1.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/1

(1)

W następstwie uprzednich kontaktów z Komisją Francja zgłosiła Komisji w dniu 30 lipca 2014 r. trzy środki wsparcia finansowego (pożyczkę z FDES, dotacje i zaliczki zwrotne oraz ewentualne umorzenie długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego) w ramach planu restrukturyzacji w drodze kontynuacji działalności spółki Kem One SAS (zwanej dalej „Kem One” lub „przedsiębiorstwem”).

(2)

Pismem z dnia 1 października 2014 r. Komisja poinformowała Francję o swojej decyzji dotyczącej wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej „TFUE”) w sprawie tych środków (zwanej dalej „decyzją o wszczęciu postępowania”). Francja przekazała swoje uwagi pismem z dnia 3 listopada 2014 r.

(3)

Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia uwag na temat przedmiotowych środków.

(4)

Komisja otrzymała uwagi na ten temat od sześciu zainteresowanych osób trzecich. Przekazała je Republice Francuskiej, dając jej możliwość odniesienia się do nich, i otrzymała od niej uwagi w piśmie z dnia 25 lutego 2015 r.

(5)

Dnia 20 marca 2015 r. Francja przekazała dodatkowe informacje na poparcie swoich uwag. Tego samego Komisja zwróciła się z wnioskiem o dodatkowe informacje, które Republika Francuska dostarczyła dnia 8 maja 2015 r. Następnie, dnia 23 czerwca 2015 r., Komisja zwróciła się z wnioskiem o informacje uzupełniające, które Republika Francuska dostarczyła dnia 2 lipca 2015 r.

(6)

Ponadto Komisja i władze francuskie odbyły szereg konferencji telefonicznych i spotkań.

(7)

Kem One było spółką zależną należącą w 100 % do Kem One Holding, utworzoną w 2012 r. w celu umożliwienia wyodrębnienia i przejęcia działalności przedsiębiorstwa Arkema w zakresie produktów winylowych przez grupę Klesch, grupę finansową z siedzibą w Szwajcarii. W 2012 r. łączne obroty Kem One i jego spółek zależnych (Kem One Italia i Kem One Hernani) wyniosły […] (*) mln EUR, w tym […] mln EUR we Francji, która stanowi jego główny ośrodek produkcji i sprzedaży. Przedsiębiorstwa te zatrudniają 1 315 pracowników we Francji i około 80 pracowników w Hiszpanii i we Włoszech.

Schemat 1

Struktura grupy Kem One przed przejęciem

Źródło: Zgłoszenie.

(8)

Kem One prowadzi szereg rodzajów działalności należących do sektora zintegrowanego pionowo od produkcji soli do przetwarzania polichlorku winylu (PVC). Kem One prowadzi więc działalność wyższego szczebla w łańcuchu produkcyjno-handlowym, która polega na produkcji i wprowadzaniu do obrotu produktów chemicznych na bazie chloru i PVC z przeznaczeniem dla wielu sektorów gospodarki: przemysłu motoryzacyjnego, budownictwa, sektora rolnego i sektora zdrowia.

Schemat 2

Działalność Kem One w ramach łańcucha produkcji PVC

Źródło: Komisja w oparciu o informacje dostarczone przez Francję i o uwagi zainteresowanych osób trzecich.

(9)

Głównym celem działalności Kem One jest produkcja ([…] % obrotów) i wprowadzanie do obrotu PVC. Kem One produkuje trzy rodzaje PVC (i) PVC o zastosowaniu ogólnym [PVC polimeryzujący w masie (PVC-M) i PVC suspensyjny (PVC-S)], który stanowi […] % wielkości produkcji PVC, (ii) PVC emulsyjny (PVC-E), który stanowi […] % wielkości produkcji PVC, lecz […] % całkowitej marży zysku na działalności związanej z PVC, oraz (iii) chlorowany PVC (PVC-C), który stanowi […] % wielkości produkcji PVC. Z praktyki decyzyjnej Komisji (3) wynika, że rynek PVC obejmuje dwa oddzielne segmenty rynku: PVC-S i PVC-E. W segmencie PVC-S należy rozróżnić dodatkowe podsegmenty ze względu na rodzaje PVC-S: PVC-S zwykły, PVC-S specjalistyczny i polimer. Tak samo jest w segmencie PVC-E (w którym wyróżnia się masę PVC i PVC-E specjalistyczny).

(10)

Ponadto Komisja uznała, że rynki te mają prawdopodobnie zasięg europejski (obejmujący Europejski Obszar Gospodarczy, EOG) oraz że w przypadku segmentu PVC-S można uwzględnić mniejszy obszar geograficzny odpowiadający Europie Zachodniej, a nawet Europie Północno-Zachodniej (tj. łącznie w Belgii, Danii, Niemczech, Francji, Irlandia, Luksemburg, Niderlandach, Szwecji, Zjednoczonym Królestwie i Norwegii).

(11)

Obecnie Kem One obecne jest głównie na rynku zwykłego PVC-S. Kem One szacuje, że jego udział w rynku i udział w rynku jego konkurentów przedstawia się następująco:

Tabela 1

Udział w rynku zwykłego PVC-S w Europie Północno-Zachodniej (2012–2014)

(12)

Francja szacuje, że na rynku PVC-E wspólne przedsiębiorstwo INEOS i Solvay posiada pod względem zdolności produkcyjnej udział w rynku na poziomie około [20–30] %, podczas gdy Vinnolit ma udział w rynku na poziomie około [30–40] %, Vestolit ma udział w rynku na poziomie [10–20] %, Kem One ma udział w rynku na poziomie [10–20] %. Trzej najważniejsi konkurenci (Vinnolit, wspólne przedsiębiorstwo INEOS i Solvay oraz Vestolit) reprezentują łącznie prawie [80–90] % zdolności produkcyjnej i sprzedaży PVC-E w Europie Zachodniej.

(13)

Poza PVC Kem One produkuje i wprowadza do obrotu wodorotlenek sodu, chlorometany i chlor stosowany do produkcji PVC (4).

(14)

Napotkane trudności wynikają zarazem z problemów strukturalnych i z ogólnoświatowego kryzysu, który spowodował znaczne straty finansowe w okresie od drugiego półrocza 2012 r. do początku 2013 r.

(15)

Władze francuskie uważają, że konkurencyjność podmiotów sektora PVC opiera się na różnych czynnikach, w tym na cenach dostępu do energii i do surowców, integracji i wielkości jednostek w całym łańcuchu produktów winylowych, ich położeniu geograficznym i związanej z nim logistyce, technologii stosowanej przez jednostki i możliwości podwójnego odzyskiwania chloru przez niektóre podmioty.

(16)

Obecna działalność Kem One rozwinęła się w ramach działu produktów winylowych przedsiębiorstwa Arkema, które w 2006 r. stało się niezależną grupą. Następnie w 2012 r. działalność tę sprzedano grupie Klesch. Obecna struktura Kem One wynika z licznych podziałów zachodzących podczas różnych transakcji zbycia wcześniejszej działalności w sektorze chemicznym we Francji, które spowodowały dezintegrację pionową łańcucha etylenowego niekorzystną dla Kem One z uwagi na znaczenie kosztów zakupu etylenu w produkcji PVC. W związku z tym Kem One nie posiada zintegrowanego dostępu do etylenu, szczególnie ze względu na zerwanie powiązania z reaktorem krakingu parowego grupy Total, który stanowi jego źródło zaopatrzenia w etylen. Główni konkurenci Kem One znajdują się w korzystnej sytuacji częściowej integracji dzięki zintegrowanej produkcji etylenu zaspokajającej część ich potrzeb (z reaktora krakingu parowego przedsiębiorstwa INEOS w Norwegii i przedsiębiorstwa Solvay we Francji) lub dzięki umowom długoterminowym, które są równoważne z pewną formą integracji (dotyczy to przedsiębiorstwa SHIN-ETSU w Niderlandach, która podpisała umowę na dostęp do reaktora krakingu parowego przedsiębiorstwa Shell).

(17)

Spośród czterech jednostek elektrolizy tylko jedną można uznać za nowoczesną pod względem technologicznym, trzy zaś charakteryzują się dużym zużyciem energii (instalacje do przeprowadzania elektrolizy metodą przeponową w Fos-sur-Mer i w Lavéra oraz metodą rtęciową w Lavéra). W latach 2003–2013 główni konkurenci Kem One zaangażowali się w konwersję instalacji do elektrolizy rtęciowej i przeponowej na technologię elektrolizy membranowej.

(18)

W związku z tym Kem One dysponuje zaledwie […] % zdolności produkcyjnej w ramach najnowocześniejszych technologii (elektrolizy membranowej), przy czym technologia ta stanowi prawie […] % istniejącej zdolności produkcyjnej.

(19)

Przeniesienie działalności w zakresie produktów winylowych z przedsiębiorstwa Arkema do grupy Klesch nie zostało poprzedzone wyodrębnieniem i wewnętrzną restrukturyzacją, które spowodowałby optymalizację kosztów strukturalnych. W 2013 r. koszty te stanowiły obciążenie w wysokości […] mln EUR.

(20)

Ponadto konieczne było zawarcie licznych umów na świadczenie usług między przedsiębiorstwem Arkema a Kem One, co doprowadziło do sytuacji braku konkurencyjności.

(21)

Lokalizacja geograficzna Kem One, którego główne jednostki produkcyjne mają bezpośredni dostęp do Morza Śródziemnego, doprowadziła do stosowania polityki sprzedaży (PVC i wodorotlenku sodu) ukierunkowanej głównie na państwa Europy Południowej, których rynki odczuły bezpośrednio skutki kryzysu lat 2008–2009 i przywozu tanich produktów, w szczególności wodorotlenku sodu, w porównaniu z cenami tych produktów na rynkach Europy Północno-Zachodniej. Takie ukierunkowanie polityki handlowej przyczyniło się do spadku marży Kem One.

(22)

Niekorzystna sytuacja gospodarcza w drugim półroczu 2012 r. i na początku 2013 r. szybko doprowadziła Kem One do znacznych strat finansowych.

(23)

Negatywne skutki kryzysu zostały spotęgowane szeregiem zdarzeń, które spowodowały znaczący spadek sprzedaży i miały negatywny wpływ marżę przedsiębiorstwa, a w szczególności: pięcioletnią przerwą w funkcjonowaniu zakładu w Fos-sur-Mer w 2012 r., która trwała dłużej niż przewidywano; problemem dotyczącym jakości etylenu dostarczanego przez grupę Total; poważnym incydentem, który zdarzył się na terenie reaktora krakingu parowego grupy Total w Lavéra pod koniec grudnia 2012 r. i który doprowadził do jego całkowitego zatrzymania do marca 2013 r., a następnie do jego funkcjonowania przy wykorzystaniu połowy zdolności produkcyjnej.

(24)

Nawracające trudności napotykane przez Kem One doprowadziły to przedsiębiorstwo do złożenia w styczniu 2013 r. wniosku o wszczęcie postępowania pojednawczego przed sądem gospodarczym w Lyonie. Ponieważ nie doszło do zawarcia układu, dnia 27 marca 2013 r. sąd stwierdził, że nastąpiło zaprzestanie płacenia długów przez Kem One i ogłosił wszczęcie postępowania upadłościowego.

(25)

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 r. sąd gospodarczy w Lyonie przyjął wspólną ofertę Alaina de Krassny'ego i spółki inwestycyjnej OpenGate Capital (zwanej dalej „OpenGate”) i zatwierdził plan naprawy. Celem planu naprawy jest kontynuacja działalności przedsiębiorstwa.

(26)

Do celów planu naprawy ustanowiono nową spółkę K1 Group SAS (zwaną dalej „K1”); ma ona zakupić i zatrzymać papiery wartościowe Kem One i Kem One Innovative Vinyls. K1 należy w 50 % do spółki AK1 kontrolowanej przez A. de Krassny'ego i w 50 % do spółki K1 International kontrolowanej przez OpenGate.

(27)

[…] (5):

(28)

Władze francuskie korzystają z FDES jako narzędzia towarzyszącego restrukturyzacji niektórych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji. Zasady korzystania z FDES opierają się obecnie na okólniku z dnia 26 listopada 2004 r. dotyczącego działań państwa w zakresie zapobiegania trudnościom w przedsiębiorstwach i postępowania w przypadku ich wystąpienia (6). Działania w ramach FDES polegają na udzielaniu pożyczek i ograniczają się do przedsiębiorstw, których rentowność jest zapewniona po zakończeniu okresu restrukturyzacji i których likwidacja miałaby poważne konsekwencje dla całego sektora lub dla regionu. W każdym przypadku państwo zapewnia współfinansowanie wraz z sektorem prywatnym. W listopadzie 2013 r. minister właściwy ds. ożywienia gospodarczego wprowadziła wyjątkowy mechanizm mający na celu zapewnienie w ramach FDES specjalnego wsparcia dla średnich przedsiębiorstw (7), których często dotyczą postępowania zbiorowe.

(29)

Pożyczka z FDES w wysokości 30 mln EUR ma służyć jako gwarancja przyznania Kem One kredytów kupieckich ze strony dostawców, a także stanowić część finansowania potrzeb w zakresie kapitału obrotowego oraz płynności.

(30)

Kem One otrzyma pożyczkę po podpisaniu umowy o pożyczkę, a jej przyznanie będzie uzależnione przede wszystkim od udziału podmiotów przejmujących w gotówkowym podwyższeniu kapitału co najmniej w kwocie 10 mln EUR wpłaconej w całości.

(31)

Pożyczka będzie podlegała stałemu rocznemu oprocentowaniu w wysokości 3,5 %. Kem One dokona zwrotu pożyczki z FDES w siedmiu płatnościach rocznych.

(32)

Państwo dysponuje zastawem uprzywilejowanym, który Kem One ustanowiło na swoich materiałach i wyposażeniu. Wartość księgowa netto materiałów i wyposażenia ujęta w rachunkach zamkniętych dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 138,49 mln EUR. Uwzględniając zatwierdzenie wkładów dokonane przez biegłego rewidenta w lipcu 2012 r. oraz brak wyjątkowych okoliczności, które mogłyby podawać w wątpliwość okresy amortyzacji, władze francuskie uważają, że wartość księgowa netto odzwierciedla faktyczną wartość tych aktywów.

(33)

Przedmiotowe środki finansowania są przeznaczone na wdrożenie projektu SAM mającego na celu przekształcenie przemysłowych środków produkcji (jednostki elektrolizy prowadzonej metodą rtęciową w zakładzie w Lavéra) w ramach programu inwestycji przyszłości „pomoc na rzecz reindustrializacji”.

(34)

W swoim zgłoszeniu Francja przyznała, że dotacja stanowi pomoc państwa.

(35)

Zwrot zaliczek nastąpi w ciągu siedmiu lat. Do zaliczek tych stosuje się dwuletni okres karencji i rozbicie na dwie transze: (i) 65 mln EUR ze stałym rocznym oprocentowaniem w wysokości 3,5 %; oraz (ii) 15 mln EUR ze stałym rocznym oprocentowaniem w wysokości 10 %.

(36)

W związku z udostępnieniem tego finansowania powołany zostanie komitet monitorujący składający się z przedstawicieli państwa, Kem One i podmiotów przejmujących. Będzie on odpowiadał za zatwierdzanie zobowiązań zaciągniętych w ramach projektu SAM, zatwierdzanie utrzymania działalności i zatrudnienia w zakładzie w Lavéra oraz monitorowanie zgodności ewentualnych „management fees” (opłat za zarządzanie) pobieranych przez A. de Krassny'ego.

(37)

Francja w swoim zgłoszeniu wycenia wartość długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego należnych ze strony Kem One na kwotę 42 mln EUR.

(38)

Dnia 20 lutego 2014 r. Kem One przedłożyło sprawę komisji kierowników służb finansowych (fr.: Commission des Chefs de Services Financiers) właściwej ds. umarzania zadłużenia z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego.

(39)

[…] Kem One złożyło do sądu gospodarczego w Lyonie wniosek w sprawie istotnej zmiany planu naprawy przedsiębiorstwa zgonie z art. L626-26 kodeksu spółek handlowych (8), wnosząc o umorzenie znacznej części zobowiązań cywilnoprawnych, które podlegają umorzeniu zgodnie z prawem. Zgodnie z wyrokiem sądu gospodarczego w Lyonie wniosek o umorzenie zobowiązań Kem One dotyczy 90 % podlegającej umorzeniu części zadłużenia. Władze francuskie przyjęły kwotę […] EUR, która odpowiada […] % zadłużenia z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego. W dniu zgłoszenia Komisji środków pomocy wniosek o umorzenie nie został jeszcze formalnie rozpatrzony przez komisję kierowników służb finansowych.

(40)

Plan restrukturyzacji opiera się na kontynuacji działalności Kem One w powiązaniu z innymi spółkami zależnymi należącymi do Kem One Innovative Vinyls SASU w celu odtworzenia obszaru działalności wyższego i niższego szczebla.

(41)

Plan restrukturyzacji obejmuje trzy rodzaje środków: przemysłowe, handlowe i finansowe.

(42)

Projekt ten ma trzy główne cele:

(43)

Kem One szacuje, że nadrobienie zaległości w konkurencyjności odpowiada kwocie rzędu [20–40] mln EUR rocznie w odniesieniu do kosztów produkcji. Oddanie do eksploatacji przewidziano na 2016 r. Całkowite koszty realizacji projektu SAM wynoszą [150–250] mln EUR.

(44)

Kem One zamierza wykorzystać w pełni swoją zdolność produkcyjną, ukierunkowując się na najbardziej rentowne rynki zbytu, w szczególności na rynki PVC-C lub PVC-E oraz w ramach działalności związanej z chlorem płynnym, umożliwiając w ten sposób zwiększenie swojej marży przy stałej zdolności produkcyjnej w zakresie chloru.

(45)

Kem One zamierza również rozwijać sprzedaż wodorotlenku sodu i zwykłego PVC-S we Francji i w Europie Północno-Zachodniej.

(46)

W planie naprawy przewidziano zysk w wysokości [10–30] mln EUR do 2016 r., tj. wzrost o ok. [0–10] % stopy marży zysku brutto w stosunku do obrotów.

(47)

W planie przewidziano likwidację [90–110] miejsc pracy. W związku z zamknięciem zakładu w Aix-en-Provence wprowadzono istotne zmiany w umowach o pracę [1–15] pracowników. Jeżeli chodzi o zmianę zaszeregowania, sporządzono wykaz [80–100] stanowisk w Kem One i w ramach grupy. Realizacja tego planu socjalnego odpowiada oszczędnościom w wysokości [0–10] mln EUR w ramach kosztów pracy.

(48)

W planie przewidziano również oszczędności w zakresie kosztów strukturalnych w wysokości [10–20] mln EUR w związku z redukcją kosztów ubezpieczenia, zamknięciem oddziału siedziby zarządu w Aix-en-Provence i przeniesieniem na później projektów informatycznych.

(49)

Ponadto w planie przewidziano oszczędności w wysokości [15–25] mln EUR w wyniku poprawy wydajności: zmniejszenia kosztów stałych i zmiennych, poprawy rentowności. Środki te są niezależne od projektu SAM, a ich realizacja ma przypadać na lata 2014 i 2015.

(50)

Koszty restrukturyzacji wynoszą 222 mln EUR: projekt konwersji instalacji do elektrolizy w Lavéra ([150–210] mln EUR) i dwa odwierty do wydobycia solanki w Vauvert ([15–30] mln EUR).

(51)

W celu sfinansowania kosztów restrukturyzacji w planie przewidziano następujące źródła finansowania:

Tabela 2

Źródła finansowania przewidziane w planie restrukturyzacji przedstawione w zgłoszeniu

(52)

Finansowanie restrukturyzacji uzupełniają środki polegające na umorzeniu długów w wysokości 158,8 mln EUR przez wierzycieli prywatnych i w wysokości […] EUR przez wierzycieli publicznych.

(53)

Ponadto w ramach zbycia papierów wartościowych Kem One na rzecz K1, Kem One Trésorerie dokonało płatności na rzecz Kem One w kwocie [10–19] mln EUR odpowiadającej zabezpieczeniu związanemu z dyrektywą SEVESO ustanowionemu przez grupę Kem One Holding za pośrednictwem Kem One Trésorerie na rzecz zakładów Kem One we Francji podczas ich przekazania przez przedsiębiorstwo Arkema na podstawie art. L515-8 kodeksu ochrony środowiska (10) dotyczącego instalacji sklasyfikowanych do celów ochrony środowiska. Władze francuskie wskazały, że chociaż zwolnienie i transfer do Kem One kwoty zabezpieczenia związanego z dyrektywą SEVESO ustanowionego pierwotnie przez grupę Klesch mają natychmiastowy pozytywny wpływ na poziom płynności, to odpowiedniej kwoty nie zaksięgowano jako wkład prywatny, ze względu na fakt, że konieczne będzie jej stopniowe przeznaczenie na przywrócenie wspomnianego zabezpieczenia finansowego.

(54)

Biznesplan Kem One obejmuje lat 2013–2017, przy czym według władz francuskich przywrócenie rentowności przedsiębiorstwa przewiduje się na podstawie realnych założeń od 2017 r. W ramach scenariusza podstawowego Kem One odzyskuje zadowalający poziom płynności od 2014 r., poziom marży brutto wynoszący [25–35] % obrotów od 2017 r. oraz poziom EBITDA rzędu [4–12] % od 2018 r., zgodnie z poziomami odniesienia właściwymi dla sektora chemikaliów podstawowych.

(55)

Poprawa rentowności będzie wynikała przede wszystkim z zastosowania pięciu następujących środków: znacznych wkładów prywatnych służących niezwłocznemu przywróceniu płynności; inwestycji zwiększających niezawodność procesu elektrolizy i odwiertów w celu poprawy konkurencyjności przedsiębiorstwa; renegocjacji umów o dostępie do surowców i do platform przemysłowych; restrukturyzacji wewnętrznej związanej z planem poprawy wyników działalności i wydajności oraz przeglądu polityki handlowej dotyczącej pozycji Kem One na rynku.

(56)

Władze francuskie uważają, że przyjęte założenia są realne: w nowych umowach uwzględnia się już oczekiwane zyski; wielkość jednostek zajmujących się produkcją VCM i PVC-S, z wyjątkiem jednostek, w których prowadzona jest elektroliza, znajduje się na poziomie najlepszych jednostek konkurujących w Europie Zachodniej; ponadto założenia dotyczące cen rynkowych nie przewidują ponownego wzrostu popytu na rynku lub poprawy równowagi między podażą a popytem na PVC, chociaż przewidują ją główni konsultanci branżowi.

(57)

W biznesplanie uwzględniono również scenariusze alternatywne. W ramach scenariusza pesymistycznego władze francuskie zakładają, że powtarzające się incydenty w produkcji spowodują spadek produkcji i sprzedaży o [8–14] % w stosunku do wartości przewidzianej w scenariuszu podstawowym, a także wpłyną na koszty zmienne i zidentyfikowane zyski związane z umowami na zaopatrzenie. W latach 2014–2016 EBITDA pozostaje na niskim poziomie ([1–5] % obrotów). Płynność osiąga zadowalający poziom już od końca 2014 r., nie pozwala to jednak Kem One na zmniejszenie jego długu. Nawet w tym scenariuszu zapewnione jest jednak przywrócenie długoterminowej rentowności dzięki projektowi konwersji instalacji do elektrolizy.

(58)

W scenariuszu optymistycznym zakłada się stopniowy wzrost cen sprzedaży podstawowego PVC i wodorotlenku sodu w następnych latach. Według tego scenariusza poziom płynności jest zadowalający już od 2014 r. (+ [40–60] mln EUR). Biznesplan umożliwia również Kem One finansowanie niektórych jego inwestycji ([300–500] mln EUR w latach 2014–2020), zmniejszenie długu w latach 2017–2020 i osiągnięcie poziomu EBITDA wynoszącego [10–15] % począwszy od 2018 r.

(59)

Decyzją z dnia 1 października 2014 r. Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające. W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła wątpliwości dotyczące zarówno uznania analizowanych środków za pomoc państwa, jak i ich ewentualnej zgodności z rynkiem wewnętrznym na podstawie przepisów mających zastosowanie do pomocy państwa przyznawanej przedsiębiorstwom znajdujących się w trudnej sytuacji.

(60)

W odniesieniu do trzech zgłoszonych środków, tj.: (i) pożyczki z FDES, (ii) dotacji i zaliczek zwrotnych oraz (iii) umorzenia długów, wątpliwości Komisji dotyczyły występowania korzyści gospodarczej oraz, w przypadku jej potwierdzenia, kwoty odpowiadającej tej korzyści.

(61)

Komisja miała przede wszystkim wątpliwości dotyczące warunków udzielenia pożyczki z FDES. W odniesieniu do zabezpieczeń Komisja wysunęła szereg zastrzeżeń dotyczących oszacowania ich wartości. Przede wszystkim władze francuskie nie wskazują wyraźnie, które materiały i wyposażenie stanowią zabezpieczenie. Komisja zauważyła również, że według władz francuskich stare i niewydajne, a nawet przestarzałe, środki produkcji stanowią jedną z podstawowych trudności Kem One; dotyczy to w szczególności jednostek elektrolizy rtęciowej i przeponowej. W związku z tym Komisja zastanawiała się nad faktyczną wartością wyposażenia i materiałów stanowiących zabezpieczenie i nabrała wątpliwości, czy wartość księgowa netto, którą przyjęto w celu oszacowania zabezpieczeń, jest najodpowiedniejszą wartością, szczególnie w porównaniu z rozwiązaniem alternatywnym, polegającym na szacowaniu wartości zabezpieczeń na podstawie dochodów netto możliwych do uzyskania w wyniku eksploatacje tego zabezpieczenia.

(62)

W świetle powyższych wątpliwości podwyższenie o 400 punktów bazowych stopy referencyjnej Francji w momencie przyznania pożyczki (0,53 %) w celu obliczenia wynagrodzenia z tytułu pożyczki wydawało się niewystarczające.

(63)

Komisja miała również wątpliwości dotyczące warunków wynagrodzenia z tytułu pożyczki. Władze francuskie, stosując komunikat Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (zwany dalej „komunikatem w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r.”) (11), ustaliły bowiem wynagrodzenie na poziomie 4,53 %, ale przyjęły stopę wynoszącą 3,5 %.

(64)

Komisja uważała natomiast, że podwyższenie związane z jakością zabezpieczeń było niewystarczające i że stopa procentowa powinna się raczej mieścić w przedziale 6,53–10,53 % (12).

(65)

Komisja zauważyła również, że z uwagi na brak pożyczki przyznanej Kem One przez bank prywatny na takich samych warunkach, w kontekście trudnej sytuacji przedsiębiorstwa i jego restrukturyzacji, całą kwotę pożyczki można uznać za kwotę pomocy.

(66)

Komisja była zdania, że dotacja stanowi korzyść gospodarczą, której beneficjent nie otrzymałby w warunkach rynkowych. Dotacja stanowi bowiem instrument finansowy, którego kapitał nie podlega zwrotowi i który nie jest objęty oprocentowaniem pokrywanym przez beneficjenta. Wykluczone było zatem, aby prywatny pożyczkodawca, który ponosi koszty finansowania i musi otrzymać wynagrodzenie z tytułu swojego kapitału, zgodził się na finansowanie przedsiębiorstwa w formie dotacji.

(67)

W odniesieniu do zaliczek zwrotnych Komisja zauważyła, że niektóre warunki ich przyznania nie byłyby najprawdopodobniej wymagane przez prywatnego pożyczkodawcę. Dotyczyło to przede wszystkim warunku związanego z utrzymaniem działalności i zatrudnienia w zakładzie w Lavéra w ciągu pięciu lat po zakończeniu realizacji projektu, przy czym odstąpienie od tego warunku byłoby możliwe, jeżeli uzasadniałaby to trwałość Kem One i za uprzednią zgodą państwa. Ponadto, ponieważ władze francuskie nie wykazały, aby pożyczkodawcy prywatni byli gotowi pożyczyć zagrożonemu przedsiębiorstwu taką kwotę na takich samych warunkach, Komisja uznała, że całą kwotę zaliczek zwrotnych można uznać za pomoc.

(68)

Komisja zauważyła przede wszystkim, że odsetek umorzonych długów był odmienny w przypadku wierzycieli prywatnych (70 %) i wierzycieli publicznych ([…] %), podczas gdy nie było nawet pewne, czy państwo działa w tych samych warunkach co wierzyciele prywatni, którzy od dawna utrzymywali relacje z Kem One.

(69)

Ponadto, w odniesieniu do testu prywatnego inwestora, umorzenie długów stanowi pomoc przede wszystkim dlatego, że stanowi korzyść dla danego przedsiębiorstwa w porównaniu z jego konkurentami poprzez zmniejszenie jego obciążeń. Stwierdzenie to jest tym bardziej prawdziwe, że przedsiębiorstwo znajduję się w trudnej sytuacji i jest przedmiotem postępowania zbiorowego. W niniejszym przypadku Komisja miała wątpliwości dotyczące uzasadnienia tego umorzenia długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego, które wpływałoby na przyznanie pierwszeństwa ofercie podmiotu przejmującego. Komisja nie wykluczyła możliwości, że kwota pomocy jest równa całkowitej kwocie planowanego umorzenia.

(70)

W odniesieniu do zgodności środków z zasadami mającymi zastosowanie w zakresie pomocy państwa Komisja uznała, że mającą zastosowanie podstawę prawną stanowią wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw z 2004 r. (zwane dalej „wytycznymi z 2004 r.”) (13). W związku z tym Komisja wyraziła wątpliwości dotyczące: (i) przywrócenia długoterminowej rentowności Kem One; (ii) unikania zakłócania konkurencji; oraz (iii) ograniczenia pomocy do niezbędnego minimum.

(71)

Komisja miała przede wszystkim wątpliwości dotyczące dokładnego okresu trwania planu restrukturyzacji z uwagi na brak ścisłego wyjaśnienia tej kwestii przez Francję.

(72)

Komisja zauważyła następnie, że władze francuskie włączyły do kosztów restrukturyzacji wyłącznie koszty związane z modernizacją środków produkcji [projekt konwersji dotyczący jednostek elektrolizy w Lavéra ([150–210] mln EUR) i dwa odwierty do wydobycia solanki w Vauvert ([15–30] mln EUR)]. Komisja uznała, że wewnętrzna restrukturyzacja Kem One musiała pociągnąć za sobą dodatkowe koszty związane ze zmniejszeniem kosztów strukturalnych i ze zmianą ukierunkowania polityki handlowej.

(73)

Ponadto Komisja miała wątpliwości dotyczące wiarygodności niektórych elementów scenariuszy przywracania długoterminowej rentowności przedstawionych przez Francję. W związku z tym przywrócenie poziomu płynności wydawało się niepewne zarówno w przypadku scenariusza podstawowego, jak i pesymistycznego.

(74)

W trzech scenariuszach zaproponowanych przez Francję w zgłoszeniu uwzględniono uzyskanie pożyczki bankowej na kwotę [60–70] mln EUR w 2016 r. ze strony prywatnych instytucji finansowych. Na tym etapie nie wydawało się jednak, aby władze francuskie dysponowały jakąkolwiek gwarancją otrzymania takiej pożyczki. Niepewność ta powodowała więc osłabienie realnego charakteru tych trzech scenariuszy.

(75)

Ze względu na brak propozycji jakiegokolwiek środka wyrównawczego ze strony Francji Komisja przypomniała, że ustanowienie środków wyrównawczych stanowi jedno z kryteriów zgodności pomocy na restrukturyzację. W związku z tym Komisja wezwała władze francuskie do zaproponowania jej środków wyrównawczych, które uwzględniałyby całość przedstawionych przez nie argumentów.

(76)

Komisja wyraziła wątpliwości w odniesieniu do danych uwzględnionych przez władze francuskie w celu obliczenia kwoty wkładu własnego Kem One, a co za tym idzie również w odniesieniu do przestrzegania zasady, zgodnie z którą w przypadku dużego przedsiębiorstwa wkład własny w koszty restrukturyzacji musi stanowić 50 % kwoty całkowitej.

(77)

Pismem z dnia 3 listopada 2014 r. Francja przedstawiła swoje uwagi dotyczące decyzji o wszczęciu postępowania.

(78)

Francja podkreśla, że wartość księgowa majątku wniesionego w charakterze zabezpieczenia odpowiada jego wartości rynkowej. Wartość księgowa netto równa jest bowiem wartości księgowej brutto pomniejszonej o kwoty amortyzacji. Wartość brutto odpowiada wartości nabycia majątku lub jego wartości jako wkładu rzeczowego. Przy okazji częściowego wkładu aktywów przedsiębiorstwa Arkema na rzecz Kem One w dniu 2 lipca 2012 r. niezależni eksperci dokonali wyceny tego wkładu na [110–120] mln EUR. Ponadto Francja przypomina, że dwie transakcje przeprowadzone ostatnio przez Kem One w sektorze PVC, ukierunkowane na przedsiębiorstwa mniejsze niż Kem One, zostały przeprowadzone na kwoty znacznie wyższe niż wartość księgowa aktywów Kem One. Dodatkowo, jeżeli działalność Kem One podlegałaby rewaloryzacji przy zastosowaniu metody zaktualizowanych przyszłych przepływów pieniężnych, ich kwota wynosiłaby [80–90] mln EUR w 2014 r., [110–130] mln EUR w 2015 r. i [330–340] mln EUR w 2016 r. Ponadto Francja przypomina, że chodzi o zabezpieczenie uprzywilejowane, co zapewnia zaspokojenie wierzytelności państwa przed wszystkimi innymi wierzycielami.

(79)

Francja stwierdza zatem, że należy uwzględnić fakt, iż państwo dysponuje solidną i bardzo wysoką gwarancją w stosunku do kwoty pożyczki z FDES.

(80)

Francja uważa przede wszystkim, że metoda obliczania stopy procentowej na podstawie próbki przedsiębiorstw, w przypadku których negocjowane są czteroletnie umowy na swap ryzyka kredytowego (Credit Default Swap, CDS) i które mają rating CCC, przedstawiona w pkt 92 decyzji o wszczęciu postępowania i prowadząca do obliczenia stopy procentowej w wysokości 20,95 %, nie umożliwia ustalenia stopy zbliżonej do rzeczywistych stóp rynkowych. Nie może chodzić bowiem o transakcje pożyczki porównywalne z sytuacją Kem One w związku z pożyczką z FDES, biorąc pod uwagę, że nie istnieje żadna identyfikacja gwarancji lub poziomu zabezpieczeń związanych z transakcjami, które uznano za punkt odniesienia w celu określenia stopy procentowej w wysokości 20,95 %.

(81)

Ponadto, uwzględniając sytuację finansową Kem One i poziom zabezpieczeń, zastosowanie komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. prowadziłoby do ustalenia wynagrodzenia na poziomie 4,53 % (stopa referencyjna Francji wynosząca 0,53 % + 400 punktów bazowych), nie zaś na poziomie 6,53 %, jak stwierdza Komisja w decyzji o wszczęciu postępowania.

(82)

W każdym razie stopa procentowa obliczona w oparciu o komunikat w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. służy wyłącznie jako wskaźnik. W niniejszym przypadku małe ryzyko niewypłacalności Kem One, uwzględniając w szczególności skuteczne wdrożenie planu naprawy pozwalającego na przywrócenie rentowności przedsiębiorstwa od 2017 r. oraz należyte zarządzanie finansami, jak również wysoki poziom zabezpieczeń uzasadniały zgodną z rynkiem stopę procentową wynoszącą 3,5 %.

(83)

Ponadto w umowie o finansowanie z [podmiotem prywatnym 2] przewidziano stopę procentową finansowania odpowiadającą stawce Euribor dla pożyczki trzymiesięcznej + […] %, lecz nie mniej niż […] %. Chociaż nie chodzi o bankową stopę procentową, warunki przyznania finansowania są takie, że potwierdzają zgodność pożyczki z FDES z warunkami rynkowymi.

(84)

Jak wskazano w zgłoszeniu, Francja uważa, że kwota pomocy, w przypadku uznania środków za pomoc, powinna być równa różnicy między stopą procentową obliczoną na podstawie komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. a stopą procentową stosowaną, czyli odpowiednio 4,53 % i 3,5 %, nie zaś całości pożyczki.

(85)

Francja podkreśla, że w przeszłości Komisja niejednokrotnie stosowała takie podejście.

(86)

Jak już wskazano wyżej, Francja przyznaje, że dotacja w całości stanowi pomoc państwa.

(87)

W odniesieniu do zaliczek zwrotnych Francja uważa, że nie należy uznawać w całości ich za pomoc państwa. Zwrot zaliczek jest bowiem zapewniony, gdyż następuje automatycznie dwa lata po zakończeniu podjętych robót modernizacyjnych. Zaliczki należałoby zatem uznać za równoważne z pożyczkami, w związku z czym kwota pomocy odpowiada równowartości dotacji, czyli wynosi 14,4 mln EUR.

(88)

Francja wskazała przede wszystkim, że w przeciwieństwie do tego, co wskazano w zgłoszeniu, kwota długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego wynosi […] EUR, nie zaś 42 mln EUR. Przedmiotowa kwota […] EUR obejmuje: […] mln EUR zadłużenia powstałego przed wszczęciem postępowania upadłościowego oraz […] EUR zadłużenia powstałego po wszczęciu wspomnianego postępowania. Właściwe organy zamierzają przyznać umorzenie […] % zadłużenia podlegającego możliwości umorzenia powstałego przed wszczęciem postępowania (14), tj. kwoty […] EUR stanowiącej część całkowitej kwoty zadłużenia publicznoprawnego wynoszącej […] EUR (czyli […] % całkowitej kwoty zadłużenia publicznoprawnego).

(89)

Francja przypomina następnie, że większość zadłużenia względem wierzycieli prywatnych została umorzona albo w 100 %, albo w 70 %.

(90)

Ponadto umorzenie przez Francję części długów Kem One z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego ma pozwolić na właściwą realizację planu przejęcia i naprawy przedsiębiorstwa. W przypadku likwidacji Kem One Francja mogłaby bowiem stracić dodatkowo […] mln EUR (15) jeżeli nie przyznałaby umorzenia w kwocie całkowitej nieprzekraczającej […] mln EUR.

(91)

Uwzględniając powyższe informacje, należy stwierdzić, że Franja zachowuje się jak rozważny wierzyciel.

(92)

W każdym przypadku, jeżeli środek miałby zostać uznany za pomoc państwa, kwota pomocy odpowiadałby różnicy między poziomem umorzenia ostatecznie przyznanego przez Francję a poziomem minimalnego umorzenia zaakceptowanego przez wszystkich wierzycieli prywatnych.

(93)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wezwała Francję do przedstawienia uwag dotyczących stwierdzenia, że włączy ona w koszty restrukturyzacji wyłącznie koszty związane z modernizacją środków produkcji, podczas gdy restrukturyzacja Kem One musiałaby pociągnąć za sobą dodatkowe koszty związane z każdym środkiem restrukturyzacji (zmniejszeniem kosztów strukturalnych i zmianą ukierunkowania polityki handlowej). Francja podkreśla w swoich uwagach, że zmniejszenie kosztów strukturalnych spowodowało tylko trzynaście zwolnień, pociągając za sobą powiązane koszty finansowe w wysokości […] mln EUR. Kosztów tych nie wyszczególniono w biznesplanie ani w planie zapewnienia płynności załączonych do zgłoszenia, zostały one jednak odliczone od stanu środków finansowych otwarcia. Ponadto inne działania wewnętrzne związanie z obniżeniem kosztów centralnych nie pociągnęły za sobą szczególnych kosztów finansowych. Co się tyczy zmiany ukierunkowania polityki handlowej, nie pociągnęła ona za sobą żadnych bezpośrednio powiązanych kosztów.

(94)

Ponadto liczne pozytywne czynniki potwierdzają realny charakter scenariuszy przywrócenia rentowności przedstawionych przez przedsiębiorstwo. Otóż zgodnie ze scenariuszem pierwotnym na koniec 2017 r. poziom płynności wzrasta o [30–40] mln EUR dzięki obniżeniu niezbędnych inwestycji i wcześniejszemu niż przewidywano wznowieniu działalności, podczas gdy oczekiwany zysk z działalności operacyjnej został podniesiony do [35–45] mln EUR rocznie zamiast [25–35] mln EUR. Ponadto zaangażowanie licznych przedsiębiorstw prywatnych, takich jak [podmiot prywatny 1], [podmiot prywatny 3], [podmiot prywatny 4] i [podmiot prywatny 5], które wyraziły zgodę na umorzenie całości swoich wierzytelności wobec Kem One, jak również [podmiot prywatny 2], który wyraził zgodę na podniesienie zdolności faktoringu Kem One, wskazuje na ich wiarę w przywrócenie długoterminowej rentowności przedsiębiorstwa.

(95)

Pożyczka bankowa w wysokości [60–70] mln EUR pozostaje hipotetyczna i w dniu przedłożenia odpowiedzi Francji wniosek w sprawie tej pożyczki nie został jeszcze złożony. W takich warunkach Francja uważa, że brak gwarancji w odniesieniu do pożyczki bankowej nie może osłabić trzech scenariuszy przywrócenia rentowności przedsiębiorstwa, podobnie jak kwota wkładu własnego przedsiębiorstwa.

(96)

Francja w swoich uwagach nie kwestionuje decyzji o niewłączeniu pożyczki bankowej w wysokości [60–70] mln EUR do wkładu własnego Kem One, ponieważ stanowi ona element hipotetyczny ze względu na brak formalnego zaangażowania ze strony instytucji finansowej.

(97)

Umorzenia długów przyznane przez [podmiot prywatny 3], [podmiot prywatny 1], [podmiot prywatny 4] i [podmiot prywatny 5] należy natomiast uznać za stanowiące faktyczne przepływy finansowe na korzyść Kem One, a tym samym uwzględnić je w ramach wkładu własnego. Przedsiębiorstwa te są bowiem długoletnimi partnerami handlowymi Kem One, których interesy są zależne od jego powodzenia. Umorzenia długów w wysokości 180,5 mln EUR stanowią zatem rozważne decyzje podmiotów gospodarczych, których bezpośredni interes leży w powodzeniu planu naprawy rozpoczętego przez Kem One i podmioty przejmujące Kem One. Pozostałe umorzenia długów podlegają tej samej logice, jednak ich kwoty mają mniejsze znaczenie.

(98)

Wkłady prywatne wynoszą zatem ogółem 282,5 mln EUR i dzielą się jak następuje:

Tabela 3

Źródła wkładów prywatnych przewidziane w planie restrukturyzacji według Francji

(99)

Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS Francja w swoim wniosku znacznie zaniża kwotę pomocy państwa i nie uwzględnia wystarczającego wkładu ze strony Kem One i jego akcjonariuszy.

(100)

Kwota pomocy państwa. W odniesieniu do przede wszystkim do pożyczki z FDES przedsiębiorstwo INEOS odrzuca analizę Francji, zgodnie z którą za pomoc można uznać wyłącznie różnicę między efektywną stopą procentową tej pożyczki (3,5 %) a rzekomą stopą rynkową wynoszącą 4,53 % (czyli 1,03 punktu procentowego). Jeżeli twierdzenia Francji byłyby właściwe, Kem One mogłoby otrzymać pożyczkę na takich samych warunkach od wierzyciela prywatnego, czego przedsiębiorstwo w żadnym wypadku nie było w stanie uczynić. Ponadto wycenę wartości zabezpieczeń znacznie zawyżono. W przypadku poważnych trudności gospodarczych i finansowych nie można uznawać wartości księgowej aktywów za równoważną z ich wartością rynkową, zwłaszcza że odnośne zabezpieczenia podsiadają wartość wyłącznie w cyklu działalności operacyjnej, którego słabość została wykazana. Podsumowując, zdaniem przedsiębiorstwa INEOS całość pożyczki z FDES należałoby uznać za pomoc.

(101)

Jeżeli chodzi o dotację bezpośrednią i zaliczki zwrotne przedsiębiorstwo INEOS uważa, że w całości stanowią one pomoc państwa. Co się tyczy zaliczek zwrotnych, żaden wierzyciel prywatny nie wymagałby spełnienia warunku utrzymania działalności w zakładzie w Lavéra. Ponadto stopy procentowe są zbyt niskie w porównaniu ze stopami stosowanymi przez wierzycieli prywatnych w takich samych warunkach.

(102)

Jeżeli chodzi o redukcję zadłużenia, przedsiębiorstwo INEOS podkreśla, że o ile wierzyciele cywilnoprawni mają uzasadniony interes rynkowy w przywróceniu działalności Kem One, państwo francuskie występuje w tym przypadku jako zwykły wierzyciel finansowy. W związku z tym redukcji zadłużenia przyznanych przez państwo francuskie nie można uznać za równoważne z redukcjami przyznanymi przez wierzycieli prywatnych.

(103)

Przedsiębiorstwo INEOS podkreśla, że Kem One jest beneficjentem korzystnych umów na dostawę energii elektrycznej i etylenu. Dla przedsiębiorstwa INEOS nie ulega wątpliwości, że decyzje EDF w tym zakresie można przypisać państwu francuskiemu. Przedsiębiorstwo INEOS zwraca się do Komisji o zbadanie powodów przyznania przedmiotowych zniżek. Takie preferencyjne ceny mogą poprawić pozycję konkurencyjną Kem One.

(104)

Wkład własny Kem One. Przedsiębiorstwo INEOS uważa, że Francja zawyżyła kwotę wkładu własnego Kem One w koszty restrukturyzacji. Francja włączyła bowiem do wkładu własnego trzy pożyczki pochodzące ze źródeł prywatnych: pożyczkę w kwocie 60–80 mln EUR i dwie inne pożyczki odpowiednio w kwotach 35–45 mln EUR i 40–50 mln EUR. Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS nie istnieją dowody na to, aby podmiot prywatny podejmował takie ryzyko, a hipotetyczny i mało prawdopodobny charakter tych pożyczek wskazuje, że nie należy ich uwzględniać do celów wyceny kwoty wkładu własnego Kem One.

(105)

Po pierwsze, przedsiębiorstwo INEOS podkreśla, że OpenGate, jedna ze spółek dominujących Kem One, jest w dobrej kondycji finansowej, mogłaby zatem uczestniczyć w kosztach restrukturyzacji. Przedsiębiorstwo INEOS uważa, iż Francja musi wykazać, że trudności Kem One są zbyt poważne, aby akcjonariusze Kem One (w szczególności OpenGate) mogli im zaradzić. Po drugie, w przypadku uznania sprawy Kem One za kwalifikującą się do pomocy państwa, akcjonariusze, a w szczególności OpenGate, muszą znacznie podwyższyć kwotę swojego wkładu.

(106)

Przedsiębiorstwo INEOS uważa, że plan restrukturyzacji proponowany przez Francję nie jest realny i nie może pomóc Kem One w odzyskaniu rentowności ekonomicznej w rozsądnym czasie.

(107)

Po pierwsze, obecny plan restrukturyzacji opiera się na dużych inwestycjach i zasileniach w płynność, nie przewiduje jednak racjonalizacji działalności Kem One. Po drugie, w planie restrukturyzacji zakłada się, że Kem One będzie mogło znacznie zwiększyć swój udział w rynku i swoją sprzedaż na rynkach produktowych, które już teraz borykają się z poważnymi problemami nadmiernej zdolności produkcyjnej i silnej konkurencji, i w przypadku których istnieją słabe prognozy w zakresie popytu.

(108)

Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS plan restrukturyzacji nie przewiduje racjonalizacji działalności Kem One, która przynosi straty. Kem One boryka się ze strukturalnym problemem nadmiernej zdolności produkcyjnej. W 2012 r. poziom produkcji w odniesieniu do całkowitej zdolności produkcyjnej w zakresie PVC-S wynosił zaledwie 60–70 %, czyli znacznie poniżej średniego poziomu wykorzystania występującego u producentów na rynku Europy Północno-Zachodniej.

(109)

Zgodnie z założeniem przyjętym w planie restrukturyzacji Kem One powinno znacznie zwiększyć swoją produkcję i sprzedaż na rynku Europy Północno-Zachodniej. Pomijając fakt, że Kem One tradycyjnie skupiało swoją sprzedaż PVC-S na Europie Południowej, perspektywa ta wydaje się przedsiębiorstwu INEOS bardzo mało prawdopodobna. W Europie Północno-Zachodniej rynek PVC charakteryzuje się już nadmierną podażą, a w prognozach dotyczących rynku PVC w Europie Północno-Zachodniej zapowiada się słaby wzrost popytu w ciągu pięciu najbliższych lat. Ponadto nabycie przedsiębiorstw Vestolit i Vinnolit przez dwóch amerykańskich producentów PVC powinno przynieść tym podmiotom korzyści z tytułu efektywniejszej struktury kosztów, co uczyni z nich skuteczniejszych konkurentów. Ponadto Kem One nie cieszy się dobrą reputacją wśród klientów na rynku Europy Północno-Zachodniej.

(110)

W planie restrukturyzacji przewidziano ukierunkowanie polityki handlowej na bardziej dochodowe produkty, a mianowicie PVC-E, PVC-C i chlor płynny. Przewidziano również zwiększenie sprzedaży wodorotlenku sodu na rynku Europy Północno-Zachodniej. Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS strategia ta ma niewielkie szanse powodzenia.

(111)

Po pierwsze, w planie przewidziano wzrost produkcji i sprzedaży PVC-E w celu wykorzystania nadwyżki zdolności produkcyjnej Kem One, a także z uwagi na względnie większą rentowność tego produktu. Rynek PVC-E w EOG jest w wysokim stopniu konkurencyjny i już teraz boryka się problemem nadmiernej zdolności produkcyjnej. Nie oczekuje się żadnego znaczącego zwiększenia popytu w perspektywie średnio- lub długoterminowej. Przedsiębiorstwo INEOS podkreśla również, że inni producenci PVC-E, którzy są bardziej wiarygodni i lepiej usytuowani w EOG, ogłosili, że przeprowadzili ostatnio lub przeprowadzą w przyszłości inwestycje w swoją zdolność produkcyjną.

(112)

W odniesieniu do projektu zwiększenia produkcji PVC-C w celu czerpania korzyści z jego większej rentowności przedsiębiorstwo INEOS podkreśla fakt, że jest to produkt niszowy, na który popyt w Europie jest bardzo mały. Francuski rynek chloru płynnego jest niewielki i charakteryzuje się wysoką konkurencyjnością.

(113)

Ponadto w odniesieniu do projektu zwiększenia sprzedaży wodorotlenku sodu na rynku Europy Północno-Zachodniej przedsiębiorstwo INEOS przypomina, że wodorotlenek sodu jest produktem ubocznym nieuniknionym przy produkcji chloru. Poziom produkcji wodorotlenku sodu (a więc również wielkość sprzedaży) zależy od popytu na pochodne chloru (takie jak PVC). Kem One nie może liczyć na zwiększenie wielkości swojej sprzedaży wodorotlenku sodu, jeżeli nie przedstawi realnego planu zwiększenia sprzedaży pochodnych chloru na rynkach niższego szczebla.

(114)

Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS Francja nie proponuje odpowiednich środków wyrównawczych. Przedsiębiorstwo INEOS podkreśla fakt, że w wytycznych z 2004 r. wymaga się jednoznacznie stosowania środków wyrównawczych.

(115)

Przedsiębiorstwo INEOS przypomina, że tylko połowę zdolności produkcyjnej w zakresie PVC-S na rynku Europy Północno-Zachodniej wykorzystuje się w celu odsprzedaży na tym samym rynku. Uwzględniając perspektywy przemysłu budowlanego, nie wydaje się, aby ten poważny problem nadmiernej zdolności produkcyjnej miał zniknąć w perspektywie średnioterminowej. Nadmierna zdolność produkcyjna i mały popyt spowodowały zmniejszenie marży europejskich producentów PVC. W tym kontekście planowana pomoc dawałaby Kem One znaczną przewagę.

(116)

Pozwoliłaby mu w szczególności na konwersję technologii rtęciowej, co spowoduje gwałtowne zwiększenie ryzyka dla jego konkurentów związanego z koniecznością zamknięcia niektórych części ich zdolności produkcyjnej. Ponadto jeżeli Kem One faktycznie uda się osiągnąć wzrost sprzedaży na rynku Europy Północno-Zachodniej, przyczyni się ono jeszcze bardziej do wzrostu presji konkurencyjnej.

(117)

Przedsiębiorstwo INEOS uważa, że konieczne jest stałe zmniejszenie zdolności produkcyjnej Kem One w zakresie PVC, gdyż strukturalny problem nadmiernej zdolności produkcyjnej na rynku będzie się utrzymywał przez długi czas.

(118)

Ponadto przedsiębiorstwo INEOS zauważa, że w kontekście istotnych rynków, które borykają się ze strukturalnym problemem nadmiernej zdolności produkcyjnej, w wytycznych z 2004 r. określono, że Komisja z zasady przyznaje wyłącznie pomoc ukierunkowaną na pokrycie społecznych i środowiskowych kosztów restrukturyzacji. Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS należy zatem ukierunkować pomoc restrukturyzacyjną na pokrycie kosztów środowiskowych i społecznych związanych z zamknięciem zakładu w Lavéra, nie zaś na pokrycie kosztów jego przekształcania.

(119)

Przedsiębiorstwo INEOS uważa, że Kem One odnosi korzyści związane z bardzo dobrą pozycją na rynku PVC-S w Europie Północno-Zachodniej, co stanowi dodatkowy motyw do skutecznego zastosowania znacznych środków wyrównawczych. W 2012 r. Kem One było trzecim podmiotem na rynku Europy Północno-Zachodniej w zakresie PVC-S, przy 10–20 % całkowitej zdolności produkcyjnej.

(120)

Ponadto Francja nie może twierdzić z jednej strony, że Kem One ma słabą pozycję na rynku PVC-S, a z drugiej strony, że wszelkie ograniczenie jego zdolności produkcyjnej prowadziłoby do osłabienia struktury konkurencji na tym samym rynku.

(121)

Przedsiębiorstwo INEOS podkreśla, że środki wyrównawcze nie mają na celu całkowitego wyeliminowania przedsiębiorstwa, lecz zmniejszenie jego zdolności produkcyjnej. Ponadto zdaniem przedsiębiorstwa INEOS nie jest słuszne twierdzenie, że ograniczenie zdolności produkcyjnej – a nawet zwykłe zniknięcie Kem One z rynku – pozostawiłoby jego klientów w sytuacji niezdolności do wprowadzenia jakiejkolwiek strategii zaopatrzenia z wielu źródeł. Przedsiębiorstwo INEOS przypomina bowiem, że istnieje lub też niebawem będzie istnieć pięciu innych znaczących dostawców, jak również kilku innych, mniejszych konkurentów. Przedsiębiorstwo INEOS ponownie podkreśla, że Kem One nie jest uważane na tym rynku za przedsiębiorstwo wiarygodne. Ponadto przedsiębiorstwo INEOS podkreśla fakt, że odnośny rynek jest rynkiem konkurencyjnym.

(122)

Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS środki wyrównawcze są również konieczne na innych rynkach, przy czym wszystkie z nich charakteryzują się problemami nadmiernej zdolności produkcyjnej i silną pozycją Kem One. Chodzi przede wszystkim o rynek PVC-E, na którym Kem One w 2012 r. dysponowało 10–20 % całkowitej zdolności produkcyjnej. Na rynku chlorometanów przedmiotowa pomoc spowoduje produkcję na niższym szczeblu przy korzystniejszych kosztach niż koszty konkurentów Kem One. Ponadto w odniesieniu do rynku wodorotlenku sodu przedsiębiorstwo INEOS przypomina, że chodzi o produkt uboczny nieunikniony przy produkcji chloru.

(123)

Przedsiębiorstwo INEOS uważa, że zastosowanie środków wyrównawczych jest możliwe i że przyczyniłyby się one do utworzenia rentownego łańcucha produkcji.

(124)

W tym względzie przedsiębiorstwo INEOS uważa, że Kem One powinno przyjąć plan restrukturyzacji prowadzący do:

(125)

Zdaniem przedsiębiorstwa INEOS takie ograniczenie zdolności produkcyjnej Kem One pozwoliłoby na złagodzenie skutków zakłócenia konkurencji na rynku wywołanego udzieleniem pomocy, na racjonalizację działalności Kem One w oparciu o większą konkurencyjność i na zaprzestanie w praktyce działalności strukturalnie deficytowej (w szczególności w zakładzie w Lavéra). Wariant ten pozwoliłby na rozwiązanie problemu nadmiernej zdolności produkcyjnej Kem One i na uniknięcie potrzeby wnoszenia przez państwo francuskiego wkładu poprzez duże inwestycje w konwersję zakładu w Lavéra.

(126)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 podkreśla przede wszystkim fakt, że sektor PVC przechodzi kryzys i że główne podmioty tego sektora podlegają ogromnej presji gospodarczej i finansowej. Europejscy przedsiębiorcy muszą realizować kosztowne inwestycje ze względu na ramy regulacyjne w sytuacji, która od 2007 r. charakteryzuje się spadkiem marż, zmniejszaniem się europejskiego popytu na PVC, spadkiem cen, wysokimi kosztami energii, problemami nadmiernej zdolności produkcyjnej, a także niekorzystną koniunkturą sektora budowlanego.

(127)

W tym kontekście należy utrzymać równe warunki konkurencji. Pomoc na rzecz Kem One uznaje się za możliwe źródło poważnych zakłóceń rynku.

(128)

Francja twierdzi, że w przypadku nieudzielenia pomocy przedsiębiorstwu Kem One rynek nabrałby cech zamkniętego oligopolu. Anonimowe przedsiębiorstwo 1 nie zgadza się z tym stwierdzeniem. Przypomina ono, że Komisja w swojej decyzji INEOS/Solvay/JV nie stwierdziła, aby rynek wykazywał cechy takiej sytuacji. Komisja przyjęła wówczas za punkt odniesienia jedenaście przedsiębiorstw zajmujących się produkcją lub przywozem PVC-S.

(129)

Ponadto anonimowe przedsiębiorstwo 1 zauważa, że przyznanie pomocy trzeciemu podmiotowi w tym sektorze poskutkowałoby wyłącznie opóźnieniem niezbędnych dostosowań i usprawnień rynku oraz pogłębieniem trudności finansowych pozostałych podmiotów gospodarczych. Zdaniem anonimowego przedsiębiorstwa 1 możliwe jest nawet stwierdzenie, że zgodnie z pkt 8 wytycznych z 2004 r. nie można przyznawać żadnej pomocy w przypadku, gdy na rynku występuje strukturalna nadprodukcja.

(130)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 wyraziło również wątpliwości dotyczące perspektyw przywrócenia rentowności Kem One. Zauważa ono, że w kontekście decyzji INEOS/Solvay/JV Komisja uznała już Kem One za niezdolne do odzyskania rentowności, nawet po jego nabyciu przez grupę Klesch.

(131)

Środki ujęte w planie restrukturyzacji ogłoszone w decyzji o wszczęciu postępowania nie są wystarczająco precyzyjne, szczególnie w odniesieniu do nowej strategii handlowej Kem One, konwersji jednostek elektrolizy i wiarygodności przyszłych umów przedsiębiorstwa. Wydaje się ponadto prawdopodobne, że okres restrukturyzacji przekroczy pięć lat, tj. okres uznawany przez Komisję za dopuszczalny w jej wcześniejszych decyzjach.

(132)

Ponadto data zakończenia realizacji inwestycji mających na celu modernizację urządzeń do elektrolizy jest niepewna (2016 r. lub 2017 r.). Zgodnie z wymogami przepisów europejskich przedsiębiorcy europejscy muszą dokonać konwersji technologii rtęciowej do końca 2017 r. Jeżeli Francja pozwoli Kem One na opóźnienie koniecznych inwestycji, będzie to stanowiło traktowanie preferencyjne mogące przynieść korzyści finansowe, a więc formę pomocy państwa.

(133)

Ponadto wprowadzenie środków restrukturyzacyjnych zależy od czynników zewnętrznych i niezależnych od kontroli przedsiębiorstwa. Dotyczy to w szczególności pożyczki bankowej w wysokości 60–70 mln EUR w 2016 r.

(134)

W odniesieniu do kwoty pomocy państwa anonimowe przedsiębiorstwo 1 zwraca uwagę na fakt, że jest ona znacznie wyższa, niż kwota przyznana przez Francję. Niektóre środki można w całości uznać za pomoc państwa, np. dotację bezpośrednią w wysokości 15 mln EUR lub zaliczki zwrotne w wysokości 80 mln EUR przyznane w celu modernizacji wyposażenia produkcyjnego. Inwestor prywatny w żadnym wypadku nie uzależniałby bowiem swojej decyzji w sprawie inwestycji od warunków dotyczących utrzymania działalności i pracowników w zakładzie w Lavéra. Ponadto czysto hipotetyczny charakter prywatnej pożyczki bankowej nie wystarczy, aby wykazać gotowość prywatnego inwestora do udzielenia pożyczki na takich samych warunkach.

(135)

W odniesieniu do pożyczki z FDES na kwotę 30 mln EUR z uwagi na brak szczegółowego wykazu aktywów i wyposażenia stanowiących zabezpieczenia oraz wyceny ich wartości rynkowej niemożliwe jest stwierdzenie, czy poziom zabezpieczeń jest „wysoki”. Zdaniem anonimowego przedsiębiorstwa 1 poziom ten można w najlepszym razie uznać za standardowy, a w takim przypadku zgodnie z komunikatem w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r., stopę bazową wynoszącą 0,53 % należałoby podnieść o co najmniej 6,00 %. Spowodowałoby to znaczny wzrost kwoty uznanej za pomoc państwa w ramach pożyczki z FDES.

(136)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 odnosi się ponadto do umorzenia zadłużenia z tytułu podatków i składek na ubezpieczenie społeczne na kwotę […] EUR. Według anonimowego przedsiębiorstwa 1 takie umorzenie długów przez organy państwowe można uznać za równoważne z umorzeniem przyznanym przez wierzycieli prywatnych wyłącznie w zakresie, w jakim nie przekracza ono średniego poziomu tego umorzenia. Skoro taka średnia wynosi 70 %, kwotę […] EUR przewyższającą tę średnią należałoby uznać jako pomoc państwa.

(137)

Ponadto anonimowe przedsiębiorstwo 1 zwraca uwagę, że odroczona płatność zabezpieczenia związanego z dyrektywą SEVESO może mieć charakter pomocy. Wydaje się, że grupa Klesch zrealizowała transfer wewnątrzgrupowy na kwotę 10–19 mln EUR na rzecz Kem One do celów zabezpieczenia związanego z dyrektywą SEVESO. Francja stwierdziła, że zwolniona i przeniesiona kwota zabezpieczenia związanego z dyrektywą SEVESO powinna podlegać stopniowemu przywróceniu przez Kem One zabezpieczenia finansowego związanego z dyrektywą SEVESO. Zabezpieczenia finansowe mają charakter intuitu personae, a zatem w przypadku zmiany przedsiębiorcy prowadzącego zakład zgodnie z francuskim kodeksem ochrony środowiska wymaga się od nowego przedsiębiorcy, aby w terminie jednego miesiąca złożył odpowiednią deklarację do właściwego prefekta. Komisja powinna domagać się do Francji potwierdzenia, że przeniesiona kwota zostanie faktycznie wykorzystana w celu przywrócenia zabezpieczenia związanego z dyrektywą SEVESO i że odroczona płatność zabezpieczenia nie oznacza przyznania Kem One preferencyjnego traktowania finansowego ze strony prefekta, które może wskazywać na przyznanie pomocy państwa.

(138)

Ponadto zdaniem anonimowego przedsiębiorstwa 1 istnienie możliwych zniżek przyznanych przez EDF na rzecz Kem One w odniesieniu do nowych umów na dostawy energii elektrycznej jest faktem powszechnie znanym na rynku. W przypadku potwierdzenia się tej kwestii nie byłoby wątpliwości, że takie preferencyjne traktowanie można przypisać państwu francuskiemu, gdyż kontroluje ono zarząd EDF i jest właścicielem dwóch trzecich jego kapitału.

(139)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 wyraża również wątpliwości dotyczące ograniczenia pomocy do niezbędnego minimum, w szczególności w przypadku projektu inwestycyjnego SAM. Kwota 95 mln EUR przyznana w formie dotacji bezpośredniej i zaliczek zwrotnych służy bowiem finansowaniu inwestycji, które przedsiębiorstwo i tak ma obowiązek zrealizować zgodnie z obowiązującymi przepisami. Pomoc udzielona na realizację tego projektu konwersji może ewentualnie nie mieć efektu zachęty dla Kem One, gdyż przedsiębiorstwo postępowałoby wyłącznie zgodnie ze swoimi zobowiązaniami prawnymi. Istnieją również poważne wątpliwości dotyczące tego, czy projekt SAM faktycznie stanowi inwestycję, która ma zasadnicze znaczenie dla przywrócenia rentowności Kem One.

(140)

Zasoby własne Kem One w znacznej mierze składają się z jego umorzonego zadłużenia względem wierzycieli prywatnych. W związku z tym wkład własny Kem One nie stanowiłby nawet połowy kwoty pomocy wyliczonej przez Francję, przy czym kwota ta, jak już wyjaśniono powyżej, byłaby znacznie niższa od faktycznej kwoty pomocy, którą należy uwzględnić.

(141)

Ponadto umorzenia zadłużenia prywatnego nie można uznać za wkład własny, gdyż nie zapewnia ono Kem One dodatkowych zasobów na pokrycie kosztów restrukturyzacji.

(142)

Drugą część składającą się na własny Kem One stanowi pożyczka bankowa na kwotę 60–70 mln EUR. Anonimowe przedsiębiorstwo 1 podkreśliło już jednak hipotetyczny charakter tej pożyczki.

(143)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 zwraca ponadto uwagę na konieczność środków wyrównawczych celem zneutralizowania konsekwencji pomocy. Nie zgadza się ono ze stanowiskiem Francji, zgodnie z którym środki wyrównawcze zagroziłyby rentowności Kem One, a wpływ pomocy na strukturę konkurencji jest ograniczony, a nawet korzystny w odniesieniu do konkurencji na rynku.

(144)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 zwraca szczególnie uwagę na treść pkt 40 wytycznych z 2004 r., w którym stwierdza się, że środki wyrównawcze są szczególnie konieczne na rynkach, na których przedsiębiorstwo będzie miało znaczącą pozycję po restrukturyzacji. Anonimowe przedsiębiorstwo 1 uważa, ze udział w rynku Kem One na rynku PVC-S w Europie Północno-Zachodniej stanowi 20 %.

(145)

Anonimowe przedsiębiorstwo 1 nie zgadza się ze stanowiskiem Francji, zgodnie z którym przedmiotowe środki są również niezbędne w celu utrzymania struktury konkurencji na rynku. W następstwie wprowadzenia środków zaradczych przewidzianych w decyzji INEOS/Solvay/JV, na rynku pojawią się bowiem nowe podmioty niezależnie od sytuacji Kem One. Ponadto nie wykazano, że utrzymanie zdolności produkcyjnej Kem One stanowi warunek konieczny naprawy jego sytuacji ekonomicznej. Istnieje ryzyko, że przedmiotowe środki pogłębią problem nadmiernej zdolności produkcyjnej na rynku.

(146)

W odniesieniu do możliwych środków wyrównawczych anonimowe przedsiębiorstwo 1 przedstawia kilka propozycji:

(147)

Przedsiębiorstwo Arkema zauważa w odniesieniu do pkt 13 decyzji o wszczęciu postępowania, że podwójne wyodrębnienie działalności przedsiębiorstwa Arkema w zakresie produktów winylowych zostało faktycznie przeprowadzone przy okazji zbycia na rzecz grupy Klesch. Przy okazji tego transferu przeprowadzono pierwsze dostosowanie kosztów strukturalnych dwóch sprzedanych jednostek. Przedsiębiorstwo Arkema wskazuje, że w latach 2005–2010 przeprowadziło plan restrukturyzacji swojego działu „produktów winylowych”. Przedsiębiorstwo Arkema zauważa, że trudności finansowe napotkane przez Kem One w 2013 r. można wytłumaczyć nadzwyczajnymi okolicznościami, takimi jak zmiana koniunktury gospodarczej w drugim półroczu 2012 r. lub przerwanie zaopatrzenia w etylen spowodowane incydentem w zakładzie w Lavéra.

(148)

W odniesieniu do pkt 14 decyzji o wszczęciu postępowania przedsiębiorstwo Arkema wyjaśnia, że umowy o świadczenie usług między przedsiębiorstwem Arkema a Kem One zawarto na wniosek Kem One, aby umożliwić mu normalną kontynuację jego działalności po przeprowadzeniu wyodrębnienia.

(149)

W pkt 126 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wskazuje, że nie ma konieczności uwzględniania umorzenia długów przez partnerów prywatnych we wkładach prywatnych. W tym względzie przedsiębiorstwo Arkema wyjaśnia, że jednocześnie z umorzeniem długów wnosi łączny wkład w wysokości 40,5 mln EUR, co stanowi faktyczny przepływ finansowy i jest wyrazem zaufania w możliwość przywrócenia rentowności poprzez plan naprawy Kem One. Zdaniem przedsiębiorstwa Arkema nie ma powodu do traktowania umorzenia długów w inny sposób. Celem umorzenia długów w wysokości 95,6 mln EUR, na które zgodziło się przedsiębiorstwo Arkema, było przyczynienie się do zapewnienia Kem One struktury bilansu umożliwiającej mu zawarcie w stosownym momencie niezbędnych umów pożyczki na możliwych do zaakceptowania warunkach.

(150)

Przedsiębiorstwo Arkema przypomina, że ponosi ono część ryzyka związanego z kontynuacją działalności Kem One. Na przykład, przedsiębiorstwo Arkema zdecydowało się na utrzymanie ciągłości dostaw produktów i produktów ubocznych ze strony Kem One, chociaż mogło je przesunąć na innych dostawców.

(151)

Przedsiębiorstwo Vestolit uważa, że środki, które państwo francuskie przyznało Kem One, wpłyną w sposób negatywny na konkurencyjność na rynku PVC w Europie. Przedsiębiorstwo Vestolit zwraca uwagę Komisji na fakt, że rynek charakteryzuje się nadmierną zdolnością produkcyjną, a szeregiem niezależnych badań przewiduje stagnację popytu.

(152)

Środki te postawią w trudnej sytuacji szczególnie te przedsiębiorstwa, które same dokonały modernizacji swoich aktywów (korzystając z własnych zasobów). Dzięki pomocy państwa Kem One będzie bowiem mogło utrzymać aktywa ekonomicznie nierentowne i przestarzałe.

(153)

Ponadto przedsiębiorstwo Vestolit podkreśla, że Kem One nie uzyskałoby na rynku pożyczek na takich samych warunkach.

(154)

W związku z tym przedsiębiorstwo Vestolit wzywa Komisję do rozważenia nałożenia środków wyrównawczych.

(155)

European Council of Vinyl Manufacturers (ECVM, Europejska Rada Producentów Produktów Winylowych) reprezentuje interesy europejskich producentów żywicy PVC. Jej pięciu członków reprezentuje prawie 70 % produkcji PVC w Unii i w Norwegii. ECVM jest członkiem założycielem programu VinylPlus, który polega na dobrowolnym zobowiązaniu w zakresie zrównoważonego rozwoju oraz który rozpoczęto w 2011 r. i zaplanowano na okres dziesięciu lat.

(156)

W 2012 r. Kem One podjęło jednostronnie decyzję o opuszczeniu ECVM, rezygnując jednocześnie z okazji uczestniczenia w programie VinylPlus. ECVM uważa, że Kem One odnosi korzyści wynikające z działań i wkładu finansowego innych producentów PVC na rzecz programu VinylPlus, nie dzieląc jednak z nimi obciążenia finansowego z tego tytułu. Sytuacja ta jest źródłem nieuczciwej korzyści konkurencyjnej dla przedsiębiorstwo, które jednocześnie korzysta z pomocy państwa. W związku z tym ECVM zwraca się z wnioskiem ustanowienia środka wyrównawczego polegającego na nałożeniu na Kem One obowiązku wnoszenia wkładu do programu VinylPlus.

(157)

Komisja zauważa przede wszystkim, że uwagi anonimowego przedsiębiorstwa 2 zostały wysłane po terminie przyjmowania uwag osób trzecich.

(158)

Po pierwsze, anonimowe przedsiębiorstwo 2 twierdzi, że przedmiotowe środki stanowiłyby znaczną korzyść konkurencyjną dla Kem One. Uważa ono bowiem, że konwersja technologii rtęciowej przy aktualnej sytuacji rynkowej nie jest rentowna dla konkurentów Kem One. W związku z tym wyłącznie przedsiębiorstwa korzystające z pomocy państwa będą mogły podjąć taką inwestycję. Sytuacja taka znajduje wyjaśnienie w zakresie, w jakim różnica między kosztem produkcji chlorku etylenu poprzez chlorowanie a kosztem jego nabycia nie jest na tyle duża, aby uzasadniała realizację dużej inwestycji w celu produkowania chloru przeznaczonego do procesu chlorowania. Bezpośrednia produkcja chlorku etylenu jest jednak tańsza, w związku z czym Kem One dzięki pomocy państwa odniesie znaczną korzyść względem swoich konkurentów.

(159)

Po drugie, anonimowe przedsiębiorstwo 2 podkreśla, że rynek charakteryzuje się znaczną nadwyżką podaży, którą szacuje ono na 1 mln ton rocznie. W tej sytuacji, którą pogarsza jeszcze prognozowana stagnacja popytu, a nawet jego spadek, zwrot z inwestycji jest bardzo niepewny.

(160)

Anonimowe przedsiębiorstwo 2 nie zgadza się z Francją co do scenariusza alternatywnego w przypadku braku pomocy. Wyjaśnia ono, iż w związku z tym, że polityka handlowa Kem One jest w dużym stopniu ukierunkowana na Europę Południową, nie istnieje ryzyko, aby zniknięcie tego przedsiębiorstwa miało wpłynąć w znaczący sposób na dostępną zdolność produkcyjną ze szkodą dla konsumentów PVC-S w Europie Północnej. Anonimowe przedsiębiorstwo 2 uważa, że przy założeniu niepodejmowania przez Kem One konwersji technologii rtęciowej, wciąż może ono zaopatrywać swoich klientów, korzystając z zakładu przemysłowego, w którym już dokonano konwersji.

(161)

Ponadto, ponieważ rynek charakteryzuje się nadwyżką podaży, konkurenci Kem One bez trudu będą zaopatrywali jego klientów w przypadku ograniczenia jego obecności handlowej.

(162)

Anonimowe przedsiębiorstwo 2 sugeruje wprowadzenie środka wyrównawczego polegającego na ograniczeniu zdolności produkcyjnej lub obecności handlowej Kem One.

(163)

Ponadto w odniesieniu do rentowności planu restrukturyzacji anonimowe przedsiębiorstwo 2 uważa, że w związku z podkreśloną już nadwyżką podaży, której towarzyszy stagnacja popytu, niemożliwy jest stopniowy wzrost cen PVC, jaki przewidziano w pkt 52 decyzji o wszczęciu postępowania.

(164)

Pismem z dnia 25 lutego 2015 r. Francja udzieliła odpowiedzi na uwagi zainteresowanych osób trzecich.

(165)

Na wstępie Francja formułuje szereg uwag ogólnych w odniesieniu do uwag przedsiębiorstwa INEOS i anonimowego przedsiębiorstwa 1.

(166)

Podsumowując, Francja uważa, że uwagi przedsiębiorstwa INEOS i anonimowego przedsiębiorstwa 1 są wypaczone, obciążone błędami faktycznymi i motywowane doraźnymi względami.

(167)

Ustanowienie środków wyrównawczych wnioskowanych przez przedsiębiorstwo INEOS i anonimowe przedsiębiorstwo 1 mogłoby podważyć przywrócenie rentowności Kem One i spowodować jego wyjście z rynku, co niezaprzeczalnie stanowiłoby sytuację korzystną dla przedsiębiorstwa INEOS i anonimowego przedsiębiorstwa 1 w tej mierze, w jakiej wzmocniłyby one swoje pozycje na rynku ze szkodą dla intensywności konkurencji na różnych rynkach PVC.

(168)

Ponadto Francja podkreśla, że w latach 2003–2007 w wielu przypadkach konwersji instalacji do elektrolizy z zastosowaniem technologii rtęciowej na technologię membranową korzystano z pomocy państwa zatwierdzonej przez Komisję. Przedsiębiorstwa INEOS i Solvay korzystały z takiej pomocy odpowiednio w kwotach 57,2 mln EUR na modernizację zakładów w Runcorn i 36 mln EUR na modernizację zakładów w Rosignano i w Bussi. Zgodnie z wiedzą Francji pomoc tę przyznano bez ustanawiania jakichkolwiek środków wyrównawczych.

(169)

Francja odniosła się następnie do uznania środków za pomoc i ich zgodności z rynkiem wewnętrznym.

(170)

Pożyczka z FDES. Francja podkreśla przede wszystkim, iż wykazała już, że państwo dysponuje solidnym zabezpieczeniem, w związku z czym efektywna stopa procentowa wynosząca 3,5 % odpowiada stopie rynkowej. W przypadku potwierdzenia istnienia pomocy, należałoby ją obliczać wyłącznie jako różnicę między efektywną stopą procentową a stopą referencyjną.

(171)

W odniesieniu do wartości zabezpieczeń kwestionowanej przez zainteresowane osoby trzecie Francja ponownie stwierdziła, że ich wartość księgowa netto jest równa ich wartości rynkowej. Celem potwierdzenia Francja dostarczyła sprawozdania niezależnych ekspertów sporządzone w momencie wniesienia częściowego wkładu aktywów przedsiębiorstwa Arkema na rzecz Kem One w lipcu 2012 r. Ponadto wartości tego wkładu została potwierdzona przez biegłego rewidenta. Francja podkreśla, że nawet zakładając spadek wartości odnośnych aktywów z uwagi na trudności finansowe Kem One, oszacowano je na kwotę [130–140] mln EUR, podczas gdy wartość pożyczki z FDES wynosi tylko 30 mln EUR; wartość zabezpieczeń pokryje więc w każdym przypadku wartość pożyczki.

(172)

W odniesieniu do warunków wynagrodzenia związanych z pożyczką Francja wyjaśnia, że właściwą stopę wynagrodzenia należy obliczać w zależności od ryzyka niewypłacalności przedsiębiorstwa beneficjenta i od jakości oferowanych zabezpieczeń. Stosując komunikat w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r., stopę referencyjną można obliczyć na podstawie stopy bazowej wynoszącej 0,53 % powiększonej o 400 punktów bazowych, co daje 4,53 %, nie zaś 6,53 %, jak wskazało anonimowe przedsiębiorstwo 1. Stopa referencyjna ma jednak wyłącznie charakter wskaźnikowy, a małe ryzyko niewypłacalności Kem One oraz bardzo wysoki stopień zabezpieczeń, uzasadniają zastosowanie stopy wynoszącej 3,5 %.

(173)

Ponadto, jak wskazała Komisja w decyzji o wszczęciu postępowania, plan restrukturyzacji Kem One jest również finansowany w kwocie [55–65] mln EUR przez [podmiot prywatny 2].

(174)

Zaliczki zwrotne. Francja przypomina, że nigdy nie twierdziła, jakoby zaliczki te nie zawierały żadnego elementu pomocy państwa. Uważa ona jednak, że należy analizować je jako pożyczki zwrotne zaciągnięte przez Kem One. W takiej sytuacji element pomocy stanowi różnica między stopami procentowymi, nie zaś cała kwota zaliczek. W związku z tym, w przeciwieństwie do tego, co twierdzą przedsiębiorstwo INEOS i anonimowe przedsiębiorstwo 1, elementu pomocy nie może stanowić całość kwoty zaliczek zwrotnych, lecz ekwiwalent dotacji szacowany ogółem na kwotę 29,4 mln EUR (w tym 15 mln EUR dotacji).

(175)

W odniesieniu do finansowania projektu SAM Francja wskazuje, że projekt SAM stanowi istotną część planu restrukturyzacji i w związku z tym środki finansowania są częścią planu restrukturyzacji zatwierdzonego przez sąd gospodarczy w Lyonie. Należy je przeanalizować w świetle wytycznych z 2004 r., podobnie jak inne środki ujęte w ramach planu restrukturyzacji.

(176)

Umorzenie długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego. Francja przypomina, że uważa, iż decyzja komisji kierowników służb finansowych o umorzeniu takich podlegających umorzeniu długów w […] % nie może zawierać elementów pomocy państwa, o ile stopa procentowa umorzenia odpowiada średniej stopie procentowej umorzenia długów stosowanej przez wierzycieli prywatnych w celu umożliwienia naprawy sytuacji przedsiębiorstwa (niektórzy wierzyciele w ramach planu naprawy w drodze kontynuacji działalności przyjętego przez sąd gospodarczy w Lyonie zgodzili się bowiem na umorzenie całości swoich wierzytelności, przy czym średnia stopa procentowa umorzenia stosowana przez wierzycieli wynosi […] %).

(177)

Cennik dostaw energii elektrycznej EDF. Francja podkreśla, że argumenty osób trzecich dotyczące istnienia „discounts” (zniżek) opierają się na błędnych cytatach z decyzji o wszczęciu postępowania, w której w ogóle nie wspomina się o takich zniżkach, oraz na pogłoskach rynkowych przekazywanych przez anonimowe przedsiębiorstwo 1: „It is indeed well known in the market that Kem One has been granted price reductions by EDF for its new electricity contracts” („Powszechnie wiadomo na rynku, że EDF przyznało Kem One zniżki cen w ramach nowych umów na dostawy energii elektrycznej”).

(178)

Francja zwraca uwagę na to, że Kem One nie uzyskało ze strony DEF żadnej zniżki.

(179)

Przywrócenie długoterminowej rentowności. Francja podkreśla, że środki restrukturyzacji przemysłowej stanowią właściwą odpowiedź na różne czynniki, z których wynikają trudności Kem One, i pozwolą one przywrócić długoterminową rentowność przedsiębiorstwa.

(180)

Przede wszystkim, w przeciwieństwie do argumentacji przedsiębiorstwa INEOS, która ma na celu wykazanie, że strukturalnego problemu nadmiernej zdolności produkcyjnej Kem One nie można rozwiązać w środowisku konkurencyjnym, które charakteryzuje się również nadmierną zdolnością produkcyjną i niekorzystnymi prognozami w zakresie popytu, Francja przypomina, że nominalną nadmierną zdolność produkcyjną na rynku PVC-S w Europie Zachodniej należy zrelatywizować. Aby określić faktyczną zdolność produkcyjną, należy bowiem odjąć 10 %, uwzględniając nieregularny charakter produkcji (sezonowość sprzedaży, długie przestoje w produkcji). Francja uważa, że faktyczna nadmierna zdolność produkcyjna na rynku światowym wynosi zaledwie 14 %.

(181)

Pojęcie nadmiernej zdolności produkcyjnej wg definicji przedsiębiorstwa INEOS nie odpowiada wolnej zdolności produkcyjnej, lecz sumie wolnej zdolności produkcyjnej (bez uwzględnienia koniecznej rezerwy wynoszącej 8 %) i ilości sprzedawanych poza Europą.

(182)

W definicji tej zakłada się, że instalacje funkcjonują nieustannie na poziomie 100 % ich zdolności technicznej, że rynek europejski stanowi jedyną rentowną możliwość zbytu (czemu przeczy stopniowy wzrost wywozu), a jednocześnie nie uwzględnia się rzeczywistości geograficznej (charakteryzującej się znacznym rozproszeniem zakładów produkcyjnych).

(183)

Kem One szacuje zdolność produkcyjną, którą dysponuje na rynku PVC w Europie Północno-Zachodniej, na […] kt, a produkcję maksymalną na […] kt (–[5–15] % w związku z efektem sezonowości i pracami konserwacyjnymi). W związku z tym na rynku PVC-S poziom wykorzystania wynosi [85–95] % maksymalnego realnego wykorzystania i [80–90] % zdolności operacyjnej. W odniesieniu do masy PVC (lub PVC-E) odpowiednie dane liczbowe są prawie identyczne, mianowicie [85–95] % maksymalnego realnego wykorzystania oraz [80–90] % zdolności operacyjnej.

(184)

Faktyczne dane liczbowe wykazują zatem, że sytuacja na rynku PVC-S i sytuacja Kem One są lepsze niż wynika to z opisu przedstawionego przez przedsiębiorstwo INEOS w jego uwagach.

(185)

Po drugie, Francja uważa, że twierdzenia przedsiębiorstwa INEOS i anonimowego przedsiębiorstwa 1, według których w zakładach produkcyjnych Kem One poziom nadmiernej zdolności produkcyjnej wynosi 40 %, są całkowicie bezpodstawne. Przedsiębiorstwo INEOS nie wyjaśnia przy tym swojej metody obliczeń. Nawet jeżeli wielkość produkcji aktywów Kem One spadła w latach 2011–2013 w wyniku zdarzeń o charakterze technicznym, średni poziom wykorzystania aktywów związanych z PVC-S wynosi, według Francji, [70–80] % w okresie pięć lat.

(186)

W związku z tym, w przeciwieństwie do tego, co twierdzą przedsiębiorstwo INEOS i anonimowe przedsiębiorstwo 1, trudności Kem One nie są związane ze zbyt niskimi poziomami produkcji. Faktyczną przyczyną zgłoszenia upadłości Kem One na koniec marca 2013 r. było głównie nagromadzenie trudności natury strukturalnej (wysokie koszty dostępu do surowców, niewystarczająco konkurencyjne środki produkcji chloru i wodorotlenku sodu w Lavéra) i koniunkturalnej (długoterminowa zaplanowana przerwa regulacyjna i problem techniczny dotyczący zaopatrzenia w etylen).

(187)

Aby zaradzić w skuteczny sposób tym różnym problemom, w planie restrukturyzacji przewidziano:

(188)

W przypadku powodzenia realizacji scenariusza podstawowego dzięki planowi restrukturyzacji Kem One będzie mogło odzyskać poziom marży brutto wynoszący [25–35] % obrotów od 2017 r., jak również poziom EBITDA wynoszący [5–15] % od 2018 r., co jest zgodne z poziomem średniej dochodowości w sektorze chemikaliów podstawowych. Ponadto założenia przyjęte w planie restrukturyzacji i w biznesplanie opierają się na względnej stabilizacji obrotów (a nie koniecznie na scenariuszu znacznego wzrostu sprzedaży PVC-S) i na założeniach wielkości produkcji bliskiej poziomów historycznych przedsiębiorstwa.

(189)

W każdym razie na podstawie danych FIDES (statystyk przemysłu PVC-S) można stwierdzić, że udział w rynku Kem One w Europie Zachodniej na rynku PVC-S wynosi [10–20] % w 2014 r., co odpowiada poziomowi z lat 2011 i 2012 oraz stanowi wzrost w stosunku do 2013 r. ([10–20] %). Ponadto od sześciu miesięcy Kem One odnotowuje wzrost sprzedaży i marży w wywozie na rynek turecki, gdzie Kem One przejęło udziały w rynku producentów północnoamerykańskich, wykorzystując w swoim przekonaniu dobrą okazję ze względu na znaczny spadek euro w stosunku do dolara oraz spadek cen ropy naftowej.

(190)

Władze francuskie zauważają również, że twierdzenia przedsiębiorstwa INEOS, zgodnie z którymi Kem One ma złą opinię wśród konsumentów na rynku PVC-S w Europie Północno-Zachodniej, stoją w sprzeczności z stanowiskiem prezentowanym jednocześnie w celu uzasadnienia przyjęcia środków wyrównawczych, a mianowicie: „Kem One is a significant player in the S-PVC market” („Kem One jest znaczącym podmiotem na rynku PVC-S”).

(191)

Francja uważa ponadto, że część planu restrukturyzacji dotycząca ukierunkowania polityki handlowej Kem One na inne rynki PVC-S opiera się na ostrożnych i realnych założeniach oraz stanowi tylko niewielki element w stosunku do części przemysłowej planu.

(192)

Zdaniem Francji przedsiębiorstwo jest w pełni świadome faktu, że największe przyrosty marży nie będą realizowane w ramach polityki handlowej, lecz w wyniku renegocjacji umów o dostępie do surowców i platform, a także dzięki modernizacji infrastruktury.

(193)

Zapobieganie wszelkiemu nadmiernemu zakłóceniu konkurencji. Francja przedstawiła swoje uwagi w odniesieniu do następujących punktów:

(194)

Chociaż nie można zaprzeczyć istnieniu strukturalnej nadmiernej zdolności produkcyjnej, z perspektywy Francji nadmierna zdolność produkcyjna wskazywana przez przedsiębiorstwo INEOS wymaga pod wieloma względami istotnych uściśleń. Przede wszystkim niewykorzystywana zdolność produkcyjna producentów wynosi zasadniczo 8–10 %, uwzględniając nieregularny rozkład między podażą a popytem. Ponadto, jak wskazuje Komisji w swojej decyzji INEOS/Solvay/JV, sytuacja na rynku znacząco różni się w zależności od stref geograficznych. Koszt transportu i logistyki na rynku PVC-S ma znaczny wpływ na określenie granic regionalnego rynku geograficznego. Zarówno ceny, jak i marże, różnią się w zależności od regionów.

(195)

Francja uważa, że pozycja Kem One na najważniejszych rynkach, na których jest ono obecne, jest zdecydowanie gorsza od pozycji przedsiębiorstw INEOS i Solvay. Przypomina ona w tym względzie, że Komisja stwierdziła w decyzji INEOS/Solvay/JV, że „INEOS is the largest supplier of commodity S-PVC in NWE with merchant market shares in 2012 of [30–40] %” („INEOS jest największym dostawcą zwykłego PVC-S w Europie Północno-Zachodniej, przy udziale w rynku wynoszącym [30–40] % w 2012 r.”) oraz że „Solvay is the second largest player in the NWE market for commodity S-PVC” („Solvay jest drugim co do wielkości podmiotem na rynku zwykłego PVC-S w Europie Północno-Zachodniej”). Jeżeli chodzi o Kem One, Komisja stwierdziła, że „Kem One is currently the number five player by sales volume and number three by capacity in NWE ([5–10]* % and [10–20]* % market shares, respectively)” (Kem One jest obecnie piątym podmiotem pod względem wielkości sprzedaży i trzecim pod względem zdolności produkcyjnej w regionie Europy Północno-Zachodniej (z udziałem w rynku wynoszącym odpowiednio [5–10]* % i [10–20]* %). Ponadto przedsiębiorstwa INEOS i Solvay jako jedyne prowadzą działalność tak silnie skoncentrowaną na rynku Północno-Zachodniej Europy, w odróżnieniu od Kem One.

(196)

Przedsiębiorstwo INEOS i anonimowe przedsiębiorstwo 1 kwestionują wiarygodność scenariusza alternatywnego proponowanego przez władze francuskie, zgodnie z którym zmniejszenie zdolności produkcyjnej Kem One na rynku PVC poskutkowałoby ograniczeniem presji konkurencyjnej na inne podmioty na rynku. Francja zwraca jednak uwagę na fakt, że, jak wskazała Komisja w swojej decyzji INEOS/Solvay/JV, rynek PVC-S wykazuje cechy oligopolu. Francja podkreśla, że w przeciwieństwie do tego, co twierdzą zainteresowane osoby trzecie, przedsiębiorstwa INEOS, Solvay i Kem One są obecnie jedynymi podmiotami dysponującymi zdolnością produkcyjną dostępną w obszarze Europy Północno-Zachodniej. Francja uważa w związku z tym, że nałożenie środków wyrównawczych nie tylko zagroziłoby skutecznemu przywróceniu rentowności Kem One, lecz także wpłynęłoby na strukturę konkurencji na rynku ze szkodą dla klientów.

(197)

Francja uważa, że środki wyrównawcze proponowane przez zainteresowane strony są nieproporcjonalne. Przede wszystkim sądzi ona, są one niezgodne z odnośnym planem restrukturyzacji. Utrzymanie działalności i przywrócenie długoterminowej rentowności Kem One odbywa się, według niej, poprzez utrzymanie zintegrowanego pionowo łańcucha produkcji, który charakteryzuje się, jak ma to miejsce obecnie, równowagą gospodarczą między zdolnością produkcyjną dwóch zakładów wyższego szczebla w przypadku chloru i VCM z jednej strony oraz zdolnością produkcyjną pięciu zakładów zajmujących się produkcją PVC na niższym szczeblu z drugiej strony. W związku z tym zamknięcie zakładu lub zmniejszenie zdolności produkcyjnej Kem One zagrażałoby równowadze przemysłowej jego działalności. Władze francuskie potwierdzają natomiast, że zaproponowane ostatecznie zobowiązanie do niezwiększania nominalnej zdolności produkcyjnej chloru i wodorotlenku sodu w Fos-sur-Mer i w Lavéra przez okres […] stanowi odpowiedni środek wyrównawczy. Wykonanie tego zobowiązania jest korzystne, gdyż pozwala na zachowanie intensywności konkurencji na rynku PVC i perspektyw przywrócenia rentowności Kem One z jednej strony, z drugiej zaś na utrzymanie zatrudnienia, którego utrzymanie przewidziano w planie restrukturyzacji. Ponadto Francja zwraca uwagę, że decyzja Kem One o wycofaniu się z ECVM była całkowicie uzasadniona względami związanymi z zarządzaniem i kosztami operacyjnymi, co w żaden sposób nie przeszkadza Kem One w prowadzeniu aktywnej polityki ochrony środowiska.

(198)

Ograniczenie pomocy do minimum poprzez wniesienie wkładu własnego. Francja przypomina, że wyceniła kwotę wkładów prywatnych na 356,3 mln EUR, tj. 68,6 % całości wkładów.

(199)

Francja odpowiada na zarzuty zainteresowanych stron dotyczące pożyczki bankowej w wysokości [55–65] mln EUR, umorzenia długów ze strony partnerów prywatnych oraz koniecznego charakteru projektu SAM.

(200)

Francja podkreśla, że uwagi osób trzecich dotyczące pożyczki są bezprzedmiotowe, gdyż nie włączyła ona kwoty tej pożyczki do wkładu własnego przedsiębiorstwa. Pożyczka ta nie stanowi elementu uznawanego za niezbędny do sfinansowania inwestycji w ramach projektu SAM. Nawet przy nieuwzględnieniu pożyczki bankowej wkład własny Kem One stanowi ponad 50 % całkowitego wkładu przeznaczonego na restrukturyzację przedsiębiorstwa.

(201)

Francja pragnie przypomnieć, że Komisja miała już w swojej praktyce decyzyjnej do czynienia z umorzeniem długów przy obliczaniu wkładu beneficjenta. Ponadto takie uwzględnienie umorzenia długów przewidziano w nowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (16) (zwanych dalej „nowymi wytycznymi”), które weszły w życie dnia 1 sierpnia 2014 r. Francja uważa, że dzięki poprawie sytuacji w zakresie kapitału własnego – co pozwoli na uwolnienie środków pieniężnych, które Kem One będzie mogło następnie przeznaczyć na restrukturyzację – środek ma taki sam efekt jak dodatnie przepływy finansowe. Tak jak przedsiębiorstwo Arkema Francja zauważa ponadto, że umorzenie długów stanowi wskaźnik zaufania partnerów prywatnych w odniesieniu do kontynuacji działalności przedsiębiorstwa. W każdym razie, nawet przy założeniu wyłączenia umorzenia długów prywatnych z obliczenia wkładu własnego, wkład ten pozostałby wyższy niż 50 % kosztów restrukturyzacji.

(202)

Przedsiębiorstwo Vestolit uważa, że przedmiotowe środki pomocy pozwolą Kem One na utrzymanie nierentownych aktywów, podczas gdy jego konkurenci zmuszeni byli do modernizacji swoich aktywów, przy finansowaniu wyłącznie z wkładu własnego. Francja wyjaśnia jednak, że liczni konkurenci Kem One skorzystali już z pomocy państwa zatwierdzonej przez Komisję na realizację środków dotyczących konwersji technologicznej podobnej do tej, która ma miejsce w przypadku Kem One. Sytuacja ta znajduje uzasadnienie w niewielkich zwrotach z inwestycji w przypadku odnośnych projektów konwersji. W odniesieniu do zarzutów anonimowego przedsiębiorstwa 1, które wskazuje, że na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (17) Kem One w każdym przypadku będzie musiało przeprowadzić prace przewidziane w projekcie SAM, Francja odpowiada, że inwestycja już jest w toku, a jej realizację przewidziano na koniec 2016 r., tj. na rok przed terminem wymaganym we wspomnianej dyrektywie. Ponadto projekt SAM nie dotyczy wyłącznie jednostki lub jednostek, w których stosuje się elektrolizę rtęciową. Dotyczy on również modernizacji jednostki do elektrolizy przeponowej w Lavéra, co uzasadnia jego znaczenie w dokumentacji restrukturyzacyjnej i pozwala przedsiębiorstwu na utrzymanie równowagi jego zdolności produkcyjnej między działalnością wyższego szczebla (chlor), a działalnością niższego szczebla (produkty winylowe), przy jednoczesnym znacznym obniżeniu kosztów.

(203)

Francja zgłosiła trzy następujące środki: (i) pożyczkę z FDES (w wysokości 30 mln EUR), (ii) dotację (w wysokości 15 mln EUR) i zaliczki zwrotne (w wysokości 80 mln EUR) oraz (iii) ewentualne umorzenie długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego (na kwotę 42 mln EUR, ostatecznie sprowadzone do kwoty […] EUR).

(204)

Komisja musi zbadać, czy zgłoszone środki mogą stanowić pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

(205)

Artykuł 107 ust. 1 TFUE stanowi, że „wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcję niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”.

(206)

Na podstawie tego przepisu kwalifikacja środka publicznego jako pomocy państwa zakłada łączne wystąpienie następujących warunków: (i) odnośny środek stanowi przyznanie korzyści gospodarczej jego beneficjentowi; (ii) wspomniana korzyść pochodzi z zasobów państwowych; (iii) korzyść ta jest selektywna; (iv) przedmiotowy środek zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem i może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(207)

Pożyczkę z FDES przyznano rozporządzeniem ministra gospodarki i finansów, a jej wykonanie powierzono dyrektorowi generalnemu skarbu państwa. W ustawie finansowej na 2014 r. dla FDES przeznaczono budżet w wysokości 300 mln EUR. Należy wyjaśnić, że FDES posiada osobowość prawną oddzielną od państwa, nie można go zatem utożsamiać z funduszami zarządzanymi na zasadzie obowiązkowej równowagi finansowej między zwrotami kapitału a jego wykorzystaniem na nowe interwencje. Pożyczki z FDES udzielane są za pośrednictwem specjalnego rachunku skarbu państwa i stanowią wydatki z tego rachunku. Odsetki od pożyczek wpływają natomiast do ogólnego budżetu państwa. Zasady korzystania z FDES opierają się zawsze na treści okólnika z dnia 26 listopada 2004 r., o którym mowa w motywie 28. Przyznanie pożyczki przez FDES zawsze wiąże się z badaniem indywidualnych przypadków. Przyznanie pożyczki nie odbywa się automatycznie na podstawie z góry ustalonych kryteriów.

(208)

Przewiduje się przyznawanie dotacji i zaliczek zwrotnych w ramach mechanizmu pomocy na reindustrializację w ramach umowy zawieranej przez Bpifrance w imieniu państwa.

(209)

Umorzenia długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego będą podlegały decyzji podejmowanej w ramach komisji kierowników służb finansowych. Przewodniczącym tej komisji jest departamentalny dyrektor ds. finansów publicznych.

(210)

Przyznanie pożyczki z FDES, dotacji, zaliczek zwrotnych i umorzenia długów z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego odbywa się zatem przy użyciu zasobów publicznych na podstawie decyzji podejmowanych przez państwo.

(211)

Analizowane środki przewidziano na zasadzie doraźnej, wyłącznie na rzecz Kem One do celów związanych z przejęciem.

(212)

Korzyść gospodarcza występuje, gdy sytuacja finansowa przedsiębiorstwa ulega poprawie w wyniku interwencji państwa. Interwencja organu publicznego nie oznacza jednak przyznania beneficjentowi korzyści, a zatem nie stanowi pomocy, o ile realizuje się ją w normalnych warunkach rynkowych, tzn. jeżeli organ publiczny postąpił tak jak postąpiłby inwestor prywatny w podobnej sytuacji.

(213)

Wartość zabezpieczeń. W następstwie wszczęcia postępowania Francja przekazała Komisji wykaz aktywów będących przedmiotem zabezpieczenia uprzywilejowanego Francji.

(214)

Francja przedstawiła sprawozdanie z wyceny tego majątku sporządzone przez niezależnych ekspertów. Sprawozdanie to wymaga sformułowania trzech rodzajów uwag. Przede wszystkim Komisja zwraca uwagę, że sprawozdanie dotyczy wyceny nieruchomości Kem One, nie zaś materiałów i wyposażenia stanowiących zabezpieczenie. Ponadto należy zauważyć, że eksperci wycenili wartość majątku na kwotę [110–120] mln EUR, czyli o [20–30] mln EUR mniej niż wynosi wartość księgowa netto wskazana przez Francję, co potwierdza wątpliwości Komisji dotyczące tego, że wartość księgowa netto nie odzwierciedla faktycznej wartości majątku. Ponadto sprawozdanie to sporządzono w lipcu 2012 r., czyli przed wszczęciem postępowania upadłościowego, które miało miejsce w marcu 2013 r. Wartość aktywów, którą należy uwzględnić, nie jest wartością księgową, lecz wartością, którą uzyska wierzyciel, tj. w niniejszym przypadku państwo, jeżeli postanowi skorzystać ze swojego prawa do zabezpieczenia. Jeżeli przedsiębiorstwo jest w trudnej sytuacji i jest zmuszone do sprzedaży swoich aktywów, jego majątek, ze względu na jego słabą pozycję i pilność sprawy, będzie podlegał negocjacjom na poziomie cenowym niższym niż cena rynkowa.

(215)

W swojej odpowiedzi Francja odnosi się ponadto do kwot transakcji zrealizowanych w sektorze PVC w 2014 r. Ten rodzaj porównania z pewnością nie jest bezwartościowy w ujęciu ogólnym. W przeciwieństwie do Kem One ani Vestolit, ani Vinnolit w chwili ich sprzedaży nie były jednak przedsiębiorstwami znajdującymi się w trudnej sytuacji. Ponadto transakcje te dotyczyły całego przedsiębiorstwa, a nie tylko materiałów i wyposażenia. Porównanie to nie ma więc zastosowania w niniejszym przypadku.

(216)

Komisja zwróciła się dodatkowo do Francji o przedstawienie szacunkowej wartości majątku objętego zabezpieczeniem w oparciu o przychody netto, które można uzyskać w wyniku jego eksploatacji. Francja tymczasem dostarczyła wycenę wartości całego przedsiębiorstwa, a nie tylko majątku objętego zabezpieczeniem. Ponadto w celu określenia przyszłej wartości przedsiębiorstwa w latach 2014, 2015 i 2016 uwzględnia ona inwestycje w zakresie konwersji instalacji do elektrolizy w Lavéra, tj. właśnie te, które mają być finansowane przy udziale pożyczki z FDES. Podsumowując, aby określić kwotę zabezpieczeń pożyczki z FDES, Francja uwzględnia wartość majątku zmodernizowanego właśnie dzięki tej pożyczce z FDES. Wyceny tej nie można zatem przyjąć.

(217)

Ponadto w swojej odpowiedzi dotyczącej decyzji o wszczęciu postępowania Francja nie przedstawiła żadnej informacji mogącej rozwiązać wątpliwości Komisji co do faktu, że niektóre środki produkcji objęte zabezpieczeniem Francji są stare i niewydajne, a nawet przestarzałe.

(218)

W związku z powyższym, aby określić poziom wynagrodzenia z tytułu pożyczki z FDES zgodny z warunkami rynkowymi, należy przyjąć podejście zachowawcze, tj. uznać zabezpieczenia za „niskie” w rozumieniu komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r.

(219)

Poziom wynagrodzenia. Komisja przyznaje, że poziom wynagrodzenia obliczony według metody opartej na danych Bloomberga i Capital IQ (która prowadzi do uzyskania stopy wynoszącej 20,95 %) nie umożliwia ustalenia stopy zbliżonej do rzeczywistych stóp rynkowych z powodu nieuwzględnienia zabezpieczeń i gwarancji. Ponadto żaden bank nie udzielił Kem One pożyczki na tych samych zasadach co państwo.

(220)

W związku z tym, jak stwierdzono w pkt 92 decyzji o wszczęciu postępowania, ze względu na niedostępność wystarczających, rzeczywistych danych rynkowych Komisja musi określić mającą zastosowanie stopę na podstawie komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r., który stanowi, że: „stopy referencyjne i dyskontowe stosuje się zastępczo dla stopy rynkowej oraz do mierzenia ekwiwalentu dotacji pomocy”.

(221)

Jak wykazano, zabezpieczeń ustanowionych w celu zabezpieczenia pożyczki z FDES nie można uznać za wysokie, a więc nie mogą one uzasadniać zastosowania 400 punktów bazowych, jak utrzymuje Francja.

(222)

Poza tym Francja nie przedstawiła żadnego nowego elementu pozwalającego na potwierdzenie, że skuteczne wdrożenie planu naprawy i zobowiązanie Kem One do należytego zarządzania finansami nie stanowią zwykłych obowiązków i wymogów związanych ze środkiem restrukturyzacyjnym, lecz że, przeciwnie, uzasadniają wynagrodzenie na poziomie niższym niż poziom rynkowy rynkowego.

(223)

Ponadto porównanie z umową factoringu [z podmiotem prywatnym 2] jest bezprzedmiotowe, gdyż dłużnikiem nie jest Kem One, lecz dłużnikami są dłużnicy Kem One.

(224)

Biorąc pod uwagę trudności finansowe Kem One, przedsiębiorstwo to należy traktować jako przedsiębiorstwo z ratingiem CCC w rozumieniu komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. Podobnie zabezpieczenia można uznać za „niskie” w rozumieniu tego komunikatu. Wobec braku elementów pozwalających zakwestionować stopy procentowe określone w komunikacie w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. Komisja uważa, że stopę procentową na warunkach rynkowych można obliczyć na podstawie tego komunikatu na poziomie 10,53 % (stopa referencyjna Francji w momencie udzielenia pożyczki wynosząca 0,53 % + 1 000 punktów bazowych).

(225)

Kwota pomocy. W świetle swojej dotychczasowej praktyki Komisja uważa, że kwota pomocy równa jest różnicy między stopą procentową obliczoną zgodnie z komunikatem w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. (10,53 %) a stopą procentową stosowaną przez Francję (3,5 %). W odniesieniu do każdego terminu spłaty (każdego roku) oblicza się różnicę między z jednej strony iloczynem efektywnej stopy procentowej (3,5 %) i kapitału pozostałego do spłacenia a z drugiej strony iloczynem stopy procentowej przyjętej przez Komisję (10,53 %) i kapitału pozostałego do spłacenia. Uzyskane kwoty (łącznie siedem kwot w odniesieniu do siedmiu lat spłaty pożyczki) są następnie dyskontowane i dodawane, aby uzyskać kwotę […] EUR.

(226)

Dotacja. Komisja uważa, że dotacja stanowi korzyść gospodarczą, której beneficjent nie uzyskałby na warunkach rynkowych. Dotacja stanowi bowiem instrument finansowy, którego kapitał nie podlega zwrotowi i który nie jest objęty oprocentowaniem pokrywanym przez beneficjenta. Wykluczone jest zatem, aby prywatny pożyczkodawca, który ponosi koszty finansowania i musi otrzymać wynagrodzenie z tytułu swojego kapitału, zgodził się na finansowanie przedsiębiorstwa w formie dotacji. Kwota pomocy jest więc równa całej przyznanej dotacji, tj. kwocie 15 mln EUR.

(227)

Zaliczki zwrotne. Komisja zwraca uwagę na istnienie niektórych warunków związanych z ich przyznaniem, których pożyczkodawca prywatny najprawdopodobniej by nie wymagał. Dotyczy to przede wszystkim warunku związanego z utrzymaniem działalności i zatrudnienia w zakładzie w Lavéra w ciągu pięciu lat po zakończeniu realizacji projektu, przy czym odstąpienie od tego warunku byłoby możliwe, jeżeli uzasadniałaby to trwałość Kem One i za uprzednią zgodą państwa. Obowiązek zwrotu potwierdza jednak, że do celów niniejszej decyzji te zaliczki zwrotne można uznać za równoważne z pożyczką.

(228)

Jeżeli chodzi o kwotę pomocy, ze względu na niedostępność wystarczających, rzeczywistych danych rynkowych (na przykład pożyczki bankowej faktycznie przyznanej Kem One na tych samych warunkach co zaliczki zwrotne), Komisja musi określić mającą zastosowanie stopę na podstawie komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. Biorąc pod uwagę, że Kem One znajduje się w trudnej sytuacji, należy traktować je jako przedsiębiorstwo z ratingiem CCC w rozumieniu wspomnianego komunikatu. Poza tym zaliczki nie są objęte żadnym zabezpieczeniem. W związku z tym stopa procentowa na warunkach rynkowych obliczona na podstawie komunikatu w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. wynosi 10,53 % (stopa referencyjna Francji w momencie udzielenia pożyczki wynosząca 0,53 % + 1 000 punktów bazowych).

(229)

W przypadku transzy 1 (65 mln EUR) kwota pomocy jest więc równa różnicy między stopą procentową obliczoną zgodnie z komunikatem w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. (10,53 %) a stopą procentową stosowaną przez Francję (3,5 %), czyli wynosi 21,77 mln EUR. Przy obliczaniu kwoty bieżącej pomocy przedmiotowe zaliczki zwrotne uznaje się bowiem za równoważne z pożyczkami, tak że metoda obliczania jest podobna do metody przyjętej w przypadku pożyczki z FDES. W odniesieniu do każdego terminu spłaty (każdego roku) oblicza się różnicę między z jednej strony iloczynem efektywnej stopy procentowej (3,5 %) i kapitału pozostałego do spłacenia a z drugiej strony iloczynem stopy procentowej przyjętej przez Komisję (10,53 %) i kapitału pozostałego do spłacenia. Uzyskane kwoty (łącznie siedem kwot w odniesieniu do siedmiu lat spłaty „pożyczki”) są następnie dyskontowane i dodawane, aby uzyskać kwotę 21,77 mln EUR. Tak samo w przypadku transzy 2 (15 mln EUR) kwota pomocy jest równa różnicy między stopą procentową obliczoną zgodnie z komunikatem w sprawie stóp referencyjnych z 2008 r. (10,53 %) a stopą procentową stosowaną przez Francję (10 %), czyli wynosi 1,64 mln EUR.

(230)

Całkowita kwota korzyści gospodarczej z tytułu tego środka wynosi zatem […] EUR.

(231)

Należy najpierw zauważyć, że w swojej odpowiedzi dotyczącej decyzji o wszczęciu postępowania Francja wyjaśniła, iż kwota długów z tytułu ubezpieczenia społecznego i podatków nie wynosiła 42 mln EUR, jak wskazano w zgłoszeniu, lecz […] EUR. Kwota 42 mln EUR odpowiadała bowiem kwocie oszacowanej w sposób bardzo przybliżony przez organy podatkowe i organy zabezpieczenia społecznego i została zadeklarowana tymczasowo w ramach postępowania upadłościowego wszczętego przez sąd gospodarczy w Lyonie anim dokonano jakiegokolwiek szczegółowego spisu faktycznych zobowiązań.

(232)

Jeżeli chodzi o długi wobec wierzycieli prywatnych, większość z nich została umorzona o co najmniej 70 %.

(233)

W związku z tym umorzenia długów, na które zgodziły się [podmiot prywatny 3] i [podmiot prywatny 1], należy analizować oddzielnie. Ci dwaj wierzyciele są bowiem partnerami handlowymi ściśle związanymi z Kem One. […] i niektóre produkty z Lavéra (VCM, pozostałości zawierające chlor, chloroform) mają zasadnicze znaczenie dla [podmiotu prywatnego 1] ze względu na integrację pionową łańcucha produkcji gazów fluorowanych, która obejmuje znajdujące się na południu Francji zakłady w Lavéra, Saint-Aubain i Pierre-Bénite. Produkty te bardzo trudno jest zastąpić produktami pochodzącymi ze bardziej odległych źródeł. Jeżeli chodzi o [podmiot prywatny 3], jego instalacje są powiązane z instalacjami Kem One poprzez rurociągi. Ponadto nie ma alternatywnych możliwości zbytu dla produkcji etylenu w reaktorze krakingu parowego [podmiotu prywatnego 3] w Lavéra, które pozwalałby na uzyskanie równoważnej wartości.

(234)

Ponadto partnerzy przemysłowi znają swojego klienta i są niezbędni do funkcjonowania przedsiębiorstwa i kontynuacji jego działalności. Utrzymywanie zaangażowania w przedsiębiorstwo i zgadzanie się na umorzenie długów leży więc w ich interesie, w przeciwieństwie do wierzyciela wyłącznie finansowego, którego jedynym celem jest odzyskanie jego wierzytelności. Ze względu na szczególną sytuację tych dwóch wierzycieli nie można przyjąć, że średni poziom umorzenia długów wynosi […] %.

(235)

Wszyscy pozostali wierzyciele, którzy zgodzili się na umorzenie długów, dokonali tego na poziomie 70 % (tj. 368 wierzycieli na całkowitą kwotę 33,4 mln EUR). Wierzyciele ci nie korzystali z żadnego przywileju ani zabezpieczenia, a więc nie znajdowali się w sytuacji porównywalnej z sytuacją wierzycieli z tytułu podatków i ubezpieczenia społecznego. W związku z tym, godząc się na umorzenie […] % długów polegających umorzeniu, Francja wyszła poza to, na co zgodzili się wierzyciele prywatni.

(236)

Francja wyjaśnia jednak, że zgoda na umorzenia długów na kwotę […] EUR pozwala na uniknięcie ewentualnej straty wynoszącej […] EUR. Różnica wynosząca […] EUR jest jednak nieznaczna w porównaniu z kwotami ostatecznie utraconymi ([…] EUR), w szczególności wobec niepewności straty na kwotę […] EUR. Wydaje się więc, ze rozwiązanie to nie jest zgodne z testem prywatnego inwestora.

(237)

W związku z powyższym kwota pomocy jest równa różnicy między poziomem umorzenia długów zastosowanym przez Francję ([…] % lub […] EUR) a poziomem umorzenia długów przez inwestorów prywatnych (70 % lub […] EUR), czyli wynosi […] EUR.

(238)

Środki wsparcia publicznego sprzyjają Kem One, zapewniając temu przedsiębiorstwu dodatkowe zasoby finansowe i pomagając mu w uniknięciu zaprzestania działalności. Pozwalają mu bowiem na utrzymanie silniejszej pozycji konkurencyjnej niż pozycja, którą przedsiębiorstwo miałoby w przypadku braku pomocy. Środki te grożą więc zakłóceniem konkurencji między podmiotami sektora PVC i na rynku produkcji chloru i wodorotlenku sodu.

(239)

Ponadto te różne sektory charakteryzuje intensywna wymiana handlowa między państwami członkowskimi na terytorium europejskim. Rynek PVC jest względnie skoncentrowany: pięć podmiotów, w tym Kem One, reprezentuje 90 % rynku, przy czym Kem One jest trzecim europejskim producentem PVC-S. Komisja miała już okazję stwierdzić, że zasięg geograficzny tego rynku pokrywa się przynajmniej z Europą Północno-Zachodnią, co powoduje względnie spójne warunki konkurencji na tym obszarze (18). Tym samym korzyść przyznana poprzez analizowane środki przedsiębiorstwu działającemu na rynku otwartym na konkurencję i względnie skoncentrowanym może zakłócać konkurencję i wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(240)

Uwzględniając przedstawione wyżej informacje, Komisja stwierdza, że wszystkie analizowane środki stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, której kwota całkowita wynosi 49,27 mln EUR.

(241)

Zakaz przyznawania pomocy państwa zawarty w art. 107 ust. 1 TFUE nie jest ani bezwzględny, ani bezwarunkowy. W szczególności art. 107 ust. 2 i 3 TFUE stanowią podstawy prawne pozwalającą uznać niektóre kategorie pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym. W niniejszym przypadku Komisja uważa, że zgłoszona pomoc przewidziana jedynie na rzecz Kem One ma na celu przywrócenie długoterminowej rentowności przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji.

(242)

Mimo wejścia w życie nowych wytycznych dnia 1 sierpnia 2014 r. przedmiotowa pomoc będzie analizowana w oparciu o wytyczne z 2004 r. Punkt 136 nowych wytycznych przewiduje bowiem, że środki, których zgłoszenie zostało zarejestrowane przez Komisję przed 1 sierpnia 2014 r. będą analizowane w świetle kryteriów obowiązujących w chwili dokonywania zgłoszenia. Ponieważ przedmiotowe środki zgłoszono dnia 30 lipca 2014 r. i zarejestrowano je przed dniem 1 sierpnia 2014 r., będą one analizowane w świetle wytycznych z 2004 r.

(243)

Tym samym należy sprawdzić, czy analizowane środki można traktować jako zgodne z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 TFUE przy zastosowaniu kryteriów określonych w wytycznych z 2004 r.

(244)

Zgodnie z planem naprawy i kontynuacji działalności zatwierdzonym przez sąd gospodarczy w Lyonie utworzono nową spółkę, K1, której celem było nabycie i posiadanie papierów wartościowych Kem One. K1 zapewnia więc ciągłość gospodarczą Kem One.

(245)

Komisja nie kwestionuje warunków kwalifikowalności Kem One do zastosowania wytycznych z 2004 r., do których odnoszą się władze francuskie. Kem One, będąc w stanie upadłości od 27 marca 2013 r., spełnia kryteria punktu 10 lit. c) wytycznych z 2004 r.

(246)

Punkt 17 wytycznych z 2004 r. stanowi, że „restrukturyzacja będzie się opierała na wykonalnym, spójnym i dalekosiężnym planie, którego celem jest przywrócenie długoterminowej rentowności przedsiębiorstwa. Restrukturyzacja zazwyczaj składa się z jednego lub kilku następujących elementów: reorganizacja i racjonalizacja działalności przedsiębiorstwa dla zwiększenia skuteczności, zazwyczaj zakładające wycofanie się z działalności przynoszącej straty, restrukturyzację istniejącej działalności, która może na nowo stać się konkurencyjna i, ewentualnie, dywersyfikację w kierunku nowych i rentownych rodzajów działalności. Restrukturyzacja finansowa (zastrzyk kapitału, umorzenie długów) powinna zazwyczaj towarzyszyć restrukturyzacji fizycznej. Operacje restrukturyzacyjne w rozumieniu niniejszych wytycznych nie mogą jednak być ograniczone do pomocy finansowej, która wyrówna straty bez usunięcia przyczyn tych strat”.

(247)

Ponadto w pkt 34 i nast. wytycznych z 2004 r. określono cechy, które musi posiadać plan restrukturyzacji w celu zapewnienia zgodności przyznanej pomocy z zasadami pomocy państwa.

(248)

W trakcie szczegółowego dochodzenia Komisja miała możliwość zbadania argumentów, które wysunęła Francja w swojej odpowiedzi dotyczącej decyzji o wszczęciu postępowania, w szczególności kwestii braku kosztów związanych z restrukturyzacją stanu zatrudnienia. Francja wyjaśniła, że na [90–110] miejsc pracy przewidzianych do likwidacji tylko [35–45] osób faktycznie odejdzie z przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo Arkema potwierdziło przejęcie [25–35] pracowników bez rekompensaty, przy czym tylko [1–15] pracowników musiało otrzymać odszkodowania od Kem One w łącznej kwocie […] mln EUR. Kwota ta została uwzględniona w prognozach odliczenia w rachunku zysków i strat na początku okresu restrukturyzacji. Pozostałe zlikwidowane stanowiska były stanowiskami dotychczas nieobsadzonymi.

(249)

Ponadto Francja i Kem One potwierdziły, że restrukturyzacja nie spowoduje żadnego dodatkowego kosztu.

(250)

Odpowiadając na wątpliwości wyrażone w decyzji o wszczęciu postępowania, Francja wyjaśniła, że dniem rozpoczęcia okresu restrukturyzacji jest dzień 5 lutego 2014 r., czyli dzień przejęcia działalności Kem One przez nowego akcjonariusza (przekazanie akcji Kem One Holding, wcześniejszej spółki dominującej Kem One, do K1, spółki holdingowej posiadającej akcje Kem One). Dniem zakończenia okresu restrukturyzacji jest dzień 31 grudnia 2016 r., tj. dzień, w którym zakończona zostanie realizacja projektu SAM. Do tego dnia wszystkie działania planu restrukturyzacji zostaną wdrożone.

(251)

Okres trwania planu restrukturyzacji jest więc krótszy niż trzy lata, co jest zgodne z wymogiem pkt 35 wytycznych z 2004 r., który przewiduje, że okres trwania planu restrukturyzacji musi być „możliwie najkrótszy”. Plan restrukturyzacji może zatem przywrócić rentowność Kem One w rozsądnych ramach czasowych.

(252)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła wątpliwości dotyczące niektórych elementów scenariuszy przywracania długoterminowej rentowności przedstawionych przez władze francuskie. Zauważyła w szczególności, że w scenariuszu podstawowym, jeżeli chodzi do przywrócenie płynności, na koniec 2020 r. przewidywano utrzymanie tylko niewielkiej nadwyżki poziomu płynności. Wyniki pod względem poziomu płynności były znacznie gorsze w scenariuszu pesymistycznym, w którym poziom płynności był ujemny i wynosił [– 100 do – 150] mln EUR w 2020 r.

(253)

Osoby trzecie w dużym stopniu podzieliły wątpliwości Komisji wyrażone w decyzji o wszczęciu postępowania.

(254)

Komisja stwierdza, że w odpowiedzi dotyczącej decyzji o wszczęciu postępowania władze francuskie przekazały uściślenia i uaktualnienia dotyczące pierwotnych założeń biznesplanu.

(255)

Francja potwierdziła najpierw, że potrzeba i uzyskanie pożyczki bankowej w kwocie [60–70] mln EUR były hipotetyczne oraz że taka pożyczka w każdym razie nie zostanie zaciągnięta przed 2016 r. Ze względu na niepewność dotyczącą zarówno samego uzyskania pożyczki, jak i momentu jej uzyskania oraz warunków jej udzielenia Komisja uważa, że tej hipotetycznej pożyczki w kwocie [60–70] mln EUR nie należy uwzględniać w analizie przywrócenia rentowności. W związku z tym na wniosek Komisji władze francuskie przekazały prognozy finansowe oparte na założeniach pesymistycznych, pośrednich i optymistycznych nieuwzględniające pożyczki bankowej.

(256)

Komisja zauważa następnie, że projekt inwestycyjny związany z restrukturyzacją przebiega lepiej niż przewidziano we wstępnych prognozach. Przewidywana wartość inwestycji wynosząca [150–250] mln EUR została zmniejszona o [15–25] mln EUR. Jej realizacja została także przyspieszona, a zakończenie przewiduje się czwarty kwartał 2016 r., czyli cztery do pięciu miesięcy wcześniej w stosunku do planowanego terminu. To przyspieszenie umożliwia oszczędność szacowaną na kwotę [10–20] mln EUR. W związku z tym w ramach scenariusza podstawowego poziom płynności poprawia się o [30–40] mln EUR. W ramach scenariusza pesymistycznego wpływ na poziom płynności utrzymuje się w tych samych proporcjach i skutkuje płynnością ujemną na poziomie [70–80] mln EUR.

(257)

Ponadto Komisja stwierdza, że Kem One odnotowało w 2014 r. ogólny wzrost wyprodukowanych i sprzedanych ilości o […] % w stosunku do 2013 r., przy czym wzrost ten jest zbliżony do przeszłych poziomów produkcji z lat 2007–2008 oraz do poziomu docelowego przewidzianego w planie restrukturyzacji na lata 2017–2018. To zwiększenie wolumenu produkcji PVC i wodorotlenku sodu wynika ze stopniowego wprowadzania planu restrukturyzacji i braku incydentów technicznych w zakładach produkcyjnych.

(258)

Ponadto z powodu ciągłego spadku ceny baryłki ropy naftowej w 2014 r., a tym samym cen etylenu, w połączeniu ze spadkiem ceny wodorotlenku sodu Kem One zarejestrowało większy spadek obrotów niż prognozowano. Komisja zauważa jednak, że ten spadek obrotów nie powoduje zmniejszenia marż przedsiębiorstwa, ponieważ ceny surowców niezbędnych do produkcji PVC spadają w podobnych proporcjach, a nawet bardziej.

(259)

Komisja stwierdza zatem, że informacje przekazane przez władze francuskie w następstwie decyzji o wszczęciu postępowania pozwalają na potwierdzenie wiarygodności przywrócenia długoterminowej rentowności Kem One. Planowane środki restrukturyzacyjne zgodnie z wymogami wytycznych z 2004 r. mają na celu dokończenie niezbędnego przekształcenia Kem One w strukturę przemysłową bardziej zintegrowaną pionowo, a więc bardziej skuteczną pod względem rentowności, dzięki projektowi SAM i ograniczeniu kosztów produkcji związanych z zaopatrzeniem w surowce.

(260)

Punkt 38 wytycznych z 2004 r. stanowi, że „[a]by zapewnić minimalizację negatywnych skutków dla warunków wymiany handlowej, tak aby pozytywne efekty przeważały nad negatywnymi, należy wprowadzić środki wyrównawcze. W przeciwnym razie pomoc będzie uznawana za »sprzeczną z interesem wspólnym« i dlatego niezgodną ze wspólnym rynkiem”. Punkt 39 wytycznych z 2004 r. stanowi, że „[ś]rodki te mogą polegać na zbyciu aktywów, ograniczeniu zdolności produkcyjnych lub udziału w rynku oraz ograniczeniu barier wejścia na dane rynki”.

(261)

Celem środków wyrównawczych jest więc umożliwienie ograniczenia wpływu środków pomocy na rynkach, na których obecny jest beneficjent, jednak bez naruszania struktury konkurencji na tych rynkach ani docelowej rentowności beneficjenta.

(262)

Punkt 40 wytycznych z 2004 r. stanowi, że środki wyrównawcze „powinny zostać wprowadzone w szczególności na rynku (rynkach), na których przedsiębiorstwo będzie miało znaczącą pozycję po restrukturyzacji”. Jak wyjaśniono w sekcji 2.1 niniejszej decyzji, Kem One prowadzi głównie działalność na rynku PVC, a w szczególności zwykłego PVC-S i PVC-E oraz zajmuje stosunkowo znaczącą pozycję we Francji i we Włoszech.

(263)

W pkt 39 wytycznych z 2004 r. wyjaśnia się jednak, że „[w] ramach oceny stosowności środków wyrównawczych Komisja uwzględni strukturę rynku i warunki konkurencji, aby zapewnić, że żaden środek nie prowadzi do szkód w strukturze rynku, poprzez na przykład pośredni wpływ na utworzenie się monopolu lub wyraźnego oligopolu. Jeżeli państwo członkowskie potrafi udowodnić, że tego typu sytuacja mogłaby zaistnieć, środki wyrównawcze powinny zostać ustalone w taki sposób, aby jej uniknąć”.

(264)

Jeżeli chodzi o strukturę rynku, rynek PVC zasadniczo charakteryzuje się koniecznością pionowej integracji podmiotów w celu kontrolowania całego łańcucha i utrzymania konkurencyjności. Komisja w decyzji INEOS/Solvay/JV zwróciła uwagę na konieczność dysponowania przez dany podmiot autonomiczną i zintegrowaną strukturą produkcji.

(265)

W szczególność w decyzji INEOS/Solvay/JV Komisja musiała ocenić istnienie kilku modeli przedsiębiorstw o różnym stopniu integracji w sektorze PVC. Zauważa ona w związku z tym, że modele nieumożliwiające integracji pionowej od PVC do chloru stanowią wyjątki w Europie i że „the current competitive landscape indicates that full vertical integration is the general trend in the industry” („obecny kontekst konkurencyjny wskazuje, że pełna integracja pionowa stanowi ogólną tendencję w tej branży”).

(266)

Jeżeli zaś chodzi o wprowadzanie rozwiązań „podobnych do integracji” poprzez łączenie różnych podmiotów preferencyjnymi umowami na dostawy, szereg przykładów z przeszłości, w tym niektóre dotyczące spółki Kem One, potwierdza ryzyko związane z taką strukturą opierającą się na zewnętrznej dostawie kluczowych surowców.

(267)

Znaczenie integracji pionowej dla podmiotów prowadzących działalność na rynku PVC zostało potwierdzone przez zobowiązania proponowane przez strony zgłaszające i zaakceptowane przez Komisję w sprawie INEOS/Solvay/JV. Strony zobowiązały się do zbycia zintegrowanego pionowo składnika aktywów, aby zapewnić jego rentowność na rynku i rozwiązać problemy w zakresie konkurencji zidentyfikowane przez Komisję na rynku PVC-S.

(268)

Ponadto w przeszłości na rynek PVC próbowało wejść kilku niezależnych producentów PVC niezintegrowanych pionowo, jednak bez powodzenia.

(269)

Dodatkowo, jeżeli istnieje geograficzne oddzielenie między jednostkami pionowego łańcucha, transport VCM jest wyjątkowo kosztowny z powodu charakteru tego produktu (bardzo toksyczny skroplony gaz), niezależnie od rodzaju transportu (kolejowego, drogowego, morskiego). Wysokie koszty transportu (około 10 % wartości produktu) znacznie pogarszają sytuację w przypadku niewielkich marż, co Komisja zaznaczyła w pkt 1452 decyzji INEOS/Solvay/JV: „As regards imports from other areas, VCM transport costs seem to constitute a major hurdle. IHS, a global information company that provides, among other things, monthly and annual indexes, reports and news related to the vinyl industry, talks about »prohibitive freight rates«. This is not surprising, as VCM is a chemical product that is hazardous and difficult to transport, as acknowledged by the Notifying Parties (Jeżeli chodzi o przywóz z innych stref, wydaje się, ze koszty transportu VCM stanowią poważną przeszkodę. IHS, globalna firma informacyjna, która dostarcza między innymi miesięczne i roczne wskaźniki, sprawozdania i informacje dotyczące sektora winylu, mówi o »zaporowych kosztach transportu«. Nie jest to bynajmniej zaskakujące, skoro VCM jest niebezpiecznym i trudnym do przewożenia produktem chemicznym, jak uznały strony notyfikujące”.).

(270)

Ponadto można zauważyć, że podstawowy środek wyrównawczy zaproponowany przez INEOS dotyczy zaprzestania działalności całego łańcucha produkcji w Lavéra, w tym w zakładów na niższym szczeblu. Wynika z tego, że wszystkie podmioty na rynku, w tym konkurenci Kem One, rozumieją, że rentowność na rynku zależy od integracji pionowej.

(271)

W związku z tym wydaje się, że środek wyrównawczy polegający na zamknięciu jednego z zakładów produkcyjnych PVC należących do Kem One (na przykład zakładu w Balan lub w Berre) nie jest rentownym rozwiązaniem. Wobec braku wewnętrznego dostępu do surowców z etapów wyższego szczebla (chlor, etylen) nabywca byłby bowiem zmuszony do zawarcia umów na dostawę z Kem One, co postawiłoby go w sytuacji niedopuszczalnej z punktu widzenia zarówno jego niezależności handlowej, jak i jego zdolności do wywierania rzeczywistej presji konkurencyjnej. Ponadto pozbawienie Kem One jednego z jego zakładów wyższego szczebla zdestabilizowałoby cały łańcuch produkcji, odbierając wewnętrzne możliwości zbytu jego zakładom produkującym chlor i etylen na wyższym szczeblu.

(272)

W sprawie INEOS/Solvay/JV Komisja podkreśliła niepewność w odniesieniu do kwestii, czy Kem One może być agresywnym konkurentem wobec wspólnego przedsiębiorstwa INEOS i Solvay ze względu na trudna sytuację Kem One i brak pewności co do powodzenia realizacji analizowanego planu restrukturyzacji. Komisja zauważyła jednak, że zmniejszenie zdolności produkcyjnej Kem One będzie oznaczać zwiększenie udziału w rynku wspólnego przedsiębiorstwa INEOS i Solvay, podczas gdy wdrożenie planu restrukturyzacji może skutkować ograniczeniem zachęt Kem One do znacznego zwiększenia jego produkcji w odpowiedzi na wzrost cen wspólnego przedsiębiorstwa. Ponadto Komisja w swojej ocenie sytuacji na rynku pod względem konkurencji w następstwie połączenia przyjęła podejście zachowawcze, uznając, że Kem One zachowa w pełni swoją siłę konkurencyjną (19).

(273)

W tych warunkach przekształcenie struktury Kem One poprzez zmniejszenie jego sprzedaży na rynku PVC lub znaczną zmianę jego obszaru działalności zachwiałoby równowagę rynku PVC, jaka powstała po utworzeniu wspólnego przedsiębiorstwa INEOS i Solvay i po wypełnieniu zobowiązań podjętych przez strony na etapie rozpatrywania transakcji (20).

(274)

Mimo wykonania zobowiązań przyjętych w decyzji INEOS/Solvay/JV, które spowodowało likwidowało poziome dublowanie się działalności przedsiębiorstw INEOS i Solvay na rynku PVC-S w Europie Północno-Zachodniej, wspólne przedsiębiorstwo INEOS i Solvay pozostaje bowiem zdecydowanie najważniejszym podmiotem na rynku z udziałem w rynku wynoszącym [30–40] % w 2012 r. W związku z tym zobowiązanie Kem One do zbycia aktywów spowodowałoby znaczne jego osłabienie i zmniejszenie presji konkurencyjnej, którą może ono wywierać na wspólne przedsiębiorstwo INEOS i Solvay.

(275)

Środek wyrównawczy polegający na podzieleniu działalności Kem One w zakresie PVC-S na dwa podmioty zintegrowane pionowo poprzez sprzedaż jednego zakładu produkcyjnego PVC-S (Balan lub Berre) wraz z zakładem produkcyjnym surowców (zakład produkcyjny w Fos-sur-Mer) przyniósłby bowiem korzyść w postaci zachowania pionowej integracji produkcji PVC-S. Rozwiązanie takie pozbawiłoby jednak Kem One około […] % jego działalności w obszarze PVC-S i osłabiło jego zdolność do konkurowania z wspólnym przedsiębiorstwem INEOS i Solvay. Rozwiązanie takie, ze względu na jego zakres, może więc naruszyć strukturę rynku PVC-S powstałą w wyniku utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa INEOS i Solvay oraz sprawić, że niewystarczające okażą się zobowiązania wdrożone w celu zaradzenia problemom w zakresie konkurencji spowodowanym połączeniem i zapewnienia efektywnej konkurencji na rynku PVC-S.

(276)

Dodatkowo tego rodzaju środek wyrównawczy podważałby przywrócenie rentowności Kem One. Ponadto środek taki mógłby okazać się nieproporcjonalny zarówno pod względem kwoty pomocy otrzymanej przez przedsiębiorstwo (około 10 razy mniejszej), jak i kosztów restrukturyzacji (około 100 mln EUR mniejszych).

(277)

Zainteresowane strony podkreśliły występowanie sytuacji nadmiernej zdolności produkcyjnej na europejskim rynku PVC. Przywołały w związku z tym pkt 42 wytycznych z 2004 r., który stanowi: „[k]iedy beneficjent działa na rynku, na którym występuje długoterminowa strukturalna nadprodukcja, rozumiana w kontekście wielosektorowych ram wspólnotowych dla pomocy regionalnej dla dużych inwestycji, ograniczenie zdolności produkcyjnej przedsiębiorstwa lub jego udział w rynku musi wynosić 100 %”.

(278)

W decyzji INEOS/Solvay/JV Komisja faktycznie stwierdziła występowanie sytuacji nadmiernej zdolności produkcyjnej na europejskim rynku PVC. Komisja podkreśla jednak dwie kwestie:

(279)

Tymczasem od 2012 r. Komisja stwierdza, że wiele wskaźników wyraźnie wskazuje, iż sytuacja nadmiernej zdolności produkcyjnej na europejskim rynku PVC uległa zmianie.

(280)

Obliczanie nadmiernej zdolności produkcyjnej. Komisja podkreśla przede wszystkim fakt, że o ile nadmierna zdolność produkcyjna faktycznie występowała w przeszłości, to wydaje się, że zainteresowane osoby trzecie przeceniają jej rozmiary. Faktyczna zdolność produkcyjna danego podmiotu obecnego na rynku zależy bowiem ostatecznie od sezonowości sprzedaży (sprzedaż PVC-S w Europie spada w sierpniu i w grudniu). Ponadto zaplanowane przestoje produkcji w celach konserwacji, spowolnienie produkcji chloru w okresach zimowych oraz wysoki koszt energii elektrycznej powodują, że zdolność produkcyjna bardzo rzadko wykorzystywana jest w 100 %. Ponadto działalność przemysłowa w zakresie produkcji PVC charakteryzuje się epizodycznym występowaniem incydentów produkcyjnych i braków zaopatrzenia w surowce. Dodatkowo wolna zdolność produkcyjna nie podlega sumowaniu ze względu na czynniki związane z odległościami i kosztami transportu, które są znaczne nawet w samej Europie.

(281)

W rzeczywistości faktyczna produkcja PVC rzadko przekracza w skali rocznej 90 % zdolności produkcyjnej deklarowanej przez wszystkich producentów.

(282)

Według danych FIDES (wewnętrznych statystyk branżowych) w 2014 r. nominalna zdolność produkcyjna PVC dla Europy Zachodniej i Środkowej wynosiła [6 000–7 000] kt, a produkcja faktyczna [5 000–6 000] kt, co wskazuje na poziom wykorzystania zdolności nominalnej wynoszący [80–90] %. Faktyczna nadwyżka zdolności produkcyjnej w 2014 r. jest więc na tym rynku ograniczona. Komisja zauważa ponadto, że poziom wykorzystania zdolności produkcyjnej PVC-S wynosi również około 84,3 % w Stanach Zjednoczonych [według danych IHS, jednej z najważniejszych na rynku specjalistycznych firm analitycznych wraz z ICIS (Independent Chemical Information Services)].

(283)

Nadmierna zdolność produkcyjna na rynku PVC-S. Od lata 2014 r. szereg czynników miało wpływ na podaż na rynku europejskim. Po pierwsze osłabienie euro wraz ze znacznym spadkiem cen ropy naftowej znacznie przyczyniło się do wzrostu wywozu (do Turcji, Indii, Afryki Północnej). Te rynki wywozowe są bowiem łatwo dostępne dla producentów europejskich; np. w przypadku Kem One koszt transportu PVC-S z jego fabryki w Berre do Turcji wynosi […] EUR/t wobec […] EUR/t do Niemiec i Europy Północnej. W związku z tym cały wywóz Kem One w pierwszym kwartale 2015 r. wyniósł więc […] kt, wzrastając w stosunku do tego samego okresu sprzed rok o ([…] kt). W sprawozdaniu IHS z marca 2015 r. podkreślono tę zmianę sytuacji europejskich producentów PVC. Wskazano w nim, że w 2009 r. wywóz producentów PVC-S mających siedzibę w Europie Zachodniej stanowił 19 % produkcji wobec 30 % na koniec 2014 r. Zmiany te są źródłem rosnącego napięcia dostępnej zdolności produkcyjnej – co stanowi sytuację dokładnie odwrotną w stosunku do nadmiernej zdolności produkcyjnej na danym rynku – przy czym nie wywiera to presji konkurencyjnej na wspólne przedsiębiorstwo INEOS i Solvay. Napięcie to ten spowodowało wzrost cen sprzedaży na początku 2015 r. Ponadto spadek podaży na rynku europejskim zwiększa siłę negocjacyjną producentów PVC. Sytuację te opisano w artykule ICIS z dnia 10 kwietnia 2015 r., opierając analizę na wypowiedziach klientów na rynku: „One buyer said that with European market seeing low imports, production difficulties and an increase in demand, April will be a month in which producers potentially can break long standing records for margin improvements” („jeden z nabywców oświadczył, że ponieważ na rynku europejskim występuje sytuacja niewielkiego przywozu, trudności związanych z produkcją i wzrostu popytu, kwiecień będzie miesiącem, w trakcie którego producenci będą mogli pobić bardzo stare rekordy w zakresie zwiększania marży”). Sytuacja ta doprowadziła producentów do objęcia dużych klientów kwotami i do zwiększenia cen sprzedaży. W tych warunkach podział Kem One lub trwałe zmniejszenie jego sprzedaży wzmocniłyby tylko siłę konkurencyjną wspólnego przedsiębiorstwa INEOS i Solvay ze szkodą dla konkurencji na rynkach pozaeuropejskich.

(284)

W związku z tym Komisja stwierdza, że zainteresowane strony w swojej analizie stanu nadmiernej zdolności produkcyjnej na rynku nie uwzględniły w wystarczającym stopniu zmian na rynku PVC od czasu decyzji INEOS/Solvay/JV, podczas gdy zmiany ta mogą wywołać sytuację, w której wywóz strategicznie skierowany do państw trzecich i zmiana ukierunkowania produkcji mogą w warunkach osłabionej konkurencji spowodować podniesienie cen ze szkodą dla klientów znajdujących się w Europie Zachodniej.

(285)

Na wstępie należy zauważyć, że w pkt 39 wytycznych z 2004 r. nie zawarto zamkniętego wykazu możliwych środków wyrównawczych, lecz ograniczono się do wymienienia kilku z rozwiązań uznanych a priori za dopuszczalne, nie ograniczając jednak uprawnień Komisji w zakresie przyjęcia środków wyrównawczych nie znajdujących się na w tym wyliczeniu.

(286)

W wyniku postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdziła, że następujące środki są odpowiednimi środkami wyrównawczymi:

(287)

Te trzy środki wyrównawcze mogą zrównoważyć niekorzystny wpływ środków pomocy na warunki wymiany handlowej poprzez uniemożliwienie Kem One korzystania z otrzymanej pomocy w celu zwiększenia jego obecności zarówno na rynku PVC, jak i na innych rynkach, na których prowadzi ono działalność.

(288)

Ograniczenie przez okres […] od dnia przyjęcia niniejszej decyzji nominalnej zdolności produkcyjnej w zakresie chloru ([600–700] kt rocznie) i wodorotlenku sodu ([600–700] kt rocznie poza zużyciem na potrzeby własne) w zakładach w Fos-sur-Mer i w Lavéra. Środek ten oznacza już „zmniejszenie” faktycznej produkcji chloru o […] kt w stosunku do faktycznej zdolności produkcyjnej Kem One przewidzianej po zakończeniu realizacji projektu SAM. Obecny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnej chloru i wodorotlenku sodu wynosi [80–90] % ([85–95] % odpowiada zwykłemu poziomowi praktycznego wykorzystania pomniejszonemu o około [5–15] % z powodu wyjątkowego incydentu, który miał miejsce w zakładzie w Fos-sur-Mer w czerwcu 2014 r.). Wykorzystanie zdolności produkcyjnej w [90–100] % w 2015 r. i 2016 r. odpowiada […] kt rocznie. Ten poziom wykorzystania powinien wzrosnąć do [85–95] % po konwersji instalacji do elektrolizy chloru/wodorotlenku sodu w Lavéra ze względu na większą niezawodność, co przyczyni się do osiągnięcia faktycznej produkcji chloru na poziomie przewidzianym w biznesplanie, tj. […] kt rocznie. Należy jednak zauważyć, że produkcja nowej instalacji do elektrolizy membranowej może być o [5–15] % większa niż produkcja „nominalna” wynosząca […] kt rocznie poprzez zwiększenie natężenia prądu elektrycznego z […] do […] kA/m2. Kem One przyjęło ten wariant techniczny i wynegocjowało z dostawcą zakup odpowiedniego sprzętu w taki sposób, aby ułatwić późniejsze zwiększenie wielkości produkcji zgodnie z oczekiwanym wzrostem na rynku chloru w 2017 r. i w następnych latach.

(289)

Jeżeli bowiem uwzględnia się wszystkie możliwości zbytu chloru Kem One dzięki jego produkcji niższego szczebla (PVC-S, masy PVC, chlorowanego PVC i chlorometanów), Kem One ma wystarczającą zdolność produkcyjną, aby zagospodarować produkcję chloru wynoszącą […] kt rocznie. Ponadto prognozy wzrostu Kem One ze względu na popyt na chlor i na wodorotlenek sodu w Europie Zachodniej wynoszą odpowiednio […] % i […] % rocznie (23). Ograniczenie zdolności produkcyjnej uniemożliwi więc Kem One rozwój jego produkcji chloru do [600–700] kt rocznie w ramach produkcji faktycznej, co pozwoli mu zbliżyć się do nasycenia jego wszystkich potencjalnych możliwości zbytu, tj. osiągnąć maksymalny poziom wykorzystania chloru w ramach jego aktywów niższego szczebla. Ostatecznie ograniczenie nominalnej zdolności produkcyjnej chloru do [600–700] kt rocznie, tj. doprowadzenie do faktycznej oczekiwanej produkcji chloru na poziomie […] kt rocznie, pozbawia Kem One możliwości uczestniczenia we wzroście na rynku wodorotlenku sodu, co oznacza utratę korzyści na poziomie około […] % w odniesieniu do wzrostu sprzedaży w […]. Udział Kem One w rynku w obszarze wodorotlenku sodu w Europie Zachodniej, szacowany na [5–15] %, osiągnie poziom [5–15] %.

(290)

Ponadto środek ten uniemożliwiłby Kem One zwiększenie jego własnych możliwości zbytu i udziału w rynku w Europie lub w wywozie w zakresie pochodnych chloru, tj. PVC-S, PVC-E (lub masy PVC), PVC-C (lub chlorowanego PVC) i chlorometanów oraz, w mniejszym stopniu, chloru płynnego. Utrata korzyści wynosi około […] kt chloru na […]. Dla przykładu […] kt chloru pozwala na wytworzenie […] kt PVC-S, dzięki czemu udział w rynku Kem One mógłby zmienić się z [10–20] % do [10–20] %, przy uwzględnieniu poziomu sprzedaży PVC Kem One ([…] kt rocznie) i wielkości rynku PVC-S dostępnego dla producentów europejskich ([…] Mt).

(291)

Ograniczenie udziału Kem One i jego obecnych lub przyszłych spółek zależnych w rynku PVC-S na obszarze Europy Północno-Zachodniej (tj. łącznie w Belgii, Danii, Niemczech, Francji, Irlandia, Luksemburg, Niderlandach, Szwecji, Zjednoczonym Królestwie i Norwegii) do poziomu [10–20] % w ujęciu ilościowym przez okres […] od dnia przyjęcia niniejszej decyzji (24). Jeżeli chodzi o PVC-S (w tym PVC-M lub PVC polimeryzujący w masie z Saint-Fons, który jest z nim utożsamiany na rynku), Kem One posiada nominalną zdolność produkcyjną wynosząca […] kt rocznie, co stanowi blisko […] % całkowitej zdolności produkcyjnej w Europie Zachodniej ([…] Mt rocznie).

(292)

[…]

(293)

Połączenie tych działań przemysłowych i handlowych powinno doprowadzić do znacznego zwiększenia ilości sprzedawanych na tym obszarze geograficznym (około […] Kt), aby udziału w rynku PVC-S przedsiębiorstwa na tym obszarze osiągnął poziom [10–20] %.

(294)

Komisja uważa zatem, że ograniczenie udziału w rynku Kem One do [10–20] % (ilości) na rynku PVC-S […] od dnia przyjęcia niniejszej decyzji w obszarze Europy Północno-Zachodniej pozwoliłoby zapewnić, aby środki pomocy nie były wykorzystane przez Kem One w ramach jego działalności handlowej na tym obszarze. Ograniczenie to pozwala także na złagodzenie skutków pomocy i uniknięcie ryzyka nadmiernego zakłócania konkurencji. Ponadto włączenie do tego obszaru geograficznego Francji, gdzie Kem One ma swoje główne miejsce prowadzenia działalności przemysłowej i handlowej w zakresie PVC-S, odpowiada wymogom orzecznictwa w zakresie środków wyrównawczych (25). Rozwiązanie to przynosi także korzyść w postaci utrzymania presji konkurencyjnej na wspólne przedsiębiorstwo INEOS i Solvay, które jest głównym podmiotem na rynku PVC-S w Europie Północno-Zachodniej (26), a jednocześnie nie zamraża jednak sytuacji pod względem konkurencji przez zbyt długi okres.

(295)

W związku z powyższym Komisja uznaje, że te czasowe ograniczenia są faktycznie środkami bardziej odpowiednimi niż zbycie aktywów, aby uniknąć nadmiernego zakłócania konkurencji przez przedmiotową pomoc przy jednoczesnym utrzymaniu presji konkurencyjnej na rynku PVC-S w Europie Północno-Zachodniej.

(296)

Zakaz nabywania. Zakaz ten dotyczy nie tylko Kem One, lecz także każdej osoby fizycznej lub prawnej, która sprawuje obecnie lub będzie sprawowała w ciągu […] w przyszłości kontrolę nad Kem One w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia UE w sprawie koncentracji, który stanowi, że „[p]odstawę kontroli stanowią prawa, umowy lub jakiekolwiek inne środki, które oddzielnie bądź wspólnie i uwzględniając okoliczności faktyczne lub prawne, dają możliwość wywierania decydującego wpływu na przedsiębiorstwo, w szczególności przez: a) własność lub prawo użytkowania całego lub części aktywów przedsiębiorstwa; b) prawa lub umowy przyznające decydujący wpływ na skład, głosowanie lub decyzje organów przedsiębiorstwa”. Zatem ani Kem One ani podmioty, które będą sprawowały nad nim kontrolę, nie będą w stanie wykorzystać pomocy udzielonej przez Francję niezgodnie z przeznaczeniem w celu zwiększenia ich udziału w rynku ze szkodą dla podmiotów, które nie otrzymały subwencji publicznych.

(297)

Zakaz nie będzie dotyczył transakcji nabycia (i) które są niezbędne do przywrócenia rentowności Kem One i (ii) które nie stanowią obejścia obowiązku ograniczenia skutków pomocy do ścisłego minimum niezbędnego do realizacji celów planu restrukturyzacji Kem One. Nabycie nie będzie mogło mieć miejsca dopóki Komisja nie uzna, że warunki przewidziane w pkt (i) i (ii) są spełnione. Należy powiadomić Komisję o zamiarze dokonania nabycia i przekazać Komisji informacje pozwalające jej na dokonanie oceny, czy te warunki są spełnione, w wystarczającym terminie.

(298)

Punkt 49 wytycznych z 2004 r. stanowi, że „Komisja otrzymuje potwierdzenie, że plan restrukturyzacji jest właściwie wdrażany, poprzez regularne szczegółowe sprawozdania przekazywane przez dane państwo członkowskie”.

(299)

W niniejszym przypadku, biorąc pod uwagę wielkość przedmiotowej pomocy, charakter środków wyrównawczych niezbędnych do zapewnienia zgodności pomocy z zasadami pomocy państwa, cel związany z przywróceniem rentowności Kem One oraz sytuację na odnośnym rynku pod względem konkurencji, Komisja uważa, że konieczne jest, aby Francja przekazywała jej sprawozdania półroczne uwzględniające następujące elementy:

(300)

Sprawozdania te należy dostarczyć w czasie […] od dnia przyjęcia niniejszej decyzji. Pierwsze sprawozdanie musi wpłynąć do Komisji w ciągu sześciu miesięcy od dnia przyjęcia niniejszej decyzji.

(301)

Podsumowując, jeżeli chodzi o unikanie nadmiernego zakłócania konkurencji spowodowanego środkami pomocy, uwzględniając obecność wspólnego przedsiębiorstwa INEOS/Solvay, które jest podmiotem znacznie silniejszym na rynku PVC-S, oraz fakt, że bardziej drastyczne środki wyrównawcze w formie zbycia aktywów, o którym mowa w pkt 39 wytycznych z 2004 r., mogłyby zagrozić rentowności Kem One i osłabić jego siłę konkurencyjną, co byłoby szkodliwe dla struktury i wyniku konkurencji na rynku, a także biorąc pod uwagę, że środki wyrównawcze analizowane w sekcji 6.2.4 niniejszej decyzji wystarczające złagodzenie skutków zakłócenia konkurencji spowodowanego pomocą i w okolicznościach niniejszej sprawy odpowiednie zaradzenie temu zakłóceniu konkurencji oraz że środki te będą oceniane w regularnych sprawozdaniach łącznie z sytuacją rynku pod względem konkurencji, Komisja uznaje wspomniane środki wyrównawcze za odpowiednie.

(302)

Punkt 43 wytycznych z 2004 r. stanowi: „[k]wota i intensywność pomocy muszą być ograniczone do ścisłego minimum kosztów restrukturyzacji koniecznych, aby umożliwić podjęcie restrukturyzacji w świetle istniejących zasobów finansowych przedsiębiorstwa, jego akcjonariuszy lub grupy kapitałowej”. Punkt 44 wytycznych z 2004 r. stanowi: „Komisja zwykle uzna za odpowiednie następujące wkłady w restrukturyzację: […] 50 % w przypadku dużych przedsiębiorstw”.

(303)

Przede wszystkim informacje zgromadzone w następstwie wszczęcia postępowania nie pozwoliły uzasadnić włączenia pożyczki w kwocie [60–70] mln EUR do wkładu własnego Kem One. Francja potwierdziła bowiem hipotetyczny i niepewny charakter pożyczki, podkreślając, że w każdym razie nie zostanie ona zaciągnięta przed 2016 r. Pożyczka ta nie spełnia więc warunku faktycznego wkładu własnego beneficjenta określonego w wytycznych z 2004 r. Tym samym Komisja uważa, że nie jest zasadne uwzględnianie jej w obliczeniach.

(304)

Postępowanie wyjaśniające Komisji pokazało, że zasoby, które należy uwzględnić do obliczenia wkładu własnego Kem One do kosztów restrukturyzacji są następujące:

Tabela 4

Źródła wkładów prywatnych przewidziane w planie restrukturyzacji według Komisji

(305)

W trakcie postępowania wyjaśniającego pojawiło się wiele nowych elementów. Przede wszystkim, jeżeli chodzi o finansowanie własne Kem One, dotychczasowy wkład Kem One na rzecz projektu modernizacji wynosi tylko 18 mln EUR. Hipotetyczny charakter płatności w zakresie pozostałej kwoty uniemożliwia zakwalifikowanie tej kwoty jako wkładu własnego. Ponadto factoring [podmiotu prywatnego 2] obejmuje ostatecznie kwotę [55–65] mln EUR (wobec pierwotnie przewidzianej kwoty [40–50] mln EUR) w wyniku negocjacji między Kem One a [podmiotem prywatnym 2].

(306)

Koszt restrukturyzacji szacuje się jest na 222 mln EUR. Wkład własny Kem One do tej restrukturyzacji stanowi więc 60 % kosztów restrukturyzacji.

(307)

W związku z tym można uznać, że pomoc jest ograniczona do minimum i nie ma konieczności określania charakteru umorzeń długów, na które zgodzili się wierzyciele prywatni.

(308)

Zgodnie z pkt 72 i nast. wytycznych z 2004 r. pomoc na restrukturyzację może zostać przyznana przedsiębiorstwu tylko jeden raz w ciągu dziesięciu lat.

(309)

Francja wyjaśniła w swojej notyfikacji, że ani Kem One ani grupa, do której należy, dotychczas nie skorzystały z pomocy w celu ratowania lub restrukturyzacji.

(310)

W związku z tym obowiązek przestrzegania zasady „pierwszy i ostatni raz” jest dochowany.

(311)

Komisja uznaje, że przedmiotowe środki pomocy można uznać za zgodne z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, pod warunkiem zastosowania środków wyrównawczych wymienionych w sekcji 6.2.4.3 niniejszej decyzji oraz przedstawienia Komisji sprawozdań przewidzianych w sekcji 6.2.4.4 niniejszej decyzji w wyznaczonych terminach,

a)

są konieczne w celu przywrócenia rentowności Kem One; oraz

b)

nie stanowią obejścia obowiązku ograniczenia skutków pomocy do ścisłego minimum niezbędnego do realizacji celów planu restrukturyzacji Kem One.

a)

właściwe wdrożenie planu restrukturyzacji, wraz z oceną realizacji celu związanego z przywróceniem rentowności Kem One;

b)

wszelkie przydatne informacje dotyczące przestrzegania warunków określonych w art. 2, a w szczególności zmian sytuacji w zakresie udziału w rynku Kem One na rynku, o którym mowa w art. 2 ust. 2;

c)

sytuację pod względem konkurencji na rynku PVC oraz na rynkach wyższego i niższego szczebla w EOG z uwzględnieniem w szczególności udziału w rynku i zdolności produkcyjnej podmiotów, zmian w strukturze rynków, zmian cen i wszystkich innych informacji przydatnych Komisji do celów właściwego zrozumienia sytuacji.

1.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/42

(1)

W związku z faktem, że, na podstawie rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1374/2014 w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej w odniesieniu do instytucji ubezpieczeniowych (EBC/2014/50) (2), z początkiem okresu sprawozdawczego rozpoczynającego się wraz z pierwszym kwartałem 2016 r. wymogom sprawozdawczości statystycznej będą podlegać instytucje ubezpieczeniowe, konieczna jest aktualizacja w zakresie sporządzania statystyki monetarnej i finansowej. Konieczne jest zatem rozpoczęcie sporządzania statystyk dotyczących instytucji ubezpieczeniowych (IU) w zakresie wskazanym w wytycznych EBC/2014/15 (3).

(2)

Odpowiednich zmian wymagają wytyczne EBC/2014/15.

1)

w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

KBC przekazują pozycje, o których mowa w art. 3–26a, zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II oraz zgodnie ze standardami sprawozdawczości elektronicznej określonymi w załączniku III. EBC informuje KBC, do dnia 1 września każdego roku, o dokładnych terminach przekazywania danych, w formie kalendarza sprawozdawczego na następny rok.”;

2)

w art. 25 do ust. 1 dodaje się fragment w brzmieniu:

„Aby umożliwić utworzenie i prowadzenie listy IU do celów statystycznych, o której mowa w art. 3 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50) (*), należy zbierać w RIAD zmienne określone w załączniku V część 1 i 2 z wymaganą częstotliwością. KBC przekazują wszelkie aktualizacje tych zmiennych, szczególnie w przypadku gdy instytucja wchodzi do populacji IU lub opuszcza populację IU. KBC przesyłają kompletne dane referencyjne zgodnie z załącznikiem V część 1 i 2 dotyczące będących rezydentami jednostek dominujących i jednostek zależnych zakładów ubezpieczeń, wszystkich będących rezydentami oddziałów, niezależnie od lokalizacji ich jednostek dominujących, a także oddziałów będących rezydentami jednostek dominujących i jednostek zależnych zakładów ubezpieczeń, które to oddziały są rezydentami poza terytorium ekonomicznym Unii. Informacje te uzupełnia się przez kompletne dane referencyjne zgodnie z załącznikiem V część 1 i 2 dotyczące oddziałów będących rezydentami jednostek dominujących i jednostek zależnych zakładów ubezpieczeń, które to oddziały są rezydentami w nieuczestniczących państwach członkowskich niepodlegających obowiązkom sprawozdawczym. Sprawozdawczość ta może opierać się na szerszym zbieraniu danych dotyczących wszystkich oddziałów będących rezydentami jednostek dominujących i jednostek zależnych zakładów ubezpieczeń, niezależnie od państwa rezydencji tych oddziałów.

(*)  Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1374/2014 z dnia 28 listopada 2014 r. w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej w odniesieniu do instytucji ubezpieczeniowych (EBC/2014/50) (Dz.U. L 366 z 20.12.2014, s. 36).”;"

3)

w art. 25 do ust. 2 dodaje się fragment w brzmieniu:

„Przy pierwszym przekazaniu listy IU KBC przesyłają EBC kompletne kwartalne dane referencyjne zgodnie z załącznikiem V część 1 dotyczące będących rezydentami jednostek dominujących i jednostek zależnych zakładów ubezpieczeń nie później niż dnia 31 marca 2016 r. Zachęca się jednak KBC do przesyłania tych informacji do dnia 31 grudnia 2015 r. KBC przesyłają EBC kompletne dane referencyjne zgodnie z załącznikiem V część 1 i 2 dotyczące wszystkich oddziałów będących rezydentami, niezależnie od lokalizacji ich jednostek dominujących, a także oddziałów będących rezydentami jednostek dominujących i jednostek zależnych zakładów ubezpieczeń, które to odziały są rezydentami poza terytorium ekonomicznym Unii oraz w nieuczestniczących państwach członkowskich niepodlegających obowiązkom sprawozdawczym, do dnia 31 lipca 2016 r. Atrybuty wymagane z częstotliwością roczną przekazuje się, w przypadku wszystkich instytucji, do dnia 31 lipca 2016 r.

Przy każdym kolejnym przekazywaniu danych KBC przesyłają do EBC aktualizacje zmiennych kwartalnych określonych dla IU z częstotliwością co najmniej kwartalną, w terminie 2 miesięcy po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Zmienne roczne podlegają aktualizacji, w przypadku wszystkich IU, z częstotliwością roczną, w terminie nie późniejszym niż sześć miesięcy od referencyjnej daty sprawozdawczej 31 grudnia.”;

4)

w art. 25 do ust. 3 dodaje się fragment w brzmieniu:

„Do godziny 18.00 (czasu środkowoeuropejskiego) 4. dnia roboczego po terminie przekazania aktualizacji EBC sporządza kopię zbioru danych dotyczących IU i udostępnia ją KBC. Następnie EBC udostępnia listę IU na swojej stronie internetowej.”;

5)

w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

Dane przekazywane są EBC z częstotliwością kwartalną. Statystyka FE, o której mowa w ust. 1 lit. a), przekazywana jest EBC w terminie nieprzekraczającym 80 dni kalendarzowych po zakończeniu kwartału, którego dane dotyczą. EBC informuje KBC z wyprzedzeniem, do września każdego roku, o dokładnych terminach przekazywania danych w formie kalendarza sprawozdawczego.”;

6)

dodaje się art. 26a w brzmieniu:

„Artykuł 26a

Statystyka instytucji ubezpieczeniowych (IU)

KBC przekazują informacje statystyczne dotyczące aktywów i pasywów IU, a także składek, odszkodowań i świadczeń oraz prowizji zgodnie z załącznikiem II część 23. Informacje będą przekazywane w odniesieniu do każdego z następujących rodzajów IU: prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń na życie, prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń innych niż na życie, prowadzących działalność w różnych działach ubezpieczeń oraz prowadzących działalność reasekuracyjną. Wymogi te obejmują dane dotyczące stanów na koniec kwartału i kwartalnych korekt dla wyliczania transakcji w odniesieniu do aktywów i pasywów IU, a także informacje roczne dotyczące składek, odszkodowań i świadczeń oraz prowizji.

Informacje uzupełniające podlegają przekazywaniu jako pozycje uzupełniające przez kraje, w przypadku których informacje takie, w tym informacje wyliczone na podstawie najlepszych oszacowań, są dostępne, zgodnie z załącznikiem II część 23.

KBC przekazują EBC odrębne dane dotyczące korekt z tytułu zmiany wyceny (obejmujące zarówno zmiany cen, jak i zmiany kursów walut) oraz korekt z tytułu reklasyfikacji zgodnie z załącznikiem II część 23 oraz zgodnie z załącznikiem IV.

Transakcje finansowe, w tym korekty dla wyliczania transakcji, są wyliczane zgodnie z ESA 2010.

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50) KBC mogą odstąpić od zasad ESA 2010 z uwagi na odmienne praktyki krajowe. W przypadkach gdy dostępna jest informacja o stanach na zasadzie »aktywo po aktywie«, korekty z tytułu zmiany wyceny mogą być wyliczane zgodnie ze wspólną metodą Eurosystemu, tj. metodą wyliczania korekt, o której mowa w załączniku IV część 6.

Przybliżone wartości transakcji finansowych na pasywach mogą być wyliczane zgodnie z załącznikiem IV część 6.

KBC przekazują EBC kwartalne dane dotyczące IU do końca 10. dnia roboczego następującego po upływie terminu wskazanego dla danych kwartalnych w art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50). W przypadku okresu przejściowego obejmującego przekazywanie danych za pierwsze trzy kwartały 2016 r. termin ten jest przedłużony do 30. dnia roboczego następującego po upływie terminu, o którym mowa powyżej, w odniesieniu do okresu sprawozdawczego obejmującego pierwszy kwartał 2016 r., do 25. dnia roboczego następującego po upływie terminu, o którym mowa powyżej, w odniesieniu do okresu sprawozdawczego obejmującego drugi kwartał 2016 r., i do 20. dnia roboczego następującego po upływie terminu, o którym mowa powyżej, w odniesieniu do okresu sprawozdawczego obejmującego trzeci kwartał 2016 r.

KBC przekazują EBC roczne dane dotyczące IU do końca 10. dnia roboczego następującego po upływie terminu wskazanego dla danych rocznych w art. 8 rozporządzenia (UE) 1374/2014 (EBC/2014/50).

EBC informuje KBC z wyprzedzeniem, do września każdego roku, o dokładnych terminach przekazywania danych w formie kalendarza sprawozdawczego.

Przy pierwszym przekazaniu EBC danych kwartalnych dotyczących IU KBC mają obowiązek przekazania danych o stanach. Dane dotyczące korekt przekazuje się na zasadzie najlepszych starań.

W stosunku do korekt dotyczących danych kwartalnych i danych rocznych stosuje się następujące zasady ogólne:

W celu zapewnienia jakości statystyki IU strefy euro, w przypadku gdy KBC przyznają wyłączenia najmniejszym IU na podstawie art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50), uzupełniają one kwartalne dane dotyczące IU przekazywane EBC do 100 % populacji.

KBC mogą wybrać procedurę uzupełniania danych do 100 % populacji w oparciu o dane zebrane zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50), pod warunkiem że szacunki oparte są na odpowiednim rodzaju IU (tzn. prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń na życie, prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń innych niż na życie, prowadzących działalność w różnych działach ubezpieczeń oraz prowadzących działalność reasekuracyjną).

KBC zapewniają także, że w odniesieniu do kwartałów sprawozdawczych 2016 r. dane przekazywane EBC reprezentują 100 % populacji sprawozdawczej. KBC, które zamierzają przyznać wyłączenia najmniejszym IU na podstawie art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50), gromadzą wszystkie informacje niezbędne do zapewnienia przekazania EBC danych wysokiej jakości. KBC pozyskujące wymagane dane z danych zbieranych do celów nadzorczych na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (**) mogą w tym celu: (i) rozszerzyć zakres danych zbieranych na dzień otwarcia z dniem 1 stycznia 2016 r. (zob. ust. 5); (ii) zwiększyć populację sprawozdawczą pierwszego kwartału sprawozdawczego/pierwszych kwartałów sprawozdawczych; lub (iii) wykorzystać alternatywne źródła danych, z których możliwe jest pozyskanie danych uzupełnionych do 100 % populacji równie wysokiej jakości.

KBC przekazują EBC stany na koniec 2015 r., które mogą w razie potrzeby obejmować przybliżone wartości, w odniesieniu do głównych agregatów, zgodnie z załącznikiem II część 23. KBC mogą w tym celu korzystać z danych odnoszących się do 1 stycznia 2016 r. zebranych do celów nadzorczych na podstawie dyrektywy 2009/138/WE. Dane te podlegają przekazaniu EBC wraz z danymi za pierwszy kwartał 2016 r.

KBC wyliczają kwartalne zagregowane dane o aktywach i pasywach dla każdego rodzaju IU zgodnie z załącznikiem II część 23 tabela 2a i 2b w następujący sposób:

KBC przekazują EBC najlepsze szacunki dotyczące posiadanych przez IU udziałów lub jednostek uczestnictwa w FI w podziale ze względu na główny cel inwestycyjny (tzn. fundusze obligacyjne, fundusze akcyjne, fundusze mieszane, fundusze nieruchomości, fundusze hedgingowe i pozostałe fundusze). Dane te mogą być wyliczane poprzez dopasowywanie informacji dostarczonych zgodnie z metodą „papier po papierze” zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50) do informacji uzyskanych z bazy CSDB jako referencyjnej bazy danych.

Jeżeli dane dotyczące udziałów lub jednostek uczestnictwa w FI nie są dostępne w bazie CSDB, KBC szacują brakujące dane lub korzystają z alternatywnych źródeł do wyliczenia danych.

Jako środek przejściowy KBC mogą przekazać te dane EBC po raz pierwszy, przekazując dane za drugi kwartał 2016 r., obejmując również dane za pierwszy kwartał 2016 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50) KBC zbierają dane dotyczące rezerw technicznych ubezpieczeń innych niż na życie w podziale według linii biznesowych i obszaru geograficznego z częstotliwością roczną. KBC przekazują EBC dane kwartalne, które mogą być oszacowane w oparciu o dane zbierane rocznie.

Zasady wyceny lub rachunkowości określone w rozporządzeniu (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50) mają również zastosowanie w odniesieniu do przekazywania przez KBC do EBC danych dotyczących IU.

KBC przekazują noty wyjaśniające wskazujące na przyczyny istotnych korekt i korekt przesłanych poza regularnymi cyklami przetwarzania danych zgodnie z art. 26a ust. 3 lit. c). Ponadto KBC przekazują EBC noty wyjaśniające do korekt z tytułu reklasyfikacji.

KBC mogą zbierać dane od wszystkich instytucji ubezpieczeniowych będących rezydentami w danym kraju („metoda kraju goszczącego”), zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50), lub pozyskiwać dane wymagane do celów ESBC z danych zbieranych do celów nadzorczych na podstawie dyrektywy 2009/138/WE, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1374/2014 (EBC/2014/50) („metoda kraju rodzimego”).

Co do zasady dane przekazywane EBC zgodnie z niniejszymi wytycznymi podlegają pozyskaniu metodą kraju goszczącego. Jednakże KBC, które pozyskują dane wymagane do celów ESBC ze zbioru danych nadzorczych, mogą przekazywać dane pozyskane w oparciu o metodę kraju rodzimego, o ile różnicy pomiędzy metodą kraju goszczącego a metodą kraju rodzimego nie uznaje się za istotną.

Kwestię tego, czy różnica między metodą kraju goszczącego a metodą kraju rodzimego jest istotna, ocenia się na podstawie danych o składkach przekazywanych zgodnie z załącznikiem II część 23 tabela 3 niniejszych wytycznych. Po tym jak ocena zostanie dokonana, EBC, w ścisłej współpracy z KBC, zdefiniuje metodę, która będzie miała zastosowanie w odniesieniu do przekazywania EBC danych pozyskiwanych zgodnie z metodą kraju goszczącego. Do czasu zdefiniowania tej metody KBC są zwolnione z konieczności dostosowania swoich danych.

KBC, które pragną dostosować swoje dane, mogą, dobrowolnie i na zasadzie najlepszych starań, pozyskiwać dane zgodnie z metodą kraju goszczącego z danych zebranych zgodnie z metodą kraju rodzimego. W tym celu może dojść do zawarcia dwustronnych umów i do wymiany danych pomiędzy zainteresowanymi KBC.

(**)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).”;"

7)

w załącznikach II, III, IV i V wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszych wytycznych.