16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/1

(1)

Eksploatacja statków powietrznych musi spełniać zasadnicze wymagania określone w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 216/2008. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 216/2008 Komisja powinna przyjąć niezbędne przepisy wykonawcze dotyczące ustanowienia warunków bezpiecznej eksploatacji statków powietrznych.

(2)

Pokładowy rejestrator rozmów w kabinie pilota (cockpit voice recorder, CVR) ma na celu wspieranie badania zdarzenia lotniczego prowadzonego przez organ ds. badania zdarzeń lotniczych w razie wypadku lub incydentu. Odpowiednie zabezpieczenia chroniące przed ujawnieniem zapisów z CVR w sytuacji, gdy wszczęto badanie zdarzenia lotniczego zostały określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 (2). Wraz z wprowadzeniem systemu zarządzania bezpieczeństwem uznaje się, że CVR mógłby być wykorzystywany poza kontekstem badania zdarzenia lotniczego w celu utrzymania lub poprawy bezpieczeństwa. Należy zatem zmienić rozporządzenie Komisji (UE) nr 965/2012 (3) w celu wzmocnienia warunków mających na celu skuteczne zapobieganie niewłaściwemu wykorzystaniu i ujawnianiu zapisów z CVR.

(3)

Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) przedstawiła szereg propozycji ulepszeń obecnych wymagań pod kątem bezpieczeństwa w celu poprawy ogólnej skuteczności rejestratorów parametrów lotu oraz ułatwienia odnalezienia statku powietrznego i rejestratorów parametrów lotu po wypadku na wodzie. Ulepszenia te obejmują zaprzestanie stosowania przestarzałych technologii zapisu, takich jak taśma magnetyczna lub drut magnetyczny, wydłużenie minimalnego czasu nagrywania CVR, a także wydłużenie czasu transmisji urządzenia umożliwiającego zlokalizowanie rejestratora pod wodą i posiadanie na pokładzie urządzenia umożliwiające lokalizację pod wodą o bardzo dużym zasięgu wykrywania przez samoloty wykonujące loty dalekodystansowe nad wodą. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) nr 965/2012 w celu uwzględnienia tych ulepszeń w zakresie bezpieczeństwa.

(4)

Konieczne jest uwzględnienie zaginięcia lotu MH370 w dniu 8 marca 2014 r. oraz zaleceń wydanych podczas multidyscyplinarnego posiedzenia ICAO na temat globalnego systemu śledzenia lotów w dniach 12 i 13 maja 2014 r. Lokalizacja statków powietrznych wykorzystywanych w transporcie publicznym powinna być znana przez cały czas, nawet w obszarach oddalonych, aby ułatwić odnalezienie statku powietrznego w przypadku nietypowego zachowania, sytuacji awaryjnej lub wypadku. W miarę możliwości urządzenia do śledzenia pozycji statku powietrznego powinny być odporne na utratę normalnego zasilania elektrycznego na pokładzie i nie powinno być możliwe ich wyłączenie podczas lotu. W związku z powyższym rozporządzenie (UE) nr 965/2012 należy zmienić w celu włączenia dodatkowych wymagań odnoszących się do środków śledzenia pozycji statku powietrznego na całym świecie, w tym nad oceanami i obszarami oddalonymi.

(5)

Zgodnie z propozycją panelu ds. rejestratora parametrów lotu (FLIRECP) ICAO, w odniesieniu do posiadania na pokładzie CVR o wydłużonym czasie nagrywania w dużych samolotach, należy przewidzieć wprowadzenie CVR o czasie nagrania wynoszącym 25 godzin na pokładzie statków powietrznych wyprodukowanych po dniu 1 stycznia 2021 r. o certyfikowanej maksymalnej masie startowej większej niż 27 000 kg.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu odnoszą się do 13 zaleceń dotyczących bezpieczeństwa przedstawionych przez organy ds. badania zdarzeń lotniczych (4) i mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa poprzez ułatwienie odzyskiwania informacji do celów badania zdarzeń w europejskim lotnictwie cywilnym oraz poprawy efektywności i obsługi rejestratorów parametrów lotu, jak również lokalizowania statków powietrznych po wypadku na wodzie.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu opierają się na opinii nr 01/2014 (5) wydanej przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) zgodnie z art. 17 ust. 2 lit. b) i art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 65 rozporządzenia (WE) nr 216/2008,

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/12

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2015/104 (2) określono kwoty na rok 2015.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2015 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/14

(1)

Decyzją 94/800/WE (2) Rada zatwierdziła Porozumienie w sprawie zamówień publicznych („Porozumienie”) (3). Porozumienie powinno być stosowane do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Celem dyrektyw 2004/17/WE (4) i 2004/18/WE (5) Parlamentu Europejskiego i Rady jest między innymi umożliwienie podmiotom i instytucjom zamawiającym, które stosują te dyrektywy, przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Aby osiągnąć ten cel, progi określone w dyrektywach dla zamówień publicznych, które podlegają również Porozumieniu, powinny zostać dostosowane tak, aby odpowiadały wartościom w euro progów ustalonych w Porozumieniu, zaokrąglonym w dół do pełnego tysiąca.

(3)

W celu zachowania spójności progi określone w dyrektywie 2009/81/WE należy dostosować do skorygowanych progów określonych w art. 16 dyrektywy 2004/17/WE.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/81/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych,

1)

w lit. a) kwotę „414 000 EUR” zastępuje się kwotą „418 000 EUR”;

2)

w lit. b) kwotę „5 186 000 EUR” zastępuje się kwotą „5 225 000 EUR”.

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/16

(1)

Decyzją 94/800/WE (2) Rada zatwierdziła Porozumienie w sprawie zamówień publicznych („Porozumienie”) (3). Porozumienie powinno być stosowane do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Celem dyrektywy 2004/17/WE jest między innymi umożliwienie podmiotom zamawiającym stosującym tę dyrektywę przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Aby osiągnąć ten cel, progi określone w dyrektywie dla zamówień publicznych, które podlegają również Porozumieniu, powinny zostać dostosowane tak, aby odpowiadały wartościom w euro progów ustalonych w Porozumieniu, zaokrąglonym w dół do pełnego tysiąca.

(3)

W celu zapewnienia spójności należy dostosować również te progi wymienione w dyrektywie 2004/17/WE, które dotyczą zamówień nieobjętych Porozumieniem.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2004/17/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych,

1)

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 61 wprowadza się następujące zmiany:

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/18

(1)

Decyzją 94/800/WE (2) Rada zatwierdziła Porozumienie w sprawie zamówień publicznych („Porozumienie”) (3). Porozumienie powinno być stosowane do każdego zamówienia o wartości równej lub przekraczającej kwoty („progi”) wyznaczone w Porozumieniu i wyrażone w specjalnych prawach ciągnienia.

(2)

Celem dyrektywy 2004/18/WE jest między innymi umożliwienie instytucjom zamawiającym stosującym tę dyrektywę przestrzegania równocześnie zobowiązań wynikających z Porozumienia. Aby osiągnąć ten cel, progi określone w dyrektywie dla zamówień publicznych, które podlegają również Porozumieniu, powinny zostać dostosowane tak, aby odpowiadały wartościom w euro progów ustalonych w Porozumieniu, zaokrąglonym w dół do pełnego tysiąca.

(3)

W celu zapewnienia spójności należy dostosować również te progi wymienione w dyrektywie 2004/18/WE, które dotyczą zamówień nieobjętych Porozumieniem.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2004/18/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych,

1)

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 8 akapit pierwszy wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 56 kwotę „5 186 000 EUR” zastępuje się kwotą „5 225 000 EUR”;

4)

w art. 63 ust. 1 akapit pierwszy kwotę „5 186 000 EUR” zastępuje się kwotą „5 225 000 EUR”;

5)

w art. 67 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/20

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r.

(2)

W dniu 25 września 2014 r. Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała dokument Annual Improvements to International Financial Reporting Standards 2012–2014 Cycle (coroczne zmiany Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej w okresie 2012–2014, „coroczne zmiany”) w ramach regularnej procedury wprowadzania zmian, która ma na celu udoskonalenie i doprecyzowanie tych standardów. Zmiany te mają na celu rozwiązanie niemających pilnego charakteru, ale koniecznych kwestii omawianych przez RMSR w ramach cyklu prac w odniesieniu do niespójności w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i Międzynarodowych Standardach Rachunkowych (MSR) oraz konieczności wyjaśnienia brzmienia tych standardów.

(3)

Zmiany do MSSF 7 powodują w konsekwencji wprowadzenie zmian do MSSF 1 w celu zapewnienia spójności pomiędzy międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej.

(4)

Konsultacje z Europejską Grupą Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej potwierdziły, że zmiany do MSSF 5 i 7 oraz MSR 19 i 34 spełniają techniczne kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości,

a)

MSSF 5 Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży oraz działalność zaniechana zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

b)

MSSF 7 Instrumenty finansowe: ujawnianie informacji zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

c)

MSR 19 Świadczenia pracownicze zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

d)

MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

e)

MSSF 1 Zastosowanie Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej po raz pierwszy zostaje zmieniony zgodnie ze zmianami MSSF 7 zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/26

(1)

Art. 412 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 określa wymóg pokrycia wypływów netto, ustanawiając, że instytucje muszą utrzymywać aktywa płynne w celu zagwarantowania utrzymania poziomów zabezpieczeń, które są odpowiednie w sytuacji ewentualnego zakłócenia równowagi między wpływami i wypływami płynności.

(2)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/61 (2), przyjęte na podstawie art. 460 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, określa szczegółowo wymóg pokrycia wypływów netto.

(3)

Jeżeli uzasadnione zapotrzebowanie na aktywa płynne w świetle wymogu pokrycia wypływów netto przekracza dostępność tych aktywów płynnych w danej walucie, zastosowanie ma co najmniej jedno z odstępstw określonych w art. 419 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(4)

Należy zatem wskazać, które waluty powinny skorzystać z odstępstwa i w jakim zakresie takie odstępstwo powinno być dostępne.

(5)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) dokonał oceny uzasadnionych potrzeb w oparciu o najlepsze dostępne dane uzyskane od właściwych organów dotyczące aktywów płynnych w danej walucie oraz kwoty aktywów płynnych wymaganej przez innych inwestorów, której tym samym nie można przeznaczyć na pokrycie zapotrzebowania instytucji na aktywa płynne.

(6)

EUNB uznał koronę norweską (NOK) za walutę z ograniczeniami dostępności aktywów płynnych. Zrobił to przed wejściem w życie rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/61, w związku z czym ocenił dostępność aktywów płynnych zgodnie z normami międzynarodowymi przyjętymi przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego. W ramach oceny określił kwoty aktywów płynnych, które nie są wymagane przez podmioty niepodlegające przepisom rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i porównał ją z potrzebami instytucji określonymi na podstawie szacunkowej wartości ważonej wypływów pieniężnych netto w ciągu kolejnych 30 dni, biorąc pod uwagę ograniczenie wpływów, czynniki, które mogą oddziaływać na niedobór aktywów płynnych w okresie od trzech do pięciu lat, oraz cel 110 % na spełnienie wymogu pokrycia wypływów netto.

(7)

Z oceny EUNB wynikało, że uzasadnione zapotrzebowanie na aktywa płynne przekracza dostępność aktywów płynnych w koronach norweskich. Dług państwowy jest jednym z najbardziej płynnych aktywów, ale w przypadku Norwegii podaż długu publicznego jest stosunkowo ograniczona ze względu na korzystną sytuację budżetową. Wprawdzie instytucje międzynarodowe i wielonarodowe banki rozwoju wyemitowały dużą liczbę obligacji w koronach norweskich, jednak większość emisji takich obligacji stanowiła oferty od inwestorów zagranicznych na rynku niepublicznym, stąd EUNB nie uznał ich za płynne i dostępne dla instytucji w zakresie określonym w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013. Wreszcie ocenę EUNB oparto na międzynarodowych normach płatności przyjętych przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, podczas gdy ocenę, czy uzasadnione zapotrzebowanie na aktywa płynne przekracza dostępność aktywów płynnych w danej walucie, powinno opierać się na ostatecznym wykazie aktywów płynnych określonym w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2015/61. Wykaz ten przewiduje większy zakres płynnych aktywów, w szczególności w odniesieniu do obligacji zabezpieczonych. Różnica jest jednak zbyt mała, by mogła zmienić wniosek z oceny EUNB, zgodnie z którym uzasadnione zapotrzebowanie na aktywa płynne przekracza dostępność aktywów płynnych w koronach norweskich.

(8)

EUNB przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu wykonawczego standardu technicznego, który to projekt stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010. Zgodnie z procedurą określoną w art. 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (3) Komisja zatwierdziła ze zmianami projekt wykonawczego standardu technicznego przedstawiony przez EUNB, wysławszy uprzednio projekt wykonawczego standardu technicznego z powrotem do EUNB wraz z uzasadnieniem zmian. EUNB wydał formalną opinię dotyczącą tych zmian i potwierdził, że nie należy zmieniać wielkości, o którą uzasadnione zapotrzebowanie na aktywa płynne przekracza dostępność aktywów płynnych w koronach norweskich i którą zaproponowano w pierwotnym projekcie wykonawczym standardu technicznego.

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/29

(1)

W załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1235/2008 (2) ustanowiono wykaz krajów trzecich, których systemy produkcji i środki kontroli w odniesieniu do produkcji ekologicznej produktów rolnych uznawane są za równoważne z tymi ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007.

(2)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Kostarykę, Tunezję, Stany Zjednoczone i Republikę Korei nazwę jednostki certyfikującej „BCS Öko-Garantie GmbH” zmieniono na „Kiwa BCS Öko-Garantie GmbH”.

(3)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Argentynę zmienił się adres strony internetowej jednostki certyfikującej „Letis SA”.

(4)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Australię zmienił się adres strony internetowej właściwego organu. Ponadto organ kontroli „AQIS” zaprzestał działalności i nie powinien już znajdować się w wykazie w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008.

(5)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Kanadę jednostka certyfikująca „SAI Global Certification Services Limited” zaprzestała działalności i nie powinna już znajdować się w wykazie w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Ponadto do wykazu w tym załączniku należy włączyć nową jednostkę certyfikującą – „TransCanada Organic Certification Services (TCO Cert)”.

(6)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Kostarykę zmienił się adres strony internetowej organu kontroli „Servicio Fitosanitario del Estado”.

(7)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Indie indyjski właściwy organ cofnął uznanie jednostkom certyfikującym „Biocert India Pvt. Ltd, Indore” i „TUV India Pvt. Ltd”, które w związku z tym nie powinny już znajdować się w wykazie w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Ponadto indyjski właściwy organ uznał trzy jednostki certyfikujące, które należy włączyć do wykazu w tym załączniku: „Odisha State Organic Certification Agency”, „Gujarat Organic Products Certification Agency” i „Uttar Pradesh State Organic Certification Agency”.

(8)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Japonię zmieniła się nazwa właściwego organu.

(9)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Tunezję zmienił się adres strony internetowej właściwego organu.

(10)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Stany Zjednoczone nazwę jednostki certyfikującej „Department of Plant Industry” zmieniono na „Clemson University”, nazwę jednostki certyfikującej „Indiana Certified Organic LLC” zmieniono na „Ecocert ICO, LLC”, nazwę jednostki certyfikującej „Marin County” zmieniono na „Marin Organic Certified Agriculture”, a nazwę jednostki certyfikującej „OIA North America, LLC” zmieniono na „Americert International (AI)”. Ponadto jednostka certyfikująca „Organic National & International Certifiers (ON&IC)” zaprzestała działalności i nie powinna już znajdować się w wykazie w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008.

(11)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Republikę Korei koreański właściwy organ uznał następne dwie jednostki certyfikujące, które należy włączyć do wykazu w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008: „Neo environmentally-friendly” i „Green Environmentally-Friendly certification center”.

(12)

Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 zawiera wykaz jednostek certyfikujących i organów kontroli uprawnionych do przeprowadzania kontroli i wydawania świadectw w krajach trzecich do celów równoważności.

(13)

Art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 stanowi, że w przypadku produktów, które nie zostały przywiezione na podstawie art. 32 ani nie zostały przywiezione z kraju trzeciego uznanego zgodnie z art. 33 ust. 2 tego rozporządzenia, Komisja może uznać jednostki certyfikujące właściwe do przeprowadzania zadań do celów przywozu produktów dających równoważne gwarancje. Art. 10 ust. 2 lit. b) i ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 stanowią zatem, że nie można uznać organu kontroli ani jednostki certyfikującej w odniesieniu do produktu, który pochodzi z kraju trzeciego wymienionego w wykazie uznanych krajów trzecich w załączniku III do tego rozporządzenia i należy do kategorii, w odniesieniu do której kraj ten został uznany.

(14)

Jako że Kanada i Japonia są uznane zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i są wymienione w odniesieniu do kategorii produktów A w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008, należy uznać, że przepisów tych w przeszłości nie przestrzegano należycie w odniesieniu do uznania następujących jednostek certyfikujących wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 w związku z produktami pochodzącymi z Kanady i Japonii i należącymi do kategorii produktów A: „CCOF Certification Services”, „IMOswiss AG”, „International Certification Services, Inc.”, „Istituto Certificazione Etica e Ambientale”, „Japan Organic and Natural Foods Association”, „Kiwa BCS Öko-Garantie GmbH”, „Organic crop improvement association” i „Quality Assurance International”.

(15)

Komisja skontaktowała się z jednostkami certyfikującymi, których to dotyczy, i poinformowała je o zamiarze cofnięcia uznania dla kategorii produktów A w odniesieniu do Kanady i Japonii. Komisja dokładnie przeanalizowała otrzymane uwagi.

(16)

„Afrisco Certified Organic, CC” poinformowało Komisję, że zaprzestało działalności certyfikacyjnej we wszystkich krajach trzecich, w odniesieniu do których było uznane, a zatem nie powinno już znajdować się w wykazie w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008.

(17)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Agreco R.F. Göderz GmbH” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Rosję oraz dla kategorii produktów D na Boliwię, Bośnię i Hercegowinę, Republikę Dominikańską, Ekwador, Egipt, Gruzję, Indonezję, Kazachstan, Kirgistan, Madagaskar, Czarnogórę, Peru, Serbię, Tanzanię, Tajlandię, Togo, Turkmenistan, Uzbekistan i Wenezuelę.

(18)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Australia Certified Organic” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów B na Chiny i Vanuatu oraz dla kategorii produktów D na Wyspy Cooka.

(19)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Bio.inspecta AG” o zmianę specyfikacji. Na podstawie tych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Bośnię i Hercegowinę, Maroko oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie.

(20)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Bureau Veritas Certification France SAS” o włączenie do wykazu w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Na podstawie otrzymanych informacji stwierdza się, że uzasadnione jest uznanie „Bureau Veritas Certification France SAS” w odniesieniu do kategorii produktów A i D dla Madagaskaru, Mauritiusa, Monako, Maroka i Nikaragui, w odniesieniu do kategorii produktów C dla Madagaskaru i Nikaragui oraz w odniesieniu do kategorii produktów E dla Mauritiusa.

(21)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „CERES Certification of Environmental Standards GmbH” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Demokratyczną Republikę Konga, Czarnogórę, Nepal, okupowane terytoria palestyńskie i Pakistan, dla kategorii produktów A, B i D na Kamerun i Nigerię oraz dla kategorii produktów C na Chiny i Tajwan.

(22)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Certificadora Mexicana de productos y procesos ecológicos S.C.” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów D na Kolumbię.

(23)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Control Union Certifications” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A, D i F na Benin, Botswanę, Kamerun, Kubę, Curaçao, Haiti, Kenię, Lesotho, Malawi, Mongolię, Maroko, Namibię, Senegal, Surinam, Suazi, Tajwan, Togo i Zimbabwe, dla kategorii produktów A, B, C, D, E i F na Armenię i Kazachstan oraz dla kategorii produktów A, B, C, D i F na Irak.

(24)

„Doalnara Certified Organic Korea, LLC” poinformowało Komisję, że zaprzestało działalności certyfikacyjnej w Republice Korei, która była jedynym krajem trzecim, w odniesieniu do którego podmiot ten był uznany, a zatem podmiot ten nie powinien już znajdować się w wykazie w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008.

(25)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Ecocert SA” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A na Botswanę, dla kategorii produktów A i D na Armenię, Belize, Republikę Zielonego Przylądka, Republikę Środkowoafrykańską, Kongo (Brazzaville), Demokratyczną Republikę Konga, Salwador, Gwineę Równikową, Gruzję, Gwineę Bissau, Honduras, Hongkong, Liberię, Mauretanię, Mjanma/Birmę, Nikaraguę, Panamę, Samoa, Seszele, Singapur, Sri Lankę, Surinam, Tadżykistan, Timor Wschodni i Wenezuelę, dla kategorii produktów A, B i D na Afganistan i Sierra Leone, dla kategorii produktów A, D i E na Turkmenistan, dla kategorii produktów B na Benin, Kamerun, Kolumbię, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ekwador, Indonezję, Monako, Filipiny, Serbię, Tunezję, Wietnam i Zambię, dla kategorii produktów C na Republikę Korei, dla kategorii produktów D na Czad, Etiopię, Mongolię, Namibię, Niger, Nigerię, Pakistan i Vanuatu, dla kategorii produktów E na Indie, Kirgistan, Maroko, Syrię, Tajlandię i Urugwaj, dla kategorii produktów B i E na Kenię, Paragwaj i Ugandę, dla kategorii produktów B, D i E na Ukrainę, dla kategorii produktów B, E i F na Burkina Faso, Meksyk i Peru, dla kategorii produktów D i E na Kazachstan, Rosję i Uzbekistan oraz dla kategorii produktów E i F na Madagaskar.

(26)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „IMO Control Latinoamérica Ltda.” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Belize. „IMO Control Latinoamérica Ltda.” poinformowało ponadto Komisję o zmianie adresu strony internetowej.

(27)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Kiwa BCS Öko-Garantie GmbH” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Gambię, Liberię, Pakistan, Tadżykistan, Turkmenistan i Uzbekistan, dla kategorii produktów A, D i E na Kazachstan, dla kategorii produktów B na Gwatemalę, Kirgistan, Peru i Rosję oraz dla kategorii produktów E na Zjednoczone Emiraty Arabskie.

(28)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Mayacert” o włączenie do wykazu w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Na podstawie otrzymanych informacji stwierdza się, że uzasadnione jest uznanie „Mayacert” w odniesieniu do kategorii produktów A, B i D dla Meksyku, w odniesieniu do kategorii produktów A i D dla Gwatemali, Hondurasu i Nikaragui oraz w odniesieniu do kategorii produktów D dla Kolumbii, Republiki Dominikańskiej i Salwadoru.

(29)

„Onecert, Inc.” poinformowało Komisję o zmianie nazwy na „OneCert International PVT Ltd.” oraz o zmianie adresu.

(30)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Organic Standard” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Tadżykistan oraz dla kategorii produktów E na Kazachstan i Rosję.

(31)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Organización Internacional Agropecuaria” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu geograficznego uznania tego podmiotu dla kategorii produktów A i D na Chile, Ekwador i Peru.

(32)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „ORSER” o włączenie do wykazu w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Na podstawie otrzymanych informacji stwierdza się, że uzasadnione jest uznanie „ORSER” w odniesieniu do kategorii produktów A i D dla Turcji.

(33)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Overseas Merchandising Inspection Co. Ltd.” o włączenie do wykazu w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 w odniesieniu do kategorii produktów D w Japonii. Jak wspomniano w motywie 13, art. 10 ust. 2 lit. b) i ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 stanowią, że nie można uznać organu kontroli ani jednostki certyfikującej w odniesieniu do produktu, który pochodzi z kraju trzeciego wymienionego w wykazie uznanych krajów trzecich w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 i należy do kategorii, w odniesieniu do której kraj ten został uznany. Japonia jest uznana jako kraj trzeci zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i wymieniona w wykazie w odniesieniu do kategorii produktów D. Ponieważ jednak uznanie to nie obejmuje wszystkich składników, które można zgodnie z prawem przywieźć do Japonii i tam je przetworzyć, należy uznać jednostki certyfikujące w odniesieniu do produktów przetworzonych nieobjętych uznaniem dla Japonii w odniesieniu do kategorii produktów D w ramach załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008, tak aby produkty pochodzące z Japonii i przetworzone z użyciem składników, które można zgodnie z prawem przywieźć do Japonii, lecz które nie są objęte uznaniem zgodnie z tym załącznikiem, można było przywozić do Unii. Na podstawie otrzymanych informacji stwierdza się, że uzasadnione jest uznanie „Overseas Merchandising Inspection Co. Ltd.” w Japonii w odniesieniu do kategorii produktów D, z wyjątkiem wina, dla produktów, które nie są objęte takim uznaniem na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 w ramach załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008.

(34)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „QC&I” o zmianę specyfikacji. Na podstawie otrzymanych informacji Komisja stwierdziła, że uzasadnione jest rozszerzenie zakresu uznania dla kategorii produktów D na wino.

(35)

Komisja otrzymała i przeanalizowała wniosek „Quality Partner” o włączenie do wykazu w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Na podstawie otrzymanych informacji stwierdza się, że uzasadnione jest uznanie „Quality Partner” w odniesieniu do kategorii produktów C i D dla Indonezji.

(36)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki III i IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008.

(37)

Aby jednostki certyfikujące, których dotyczy cofnięcie uznania w odniesieniu do kategorii produktów A dla Kanady i Japonii, miały możliwość wprowadzenia niezbędnych środków w celu dostosowania swoich relacji z przedsiębiorstwami do nowej sytuacji, odnośne zmiany załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 powinny mieć zastosowanie 6 miesięcy po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(38)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu Regulacyjnego ds. Produkcji Ekologicznej,

1)

w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

2)

w załączniku IV wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/43

(1)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała złożony na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego wniosek o zbadanie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na ręczne wózki paletowe oraz ich zasadnicze części, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, poprzez przywóz nieco zmodyfikowanych ręcznych wózków paletowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, oraz o poddanie tego przywozu rejestracji.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 4 listopada 2015 r. przez przedsiębiorstwa BT Products AS, Lifter SRL i PR Industrial SRL, unijnych producentów ręcznych wózków paletowych.

(3)

Produktem, którego dotyczy możliwe obchodzenie środków, są ręczne wózki paletowe oraz ich zasadnicze części, tj. podwozia i systemy hydrauliczne, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęte kodami CN ex 8427 90 00 i ex 8431 20 00 (kody TARIC 8427900019 i 8431200019). Na potrzeby niniejszego rozporządzenia ręczne wózki paletowe określa się jako wózki kołowe wyposażone w podnośniki widłowe służące do przewozu palet, pchane, ciągnięte i sterowane ręcznie przez pieszego operatora za pomocą przegubowej sterownicy, przystosowane do gładkich, płaskich i twardych nawierzchni. Ręczne wózki paletowe są przeznaczone wyłącznie do podnoszenia ładunku, poprzez pompowanie sterownicą, na wysokość wystarczającą do jego przewożenia; nie mają żadnych dodatkowych funkcji, jak na przykład (i) przenoszenie i podnoszenie ładunku w celu umieszczenia na wysokości lub wspomaganie prac magazynowych (wózki paletowe wysokiego składowania); (ii) ustawianie palet jedna na drugiej (wózki podnośnikowe); (iii) podnoszenie ładunku na wysokość roboczą (wózki krzyżakowe); lub (iv) podnoszenie i ważenie ładunku (wózki z wagą) („produkt objęty postępowaniem”).

(4)

Dochodzeniem objęty jest taki sam produkt, jak ten określony w poprzednim motywie, ale przedstawiany przy przywozie z tak zwanym „systemem wskazywania wagi” składającym się z mechanizmu ważącego niezintegrowanego z podwoziem, o marginesie błędu wynoszącym co najmniej 1 % ładunku, obecnie objęty tymi samymi kodami CN co produkt objęty postępowaniem, ale objęty innymi kodami TARIC (tj. 8427900090 i 8431200090 aż do wejścia w życie niniejszego rozporządzenia) i pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty dochodzeniem”).

(5)

Środkami obecnie obowiązującymi, które być może są obchodzone, są środki antydumpingowe nałożone na mocy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1008/2011 (2) na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, zmienione rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 372/2013 (3) („środki obecnie obowiązujące”).

(6)

Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące, iż środki antydumpingowe nałożone na przywóz ręcznych wózków paletowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej są obchodzone poprzez praktyki, procesy lub prace, dla których brak jest racjonalnych przyczyn lub uzasadnienia ekonomicznego poza nałożeniem cła antydumpingowego.

(7)

Przedstawione dowody prima facie są następujące:

(8)

We wniosku wskazano, że po zwiększeniu ostatecznego cła antydumpingowego w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 372/2013 zaszła istotna zmiana w strukturze handlu obejmującego wywóz z Chińskiej Republiki Ludowej do Unii oraz że nie ma innego wystarczającego powodu lub ekonomicznego uzasadnienia tej zmiany niż nałożenie cła.

(9)

Zmiana ta zdaje się wynikać z przywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii. Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące, że produkt objęty dochodzeniem ma te same podstawowe cechy i zastosowania, co produkt objęty postępowaniem. Zgodnie z dowodami prima facie przedstawionymi we wniosku, systemem wskazywania wagi, który jest przedstawiany z produktem objętym dochodzeniem przy przywozie, jest niedrogi mechanizm, który nie podaje dokładnych odczytów wagi, ponieważ jego margines błędu wynosi co najmniej 1 % ładunku. Ponadto może on zostać łatwo zdemontowany i usunięty po przywozie, ponieważ nie jest zintegrowany z podwoziem. W związku z powyższym przedmiotowy system wskazywania wagi nie zmienia podstawowych cech i zastosowań produktu objętego postępowaniem, ani nie zmienia produktu objętego postępowaniem w „wózek ważący”, ponieważ takie urządzenia mają inne podstawowe cechy i zastosowania. Jednak dochodzenie obejmuje wszelkie praktyki, procesy lub prace, dla których brak jest racjonalnych przyczyn lub uzasadnienia ekonomicznego poza nałożeniem cła antydumpingowego.

(10)

Ponadto wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące, iż skutki naprawcze obowiązujących środków antydumpingowych wprowadzonych w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny. Wydaje się, że znaczne wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem zastąpiły przywóz produktu objętego postępowaniem. Ponadto istnieją wystarczające dowody prima facie na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem dokonywany jest po cenach niższych od ceny niewyrządzającej szkody ustalonej w dochodzeniu, które doprowadziło do wprowadzenia obowiązujących środków.

(11)

Wreszcie wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące na to, iż ceny produktu objętego dochodzeniem są cenami dumpingowymi w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej poprzednio.

(12)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, iż istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie rejestracji przywozu produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do znanych eksporterów/producentów oraz znanych zrzeszeń eksporterów/producentów w Chińskiej Republice Ludowej, do znanych importerów i znanych zrzeszeń importerów w Unii oraz do władz Chińskiej Republiki Ludowej. Informacje, w stosownych przypadkach, mogą pochodzić również od przemysłu unijnego.

(14)

W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny skontaktować się z Komisją niezwłocznie, ale nie później niż w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia, i wystąpić o kwestionariusz w terminie określonym w art. 3 akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia, biorąc pod uwagę fakt, że termin określony w art. 3 akapit drugi niniejszego rozporządzenia dotyczy wszystkich zainteresowanych stron.

(15)

Władze Chińskiej Republiki Ludowej zostaną poinformowane o wszczęciu dochodzenia.

(16)

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia opinii na piśmie, a także dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpią one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(17)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem może zostać zwolniony z wymogu rejestracji lub podlegania środkom, jeżeli nie stanowi on obejścia środków.

(18)

Ponieważ możliwe obchodzenie występuje poza Unią, zwolnienia mogą zostać przyznane, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, producentom produktu objętego dochodzeniem w Chińskiej Republice Ludowej, którzy mogą wykazać, że nie są powiązani (4) z jakimkolwiek producentem podlegającym środkom (5), oraz w odniesieniu do których ustalono, że nie uczestniczą w praktykach mających na celu obejście środków, określonych w art. 13 ust. 1 i art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Producenci zainteresowani otrzymaniem zwolnienia powinni przedłożyć wniosek należycie poparty dowodami w terminie wskazanym w art. 3 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia.

(19)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem zostaje poddany rejestracji w celu dopilnowania, by, jeśli w wyniku postępowania zostanie stwierdzone obchodzenie środków, cła antydumpingowe mogły być pobrane w odpowiedniej wysokości od dnia wprowadzenia rejestracji tego przywozu.

(20)

W interesie dobrego zarządzania należy określić terminy, w których:

(21)

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych, ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym, jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

(22)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń potwierdzających lub zaprzeczających na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(23)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te zostają pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

(24)

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

(25)

Niedostarczenie informacji w formie skomputeryzowanej nie jest traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że przedstawienie informacji w wymaganej formie wiązałoby się dla niej z nieuzasadnionymi wysokimi kosztami lub byłoby dla niej zbyt dużym obciążeniem. Strona ta powinna niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

(26)

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w terminie dziewięciu miesięcy, począwszy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(27)

Należy zauważyć, że wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (6).

(28)

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

(29)

Wniosek o przesłuchanie z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron, pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów.

(30)

Zainteresowane strony mogą uzyskać dodatkowe informacje i dane kontaktowe na stronach internetowych Dyrekcji Generalnej ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/,

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: CHAR 04/039

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: TRADE-HPT-R637-CIRCUMVENTION@ec.europa.eu

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/49

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

16.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/51

(1)

Zgodnie z art. 285 dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie, które nie skorzystały z możliwości przewidzianej w art. 14 drugiej dyrektywy Rady 67/228/EWG (2), mogą przyznać zwolnienie podatnikom, których roczny obrót nie przekracza 5 000 EUR.

(2)

W decyzji wykonawczej Rady 2013/53/UE (3) Królestwo Belgii zostało upoważnione, do dnia 31 grudnia 2015 r. i w drodze odstępstwa, do zwolnienia z podatku VAT podatników, których roczny obrót nie przekracza 25 000 EUR. W wyniku zastosowania tego środka podatnicy ci byliby zwolnieni ze wszystkich lub niektórych obowiązków wynikających z VAT, o których mowa w tytule XI, rozdziały 2–6 dyrektywy 2006/112/WE. Belgia nie wykorzystała maksymalnego dopuszczalnego progu, lecz od dnia 1 kwietnia 2014 r. stosowała próg w wysokości 15 000 EUR.

(3)