6.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 118/6

DECYZJA RADY (UE) 2017/783

z dnia 25 kwietnia 2017 r.

w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG

(trzeci pakiet energetyczny)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust. 1, art. 62 i 114 w związku z jego art. 218 ust. 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jego art. 1 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r.

(2)	Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG.

(3)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 (3).

(4)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 (4).

(5)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 (5).

(6)	W Porozumienia EOG należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/2013 (6).

(7)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE (7).

(8)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE (8).

(9)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję Komisji 2010/685/UE (9).

(10)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję Komisji 2012/490/UE (10).

(11)	Rozporządzenie (WE) nr 714/2009 uchyla rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (11), które jest uwzględnione w Porozumieniu i które w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(12)	Rozporządzenie (WE) nr 715/2009 uchyla rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (12), które jest uwzględnione w Porozumieniu i które w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(13)	Dyrektywa 2009/72/WE uchyla dyrektywę 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (13), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(14)	Dyrektywa 2009/73/WE uchyla dyrektywę 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (14), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(15)	Decyzja Komisji 2011/280/UE (15) uchyla decyzję Komisji 2003/796/WE (16), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(16)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IV (Energia) do Porozumienia EOG.

(17)	Stanowisko Unii na forum Wspólnego Komitetu EOG powinno zatem opierać się na załączonym projekcie decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie proponowanej zmiany załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG, opiera się na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG dołączonym do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 25 kwietnia 2017 r.

W imieniu Rady

I. BORG

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 305 z 30.11.1994, s. 6.

(2) Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003, (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 15).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 36).

(6) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/2013 z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie dostarczania i publikowania danych na rynkach energii elektrycznej, zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 (Dz.U. L 163 z 15.6.2013, s. 1).

(7) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 55).

(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 94).

(9) Decyzja Komisji 2010/685/UE z dnia 10 listopada 2010 r. zmieniająca rozdział 3 załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.U. L 293 z 11.11.2010, s. 67).

(10) Decyzja Komisji 2012/490/UE z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie zmiany załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.U. L 231 z 28.8.2012, s. 16).

(11) Rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej (Dz.U. L 176 z 15.7.2003, s. 1).

(12) Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 1).

(13) Dyrektywa 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 96/92/WE (Dz.U. L 176 z 15.7.2003, s. 37).

(14) Dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 98/30/WE (Dz.U. L 176 z 15.7.2003, s. 57).

(15) Decyzja Komisji 2011/280/UE z dnia 16 maja 2011 r. uchylająca decyzję 2003/796/WE w sprawie ustanowienia Europejskiego Organu Nadzoru Energii Elektrycznej i Gazu (Dz.U. L 129 z 17.5.2011, s. 14).

(16) Decyzja Komisji 2003/796/WE z dnia 11 listopada 2003 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Organu Nadzoru Energii Elektrycznej i Gazu (Dz.U. L 296 z 14.11.2003, s. 34).

PROJEKT

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR

z dnia …

zmieniająca załącznik IV (Energia) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej „Porozumieniem EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (1).

(2)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (2).

(3)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (3) z poprawkami wprowadzonymi w Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 29 i Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 87.

(4)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/2013 z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie dostarczania i publikowania danych na rynkach energii elektrycznej, zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 (4).

(5)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającą dyrektywę 2003/54/WE (5).

(6)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 2003/55/WE (6).

(7)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję Komisji 2010/685/UE z dnia 10 listopada 2010 r. zmieniającą rozdział 3 załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (7).

(8)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję Komisji 2012/490/UE z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie zmiany załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (8).

(9)	Rozporządzenie (WE) nr 714/2009 uchyla rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1228/2003 (9), które jest uwzględnione w Porozumieniu i które w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(10)	Rozporządzenie (WE) nr 715/2009 uchyla rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1775/2005 (10), które jest uwzględnione w Porozumieniu i które w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(11)	Dyrektywa 2009/72/WE uchyla dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/54/WE (11), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(12)	Dyrektywa 2009/73/WE uchyla dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/55/WE (12), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(13)	Decyzja Komisji 2011/280/UE (13) uchyla decyzję Komisji 2003/796/WE (14), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(14)	Operatorów systemów przesyłowych państw EFTA nie powinno uważać się za operatorów z państw trzecich do celów ENTSO energii elektrycznej oraz ENTSO gazu.

(15)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IV do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku IV do Porozumienia EOG wprowadza się następujące zmiany:

pkt 20 (rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady) otrzymuje brzmienie:

„32009 R 0714: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 15), zmienione:

—	32013 R 0543: rozporządzeniem Komisji (UE) nr 543/2013 z dnia 14 czerwca 2013 r. (Dz.U. L 163 z 15.6.2013, s. 1).

Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

a)	w art. 3 ust. 3 oraz art. 15 ust. 6 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

przepisy dotyczące wiążących decyzji Agencji, o których mowa w art. 17 ust. 5, zastępuje się następującymi przepisami w przypadkach dotyczących państw EFTA:

»(i)	W przypadkach dotyczących co najmniej jednego państwa EFTA Urząd Nadzoru EFTA przyjmuje decyzje skierowane do krajowych organów regulacyjnych odnośnych państw EFTA.

(ii)	Agencja ma prawo do pełnego udziału w pracach Urzędu Nadzoru EFTA oraz jego organów przygotowawczych, jeśli Urząd Nadzoru EFTA wykonuje – w odniesieniu do państw EFTA – funkcje Agencji przewidziane w niniejszym Porozumieniu, nie ma jednak prawa głosu.

(iii)

Urząd Nadzoru EFTA ma prawo do pełnego udziału w pracach Agencji oraz jej organów przygotowawczych, nie ma jednak prawa głosu.

(iv)

Przyjmując decyzje, opinie oraz zalecenia, Agencja oraz Urząd Nadzoru EFTA ściśle ze sobą współpracują.

Decyzje Urzędu Nadzoru EFTA podejmowane są, bez zbędnej zwłoki, na podstawie projektów przygotowanych przez Agencję z własnej inicjatywy lub na wniosek Urzędu Nadzoru EFTA.

Przygotowując projekt na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Agencja informuje o tym Urząd Nadzoru EFTA. Urząd określa termin, w jakim krajowe organy regulacyjne państw EFTA mogą przedstawić swoje opinie na dany temat, w pełni uwzględniając pilny charakter sprawy, jej złożoność i potencjalne skutki.

Krajowe organy regulacyjne państw EFTA mogą zwrócić się do Urzędu Nadzoru EFTA, by ponownie rozważył swoją decyzję. Urząd Nadzoru EFTA przekazuje taki wniosek do Agencji. W takim przypadku Agencja rozważa przygotowanie nowego projektu na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA oraz bez zbędnej zwłoki udziela odpowiedzi.

W przypadku gdy Agencja zmieni, zawiesi lub wycofa jakąkolwiek decyzję równoległą do decyzji przyjętej przez Urząd Nadzoru EFTA, Agencja bez zbędnej zwłoki przygotowuje na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA projekt do tych samych celów.

(v)

W przypadku braku porozumienia między Agencją a Urzędem Nadzoru EFTA w zakresie wykonywania przepisów rozporządzenia Dyrektor Agencji i Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA, uwzględniając pilny charakter sprawy, bez zbędnej zwłoki zwołują posiedzenie w celu osiągnięcia konsensusu. Jeżeli konsensus nie zostanie osiągnięty, Dyrektor Agencji lub Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA mogą zwrócić się do Umawiających się Stron o przekazanie sprawy Wspólnemu Komitetowi EOG, który rozpatrzy ją zgodnie z art. 111 niniejszego Porozumienia, który stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 2 decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 1/94 z dnia 8 lutego 1994 r. przyjmującej regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu EOG (15) w nagłych przypadkach Umawiająca się Strona może zażądać natychmiastowego zwołania posiedzeń. Niezależnie od zapisów tego ustępu Umawiająca się Strona może w każdej chwili z własnej inicjatywy przekazać sprawę Wspólnemu Komitetowi EOG zgodnie z art. 5 lub 111 niniejszego Porozumienia.

(vi)	Państwa EFTA lub osoby fizyczne lub prawne mogą wnosić do Trybunału EFTA skargi przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA zgodnie z art. 36 i 37 porozumienia o nadzorze i Trybunale.«;

c)	w art. 20 dodaje się, co następuje: »W odniesieniu do państw EFTA wniosek w imieniu Komisji dotyczący informacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 5, wystosowuje Urząd Nadzoru EFTA do danego przedsiębiorstwa.«;

d)	w art. 22 ust. 2 dodaje się, co następuje: »W odniesieniu do przedsiębiorstw w państwach EFTA zadania, o których mowa w art. 22 ust. 2, wykonuje Urząd Nadzoru EFTA.«;

e)	w art. 23 dodaje się, co następuje: »Przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu, o którym mowa w art. 23, nie przysługuje im jednak prawo głosu.«”;

pkt 22 (dyrektywa 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) otrzymuje brzmienie:

„32009 L 0072: dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 55).

Do celów Porozumienia przepisy tej dyrektywy odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

a)	odniesienia do postanowień Traktatu są traktowane jako odniesienia do odpowiednich postanowień Porozumienia;

b)	dyrektywa nie ma zastosowania do linii energetycznych i powiązanych instalacji z punktu przyłączenia na lądzie do instalacji służących do wydobywania ropy naftowej;

c)	art. 7 ust. 2 lit. j) nie ma zastosowania do państw EFTA;

d)	art. 9 ust. 1 stosuje się do państw EFTA po upływie roku od wejścia w życie niniejszej decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejszej decyzji] z dnia [data] r.;

e)	w art. 10 ust. 7 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

f)	art. 11 ust. 3 lit. b), art. 11 ust. 5 lit. b) oraz art. 11 ust. 7 nie mają zastosowania do państw EFTA;

g)	w art. 37 ust. 1 lit. d) słowo »Agencji« zastępuje się słowami »Urzędu Nadzoru EFTA«;

h)	art. 37 ust. 1 lit. s) nie ma zastosowania do państw EFTA;

i)	w art. 40 ust. 1 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

art. 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

»Art. 9 nie ma zastosowania do Cypru, Luksemburga, Malty, Liechtensteinu oraz Islandii. Ponadto art. 26, 32 i 33 nie mają zastosowania do Malty.

Jeśli Islandia jest w stanie wykazać, że po wejściu w życie niniejszej decyzji istnieją istotne problemy w działaniu jej systemów, może zwrócić się z wnioskiem o odstępstwo od art. 26, 32 i 33, które może jej przyznać Urząd Nadzoru EFTA. Urząd Nadzoru EFTA poinformuje państwa EFTA oraz Komisję o takich wnioskach przed podjęciem decyzji, z zachowaniem poufności. Niniejsza decyzja jest publikowana w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.«;

k)	przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu utworzonego na mocy art. 46, nie przysługuje im jednak prawo głosu.”;

pkt 23 (dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) otrzymuje brzmienie:

„32009 L 0073: dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 94).

Do celów Porozumienia przepisy tej dyrektywy odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

a)	odniesienia do postanowień Traktatu są traktowane jako odniesienia do odpowiednich postanowień Porozumienia;

b)	dyrektywy tej nie stosuje się do Islandii;

c)	w art. 2 ust. 11 dodaje się, co następuje: »‘Instalacja LNG’ nie obejmuje instalacji skraplania gazu ziemnego, jeśli proces ten stanowi część projektu wydobycia ropy naftowej lub gazu ziemnego na morzu, takich jak instalacja Melkøya.«;

d)	w art. 2 ust. 12 dodaje się, co następuje: »‘Operator systemu LNG’ nie obejmuje operatorów instalacji skraplania gazu ziemnego, jeśli proces ten stanowi część projektu wydobycia ropy naftowej lub gazu ziemnego na morzu, takich jak instalacja Melkøya.«;

e)	art. 6 nie ma zastosowania do państw EFTA;

f)	w art. 10 ust. 7 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

g)	art. 11 ust. 3 lit. b), art. 11 ust. 5 lit. b) oraz art. 11 ust. 7 nie mają zastosowania do państw EFTA;

przepisy dotyczące wiążących decyzji Agencji, o których mowa w art. 36 ust. 4 akapit trzeci, zastępuje się następującymi przepisami w przypadkach dotyczących państw EFTA:

»(i)	W przypadkach dotyczących co najmniej jednego państwa EFTA Urząd Nadzoru EFTA przyjmuje decyzje skierowane do krajowych organów regulacyjnych odnośnych państw EFTA.

(ii)	Agencja ma prawo do pełnego udziału w pracach Urzędu Nadzoru EFTA oraz jego organów przygotowawczych, jeśli Urząd Nadzoru EFTA wykonuje – w odniesieniu do państw EFTA – funkcje Agencji przewidziane w niniejszym Porozumieniu, nie ma jednak prawa głosu.

(iii)

Urząd Nadzoru EFTA ma prawo do pełnego udziału w pracach Agencji oraz jej organów przygotowawczych, nie ma jednak prawa głosu.

(iv)

Przyjmując decyzje, opinie oraz zalecenia, Agencja oraz Urząd Nadzoru EFTA ściśle ze sobą współpracują.

Decyzje Urzędu Nadzoru EFTA podejmowane są, bez zbędnej zwłoki, na podstawie projektów przygotowanych przez Agencję z własnej inicjatywy lub na wniosek Urzędu Nadzoru EFTA.

Przygotowując projekt na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA zgodnie z niniejszą dyrektywą, Agencja informuje o tym Urząd Nadzoru EFTA. Urząd określa termin, w jakim krajowe organy regulacyjne państw EFTA mogą przedstawić swoje opinie na dany temat, w pełni uwzględniając pilny charakter sprawy, jej złożoność i potencjalne skutki.

(v)

W przypadku braku porozumienia między Agencją a Urzędem Nadzoru EFTA w zakresie wykonywania przepisów rozporządzenia Dyrektor Agencji i Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA, uwzględniając pilny charakter sprawy, bez zbędnej zwłoki zwołują posiedzenie w celu osiągnięcia konsensusu. Jeżeli konsensus nie zostanie osiągnięty, Dyrektor Agencji lub Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA mogą zwrócić się do Umawiających się Stron o przekazanie sprawy Wspólnemu Komitetowi EOG, który rozpatrzy ją zgodnie z art. 111 niniejszego Porozumienia, który stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 2 decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 1/94 z dnia 8 lutego 1994 r. przyjmującej regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu EOG (16) w nagłych przypadkach Umawiająca się Strona może zażądać natychmiastowego zwołania posiedzeń. Niezależnie od zapisów tego ustępu Umawiająca się Strona może w każdej chwili z własnej inicjatywy przekazać sprawę Wspólnemu Komitetowi EOG zgodnie z art. 5 lub 111 niniejszego Porozumienia.

(vi)	Państwa EFTA lub osoby fizyczne lub prawne mogą wnosić do Trybunału EFTA skargi przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA zgodnie z art. 36 i 37 porozumienia o nadzorze i Trybunale.«;

i)	w art. 36 ust. 8 i ust. 9 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

j)	w art. 41 ust. 1 lit. d) słowo »Agencji« zastępuje się słowami »Urzędu Nadzoru EFTA«;

k)	w art. 44 ust. 1 oraz art. 49 ust. 4 i ust. 5 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

w art. 49 ust. 5 dodaje się, co następuje:

»Następujące ograniczone geograficznie obszary w Norwegii są wyłączone z zakresu art. 24, 31 i 32 przez okres maksymalnie 20 lat od wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejszej decyzji] z dnia [data] r.

(i)	Jæren i Ryfylke,

(ii)	Hordaland.

Norweski organ regulacyjny co pięć lat podejmuje decyzję co do konieczności stosowania odstępstwa, począwszy od wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejszej decyzji] z dnia [data] r., biorąc pod uwagę kryteria przewidziane w niniejszym artykule. Norweski Urząd Regulacji powiadamia Wspólny Komitet EOG oraz Urząd Nadzoru EFTA o swojej decyzji oraz ocenie, na której się ona opiera. W ciągu dwóch miesięcy od momentu otrzymania takiej decyzji Urząd Nadzoru EFTA może przyjąć decyzję zobowiązującą norweski organ regulacyjny do zmiany lub wycofania swojej decyzji. Okres ten może zostać przedłużony za obopólną zgodą Urzędu Nadzoru EFTA oraz norweskiego organu regulacyjnego. Norweski organ regulacyjny zastosuje się do decyzji Urzędu Nadzoru EFTA w ciągu jednego miesiąca i poinformuje o tym odpowiednio Wspólny Komitet EOG i Urząd Nadzoru EFTA.«;

m)	art. 49 ust. 6 otrzymuje brzmienie: »Art. 9 nie ma zastosowania do Cypru, Luksemburga, Malty lub Liechtensteinu.«;

n)	przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu utworzonego na mocy art. 51, nie przysługuje im jednak prawo głosu.”;

pkt 27 (rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady) otrzymuje brzmienie:

„32009 R 0715: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 36) z poprawkami wprowadzonymi w Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 29 i Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 87, zmienione:

—	32010 D 0685: decyzją Komisji 2010/685/UE z dnia 10 listopada 2010 r. (Dz.U. L 293 z 11.11.2010, s. 67),

—	32012 D 0490: decyzją Komisji 2012/490/UE z dnia 24 sierpnia 2012 r. (Dz.U. L 231 z 28.8.2012, s. 16).

Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

a)	niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do Islandii;

b)	w art. 3 ust. 3 i art. 20 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«;

c)	przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu, o którym mowa w art. 28, nie przysługuje im jednak prawo głosu;

d)	w art. 30 w stosunku do państw EFTA odniesienia do »Komisji« odczytuje się jako odniesienia do »Urzędu Nadzoru EFTA«.”;

po punkcie 45 (decyzja Komisji 2011/13/UE) dodaje się punkt w brzmieniu:

„46.

32009 R 0713: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).

Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

krajowe organy regulacyjne państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki, zwanej dalej »Agencją«, jak również wszystkich organów przygotowawczych, w tym grup roboczych, komitetów i grup zadaniowych Agencji, a także w pracach rady dyrektorów oraz rady organów regulacyjnych bez prawa głosu;

b)	niezależnie od postanowień protokołu 1 do Porozumienia, pojęcie »państwo(-a) członkowskie« użyte w rozporządzeniu należy rozumieć jako obejmujące dodatkowo, oprócz jego znaczenia w rozporządzeniu, państwa EFTA;

c)	w odniesieniu do państw EFTA Agencja, w stosownych przypadkach, wspiera Urząd Nadzoru EFTA lub Stały Komitet, w zależności od przypadku, w wypełnianiu powierzonych im zadań;

przepisy dotyczące wiążących decyzji Agencji, o których mowa w art. 7, 8 i 9, zastępuje się następującymi przepisami w przypadkach dotyczących państw EFTA:

»(i)	W przypadkach dotyczących co najmniej jednego państwa EFTA Urząd Nadzoru EFTA przyjmuje decyzje skierowane do krajowych organów regulacyjnych odnośnych państw EFTA.

(ii)	Agencja ma prawo do pełnego udziału w pracach Urzędu Nadzoru EFTA oraz jego organów przygotowawczych, jeśli Urząd Nadzoru EFTA wykonuje – w odniesieniu do państw EFTA – funkcje Agencji przewidziane w niniejszym Porozumieniu, nie ma jednak prawa głosu.

(iii)

Urząd Nadzoru EFTA ma prawo do pełnego udziału w pracach Agencji oraz jej organów przygotowawczych, nie ma jednak prawa głosu.

(iv)

Przyjmując decyzje, opinie oraz zalecenia, Agencja oraz Urząd Nadzoru EFTA ściśle ze sobą współpracują.

Decyzje Urzędu Nadzoru EFTA podejmowane są, bez zbędnej zwłoki, na podstawie projektów przygotowanych przez Agencję z własnej inicjatywy lub na wniosek Urzędu Nadzoru EFTA.

(v)

W przypadku braku porozumienia między Agencją a Urzędem Nadzoru EFTA w zakresie wykonywania przepisów rozporządzenia Dyrektor Agencji i Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA, uwzględniając pilny charakter sprawy, bez zbędnej zwłoki zwołują posiedzenie w celu osiągnięcia konsensusu. Jeżeli konsensus nie zostanie osiągnięty, Dyrektor Agencji lub Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA mogą zwrócić się do Umawiających się Stron o przekazanie sprawy Wspólnemu Komitetowi EOG, który rozpatrzy ją zgodnie z art. 111 niniejszego Porozumienia, który stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 2 decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 1/94 z dnia 8 lutego 1994 r. przyjmującej regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu EOG (17) w nagłych przypadkach Umawiająca się Strona może zażądać natychmiastowego zwołania posiedzeń. Niezależnie od zapisów tego ustępu Umawiająca się Strona może w każdej chwili z własnej inicjatywy przekazać sprawę Wspólnemu Komitetowi EOG zgodnie z art. 5 lub 111 niniejszego Porozumienia.

(vi)	Państwa EFTA lub osoby fizyczne lub prawne mogą wnosić do Trybunału EFTA skargi przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA zgodnie z art. 36 i 37 porozumienia o nadzorze i Trybunale.«;

e)	w art. 12 dodaje się, co następuje: »Krajowe organy regulacyjne państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach rady dyrektorów, ale nie przysługuje im prawo głosu. Regulamin wewnętrzny rady dyrektorów umożliwia pełne uczestnictwo krajowych organów regulacyjnych państw EFTA.«;

w art. 14 dodaje się, co następuje:

»Krajowe organy regulacyjne państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach rady dyrektorów oraz organów przygotowawczych Agencji. Nie mają jednak prawa głosu w radzie organów regulacyjnych. Regulamin wewnętrzny rady organów regulacyjnych umożliwia pełne uczestnictwo krajowych organów regulacyjnych państw EFTA.«;

przepisy art. 19 otrzymują brzmienie:

»Jeśli odwołanie dotyczy decyzji Agencji w sprawie, gdzie spór dotyczy również krajowych organów regulacyjnych co najmniej jednego państwa EFTA, komisja odwoławcza zwraca się do odnośnych krajowych organów regulacyjnych państw(-a) EFTA, aby w określonym terminie przedstawiły uwagi odnośnie do oświadczeń stron, których dotyczy postępowanie odwoławcze. Krajowe organy regulacyjne państw EFTA zaangażowane w postępowanie odwoławcze są uprawnione do ustnego zgłaszania swoich uwag. W przypadku gdy komisja odwoławcza zmieni, zawiesi lub cofnie dowolną decyzję równoległą do decyzji przyjętej przez Urząd Nadzoru EFTA, Agencja bez zbędnej zwłoki przygotowuje na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA projekt decyzji o takim samym skutku.«;

h)	przepisy art. 20 nie mają zastosowania do przypadków dotyczących co najmniej jednego państwa EFTA;

i)	w art. 21 dodaje się, co następuje: »Państwa EFTA uczestniczą w finansowaniu Agencji. W tym celu stosuje się procedury ustanowione w art. 82 ust. 1 lit. a) i protokole 32 do Porozumienia.«;

j)	w art. 27 dodaje się, co następuje: »Państwa członkowskie przyznają Agencji przywileje i immunitety analogiczne do tych przewidzianych w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej.«;

w art. 28 dodaje się, co następuje:

»Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 12 ust. 2 lit. a) oraz art. 82 ust. 3 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, obywatele państw EFTA posiadający pełnię praw obywatelskich mogą być zatrudniani na podstawie umowy przez Dyrektora Agencji.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 12 ust. 2 lit. e), art. 82 ust. 3 lit. e) i art. 85 ust. 3 warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich języki, o których mowa w art. 129 ust. 1 Porozumienia EOG, są uznawane przez Agencję, w odniesieniu do jej personelu, za języki Unii, o których mowa w art. 55 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej.«;

w art. 30 ust. 1 dodaje się, co następuje:

»Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, do celów stosowania niniejszego rozporządzenia, stosuje się również do wszelkich dokumentów Agencji dotyczących państw EFTA.«;

m)	w art. 32 dodaje się, co następuje: »Przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu utworzonego na mocy art. 32, nie przysługuje im jednak prawo głosu.«”;

po punkcie 46 (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009) dodaje się punkt w brzmieniu:

„47.	32013 R 0543: rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/2013 z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie dostarczania i publikowania danych na rynkach energii elektrycznej, zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 (Dz.U. L 163 z 15.6.2013, s. 1).”;

7)	uchyla się pkt 21 (decyzja Komisji 2003/796/WE).

Artykuł 2

Teksty rozporządzeń (WE) nr 713/2009, (WE) nr 714/2009, (WE) nr 715/2009 (z poprawkami wprowadzonymi w Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 29 i Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 87) oraz (UE) nr 543/2013, dyrektyw 2009/72/WE i 2009/73/WE oraz decyzji 2010/685/UE i 2012/490/UE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem […] lub w dniu następującym po dniu otrzymania przez Wspólny Komitet EOG ostatniej notyfikacji zgodnie z art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza (18).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Przewodniczący

Sekretarze Wspólnego Komitetu EOG

(1) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 15.

(3) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 36.

(4) Dz.U. L 163 z 15.6.2013, s. 1.

(5) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 55.

(6) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 94.

(7) Dz.U. L 293 z 11.11.2010, s. 67.

(8) Dz.U. L 231 z 28.8.2012, s. 16.

(9) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, s. 1.

(10) Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 1.

(11) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, s. 37.

(12) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, s. 57.

(13) Dz.U. L 129 z 17.5.2011, s. 14.

(14) Dz.U. L 296 z 14.11.2003, s. 34.

(15) Dz.U. L 85 z 30.3.1994, s. 60.

(16) Dz.U. L 85 z 30.3.1994, s. 60.

(17) Dz.U. L 85 z 30.3.1994, s. 60.

(18) [Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.] [Wskazano wymogi konstytucyjne.]

6.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 118/17

DECYZJA WYKONAWCZA RADY (UE) 2017/784

z dnia 25 kwietnia 2017 r.

upoważniająca Republikę Włoską do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 206 i 226 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i uchylająca decyzję wykonawczą (UE) 2015/1401

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją wykonawczą Rady (UE) 2015/1401 (2) upoważniono Włochy do wprowadzenia wymogu, zgodnie z którym podatek od wartości dodanej (VAT) należny z tytułu dostaw dla organów publicznych musi być wpłacany przez te organy na odrębny i zablokowany rachunek bankowy administracji podatkowej. Środek ten stanowi odstępstwo od art. 206 i 226 dyrektywy 2006/112/WE dotyczących płatności VAT i zasad fakturowania.

(2)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji w dniu 16 lutego 2017 r., Włochy wystąpiły z wnioskiem o przedłużenie tego upoważnienia. Równocześnie Włochy zwróciły się o rozszerzenie zakresu odstępstwa na dostawy towarów i usług, tak aby znajdowało ono zastosowanie zarówno do przedsiębiorstw kontrolowanych przez centralne i lokalne organy publiczne, jak również do spółek giełdowych umieszczonych w indeksie Financial Times Stock Exchange Milano Indice di Borsa („FTSE MIB”).

(3)	Pismem z dnia 15 marca 2017 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Włochy. W piśmie z dnia 16 marca 2017 r. Komisja zawiadomiła Włochy, że posiada wszelkie informacje potrzebne do rozpatrzenia wniosku.

(4)

Włochy wprowadziły dodatkowe środki kontroli, aby umożliwić organom podatkowym kontrolę krzyżową różnych operacji zgłoszonych przez podmioty i monitorowanie płatności VAT dokonanych na zablokowane rachunki państwowe. Powyższe środki kontroli znajdują się jednak dopiero w fazie rozruchu i potrzeba więcej czasu, aby ocenić ich skuteczność w skłanianiu podatników do wywiązywania się z obowiązków podatkowych. W związku z tym Włochy nie są w stanie zakończyć przygotowania i wdrożenia odpowiednich środków strategii kontroli przed wygaśnięciem w dniu 31 grudnia 2017 r. decyzji wykonawczej (UE) 2015/1401. W związku z tym Włochy zwróciły się o przedłużenie okresu obowiązywania tego odstępstwa.

(5)

Włochy wykryły przypadki uchylania się od opodatkowania w przypadku dostaw towarów i usług dla innych podmiotów kontrolowanych przez centralne i lokalne organy publiczne, jak również dla pewnej liczby spółek giełdowych umieszczonych w indeksie FTSE MIB. Aby zaradzić problemowi uchylania się od opodatkowania w postaci braku zapłaty podatku VAT przez dostawców dla tych podmiotów, Włochy zwracają się o zezwolenie na stosowanie odstępstwa od art. 206 dyrektywy 2006/112/WE i o wprowadzenie wymogu, by podatek VAT należny z tytułu dostaw towarów i usług dla przedsiębiorstw kontrolowanych przez centralne i lokalne organy publiczne oraz dla spółek giełdowych umieszczonych w indeksie FTSE MIB był wpłacany przez te podmioty na odrębny i zablokowany rachunek bankowy administracji podatkowej. Ponadto należy również wprowadzić odstępstwo od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE w celu umożliwienia zamieszczania na fakturze specjalnej uwagi, że podatek VAT należy wpłacać na specjalny rachunek.

(6)

Jednym ze skutków środka jest brak możliwości kompensowania przez dostawców będących podatnikami podatku VAT od kosztów produkcji podatkiem VAT od dostaw. Mogą mieć oni ciągle nadpłacony podatek i mogą być zmuszeni do zwracania się do administracji podatkowej o zwrot podatku VAT. W sprawozdaniu przedstawionym w czerwcu 2016 r., wymaganym na podstawie art. 3 ust. 2 decyzji wykonawczej (UE) 2015/1401, Włochy wykazały, że ich system zwrotu podatku VAT działa prawidłowo i że średni okres zwrotu podatku VAT nie przekracza trzech miesięcy. Ponadto Włochy przedstawiły informacje, z których wynika, że dostawcy organów publicznych byli objęci procedurą priorytetową, w której przypadku termin zwrotu był nawet krótszy. Włochy oczekują, że obowiązujące nowe zasady będą odpowiednio regulować ewentualny wzrost wniosków o zwrot podatku VAT.

(7)

W 2014 r. Włochy wprowadziły obowiązek, zgodnie z którym dostawy towarów i usług dla organów publicznych mają być fakturowane elektronicznie. Powinno to umożliwić w przyszłości należytą kontrolę tego sektora, kiedy będzie już opracowana i wdrożona odpowiednia strategia kontroli na podstawie dostępnych danych elektronicznych. Od dnia 1 stycznia 2017 r. stosowane są w tym kraju dodatkowe środki kontroli: opcjonalny system rachunkowości (określany jako „fakturowanie elektroniczne”) oraz obowiązkowe zgłaszanie organom podatkowym wystawionych i otrzymanych faktur, które to środki mają zastosowanie zarówno do przedsiębiorstw, w odniesieniu do których wnioskuje się o odstępstwo, jak również do ich dostawców. Środki te mają na celu umożliwienie włoskim organom podatkowym kontrolę krzyżową różnych operacji zgłoszonych przez podmioty i monitorowanie dokonanych płatności VAT. Gdy system ten zostanie w pełni wdrożony, stosowanie odstępstwa od dyrektywy 2006/112/WE nie powinno być już dłużej konieczne. W związku z tym Włochy zapewniły, że nie zamierzają ubiegać się o przedłużenie odstępstwa.

(8)	Wnioskowane odstępstwo powinno być ograniczone w czasie, aby umożliwić przeprowadzenie oceny, czy specjalny środek jest właściwy i skuteczny.

(9)

Aby zagwarantować niezbędne działania następcze w ramach niniejszego odstępstwa, a w szczególności wpływ na zwrot podatku VAT podatnikom objętym tym odstępstwem, należy zobowiązać Włochy do przedstawienia Komisji, w ciągu 15 miesięcy od wejścia w życie w tym państwie środka stanowiącego odstępstwo, sprawozdania dotyczącego ogólnej sytuacji w zakresie zwrotu podatku VAT, ze szczególnym uwzględnieniem średniego czasu potrzebnego na zwrot tego podatku podatnikom, a także skuteczności środków pod kątem zmniejszenia uchylania się od opodatkowania w przedmiotowych sektorach. Włochy powinny kontynuować reformy mające na celu zapewnienie sprawnych i szybkich procedur zwrotu podatku VAT.

(10)

Środek stanowiący odstępstwo jest proporcjonalny do zamierzonych celów, ponieważ jest ograniczony w czasie i ograniczony do sektorów, które stwarzają istotne problemy w zakresie uchylania się od opodatkowania. Ponadto środek stanowiący odstępstwo nie stwarza niebezpieczeństwa, że uchylanie się od opodatkowania przeniesie się do innych sektorów lub innych państw członkowskich.

(11)	Odstępstwo nie wpłynie negatywnie na ogólną kwotę wpływów z podatków pobieranych na etapie ostatecznej konsumpcji i nie będzie mieć negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku VAT.

(12)	Decyzja wykonawcza (UE) 2015/1401 powinna zostać uchylona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Na zasadzie odstępstwa od art. 206 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Włochy do wprowadzenia uregulowań przewidujących, że podatek VAT należny z tytułu dostaw towarów i usług dla następujących podmiotów musi być wpłacany przez odbiorcę na odrębny i zablokowany rachunek bankowy administracji podatkowej:

—	organów publicznych,

—	przedsiębiorstw kontrolowanych przez organy publiczne w rozumieniu art. 2359 włoskiego kodeksu cywilnego (Codice Civile),

—	spółek giełdowych umieszczonych w indeksie FTSE MIB, których wykaz zostanie opublikowany przez Włochy we włoskim dzienniku urzędowym (Gazzetta Ufficiale) po dniu 28 kwietnia 2017 r. i będzie w razie potrzeby poddawany corocznemu przeglądowi.

Artykuł 2

Na zasadzie odstępstwa od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Włochy do wprowadzenia wymogu, aby na fakturach wystawionych w odniesieniu do dostaw towarów i usług dla podmiotów wymienionych w art. 1 widniała specjalna uwaga, że podatek VAT musi być wpłacony na wspomniany odrębny i zablokowany rachunek bankowy administracji podatkowej.

Artykuł 3

Włochy powiadamiają Komisję o środkach krajowych, o których mowa w art. 1 i 2.

W ciągu 15 miesięcy po wejściu w życie we Włoszech środków, o których mowa w art. 1 i 2, Włochy przedkładają Komisji sprawozdanie na temat ogólnej sytuacji w zakresie zwrotu podatku VAT podatnikom objętym tymi środkami oraz, w szczególności, na temat średniego czasu trwania procedury zwrotu i ogólnej skuteczności tego środka dla ograniczenia uchylania się od podatku VAT w przedmiotowych sektorach.

Artykuł 4

Decyzja wykonawcza (UE) 2015/1401 traci moc z dniem 1 lipca 2017 r.

Artykuł 5

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Włoskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 kwietnia 2017 r.

W imieniu Rady

I. BORG

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

(2) Decyzja wykonawcza Rady (UE) 2015/1401 z dnia 14 lipca 2015 r. w sprawie upoważnienia Włoch do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 206 oraz art. 226 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 217 z 18.8.2015, s. 7).

6.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 118/20

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/785

z dnia 5 maja 2017 r.

w sprawie zatwierdzenia stosowania w napędzanych przez konwencjonalny silnik spalinowy samochodach osobowych wysokosprawnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. określające normy emisji dla nowych samochodów osobowych w ramach zintegrowanego podejścia Wspólnoty na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (1), w szczególności jego art. 12 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 725/2011 z dnia 25 lipca 2011 r. ustanawiające procedurę zatwierdzania i poświadczania technologii innowacyjnych umożliwiających zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (2), w szczególności jego art. 10 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Wniosek złożony przez dostawcę Valeo Electrical Systems w dniu 21 lipca 2016 r. o zatwierdzenie funkcji wysokosprawnego generatora w 12-woltowych rozrusznikach/alternatorach i-StARS o napędzie paskowym jako ekoinnowacji poddano ocenie zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, z rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 725/2011 oraz z wytycznymi technicznymi dotyczącymi przygotowania wniosków o zatwierdzenie technologii innowacyjnych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i rozporządzenia (UE) nr 510/2011 (3).

(2)

Informacje podane we wniosku potwierdzają, że warunki i kryteria, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 oraz w art. 2 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011, zostały spełnione. Ponadto wniosek jest poparty pozytywnym sprawozdaniem weryfikującym przygotowanym przez niezależny zatwierdzony organ zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia. W rezultacie należy zatwierdzić jako ekoinnowację proponowaną przez wnioskodawcę funkcję wysokosprawnego generatora w 12-woltowym rozruszniku/alternatorze i-StARS o napędzie paskowym.

(3)

W oparciu o informacje przedstawione wraz z przedmiotowym wnioskiem oraz zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2016/265 (4), uwzględniając doświadczenia zebrane w trakcie oceny wniosków dotyczących technologii, które przyczyniają się do poprawy sprawności alternatorów w ramach decyzji wykonawczych Komisji 2013/341/UE (5), 2014/465/UE (6), (UE) 2015/158 (7), (UE) 2015/295 (8), (UE) 2015/2280 (9) i (UE) 2016/588 (10), wykazano zadowalająco i niezbicie, że 12-woltowy zespół silnikowo-prądnicowy o maksymalnej masie 7 kg i minimalnej sprawności funkcji generatora spełnia kryteria, o których mowa w art. 12 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i powoduje zmniejszenie emisji CO2 o co najmniej 1 g CO2/km, zgodnie z art. 9 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011. W przypadku 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego, którego masa przekracza 7 kg należy zastosować współczynnik korygujący masę, aby obliczyć, czy osiągnięto próg zmniejszenia emisji o 1 g CO2/km.

(4)

Należy zatem zasadniczo uznać i, zgodnie z art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, potwierdzić zdolność tej innowacyjnej technologii do redukcji emisji CO2 i zaproponować ogólną metodę badania do celów poświadczania oszczędności CO2 w wyniku zastosowania funkcji generatora w wysokosprawnych 12-woltowych zespołach silnikowo-prądnicowych.

(5)

W celu uzyskania poświadczenia oszczędności emisji CO2 z wysokosprawnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych, producent powinien dostarczyć sprawozdanie weryfikujące sporządzone przez niezależny zatwierdzony organ, potwierdzające zgodność zespołu silnikowo-prądnicowego z warunkami określonymi w niniejszej decyzji, wraz z wnioskiem o poświadczenie przedłożonym organowi udzielającemu homologacji typu.

(6)	Jeżeli organ udzielający homologacji typu stwierdzi, że zespół silnikowo-prądnicowy zgłoszony przez producenta nie spełnia określonych w niniejszej decyzji warunków poświadczenia, wniosek o poświadczenie oszczędności emisji powinien zostać odrzucony.

(7)	Należy określić oszczędności emisji CO2 w wyniku zastosowania wysokosprawnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych, wykorzystując metodę określoną w załączniku.

(8)

W celu określenia oszczędności emisji CO2, konieczne jest wyznaczenie technologii referencyjnej, z którą porównuje się sprawność wysokosprawnego 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego, zgodnie z art. 5 i 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011. Na podstawie nabytego doświadczenia należy uznać 12-woltowy alternator o sprawności 67 % za technologię referencyjną.

(9)

Oszczędności uzyskane dzięki wysokosprawnemu 12-woltowemu zespołowi silnikowo-prądnicowemu mogą być częściowo wykazane w badaniu, o którym mowa w załączniku XII do rozporządzenia Komisji (WE) nr 692/2008 (11). Ostateczną całkowitą wartość oszczędności na potrzeby poświadczenia pojazdu wyposażonego w technologię innowacyjną zgodnie z art. 11 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011 należy zatem określić zgodnie z art. 8 ust. 2 akapit drugi tego rozporządzenia wykonawczego.

(10)

W celu ułatwienia szerszego wykorzystania wysokosprawnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych w nowych pojazdach producent powinien również mieć możliwość ubiegania się o poświadczenie oszczędności CO2 uzyskanych z kilku różnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych za pomocą jednego wniosku o poświadczenie. Należy jednak zapewnić, by w przypadku wykorzystania tej możliwości zastosowano mechanizm zachęcający do wdrożenia tylko tych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych, które oferują najwyższą sprawność.

(11)	Do celów określenia ogólnego kodu ekoinnowacji, który ma być stosowany w odpowiednich dokumentach homologacji typu zgodnie z załącznikami I, VIII i IX do dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (12), należy określić kod indywidualny w odniesieniu do technologii innowacyjnej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zatwierdzenie

Funkcję wysokosprawnego generatora w wysokosprawnym 12-woltowym zespole silnikowo-prądnicowym, tj. w rozruszniku/alternatorze i-StARS o napędzie paskowym, opisaną we wniosku złożonym przez Valeo Electrical Systems, zatwierdza się jako technologię innowacyjną w rozumieniu art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji wysokosprawny 12-woltowy zespół silnikowo-prądnicowy oznacza funkcję wysokosprawnego generatora w wysokosprawnym 12-woltowym zespole silnikowo-prądnicowym.

Artykuł 3

Wniosek o poświadczenie oszczędności CO2

1. Producent może wnioskować o poświadczenie oszczędności CO2 uzyskanych dzięki co najmniej jednemu wysokosprawnemu 12-woltowemu zespołowi silnikowo-prądnicowemu przeznaczonemu do użytku w konwencjonalnych pojazdach kategorii M1 napędzanych silnikiem spalinowym, pod warunkiem że każdy zespół silnikowo-prądnicowy spełnia następujące warunki:

w przypadku gdy masa wysokosprawnego 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego nie przewyższa masy alternatora referencyjnego wynoszącej 7 kg, a sprawność funkcji generatora, określona zgodnie z załącznikiem, wynosi co najmniej:

(i)	73,8 % dla pojazdów zasilanych benzyną;

(ii)	73,4 % dla pojazdów z silnikiem benzynowym z turbodoładowaniem;

(iii)

74,2 % dla pojazdów zasilanych olejem napędowym;

lub

w przypadku gdy masa 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego przekracza masę alternatora referencyjnego określoną w lit. a), dodatkową masę uwzględnia się zgodnie z wzorem 10 zawartym w załączniku i osiąga ona wartość progową minimalnej redukcji wynoszącą 1 g CO2/km, określoną w art. 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 725/2011.

Dodatkową masę weryfikuje się i zatwierdza w sprawozdaniu weryfikującym, które należy przedłożyć organowi udzielającemu homologacji typu wraz z wnioskiem o poświadczenie.

2. Do wniosku o poświadczenie oszczędności uzyskanych dzięki co najmniej jednemu wysokosprawnemu 12-woltowemu zespołowi silnikowo-prądnicowemu dołącza się sprawozdanie weryfikujące sporządzone przez niezależny zatwierdzony organ poświadczające zgodność wysokosprawnego(-ych) 12-woltowego(-ych) zespołu(-ów) silnikowo-prądnicowego(-ych) z warunkami określonymi w ust. 1 oraz weryfikujące i potwierdzające masę 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych.

3. Organ udzielający homologacji typu odrzuca wniosek o poświadczenie, jeżeli stwierdzi, że wysokosprawny(-e) 12-woltowy(-e) alternator(-y) nie spełnia(-ją) warunków określonych w ust. 1.

Artykuł 4

Poświadczenie oszczędności CO2

1. Oszczędności emisji CO2 w wyniku zastosowania wysokosprawnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych, o których mowa w art. 2 ust. 1, ustala się przy użyciu metody określonej w załączniku.

2. Jeśli producent składa wniosek o poświadczenie oszczędności CO2 uzyskanych dzięki więcej niż jednemu wysokosprawnemu 12-woltowemu zespołowi silnikowo-prądnicowemu, w odniesieniu do jednej wersji pojazdu, organ udzielający homologacji typu określa, który z badanych zespołów silnikowo-prądnicowych osiąga możliwie najniższe emisje CO2, i odnotowuje najniższą wartość w odnośnej dokumentacji homologacji typu. Wartość ta jest wskazywana w świadectwie zgodności zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011.

Artykuł 5

Kod ekoinnowacji

Kod ekoinnowacji nr 22 zapisuje się w dokumentacji homologacji typu w przypadku odesłania do niniejszej decyzji zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011.

Artykuł 6

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 maja 2017 r.

W imieniu Komisji

Miguel ARIAS CAÑETE

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 194 z 26.7.2011, s. 19.

(3) https://circabc.europa.eu/w/browse/f3927eae-29f8-4950-b3b3-d2e700598b52

(4) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/265 z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie zatwierdzenia generatora/silnika MELCO w charakterze technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 50 z 26.2.2016, s. 30).

(5) Decyzja wykonawcza Komisji 2013/341/UE z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie zatwierdzenia wysokosprawnego alternatora Valeo („Valeo Efficient Generation Alternator”) jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 179 z 29.6.2013, s. 98).

(6) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/465/UE z dnia 16 lipca 2014 r. w sprawie zatwierdzenia wysokosprawnego alternatora DENSO jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 oraz zmieniająca decyzję wykonawczą Komisji 2013/341/UE (Dz.U. L 210 z 17.7.2014, s. 17).

(7) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/158 z dnia 30 stycznia 2015 r. w sprawie zatwierdzenia dwóch wysokosprawnych alternatorów Robert Bosch GmbH jako technologii innowacyjnych umożliwiających redukcję emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 26 z 31.1.2015, s. 31) (decyzja (UE) 2015/158 obejmuje dwa wnioski).

(8) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/295 z dnia 24 lutego 2015 r. w sprawie zatwierdzenia wysokosprawnego alternatora MELCO GXi jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 53 z 25.2.2015, s. 11).

(9) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/2280 z dnia 7 grudnia 2015 r. w sprawie zatwierdzenia wysokosprawnego alternatora DENSO jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 322 z 8.12.2015, s. 64).

(10) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/588 z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie zatwierdzenia technologii stosowanej w wysokosprawnych alternatorach 12 woltowych jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 101 z 16.4.2016, s. 25).

(11) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 z dnia 18 lipca 2008 r. wykonujące i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 199 z 28.7.2008, s. 1).

(12) Dyrektywa 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiająca ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywa ramowa) (Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

METODA OBLICZANIA OSZCZĘDNOŚCI CO2 UZYSKANYCH W WYNIKU ZASTOSOWANIA WYSOKOSPRAWNYCH 12-WOLTOWYCH ZESPOŁÓW SILNIKOWO-PRĄDNICOWYCH W NAPĘDZANYCH PRZEZ KONWENCJONALNY SILNIK SPALINOWY POJAZDACH KATEGORII M1

1. Wprowadzenie

Aby obliczyć oszczędności emisji CO2, które można przypisać funkcji generatora w wysokosprawnym 12-woltowym zespole silnikowo-prądnicowym, dalej zwanym wysokosprawnym 12-woltowym zespołem silnikowo-prądnicowym lub zespołem silnikowo-prądnicowym, stosowanym w pojazdach kategorii M1 wyposażonych w silnik spalinowy, należy określić:

1)	warunki badania;

2)	wyposażenie do badań;

3)	oznaczanie szczytowej mocy wyjściowej;

4)	metodę obliczania oszczędności emisji CO2;

5)	metodę obliczania marginesu błędu statystycznego oszczędności emisji CO2.

2. Symbole, parametry i jednostki

Znaki łacińskie

	–	Oszczędności CO2 [g CO2/km]
CO2	–	Dwutlenek węgla
CF	–	Współczynnik konwersji (l/100 km) – (g CO2/km) [g CO2/l] zdefiniowany w tabeli 3
h	–	Częstotliwość zdefiniowana w tabeli 1
I	–	Natężenie prądu w trakcie badania [A]
m	–	Liczba pomiarów próbki
M	–	Moment obrotowy [Nm];
n	–	Częstotliwość obrotowa [min– 1] zdefiniowana w tabeli 1
P	–	Moc [W]
	–	Odchylenie standardowe sprawności zespołu silnikowo-prądnicowego [%]
	–	Odchylenie standardowe średniej sprawności zespołu silnikowo-prądnicowego [%]
	–	Odchylenie standardowe całkowitych oszczędności CO2 [g CO2/km]
U	–	Napięcie prądu w trakcie badania [V]
v	–	Średnia prędkość jazdy w regulacyjnym nowym europejskim cyklu jezdnym (NEDC) [km/h]
VPe	–	Zużycie mocy skutecznej [l/kWh], zdefiniowane w tabeli 2
	–	Wrażliwość obliczonych oszczędności emisji CO2 w odniesieniu do sprawności zespołu silnikowo-prądnicowego

Znaki greckie

Δ	–	Różnica
ηB	–	Referencyjna sprawność alternatora [%]
ηMG	–	Sprawność zespołu silnikowo-prądnicowego [%]
	–	Średnia sprawność zespołu silnikowo-prądnicowego w punkcie pracy i [%]

Indeksy dolne

Indeks (i) odnosi się do punktu pracy

Indeks (j) odnosi się do pomiaru próbki

MG	–	Zespół silnikowo-prądnicowy
m	–	Moc mechaniczna
RW	–	Warunki realne
TA	–	Warunki homologacji typu
B	–	Poziom referencyjny

3. Pomiar i określenie sprawności

Sprawność 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego określa się zgodnie z ISO 8854:2012, z wyjątkiem elementów wymienionych w niniejszym punkcie.

Organowi udzielającemu homologacji typu należy dostarczyć dowody, że zakresy prędkości wysokosprawnego 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego są zgodne z tymi, które określono w tabeli 1. Pomiary prowadzi się w różnych punktach pracy określonych w tabeli 1. Natężenie prądu wysokosprawnego 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego określa się jako połowę wartości znamionowej dla wszystkich punktów pracy. Należy utrzymywać stałą wartość 14,3 V napięcia i prądu wyjściowego alternatora przy wszystkich prędkościach.

Tabela 1

Punkty pracy

Punkt pracy i	Czas utrzymywania [s]	Częstotliwość obrotowa ni[min– 1]	Częstotliwość hi
1	1 200	1 800	0,25
2	1 200	3 000	0,40
3	600	6 000	0,25
4	300	10 000	0,10

Sprawność w każdym punkcie pracy oblicza się zgodnie z następującym wzorem:

Wzór 1

Formula

Wszystkie pomiary sprawności należy przeprowadzić kolejno co najmniej pięć (5) razy. Należy wyliczyć średnią wyników pomiarów w każdym z punktów pracy ( Formula ).

Sprawność zespołu silnikowo-prądnicowego (ηMG) wylicza się zgodnie z następującym wzorem:

Wzór 2

Formula

Zastosowanie zespołu silnikowo-prądnicowego prowadzi do oszczędności mocy mechanicznej w warunkach realnych (ΔPmRW) i w warunkach i homologacji typu(ΔPmTA), jak określono we wzorze 3.

Wzór 3

Formula

W którym oszczędności mocy mechanicznej w warunkach realnych (ΔPmRW) oblicza się zgodnie ze wzorem 4, a oszczędności mocy mechanicznej w warunkach homologacji typu (ΔPmTA) zgodnie ze wzoremr 5:

Wzór 4

Formula

Wzór 5

Formula

gdzie

PRW	:	Wymagana moc w warunkach realnych [W] wynosi 750 W
PTA	:	Wymagana moc w warunkach homologacji typu [W] wynosi 350 W
ηB	:	Sprawność alternatora referencyjnego [%] wynosi 67 %

4. Obliczenie oszczędności emisji CO2

Oszczędności emisji CO2 uzyskane dzięki wysokosprawnemu 12-woltowemu zespołowi silnikowo-prądnicowemu wylicza się zgodnie z następującym wzorem 6:

Wzór 6

Formula

gdzie

Średnia prędkość jazdy nowego europejskiego cyklu jezdnego [km/h] wynosi 33,58 km/h

VPe

Zużycie mocy skutecznej zdefiniowane w tabeli 2

Tabela 2

Zużycie mocy skutecznej

Rodzaj silnika	Zużycie mocy skutecznej (VPe) [l/kWh]
Silniki benzynowe	0,264
Silniki benzynowe z turbodoładowaniem	0,280
Silniki zasilane olejem napędowym	0,220

Współczynnik konwersji (l/100 km) – (g CO2/km) [g CO2/l] zdefiniowany w tabeli 3

Tabela 3

Współczynnik konwersji paliw

Rodzaj paliwa

Współczynnik konwersji (l/100 km) – (g CO2/km) (CF)

[g CO2/l]

Silniki benzynowe

2 330

Silniki zasilane olejem napędowym

2 640

5. Wyliczenie błędu statystycznego

Należy ilościowo określić błędy statystyczne w wynikach metody badania wynikające z pomiarów. Dla każdego punktu pracy oblicza się odchylenie standardowe zgodnie z następującym wzorem 7:

Wzór 7

Formula

Odchylenie standardowe sprawności 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego ( Formula ) oblicza się zgodnie z następującym wzorem 8:

Wzór 8

Formula

Odchylenie standardowe sprawności zespołu silnikowo-prądnicowego ( Formula ) prowadzi do błędu w wartości oszczędności CO2 ( Formula ). Błąd ten oblicza się zgodnie z następującym wzorem 9:

Wzór 9

Formula

6. Poziom istotności

W odniesieniu do każdego typu, wariantu i wersji pojazdu wyposażonego w wysokosprawny 12-woltowy zespół silnikowo-prądnicowy należy wykazać, że błąd w zakresie oszczędności CO2 wyliczonych zgodnie ze wzorem 9 jest nie większy niż różnica między łączną wartością oszczędności CO2 a minimalną wartością progową oszczędności określoną w art. 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011 (zob. wzór 10).

Wzór 10

Formula

Gdzie:

Minimalna wartość progowa [g CO2/km]

Formula

Całkowite oszczędności CO2 [g CO2/km]

Formula

Odchylenie standardowe całkowitych oszczędności CO2 [g CO2/km]

Formula

Współczynnik korygujący CO2 związany z pozytywną różnicą masy między wysokosprawnym 12-woltowym zespołem silnikowo-prądnicowym a alternatorem referencyjnym. Do określenia Formula należy stosować dane z tabeli 4.

Tabela 4

Współczynnik korygujący CO2 związany z dodatkową masą

Rodzaj paliwa

Współczynnik korygujący CO2 związany z pozytywną różnicą masy ( Formula )

[g CO2/km]

Silniki benzynowe

0,0277 · Δm

Silniki zasilane olejem napędowym

0,0383 · Δm

Δm (w tabeli 4) zawiera pozytywną różnicę masy wynikającą z zamontowania zespołu silnikowo-prądnicowego. Jest to pozytywna różnica masy między wysokosprawnym 12-woltowym zespołem silnikowo-prądnicowym a masą alternatora referencyjnego. Alternator referencyjny waży 7 kg. Dodatkową masę należy zweryfikować i zatwierdzić w sprawozdaniu weryfikującym, które należy przedłożyć organowi udzielającemu homologacji typu wraz z wnioskiem o poświadczenie.

7. Przeznaczony do montażu w pojazdach wysokosprawny 12-woltowy zespół silnikowo-prądnicowy

Organ udzielający homologacji typu poświadcza oszczędności CO2 na podstawie porównania pomiarów 12-woltowego zespołu silnikowo-prądnicowego i alternatora referencyjnego, stosując metodologię testów określoną w niniejszym załączniku. W przypadku gdy oszczędności emisji CO2 są niższe od wartości progowej określonej w art. 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011, zastosowanie ma art. 11 ust. 2 akapit drugi tego rozporządzenia.

6.5.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 118/30

Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/754 z dnia 28 kwietnia 2017 r. otwierającego unijne kontyngenty taryfowe na niektóre produkty rolne i przetworzone produkty rolne pochodzące z Ekwadoru i określającego sposób zarządzania tymi kontyngentami

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 113 z dnia 29 kwietnia 2017 r. )

Strona 30, załącznik powinien mieć brzmienie:

„

ZAŁĄCZNIK

Niezależnie od reguł interpretacji Nomenklatury scalonej treść opisu produktów w piątej kolumnie tabeli należy rozumieć jedynie jako wskazówkę.

System preferencyjny jest ustalany, w kontekście niniejszego załącznika, przez zakres kodów CN określonych w trzeciej kolumnie tabeli, mających zastosowanie w chwili przyjęcia niniejszego rozporządzenia. Gdy wskazane są kody ex CN, system preferencyjny należy określić poprzez łączne zastosowanie kodów CN i odpowiedniego opisu w piątej kolumnie tabeli.

Numer porządkowy		Kod CN	Podpozycje kodów TARIC	Opis produktów	Okres kontyngentowy	Wielkość kontyngentu (waga netto w tonach, o ile nie postanowiono inaczej)	Stawka celna dla kontyngentu
09.7525		0703 20 00		Czosnek, świeży lub schłodzony	1.1–31.12	500	0
09.7526		0710 40 00		Kukurydza cukrowa, niepoddana obróbce cieplnej lub ugotowana na parze lub w wodzie, zamrożona	1.1–31.12	300	0
09.7526		2004 90 10 2005 80 00		Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata), przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym	1.1–31.12	300	0
09.7527		0711 51 00		Grzyby z rodzaju Agaricus, zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia	1.1–31.12	100	0
09.7527		2003 10 20 2003 10 30		Grzyby z rodzaju Agaricus, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym	1.1–31.12	100	0
09.7528		0711 90 30		Kukurydza cukrowa, zakonserwowana tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadająca się w tym stanie do bezpośredniego spożycia	1.1–31.12	400	0
		2001 90 30		Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata), przetworzona lub zakonserwowana octem lub kwasem octowym
		2008 99 85		Kukurydza, przetworzona lub zakonserwowana, niezawierająca dodatku alkoholu ani cukru (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej (Zea mays var. saccharata))
09.7529		1005 90 00		Kukurydza (z wyłączeniem nasion)	1.1–31.12	37 000 (1)	0
09.7529		1102 20		Mąka kukurydziana	1.1–31.12	37 000 (1)	0
09.7530		1006 10 30 1006 10 50 1006 10 71 1006 10 79 1006 20 1006 30 1006 40		Ryż (z wyłączeniem ryżu niełuskanego, do siewu)	1.1–31.12	5 000	0
09.7531		1108 14 00		Skrobia z manioku (cassava)	1.1–31.12	3 000	0
09.7532		1701 13 1701 14		Surowy cukier trzcinowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących lub barwiących	1.1–31.12	15 000 (2)	0
09.7533		1701 91 1701 99		Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej, inny niż cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących lub barwiących	1.1–31.12	10 000 ton wyrażonych w ekwiwalencie cukru surowego (3)	0
		1702 30		Glukoza w postaci stałej i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20 % masy fruktozy
		1702 40 90		Glukoza w postaci stałej i syrop glukozowy, niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących, i zawierające w stanie suchym co najmniej 20 % ale mniej niż 50 % masy fruktozy (z wyłączeniem izoglukozy i cukru inwertowanego)
		1702 50		Fruktoza chemicznie czysta, w postaci stałej
		1702 90 30 1702 90 50 1702 90 71 1702 90 75 1702 90 79 1702 90 80 1702 90 95		Pozostałe cukry (z wyłączeniem laktozy i syropu laktozowego, cukru klonowego i syropu klonowego, glukozy i syropu glukozowego, fruktozy i syropu fruktozowego oraz maltozy chemicznie czystej), włącznie z cukrem inwertowanym oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50 % masy fruktozy
	Ex	1704 90 99	91 99	Pozostałe wyroby cukiernicze, niezawierające kakao, zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
		1806 10 30 1806 10 90		Proszek kakaowy, zawierający 65 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
	Ex	1806 20 95	90	Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao, w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg, zawierające mniej niż 18 % masy masła kakaowego (z wyłączeniem proszku kakaowego, polewy czekoladowej smakowej i okruchów czekolady mlecznej), zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
	Ex	1901 90 99	36	Pozostałe przetwory spożywcze, zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
	Ex	2006 00 31	90	Wiśnie i czereśnie, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane), zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
	Ex	2006 00 38	19 89	Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i pozostałe części roślin (z wyłączeniem imbiru, wiśni i czereśni, owoców tropikalnych i orzechów tropikalnych), zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane), zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
	Ex	2007 91 10	90	Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymane w wyniku obróbki cieplnej, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyłączeniem przetworów homogenizowanych), zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
	Ex	2007 99 20	90
	Ex	2007 99 31	95 99
	Ex	2007 99 33	95 99
	Ex	2007 99 35	95 99
	Ex	2007 99 39	02 04 06 17 19 24 27 30 34 37 40 44 47 52 56 75 85
	Ex	2009 11 11	19 99	Soki owocowe i soki warzywne, o wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30 % masy
		2009 11 91
	Ex	2009 19 11	29 39 59 79
		2009 19 91
	Ex	2009 29 11	19 99
		2009 29 91
	Ex	2009 39 11	19 99
		2009 39 51 2009 39 91
	Ex	2009 49 11	19 99
		2009 49 91
	Ex	2009 81 11 2009 81 51	90
	Ex	2009 89 11	19 99
	Ex	2009 89 35	29 39 59 79
		2009 89 61 2009 89 86
	Ex	2009 90 11	90	Mieszanki soków, o wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30 % masy
	Ex	2009 90 21	19 99
		2009 90 31 2009 90 71 2009 90 94
	Ex	2101 12 98	92	Przetwory na bazie kawy, herbaty lub maté, zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
	Ex	2101 20 98	85
	Ex	2106 90 98	26 33 34 38 53 55	Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
	Ex	3302 10 29	10	Preparaty na bazie substancji zapachowych, zawierające wszystkie środki aromatyzujące charakterystyczne dla napojów, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów, o rzeczywistym stężeniu objętościowym alkoholu nieprzekraczającym 0,5 % obj., zawierające 1,5 % masy tłuszczu z mleka lub więcej, 5 % masy glukozy lub skrobi lub więcej, zawierające 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
09.7534		2208 40 51		Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %), w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry	1.1–31.12	250 hektolitrów (4)	0
09.7534		2208 40 99		Rum, w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry, o wartości nieprzekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholu	1.1–31.12	250 hektolitrów (4)	0

”.

(1) Począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r., wielkość kontyngentu podlega corocznemu zwiększeniu o 1 110 ton metrycznych.

(2) Począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r., wielkość kontyngentu podlega corocznemu zwiększeniu o 450 ton metrycznych.

(3) Począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r., wielkość kontyngentu podlega corocznemu zwiększeniu o 150 ton metrycznych wyrażonych w ekwiwalencie cukru surowego.

(4) Począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r., wielkość kontyngentu podlega corocznemu zwiększeniu o 10 hektolitrów.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 118

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 60 6 maja 2017

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/781 z dnia 5 maja 2017 r. w sprawie wycofania zatwierdzenia substancji czynnej keton metylowo-nonylowy, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz zmiany rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )	1
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/782 z dnia 5 maja 2017 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	4
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/783 z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG (trzeci pakiet energetyczny)	6
	*	Decyzja wykonawcza Rady (UE) 2017/784 z dnia 25 kwietnia 2017 r. upoważniająca Republikę Włoską do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 206 i 226 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i uchylająca decyzję wykonawczą (UE) 2015/1401	17
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/785 z dnia 5 maja 2017 r. w sprawie zatwierdzenia stosowania w napędzanych przez konwencjonalny silnik spalinowy samochodach osobowych wysokosprawnych 12-woltowych zespołów silnikowo-prądnicowych jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 ( 1 )	20

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	EG	176,8
	MA	94,9
	TR	97,0
	ZZ	122,9
0707 00 05	MA	79,4
	TR	116,3
	ZZ	97,9
0709 93 10	TR	139,1
0709 93 10	ZZ	139,1
0805 10 22 , 0805 10 24 , 0805 10 28	EG	49,8
	IL	80,7
	MA	56,0
	TR	65,5
	ZZ	63,0
0805 50 10	TR	61,0
0805 50 10	ZZ	61,0
0808 10 80	AR	313,7
	BR	116,8
	CL	119,2
	CN	145,5
	NZ	127,6
	US	112,5
	ZA	101,8
	ZZ	148,2

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/754 z dnia 28 kwietnia 2017 r. otwierającego unijne kontyngenty taryfowe na niektóre produkty rolne i przetworzone produkty rolne pochodzące z Ekwadoru i określającego sposób zarządzania tymi kontyngentami ( Dz.U. L 113 z 29.4.2017 )	30