ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 59 |
|
|
Sprostowania |
|
|
* |
||
|
* |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2301
z dnia 8 grudnia 2016 r.
rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Olio di Calabria (ChOG)]
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 52 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Włoch o rejestrację nazwy „Olio di Calabria” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). |
(2) |
Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Olio di Calabria” powinna zatem zostać zarejestrowana, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Nazwa „Olio di Calabria” (ChOG) zostaje zarejestrowana.
Nazwa, o której mowa w akapicie pierwszym, określa produkt należący do klasy 1.5. Oleje i tłuszcze (masło, margaryna, oleje itd.), zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 (3).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
(2) Dz.U. C 304 z 20.8.2016, s. 46.
(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 36).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/3 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2302
z dnia 8 grudnia 2016 r.
zatwierdzające zmianę inną niż nieznaczna w specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Pomodoro di Pachino (ChOG)]
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 52 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Pomodoro di Pachino” zarejestrowanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 617/2003 (2) zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 675/2013 (3). |
(2) |
Proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała zatem wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4). |
(3) |
Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatem zatwierdzić, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zatwierdza się zmianę specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Pomodoro di Pachino” (ChOG).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 617/2003 z dnia 4 kwietnia 2003 r. uzupełniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 2400/96 w sprawie wpisu niektórych nazw do Rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, przewidzianego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2081/92 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych (Carne dos Açores, Borrego do Nordeste Alentejano, Carne de Porco Alentejano, Pomodoro di Pachino, Uva da tavola di Mazzarrone) (Dz.U. L 89 z 5.4.2003, s. 3).
(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 675/2013 z dnia 15 lipca 2013 r. zatwierdzające znaczną zmianę elementów specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Pomodoro di Pachino (ChOG)] (Dz.U. L 194 z 17.7.2013, s. 1).
(4) Dz.U. C 271 z 26.7.2016, s. 5.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/4 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2303
z dnia 19 grudnia 2016 r.
nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych sztab i prętów zbrojeniowych pochodzących z Republiki Białorusi
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (1), w szczególności jego art. 7,
po konsultacji z państwami członkowskimi,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. PROCEDURA
1.1. Wszczęcie postępowania
(1) |
Dnia 31 marca 2016 r. Komisja Europejska („Komisja”) na podstawie art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (2) („rozporządzenie podstawowe”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii niektórych sztab i prętów zbrojeniowych pochodzących z Republiki Białorusi („Białoruś” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Stosowne zawiadomienie o wszczęciu postępowania zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”). |
(2) |
Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 15 lutego 2016 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących 44 % całkowitej produkcji unijnej niektórych sztab i prętów zbrojeniowych. Nie zgłosił się żaden inny producent, który wyraziłby sprzeciw lub stanowisko neutralne. |
(3) |
W związku z tym odpowiednie progi określone w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego (4) zostały osiągnięte w momencie wszczęcia sprawy. Po wszczęciu dochodzenia nie jest konieczne, aby warunki niezbędne do wszczęcia były spełniane przez cały okres dochodzenia. Trybunał potwierdził ten fakt w odniesieniu do sytuacji, w której przedsiębiorstwo wycofuje swoje poparcie dla skargi (5); przez analogię to samo rozumowanie dotyczy sytuacji, w której mają miejsce zmiany zakresu produktu. |
1.2. Zainteresowane strony
(4) |
W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do zgłoszenia się w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, innych znanych producentów unijnych, jednego znanego białoruskiego producenta eksportującego, władze Republiki Białorusi oraz znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła ich do udziału. |
(5) |
Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. |
1.3. Producenci z państwa analogicznego
(6) |
W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że zamierza wybrać Republikę Południowej Afryki albo Stany Zjednoczone Ameryki („USA”) jako państwo trzecie o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych. |
1.4. Kontrola wyrywkowa
(7) |
W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać doboru próby zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. |
1.4.1. Kontrola wyrywkowa producentów unijnych
(8) |
W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że dokonała wstępnego doboru próby producentów unijnych na podstawie produkcji i wielkości sprzedaży produktu objętego dochodzeniem oraz położenia geograficznego. Próba ta składała się z pięciu producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą stanowiła 22,4 % całkowitej produkcji unijnej i 24,4 % całkowitej sprzedaży unijnej produktu objętego postępowaniem. Przedsiębiorstwa znajdują się we Francji, Niemczech, Włoszech, Polsce i Hiszpanii, obejmując obszar zróżnicowany geograficznie. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie opinii w sprawie wstępnie dobranej próby. Nie otrzymano żadnych uwag. Stwierdzono zatem, że próba jest reprezentatywna dla przemysłu unijnego. |
1.4.2. Kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych
(9) |
Aby podjąć decyzję co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. |
(10) |
Sześciu importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby trzech importerów, kierując się największą wielkością przywozu do Unii. Trzy przedsiębiorstwa objęte próbą reprezentowały 80 % niepowiązanego przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Republiki Białorusi. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych importerów, których dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag. |
1.5. Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu
(11) |
Komisja przesłała kwestionariusze do pięciu producentów unijnych objętych próbą, współpracującego producenta eksportującego w państwie, którego dotyczy postępowanie, jednego producenta w USA wybranych jako państwo analogiczne, jak wyjaśniono poniżej w motywie 32, trzech importerów objętych próbą, ośmiu użytkowników znanych w momencie wszczęcia dochodzenia oraz jednego dodatkowego użytkownika, który zgłosił się na późnym etapie procedury. |
(12) |
Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od pięciu producentów unijnych objętych próbą, współpracującego producenta eksportującego w państwie, którego dotyczy postępowanie, jednego producenta w USA („państwie analogicznym”) oraz dwóch importerów niepowiązanych. |
1.6. Wizyty weryfikacyjne
(13) |
Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne przeprowadzone na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miały miejsce na terenie następujących przedsiębiorstw:
|
1.7. Okres objęty dochodzeniem i okres badany
(14) |
Dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowała okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”). |
2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY
2.1. Produkt objęty postępowaniem
(15) |
Produktami objętymi dochodzeniem są niektóre sztaby i pręty zbrojeniowe wykonane z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone, oraz tych posiadających wgłębienia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania, pochodzące z Białorusi, objęte obecnie kodami CN: ex 7214 10 00, ex 7214 20 00, ex 7214 30 00, ex 7214 91 10, ex 7214 91 90, 7214 99 10, ex 7214 99 71, ex 7214 99 79 i ex 7214 99 95 („produkt objęty postępowaniem”). Z tego zakresu wyłączone są żeliwne lub stalowe sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej. |
2.2. Produkt podobny
(16) |
W ramach dochodzenia wykazano, że zarówno produkt objęty postępowaniem, jak i produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku krajowym w USA, a także produkt wytwarzany przez przemysł unijny i sprzedawany na rynku unijnym mają te same podstawowe właściwości i zastosowania fizyczne, chemiczne i techniczne. Z tego względu wstępnie uznano je za podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. |
2.3. Argumenty dotyczące zakresu produktu
(17) |
Białoruski producent eksportujący wskazał na domniemaną niespójność w opisie zakresu produktu między skargą (odnoszącą się do dwóch kodów CN) a zawiadomieniem o wszczęciu postępowania (odnoszącym się do dziewięciu kodów CN). Z tego powodu utrzymywano, że ocena szkody zawarta w skardze nie odnosi się do tego samego zakresu co następne wszczęte postępowanie. Zauważono ponadto, że przedsiębiorstwo zajmowało się wywozem jedynie w ramach dwóch kodów CN wymienionych w skardze. |
(18) |
W skardze rzeczywiście podano dwa kody CN w opisie produktów, podczas gdy w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania wymieniono dziewięć kodów CN. Komisja zauważa, że kody CN zawarte w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania podane są wyłącznie w celach informacyjnych, co zostało wyraźnie stwierdzone. Zauważono ponadto, że dochodzenie zostało wszczęte na podstawie opisu produktu objętego postępowaniem zawartego w skardze, który to opis zasadniczo obejmuje dziewięć kodów CN, bez względu na to, do jakich kodów się odnosi, zatem dodatkowe kody CN nie miały wpływu na dowody przedstawione w skardze. W związku z tym powyższy argument dotyczący domniemanej niespójności w opisie produktu został odrzucony. |
3. DUMPING
3.1. Uwagi ogólne
(19) |
Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego Białoruś nie jest uznawana za państwo o gospodarce rynkowej. Dlatego wartość normalna w odniesieniu do białoruskiego wywozu do Unii została określona na podstawie danych otrzymanych od producenta z państwa trzeciego o gospodarce rynkowej. |
(20) |
Podczas OD przywóz z Białorusi wynosił ok. 488 000 ton przy udziale w rynku na poziomie ok. 5 %. Głównymi państwami członkowskimi przywozu były Niemcy, Litwa, Polska i Niderlandy. Jedyny znany białoruski producent współpracował w ramach dochodzenia i udzielił odpowiedzi na kwestionariusz. Wspomniany producent sprzedawał produkt objęty postępowaniem do Unii bezpośrednio lub za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych z siedzibami w Unii i w USA. |
3.2. Wartość normalna
3.2.1. Państwo analogiczne
(21) |
Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej. W tym celu należało wybrać państwo trzecie o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”). |
(22) |
Jak wspomniano w motywie 6, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Republikę Południowej Afryki albo USA jako państwo trzecie o gospodarce rynkowej w celu ustalenia wartości normalnej. |
(23) |
Uwagi dotyczące zaproponowanych państw analogicznych otrzymano od jedynego białoruskiego współpracującego producenta eksportującego. Producent stwierdził, że ani wybór Republiki Południowej Afryki ani USA jako państwa analogicznego nie jest właściwy, między innymi ze względu na fakt, że moce produkcyjne, rzeczywista wydajność produkcyjna i proces produkcyjny w Republice Południowej Afryki i USA są inne w porównaniu z tymi, które mają miejsce w przypadku białoruskiego producenta. Ponadto wspomniana strona twierdziła, że wskazani przez skarżących producenci krajowi w Republice Południowej Afryki i USA są bezpośrednio powiązani z producentami unijnymi. Obiektywność danych zgromadzonych w tych państwach od tego rodzaju producentów może zatem być kwestią wątpliwą. Wspomniana strona zaproponowała Rosję jako najbardziej właściwe państwo analogiczne ze względu na fakt, że rosyjski przemysł prętów stalowych jest na najbardziej przybliżonym poziomie rozwoju w stosunku do poziomu rozwoju na Białorusi; proces produkcyjny opiera się również na złomie, a wytwarzane stalowe pręty są podobne pod względem jakości i specyfikacji technicznych. Komisja zauważyła jednak, iż strona nie dostarczyła żadnego dowodu na to, że producenci w Republice Południowej Afryki albo USA nie używali złomu do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem albo że w ich strukturze kosztów surowce nie wynosiły 60–70 % kosztu produkcji. W każdym razie Komisja zbadała odpowiedniość przyjęcia Republiki Południowej Afryki oraz USA (a także Brazylii) jako państw analogicznych. Informacje szczegółowe na temat tych badań przedstawiono w motywach 28–34. |
(24) |
Celem dokonania wyboru państwa trzeciego o gospodarce rynkowej Komisja skontaktowała się z wszystkimi znanymi producentami nie tylko w Republice Południowej Afryki i USA, ale również w Turcji, na Ukrainie, w Federacji Rosyjskiej, Bośni i Hercegowinie, Meksyku, Korei, Republice Dominikańskiej, Norwegii i Szwajcarii. Komisja wystąpiła o udzielenie informacji dotyczących ich rynków krajowych i sporządzenie sprawozdania na temat rodzaju wytwarzanych produktów, mocy produkcyjnych, wydajności produkcyjnej, wielkości sprzedaży krajowej oraz opisanie procesu produkcji, rodzaju wykorzystywanych surowców, udziału surowców, energii i kosztów pracy w całkowitych kosztach wytwarzania produktu objętego postępowaniem, a także gotowości do współpracy w ramach dochodzenia. |
(25) |
Ponadto skontaktowano się z władzami wspomnianych wyżej państw trzecich. |
(26) |
Władze rosyjskie poinformowały Komisję, że żaden ze znanych producentów rosyjskich, ani żadne z ich stowarzyszeń nie wykazało zainteresowania prowadzonym obecnie dochodzeniem. W związku z tym, wobec braku współpracy ze strony jakiegokolwiek rosyjskiego producenta, Rosja nie mogła zostać uznana za państwo analogiczne. |
(27) |
Jedynie trzech producentów odpowiedziało na zapytanie wstępne. Ich siedziby znajdowały się w Brazylii, Republice Południowej Afryki oraz USA. Producenci z Republiki Południowej Afryki i Stanów Zjednoczonych byli związani z niektórymi ze skarżących. Brazylijski producent należał do grupy przedsiębiorstw, która ma zakłady produkcyjne w różnych państwach, w tym w USA, Meksyku i Republice Dominikańskiej. Producent ten nie był związany ze skarżącymi. |
(28) |
Trzy odpowiedzi zostały zbadane w odniesieniu do skargi i otrzymanych uwag. Stwierdzono, że konsumpcja krajowa w Republice Południowej Afryki jest stosunkowo niewielka – wynosiła ok. 435 000 ton; moce produkcyjne producenta z Republiki Południowej Afryki stanowią ok. 10 % mocy produkcyjnych białoruskiego producenta, a główny wykorzystywany surowiec to ruda żelaza, podczas gdy białoruski producent eksportujący korzysta ze złomu. W związku z tym Komisja postanowiła nie uwzględniać Republiki Południowej Afryki jako potencjalnego państwa analogicznego. |
(29) |
Konsumpcja krajowa w Brazylii wynosi ok. 3,5 mln ton a przywóz (pochodzący w ok. 95 % z Turcji), który jest objęty stawką celną ad valorem w wysokości 12 %, stanowi ok. 5,5 % konsumpcji brazylijskiej. Proces produkcji u producenta, który zaoferował współpracę, opiera się na złomie i surówce, podczas gdy białoruski producent eksportujący wykorzystuje głównie złom, a wielkość produkcji tego pierwszego producenta wynosi ok. 50 % wielkości produkcji producenta białoruskiego. |
(30) |
W USA konsumpcja krajowa wynosiła około 7,7 mln ton. Producentów krajowych było co najmniej ośmiu. Obowiązywały ograniczenia przywozowe (6), jednak przywóz stanowił ok. 23 % całkowitej konsumpcji pochodzącej głównie z Turcji i Japonii. Producent amerykański stosował podobny proces produkcyjny co producent białoruski. Jego wielkość produkcji stanowiła około 52 % wielkości produkcji producenta białoruskiego. |
(31) |
Na podstawie tej analizy Komisja uznała, że sytuacja rynkowa w Brazylii i USA jest wystarczająco konkurencyjna. Komisja podjęła zatem decyzję o wyborze Brazylii i USA jako potencjalnych państw analogicznych. |
(32) |
Do dwóch powyższych producentów współpracujących wysłano kwestionariusze przeznaczone dla producentów w państwie analogicznym. Po otrzymaniu kwestionariusza przeznaczonego dla producentów w państwie analogicznym producent brazylijski poinformował jednak Komisję, że zdecydował wycofać się ze współpracy w ramach dochodzenia. Komisja otrzymała stosowną odpowiedź od producenta amerykańskiego. |
(33) |
Komisja odnotowała, że amerykański producent współpracujący był powiązany z jednym ze skarżących, jak utrzymywał białoruski producent eksportujący. Nawet jeśli producent z państwa analogicznego jest powiązany z producentem unijnym, takie powiązanie nie unieważnia jednak ustalenia wartości normalnej ani nie ma wpływu na tę kwestię (7). |
(34) |
Na tym etapie postępowania Komisja stwierdziła, że USA są odpowiednim państwem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. |
3.2.2. Wartość normalna (państwo analogiczne)
(35) |
Informacje otrzymane od współpracującego producenta w państwie analogicznym wykorzystano jako podstawę do ustalenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. |
(36) |
Po pierwsze Komisja zbadała, czy zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego niezależnym klientom w USA była reprezentatywna. W tym celu łączną wielkość sprzedaży porównano z całkowitą wielkością wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem przez białoruskiego producenta eksportującego. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że produkt podobny był sprzedawany w reprezentatywnych ilościach na rynku amerykańskim. |
(37) |
Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym przez producenta w państwie analogicznym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii przez białoruskiego producenta eksportującego. Porównano, dla poszczególnych rodzajów produktu, wielkość sprzedaży w Stanach Zjednoczonych z wywozem do Unii dokonywanym przez białoruskiego producenta eksportującego. Porównanie to wykazało, że wszystkie rodzaje produktu były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach w Stanach Zjednoczonych. |
(38) |
Komisja zbadała następnie w odniesieniu do producenta z państwa analogicznego, czy sprzedaż krajową każdego rodzaju produktu podobnego można uznać za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie dla każdego rodzaju produktu proporcji sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem. Transakcje sprzedaży uznawano za przynoszące zysk, gdy cena jednostkowa była równa kosztowi produkcji lub od niego wyższa. W tym celu określono koszt produkcji każdego rodzaju produktu produkowanego przez amerykańskiego producenta w okresie objętym dochodzeniem. |
(39) |
W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub od nich wyższej, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju, a średnia ważona cena sprzedaży tego rodzaju była równa kosztom produkcji lub wyższa od nich, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej. Cena ta została ustalona jako średnia ważona cen całej sprzedaży krajowej produktu tego rodzaju w okresie objętym dochodzeniem. W przypadku każdego z rodzajów produktu sprzedawanych przez producenta z państwa analogicznego wielkość sprzedaży z zyskiem tego rodzaju produktu stanowiła 80 % lub więcej całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju. |
(40) |
Wszystkie rodzaje produktu wywożone z Białorusi do Unii były ponadto sprzedawane także w USA. Nie zaistniała zatem potrzeba skonstruowania wartości normalnej dla żadnego z wywożonych rodzajów produktu. |
3.3. Cena eksportowa
(41) |
Białoruski współpracujący producent eksportujący prowadził wywóz do Unii albo za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych zlokalizowanych w Austrii, na Litwie, w Polsce, Niemczech i USA, albo bezpośrednio do pierwszych niezależnych klientów. Jak wspomniano w motywie 13 powyżej, trzy główne przedsiębiorstwa handlowe zostały zweryfikowane na miejscu. |
(42) |
W przypadku sprzedaży bezpośredniej producenta eksportującego do pierwszych niezależnych klientów cena eksportowa została ustalona na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem przy jego wywozie do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. |
(43) |
W odniesieniu do sprzedaży dokonanej za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych działających jako importer, cena eksportowa została ustalona na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku dokonano dostosowań ceny w odniesieniu do wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (od ok. 1 % do 2,5 %), oraz w odniesieniu do rozsądnej marży zysku przedsiębiorstw handlowych zaangażowanych w sprzedaż (poniżej 1 %). |
3.4. Porównanie
(44) |
Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętego próbą producenta eksportującego na podstawie ceny ex-works. |
(45) |
W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. |
(46) |
W przypadku cen eksportowych stosowanych przez producenta eksportującego dokonano dostosowań w odniesieniu do transportu, ubezpieczenia, przeładunku (ok. 4–7,5 %, w zależności od powiązanego przedsiębiorstwa handlowego objętego postępowaniem lub producenta eksportującego), kosztów kredytu i opłat bankowych (0–1,5 %, w zależności od powiązanego przedsiębiorstwa handlowego objętego postępowaniem lub producenta eksportującego), które wynosiły w ogółem ok. 8 % wartości sprzedaży. W przypadku cen krajowych producenta z państwa analogicznego dokonano dostosowań w odniesieniu do kosztów transportu krajowego i przeładunku (średnio 5,3 % wartości sprzedaży) oraz kosztów kredytu (przy rocznym oprocentowaniu na poziomie 1,15 %). |
(47) |
Porównania dokonano dla 100 % rodzajów produktu wytwarzanych i sprzedawanych w Unii przez białoruskiego producenta eksportującego oraz powiązane z nim przedsiębiorstwa handlowe. |
(48) |
Podczas przesłuchania, które odbyło się dnia 14 października 2016 r., przedstawiciele białoruskiego producenta eksportującego stwierdzili, że wartość normalna powinna zostać dostosowana w taki sposób, by odzwierciedlała średnie ceny zakupów złomu oraz wskaźnik konsumpcji złomu w wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem na Białorusi. |
(49) |
Po pierwsze, Komisja podkreśla, że wartość normalna nie została skonstruowana, ale oparto ją na sprzedaży, wobec czego tego rodzaju dostosowanie nie jest możliwe na etapie określania wartości normalnej. |
(50) |
Po drugie, Komisja rozumie, że przedmiotowe przedsiębiorstwo mogło chcieć poruszyć kwestię obiektywnego porównania, w związku z czym zbadała ten wniosek zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. k). Dochodzenie wykazało, że białoruski producent eksportujący dokonywał zakupu złomu od lokalnych dostawców albo od dostawców rosyjskich. |
(51) |
Komisja zauważa, że jest to państwo nieposiadające gospodarki rynkowej, dlatego ceny i koszty na Białorusi uznaje się za zakłócone. W związku z tym zapewnienie dostosowania w oparciu o białoruskie ceny i koszt oraz otrzymany wskaźnik konsumpcji oznaczałoby korzystanie z zakłóconej ceny białoruskiej. W związku z tym Komisja odrzuciła argument odnoszący się do tej kwestii. Komisja zauważa, że nawet jeśli miałaby przedstawić rzeczywiste zakłócenie białoruskich cen, w skardze założono bez zagłębiania się w sprawę, że tego rodzaju zakłócenia istnieją, a białoruski eksporter nie dostarczył dowodu, by uzasadnić odparcie tych zarzutów. |
(52) |
W odniesieniu do złomu przywożonego z Rosji Komisja zauważyła podczas dochodzenia, że cena surowca w USA i Federacji Rosyjskiej jest podobna (8). Co więcej, dochodzenie wykazało, że wskaźnik konsumpcji złomu w Stanach Zjednoczonych jest podobny do wskaźników zgłoszonych przez białoruskiego producenta eksportującego, tzn. kształtuje się pomiędzy 60-70 %. W związku z tym Komisja wstępnie stwierdziła, że ceny zakupu złomu w USA nie mają wpływu na porównywalność cen. Wniosek ten zostaje tymczasowo odrzucony. |
3.5. Marginesy dumpingu
(53) |
W przypadku współpracującego producenta eksportującego Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego w państwie analogicznym (zob. motyw 47 powyżej) ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie tymczasowy średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wynosi 58,4 %. |
(54) |
Poziom współpracy jest wysoki, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracującego producenta eksportującego stanowił całość wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja postanowiła przyjąć rezydualny margines dumpingu na poziomie i współpracującego producenta eksportującego, który miał najwyższy margines dumpingu. |
(55) |
Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed dokonaniem płatności celnych, są następujące:
|
4. PRZEMYSŁ UNIJNY
4.1. Definicja przemysłu unijnego i produkcji unijnej
(56) |
Produkt podobny wytwarza 31 producentów unijnych. Zostają oni uznani za przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego oraz będą dalej zwani „przemysłem unijnym”. |
(57) |
W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej w okresie objętym dochodzeniem wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące przemysłu unijnego, takie jak informacje zawarte w skardze, dane zebrane od producentów unijnych oraz ich stowarzyszenia przed rozpoczęciem dochodzenia i po jego rozpoczęciu oraz odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielone przez producentów unijnych objętych próbą. |
(58) |
Na tej podstawie oszacowano, że całkowita produkcja unijna wyniosła około 12,7 mln ton w OD. Wartość ta obejmuje produkcję wszystkich producentów unijnych, zarówno producentów objętych próbą, jak i producentów nieobjętych próbą, i została obliczona na podstawie zweryfikowanych danych dostarczonych przez skarżącego. |
(59) |
Jak wskazano w motywie 8 powyżej, w próbie uwzględniono pięciu producentów unijnych, których produkcja stanowiła 22,4 % szacowanej całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego. W tym kontekście należy uwzględnić, że produkcja unijna produktu objętego postępowaniem jest bardzo rozdrobniona, co pokazuje duża liczba producentów unijnych wymienionych w motywie 56; zatem próba obejmująca 5 producentów jest reprezentatywna dla przemysłu unijnego. |
5. SZKODA
5.1. Uwaga wstępna
(60) |
Białoruski producent eksportujący stwierdził, że w skardze nie ma wystarczających dowodów prima facie na zaistnienie szkody, dlatego skarga ta nie powinna zostać przyjęta. W argumentacji wskazano w szczególności na błędne przedstawienie w skardze domniemanego sztucznie zaniżonego kosztu udzielenia zamówień publicznych na dostawę złomu, na czym korzysta przedmiotowy producent eksportujący. Białoruski producent stwierdził, że tego rodzaju błędne przekonanie całkowicie unieważnia skargę. |
(61) |
Jak wspomniano w motywie 19 powyżej, Białoruś jest państwem nieposiadającym gospodarki rynkowej, a w związku z tym wartość normalna została określona na podstawie metodyki państwa analogicznego. Nie było zatem konieczności określenia, czy białoruski producent zamówił złom po cenach sztucznie zaniżonych. Komisja nie dostrzega wskazań merytorycznych do tego rodzaju stwierdzenia, jego adekwatności, ani znaczenia dla ustalenia szkody poniesionej przez przemysł UE. |
5.2. Konsumpcja w Unii
(62) |
Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie całkowitej wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym oraz całkowitej wielkości przywozu. Konsumpcja w Unii zmniejszyła się w latach 2012–2013, jednak w 2014 r. powróciła do poziomu z 2012 r., a następnie wzrosła nieznacznie w OD. Konsumpcja w Unii w okresie badanym wzrosła ogółem o 3 %.
|
5.3. Przywóz do Unii z państw objętych postępowaniem
5.3.1. Wielkość i udział w rynku przywozu objętego postępowaniem
(63) |
Stwierdzono, że w okresie badanym przywóz do Unii z Białorusi kształtował się następująco pod względem wielkości i udziału w rynku:
|
(64) |
Wielkość przywozu z Białorusi wzrosła niemal trzykrotnie w okresie badanym. Udział w rynku przywozu z Białorusi również wzrósł w okresie badanym – z 1,8 % w 2012 r. do 5 % w OD. |
5.3.2. Ceny przywozu i podcięcie cenowe
(65) |
W poniższej tabeli przedstawiono średnią cenę przywozu z Białorusi:
|
(66) |
W okresie badanym średnie ceny przywozu z Białorusi spadły, podobnie jak ceny złomu, który jest wykorzystywany jako surowiec zarówno na Białorusi, jak i w Unii. Spadek cen białoruskiego wywozu do UE o 25 % był jednak większy niż spadek cen producentów unijnych objętych próbą i średnich cen innych głównych eksporterów produktu objętego postępowaniem do Unii w tym samym okresie. W rezultacie ceny przywozu z Białorusi w OD były niższe niż ceny producentów unijnych i średnie ceny przywozu z każdego innego głównego państwa trzeciego obecnego na rynku. |
(67) |
W celu określenia, czy w OD wystąpiło podcięcie cenowe – a jeżeli tak, to w jakim zakresie – porównano średnie ważone ceny sprzedaży w podziale na rodzaje produktu wytwarzane przez objętych próbą producentów unijnych stosowane wobec niepowiązanych klientów na rynku Unii, dostosowane do poziomu ex-works poprzez odjęcie rzeczywistych kosztów dostawy (0,5–5 %), prowizji (0–1,5 %), bonifikat (0,9–2,3 %) i kosztów kredytu (0,2–0,5 %) z odpowiednimi średnimi ważonymi cenami w podziale na rodzaje produktu w przywozie po cenach dumpingowych stosowanymi przez producenta białoruskiego przy sprzedaży pierwszemu niezależnemu klientowi na rynku unijnym, ustalonymi na podstawie CIF. |
(68) |
Wynik porównania, wyrażony jako wartość procentowa obrotów producentów unijnych objętych próbą w OD, wykazał margines podcięcia cenowego równy 4,5 %. Niższe ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych w porównaniu z cenami unijnymi tłumaczą znaczny wzrost wielkości przywozu białoruskiego i udziału w rynku przywozu z Białorusi od 2014 r. |
(69) |
Białoruski producent eksportujący przedłożył określone dokumenty do porównania ceny sprzedaży producentów polskich i białoruskich w celu stwierdzenia, że ceny białoruskie były w rzeczywistości wyższe w OD niż ceny producentów unijnych. W tym kontekście należy przypomnieć, że obliczenia podcięcia cenowego i wskaźniki mikroekonomiczne dotyczące poziomu cen opierają się na danych zebranych od producentów unijnych objętych próbą, podczas gdy dane przedłożone przez białoruskie przedsiębiorstwo odnosiły się do nieobjętych próbą producentów polskich. Przedłożone dane nie mają zatem żadnego wpływu na ustalenia Komisji w zakresie podcięcia cenowego i tendencji mikroekonomicznych w okresie badanym, jak opisano w motywie 83. Ponadto dane te zgromadzono w odniesieniu do wszystkich przedsiębiorstw objętych próbą oraz wszystkich niepowiązanych transakcji, które są uwzględniane przy określaniu tendencji dotyczących podcięcia cenowego oraz wskaźników mikroekonomicznych. Komisja potwierdza jednak, że w OD białoruskie ceny podcinały ceny każdego producenta UE objętego próbą. |
5.4. Sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego
5.4.1. Uwagi wstępne
(70) |
Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Białorusi na przemysł unijny obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych mających wpływ na stan przemysłu unijnego w okresie badanym. |
(71) |
Jak wspomniano w motywie 59, w celu oceny możliwej szkody poniesionej przez przemysł unijny zastosowano kontrolę wyrywkową. |
(72) |
Do celów analizy szkody Komisja dokonała rozróżnienia makroekonomicznych i mikroekonomicznych wskaźników szkody. W związku z tym sytuację gospodarczą przemysłu unijnego ocenia się na podstawie a) wskaźników makroekonomicznych, takich jak produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku i wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu, w odniesieniu do których zgromadzono dane na poziomie całego przemysłu unijnego; oraz na podstawie b) wskaźników mikroekonomicznych, takich jak średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, rentowność, przepływ pieniężny, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskiwania kapitału, zapasy i koszty pracy, w odniesieniu do których zgromadzono dane na poziomie producentów unijnych objętych próbą. |
(73) |
Wszystkie dostępne informacje dotyczące przemysłu unijnego, w tym informacje zawarte w skardze, dane zebrane od producentów unijnych przed rozpoczęciem dochodzenia i po jego rozpoczęciu oraz odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielone przez producentów unijnych objętych próbą, zostały wykorzystane w celu ustalenia wskaźników makroekonomicznych, a w szczególności danych dotyczących producentów unijnych nieobjętych próbą. |
(74) |
Wskaźniki mikroekonomiczne ustalono na podstawie informacji dostarczonych przez objętych próbą producentów unijnych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
5.4.2. Wskaźniki makroekonomiczne
a) Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych
(75) |
W okresie badanym tendencje dotyczące unijnej produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania tych mocy kształtowały się następująco:
|
(76) |
W okresie badanym wielkość unijnej produkcji zmniejszyła się o 5 %. Biorąc pod uwagę, że moce produkcyjne utrzymały się na stałym poziomie w tym okresie, spadek produkcji spowodował zmniejszenie wykorzystania mocy produkcyjnych o 4 punkty procentowe, z 71 % w 2012 r. do 67 % w OD. |
b) Wielkość sprzedaży, udział w rynku i wzrost
(77) |
Sprzedaż producentów unijnych obejmowała sprzedaż na rzecz przedsiębiorstw powiązanych. Wspomniana sprzedaż na rzecz przedsiębiorstw powiązanych w OD stanowiła około 10 % konsumpcji w Unii. Wielkość sprzedaży, udział w rynku i wzrost oszacowano zatem oddzielnie dla sprzedaży na rzecz przedsiębiorstw powiązanych i dla wolnego rynku (sprzedaż na rzecz przedsiębiorstw niepowiązanych). W odniesieniu do powiązanych cen potwierdzono, że są one skierowane do powiązanych użytkowników, a nie do powiązanych przedsiębiorstw handlowych, a zatem nie są one liczone podwójnie podczas obliczania całkowitej konsumpcji w Unii. |
(78) |
Tendencje rynkowe w zakresie wielkości sprzedaży, udziału w rynku i wzrostu kształtowały się w okresie badanym następująco:
|
(79) |
Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rzecz klientów niepowiązanych spadła o 6 % w okresie badanym, co znajduje odzwierciedlenie również w spadku o 7 punktów procentowych udziału w rynku między 2012 r. a OD. Sytuacja taka miała miejsce pomimo wzrostu konsumpcji na rynku unijnym w tym samym okresie. Gwałtowny spadek wielkości sprzedaży miał miejsce w latach 2012–2013, kiedy tendencja rynkowa w zakresie wielkości sprzedaży kształtowała się dokładnie w taki sam sposób jak tendencja w zakresie konsumpcji, a przemysł unijny był w stanie utrzymać udział w rynku na tym samym poziomie. Sytuacja uległa jednak całkowitej zmianie w okresie od 2013 r. do OD. W tym okresie rynek unijny zwiększył się o 10 %, a jednocześnie udział w rynku przemysłu unijnego zmalał o 7 punktów procentowych. W tym samym czasie wielkość białoruskiego przywozu oraz jego udział w rynku szybko się zwiększyły. Pokazuje to, że przemysł unijny nie mógł skorzystać ze wzrostu konsumpcji w Unii ze względu na rosnący udział w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych. |
c) Zatrudnienie i wydajność
(80) |
Zauważono, że wraz ze spadkiem produkcji i sprzedaży poziom zatrudnienia w przemyśle unijnym również zmniejszył się o 2 % między 2012 r. a OD. Spadek zatrudnienia nie doprowadził jednak do wzrostu wydajności mierzonej jako produkcja na jednego pracownika w ujęciu rocznym, ponieważ spadek wielkości produkcji w okresie badanym był większy niż spadek zatrudnienia.
|
d) Wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu
(81) |
Marginesy dumpingu białoruskich producentów eksportujących są znaczne (zob. motyw 55 powyżej). Biorąc pod uwagę omówione powyżej wielkość, udział w rynku i ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych z Białorusi, wpływ rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł unijny nie może zostać uznany za nieistotny. |
(82) |
Ze względu na fakt, że wcześniej nie ustalono istnienia żadnego przywozu towarów po cenach dumpingowych, w przemyśle unijnym nie następuje poprawa po jakimkolwiek poprzednim dumpingu względem produktu objętego postępowaniem. |
5.4.3. Wskaźniki mikroekonomiczne
a) Średnie jednostkowe ceny sprzedaży na rynku unijnym oraz jednostkowy koszt produkcji
(83) |
Średnie ceny sprzedaży objętych próbą producentów unijnych na rzecz klientów niepowiązanych utrzymywały się na niskim poziomie w pierwszej połowie okresu badanego (2012–2013) w wyniku wpływu „mechanizmu oszustwa związanego z VAT” (zob. motywy 106–111). W drugiej połowie badanego okresu (2014–OD) ceny były niskie ze względu na przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi. W okresie badanym ceny w Unii spadły o 22 % w okresie od 2012 r. do OD. Spadek cen odzwierciedla ogólną tendencję spadkową w odniesieniu do kosztu głównego surowca na świecie. W związku z dalszym spadkiem cen spowodowanym przywozem towarów po cenach dumpingowych z Białorusi, w wyniku którego spadek cen w okresie badanym był większy niż tylko ten odzwierciedlający koszt surowca, producenci unijni nie mogli jednak przywrócić niskich cen spowodowanych mechanizmem oszustwa związanego z VAT do normalnego, niezakłóconego poziomu i skorzystać ze zmniejszenia kosztów głównego surowca; musieli zamiast tego utrzymać ceny niższe niż miałoby to miejsce w normalnych warunkach konkurencji. |
(84) |
W okresie badanym w odniesieniu do kosztów przemysłu unijnego odnotowano spadek o 20 %, co stanowiło mniejszy spadek niż w przypadku cen. Można to wytłumaczyć wyższymi kosztami energii i pracy. W rezultacie w okresie badanym rentowność przemysłu unijnego uległa pogorszeniu.
|
b) Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału
(85) |
W okresie badanym przepływ pieniężny, inwestycje, zwrot z inwestycji producentów unijnych oraz ich zdolność do pozyskiwania kapitału kształtowały się następująco:
|
(86) |
Rentowność producentów unijnych objętych próbą wyrażono jako zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom w Unii przedstawiony jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Producenci unijni objęci próbą odnotowali zyski w 2012 r., jednak od 2013 r. zaczęli ponosić straty. Ponadto osiągnęli najniższy poziom rentowności w OD, co stanowi korelację z największym przywozem z Białorusi oraz najniższym poziomem cen tego przywozu w całym okresie badanym. |
(87) |
Przepływy pieniężne, które stanowią zdolność przemysłu do samofinansowania własnej działalności, chociaż w okresie badanym utrzymywały się na poziomie dodatnim, ulegały w tym czasie stałemu pogorszeniu. |
(88) |
Przez cały okres badany producenci unijni mogli nadal dokonywać inwestycji, jednak zmiany w rentowności i przepływach pieniężnych miały negatywny wpływ również na inwestycje, które w okresie badanym spadły o 29 %. Ponadto od 2013 r. zwrot z inwestycji jest stale ujemny, podobnie jak ma to miejsce w przypadku tendencji dotyczących rentowności. |
(89) |
W związku z tym można stwierdzić, że w OD wyniki finansowe producentów unijnych objętych próbą były ujemne. |
c) Zapasy
(90) |
Poziom zapasów producentów unijnych objętych próbą spadł o 25 % w okresie badanym. Stosunek zapasów do wielkości produkcji w okresie badanym pozostaje jednak stabilny (1–1,5 %) – poziom zapasów wykazuje podobną tendencję spadkową co wielkość produkcji.
|
d) Koszty pracy
(91) |
Średnie koszty pracy producentów unijnych objętych próbą wzrosły nieznacznie w okresie badanym. Koszty pracy stanowiły mniej niż 10 % całkowitych kosztów produkcji. Dlatego też koszty pracy nie są decydującym czynnikiem, jeżeli chodzi o zmianę kosztów produkcji.
|
5.5. Wnioski dotyczące szkody
(92) |
W dochodzeniu wykazano, że przemysł unijny nie odniósł korzyści ze wzrostu konsumpcji w okresie badanym. Wręcz przeciwnie, przemysł unijny odnotował spadek wielkości sprzedaży o 6 % w okresie badanym, a jego udział w rynku zmniejszył się o 6 punktów procentowych (w świetle wzrostu całkowitej konsumpcji o 3 %). Tendencje te widać wyraźniej przy uwzględnieniu okresu od 2013 r. do OD, kiedy wielkość przywozu z Białorusi ulegała szybkiemu wzrostowi, zwiększając swój udział w rynku. W tym samym okresie udział w rynku przemysłu unijnego zmalał o 7 punktów procentowych przy wzroście konsumpcji (+10 %). Wielkość produkcji przemysłu unijnego zmniejszyła się także o 5 % w okresie badanym, w wyniku czego wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z 71 % do 67 %. |
(93) |
Ponadto w związku ze wzrostem nieuczciwej konkurencji wynikającej z przywozu towarów po cenach dumpingowych przemysł unijny musiał obniżyć ceny średnio o 22 %, co doprowadziło do spadku z zysku na poziomie 1,3 % w 2012 r. do straty równej 2,1 % w OD pomimo ograniczenia kosztów i zatrudnienia. |
(94) |
Ponadto w okresie badanym odnotowano negatywny wpływ także na inne wskaźniki finansowe, takie jak stopa zwrotu z aktywów, przepływ pieniężny czy inwestycje. |
(95) |
W związku z tym można tymczasowo uznać, że przemysłowi unijnemu została wyrządzona istotna szkoda, w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. |
6. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
6.1. Wprowadzenie
(96) |
Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi spowodował szkodę dla przemysłu unijnego w stopniu wystarczającym, aby można ją było uznać za istotną. Oprócz przywozu towarów po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu unijnego, aby sprawdzić czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami. |
6.2. Wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych
(97) |
Dochodzenie wykazało, że w okresie badanym konsumpcja w Unii wzrosła o 3 % i że w tym samym czasie wielkość przywozu z Białorusi również znacznie wzrosła. W ciągu ostatnich dwóch lat okresu badanego wielkość przywozu białoruskiego i jego udział w rynku unijnym wzrosły o 175 %. Wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych zbiegł się ze spadkiem udziału w rynku posiadanego przez przemysł unijny. |
(98) |
W odniesieniu do presji cenowej, jaka istniała na rynku unijnym w okresie badanym, stwierdzono, że średnie ceny importowe z Białorusi ulegały szybkiemu spadkowi, zwłaszcza w dwóch ostatnich latach okresu badanego. W OD poziom cen przywozu białoruskiego był już niższy niż średnie ceny sprzedaży przemysłu unijnego oraz ceny sprzedaży przywozu z państw trzecich obecnych na rynku unijnym. |
(99) |
Ze względu na presję cenową wywieraną przez zwiększający się białoruski przywóz przemysł unijny nie był w stanie pokryć swoich kosztów. |
(100) |
Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że nagły wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z Białorusi podcinających ceny przemysłu unijnego spowodował istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny. |
6.3. Wpływ innych czynników
6.3.1. Wyniki wywozu przemysłu unijnego
(101) |
Zgodnie z danymi producentów unijnych objętych próbą wielkość wywozu do klientów niepowiązanych w państwach trzecich wzrosła o 5 % w okresie badanym. W związku z tym można uznać, że ta część sprzedaży przemysłu unijnego nie może być przyczyną stwierdzonej istotnej szkody. |
6.3.2. Sprzedaż stronom powiązanym
(102) |
Sprzedaż przemysłu unijnego na rzecz stron powiązanych wzrosła w okresie badanym o 14 % przy cenach stale przewyższających ceny sprzedaży stronom niepowiązanym. Chociaż wspomniane ceny są cenami transferowymi, można uznać, że ta część sprzedaży przemysłu unijnego nie może być przyczyną stwierdzonej istotnej szkody. Wręcz przeciwnie, wzrost tej sprzedaży oraz fakt, że wspomniane ceny są wyższe niż ceny stosowane wobec klientów niepowiązanych, sugerują, że szkoda poniesiona przez przemysł unijny byłaby jeszcze dotkliwsza, gdyby nie wspomniana sprzedaż stronom powiązanym. |
(103) |
Należy również podkreślić, że marginesy podcięcia cenowego i zaniżania cen zostały określone poprzez porównanie cen przywozu z Białorusi z cenami sprzedaży producentów unijnych na rzecz klientów niepowiązanych. W związku z tym sprzedaż na rzecz przedsiębiorstw powiązanych nie wpłynęła na ustalenie podcięcia cenowego ani zaniżania cen. |
6.3.3. Przywóz z państw trzecich
Państwo |
|
2012 |
2013 |
2014 |
OD |
Norwegia |
Wielkość (w tonach) |
195 370 |
184 643 |
201 617 |
215 218 |
Wskaźnik (2012 = 100) |
100 |
95 |
103 |
110 |
|
Udział w rynku (w %) |
2,1 |
2,1 |
2,1 |
2,2 |
|
Średnia cena (w EUR/tonę) |
551 |
496 |
483 |
431 |
|
Bośnia i Hercegowina |
Wielkość (w tonach) |
47 702 |
79 207 |
105 910 |
116 927 |
Wskaźnik (2012 = 100) |
100 |
166 |
222 |
245 |
|
Udział w rynku (%) |
0,5 |
0,9 |
1,1 |
1,2 |
|
Średnia cena (w EUR/tonę) |
566 |
479 |
455 |
415 |
|
Turcja |
Wielkość (w tonach) |
101 900 |
147 164 |
207 427 |
113 012 |
Wskaźnik (2012 = 100) |
100 |
144 |
204 |
111 |
|
Udział w rynku (w %) |
1,1 |
1,7 |
2,2 |
1,2 |
|
Średnia cena (w EUR/tonę) |
536 |
486 |
465 |
433 |
|
Ukraina |
Wielkość (w tonach) |
79 342 |
20 656 |
32 025 |
112 953 |
Wskaźnik (2012 = 100) |
100 |
26 |
40 |
142 |
|
Udział w rynku (w %) |
0,8 |
0,2 |
0,3 |
1,2 |
|
Średnia cena |
517 |
510 |
452 |
394 |
|
Reszta świata |
Wielkość (w tonach) |
245 225 |
271 092 |
354 150 |
407 837 |
Wskaźnik (2012 = 100) |
100 |
111 |
144 |
166 |
|
Udział w rynku (w %) |
2,6 |
3,1 |
3,7 |
4,2 |
|
Średnia cena (w EUR/tonę) |
697 |
645 |
573 |
502 |
(104) |
W okresie badanym udział każdego z państw trzecich w rynku tylko nieznacznie wzrósł, z wyjątkiem Ukrainy, w przypadku której wzrost udziału w rynku był względnie istotny, jednak udział tego państwa w rynku w ujęciu bezwzględnym jest nadal nieznaczny. Należy również zauważyć, że przez cały okres badany ceny przywozu z państw trzecich były średnio zawsze wyższe niż ceny przemysłu unijnego. W OD Białoruś była jedynym państwem wywozu z niższymi średnimi cenami niż przemysł unijny; w tym samym roku odnotowano najszybszy wzrost wielkości przywozu z Białorusi. W związku z tym stwierdzono, że nawet jeśli przywóz z państw trzecich mógł mieć pewien wpływ na sytuację przemysłu unijnego, przywóz z Białorusi pozostał wyraźnie główną przyczyną szkody. |
6.3.4. Zmiana kosztów
(105) |
Głównym czynnikiem kosztotwórczym w wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem jest złom żelaza i stali. W okresie badanym odnotowano spadek ceny tego surowca na całym świecie. Producenci unijni produkujący kęsy ze złomu odnotowali spadek cen surowca w przedziale 23–32 %, a producenci unijni wykorzystujący kęsy jako surowiec – o ok. 24 %. Zgodnie z danymi zebranymi od producentów unijnych objętych próbą całkowity koszt produkcji produktu objętego postępowaniem zmniejszył się w okresie badanym o 20 %, przy czym spadek cen surowca został w pewnym stopniu zrównoważony głównie przez wyższe koszty pracy (średnio o ok. 10 %). W związku z tym można uznać, że zmiana kosztów nie może być przyczyną stwierdzonej istotnej szkody. Z drugiej strony w związku ze spadkiem cen, spowodowanym głównie przywozem towarów po cenach dumpingowych z Białorusi, przemysł unijny nie mógł odnosić korzyści ze spadku kosztów, a wspomniane oszczędności w tym zakresie nie miały odzwierciedlenia we wskaźnikach finansowych przemysłu unijnego. |
6.3.5. Wpływ tzw. „mechanizmu oszustwa związanego z VAT”
(106) |
Białoruski producent eksportujący stwierdził, że jednym z ważnych czynników wpływających na wyniki przemysłu unijnego w okresie badanym był tzw. „mechanizm oszustwa związanego z VAT”. Mechanizm ten miał wpływ głównie na rynek polski. W 2012 r. w państwie tym zorganizowano Mistrzostwa Europy w piłce nożnej i w tym czasie sektor budowlany przeżywał rozkwit, a popyt na pręty zbrojeniowe był bardzo wysoki. Niektóre nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe działały rzekomo na rynku, wykorzystując tę szansę i popełniając oszustwo karuzelowe w zakresie VAT. W Polsce powstały firmy-przykrywki kupujące pręty zbrojeniowe od innego państwa członkowskiego i sprzedające je ponownie w Polsce z lokalnym podatkiem VAT naliczonym na fakturze. Wspomniane firmy-przykrywki nigdy nie rozliczały się jednak z pobranego podatku VAT. Zapewne z związku z niskimi cenami na polskim rynku spowodowanymi przez tego rodzaje nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe polscy producenci stracili udział w rynku i ponieśli straty finansowe. |
(107) |
Rzeczywiście potwierdzono, że powyższe oszustwo związane z VAT miało istotny wpływ na rynek prętów zbrojeniowych w Polsce. Wielu zwykłych producentów stali odnotowało spadek wyniku gospodarczego z związku z zakłóceniem rynku. W wyniku tego rodzaju nielegalnej działalności produkcja prętów zbrojeniowych w niektórych przedsiębiorstwach uległa nawet zawieszeniu na kilka tygodni na początku stycznia 2013 r. Należy jednak podkreślić, że mechanizm oszustwa związanego z VAT oraz przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi nie pokrywają się pod względem terminu ani wpływu. Mechanizm oszustw zakończył się, kiedy polski rząd zastosował mechanizm odwrotnego obciążenia w zakresie VAT od dnia 1 października 2013 r. Jego wpływ widać w nagłym spadku wielkości sprzedaży i produkcji przemysłu unijnego w 2013 r. Sytuacja wróciła jednak do normalnego stanu w 2014 r., natomiast w międzyczasie zwiększony przywóz towarów po cenach dumpingowych zaczął wywierać niekorzystny wpływ na poziom cen, udział w rynku oraz wynik finansowy przemysłu unijnego. W związku z tym wpływ oszustwa związanego z VAT na sytuację gospodarczą polskich producentów ogranicza się do lat, w których przywóz z Białorusi na rynek unijny był stosunkowo niewielki i charakteryzował się wysokimi cenami. Nie odnotowano także jakichkolwiek skutków ubocznych na polskim rynku prętów zbrojeniowych po zakończeniu działalności przez oszustów. Ustalenia te znajdują rzeczywiście potwierdzenie w dodatkowych uwagach (i dowodach potwierdzających) dostarczonych przez białoruskiego producenta eksportującego w sprawie sytuacji na polskim rynku w trakcie trwania mechanizmu oszustwa związanego z VAT i po jego zakończeniu. Widać zatem wyraźnie, że sprawę tę można oddzielić od skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych i że nie narusza ona związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Białorusi a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. |
(108) |
Białoruski producent eksportujący stwierdził ponadto, że w wyniku powyższego mechanizmu oszustwa związanego z VAT niektórzy producenci na Łotwie i Słowacji ogłosili upadłość. Przedsiębiorstwo wskazuje zatem, że negatywne tendencje w zakresie wielkości produkcji i sprzedaży przemysłu unijnego są spowodowane zniknięciem z rynku określonych przedsiębiorstw, co nie ma związku z wywozem dokonywanym przez białoruskiego producenta eksportującego. |
(109) |
W odniesieniu do tego twierdzenia należy podkreślić, że oszacowanie wskaźników makroekonomicznych przedstawione w motywach 75–82 nie uwzględniało przedsiębiorstw, które nie istniały w OD. W przypadku przedsiębiorstw, które nie otrzymały kwestionariuszy, informacje istotne z perspektywy wskaźników makroekonomicznych oszacowano na podstawie faktycznych wyników produkcji w OD. Zniknięcie z rynku wspomnianych przedsiębiorstw nie zostało zatem odzwierciedlone we wskaźnikach przedstawiających negatywne zmiany wielkości produkcji i sprzedaży przemysłu unijnego. Należy podkreślić, że w przypadku uwzględnienia tych kwestii ogólny obraz szkody byłby jeszcze gorszy. |
(110) |
Przedmiotowy białoruski producent eksportujący twierdzi ponadto, że wielkość i ceny importowe przywozu z tego państwa w latach 2014–OD nie są reprezentatywne dla „normalnej” strategii sprzedaży stosowanej przez przedsiębiorstwo. Przedsiębiorstwo twierdzi, że prowadzona przez nie wzmożona działalność wywozowa w Unii w tych latach była wynikiem luki między popytem a podażą produktu objętego postępowaniem na rynku w Polsce i państwach bałtyckich, która wynikła z zakłóceń spowodowanych oszustwami związanymi z VAT. Przedsiębiorstwo twierdzi, że Komisja powinna zbadać wysokość oraz poziom cen przywozu z Białorusi w okresie po OD. Przedsiębiorstwo twierdzi, że tego rodzaju dochodzenie w zakresie danych z okresu po OD zostało uznane przez Komisję za zasadne w niedawnym postępowaniu dotyczącym przywozu stali elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych. |
(111) |
W związku z tym, po pierwsze, należy zauważyć, że w ustaleniach dochodzenia nie potwierdzono istnienia luki między popytem a podażą w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Mechanizm oszustwa związanego z VAT rzeczywiście wpłynął negatywnie na wyniki producentów w Polsce w 2013 r., jednak jego wpływ wiązał się z niskim poziomem cen produktu objętego postępowaniem sprzedawanego przez nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe, a nie z niedoborem podaży. Jak wyjaśniono w motywie 107, po październiku 2013 r. ten negatywny wpływ został wyeliminowany. Producenci unijni z siedzibami w Polsce mogli wtedy swobodnie wykorzystywać dostępne moce produkcyjne (ponad 40 %) w celu zaopatrywania klientów w Polsce i państwach bałtyckich. Ich niepowodzenie w zwiększaniu sprzedaży i udziału w rynku w 2014 r. w OD było rezultatem konkurencji wynikającej z gwałtownego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Białorusi. Po drugie zauważono, że wniosek o zbadanie danych zebranych po OD pojawił się na bardzo późnym etapie procedury. Komisja zbierze dane z okresu po OD i rozważy, czy w tym przypadku właściwe jest dokonanie przeglądu rozwoju sytuacji po OD, na ostatecznym etapie dochodzenia. Już na obecnym etapie należy jednak zauważyć, że okoliczności w tym postępowaniu nie można traktować jako podobnych do tych, o których mowa w postępowaniu dotyczącym przywozu stali elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych. |
6.4. Wnioski w sprawie związku przyczynowego
(112) |
Wykazano, że w okresie badanym miał miejsce znaczny wzrost wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i jego udziału w rynku z Białorusi. Ponadto ustalono, że przywóz ten podcinał ceny stosowane przez przemysł unijny na rynku unijnym w OD. |
(113) |
Wzrost wielkości i udziału w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych z Białorusi zbiegł się z pogorszeniem sytuacji finansowej przemysłu unijnego, który można było zaobserwować w szczególności w 2014 r. W związku z tym, mimo ożywienia konsumpcji, przemysł unijny nie był w stanie zwiększyć sprzedaży ani cen, w wyniku czego wskaźniki finansowe takie jak rentowność pozostały ujemne. |
(114) |
Analiza innych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę poniesioną przez przemysł unijny, wykazała, że czynniki te nie miały wymiaru podważającego związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Białorusi a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. |
(115) |
Na podstawie powyższej analizy, w której rozróżniono i oddzielono wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwego wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych, tymczasowo stwierdza się, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi przynosi istotną szkodę przemysłowi unijnemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. |
7. INTERES UNII
7.1. Uwagi ogólne
(116) |
Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo tymczasowego ustalenia szkodliwego dumpingu istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. Analiza interesu Unii została oparta na ocenie interesów wszystkich zaangażowanych stron, w tym interesu przemysłu unijnego, importerów oraz użytkowników. |
7.2. Interes przemysłu unijnego
(117) |
Przemysł unijny składa się z ponad 65 producentów, którzy mają siedziby w różnych państwach członkowskich Unii i w OD zatrudniali bezpośrednio w związku z produktem podobnym ponad 4 600 osób. |
(118) |
Ustalono, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę wywołaną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi. Należy przypomnieć, że przemysł unijny nie mógł w pełni skorzystać ze wzrostu konsumpcji, a sytuacja finansowa przemysłu unijnego pozostawała niestabilna. |
(119) |
Oczekuje się, że nałożenie cła antydumpingowego przywróci uczciwe warunki handlu na rynku unijnym, umożliwiając przemysłowi unijnemu dostosowanie cen produktu podobnego do kosztów produkcji. |
(120) |
Można również oczekiwać, że wprowadzenie środków umożliwi przemysłowi unijnemu odzyskanie przynajmniej części utraconego w okresie badanym udziału w rynku i będzie mieć pozytywny wpływ na jego rentowność i ogólną sytuację finansową. Wprowadzenie środków umożliwiłoby przemysłowi kontynuację i dalszą intensyfikację jego działań mających na celu zagwarantowanie opłacalności. |
(121) |
Jeżeli środki nie zostałyby wprowadzone, należałoby spodziewać się dalszej utraty udziałów w rynku oraz pogarszania się rentowności przemysłu unijnego. |
(122) |
W związku z tym wstępnie stwierdzono, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz pochodzący z Białorusi będzie leżało w interesie przemysłu unijnego. |
7.3. Interes użytkowników i importerów
(123) |
Współpraca użytkowników produktu objętego postępowaniem była na niskim poziomie. Spośród ośmiu znanych użytkowników, z którymi skontaktowano się po wszczęciu procedury, tylko jedno przedsiębiorstwo wyraziło zainteresowanie współpracą. Nawet to przedsiębiorstwo nie przedstawiło jednak odpowiedzi na kwestionariusz użytkownika wysłany przez Komisję. |
(124) |
W przypadku importerów sześć przedsiębiorstw odpowiedziało na kwestionariusz dotyczący kontroli wyrywkowej zawarty w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Następnie wybrano do objęcia próbą trzy z tych przedsiębiorstw, które reprezentują 81 % wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem zgłoszonej przez respondentów. |
(125) |
Jedynie dwóch z trzech importerów objętych próbą udzieliło odpowiedzi na kwestionariusze wysłane przez Komisję. Jeden z nich wskazał, że przedmiotowe przedsiębiorstwo nie jest tylko importerem produktu objętego postępowaniem, ale właściwie użytkownikiem i powinno być tak traktowane w ramach procedury. |
(126) |
W OD importer zaczął zamawiać produkt objęty postępowaniem, a 78 % produktu przywieziono z Białorusi, z niewielką marżą zysku. Pokazuje to, że ten importer liczył na możliwość skorzystania z niskich cen przywozu z Białorusi i utworzył nową bazę klientów. Nie można zatem uznać, że działania tego importera były reakcją na istniejące przepływy handlowe. W związku z tym będzie on szukał innych możliwości handlowych, kiedy sytuacja rynkowa zmieni się po nałożeniu środków. |
(127) |
Użytkownik ponosił straty na przetworzonych wyrobach gotowych zawierających pręty zbrojeniowe. Około połowa z nich została zamówiona z przemysłu unijnego, jedna trzecia – z Białorusi, a reszta – z państw trzecich, takich jak Chiny i Turcja. Użytkownik ten zaopatrywał się zatem w odpowiedni sposób pod względem ceny, dostępności i jakości. Zamierzone środki mogą mieć wpływ na część dostaw kupowaną z Białorusi i mogą w pewien sposób ograniczać wybór zamówionych prętów zbrojeniowych lub wpływać na zmianę takiego wyboru, jednak wydaje się, że nie mają zasadniczego wpływu na tego użytkownika. Wydaje się, że przyczyna strat jest strukturalna i nie ma związku z pozyskiwaniem surowca z Białorusi. |
(128) |
Mimo pozornie odmiennej roli w procedurze oba przedsiębiorstwa podniosły jednak te same kwestie przeciw wprowadzeniu omawianych środków: a) niewystarczające moce produkcyjne producentów unijnych w celu zaspokojenia popytu rynku unijnego; b) niewystarczający zakres produktów wytwarzanych przez producentów unijnych; oraz c) trudności w zmianie dostawców z uwagi na fakt, że poszczególne państwa członkowskie wymagają rzekomo różnych świadectw homologacji dla produktu objętego postępowaniem. |
(129) |
Pierwszy argument nie znajduje potwierdzenia w tymczasowych ustaleniach – wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu unijnego jest na poziomie 67 % i pozostawia dużo więcej wolnych mocy produkcyjnych niż cały przywóz z Białorusi do Unii. |
(130) |
Drugi argument nie został potwierdzony. Z drugiej strony odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych objętych próbą wyraźnie pokazują, że produkują oni i sprzedają pełen zakres rodzajów produktu. |
(131) |
W odniesieniu do trzeciego argumentu należy podkreślić, że producenci unijni zaopatrują już różne państwa członkowskie bez jakichkolwiek wyraźnych trudności. |
(132) |
W oddzielnych uwagach jeden współpracujący importer nieobjęty próbą poruszył kwestię domniemanego kartelu obowiązującego między producentami unijnymi. Przedsiębiorstwo to nie przedstawiło jednak żadnych dokumentów potwierdzających to twierdzenie. Kwestia domniemanego porozumienia kartelowego została następnie podniesiona przez białoruskiego producenta eksportującego. Komisja ocenia informacje dostarczone przez tego białoruskiego producenta eksportującego. Nie można jednak zająć się tą kwestią ani rozstrzygnąć jej w tym momencie, ponieważ pojawiła się ona na bardzo późnym etapie procedury. W każdym wypadku odnotowano, że informacje dostarczone przez to przedsiębiorstwo zdają się mieć potencjalnie związek z oskarżeniami dotyczącymi tylko jednego przedsiębiorstwa spośród producentów unijnych objętych próbą. Ponadto przedmiotowa procedura weryfikacyjna rozpoczęta przez włoski organ ds. konkurencji nie została jeszcze zakończona (9). Komisja szczegółowo zbada tę sprawę na ostatecznym etapie dochodzenia. |
(133) |
Co więcej, inny użytkownik, który nie ujawnił się przed Komisją na wcześniejszym etapie procedury, przedłożył odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu użytkownika pod koniec etapu tymczasowego dochodzenia. Odpowiedzi te wpłynęły na bardzo późnym etapie procedury wstępnego etapu dochodzenia, nie można było zatem zająć się tą kwestią, ani zbadać jej w tym momencie. Komisja szczegółowo zbada i przeanalizuje te odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu na ostatecznym etapie dochodzenia. |
(134) |
Biorąc powyższe pod uwagę, Komisja uważa w tym momencie, że ogólne skutki dla użytkowników i importerów oraz możliwe skutki ograniczające konkurencję są niewielkie. |
7.4. Wnioski dotyczące interesu Unii
(135) |
Uwzględniając powyższe ustalenia, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii należy tymczasowo uznać, że zasadniczo nie ma istotnych przesłanek przemawiających przeciwko wprowadzeniu środków na przywóz z Białorusi produktu objętego postępowaniem. |
(136) |
Dostępność alternatywnych źródeł podaży ogranicza wszelkie negatywne skutki dla użytkowników niepowiązanych i importerów. |
(137) |
Ponadto, rozważając ogólny wpływ środków antydumpingowych na rynek Unii, wydaje się, że pozytywne skutki, w szczególności odnoszące się do przemysłu unijnego, przeważają nad możliwymi negatywnymi skutkami dla pozostałych grup interesu. |
8. WNIOSEK O WPROWADZENIE TYMCZASOWYCH ŚRODKÓW ANTYDUMPINGOWYCH
(138) |
Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz towarów po cenach dumpingowych. |
8.1. Poziom usuwający szkodę
(139) |
Do celów określenia poziomu wspomnianych środków wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu oraz kwotę opłat celnych niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł unijny. |
(140) |
Przy obliczaniu kwoty należności celnych niezbędnych do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że zastosowany środek powinien umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy do osiągnięcia dla tego rodzaju przemysłu w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. |
(141) |
Aby ustalić docelowy poziom zysku, Komisja uwzględniła zysk osiągnięty ze sprzedaży na rzecz przedsiębiorstw niepowiązanych, który został wykorzystany do celów ustalenia poziomu usuwającego szkodę. |
(142) |
W całym okresie badanym przemysł unijny odnotował zyski jedynie w 2012 r., ale na minimalny zysk w wysokości 1,3 % osiągnięty w tym roku miał wpływ „mechanizm oszustwa związanego z VAT” oraz późniejszy spadek cen, jak wyjaśniono w motywach 83 i 106–111 W całym okresie badanym zysk osiągnięty w 2012 r. nie może zostać uznany za rozsądny „docelowy poziom zysku”, który umożliwiłby poprawę sytuacji finansowej i zachęcił do inwestowania. |
(143) |
Docelowy poziom zysku zaproponowany przez skarżącego wynosił 9,9 % i opierał się na docelowym poziomie zysku zastosowanym w niedawnej sprawie antydumpingowej przeciwko przywozowi blisko powiązanych produktów stalowych, np. walcówek. Komisja uważa jednak za bardziej właściwe zastosowanie docelowego poziomu zysku równego 4,8 % w oparciu o ustalenia bardziej aktualnej sprawy dotyczącej stalowych prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej. Należy zauważyć, że powyższa marża zysku w odróżnieniu od tego zaproponowanego przez skarżącego została osiągnięta w 2012 r., tj. w trakcie okresu badanego w omawianej sprawie. Ponadto oba produkty są bardzo podobne, są produkowane częściowo przez te same przedsiębiorstwa z użyciem tych samych linii produkcyjnych. |
(144) |
Na tej podstawie poziom usuwający szkodę obliczono jako porównanie średniej ważonej ceny w przywozie towarów po cenach dumpingowych, określonej w odniesieniu do obliczeń podcięcia cenowego w motywie 68 powyżej, z niewyrządzającą szkody ceną stosowaną przez przemysł unijny w odniesieniu do produktu podobnego. |
(145) |
Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w formie wartości procentowej średniej całkowitej ceny importowej CIF. |
8.2. Środki tymczasowe
(146) |
W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz prętów zbrojeniowych pochodzących z Białorusi na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. |
(147) |
Na podstawie powyższego stawki tymczasowego cła antydumpingowego określono porównując marginesy szkody i marginesy dumpingu. W związku z tym proponuje się następujące cła antydumpingowe:
|
(148) |
Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (10) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W stosownych przypadkach rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych. |
(149) |
Aby zapewnić należyte egzekwowanie cła antydumpingowego, poziom cła rezydualnego powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz również do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu towarów do Unii podczas OD. |
9. PRZEPISY KOŃCOWE
(150) |
W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o przesłuchanie przez Komisję lub przez rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie. |
(151) |
Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. Nakłada się tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych sztab i prętów zbrojeniowych, wykonanych z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone oraz tych posiadających wgłębienia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania. Z tego zakresu wyłączone są żeliwne lub stalowe sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej. Produkt ten pochodzi z Białorusi i jest obecnie objęty kodami CN ex 7214 10 00, ex 7214 20 00, ex 7214 30 00, ex 7214 91 10, ex 7214 91 90, ex 7214 99 10, ex 7214 99 71, ex 7214 99 79 i ex 7214 99 95 (kody TARIC: 7214100010, 7214200020, 7214300010, 7214911010, 7214919010, 7214991010, 7214997110, 7214997910, 7214999510).
2. Stawki tymczasowego cła antydumpingowego mające zastosowanie do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem, są następujące dla produktu opisanego w ust. 1 i wytwarzanego przez poniższe przedsiębiorstwa:
Przedsiębiorstwo |
Tymczasowa stawka cła antydumpingowego (w %) |
Dodatkowy kod TARIC |
BMZ – otwarta spółka akcyjna „Byelorussian Steel Works – Management Company of »Byelorussian Metallurgical Company« Holding” („białoruska huta stali – spółka zarządzająca spółką zależną „białoruska huta”) |
12,5 |
C197 |
Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa |
12,5 |
C999 |
3. Dopuszczenie do swobodnego obrotu na terenie Unii produktu, o którym mowa w ust. 1, uwarunkowane jest wpłaceniem zabezpieczenia w wysokości kwoty cła tymczasowego.
4. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.
Artykuł 2
1. W ciągu 25 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zainteresowane strony mogą:
a) |
zwrócić się o ujawnienie istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których przyjęto niniejsze rozporządzenie; |
b) |
przekazać Komisji swoje uwagi na piśmie; oraz |
c) |
złożyć wniosek o przesłuchanie przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych. |
2. W ciągu 25 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia strony, o których mowa w art. 21 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2016/1036, mogą zgłaszać uwagi dotyczące stosowania środków tymczasowych.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 1 obowiązuje przez okres sześciu miesięcy.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51).
(3) Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych sztab i prętów zbrojeniowych pochodzących z Republiki Białorusi (Dz.U. C 114 z 31.3.2016, s. 3).
(4) „Dochodzenie wszczyna się na podstawie ust. 1 wyłącznie wtedy, gdy zostanie ustalone, na podstawie poparcia lub sprzeciwu wyrażonego przez producentów produktu podobnego w Unii, że wniosek został złożony przez przemysł Unii lub w jego imieniu. Wniosek uznaje się za złożony przez przemysł unijny lub w jego imieniu, jeżeli popierają go producenci unijni, których całkowita produkcja stanowi ponad 50 % łącznej produkcji produktu podobnego tej części przemysłu Unii, która wyraża poparcie lub sprzeciw w stosunku do wniosku. Jednakże nie wszczyna się postępowania, jeżeli udział producentów unijnych w sposób wyraźny popierających wniosek stanowi mniej niż 25 % całkowitej produkcji produktu podobnego wytwarzanej przez przemysł Unii”.
(5) Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 września 2015 r., C-511/13 P, Philips Lighting Poland SA, Philips Lighting BV/Rada Unii Europejskiej, Hangzhou Duralamp Electronics Co., Ltd, GE Hungary Ipari és Kereskedelmi Zrt. (GE Hungary Zrt.), Osram GmbH, Komisja Europejska.
(6) Cła antydumpingowe obowiązują w stosunku do Białorusi (115 %), Chin (133 %), Indonezji (60,4 %), Łotwy (17 %), Meksyku (20–67 %), Mołdawii (232 %), Polski (47–52 %), Turcji (3,64 %) i Ukrainy (42 %). Dodatkowe informacje można znaleźć w następujących dochodzeniach:
„Stalowe pręty zbrojeniowe z Białorusi, Chin, Indonezji, Łotwy, Mołdawii, Polski i Ukrainy. Dochodzenia nr 731-TA-873-875, 878-880, i 882 (drugi przegląd). Publikacja nr 4409, lipiec 2013 r. Komisja Handlu Międzynarodowego USA” oraz „Stalowe pręty zbrojeniowe z Meksyku i Turcji. Dochodzenia nr 701-TA-502 i 731-TA-1227 (ostateczne). Publikacja nr 4496. Październik 2014 r. Komisja Handlu Międzynarodowego USA”.
(7) Zob. również wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 września 2015 r., wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München (Niemcy) – Fliesen-Zentrum Deutschland GmbH przeciwko Hauptzollamt Regensburg, C-687/13, pkt 67.
(8) Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że w kwietniu 2015 r. cena surowca przywiezionego przez białoruskiego producenta eksportującego była o ok. 9 % wyższa od ceny w Stanach Zjednoczonych.
(9) Provvedimento n. 25674 del 21/10/2015.
Provvedimento n. 26085 del 21/06/2016.
Provvedimento n. 2671 del 14/09/2016.
(10) European Commission, Directorate-General for Trade, Directorate H, CHAR 04/039, 1049 Brussels, Belgia.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/27 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2304
z dnia 19 grudnia 2016 r.
w sprawie sposobów, struktury, częstotliwości składania oraz wskaźników oceny sprawozdań dotyczących jakości danych przekazywanych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (1), w szczególności jego art. 4 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzeniem (UE) nr 549/2013 ustanowiono Europejski System Rachunków Narodowych i Regionalnych z 2010 r. (ESA 2010), który wprowadza program określający terminy, w których państwa członkowskie przekazują Komisji rachunki i tablice, które należy zestawiać zgodnie z metodyką określoną w tym rozporządzeniu. |
(2) |
Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 549/2013 dane objęte tym rozporządzeniem podlegają kryteriom jakości określonym w art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 (2). Państwa członkowskie mają składać Komisji sprawozdanie dotyczące jakości przekazywanych danych z rachunków narodowych i regionalnych. |
(3) |
Na podstawie decyzji wykonawczej Komisji 2014/403/UE (3) państwom członkowskim przyznano czasowe odstępstwa. Z tego względu zawartość sprawozdań dotyczących jakości, których złożenia Komisja wymaga od państw członkowskich, powinna zostać dostosowana zgodnie z tymi odstępstwami. Wymóg składania sprawozdań dotyczących jakości powinien zostać wprowadzany stopniowo do 2021 r., aby dać państwom członkowskim czas na dokończenie zasadniczych zmian koniecznych do wprowadzenia ESA 2010 do krajowych systemów statystycznych. |
(4) |
Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 549/2013 i w celu stosowania kryteriów jakości, o których mowa w art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia, sposoby, struktura, częstotliwość składania oraz wskaźniki oceny sprawozdań dotyczących jakości składanych przez państwa członkowskie powinny zostać określone przez Komisję w drodze aktów wykonawczych. |
(5) |
Z uwagi na to, że informacje w sprawozdaniu dotyczącym jakości danych z rachunków narodowych i regionalnych powinny być oparte na normach Europejskiego Systemu Statystycznego odnoszących się do sprawozdawczości dotyczącej jakości, opublikowanych przez Komisję (Eurostat), załącznik do niniejszego rozporządzenia należy sporządzić zgodnie z tymi normami. Informacje dotyczące wdrożenia ESA 2010, które zostały już przekazane przez państwa członkowskie, powinny zostać ponownie wykorzystane przez Komisję i nie powinny być wymagane w sprawozdaniach dotyczących jakości. |
(6) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Sprawozdanie dotyczące jakości danych z rachunków narodowych i regionalnych, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 549/2013, obejmuje dane przekazane przez państwa członkowskie w roku poprzedzającym sprawozdanie zgodnie z programem transmisji danych ESA 2010 określonym w załączniku B do rozporządzenia (UE) nr 549/2013.
Państwa członkowskie co roku składają sprawozdanie dotyczące jakości.
Artykuł 2
Sposoby, strukturę i wskaźniki oceny sprawozdań dotyczących jakości danych z rachunków narodowych i regionalnych, o których mowa w art. 1, określono w załączniku.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 174 z 21.5.2013, s. 1.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).
(3) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/403/UE z dnia 26 czerwca 2014 r. w sprawie przyznania odstępstw państwom członkowskim w odniesieniu do przekazywania danych statystycznych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (Dz.U. L 195 z 2.7.2014, s. 1).
ZAŁĄCZNIK
Sposoby, struktura i wskaźniki oceny sprawozdań dotyczących jakości składanych przez państwa członkowskie
1. Wprowadzenie
Sprawozdanie dotyczące jakości danych z rachunków narodowych i regionalnych zawiera zarówno wskaźniki ilościowe, jak i jakościowe opisy jakości danych przekazanych w poprzednim roku. Komisja (Eurostat) podaje państwom członkowskim wyniki wskaźników ilościowych, obliczone na podstawie przekazanych danych. Państwa członkowskie interpretują i komentują te wyniki zgodnie z ich metodyką kompilacji danych i statystycznym procesem produkcyjnym.
2. Sposoby
— |
Do dnia 15 lutego 2017 r., a następnie co roku Komisja (Eurostat) przekazuje państwom członkowskim projekty dokumentów na potrzeby sprawozdań dotyczących jakości, częściowo wypełnione wszystkimi wskaźnikami oceny ilościowej określonymi w sekcji 4. |
— |
Co roku, nie później niż dnia 31 maja, państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) wypełnione sprawozdanie dotyczące jakości. |
3. Struktura
Każde państwo członkowskie przedkłada jedno sprawozdanie dotyczące jakości obejmujące wszystkie tablice programu transmisji danych ESA 2010 określone w załączniku B do rozporządzenia (UE) nr 549/2013.
Sprawozdanie dotyczące jakości zawiera informacje na temat wszystkich kryteriów jakości określonych w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 223/2009. Informacje przedstawia się zgodnie z następującym schematem:
— |
Przydatność |
— |
Dokładność i wiarygodność |
— |
Aktualność i terminowość |
— |
Dostępność i przejrzystość |
— |
Spójność i porównywalność |
Informacje dotyczące wdrożenia ESA 2010, które zostały już przekazane przez państwa członkowskie, są ponownie wykorzystywane przez Komisję i nie są wymagane w sprawozdaniach dotyczących jakości.
4. Wskaźniki oceny
4.1. Wskaźniki ilościowe
Sprawozdanie dotyczące jakości zawiera następujące wskaźniki ilościowe:
Nr |
Wskaźnik |
Definicja (*1) |
Zmienna lub tablica programu transmisji danych ESA 2010 |
Okres odniesienia (*1) |
Kryteria jakości |
Wdrożenie od |
||||||||||||||||||||||||||
1. |
Wskaźnik kompletności danych |
Stosunek liczby komórek danych przekazanych przez państwa członkowskie do liczby komórek danych wymaganych programem transmisji danych ESA 2010 i nieobjętych odstępstwami. |
Wszystkie tablice, dane kwartalne i roczne |
1995 r. do ostatniego roku i kwartału |
Przydatność |
2017 r. |
||||||||||||||||||||||||||
2. |
Wskaźniki rewizji danych kwartalnych |
Wskaźnik rewizji kluczowych zmiennych kwartalnych między pierwszą a ostatnią transmisją danych oraz średni wskaźnik rewizji w kolejnych transmisjach danych następujących po pierwszej transmisji |
Sezonowo i kalendarzowo wyrównany wolumen produktu krajowego brutto (tablica 1) |
Dostępne kwartały ostatnich trzech lat |
Dokładność i wiarygodność |
2019 r. |
||||||||||||||||||||||||||
Sezonowo wyrównana liczba pracujących ogółem w tysiącach osób (tablica 1) |
2019 r. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Niewyrównane sezonowo dochody do dyspozycji brutto sektora gospodarstw domowych oraz instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych (tablica 801) |
2021 r. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Niewyrównane sezonowo spożycie sektora gospodarstw domowych oraz instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych (tablica 801) |
2021 r. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Niewyrównana sezonowo wartość dodana brutto przedsiębiorstw niefinansowych (tablica 801) |
2021 r. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Niewyrównane sezonowo nakłady brutto na środki trwałe przedsiębiorstw niefinansowych (tablica 801) |
2021 r. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
3. |
Wskaźniki rewizji danych rocznych |
Średnie wskaźniki rewizji kluczowych zmiennych rocznych w kolejnych transmisjach danych następujących po pierwszej transmisji |
Tablica 1: Produkt krajowy brutto (w cenach bieżących i wolumenach), wartość dodana brutto (w cenach bieżących) Tablica 1 (w cenach bieżących): Koszty związane z zatrudnieniem, nadwyżka operacyjna brutto i dochód mieszany brutto Tablica 1 (w cenach bieżących):
Tablica 1 (w tysiącach osób)
Tablica 2 (w cenach bieżących):
Tablica 7 (w cenach bieżących): Zobowiązania sektora finansowego ogółem (nieskonsolidowane) Tablica 7 (w cenach bieżących):
Tablica 10:
Tablica 13 (w cenach bieżących): Dochód do dyspozycji netto sektora gospodarstw domowych (NUTS 2) |
Ostatnie pięć lat |
Dokładność i wiarygodność |
2019 r. |
||||||||||||||||||||||||||
4. |
Terminowość – daty przekazania danych |
Data pierwszego przekazania danych oraz data przekazania danych zweryfikowanych dla każdej tablicy programu transmisji danych ESA 2010 w przypadku wszystkich transmisji danych, które miały mieć miejsce w ostatnim roku |
Wszystkie tablice, dane kwartalne i roczne |
Ostatni rok |
Aktualność i terminowość |
2017 r. |
||||||||||||||||||||||||||
5. |
Spójność wewnątrz tablic i między nimi |
Średnia i maksymalna absolutna różnica pokazująca, w jakim stopniu dane statystyczne są spójne w obrębie danego ich zbioru, tj. przestrzega się wszystkich odpowiednich tożsamości arytmetycznych i rachunkowych, nie ma niewyjaśnionych zmian i zachowana jest spójność z zasadami rzetelności |
Produkt krajowy brutto, w cenach bieżących (dane kwartalne i roczne): W tablicy 1 (produkt krajowy brutto w ujęciu od strony produkcji, wydatków i dochodów) Wartość dodana brutto, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 1 i 3 Koszty związane z zatrudnieniem, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 1 i 3 Nakłady brutto na środki trwałe, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 1 i 3 oraz 1 i 22 Eksport towarów i usług, w cenach bieżących (dane kwartalne i roczne): W tablicy 1 (w ujęciu od strony wydatkowej produktu krajowego brutto oraz szczegółowego podziału eksportu) Eksport towarów i usług, w cenach bieżących (dane kwartalne i roczne): W tablicy 1 (w ujęciu od strony wydatkowej produktu krajowego brutto oraz szczegółowego podziału importu) Pracujący ogółem, pracownicy najemni i osoby pracujące na własny rachunek (dane roczne, w tysiącach osób): Między tablicami 1 i 3 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2017 r. |
||||||||||||||||||||||||||
6. |
Spójność – dane roczne i suma danych kwartalnych |
Do jakiego stopnia dane statystyczne roczne i kwartalne są zgodne |
(W przypadku wszystkich zmiennych z wyjątkiem pracujących bada się zgodność między danymi rocznymi a sumą danych z czterech kwartałów; w przypadku pracujących – bada się zgodność między danymi rocznymi a średnią danych z czterech kwartałów) Produkt krajowy brutto, w cenach bieżących, dane niewyrównane sezonowo (tablica 1) Pracujący ogółem w tysiącach osób, dane niewyrównane sezonowo (tablica 1) Nadwyżka operacyjna brutto sektora przedsiębiorstw niefinansowych (tablice 8/801, w cenach bieżących) Dochód do dyspozycji brutto sektora gospodarstw domowych i instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych (tablice 8/801 w cenach bieżących) |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2017 r. |
||||||||||||||||||||||||||
7. |
Spójność – wartości ogółem i suma składników |
Do jakiego stopnia suma składników równa się wartości ogółem |
Produkt krajowy brutto, w cenach bieżących, dane niewyrównane sezonowo, wartość ogółem i suma składników wydatków (dane kwartalne i roczne), tablica 1 Wartość dodana brutto, w cenach bieżących, wartość ogółem i podziały według NACE Rev. 2 (2), poziom A*10 (dane kwartalne i roczne), tablica 1 Pracujący ogółem w tysiącach osób, dane niewyrównane sezonowo, wartość ogółem i suma liczby pracowników najemnych i osób pracujących na własny rachunek (dane kwartalne i roczne), tablica 1 Pracujący ogółem, w tysiącach osób, wartość ogółem i suma podziałów według NACE Rev. 2, poziom A*10 (dane roczne), tablica 1 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2017 r. |
||||||||||||||||||||||||||
8. |
Spójność – najważniejsze zmienne i rachunki niefinansowe według sektorów |
Różnice między danymi dotyczącymi najważniejszych zmiennych a odpowiadającymi im danymi w rachunkach niefinansowych według sektorów |
Produkt krajowy brutto, w cenach bieżących, dane niewyrównane sezonowo (dane kwartalne i roczne): Między tablicami 1 i 8/801 Spożycie w sektorze gospodarstw domowych i instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych, w cenach bieżących, dane niewyrównane sezonowo (dane kwartalne i roczne): Między tablicami 1 i 8/801 Nakłady brutto na środki trwałe, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 1 i 8 Koszty związane z zatrudnieniem, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 1 i 8 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2021 r. |
||||||||||||||||||||||||||
9. |
Spójność – najważniejsze zmienne i rachunki regionalne |
Różnice między danymi dotyczącymi najważniejszych zmiennych a odpowiadającymi im danymi w rachunkach regionalnych |
Wartość dodana brutto, w cenach bieżących (dane roczne): Między wartością ogółem tablicy 1 a sumą regionów NUTS 2 tablic 10 i 12 Pracujący w tysiącach osób (dane roczne): Między wartością ogółem tablicy 1 a sumą regionów NUTS 2 tablic 10 i 12 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2021 r. |
||||||||||||||||||||||||||
10. |
Spójność – najważniejsze zmienne i tablice podaży i wykorzystania |
Różnice między danymi dotyczącymi najważniejszych zmiennych a odpowiadającymi im danymi w tablicach podaży i wykorzystania |
(wszystkie dane w cenach bieżących, dane roczne) Wartość dodana brutto: Między tablicami 1 i 16 Podatki od produktów pomniejszone o dotacje do produktów: Między tablicami 1 i 15 Spożycie, spożycie w sektorze gospodarstw domowych, spożycie w sektorze instytucji rządowych i samorządowych, spożycie w sektorze instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych: Między tablicami 1 i 16 Akumulacja brutto, nakłady brutto na środki trwałe, przyrost rzeczowych środków obrotowych, nabycie pomniejszone o sprzedaż aktywów o wyjątkowej wartości: Między tablicami 1 i 16 Eksport towarów i usług: Między tablicami 1 i 16 Import towarów i usług: Między tablicami 1 i 15 Koszty związane z zatrudnieniem: Między tablicami 1 i 16 Nadwyżka operacyjna brutto i dochód mieszany brutto: Między tablicami 1 i 16 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2021 r. |
||||||||||||||||||||||||||
11. |
Spójność – najważniejsze zmienne i statystyka finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych |
Różnice między danymi dotyczącymi najważniejszych zmiennych a odpowiadającymi im danymi w statystyce finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych |
(wszystkie dane w cenach bieżących) Spożycie indywidualne (dane roczne): Między tablicami 1 i 2 Spożycie ogólnospołeczne (dane roczne): Między tablicami 1 i 2 Podatki od produktów (dane roczne): Między tablicami 1 i 9 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2021 r. |
||||||||||||||||||||||||||
12. |
Spójność – rachunki niefinansowe według sektorów i statystyka finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych |
Różnice między danymi z rachunków niefinansowych według sektorów a odpowiadającymi im danymi w statystyce finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych |
Wierzytelności netto i zadłużenie netto, sektor instytucji rządowych i samorządowych, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 8 i 2 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2021 r. |
||||||||||||||||||||||||||
13. |
Spójność – rachunki niefinansowe według sektorów i rachunki finansowe według sektorów |
Różnice między danymi z rachunków niefinansowych według sektorów a odpowiadającymi im danymi w rachunkach finansowych według sektorów |
Wierzytelności netto i zadłużenie netto, wszystkie sektory, w cenach bieżących (dane roczne): Między tablicami 8 i 6 |
Ostatnie pięć lat |
Spójność i porównywalność |
2019 r. |
4.2. Informacje jakościowe
Sprawozdanie dotyczące jakości zawiera następujące informacje jakościowe:
Nr |
Wskaźnik |
Definicja |
Kryteria jakości |
Wdrożenie od |
||||
1. |
Uregulowania w zakresie rewizji danych |
Metadane dotyczące krajowych uregulowań w zakresie rewizji danych, zawierające:
|
Dokładność i wiarygodność |
2017 r. |
||||
2. |
Dokumentacja dotycząca metodyki |
Wykaz krajowych publikacji na temat wykorzystywanych źródeł danych i stosowanej metodyki, zawierający tytuły tych publikacji i linki do nich, jeśli są dostępne |
Dostępność i przejrzystość |
2017 r. |
||||
3. |
Długość porównywalnych szeregów czasowych w perspektywie czasowej |
Metadane dotyczące długości porównywalnych szeregów czasowych w perspektywie czasowej, zawierające:
|
Spójność i porównywalność |
2021 r. |
(*1) O ile nie określono inaczej, wskaźniki ilościowe oblicza się na podstawie najnowszego zbioru danych państw członkowskich opublikowanego na stronie internetowej Eurostatu.
(1) Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 roku w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1).
(2) Rozporządzenie (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/37 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2305
z dnia 19 grudnia 2016 r.
ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),
uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia. |
(2) |
Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny
Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod państw trzecich (1) |
Standardowa wartość w przywozie |
0702 00 00 |
MA |
96,7 |
SN |
241,4 |
|
TN |
269,5 |
|
TR |
113,9 |
|
ZZ |
180,4 |
|
0707 00 05 |
MA |
79,2 |
TR |
155,8 |
|
ZZ |
117,5 |
|
0709 93 10 |
MA |
151,9 |
TR |
168,6 |
|
ZZ |
160,3 |
|
0805 10 20 |
IL |
126,4 |
TR |
67,1 |
|
ZZ |
96,8 |
|
0805 20 10 |
MA |
69,4 |
ZZ |
69,4 |
|
0805 20 30 , 0805 20 50 , 0805 20 70 , 0805 20 90 |
IL |
110,0 |
JM |
129,1 |
|
MA |
74,5 |
|
TR |
75,3 |
|
ZZ |
97,2 |
|
0805 50 10 |
AR |
76,7 |
TR |
85,6 |
|
ZZ |
81,2 |
|
0808 10 80 |
US |
132,4 |
ZZ |
132,4 |
|
0808 30 90 |
CN |
101,3 |
ZZ |
101,3 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/39 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2306
z dnia 19 grudnia 2016 r.
ustalające współczynnik przydziału, jaki należy stosować do ilości objętych wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz złożonymi od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. oraz określające ilości, jakie należy dodać do ilości ustalonej dla podokresu od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r. w ramach kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem (WE) nr 533/2007 w sektorze mięsa drobiowego
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 188,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 533/2007 (2) otwarto roczne kontyngenty taryfowe na przywóz produktów w sektorze mięsa drobiowego. |
(2) |
Ilości objęte wnioskami o pozwolenie na przywóz złożonymi w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. są w przypadku niektórych kontyngentów większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3). |
(3) |
Ilości objęte wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz, złożonymi w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r., są w przypadku niektórych kontyngentów mniejsze niż ilości dostępne. Należy zatem określić ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków, i dodać je do ilości ustalonej dla następnego podokresu obowiązywania kontyngentu. |
(4) |
W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. W odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz złożone dla podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. na podstawie rozporządzenia (WE) nr 533/2007, ustala się współczynnik przydziału wymieniony w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
2. Ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz na podstawie rozporządzenia (WE) nr 533/2007 i które dodaje się do podokresu od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r., określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny
Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 533/2007 z dnia 14 maja 2007 r. otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentami taryfowymi w sektorze mięsa drobiowego (Dz.U. L 125 z 15.5.2007, s. 9).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13).
ZAŁĄCZNIK
Nr porządkowy |
Współczynnik przydziału — wnioski złożone w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. (%) |
Ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków i które mają być dodane do ilości dostępnych dla podokresu od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r. (w kg) |
09.4067 |
1,396651 |
— |
09.4068 |
— |
2 142 507 |
09.4069 |
0,146909 |
— |
09.4070 |
— |
1 335 750 |
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/42 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2307
z dnia 19 grudnia 2016 r.
ustalające współczynnik przydziału, jaki należy stosować w odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz, złożone w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r., oraz ustalające ilości, jakie należy dodać do ilości ustalonych dla podokresu od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r. w ramach kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem (WE) nr 1385/2007 w sektorze mięsa drobiowego
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 188,
a także mając na uwadze, co następuje,
(1) |
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1385/2007 (2) otwarto roczne kontyngenty taryfowe na przywóz produktów z sektora mięsa drobiowego. |
(2) |
Ilości objęte wnioskami o pozwolenie na przywóz złożonymi w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r., są w przypadku niektórych kontyngentów większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3). |
(3) |
Ilości objęte wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz złożonymi w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r., są w przypadku niektórych kontyngentów mniejsze niż ilości dostępne. Należy zatem określić ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków, i dodać je do ilości ustalonych dla następnego podokresu obowiązywania kontyngentu. |
(4) |
W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. W odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz złożone dla podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1385/2007, ustala się współczynnik przydziału określony w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
2. Ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1385/2007 i które dodaje się do podokresu od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r., są określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny
Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1385/2007 z dnia 26 listopada 2007 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 774/94 w odniesieniu do otwarcia i zarządzania niektórymi wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi z sektora mięsa drobiowego (Dz.U. L 309 z 27.11.2007, s. 47).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13).
ZAŁĄCZNIK
Nr porządkowy |
Współczynnik przydziału – wnioski złożone w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. (%) |
Ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków i które należy dodać do ilości dostępnych na podokres od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r. (w kg) |
09.4410 |
0,146563 |
— |
09.4411 |
0,147907 |
— |
09.4412 |
0,151103 |
— |
09.4420 |
0,151492 |
— |
09.4421 |
— |
150 047 |
09.4422 |
0,151515 |
— |
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/45 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/2308
z dnia 19 grudnia 2016 r.
ustalające współczynnik przydziału, jaki należy stosować w odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu złożone w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. w ramach kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2078 na mięso drobiowe pochodzące z Ukrainy
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 188 ust. 1 i 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/2078 (2) otwarto roczne kontyngenty taryfowe na przywóz produktów z sektora mięsa drobiowego pochodzących z Ukrainy. |
(2) |
Ilości objęte wnioskami o przyznanie uprawnień do przywozu, złożonymi w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 7 grudnia 2016 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r., są dla kontyngentu o numerze porządkowym 09.4273 większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości można przyznać uprawnienia do przywozu, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3) w związku z art. 7 ust. 2 wymienionego rozporządzenia. |
(3) |
W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu, złożone dla podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. na podstawie rozporządzenia (UE) 2015/2078, ustala się współczynnik przydziału określony w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny
Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2078 z dnia 18 listopada 2015 r. otwierające unijne kontyngenty taryfowe na przywóz mięsa drobiowego pochodzącego z Ukrainy i ustalające zarządzanie tymi kontyngentami (Dz.U. L 302 z 19.11.2015, s. 63).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13).
ZAŁĄCZNIK
Nr porządkowy |
Współczynnik przydziału – wnioski złożone w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2017 r. (w %) |
09.4273 |
8,891706 |
09.4274 |
— |
DYREKTYWY
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/48 |
DYREKTYWA KOMISJI (UE) 2016/2309
z dnia 16 grudnia 2016 r.
dostosowująca po raz czwarty do postępu naukowo-technicznego załączniki do dyrektywy 2008/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2008/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych (1), w szczególności jej art. 8 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Sekcja I.1 załącznika I, sekcja II.1 załącznika II i sekcja III.1 załącznika III do dyrektywy 2008/68/WE odnoszą się do postanowień określonych w międzynarodowych umowach dotyczących transportu lądowego towarów niebezpiecznych drogami, koleją oraz śródlądowymi drogami wodnymi zgodnie z definicjami w art. 2 wspomnianej dyrektywy. |
(2) |
Postanowienia tych międzynarodowych umów są aktualizowane co dwa lata. W związku z tym ostatnie zmienione wersje tych umów stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. z okresem przejściowym do dnia 30 czerwca 2017 r. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić sekcję I.1 załącznika I, sekcję II.1 załącznika II i sekcję III.1 załącznika III do dyrektywy 2008/68/WE. |
(4) |
Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Zmiany w dyrektywie 2008/68/WE
W dyrektywie 2008/68/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
załącznik I sekcja I.1 otrzymuje brzmienie: „I.1 ADR Załączniki A i B do ADR, stosowane z mocą od dnia 1 stycznia 2017 r., przy czym rozumie się, że wyrazy »umawiająca się strona« zastępuje się odpowiednio wyrazami »państwo członkowskie«.”; |
2) |
załącznik II sekcja II.1 otrzymuje brzmienie: „II.1 RID Załącznik do RID, występujący jako załącznik C do COTIF, stosowany z mocą od dnia 1 stycznia 2017 r., przy czym rozumie się, że wyrazy »umawiające się państwo RID« zastępuje się odpowiednio wyrazami »państwo członkowskie«.”; |
3) |
załącznik III sekcja III.1 otrzymuje brzmienie: „III.1 ADN Rozporządzenia załączone do ADN, stosowane z mocą od dnia 1 stycznia 2017 r., oraz art. 3 lit. f) i h), art. 8 ust. 1 i 3 ADN, przy czym rozumie się, że wyrazy »umawiająca się strona« zastępuje się odpowiednio wyrazami »państwo członkowskie«.”. |
Artykuł 2
Transpozycja
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 30 czerwca 2017 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 260 z 30.9.2008, s. 13.
DECYZJE
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/50 |
DECYZJA RADY (UE) 2016/2310
z dnia 17 października 2016 r.
w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia ustanowionej na mocy Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia Priorytetów partnerstwa UE–Jordania, w tym Porozumienia
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 217 w związku z jego art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej oraz Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony (1) (zwany dalej „Układem”), został podpisany w dniu 24 listopada 1997 r. i wszedł w życie w dniu 1 maja 2002 r. |
(2) |
Wspólny komunikat Wysokiego Przedstawiciela i Komisji Europejskiej z dnia 18 listopada 2015 r.„Przegląd Europejskiej Polityki Sąsiedztwa” przyjęto z zadowoleniem w konkluzjach Rady z dnia 14 grudnia 2015 r., w których Rada potwierdziła między innymi zamiar rozpoczęcia w 2016 r. nowego etapu współpracy z partnerami – co w stosownych przypadkach może skutkować określeniem nowych priorytetów partnerstw – ukierunkowanego na uzgodnione priorytety i interesy. |
(3) |
Wspólny cel Unii i Jordanii, jakim jest wspólny obszar pokoju, dobrobytu i stabilności, wymaga wspólnego działania, w szczególności poprzez współodpowiedzialność i zróżnicowanie oraz uwzględnienia kluczowej roli, jaką Jordania odgrywa w regionie. |
(4) |
Odpowiadając na najpilniejsze wyzwania, Unia i Jordania dążą w dalszym ciągu do realizacji podstawowych celów ich długofalowego partnerstwa oraz do wzmocnienia stabilności i odporności tego kraju oraz regionu, jak również do trwałego i opartego na wiedzy wzrostu gospodarczego i rozwoju społecznego zgodnego z zasadami praworządności i bazującego na demokratycznym sprawowaniu rządów. |
(5) |
Stanowisko Unii w ramach Rady Stowarzyszenia ustanowionej Układem powinno zatem opierać się na dołączonym projekcie decyzji, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia ustanowionej na mocy Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia Priorytetów partnerstwa UE–Jordania, w tym Porozumienia, jest oparte na projekcie decyzji Rady Stowarzyszenia UE–Jordania dołączonym do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 17 października 2016 r.
W imieniu Rady
F. MOGHERINI
Przewodniczący
(1) Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony (Dz.U. L 129 z 15.5.2002, s. 3).
PROJEKT
DECYZJA RADY STOWARZYSZENIA UE–JORDANIA NR 1/2016 PRZYJĘTA NA JEJ 12. POSIEDZENIU
z dnia …
dotycząca uzgodnienia Priorytetów partnerstwa UE–Jordania
RADA STOWARZYSZENIA UE-JORDANIA,
uwzględniając Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Układ eurośródziemnomorski ustanawiający Stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwie Haszymidzkim, z drugiej strony (zwany dalej „Układem”), został podpisany w dniu 24 listopada 1997 r. i wszedł w życie w dniu 1 maja 2002 r. |
(2) |
Artykuł 91 Układu upoważnia Radę Stowarzyszenia do podejmowania decyzji zmierzających do osiągnięcia celów układu oraz do wydania stosownych zaleceń. |
(3) |
Art. 101 Układu stanowi, że Strony podejmują wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczególnym wymagane do wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z układu i mają zapewnić osiągnięcie celów określonych w Układzie. |
(4) |
W ramach przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa zaproponowano nową fazę współpracy z partnerami, przewidującą większe poczucie odpowiedzialności po obydwu stronach. |
(5) |
UE i Jordania postanowiły umocnić swoje partnerstwo, uzgadniając zestaw priorytetów na okres 2016–2018 w celu wsparcia i wzmocnienia odporności i stabilności Jordanii przy dążeniu do uwzględnienia wpływu przedłużającego się konfliktu w Syrii. |
(6) |
Strony Układu uzgodniły treść Priorytetów partnerstwa UE i Jordanii, w tym Porozumienia, co wesprze wdrażanie Układu, koncentrującego się na współpracy w odniesieniu do ustalonych wspólnych obszarów zainteresowania, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Rada Stowarzyszenia zaleca, aby Strony wdrożyły Priorytety partnerstwa UE–Jordania, w tym Porozumienie, które są przedstawione w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Rada Stowarzyszenia postanawia, że Plan działania UE–Jordania, który wszedł w życie w październiku 2012 r., zostaje zastąpiony Priorytetami partnerstwa UE–Jordania, w tym Porozumieniem.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w …
W imieniu Rady Stowarzyszenia UE-Jordania
Przewodniczący
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/53 |
DECYZJA RADY (UE) 2016/2311
z dnia 8 grudnia 2016 r.
upoważniająca niektóre państwa członkowskie do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Kazachstanu do konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 3, w związku z art. 218,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Unia Europejska wyznaczyła jako jeden ze swoich celów wspieranie ochrony praw dziecka, zgodnie z treścią art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Zasadniczą część tej polityki stanowią środki ochrony dzieci przed uprowadzeniem lub bezprawnym zatrzymaniem. |
(2) |
Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 (2) (zwane dalej „rozporządzeniem Bruksela II bis”), którego celem jest ochrona dzieci przed szkodliwymi skutkami uprowadzenia lub bezprawnego zatrzymania i ustanowienie procedur zapewniających niezwłoczny powrót dziecka do państwa jego zwykłego pobytu, a także zapewnienie ochrony prawa do kontaktów z dzieckiem i do pieczy nad nim. |
(3) |
Rozporządzenie Bruksela II bis uzupełnia i wzmacnia Konwencję haską z dnia 25 października 1980 r. dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (zwaną dalej „konwencją haską z 1980 r.”), która ustanawia, na szczeblu międzynarodowym, system obowiązków i współpracę między umawiającymi się państwami oraz między organami centralnymi, których celem jest zapewnienie niezwłocznego powrotu uprowadzonych lub bezprawnie zatrzymanych dzieci. |
(4) |
Wszystkie państwa członkowskie Unii są stronami konwencji haskiej z 1980 r. |
(5) |
Unia zachęca państwa trzecie do przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. i wspiera właściwe wdrażanie konwencji haskiej z 1980 r., uczestnicząc, wraz z państwami członkowskimi, między innymi w komisjach specjalnych organizowanych regularnie przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego. |
(6) |
Wspólne ramy prawne mające zastosowanie między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi można uznać za najlepsze rozwiązanie w delikatnych sprawach uprowadzenia dziecka za granicę. |
(7) |
Konwencja haska z 1980 r. przewiduje, że ma ona zastosowanie w stosunkach między państwem przystępującym a tymi umawiającymi się państwami, które złożyły oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie. |
(8) |
Konwencja haska z 1980 r. nie pozwala regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia, na zostanie jej stroną. Unia nie może zatem przystąpić do niej ani złożyć oświadczenia o wyrażeniu zgody dotyczącej państwa przystępującego. |
(9) |
Zgodnie z opinią 1/13 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oświadczenia o wyrażeniu zgody na mocy konwencji z 1980 r. wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii. |
(10) |
Kazachstan złożył dokument przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. w dniu 3 czerwca 2013 r. Konwencja haska z 1980 r weszła w życie w odniesieniu do Kazachstanu w dniu 1 września 2013 r. |
(11) |
Tylko Królestwo Niderlandów wyraziło już zgodę na przystąpienie Kazachstanu do konwencji haskiej z 1980 r. Z oceny sytuacji w Kazachstanie wynika, że te państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Kazachstanu, mogą wyrazić zgodę, w interesie Unii, na przystąpienie Kazachstanu zgodnie z warunkami określonymi w konwencji haskiej z 1980 r. |
(12) |
Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Kazachstanu, powinny zatem zostać upoważnione do złożenia w interesie Unii swoich oświadczeń o wyrażeniu zgody na przystąpienie Kazachstanu zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji. Królestwo Niderlandów wyraziło już zgodę na przystąpienie Kazachstanu do konwencji haskiej z 1980 r. i nie powinno składać nowego oświadczenia, ponieważ obecne oświadczenie ma ważność w świetle prawa międzynarodowego publicznego. |
(13) |
Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem Bruksela II bis i w związku z powyższym biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji. |
(14) |
Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze w interesie Unii zgody na przystąpienie Kazachstanu do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (zwanej dalej „konwencją haską z 1980 r.”), zostają niniejszym do tego upoważnione.
2. Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, złożą w interesie Unii do dnia 9 grudnia 2017 r. oświadczenie o wyrażeniu zgody na przystąpienie Kazachstanu do konwencji haskiej z 1980 r., w brzmieniu:
„[pełna nazwa PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO] oświadcza, że wyraża zgodę na przystąpienie Kazachstanu do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, zgodnie z decyzją Rady (UE) 2016/2311”.
3. Każde z państw członkowskich informuje Radę i Komisję o złożeniu swojego oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Kazachstanu i przekazuje Komisji tekst oświadczenia w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.
Artykuł 2
Państwa członkowskie, które przed datą przyjęcia niniejszej decyzji złożyły oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Kazachstanu do konwencji haskiej z 1980 r., nie składają nowych oświadczeń.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do wszystkich państw członkowskich z wyjątkiem Królestwa Niderlandów i Królestwa Danii.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 2016 r.
W imieniu Rady
L. ŽITŇANSKÁ
Przewodniczący
(1) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 5 października 2016 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/56 |
DECYZJA RADY (UE) 2016/2312
z dnia 8 grudnia 2016 r.
upoważniająca Republikę Austrii i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Peru do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 3, w związku z art. 218,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Unia Europejska wyznaczyła jako jeden ze swoich celów wspieranie ochrony praw dziecka, zgodnie z treścią art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Zasadniczą część tej polityki stanowią środki ochrony dzieci przed uprowadzeniem lub bezprawnym zatrzymaniem. |
(2) |
Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 (2) (zwane dalej „rozporządzeniem Bruksela II bis”), którego celem jest ochrona dzieci przed szkodliwymi skutkami uprowadzenia lub bezprawnego zatrzymania i ustanowienie procedur zapewniających niezwłoczny powrót dziecka do państwa jego zwykłego pobytu, a także zapewnienie ochrony prawa do kontaktów z dzieckiem i do pieczy nad nim. |
(3) |
Rozporządzenie Bruksela II bis uzupełnia i wzmacnia Konwencję haską z dnia 25 października 1980 r. dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (zwaną dalej „konwencją haską z 1980 r.”), która ustanawia, na szczeblu międzynarodowym, system obowiązków i współpracę między umawiającymi się państwami oraz między organami centralnymi, których celem jest zapewnienie niezwłocznego powrotu uprowadzonych lub bezprawnie zatrzymanych dzieci. |
(4) |
Wszystkie państwa członkowskie Unii są stronami konwencji haskiej z 1980 r. |
(5) |
Unia zachęca państwa trzecie do przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. i wspiera właściwe wdrażanie konwencji haskiej z 1980 r., uczestnicząc, wraz z państwami członkowskimi, między innymi w komisjach specjalnych organizowanych regularnie przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego. |
(6) |
Wspólne ramy prawne mające zastosowanie między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi można uznać za najlepsze rozwiązanie w delikatnych sprawach uprowadzenia dziecka za granicę. |
(7) |
Konwencja haska z 1980 r. przewiduje, że ma ona zastosowanie w stosunkach między państwem przystępującym a tymi umawiającymi się państwami, które złożyły oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie. |
(8) |
Konwencja haska z 1980 r. nie pozwala regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia, na zostanie jej stroną. Unia nie może zatem przystąpić do niej ani złożyć oświadczenia o wyrażeniu zgody dotyczącej państwa przystępującego. |
(9) |
Zgodnie z opinią 1/13 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oświadczenia o wyrażeniu zgody na mocy konwencji z 1980 r. wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii. |
(10) |
Peru złożyło dokument przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. w dniu 28 kwietnia 2001 r. Konwencja haska z 1980 r. weszła w życie w odniesieniu do Peru w dniu 1 sierpnia 2001 r. |
(11) |
Wszystkie państwa członkowskie, z wyjątkiem Republiki Austrii, Królestwa Danii i Rumunii wyraziły już zgodę na przystąpienie Peru do konwencji haskiej z 1980 r. Z oceny sytuacji w Peru wynika, że Republika Austrii i Rumunia mogą wyrazić zgodę, w interesie Unii, na przystąpienie Peru zgodnie z warunkami określonymi w konwencji haskiej z 1980 r. |
(12) |
Republika Austrii i Rumunia powinny zatem zostać upoważnione do wyrażenia takiej zgody w interesie Unii i złożenia swoich oświadczeń o wyrażeniu zgody na przystąpienie Peru zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji. Inne państwa członkowskie Unii wyraziły już zgodę na przystąpienie Peru do konwencji haskiej z 1980 r. i nie powinny składać nowych oświadczeń, ponieważ obecne oświadczenia zachowują ważność w świetle prawa międzynarodowego publicznego. |
(13) |
Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem Bruksela II bis i w związku z powyższym biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji. |
(14) |
Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Republika Austrii i Rumunia zostają niniejszym upoważnione do wyrażenia w interesie Unii zgody na przystąpienie Peru do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (zwanej dalej „konwencją haską z 1980 r.”).
2. Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, złożą w interesie Unii do dnia 9 grudnia 2017 r. oświadczenie o wyrażeniu zgody na przystąpienie Peru do konwencji haskiej z 1980 r., w brzmieniu:
„[Pełna nazwa PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO] oświadcza, że wyraża zgodę na przystąpienie Peru do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, zgodnie z decyzją Rady (UE) 2016/2312”.
3. Oba państwa członkowskie informują Radę i Komisję o złożeniu swojego oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Peru i przekazują Komisji tekst oświadczenia w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.
Artykuł 2
Państwa członkowskie, które przed datą przyjęcia niniejszej decyzji złożyły oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Peru do konwencji haskiej z 1980 r., nie składają nowych oświadczeń.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Austrii i do Rumunii.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 2016 r.
W imieniu Rady
L. ŽITŇANSKÁ
Przewodniczący
(1) Opinia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 października 2016 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/59 |
DECYZJA RADY (UE) 2016/2313
z dnia 8 grudnia 2016 r.
upoważniająca niektóre państwa członkowskie do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Republiki Korei do konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 3, w związku z art. 218,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Unia Europejska wyznaczyła jako jeden ze swoich celów wspieranie ochrony praw dziecka, zgodnie z treścią art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Zasadniczą część tej polityki stanowią środki ochrony dzieci przed uprowadzeniem lub bezprawnym zatrzymaniem. |
(2) |
Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 (2) (zwane dalej „rozporządzeniem Bruksela II bis”), którego celem jest ochrona dzieci przed szkodliwymi skutkami uprowadzenia lub bezprawnego zatrzymania i ustanowienie procedur zapewniających niezwłoczny powrót dziecka do państwa jego zwykłego pobytu, a także zapewnienie ochrony prawa do kontaktów z dzieckiem i do pieczy nad nim. |
(3) |
Rozporządzenie Bruksela II bis uzupełnia i wzmacnia Konwencję haską z dnia 25 października 1980 r. dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (zwaną dalej „konwencją haską z 1980 r.”), która ustanawia, na szczeblu międzynarodowym, system obowiązków i współpracę między umawiającymi się państwami oraz między organami centralnymi, których celem jest zapewnienie niezwłocznego powrotu uprowadzonych lub bezprawnie zatrzymanych dzieci. |
(4) |
Wszystkie państwa członkowskie Unii są stronami konwencji haskiej z 1980 r. |
(5) |
Unia zachęca państwa trzecie do przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. i wspiera właściwe wdrażanie konwencji haskiej z 1980 r., uczestnicząc, wraz z państwami członkowskimi, między innymi w komisjach specjalnych organizowanych regularnie przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego. |
(6) |
Wspólne ramy prawne mające zastosowanie między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi można uznać za najlepsze rozwiązanie w delikatnych sprawach uprowadzenia dziecka za granicę. |
(7) |
Konwencja haska z 1980 r. przewiduje, że ma ona zastosowanie w stosunkach między państwem przystępującym a tymi umawiającymi się państwami, które złożyły oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie. |
(8) |
Konwencja haska z 1980 r. nie pozwala regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia, na zostanie jej stroną. Unia nie może zatem przystąpić do niej ani złożyć oświadczenia o wyrażeniu zgody dotyczącej państwa przystępującego. |
(9) |
Zgodnie z opinią 1/13 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oświadczenia o wyrażeniu zgody na mocy konwencji z 1980 r. wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii. |
(10) |
Republika Korei złożyła dokument przystąpienia do konwencji haskiej z 1980 r. w dniu 13 grudnia 2012 r. Konwencja haska z 1980 r. weszła w życie w odniesieniu do Republiki Korei w dniu 1 marca 2013 r. |
(11) |
Kilka państw członkowskich wyraziło już zgodę na przystąpienie Republiki Korei do konwencji haskiej z 1980 r. Z oceny sytuacji w Republice Korei wynika, że te państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Republiki Korei, mogą wyrazić zgodę, w interesie Unii, na przystąpienie Republiki Korei zgodnie z warunkami określonymi w konwencji haskiej z 1980 r. |
(12) |
Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Republiki Korei, powinny zatem zostać upoważnione do wyrażenia takiej zgody w interesie Unii i złożenia swoich oświadczeń o wyrażeniu zgody na przystąpienie Republiki Korei zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji. Republika Czeska, Irlandia i Republika Litewska wyraziły już zgodę na przystąpienie Republiki Korei do konwencji haskiej z 1980 r. i nie muszą składać nowych oświadczeń, ponieważ obecne oświadczenia zachowują ważność w świetle prawa międzynarodowego publicznego. |
(13) |
Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem Bruksela II bis i w związku z powyższym biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji. |
(14) |
Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Republiki Korei do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę („konwencja haska z 1980 r.”) w interesie Unii, zostają niniejszym do tego upoważnione.
2. Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, złożą w interesie Unii do dnia 9 grudnia 2017 r. oświadczenie o wyrażeniu zgody na przystąpienie Republiki Korei do konwencji haskiej z 1980 r., w brzmieniu:
„[Pełna nazwa PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO] oświadcza, że wyraża zgodę na przystąpienie Republiki Korei do Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, zgodnie z decyzją Rady (UE) 2016/2313”.
3. Każde z państw członkowskich informuje Radę i Komisję o złożeniu swojego oświadczenia i przekazuje Komisji tekst oświadczenia w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.
Artykuł 2
Państwa członkowskie, które przed datą przyjęcia niniejszej decyzji złożyły oświadczenia o wyrażeniu zgody na przystąpienie Republiki Korei do konwencji haskiej z 1980 r., nie składają nowych oświadczeń.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do wszystkich państw członkowskich z wyjątkiem Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Irlandii i Republiki Litewskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 2016 r.
W imieniu Rady
L. ŽITŇANSKÁ
Przewodniczący
(1) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 5 października 2016 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/62 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2016/2314
z dnia 19 grudnia 2016 r.
zmieniająca decyzję (WPZiB) 2015/778 w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w południowym rejonie środkowej części Morza Śródziemnego (EUNAVFOR MED SOPHIA)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42 ust. 4 i art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 18 maja 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/778 (1). |
(2) |
W dniu 20 czerwca 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/993 (2) zmieniającą decyzję (WPZiB) 2015/778 poprzez wprowadzenie dwóch zadań wspierających do mandatu operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, a mianowicie budowanie potencjału oraz szkolenie libijskiej straży przybrzeżnej i marynarki wojennej oraz przyczynianie się do wymiany informacji oraz do wdrażania embarga Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na broń na pełnym morzu u wybrzeży Libii. |
(3) |
Weryfikację potencjalnych stażystów wywodzących się z libijskiej straży przybrzeżnej i marynarki wojennej należy usprawnić poprzez wymianę informacji z Interpolem, Międzynarodowym Trybunałem Karnym i Stanami Zjednoczonymi Ameryki, a także z państwami członkowskimi, misją ONZ ds. wspierania Libii (UNSMIL), Europejskim Urzędem Policji (Europol) i Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex). |
(4) |
Wymiana informacji w ramach wdrażania embarga ONZ na broń na morzu pełnym u wybrzeży Libii powinna zostać dozwolona do poziomu „SECRET EU/UE SECRET”. |
(5) |
Należy wprowadzić możliwość wymiany informacji między operacją EUNAVFOR MED SOPHIA a Interpolem w związku ze zwalczaniem handlu ludźmi lub w związku z embargiem na broń. |
(6) |
Oprócz tego należy umocować Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do upoważnienia Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP) do wymiany, w razie potrzeby, informacji z odnośnymi państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, by zaspokoić potrzeby operacyjne operacji EUNAVFOR MED SOPHIA. |
(7) |
WP powinien zostać upoważniony do delegowania uprawnień do udostępniania informacji niejawnych oraz do zawierania w tym celu uzgodnień, o których mowa w decyzji (WPZiB) 2015/778. |
(8) |
Należy podkreślić konieczność przestrzegania przez operację EUNAVFOR MED SOPHIA mających zastosowanie przepisów przy gromadzeniu, przechowywaniu i wymianie danych osobowych i dowodów. |
(9) |
Należy odpowiednio zmienić decyzję (WPZiB) 2015/778, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji (WPZiB) 2015/778/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Operacja EUNAVFOR MED SOPHIA może gromadzić i przechowywać, zgodnie z mającym zastosowanie prawem, dane osobowe osób zabranych na pokład statków uczestniczących w operacji EUNAVFOR MED SOPHIA dotyczące cech, które pomogą w identyfikacji takich osób, w tym ich odciski palców, a także następujące dane (z wyłączeniem innych danych osobowych): nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona i ewentualne pseudonimy lub nazwiska przybrane, data i miejsce urodzenia, obywatelstwo, płeć, miejsce pobytu, zawód oraz miejsce prowadzenia działalności, dane dotyczące prawa jazdy, dokumentów identyfikacyjnych i paszportu. Operacja EUNAVFOR MED SOPHIA może przekazywać takie dane oraz dane dotyczące statków i wyposażenia wykorzystywanych przez takie osoby właściwym organom ścigania państw członkowskich lub odpowiednim organom Unii.”; |
2) |
w art. 2a ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. W zakresie wymaganym przez zadanie wspierające, o którym mowa w ust. 1, operacja EUNAVFOR MED SOPHIA może gromadzić, przechowywać i wymieniać z państwami członkowskimi, właściwymi organami Unii, UNSMIL, Europolem, Interpolem, Fronteksem, Międzynarodowym Trybunałem Karnym i Stanami Zjednoczonymi Ameryki informacje, w tym dane osobowe, zgromadzone do celów procedur weryfikacji ewentualnych stażystów, o ile udzielili oni swojej zgody na piśmie. Ponadto operacja EUNAVFOR MED SOPHIA może gromadzić i przechowywać niezbędne informacje medyczne i dane biometryczne stażystów, pod warunkiem że wyrazili oni swoją zgodę na piśmie.”; |
3) |
w art. 2b ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. W ramach zadania wspierającego, polegającego na przyczynianiu się do wdrażania embarga ONZ na broń na pełnym morzu u wybrzeży Libii, operacja EUNAVFOR MED SOPHIA gromadzi i przekazuje informacje odnośnym partnerom i agencjom za pośrednictwem mechanizmów określonych w dokumentach dotyczących planowania, aby przyczynić się do kompleksowej orientacji sytuacyjnej na morzu w uzgodnionym obszarze działań określonym w odpowiednich dokumentach dotyczących planowania. W przypadku gdy takie informacje są oznaczone klauzulą o poziomie nie wyższym niż »SECRET UE/EU SECRET«, można je przekazywać odnośnym partnerom i agencjom zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (*1) oraz na podstawie uzgodnień zawartych na poziomie operacyjnym zgodnie z art. 12 ust. 9 niniejszej decyzji, z pełnym poszanowaniem zasad wzajemności i pluralizmu. Otrzymane informacje niejawne wykorzystywane są przez operację EUNAVFOR MED SOPHIA bez rozróżnienia pomiędzy członkami swojego personelu i wyłącznie na podstawie wymogów operacyjnych. (*1) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).”;" |
4) |
w art. 2b ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Zgodnie z odnośnymi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym rezolucją RB ONZ nr 2292 (2016), operacja EUNAVFOR MED SOPHIA może, w trakcie inspekcji prowadzonych zgodnie z ust. 2, gromadzić i przechowywać dowody bezpośrednio związane z przewożeniem towarów zabronionych zgodnie z embargiem na dostawy broni do Libii. Może przekazywać takie dowody właściwym organom ścigania państw członkowskich lub odpowiednim organom Unii, zgodnie z mającym zastosowanie prawem.”; |
5) |
art. 12 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 12 Udostępnianie informacji 1. WP jest upoważniony do udostępniania wyznaczonym państwom trzecim, organizacjom międzynarodowym i agencjom międzynarodowym, stosownie do przypadku i zgodnie z potrzebami operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących operacji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (*2). KPiB wyznacza w odniesieniu do każdego przypadku państwa trzecie, organizacje międzynarodowe i agencje międzynarodowe, których to dotyczy. 2. WP jest upoważniony do udostępniania wyznaczonym państwom trzecim, organizacjom międzynarodowym i agencjom międzynarodowym w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, z pełnym poszanowaniem zasad wzajemności i pluralizmu, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów operacji, zgodnie z decyzją 2013/488/UE:
KPiB wyznacza w odniesieniu do każdego przypadku państwa trzecie, organizacje międzynarodowe i agencje międzynarodowe, których to dotyczy. 3. Otrzymane informacje niejawne wykorzystywane są przez operację EUNAVFOR MED SOPHIA bez rozróżnienia pomiędzy członkami swojego personelu i wyłącznie na podstawie wymogów operacyjnych. 4. WP jest również upoważniony do udostępniania ONZ, stosownie do potrzeb operacyjnych operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. 5. WP zostaje upoważniony do przekazywania Interpolowi odnośnych informacji, w tym danych osobowych, zgodnie z potrzebami operacyjnymi operacji EUNAVFOR MED SOPHIA. 6. Do czasu zawarcia umowy między Unią a Interpolem operacja EUNAVFOR MED SOPHIA może wymieniać takie informacje z krajowymi biurami Interpolu w państwach członkowskich, wedle uzgodnień, które mają zostać poczynione między dowódcą operacji UE a szefem odpowiedniego krajowego biura Interpolu. 7. W przypadku szczególnej potrzeby operacyjnej WP jest upoważniony do udostępnienia prawowitym władzom Libii wszelkich informacji niejawnych UE do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED” wytworzonych do celów operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. 8. WP zostaje upoważniony do zawarcia uzgodnień niezbędnych do wykonywania zawartych w niniejszej decyzji przepisów o wymianie informacji. 9. WP może przekazać upoważnienia do przekazywania informacji, jak również uprawnienie do zawierania uzgodnień, o których mowa w niniejszej decyzji, urzędnikom ESDZ, dowódcy operacji UE lub dowódcy sił UE zgodnie z sekcją VII załącznika VI do decyzji 2013/488/UE. (*2) Decyzja Rady 2009/937/UE z dnia 1 grudnia 2009 r. dotycząca przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady (Dz.U. L 325 z 11.12.2009, s. 35).”." |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Rady
L. SÓLYMOS
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2015/778 z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w południowym rejonie środkowej części Morza Śródziemnego (EUNAVFOR MED) (Dz.U. L 122 z 19.5.2015, s. 31).
(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/993 z dnia 20 czerwca 2016 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2015/778 w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w południowym rejonie środkowej części Morza Śródziemnego (operacja EUNAVFOR MED SOPHIA) (Dz.U. L 162 z 21.6.2016, s. 18).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/65 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2016/2315
z dnia 19 grudnia 2016 r.
zmieniająca decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 31 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/512/WPZiB (1). |
(2) |
W dniu 19 marca 2015 r. Rada Europejska uzgodniła, że niezbędne środki zostaną podjęte, aby jednoznacznie powiązać czas obowiązywania środków ograniczających z pełną realizacją porozumień mińskich, mając na uwadze fakt, że ich pełna realizacja była przewidziana na dzień 31 grudnia 2015 r. |
(3) |
W dniu 1 lipca 2016 r. Rada przedłużyła obowiązywanie decyzji 2014/512/WPZiB do dnia 31 stycznia 2017 r., aby umożliwić dalszą ocenę realizacji porozumień mińskich. |
(4) |
Po dokonaniu oceny realizacji porozumień mińskich należy przedłużyć obowiązywanie decyzji 2014/512/WPZiB o kolejne sześć miesięcy, aby umożliwić Radzie dalszą ocenę realizacji tych porozumień. |
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/512/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Art. 9 ust. 1 akapit pierwszy decyzji 2014/512/WPZiB otrzymuje brzmienie:
„1. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 lipca 2017 r.”.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Rady
M. LAJČÁK
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotycząca środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. L 229 z 31.7.2014, s. 13).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/66 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2316
z dnia 16 grudnia 2016 r.
zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2015/1849 w sprawie środków mających na celu zapobieżenie wprowadzeniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmów szkodliwych w odniesieniu do niektórych warzyw pochodzących z Ghany
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (1), w szczególności jej art. 16 ust. 3 zdanie trzecie,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/1849 (2) zakazuje wprowadzania na terytorium Unii roślin – innych niż nasiona – Capsicum L., Lagenaria Ser., Luffa Mill., Momordica L. i Solanum L., innych niż S. lycopersicum L., pochodzących z Ghany. |
(2) |
Zakaz ten jest ograniczony w czasie. Ma on zastosowanie do końca roku 2016. Audyt przeprowadzony w Ghanie we wrześniu 2016 r. wykazał, że nadal występują niedociągnięcia w systemie fitosanitarnej certyfikacji wywozu stosowanym przez to państwo trzecie. W związku z tym należy przedłużyć ten zakaz do dnia 31 grudnia 2017 r. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2015/1849. |
(4) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Art. 2 decyzji wykonawczej (UE) 2015/1849 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 2
Art. 1 stosuje się do dnia 31 grudnia 2017 r.”.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Vytenis ANDRIUKAITIS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.
(2) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/1849 z dnia 13 października 2015 r. w sprawie środków zapobiegających wprowadzeniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmów szkodliwych w odniesieniu do niektórych warzyw pochodzących z Ghany (Dz.U. L 268 z 15.10.2015, s. 33).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/67 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2317
z dnia 16 grudnia 2016 r.
zmieniająca decyzję 2008/294/WE i decyzję wykonawczą 2013/654/UE w celu uproszczenia działania łączności ruchomej na pokładach statków powietrznych (usług MCA) w Unii
(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 8413)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym) (1), w szczególności jej art. 4 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W decyzji Komisji 2008/294/WE (2) określono warunki techniczne i operacyjne niezbędne do umożliwienia korzystania z systemów GSM, UMTS i LTE na pokładach statków powietrznych (usługi MCA) w Unii Europejskiej. |
(2) |
Obecne przepisy wymagają, aby w skład sprzętu MCA na pokładach statków powietrznych wchodziła jednostka sterowania siecią (NCU) uniemożliwiająca ruchomym urządzeniom końcowym na pokładach tychże statków próby rejestracji w naziemnych sieciach łączności ruchomej. |
(3) |
W dniu 7 października 2015 r. Komisja – na podstawie art. 4 ust. 2 decyzji nr 676/2002/WE – udzieliła Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych („CEPT”) mandatu do przeprowadzenia badań technicznych dotyczących potrzeby utrzymania obowiązku stosowania NCU na pokładach statków powietrznych, na których można korzystać z usług MCA. |
(4) |
Działając w ramach tego mandatu, CEPT przyjęła w dniu [17 listopada 2016] r. sprawozdanie nr 63, w którym stwierdziła, że możliwe jest, aby stosowanie NCU stało się nieobowiązkowe w odniesieniu do systemów GSM i LTE, z uwagi na to, że operacje MCA prowadzone bez zastosowania NCU gwarantują odpowiednią ochronę przed zakłóceniami w sieciach naziemnych. |
(5) |
Zgodnie z wnioskami ze sprawozdania CEPT nie jest już konieczne aktywne zapobieganie za pomocą NCU połączeniom ruchomych urządzeń końcowych z naziemnymi sieciami ruchomymi działającymi w paśmie 2 570–2 690 MHz. Art. 2 decyzji wykonawczej Komisji 2013/654/UE (3) staje się zatem nieaktualny i należy go uchylić. |
(6) |
W odniesieniu do systemów UMTS, CEPT stwierdziła jednak, że NCU jest nadal niezbędna, aby zapobiegać połączeniom między naziemnymi sieciami UMTS a urządzeniami użytkownika na pokładach statków powietrznych. Badania wykazały, że takie połączenia mogą powodować częściowe i tymczasowe ograniczenie mocy łączących się i sąsiadujących komórek na ziemi. Innym rozwiązaniem pozwalającym osłabić sygnały przedostające się do kabiny i wydostające się z niej oraz zapobiec niepożądanym połączeniom jest dodatkowe wyposażenie kadłuba statku powietrznego w odpowiednie ekrany. |
(7) |
Specyfikacje techniczne usług MCA należy nadal poddawać przeglądowi w celu zapewnienia, aby zawsze nadążały one za postępem technicznym. |
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Spektrum Radiowego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Załącznik do decyzji 2008/294/WE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Uchyla się art. 2 decyzji wykonawczej 2013/654/UE.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Günther H. OETTINGER
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 1.
(2) Decyzja Komisji 2008/294/WE z dnia 7 kwietnia 2008 r. dotycząca harmonizacji warunków korzystania z widma radiowego na potrzeby usług łączności ruchomej na pokładach statków powietrznych (usługi MCA) we Wspólnocie (Dz.U. L 98 z 10.4.2008, s. 19).
(3) Decyzja wykonawcza Komisji 2013/654/UE z dnia 12 listopada 2013 r. zmieniająca decyzję 2008/294/WE w celu uwzględnienia dodatkowych technologii dostępu i pasm częstotliwości na potrzeby usług łączności ruchomej na pokładach statków powietrznych (usługi MCA) (Dz.U. L 303 z 14.11.2013, s. 48).
ZAŁĄCZNIK
1. Pasma częstotliwości i systemy dopuszczone dla usług MCA
Tabela 1
Rodzaj |
Częstotliwość |
System |
GSM 1 800 |
1 710 –1 785 MHz (łącze „w górę”), 1 805 –1 880 MHz (łącze „w dół”) |
GSM zgodny z normami GSM opublikowanymi przez ETSI, w szczególności EN 301 502 , EN 301 511 i EN 302 480 , lub równoważnymi specyfikacjami |
UMTS 2 100 (FDD) |
1 920 –1 980 MHz (łącze „w górę”), 2 110 –2 170 MHz (łącze „w dół”) |
UMTS zgodny z normami UMTS opublikowanymi przez ETSI, w szczególności EN 301 908 -1, EN 301 908 -2, EN 301 908 -3 i EN 301 908 -11, lub równoważnymi specyfikacjami |
LTE 1 800 (FDD) |
1 710 –1 785 MHz (łącze „w górę”), 1 805 –1 880 MHz (łącze „w dół”) |
LTE zgodny z normami LTE opublikowanymi przez ETSI, w szczególności EN 301 908 -1, EN 301 908 -13, EN 301 908 -14 i EN 301 908 -15, lub równoważnymi specyfikacjami |
2. Zapobieganie połączeniom ruchomych urządzeń końcowych z sieciami naziemnymi
Ruchome urządzenia końcowe odbierające w zakresach częstotliwości wymienionych w tabeli 2 muszą być zabezpieczone przed próbą rejestracji w ruchomych sieciach UMTS na ziemi:
— |
poprzez włączenie do systemu MCA jednostki sterowania siecią (NCU), która podnosi poziom szumu tła w kabinie w pasmach odbioru łączności ruchomej, lub |
— |
poprzez ekranowanie kadłuba statku powietrznego w celu dodatkowego osłabienia sygnałów przedostających się do kadłuba i wydostających się z niego. |
Tabela 2
Zakresy częstotliwości (MHz) |
Systemy na ziemi |
925–960 MHz |
UMTS (oraz GSM, LTE) |
2 110 –2 170 MHz |
UMTS (oraz LTE) |
Operatorzy usług MCA mogą również postanowić o wprowadzeniu NCU w innych zakresach częstotliwości wymienionych w tabeli 3.
Tabela 3
Zakresy częstotliwości (MHz) |
Systemy na ziemi |
460–470 MHz |
LTE (1) |
791–821 MHz |
LTE |
1 805 –1 880 MHz |
LTE i GSM |
2 620 –2 690 MHz |
LTE |
2 570 –2 620 MHz |
LTE |
3. Parametry techniczne
a) Zastępcza moc promieniowana izotropowo (e.i.r.p.), wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, przez NCU/BTS statku powietrznego/Node B statku powietrznego
Tabela 4
Całkowita zastępcza moc promieniowana izotropowo, wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, przez NCU/BTS statku powietrznego/Node B statku powietrznego, nie może przekroczyć:
Wysokość nad ziemią (m) |
Maksymalna e.i.r.p. systemu wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego w dBm na kanał |
||
NCU |
BTS statku powietrznego/Node B statku powietrznego |
BTS statku powietrznego/Node B statku powietrznego i NCU |
|
Pasmo: 900 MHz |
Pasmo: 1 800 MHz |
Pasmo: 2 100 MHz |
|
Szerokość kanału = 3,84 MHz |
Szerokość kanału = 200 kHz |
Szerokość kanału = 3,84 MHz |
|
3 000 |
– 6,2 |
– 13,0 |
1,0 |
4 000 |
– 3,7 |
– 10,5 |
3,5 |
5 000 |
– 1,7 |
– 8,5 |
5,4 |
6 000 |
– 0,1 |
– 6,9 |
7,0 |
7 000 |
1,2 |
– 5,6 |
8,3 |
8 000 |
2,3 |
– 4,4 |
9,5 |
b) Zastępcza moc promieniowana izotropowo (e.i.r.p.), wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, z pokładowego urządzenia końcowego
Tabela 5
Zastępcza moc promieniowana izotropowo, wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, z ruchomego urządzenia końcowego nie może przekroczyć:
Wysokość nad ziemią (m) |
Maksymalna e.i.r.p., wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, z ruchomego urządzenia końcowego GSM w dBm/200 kHz |
Maksymalna e.i.r.p., wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, z ruchomego urządzenia końcowego LTE w dBm/5 MHz |
Maksymalna e.i.r.p., wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, z ruchomego urządzenia końcowego UMTS w dBm/3,84 MHz |
GSM 1 800 MHz |
LTE 1 800 MHz |
UMTS 2 100 MHz |
|
3 000 |
– 3,3 |
1,7 |
3,1 |
4 000 |
– 1,1 |
3,9 |
5,6 |
5 000 |
0,5 |
5 |
7 |
6 000 |
1,8 |
5 |
7 |
7 000 |
2,9 |
5 |
7 |
8 000 |
3,8 |
5 |
7 |
W przypadku gdy operatorzy usług MCA postanowią o wprowadzeniu NCU w zakresach częstotliwości wymienionych w tabeli 3, wartości maksymalne podane w tabeli 6 stosuje się w odniesieniu do całkowitej e.i.r.p., wytwarzanej na zewnątrz statku powietrznego przez NCU/BTS statku powietrznego/Node B statku powietrznego, łącznie z wartościami wymienionymi w tabeli 4.
Tabela 6
Wysokość nad ziemią (m) |
Maksymalna e.i.r.p., wytwarzana na zewnątrz statku powietrznego, przez NCU/BTS statku powietrznego/Node B statku powietrznego |
|||
460–470 MHz |
791–821 MHz |
1 805 –1 880 MHz |
2 570 –2 690 MHz |
|
dBm/1,25 MHz |
dBm/10 MHz |
dBm/200 kHz |
dBm/4,75 MHz |
|
3 000 |
– 17,0 |
– 0,87 |
– 13,0 |
1,9 |
4 000 |
– 14,5 |
1,63 |
– 10,5 |
4,4 |
5 000 |
– 12,6 |
3,57 |
– 8,5 |
6,3 |
6 000 |
– 11,0 |
5,15 |
– 6,9 |
7,9 |
7 000 |
– 9,6 |
6,49 |
– 5,6 |
9,3 |
8 000 |
– 8,5 |
7,65 |
– 4,4 |
10,4 |
c) Wymogi operacyjne
I. |
Minimalna wysokość nad ziemią dla każdej transmisji pracującego systemu MCA musi wynosić 3 000 metrów. |
II. |
BTS statku powietrznego w czasie pracy musi ograniczać moc nadawania wszystkich ruchomych urządzeń końcowych GSM nadających w paśmie 1 800 MHz do nominalnej wartości 0 dBm/200 kHz na wszystkich etapach połączenia, łącznie z początkowym dostępem. |
III. |
Node B statku powietrznego w czasie pracy musi ograniczać moc nadawania wszystkich ruchomych urządzeń końcowych LTE nadających w paśmie 1 800 MHz do nominalnej wartości 5 dBm/5 MHz na wszystkich etapach połączenia. |
IV. |
Node B statku powietrznego w czasie pracy musi ograniczać moc nadawania wszystkich ruchomych urządzeń końcowych UMTS nadających w paśmie 2 100 MHz do nominalnej wartości – 6 dBm/3,84 MHz na wszystkich etapach połączenia, a maksymalna liczba użytkowników nie powinna przekraczać 20. |
(1) Na poziomie krajowym organy administracji mogą używać technologii LTE do różnych zastosowań, takich jak BB-PPDR, BB-PMR lub sieci ruchome.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/72 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2318
z dnia 16 grudnia 2016 r.
w sprawie odstępstwa od wzajemnego uznawania przez Hiszpanię pozwoleń na produkty biobójcze zawierające brodifakum zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012
(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 8414)
(Jedynie tekst w języku hiszpańskim jest autentyczny)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (1), w szczególności jego art. 37 ust. 2 lit. b),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Przedsiębiorstwo Syngenta Crop Protection AG („wnioskodawca”) złożyło do Hiszpanii kompletne wnioski dotyczące wzajemnego uznawania pozwoleń wydanych przez Irlandię w odniesieniu do rodentycydów zawierających substancję czynną brodifakum („produkty”). Irlandia wydała pozwolenie na stosowanie produktów jako rodentycydów w pomieszczeniach, na zewnątrz budynków oraz w kanalizacji przez użytkowników profesjonalnych i przeszkolonych użytkowników profesjonalnych, jak również na stosowanie produktów w pomieszczeniach i na zewnątrz budynków przez ogół społeczeństwa. |
(2) |
Zgodnie z art. 37 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 Hiszpania zaproponowała wnioskodawcy dostosowanie warunków pozwoleń, które miały być wydane w Hiszpanii, oraz ograniczenie stosowania produktów do przeszkolonych użytkowników profesjonalnych i wyłącznie do pomieszczeń. Celem takich ograniczeń jest ochrona środowiska, o której mowa w art. 37 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 528/2012, dzięki zapobieganiu pierwotnemu i wtórnemu zatruciu zwierząt innych niż docelowe wskutek niebezpiecznych właściwości brodifakum, które sprawiają, że jest ono substancją potencjalnie trwałą, podatną na biokumulację i toksyczną, lub bardzo trwałą i bardzo podatną na biokumulację. |
(3) |
Wnioskodawca nie zgodził się z proponowanymi ograniczeniami i uznał, że środki te nie są wystarczająco uzasadnione względami określonymi w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. W rezultacie w dniu 18 kwietnia 2016 r. Hiszpania powiadomiła o tym fakcie Komisję zgodnie z art. 37 ust. 2 akapit drugi tego rozporządzenia. |
(4) |
Zgodnie z warunkami nałożonymi na zatwierdzenie brodifakum w dyrektywie Komisji 2010/10/UE (2) pozwolenia dotyczące produktów biobójczych zawierających brodifakum uzależnione są od wprowadzenia wszystkich odpowiednich i dostępnych środków zmniejszającym ryzyko, co ma na celu ograniczenie zagrożenia związanego z pierwotnym i wtórnym narażeniem zwierząt innych niż docelowe oraz długofalowych skutków oddziaływania substancji na środowisko. Środki te mogą obejmować, między innymi, ograniczenie stosowania produktu do celów profesjonalnych lub ograniczenia w odniesieniu do obszarów stosowania produktów. |
(5) |
Komisja zauważa, że propozycja Hiszpanii stanowi część krajowego zestawu środków zmniejszających ryzyko w odniesieniu do antykoagulujących rodentycydów, które zgłoszono Komisji w 2012 r. w kontekście dyskusji na temat środków zmniejszających ryzyko stosowanych przez państwa członkowskie przy zatwierdzaniu produktów biobójczych działających jako antykoagulujące rodentycydy. |
(6) |
Jeśli chodzi o ograniczenie do stosowania przez przeszkolonych użytkowników profesjonalnych, Komisja zauważa, że uznaje się, iż ta kategoria użytkowników posiada wymaganą wiedzę, umiejętności i kompetencje pozwalające na uwzględnienie ryzyka związanego ze stosowaniem rodentycydów dla zwierząt innych niż docelowe. Uznaje się zatem, że ta kategoria użytkowników jest w stanie zdecydować, który rodentycyd jest niezbędny do zwalczania danej inwazji gryzoni przy jak najmniejszym oddziaływaniu na środowisko. |
(7) |
Proponowane ograniczenie wyłącznie do pomieszczeń pozwala uniknąć narażenia na brodifakum zwierząt innych niż docelowe, takich jak małe ssaki żyjące wokół budynków, co skutkuje zmniejszeniem liczby zatruć pierwotnych. W konsekwencji ograniczenie to może przyczynić się do zmniejszenia liczby przypadków wtórnego zatrucia drapieżników żywiących się skażonymi zwierzętami. |
(8) |
Proponowane odstępstwo jest zgodne z przepisami szczególnymi określonymi w dyrektywie 2010/10/UE, które zapewniają państwom członkowskim pewną swobodę stosowania odpowiednich i dostępnych środków zmniejszających ryzyko jako warunku wydania pozwolenia na produkty zawierające brodifakum. Proponowane odstępstwo jest uzasadnione względami ochrony środowiska, w szczególności ponieważ ma ono na celu zapobieganie pierwotnemu i wtórnemu zatruciu organizmów innych niż docelowe lub zmniejszenie liczby takich przypadków. W związku z tym Komisja uważa, że proponowane odstępstwo od wzajemnego uznawania spełnia warunek, o którym mowa w art. 37 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 528/2012. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Odstępstwo od wzajemnego uznawania zaproponowane przez Hiszpanię w odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 2, jest uzasadnione względami ochrony środowiska, o których mowa w art. 37 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 528/2012.
2. Ust. 1 ma zastosowanie do produktów, które można zidentyfikować na podstawie następujących numerów spraw, jak przewidziano w rejestrze produktów biobójczych:
a) |
BC-KC011180-73; |
b) |
BC-VM011322-40. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Hiszpanii.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Vytenis ANDRIUKAITIS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.
(2) Dyrektywa Komisji 2010/10/UE z dnia 9 lutego 2010 r. zmieniająca dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu włączenia brodifakum jako substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy (Dz.U. L 37 z 10.2.2010, s. 44).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/74 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2319
z dnia 16 grudnia 2016 r.
potwierdzająca lub zmieniająca wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji dla producentów samochodów osobowych w roku kalendarzowym 2015 zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009
(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 8579)
(Jedynie teksty w języku angielskim, bułgarskim, francuskim, niderlandzkim, niemieckim, szwedzkim i włoskim są autentyczne)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. określające normy emisji dla nowych samochodów osobowych w ramach zintegrowanego podejścia Wspólnoty na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (1), w szczególności jego art. 8 ust. 5 akapit drugi,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 443/2009 Komisja ma obowiązek obliczania co roku średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 oraz docelowego indywidualnego poziomu emisji dla każdego producenta samochodów osobowych w Unii oraz dla każdej grupy producentów. W oparciu o te obliczenia Komisja ustala, czy producenci i grupy producentów przestrzegali określonych dla nich docelowych indywidualnych poziomów emisji. |
(2) |
Szczegółowe dane wykorzystywane do obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji są oparte na rejestracjach nowych samochodów osobowych w państwach członkowskich w poprzednim roku kalendarzowym. |
(3) |
Wszystkie państwa członkowskie przekazały Komisji dane za 2015 r. zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009. W przypadkach, w których weryfikacja przeprowadzona przez Komisję wyraźnie wykazała, iż pewnych danych brakuje lub są one rażąco błędne, Komisja kontaktowała się z odnośnymi państwami członkowskimi i, za zgodą tych państw członkowskich, odpowiednio korygowała lub uzupełniała dane. Jeżeli osiągnięcie porozumienia z państwem członkowskim nie było możliwe, wstępne dane z danego państwa członkowskiego nie były korygowane. |
(4) |
Dnia 13 kwietnia 2016 r. Komisja opublikowała wstępne dane i powiadomiła 97 producentów o dotyczących ich wynikach wstępnych obliczeń średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 w 2015 r. oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji. Producentów poproszono o weryfikację danych oraz powiadomienie Komisji o ewentualnych błędach w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania powiadomienia. 44 producentów przekazało powiadomienia o błędach w wyznaczonym terminie. |
(5) |
W odniesieniu do pozostałych 53 producentów, którzy nie powiadomili o żadnych błędach w zestawach danych ani nie przesłali innej odpowiedzi, należy zatwierdzić wstępne dane i wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji. W przypadku czterech producentów żadne pojazdy, których dotyczyły przekazane wstępne zestawy danych, nie wchodziły w zakres rozporządzenia (WE) nr 443/2009. |
(6) |
Komisja zweryfikowała zgłoszone przez producentów błędy oraz uzasadnienia konieczności ich skorygowania i potwierdziła lub skorygowała odpowiednie zestawy danych. |
(7) |
W przypadku wpisów z brakującymi lub błędnymi parametrami identyfikacyjnymi, takimi jak typ, wariant, kod wersji lub numer homologacji typu, należy uwzględnić fakt, że producenci nie mogą weryfikować ani korygować tych wpisów. W związku z tym do wartości emisji CO2 i masy w tych wpisach należy zastosować margines błędu. |
(8) |
Margines błędu należy obliczyć jako różnicę pomiędzy odległościami do docelowego indywidualnego poziomu emisji, wyrażonymi jako docelowy indywidualny poziom emisji odjęty od średniego indywidualnego poziomu emisji i obliczonymi z uwzględnieniem i z wykluczeniem rejestracji, których producenci nie mogą zweryfikować. Margines błędu zawsze powinien poprawiać wynik producenta w stosunku do określonego dla niego docelowego poziomu emisji, niezależnie od tego, czy powyższa różnica jest wartością dodatnią, czy ujemną. |
(9) |
Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 należy uznać, że producent spełnia wymogi dotyczące docelowego indywidualnego poziomu emisji, o których mowa w art. 4 wspomnianego rozporządzenia, jeżeli średni poziom emisji podany w niniejszej decyzji jest niższy od docelowego indywidualnego poziomu emisji i wyraża się ujemną wartością odległości do poziomu docelowego. W przypadku gdy średni poziom emisji przekracza docelowy indywidualny poziom emisji, nakłada się opłatę z tytułu przekroczenia poziomu emisji, chyba że dany producent korzysta ze zwolnienia z tego docelowego poziomu lub jest członkiem grupy producentów, a grupa ta spełnia wymóg dotyczący określonego dla niej docelowego indywidualnego poziomu emisji. Na tej podstawie dwóch producentów uznaje się za przekraczających swój docelowy indywidualny poziom emisji na 2015 r. |
(10) |
W dniu 3 listopada 2015 r. Volkswagen Group złożyła oświadczenie o stwierdzeniu nieprawidłowości przy określaniu poziomów emisji CO2 w ramach homologacji typu niektórych pojazdów tej grupy. Kwestia ta była przedmiotem szczegółowego dochodzenia, Komisja jest jednak zdania, że konieczne są dalsze wyjaśnienia ze strony grupy Volkswagena jako całości, jak również potwierdzenie ze strony odpowiednich krajowych organów udzielających homologacji typu, że nieprawidłowości te nie występują. W związku z tym wartości w odniesieniu do grupy Volkswagena i jej członków (Audi AG, Audi Hungaria Motor Kft., Bugatti Automobiles S.A.S., Dr Ing. h.c. F. Porsche AG, Quattro GmbH, Seat SA, Skoda Auto A.S. oraz Volkswagen AG) nie mogą zostać potwierdzone ani zmienione. |
(11) |
Komisja zastrzega sobie prawo do weryfikacji wyników któregokolwiek z producentów, potwierdzonych lub zmienionych niniejszą decyzją, w przypadku gdy odpowiednie organy krajowe potwierdzą istnienie nieprawidłowości dotyczących wartości emisji CO2 wykorzystanych do ustalenia, czy dany producent spełnia wymogi dotyczące docelowego indywidualnego poziomu emisji. |
(12) |
Należy zatem potwierdzić lub odpowiednio zmienić wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 dla nowych samochodów osobowych zarejestrowanych w 2015 r., docelowych indywidualnych poziomów emisji oraz różnicy pomiędzy tymi dwiema wartościami, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Wartości dotyczące wyników producentów, potwierdzone lub zmienione dla każdego producenta samochodów osobowych oraz dla każdej grupy producentów takich samochodów w odniesieniu do roku kalendarzowego 2015 zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, określa się w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do następujących producentów indywidualnych i grup producentów utworzonych zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 443/2009:
1) |
|
2) |
|
3) |
|
4) |
|
5) |
|
6) |
AVTOVAZ JSC Reprezentowany w Unii przez:
|
7) |
|
8) |
|
9) |
|
10) |
|
11) |
|
12) |
BYD AUTO INDUSTRY COMPANY LIMITED Reprezentowany w Unii przez:
|
13) |
|
14) |
|
15) |
FCA US LLC Reprezentowany w Unii przez:
|
16) |
|
17) |
|
18) |
Daihatsu Motor Co Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
19) |
|
20) |
DFSK MOTOR CO. LTD. Reprezentowany w Unii przez:
|
21) |
|
22) |
|
23) |
|
24) |
|
25) |
Ford Motor Company of Brazil Ltda. Reprezentowany w Unii przez:
|
26) |
Ford India Private Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
27) |
Ford Motor Company of Australia Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
28) |
|
29) |
|
30) |
Fuji Heavy Industries Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
31) |
General Motors Company Reprezentowany w Unii przez:
|
32) |
GM Korea Company Reprezentowany w Unii przez:
|
33) |
Great Wall Motor Company Ltd Reprezentowany w Unii przez:
|
34) |
Honda Automobile (China) Co., Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
35) |
Honda Motor Co., Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
36) |
Honda Turkiye A.S. Reprezentowany w Unii przez:
|
37) |
|
38) |
Hyundai Motor Company Reprezentowany w Unii przez:
|
39) |
|
40) |
|
41) |
Hyundai Motor India Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
42) |
Hyundai Assan Otomotiv Sanayi Ve Ticaret A.S. Reprezentowany w Unii przez:
|
43) |
Isuzu Motors Limited Reprezentowany w Unii przez:
|
44) |
|
45) |
|
46) |
Jiangling Motor Holding Co Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
47) |
KIA Motors Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
48) |
|
49) |
|
50) |
|
51) |
|
52) |
|
53) |
|
54) |
|
55) |
|
56) |
|
57) |
Mahindra & Mahindra Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
58) |
Maruti Suzuki India Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
59) |
|
60) |
Mazda Motor Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
61) |
|
62) |
|
63) |
|
64) |
|
65) |
Mitsubishi Motors Corporation MMC Reprezentowany w Unii przez:
|
66) |
|
67) |
Mitsubishi Motors Thailand Co., Ltd. MMTh Reprezentowany w Unii przez:
|
68) |
|
69) |
|
70) |
Nissan International SA Reprezentowany w Unii przez:
|
71) |
|
72) |
|
73) |
PERODUA Manufacturing SDN BHD Reprezentowany w Unii przez:
|
74) |
|
75) |
|
76) |
|
77) |
|
78) |
|
79) |
|
80) |
SsangYong Motor Company Reprezentowany w Unii przez:
|
81) |
Suzuki Motor Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
82) |
Suzuki Motor Thailand Co. Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
83) |
Tata Motors Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
84) |
|
85) |
Tesla Motors Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
86) |
|
87) |
|
88) |
|
89) |
|
90) |
|
91) |
|
92) |
|
93) |
|
94) |
|
95) |
|
96) |
|
97) |
|
98) |
|
99) |
|
100) |
|
101) |
|
102) |
|
Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Miguel ARIAS CAÑETE
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Tabela 1
Wartości dotyczące wyników producentów potwierdzone lub zmienione zgodnie z art. 8 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 443/2009
A |
B |
C |
D |
E |
F |
G |
H |
I |
Nazwa producenta |
Grupy producentów i odstępstwa |
Liczba rejestracji |
Średni indywidualny poziom emisji CO2 (100 %) |
Docelowy indywidualny poziom emisji |
Odległość do poziomu docelowego |
Skorygowana odległość do poziomu docelowego |
Średnia masa |
Średni poziom emisji CO2 (100 %) |
ALFA ROMEO SPA |
P3 |
18 961 |
116,269 |
128,395 |
– 12,126 |
– 12,127 |
1 336,89 |
116,269 |
ALPINA BURKARD BOVENSIEPEN GMBH E CO KG |
DMD |
690 |
172,174 |
|
|
|
1 873,54 |
172,174 |
ASTON MARTIN LAGONDA LTD |
D |
1 449 |
312,204 |
310,000 |
2,204 |
2,178 |
1 833,65 |
312,241 |
AUTOMOBILES CITROEN |
|
618 570 |
105,713 |
124,141 |
– 18,428 |
– 18,428 |
1 243,79 |
105,768 |
AUTOMOBILES PEUGEOT |
|
857 421 |
103,659 |
124,904 |
– 21,245 |
– 21,245 |
1 260,49 |
103,712 |
AVTOVAZ JSC |
P10 |
905 |
202,287 |
124,300 |
77,987 |
77,987 |
1 247,28 |
202,287 |
BENTLEY MOTORS LTD |
D |
2 251 |
290,891 |
298,000 |
– 7,109 |
– 7,156 |
2 491,43 |
290,891 |
BLUECAR SAS |
|
934 |
0,000 |
127,529 |
– 127,529 |
– 127,529 |
1 317,92 |
0,000 |
BLUECAR ITALY SRL |
|
258 |
0,000 |
124,882 |
– 124,882 |
– 124,882 |
1 260,00 |
0,000 |
BAYERISCHE MOTOREN WERKE AG |
P1 |
886 972 |
124,883 |
138,988 |
– 14,105 |
– 14,196 |
1 568,67 |
125,554 |
BMW M GMBH |
P1 |
11 335 |
197,640 |
148,016 |
49,624 |
48,975 |
1 766,23 |
197,642 |
BYD AUTO INDUSTRY COMPANY LIMITED |
|
9 |
0,000 |
179,493 |
– 179,493 |
– 179,493 |
2 455,00 |
0,000 |
CATERHAM CARS LIMITED |
DMD |
103 |
149,282 |
|
|
|
626,17 |
149,282 |
CHEVROLET ITALIA SPA |
P5 |
3 |
131,667 |
130,731 |
0,936 |
0,936 |
1 388,00 |
131,667 |
FCA US LLC |
P3 |
99 453 |
158,760 |
148,516 |
10,244 |
10,131 |
1 777,17 |
158,768 |
CNG-TECHNIK GMBH |
P4 |
18 375 |
115,794 |
122,176 |
– 6,382 |
– 6,413 |
1 200,80 |
115,892 |
AUTOMOBILE DACIA SA |
P10 |
378 487 |
122,694 |
122,337 |
0,357 |
0,357 |
1 204,33 |
122,694 |
DAIMLER AG |
P2 |
800 292 |
124,079 |
138,620 |
– 14,541 |
– 14,795 |
1 560,62 |
124,623 |
DFSK MOTOR CO LTD |
DMD |
3 |
184,000 |
|
|
|
1 251,33 |
184,000 |
DONKERVOORT AUTOMOBIELEN BV |
DMD |
5 |
178,000 |
|
|
|
865,00 |
178,000 |
DR MOTOR COMPANY SRL |
DMD |
435 |
145,848 |
|
|
|
1 187,63 |
145,848 |
FERRARI SPA |
D |
2 250 |
299,448 |
295,000 |
4,448 |
4,448 |
1 696,77 |
299,448 |
FCA ITALY SPA |
P3 |
703 652 |
116,300 |
120,249 |
– 3,949 |
– 3,953 |
1 158,63 |
116,300 |
FORD MOTOR COMPANY |
P4 |
3 521 |
252,307 |
146,403 |
105,904 |
105,790 |
1 730,93 |
252,307 |
FORD-WERKE GMBH |
P4 |
993 376 |
117,701 |
128,204 |
– 10,503 |
– 10,508 |
1 332,69 |
117,701 |
FUJI HEAVY INDUSTRIES LTD |
ND |
29 538 |
159,924 |
164,616 |
– 4,692 |
– 4,692 |
1 622,52 |
159,924 |
GENERAL MOTORS COMPANY |
P5 |
1 383 |
281,883 |
154,339 |
127,544 |
127,544 |
1 904,58 |
282,343 |
GM KOREA COMPANY |
P5 |
1 391 |
126,398 |
125,077 |
1,321 |
1,321 |
1 264,27 |
126,398 |
GREAT WALL MOTOR COMPANY LIMITED |
DMD |
62 |
184,113 |
|
|
|
1 745,19 |
184,113 |
HONDA AUTOMOBILE CHINA CO LTD |
P6 |
380 |
124,718 |
119,495 |
5,223 |
5,223 |
1 142,13 |
124,718 |
HONDA MOTOR CO LTD |
P6 |
19 845 |
119,878 |
125,749 |
– 5,871 |
– 5,871 |
1 278,98 |
119,878 |
HONDA TURKIYE AS |
P6 |
691 |
155,174 |
126,494 |
28,680 |
28,680 |
1 295,28 |
155,174 |
HONDA OF THE UK MANUFACTURING LTD |
P6 |
104 589 |
133,387 |
133,699 |
– 0,312 |
– 0,312 |
1 452,94 |
133,387 |
HYUNDAI MOTOR COMPANY |
P7 |
64 425 |
134,125 |
136,218 |
– 2,093 |
– 2,093 |
1 508,07 |
134,232 |
HYUNDAI ASSAN OTOMOTIV SANAYI VE TICARET AS |
P7 |
155 198 |
113,524 |
116,604 |
– 3,080 |
– 3,080 |
1 078,87 |
113,524 |
HYUNDAI MOTOR MANUFACTURING CZECH SRO |
P7 |
236 926 |
134,525 |
133,738 |
0,787 |
0,787 |
1 453,80 |
134,525 |
HYUNDAI MOTOR EUROPE GMBH |
P7 |
5 |
97,800 |
118,529 |
– 20,729 |
– 20,729 |
1 121,00 |
97,800 |
HYUNDAI MOTOR INDIA LTD |
P7 |
1 156 |
114,454 |
117,769 |
– 3,315 |
– 3,315 |
1 104,37 |
114,454 |
ISUZU MOTORS LTD |
DMD |
13 |
209,462 |
|
|
|
2 054,08 |
209,462 |
JAGUAR LAND ROVER LIMITED |
P12/ND |
172 731 |
164,029 |
178,025 |
– 13,996 |
– 13,996 |
1 996,54 |
164,029 |
JIANGLING MOTOR HOLDING CO LTD |
DMD |
1 |
137,000 |
|
|
|
1 355,00 |
137,000 |
KIA MOTORS CORPORATION |
P8 |
228 169 |
120,295 |
127,138 |
– 6,843 |
– 6,843 |
1 309,37 |
121,589 |
KIA MOTORS SLOVAKIA SRO |
P8 |
151 870 |
137,690 |
133,038 |
4,652 |
4,652 |
1 438,48 |
137,690 |
KOENIGSEGG AUTOMOTIVE AB |
DMD |
2 |
370,500 |
|
|
|
1 397,50 |
370,500 |
KTM-SPORTMOTORCYCLE AG |
DMD |
33 |
191,788 |
|
|
|
904,55 |
191,788 |
LADA AUTOMOBILE GMBH |
DMD |
900 |
216,190 |
|
|
|
1 285,00 |
216,190 |
LADA FRANCE SAS |
P10 |
1 |
179,000 |
129,452 |
49,548 |
49,548 |
1 360,00 |
179,000 |
AUTOMOBILI LAMBORGHINI SPA |
D |
693 |
317,201 |
325,000 |
– 7,799 |
– 7,920 |
1 663,87 |
317,201 |
LITEX MOTORS AD |
DMD |
25 |
180,120 |
|
|
|
1 724,60 |
180,120 |
LOTUS CARS LIMITED |
DMD |
694 |
203,032 |
|
|
|
1 187,26 |
203,032 |
MAGYAR SUZUKI CORPORATION LTD |
P11/ND |
125 532 |
120,485 |
123,114 |
– 2,629 |
– 2,630 |
1 160,99 |
120,485 |
MAHINDRA & MAHINDRA LTD |
DMD |
410 |
177,888 |
|
|
|
1 896,87 |
177,888 |
MARUTI SUZUKI INDIA LTD |
P11/ND |
5 278 |
97,890 |
123,114 |
– 25,224 |
– 25,224 |
931,84 |
97,890 |
MASERATI SPA |
D |
5 336 |
195,311 |
255,000 |
– 59,689 |
– 59,689 |
1 973,32 |
195,311 |
MAZDA MOTOR CORPORATION |
ND |
194 752 |
126,779 |
129,426 |
– 2,647 |
– 2,647 |
1 362,10 |
126,779 |
MCLAREN AUTOMOTIVE LIMITED |
D |
325 |
267,446 |
275,000 |
– 7,554 |
– 7,554 |
1 526,25 |
267,446 |
MERCEDES-AMG GMBH |
P2 |
3 832 |
208,663 |
144,858 |
63,805 |
63,712 |
1 697,11 |
208,685 |
MG MOTOR UK LIMITED |
D |
3 114 |
133,934 |
146,000 |
– 12,066 |
– 12,066 |
1 309,64 |
133,934 |
MICRO-VETT SRL |
|
1 |
0,000 |
128,263 |
– 128,263 |
– 128,263 |
1 334,00 |
0,000 |
MITSUBISHI MOTORS CORPORATION MMC |
P9 |
95 403 |
104,631 |
142,028 |
– 37,397 |
– 37,402 |
1 635,19 |
113,834 |
MITSUBISHI MOTORS EUROPE BV MME |
P9 |
1 |
125,000 |
113,457 |
11,543 |
11,543 |
1 010,00 |
125,000 |
MITSUBISHI MOTORS THAILAND CO LTD MMTH |
P9 |
27 831 |
96,744 |
109,703 |
– 12,959 |
– 12,974 |
927,87 |
96,804 |
MORGAN TECHNOLOGIES LTD |
DMD |
427 |
193,948 |
|
|
|
1 086,30 |
193,948 |
NATIONAL ELECTRIC VEHICLE SWEDEN |
DMD |
129 |
200,000 |
|
|
|
1 614,00 |
200,000 |
NISSAN INTERNATIONAL SA |
|
548 682 |
113,778 |
129,730 |
– 15,952 |
– 15,952 |
1 366,10 |
115,106 |
ADAM OPEL AG |
P5 |
915 120 |
126,775 |
130,695 |
– 3,920 |
– 3,920 |
1 387,20 |
126,785 |
PAGANI AUTOMOBILI SPA |
DMD |
1 |
349,000 |
|
|
|
1 487,00 |
349,000 |
PERODUA MANUFACTURING SDN BHD |
DMD |
2 |
137,000 |
|
|
|
1 010,00 |
137,000 |
PGO AUTOMOBILES |
DMD |
19 |
174,158 |
|
|
|
1 007,16 |
174,158 |
RADICAL MOTORSPORT LTD |
DMD |
4 |
314,500 |
|
|
|
1 073,50 |
314,500 |
RENAULT SAS |
P10 |
984 980 |
105,304 |
125,023 |
– 19,719 |
– 19,719 |
1 263,09 |
106,191 |
RENAULT TRUCKS |
DMD |
22 |
183,000 |
|
|
|
2 209,68 |
183,000 |
ROLLS-ROYCE MOTOR CARS LTD |
P1 |
553 |
331,461 |
181,335 |
150,126 |
150,076 |
2 495,30 |
331,461 |
SECMA SAS |
DMD |
35 |
132,600 |
|
|
|
658,00 |
132,600 |
SSANGYONG MOTOR COMPANY |
D |
13 225 |
165,625 |
180,000 |
– 14,375 |
– 14,375 |
1 704,98 |
165,625 |
SUZUKI MOTOR CORPORATION |
P11/ND |
12 654 |
164,370 |
123,114 |
41,256 |
41,256 |
1 161,70 |
164,370 |
SUZUKI MOTOR THAILAND CO LTD |
P11/ND |
25 442 |
96,326 |
123,114 |
– 26,788 |
– 26,788 |
882,30 |
96,326 |
TATA MOTORS LIMITED |
P12/ND |
315 |
185,238 |
178,025 |
7,213 |
7,213 |
2 068,79 |
185,238 |
TAZZARI GL SPA |
|
2 |
0,000 |
99,838 |
– 99,838 |
– 99,838 |
712,00 |
0,000 |
TESLA MOTORS LTD |
|
9 284 |
0,000 |
167,440 |
– 167,440 |
– 167,440 |
2 191,26 |
0,000 |
TOYOTA MOTOR EUROPE NV SA |
P13 |
585 317 |
108,264 |
127,386 |
– 19,122 |
– 19,257 |
1 314,81 |
108,309 |
VOLVO CAR CORPORATION |
|
266 318 |
120,670 |
145,148 |
– 24,478 |
– 24,478 |
1 703,46 |
121,828 |
WESTFIELD SPORTS CARS |
DMD |
2 |
177,500 |
|
|
|
715,00 |
177,500 |
WIESMANN GMBH |
DMD |
5 |
281,800 |
|
|
|
1 423,00 |
281,800 |
Tabela 2
Wartości dotyczące wyników grup producentów potwierdzone lub zmienione zgodnie z art. 8 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 443/2009
A |
B |
C |
D |
E |
F |
G |
H |
I |
Nazwy grup |
Grupa |
Liczba rejestracji |
Średni indywidualny poziom emisji CO2 (100 %) |
Docelowy indywidualny poziom emisji |
Odległość do poziomu docelowego |
Skorygowana odległość do poziomu docelowego |
Średnia masa |
Średni poziom emisji CO2 (100 %) |
BMW GROUP |
P1 |
898 860 |
125,921 |
139,128 |
– 13,207 |
– 13,368 |
1 571,73 |
126,589 |
DAIMLER AG |
P2 |
804 124 |
124,48 |
138,650 |
– 14,170 |
– 14,424 |
1 561,27 |
125,023 |
FCA ITALY SPA |
P3 |
822 066 |
121,436 |
123,857 |
– 2,421 |
– 2,439 |
1 237,57 |
121,437 |
FORD-WERKE GMBH |
P4 |
1 015 279 |
118,133 |
128,158 |
– 10,025 |
– 10,034 |
1 331,69 |
118,135 |
GENERAL MOTORS |
P5 |
917 897 |
127,008 |
130,722 |
– 3,714 |
– 3,714 |
1 387,8 |
127,018 |
HONDA MOTOR EUROPE LTD |
P6 |
125 505 |
131,344 |
132,359 |
– 1,015 |
– 1,015 |
1 423,63 |
131,344 |
HYUNDAI |
P7 |
457 710 |
127,297 |
128,237 |
– 0,940 |
– 0,940 |
1 333,42 |
127,312 |
KIA |
P8 |
380 039 |
127,201 |
129,496 |
– 2,295 |
– 2,295 |
1 360,97 |
128,023 |
MITSUBISHI MOTORS |
P9 |
123 235 |
103,033 |
134,727 |
– 31,694 |
– 31,701 |
1 475,44 |
109,988 |
RENAULT |
P10 |
1 364 373 |
110,163 |
124,277 |
– 14,114 |
– 14,114 |
1 246,78 |
110,833 |
SUZUKI POOL |
P11/ND |
168 906 |
119,428 |
129,426 |
– 9,998 |
– 9,999 |
1 111,9 |
119,428 |
TATA MOTORS LTD, JAGUAR CARS LTD, LAND ROVER |
P12/ND |
173 046 |
164,067 |
178,025 |
– 13,958 |
– 13,958 |
1 996,67 |
164,067 |
TOYOTA-DAIHATSU GROUP |
P13 |
585 317 |
108,264 |
127,386 |
– 19,122 |
– 19,257 |
1 314,81 |
108,309 |
Objaśnienia do tabel 1 i 2
Kolumna A:
Tabela 1: „Nazwa producenta” oznacza nazwę producenta zgłoszoną Komisji przez zainteresowanego producenta lub, w przypadku braku takiego zgłoszenia, nazwę zarejestrowaną przez organ rejestrujący państwa członkowskiego.
Tabela 2: „Nazwa grupy” oznacza nazwę grupy zadeklarowaną przez zarządzającego grupą.
Kolumna B:
„D” oznacza, że zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 przyznano odstępstwo dotyczące drobnego producenta, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2015.
„ND” oznacza, że zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 przyznano odstępstwo dotyczące producenta niszowego, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2015.
„DMD” oznacza, że zastosowanie ma wyjątek de minimis przewidziany w art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, zgodnie z którym producent, który wraz ze wszystkimi powiązanymi przedsiębiorstwami był odpowiedzialny za mniej niż 1 000 nowych pojazdów zarejestrowanych w 2015 r., nie musi osiągać docelowego indywidualnego poziomu emisji.
„P” oznacza, że producent jest członkiem jednej z grup producentów (wymienionych w tabeli 2) utworzonych zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, a porozumienie o utworzeniu grupy jest ważne na rok kalendarzowy 2015.
Kolumna C:
„Liczba rejestracji” oznacza całkowitą liczbę nowych samochodów zarejestrowanych przez państwa członkowskie w roku kalendarzowym, nie licząc tych rejestracji, które odnoszą się do wpisów, w których brakuje wartości masy lub CO2, a także wpisów, których producent nie uznaje. Liczba rejestracji podana przez państwa członkowskie nie może zostać zmieniona z żadnego innego powodu.
Kolumna D:
„Średni indywidualny poziom emisji CO2 (100 %)” oznacza średni indywidualny poziom emisji CO2, który został obliczony na podstawie 100 % pojazdów przypisanych do danego producenta. W stosownych przypadkach podano średni indywidualny poziom emisji CO2 z uwzględnieniem powiadomienia o błędach przekazanego Komisji przez zainteresowanego producenta. Wpisy wykorzystywane do obliczeń obejmują wpisy zawierające prawidłowe wartości masy oraz emisji CO2. Średnie indywidualne poziomy emisji CO2 obejmują redukcje emisji wynikające z przepisów rozporządzenia (WE) nr 443/2009 dotyczących superjednostek (art. 5), wykorzystywania mieszanki E85 (art. 6) lub innowacji ekologicznych (art. 12).
Kolumna E:
„Docelowy indywidualny poziom emisji” oznacza docelowy poziom emisji obliczony na podstawie średniej masy wszystkich pojazdów przypisanych do danego producenta z wykorzystaniem wzoru znajdującego się w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 443/2009.
Kolumna F:
„Odległość do poziomu docelowego” oznacza różnicę między średnim indywidualnym poziomem emisji podanym w kolumnie D a docelowym indywidualnym poziomem emisji w kolumnie E. Jeżeli wartość w kolumnie F jest dodatnia, to średni indywidualny poziom emisji przekracza docelowy indywidualny poziom emisji.
Kolumna G:
„Skorygowana odległość do poziomu docelowego” oznacza, że w przypadku gdy wartości w tej kolumnie różnią się od wartości w kolumnie F, wartości podane w kolumnie F skorygowano, aby uwzględnić margines błędu. Margines błędu ma zastosowanie wyłącznie, jeżeli producent powiadomił Komisję o wpisach opatrzonych kodem błędu B, jak określono w art. 9 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1014/2010 (1). Margines błędu jest obliczany zgodnie z następującym wzorem:
Błąd = wartość bezwzględna [(AC1 – TG1) – (AC2 – TG2)]
AC1 |
= |
średni indywidualny poziom emisji CO2 z uwzględnieniem pojazdów, których nie można zidentyfikować (jak określono w kolumnie D); |
TG1 |
= |
docelowy indywidualny poziom emisji z uwzględnieniem pojazdów, których nie można zidentyfikować (jak określono w kolumnie E); |
AC2 |
= |
średni indywidualny poziom emisji CO2 z wyłączeniem pojazdów, których nie można zidentyfikować; |
TG2 |
= |
docelowy indywidualny poziom emisji z wyłączeniem pojazdów, których nie można zidentyfikować. |
Kolumna I:
„Średni poziom emisji CO2 (100 %)” oznacza średni indywidualny poziom emisji CO2, który został obliczony na podstawie 100 % pojazdów przypisanych do danego producenta. W stosownych przypadkach podano średni indywidualny poziom emisji CO2 z uwzględnieniem powiadomienia o błędach przekazanego Komisji przez zainteresowanego producenta. Wpisy wykorzystywane do obliczeń obejmują wpisy zawierające prawidłowe wartości masy oraz emisji CO2, nie obejmują natomiast redukcji emisji wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 443/2009 dotyczących superjednostek (art. 5), wykorzystywania mieszanki E85 (art. 6) lub innowacji ekologicznych (art. 12).
(1) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1014/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych samochodów osobowych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 293 z 11.11.2010, s. 15).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/96 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2320
z dnia 16 grudnia 2016 r.
potwierdzająca lub zmieniająca wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji dla producentów nowych lekkich samochodów dostawczych w roku kalendarzowym 2015 zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011
(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 8583)
(Jedynie teksty w języku angielskim, estońskim, francuskim, hiszpańskim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim są autentyczne)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 z dnia 11 maja 2011 r. określające normy emisji dla nowych lekkich samochodów dostawczych w ramach zintegrowanego podejścia Unii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (1), w szczególności jego art. 8 ust. 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 510/2011 Komisja ma obowiązek obliczania co roku średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 oraz docelowego indywidualnego poziomu emisji dla każdego producenta lekkich samochodów dostawczych w Unii. W oparciu o te obliczenia Komisja ustala, czy producenci i grupy producentów przestrzegali określonych dla nich docelowych indywidualnych poziomów emisji. |
(2) |
Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 średnie indywidualne poziomy emisji producentów na 2015 r. są obliczane zgodnie z akapitem trzecim wymienionego artykułu, z uwzględnieniem 75 % nowych lekkich samochodów dostawczych danego producenta zarejestrowanych w 2015 r. |
(3) |
Szczegółowe dane wykorzystywane do obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji są oparte na rejestracjach nowych lekkich samochodów dostawczych w państwach członkowskich w poprzednim roku kalendarzowym. W przypadku gdy lekkim samochodom dostawczym udzielono homologacji typu w wyniku procesu wielostopniowej homologacji typu, za emisje CO2 skompletowanego pojazdu odpowiada producent pojazdu podstawowego. |
(4) |
Wszystkie państwa członkowskie przekazały Komisji dane za 2015 r. zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 510/2011. W przypadkach, w których weryfikacja przeprowadzona przez Komisję wyraźnie wykazała, iż pewnych danych brakuje lub są one rażąco błędne, Komisja kontaktowała się z odnośnymi państwami członkowskimi i, za zgodą tych państw członkowskich, odpowiednio korygowała lub uzupełniała dane. Jeżeli osiągnięcie porozumienia z państwem członkowskim nie było możliwe, wstępne dane z danego państwa członkowskiego nie były korygowane. |
(5) |
Dnia 17 maja 2016 r. Komisja opublikowała wstępne dane i powiadomiła 60 producentów o dotyczących ich wynikach wstępnych obliczeń średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 w 2015 r. oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji. Producentów poproszono o weryfikację danych oraz powiadomienie Komisji o ewentualnych błędach w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania powiadomienia. 21 producentów złożyło powiadomienia o błędach. |
(6) |
W odniesieniu do pozostałych 39 producentów, którzy nie powiadomili o żadnych błędach w zestawach danych ani nie przesłali innej odpowiedzi, należy zatwierdzić wstępne dane i wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji. |
(7) |
Komisja zweryfikowała zgłoszone przez producentów błędy oraz uzasadnienia konieczności ich skorygowania i potwierdziła lub skorygowała odpowiednie zestawy danych. |
(8) |
W przypadku wpisów bez odpowiednich numerów identyfikacyjnych pojazdów lub z brakującymi bądź błędnymi parametrami identyfikacyjnymi, takimi jak typ, wariant, kod wersji lub numer homologacji typu, pod uwagę należy wziąć fakt, że producenci nie mogą zweryfikować lub skorygować tych wpisów. W związku z tym do wartości emisji CO2 i masy w tych wpisach należy zastosować margines błędu. |
(9) |
Margines błędu należy obliczyć jako różnicę pomiędzy odległościami do docelowego indywidualnego poziomu emisji, wyrażonymi jako docelowy indywidualny poziom emisji odjęty od średniego indywidualnego poziomu emisji i obliczonymi z uwzględnieniem i z wykluczeniem rejestracji, których producenci nie mogą zweryfikować. Margines błędu zawsze powinien poprawiać wynik producenta w stosunku do określonego dla niego docelowego poziomu emisji, niezależnie od tego, czy powyższa różnica jest wartością dodatnią, czy ujemną. |
(10) |
Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 należy uznać, że producent spełnia wymogi dotyczące docelowego indywidualnego poziomu emisji, o których mowa w art. 4 tego rozporządzenia, jeżeli średni poziom emisji podany w niniejszej decyzji jest niższy od docelowego indywidualnego poziomu emisji i wyraża się ujemną wartością odległości do poziomu docelowego. W przypadku gdy średni poziom emisji przekracza docelowy indywidualny poziom emisji, nakłada się opłatę z tytułu przekroczenia poziomu emisji, chyba że dany producent korzysta ze zwolnienia z tego docelowego poziomu lub jest członkiem grupy producentów, a grupa ta spełnia wymóg dotyczący określonego dla niej docelowego indywidualnego poziomu emisji. |
(11) |
W dniu 3 listopada 2015 r. Volkswagen Group złożyła oświadczenie o stwierdzeniu nieprawidłowości przy określaniu poziomów emisji CO2 w ramach homologacji typu niektórych pojazdów tej grupy. Kwestia ta była przedmiotem szczegółowego dochodzenia, Komisja jest jednak zdania, że konieczne są dalsze wyjaśnienia ze strony grupy Volkswagena jako całości, jak również potwierdzenie ze strony odpowiednich krajowych organów udzielających homologacji typu, że nieprawidłowości te nie występują. W związku z tym wartości w odniesieniu do grupy Volkswagena i jej członków (Audi AG, Dr Ing. h.c.F. Porsche AG, Quattro GmbH, Seat SA, Skoda Auto A.S. oraz Volkswagen AG) nie mogą zostać potwierdzone ani zmienione. |
(12) |
Komisja zastrzega sobie prawo do weryfikacji wyników któregokolwiek z producentów, potwierdzonych lub zmienionych niniejszą decyzją, w przypadku gdy odpowiednie organy krajowe potwierdzą istnienie nieprawidłowości dotyczących wartości emisji CO2 wykorzystanych do ustalenia, czy dany producent spełnia wymogi dotyczące docelowego indywidualnego poziomu emisji. |
(13) |
Należy zatem potwierdzić lub odpowiednio zmienić wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 dla nowych lekkich samochodów dostawczych zarejestrowanych w 2015 r., docelowych indywidualnych poziomów emisji oraz różnicy pomiędzy tymi dwiema wartościami, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Wartości odnoszące się do wyników producentów, potwierdzone lub zmienione dla każdego producenta lekkich samochodów dostawczych oraz dla każdej grupy producentów lekkich samochodów dostawczych w odniesieniu do roku kalendarzowego 2015 zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 510/2011, określa się w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do następujących producentów indywidualnych i grup producentów utworzonych zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 510/2011:
1) |
|
2) |
|
3) |
|
4) |
AVTOVAZ JSC Reprezentowany w Unii przez:
|
5) |
|
6) |
|
7) |
|
8) |
FCA US LLC Reprezentowany w Unii przez:
|
9) |
|
10) |
|
11) |
|
12) |
|
13) |
DFSK MOTOR CO., LTD. Reprezentowany w Unii przez:
|
14) |
|
15) |
|
16) |
Ford Motor Company of Australia Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
17) |
|
18) |
|
19) |
Fuji Heavy Industries Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
20) |
Mitsubishi Fuso Truck & Bus Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
21) |
Mitsubishi Fuso Truck Europe SA Reprezentowany w Unii przez:
|
22) |
|
23) |
|
24) |
GAC Gonow Auto Co. Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
25) |
Great Wall Motor Company Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
26) |
Honda Motor Co., Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
27) |
|
28) |
Hyundai Motor Company Reprezentowany w Unii przez:
|
29) |
Hyundai Assan Otomotiv Sanayi Ve Ticaret A.S. Reprezentowany w Unii przez:
|
30) |
|
31) |
Isuzu Motors Limited Reprezentowany w Unii przez:
|
32) |
|
33) |
|
34) |
KIA Motors Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
35) |
|
36) |
|
37) |
|
38) |
Mahindra & Mahindra Ltd. Reprezentowany w Unii przez:
|
39) |
Mazda Motor Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
40) |
M.F.T.B.C. Reprezentowany w Unii przez:
|
41) |
Mitsubishi Motors Corporation MMC Reprezentowany w Unii przez:
|
42) |
Mitsubishi Motors Thailand Co., Ltd. MMTh Reprezentowany w Unii przez:
|
43) |
Nissan International SA Reprezentowany w Unii przez:
|
44) |
|
45) |
|
46) |
|
47) |
|
48) |
SAIC MAXUS Automotive Co. Ltd. (SAIC Motor Commercial Vehicle Co. Ltd.) Reprezentowany w Unii przez:
|
49) |
SsangYong Motor Company Reprezentowany w Unii przez:
|
50) |
|
51) |
Suzuki Motor Corporation Reprezentowany w Unii przez:
|
52) |
Tata Motors Limited Reprezentowany w Unii przez:
|
53) |
|
54) |
|
55) |
|
56) |
|
57) |
|
58) |
|
59) |
|
60) |
|
61) |
|
62) |
|
Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Miguel ARIAS CAÑETE
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 145 z 31.5.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Tabela 1
Wartości odnoszące się do wyników producentów potwierdzone zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 510/2011
A |
B |
C |
D |
E |
F |
G |
H |
I |
Nazwa producenta |
Grupy producentów i odstępstwa |
Liczba rejestracji |
Średni indywidualny poziom emisji CO2 (75 %) |
Docelowy indywidualny poziom emisji |
Odległość do poziomu docelowego |
Skorygowana odległość do poziomu docelowego |
Średnia masa |
Średni poziom emisji CO2 (100 %) |
ALFA ROMEO SPA |
|
9 |
111,833 |
147,482 |
– 35,649 |
– 35,649 |
1 410,11 |
128,000 |
AUTOMOBILES CITROEN |
|
145 739 |
133,123 |
164,595 |
– 31,472 |
– 31,472 |
1 594,12 |
149,771 |
AUTOMOBILES PEUGEOT |
|
147 199 |
133,424 |
165,947 |
– 32,523 |
– 32,523 |
1 608,66 |
151,046 |
AVTOVAZ JSC |
P7 |
23 |
209,471 |
136,757 |
72,714 |
72,714 |
1 294,78 |
211,957 |
BLUECAR SAS |
|
236 |
0,000 |
137,697 |
– 137,697 |
– 137,697 |
1 304,89 |
0,000 |
BAYERISCHE MOTOREN WERKE AG |
|
537 |
125,376 |
173,786 |
– 48,410 |
– 48,410 |
1 692,95 |
135,836 |
BMW M GMBH |
|
348 |
133,253 |
185,755 |
– 52,502 |
– 52,502 |
1 821,64 |
140,974 |
FCA US LLC |
P2 |
943 |
197,222 |
207,485 |
– 10,263 |
– 10,276 |
2 055,30 |
210,082 |
CNG-TECHNIK GMBH |
P3 |
659 |
118,526 |
155,176 |
– 36,650 |
– 36,650 |
1 492,84 |
121,299 |
COMARTH ENGINEERING SL |
|
3 |
0,000 |
92,509 |
– 92,509 |
– 92,509 |
819,00 |
0,000 |
AUTOMOBILE DACIA SA |
P7 |
23 348 |
120,846 |
135,495 |
– 14,649 |
– 14,655 |
1 281,22 |
132,506 |
DAIMLER AG |
P1 |
132 571 |
177,569 |
211,675 |
– 34,106 |
– 34,216 |
2 100,36 |
189,404 |
DFSK MOTOR CO LTD |
DMD |
287 |
162,572 |
|
|
|
1 150,46 |
168,010 |
ESAGONO ENERGIA SRL |
|
14 |
0,000 |
133,987 |
– 133,987 |
– 133,987 |
1 265,00 |
0,000 |
FCA ITALY SPA |
P2 |
130 731 |
145,481 |
173,839 |
– 28,358 |
– 28,371 |
1 693,52 |
157,915 |
FORD MOTOR COMPANY OF AUSTRALIA LIMITED |
P3 |
23 786 |
224,791 |
221,618 |
3,173 |
3,173 |
2 207,27 |
235,541 |
FORD MOTOR COMPANY |
P3 |
48 |
186,639 |
215,917 |
– 29,278 |
– 29,676 |
2 145,97 |
205,583 |
FORD-WERKE GMBH |
P3 |
199 794 |
157,473 |
191,136 |
– 33,663 |
– 33,664 |
1 879,51 |
170,806 |
FUJI HEAVY INDUSTRIES LTD |
|
62 |
152,783 |
169,848 |
– 17,065 |
– 17,065 |
1 650,60 |
157,065 |
MITSUBISHI FUSO TRUCK & BUS CORPORATION |
P1 |
500 |
235,821 |
265,154 |
– 29,333 |
– 29,494 |
2 675,40 |
238,206 |
MITSUBISHI FUSO TRUCK EUROPE SA |
P1 |
3 |
235,000 |
276,432 |
– 41,432 |
– 41,432 |
2 796,67 |
237,667 |
LLC AUTOMOBILE PLANT GAZ |
DMD |
13 |
285,000 |
|
|
|
2 218,08 |
285,000 |
GENERAL MOTORS COMPANY |
P4 |
10 |
280,000 |
256,933 |
23,067 |
23,067 |
2 587,00 |
302,100 |
GONOW AUTO CO LTD |
D |
65 |
157,333 |
175,000 |
– 17,667 |
– 17,667 |
1 194,15 |
177,246 |
GREAT WALL MOTOR COMPANY LIMITED |
DMD |
217 |
197,179 |
|
|
|
1 851,72 |
204,065 |
HONDA MOTOR CO LTD |
|
4 |
145,333 |
161,376 |
– 16,043 |
– 16,043 |
1 559,50 |
153,750 |
HONDA OF THE UK MANUFACTURING LTD |
|
97 |
120,722 |
166,185 |
– 45,463 |
– 45,463 |
1 611,22 |
133,588 |
HYUNDAI MOTOR COMPANY |
|
1375 |
189,669 |
211,403 |
– 21,734 |
– 21,734 |
2 097,43 |
198,119 |
HYUNDAI ASSAN OTOMOTIV SANAYI VE |
|
118 |
109,693 |
111,275 |
– 1,582 |
– 1,582 |
1 020,78 |
110,788 |
HYUNDAI MOTOR MANUFACTURING CZECH SRO |
|
232 |
119,494 |
160,712 |
– 41,218 |
– 41,218 |
1 552,37 |
140,629 |
ISUZU MOTORS LIMITED |
|
12 765 |
194,373 |
209,025 |
– 14,652 |
– 14,652 |
2 071,86 |
201,294 |
IVECO SPA |
|
31 685 |
211,664 |
229,635 |
– 17,971 |
– 17,971 |
2 293,47 |
219,356 |
JAGUAR LAND ROVER LIMITED |
D |
18 460 |
258,906 |
276,930 |
– 18,024 |
– 18,024 |
2 044,31 |
267,932 |
KIA MOTORS CORPORATION |
P5 |
460 |
110,509 |
141,711 |
– 31,202 |
– 31,202 |
1 348,05 |
121,196 |
KIA MOTORS SLOVAKIA SRO |
P5 |
327 |
117,331 |
151,588 |
– 34,257 |
– 34,257 |
1 454,26 |
126,994 |
LADA AUTOMOBILE GMBH |
DMD |
55 |
216,000 |
|
|
|
1 232,45 |
216,164 |
MAGYAR SUZUKI CORPORATION LTD |
|
72 |
116,370 |
133,814 |
– 17,444 |
– 17,444 |
1 263,14 |
119,833 |
MAHINDRA & MAHINDRA LTD |
DMD |
215 |
204,311 |
|
|
|
2 016,34 |
208,544 |
MAZDA MOTOR CORPORATION |
DMD |
323 |
149,533 |
|
|
|
1 797,72 |
167,241 |
MFTBC |
P1 |
33 |
236,000 |
264,418 |
– 28,418 |
– 28,418 |
2 667,48 |
239,364 |
MITSUBISHI MOTORS CORPORATION MMC |
P6/D |
940 |
162,221 |
210,000 |
– 47,779 |
– 47,779 |
1 915,75 |
179,735 |
MITSUBISHI MOTORS THAILAND CO LTD MMTH |
P6/D |
15 226 |
189,604 |
210,000 |
– 20,396 |
– 20,396 |
1 948,99 |
194,682 |
NISSAN INTERNATIONAL SA |
|
38 535 |
127,710 |
187,288 |
– 59,578 |
– 59,578 |
1 838,13 |
176,384 |
ADAM OPEL AG |
P4 |
91 895 |
149,226 |
178,934 |
– 29,708 |
– 29,708 |
1 748,30 |
160,767 |
PIAGGIO & C SPA |
D |
2 621 |
117,812 |
155,000 |
– 37,188 |
– 37,188 |
1 099,63 |
146,263 |
RENAULT SAS |
P7 |
214 368 |
121,899 |
171,206 |
– 49,307 |
– 49,307 |
1 665,20 |
148,006 |
RENAULT TRUCKS |
|
7 334 |
198,444 |
226,246 |
– 27,802 |
– 27,802 |
2 257,03 |
210,868 |
SAIC MOTOR COMMERCIAL VEHICLE CO LTD |
DMD |
63 |
250,000 |
|
|
|
2 181,90 |
250,000 |
SSANGYONG MOTOR COMPANY |
D |
711 |
196,533 |
210,000 |
– 13,467 |
– 13,467 |
2 055,36 |
199,992 |
STREETSCOOTER GMBH |
|
237 |
0,000 |
147,216 |
– 147,216 |
– 147,216 |
1 407,25 |
0,000 |
SUZUKI MOTOR CORPORATION |
DMD |
337 |
136,849 |
|
|
|
1 201,79 |
143,650 |
TATA MOTORS LIMITED |
|
53 |
196,000 |
202,176 |
– 6,176 |
– 6,176 |
1 998,21 |
196,000 |
TOYOTA MOTOR EUROPE NV SA |
|
32 764 |
178,014 |
193,955 |
– 15,941 |
– 16,108 |
1 909,82 |
188,484 |
TOYOTA CAETANO PORTUGAL SA |
DMD |
42 |
245,839 |
|
|
|
1 870,16 |
250,762 |
VOLVO CAR CORPORATION |
|
751 |
116,297 |
169,633 |
– 53,336 |
– 53,336 |
1 648,29 |
127,759 |
Tabela 2
Wartości odnoszące się do wyników grup producentów potwierdzone lub zmienione zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 510/2011
A |
B |
C |
D |
E |
F |
G |
H |
I |
Nazwa grupy |
Grupa |
Liczba rejestracji |
Średni indywidualny poziom emisji CO2 (75 %) |
Docelowy indywidualny poziom emisji |
Odległość do poziomu docelowego |
Skorygowana odległość do poziomu docelowego |
Średnia masa |
Średni poziom emisji CO2 (100 %) |
DAIMLER AG |
P1 |
133 107 |
177,711 |
211,891 |
-34,180 |
-34,291 |
2 102,68 |
189,600 |
FCA ITALY SPA |
P2 |
131 674 |
145,707 |
174,080 |
-28,373 |
-28,385 |
1 696,11 |
158,288 |
FORD-WERKE GMBH |
P3 |
224 287 |
161,830 |
194,269 |
-32,439 |
-32,440 |
1 913,19 |
177,533 |
GENERAL MOTORS |
P4 |
91 906 |
149,228 |
178,942 |
-29,714 |
-29,714 |
1 748,39 |
160,782 |
KIA |
P5 |
787 |
113,330 |
145,815 |
-32,485 |
-32,485 |
1 392,18 |
123,605 |
MITSUBISHI MOTORS |
P6/D |
16 167 |
187,871 |
210,000 |
-22,129 |
-22,129 |
1 947,06 |
193,813 |
POOL RENAULT |
P7 |
237 739 |
121,542 |
167,696 |
-46,154 |
-46,158 |
1 627,46 |
146,490 |
Objaśnienia do tabel 1 i 2
Kolumna A:
Tabela 1: „Nazwa producenta” oznacza nazwę producenta zgłoszoną Komisji przez zainteresowanego producenta lub, w przypadku braku takiego zgłoszenia, nazwę zarejestrowaną przez organ rejestrujący państwa członkowskiego.
Tabela 2: „Nazwa grupy” oznacza nazwę grupy zadeklarowaną przez zarządzającego grupą.
Kolumna B:
„D” oznacza, że przyznano odstępstwo dotyczące drobnego producenta zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 510/2011 ze skutkiem dla roku kalendarzowego 2015.
„DMD” oznacza, że zastosowanie ma wyjątek de minimis przewidziany w art. 2 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 510/2011, zgodnie z którym producent, który wraz ze wszystkimi powiązanymi przedsiębiorstwami był odpowiedzialny za mniej niż 1 000 nowych pojazdów zarejestrowanych w 2015 r., nie musi osiągać docelowego indywidualnego poziomu emisji.
„P” oznacza, że producent jest członkiem jednej z grup producentów (wymienionych w tabeli 2) utworzonych zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 510/2011, a umowa powołująca grupę jest ważna na rok kalendarzowy 2015.
Kolumna C:
„Liczba rejestracji” oznacza całkowitą liczbę nowych lekkich samochodów dostawczych zarejestrowanych przez państwa członkowskie w roku kalendarzowym, nie licząc tych rejestracji, które odnoszą się do zapisów, w przypadku których brakuje wartości masy lub CO2, a także zapisów, których producent nie uznaje. Liczba rejestracji podana przez państwa członkowskie nie może zostać zmieniona z żadnego innego powodu.
Kolumna D:
„Średni indywidualny poziom emisji CO2 (75 %)” oznacza średni indywidualny poziom emisji CO2, który został obliczony na podstawie 75 % pojazdów o najniższych emisjach we flocie danego producenta zgodnie z art. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 510/2011. W stosownych przypadkach podano średni indywidualny poziom emisji CO2 z uwzględnieniem powiadomienia o błędach przekazanego Komisji przez zainteresowanego producenta. Wpisy wykorzystywane do obliczeń obejmują wpisy zawierające prawidłowe wartości masy oraz emisji CO2. Średnie indywidualne poziomy emisji CO2 obejmują redukcje emisji wynikające z przepisów rozporządzenia (UE) nr 510/2011 dotyczących superjednostek (art. 5), wykorzystywania mieszanki E85 (art. 6) lub innowacji ekologicznych (art. 12).
Kolumna E:
„Docelowy indywidualny poziom emisji” oznacza docelowy poziom emisji obliczony na podstawie średniej masy wszystkich pojazdów przypisanych do danego producenta z wykorzystaniem wzoru znajdującego się w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 510/2011.
Kolumna F:
„Odległość do poziomu docelowego” oznacza różnicę między średnim indywidualnym poziomem emisji CO2 podanym w kolumnie D a docelowym indywidualnym poziomem emisji w kolumnie E. Jeżeli wartość w kolumnie F jest dodatnia, to średni indywidualny poziom emisji CO2 przekracza docelowy indywidualny poziom emisji.
Kolumna G:
„Skorygowana odległość do poziomu docelowego” oznacza, że w przypadku gdy wartości w tej kolumnie różnią się od wartości w kolumnie F, wartości z kolumny F skorygowano, aby uwzględnić margines błędu. Margines błędu jest obliczany zgodnie z następującym wzorem:
Błąd |
= |
wartość bezwzględna [(AC1 – TG1) – (AC2 – TG2)] |
AC1 |
= |
średni indywidualny poziom emisji CO2 z uwzględnieniem pojazdów, których nie można zidentyfikować (jak określono w kolumnie D); |
TG1 |
= |
docelowy indywidualny poziom emisji z uwzględnieniem pojazdów, których nie można zidentyfikować (jak określono w kolumnie E); |
AC2 |
= |
średni indywidualny poziom emisji CO2 z wyłączeniem pojazdów, których nie można zidentyfikować; |
TG2 |
= |
docelowy indywidualny poziom emisji z wyłączeniem pojazdów, których nie można zidentyfikować. |
Kolumna I:
„Średni poziom emisji CO2 (100 %)” oznacza średni indywidualny poziom emisji CO2, który został obliczony na podstawie 100 % pojazdów przypisanych do danego producenta. W stosownych przypadkach podano średni indywidualny poziom emisji CO2 z uwzględnieniem powiadomienia o błędach przekazanego Komisji przez zainteresowanego producenta. Wpisy wykorzystywane do obliczeń obejmują wpisy zawierające prawidłowe wartości masy oraz emisji CO2, nie obejmują natomiast redukcji emisji wynikających z przepisów rozporządzenia (UE) nr 510/2011 dotyczących superjednostek (art. 5), wykorzystywania mieszanki E85 (art. 6) lub innowacji ekologicznych (art. 12).
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/112 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2321
z dnia 19 grudnia 2016 r.
w sprawie formatu świadectwa gotowości statku do recyklingu wymaganego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 w sprawie recyklingu statków
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyclingu statków i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 oraz dyrektywę 2009/16/WE (1), w szczególności jego art. 9 ust. 9,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu (UE) nr 1257/2013 określono wymogi dotyczące właścicieli statków, organów administracji oraz uznanych organizacji w odniesieniu do wydawania, zatwierdzania, przedłużania oraz obecności na statku świadectw gotowości do recyklingu. |
(2) |
Zgodnie z wymogami art. 6 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, statek przeznaczony do recyklingu powinien posiadać świadectwo gotowości do recyklingu. |
(3) |
Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 przed przystąpieniem do recyklingu statku opracowuje się właściwy dla danego statku plan recyklingu. Plan recyklingu statku odnosi się do wszelkich aspektów właściwych dla danego statku, które nie są objęte planem zakładu recyklingu statków lub które wymagają specjalnych procedur. |
(4) |
Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 funkcjonariusze organu administracji lub upoważnionej przez niego uznanej organizacji dokonują przeglądu statków. Przeglądy mają na celu sprawdzenie, czy wykazy materiałów niebezpiecznych spełniają stosowne wymogi rozporządzenia. |
(5) |
Zgodnie z art. 9 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 po pomyślnym zakończeniu przeglądu końcowego statku, organ administracji lub upoważniona przez nie uznana organizacja powinna wydać świadectwo gotowości do recyklingu. Do tego świadectwa należy dołączyć wykaz materiałów niebezpiecznych oraz plan recyklingu statku. Format świadectwa gotowości do recyklingu musi być spójny z dodatkiem 4 do Międzynarodowej konwencji o bezpiecznym i ekologicznie racjonalnym recyklingu statków przyjętej w Hongkongu w dniu 15 maja 2009 r. (zwanej dalej „konwencją z Hongkongu”). |
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. regulacji recyklingu statków ustanowionego na mocy art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Świadectwa gotowości do recyklingu wydane na podstawie art. 9 ust. 9 i zatwierdzone zgodnie z art. 10 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 są zgodne z formatem określonym w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/117 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2322
z dnia 19 grudnia 2016 r.
w sprawie formatu oświadczenia o zakończeniu recyklingu statku wymaganego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 w sprawie recyklingu statków
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyclingu statków i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 oraz dyrektywę 2009/16/WE (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3 lit. b),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu (UE) nr 1257/2013 określono wymogi dotyczące przedsiębiorstw recyklingu statków, zakładów recyklingu statków i prowadzących zakłady recyklingu statków w odniesieniu do recyklingu statków pływających pod banderą państwa członkowskiego Unii. |
(2) |
Zgodnie z art. 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 prowadzący zakład recyklingu statków w terminie 14 dni od zakończenia całkowitego lub częściowego recyklingu zgodnie z planem recyklingu statku, jest zobowiązany przesyłać organowi administracji, który wydał świadectwo gotowości statku do recyklingu, oświadczenie o zakończeniu recyklingu. Format oświadczenia o zakończeniu recyklingu musi być spójny z dodatkiem 7 do Międzynarodowej konwencji o bezpiecznym i ekologicznie racjonalnym recyklingu statków przyjętej w Hongkongu w dniu 15 maja 2009 r. (zwanej dalej „konwencją z Hongkongu”). |
(3) |
Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 „recykling statków” oznacza działalność polegającą na całkowitym lub częściowym demontażu statku. Oświadczenie o zakończeniu recyklingu jest konieczne zatem w przypadku demontażu częściowego. Format oświadczenia o zakończeniu recyklingu odnosi się do pojedynczego zakładu recyklingu statków. W przypadku gdy jeden statek jest demontowany w kilku zakładach, dla każdego zakładu uczestniczącego w tym procesie wymagane jest oddzielne oświadczenie o zakończeniu recyklingu. |
(4) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. regulacji recyklingu statków ustanowionego na mocy art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Oświadczenia o zakończeniu recyklingu statku wymagane na podstawie art. 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 są zgodne z formatem określonym w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/119 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2323
z dnia 19 grudnia 2016 r.
ustanawiająca europejski wykaz zakładów recyklingu statków zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 w sprawie recyklingu statków
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (1), w szczególności jego art. 16,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu sporządzenia europejskiego wykazu zakładów recyklingu statków, które znajdują się w Unii i zostały zgłoszone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14 ust. 3 tego rozporządzenia oraz zakładów recyklingu statków, które znajdują się w państwie trzecim i których włączenie nastąpiło na podstawie oceny informacji i potwierdzających je dowodów przekazanych lub zebranych zgodnie z art. 15 wspomnianego rozporządzenia. |
(2) |
Państwa członkowskie zgłosiły łącznie 18 zakładów recyklingu statków znajdujących się w Unii jako zgodnych z odpowiednimi wymogami rozporządzenia (UE) nr 1257/2013. Zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia należy włączyć te zakłady do europejskiego wykazu zakładów recyklingu statków. |
(3) |
W odniesieniu do zakładów recyklingu statków znajdujących się w państwie trzecim, dla których przedłożono Komisji wniosek w sprawie włączenia do europejskiego wykazu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, ocena odpowiednich informacji i potwierdzających je przedstawionych lub zebranych dowodów jest nadal w toku. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące tych zakładów recyklingu statków znajdujących się poza Unią po zakończeniu oceny. |
(4) |
Informacje, które należy włączyć do europejskiego wykazu są wymienione w art. 16 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1257/2013. W celu uwzględnienia tych wymogów, europejski wykaz powinien być skonstruowany zgodnie z tym przepisem. Zgodnie z art. 16 ust. 3 tego rozporządzenia w europejskim wykazie wskazuje się również datę wygaśnięcia włączenia do niego danego zakładu recyklingu statków. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. regulacji recyklingu statków ustanowionego na mocy art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Europejski wykaz zakładów recyklingu statków na podstawie art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 określony jest w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
EUROPEJSKI WYKAZ ZAKŁADÓW RECYKLINGU STATKÓW NA PODSTAWIE ART. 16 UST. 1 ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1257/2013
Zakłady recyklingu statków znajdujące się w państwie członkowskim Unii
Nazwa zakładu |
Metoda recyklingu |
Rodzaj i wielkość statków, które można poddać recyklingowi |
Ograniczenia i uwarunkowania w funkcjonowaniu zakładu recyklingu statków, w tym dotyczące gospodarowania odpadami niebezpiecznymi |
Szczegóły dotyczące procedury wyraźnego lub dorozumianego zatwierdzenia planu recyklingu statku przez właściwy organ (1) |
Maksymalna roczna wielkość recyklingu statków obliczona jako suma masy statków wyrażonej w LTD, które zostały poddane recyklingowi w danym roku w tym zakładzie (2) |
Data wygaśnięcia włączenia do europejskiego wykazu (3) |
|||||||||||||||||||
BELGIA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Wzdłuż burty statku (mokre miejsce cumowania statku), pochylnia |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
|
Dorozumiana zgoda przy maksymalnym okresie przeglądu 30 dni |
34 000 (4) |
31 marca 2020 r. |
|||||||||||||||||||
DANIA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Demontaż przy nabrzeżu, a następnie złomowanie na nieprzepuszczalnych podłożach ze skutecznymi systemami odprowadzającymi |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
Gmina Norddjurs ma prawo do przydzielenia odpadów niebezpiecznych zatwierdzonym pod kątem ochrony środowiska portowe urządzenia odbiorcze |
Dorozumiana zgoda przy maksymalnym okresie przeglądu 2 tygodni |
30 000 (5) |
30 czerwca 2021 r. |
|||||||||||||||||||
|
Demontaż przy nabrzeżu, a następnie złomowanie na nieprzepuszczalnych podłożach ze skutecznymi systemami odprowadzającymi |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
|
Dorozumiana zgoda przy maksymalnym okresie przeglądu 2 tygodni |
20 000 (6) |
15 września 2021 r. |
|||||||||||||||||||
FRANCJA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Urządzenia pływające i wyciąg do holowania statków |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
Ograniczenia środowiskowe zostały zdefiniowane w zezwoleniu wydanym przez prefekta. |
Wyraźna zgoda – właściwym organem do zatwierdzenia decyzji jest Ministerstwo Środowiska. |
16 000 (7) |
30 grudnia 2021 r. |
|||||||||||||||||||
|
Wzdłuż burty statku, suchy dok |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku (suchy dok):
|
Ograniczenia środowiskowe zostały zdefiniowane w zezwoleniu wydanym przez prefekta. |
Wyraźna zgoda – właściwym organem do zatwierdzenia decyzji jest Ministerstwo Środowiska. |
18 000 (8) |
21 października 2021 r. |
|||||||||||||||||||
|
Wzdłuż burty statku, suchy dok |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku (suchy dok):
|
Ograniczenia środowiskowe zostały zdefiniowane w zezwoleniu wydanym przez prefekta. |
Wyraźna zgoda – właściwym organem do zatwierdzenia decyzji jest Ministerstwo Środowiska. |
5 500 (9) |
24 maja 2021 r. |
|||||||||||||||||||
ŁOTWA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Demontaż statków (mokre miejsce cumowania statku i suchy dok) |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
Zob. zezwolenie krajowe nr LI-10-IB-0024. |
Wyraźna zgoda – pisemne powiadomienie w ciągu 30 dni roboczych |
0 (10) |
11 czerwca 2020 r. |
|||||||||||||||||||
LITWA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Wzdłuż burty statku (mokre miejsce cumowania statku) |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
Zob. zezwolenie krajowe nr TL-KL.1-15/2015. |
Wyraźna zgoda – pisemne powiadomienie w ciągu 30 dni roboczych |
1 500 (11) |
17 marca 2020 r. |
|||||||||||||||||||
|
Wzdłuż burty statku (mokre miejsce cumowania statku) |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
Zob. zezwolenie krajowe nr KL.1-16/2015. |
Wyraźna zgoda – pisemne powiadomienie w ciągu 30 dni roboczych |
3 910 (12) |
17 marca 2020 r. |
|||||||||||||||||||
|
Wzdłuż burty statku (mokre miejsce cumowania statku) |
Wszystkie rodzaje statków zdefiniowane w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 Maksymalne wymiary statku:
|
Zob. zezwolenie krajowe nr (11.2)-30-161/2011/TL-KL.1-18/2015. |
Wyraźna zgoda – pisemne powiadomienie w ciągu 30 dni roboczych |
20 140 (13) |
21 maja 2020 r. |
|||||||||||||||||||
NIDERLANDY |
|||||||||||||||||||||||||
|
Demontaż statków |
Maksymalne wymiary statku:
|
Obiekt posiada zezwolenie na działalność; zezwolenie to zawiera ograniczenia i warunki dotyczące funkcjonowania w sposób przyjazny dla środowiska. |
Wyraźna zgoda |
52 000 (14) |
21 lipca 2021 r. |
|||||||||||||||||||
Scheepsrecycling Nederland B.V. Havenweg 1; 3295 XZ s-Gravendeel Postbus 5234; 3295 ZJ s-Gravendeel Niderlandy Tel. +31 786736055 E-mail: info@sloperij-nederland.nl |
Demontaż statków |
Maksymalne wymiary statku:
Procesy recyklingu rozpoczynają się na wodzie, aby odciążyć kadłub; winda do holowania statków na rampie może wyciągnąć 2 000 ton. |
Obiekt posiada zezwolenie na działalność; zezwolenie to zawiera ograniczenia i warunki dotyczące funkcjonowania w sposób przyjazny dla środowiska. |
Wyraźna zgoda |
9 300 (15) |
27 września 2021 r. |
|||||||||||||||||||
POLSKA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Rękawy i działki służące do recyklingu na styku lądu i morza |
Każdy rodzaj statku Maksymalne wymiary statku:
|
Zob. zezwolenie WOŚ.II.7243.7.4.2014.IB. |
Wyraźna zgoda (szczegóły zostaną przedstawione na początku 2017 r., po wejściu w życie nowego ustawodawstwa krajowego) |
4 000 (16) |
30 czerwca 2017 r. |
|||||||||||||||||||
PORTUGALIA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Demontaż w suchym doku, odkażanie i demontaż na płaszczyźnie poziomej i nachylonej w zależności od rozmiaru statku |
Zdolność nominalna płaszczyzny poziomej: 700 ton Zdolność nominalna płaszczyzny nachylonej: 900 ton |
|
Warunki mające zastosowanie do tego działania są określone w specyfikacjach załączonych do tytułu (AL nr 5/2015/CCDRC z dnia 26 stycznia 2016 r. |
1 900 ton (17) |
26 stycznia 2020 r. |
|||||||||||||||||||
HISZPANIA |
|||||||||||||||||||||||||
|
Rampa do demontażu |
Wszystkie rodzaje statków, z wyjątkiem statków o napędzie jądrowym Maksymalne wymiary statku:
|
Ograniczenia te są włączone do zintegrowanego pozwolenia środowiskowego. |
Nie określono jeszcze jasnej procedury. |
0 (18) |
28 lipca 2020 r. |
|||||||||||||||||||
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO |
|||||||||||||||||||||||||
|
Demontaż statków i powiązane z nim działania dozwolone w suchym doku i na mokrym miejscu cumowania statku |
Każdy statek o wymiarach dozwolonych w zezwoleniu. Maksymalne wymiary statku:
|
Instalacja ta ma plan zakładu recyklingu statków spełniający wymagania rozporządzeń UE. Miejsce jest upoważnione na mocy pozwolenia (nr referencyjny EPR/VP3296ZM), które ogranicza działania i określa warunki dotyczące operatora zakładu. |
Zatwierdzenie wspólnego mechanizmu dokonywane jest poprzez porozumienie wspólnego właściwego organu (Environment Agency and Health and Safety Executive) w sprawie planu zakładu recyklingu statków, który jest formalnie zatwierdzony poprzez zmianę istniejącej decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych. |
66 340 (19) |
6 października 2020 r. |
|||||||||||||||||||
|
Demontaż statków i powiązane z nim działania dozwolone w suchym doku i na mokrym miejscu cumowania statku |
Każdy statek o wymiarach określonych w uzgodnionym planie prac Maksymalne wymiary statku: Główny dok (największy) ma 556 m × 93 m × 1,2 m DWT i może przyjmować statki do tej wielkości. Ten największy suchy dok ma 1,2 mln DWT. |
Instalacja ta ma plan zakładu recyklingu statków spełniający wymagania rozporządzeń UE. Miejsce to jest upoważnione na mocy pozwolenia na gospodarowanie odpadami nr LN/07/21/V2, które ogranicza działania i określa warunki dotyczące operatora zakładu. |
Zatwierdzenie wspólnego mechanizmu dokonywane jest w drodze porozumienia między „The Northern Ireland Environment Agency (NIEA)” a „The Health and Safety Executive for Northern Ireland (HSENI)” w sprawie planu zakładu recyklingu statków, który jest formalnie zatwierdzony poprzez zmianę istniejącego pozwolenia na gospodarowanie odpadami (WML). |
13 200 (20) |
3 sierpnia 2020 r. |
|||||||||||||||||||
|
Demontaż statków i powiązane z nim działania dozwolone w suchym doku i na mokrym miejscu cumowania statku |
Każdy statek o wymiarach dozwolonych w zezwoleniu Maksymalne wymiary statku:
|
Miejsce to ma plan zakładu recyklingu statków spełniający wymagania rozporządzeń UE. Miejsce jest upoważnione na mocy pozwolenia (nr referencyjny EPR/UP3298VL), które ogranicza działania i określa warunki dotyczące operatora zakładu. |
Zatwierdzenie wspólnego mechanizmu dokonywane jest poprzez porozumienie wspólnego właściwego organu (Natural Resources Wales and Health and Safety Executive) w sprawie planu zakładu recyklingu statków, który jest formalnie zatwierdzony poprzez zmianę istniejącej decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych. |
7 275 (21) |
2 lipca 2020 r. |
|||||||||||||||||||
(1) Zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 w sprawie recyklingu statków.
(2) Zgodnie z art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 „maksymalną roczną wielkość recyklingu statków określa się, wybierając najwyższą wartość, która wystąpiła w poprzednim okresie dziesięciu lat dla każdego zakładu recyklingu statków lub – w przypadku nowo dopuszczonego zakładu recyklingu statków – najwyższą roczną wartość osiągniętą w tym zakładzie”.
(3) Data wygaśnięcia włączenia do europejskiego wykazu odpowiada dacie wygaśnięcia zezwolenia lub pozwolenia przyznanego zakładowi w państwie członkowskim.
(4) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 50 000 LDT rocznie.
(5) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 50 000 LDT rocznie.
(6) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 50 000 LDT rocznie.
(7) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 18 000 LDT rocznie.
(8) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 23 000 LDT rocznie.
(9) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 10 000 LDT rocznie.
(10) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 15 000 LDT rocznie.
(11) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem zakład może poddać recyklingowi maksymalnie 30 000 LDT rocznie.
(12) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem zakład może poddać recyklingowi maksymalnie 6 000 LDT rocznie.
(13) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem zakład może poddać recyklingowi maksymalnie 45 000 LDT rocznie.
(14) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 100 000 ton rocznie.
(15) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 45 000 LDT rocznie.
(16) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 10 000 LDT rocznie.
(17) Nie przedstawiono żadnych informacji dotyczących teoretycznej maksymalnej rocznej zdolności recyklingu statków.
(18) Zgodnie z przekazanymi informacjami teoretyczna maksymalna roczna zdolność recyklingu statków danego zakładu wynosi 60 000 LDT rocznie.
(19) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem zakład może poddać recyklingowi maksymalnie 230 000 ton rocznie.
(20) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem zakład może poddać recyklingowi maksymalnie 300 000 ton rocznie.
(21) Zgodnie z posiadanym zezwoleniem zakład może poddać recyklingowi maksymalnie 74 999 ton rocznie.
Skróty
DWT |
nośność statku |
GT |
pojemność brutto |
LDT |
masa statku pustego |
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/129 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2324
z dnia 19 grudnia 2016 r.
w sprawie formatu sprawozdania dotyczącego planowanego rozpoczęcia recyklingu statku wymaganego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 w sprawie recyklingu statków
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyclingu statków i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 oraz dyrektywę 2009/16/WE (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu (UE) nr 1257/2013 określono wymogi dotyczące przedsiębiorstw recyklingu statków, zakładów recyklingu statków i prowadzących zakłady recyklingu statków w odniesieniu do recyklingu statków pływających pod banderą państwa członkowskiego Unii. |
(2) |
Zgodnie z art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 prowadzący zakład recyklingu statków jest zobowiązany poinformować organ administracji, że zakład recyklingu statków jest gotowy pod każdym względem do rozpoczęcia recyklingu statku. Format sprawozdań musi być spójny z dodatkiem 6 do Międzynarodowej konwencji o bezpiecznym i ekologicznie racjonalnym recyklingu statków przyjętej w Hongkongu w dniu 15 maja 2009 r. (zwanej dalej „konwencją z Hongkongu”). |
(3) |
Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 „recykling statków” oznacza działalność polegającą na całkowitym lub częściowym demontażu statku. Sprawozdanie dotyczące planowanego rozpoczęcia recyklingu statku jest zatem konieczne w przypadku demontażu częściowego. Format sprawozdania dotyczącego planowanego rozpoczęcia recyklingu statku odnosi się do pojedynczego zakładu recyklingu statków. W przypadku gdy jeden statek jest demontowany w kilku zakładach, dla każdego zakładu uczestniczącego w tym procesie wymagane jest oddzielne sprawozdanie dotyczące planowanego recyklingu. |
(4) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. regulacji recyklingu statków ustanowionego na mocy art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Sprawozdania dotyczące planowanego rozpoczęcia recyklingu statku wymagane na podstawie art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 są zgodne z formatem określonym w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/131 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2325
z dnia 19 grudnia 2016 r.
w sprawie formatu świadectwa inwentaryzacji materiałów niebezpiecznych wymaganego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 w sprawie recyklingu statków
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (1), a w szczególności jego art. 9 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu (UE) nr 1257/2013 określono wymogi dotyczące właścicieli statków, organów administracji oraz uznanych organizacji w odniesieniu do opracowywania wykazów materiałów niebezpiecznych, jakie znajdują się na statku, dokonywania ich przeglądów i wydawania świadectw inwentaryzacji. |
(2) |
Zgodnie z wymogami art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 statki posiadają na pokładzie wykaz materiałów niebezpiecznych. |
(3) |
Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 obowiązek posiadania na pokładzie wykazu materiałów niebezpiecznych należy stosować do istniejących statków od dnia 31 grudnia 2020 r., do nowych statków nie później niż od dnia 31 grudnia 2018 r. a do statków skierowanych do recyklingu od dnia publikacji europejskiego wykazu, opublikowanego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1257/2013. |
(4) |
Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 funkcjonariusze organu administracji lub upoważnionej przez niego uznanej organizacji dokonują przeglądu statków. Przeglądy mają na celu sprawdzenie, czy wykaz materiałów niebezpiecznych spełnia stosowne wymogi rozporządzenia. |
(5) |
Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 po pomyślnym zakończeniu przeglądu zasadniczego lub przeglądu odnowieniowego statków, organ administracji lub upoważniona przez niego uznana organizacja powinna wydać świadectwo inwentaryzacji. Format świadectwa inwentaryzacji musi być spójny z dodatkiem 3 do Międzynarodowej konwencji o bezpiecznym i ekologicznie racjonalnym recyklingu statków przyjętej w Hongkongu w dniu 15 maja 2009 r. (zwanej dalej „konwencją z Hongkongu”). |
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. regulacji recyklingu statków ustanowionego na mocy art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Świadectwa inwentaryzacji wymagane na podstawie art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1257/2013 są zgodne z formatem określonym w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2016 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Sprostowania
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/136 |
Sprostowanie do Protokołu ustalającego na okres czterech lat uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 315 z dnia 1 grudnia 2015 r. )
1. |
Strona 37, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa I, sekcja I (Obszar połowowy): |
zamiast:
„[…]
a) |
Na północ od równoleżnika 19° 00′ N, obszar wyznaczony za pomocą następujących punktów:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 00′ 00″ N, do równoleżnika 17° 50′ 00″ N, 9 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17° 50′ 00″ N, 6 mil morskich licząc od najniższego stanu wody. |
[…]”,
powinno być:
„[…]
a) |
Na północ od równoleżnika 19°00,00 N: obszar wyznaczony za pomocą następujących punktów:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19°00,00 N, do równoleżnika 17°50,00 N, 9 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17°50,00 N: 6 mil morskich, licząc od najniższego stanu wody. |
[…]”.
2. |
Strona 38, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa 2, sekcja 1 (Obszar połowowy): |
zamiast:
„a) |
Na północ od równoleżnika 19° 15′ 60″ N: na zachód od linii łączącej następujące punkty:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 15′ 60″ N do równoleżnika 17° 50′ 00″ N: na zachód od linii 18 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody; |
c) |
Na południe od równoleżnika 17° 50′ 00″ N: na zachód od linii 12 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”,
powinno być:
„a) |
Na północ od równoleżnika 19°15,60 N: na zachód od linii łączącej następujące punkty:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19°15,60 N do równoleżnika 17°50,00 N, na zachód od linii 18 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17°50,00 N: na zachód od linii 12 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”.
3. |
Strona 40, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa 3, sekcja 1 (Obszar połowowy): |
zamiast:
„a) |
Na północ od równoleżnika 19° 48′ 50″ N, od linii 3 mil morskich licząc od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris |
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 48′ 50″ N do równoleżnika 19° 21′ 00″ N na zachód od południka 16° 45′ 00″ W |
c) |
Na południe od równoleżnika 19° 21′ 00″ N od linii 3 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody |
[…]”,
powinno być:
„a) |
Na północ od równoleżnika 19°48,50 N, od linii 3 mil morskich, licząc od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19°48,50 N do równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od południka 16°45,00 W. |
c) |
Na południe od równoleżnika 19°21,00 N od linii 3 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”.
4. |
Strona 42, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa 4, sekcja 1 (Obszar połowowy): |
zamiast:
„a) |
Na północ od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 30 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 30 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”,
powinno być:
„a) |
Na północ od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 30 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 30 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”.
5. |
Strona 43, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa 5, sekcja 1 (Obszar połowowy): |
zamiast:
„Taklowce powierzchniowe
a) |
Na północ od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 30 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 30 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
Klipry tuńczykowe
a) |
Na północ od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 15 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 12 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
Połowy na żywą przynętę
a) |
Na północ od równoleżnika 19° 48′ 50″ N: na zachód od linii 3 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 48′ 50″ N do równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od południka 16° 45′ 00″ W |
c) |
Na południe od równoleżnika 19° 21′ 00″ N: na zachód od linii 3 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”,
powinno być:
„Taklowce powierzchniowe
a) |
Na północ od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 15 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 12 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
Klipry tuńczykowe
a) |
Na północ od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 15 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 12 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
Połowy na żywą przynętę
a) |
Na północ od równoleżnika 19°48,50 N: na zachód od linii 3 mil morskich liczonych od linii podstawowej Cap Blanc-Cap Timiris. |
b) |
Na południe od równoleżnika 19°48,50 N do równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od południka 16° 45′ 00″ W. |
c) |
Na południe od równoleżnika 19°21,00 N: na zachód od linii 3 mil morskich liczonych od najniższego stanu wody. |
[…]”.
6. |
Strona 44, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa 6, sekcja 1 (Obszar połowowy): |
zamiast:
„[…]
a) |
Na północ od równoleżnika 19° 00′ 00″ N: linia łącząca następujące punkty:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 00′ 00″ N do równoleżnika 17° 30′ 00″ N, 20 mil morskich licząc od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17°3 0′ 00″ N: linia łącząca następujące punkty:
|
[…]”,
powinno być:
„[…]
a) |
Na północ od równoleżnika 19°00′00 N: linia łącząca następujące punkty:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19°00,00 N do równoleżnika 17°30 N, 20 mil morskich, licząc od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17°30 N: linia łącząca następujące punkty:
|
[…]”.
7. |
Strona 46, załącznik 1, dodatek 1, Kategoria połowowa 7, sekcja 1 (Obszar połowowy): |
zamiast:
„[…]
a) |
Na północ od równoleżnika 19° 00′ 00″ N: linia łącząca następujące punkty:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19° 00′ 00 N do równoleżnika 17° 30′ 00″ N, 20 mil morskich licząc od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17° 30′ 00″ N: linia łącząca następujące punkty:
|
[…]”,
powinno być:
„[…]
a) |
Na północ od równoleżnika 19°00,00 N: linia łącząca następujące punkty:
|
b) |
Na południe od równoleżnika 19°00,00 N do równoleżnika 17°30 N, 20 mil morskich, licząc od najniższego stanu wody. |
c) |
Na południe od równoleżnika 17°30 N: linia łącząca następujące punkty:
|
[…]”.
20.12.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 345/142 |
Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1502 z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ustanowienia minimalnych specyfikacji technicznych i procedur dotyczących poziomów zaufania w zakresie środków identyfikacji elektronicznej na podstawie art. 8 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 235 z dnia 9 września 2015 r. )
1. |
W tytule i w całym tekście, z dostosowaniem form gramatycznych: |
zamiast:
„poziom zaufania”,
powinno być:
„poziom bezpieczeństwa”.
2. |
Strona 10, załącznik, pkt 2.1.1, tabela, kolumna druga, wiersz drugi, pkt 2: |
zamiast:
„2. |
Zapewnienie znajomości przez wnioskodawcę zalecanych środków zaufania odnoszących się do środków identyfikacji elektronicznej.”, |
powinno być:
„2. |
Zapewnienie znajomości przez wnioskodawcę zalecanych środków bezpieczeństwa odnoszących się do środków identyfikacji elektronicznej.”. |
3. |
Strona 16, załącznik, pkt 2.2.3, tabela, kolumna druga, wiersz drugi, pkt 3: |
zamiast:
„3. |
Przywrócenie środka odbywa się jedynie, jeśli w dalszym ciągu spełnione są wymagania w zakresie zaufania ustanowione przed zawieszeniem lub cofnięciem.”, |
powinno być:
„3. |
Przywrócenie środka odbywa się jedynie, jeśli w dalszym ciągu spełnione są wymagania w zakresie bezpieczeństwa ustanowione przed zawieszeniem lub cofnięciem.”. |
4. |
Strona 16, załącznik, pkt 2.2.4, tabela, kolumna druga, wiersz drugi: |
zamiast:
„Biorąc pod uwagę ryzyko wystąpienia zmiany w danych identyfikujących osobę, przy wznowieniu bądź wymianie muszą zostać spełnione te same wymagania w zakresie zaufania jak przy wstępnym sprawdzeniu i weryfikacji tożsamości lub wznowienia bądź wymiany dokonuje się na podstawie ważnego środka identyfikacji elektronicznej o tym samym lub wyższym poziomie zaufania.”,
powinno być:
„Biorąc pod uwagę ryzyko wystąpienia zmiany w danych identyfikujących osobę, przy wznowieniu bądź wymianie muszą zostać spełnione te same wymagania w zakresie bezpieczeństwa jak przy wstępnym sprawdzeniu i weryfikacji tożsamości lub wznowienia bądź wymiany dokonuje się na podstawie ważnego środka identyfikacji elektronicznej o tym samym lub wyższym poziomie bezpieczeństwa.”.
5. |
Strona 16, załącznik, pkt 2.3.1, tabela, kolumna druga, wiersz drugi, pkt 3: |
zamiast:
„3. |
Mechanizm uwierzytelniania jest sposobem realizacji kontroli zaufania na potrzeby weryfikacji środków identyfikacji elektronicznej, dzięki któremu jest mało prawdopodobne, aby takie działania jak zgadywanie, podsłuchiwanie, odtwarzanie lub manipulowanie komunikacji przez atakującego o wyższym podstawowym potencjale ataku mogło zachwiać mechanizmami uwierzytelniania.”, |
powinno być:
„3. |
Mechanizm uwierzytelniania jest sposobem realizacji kontroli bezpieczeństwa na potrzeby weryfikacji środków identyfikacji elektronicznej, dzięki któremu jest mało prawdopodobne, aby takie działania jak zgadywanie, podsłuchiwanie, odtwarzanie lub manipulowanie komunikacji przez atakującego o wyższym podstawowym potencjale ataku mogło zachwiać mechanizmami uwierzytelniania.”. |
6. |
Strona 17, załącznik, pkt 2.3.1, tabela, kolumna druga, wiersz drugi, pkt 2: |
zamiast:
„2. |
Mechanizm uwierzytelniania jest sposobem realizacji kontroli zaufania na potrzeby weryfikacji środków identyfikacji elektronicznej, dzięki któremu jest mało prawdopodobne, aby takie działania jak zgadywanie, podsłuchiwanie, odtwarzanie lub manipulowanie komunikacji przez atakującego o umiarkowanym potencjale ataku mogło zachwiać mechanizmami uwierzytelniania.”, |
powinno być:
„2. |
Mechanizm uwierzytelniania jest sposobem realizacji kontroli bezpieczeństwa na potrzeby weryfikacji środków identyfikacji elektronicznej, dzięki któremu jest mało prawdopodobne, aby takie działania jak zgadywanie, podsłuchiwanie, odtwarzanie lub manipulowanie komunikacji przez atakującego o umiarkowanym potencjale ataku mogło zachwiać mechanizmami uwierzytelniania.”. |
7. |
Strona 17, załącznik, pkt 2.3.1, tabela, kolumna druga, wiersz trzeci, akapit drugi: |
zamiast:
„mechanizm uwierzytelniania jest sposobem realizacji kontroli zaufania na potrzeby weryfikacji środków identyfikacji elektronicznej, dzięki któremu jest mało prawdopodobne, aby takie działania jak zgadywanie, podsłuchiwanie, odtwarzanie lub manipulowanie komunikacji przez atakującego o wysokim potencjale ataku mogło zachwiać mechanizmami uwierzytelniania.”,
powinno być:
„mechanizm uwierzytelniania jest sposobem realizacji kontroli bezpieczeństwa na potrzeby weryfikacji środków identyfikacji elektronicznej, dzięki któremu jest mało prawdopodobne, aby takie działania jak zgadywanie, podsłuchiwanie, odtwarzanie lub manipulowanie komunikacji przez atakującego o wysokim potencjale ataku mogło zachwiać mechanizmami uwierzytelniania.”.
8. |
Strona 18, załącznik, pkt 2.4.3, tabela, kolumna druga, wiersz drugi: |
zamiast:
„Istnieje skuteczny system zarządzania bezpieczeństwem informacji w zakresie zarządzania i kontroli zagrożeń dla zaufania informacji.”,
powinno być:
„Istnieje skuteczny system zarządzania bezpieczeństwem informacji w zakresie zarządzania i kontroli zagrożeń dla bezpieczeństwa informacji.”.
9. |
Strona 18, załącznik, pkt 2.4.3, tabela, kolumna druga, wiersz trzeci, akapit drugi: |
zamiast:
„system zarządzania bezpieczeństwem informacji odpowiada sprawdzonym normom lub zasadom zarządzania i kontroli zagrożeń dla zaufania informacji.”,
powinno być:
„system zarządzania bezpieczeństwem informacji odpowiada sprawdzonym normom lub zasadom zarządzania i kontroli zagrożeń dla bezpieczeństwa informacji.”.
10. |
Strona 18, załącznik, pkt 2.4.4, tabela, kolumna druga, wiersz drugi, pkt 2: |
zamiast:
„2. |
Zatrzymywanie, o ile jest to dozwolone przez prawo krajowe lub inne krajowe porozumienia administracyjne, i ochrona rejestrów tak długo, jak długo jest to wymagane do celów kontroli i dochodzenia w sprawach naruszeń zaufania, oraz przechowywanie, po czym rejestry te są niszczone w bezpieczny sposób.”, |
powinno być:
„2. |
Zatrzymywanie, o ile jest to dozwolone przez prawo krajowe lub inne krajowe ustalenia administracyjne, i ochrona rejestrów tak długo, jak długo jest to wymagane do celów kontroli, dochodzenia w sprawach naruszeń bezpieczeństwa oraz przechowywania, po czym rejestry te są niszczone w bezpieczny sposób.”. |
11. |
Strona 19, załącznik, pkt 2.4.6, tabela, kolumna druga, wiersz drugi, pkt 4: |
zamiast:
„4. |
Istnieją procedury zapewniające, że bezpieczeństwo jest trwale utrzymywane oraz że istnieje zdolność reagowania na zmiany poziomu ryzyka, incydenty i przypadki naruszenia zaufania.”, |
powinno być:
„4. |
Istnieją procedury zapewniające, że bezpieczeństwo jest trwale utrzymywane oraz że istnieje zdolność reagowania na zmiany poziomu ryzyka, incydenty i przypadki naruszenia bezpieczeństwa.”. |