17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/1

(1)

Aby uniknąć arbitrażu regulacyjnego oraz zapewnić zharmonizowane stosowanie wymogów w zakresie funduszy własnych w Unii, należy zagwarantować jednolite podejście do odliczania od pozycji funduszy własnych pośrednich i syntetycznych udziałów kapitałowych w instrumentach funduszy własnych samej instytucji oraz pośrednich i syntetycznych udziałów kapitałowych w podmiotach sektora finansowego.

(2)

Biorąc pod uwagę fakt, że w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 ustanowiono już przepisy dotyczące znajdujących się w posiadaniu instytucji bezpośrednich udziałów kapitałowych w instrumentach funduszy własnych samej instytucji oraz dotyczące bezpośrednich udziałów kapitałowych w instrumentach funduszy własnych innych podmiotów sektora finansowego, należy ustanowić uzupełniające przepisy regulujące odliczanie przez instytucję od funduszy własnych udziałów kapitałowych, które są związane z pośrednimi i syntetycznymi udziałami kapitałowymi w takich instrumentach samej instytucji lub w takich instrumentach innych podmiotów sektora finansowego.

(3)

Sposób traktowania pośrednich udziałów kapitałowych wynikających z portfeli indeksowych został opisany w art. 76 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz art. 25 i 26 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 241/2014 (2). Rozporządzenie delegowane (UE) nr 241/2014 nie obejmuje jednak pośrednich i syntetycznych udziałów kapitałowych powstających w kontekście art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i), art. 56 lit. a), c), d) i f) oraz art. 66 lit. a), c) i d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Konieczne jest ustanowienie nowych przepisów w odniesieniu do traktowania pośrednich i syntetycznych udziałów kapitałowych, o których mowa w tych przepisach.

(4)

Jeżeli zmiany zdolności kredytowej danej instytucji wywierają wpływ na stopy procentowe ustalane zgodnie z indeksami giełdowymi, które są również wykorzystywane jako punkt odniesienia przy ustalaniu wysokości wypłat zysków z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I i instrumentów w Tier II tej instytucji, prowadzi to do wątpliwości w kontekście ostrożnościowym, dotyczących korelacji między wypłatą zysków z tytułu tych instrumentów a zmianami zdolności kredytowej instytucji. Liczba i zróżnicowanie instytucji wchodzących w skład panelu powinny być dostatecznie wysokie, aby w odpowiednim stopniu zobrazować charakter działalności prowadzonej na danym rynku. Dlatego też jeżeli instytucja emituje instrumenty dodatkowe w Tier I lub instrumenty w Tier II o zmiennym oprocentowaniu lub o stałym oprocentowaniu, które przejdzie w zmienne oprocentowanie, wysokość stopy procentowej naliczanej w odniesieniu do takiego instrumentu nie powinna ulec zwiększeniu w momencie zmniejszenia zdolności kredytowej instytucji. Tak więc w przypadku, gdy stopa procentowa jest powiązana z indeksem, indeks ten powinien być dostatecznie „szeroki”, aby zagwarantować, że zmiany zdolności kredytowej instytucji nie stanowią jednego z głównych czynników wywierających wpływ na wysokość stóp procentowych ustalonych zgodnie z tym indeksem. Należy dokonać rozróżnienia między korelacją spowodowaną wystąpieniem warunków skrajnych w całym sektorze, która wywiera wpływ na referencyjną stopę procentową, a korelacją spowodowaną wpływem zmiany zdolności kredytowej jednej instytucji na referencyjną stopę procentową.

(5)

Obliczanie udziałów mniejszości na poziomie skonsolidowanym i subskonsolidowanym powinno być spójne. Dlatego też kwalifikowalne udziały mniejszości jednostki zależnej będącej jednostką dominującą dla podmiotu sektora finansowego powinny obejmować kwotę uzyskaną przez jednostkę dominującą tej jednostki zależnej w momencie zastosowania przez tę jednostkę dominującą konsolidacji ostrożnościowej, o której mowa w części pierwszej tytuł II rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(6)

Biorąc pod uwagę zbliżony charakter odliczeń objętych przepisami art. 84, 85 i 87 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, we wszystkich tych przypadkach należy stosować te same przepisy w zakresie obliczania kwalifikowalnych udziałów mniejszości.

(7)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(8)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych związanych z nim kosztów i korzyści oraz zasięgnął opinii Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (3).

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) nr 241/2014,

1)

w art. 1 dodaje się litery o) i p) w brzmieniu:

2)

dodaje się art. 15a–15j w brzmieniu:

„Artykuł 15a

Pośrednie udziały kapitałowe do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1.   Do celów art. 15c, 15d, 15e oraz 15i niniejszego rozporządzenia »jednostka pośrednicząca«, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 114 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oznacza dowolny z następujących podmiotów, które utrzymują instrumenty kapitałowe podmiotów sektora finansowego:

2.   Nie naruszając przepisów ust. 1 lit. h), »jednostka pośrednicząca«, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 114 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nie obejmuje:

3.   Do celów ust. 1 lit. c) fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami uznaje się za niezależny od jego jednostki sponsorującej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:

4.   W przypadku gdy fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami, o którym mowa w ust. 1 lit. c), posiada instrumenty funduszy własnych jednostki sponsorującej, jednostka sponsorująca traktuje ten udział kapitałowy jako pośredni udział kapitałowy we własnych instrumentach w kapitale podstawowym Tier I, własnych instrumentach dodatkowych w Tier I lub własnych instrumentach w Tier II, stosownie do przypadku. Kwotę, którą należy odliczyć od pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji kapitału dodatkowego Tier I lub pozycji kapitału Tier II, stosownie do przypadku, oblicza się zgodnie z przepisami art. 15c.

Artykuł 15b

Syntetyczne udziały kapitałowe do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1.   Następujące produkty finansowe uznaje się za syntetyczne udziały kapitałowe w instrumentach kapitałowych na podstawie art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013:

2.   Produkty finansowe, o których mowa w ust. 1, obejmują następujące produkty:

Artykuł 15c

Obliczanie wysokości pośrednich udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

Kwotę pośrednich udziałów kapitałowych, którą należy odliczyć od pozycji kapitału podstawowego Tier I zgodnie z przepisami art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oblicza się, stosując jedną z następujących metod:

Artykuł 15d

Standardowa metoda obliczania wysokości pośrednich udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1.   Kwotę pośrednich udziałów kapitałowych w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I, którą należy odliczyć zgodnie z przepisami art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oblicza się, stosując jedną z następujących metod:

2.   Metodę obliczania określoną w ust. 1 lit. b) stosuje się dla każdej transzy finansowania, której stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania finansowania udzielonego przez instytucję.

3.   Za odsetek finansowania do celów ust. 1 uznaje się kwotę ekspozycji instytucji wobec jednostki pośredniczącej podzieloną przez sumę ekspozycji instytucji wobec jednostki pośredniczącej oraz wszelkich innych ekspozycji wobec tej jednostki pośredniczącej, których stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania ekspozycji instytucji.

4.   Obliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się odrębnie dla każdego udziału kapitałowego w podmiocie sektora finansowego znajdującego się w posiadaniu każdej jednostki pośredniczącej.

5.   Jeżeli inwestycje w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I podmiotu sektora finansowego znajdują się w posiadaniu pośrednim kolejnych jednostek pośredniczących lub w posiadaniu szeregu jednostek pośredniczących, odsetek finansowania, o którym mowa w ust. 1, oblicza się, dzieląc kwotę wskazaną w lit. a) niniejszego ustępu przez kwotę wskazaną w lit. b) niniejszego ustępu:

6.   Odsetek finansowania, o którym mowa w ust. 5, oblicza się osobno dla każdego udziału kapitałowego w podmiocie sektora finansowego znajdującego się w posiadaniu jednostek pośredniczących oraz w odniesieniu do każdej transzy finansowania, której stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania finansowania przyznanego przez instytucję oraz kolejne jednostki pośredniczące.

Artykuł 15e

Strukturalna metoda obliczania wysokości pośrednich udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1.   Kwota, którą należy odliczyć od pozycji w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, odpowiada odsetkowi finansowania określonemu w art. 15d ust. 3 niniejszego rozporządzenia pomnożonemu przez kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej.

2.   Kwota, którą należy odliczyć od pozycji w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, odpowiada odsetkowi finansowania określonemu w art. 15d ust. 3 niniejszego rozporządzenia pomnożonemu przez łączną kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej.

3.   Do celów ust. 1 i 2 instytucja oblicza osobno dla każdej jednostki pośredniczącej łączną kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji znajdujących się w posiadaniu danej jednostki pośredniczącej oraz łączną kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I innych podmiotów sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu danej jednostki pośredniczącej.

4.   Instytucja uznaje kwotę udziałów kapitałowych w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego obliczoną zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu za znaczną inwestycję, o której mowa w art. 43 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i odlicza kwotę zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. i) tego rozporządzenia.

5.   Jeżeli inwestycje w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I znajdują się w posiadaniu pośrednim kolejnych jednostek pośredniczących lub w posiadaniu szeregu jednostek pośredniczących, zastosowanie mają przepisy art. 15d ust. 5 i 6.

6.   Jeżeli instytucja nie jest w stanie wskazać łącznych kwot instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji lub instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego, które znajdują się w posiadaniu jednostki pośredniczącej, instytucja dokonuje oszacowania kwot, których nie jest w stanie wskazać, na podstawie maksymalnych kwot, w których posiadaniu może znajdować się jednostka pośrednicząca w oparciu o przysługujące jej uprawnienia inwestycyjne.

7.   Jeżeli instytucja nie jest w stanie określić maksymalnej kwoty instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji lub instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego, w których posiadaniu może znajdować się jednostka pośrednicząca w oparciu o przysługujące jej uprawnienia inwestycyjne, instytucja traktuje kwotę finansowania, które posiada w jednostce pośredniczącej, jako inwestycję w swoje własne instrumenty w kapitale podstawowym Tier I i odlicza ją zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

8.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 7 niniejszego artykułu instytucja traktuje kwotę finansowania, które posiada w jednostce pośredniczącej, jako nieznaczną inwestycję i odlicza ją zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

9.   Jeżeli finansowanie dla jednostki pośredniczącej ma postać jednostek lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania, instytucja może skorzystać z usług osób trzecich, o których mowa w art. 132 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na zasadach określonych w tym artykule, celem obliczenia oraz przedstawienia informacji na temat łącznych kwot, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

Artykuł 15f

Obliczanie wysokości syntetycznych udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1.   Kwota syntetycznych udziałów kapitałowych, którą należy odliczyć od pozycji w kapitale podstawowym Tier I zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, stanowi równowartość:

2.   Instytucja odlicza syntetyczne udziały kapitałowe, o których mowa w ust. 1, od dnia podpisania umowy między instytucją a kontrahentem.

Artykuł 15g

Obliczanie znacznych inwestycji do celów art. 36 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1.   Do celów art. 36 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, aby ocenić, czy instytucja znajduje się w posiadaniu ponad 10 % instrumentów w kapitale podstawowym Tier I wyemitowanych przez podmiot sektora finansowego, zgodnie z art. 43 lit. a) tego rozporządzenia, instytucje sumują kwoty swoich pozycji długich brutto w bezpośrednich udziałach kapitałowych, a także pośrednie udziały kapitałowe w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I tego podmiotu sektora finansowego, o których mowa w art. 15a ust. 1 lit. d)–h) niniejszego rozporządzenia.

2.   Właściwy organ uwzględnia pośrednie i syntetyczne udziały kapitałowe w celu oceny, czy spełnione są warunki określone w art. 43 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Artykuł 15h

Udziały kapitałowe w kapitale dodatkowym Tier I i kapitale Tier II

Metodykę, o której mowa w art. 15a–15f niniejszego rozporządzenia, stosuje się odpowiednio do udziałów kapitałowych w kapitale dodatkowym Tier I do celów art. 56 lit. a), c), i d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz do udziałów kapitałowych w kapitale Tier II do celów art. 66 lit. a), c) i d) tego rozporządzenia, przy czym odniesienia do kapitału podstawowego Tier I należy traktować jako odniesienia do, odpowiednio, kapitału dodatkowego Tier I lub do kapitału Tier II.

Artykuł 15i

Kolejność i maksymalna kwota odliczeń pośrednich udziałów kapitałowych w instrumentach funduszy własnych podmiotów sektora finansowego

1.   Z zastrzeżeniem wartości granicznych określonych odpowiednio w ust. 2 lub 3, jeżeli jednostka pośrednicząca znajduje się w posiadaniu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, instrumentów w kapitale dodatkowym Tier I i instrumentów w kapitale Tier II podmiotów sektora finansowego, w pierwszej kolejności odlicza się instrumenty w kapitale podstawowym Tier I, następnie instrumenty w kapitale dodatkowym Tier I, a na końcu instrumenty w kapitale Tier II.

2.   Jeżeli jednostka pośrednicząca znajduje się w posiadaniu instrumentów funduszy własnych instytucji, stosując przepisy ust. 1 w odniesieniu do każdego rodzaju udziałów kapitałowych, instytucje odliczają w pierwszej kolejności udziały kapitałowe w swoich własnych instrumentach funduszy własnych.

3.   Jeżeli instytucja znajduje się pośrednio w posiadaniu instrumentów kapitałowych podmiotów sektora finansowego, kwota, którą należy odliczyć od funduszy własnych instytucji, nie może być wyższa od niższej z następujących kwot:

Artykuł 15j

Wartość firmy

Na potrzeby dokonywania odliczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje mogą zrezygnować z odrębnego wykazywania wartości firmy przy określaniu kwoty, którą należy odliczyć zgodnie z art. 46 tego rozporządzenia.”;

3)

dodaje się art. 24 a w brzmieniu:

„Artykuł 24a

Wypłaty zysków z tytułu instrumentów funduszy własnych – szerokie indeksy giełdowe

1.   Indeks stóp procentowych uznaje się za szeroki indeks giełdowy, jeżeli spełnia wszystkie poniższe warunki:

2.   Do celów ust. 1 lit. e) wystarczający poziom reprezentatywności uznaje się za osiągnięty w jednym z następujących przypadków:

3.   Odpowiedni rynek, o którym mowa w ust. 2 lit. b) ppkt (ii), oznacza sumę aktywów i zobowiązań faktycznych uczestników panelu w walucie krajowej podzieloną przez sumę aktywów i zobowiązań instytucji kredytowych w danym państwie członkowskim w walucie krajowej, w tym oddziałów ustanowionych w państwie członkowskim, oraz funduszy rynku pieniężnego w danym państwie członkowskim.

4.   Indeks giełdowy uznaje się za szeroki indeks giełdowy, jeżeli cechuje się odpowiednim poziomem dywersyfikacji zgodnie z art. 344 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.”;

4)

dodaje się art. 34 a w brzmieniu:

„Artykuł 34a

Udziały mniejszości uwzględniane w skonsolidowanym kapitale podstawowym Tier I

1.   Do celów doprecyzowania obliczania na zasadzie subskonsolidowanej, wymaganego zgodnie z art. 84 ust. 2, art. 85 ust. 2 i art. 87 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, kwalifikowalne udziały mniejszości jednostki zależnej, o których mowa w art. 81 tego rozporządzenia, która to jednostka jest sama jednostką dominującą wobec jednostki, o której mowa w art. 81 ust. 1 tego rozporządzenia, oblicza się zgodnie z przepisami ust. 2–4 niniejszego artykułu.

2.   Jeżeli właściwy organ skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, obliczenia, których należy dokonać zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, przeprowadza się w oparciu o stan faktyczny, jaki miałby zastosowanie do instytucji w przypadku, gdyby nie skorzystano z tych uprawnień.

3.   Jeżeli jednostka zależna spełnia warunki określone w części trzeciej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na podstawie swojej skonsolidowanej sytuacji, stosuje się co następuje:

4.   Dokonując konsolidacji, o której mowa w ust. 3 lit. c), jednostka zależna nie uwzględnia wymogów kapitałowych związanych z jej jednostkami zależnymi, które nie są objęte zakresem konsolidacji ostrożnościowej instytucji, w odniesieniu do której oblicza się kwalifikowalne udziały mniejszości.

5.   Jeżeli jednostka zależna jest objęta odstępstwem, o którym mowa w art. 84 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, każda jednostka dominująca jednostki zależnej korzystającej z odstępstwa może uwzględnić w swoim kapitale podstawowym Tier I udziały mniejszości związane z jednostkami zależnymi danej jednostki zależnej korzystającej z odstępstwa, o ile w odniesieniu do każdej z tych jednostek zależnych dokonano obliczeń, o których mowa w art. 84 ust. 1 tego rozporządzenia, oraz w niniejszym rozporządzeniu. Kwota kapitału podstawowego Tier I uwzględniona w funduszach własnych na poziomie jednostki dominującej nie może przekraczać kwoty, która zostałyby uwzględniona, gdyby jednostka zależna nie została objęta odstępstwem.

6.   Jeżeli instytucja dominująca posiada pośredniczącą jednostkę zależną, która nie jest wymieniona w art. 81 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz jeżeli ta pośrednicząca jednostka zależna sama ma jednostki zależne, o których jest mowa w art. 81 ust. 1 tego rozporządzenia, instytucja dominująca może uwzględnić w swoim kapitale podstawowym Tier I kwotę udziału mniejszości wynikającego z tych jednostek zależnych obliczoną zgodnie z art. 84 ust. 1 tego rozporządzenia. Instytucja dominująca nie może jednak uwzględnić w swoim kapitale podstawowym Tier I żadnych udziałów mniejszości wynikających z pośredniczącej jednostki zależnej, która nie jest wymieniona w art. 84 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

7.   Metodykę określoną w ust. 2, 3 i 4 stosuje się również odpowiednio przy obliczaniu kwoty kwalifikowalnych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I zgodnie z art. 85 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz kwoty kwalifikowalnych funduszy własnych zgodnie z art. 87 tego rozporządzenia, przy czym odniesienia do kapitału podstawowego Tier I uznaje się za odniesienia do kapitału Tier I lub funduszy własnych.”.

17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/10

(1)

Artykuł 12 rozporządzenia (WE) nr 881/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) wprowadza wymóg, zgodnie z którym Europejska Agencja Kolejowa („Agencja”) zapewnia dostosowanie technicznych specyfikacji interoperacyjności („TSI”) do postępu technicznego, trendów rynkowych i wymagań społecznych, a także proponuje Komisji niezbędne jej zdaniem zmiany w TSI.

(2)

W decyzji C(2007) 3371 z dnia 13 lipca 2007 r. Komisja udzieliła Agencji mandatu ramowego na potrzeby przeprowadzenia pewnych działań na podstawie dyrektywy Rady 96/48/WE (3) i dyrektywy 2001/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Zgodnie z warunkami mandatu ramowego Agencję poproszono o przeprowadzenie przeglądu TSI dotyczącej wagonów towarowych określonej w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 321/2013 (5).

(3)

W dniu 21 stycznia 2014 r. Agencja wydała opinię w sprawie rozszerzenia zakresu obowiązywania oznakowania „GE” wagonów (ERA-ADV-2014-1).

(4)

W dniu 21 maja 2014 r. Agencja wydała zalecenie w sprawie zmian TSI w odniesieniu do oceny przez jednostkę notyfikowaną kompozytowych klocków hamulcowych (ERA-REC- 109-2014-REC).

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 321/2013.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2008/57/WE,

1)

w art. 3 dodaje się lit. c) w brzmieniu:

2)

dodaje się art. 8a, 8b i 8c w brzmieniu:

„Artykuł 8a

1.   Niezależnie od przepisów zawartych w sekcji 6.3 załącznika, świadectwo weryfikacji WE może zostać wydane dla podsystemu zawierającego składniki odpowiadające składnikowi interoperacyjności »element cierny hamulców działający na powierzchnię toczną koła«, który nie posiada deklaracji zgodności WE, w trakcie okresu przejściowego wynoszącego dziesięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, o ile spełnione są następujące warunki:

2.   Produkcja, modernizacja lub odnowa podsystemu z wykorzystaniem niecertyfikowanych składników interoperacyjności muszą zostać zakończone przed upływem okresu przejściowego określonego w ust. 1, łącznie z udzieleniem zezwolenia na wprowadzenie podsystemu do eksploatacji.

3.   W trakcie trwania okresu przejściowego określonego w ust. 1:

Artykuł 8b

1.   Do chwili wygaśnięcia ich obecnego okresu zatwierdzenia, składniki interoperacyjności »element cierny hamulców działający na powierzchnię toczną koła« wymienione w dodatku G do załącznika nie muszą być objęte deklaracją zgodności WE. W tym okresie »elementy cierne hamulców działające na powierzchnię toczną koła« wymienione w dodatku G do załącznika uznaje się za zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

2.   Po wygaśnięciu ich obecnego okresu zatwierdzenia, składniki interoperacyjności »element cierny hamulców działający na powierzchnię toczną koła« wymienione w dodatku G do załącznika muszą być objęte deklaracją zgodności WE.

Artykuł 8c

1.   Niezależnie od przepisów zawartych w sekcji 6.3 załącznika, świadectwo weryfikacji WE może zostać wydane dla podsystemu zawierającego składniki odpowiadające składnikowi interoperacyjności »element cierny hamulców działający na powierzchnię toczną koła«, który nie posiada deklaracji zgodności WE, w trakcie okresu przejściowego wynoszącego dziesięć lat po dacie wygaśnięcia okresu zatwierdzenia składnika interoperacyjności, o ile spełnione są następujące warunki:

2.   Produkcja, modernizacja lub odnowa podsystemu z wykorzystaniem niecertyfikowanych składników interoperacyjności muszą zostać zakończone przed upływem okresu przejściowego określonego w ust. 1, łącznie z udzieleniem zezwolenia na wprowadzenie podsystemu do eksploatacji.

3.   W trakcie trwania okresu przejściowego określonego w ust. 1:

3)

dodaje się art. 9a w brzmieniu:

„Artykuł 9a

Świadectwo badania typu WE lub badania projektu WE dla składnika interoperacyjności »element cierny hamulców działający na powierzchnię toczną koła« jest ważne przez okres 10 lat. W tym okresie nowe składniki tego samego typu mogą być wprowadzane do obrotu w oparciu o deklarację zgodności WE, która odnosi się do przedmiotowego świadectwa badania typu WE lub świadectwa badania projektu WE.”;

4)

art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Agencja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz w pełni zatwierdzonych kompozytowych klocków hamulcowych do transportu międzynarodowego, o których mowa w dodatku G do załącznika, w odniesieniu do okresu, w którym te klocki hamulcowe nie są objęte deklaracjami WE.”;

5)

dodaje się art. 10a w brzmieniu:

„Artykuł 10a

1.   Aby nadążać za postępem technologicznym, konieczne może okazać się zastosowanie nowatorskich rozwiązań, które nie są zgodne ze specyfikacjami określonymi w załączniku, lub w odniesieniu do których nie jest możliwe zastosowanie metod oceny określonych w załączniku. W takim przypadku opracowuje się nowe specyfikacje lub nowe metody oceny związane z takimi nowatorskimi rozwiązaniami.

2.   Rozwiązania nowatorskie mogą dotyczyć podsystemu »Tabor – wagony towarowe«, jego części i jego składników interoperacyjności.

3.   Jeżeli proponowane jest rozwiązanie nowatorskie, producent lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę w Unii określa, w jaki sposób odbiega ono od odpowiednich przepisów niniejszych TSI lub je uzupełnia, i przedstawia te odstępstwa Komisji w celu dokonania analizy.

4.   Komisja wydaje opinię na temat zaproponowanego nowatorskiego rozwiązania. Jeżeli opinia jest pozytywna, opracowuje się odpowiednie specyfikacje funkcjonalne, specyfikacje interfejsów oraz metodę oceny, które muszą zostać uwzględnione w TSI w celu umożliwienia stosowania takiego nowatorskiego rozwiązania, a następnie wprowadza się je do TSI w ramach procesu przeglądu prowadzonego na podstawie art. 6 dyrektywy 2008/57/WE. Jeżeli opinia jest negatywna, nie można stosować proponowanego rozwiązania nowatorskiego.

5.   Do czasu dokonania przeglądu TSI pozytywna opinia wydana przez Komisję uznawana jest za dopuszczalny środek zapewnienia zgodności z wymaganiami zasadniczymi określonymi w dyrektywie 2008/57/WE, a tym samym może być stosowana do oceny podsystemu.”;

6)

w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 321/2013 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/17

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/19

(1)

Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tunezyjską, z drugiej strony (1) (zwany dalej „układem”), został podpisany w dniu 17 lipca 1995 r. i wszedł w życie w dniu 1 marca 1998 r.

(2)

Strony zamierzają zatwierdzić nowy plan działania UE-Tunezja (2013–2017) dotyczący wprowadzenia w życie uprzywilejowanego partnerstwa (zwany dalej „planem działania”) w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa. Ten plan działania jest wyrazem szczególnego partnerstwa między stronami i powinien przyczyniać się do wdrożenia układu poprzez opracowanie i przyjęcie konkretnych środków zmierzających do realizacji celów, które określa.

(3)

Stanowisko Unii w ramach Rady Stowarzyszenia powinno zatem być oparte na dołączonym projekcie zalecenia,

17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/21

(1)

Na podstawie art. 8 decyzji 2010/565/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej, do podejmowania odpowiednich decyzji mających na celu sprawowanie kontroli politycznej nad EUSEC RD Congo i kierownictwa strategicznego tej misji, włącznie z decyzjami dotyczącymi mianowania szefa misji.

(2)

W dniu 8 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/883 (2) przedłużającą doradczo-pomocową misję Unii Europejskiej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa Demokratycznej Republiki Konga (EUSEC RD Congo) do dnia 30 czerwca 2016 r.

(3)

W dniu 2 października 2012 r. KPiB przyjął decyzję EUSEC/1/2012 (3) dotyczącą mianowania pułkownika Jeana-Louisa NURENBERGA szefem misji EUSEC RD Congo.

(4)

Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował, aby szefem misji EUSEC RD Congo, w miejsce pułkownika Jeana-Louisa NURENBERGA, mianowany został od dnia 1 lipca 2015 r., na okres jednego roku, pułkownik Johan DE LAERE,

17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/23

(1)

Na mocy decyzji z 2 grudnia 2013 r. (2), 8 lipca 2014 r. (3) oraz 18 listopada 2014 r. (4) Rada mianowała członków oraz zastępców członków Rady Zarządzającej Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy na okres do 30 listopada 2016 r., przy czym kilka stanowisk nie zostało obsadzonych.

(2)

Organizacja pracodawców BUSINESSEUROPE zaproponowała kandydatów na dwa stanowiska, które należy obsadzić,

17.6.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/24