23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/1

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/2

(1)

W pozycji 2710 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (1) cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej na („cła”) na niektóre oleje i podobne produkty, w których masa składników niearomatycznych przewyższa masę składników aromatycznych są zawieszone, pod warunkiem że te oleje i podobne produkty są przeznaczone do przeprowadzania procesu specyficznego oraz objęte są procedurą końcowego przeznaczenia określoną w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (2) („procedura końcowego przeznaczenia”).

(2)

Niektóre oleje i podobne produkty, w których masa składników niearomatycznych przewyższa masę składników aromatycznych („oleje ciężkie i podobne produkty”), klasyfikowano do dnia 3 kwietnia 2013 r. również do pozycji 2710, a przez to korzystały one z bezcłowego traktowania na czas nieokreślony.

(3)

Jednakże od dnia 4 kwietnia 2013 r. te oleje ciężkie i podobne produkty zostały zaklasyfikowane do pozycji 2707 i nie podlegały bezcłowemu traktowaniu.

(4)

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2014 r. rozporządzenie Rady (UE) nr 1387/2013 (3) przyznało w odniesieniu do tych olejów ciężkich i podobnych produktów tymczasowe zawieszenie ceł autonomicznych.

(5)

Jednakże z uwagi na fakt, że w Unii nie ma podaży takich olejów ciężkich i podobnych produktów, tymczasowe zawieszenie ceł autonomicznych powinno było być stosowane bez przerwy w okresie od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r., pod warunkiem że te oleje ciężkie i podobne produkty były przeznaczone do zastosowania jako półprodukty rafineryjne poddawane procesowi specyficznemu i podlegały procedurze końcowego przeznaczenia.

(6)

W związku z powyższym, w celu odpowiedniego zapewnienia korzystania z tymczasowego zawieszenia ceł autonomicznych w odniesieniu do tych olejów ciężkich i podobnych produktów objętych kodem CN 2707 99 99, tymczasowe zawieszenie należy stosować z mocą wsteczną od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r.

(7)

Aby nadać skutek prawny takiemu zawieszeniu ceł autonomicznych z mocą wsteczną, skutek retroaktywny odpowiedniego pozwolenia na końcowe przeznaczenie, przewidziany w art. 294 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, powinien również zostać rozszerzony do dnia 4 kwietnia 2013 r.,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/4

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towaru, o którym mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/7

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/10

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towaru, o którym mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/13

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 910/2014 znak zaufania dla kwalifikowanych usług zaufania może być stosowany przez kwalifikowanych dostawców usług zaufania w celu zwiększenia zaufania i wygody użytkowników. Taki znak zaufania umożliwi wyraźne odróżnienie kwalifikowanych usług zaufania od innych usług zaufania, przyczyniając się tym samym do zwiększenia przejrzystości na rynku, zwiększając zaufanie do usług internetowych i wygodę korzystania z nich, co ma podstawowe znaczenie dla umożliwienia użytkownikom czerpania pełnych korzyści z usług elektronicznych i świadomego polegania na tych usługach.

(2)

Komisja zorganizowała konkurs adresowany do studentów sztuk pięknych i wzornictwa w państwach członkowskich w celu zebrania propozycji nowego logo. Jury składające się z ekspertów wyłoniło trzy najlepsze propozycje w oparciu o kryteria określone w specyfikacjach technicznych i projektowych opublikowanych w ramach konkursu „e-Mark U Trust” (elektroniczny znak, któremu ufasz). W okresie od dnia 14 października do dnia 14 listopada 2014 r. przeprowadzono konsultacje internetowe. Projekt logo, na który głosowała większość odwiedzających stronę internetową w tym okresie, został zatwierdzony ostateczną decyzją jury i musi teraz zostać przyjęty jako nowy znak zaufania UE dla kwalifikowanych usług zaufania.

(3)

Aby umożliwić stosowanie logo od daty przewidzianej w tym zakresie w przepisach unijnych, a także aby zapewnić skuteczne funkcjonowanie rynku wewnętrznego, zagwarantować uczciwą konkurencję oraz chronić interesy konsumentów, nowy znak zaufania UE dla kwalifikowanych usług zaufania został zarejestrowany w Urzędzie ds. Własności Intelektualnej (Intellectual Property Office) Zjednoczonego Królestwa jako znak wspólny. W związku z tym stosowne przepisy zaczęły obowiązywać, a znak jest chroniony i można go stosować. Logo zostanie również zarejestrowane w rejestrach unijnych i międzynarodowych.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 48 rozporządzenia (UE) nr 910/2014,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/16

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu na mocy tego rozporządzenia.

(2)

Dnia 18 maja 2015 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych podjął decyzję o wykreśleniu jednej osoby fizycznej z listy osób, grup i podmiotów, w odniesieniu do których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych.

(3)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/18

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/20

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/21

(1)

Pismem z dnia 7 października 2011 r. Komisja Europejska poinformowała władze belgijskie o wszczęciu kontroli programu N 649/2005 – Środki na rzecz B&R polegające na częściowym zwolnieniu pracodawców z odprowadzanych składek (zwanego dalej „programem”).

(2)

Pismami z dnia 7 października 2011 r., z dnia 2 lutego 2012 r. i z dnia 6 stycznia 2013 r. Komisja zwróciła się o udzielenie dodatkowych informacji na temat wdrażania programu. W szczególności Komisja wezwała władze belgijskie do przekazania jej wykazu przedsiębiorstw, które były beneficjantami pomocy w kwocie przekraczającej 200 000 EUR w latach 2009 i 2010. Władze belgijskie odpowiedziały pismami z dnia 17 listopada 2011 r., z dnia 2 maja i z dnia 4 czerwca 2012 r. oraz z dnia 23 maja 2013 r.

(3)

Dnia 13 czerwca 2013 r. odbyło się spotkanie z udziałem służb Komisji i władz belgijskich.

(4)

Pismem z dnia 4 grudnia 2013 r. Komisja poinformowała Belgię o swojej decyzji (zwanej dalej „decyzją o wszczęciu postępowania”) (3) o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 108 ust. 2 TFUE (zwanego dalej „formalnym postępowaniem wyjaśniającym”).

(5)

Władze belgijskie przedstawiły swoje uwagi i odpowiedzi na pytania zawarte w decyzji o wszczęciu postępowania pismami z dnia 3 marca, 1 kwietnia oraz z 4 i 27 lipca 2014 r. Uzupełniły te informacje pismami z dnia 17 września, z dnia 17 października i z dnia 21 listopada 2014 r. W dniu 21 listopada 2014 r. Komisja dysponowała wszystkimi informacjami niezbędnymi do przeprowadzenia badania zgodności programu z rynkiem wewnętrznym.

(6)

Dnia 9 kwietnia 2014 r. przedsiębiorstwo D39S SPRL przedstawiło swoje uwagi. Pismem z dnia 16 maja 2014 r. Komisja przekazała te uwagi władzom belgijskim. Władze belgijskie nie ustosunkowały się do nich.

(7)

Program zatwierdzono decyzją Komisji C(2006) 2941 final z dnia 4 lipca 2006 r. (4) (zwaną dalej „decyzją”).

(8)

W ramach programu przewidziano wdrożenie trzech następujących środków:

(9)

Składki odprowadzane przez pracodawców stanowią podatek u źródła pobierany przez wszystkich pracodawców od wynagrodzenia pracowników i przekazywany państwu. W ramach trzech środków wymienionych w motywie 8 przedsiębiorstwa zwalnia się z przekazywania części składek odprowadzanych przez pracodawców od wynagrodzeń badaczy określonych w motywie 8 lit. a) i b) oraz pracowników naukowych określonych w motywie 8 lit. c).

(10)

Komisja uznała w swojej decyzji, że środek 1 i środek 2 są środkami ogólnymi, a więc nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

(11)

Środek 3 zakwalifikowano natomiast jako pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE i po zbadaniu sprawy uznano za zgodny z rynkiem wewnętrznym w świetle kryteriów określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 70/2001 (8).

(12)

Art. 5a rozporządzenia (WE) nr 70/2001 określa szczegółowe przepisy mające zastosowanie do pomocy na badania i rozwój. Środek 3 zakwalifikowano jako pomoc na projekty badawczo-rozwojowe, w przypadku których kosztami kwalifikowalnymi są wydatki związane z pracownikami zatrudnionymi w ramach projektu badawczego (9). Przyjęty poziom intensywności pomocy wynoszący 35 % ma zastosowanie do projektów realizowanych w ramach rozwoju przedkonkurencyjnego (10).

(13)

W ramach dochodzenia ujawniono nieprawidłowości dotyczące belgijskich przepisów krajowych, na mocy których przyjęto i wdrożono środek 3. W związku z tym Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające, mając na uwadze następujące elementy:

(14)

Komisja w decyzji o wszczęciu postępowania rozważyła również kwestię podstawy prawnej mającej zastosowanie do analizy zgodności z rynkiem wewnętrznym pomocy przyznanej w sposób niezgodny z prawem w ramach programu. Stwierdziła ona w motywie 40 wspomnianej decyzji, że analizę pomocy należy przeprowadzić w świetle wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (zwanych dalej „zasadami ramowymi dotyczącymi B+R+I” (14)).

(15)

Należy przypomnieć, że w trakcie procesu monitorowania władze belgijskie przyznały, że nie zmieniły obowiązujących przepisów w celu wprowadzenia odniesienia do kategorii badań wspomnianych w motywie 13 lit. a), nie zgłosiły zmian wprowadzonych do programu (biorąc pod uwagę, że zmiany te zostały wprowadzone w myśl decyzji) ani nie zgłosiły przedłużenia programu na okres po dniu 4 lipca 2011 r.

(16)

Pismami z dnia 3 marca i 1 kwietnia 2014 r. władze belgijskie przekazały wykaz przedsiębiorstw, które skorzystały ze zwolnienia w zakresie składek odprowadzanych przez pracodawców w latach 2006–2013 (ostatnie dostępne dane podatkowe). Przez cały ten okres z programu skorzystało 231 przedsiębiorstw.

(17)

Władze belgijskie w piśmie z dnia 3 marca 2014 r. wskazały również, że badały zgodność programu z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 651/2014 (15), w szczególności z art. 25 dotyczącym pomocy na projekty badawczo-rozwojowe. Władze belgijskie nie przekazały jednak Komisji wyniku tego badania.

(18)

Przedsiębiorstwo D39S, centrum badań i rozwoju działające w sektorze elektroniki i telekomunikacji, wskazało, że zwolnienie w zakresie składek odprowadzanych przez pracodawców stanowi istotne wsparcie pozwalające młodym innowacyjnym przedsiębiorstwom na zatrudnienie dodatkowych pracowników. Korzystanie z tego zwolnienia pozwoliło mu na wzmocnienie jego działalności badawczo-rozwojowej przy jednoczesnym zachowaniu możliwości szybkiej reakcji na wymogi rynku.

(19)

Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE „wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”.

(20)

Kwalifikacja środka krajowego jako pomocy państwa zakłada zatem łączne wystąpienie następujących warunków: (i) odnośny środek stanowi przyznanie korzyści gospodarczej jego beneficjentowi; (ii) wspomniana korzyść pochodzi z zasobów państwowych; (iii) korzyść ta jest selektywna; oraz (iv) przedmiotowy środek zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem i może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(21)

W niniejszym przypadku zwolnienie w zakresie składek odprowadzanych przez pracodawców przysługujące Young Innovative Companies stanowi środek podatkowy finansowany z zasobów państwowych. Środek jest skierowany wyłącznie do przedsiębiorstw odpowiadających definicji Young Innovative Company, jest więc selektywny. Przyczyniając się do finansowania wydatków na badania i rozwój tych przedsiębiorstw, środek przynosi im korzyść gospodarczą. Ponadto w przypadku przedsiębiorstw będących beneficjentami środka, prowadzących działalność na rynkach otwartych na handel wewnątrzunijny, może on wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(22)

Program zakwalifikowano w decyzji jako pomoc państwa (16). W ramach procesu monitorowania władze belgijskie nie zakwestionowały takiej kwalifikacji.

(23)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że nie zgłaszając zwiększenia stopy zwolnienia pracodawców z odprowadzanych składek (wzrost z 50 % do 75 % na mocy ustawy z dnia 27 marca 2009 r. w sprawie ożywienia gospodarczego i z 75 % do 80 % na mocy ustawy z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie przepisów podatkowych i finansowych oraz przepisów dotyczących zrównoważonego rozwoju) oraz przedłużenia programu po dniu 4 lipca 2011 r. (przewidziany w decyzji pierwotny okres trwania programu wynosił pięć lat), Belgia wdrożyła pomoc niezgodną z prawem. Belgia nie zakwestionowała tej oceny i podczas formalnego postępowania wyjaśniającego dostarczyła dane, które dotyczyły pomocy otrzymanej przez przedsiębiorstwa będące beneficjentami programu i które były niezbędne dla Komisji do przeprowadzenia analizy zgodności.

(24)

W motywie 40 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że badanie zgodności programu powinno odbywać się w świetle zasad ramowych dotyczących B+R+I, pozostawiając otwartą kwestię określenia konkretnych, mających zastosowanie przepisów: przepisów dotyczących pomocy na realizację projektów B+R+I (pkt 5.1 zasad ramowych dotyczących B+R+I) lub przepisów dotyczących pomocy dla młodych innowacyjnych przedsiębiorstw (pkt 5.4 zasad ramowych dotyczących B+R+I), biorąc pod uwagę, że program jest skierowany, jak się wydaje, do tej konkretnej kategorii przedsiębiorstw.

(25)

Jak wspomniano w motywie 16 wyżej, władze belgijskie wskazały, że przez cały rozpatrywany okres z programu skorzystało 231 przedsiębiorstw. Analiza danych pozwoliła na dokonanie następujących ustaleń:

(26)

Dzięki analizie ostatniej pozycji danych (udziału części objętej zakresem środka 3 w całkowitej otrzymanej kwocie) można było ograniczyć zakres analizy, gdyż kwota pomocy otrzymana w ramach środka 3 była w konsekwencji niższa od całkowitej kwoty przekazanej przez władze belgijskie (otrzymanej z tytułu całego programu). Spośród 48 przedsiębiorstw wspomnianych w motywie 25 lit. b) 14 przedsiębiorstw skorzystało, w ramach środka 3, z kwoty pomocy wyższej niż 200 000 EUR podczas całego rozpatrywanego okresu.

(27)

W punkcie 5.1 zasad ramowych dotyczących B+R+I określono kryteria, które muszą zostać spełnione, aby pomoc na rzecz projektów badawczo-rozwojowych można było uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym:

(28)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że pomoc przyznana w ramach środka 3. jest zgodna z pkt 5.1 zasad ramowych dotyczących B+R+I.

(29)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wskazała, że „ze względu na fakt, iż program dotyczy pomocy wdrażanej na rzecz Young Innovative Companies, rozważano również przeprowadzenie oceny jego zgodności na podstawie pkt 5.4 zasad ramowych dotyczących B+R+I odnoszącego się do pomocy dla młodych przedsiębiorstw innowacyjnych” (motyw 46). Komisja wyraziła jednak wątpliwości dotyczące przestrzegania przez przedsiębiorstwa będące beneficjentami programu wszystkich warunków określonych w pkt 5.4 (kwalifikacji jako małych przedsiębiorstw, wieku, odsetka wydatków przeznaczonych na badania i rozwój, kwoty pomocy).

(30)

Analiza danych przekazanych przez władze belgijskie wykazała, że na koniec 2013 r. tylko dwa przedsiębiorstwa spełniały wszystkie warunki określone w pkt 5.4 zasad ramowych dotyczących B+R+I (spełniając jednocześnie warunki określone w pkt 5.1).

(31)

Na tej podstawie Komisja stwierdza zatem, że pkt 5.1 zasad ramowych dotyczących B+R+I odnoszący się do pomocy na realizację projektów B+R+I stanowi mającą zastosowanie podstawę prawną.

(32)

Termin obowiązywania zasad ramowych dotyczących B+R+I, które stanowią podstawę analizy zgodności programu, upłynął dnia 30 czerwca 2014 r.

(33)

Od dnia 1 lipca 2014 r. program mógłby zostać objęty wyłączeniem na mocy ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych w przypadku łącznego spełnienia warunków określonych w rozdz. 1 i przestrzegania warunków określonych w art. 25 (pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną). Wzywa się władze belgijskie do poinformowania Komisji o wynikach przeprowadzonej przez nie analizy i w stosownym przypadku zgłoszenia przedłużenia programu.

(34)

Komisja stwierdza, że Belgia wdrożyła program z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE. W świetle powyższej analizy Komisja uznaje jednak, że dalsze stosowanie programu przez władze belgijskie po dniu 4 lipca 2011 r. oraz wprowadzone do niego zmiany są do dnia 30 czerwca 2014 r. zgodne z rynkiem wewnętrznym na mocy art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE,

23.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/27

(1)

Zasady publicznego dostępu do dokumentów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) określone są w decyzji EBC/2004/3 (2).

(2)

W związku z nałożonym przez rozporządzenie (UE) nr 1024/2013 na właściwe organy krajowe obowiązkiem pomocy EBC, współpracy w dobrej wierze i wymiany informacji, dokumenty EBC mogą znajdować się w posiadaniu właściwych organów krajowych. Brak zasięgnięcia opinii EBC w sprawie zakresu dostępu udzielonego w odniesieniu do dokumentów EBC będących w posiadaniu właściwych organów krajowych, albo brak kierowania do EBC wniosków o udostępnienie takich dokumentów, mogą negatywnie wpływać na wykonywanie zadań nadzorczych powierzonych EBC i na należyte funkcjonowanie jednolitego mechanizmu nadzorczego. Dlatego też wnioski o udzielenie dostępu do dokumentów powinny być kierowane do EBC, albo należy zasięgać opinii EBC przed podjęciem decyzji o udostępnieniu dokumentów,