16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/1

---

DECYZJA RADY (UE) 2015/916

z dnia 22 lipca 2013 r.

w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Australią ustanawiającej ramy udziału Australii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 218 ust. 5 i 6,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Warunki udziału państw trzecich w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską powinny zostać określone w umowie ustanawiającej ramy takiego ewentualnego przyszłego udziału, a nie być określane oddzielnie dla każdej operacji.

(2)

Po przyjęciu przez Radę w dniu 26 kwietnia 2010 r. decyzji upoważniającej do podjęcia negocjacji Wysoki przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa wynegocjował umowę między Unią Europejską a Australią ustanawiającą ramy udziału Australii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską („Umowa”).

(3)	Umowa ta powinna zostać zatwierdzona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę między Unią Europejską a Australią ustanawiającą ramy udziału Australii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską.

Tekst Umowy dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy, aby stała się ona wiążąca dla Unii.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii notyfikacji przewidzianej w art. 15 ust. 1 Umowy (1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Data wejścia w życie niniejszej umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/3

---

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Australią ustanawiająca ramy udziału Australii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską

UNIA EUROPEJSKA („zwana dalej UE”),

oraz

AUSTRALIA,

zwane dalej „Stronami”,

mając na uwadze, co następuje:

(1)	Unia Europejska może zadecydować o podjęciu działań w dziedzinie zarządzania kryzysowego.

(2)

Australia i UE podzielają głębokie zaangażowanie na rzecz międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz pragnienie przyczyniania się do odbudowy i stabilizacji przez współpracę i rozdział obciążeń przy operacjach zarządzania kryzysowego. Australia i UE będą nadal angażować się w konsultacje polityczne na temat potencjalnych sytuacji kryzysowych, co będzie służyło obopólnym interesom.

(3)	Warunki udziału Australii w prowadzonych przez UE operacjach zarządzania kryzysowego powinny zostać określone w umowie ustanawiającej ramy takiego ewentualnego udziału w przyszłości.

(4)	Niniejsza Umowa nie powinna naruszać autonomii podejmowania decyzji przez UE oraz nie powinna przesądzać o indywidualnym charakterze decyzji Australii dotyczącej udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego.

(5)	Niniejsza Umowa powinna dotyczyć jedynie przyszłych operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE oraz nie powinna naruszać żadnych obowiązujących porozumień lub ustaleń dotyczących udziału Australii w rozpoczętych już operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

SEKCJA I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Decyzje odnoszące się do udziału

1.   W następstwie podjętej przez UE decyzji o zaproszeniu Australii do udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego UE przekaże wszelkie odnośne informacje i oceny dotyczące tej operacji, by ułatwić Australii rozpatrzenie zaproszenia wystosowanego przez UE.

2.   UE przekazuje Australii wstępny orientacyjny wskaźnik prawdopodobnego udziału Australii w kosztach wspólnych lub w kosztach wymienionych w budżecie operacyjnym, zgodnie z art. 8 i 12, by wspomóc Australię w ustaleniu proponowanego wkładu.

3.   Gdy Australia postanowi o zaproponowaniu wkładu, ustali ona i przekaże UE informacje o swoim proponowanym wkładzie, wraz ze składem ewentualnego kontyngentu personelu z Australii. Do celów niniejszej Umowy personel z Australii obejmuje siły wojskowe, pracowników rządu Australii i inne osoby zatrudnione do pracy w imieniu Australii.

4.   UE dokonuje oceny wkładu Australii w konsultacji z nią. Australia może postanowić o zmianie proponowanego wkładu w każdej chwili podczas procesu konsultacji i oceny.

5.   UE przekazuje Australii na piśmie wynik oceny i decyzję dotyczącą proponowanego wkładu Australii, by zapewnić udział Australii zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

6.   Australia może w dowolnym momencie, z inicjatywy własnej lub na wniosek UE oraz po przeprowadzeniu konsultacji Stron, wycofać się – całkowicie lub częściowo – z udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego.

Artykuł 2

Ramy

1.   Biorąc udział w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego Australia szanuje warunki decyzji Rady, na mocy której Rada UE decyduje o prowadzeniu przez UE operacji zarządzania kryzysowego, oraz jakiejkolwiek innej decyzji, na mocy której Rada UE decyduje o przedłużeniu danej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy i wszelkimi wymaganymi ustaleniami wykonawczymi.

2.   W przypadku gdy Strony postanowiły, że Australia będzie brała udział w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, UE omówi z Australią wszelkie odnośne aspekty prowadzenia tej operacji, również te określone w art. 6 ust. 6 i w art. 10 ust. 6.

3.   Udział Australii w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego odbywa się bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez UE.

4.   Decyzja w sprawie zakończenia operacji zarządzania kryzysowego jest podejmowana przez UE w konsultacji z Australią, pod warunkiem że w dniu zakończenia prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego Australia nadal wnosi do niej swój wkład.

Artykuł 3

Status personelu z Australii

1.   Status personelu z Australii przydzielonego do prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, w tym wszelkie przywileje i immunitety, z których korzysta ten personel, są regulowane przez umowę lub ustalenie w sprawie statusu sił/misji zawarte między UE a państwem lub państwami, w których prowadzona jest operacja, o ile Australii umożliwiono analizę tej umowy lub tego ustalenia przed podjęciem przez nią decyzji o udziale w operacji.

2.   Jeżeli w chwili, gdy Australia postanowi wziąć udział w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, nie została zawarta taka umowa ani takie ustalenie, UE umożliwi Australii analizę projektu tej umowy lub tego ustalenia przed jego zawarciem.

3.   Status personelu z Australii służącego w kwaterze głównej lub dowództwach umiejscowionych poza państwem lub państwami, w których UE prowadzi operację zarządzania kryzysowego, jest regulowany, w miarę potrzeby, przez ustalenia dokonane między kwaterą główną a dowództwami lub między danym państwem lub danymi państwami a Australią.

4.   Nie naruszając ust. 1 i 2 Australia ma prawo sprawować jurysdykcję nad swoim personelem przydzielonym do prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego. W przypadku gdy personel z Australii działa na pokładzie statku lub statku powietrznego należącego do państwa członkowskiego UE, to ostatnie państwo może sprawować jurysdykcję nad personelem z Australii z zastrzeżeniem wszelkich istniejących umów i zgodnie z jego krajowym prawem i krajowymi procedurami oraz z prawem międzynarodowym.

5.   Nie naruszając ust. 1, 2 i 6 oraz z zastrzeżeniem obowiązujących przywilejów i immunitetów, Australia odpowiada za reagowanie na wszelkie roszczenia związane z jej udziałem w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego pochodzące od personelu z Australii lub go dotyczące, zgodnie z prawem australijskim.

6.   Strony zgadzają się odstąpić od wszelkich wzajemnych roszczeń (innych niż umowne) z tytułu uszkodzenia, utraty lub zniszczenia składników majątku będących własnością jednej ze Stron lub przez nią obsługiwanych lub z tytułu uszkodzeń ciała lub śmierci członków personelu Strony wynikających z wykonywania przez nich obowiązków służbowych w związku z działaniami na mocy niniejszej Umowy, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego naruszenia przepisów.

7.   Australia zobowiązuje się do złożenia – na zasadzie wzajemności – oświadczenia dotyczącego odstąpienia od roszczeń wobec każdego państwa członkowskiego UE biorącego udział we wszelkich przyszłych prowadzonych przez UE operacjach zarządzania kryzysowego, w których Australia weźmie udział, zgodnie z wzorem oświadczenia załączonym do niniejszej Umowy, oraz do dokonania tego przy podpisywaniu niniejszej Umowy.

8.   UE zobowiązuje się do zapewnienia, by każde państwo członkowskie UE, działające zbiorowo, złożyło oświadczenie, zgodnie z wzorem oświadczenia załączonym do niniejszej Umowy, o odstąpieniu od roszczeń wobec Australii, w przypadku gdy weźmie ona udział w jakiejkolwiek przyszłej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE oraz do dokonania tego przy podpisywaniu niniejszej Umowy.

Artykuł 4

Informacje niejawne

1.   W związku z prowadzonymi przez UE operacjami zarządzania kryzysowego obowiązuje umowa między Australią a Unią Europejską w sprawie bezpieczeństwa informacji niejawnych sporządzona w Brukseli w dniu 13 stycznia 2010 r.

2.   Niezależnie od ust. 1 informacje niejawne odnoszące się do danej operacji zarządzania kryzysowego mogą być wymieniane bezpośrednio między strukturą dowodzenia prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego a personelem z Australii w terenie lub w kwaterze głównej zgodnie z rozkazami wewnętrznymi i ustaleniami zawartymi na szczeblu operacyjnym.

SEKCJA II

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE UDZIAŁU W CYWILNYCH OPERACJACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Artykuł 5

Personel przydzielony do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego

1.   Australia:

a)

stara się zapewnić – w drodze szczegółowych instrukcji – by personel z Australii przydzielony do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego wykonywał swoje zadania w sposób spójny i w pełni zgodny z: (i) decyzjami Rady, o których mowa w art. 2 ust.1; (ii) planem operacji; oraz (iii) wszelkimi stosownymi środkami wykonawczymi.

b)

informuje w odpowiednim czasie szefa misji cywilnej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE (zwanego dalej „szefem misji”) i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa o wszelkich zmianach dotyczących swojego wkładu wniesionego w prowadzoną przez UE cywilną operację zarządzania kryzysowego.

2.   Personel z Australii przydzielony do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego przechodzi badania lekarskie i szczepienia uznane za konieczne przez właściwy organ z Australii oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków wystawione przez właściwy organ z Australii. Personel z Australii biorący udział w prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego przedstawia odpis tego zaświadczenia właściwemu organowi UE.

Artykuł 6

Struktura dowodzenia

1.   Personel z Australii biorący udział w prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego pozostaje pod ogólnym zwierzchnictwem lub – w przypadku personelu wojskowego – pod całkowitym dowództwem Australii.

2.   Szef misji dowodzi prowadzoną przez UE cywilną operacją zarządzania kryzysowego i odpowiada za bieżące zarządzanie operacją. Nie naruszając ust. 1, w okresie rozmieszczenia misji szef misji sprawuje nadzór i kieruje działaniami całego personelu z Australii przydzielonego do cywilnej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE.

3.   Australia stara się zapewnić – w drodze szczegółowych instrukcji – by personel z Australii przydzielony do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego wykonywał swoje zadania i zachowywał się w sposób w pełni zgodny z celami operacji, pod nadzorem i kierownictwem szefa misji.

4.   Australia ma te same prawa i obowiązki w zakresie bieżącego zarządzania prowadzoną przez UE cywilną operacją zarządzania kryzysowego, jak państwa członkowskie UE biorące udział w operacji.

5.   Zgodnie z odnośną decyzją Rady szef misji odpowiada za nadzór dyscyplinarny nad personelem biorącym udział w prowadzonej przez UE cywilnej misji zarządzania kryzysowego. Australia odpowiada za podejmowanie wszelkich działań, w tym prawnych lub dyscyplinarnych, wobec każdego członka swojego personelu zgodnie z jej przepisami ustawowymi, regulacyjnymi oraz zasadami.

6.   Australia wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego, który ma reprezentować jej krajowy kontyngent w prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego. Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego konsultuje się z szefem misji we wszystkich sprawach dotyczących operacji i odpowiada za codzienną dyscyplinę personelu z Australii.

7.   Szef misji może w każdej chwili, po przeprowadzeniu konsultacji z Australią, wnieść o wycofanie wkładu Australii.

Artykuł 7

Kwestie finansowe

Bez uszczerbku dla art. 8, Australia ponosi wszelkie koszty związane ze swoim udziałem w prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego, pominąwszy koszty bieżące, co zostało wyszczególnione w budżecie operacyjnym tej operacji.

Artykuł 8

Wkład do budżetu operacyjnego

1.   Z zastrzeżeniem ust. 3 Australia wnosi wkład w finansowanie budżetu operacyjnego prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego, w której bierze udział.

2.   Wkład finansowy wnoszony przez Australię do budżetu operacyjnego prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego równy jest niższej spośród następujących dwóch kwot:

a)	tej części ustalonej przez Radę UE kwoty odniesienia do budżetu operacyjnego, która to część jest proporcjonalna do stosunku oficjalnego dochodu narodowego brutto (zwanej dalej „DNB”) Australii do całkowitego DNB wszystkich państw wnoszących wkład do budżetu operacji; lub

b)	tej części kwoty odniesienia przeznaczonej do budżetu operacji, która to część jest proporcjonalna w stosunku do stosunku liczby personelu z Australii przydzielonego do operacji do całkowitej liczby personelu ze wszystkich państw uczestniczących w tej operacji.

3.   Niezależnie od ust. 1 UE zwalnia Australię z wnoszenia wkładów finansowych do budżetu operacyjnego prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego, jeżeli UE zdecyduje, że udział Australii stanowi znaczący wkład.

4.   Porozumienie w sprawie wpłaty wkładu Australii do budżetu operacyjnego prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego zawierane jest między szefem misji a właściwym organem z Australii. Porozumienie to zawiera postanowienia w sprawie:

a)	wysokości kwoty danego wkładu finansowego;

b)	uzgodnień dotyczących wnoszenia wkładu finansowego; oraz

c)	procedury kontroli.

5.   Niezależnie od ust. 1 i 2, Australia nie wnosi żadnych wkładów w celu finansowania diet dziennych wypłacanych personelowi państw członkowskich UE.

SEKCJA III

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE UDZIAŁU W WOJSKOWYCH OPERACJACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Artykuł 9

Udział w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego

1.   Australia stara się zapewnić, w drodze szczegółowych instrukcji, by personel z Australii przydzielony do prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego wykonywał swoje zadania w sposób spójny i w pełni zgody z:

a)	decyzjami Rady, o których mowa w art. 2 ust.1;

b)	planem operacji; oraz

c)	wszelkimi stosownymi środkami wykonawczymi.

2.   Australia informuje w odpowiednim terminie dowódcę operacji prowadzonej przez UE o wszelkich zmianach dotyczących swojego wkładu wniesionego do prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego.

Artykuł 10

Struktura dowodzenia

1.   Personel z Australii biorący udział w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego pozostaje pod całkowitym dowództwem, lub, w przypadku personelu cywilnego, pod ogólnym zwierzchnictwem Australii.

2.   W okresie rozmieszczenia dowódca operacji prowadzonej przez UE, który może przekazać swoje uprawnienia, sprawuje dowództwo operacyjne w odniesieniu do personelu z Australii przydzielonego do prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego.

3.   Australia stara się zapewnić, w drodze szczegółowych instrukcji, by personel z Australii przydzielony do prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego wykonywał swoje zadania i zachowywał się w sposób w pełni zgodny z celami operacji, pod nadzorem i kierownictwem dowódcy operacji prowadzonej przez UE.

4.   Australia ma te same prawa i obowiązki w zakresie bieżącego zarządzania prowadzoną przez UE wojskową operacją zarządzania kryzysowego, jak państwa członkowskie UE biorące udział w operacji.

5.   Dowódca operacji prowadzonej przez UE może w każdej chwili, po przeprowadzeniu konsultacji z Australią, wnieść o wycofanie wkładu Australii.

6.   Australia mianuje starszego przedstawiciela wojskowego, który ma reprezentować jej kontyngent krajowy w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego. Starszy przedstawiciel wojskowy konsultuje się z dowódcą sił UE we wszystkich sprawach mających wpływ na operację oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę personelu z Australii. Australia jest odpowiedzialna za wszczynanie postępowania, w tym postępowania sądowego lub dyscyplinarnego, wobec członków swojego personelu zgodnie ze swoimi przepisami ustawodawczymi, przepisami wykonawczymi i swoimi zasadami.

Artykuł 11

Kwestie finansowe

Bez uszczerbku dla art. 12 niniejszej Umowy, Australia ponosi wszelkie koszty związane z udziałem w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego, chyba że koszty te podlegają wspólnemu finansowaniu zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszej Umowy, oraz decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiająca mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (ATHENA) (1), lub związanymi decyzjami ją zastępującymi.

Artykuł 12

Wkład w koszty wspólne

1.   Z zastrzeżeniem ust. 3 Australia wnosi wkład w finansowanie wspólnych kosztów prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego, w której sama uczestniczy.

2.   Wnoszony przez Australię wkład finansowy we wspólne koszty prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego równy jest niższej spośród następujących dwóch kwot:

a)	tej części kosztów wspólnych, która jest proporcjonalna do stosunku DNB Australii do sumy DNB wszystkich państw wnoszących wkład we wspólne koszty tej operacji; lub

b)	tej części kosztów wspólnych, która jest proporcjonalna do stosunku liczby personelu z Australii, który przydzielono do operacji, do całkowitej liczby personelu ze wszystkich państw uczestniczących w tej operacji.

Przy obliczaniu części kosztów, o których mowa w lit. b) akapit pierwszy, w przypadku gdy Australia przydziela personel wyłącznie do dowództwa operacji lub dowództwa sił, bierze się pod uwagę stosunek liczby personelu z Australii do całkowitej liczby personelu odpowiedniego dowództwa. W pozostałych przypadkach jest to stosunek liczby całego personelu z Australii przydzielonego do prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego do całkowitej liczby personelu biorącego udział w danej operacji.

3.   Niezależnie od ust. 1 UE zwalnia Australię z wnoszenia wkładów finansowych we wspólne koszty prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego, jeżeli UE zdecyduje, że wkład wnoszony przez Australię jest znaczący.

4.   Porozumienie w sprawie wniesienia przez Australię wkładów do kosztów wspólnych zawierane jest między administratorem, o którym mowa w decyzji Rady 2011/871/WPZiB lub, w związanych decyzjach ją zastępujących, a właściwym organem z Australii. Porozumienie to zawiera postanowienia w sprawie:

a)	wysokości kwoty danego wkładu finansowego;

b)	uzgodnień dotyczących wnoszenia wkładu finansowego; oraz

c)	procedury kontroli.

SEKCJA IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 13

Ustalenia wykonawcze do Umowy

Nie naruszając art. 8 ust. 4 i art. 12 ust. 4, wszelkie niezbędne ustalenia techniczne, logistyczne lub administracyjne służące wykonaniu niniejszej Umowy zawierane są między właściwym organem UE a właściwym organem z Australii.

Artykuł 14

Rozstrzyganie sporów

Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy rozstrzygane są przez Strony na drodze dyplomatycznej.

Artykuł 15

Wejście w życie i rozwiązanie Umowy

1.   Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po wzajemnym powiadomieniu w formie pisemnej przez Strony o zakończeniu wewnętrznych procedur niezbędnych do tego celu.

2.   Niniejsza Umowa podlega przeglądowi na wniosek jednej ze Stron.

3.   Zmiany do niniejszej Umowy mogą być wprowadzane w formie pisemnej za obopólną zgodą Stron. Zmiany uzgodnione przez Strony wchodzą w życie zgodnie z ust. 1.

4.   Niniejsza Umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze Stron w formie pisemnego powiadomienia o wypowiedzeniu przekazanego drugiej Stronie. Wypowiedzenie takie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia przez drugą Stronę.

5.   Wypowiedzenie niniejszej Umowy zgodnie z ust. 4 nie wpływa na prawa, obowiązki lub sytuację prawną Stron wynikłe z wykonywania Umowy przed jej wypowiedzeniem, w tym odnoszące się do kwestii technicznych, finansowych lub administracyjnych, immunitetów i roszczeń.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 23.12.2011, s. 35.

---

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/11

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/917

z dnia 15 czerwca 2015 r.

zmieniające, w odniesieniu do Bangladeszu, załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 ustanawiającego wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (1), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono między innymi warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii żywych zwierząt kopytnych. Zgodnie z tymi warunkami przywóz żywych zwierząt kopytnych do Unii i tranzyt przez terytorium Unii dopuszczony jest jedynie z krajów trzecich umieszczonych w wykazie sporządzonym przez Komisję.

(2)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 (2) ustanawia się między innymi warunki wprowadzania do Unii przesyłek żywych zwierząt kopytnych pochodzących z zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka i przeznaczonych dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka, które to przesyłki są przedmiotem zezwolenia wydawanego przez państwo członkowskie przeznaczenia. W art. 3a ust. 1 lit. b) przewiduje się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których można wprowadzać do Unii przesyłki zawierające wspomniane zwierzęta.

(3)

Przepisy rozporządzenia (UE) nr 206/2010 przewidują, że dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na wprowadzenie na swoje terytorium takich przesyłek, pod warunkiem że uprzednio dokonało oceny zagrożeń dla zdrowia zwierząt, jakie każda z przesyłek może stwarzać, oraz pod warunkiem że kraj trzeci jest ujęty w jednym z wykazów, o których mowa w art. 3a ust. 1 lit. b).

(4)

Cypr powiadomił Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, że chciałby wydać zezwolenie na wprowadzenie jednej przesyłki żywych zwierząt kopytnych gatunku Elephas ssp. z zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w Bangladeszu do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka na Cyprze.

(5)	Cypr dokonał oceny zagrożeń dla zdrowia zwierząt, jakie może stwarzać rzeczona przesyłka, i ocenił – z wynikiem zadowalającym – zgodność zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w Bangladeszu z warunkami określonymi w art. 3c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(6)

Ponieważ Bangladesz nie jest ujęty w wykazie, o którym mowa w art. 3a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 206/2010, jako kraj trzeci, z którego można wprowadzać do Unii przesyłki wspomnianych zwierząt, Cypr złożył wniosek o wpisanie Bangladeszu do wykazu krajów trzecich, ich terytoriów lub części, zawartego w części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, tak by możliwe było wprowadzenie żywych zwierząt kopytnych gatunku Elephas ssp. z zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w Bangladeszu do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka na Cyprze.

(7)

Uwzględniając sytuację dotyczącą zdrowia zwierząt w Bangladeszu oraz ocenę odnoszących się do tej konkretnej przesyłki zagrożeń dla zdrowia zwierząt oraz zgodność zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w Bangladeszu z warunkami unijnymi, zezwolenie na przywóz powinno się odnosić jedynie do części terytorium Bangladeszu.

(8)

Należy zatem zmienić wykaz krajów trzecich, ich terytoriów lub części, zawarty w części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, dodając wpis dotyczący Bangladeszu obowiązujący w ograniczonym okresie, obejmujący wyłącznie wprowadzenie żywych zwierząt kopytnych gatunku Elephas ssp. z zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w Bangladeszu do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka na Cyprze.

(9)	Należy odpowiednio zmienić część 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(10)	Ponieważ wniosek Cypru dotyczy jednej konkretnej przesyłki, zezwolenia należy udzielić jedynie na ograniczony okres, tak aby umożliwić wprowadzenie tej konkretnej przesyłki żywych zwierząt kopytnych gatunku Elephas ssp. na Cypr.

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, przed wpisem dotyczącym Kanady, dodaje się wpis odnoszący się do Bangladeszu w brzmieniu:

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 17 sierpnia 2015 r.

---

(1)  Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 321.

(2)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiające wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (Dz.U. L 73 z 20.3.2010, s. 1).

(******)  Wpis ten obowiązuje do dnia 17 sierpnia 2015 r.

(*******)  Dotyczy wyłącznie żywych zwierząt kopytnych gatunku Elephas ssp. z zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w Bangladeszu do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka na Cyprze.”.

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/13

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/918

z dnia 15 czerwca 2015 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

---

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/15

---

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2015/919

z dnia 12 czerwca 2015 r.

zmieniająca decyzję 2009/821/WE w odniesieniu do wykazów punktów kontroli granicznej i jednostek weterynaryjnych w systemie TRACES

(notyfikowana jako dokument nr C(2015) 3892)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 20 ust. 1 i 3,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającą dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (2), w szczególności jej art. 6 ust. 4 akapit drugi zdanie drugie i art. 6 ust. 5,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (3), w szczególności jej art. 6 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzją Komisji 2009/821/WE (4) ustanowiono wykaz punktów kontroli granicznej zatwierdzonych zgodnie z dyrektywami 91/496/EWG i 97/78/WE. Wykaz ten zamieszczono w załączniku I do wspomnianej decyzji.

(2)

Belgia poinformowała, że ośrodek inspekcyjny Flight Care w punkcie kontroli granicznej w porcie lotniczym Bruksela-Zaventem został zamknięty. Dania poinformowała, że punkt kontroli granicznej w porcie Aalborg 1 (Greenland Port) 1 został zamknięty. Niemcy poinformowały, że ośrodek inspekcyjny Burchardkai w punkcie kontroli granicznej w porcie Hamburg Hafen został zamknięty. Należy zatem odpowiednio zmienić wykazy wpisów dla tych państw członkowskich w załączniku I do decyzji 2009/821/WE.

(3)

Niemcy poinformowały, że w punkcie kontroli granicznej w porcie Brema dodano nowy ośrodek inspekcyjny, a Niderlandy poinformowały, że w punkcie kontroli granicznej w porcie Amsterdam dodano nowy ośrodek inspekcyjny. Należy odpowiednio zmienić wykazy wpisów dla tych państw członkowskich w załączniku I do decyzji 2009/821/WE.

(4)

Grecja, Włochy, Łotwa i Zjednoczone Królestwo poinformowały, że w wykazie zamieszczonym w załączniku I do decyzji 2009/821/WE należy zmienić wpisy dotyczące punktów kontroli granicznej w Idomeni w Grecji, w Rzymie-Fiumicino we Włoszech, w Rydze (Port lotniczy) i Rydze (BFT) na Łotwie oraz w Gatwick w Zjednoczonym Królestwie.

(5)

Hiszpania poinformowała, że z wykazu wpisów dla tego państwa członkowskiego należy wykreślić jeden ośrodek inspekcyjny w porcie Vigo, a dwa ośrodki inspekcyjne w tym samym porcie należy zawiesić. Niderlandy poinformowały, że z wykazu wpisów dla tego państwa członkowskiego należy wykreślić jeden ośrodek inspekcyjny we Vlissingen. Zjednoczone Królestwo poinformowało, że z wykazu wpisów dla tego państwa członkowskiego należy wykreślić punkt kontroli granicznej w Manston. Należy zatem odpowiednio zmienić wykazy wpisów dla tych państw członkowskich w załączniku I do decyzji 2009/821/WE.

(6)	W załączniku II do decyzji 2009/821/WE ustanowiono wykaz jednostek centralnych, regionalnych i lokalnych w zintegrowanym skomputeryzowanym systemie weterynaryjnym (TRACES).

(7)	W związku z informacjami przekazanymi przez Włochy i Niderlandy należy wprowadzić pewne zmiany w wykazach jednostek centralnych, regionalnych i lokalnych w systemie TRACES dla tych państw członkowskich, ustanowionych w załączniku II do decyzji 2009/821/WE.

(8)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/821/WE.

(9)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załącznikach I i II do decyzji 2009/821/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(2)  Dz.U. L 268 z 24.9.1991, s. 56.

(3)  Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9.

(4)  Decyzja Komisji 2009/821/WE z dnia 28 września 2009 r. ustalająca wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, ustanawiająca niektóre zasady kontroli przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ustanawiająca jednostki weterynaryjne w systemie TRACES (Dz.U. L 296 z 12.11.2009, s. 1).

---

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/21

---

DECYZJA NR 1/2015 KOMISJI MIESZANEJ UE–EFTA DS. UPROSZCZENIA FORMALNOŚCI W OBROCIE TOWAROWYM

z dnia 11 maja 2015 r.

w sprawie zaproszenia byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii do przystąpienia do Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym [2015/920]

KOMISJA MIESZANA UE–EFTA,

uwzględniając Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym (1) (zwaną dalej „Konwencją”), w szczególności jej art. 11 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Wymiana towarowa z byłą jugosłowiańską republiką Macedonii zostałaby ułatwiona poprzez uproszczenie formalności związanych z handlem towarami między byłą jugosłowiańską republiką Macedonii a Unią Europejską, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską i Republiką Turcji.

(2)	W celu wprowadzenia powyższego uproszczenia należy zaprosić byłą jugosłowiańską republikę Macedonii do przystąpienia do Konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 11a konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym była jugosłowiańska republika Macedonii zostaje zaproszona do przystąpienia do Konwencji z dniem 1 lipca 2015 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Dz.U. L 134 z 22.5.1987, s. 2.

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/22

---

DECYZJA NR 1/2015 KOMISJI MIESZANEJ UE–EFTA DS. WSPÓLNEGO TRANZYTU

z dnia 11 maja 2015 r.

w sprawie zaproszenia byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii do przystąpienia do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej [2015/921]

KOMISJA MIESZANA UE–EFTA,

uwzględniając Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej (1) (zwaną dalej „Konwencją”), w szczególności jej art. 15 ust. 3 lit. e),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Promowanie handlu z byłą jugosłowiańską republiką Macedonii zostałoby ułatwione przez wspólną procedurę tranzytową dla towarów przemieszczanych między byłą jugosłowiańską republiką Macedonii a Unią Europejską, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską i Republiką Turcji.

(2)	W celu wprowadzenia powyższej procedury należy zaprosić byłą jugosłowiańską republikę Macedonii do przystąpienia do Konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 15a Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej była jugosłowiańska republika Macedonii zostaje zaproszona do przystąpienia do Konwencji z dniem 1 lipca 2015 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 2.

---

16.6.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/23

---

Sprostowanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylającego rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 343 z dnia 22 grudnia 2009 r. )

Strona 24, art. 58 ust. 6:

zamiast:

powinno być:

---