(1)

W dniu 25 września 2014 r. Rada upoważniła Komisję do negocjowania, w imieniu Unii, umowy międzynarodowej z Agencją Bezpieczeństwa Lotniczego w Afryce i na Madagaskarze określającej warunki zapewniania w Afryce służb w zakresie systemu wspomagającego opartego na wyposażeniu satelitarnym (SBAS) na podstawie europejskiego programu nawigacji satelitarnej EGNOS.

(2)

W wyniku tych negocjacji Umowa o współpracy między Unią Europejską a Agencją Bezpieczeństwa Lotniczego w Afryce i na Madagaskarze (ASECNA) dotycząca rozwoju nawigacji satelitarnej oraz zapewniania na rzecz lotnictwa cywilnego powiązanych służb w zakresie kompetencji ASECNA (zwana dalej „Umową”) została parafowana w dniu 12 maja 2016 r.

(3)

Umowa powinna zostać podpisana,

(1)

W dniu 6 maja 2014 r. Francja przedłożyła Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”) dokumentację na podstawie art. 69 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 (tj. „dokumentację zgodną z załącznikiem XV” (2)), aby zainicjować proces wprowadzania ograniczeń zgodnie z art. 69–73 tego rozporządzenia. W dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV wskazano ryzyko dla pracowników (przede wszystkim kasjerów) oraz konsumentów wynikające z narażenia na bisfenol A (BPA) w trakcie posługiwania się paragonami na papierze termoczułym i zaproponowano ograniczenie wprowadzania do obrotu papieru termoczułego zawierającego BPA w stężeniu równym lub wyższym niż 0,02 % masowo. Do grupy osób zagrożonych zaliczono w szczególności nienarodzone dzieci pracownic w ciąży, a także konsumentów narażonych na kontakt z BPA zawartym w papierze termoczułym, którym się posługują.

(2)

Papier termoczuły składa się z papieru nośnego z co najmniej jedną warstwą pokrywającą go, która może zawierać BPA. Pokrywająca papier warstwa zmienia kolor pod wpływem wysokiej temperatury, dzięki czemu ukazują się drukowane znaki.

(3)

Ocena zagrożenia wynikającego z narażenia na BPA przeprowadzona przez Francję została oparta na określonych skutkach zdrowotnych (dotyczących żeńskiego układu rozrodczego, mózgu i zachowania, gruczołów sutkowych oraz metabolizmu i otyłości). Za najważniejszy i decydujący aspekt uznano skutki działania substancji na gruczoł sutkowy. Skutki te posłużyły do wyliczenia pochodnego poziomu niepowodującego zmian (DNEL).

(4)

W trakcie procesu wypracowywania oceny Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przedstawił nową opinię naukową na temat BPA (3), która została omówiona z Komitetem ds. Oceny Ryzyka Agencji (RAC) w celu zapewnienia spójności oceny naukowej oraz wykorzystania najnowszych i aktualizowanych źródeł naukowych. Ocena zagrożeń przedstawiona w opinii RAC jest spójna ze stanowiskiem EFSA.

(5)

Zgodnie z opinią RAC kluczowe badania wybrane przez Francję do wyliczenia DNEL nie pozwalały na ilościowe określenie zależności dawka-odpowiedź i były obarczone niepewnością pomiaru. Dlatego do celów wyliczenia DNEL RAC wykorzystał skutki obserwowane w nerkach, powstałe w wyniku narażenia drogą doustną.W świetle dostępnych danych skutki takie nie należą do najbardziej krytycznych skutków narażenia na BPA, dlatego RAC zastosował w ocenie dodatkowy współczynnik równy 6 w celu uwzględnienia – w ramach ogólnej oceny zagrożeń – skutków dla żeńskiego układu rozrodczego, mózgu i zachowania, gruczołów sutkowych, metabolizmu, otyłości oraz układu odpornościowego. Zważywszy, że wniosek w sprawie ograniczenia dotyczył drogi narażenia przez skórę w trakcie użytkowania papieru termoczułego, wyliczono również DNEL dla narażenia przez skórę dla pracowników i dla ogółu społeczeństwa. RAC doprecyzował szacunkową ocenę narażenia i uzupełnił ją o nowe dane pochodzące z monitoringu biologicznego kasjerów narażonych na BPA. Na podstawie zastosowanej metodologii RAC uznał, że ryzyko dla konsumentów jest odpowiednio kontrolowane, potwierdził jednak istnienie ryzyka dla pracowników.

(6)

W dniu 5 czerwca 2015 r. RAC przyjął opinię, zgodnie z którą proponowane ograniczenie jest najbardziej odpowiednim i efektywnym ogólnounijnym środkiem ograniczającym ryzyko.

(7)

W świetle ustaleń RAC, zgodnie z którymi stwierdzono, że dostępne dane nie pozwalają na ilościowe określenie zależności dawka-odpowiedź dla BPA w zakresie skutków zdrowotnych, Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych Agencji (SEAC) nie był w stanie wykorzystać szacunków korzyści z dokumentacji przedłożonej przez Francję, ograniczył się zatem do analizy progu rentowności, na podstawie której stwierdził, że ogólnie szacowane koszty proponowanego ograniczenia przeważają nad potencjalnymi korzyściami dla zdrowia. SEAC zauważył jednak przy tym, że koszty ograniczenia byłyby bardzo niskie w stosunku do ogólnych kosztów personelu czy w porównaniu do nadwyżki operacyjnej brutto w przedmiotowych sektorach w skali Unii, a w razie przerzucenia kosztów na konsumenta doprowadziłyby do jedynie nieznacznego wzrostu cen produktów konsumpcyjnych. Co więcej, SEAC zaznaczył, że omawiane ograniczenie mogłoby się przyczynić do bardziej sprawiedliwego rozłożenia skutków, uznając, że potencjalnie zagrożona grupa zawodowa kasjerów ponosi nieproporcjonalnie duży ciężar skutków szkodliwych dla zdrowia, podczas gdy obciążenie ekonomiczne byłoby ponoszone solidarnie przez ogół ludności Unii.

(8)

W dniu 4 grudnia 2015 r. SEAC przyjął opinię, w której uznał, że proponowane ograniczenie prawdopodobnie nie jest proporcjonalne w ujęciu analizy społeczno-ekonomicznych korzyści i kosztów, podkreślając zarazem sprzyjające przesłanki w zakresie rozkładu obciążeń i przystępności kosztów. Ponadto SEAC potwierdził, że ogólnounijny środek jest uzasadniony, w konkluzji uznając, że proponowane ograniczenie jest właściwym środkiem kontroli ryzyka dla zdrowia pracowników.

(9)

Zarówno RAC, jak i SEAC uznały proponowane ograniczenie za możliwe do wdrożenia, wyegzekwowania, zarządzania i monitorowania.

(10)

W ramach prac nad ograniczeniem przeprowadzono konsultacje z ustanowionym przez Agencję forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów i uwzględniono uzyskane w ten sposób opinie.

(11)

W dniu 29 stycznia 2016 r. Agencja przedłożyła opinie RAC i SEAC (4) Komisji. Na podstawie tych opinii Komisja uznała, że istnieje niedopuszczalne ryzyko dla zdrowia pracowników posługujących się papierem termoczułym zawierającym BPA w stężeniu równym lub wyższym niż 0,02 % masowo. Biorąc pod uwagę przywołane przez SEAC przesłanki w zakresie rozkładu obciążeń i przystępności kosztów, Komisja stwierdza, że proponowane ograniczenie byłoby skuteczne w odniesieniu do rozpoznanego ryzyka bez nakładania poważnych obciążeń przemysłu, uczestników łańcucha dostaw czy konsumentów. Komisja uznała, że proponowane przez Francję ograniczenie jest właściwym ogólnounijnym środkiem w odniesieniu do rozpoznanego ryzyka dla zdrowia pracowników posługujących się papierem termoczułym zawierającym BPA. Proponowane ograniczenie jako akt regulujący wprowadzanie do obrotu zwiększyłoby również margines ochrony konsumentów.

(12)

Zważywszy na dostępne obecnie metody pomiaru stężenia BPA w papierze termoczułym, ograniczenie jest egzekwowalne. Jak potwierdził SEAC, zastosowanie ograniczenia powinno zostać odroczone, aby umożliwić dostosowanie się przemysłu. Rozsądnym i wystarczającym okresem byłby okres 36 miesięcy.

(13)

W opinii RAC zwrócono uwagę, że bisfenol S (BPS), będący zdaniem Francji najbardziej prawdopodobnym substytutem BPA, może charakteryzować się zbliżonym profilem toksykologicznym, a zatem może powodować podobne szkodliwe dla zdrowia skutki. Dlatego też w celu uniknięcia sytuacji, w której szkodliwe działanie BPA zostałoby zastąpione szkodliwym działaniem BPS, należy zwrócić szczególną uwagę na tendencję do stosowania BPS jako substytutu. W tym celu Agencja powinna monitorować stosowanie BPS w papierze termoczułym. Agencja powinna przekazać Komisji wszelkie informacje służące ocenie ewentualnej konieczności przedłożenia wniosku o ograniczenie stosowania BPS na mocy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, zważywszy, że w przeciwieństwie do BPA, zagrożenie dla zdrowia związane z BPS w papierze termoczułym nie zostało jeszcze ocenione.

(14)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

(1)

UE jest długofalowo zaangażowana na rzecz wspierania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Minimalne normy w tym obszarze zostały ustanowione w dyrektywach dotyczących urlopu macierzyńskiego (2) i urlopu rodzicielskiego (3). UE ustaliła również cele dotyczące poprawy opieki nad dziećmi, określając cele barcelońskie, a ponadto w ramach europejskiego semestru 2016 wydała zalecenia dla poszczególnych krajów w dziedzinie godzenia życia zawodowego i prywatnego.

(2)

W swoim programie prac na rok 2016 (4) Komisja przedstawia swoje plany dotyczące opracowania inicjatywy dotyczącej wyzwań dla rodziców i opiekunów, związanych z utrzymaniem równowagi między życiem zawodowym a prywatnym.

(3)

Zasadnicze znaczenie ma zatem monitorowanie wyzwań związanych z utrzymaniem równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz postępów w tej dziedzinie, a równie istotne jest sprawniejsze gromadzenie danych.

(4)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 318/2013 (5) ustanowiono moduł ad hoc dotyczący godzenia życia zawodowego z życiem rodzinnym.

(5)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1397/2014 (6) określa i opisuje obszary wyszczególnionych informacji („moduły cząstkowe ad hoc”), które mają zostać włączone do modułu ad hoc na 2018 r. dotyczącego godzenia życia zawodowego z życiem rodzinnym.

(6)

Komisja powinna określić cechy techniczne, filtry, kody oraz termin przekazywania danych w ramach modułu ad hoc dotyczącego godzenia życia zawodowego z życiem rodzinnym.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

W dniu 12 sierpnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/452/WPZiB (1), na podstawie której przedłużono funkcjonowanie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji, EUMM Georgia (zwanej dalej „EUMM Georgia” lub „misją”), ustanowionej na mocy wspólnego działania Rady 2008/736/WPZiB (2). Decyzja 2010/452/WPZiB wygasa w dniu 14 grudnia 2016 r.

(2)

W następstwie dokonanego w 2016 r. przeglądu strategicznego misji EUMM Georgia jej funkcjonowanie powinno zostać przedłużone na kolejny okres dwóch lat.

(3)

Należy odpowiednio zmienić decyzję 2010/452/WPZiB.

(4)

Misja będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

1)

w art. 14 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z misją w okresie od dnia 15 grudnia 2016 r. do dnia 14 grudnia 2017 r. wynosi 18 000 000 EUR”;

2)

w art. 18 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsza decyzja wygasa z dniem 14 grudnia 2018 r.”.

(1)

Dnia 15 lutego 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/96/WPZiB (1) w sprawie misji wojskowej UE mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(2)

Dnia 16 marca 2015 r. decyzja Rady (WPZiB) 2015/441 (2) zmieniła decyzję 2010/96/WPZiB i przedłużyła misję wojskową UE do dnia 31 grudnia 2016 r.

(3)

W następstwie przeglądu strategicznego, który przeprowadzono w 2016 r., mandat misji UE powinien zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2018 r.

(4)

Zgodnie z art. 5 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowywaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/96/WPZiB,

1)

w art. 10 dodaje się ustęp w brzmieniu:

(*1)  Decyzja Rady (WPZiB) 2015/528 z dnia 27 marca 2015 r. ustanawiająca mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (ATHENA) oraz uchylająca decyzję 2011/871/WPZiB (Dz.U. L 84 z 28.3.2015, s. 39).”;"

2)

w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

(1)

W dniu 16 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/389/WPZiB (1) w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej budowania regionalnych zdolności morskich w Rogu Afryki (EUCAP NESTOR).

(2)

W dniu 22 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/485/WPZiB (2) zmieniającą decyzję 2012/389/WPZiB i przedłużającą misję EUCAP NESTOR do dnia 12 grudnia 2016 r.

(3)

Na podstawie całościowego i kompleksowego przeglądu strategicznego zaangażowania w ramach WPBiO w Somalii i w Rogu Afryki stwierdzono, że misja EUCAP NESTOR powinna koncentrować się na Somalii, w związku z czym jej nazwa powinna zostać zmieniona na EUCAP Somalia, a jej mandat powinien zostać odpowiednio dostosowany i przedłużony do grudnia 2018 r.

(4)

Decyzja 2012/389/WPZiB, w tym w razie konieczności zadania i cele misji, powinny być przedmiotem przeglądu w 2017 r.

(5)

Kwota odniesienia przewidziana na okres do dnia 12 grudnia 2016 r. jest wystarczająca, by pokryć zapotrzebowanie misji do dnia 28 lutego 2017 r., kiedy to szczegółowe informacje na temat potrzeb finansowych dotyczących nowego podejścia powinny być dostępne w celu ustalenia kwoty odniesienia na kolejny okres,

1)

w tytule i w tekście nazwę „EUCAP NESTOR” zastępuje się nazwą „EUCAP Somalia”;

2)

art. 1 otrzymuje brzmienie:

3)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

4)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

5)

w art. 13 ust. 1 ostatni akapit otrzymuje brzmienie:

„Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUCAP Somalia w okresie od dnia 16 grudnia 2015 r. do dnia 28 lutego 2017 r. wynosi 12 000 000 EUR”;

6)

w art. 16 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 grudnia 2018 r.”.

(1)

W Danii ilość dostępnego elitarnego materiału siewnego określonych odmian Beta vulgaris L., który spełnia warunek określony w części B pkt 3 lit. b) załącznika I do dyrektywy 2002/54/WE w odniesieniu do maksymalnej wagi substancji nieczynnych w nasionach jednokiełkowych, jest niewystarczająca z powodu suchych warunków podczas zbiorów i w związku z tym nie odpowiada potrzebom tego państwa członkowskiego.

(2)

Popyt na takie nasiona nie może być zaspokojony materiałem siewnym z innych państw członkowskich lub państw trzecich spełniającym wszystkie wymogi określone w dyrektywie 2002/54/WE.

(3)

W związku z tym Dania powinna zostać upoważniona do zezwolenia na obrót materiałem siewnym tych odmian na mniej surowych warunkach.

(4)

Ponadto inne państwa członkowskie, które mogą dostarczyć Danii materiał siewny tych odmian, niezależnie od tego, czy został on zebrany w państwie członkowskim, czy w państwie trzecim podlegającym przepisom decyzji Rady 2003/17/WE (2), powinny zostać upoważnione do zezwolenia na obrót takim materiałem siewnym w celu zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego i uniknięcia zakłóceń na tym rynku.

(5)

Jako że decyzja ta wprowadza odstępstwo od norm przepisów unijnych, należy ograniczyć ilość materiału siewnego spełniającego mniej surowe wymogi do minimum, które jest niezbędne, aby zaspokoić potrzeby Danii. W celu zapewnienia, aby całkowita ilość materiału siewnego dopuszczonego do obrotu na podstawie niniejszej decyzji nie przekroczyła maksymalnej ilości przewidzianej niniejszą decyzją, Dania powinna pełnić rolę koordynatora, ponieważ złożyła odnośny wniosek o przyjęcie niniejszej decyzji i jest najbardziej zainteresowana wprowadzeniem tej odmiany do obrotu.

(6)

Jako że stanowi to odstępstwo od norm przepisów unijnych, obrót materiałem siewnym spełniającym mniej surowe wymogi powinien mieć charakter tymczasowy, do dnia 31 grudnia 2017 r., ponieważ ten okres jest konieczny do umożliwienia wyprodukowania tego materiału siewnego i przeglądu sytuacji w odniesieniu do przedmiotowych odmian.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

istnieją dostateczne dowody, by wątpić, że dostawca jest w stanie wprowadzić do obrotu ilość materiału siewnego, na którą wnioskował o zezwolenie; lub

b)

przyznanie zezwolenia spowodowałoby przekroczenie całkowitej maksymalnej ilości materiału siewnego określonej w art. 1.

(1)

W Hiszpanii ilość dostępnego kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia Hordeum vulgare L. spełniającego warunek określony w pkt 1 lit. A załącznika II do dyrektywy 66/402/EWG w zakresie minimalnej czystości materiału siewnego jest niewystarczająca z powodu problemów, które wystąpiły w procesie produkcji w zeszłym roku, i w związku z tym nie odpowiada potrzebom tego państwa członkowskiego.

(2)

Popyt na takie nasiona nie może być zaspokojony materiałem siewnym z innych państw członkowskich lub państw trzecich spełniającym wszystkie wymogi określone w dyrektywie 66/402/EWG.

(3)

W związku z tym należy upoważnić Hiszpanię do zezwolenia na obrót materiałem siewnym tej odmiany na mniej surowych warunkach.

(4)

Ponadto inne państwa członkowskie, które mogą dostarczyć Hiszpanii materiał siewny tej odmiany, niezależnie od tego, czy został on zebrany w państwie członkowskim, czy w państwie trzecim podlegającym przepisom decyzji Rady 2003/17/WE (2), powinny zostać upoważnione do zezwolenia na obrót takim materiałem siewnym w celu zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego i uniknięcia zakłóceń na tym rynku.

(5)

Jako że decyzja ta wprowadza odstępstwo od norm przepisów unijnych, należy ograniczyć ilość materiału siewnego spełniającego mniej surowe wymogi do minimum, które jest niezbędne, aby zaspokoić potrzeby Hiszpanii. W celu zapewnienia, aby całkowita ilość materiału siewnego dopuszczonego do obrotu na podstawie niniejszej decyzji nie przekroczyła maksymalnej ilości przewidzianej niniejszą decyzją, Hiszpania powinna pełnić rolę koordynatora, ponieważ złożyła odnośny wniosek o przyjęcie niniejszej decyzji i jest najbardziej zainteresowana wprowadzeniem tej odmiany do obrotu.

(6)

Jako że stanowi to odstępstwo od norm przepisów unijnych, obrót materiałem siewnym spełniającym mniej surowe wymogi powinien mieć charakter tymczasowy, do dnia 31 grudnia 2018 r., ponieważ ten okres jest konieczny do umożliwienia wyprodukowania tego materiału siewnego i przeglądu sytuacji w odniesieniu do przedmiotowej odmiany.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

istnieją dostateczne dowody by wątpić, że dostawca jest w stanie wprowadzić do obrotu ilość materiału siewnego, na którą wnioskował o zezwolenie; lub

b)

przyznanie zezwolenia spowodowałoby przekroczenie maksymalnej ilości materiału siewnego określonej w art. 1.