14.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/1

(1)

Dnia 2 sierpnia 2013 r. Królestwo Szwecji złożyło do Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”) dokumentację („dokumentacja zgodna z załącznikiem XV”) zgodnie z art. 69 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w celu wszczęcia procedury wprowadzania ograniczeń określonej w art. 69–73 tego rozporządzenia. Początkowo w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV podano, że narażenie na nonylofenol i oksyetylenowane nonylofenole stwarza ryzyko dla środowiska, w szczególności dla gatunków wodnych żyjących w wodach powierzchniowych. Aby ograniczyć takie ryzyko, w dokumentacji zaproponowano zakaz wprowadzania do obrotu wyrobów włókienniczych, które można prać w wodzie, jeżeli zawierają one nonylofenol lub oksyetylenowane nonylofenole w stężeniu wynoszącym co najmniej 100 mg/kg (0,01 % masy). W dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV wykazano, że niezbędne jest działanie w skali całej Unii.

(2)

Podczas konsultacji społecznych w sprawie dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV Szwecja zaleciła skreślenie nonylofenolu z zakresu wniosku dotyczącego ograniczeń, gdyż związek ten nie jest celowo używany w przetwórstwie wyrobów włókienniczych. Komitet ds. Oceny Ryzyka (RAC) i Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych (SEAC) przy Agencji uznały wyłączenie nonylofenolu za uzasadnione, biorąc pod uwagę skuteczność i praktyczność ograniczenia oraz możliwość jego monitorowania. Proponowanym ograniczeniem należy zatem objąć tylko oksyetylenowane nonylofenole.

(3)

W dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV oksyetylenowane nonylofenole zdefiniowano jako rozgałęzione i liniowe oksyetylenowane nonylofenole, obejmujące substancje o określonych nr CAS lub WE oraz substancje o nieznanym lub zmiennym składzie, złożone produkty reakcji lub materiały biologiczne, polimery i homologi. Substancje w tej grupie są identyfikowane przez wzór cząsteczkowy (C2H4O)nC15H24O.

(4)

W kilku badaniach rynku wymienionych w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV stwierdzono obecność oksyetylenowanych nonylofenoli, w różnych stężeniach, w wyrobach włókienniczych. Wprowadzanie do obrotu i stosowanie oksyetylenowanych nonylofenoli, jako substancji lub w mieszaninach, do celów przetwarzania wyrobów włókienniczych i skóry, podlega już ograniczeniom określonym w pozycji 46 załącznika XVII rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Jednakże pranie wyrobów włókienniczych w wodzie w racjonalnie przewidywalnych warunkach użytkowania prowadzi do uwolnienia oksyetylenowanych nonylofenoli do środowiska wodnego, co stwarza ryzyko dla gatunków wodnych.

(5)

Dla zachowania spójności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1007/2011 (2) proponowane ograniczenie dotyczące wyrobów włókienniczych powinno obejmować produkty, które składają się w co najmniej 80 % masy z włókien tekstylnych oraz inne produkty, których część składa się w co najmniej 80 % masy z włókien tekstylnych. Ponadto z uwagi na przejrzystość należy wskazać, że wyroby włókiennicze obejmują wyroby niegotowe, półgotowe i gotowe, w tym takie produkty jak odzież (np. dla ludzi i zwierząt lub zabawek), akcesoria, wyroby włókiennicze do dekoracji wnętrz, włókna, przędzę, materiał włókienniczy i wstawki z dzianiny.

(6)

Dnia 3 czerwca 2014 r. RAC przyjął w drodze konsensusu opinię w sprawie ograniczenia proponowanego w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV, potwierdzając, że z narażeniem na produkty rozpadu oksyetylenowanych nonylofenoli wiąże się ryzyko. RAC stwierdził także, że ograniczenie jest najbardziej odpowiednim ogólnounijnym środkiem zapobiegania ryzyku stwarzanemu przez oksyetylenowane nonylofenole w wyrobach włókienniczych, zarówno pod względem skuteczności, jak i praktyczności.

(7)

Dnia 9 września 2014 r. SEAC przyjął w drodze konsensusu opinię w sprawie ograniczenia proponowanego w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV, stwierdzając, że proponowane ograniczenie dotyczące oksyetylenowanych nonylofenoli jest najbardziej odpowiednim ogólnounijnym środkiem zapobiegania stwierdzonemu ryzyku pod względem proporcjonalności korzyści społeczno-ekonomicznych do kosztów społeczno-ekonomicznych.

(8)

Według dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV, jak potwierdziły komitety RAC i SEAC, limit wynoszący 0,01 % masy to najniższe stężenie współmierne do celowego stosowania oksyetylenowanych nonylofenoli w przetwórstwie wyrobów włókienniczych. Uwagi otrzymane w czasie konsultacji społecznych potwierdziły, że egzekwowanie limitu wynoszącego poniżej 0,01 % masy przysparzałoby znacznych trudności, gdyż wyroby włókiennicze mogą być zanieczyszczone oksyetylenowanymi nonylofenolami w takich niskich stężeniach w wyniku przypadkowego narażenia podczas procesu produkcji. Co więcej, pięciokrotne zmniejszenie limitu wynoszącego 0,01 % (do limitu wynoszącego 0,002 % masy) obniżyłoby emisje tylko o 1,25 raza, w wyniku czego stężenie oksyetylenowanych nonylofenoli w wodach powierzchniowych byłoby o 5 % niższe niż w przypadku obowiązywania limitu wynoszącego 0,01 % masy.

(9)

Zasięgnięto opinii forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów i uwzględniono jego zalecenia.

(10)

Dnia 1 października 2014 r. Agencja przedstawiła Komisji opinie RAC i SEAC, na podstawie których Komisja stwierdziła, że obecność oksyetylenowanych nonylofenoli w wyrobach włókienniczych stwarza niedopuszczalne ryzyko dla środowiska, któremu należy zapobiec w skali całej Unii. Wzięto pod uwagę skutki społeczno-ekonomiczne tego ograniczenia, w tym dostępność rozwiązań alternatywnych.

(11)

Zakłada się, że używane wyroby włókiennicze są zwykle kilkakrotnie prane przed dostawą lub udostępnieniem stronie trzeciej, zawierają więc najwyżej znikome ilości oksyetylenowanych nonylofenoli. W związku z tym z zakresu ograniczenia należy wyłączyć wprowadzanie do obrotu używanych wyrobów włókienniczych. Podobnie można zakładać, że wyroby włókiennicze pochodzące z recyklingu zawierają najwyżej znikome ilości oksyetylenowanych nonylofenoli, więc ograniczenie nie powinno mieć zastosowania do nowych wyrobów, które zostały wyprodukowane wyłącznie z wyrobów włókienniczych pochodzących z recyklingu bez użycia oksyetylenowanych nonylofenoli.

(12)

Należy pozostawić zainteresowanym stronom dostateczną ilość czasu na wprowadzenie odpowiednich środków zapewniających zgodność z przepisami, w szczególności na zapewnienie odpowiedniej komunikacji w złożonym globalnym łańcuchu dostaw. Należy zatem odłożyć w czasie rozpoczęcie stosowania nowego ograniczenia.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

14.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/4

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 ustanawia przepisy dotyczące zapobiegania pasażowalnym encefalopatiom gąbczastym u zwierząt, ich kontroli i zwalczania. Ma ono zastosowanie do produkcji oraz wprowadzania do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, a w pewnych określonych przypadkach – do ich wywozu.

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 999/2001 oraz w rozdziale B załącznika III do tego rozporządzenia państwa członkowskie co roku przedstawiają Komisji informacje na temat monitorowania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych na swoich terytoriach, a Komisja przedstawia podsumowanie tych informacji Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz.

(3)

W wyniku porozumienia pomiędzy Komisją Europejską i Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności obowiązek przygotowywania i publikacji rocznego unijnego sprawozdania podsumowującego na temat monitorowania i badania przeżuwaczy na obecność pasażowalnych encefalopatii gąbczastych zostanie przeniesiony z Komisji na Europejski Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności. Należy zatem zmienić rozdział B załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 tak, aby odzwierciedlał nowe warunki.

(4)

W załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 zakazuje się karmienia niektórych zwierząt gospodarskich przetworzonym białkiem zwierzęcym, w szczególności pochodzącym od zwierząt innych niż przeżuwacze.

(5)

Ponadto zgodnie z rozdziałem II lit. b) ppkt (ii) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, mączka rybna i mieszanki paszowe zawierające mączkę rybną mogą być stosowane do karmienia zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze, w tym zwierząt akwakultury.

(6)

W rozdziale III sekcja A pkt 3 w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 przewidziano, że przetworzone białko zwierzęce luzem, pochodzące od zwierząt innych niż przeżuwacze, oraz mieszanki paszowe luzem zawierające takie białko, są przewożone w pojazdach i kontenerach, które nie są używane do przewozu paszy przeznaczonej dla zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze, z wyjątkiem zwierząt akwakultury. Ponieważ zezwala się na stosowanie mączki rybnej i mieszanek zawierających mączkę rybną w żywieniu wszystkich zwierząt gospodarskich innych niż przeżuwacze, przepis ten nie powinien mieć zastosowania do mączki rybnej i mieszanek paszowych zawierających mączkę rybną. Należy zatem zmienić rozdział III sekcja A pkt 3 w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 tak, aby wyłączyć z jego zakresu mączkę rybną.

(7)

Rozdział V sekcja E w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 stanowi, że wywóz przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze oraz produktów zawierających takie białko jest dozwolony wyłącznie w sytuacji, gdy są one przeznaczone do zastosowań niezabronionych przez to rozporządzenie, a przed wywozem zawarto pisemne porozumienie między właściwym organem w wywożącym państwie członkowskim lub Komisją a właściwym organem w przywożącym państwie trzecim, zawierające zobowiązanie przywożącego państwa trzeciego, że będzie ono przestrzegało ostatecznego stosowania i nie będzie ponownie wywozić przetworzonego białka zwierzęcego lub produktów zawierających takie białko w celu stosowania zabronionego w rozporządzeniu (WE) nr 999/2001.

(8)

Wymóg ten miał pierwotnie na celu kontrolę rozprzestrzeniania się gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) w momencie, gdy w Unii panowała epidemia BSE i gdy kontynent europejski był główną częścią świata dotkniętą tą epidemią. Od tego czasu jednak sytuacja w Unii pod względem BSE znacznie się poprawiła. W 2013 r. zgłoszono 7 przypadków BSE w Unii, a w 2014 r. odnotowano 11 przypadków, podczas gdy w 2001 r. zgłoszono 2 166 przypadków, a w 2002 r. – 2 124 przypadki. Taka poprawa sytuacji w zakresie BSE w Unii znajduje odzwierciedlenie w fakcie, że dwadzieścia państw członkowskich jest obecnie uznawane za państwa o nieznacznym ryzyku występowania BSE zgodnie z decyzją Komisji 2007/453/WE (2) z późniejszymi zmianami.

(9)

Należy zatem skreślić ustanowiony w rozdziale V sekcja E w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 wymóg dotyczący obowiązku zawierania pisemnej umowy z państwem trzecim przeznaczenia jako warunku wywozu przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze oraz produktów zawierających takie białko, oraz zakaz stosowania tych produktów w państwach trzecich do karmienia zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt akwakultury.

(10)

W rozdziale IV sekcja D w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 ustanowiono warunki dotyczące produkcji i stosowania przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze, przeznaczonego do wykorzystania w karmieniu zwierząt akwakultury oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko, które wymagają całkowitego oddzielenia materiału pochodzącego od przeżuwaczy i zwierząt innych niż przeżuwacze na każdym etapie łańcucha produkcji oraz wymagają regularnego pobierania próbek i analizy w celu wykluczenia zanieczyszczenia krzyżowego. Spełnienie tych warunków powinno być również wymagane w przypadku przetworzonego białka zwierzęcego pochodzącego od zwierząt innych niż przeżuwacze oraz mieszanek paszowych zawierających takie białko, przeznaczonych do wywozu, tak aby przy wywozie przetworzonego białka zwierzęcego i mieszanek paszowych zawierających takie białko zapewnić taki sam poziom bezpieczeństwa, jak ten stosowany na terytorium Unii.

(11)

Ponieważ karmy dla zwierząt domowych i mączka rybna produkowane są w zakładach przetwórczych przeznaczonych wyłącznie do produkcji produktów pochodzących od zwierząt wodnych, z wyjątkiem ssaków morskich, i zajmujących się produkcją karmy dla zwierząt domowych, wymóg stanowiący, że wywóz jest dozwolony tylko z zakładów, w których spełnione są wymogi rozdziału IV sekcja D w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 nie powinien mieć zastosowania do karmy dla zwierząt domowych ani do mączki rybnej.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział V sekcja E w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

14.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/8

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

14.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/10

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 969/2006 (2) otwarto roczny kontyngent taryfowy na przywóz 277 988 ton kukurydzy (numer porządkowy 09.4131).

(2)

W art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 969/2006 ilość ton dla podokresu nr 1 ustalono na 138 994 tony na okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2016 r.

(3)

Ilości objęte wnioskami o pozwolenia na przywóz, złożonymi od dnia 4 do dnia 8 stycznia 2016 r. do godz. 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli, są większe od ilości dostępnych. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3).

(4)

Należy również zaprzestać wydawania pozwoleń na przywóz na podstawie rozporządzenia (WE) nr 969/2006 na bieżący podokres obowiązywania kontyngentu.

(5)

W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

14.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/12

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/2081 (2) otwarto kontyngenty taryfowe na przywóz niektórych zbóż pochodzących z Ukrainy.

(2)

W art. 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2081 ustalono dla okresu od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. ilość w ramach kontyngentu o numerze porządkowym 09.4308 na 400 000 ton.

(3)

Ilości objęte wnioskami o pozwolenia na przywóz, złożonymi w okresie od dnia 4 stycznia 2016 r. do dnia 8 stycznia 2016 r. do godz. 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli, w odniesieniu do kontyngentu o numerze porządkowym 09.4308, są większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości objętych wnioskami dotyczącymi danego kontyngentu, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3).

(4)

Należy również zaprzestać wydawania pozwoleń na przywóz dla kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.4308, o którym mowa w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2081, w bieżącym okresie obowiązywania kontyngentu.

(5)

W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

14.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/14