15.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 10/1

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 267/2012 (2) nadaje skuteczność środkom przewidzianym w decyzji 2010/413/WPZiB.

(2)

W dniu 31 lipca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/1337 (3) zmieniającą decyzję 2010/413/WPZiB w celu przedłużenia do dnia 14 stycznia 2016 r. obowiązywania wyłączenia przewidzianego w art. 20 ust. 14, dotyczącego działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w wykazie, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania zobowiązań określonych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań, w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z ich dostarczania służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub na terytoriach podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

(3)

W dniu 14 stycznia 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/36 (4) dalej przedłużającą wyżej wymienione wyłączenie do dnia 28 stycznia 2016 r.

(4)

Środek ten wchodzi w zakres stosowania Traktatu, zatem do jego wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tego środka przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 267/2012,

15.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 10/3

(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1193/2008 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz kwasu cytrynowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Środki wprowadzono w formie cła ad valorem mieszczącego się w przedziale od 6,6 % do 42,7 % („pierwotne środki”).

(2)

Komisja Europejska („Komisja”) przyjęła, decyzją 2008/899/WE (3), zobowiązania cenowe zaproponowane przez siedmiu chińskich producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących wraz z Chińską Izbą Handlową Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych.

(3)

Komisja następnie wycofała, decyzją 2012/501/UE (4), zobowiązanie złożone przez jednego producenta eksportującego, mianowicie Laiwu Taihe Biochemistry Co. Ltd („Laiwu”).

(4)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia i częściowego przeglądu okresowego („poprzednie dochodzenia”) na podstawie odpowiednio art. 11 ust. 2 i art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Komisja utrzymała, rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/82 (5), środki ostateczne i zmieniła ich poziom. Obowiązujące cła antydumpingowe nałożone na przywóz kwasu cytrynowego pochodzącego z ChRL wynoszą od 15,3 % do 42,7 % („obowiązujące środki”).

(5)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak produkt zdefiniowany w dochodzeniu pierwotnym: kwas cytrynowy (w tym cytrynian trisodu, dihydrat) pochodzący z ChRL, obecnie objęty kodami CN 2918 14 00 i ex 2918 15 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(6)

Dochodzeniem objęty jest taki sam produkt, jak ten określony w poprzednim motywie, ale wysyłany z Malezji, zgłoszony lub niezgłoszony jako pochodzący z Malezji, objęty obecnie tymi samymi kodami CN co produkt objęty postępowaniem („produkt objęty dochodzeniem”). Kody TARIC odnoszące się do produktu objętego dochodzeniem to 2918140010 i 2918150011.

(7)

W dochodzeniu wykazano, że kwas cytrynowy wywożony z ChRL do Unii oraz kwas cytrynowy wysyłany z Malezji do Unii mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz takie same zastosowania, a zatem są uważane za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Komisja miała do dyspozycji wystarczające dowody prima facie, że obowiązujące środki są obchodzone za pośrednictwem przywozu produktu objętego dochodzeniem z Malezji.

(9)

Z informacji będących w posiadaniu Komisji wynikało, że po wprowadzeniu środków w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, jak wyjaśniono w motywach od 1 do 4 powyżej, zaszła istotna zmiana w strukturze handlu obejmującego wywóz z Chińskiej Republiki Ludowej i Malezji do Unii, bez innego wystarczającego powodu lub ekonomicznego uzasadnienia tej zmiany niż nałożenie cła.

(10)

Ponadto Komisja dysponowała wystarczającymi dowodami prima facie, że skutki naprawcze obowiązujących środków zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny.

(11)

Wreszcie Komisja miała wystarczające dowody prima facie wskazujące, iż ceny produktu objętego dochodzeniem są cenami dumpingowymi w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej poprzednio dla produktu objętego postępowaniem.

(12)

Po poinformowaniu państw członkowskich i stwierdzeniu, że istnieją wystarczające dowody prima facie uzasadniające wszczęcie dochodzenia, w dniu 1 maja 2015 r. Komisja wszczęła z własnej inicjatywy, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/706 (6) („rozporządzenie wszczynające”), dochodzenie na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Komisja, rozporządzeniem wszczynającym, zaleciła także organom celnym rejestrowanie przywozu kwasu cytrynowego wysyłanego z Malezji.

(13)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu dochodzenia władze ChRL i Malezji, znanych producentów eksportujących w tych państwach oraz znanych zainteresowanych importerów unijnych i przemysł unijny. Misja dyplomatyczna Malezji w Unii Europejskiej dostarczyła dane kontaktowe producentów eksportujących w Malezji. Do tych producentów eksportujących w Malezji wysłano formularze dotyczące zwolnienia. Kwestionariusze wysłano również do znanych producentów eksportujących w ChRL oraz importerów niepowiązanych w Unii.

(14)

Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w obecności Komisji lub rzecznika praw stron w terminie określonym w rozporządzeniu wszczynającym. Wszystkie strony poinformowano, że brak współpracy może spowodować zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz oparcie ustaleń na dostępnych faktach.

(15)

Jedno przedsiębiorstwo z Malezji wystąpiło z twierdzeniem, że nie jest producentem, a jedynie użytkownikiem kwasu cytrynowego, dlatego nie wnioskuje o zwolnienie. Przedsiębiorstwo to zostało poinformowane, że gdyby miało jakiekolwiek produkujące przedsiębiorstwa powiązane w Malezji, to one również mogą złożyć odpowiedź na formularz zwolnienia. Komisja nie otrzymała żadnych odpowiedzi na formularz zwolnienia od żadnego producenta eksportującego w Malezji. Sześciu producentów eksportujących w ChRL i czterech importerów niepowiązanych w Unii złożyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(16)

Okres objęty dochodzeniem obejmował okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2015 r. Dane dotyczące okresu objętego dochodzeniem zgromadzono w celu zbadania między innymi domniemanej zmiany w strukturze handlu. Za okres sprawozdawczy od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. zgromadzono bardziej szczegółowe dane w celu zbadania możliwego osłabienia skutków naprawczych obowiązujących środków pod względem cen lub ilości, a także w celu zbadania występowania dumpingu.

(17)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ocenę występowania obchodzenia środków przeprowadzono, poddając kolejno analizie: ewentualne zmiany w strukturze handlu między ChRL, Malezją a Unią; czy ta zmiana wynikała z praktyki, procesu lub prac niemających wystarczających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza nałożonym cłem; czy istnieją dowody szkody lub osłabienia skutków naprawczych cła pod względem cen lub ilości produktu objętego dochodzeniem, istnienie dowodów występowania dumpingu w odniesieniu do wartości normalnych uprzednio ustalonych w dochodzeniu pierwotnym, w razie potrzeby zgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia podstawowego.

(18)

Żaden z eksporterów zlokalizowanych w Malezji nie współpracował w niniejszym dochodzeniu. Zważywszy na brak współpracy, ustalenia dotyczące wywozu kwasu cytrynowego z Malezji do Unii zostały dokonane na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku do określenia całkowitej wielkości przywozu z Malezji do Unii wykorzystano dane pochodzące z bazy danych COMEXT.

(19)

Sześciu producentów/eksporterów w ChRL, którzy byli też objęci zobowiązaniami, złożyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Wywóz dokonywany przez przedsiębiorstwa współpracujące stanowił około 54 % łącznego wywozu z Chin do Unii i około 69 % wywozu z Chin do Malezji w okresie sprawozdawczym.

(20)

Z uwagi na brak współpracy ze strony Malezji i tylko częściową współpracę ze strony ChRL do ustalenia łącznej wielkości wywozu z ChRL do Unii użyto danych Comext. Dane te porównano z danymi z chińskich statystyk krajowych. Chińskie statystyki krajowe wykorzystano też do określenia łącznej wielkości wywozu z ChRL do Malezji.

(21)

Dane statystyczne porównano z danymi zgłoszonymi przez sześciu współpracujących producentów eksportujących. Dane przedłożone przez współpracujące przedsiębiorstwa wykazywały tendencje podobne do tendencji stwierdzonych na podstawie danych Comtext, z jednej strony, oraz danych z chińskich statystyk krajowych, z drugiej strony.

(22)

W okresie objętym dochodzeniem przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL do Unii najpierw zwiększył się o 14 % między rokiem 2011 a 2012. Następnie, w 2013 r. przywóz ten spadł poniżej poziomu z 2011 r., po czym ponownie rósł w 2014 r. do końca okresu sprawozdawczego. Ogółem odnotowano wzrost o 5 % w okresie objętym dochodzeniem, z 201 345 ton w 2011 r., do 210 516 ton w okresie sprawozdawczym.

(23)

Zmiany te należy interpretować w powiązaniu ze względnym wzrostem przywozu z Malezji w tym samym okresie, a mianowicie z 792 ton w 2011 r. do 6 837 ton w okresie sprawozdawczym, a więc o ponad osiem razy. Łączny wzrost wielkości przywozu z Malezji między rokiem 2011 a końcem okresu sprawozdawczego odpowiadał ponad 6 000 ton.

(24)

W tabeli 1 pokazano wielkości przywozu kwasu cytrynowego z ChRL (7) i Malezji do Unii od dnia 1 stycznia 2011 r. do końca okresu sprawozdawczego.

Tabela 1

Wielkości przywozu z ChRL i Malezji do Unii

(25)

Analogicznie, jak pokazano w tabeli 2, odnotowano znaczący względny wzrost wywozu kwasu cytrynowego z ChRL do Malezji w okresie objętym dochodzeniem, a mianowicie z 7 990 ton w 2011 r. do 13 763 ton w okresie sprawozdawczym, co oznacza wzrost o ponad 70 %. Ten wzrost wynosił około 6 000 ton, a więc odpowiadał prawie dokładnie wzrostowi wielkości przywozu z Malezji do Unii pokazanemu w tabeli 1. Tę tendencję wzrostową zaobserwowano również w odniesieniu do sześciu chińskich współpracujących producentów eksportujących.

Tabela 2

Wielkości wywozu z ChRL do Malezji

(26)

Wzrost wielkości zarówno wywozu z Malezji do Unii, jak i wywozu z ChRL do Malezji miał miejsce po wprowadzeniu pierwotnych środków. To oznacza zmianę struktury handlu między ChRL i Malezją, z jednej strony, oraz Malezją i Unią, z drugiej strony.

(27)

Wprawdzie w ujęciu bezwzględnym wielkość przywozu z Malezji do Unii była wciąż stosunkowo mała w okresie objętym dochodzeniem, tendencja ta gwałtownie rośnie.

(28)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, zgodnie z którym zmiana struktury handlu powinna wynikać z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza nałożonym cłem. Praktyki, proces lub prace obejmują między innymi wysyłanie danego produktu, którego dotyczy środek, przez państwa trzecie.

(29)

Ponieważ żadne przedsiębiorstwo z Malezji nie współpracowało, nie można było uzyskać informacji na temat możliwych poziomów rzeczywistej produkcji produktu objętego dochodzeniem w Malezji.

(30)

W momencie wszczęcia niniejszego dochodzenia Komisja dysponowała dowodami na to, że niektórzy chińscy producenci eksportujący utrzymywali kontakty handlowe z importerami w Unii, co sugeruje możliwość obchodzenia cła w drodze przeładunku. Dodatkowo, jak wspomniano w motywie 29 powyżej, nie było dowodów na istnienie jakiejkolwiek rzeczywistej produkcji w Malezji i żadne z przedsiębiorstw w Malezji nie podjęło współpracy. Ponadto, jak ustalono w motywach od 22 do 26 powyżej, zaistniała wyraźna zmiana w strukturze handlu, która przejawiała się równoczesnym zwiększeniem wywozu z ChRL do Malezji i przywozu z Malezji do Unii, o prawie identyczne wielkości.

(31)

Stwierdza się zatem istnienie przeładunku kwasu cytrynowego pochodzącego z Chin do Unii przez Malezję.

(32)

W ramach dochodzenia nie ujawniono żadnej innej racjonalnej przyczyny lub ekonomicznego uzasadnienia dla przeładunku poza unikaniem środków obowiązujących w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Nie znaleziono żadnych elementów innych niż cło, które można by uznać za wyrównanie kosztów przeładunku, zwłaszcza w odniesieniu do transportu i ponownego załadunku, kwasu cytrynowego pochodzącego z ChRL do Malezji.

(33)

Aby ocenić, czy przywóz kwasu cytrynowego osłabiał, pod względem ilości i cen, skutki naprawcze obowiązujących środków, wykorzystano dane Comext jako najlepsze dostępne dane dotyczące ilości i cen przywozu z Malezji. Tak ustalone ceny porównano z poziomem usuwającym szkodę, ustalonym dla producentów unijnych w poprzednich dochodzeniach (9).

(34)

Wprawdzie w ujęciu bezwzględnym wielkość przywozu z Malezji do Unii była wciąż stosunkowo mała w okresie objętym dochodzeniem, tendencja ta gwałtownie rośnie. Z tego względu wzrost przywozu z Malezji do Unii z 792 ton w 2011 r. do 6 837 ton w OS uznano za istotny pod względem relatywnej wielkości.

(35)

Porównanie przeprowadzono między poziomem usuwającym szkodę, ustalonym w poprzednich dochodzeniach, a średnią ceną eksportową ustaloną dla Malezji na podstawie danych Comext w niniejszym dochodzeniu i skorygowaną o koszty poniesione po przywozie. Zważywszy na brak wystarczającej współpracy, koszty poniesione po przywozie również ustalono na podstawie danych z poprzednich dochodzeń. Porównanie wykazało istotne zaniżenie cen dla Malezji, o 30–40 %. W związku z tym stwierdzono, że skutki naprawcze obowiązujących środków zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny.

(36)

Wreszcie, zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oceniono, czy istnieją dowody dumpingu w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej w poprzednich dochodzeniach.

(37)

W poprzednich dochodzeniach wartość normalna została ustalona na podstawie cen w Kanadzie, którą w ramach tamtych dochodzeń uznano za odpowiednie analogiczne państwo o gospodarce rynkowej.

(38)

Ceny eksportowe z Malezji do Unii ustalono na podstawie dostępnych faktów, tzn. na podstawie średniej ceny eksportowej kwasu cytrynowego w okresie sprawozdawczym, według Comext, skorygowanej zgodnie z opisem poniżej.

(39)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, należycie uwzględniono w formie dostosowania różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Wprowadzono odpowiednie dostosowania dotyczące różnic w zakresie kosztów transportu i ubezpieczenia. Zważywszy na brak współpracy ze strony producentów w Malezji, dostosowania trzeba było ustalić na podstawie dostępnych faktów, tzn. na podstawie oferty cenowej przedstawionej przez niezależny podmiot udostępniający dane na temat światowych stawek frachtu (10) w okresie sprawozdawczym w odniesieniu do transportu i ubezpieczenia między danym portem w Malezji a danym portem w Unii, przy warunkach dostawy CIF oszacowanych na 65–75 EUR/mt.

(40)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu obliczono przez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w poprzednich dochodzeniach i odpowiadających im średnich ważonych cen eksportowych z Malezji do Unii, ustalonych w motywach 38 i 39 powyżej, w okresie sprawozdawczym, wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem. Porównanie wykazało istnienie dumpingu wynoszącego 50–60 %.

(41)

Uwzględniając powyższe fakty, Komisja stwierdziła, że zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz do Unii kwasu cytrynowego pochodzącego z ChRL było obchodzone w drodze przeładunku w Malezji.

(42)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego obowiązujące środki wprowadzone wobec przywozu produktu objętego postępowaniem powinny zatem zostać rozszerzone na przywóz produktu objętego dochodzeniem, tj. tego samego produktu, lecz wysyłanego z Malezji, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Malezji.

(43)

Środkami, które mają zostać rozszerzone, są środki ustanowione w art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/82 wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”, a więc obecnie ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 42,7 % stosowane do ceny netto na granicy Unii przed ocleniem.

(44)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowią, że wszelkie rozszerzone środki należy stosować do przywozu produktów wwożonych do Unii, objętych rejestracją wymaganą rozporządzeniem wszczynającym, cło należy pobierać od tego zarejestrowanego przywozu kwasu cytrynowego wysyłanego z Malezji.

(45)

Jak wskazano w motywie 15, po wszczęciu dochodzenia nie zgłosił się żaden z producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie. W związku z tym nie złożono wniosków o wyłączenie z ewentualnego rozszerzenia środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(46)

Nie naruszając przepisów art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, producenci w Malezji, którzy nie ujawnili się w ramach niniejszego postępowania i nie dokonywali wywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii w okresie sprawozdawczym, a zamierzają złożyć wniosek o zwolnienie z rozszerzonego cła antydumpingowego zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, będą musieli wypełnić formularz zwolnienia, aby umożliwić Komisji ustalenie, czy takie zwolnienie może być uzasadnione. Tego rodzaju zwolnienie można przyznać po dokonaniu oceny sytuacji rynkowej, mocy produkcyjnych i stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych, zakupów i sprzedaży, prawdopodobieństwa kontynuowania praktyk, w odniesieniu do których nie ma wystarczającego powodu lub ekonomicznego uzasadnienia, oraz dowodów dumpingu. Komisja zwykle przeprowadza także wizytę weryfikacyjną na miejscu. Wniosek należy skierować do Komisji, razem ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności takimi jak wszelkie zmiany w działalności przedsiębiorstwa związane z produkcją i sprzedażą.

(47)

W przypadku przyznania zwolnienia Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, przedstawi wniosek dotyczący odpowiedniej zmiany rozszerzonych obowiązujących środków. Następnie wszelkie przyznane zwolnienia będą monitorowane w celu zapewnienia zgodności z przepisami.

(48)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009,

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Biuro: CHAR 04/039

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIA

15.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 10/11

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

15.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 10/13

—

uwzględniając przedstawiony przez 283 posłów wniosek w sprawie powołania komisji śledczej celem zbadania zarzutów dotyczących naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w związku z pomiarem emisji w sektorze motoryzacyjnym,

—

uwzględniając propozycję Konferencji Przewodniczących,

—

uwzględniając art. 226 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 19 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przepisów regulujących egzekwowanie przez Parlament Europejski jego prawa do prowadzenia dochodzeń (1),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (2),

—

uwzględniając dyrektywę 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającą ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (3),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (4), a także toczące się obecnie postępowania w sprawie naruszenia przepisów,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. określające normy emisji dla nowych samochodów osobowych w ramach zintegrowanego podejścia Wspólnoty na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (5),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2015 r. w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (6), w której apeluje się o przeprowadzenie gruntownego dochodzenia w sprawie roli i odpowiedzialności Komisji i organów państw członkowskich, mając na uwadze m.in. problemy określone w sprawozdaniu Wspólnego Centrum Badawczego Komisji Europejskiej z 2011 r.,

—

uwzględniając projekt rozporządzenia Komisji zmieniający rozporządzenie (WE) nr 692/2008 w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 6) (D042120),

—

uwzględniając opinię wydaną dnia 28 października 2015 r. przez Komitet Techniczny ds. Pojazdów Silnikowych (TCMV), ustanowiony na mocy art. 40 ust. 1 dyrektywy 2007/46/WE,

—

uwzględniając art. 198 Regulaminu,

1.

podejmuje decyzję o powołaniu komisji śledczej celem zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w związku z pomiarem emisji, bez uszczerbku dla jurysdykcji sądów krajowych lub unijnych;

2.

postanawia, że komisja śledcza będzie miała za zadanie:

3.

postanawia, że komisja śledcza przedstawi sprawozdanie śródokresowe w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności oraz sprawozdanie końcowe w terminie 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności;

4.

postanawia, że komisja śledcza będzie liczyć 45 członków;

5.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do zapewnienia publikacji niniejszej decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

15.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 10/15

(1)

W dniu 26 lipca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/413/WPZiB (1) w sprawie środków ograniczających wobec Iranu.

(2)

W dniu 24 listopada 2013 r. Chiny, Francja, Niemcy, Federacja Rosyjska, Zjednoczone Królestwo i Stany Zjednoczone, przy wsparciu Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, osiągnęły porozumienie z Iranem w sprawie wspólnego planu działania; plan ten przedstawia podejście służące wypracowaniu długoterminowego kompleksowego rozwiązania kwestii jądrowej w Iranie. Ustalono, że pierwszym etapem procesu prowadzącego do wypracowania takiego kompleksowego rozwiązania będą obopólnie uzgodnione środki początkowe, które obie strony mają stosować przez okres sześciu miesięcy i które mogą być przedłużane za obopólną zgodą.

(3)

W dniu 14 lipca 2015 r. Chiny, Francja, Niemcy, Federacja Rosyjska, Zjednoczone Królestwo i Stany Zjednoczone, przy wsparciu Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, osiągnęły porozumienie w sprawie długofalowego kompleksowego rozwiązania irańskiej kwestii jądrowej. Pomyślne wdrożenie Wspólnego kompleksowego planu działania (zwanego dalej „JCPOA”) zapewni wyłącznie pokojowy charakter irańskiego programu jądrowego i pozwoli na całościowe zniesienie wszystkich sankcji związanych z polityką jądrową.

(4)

W dniu 14 lipca 2015 r. Chiny, Francja, Niemcy, Federacja Rosyjska, Zjednoczone Królestwo i Stany Zjednoczone, przy wsparciu Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, uzgodniły z Iranem przedłużenie wdrażania środków określonych we wspólnym planie działania, aby umożliwić dokonanie niezbędnych ustaleń i przygotowań w celu wdrożenia JCPOA.

(5)

W dniu 14 lipca 2015 r., decyzją (WPZiB) 2015/1148 (2), Rada zdecydowała przedłużyć do dnia 14 stycznia 2016 r. wdrażanie środków określonych we wspólnym planie działania.

(6)

Aby dać wystarczający czas do dokonania niezbędnych uzgodnień i przygotowań dotyczących wdrożenia JCPOA, należy przedłużyć zawieszenie unijnych środków ograniczających określonych we wspólnym planie działania do dnia 28 stycznia 2016 r. Do tej daty będą musiały zostać wykonane odpowiednie umowy.

(7)

Należy w związku z tym wprowadzić odpowiednie zmiany w decyzji 2010/413/WPZiB,

15.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 10/17

(1)

W dniu 26 lipca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/413/WPZiB (1) w sprawie środków ograniczających wobec Iranu.

(2)

Decyzja 2010/413/WPZiB umożliwia, między innymi, wykonanie zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań, w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

(3)

Decyzja 2010/413/WPZiB przewiduje ponadto, że środki polegające na zamrożeniu aktywów, o których mowa w tej decyzji, nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II do tej decyzji w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 14 stycznia 2016 r., przedmiotowych zobowiązań.

(4)

Rada uważa, że obowiązywanie takiego wyłączenia należy przedłużyć do dnia 28 stycznia 2016 r.

(5)

Wdrożenie środków przewidzianych w niniejszej decyzji wymaga dalszego działania Unii.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/413/WPZiB,