14.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 37/3

TŁUMACZENIE

UMOWA DOTYCZĄCA KONTYNUOWANIA MIĘDZYNARODOWEGO CENTRUM NAUKI I TECHNIKI

STRONY NINIEJSZEJ UMOWY,

ZANIEPOKOJONE zagrożeniem, które stwarza dla całego świata rozprzestrzenianie broni jądrowej, radiologicznej, chemicznej i biologicznej (dalej „broń masowego rażenia” – „BMR”) oraz wykorzystanie materiałów jądrowych, radiologicznych, chemicznych i biologicznych jako broni;

POTWIERDZAJĄC potrzebę zapobiegania rozprzestrzenianiu technologii, materiałów i wiedzy specjalistycznej związanej z BMR i środkami jej przenoszenia;

PRZYWOŁUJĄC rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540, w której zdecydowano, że wszystkie państwa mają obowiązek powstrzymać się od udzielania w jakiejkolwiek formie wsparcia podmiotom niepaństwowym, które usiłują rozwinąć, nabyć, wyprodukować, posiadać, przetransportować, przetransferować lub wykorzystać broń jądrową, chemiczną lub biologiczną oraz środki jej przenoszenia;

UZNAJĄC, że prowadzenie przez państwa wspólnych, wielostronnych działań stanowi skuteczny sposób zapobiegania proliferacji, oraz uznając ważną rolę badań naukowych i rozwoju technologicznego, które stanowią kluczowe elementy aktualnych wyzwań dotyczących proliferacji;

UWZGLĘDNIAJĄC postanowienia Umowy ustanawiającej Międzynarodowe Centrum Nauki i Techniki (dalej „Centrum”), podpisanej w Moskwie w dniu 27 listopada 1992 r. (dalej „umowa z 1992 r.”) i Protokołu w sprawie tymczasowego stosowania Umowy ustanawiającej Międzynarodowe Centrum Nauki i Techniki, podpisanego w Moskwie w dniu 27 grudnia 1993 r. (dalej „protokół w sprawie tymczasowego stosowania”);

UZNAJĄC potrzebę ograniczenia przez Centrum zachęt do angażowania się w działania, które mogłyby doprowadzić do rozprzestrzeniania się BMR lub materiałów powiązanych, poprzez wspieranie działalności naukowo-badawczej o celach pokojowych prowadzonej przez naukowców i inżynierów w państwach dysponujących technologiami, wiedzą specjalistyczną i materiałami powiązanymi mającymi zastosowanie do BMR, oraz poprzez współpracę w zakresie takiej działalności, a także dotychczasowy wkład Centrum w zapobieganie rozprzestrzenianiu BMR i wspieranie współpracy naukowej pomiędzy państwami;

ZDAJĄC SOBIE SPRAWĘ, że dla skutecznego funkcjonowania Centrum niezbędne jest silne poparcie ze strony rządów, Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (dalej „Euratom”), organizacji pozarządowych, fundacji, wyższych uczelni, instytucji naukowych oraz innych organizacji międzyrządowych i organizacji sektora prywatnego;

PRAGNĄC, aby Centrum kontynuowało swoje prace z uwzględnieniem niedawnych zmian w strukturze jego członkostwa;

PRAGNĄC ponadto dostosować Centrum do zmiany warunków, która zaszła od czasu jego ustanowienia, tak aby działania Centrum dostarczały bodźców uczestniczącym w niej naukowcom i inżynierom, w tym posiadającym wiedzę i umiejętności dotyczące BMR lub systemów jej przenoszenia (łącznie z wiedzą i umiejętnościami podwójnego zastosowania), oraz wspierały tych naukowców i inżynierów w rozwoju międzynarodowego partnerstwa naukowego, wzmacnianiu globalnego bezpieczeństwa oraz stymulowaniu wzrostu gospodarczego poprzez innowacje; oraz

DECYDUJĄC, w celu skuteczniejszego osiągnięcia celów Centrum w drodze współpracy naukowej, o kontynuowaniu Centrum poprzez zawarcie niniejszej Umowy, opierającej się na zmienionej umowie z 1992 r. i o zastąpieniu protokołu w sprawie tymczasowego stosowania;

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

A. Centrum, ustanowione pierwotnie umową z 1992 r. jako organizacja międzyrządowa, jest kontynuowane zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy. Każda ze Stron wspomaga na swoim terytorium działania Centrum. Do osiągnięcia swoich celów Centrum posiada, na mocy przepisów ustawowych i wykonawczych Stron, zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych w odniesieniu do zawierania umów, nabywania i zbywania mienia nieruchomego i ruchomego oraz do wnoszenia skarg i odpowiadania na nie.

B. Stosowane w niniejszej Umowie terminy są zdefiniowane w niniejszym artykule:

(i)	„Strony” oznaczają, po wejściu w życie niniejszej Umowy, sygnatariuszy niniejszej Umowy, którzy przedstawili powiadomienie zgodnie z art. 17 pkt C niniejszej Umowy, a także wszelkie państwa, które przystąpiły do niniejszej Umowy zgodnie z jej art. 13 pkt B;

(ii)	„personel Centrum” oznacza osoby fizyczne, które są zatrudnione przez Centrum albo pracują dla Centrum na podstawie umowy, albo które zostały przeniesione służbowo lub tymczasowo oddelegowane do Centrum na podstawie porozumienia pomiędzy Centrum a Stroną lub Stronami;

(iii)

„członkowie rodziny” oznaczają małżonków; niepozostające w związku małżeńskim i pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do 21 lat; niepozostające w związku małżeńskim i pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do 23 lat, które uczą się w pełnym wymiarze czasu w pomaturalnej instytucji edukacyjnej; oraz niepozostające w związku małżeńskim dzieci, które są niepełnosprawne fizycznie lub umysłowo;

(iv)	„działania” Centrum oznaczają projekty i inne prace prowadzone pod auspicjami Centrum, zgodnie z art. 2 niniejszej Umowy;

(v)	„projekt” Centrum oznacza wspólne działanie prowadzone przez określony czas, w dowolnym miejscu na świecie, które może obejmować dotacje lub urządzenia, i wymaga zatwierdzenia zgodnie z art. 6 niniejszej Umowy;

(vi)

„konsensus” Zarządu oznacza zgodę wszystkich Stron będących członkami Zarządu, które uczestniczą w posiedzeniu, na którym podejmowana jest decyzja, i głosują na tym posiedzeniu, pod warunkiem że osiągnięte jest kworum, o ile nie przewidziano inaczej w niniejszej Umowie. Statut Centrum, o którym mowa w art. 4 niniejszej Umowy, określa kworum i dopuszczalny tryb uczestnictwa Stron w posiedzeniach;

(vii)

„państwo przyjmujące” oznacza Stronę, która została wyznaczona jako państwo przyjmujące zgodnie z art. 9 pkt A niniejszej Umowy;

(viii)

„technologie, materiały i wiedza specjalistyczna podwójnego zastosowania” oznaczają technologie, materiały i wiedzę specjalistyczną, które mają zastosowanie zarówno do celów komercyjnych, jak i do celów proliferacji, takie jak zastosowania związane z rozwijaniem, produkcją, stosowaniem lub wzmacnianiem BMR lub środków jej przenoszenia;

(ix)	„wiedza i umiejętności podwójnego zastosowania” oznaczają wiedzę i umiejętności, które dotyczą technologii, materiałów i wiedzy specjalistycznej podwójnego zastosowania związanych z rozwijaniem, produkcją, stosowaniem lub wzmacnianiem BMR lub środków jej przenoszenia; oraz

(x)

„materiały powiązane” oznaczają materiały, urządzenia i technologie, które są objęte odpowiednimi wielostronnymi traktatami i porozumieniami lub zostały umieszczone w krajowych wykazach kontrolnych i które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania BMR lub środków jej przenoszenia.

Artykuł 2

A. Centrum opracowuje, zatwierdza, finansuje i monitoruje działania o celach pokojowych, które mają być prowadzone w instytucjach i obiektach budowlanych umiejscowionych na terytoriach Stron. Projekty mogą być prowadzone w państwach niebędących Stronami niniejszej Umowy, które dysponują technologiami, wiedzą specjalistyczną i materiałami powiązanymi mającymi zastosowanie do BMR, jeśli państwa te przedstawiły Zarządowi pisemny wniosek dotyczący takich projektów, a Zarząd jednomyślnie zatwierdził ich przeprowadzenie. Niezależnie od powyższego, osoby fizyczne, które są obywatelami państw niebędących Stronami, mogą zostać dopuszczone do udziału w działaniach Centrum prowadzonych w państwach będących Stronami niniejszej Umowy.

B. Cele Centrum są następujące:

(i)

przyczynianie się do udoskonalenia międzynarodowych mechanizmów zapobiegających rozprzestrzenianiu się BMR i systemów jej przenoszenia, a także technologii, materiałów i wiedzy specjalistycznej, które stanowią kluczowe elementy bezpośrednio związane z rozwijaniem, produkcją, stosowaniem lub wzmacnianiem BMR lub środków jej przenoszenia (w tym technologii, materiałów i wiedzy specjalistycznej podwójnego zastosowania);

(ii)

oferowanie naukowcom i inżynierom posiadającym wiedzę i umiejętności dotyczące BMR i systemów jej przenoszenia, w tym wiedzę i umiejętności podwójnego zastosowania, możliwości szkoleń i alternatywnego zatrudnienia, w ramach których ich wiedza i umiejętności mogą być wykorzystane w działaniach o charakterze pokojowym;

(iii)

promowanie kultury bezpieczeństwa w zakresie obchodzenia się z materiałami, urządzeniami i technologiami, które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania BMR lub środków jej przenoszenia, a także w zakresie ich stosowania; oraz

(iv)

przyczynianie się poprzez swoje działania: do rozwoju międzynarodowego partnerstwa naukowego, wzmacniania globalnego bezpieczeństwa oraz stymulowania wzrostu gospodarczego poprzez innowacje; do rozwoju podstawowych i stosowanych badań i technologii oraz komercjalizacji, między innymi w dziedzinie ochrony środowiska, energii, a także bezpieczeństwa jądrowego, ochrony fizycznej, bezpieczeństwa chemicznego i biologicznego oraz ochrony chemicznej i biologicznej; oraz do promowania ściślejszej integracji naukowców, którzy dysponują technologiami, materiałami i wiedzą specjalistyczną mającymi zastosowanie do BMR, z międzynarodową społecznością naukową.

Artykuł 3

Aby osiągnąć założone cele, Centrum jest upoważnione do:

(i)	promowania i wspierania, przy pomocy funduszy lub w inny sposób, działań prowadzonych zgodnie z art. 2 niniejszej Umowy;

(ii)	monitorowania i audytu działań Centrum, zgodnie z art. 8 niniejszej Umowy;

(iii)

ustanawiania odpowiednich form współpracy z rządami, Unią Europejską i Euratomem, organizacjami międzyrządowymi, organizacjami pozarządowymi, organizacjami sektora prywatnego, fundacjami, wyższymi uczelniami, instytucjami naukowymi i powiązanymi programami oraz do otrzymywania od nich funduszy lub darowizn;

(iv)

ustanawiania, w stosownych przypadkach, oddziałów lub biur informacyjnych w zainteresowanych państwach będących Stronami lub na terytorium państw niebędących Stronami, jeśli Zarząd jednomyślnie zatwierdził ustanowienie takiego oddziału lub biura informacyjnego na terytorium danego państwa niebędącego Stroną; oraz

(v)	angażowania się w inne działania wchodzące w zakres niniejszej Umowy, na które Zarząd wyraził zgodę na zasadzie konsensusu.

Artykuł 4

A. Centrum posiada Zarząd i Sekretariat, w którego skład wchodzi dyrektor zarządzający (działający jako dyrektor generalny), zastępca lub zastępcy dyrektora zarządzającego oraz inni członkowie personelu Centrum, zgodnie ze statutem Centrum.

B. Zarząd jest odpowiedzialny za:

(i)	określanie polityki Centrum i swojego regulaminu wewnętrznego;

(ii)	przekazywanie ogólnych wytycznych i zaleceń dla Sekretariatu;

(iii)

zatwierdzanie budżetu operacyjnego Centrum;

(iv)	zarządzanie finansami i innymi sprawami Centrum, w tym zatwierdzanie procedur dotyczących sporządzania budżetu Centrum, prowadzenia rachunkowości i audytu rachunkowego;

(v)	ustalanie ogólnych kryteriów i priorytetów dotyczących zatwierdzania działań;

(vi)	zatwierdzanie projektów, zgodnie z art. 6 niniejszej Umowy;

(vii)

uchwalanie Statutu i innych porozumień wykonawczych, o ile zachodzi taka potrzeba; oraz

(viii)

inne funkcje powierzone mu na podstawie niniejszej Umowy lub konieczne do wykonania niniejszej Umowy.

C. Decyzje Zarządu są podejmowane na zasadzie konsensusu.

D. Każdej Stronie przysługuje jeden głos w Zarządzie i może ona powołać do Zarządu nie więcej niż dwóch przedstawicieli.

E. Strony mogą powołać Doradczy Komitet Naukowy składający się z przedstawicieli mianowanych przez Strony, aby zapewniał Zarządowi specjalistyczne doradztwo naukowe i inne niezbędne porady specjalistyczne; doradzał Radzie w sprawie dziedzin, w jakich należy wspierać badania służące celom pokojowym; oraz udzielał wszelkich innych porad, o które może się zwrócić Zarząd.

F. Zarząd uchwala Statut na podstawie niniejszej Umowy. Statut określa:

(i)	strukturę Sekretariatu, w tym obowiązki i zadania dyrektora zarządzającego, zastępców dyrektora zarządzającego i pozostałych osób zajmujących najważniejsze stanowiska;

(ii)	procedurę wyboru, opracowywania, zatwierdzania, finansowania, prowadzenia i monitorowania działań;

(iii)

procedury sporządzania budżetu Centrum, prowadzenia rachunkowości i audytu rachunkowego;

(iv)	odpowiednie wytyczne w sprawie praw własności intelektualnej wynikających z projektów Centrum i w sprawie rozpowszechniania wyników projektów;

(v)	procedury dotyczące uczestnictwa rządów, Unii Europejskiej i Euratomu, organizacji międzyrządowych i pozarządowych w działaniach Centrum;

(vi)	politykę kadrową;

oraz inne ustalenia niezbędne do wykonania niniejszej Umowy.

Artykuł 5

Zarząd może zaprosić organizacje międzyrządowe i pozarządowe oraz państwa niebędące Stronami do udziału w swoich posiedzeniach w charakterze obserwatorów bez prawa głosu.

Artykuł 6

Do każdego wniosku dotyczącego projektu, który jest przedkładany do zatwierdzenia Zarządowi, należy dołączyć pisemną zgodę państwa lub państw, w którym lub w których mają być prowadzone prace. Oprócz udzielonej wcześniej zgody ze strony takiego państwa lub takich państw, do zatwierdzenia projektu wymagany jest także konsensus Zarządu.

Artykuł 7

A. Projekty zatwierdzone przez Zarząd mogą być finansowane lub wspierane przez Centrum, Strony, organizacje pozarządowe, fundacje, wyższe uczelnie, instytucje naukowe, organizacje międzyrządowe i organizacje sektora prywatnego. Takie finansowanie i wspieranie zatwierdzonych projektów odbywa się na warunkach określonych przez podmioty finansujące lub udzielające wsparcia, z zastrzeżeniem, że warunki te muszą być zgodne z niniejszą Umową.

B. Ani przedstawiciele Stron wchodzący w skład Zarządu, ani personel Sekretariatu Centrum nie są uprawnieni do otrzymania finansowania na cele projektu i nie mogą czerpać żadnych bezpośrednich korzyści z funduszy przeznaczonych na projekty.

Artykuł 8

A. Centrum przysługuje prawo do przeprowadzenia następujących czynności w państwach, w których mają być prowadzone działania:

(i)	przeprowadzania na miejscu kontroli działań Centrum, materiałów, dostaw, wykorzystania funduszy, powiązanych usług i wykorzystania środków finansowych, po wystosowaniu powiadomienia przez Centrum lub, dodatkowo, zgodnie z zasadami określonymi w umowie w sprawie projektu; oraz

(ii)

przeprowadzania, na wniosek Centrum, inspekcji lub kontroli wszelkich rejestrów lub innych dokumentów mających związek z projektami i działaniami Centrum oraz wykorzystaniem funduszy, niezależnie od miejsca przechowywania takich rejestrów i dokumentów, zarówno w czasie finansowania projektów przez Centrum, jak i w okresie późniejszym, zgodnie z ustaleniami w umowie w sprawie projektu.

Pisemna zgoda wymagana w art. 6 niniejszej Umowy obejmuje zgodę państwa lub państw, w którym lub w których ma być prowadzony projekt, oraz instytucji będącej jego odbiorcą na zapewnienie Centrum dostępu niezbędnego do prowadzenia kontroli i monitorowania projektu, zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym punkcie.

B. Każda ze Stron posiada również prawa określone w pkt A niniejszego artykułu, koordynowane za pośrednictwem Centrum, w odniesieniu do projektów, które finansuje w całości lub w części lub które są realizowane na jej terytorium.

C. W przypadku ustalenia, że warunki dotyczące projektu nie są przestrzegane, Centrum albo rząd lub organizacja, które zapewniają finansowanie, mogą zakończyć projekt, powiadamiając wcześniej Zarząd o przyczynach tej decyzji, i podjąć właściwe kroki, zgodnie z postanowieniami umowy w sprawie projektu.

Artykuł 9

A. Siedziba główna Centrum znajduje się w Republice Kazachstanu, a Republika Kazachstanu pełni funkcję państwa przyjmującego, chyba że i do czasu gdy: (i) Republika Kazachstanu wystosuje pisemne powiadomienie do Zarządu o rezygnacji z pełnienia funkcji państwa przyjmującego; (ii) inna Strona, o której mowa w art. 13 pkt A niniejszej Umowy lub która przystąpiła do niniejszej Umowy zgodnie z jej art. 13 pkt B w celu wyrażenia zgody na prowadzenie działań Centrum na jej terytorium, wystosuje pisemne powiadomienie do Zarządu, w którym zwróci się o mianowanie jej kolejnym państwem przyjmującym; (iii) Zarząd podejmie, na zasadzie konsensusu, decyzję o przyjęciu wniosku tej Strony o mianowanie jej kolejnym państwem przyjmującym; oraz (iv) Strona występująca z wnioskiem o mianowanie jej kolejnym państwem przyjmującym wystosuje pisemne powiadomienie do Zarządu, w którym potwierdzi, że przyjmuje mianowanie jej kolejnym państwem przyjmującym.

B. Rząd państwa przyjmującego zapewnia materialne wsparcie na rzecz Centrum poprzez udostępnienie mu, na własny koszt, obiektu budowlanego odpowiadającego potrzebom użytkowym Centrum oraz zapewnia utrzymanie, dostęp do mediów i ochronę tego obiektu. Rząd państwa przyjmującego i Centrum mogą zawrzeć umowę określająca warunki, na których państwo przyjmujące zapewnia Centrum materialne wsparcie i udostępnia mu obiekt budowlany.

C. Centrum posiada w państwie przyjmującym status osoby prawnej i może w tym charakterze zawierać umowy, nabywać i zbywać mienie nieruchome i ruchome oraz występować w charakterze strony powodowej lub pozwanej w postępowaniu przed sądem.

Artykuł 10

W państwie przyjmującym:

(i)

a)	środki finansowe otrzymane przez Centrum i wszelkie odsetki uzyskane od tych środków nie podlegają opodatkowaniu w państwie przyjmującym;

b)	ani Centrum, ani żaden z jego oddziałów nie może być objęte lub objęty podatkiem od majątku, który podlega opodatkowaniu na mocy przepisów prawa podatkowego państwa przyjmującego;

surowce, produkty zaopatrzeniowe i inne mienie dostarczane lub wykorzystywane do celów działań Centrum może być wwożone do i wywożone z państwa przyjmującego oraz wykorzystywane w państwie przyjmującym bez jakichkolwiek obciążeń, opłat, należności celnych, podatków związanych z przywozem, podatków od wartości dodanej (VAT) i innych podobnych podatków i opłat. Surowce, produkty zaopatrzeniowe oraz inne mienie nieruchome lub ruchome mogą być przenoszone albo w inny sposób przekazywane przez Centrum na rzecz podmiotów prawnych (w tym m.in. organizacji naukowych państwa przyjmującego), a także posiadane lub wykorzystywane przez Centrum lub podmioty, na rzecz których zostały przeniesione lub przekazane, bez jakichkolwiek obciążeń, opłat, należności celnych, podatków związanych z przywozem, VAT, podatków od majątku oraz innych podobnych podatków i opłat;

d)	członkowie personelu Centrum niebędący obywatelami państwa przyjmującego są zwolnieni z obowiązku płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych w państwie przyjmującym;

e)	środki finansowe związane z projektami Centrum, otrzymane przez podmioty prawne, w tym organizacje naukowe państwa przyjmującego, nie podlegają opodatkowaniu w państwie przyjmującym;

f)	środki finansowe otrzymane przez osoby fizyczne, w szczególności przez naukowców i specjalistów, w ramach projektów Centrum, nie są włączane do ich całkowitego dochodu podlegającego opodatkowaniu;

(ii)

Centrum, Strony, rządy, organizacje międzyrządowe i pozarządowe mają prawo dokonywać bez ograniczeń przelewów funduszy potrzebnych Centrum do prowadzenia działań – do państwa przyjmującego i poza jego terytorium, w walucie innej niż waluta państwa przyjmującego. Każdy z wyżej wymienionych podmiotów ma prawo dokonywać przelewy tylko na takie kwoty, które nie przekraczają w sumie łącznej wysokości kwoty przelanej przez dany podmiot do państwa przyjmującego; oraz

b)	w celu finansowania Centrum i jego działań Centrum ma prawo, w imieniu własnym i podmiotów wymienionych w ppkt (ii) lit. a) niniejszego artykułu, do sprzedaży waluty obcej na wewnętrznym rynku walutowym państwa przyjmującego;

(iii)

członkowie personelu organizacji niemających siedziby w państwie przyjmującym, którzy uczestniczą w działaniach Centrum i nie są obywatelami ani stałymi rezydentami państwa przyjmującego, są zwolnieni z płatności jakichkolwiek należności celnych lub opłat od przedmiotów osobistych i artykułów gospodarstwa domowego przywożonych do tego państwa przyjmującego, wywożonych z niego, lub wykorzystywanych na jego terytorium do użytku osobistego tych członków personelu lub ich rodzin.

Artykuł 11

A. Centrum, jego aktywa i mienie posiadają immunitet jurysdykcyjny i egzekucyjny w państwie przyjmującym, z wyjątkiem indywidualnych przypadków, w których Centrum wyraźnie zrzekło się immunitetu.

B. Przywileje i immunitety przyznawane są Centrum wyłącznie do celów określonych w niniejszej Umowie.

C. Postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią przeszkody dla uzyskania rekompensaty lub odszkodowania na podstawie odpowiednich umów międzynarodowych lub właściwego prawa krajowego każdego z państw.

D. Żadne z postanowień pkt A niniejszego artykułu nie może być interpretowane jako mające na celu uniemożliwienie wszczęcia postępowania sądowego lub dochodzenia roszczeń w stosunku do obywateli lub stałych rezydentów państwa przyjmującego.

Artykuł 12

A. Personel Centrum i członkowie ich rodzin znajdujący się w państwie przyjmującym otrzymują od państwa przyjmującego następujące przywileje i immunitety:

(i)	immunitet obejmujący aresztowanie, zatrzymanie, proces sądowy, w tym postępowanie sądowe w sprawach karnych, cywilnych i postępowanie administracyjne, w związku z ich wypowiedziami ustnymi lub pisemnymi i czynnościami służbowymi;

(ii)	zwolnienie z podatków dochodowych, składek na ubezpieczenie społeczne lub innych podatków, ceł lub opłat, z wyjątkiem tych, które są zwykle wliczone w ceny towarów lub usług;

(iii)

zwolnienie od podlegania przepisom dotyczącym zabezpieczenia społecznego;

(iv)	zwolnienie od podlegania przepisom dotyczącym ograniczeń imigracyjnych i rejestracji obcokrajowców; oraz

(v)

prawo do przywozu swoich mebli i innych ruchomości przy obejmowaniu po raz pierwszy stanowiska, bez nakładania przez państwo przyjmujące jakichkolwiek obciążeń, opłat, należności celnych, podatków związanych z przywozem i innych podobnych podatków i opłat, a także prawo do wywozu swoich mebli i innych ruchomości po zakończeniu pracy na stanowisku, bez nakładania przez państwo przyjmujące jakichkolwiek obciążeń, opłat, należności celnych, podatków związanych z wywozem i innych podobnych opłat.

Postanowienia ppkt (i) niniejszego artykułu nie mają zastosowania w przypadku powództwa cywilnego: a) wynikającego z umowy zawartej przez personel Centrum w innym charakterze niż – wyraźnie lub w sposób dorozumiany – jako przedstawiciel Centrum; albo b) wszczętego przez osobę trzecią z tytułu szkody wynikającej z wypadku samochodowego w państwie przyjmującym.

B. Rząd państwa przyjmującego przyznaje przedstawicielom Stron wchodzącym w skład Zarządu, dyrektorowi zarządzającemu i zastępcom dyrektora zarządzającego, obok przywilejów i immunitetów wymienionych w pkt A niniejszego artykułu, wszelkie dodatkowe przywileje, immunitety, zwolnienia i ułatwienia, które państwo przyjmujące przyznaje zazwyczaj przedstawicielom członków organizacji międzynarodowych i ich kierownictwu na jego terytorium.

C. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie wymaga od rządu państwa przyjmującego nadawania przywilejów i immunitetów określonych w pkt A i B niniejszego artykułu jego własnym obywatelom lub stałym rezydentom.

D. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako uchylające przywileje, immunitety i inne korzyści przyznane osobom opisanym w pkt A i B niniejszego artykułu na mocy innych umów.

Artykuł 13

A. Republika Armenii, Gruzja, Republika Kazachstanu, Republika Kirgiska i Republika Tadżykistanu mają obowiązek przestrzegać zobowiązań podjętych przez państwo przyjmujące w art. 9 pkt C, art. 10, 11 i 12 niniejszej Umowy.

B. Każde państwo pragnące przystąpić do niniejszej Umowy po jej wejściu w życie powiadamia o tym Zarząd za pośrednictwem dyrektora zarządzającego. Zarząd przekazuje takiemu państwu uwierzytelniony odpis niniejszej Umowy, za pośrednictwem dyrektora zarządzającego. Po zatwierdzeniu przez Zarząd, państwo to może przystąpić do niniejszej Umowy. Niniejsza Umowa wchodzi w życie w odniesieniu do takiego państwa trzydziestego (30.) dnia po dacie złożenia przez to państwo u depozytariusza dokumentu przystąpienia. Każde państwo dysponujące technologiami, wiedzą specjalistyczną lub materiałami powiązanymi mającymi zastosowanie do BMR, które przystępuje do niniejszej Umowy w celu wyrażenia zgody na prowadzenie działań Centrum na jego terytorium – który to cel należy wskazać w dokumencie przystąpienia – ma obowiązek przestrzegać zobowiązań podjętych przez państwo przyjmujące w art. 9 pkt C, art. 10, 11 i 12 niniejszej Umowy.

Artykuł 14

A. Strony dokonują przeglądu niniejszej Umowy po dwóch latach od jej wejścia w życie. Przegląd ten uwzględnia zobowiązania finansowe i płatności Stron.

B. Niniejsza Umowa może zostać zmieniona za pisemną zgodą Stron, z wyłączeniem jakiejkolwiek Strony, która odstąpiła od niniejszej Umowy lub przedstawiła, zgodnie z pkt C niniejszego artykułu, powiadomienie o swoim zamiarze odstąpienia od niniejszej Umowy. Jeśli Strona przedstawiła powiadomienie o odstąpieniu od niniejszej Umowy, a następnie wycofała je, zanim odstąpienie od Umowy stało się skuteczne, wszelkie zmiany niniejszej Umowy, które weszły w życie po dniu przedstawienia przez Stronę powiadomienia o odstąpieniu od niniejszej Umowy, obowiązują w stosunku do tej Strony.

C. Każda ze Stron może odstąpić od niniejszej Umowy po upływie co najmniej sześciu miesięcy od chwili wystosowania pisemnego powiadomienia do depozytariusza.

Artykuł 15

A. Wszelkie wątpliwości lub spory dotyczące stosowania lub wykładni niniejszej Umowy są przedmiotem konsultacji między Stronami.

B. Jeśli danej kwestii nie uda się rozstrzygnąć w drodze konsultacji, wszystkie zainteresowane Strony mogą wspólnie uzgodnić poddanie jej innej procedurze rozstrzygania sporów, takiej jak postępowanie pojednawcze, mediacja czy arbitraż.

Artykuł 16

Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie ma na celu utrudnienia kontynuacji Centrum jako organizacji międzyrządowej ustanowionej pierwotnie umową z 1992 r., w tym działalności istniejących oddziałów Centrum, i nie wpływa na ważność jakichkolwiek obowiązujących umów, dotacji ani innych instrumentów prawnych lub porozumień Centrum, chyba że zostały one wyraźnie zmienione niniejszą Umową.

Artykuł 17

A. Niniejsza Umowa jest otwarta do podpisu dla Unii Europejskiej i Euratomu, działających jako jedna Strona, Gruzji, Japonii, Królestwa Norwegii, Republiki Armenii, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Korei, Republiki Tadżykistanu i Stanów Zjednoczonych.

B. Niniejsza Umowa podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia są składane u depozytariusza.

C. Niniejsza Umowa wchodzi w życie w dacie otrzymania przez depozytariusza ostatniego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia od państw wymienionych w pkt A niniejszego artykułu oraz od Unii Europejskiej i Euratomu działających jako jedna Strona.

D. Od chwili jej wejścia w życie niniejsza Umowa zastępuje Protokół w sprawie tymczasowego stosowania. Strony zaprzestaną wówczas tymczasowego stosowania umowy z 1992 r.

Artykuł 18

Sekretariat Centrum jest depozytariuszem niniejszej Umowy. Wszystkie zawiadomienia skierowane do depozytariusza należy adresować do dyrektora zarządzającego Centrum. Depozytariusz wypełnia obowiązki zgodnie z art. 77 konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z dnia 23 maja 1969 r.

NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą Umowę.

Sporządzono w Astanie dnia 9 grudnia 2015 r. w językach: angielskim, armeńskim, francuskim, gruzińskim, japońskim, kazachskim, kirgiskim, koreańskim, niemieckim, norweskim, rosyjskim i tadżyckim, przy czym każdy tekst jest na równi autentyczny. W przypadku rozbieżności pomiędzy wersjami językowymi rozstrzygająca jest wersja w języku angielskim.

14.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 37/15

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/250

z dnia 13 lutego 2017 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lutego 2017 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny

Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MA	117,5
	SN	359,5
	TR	149,3
	ZZ	208,8
0707 00 05	MA	85,9
	TR	174,3
	ZZ	130,1
0709 91 00	EG	153,4
0709 91 00	ZZ	153,4
0709 93 10	MA	64,3
	TR	193,7
	ZZ	129,0
0805 10 22 , 0805 10 24 , 0805 10 28	EG	44,8
	IL	79,4
	MA	44,3
	TN	50,5
	TR	74,4
	ZZ	58,7
0805 21 10 , 0805 21 90 , 0805 29 00	EG	93,2
	IL	131,6
	MA	89,9
	TR	91,3
	ZZ	101,5
0805 22 00	IL	114,8
	MA	102,3
	TR	60,4
	ZZ	92,5
0805 50 10	EG	82,4
	TR	75,0
	ZZ	78,7
0808 30 90	CL	225,1
	CN	113,2
	ZA	114,0
	ZZ	150,8

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

14.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 37/19

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/252

z dnia 9 lutego 2017 r.

zmieniająca załącznik II do decyzji 93/52/EWG w odniesieniu do uznania Wspólnoty Autonomicznej Estremadury za oficjalnie wolną od brucelozy (B. Melitensis) i zmieniająca załączniki do decyzji 2003/467/WE w odniesieniu do uznania niektórych regionów Hiszpanii za oficjalnie wolne od gruźlicy i oficjalnie wolne od brucelozy w odniesieniu do stad bydła oraz uznania Jersey za region oficjalnie wolny od enzootycznej białaczki bydła

(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 691)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (1), w szczególności jej załącznik A sekcja I pkt 4, załącznik A sekcja II pkt 7 oraz załącznik D rozdział I pkt E,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/68/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami (2), w szczególności jej załącznik A rozdział 1 sekcja II,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dyrektywie 91/68/EWG określono warunki dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel owcami i kozami w Unii. Ustalono w niej warunki, zgodnie z którymi państwa członkowskie lub ich regiony mogą być uznawane za oficjalnie wolne od brucelozy (B. melitensis).

(2)	W załączniku II do decyzji Komisji 93/52/EWG (3) znajduje się wykaz regionów państw członkowskich uznanych za oficjalnie wolne od brucelozy (B. melitensis) zgodnie z dyrektywą 91/68/EWG.

(3)	Hiszpania przedłożyła Komisji dokumentację wykazującą, że Wspólnota Autonomiczna Estremadury spełnia określone w dyrektywie 91/68/EWG warunki uzyskania statusu regionu oficjalnie wolnego od brucelozy (B. melitensis) w odniesieniu do stad owiec i kóz.

(4)	W wyniku oceny dokumentacji przekazanej przez Hiszpanię Wspólnotę Autonomiczną Estremadury należy uznać za oficjalnie wolną od brucelozy (B. melitensis) w odniesieniu do stad owiec i kóz.

(5)

W załączniku II do decyzji 93/52/EWG we wpisie dotyczącym Hiszpanii wymieniono zarówno Wspólnotę Autonomiczną Wysp Kanaryjskich, jak i należące do niej dwie prowincje: Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas. Ze względu na to, że Wspólnota Autonomiczna Wysp Kanaryjskich posiada jedynie te dwie prowincje, odniesienie do prowincji Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas jest zbędne i powinno zostać skreślone.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić dotyczący Hiszpanii wpis w załączniku II do decyzji 93/52/EWG.

(7)

Dyrektywa 64/432/EWG ma zastosowanie do handlu bydłem i trzodą chlewną w Unii. Określono w niej warunki, zgodnie z którymi region państwa członkowskiego może być uznany za oficjalnie wolny od gruźlicy, oficjalnie wolny od brucelozy lub oficjalnie wolny od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła.

(8)	W rozdziale 2 załącznika I do decyzji Komisji 2003/467/WE (4) wymieniono regiony państw członkowskich uznane za oficjalnie wolne od gruźlicy w odniesieniu do stad bydła.

(9)

Hiszpania przedłożyła Komisji dokumentację wykazującą, że Wspólnota Autonomiczna Wysp Kanaryjskich spełnia określone w dyrektywie 64/432/EWG warunki uzyskania statusu regionu oficjalnie wolnego od gruźlicy w odniesieniu do stad bydła. W związku z powyższym region ten należy wymienić w rozdziale 2 załącznika I do decyzji 2003/467/WE jako region oficjalnie wolny od gruźlicy w odniesieniu do stad bydła.

(10)	W rozdziale 2 załącznika II do decyzji 2003/467/WE wymieniono regiony państw członkowskich uznane za oficjalnie wolne od brucelozy w odniesieniu do stad bydła.

(11)

Hiszpania przedłożyła Komisji dokumentację wykazującą, że Wspólnota Autonomiczna Asturii oraz prowincje Burgos, Soria i Valladolid należące do Wspólnoty Autonomicznej Kastylia-Leon spełniają określone w dyrektywie 64/432/EWG warunki uzyskania statusu regionu oficjalnie wolnego od brucelozy w odniesieniu do stad bydła. W związku z powyższym regiony te należy wymienić w rozdziale 2 załącznika II do decyzji 2003/467/WE jako regiony oficjalnie wolne od brucelozy w odniesieniu do stad bydła.

(12)

W rozdziale 2 załącznika II do decyzji 2003/467/WE we wpisie dotyczącym Hiszpanii wymieniono zarówno Wspólnotę Autonomiczną Wysp Kanaryjskich, jak i należące do niej dwie prowincje: Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas. Ze względu na to, że Wspólnota Autonomiczna Wysp Kanaryjskich posiada jedynie te dwie prowincje, odniesienie do prowincji Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas jest zbędne i powinno zostać skreślone.

(13)	W rozdziale 2 załącznika III do decyzji 2003/467/WE wymieniono regiony państw członkowskich uznane za oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła.

(14)	Rozporządzenie Rady (EWG) nr 706/73 (5) stanowi, że do celów stosowania przepisów z zakresu prawodawstwa dotyczącego zdrowia zwierząt Zjednoczone Królestwo i Wyspy Normandzkie, w tym wyspę Jersey, uważa się za jedno państwo członkowskie.

(15)

Zjednoczone Królestwo przedłożyło Komisji dokumentację wykazującą, że Jersey spełnia określone w dyrektywie 64/432/EWG warunki uzyskania statusu regionu oficjalnie wolnego od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła. W związku z powyższym Jersey należy wymienić w rozdziale 2 załącznika III do decyzji 2003/467/WE jako region oficjalnie wolny od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła.

(16)	Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki do decyzji 2003/467/WE.

(17)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku II do decyzji 93/52/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

W załącznikach do decyzji 2003/467/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2017 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977.

(2) Dz.U. L 46 z 19.2.1991, s. 19.

(3) Decyzja Komisji 93/52/EWG z dnia 21 grudnia 1992 r. stwierdzająca stosowanie się państw członkowskich lub regionów do wymagań odnoszących się do brucelozy (B. melitensis) i przyznająca im status oficjalnie wolnych od choroby (Dz.U. L 13 z 21.1.1993, s. 14).

(4) Decyzja Komisji 2003/467/WE z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiająca status bydła oficjalnie wolnego od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła dla stad w niektórych państwach członkowskich i regionach państw członkowskich (Dz.U. L 156 z 25.6.2003, s. 74).

(5) Rozporządzenie (EWG) nr 706/73 Rady z dnia 12 marca 1973 r. dotyczące uzgodnień wspólnotowych mających zastosowanie do Wysp Normandzkich oraz wyspy Man w zakresie handlu produktami rolnymi (Dz.U. L 68 z 15.3.1973, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

W załączniku II do decyzji 93/52/EWG wpis dotyczący Hiszpanii otrzymuje brzmienie:

„W Hiszpanii:

—	Wspólnota Autonomiczna Asturii,

—	Wspólnota Autonomiczna Balearów,

—	Wspólnota Autonomiczna Wysp Kanaryjskich,

—	Wspólnota Autonomiczna Kantabrii,

—	Wspólnota Autonomiczna Kastylia-Leon,

—	Wspólnota Autonomiczna Estremadury,

—	Wspólnota Autonomiczna Galicji,

—	Wspólnota Autonomiczna Nawarry,

—	Wspólnota Autonomiczna Kraju Basków.”.

ZAŁĄCZNIK II

W załącznikach do decyzji 2003/467/WE wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku I rozdział 2 przed wpisem dotyczącym Zjednoczonego Królestwa dodaje się wpis dotyczący Hiszpanii w brzmieniu:

„W Hiszpanii:

—	Wspólnota Autonomiczna Wysp Kanaryjskich.”;

w załączniku II rozdział 2 wpis dotyczący Hiszpanii otrzymuje brzmienie:

„W Hiszpanii:

—	Wspólnota Autonomiczna Asturii,

—	Wspólnota Autonomiczna Balearów,

—	Wspólnota Autonomiczna Wysp Kanaryjskich,

—	Wspólnota Autonomiczna Kastylia-Leon: prowincje Burgos, Soria i Valladolid,

—	Wspólnota Autonomiczna La Rioja,

—	Wspólnota Autonomiczna Murcji,

—	Wspólnota Autonomiczna Nawarry,

—	Wspólnota Autonomiczna Kraju Basków.”;

w załączniku III rozdział 2 wpis dotyczący Zjednoczonego Królestwa otrzymuje brzmienie:

„W Zjednoczonym Królestwie:

—

Jersey

—	Wyspa Man.”.

14.2.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 37/23

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2017/253

z dnia 13 lutego 2017 r.

ustanawiająca procedury powiadamiania o zagrożeniach w ramach systemu wczesnego ostrzegania i reagowania ustanowionego w odniesieniu do poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz procedury wymiany informacji, przeprowadzania konsultacji i koordynacji działań podejmowanych w odpowiedzi na takie zagrożenia zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz uchylającą decyzję nr 2119/98/WE (1), w szczególności jej art. 8 ust. 2 i art. 11 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) ustanowiono system wczesnego ostrzegania i reagowania („EWRS”) jako sieć stałej łączności pomiędzy Komisją i właściwymi organami ds. zdrowia publicznego w państwach członkowskich w sprawie zapobiegania i kontroli pewnych kategorii chorób zakaźnych („sieć stałej łączności”). Procedury regulujące funkcjonowanie EWRS zostały określone w decyzji Komisji 2000/57/WE (3).

(2)

Rozporządzeniem (WE) nr 851/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) ustanowiono Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób („ECDC”). Zgodnie z art. 8 tego rozporządzenia ECDC wspiera Komisję i pomaga jej poprzez prowadzenie EWRS. W szczególności ECDC zajmuje się codzienną obsługą i utrzymaniem aplikacji informatycznej systemu wczesnego ostrzegania i reagowania („aplikacja informatyczna EWRS”).

(3)

Decyzję nr 2119/98/WE uchylono i zastąpiono decyzją nr 1082/2013/UE. Nowa decyzja ponownie nadała moc prawną EWRS. Ponadto rozszerzyła ona zakres sieci stałej łączności, aby obejmowała ona również inne rodzaje zagrożeń o pochodzeniu biologicznym, a także inne kategorie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia, w tym zagrożeń o pochodzeniu chemicznym, środowiskowym lub o nieznanym pochodzeniu. Ponadto określono w niej zasady dotyczące nadzoru epidemiologicznego, monitorowania, wczesnego ostrzegania i zwalczania poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia.

(4)

Uwzględniając zmiany dokonane w EWRS, należy dokonać przeglądu i aktualizacji procedur regulujących jego funkcjonowanie. Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie i jednolite stosowanie EWRS, konieczne jest określenie szczegółowych procedur wymiany informacji. Takie procedury powinny uniemożliwiać pokrywanie się działań lub wykonywanie działań sprzecznych z istniejącymi strukturami i mechanizmami monitorowania, wczesnego ostrzegania oraz zwalczania poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia.

(5)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. b) decyzji nr 1082/2013/UE państwa członkowskie są zobowiązane do wyznaczenia właściwych organów odpowiedzialnych za powiadamianie o zagrożeniu i za ustalanie środków reagowania (właściwe organy EWRS). Aby zapewnić koordynację i spójność w zakresie łączności, państwa członkowskie powinny przekazać innym państwom członkowskim i Komisji dane kontaktowe właściwych organów EWRS, a także wszelkie późniejsze zmiany dotyczące właściwych organów.

(6)	Skuteczność EWRS zależy od terminowego przekazywania i wymiany odpowiednich informacji dotyczących pojawienia się lub rozwoju poważnego transgranicznego zagrożenia zdrowia. Powinno się zatem określić jasne ramy czasowe, w jakich należy powiadomić o zagrożeniach i przekazać informacje.

(7)

Aby uniknąć strukturalnego dublowania się powiadomień o zagrożeniach oraz sprzecznych działań, powinno być możliwe, aby inne odpowiednie systemy szybkiego ostrzegania i informowania, ustanowione na mocy innych przepisów prawa unijnego lub Traktatu Euratom, mogły korzystać z EWRS w celu przekazywania ostrzeżeń oraz informacji na temat zdarzeń, które stanowią lub mogą stanowić poważne transgraniczne zagrożenie zdrowia. Taka możliwość powinna zależeć od spełnienia warunku, by połączenie z innymi systemami nie wpłynęło negatywnie na bezpieczeństwo EWRS i by przestrzegane były mające zastosowanie przepisy o ochronie danych. Ponadto EWRS powinien być kompatybilny z systemem pól danych, przepływami danych i prawami dostępu wszelkich innych systemów ostrzegania i informowania, z którymi miałby być połączony. Aplikacja informatyczna EWRS powinna zostać dostosowana tak, aby umożliwić taką interoperacyjność między różnymi systemami ostrzegania i informowania.

(8)

Zgodnie z art. 11 ust. 1 decyzji nr 1082/2013/UE, w przypadku powiadomienia o zagrożeniu, państwa członkowskie konsultują się wzajemnie na forum Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia („KBZ”) w celu koordynacji reagowania krajowego i komunikacji w zakresie ryzyka i sytuacji kryzysowych. W celu ułatwienia koordynacji takich działań oraz skutecznej łączności, należy określić procedury, zgodnie z którymi państwa członkowskie będą koordynować działania, a także procedury w zakresie skutecznego informowania ogółu społeczeństwa lub pracowników służby zdrowia.

(9)	Zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.

(10)	W kontekście obsługi EWRS stosowane powinny być: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001.

(11)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Poważnych Transgraniczych Zagrożeń Zdrowia ustanowionego na mocy art. 18 decyzji nr 1082/2013/UE.

(12)	Należy zatem uchylić i zastąpić decyzję 2000/57/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Właściwe organy EWRS

1. Komisja przyznaje właściwym organom EWRS, wyznaczonym zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. b) decyzji nr 1082/2013/UE, dostęp do systemu wczesnego ostrzegania i reagowania ustanowionego na mocy art. 8 decyzji nr 1082/2013/UE.

2. Państwa członkowskie zapewniają utworzenie skutecznych kanałów łączności pomiędzy właściwymi organami EWRS i wszelkimi innymi odpowiednimi właściwymi organami w obrębie ich kompetencji, tak aby móc szybko zidentyfikować poważne transgraniczne zagrożenia zdrowia spełniające kryteria określone w art. 9 ust. 1 i 2 decyzji nr 1082/2013/UE.

Artykuł 2

Powiadomienia o zagrożeniach w EWRS

1. W przypadku gdy państwa członkowskie lub Komisja dowiedzą się o pojawieniu się lub rozwoju poważnego transgranicznego zagrożenia zdrowia w rozumieniu art. 9 ust. 1 decyzji nr 1082/2013/UE, wprowadzają ostrzeżenie, o którym mowa w tym artykule, bez zbędnej zwłoki, a w każdym przypadku nie później niż 24 godziny od chwili gdy po raz pierwszy dowiedziały się o tym zagrożeniu.

2. Państwa członkowskie lub Komisja mogą poinformować o wprowadzeniu ostrzeżenia Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia.

3. Obowiązek powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, nie ma wpływu na obowiązek powiadomienia określony w art. 9 ust. 2 decyzji nr 1082/2013/UE.

4. Fakt, że nie wszystkie istotne informacje, jak wskazano w art. 9 ust. 3 tej decyzji, mogą być dostępne, nie powoduje opóźnienia w dokonaniu powiadomienia o zagrożeniu.

5. Ostrzeżenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informację o tym, w jaki sposób spełnione zostały kryteria w art. 9 ust. 1 decyzji nr 1082/2013/UE.

6. W przypadku gdy w następstwie powiadomienia o zagrożeniu państwo członkowskie lub Komisja pragną przekazać dostępne istotne informacje na potrzeby koordynacji zgodnie z art. 9 ust. 3 decyzji nr 1082/2013/UE, korzystają one z funkcji ad hoc EWRS, aby zamieścić „uwagi” w odpowiedzi na pierwotne powiadomienie.

Artykuł 3

Inne unijne systemy szybkiego ostrzegania i informowania

1. W powiadomieniu o zagrożeniu, o którym mowa w art. 2 ust. 1, należy określić, czy o stwierdzonym zagrożeniu powiadamiano już wcześniej za pośrednictwem innych systemów ostrzegania lub informowania działających na poziomie Unii lub na mocy Traktatu Euratom.

2. W przypadku gdy informacje o poważnym transgranicznym zagrożeniu zdrowia są przekazywane za pośrednictwem więcej niż jednego unijnego systemu ostrzegania lub informowania, Komisja wskazuje poprzez EWRS główny system dla konkretnego rodzaju wymiany informacji.

3. Do celów niniejszego artykułu inne systemy ostrzegania i informowania na poziomie Unii lub na mocy Traktatu Euratom obejmują systemy określone w załączniku.

Artykuł 4

Koordynacja działań krajowych w odpowiedzi na poważne transgraniczne zagrożenia zdrowia

1. W przypadku złożenia wniosku o przeprowadzenie konsultacji na podstawie art. 11 ust. 1 lit. a) decyzji nr 1082/2013/UE w celu koordynacji reagowania na poważne transgraniczne zagrożenia zdrowia, Komisja organizuje konsultacje w ramach KBZ, które powinny się odbyć w ciągu 2 dni roboczych od złożenia wniosku w zależności od stopnia pilności związanej z powagą zagrożenia.

2. Komisja informuje KBZ o wniosku i udostępnia mu wszelkie informacje istotne z punktu widzenia oceny zagrożenia poza tymi, które już przekazano za pośrednictwem EWRS.

3. Państwa członkowskie dostarczają również na piśmie wszelkie informacje istotne z punktu widzenia oceny zagrożenia poza tymi, które już przekazano za pośrednictwem EWRS, w tym informacje o środkach ochrony zdrowia publicznego lub innych środkach, które wprowadzono lub zamierza się wprowadzić.

4. KBZ bada wszelkie dostępne informacje dotyczące konkretnego zagrożenia, w tym powiadomienia o zagrożeniach, oceny ryzyka, jak również inne informacje przekazane przez państwa członkowskie lub Komisję za pośrednictwem albo EWRS albo KBZ, w tym informacje na temat środków ochrony zdrowia publicznego, które wprowadzono lub zamierza się wprowadzić. Takie badanie musi zostać niezwłocznie zakończone.

5. Państwa członkowskie, rozważając lub wprowadzając środki ochrony zdrowia publicznego w celu zwalczania poważnego transgranicznego zagrożenia zdrowia, uwzględniają wyniki badania przeprowadzonego w ramach konsultacji z KBZ.

Artykuł 5

Komunikaty w zakresie ryzyka i sytuacji kryzysowej

1. Po otrzymaniu wniosku o przeprowadzenie konsultacji na podstawie art. 11 ust. 1 lit. b) decyzji nr 1082/2013/UE państwa członkowskie konsultują się wzajemnie na forum KBZ oraz opracowują i proponują treść i formę komunikatów o ryzyku i sytuacji kryzysowej, które mają zostać przedstawione przez państwa członkowskie ogółowi społeczeństwa lub pracownikom służby zdrowia. Państwa członkowskie mogą dostosować takie komunikaty w zależności od potrzeb i okoliczności.

2. Państwa członkowskie, które już przekazały komunikaty w zakresie ryzyka i sytuacji kryzysowej dotyczące poważnego transgranicznego zagrożenia zdrowia, informują KBZ i Komisję na piśmie o treści takich komunikatów.

Artykuł 6

Dezaktywacja powiadomienia o zagrożeniu

W przypadku gdy przestają istnieć warunki, które uzasadniały wprowadzenie ostrzeżenia zgodnie z art. 9 ust. 1 decyzji nr 1082/2013/UE, ostrzeżenie zostaje zdezaktywowane przez państwo członkowskie, które je wprowadziło, lub przez Komisję w przypadku gdy ostrzeżenie zostało wprowadzone przez Komisję. Dezaktywacji ostrzeżenia dokonuje się jedynie po tym, jak wszystkie państwa członkowskie, których dotyczy ostrzeżenie, zgodziły się na taką dezaktywację.

Artykuł 7

Uchylenie decyzji 2000/57/WE

1. Decyzja 2000/57/WE traci moc.

2. Odesłania do uchylonej decyzji odczytuje się jako odesłania do niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lutego 2017 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 293 z 5.11.2013, s. 1.

(2) Decyzja nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 1998 r. ustanawiająca sieć nadzoru i kontroli epidemiologicznej chorób zakaźnych we Wspólnocie (Dz.U. L 268 z 3.10.1998, s. 1).

(3) Decyzja Komisji 2000/57/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie systemu wczesnego ostrzegania i reagowania w celu zapobiegania i kontroli chorób zakaźnych na mocy decyzji nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 21 z 26.1.2000, s. 32).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 851/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 1).

(5) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(6) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

ZAŁĄCZNIK

Niewyczerpujący wykaz systemów szybkiego ostrzegania i informowania na poziomie Unii, które zostaną stopniowo połączone z EWRS

Niniejszy załącznik zawiera wykaz systemów szybkiego ostrzegania i informowania, które funkcjonują obecnie na poziomie Unii lub na mocy Traktatu Euratom i które mogą być istotne z punktu widzenia otrzymywania ostrzeżeń i informacji na temat zdarzeń stanowiących lub mogących stanowić poważne transgraniczne zagrożenie zdrowia:

—	System zgłaszania chorób zwierzęcych (ADNS), mający na celu rejestrowanie i dokumentowanie sytuacji w zakresie chorób zakaźnych zwierząt,

—	Międzysektorowy system wczesnego ostrzegania Komisji (ARGUS), komisyjny wewnętrzny system wczesnego ostrzegania umożliwiający wszystkim Dyrekcjom Generalnym Komisji wymianę kluczowych informacji w razie sytuacji nadzwyczajnej lub kryzysowej oraz ułatwiający koordynację wewnętrzną,

—	Wspólny system łączności i informacji w sytuacjach nadzwyczajnych (CECIS), dotyczący ochrony ludności i wypadków związanych z zanieczyszczeniami mórz,

—	System wczesnego ostrzegania o zagrożeniach radiologicznych Unii Europejskiej (ECURIE), do powiadamiania o środkach zapobiegawczych służących ochronie przed skutkami awarii radiologicznej lub jądrowej,

—	System zgłaszania poważnych awarii (EMARS), ułatwiający wymianę wniosków wyciągniętych z awarii i zdarzeń potencjalnie wypadkowych z udziałem substancji niebezpiecznych w celu lepszego zapobiegania awariom chemicznym i łagodzenia ich potencjalnych skutków,

—	Europejski system powiadamiania o przypadkach zatrzymań związanych ze zdrowiem roślin (EUROPHYT), dotyczący przypadków zatrzymań ze względu na zdrowie roślin przesyłek roślin i produktów roślinnych przywożonych do Unii lub będących przedmiotem handlu w ramach Unii,

—	System wczesnego ostrzegania dotyczący krwi i składników krwi (RAB), służący wymianie informacji w celu zapobiegania transgranicznym incydentom związanym z przetaczaniem krwi lub powstrzymania ich,

—	Wspólnotowy system szybkiego informowania o niebezpiecznych produktach innych niż żywnościowe (RAPEX), służący wymianie informacji na temat produktów stwarzających zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów,

—	System wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (RASFF), służący powiadamianiu o zagrożeniach dla zdrowia ludzi ze strony żywności lub paszy,

—	Platforma wczesnego ostrzegania o tkankach i komórkach (RATC), służąca wymianie informacji i działaniom związanym z tkankami lub komórkami ludzkimi transferowanymi między państwami dla pacjentów,

—	Europejska sieć informacji o narkotykach i narkomanii (REITOX), do gromadzenia i przedstawiania informacji na temat zjawiska narkotyków w Europie.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 37

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 60 14 lutego 2017

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2017/248 z dnia 6 lutego 2017 r. w sprawie zawarcia Umowy dotyczącej kontynuowania Międzynarodowego Centrum Nauki i Techniki	1
		Umowa dotycząca kontynuowania Międzynarodowego Centrum Nauki i Techniki	3
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/249 z dnia 1 lutego 2017 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Folar de Valpaços (ChOG)]	13
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/250 z dnia 13 lutego 2017 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	15
		DECYZJE
	*	Decyzja Komisji (Euratom) 2017/251 z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie zawarcia w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Umowy dotyczącej kontynuowania Międzynarodowego Centrum Nauki i Techniki pomiędzy Unią Europejską i Euratomem, działającymi jako jedna Strona, a Gruzją, Japonią, Królestwem Norwegii, Republiką Armenii, Republiką Kazachstanu, Republiką Kirgiską, Republiką Korei, Republiką Tadżykistanu i Stanami Zjednoczonymi Ameryki	17
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/252 z dnia 9 lutego 2017 r. zmieniająca załącznik II do decyzji 93/52/EWG w odniesieniu do uznania Wspólnoty Autonomicznej Estremadury za oficjalnie wolną od brucelozy (B. Melitensis) i zmieniająca załączniki do decyzji 2003/467/WE w odniesieniu do uznania niektórych regionów Hiszpanii za oficjalnie wolne od gruźlicy i oficjalnie wolne od brucelozy w odniesieniu do stad bydła oraz uznania Jersey za region oficjalnie wolny od enzootycznej białaczki bydła (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 691) ( 1 )	19
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/253 z dnia 13 lutego 2017 r. ustanawiająca procedury powiadamiania o zagrożeniach w ramach systemu wczesnego ostrzegania i reagowania ustanowionego w odniesieniu do poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz procedury wymiany informacji, przeprowadzania konsultacji i koordynacji działań podejmowanych w odpowiedzi na takie zagrożenia zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE ( 1 )	23

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424 z dnia 16 grudnia 2015 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oraz uchylającego rozporządzenie Komisji (WE) nr 2869/95 w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) ( Dz.U. L 341 z 24.12.2015 )	28