9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/1

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Niemiec o rejestrację nazwy „Frankfurter Grüne Soße”/„Frankfurter Grie Soß” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Frankfurter Grüne Soße”/„Frankfurter Grie Soß”,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/3

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Hiszpanii o rejestrację nazwy „Polvorones de Estepa” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Polvorones de Estepa”,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/4

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Carciofo Spinoso di Sardegna” zarejestrowanej na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 94/2011 (2).

(2)

Proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała zatem wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(3)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatem zatwierdzić,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/5

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie 6-fitazy. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie 6-fitazy jako dodatku paszowego dla gatunków ptaków i świń, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w opinii z dnia 17 czerwca 2015 r. (2) stwierdził, że zgodnie z proponowanymi warunkami stosowania 6-fitaza nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt, ludzi ani na środowisko naturalne. W opinii stwierdzono ponadto, że dodatek może poprawić strawność fosforu, wykorzystanie fosforu lub mineralizację kości u kur niosek, kurcząt rzeźnych, wszystkich kategorii świń oraz u indyków rzeźnych. Urząd uznał, że wnioski te można rozszerzyć na kurczęta odchowywane na kury nioski i indyki utrzymywane w celach hodowlanych. Ponadto stwierdzono, że wnioski te można rozszerzyć na wszystkie gatunki podrzędne drobiu i inne gatunki ptaków do okresu nieśności oraz na wszystkie gatunki podrzędne drobiu i inne gatunki ptaków odchowywane na nioski. Podobnie wnioski wyciągnięte w odniesieniu do świń można rozszerzyć na podrzędne gatunki świń. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena 6-fitazy dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tego dodatku, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/9

(1)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 preferencje taryfowe przewidziane w rozwiązaniu ogólnym w ramach ogólnego systemu preferencji (GSP) zawiesza się w stosunku do produktów zawartych w danej sekcji systemu GSP, pochodzących z kraju korzystającego z systemu GSP, jeżeli średnia wartość przywozu takich produktów z danego kraju korzystającego z systemu GSP do Unii Europejskiej przez trzy kolejne lata przekracza progi wymienione w załączniku VI do tego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 i w oparciu o statystyki handlowe dotyczące lat kalendarzowych 2009–2011 w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1213/2012 (2) ustanowiono wykaz sekcji produktów, w odniesieniu do których zawieszono preferencje taryfowe od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

(3)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 Komisja dokonuje co trzy lata przeglądu tego wykazu w drodze aktu wykonawczego w celu zawieszenia lub ponownego ustanowienia preferencji taryfowych. Zmieniony wykaz powinien obowiązywać przez okres trzech lat, począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. Wykaz opiera się na statystykach handlowych dotyczących lat kalendarzowych 2012–2014 dostępnych na dzień 1 września 2015 r. i uwzględnia przywóz z krajów korzystających z systemu GSP wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 978/2012, mającym zastosowanie we wskazanym dniu. Nie uwzględnia się jednak wartości przywozu z krajów korzystających z GSP, którym od dnia 1 stycznia 2017 r. nie przysługują już preferencje taryfowe przewidziane w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 978/2012.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Preferencji Ogólnych,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/12

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/14

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 1 wspólnego działania 2004/570/WPZiB Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do podejmowania odpowiednich decyzji w sprawie mianowania dowódcy sił UE dla operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (zwanego dalej „dowódcą sił UE”).

(2)

W dniu 4 grudnia 2014 r. KPiB przyjął decyzję BiH/22/2014 (2) w sprawie mianowania generała dywizji Johanna LUIFA dowódcą sił UE.

(3)

Dowódca operacji UE zalecił w dniu 22 stycznia 2016 r. mianowanie generała dywizji Friedricha SCHRÖTTERA nowym dowódcą sił UE na miejsce generała dywizji Johanna LUIFA od dnia 24 marca 2016 r.

(4)

W dniu 29 stycznia 2016 r. Komitet Wojskowy UE poparł to zalecenie.

(5)

Należy zatem uchylić decyzję BiH/22/2014.

(6)

Zgodnie z art. 5 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie polityczno-obronne.

(7)

W dniach 12 i 13 grudnia 2002 r. Rada Europejska na posiedzeniu w Kopenhadze przyjęła deklarację stwierdzającą, że uzgodnienia „Berlin plus” i ich wykonanie będą miały zastosowanie tylko do tych państw członkowskich Unii, które są również członkami NATO albo stronami „Partnerstwa dla Pokoju” i które wskutek tego zawarły z NATO dwustronne umowy dotyczące bezpieczeństwa,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/16

(1)

W dniu 26 stycznia 2015 r., 5 lutego 2015 r. i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) i (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r.

(2)

Jedno stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z upływem kadencji Dagmar MÜHLENFELD,

—

Joachim WOLBERGS, Oberbürgermeister der Stadt Regensburg.

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/17

(1)

W dniu 26 stycznia 2015 r., 5 lutego 2015 r. i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) i (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r.

(2)

Dwa stanowiska zastępców członka Komitetu Regionów zwolniły się w związku z upływem kadencji Odety ŽERLAUSKIENĖ i Jonasa PINSKUSA,

—

Andžela ŠAKINIENĖ, Member of Klaipėda District Municipal Council,

—

Kęstutis VAITUKAITIS, Member of Elektrėnai Municipal Council.

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/18

(1)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 691/2011 Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu przyznania państwom członkowskim odstępstw podczas okresów przejściowych określonych w załącznikach do rozporządzenia (UE) nr 691/2011 na tyle, na ile narodowe systemy statystyczne wymagają znacznych dostosowań.

(2)

Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Włoska i Republika Cypryjska złożyły wnioski o takie odstępstwa z powodu konieczności przeprowadzenia znacznych dostosowań narodowych systemów statystycznych w celu osiągnięcia pełnej zgodności z rozporządzeniem (UE) nr 691/2011. Należy zezwolić wnioskującym państwom członkowskim na te odstępstwa.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

9.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/20

(1)

W dyrektywie Rady 2008/120/WE (1) nakłada się na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, by obcinania ogona nie dokonywano rutynowo, lecz tylko w przypadkach, gdy istnieją dowody na to, że wystąpiły obrażenia wymion loch albo uszu lub ogonów pozostałych świń.

(2)

Praktykę obcinania ogona u świń stosuje się w celu zapobieżenia obgryzaniu ogonów, będącemu osobliwym zjawiskiem powodowanym przez szereg czynników. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że praktyka ta sprawia świniom ból, a co za tym idzie, ma negatywny wpływ na ich dobrostan.

(3)

W dyrektywie 2008/120/WE przewidziano, że przed obcięciem ogona należy wprowadzić inne środki w celu zapobieżenia obgryzaniu ogonów i innym zachowaniom, biorąc pod uwagę cechy środowiska i zagęszczenie hodowli. Z tego powodu należy zmienić nieodpowiednie warunki środowiskowe lub systemy zarządzania.

(4)

W dyrektywie 2008/120/WE nałożono ponadto na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, by świnie miały stały dostęp do wystarczającej ilości materiału, którym mogą ruszać i w którym mogą grzebać, takiego jak słoma, siano, drewno, trociny, kompost grzybniowy, torf lub mieszanki takich materiałów („materiał wzbogacający”), nienarażającego zdrowia zwierząt na szwank.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał opinie naukowe na temat zagrożeń związanych z obgryzaniem ogonów u świń oraz możliwych środków ograniczających potrzebę obcinania ogonów (2) oraz opinię naukową dotyczącą wieloaspektowego podejścia do stosowania środków związanych ze zwierzętami i środków niezwiązanych ze zwierzętami w celu oceny dobrostanu świń (3). Ustalenia tych opinii naukowych należy uwzględnić w najlepszych praktykach, o których mowa w niniejszym zaleceniu.

(6)

Systemy gospodarskie stosowane w państwach członkowskich różnią się między sobą. Należy zatem zalecić ogólnounijne najlepsze praktyki mające na celu ograniczenie potrzeby obcinania ogonów oraz stosowanie optymalnych rozwiązań w zakresie materiałów wzbogacających.

(7)

Niniejsze zalecenie należy stosować zgodnie z przepisami dyrektywy 2008/120/WE i innych przedmiotowych przepisów unijnych mających zastosowanie do dobrostanu świń,

1.

Stosując ogólne wymogi dotyczące zapobiegania obgryzaniu ogonów i, co za tym idzie, ograniczania rutynowego obcinania ogonów, przewidziane w załączniku I do dyrektywy 2008/120/WE, państwa członkowskie powinny uwzględnić wytyczne w sprawie najlepszych praktyk opartych na wiedzy naukowej, określone w pkt 2 do 7.

2.

Państwa członkowskie powinny:

3.

Przy przeprowadzaniu oceny ryzyka należy sprawdzić następujące kryteria:

Na podstawie wyników oceny ryzyka należy ocenić wprowadzenie odpowiednich zmian w zarządzaniu, takich jak zapewnienie świniom odpowiednich materiałów wzbogacających, wygodnych warunków środowiskowych, zapewnienie dobrego statusu zdrowotnego lub zrównoważonej diety.

4.

Materiały wzbogacające powinny umożliwić świniom zaspokojenie ich podstawowych potrzeb bez narażenia na szwank ich zdrowia.

Aby spełnić ten cel, materiały wzbogacające powinny być bezpieczne i posiadać następujące cechy:

a)   być jadalne– by świnie mogły je jeść lub obwąchiwać – a o ile to możliwe powinny one też mieć walory odżywcze;

b)   nadawać się do żucia– by świnie mogły je gryźć;

c)   nadawać się do badania– by świnie mogły je badać;

d)   nadawać do manipulacji– by świnie mogły zmieniać ich położenie, wygląd lub strukturę.

5.

Oprócz tego, że materiały wzbogacające powinny posiadać cechy wymienione w pkt 4, powinny one być wykładane w taki sposób, by:

6.

Aby zaspokoić podstawowe potrzeby świń, materiały wzbogacające powinny posiadać wszystkie cechy wymienione w pkt 4 i 5.

W tym celu materiały wzbogacające należy podzielić na następujące kategorie:

a)   materiały optymalne– materiały posiadające wszystkie cechy wymienione w pkt 4 i 5 i z tego powodu nadające się do stosowania samoistnego;

b)   materiały suboptymalne– materiały posiadające większość cech wymienionych w pkt 4 i 5 i z tego powodu nadające się do stosowania w połączeniu z innymi materiałami;

c)   materiały marginalnego zainteresowania– materiały odwracające uwagę świń, co do których nie należy uznać, że zaspokajają one podstawowe potrzeby świń; w przypadku tych materiałów należy zapewnić także materiały optymalne lub suboptymalne.

7.

Aby skontrolować, czy świnie mają dostęp do odpowiednich materiałów wzbogacających w wystarczającej ilości, państwa członkowskie powinny zapewnić stosowanie przez rolników najlepszych praktyk w odniesieniu do odpowiednich wskaźników służących monitorowaniu dobrostanu świń znajdujących się pod ich pieczą.

Ta metoda oceny w celu kontroli dostępu do materiałów wzbogacających powinna obejmować kontrole oparte na:

8.

Komisja powinna monitorować stosowanie niniejszego zalecenia i udostępnić bardziej szczegółowe informacje na temat najlepszych praktyk, o których mowa w pkt 2 do 7, zgodnych z najnowszą i najistotniejszą wiedzą naukową, na publicznie dostępnej stronie Komisji.

9.

Państwa członkowskie powinny, przy aktywnym udziale rolników, upowszechnić najlepsze praktyki, o których mowa w pkt 2 do 7.