członkowskie ustaliło, że organizacja producentów nie przestrzega któregoś z kryteriów uznania określonych w art. 154 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, innego niż te wymienione w ust. 1, przesyła ono tej organizacji producentów, nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od momentu, gdy stwierdzono naruszenie, pismo z ostrzeżeniem, w którym wymienia się stwierdzone naruszenie, wymagane środki naprawcze i okres, w ciągu którego należy wprowadzić te środki, nie dłuższy jednak niż cztery miesiące.

5. Niepodjęcie środków naprawczych, o których mowa w ust. 4, w okresie wyznaczonym przez państwo członkowskie skutkuje zawieszeniem płatności i zmniejszeniem kwoty pomocy otrzymanej w ciągu jednego roku o 1 % w odniesieniu do każdego miesiąca kalendarzowego lub jego części, wykraczającego poza ten okres. Pozostaje to bez uszczerbku dla stosowania krajowych przepisów horyzontalnych, które mogą przewidywać zawieszenie takiej decyzji po rozpoczęciu powiązanego postępowania sądowego.

6. Państwa członkowskie wycofują uznanie, jeżeli organizacja producentów nie udowodni przestrzegania kryteriów minimalnej wielkości lub wartości produkcji sprzedanej zgodnie z art. 154 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 do dnia 15 października drugiego roku następującego po roku, w którym takie kryteria nie były spełnione. Wycofanie staje się skuteczne od dnia, w którym warunki uznania nie są spełnione, lub, jeżeli zidentyfikowanie tego dnia nie jest możliwe, od daty stwierdzenia naruszenia. Pomoc należna za okres, w trakcie którego stwierdzono naruszenie, nie jest wypłacana, a pomoc nienależnie wypłacona zostaje odzyskana.

Jeżeli jednak organizacja producentów przedstawi państwu członkowskiemu dowody, że na skutek klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych, chorób lub inwazji szkodników, pomimo podjęcia środków zapobiegających sytuacjom kryzysowym, nie jest w stanie przestrzegać kryteriów uznania określonych w art. 154 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do minimalnej wielkości lub wartości zbywalnej produkcji określonej przez państwa członkowskie, państwo członkowskie może w danym roku odstąpić od wymogu minimalnej wielkości lub wartości zbywalnej produkcji w odniesieniu do tej organizacji producentów.

7. W przypadkach gdy zastosowanie mają ust. 1, 2, 4 i 5 państwa członkowskie mogą dokonywać płatności po terminie ustalonym w art. 10 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892. Płatności takich nie dokonuje się później niż dnia 15 października drugiego roku następującego po roku realizacji programu.

8. Ustępy 1–5 mają zastosowanie odpowiednio w przypadkach, gdy organizacja producentów nie przedstawia państwu członkowskiemu informacji wymaganych zgodnie z art. 21 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

Artykuł 60

Oszustwo

1. Państwa członkowskie zawieszają płatności i uznanie organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, które są przedmiotem dochodzenia prowadzonego przez organ krajowy w związku z zarzutem oszustwa w odniesieniu do pomocy objętej rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, dopóki zarzut nie zostanie ustalony.

2. Jeżeli stwierdzono, że organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów popełniły oszustwo w odniesieniu do pomocy objętej rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, państwa członkowskie, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar stosowanych na mocy prawodawstwa unijnego i krajowego:

a)	wycofują uznanie takiej organizacji lub zrzeszenia;

b)	wyłączają odnośne działania ze wsparcia w ramach programu operacyjnego i odzyskują wszelką pomoc, którą już wypłacono na te działania; oraz

c)	wyłączają tę organizację lub zrzeszenie z uznania w następnym roku.

Artykuł 61

Kara za niekwalifikowalne kwoty

1. Płatności oblicza się na podstawie kwalifikujących się działań.

2. Państwo członkowskie sprawdza wniosek o przyznanie pomocy i określa kwoty, które kwalifikują się do otrzymania wsparcia. Państwo członkowskie ustala kwoty, które:

a)	byłyby wypłacone beneficjentowi w oparciu o sam wniosek;

b)	będą wypłacone beneficjentowi po sprawdzeniu kwalifikowalności wniosku.

3. Jeżeli kwota określona na podstawie ust. 2 lit. a) przekracza kwotę określoną zgodnie z ust. 2 lit. b) o więcej niż 3 %, nakłada się odpowiednią karę. Kwota kary jest równa różnicy między kwotami obliczonymi zgodnie z ust. 2 lit. a) i b). Jeżeli jednak organizacja producentów może wykazać, że nie jest odpowiedzialna za włączenie niekwalifikowalnej kwoty, nie stosuje się żadnej kary.

4. Ustępy 2 i 3 stosuje się odpowiednio do wydatków określonych jako niekwalifikowalne w trakcie kontroli na miejscu lub późniejszych kontroli.

5. Jeżeli wartość produkcji sprzedanej jest zadeklarowana i sprawdzona przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy, przy obliczaniu kwot na podstawie ust. 2 lit. a) i b) stosuje się odpowiednio wartości zadeklarowane i zatwierdzone.

6. W przypadku gdy po zakończeniu programu operacyjnego warunki, o których mowa w art. 33 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nie zostały jeszcze spełnione, łączna kwota wsparcia na ostatni rok programu operacyjnego ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do kwoty wydatków, które nie zostały poniesione na działania na rzecz ochrony środowiska.

Artykuł 62

Kary administracyjne w wyniku kontroli pierwszego szczebla operacji wycofywania

1. Jeśli w wyniku kontroli, o których mowa w art. 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892, stwierdzono przekraczające ustalone tolerancje rozbieżności w odniesieniu do norm handlowych lub wymagań minimalnych, o których mowa w art. 15 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892, dana organizacja producentów zostaje zobowiązana do zapłaty kary obliczonej proporcjonalnie do wycofanych produktów niezgodnych z przepisami:

a)	jeżeli ilości te wynoszą mniej niż 10 % ilości faktycznie wycofanych zgodnie z art. 44 niniejszego rozporządzenia, kara jest równa kwocie unijnej pomocy finansowej, obliczonej na podstawie ilości wycofanych produktów niezgodnych z przepisami;

b)	jeżeli ilości te wynoszą od 10 % do 25 % ilości faktycznie wycofanych, kara jest równa dwukrotności kwoty unijnej pomocy finansowej, obliczonej na podstawie ilości wycofanych produktów niezgodnych z przepisami; lub

c)	jeżeli ilości te wynoszą ponad 25 % ilości faktycznie wycofanych, kara jest równa kwocie unijnej pomocy finansowej na całą ilość zgłoszoną na podstawie art. 44 niniejszego rozporządzenia.

2. Kary, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie bez uszczerbku dla wszelkich kar nakładanych na podstawie art. 61.

Artykuł 63

Kary administracyjne mające zastosowanie do organizacji producentów w odniesieniu do operacji wycofywania

Wydatki na operacje wycofywania nie kwalifikują się, jeśli produkty nie zostały zbyte, jak przewidziało państwo członkowskie zgodnie z art. 46 ust. 1, lub jeśli operacja miała negatywny wpływ na środowisko lub jakiekolwiek negatywne konsekwencje fitosanitarne, bez uszczerbku dla wszelkich kar nakładanych na podstawie art. 61.

Artykuł 64

Kary administracyjne mające zastosowanie do odbiorców produktów wycofanych z rynku

W przypadku wykrycia w trakcie kontroli przeprowadzonych na podstawie art. 29 i 30 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 nieprawidłowości, które mogą być przypisane odbiorcom produktów wycofanych, wówczas odbiorcy ci:

a)	tracą prawo do otrzymywania produktów wycofanych z rynku; oraz

b)	zobowiązani są do zapłaty wartości produktów, które otrzymali, oraz związanych z tym kosztów sortowania, pakowania oraz transportu zgodnie z przepisami ustanowionymi przez państwa członkowskie.

Utrata prawa przewidziana w akapicie pierwszym lit. a) staje się natychmiast skuteczna i obowiązuje przez co najmniej jeden rok z możliwością przedłużenia.

Artykuł 65

Kary administracyjne w odniesieniu do zielonych zbiorów i niezbierania plonów

1. Jeżeli organizacja producentów nie wypełniła swoich obowiązków w odniesieniu do zielonych zbiorów, będzie musiała zapłacić jako karę kwotę rekompensaty dotyczącej obszarów, w odniesieniu do których obowiązek nie został wypełniony. Niewypełnienie obowiązków obejmuje następujące przypadki:

a)	obszar zgłoszony do zielonych zbiorów nie kwalifikuje się do zielonych zbiorów;

b)	produkt nie został całkowicie zebrany z danego obszaru lub nie został poddany denaturacji;

c)	odnotowano negatywny wpływ na środowisko lub jakiekolwiek negatywne konsekwencje fitosanitarne, za które odpowiedzialna jest organizacja producentów.

2. Jeżeli organizacja producentów nie wypełniła swoich obowiązków w odniesieniu do niezbierania plonów, będzie musiała zapłacić jako karę kwotę rekompensaty dotyczącej obszarów, w odniesieniu do których obowiązek nie został wypełniony. Niewypełnienie obowiązków obejmuje następujące przypadki:

a)	obszar zgłoszony do niezbierania plonów nie kwalifikuje się do niezbierania plonów,

b)	zbiór lub częściowy zbiór miał jednak miejsce;

c)	odnotowano negatywny wpływ na środowisko lub jakiekolwiek negatywne konsekwencje fitosanitarne, za które odpowiedzialna jest organizacja producentów.

Akapitu pierwszego lit. b) niniejszego ustępu nie stosuje się w przypadku, gdy zastosowanie ma art. 48 ust. 3 akapit drugi.

3. Kary, o których mowa w ust. 1 i 2, mają zastosowanie w uzupełnieniu wszelkich kar nakładanych na podstawie art. 61.

Artykuł 66

Uniemożliwianie kontroli na miejscu

Wniosek o uznanie, wniosek o zatwierdzenie programu operacyjnego lub wniosek o przyznanie pomocy zostaje odrzucony w odniesieniu do pozycji lub części wydatków, jeśli organizacja producentów, w tym jej członkowie lub odpowiedni przedstawiciele, uniemożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu.

Artykuł 67

Płatność odzyskanej pomocy i kar

1. Organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów lub inne odnośne podmioty zwracają nienależnie wypłaconą pomoc z odsetkami i płacą kary przewidziane w niniejszej sekcji.

Odsetki są naliczane:

a)	na podstawie okresu, który upłynął między otrzymaniem nienależnej płatności a jej zwrotem przez beneficjenta;

b)	według stawek stosowanych przez Europejski Bank Centralny przy głównych operacjach refinansowania publikowanych w serii „C”Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej i obowiązujących w dniu, w którym dokonano nienależnej płatności, powiększonych o trzy punkty procentowe.

2. Odzyskaną pomoc, odsetki i nałożone kary wpłaca się do EFRG.

ROZDZIAŁ VI

Rozszerzenie przepisów

Artykuł 68

Warunki rozszerzenia przepisów

1. Artykuł 164 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stosuje się do produktów sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, pod warunkiem że przepisy, o których mowa w ust. 4 wymienionego artykułu:

a)	obowiązywały co najmniej od roku;

b)	stały się wiążące przez okres nie dłuższy niż trzy lata.

Państwa członkowskie mogą jednak odstąpić od warunku określonego w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. a), jeżeli celem przepisów, które mają zostać rozszerzone, jest jeden z celów określonych w art. 164 ust. 4 akapit pierwszy lit. a), e), f), h), i), j), m) i n), rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2. Przepisy, które stały się wiążące dla wszystkich producentów na określonym obszarze gospodarczym, nie mają zastosowania do produktów dostarczanych do przetworzenia na podstawie umowy zawartej przed rozpoczęciem zbiorów, chyba że rozszerzenie przepisów wyraźnie obejmuje takie produkty, z wyłączeniem przepisów dotyczących sprawozdawczości rynkowej, o której mowa w art. 164 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3. Przepisy organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów nie mogą stać się wiążące dla producentów produktów ekologicznych objętych rozporządzeniem (WE) nr 834/2007, chyba że zostały one zatwierdzone przez co najmniej 50 % producentów objętych tym rozporządzeniem na obszarze gospodarczym, na którym działa dana organizacja producentów lub dane zrzeszenie organizacji producentów, oraz dana organizacja lub dane zrzeszenie obejmuje co najmniej 60 % tej produkcji na danym obszarze.

4. Przepisy, o których mowa w art. 164 ust. 4 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nie mają zastosowania do produktów wyprodukowanych poza obszarem gospodarczym, o którym mowa w art. 164 ust. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 69

Przepisy krajowe

1. Do celów art. 164 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie mogą zadecydować, że obszar gospodarczy, który jest brany pod uwagę w przypadku rozszerzenia przepisów organizacji międzybranżowej, jest regionem lub terytorium całego kraju, gdzie panują jednorodne warunki produkcji i wprowadzania do obrotu.

2. Na potrzeby określania reprezentatywności organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów w rozumieniu art. 164 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, państwa członkowskie ustanawiają przepisy, wyłączając:

a)	producentów, których produkcja jest ukierunkowana głównie na sprzedaż bezpośrednią konsumentom w gospodarstwie lub na obszarze produkcyjnym;

b)	sprzedaż bezpośrednią, o której mowa w lit. a);

c)	produkty dostarczone do przetworzenia na podstawie umowy zawartej przed rozpoczęciem zbiorów, chyba że rozszerzenie przepisów wyraźnie obejmuje takie produkty;

d)	producentów lub produkcję produktów ekologicznych objętych rozporządzeniem (WE) nr 834/2007.

Artykuł 70

Zgłoszenie rozszerzenia przepisów i obszarów gospodarczych

1. Kiedy państwo członkowskie zgłasza przepisy, które wprowadziło jako obowiązujące dla danego produktu oraz obszaru gospodarczego zgodnie z art. 164 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, bezzwłocznie przekazuje Komisji informacje na temat:

a)	obszaru gospodarczego, na którym te przepisy będą stosowane;

b)	organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub organizacji międzybranżowej, które zwróciły się o rozszerzenie przepisów, oraz na temat danych wykazujących zgodność z art. 164 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

w przypadku gdy o rozszerzenie przepisów zwraca się organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów – na temat liczby producentów, którzy należą do tej organizacji lub tego zrzeszenia, oraz łącznej liczby producentów na danym obszarze gospodarczym; informacje takie przekazywane są w odniesieniu do sytuacji w czasie składania wniosku o rozszerzenie przepisów;

w przypadku gdy o rozszerzenie przepisów zwraca się organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów – na temat łącznej produkcji na tym obszarze gospodarczym oraz produkcji sprzedanej przez tę organizację lub to zrzeszenie w trakcie ostatniego roku, dla którego dostępne są dane liczbowe;

e)	daty, począwszy od której przepisy, które mają być rozszerzone, miały zastosowanie do danej organizacji producentów, organizacji międzybranżowej lub zrzeszenia organizacji producentów; oraz

f)	daty, począwszy od której rozszerzenie ma obowiązywać, oraz okresu obowiązywania rozszerzenia.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie ustanowiło przepisy krajowe w odniesieniu do reprezentatywności w przypadku rozszerzenia przepisów organizacji międzybranżowych zgodnie z art. 164 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, powiadamia o tych przepisach Komisję wraz z ich uzasadnieniem i powiadomieniem o rozszerzeniu przepisów.

3. Przed podaniem rozszerzonych przepisów do wiadomości publicznej Komisja informuje państwa członkowskie o tych przepisach w sposób, który uznaje za właściwy.

Artykuł 71

Uchylenie rozszerzenia przepisów

Komisja przyjmuje decyzję, o której mowa w art. 175 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nakazując państwu członkowskiemu uchylenie rozszerzenia przepisów, o którym to państwo członkowskie zdecydowało na podstawie art. 164 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli Komisja stwierdzi, że:

a)	decyzja państwa członkowskiego likwiduje konkurencję na znacznej części rynku wewnętrznego lub zagraża swobodnemu handlowi, bądź też zagraża realizacji celów art. 39 Traktatu;

b)	do przepisów rozszerzonych na innych producentów zastosowanie ma art. 101 ust. 1 Traktatu;

c)	nie przestrzegano przepisów zawartych w niniejszym rozdziale.

Decyzja Komisji w odniesieniu do tych przepisów ma zastosowanie od daty notyfikowania państwu członkowskiemu takiego ustalenia.

Artykuł 72

Nabywcy produktów sprzedawanych na pniu

1. W przypadkach gdy producenci, którzy nie należą do organizacji producentów, sprzedają swoje produkty na pniu, na potrzeby zgodności z przepisami dotyczącymi zgłaszania produkcji i wprowadzania jej do obrotu uznaje się, że nabywca wyprodukował dany produkt.

2. Zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję, że przepisy inne niż te, o których mowa w ust. 1, mogą stać się wiążące dla nabywców, gdy są oni odpowiedzialni za zarządzanie daną produkcją.

TYTUŁ III

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI – SYSTEM CEN WEJŚCIA

Artykuł 73

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału:

a)	„partia” oznacza towary przedstawione zgodnie ze zgłoszeniem o dopuszczenie do swobodnego obrotu, obejmujące wyłącznie towary o tym samym pochodzeniu objęte jednym kodem CN; oraz

b)	„importer” oznacza zgłaszającego w rozumieniu art. 5 pkt 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (14).

Artykuł 74

Powiadomienia dotyczące cen i ilości produktów przywożonych

1. W odniesieniu do każdego produktu oraz w odniesieniu do okresów określonych w części A załącznika VII dla każdego dnia handlowego oraz dla każdego miejsca pochodzenia państwa członkowskie zgłaszają Komisji najpóźniej do godziny 12.00 w południe (czasu obowiązującego w Brukseli) następnego dnia roboczego następujące dane:

a)	średnie reprezentatywne ceny produktów przywożonych z państw trzecich, sprzedawanych na rynkach przywozowych państw członkowskich; oraz

b)	łączne ilości odnoszące się do cen, o których mowa w lit. a).

Na potrzeby akapitu pierwszego lit. a) państwa członkowskie powiadamiają Komisję o rynkach importowych, które uznają za reprezentatywne i które obejmują Londyn, Mediolan, Perpignan i Rungis.

W przypadku gdy łączne ilości, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), są mniejsze niż dziesięć ton, odpowiadających im cen nie zgłasza się Komisji.

2. Ceny, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), są odnotowywane:

a)	dla każdego z produktów wymienionych w części A załącznika VII;

b)	dla wszystkich dostępnych odmian oraz wielkości; oraz

c)	na poziomie importera/hurtownika lub na poziomie hurtownika/detalisty w przypadku braku danych na temat cen na poziomie importera/hurtownika.

Są one pomniejszone o następujące kwoty:

a)	marżę handlową w wysokości 15 % dla ośrodków handlowych w Londynie, Mediolanie i Rungis oraz w wysokości 8 % dla pozostałych ośrodków handlowych; oraz

b)	koszty transportu i ubezpieczenia na obszarze celnym Unii.

W odniesieniu do kosztów transportu i ubezpieczenia potrącanych na podstawie akapitu drugiego, państwa członkowskie mogą ustalić standardowe kwoty potrąceń. Takie standardowe kwoty, jak również metody ich obliczania, są niezwłocznie zgłaszane Komisji.

3. W przypadku gdy ceny odnotowane zgodnie z ust. 2 zostały ustalone na poziomie hurtownika/detalisty, pomniejsza się je o:

a)	kwotę równą 9 %, aby uwzględnić marżę handlową hurtownika, oraz

b)	kwotę równą 0,7245 EUR za 100 kg, aby uwzględnić koszty przeładunku oraz podatków i opłat rynkowych.

4. W przypadku produktów wymienionych w części A załącznika VII objętych szczegółową normą handlową za reprezentatywne uznaje się następujące ceny:

a)	ceny produktów klasy I, w przypadku gdy ilości produktów tej klasy stanowią co najmniej 50 % łącznych ilości wprowadzonych do obrotu;

b)	ceny produktów klasy I i klasy II, w przypadku gdy ilości produktów tych klas stanowią co najmniej 50 % łącznych ilości wprowadzonych do obrotu;

c)	ceny produktów klasy II, w przypadku braku danych na temat cen produktów klasy I, chyba że podjęto w stosunku do nich decyzję o zastosowaniu współczynnika korygującego, jeśli ze względu na ich cechy jakości produkty te nie są normalnie wprowadzane do obrotu w klasie I.

Współczynnik korygujący, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c), stosuje się po potrąceniu kwot, o których mowa w ust. 2.

W przypadku produktów wymienionych w części A załącznika VII, które nie są objęte szczegółową normą handlową, za reprezentatywne uznaje się ceny produktów zgodnych z ogólną normą handlową.

Artykuł 75

Podstawa cen wejścia

1. Na potrzeby art. 181 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 produkty sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, o których mowa w tym artykule, są produktami wymienionymi w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia.

2. Gdy wartość celna produktów wymienionych w części A załącznika VII jest określona zgodnie z wartością transakcyjną, o której mowa w art. 70 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, i przewyższa ona o ponad 8 % stawkę ryczałtową obliczoną przez Komisję jako standardowa wartość w przywozie w momencie sporządzania zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, importer musi złożyć zabezpieczenie zgodnie z art. 148 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (15). Do tego celu kwotą należności celnej przywozowej, której mogą podlegać produkty wymienione w części A załącznika VII do niniejszego rozporządzenia, jest kwota należności celnej, którą importer uiściłby, gdyby dany produkt został sklasyfikowany na podstawie odpowiedniej standardowej wartości w przywozie.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania, w przypadku gdy standardowa wartość w przywozie jest wyższa niż ceny wejścia wymienione w części III sekcja I załącznik 2 w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (16) lub gdy zgłaszający zamiast składać zabezpieczenie występuje o natychmiastowe zaksięgowanie kwoty należności celnych, którym towary mogą ostatecznie podlegać.

3. Gdy wartość celna produktów wymienionych w części A załącznika VII jest obliczona zgodnie z art. 74 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013, należności celne zostaną odliczone zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892. W takim przypadku importer składa zabezpieczenie równe kwocie należności celnej, którą musiałby zapłacić, gdyby klasyfikacja produktów została dokonana na podstawie mającej zastosowanie standardowej wartości w przywozie.

4. Wartość celna towarów przywożonych do konsygnacji ustalana jest bezpośrednio zgodnie z art. 74 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013, a do tego celu standardową wartość w przywozie obliczoną zgodnie z art. 38 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 stosuje się podczas obowiązujących okresów.

5. Importer ma jeden miesiąc od sprzedaży danych produktów, z zastrzeżeniem terminu do czterech miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, na wykazanie, że partia towarów została zbyta zgodnie z warunkami potwierdzającymi poprawność cen, o których mowa w art. 70 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 lub na określenie wartości celnej, o której mowa w art. 74 ust. 2 lit. c) tego rozporządzenia.

Niedotrzymanie jednego z powyższych terminów pociąga za sobą utratę złożonego zabezpieczenia, bez uszczerbku dla stosowania przepisów ust. 6.

Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim warunki zbytu towaru zostały udowodnione w sposób zgodny z wymogami organów celnych. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie ulega przepadkowi, stanowiąc płatność z tytułu należności celnych przywozowych.

Aby udowodnić, że partia towarów została zbyta zgodnie z warunkami określonymi w akapicie pierwszym, importer udostępnia, oprócz faktury, wszystkie dokumenty konieczne do przeprowadzenia odpowiednich kontroli celnych w odniesieniu do sprzedaży i zbytu każdego produktu z danej partii, w tym dokumenty dotyczące transportu, ubezpieczenia, przeładunku i składowania danej partii.

W przypadku gdy normy handlowe, o których mowa w art. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, wymagają wskazania na opakowaniu odmiany produktu lub typu owoców i warzyw, odmiana produktu lub typ owoców i warzyw, które stanowią część partii, zostają umieszczone w dokumentach dotyczących transportu, na fakturach i zamówieniach dostawy.

6. Na należycie uzasadniony wniosek importera termin czterech miesięcy, o którym mowa w ust. 5 akapit pierwszy, może być przedłużony przez właściwe organy państwa członkowskiego maksymalnie o trzy miesiące.

Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy państw członkowskich stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należność celną zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. Kwota należności celnej, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki naliczone od daty dopuszczenia towaru do swobodnego obrotu do daty odzyskania. Stosowana stopa procentowa jest taka sama jak stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do odzyskiwania należności na mocy prawa krajowego.

TYTUŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 76

Kary krajowe

Bez uszczerbku dla wszelkich sankcji i kar określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1306/2013, rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013, niniejszym rozporządzeniu lub rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/892 państwa członkowskie stosują kary na szczeblu krajowym w odniesieniu do nieprawidłowości dotyczących wymogów określonych w wymienionych rozporządzeniach, w tym w odniesieniu do organizacji producentów, którzy nie realizują programu operacyjnego. Kary te muszą być są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii.

Artykuł 77

Powiadomienia

1. Państwo członkowskie wyznacza jeden właściwy organ lub podmiot odpowiedzialny za wypełnianie obowiązków w zakresie powiadomień dotyczących każdego z następujących zagadnień:

a)	grupy producentów, organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów i organizacje międzybranżowe, zgodnie z art. 54;

b)	ceny producenta w odniesieniu do owoców i warzyw na rynku wewnętrznym, zgodnie z art. 55;

c)	ceny i ilości produktów przywożonych z państw trzecich i sprzedawanych na reprezentatywnych rynkach przywozowych, zgodnie z art. 74;

d)	wielkości przywozu wprowadzone do swobodnego obrotu zgodnie z art. 39 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

2. Państwa członkowskie informują Komisję o wyznaczeniu wspomnianego właściwego organu lub podmiotu i przekazują jego dane adresowe oraz wszelkie zmiany tych informacji.

Wykaz wyznaczonych organów lub podmiotów wraz z nazwami i adresami udostępnia się państwom członkowskim oraz podaje do wiadomości publicznej przy pomocy wszelkich właściwych środków za pośrednictwem systemów informacji udostępnianych przez Komisję, łącznie z publikacją w Internecie.

3. Powiadomienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oraz w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/892 są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (17).

4. Jeśli państwo członkowskie nie dokona powiadomienia zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, niniejszego rozporządzenia lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 lub jeśli powiadomienie okaże się niepoprawne w świetle obiektywnych faktów znanych Komisji, Komisja może zawiesić część lub całość miesięcznych płatności, o których mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, w odniesieniu do sektora owoców i warzyw do czasu prawidłowego dokonania powiadomienia.

Artykuł 78

Powiadomienie o sile wyższej

Na potrzeby art. 59 ust. 7 i art. 64 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, o każdym przypadku siły wyższej powiadamia się właściwy organ państwa członkowskiego, łącznie z odpowiednimi dowodami spełniającymi wymogi tego organu, w ciągu 30 dni roboczych od dnia, w którym siła wyższa miała miejsce.

Artykuł 79

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 543/2011

W rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 543/2011 wprowadza się następujące zmiany:

1)	skreśla się art. 2;

2)	skreśla się art. 19–35;

3)	skreśla się art. 50–148;

4)	skreśla się załączniki VI–XVIII.

Artykuł 80

Przepisy przejściowe

1. Nie naruszając art. 34, na wniosek organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, możliwe jest, by program operacyjny zatwierdzony na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011:

a)	obowiązywał nadal aż do jego zakończenia zgodnie z warunkami mającymi zastosowanie na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011;

b)	został dostosowany do wymogów rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892; lub

c)	został zastąpiony nowym programem operacyjnym zatwierdzonym na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 23 pułap unijnej pomocy finansowej na 2017 r. oblicza się na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011.

3. W odniesieniu do grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 skreślone przepisy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, o których mowa w art. 79 niniejszego rozporządzenia, mają nadal zastosowanie, dopóki te grupy producentów nie zostaną uznane za organizacje producentów lub zainteresowane państwo członkowskie nie odzyska pomocy wypłaconej na podstawie art. 116 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011.

Artykuł 81

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 marca 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

(6) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/892 z dnia 13 marca 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (zob. s. 57 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej i uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 608).

(8) Rozporządzanie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).

(9) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznające niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 193 z 1.7.2014, s. 1).

(10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych wdrażanych na rynku wewnętrznym i w państwach trzecich oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 3/2008 (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 56).

(11) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).

(12) Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).

(13) Rozporządzenie (WE) nr 138/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 grudnia 2003 r. dotyczące rachunków gospodarczych dla rolnictwa we Wspólnocie (Dz.U. L 33 z 5.2.2004, s. 1).

(14) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

(15) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

(16) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

(17) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3).

ZAŁĄCZNIK I

Produkty przetworzone, o których mowa w art. 22 ust. 2

Kategoria

Kod CN

Opis

Soki owocowe

ex 2009

Soki owocowe, z wyłączeniem soku winogronowego i moszczu gronowego objętych podpozycjami 2009 61 i 2009 69 , soku bananowego objętego podpozycją ex 2009 80 i zagęszczonych soków niesfermentowanych i niezawierających dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej.

Zagęszczone soki owocowe to soki opisane w pozycji ex 2009 uzyskane poprzez fizyczne usunięcie z nich co najmniej 50 % wody, w opakowaniach nie mniejszych niż 200 kg netto.

Koncentrat pomidorowy

ex 2002 90 31

ex 2002 90 91

Koncentrat pomidorowy o zawartości suchej masy nie mniejszej niż 28 % w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 200 kg.

Mrożone owoce i warzywa

ex 0710

Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone, z wyłączeniem kukurydzy cukrowej objętej podpozycją 0710 40 00 , oliwek objętych podpozycją 0710 80 10 i owoców z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta objętych podpozycją 0710 80 59 .

ex 0811

Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, z wyłączeniem bananów mrożonych objętych podpozycją ex 0811 90 95 .

ex 2004

Pozostałe warzywa, przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób niż w occie lub kwasie octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 , z wyłączeniem kukurydzy cukrowej (Zea mays var. saccharata) objętej podpozycją ex 2004 90 10 , oliwek objętych podpozycją ex 2004 90 30 i ziemniaków przetworzonych lub zakonserwowanych w postaci mąki, mączki lub płatków objętych podpozycją 2004 10 91 .

Owoce i warzywa w puszce

ex 2001

Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym, z wyłączeniem:

—	owoców z rodzaju Capsicum innych niż słodka papryka lub pieprz angielski objętych podpozycją 2001 90 20

—	kukurydzy cukrowej (Zea mays var. saccharata) objętej podpozycją 2001 90 30

—	ignamów, słodkich ziemniaków i podobnych jadalnych części roślin, zawierających 5 % masy skrobi lub więcej objętych podpozycją 2001 90 40

—	rdzeni palmowych objętych podpozycją 2001 90 60

—	oliwek objętych podpozycją 2001 90 65

—	liści winorośli, kiełków chmielu i podobnych jadalnych części roślin objętych podpozycją ex 2001 90 97 .

ex 2002

Pomidory przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób niż w occie lub kwasie octowym, z wyłączeniem koncentratu pomidorowego objętego podpozycjami ex 2002 90 31 i ex 2002 90 91 , opisanych powyżej.

ex 2005

Pozostałe warzywa, przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób niż w occie lub kwasie octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 , z wyłączeniem oliwek objętych podpozycją 2005 70 , kukurydzy cukrowej (Zea mays var. saccharata) objętej podpozycją 2005 80 00 i owoców z rodzaju Capsicum, innych niż słodka papryka i pieprz angielski objętych podpozycją 2005 99 10 i ziemniaków przetworzonych lub zakonserwowanych w postaci mąki, mączki lub płatków objętych podpozycją 2005 20 10 .

ex 2008

Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, z wyłączeniem:

—	masła orzechowego objętego podpozycją 2008 11 10

—	pozostałych orzechów, przetworzonych lub zakonserwowanych w inny sposób, nawet z dodatkiem cukru lub innych substancji słodzących, gdzie indziej niewymienionych ani niewłączonych, objętych podpozycją ex 2008 19

—	rdzeni palmowych objętych podpozycją 2008 91 00

—	kukurydzy objętej podpozycją 2008 99 85

—	ignamów, słodkich ziemniaków i podobnych jadalnych części roślin, zawierających 5 % masy skrobi lub więcej objętych podpozycją 2008 99 91

—	liści winorośli, kiełków chmielu i podobnych jadalnych części roślin objętych podpozycją ex 2008 99 99

—	mieszanek bananów inaczej przetworzonych lub zakonserwowanych objętych podpozycjami ex 2008 92 59 , ex 2008 92 78 , ex 2008 92 93 i ex 2008 92 98

—	bananów inaczej przetworzonych lub zakonserwowanych objętych podpozycjami ex 2008 99 49 , ex 2008 99 67 i ex 2008 99 99 .

Grzyby w puszce

2003 10

Grzyby z rodzaju Agaricus, przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób niż w occie lub kwasie octowym.

Owoce zakonserwowane tymczasowo w solance

ex 0812

Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo w solance, ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia, z wyłączeniem bananów objętych podpozycją ex 0812 90 98 .

Owoce suszone

ex 0813

0804 20 90

0806 20

ex 2008 19

Owoce, suszone, inne niż te objęte pozycjami 0801 –0806 .

Figi suszone.

Winogrona suszone.

Pozostałe orzechy, przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, z wyłączeniem orzechów tropikalnych i ich mieszanek.

Pozostałe przetworzone owoce i warzywa

Przetworzone owoce i warzywa wymienione w części X załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, inne niż produkty wymienione w kategoriach powyżej.

Przetworzone zioła aromatyczne

ex 0910

ex 1211

Suszony tymianek.

Bazylia, melisa, mięta, oregano (dziki majeranek), rozmaryn, szałwia, suszone, także cięte, rozgniatane lub mielone na proszek.

Papryka w proszku

ex 0904

Pieprz z rodzaju Piper; suszone lub rozgniatane, lub mielone owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki objętej pozycją 0904 20 10 .

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz działań i wydatków niekwalifikujących się w ramach programów operacyjnych, o których mowa w art. 31 ust. 1

Ogólne koszty produkcji, w szczególności koszty grzybni (nawet certyfikowanej), nasion ani roślin innych niż wieloletnie; środki ochrony roślin (w tym integrowane środki ochrony); nawozy i inne środki; koszty gromadzenia lub transportu (wewnętrznego lub zewnętrznego); koszty przechowywania; koszty pakowania (w tym wykorzystanie opakowań i gospodarowanie nimi), nawet w ramach nowych procesów, koszty operacyjne (zwłaszcza energia elektryczna, paliwo i konserwacja).

2.	Koszty administracyjne i koszty personelu z wyjątkiem wydatków związanych z wykonaniem funduszy operacyjnych i z realizacją programów operacyjnych.

3.	Dodatki do dochodu lub do ceny niezwiązane z zapobieganiem kryzysom ani zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych.

4.	Koszty ubezpieczeń poza środkami w zakresie ubezpieczenia zbiorów, o których mowa w tytule II rozdział III sekcja 7.

5.	Zwrot pożyczek zaciągniętych na finansowanie działań przeprowadzonych przed rozpoczęciem programu operacyjnego, innych niż pożyczki, o których mowa w art. 38.

6.	Zakup gruntów niezabudowanych, których cena przekracza 10 % wszystkich kwalifikujących się wydatków związanych z danym działaniem.

7.	Koszty spotkań i programów szkoleniowych niezwiązanych z programem operacyjnym.

8.	Działania lub koszty związane z ilościami wyprodukowanymi przez członków organizacji producentów poza Unią.

9.	Działania, które mogłyby zakłócać konkurencję w innych rodzajach działalności gospodarczej organizacji producentów.

10.	Inwestycje w środki transportu wykorzystywane przez organizację producentów do celów obrotu lub dystrybucji.

11.	Koszty operacyjne dzierżawionych dóbr.

12.	Wydatki związane z umowami leasingu (podatki, odsetki, koszty ubezpieczenia itd.) oraz koszty operacyjne.

13.	Umowy na podwykonawstwo lub outsourcing związane z działaniami lub wydatkami wymienionymi w niniejszym wykazie jako niekwalifikujące się.

14.	Podatek od wartości dodanej (VAT), z wyjątkiem przypadków, w których VAT nie podlega zwrotowi w świetle krajowych przepisów w sprawie VAT.

15.	Wszelkie krajowe lub regionalne podatki lub opłaty fiskalne.

16.	Odsetki od należnych zobowiązań, z wyjątkiem przypadków, w których wkład wnoszony jest w postaci innej niż bezzwrotna pomoc bezpośrednia.

17.	Inwestycje w udziały lub kapitał w spółkach, jeżeli dana inwestycja stanowi inwestycję finansową.

18.	Koszty ponoszone przez podmioty inne niż organizacja producentów lub jej członkowie oraz zrzeszenia organizacji producentów lub jej członkowie będący producentami lub spółki zależne w sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 8.

19.	Inwestycje lub działania podobnego rodzaju realizowane w gospodarstwach nienależących do organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub jej członków będących producentami lub spółki zależnej w sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 8.

20.	Działania zlecone przez organizację producentów poza Unią.

ZAŁĄCZNIK III

Otwarty wykaz działań i wydatków kwalifikujących się w ramach programów operacyjnych, o których mowa w art. 31 ust. 1

Koszty szczególne:

—	środki na rzecz poprawy jakości,

—	biologiczne środki ochrony roślin (takie jak feromony i naturalni wrogowie), bez względu na to, czy stosuje się je w produkcji ekologicznej, integrowanej czy konwencjonalnej,

—	działania na rzecz ochrony środowiska, o których mowa w art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013,

—	produkcja ekologiczna, integrowana bądź eksperymentalna, w tym koszty szczególne ekologicznych nasion i sadzonek,

—	monitorowanie zgodności z normami, o których mowa w tytule II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, z przepisami fitosanitarnymi oraz z maksymalnym poziomem pozostałości.

Koszty szczególne oznaczają koszty dodatkowe, obliczone jako różnica między kosztami zwykłymi a kosztami rzeczywiście poniesionymi, oraz utracone dochody wynikające z działania, z wyłączeniem dodatkowego dochodu i oszczędności kosztów.

W odniesieniu do każdej kategorii kwalifikowalnych kosztów szczególnych, o których mowa w akapicie pierwszym, w celu obliczenia kosztów dodatkowych w zestawieniu z kosztami zwykłymi państwa członkowskie mogą ustalić – w należycie uzasadniony sposób – standardowe stawki ryczałtowe lub stawki jednostkowe.

Koszty administracyjne i koszty personelu związane z wykonaniem funduszy operacyjnych i z realizacją programów operacyjnych, obejmujące:

koszty ogólne związane w szczególności z funduszem lub programem operacyjnym, w tym koszty zarządzania i koszty personelu, opracowywania sprawozdań i ocen oraz koszty prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zarządzania rachunkowością z tytułu wypłaty standardowej stawki ryczałtowej równej 2 % kwoty funduszu operacyjnego zatwierdzonego zgodnie z art. 33 oraz w maksymalnej wysokości 180 000 EUR, na którą to stawkę składa się zarówno pomoc finansowa Unii, jak i wkład organizacji producentów.

W przypadku programów operacyjnych przedłożonych przez uznane zrzeszenie organizacji producentów koszty ogólne oblicza się jako sumę kosztów ogólnych każdej organizacji producentów zgodnie z akapitem pierwszym, ale maksymalnie do kwoty 1 250 000 EUR na zrzeszenie organizacji producentów.

Państwa członkowskie mogą ograniczyć finansowanie kosztów rzeczywistych i w takiej sytuacji powinny ustalić koszty kwalifikowalne;

koszty personelu, łącznie z obowiązkowymi z mocy prawa opłatami związanymi z wynagrodzeniami i innymi kosztami związanymi z zatrudnieniem, jeżeli są bezpośrednio ponoszone przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów lub spółki zależne, o których mowa w art. 22 ust. 8), z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego, lub spółdzielnie będące członkami organizacji producentów, wynikające z następujących środków:

(i)	dotyczących poprawy lub utrzymania wysokiego poziomu jakości lub ochrony środowiska;

(ii)	dotyczących poprawy poziomu marketingu.

Wdrożenie tych środków w sposób zasadniczy wiąże się z korzystaniem z usług wykwalifikowanego personelu. W takich przypadkach, jeżeli organizacja producentów korzysta z własnych pracowników lub członków będących producentami, przepracowany czas należy udokumentować.

W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza zastosować alternatywę w celu ograniczenia finansowania kosztów rzeczywistych, w odniesieniu do wszystkich określonych w niniejszym punkcie kwalifikowalnych kosztów personelu, ustala ono, ex ante oraz w sposób należycie uzasadniony, standardowe stawki ryczałtowe lub stawki jednostkowe w wysokości maksymalnie 20 % zatwierdzonego funduszu operacyjnego. W należycie uzasadnionych przypadkach przedmiotową wartość procentową można zwiększyć.

W przypadku wystąpienia z wnioskiem o wyżej wymienione standardowe stawki ryczałtowe, organizacje producentów dostarczają satysfakcjonujący dla danego państwa członkowskiego dowód realizacji działania;

prawne i administracyjne koszty połączenia organizacji producentów, oraz prawne i administracyjne koszty związane z tworzeniem międzynarodowych organizacji producentów lub międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów; studia wykonalności oraz propozycje zlecone w tym zakresie przez organizacje producentów.

3.	Koszty spotkań i programów szkoleniowych, w przypadku gdy są one związane z programem operacyjnym, w tym dzienne diety, koszty transportu i zakwaterowania, w stosownych przypadkach, według standardowej stawki ryczałtowej lub stawki jednostkowej.

Koszty wspierania:

—	marek/znaków towarowych organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i spółek zależnych w sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 8,

—	promocji ogólnej i promocji znaków jakości,

—	kosztów nadruków promocyjnych na opakowaniach lub etykietach, o których mowa w tiret pierwszym i drugim, pod warunkiem że przewidziano je w programie operacyjnym.

Nazwy geograficzne dopuszcza się wyłącznie, jeżeli:

a)	są chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, objętymi zakresem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1); lub

b)	we wszystkich innych przypadkach, gdy zastosowania nie ma lit. a), nazwy geograficzne mają charakter informacji drugorzędnej w stosunku do informacji głównej.

Materiały promocyjne przeznaczone do promocji ogólnej i promocji znaków jakości zostają opatrzone godłem Unii Europejskiej (tylko w przypadku wizualnych środków przekazu), oraz następującym napisem: „Kampania finansowana z pomocą Unii Europejskiej”. Organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów oraz spółki zależne w sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 8 niniejszego rozporządzenia, nie wykorzystują godła Unii Europejskiej do promocji swych marek/znaków towarowych.

5.	Koszty transportu, sortowania i pakowania związane z bezpłatną dystrybucją, o których mowa w art. 16 i 17 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892.

Zakup gruntów niezabudowanych, w przypadku gdy zakup jest konieczny do dokonania inwestycji zawartej w programie operacyjnym, pod warunkiem że koszty wynoszą poniżej 10 % wszystkich wydatków kwalifikowalnych związanych z daną operacją; w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach może zostać ustalony wyższy odsetek dla operacji dotyczących ochrony środowiska naturalnego.

7.	Zakup urządzeń, w tym urządzeń używanych, pod warunkiem że nie zostały one kupione ze wsparciem unijnym lub krajowym w okresie siedmiu lat przed zakupem.

Inwestycje w środki transportu, w przypadku gdy organizacja producentów przedstawi państwu członkowskiemu odpowiednie uzasadnienie, że dane środki transportu mają zastosowanie do transportu wewnętrznego w ramach organizacji producentów; i inwestycje w dodatkowe urządzenia na samochodach ciężarowych, przeznaczone do transportu chłodniczego lub w kontrolowanej atmosferze.

9.	Leasing urządzeń, w tym urządzeń używanych, w odniesieniu do których nie otrzymano wsparcia unijnego lub krajowego w okresie siedmiu lat przed leasingiem, w granicach wartości rynkowej netto pozycji.

10.	Dzierżawa urządzeń lub innych pozycji, w przypadku gdy jest ona ekonomicznie uzasadniona, w sposób zadowalający państwo członkowskie, jako alternatywa zakupu.

11.	Inwestycje w udziały lub kapitał w spółkach, jeżeli inwestycja taka przyczynia się bezpośrednio do osiągnięcia celów programu operacyjnego.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).

ZAŁĄCZNIK IV

Maksymalne kwoty wsparcia na wycofywanie z rynku, o którym mowa w art. 45 ust. 1

Produkt	Maksymalne wsparcie (EUR/100 kg)
Produkt	Bezpłatna dystrybucja	Pozostałe przeznaczenia
Kalafiory	21,05	15,79
Pomidory (1 czerwca – 31 października)	7,25	7,25
Pomidory (1 listopada – 31 maja)	33,96	25,48
Jabłka	24,16	18,11
Winogrona	53,52	40,14
Morele	64,18	48,14
Nektaryny	37,82	28,37
Brzoskwinie	37,32	27,99
Gruszki	33,96	25,47
Bakłażany	31,2	23,41
Melony	48,1	36,07
Arbuzy	9,76	7,31
Pomarańcze	21,00	21,00
Mandarynki	25,82	19,50
Klementynki	32,38	24,28
Mandarynki satsuma	25,56	19,50
Cytryny	29,98	22,48

ZAŁĄCZNIK V

Informacje, które mają być zawarte w sprawozdaniu rocznym państw członkowskich, o którym mowa w art. 54 lit. b)

Wszystkie informacje dotyczą roku objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie zawiera również informacje dotyczące wydatków poniesionych po zakończeniu roku objętego sprawozdaniem. Obejmuje ono informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli oraz zastosowanych kar administracyjnych w odniesieniu do danego roku, w tym kontroli przeprowadzonych i kar zastosowanych po tym roku. W odniesieniu do informacji, które zmieniają się w ciągu roku, sprawozdanie roczne powinno zawierać przegląd zmian tych informacji, do których doszło w ciągu roku objętego sprawozdaniem, oraz przedstawiać sytuację istniejącą w dniu 31 grudnia roku objętego sprawozdaniem.

CZĘŚĆ A — INFORMACJE DOTYCZĄCE ZARZĄDZANIA RYNKIEM

1. Informacje administracyjne

a)	Przepisy krajowe przyjęte w celu wdrożenia art. 32–38, 152–160, 164 i 165 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w tym krajowa strategia na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych obowiązująca w odniesieniu do programów operacyjnych wdrażanych w roku objętym sprawozdaniem.

Informacje dotyczące organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów oraz grup producentów:

—	numer kodu,

—	nazwa i dane teleadresowe,

—	data uznania (wstępnego uznania w przypadku grup producentów),

—	wszystkie odnośne podmioty prawne lub jasno określone części podmiotów prawnych oraz wszystkie odnośne spółki zależne,

—	liczba członków (w podziale na producentów i członów niebędących producentami), a także zmiany dotyczące składu członków w ciągu roku,

—

obszar objęty produkcją owoców i warzyw (ogółem i w podziale na główne uprawy), zakres produktów oraz opis sprzedawanych produktów końcowych (ze wskazaniem ich wartości i ilości zgodnie z głównymi źródłami) oraz główne przeznaczenia produktów – w podziale na wartość (wraz ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi produktów wprowadzanych na rynek produktów świeżych, produktów sprzedawanych w celu przetworzenia oraz produktów wycofanych z rynku),

—	zmiany w strukturach w ciągu roku, w szczególności: organizacje nowo uznane lub utworzone, wycofania i zawieszenia uznań oraz połączenia organizacji, z podaniem odnośnych dat.

Informacje dotyczące organizacji międzybranżowych:

—	nazwa organizacji i dane teleadresowe,

—	data uznania,

—	zakres produktów,

—	zmiany w ciągu roku.

2. Informacje związane z wydatkami

Organizacje producentów. Dane finansowe dotyczące danego beneficjenta (organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów):

—	fundusz operacyjny: łączna kwota, pomoc finansowa Unii i państwa członkowskiego (pomoc krajowa), wkłady z organizacji producentów i ich członków,

—	opis poziomu unijnej pomocy finansowej zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013,

—	dane finansowe dotyczące programu operacyjnego, w podziale na organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów,

—	wartość produkcji sprzedanej: wartość łączna oraz w podziale na poszczególne podmioty prawne, z których składa się organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów,

—	wydatki związane z programem operacyjnym w podziale na środki i rodzaje działań wybranych jako kwalifikujące się do wsparcia,

—	informacje na temat ilości produktów wycofanych w podziale na produkty i miesiące oraz w podziale na ilości całkowite i ilości podlegające zbyciu w drodze bezpłatnej dystrybucji, wyrażone w tonach,

—	wykaz organów zatwierdzonych do celów art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

W odniesieniu do grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Dane finansowe dotyczące każdego beneficjenta:

—	łączna kwota, pomoc Unii i państwa członkowskiego oraz wkłady z grup producentów i ich członków,

—	pomoc państwa członkowskiego, wraz z sumami częściowymi dotyczącymi grup produktów w pierwszym, drugim, trzecim, czwartym i piątym roku okresu przejściowego,

—	wydatki na inwestycje konieczne w celu uzyskania uznania zgodnie z art. 103a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w podziale na pomoc Unii, pomoc państwa członkowskiego i wkład grupy producentów,

—	wartość produkcji sprzedanej, wraz z sumami częściowymi dotyczącymi grup produktów w pierwszym, drugim, trzecim, czwartym i piątym roku okresu przejściowego.

W odniesieniu do organizacji producentów i grup producentów, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013:

—	wartość i wielkość produkcji sprzedanej i liczba członków.

3. Informacje dotyczące realizacji strategii krajowej:

—

podsumowujący opis postępów osiąganych w realizacji programów operacyjnych, w podziale według każdego rodzaju środków określonych w art. 2 ust. 1 lit. f). Opis powinien opierać się na wskaźnikach nakładu oraz wspólnych wskaźnikach produkcji i rezultatu, oraz zawierać streszczenie informacji przedstawionych w rocznych sprawozdaniach z postępów w zakresie programów operacyjnych, przekazanych przez organizacje producentów,

—	streszczenie wyników ocen programów operacyjnych, przekazanych przez organizacje producentów, w tym ocen jakościowych wyników i skutków działań na rzecz ochrony środowiska,

—

streszczenie głównych problemów zaistniałych w trakcie realizacji krajowej strategii i zarządzania nią oraz wszelkich podjętych działań, w tym wzmianka o ewentualnej aktualizacji krajowej strategii oraz o powodach tej aktualizacji. Do sprawozdania rocznego należy załączyć kopię zaktualizowanej strategii.

CZĘŚĆ B — INFORMACJE DO CELÓW ROZLICZENIA RACHUNKÓW

Informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli oraz zastosowanych kar administracyjnych:

—	kontrole przeprowadzone przez państwo członkowskie: informacje na temat skontrolowanych podmiotów oraz daty kontroli,

—	liczba kontroli,

—	wyniki kontroli,

—	zastosowane kary administracyjne.

ZAŁĄCZNIK VI

Powiadomienia dotyczące cen, o których mowa w art. 55 ust. 1

Produkt	Typ/odmiana	Prezentacja/wielkość	Reprezentatywne rynki
Pomidory	Okrągłe	Wielkość 57–100 mm, luzem w opakowaniach o masie ok. 5–6 kg	Belgia Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Niderlandy Polska Portugalia Rumunia
	Na gałązkach	Luzem w opakowaniach o masie ok. 3–6 kg
	„Wiśniowe”	Tacki o masie ok. 250–500 g
Morele	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość 45–50 mm Tacki lub opakowania o masie ok. 6–10 kg	Bułgaria Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry
Nektaryny	Biały miąższ	Wielkość A/B Tacki lub opakowania o masie ok. 6–10 kg	Grecja Hiszpania Francja Włochy
Nektaryny	Żółty miąższ	Wielkość A/B Tacki lub opakowania o masie ok. 6–10 kg	Grecja Hiszpania Francja Włochy
Brzoskwinie	Biały miąższ	Wielkość A/B Tacki lub opakowania o masie ok. 6–10 kg	Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Portugalia
Brzoskwinie	Żółty miąższ	Wielkość A/B Tacki lub opakowania o masie ok. 6–10 kg	Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Portugalia
Winogrona stołowe	Wszystkie typy i odmiany z pestkami	Tacki lub opakowania o masie 1 kg	Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Portugalia
	Wszystkie typy i odmiany z pestkami	Tacki lub opakowania o masie 1 kg
	Wszystkie typy i odmiany bez pestek	Tacki lub opakowania o masie 1 kg
Gruszki	Blanquilla	Wielkość 55/60, opakowania o masie ok. 5–10 kg	Belgia Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Niderlandy Polska Portugalia
	Konferencja	Wielkość 60/65+, opakowania o masie ok. 5–10 kg
	Williams	Wielkość 65+/75+, opakowania o masie ok. 5–10 kg
	Rocha	Wielkość 65+/75+, opakowania o masie ok. 5–10 kg
	Abbé Fétel	Wielkość 70/75, opakowania o masie ok. 5–10 kg
	Kaiser	Wielkość 70/75, opakowania o masie ok. 5–10 kg
	Doyenné du Comice	Wielkość 75/90, opakowania o masie ok. 5–10 kg
Jabłka	Golden delicious	Wielkość 70/80, opakowania o masie ok. 5-20 kg	Belgia Republika Czeska Niemcy Grecja Hiszpania Francja Austria
	Braeburn
	Jonagold (lub Jonagored)
	Idared
	Fuji
	Shampion
	Granny smith
	Red. delicious oraz inne czerwone odmiany
	Boskoop
	Gala	Wielkość 70/80, opakowania o masie ok. 5-20 kg	Francja Włochy Węgry Niderlandy Polska Portugalia Rumunia
	Elstar
	Cox orange
Mandarynki satsuma	Wszystkie odmiany	Wielkość 1-X-3, opakowania o masie ok. 10–20 kg	Hiszpania
Cytryny	Wszystkie odmiany	Wielkość 3–4, opakowania o masie ok. 10–20 kg	Grecja Hiszpania Włochy
Klementynki	Wszystkie odmiany	Wielkość 1-X-3, opakowania o masie ok. 10–20 kg	Grecja Hiszpania Włochy
Mandarynki	Wszystkie odmiany	Wielkość 1–2, opakowania o masie ok. 10–20 kg	Grecja Hiszpania Włochy Portugalia
Pomarańcze	Salustiana	Wielkość 3–6, opakowania o masie ok. 10–20 kg	Grecja Hiszpania Włochy Portugalia
	Navelinas
	Navelate
	Lanelate
	Valencia late
	Tarocco
	Odmiana Navel
Cukinie	Wszystkie odmiany	Wielkość 14–21, luzem w opakowaniu	Grecja Hiszpania Francja Włochy Niderlandy
Wiśnie i czereśnie	Wszystkie odmiany słodkie	Wielkość co najmniej 22, luzem w opakowaniu	Bułgaria Republika Czeska Niemcy Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Polska Portugalia Rumunia
Ogórki	Odmiany gładkie	Wielkość 350–500 g, luzem w opakowaniu	Bułgaria Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry Niderlandy Polska
Czosnek	Biały	Wielkość 50–60 mm, opakowania o masie ok. 2–5 kg	Grecja Hiszpania Francja Włochy Węgry
	Fioletowy	Wielkość 45–55 mm, opakowania o masie ok. 2–5 kg
	Dymka	Wielkość 50–60 mm, opakowania o masie ok. 2–5 kg
Śliwki	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość co najmniej 35 mm	Bułgaria Niemcy Hiszpania Francja Włochy Węgry Polska Rumunia
		Wielkość co najmniej 35 mm
		Wielkość co najmniej 40 mm
		Wielkość co najmniej 40 mm
Słodka papryka	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość co najmniej 70 mm	Bułgaria Grecja Hiszpania Włochy Węgry Niderlandy Portugalia
		Wielkość co najmniej 50 mm
		Wielkość co najmniej 40 mm
Sałaty	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość co najmniej 400 g, opakowania liczące 8–12 sztuk	Niemcy Grecja Hiszpania Francja Włochy Niderlandy Portugalia Zjednoczone Królestwo
Sałaty	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość co najmniej 400 g, opakowania liczące 8–12 sztuk
Truskawki	Wszystkie odmiany	Opakowanie o masie 250/500 g	Belgia Niemcy Hiszpania Francja Włochy Niderlandy Polska Portugalia Zjednoczone Królestwo
Grzyby uprawne	Zamknięte	Średnia wielkość (30–65 mm)	Irlandia Hiszpania Francja Węgry Niderlandy Polska Zjednoczone Królestwo
Kiwi	Hayward	Wielkość 105–125 g, opakowania o masie ok. 3–10 kg	Grecja Francja Włochy Portugalia
Kalafiory	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość 16–20 mm	Niemcy Hiszpania Francja Włochy Polska
Szparagi	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość 10–16/16+	Niemcy Hiszpania Francja Niderlandy Polska
Bakłażany (oberżyny)	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość 40+/70+	Hiszpania Włochy Rumunia
Marchew	Wszystkie typy i odmiany	Zwyczajowe normy na reprezentatywnym rynku	Niemcy Hiszpania Francja Włochy Niderlandy Polska Zjednoczone Królestwo
Cebula	Wszystkie typy i odmiany	Wielkość 40–80	Niemcy Hiszpania Francja Włochy Niderlandy Polska Zjednoczone Królestwo
Fasola	Wszystkie typy i odmiany	Zwyczajowe normy na reprezentatywnym rynku	Belgia Grecja Hiszpania Francja Włochy Polska
Pory	Wszystkie typy i odmiany	Zwyczajowe normy na reprezentatywnym rynku	Belgia Niemcy Hiszpania Francja Niderlandy Polska
Arbuzy	Wszystkie typy i odmiany	Zwyczajowe normy na reprezentatywnym rynku	Grecja Hiszpania Włochy Węgry Rumunia
Melony	Wszystkie typy i odmiany	Zwyczajowe normy na reprezentatywnym rynku	Grecja Hiszpania Francja Włochy
Kapusta	Wszystkie typy i odmiany	Zwyczajowe normy na reprezentatywnym rynku	Niemcy Grecja Hiszpania Francja Polska Rumunia Zjednoczone Królestwo

ZAŁĄCZNIK VII

Wykaz produktów do celów systemu cen wejścia ustanowionego w tytule III

Bez uszczerbku dla zasad interpretacji Nomenklatury scalonej przedstawione opisy produktów mają wyłącznie charakter orientacyjny. Do celów niniejszego załącznika zakres ustaleń przewidzianych w tytule III określony jest przez zakres kodów CN obowiązujących w chwili przyjęcia niniejszego rozporządzenia. W przypadku, gdy przed kodem CN występuje „ex”, zakres ceł dodatkowych jest określony zarówno przez zakres kodu CN, jak i zakres opisu produktów, oraz odnośny okres obowiązywania.

CZĘŚĆ A

Kod CN	Opis	Okres obowiązywania
ex 0702 00 00	Pomidory	1 stycznia – 31 grudnia
ex 0707 00 05	Ogórki (1)	1 stycznia – 31 grudnia
ex 0709 90 80	Karczochy	1 listopada – 30 czerwca
0709 90 70	Cukinie	1 stycznia – 31 grudnia
ex 0805 10 20	Pomarańcze słodkie, świeże	1 grudnia – 31 maja
ex 0805 20 10	Klementynki	1 listopada – koniec lutego
ex 0805 20 30 ex 0805 20 50 ex 0805 20 70 ex 0805 20 90	Mandarynki (włącznie z tangerynami i satsumami) wilkingi i podobne mieszańce cytrusowe	1 listopada – koniec lutego
ex 0805 50 10	Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)	1 czerwca – 31 maja
ex 0806 10 10	Winogrona stołowe	21 lipca – 20 listopada
ex 0808 10 80	Jabłka	1 lipca – 30 czerwca
ex 0808 20 50	Gruszki	1 lipca – 30 kwietnia
ex 0809 10 00	Morele	1 czerwca – 31 lipca
ex 0809 20 95	Czereśnie	21 maja – 10 sierpnia
ex 0809 30 10 ex 0809 30 90	Brzoskwinie, włącznie z nektarynami	11 czerwca – 30 września
ex 0809 40 05	Śliwki	11 czerwca – 30 września

CZĘŚĆ B

Kod CN	Opis	Okres obowiązywania
ex 0707 00 05	Ogórki przeznaczone do przetwórstwa	1 maja – 31 października
ex 0809 20 05	Wiśnie (Prunus cerasus)	21 maja – 10 sierpnia

25.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/57

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/892

z dnia 13 marca 2017 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (3) i ustanowiło nowe przepisy dotyczące sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw. Ponadto wspomniane rozporządzenie uprawnia Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Akty te powinny zastąpić część przepisów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 543/2011 (4). Rozporządzenie to zostaje zmienione rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/891 (5).

(2)

W celu optymalizacji przydzielania zasobów finansowych oraz poprawy jakości strategii, należy ustanowić przepisy ustanawiające strukturę i treść strategii krajowej na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych oraz ramy krajowe dotyczące działań na rzecz ochrony środowiska. W celu ułatwienia opracowywania i realizacji tych działań należy określić działania na rzecz ochrony środowiska, które mogą zostać włączone do tych krajowych ram, oraz wymogi, które mają zostać spełnione.

(3)	Ponadto należy ustanowić przepisy dotyczące treści programów operacyjnych, dokumentów, które należy przedłożyć, terminów składania programów operacyjnych i okresów realizacji programów operacyjnych.

(4)

Aby zapewnić właściwe stosowanie systemu pomocy dla organizacji producentów, należy ustanowić przepisy dotyczące informacji, które należy podawać we wnioskach o przyznanie pomocy, jak również procedury dotyczące wypłacania pomocy. Aby zapobiec trudnościom w przepływie środków pieniężnych, organizacjom producentów należy udostępnić system zaliczek wraz z właściwymi zabezpieczeniami. Z podobnych względów należy udostępnić alternatywny system w przypadku zwrotu poniesionych wydatków.

(5)

Ponieważ produkcja owoców i warzyw jest nieprzewidywalna, a produkty łatwo się psują, nadwyżka na rynku, nawet niezbyt duża, może spowodować poważne zakłócenia na rynku. W związku z tym należy ustanowić przepisy wykonawcze dotyczące środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych.

(6)

Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące krajowej pomocy finansowej, którą państwa członkowskie mogą przyznawać w tych regionach Unii, w których stopień zorganizowania producentów jest szczególnie niski. Należy ustanowić procedury dotyczące zatwierdzania takiej krajowej pomocy finansowej oraz zatwierdzania zwrotu przez Unię i kwoty zwrotu. Ponadto należy określić wielkości zwrotu.

(7)

Należy ustanowić przepisy dotyczące rodzaju i formatu pewnych informacji dostarczanych do celów stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2103, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia. Przepisy te powinny obejmować informacje od producentów i organizacji producentów dla państw członkowskich oraz od państw członkowskich dla Komisji.

(8)	Należy ustanowić przepisy w odniesieniu do kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu niezbędnych do zapewnienia prawidłowego stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze owoców i warzyw.

(9)	Na potrzeby art. 59 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 należy ustanowić przepisy dotyczące korekty oczywistych błędów we wnioskach o przyznanie pomocy, powiadomieniach, wnioskach lub prośbach.

(10)

Należy ustanowić przepisy dotyczące składek finansowych od producentów, którzy nie należą do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub organizacji międzybranżowych, dla których wiążące przepisy zostały uzgodnione w ramach organizacji lub zrzeszeń, które uznaje się za reprezentatywne na konkretnym obszarze gospodarczym.

(11)

Standardowe wartości w przywozie powinny być obliczane na podstawie średniej ważonej średnich reprezentatywnych cen produktów przywożonych sprzedawanych na rynkach przywozowych państw członkowskich, z wykorzystaniem danych dotyczących tych cen oraz przywiezionych ilości danych produktów zgłoszonych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 74 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891. Należy ustanowić przepisy określające przypadki, w których nie są dostępne żadne średnie reprezentatywne ceny produktów określonego pochodzenia.

(12)

Należy przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące należności celnej przywozowej, którą można nałożyć na niektóre produkty poza należnością celną przewidzianą we wspólnej taryfie celnej. Należy ustanowić przepis, zgodnie z którym dodatkowa należność przywozowa może zostać nałożona, jeżeli wielkość przywozu danego produktu przekracza wielkości progowe ustalone dla produktu i okresu stosowania. Towary, których przywóz do Unii już się rozpoczął, są zwolnione z dodatkowej należności przywozowej, należy zatem przyjąć przepisy szczególne dla takich towarów.

(13)	Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie i mieć zastosowanie od siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(14)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ORGANIZACJE PRODUCENTÓW

SEKCJA 1

Przepisy wstępne

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, z wyjątkiem norm handlowych.

2. Rozdziały I–V stosuje się wyłącznie do produktów sektora owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz do takich produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia.

SEKCJA 2

Programy operacyjne

Artykuł 2

Strategia krajowa na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych

Strukturę i treść strategii krajowej, o której mowa w art. 36 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, ustanawia się zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Ramy krajowe w zakresie działań na rzecz ochrony środowiska i kwalifikujące się inwestycje

1. W odrębnej części ram krajowych, o których mowa w art. 36 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wskazuje się wymogi określone w art. 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (6), z którymi muszą być zgodne działania na rzecz ochrony środowiska.

W ramach krajowych ustanawia się otwarty wykaz działań na rzecz ochrony środowiska i warunków obowiązujących w związku z tym w państwie członkowskim na potrzeby art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Wykaz, o którym mowa w akapicie drugim, może obejmować następujące rodzaje działań na rzecz ochrony środowiska:

działania identyczne ze zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi lub ze zobowiązaniami w zakresie rolnictwa ekologicznego, o których mowa odpowiednio w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i które przewidziano w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich danego państwa członkowskiego;

b)	inwestycje korzystne dla środowiska;

inne działania korzystne dla środowiska, w tym te, które nie dotyczą bezpośrednio lub pośrednio określonej działki, ale które są związane z sektorem owoców i warzyw, pod warunkiem że przyczyniają się do ochrony gleb, oszczędzania wody lub energii, poprawy lub utrzymania jakości wody, ochrony siedlisk lub różnorodności biologicznej, łagodzenia zmiany klimatu oraz zmniejszenia wytwarzania odpadów i poprawy gospodarki odpadami.

W odniesieniu do każdego działania w zakresie ochrony środowiska, o których mowa w akapicie trzecim lit. b) i c), ramy krajowe zawierają:

a)	uzasadnienie działania oparte na jego wpływie na środowisko; oraz

b)	konkretne zobowiązanie lub zobowiązania z nim związane.

Ramy krajowe obejmują co najmniej jedno działanie w sprawie stosowania praktyk integrowanej ochrony roślin.

2. Czas trwania działań na rzecz ochrony środowiska identycznych ze zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi lub ze zobowiązaniami w zakresie rolnictwa ekologicznego wspieranymi w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich jest taki sam jak w przypadku powyższych zobowiązań. Jeżeli czas trwania działania przekracza czas trwania pierwotnego programu operacyjnego, działanie jest kontynuowane w następnym programie operacyjnym.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na krótszy czas trwania działań na rzecz ochrony środowiska lub nawet na przerwanie ich realizacji w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w szczególności na podstawie wyników oceny w przedostatnim roku realizacji programu operacyjnego, o której mowa w art. 57 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

3. Inwestycje korzystne dla środowiska przeprowadzane w gospodarstwach organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, lub w gospodarstwach ich członków będących producentami, kwalifikują się do wsparcia, jeżeli:

a)	mogą doprowadzić do obniżenia obecnego wykorzystania środków produkcji oraz do ograniczenia emisji zanieczyszczeń lub ilości odpadów powstałych w wyniku procesu produkcji; lub

b)	mogą doprowadzić do zastąpienia wykorzystywania kopalnych źródeł energii z odnawialnymi źródłami energii; lub

c)	mogą doprowadzić do ograniczenia zagrożeń dla środowiska związanych ze stosowaniem niektórych środków produkcji, w tym środków ochrony roślin i nawozów; lub

d)	prowadzą do poprawy stanu środowiska; lub

e)	są związane z inwestycjami nieprodukcyjnymi koniecznymi do osiągnięcia celów zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatycznego lub zobowiązania w zakresie rolnictwa ekologicznego, w szczególności jeżeli cele te odnoszą się do ochrony siedlisk i różnorodności biologicznej.

4. Inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. a), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli – według obliczenia w odniesieniu do okresu amortyzacji podatkowej inwestycji w stosunku do sytuacji wyjściowej – przewidują zmniejszenie o co najmniej 15 %:

a)	wykorzystania środków produkcji, które są nieodnawialnymi zasobami naturalnymi, takimi jak woda lub paliwa kopalne, lub możliwymi źródłami zanieczyszczeń środowiska, takimi jak nawozy, środki ochrony roślin lub niektóre rodzaje źródeł energii;

b)	emisji zanieczyszczeń powietrza, gleby lub wody powstałych w wyniku procesu produkcji; lub

c)	wytwarzania odpadów, w tym ścieków, powstałych w wyniku procesu produkcji.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą zezwolić na inwestycje umożliwiające zmniejszenie o co najmniej 7 % – według obliczenia w odniesieniu do okresu amortyzacji podatkowej inwestycji w stosunku do sytuacji wyjściowej – pod warunkiem że takie inwestycje prowadzą do co najmniej jednej dodatkowej korzyści dla środowiska.

Oczekiwane zmniejszenie i, w stosownych przypadkach, przewidywane dodatkowe korzyści dla środowiska należy wykazać ex ante poprzez specyfikacje projektów lub inne dokumenty techniczne przedstawiane przez organizację producentów lub zrzeszenie organizacji producentów w chwili przedłożenia do zatwierdzenia projektu programu operacyjnego lub zmiany takiego programu; w projektach i dokumentach tych należy wykazać wyniki, które mogą zostać osiągnięte dzięki realizacji inwestycji, potwierdzone przez dokumenty techniczne lub poświadczone przez niezależny wykwalifikowany podmiot lub eksperta określonego przez państwo członkowskie.

Inwestycje ukierunkowane na osiągnięcie ograniczenia zużycia wody:

a)	prowadzą do ograniczenia o co najmniej 5 % zużycia wody do nawadniania kroplowego lub podobnych systemów w porównaniu ze zużyciem sprzed inwestycji;

b)	nie powodują wzrostu netto obszarów upraw nawadnianych, o ile całkowite zużycie wody do nawadniania w całym gospodarstwie rolnym, w tym na zwiększonym obszarze, nie przekracza średniego zużycia wody w poprzednich 5 latach przed dokonaniem inwestycji.

5. Dotyczące systemów wytwarzania energii inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. b), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli ilość wytworzonej energii nie przekracza ilości, która może być stosowana ex ante corocznie w odniesieniu do działań związanych z owocami i warzywami, przeprowadzanych przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów, spółki zależne lub członków danej organizacji producentów, którzy odnoszą korzyści z inwestycji.

6. Inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. c) i d), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli przyczyniają się do ochrony gleb, oszczędzania wody lub energii, poprawy lub utrzymania jakości wody, ochrony siedlisk lub różnorodności biologicznej, łagodzenia zmiany klimatu oraz zmniejszenia wytwarzania odpadów i poprawy gospodarki odpadami, choć wpływ tych inwestycji jest niewymierny.

W momencie przedkładania do zatwierdzenia proponowanego programu operacyjnego lub zmiany tego programu organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów przedstawia dowody wskazujące na przewidywany pozytywny wpływ na realizację co najmniej jednego celu środowiskowego. Właściwy organ krajowy może zażądać, by dowody zostały przedstawione w formie specyfikacji projektu poświadczonych przez niezależny wykwalifikowany podmiot lub eksperta w danej dziedzinie ochrony środowiska.

7. W odniesieniu do działań na rzecz ochrony środowiska zastosowanie mają następujące zasady:

różne działania na rzecz ochrony środowiska mogą być łączone, pod warunkiem że się uzupełniają i są ze sobą zgodne. W przypadku łączenia działań na rzecz ochrony środowiska innych niż inwestycje w środki trwałe poziom wsparcia uwzględnia konkretne utracone dochody i dodatkowe koszty wynikające z połączenia;

b)	zobowiązania do ograniczenia stosowania nawozów, środków ochrony roślin lub innych środków przyjmuje się jedynie, jeśli ograniczenia te mogą podlegać ocenie w sposób dający pewność, co do zgodności z tymi zobowiązaniami;

c)	inwestycje korzystne dla środowiska, o których mowa w ust. 3, w pełni kwalifikują się do otrzymania wsparcia.

Artykuł 4

Treść programów operacyjnych

1. Programy operacyjne zawierają:

a)	opis sytuacji wyjściowej w oparciu – w odpowiednich przypadkach – o wspólne wskaźniki wyjściowe wymienione w pkt 5 załącznika II;

cele programu, z uwzględnieniem perspektyw w zakresie produkcji i zbytu, oraz wyjaśnienie, w jaki sposób program ma przyczyniać się do realizacji strategii krajowej, oraz potwierdzenie, że jest zgodny z celami strategii krajowej, w tym pod względem równowagi między działaniami. W opisie celów wskazuje się wymierne cele, aby ułatwić monitorowanie postępów czynionych stopniowo przy realizacji programu;

c)	zaproponowane środki, w tym działania związane z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych;

d)	czas trwania programu; oraz

aspekty finansowe, w szczególności:

(i)	metodę obliczania oraz poziom składek finansowych;

(ii)	procedurę finansowania funduszu operacyjnego;

(iii)

informacje konieczne do uzasadnienia różnych wysokości składek; oraz

(iv)	budżet i harmonogram działań w każdym roku realizacji programu.

2. Programy operacyjne zawierają następujące informacje:

zakres, w którym różne środki uzupełniają inne środki, w tym środki finansowane lub kwalifikujące się do uzyskania wsparcia w ramach innych funduszy unijnych, w szczególności na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i programów promocyjnych zatwierdzonych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 (7), i są spójne z takimi środkami. W razie potrzeby programy operacyjne zawierają również szczególne odniesienie do środków zrealizowanych w ramach wcześniejszych programów operacyjnych; oraz

b)	informację, że nie wiążą się z ryzykiem podwójnego finansowania przez fundusze unijne.

Artykuł 5

Dokumenty, które należy złożyć wraz z programem operacyjnym

Do programów operacyjnych załącza się:

a)	dowód utworzenia funduszu operacyjnego;

b)	pisemne zobowiązanie organizacji producentów do spełnienia wymogów rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia; oraz

c)	pisemne zobowiązanie organizacji producentów, że nie otrzymała i nie otrzyma, bezpośrednio ani pośrednio, innego finansowania unijnego bądź krajowego, w odniesieniu do działań kwalifikujących się do uzyskania pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze owoców i warzyw.

Artykuł 6

Termin przedkładania programów operacyjnych

1. Organizacja producentów przedkłada program operacyjny do zatwierdzenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba organizacji producentów, do dnia 15 września roku poprzedzającego rok, w którym program ma zostać zrealizowany. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć datę późniejszą niż 15 września.

2. W przypadku gdy podmiot prawny lub jasno określona część podmiotu prawnego, w tym grupa producentów utworzona na podstawie art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 lub grupa producentów, o której mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, przedkłada wniosek o uznanie jako organizacja producentów, może jednocześnie przedłożyć do zatwierdzenia program operacyjny, o którym mowa w ust. 1. Zatwierdzenie tego programu operacyjnego jest uzależnione od otrzymania uznania najpóźniej w terminie określonym w art. 33 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

Artykuł 7

Okresy realizacji programów operacyjnych

1. Programy operacyjne realizowane są w okresach rocznych, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

2. Programy operacyjne zatwierdzone do dnia 15 grudnia realizowane są od dnia 1 stycznia następnego roku.

Realizacja programów zatwierdzonych po dniu 15 grudnia może zostać odroczona na rok.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 w przypadku gdy zastosowanie ma art. 33 ust. 2 akapit trzeci lub art. 34 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, realizacja programów operacyjnych zatwierdzonych zgodnie z wymienionymi przepisami rozpoczyna się najpóźniej dnia 31 stycznia po ich zatwierdzeniu.

SEKCJA 3

Pomoc

Artykuł 8

Zatwierdzona kwota pomocy

Państwa członkowskie powiadamiają organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów o zatwierdzonych kwotach pomocy do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego w przypadku zastosowania art. 33 ust. 2 akapit trzeci lub art. 34 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwa członkowskie powiadamiają te organizacje i zrzeszenia o zatwierdzonych kwotach pomocy do dnia 20 stycznia roku, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Artykuł 9

Wnioski o przyznanie pomocy

1. Do dnia 15 lutego roku następującego po roku, dla którego wnioskowana jest pomoc, organizacje producentów składają do właściwego organu państwa członkowskiego wnioski o przyznanie pomocy lub o jej wyrównanie, w odniesieniu do każdego programu operacyjnego będącego przedmiotem wniosku o pomoc.

2. Do wniosków o przyznanie pomocy załącza się dokumenty uzupełniające zawierające informacje dotyczące:

a)	wnioskowanej pomocy;

b)	wartości produkcji sprzedanej;

c)	składek finansowych wniesionych przez organizację producentów i jej członków;

d)	wydatków poniesionych w związku z programem operacyjnym;

e)	wydatków związanych z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych w rozbiciu na działania;

f)	odsetka funduszu operacyjnego wydanego na zapobieganie kryzysom i zarządzanie w sytuacjach kryzysowych w rozbiciu na działania;

g)	zgodności z art. 33 ust. 3, art. 33 ust. 5 akapit pierwszy oraz art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

h)	pisemnego zobowiązania organizacji producentów, że nie otrzymała podwójnego finansowania unijnego ani krajowego w odniesieniu do środków lub operacji kwalifikujących się do udzielenia pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze owoców i warzyw;

i)	w przypadku wniosku o płatność na podstawie standardowej stawki ryczałtowej lub stawki jednostkowej, o której mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 – dowodu realizacji danego działania; oraz

j)	sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 21.

3. Wnioski o przyznanie pomocy mogą obejmować wydatki ujęte w programie, lecz nieponiesione, w przypadku udowodnienia, że:

a)	danych operacji nie można było przeprowadzić do dnia 31 grudnia roku realizacji przedmiotowego programu operacyjnego z przyczyn niezależnych od danej organizacji producentów;

b)	operacje te można przeprowadzić do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, dla którego wnioskowana jest pomoc; oraz

c)	w funduszu operacyjnym nadal znajduje się równowartość składki organizacji producentów.

Pomoc jest wypłacana, zaś zabezpieczenie wniesione zgodnie z art. 11 ust. 2 zostaje zwolnione tylko pod warunkiem, że dowód wykonania zaplanowanych wydatków, o których mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. b), zostanie dostarczony do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, na który wydatki były zaplanowane, oraz na podstawie tego, że uprawnienie do pomocy zostało ustalone.

4. W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach właściwy organ państwa członkowskiego może przyjąć wnioski po terminie przewidzianym w ust. 1, jeżeli przeprowadzono niezbędne kontrole, a ostateczny termin płatności przewidziany w art. 10 został zachowany. W przypadkach złożenia wniosków po terminie przewidzianym w ust. 1 kwota pomocy zostaje zmniejszona o 1 % za każdy dzień opóźnienia w złożeniu wniosku.

5. Zrzeszenia organizacji producentów mogą składać wnioski o przyznanie pomocy, o których mowa w ust. 1, w imieniu i na rzecz tylko tych swoich członków, którzy są organizacjami producentów uznanymi w tym samym państwie członkowskim, które uznało zrzeszenie organizacji producentów, oraz pod warunkiem, że w odniesieniu do każdego z członków załączone zostaną dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 2. Beneficjentami końcowymi pomocy są organizacje producentów.

6. Organizacje producentów, które są członkami międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów składają wnioski o przyznanie pomocy w państwie członkowskim, w którym zostały uznane w odniesieniu do działań realizowanych na terytorium tego państwa członkowskiego. Międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów przedstawia państwu członkowskiemu, w którym znajduje się jego siedziba, kopię wniosku.

7. Nie naruszając przepisów ust. 6 międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów może złożyć wniosek o przyznanie pomocy w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, w odniesieniu do działań realizowanych na poziomie zrzeszenia, pod warunkiem że nie występuje ryzyko podwójnego finansowania.

Artykuł 10

Wypłata pomocy

Państwa członkowskie wypłacają pomoc do dnia 15 października roku następującego po roku realizacji programu.

Artykuł 11

Zaliczki

1. Wnioski o zaliczki mogą być składane, w zależności od decyzji danego państwa członkowskiego, albo co trzy miesiące – w styczniu, kwietniu, lipcu i październiku – albo co cztery miesiące – w styczniu, maju i we wrześniu.

Łączna kwota zaliczek na dany rok nie może przekraczać 80 % początkowo zatwierdzonej kwoty pomocy w odniesieniu do danego programu operacyjnego.

2. Zaliczki wypłaca się pod warunkiem złożenia zabezpieczenia stanowiącego równowartość 110 % zaliczki, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 907/2014 (8).

3. Państwa członkowskie mogą ustanowić kwotę minimalną i terminy, których należy przestrzegać w odniesieniu do zaliczek.

Artykuł 12

Płatności częściowe

1. Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów na ubieganie się o wypłacenie części pomocy odpowiadającej kwotom wydanym już w ramach programu operacyjnego.

2. Wnioski można składać w dowolnym czasie, ale nie częściej niż trzy razy w każdym roku. Do wniosków dołącza się dokumenty uzupełniające, takie jak faktury i dokumenty poświadczające dokonanie płatności.

3. Płatności w odniesieniu do wniosków o wypłacenie części pomocy nie mogą przekraczać 80 % części pomocy odpowiadającej kwotom wydanym już w ramach programu operacyjnego na dany okres. Państwa członkowskie mogą ustanowić kwotę minimalną płatności częściowych i terminy składania wniosków.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI ZAPOBIEGANIA KRYZYSOM I ZARZĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH

Artykuł 13

Działania szkoleniowe i wymiana lepszych praktyk

Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące warunków, które muszą być spełnione, aby działania szkoleniowe i wymiana lepszych praktyk zostały uznane za środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych.

Artykuł 14

Środki promocyjne i komunikacyjne

1. Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące warunków, które muszą być spełnione, aby środki promocyjne i komunikacyjne zostały uznane za środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych. Przepisy te pozwalają na szybkie stosowanie tych środków w razie potrzeby.

2. Działania w ramach środków promocyjnych i komunikacyjnych są uzupełniające w stosunku do wszelkich działań promocyjnych i komunikacyjnych niezwiązanych z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych stosowanych przez daną organizację producentów w jej programie operacyjnym.

Artykuł 15

Normy handlowe dla produktów wycofanych

1. Produkt wycofany z rynku jest zgodny z normami handlowymi dla tego produktu, o których mowa w tytule II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, z wyjątkiem przepisów dotyczących prezentacji i oznakowania produktów. W przypadku gdy produkty są wycofywane luzem, spełniane są minimalne wymagania dla klasy II.

Jednakże określone w odpowiednich normach produkty miniaturowe są zgodne z mającą zastosowanie normą handlową, w tym z przepisami dotyczącymi prezentacji i oznakowania produktów.

2. Jeżeli dla danego produktu nie ustanowiono normy handlowej, produkty wycofane z rynku spełniają wymagania minimalne określone w załączniku III. Państwa członkowskie mogą ustanawiać dodatkowe przepisy jako uzupełnienie tych wymagań minimalnych.

Artykuł 16

Koszty transportu w przypadku bezpłatnej dystrybucji

1. Koszty transportu drogą lądową w przypadku bezpłatnej dystrybucji wszystkich produktów wycofanych z rynku kwalifikują się do wsparcia w ramach programu operacyjnego na podstawie stawek jednostkowych, ustalonych w oparciu o odległości między miejscem wycofania a miejscem dostawy, zgodnie z załącznikiem IV.

W przypadku transportu morskiego państwa członkowskie określają odległość między punktem wycofania a miejscem ostatecznej dostawy. Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kosztów transportu lądowego najkrótszą trasą od miejsca załadunku do miejsca ostatecznej dostawy, w którym możliwy jest transport lądowy. Do kwot określonych w załączniku IV stosuje się współczynnik korygujący 0,6.

W przypadku transportu kombinowanego stosuje się koszty transportu będące sumą kosztów odpowiadających odległości transportu drogą lądową plus 60 % wzrostu kosztów, jeżeli cała odległość transportu odbyła się drogą lądową, zgodnie z załącznikiem IV.

2. Koszty transportu należy wypłacić stronie, która faktycznie ponosi koszty finansowe danej operacji transportu.

Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

a)	nazwy organizacji-beneficjentów;

b)	ilość danych produktów;

c)	zgodę organizacji-beneficjentów oraz zastosowany środek transportu; oraz

d)	odległość między miejscem wycofania a miejscem dostawy.

Artykuł 17

Koszty sortowania i pakowania w celu bezpłatnej dystrybucji

1. Koszty sortowania i pakowania owoców i warzyw wycofanych z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji kwalifikują się w ramach programów operacyjnych. W przypadku produktów w opakowaniach o wadze netto nieprzekraczającej 25 kilogramów stosuje się kwoty ryczałtowe wymienione w załączniku V.

2. Na opakowaniach produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji należy umieścić emblemat Unii Europejskiej oraz co najmniej jedną z adnotacji określonych w załączniku VI.

3. Zwrot kosztów sortowania i pakowania przysługuje organizacjom producentów, które przeprowadziły te operacje.

Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

a)	nazwy organizacji-beneficjentów;

b)	ilość danych produktów; oraz

c)	zgodę organizacji-beneficjentów, określającą prezentację produktów.

ROZDZIAŁ III

KRAJOWA POMOC FINANSOWA

Artykuł 18

Pozwolenie na wypłatę krajowej pomocy finansowej

1. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji do dnia 31 stycznia danego roku wnioski o pozwolenie na przyznanie krajowej pomocy finansowej na podstawie art. 35 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na programy operacyjne, które mają zostać zrealizowane w danym roku kalendarzowym.

Do wniosku załącza się dowody potwierdzające:

a)	że stopień zorganizowania producentów w danym regionie jest szczególnie niski, zgodnie z art. 52 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891;

b)	że pomocą objęte są jedynie produkty sektora owoców i warzyw wyprodukowane w danym regionie; oraz

c)	informacje dotyczące organizacji producentów, kwoty przedmiotowego wsparcia oraz odsetka składek finansowych dokonanych na podstawie art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2. Komisja zatwierdza lub odrzuca wniosek w drodze decyzji w terminie trzech miesięcy. Bieg wspomnianego terminu rozpoczyna się w dniu następującym po dniu, w którym Komisja otrzymała pełny wniosek ze strony danego państwa członkowskiego. Jeżeli Komisja nie zażąda dodatkowych informacji w ciągu trzech miesięcy, wniosek uznaje się za kompletny.

Artykuł 19

Wniosek o krajową pomoc finansową i jej wypłata

1. Do wniosków o krajową pomoc finansową oraz o jej wypłatę stosuje się odpowiednio art. 9 i 10.

2. Państwa członkowskie mogą przyjmować dodatkowe przepisy dotyczące krajowej pomocy finansowej, w tym możliwości dokonywania wypłat zaliczek i płatności częściowych.

Artykuł 20

Zwrot krajowej pomocy finansowej ze środków unijnych

1. Do dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku realizacji programu państwa członkowskie mogą zwrócić się do Unii o zwrot zatwierdzonej krajowej pomocy finansowej rzeczywiście wypłaconej organizacjom producentów.

Do wniosków załącza się dowody potwierdzające, że warunki określone w art. 35 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zostały spełnione w ciągu trzech z poprzednich czterech lat.

Na potrzeby obliczenia stopnia zorganizowania producentów w sektorze owoców i warzyw uwzględnia się również wartość produkcji owoców i warzyw grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Wniosek o zwrot krajowej pomocy finansowej ze środków Unii zawiera również:

a)	szczegóły dotyczące danych organizacji producentów;

b)	informację na temat wypłaconej kwoty pomocy, ograniczonej w przypadku każdej organizacji producentów do kwoty, na którą początkowo udzielono pozwolenia; oraz

c)	opis funduszu operacyjnego, wykazujący łączną kwotę, unijną pomoc finansową, krajową pomoc finansową i składki organizacji producentów i jej członków.

2. Komisja zatwierdza lub odrzuca wniosek.

Wniosek zostaje odrzucony, jeżeli nie są przestrzegane przepisy dotyczące pozwolenia na krajową pomoc finansową i zwrotu krajowej pomocy finansowej lub przepisy dotyczące organizacji producentów, funduszu operacyjnego i programów operacyjnych ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 lub na jego podstawie.

3. W przypadku zatwierdzenia zwrotu pomocy ze środków unijnych wydatki kwalifikowalne deklarowane są Komisji zgodnie z procedurą określoną w art. 11 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (9).

4. Odsetek zwrotu krajowej pomocy finansowej ze środków unijnych nie przekracza 60 % krajowej pomocy finansowej przyznanej organizacji producentów. Kwota zwrócona nie przekracza 48 % pomocy finansowej Unii, o której mowa w art. 32 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

ROZDZIAŁ IV

INFORMACJE, SPRAWOZDANIA I KONTROLE

SEKCJA 1

Informacje i sprawozdania

Artykuł 21

Informacje i sprawozdania roczne grup producentów, organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów oraz roczne sprawozdania państw członkowskich

1. Na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego grupy producentów utworzone zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów przedstawiają wszelkie odpowiednie informacje konieczne do sporządzenia sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 54 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne w celu uzyskania informacji dotyczących liczby członków, wielkości i wartości produkcji sprzedanej organizacji producentów, które nie przedłożyły programów operacyjnych. Organizacje producentów i grupy producentów, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, zobowiązane są do podania liczby członków, wielkości i wartości produkcji sprzedanej.

2. Organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów składają roczne sprawozdania z realizacji programów operacyjnych wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy.

Te roczne sprawozdania dotyczą:

a)	programu operacyjnego zrealizowanego w trakcie poprzedniego roku;

b)	podstawowych zmian wprowadzonych w programie operacyjnym; oraz

c)	różnic między szacowaną pomocą a pomocą, o którą złożono wniosek.

3. Sprawozdanie roczne organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów zawiera informacje dotyczące:

osiągnięć programu operacyjnego na podstawie wskaźników określonych w załączniku II i, w stosownych przypadkach, na podstawie dodatkowych wskaźników określonych w strategii krajowej, stosowanych w następujący sposób:

(i)	wspólne wskaźniki wyjściowe i wskaźniki nakładu (finansowe) stosowane są w każdym sprawozdaniu rocznym;

(ii)	wskaźniki produkcji i rezultatu stosowane są w ostatnich dwóch latach realizacji programu operacyjnego; oraz

b)	podsumowanie głównych problemów napotkanych w trakcie zarządzania programem i działań podjętych w celu zapewnienia jakości programu i skuteczności jego realizacji.

W stosownych przypadkach w sprawozdaniu rocznym określa się, jakie skuteczne środki ochronne zostały wprowadzone, zgodnie ze strategią krajową i w zastosowaniu art. 33 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w celu ochrony środowiska przed ewentualnymi wzmożonymi zagrożeniami ze strony inwestycji otrzymujących wsparcie w ramach programu operacyjnego.

4. Sprawozdanie roczne organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów z przedostatniego roku realizacji programu operacyjnego wykazuje, w jakim stopniu osiągnięto cele wyznaczone w programie. W sprawozdaniu tym przedstawia się również czynniki, które przyczyniły się do powodzenia lub niepowodzenia w realizacji programu, oraz sposób, w jaki te czynniki zostały wzięte pod uwagę w obecnym programie lub zostaną uwzględnione w następnym programie operacyjnym.

Państwo członkowskie zamieszcza szczegółowe informacje dotyczące przypadków, o których mowa w akapicie pierwszym, w swoim sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w art. 54 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

SEKCJA 2

Kontrole

Artykuł 22

Jeden system identyfikacji

Państwa członkowskie zapewniają stosowanie jednego systemu identyfikacji do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do ich wniosków o przyznanie pomocy. Ten system identyfikacji jest kompatybilny z systemem identyfikacji beneficjentów, o którym mowa w art. 73 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Artykuł 23

Procedury składania wniosków

Nie naruszając przepisów art. 9, 24 i 25 państwa członkowskie ustanawiają procedury składania wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o uznanie lub zatwierdzenie programu operacyjnego oraz wniosków o płatność.

Artykuł 24

Przyznawanie uznania

1. Przed przyznaniem uznania organizacji producentów lub zrzeszeniu organizacji producentów na podstawie art. 154 ust. 4 lit. a) lub art. 156 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w odniesieniu do organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami uznania.

2. Państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w zakresie kryteriów uznania mających zastosowanie do wszystkich uznanych organizacji producentów i wszystkich uznanych zrzeszeń organizacji producentów co najmniej raz na pięć lat, nawet jeżeli dane organizacje producentów lub zrzeszenia organizacji producentów nie realizują programu operacyjnego.

Artykuł 25

Zatwierdzanie programów operacyjnych i wprowadzanie do nich zmian

1. Przed zatwierdzeniem programu operacyjnego na podstawie art. 33 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwo członkowskie sprawdza przy użyciu wszelkich odpowiednich środków, w tym kontroli na miejscu, program operacyjny przedłożony do zatwierdzenia oraz, w stosownych przypadkach, wniosek o wprowadzenie do niego zmian. Kontrole te dotyczą w szczególności:

a)	dokładności informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), b) oraz e), które są zawarte w projekcie programu operacyjnego;

b)	zgodności programu z przepisami art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz ze strategią krajową i ramami krajowymi;

c)	kwalifikowalności działań oraz kwalifikowalności proponowanych wydatków; oraz

d)	spójności i jakości technicznej programu, rzetelności szacunków i planu pomocy oraz harmonogramu jego realizacji.

2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, sprawdzają, czy:

a)	cele są wymierne i można je monitorować i osiągnąć za pomocą proponowanych działań; oraz

operacje, których dotyczy wniosek o przyznanie pomocy, są zgodne ze stosowanymi przepisami krajowymi i unijnymi dotyczącymi w szczególności pomocy państwa, programu rozwoju obszarów wiejskich i programów promocyjnych oraz z obowiązkowymi normami ustanowionymi w prawodawstwie krajowym bądź w strategii krajowej.

Artykuł 26

Kontrole administracyjne

1. Procedury dotyczące kontroli administracyjnych nakładają wymóg rejestracji podjętych operacji, wyników weryfikacji i środków podjętych w odniesieniu do rozbieżności.

2. Przed przyznaniem pomocy państwa członkowskie przeprowadzają kontrole administracyjne wszystkich wniosków o przyznanie pomocy.

3. Kontrole administracyjne wniosków o przyznanie pomocy obejmują, w stosownych przypadkach, weryfikację:

a)	rocznego sprawozdania z wykonania programu operacyjnego przekazanego wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy;

b)	wartości produkcji sprzedanej, składek na fundusz operacyjny i poniesionych wydatków;

c)	dokładnej korelacji wnioskowanych wydatków z dostarczonymi produktami lub świadczonymi usługami;

d)	zgodności przeprowadzonych działań z działaniami zawartymi w zatwierdzonym programie operacyjnym; oraz

e)	przestrzegania ograniczeń i pułapów, w szczególności finansowych.

4. Wydatki poniesione w związku z realizacją programu operacyjnego są poparte dowodami płatności. Stosowane faktury wystawiane są w imieniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub spółki zależnej spełniającej wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, lub – z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – w imieniu jednego z członków będących producentem lub większej ich liczby. Jednakże faktury dotyczące kosztów personelu, o których mowa w pkt 2 załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, wystawiane są w imieniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, spółki zależnej spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 tego rozporządzenia, lub – z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – spółdzielnie, które są członkami organizacji producentów.

Artykuł 27

Kontrole na miejscu wniosków o przyznanie rocznej pomocy

1. Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole na miejscu na terenie organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i ich spółek zależnych, w stosownych przypadkach, w celu zapewnienia zgodności z warunkami uznawania, przyznawania pomocy lub jej wyrównywania na dany rok, zgodnie z art. 9 ust. 1, które to kontrole stanowią uzupełnienie kontroli administracyjnych.

2. Kontrole na miejscu obejmują próbę stanowiącą przynajmniej 30 % łącznej wnioskowanej pomocy w każdym roku. Każda organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów, które realizują program operacyjny, kontrolowane są przynajmniej raz na trzy lata.

3. Państwa członkowskie określają organizacje producentów, które zostaną poddane kontroli, na podstawie analizy ryzyka uwzględniającej następujące kryteria:

a)	kwota pomocy;

b)	wyniki kontroli w latach ubiegłych;

c)	parametr losowy; oraz

d)	inne parametry określone przez państwa członkowskie.

4. Dopuszcza się wcześniejsze powiadomienie o planowanej kontroli na miejscu pod warunkiem, że nie zagrozi to realizacji jej celu.

5. Kontrole na miejscu obejmują wszystkie zobowiązania i obowiązki organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, ich członków lub spółek zależnych, w stosownych przypadkach, które mogą być sprawdzone podczas wizytacji i które nie mogły zostać sprawdzone podczas kontroli administracyjnych. Kontrole na miejscu dotyczą w szczególności:

a)	zgodności z kryteriami uznania na dany rok;

b)	realizacji działań i ich zgodności z zatwierdzonym programem operacyjnym;

c)	w odniesieniu do odpowiedniej liczby działań: zgodności wydatków z prawem Unii i przestrzeganie terminów określonych w prawie Unii;

d)	wykorzystania funduszu operacyjnego, w tym wydatków zadeklarowanych we wnioskach o zaliczki lub płatności częściowe, wartości produkcji sprzedanej, składek na fundusz operacyjny i zadeklarowanych wydatków popartych dokumentami księgowymi lub równoważnymi dokumentami;

e)	pełnego dostarczenia produktów przez danego członka, świadczenia usług i autentyczności wnioskowanych wydatków; oraz

f)	kontroli drugiego szczebla, o których mowa w art. 30, w odniesieniu do wydatków związanych z wycofywaniem z rynku, zielonymi zbiorami oraz niezbieraniem plonów.

6. Wartość produkcji sprzedanej sprawdzana jest na podstawie danych z systemu rachunkowości sprawdzanego i zatwierdzanego zgodnie z prawem krajowym.

W tym celu państwa członkowskie mogą zadecydować, że deklaracja wartości produkcji sprzedanej poświadczana jest w ten sam sposób, co finansowe dane księgowe.

Sprawdzenie deklaracji wartości produkcji sprzedanej może być przeprowadzane przed przekazaniem odpowiedniego wniosku o przyznanie pomocy, ale przeprowadzane jest najpóźniej przed wypłatą pomocy.

7. Oprócz okoliczności wyjątkowych kontrole na miejscu obejmują wizytację miejsca, w którym realizowane jest działanie, lub – jeśli działanie ma charakter niematerialny – organizatora działania. Zwłaszcza działania w indywidualnych gospodarstwach członków organizacji producentów objętych próbą, o której mowa w ust. 2, są przedmiotem przynajmniej jednej wizytacji mającej na celu sprawdzenie przeprowadzania działań.

Państwa członkowskie mogą jednak zdecydować o nieprzeprowadzaniu takich wizytacji w odniesieniu do mniejszych działań lub jeżeli uznają, że istnieje niewielkie ryzyko, iż warunki dotyczące otrzymania pomocy nie są spełnione, lub że operacja nie została zrealizowana. Decyzja ta i jej uzasadnienie są rejestrowane. Kryteria analizy ryzyka określone w ust. 3 stosuje się odpowiednio do niniejszego ustępu.

8. Jedynie kontrole spełniające wszystkie wymogi niniejszego artykułu mogą być uwzględnione przy obliczaniu wskaźnika przeprowadzonych kontroli określonego w ust. 2.

9. Wyniki kontroli na miejscu są poddawane ocenie w celu ustalenia, czy napotykane problemy mają charakter systemowy, wiążący się z ryzykiem dla innych podobnych działań, beneficjentów lub podmiotów. W ocenie określa się również przyczyny takich sytuacji, wszelkie dalsze kontrole, które mogą być wymagane, a także zalecane działania naprawcze i zapobiegawcze.

W przypadku gdy kontrole wykazują poważne nieprawidłowości w regionie lub w części regionu lub w odniesieniu do konkretnej organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, państwo członkowskie przeprowadza w trakcie danego roku dodatkowe kontrole w danym regionie lub w odniesieniu do danej organizacji lub zrzeszenia oraz zwiększa odsetek wniosków poddawanych kontroli w roku następnym.

Artykuł 28

Sprawozdania dotyczące kontroli na miejscu

1. W odniesieniu do każdej kontroli ma miejscu sporządza się szczegółowe sprawozdanie, podając co najmniej następujące informacje:

a)	skontrolowane programy pomocy i wnioski;

b)	nazwiska i funkcje obecnych osób;

c)	skontrolowane działania, środki i dokumenty, w tym ścieżki audytu i zweryfikowane dowody potwierdzające; oraz

d)	wyniki kontroli.

2. Przedstawiciele organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów mają możliwość podpisania sprawozdania w celu potwierdzenia swojej obecności w czasie kontroli oraz przedstawienia ewentualnych uwag. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości beneficjent otrzymuje kopię sprawozdania.

Artykuł 29

Kontrole pierwszego szczebla operacji wycofania

1. Państwa członkowskie przeprowadzają w każdej organizacji producentów kontrole pierwszego szczebla działań dotyczących wycofania obejmujące kontrolę dokumentacji i identyfikacji, która zostaje uzupełniona kontrolą fizyczną, w odniesieniu do masy produktów wycofanych z rynku, oraz kontrolę zgodności z art. 15, zgodnie z procedurami ustalonymi w rozdziale II tytułu II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011. Kontrolę przeprowadza się po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 44 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, w terminie określonym zgodnie z ust. 2 tego artykułu.

2. Kontrole pierwszego szczebla obejmują 100 % ilości produktów wycofanych z rynku. Po zakończeniu tych kontroli wycofane produkty inne niż produkty przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji zostają poddane denaturacji lub przekazane przemysłowi przetwórczemu pod nadzorem właściwych organów na zasadach i warunkach określonych przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

3. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, jeżeli produkty są przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji, państwa członkowskie mogą poddawać kontroli mniejszy odsetek niż określono we wspomnianym ustępie, pod warunkiem, że nie będzie to mniej niż 10 % danej ilości w ciągu roku gospodarczego dla danej organizacji producentów. Kontrola może odbywać się w obiektach organizacji producentów lub siedzibach odbiorców produktów. Jeżeli kontrola wykazuje nieprawidłowości, państwa członkowskie przeprowadzają dodatkowe kontrole.

Artykuł 30

Kontrole drugiego szczebla operacji wycofania

1. Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole drugiego szczebla operacji wycofania w obiektach organizacji producentów oraz odbiorców produktów wycofanych na podstawie analizy ryzyka. Analiza ryzyka obejmuje wyniki przeprowadzonych kontroli pierwszego i drugiego szczebla oraz tego, czy dana organizacja producentów posiada pewne rodzaje procedur zapewnienia jakości. Analiza ryzyka służy jako podstawa do określenia minimalnej częstotliwości przeprowadzania kontroli drugiego szczebla w odniesieniu do każdej organizacji producentów.

2. Kontrole drugiego szczebla, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a)	szczegółowe ewidencje zapasów oraz dokumentacje księgowe prowadzone przez organizacje producentów przeprowadzające przynajmniej jedną operację wycofania w trakcie danego roku gospodarczego;

b)	ilości sprzedane, które zostały zadeklarowane we wnioskach o przyznanie pomocy, w szczególności sprawdzenie ewidencji zapasów oraz dokumentacji księgowej, faktur oraz zapewnienie, że zadeklarowane ilości są zgodne z danymi księgowymi lub danymi podatkowymi danej organizacji producentów;

c)	rozliczenia finansowe, w szczególności prawidłowość wpływów netto danych organizacji producentów, zadeklarowanych przez te organizacje we wnioskach o płatność, oraz proporcjonalność wszelkich kosztów wycofania; oraz

d)	przeznaczenie produktów wycofanych zgodnie z deklaracją we wnioskach o płatność oraz ich denaturację.

3. Każda kontrola obejmuje próbę stanowiącą przynajmniej 5 % ilości wycofanych podczas danego roku gospodarczego przez daną organizację producentów.

4. Szczegółowa ewidencja zapasów oraz dokumentacja księgowa, o których mowa w ust. 2 lit. a), wykazują, w stosunku do każdego z produktów wycofanych, następujące ilości przemieszczone, wyrażone w tonach:

a)	produkcję dostarczoną przez członków danej organizacji producentów oraz członków innych organizacji producentów zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891;

b)	sprzedaż dokonaną przez daną organizację producentów, z określeniem produktów przeznaczonych na rynek produktów świeżych oraz produktów przeznaczonych do przetworzenia; oraz

c)	produkty wycofane z rynku.

5. Kontrole dotyczące przeznaczenia produktów wycofanych z rynku obejmują:

a)	wyrywkowe kontrole ewidencji zapasów prowadzonych przez odbiorców oraz ksiąg rachunkowych organizacji i instytucji charytatywnych, do których zastosowanie ma art. 46 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891; oraz

b)	kontrole sprawdzające zgodność z odpowiednimi wymogami w zakresie ochrony środowiska.

6. Jeżeli kontrole drugiego szczebla wykażą nieprawidłowości, państwa członkowskie przeprowadzają bardziej szczegółowe kontrole drugiego szczebla dla danego roku oraz zwiększają w następnym roku częstotliwość kontroli drugiego szczebla w gospodarstwach tych organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów.

Artykuł 31

Zielone zbiory oraz niezbieranie plonów

1. Przed rozpoczęciem operacji zielonych zbiorów państwa członkowskie sprawdzają za pomocą kontroli na miejscu, czy dane produkty nie są uszkodzone i czy dany obszar był utrzymywany w dobrym stanie. Po przeprowadzeniu zielonych zbiorów państwa członkowskie sprawdzają, czy zostały one w pełni przeprowadzone na danym obszarze, a zebrany produkt został poddany denaturacji.

2. Przed rozpoczęciem operacji niezbierania państwa członkowskie sprawdzają za pomocą kontroli na miejscu, czy dany obszar był utrzymywany w dobrym stanie i czy nie przeprowadzono już na nim częściowych zbiorów, a produkt jest dobrze rozwinięty i czy, ogólnie, jest zdrowy, a jego jakość odpowiednia i pozwalająca na wprowadzenie do obrotu.

Państwa członkowskie zapewniają poddanie produktu denaturacji. Jeśli nie jest to możliwe, państwa członkowskie dopilnowują dzięki kontrolom na miejscu lub wizytacjom w okresie zbiorów, aby zbiory nie odbyły się.

3. W przypadku stosowania art. 48 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891:

a)	wymóg określony w ust. 2 akapit pierwszy niniejszego artykułu, dotyczący nieprzeprowadzania częściowego zbioru nie ma zastosowania; oraz

b)	państwa członkowskie zapewniają, by rośliny produkujące owoce i warzywa, w odniesieniu do których podjęto środki obejmujące niezbieranie plonów i zielone zbiory, nie były wykorzystywane do celów dalszej produkcji w tym samym sezonie produkcyjnym.

4. Artykuł 30 ust. 1, 2, 3 i 6 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 32

Międzynarodowe organizacje producentów

1. Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba międzynarodowej organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli danej organizacji w odniesieniu do programu operacyjnego i funduszu operacyjnego oraz za stosowanie kar administracyjnych, w przypadku gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione.

2. Pozostałe państwa członkowskie, od których wymaga się zapewnienia współpracy administracyjnej, o której mowa w art. 14 ust. 3 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, przeprowadzają kontrole administracyjne i kontrole na miejscu zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, i przekazują mu sprawozdania dotyczące ich wyników. Państwa te przestrzegają terminów określonych przez państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1.

3. Przepisy stosowane w państwie członkowskim, o którym mowa w ust. 1, mają zastosowanie do organizacji producentów, programu operacyjnego i funduszu operacyjnego. W odniesieniu natomiast do kwestii środowiskowych i fitosanitarnych oraz w odniesieniu do środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych zastosowanie mają przepisy państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są odnośne działania.

Artykuł 33

Międzynarodowe zrzeszenia organizacji producentów

1. Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba organizacji producentów będącej członkiem międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli w odniesieniu do działań w ramach programu operacyjnego zrealizowanych na jego terytorium i w odniesieniu do funduszu operacyjnego, a także za stosowanie kar administracyjnych w przypadku, gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione.

2. Państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, ściśle współpracuje z państwem członkowskim, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, i niezwłocznie informuje je o wynikach przeprowadzonych kontroli i ewentualnie nałożonych karach administracyjnych.

3. Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli w odniesieniu do działań w ramach programu operacyjnego zrealizowanych na poziomie międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów i w odniesieniu do funduszu operacyjnego tego międzynarodowego zrzeszenia, a także za stosowanie kar administracyjnych w przypadku, gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione. Państwo członkowskie zapewnia również koordynację kontroli i płatności w odniesieniu do działań w ramach programów operacyjnych zrealizowanych na terytorium innych państw członkowskich.

4. Działania w ramach programów operacyjnych są zgodne z krajowymi przepisami państwa członkowskiego, w którym są faktycznie realizowane.

Artykuł 34

Kontrole

Nie naruszając przepisów szczególnych niniejszego rozporządzenia lub innego prawodawstwa unijnego państwa członkowskie wprowadzają kontrole i środki w zakresie koniecznym do zapewnienia prawidłowego stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia. Te kontrole i środki są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii.

W szczególności państwa członkowskie gwarantują:

a)	możliwość sprawdzania wszystkich kryteriów kwalifikowalności ustanowionych przez Unię lub w prawodawstwie krajowym, strategii krajowej lub ramach krajowych;

b)	wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanego i doświadczonego personelu, którym dysponują właściwe organy państwa członkowskiego odpowiedzialne za prowadzenie kontroli, do skutecznego prowadzenia kontroli; oraz

c)	ustanowienie kontroli w celu unikania niezgodnego z przepisami, podwójnego finansowania środków na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze z owoców i warzyw i w ramach innych systemów unijnych lub krajowych.

Artykuł 35

Oczywiste błędy

W przypadku stwierdzenia oczywistych błędów przez właściwy organ państwa członkowskiego, o których to błędach mowa w art. 59 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, wszelkie powiadomienia lub wnioski i prośby przedstawione państwu członkowskiemu zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/891 i niniejszym rozporządzeniem, a także wszystkie wnioski o przyznanie pomocy mogą zostać skorygowane i poprawione w dowolnym czasie po ich złożeniu.

ROZDZIAŁ V

ROZSZERZENIE ZASAD

Artykuł 36

Składki finansowe

Jeżeli państwo członkowskie podejmuje decyzję, na podstawie art. 165 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, że producenci, którzy nie należą do organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub organizacji międzybranżowej, ale dla których przepisy stały się wiążące, są zobowiązani do wpłaty składki finansowej, państwo to przesyła Komisji informacje potrzebne do oceny zgodności z warunkami określonymi we wspomnianym artykule. Informacje takie powinny zawierać podstawę, według której obliczane są składki, ich kwotę jednostkową, działania nimi objęte oraz związane z nimi koszty.

Artykuł 37

Rozszerzenia na okres przekraczający jeden rok

1. W wypadku podjęcia decyzji o stosowaniu rozszerzenia przez okres przekraczający jeden rok państwa członkowskie sprawdzają, w odniesieniu do każdego roku, czy warunki odnoszące się do reprezentatywności określonej w art. 164 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 były nadal przestrzegane w całym okresie stosowania rozszerzenia.

2. Jeżeli państwa członkowskie stwierdzą, że warunki nie są już przestrzegane, uchylają rozszerzenie ze skutkiem od początku następnego roku.

3. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich uchyleniach. Komisja udostępnia publicznie takie informacje w odpowiedni sposób.

ROZDZIAŁ VI

SYSTEM CENY WEJŚCIA I NALEŻNOŚCI CELNE PRZYWOZOWE

Artykuł 38

Standardowe wartości w przywozie

1. W odniesieniu do każdego produktu oraz w odniesieniu do okresów stosowania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 Komisja ustala dla każdego dnia roboczego oraz dla każdego miejsca pochodzenia standardową wartość w przywozie równą średniej ważonej cen reprezentatywnych, o których mowa w art. 74 tego rozporządzenia, pomniejszonej o standardową kwotę wynoszącą 5 EUR/100 kg oraz należności celne ad valorem.

2. Jeśli zgodnie z art. 74 i 75 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i z niniejszym artykułem ustala się standardową wartość przywozową dla produktów oraz dla okresów obowiązywania wymienionych w części A załącznika VII do wspomnianego rozporządzenia, ceny jednostkowej, o której mowa w art. 142 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (10), nie stosuje się. Zastępuje się ją standardową wartością w przywozie, o której mowa w ust. 1.

3. W przypadku, gdy dla produktu określonego pochodzenia nie obowiązuje standardowa wartość w przywozie, stosuje się średnią ważoną standardowych wartości w przywozie obowiązujących w odniesieniu do danego produktu.

4. W okresach obowiązywania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 stosuje się standardowe wartości w przywozie do czasu ich zmiany. Przestają one jednak obowiązywać w przypadku niezgłoszenia Komisji średniej ceny reprezentatywnej przez dwa kolejne tygodnie.

Jeżeli do danego produktu nie stosuje się żadnej standardowej wartości w przywozie na podstawie akapitu pierwszego, standardowa wartość w przywozie stosowana w odniesieniu do tego produktu jest równa ostatniej średniej standardowej wartości w przywozie.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeśli nie można było obliczyć standardowej wartości w przywozie, nie stosuje się żadnej standardowej wartości w przywozie od pierwszego dnia okresów obowiązywania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

6. Kurs walutowy stosowany w odniesieniu do standardowej wartości w przywozie jest ostatnim kursem opublikowanym przez Centralny Bank Europejski przed ostatnim dniem okresu, w odniesieniu do którego przekazano ceny.

7. Standardowe wartości w przywozie wyrażone w euro publikowane są przez Komisję za pośrednictwem TARIC (11).

ROZDZIAŁ VII

DODATKOWE NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWE

Artykuł 39

Nakładanie dodatkowej należności przywozowej

1. Dodatkowa należność celna przywozowa, o której mowa w art. 182 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, może być stosowana w odniesieniu do produktów oraz w okresach wymienionych w załączniku VII do tego rozporządzenia. Dodatkową należność przywozową stosuje się, jeśli ilość dowolnych produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu w dowolnym okresie obowiązywania określonym w tym załączniku przekracza wielkość progową dla tego produktu.

2. W odniesieniu do każdego z produktów wymienionych w załączniku VII oraz w okresach wskazanych w tym załączniku, państwa członkowskie zgłaszają Komisji dane szczegółowe na temat ilości wprowadzanych do swobodnego obrotu, z zastosowaniem metody nadzoru przywozów preferencyjnych określonej w art. 55 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3. Dodatkową należność przywozową nakłada się w odniesieniu do ilości wprowadzonych do swobodnego obrotu po dacie stosowania tej należności, pod warunkiem że:

a)	ich wartość celna ustalona zgodnie z art. 74 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 pociąga za sobą zastosowanie najwyższych specjalnych opłat celnych mających zastosowanie do przywozu produktów przedmiotowego pochodzenia; oraz

b)	przywozu dokonuje się w okresie stosowania dodatkowej należności przywozowej.

Artykuł 40

Kwota dodatkowej należności przywozowej

Dodatkowa należność przywozowa stosowana zgodnie z art. 39 jest równa jednej trzeciej należności celnej określonej we wspólnej taryfie celnej dla danego produktu.

Jednakże w przypadku produktów korzystających z przywozowych preferencji taryfowych odnośnie do należności celnej ad valorem dodatkowa należność przywozowa jest równa jednej trzeciej określonej należności celnej za dany produkt, jeżeli stosuje się art. 39 ust. 2.

Artykuł 41

Zwolnienia z dodatkowej należności przywozowej

1. Z dodatkowej należności przywozowej zwolnione są następujące towary:

a)	towary przywożone w ramach kontyngentów taryfowych;

towary, które opuściły państwo pochodzenia przed podjęciem decyzji o zastosowaniu dodatkowej należności przywozowej i które są transportowane z zastosowaniem dokumentu przewozowego ważnego od miejsca załadunku w państwie pochodzenia do miejsca rozładunku w Unii, sporządzonego przed nałożeniem dodatkowej należności przywozowej.

2. Zainteresowane strony dostarczają organom celnym dowód na to, że zostały spełnione wymogi ust. 1 lit. b).

Organy celne mogą uznać, że towary opuściły państwo pochodzenia przed datą rozpoczęcia stosowania dodatkowej należności przywozowej, jeżeli dostarczony zostanie jeden z następujących dokumentów:

a)	w przypadku transportu morskiego – konosament świadczący o tym, że załadunek miał miejsce przed wspomnianą datą;

b)	w przypadku transportu kolejowego – list przewozowy przyjęty przez władze kolejowe państwa pochodzenia przed wspomnianą datą;

c)	w przypadku transportu drogowego – umowa przewozu drogowego (CMR) lub inny dokument tranzytowy wydany w państwie pochodzenia przed wspomnianą datą, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w umowach dwustronnych lub wielostronnych zawartych w kontekście tranzytu unijnego lub wspólnego tranzytu;

d)	w przypadku transportu lotniczego – lotniczy list przewozowy wskazujący, że przewoźnik lotniczy przyjął towary przed wspomnianą datą.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 42

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 marca 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

(5) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do kar, które mają być stosowane w tych sektorach, a także zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 (zob. s. 4 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych wdrażanych na rynku wewnętrznym i w państwach trzecich oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 3/2008 (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 56).

(8) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 18).

(9) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 908/2014 z dnia 6 sierpnia 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, przepisów dotyczących kontroli, zabezpieczeń i przejrzystości (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 59).

(10) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

(11) http://ec.europa.eu/taxation_customs/customs/customs_duties/tariff_aspects/customs_tariff/index_en.htm

ZAŁĄCZNIK I

Struktura i treść strategii krajowej na rzecz trwałych programów operacyjnych, o której mowa w art. 2

1. Czas trwania strategii krajowej

Do ustalenia przez państwo członkowskie.

2. Analiza sytuacji pod kątem mocnych i słabych stron oraz pod kątem potencjału rozwoju, strategia wybrana w tym zakresie oraz uzasadnienie wybranych priorytetów, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2.1. Analiza sytuacji

Opis bieżącej sytuacji w sektorze owoców i warzyw, z wykorzystaniem danych ilościowych, podkreślając mocne i słabe strony, różnice, potrzeby i rozbieżności, a także potencjał rozwoju w oparciu o odnośne wspólne wskaźniki wyjściowe określone w załączniku II pkt 5 oraz, w stosownych przypadkach, o inne odnośne wskaźniki dodatkowe. Opis ten powinien dotyczyć przynajmniej:

—	wyników osiąganych w sektorze owoców i warzyw, w tym: mocnych i słabych stron sektora, jego konkurencyjności oraz potencjału rozwoju organizacji producentów,

—	skutków dla środowiska (wpływów, zagrożeń i korzyści) wywieranych przez produkcję owoców i warzyw, w tym najważniejszych tendencji.

2.2. Wybrana strategia uwzględniająca mocne i słabe strony

Opis najważniejszych obszarów, w których oczekuje się, że interwencja przyniesie maksymalną wartość dodaną:

—	związek celów ustanowionych w odniesieniu do programów operacyjnych, oczekiwanych wyników i zakres, w jakim mogą one zostać realnie osiągnięte,

—	wewnętrzna spójność strategii, istnienie wzajemnie wzmacniających się interakcji i potencjalnych konfliktów lub sprzeczności między celami operacyjnymi poszczególnych wybranych działań,

—	komplementarność i zgodność wybranych działań z innymi krajowymi lub regionalnymi działaniami, działaniami wspieranymi z funduszy unijnych, a zwłaszcza ze środkami w zakresie rozwoju obszarów wiejskich i z programami promocyjnymi,

—	oczekiwane wyniki i oddziaływanie w porównaniu z sytuacją wyjściową oraz ich wkład w realizację celów unijnych.

2.3. Wpływ poprzedniej strategii krajowej (w stosownym przypadku)

Opis wyników i wpływu programów operacyjnych zrealizowanych w niedalekiej przeszłości.

3. Cele programów operacyjnych oraz wskaźniki wydajności, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Opis rodzajów działań wybranych jako kwalifikujące się do wsparcia (otwarty wykaz), celów, możliwych do zweryfikowania wartości docelowych i wskaźników umożliwiających ocenę postępów w realizacji tych celów, ich efektywności i skuteczności.

3.1. Wymogi dotyczące wszystkich lub kilku rodzajów działań

Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie działania włączone do strategii krajowej i do ram krajowych były możliwe do sprawdzenia i kontrolowania. W przypadku gdy w wyniku oceny przeprowadzanej podczas realizacji programów operacyjnych stwierdzone zostanie, że wymogi sprawdzania i kontrolowania nie są spełnione, dane działania należy odpowiednio zmienić lub skreślić z programu.

W przypadku gdy pomocy udziela się według standardowych stawek ryczałtowych lub stawek jednostkowych, państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiednie obliczenia były adekwatne i dokładne oraz określone z wyprzedzeniem na podstawie rzetelnych, sprawiedliwych i weryfikowalnych obliczeń. Działania na rzecz ochrony środowiska są zgodne z wymogami określonymi w art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Państwa członkowskie wprowadzają gwarancje, przepisy i kontrole w celu zagwarantowania, że działania wybrane jako kwalifikujące się do wsparcia nie uzyskują również wparcia z innego odpowiedniego instrumentu wspólnej polityki rolnej, w szczególności w ramach programów rozwój obszarów wiejskich i programów promocyjnych, lub z innego programu krajowego lub regionalnego.

Skuteczne środki ochronne przyjęte w zastosowaniu art. 33 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w celu ochrony środowiska przed ewentualnymi wzmożonymi zagrożeniami ze strony inwestycji wspieranych w ramach programów operacyjnych oraz kryteria kwalifikowalności przyjęte zgodnie z art. 36 ust. 1 tego rozporządzenia w celu zagwarantowania, że inwestycje w gospodarstwach indywidualnych wspierane w ramach programów operacyjnych uwzględniają cele określone w art. 191 TFUE oraz w ramach siódmego unijnego programu działań w zakresie środowiska.

3.2. Informacje szczegółowe wymagane w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działań ukierunkowanych na osiągniecie celów ustanowionych lub o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (wypełnić wyłącznie w przypadku wybranych rodzajów działań)

3.2.1. Nabywanie środków trwałych

—	rodzaje inwestycji kwalifikujących się do wsparcia,

—	inne formy nabywania kwalifikujące się do wsparcia, np. wynajem, leasing,

—	szczegółowe informacje na temat warunków kwalifikowalności do wsparcia.

3.2.2. Inne działania

—	opis rodzajów działań kwalifikujących się do wsparcia,

—	szczegółowe informacje na temat warunków kwalifikowalności do wsparcia.

4. Wyznaczenie właściwych organów i podmiotów odpowiedzialnych

Wyznaczenie przez dane państwo członkowskie krajowego organu odpowiedzialnego za zarządzanie strategią krajową, jej monitorowanie i ocenę.

5. Opis systemów monitorowania i oceny

Wskaźniki wydajności ustanowione przez strategie krajowe obejmują wspólne wskaźniki wydajności ustanowione w art. 4 i wymienione w załączniku II. W stosownych przypadkach strategia krajowa określa dodatkowe wskaźniki odzwierciedlające krajowe lub regionalne potrzeby, warunki i cele swoiste dla danych krajowych programów operacyjnych.

5.1. Ocena programów operacyjnych i zobowiązania sprawozdawcze organizacji producentów, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. d) i e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Opis wymogów i procedur w zakresie monitorowania i oceny związanych z programami operacyjnymi, w tym zobowiązań sprawozdawczych organizacji producentów.

5.2. Monitorowanie i ocena krajowej strategii

Opis wymogów i procedur w zakresie monitorowania i oceny związanych ze strategią krajową.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz wspólnych wskaźników wydajności, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) i art. 21 ust. 3 lit. a) niniejszego rozporządzenia oraz w art. 56 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891

System wspólnych wskaźników wydajności dotyczących działań podejmowanych przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów i ich członków w ramach programu operacyjnego nie obejmuje koniecznie wszystkich czynników, które mogą wywierać wpływ na produkcję, rezultaty i oddziaływanie danego programu operacyjnego. W związku z tym informacje dostarczone przy pomocy wspólnych wskaźników wydajności należy interpretować w świetle informacji na temat ilości i jakości związanych z innymi kluczowymi czynnikami przyczyniającymi się do powodzenia lub niepowodzenia w realizacji programu.

1. WSPÓLNE WSKAŹNIKI DOTYCZĄCE REALIZACJI FINANSOWEJ (WSKAŹNIKI NAKŁADU) (ROCZNE)

Środek

Rodzaj działania

Wskaźniki nakładu (roczne)

Działania mające na celu planowanie produkcji

a)	inwestycje w środki trwałe

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

c)	inne działania

Wydatki (EUR)

Działania mające na celu poprawę lub utrzymanie jakości produktu

a)	inwestycje w środki trwałe

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

c)	inne działania

Wydatki (EUR)

Działania mające na celu poprawę marketingu:

a)	inwestycje w środki trwałe

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

c)	działania promocyjne i komunikacyjne (inne niż działania związane z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych)

d)	inne działania

Wydatki (EUR)

Badania naukowe i produkcja eksperymentalna

a)	inwestycje w środki trwałe

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

c)	inne działania

Wydatki (EUR)

Działania w zakresie szkoleń i wymiany informacji na temat najlepszych praktyk (inne niż działania związane z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych) oraz działania mające na celu wspieranie dostępu do usług doradczych i pomocy technicznej

W zależności od dziedziny, której dotyczą:

a)	produkcja ekologiczna

b)	integrowana produkcja lub zintegrowana ochrona przed szkodnikami

c)	inne kwestie dotyczące środowiska

d)	identyfikowalność

e)	jakość produktu, w tym kwestia pozostałości pestycydów

f)	inne kwestie

Wydatki (EUR)

Środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

a)	inwestycje umożliwiające skuteczniejsze zarządzanie ilościami wprowadzanymi do obrotu

b)	działania szkoleniowe i wymiana najlepszych praktyk

c)	promowanie i informowanie, z myślą o zapobieganiu kryzysom bądź w okresie kryzysu

d)	wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na ustanowienie funduszy wzajemnych

e)	ponowne nasadzanie sadów, gdzie jest to konieczne po obowiązkowym ich karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych na polecenie właściwego organu państwa członkowskiego

f)	wycofywanie z rynku

g)	zielone zbiory lub niezbieranie owoców i warzyw

h)	ubezpieczenie zbiorów

Wydatki (EUR)

Działania na rzecz ochrony środowiska

a)	inwestycje w środki trwałe

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

c)	produkcja ekologiczna

d)	integrowana produkcja

e)	poprawa wykorzystania zasobów wodnych lub zarządzania tymi zasobami, w tym oszczędność i odprowadzanie wody

f)	działania służące utrzymaniu dobrego stanu gleby (np. metody uprawy służące zapobieganiu lub redukcji erozji, powierzchnie zielone, uprawa konserwująca, mulczowanie)

g)	działania służące tworzeniu lub utrzymywaniu siedlisk sprzyjających różnorodności biologicznej (np. tereny podmokłe) lub utrzymywaniu krajobrazu, w tym ochrona cech historycznych (np. kamienne mury, tarasy, zagajniki)

h)	działania sprzyjające oszczędności energii, podniesieniu efektywności wykorzystywanej energii lub przejściu na energię ze źródeł odnawialnych

i)	działania związane ze zmniejszeniem wytwarzania odpadów oraz z poprawą gospodarki odpadami

j)	inne działania

Wydatki (EUR)

Inne działania

a)	inwestycje w środki trwałe

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

c)	inne działania

Wydatki (EUR)

2. WSPÓLNE WSKAŹNIKI PRODUKCJI (OSTATNIE DWA LATA PROGRAMU OPERACYJNEGO)

Środek

Rodzaj działania

Wskaźniki produkcji (roczne)

Działania mające na celu planowanie produkcji

a)	inwestycje w środki trwałe

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Całkowita wartość inwestycji (EUR)

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

c)	inne działania

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Działania mające na celu poprawę lub utrzymanie jakości produktu

a)	inwestycje w środki trwałe

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Całkowita wartość inwestycji (EUR)

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

c)	inne działania

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Działania mające na celu poprawę marketingu:

a)	inwestycje w środki trwałe

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Całkowita wartość inwestycji (EUR)

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

c)	działania promocyjne i komunikacyjne (inne niż działania związane z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych)

Liczba podjętych działań (1)

d)	inne działania

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Badania naukowe i produkcja eksperymentalna

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Liczba projektów

W zależności od dziedziny, której dotyczą:

a)	produkcja ekologiczna

b)	integrowana produkcja lub zintegrowana ochrona przed szkodnikami

c)	inne kwestie dotyczące środowiska

d)	identyfikowalność

e)	jakość produktu, w tym kwestia pozostałości pestycydów

f)	inne kwestie

Liczba dni szkoleniowych odbytych przez uczestników

Środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

a)	inwestycje umożliwiające skuteczniejsze zarządzanie ilościami wprowadzanymi do obrotu

Całkowita wartość inwestycji (EUR)

b)	działania szkoleniowe i wymiana najlepszych praktyk

Liczba podjętych działań

c)	promowanie i informowanie, z myślą o zapobieganiu kryzysom bądź w okresie kryzysu

Liczba podjętych działań (1)

d)	wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na ustanowienie funduszy wzajemnych

Liczba podjętych działań (4)

e)	ponowne nasadzanie sadów, gdzie jest to konieczne po obowiązkowym ich karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych na polecenie właściwego organu państwa członkowskiego

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

f)	wycofywanie z rynku

Liczba podjętych działań (2)

g)	zielone zbiory oraz niezbieranie plonów

Liczba podjętych działań (3)

h)	ubezpieczenie zbiorów

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Działania na rzecz ochrony środowiska

a)	inwestycje w środki trwałe (5)

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Całkowita wartość inwestycji (EUR)

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing (6)

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

c)	produkcja ekologiczna

d)	integrowana produkcja

e)	poprawa wykorzystania zasobów wodnych lub zarządzania tymi zasobami, w tym oszczędność i odprowadzanie wody

f)	działania służące utrzymaniu dobrego stanu gleby (np. metody uprawy służące zapobieganiu/redukcji erozji, powierzchnie zielone, uprawa konserwująca, mulczowanie)

g)	działania służące tworzeniu lub utrzymywaniu siedlisk sprzyjających różnorodności biologicznej (np. tereny podmokłe) lub utrzymywaniu krajobrazu, w tym ochrona cech historycznych (np. kamienne mury, tarasy, zagajniki)

h)	działania sprzyjające oszczędności energii, podniesieniu efektywności wykorzystywanej energii lub przejściu na energię ze źródeł odnawialnych

i)	działania związane ze zmniejszeniem wytwarzania odpadów oraz z poprawą gospodarki odpadami

j)	Inne działania

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach Liczba odnośnych hektarów

Inne działania

a)	inwestycje w środki trwałe

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

Całkowita wartość inwestycji (EUR)

b)	inne formy nabywania środków trwałych, w tym wynajem, dzierżawa i leasing

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

c)	inne działania

Liczba gospodarstw uczestniczących w działaniach

3. WSPÓLNE WSKAŹNIKI REZULTATU (OSTATNIE DWA LATA PROGRAMU OPERACYJNEGO)

Środek

Wskaźniki rezultatu (jednostka)

Działania mające na celu planowanie produkcji

Zmiana wielkości produkcji sprzedanej (tony) Zmiana wartości jednostkowej produkcji sprzedanej (EUR/kg)

Działania mające na celu poprawę lub utrzymanie jakości produktu

Zmiana wielkości produkcji stanowiącej przedmiot obrotu, która spełnia wymogi określonego „systemu jakości” (tony) (7)

Zmiana wartości jednostkowej produkcji sprzedanej (EUR/kg)

Działania mające na celu poprawę marketingu:

Zmiana wielkości produkcji sprzedanej (tony) Zmiana wartości jednostkowej produkcji sprzedanej (EUR/kg)

Działania w zakresie szkoleń i wymiany najlepszych praktyk (inne niż działania związane z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych) oraz działania mające na celu wspieranie dostępu do usług doradczych i pomocy technicznej

Liczba osób, które ukończyły pełne szkolenie/pełen program szkoleniowy Liczba gospodarstw korzystających z usług doradczych

Środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

a)	inwestycje umożliwiające skuteczniejsze zarządzanie ilościami wprowadzanymi do obrotu

Łączna wielkość produkcji podlegającej zarządzaniu ilościami (tony)

b)	działania w zakresie szkoleń

Liczba osób, które ukończyły pełne szkolenie/pełen program szkoleniowy

c)	promocja i komunikacja

Szacowana zmiana wielkości produkcji stanowiącej przedmiot obrotu w odniesieniu do produktów objętych działaniami promocyjnymi/komunikacyjnymi (tony)

d)	wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na ustanowienie funduszy wzajemnych

Łączna wartość ustanowionego funduszu wzajemnego (EUR)

e)	ponowne nasadzanie sadów, gdzie jest to konieczne po obowiązkowym ich karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych na polecenie właściwego organu państwa członkowskiego

Całkowity obszar objęty ponownym nasadzaniem sadów (ha)

f)	wycofywanie z rynku

Łączna wielkość produkcji, której dotyczy wycofanie z rynku (tony)

g)	zielone zbiory lub niezbieranie plonów

Całkowity obszar objęty zielonymi zbiorami lub niezbieraniem plonów (ha)

h)	ubezpieczenie zbiorów

Łączna wartość ubezpieczonego ryzyka (EUR)

Działania na rzecz ochrony środowiska

Szacowana zmiana rocznego zużycia nawozów mineralnych/hektar, w podziale na rodzaj nawozu (N i P2O3) (tony/ha)

Szacowana zmiana rocznego zużycia wody na hektar (m3/ha)

Szacowana zmiana rocznego zużycia energii według rodzaju źródła energii lub rodzaju paliwa (litry/m3/kWh na tonę produkcji sprzedanej)

Szacowana zmiana rocznej ilości produkowanych odpadów (tony)

Inne działania

Zmiana łącznej wielkości produkcji sprzedanej (tony)

Zmiana wartości jednostkowej produkcji sprzedanej (EUR/kg)

Uwaga: Punktem odniesienia dla zmian jest sytuacja panująca w chwili rozpoczęcia realizacji programu.

4. WSPÓLNE WSKAŹNIKI ODDZIAŁYWANIA (OSTATNIE DWA LATA PROGRAMU OPERACYJNEGO)

Środek

Cele ogólne

Wskaźniki oddziaływania (jednostka)

Działania mające na celu planowanie produkcji

Wzmacnianie konkurencyjności

Podnoszenie atrakcyjności członkostwa w organizacji producentów

Szacowana zmiana łącznej wartości produkcji sprzedanej (EUR)

Zmiana łącznej liczby producentów owoców i warzyw będących aktywnymi członkami (8) danej organizacji producentów (OP)/danego zrzeszenia organizacji producentów (ZOP) (liczba)

Zmiana łącznego obszaru produkcji owoców i warzyw uprawianych przez członków danej OP/danego ZOP (ha)

Działania mające na celu poprawę lub utrzymanie jakości produktu

Działania mające na celu poprawę marketingu:

Badania naukowe i produkcja eksperymentalna

Środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych

Działania na rzecz ochrony środowiska

Utrzymanie stanu środowiska i jego ochrona:

a)	jakość wody

Szacowana zmiana łącznego zużycia nawozów mineralnych, w podziale na rodzaj nawozu (N i P2O3) (tony)

b)	zrównoważone wykorzystanie zasobów wodnych

Szacowana zmiana łącznego zużycia wody (m3)

c)	łagodzenie zmiany klimatu

Szacowana zmiana łącznego zużycia energii według rodzaju źródła energii lub rodzaju paliwa (litry/m3/kWh)

Inne działania

Wzmacnianie konkurencyjności

Podnoszenie atrakcyjności członkostwa w organizacji producentów

Szacowana zmiana łącznej wartości produkcji sprzedanej (EUR)

Zmiana łącznej liczby producentów owoców i warzyw będących aktywnymi członkami (8) danej OP/danego ZOP (liczba)

Zmiana łącznego obszaru produkcji owoców i warzyw uprawianych przez członków danej OP/danego ZOP (ha)

Uwaga: Punktem odniesienia dla zmian jest sytuacja panująca w chwili rozpoczęcia realizacji programu.

5. WSPÓLNE WSKAŹNIKI WYJŚCIOWE

Uwaga:

Wskaźniki wyjściowe są potrzebne do dokonania analizy sytuacji panującej na początku okresu programowania. Niektóre spośród wspólnych wskaźników wyjściowych mają znaczenie tylko w odniesieniu do poszczególnych programów operacyjnych na poziomie organizacji producentów (np. wielkość produkcji wprowadzanej do obrotu po cenie mniejszej niż 80 % średniej ceny uzyskiwanej przez OP/ZOP). Inne wspólne wskaźniki wyjściowe mają również znaczenie dla strategii krajowych na poziomie państw członkowskich (np. łączna wartość produkcji sprzedanej).

Zasadniczo wskaźniki wyjściowe należy obliczać jako średnią z trzech lat. Jeśli dane nie są dostępne, wskaźniki należy obliczyć przynajmniej na podstawie danych dotyczących jednego roku.

Cele	Wskaźniki wyjściowe związane z celami
Cele ogólne	Wskaźnik	Definicja (i jednostka)
Wzmacnianie konkurencyjności	Łączna wartość produkcji sprzedanej	Łączna wartość produkcji sprzedanej OP/ZOP (EUR)
Podnoszenie atrakcyjności członkostwa w organizacji producentów	Liczba producentów owoców i warzyw będących aktywnymi członkami danej OP/danego ZOP	Liczba producentów owoców i warzyw będących aktywnymi członkami (9) danej OP/danego ZOP
	Łączny obszar produkcji owoców i warzyw uprawianych przez członków danej OP/danego ZOP	Łączny obszar produkcji owoców i warzyw uprawianych przez członków OP/ZOP (ha)
Cele szczegółowe
Wspieranie koncentracji podaży	Łączna wielkość produkcji sprzedanej	Łączna wielkość produkcji sprzedanej OP/ZOP (tony)
Wspieranie wprowadzania do obrotu produktów wytwarzanych przez członków organizacji		Łączna wielkość produkcji sprzedanej OP/ZOP (tony)
Zagwarantowanie, że produkcja jest dostosowana do popytu pod względem ilości i jakości		Wielkość produkcji sprzedanej, która spełnia wymogi określonego „systemu jakości” (10), w podziale na główne rodzaje odnośnych „systemów jakości” (tony)
Podnoszenie wartości handlowej produktów	Średnia wartość jednostkowa produkcji stanowiącej przedmiot obrotu	Łączna wartość produkcji sprzedanej/Łączna wielkość produkcji sprzedanej (EUR/kg)
Propagowanie wiedzy i poprawa potencjału ludzkiego	Liczba osób, które wzięły udział w szkoleniach	Liczba osób, które ukończyły szkolenie/program szkoleniowy w okresie ostatnich trzech lat (liczba)
	Liczba gospodarstw korzystających z usług doradczych	Liczba gospodarstw, członków OP/ZOP, korzystających z usług doradczych (liczba)
Cele	Wskaźniki wyjściowe związane z celami
Cele	Wskaźnik	Definicja (i jednostka)
Cele szczegółowe w dziedzinie ochrony środowiska
Przyczynianie się do ochrony gleby	Obszar zagrożony erozją gleby, w odniesieniu do którego podjęto środek służący zapobieganiu erozji	Obszar produkcji owoców i warzyw zagrożony erozją gleby (11), na którym stosowane są środki służące zapobieganiu erozji (ha)
Przyczynianie się do utrzymania i poprawy jakości wody	Obszar, na którym zmniejszono stosowanie nawozów/ulepszono gospodarowanie nawozami	Obszar produkcji owoców i warzyw, na którym zmniejszono stosowanie nawozów lub ulepszono gospodarowanie nawozami (ha)
Przyczynianie się do zrównoważonego wykorzystania zasobów wodnych	Obszar, w odniesieniu do którego podjęto środki na rzecz oszczędzania wody	Obszar produkcji owoców i warzyw, na którym stosowane są środki na rzecz oszczędzania wody (ha)
Przyczynianie się do ochrony siedlisk, różnorodności biologicznej i ochrony krajobrazowej	Produkcja ekologiczna	Obszar ekologicznej produkcji owoców lub warzyw (ha)
	Integrowana produkcja	Obszar produkcji integrowanej owoców lub warzyw (ha)
	Inne działania przyczyniające się do ochrony siedlisk, różnorodności biologicznej i ochrony krajobrazowej	Obszar, na którym realizowane są inne działania przyczyniające się do ochrony siedlisk, różnorodności biologicznej i krajobrazu (ha)
Przyczynianie się do łagodzenia zmiany klimatu	Ogrzewanie szklarni – wydajność energetyczna	Szacowane roczne zużycie energii do celów ogrzewania szklarni według rodzaju źródła energii (tony/litry/m3/Kwh na tonę produkcji stanowiącej przedmiot obrotu)
Zmniejszenie ilości produkowanych odpadów	Ilość lub objętość odpadów	Tony/litry/m3

(1) Każdy dzień kampanii promocyjnej liczy się jako jedno działanie.

(2) Wycofanie z rynku tego samego produktu w różnych okresach roku i wycofanie z rynku różnych produktów liczy się jako odrębne działania. Każdą operację wycofania z rynku danego produktu liczy się jako jedno działanie.

(3) Zielone zbiory lub niezbieranie różnych produktów liczy się jako odrębne działania. Zielone zbiory lub niezbieranie tego samego produktu liczy się jako jedno działanie, niezależnie od tego, ile dni trwa, ile gospodarstw uczestniczy w tym działaniu i ile działek lub hektarów zostało nim objętych.

(4) Działania dotyczące ustanawiania różnych funduszy wzajemnych liczą się jako odrębne działania.

(5) W tym inwestycje nieprodukcyjne związane z realizacją zobowiązań podjętych w ramach innych działań na rzecz ochrony środowiska.

(6) W tym inne formy nabywania środków trwałych związane z realizacją zobowiązań podjętych w ramach innych działań na rzecz ochrony środowiska.

(7) Przez wymogi dotyczące „jakości” rozumie się zbiór szczegółowych zobowiązań dotyczących metod produkcji a), których przestrzeganie podlega weryfikacji przez niezależny organ kontrolny, oraz b), których wynikiem jest produkt końcowy, którego jakość (i) w sposób znaczący przewyższa handlową jakość produktów w zakresie zdrowia publicznego, zdrowia roślin i ochrony środowiska naturalnego; oraz (ii) odpowiada bieżącym lub przewidywanym możliwościom rynkowym. Proponowane główne rodzaje „systemów jakości” obejmują, co następuje: a) certyfikowaną produkcję ekologiczną; b) chronione oznaczenia geograficzne i chronione nazwy pochodzenia; c) certyfikowaną integrowaną produkcję; d) prywatne certyfikowane systemy jakości produktu.

(8) Aktywni członkowie to członkowie dostarczający produkty do OP/ZOP.

(9) Aktywni członkowie to członkowie dostarczający produkty do OP/ZOP.

(10) Przez wymogi dotyczące „jakości” rozumie się zbiór szczegółowych zobowiązań dotyczących metod produkcji a), których przestrzeganie podlega weryfikacji przez niezależny organ kontrolny, oraz b), których wynikiem jest produkt końcowy, którego jakość (i) w sposób znaczący przewyższa handlową jakość produktów w zakresie zdrowia publicznego, zdrowia roślin i ochrony środowiska naturalnego oraz (ii) odpowiada bieżącym lub przewidywanym możliwościom rynkowym. Główne rodzaje „systemów jakości” obejmują, co następuje: a) certyfikowaną produkcję ekologiczną; b) chronione oznaczenia geograficzne i chronione nazwy pochodzenia, c) certyfikowaną integrowaną produkcję, d) prywatne certyfikowane systemy jakości produktu.

(11) „Zagrożony erozją gleby” oznacza każdy obszar działki o nachyleniu przekraczającym 10 %, bez względu na to, czy w odniesieniu do niego zostały podjęte działania zapobiegające erozji (np. przykrywanie gleby, płodozmian itp.). Jeśli dostępne są odpowiednie informacje, państwo członkowskie może w zamian stosować następującą definicję: „zagrożony erozją gleby” oznacza każdy obszar działki, na którym przewidywana utrata gleby przekracza tempo naturalnego procesu glebotwórczego, bez względu na to, czy w odniesieniu do niego zostały podjęte działania zapobiegające erozji (np. przykrywanie gleby, płodozmian itp.).

ZAŁĄCZNIK III

Wymagania minimalne dla produktów wycofanych, o których mowa w art. 15 ust. 2

Produkty są:

—

w całe,

—	zdrowe, nie dopuszcza się produktów gnijących lub z objawami zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

—	czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

—	praktycznie wolne od szkodników oraz od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,

—	wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

—	wolne od obcych zapachów lub smaków.

Produkty muszą być dostatecznie rozwinięte i dojrzałe, zgodnie z rodzajem.

Produkty muszą być charakterystyczne dla danej odmiany lub typu handlowego.

ZAŁĄCZNIK IV

Koszty transportu w ramach bezpłatnej dystrybucji, o których mowa w art. 16 ust. 1

Odległość między miejscem wycofania a miejscem dostawy	Koszty transportu (EUR/tona) (1)
Nie większa niż 25 km	18,20
Większa niż 25 km, ale nie większa niż 200 km	41,40
Większa niż 200 km, ale nie większa niż 350 km	54,30
Większa niż 350 km, ale nie większa niż 500 km	72,60
Większa niż 500 km, ale nie większa niż 750 km	95,30
Większa niż 750 km	108,30

(1) Dodatek do transportu chłodniczego: 8,50 EUR/tona.

ZAŁĄCZNIK V

Koszty sortowania i pakowania, o których mowa w art. 17 ust. 1

Produkt	Koszty sortowania i pakowania (EUR/tona)
Jabłka	187,70
Gruszki	159,60
Pomarańcze	240,80
Klementynki	296,60
Brzoskwinie	175,10
Nektaryny	205,80
Arbuzy	167,00
Kalafiory	169,10
Pozostałe produkty	201,10

ZAŁĄCZNIK VI

Adnotacja umieszczana na opakowaniach produktów, o której mowa w art. 17 ust. 2

—	Продукт, предназначен за безплатна дистрибуция (Регламент за изпълнение (ЕC) 2017/… )

—	Producto destinado a su distribución gratuita [Reglamento de ejecución (UE) 2017/… ]

—	Produkt určený k bezplatné distribuci [prováděcí nařízení (EU) 2017/… ]

—	Produkt til gratis uddeling (gennemførelsesforordning (EU) 2017/… )

—	Zur kostenlosen Verteilung bestimmtes Erzeugnis (Durchführungsverordnung (EU) 2017/… )

—	Tasuta jagamiseks mõeldud tooted [rakendusmäärus (EL) 2017/… ]

—	Προϊόν προοριζόμενο για δωρεάν διανομή [εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2017/… ]

—	Product for free distribution (Implementing Regulation (EU) 2017/… )

—	Produit destiné à la distribution gratuite [règlement d'exécution (UE) 2017/… ]

—	Proizvod za slobodnu distribuciju (Provedbena uredba (EU) 2017/… )

—	Prodotto destinato alla distribuzione gratuita [regolamento di esecuzione (UE) 2017/… ]

—	Produkts paredzēts bezmaksas izplatīšanai [Īstenošanas regula (ES) 2017/… ]

—	Nemokamai platinamas produktas [Įgyvendinimo reglamentas (ES) 2017/… ]

—	Ingyenes szétosztásra szánt termék ((EU) 2017/… végrehajtási rendelet)

—	Prodott destinat għad-distribuzzjoni bla ħlas [Regolament ta' implimentazzjoni (UE) 2017/… ]

—	Voor gratis uitreiking bestemd product (Uitvoeringsverordening (EU) 2017/… )

—	Produkt przeznaczony do bezpłatnej dystrybucji [rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/…]

—	Produto destinado a distribuição gratuita [Regulamento de execução (UE) 2017/… ]

—	Produs destinat distribuirii gratuite [Regulamentul de punere în aplicare (UE) 2017/… ]

—	Výrobok určený na bezplatnú distribúciu [vykonávacie nariadenie (EÚ) 2017/… ]

—	Proizvod, namenjen za prosto razdelitev [Izvedbena uredba (EU) 2017/… ]

—	Ilmaisjakeluun tarkoitettu tuote (täytäntöönpanoasetus (EU) 2017/… )

—	Produkt för gratisutdelning (genomförandeförordning (EU) 2017/…)

ZAŁĄCZNIK VII

Produkty i okresy stosowania dodatkowych należności przywozowych, o których mowa w art. 39

Nr porządkowy	Kod CN	Opis produktu	Okres obowiązywania
78.0015	0702 00 00	Pomidory	1 października–31 maja
78.0020	0702 00 00	Pomidory	1 czerwca–30 września
78.0065	0707 00 05	Ogórki	1 maja–31 października
78.0075	0707 00 05	Ogórki	1 listopada–30 kwietnia
78.0085	0709 91 00	Karczochy	1 listopada–30 czerwca
78.0100	0709 93 10	Cukinie	1 stycznia–31 grudnia
78.0110	0805 10 20	Pomarańcze	1 grudnia–31 maja
78.0120	0805 20 10	Klementynki	1 listopada–koniec lutego
78.0130	0805 20 30 0805 20 50 0805 20 70 0805 20 90	Mandarynki (włącznie z tangerynami i satsuma); wilkingi i podobne mieszańce cytrusowe	1 listopada–koniec lutego
78.0155	0805 50 10	Cytryny	1 czerwca–31 grudnia
78.0160	0805 50 10	Cytryny	1 stycznia–31 maja
78.0170	0806 10 10	Winogrona stołowe	16 lipca–16 listopada
78.0175	0808 10 80	Jabłka	1 stycznia–31 sierpnia
78.0180	0808 10 80	Jabłka	1 września–31 grudnia
78.0220	0808 30 90	Gruszki	1 stycznia–30 kwietnia
78.0235	0808 30 90	Gruszki	1 lipca–31 grudnia
78.0250	0809 10 00	Morele	1 czerwca–31 lipca
78.0265	0809 29 00	Czereśnie	16 maja–15 sierpnia
78.0270	0809 30	Brzoskwinie, włączając nektaryny	16 czerwca–30 września
78.0280	0809 40 05	Śliwki	16 czerwca–30 września

25.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/92

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2017/893

z dnia 24 maja 2017 r.

zmieniające załączniki I i IV do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 oraz załączniki X, XIV i XV do rozporządzenia Komisji (UE) nr 142/2011 w odniesieniu do przepisów dotyczących przetworzonego białka zwierzęcego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (1), w szczególności jego art. 23 akapit pierwszy,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (2), w szczególności jego art. 31 ust. 2 akapit drugi, art. 41 ust. 3 akapit trzeci i art. 42 ust. 2 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono przepisy dotyczące zapobiegania pasażowalnym encefalopatiom gąbczastym (TSE) oraz ich kontroli i zwalczania u bydła, owiec i kóz. Rozporządzenie to ma zastosowanie do produkcji oraz wprowadzania do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, a w pewnych określonych przypadkach – do ich wywozu.

(2)

Art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 999/2001 zabrania karmienia przeżuwaczy białkami pochodzenia zwierzęcego. Art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia rozszerza ten zakaz na zwierzęta inne niż przeżuwacze i ogranicza ten zakaz, jeśli chodzi o karmienie tych zwierząt produktami pochodzenia zwierzęcego, zgodnie z załącznikiem IV do tego rozporządzenia.

(3)

Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 rozszerza zakaz przewidziany w art. 7 ust. 1 na karmienie zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: mięsożerne zwierzęta futerkowe), między innymi przetworzonym białkiem zwierzęcym. Jednak na zasadzie odstępstwa i na określonych warunkach w załączniku IV rozdział II lit. c) zezwala się na karmienie wyłącznie zwierząt akwakultury przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym od zwierząt innych niż przeżuwacze, jeśli przetworzone białko zwierzęce i mieszanki paszowe zawierające takie białko zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozdziale IV sekcja D załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001. W sekcji tej obecnie przewidziany jest wymóg, by produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego wykorzystywane w produkcji takiego przetworzonego białka zwierzęcego pochodziły z rzeźni lub zakładów rozbioru. Z uwagi na proces produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów wymóg ten nie może być spełniony w przypadku owadów. Dlatego obecnie nie zezwala się na wykorzystywanie w paszy dla zwierząt akwakultury przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów.

(4)

W kilku państwach członkowskich rozpoczęto chów owadów do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego oraz innych owadzich produktów pochodnych przeznaczonych na karmę dla zwierząt domowych. Produkcja ta podlega krajowym systemom kontroli, za które odpowiadają właściwe organy państw członkowskich. Badania wykazały, że owady gospodarskie mogłyby stanowić trwałą alternatywę dla konwencjonalnych źródeł białka zwierzęcego przeznaczonego na paszę dla zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze.

(5)

W dniu 8 października 2015 r. EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności) opublikowała opinię naukową na temat profilu ryzyka związanego z produkcją i konsumpcją owadów w żywności i paszy (3). Jeśli chodzi o ryzyko związane z obecnością prionów, EFSA stwierdza, że w porównaniu do występowania zagrożeń w dozwolonych obecnie źródłach białka zwierzęcego oczekuje się, że występowanie zagrożeń w nieprzetworzonych owadach będzie na takim samym lub niższym poziomie, o ile owady będą karmione substratami, które nie zawierają materiału pochodzącego od przeżuwaczy ani materiału pochodzenia ludzkiego (obornik). Ponieważ przetwarzanie owadów może jeszcze bardziej ograniczyć zagrożenia biologiczne, stwierdzenie to jest również ważne w odniesieniu do przetworzonych białek zwierzęcych pochodzących od owadów.

(6)

Na podstawie definicji „zwierząt gospodarskich” zawartej w art. 3 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 owady hodowane do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów należy uznać za zwierzęta gospodarskie, podlegają one zatem przepisom dotyczącym zakazu karmienia określonym w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 999/2001 i w załączniku IV do niego oraz przepisom dotyczącym skarmiania zwierząt określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009. W związku z tym zakazane jest stosowanie białek z przeżuwaczy, odpadów gastronomicznych, mączki mięsno-kostnej i obornika jako karmy dla owadów. Co więcej, zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 (4) stosowanie kału w celu żywienia zwierząt jest zabronione.

(7)

Należy zatem zezwolić na stosowanie przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów oraz mieszanek paszowych zawierających takie przetworzone białko zwierzęce do karmienia zwierząt akwakultury. Należy więc odpowiednio zmienić rozdział II lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, a w rozdziale IV załącznika IV do tego rozporządzenia należy dodać sekcję ustanawiającą związane z TSE warunki produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko.

(8)

Analogicznie do mających zastosowanie przepisów dotyczących przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko przeznaczonych do karmienia zwierząt akwakultury należy ustanowić szczegółowe warunki dotyczące produkcji i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów, aby uniknąć ryzyka zanieczyszczenia krzyżowego innymi białkami, które mogłyby stwarzać ryzyko TSE dla przeżuwaczy. W szczególności, analogicznie do warunków ustanowionych w rozdziale IV sekcja A załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów powinno być wytwarzane w zakładach przeznaczonych wyłącznie do produkcji produktów pochodzących od owadów gospodarskich.

(9)	Ponadto w celu zapewnienia pewności prawnej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 należy wprowadzić definicję owadów gospodarskich.

(10)	Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(11)

W załączniku X do rozporządzenia Komisji (UE) nr 142/2011 (5) ustanowiono zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w tym parametry produkcji bezpiecznej paszy pochodzenia zwierzęcego przeznaczonej do karmienia zwierząt gospodarskich. Jedynie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne spełniające wymogi określone w załączniku X do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 mogą być używane do karmienia zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe. Choć przepisy określone w załączniku X do tego rozporządzenia nie dotyczą stosowania owadów żywych i suszonych w paszy dla zwierząt gospodarskich, stosowanie owadów suszonych jako karma lub składnik karmy dla zwierząt domowych podlega przepisom określonym w załączniku XIII do wspomnianego wyżej rozporządzenia.

(12)

Zmiana rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w celu zezwolenia na karmienie zwierząt akwakultury przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym od owadów może otworzyć możliwość zwiększenia produkcji w Unii takiego białka. Mimo że obecna, prowadzona na małą skalę, hodowla owadów przeznaczonych na karmę dla zwierząt domowych może być odpowiednio uregulowana w ramach już istniejących krajowych systemów kontroli, przepisy na szczeblu unijnym dotyczące zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego, zdrowia roślin lub ryzyka środowiskowego są właściwe w celu zapewnienia, aby hodowla owadów w Unii na szerszą skalę była bezpieczna. Jeśli chodzi o gatunki owadów hodowanych w Unii, to nie powinny to być gatunki chorobotwórcze i nie powinny one mieć innych niepożądanych skutków dla zdrowia roślin, zwierząt ani ludzi; nie powinny one być uznane za wektory patogenów ludzkich, zwierzęcych ani roślinnych i nie powinny być chronione ani zdefiniowane jako inwazyjne gatunki obce. Przy uwzględnieniu tych krajowych ocen ryzyka oraz opinii EFSA z dnia 8 października 2015 r. można uznać, że następujące gatunki owadów spośród tych hodowanych w Unii spełniają wyżej wymienione warunki bezpieczeństwa w zakresie produkcji owadów do celów paszowych: czarna mucha (Hermetia illucens), mucha domowa (Musca domestica), mącznik młynarek (Tenebrio molitor), pleśniakowiec złocisty(Alphitobius diaperinus), świerszcz domowy (Acheta domesticus), świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus) i świerszcz kubański (Gryllus assimilis).

(13)

Należy zatem zmienić załącznik X do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 w celu dodania w rozdziale II sekcja 1 wykazu gatunków owadów, które można wykorzystywać do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego uzyskanego z owadów gospodarskich. Wykaz powinien zawierać wspomniane powyżej gatunki owadów i może zostać w przyszłości zmieniony na podstawie oceny ryzyka stwarzanego przez owady odnośnych gatunków dla zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego, zdrowia roślin lub dla środowiska.

(14)

W załączniku XIV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 ustanowiono wymogi dotyczące przywozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych z państw trzecich. Wymogi bezpieczeństwa dotyczące hodowli owadów przeznaczonych do wykorzystania w paszy dla zwierząt akwakultury oraz do wprowadzania do obrotu przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od tych owadów, zwłaszcza w odniesieniu do gatunków owadów, które mogą być wykorzystane, i do paszy, którą mogą być karmione owady, powinny mieć zastosowanie również w przypadku przywozu z państw trzecich. Należy zatem zmienić rozdział I sekcje 1 i 2 załącznika XIV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011, aby ustanowić te wymogi dotyczące przywozu do Unii.

(15)

Załącznik XV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 ustanawia wzory świadectw zdrowia mające zastosowanie do przywozu do Unii produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Wzór świadectwa zdrowia ustanowiony w rozdziale 1 załącznika XV do tego rozporządzenia stosuje się do przywozu do Unii przetworzonego białka zwierzęcego. Do celu przywozu przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich należy ustanowić nowy wzór świadectwa zdrowia, uwzględniający szczegółowe wymogi dotyczące hodowli owadów gospodarskich z przeznaczeniem do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego, o których mowa w załączniku XIV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011, jak też pozostałe odnośne wymogi dotyczące przywozu przetworzonego białka zwierzęcego. W związku z tym w rozdziale 1 załącznika XV należy dodać nowy wzór świadectwa zdrowia do celów przywozu przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich.

(16)

Ponadto nowy wzór świadectwa zdrowia dodany w rozdziale 1 załącznika XV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 powinien również uwzględniać wprowadzone rozporządzeniem Komisji (UE) 2016/1396 (6) zmiany wymogów związanych z TSE i mających zastosowanie do przywozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pochodzenia bydlęcego, owczego lub koziego, ustanowionych w rozdziale D załącznika IX do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(17)	Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki X, XIV i XV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(18)

W rozdziale III sekcja A załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 ustanowiono wymogi służące zapobieganiu zanieczyszczeniu krzyżowemu przy przewozie luzem między – z jednej strony – mączką rybną, dizasadowym i trizasadowym fosforanem wapnia pochodzenia zwierzęcego, produktami z krwi pochodzącymi od zwierząt innych niż przeżuwacze i mieszankami paszowymi zawierającymi te produkty, przeznaczonymi do karmienia zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze, a – z drugiej strony – paszą przeznaczoną dla przeżuwaczy. Biorąc pod uwagę, że podobne ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego istnieje przy składowaniu tych materiałów luzem, należy rozszerzyć wymogi zawarte w rozdziale III sekcja A załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, tak aby obejmowały składowanie luzem mączki rybnej, dizasadowego i trizasadowego fosforanu wapnia pochodzenia zwierzęcego, produktów z krwi pochodzących od zwierząt innych niż przeżuwacze i mieszanek paszowych zawierających te materiały.

(19)

W rozdziale V sekcja B załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 ustanowiono wymogi służące zapobieganiu zanieczyszczeniu krzyżowemu przy przewozie między – z jednej strony – materiałami paszowymi luzem i mieszankami paszowymi luzem zawierającymi produkty pochodzące od przeżuwaczy inne niż mleko i produkty na bazie mleka, dizasadowym i trizasadowym fosforanem wapnia pochodzenia zwierzęcego i hydrolizatami białkowymi pochodzącymi ze skór i skórek przeżuwaczy a – z drugiej strony – paszą przeznaczoną dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe. Biorąc pod uwagę, że podobne ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego istnieje przy składowaniu tych materiałów luzem, należy rozszerzyć wymogi zawarte w rozdziale V sekcja B załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, tak aby obejmowały składowanie luzem materiałów paszowych i mieszanek paszowych zawierających produkty pochodzące od przeżuwaczy inne niż mleko i produkty na bazie mleka, dizasadowego i trizasadowego fosforanu wapnia pochodzenia zwierzęcego i hydrolizatów białkowych pochodzących ze skór i skórek przeżuwaczy.

(20)

W rozdziale IV sekcja D lit. a) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 przewidziano wymóg, by produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego wykorzystywane w produkcji przetworzonego białka zwierzęcego, innego niż mączka rybna, pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze i przeznaczonego do wykorzystania w karmieniu zwierząt akwakultury, pochodziły z rzeźni, które nie zajmują się ubojem przeżuwaczy, i z zakładów rozbioru, które nie zajmują się oddzielaniem od kości ani rozbiorem mięsa przeżuwaczy. W lit. a) przewidziano odstępstwo od tego wymogu w odniesieniu do rzeźni, które stosują skuteczne środki w celu zapobiegania zanieczyszczeniu krzyżowemu między produktami ubocznymi z przeżuwaczy a produktami ubocznymi ze zwierząt innych niż przeżuwacze i które podlegają kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ i otrzymały od takiego organu na tej podstawie zezwolenie.

(21)

Aby zaoferować więcej możliwości w zakresie rodzajów surowców wykorzystywanych w produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze i przeznaczonego do wykorzystania jako pasza dla zwierząt akwakultury lub przeznaczonego na wywóz, należy zmienić rozdział IV sekcja D lit. a) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w celu zezwolenia na wykorzystywanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z przedsiębiorstw innych niż rzeźnie lub zakłady rozbioru, pod warunkiem że te inne przedsiębiorstwa są przeznaczone wyłącznie do obróbki materiałów ze zwierząt innych niż przeżuwacze lub uzyskały od właściwego organu zezwolenie w następstwie kontroli na miejscu, oparte na takich samych wymogach w zakresie kierowania co wymogi przewidziane na mocy obowiązującego obecnie odstępstwa dotyczącego rzeźni, jako że te wymogi w zakresie kierowania zapewniają niezbędne gwarancje, że zapobiega się zanieczyszczeniu krzyżowemu i przeprowadzane są kontrole w tym zakresie. Należy ponadto rozszerzyć obecne odstępstwo dotyczące rzeźni na zakłady rozbioru, pod warunkiem że będą miały zastosowanie takie same wymogi dotyczące kierowania. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział IV sekcja D w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(22)

W rozdziale IV sekcja A lit. b) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 przewidziano wymóg, by w dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia towarzyszącym mączce rybnej i mieszankom paszowym zawierającym mączkę rybną oraz na wszelkich opakowaniach zawierających takie produkty znajdował się napis „zawiera mączkę rybną – nie stosować do karmienia przeżuwaczy”. Dokument handlowy ani świadectwo zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, nie są jednak wymagane w odniesieniu do mieszanek paszowych. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział IV sekcja A lit. b) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w celu wyjaśnienia, że w przypadku mieszanki paszowej zawierającej mączkę rybną napis „zawiera mączkę rybną – nie stosować do karmienia przeżuwaczy” powinno się umieszczać wyłącznie na etykiecie mieszanki paszowej. W związku z tym należy również wprowadzić zmiany w rozdziale IV sekcja B, sekcja C lit. d) i sekcja D lit. e) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(23)

W rozdziale V sekcja C załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 ustanowiono zakaz produkcji paszy dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe w zakładach produkujących karmę dla zwierząt domowych lub paszę dla zwierząt futerkowych zawierającą produkty z przeżuwaczy, których stosowania zabrania się w paszy dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe. Podobny zakaz należy wprowadzić w odniesieniu do zakładów produkujących karmę dla zwierząt domowych lub paszę dla zwierząt futerkowych zawierającą przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze (wyjątek: mączka rybna), aby nie dopuścić do zanieczyszczenia krzyżowego paszy dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe lub zwierzęta akwakultury produktami zakazanymi w takiej paszy. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział V sekcja C w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(24)

W rozdziale V sekcja E pkt 1 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 ustanowiono zakaz wywozu przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od przeżuwaczy. Wymóg ten miał pierwotnie na celu kontrolę rozprzestrzeniania się gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) w momencie, gdy w Unii panowała epidemia BSE i gdy Europa była częścią świata najbardziej dotkniętą tą epidemią. Sytuacja w zakresie BSE w Unii znacznie się jednak poprawiła. W 2015 r. odnotowano w Unii pięć przypadków BSE w stosunku do 2 166 przypadków odnotowanych w 2001 r. Taka poprawa sytuacji w zakresie BSE w Unii znajduje odzwierciedlenie w fakcie, że 23 państwa członkowskie są obecnie uznawane za państwa o nieznacznym ryzyku wystąpienia BSE zgodnie z decyzją Komisji 2007/453/WE (7), na podstawie statusu BSE uznanego na szczeblu międzynarodowym przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE).

(25)

Zakaz wywozu przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od przeżuwaczy należy zatem znieść i zastąpić go szczegółowymi warunkami do spełnienia, tak aby zmniejszyć obciążenie w handlu i zaprowadzić większą proporcjonalność w związku z obecną sytuacją epidemiologiczną dotyczącą BSE. Warunki te powinny przede wszystkim służyć zapewnieniu, aby wywożone produkty nie zawierały mączki mięsno-kostnej, której wywóz nie jest dozwolony na mocy art. 43 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009. Ponieważ mączka mięsno-kostna może zawierać określone materiały szczególnego ryzyka lub może pochodzić od zwierząt, które padły lub zostały uśmiercone z powodów innych niż ubój w celu spożycia przez ludzi, mączka mięsno-kostna stanowi wyższe ryzyko wystąpienia BSE i w związku z tym nie powinna być wywożona.

(26)

W celu zapewnienia, aby wywożone przetworzone białko zwierzęce pochodzące od przeżuwaczy nie zawierało mączki mięsno-kostnej i nie było wykorzystywane do innych celów niż cele dopuszczone przez przepisy Unii, przetworzone białko zwierzęce pochodzące od przeżuwaczy należy przewozić w zaplombowanych kontenerach bezpośrednio z zakładu przetwórczego do miejsca wyprowadzenia z obszaru Unii, przy czym miejscem tym powinien być punkt kontroli granicznej wymieniony w załączniku I do decyzji Komisji 2009/821/WE (8), tak aby umożliwić kontrole urzędowe. Takie kontrole urzędowe powinny być przeprowadzane z zastosowaniem istniejących procedur kontroli urzędowych, w szczególności dokumentu handlowego zgodnego ze wzorem ustanowionym w rozdziale III pkt 6 załącznika VIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 i komunikacji pomiędzy właściwymi organami za pośrednictwem zintegrowanego skomputeryzowanego systemu weterynaryjnego (TRACES) wprowadzonego decyzją Komisji 2004/292/WE (9).

(27)

Zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 zakład przetwórczy musi być zatwierdzony do przetwarzania materiału kategorii 3, a zgodnie z art. 45 tego rozporządzenia musi podlegać regularnym kontrolom urzędowym, w tym – w przypadku gdy zakład przetwórstwa jest również zatwierdzony do przetwarzania materiału kategorii 1 lub 2 – pod kątem trwałego oznaczenia materiału kategorii 1 i 2 wymaganego na mocy tego rozporządzenia.

(28)

W rozdziale V sekcja E pkt 2 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 przewidziano wymóg, by przeznaczone do wywozu mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze były produkowane zgodnie z określonymi wymogami, i zawarto w nim w szczególności odesłanie do rozdziału V sekcja A lit. e) załącznika IV do tego rozporządzenia, który to przepis odsyła z kolei do rozdziału IV sekcja D tego załącznika. Jako że te wzajemne odesłania skutkowały rozbieżnymi interpretacjami, należy przeformułować rozdział V sekcja E pkt 2 w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w celu sprecyzowania wymogów mających zastosowanie do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze lub mieszanek paszowych zawierających takie białko, przeznaczonych do wywozu z Unii.

(29)

W szczególności odesłanie w rozdziale V sekcja E pkt 2 lit. b) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, który to przepis dotyczy wywozu mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, do rozdziału IV sekcja D lit. d) w tym załączniku, który to przepis dotyczy produkcji mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze i przeznaczonych do karmienia zwierząt akwakultury, nie jest dostosowane do wszystkich przypadków. Choć w rozdziale IV sekcja D lit. d) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 zawarto wymóg, by zakłady produkujące mieszanki paszowe były przeznaczone wyłącznie do produkcji pasz dla zwierząt akwakultury lub były upoważnione na podstawie środków podjętych w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu krzyżowemu między paszą przeznaczoną dla zwierząt akwakultury a paszą przeznaczoną dla innych zwierząt gospodarskich, to w przypadku wywozu przepisy załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 nie ograniczają gatunków, które mogą być karmione wywożonymi mieszankami paszowymi w państwie trzecim. A zatem zanieczyszczenie krzyżowe, jakiego należy w tym przypadku unikać, to zanieczyszczenie między wywożonymi mieszankami paszowymi zawierającymi przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze a paszami przeznaczonymi dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta akwakultury wprowadzanymi do obrotu w Unii. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział V sekcja E pkt 2 w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(30)

Opisane w powyższych motywach zmiany dotyczące 1) składowania niektórych materiałów paszowych i mieszanek paszowych; 2) produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko; 3) wywozu mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze oraz 4) wykorzystania surowców pochodzących z przedsiębiorstw innych niż rzeźnie i zakłady rozbioru do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze zawierają wymogi dla właściwych organów państw członkowskich w zakresie rejestracji niektórych przedsiębiorstw lub udzielania im zezwoleń w oparciu o spełnienie tych wymogów. Należy zatem zmienić rozdział V sekcja A w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, aby uwzględnić spoczywający na państwach członkowskich obowiązek aktualizacji i upubliczniania wykazów tych przedsiębiorstw.

(31)

Aby ograniczyć obciążenie właściwych organów, publikacja wykazów podmiotów powinna ograniczać się wyłącznie do tych przypadków, w których jest ona niezbędna do tego, aby podmioty mogły zidentyfikować, którzy potencjalni dostawcy spełniają wymogi zawarte w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, a właściwe organy mogły kontrolować przestrzeganie tych wymogów w łańcuchu produkcyjnym. Należy zatem zmienić rozdział V sekcja A w załączniku IV, aby wyłączyć z obowiązku upubliczniania wykazy podmiotów produkujących mieszanki paszowe na użytek własny.

(32)

Jako że państwa członkowskie i podmioty potrzebują wystarczająco długiego czasu na dostosowanie się do zmian wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem w rozdziale III sekcja A w odniesieniu do składowania niektórych materiałów paszowych luzem i mieszanek paszowych luzem oraz w rozdziale V sekcje A, B i C w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w odniesieniu do wykazów przedsiębiorstw prowadzących produkcję zgodnie z określonymi wymogami zawartymi w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, w odniesieniu do składowania pasz zawierających produkty pochodzące od przeżuwaczy oraz w odniesieniu do produkcji karmy dla zwierząt domowych zawierającej przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, zmiany te powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2018 r.

(33)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załącznikach I i IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

W załącznikach X, XIV i XV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2017 r.

Jednak następujące zmiany wprowadzone niniejszym rozporządzeniem w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 stosuje się od dnia 1 stycznia 2018 r.:

a)	zmiany wprowadzone w rozdziale III sekcja A załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w drodze pkt 2 lit. b) ppkt (i) załącznika I do niniejszego rozporządzenia; oraz

b)	zmiany wprowadzone w rozdziale V sekcje A, B i C załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w drodze pkt 2 lit. d) ppkt (i) załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1.

(2) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.

(3) Scientific Opinion on a Risk profile related to production and consumption of insects as food and feed (Opinia naukowa na temat profilu ryzyka związanego z produkcją i konsumpcją owadów w żywności i paszy), Dziennik EFSA (2015);13(10):4257.

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylające dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE (Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 1).

(5) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy (Dz.U. L 54 z 26.2.2011, s. 1).

(6) Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/1396 z dnia 18 sierpnia 2016 r. zmieniające niektóre załączniki do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz.U. L 225 z 19.8.2016, s. 76).

(7) Decyzja Komisji 2007/453/WE z dnia 29 czerwca 2007 r. ustanawiająca status BSE państw członkowskich i krajów trzecich lub ich regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE (Dz.U. L 172 z 30.6.2007, s. 84).

(8) Decyzja Komisji 2009/821/WE z dnia 28 września 2009 r. ustalająca wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, ustanawiająca niektóre zasady kontroli przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ustanawiająca jednostki weterynaryjne w systemie TRACES (Dz.U. L 296 z 12.11.2009, s. 1).

(9) Decyzja Komisji 2004/292/WE z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wprowadzenia systemu TRACES i zmieniająca decyzję 92/486/EWG (Dz.U. L 94 z 31.3.2004, s. 63).

ZAŁĄCZNIK I

W załącznikach I i IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 1 lit. d) dodaje się pkt iv) w brzmieniu:

„(iv)

»etykieta« w art. 3 ust. 2 lit. t);”;

w pkt 2 dodaje się litery w brzmieniu:

„m)

»owady gospodarskie« oznaczają zwierzęta gospodarskie, zdefiniowane w art. 3 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, tych gatunków owadów, w odniesieniu do których wydano zezwolenie na produkcję przetworzonego białka zwierzęcego zgodnie z rozdziałem II sekcja 1 część A pkt 2 załącznika X do rozporządzenia (UE) nr 142/2011;

n)	»podmioty produkujące mieszanki paszowe na użytek własny« oznaczają hodowców zwierząt gospodarskich, którzy sporządzają mieszanki paszowe do użytku wyłącznie we własnym gospodarstwie.”;

w załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:

rozdział II lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)

zwierząt akwakultury następującymi materiałami paszowymi i mieszankami paszowymi:

(i)

przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym od zwierząt innych niż przeżuwacze, innym niż mączka rybna i przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, a także mieszankami paszowymi zawierającymi takie przetworzone białko zwierzęce, które są produkowane, wprowadzane do obrotu i stosowane zgodnie z ogólnymi warunkami ustanowionymi w rozdziale III i szczegółowymi warunkami ustanowionymi w rozdziale IV sekcja D;

(ii)

przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym od owadów gospodarskich, a także mieszankami paszowymi zawierającymi takie przetworzone białko zwierzęce, które są produkowane, wprowadzane do obrotu i stosowane zgodnie z ogólnymi warunkami ustanowionymi w rozdziale III i szczegółowymi warunkami ustanowionymi w rozdziale IV sekcja F;”;

w rozdziale III wprowadza się następujące zmiany:

(i)

sekcja A otrzymuje brzmienie:

„SEKCJA A

Przewóz i składowanie materiałów paszowych i mieszanek paszowych przeznaczonych do wykorzystania w karmieniu zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze

Następujące produkty przeznaczone do wykorzystania w karmieniu zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze są przewożone w pojazdach i kontenerach i składowane w instalacjach magazynowych, które nie są używane, odpowiednio, do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej dla przeżuwaczy:

a)	przetworzone białko zwierzęce luzem pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, w tym mączka rybna i przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich;

b)	dizasadowy fosforan wapnia i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego luzem;

c)	produkty z krwi luzem pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze;

d)	mieszanki paszowe luzem zawierające materiały paszowe wymienione w lit. a), b) i c).

Rejestry wyszczególniające rodzaje produktów, które były przewożone lub składowane w zakładzie składującym, są przechowywane do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat.

Na zasadzie odstępstwa od pkt 1 pojazdy, kontenery i instalacje magazynowe, które były wcześniej używane do przewozu lub składowania produktów wymienionych w tym punkcie, mogą być następnie używane do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej dla przeżuwaczy, o ile zostały one wcześniej wyczyszczone w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego, zgodnie z udokumentowaną procedurą, co do której właściwy organ wydał uprzednią zgodę.

W przypadku stosowania takiej procedury dowód potwierdzający jej stosowanie jest przechowywany do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat.

Zakłady składujące, gdzie zgodnie z pkt 2 składuje się materiały paszowe i mieszanki paszowe wymienione w pkt 1, są upoważniane przez właściwy organ na podstawie weryfikacji, czy spełniają wymogi zawarte w pkt 2.

Przetworzone białko zwierzęce luzem, pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, w tym przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, z wyjątkiem mączki rybnej, i mieszanki paszowe luzem zawierające takie przetworzone białko zwierzęce są przewożone w pojazdach i kontenerach oraz składowane w instalacjach magazynowych, które nie są używane, odpowiednio, do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej dla zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: zwierzęta akwakultury).

Na zasadzie odstępstwa od pkt 4 pojazdy, kontenery i instalacje magazynowe, które były wcześniej używane do przewozu lub składowania produktów, o których mowa w tym punkcie, mogą być następnie używane do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej dla zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: zwierzęta akwakultury), o ile zostały one wcześniej wyczyszczone w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego, zgodnie z udokumentowaną procedurą, co do której właściwy organ wydał uprzednią zgodę.

W przypadku stosowania takiej procedury dowód potwierdzający jej stosowanie jest przechowywany do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat.”;

(ii)

sekcja B pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Na zasadzie odstępstwa od pkt 1 szczególne zezwolenie na produkcję mieszanek paszowych pełnoporcjowych z mieszanek paszowych zawierających produkty wymienione w tym punkcie nie jest wymagane w odniesieniu do podmiotów produkujących mieszanki paszowe na użytek własny, z zastrzeżeniem spełnienia przez nie następujących warunków:

a)	podmioty te muszą zostać zarejestrowane przez właściwy organ jako produkujące mieszanki paszowe pełnoporcjowe z mieszanek paszowych zawierających produkty wymienione w pkt 1;

b)	podmioty te muszą utrzymywać wyłącznie zwierzęta inne niż przeżuwacze;

c)	wszelkie mieszanki paszowe, zawierające mączkę rybną, stosowane w produkcji mieszanek paszowych pełnoporcjowych muszą zawierać mniej niż 50 % surowego białka;

d)	wszelkie mieszanki paszowe, zawierające dizasadowy fosforan wapnia i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego, stosowane w produkcji mieszanek paszowych pełnoporcjowych muszą zawierać mniej niż 10 % fosforu całkowitego;

e)	wszelkie mieszanki paszowe, zawierające produkty z krwi uzyskane od zwierząt innych niż przeżuwacze, stosowane w produkcji mieszanek paszowych pełnoporcjowych muszą zawierać mniej niż 50 % białka całkowitego.”;

(iii)

sekcja C lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)	przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze, w tym mączki rybnej i przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich;”;

(iv)

sekcja D pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)	przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze, w tym mączki rybnej i przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich;”;

w rozdziale IV wprowadza się następujące zmiany:

(i)

sekcja A lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

w towarzyszącym dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w stosownych przypadkach, oraz na etykiecie mączki rybnej musi znajdować się wyraźny napis »mączka rybna – nie stosować w paszy dla przeżuwaczy z wyjątkiem nieodsadzonych przeżuwaczy«.

Na etykiecie mieszanki paszowej zawierającej mączkę rybną przeznaczoną dla zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: zwierzęta futerkowe) musi znajdować się wyraźny napis »zawiera mączkę rybną – nie stosować do karmienia przeżuwaczy«.”;

(ii)

sekcja B otrzymuje brzmienie:

„SEKCJA B

Szczegółowe warunki stosowania dizasadowego fosforanu wapnia i trizasadowego fosforanu wapnia pochodzenia zwierzęcego oraz mieszanek paszowych zawierających takie fosforany przeznaczonych do wykorzystania w karmieniu zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: zwierzęta futerkowe)

W towarzyszącym dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w stosownych przypadkach, oraz na etykiecie dizasadowego/trizasadowego fosforanu wapnia pochodzenia zwierzęcego musi znajdować się wyraźny napis »dizasadowy/trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego – nie stosować w paszy dla przeżuwaczy«;

b)	na etykiecie mieszanek paszowych zawierających dizasadowy/trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego musi znajdować się wyraźny napis »zawiera dizasadowy/trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego – nie stosować do karmienia przeżuwaczy«.”;

(iii)

sekcja C lit. c) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„c)	Produkty z krwi są produkowane w zakładach przetwórczych przetwarzających wyłącznie krew zwierząt innych niż przeżuwacze, zarejestrowanych przez właściwy organ jako przetwarzające wyłącznie krew zwierząt innych niż przeżuwacze.”;

(iv)

sekcja C lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)

W towarzyszącym dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w stosownych przypadkach, oraz na etykiecie produktów z krwi zwierząt innych niż przeżuwacze musi znajdować się wyraźny napis »produkty z krwi zwierząt innych niż przeżuwacze – nie stosować w paszy dla przeżuwaczy«.

Na etykiecie mieszanki paszowej zawierającej produkty z krwi zwierząt innych niż przeżuwacze musi znajdować się wyraźny napis »zawiera produkty z krwi zwierząt innych niż przeżuwacze – nie stosować do karmienia przeżuwaczy«.”;

(v)

w sekcji D tytuł, formuła wprowadzająca w akapicie pierwszym i lit. a) otrzymują brzmienie:

„SEKCJA D

Szczegółowe warunki mające zastosowanie do produkcji i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze, innego niż mączka rybna i przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko, przeznaczonych do wykorzystania w karmieniu zwierząt akwakultury

Następujące szczegółowe warunki mają zastosowanie do produkcji i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze, innego niż mączka rybna i przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko, przeznaczonych do wykorzystania w karmieniu zwierząt akwakultury:

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do wykorzystania w produkcji przetworzonego białka zwierzęcego, o którym mowa w niniejszej sekcji, pochodzą z:

(i)	rzeźni, które nie zajmują się ubojem przeżuwaczy i które zostały zarejestrowane przez właściwy organ jako nieprzeznaczone do uboju przeżuwaczy; lub

(ii)	zakładów rozbioru, które nie zajmują się oddzielaniem od kości ani rozbiorem mięsa przeżuwaczy i które zostały zarejestrowane przez właściwy organ jako nieprzeznaczone do oddzielania od kości ani rozbioru mięsa przeżuwaczy; lub

(iii)

innych przedsiębiorstw niż te, o których mowa w ppkt (i) lub (ii), które nie prowadzą czynności na produktach z przeżuwaczy i które są zarejestrowane przez właściwy organ jako nieprzeznaczone do prowadzenia czynności na produktach z przeżuwaczy.

Na zasadzie odstępstwa od tego szczegółowego warunku właściwy organ może zezwolić na ubój przeżuwaczy w rzeźni produkującej produkty uboczne ze zwierząt innych niż przeżuwacze, przeznaczone do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego, o którym mowa w niniejszej sekcji, oraz na prowadzenie czynności na produktach z przeżuwaczy w zakładzie rozbioru lub w innym przedsiębiorstwie produkującym produkty uboczne pochodzące ze zwierząt innych niż przeżuwacze, przeznaczone do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego, o którym mowa w niniejszej sekcji.

Takie zezwolenie może zostać wydane jedynie w przypadku, gdy w wyniku kontroli na miejscu właściwy organ uzyskał pewność co do skuteczności środków zapobiegających zanieczyszczeniu krzyżowemu między produktami ubocznymi z przeżuwaczy a produktami ubocznymi ze zwierząt innych niż przeżuwacze.

Środki te obejmują przynajmniej następujące wymogi:

(i)	ubój zwierząt innych niż przeżuwacze musi być przeprowadzany na liniach, które są fizycznie oddzielone od linii używanych do uboju przeżuwaczy;

(ii)	produkty ze zwierząt innych niż przeżuwacze muszą być poddawane czynnościom na liniach produkcyjnych, które są fizycznie oddzielone od linii używanych do przeprowadzania czynności na produktach z przeżuwaczy;

(iii)

urządzenia do zbierania, składowania, przewozu i pakowania produktów ubocznych pochodzących od zwierząt innych niż przeżuwacze muszą być oddzielone od urządzeń przeznaczonych dla produktów ubocznych pochodzących od przeżuwaczy;

(iv)

należy regularnie przeprowadzać pobieranie i analizę próbek produktów ubocznych pochodzących od zwierząt innych niż przeżuwacze w celu wykrycia obecności białek przeżuwaczy. Stosowana metoda analizy musi być naukowo zatwierdzona do tego celu. Częstotliwość pobierania i analizowania próbek określa się na podstawie oceny ryzyka przeprowadzonej przez podmiot gospodarczy w ramach procedur opartych na analizie zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP).”;

(vi)

sekcja D lit. c) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„c)

Przetworzone białko zwierzęce, o którym mowa w niniejszej sekcji, jest produkowane w zakładach przetwórczych przeznaczonych wyłącznie do przetwarzania produktów ubocznych pochodzących od zwierząt innych niż przeżuwacze, uzyskanych z rzeźni, zakładów rozbioru lub innych przedsiębiorstw, o których mowa w lit. a). Te zakłady przetwórcze są zarejestrowane przez właściwy organ jako przetwarzające wyłącznie produkty uboczne pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze.”;

(vii)

sekcja D lit. d) akapit drugi ppkt (i) formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„(i)

produkcja mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce, o którym mowa w niniejszej sekcji, dla zwierząt akwakultury w zakładach, które produkują również mieszanki paszowe przeznaczone dla innych zwierząt gospodarskich (wyjątek: zwierzęta futerkowe), może uzyskać zezwolenie od właściwego organu, po przeprowadzeniu kontroli na miejscu, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:”;

(viii)

sekcja D lit. d) ppkt (ii) i lit. e) otrzymują brzmienie:

„(ii)

szczególne zezwolenie na produkcję mieszanek paszowych pełnoporcjowych z mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce, o którym mowa w niniejszej sekcji, nie jest wymagane w odniesieniu do podmiotów produkujących mieszanki paszowe na użytek własny, jeśli podmioty te spełniają następujące warunki:

—	są zarejestrowane przez właściwy organ jako produkujące mieszanki paszowe pełnoporcjowe z mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, inne niż mączka rybna i przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich,

—	utrzymują tylko zwierzęta akwakultury i

—	mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce, o którym mowa w niniejszej sekcji, stosowane przez te podmioty w produkcji, zawierają mniej niż 50 % białka surowego.

W stosownych przypadkach, w towarzyszącym dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dotyczących przetworzonego białka zwierzęcego, o którym mowa w niniejszej sekcji, oraz na jego etykiecie musi znajdować się wyraźny napis: »przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze – nie stosować w paszy dla zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt akwakultury i zwierząt futerkowych«.

Na etykiecie mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce, o którym mowa w niniejszej sekcji, musi znajdować się wyraźny napis:

»zawiera przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze – nie stosować do karmienia zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt akwakultury i zwierząt futerkowych«.”;

(ix)

sekcja E lit. b)–g) otrzymują brzmienie:

„b)

w towarzyszącym dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w stosownych przypadkach, oraz na etykiecie mączki rybnej przeznaczonej do zastosowania w preparatach mlekozastępczych musi znajdować się wyraźny napis »mączka rybna – nie stosować w paszy dla przeżuwaczy z wyjątkiem nieodsadzonych przeżuwaczy«;

stosowanie mączki rybnej w przypadku nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy jest dozwolone wyłącznie przy produkcji preparatów mlekozastępczych, dystrybuowanych w formie suchej i podawanych po rozcieńczeniu w określonej ilości płynu, przeznaczonych do karmienia nieodsadzonych przeżuwaczy i mających charakter dodatku do mleka przejściowego lub jego substytutu, przed zakończeniem odsadzania;

preparaty mlekozastępcze zawierające mączkę rybną przeznaczone dla nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy są produkowane w zakładach, które nie produkują innych mieszanek paszowych dla przeżuwaczy i które są upoważnione do tego przez właściwy organ.

Na zasadzie odstępstwa od tego szczegółowego warunku produkcja innych mieszanek paszowych dla przeżuwaczy w zakładach, które produkują również preparaty mlekozastępcze zawierające mączkę rybną przeznaczone dla nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy może uzyskać zezwolenie od właściwego organu, po przeprowadzeniu kontroli na miejscu, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

(i)	inne mieszanki paszowe przeznaczone dla przeżuwaczy muszą być przechowywane – podczas składowania, przewozu i pakowania – w pomieszczeniach fizycznie oddzielonych od pomieszczeń na mączkę rybną luzem i preparaty mlekozastępcze zawierające mączkę rybną, luzem;

(ii)	inne mieszanki paszowe przeznaczone dla przeżuwaczy muszą być produkowane w pomieszczeniach fizycznie oddzielonych od pomieszczeń, w których produkowane są preparaty mlekozastępcze zawierające mączkę rybną;

(iii)

szczegółowe rejestry zakupu i stosowania mączki rybnej oraz sprzedaży preparatów mlekozastępczych zawierających mączkę rybną muszą być przechowywane w celu udostępnienia właściwemu organowi przez przynajmniej pięć lat;

(iv)

należy regularnie przeprowadzać pobieranie i analizę próbek pozostałych mieszanek paszowych przeznaczonych dla przeżuwaczy w celu zweryfikowania nieobecności niedozwolonych składników pochodzenia zwierzęcego, wykorzystując metody analizy dotyczące oznaczania składników pochodzenia zwierzęcego do celów kontroli pasz określone w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 152/2009; częstotliwość takiego pobierania i analizowania próbek określa się na podstawie oceny ryzyka przeprowadzonej przez podmiot gospodarczy w ramach procedur opartych na analizie zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP); wyniki muszą być przechowywane w celu ich udostępnienia właściwemu organowi przez przynajmniej pięć lat;

przed dopuszczeniem do swobodnego obrotu w Unii importerzy dopilnowują, aby każda przesyłka przywożonych preparatów mlekozastępczych zawierających mączkę rybną była analizowana zgodnie z metodami analizy dotyczącymi oznaczania składników pochodzenia zwierzęcego do celów kontroli pasz określonymi w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 152/2009 w celu zweryfikowania nieobecności niedozwolonych składników pochodzenia zwierzęcego;

f)	na etykiecie preparatów mlekozastępczych zawierających mączkę rybną, przeznaczonych dla nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy musi znajdować się wyraźny napis »zawiera mączkę rybną – nie stosować do karmienia przeżuwaczy, z wyjątkiem nieodsadzonych przeżuwaczy«;

preparaty mlekozastępcze luzem, zawierające mączkę rybną, przeznaczone dla nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy są przewożone w pojazdach i kontenerach i składowane w instalacjach magazynowych, które nie są używane, odpowiednio, do przewozu lub składowania innych pasz przeznaczonych dla przeżuwaczy.

Na zasadzie odstępstwa od tego szczegółowego warunku pojazdy, kontenery i instalacje magazynowe, które będą następnie używane do przewozu lub składowania innych pasz przeznaczonych dla przeżuwaczy, luzem, mogą być używane do przewozu lub przechowywania preparatów mlekozastępczych zawierających mączkę rybną i przeznaczonych dla nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy, luzem, o ile takie pojazdy, kontenery i instalacje magazynowe zostały wcześniej wyczyszczone w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego, zgodnie z udokumentowaną procedurą, co do której właściwy organ wydał uprzednią zgodę. W przypadku stosowania takiej procedury dowód potwierdzający jej stosowanie jest przechowywany do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat;

w gospodarstwach, w których utrzymywane są przeżuwacze, wprowadza się środki zapobiegające żywieniu preparatami mlekozastępczymi zawierającymi mączkę rybną innych przeżuwaczy niż przeżuwacze nieodsadzone. Właściwy organ sporządza wykaz gospodarstw, w których stosuje się preparaty mlekozastępcze zawierające mączkę rybną, i używa on do tego celu systemu wcześniejszego powiadamiania przez gospodarstwo lub innego systemu, zapewniając tym samym zgodność z tym warunkiem szczegółowym.”;

(x)

dodaje się sekcję F w brzmieniu:

„SEKCJA F

Szczegółowe warunki mające zastosowanie do produkcji i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko, przeznaczonych do wykorzystania w karmieniu zwierząt akwakultury

Następujące szczegółowe warunki mają zastosowanie do produkcji i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich oraz mieszanek paszowych zawierających takie przetworzone białko zwierzęce, przeznaczonych do wykorzystania w karmieniu zwierząt akwakultury:

przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich musi:

(i)	być produkowane w zakładach przetwórczych zatwierdzonych zgodnie z przepisami art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i przeznaczone wyłącznie do produkcji produktów pochodzących od owadów gospodarskich; i

(ii)	być produkowane zgodnie z wymogami określonymi w rozdziale II sekcja 1 załącznika X do rozporządzenia (UE) nr 142/2011;

mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich muszą być produkowane w zakładach upoważnionych do tego przez właściwy organ i przeznaczonych wyłącznie do produkcji paszy dla zwierząt akwakultury.

Na zasadzie odstępstwa od tego warunku szczegółowego:

(i)

produkcja mieszanek paszowych, zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, dla zwierząt akwakultury w zakładach, które produkują również mieszanki paszowe przeznaczone dla innych zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt futerkowych, może uzyskać zezwolenie od właściwego organu, po przeprowadzeniu kontroli na miejscu, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

—	mieszanki paszowe przeznaczone dla przeżuwaczy muszą być produkowane i przechowywane – podczas składowania, przewozu i pakowania – w pomieszczeniach fizycznie oddzielonych od pomieszczeń, gdzie są produkowane i przechowywane mieszanki paszowe dla zwierząt innych niż przeżuwacze,

—	mieszanki paszowe przeznaczone dla zwierząt akwakultury muszą być produkowane i przechowywane – podczas składowania, przewozu i pakowania – w pomieszczeniach fizycznie oddzielonych od pomieszczeń, gdzie są produkowane i przechowywane mieszanki paszowe dla innych zwierząt innych niż przeżuwacze,

—	szczegółowe rejestry zakupu i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich oraz sprzedaży mieszanek paszowych zawierających takie białko muszą być przechowywane w celu udostępnienia właściwemu organowi przez przynajmniej pięć lat,

—

należy regularnie przeprowadzać pobieranie i analizę próbek mieszanek paszowych przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta akwakultury w celu zweryfikowania nieobecności niedozwolonych składników pochodzenia zwierzęcego, wykorzystując metody analizy dotyczące oznaczania składników pochodzenia zwierzęcego do celów kontroli pasz określone w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 152/2009; częstotliwość takiego pobierania i analizowania próbek określa się na podstawie oceny ryzyka przeprowadzonej przez podmiot gospodarczy w ramach procedur opartych na analizie zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP); wyniki muszą być przechowywane w celu ich udostępnienia właściwemu organowi przez przynajmniej pięć lat,

(ii)

szczególne zezwolenie na produkcję mieszanek paszowych pełnoporcjowych z mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich nie jest wymagane w odniesieniu do podmiotów produkujących mieszanki paszowe na użytek własny, jeśli podmioty te spełniają następujące warunki:

—	są zarejestrowane przez właściwy organ jako produkujące mieszanki paszowe pełnoporcjowe z mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich,

—	utrzymują tylko zwierzęta akwakultury i

—	mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, stosowane przez te podmioty w produkcji, zawierają mniej niż 50 % białka surowego;

w stosownych przypadkach, w towarzyszącym dokumencie handlowym lub świadectwie zdrowia, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dotyczących przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich oraz na jego etykiecie musi znajdować się wyraźny napis: »przetworzone białko pochodzące od owadów – nie stosować w paszy dla zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt akwakultury i zwierząt futerkowych«.

Na etykiecie mieszanek paszowych zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów musi znajdować się wyraźny napis:

w rozdziale V wprowadza się następujące zmiany:

(i)

sekcje A, B i C otrzymują brzmienie:

„SEKCJA A

Wykazy

Państwa członkowskie aktualizują oraz podają do wiadomości publicznej wykazy:

a)	rzeźni zarejestrowanych jako nieprzeznaczone do uboju przeżuwaczy zgodnie z rozdziałem IV sekcja C lit. a) akapit pierwszy oraz upoważnionych rzeźni, z których można pozyskiwać krew produkowaną zgodnie z rozdziałem IV sekcja C lit. a) akapity drugi, trzeci i czwarty;

zakładów przetwórczych zarejestrowanych jako przetwarzające wyłącznie krew zwierząt innych niż przeżuwacze zgodnie z rozdziałem IV sekcja C lit. c) akapit pierwszy oraz upoważnionych zakładów przetwórczych wytwarzających produkty z krwi zgodnie z rozdziałem IV sekcja C lit. c) akapity drugi, trzeci i czwarty;

rzeźni, zakładów rozbioru i innych przedsiębiorstw zarejestrowanych jako, odpowiednio, nieprzeznaczone do uboju przeżuwaczy, nieprzeznaczone do oddzielania od kości ani rozbioru mięsa przeżuwaczy i nieprzeznaczone do prowadzenia czynności na produktach z przeżuwaczy, z których można pozyskiwać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do stosowania przy produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze zgodnie z rozdziałem IV sekcja D lit. a) akapit pierwszy, oraz upoważnionych rzeźni, zakładów rozbioru i innych przedsiębiorstw, z których można pozyskiwać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do stosowania przy produkcji przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze zgodnie rozdziałem IV sekcja D lit. a) akapity drugi, trzeci i czwarty;

zakładów przetwórczych zarejestrowanych jako nieprzeznaczone do przetwarzania produktów ubocznych z przeżuwaczy zgodnie z rozdziałem IV sekcja D lit. c) akapit pierwszy oraz upoważnionych zakładów przetwórczych produkujących przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, które działają zgodnie z rozdziałem IV sekcja D lit. c) akapity drugi, trzeci i czwarty;

e)	upoważnionych zakładów produkujących mieszanki paszowe, wytwarzających zgodnie z rozdziałem III sekcja B mieszanki paszowe zawierające mączkę rybną, dizasadowy fosforan wapnia i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego lub produkty z krwi pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze;

upoważnionych zakładów produkujących mieszanki paszowe, wytwarzających zgodnie z rozdziałem IV sekcja D lit. d) mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze; jak również upoważnionych zakładów produkujących mieszanki paszowe, wytwarzających zgodnie z rozdziałem V sekcja E pkt 3 lit. b) ppkt (ii) wyłącznie mieszanki paszowe przeznaczone do wywozu z Unii lub mieszanki paszowe przeznaczone do wywozu z Unii i mieszanki paszowe dla zwierząt akwakultury przeznaczone do wprowadzenia do obrotu;

g)	upoważnionych zakładów produkujących mieszanki paszowe, wytwarzających zgodnie z rozdziałem IV sekcja E lit. d) preparaty mlekozastępcze zawierające mączkę rybną i przeznaczone dla nieodsadzonych zwierząt gospodarskich z gatunków przeżuwaczy;

h)	upoważnionych zakładów produkujących mieszanki paszowe, wytwarzających zgodnie z rozdziałem IV sekcja F lit. b) mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich;

i)	zakładów składujących upoważnionych zgodnie z rozdziałem III sekcja A pkt 3 lub zgodnie z rozdziałem V sekcja E pkt 3 lit. d) akapit trzeci.

Państwa członkowskie aktualizują wykazy podmiotów produkujących mieszanki paszowe na użytek własny, zarejestrowanych zgodnie z rozdziałem III sekcja B pkt 3, rozdziałem IV sekcja D lit. d) ppkt (ii) i sekcja F lit. b) ppkt (ii).

SEKCJA B

Przewóz i składowanie materiałów paszowych i mieszanek paszowych zawierających produkty pochodzące od przeżuwaczy

Materiały paszowe luzem i mieszanki paszowe luzem zawierające produkty pochodzące od przeżuwaczy inne niż te wymienione w lit. a)–d) poniżej są przewożone w pojazdach i kontenerach oraz składowane w instalacjach magazynowych, które nie są używane, odpowiednio, do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe:

a)	mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara oraz produkty z siary;

b)	dizasadowy fosforan wapnia i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego;

c)	hydrolizaty białkowe pochodzące ze skór i skórek przeżuwaczy;

d)	tłuszcz wytopiony pochodzący od przeżuwaczy, o maksymalnym poziomie nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczającym 0,15 % wagi i pochodne wytworzone z takiego tłuszczu.

Na zasadzie odstępstwa od pkt 1 pojazdy, kontenery i instalacje magazynowe, które były wcześniej używane do przewozu lub składowania materiałów paszowych luzem i mieszanek paszowych luzem wymienionych w tym punkcie, mogą być używane do przewozu lub składowania materiałów paszowych przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe, o ile zostały one wcześniej wyczyszczone w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego, zgodnie z udokumentowaną procedurą, co do której właściwy organ wydał uprzednią zgodę.

W przypadku stosowania takiej procedury dowód potwierdzający jej stosowanie jest przechowywany do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat.

SEKCJA C

Produkcja mieszanek paszowych przeznaczonych dla zwierząt futerkowych lub zwierząt domowych, zawierających produkty pochodzące od przeżuwaczy lub od zwierząt innych niż przeżuwacze

Mieszanki paszowe przeznaczone dla zwierząt futerkowych lub zwierząt domowych i zawierające produkty pochodzące od przeżuwaczy, inne niż produkty wymienione w lit. a)–d) poniżej, nie mogą być wytwarzane w zakładach produkujących paszę dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe:

a)	mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara oraz produkty z siary;

b)	dizasadowy fosforan wapnia i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego;

c)	hydrolizaty białkowe pochodzące ze skór i skórek przeżuwaczy;

d)	tłuszcz wytopiony pochodzący od przeżuwaczy, o maksymalnym poziomie nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nieprzekraczającym 0,15 % wagi i pochodne wytworzone z takiego tłuszczu.

Mieszanki paszowe przeznaczone dla zwierząt futerkowych lub zwierząt domowych i zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze (wyjątek: mączka rybna) nie mogą być wytwarzane w zakładach produkujących pasze dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe lub zwierzęta akwakultury.”;

(ii)

sekcja D otrzymuje brzmienie:

„SEKCJA D

Stosowanie i składowanie na terenie gospodarstw materiałów paszowych i mieszanek paszowych dla zwierząt gospodarskich, zawierających produkty pochodzące od przeżuwaczy

Stosowanie i składowanie materiałów paszowych i mieszanek paszowych dla zwierząt gospodarskich, zawierających produkty pochodzące od przeżuwaczy, inne niż produkty wymienione w lit. a)–d), jest zakazane w gospodarstwach utrzymujących zwierzęta gospodarskie inne niż zwierzęta futerkowe:

a)	mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara oraz produkty z siary;

b)	dizasadowy fosforan wapnia i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego;

c)	hydrolizaty białkowe pochodzące ze skór i skórek przeżuwaczy;

d)	tłuszcz wytopiony pochodzący od przeżuwaczy, o maksymalnym poziomie nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nieprzekraczającym 0,15 % wagi i pochodne wytworzone z takiego tłuszczu.”;

(iii)

sekcja E otrzymuje brzmienie:

„SEKCJA E

Wywóz przetworzonego białka zwierzęcego oraz produktów zawierających takie białko

Wywóz przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od przeżuwaczy lub przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego zarówno od przeżuwaczy, jak i od zwierząt innych niż przeżuwacze podlega następującym warunkom:

Przetworzone białko zwierzęce jest przewożone w zaplombowanych kontenerach bezpośrednio z zakładu przetwórczego, gdzie jest produkowane, do miejsca wyprowadzenia z obszaru Unii, przy czym miejscem tym jest punkt kontroli granicznej wymieniony w załączniku I do decyzji Komisji 2009/821/WE (*1). Przed opuszczeniem terytorium Unii podmiot odpowiedzialny za organizację przewozu przetworzonego białka zwierzęcego informuje właściwy organ w punkcie kontroli granicznej o przybyciu przesyłki do miejsca wyprowadzenia.

Do przesyłki dołącza się należycie wypełniony dokument handlowy zgodny ze wzorem ustanowionym w rozdziale III pkt 6 załącznika VIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 i wystawiony za pośrednictwem zintegrowanego skomputeryzowanego systemu weterynaryjnego (TRACES) wprowadzonego decyzją Komisji 2004/292/WE (*2). Na dokumencie handlowym w rubryce I.28 wskazuje się punkt kontroli granicznej, przez który przesyłka opuszcza terytorium.

Kiedy przesyłka przybywa do miejsca wyprowadzenia, właściwy organ w punkcie kontroli granicznej sprawdza plombę każdego kontenera zgłoszonego w punkcie kontroli granicznej.

Na zasadzie odstępstwa, na podstawie analizy ryzyka, właściwy organ w punkcie kontroli granicznej może podjąć decyzję o sprawdzeniu plomb w sposób wyrywkowy.

Jeśli sprawdzenie nie przynosi zadowalającego wyniku, przesyłka musi albo zostać zniszczona, albo odesłana do przedsiębiorstwa pochodzenia.

Właściwy organ w punkcie kontroli granicznej informuje za pośrednictwem systemu TRACES właściwy organ odpowiedzialny za przedsiębiorstwo pochodzenia o przybyciu przesyłki do miejsca wyprowadzenia i w stosownych przypadkach o wyniku sprawdzenia plomby oraz o wszelkich podjętych działaniach naprawczych.

Właściwy organ odpowiedzialny za przedsiębiorstwo pochodzenia przeprowadza regularne kontrole urzędowe w celu sprawdzenia, czy prawidłowo wdrażane są przepisy ustanowione w lit. a) i b) oraz czy w przypadku każdej przesyłki zawierającej przetworzone białko zwierzęce pochodzące od przeżuwaczy i przeznaczone do wywozu wpłynęło za pośrednictwem systemu TRACES potwierdzenie kontroli przeprowadzonej w miejscu wyprowadzenia przez właściwy organ w punkcie kontroli granicznej.

Nie naruszając pkt 1, wywóz produktów zawierających przetworzone białko zwierzęce pochodzące od przeżuwaczy jest zakazany.

Na zasadzie odstępstwa zakaz ten nie dotyczy przetworzonej karmy dla zwierząt domowych zawierającej przetworzone białko zwierzęce pochodzące od przeżuwaczy, która:

a)	została przetworzona w zatwierdzonych zakładach produkcji karmy dla zwierząt domowych zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009; i

b)	jest opakowana i etykietowana zgodnie z prawodawstwem Unii.

Wywóz przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze lub mieszanek paszowych zawierających takie białko podlega następującym warunkom:

a)	przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze jest produkowane w zakładach przetwórczych, które spełniają wymogi zawarte w rozdziale IV sekcja D lit. c);

mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze jest wytwarzane w zakładach produkcji mieszanek paszowych, które to zakłady:

(i)	prowadzą produkcję zgodnie z rozdziałem IV sekcja D lit. d); lub

(ii)

pozyskują przetworzone białko zwierzęce stosowane w mieszankach paszowych przeznaczonych do wywozu z zakładów przetwórczych, które spełniają wymogi zawarte w lit. a) i albo:

—	są przeznaczone wyłącznie do produkcji mieszanek paszowych przeznaczonych do wywozu z Unii i uzyskały w tym celu zezwolenie od właściwego organu, albo

—	są przeznaczone wyłącznie do produkcji mieszanek paszowych przeznaczonych do wywozu z Unii i do produkcji mieszanek paszowych dla zwierząt akwakultury przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu w Unii i uzyskały w tym celu zezwolenie od właściwego organu;

mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze są pakowane i etykietowane zgodnie z przepisami unijnymi lub z wymogami prawnymi państwa przywozu. Jeśli mieszanki paszowe zawierające przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze nie są etykietowane zgodnie z przepisami unijnymi, na etykiecie musi znajdować się napis: »zawiera przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze«;

przetworzone białko zwierzęce luzem, pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, i mieszanki paszowe luzem zawierające takie białko, przeznaczone do wywozu z Unii są przewożone w pojazdach i kontenerach oraz składowane w instalacjach magazynowych, które nie są używane, odpowiednio, do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej do wprowadzenia do obrotu i przeznaczonej do karmienia przeżuwaczy lub zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: zwierzęta akwakultury). Rejestry wyszczególniające rodzaje produktów, które były przewożone lub składowane, są przechowywane do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego pojazdy, kontenery i instalacje magazynowe, które były wcześniej używane do przewozu lub składowania przetworzonego białka zwierzęcego luzem, pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze, i mieszanek paszowych luzem zawierających takie białko, przeznaczonych do wywozu z Unii, mogą być następnie używane do przewozu lub składowania paszy przeznaczonej do wprowadzenia do obrotu i przeznaczonej do karmienia przeżuwaczy lub zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze (wyjątek: zwierzęta akwakultury), o ile zostały one wcześniej wyczyszczone w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego, zgodnie z udokumentowaną procedurą, co do której właściwy organ wydał uprzednią zgodę. W przypadku stosowania takiej procedury dowód potwierdzający jej stosowanie jest przechowywany do udostępnienia właściwemu organowi przez okres co najmniej dwóch lat.

Zakłady składujące, gdzie składuje się przetworzone białko zwierzęce luzem pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze i mieszanki paszowe luzem zawierające takie białko na warunkach określonych w lit. d) akapit drugi otrzymują zezwolenie od właściwego organu na podstawie weryfikacji, czy spełniają wymogi wymienione w tym akapicie.

Na zasadzie odstępstwa od pkt 3 warunki ustanowione w tym punkcie nie mają zastosowania do:

karmy dla zwierząt domowych zawierającej przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze i przetworzonej w zakładach produkcji karmy dla zwierząt domowych zatwierdzonych zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz opakowanej i etykietowanej zgodnie z przepisami unijnymi;

b)	mączki rybnej, o ile jest produkowana zgodnie z niniejszym załącznikiem;

c)	przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich, o ile jest produkowane zgodnie z niniejszym załącznikiem;

d)	mieszanek paszowych niezawierających przetworzonego białka zwierzęcego innego niż mączka rybna i przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich, o ile są produkowane zgodnie z niniejszym załącznikiem;

przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze i przeznaczonego do produkcji karmy dla zwierząt domowych lub nawozów organicznych i polepszaczy gleby w państwie trzecim przeznaczenia, o ile przed wywozem eksporter zapewnia, aby każda przesyłka zawierająca przetworzone białko zwierzęce została poddana analizie zgodnie z metodą analizy ustanowioną w pkt 2.2 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 152/2009 w celu zweryfikowania nieobecności składników pochodzących od przeżuwaczy.

(*1) Decyzja Komisji 2009/821/WE z dnia 28 września 2009 r. ustalająca wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, ustanawiająca niektóre zasady kontroli przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ustanawiająca jednostki weterynaryjne w systemie TRACES (Dz.U. L 296 z 12.11.2009, s. 1)."

(*2) Decyzja Komisji 2004/292/WE z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wprowadzenia systemu TRACES i zmieniająca decyzję 92/486/EWG (Dz.U. L 94 z 31.3.2004, s. 63).”."

ZAŁĄCZNIK II

W załącznikach X, XIV i XV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 wprowadza się następujące zmiany:

załącznik X rozdział II sekcja 1 część A otrzymuje brzmienie:

„A. Surowce

Do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego mogą być stosowane wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3 lub produkty pochodne z takich produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, inne niż materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich i przeznaczone do produkcji paszy dla zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe może być uzyskiwane wyłącznie z następujących gatunków owadów:

(i)	czarna mucha (Hermetia illucens) i mucha domowa (Musca domestica);

(ii)	mącznik młynarek (Tenebrio molitor) i pleśniakowiec lśniący (Alphitobius diaperinus);

(iii)

świerszcz domowy (Acheta domesticus), świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus) i świerszcz kubański (Gryllus assimilis).”;

w załączniku XIV rozdział I wprowadza się następujące zmiany:

w sekcji 1 tabela 1 wiersz pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1

Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych zawierające takie białko, oraz mieszanki paszowe zawierające takie białko w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 767/2009

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d), e), f), h), i), j), k), l) oraz m).

a)	Przetworzone białko zwierzęce musi być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1 oraz

b)	przetworzone białko zwierzęce musi spełniać dodatkowe wymogi ustanowione w sekcji 2 niniejszego rozdziału.

a)	W przypadku przetworzonego białka zwierzęcego z wyłączeniem mączki rybnej: państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

b)	w przypadku mączki rybnej: państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

a)	W przypadku przetworzonego białka zwierzęcego innego niż białko pochodzące od owadów gospodarskich: załącznik XV rozdział 1;

b)	w przypadku przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich: załącznik XV rozdział 1a.”

w sekcji 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

„5.

Przetworzone białko zwierzęce uzyskane z owadów gospodarskich może być przywożone do Unii, o ile zostało wyprodukowane zgodnie z następującymi warunkami:

owady należą do jednego z następujących gatunków:

—	czarna mucha (Hermetia illucens) i mucha domowa (Musca domestica),

—	mącznik młynarek (Tenebrio molitor) i pleśniakowiec lśniący (Alphitobius diaperinus),

—	świerszcz domowy (Acheta domesticus), świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus) i świerszcz kubański (Gryllus assimilis);

substrat stosowany do karmienia owadów może zawierać wyłącznie produkty niepochodzące od zwierząt lub następujące produkty pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3:

—	mączkę rybną,

—	produkty z krwi pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze,

—	dizasadowy i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego,

—	hydrolizaty białkowe pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze,

—	hydrolizaty białkowe pochodzące ze skór i skórek przeżuwaczy,

—	żelatynę i kolagen pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze,

—	jaja i produkty jajeczne,

—	mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka i siarę,

—

miód,

—	tłuszcze wytopione;

c)	substrat stosowany do karmienia owadów oraz owady lub ich larwy nie miały styczności z materiałami pochodzenia zwierzęcego innymi niż te, o których mowa w lit. b), i substrat ten nie zawierał obornika, odpadów gastronomicznych ani innych odpadów.”;

w załączniku XV wprowadza się następujące zmiany:

w rozdziale 1 tytuł wzoru świadectwa zdrowia otrzymuje brzmienie:

„Świadectwo zdrowia

Dla przetworzonego białka zwierzęcego innego niż pochodzące od owadów gospodarskich i nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi, w tym dla mieszanek i produktów innych niż karma dla zwierząt domowych, zawierających takie białko, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)”;

dodaje się rozdział 1a w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 1a

Świadectwo zdrowia

Dla przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od owadów gospodarskich i nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi, w tym dla mieszanek i produktów innych niż karma dla zwierząt domowych, zawierających takie białko, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

Tekst z obrazka

PAŃSTWO

Przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich i nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

Ja, niżej podpisany urzędowy lekarz weterynarii, oświadczam, że przeczytałem i zrozumiałem rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 (1a), w szczególności jego art. 10, oraz rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 (1b), w szczególności załącznik X rozdział II sekcja 1 oraz załącznik XIV rozdział I do tego rozporządzenia, i zaświadczam, że:

II.1. przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich lub produkt opisany powyżej zawierają wyłącznie przetworzone białko zwierzęce nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, które:

a) zostało przygotowane i było przechowywane w przedsiębiorstwie lub zakładzie, które zostały zatwierdzone, uzyskały zezwolenie i są nadzorowane przez właściwe organy zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, oraz

b) zostało przygotowane wyłącznie z owadów gospodarskich następujących gatunków:

(2) [— czarna mucha (Hermetia illucens);]

(2) lub [— mucha domowa (Musca domestica);]

(2) lub [— mącznik młynarek (Tenebrio molitor);]

(2) lub [— pleśniakowiec lśniący (Alphitobius diaperinus);]

(2) lub [— świerszcz domowy (Acheta domesticus);]

(2) lub [— świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus);]

(2) lub [— świerszcz kubański (Gryllus assimilis).],

oraz

c) zostało poddane przetwarzaniu metodą [1]-[2]-[3]-[4]-[5]-[7] (2) określoną w rozdziale III załącznika IV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011,

oraz

d) substrat stosowany do karmienia owadów gospodarskich może zawierać wyłącznie produkty niepochodzące od zwierząt lub następujące produkty pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3:

— mączkę rybną,

— produkty z krwi pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze,

— dizasadowy i trizasadowy fosforan wapnia pochodzenia zwierzęcego,

— hydrolizaty białkowe pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze,

— hydrolizaty białkowe pochodzące ze skór i skórek przeżuwaczy,

— żelatynę i kolagen pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze,

— jaja i produkty jajeczne,

— mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka i siarę,

— miód,

— tłuszcze wytopione,

oraz

e) substrat stosowany do karmienia owadów oraz owady lub ich larwy nie miały styczności z materiałami pochodzenia zwierzęcego innymi niż te, o których mowa w lit. d), i substrat ten nie zawierał obornika, odpadów gastronomicznych ani innych odpadów;

Część II: Zaświadczenie

Tekst z obrazka

PAŃSTWO

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

II.2. właściwe organy przebadały wyrywkowo pobraną próbkę bezpośrednio przed wysyłką i stwierdziły, że odpowiada ona następującym normom (3):

Salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

Enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g;

II.3. podjęto wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć ponownego skażenia czynnikami chorobotwórczymi po obróbce;

II.4. produkt końcowy:

(2) [został zapakowany w nowe lub sterylizowane worki,]

(2) albo [został przetransportowany luzem w kontenerach lub innych środkach transportu, które zostały dokładnie oczyszczone i zdezynfekowane przed użyciem,]

opatrzone/opatrzonych etykietą z informacją »NIEPRZEZNACZONE DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI/PRZETWORZONE BIAŁKO POCHODZĄCE OD OWADÓW – NIE STOSOWAĆ W PASZY DLA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH, Z WYJĄTKIEM ZWIERZĄT AKWAKULTURY I ZWIERZĄT FUTERKOWYCH«;

II.5. produkt końcowy był przechowywany w zamknięciu;

II.6. przetworzone białko zwierzęce pochodzące od owadów gospodarskich lub produkt opisany powyżej nie zawierają i nie zostały uzyskane z:

(2) [a) materiału szczególnego ryzyka, o którym mowa w pkt 1 załącznika V do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 (4);

b) mechanicznie odkostnionego mięsa bydła, owiec lub kóz, chyba że zwierzęta, z których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne zostały uzyskane, urodziły się, były nieprzerwanie hodowane i zostały poddane ubojowi w państwie lub regionie sklasyfikowanym zgodnie z decyzją Komisji 2007/453/WE (5) jako państwo lub region o znikomym ryzyku występowania BSE, w którym nie zanotowano żadnego przypadku rodzimego zakażenia;

c) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych uzyskanych ze zwierząt, które zostały uśmiercone po ogłuszeniu poprzez uszkodzenie tkanki ośrodkowego układu nerwowego za pomocą wydłużonego narzędzia w kształcie pręta wprowadzonego do jamy czaszki lub poprzez wstrzyknięcie gazu do jamy czaszki, z wyjątkiem zwierząt, które urodziły się, były nieprzerwanie hodowane i zostały poddane ubojowi w państwie lub regionie sklasyfikowanym zgodnie z decyzją 2007/453/WE jako państwo lub region o znikomym ryzyku występowania BSE;]

(2) albo [materiału bydlęcego, owczego ani koziego innego niż materiał pochodzący od zwierząt, które urodziły się, były nieprzerwanie hodowane i zostały poddane ubojowi w państwie lub regionie sklasyfikowanym zgodnie z decyzją 2007/453/WE jako państwo lub region o znikomym ryzyku występowania BSE;]

II.7 przetworzone białko zwierzęce lub produkt opisany powyżej:

(2) [nie zawierają mleka ani przetworów mlecznych pochodzących od owiec lub kóz;]

(2) albo [zawierają mleko lub przetwory mleczne pochodzące od owiec lub kóz, które:

a) były od urodzenia nieprzerwanie trzymane w państwie, gdzie spełnione są następujące warunki:

(i) trzęsawka klasyczna podlega obowiązkowi zgłaszania;

(ii) uruchomiono system rozpowszechniania informacji, nadzoru i monitorowania;

(iii) w stosunku do gospodarstw utrzymujących owce lub kozy stosuje się urzędowe ograniczenia w przypadku podejrzenia obecności TSE lub potwierdzenia obecności trzęsawki klasycznej;

(iv) owce i kozy zakażone trzęsawką klasyczną podlegają uśmierceniu i całkowitemu zniszczeniu;

(v) od co najmniej siedmiu lat w całym państwie obowiązuje i jest skutecznie egzekwowany zakaz karmienia owiec i kóz mączką mięsno-kostną lub skwarkami pochodzącymi od przeżuwaczy, zdefiniowanymi w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE);

Tekst z obrazka

PAŃSTWO

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

b) pochodzą z gospodarstw, w których nie wprowadzono urzędowych ograniczeń ze względu na podejrzenie obecności TSE;

c) pochodzą z gospodarstw, w których od siedmiu lat nie zdiagnozowano żadnego przypadku trzęsawki klasycznej lub w których, w następstwie potwierdzenia przypadku trzęsawki klasycznej:

(2) [wszystkie owce i kozy w gospodarstwie zostały uśmiercone i zniszczone lub poddane ubojowi, z wyjątkiem tryków hodowlanych posiadających genotyp ARR/ARR, owiec hodowlanych posiadających co najmniej jeden allel ARR i nieposiadających żadnego allelu VRQ i innych owiec posiadających co najmniej jeden allel ARR;]

(2) albo [wszystkie zwierzęta, u których potwierdzono trzęsawkę klasyczną, zostały uśmiercone i zniszczone, a gospodarstwo było przez okres przynajmniej dwóch lat od potwierdzenia ostatniego przypadku trzęsawki klasycznej poddane intensywnemu monitorowaniu TSE, w tym badaniom na obecność TSE z wynikiem ujemnym zgodnym z metodami laboratoryjnymi określonymi w załączniku X rozdział C pkt 3.2 rozporządzenia (WE) nr 999/2001, w odniesieniu do wszystkich niżej wymienionych zwierząt powyżej 18. miesiąca życia oprócz owiec o genotypie ARR/ARR:

— zwierzęta poddane ubojowi w celu spożycia przez ludzi oraz

— zwierzęta, które padły lub zostały uśmiercone w gospodarstwie, ale których nie uśmiercono w ramach kampanii zwalczania choroby.]]

Uwagi

Część I:

— Rubryka I.6: osoba odpowiedzialna za przesyłkę w Unii Europejskiej: wypełnić jedynie w przypadku świadectwa dla przesyłki tranzytowej; można wypełnić w przypadku świadectwa dla przesyłki importowanej.

— Rubryka I.12: miejsce przeznaczenia: wypełnić jedynie w przypadku świadectwa dla przesyłki tranzytowej. Produkty przewożone tranzytem mogą być przechowywane jedynie w wolnych obszarach celnych, składach wolnocłowych i składach celnych.

— Rubryka I.15: podać numer rejestracyjny (wagony kolejowe lub kontener i samochody ciężarowe), numer lotu (samolot) albo nazwę (statek); podać informację w przypadku rozładunku i ponownego załadunku.

— Rubryka I.19: podać właściwy kod Zharmonizowanego Systemu (HS) Światowej Organizacji Celnej: 05.05; 05.06; 05.07; 05.11 albo 23.01.

— Rubryka I.25: użycie techniczne: użycie do celów innych niż spożycie przez zwierzęta.

— Rubryka I.26 i I.27: wypełnić zależnie od tego, czy jest to świadectwo tranzytowe, czy przywozowe.

— Rubryka I.28: gatunek: owady, podać nazwę naukową.

Część II:

(1a) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.

(1b) Dz.U. L 54 z 26.2.2011, s. 1.

(2) Niepotrzebne skreślić.

(3) Gdzie:

n = liczba badanych próbek,

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m,

Tekst z obrazka ”

25.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/143

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/902

z dnia 23 maja 2017 r.

ustanawiająca wykaz inspektorów Unii uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009

(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3252)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (1), w szczególności jego art. 79 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009 ustanowiono system kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów w celu zapewnienia zgodności z zasadami wspólnej polityki rybołówstwa w Unii. W rozporządzeniu tym określono, że bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności nadbrzeżnych państw członkowskich inspektorzy Unii mogą zgodnie z jego postanowieniami przeprowadzać inspekcje na wodach Unii i na unijnych statkach rybackich poza wodami Unii.

(2)	W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 404/2011 (2) określono szczegółowe przepisy dotyczące stosowania unijnego systemu kontroli ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1224/2009.

(3)	Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 404/2011 stanowi, że Komisja przyjmuje wykaz inspektorów Unii na podstawie zgłoszeń państw członkowskich i Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa („Agencja”).

(4)

Pierwszy wykaz inspektorów Unii ustanowiono decyzją wykonawczą Komisji 2011/883/UE (3). Wykaz ten był czterokrotnie zastępowany nowym wykazem inspektorów Unii ustanowionym po raz pierwszy decyzją wykonawczą Komisji 2013/174/UE (4), a następnie decyzją wykonawczą Komisji 2014/120/UE (5), decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2015/645 (6) i wreszcie decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2016/706 (7). Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 404/2011 po sporządzeniu wstępnego wykazu państwa członkowskie oraz Agencja zgłaszają Komisji do października każdego roku wszelkie zmiany, jakie pragną wprowadzić w wykazie na następny rok kalendarzowy, zaś Komisja wprowadza odpowiednie zmiany w wykazie do dnia 31 grudnia.

(5)	Niektóre państwa członkowskie oraz Agencja zgłosiły zmiany do obowiązującego wykazu inspektorów. W oparciu o te zgłoszenia należy zatem zastąpić wykaz ustanowiony decyzją wykonawczą (UE) 2016/706 nowym wykazem inspektorów Unii.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku do niniejszej decyzji ustanawia się wykaz inspektorów Unii.

Artykuł 2

Decyzja wykonawcza (UE) 2016/706 traci moc.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Karmenu VELLA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 404/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 112 z 30.4.2011, s. 1).

(3) Decyzja wykonawcza Komisji 2011/883/UE z dnia 21 grudnia 2011 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii na podstawie art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 343 z 23.12.2011, s. 123).

(4) Decyzja wykonawcza Komisji 2013/174/UE z dnia 8 kwietnia 2013 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii na podstawie art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 101 z 10.4.2013, s. 31).

(5) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/120/UE z dnia 4 marca 2014 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii na podstawie art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 66 z 6.3.2014, s. 31).

(6) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/645 z dnia 20 kwietnia 2015 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 106 z 24.4.2015, s. 31).

(7) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/706 z dnia 3 maja 2016 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 122 z 12.5.2016, s. 26).

ZAŁĄCZNIK

WYKAZ INSPEKTORÓW UNII, O KTÓRYM MOWA W ART. 79 UST. 1 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 1224/2009

Państwo	Inspektorzy
Belgia	Coens, Philippe De Vleeschouwer, Guy Devogel, Geert Huygh, Gerd Lieben, Richard Monteyne, Ian Noet, Werner Steenssens, Kurt Timmerman, Thierry Vandenbrouck, Frank Van Rompaey, Tim Van Torre, Mike Verhaeghe, Dirk
Bułgaria	Angelov, Todor Bakardzhiev, Stefan Cholakov, Atanas Damyanov, Konstantin Encheva, Kremena Hristov, Martin Ivanov, Ivan Ivanov, Todor Kerekov, Nikolay Kostadinov, Ivan Kyumyurdzhiev, Kiril Nikolov, Galin Petkov, Dimitar Petrova, Miroslava Raev, Yordan Valkov, Dimitar
Republika Czeska	nie dotyczy
Dania	Akselsen, Ole Andersen, Dan Søgård Andersen, Hanne Skjæmt Andersen, Lars Ole Andersen, Martin Burgwaldt Andersen, Mogens Godsk Andersen, Niels Jørgen Anton Andersen, Peter Bunk Anderson, Jacob Edward Astrup, Iben Bache, René Bang, Mai Beck, Bjarne Baagø Bendtsen, Lars Kjærsgaard Bernholm, Kristian Bjerre, Casper Carl, Morten Grand Wiglaur Christensen, Jesper Just Christensen, Peter Grim Christensen, Thomas Christiansen, Michael Koustrup Damsgaard, Kresten Degn Jesper, Leon Due-Boje, Thomas Zinck Dølling, Robert Ebert, Thomas Axel Regaard Eiersted, Jesper Bech Elnef, Frank Godt Fick, Carsten Frandsen, René Brian Frederiksen, Torben Broe Gotved, Jesper Hovby Groth, Niels Gruppe, Poul Gaarde, Børge Handrup, Jacob Hansen, Gunnar Beck Hansen, Ina Kjærgaard Hansen, Jan Duval Hansen, John Daugaard Hansen, Martin Hansen, Martin Baldur Hansen, Ole Hansen, Thomas Harrison, Dorthe Kronborg Hartmann, Christian Hestbek, Flemming Høgild, Lars Højrup, Torben Jaeger, Michael Wassermann Jensen, Anker Mark Jensen, Flemming Bergtorp Jensen, Hanne Juul Jensen, Jimmy Langelund Jensen, Jonas Krøyer Jensen, Lars Henrik Jensen, Lone Agathon Jensen, René Sandholt Jensen, Søren Palle Jespersen, René Johansen, Allan Juul, Simon Juul, Torben Jørgensen, Lasse Elmgren Jørgensen, Ole Holmberg Karlsen, Jesper Herning Knudsen, Malene Knudsen, Ole Hvid Kofoed, Kim Windahl Kokholm, Peder Kristensen, Henrik Kristensen, Peter Holmgaard Kristiansen, Jeanne Marie Larsen, Michael Søeballe Larsen, Peter Hjort Larsen, Tim Bonde Lundbæk, Tommy Oldenborg Madsen, Arne Madsen, Jens-Erik Madsen, Johnny Gravesen Melgaard, Bo Kornum Mortensen, Erik Mortensen, Jan Lindholdt Møller, Gert Nielsen, Christian Nielsen, Dan Randum Nielsen, Hans Henrik Nielsen, Henrik Nielsen, Henrik Frühstück Nielsen, Henrik Kruse Nielsen, Jeppe Nielsen, Mads Grundvad Nielsen, Niels Kristian Nielsen, Steen Nielsen, Steven Bo Nielsen, Søren Nielsen, Søren Egelund Nielsen, Tage Kim Nielsen, Trine Fris Nørgaard, Max Reno Bang Paulsen, Kim Thor Pedersen, Claus Pedersen, Knud Jan Pedersen, Morten Berg Petersen, Christina Holmer Petersen, Henning Juul Petersen, Jimmy Torben Porsmose, Tommy Poulsen, Bue Poulsen, John Ramm, Heine Rømer, Jan Schjoldager, Tim Rasmussen Schmidt, Stefan Göttsche Schou, Kasper Siegumfeldt, Jeanette Simonsen, Kjeld Simonsen, Morten Skrivergaard, Lennart Sørensen, Allan Lindgaard Thomsen, Bjarne Kondrup Thomsen, Klaus Ringive Solgaard Thorsen, Michael Trab, Jens Ole Vind, Finn Vistrup, Annette Klarlund Wallenstrøm, Silas Lindgreen Wille, Claus Wind, Bernt Paul Østergård, Lars Aasted, Lars Jerne
Niemcy	Abs, Volker Ahlmeyer, Jens Angermann, Henry Baumann, Jörg Bembenek, Jörg Bergmann, Udo Bernhagen, Sven Bieder, Mathias Bloch, Ralf Borchardt, Erwin Bordolo, Jan-Hendrik Borowy, Matthias Bösherz, Andreas Brunnlieb, Jürgen Buchholz, Matthias Büttner, Harald Cassens, Enno Christiansen, Dirk Cramer, Arne Döhnert, Tilman Drenkhahn, Michael Ehlers, Klaus Fiedler, Sebastian Fink, Jens Franke, Hermann Franz, Martin Frenz, Sandro Garbe, Robert Gätjen, Sebastian Golz, Ulrich Gräfe, Roland Grawe, André Griemberg, Lars Haase, Christian Hannes, Chistoph Hänse, Dirk Hansen, Hagen Heidkamp, Max Heisler, Lars Herda, Heinrich Hickmann, Michael Homeister, Alfred Hoyer, Oliver Jansen-Raabe, Karsten Käding, Christian Keidel, Quirin Kinast, Daniel Köhn, Thorsten Kollath, Mark Kopec, Reinhard Kraack, Sönke Krüger, Torsten Kupfer, Christian Kutschke, Holger Lange, Michael Lehmann, Jan Lorenzen, Alexander Lübke, Torsten Lührs, Carsten Möhring, Torsten Mücher, Martin Mundt, Mario Nickel, Jörg Nitze, Andreas Nöckel, Steffen Pauls, Werner Perkuhn, Martin Pötzsch, Frank Radzanowski, Sven Ramm, Jörg Reimers, Andre Richter, Thomas Rutz, Dietmar Sauerwein, Dirk Schmiedeberg, Christian Schröter, Robert Schuchardt, Karsten Schuler, Claas Schulze, Roberto Sehne, Dirk Siebrecht, Hannes Skrey, Erich Springer, Gunnar Stüber, Jan Sween, Gorm Teetzmann, Julian Thieme, Stefan Thomas, Raik Vetterick, Arno Wagner, Ralf Welz, Henning Welz, Oliver Wessels, Heinrich Wichert, Peter
Estonia	Grossmann, Meit Kutsar, Andres Lasn, Margus Nigu, Silver Niinemaa, Endel Pai, Aare Parts, Erik Soll, Simon Torn, Kerdo Ulla, Indrek Varblane, Viljar Hioväin, Heikki Aid, Ott Grigorjev, Mait Lillema, Tarvo Melk, Kristi
Irlandia	Ahern, Christy Allan, Damien Amrien, Rudi Ankers, Brian Ansbro, Mark Armstrong, Stuart Barber, Kevin Barcoe, Michael Barr, William Barret, Brendan Barrett, Elizabeth Barrett, Jamie Beale, Derek Bones, Anthony Brannigan, Steve Breen, Kieran Brennan, Colm Brett, Martin Brophy, James Brophy, Paul Browne, Brendan Brunicardi, Michael Bryant, William Buckley, Anthony Buckley, David Buckley, John Bugler, Andrew Butler, David Butler, John Byrne, Kenneth Byrne, Paul Cagney, Daniel Cahalane, Donnchadh Campbell, Aoife Campbell, Stephen Carr, Kieran Casey, Anthony Chandler, Frank Chute, Killian Chute, Richard Claffey, Seamus Clarke, Tadhg Cleary, James Clinton, Andrew Clinton, Finbar Cloake, Niall Cogan, Jerry Collins, Damien Connaghan, Fintan Connery, Paul Connolly, Stephen Cooper, Thomas Corish, Cormac Corrigan, Kieran Cosgrave, Karl Cosgrove, Thomas Cotter, Colm Cotter, James Cotter, Jamie Coughlan, Neville Craven, Cormac Croke, Jason Cronin, Martin Cronin, Philip Crowley, Brian Cummins, Alan Cummins, Paul Cummins, William Cunningham, Diarmiad Curran, Donal Curran, Siubhan Curtin, Brendan Daly, Brendan Daly, Joe Daly, John Daly, Mick Darcy, Enna De Barra, Ruairi Dempsey, Brian Devaney, Michael Dicker, Philip Dohery, Brian Doherty, Patrick Donaldson, Stuart Donnachie, Martin Donnchadh, Cahalane Donovan, Tom Downes, Eamon Downing, Erica Downing, John Doyle, Billy Doyle, Cronan Duane, Paul Ducker, Nigel Duggan, Cian Duignam, Ray Fanning, Grace Farrell, Brian Farrelly, Emmett Faulkner, Damien Fealy, Gerard Fennel, Siobhan Fenton, Garry Ferguson, Kevin Finegan, Ultan Finnegan, David Fitzgerald, Brian Fitzpatrick, Gerry Fleming, David Flynn, Alan Foley, Brendan Foley, Connor Foley, Kevin Fowler, Patrick Fox, Colm Fox, Dennis Freeman, Harry Friel, Aidan Gallagher, Damien Gallagher, Danny Gallagher, Neil Gallagher, Orlaith Gallagher, Patrick Galvin, Rory Gannon, James Geraghty, Tony Gernon, Ross Gleeson, Marie Goulding, Donal Grogan, Susanne Hamilton, Alan Hamilton, Gillian Hamilton, Greg Hamilton, Martin Hannon, Gary Hanrahan, Michael Harding, James Harkin, Patrick Harrington, Michael Harty, Paddy Hastings, Brian Healy, Conor Healy, Jef Heffernan, Bernard Hegarthy, Mark Hegarty, Paul Hickey, Adrian Hickey, Andrew Hickey, Declan Hickey, Michael Hobbins, Tom Holland, Ken Hollingsworth, Edward Humphries, Daniel Irwin, Richard Ivory, Sean Kavanagh, Ian Kavanagh, Paul Kearney, Brendan Keating, Debbie Keeley, David Keirse, Gavin Kenneally, Jonathan Kennedy, Liam Kennedy, Tom Keogh, Mark Kerr, Charlie Kickham, Jon-Lawrence Kinsella, Gordan Kirwan, Conor Kirwan, Darragh Lacey-Byrne, Dillon Laide, Cathal Landy, Glen Lane, Brian Lane, Mary Lawlor, Collie Leahy, Brian Lenihen, Marc Linehan, Sean Long, Emmett Lynch, Darren Lynch, Mark Lynch, Paul Mackey, Eoin Mackey, John Madden, Brendan Madine, Stephen Maguire, Paul Mallon, Keith Maloney, Nessa Manning, Neil Martin, Jamie Matthews, Brian McCarthy, Gavin McCarthy, Michael McCarthy, Niall McCarthy, Paul McCarthy, Robert McCoy, Sean McDermot, Paul McGarry, John McGee, Noel McGee, Paul McGrath, Owen McGroarty, John McGroarty, Mark McGroary, Peter McHale, Laura McKenna, David McLoughlin, John McLoughlin, Ronan McMahon, Dean McNamara, Ken McNamara, Paul McPhilbin, Dwain McUmfraidh, Caoimhin Meehan, Robert Melvin, David Meredith, Helen Minehane, John Molloy, Darragh Molloy, John Paul Moloney, Kara Mooney, Gerry Mooney, Keith Moore, Conor Morrissey, Stephen Mulcahy, John Mulcahy, Liam Mulcahy, Shane Mullan, Patrick Mullane, Paul Mundy, Brendan Murphy, Adam Murphy, Aidan Murphy, Barry Murphy, Caroline Murphy, Chris Murphy, Claire Murphy, Daniel Murphy, Enda Murphy, Honour Murphy, John Murran, Sean Murray, Paul Newstead, Sean Nic Dhonnchadha, Stephanie Ni Cionnach Pic, Dubheasa Nolan, Brian Nolan, James Northover, James O'Beirnes, Derek O'Brien, Jason O'Brien, Ken O'Brien, Paul O'Brien, Roberta O'Callaghan, Maria O'Connell, Paul O'Connor, Dermot O'Connor, Frank O'Donovan, Diarmuid O'Donovan, Michael O'Driscoll, Olan O'Flynn, Aisling O'Grady, Vivienne O'Leary, David O'Mahoney, Kevin O'Mahony, David O'Mahony, Denis O'Mahony, Karl O'Meara, Pat O'Neill, Donal O'Regan, Alan O'Regan, Cliona O'Regan, Tony O'Reilly, Brendan O'Seaghdha, Ciaran O'Sullivan, Cormac O'Sullivan, Patricia Ó Neachtain, Aonghus Parke, Declan Patterson, Adrienne Patterson, John Pender, Darragh Pentony, Declan Pierce, Paul Piper, David Plante, Thomas Plunkett, Thomas Power, Cathal Power, Gillian Prendergast, Kevin Pyke, Gavin Quigg, James Quinn, Mikey Raferty, Damien Reddin, Tony Reidy, Patrick Ridge, Patrick Robinson, Niall Russell, Mark Ryan, Fergal Ryan, Marcus Scalici, Fabio Scanlon, Gordon Shalloo, Jim Sheridan, Glenn Sills, Barry Sinnott, Lee Smith, Brian Smith, Dean Smith, Gareth Smyth, Eoin Snowdon, Edward Stack, Stephen Stapleton, Alan Sweeney, Brian Sweetnam, Vincent Swords, Graham Tarrant, Martin Tigh, Declan Timon, Eric Tobin, John Troy, Ivan Tubridy, Fergal Turley, Mark Turnbull, Michael Twomey, Tom Valls Senties, Virginia Verling, Ronan Von Raesfeldt, Mark Wall, Danny Wallace, Robert Walsh, Conleth Walsh, Dave Walsh, Karen Walsh, Richard Weldon, James Whelan, Mark White, John Whoriskey, David Wickham, Larry Wilson, Tony Wise, James Woodward, Ciaran
Grecja	ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ, ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΑΡΓΥΡΩ ΑΙΒΑΛΙΩΤΟΥ, ΕΙΡΗΝΗ ΑΚΡΙΒΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗΣ, ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΛΥΦΑΝΤΑΚΗΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΜΒΡΟΣΙΑΤΟΥ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΑΣΟΤΣΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΝΕΜΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΑΝΑΚΗΣ, ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΣΠΡΟΥΛΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΙΣ, ΠΑΥΛΟΣ ΒΑΙΤΣΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΙΤΣΗΣ, ΔΗΜΟΣ ΒΑΚΑΤΑΣΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΑΡΔΙΔΑΚΗ, ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ ΒΑΡΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ-ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΡΛΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΒΑΣΩ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΛΕΑΝΘΗ ΒΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΕΝΕΤΗΣ, ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΕΡΓΑΚΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΕΤΤΑΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΛΙΩΡΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΟΡΤΕΛΙΝΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΤΣΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΥΡΛΕΤΣΗΣ, ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΓΑΚΗΣ, ΑΛΕΞΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΑΛΑΤΟΥΛΑ, ΑΝΝΑ ΓΑΛΗΝΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΛΟΥΖΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΕΦΑΛΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΓΕΡΙΚΗ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΣΑΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΣΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΚΑΖΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΚΙΝΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΟΥΣΗΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΟΛΕΓΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΥΠΑΡΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΑΡΔΩΝΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΛΗΜΗΤΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΕΛΙΕΖΑ, ΑΝΤΩΝΙΑ ΔΕΛΧΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΥΛΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜΑΚΗ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΔΟΚΙΑΝΑΚΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΟΥΝΑΣ, ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΔΡΟΛΑΓΙΑ, ΕΥΘΥΜΙΑ ΔΡΟΣΑΚΗΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΡΟΣΟΥΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΚΤΑΡΙΔΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΕΞΗΝΤΑΒΕΛΩΝΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥ, ΑΝΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΥΜΟΡΦΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΑΡΚΑΔΑ, ΑΛΕΞΙΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΙΑΝΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΟΥΡΙΔΑΚΗΣ, ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΖΩΓΑΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΩΓΑΛΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΩΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΗΛΙΟΥ, ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥΔΗ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΛΗΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΙΚΙΟΥΖΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΓΙΑΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΛΑΒΡΕΖΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΜΑΚΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΕΛΑΓΙΑ ΚΑΠΕΛΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΤΑΣ, ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΑΡΑΒΟΤΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΚΟΝΤΗΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΡΑΤΑΓΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΟΥΝΤΖΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΣΤΑΝΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΑΚΟΥΛΗΣ, ΠΑΡΑΣΧΟΣ ΚΑΤΣΑΜΠΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΤΣΗΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΛΟΥΜΑΣΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΚΚΟΤΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΚΟΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΑΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΜΗΝΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΝΤΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΝΤΟΒΑΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΤΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΡΚΙΖΟΓΛΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΤΕΣΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΚΟΣΜΑΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΟΥΖΙΛΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΟΥΚΑΡΑΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΚΔΑ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΥΛΑΞΙΔΗΣ, ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΔΑΚΗ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΥΡΕΛΗ, ΙΩΑΝΝΑ ΚΟΥΡΕΝΤΖΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΡΟΥΛΗΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΟΥΤΣΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΑΝΙΩΤΗΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΣ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΩΤΤΑΣ, ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΛΑΜΠΕΤΣΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΑΤΤΑΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΕΚΑΚΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΑΝΤΙΝΙΩΤΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ ΛΙΟΚΑΡΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΥΓΙΑΚΗ, ΑΝΝΑ ΛΟΥΚΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΑΙΛΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΚΡΗΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΛΛΙΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΔΑΛΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗ, ΑΝΔΡΙΑΝΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ, ΑΝΝΑ ΜΑΡΑΘΑΚΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΣ, ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΜΑΥΡΕΛΟΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ, ΝΙΚΗ-ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΥΤΣΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΕΡΚΟΒΙΤΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΗΝΑΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΗΤΣΟΥ, ΣΑΠΦΩ ΜΙΛΤΣΑΚΑΚΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΝΑΧΕΙΛΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΣΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΣΧΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΟΥΣΤΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΜΟΥΤΣΙΑΝΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΑΛΑΤΣΟΥΚΑΣ, ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΠΑΜΠΑΝΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΝΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΞΕΒΑΝΑΚΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΑΡΟΥΝΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΣΤΑΜΟΣ ΜΠΑΤΖΟΛΗΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΜΠΑΧΛΙΤΖΑΝΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΕΖΙΡΓΙΑΝΝΗΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΘΑΝΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΕΘΑΝΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΕΙΝΤΑΡΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΙΧΑΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΛΑΤΣΙΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΗΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΠΟΤΣΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΥΖΟΥΝΙΕΡΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΡΕΖΑΤΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΥΛΟΥΛΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΣΤΟΥΛΗΣ, ΙΩΣΗΦ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΝΤΑΛΤΑΣ, ΙΚΟΛΑΟΣ ΝΤΑΦΟΥΛΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΤΕΚΟΥΡΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΤΕΛΛΑΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΝΤΕΜΙΡΗ, ΔΕΜΙΡΗ ΝΙΚΗ ΝΤΕΜΟΣ, ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΟΜΑΛΙΑΝΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΥΡΓΑΝΤΖΙΔΟΥ, ΠΑΡΘΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΩΡΓΑΚΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΩΝΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ, ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΠΑΠΑΚΟΣΜΑΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΠΑΠΑΝΩΤΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗ, ΑΝΤΩΝΙΑ ΠΑΡΑΔΑΛΗΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ, ΑΝΘΟΥΛΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΔΑΛΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΡΙΑΡΟΣ, ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΠΑΡΙΣΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΡΤΣΑΡΟΥΧΑ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΤΙΛΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΤΡΙΚΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΤΣΑΡΟΥΧΑ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΠΑΥΛΑΚΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕΓΙΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΓΓΟΝΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΟΤΤΑΚΗ, ΠΕΛΑΓΙΑ ΠΡΟΒΑΤΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΑΜΙΩΤΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΡΟΖΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΟΥΤΣΗ, ΙΩΑΝΝΑ ΣΑΜΑΡΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΔΕΛΗ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΑΤΑΝΤΙΔΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΗΦΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΣΚΑΡΒΕΛΑΚΗ, ΑΝΝΑ ΣΚΟΥΡΤΑΣ, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΣΚΥΛΟΔΗΜΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΛΑΝΚΙΔΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΛΙΑΡΑΣ, ΑΡΓΥΡΙΟΣ ΣΠΑΝΟΜΗΤΣΙΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΠΥΡΤΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΘΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΕΛΙΑΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΥΠΑΚΗΣ, ΜΑΡΙΟΣ ΣΤΟΥΠΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΟΥΡΝΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΙΧΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΥΒΙΤΟΥ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΥΓΚΟΥΝΑΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΦΕΝΔΥΛΑΚΗ, ΜΑΡΙΑ ΤΑΜΠΑΚΑΚΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΑΡΤΑΝΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΑΤΣΗ, ΙΩΑΝΝΑ ΤΕΡΖΑΚΗ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΖΑΝΟΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΖΙΜΑΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΙΟΛΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥΡΝΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΤΡΙΧΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΒΑΛΙΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΑΜΑΔΙΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΜΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΜΟΥΡΑΣ, ΡΑΦΑΗΛ ΤΣΑΝΔΗΛΑΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΠΑΤΣΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΑΧΠΑΖΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΕΣΟΥΡΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΑΤΣΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΙΜΠΛΙΔΑΚΗ, ΖΑΦΕΙΡΙΑ ΤΣΙΤΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΛΑΚΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΟΥΜΑΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΣΟΥΦΛΙΔΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΦΛΩΡΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΛΩΡΟΥ, ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΡΑΖΗΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΥΣΟΥΛΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΩΤΕΙΝΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΑΒΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΙΔΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΑΡΙΤΑΚΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΣΧΑΛΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΨΑΡΡΑΣ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΨΗΛΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΨΥΧΟΓΥΙΟΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
Hiszpania	Almagro Carrobles, Jorge Alonso Sánchez, Beatriz Álvarez Gómez, Marco Antonio Al-Ismail Calderon, Samer Amunárriz Emazabel, Sebastián Arteaga Sánchez, Ana Avedillo Contreras, Buenaventura Barandalla Hernando, Eduardo Boy Carmona, Esther Bravo Téllez, Guillermo Calderón Gómez, José Gabriel Carmona Mazaira, Manuel Carro Martínez, Pedro Ceballos Pérez-Canales, Alba Cervantes de la Torre, Andrés Chamizo Catalán, Carlos Cortés Fernández, Natalia Couce Prieto, Carlos Criado Bará, Bernardo Delgado González, Gonzalo De la Rosa Cano, Francisco Javier Del Hierro Suanzes, Javier Deniz Fleitas, Jose Manuel Elices López, Juan Manuel Expósito González, Jonay Fariña Clavero, Irene Fernández Costas, Antonio Fernandez Despiau, Estrella Ferreño Martínez, José Antonio Fontán Aldereguía, Manuel Fontanet Domenech, Felipe García Antoni, Mónica Garcia Cantón, Javier García González, Francisco Javier Genovés Ferriols, José Carlos Gómez Cayuelas, Carmen González Fernández, Manuel A. González Fernández, Marta Guerrero Claros, María Guisado Sancho, María Jesús Gundín Payero, Laura Hernández Betzen, Roberto Iglesias Prada, Juan Antonio Jimenez Álvarez, Ignacio Lado Codesido, Beatriz Lastra Torre, Ruth Lestón Leal, Juan Manuel López González, María Lorenzo Sentis, José Manuel Lucena Garcia, Antonio Jesús Marra-López Porta, Julio Martínez González, Jesús Martínez Velasco, Carolina Mayoral Vázquez, Fernando Mayoral Vázquez, Gonzalo Medina García, Estebán Méndez-Villamil Mata, María Miranda Almón, Fernando Núñez Casas, Julio Ochando Ramos, Ana María Oñorbe Esparraguera, Manuel Orgueira Pérez, Vanessa Ossorio González, Carlos Ovejero González, David Pérez González, Virgilio Piñón Lourido, Jesús Ponte Fernández, Gerardo Ríos Cidrás, Manuel Ríos Cidrás, Xosé Rodriguez Bermejo, José Rodríguez Moreno, Alberto Rueda Aguirre, Luzdivina Ruiz Gómez, Sonia Rull Del Águila, Laura Sáenz Arteche, Idoia Sánchez Sánchez, Esmeralda Santas Barge, Verònica Sendra Gamero, Ma Esther Serrano Sánchez, Daniel Sieira Rodríguez, José Tenorio Rodríguez, José Luis Torre González, Miguel A. Tubío Rodríguez, Xosé Vicente Castro, José Yeregui Velasco, Pablo Zamora de Pedro, Carlos
Francja	Allanic, Gilles Beyaert, Francis Beyaert,Frédéric Bigot, Jean-Paul Bistour, Stéphane Bon, Philippe Bouniol, Anthony Bourbigot, Jean-Marc Cacitti, Raymond Caillat, Marc Celton, Arnaud Ceres, Michel Charbonnier, Alexandre Cluzel, Stéphane Cras, Renaud Crochard, Thierry Croville, Serge Daden, Nicolas Dambron, François Darsu, Philippe Davies, Philippe Dechaine, Frédéric Delattre, Nicolas Desson, Patrick Dolou, Claude Donnart, Christian Duval, Laurent Fernandez, Gabriel Fortier, Eric Garbe, Steeve Gauvain, Benoît Gehanne, Laurent Gloaguen, Maurice Goron, Xavier Guillard, Thimothée Guillemette, Jean Luc Guittet-Dupont, Gaëtan Hitier, Sébastien Isore, Pascal Lacombe, Thomas Lalanne, Anne Lebosquain, Olivier Le Berriguaud, Thierry Le Corre, Joseph Le Cousin, Jean-Luc Le Dreau, Gilbert Le Mentec, Arnaud Legouedec, Loïg Lenormand, Daniel Lelandois, Cyril Lescroel, Yann Maingraud, Dominique Maniette, Yves Masseaux, Yanick Menuge, Gilles Peoch, Philippe Peron, Olivier Peron, Pascal Petit, François Pochet, Ludovic Radius, Caroline Raguet, José Renault, Alan Reunavot, Matthieu Richou, Fabrice Robin, Yannick Rousselet, Pascal Sauvage, Christian Schneider, Frédéric Sottiaux, David Trividic, Bernard Urvoy, Jonathan Vesque, Arnaud Vilbois, Pierre Villenave, Yorrick Virlogeux, Julian
Chorwacja	Aćimov, Dejan Aunedi, Jurica Barbalić, Boris Bartulović, Ivica Bašić, Vicko Bilobrk, Stipe Bratičević, Nino Brlek, Neda Brnadić, Ivica Budimir, Miroslav Dolić, Nedjeljko Dvoraček, Tomislav Ercegović, Marin Franceschi, Jenko Grljušić, Frano Hrženjak, Jurica Hržić, Ivica Ivković, Hrvoje Jelić, Božidar Jeftimijades, Ivor Jukić, Ivica Jurčević, Marinko Kalinić, Andrej Kerum, Jurica Krišto, Rino Kusanović, Gordan Lešić, Lidija Marčina, Robert Matković, Mijo Miletić, Ivana Novak, Danijel Orešković, Lovro Paparić, Neven Perković, Kristijan Perović, Andrea Petrić, Andrea Prtenjača, Silvija Pupić-Bakrač, Marko Radovčić, Ivica Rogić, Ante Rukavina, Dubravko Rumora, Ivan Šalaj, Damir Šestan, Hrvoje Sikirica, Nenad Skelin, Stipe Škorjanec, Mario Skroza, Nikica Sobin, Mijo Strinović, Boris Verzon, Nikola Vuletić, Ivo
Włochy	Abate, Massimiliano Affinita, Enrico Albani, Emidio Ambrosio, Salvatore Annicchiarico, Dario Antonioli, Giacomo Aprile, Giulio Aquilano, Donato Arena, Enrico Astelli, Gabriele Barraco, Francesco Basile, Giuseppe Basile, Marco Battaglia, Daniele Battista, Filomena Bavila, Nicola Benvenuto, Salvatore Giovanni Biondo, Fortunato Bizzarro, Federico Boccoli, Fabrizio Bongermino, Onofrio Bonsignore, Antonino Borghi, Andrea Bottiglieri, Vincenzo Bove, Gian Luigi Buccioli, Andrea Caforio, Cosimo Caiazzo, Luigia Calandrino, Salvatore Camicia, Ciro Cappelli, Salvatore Carafa, Simone Carini, Vito Carta, Sebastiano Cesareo, Michele Chionchio, Alessandro Cianci, Vincenzo Cignini, Innocenzo Clemente, Cosimo Colarossi, Mauro Colucciello, Roberto Comuzzi, Alberto Conte, Fabio Coppola, Giorgio Corallo, Domenico Cormio, Carlo Costanzo, Antonino Croce, Aldo Cuciniello, Luigi Cuscela, Michele D'Acunto, Francesco D'Amato, Fabio Dammicco, Luigi D'Arrigo, Antonio De Crescenzo, Salvatore De Pinto, Giuseppe De Quarto, Enrico D'Erchia, Alessandro De Santis, Antonio Di Benedetto, Luigi Di Domenico, Marco Di Donato, Eliana Di Matteo, Michele Di Santo, Giovanni Doria, Angelo D'Orsi, Francesco Paolo Errante, Domenico Esibini, Daniele Esposito, Robertino Esposito, Salvatore Fanizzi, Tommaso Fava, Antonello Ferioli, Debora Ferrara, Manfredo Fiorentino, Giovanni Fogliano, Pasquale Folliero, Alessandro Francolino, Giuseppe Fuggetta, Pasquale Fuso, Vittorio Gagliardi, Raffaele Gallo, Antonio Gangemi, Domenico Gangemi, Roberto Francesco Genchi, Paolo Giannone, Giuseppe Claudio Giovannone, Vittorio Golizia, Pasquale Graziani, Walter Greco, Giuseppe Guida, Giuseppe Guido, Alessandro Guzzi, Davide Iemma, Oreste La Porta, Santi Alessandro Lambertucci, Alessandro Lanza, Alfredo Leto, Antonio Limatola, Daniele Limetti, Fabio Lo Pinto, Nicola Lombardi, Pasquale Longo, Pierino Paolo Luperto, Giuseppe Magnolo, Lorenzo Giovanni Maio, Giuseppe Malaponti, Salvatore Francesco Maresca, Emanuel Mariotti, Massimiliano Marrello, Luigi Martina, Francesco Martire, Antonio Mastrobattista, Giovanni Eligio Matera, Riccardo Messina, Gianluca Minò, Alessandro Monaco, Paolo Morciano, Giuseppe Morelli, Alessio Morra, Tommaso Mostacci, Sergio Massimo Mugavero, Amalia Mule, Vincenzo Musella, Stefano Nardelli, Giuseppe Negro, Mirco Novaro, Giovanni Pagan, Francesco Palmerini, Giorgio Palombella, Fabio Luigi Pantaleo, Cosimo Paoletti, Dario Paolillo, Francesco Patalano, Andrea Pellegrino, Roberto Pepe, Angelo Pipino, Leonardo Piroddi, Paola Pisano, Paolo Piscopello, Luciano Pisino, Tommaso Porru, Massimiliano Postiglione, Vito Praticò, Daniele Puca, Michele Puddinu, Fabrizio Puleo, Isidoro Quinci, Gianbattista Rallo, Tommaso Randis, Orazio Roberto Ravanelli, Marco Restuccia, Marco Romanazzi, Valentina Ronca, Gianluca Rossano, Michele Russo, Aniello Sacco, Giuseppe Salce, Paolo Sarpi, Stefano Scanu, Fabrizio Scaramuzzino, Paola Schiattino, Andrea Scuccimarri, Gianluca Sebastio, Luciano Siano, Gianluca Signanini, Claudio Silvestri, Nicola Silvia, Salvatore Siniscalchi, Francesco Soccorso, Alessandro Stramandino, Rosario Strazzulla, Francesco Sufrà, Emanuele Tersigni, Tonino Tescione, Francesco Tesone, Luca Tordoni, Maurizio Torrisi, Ivano Triolo, Alessandro Tumbarello, Davide Tumminello, Salvatore Vangelo, Pietro Varone, Stefano Vellucci, Alfredo Verde, Maurizio Vero, Pietro Virdis, Antonio Vitali, Daniele Zaccaro, Giuseppe Saverio
Cypr	Apostolou, Antri Avgousti, Antonis Christodoulou, Lakis Christoforou, Christiana Christou, Nikoletta Flori, Panayiota Fylaktou, Anthi Georgiou, Markella Heracleous, Andri Ioannou, Georgios Ioannou, Theodosis Karayiannis, Christos Konnaris, Kostas Korovesis, Christos Kyriacou, Kyriacos Kyriacou, Yiannos Michael, Michael Nicolaou, Nicolas Panagopoulos, Argyris Pavlou, George Prodromou, Pantelis Savvides, Andreas Shamma, Theodora
Łotwa	Avdjukeviča, Svetlana Brants, Jānis Brente, Elmārs Griezīte, Frančeska Gronska, Ieva Gudovannijs, Vsevolods Holštroms, Artūrs Jansons, Kārlis Jaunzems, Aldis Junkurs, Andris Kalējs, Rūdolfs Kalniņa, Ingūna Kaptelija, Liene Naumova, Daina Priediens, Ainars Putniņš, Raitis Raginskis, Jānis Štraubis, Valērijs Šuideiķis, Aigars Tīģeris, Ģirts Vārsbergs, Jānis Veide, Andris Veinbergs, Miks Ziemelis, Elvijs
Litwa	Balnis, Algirdas Dambrauskis, Tomas Giedrius, Vaitkus Jonaitis, Arūnas Kairyté, Lina Kazlauskas, Tomas Lendzbergas, Erlandas Vitalij, Zartun
Luksemburg	nie dotyczy
Węgry	nie dotyczy
Malta	Abela, Claire Attard, Glen Attard, Godwin Attard, Omar Azzopardi, Joseph Baldacchino, Duncan Balzan, Gilbert Barbara, Anthony Borg, Benjamin Borg, Jonathan Borg, Robert Briffa, Daniel Bugeja, Stephanie Cachia, Pierre Calleja, Martin Camilleri, Aldo Camilleri, Christopher Carabott, Paul Caruana, Gary Cassar, Gaetano Cassar, Jonathan Cassar, Kenneth Cassar, Lucienne Cauchi, David Cuschieri, Roderick Farrugia, Emanuel Farrugia, Joseph Farrugia, Omar Fenech, Melvin Fenech, Paul Gatt, Glen Gatt, Joseph Gatt, Mervin Gatt, William Gauci, Mark Little, Elaine Lungaro, Gordon Mallia, Ramzy Micallef, Rundolf Muscat, Christian Muscat, Simon Musu, Matthew Piscopo, Christine Psaila, Kevin Psaila, Mark Anthony Sammut, Adem Sciberras, Christopher Sciberras, Norman Seguna, Marvin Tabone, Mark Theuma, Johan Vassallo, Benjamin Vella, Anthony Vella, Charlie
Niderlandy	Bastinaan, Robert Beij, Willem Boone, Jan Cees de Boer, Meindert de Mol, Gert Dieke, Richard Duinstra, Jacob Fortuin, Annelies Freke, Hans Groeneveld, Daan Jonk, Jan Kleczewski-Schoon, Anneke Kleinen, Tom Koenen, Gerard Kraayenoord, Jaap Kramer, Willem Meijer, Cor Meijer, Willem Miedema, Anco Parlevliet, Koos Ros, Michel Ruijter, Tim Schneider, Leendert Starreveld, Nanette van den Berg, Dirk van der Laan, Yvonne van der Veer, Siemen van Doorn, Joost van Geenen, Koen van Westen, Jan Velt, Ernst Vervoort, Hans Wijbenga, Arjan Wijkhuisen, Eddy Zevenbergen, Jan
Austria	nie dotyczy
Polska	Augustynowicz, Mariusz Bartczak, Tomasz Belej, Konrad Chrostowski, Paweł Dębski, Jarosław Domachowski, Marian Górski, Marcin Jeziorny, Przemysław Jóźwiak, Marek Kasperek, Stanisław Kołodziejczak, Michał Konefał, Szymon Konkel, Adam Korthals, Jakub Kościelny, Jarosław Kowalska, Justyna Kozłowski, Piotr Kucharski, Tadeusz Kunachowicz, Tomasz Letki, Paweł Lisiak, Agnieszka Litwin, Ireneusz Łukaszewicz, Paweł Łuczkiewicz, Tomasz Maciejewski, Maciej Mystek, Marcin Niewiadomski, Piotr Nowak, Włodzimierz Pankowski, Piotr Patyk, Konrad Prażanowski, Krystian Sikora, Marek Simlat, Tomasz Skibior, Sławomir Słowiński, Roman Smolarski, Łukasz Sokołowski, Paweł Stankiewicz, Marcin Szumicki, Tomasz Tomaszewski, Tomasz Trzepacz, Michał Wereszczyński, Leszek Wiliński, Adam Zacharzewski, Dawid Zięba, Marcin
Portugalia	Albuquerque, José Brabo, Rui Cabeçadas, Paula Carvalho, Ricardo Diogo, João Escudeiro, João Ferreira, Carlos Fonseca, Álvaro Moura, Nuno Pedroso, Rui Quintans, Miguel Silva, António Miguel
Rumunia	Balaci, Kety Bîrsan, Marilena Conțolencu, Radu Dima, Richard Dinu, Lucian Ianuris, Mihail Ionaşcu, Neculai Kazimirovicz, Ancuta Larie, Gabriel Panaitescu, Laurenţiu Lorin Puiu, Gheorghe Serștiuc, Mihail Dorin Stroie, Constantin Țăranu, Sorinel Vasile, Bocaneala
Słowenia	Šiško, Slavko Smoje, Robert Smoje, Vinko
Słowacja	nie dotyczy
Finlandia	Aheristo, Marko Aho, Jere-Joonas Arvilommi, Markku Grönfors, Niko Heickell, Carl-Arthur Hiiterä, Timo Hiltunen, Juha Hägerström, Matti Iljina, Ilja Johansson, Esko Kaasinen, Harry Kajosmaa, Jesse Kontto, Tommi Koskinen, Aki Lejonqvist, Mika Leppikorpi, Markus Leppäkorpi, Juho Leskinen, Henri Luukkonen, Tuomas Lähde, Jukka Niemelä, Teemu Nieminen, Jere Niittylä, Pekka Normia, Pertti Nousiainen, Kyösti Nousiainen, Markku Nurminen, Joona Painilainen, Laura Purhonen, Jere Pyykönen, Pekka Rautavirta, Miikka Saarilehto, Tuomas Sahla, Ilkka Salmela, Janne Salovaara, Tuomas Salmi, Veera Savola, Petri Sundqvist, Lars Suominen, Ari Suominen, Paavo Suvilaakso, Hannes Sjöberg, Joni Taattola, Olli Tervakangas, Ville Träskelin, Otto Uitti, Mika Ulenius, Niklas Vanninen, Vesa Välimäki, Juha Väänänen, Timo Yläjääski, Antti Ääri, Mikko
Szwecja	Åberg, Christian Ahnlund, Jenny Almström, Petter Andersson, Karin Andersson, Per-Olof Andersson, Per-Olof Vidar Antonsson, Jan-Eric Bäckman, Johan Baltzer, Martin Bergman, Daniel Bjerner, Martin Borg, Calle Bryngelsson, Tomas Brännström, Lennart Cannehag, Niclas Cardell, Christina Carlsson, Christian Englund, Raymond Erlandsson, Björn Falk, David Frejd, Maud Fristedt, David Gynäs, Mattias Hagberg, Elice Hartman Bergqvist, Désirée Havh, Johan Hedman, Elin Hellberg, Stefan Hellqvist, Johan Holmberg, Hanna Holmer, Johanna Jakobsson, Magnus Jansson, Anders Jeppsson, Tobias Johansson, Daniel Johansson, Isabella Johansson, Klaes Johansson, Thomas Joxelius, Paul Karlsson, Kent Kempe, Clas Koivula, Mikael Kurtsson, Morgan Larsson, Mats Lilja, Filip Lindström, Jakob Lindved, Martin Lundberg, Johan Lundh, Emelie Lundin, Stig Lundkvist, Mats Lundqvist, Annica Malmström, John Martini, Martin Mattson, Olof Montan, Anders Mukkavaara, Henrik Nihlén, Linus Nilsson, Pierre Nilsson, Stefan Nord, Iza Nyberg, Linda Näsman, Lars Olson, Magnus Olsson, Kenneth Olsson, Lars Penson, Lena Persson, Göran Persson, Mats Peters, Linda Peterson, Jan Petterson, Joel Petterson, Johan Philipsson, Gunnar Piltonen, Janne Podsedkowski, Zenek Rase, Dennis Reuterljung, Thomas Rinaldo, Joakim Rönnlund, Agneta Sjödin, Ronny Skölderud, Svante Snäckerström, Leif Stålnacke, Erik Strandberg, Magnus Stührenberg, Björn Sundberg, Andreas Sundberg, Patrick Svärd, Lars-Erik Svensson, Rutger Svensson, Tony Thilly, Tomas Timan, Hans Toresson, Martin Turesson, Andreas Uppman, Kerstin Werner, Lars Westerlund, Emma Wilson, Pierre Österlund, Erik
Zjednoczone Królestwo	Adamson, Gary Alexander, Stephen Alston, Colin Anderson, Reid Arris, Martin Ashby, Peter Bailey, Roberta Baker, Edward Barclay, Michael Barfoot, Peter Lt Cdr Beasley, Adam Bedlingham, Sarah Bell, Stuart Bhandari, Kiran Billson, Carol Bolden, Rachel Bourne, Adam Bowers, Claire Boyce, Sean Brough, Derek Brown, Carley Bruce, John Bugg, Jennifer Caldwell, Mark Campbell, Jonathan Campbell, Murray Chittenden, Gordon Cook, David Craig, Ian Craig, Stephen Critchlow, Amy Croucher, Tim Crowe, Michael Cunningham, George Davis, Danielle Dawkins, Matthew Dawson, Liam Devine, Warren Dixon-Lack, Emma Douglas, Sean Draper, Peter Dunkerely, Sabrina Eccles, David Ellison, Peter Errington, Sarah Evans, David Evans, Mathilda Faulds, Mike Fenwick, Peter Ferguson, Adam Ferguson, Simon Ferrari, Richard Finnie, Andrew Fitzpatrick, DeeAnn Fletcher, Norman Flint, Toby Foster, Pam Fraser, Uilleam Frew, Clare Fullerton, Gareth Gibson, Philip Gough, Callum Graham, Chris Grant, Leigh Gray, Neil Gray, Patrick Gregor, Stuart Gregory, Sam Griffin, Stuart Gwillam, SLt Ben Hamilton, Ian Harris, Hugh Harris, William Harsent, SLt Paul Hay, David Hay, John Henning, Alan Hepburn, Ian Higgins, Frank Higby, Louisa Hildreth, Joe Hill, Julie Holbrook, Joanna Howarth, Dan Hudson, John Hugues, Gary Hughes, Greta Imrie, Peter Irish, Rachel Irwin, Gerry James, Katie Jasinski, Michael John, Barrie Johnston, Heather Johnson, Matthew Johnson, Paul Johnston, Steve Johnston, Isobel Johnstone, Ann Jones, Carl Karavla, Alexandra Kelly, Kevin Kemp, Gareth Kozlowski, Stephen Lane, Rory Lardeur, Beth Law, Garry Lethbridge, Wendy Legge, James Lindsay, Andrew Livingston, Andrew Lockwood, Mark Lowry, Thomas Lucas, David MacEachan, Iain MacGregor, Duncan MacIver, Roderick MacKay, Janice MacLean, Paula MacLean, Robin Magill, SLt Michael Marshall, Phil Martin, David Mason, Liam Mason, Roger Matheson, Louise May, Colin Mayger, Lt Martyn McBain, Billy McCaughan, Mark McComiskey, Stephen McCowan, Alisdair McCrindle, John McCubbin, Stuart McCusker, Simon McHardy, Alex McKay, Andrew McKenzie, Gregor McKeown, Nick McMillan, Robert McPherson, Katie McQuillan, David Merrilees, Kenny Milligan, David Mills, John Mitchell, Hugh Mitchell, John Moar, Laurence Moloughney, Bernie Morris, Chris Morrison, Donald Muir, James Mustard, Emma Mynard, Nick Neat, Simon Neilson, SLt Robert Nelson, Paul Newlands, Andrew Newlyn, Lindsley Newman, Chris Nye, Verity Overy, Thomas Owen, Gary Parr, Jonathan Pateman, Jason Paterson, Craig Perry, Andrew Phillips, Michael Pole, Mark Poulding, Daniel Poulson, Lt Chris Pringle, Geoff Proud, Christian Quinn, Barry Reeves, Adam Reid, Ian Reid, Peter Rendall, Colin Rhodes, Glen Richardson, David Riley, Joanne Roberts, Julian Robertson, Tom Robinson, Neil Salt, Isaac Scarrf, David Sheperd, Ashley Shepley, Ben Skillen, Damien Smith, David Smith, Barry Smith, Don Smith, Matthew Smith, Pam Spencer, James Steele, Gordon Stevens, Emma Storton, George Strang, Nicol Stray, Sloyan Styles, Mario Sutton, Andrew Sykes-Gelder, Dan Taylor, Mark Templeton, John Thain, Marc Thompson, Dan Thompson, Gerald Thomson, Dave Thomson, Dave Turner, Alun Turner, Patrick Tyack, Paul Venton, Andrew Ward, Daniel Ward, Mark Watson, Stacey Watt, Barbara Watt, James Webb, Simon Wensley, Phil Weychan, Paul Whelton, Karen Whitby, Phil Whitford, Annika Williams, Adam Wilkinson, Dave Williams, Carolyn Wilson, Jane Wilson, Tom Windebank, James Wood, Ben Wordley, Sara Worsnop, Mark Worth, Steven Young, Ally Young, James Yuille, Derek Zalewski, Alex
Komisja Europejska	Arena, Francesca Casier, Maarten Courcy, Nils Hederman, John Janakakisz, Marta Jury, Justine Kelterbaum, Richard Libioulle, Jean-Marc Martins E Amorim, Sergio Luis Muhrbeck, Lars Musella, Manuela Nordstrom, Saba Skountis, Vasileios Spezzani, Aronne Surace, Michele Vitiello-Ferrara, Sarah Rosaria Wolff, Gunnar Wysocka, Małgorzata
Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa	Allen, Patrick Chapel, Vincent Del Hierro, Belén Del Zompo, Michele Dias Garçao, José Fulton, Grant Mueller, Wolfgang Papaioannou, Themis Quelch, Glenn Roobrouck, Christ Sokołowski Paweł Sorensen, Svend Stewart, William Tahon, Sven

25.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/189

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/903

z dnia 23 maja 2017 r.

zmieniająca decyzję Komisji 2011/163/UE w sprawie zatwierdzenia planów przedłożonych przez państwa trzecie zgodnie z art. 29 dyrektywy Rady 96/23/WE

(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3324)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającą dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (1), w szczególności jej art. 29 ust. 1 akapit czwarty,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dyrektywie 96/23/WE określono środki monitorowania substancji i grup pozostałości wymienionych w wykazie w załączniku I do tej dyrektywy. W art. 29 tej dyrektywy ustanawia się wymóg, by państwa trzecie, z których państwom członkowskim wolno przywozić zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego objęte dyrektywą, przedkładały plan monitorowania pozostałości zawierający wymagane gwarancje („plan”). Plan powinien mieć zastosowanie przynajmniej do grup pozostałości oraz substancji wymienionych we wspomnianym załączniku I.

(2)	Decyzją Komisji 2011/163/UE (2) zatwierdzono plany przedłożone przez niektóre państwa trzecie w odniesieniu do określonych zwierząt i produktów zwierzęcych wymienionych w wykazie w załączniku do tej decyzji („wykaz”).

(3)	Kolumbia przedłożyła Komisji plan dotyczący mleka. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Kolumbii w odniesieniu do mleka powinien zostać włączony do wykazu.

(4)	Czarnogóra przedłożyła Komisji plan dotyczący mleka. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Czarnogóry w odniesieniu do mleka powinien zostać włączony do wykazu.

(5)	Ukraina przedłożyła Komisji plan dotyczący królików. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Ukrainy w odniesieniu do królików powinien zostać włączony do wykazu.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/163/UE.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2011/163/UE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10.

(2) Decyzja Komisji 2011/163/UE z dnia 16 marca 2011 r. w sprawie zatwierdzenia planów przedłożonych przez państwa trzecie zgodnie z art. 29 dyrektywy Rady 96/23/WE (Dz.U. L 70 z 17.3.2011, s. 40).

ZAŁĄCZNIK

„

ZAŁĄCZNIK

Kod ISO2

Państwo

Bydło

Owce/kozy

Świnie

Konie

Drób

Akwakultura

Mleko

Jaja

Króliki

Zwierzęta łowne

Zwierzęta dzikie utrzymywane w warunkach fermowych

Miód

Andora

Zjednoczone Emiraty Arabskie

X (3)

X (1)

Albania

Armenia

Argentyna

Australia

Bośnia i Hercegowina

Bangladesz

Brunei

Brazylia

Botswana

Białoruś

X (2)

Belize

Kanada

Szwajcaria

Chile

Kamerun

Chiny

Kolumbia

Kostaryka

Kuba

Republika Dominikańska

Ekwador

Etiopia

Falklandy

Wyspy Owcze

Gruzja

Ghana

Grenlandia

Gwatemala

Honduras

Indonezja

Izrael (7)

Indie

Iran

Jamajka

Japonia

Kenia

Kirgistan

Korea Południowa

Sri Lanka

Maroko

Mołdawia

Czarnogóra

Madagaskar

Była jugosłowiańska republika Macedonii (4)

Mjanma/Birma

Mauritius

Meksyk

Malezja

X (3)

Mozambik

Namibia

Nowa Kaledonia

X (3)

Nikaragua

Nowa Zelandia

Panama

Peru

Filipiny

Saint-Pierre i Miquelon

Wyspy Pitcairn

Paragwaj

Serbia (5)

X (2)

Rosja

X (6)

Rwanda

Arabia Saudyjska

Singapur

X (3)

X (8)

X (3)

X (8)

San Marino

X (3)

Surinam

Salwador

Suazi

Tajlandia

Tunezja

Turcja

Tajwan

Tanzania

Ukraina

Uganda

Stany Zjednoczone

Urugwaj

Wenezuela

Wietnam

Republika Południowej Afryki

Zambia

Zimbabwe

”

(1) Wyłącznie mleko wielbłądzie.

(2) Wywóz do Unii żywych koniowatych na ubój (wyłącznie zwierzęta, od których lub z których pozyskuje się żywność).

(3) Państwa trzecie stosujące wyłącznie surowiec z państwa członkowskiego lub z innego państwa trzeciego zatwierdzonego w odniesieniu do przywozu takiego surowca do Unii, zgodnie z art. 2.

(4) Była jugosłowiańska republika Macedonii; ostateczna nazwa tego państwa zostanie ustalona w wyniku negocjacji prowadzonych obecnie w ONZ.

(5) Z wyjątkiem Kosowa (użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa).

(6) Dotyczy wyłącznie reniferów z regionów murmańskiego i jamalsko-nienieckiego.

(7) Rozumiany dalej jako Państwo Izrael, z wyłączeniem terytoriów znajdujących się pod administracją izraelską od czerwca 1967 r., tj. wzgórz Golan, Strefy Gazy, Wschodniej Jerozolimy i pozostałego obszaru Zachodniego Brzegu.

(8) Dotyczy wyłącznie towarów ze świeżego mięsa pochodzących z Nowej Zelandii, przeznaczonych do Unii i rozładowywanych, ponownie załadowywanych i będących w tranzycie, ze składowaniem lub bez, przez Singapur.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 138

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 60 25 maja 2017

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2017/890 z dnia 24 maja 2017 r. dotyczące wykonania art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 224/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej	1
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do kar, które mają być stosowane w tych sektorach, a także zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011	4
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/892 z dnia 13 marca 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw	57
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/893 z dnia 24 maja 2017 r. zmieniające załączniki I i IV do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 oraz załączniki X, XIV i XV do rozporządzenia Komisji (UE) nr 142/2011 w odniesieniu do przepisów dotyczących przetworzonego białka zwierzęcego ( 1 )	92
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/894 z dnia 24 maja 2017 r. zmieniające załączniki III i VII do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 w odniesieniu do typowania genetycznego owiec ( 1 )	117
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/895 z dnia 24 maja 2017 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu 3-fitazy wytwarzanej przez Komagataella pastoris (CECT 13094) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych i kur niosek (posiadacz zezwolenia Fertinagro Nutrientes S.L.) ( 1 )	120
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/896 z dnia 24 maja 2017 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie 6-fitazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (ATCC SD-6528) jako dodatku paszowego w postaci stałej dla wszystkich gatunków drobiu i wszystkich gatunków świń (poza prosiętami ssącymi) (posiadacz zezwolenia Danisco (UK) Ltd) ( 1 )	123
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/897 z dnia 24 maja 2017 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	126
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Komisji (UE) 2017/898 z dnia 24 maja 2017 r. zmieniająca, w celu przyjęcia określonych stężeń granicznych substancji chemicznych stosowanych w zabawkach, dodatek C do załącznika II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE w sprawie bezpieczeństwa zabawek, w odniesieniu do bisfenolu A ( 1 )	128
		DECYZJE
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/899 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie wykorzystywania zakresu częstotliwości 470–790 MHz w Unii	131
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/900 z dnia 22 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia grupy roboczej ad hoc ds. art. 50 TUE pod przewodnictwem Sekretariatu Generalnego Rady	138
	*	Decyzja wykonawcza Rady (WPZiB) 2017/901 z dnia 24 maja 2017 r. dotycząca wykonania decyzji 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej	140
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/902 z dnia 23 maja 2017 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3252)	143
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/903 z dnia 23 maja 2017 r. zmieniająca decyzję Komisji 2011/163/UE w sprawie zatwierdzenia planów przedłożonych przez państwa trzecie zgodnie z art. 29 dyrektywy Rady 96/23/WE (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3324) ( 1 )	189

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MA	99,7
	TR	67,0
	ZZ	83,4
0707 00 05	TR	84,9
0707 00 05	ZZ	84,9
0709 93 10	TR	130,3
0709 93 10	ZZ	130,3
0805 10 22 , 0805 10 24 , 0805 10 28	EG	53,1
	MA	54,5
	TR	48,9
	ZA	91,0
	ZZ	61,9
0805 50 10	AR	116,2
	TR	153,8
	ZA	150,8
	ZZ	140,3
0808 10 80	AR	158,4
	BR	117,1
	CL	132,2
	CN	145,5
	NZ	153,3
	ZA	107,8
	ZZ	135,7
0809 29 00	TR	367,5
0809 29 00	ZZ	367,5