(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 872/2004 (2) przewiduje zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych osób fizycznych i prawnych, organów i podmiotów wskazanych w załączniku do tego rozporządzenia.

(2)

Dnia 5 października 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/1782 (3) wprowadzającą w życie rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2237 (2015) z dnia 2 września 2015 r. kończącą obowiązywanie zakazu podróży i zamrożenia aktywów nałożonych odpowiednio w pkt 4 rezolucji RB ONZ nr 1521(2003) oraz w pkt 1 rezolucji RB ONZ nr 1532 (2004).

(3)

Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 872/2004 ze skutkiem natychmiastowym,

(1)

W dniu 5 marca 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 208/2014.

(2)

Na podstawie przeglądu dokonanego przez Radę, wpis dotyczący jednej osoby należy zmienić.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 208/2014,

(1)

Zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie są upoważnione do przyjmowania na swoich wodach środków ochronnych rybołówstwa, które są niezbędne do wypełnienia ich obowiązków wynikających z unijnego przepisów prawa w dziedzinie ochrony środowiska, w tym art. 6 dyrektywy Rady 92/43/EWG (2).

(2)

Artykuł 6 dyrektywy 92/43/EWG zobowiązuje państwa członkowskie do ustanawiania koniecznych środków ochronnych w odniesieniu do specjalnych obszarów ochrony, odpowiadających ekologicznym wymaganiom typów siedlisk przyrodniczych i gatunków żyjących na tych obszarach. Ponadto zgodnie z tym artykułem państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania w celu uniknięcia na specjalnych obszarach ochrony pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, jak również w celu uniknięcia niepokojenia gatunków, dla których zostały wyznaczone takie obszary.

(3)

Dania uważa, że w celu zapewnienia zgodności z art. 6 dyrektywy Rady 92/43/EWG należy przyjąć środki ochronne na niektórych obszarach podlegających jej suwerenności w cieśninie Kattegat i Morzu Bałtyckim. Jeżeli niezbędne środki ochronne rybołówstwa mają wpływ na połowy innego państwa członkowskiego, państwa członkowskie mogą przedłożyć Komisji te środki we wspólnych rekomendacjach.

(4)

Niemcy i Szwecja mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami, których mają dotyczyć takie środki. Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Dania przedstawiła Niemcom i Szwecji odpowiednie informacje na temat wymaganych środków, w tym ich uzasadnienie, dowody naukowe i szczegóły ich praktycznego wykonywania oraz egzekwowania.

(5)

W dniu 13 marca 2015 r. Dania, Niemcy i Szwecja przedstawiły Komisji dwie wspólne rekomendacje dotyczące środków ochronnych rybołówstwa służące ochronie struktur rafowych na duńskich obszarach Natura 2000. Rekomendacje te przedstawiono po konsultacji z zainteresowanymi stronami, Komitetem Doradczym ds. Morza Bałtyckiego oraz Regionalnym Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego.

(6)

Zalecane środki dotyczą siedmiu obszarów sieci Natura 2000 na Morzu Bałtyckim i trzech obszarów w cieśninie Kattegat. Obejmują one zakaz połowów przy użyciu narzędzi mających kontakt z dnem na obszarach występowania rafy oraz zakaz wszelkiej działalności połowowej na obszarach występowania rafy „bąbelkowej”.

(7)

W swojej opinii Komitet Naukowo-Techniczny i Gospodarczy ds. Rybołówstwa (STECF) (3) stwierdza, że celów ochrony na specjalnych obszarach określonych we wspólnych rekomendacjach nie można w pełni osiągnąć bez odpowiednich środków zapobiegających działalności połowowej na tych obszarach.

(8)

Połowy denne przy użyciu ruchomych narzędzi mających kontakt z dnem wywierają negatywny wpływ na siedliska rafy, ponieważ taka działalność wpływa zarówno na struktury rafowe, jak i na różnorodność biologiczną obecną na rafie. Zatem zakaz połowów przy użyciu takich narzędzi połowowych na odnośnych obszarach występowania rafy, jak określono we wspólnych rekomendacjach, należy włączyć do niniejszego rozporządzenia.

(9)

Rafy „bąbelkowe” są to szczególnie niestabilne struktury i wszelki wpływ fizyczny stanowi zagrożenie dla stanu ich ochrony. Zatem zakaz wszelkich połowów na odnośnych obszarach występowania rafy „bąbelkowej”, jak określono we wspólnych rekomendacjach, należy włączyć do niniejszego rozporządzenia.

(10)

STECF formułuje pewne obawy w odniesieniu do kontroli i egzekwowania środków ochronnych i uważa, że dodatkowe środki kontroli mogą być właściwe. Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (4). Państwa członkowskie mają obowiązek przyjąć odpowiednie środki, przeznaczyć odpowiednie zasoby oraz stworzyć struktury niezbędne do zapewnienia kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów w odniesieniu do działalności prowadzonej w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb). W odpowiedzi na obawy STECF może to obejmować środki takie jak wymóg przekazywania z większą częstotliwością pozycji VMS przez wszystkie statki, których to dotyczy, lub wymóg uznawania obszarów za obszary wysokiego ryzyka w krajowym systemie kontroli opartym na zarządzaniu ryzykiem.

(11)

Właściwe jest zapewnienie oceny środków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności w odniesieniu do kontroli przestrzegania zakazów połowów.

(12)

Środki ochronne rybołówstwa ustanowione w niniejszym rozporządzeniu pozostają bez uszczerbku dla jakichkolwiek innych bieżących lub przyszłych środków zarządzania mających na celu ochronę danego obszaru, w tym środków ochronnych rybołówstwa,

a)

„narzędzie mające kontakt z dnem” oznacza którekolwiek z następujących narzędzi: włoki denne, włoki rozprzowe, włoki denne rozpornicowe, zestaw dwuwłokowy, tuka denna, włoki homarcowe, włoki krewetkowe, niewody, niewody duńskie kotwiczone, niewody szkockie, niewody i dragi z łodzi lub statku;

b)

„obszary 1” oznaczają obszary geograficzne ograniczone loksodromami kolejno łączącymi punkty o współrzędnych geograficznych określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, które są mierzone zgodnie z układem współrzędnych WGS 84;

c)

„obszary 2” oznaczają obszary geograficzne ograniczone loksodromami kolejno łączącymi punkty o współrzędnych geograficznych określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, które są mierzone zgodnie z układem współrzędnych WGS 84.

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

W dniu 16 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/392/WPZiB (1).

(2)

W dniu 22 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/482/WPZiB (2) przedłużającą stosowanie decyzji 2012/392/WPZiB do dnia 15 lipca 2016 r. i ustalającą finansową kwotę odniesienia na okres do dnia 15 lipca 2015 r.

(3)

W dniu 13 lipca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/1141 (3) ustalającą finansową kwotę odniesienia na okres do dnia 15 lipca 2016 r. Rada podkreśliła w tej decyzji, że finansowa kwota odniesienia zostanie zaktualizowana w terminie trzech miesięcy od przyjęcia tej decyzji, po przeprowadzeniu kolejnego planowania działań operacyjnych w związku z zastosowaniem dwutorowego podejścia łączącego pogłębione zaangażowanie w Niamey ze stałą obecnością w Agadezie.

(4)

Z uwagi na kolejne planowanie działań operacyjnych finansowa kwota odniesienia na okres od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia 15 lipca 2016 r. powinna zostać zaktualizowana.

(5)

EUCAP Sahel Niger będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej,

(1)

W dniu 5 marca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/119/WPZiB (1).

(2)

W dniu 5 marca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/364 (2), która stanowiła, że środki ograniczające określone w decyzji 2014/119/WPZiB powinny mieć zastosowanie do dnia 6 marca 2016 r. w odniesieniu do 14 osób oraz do dnia 6 czerwca 2015 r. w odniesieniu do 4 osób.

(3)

W dniu 5 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/876 (3), która między innymi stanowiła, że w odniesieniu do jednej z tych czterech osób zastosowanie środków ograniczających powinno zostać przedłużone do dnia 6 października 2015 r., a uzasadnienie dotyczące tej osoby – zaktualizowane.

(4)

W odniesieniu do tej osoby zastosowanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 6 marca 2016 r., a uzasadnienie dotyczące tej osoby – zaktualizować.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/119/WPZiB,

(1)

W dniu 29 kwietnia 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/487/WPZiB (1) przewidujące określone środki finansowe.

(2)

W dniu 12 lutego 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/109/WPZiB (2) przewidujące ograniczenia w podróży i embargo na broń.

(3)

W dniu 9 grudnia 2014 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2188 (2014) odnoszącą się do Liberii, przedłużającą o dziewięć miesięcy obowiązywanie środków dotyczących podróży oraz embargo na broń.

(4)

W dniu 2 września 2015 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2237 (2015) odnoszącą się do Liberii, która kończy obowiązywanie środków dotyczących podróży i środków finansowych określonych w pkt 4 rezolucji nr 1521 (2003) oraz w pkt 1 rezolucji nr 1532 (2004) i przedłuża do dnia 2 czerwca 2016 r. embargo na broń w odniesieniu do wszystkich podmiotów pozarządowych i osób fizycznych działających na terytorium Liberii.

(5)

Należy zatem zmienić wspólne stanowisko 2008/109/WPZiB i uchylić wspólne stanowisko 2004/487/WPZiB.

(6)

Unia powinna podjąć dalsze działania dla wprowadzenia w życie niektórych środków,

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich. W załączniku do tej decyzji wyznaczono i wymieniono niektóre obszary tych państw członkowskich rozróżnione w zależności od poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej. Wykaz ten obejmuje niektóre obszary Estonii, Włoch, Łotwy, Litwy i Polski.

(2)

We wrześniu 2015 r. Estonia zgłosiła jeden przypadek afrykańskiego pomoru świń u dzika i jedno ognisko u świń domowych na obszarach wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Przypadek choroby u dzika wystąpił na obszarze wymienionym w części I tego załącznika, zaś ognisko u świń domowych – na obszarze wymienionym w części III, w pobliżu obszaru wymienionego w części II tego załącznika.

(3)

Oceniając ryzyko związane z sytuacją w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w Estonii, należy uwzględnić zmiany obecnej sytuacji epidemiologicznej w Unii w zakresie tej choroby. Aby skoncentrować środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt i zapobiegać dalszemu rozprzestrzenianiu się afrykańskiego pomoru świń, a także aby zapobiegać niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii oraz unikać nieuzasadnionych barier handlowych ze strony państw trzecich, należy zmienić unijny wykaz obszarów podlegających środkom kontroli w zakresie zdrowia zwierząt określony w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, tak aby uwzględnić w nim obecną sytuację w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do tej choroby w tych państwach członkowskich.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2014/709/UE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Dyrektywa 64/432/EWG ma zastosowanie do handlu bydłem w Unii. Określono w niej warunki, zgodnie z którymi region państwa członkowskiego może zostać uznany za oficjalnie wolny od brucelozy w odniesieniu do stad bydła.

(2)

W rozdziale 2 załącznika II do decyzji Komisji 2003/467/WE (2) wymieniono regiony państw członkowskich uznanych za oficjalnie wolne od brucelozy w odniesieniu do stad bydła. W rozdziale tym we wpisie dotyczącym Zjednoczonego Królestwa wymienione są już takie regiony, jak Anglia, Szkocja, Walia oraz Wyspa Man.

(3)

Zjednoczone Królestwo przedłożyło Komisji dokumentację wykazującą, że region Irlandii Północnej spełnia określone w dyrektywie 64/432/EWG warunki uzyskania statusu oficjalnie wolnego od brucelozy w odniesieniu do stad bydła. W związku z tym powinien on zostać uznany za oficjalnie wolny od brucelozy w odniesieniu do stad bydła.

(4)

Należy zatem zmienić wykaz w rozdziale 2 załącznika II do decyzji 2003/467/WE w celu dodania Irlandii Północnej.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,