7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/1

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/1785

z dnia 5 października 2015 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Wiążąca informacja taryfowa, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 października 2015 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Heinz ZOUREK

Dyrektor Generalny ds. Podatków i Unii Celnej

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Artykuł (tak zwana głowa mopa) składający się z tekstylnych sznurków przymocowanych do nasadki z tworzywa sztucznego, która jest przeznaczona do połączenia artykułu z trzonkiem.

(Zobacz fotografia) (1)

9603 90 99

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1, 2 a) i 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORI) oraz brzmienie kodów CN 9603, 9603 90 i 9603 90 99.

Wiązka tekstylnych sznurków osadzonych na trzonku stanowi mop. Artykuł jest wiązką tekstylnych sznurków przymocowaną do nasadki z tworzywa sztucznego, która służy do połączenia artykułu z trzonkiem. W związku z tym głowa mopa powinna być uważana za artykuł niekompletny, który ma zasadniczy charakter mopa w rozumieniu ORI 2 a), ponieważ nasadka z tworzywa sztucznego jest przeznaczona do osadzenia na trzonku (zob. również Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego do pozycji 9603, lit. D, akapit pierwszy).

Artykuł należy zatem klasyfikować do kodu CN 9603 90 99 jako „mop”.

(1) Fotografia ma charakter wyłącznie informacyjny.

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/4

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/1786

z dnia 6 października 2015 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 6 października 2015 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	33,9
	MA	201,3
	MK	44,1
	TR	73,3
	ZZ	88,2
0707 00 05	AL	46,1
	TR	122,2
	ZZ	84,2
0709 93 10	TR	140,9
0709 93 10	ZZ	140,9
0805 50 10	AR	127,3
	BO	160,8
	CL	149,1
	TR	98,8
	UY	104,8
	ZA	143,1
	ZZ	130,7
0806 10 10	BR	257,8
	EG	187,3
	MK	96,2
	TR	168,7
	ZA	128,8
	ZZ	167,8
0808 10 80	CL	149,5
	MK	23,1
	NZ	140,9
	US	137,2
	ZA	148,0
	ZZ	119,7
0808 30 90	AR	131,8
	TR	130,4
	XS	95,7
	ZA	149,1
	ZZ	126,8

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/6

DYREKTYWA KOMISJI (UE) 2015/1787

z dnia 6 października 2015 r.

zmieniająca załączniki II oraz III do dyrektywy Rady 98/83/WE w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (1), w szczególności jej art. 11 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załączniki II i III do dyrektywy 98/83/WE określają minimalne wymagania dla programów monitorowania wszelkiej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz specyfikacje metody analizy różnych parametrów.

(2)	Specyfikacje zawarte w tych załącznikach II i III należy aktualizować w świetle postępu naukowego i technicznego w celu zapewnienia spójności z przepisami unijnymi.

(3)

W załączniku II do dyrektywy 98/83/WE przyznano pewien stopień elastyczności przy prowadzeniu monitorowania rewizyjnego i kontrolnego, pozwalając w określonych okolicznościach na rzadsze pobieranie próbek. W świetle postępu naukowego należy wyjaśnić szczegółowe warunki dotyczące odpowiedniej częstotliwości monitorowania parametrów oraz szeregu technik monitorowania.

(4)

Od 2004 r. Światowa Organizacja Zdrowia wdraża podejście polegające na opracowaniu planu bezpieczeństwa dostaw wody i oparte na zasadach oceny ryzyka i zarządzania ryzykiem, określonych w Wytycznych na temat jakości wody pitnej (2). Te wytyczne, wraz z normą EN 15975-2 dotyczącą bezpieczeństwa dostaw wody pitnej, stanowią uznane na poziomie międzynarodowym zasady, na których opierają się produkcja, dystrybucja, monitorowanie i analiza parametrów wody pitnej. Należy zatem dostosować załącznik II do dyrektywy 98/83/WE do najnowszych wersji tych zasad.

(5)

Aby kontrolować ryzyko dla zdrowia człowieka, programy monitorowania powinny zapewniać odpowiednie środki w całym łańcuchu dostaw wody i uwzględniać informacje z części wód wykorzystywanych do poboru wody pitnej. Ogólne obowiązki w zakresie programów monitorowania powinny wypełniać lukę między poborem wody a jej dostawami. Na podstawie art. 6 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) państwa członkowskie muszą zapewnić utworzenie rejestru lub rejestrów obszarów chronionych. Tego typu obszary chronione obejmują wszystkie części wód wykorzystywane do poboru wody pitnej lub przewidywane do takich celów na mocy art. 7 ust. 1 tej dyrektywy. Wyniki monitorowania tych części wód zgodnie z art. 7 ust. 1 akapit drugi i art. 8 tej dyrektywy powinny być stosowane w celu określenia potencjalnego ryzyka dla wody pitnej przed uzdatnianiem i po nim do celów dyrektywy 98/83/WE.

(6)

Doświadczenie pokazuje, że w przypadku wielu parametrów (w szczególności fizyko-chemicznych) występujące stężenia rzadko prowadziłyby do przekroczenia wartości dopuszczalnych. Monitorowanie i raportowanie takich niemających praktycznego znaczenia parametrów oznacza znaczne koszty, szczególnie w przypadku, gdy należy uwzględnić dużą liczbę parametrów. Wprowadzenie elastycznych częstotliwości monitorowania w takich okolicznościach stwarza możliwość oszczędności kosztów, które nie powodują szkody dla zdrowia publicznego ani dla innych korzyści. Dzięki elastycznemu monitorowaniu gromadzi się także mniej danych, które dostarczają niewiele informacji na temat jakości wody pitnej lub nie dostarczają ich wcale.

(7)

Z tego względu państwa członkowskie powinny mieć możliwość odstępowania od ustanowionych przez siebie programów monitorowania, pod warunkiem że przeprowadzana jest wiarygodna ocena ryzyka, która może opierać się na wytycznych na temat jakości wody pitnej WHO i powinna uwzględniać monitorowanie prowadzone na mocy art. 8 dyrektywy 2000/60/WE.

(8)

Tabela B2 w załączniku II do dyrektywy 98/83/WE, dotycząca wody rozlewanej do butelek i pojemników przeznaczonych do sprzedaży, stała się nieaktualna, ponieważ produkty te są objęte zakresem stosowania rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Produkty te są również objęte zasadą „analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli” (HACCP) określoną w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) oraz zasadami urzędowych kontroli określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (6). W wyniku przyjęcia tych rozporządzeń załącznik II do dyrektywy 98/83/WE de facto nie ma już zastosowania do wody rozlewanej do butelek i pojemników przeznaczonych do sprzedaży.

(9)	Dyrektywą Rady 2013/51/Euratom (7) wprowadzono szczegółowe zasady monitorowania substancji promieniotwórczych. Programy monitorowania substancji promieniotwórczych powinny zatem być ustanawiane wyłącznie na mocy wspomnianej dyrektywy.

(10)

Laboratoria stosujące specyfikacje dla analizy parametrów określonych w załączniku III do dyrektywy 98/83/WE powinny pracować zgodnie z procedurami zatwierdzonymi na poziomie międzynarodowym lub standardami wykonywania badań opartymi na kryteriach i stosować metody analizy, które, w miarę możliwości, zostały zwalidowane.

(11)

Dyrektywa Komisji 2009/90/WE (8) stanowi, że do walidacji metod analitycznych należy stosować normę EN ISO/IEC 17025 lub inne równorzędne normy przyjęte na poziomie międzynarodowym. EN ISO/IEC 17025 jest również jedną z norm stosowanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 882/2004 na potrzeby akredytacji laboratoriów wyznaczonych przez właściwe organy w państwach członkowskich. Konieczne jest zatem określenie tej normy lub innych równorzędnych norm przyjętych na poziomie międzynarodowym do celów walidacji metod analizy w kontekście dyrektywy 98/83/WE. W celu dostosowania do dyrektywy 2009/90/WE załącznika III do dyrektywy 98/83/WE należy wprowadzić granicę oznaczalności i niepewność pomiaru jako charakterystyki wykonania analizy. Państwa członkowskie powinny jednak nadal mieć możliwość dopuszczenia stosowania zgodności, dokładności i granicy wykrywalności jako charakterystyk wykonania analizy na mocy załącznika III do dyrektywy 98/83/WE na czas określony, co zapewni laboratoriom wystarczającą ilość czasu na dostosowanie się do tego postępu technicznego.

(12)

Do celów analizy parametrów mikrobiologicznych ustanowiono szereg norm ISO. W związku z tym normy EN 9308-1 i EN ISO 9308-2 (w odniesieniu do oznaczenia liczby bakterii E. coli oraz bakterii z grupy coli) i norma EN ISO 14189 (w odniesieniu do analizy Clostridium perfringens) zapewniają wszystkie specyfikacje niezbędne do przeprowadzania analizy. Te nowe normy oraz zmiany techniczne powinny zostać uwzględnione w załączniku III do dyrektywy 98/83/WE.

(13)

Do celów oceny równoważności metod alternatywnych z metodą określoną w załączniku III do dyrektywy 98/83/WE należy zezwolić państwom członkowskim na stosowanie normy EN ISO 17994, która została ustanowiona jako norma równoważności metod mikrobiologicznych w kontekście dyrektywy 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (9) oraz na mocy decyzji Komisji 2009/64/WE (10). Jako rozwiązanie alternatywne państwom członkowskim należy zezwolić na stosowanie normy EN ISO 16140 lub innych podobnych protokołów uznanych na poziomie międzynarodowym, o których mowa w art. 5 ust. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2073/2005 (11), w celu ustalenia równoważności metod opartych na zasadach – innych niż hodowla – które wykraczają poza zakres normy EN ISO 17994.

(14)	Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki II i III do dyrektywy 98/83/WE.

(15)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Wody Pitnej ustanowionego na podstawie art. 12 ust. 1 dyrektywy 98/83/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 98/83/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)	załącznik II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszej dyrektywy;

2)	w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 27 października 2017 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 6 października 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 330 z 5.12.1998, s. 32.

(2) http://www.who.int/water_sanitation_health/publications/2011/dwq_guidelines/en/index.html

(3) Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

(5) Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).

(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).

(7) Dyrektywa Rady 2013/51/Euratom z dnia 22 października 2013 r. określająca wymogi dotyczące ochrony zdrowia ludności w odniesieniu do substancji promieniotwórczych w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 296 z 7.11.2013, s. 12).

(8) Dyrektywa Komisji 2009/90/WE z dnia 31 lipca 2009 r. ustanawiająca, na mocy dyrektywy 2000/60/WE, specyfikacje techniczne w zakresie analizy i monitorowania stanu chemicznego wód (Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 36).

(9) Dyrektywa 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. dotycząca zarządzania jakością wody w kąpieliskach (Dz.U. L 64 z 4.3.2006, s. 37).

(10) Decyzja Komisji 2009/64/WE z dnia 21 stycznia 2009 r. określająca zgodnie z dyrektywą 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady normę ISO 17994:2004(E) jako normę równoważności metod mikrobiologicznych (Dz.U. L 23 z 27.1.2009, s. 32).

(11) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK II

MONITOROWANIE

CZĘŚĆ A

Ogólne cele i programy monitorowania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi

W ramach programów monitorowania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi należy:

a)	sprawdzać, czy istniejące środki kontroli ryzyka dla zdrowia ludzkiego w całym łańcuchu dostaw wody od zlewiska poprzez pobór, uzdatnianie i przechowywanie aż do dystrybucji funkcjonują skutecznie oraz czy woda w punkcie zgodności jest zdatna do użycia i czysta;

b)	dostarczać informacje dotyczące jakości wody dostarczanej do spożycia przez ludzi do celów wykazania, że obowiązki określone w art. 4 i 5 oraz wartości parametryczne określone w załączniku I są spełniane;

c)	określać najbardziej odpowiednie sposoby ograniczania ryzyka dla zdrowia ludzi.

Na podstawie art. 7 ust. 2 właściwe organy ustanawiają programy monitorowania zgodne z parametrami i częstotliwościami określonymi w części B niniejszego załącznika, które obejmują:

a)	pobranie i analizę dyskretnych próbek wody; lub

b)	pomiary rejestrowane w procesie ciągłego monitorowania.

Ponadto programy monitorowania mogą obejmować:

a)	kontrole zapisów dotyczących funkcjonalności i stanu konserwacji urządzeń; lub

b)	inspekcje infrastruktury zlewni, poboru wody, uzdatniania, magazynowania i dystrybucji.

Programy monitorowania mogą się opierać na ocenie ryzyka określonej w części C.

Państwa członkowskie zapewniają, by programy monitorowania były w sposób ciągły poddawane przeglądowi i uaktualniane lub potwierdzane co najmniej co pięć lat.

CZĘŚĆ B

Parametry i częstotliwości

1. Ramy ogólne

Program monitorowania musi uwzględniać parametry, o których mowa w art. 5, włącznie z tymi, które są istotne dla oceny wpływu wewnętrznych instalacji wodociągowych na jakość wody w punkcie zgodności określonym w art. 6 ust. 1. Przy wyborze odpowiednich parametrów do monitorowania muszą być brane pod uwagę lokalne warunki każdego systemu zaopatrzenia w wodę.

Państwa członkowskie zapewniają monitorowanie parametrów wymienionych w pkt 2 przy odpowiedniej częstotliwości pobierania próbek określonej w pkt 3.

2. Wykaz parametrów

Parametry grupy A

Następujące parametry (grupa A) są monitorowane zgodnie z częstotliwościami monitorowania określonymi w pkt 3 tabeli 1:

a)	Escherichia coli (E. coli), bakterie z grupy coli, liczba kolonii w 22 °C, kolor, mętność, smak, zapach, pH, przewodność elektryczna;

b)	inne parametry, które zidentyfikowano jako istotne w programie monitorowania zgodnie z art. 5 ust. 3 oraz, w stosownych przypadkach, za pośrednictwem oceny ryzyka określonej w części C.

W szczególnych okolicznościach następujące parametry dodaje się do parametrów grupy A:

a)	amon i azotyny, jeśli używana jest chloraminacja;

b)	aluminium i żelazo, jeśli są używane jako chemikalia do uzdatniania wody.

Parametry grupy B

W celu ustalenia zgodności ze wszystkimi wartościami parametrycznymi określonymi w niniejszej dyrektywie wszystkie pozostałe parametry nieanalizowane w grupie A i określone zgodnie z art. 5 monitoruje się co najmniej z częstotliwościami określonymi w pkt 3 tabela 1.

3. Częstotliwości pobierania próbek

Tabela 1

Minimalna częstotliwość pobierania próbek i wykonywania analiz do celów monitorowania zgodności

Objętość wody dostarczanej lub produkowanej dziennie w strefie zaopatrzenia (zob. uwagi 1 i 2) m3		Parametr grupy A Liczba próbek rocznie (zob. uwaga 3)	Parametr grupy B Liczba próbek rocznie
	≤ 100	> 0 (zob. uwaga 4)	> 0 (zob. uwaga 4)
> 100	≤ 1 000	4	1
> 1 000	≤ 10 000	4 + 3 na każde 1 000 m3/d i ich część całkowitej objętości	1 + 1 na każde 4 500 m3/d i ich część całkowitej objętości
> 10 000	≤ 100 000		3 + 1 na każde 10 000 m3/d i ich część całkowitej objętości
> 100 000			12 + 1 na każde 25 000 m3/d i ich część całkowitej objętości

Uwaga 1:

Strefa dostawy jest określonym geograficznie obszarem, z którego pochodzi woda przeznaczona do spożycia przez ludzi z jednego lub więcej źródeł, a jakość wody można uznać w przybliżeniu za jednolitą.

Uwaga 2:

Wielkości są obliczane jako średnie pobrane w ciągu roku kalendarzowego. Zamiast objętości wody można wykorzystać liczbę mieszkańców strefy zaopatrzenia w celu ustalenia minimalnej częstotliwości, przyjmując, że spożycie wody wynosi 200 l/(dzień* na mieszkańca).

Uwaga 3:

Wskazaną częstotliwość oblicza się w następujący sposób: np. 4 300 m3/d = 16 próbek (cztery dla pierwszych 1 000 m3/d + 12 dla dodatkowych 3 300 m3/d).

Uwaga 4:

Państwa członkowskie, które postanowiły zwolnić poszczególne dostawy na mocy art. 3 ust. 2 lit. b) niniejszej dyrektywy stosują te częstotliwości wyłącznie do stref zaopatrzenia, które dystrybuują pomiędzy 10 a 100 m3 dziennie.

CZĘŚĆ C

Ocena ryzyka

Państwa członkowskie mogą przewidzieć możliwość stosowania odstępstw od parametrów i częstotliwości pobierania próbek określonych w części B, pod warunkiem że ocena ryzyka jest przeprowadzana zgodnie z przepisami niniejszej części.

Ocena ryzyka, o której mowa w pkt 1, opiera się na ogólnych zasadach oceny ryzyka określonych w związku z normami międzynarodowymi, takimi jak norma EN 15975-2 dotycząca »bezpieczeństwa zaopatrzenia w wodę pitną, wytycznych dotyczących zarządzania ryzykiem i zarządzania kryzysowego«.

W ocenie ryzyka uwzględnia się wyniki programów monitorowania ustanowionych w art. 7 ust. 1 akapit drugi oraz art. 8 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (1) dla części wód określonych na mocy art. 7 ust. 1, które dostarczają średnio więcej niż 100 m3 dziennie, zgodnie z załącznikiem V do wspomnianej dyrektywy.

W oparciu o wyniki oceny ryzyka wykaz parametrów zawarty w części B pkt 2 zostaje rozszerzony lub częstotliwości pobierania próbek określone w części B pkt 3 zostają zwiększone, jeżeli spełniony jest którykolwiek z następujących warunków:

a)	wykaz parametrów lub częstotliwości określonych w niniejszym załączniku nie jest wystarczający do wypełnienia zobowiązań nałożonych na mocy art. 7 ust. 1;

b)	do celów art. 7 ust. 6 wymagane jest dodatkowe monitorowanie;

c)	należy zapewnić niezbędne gwarancje określone w części A pkt 1) lit. a).

W oparciu o wyniki oceny ryzyka wykaz parametrów zawarty w części B pkt 2 oraz częstotliwości pobierania próbek określone w części B pkt 3 mogą zostać ograniczone, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)	częstotliwość pobierania próbek w kierunku E. coli w żadnych okolicznościach nie może zostać ograniczona poniżej częstotliwości określonej w części B pkt 3;

w przypadku wszystkich pozostałych parametrów:

(i)	lokalizację i częstotliwość pobierania próbek ustala się w odniesieniu do pochodzenia parametru, jak również zmienności i długofalowej tendencji jego stężenia, z uwzględnieniem art. 6;

(ii)

aby obniżyć minimalną częstotliwość pobierania próbek parametru, określoną w części B pkt 3, wszystkie wyniki uzyskane z próbek pobieranych w regularnych odstępach czasu przez okres co najmniej trzech lat w punktach pobierania próbek reprezentatywnych dla całej strefy zaopatrzenia muszą wynosić mniej niż 60 % wartości parametrycznej;

(iii)

aby usunąć parametr z wykazu parametrów, które mają być monitorowane, określonych w części B pkt 2, wszystkie wyniki uzyskane z próbek pobieranych w regularnych odstępach czasu przez okres co najmniej trzech lat w punktach pobierania próbek reprezentatywnych dla całej strefy zaopatrzenia muszą wynosić mniej niż 30 % wartości parametrycznej;

(iv)

usunięcie konkretnego parametru określonego w części B pkt 2 z wykazu parametrów, które mają być monitorowane, opiera się na wynikach oceny ryzyka na podstawie wyników monitorowania źródeł wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz przy potwierdzeniu, że zdrowie ludzkie jest chronione przed szkodliwymi skutkami jakiegokolwiek zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, jak przewidziano w art. 1;

(v)

częstotliwość pobierania próbek może zostać zmniejszona lub parametr usunięty z wykazu parametrów, które mają być monitorowane, zgodnie z ppkt (ii) i (iii) wyłącznie wtedy, gdy w ocenie ryzyka potwierdzono, że żaden czynnik dający się racjonalnie przewidzieć nie może spowodować pogorszenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

Państwa członkowskie dopilnowują, by:

a)	oceny ryzyka były zatwierdzane przez ich odpowiednie właściwe organy; oraz

b)	dostępne były informacje wykazujące, że przeprowadzono ocenę ryzyka, wraz z podsumowaniem jej wyników.

CZĘŚĆ D

Metody i punkty pobierania próbek

Punkty pobierania próbek określa się w taki sposób, aby zapewnić zgodność z punktami zgodności zdefiniowanymi w art. 6 ust. 1. W przypadku sieci dystrybucyjnej państwo członkowskie może pobrać próbki w strefie zaopatrzenia lub zakładzie uzdatniania dla określonych parametrów, jeśli można wykazać, że nie powoduje to niekorzystnej zmiany mierzonej wartości tych parametrów. W miarę możliwości liczbę próbek rozkłada się równomiernie w czasie i miejscu.

Pobieranie próbek w punkcie zgodności spełnia następujące warunki:

próbki na potrzeby kontroli zgodności pewnych parametrów chemicznych (w szczególności miedzi, ołowiu i niklu) są pobierane z kranu konsumenta bez uprzedniego spłukiwania. W ciągu dnia należy pobrać losową próbkę o objętości jednego litra. Jako rozwiązanie alternatywne państwa członkowskie mogą stosować metody z ustalonym okresem stagnacji, które lepiej odzwierciedlają sytuację w danym kraju, pod warunkiem że na poziomie strefy zaopatrzenia nie prowadzi to do mniejszej liczby przypadków niezgodności niż przy użyciu losowej metody dziennej;

b)	próbki na potrzeby kontroli zgodności parametrów mikrobiologicznych w punkcie zgodności należy pobierać i obchodzić się z nimi zgodnie z EN ISO 19458, pobieranie próbek do celu B.

Pobieranie próbek w sieci dystrybucyjnej, z wyjątkiem pobierania próbek z kranów konsumentów, jest zgodne z normą ISO 5667-5. W odniesieniu do parametrów mikrobiologicznych pobieranie próbek w sieci dystrybucyjnej odbywa się zgodnie z normą EN ISO 19458, cel pobierania próbek A.

(1) Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).”.

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku III do dyrektywy 98/83/WE wprowadza się następujące zmiany:

ustęp wprowadzający otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie dopilnowują, by metody analizy stosowane do celów monitorowania i wykazywania zgodności z niniejszą dyrektywą były walidowane i dokumentowane zgodnie z EN ISO/IEC 17025 lub innymi równorzędnymi normami przyjętymi na poziomie międzynarodowym. Państwa członkowskie dbają o to, by laboratoria lub podmioty pracujące na zlecenie laboratoriów stosowały praktyki systemu zarządzania jakością zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 lub innymi równorzędnymi normami przyjętymi na poziomie międzynarodowym.

W przypadku braku metody analitycznej spełniającej minimalną charakterystykę wykonania analizy określoną w części B państwa członkowskie zapewniają, by monitorowanie było prowadzone przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technik niepowodujących nadmiernych kosztów.”;

w pkt 1 wprowadza się następujące zmiany:

a)	w pkt 1 nagłówek otrzymuje brzmienie: „CZĘŚĆ A Parametry mikrobiologiczne, dla których określono metody analizy”

akapity od trzeciego do dziewiątego, w tym uwaga 1, otrzymują brzmienie:

„Metody w odniesieniu do parametrów mikrobiologicznych to:

a)	bakterie Escherichia coli (E. coli) oraz bakterie z grupy coli (EN ISO 9308-1 lub EN ISO 9308-2);

b)	Enterococci (EN ISO 7899-2);

c)	Pseudomonas aeruginosa (EN ISO 16266);

d)	oznaczenie liczby mikroorganizmów tworzących kultury – liczba kolonii w 22 °C (EN ISO 6222);

e)	oznaczenie liczby mikroorganizmów tworzących kultury – liczba kolonii w 36 °C (EN ISO 6222);

f)	Clostridium perfringens włącznie z przetrwalnikami (EN ISO 14189)”;

w pkt 2 wprowadza się następujące zmiany:

a)	w pkt 2 nagłówek otrzymuje brzmienie: „CZĘŚĆ B Parametry chemiczne i wskaźnikowe, dla których określono charakterystykę wykonania analizy”

pkt 2.1 otrzymuje brzmienie:

„1. Parametry chemiczne i wskaźnikowe

Dla parametrów określonych w tabeli 1 określona charakterystyka wykonania analizy stanowi, że wykorzystana metoda analizy musi co najmniej umożliwiać zmierzenie stężeń równych wartości parametrycznej przy granicy oznaczalności, zdefiniowanej w art. 2 ust. 2 dyrektywy Komisji 2009/90/WE (1), w wysokości 30 % lub mniej odpowiedniej wartości parametrycznej i niepewności pomiaru określonej w tabeli 1. Wynik musi być wyrażony za pomocą co najmniej takiej samej liczby cyfr znaczących jak wartość parametryczna uwzględniona w załączniku I część B i C.

Do dnia 31 grudnia 2019 r. państwa członkowskie mogą zezwolić na stosowanie »zgodności«, »dokładności« i »granicy wykrywalności«, określonych w tabeli 2, jako zestawu charakterystyk wykonania analizy będącego alternatywą dla »granicy oznaczalności« i »niepewności pomiaru« wyszczególnionych odpowiednio w akapicie pierwszym i w tabeli 1.

Niepewność pomiaru określona w tabeli 1 nie może być stosowana jako dodatkowa tolerancja w odniesieniu do wartości parametrycznych określonych w załączniku I.

Tabela 1

Minimalna charakterystyka wykonania analizy »niepewność pomiaru«

Parametry	Niepewność pomiaru (zob. uwaga 1) % wartości parametrycznej (z wyjątkiem pH)	Uwagi
Glin	25
Amon	40
Antymon	40
Arsen	30
Benzo(a)piren	50	zob. uwaga 5
Benzen	40
Bor	25
Bromiany	40
Kadm	25
Chlorek	15
Chrom	30
Przewodnictwo	20
Miedź	25
Cyjanki	30	zob. uwaga 6
1,2-dichloroetan	40
Fluorki	20
Stężenie jonów wodorowych pH (wyrażone w jednostkach pH)	0,2	zob. uwaga 7
Żelazo	30
Ołów	25
Mangan	30
Rtęć	30
Nikiel	25
Azotany	15
Azotyny	20
Utlenialność	50	zob. uwaga 8
Pestycydy	30	zob. uwaga 9
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne	50	zob. uwaga 10
Selen	40
Sód	15
Siarczan	15
Tetrachloroeten	30	zob. uwaga 11
Trójchloroetylen	40	Zob. uwaga 11
Trihalometany – ogółem	40	zob. uwaga 10
Całkowity węgiel organiczny	30	zob. uwaga 12
Mętność	30	zob. uwaga 13
Akryloamid, epichlorohydryna i chlorek winylu mają być kontrolowane poprzez specyfikację produktu.

Tabela 2

Minimalne charakterystyki wykonania analizy »zgodność«, »dokładność« i »granica wykrywalności« – mogą być stosowane do dnia 31 grudnia 2019 r.

Parametry	Zgodność (zob. uwaga 2) % wartości parametrycznej (z wyjątkiem pH)	Dokładność (zob. uwaga 3) % wartości parametrycznej (z wyjątkiem pH)	Granica wykrywalności (zob. uwaga 4) % wartości parametrycznej (z wyjątkiem pH)	Uwagi
Glin	10	10	10
Amon	10	10	10
Antymon	25	25	25
Arsen	10	10	10
Benzo(a)piren	25	25	25
Benzen	25	25	25
Bor	10	10	10
Bromiany	25	25	25
Kadm	10	10	10
Chlorek	10	10	10
Chrom	10	10	10
Przewodnictwo	10	10	10
Miedź	10	10	10
Cyjanki	10	10	10	zob. uwaga 6
1,2-dichloroetan	25	25	10
Fluorki	10	10	10
Stężenie jonów wodorowych pH (wyrażone w jednostkach pH)	0,2	0,2		zob. uwaga 7
Żelazo	10	10	10
Ołów	10	10	10
Mangan	10	10	10
Rtęć	20	10	20
Nikiel	10	10	10
Azotany	10	10	10
Azotyny	10	10	10
Utlenialność	25	25	10	zob. uwaga 8
Pestycydy	25	25	25	zob. uwaga 9
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne	25	25	25	zob. uwaga 10
Selen	10	10	10
Sód	10	10	10
Siarczan	10	10	10
Tetrachloroeten	25	25	10	zob. uwaga 11
Trójchloroetylen	25	25	10	zob. uwaga 11
Trihalometany – ogółem	25	25	10	zob. uwaga 10
Mętność	25	25	25
Akryloamid, epichlorohydryna i chlorek winylu mają być kontrolowane poprzez specyfikację produktu.

(1) Dyrektywa Komisji 2009/90/WE z dnia 31 lipca 2009 r. ustanawiająca, na mocy dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, specyfikacje techniczne w zakresie analizy i monitorowania stanu chemicznego wód (Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 36).”;"

pkt 2.2 otrzymuje brzmienie:

„2. Uwagi do tabel 1 i 2

Uwaga 1

»Niepewność pomiaru« jest to parametr nieujemny charakteryzujący rozkład wartości ilościowych przyporządkowanych wielkości mierzalnej na podstawie wykorzystanych informacji. Kryterium wykonania analizy dla niepewności pomiaru (k = 2) to odsetek wartości parametrycznej określonej w tabeli lub lepszej. Niepewność pomiaru szacuje się na poziomie wartości parametrycznej, o ile nie wskazano inaczej.

Uwaga 2

Zgodność jest to miara błędu systematycznego, tj. różnicy między średnią wartością dużej liczby powtarzanych pomiarów a wartością prawdziwą. Dalsze specyfikacje określono w ISO 5725.

Uwaga 3

Dokładność jest to miara błędu przypadkowego i jest zwykle wyrażona jako odchylenie standardowe (wewnątrz i między partiami) rozkładu wyników od średniej. Aprobowana dokładność stanowi dwukrotność względnej odchylenia standardowego. Termin ten określono szczegółowo w ISO 5725.

Uwaga 4

Granica wykrywalności jest to albo:

—	trzykrotne odchylenie standardowe w partii badanej próbki o niskim stężeniu parametru, albo

—	pięciokrotne odchylenie standardowe próbki ślepej (w partii).

Uwaga 5

Jeżeli wartość niepewności pomiaru nie może zostać dotrzymana, należy wybrać najlepszą dostępną technikę (do 60 %).

Uwaga 6

Metoda określa całkowitą ilość cyjanków we wszystkich postaciach.

Uwaga 7

Wartości zgodności, dokładności i niepewności pomiaru są wyrażone w jednostkach pH.

Uwaga 8

Metoda referencyjna: EN ISO 8467.

Uwaga 9

Charakterystykę wykonania analizy dla poszczególnych pestycydów podano orientacyjnie. Niskie wartości dla niepewności pomiaru, takie jak 30 %, można osiągnąć w odniesieniu do niektórych pestycydów, wyższe wartości do 80 % mogą być dopuszczone w odniesieniu do niektórych pestycydów.

Uwaga 10

Charakterystykę wykonania analizy stosuje się do pojedynczych określonych substancji przy 25 % wartości parametrycznej w załączniku I część B.

Uwaga 11

Charakterystykę wykonania analizy stosuje się do pojedynczych określonych substancji przy 50 % wartości parametrycznej w załączniku I część B.

Uwaga 12

Niepewność pomiaru należy oszacować na poziomie 3 mg/l całkowitego węgla organicznego. Stosuje się wytyczne dotyczące określania całkowitego węgla organicznego i rozpuszczonego węgla organicznego CEN 1484.

Uwaga 13

Niepewność pomiaru należy oszacować na poziomie 1,0 NTU (nefelometrycznych jednostek mętności) zgodnie z EN ISO 7027.”

4)	Skreśla się pkt 3.

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/18

DECYZJA RADY (UE) 2015/1788

z dnia 1 października 2015 r.

dotycząca odnowienia Umowy o współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 186 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzją 2002/648/WE (2) Rada zatwierdziła zawarcie Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii (3) („umowa”).

(2)	Art. 11 lit. b) umowy stanowi, że umowa jest zawarta na okres pięciu lat i może być przedłużana w drodze umowy między Stronami. Decyzją Rady 2009/501/WE (4) umowa została przedłużona na okres kolejnych pięciu lat i wygaśnie w dniu 17 maja 2015 r.

(3)	Strony umowy uważają, że bezzwłoczne odnowienie umowy leży w ich wspólnym interesie.

(4)	Treść odnowionej umowy będzie identyczna z treścią dotychczasowej umowy.

(5)	W następstwie wejścia w życie Traktatu z Lizbony w dniu 1 grudnia 2009 r. Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i jest jej następcą prawnym.

(6)	Należy zatwierdzić w imieniu Unii przedłużenie umowy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej przedłużenie Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii na dodatkowy okres pięciu lat.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady powiadamia, w imieniu Unii, rząd Republiki Indii, że Unia przeprowadziła wewnętrzne procedury niezbędne do przedłużenia umowy, zgodnie z art. 11 lit. b) umowy.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady, w imieniu Unii, przedkłada rządowi Republiki Indii następujące powiadomienie:

„W następstwie wejścia w życie Traktatu z Lizbony w dniu 1 grudnia 2009 r. Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i jest jej następcą prawnym i od tej daty wykonuje wszelkie prawa i obowiązki Wspólnoty Europejskiej. Z tego względu odniesienia do »Wspólnoty Europejskiej« w tekście umowy należy traktować, w stosownych przypadkach, jako odniesienia do »Unii Europejskiej«.”.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 1 października 2015 r.

W imieniu Rady

E. SCHNEIDER

Przewodniczący

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(2) Decyzja Rady 2002/648/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. dotycząca zawarcia Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii (Dz.U. L 213 z 9.8.2002, s. 29).

(3) Umowa w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii (Dz.U. L 213 z 9.8.2002, s. 30).

(4) Decyzja Rady 2009/501/WE z dnia 19 stycznia 2009 r. dotycząca zawarcia Umowy odnawiającej Umowę w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii (Dz.U. L 171 z 1.7.2009, s. 17).

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/20

DECYZJA RADY (UE) 2015/1789

z dnia 1 października 2015 r.

w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, w sprawie zmian do załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) i załącznika XX (Środowisko) do Porozumienia EOG (dyrektywa w sprawie jakości paliw)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 i art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jego art. 1 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r.

(2)	Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, załączników II i XX do Porozumienia EOG.

(3)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/30/WE (3).

(4)	W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić załączniki II i XX do Porozumienia EOG.

(5)	Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno w związku z tym być oparte na załączonym projekcie decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG w odniesieniu do proponowanych zmian załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) i załącznika XX (Środowisko) do Porozumienia EOG, oparte jest na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG dołączonym do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 1 października 2015 r.

W imieniu Rady

E. SCHNEIDER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 305 z 30.11.1994, s. 6.

(2) Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.

(3) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/30/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do specyfikacji benzyny i olejów napędowych oraz wprowadzającą mechanizm monitorowania i ograniczania emisji gazów cieplarnianych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 1999/32/WE odnoszącą się do specyfikacji paliw wykorzystywanych przez statki żeglugi śródlądowej oraz uchylająca dyrektywę 93/12/EWG (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 88).

PROJEKT

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

nr …/2015

z dnia …

zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) oraz załącznik XX (Środowisko) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej „Porozumieniem EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/30/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniającą dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do specyfikacji benzyny i olejów napędowych oraz wprowadzającą mechanizm monitorowania i ograniczania emisji gazów cieplarnianych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 1999/32/WE odnoszącą się do specyfikacji paliw wykorzystywanych przez statki żeglugi śródlądowej oraz uchylającą dyrektywę 93/12/EWG (1).

(2)	Dyrektywa 2009/30/WE uchyla dyrektywę Rady 93/12/EWG (2), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki II i XX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W rozdziale XVII załącznika II do Porozumienia EOG wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 6a (dyrektywa 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 L 0030: dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/30/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 88).”;

w pkt 6a (dyrektywa 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) dodaje się, co następuje:

„c)	w art. 2 ust. 5 po wyrazie »Finlandię« dodaje się wyraz »Islandię«, a po wyrazie »Litwę« dodaje się wyraz »Norwegię«;

w art. 3 ust. 4 po akapicie pierwszym dodaje się akapit w brzmieniu:

»Islandia może zezwolić na wprowadzenie do obrotu w okresie letnim benzyny zawierającej etanol lub metanol o maksymalnej prężności par wynoszącej 70 kPa, pod warunkiem że etanol jest biopaliwem lub ograniczenie emisji gazów cieplarnianych wynikających z wykorzystania metanolu spełnia kryteria określone w art. 7b ust. 2.«;

e)	art. 7a-7e nie stosuje się do Liechtensteinu;

f)	art. 7b ust. 6 nie stosuje się do państw EFTA.”;

3)	uchyla się pkt 6 (dyrektywa Rady 93/12/EWG).

Artykuł 2

W pkt 21ad (dyrektywa Rady 1999/32/WE) załącznika XX do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 L 0030: dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/30/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 88).”.

Artykuł 3

Teksty dyrektywy 2009/30/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem …, pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (3).

Artykuł 5

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Przewodniczący

Sekretarze

Wspólnego Komitetu EOG

(1) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 88.

(2) Dz.U. L 74 z 27.3.1993, s. 81.

(3) [Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.] [Wskazano wymogi konstytucyjne.]

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/23

DECYZJA RADY (UE, EURATOM) 2015/1790

z dnia 1 października 2015 r.

w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 300 ust. 2 oraz art. 302,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając decyzję Rady (UE) 2015/1157 z dnia 14 lipca 2015 r. ustalającą skład Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

uwzględniając propozycje przedstawione przez każde z państw członkowskich,

po konsultacji z Komisją Europejską,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z decyzją Rady 2010/570/UE, Euratom (2) mandat obecnych członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego wygasa w dniu 20 września 2015 r. Należy zatem mianować członków tego Komitetu na okres pięciu lat od dnia 21 września 2015 r.

(2)

W celu mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego do każdego z państw członkowskich zwrócono się o przedłożenie Radzie listy kandydatów zawierającej nazwiska przedstawicieli organizacji pracodawców, pracowników oraz innych stron reprezentujących społeczeństwo obywatelskie, w szczególności w dziedzinach społeczno-ekonomicznej, obywatelskiej, zawodowej i kulturalnej.

(3)

W dniu 18 września 2015 r. Rada przyjęła decyzję (UE, Euratom) 2015/1600 (3) w sprawie mianowania na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r. członków zaproponowanych przez rządy Belgii, Bułgarii, Republiki Czeskiej, Danii, Niemiec, Estonii, Grecji, Irlandii, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, Włoch, Cypru, Łotwy, Luksemburga, Węgier, Malty, Austrii, Polski, Portugalii, Rumunii, Słowenii, Słowacji, Finlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa, a także dziewięciu członków zaproponowanych przez rząd Niderlandów. Członkowie, których mianowania nie zostały notyfikowane Radzie do dnia 8 września 2015 r., nie mogli zostać uwzględnieni w decyzji (UE, Euratom) 2015/1600.

(4)

W dniu 14 września 2015 r. oraz w dniu 17 września 2015 r. przekazano Radzie wykaz zawierający nazwiska trzech członków zaproponowanych przez rząd Niderlandów oraz wykaz zawierający nazwiska członków zaproponowanych przez rząd Litwy. Członków tych należy mianować na ten sam okres – od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r. – co okres obowiązujący w odniesieniu do członków mianowanych decyzją (UE, Euratom) 2015/1600. Niniejsza decyzja powinna mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 21 września 2015 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym mianuje się osoby wymienione w załączniku do niniejszej decyzji członkami Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem 21 września 2015 r.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 1 października 2015 r.

W imieniu Rady

E. SCHNEIDER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 187 z 15.7.2015, s. 28.

(2) Decyzja Rady 2010/570/UE, Euratom z dnia 13 września 2010 r. w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (Dz.U. L 251 z 25.9.2010, s. 8).

(3) Decyzja Rady (UE, Euratom) 2015/1600 z dnia 18 września 2015 r. w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r. (Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 53).

ZAŁĄCZNIK

ПРИЛОЖЕНИЕ – ANEXO – PŘÍLOHA – BILAG – ANHANG – LISA

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ – ANNEX – ANNEXE – PRILOG – ALLEGATO – PIELIKUMS

PRIEDAS – MELLÉKLET – ANNESS – BIJLAGE – ZAŁĄCZNIK

ANEXO – ANEXĂ – PRÍLOHA – PRILOGA – LIITE – BILAGA

Членове/Miembros/Členové/Medlemmer/Mitglieder/Liikmed

Μέλη/Members/Membres/Članovi/Membri/Locekļi

Nariai/Tagok/Membri/Leden/Członkowie

Membros/Membri/Členovia/Člani/Jäsenet/Ledamöter

LITWA

Alfredas JONUŠKA

Director General, Šiauliai Chamber of Commerce, Industry and Crafts

Linas LASIAUSKAS

Director General, Lithuanian Apparel and Textile Industry Association

Gintaras MORKIS

Deputy Director-General, Lithuanian Confederation of Industrialists

Tatjana BABRAUSKIENĖ

International secretary, Lithuanian Education Trade Union

Daiva KVEDARAITĖ

International secretary, Lithuanian Trade Union „Solidarity”

Irena PETRAITIENĖ

Chair, Lithuanian civil servants', budget and public institutions employees' trade union

Mindaugas MACIULEVIČIUS

Director, Agricultural cooperative „Lithuanian Quality”

Vitas MAČIULIS

Business Consultant, State Research Institute of Physical and Technological Sciences Centre

President, Lithuanian Solar Energy Association

Indrė VAREIKYTĖ

Director, Public Institution „SOS Projects”

NIDERLANDY

Joost VAN IERSEL

Former Chairman of The Hague Chamber of Commerce

Lecturer and author of articles on political economy and Europe

Johannes Gertrudis Wilhelmina SIMONS

Chair of the seniors of the Benelux Interuniversity Association of Transport Economists (BIVEC)

Emeritus Professor of Transport Economics, Free University of Amsterdam

Cornelis Willibrordus Maria LUSTENHOUWER

Director/General Counsel and Chief Compliance Officer of DELTA N.V. in Middelburg (NL)

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/27

DECYZJA RADY (UE) 2015/1791

z dnia 5 października 2015 r.

w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Włoch

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305,

uwzględniając wniosek rządu Włoch,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniach 26 stycznia, 5 lutego i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) oraz (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r.

(2)	Stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Onofria INTRONY,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Następująca osoba zostaje mianowana do Komitetu Regionów na stanowisko zastępcy członka na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2020 r.:

—	Roberto CIAMBETTI, Consigliere e Presidente del Consiglio regionale della Regione Veneto.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 5 października 2015 r.

W imieniu Rady

N. SCHMIT

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 20 z 27.1.2015, s. 42.

(2) Dz.U. L 31 z 7.2.2015, s. 25.

(3) Dz.U. L 159 z 25.6.2015, s. 70.

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/28

DECYZJA RADY (UE) 2015/1792

z dnia 5 października 2015 r.

w sprawie mianowania do Komitetu Regionów pięciu członków i pięciu zastępców członków z Hiszpanii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305,

uwzględniając wniosek rządu Hiszpanii,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniach 26 stycznia, 5 lutego i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) oraz (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r.

(2)	Pięć stanowisk członków Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatów następujących osób: Rita BARBERÁ NOLLA, Yolanda BARCINA ANGULO, María Dolores de COSPEDAL GARCÍA, Ignacio GONZÁLEZ GONZÁLEZ i José Antonio MONAGO TERRAZA.

(3)	Pięć stanowisk zastępców członków Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatów następujących osób: Enrique BARRASA SÁNCHEZ, Borja COROMINAS FISAS, Teresa GIMÉNEZ DELGADO DE TORRES, María Victoria PALAU TÁRREGA i Juan Luis SÁNCHEZ DE MUNIÁIN LACASA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Następujące osoby zostają mianowane do Komitetu Regionów na stanowiska członków na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2020 r.:

—	Miren Uxue BARCOS BERRUEZO, Presidenta de la Comunidad Foral de Navarra

—	Cristina CIFUENTES CUENCAS, Presidenta de la Comunidad de Madrid

—	Guillermo FERNÁNDEZ VARA, Presidente de la Junta de Extremadura

—	Emiliano GARCÍA-PAGE SÁNCHEZ, Presidente de la Junta de Comunidades de Castilla-La Mancha

—	Ximo PUIG I FERRER, Presidente de la Generalidad Valenciana.

Artykuł 2

Następujące osoby zostają mianowane do Komitetu Regionów na stanowiska zastępców członków na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2020 r.:

—	Rosa BALAS TORRES, Directora General de Acción Exterior de la Junta de Extremadura

—	Elena CEBRIÁN CALVO, Consejera de Agricultura, Medio Ambiente, Cambio Climático y Desarrollo Rural de la Generalidad Valenciana

—	Cruz FERNÁNDEZ MARISCAL, Director General de Relaciones Institucionales y Asuntos Europeos de la Vicepresidencia de la Junta de Comunidades de Castilla-La Mancha

—	Yolanda IBARROLA DE LA FUENTE, Directora General de Asuntos Europeos y Cooperación con el Estado de la Comunidad Autónoma de Madrid

—	Ana OLLO HUALDE, Consejera de Relaciones Ciudadanas e Institucionales.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 5 października 2015 r.

W imieniu Rady

N. SCHMIT

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 20 z 27.1.2015, s. 42.

(2) Dz.U. L 31 z 7.2.2015, s. 25.

(3) Dz.U. L 159 z 25.6.2015, s. 70.

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/30

DECYZJA RADY (WPZiB) 2015/1793

z dnia 6 października 2015 r.

zmieniająca decyzję 2012/389/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej budowania regionalnych zdolności morskich w Rogu Afryki (EUCAP NESTOR)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28, art. 42 ust. 4 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 16 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/389/WPZiB (1).

(2)	W dniu 22 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/485/WPZiB (2) zmieniającą decyzję 2012/389/WPZiB i przedłużającą misję Unii Europejskiej dotyczącą budowania regionalnych zdolności morskich w Rogu Afryki (EUCAP NESTOR) do dnia 12 grudnia 2016 r.

(3)	Należy zmienić decyzję 2012/389/WPZiB, by przedłużyć okres objęty finansową kwotą odniesienia do dnia 15 grudnia 2015 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Art. 13 ust. 1 i 2 decyzji Rady 2012/389/WPZiB otrzymują brzmienie:

„1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUCAP NESTOR w okresie od dnia 16 lipca 2012 r. do dnia 15 listopada 2013 r. wynosi 22 880 000 EUR.

Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUCAP NESTOR w okresie od 16 listopada 2013 r. do 15 października 2014 r. wynosi 11 950 000 EUR.

Finansowa kwota odniesienia na pokrycie wydatków związanych z EUCAP NESTOR w okresie od dnia 16 października 2014 r. do dnia 15 grudnia 2015 r. wynosi 17 900 000 EUR.

2. Wszelkimi wydatkami zarządza się zgodnie z przepisami i procedurami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii. Postępowania o udzielenie zamówień publicznych przez EUCAP NESTOR są otwarte dla osób fizycznych i prawnych bez ograniczeń. Ponadto do towarów zakupionych przez EUCAP NESTOR nie mają zastosowania reguły pochodzenia.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 6 października 2015 r.

W imieniu Rady

P. GRAMEGNA

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady 2012/389/WPZiB z dnia 16 lipca 2012 r. w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej budowania regionalnych zdolności morskich w Rogu Afryki (EUCAP NESTOR) (Dz.U. L 187 z 17.7.2012, s. 40).

(2) Decyzja Rady 2014/485/WPZiB z dnia 22 lipca 2014 r. zmieniająca decyzję 2012/389/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej budowania regionalnych zdolności morskich w Rogu Afryki (EUCAP NESTOR)(Dz.U. L 217 z 23.7.2014, s. 39).

7.10.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/31

Sprostowanie do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1014/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 w odniesieniu do zawartości i struktury wspólnego systemu monitorowania i oceny operacji finansowanych w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 283 z dnia 27 września 2014 r. )

Strona 15, załącznik, część II „Wskaźniki produktu”:

zamiast:

„Priorytet Unii 1 — Promowanie rybołówstwa zrównoważonego środowiskowo, zasobooszczędnego, innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy (liczba projektów) (*wskaźniki właściwe także w odniesieniu do projektów w rybołówstwie śródlądowym)”,

powinno być:

„Priorytet Unii 1 — Promowanie rybołówstwa zrównoważonego środowiskowo, zasobooszczędnego, innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy (liczba operacji) (*wskaźniki właściwe także w odniesieniu do operacji w rybołówstwie śródlądowym).”.

Strona 16, załącznik, część II „Wskaźniki produktu”:

zamiast:

„Priorytet Unii 2 — Wspieranie akwakultury zrównoważonej środowiskowo, zasobooszczędnej, innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy (liczba projektów)”,

powinno być:

„Priorytet Unii 2 — Wspieranie akwakultury zrównoważonej środowiskowo, zasobooszczędnej, innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy (liczba operacji)”;

zamiast:

„Priorytet Unii 3 — Wspieranie wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa: kontrola i gromadzenie danych (liczba projektów)”,

powinno być:

„Priorytet Unii 3 — Wspieranie wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa: kontrola i gromadzenie danych (liczba operacji)”;

zamiast:

„Priorytet Unii 4 — Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej (liczba projektów, z wyjątkiem 1)”,

powinno być:

„Priorytet Unii 4 — Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej (liczba operacji, z wyjątkiem 1)”.

Strona 17, załącznik, część II „Wskaźniki produktu”:

zamiast:

„Priorytet Unii 5 — Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej (liczba projektów, z wyjątkiem 1 i 4)”,

powinno być:

„Priorytet Unii 5 — Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej (liczba operacji, z wyjątkiem 1 i 4)”;

zamiast:

„Priorytet Unii 6 — Wspieranie wdrażania zintegrowanej polityki morskiej (liczba projektów)”,

powinno być:

„Priorytet Unii 6 — Wspieranie wdrażania zintegrowanej polityki morskiej (liczba operacji)”.

Strona 19, załącznik, przypis 10:

zamiast:

„W tym projekty w ramach odpowiednich środków EFMR, które mogą wspierać cele związane z osiągnięciem i utrzymaniem dobrego stanu środowiska zgodnie z wymogami dyrektywy 2008/56/WE.”,

powinno być:

„W tym operacje w ramach odpowiednich środków EFMR, które mogą wspierać cele związane z osiągnięciem i utrzymaniem dobrego stanu środowiska zgodnie z wymogami dyrektywy 2008/56/WE.”.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 260

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 58 7 października 2015

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1785 z dnia 5 października 2015 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	1
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1786 z dnia 6 października 2015 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	4
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Komisji (UE) 2015/1787 z dnia 6 października 2015 r. zmieniająca załączniki II oraz III do dyrektywy Rady 98/83/WE w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi	6
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/1788 z dnia 1 października 2015 r. dotycząca odnowienia Umowy o współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Republiki Indii	18
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/1789 z dnia 1 października 2015 r. w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, w sprawie zmian do załącznika II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) i załącznika XX (Środowisko) do Porozumienia EOG (dyrektywa w sprawie jakości paliw)	20
	*	Decyzja Rady (UE, Euratom) 2015/1790 z dnia 1 października 2015 r. w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r.	23
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/1791 z dnia 5 października 2015 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Włoch	27
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/1792 z dnia 5 października 2015 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów pięciu członków i pięciu zastępców członków z Hiszpanii	28
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2015/1793 z dnia 6 października 2015 r. zmieniająca decyzję 2012/389/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej budowania regionalnych zdolności morskich w Rogu Afryki (EUCAP NESTOR)	30

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1014/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 w odniesieniu do zawartości i struktury wspólnego systemu monitorowania i oceny operacji finansowanych w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego ( Dz.U. L 283 z 27.9.2014 )	31