24.4.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/1

DYREKTYWA RADY (UE) 2015/637

z dnia 20 kwietnia 2015 r.

w sprawie środków koordynacji i współpracy mających ułatwić ochronę konsularną niereprezentowanych obywateli Unii w państwach trzecich oraz uchylająca decyzję 95/553/WE

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 23,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Obywatelstwo Unii jest podstawowym statusem obywateli państw członkowskich. Prawo obywateli Unii do korzystania na terytorium państwa trzeciego, w którym państwo członkowskie, którego są obywatelami, nie ma swojego przedstawicielstwa, z ochrony organów dyplomatycznych i konsularnych innego państwa członkowskiego, na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa, jest jednym ze szczególnych praw przysługujących obywatelom Unii na mocy art. 20 ust. 2 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(2)	Traktat lizboński wzmocnił status obywatelstwa Unii oraz związane z nim prawa. Artykuł 23 TFUE przewiduje zatem przyjęcie dyrektyw ustanawiających środki w zakresie współpracy i koordynacji niezbędne dla ułatwienia ochrony niereprezentowanych obywateli Unii.

(3)

Do wartości stanowiących fundament Unii należą solidarność, niedyskryminacja oraz poszanowanie praw człowieka; w swoich stosunkach z resztą świata Unia powinna stać na straży tych wartości oraz przyczyniać się do ochrony swoich obywateli. Podstawowe prawo niereprezentowanych obywateli Unii do ochrony konsularnej na takich samych warunkach jak w przypadku obywateli danego państwa, zapisane w art. 46 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Karta), jest wyrazem europejskiej solidarności. Nadaje ono koncepcji obywatelstwa Unii zewnętrzny wymiar oraz umacnia tożsamość Unii w państwach trzecich.

(4)

Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków w zakresie współpracy i koordynacji niezbędnych dla dalszego ułatwienia ochrony konsularnej niereprezentowanych obywateli Unii. Środki te powinny przyczyniać się do zwiększenia pewności prawa, sprawniejszej współpracy oraz solidarności organów konsularnych.

(5)

Zgodnie z art. 20 ust. 2 lit. c) TFUE i art. 23 TFUE państwa członkowskie powinny zapewnić ochronę konsularną niereprezentowanym obywatelom na takich samych warunkach jak swoim własnym obywatelom. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na kompetencje państw członkowskich w odniesieniu do określenia zakresu ochrony, która ma być zapewniona ich własnym obywatelom.

(6)

Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na stosunki konsularne między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, w szczególności na ich prawa i obowiązki wynikające ze zwyczajów i umów międzynarodowych, w szczególności z konwencji z dnia 24 kwietnia 1963 r. o stosunkach konsularnych (konwencji wiedeńskiej), stosowanych przez państwa członkowskie zgodnie z prawem Unii. Zgodnie z art. 8 konwencji wiedeńskiej państwa członkowskie mogą zapewniać ochronę konsularną w imieniu innego państwa członkowskiego po dokonaniu odpowiedniego powiadomienia i o ile nie sprzeciwi się temu dane państwo trzecie. Mogą pojawić się problemy, w szczególności w odniesieniu do przypadków, które dotyczą obywateli będących również obywatelami państwa przyjmującego. Państwa członkowskie, przy wsparciu lokalnej współpracy konsularnej, powinny podejmować niezbędne środki w stosunku do państw trzecich, aby zapewnić umożliwienie ochrony konsularnej w każdym przypadku w imieniu innych państw członkowskich.

(7)

W przypadku potrzeby udzielenia ochrony niereprezentowanym obywatelom w państwach trzecich, niezbędna jest sprawna współpraca i koordynacja. Państwo członkowskie mające przedstawicielstwo w państwie trzecim i udzielające pomocy powinno ściśle współpracować z państwem członkowskim obywatelstwa. W przypadku niereprezentowanych obywateli lokalna współpraca konsularna może być wyjątkowo złożona, ponieważ wymaga współpracy z organami, które nie posiadają przedstawicielstwa na miejscu, w tym w stosownych przypadkach z właściwymi ambasadami lub konsulatami. Aby wypełnić tę lukę, spowodowaną brakiem ambasady lub konsulatu państwa członkowskiego, z którego pochodzi obywatel, należy określić jasny i trwały zbiór zasad. Aby zapewnić skuteczną ochronę, należy także doprecyzować istniejące środki.

(8)

Obywateli Unii należy uznać za niereprezentowanych w danym państwie trzecim, jeśli ich państwo członkowskie obywatelstwa nie ma w nim ustanowionej swojej ambasady, swojego konsulatu lub konsula honorowego. Obywateli należy również uznać za niereprezentowanych, jeśli ustanowione w danym miejscu ambasada, konsulat lub konsul honorowy nie są w stanie z jakiegoś powodu zapewnić, w danym przypadku, ochrony, do otrzymania której dana osoba miałaby w innym przypadku prawo zgodnie z prawem krajowym lub praktyką krajową. Ambasady i konsulaty powinny informować się wzajemnie o wszelkich wyjątkowych okolicznościach, które mogą tymczasowo wpłynąć na ich zdolność do zapewniania ochrony konsularnej. Należy również uwzględniać dostępność i bliskość. Na przykład obywatela, który zwraca się o ochronę konsularną lub pomoc ambasady lub konsulatu innego państwa członkowskiego, nie można przekierowywać do ambasady, konsulatu lub konsula honorowego jego własnego państwa członkowskiego, którego jest obywatelem, gdy nie jest możliwe dla niego – z uwagi na warunki lokalne lub brak środków – bezpieczne dotarcie do tych placówek lub gdy one nie są w stanie dotrzeć do niego, aby umożliwić mu ochronę konsularną. Pojęcie braku reprezentacji należy interpretować z myślą o zapewnieniu skuteczności prawa niereprezentowanych obywateli do ochrony w sposób niedyskryminujący przez ambasadę lub konsulat innego państwa członkowskiego, z uwzględnieniem okoliczności danej sprawy. Obywateli mających obywatelstwo więcej niż jednego państwa członkowskiego należy uznać za niereprezentowanych, jeżeli żadne z państw członkowskich, których są obywatelami, nie ma przedstawicielstwa w danym państwie trzecim.

(9)

W celu zapewnienia skuteczności prawa zapisanego w art. 20 ust. 2 lit. c) TFUE oraz prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego uznanego w art. 7 Karty, oraz z uwzględnieniem prawa krajowego i krajowej praktyki, państwo członkowskie udzielające pomocy może być zobowiązane do zapewnienia ochrony pochodzącym z państw trzecich członkom rodzin obywateli Unii, w zależności od okoliczności każdego przypadku. Niniejsza dyrektywa nie wyklucza, by podczas konsultacji, które należy przeprowadzić przed udzieleniem pomocy, państwo członkowskie udzielające pomocy oraz państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela, w stosownych przypadkach, uzgodniły możliwość rozszerzenia pomocy na pochodzących z państw trzecich członków rodziny niereprezentowanego obywatela Unii, któremu udziela się pomocy, wykraczającej poza wymogi prawa państwa członkowskiego udzielającego pomocy lub poza to, co jest podyktowane jego praktyką – przy uwzględnieniu w jak największym stopniu postulatów państwa członkowskiego obywatelstwa niereprezentowanego obywatela – o ile to, co zostało postanowione, nie jest mniej ambitne niż wymogi prawa Unii. Jednakże państwa członkowskie mogą nie być w stanie dostarczyć pewnych rodzajów ochrony konsularnej, takich jak np. wydanie tymczasowych dokumentów podróży pochodzącym z państw trzecich członkom rodziny obywateli. W przypadku pomocy dla nieletnich sprawą nadrzędną powinno być jak najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka zgodnie z art. 24 Karty oraz jak przewiduje Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r.

(10)

Niereprezentowani obywatele powinni mieć możliwość zwrócenia się o ochronę konsularną do ambasady lub konsulatu każdego państwa członkowskiego. Nie powinno to jednak uniemożliwiać państwom członkowskim dokonywania praktycznych ustaleń w celu dzielenia się odpowiedzialnością za zapewnianie ochrony konsularnej niereprezentowanym obywatelom zgodnie z niniejszą dyrektywą. Takie ustalenia są korzystne dla obywateli, ponieważ umożliwiają lepszą gotowość do zapewnienia skutecznej ochrony. Państwa członkowskie, które otrzymują wniosek o ochronę, powinny ocenić, czy w danej konkretnej sprawie konieczne jest zapewnienie ochrony konsularnej, czy też sprawa ta może zostać przekazana ambasadzie lub konsulatowi, które zostały wyznaczone jako właściwe zgodnie z konkretnym ustaleniem. Państwa członkowskie powinny powiadomić Komisję i Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) o każdym takim ustaleniu, a Unia i państwa członkowskie powinny ponadto podać je do wiadomości publicznej w celu zapewnienia przejrzystości niereprezentowanym obywatelom.

(11)

Niniejsza dyrektywa nie powinna uniemożliwiać państwu członkowskiemu, które nie ma przedstawicielstwa w państwie trzecim, dostarczania ochrony konsularnej swojemu obywatelowi, na przykład przez zapewnianie, w stosownych przypadkach, usług konsularnych on-line. Należy zapewnić państwu członkowskiemu obywatelstwa niereprezentowanego obywatela możliwość zwrócenia się do państwa członkowskiego, u którego obywatel zabiega o ochronę konsularną lub od którego otrzymuje taką ochronę, o przekazanie wniosku lub sprawy, aby samo mogło dostarczyć takiej ochrony. Takie przekazanie nie powinno skutkować pozbawieniem niereprezentowanego obywatela ochrony konsularnej.

(12)

Niezależnie od różnic w tradycjach państw członkowskich dotyczących kompetencji konsulów honorowych, zazwyczaj nie zapewniają oni tego samego wachlarza usług co ambasady lub konsulaty. Mając na uwadze, że konsulowie honorowi często pełnią swoją misję na zasadzie dobrowolności, należy pozostawić każdemu państwu członkowskiemu decyzję co do tego, czy niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do ich konsulów honorowych. Można by wprowadzić wymóg, zgodnie z którym konsulowie honorowi zapewnialiby ochronę konsularną niereprezentowanym obywatelom, w zależności od okoliczności każdej sprawy.

(13)

Wnioski o ochronę powinny być rozpatrywane, jeśli wnioskodawcy przedstawią ważny paszport obywatela Unii lub ważny dowód tożsamości obywatela Unii. Niereprezentowani obywatele potrzebujący ochrony konsularnej mogą jednak nie dysponować dokumentami tożsamości. Podstawowy status obywatelstwa Unii przyznany jest bezpośrednio przez prawo Unii, a dokumenty tożsamości mają jedynie charakter deklaratoryjny. Jeżeli wnioskodawcy nie są w stanie przedłożyć ważnych dokumentów tożsamości, powinni mieć zatem możliwość dowiedzenia swojej tożsamości wszelkimi innymi środkami. W razie konieczności tożsamość danej osoby mogłaby zostać zweryfikowana w drodze konsultacji z organami państwa członkowskiego, za którego obywatela podaje się wnioskodawca. Jeżeli chodzi o członków rodziny z państw trzecich towarzyszących wnioskodawcy, organy państwa członkowskiego obywatelstwa wnioskodawcy powinny również być w stanie pomóc państwu udzielającemu pomocy w zweryfikowaniu tożsamości i istnienia stosunków rodzinnych z wnioskodawcą.

(14)

Aby ustalić, jakie środki w zakresie koordynacji i współpracy są niezbędne, należy określić zakres ochrony konsularnej na mocy niniejszej dyrektywy. Ochrona konsularna niereprezentowanych obywateli powinna obejmować pomoc w szeregu typowych sytuacji, w których państwa członkowskie zapewniają ochronę konsularną swoim własnym obywatelom w zależności od okoliczności każdego przypadku, takich jak areszt lub zatrzymanie, poważny wypadek lub ciężka choroba i śmierć, a także udzielanie pomocy i repatriacja osób znajdujących się w ciężkim położeniu lub wydawanie dokumentów tymczasowych. Ponieważ zakres potrzebnej ochrony zawsze zależy od faktycznej sytuacji, ochrona konsularna nie powinna ograniczać się do przypadków wyszczególnionych w niniejszej dyrektywie.

(15)

W stosownych przypadkach należy należycie uwzględnić życzenia danego obywatela, w tym odnośnie do tego, czy należy poinformować członków rodziny lub inne osoby bliskie, a jeżeli tak, to kogo. Podobnie w przypadku śmierci należy odpowiednio uwzględnić życzenia osoby bliskiej dotyczące planowanych uzgodnień w odniesieniu do zwłok zmarłego obywatela. Państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela powinno być odpowiedzialne za te kontakty.

(16)

Organy państw członkowskich powinny współpracować i koordynować swoje działania między sobą oraz z Unią, w szczególności z Komisją i ESDZ, w duchu wzajemnego szacunku i solidarności. Aby zapewnić szybką i sprawną współpracę, państwa członkowskie powinny dostarczać i na bieżąco aktualizować informacje na temat odnośnych punktów kontaktowych w państwach członkowskich za pośrednictwem zabezpieczonej strony internetowej ESDZ (Consular OnLine).

(17)

Unia jest reprezentowana w państwach trzecich przez swoje delegatury, które, w ścisłej współpracy z misjami dyplomatycznymi i konsularnymi państw członkowskich, przyczyniają się do realizacji prawa obywateli Unii do ochrony konsularnej, jak określono w art. 35 Traktatu o Unii Europejskiej. W niniejszej dyrektywie w pełni należy uznać oraz wzmocnić wkład już wnoszony przez ESDZ oraz delegatury Unii, w szczególności w sytuacjach kryzysowych, zgodnie z decyzją Rady 2010/427/UE (2), w szczególności jej art. 5 ust. 10.

(18)

Jeżeli chodzi o lokalną współpracę, należy wyjaśnić podział kompetencji i odnośnych ról wszystkich odpowiednich podmiotów zaangażowanych, tak aby zapewnić, by niereprezentowani obywatele otrzymali pomoc, do której są uprawnieni zgodnie z zasadą niedyskryminacji. W ramach lokalnej współpracy konsularnej niereprezentowani obywatele powinni być traktowani z należytą uwagą, na przykład przez gromadzenie i regularne aktualizowanie informacji na temat odnośnych punktów kontaktowych i dzielenie się nimi z lokalnymi ambasadami i konsulatami państw członkowskich i z delegaturami Unii.

(19)

Spotkania w sprawie lokalnej współpracy konsularnej, organizowane w ścisłej współpracy z delegaturą Unii, powinny obejmować regularną wymianę informacji na temat zagadnień, które dotyczą niereprezentowanych obywateli, takich jak bezpieczeństwo obywateli, warunki panujące w więzieniach, zgłoszenie konsularne i dostęp do służb konsularnych oraz współpraca w sytuacjach kryzysowych. Podczas tych spotkań reprezentowane państwa członkowskie powinny, w razie konieczności, uzgodnić praktyczne ustalenia w celu zapewnienia, by niereprezentowani obywatele byli skutecznie chronieni. Takie uzgodnienie może na przykład nie być konieczne, jeśli liczba niereprezentowanych obywateli jest niewielka.

(20)

Niezbędny jest jasny podział obowiązków między reprezentowanymi i niereprezentowanymi państwami członkowskimi oraz delegaturą Unii, aby zapewnić adekwatną gotowość na sytuacje kryzysowe i adekwatne zarządzanie kryzysowe. Plany awaryjne na wypadek zagrożenia sytuacją kryzysową powinny zatem być skoordynowane i w pełni uwzględniać niereprezentowanych obywateli. W tym celu, w ramach lokalnej gotowości do reagowania w sytuacjach kryzysowych, państwa członkowskie, które nie mają w danym miejscu ustanowionej ambasady lub konsulatu, powinny zapewnić wszelkie dostępne i istotne informacje dotyczące swoich obywateli na danym terytorium. Takie informacje powinny być w stosownych przypadkach aktualizowane w przypadku sytuacji kryzysowej. Właściwe ambasady i konsulaty oraz delegatury Unii powinny być informowane o ustaleniach dotyczących gotowości na sytuacje kryzysowe i w stosownych przypadkach w nich uczestniczyć. Informacje dotyczące tych ustaleń powinny być udostępniane niereprezentowanym obywatelom. W przypadku sytuacji kryzysowej państwo wiodące lub państwo (państwa) członkowskie koordynujące pomoc powinno(-y) koordynować wsparcie udzielone niereprezentowanym obywatelom oraz wykorzystanie dostępnych możliwości ewakuacji na podstawie uzgodnionych planów i lokalnego rozwoju wypadków, w sposób niedyskryminujący.

(21)

Należy zwiększyć współpracę pomiędzy personelem konsularnym oraz innymi ekspertami do spraw reagowania kryzysowego, zwłaszcza poprzez ich uczestnictwo w multidyscyplinarnych zespołach reagowania kryzysowego, działających na przykład w ramach struktur reagowania w sytuacjach kryzysowych i koordynacji operacyjnej oraz zarządzania kryzysowego będących w gestii ESDZ oraz w ramach unijnego mechanizmu ochrony ludności (3).

(22)	O wsparcie w ramach unijnego mechanizmu ochrony ludności można się zwrócić, jeżeli jest to potrzebne dla ochrony konsularnej niereprezentowanych obywateli. O wsparcie takie może zwrócić się na przykład państwo wiodące lub państwo (państwa) członkowskie koordynujące pomoc.

(23)

Pojęcie „państwo wiodące” stosowane w niniejszej dyrektywie odnosi się do jednego lub więcej państw członkowskich reprezentowanych w danym państwie trzecim, odpowiedzialne za koordynowanie pomocy niereprezentowanym obywatelom w sytuacji kryzysowej i kierowanie nią. Koncepcję państwa wiodącego, ustanowioną w odpowiednich wytycznych unijnych (4), można w tym kontekście dalej rozwinąć, pod warunkiem że będzie to zgodne z prawem Unii, w szczególności z niniejszą dyrektywą.

(24)

Gdy państwo członkowskie jest poinformowane o wniosku o ochronę konsularną osoby, która podaje się za niereprezentowanego obywatela, lub gdy otrzyma od niej taki wniosek, powinno ono, poza wyjątkowo naglącymi sytuacjami, zawsze bezzwłocznie skontaktować się z państwem członkowskim obywatelstwa danego obywatela i dostarczyć temu państwu wszelkie istotne informacje przed udzieleniem jakiejkolwiek pomocy. Państwo członkowskie obywatelstwa powinno bezzwłocznie dostarczyć wszelkie informacje, które są istotne dla danej sprawy. Konsultacja ta powinna umożliwić państwu członkowskiemu obywatelstwa zwrócenie się o przekazanie wniosku lub sprawy, aby samo mogło dostarczyć ochronę konsularną. Konsultacja ta powinna również umożliwić zainteresowanym państwom członkowskim wymianę istotnych informacji, na przykład w celu zapewnienia, by niereprezentowany obywatel nie wykorzystywał niewłaściwie swojego prawa do ochrony konsularnej na mocy art. 20 ust. 2 lit. c) TFUE. Obywatele Unii nie mogą powoływać się na niniejszą dyrektywę w przypadku nadużycia.

(25)

Wzajemna solidarność i współpraca dotyczą również spraw finansowych. Te państwa członkowskie, które zapewniają ochronę konsularną w formie pomocy finansowej dla swoich własnych obywateli, czynią tak w ostateczności i jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy obywatele nie mogą uzyskać środków finansowych w inny sposób, na przykład dzięki przekazom pieniężnym od członków rodziny, przyjaciół lub pracodawców. Niereprezentowanym obywatelom należy przyznać pomoc finansową na takich samych warunkach, jak obywatelom państwa członkowskiego udzielającego pomocy. Na niereprezentowanym obywatelu powinien spoczywać wymóg podpisania zobowiązania do zwrotu poniesionych kosztów swojemu państwu członkowskiemu obywatelstwa, pod warunkiem że na obywatelach państwa członkowskiego udzielającego pomocy w takiej samej sytuacji spoczywał by wymóg zwrotu tych kosztów swojemu własnemu państwu członkowskiemu. Państwo członkowskie obywatelstwa może wtedy wymagać od niereprezentowanego obywatela zwrotu tych kosztów, w tym każdej mającej zastosowanie opłaty konsularnej.

(26)

Niniejsza dyrektywa powinna zapewnić podział obciążeń finansowych oraz dokonywanie zwrotów poniesionych kosztów. Gdy ochrona konsularna przyznana niereprezentowanemu obywatelowi obejmuje podpisanie zobowiązania do zwrotu kosztów, państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela powinno zwrócić państwu członkowskiemu udzielającemu pomocy poniesione koszty. To państwo członkowskie udzielające pomocy powinno decydować, czy ubiegać się o zwrot poniesionych kosztów. Państwo członkowskie udzielające pomocy i państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela powinny mieć możliwość uzgodnienia szczegółowych warunków zwrotu, który nastąpi w określonym terminie.

(27)

Ochrona konsularna przyznana niereprezentowanemu obywatelowi w przypadku aresztowania lub zatrzymania może obejmować nadzwyczaj wysokie koszty podróży, koszty zakwaterowania lub koszty tłumaczenia pisemnego dla organów dyplomatycznych i konsularnych państwa członkowskiego udzielającego pomocy, w zależności od okoliczności każdego przypadku. O takich możliwych kosztach należy powiadomić państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela podczas konsultacji, które zostają przeprowadzone przed udzieleniem pomocy. Państwo członkowskie udzielające pomocy powinno mieć możliwość ubiegania się u państwa członkowskiego obywatelstwa niereprezentowanego obywatela o zwrot takich nadzwyczaj wysokich kosztów. Państwo członkowskie obywatelstwa powinno zwrócić państwu członkowskiemu udzielającemu pomocy poniesione koszty. Państwo członkowskie udzielające pomocy i państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela powinny mieć możliwość uzgodnienia szczegółowych warunków zwrotu, który nastąpi w określonym terminie. Zgodnie z zasadą niedyskryminacji państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela nie może prosić swoich obywateli o zwrot takich kosztów, których spłaty nie wymagałoby od swoich obywateli państwo członkowskie udzielające pomocy.

(28)

Należy uprościć procedury finansowe w odniesieniu do sytuacji kryzysowych. Uwzględniając specyfikę takich sytuacji, taką jak potrzeba szybkiego reagowania w sprawach dotyczących znacznej liczby obywateli, zobowiązanie do spłaty nie powinno być konieczne do tego, by państwo udzielające pomocy mogło się ubiegać o zwrot kosztów od państwa członkowskiego (państw członkowskich) obywatelstwa niereprezentowanego obywatela i by otrzymało taki zwrot. Państwa członkowskie obywatelstwa niereprezentowanych obywateli powinny zwrócić poniesione koszta państwu członkowskiemu udzielającemu pomocy. To państwo (państwa) członkowskie udzielające pomocy powinno (powinny) decydować, czy ubiegać się o zwrot poniesionych kosztów i w jakiej formie. Państwo członkowskie udzielające pomocy i państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela powinny mieć możliwość uzgodnienia szczegółowych warunków zwrotu, który nastąpi w określonym terminie. W przypadku sytuacji kryzysowej mającej lub mogącej mieć negatywne konsekwencje dla znacznej liczby obywateli Unii oraz na wniosek państwa członkowskiego udzielającego pomocy państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela powinno zwrócić koszty w odpowiedniej proporcji poprzez podzielenie poniesionych kosztów przez liczbę obywateli, którym udzielono pomocy.

(29)

Niniejsza dyrektywa powinna zostać poddana przeglądowi trzy lata po terminie jej transpozycji. Należy ocenić w szczególności ewentualną potrzebę weryfikacji procedur finansowych w celu zapewnienia odpowiedniego podziału obciążenia w świetle informacji, w tym odnośnych statystyk i przypadków, które państwa członkowskie mają przedstawić na temat wdrożenia i praktycznego stosowania dyrektywy. Komisja powinna przygotować sprawozdanie oraz rozważyć potrzebę wszelkich dodatkowych środków, w tym, w stosownych przypadkach, proponując zmianę niniejszej dyrektywy z myślą o ułatwieniu korzystania przez obywateli Unii z praw do ochrony konsularnej.

(30)	Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) reguluje przetwarzanie danych osobowych przez państwa członkowskie w kontekście niniejszej dyrektywy.

(31)	Niniejsza dyrektywa nie powinna stanowić przeszkody w stosowaniu bardziej korzystnych przepisów krajowych, o ile są one z nią zgodne.

(32)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających z dnia 28 września 2011 r. (6) państwa członkowskie zobowiązały się do dołączania, w uzasadnionych przypadkach, do powiadomienia o środkach transpozycji dokumentu lub dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów służących transpozycji. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(33)

Niniejsza dyrektywa ma na celu wspieranie ochrony konsularnej uznanej w Karcie. Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie, a zwłaszcza z zasadą niedyskryminacji, z prawem do życia i integralności osobistej, z prawem do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, z prawami dziecka, prawem do obrony i z prawem do sprawiedliwego procesu sądowego. Niniejsza dyrektywa powinna być wykonywana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(34)

Zgodnie z zakazem dyskryminacji zawartym w Karcie państwa członkowskie powinny wdrażać niniejszą dyrektywę, nie dyskryminując pod żadnym względem jej beneficjentów, w tym ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną,

(35)	Decyzję 95/553/WE przedstawicieli rządów państw członkowskich spotykających się w ramach Rady (7) należy uchylić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia środki w zakresie koordynacji i współpracy niezbędne do ułatwienia wykonywania prawa obywateli Unii, określonego w art. 20 ust. 2 lit. c) TFUE, do korzystania na terytorium państwa trzeciego, w którym państwo członkowskie, którego są obywatelami, nie ma swojego przedstawicielstwa, z ochrony organów dyplomatycznych i konsularnych każdego z pozostałych państw członkowskich, na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa członkowskiego, uwzględniając również rolę delegatur Unii w przyczynianiu się do realizacji tego prawa.

2. Niniejsza dyrektywa nie dotyczy stosunków konsularnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi.

Artykuł 2

Zasada ogólna

1. Ambasady lub konsulaty państw członkowskich zapewniają ochronę konsularną niereprezentowanym obywatelom, na takich samych warunkach jak własnym obywatelom.

2. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do ochrony konsularnej zapewnianej przez konsulów honorowych zgodnie z art. 23 TFUE. Państwa członkowskie zapewniają, by niereprezentowani obywatele byli należycie informowani o takich decyzjach i o zakresie, w jakim konsulowie honorowi mają kompetencje do zapewniania ochrony w danym przypadku.

Artykuł 3

Ochrona konsularna ze strony państwa członkowskiego obywatelstwa

Państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela może zwrócić się do państwa członkowskiego, u którego dany niereprezentowany obywatel zabiega o ochronę konsularną lub od którego otrzymuje taką ochronę, o przekazanie wniosku lub sprawy niereprezentowanego obywatela jego własnemu państwu członkowskiemu obywatelstwa, aby zapewnić temu państwu członkowskiemu obywatelstwa zapewnienie ochrony konsularnej zgodnie ze swoim krajowym prawem lub krajową praktyką. Państwo członkowskie otrzymujące taką prośbę zrzeka się przedmiotowej sprawy, gdy tylko państwo członkowskie obywatelstwa potwierdzi, że zapewnia ochronę konsularną niereprezentowanemu obywatelowi.

Artykuł 4

Niereprezentowani obywatele w państwach trzecich

Do celów niniejszej dyrektywy „niereprezentowany obywatel” oznacza każdego obywatela państwa członkowskiego, który nie jest reprezentowany w państwie trzecim, jak określono w art. 6.

Artykuł 5

Członkowie rodzin niereprezentowanych obywateli w państwach trzecich

Członkom rodzin niebędącym obywatelami Unii towarzyszącym niereprezentowanym obywatelom w państwie trzecim zapewnia się ochronę konsularną w takim samym stopniu i na takich samych warunkach, na jakich byłaby ona zapewniona członkom rodzin obywateli państwa członkowskiego udzielającego pomocy, którzy to członkowie nie są obywatelami Unii, zgodnie z prawem lub praktyką tego państwa członkowskiego.

Artykuł 6

Brak reprezentacji

Do celów niniejszej dyrektywy państwo członkowskie nie jest reprezentowane w państwie trzecim, jeśli nie ma w nim swojej ambasady ani konsulatu ustanowionych tam na stałe lub jeśli nie ma tam ambasady, konsulatu lub konsula honorowego, którzy mogą faktycznie udzielić ochrony konsularnej w danym przypadku.

Artykuł 7

Dostęp do ochrony konsularnej oraz inne ustalenia

1. Niereprezentowani obywatele są uprawnieni do zwracania się o ochronę konsularną ze strony ambasady lub konsulatu każdego państwa członkowskiego.

2. Bez uszczerbku dla art. 2 państwo członkowskie może reprezentować inne państwo członkowskie na stałe, a ambasady lub konsulaty państw członkowskich mogą, w każdym przypadku gdy uznane to zostanie za konieczne, zawierać praktyczne ustalenia dotyczące dzielenia się odpowiedzialnością za zapewnienie ochrony konsularnej niereprezentowanym obywatelom. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) o takich ustaleniach, a Unia i państwa członkowskie podają je do wiadomości publicznej w celu zapewnienia przejrzystości niereprezentowanym obywatelom.

3. W przypadkach gdy zawarto praktyczne ustalenie przewidziane w ust. 2, ambasada lub konsulat, do których niereprezentowany obywatel zwraca się o ochronę konsularną i które nie są wyznaczone jako właściwe zgodnie z obowiązującym konkretnym ustaleniem, zapewnia, by wniosek tego obywatela został przekierowywany do stosownej ambasady lub konsulatu, chyba że w ten sposób byłaby zagrożona ochrona konsularna, w szczególności jeżeli pilny charakter sprawy wymaga natychmiastowego działania ze strony ambasady lub konsulatu otrzymującego prośbę.

Artykuł 8

Identyfikacja

1. Wnioskodawcy poszukujący ochrony konsularnej dowodzą, że są obywatelami Unii, poprzez okazanie ich paszportów lub dowodów tożsamości.

2. Jeżeli obywatel Unii nie jest w stanie okazać ważnego paszportu lub dowodu tożsamości, obywatelstwa można dowieść wszelkimi innymi środkami, w razie konieczności również poprzez weryfikację z organami dyplomatycznymi lub konsularnymi państwa członkowskiego, na którego obywatelstwo powołuje się wnioskodawca.

3. Jeżeli chodzi o członków rodziny, o których mowa w art. 5, tożsamości i istnienia stosunków rodzinnych można dowieść wszelkimi środkami, w tym poprzez weryfikację przez państwo członkowskie udzielające pomocy z organami dyplomatycznymi lub konsularnymi państwa członkowskiego obywatelstwa obywatela, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 9

Rodzaje pomocy

Ochrona konsularna, o której mowa w art. 2, może obejmować, między innymi, pomoc w następujących sytuacjach:

a)	aresztowanie lub zatrzymanie;

b)	padnięcie ofiarą przestępstwa;

c)	poważny wypadek lub ciężka choroba;

śmierć;

e)	udzielenie pomocy i repatriacja w sytuacji nadzwyczajnej;

f)	potrzeba wydania tymczasowych dokumentów podróży określonych w decyzji 96/409/WPZiB (8).

ROZDZIAŁ 2

ŚRODKI W ZAKRESIE KOORDYNACJI I WSPÓŁPRACY

Artykuł 10

Zasady ogólne

1. Organy dyplomatyczne i konsularne państw członkowskich ściśle współpracują i koordynują działania pomiędzy sobą oraz z Unią w celu zapewnienia ochrony niereprezentowanych obywateli zgodnie z art. 2.

2. Gdy państwo członkowskie otrzymuje wniosek o ochronę konsularną od osoby, która podaje się za niereprezentowanego obywatela, lub zostaje poinformowane o konkretnej sytuacji nadzwyczajnej niereprezentowanego obywatela, takiej jak sytuacje wymienione w art. 9, bezzwłocznie konsultuje się z ministerstwem spraw zagranicznych państwa członkowskiego, za którego obywatela podaje się dana osoba lub, w stosownych przypadkach, z właściwą ambasadą lub właściwym konsulatem tego państwa członkowskiego, i udostępnia mu wszelkie istotne informacje, w tym dotyczące tożsamości danej osoby, możliwych kosztów ochrony konsularnej oraz dotyczące wszelkich członków rodzin, którzy mogą potrzebować zapewnienia ochrony konsularnej. Poza wyjątkowo naglącymi sytuacjami konsultacje te odbywają się przed udzieleniem pomocy. Państwo członkowskie udzielające pomocy ułatwia również wymianę informacji między danym obywatelem a władzami państwa członkowskiego obywatelstwa danego obywatela.

3. Na żądanie państwo członkowskie obywatelstwa danego obywatela dostarcza ministerstwu spraw zagranicznych lub właściwej ambasadzie lub właściwemu konsulatowi państwa członkowskiego udzielającego pomocy wszelkie istotne informacje dotyczące danej sprawy. Jest ono również odpowiedzialne za wszelkie niezbędne kontakty z członkami rodziny lub z innymi odpowiednimi osobami lub władzami.

4. Państwa członkowskie powiadamiają ESDZ poprzez jej zabezpieczoną stronę internetową o odnośnych punktach kontaktowych w ministerstwach spraw zagranicznych.

Artykuł 11

Rola delegatur Unii

Delegatury Unii ściśle współpracują i koordynują działania z ambasadami i konsulatami państw członkowskich, aby wnieść wkład we współpracę i koordynację lokalną oraz w sytuacjach kryzysowych, w szczególności przez zapewnienie dostępnego wsparcia logistycznego, w tym pomieszczeń biurowych i udogodnień organizacyjnych, takich jak tymczasowe zakwaterowanie dla pracowników konsularnych i zespołów interwencyjnych. Delegatury Unii i siedziba ESDZ ułatwiają również wymianę informacji pomiędzy ambasadami i konsulatami państw członkowskich oraz, w odpowiednich przypadkach, z lokalnymi władzami. Delegatury Unii udostępniają również ogólne informacje na temat pomocy, do której mogliby być upoważnieni niereprezentowani obywatele, w szczególności na temat uzgodnionych praktycznych ustaleń, jeśli ma to zastosowanie.

Artykuł 12

Współpraca lokalna

Spotkania w sprawie współpracy lokalnej obejmują regularną wymianę informacji na temat zagadnień, które dotyczą niereprezentowanych obywateli. Podczas tych spotkań państwa członkowskie uzgadniają w razie konieczności praktyczne ustalenia, o których mowa w art. 7, w celu zapewnienia, by niereprezentowani obywatele byli skutecznie chronieni w danym państwie trzecim. O ile państwa członkowskie nie uzgodnią inaczej, przewodniczącym jest przedstawiciel państwa członkowskiego, w ścisłej współpracy z delegaturą Unii.

Artykuł 13

Gotowość na sytuacje kryzysowe i współpraca w sytuacjach kryzysowych

1. Lokalne plany awaryjne biorą pod uwagę niereprezentowanych obywateli. Państwa członkowskie reprezentowane w państwie trzecim koordynują plany awaryjne, między sobą oraz z delegaturą Unii, aby zapewnić, by niereprezentowanym obywatelom gwarantowana była pełna pomoc w wypadku sytuacji kryzysowej. Właściwe ambasady lub konsulaty powinny być adekwatnie informowane o ustaleniach dotyczących gotowości na sytuacje kryzysowe i w stosownych przypadkach w nich uczestniczyć.

2. W przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej Unia i państwa członkowskie ściśle współpracują w celu zapewnienia sprawnej pomocy niereprezentowanym obywatelom. W miarę możliwości przekazują sobie terminowo informacje o dostępnych możliwościach ewakuacji. Na swój wniosek państwa członkowskie mogą uzyskać wsparcie istniejących zespołów interwencyjnych na szczeblu unijnym, w tym ekspertów konsularnych, w szczególności z niereprezentowanych państw członkowskich.

3. Państwo wiodące lub państwo (państwa) członkowskie koordynujące pomoc odpowiada za koordynowanie wszelkiego wsparcia udzielanego niereprezentowanym obywatelom, przy wsparciu pozostałych zainteresowanych państw członkowskich, delegatury Unii oraz siedziby głównej ESDZ. Państwa członkowskie przekazują państwu wiodącemu lub państwu członkowskiemu (państwom członkowskim) koordynującemu (koordynującym) pomoc wszelkie istotne informacje dotyczące swoich niereprezentowanych obywateli znajdujących się w sytuacji kryzysowej.

4. Państwo wiodące lub państwo (państwa) członkowskie koordynujące pomoc dla niereprezentowanych obywateli mogą starać się, w odpowiednich przypadkach, o wsparcie w ramach takich instrumentów jak struktury zarządzania kryzysowego ESDZ i unijny mechanizm ochrony ludności.

ROZDZIAŁ 3

PROCEDURY FINANSOWE

Artykuł 14

Zasady ogólne

1. Niereprezentowani obywatele zobowiązują się do spłacenia ich państwu członkowskiemu obywatelstwa kosztów ochrony konsularnej, na takich samych warunkach jak obywatele państwa członkowskiego udzielającego pomocy, korzystając ze standardowego formularza określonego w załączniku I. Od niereprezentowanych obywateli wymaga się zobowiązania do spłacenia jedynie kosztów, które musiałyby zostać poniesione przez obywateli państwa członkowskiego udzielającego pomocy na takich samych warunkach.

2. Państwo członkowskie udzielające pomocy może poprosić państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela o zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, korzystając ze standardowego formularza określonego w załączniku II. Państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela zwraca te koszty w rozsądnym terminie, nieprzekraczającym 12 miesięcy. Państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego może poprosić niereprezentowanego obywatela o zwrot takich kosztów.

3. Jeżeli ochrona konsularna zapewniona niereprezentowanemu obywatelowi w przypadku aresztu lub zatrzymania obejmuje nadzwyczaj wysokie ale istotne i uzasadnione koszty związane z podróżą, zakwaterowaniem lub tłumaczeniem pisemnym dla organów dyplomatycznych lub konsularnych, państwo członkowskie udzielające pomocy może poprosić o zwrot takich kosztów państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela, które to państwo zwraca te koszty w rozsądnym terminie, nieprzekraczającym 12 miesięcy.

Artykuł 15

Procedura uproszczona w sytuacjach kryzysowych

1. W sytuacjach kryzysowych państwo członkowskie udzielające pomocy kieruje wszelkie wnioski o zwrot kosztów wszelkiego wsparcia udzielonego niereprezentowanemu obywatelowi do ministerstwa spraw zagranicznych państwa członkowskiego obywatelstwa niereprezentowanego obywatela. Państwo członkowskie udzielające pomocy może ubiegać się o taki zwrot, nawet jeśli niereprezentowany obywatel nie podpisał zobowiązania do spłaty na mocy art. 14 ust. 1. Nie wyklucza to dochodzenia przez państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela zwrotu od niereprezentowanego obywatela na podstawie przepisów krajowych.

2. Państwo członkowskie udzielające pomocy może poprosić państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela o zwrot takich kosztów w odpowiedniej proporcji poprzez podzielenie pełnej wartości rzeczywiście poniesionych kosztów przez liczbę obywateli, którym udzielono pomocy.

3. W przypadku gdy państwo członkowskie udzielające pomocy uzyskało pomoc finansową z unijnego mechanizmu ochrony ludności, wysokość wkładu ze strony państwa członkowskiego obywatelstwa niereprezentowanego obywatela ustala się po odliczeniu kwoty wkładu Unii.

ROZDZIAŁ 4

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 16

Korzystniejsze traktowanie

Państwa członkowskie mogą wprowadzić lub utrzymać bardziej korzystne przepisy niż przepisy niniejszej dyrektywy, o ile są one z nią zgodne.

Artykuł 17

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 maja 2018 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty najważniejszych przepisów prawa krajowego w dziedzinie objętej zakresem niniejszej dyrektywy.

Artykuł 18

Uchylenie

Decyzja 95/553/WE traci moc ze skutkiem od dnia 1 maja 2018 r.

Artykuł 19

Sprawozdanie, ocena i przegląd

1. Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie istotne informacje dotyczące wdrażania i stosowania niniejszej dyrektywy. Na podstawie przekazanych informacji Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrażania i stosowania niniejszej dyrektywy do dnia 1 maja 2021 r.

2. W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 1, Komisja ocenia sposób funkcjonowania niniejszej dyrektywy oraz rozważa potrzebę wprowadzenia dodatkowych środków, w tym, w stosownych przypadkach, zmian mających na celu dostosowanie niniejszej dyrektywy z myślą o dalszym ułatwieniu korzystania z prawa obywateli Unii do ochrony konsularnej

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 21

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 20 kwietnia 2015 r.

W imieniu Rady

F. MOGHERINI

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia z dnia 25 października 2012 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Decyzja Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określająca organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 30).

(3) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 924).

(4) Wytyczne Unii Europejskiej dotyczące wdrażania koncepcji państwa wiodącego w kwestiach konsularnych (Dz.U. C 317 z 12.12.2008, s. 6).

(5) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

(6) Dz.U. C 369 z 17.12.2011, s. 14.

(7) Decyzja 95/553/WE przedstawicieli rządów państw członkowskich spotykających się w ramach Rady z dnia 19 grudnia 1995 r. dotycząca ochrony obywateli Unii Europejskiej przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne (Dz.U. L 314 z 28.12.1995, s. 73).

(8) Decyzja 96/409/WPZiB przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w ramach Rady z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia tymczasowego dokumentu podróży (Dz.U. L 168 z 6.7.1996, s. 4).

ZAŁĄCZNIK I

A. Jednolity wzór dla zobowiązania do spłaty kosztów ochrony konsularnej w przypadku pomocy finansowej

ZOBOWIĄZANIE DO SPŁATY KOSZTÓW OCHRONY KONSULARNEJ

(POMOC FINANSOWA) (art. 14 ust. 1 dyrektywy (UE) 2015/637)

Ja, (Pan/Pani) (imię i nazwisko drukowanymi literami)

…

posiadacz paszportu nr … wystawionego w …

niniejszym potwierdzam otrzymanie od Ambasady/Konsulatu …

… w …

kwoty …

jako pożyczki na cele …

… (wliczając wszelkie mające zastosowanie opłaty)

oraz obiecuję i zobowiązuję się spłacić na żądanie Ministerstwu Spraw Zagranicznych/Rządowi [państwo członkowskie obywatelstwa] …

zgodnie z obowiązującym w tym państwie członkowskim prawem równowartość tej sumy lub równoważność wszystkich kwot zapłaconych w moim imieniu lub mi pożyczonych, w tym koszty poniesione przez członka (członków) mojej towarzyszącej mi rodziny w (waluta) …

po kursie wymiany obowiązującym w dniu udzielenia pożyczki lub opłacenia kosztów.

Mój adres (*) (drukowanymi literami) (państwo) …

…

DATA … PODPIS …

B. Jednolity wzór dla zobowiązania do spłaty kosztów ochrony konsularnej w przypadku repatriacji

ZOBOWIĄZANIE DO SPŁATY KOSZTÓW OCHRONY KONSULARNEJ

(REPATRIACJA) – (art. 14 ust. 1 dyrektywy (UE) 2015/637)

Ja, (Pan/Pani) (imię i nazwisko drukowanymi literami)

…

urodzony(-a) w miasto … w (państwo) …

dnia (data) …

posiadacz paszportu nr … wystawionego w …

dnia (data) … i dowodu osobistego nr …

oraz nr … w systemie zabezpieczenia społecznego właściwego organu (w stosownych przypadkach/odpowiednich przypadkach) …

niniejszym zobowiązuję się spłacić na żądanie Rządowi

…

zgodnie z obowiązującym w tym państwie członkowskim prawem równowartość wszystkich kwot zapłaconych w moim imieniu lub pożyczonych mi przez urzędnika konsularnego

Rządu w …

na potrzeby lub w związku z repatriacją do …

mnie samego i towarzyszących mi członków mojej rodziny, oraz zapłacić wszelkie należne opłaty konsularne odnoszące się do repatriacji.

Opłaty te to:

(i) (**)

Opłaty za bilety

Koszty utrzymania

Koszty różne

POMNIEJSZONE o mój udział własny

OPŁATY KONSULARNE:

Opłata repatriacyjna

Opłata za nadzór

Opłaty paszportowe/pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych

(… godzin po … za godzinę …)

(ii) (**)

Wszystkie kwoty zapłacone w moim imieniu do celów lub w związku z repatriacją moją i towarzyszących mi członków mojej rodziny, których wysokości nie można ustalić w chwili podpisywania przeze mnie tego zobowiązania do spłaty.

Mój adres (***) (drukowanymi literami) (państwo) …

…

DATA … PODPIS …

(*) W razie braku stałego adresu należy podać adres kontaktowy.

(**) Niepotrzebne skreślić: każde skreślenie powinno być parafowane na marginesie przez urzędnika konsularnego i wnioskodawcę.

(***) W razie braku stałego adresu należy podać adres kontaktowy.

ZAŁĄCZNIK II

Formularz wniosku o zwrot kosztów

WNIOSEK O ZWROT KOSZTÓW (art. 14 ust. 2 i 3 dyrektywy (UE) 2015/637)

1.	Ambasada lub konsulat wnioskującego państwa członkowskiego

2.	Właściwa ambasada lub konsulat lub ministerstwo spraw zagranicznych państwa członkowskiego obywatelstwa obywatela, któremu udzielono pomoc

3.	Określenie zdarzenia (data, miejsce)

Dane obywatela (obywateli), któremu (którym) udzielono pomocy (w oddzielnym załączniku)

Imię i nazwisko

Miejsce i data urodzenia

Nazwa i numer dokumentu podróży

Rodzaj udzielonej pomocy

Koszty

5.	Koszty ogółem

6.	Rachunek bankowy, na który należy dokonać zwrotu

7.	Załącznik: zobowiązanie do spłaty (w stosownych przypadkach)

24.4.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/18

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/640

z dnia 23 kwietnia 2015 r.

w sprawie dodatkowych specyfikacji zdatności do lotu dla danego rodzaju operacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 965/2012

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę 2004/36/WE (1), w szczególności jego art. 5 ust. 5 lit. e) ppkt (vi),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 216/2008 Komisja, wspomagana przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (zwaną dalej „Agencją”), ma przyjąć niezbędne przepisy wykonawcze w zakresie wspólnych wymagań dotyczących zdatności do lotu w całej Unii.

(2)	Wymagania te, obejmujące cały cykl życia wyrobów lotniczych, zawierają dodatkowe specyfikacje zdatności do lotu dla danego rodzaju operacji, które mają zostać wdrożone – ze względów bezpieczeństwa – po pierwszym wydaniu certyfikatu typu.

(3)

Wymagania techniczne JAR-26 „Dodatkowe wymagania zdatności do lotu”, wydane przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) w dniu 13 lipca 1998 r., zmienione poprawką 3 z dnia 1 grudnia 2005 r., powinny zostać określone w prawie Unii, ponieważ JAA przestało istnieć dnia 30 czerwca 2009 r., a zakres rozporządzenia (WE) nr 216/2008 został rozszerzony w dniu 20 lutego 2008 r. w celu uwzględnienia operacji.

(4)	W celu zapewnienia spójności i sprecyzowania obowiązków dotyczących zdatności do lotu odniesienie do niniejszego rozporządzenia należy wprowadzić do rozporządzenia Komisji (UE) nr 965/2012 (2).

(5)	W celu zapewnienia płynnego przejścia oraz uniknięcia zakłóceń należy zapewnić odpowiednie środki przejściowe.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są oparte na opinii wydanej przez Agencję zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, ustanowionego na mocy art. 65 rozporządzenia (WE) nr 216/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólne dodatkowe specyfikacje zdatności do lotu w celu wspierania ciągłej zdatności do lotu i poprawy bezpieczeństwa:

a)	statków powietrznych zarejestrowanych w państwie członkowskim;

b)	statków powietrznych zarejestrowanych w państwie trzecim i eksploatowanych przez operatora, nad którym nadzór zapewnia państwo członkowskie.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)	„maksymalna operacyjna konfiguracja miejsc pasażerskich” oznacza maksymalną liczbę miejsc pasażerskich zainstalowanych w danym statku powietrznym, z wyłączeniem miejsc załogi, ustaloną do celów operacyjnych i określoną w instrukcji operacyjnej;

b)	„duży samolot” oznacza samolot, którego podstawa certyfikacji zawiera specyfikacje certyfikacji dla dużych samolotów „CS-25” lub równoważne.

Artykuł 3

Dodatkowe specyfikacje zdatności do lotu dla danego rodzaju operacji

Operatorzy, nad którymi państwo członkowskie zapewnia nadzór, eksploatujący statek powietrzny, o którym mowa w art. 1, muszą spełniać wymagania załącznika I.

Artykuł 4

Zmiana rozporządzenia (UE) nr 965/2012

W załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 965/2012 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia, w celu wprowadzenia odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Przepisy przejściowe

Statki powietrzne, w odniesieniu do których operatorzy wykazali właściwemu organowi zgodność z JAR-26 „Dodatkowe wymagania zdatności do lotu” (zwanymi dalej „wymaganiami JAR-26”), wydanymi przez Zrzeszenie Władz Lotniczych w dniu 13 lipca 1998 r., zmienionymi poprawką 3 z dnia 1 grudnia 2005 r., przed datami stosowania, o których mowa w art. 6, są uznawane za zgodne z odpowiednimi specyfikacjami określonymi w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Statki powietrzne, w odniesieniu do których zgodność z wymaganiami JAR-26 równoważnymi ze specyfikacjami określonymi w pkt 26.50, 26.105, 26.110, 26.120, 26.150, 26.155, 26.160, 26.200, 26.250 załącznika I do niniejszego rozporządzenia została wykazana zgodnie z akapitem pierwszym, nie mogą być następnie modyfikowane w sposób, który mógłby wpłynąć na ich zgodność z przedmiotowymi wymaganiami JAR-26.

Artykuł 6

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 14 maja 2015 r.

Jednakże pkt 26.50, 26.105, 26.110, 26.120, 26.150, 26.155, 26.160, 26.200 i 26.250 załącznika I stosuje się od dnia 14 maja 2017 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 kwietnia 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 79 z 19.3.2008, s. 1.

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 965/2012 z dnia 5 października 2012 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do operacji lotniczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 (Dz.U. L 296 z 25.10.2012, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

CZĘŚĆ-26

DODATKOWE SPECYFIKACJE ZDATNOŚCI DO LOTU W ODNIESIENIU DO OPERACJI

SPIS TREŚCI

PODCZĘŚĆ A –

POSTANOWIENIA OGÓLNE

26.10

Właściwy organ

26.20

Wyposażenie tymczasowo niedziałające

26.30

Wykazanie zgodności

PODCZĘŚĆ B –

DUŻE SAMOLOTY

26.50

Fotele, koje, pasy bezpieczeństwa i uprzęże

26.100

Położenie wyjść awaryjnych

26.105

Dostęp do wyjść awaryjnych

26.110

Oznakowania wyjść awaryjnych

26.120

Oświetlenie awaryjne wnętrza i jego działanie

26.150

Wnętrza przedziałów

26.155

Palność wykładzin przedziałów ładunkowych

26.160

Zabezpieczenie pożarowe toalet

26.200

Ostrzeganie dźwiękowe podwozia

26.250

Działanie systemów drzwi kabiny załogi lotniczej – pojedyncza niesprawność

PODCZĘŚĆ A

POSTANOWIENIA OGÓLNE

26.10 Właściwy organ

Do celów części określonej w niniejszym załączniku właściwym organem, któremu operatorzy muszą wykazać zgodność ze specyfikacjami, jest organ wyznaczony przez państwo członkowskie, w którym dany operator ma główne miejsce prowadzenia działalności.

26.20 Wyposażenie tymczasowo niedziałające

Lotu nie można rozpocząć, w przypadku gdy nie działa jakikolwiek przyrząd, element wyposażenia lub funkcja statku powietrznego wymagane zgodnie z niniejszą częścią lub gdy ich brakuje, chyba że wymóg ten został zniesiony zgodnie z wykazem wyposażenia minimalnego operatora określonym w części ORO.MLR.105 i zatwierdzonym przez właściwy organ.

26.30 Wykazanie zgodności

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 216/2008 Agencja wydaje specyfikacje certyfikacji jako standardowy sposób wykazania zgodności produktów z niniejszą częścią. Specyfikacje certyfikacji muszą być dostatecznie szczegółowe i konkretne, aby wskazać operatorom warunki, które muszą zostać spełnione, by mogła zostać wykazana zgodność z wymaganiami niniejszej części.

Operatorzy mogą wykazać zgodność z wymaganiami niniejszej części przez zapewnienie zgodności z:

(i)	szczegółowymi specyfikacjami wydanymi przez Agencję zgodnie z lit. a) lub równoważnymi specyfikacjami wydanymi przez Agencję zgodnie z częścią 21.A.16 A; lub

(ii)	normami technicznymi zapewniającymi równoważny poziom bezpieczeństwa co środki zawarte w tych specyfikacjach.

PODCZĘŚĆ B

DUŻE SAMOLOTY

26.50 Fotele, koje, pasy bezpieczeństwa i uprzęże

Operatorzy dużych samolotów eksploatowanych w zarobkowym transporcie lotniczym, którym wydano certyfikat typu w dniu 1 stycznia 1958 r. lub później, zapewniają, by każdy fotel członka załogi lotniczej lub personelu pokładowego oraz jego system ograniczania ruchu były skonfigurowane tak, aby zapewnić optymalny poziom ochrony podczas lądowania awaryjnego, umożliwiając jednocześnie osobie zajmującej fotel wykonywanie niezbędnych funkcji oraz ułatwiając szybką ewakuację.

26.100 Położenie wyjść awaryjnych

Z wyjątkiem samolotów posiadających konfigurację wyjść awaryjnych zabudowaną i zatwierdzoną przed dniem 1 kwietnia 1999 r. operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym o maksymalnej operacyjnej konfiguracji miejsc pasażerskich wynoszącej więcej niż dziewiętnaście, z niedziałającym jednym wyjściem awaryjnym lub większą ich liczbą, zapewniają, by odległość między pozostałymi wyjściami awaryjnymi nadal umożliwiała skuteczną ewakuację.

26.105 Dostęp do wyjść awaryjnych

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym zapewniają, na wypadek ewakuacji awaryjnej, środki w celu ułatwienia szybkiego i łatwego przemieszczenia się każdego pasażera ze swojego fotela do wyjścia awaryjnego.

26.110 Oznakowania wyjść awaryjnych

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym spełniają następujące wymagania:

a)	należy przewidzieć środki w celu ułatwienia zlokalizowania wyjść awaryjnych, dostępu do nich i ich obsługi przez osoby znajdujące się w kabinie w przewidywalnych warunkach w kabinie w przypadku ewakuacji awaryjnej;

b)	należy przewidzieć środki na wypadek ewakuacji awaryjnej, w celu ułatwienia zlokalizowania wyjść awaryjnych i ich obsługi przez personel znajdujący się poza samolotem.

26.120 Oświetlenie awaryjne wnętrza i jego działanie

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym zapewniają środki w celu zapewnienia dostępności podświetlonego oznakowania wyjść awaryjnych, ogólnego oświetlenia kabiny i stref wyjść awaryjnych oraz podświetlenia drogi ewakuacji w podłodze w celu ułatwienia zlokalizowania wyjść awaryjnych oraz przemieszczenia się pasażerów do wyjść awaryjnych w przypadku ewakuacji awaryjnej.

26.150 Wnętrza przedziałów

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym spełniają następujące wymagania:

wszystkie materiały i wyposażenie używane w przedziałach zajmowanych przez załogę lub pasażerów wykazują właściwości w zakresie łatwopalności zapewniające ograniczenie skutków pożarów podczas lotu i utrzymanie warunków umożliwiających przeżycie w kabinie w okresie odpowiadającym czasowi niezbędnemu do ewakuacji statku powietrznego;

b)	należy umieścić tabliczki informujące o zakazie palenia;

c)	pojemniki na odpadki muszą zapewniać ograniczanie rozprzestrzeniania się pożaru wewnętrznego; musi znajdować się na nich oznakowanie zakazujące wrzucania do nich materiałów związanych z paleniem.

26.155 Palność wykładzin przedziałów ładunkowych

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym, które uzyskały certyfikat typu po dniu 1 stycznia 1958 r., zapewniają, aby wykładziny klasy C lub klasy D w przedziałach ładunkowych były wykonane z materiałów, które w odpowiedni sposób zapobiegają temu, by skutki pożaru w przedziale stały się zagrożeniem dla statku powietrznego lub znajdujących się w nim osób.

26.160 Zabezpieczenie pożarowe toalet

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym o maksymalnej operacyjnej konfiguracji miejsc pasażerskich wynoszącej więcej niż dziewiętnaście spełniają następujące wymagania:

Toalety muszą być wyposażone w:

a)	środki wykrywania dymu;

b)	środki automatycznego gaszenia ognia w każdym pojemniku na odpadki.

26.200 Ostrzeganie dźwiękowe podwozia

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym zapewniają zabudowę odpowiedniego urządzenia ostrzegania dźwiękowego podwozia w celu znaczącego zmniejszenia prawdopodobieństwa niezamierzonego lądowania z niewypuszczonym podwoziem.

26.250 Działanie systemów drzwi kabiny załogi lotniczej – pojedyncza niesprawność

Operatorzy dużych samolotów użytkowanych w zarobkowym transporcie lotniczym zapewniają, aby zainstalowane systemy operacyjne drzwi wejściowych do kabiny załogi lotniczej były wyposażone w alternatywny sposób otwarcia w celu ułatwienia dostępu przez członków personelu pokładowego do kabiny załogi lotniczej w przypadku niesprawności członka załogi lotniczej.

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku III („część ORO”) do rozporządzenia (UE) nr 965/2012 pkt ORO.AOC.100 lit. c) ppkt 1) otrzymuje brzmienie:

„(1)	spełniają wszystkie wymagania załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 216/2008, niniejszego załącznika (część ORO), załącznika IV (część CAT) i załącznika V (część SPA) do niniejszego rozporządzenia oraz załącznika I (część 26) do rozporządzenia (UE) 2015/640 (*);

24.4.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/31

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2015/645

z dnia 20 kwietnia 2015 r.

ustanawiająca wykaz inspektorów Unii uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009

(notyfikowana jako dokument nr C(2015) 2496)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (1), w szczególności jego art. 79 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009 ustanowiono system kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów w celu zapewnienia zgodności z zasadami wspólnej polityki rybołówstwa w Unii Europejskiej. W rozporządzeniu tym określono, że bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności nadbrzeżnego państwa członkowskiego inspektorzy Unii mogą zgodnie z jego postanowieniami przeprowadzać inspekcje na wodach Unii i na unijnych statkach rybackich poza wodami Unii.

(2)	W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 404/2011 (2) ustalono szczegółowe przepisy dotyczące stosowania unijnego systemu kontroli ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1224/2009.

(3)	Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 404/2011 stanowi, że wykaz inspektorów Unii należy przyjąć na podstawie zgłoszeń państw członkowskich i Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa.

(4)

Pierwszy wykaz inspektorów Unii przyjęto decyzją wykonawczą Komisji 2011/883/UE (3). Wykaz ten był dwukrotnie zastępowany nowym wykazem inspektorów Unii ustanowionym po raz pierwszy decyzją wykonawczą Komisji 2013/174/UE (4), a następnie decyzją wykonawczą Komisji 2014/120/UE (5). Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 404/2011 po sporządzeniu wstępnego wykazu państwa członkowskie oraz Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa zgłaszają Komisji do października każdego roku wszelkie zmiany, jakie pragną wprowadzić w wykazie na następny rok kalendarzowy, zaś Komisja wprowadza odpowiednie zmiany w wykazie do dnia 31 grudnia.

(5)

Niektóre państwa członkowskie oraz Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa zgłosiły zmiany do obowiązującego wykazu inspektorów. W oparciu o te zgłoszenia należy zatem zastąpić wykaz ustanowiony decyzją wykonawczą 2014/120/UE nowym wykazem inspektorów Unii. Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku do niniejszej decyzji ustanawia się wykaz inspektorów Unii.

Artykuł 2

Decyzja wykonawcza 2014/120/UE traci moc.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 kwietnia 2015 r.

W imieniu Komisji

Karmenu VELLA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 404/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 112 z 30.4.2011, s. 1).

(3) Decyzja wykonawcza Komisji 2011/883/UE z dnia 21 grudnia 2011 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii na podstawie art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 343 z 23.12.2011, s. 123).

(4) Decyzja wykonawcza Komisji 2013/174/UE z dnia 8 kwietnia 2013 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii na podstawie art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 101 z 10.4.2013, s. 31).

(5) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/120/UE z dnia 4 marca 2014 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii na podstawie art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (Dz.U. L 66 z 6.3.2014, s. 31).

ZAŁĄCZNIK

Wykaz inspektorów Unii, o którym mowa w art. 79 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009

Państwo	Inspektorzy
Belgia	De Vleeschouwer Guy Devogel Geert Lieben Richard Monteyne Ian
Bułgaria	Cholakov Atanas Damyanov Konstantin Iliev Iliyan Ivanov Todor Kerekov Nikolay Raev Yordan
Republika Czeska	nie dotyczy
Dania	Aasted Lars Jerne Akselsen Ole Andersen Dan Søgård Andersen Hanne Skjæmt Andersen Lars Ole Andersen Mogens Godsk Andersen Niels Jørgen Anton Andersen Peter Bunk Anderson Jacob Edward Astrup Iben Bache René Bang Mai Beck Bjarne Baagø Bendtsen Lars Kjærsgaard Bernholm Kristian Burgwaldt Andersen Martin Carl Morten Hansen Christensen Jesper Just Christensen Peter Grim Christensen Thomas Christiansen Michael Koustrup Damsgaard Kresten Degn Jesper Leon Due-Boje Thomas Zinck Dølling Robert Ebert Thomas Axel Regaard Eiersted Jesper Bech Eilers Bjarne Elnef Frank Godt Fick Carsten Frandsen Rene Brian Frederiksen Torben Broe Gotved Jesper Hovby Groth Niels Grupe Poul Gaarde Børge Handrup Jacob Hansen Bruno Ellekær Hansen Gunnar Beck Hansen Henning Skødt Hansen Ina Kjærgaard Hansen Jan Duval Hansen John Daugaard Hansen Martin Hansen Martin Baldur Hansen Ole Hansen Thomas Harbo Christen Christensen Harrison Dorthe Kronborg Heldager Peter Hestbek Flemming Høgild Lars Højrup Torben Jaeger Michael Wassermann Jensen Anker Mark Jensen Flemming Bergtorp Jensen Hanne Juul Jensen Jimmy Langelund Jensen Jonas Krøyer Jensen Lars Henrik Jensen Lone A. Jensen René Sandholt Jensen Søren Palle Jespersen René Johansen Allan Juul Torben Jørgensen Kristian Sandal Jørgensen Lasse Elmgren Jørgensen Ole Holmberg Karlsen Jesper Herning Knudsen Malene Knudsen Niels Christian Knudsen Ole Hvid Kofoed Kim Windahl Kokholm Peder Kristensen Henrik Kristensen Jeanne Marie Kristensen Peter Holmgaard Larsen Michael Søeballe Larsen Peter Hjort Larsen Tim Bonde Lundbæk Tommy Oldenborg Madsen Arne Madsen Jens-Erik Madsen Johnny Gravesen Mortensen Erik Mortensen Jan Lindholdt Møller Gert Nielsen Christian Nielsen Dan Randum Nielsen Dion Nielsen Hans Henrik Nielsen Henrik Nielsen Henrik Frühstück Nielsen Henrik Kruse Nielsen Jeppe Nielsen Tage Kim Nielsen Niels Kristian Nielsen Steen Nielsen Søren Nielsen Søren Egelund Nielsen Trine Fris Nørgaard Max Reno Bang Paulsen Kim Thor Pedersen Claus Pedersen Knud Jan Petersen Christina Holmer Petersen Henning Juul Petersen Jimmy Torben Porsmose Tommy Poulsen Bue Poulsen Janni Branderup Poulsen John Ramm Heine Risager Preben Rømer Jan Schjoldager Tim Rasmussen Schmidt Stefan Göttsche Schou Kasper Schultz Flemming Siegumfeldt Jeanette Simonsen Kjeld Simonsen Morten Skrivergaard Lennart Søholt Finn Sørensen Allan Lindgaard Thomsen Bjarne Kondrup Thomsen Klaus Ringive Solgaard Thorsen Michael Trab Jens Ole Vind Finn Vistrup Annette Klarlund Wille Claus Wind Bernt Paul Østergaard Lars
Niemcy	Abs Volker Angermann Henry Barth Mario Baumann Jörg Bembenek Jörg Bergmann Udo Bernhagen Sven Bieder Mathias Birkholz Siegfried Bloch Ralf Borchardt Erwin Bordolo Jan Borowy Matthias Bösherz Andreas Brieger Martin Brunnlieb Jürgen Buchholz Matthias Büttner Harald Cassens Enno Christiansen Dirk Döhnert Tilman Drenkhahn Michael Dürbrock Dierk Ehlers Klaus Erdmann Christian Fink Jens Franke Hermann Franz Martin Frenz Sandro Garbe Robert Golz Ulrich Gräfe Roland Grawe André Griemberg Lars Haase Christian Hannes Chistoph Hänse Dirk Hansen Hagen Heidkamp Max Heisler Lars Herda Heinrich Hickmann Michael Homeister Alfred Hoyer Oliver Käding Christian Keidel Quirin Kersten Mickel Klimeck Uwe Köhn Thorsten Kollath Mark Kopec Reinhard Kraack Sönke Krüger Martin Krüger Torsten Kupfer Christian Kutschke Holger Lange Michael Lehmann Jan Lorenzen Alexander Lübke Torsten Lührs Carsten Möhring Torsten Mücher Martin Mundt Mario Nickel Jörg Nitze Andreas Nöckel Stefan Pauls Werner Perkuhn Martin Pötzsch Frank Raabe Karsten Radzanowski Sven Ramm Jörg Reimers Andre Remitz Lutz Rutz Dietmar Sauerwein Dirk Schmidt Harald Schmiedeberg Christian Schuchardt Karsten Schuler Claas Sehne Dirk Skrey Erich Slabik Peter Springer Gunnar Stüber Jan Sturm Jochen Sween Gorm Taubert Christian Teetzmann Julian Thieme Stefan Thomas Raik Vetterick Arno Wagner Ralf Welz Henning Welz Oliver Wendt René Wessels Heinz Wichert Peter Wolken Hans
Estonia	Grossmann Meit Kutsar Andres Lasn Margus Nigu Silver Niinemaa Endel Pai Aare Parts Erik Soll Simon Torn Kerdo Ulla Indrek Varblane Viljar
Irlandia	Allan Damien Amrien Rudi Andersson Kareen Ankers Brian Barber Kevin Barcoe Michael Barrett Elizabeth Breen Kieran Brennan Colm Brophy James Browne Brendan Brunicardi Michael Buckley Anthony Buckley John Butler John Byrne Kenneth Byrne Paul Cagney Daniel Chute Killian Chute Richard Clarke Tadhg Connaghan Fintan Connery Paul Connolly Stephen Corish Cormac Corrigan Kevin Cotter Jamie Coughlan Susan Counihan Martin Craven Cormac Croke Jason Cronin Philip Cummins William Cunningham Diarmuid Curran Donal Daly Brendan Devaney Michael Doherty Anita Doherty Patrick Donachie Martin Donaldson Stuart Duane Paul Ducker Nigel Duggan Cian Dullea Michael Falvey John Fanning Grace Farrelly Emmett Fealy Gerard Fenton Gary Finegan Ultan Fitzgerald Brian, Fitzgerald Richard Fitzpatrick Gerard Fleming David Flynn Alan Foley Brendan Foley Connor Foley Kevin Foran Bryan Gallagher Neil Gallagher Paddy Gleeson Marie Gormanly Breda Greenwood Mark Hamilton Ken Hannon Gary Hanrahan Michael Harkin Patrick Hastings Brian Healy Jeffrey Healy John Hederman John Heffernan Bernard Hegarthy Mark Henson Marie Hewson Kevin Hickey Andrew Hickey Adrian Humphries Daniel Ivory Sean Kavanagh Paul Keeley David Keirse Gavin Kennedy Liam, Keogh Mark Kickham Jon-Laurence Kinsella Gordon Laide Cathal Landy Glenn Leahy Brian Linehan Sean Lynch Gerard Lynch Grainne MacGabhann Declan Mackey Eoin Maguire Paul Mallon Keith Maloney Nessa Maunsell Blaithin McCaffrey Lesley McCarthy Niall McCarthy Paul McCoy Sean McDermott Paul McGee Paul McGrath Owen McGrath Richard McGroary Peter McKenna David Mc Keown Amelia McNamara Ken McNamara Paul McWilliams Stuart Melvin David Meredith Helen Minehane Ken Molloy John Paul Moloney Kara Mooney Gerard Mooney Keith Moore Conor Mullane Patrick Mullane Paul Mullery Alan Mundy Brendan Murphy Aidan Murphy Barry Murphy Claire Murphy Christopher Murphy Honor Murphy John Murran Sean Murray Paul Nalty Christopher Ni Cionnach Pic Dubheasa Nolan Brian O'Brien Amanda O'Brien Jason O'Brien Paul O'Callaghan Maria O'Ceallaigh Kevin O'Donnell Pearse O'Donovan Bernard O'Dowd Brendan O'Flynn Aisling O'Grady Vivienne O'Mahony Karl O'Neill Shane O'Regan Alan O'Regan Cliona O'Sullivan Aileen Patterson Adrienne Patterson John Pender Darragh Piper David Pyke Gavin Pyne Alan Quigg James Quigley Declan Raferty Damien Reidy Patrick Ridge Patrick Robinson Niall Ryan Fergal Ryan Marcus Scalici Fabio Shalloo Jim Sills Barry Sinnott Lee Smyth Eoin Snowdon Edward Sweetnam Vincent Troy Ivan Valls Senties Virginia Verling Ronan Wall Vanessa Wallace Eugene Walsh Conleth Walsh Karen Weldon James White John Wise James
Grecja	Αβραμίδης Παναγιώτης Αδαμαντιάδου Γεωργία Αδαμοπούλου Γεωργία Ακριβός Δημήτριος Αλεξίου Νικόλαος Αλυφαντάκης Εμμανουήλ Ανασότζης Κωνσταντίνος Ανδριοπούλου Μαρία Αντωνίου Ευθύμιος Αποστολίδης Δημήτριος Βαΐτσης Γεώργιος Βαρδιδάκη Ευρύκλεια Βαρελόπουλος Ευάγγελος-Χρήστος Βαρλάς Χρήστος Βασιλείου Βάσω Βελισσαρόπουλος Αλέξανδρος Βεργίνης Αναστάσιος Βέρρας Ανδρέας Βιδάλη Μαρία Βορτελίνας Γεώργιος Βουρλέτσης Σωτήριος Γαβαλάς Αντώνιος Γαλανάκης Ανδρέας Γαλούζης Γεώργιος Γεωργαντζόπουλος Θεόδωρος Γεωργατζής Ιωάννης Γεωργιάδη Μαρία Γιαννούσης Βασίλειος Γκάζας Γεώργιος Γκανατσούλα Ελένη Γκορίτσας Γεώργιος Γογοδώνης Δημήτριος Γυπαράκης Νικόλαος Δαδρώνης Κωνσταντίνος Δημόπουλος Απόστολος Διαμαντάκης Αθανάσιος Δοκιανάκης Κωνσταντίνος Δομαζινάκη Αλεξάνδρα Δούνας Προκόπιος Δούτσης Δημήτριος Δρόλαπα Ευθυμία Δροσάκης Σπυρίδων Δρόσος Ιάκωβος Δροσούνης Στέφανος Ελευθερίου Κωνσταντίνος Ευαγγελάτος Νικόλαος Ευμορφούλης Χαρίλαος Ζαβιτσάνος Βασίλειος Ζακυνθινός Κωνσταντίνος Ζαμπετάκης Νικόλαος Ζαφειράκης Διονύσιος Ζήσης Μαρίνος Ζησιμόπουλος Νεκτάριος Ζουριδάκης Μιλτιάδης Ζώγαλης Παναγιώτης Ηλίου Σπυρίδωνας Θεοδωράκη Βασιλική Θεοδωρούλη Αιμιλία Θεοχαρόπουλος Αθανάσιος Κάβουρας Ιωάννης Καλλίνικος Κωνσταντίνος Καλογήρου Νικόλαος Καπέλος Ιωάννης Καρακοντής Αντώνιος Καραπαναγιώτης Ευστράτιος Καραραμπατζάκης Ιωάννης Καρατζής Σπυρίδων Καρούντζος Ιωάννης Καρυστιανός Στέφανος Κάσση Βασιλική Καστάνης Χρήστος Κατσακούλης Παράσχος Κατσάμπας Νικόλαος Κάτσης Αναστάσιος Κατσιγιάννης Κωνσταντίνος Καψάσκης Παρασκευάς Κιαγιάς Χαράλαμπος Κοκκάλας Νικόλαος Κοκολογιαννάκης Ευάγγελος Κομνηνός Δημήτριος Κοντοβάς Γρηγόριος Κοντογιάννης Κωνσταντίνος Κοντοπούλου Ελένη Κοντός Παναγιώτης Κορωναίος Γεώργιος Κοσμάς Στυλιανός Κοτρώτσος Αντώνιος Κουζίλου Σταυρούλα Κουκάρας Ευάγγελος Κουκλατζής Δημήτριος Κουλαξίδης Δρακούλης Κουμπανάκη Θεοδώρα Κουρελή Ιωάννα Κουρούλης Στυλιανός Κούτσικου Χριστίνα Κραουνάκης Γεώργιος Κυριάκου Ιωάννης Κυρίτσης Ιωάννης Κωνσταντέλλος Θεόδωρος Κωστάκης Μιχαήλ Λεκάκος Θεόδωρος Λεονταράκης Παναγιώτης Λυγκώνη Ελένη Λυμπέρης Σπυρίδων Μαΐλης Στέφανος Μαλαμάκης Γεώργιος Μαλαφούρης Σπυρίδων Μάλλιος Γεώργιος Μανιάτη Ανδριάνα Μανιδάκης Δημήτριος Μανούσος Αντώνιος Μαραγκού Άννα Μαραθάκης Κωνσταντίνος Μαργώνης Γεώργιος Μαρινάκη Βασιλική Μαρκέλος Θεοδόσιος Μαρκουλάκη Κυριακή Μαχαιρίδης Νικόλαος Μηνάς Σωκράτης Μήτρου Παντελεήμων Μητσάκου Ελένη Μήτσου Σαπφώ Μόσχος Δημήτριος Μουστάκας Γρηγόριος Μπαλατσούκας Θεοφάνης Μπαμπάνης Ευάγγελος Μπαξεβανάκης Γρηγόριος Μπάρλας Αθανάσιος Μπαρούνης Δημήτριος Μπαχλιτζανάκης Μιχάλης Μπεζιργιάννης Αντώνιος Μπεθάνης Γεώργιος Μπεΐνταρης Ιωάννης Μπισμπιρούλας Δημήτριος Μπίχας Βασίλειος Μπότσης Παναγιώτης Μπουζουνιεράκης Νικόλαος Μπουραζάνης Ιωάννης Μπραουδάκης Γεώργιος Μπρεζάτης Ευάγγελος Μυλωνά Ελένη Νάκη Νικολέτα Νικολόπουλος Ασημάκης Νικολόπουλος Παναγιώτης Νταφούλης Γεώργιος Ντέλλας Ευάγγελος Οικονομάκος Ιωάννης Ουζουνόγλου Ραλλού Παναγιώτου Στυλιανός Παπακωνσταντίνου Νικόλαος Παπανώτας Γεώργιος Παράβαλος Φαίδωνας Παρδάλης Αριστοτέλης Πασχαλάκης Χρήστος Πατεράκης Γεώργιος Πατίλας Κωνσταντίνος Πέγιος Γεώργιος Πετροπούλου Βασιλική Πέττας Κωνσταντίνος Πιπιγκάκης Νικόλαος Πλατής Κωνσταντίνος Πολιτίδης Νικόλαος Ρηγούλης Ζαχαρίας Σαραντάκος Ιωάννης Σαραντίδης Ιωάννης Σηφάκης Μιχαήλ Σιάρμπας Στυλιανός Σιγανός Εμμανουήλ Σιολτζίδης Σταύρος Σκαλίμης Ευστάθιος Σκυλοδήμος Βασίλειος Σλανκίδης Βασίλειος Σλιαράς Αργύριος Σταματελάτος Σπυρίδων Σταυρινουδάκης Νικόλαος Σταυρουλάκης Γεώργιος Στελιάτος Δημήτριος Στουπάκης Μάριος Στουπάκης Μιχαήλ Στρατηγάκης Διονύσιος-Γεώργιος Σωτηροπούλου Ελένη Ταφειάδης Νικόλαος Τετράδη Γεωργία Τζεσούρης Γεώργιος Τζιόλας Ιωάννης Τοπάλογλου Κωνσταντίνος Τρίχας Χρήστος Τσαγκάρης Θεόφιλος Τσανδήλας Παναγιώτης Τσαπατσάρης Νικόλαος Τσαχπάζης Δημήτριος Τσέλης Ανδρέας Τσιμηρίκα Αγγελική Τσιούλκας Γεώργιος Φίλιππα Ευαγγελία Φλωράκης Νικόλαος Φραγκούλης Ιωάννης Φραζής Εμμανουήλ Φρυσούλης Νικόλαος Φωτεινός Σταμάτιος Φωτιάδης Στέφανος Χαριτάκης Ανδρέας Χαριτάκης Ιωάννης Χασανίδης Γεώργιος Χατζηνικήτα Γεωργία Χατζηπασχάλης Κωνσταντίνος Χρηστέας Κυριάκος Ψαρογιάννης Αθανάσιος Ψαρράς Άγγελος Ψηλός Κωνσταντίνος
Hiszpania	Acuña Barros José Antonio Almagro Carrobles Jorge Alonso Sánchez Beatriz Álvarez Gómez Marco Antonio Amunárriz Emazabel Sebastián Arteaga Sánchez Ana Avedillo Contreras Buenaventura Barandalla Hernando Eduardo Boy Carmona Esther Bravo Téllez Guillermo Calderón Gómez José Gabriel Carmona Castano Francisco de Borja Carmona Mazaira Manuel Carro Martínez Pedro Ceballos Pérez-Canales Alba Chamizo Catalán Carlos Climent de Castro Luis Miguel Cortés Fernández Natalia Couce Prieto Carlos Criado Bará Bernardo De la Rosa Cano Franscico Javier Del Castillo Jurado Ángeles Del Hierro Suanzes Javier Elices López Juan Manuel Fariña Clavero Irene Fernández Costas Antonio Ferreño Martínez José Antonio Fontán Aldereguía Manuel Fontanet Domenech Felipe García Antoni Mónica García González Francisco Javier Genovés Ferriols José Carlos Gómez Delgado Raquel Gómez Cayuelas Carmen González Fernández Manuel A. González Fernández Marta Guerrero Claros María Guisado Sancho María Jesús Gundín Payero Laura Iglesias Prada Juan Antonio Jimenez Álvarez Ignacio Lado Codesido Beatriz Lastra Torre Ruth Lestón Leal Juan Manuel López González María Lorenzo Sentis José Manuel Marra-López Porta Julio Martínez González Jesús Martínez Velasco Carolina Mayoral Vázquez Fernando Mayoral Vázquez Gonzalo Mayordomo Montiel Jaime Medina García Estebán Méndez-Villamil Mata María Miranda Almón Fernando Munguia Corredor Noemi Ochando Ramos Ana María Orgueira Pérez Vanessa Ortigueira Gil Adolfo Ossorio González Carlos Ovejero González David Pérez González Virgilio Perujo Dávalos Florencio Piñón Lourido Jesús Ponte Fernández Gerardo Prieto Estévez Laura Ríos Cidrás Manuel Ríos Cidrás Xosé Rodríguez Bonet Jordi Rodríguez Moreno Alberto Rodríguez Muñiz José Manuel Rueda Aguirre Luzdivina Ruiz Gómez Sonia Rull Del Águila Laura Saavedra España Jesús Sáenz Arteche Idoia Sánchez Sánchez Esmeralda Santalices López Marta Santas Barge Verònica Santos Pinilla Beatriz Sendra Gamero Ma Esther Serrano Sánchez Daniel Sieira Rodríguez José Tenorio Rodríguez José Luis Torre González Miguel A. Tubío Rodríguez Xosé Valcarce Arenas Paula Isabel Váquez Pérez Ivan Vicente Castro José Vidal Maneiro Juan Manuel Yeregui Velasco Pablo Zamora de Pedro Carlos
Francja	Allanic Gilles Ardohain Michel Baillet Bertrand Belz Jean-Pierre Ben Khemis Patricia Beyaert Frédéric Bigot Jean-Paul Boittelle Catherine Bon Philippe Bouniol Anthony Bourbigot Jean-Marc Cacitti Raymond Caillat Marc Celton Arnaud Ceres Michel Chaigneau Gaëlle Charbonnier Alexandre Cluzel Stéphane Crochard Thierry Croville Serge Curaudeau Patrick Daden Nicolas Dambron François Darsu Philippe Davies Philippe Dechaine Frédéric Deric William Desforges Jean-Luc Desson Patrick Dolou Claude Donnart Christian Ducrocq Philippe Fernandez Gabriel Fortier Eric Fouchet Michel Fournier Philippe Garbe Steeve Gauvain Benoît Gehanne Laurent Gloaguen Maurice Gomez Sébastien Goron Xavier Guillemette Jean Luc Guittet-Dupont Gaëtan Hitier Sébastien Isore Pascal Kersale Yves Lacombe Thomas Le Berrigaud Thierry Le Corre Joseph Le Cousin Jean-Luc Le Dreau Gilbert Le Mentec Arnaud Lecul Mathieu Legouedec Loïg Lenormand Daniel Lescroel Yann Loarer Melaine Maingraud Dominique Malassigne Jean-Paul Masseaux Yanick Menuge Gilles Moussaron Hervé Moussay David Ogor Bernard Pasquereau Rebecca Peron Olivier Peron Pascal Petit François Potier Pauline Radius Caroline Raguet José Richou Fabrice Robin Yannick Rondeau Arnold Rousselet Pascal Schneider Frédéric Semelin Gérard Serna Mathieu Sottiaux David Trividic Bernard Turquet de Beauregard Guillaume Urvoy Jonathan Vesque Arnaud Vilbois Pierre Villenave Patrick Villenave Yorrick
Chorwacja	Aćimov Dejan Aunedi Jurica Bašić Vicko Brlek Neda Dolić Nedjeljko Franceschi Jenko Jeftimijades Ivor Kuzmanić Zupan Andrea Lešić Lidija Miletić Ivana Novak Danijel Paparić Neven Pupić-Bakrač Marko Škorjanec Mario Skroza Nikica Strinović Boris Verzon Nikola Vuletić Ivo
Włochy	Abate Massimiliano Abbate Marco Affinita Enrico Albani Emidio Ambrosio Salvatore Annicchiarico Dario Antonioli Giacomo Apollonio Cristian Aprile Giulio Aquilano Donato Arena Enrico Astelli Gabriele Barraco Francesco Basile Giuseppe Basile Marco Battista Filomena Benvenuto Salvatore Giovanni Bernadini Stefano Biondo Fortunato Bizzari Simona Bizzarro Federico Boccoli Fabrizio Bongermino Onofrio Bonsignore Antonino Borghi Andrea Bove Gian Luigi Buccioli Andrea Burlando Michele Caforio Cosimo Caiazzo Luigia Calandrino Salvatore Cambareri Michelangelo Camicia Ciro Cappelli Salvatore Carafa Simone Carini Vito Carta Sebastiano Castellano Sergio Cau Dario Cesareo Michele Chionchio Alessandro Cianci Vincenzo Cignini Innocenzo Clemente Cosimo Colarossi Mauro Colazzo Massimiliano Colucciello Roberto Comuzzi Alberto Conte Fabio Conte Plinio Corallo Domenico Cormio Carlo Cortese Raffaele Costanzo Antonino Criscuolo Enrico Croce Aldo Cuciniello Luigi Cuscela Michele D'Acunto Francesco D'Agostino Gianluca D'Amato Fabio Dammicco Luigi D'Arrigo Antonio De Crescenzo Salvatore De Pinto Giuseppe De Quarto Enrico Del Monaco Ettore D'Erchia Alessandro De Santis Antonio Di Benedetto Luigi Di Domenico Marco Di Donato Eliana Di Matteo Michele Di Santo Giovanni Doria Angelo D'Orsi Francesco Paolo Errante Domenico Esibini Daniele Esposito Francesco Esposito Robertino Fanizzi Tommaso Fava Antonello Ferioli Debora Ferrara Manfredo Fiore Fabrizio Fiorentino Giovanni Fogliano Pasquale Folliero Alessandro Francolino Giuseppe Fuggetta Pasquale Gallo Antonio Gangemi Roberto Francesco Genchi Paolo Giannone Giuseppe Claudio Giovannone Vittorio Golizia Pasquale Graziani Walter Greco Giuseppe Guida Giuseppe Guido Alessandro Guzzi Davide Iemma Oreste Isaia Sergio L'Abbate Giuseppe La Porta Santi Alessandro Lambertucci Alessandro Lanza Alfredo Leto Antonio Limetti Fabio Lo Pinto Nicola Loggia Carlo Lombardi Pasquale Longo Pierino Paolo Luperto Giuseppe Maggio Giuseppe Magnolo Lorenzo Giovanni Maio Giuseppe Malaponti Salvatore Francesco Mariotti Massimiliano Marrello Luigi Martina Francesco Martire Antonio Mastrobattista Giovanni Eligio Matera Riccardo Messina Gianluca Gabriele Minò Alessandro Monaco Paolo Morelli Alessio Mostacci Sergio Massimo Mugnaini Dany Mule Vincenzo Musella Stefano Nacarlo Amadeo Nardelli Giuseppe Negro Mirco Novaro Giovanni Pagan Francesco Palombella Fabio Luigi Panconi Federico Pantaleo Cosimo Paoletti Dario Paolillo Francesco Patalano Andrea Pepe Angelo Pino Filippo Pipino Leonardo Piroddi Paola Pisano Paolo Piscopello Luciano Pisino Tommaso Poli Mario Porru Massimiliano Postiglione Vito Praticò Daniele Puca Michele Puddinu Fabrizio Puleo Isidoro Quinci Gianbattista Rallo Tommaso Randis Orazio Roberto Ravanelli Marco Restuccia Marco Romanazzi Francesco Romanazzi Valentina Ronca Gianluca Rossano Michele Russo Aniello Sacco Giuseppe Salce Paolo Sarpi Stefano Sassanelli Michele Schiattino Andrea Scuccimarri Gianluca Sebastio Luciano Siano Gianluca Signanini Claudio Silvia Salvatore Siniscalchi Francesco Soccorso Alessandro Solidoro Sergio Antonio Spagnuolo Matteo Stramandino Rosario Strazzulla Francesco Sufrà Emanuele Tersigni Tonino Tesauro Antonio Tescione Francesco Tesone Luca Tordoni Maurizio Torrisi Ivano Trapani Salvatore Triolo Alessandro Troiano Primiano Tumbarello Davide Tumminello Salvatore Turiano Giuseppe Uopi Alessandro Vangelo Pietro Vellucci Alfredo Vero Pietro Virdis Antonio Vitali Daniele Zaccaro Giuseppe Saverio Zippo Luigi
Cypr	Apostolou Antri Avgousti Antonis Christodoulou Lakis Christoforou Christiana Christou Nikoletta Flori Panayiota Fylaktou Anthi Georgiou Markella Heracleous Andri Ioannou Georgios Ioannou Theodosis Karayiannis Christos Konnaris Kostas Korovesis Christos Kyriacou Kyriacos Kyriacou Yiannos Manitara Yiannis Michael Michael Nicolaou Nicolas Pavlou George Prodromou Pantelis Savvides Andreas
Łotwa	Barsukovs Vladislavs Brants Jānis Brente Elmārs Feldmane Gundega Freimanis Marks Gronska Ieva Holštroms Artūrs Junkurs Andris Kalējs Rūdolfs Kalņiņa Ingūna Kaptelija Liene Labzars Māris Leja Jānis Naumova Daina Priediens Ainārs Pūsilds Aigars Putniņš Raitis Smane Jolanta Štraubis Valērijs Tīģeris Ģirts Upmale Sarmīte Vāsbergs, Janis Veide Andris Veinbergs Miks
Litwa	Balnis Algirdas Dambrauskis Tomas Jonaitis Arūnas Kairyté Lina Kazlauskas Tomas Lendzbergas Erlandas Vaitkus Giedrius Zartun Vitalij
Luksemburg	nie dotyczy
Węgry	nie dotyczy
Malta	Abela Claire Attard Glen Attard Godwin Baldacchino Duncan Balzan Gilbert Borg Benjamin Borg Jonathan Borg Robert Cachia Pierre Calleja Martin Camilleri Aldo Camilleri Christopher Carabott Paul Caruana Raymond Caruana Gary Caruana Maria Christina Cassar Gaetano Cassar Jonathan Cassar Lucienne Cauchi David Cuschieri Roderick Farrugia Omar Farrugia Emanuel Fenech Melvin Fenech Paul Gatt Glen Gatt Joseph Gatt Mervin Gatt William Grima Paul Micallef Rundolf Muscat Christian Muscat Simon Musu Matthew Piscopo Christine Psaila Kevin Psaila Mark Anthony Sammut Adem Sciberras Christopher Sciberras Norman Seguna Marvin Tabone Mark Vassallo Benjamin Vella Anthony Vella Charlie Zahra Dione
Niderlandy	Bakker Jan Bastinaan Robert W. Beij Willem H. Boone Jan Cees de Boer Meindert de Mol Gert Dieke Richard Duinstra Jacob Freke Hans Kleczewski-Schoon Anneke Kleinen Tom H.J.T.T. Koenen Gerard C.J. Kraaijenoord Jaap Kramer Willem Meijer Cor Meijer Willem Miedema Anco Parlevliet Koos J.D.L. Ros Michel Schneider Leendert van den Berg Dirk van der Veer Siemen Velt Eddy Wijbenga Arjan J. Wijkhuisen Eddy Zegel Gerrit Zevenbergen Jan
Austria	nie dotyczy
Polska	Augustynowicz Mariusz Bartczak Tomasz Belej Konrad Chrostowski Paweł Dębski Jarosław Domachowski Marian Górski Marcin Jamioł Waldemar Jóźwiak Marek Kasperek Stanisław Kołodziejczak Michał Konefał Szymon Korthals Jakub Kościelny Jarosław Kowalska Justyna Kozłowski Piotr Kucharski Tadeusz Kunachowicz Tomasz Letki Paweł Lisiak Agnieszka Litwin Ireneusz Łukaszewicz Paweł Łuczkiewicz Tomasz Maciejewski Maciej Mystek Marcin Niewiadomski Piotr Nowak Włodzimierz Pankowski Piotr Patyk Konrad Prażanowski Krystian Sikora Marek Skibior Sławomir Słowiński Roman Smolarski Łukasz Sokołowski Paweł Stankiewicz Marcin Szumicki Tomasz Tomaszewski Tomasz Trzepacz Michał Wereszczyński Leszek Wiliński Adam Zacharzewski Dawid Zięba Marcin
Portugalia	Albuquerque José Brabo Rui Canato Francisco Cabeçadas Paula Coelho Alexandre Diogo João Escudeiro João Ferreira Carlos Fonseca Álvaro Matos André Moura Nuno Pedroso Rui Quintans Miguel Silva António Miguel
Rumunia	Bârsan Marilena Bucatos Radu Chiriac Marian Conțolencu Radu Ghergișan Cristinel George Larie Gabriel Novac Vasile Rusu Laurenţiu Serștiuc Mihai Dorin Țăranu Sorin
Słowenia	Smoje Robert Smoje Vinko
Słowacja	nie dotyczy
Finlandia	Heikkinen Pertti Hiltunen Jouni Koivisto Kare Komulainen Unto Koskinen Aki Lähde Jukka Leskinen Jari Linder Jukka Moilanen Jouko Nousiainen Kyösti Pyykönen Pekka Ruotsalainen Eeva Savola Petri Sundqvist Lars Suominen Ari Suominen Paavo Ulenius Niklas Vanninen Vesa
Szwecja	Åberg Christian Ahnlund Jenny Almström Petter Andersson Karin Andersson Per-Olof Andersson Per-Olof Vidar Andersson Roger Antonsson Jan-Eric Bäckman Johan Baltzer Martin Bergman Daniel Bjerner Martin Borg Calle Brännström Lennart Cardell Christina Carlsson Christian Dagbro Carina Englund Raymond Erlandsson Björn Falk David Frejd Maud Fristedt David Göransson Roger Hansson Erling Hartman Bergqvist Désirée Havh Johan Hedman Elin Hellberg Stefan Hellqvist Johan Holmer Johanna Hortlund David Höglund Jan Jakobsson Magnus Jansson Anders Jeppsson Tobias Johansson Daniel Johansson Klas Johansson Thomas Jönsson Dennis Joxelius Paul Karlsson Kent Kempe Clas Kjällgren Curt Koivula Mikael Kurtsson Morgan Laine Sirpa Larsson Mats Lilja Filip Lindström Jakob Lindved Martin Lundh Emelie Lundkvist Mats Lundqvist Annica Malmström John Martini Martin Mattson Olof Montan Anders Nilsson Pierre Nilsson Stefan Näsman Lars Nyberg Linda Olovsson Bo Olson Magnus Olsson Kenneth Olsson Lars Penson Lena Persson Göran Persson Mats Peterson Jan Petterson Joel Petterson Johan Philipsson Gunnar Piltonen Janne Podsedkowski Zenek Rendahl Malin Reuterljung Thomas Rinaldo Joakim Rönnlund Agneta Sjödin Ronny Snäckerström Leif Stålnacke Erik Strandberg Magnus Stührenberg Björn Sundberg Andreas Sundberg Patrick Svärd Lars-Erik Svensson Rutger Svensson Tony Timan Hans Toresson Martin Turesson Andreas Uppman Kerstin Werner Lars Westerlund Emma Westmark Zineth Wilson Pierre
Zjednoczone Królestwo	Adamson Gary Alexander Stephen Anderson Reid Ashby Peter Bailey Roberta Barclay Michael Barrow Charlie Bell Stuart Bennett Neil Billing Mark Billson Carol Bland Darren Bourne Adam Bowers Claire Boyce Sean Broad James Brough Derek Bruce John Caldwell Mark Campbell Colin Campbell Iain Campbell Jonathan Campbell Murray Clark Craig Cook David Corner Nigel Cowan Christopher Craig Ian Craig Stephen Critchlow Amy Croucher Tim Crowe Michael Cunningham George Davis Danielle Dawkins Matthew Dawson Liam Deadman Ross Dewing Will Dixon-Lack Emma Douglas Sean Draper Peter Dunkerely Sabrina Ebdy Jim Eccles David Ellison Peter Elson Carley Evans David Farbridge Joshua Faulds Mike Fenwick Peter Ferguson Adam Ferguson Simon Ferrari Richard Filewod Roger Fitzpatrick DeeAnn Fletcher Norman Fletcher Paul Flint Toby Fordham Philip Ford-Keyte Graham Foster Pam Foy Jacqueline Fraser Uilleam Fullerton Gareth Furniss Sam Gibson Philip Gillett David Gooding Colin Goodwin Aaron Gough Callum Graham Chris Gray Neil Gregor Stuart Griffin Stuart Griffiths Greg Harradine Sam Hamilton Ian Harris William Hay David Hay John Hazeldine Oliver Henning Alan Hepburn Ian Hepburn Jim Hepples Stephen Hewitt Richard Higgins Frank Hill Katie Holbrook Joanna Howarth Dan Hudson John Hughes Greta Irish Rachel John Barrie Johnson Matthew Johnson Paul Johnston Steve Johnston Isobel Kelly Kevin Kemp Gareth Laird Iain Lander Ben Law Garry Legge James Lindsay Andrew Lister Jane Livingston Andrew Lockwood Mark MacCallum Archie MacEachan Iain MacGregor Duncan MacIver Roderick MacLean Paula MacLean Robin Marshall Phil Mason Liam Mason Rachel Mason Roger Matheson Louise McAlister Gerald McBain Billy McCaughan Mark McComiskey Stephen McCowan Alisdair McCrindle John McCubbin Stuart McCusker Simon McHardy Adam McKay Andrew McKenzie Gregor McKeown Nick McMillan Robert McQuillan David Merrilees Kenny Milligan David Mills John Mitchell,Hugh Mitchell John Morris Chris Morrison Donald Muir James Mynard Nick Nelson Paul Newlands Andrew O'Hare Jonathon Owen Gary Page Chris Parr Jonathan Pateman Jason Paterson Craig Paterson Kelly Paton Robert Perry Andrew Phillips Michael Pole Mark Poulding Daniel Preece David Pringle Geoff Quinn Barry Raine Katherine Ray Daniel Reeves Adam Reid Adam Reid Ian Reid Peter Rendall Colin Renwick Lee Rhodes Glen Richardson David Richens Scott Riley Joanne Roberts Joel Roberts Julian Robertson Tom Robinson Neil Routlege Piers Rylah Joshua Scarrf David Sharp Chris Skelton Richard Skillen Damien Smart Barrie Smith Don Smith Matthew Smith Pam Sooben Jeremy Steele Gordon Stipetic John Strang Nicol Stray Sloyan Styles Mario Sutton Andrew Taylor Mark Templeton John Thain Marc Thompson Dan Thompson Gerald Thompson Luke Turnbull James Turner Alun Turner Patrick Tyack Paul Wardle Daniel Ward Daniel Ward Mark Warren John Watson Stacey Watt Barbara Watt James Wellum Neil Wensley Phil Weychan Paul Whelton Karen Whitby Phil White Clare Wilkinson Dave Williams Carolyn Williams Justin Wilson Tom Windebank James Wood Ben Worsnop Mark Wright Nicholas Young Ally Young James Yuille Derek
Komisja Europejska	Aláez Pons Ester Casier Maarten Goldmanis Edgars Griffin Robert Janiak Katarzyna Janakakisz Marta Jury Justine Kelterbaum Richard Lansley Jon Libioulle Jean-Marc Linkute Ula Markovic Laurent Mitrakis Nikolaos Martins E Amorim Sergio Luis Nordstrom Saba Pagliarani Giuliano Peyronnet Arnaud Rodriguez Alfaro Sebastian Scalco Silvia Schutyser Frederik Serna Matthieu Skountis Vasileios Skrey Hans Spezzani Aronne Stulgis Maris Van den Bossche Koen Verborgh Jacques Wolff Gunnar
Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa	Allen Patrick Cederrand Stephen Chapel Vincent De Almeida Pires Maria Teresa Del Hierro Belén Del Zompo Michele Dias Garçao José Fulton Grant Lesueur Sylvain Mueller Wolfgang Papaioannou Themis Pinto Pedro Quelch Glenn Roobrouck Christ Sorensen Svend Spaniol Petra Stewart William Tahon Sven

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 106

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 58 24 kwietnia 2015

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Rady (UE) 2015/637 z dnia 20 kwietnia 2015 r. w sprawie środków koordynacji i współpracy mających ułatwić ochronę konsularną niereprezentowanych obywateli Unii w państwach trzecich oraz uchylająca decyzję 95/553/WE	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/638 z dnia 22 kwietnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1484/95 w odniesieniu do ustalania cen reprezentatywnych w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj	14
*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/639 z dnia 23 kwietnia 2015 r. zmieniające załącznik III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w odniesieniu do stosowania dwutlenku krzemu (E 551) w kopolimerze szczepionym alkoholu poliwinylowego i glikolu polietylenowego (E 1209) ( 1 )	16
*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/640 z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie dodatkowych specyfikacji zdatności do lotu dla danego rodzaju operacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 965/2012	18
	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/641 z dnia 23 kwietnia 2015 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	23
	DECYZJE
*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/642 z dnia 15 kwietnia 2015 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek EGF/2014/015 GR/Attica publishing activities z Grecji)	25
*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/643 z dnia 15 kwietnia 2015 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek EGF/2014/016 IE/Lufthansa Technik z Irlandii)	27
*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/644 z dnia 15 kwietnia 2015 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek EGF/2014/018 GR/Attica broadcasting z Grecji)	29
*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/645 z dnia 20 kwietnia 2015 r. ustanawiająca wykaz inspektorów Unii uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (notyfikowana jako dokument nr C(2015) 2496)	31
*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/646 z dnia 23 kwietnia 2015 r. na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 w sprawie kultur bakterii przeznaczonych do rozkładu stałych substancji organicznych i wprowadzanych do obrotu w tym celu ( 1 )	79

Kod CN	Opis towarów	Cena reprezentatywna (w EUR/100 kg)	Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 3 (w EUR/100 kg)	Pochodzenie (1)
0207 12 10	Kurczaki oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako »kurczaki 70 %«, zamrożone	135,5	0	AR
0207 12 90	Kurczaki oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako »kurczaki 65 %« lub inaczej zgłaszane, zamrożone	151,2	0	AR
0207 12 90		165,1	0	BR
0207 14 10	Kawałki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, zamrożone	324,1	0	AR
		236,2	19	BR
		356,1	0	CL
		306,4	0	TH
0207 14 50	Piersi z kurczaka i ich kawałki, zamrożone	218,8	0	BR
0207 27 10	Kawałki z indyków bez kości, zamrożone	332,5	0	BR
0207 27 10	Kawałki z indyków bez kości, zamrożone	344,4	0	CL
0408 91 80	Jaja bez skorupek suszone	381,1	0	AR
1602 32 11	Przetwory z ptactwa z gatunku Gallus domesticus niepoddane obróbce cieplnej	279,4	2	BR

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MA	91,2
	TN	464,3
	TR	94,0
	ZZ	216,5
0707 00 05	AL	59,9
	EG	191,6
	MA	176,1
	TR	125,6
	ZZ	138,3
0709 91 00	TR	209,1
0709 91 00	ZZ	209,1
0709 93 10	MA	123,9
	TR	144,8
	ZZ	134,4
0805 10 20	EG	46,8
	IL	60,8
	MA	64,3
	TN	55,7
	TR	70,3
	ZZ	59,6
0805 50 10	BO	97,3
	TR	68,6
	ZZ	83,0
0808 10 80	AR	87,8
	BR	94,0
	CL	148,8
	CN	83,8
	MK	30,8
	NZ	142,6
	US	244,3
	ZA	120,4
	ZZ	119,1
0808 30 90	AR	145,3
	CL	133,3
	CN	116,0
	ZA	125,4
	ZZ	130,0


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG