24.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2017/880

z dnia 23 maja 2017 r.

ustanawiające zasady stosowania maksymalnego limitu pozostałości ustalonego dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku oraz stosowania maksymalnego limitu pozostałości ustalonego dla substancji farmakologicznie czynnej u jednego gatunku lub większej ich liczby w odniesieniu do innych gatunków, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniające dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1), w szczególności jego art. 13 ust. 2 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Substancje farmakologicznie czynne klasyfikuje się na podstawie opinii Europejskiej Agencji Leków (EMA) w sprawie maksymalnych limitów pozostałości (MLP). Opinie te obejmują naukową ocenę ryzyka oraz kwestie związane z zarządzaniem ryzykiem.

(2)

Aby zwiększyć dostępność dopuszczonych weterynaryjnych produktów leczniczych, które stosuje się w leczeniu chorób zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, przy sporządzaniu naukowej oceny ryzyka i formułowaniu zaleceń dotyczących zarządzania ryzykiem EMA musi wziąć pod uwagę stosowanie – na zasadzie ekstrapolacji – MLP ustalonych dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku lub stosowanie MLP określonych dla jednego gatunku lub większej ich liczby w odniesieniu do innych gatunków.

(3)

Ekstrapolacja MLP to proces, w którym poziomy pozostałości w tkankach lub środkach spożywczych pochodzących od gatunku zwierzęcia, od którego lub z którego pozyskuje się żywność, w przypadku którego istnieją MLP, stosuje się do oszacowania poziomów pozostałości i ustalenia MLP w tkance lub środku spożywczym z innego gatunku bądź w innej tkance lub środku spożywczym z tego samego gatunku, w przypadku którego nie ma konwencjonalnych danych na temat pozostałości lub dane te są niepełne. W celu prawidłowego stosowania rozporządzenia (WE) nr 470/2009 należy określić zasady i minimalne kryteria ekstrapolacji.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

W niniejszym rozporządzeniu określa się zasady i minimalne kryteria stosowania MLP ustalonych dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku oraz stosowania MLP ustalonego dla jednego gatunku lub większej ich liczby w odniesieniu do innych gatunków („ekstrapolacja”).

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„gatunek/środek spożywczy/tkanka odniesienia” oznacza gatunek/środek spożywczy/tkankę, dla których ustalono MLP w oparciu o odpowiednie i pełne dane;

2)	„przedmiotowy gatunek/środek spożywczy/przedmiotowa tkanka” oznacza gatunek/środek spożywczy/tkankę, w przypadku których bierze się pod uwagę ekstrapolację;

3)	„główne gatunki” oznaczają bydło, owce przeznaczone na mięso, świnie, kury domowe, w tym jaja, oraz łososiowate;

4)	„rzadkie gatunki” oznaczają wszelkie gatunki niebędące głównymi gatunkami;

5)	„gatunki spokrewnione” oznaczają gatunki należące do tej samej kategorii gatunków przeżuwaczy, zwierząt jednożołądkowych, ssaków, ptaków lub ryb, od których lub z których pozyskuje się żywność;

6)	„gatunki niespokrewnione” oznaczają gatunki należące do różnych kategorii gatunków zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność.

Artykuł 3

Zasady ekstrapolacji

EMA musi wziąć pod uwagę ekstrapolację MLP, jeżeli w przypadku substancji farmakologicznie czynnej ustalono MLP albo jeśli posiada ona status „MLP nie jest wymagany”, a do przedmiotowego gatunku ma zastosowanie jedna z poniższych okoliczności:

1)	gatunek przedmiotowy jest spokrewniony z głównym gatunkiem odniesienia, w przypadku którego ustalono MLP, lub przedmiotowa tkanka/przedmiotowy środek spożywczy posiada status „MLP nie jest wymagany”;

2)	gatunek przedmiotowy jest spokrewniony z rzadkim gatunkiem odniesienia, w przypadku którego ustalono MLP, lub przedmiotowa tkanka/przedmiotowy środek spożywczy posiada status „MLP nie jest wymagany”;

3)	gatunek przedmiotowy nie jest spokrewniony z gatunkiem odniesienia, w przypadku którego ustalono MLP, lub przedmiotowa tkanka/przedmiotowy środek spożywczy posiada status „MLP nie jest wymagany”;

4)	ustalono MLP dla przedmiotowego gatunku, ale nie dla przedmiotowej tkanki/przedmiotowego środka spożywczego.

Artykuł 4

Minimalne kryteria ekstrapolacji

EMA może dokonać ekstrapolacji tylko wtedy, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)	EMA posiada dostęp do pełnych danych dotyczących pozostałości w przypadku gatunków odniesienia;

b)	określono stopień, w jakim substancja farmakologicznie czynna jest metabolizowana przez gatunki odniesienia;

c)	w przypadku gatunków odniesienia jest dostępna odpowiednio zwalidowana metoda analityczna;

d)	biorąc pod uwagę ekstrapolację między gatunkami niespokrewnionymi, określono podobieństwo profili metabolicznych u gatunków odniesienia i przedmiotowych gatunków;

e)	w wyniku ekstrapolacji MLP teoretyczne maksymalne dzienne pobranie (TMDI) nie przekracza dopuszczalnego dziennego spożycia (ADI);

f)	w przypadku substancji, których pozostałość znacznikowa nie zawiera związku macierzystego, potwierdzono, że pozostałość znacznikowa występuje u przedmiotowego gatunku/w przedmiotowym środku spożywczym;

g)	w przypadku ekstrapolacji między różnymi środkami spożywczymi jest dostępna niewykorzystana część ADI, która może objąć dodatkowy środek spożywczy.

Artykuł 5

Ekstrapolacja z głównych gatunków na spokrewnione rzadkie gatunki

Biorąc pod uwagę ekstrapolację MLP z głównych gatunków odniesienia na rzadkie przedmiotowe gatunki w ramach kategorii spokrewnionych gatunków, EMA stosuje następujące kryteria:

a)	ekstrapolacja MLP z gatunków odniesienia na przedmiotowe gatunki w relacji jeden do jednego jest możliwa, jeżeli u gatunków odniesienia substancja macierzysta jest pozostałością znacznikową;

b)	jeżeli u gatunków odniesienia substancja macierzysta nie jest pozostałością znacznikową, od wnioskodawcy można wymagać potwierdzenia, że pozostałość znacznikowa występuje w przedmiotowych tkankach/środkach spożywczych;

c)	ustalone MLP ekstrapoluje się zgodnie z modelem przedstawionym w załączniku;

d)	tkanka/środek spożywczy uzyskane z głównych i rzadkich gatunków muszą być takie same;

e)	status „MLP nie jest wymagany” można ekstrapolować bezpośrednio na przedmiotowe gatunki.

Artykuł 6

Ekstrapolacja między gatunkami niespokrewnionymi oraz z rzadkiego gatunku odniesienia na główny przedmiotowy gatunek

Biorąc pod uwagę ekstrapolację MLP między gatunkami niespokrewnionymi oraz z rzadkiego gatunku odniesienia na główny przedmiotowy gatunek, EMA stosuje następujące kryteria:

a)	ekstrapolacja w relacji jeden do jednego z rzadkich na główne gatunki może być uzasadniona jedynie w przypadkach, w których jest jasne, że metabolizm u gatunków odniesienia i przedmiotowych gatunków jest podobny;

b)	jeżeli bierze się pod uwagę ekstrapolację między gatunkami niespokrewnionymi (w tym rzadkimi gatunkami), od wnioskodawcy można wymagać przedstawienia informacji dotyczących danej substancji, które świadczą o podobieństwie metabolizmu u gatunków odniesienia i przedmiotowych gatunków;

c)	jeżeli ustalono MLP dla więcej niż jednego gatunku niespokrewnionego, na przedmiotowe gatunki ekstrapoluje się w relacji jeden do jednego ten zbiór MLP, który prowadzi do najniższego spożycia przez konsumenta;

d)	aby uwzględnić przypadki braku pewności dotyczącej danych, w poszczególnych przypadkach EMA może wziąć pod uwagę inne szczegółowe czynniki bezpieczeństwa;

e)	status „MLP nie jest wymagany” można ekstrapolować na przedmiotowe gatunki, jeżeli metabolizm jest podobny;

f)	ekstrapolacja MLP z gatunków lądowych na ryby o mięśniach i skórze w naturalnych proporcjach jest możliwa bezpośrednio, jeżeli związek macierzysty jest pozostałością znacznikową, a MLP ustalono w mięśniach gatunków odniesienia;

g)	nie dokonuje się ekstrapolacji z ryb na ssaki/gatunki ptaków.

Artykuł 7

Ekstrapolacja między środkami spożywczymi

Biorąc pod uwagę ekstrapolację między środkami spożywczymi, EMA stosuje następujące kryteria:

a)	w przypadku ekstrapolacji między środkami spożywczymi jako punkt wyjścia dla ustalenia MLP w przedmiotowym środku spożywczym przyjmuje się najniższy MLP ustalony dla gatunków;

b)	jako punkt wyjścia można również wykorzystać pozostałą część ADI i bezpośrednio obliczyć MLP;

c)	ponadto w celu oszacowania narażenia stosuje się ostrożny szacunek stosunku pozostałości znacznikowej do łącznych pozostałości, by obliczyć TMDI;

d)	ekstrapolacja między środkami spożywczymi może wymagać dostosowania wartości MLP w celu uwzględnienia różnic w wielkości spożycia;

ekstrapolując MLP z innych tkanek na mleko w ramach tego samego gatunku, należy wziąć pod uwagę cechy fizykochemiczne substancji czynnej oraz sposób, w jaki te cechy mogą wpłynąć na akumulację w mleku. Dopuszczalny punkt wyjścia w celu określenia stosunku stosowanego w przypadku mleka może stanowić najniższy stosunek pozostałości znacznikowej do łącznych pozostałości w tkankach;

f)	nie dokonuje się ekstrapolacji MLP z tkanek drobiu na jaja drobiu;

w przypadku ekstrapolacji MLP na miód uwzględnia się następujące punkty:

(i)	od wnioskodawcy można zażądać przedstawienia danych fizykochemicznych i biologicznych na temat stabilności pozostałości znacznikowej i prawdopodobnych (głównych) produktów rozpadu oraz ich możliwego powstawania;

(ii)

biorąc pod uwagę, że w przypadku miodu pożądany jest zerodniowy okres karencji, dane dotyczące pozostałości są niezbędne, aby wykazać, że zamierzone zastosowanie substancji u pszczół powoduje, że poziomy pozostałości w miodzie są bezpieczne bez stosowania okresu karencji. Takie dane można także wykorzystać do określenia MLP;

(iii)

MLP można ekstrapolować na miód tylko wtedy, gdy dostępne są informacje, które umożliwiają potwierdzenie toksykologicznego znaczenia głównych pozostałości (w tym produktów rozpadu) w miodzie, oraz gdy jest jasne, że miód od pszczół, u których zastosowano substancję, zawiera pozostałości niższe niż MLP nawet bez stosowania okresu karencji.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11.

ZAŁĄCZNIK

Ekstrapolacja z głównych gatunków na rzadkie gatunki:

Kategoria	Istniejące MLP	Ekstrapolacja na
Przeżuwacze	Bydło (mięsne)	Wszystkie inne przeżuwacze (mięsne) z wyjątkiem owiec
	Owce (mięsne)	Wszystkie inne przeżuwacze (mięsne) z wyjątkiem bydła
	Bydło i owce (mięsne)	Wszystkie przeżuwacze (mięsne)
	Mleko krowie	Wszystkie rodzaje mleka przeżuwaczy
Zwierzęta jednożołądkowe	Świnie	Wszystkie ssaki jednożołądkowe
Ptaki	Kury domowe i jaja	Drób i jaja drobiu
Ryby	Łososiowate	Wszystkie ryby
Inne	Bydło albo owce albo świnie	Konie, króliki
	Jeżeli MLP są identyczne u przeżuwaczy i zwierząt jednożołądkowych	Wszystkie ssaki
	Jeżeli MLP są identyczne u bydła (lub owiec), świń i kur domowych	Wszystkie zwierzęta, od których lub z których pozyskuje się żywność (z wyjątkiem ryb)

24.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/6

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/881

z dnia 23 maja 2017 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 w sprawie spisów powszechnych ludności i mieszkań w odniesieniu do ustaleń dotyczących raportów jakości i ich struktury oraz formatu technicznego przekazywania danych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1151/2010

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie spisów powszechnych ludności i mieszkań (1), w szczególności jego art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 763/2008 ustanawia wspólne zasady dotyczące dostarczania co dziesięć lat wyczerpujących danych na temat ludności i mieszkań.

(2)	Na mocy rozporządzenia Komisji (UE) 2017/712 (2) następny spis ludności i mieszkań powinien się odnosić do roku referencyjnego 2021.

(3)	W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1151/2010 (3) określono ustalenia dotyczące raportów jakości i ich strukturę oraz format techniczny przekazywania danych ze spisów ludności i mieszkań za rok referencyjny 2011.

(4)	Dla celów następnego spisu ludności i mieszkań w roku 2021 oraz konieczności oceny jakości danych przekazanych Komisji (Eurostatowi), konieczne jest określenie nowych ustaleń dotyczących raportów jakości, ich struktury oraz formatu technicznego przekazywania danych.

(5)

Zgodnie z art. 5 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 763/2008 państwa członkowskie powinny przekazywać zatwierdzone dane i metadane w formie elektronicznej, we właściwym formacie technicznym, który zostanie przyjęty przez Komisję. Inicjatywa SDMX (Statistical Data and Metadata eXchange) dotycząca statystycznych i technicznych standardów wymiany danych i metadanych, na której opiera się aplikacja „census hub”, została podjęta przez: Bank Rozrachunków Międzynarodowych, Europejski Bank Centralny, Komisję (Eurostat), Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Organizację Narodów Zjednoczonych oraz Bank Światowy. SDMX i „census hub” zapewniają standardy statystyczne i techniczne oraz standardy przekazywania danych do celów wymiany statystyk publicznych. Należy zatem wprowadzić format techniczny zgodny z tymi standardami.

(6)

Rozporządzenie (UE) nr 1151/2010 nakłada na państwa członkowskie wymóg przechowywania danych ze spisu ludności i mieszkań za rok referencyjny 2011 do dnia 1 stycznia 2025 r. W celu umożliwienia użytkownikom dokonywania porównań między tymi dwoma spisami, dane ze spisu za 2011 r. powinny być dostępne do dnia 1 stycznia 2035 r. równolegle z danymi za 2021 r.

(7)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1151/2010.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu określono ustalenia dotyczące sprawozdań przedkładanych przez państwa członkowskie Komisji (Eurostatowi) na temat jakości danych ze spisów ludności i mieszkań za rok referencyjny 2021, ich struktury oraz formatu technicznego przekazywania danych.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje i specyfikacje techniczne określone w rozporządzeniu (WE) nr 763/2008, rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/543 (4) oraz rozporządzeniu (UE) 2017/712.

Stosuje się również następujące definicje:

1)	„jednostka statystyczna” oznacza podstawową jednostkę obserwacji, a mianowicie osobę fizyczną, gospodarstwo domowe, rodzinę, pomieszczenie mieszkalne lub mieszkanie konwencjonalne;

2)	„spisywanie indywidualne” oznacza taki sposób zbierania informacji na temat każdej jednostki statystycznej, aby jej cechy mogły być zapisywane odrębnie i krzyżowane z innymi cechami;

3)	„równoczesność” oznacza, że informacje uzyskane w spisie odnoszą się do tego samego okresu (dzień referencyjny);

„powszechność na określonym terytorium” oznacza, że przekazywane dane dotyczą wszystkich jednostek statystycznych w obrębie ściśle określonego terytorium; jeżeli jednostkami statystycznymi są osoby, „powszechność na określonym terytorium” oznacza, że przekazywane dane oparte są na informacjach dotyczących wszystkich osób posiadających miejsce zamieszkania na określonym terytorium (ludność ogółem);

5)	„dostępność danych dotyczących małych obszarów” oznacza dostępność danych dotyczących małych obszarów geograficznych oraz małych grup jednostek statystycznych;

6)	„ustalona okresowość” oznacza regularne przeprowadzanie spisów na początku każdej dekady, z uwzględnieniem ciągłości rejestrów;

7)	„źródło danych” oznacza zbiór zapisów danych odnoszących się do jednostek statystycznych lub zdarzeń związanych z jednostkami statystycznymi, które stanowią podstawę do opracowania danych ze spisu dotyczących co najmniej jednego szczegółowego tematu w odniesieniu do określonej populacji docelowej;

„populacja docelowa” oznacza zbiór wszystkich jednostek statystycznych na określonym obszarze geograficznym w danym dniu referencyjnym, które kwalifikują się do przekazywania informacji dotyczących co najmniej jednego szczegółowego tematu; populacja docelowa obejmuje każdą ważną jednostkę statystyczną tylko jeden raz;

9)	„szacunkowa populacja docelowa” oznacza możliwie najlepsze przybliżenie populacji docelowej; składa się ona z populacji objętej spisem powiększonej o niedoszacowanie i pomniejszonej o przeszacowanie;

10)

„populacja objęta spisem” oznacza zbiór jednostek statystycznych, który jest faktycznie reprezentowany w wynikach spisu dotyczących co najmniej jednego szczegółowego tematu w odniesieniu do określonej populacji docelowej) Zapisy danych dotyczących populacji objętej spisem są zapisami danych w źródle danych dla określonej populacji docelowej, z uwzględnieniem wszystkich zapisów imputowanych z wyłączeniem wszystkich usuniętych zapisów. Jeżeli źródło danych obejmuje – zgodnie z zasadą metodyczną – zapisy danych dotyczące wyłącznie próby jednostek statystycznych w szacunkowej populacji docelowej, to populacja objęta spisem obejmuje, poza jednostkami statystycznymi w próbie, uzupełniający zbiór jednostek statystycznych;

11)	„uzupełniający zbiór jednostek statystycznych” oznacza zbiór tych jednostek statystycznych, które należą do szacunkowej populacji docelowej, ale w odniesieniu do których w wyniku zastosowanej metody doboru próby źródło danych nie zawiera żadnych zapisów danych;

12)	„ocena zakresu” oznacza badanie różnicy między określoną populacją docelową a populacją objętą spisem;

13)	„spis kontrolny” oznacza badanie przeprowadzone wkrótce po spisie do celów oceny zakresu i zawartości;

14)	„niedoszacowanie” oznacza zbiór wszystkich jednostek statystycznych, które należą do określonej populacji docelowej, ale nie zostały włączone do odpowiadającej jej populacji objętej spisem;

15)	„przeszacowanie” oznacza zbiór wszystkich jednostek statystycznych, które włączono do populacji objętej spisem w celu przygotowania sprawozdania na temat określonej populacji docelowej, ale które nie należą do tej populacji docelowej;

16)	„imputacja jednostkowa” oznacza wprowadzenie hipotetycznego, ale prawdopodobnego zapisu danych dla dokładnie jednego obszaru geograficznego na najbardziej szczegółowym poziomie geograficznym, na jakim przygotowywane są dane ze spisu, jak również imputowanie takiego zapisu danych w źródle danych;

17)

„usuwanie zapisu” oznacza czynność usunięcia lub pominięcia/nieuwzględnienia zapisu danych, który znajduje się w źródle danych wykorzystywanym do przekazania informacji o określonej populacji docelowej, ale który nie przekazuje żadnych istotnych informacji na temat którejkolwiek jednostki statystycznej w ramach populacji docelowej;

18)	„imputacja pozycyjna” oznacza wprowadzenie hipotetycznej, ale prawdopodobnej informacji na określony temat do zapisu danych, który już istnieje w źródle danych, ale nie zawiera takiej informacji lub zawiera informację uznaną za nieprawdopodobną;

19)	„dane z kwestionariusza” oznaczają dane uzyskane pierwotnie od respondentów za pomocą kwestionariusza w kontekście gromadzenia danych statystycznych, które odnoszą się do określonego okresu;

20)	„łączenie zapisów” oznacza proces łączenia informacji z różnych źródeł danych poprzez porównywanie zapisów dotyczących poszczególnych jednostek statystycznych i łączenie informacji, które odnoszą się do tej samej jednostki statystycznej;

21)

„unikalny identyfikator” oznacza zmienną lub zbiór zmiennych w zapisach danych w źródle danych lub w dowolnym wykazie jednostek statystycznych, który to identyfikator stosuje się:

—	do weryfikacji, czy źródło danych (lub wykaz jednostek statystycznych) zawiera nie więcej niż jeden zapis danych dla każdej jednostki statystycznej, lub

—	do łączenia zapisów;

22)	„rejestr” oznacza repozytorium informacji na temat jednostek statystycznych, które jest bezpośrednio aktualizowane podczas zdarzeń mających wpływ na jednostki statystyczne;

23)	„dane z rejestru” oznaczają dane znajdujące się w rejestrze lub pochodzące z rejestru;

24)	„dopasowywanie rejestrów” oznacza łączenie zapisów w przypadku, gdy wszystkie dopasowane źródła danych znajdują się w rejestrach;

25)	„pozyskiwanie danych” oznacza proces pozyskiwania danych spisowych z informacji zawartych w rejestrze i dotyczących poszczególnych jednostek statystycznych;

26)	„kodowanie” oznacza proces przekształcania informacji na kody reprezentujące klasy w ramach systemu klasyfikacji;

27)	„utrwalanie” oznacza proces, za pomocą którego zgromadzone dane przekształca się w formę nadającą się do dalszego przetwarzania;

28)	„edycja zapisów” oznacza proces sprawdzania i modyfikowania zapisów danych w celu zapewnienia ich wiarygodności przy jednoczesnym zachowaniu znacznej części tych zapisów;

29)	„wyprowadzanie gospodarstwa domowego” oznacza identyfikowanie prywatnego gospodarstwa domowego zgodnie z koncepcją jednostki mieszkaniowej zdefiniowaną w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/543 w temacie „Pozycja osoby w gospodarstwie domowym”;

30)

„wyprowadzanie rodziny” oznacza identyfikowanie rodziny na podstawie informacji o tym, czy osoby mieszkają w tym samym gospodarstwie domowym, przy czym informacje na temat związków rodzinnych między tymi osobami są niedostępne lub niepełne; pojęcie „rodziny” określono w definicji „rodziny biologicznej” zawartej w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/543 w temacie „Pozycja osoby w rodzinie”;

31)	„brak informacji o jednostce” oznacza nieuzyskanie żadnych danych od jednostki statystycznej, która znajduje się w populacji objętej spisem;

32)	„kontrola ujawniania danych statystycznych” oznacza metody i procesy zastosowane w celu zminimalizowania ryzyka ujawnienia informacji na temat poszczególnych jednostek statystycznych podczas udostępniania informacji statystycznych;

33)	„szacowanie” oznacza obliczanie szacunkowych danych statystycznych za pomocą wzoru matematycznego lub algorytmu zastosowanego do dostępnych danych;

34)	„definicja struktury danych” oznacza zbiór metadanych strukturalnych powiązanych ze zbiorem danych, zawierający informacje dotyczące relacji tematów z miarami, wymiarami i atrybutami hipersześcianu, a także podziały, informacje na temat przedstawienia danych oraz powiązane metadane opisowe.

Artykuł 3

Metadane i sprawozdawczość w zakresie jakości

Do dnia 31 marca 2024 r. państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) informacje ogólne oraz dotyczące jakości dane i metadane określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do przeprowadzonych w tych państwach spisów ludności i mieszkań za rok referencyjny 2021 oraz w odniesieniu do danych i metadanych przekazanych Komisji (Eurostatowi) na mocy rozporządzenia (UE) 2017/712.

Artykuł 4

Źródła danych

Państwa członkowskie przekazują informacje na temat wszelkich źródeł danych wykorzystanych do zbierania informacji niezbędnych do spełnienia wymogów rozporządzenia (WE) nr 763/2008, w szczególności informacje:

a)	odpowiadające podstawowym właściwościom wymienionym w art. 2 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 763/2008;

b)	reprezentujące populację docelową;

c)	zgodne ze stosownymi specyfikacjami technicznymi określonymi w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/543; oraz

d)	stanowiące wkład w zapewnienie danych do programu danych statystycznych ustanowionego w rozporządzeniu (UE) 2017/712.

Artykuł 5

Dostęp do istotnych informacji

1. Państwa członkowskie zapewniają Komisji (Eurostatowi), na jej wniosek, dostęp do wszelkich informacji istotnych dla oceny jakości danych i metadanych przekazywanych na mocy rozporządzenia (UE) 2017/712.

2. Przy zapewnianiu dostępu zgodnie z ust. 1 państwa członkowskie nie są zobowiązane do udostępnienia Komisji (Eurostatowi) żadnych danych jednostkowych ani poufnych.

Artykuł 6

Format techniczny przekazywania danych

Formatem technicznym, w którym należy przekazywać dane i metadane za rok referencyjny 2021, jest format SDMX (ang. Statistical Data and Metadata eXchange) stosowany za pomocą „census hub”. Państwa członkowskie przekazują wymagane dane zgodnie z definicjami struktury danych i powiązanymi specyfikacjami technicznymi określonymi przez Komisję (Eurostat). Państwa członkowskie przechowują wymagane dane i metadane do dnia 1 stycznia 2035 r. na potrzeby ewentualnego późniejszego ich przekazania na wniosek Komisji (Eurostatu).

Artykuł 7

Zmiana do rozporządzenia (UE) nr 1151/2010

Art. 6 zdanie trzecie rozporządzenia (UE) nr 1151/2010 otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie przechowują dane i metadane za rok referencyjny 2011 do dnia 1 stycznia 2035 r. Państwa członkowskie nie są zobowiązane do zmiany lub rewizji tych danych po dniu 1 stycznia 2025 r. Państwa członkowskie, które zdecydują się na zmianę lub rewizję danych, informują o tym Komisję (Eurostat) przed dokonaniem tych zmian lub rewizji.”.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 14.

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/712 z dnia 20 kwietnia 2017 r. w sprawie ustanowienia roku referencyjnego i programu danych statystycznych i metadanych do celów spisów ludności i mieszkań przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 (Dz.U. L 105 z 21.4.2017, s. 1).

(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1151/2010 z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 w sprawie spisów powszechnych ludności i mieszkań w odniesieniu do ustaleń dotyczących raportów jakości i ich struktury oraz formatu technicznego przekazywania danych (Dz.U. L 324 z 9.12.2010, s. 1).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/543 z dnia 22 marca 2017 r. określające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 w sprawie spisów powszechnych ludności i mieszkań w zakresie specyfikacji technicznych tematów i dotyczących ich podziałów (Dz.U. L 78 z 23.3.2017, s. 13).

ZAŁĄCZNIK

Treść i struktura sprawozdań dotyczących jakości przekazywanych danych

Tekstowe i ilościowe metadane dotyczące spisów ludności i mieszkań przeprowadzonych w państwach członkowskich za rok referencyjny 2021 obejmują następujące sekcje:

1. INFORMACJE OGÓLNE

1.1. Podstawa prawna

1.2. Odpowiedzialne podmioty

2. ŹRÓDŁA DANYCH

2.1. Klasyfikacja źródeł danych zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 763/2008.

2.2. Wykaz źródeł danych wykorzystanych do celów spisu z 2021 r.

2.3. Macierz „źródła danych x tematy”.

2.4. Adekwatność źródeł danych: w jakim stopniu odpowiadają podstawowym właściwościom (art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 763/2008).

2.4.1. Spisywanie indywidualne;

2.4.2. Równoczesność;

2.4.3. Powszechność na określonym terytorium;

2.4.4. Dostępność danych dotyczących małych obszarów;

2.4.5. Ustalona okresowość;

3. FAZY PROCESU SPISOWEGO

3.1. Dzień referencyjny

Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) informację na temat dnia referencyjnego zgodnie z art. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2017/712.

3.2. Przygotowanie i realizacja zbierania danych

3.2.1. Dane z kwestionariusza

—	opracowanie i testowanie kwestionariuszy (w tym egzemplarzy wszystkich kwestionariuszy końcowych),

—	przygotowanie wszelkich wykazów adresów, przygotowanie prac w terenie, tworzenie map, kampania informacyjna,

—	zbieranie danych (w tym prace w terenie),

—	prawny obowiązek zbierania informacji, zachęty do podawania prawdziwych informacji lub możliwe przyczyny podawania nieprawdziwych informacji.

3.2.2. Dane z rejestru

—	tworzenie nowych rejestrów począwszy od 2011 r. (w stosownych przypadkach),

—	przekształcanie istniejących rejestrów począwszy od 2011 r. (w tym zmiany w treści rejestrów, dostosowanie populacji objętej spisem, dostosowanie definicji lub specyfikacji technicznych) (w stosownych przypadkach),

—

prowadzenie rejestrów (w odniesieniu do każdego rejestru wykorzystanego do spisu z 2021 r.) z uwzględnieniem:

—	zawartości rejestru (jednostek statystycznych i informacji na ich temat, ewentualnej edycji zapisów lub imputacji jednostkowej i pozycyjnej w rejestrze),

—	obowiązków administracyjnych,

—	prawnego obowiązku rejestrowania informacji, zachęt do podawania prawdziwych informacji lub możliwych przyczyn podawania nieprawdziwych informacji,

—	opóźnień w sprawozdawczości, w szczególności opóźnień z przyczyn prawnych lub urzędowych, opóźnień w zakresie rejestracji danych, przekazywania informacji po terminie,

—	oceny i pozwolenia na niedokonywanie rejestracji, niedokonywanie wyrejestrowania, wielokrotnej rejestracji,

—	wszelkich poważnych rewizji rejestru lub aktualizacji zapisów, które mają wpływ na dane objęte spisem z 2021 r., okresowości zmian rejestru,

—	wykorzystania, w tym „statystycznego wykorzystania rejestru w celu innym niż spis” oraz „wykorzystania rejestru do innych celów niż cele statystyczne (np. do celów administracyjnych)”,

—	dopasowywanie i łączenie rejestrów (z uwzględnieniem unikalnych identyfikatorów stosowanych w celu łączenia zapisów),

—	pozyskiwanie danych.

3.2.3. Dane zbierane z wykorzystaniem badania reprezentacyjnego

W przypadku tematów, o których informacje zebrano za pomocą próby, metadane zawierają również opisy:

—	sposobu doboru próby,

—	metodyki stosowanej do szacowania, modelowania lub imputacji,

—	możliwych błędów w szacunkach spowodowanych zastosowaną metodyką,

—	wzorów i algorytmów stosowanych do obliczeń błędu standardowego.

3.2.4. Dane zbierane metodami łączonymi (dane oparte na więcej niż jednym rodzaju źródeł danych)

W przypadku tematów, o których informacje zebrano metodami łączonymi, metadane zawierają również:

—	opis metod (rodzaje wykorzystanych źródeł danych oraz sposób, w jaki połączono informacje z różnych źródeł, w jaki sposób różne wykorzystane źródła i metodyki uzupełniają się i wspierają oraz – w stosownych przypadkach – które części populacji zostały objęte przez poszczególne źródła),

—	wszelkie inne kwestie jakości związane z procesem stosowania metod łączonych.

3.3. Przetwarzanie i ocena

3.3.1. Przetwarzanie danych (w tym utrwalanie, kodowanie, zmienna identyfikująca (zmienne identyfikujące), edycja zapisów, imputacja jednostkowa, usuwanie zapisów, szacowanie, łączenie zapisów z uwzględnieniem zmiennej identyfikującej lub zmiennych identyfikujących stosowanych w celu łączenia zapisów, wyprowadzanie gospodarstw domowych i rodzin, sposoby identyfikowania lub ograniczania przypadków braku informacji o jednostce);

3.3.2. Działania służące ocenie zakresu, metodyka traktowania braku odpowiedzi, spisy kontrolne (w stosownych przypadkach), ostateczne zatwierdzanie danych: metoda oceny niedoszacowania i przeszacowania, w tym informacje na temat jakości szacunków dotyczących niedoszacowania i przeszacowania.

3.4. Rozpowszechnianie danych (kanały rozpowszechniania, zapewnienie poufności informacji statystycznych, w tym kontrola ujawniania danych statystycznych)

3.5. Środki służące zapewnieniu opłacalności

4. OCENA JAKOŚCI DANYCH

4.1. Porównywalność

W odniesieniu do każdego tematu państwa członkowskie przekazują informacje na temat wszelkich odchyleń od wymaganych koncepcji i definicji lub praktyk stosowanych w państwie członkowskim, które mogłyby wpłynąć niekorzystnie na porównywalność danych z całej Unii.

W odniesieniu do tematu „Bieżąca aktywność ekonomiczna” państwa członkowskie przekazują informacje na temat metod szacowania wykorzystanych w celu dostosowania danych, aby lepiej spełniały wymogi definicji określonej w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/543. Państwa członkowskie przekazują informacje na temat zakresu, w jakim źródła danych i zastosowane metody szacowania skutkują odchyleniem od definicji „bieżącej aktywności ekonomicznej” określonej we wspomnianym rozporządzeniu.

4.2. Aktualność i terminowość

Następujące informacje są dostarczane na poziomie krajowym:

—	data (daty) przekazania danych Komisji (Eurostat) w podziale na hipersześciany;

—	data (daty) istotnych rewizji przekazanych danych w podziale na hipersześciany;

—	data (daty) przekazania metadanych.

W przypadku istotnych rewizji dokonanych w dniu 1 kwietnia 2024 r. lub w późniejszym terminie państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) oddzielnie informacje o odpowiedniej dacie (odpowiednich datach) w terminie jednego tygodnia.

4.3. Spójność

Państwa członkowskie przekazują informacje na temat wszelkich istotnych niespójności między danymi przekazanymi w różnych zbiorach danych określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/712.

4.4. Zakres i dokładność

W celu wskazania zakresu przekazuje się następujące wartości bezwzględne w odniesieniu do liczby osób na poziomie krajowym, zdezagregowane według płci i grup wiekowych określonych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/543:

a)	populacja objęta spisem;

b)	liczba wszystkich imputacji jednostkowych;

c)	liczba wszystkich przypadków usunięcia zapisów;

d)	niedoszacowanie (szacunkowe);

e)	przeszacowanie (szacunkowe);

f)	szacunkowa populacja docelowa.

Do celów oceny dokładności przekazuje się następujące wartości bezwzględne w odniesieniu do liczby osób na poziomie krajowym, zdezagregowane według płci i grup wiekowych określonych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/543:

a)	populacja objęta spisem;

b)	liczba odnotowanych zapisów danych dotyczących danego tematu, pochodzących z tradycyjnego spisu;

c)	liczba odnotowanych zapisów danych dotyczących danego tematu, pochodzących z rejestrów administracyjnych;

d)	liczba odnotowanych zapisów danych dotyczących danego tematu, pochodzących z badań reprezentacyjnych;

e)	liczba odnotowanych zapisów danych dotyczących danego tematu, pochodzących z różnych źródeł danych;

f)	uzupełniający zbiór jednostek statystycznych dotyczących danego tematu (dla prób);

g)	liczba imputowanych obserwacji dotyczących danego tematu;

h)	liczba zapisów danych, w których nie ma informacji dotyczących danego tematu.

Powyższe wartości bezwzględne do celów oceny dokładności przekazuje się w odniesieniu do następujących tematów spisu:

a)	Stan cywilny prawny (LMS);

b)	Pozycja osoby w rodzinie (FST);

c)	Pozycja osoby w gospodarstwie domowym (HST);

d)	Bieżąca aktywność ekonomiczna (CAS);

e)	Zawód (OCC);

f)	Rodzaj działalności zakładu pracy (IND);

g)	Status zatrudnienia (SIE);

h)	Lokalizacja miejsca pracy (LPW);

i)	Poziom wykształcenia (EDU);

j)	Państwo/miejsce urodzenia (POB);

k)	Państwo posiadanego obywatelstwa (COC);

l)	Rok przyjazdu do kraju, od 2010 r. (YAT);

m)	Rok przyjazdu do kraju, od 1980 r. (YAE);

n)	Miejsce zamieszkania na rok przed spisem (ROY);

o)	Warunki mieszkaniowe (HAR).

4.5. Kompletność

Państwa członkowskie przekazują informacje na temat stopnia kompletności danych w stosunku do wymogów rozporządzenia (WE) nr 763/2008. Podają szczegóły dotyczące tematów spisu lub powiązanych podziałów, w odniesieniu do których nie dostarczono danych.

4.6. Przydatność

Następujące informacje przekazuje się na poziomie Unii:

a)	działania podjęte w celu identyfikacji i zaspokojenia potrzeb użytkowników;

b)	monitorowanie zakresu pozyskiwania danych.

24.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/27

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/888

z dnia 22 maja 2017 r.

zmieniająca decyzję 2003/467/WE w odniesieniu do statusu włoskiego regionu Umbria jako obszaru oficjalnie uznanego za wolny od gruźlicy oraz statusu Polski jako obszaru wolnego od enzootycznej białaczki bydła, zmieniająca decyzję 2004/558/WE w odniesieniu do statusu Niemiec jako obszaru wolnego od zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła oraz zmieniająca decyzję 2008/185/WE w odniesieniu do statusu określonych regionów Polski jako obszarów wolnych od choroby Aujeszkyego oraz zatwierdzenia programu zwalczania choroby Aujeszkyego dla włoskiego regionu Wenecja Euganejska

(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3239)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (1), w szczególności jej art. 9 ust. 2 i art. 10 ust. 2 oraz sekcja I pkt 4 załącznika A i rozdział I sekcja E załącznika D do tej dyrektywy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dyrektywie 64/432/EWG ustanowiono zasady handlu w Unii bydłem i trzodą chlewną oraz warunki, na których państwo członkowskie lub jego region może zostać uznane za urzędowo wolne od gruźlicy lub uznane za urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła.

(2)

Decyzja Komisji 2003/467/WE (2) stanowi, że regiony państw członkowskich wymienione w rozdziale 2 załącznika I do tejże decyzji uznaje się za urzędowo wolne od gruźlicy w odniesieniu do stad bydła. Włochy przedłożyły Komisji dokumentację wykazującą, że region Umbria spełnia warunki określone w dyrektywie 64/432/EWG umożliwiające uznanie go za region urzędowo wolny od gruźlicy w odniesieniu do stad bydła. Region Umbria powinien zatem zostać wymieniony w rozdziale 2 załącznika I do decyzji 2003/467/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do decyzji 2003/467/WE.

(3)

Ponadto decyzja Komisji 2003/467/WE stanowi, że państwa członkowskie i ich regiony wymienione, odpowiednio, w rozdziałach 1 i 2 załącznika III do tejże decyzji uznaje się za urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła. Wszystkie regiony Polski, z wyjątkiem dziewięciu powiatów województwa zachodniopomorskiego, są obecnie wymienione w tej decyzji jako regiony uznane za urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła. Polska przedłożyła niedawno Komisji dokumentację wykazującą, że te pozostałe dziewięć powiatów spełnia warunki określone w dyrektywie 64/432/EWG umożliwiające uznanie ich za regiony urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła. Polska złożyła w związku z tym wniosek o uznanie całego jej terytorium za obszar urzędowo wolny od enzootycznej białaczki bydła.

(4)

Należy zatem wymienić Polskę w rozdziale 1 załącznika III do decyzji 2003/467/WE jako państwo członkowskie uznane za urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła, a wpis dotyczący tego państwa członkowskiego w rozdziale 2 tego załącznika należy skreślić. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do decyzji 2003/467/WE.

(5)

Art. 9 dyrektywy 64/432/EWG stanowi, że państwo członkowskie posiadające obowiązkowy krajowy program zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła lub choroby Aujeszkyego może przedłożyć ten program Komisji do zatwierdzenia. W artykule tym przewidziano także, że mogą być wymagane dodatkowe gwarancje w handlu wewnątrzunijnym bydłem lub trzodą chlewną.

(6)

Art. 10 dyrektywy 64/432/EWG stanowi, że jeżeli państwo członkowskie uzna, iż jego terytorium lub część jego terytorium są wolne od zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła lub choroby Aujeszkyego, przedkłada ono Komisji odpowiednią dokumentację towarzyszącą. W artykule tym przewidziano także, że mogą być wymagane dodatkowe gwarancje w handlu wewnątrzunijnym bydłem lub trzodą chlewną.

(7)

Decyzją Komisji 2004/558/WE (3) zatwierdzono programy kontroli i zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy wywoływanego wirusem opryszczki bydła typu 1 (BHV1) przedstawione przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tej decyzji w odniesieniu do regionów tych państw członkowskich wymienionych w tym załączniku, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG. Ponadto w załączniku II do decyzji 2004/558/WE wymieniono regiony państw członkowskich uznane za wolne od BHV1, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.

(8)	W załączniku I do decyzji 2004/558/WE są obecnie wymienione rejencje Kolonia i Düsseldorf w niemieckim kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia. Te dwa regiony są ostatnimi regionami niemieckimi, których nie uznano jeszcze za wolne od BHV1.

(9)

Niemcy przedłożyły niedawno Komisji dokumentację towarzyszącą w celu uznania rejencji Kolonia i Düsseldorf za wolne od BHV1. Niemcy złożyły w związku z tym wniosek o uznanie całego ich terytorium za obszar wolny od BHV1 oraz o stosowanie do niego dodatkowych gwarancji w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.

(10)

Jak wynika z oceny dokumentacji towarzyszącej przedłożonej przez Niemcy, rejencje Kolonia i Düsseldorf nie powinny już figurować w załączniku I do decyzji 2004/558/WE, a wpis dotyczący Niemiec w załączniku II do tej decyzji powinien zostać zmieniony, tak aby uwzględniał wszystkie regiony tego państwa członkowskiego. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE.

(11)

W decyzji Komisji 2008/185/WE (4) określono dodatkowe gwarancje wymagane przy przemieszczaniu trzody chlewnej między państwami członkowskimi. Gwarancje te związane są z klasyfikacją państw członkowskich zależnie od ich statusu w odniesieniu do choroby Aujeszkyego. Załącznik I do decyzji 2008/185/WE zawiera wykaz państw członkowskich lub ich regionów, które są wolne od choroby Aujeszkyego i w których zabronione jest szczepienie, a załącznik II do tej decyzji zawiera wykaz państw członkowskich lub ich regionów, w których wprowadzono zatwierdzone krajowe programy zwalczania choroby Aujeszkyego.

(12)

Włochy przedłożyły Komisji dokumentację towarzyszącą w celu uzyskania zatwierdzenia krajowego programu zwalczania choroby Aujeszkyego dla regionu Wenecja Euganejska i w celu wpisania tego regionu do załącznika II do decyzji 2008/185/WE. Jak wynika z oceny tej dokumentacji towarzyszącej, region Wenecja Euganejska należy ująć w załączniku II do decyzji 2008/185/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do decyzji 2008/185/WE.

(13)

W załączniku II do decyzji 2008/185/WE jest obecnie wymienione całe terytorium Polski. Polska przedłożyła niedawno Komisji dokumentację towarzyszącą w celu uznania regionów: augustowskiego, białostockiego, Białystok, bielskiego, hajnowskiego, monieckiego, sejneńskiego, siemiatyckiego, sokólskiego, suwalskiego i Suwałki za wolne od choroby Aujeszkyego i w celu wpisania tych regionów do załącznika I do decyzji 2008/185/WE. Jak wynika z oceny tej dokumentacji towarzyszącej, regiony te nie powinny już figurować w załączniku II do decyzji 2008/185/WE, a powinny być wymienione w załączniku I do niej. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do decyzji 2008/185/WE.

(14)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzje 2003/467/WE, 2004/558/WE i 2008/185/WE.

(15)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załącznikach I i III do decyzji 2003/467/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

W załącznikach I i II do decyzji 2004/558/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

W załącznikach I i II do decyzji 2008/185/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977/64.

(2) Decyzja Komisji 2003/467/WE z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiająca status bydła oficjalnie wolnego od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła dla stad w niektórych państwach członkowskich i regionach państw członkowskich (Dz.U. L 156 z 25.6.2003, s. 74).

(3) Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie (Dz.U. L 249 z 23.7.2004, s. 20).

(4) Decyzja Komisji 2008/185/WE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie dodatkowych gwarancji w wewnątrzwspólnotowym handlu trzodą chlewną odnoszących się do choroby Aujeszkyego oraz kryteriów przekazywania informacji o tej chorobie (Dz.U. L 59 z 4.3.2008, s. 19).

ZAŁĄCZNIK I

W załącznikach I i III do decyzji 2003/467/WE wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku I rozdział 2 wpis dotyczący Włoch otrzymuje brzmienie:

„We Włoszech:

—	region Abruzja: prowincja Pescara,

—	prowincja Bolzano,

—	region Emilia-Romania,

—	region Friuli-Wenecja Julijska,

—	region Lacjum: prowincje Rieti, Viterbo,

—	region Liguria,

—	region Lombardia,

—	region Marche: prowincje Ankona, Ascoli Piceno, Fermo, Pesaro-Urbino,

—	region Piemont,

—	region Sardynia: prowincje Cagliari, Medio Campidano, Ogliastra, Olbia-Tempio, Oristano,

—	region Toskania,

—	prowincja Trydent,

—	region Umbria,

—	region Wenecja Euganejska.”;

w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

rozdział 1 otrzymuje brzmienie:

„ROZDZIAŁ 1

Państwa członkowskie oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła

Kod ISO	Państwo członkowskie
BE	Belgia
CZ	Republika Czeska
DK	Dania
DE	Niemcy
EE	Estonia
IE	Irlandia
ES	Hiszpania
CY	Cypr
LV	Łotwa
LT	Litwa
LU	Luksemburg
NL	Niderlandy
AT	Austria
PL	Polska
SI	Słowenia
SK	Słowacja
FI	Finlandia
SE	Szwecja
UK	Zjednoczone Królestwo”

b)	w rozdziale 2 skreśla się cały wpis dotyczący Polski.

ZAŁĄCZNIK II

Załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE otrzymują brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK I

Państwa członkowskie	Regiony państw członkowskich, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG
Belgia	Wszystkie regiony
Republika Czeska	Wszystkie regiony
Włochy	Region Friuli-Wenecja Julijska Autonomiczna prowincja Trydent
Luksemburg	Wszystkie regiony

„ZAŁĄCZNIK II

Państwa członkowskie	Regiony państw członkowskich, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG
Dania	Wszystkie regiony
Niemcy	Wszystkie regiony
Włochy	Region Dolina Aosty Autonomiczna prowincja Bolzano
Austria	Wszystkie regiony
Finlandia	Wszystkie regiony
Szwecja	Wszystkie regiony
Zjednoczone Królestwo	Jersey

”

ZAŁĄCZNIK III

Załączniki I i II do decyzji 2008/185/WE otrzymują brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK I

Państwa członkowskie lub ich regiony, które są wolne od choroby Aujeszkyego i w których zabronione jest szczepienie

Kod ISO	Państwo członkowskie	Regiony
BE	Belgia	Wszystkie regiony
CZ	Republika Czeska	Wszystkie regiony
DK	Dania	Wszystkie regiony
DE	Niemcy	Wszystkie regiony
IE	Irlandia	Wszystkie regiony
FR	Francja	Departamenty Ain, Aisne, Allier, Alpes-de-Haute-Provence, Alpes-Maritimes, Ardèche, Ardennes, Ariège, Aube, Aude, Aveyron, Bas-Rhin, Bouches-du-Rhône, Calvados, Cantal, Charente, Charente-Maritime, Cher, Corrèze, Côte-d'Or, Côtes-d'Armor, Creuse, Deux-Sèvres, Dordogne, Doubs, Drôme, Essonne, Eure, Eure-et-Loir, Finistère, Gard, Gers, Gironde, Hautes-Alpes, Hauts-de-Seine, Haute Garonne, Haute-Loire, Haute-Marne, Hautes-Pyrénées, Haut-Rhin, Haute-Saône, Haute-Savoie, Haute-Vienne, Hérault, Indre, Ille-et-Vilaine, Indre-et-Loire, Isère, Jura, Landes, Loire, Loire-Atlantique, Loir-et-Cher, Loiret, Lot, Lot-et-Garonne, Lozère, Maine-et-Loire, Manche, Marne, Mayenne, Meurthe-et-Moselle, Meuse, Morbihan, Moselle, Nièvre, Nord, Oise, Orne, Paris, Pas-de-Calais, Pyrénées-Atlantiques, Pyrénées-Orientales, Puy-de-Dôme, Réunion, Rhône, Sarthe, Saône-et-Loire, Savoie, Seine-et-Marne, Seine-Maritime, Seine-Saint-Denis, Somme, Tarn, Tarn-et-Garonne, Territoire de Belfort, Val-de-Marne, Val-d'Oise, Var, Vaucluse, Vendée, Vienne, Vosges, Yonne, Yvelines
IT	Włochy	Autonomiczna prowincja Bolzano
CY	Cypr	Wszystkie regiony
LU	Luksemburg	Wszystkie regiony
HU	Węgry	Wszystkie regiony
NL	Niderlandy	Wszystkie regiony
AT	Austria	Wszystkie regiony
PL	Polska	Następujące powiaty województwa podlaskiego: augustowski, białostocki, Białystok, bielski, hajnowski, moniecki, sejneński, siemiatycki, sokólski, suwalski, Suwałki
SI	Słowenia	Wszystkie regiony
SK	Słowacja	Wszystkie regiony
FI	Finlandia	Wszystkie regiony
SE	Szwecja	Wszystkie regiony
UK	Zjednoczone Królestwo	Wszystkie regiony

„ZAŁĄCZNIK II

Państwa członkowskie lub ich regiony, w których wprowadzono zatwierdzone krajowe programy kontroli w celu zwalczania choroby Aujeszkyego

Kod ISO	Państwo członkowskie	Regiony
ES	Hiszpania	Wszystkie regiony
IT	Włochy	Region Friuli-Wenecja Julijska Region Wenecja Euganejska
LT	Litwa	Wszystkie regiony
PL	Polska	Województwo dolnośląskie: wszystkie powiaty; Województwo kujawsko-pomorskie: wszystkie powiaty; Województwo lubelskie: wszystkie powiaty; Województwo lubuskie: wszystkie powiaty; Województwo łódzkie: wszystkie powiaty; Województwo małopolskie: wszystkie powiaty; Województwo mazowieckie: wszystkie powiaty; Województwo opolskie: wszystkie powiaty; Województwo podkarpackie: wszystkie powiaty; Następujące powiaty województwa podlaskiego: grajewski, kolneński, łomżyński, Łomża, wysokomazowiecki, zambrowski; Województwo pomorskie: wszystkie powiaty; Województwo śląskie: wszystkie powiaty; Województwo świętokrzyskie: wszystkie powiaty; Województwo warmińsko-mazurskie: wszystkie powiaty; Województwo wielkopolskie: wszystkie powiaty; Województwo zachodniopomorskie: wszystkie powiaty.

”

24.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/35

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/889

z dnia 23 maja 2017 r.

w sprawie uznania Związku Komorów za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (1), w szczególności jego art. 31,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. WPROWADZENIE

(1)	Rozporządzeniem (WE) nr 1005/2008 („rozporządzenie w sprawie połowów NNN”) ustanowiono unijny system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN) oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(2)

W rozdziale VI rozporządzenia w sprawie połowów NNN określono procedury dotyczące uznawania państw trzecich za niewspółpracujące, działań podejmowanych w odniesieniu do państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie, sporządzania wykazu niewspółpracujących państw trzecich, usunięcia z wykazu niewspółpracujących państw trzecich, publicznego dostępu do wykazu niewspółpracujących państw trzecich i wszelkich środków nadzwyczajnych.

(3)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja powinna wskazać państwa trzecie, które uznaje za niewspółpracujące w zakresie zwalczania połowów NNN. Państwo trzecie może zostać uznane za niewspółpracujące państwo trzecie, jeżeli nie wypełnia obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(4)	Wskazanie niewspółpracujących państw trzecich następuje na podstawie przeglądu wszelkich informacji określonych w art. 31 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(5)	Zgodnie z art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Rada powinna sporządzić wykaz niewspółpracujących państw trzecich. W odniesieniu do tych państw mają zastosowanie środki określone w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(6)	Zgodnie z art. 12 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połowów NNN produkty rybołówstwa wolno wwozić do Unii jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo połowowe zgodne z przepisami tego rozporządzenia.

(7)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN świadectwa połowowe uznane przez dane państwo bandery mogą być przyjmowane jedynie wówczas, jeżeli państwo to powiadomi Komisję o rozwiązaniach dotyczących wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, do których muszą stosować się jego statki rybackie.

(8)	Związek Komorów (zwany dalej „Komorami”) nie przedstawił Komisji swojego powiadomienia jako państwo bandery zgodnie z art. 20 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(9)	Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja prowadzi współpracę administracyjną z państwami trzecimi w obszarach związanych z wdrożeniem przepisów tego rozporządzenia dotyczących świadectw połowowych.

(10)

W oparciu o informacje, o których mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, Komisja uznała, że istnieją silne przesłanki wskazujące na to, że Związek Komorów nie wywiązał się z obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu w zakresie zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(11)	Zgodnie z art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja decyzją z dnia 1 października 2015 r. (2) zdecydowała zatem o powiadomieniu Komorów o możliwości uznania ich za niewspółpracujące państwo trzecie zgodnie z rozporządzeniem w sprawie połowów NNN.

(12)	W decyzji z dnia 1 października 2015 r. Komisja uwzględniła informacje dotyczące najważniejszych faktów oraz analizy, które stanowiły podstawę możliwości takiego uznania.

(13)	O decyzji powiadomiono Komory, którym przekazano jednocześnie pismo zachęcające to państwo do wdrożenia we współpracy z Komisją planu działania w celu naprawienia stwierdzonych niedociągnięć.

(14)

W szczególności Komisja zachęciła Komory (i) do przyjęcia wszelkich niezbędnych środków na rzecz realizacji działań zawartych w planie działania zalecanym przez Komisję; (ii) do dokonania oceny realizacji działań zawartych w planie działania zalecanym przez Komisję; oraz (iii) do przesyłania Komisji co sześć miesięcy szczegółowych sprawozdań, zawierających ocenę realizacji każdego działania w odniesieniu do, między innymi, jego jednostkowej lub ogólnej skuteczności zapewnienia systemu kontroli rybołówstwa zgodnego z obowiązkami spoczywającymi na nich na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu w zakresie zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(15)

Komory uzyskały możliwość udzielenia pisemnej lub ustnej odpowiedzi na kwestie wyraźnie wskazane w decyzji z dnia 1 października 2015 r., a także odniesienia się do innych istotnych informacji przekazanych przez Komisję, co pozwoliło na przesłanie materiału dowodowego służącego do odparcia zarzutów lub uzupełnienia faktów przywołanych w decyzji z dnia 1 października 2015 r. Komorom zapewniono prawo do zwrócenia się o dodatkowe informacje lub do ich udzielenia.

(16)	Swoją decyzją i pismem z dnia 1 października 2015 r. Komisja zainicjowała proces dialogu z Komorami i wskazała, że w jej opinii okres sześciu miesięcy jest zasadniczo wystarczający do osiągnięcia porozumienia.

(17)

Komisja nadal poszukiwała wszelkich informacji, jakie uważała za niezbędne, i poddawała je weryfikacji. Uwagi ustne i pisemne przedłożone przez Komory w następstwie decyzji z dnia 1 października 2015 r. zostały przeanalizowane i wzięte pod uwagę. Komory były na bieżąco, ustnie lub pisemnie, informowane o rozważaniach Komisji.

(18)

W świetle zebranych elementów, przedstawionych w motywach 37–93, Komisja uważa, że Komory nie zareagowały w sposób wystarczający na niepokojące kwestie i niedociągnięcia opisane w decyzji z dnia 1 października 2015 r. Komory nie wdrożyły też w pełni środków proponowanych w załączonym planie działania.

2. POSTĘPOWANIE DOTYCZĄCE KOMORÓW

(19)	W dniu 1 października 2015 r. Komisja powiadomiła Komory, że na podstawie art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN rozważa możliwość uznania ich za niewspółpracujące państwo trzecie (3).

(20)	Komisja zachęciła Komory, by w ścisłej współpracy z jej służbami wdrożyły plan działania na rzecz usunięcia niedociągnięć określonych w decyzji Komisji z dnia 1 października 2015 r.

(21)

Główne niedociągnięcia stwierdzone przez Komisję dotyczyły kilku sytuacji niewypełnienia obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, związanych w szczególności z nieprzyjęciem odpowiednich ram prawnych oraz procedur rejestrowania i udzielania zezwoleń; zarządzaniem rejestrem statków Komorów, brakiem współpracy i wymiany informacji w obrębie administracji Komorów oraz z państwami trzecimi, na których terytorium prowadzą działalność statki Komorów; brakiem odpowiedniego i skutecznego systemu monitoringu; brakiem systemu obecności obserwatorów oraz brakiem systemu odstraszających sankcji. Inne stwierdzone niedociągnięcia odnoszą się w bardziej ogólnym wymiarze do przestrzegania zobowiązań międzynarodowych, w tym zaleceń i rezolucji regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem. Stwierdzono również brak spójności z zaleceniami i rezolucjami odpowiednich organów, na przykład międzynarodowym planem działania Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (MPD-NNN) oraz dobrowolnymi wytycznymi FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery. Brak spójności z niewiążącymi zaleceniami i rezolucjami wzięto jednak pod uwagę jedynie jako dowody pomocnicze, a nie jako podstawę do uznania za niewspółpracujące państwo trzecie.

(22)	W dniu 5 stycznia 2016 r. Komisja zorganizowała konferencję z władzami Komorów, aby podkreślić jak ważne jest, aby Komory zareagowały na decyzję z dnia 1 października 2015 r.

(23)	Za pomocą pisma z datą 6 stycznia 2016 r. przekazanego Komisji w dniu 29 stycznia 2016 r. Komory poinformowały Komisję o uzgodnieniach instytucjonalnych przyjętych w celu naprawy niedociągnięć wskazanych w decyzji z dnia 1 października 2015 r. Do pisma dołączono dokumenty potwierdzające.

(24)

Konsultacje między Komisją a Komorami odbyły się w Brukseli w dniu 16 marca 2016 r. Podczas tego posiedzenia Komory w szczególności zobowiązały się do rozwiązania kwestii związanych z zarządzaniem rejestrem statków Komorów. Podczas posiedzenia Komory przedłożyły wykaz statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem, co do których istnieje domniemanie, iż pływają pod banderą Komorów.

(25)

Władze Komorów przedłożyły w dniu 31 marca 2016 r. zarządzenie ministerialne ustanawiające wspólny komitet z udziałem organów odpowiedzialnych za rejestrację statków i organów odpowiedzialnych za rybołówstwo. Komory przedstawiły w dniu 2 kwietnia 2016 r. projekt pisma obiegowego w sprawie zarządzania rejestrem statków Komorów, na które Komisja odpowiedziała pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r.

(26)

W dniach 30 kwietnia 2016 r. i 2 maja 2016 r. Komory przesłały drogą elektroniczną następujące dokumenty: (i) pismo przedstawiające wstępne działania podjęte odnośnie do zarządzania rejestrem statków Komorów oraz komorską flotą statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem; (ii) zmienione pismo okólne podpisane dnia 25 kwietnia 2016 r. zawieszające rejestrowanie statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem pod banderą Komorów; (iii) wykaz statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem, co do których istnieje domniemanie, iż pływają pod banderą Komorów, o treści innej niż wykaz przedłożony w dniu 16 marca 2016 r.; (iv) kopie pism skierowanych do trzech regionalnych organów ds. rybołówstwa, obejmujących obszary, na których prowadzą działalność statki rybackie Komorów i statki Komorów związane z rybołówstwem; oraz (v) kopię listu w sprawie pomocy prawnej wysłanego do państwa trzeciego. Papierowe wersje niektórych spośród tych dokumentów otrzymano w dniu 18 maja 2016 r. Przesyłka ta zawierała również następujące dokumenty: (i) pismo przewodnie i pismo wyjaśniające; (ii) nowy wykaz statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem, co do których istnieje domniemanie, iż pływają pod banderą Komorów, o treści innej niż wyżej wspomniane wykazy; oraz (iii) niepodpisany tymczasowy dowód rejestracyjny. Komisja zareagowała na te wnioski za pośrednictwem poczty elektronicznej w dniu 31 maja 2016 r. oraz pismem z dnia 13 czerwca 2016 r. W swojej korespondencji Komisja wyraźnie podkreśliła konieczność zastosowania przez Komory odpowiednich dodatkowych środków w odniesieniu do komorskiej floty statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem, w szczególności w zakresie środków egzekwowania i współpracy z państwami członkowskimi, właściwymi organami ochrony wybrzeża i organami portowymi państw trzecich oraz regionalnymi organami ds. rybołówstwa. Komisja zwróciła również uwagę na fakt, że pewna liczba statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem mogła zostać uprawniona do pływania pod banderą Komorów po zawieszeniu rejestracji wprowadzonej pismem okólnym podpisanym w dniu 25 kwietnia 2016 r.

(27)

W dniu 31 maja 2016 r. Komory dostarczyły następujące dokumenty: (i) plan działania oparty na planie działania zaproponowanym przez Komisję; (ii) projekt zmian ram prawnych regulujących połowy, uwzględniający system sankcji; oraz (iii) zestawienie obowiązków spoczywających na mocy prawa międzynarodowego na Komorach jako na państwie bandery.

(28)	Komisja wielokrotnie, zarówno ustnie, jak i pisemnie, w szczególności w dniu 8 czerwca 2016 r., 21 czerwca 2016 r., 28 czerwca 2016 r. i 29 czerwca 2016 r., wyjaśniała Komorom, jak ważne jest, aby uzyskała odpowiedź na swoje pisma z dnia 31 maja 2016 r. i 13 czerwca 2016 r.

(29)

Komisja została również poinformowana przez Komory o dalszej wymianie informacji pomiędzy władzami Komorów a regionalnym organem ds. rybołówstwa na temat sytuacji komorskiej floty rybackiej i floty statków związanych z rybołówstwem w dniach 7 lipca 2016 r. i 11 lipca 2016 r. Przy tej okazji Komory dostarczyły nowy wykaz statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem, co do których istnieje domniemanie, iż pływają pod banderą Komorów, o treści innej niż wyżej wspomniane wykazy.

(30)	Pismem z dnia 20 lipca 2016 r. Komisja zaproponowała władzom Komorów przeprowadzenie na Komorach wizytacji.

(31)

Władze Komorów zareagowały na korespondencję Komisji z dnia 31 maja 2016 r. oraz z dnia 13 czerwca 2016 r. pismem z dnia 20 lipca 2016 r., w którym przypomniały, że zgodnie z przepisami kodeksu rybołówstwa i akwakultury ustanowionego ustawą nr 07-011/AU z dnia 29 sierpnia 2007 r. oraz dekretem nr 15-050/PR z dnia 15 kwietnia 2015 r. statkom komorskim nie wolno prowadzić działalności poza wyłączną strefą ekonomiczną (w.s.e.) Komorów oraz że statkom komorskim nie wolno prowadzić działalności połowowej i działalności związanej z rybołówstwem poza obszarem kompetencji Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC). Komory poprosiły też między innymi Komisję o pomoc w poinformowaniu właściwych organów państw członkowskich o statusie komorskiej floty rybackiej i floty statków związanych z rybołówstwem oraz w wystąpieniu do nich o przekazanie organom Komorów wszelkich istotnych posiadanych przez nie informacji na temat działalności tych statków. Komisja udzieliła Komorom odpowiedzi w dniach 27 lipca 2016 r. i 28 lipca 2016 r. i przekazała żądane informacje, a także poprosiła o wyjaśnienia. W dniu 5 sierpnia 2016 r. Komisja przekazała także na piśmie informacje dostarczone przez Komory właściwym organom państw członkowskich.

(32)

Komory przedłożyły w dniu 11 sierpnia 2016 r. protokół pierwszego posiedzenia wspólnego komitetu z udziałem organów odpowiedzialnych za rejestrację statków i organów odpowiedzialnych za rybołówstwo, które odbyło się w dniu 2 sierpnia 2016 r. Głównym zaleceniem z tego posiedzenia było przyznanie sześciomiesięcznego okresu karencji w odniesieniu do statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem pod banderą Komorów, które prowadzą działalność poza w.s.e. tego państwa bez zezwolenia władz Komorów, a także poza obszarem kompetencji IOTC. Celem przyznania okresu karencji było powiadomienie operatorów tych statków o ich obowiązkach na mocy prawa Komorów dotyczącego rybołówstwa.

(33)

Właściwe organy państwa członkowskiego poinformowały także Komisję w dniu 18 sierpnia 2016 r. o istnieniu pisma okólnego podpisanego w dniu 8 sierpnia 2016 r. przez organ administracji Komorów odpowiedzialny za rejestrację statków. Wspomniane pismo okólne znosiło zawieszenie rejestracji statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem pod banderą Komorów.

(34)

Począwszy od maja 2016 r., Komisja była również w pełni informowana o wnioskach o pomoc wzajemną kierowanych w ramach art. 51 rozporządzenia w sprawie połowów NNN przez właściwe organy państw członkowskich do władz Komorów i innych państw trzecich w odniesieniu do statusu i działalności komorskich statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem oraz odpowiedziach od tych organów. Komisja otrzymała również informacje na temat statusu i działalności tej floty z innych źródeł, w tym od państw trzecich. Informacje te uznano za dowody uzupełniające.

(35)

Od dnia 23 do 26 sierpnia 2016 r. Komisja spotykała się z przedstawicielami właściwych organów Komorów. Podczas wizyty Komisji władze Komorów miały możliwość poinformowania Komisji o aktualnej sytuacji. W dniach 30 sierpnia 2016 r. i 2 września 2016 r. Komisja przesłała władzom Komorów informacje podsumowujące oraz dodatkowe wnioski o udzielenie informacji i przekazanie dokumentów. Władze Komorów potwierdziły otrzymanie tej korespondencji odpowiednio w dniach 2 i 4 września 2016 r.

(36)

Pismem z dnia 28 października 2016 r. Komisja przekazała władzom Komorów informacje na temat nawet 21 operacji przeładunku na morzu z udziałem komorskich statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem, które to operacje odbyły się między kwietniem a czerwcem 2016 r. u wybrzeży Afryki Zachodniej. W korespondencji tej Komisja przywołała swoje wątpliwości w odniesieniu do kwestii związanych z zarządzaniem rejestrem statków Komorów.

3. UZNANIE KOMORÓW ZA NIEWSPÓŁPRACUJĄCE PAŃSTWO TRZECIE

(37)

Zgodnie z art. 31 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja dokonała przeglądu przestrzegania przez Komory ich zobowiązań międzynarodowych jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu, zgodnie z ustaleniami w decyzji z dnia 1 października 2015 r. i istotnymi informacjami dostarczonymi przez Komory, z proponowanym planem działania, a także ze środkami przyjętymi w celu naprawy sytuacji. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę parametry określone w art. 31 ust. 4–7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

3.1. Środki zastosowane w odniesieniu do powtarzających się przypadków prowadzenia przez statki połowów NNN oraz przepływów handlowych produktów pochodzących z połowów NNN (art. 31 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)

(38)

Jak podkreślono w motywie 36 decyzji z dnia 1 października 2015 r., Komisja stwierdziła, że Komory nie wywiązały się z obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym i państwie zbytu w odniesieniu do statków NNN i połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod ich banderą bądź przez komorskie podmioty krajowe, a także w zakresie uniemożliwienia dostępu produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN do rynku tego państwa.

(39)

W motywach 20–23 decyzji z dnia 1 października 2015 r. stwierdzono, że około 20 komorskich statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem brało udział w połowach NNN w okresie od 2010 do 2015 roku. Komisja stwierdziła zwłaszcza że statki prowadziły działalność poza w.s.e. Komorów bez upoważnienia ze strony władz Komorów i poza kontrolą ich organów, a także obszarem kompetencji IOTC, w szczególności na wschodnim Atlantyku. Sytuacja ta jest sprzeczna z zaleceniami określonymi w pkt 45 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (MPD-NNN) oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa FAO, w których określono, że państwa bandery powinny zapewnić, aby każdy statek upoważniony do pływania pod ich banderą i prowadzący działalność poza ich wodami posiadał ważne upoważnienie. Oznacza to również nieprzestrzeganie zaleceń pkt 29 i 30 dobrowolnych wytycznych FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery. Jak wyjaśniono w motywie 31, władze Komorów przyznały, że żadnym statkom komorskim nie wolno prowadzić działalności poza w.s.e. tego państwa bez upoważnienia wydanego przez organy Komorów, a żadne komorskie statki rybackie ani statki związane z rybołówstwem nie mogą prowadzić połowów lub działań związanych z połowami poza obszarem kompetencji IOTC.

(40)	Dowody zgromadzone przez Komisję od momentu wydania decyzji z dnia 1 października 2015 r. wskazują, że sytuacja opisana w motywie 39 nie uległa zmianie.

(41)

Na podstawie zgromadzonych przez siebie informacji, zwłaszcza od państw członkowskich oraz właściwych organów ochrony wybrzeża i organów portowych państw trzecich oraz regionalnych organów ds. rybołówstwa, Komisja stwierdziła kilka przypadków przeładunku na morzu z udziałem statków, o których mowa w motywie 39, podczas gdy, jak opisano w motywie 60, Komory przedłożyły pisemne oświadczenia potwierdzające, że władze tego państwa zakazały operacji przeładunku na morzu. Działania te odbyły się zatem bez upoważnienia ze strony władz Komorów. Narusza to postanowienia pkt 49 MPD-NNN, który stanowi, że państwa bandery powinny zapewnić, aby wszystkie ich statki biorące udział w przeładunkach posiadały upoważnienie uprzednio wydane przez państwo bandery oraz aby informowały o tych operacjach organy krajowe.

(42)

Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja zbadała również środki zastosowane przez Komory w odniesieniu do dostępu produktów rybnych pochodzących z połowów NNN do ich rynku. MPD-NNN zawiera wytyczne dotyczące uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym środków rynkowych, które służą do ograniczenia lub wyeliminowania handlu rybami i produktami rybołówstwa pozyskanymi z połowów NNN. W punkcie 71 planu zaleca się ponadto, aby państwa podjęły kroki w celu poprawy przejrzystości swoich rynków, aby umożliwić identyfikowalność ryb lub produktów rybołówstwa. Podobnie w Kodeksie odpowiedzialnego rybołówstwa, w szczególności w art. 11, zarysowano dobre praktyki w zakresie zagospodarowania połowu oraz odpowiedzialnego handlu międzynarodowego. W art. 11.1.11 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa wzywa się państwa do zagwarantowania, aby międzynarodowy i wewnętrzny handel rybami i produktami rybołówstwa odbywał się w zgodzie ze zdrowymi praktykami ochrony i zarządzania, dzięki udoskonaleniu identyfikacji pochodzenia ryb i produktów rybołówstwa.

(43)

Jak stwierdzono w motywie 23 decyzji z dnia 1 października 2015 r., Komory nie są w stanie przedstawić informacji na temat gatunków poławianych przez flotę rybacką tego państwa i przepływów handlowych złowionych produktów. Na podstawie informacji uzyskanych od władz Komorów Komisja uznała, że nie poczyniono postępów w odniesieniu do faktów opisanych w motywach 23 i 33 decyzji z dnia 1 października 2015 r., odnoszących się do braku kontroli ze strony władz Komorów nad komorskimi statkami prowadzącymi działalność poza w.s.e. tego państwa w zakresie połowów, wyładunków i przeładunków. Dlatego Komory nie były w stanie zagwarantować przejrzystości swoich rynków, która umożliwiłaby identyfikowalność ryb lub produktów rybołówstwa, jak określono w pkt 71 MPD-NNN.

(44)

W odniesieniu do tej kwestii zauważono, że przeszkodami dla identyfikowalności produktów są również brak przejrzystości w ramach komorskich procedur rejestracji i udzielania upoważnień do połowów oraz brak międzynarodowej współpracy i wymiany informacji, jak opisano w motywie 24 decyzji z dnia 1 października 2015 r.

(45)

Ten brak danych po stronie Komorów nie pozwala na zapewnienie odpowiedniej identyfikowalności produktów rybołówstwa oraz zmniejsza zdolność tego kraju do zapobiegania handlowi produktami pochodzącymi z połowów NNN. Biorąc pod uwagę ustalony brak identyfikowalności i brak informacji dostępnych dla władz Komorów na temat ryb wyładowanych lub przeładowywanych przez statki pływające pod banderą tego państwa, Komory nie zdołały zapobiec wyładunkom produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN w swoich portach, czego konsekwencją jest ryzyko, że produkty te uzyskają dostęp do rynku. Komisja nie może zatem zagwarantować, że produkty rybołówstwa będące przedmiotem handlu w tym państwie nie pochodzą z połowów NNN. W odniesieniu do tej kwestii Komory nie uwzględniły też zaleceń zawartych w punkcie 24 MPD-NNN, w którym zaleca się państwom bandery, aby zapewniły kompleksowe i skuteczne monitorowanie, kontrolę i nadzór od momentu połowu, przez miejsce wyładunku, po ostateczne miejsce przeznaczenia.

(46)

Od decyzji z dnia 1 października 2015 r. Komory nie wprowadziły żadnych właściwych środków naprawczych w celu poprawy opisanej powyżej sytuacji. Dlatego Komory nie są w stanie zagwarantować przejrzystości swoich rynków w sposób, który umożliwiałby identyfikowalność ryb lub produktów rybołówstwa, jak określono w pkt 71 MPD-NNN oraz art. 11.1.11 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa.

(47)

W świetle motywów 20–35 decyzji z dnia 1 października 2015 r. oraz przebiegu wydarzeń po dniu 1 października 2015 r. Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 3 i art. 31 ust. 4 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Komory nie wypełniły obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym i państwie zbytu w odniesieniu do statków NNN i połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki pływające pod ich banderą lub przez ich podmioty krajowe oraz że nie podjęły one wystarczających działań w celu przeciwdziałania dostępowi do swojego rynku produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN.

3.2. Niewypełnienie obowiązku współpracy i egzekwowania prawa (art. 31 ust. 5 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)

(48)	Jak określono w motywach 37–41 decyzji z dnia 1 października 2015 r., Komisja zbadała, czy Komory skutecznie współpracowały z Komisją przy prowadzeniu dochodzenia i związanych z nim działań.

(49)

Po decyzji z dnia 1 października 2015 r. Komisja napotkała trudności w nawiązaniu współpracy z władzami Komorów. Wiarygodność ich odpowiedzi została również podważona przez przekazywanie częściowych odpowiedzi zawierających sprzeczne informacje, a także demonstrujących niski poziom zdolności reagowania.

(50)

Ponadto Komisja skorzystała z okazji swojej wizyty na Komorach w sierpniu 2016 r., aby zachęcić władze Komorów do przedstawienia szeregu dokumentów. Do momentu wydania niniejszej decyzji, mimo późniejszego wystąpienia o informacje do władz Komorów w dniu 2 września 2016 r., Komisja nie otrzymała tych dokumentów.

(51)	Ponadto dokumenty przekazane Komisji w odniesieniu do planu działania w następstwie decyzji z dnia 1 października 2015 r. nie przekładały się na żadne konkretne działania.

(52)	W świetle sytuacji opisanej w motywach 33, 34 i 50 Komisja stwierdziła również, że nie przekazano jej informacji o kluczowym znaczeniu.

(53)

Ten brak współpracy jest pogłębiony poprzez brak wewnętrznej koordynacji w obrębie administracji Komorów, między organem odpowiedzialnym za rejestrację statków a organami odpowiedzialnymi za rybołówstwo, co władze Komorów potwierdziły podczas wizyty Komisji w sierpniu 2016 r. W odniesieniu do tej kwestii Komisja stwierdziła, że w zakresie tego uchybienia o krytycznym znaczeniu od momentu wydania decyzji z dnia 1 października 2015 r. odnotowano tylko nieznaczny bądź nie odnotowano żadnego postępu i że w obrębie administracji Komorów nie prowadzono wymiany informacji o kluczowym znaczeniu.

(54)

Ponadto, w ramach ogólnej oceny realizacji przez Komory obowiązków jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego i państwa zbytu, Komisja, jak stwierdzono w motywie 42 decyzji z dnia 1 października 2015 r., przeanalizowała, czy Komory współpracują z innymi państwami w zwalczaniu połowów NNN.

(55)

Jak podkreślono w motywach 39–41, Komisja stwierdziła, że statki rybackie i statki związane z rybołówstwem pływające pod banderą Komorów prowadzą działalność poza w.s.e. Komorów i poza obszarem kompetencji IOTC, zwłaszcza na wschodnim Atlantyku. Komisja docenia starania Komorów o ustanowienie kanałów współpracy z państwami wschodniej części basenu Oceanu Atlantyckiego za pośrednictwem regionalnych organów ds. rybołówstwa, których zakres kompetencji obejmuje obszary, na których prowadzą działalność statki pod bandera Komorów. Komory wyjaśniły, że podjęto inicjatywy zmierzające do nawiązania bezpośredniego kontaktu z państwami trzecimi, na których terytorium działają statki Komorów, a Komisja zaproponowała rozwiązania na rzecz ułatwienia takich kontaktów. Komisja nie otrzymała jeszcze jednak żadnych informacji o ewentualnych kontaktach.

(56)

Przypomniano, że w motywie 34 wyjaśniono, iż właściwe organy państw członkowskich skierowały do władz Komorów wniosek o wzajemną pomoc dotyczący statusu i działalności komorskich statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem. Komisja została również poinformowana o podjęciu podobnych inicjatyw przez państwa trzecie. Komisja uznała jednak, że niewystarczający poziom współpracy ze strony władz Komorów w kontaktach z Komisją wywarł również negatywny wpływ na te wnioski o udzielenie wzajemnej pomocy. Sytuacja ta podważyła działania zainicjowane przez właściwe organy zainteresowanych państw na podstawie informacji dostarczonych przez organy Komorów w odniesieniu do pewnej liczby statków pływających pod banderą tego państwa.

(57)

Sytuacja opisana w motywach 54–56 wskazuje, że Komory nie współpracowały skutecznie i nie koordynowały swoich działań z państwami, na których terytorium statki komorskie prowadziły działalność, w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania zgodnie z pkt 28 MPD-NNN. W szczególności, jak ustalono w pkt 31 MPD-NNN, Komory jako państwo bandery powinny zawierać umowy lub porozumienia z innymi państwami oraz współpracować z nimi na inne sposoby w zakresie egzekwowania obowiązujących przepisów, środków ochrony i zarządzania lub przepisów przyjętych na szczeblu krajowym, regionalnym lub globalnym.

(58)

Jak podkreślono w motywie 44 decyzji z dnia 1 października 2015 r., Komisja zbadała również, czy Komory podjęły skuteczne działania egzekucyjne w stosunku do podmiotów odpowiedzialnych za połowy NNN i czy stosowano wystarczająco surowe sankcje w celu pozbawienia sprawców korzyści uzyskanych w wyniku połowów NNN.

(59)	Dostępne dowody potwierdzają, że Komory nie wypełniły obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do skutecznych środków egzekucyjnych.

(60)

Jak wyjaśniono w motywie 31, władze Komorów przyznały, że żadnym statkom komorskim nie wolno prowadzić działalności poza w.s.e. tego państwa bez zezwolenia wydanego przez organy Komorów, a żadne komorskie statki rybackie ani statki związane z rybołówstwem nie mogą prowadzić połowów lub działań związanych z połowami poza obszarem kompetencji IOTC. Odnotowano również, że w toku korespondencji, którą prowadzono w związku z prośbami o pomoc dotyczącymi nawet 12 statków komorskich uczestniczących w przeładunkach na morzu i wspólnych operacjach, władze Komorów dostarczyły Komisji i państwom członkowskim pisemne oświadczenia potwierdzające, że organy Komorów zakazały przeładunków na morzu i w konsekwencji statki te prowadzą działalność połowową NNN.

(61)	Komisja ustaliła jednak, że po wydaniu decyzji z dnia 1 października 2015 r. władze Komorów nie powiadomiły o podjęciu działań egzekucyjnych w stosunku do statków działających poza w.s.e. Komorów bez zezwolenia organów tego państwa, a także poza obszarem kompetencji IOTC.

(62)

Ponadto, jak opisano w motywie 32, stwierdzono, że statkom rybackim i statkom związanym z rybołówstwem pływającym pod banderą Komorów, a działającym z naruszeniem prawa Komorów i określonych przez to państwo wymogów, faktycznie przyznano sześciomiesięczny okres karencji, począwszy od sierpnia 2016 r. Decyzja ta wraz z sytuacją opisaną w motywie 56 podważyła działania zainicjowane przez właściwe organy państw członkowskich w odniesieniu do pewnej liczby statków pływających pod banderą Komorów na podstawie informacji dostarczonych przez organy tego państwa. Władze Komorów poinformowały Komisję o możliwości wyrejestrowania statków, które nie uregulują swojej sytuacji przed upływem sześciomiesięcznego okresu karencji. Zauważono jednak, że wyrejestrowanie statków nie gwarantuje, że sprawcy naruszeń prawa zostaną odpowiednio surowo ukarani i pozbawieni korzyści płynących z nielegalnej działalności.

(63)

Komisja stwierdziła w trakcie wizyty w sierpniu 2016 r., że władze nie podjęły żadnych konkretnych decyzji w sprawie wyrejestrowania statków. W każdym razie takie teoretyczne wyrejestrowanie nie obejmowałoby przeprowadzenia dochodzenia w sprawie działalności połowowej NNN przedmiotowych statków ani nałożenia sankcji za stwierdzone naruszenia przepisów.

(64)

W oparciu o informacje zgromadzone podczas wizyty w sierpniu 2016 r. Komisja uznała, że organy Komorów odpowiedzialne za rybołówstwo opracowały listę kontrolną dotyczącą warunków przyznawania upoważnień do połowów w celu wspierania legalizacji w sześciomiesięcznym okresie karencji, o którym mowa w motywie 62. Dokument ten został przekazany organom Komorów odpowiedzialnym za rejestrację statków. Celem było przekazanie tego dokumentu prywatnym osobom prawnym z siedzibą poza terytorium Komorów, na które delegowano częściowo zarządzanie rejestrem komorskiej floty statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem. Tym prywatnym osobom prawnym powierzono zadanie przesłania tego dokumentu podmiotom gospodarczym. Komisja ustaliła, że dokument ten ma bardzo teoretyczny charakter i nie odzwierciedla niezbędnych elementów technicznych, które umożliwiałyby podmiotom gospodarczym przestrzeganie prawa Komorów, a władzom Komorów monitorowanie działalności odnośnych statków komorskich.

(65)

W świetle sytuacji opisanej w motywach 62–64 Komisja stwierdziła, że władze Komorów nie podjęły żadnych odpowiednich działań zapobiegawczych w odniesieniu do statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem pływających pod banderą Komorów z naruszeniem prawa tego państwa i ustanowionych przez nie wymogów.

(66)

Ponadto należy przypomnieć, że – jak wskazano w motywie 46 decyzji z dnia 1 października 2015 r. – władze Komorów już przed wydaniem tej decyzji zdawały sobie sprawę z faktu, że statki pływające pod ich banderą naruszały prawo tego państwa i ustanowione przez nie wymogi, prowadząc działalność poza w.s.e. Komorów, a nie podjęły środków egzekucyjnych w odniesieniu do tych statków.

(67)

Sytuacja opisana w motywach 58–66 jest sprzeczna z postanowieniami art. 94 konwencji UNCLOS w odniesieniu do obowiązków skutecznego sprawowania przez państwo bandery jurysdykcji i kontroli nad statkami pływającymi pod jego banderą i ich kapitanami, oficerami oraz załogami. Narusza to także zalecenia dotyczące podejmowania środków egzekucyjnych w stosunku do połowów NNN i dostatecznie surowego karania takiej działalności, aby skutecznie zapobiegać połowom NNN, powstrzymywać i eliminować je oraz aby pozbawić winnych korzyści płynących z takich połowów, jak określono w art. 8 ust. 2 pkt 7 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa FAO; pkt 21 MPD-NNN oraz pkt 31–33, 35 i 38 dobrowolnych wytycznych FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery.

(68)

Zauważono, że podstawę ram prawnych komorskiego rybołówstwa w dalszym ciągu stanowi Kodeks rybołówstwa i akwakultury ustanowiony ustawą nr 07-011/AU z dnia 29 sierpnia 2007 r. oraz rozporządzenie nr 15-050/PR z dnia 15 kwietnia 2015 r., obowiązujące w momencie przyjęcia decyzji z dnia 1 października 2015 r. Przypomina się także, iż w motywach 49 i 50 tej decyzji ustalono, że: (i) władze Komorów uznały, że należy opracować dalsze przepisy wykonawcze kodeksu rybołówstwa i akwakultury w celu zapewnienia spójności między obowiązującymi przepisami krajowymi, międzynarodowymi i regionalnymi; (ii) komorski Kodeks rybołówstwa i akwakultury nie uwzględnia w definicji statku rybackiego statków prowadzących działalność związaną z połowami; (iii) ramy prawne Komorów obejmują wprawdzie poważne naruszenia przepisów określonych w prawie międzynarodowym, nie zawarto w nich jednak wyraźnej definicji połowów NNN i nie przewidziano wyraźnie środków egzekucyjnych oraz sankcji wobec podmiotów krajowych wspierających lub prowadzących połowy NNN zgodnie z pkt 18 i 21 MPD-NNN.

(69)

Przypomina się również, że w motywie 50 decyzji z dnia 1 października 2015 r. określono, iż w odniesieniu do systemu sankcji, grzywny przewidziane w odniesieniu do połowów na skalę przemysłową opierają się na wartości opłat za licencje połowowe. Niemniej jednak kategorie licencji połowowych określone w obowiązujących przepisach prawa Komorów ograniczają się wyłącznie do gatunków tuńczyka. W rezultacie w przypadkach naruszeń przez flotę prowadzącą połowy na skalę przemysłową w odniesieniu do gatunków pelagicznych i przydennych brak jest odpowiednich grzywien z uwagi na brak odpowiednich opłat licencyjnych. Stan taki ogranicza odstraszający charakter systemu sankcji Komorów i nie pozwala władzom Komorów na wystarczająco surowe karanie za działalność połowową NNN, aby skutecznie zapobiegać tej działalności, powstrzymywać ją i eliminować oraz pozbawiać sprawców naruszeń prawa korzyści uzyskanych w wyniku nielegalnej działalności.

(70)

Odnotowano, że komorskie organy odpowiedzialne za rybołówstwo przedstawiły Komisji projekt zmian w przepisach Kodeksu rybołówstwa i akwakultury, ustanowionego ustawą nr 07-011/AU z dnia 29 sierpnia 2007 r. oraz dekretem nr 15-050/PR z dnia 15 kwietnia 2015 r. Podczas swojej wizyty w sierpniu 2016 r. Komisja ustaliła jednak, że wpływ na proces przeglądu ma brak odpowiedniego otoczenia administracyjnego. Komisja stwierdziła również, że część administracji Komorów uznaje proces przeglądu za okazję do wzmocnienia polityki taniej bandery prowadzonej przez to państwo. Dlatego Komisja jest zdania, że ramy prawne są nadal niewystarczające pod względem zgodności z mającymi zastosowanie przepisami międzynarodowymi i regionalnymi.

(71)

W oparciu o informacje uzyskane od władz Komorów oraz zgromadzone podczas wizyty w sierpniu 2016 r. Komisja stwierdziła, że wiele obowiązków określonych w przepisach komorskiego prawa nadal pozostaje niewdrożonych i nie są one egzekwowane przez Komory (np. obowiązek przekazywania informacji z systemu monitorowania statków i danych z raportów połowowych, ograniczenia dotyczące obszaru działalności komorskich statków itp.). Jak stwierdzono w motywie 47 decyzji z dnia 1 października 2015 r., sytuacja ta stanowi dowód na niezdolność władz do monitorowania działalności statków komorskich i podważa zdolność tych władz do skutecznego egzekwowania przepisów mających zastosowanie do różnych odnośnych obszarów.

(72)

Ponadto nie poczyniono żadnych postępów w odniesieniu do faktów opisanych w motywie 51 decyzji z dnia 1 października 2015 r., odnoszących się do braku krajowego planu kontroli, który zapewniłby spójną politykę w zakresie kontroli działalności floty Komorów, oraz braku wystarczającej liczby obserwatorów.

(73)

Podczas swojej wizyty w sierpniu 2016 r. Komisja stwierdziła, że mimo przyznania przez władze Komorów, iż nie są one zdolne do monitorowania i kontroli działalności połowowej i związanej z rybołówstwem prowadzonej przez flotę Komorów bez względu na obszar, na którym ta działalność jest prowadzona, oraz działalności prowadzonej przez flotę zagraniczną w wyłącznej strefie ekonomicznej Komorów, istnieje zamiar kontynuowania strategii rozbudowy floty.

(74)

Jak podkreślono w motywach 67–72 decyzji z dnia 1 października 2015 r., poziomu rozwoju Komorów nie można uznać za czynnik osłabiający zdolność właściwych organów do współpracy z innymi państwami i do prowadzenia działań w zakresie egzekwowania prawa. Ocena poszczególnych ograniczeń wynikających z poziomu rozwoju Komorów została opisana szczegółowo w motywach 88–93 niniejszej decyzji.

(75)

Biorąc pod uwagę motywy 37–54 decyzji z dnia 1 października 2015 r. oraz przebieg wydarzeń po dniu 1 października 2015 r., Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 3 i art. 31 ust. 5 lit. a), b), c) i d) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Komory nie wypełniły obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery w odniesieniu do współpracy i środków egzekwowania prawa.

3.3. Niewdrożenie przepisów międzynarodowych (art. 31 ust. 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)

(76)

Jak opisano w motywach 57–60 decyzji z dnia 1 października 2015 r., Komisja przeanalizowała informacje uznane za istotne, pochodzące z dostępnych danych opublikowanych przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO), w szczególności przez IOTC oraz Komisję ds. Rybołówstwa Południowo-Zachodniego Oceanu Indyjskiego (SWIOFC). Ponadto Komisja dokonała analizy informacji uznanych za istotne w odniesieniu do statusu Komorów jako umawiającej się strony IOTC i SWIOFC, zgodnie z decyzją z dnia 1 października 2015 r.

(77)

Przypomina się, że w motywach 57 i 58 decyzji z dnia 1 października 2015 r. opisano zarówno powtarzające się jak i jednostkowe kwestie związane z przestrzeganiem przez Komory rezolucji IOTC wskazane w odniesieniu do 2014 r. w dotyczącym Komorów sprawozdaniu IOTC w sprawie zgodności, sporządzonym w dniu 25 marca 2015 r. (4).

(78)

Według informacji pochodzących ze sporządzonego w dniu 16 kwietnia 2016 r. i dotyczącego Komorów sprawozdania IOTC w sprawie przestrzegania przepisów (5), w 2015 r. pojawiło się kilka powtarzających się kwestii dotyczących zgodności z przepisami. W szczególności Komory jedynie częściowo przestrzegały wymogów dotyczących: (i) dostarczania zbiorczych danych statystycznych dotyczących nominalnych połowów na rekiny, czego wymaga rezolucja 05/05; (ii) dostarczania zbiorczych danych statystycznych dotyczących połowów na rekiny i nakładów połowowych, czego wymaga rezolucja 05/05; oraz (iii) dostarczania zbiorczych danych statystycznych dotyczących częstotliwości występowania określonej wielkości osobników rekinów, czego wymaga rezolucja 05/05. Komory nie przekazały też żadnych informacji na temat rozkładu narzędzi w odniesieniu do tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, czego wymaga rezolucja 11/04.

(79)

W tym samym sprawozdaniu wskazano też kwestie jednostkowego nieprzestrzegania przepisów. Komory nie przekazały żadnych informacji na temat zakazu dotyczącego żarłaczy białopłetwych, czego wymaga rezolucja 13/06, ani nie przekazały żadnych informacji na temat stosowania wytycznych FAO dotyczących żółwi morskich, czego wymaga rezolucja 12/04.

(80)

Problemy ze zgodnością z rezolucjami IOTC w przypadku Komorów wskazują, że Komory nie wypełniły swoich obowiązków jako państwa bandery określonych w art. 94 UNCLOS. Problemy te wskazują również na fakt, że Komory nie przestrzegają zaleceń pkt 31–33, 35 i 38 dobrowolnych wytycznych FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery ani pkt 24 MPD-NNN.

(81)

Z wyjątkiem IOTC i SWIOFC, Komory nie są umawiającą się stroną innych regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem. Biorąc pod uwagę strukturę floty Komorów, która prowadzi działalność nie tylko w regionie Oceanu Indyjskiego, ustalenia te podważają wysiłki Komorów zmierzające do wypełnienia zobowiązań wynikających z UNCLOS, w szczególności jej art. 117 i 118.

(82)

Co więcej, poza UNCLOS Komory nie ratyfikowały innych międzynarodowych instrumentów prawnych związanych z zarządzaniem rybołówstwem. Biorąc pod uwagę znaczenie dla Komorów międzystrefowych i daleko migrujących stad ryb, ustalenie to podważa wysiłki Komorów podejmowane w celu wywiązania się ze swoich obowiązków jako państwa bandery, państwa nadbrzeżnego, państwa portu i państwa zbytu w ramach UNCLOS, w szczególności jej art. 63 i 64.

(83)

Wyniki Komorów w zakresie wdrażania instrumentów międzynarodowych nie są również zgodne z zaleceniami zawartymi w pkt 11 MPD-NNN, w którym zachęca się państwa, aby potraktowały jako kwestię priorytetową ratyfikację, przyjęcie lub przystąpienie do Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi (UNFSA) oraz Porozumienia Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu. Ponadto Komory nie stosują się do pkt 14, który stanowi, że państwa powinny w pełni i skutecznie wdrożyć Kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa i związane z nim międzynarodowe plany działania.

(84)	Komory nie ratyfikowały również umowy FAO o środkach stosowanych przez państwo portu z 2009 r.

(85)	Wbrew zaleceniom zawartym w pkt 25–27 MPD-NNN Komory nie opracowały jak dotąd krajowego planu działania na rzecz zwalczania połowów NNN.

(86)

Na podstawie informacji uzyskanych od władz Komorów Komisja stwierdziła, że zarządzanie komorskim rejestrem floty statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem pozostaje częściowo delegowane na prywatne osoby prawne z siedzibą poza terytorium Komorów. Na podstawie informacji zgromadzonych przez Komisję i oświadczeń wydanych przez Komory ustalono, że Komory nie zdołały zapewnić, aby statki pływające pod ich banderą były rzeczywiście związane z tym państwem. Stanowi to naruszenie art. 91 UNCLOS, który stanowi, że między państwem bandery a jego statkami powinien istnieć rzeczywisty związek.

(87)

W świetle motywów 55–65 decyzji z dnia 1 października 2015 r. oraz przebiegu wydarzeń po dniu 1 października 2015 r. Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Komory nie wypełniły obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do międzynarodowych przepisów, uregulowań oraz środków ochrony i zarządzania.

3.4. Szczególne ograniczenia krajów rozwijających się (art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)

(88)

Przypomina się, że Komory mają niski wskaźnik rozwoju społecznego i znalazły się w 2014 r. na 159. miejscu spośród 188 państw (6) zgodnie ze wskaźnikiem rozwoju społecznego ONZ. Należy również podkreślić, że zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1905/2006 (7) Komory zostały wymienione w kategorii krajów najsłabiej rozwiniętych (8).

(89)

Nie znaleziono bezpośredniego dowodu na to, że niewypełnienie przez Komory obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego jest spowodowane ograniczeniami rozwojowymi tego państwa. Pomimo szczególnych ograniczeń możliwości, które mogą zasadniczo istnieć w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru, szczególne ograniczenia Komorów związane z ich poziomem rozwoju nie mogą uzasadniać braków opisanych w poprzednich sekcjach. Dotyczy to zwłaszcza statusu rejestru statków Komorów oraz braku kontroli nad częścią floty Komorów.

(90)

Jak wskazano w motywie 69 decyzji z dnia 1 października 2015 r., wydaje się, że stwierdzone niedociągnięcia wynikają przede wszystkim z braku niezbędnego otoczenia administracyjnego i braku współpracy oraz wymiany informacji w ramach administracji Komorów, które zapewniłyby sprawne i skuteczne wykonywanie przez Komory ich obowiązków jako państwa bandery, państwa nadbrzeżnego, państwa portu i państwa zbytu. Sytuację pogarsza brak równowagi pomiędzy wielkością komorskiej floty statków rybackich i statków związanych z rybołówstwem a jej obszarem działalności.

(91)

Należy także zauważyć, że Unia Europejska i Związek Komorów podpisały umowę o partnerstwie w sprawie połowów (9). Najnowszy protokół (10) do tej umowy obejmuje sektorowe wsparcie finansowe w formie wkładu finansowego wypłacanego Komorom. Finansowe wsparcie sektorowe miało służyć promowaniu zrównoważonego rybołówstwa poprzez wzmocnienie zarządzania nim oraz stymulowanie badań naukowych. Nacisk położono na zrównoważone zarządzanie połowami, monitorowanie, kontrolę i nadzór. Powinno to było wspomóc Komory w wypełnianiu obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu oraz w zwalczaniu połowów NNN.

(92)

Ponadto Komory otrzymują również wsparcie ze strony inicjatyw regionalnych, takich jak projekt SmartFish, finansowany przez Unię Europejską i realizowany przez Komisję Oceanu Indyjskiego (IOC), którego celem jest między innymi zwalczanie połowów NNN dzięki wspólnym zasobom; wymianie informacji; szkoleniom i opracowywaniu operacyjnych systemów monitorowania, kontroli i nadzoru; a także pierwszy program zarządzania połowami w południowo-zachodnim Oceanie Indyjskim i wspólnego wzrostu prowadzony przez Bank Światowy, którego celem jest poprawa skuteczności zarządzania wybranymi priorytetowymi połowami na poziomie regionalnym, krajowym i wspólnotowym.

(93)

W świetle rozważań przedstawionych w niniejszej części, opartych na wszystkich faktach ustalonych przez Komisję oraz informacjach przekazanych przez Komory, Komisja stwierdziła, że zgodnie z art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN właściwe wydaje się uwzględnienie w stosunku do Komorów szczególnych ograniczeń związanych z ich poziomem rozwoju, które mogą wywierać negatywny wpływ na ogólne wyniki Komorów w zarządzaniu rybołówstwem. Biorąc jednak pod uwagę charakter stwierdzonych na Komorach uchybień, ustalono, że poziom rozwoju tego państwa nie może całkowicie usprawiedliwiać ani w inny sposób uzasadniać ogólnych wyników działalności Komorów jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu w odniesieniu do rybołówstwa bądź niepodjęcia wystarczających działań służących zapobieganiu połowom NNN, ich powstrzymywaniu i eliminowaniu.

4. KONKLUZJE W SPRAWIE UZNANIA PAŃSTWA TRZECIEGO ZA NIEWSPÓŁPRACUJĄCE

(94)

Mając na uwadze wnioski dotyczące niewypełnienia przez Komory obowiązków spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu oraz obowiązku podjęcia działań służących zapobieganiu połowom NNN oraz ich powstrzymywaniu i eliminowaniu, państwo to należy wskazać, zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, jako państwo, które Komisja uznaje za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.

(95)

Mając na uwadze art. 18 ust. 1 lit. g) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, właściwe organy państw członkowskich mają obowiązek zakazać przywozu produktów rybołówstwa do Unii bez konieczności żądania przedstawienia dodatkowych dowodów ani zwrócenia się z wnioskiem o pomoc do państw bandery, jeżeli stwierdzą, że świadectwo połowowe zostało zatwierdzone przez organy państwa bandery uznanego za państwo niewspółpracujące zgodnie z art. 31 tego rozporządzenia.

(96)	Należy stwierdzić, że wskazanie Komorów jako państwa, które Komisja uznaje za niewspółpracujące nie wyklucza podjęcia dalszych kroków przez Komisję lub Radę do celów ustanowienia wykazu państw niewspółpracujących.

5. PROCEDURA KOMITETOWA

(97)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Wskazuje się Związek Komorów jako państwo trzecie, które Komisja uznaje za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.

(2) Decyzja Komisji z dnia 1 października 2015 r. w sprawie powiadomienia państwa trzeciego o możliwości uznania go za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (Dz.U. C 324 z 2.10.2015, s. 6).

(3) Pismo do Ministra Produkcji, Środowiska, Energii, Przemysłu i Rzemiosła Komorów z dnia 1 października 2015 r.

(4) Informacje pochodzą ze strony internetowej: http://www.iotc.org/sites/default/files/documents/2015/04/IOTC-2015-CoC12-CR04E-Comoros.pdf.

(5) Informacje pochodzą ze strony internetowej: http://www.iotc.org/compliance/monitoring.

(6) Informacje pochodzą ze strony internetowej: http://hdr.undp.org/en/composite/HDI.

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1905/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiające instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju (Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 41).

(8) Informacje pochodzą ze strony internetowej: http://www.oecd.org/dac/stats/documentupload/DAC%20List%20of%20ODA%20Recipients%202014%20final.pdf.

(9) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1563/2006 z dnia 5 października 2006 r. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów (Dz.U. L 290 z 20.10.2006, s. 6).

(10) Decyzja Rady 2013/786/UE z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i tymczasowego stosowania Protokołu między Unią Europejską a Związkiem Komorów ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa (Dz.U. L 349 z 21.12.2013, s. 4) oraz Protokół między Unią Europejską a Związkiem Komorów ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa (Dz.U. L 349 z 21.12.2013, s. 5).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 135

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 60 24 maja 2017

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/880 z dnia 23 maja 2017 r. ustanawiające zasady stosowania maksymalnego limitu pozostałości ustalonego dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku oraz stosowania maksymalnego limitu pozostałości ustalonego dla substancji farmakologicznie czynnej u jednego gatunku lub większej ich liczby w odniesieniu do innych gatunków, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/881 z dnia 23 maja 2017 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 w sprawie spisów powszechnych ludności i mieszkań w odniesieniu do ustaleń dotyczących raportów jakości i ich struktury oraz formatu technicznego przekazywania danych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1151/2010 ( 1 )	6
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/882 z dnia 23 maja 2017 r. w sprawie odstępstw od reguł pochodzenia określonych w protokole 1 do Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwami SADC UPG, z drugiej strony, które stosuje się w ramach kontyngentu na niektóre produkty z Namibii	15
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/883 z dnia 11 maja 2017 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być przyjęte, w imieniu Unii Europejskiej, w ramach Wspólnego Komitetu EOG odnośnie do zmiany Protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami (linia budżetowa 12.02.01)	18
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/884 z dnia 22 maja 2017 r. w sprawie mianowania członka Komitetu Regionów zaproponowanego przez Królestwo Szwecji	21
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/885 z dnia 22 maja 2017 r. w sprawie mianowania zastępcy członka Komitetu Regionów zaproponowanego przez Republikę Federalną Niemiec	22
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/886 z dnia 22 maja 2017 r. w sprawie mianowania trzech członków i sześciu zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Republikę Czeską	23
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/887 z dnia 22 maja 2017 r. w sprawie środków mających na celu zapobieżenie wprowadzeniu do Unii wirusa pryszczycy z Tunezji oraz zmiany decyzji wykonawczej (UE) 2017/675 (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3221) ( 1 )	25
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/888 z dnia 22 maja 2017 r. zmieniająca decyzję 2003/467/WE w odniesieniu do statusu włoskiego regionu Umbria jako obszaru oficjalnie uznanego za wolny od gruźlicy oraz statusu Polski jako obszaru wolnego od enzootycznej białaczki bydła, zmieniająca decyzję 2004/558/WE w odniesieniu do statusu Niemiec jako obszaru wolnego od zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła oraz zmieniająca decyzję 2008/185/WE w odniesieniu do statusu określonych regionów Polski jako obszarów wolnych od choroby Aujeszkyego oraz zatwierdzenia programu zwalczania choroby Aujeszkyego dla włoskiego regionu Wenecja Euganejska (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 3239) ( 1 )	27
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/889 z dnia 23 maja 2017 r. w sprawie uznania Związku Komorów za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów	35