(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1178/2011 (2) ustanowiono warunki dotyczące pilotów uczestniczących w użytkowaniu określonych statków powietrznych, a także szkoleniowych urządzeń symulacji lotu oraz osób i organizacji zaangażowanych w szkolenie, testowanie i sprawdzanie tych pilotów.

(2)

Konieczne jest uwzględnienie w rozporządzeniu dodatkowych wymogów dotyczących szkolenia, testowania i okresowego sprawdzania pilotów, którzy wykonują loty zgodnie z procedurami nawigacji w oparciu o charakterystyki systemów („PBN”), a co za tym idzie konieczne jest, by uprawnienia PBN były wpisane do ich uprawnień do wykonywania lotów według wskazań przyrządów („IR”). Uzupełnianie licencji o wpisy dotyczące PBN nie powinno powodować dodatkowych obciążeń administracyjnych dla właściwego organu.

(3)

W przypadku pilotów mających uprawnienia IR, którzy uzyskali na podstawie stosownych wymogów prawa krajowego, bądź w inny sposób, wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne w zakresie operacji PBN przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, należy uznać, że spełnili oni dodatkowe wymogi, jeśli są w stanie wykazać, w sposób zadowalający właściwy organ, że wiedza i umiejętności zdobyte w taki sposób są równoważne wiedzy i umiejętnościom uzyskanym w ramach kursów i szkoleń wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia. Właściwe organy powinny podejmować decyzje w sprawie równoważności takiej wiedzy i umiejętności na podstawie obiektywnych informacji i kryteriów.

(4)

Nie wszyscy piloci, zwłaszcza w lotnictwie ogólnym, odbywają loty zgodnie z procedurami PBN, ponieważ np. ich statki powietrzne lub lokalne lotnisko mogą nie dysponować urządzeniami odpowiednio certyfikowanymi do tego celu. W związku z tym wspomniani piloci mogą obecnie nie potrzebować dodatkowych szkoleń i sprawdzianów związanych z PBN. Biorąc pod uwagę tempo wprowadzania urządzeń i procedur PBN w Unii, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć odpowiedni okres, po zakończeniu którego dodatkowe wymogi w zakresie szkolenia, testowania lub okresowego sprawdzania pilotów pod kątem PBN będą obowiązywać w stosunku do pilotów, których to dotyczy.

(5)

Należy przedłużyć okres, w którym państwa członkowskie będą mogły podjąć decyzję o niestosowaniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 1178/2011 na ich terytorium w odniesieniu do pilotów posiadających licencje i odpowiednie orzeczenia lekarskie wydane przez państwo trzecie, uczestniczących w niezarobkowej eksploatacji określonych statków powietrznych, ze względu na trwające negocjacje Unii z pewnymi państwami trzecimi mające na celu ułatwienie konwersji przedmiotowych licencji i orzeczeń lekarskich. Należy doprecyzować, że w przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje lub podjęło taką decyzję, powinno ją opublikować w odpowiedni sposób umożliwiający wszystkim zainteresowanym stronom zapoznanie się z nią oraz gwarantujący spełnienie wymogów w zakresie przejrzystości i pewności prawa.

(6)

Dodatkowe wymogi dotyczące uprawnień pilota doświadczalnego należy również uwzględnić w rozporządzeniu (UE) nr 1178/2011, aby umożliwić tym pilotom pilotowanie statku powietrznego w przypadku pewnych lotów bez konieczności spełnienia wymogu posiadania uprawnień na odpowiednią klasę lub odpowiedni typ.

(7)

W rozporządzeniu (UE) nr 1178/2011 przewiduje się, że szkolenie dla osób ubiegających się o licencję pilota w załodze wieloosobowej („MPL”) musi być przeprowadzone wyłącznie w zatwierdzonym ośrodku szkolenia należącym do przedsiębiorstwa lotniczego. Oprócz tego we wspomnianym rozporządzeniu przewidziano, że jeżeli posiadacz licencji MPL nie ukończył szkolenia przejściowego w tym samym przedsiębiorstwie, nie może korzystać z uprawnień MPL. Zdarza się, że z winy przedsiębiorstwa niektórzy posiadacze licencji MPL nie mogą ukończyć kursu przejściowego w danym przedsiębiorstwie, a co za tym idzie nie są w stanie pracować dla tego ani innego przedsiębiorstwa. Ograniczenie korzystania z uprawnień MPL w innych przedsiębiorstwach lotniczych stawia posiadaczy licencji MPL w niekorzystnej sytuacji, której nie uzasadniają względy bezpieczeństwa. Piloci zmieniający przedsiębiorstwo muszą odbyć szkolenie przejściowe w nowym przedsiębiorstwie, pomimo że odbyli takie szkolenie w poprzednim przedsiębiorstwie. Każde szkolenie przejściowe w przedsiębiorstwie lotniczym musi ponadto uwzględniać poziom doświadczenia pilota podejmującego pracę w danym przedsiębiorstwie. Konieczne jest zatem usunięcie tego ograniczenia. Wymogi dotyczące MPL zostaną tym samym ujednolicone z normami ICAO.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1178/2011.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu opierają się na opinii (3) wydanej przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego zgodnie z art. 17 ust. 2 lit. b) oraz art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 65 rozporządzenia (WE) nr 216/2008,

1)

dodaje się art. 4a w brzmieniu:

2)

w art. 10a dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

3)

art. 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

4)

w załącznikach I i VII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

W art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) określono, że państwa członkowskie mają unikać nadmiernego deficytu budżetowego oraz ustanowiono w tym celu procedurę dotyczącą nadmiernego deficytu. Pakt na rzecz stabilności i wzrostu, którego część naprawcza obejmuje przepisy wykonawcze regulujące procedurę dotyczącą nadmiernego deficytu, stanowi ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(2)

W dniu 27 kwietnia 2009 r. Rada, zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, podjęła decyzję stwierdzającą istnienie nadmiernego deficytu w Grecji.

(3)

W dniu 10 maja 2010 r. Rada, na podstawie art. 126 ust. 9 i art. 136 TFUE, przyjęła decyzję 2010/320/UE (2) skierowaną do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu najpóźniej w roku 2014. Rada wyznaczyła rok 2014 jako termin korekty nadmiernego deficytu oraz określiła roczne wartości docelowe dla deficytu budżetowego.

(4)

Decyzja Rady 2010/320/UE została kilkakrotnie znacznie zmieniona. Ze względu na konieczność dalszych zmian w dniu 12 lipca 2011 r. została ona przekształcona decyzją Rady 2011/734/UE (3) w celu zachowania przejrzystości. Decyzja ta była następnie wielokrotnie znacząco zmieniana między dniem 8 lipca 2011 r. a grudniem 2012 r. (4).

(5)

Bardzo poważne pogorszenie sytuacji finansowej Grecji skłoniło państwa członkowskie strefy euro do podjęcia decyzji o udzieleniu jej pomocy stabilizacyjnej, celem zabezpieczenia stabilności finansowej w całej strefie euro, w powiązaniu z pomocą wielostronną udzieloną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Od maja 2010 r. do czerwca 2015 r. wsparcie ze strony państw członkowskich należących do strefy euro zapewniane było w formie dwustronnego instrumentu kredytowego na rzecz Grecji oraz pożyczki z Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej (EFSF). Wsparciu kredytodawców towarzyszyły szczegółowe warunki polityczne, obejmujące przestrzeganie przez władze Grecji decyzji Rady 2011/734/UE z późniejszymi zmianami.

(6)

W dniu 8 lipca 2015 r. Grecja wystąpiła o pomoc finansową z Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS) w postaci trzyletniej pożyczki, a w dniu 12 lipca 2015 r. osiągnięto co do zasady porozumienie w sprawie udzielenia Grecji pożyczki w wysokości do 86 000 mln EUR. W dniu 17 lipca rada zarządzająca EMS powierzyła Komisji Europejskiej, działającej we współpracy z Europejskim Bankiem Centralnym i Międzynarodowym Funduszem Walutowym, zadanie negocjowania protokołu ustaleń określającego szczegółowe warunki pomocy finansowej obejmującej lata 2015–2018 zgodnie z art. 13 ust. 3 Porozumienia ustanawiającego EMS.

(7)

Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej (5), w szczególności jego art. 7, państwo członkowskie zwracające się o pomoc finansową EMS musi przygotować program dostosowań makroekonomicznych (zwany dalej „programem”) do zatwierdzenia przez Radę. Program taki powinien zapewnić przyjęcie szeregu reform koniecznych w celu poprawy stabilności finansów publicznych i otoczenia regulacyjnego.

(8)

Przygotowany przez Grecję program został zatwierdzony decyzją wykonawczą Rady (UE) 2016/544 (6).

(9)

Artykuł 10 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 472/2013 stanowi również, że w przypadku gdy państwo członkowskie objęte programem dostosowań makroekonomicznych, na mocy art. 7 tego rozporządzenia, jest również adresatem decyzji na mocy art. 126 ust. 9 TFUE dotyczącej korekty nadmiernego deficytu, roczne cele budżetowe w jego programie dostosowań makroekonomicznych włącza się do decyzji w sprawie wezwania zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (7); ponadto do decyzji w sprawie wezwania zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 włącza się również środki prowadzące do osiągnięcia tych celów budżetowych określone w programie dostosowań makroekonomicznych. Artykuł 10 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 472/2013 stanowi także, że państwo członkowskie jest zwolnione z obowiązku przedkładania sprawozdań na mocy art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1467/97. Wreszcie art. 10 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 472/2013 stanowi, że prowadzi się monitorowanie przewidziane w art. 7 ust. 4 tego rozporządzenia, a państwo członkowskie jest zwolnione z obowiązku podlegania monitorowaniu na mocy art. 10 ust. 1 oraz art. 10a rozporządzenia (WE) nr 1467/97 oraz monitorowaniu stanowiącemu podstawę wszelkich decyzji na mocy art. 6 ust. 2 tego rozporządzenia.

(10)

Obecne prognozy wskazują, że poziom działalności gospodarczej w Grecji będzie znacznie niższy niż przewidywano w momencie dokonywania ostatnich zmian w decyzji Rady 2011/734/UE w grudniu 2012 r. Oczekuje się, że w 2015 i 2016 r. zarówno realny, jak i nominalny PKB będzie na znacznie niższym poziomie niż przewidywano w prognozie Komisji z wiosny 2015 r., w wyniku niepewności politycznej, braku wdrażania reform, spadku dochodów rządowych, przerwy w działalności banków oraz wprowadzenia ograniczeń w przepływach kapitałowych. W sierpniu 2015 r. Komisja zaktualizowała swoje prognozy dotyczące wzrostu PKB, mające stanowić podstawę negocjacji w sprawie protokołu ustaleń wymaganego dla programu EMS. Zgodnie z tymi prognozami przewiduje się, że w latach 2015–2016 realny PKB zmniejszy się odpowiednio o 2,3 % i 1,3 % (w porównaniu z dodatnim wzrostem w tych latach na poziomie 0,5 % i 2,9 % w prognozie z wiosny 2015 r.), a następnie wzrośnie o 2,7 % w 2017 r. i o 3,1 % w 2018 r. Ten wyraźnie gorszy scenariusz gospodarczy na lata 2015–2016 prowadzi – przy założeniu niezmiennego kursu polityki – do odpowiadającego mu pogorszenia perspektyw sytuacji finansów publicznych.

(11)

Szacuje się, że Grecja polepszyła swoje saldo strukturalne o 16 punktów procentowych PKB z deficytu na poziomie 15,2 % w 2009 r. do około 1 % nadwyżki w 2014 r., co umożliwiło osiągnięcie poprawy salda strukturalnego w latach 2009–2014, która już jest znacznie większa niż zalecana przez Radę poprawa o minimum 10 punktów procentowych PKB w tym okresie. Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych osiągnął w 2014 r. 3,5 % PKB, wyraźnie mieszcząc się w pułapie deficytu budżetowego (wg ESA2010) na 2014 r. wyznaczonym decyzją Rady na 4,5 % PKB. Wynik salda pierwotnego na poziomie 0,4 % PKB był jednak znacznie niższy niż oczekiwano i nie osiągnięto celu ustalonego na poziomie 1,5 % PKB ze względu na połączony wpływ kilku czynników obejmujących odwrócenie cyklu gospodarczego i związane z nim negatywne skutki dla dochodów budżetowych, rozluźnienie polityki budżetowej i większą niepewność ekonomiczną. Osłabienie warunków makroekonomicznych wraz z wygasającymi tymczasowymi środkami budżetowymi w 2015 r. uniemożliwiły jednak osiągnięcie docelowego salda pierwotnego na poziomie 3 % PKB w 2015 r. przewidzianego w ostatniej zmianie decyzji 2011/734/UE przyjętej w grudniu 2012 r. Cele budżetowe zostały zatem znacząco skorygowane w dół w wyniku uwzględnienia warunków makroekonomicznych i obecnej sytuacji budżetowej, aby uniknąć zbyt rygorystycznej polityki budżetowej w krótkiej perspektywie.

(12)

W związku z tym Grecja będzie realizować nową ścieżkę korekty budżetowej opartą na docelowym poziomie nadwyżki pierwotnej na poziomie – 0,25, 0,5, 1,75 i 3,5 procent PKB odpowiednio w roku 2015, 2016, 2017 oraz 2018 i kolejnych latach. Kurs wyznaczany przez roczne cele budżetowe jest spójny z oczekiwanym tempem wzrostu gospodarki Grecji wychodzącej z najgłębszej odnotowanej recesji. Zmieniona ścieżka korekty budżetowej oznacza, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych spadnie do poziomu poniżej 3 % PKB w 2017 r.

(13)

Według zaktualizowanej prognozy służb Komisji dotyczącej wzrostu nominalnego PKB szacuje się, że deficyt pierwotny sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniesie 7 631 mln EUR (4,4 % PKB) w 2015 r., 6 166 mln EUR (3,6 % PKB) w 2016 r., 4 089 mln EUR (2,3 % PKB) w 2017 r. oraz 753 mln EUR (0,4 % PKB) w 2018 r.

(14)

Budżet na rok 2016, który ma być przyjęty przez parlament Grecji, stanowi część średnioterminowej strategii budżetowej (MTFS) na lata 2016–2019 mającej na celu zapewnienie znacznej i skoncentrowanej na początku okresu konsolidacji budżetowej, przynoszącej oszczędności w wysokości ponad 6 900 mln EUR, tj. blisko 4 % PKB.

(15)

Brak końcowego przeglądu programu EFSF, niedokonane płatności z tytułu obsługi zadłużenia, wygaśnięcie programu EFSF i wprowadzenie ograniczeń w przepływach kapitałowych stworzyły nowe okoliczności, które doprowadziły do dalszego znacznego pogorszenia się zdolności obsługi zadłużenia. Wynika to z niższych prognoz wzrostu gospodarczego, korekty w dół docelowego poziomu nadwyżki pierwotnej, korekty w dół wpływów z prywatyzacji, znacznego pogorszenia sytuacji w zakresie potrzeb finansowych sektora bankowego w następstwie wprowadzenia ograniczeń w przepływach kapitałowych, konieczności wyższego rozliczenia zaległych zobowiązań w następstwie niedostatecznej płynności państwa oraz wpływu wyceny z powodu utraty wartości euro w stosunku do SDR. W scenariuszu podstawowym oczekuje się, że w wyniku tych zmian relacja długu do PKB osiągnie poziom 198,3 % w 2016 r., a następnie spadnie do 169,3 % w 2020 r., 154,5 % w 2022 r. i 115,9 % w 2030 r.

(16)

Biorąc pod uwagę rozwój sytuacji, należy dokonać aktualizacji ścieżki dostosowania prowadzącej do korekty nadmiernego deficytu. Zobowiązania podjęte przez Grecję dotyczą nie tylko działań na rzecz konsolidacji budżetowej, lecz również środków koniecznych do stworzenia klimatu sprzyjającego wzrostowi gospodarczemu i zminimalizowania negatywnych skutków społecznych.

(17)

Każdy środek wymagany zgodnie z decyzją wykonawczą Rady (UE) 2016/544 ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia wymaganej korekty budżetowej. Niektóre z tych środków mają bezpośredni wpływ na sytuację budżetową Grecji, podczas gdy inne są środkami strukturalnymi, które przyczynią się do lepszego zarządzania budżetem i lepszego stanu finansów publicznych w średnim okresie.

(18)

W związku z powyższym konieczna wydaje się zmiana wcześniejszych rocznych celów budżetowych i środków prowadzących do ich osiągnięcia. Nowe roczne cele budżetowe i środki prowadzące do ich osiągnięcia są określone w decyzji wykonawczej Rady (UE) 2016/544,

(1)

Grecja wystąpiła o nową pomoc finansową z Europejskiego Mechanizmu Stabilności (zwanego dalej „EMS”) i co do zasady osiągnięto porozumienie dotyczące udzielenia pomocy, o którą zwróciła się Grecja.

(2)

Dopóki nie będzie można wdrożyć takiej pomocy, Grecja potrzebuje jednak finansowania pomostowego w celu zachowania integralności strefy euro, zachowania stabilności finansowej oraz uniknięcia dalszego niewywiązywania się przez Grecję z obowiązku spłaty zadłużenia. W świetle poważnych zaburzeń gospodarczych i finansowych, wynikających z nadzwyczajnych okoliczności pozostających poza kontrolą rządu, w dniu 15 lipca 2015 r. Grecja oficjalnie zwróciła się o pilną pomoc finansową Unii w celu zapewnienia stabilności finansowej w Grecji, w strefie euro i w Unii. Pomoc, która ma zostać udzielona Grecji przez EMS, zostanie wykorzystana na spłatę pożyczki przyznanej Grecji w ramach europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej (zwanego dalej „EFSM”).

(3)

Projekt gospodarczego i finansowego programu dostosowawczego (zwanego dalej „programem”), który Grecja przedłożyła Komisji i Radzie, ma na celu zapewnienie przyjęcia szeregu reform koniecznych w celu poprawy stabilności finansów publicznych i otoczenia regulacyjnego.

(4)

Według szacunków Komisji, dokonanych w porozumieniu z Europejskim Bankiem Centralnym (zwanym dalej „EBC”), potrzeby finansowe Grecji w lipcu 2015 r. wynoszą łącznie 7 160 mln EUR. Szczegółowe warunki finansowe powinny zostać określone w umowie pożyczki.

(5)

Pomocą finansową Unii powinna zarządzać Komisja.

(6)

Grecja przedłożyła Komisji i Radzie program mający na celu zapewnienie przyjęcia szeregu reform koniecznych w celu poprawy stabilności finansów publicznych i otoczenia regulacyjnego. W dniu 15 lipca 2015 r. na poziomie odpowiednich służb osiągnięto między rządem Grecji a Komisją porozumienie w odniesieniu do programu, które zostanie ujęte w protokole ustaleń dotyczącym szczegółowych warunków w zakresie polityki gospodarczej (zwanym dalej „protokołem ustaleń”).

(7)

W regularnych odstępach czasu Komisja powinna weryfikować, na podstawie wyników wizyt kontrolnych i regularnych sprawozdań władz Grecji, czy związane z pomocą finansową warunki dotyczące polityki gospodarczej są spełniane.

(8)

Należy przyznać pomoc w celu wsparcia skutecznej realizacji programu.

(9)

Państwa członkowskie strefy euro oświadczyły, że zobowiązują się do wspólnego i szybkiego przekazania każdemu państwu członkowskiemu nienależącemu do strefy euro – za pośrednictwem specjalnego mechanizmu – kwoty, jaką to państwo nienależące do strefy euro wpłaciło z tytułu zasobów własnych, odpowiadającej wykorzystaniu środków z budżetu ogólnego Unii w przypadku strat wynikających z udzielenia przez Unię pomocy finansowej państwu członkowskiemu należącemu do strefy euro na mocy rozporządzenia (UE) nr 407/2010. Zostaną również ustanowione odpowiednie mechanizmy, aby nie dopuścić do nadmiernej rekompensaty na rzecz państw członkowskich nienależących do strefy euro, w sytuacji gdy zostały uruchomione instrumenty służące ochronie budżetu ogólnego Unii, w tym odzyskiwanie długu, w razie potrzeby poprzez rozłożone w czasie kompensowanie kwot należności i płatności.

(10)

Pożyczka z EFSM jest gwarantowana przez budżet ogólny Unii. W razie niewykonania zobowiązania w związku z taką pożyczką Komisja – w celu obsługi długu Unii – może wezwać do dokonania dodatkowych wpłat w uzupełnieniu aktywów Unii, uwzględniając wszelkie nadwyżki środków pieniężnych. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (3) („rozporządzenie finansowe”) mające zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz jego szczegółowe zasady ustanawiają instrumenty służące ochronie budżetu ogólnego Unii, w tym odzyskiwanie długu, w razie potrzeby poprzez rozłożone w czasie kompensowanie kwot należności i płatności. Komisja zastosuje te instrumenty,

(1)

W rozporządzeniu (UE) nr 472/2013 ustanowiono przepisy dotyczące zatwierdzania programu dostosowań makroekonomicznych dla państwa członkowskiego otrzymującego pomoc finansową, w tym z europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej (zwanego dalej „EFSM”). Przepisy te muszą być spójne z przepisami rozporządzenia Rady (UE) nr 407/2010 (3) ustanawiającego europejski mechanizm stabilizacji finansowej.

(2)

Grecji przyznano pomoc finansową z EFSM na mocy decyzji wykonawczej Rady (UE) 2016/542 (4) w sprawie przyznania Grecji krótkoterminowej pomocy finansowej Unii.

(3)

Dla zachowania spójności zatwierdzenie programu dostosowań makroekonomicznych Grecji na podstawie rozporządzenia (UE) nr 472/2013 powinno zostać dokonane przez odesłanie do odpowiednich przepisów decyzji wykonawczej (UE) 2016/542,

(1)

Artykuł 136 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewiduje możliwość przyjęcia środków w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej.

(2)

Od 2010 r. państwa członkowskie i Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) przyznają Grecji pomoc finansową. Pierwszy program dostosowań gospodarczych dla Grecji został zatwierdzony w dniu 2 maja 2010 r.: państwa członkowskie strefy euro zgodziły się udzielić pożyczek dwustronnych, połączonych następnie przez Komisję Europejską, w łącznej kwocie 80 000 mln EUR, które miały zostać wypłacone w okresie od maja 2010 r. do czerwca 2013 r., a MFW zobowiązał się do przekazania dodatkowych 30 000 mln EUR na podstawie promesy kredytowej. Drugi program dostosowań gospodarczych dla Grecji został zatwierdzony w dniu 14 marca 2012 r. Na lata 2012–2014 państwa członkowskie strefy euro i MFW przeznaczyły niewydatkowane środki z pierwszego programu oraz dodatkowe 130 000 mln EUR. Finansowanie pierwszego programu oparte było na pożyczkach udzielanych na podstawie umów dwustronnych, natomiast w przypadku drugiego programu uzgodniono, że po stronie państw członkowskich strefy euro będzie on finansowany przez Europejski Instrument Stabilności Finansowej (EFSF), który funkcjonuje w pełni od sierpnia 2010 r. Łącznie w ramach drugiego programu przewidziano pomoc finansową w wysokości 164 500 mln EUR do końca 2014 r. (termin ten został później przedłużony do końca czerwca 2015 r.). W ramach tej kwoty wkład strefy euro wynosi 144 700 mln EUR i jest przekazywany poprzez EFSF, natomiast wkład MFW wynosi 19 800 mln EUR i pochodzi z instrumentu rozszerzonego wsparcia finansowego dla Grecji na kwotę 28 000 mln EUR, który MFW zatwierdził w marcu 2012 r. na okres czterech lat.

(3)

W świetle poważnych zaburzeń gospodarczych i finansowych w dniu 8 lipca 2015 r. władze Grecji zwróciły się o pomoc finansową z Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS) w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu bankowego Grecji, spłaty zobowiązań dłużnych Grecji, przywrócenia trwałego wzrostu gospodarczego Grecji oraz zabezpieczenia stabilności finansowej strefy euro i jej państw członkowskich.

(4)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Porozumienia ustanawiającego EMS oraz w celu ustanowienia podstawy dla decyzji rady zarządzającej EMS, zgodnie z art. 13 ust. 2 tego Porozumienia, co do udzielenia Grecji zasadniczo pomocy stabilizacyjnej w formie pożyczki, w dniu 8 lipca 2015 r. przewodniczący rady zarządzającej EMS powierzył Komisji Europejskiej, działającej we współpracy z Europejskim Bankiem Centralnym, przeprowadzenie oceny zagrożenia dla stabilności finansowej całej strefy euro i jej państw członkowskich; przeprowadzenie oceny, wraz z MFW, zdolności obsługi długu publicznego oraz oszacowanie rzeczywistych lub potencjalnych potrzeb finansowych Grecji.

(5)

Zgodnie z art. 13 Porozumienia ustanawiającego EMS Komisja Europejska, w porozumieniu z EBC i z udziałem służb MFW, zakończyła w dniu 10 lipca 2015 r. przeprowadzanie powyższych ocen, stwierdzając, że warunki dotyczące wsparcia finansowego dla Grecji, które ma zostać udzielone w formie pożyczki EMS, są spełnione. Potrzeby w zakresie finansowania zostały oszacowane na kwotę maksymalnie 86 000 mln EUR.

(6)

W dniu 17 lipca 2015 r. decyzją wykonawczą Rady (UE) 2016/542 (3) Grecji przyznano krótkoterminową pomoc finansową w wysokości 7 160 mln EUR w ramach europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej, tak aby kraj ten mógł wywiązać się z zobowiązań finansowych, których termin spłaty przypadał w lipcu 2015 r., a także dokonać zaległych płatności na rzecz MFW. Pomoc ta została wypłacona w jednej transzy w dniu 20 lipca 2015 r. i była powiązana z warunkami dotyczącymi polityki gospodarczej. Pomoc z EMS będzie wykorzystana między innymi na spłatę tej krótkoterminowej pożyczki pomostowej udzielonej w ramach europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej.

(7)

W dniu 16 lipca 2015 r. rada zarządzająca EMS zwróciła się do Komisji, by w porozumieniu z EBC, EMS, władzami greckimi, a w stosownych przypadkach również z MFW uzgodniła program dostosowań makroekonomicznych dla Grecji. Program ten został przygotowany zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 472/2013. W dniu 11 sierpnia 2015 r. wspomniane instytucje osiągnęły porozumienie na poziomie technicznym z rządem Grecji w sprawie programu dostosowań makroekonomicznych (zwanego dalej „programem”). Program, który Grecja przedstawiła Komisji i Radzie, ma na celu zagwarantowanie przyjęcia szeregu reform niezbędnych do poprawy stabilności finansów publicznych, jak również do zapewnienia stabilności finansowej oraz wspierania wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i sprawiedliwości społecznej.

(8)

Po osiągnięciu tego porozumienia Grecja powinna przyjąć kompleksowy pakiet działań, który ma zostać wdrożony w ramach trzyletniego programu dostosowań makroekonomicznych, który obejmowałby okres od trzeciego kwartału 2015 r. do trzeciego kwartału 2018 r.

(9)

Celem kompleksowego pakietu działań, który ma zostać ujęty w przygotowanym przez EMS protokole ustaleń dotyczącym szczegółowych warunków w zakresie polityki gospodarczej (zwany dalej „protokołem ustaleń”), powinno być przywrócenie zaufania rynków finansowych, równowagi makroekonomicznej i trwałego wzrostu gospodarki. Pakiet powinien obejmować cztery obszary działania: przywrócenie równowagi budżetowej, zapewnienie stabilności finansowej, zwiększenie konkurencyjności i wzrostu gospodarczego oraz modernizacja administracji rządowej i publicznej.

(10)

W sierpniu 2015 r. służby Komisji zaktualizowały swoją prognozę dotyczącą wzrostu nominalnego PKB, mającą stanowić podstawę negocjacji dotyczących programu EMS. Zgodnie z tą prognozą przewidującą wzrost (względnie spadek) nominalnego PKB o – 3,2 % w 2015 r., – 0,7 % w 2016 r., 3,4 % w 2017 r., 4,1 % w 2018 r. oraz 4,2 % w 2019 r., relacja długu do PKB wyniesie 196,3 % w 2015 r., 200,9 % w 2016 r., 198,6 % w 2017 r., 190,7 % w 2018 r. oraz 182,3 % w 2019 r. Relacja długu do PKB będzie zatem szybko wzrastać do roku 2016, a następnie zacznie spadać, osiągając w 2020 r. – według szacunków – 174,5 %, przy czym na dynamikę zadłużenia ma wpływ szereg operacji pozabudżetowych. Według zaktualizowanej prognozy służb Komisji dotyczącej wzrostu nominalnego PKB szacuje się, że w 2015 r. deficyt pierwotny sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniesie 7 631 mln EUR (4,4 % PKB), w 2016 r. – 6 166 mln EUR (3,6 % PKB), w 2017 r. – 4 089 mln EUR (2,3 % PKB), a w 2018 r. – 753 mln EUR (0,4 % PKB).

(11)

Władze Grecji będą realizować nową ścieżkę korekty budżetowej opartą na docelowym poziomie nadwyżki pierwotnej na poziomie – 0,25, 0,5, 1,75 i 3,5 % PKB odpowiednio w latach 2015, 2016, 2017 oraz 2018 i latach kolejnych. Kurs wyznaczany przez cele budżetowe jest spójny z oczekiwanym tempem wzrostu gospodarki Grecji wychodzącej z najgłębszej odnotowanej recesji.

(12)

Zwiększenie długoterminowej odporności greckiego sektora bankowego ma zasadnicze znaczenie dla przywrócenia stabilności finansowej w Grecji i utrzymania stabilności finansowej w całej strefie euro. Aby utrzymać płynność greckiego sektora bankowego, wprowadzono środki administracyjne o charakterze przejściowym, w tym środki ograniczające przepływy kapitałowe.

(13)

Przeprowadzenie kompleksowych, ambitnych reform w sektorze finansowym oraz w polityce budżetowej i strukturalnej powinno zapewnić zdolność obsługi długu publicznego przez Grecję w perspektywie średniookresowej.

(14)

Komisja, w porozumieniu z EBC, a w stosownych przypadkach również z MFW, powinna regularnie weryfikować konsekwentne wdrażanie programu dostosowawczego Grecji na podstawie wizyt kontrolnych oraz regularnych sprawozdań przedkładanych przez władze Grecji co kwartał.

(15)

W trakcie wdrażania kompleksowego programu działań Grecji Komisja powinna zapewnić temu krajowi dodatkowe wskazówki w zakresie polityki oraz pomoc techniczną w określonych dziedzinach.

(16)

Władze Grecji powinny włączyć, zgodnie z obowiązującymi przepisami i praktykami krajowymi, partnerów społecznych i organizacje społeczeństwa obywatelskiego w przygotowanie, wdrażanie, monitorowanie i ocenę programu.

(17)

Każda forma pomocy finansowej otrzymanej przez Grecję na wsparcie realizacji polityki w ramach programu powinna być zgodna z wymogami prawa i polityką Unii, w szczególności z unijnymi ramami zarządzania gospodarczego. Interwencje w postaci wspierania instytucji finansowych powinny być dokonywane zgodnie z przepisami Unii dotyczącymi konkurencji. Komisja powinna zapewnić, aby środki określone w protokole ustaleń w kontekście pomocy finansowej, o którą zwrócono się do EMS, były w pełni zgodne z niniejszą decyzją,